HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τοσοῦτον 5
τοσούτους 1
τότε 4
τοῦ 73
τουδὶ 1
τοῦθ 1
τοὐναντίον 2

Fréquences [« »]
64 οὐ
60 πρὸς
71 τὰς
73 τοῦ
80 κατὰ
83 οἱ
91 ὁ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Politique, livre III

τοῦ

Livre, Pages

[3, 1277]   πόλιν) τὴν δὲ τοῦ ἀνδρὸς τοῦ ἀγαθοῦ ἀδύνατον, εἰ μὴ πάντας

[3, 1277]   καλῶς. Εἰ οὖν τὴν μὲν τοῦ ἀγαθοῦ ἀνδρὸς τίθεμεν ἀρχικήν, τὴν

[3, 1277]   ὅτι οὐ μία ἂν εἴη τοῦ ἀγαθοῦ ἀρετή, οἷον δικαιοσύνη, ἀλλ'

[3, 1287]   δύ' ἐρχομένω καὶ ἡ εὐχὴ τοῦ Ἀγαμέμνονος Τοιοῦτοι δέκα μοι συμφράδμονες.

[3, 1277]   εἶναι τὴν πόλιν) τὴν δὲ τοῦ ἀνδρὸς τοῦ ἀγαθοῦ ἀδύνατον, εἰ

[3, 1286]   αὕτη, πότερον συμφέρει μᾶλλον ὑπὸ τοῦ ἀρίστου ἀνδρὸς ἄρχεσθαι ἢ ὑπὸ

[3, 1283]   δὲ κοινῇ μὲν ὁ μετέχων τοῦ ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαί ἐστι, ~καθ'

[3, 1278]   ἀναγκαῖον εἶναι πλείω, καὶ μάλιστα τοῦ ἀρχομένου πολίτου, ὥστ' ἐν μὲν

[3, 1281]   πρώτην μὲν ὅτι δόξειεν ἂν τοῦ αὐτοῦ εἶναι τὸ κρῖναι τίς

[3, 1287]   τοσούτους τοὺς φύλακας. ~Περὶ δὲ τοῦ βασιλέως τοῦ κατὰ τὴν αὑτοῦ

[3, 1281]   τὴν πόλιν ταύτηνν. Λείπεται δὴ τοῦ βουλεύεσθαι καὶ κρίνειν μετέχειν αὐτούς.

[3, 1287]   σπουδαῖος, διότι βελτίων, ἄρχειν δίκαιος, τοῦ γε ἑνὸς οἱ δύο ἀγαθοὶ

[3, 1281]   ἐπεὶ κεχωρισμένων γε κάλλιον ἔχειν τοῦ γεγραμμένου τουδὶ μὲν τὸν ὀφθαλμὸν

[3, 1284]   ὅθεν ἀγνοοῦντος μὲν τοῦ κήρυκος τοῦ γιγνομένου τὴν αἰτίαν, ἀπαγγείλαντος δὲ

[3, 1286]   τὸ πλῆθος τῶν ὀλίγων ἀδιαφθορώτερον· τοῦ δ' ἑνὸς ὑπ' ὀργῆς κρατηθέντος

[3, 1276]   αἰεὶ τοῦ μὲν ἐπιγινομένου νάματος τοῦ δ' ὑπεξιόντος, ἢ τοὺς μὲν

[3, 1286]   καὶ ἑνὸς καὶ συμπλειόνων κρείττω τοῦ δὲ πλήθους ἥττω, καθάπερ οἵ

[3, 1274]   τὴν ὀλιγαρχίαν ἢ τὸν τύραννον· τοῦ δὲ πολιτικοῦ καὶ τοῦ νομοθέτου

[3, 1278]   συμφέροντος, ὅμως ἄρχει πρὸς τὸ τοῦ δεσπότου συμφέρον οὐδὲν ἧττον, πρὸς

[3, 1281]   τῶν πολιτειῶν ἀμφισβητοῦντες μέρος τι τοῦ δικαίου λέγουσι, φανερὸν ἐκ τῶν

[3, 1276]   φατέον καὶ τούτους· περὶ δὲ τοῦ δικαίως ἢ μὴ δικαίως συνάπτει

[3, 1284]   τοιούτου· παραπλήσιον γὰρ κἂν εἰ τοῦ Διὸς ἄρχειν ἀξιοῖεν, μερίζοντες τὰς

[3, 1278]   οὐδὲν ἧττον, πρὸς δὲ τὸ τοῦ δούλου κατὰ συμβεβηκός, οὐ γὰρ

[3, 1278]   συμβεβηκός, οὐ γὰρ ἐνδέχεται φθειρομένου τοῦ δούλου σῴζεσθαι τὴν δεσποτείαν. Ἡ

[3, 1286]   πάντων ἀριστοκρατίαν θετέον, τὴν δὲ τοῦ ἑνὸς βασιλείαν, αἱρετώτερον ἂν εἴη

[3, 1283]   κἂν εἷς ἢ πλείους μὲν τοῦ ἑνὸς ἐλάττους δὲ τῶν πολλῶν

[3, 1279]   δὲ πρὸς τὸ ἴδιον ἢ τοῦ ἑνὸς ἢ τῶν ὀλίγων ἢ

[3, 1280]   ζῆν μόνον ἕνεκεν ἀλλὰ μᾶλλον τοῦ εὖ ζῆν (καὶ γὰρ ἂν

[3, 1280]   ἁπάντων ἤδη πόλις, ἀλλ' ἡ τοῦ εὖ ζῆν κοινωνία καὶ ταῖς

[3, 1278]   καὶ χωρίς· συνέρχονται δὲ καὶ τοῦ ζῆν ἕνεκεν αὐτοῦ καὶ συνέχουσι

[3, 1278]   καθ' ὅσον ἐπιβάλλει μέρος ἑκάστῳ τοῦ ζῆν καλῶς. Μάλιστα μὲν οὖν

[3, 1280]   τὸ μὴ μετέχειν εὐδαιμονίας μηδὲ τοῦ ζῆν κατὰ προαίρεσιν) μήτε συμμαχίας

[3, 1280]   τῶν ἐπιγινομένων) εἰ δὲ μήτε τοῦ ζῆν μόνον ἕνεκεν ἀλλὰ μᾶλλον

[3, 1278]   οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων γλιχόμενοι τοῦ ζῆν, ὡς ἐνούσης τινὸς εὐημερίας

[3, 1278]   κοινωνίαν, ἴσως γὰρ ἔνεστί τι τοῦ καλοῦ μόριον καὶ κατὰ τὸ

[3, 1287]   φύλακας. ~Περὶ δὲ τοῦ βασιλέως τοῦ κατὰ τὴν αὑτοῦ βούλησιν πάντα

[3, 1284]   τὴν ἄρουραν· ὅθεν ἀγνοοῦντος μὲν τοῦ κήρυκος τοῦ γιγνομένου τὴν αἰτίαν,

[3, 1277]   οἰκονομία ἑτέρα ἀνδρὸς καὶ γυναικός· τοῦ μὲν γὰρ κτᾶσθαι τῆς δὲ

[3, 1276]   κρήνας τὰς αὐτάς, καίπερ αἰεὶ τοῦ μὲν ἐπιγινομένου νάματος τοῦ δ'

[3, 1280]   τῶν εἰσαγωγίμων καὶ σύμβολα περὶ τοῦ μὴ ἀδικεῖν καὶ γραφαὶ περὶ

[3, 1280]   οὐκ ἔστι κοινωνία τόπου, καὶ τοῦ μὴ ἀδικεῖν σφᾶς αὐτοὺς καὶ

[3, 1280]   κοινωνεῖν, ἀλλ' εἴησαν αὐτοῖς νόμοι τοῦ μὴ σφᾶς αὐτοὺς ἀδικεῖν περὶ

[3, 1287]   ὄντες οὐ ποιήσουσι κατὰ τὴν τοῦ μονάρχου προαίρεσιν· εἰ δὲ φίλοι

[3, 1279]   μοναρχία πρὸς τὸ συμφέρον τὸ τοῦ μοναρχοῦντος, ἡ δ' ὀλιγαρχία πρὸς

[3, 1274]   τύραννον· τοῦ δὲ πολιτικοῦ καὶ τοῦ νομοθέτου πᾶσαν ὁρῶμεν τὴν πραγματείαν

[3, 1287]   γὰρ ἕκαστος ἄρχων πεπαιδευμένος ὑπὸ τοῦ νόμου καλῶς, ἄτοπον τ' ἴσως

[3, 1288]   γὰρ πέφυκε τὸ μέρος ὑπερέχειν τοῦ παντός, τῷ δὲ τὴν τηλικαύτην

[3, 1284]   χοροδιδάσκαλος τὸν μεῖζον καὶ κάλλιον τοῦ παντὸς χοροῦ φθεγγόμενον ἐάσει συγχορεύειν.

[3, 1285]   γὰρ τὸ τοὺς πρώτους γενέσθαι τοῦ πλήθους εὐεργέτας κατὰ τέχνας ἢ

[3, 1279]   ἑνὸς ἢ τῶν ὀλίγων ἢ τοῦ πλήθους παρεκβάσεις. Ἢ γὰρ οὐ

[3, 1281]   διαρπάζωσι καὶ ἀφαιρῶνται τὰ κτήματα τοῦ πλήθους, τοῦτ' ἐστὶ δίκαιον· καὶ

[3, 1283]   ἔργον συμβάλλεσθαι τὴν ὑπεροχὴν καὶ τοῦ πλούτου καὶ τῆς εὐγενείας, συμβάλλονται

[3, 1282]   οἰκίαν οὐ μόνον ἐστὶ γνῶναι τοῦ ποιήσαντος, ἀλλὰ καὶ βέλτιον ὁ

[3, 1280]   ἀλλ' ἕτεραι παρ' ἑκατέροις, οὔτε τοῦ ποίους τινὰς εἶναι δεῖ φροντίζουσιν

[3, 1283]   κατ' ἀρετὴν ἀξιοῦντας κυρίους εἶναι τοῦ πολιτεύματος, ὁμοίως δὲ καὶ τοὺς

[3, 1277]   ἀνδρὸς τίθεμεν ἀρχικήν, τὴν δὲ τοῦ πολίτου ἄμφω, οὐκ ἂν εἴη

[3, 1275]   δίκας. Ἀλλ' ἔχει διόρθωσιν ὁ τοῦ πολίτου διορισμός. Ἐν γὰρ ταῖς

[3, 1276]   διὸ τὴν ἀρετὴν ἀναγκαῖον εἶναι τοῦ πολίτου πρὸς τὴν πολιτείαν. Εἴπερ

[3, 1276]   τοῦτο τυχεῖν δεῖ ζητήσεως, τὴν τοῦ πολίτου τύπῳ τινὶ πρῶτον ληπτέον.

[3, 1280]   ἐν τοῖς Ἠθικοῖς, τὴν μὲν τοῦ πράγματος ἰσότητα ὁμολογοῦσι, τὴν δὲ

[3, 1285]   ὀμνύοντες· ὁ δ' ὅρκος ἦν τοῦ σκήπτρου ἐπανάτασις. Οἱ μὲν οὖν

[3, 1277]   ἀνδρὸς ἀγαθοῦ. Τὴν μὲν γὰρ τοῦ σπουδαίου πολίτου δεῖ πᾶσιν ὑπάρχειν

[3, 1276]   εἴδη, δῆλον ὡς οὐκ ἐνδέχεται τοῦ σπουδαίου πολίτου μίαν ἀρετὴν εἶναι,

[3, 1281]   τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν ἀλλ' οὐ τοῦ συζῆν. Διόπερ ὅσοι συμβάλλονται πλεῖστον

[3, 1278]   ἀλλήλων βοηθείας οὐκ ἔλαττον ὀρέγονται τοῦ συζῆν· οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ

[3, 1280]   τοιοῦτον φιλίας ἔργον· ἡ γὰρ τοῦ συζῆν προαίρεσις φιλία. Τέλος μὲν

[3, 1280]   φατρίαι καὶ θυσίαι καὶ διαγωγαὶ τοῦ συζῆν. Τὸ δὲ τοιοῦτον φιλίας

[3, 1279]   τοὺς μετέχοντας, ἢ δεῖ κοινωνεῖν τοῦ συμφέροντος. Καλεῖν δ' εἰώθαμεν τῶν

[3, 1276]   οὐ πολίτης, ὡς ταὐτὸ δυναμένου τοῦ τ' ἀδίκου καὶ τοῦ ψευδοῦς.

[3, 1280]   τὸ εὖ ζῆν, ταῦτα δὲ τοῦ τέλους χάριν. Πόλις δὲ ἡ

[3, 1284]   ἀλλὰ μὴν οὐδ' ἄρχειν γε τοῦ τοιούτου· παραπλήσιον γὰρ κἂν εἰ

[3, 1276]   ὡς οὐ τῆς πόλεως ἀλλὰ τοῦ τυράννου λαβόντος, οὔτ' ἄλλα πολλὰ

[3, 1276]   δυναμένου τοῦ τ' ἀδίκου καὶ τοῦ ψευδοῦς. Ἐπεὶ δ' ὁρῶμεν καὶ

Livre, Pages
[3, 1277]	πόλιν) τὴν δὲ τοῦ ἀνδρὸς	τοῦ	ἀγαθοῦ ἀδύνατον, εἰ μὴ πάντας
[3, 1277]	καλῶς. Εἰ οὖν τὴν μὲν	τοῦ	ἀγαθοῦ ἀνδρὸς τίθεμεν ἀρχικήν, τὴν
[3, 1277]	ὅτι οὐ μία ἂν εἴη	τοῦ	ἀγαθοῦ ἀρετή, οἷον δικαιοσύνη, ἀλλ'
[3, 1287]	δύ' ἐρχομένω καὶ ἡ εὐχὴ	τοῦ	Ἀγαμέμνονος Τοιοῦτοι δέκα μοι συμφράδμονες.
[3, 1277]	εἶναι τὴν πόλιν) τὴν δὲ	τοῦ	ἀνδρὸς τοῦ ἀγαθοῦ ἀδύνατον, εἰ
[3, 1286]	αὕτη, πότερον συμφέρει μᾶλλον ὑπὸ	τοῦ	ἀρίστου ἀνδρὸς ἄρχεσθαι ἢ ὑπὸ
[3, 1283]	δὲ κοινῇ μὲν ὁ μετέχων	τοῦ	ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαί ἐστι, ~καθ'
[3, 1278]	ἀναγκαῖον εἶναι πλείω, καὶ μάλιστα	τοῦ	ἀρχομένου πολίτου, ὥστ' ἐν μὲν
[3, 1281]	πρώτην μὲν ὅτι δόξειεν ἂν	τοῦ	αὐτοῦ εἶναι τὸ κρῖναι τίς
[3, 1287]	τοσούτους τοὺς φύλακας. ~Περὶ δὲ	τοῦ	βασιλέως τοῦ κατὰ τὴν αὑτοῦ
[3, 1281]	τὴν πόλιν ταύτηνν. Λείπεται δὴ	τοῦ	βουλεύεσθαι καὶ κρίνειν μετέχειν αὐτούς.
[3, 1287]	σπουδαῖος, διότι βελτίων, ἄρχειν δίκαιος,	τοῦ	γε ἑνὸς οἱ δύο ἀγαθοὶ
[3, 1281]	ἐπεὶ κεχωρισμένων γε κάλλιον ἔχειν	τοῦ	γεγραμμένου τουδὶ μὲν τὸν ὀφθαλμὸν
[3, 1284]	ὅθεν ἀγνοοῦντος μὲν τοῦ κήρυκος	τοῦ	γιγνομένου τὴν αἰτίαν, ἀπαγγείλαντος δὲ
[3, 1286]	τὸ πλῆθος τῶν ὀλίγων ἀδιαφθορώτερον·	τοῦ	δ' ἑνὸς ὑπ' ὀργῆς κρατηθέντος
[3, 1276]	αἰεὶ τοῦ μὲν ἐπιγινομένου νάματος	τοῦ	δ' ὑπεξιόντος, ἢ τοὺς μὲν
[3, 1286]	καὶ ἑνὸς καὶ συμπλειόνων κρείττω	τοῦ	δὲ πλήθους ἥττω, καθάπερ οἵ
[3, 1274]	τὴν ὀλιγαρχίαν ἢ τὸν τύραννον·	τοῦ	δὲ πολιτικοῦ καὶ τοῦ νομοθέτου
[3, 1278]	συμφέροντος, ὅμως ἄρχει πρὸς τὸ	τοῦ	δεσπότου συμφέρον οὐδὲν ἧττον, πρὸς
[3, 1281]	τῶν πολιτειῶν ἀμφισβητοῦντες μέρος τι	τοῦ	δικαίου λέγουσι, φανερὸν ἐκ τῶν
[3, 1276]	φατέον καὶ τούτους· περὶ δὲ	τοῦ	δικαίως ἢ μὴ δικαίως συνάπτει
[3, 1284]	τοιούτου· παραπλήσιον γὰρ κἂν εἰ	τοῦ	Διὸς ἄρχειν ἀξιοῖεν, μερίζοντες τὰς
[3, 1278]	οὐδὲν ἧττον, πρὸς δὲ τὸ	τοῦ	δούλου κατὰ συμβεβηκός, οὐ γὰρ
[3, 1278]	συμβεβηκός, οὐ γὰρ ἐνδέχεται φθειρομένου	τοῦ	δούλου σῴζεσθαι τὴν δεσποτείαν. Ἡ
[3, 1286]	πάντων ἀριστοκρατίαν θετέον, τὴν δὲ	τοῦ	ἑνὸς βασιλείαν, αἱρετώτερον ἂν εἴη
[3, 1283]	κἂν εἷς ἢ πλείους μὲν	τοῦ	ἑνὸς ἐλάττους δὲ τῶν πολλῶν
[3, 1279]	δὲ πρὸς τὸ ἴδιον ἢ	τοῦ	ἑνὸς ἢ τῶν ὀλίγων ἢ
[3, 1280]	ζῆν μόνον ἕνεκεν ἀλλὰ μᾶλλον	τοῦ	εὖ ζῆν (καὶ γὰρ ἂν
[3, 1280]	ἁπάντων ἤδη πόλις, ἀλλ' ἡ	τοῦ	εὖ ζῆν κοινωνία καὶ ταῖς
[3, 1278]	καὶ χωρίς· συνέρχονται δὲ καὶ	τοῦ	ζῆν ἕνεκεν αὐτοῦ καὶ συνέχουσι
[3, 1278]	καθ' ὅσον ἐπιβάλλει μέρος ἑκάστῳ	τοῦ	ζῆν καλῶς. Μάλιστα μὲν οὖν
[3, 1280]	τὸ μὴ μετέχειν εὐδαιμονίας μηδὲ	τοῦ	ζῆν κατὰ προαίρεσιν) μήτε συμμαχίας
[3, 1280]	τῶν ἐπιγινομένων) εἰ δὲ μήτε	τοῦ	ζῆν μόνον ἕνεκεν ἀλλὰ μᾶλλον
[3, 1278]	οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων γλιχόμενοι	τοῦ	ζῆν, ὡς ἐνούσης τινὸς εὐημερίας
[3, 1278]	κοινωνίαν, ἴσως γὰρ ἔνεστί τι	τοῦ	καλοῦ μόριον καὶ κατὰ τὸ
[3, 1287]	φύλακας. ~Περὶ δὲ τοῦ βασιλέως	τοῦ	κατὰ τὴν αὑτοῦ βούλησιν πάντα
[3, 1284]	τὴν ἄρουραν· ὅθεν ἀγνοοῦντος μὲν	τοῦ	κήρυκος τοῦ γιγνομένου τὴν αἰτίαν,
[3, 1277]	οἰκονομία ἑτέρα ἀνδρὸς καὶ γυναικός·	τοῦ	μὲν γὰρ κτᾶσθαι τῆς δὲ
[3, 1276]	κρήνας τὰς αὐτάς, καίπερ αἰεὶ	τοῦ	μὲν ἐπιγινομένου νάματος τοῦ δ'
[3, 1280]	τῶν εἰσαγωγίμων καὶ σύμβολα περὶ	τοῦ	μὴ ἀδικεῖν καὶ γραφαὶ περὶ
[3, 1280]	οὐκ ἔστι κοινωνία τόπου, καὶ	τοῦ	μὴ ἀδικεῖν σφᾶς αὐτοὺς καὶ
[3, 1280]	κοινωνεῖν, ἀλλ' εἴησαν αὐτοῖς νόμοι	τοῦ	μὴ σφᾶς αὐτοὺς ἀδικεῖν περὶ
[3, 1287]	ὄντες οὐ ποιήσουσι κατὰ τὴν	τοῦ	μονάρχου προαίρεσιν· εἰ δὲ φίλοι
[3, 1279]	μοναρχία πρὸς τὸ συμφέρον τὸ	τοῦ	μοναρχοῦντος, ἡ δ' ὀλιγαρχία πρὸς
[3, 1274]	τύραννον· τοῦ δὲ πολιτικοῦ καὶ	τοῦ	νομοθέτου πᾶσαν ὁρῶμεν τὴν πραγματείαν
[3, 1287]	γὰρ ἕκαστος ἄρχων πεπαιδευμένος ὑπὸ	τοῦ	νόμου καλῶς, ἄτοπον τ' ἴσως
[3, 1288]	γὰρ πέφυκε τὸ μέρος ὑπερέχειν	τοῦ	παντός, τῷ δὲ τὴν τηλικαύτην
[3, 1284]	χοροδιδάσκαλος τὸν μεῖζον καὶ κάλλιον	τοῦ	παντὸς χοροῦ φθεγγόμενον ἐάσει συγχορεύειν.
[3, 1285]	γὰρ τὸ τοὺς πρώτους γενέσθαι	τοῦ	πλήθους εὐεργέτας κατὰ τέχνας ἢ
[3, 1279]	ἑνὸς ἢ τῶν ὀλίγων ἢ	τοῦ	πλήθους παρεκβάσεις. Ἢ γὰρ οὐ
[3, 1281]	διαρπάζωσι καὶ ἀφαιρῶνται τὰ κτήματα	τοῦ	πλήθους, τοῦτ' ἐστὶ δίκαιον· καὶ
[3, 1283]	ἔργον συμβάλλεσθαι τὴν ὑπεροχὴν καὶ	τοῦ	πλούτου καὶ τῆς εὐγενείας, συμβάλλονται
[3, 1282]	οἰκίαν οὐ μόνον ἐστὶ γνῶναι	τοῦ	ποιήσαντος, ἀλλὰ καὶ βέλτιον ὁ
[3, 1280]	ἀλλ' ἕτεραι παρ' ἑκατέροις, οὔτε	τοῦ	ποίους τινὰς εἶναι δεῖ φροντίζουσιν
[3, 1283]	κατ' ἀρετὴν ἀξιοῦντας κυρίους εἶναι	τοῦ	πολιτεύματος, ὁμοίως δὲ καὶ τοὺς
[3, 1277]	ἀνδρὸς τίθεμεν ἀρχικήν, τὴν δὲ	τοῦ	πολίτου ἄμφω, οὐκ ἂν εἴη
[3, 1275]	δίκας. Ἀλλ' ἔχει διόρθωσιν ὁ	τοῦ	πολίτου διορισμός. Ἐν γὰρ ταῖς
[3, 1276]	διὸ τὴν ἀρετὴν ἀναγκαῖον εἶναι	τοῦ	πολίτου πρὸς τὴν πολιτείαν. Εἴπερ
[3, 1276]	τοῦτο τυχεῖν δεῖ ζητήσεως, τὴν	τοῦ	πολίτου τύπῳ τινὶ πρῶτον ληπτέον.
[3, 1280]	ἐν τοῖς Ἠθικοῖς, τὴν μὲν	τοῦ	πράγματος ἰσότητα ὁμολογοῦσι, τὴν δὲ
[3, 1285]	ὀμνύοντες· ὁ δ' ὅρκος ἦν	τοῦ	σκήπτρου ἐπανάτασις. Οἱ μὲν οὖν
[3, 1277]	ἀνδρὸς ἀγαθοῦ. Τὴν μὲν γὰρ	τοῦ	σπουδαίου πολίτου δεῖ πᾶσιν ὑπάρχειν
[3, 1276]	εἴδη, δῆλον ὡς οὐκ ἐνδέχεται	τοῦ	σπουδαίου πολίτου μίαν ἀρετὴν εἶναι,
[3, 1281]	τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν ἀλλ' οὐ	τοῦ	συζῆν. Διόπερ ὅσοι συμβάλλονται πλεῖστον
[3, 1278]	ἀλλήλων βοηθείας οὐκ ἔλαττον ὀρέγονται	τοῦ	συζῆν· οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ
[3, 1280]	τοιοῦτον φιλίας ἔργον· ἡ γὰρ	τοῦ	συζῆν προαίρεσις φιλία. Τέλος μὲν
[3, 1280]	φατρίαι καὶ θυσίαι καὶ διαγωγαὶ	τοῦ	συζῆν. Τὸ δὲ τοιοῦτον φιλίας
[3, 1279]	τοὺς μετέχοντας, ἢ δεῖ κοινωνεῖν	τοῦ	συμφέροντος. Καλεῖν δ' εἰώθαμεν τῶν
[3, 1276]	οὐ πολίτης, ὡς ταὐτὸ δυναμένου	τοῦ	τ' ἀδίκου καὶ τοῦ ψευδοῦς.
[3, 1280]	τὸ εὖ ζῆν, ταῦτα δὲ	τοῦ	τέλους χάριν. Πόλις δὲ ἡ
[3, 1284]	ἀλλὰ μὴν οὐδ' ἄρχειν γε	τοῦ	τοιούτου· παραπλήσιον γὰρ κἂν εἰ
[3, 1276]	ὡς οὐ τῆς πόλεως ἀλλὰ	τοῦ	τυράννου λαβόντος, οὔτ' ἄλλα πολλὰ
[3, 1276]	δυναμένου τοῦ τ' ἀδίκου καὶ	τοῦ	ψευδοῦς. Ἐπεὶ δ' ὁρῶμεν καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 30/05/2006