Livre, Pages |
[3, 1278] |
τῆς
ἀρχῆς
εἴδη
πόσα
τῆς
|
περὶ |
ἄνθρωπον
καὶ
τὴν
κοινωνίαν
τῆς |
[3, 1280] |
εὐνομίας.
καὶ
φανερὸν
ὅτι
δεῖ
|
περὶ |
ἀρετῆς
ἐπιμελὲς
εἶναι
τῇ
γ' |
[3, 1288] |
πῶς.
{Ἀνάγκη
δὴ
τὸν
μέλλοντα
|
περὶ |
αὐτῆς
ποιήσασθαι
τὴν
προσήκουσαν
σκέψιν |
[3, 1286] |
τὸν
μέλλοντα
βασιλεύειν
ἰσχύν
τινα
|
περὶ |
αὑτόν,
ᾗ
δυνήσεται
βιάζεσθαι
τοὺς |
[3, 1280] |
λεχθὲν
ἄρτι,
διότι
κρίνουσι
τὰ
|
περὶ |
αὑτοὺς
κακῶς,
ἔπειτα
δὲ
καὶ |
[3, 1278] |
ἐντεῦθεν
μικρὸν
ἐπισκεψαμένοις
πῶς
ἔχει
|
περὶ |
αὐτῶν·
αὐτὸ
γὰρ
φανὲν
τὸ |
[3, 1278] |
ἐν
τοῖς
ἐξωτερικοῖς
λόγοις
διοριζόμεθα
|
περὶ |
αὐτῶν
πολλάκις.
Ἡ
μὲν
γὰρ |
[3, 1280] |
κακῶς.
Τὸ
δ'
αἴτιον
ὅτι
|
περὶ |
αὑτῶν
ἡ
κρίσις·
σχεδὸν
δ' |
[3, 1285] |
εἰρημένους
λόγους
μεταβῆναι
καὶ
σκέψασθαι
|
περὶ |
βασιλείας·
φαμὲν
γὰρ
τῶν
ὀρθῶν |
[3, 1276] |
ἄλλον
καιρὸν
χρήσιμος
ἡ
σκέψις
|
(περὶ |
γὰρ
μεγέθους
τῆς
πόλεως,
τό |
[3, 1287] |
δὲ
κατά
τι
μέρος
ἔλαττον)
|
περὶ |
δὲ
τῆς
παμβασιλείας
καλουμένης
ςαὕτη |
[3, 1276] |
μὲν
εἶναι
φατέον
καὶ
τούτους·
|
περὶ |
δὲ
τοῦ
δικαίως
ἢ
μὴ |
[3, 1285] |
Λακωνικῆς.
Ὥστε
τὸ
σκέμμα
σχεδὸν
|
περὶ |
δυοῖν
ἐστιν,
ἓν
μὲν
πότερον |
[3, 1279] |
ἔχει
τινὰς
ἀπορίας,
τῷ
δὲ
|
περὶ |
ἑκάστην
μέθοδον
φιλοσοφοῦντι
καὶ
μὴ |
[3, 1279] |
τι
καταλείπειν,
ἀλλὰ
δηλοῦν
τὴν
|
περὶ |
ἕκαστον
ἀλήθειαν.
Ἔστι
δὲ
τυραννὶς |
[3, 1281] |
δὲ
νὴ
Δία
δῆλον
ὅτι
|
περὶ |
ἐνίων
ἀδύνατον
(ὁ
γὰρ
αὐτὸς |
[3, 1287] |
συμφράδμονες.
Εἰσὶ
δὲ
καὶ
νῦν
|
περὶ |
ἐνίων
αἱ
ἀρχαὶ
κύριαι
κρίνειν, |
[3, 1282] |
τῶν
κυβερνητικῶν.
Εἰ
γὰρ
καὶ
|
περὶ |
ἐνίων
ἔργων
καὶ
τεχνῶν
μετέχουσι |
[3, 1282] |
ἢ
οὐ
χείρους)
καὶ
ὅτι
|
περὶ |
ἐνίων
οὔτε
μόνον
ὁ
ποιήσας |
[3, 1287] |
γὰρ
ἀρχή
τις
ἔστι
καὶ
|
περὶ |
Ἐπίδαμνον,
καὶ
περὶ
Ὀποῦντα
δὲ |
[3, 1275] |
τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
|
περὶ |
Καρχηδόνα·
πάσας
γὰρ
ἀρχαί
τινες |
[3, 1287] |
τὸ
μέσον.
Ἔτι
κυριώτεροι
καὶ
|
περὶ |
κυριωτέρων
τῶν
κατὰ
γράμματα
νόμων |
[3, 1276] |
τι
μέρος
τῆς
πόλεως.
Ἀλλὰ
|
περὶ |
μὲν
ταύτης
τῆς
ἀπορίας
εἰς |
[3, 1278] |
τοὺς
πρώτους
λόγους,
ἐν
οἷς
|
περὶ |
οἰκονομίας
διωρίσθη
καὶ
δεσποτείας,
καὶ |
[3, 1275] |
ἀποστερεῖν
ἀρχῆς.
Ἀλλὰ
διαφερέτω
μηδέν·
|
περὶ |
ὀνόματος
γὰρ
ὁ
λόγος·
ἀνώνυμον |
[3, 1287] |
ἔστι
καὶ
περὶ
Ἐπίδαμνον,
καὶ
|
περὶ |
Ὀποῦντα
δὲ
κατά
τι
μέρος |
[3, 1282] |
ὦσι,
περὶ
τούτων
εἶναι
κυρίους
|
περὶ |
ὅσων
ἐξαδυνατοῦσιν
οἱ
νόμοι
λέγειν |
[3, 1281] |
οὖν
περὶ
πάντα
δῆμον
καὶ
|
περὶ |
πᾶν
πλῆθος
ἐνδέχεται
ταύτην
εἶναι |
[3, 1281] |
ἕτερον
μόριον.
Εἰ
μὲν
οὖν
|
περὶ |
πάντα
δῆμον
καὶ
περὶ
πᾶν |
[3, 1275] |
τὸ
βουλεύεσθαι
καὶ
δικάζειν
ἢ
|
περὶ |
πάντων
ἢ
περὶ
τινῶν.
Τίς |
[3, 1282] |
μὴ
ῥᾴδιον
εἶναι
καθόλου
διορίσαι
|
περὶ |
πάντων.
Ὁποίους
μέντοι
τινὰς
εἶναι |
[3, 1284] |
πολλάκις.
Τὸ
δὲ
πρόβλημα
καθόλου
|
περὶ |
πάσας
ἐστὶ
τὰς
πολιτείας,
καὶ |
[3, 1282] |
(εἰσὶ
γάρ
τινες
τοιοῦτοι
καὶ
|
περὶ |
πάσας
ὡς
εἰπεῖν
τὰς
τέχνας) |
[3, 1274] |
ποία
τις,
σχεδὸν
πρώτη
σκέψις
|
περὶ |
πόλεως
ἰδεῖν,
τί
ποτέ
ἐστιν |
[3, 1274] |
πᾶσαν
ὁρῶμεν
τὴν
πραγματείαν
οὖσαν
|
περὶ |
πόλιν,
ἡ
δὲ
πολιτεία
τῶν |
[3, 1274] |
λόγος
εἶναι
τῆς
ἀπορίας
~Τῷ
|
περὶ |
πολιτείας
ἐπισκοποῦντι,
καὶ
τίς
ἑκάστη |
[3, 1284] |
τῆς
δυνάμεως,
οἷον
Ἀθηναῖοι
μὲν
|
περὶ |
Σαμίους
καὶ
Χίους
καὶ
Λεσβίους |
[3, 1280] |
τοῦ
μὴ
ἀδικεῖν
καὶ
γραφαὶ
|
περὶ |
συμμαχίας.
~Ἀλλ'
οὔτ'
ἀρχαὶ
πᾶσιν |
[3, 1277] |
ἀρχὴ
δεσποτική·
ταύτην
δὲ
τὴν
|
περὶ |
τὰ
ἀναγκαῖα
λέγομεν,
ἃ
ποιεῖν |
[3, 1281] |
πολλὰς
ἔχοντ'
αἰσθήσεις,
οὕτω
καὶ
|
περὶ |
τὰ
ἤθη
καὶ
τὴν
διάνοιαν. |
[3, 1282] |
ἰατρός.
~Ὁμοίως
δὲ
τοῦτο
καὶ
|
περὶ |
τὰς
ἄλλας
ἐμπειρίας
καὶ
τέχνας. |
[3, 1283] |
δὲ
τοῦτο
ἴσως
συμβήσεται
καὶ
|
περὶ |
τὰς
ἀριστοκρατίας
ἐπὶ
τῆς
ἀρετῆς· |
[3, 1280] |
τοῦ
μὴ
σφᾶς
αὐτοὺς
ἀδικεῖν
|
περὶ |
τὰς
μεταδόσεις,
οἷον
εἰ
ὁ |
[3, 1284] |
ποιοῦσιν,
ἀλλ'
ὁμοίως
ἔχει
καὶ
|
περὶ |
τὰς
ὀλιγαρχίας
καὶ
τὰς
δημοκρατίας· |
[3, 1284] |
φυγαδεύειν.
Τὸ
δ'
αὐτὸ
καὶ
|
περὶ |
τὰς
πόλεις
καὶ
τὰ
ἔθνη |
[3, 1284] |
διορθώματι
διορθοῦν.
Ὅπερ
οὐκ
ἐγίγνετο
|
περὶ |
τὰς
πόλεις·
οὐ
γὰρ
ἔβλεπον |
[3, 1287] |
σώμασιν,
οὕτως
ἔχειν
καὶ
τὰ
|
περὶ |
τὰς
τιμάς·
ὁμοίως
τοίνυν
καὶ |
[3, 1284] |
τοῦτο
δρῶσιν,
οὐ
μὴν
ἀλλὰ
|
περὶ |
τὰς
τὸ
κοινὸν
ἀγαθὸν
ἐπισκοπούσας |
[3, 1282] |
ἢ
τοῖς
εἰδόσιν.
Ἔπειτα
καὶ
|
περὶ |
τὴν
αἵρεσιν
τὸν
αὐτὸν
ἂν |
[3, 1285] |
βάρβαροι
τῶν
Ἑλλήνων,
οἱ
δὲ
|
περὶ |
τὴν
Ἀσίαν
τῶν
περὶ
τὴν |
[3, 1285] |
δὲ
περὶ
τὴν
Ἀσίαν
τῶν
|
περὶ |
τὴν
Εὐρώπην,
ὑπομένουσι
τὴν
δεσποτικὴν |
[3, 1282] |
ἀρχιτεκτονικὸς
καὶ
τρίτος
ὁ
πεπαιδευμένος
|
περὶ |
τὴν
τέχνην
(εἰσὶ
γάρ
τινες |
[3, 1281] |
ἔχοντά
γε
τὰ
συμβαίνοντα
πάθη
|
περὶ |
τὴν
ψυχήν.
Ἂν
οὖν
ᾖ |
[3, 1276] |
διαποροῦντας
ἐπελθεῖν
τὸν
αὐτὸν
λόγον
|
περὶ |
τῆς
ἀρίστης
πολιτείας.
Εἰ
γὰρ |
[3, 1286] |
φύσιν.
Ἔχει
δ'
ἀπορίαν
καὶ
|
περὶ |
τῆς
δυνάμεως,
πότερον
ἔχειν
δεῖ |
[3, 1288] |
καὶ
βασιλικόν.
Διωρισμένων
δὲ
τούτων
|
περὶ |
τῆς
πολιτείας
ἤδη
πειρατέον
λέγειν |
[3, 1284] |
οὐδὲν
πρὸς
τὸν
πεμφθέντα
κήρυκα
|
περὶ |
τῆς
συμβουλίας,
ἀφαιροῦντα
δὲ
τοὺς |
[3, 1286] |
οὐ
συμφέρει.
Τὸ
μὲν
οὖν
|
περὶ |
τῆς
τοιαύτης
στρατηγίας
ἐπισκοπεῖν
νόμων |
[3, 1281] |
θηρίων
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν;
ἀλλὰ
|
περὶ |
τὶ
πλῆθος
οὐδὲν
εἶναι
κωλύει |
[3, 1275] |
δικάζειν
ἢ
περὶ
πάντων
ἢ
|
περὶ |
τινῶν.
Τίς
μὲν
οὖν
ἐστιν |
[3, 1281] |
ὀλίγης·
χωρὶς
δ'
ἕκαστος
ἀτελὴς
|
περὶ |
τὸ
κρίνειν
ἐστίν.
Ἔχει
δ' |
[3, 1283] |
τρόπον·
ἀλλ'
ὅμως
σκοπῶμεν,
ὅταν
|
περὶ |
τὸν
αὐτὸν
ταῦθ'
ὑπάρχῃ
χρόνον, |
[3, 1286] |
νόμους.
Τάχα
μὲν
οὖν
τὰ
|
περὶ |
τὸν
βασιλέα
τὸν
τοιοῦτον
οὐ |
[3, 1284] |
δίκαιον
πολιτικὸν
ὁ
λόγος
ὁ
|
περὶ |
τὸν
ὀστρακισμόν.
Βέλτιον
μὲν
οὖν |
[3, 1276] |
οὖν
ἐπιπολαιοτάτη
τῆς
ἀπορίας
ζήτησις
|
περὶ |
τὸν
τόπον
καὶ
τοὺς
ἀνθρώπους |
[3, 1280] |
περὶ
τῶν
εἰσαγωγίμων
καὶ
σύμβολα
|
περὶ |
τοῦ
μὴ
ἀδικεῖν
καὶ
γραφαὶ |
[3, 1285] |
τὸν
ἀριθμόν,
μία
μὲν
ἡ
|
περὶ |
τοὺς
ἡρωικοὺς
χρόνους
(αὕτη
δ' |
[3, 1284] |
καὶ
τὴν
νομοθεσίαν
ἀναγκαῖον
εἶναι
|
περὶ |
τοὺς
ἴσους
καὶ
τῷ
γένει |
[3, 1278] |
δὲ
τρόπον
ἔχει
καὶ
τὰ
|
περὶ |
τοὺς
νόθους
παρὰ
πολλοῖς.
Οὐ |
[3, 1286] |
βασιλείας
πολιτείας
εἶδός
ἐστιν,
ὥστε
|
περὶ |
τούτου
δεῖ
θεωρῆσαι
καὶ
τὰς |
[3, 1282] |
εἷς
ἄν
τε
πλείους
ὦσι,
|
περὶ |
τούτων
εἶναι
κυρίους
περὶ
ὅσων |
[3, 1287] |
ὧν
γε
δυνατός,
οὐδεὶς
ἀμφισβητεῖ
|
περὶ |
τούτων
ὡς
οὐκ
ἂν
ἄριστα |
[3, 1278] |
δὲ
τοῦτον
ἐροῦμεν
λόγον
καὶ
|
περὶ |
τῶν
ἄλλων.
Ὑποθετέον
δὴ
πρῶτον |
[3, 1275] |
ἔγκλημα
διορθώσεως
δεόμενον,
ἐπεὶ
καὶ
|
περὶ |
τῶν
ἀτίμων
καὶ
φυγάδων
ἔστι |
[3, 1286] |
μὴ
κυρίους
ᾗ
παρεκβαίνουσιν,
ἐπεὶ
|
περὶ |
τῶν
γ'
ἄλλων
εἶναι
δεῖ |
[3, 1280] |
ἦσαν·
εἰσὶ
γοῦν
αὐτοῖς
συνθῆκαι
|
περὶ |
τῶν
εἰσαγωγίμων
καὶ
σύμβολα
περὶ |
[3, 1282] |
φιλοσοφίαν
λόγοις,
ἐν
οἷς
διώρισται
|
περὶ |
τῶν
ἠθικῶν
ντὶ
γὰρ
καὶ |
[3, 1281] |
δὲ
ἢ
δημοκρατικός,
τί
διοίσει
|
περὶ |
τῶν
ἠπορημένων;
Συμβήσεται
γὰρ
ὁμοίως |
[3, 1286] |
τις
ὡς
ἀντὶ
τούτου
βουλεύσεται
|
περὶ |
τῶν
καθ'
ἕκαστα
κάλλιον.
Ὅτι |
[3, 1286] |
δ'
αἱ
κρίσεις
εἰσὶ
πᾶσαι
|
περὶ |
τῶν
καθ'
ἕκαστον.
Καθ'
ἕνα |
[3, 1280] |
δ'
οἱ
πλεῖστοι
φαῦλοι
κριταὶ
|
περὶ |
τῶν
οἰκείων.
Ὥστ'
ἐπεὶ
τὸ |
[3, 1279] |
οὐκ
ἂν
καλῶς
δόξειεν
διωρίσθαι
|
περὶ |
τῶν
πολιτειῶν.
Ἀλλὰ
μὴν
κἄν |
[3, 1281] |
Ὅτι
μὲν
οὖν
πάντες
οἱ
|
περὶ |
τῶν
πολιτειῶν
ἀμφισβητοῦντες
μέρος
τι |
[3, 1283] |
τις
πρὸς
ἅπαντας
τοὺς
διαμφισβητοῦντας
|
περὶ |
τῶν
πολιτικῶν
τιμῶν.
Δόξαιεν
γὰρ |
[3, 1286] |
ταῖς
πόλεσιν,
πῶς
ἕξει
τὰ
|
περὶ |
τῶν
τέκνων;
Πότερον
καὶ
τὸ |
[3, 1287] |
ἀναγκαῖον
ἄνθρωπον
εἶναι
τὸν
κρινοῦντα
|
περὶ |
τῶν
τοιούτων,
ἀλλ'
ὅτι
οὐχ |
[3, 1287] |
ἢ
τὸν
ἄνδρα
τὸν
ἄριστον·
|
περὶ |
ὧν
γὰρ
βουλεύονται
νομοθετῆσαι
τῶν |
[3, 1287] |
ὁ
νόμος
ἀδυνατεῖ
διορίζειν,
ἐπεὶ
|
περὶ |
ὧν
γε
δυνατός,
οὐδεὶς
ἀμφισβητεῖ |
[3, 1286] |
τὸν
νόμον
πράττοντες
ἀλλ'
ἢ
|
περὶ |
ὧν
ἐκλείπειν
ἀναγκαῖον
αὐτόν.
Εἰ |
[3, 1287] |
κύριαι
κρίνειν,
ὥσπερ
ὁ
δικαστής,
|
περὶ |
ὧν
ὁ
νόμος
ἀδυνατεῖ
διορίζειν, |
[3, 1285] |
ἐστὶν
ὡς
εἰπεῖν
εἴδη
βασιλείας
|
περὶ |
ὧν
σκεπτέον,
αὕτη
τε
καὶ |