HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ξένους 1
ξένων 1
Ὁ 4
ὁ 91
ὅ 4
ὃ 4
ὁδὶ 2

Fréquences [« »]
80 κατὰ
83 οἱ
73 τοῦ
91 ὁ
91 περὶ
95 τῆς
109 τοὺς

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Politique, livre III

ὁ

Livre, Pages

[3, 1277]   κοσμία εἴη ὥσπερ ὁ ἀνὴρ ὁ ἀγαθός· ἐπεὶ καὶ οἰκονομία ἑτέρα

[3, 1277]   εἰ οὕτω κοσμία εἴη ὥσπερ ὁ ἀνὴρ ὁ ἀγαθός· ἐπεὶ καὶ

[3, 1287]   καὶ πρότερον εἰρημένον ἐστίν, εἴπερ ὁ ἀνὴρ ὁ σπουδαῖος, διότι βελτίων,

[3, 1275]   γὰρ ταῖς ἄλλαις πολιτείαις οὐχ ὁ ἀόριστος ἄρχων ἐκκλησιαστής ἐστι καὶ

[3, 1282]   δ' ὅ τε δημιουργὰς καὶ ὁ ἀρχιτεκτονικὸς καὶ τρίτος ὁ πεπαιδευμένος

[3, 1277]   δόξα ἀληθής· ὥσπερ αὐλοποιὸς γὰρ ὁ ἀρχόμενος, ὁ δ' ἄρχων αὐλητὴς

[3, 1277]   ἀγαθοῦ, πολίτης δ' ἐστὶ καὶ ὁ ἀρχόμενος, οὐχ ἡ αὐτὴ ἁπλῶς

[3, 1278]   εἰρημένων, ὅτι τινὸς μὲν πόλεως ὁ αὐτὸς τινὸς δ' ἕτερος, κἀκεῖνος

[3, 1277]   ἀπὸ τῶν χειρῶν, ~ἐν οἷς ὁ βάναυσος τεχνίτης ἐστίν. Διὸ παρ'

[3, 1285]   τε γὰρ ἦν καὶ δικαστὴς ὁ βασιλεύς, καὶ τῶν πρὸς τοὺς

[3, 1287]   πάντων κατὰ τὴν ἑαυτοῦ βούλησιν ὁ βασιλεύσσ δοκεῖ δέ τισιν οὐδὲ

[3, 1282]   Οὐ γὰρ ὁ δικαστὴς οὐδ' ὁ βουλευτὴς οὐδ' ὁ ἐκκλησιαστὴς ἄρχων

[3, 1285]   χειρὸς νόμῳ. Δηλοῖ δ' Ὅμηρος· ὁ γὰρ Ἀγαμέμνων κακῶς μὲν ἀκούων

[3, 1281]   δῆλον ὅτι περὶ ἐνίων ἀδύνατον (ὁ γὰρ αὐτὸς κἂν ἐπὶ τῶν

[3, 1278]   καὶ τῶν ξένων ὁ νόμος· ὁ γὰρ ἐκ πολίτιδος ἔν τισι

[3, 1276]   πολίτης ἀρχῇ τινὶ διωρισμένος ἐστίν (ὁ γὰρ κοινωνῶν τῆς τοιᾶσδε ἀρχῆς

[3, 1287]   δίκαιον ζητοῦντες τὸ μέσον ζητοῦσιν· ὁ γὰρ νόμος τὸ μέσον. Ἔτι

[3, 1284]   τὰς ὀλιγαρχίας καὶ τὰς δημοκρατίας· ὁ γὰρ ὀστρακισμὸς τὴν αὐτὴν ἔχει

[3, 1276]   δὲ κυβερνήτης, ὁ δὲ πρῳρεύς, ὁ δ' ἄλλην τιν' ἔχων τοιαύτην

[3, 1280]   δὲ γεωργὸς ὁ δὲ σκυτοτόμος ὁ δ' ἄλλο τι τοιοῦτον, καὶ

[3, 1287]   θεὸν καὶ τὸν νοῦν μόνους, ὁ δ' ἄνθρωπον κελεύων προστίθησι καὶ

[3, 1275]   ἢ διὰ τινῶν ὡρισμένων χρόνων· ὁ δ' ἀόριστος, οἷον ὁ δικαστὴς

[3, 1277]   ὥσπερ αὐλοποιὸς γὰρ ὁ ἀρχόμενος, ὁ δ' ἄρχων αὐλητὴς ὁ χρώμενος.

[3, 1285]   οὐκ ὀμνύοντες οἱ δ' ὀμνύοντες· ὁ δ' ὅρκος ἦν τοῦ σκήπτρου

[3, 1282]   πηδάλιον κυβερνήτης τέκτονος, καὶ θοίνην ὁ δαιτυμὼν ἀλλ' οὐχ ὁ μάγειρος.

[3, 1280]   εἰ ὁ μὲν εἴη τέκτων ὁ δὲ γεωργὸς ὁ δὲ σκυτοτόμος

[3, 1286]   πλείους; Ἀλλ' οἱ μὲν στασιάσουσιν ὁ δὲ εἷς ἀστασίαστος. Ἀλλὰ πρὸς

[3, 1276]   νὁ μὲν γάρ ἐστιν ἐρέτης, ὁ δὲ κυβερνήτης, ὁ δὲ πρῳρεύς,

[3, 1286]   πολιτείαισσ, ὥστ' ἀφείσθω τὴν πρώτην· ὁ δὲ λοιπὸς τρόπος τῆς βασιλείας

[3, 1284]   ἐταπείνωσαν αὐτοὺς παρὰ τὰς συνθήκας) ~ὁ δὲ Περσῶν βασιλεὺς Μήδους καὶ

[3, 1276]   μὲν φήσομεν ἀλλ' οὐ δικαίως, ὁ δὲ πολίτης ἀρχῇ τινὶ διωρισμένος

[3, 1275]   οἷον τοὺς ποιητοὺς πολίτας, ἀφετέον· ὁ δὲ πολίτης οὐ τῷ οἰκεῖν

[3, 1276]   ἐστιν ἐρέτης, ὁ δὲ κυβερνήτης, ὁ δὲ πρῳρεύς, ὁ δ' ἄλλην

[3, 1280]   εἴη τέκτων ὁ δὲ γεωργὸς ὁ δὲ σκυτοτόμος ὁ δ' ἄλλο

[3, 1279]   ὠφελείας. Ὁ μὲν γὰρ πλωτήρ, ὁ δὲ τῶν γυμναζομένων εἷς γίνεται,

[3, 1282]   τὸ πλῆθος· ἐκ γὰρ πολλῶν ὁ δῆμος καὶ ἡ βουλὴ καὶ

[3, 1278]   ἐν μὲν ταῖς δημοκρατίαις κύριος ὁ δῆμος, οἱ δ' ὀλίγοι τοὐναντίον

[3, 1282]   δικαστήριον καὶ ἡ βουλὴ καὶ ὁ δῆμος· τῶν δὲ ῥηθέντων ἕκαστος

[3, 1275]   χρόνων· ὁ δ' ἀόριστος, οἷον ὁ δικαστὴς καὶ ὁ ἐκκλησιαστής. Τάχα

[3, 1282]   καὶ ταῦτ' ὀρθῶς. Οὐ γὰρ ὁ δικαστὴς οὐδ' ὁ βουλευτὴς οὐδ'

[3, 1287]   αἱ ἀρχαὶ κύριαι κρίνειν, ὥσπερ ὁ δικαστής, περὶ ὧν ὁ νόμος

[3, 1284]   ἕτερος, πρὸς δὲ τὴν ἀρίστην ὁ δυνάμενος καὶ προαιρούμενος ἄρχεσθαι καὶ

[3, 1286]   καὶ ἄνδρες καὶ πολῖται, πότερον ὁ εἷς ἀδιαφθορώτερος ἄρχων, ἢ μᾶλλον

[3, 1286]   σπουδαῖοι τὴν ψυχήν, ὥσπερ κἀκεῖνος ὁ εἷς. Εἰ δὴ τὴν μὲν

[3, 1279]   ἢ τοὺς πολλούς, ὅταν μὲν ὁ εἷς ἢ οἱ ὀλίγοι ἢ

[3, 1282]   δικαστὴς οὐδ' ὁ βουλευτὴς οὐδ' ὁ ἐκκλησιαστὴς ἄρχων ἐστίν, ἀλλὰ τὸ

[3, 1275]   ἀόριστος, οἷον ὁ δικαστὴς καὶ ὁ ἐκκλησιαστής. Τάχα μὲν οὖν ἂν

[3, 1287]   τε γὰρ ἐπιθυμία τοιοῦτον, καὶ ὁ θυμὸς ἄρχοντας διαστρέφει καὶ τοὺς

[3, 1281]   τῆς παρούσης· οὗτος δ' ἐστὶν ὁ ἰατρός. ~Ὁμοίως δὲ τοῦτο καὶ

[3, 1275]   ἐκκλησιαστής ἐστι καὶ δικαστής, ἀλλὰ ὁ κατὰ τὴν ἀρχὴν ὡρισμένος· τούτων

[3, 1279]   ἐνίοτ' εἶναι καὶ αὐτόν, ὥσπερ ὁ κυβερνήτης εἷς ἐστιν ἀεὶ τῶν

[3, 1275]   ἔσται πολίτης. Γοργίας μὲν οὖν ὁ Λεοντῖνος, τὰ μὲν ἴσως ἀπορῶν

[3, 1275]   τὸν καθ' ἑκάστην πολιτείαν. Διόπερ ὁ λεχθεὶς ἐν μὲν δημοκρατίᾳ μάλιστ'

[3, 1275]   διαφερέτω μηδέν· περὶ ὀνόματος γὰρ ὁ λόγος· ἀνώνυμον γὰρ τὸ κοινὸν

[3, 1276]   τῆς τυραννίδος. Ἔοικε δ' οἰκεῖος ὁ λόγος εἶναι τῆς ἀπορίας ~Τῷ

[3, 1284]   ὑπεροχὰς ἔχει τι δίκαιον πολιτικὸν ὁ λόγος ὁ περὶ τὸν ὀστρακισμόν.

[3, 1279]   τὰς εἰρημένας ἔστιν; Ἔοικε τοίνυν ὁ λόγος ποιεῖν δῆλον ὅτι τὸ

[3, 1282]   θοίνην ὁ δαιτυμὼν ἀλλ' οὐχ ὁ μάγειρος. Ταύτην μὲν οὖν τὴν

[3, 1276]   ἔχων τοιαύτην ἐπωνυμίανν δῆλον ὡς ὁ μὲν ἀκριβέστατος ἑκάστου λόγος ἴδιος

[3, 1280]   περὶ τὰς μεταδόσεις, οἷον εἰ ὁ μὲν εἴη τέκτων ὁ δὲ

[3, 1279]   εἷς ἐστιν ἀεὶ τῶν πλωτήρων· ὁ μὲν οὖν παιδοτρίβης ἢ κυβερνήτης

[3, 1283]   πολιτῶν· πολίτης δὲ κοινῇ μὲν ὁ μετέχων τοῦ ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαί

[3, 1278]   καὶ ὅτι λέγεται μάλιστα πολίτης ὁ μετέχων τῶν τιμῶν, ὥσπερ καὶ

[3, 1287]   ὥσπερ ὁ δικαστής, περὶ ὧν ὁ νόμος ἀδυνατεῖ διορίζειν, ἐπεὶ περὶ

[3, 1287]   τούτων ὡς οὐκ ἂν ἄριστα ὁ νόμος ἄρξειε καὶ κρίνειεν. Ἀλλ'

[3, 1287]   ἄνδρας. Διόπερ ἄνευ ὀρέξεως νοῦς ὁ νόμος ἐστίν. Τὸ δὲ τῶν

[3, 1287]   δύναιτο γνωρίζειν. Ἀλλ' ἐπίτηδες παιδεύσας ὁ νόμος ἐφίστησι τὰ λοιπὰ τῇ

[3, 1278]   προσεφέλκει τινὰς καὶ τῶν ξένων ὁ νόμος· ὁ γὰρ ἐκ πολίτιδος

[3, 1287]   γε μὴ δοκεῖ δύνασθαι διορίζειν ὁ νόμος, οὐδ' ἄνθρωπος ἂν δύναιτο

[3, 1280]   μόνον, τῶν ἄπωθεν συμμάχων. Καὶ ὁ νόμος συνθήκη καί, καθάπερ ἔφη

[3, 1282]   χρώμενος αὐτῇ κρινεῖ ῖχρῆται δ' ὁ οἰκονόμος) καὶ πηδάλιον κυβερνήτης τέκτονος,

[3, 1282]   καὶ ὁ ἀρχιτεκτονικὸς καὶ τρίτος ὁ πεπαιδευμένος περὶ τὴν τέχνην (εἰσὶ

[3, 1284]   τι δίκαιον πολιτικὸν ὁ λόγος ὁ περὶ τὸν ὀστρακισμόν. Βέλτιον μὲν

[3, 1276]   τινὶ πρῶτον ληπτέον. Ὥσπερ οὖν ὁ πλωτὴρ εἷς τις τῶν κοινωνῶν

[3, 1282]   ὅτι περὶ ἐνίων οὔτε μόνον ὁ ποιήσας οὔτ' ἄριστ' ἂν κρίνειεν,

[3, 1285]   ὧν προειστήκεσαν Ἀντιμενίδης καὶ Ἀλκαῖος ὁ ποιητής. Δηλοῖ δ' Ἀλκαῖος ὅτι

[3, 1275]   πολίτης ἐστὶ σκεπτέον. Καὶ γὰρ ὁ πολίτης ἀμφισβητεῖται πολλάκις· οὐ γὰρ

[3, 1275]   τινῶν. Τίς μὲν οὖν ἐστιν ὁ πολίτης, ἐκ τούτων φανερόν· ᾧ

[3, 1275]   χρὴ καλεῖν πολίτην καὶ τίς ὁ πολίτης ἐστὶ σκεπτέον. Καὶ γὰρ

[3, 1274]   πολλῶν μορίων, δῆλον ὅτι πρότερον ὁ πολίτης ζητητέος· ἡ γὰρ πόλις

[3, 1278]   ἕτερος, κἀκεῖνος οὐ πᾶς ἀλλ' ὁ πολιτικὸς καὶ κύριος ἢ δυνάμενος

[3, 1280]   συνθήκη καί, καθάπερ ἔφη Λυκόφρων ὁ σοφιστής, ἐγγυητὴς ἀλλήλοις τῶν δικαίων,

[3, 1287]   εἰρημένον ἐστίν, εἴπερ ὁ ἀνὴρ ὁ σπουδαῖος, διότι βελτίων, ἄρχειν δίκαιος,

[3, 1275]   τὰς δίκας. Ἀλλ' ἔχει διόρθωσιν ὁ τοῦ πολίτου διορισμός. Ἐν γὰρ

[3, 1285]   γένη περιέχει καὶ τῆς ἀρχῆς ὁ τρόπος ἐστὶν οὐχ εἷς πασῶν.

[3, 1288]   μὴ τρόπον τινά. Τίς δ' ὁ τρόπος, λεκτέον· εἴρηται δέ πως

[3, 1281]   Ἔτι καὶ τὰς πράξεις ὅσας ὁ τύραννος ἔπραξεν ἀναγκαῖον εἶναι πάσας

[3, 1280]   περ καὶ τῆς κτήσεως, ὥσθ' ὁ τῶν ὀλιγαρχικῶν λόγος δόξειεν ἂν

[3, 1278]   μετανάστην· ὥσπερ μέτοικος γάρ ἐστιν ὁ τῶν τιμῶν μὴ μετέχων. Ἀλλ'

[3, 1282]   τοῦ ποιήσαντος, ἀλλὰ καὶ βέλτιον ὁ χρώμενος αὐτῇ κρινεῖ ῖχρῆται δ'

[3, 1277]   ἀρχόμενος, ὁ δ' ἄρχων αὐλητὴς ὁ χρώμενος. Πότερον μὲν οὖν ἡ

Livre, Pages
[3, 1277]	κοσμία εἴη ὥσπερ ὁ ἀνὴρ	ὁ	ἀγαθός· ἐπεὶ καὶ οἰκονομία ἑτέρα
[3, 1277]	εἰ οὕτω κοσμία εἴη ὥσπερ	ὁ	ἀνὴρ ὁ ἀγαθός· ἐπεὶ καὶ
[3, 1287]	καὶ πρότερον εἰρημένον ἐστίν, εἴπερ	ὁ	ἀνὴρ ὁ σπουδαῖος, διότι βελτίων,
[3, 1275]	γὰρ ταῖς ἄλλαις πολιτείαις οὐχ	ὁ	ἀόριστος ἄρχων ἐκκλησιαστής ἐστι καὶ
[3, 1282]	δ' ὅ τε δημιουργὰς καὶ	ὁ	ἀρχιτεκτονικὸς καὶ τρίτος ὁ πεπαιδευμένος
[3, 1277]	δόξα ἀληθής· ὥσπερ αὐλοποιὸς γὰρ	ὁ	ἀρχόμενος, ὁ δ' ἄρχων αὐλητὴς
[3, 1277]	ἀγαθοῦ, πολίτης δ' ἐστὶ καὶ	ὁ	ἀρχόμενος, οὐχ ἡ αὐτὴ ἁπλῶς
[3, 1278]	εἰρημένων, ὅτι τινὸς μὲν πόλεως	ὁ	αὐτὸς τινὸς δ' ἕτερος, κἀκεῖνος
[3, 1277]	ἀπὸ τῶν χειρῶν, ~ἐν οἷς	ὁ	βάναυσος τεχνίτης ἐστίν. Διὸ παρ'
[3, 1285]	τε γὰρ ἦν καὶ δικαστὴς	ὁ	βασιλεύς, καὶ τῶν πρὸς τοὺς
[3, 1287]	πάντων κατὰ τὴν ἑαυτοῦ βούλησιν	ὁ	βασιλεύσσ δοκεῖ δέ τισιν οὐδὲ
[3, 1282]	Οὐ γὰρ ὁ δικαστὴς οὐδ'	ὁ	βουλευτὴς οὐδ' ὁ ἐκκλησιαστὴς ἄρχων
[3, 1285]	χειρὸς νόμῳ. Δηλοῖ δ' Ὅμηρος·	ὁ	γὰρ Ἀγαμέμνων κακῶς μὲν ἀκούων
[3, 1281]	δῆλον ὅτι περὶ ἐνίων ἀδύνατον	(ὁ	γὰρ αὐτὸς κἂν ἐπὶ τῶν
[3, 1278]	καὶ τῶν ξένων ὁ νόμος·	ὁ	γὰρ ἐκ πολίτιδος ἔν τισι
[3, 1276]	πολίτης ἀρχῇ τινὶ διωρισμένος ἐστίν	(ὁ	γὰρ κοινωνῶν τῆς τοιᾶσδε ἀρχῆς
[3, 1287]	δίκαιον ζητοῦντες τὸ μέσον ζητοῦσιν·	ὁ	γὰρ νόμος τὸ μέσον. Ἔτι
[3, 1284]	τὰς ὀλιγαρχίας καὶ τὰς δημοκρατίας·	ὁ	γὰρ ὀστρακισμὸς τὴν αὐτὴν ἔχει
[3, 1276]	δὲ κυβερνήτης, ὁ δὲ πρῳρεύς,	ὁ	δ' ἄλλην τιν' ἔχων τοιαύτην
[3, 1280]	δὲ γεωργὸς ὁ δὲ σκυτοτόμος	ὁ	δ' ἄλλο τι τοιοῦτον, καὶ
[3, 1287]	θεὸν καὶ τὸν νοῦν μόνους,	ὁ	δ' ἄνθρωπον κελεύων προστίθησι καὶ
[3, 1275]	ἢ διὰ τινῶν ὡρισμένων χρόνων·	ὁ	δ' ἀόριστος, οἷον ὁ δικαστὴς
[3, 1277]	ὥσπερ αὐλοποιὸς γὰρ ὁ ἀρχόμενος,	ὁ	δ' ἄρχων αὐλητὴς ὁ χρώμενος.
[3, 1285]	οὐκ ὀμνύοντες οἱ δ' ὀμνύοντες·	ὁ	δ' ὅρκος ἦν τοῦ σκήπτρου
[3, 1282]	πηδάλιον κυβερνήτης τέκτονος, καὶ θοίνην	ὁ	δαιτυμὼν ἀλλ' οὐχ ὁ μάγειρος.
[3, 1280]	εἰ ὁ μὲν εἴη τέκτων	ὁ	δὲ γεωργὸς ὁ δὲ σκυτοτόμος
[3, 1286]	πλείους; Ἀλλ' οἱ μὲν στασιάσουσιν	ὁ	δὲ εἷς ἀστασίαστος. Ἀλλὰ πρὸς
[3, 1276]	νὁ μὲν γάρ ἐστιν ἐρέτης,	ὁ	δὲ κυβερνήτης, ὁ δὲ πρῳρεύς,
[3, 1286]	πολιτείαισσ, ὥστ' ἀφείσθω τὴν πρώτην·	ὁ	δὲ λοιπὸς τρόπος τῆς βασιλείας
[3, 1284]	ἐταπείνωσαν αὐτοὺς παρὰ τὰς συνθήκας)	~ὁ	δὲ Περσῶν βασιλεὺς Μήδους καὶ
[3, 1276]	μὲν φήσομεν ἀλλ' οὐ δικαίως,	ὁ	δὲ πολίτης ἀρχῇ τινὶ διωρισμένος
[3, 1275]	οἷον τοὺς ποιητοὺς πολίτας, ἀφετέον·	ὁ	δὲ πολίτης οὐ τῷ οἰκεῖν
[3, 1276]	ἐστιν ἐρέτης, ὁ δὲ κυβερνήτης,	ὁ	δὲ πρῳρεύς, ὁ δ' ἄλλην
[3, 1280]	εἴη τέκτων ὁ δὲ γεωργὸς	ὁ	δὲ σκυτοτόμος ὁ δ' ἄλλο
[3, 1279]	ὠφελείας. Ὁ μὲν γὰρ πλωτήρ,	ὁ	δὲ τῶν γυμναζομένων εἷς γίνεται,
[3, 1282]	τὸ πλῆθος· ἐκ γὰρ πολλῶν	ὁ	δῆμος καὶ ἡ βουλὴ καὶ
[3, 1278]	ἐν μὲν ταῖς δημοκρατίαις κύριος	ὁ	δῆμος, οἱ δ' ὀλίγοι τοὐναντίον
[3, 1282]	δικαστήριον καὶ ἡ βουλὴ καὶ	ὁ	δῆμος· τῶν δὲ ῥηθέντων ἕκαστος
[3, 1275]	χρόνων· ὁ δ' ἀόριστος, οἷον	ὁ	δικαστὴς καὶ ὁ ἐκκλησιαστής. Τάχα
[3, 1282]	καὶ ταῦτ' ὀρθῶς. Οὐ γὰρ	ὁ	δικαστὴς οὐδ' ὁ βουλευτὴς οὐδ'
[3, 1287]	αἱ ἀρχαὶ κύριαι κρίνειν, ὥσπερ	ὁ	δικαστής, περὶ ὧν ὁ νόμος
[3, 1284]	ἕτερος, πρὸς δὲ τὴν ἀρίστην	ὁ	δυνάμενος καὶ προαιρούμενος ἄρχεσθαι καὶ
[3, 1286]	καὶ ἄνδρες καὶ πολῖται, πότερον	ὁ	εἷς ἀδιαφθορώτερος ἄρχων, ἢ μᾶλλον
[3, 1286]	σπουδαῖοι τὴν ψυχήν, ὥσπερ κἀκεῖνος	ὁ	εἷς. Εἰ δὴ τὴν μὲν
[3, 1279]	ἢ τοὺς πολλούς, ὅταν μὲν	ὁ	εἷς ἢ οἱ ὀλίγοι ἢ
[3, 1282]	δικαστὴς οὐδ' ὁ βουλευτὴς οὐδ'	ὁ	ἐκκλησιαστὴς ἄρχων ἐστίν, ἀλλὰ τὸ
[3, 1275]	ἀόριστος, οἷον ὁ δικαστὴς καὶ	ὁ	ἐκκλησιαστής. Τάχα μὲν οὖν ἂν
[3, 1287]	τε γὰρ ἐπιθυμία τοιοῦτον, καὶ	ὁ	θυμὸς ἄρχοντας διαστρέφει καὶ τοὺς
[3, 1281]	τῆς παρούσης· οὗτος δ' ἐστὶν	ὁ	ἰατρός. ~Ὁμοίως δὲ τοῦτο καὶ
[3, 1275]	ἐκκλησιαστής ἐστι καὶ δικαστής, ἀλλὰ	ὁ	κατὰ τὴν ἀρχὴν ὡρισμένος· τούτων
[3, 1279]	ἐνίοτ' εἶναι καὶ αὐτόν, ὥσπερ	ὁ	κυβερνήτης εἷς ἐστιν ἀεὶ τῶν
[3, 1275]	ἔσται πολίτης. Γοργίας μὲν οὖν	ὁ	Λεοντῖνος, τὰ μὲν ἴσως ἀπορῶν
[3, 1275]	τὸν καθ' ἑκάστην πολιτείαν. Διόπερ	ὁ	λεχθεὶς ἐν μὲν δημοκρατίᾳ μάλιστ'
[3, 1275]	διαφερέτω μηδέν· περὶ ὀνόματος γὰρ	ὁ	λόγος· ἀνώνυμον γὰρ τὸ κοινὸν
[3, 1276]	τῆς τυραννίδος. Ἔοικε δ' οἰκεῖος	ὁ	λόγος εἶναι τῆς ἀπορίας ~Τῷ
[3, 1284]	ὑπεροχὰς ἔχει τι δίκαιον πολιτικὸν	ὁ	λόγος ὁ περὶ τὸν ὀστρακισμόν.
[3, 1279]	τὰς εἰρημένας ἔστιν; Ἔοικε τοίνυν	ὁ	λόγος ποιεῖν δῆλον ὅτι τὸ
[3, 1282]	θοίνην ὁ δαιτυμὼν ἀλλ' οὐχ	ὁ	μάγειρος. Ταύτην μὲν οὖν τὴν
[3, 1276]	ἔχων τοιαύτην ἐπωνυμίανν δῆλον ὡς	ὁ	μὲν ἀκριβέστατος ἑκάστου λόγος ἴδιος
[3, 1280]	περὶ τὰς μεταδόσεις, οἷον εἰ	ὁ	μὲν εἴη τέκτων ὁ δὲ
[3, 1279]	εἷς ἐστιν ἀεὶ τῶν πλωτήρων·	ὁ	μὲν οὖν παιδοτρίβης ἢ κυβερνήτης
[3, 1283]	πολιτῶν· πολίτης δὲ κοινῇ μὲν	ὁ	μετέχων τοῦ ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαί
[3, 1278]	καὶ ὅτι λέγεται μάλιστα πολίτης	ὁ	μετέχων τῶν τιμῶν, ὥσπερ καὶ
[3, 1287]	ὥσπερ ὁ δικαστής, περὶ ὧν	ὁ	νόμος ἀδυνατεῖ διορίζειν, ἐπεὶ περὶ
[3, 1287]	τούτων ὡς οὐκ ἂν ἄριστα	ὁ	νόμος ἄρξειε καὶ κρίνειεν. Ἀλλ'
[3, 1287]	ἄνδρας. Διόπερ ἄνευ ὀρέξεως νοῦς	ὁ	νόμος ἐστίν. Τὸ δὲ τῶν
[3, 1287]	δύναιτο γνωρίζειν. Ἀλλ' ἐπίτηδες παιδεύσας	ὁ	νόμος ἐφίστησι τὰ λοιπὰ τῇ
[3, 1278]	προσεφέλκει τινὰς καὶ τῶν ξένων	ὁ	νόμος· ὁ γὰρ ἐκ πολίτιδος
[3, 1287]	γε μὴ δοκεῖ δύνασθαι διορίζειν	ὁ	νόμος, οὐδ' ἄνθρωπος ἂν δύναιτο
[3, 1280]	μόνον, τῶν ἄπωθεν συμμάχων. Καὶ	ὁ	νόμος συνθήκη καί, καθάπερ ἔφη
[3, 1282]	χρώμενος αὐτῇ κρινεῖ ῖχρῆται δ'	ὁ	οἰκονόμος) καὶ πηδάλιον κυβερνήτης τέκτονος,
[3, 1282]	καὶ ὁ ἀρχιτεκτονικὸς καὶ τρίτος	ὁ	πεπαιδευμένος περὶ τὴν τέχνην (εἰσὶ
[3, 1284]	τι δίκαιον πολιτικὸν ὁ λόγος	ὁ	περὶ τὸν ὀστρακισμόν. Βέλτιον μὲν
[3, 1276]	τινὶ πρῶτον ληπτέον. Ὥσπερ οὖν	ὁ	πλωτὴρ εἷς τις τῶν κοινωνῶν
[3, 1282]	ὅτι περὶ ἐνίων οὔτε μόνον	ὁ	ποιήσας οὔτ' ἄριστ' ἂν κρίνειεν,
[3, 1285]	ὧν προειστήκεσαν Ἀντιμενίδης καὶ Ἀλκαῖος	ὁ	ποιητής. Δηλοῖ δ' Ἀλκαῖος ὅτι
[3, 1275]	πολίτης ἐστὶ σκεπτέον. Καὶ γὰρ	ὁ	πολίτης ἀμφισβητεῖται πολλάκις· οὐ γὰρ
[3, 1275]	τινῶν. Τίς μὲν οὖν ἐστιν	ὁ	πολίτης, ἐκ τούτων φανερόν· ᾧ
[3, 1275]	χρὴ καλεῖν πολίτην καὶ τίς	ὁ	πολίτης ἐστὶ σκεπτέον. Καὶ γὰρ
[3, 1274]	πολλῶν μορίων, δῆλον ὅτι πρότερον	ὁ	πολίτης ζητητέος· ἡ γὰρ πόλις
[3, 1278]	ἕτερος, κἀκεῖνος οὐ πᾶς ἀλλ'	ὁ	πολιτικὸς καὶ κύριος ἢ δυνάμενος
[3, 1280]	συνθήκη καί, καθάπερ ἔφη Λυκόφρων	ὁ	σοφιστής, ἐγγυητὴς ἀλλήλοις τῶν δικαίων,
[3, 1287]	εἰρημένον ἐστίν, εἴπερ ὁ ἀνὴρ	ὁ	σπουδαῖος, διότι βελτίων, ἄρχειν δίκαιος,
[3, 1275]	τὰς δίκας. Ἀλλ' ἔχει διόρθωσιν	ὁ	τοῦ πολίτου διορισμός. Ἐν γὰρ
[3, 1285]	γένη περιέχει καὶ τῆς ἀρχῆς	ὁ	τρόπος ἐστὶν οὐχ εἷς πασῶν.
[3, 1288]	μὴ τρόπον τινά. Τίς δ'	ὁ	τρόπος, λεκτέον· εἴρηται δέ πως
[3, 1281]	Ἔτι καὶ τὰς πράξεις ὅσας	ὁ	τύραννος ἔπραξεν ἀναγκαῖον εἶναι πάσας
[3, 1280]	περ καὶ τῆς κτήσεως, ὥσθ'	ὁ	τῶν ὀλιγαρχικῶν λόγος δόξειεν ἂν
[3, 1278]	μετανάστην· ὥσπερ μέτοικος γάρ ἐστιν	ὁ	τῶν τιμῶν μὴ μετέχων. Ἀλλ'
[3, 1282]	τοῦ ποιήσαντος, ἀλλὰ καὶ βέλτιον	ὁ	χρώμενος αὐτῇ κρινεῖ ῖχρῆται δ'
[3, 1277]	ἀρχόμενος, ὁ δ' ἄρχων αὐλητὴς	ὁ	χρώμενος. Πότερον μὲν οὖν ἡ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 30/05/2006