Livre, chapitre
[1, 12]	σκέψεως καὶ τῶν ἑπομένων πρῶτον	λαβεῖν	περὶ σπέρματος τί ἐστιν· οὕτω
[1, 4]	αἰτίας δι´ ἅς εἰσιν, ἀνάγκη	λαβεῖν	πρῶτον τίνος ἕνεκεν ἡ τῶν
[1, 13]	τὰ καταμήνια περίττωμά ἐστιν εἴρηται·	λάβοι	δ´ ἄν τις εἰς τοῦτο
[1, 16]	ἡ οἰκοδόμησις ἐν τοῖς οἰκοδομουμένοις.	Λάβοι	δ´ ἄν τις ἐκ τούτων
[1, 4]	οἱ πόροι πρὸς τὸ μὴ	λάβρον	μηδὲ ταχεῖαν εἶναι τὴν ἐπιθυμίαν.
[1, 4]	περὶ τὴν τροφὴν τὰ εὐθυέντερα	λαβρότερα	πρὸς τὴν ἐπιθυμίαν τὴν τῆς
[1, 4]	ὄρχεις ἀλλὰ πρόσκεινται καθάπερ τὰς	λαιὰς	προσάπτουσιν αἱ ὑφαίνουσαι τοῖς ἱστοῖς
[1, 7]	ἰχθύες· ἔξω γὰρ ἐπιτελεῖται καὶ	λαμβάνει	αὔξησιν τὰ τῶν ἰχθύων. Αἴτιον
[1, 15]	ἐκ τοῦ θερμᾶναι καὶ πέψαι·	λαμβάνει	γὰρ τροφὴν τὸ ᾠὸν ἕως
[1, 12]	ἐπί γε τῶν ἀνθρώπων ἥμισυ	λαμβάνειν	δοκεῖ τὸ σῶμα τοῦ μεγέθους
[1, 15]	ποιοῦσα, τὸ δὲ συνιστάμενον καὶ	λαμβάνον	τὴν μορφὴν τὸ τοῦ ἐν
[1, 12]	Ἀνάγκη δὴ πᾶν ὃ ἂν	λαμβάνωμεν	ἐν τῷ σώματι ἢ μέρος
[1, 2]	ἄρρενος συμβαίνει γίγνεσθαι δεῖ μὴ	λανθάνειν.	Τῷ γὰρ ἀποκρίνεσθαι τὸ τοιοῦτον
[1, 17]	καλούμενα σπέρματα. Καὶ τοῦτο καλῶς	λέγει	Ἐμπεδοκλῆς ποιήσας· οὕτω δ´ ᾠοτοκεῖ
[1, 11]	τῇ κυήσει διαφέρει καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς	λέγει·	ἐν δ´ ἐχύθη καθαροῖσι· τὰ
[1, 11]	παντὸς ἢ οὕτως ὥσπερ ἐκεῖνος	λέγει,	οὐ ταὐτὰ ἀφ´ ἑκατέρου, διὸ
[1, 11]	καὶ πρὸς τούτοις ἄλλα συμβαίνει	λέγειν	ἀδύνατα. Πρῶτον μὲν οὖν ὅτι
[1, 11]	Τί οὖν διαφέρει ἐπὶ τούτου	λέγειν	ἢ (ἐπὶ τῶν ἄλλων μορίων;
[1, 11]	ἔοικεν, εἴπερ οὕτω λεκτέον, μάλιστα	λέγειν	ὁμολογούμενα τούτῳ τῷ λόγῳ (τό
[1, 11]	μὴν τοῦτον τὸν τρόπον συμβαίνει	λέγειν	τοῖς ἀπὸ παντὸς ἀπιέναι φάσκουσιν,
[1, 11]	γὰρ δὴ οὐδὲ τοῦτο ἐνδέχεται	λέγειν	ὡς τῇ κατακεράσει αὐξάνεται ὕστερον
[1, 1]	καθ´ ὁμοιότητα καὶ κατ´ ἀναλογίαν	λέγεται·	μικρὰν γάρ τινα τοιαύτην ἔχει
[1, 2]	Εἰ γὰρ καὶ καθ´ ὅλου	λέγεται	τοῦ ζῴου τοῦ μὲν τὸ
[1, 12]	ἐξ ὕλης γίγνεσθαι τὰ γιγνόμενα	λέγομεν,	ἔκ τινος ἐνυπάρχοντος καὶ σχηματισθέντος
[1, 2]	γενέσεώς εἰσιν. Ἄρρεν μὲν γὰρ	λέγομεν	ζῷον τὸ εἰς ἄλλο γεννῶν,
[1, 11]	λίαν ἐστὶν ὑπὲρ ἡμᾶς τὸ	λεγόμενον.	Πρὸς δὲ τούτοις εἰ τὸ
[1, 12]	ταὐτόν ἐστιν. Ἡ δὲ τοῦ	λεγομένου	σπέρματος φύσις ἡ πρώτη, πάλιν
[1, 11]	τοῖς δὲ ταῦτα μὲν μὴ	λέγουσιν	ἀπὸ παντὸς δ´ ἀπιέναι φάσκουσι,
[1, 11]	τῆς ὁμοιότητος αἴτιον εἴη, ὡς	λέγουσιν	οἱ φάσκοντες οὕτω, τὸ ἀπελθεῖν
[1, 11]	τῆς ὕλης. Νῦν δ´ ὅμοιον	λέγουσιν	ὥσπερ κἂν εἰ ἀπὸ τῶν
[1, 12]	ἢ χρησίμης. Ἄχρηστον μὲν οὖν	λέγω	ἀφ´ ἧς μηθὲν ἔτι συντελεῖται
[1, 14]	τὸ σπέρμα οἷον κύημά ἐστιν.	Λέγω	δὲ κύημα τὸ πρῶτον μίγμα
[1, 12]	περίττωμα ἢ σύντηγμα ἢ τροφήν.	(Λέγω	δὲ περίττωμα μὲν τὸ τῆς
[1, 1]	τὴν τοιαύτην αἰτίαν ἐστὶν ἕκαστον,	λέγω	δὲ ταύτην τὴν ἕνεκά του·
[1, 11]	Ἐμπεδοκλῆς γεννᾷ ἐπὶ τῆς Φιλότητος	λέγων·	ᾗ πολλαὶ μὲν κόρσαι ἀναύχενες
[1, 13]	φλεβώδεις ὁμοίως γλαφυρώτερά τε καὶ	λειότερα	τὰ θήλεα τῶν ἀρρένων ἐστὶ
[1, 4]	πλήρεις ἔχοντες θοροῦ τοὺς πόρους.	Λείπεται	τοίνυν βελτίονός τινος χάριν. Ἔστι
[1, 14]	ἡ ξηρότης τῶν σωμάτων, ὀλίγον	λείπουσα	τὸ περίττωμα καὶ τοσοῦτον ὅσον
[1, 12]	σπέρματος φύσις ἡ πρώτη, πάλιν	λεκτέα	τίς ἐστιν. Ἀνάγκη δὴ πᾶν
[1, 17]	μὲν τῆς τούτων γενέσεως ὕστερον	λεκτέον.
[1, 2]	τῶν ἄλλων ζῴων τῆς γενέσεως	λεκτέον	κατὰ τὸν ἐπιβάλλοντα λόγον καθ´
[1, 11]	καὶ Ἐμπεδοκλῆς ἔοικεν, εἴπερ οὕτω	λεκτέον,	μάλιστα λέγειν ὁμολογούμενα τούτῳ τῷ
[1, 12]	ἄρα ἢ οἱ ἀρχαῖοι ἔλεγον	λεκτέον.	Οἱ μὲν γὰρ τὸ ἀπὸ
[1, 9]	τίνα δὲ συνίσταται τρόπον ὕστερον	λεκτέον)	Τὰ δὲ μαλακόστρακα συνδυάζεται μὲν
[1, 9]	Ἔχουσι δ´ οἱ μὲν ἄρρενες	λεπτοὺς	πόρους θορικούς, αἱ δὲ θήλειαι
[1, 15]	ὠχρὸν ὅλον εἶναι εἰς τὸ	λευκαίνεσθαι,	γόνιμα γίγνεται ἀντὶ ὑπηνεμίων· ἐάν
[1, 14]	οὔ· γίγνεται μὲν γὰρ ταῖς	λευκοχρόοις	καὶ θηλυκαῖς ὡς ἐπὶ τὸ
[1, 13]	μαστούς, καὶ παύεται τῆς ἡλικίας	ληγούσης	τοῖς μὲν τὸ δύνασθαι γεννᾶν
[1, 12]	πρώτου ἐνυπάρχοντος. Τοῖν δυοῖν δὴ	ληπτέον	ἐν ποτέρῳ θετέον τὸ σπέρμα,
[1, 15]	ἀρχὴ τῆς κινήσεως. Ὥστε ἂν	ληφθῇ	τὰ ἄκρα ἑκατέρων, ᾗ τὸ
[1, 11]	τι νεῦρον εἶναι καὶ ὀστοῦν	λίαν	ἐστὶν ὑπὲρ ἡμᾶς τὸ λεγόμενον.
[1, 6]	ψυχρόν, ψύχεσθαι δὲ τὸ φερόμενον	λίαν	μακράν. Δι´ ἣν μὲν οὖν
[1, 6]	παραπτώσεως. Μικρῷ γὰρ προσαρμόττοντες μορίῳ	λίαν	μακροὶ ὄντες οὐκ εὐσυνάρμοστοί εἰσιν·
[1, 9]	πεφυκότων· τὰ γὰρ πλεῖστα μικρὰ	λίαν	τῶν ἐντόμων ἐστίν. ~Τὰ μὲν
[1, 17]	μόνον, πρὸς δὲ φυτὸν ἢ	λίθον	θαυμάσιον· ἀγαπητὸν γὰρ ἂν δόξειε
[1, 9]	(ἐν τοῖς περὶ τῶν μορίων	λόγοις)	Ἔχει δ´ ἡ θήλεια μὲν
[1, 14]	εἴδει διαφέρειν καὶ τῷ τὸν	λόγον	αὐτῶν εἶναι ἕτερον, ἐν δὲ
[1, 2]	γενέσεως λεκτέον κατὰ τὸν ἐπιβάλλοντα	λόγον	καθ´ ἕκαστον αὐτῶν, ἀπὸ τῶν
[1, 14]	εἰρημένων δῆλον καὶ κατὰ τὸν	λόγον	καθόλου σκοπουμένοις. Ἀνάγκη γὰρ εἶναι
[1, 15]	λοιπόν. Κατά τε δὴ τὸν	λόγον	οὕτω φαίνεται καὶ ἐπὶ τῶν
[1, 7]	καὶ αὗται αἱ ὑπεναντιώσεις κατὰ	λόγον.	Πρῶτον μὲν γὰρ τὰ ᾠοτοκοῦντα
[1, 14]	πλείστη τοῦ σπέρματος πρόεσις κατὰ	λόγον	τοῦ μεγέθους. Αἴτιον δ´ ἡ
[1, 11]	τινες. (Φαίνεται δ´ ἐξετάζουσι τὸν	λόγον	τοὐναντίον μᾶλλον· τά τε γὰρ
[1, 2]	θῆλυ διαφέρει κατὰ μὲν τὸν	λόγον	τῷ δύνασθαι ἕτερον ἑκάτερον, κατὰ
[1, 2]	μορίοις τισίν· κατὰ μὲν τὸν	λόγον	τῷ τὸ ἄρρεν μὲν εἶναι
[1, 14]	ἔνθα δὲ μοναχῶς ἕτερος ἔσται	λόγος.	Ἀλλὰ διὰ τὸ μηθέν γε
[1, 11]	τῶν φυτῶν δὲ ὁ αὐτὸς	λόγος·	δῆλον γὰρ ὅτι καὶ τούτοις
[1, 1]	τινὰ ταὐτόν ἐστιν· διόπερ ὁ	λόγος	εἰς ἓν συνήγαγε, τῶν μὲν
[1, 11]	ἑνὸς γίγνοιτο; Ὁ αὐτὸς γὰρ	λόγος	ἔοικεν εἶναι οὗτος τῷ Ἀναξαγόρου,
[1, 11]	ὑστέρας σπέρμα γίγνεται ὁ αὐτὸς	λόγος	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἂν
[1, 1]	ἄλλων εἴρηται (ὁ τε γὰρ	λόγος	καὶ τὸ οὗ ἕνεκα ὡς
[1, 1]	ἕνεκα ὡς τέλος καὶ ὁ	λόγος	τῆς οὐσίας (ταῦτα μὲν οὖν
[1, 10]	τῶν γεννώντων. Διὸ τοῦ αὐτοῦ	λόγου	ἐστὶ πότερον καὶ τὸ θῆλυ
[1, 11]	μὴ προΐεται σπέρμα τοῦ αὐτοῦ	λόγου	μηδ´ ἀπὸ παντὸς ἀπιέναι. Κἂν
[1, 15]	ὑγιασθείς. Συμβαίνει δ´ ὁμολογούμενα τῷ	λόγῳ	καὶ ἐπὶ τῶν ἔργων. Διὰ
[1, 11]	μάλιστα λέγειν ὁμολογούμενα τούτῳ τῷ	λόγῳ	(τό γε τοσοῦτον, ἀλλ´ εἴπερ
[1, 12]	ἐποικοδόμησιν, ἐκ τῆς διαβολῆς ἡ	λοιδορία,	ἐκ δὲ ταύτης ἡ μάχη·
[1, 9]	Ἔστι δὲ γένη τέτταρα τὰ	λοιπά,	ἓν μὲν τὸ τῶν μαλακοστράκων,
[1, 1]	τὰ καλούμενα στοιχεῖα τῶν σωμάτων)	λοιπὸν	δὲ τῶν μὲν μορίων τὰ
[1, 15]	τοῦ ἐν τῇ θήλει περιττώματος	λοιπόν.	Κατά τε δὴ τὸν λόγον
[1, 17]	γίγνεται τὸ φυόμενον, τὸ δὲ	λοιπὸν	τροφὴ γίγνεται τῷ βλαστῷ καὶ
[1, 17]	γίγνεται τὸ ζῷον, τὸ δὲ	λοιπὸν	τροφή, καὶ ἐκ τοῦ σπέρματος
[1, 11]	μᾶλλον· τά τε γὰρ εἰρημένα	λύειν	οὐ χαλεπόν, καὶ πρὸς τούτοις
[1, 12]	τέχναι τῶν δημιουργουμένων καὶ ὁ	λύχνος	τῆς καιομένης οἰκίας. Τὸ δὲ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/11/2009