Livre, chapitre |
[1, 9] |
τὸ
κέλυφος
ἀφέστηκε
καὶ
ἡ
|
θάλαττα |
εἰσέρχεται·
διὸ
ὁ
συνδυασμὸς
κατὰ |
[1, 6] |
ἐκείνοις
συμβαίνει
μὴ
δεχομένοις
τὴν
|
θάλατταν, |
εἰσὶ
δὲ
εὔφθαρτοι
τοῦτο
μὴ |
[1, 10] |
τὸ
ἄρρεν
προΐενται
ἄμφω
ἢ
|
θάτερον |
μόνον,
καὶ
πότερον
ἀπὸ
παντὸς |
[1, 4] |
τὸ
μόριον
εἴη
διὰ
τούτων
|
θάτερον. |
Ὅτι
μὲν
τοίνυν
οὐκ
ἀναγκαῖον |
[1, 12] |
φανερὸν
ὅτι
δυοῖν
τούτοιν
ἐν
|
θατέρῳ |
ἐστίν·
ἢ
γὰρ
ὡς
ἐξ |
[1, 4] |
δὲ
τὴν
ὀχείαν
σφόδρα
μεγάλους.
|
Θᾶττον |
μὲν
οὖν
ὀχεύουσι
τὰ
ἐντὸς |
[1, 17] |
πρὸς
δὲ
φυτὸν
ἢ
λίθον
|
θαυμάσιον· |
ἀγαπητὸν
γὰρ
ἂν
δόξειε
καὶ |
[1, 2] |
ἀρχὰς
ἄν
τις
οὐχ
ἥκιστα
|
θείη |
τὸ
θῆλυ
καὶ
τὸ
ἄρρεν, |
[1, 7] |
καὶ
οὐχ
ὥς
τινές
φασι
|
θερμά. |
Μαλακόδερμα
γοῦν
τὰ
ᾠὰ
γεννῶσιν· |
[1, 5] |
ἔχουσιν
ἔξω
διὰ
τῆς
κινήσεως
|
θερμαινομένου |
τοῦ
αἰδοίου
προέρχεται
τὸ
σπέρμα |
[1, 15] |
τὸ
ὕστερον
ἐπεισελθὸν
ἐκ
τοῦ
|
θερμᾶναι |
καὶ
πέψαι·
λαμβάνει
γὰρ
τροφὴν |
[1, 14] |
τοῦ
σώματος
σύστασις
ὑγρὰ
καὶ
|
θερμὴ |
οὖσα·
ἀναγκαῖον
γὰρ
ἐν
τῷ |
[1, 7] |
ἐκ
τοῦ
γεώδους.
Ἀναγκαῖον
οὖν
|
θερμὸν |
εἶναι
τὸν
τόπον
ἐν
ᾧ |
[1, 15] |
ἡ
ἐν
τῷ
ζῴῳ
αὐτῷ
|
θερμότης |
καὶ
δύναμις
ἀπεργάζεται,
εἰσφέροντος
τοῦ |
[1, 12] |
παντὸς
ἀπιέναι
φάναι
διὰ
τὴν
|
θερμότητα |
τὴν
ἀπὸ
τῆς
κινήσεως
(συντήγματος |
[1, 7] |
τὸ
δ´
ὄστρακον
γίγνεται
ὑπὸ
|
θερμότητος |
ἐξικμαζούσης
τὸ
ὑγρὸν
ἐκ
τοῦ |
[1, 13] |
πλῆθος,
ἀσθενέστερον
δὲ
τὸ
ἐλάττονος
|
θερμότητος |
κοινωνοῦν
κατὰ
φύσιν,
τὸ
δὲ |
[1, 5] |
φύσιν
ἠρτῆσθαι
ἐντεῦθεν
καὶ
τῇ
|
θέσει |
κεῖσθαι
ἐνταῦθα
(διὸ
καὶ
ἐν |
[1, 9] |
~Πῶς
μὲν
οὖν
ἔχουσι
τῇ
|
θέσει |
περὶ
τὰ
μόρια
τὰ
(συντελοῦντα |
[1, 8] |
μόριον.
Κεῖνται
δὲ
καὶ
τῇ
|
θέσει |
ὑπεναντίως
αἱ
ὑστέραι
τοῖς
τε |
[1, 5] |
τοῖς
γὰρ
ἔχουσιν
ἡ
αὐτὴ
|
θέσις |
ἀμφοτέρων
αὐτῶν.
Ἔτι
δὲ
τοῖς |
[1, 12] |
δυοῖν
δὴ
ληπτέον
ἐν
ποτέρῳ
|
θετέον |
τὸ
σπέρμα,
πότερον
ὡς
ὕλην |
[1, 4] |
τῶν
περὶ
τὰ
ζῷα
δεῖ
|
θεωρεῖν) |
οὐθὲν
γάρ
εἰσι
μόριον
τῶν |
[1, 4] |
σπερματικῶν
ὀργάνων
εἴ
τις
μέλλει
|
θεωρήσειν |
τὰς
αἰτίας
δι´
ἅς
εἰσιν, |
[1, 10] |
μαλάκια
ποτέρως
ἄδηλον.
Ὥστε
τοῦτο
|
θεωρητέον |
πότερον
πάντα
προΐεται
σπέρμα
τὰ |
[1, 11] |
περὶ
ὧν
ὕστερον
τὴν
αἰτίαν
|
θεωρητέον· |
τὸ
γὰρ
πρόβλημα
τοῦτ´
ἐκείνοις |
[1, 2] |
δὲ
μάλιστ´
ἄν
τις
πιστεύσειε
|
θεωρῶν |
πῶς
γίγνεται
τὸ
σπέρμα
καὶ |
[1, 10] |
τὰ
δ´
οὔ·
καὶ
τὰ
|
θήλεα |
δὲ
πότερον
συμβάλλεται
σπέρμα
τι |
[1, 8] |
καὶ
τὰ
ἄρρενα
καὶ
τὰ
|
θήλεα |
καθ´
ἃ
ἐκκρίνεται
τὸ
περίττωμα |
[1, 9] |
τετραπόδων
καὶ
ᾠοτόκων·
τὰ
γὰρ
|
θήλεα |
μείζω
τῶν
ἀρρένων
ἐστὶ
διὰ |
[1, 9] |
συνδυαζομένων
ἐν
τοῖς
πλείστοις
τὰ
|
θήλεα |
μείζω
τῶν
ἀρρένων
ἐστίν.
Πόρους |
[1, 11] |
ἀνδρός
διὰ
τί
γὰρ
τὰ
|
θήλεα |
οὐ
γεννᾷ
ἐξ
αὑτῶν
εἴπερ |
[1, 13] |
γλαφυρώτερά
τε
καὶ
λειότερα
τὰ
|
θήλεα |
τῶν
ἀρρένων
ἐστὶ
διὰ
τὸ |
[1, 13] |
ἀναγκαῖον
καὶ
τὴν
ἐν
τῷ
|
θήλει |
γιγνομένην
αἱματώδη
(ἀπόκρισιν
περίττωμα
εἶναι. |
[1, 16] |
γιγνόμενον,
(διὰ
τὸ
ἐν
τῷ
|
θήλει |
εἶναι
τὴν
ὕλην
ἐξ
ἧς |
[1, 14] |
ἀπὸ
τοῦ
ἄρρενος
ἐν
τῷ
|
θήλει |
μεριζόμενον.
Δι´
ἣν
δ´
αἰτίαν |
[1, 11] |
ἐν
τῷ
ἄρρενι
καὶ
τῷ
|
θήλει |
οἷον
σύμβολον
ἐνεῖναι,
ὅλον
δ´ |
[1, 15] |
μορφὴν
τὸ
τοῦ
ἐν
τῇ
|
θήλει |
περιττώματος
λοιπόν.
Κατά
τε
δὴ |
[1, 16] |
ἥ
τε
γένεσις
ἐν
τῷ
|
θήλει |
συμβαίνει
τῶν
γιγνομένων,
ἀλλ´
οὐκ |
[1, 15] |
ἀπεργάζεται
τὸ
σπέρμα
ἐν
τῷ
|
θήλει, |
τούτοις
ἡ
ἐν
τῷ
ζῴῳ |
[1, 15] |
ἄρρενος
σπέρμα
τὴν
ἐν
τῷ
|
θήλει |
ὕλην
καὶ
τροφὴν
ποιάν
τινα |
[1, 16] |
κυούμενον.
Ὥστ´
ἀνάγκη
ἐν
τῷ
|
θήλει |
ὑπάρχειν
τὸν
τόκον·
καὶ
γὰρ |
[1, 9] |
μορίων
λόγοις)
Ἔχει
δ´
ἡ
|
θήλεια |
μὲν
ὑστερικὸν
μόριον
φανερῶς
ἐν |
[1, 15] |
γὰρ
ἀποτέκῃ
τὰ
ᾠὰ
ἡ
|
θήλεια, |
ὁ
ἄρρην
ἐπιρραίνει
τὸν
θορόν· |
[1, 9] |
λεπτοὺς
πόρους
θορικούς,
αἱ
δὲ
|
θήλειαι |
ὑστέρας
ὑμενώδεις
παρὰ
τὸ
ἔντερον |
[1, 9] |
γίγνεται
τῷ
ἄρρενι
πρὸς
τὴν
|
θήλειαν· |
ἀναγκαῖον
γάρ,
εἴπερ
ἀφίησί
τι |
[1, 2] |
τυγχάνει
μόρια
ὄντα
τοῦ
μὲν
|
θήλεος |
αἱ
καλούμεναι
ὑστέραι
τοῦ
δ´ |
[1, 11] |
ἄλογον
τὸ
μηδ´
ἀπὸ
τοῦ
|
θήλεος |
ἀλλ´
ἄλλον
τινὰ
τρόπον
αἴτιον |
[1, 17] |
ὥστ´
ἐπεὶ
τοῦτο
διὰ
τοῦ
|
θήλεος |
γίγνεται
καὶ
τοῦ
ἄρρενος
συνδεδυασμένων, |
[1, 2] |
καθὸ
τὸ
ἄρρεν
διοίσει
τοῦ
|
θήλεος. |
Εἰ
γὰρ
καὶ
καθ´
ὅλου |
[1, 11] |
ἀπὸ
τοῦ
ἄρρενος
καὶ
τοῦ
|
θήλεος. |
Ἔτι
εἰ
ἀπ´
ἀμφοτέρων
ὁμοίως |
[1, 15] |
τῇ
ὕλῃ
τῇ
παρὰ
τοῦ
|
θήλεος, |
ἢ
τὸ
μὲν
σῶμα
οὐθὲν |
[1, 14] |
κύημα
τὸ
πρῶτον
μίγμα
ἐκ
|
θήλεος |
καὶ
ἄρρενος.
Διὸ
καὶ
ἐξ |
[1, 1] |
τὰ
μὲν
ἐκ
συνδυασμοῦ
γίγνεται
|
θήλεος |
καὶ
ἄρρενος,
ἐν
ὅσοις
γένεσι |
[1, 12] |
ἄρρεν)
ὥσπερ
τὸ
γιγνόμενον
ἐκ
|
θήλεος |
καὶ
ἄρρενος
πρῶτον
μίγμα
οἷον |
[1, 13] |
οὐθὲν
σπέρμα
ἀποκρίνεται
ἀπὸ
τοῦ
|
θήλεος· |
καὶ
εἰ
μηθέν,
πότερον
οὐδὲ |
[1, 2] |
τὸ
τοιοῦτον
μόριον
ἀπὸ
τοῦ
|
θήλεος |
καὶ
τοῦ
ἄρρενος
καὶ
ἐν |
[1, 2] |
πόρους.
Εἰσὶ
δὲ
διαφοραὶ
τοῦ
|
θήλεος |
καὶ
(τοῦ
ἄρρενος
καὶ
ἐν |
[1, 2] |
τοῦτο
δὲ
πῶς
ἀπὸ
τοῦ
|
θήλεος |
καὶ
τοῦ
ἄρρενος
συμβαίνει
γίγνεσθαι |
[1, 13] |
(παρὰ)
τοῦ
ἄρρενος
καὶ
τοῦ
|
θήλεος |
οὐθὲν
γεννᾶται
ἐὰν
μὴ
ἡ |
[1, 13] |
φανερὸν
ἔσται
καὶ
περὶ
τοῦ
|
θήλεος |
πότερον
προΐεται
σπέρμα
ὥσπερ
τὸ |
[1, 12] |
ἐξ
ἐναντίων
γίγνεται,
ἄρρενος
καὶ
|
θήλεος, |
τὰ
δ´
ἐξ
ἑνὸς
μόνου, |
[1, 15] |
καὶ
δύναμις
ἀπεργάζεται,
εἰσφέροντος
τοῦ
|
θήλεος |
τὸ
δεκτικὸν
τοῦ
περιττώματος
μόριον. |
[1, 14] |
περὶ
τοὺς
μαστούς,
τοῖς
δὲ
|
θήλεσι |
περὶ
τοὺς
μαστοὺς
μᾶλλον·
ὅταν |
[1, 13] |
γονὴ
καὶ
ἀποκρίνεται,
τοῖς
δὲ
|
θήλεσι |
ῥήγνυται
τὰ
καταμήνια
καὶ
φωνήν |
[1, 14] |
τὸ
περίττωμα
τοῦτο
καὶ
τοῖς
|
θήλεσι |
τὰ
καταμήνια
ἐπισημαίνει
ἐν
τῇ |
[1, 13] |
ἄρρεσιν
ἡ
γονὴ
οὕτω
τοῖς
|
θήλεσι |
τὰ
καταμήνια
φανερόν,
ὅτι
δ´ |
[1, 7] |
περὶ
ταῦτα
σκευωρίαν.
~Τοῖς
δὲ
|
θήλεσι |
τὰ
περὶ
τὰς
ὑστέρας
ἀπορήσειεν |
[1, 8] |
καὶ
μὴ
πλανᾶσθαι
καὶ
τοῖς
|
θήλεσι |
τὰς
ὑστέρας,
τοῦτο
δ´
ἀναγκαῖον |
[1, 8] |
ἄρρεσι
τὸ
σπέρμα
τοῖς
δὲ
|
θήλεσι |
τὸ
κύημα.
Οὗτος
δ´
ἐπάνω |
[1, 14] |
δ´
οὐ
πᾶσι
γίγνεται
τοῖς
|
θήλεσιν |
αὕτη
ἡ
ἔκκρισις
ἀλλὰ
τοῖς |
[1, 9] |
ἐν
τῇ
κυήσει.
Τοῖς
δὲ
|
θήλεσιν |
αὐτῶν
τὸ
ταῖς
ὑστέραις
ἀνάλογον |
[1, 13] |
ἐλάττους
εἶναι
τῶν
σωμάτων
τοῖς
|
θήλεσιν |
ἢ
τοῖς
ἄρρεσιν
ἐν
τοῖς |
[1, 15] |
τῶν
ἀρρένων
καὶ
συνδυαζομένων
τοῖς
|
θήλεσιν |
οὐδὲ
μόριον
οὐθὲν
φαίνεται
προϊέμενα |
[1, 13] |
ἐστιν
αὕτη
ἡ
ἔκκρισις
τοῖς
|
θήλεσιν. |
Ὡς
γὰρ
ἐπὶ
τὸ
πολὺ |
[1, 13] |
τοῦτ´
ἔστιν
ὃ
γίγνεται
τοῖς
|
θήλεσιν |
ὡς
ἡ
γονὴ
τοῖς
ἄρρεσιν, |
[1, 16] |
προΐεται
τὴν
γονὴν
οὔτε
τὸ
|
θῆλυ, |
ἀλλ´
ἄμφω
εἰς
τὸ
θῆλυ |
[1, 15] |
οὐθὲν
φαίνεται
προϊέμενα
εἰς
τὸ
|
θῆλυ |
ἀλλὰ
τοὐναντίον
τὸ
θῆλυ
εἰς |
[1, 14] |
τὴν
τοῦ
ἄρρενος
γονὴν
τὸ
|
θῆλυ |
ἂν
συμβάλλοιτο
οὐ
γονὴν
ἀλλ´ |
[1, 2] |
ζῷον
τὸ
εἰς
ἄλλο
γεννῶν,
|
θῆλυ |
δὲ
τὸ
εἰς
αὑτό·
διὸ |
[1, 15] |
αὐτὸ
καθ´
αὑτὸ
γεννᾷ
τὸ
|
θῆλυ· |
δεῖται
γὰρ
ἀρχῆς
καὶ
τοῦ |
[1, 14] |
συμβάλλεσθαι
ἐν
τῇ
συνουσίᾳ
τὸ
|
θῆλυ |
διὰ
τὸ
γίγνεσθαι
παραπλησίαν
τε |
[1, 2] |
Τὸ
δ´
ἄρρεν
καὶ
τὸ
|
θῆλυ |
διαφέρει
κατὰ
μὲν
τὸν
λόγον |
[1, 2] |
μορφὴ
συμμεταβάλλει
τοσοῦτον
ὥστε
ἢ
|
θῆλυ |
δοκεῖν
εἶναι
ἢ
μικρὸν
ἀπολείπειν, |
[1, 11] |
τό
τε
ἄρρεν
καὶ
τὸ
|
θῆλυ, |
εἴπερ
τὸ
αὐτὸ
σπέρμα
καὶ |
[1, 14] |
μόνον.
Ὅτι
μὲν
οὖν
τὸ
|
θῆλυ |
εἰς
τὴν
γένεσιν
γονὴν
μὲν |
[1, 14] |
~Ὅτι
μὲν
οὖν
συμβάλλεται
τὸ
|
θῆλυ |
εἰς
τὴν
γένεσιν
τὴν
ὕλην, |
[1, 9] |
θῆλυ
οὐδὲν
μόριον
ἀλλὰ
τὸ
|
θῆλυ |
εἰς
τὸ
ἄρρεν
κάτωθεν
ἄνω. |
[1, 11] |
πλείστων
ἐν
τῇ
ὀχείᾳ
τὸ
|
θῆλυ |
εἰς
τὸ
ἄρρεν
μέρος
τι |
[1, 15] |
τὸ
θῆλυ
ἀλλὰ
τοὐναντίον
τὸ
|
θῆλυ |
εἰς
τὸ
ἄρρεν,
οἷον
συμβαίνει |
[1, 16] |
μὴ
προΐεται
ἀλλ´
ἐναφίησι
τὸ
|
θῆλυ |
εἰς
τὸ
ἄρρεν
τῶν
αὑτοῦ |
[1, 14] |
ἄγονον·
ἀδυναμίᾳ
γάρ
τινι
τὸ
|
θῆλύ |
ἐστι
τῷ
μὴ
δύνασθαι
πέττειν |
[1, 1] |
γένος,
καὶ
τὸ
γιγνόμενον
οὔτε
|
θῆλύ |
ἐστιν
οὔτε
ἄρρεν·
τοιαῦτα
δ´ |
[1, 15] |
κινοῦντος.
Ἀλλὰ
μὴν
τό
γε
|
θῆλυ |
ᾗ
θῆλυ
παθητικόν,
τὸ
δ´ |
[1, 14] |
κινοῦν
καὶ
ποιοῦν,
τὸ
δὲ
|
θῆλυ |
{ᾗ
θῆλυ}
ὡς
παθητικόν,
εἰς |
[1, 11] |
εἴπερ
τὸ
αὐτὸ
σπέρμα
καὶ
|
θῆλυ |
καὶ
ἄρρεν
δύναται
γίγνεσθαι
ὡς |
[1, 2] |
οὐ
κατὰ
πᾶν
γε
αὐτὸ
|
θῆλυ |
καὶ
ἄρρεν
ἐστὶν
ἀλλὰ
κατά |
[1, 17] |
καὶ
χωρίσειεν
εἰς
τὸ
ἐνυπάρχον
|
θῆλυ |
καὶ
ἄρρεν.
Καὶ
ταῦτα
πάντα |
[1, 2] |
πολλὰ
γοῦν
συμμεταβάλλει
μεταβαλλόντων
ᾗ
|
θῆλυ |
καὶ
ἄρρεν,
ὡς
ἀρχῆς
μεταπιπτούσης. |
[1, 17] |
ἄρρενος,
καὶ
ἔστιν
ἕτερον
ζῷον
|
θῆλυ |
καὶ
ἕτερον
ἄρρεν,
τῷ
δὲ |
[1, 2] |
τὴν
τῆς
γῆς
φύσιν
ὡς
|
θῆλυ |
καὶ
μητέρα
νομίζουσιν,
οὐρανὸν
δὲ |
[1, 1] |
οὐδ´
ἐν
τούτοις
ἐστὶ
τὸ
|
θῆλυ |
καὶ
τὸ
ἄρρεν
ἀλλ´
ἤδη |
[1, 17] |
ἐν
τοῖς
φυτοῖς
ἀχώριστον
τὸ
|
θῆλυ |
καὶ
τὸ
ἄρρεν.
Ἀλλὰ
περὶ |
[1, 2] |
ἐκ
τούτων,
διὰ
τοῦτο
τὸ
|
θῆλυ |
καὶ
τὸ
ἄρρεν
ἀρχαὶ
τῆς |
[1, 11] |
Πρὸς
δὲ
τούτοις
εἰ
τὸ
|
θῆλυ |
καὶ
τὸ
ἄρρεν
ἐν
τῇ |
[1, 14] |
δὲ
τῶν
γενῶν
διώρισται
τὸ
|
θῆλυ |
καὶ
τὸ
ἄρρεν,
ἐν
τούτοις |
[1, 17] |
γὰρ
φυτὸν
οὐκ
ἔχει
τὸ
|
θῆλυ |
καὶ
τὸ
ἄρρεν
καὶ
οὐ |
[1, 17] |
τοῖς
κεχωρισμένον
ἔχουσι
ζῴοις
τὸ
|
θῆλυ |
καὶ
τὸ
ἄρρεν.
Ὅταν
γὰρ |
[1, 1] |
γένεσι
τῶν
ζῴων
ἐστὶ
τὸ
|
θῆλυ |
καὶ
τὸ
ἄρρεν·
οὐ
γὰρ |
[1, 1] |
ἐν
πᾶσι
τούτοις
ἐστὶ
τὸ
|
θῆλυ |
καὶ
τὸ
ἄρρεν,
οὐ
μόνον |
[1, 2] |
ἀρχή
τις
οὖσα
φαίνεται
τὸ
|
θῆλυ |
καὶ
τὸ
ἄρρεν·
πολλὰ
γοῦν |
[1, 10] |
λόγου
ἐστὶ
πότερον
καὶ
τὸ
|
θῆλυ |
καὶ
τὸ
ἄρρεν
προΐενται
ἄμφω |
[1, 2] |
τις
οὐχ
ἥκιστα
θείη
τὸ
|
θῆλυ |
καὶ
τὸ
ἄρρεν,
τὸ
μὲν |
[1, 14] |
ζωὴν
ἐχόντων
μὴ
κεχώρισται
τὸ
|
θῆλυ |
καὶ
τὸ
ἄρρεν,
τούτοις
μὲν |
[1, 12] |
ἐν
οἷς
μὴ
κεχώρισται
τὸ
|
θῆλυ |
καὶ
τὸ
ἄρρεν)
ὥσπερ
τὸ |
[1, 1] |
ἀναίμων
τὰ
μὲν
ἔχει
τὸ
|
θῆλυ |
καὶ
τὸ
ἄρρεν
ὥστε
τὰ |
[1, 14] |
τρέφει.
Σημεῖον
δὲ
τοῦ
τὸ
|
θῆλυ |
μὴ
προΐεσθαι
σπέρμα
καὶ
τὸ |
[1, 11] |
ταὐτόν
ἐστιν.
Ἔτι
εἰ
τὸ
|
θῆλυ |
μὴ
προΐεται
σπέρμα
τοῦ
αὐτοῦ |
[1, 13] |
οὐ
τοιοῦτον
σπέρμα
προΐεται
τὸ
|
θῆλυ |
οἷον
τὸ
ἄρρεν,
οὐδὲ
μιγνυμένων |
[1, 2] |
οὐδὲ
κατὰ
τὴν
τυχοῦσαν
δύναμιν
|
θῆλυ |
ὂν
καὶ
ἄρρεν
τὸ
ζῷον. |
[1, 13] |
κοινωνοῦν
κατὰ
φύσιν,
τὸ
δὲ
|
θῆλυ |
ὅτι
τοιοῦτον
εἴρηται
πρότερον,
ἀναγκαῖον |
[1, 13] |
γίγνεσθαι
ἀποκρίσεις,
φανερὸν
ὅτι
τὸ
|
θῆλυ |
οὐ
συμβάλλεται
σπέρμα
εἰς
τὴν |
[1, 9] |
εἰπεῖν
τὸ
ἄρρεν
εἰς
τὸ
|
θῆλυ |
οὐδὲν
μόριον
ἀλλὰ
τὸ
θῆλυ |
[1, 13] |
μὴ
γιγνομένων
αὐτῶν
γεννᾷ
τὸ
|
θῆλυ |
οὔτε
γιγνομένων
ὅταν
ἐξικμάζῃ
ὡς |
[1, 15] |
μὴν
τό
γε
θῆλυ
ᾗ
|
θῆλυ |
παθητικόν,
τὸ
δ´
ἄρρεν
ᾗ |
[1, 15] |
τῶν
ἐντόμων
ἐν
οἷς
τὸ
|
θῆλυ |
προΐεται
εἰς
τὸ
ἄρρεν.
Ἐάν |
[1, 15] |
σπέρμα
τῶν
ζῴων,
οὔτε
τὸ
|
θῆλυ |
πρὸς
τὴν
γένεσιν
οὕτω
συμβάλλεται |
[1, 13] |
τινές
φασιν,
ὅτι
πολλάκις
τὸ
|
θῆλυ |
συλλαμβάνει
οὐ
γενομένης
αὐτῇ
τῆς |
[1, 16] |
θῆλυ,
ἀλλ´
ἄμφω
εἰς
τὸ
|
θῆλυ |
συμβάλλονται
τὸ
παρ´
αὐτῶν
γιγνόμενον, |
[1, 1] |
τὸ
μὲν
ἄρρεν
τὸ
δὲ
|
θῆλυ |
τελειωθέν
ἐστι,
τῶν
δ´
ἀναίμων |
[1, 15] |
ἄρρεν
ἀρχὴν
κινήσεως
τὸ
δὲ
|
θῆλυ |
τὴν
ὕλην,
δῆλον
ἐκ
τῶν |
[1, 11] |
τινὰ
τρόπον
αἴτιον
εἶναι
τὸ
|
θῆλυ |
τῆς
γενέσεως.
Περὶ
οὗ
ἐχόμενόν |
[1, 2] |
καθάπερ
ἐλέχθη
πρότερον,
τὸ
δὲ
|
θῆλυ |
τὸ
εἰς
αὑτό,
καὶ
ἐξ |
[1, 14] |
ἀρχὴν
τῆς
κινήσεως
τὸ
δὲ
|
θῆλυ |
τὸ
σῶμα
καὶ
τὴν
ὕλην, |
[1, 17] |
εἰσί,
καὶ
οὐ
κεχώρισται
τὸ
|
θῆλυ |
τοῦ
ἄρρενος.
Διὸ
καὶ
γεννᾷ |
[1, 17] |
πᾶσι
τοῖς
πορευτικοῖς
κεχώρισται
τὸ
|
θῆλυ |
τοῦ
ἄρρενος,
καὶ
ἔστιν
ἕτερον |
[1, 2] |
τοῦ
ζῴου
τοῦ
μὲν
τὸ
|
θῆλυ |
τοῦ
δὲ
τὸ
ἄρρεν,
ἀλλ´ |
[1, 12] |
διωρισμένον
τὸ
ἄρρεν
καὶ
τὸ
|
θῆλυ |
χωρίς.
{Γονὴ
μὲν
οὖν
τὸ |
[1, 14] |
ποιοῦν,
τὸ
δὲ
θῆλυ
{ᾗ
|
θῆλυ} |
ὡς
παθητικόν,
εἰς
τὴν
τοῦ |
[1, 2] |
ἔχον
τὴν
ἀρχήν,
τὸ
δὲ
|
θῆλυ |
ὡς
ὕλης.
Τοῦτο
δὲ
μάλιστ´ |
[1, 11] |
τῷ
ἀπελθεῖν
ἀπό
τινος
τὸ
|
θῆλυ, |
ὥστ´
οὐδὲ
τὸ
μέρος
ὃ |
[1, 14] |
μὲν
γὰρ
ταῖς
λευκοχρόοις
καὶ
|
θηλυκαῖς |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
εἰπεῖν, |
[1, 11] |
ἀγόνων
γόνιμοι
οὕτω
καὶ
ἐκ
|
θηλυτόκων |
ἀρρενοτόκοι,
ὡς
οὐκ
ἐν
τῷ |
[1, 11] |
αἰτίαν.
Δῆλον
τοίνυν,
εἰ
τοῦτο
|
θήσομεν |
οὕτως
ὅτι
οὐ
τῷ
ἀπελθεῖν |
[1, 6] |
ἔχουσιν
ὥστε
μὴ
ἐν
τῷ
|
θιγγάνειν |
ἀλλήλων
πέττειν
ἀλλὰ
προΐεσθαι
πεπεμμένον. |
[1, 16] |
τεκταινομένοις·
οὐ
γὰρ
δι´
ἑτέρου
|
θιγγάνουσα |
δημιουργεῖ
τὸ
συνιστάμενον
ἀλλ´
αὐτὴ |
[1, 5] |
οὐχ
ὡς
ἕτοιμον
ὂν
εὐθὺς
|
θιγοῦσιν |
ὥσπερ
τοῖς
ἰχθύσιν.
Πάντα
δ´ |
[1, 9] |
τούτοις,
ἔστι
γὰρ
ᾗ
τὸν
|
θολὸν |
ἀφίησι
διὰ
τοῦ
πόρου.
Ταῦτα |
[1, 9] |
οἱ
μὲν
ἄρρενες
λεπτοὺς
πόρους
|
θορικούς, |
αἱ
δὲ
θήλειαι
ὑστέρας
ὑμενώδεις |
[1, 9] |
ἐστίν.
Πόρους
δὲ
τὰ
ἄρρενα
|
θορικοὺς |
οὐ
φαίνονται
ἔχοντα.
Ἀφίησι
δὲ |
[1, 15] |
θήλεια,
ὁ
ἄρρην
ἐπιρραίνει
τὸν
|
θορόν· |
καὶ
ὧν
μὲν
ἂν
ἐφάψηται, |
[1, 4] |
εἰσι
συνδυαζόμενοι
καὶ
πλήρεις
ἔχοντες
|
θοροῦ |
τοὺς
πόρους.
Λείπεται
τοίνυν
βελτίονός |
[1, 11] |
Αἰθίοπι
συγγενομένη·
οὐ
γὰρ
ἡ
|
θυγάτηρ |
ἐγένετο
ἀλλ´
ὁ
ἐκ
ταύτης |
[1, 3] |
πάντα
τὰ
ζῳοτοκοῦντα
μὴ
μόνον
|
θύραζε |
ἀλλὰ
καὶ
ἐν
αὑτοῖς
καὶ |
[1, 13] |
οὐ
γίγνεται
περίττωσις
ὥστε
καὶ
|
θύραζε |
ἀπελθεῖν,
ταῖς
δὲ
μετὰ
τὴν |
[1, 7] |
ζῷον,
ἐξ
ἀτελοῦς
δὲ
οὐθέν.
|
Θύραζε |
δὲ
οὐκ
ᾠοτοκοῦσι
διὰ
τὸ |
[1, 7] |
(διὰ
δὲ
τὸ
μαλακόδερμα
οὐ
|
θύραζε· |
διεφθείρετο
γὰρ
ἄν.
Ὅταν
δὲ |
[1, 7] |
Τὰ
μὲν
γὰρ
οὐ
μόνον
|
θύραζε |
ζῳοτοκεῖ
ἀλλὰ
καὶ
ἐν
αὑτοῖς, |
[1, 8] |
ἐν
αὑτοῖς
καὶ
τοῖς
ᾠοτοκοῦσι
|
θύραζε, |
καὶ
τούτων
τοῖς
τε
τὰς |
[1, 7] |
δὲ
σελάχη
καὶ
οἱ
ἔχεις
|
θύραζε |
μὲν
ζῳοτοκοῦσιν,
ἐν
αὑτοῖς
δ´ |
[1, 13] |
ἡ
τῶν
καταμηνίων
γίγνεται
ῥύσις
|
θύραζε |
μόνοις,
καὶ
τούτων
ἐπιδηλότατα
ἐν |