Livre, chapitre
[1, 12]	ἡ κύστις καὶ τῆς χρησίμης	ἡ	ἄνω κοιλία, καὶ τοῖς σπερματικοῖς
[1, 13]	ἧς δυνήσεται συστῆσαι τὸ ζῷον	ἡ	ἀπὸ τοῦ ἄρρενος ἐνυπάρχουσα ἐν
[1, 12]	ἀρρώστημα ὅταν αὐτῶν μὴ εὐοδήσῃ	ἡ	ἀποκάθαρσις. Καὶ ἔνιοι μὲν ὑγιάζονται,
[1, 6]	γονὴ ταχεῖα καὶ τούτοις γίγνεται	ἡ	ἀπόλυσις. Τοῖς δ´ ἰχθύσι τοιοῦτος
[1, 12]	τοιούτων ἐνίων μὲν ἐν αὐτοῖς	ἡ	ἀρχὴ τῆς κινήσεώς ἐστιν οἷον
[1, 1]	τέταρτον ἡ ὕλη καὶ ὅθεν	ἡ	ἀρχὴ τῆς κινήσεως περὶ μὲν
[1, 12]	ταῦτα δὲ πάντα ἔκ τινος	ἡ	ἀρχὴ τῆς κινήσεως. Τῶν δὲ
[1, 15]	ᾗ ἄρρεν ποιητικὸν καὶ ὅθεν	ἡ	ἀρχὴ τῆς κινήσεως. Ὥστε ἂν
[1, 11]	δ´ ἐκ κολοβῶν γίγνεσθαι κολοβὰ	ἡ	αὐτὴ αἰτία καὶ διὰ τί
[1, 5]	ἐνταῦθ´ ἔχειν· τοῖς γὰρ ἔχουσιν	ἡ	αὐτὴ θέσις ἀμφοτέρων αὐτῶν. Ἔτι
[1, 7]	ἐν φυτοῖς καὶ ἐν ζῴοις·	ἡ	γὰρ τοῦ μεγέθους αὔξησις τρέπεται
[1, 12]	ἀπόκρισις (ὑγροῦ γὰρ περίττωμά ἐστιν·	ἡ	γὰρ τροφὴ πάντων ὑγρὰ μᾶλλον)
[1, 9]	τὸν τρόπον τοῦτον ἐξ ἀνάγκης·	ἡ	γὰρ φύσις παρὰ τὸ στόμα
[1, 9]	ἐντόμων τὰ μὲν συνδυάζεται καὶ	ἡ	γένεσις αὐτῶν ἐστιν ἐκ ζῴων
[1, 14]	ὅτι εὐλόγως γίγνεται ἐκ τούτου	ἡ	γένεσις. Ἔστι γὰρ τὰ καταμήνια
[1, 6]	περὶ τοὺς ὄρχεις ἐψύχετ´ ἂν	ἡ	γονὴ διὰ τὴν βραδυτῆτα. Ὅπερ
[1, 15]	μέχρις οὗ ἂν συστήσῃ, ὥσπερ	ἡ	γονή· διαλυθέντα δὲ προΐεται τὸ
[1, 14]	ὅτι οὐκ ἀπὸ παντὸς ἔρχεται	ἡ	γονή· οὔτε γὰρ ἂν κεχωρισμένα
[1, 13]	ὅτι ἀνάλογον ὡς τοῖς ἄρρεσιν	ἡ	γονὴ οὕτω τοῖς θήλεσι τὰ
[1, 13]	εἴρηται πρότερον· ἐπεὶ δὲ καὶ	ἡ	γονὴ περίττωμά ἐστι τροφῆς καὶ
[1, 6]	πορεύεται, ὥσθ´ ὅταν ἐνταῦθα ἔλθῃ	ἡ	γονὴ ταχεῖα καὶ τούτοις γίγνεται
[1, 13]	ὃ γίγνεται τοῖς θήλεσιν ὡς	ἡ	γονὴ τοῖς ἄρρεσιν, δύο δ´
[1, 14]	μορφὴν γυναικὶ παῖς, καὶ ἔστιν	ἡ	γυνὴ ὥσπερ ἄρρεν ἄγονον· ἀδυναμίᾳ
[1, 17]	πάμπαν μικρᾶς. Αἴσθησιν γὰρ ἔχουσιν,	ἡ	δ´ αἴσθησις γνῶσίς τις. Ταύτης
[1, 15]	σῶμα οὐθὲν κοινωνεῖ τοῦ σπέρματος,	ἡ	δ´ ἐν αὐτῷ δύναμις καὶ
[1, 17]	γὰρ ἡμέρας τι μόριον συνέχεται,	ἡ	δὲ γονὴ ἐν ἡμέραις συνίστησι
[1, 12]	ἡ μὲν σύντηξις ἀεὶ νοσώδης,	ἡ	δὲ τοῦ περιττώματος ἀφαίρεσις ὠφέλιμος·
[1, 12]	δὲ τοῦ περιττώματος ἀφαίρεσις ὠφέλιμος·	ἡ	δὲ τοῦ σπέρματος ἀποχώρησις ἐπαμφοτερίζει
[1, 14]	καθαρᾷ τροφῇ, ἡ μὲν γεννᾷ	ἡ	δὲ τρέφει. Σημεῖον δὲ τοῦ
[1, 1]	τὸ μὲν γὰρ ἄπειρον ἀτελές,	ἡ	δὲ φύσις ἀεὶ ζητεῖ τέλος.
[1, 12]	νῦν εἰρημένοις (μέρος γάρ τι	ἡ	διαβολὴ τῆς πάσης ταραχῆς ἐστιν)
[1, 11]	ἀπὸ ζῴου, οὐ σπέρματος εἴη	ἡ	διαχώρισις. Ἔτι τὰ ἀποφυτευόμενα ἀφ´
[1, 12]	τοῦ σπέρματος· φυσικὴ γὰρ καὶ	ἡ	ἐκ τῶν ἐναντίων γένεσις· τὰ
[1, 14]	πᾶσι γίγνεται τοῖς θήλεσιν αὕτη	ἡ	ἔκκρισις ἀλλὰ τοῖς αἱματικοῖς, καὶ
[1, 13]	σημεῖα ὅτι περίττωμά ἐστιν αὕτη	ἡ	ἔκκρισις τοῖς θήλεσιν. Ὡς γὰρ
[1, 16]	Ὁμοίως δὲ καὶ ἡ φύσις	ἡ	ἐν τῷ ἄρρενι τῶν σπέρμα
[1, 15]	σπέρμα ἐν τῷ θήλει, τούτοις	ἡ	ἐν τῷ ζῴῳ αὐτῷ θερμότης
[1, 12]	ἴσως δῆλον ἔσται καὶ πῶς	ἡ	ἐξ ἐναντίων γένεσις ὑπάρχει πᾶσι
[1, 16]	ἐν ᾗ τὸ εἶδος καὶ	ἡ	ἐπιστήμη κινοῦσι τὰς χεῖρας ἤ
[1, 16]	ὁ κεραμεύς, καὶ ὅλως πᾶσα	ἡ	ἐργασία καὶ ἡ κίνησις ἡ
[1, 16]	ἡ ἐργασία καὶ ἡ κίνησις	ἡ	ἐσχάτη πρὸς τῇ ὕλῃ οἷον
[1, 9]	ᾗ τὸ κέλυφος ἀφέστηκε καὶ	ἡ	θάλαττα εἰσέρχεται· διὸ ὁ συνδυασμὸς
[1, 9]	τῶν μορίων λόγοις) Ἔχει δ´	ἡ	θήλεια μὲν ὑστερικὸν μόριον φανερῶς
[1, 15]	Ὅταν γὰρ ἀποτέκῃ τὰ ᾠὰ	ἡ	θήλεια, ὁ ἄρρην ἐπιρραίνει τὸν
[1, 11]	τῷ Αἰθίοπι συγγενομένη· οὐ γὰρ	ἡ	θυγάτηρ ἐγένετο ἀλλ´ ὁ ἐκ
[1, 12]	οἷον τῆς τροφῆς τῆς ξηρᾶς	ἡ	κάτω κοιλία καὶ τῆς ὑγρᾶς
[1, 16]	ὅλως πᾶσα ἡ ἐργασία καὶ	ἡ	κίνησις ἡ ἐσχάτη πρὸς τῇ
[1, 16]	κινεῖται· ἐν ἐκείνοις γάρ πως	ἡ	κίνησις τῆς τέχνης. Ὅσα μὲν
[1, 15]	ἐκ τοῦ τέκτονος καὶ ξύλου	ἡ	κλίνη ἢ ὡς ἐκ τοῦ
[1, 12]	κάτω κοιλία καὶ τῆς ὑγρᾶς	ἡ	κύστις καὶ τῆς χρησίμης ἡ
[1, 12]	τὴν ἐποικοδόμησιν, ἐκ τῆς διαβολῆς	ἡ	λοιδορία, ἐκ δὲ ταύτης ἡ
[1, 12]	ἡ λοιδορία, ἐκ δὲ ταύτης	ἡ	μάχη· ταῦτα δὲ πάντα ἔκ
[1, 14]	γονῇ, αὕτη δὲ καθαρᾷ τροφῇ,	ἡ	μὲν γεννᾷ ἡ δὲ τρέφει.
[1, 11]	ἀπιέναι, ἀλλὰ διέσπασται μελέων φύσις,	ἡ	μὲν ἐν ἀνδρός διὰ τί
[1, 12]	τῆς ξηρᾶς ὑποστάσεως ἀποχώρησιν. Ἔτι	ἡ	μὲν σύντηξις ἀεὶ νοσώδης, ἡ
[1, 16]	κινήσεως ἐν τῇ ὕλῃ, καὶ	ἡ	μὲν ψυχὴ ἐν ᾗ τὸ
[1, 16]	τῷ γιγνομένῳ τῆς τεκτονικῆς, ἀλλ´	ἡ	μορφὴ καὶ τὸ εἶδος ἀπ´
[1, 2]	μορίου διαφθειρομένου μόνον ὅλη σχεδὸν	ἡ	μορφὴ συμμεταβάλλει τοσοῦτον ὥστε ἢ
[1, 14]	ἔχουσι καὶ μὴ ᾠοτοκοῦσιν) αἰτία	ἡ	ξηρότης τῶν σωμάτων, ὀλίγον λείπουσα
[1, 16]	ἐσχάτη πρὸς τῇ ὕλῃ οἷον	ἡ	οἰκοδόμησις ἐν τοῖς οἰκοδομουμένοις. Λάβοι
[1, 11]	διὸ καὶ εἰ πολλάκις συμβαίνει	ἡ	ὁμιλία αὕτη ἧττον γίγνεται (τὸ
[1, 11]	ἀπὸ παντὸς ἀπιέναι σημεῖόν ἐστιν	ἡ	ὁμοιότης. Ἔτι ἀπὸ μιᾶς συνουσίας
[1, 11]	μὲν οὖν ὅτι οὐθὲν σημεῖον	ἡ	ὁμοιότης τοῦ ἀπιέναι ἀπὸ παντός,
[1, 15]	τε γὰρ ὑπηνέμια τύχῃ κύουσα	ἡ	ὄρνις, ἐὰν μετὰ ταῦτα ὀχεύηται
[1, 14]	σώματι μέρη εἰς ἃ τρέπεται	ἡ	περίττωσις ὥσπερ ἐν τοῖς ἄλλοις·
[1, 12]	γίγνεσθαι πιμελήν· ἔστι γὰρ καὶ	ἡ	πιμελὴ περίττωμα δι´ εὐβοσίαν ὑγιεινόν.
[1, 13]	πρότερον (αἴτιον δ´ ὅτι καὶ	ἡ	πιμελὴ περίττωμά ἐστι καθάπερ τὸ
[1, 15]	κίνησις· αὕτη μὲν γάρ ἐστιν	ἡ	ποιοῦσα, τὸ δὲ συνιστάμενον καὶ
[1, 12]	δὲ τοῦ λεγομένου σπέρματος φύσις	ἡ	πρώτη, πάλιν λεκτέα τίς ἐστιν.
[1, 12]	τοῦτ´ ἀπιὸν ὅταν πλεονάσῃ, καθάπερ	ἡ	πρώτη τροφὴ ἂν ὑπερβάλλῃ τῷ
[1, 14]	ἐστίν, ὁ δὲ ὀπὸς ἢ	ἡ	πυετία τὸ τὴν ἀρχὴν ἔχον
[1, 5]	(διὸ καὶ ἐν τῇ ὁμιλίᾳ	ἡ	σύντασις γίγνεται τῶν σκελῶν· τό
[1, 15]	τοῦ κηροῦ καὶ τοῦ εἴδους	ἡ	σφαῖρα. Δῆλον ἄρα ὅτι οὔτ´
[1, 10]	τοῦ σπέρματος) τέτταρα, πρῶτον μὲν	ἡ	σφοδρότης τῆς ἡδονῆς· μᾶλλον γὰρ
[1, 12]	ἡ τοῦ ὑγροῦ ταύτῃ καὶ	ἡ	τῆς γονῆς γίγνεται ἀπόκρισις (ὑγροῦ
[1, 14]	ἑκατέρων τῶν πλησίον τόπων ἐξανθεῖ	ἡ	τῆς ἥβης τρίχωσις. Μελλόντων δὲ
[1, 8]	τὴν φύσιν τοῦ σπέρματος καὶ	ἡ	τῆς ὑγρᾶς τροφῆς περίττωσις κεκοινώνηκε
[1, 8]	τὴν καλουμένην ὀσχέαν· ὅσοις δ´	ἡ	τοῦ δέρματος φύσις ὑπεναντιοῦται διὰ
[1, 13]	μεγάλην ἔχει δύναμιν καὶ γὰρ	ἡ	τοῦ καθαροῦ καὶ ὑγιεινοῦ αἵματος
[1, 17]	ἔργον οὐδὲ πρᾶξις οὐδεμία πλὴν	ἡ	τοῦ σπέρματος γένεσις, ὥστ´ ἐπεὶ
[1, 10]	σκεπτέον καὶ ὅλως τίς ἐστιν	ἡ	τοῦ σπέρματος φύσις καὶ ἡ
[1, 14]	λόγον τοῦ μεγέθους. Αἴτιον δ´	ἡ	τοῦ σώματος σύστασις ὑγρὰ καὶ
[1, 12]	καὶ τῆς ξηρᾶς τροφῆς, ᾗπερ	ἡ	τοῦ ὑγροῦ ταύτῃ καὶ ἡ
[1, 8]	τὰς ὑστέρας· οὔτε γὰρ ἐμποδίζει	ἡ	τοῦ ᾠοῦ αὔξησις διὰ τὸ
[1, 14]	ᾖ μήπω διηττημένη, ἔνεστι μὲν	ἡ	τροφή, δεῖται δ´ ἐργασίας πρὸς
[1, 11]	ὁμοιότητες, οἷον καὶ ἐν Ἤλιδι	ἡ	τῷ Αἰθίοπι συγγενομένη· οὐ γὰρ
[1, 6]	τὴν ὀχείαν· τοιαύτη δ´ ἐστὶν	ἡ	τῶν ἰχθύων φύσις καὶ ἡ
[1, 13]	περίττωμα εἶναι. Γίγνεται δὲ τοιαύτη	ἡ	τῶν καλουμένων καταμηνίων ἔκκρισις. Ὅτι
[1, 13]	θήλεος οὐθὲν γεννᾶται ἐὰν μὴ	ἡ	τῶν καλουμένων καταμηνίων ἰκμὰς ὑπάρχῃ
[1, 10]	ἡ τοῦ σπέρματος φύσις καὶ	ἡ	τῶν καλουμένων καταμηνίων, ὅσα ταύτην
[1, 13]	τοῖς ζῳοτοκοῦσιν· ἐν τούτοις γὰρ	ἡ	τῶν καταμηνίων γίγνεται ῥύσις θύραζε
[1, 14]	δέ τι καὶ τοῦτ´ ἔστιν	ἡ	τῶν καταμηνίων σύστασις καὶ τὸ
[1, 14]	γὰρ τὴν πρώτην ὕλην ἐστὶν	ἡ	τῶν καταμηνίων φύσις. ~Καὶ περὶ
[1, 4]	ἀνάγκη λαβεῖν πρῶτον τίνος ἕνεκεν	ἡ	τῶν ὄρχεών ἐστι σύστασις. Εἰ
[1, 6]	ἡ τῶν ἰχθύων φύσις καὶ	ἡ	τῶν ὄφεων. Οἱ (μὲν γὰρ
[1, 8]	περίττωσις ἐξέρχεται καὶ δι´ οὗ	ἡ	ὑγρὰ τούτοις πᾶσιν. Διὸ ἔχουσιν
[1, 14]	ἅμα ὑγρὰν ἀπόκρισιν, οὐκ ἔστιν	ἡ	ὑγρασία αὕτη σπερματικὴ ἀλλὰ (τοῦ
[1, 1]	δεῖ) τρίτον δὲ καὶ τέταρτον	ἡ	ὕλη καὶ ὅθεν ἡ ἀρχὴ
[1, 1]	ἕνεκα ὡς τέλος ταὐτὸν καὶ	ἡ	ὕλη τοῖς ζῴοις τὰ μέρη·
[1, 7]	ἔσται. Καὶ πέφυκε δὲ μᾶλλον	ἡ	ὑστέρα κάτω εἶναι ἢ ἄνω,
[1, 16]	δι´ ἑτέρων οἵα τε ποιεῖν	ἡ	φύσις, ἀλλὰ μόλις αὐτῆς προσεδρευούσης
[1, 17]	ἐν τοῖς φυτοῖς, καὶ βούλεται	ἡ	φύσις αὐτῶν ἓν γίγνεσθαι· ὅπερ
[1, 17]	ἄρρεν. Καὶ ταῦτα πάντα εὐλόγως	ἡ	φύσις δημιουργεῖ. Τῆς μὲν γὰρ
[1, 16]	οἷον ταῖς ὄρνισι μέχρι τινὸς	ἡ	φύσις δύναται γεννᾶν· αὗται γὰρ
[1, 12]	ἅπασί τε γὰρ ὑπάρχει, καὶ	ἡ	φύσις ἐκ τούτου γίγνεται. Ἡ
[1, 4]	ἐστι σύστασις. Εἰ δὴ πᾶν	ἡ	φύσις ἢ διὰ τὸ ἀναγκαῖον
[1, 16]	τὴν ὕλην. Ὁμοίως δὲ καὶ	ἡ	φύσις ἡ ἐν τῷ ἄρρενι
[1, 7]	εἶναι ὀλιγόθερμα οὐ ξηραίνει αὐτῶν	ἡ	φύσις τὸ ἔσχατον. Διὰ μὲν
[1, 5]	τε γὰρ ὄργανον νευρῶδες καὶ	ἡ	φύσις τῶν σκελῶν νευρώδης) ὥστ´
[1, 11]	πλησιάζουσιν. Ἔτι πρὸς τῷ τέλει	ἡ	χαρά, ἔδει δὲ ἐν ἑκάστῳ
[1, 13]	ἀρχὴν κινήσεως γεννητικήν) οὐδὲ γὰρ	ἡ	χεὶρ οὐδ´ ἄλλο τῶν μορίων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/11/2009