Livre, chapitre
[1, 11]	οἷον αἷμα ἀπὸ (αἵματος ἢ	σάρκα	ἀπὸ σαρκός. Ἀλλὰ μὴν εἴ
[1, 11]	δυνατὸν εἶναι γίγνεσθαι αἷμα καὶ	σάρκας,	ἀλλὰ μὴ αὐτὸ εἶναι ἐκεῖνο
[1, 11]	Ἀναξαγόρας μὲν γὰρ εὐλόγως φησὶ	σάρκας	ἐκ τῆς τροφῆς προσιέναι ταῖς
[1, 11]	χεῖρας γίγνονται ἐοικότες οὕτω καὶ	σάρκας	καὶ ὄνυχας. Εἰ δ´ ἀπ´
[1, 11]	εἶναι ἐκεῖνο καὶ αἷμα καὶ	σάρκας;	οὐ γὰρ δὴ οὐδὲ τοῦτο
[1, 11]	ἐκ πυρὸς καὶ τῶν τοιούτων	σάρκες	καὶ ὀστᾶ συνεστᾶσιν, ἀπὸ τῶν
[1, 11]	ἀπὸ (αἵματος ἢ σάρκα ἀπὸ	σαρκός.	Ἀλλὰ μὴν εἴ γ´ ἐξ
[1, 12]	σύγκειται ὥσπερ ἐκ νεύρου καὶ	σαρκός.	Ἔτι δὲ οὐδὲ κεχωρισμένον, τὰ
[1, 11]	ἀπέρχεται ἀφ´ ἑκάστου οἷον ἀπὸ	σαρκὸς	καὶ ὀστοῦ καὶ νεύρου, ἢ
[1, 7]	ζῷον ἕξειν ἰσχυροτέρας εἶναι, διὸ	σαρκώδεις	εἰσὶν αἱ τοιαῦται πᾶσαι, αἱ
[1, 11]	πάντως οὖν ἔχον αἷμα οὐδὲ	σάρξ.	Δῆλον τοίνυν ὅτι ἀδύνατον τὸ
[1, 11]	νῦν δὲ ὕστερον μᾶλλον καὶ	σὰρξ	καὶ ὀστοῦν καὶ τῶν ἄλλων
[1, 11]	ἐκ τῆς τροφῆς προσιέναι ταῖς	σαρξίν·	τοῖς δὲ ταῦτα μὲν μὴ
[1, 3]	τούτων ὁμοίως τοῖς ὄφεσιν, οἷον	σαῦροι	καὶ χελῶναι καὶ τὰ φολιδωτὰ
[1, 7]	τὰ τοιαῦτα κήτη. Τὰ δὲ	σελάχη	καὶ οἱ ἔχεις θύραζε μὲν
[1, 7]	πρὸς τοῖς ἄρθροις, (τὰ δὲ	σελάχη	τὰ〉 ζῳοτοκοῦντα ἄνω πρὸς τῷ
[1, 7]	καὶ κάτω παρήκουσαν πάντα τὰ	σελαχώδη.	Δεῖ δὲ καὶ περὶ ταύτης
[1, 13]	Ἔτι δὲ καὶ τὰ τοιάδε	σημεῖα	ὅτι περίττωμά ἐστιν αὕτη ἡ
[1, 13]	φανερόν, ὅτι δ´ ὀρθῶς εἴρηται	σημεῖα	τὰ συμβαίνοντα περὶ αὐτά. Κατὰ
[1, 14]	καὶ κεράτων καὶ ὀδόντων ἐκκρίσεις.	Σημεῖον	δ´ ὅτι ἐν τοῖς καταμηνίοις
[1, 12]	τῆς χρησίμου τροφῆς περίττωμά ἐστιν·	σημεῖον	δ´ ὅτι μιγνύμενον τροφῇ καθαρᾷ
[1, 13]	εἰς τὸ περίττωμα τὸ σπερματικόν.	Σημεῖον	δ´ ὅτι οὐ τοιοῦτον σπέρμα
[1, 14]	τοῖς φυτοῖς τε καὶ ζῴοις.	Σημεῖον	δέ, ἀπὸ μιᾶς γὰρ ὀχείας
[1, 14]	μὲν γεννᾷ ἡ δὲ τρέφει.	Σημεῖον	δὲ τοῦ τὸ θῆλυ μὴ
[1, 11]	εἴπερ τοῦ ἀπὸ παντὸς ἀπιέναι	σημεῖόν	ἐστιν ἡ ὁμοιότης. Ἔτι ἀπὸ
[1, 11]	Πρῶτον μὲν οὖν ὅτι οὐθὲν	σημεῖον	ἡ ὁμοιότης τοῦ ἀπιέναι ἀπὸ
[1, 15]	πάντα τὰ τοιαῦτα. Μέγιστον δὲ	σημεῖον	τὸ συμβαῖνον περὶ τοὺς ὄρνιθας
[1, 1]	γίγνεται γὰρ ἢ τῆς γῆς	σηπομένης	ἢ μορίων τινῶν ἐν τοῖς
[1, 1]	ζῴων συνδυαζομένων ἀλλ´ ἐκ γῆς	σηπομένης	καὶ περιττωμάτων. Ὡς δὲ κατὰ
[1, 1]	μὴ ἐκ ζῴων ἀλλ´ ἐκ	σηπομένης	τῆς ὕλης, ταῦτα δὲ γεννᾷ
[1, 9]	γίγνονται ἐκ ζῴων ἀλλ´ ἐκ	σηπομένων	ὑγρῶν, τὰ δὲ ξηρῶν, οἷον
[1, 14]	τετραπόδων ὅσα κάμπτει τὰ ὀπίσθια	σκέλη	ἐντός· ταῦτα μὲν γὰρ πάντα
[1, 6]	πρότερον, αἰδοῖον μὲν ὅτι οὐδὲ	σκέλη,	ὄρχεις δὲ διὰ τὸ μῆκος—
[1, 5]	διὰ τὸ τῶν μὲν τὰ	σκέλη	ὑπὸ μέσην εἶναι τὴν γαστέρα,
[1, 5]	νευρῶδες καὶ ἡ φύσις τῶν	σκελῶν	νευρώδης) ὥστ´ ἐπεὶ τοῦτ´ οὐκ
[1, 5]	ὁμιλίᾳ ἡ σύντασις γίγνεται τῶν	σκελῶν·	τό τε γὰρ ὄργανον νευρῶδες
[1, 8]	πρὸς τὸ χωριστὸν ἔχειν τὸ	σκεπαστικὸν	μόριον. Κεῖνται δὲ καὶ τῇ
[1, 8]	φανερῷ εἰσιν οἱ ὄρχεις ἔχουσι	σκέπην	δερματικὴν τὴν καλουμένην ὀσχέαν· ὅσοις
[1, 8]	διὰ τὸ (δεῖσθαι καὶ τούτους	σκέπης	καὶ καλύμματος πρός τε σωτηρίαν
[1, 8]	γιγνόμενον ὃ δεῖται φυλακῆς καὶ	σκέπης	καὶ πέψεως, ὁ δ´ ἐκτὸς
[1, 10]	τοῦ σπέρματος πρὸς τὴν γένεσιν	σκεπτέον	καὶ ὅλως τίς ἐστιν ἡ
[1, 11]	ἄλλον τινὰ τρόπον περὶ οὗ	σκεπτέον	ὕστερον. Καὶ γὰρ εἴπερ τὸ
[1, 6]	καὶ διὰ τὴν περὶ ταῦτα	σκευωρίαν.	~Τοῖς δὲ θήλεσι τὰ περὶ
[1, 12]	~Ἀρχὴ δὲ καὶ ταύτης τῆς	σκέψεως	καὶ τῶν ἑπομένων πρῶτον λαβεῖν
[1, 7]	ἃ δεῖ πρὸς τὸ σώζεσθαι	σκληρόδερμα	εἶναι (μαλακόδερμα γὰρ ἕως ἂν
[1, 8]	τὸ τῶν ὀρνίθων δὲ δέρμα	σκληρὸν	ὥστε κατὰ μέγεθος ἀσύμμετρον εἶναι
[1, 8]	τοῦ δέρματος φύσις ὑπεναντιοῦται διὰ	σκληρότητα	πρὸς τὸ μὴ περιληπτικὴν εἶναι
[1, 11]	καὶ χείρ, τὰ δ´ ὁμοιομερῆ	σκληρότητι	καὶ μαλακότητι καὶ τοῖς ἄλλοις
[1, 1]	ἀρχή. Τὸ δὲ περὶ ταύτης	σκοπεῖν	καὶ τὸ περὶ τῆς γενέσεως
[1, 14]	καὶ κατὰ τὸν λόγον καθόλου	σκοπουμένοις.	Ἀνάγκη γὰρ εἶναι τὸ γεννῶν
[1, 17]	τίμιον καὶ ἄτιμον πολὺ διαφέρει	σκοποῦσι	πρὸς φρόνησιν καὶ πρὸς τὸ
[1, 9]	οὐχ ὁμογενῆ δ´ αὑτοῖς ἀλλὰ	σκώληκας	μόνον, οὐδὲ γίγνονται ἐκ ζῴων
[1, 15]	κύημα ταχέως· γεννᾷ γὰρ ἀτελές·	σκωληκοτοκεῖ	γὰρ πάντα τὰ τοιαῦτα. Μέγιστον
[1, 11]	τὴν φύσιν, ἀλλὰ γένος τι	σκωλήκων.	Δῆλον οὖν ὅτι οὐκ ἀπὸ
[1, 15]	οὐδ´ ἀπὸ παντὸς ἐλθὸν τὸ	σπέρμα·	ἀπ´ ἀμφοῖν γὰρ ἂν ἦλθεν,
[1, 13]	ἐκ δυοῖν σπερμάτοιν, ἢ οὐθὲν	σπέρμα	ἀποκρίνεται ἀπὸ τοῦ θήλεος· καὶ
[1, 4]	ἐκτὸς ἔχοντα οὐ πρότερον τὸ	σπέρμα	ἀφίησι πρὶν ἀνασπάσαι τοὺς ὄρχεις.
[1, 11]	γὰρ μηδ´ ἀπὸ τῆς ὑστέρας	σπέρμα	γίγνεται ὁ αὐτὸς λόγος καὶ
[1, 11]	πάντων ἂν τῶν μερῶν τὸ	σπέρμα	γίγνοιτο. πολλὰ δὲ τὰ μὲν
[1, 10]	ἢ συμβάλλεται (μέν τι, οὐ	σπέρμα	δέ. Ἔτι δὲ καὶ τὰ
[1, 12]	ἢ νόσον πλεῖστον ἐνυπάρχει τοιοῦτον,	σπέρμα	δὲ ἥκιστα· ἢ γὰρ ὅλως
[1, 12]	ἤδη ἔχει τὸ ἐξ ἀμφοῖν.	Σπέρμα	δὲ καὶ καρπὸς διαφέρει τῷ
[1, 12]	τὸ πρῶτον ἔχον ἀρχὴν γενέσεως,	σπέρμα	δὲ τὸ ἐξ ἀμφοτέρων τὰς
[1, 12]	γὰρ τῷ ἐξ ἄλλου εἶναι,	σπέρμα	δὲ τῷ ἐκ τούτου ἄλλο,
[1, 11]	τὰ ἀποφυτευόμενα ἀφ´ αὑτοῦ φέρει	σπέρμα·	δῆλον οὖν ὅτι καὶ πρὶν
[1, 13]	ἐκείνων ἕκαστον ἐνεργείᾳ τοιοῦτον τὸ	σπέρμα	δυνάμει, ἢ κατὰ τὸν ὄγκον
[1, 13]	ὅτι τὸ θῆλυ οὐ συμβάλλεται	σπέρμα	εἰς τὴν γένεσιν. Εἰ μὲν
[1, 13]	τῆς ἐσχάτης, εἴτε πάντα προΐεται	σπέρμα	εἴτε μή, ἐν τοῖς προειρημένοις
[1, 9]	ἀφίησί τι ὁ ἄρρεν εἴτε	σπέρμα	εἴτε μόριον εἴτε ἄλλην τινὰ
[1, 10]	γίγνεσθαι ἐκ σπέρματος, τὸ δὲ	σπέρμα	ἐκ τῶν γεννώντων. Διὸ τοῦ
[1, 15]	γὰρ τοῖς προϊεμένοις ἀπεργάζεται τὸ	σπέρμα	ἐν τῷ θήλει, τούτοις ἡ
[1, 10]	μορίου ἐνδεὲς εἶναι οὐ βαδίζειν	σπέρμα	ἐντεῦθέν φασιν, ὅθεν δ´ ἂν
[1, 12]	τοιοῦτον τὴν φύσιν εἶναι τὸ	σπέρμα	ἐξ οὗ τὰ κατὰ φύσιν
[1, 17]	οἷον εἴ τις κἀκεῖνα, ὅτε	σπέρμα	ἐξενέγκειεν, διαλύσειε καὶ χωρίσειεν εἰς
[1, 14]	οὐ δυνάμενον πεφθῆναι καὶ γενέσθαι	σπέρμα.	Ἔοικε δὲ καὶ τὴν μορφὴν
[1, 12]	τούτου ὅτι τοῦτό ἐστι τὸ	σπέρμα.	Ἐπεὶ δὲ πολλαχῶς γίγνεται ἄλλο
[1, 12]	τὸ πρὸς ἅπαντ´ ἰέναι πεφυκὸς	σπέρμα	ἐροῦμεν, καὶ οἱ μὲν σύντηγμα,
[1, 13]	μέρη τῷ ὑπολειφθέντι. Ὥστε τὸ	σπέρμα	ἐστὶ τὸ τῆς χειρὸς ἢ
[1, 14]	ὅτι ἐν τοῖς καταμηνίοις τὸ	σπέρμα	ἐστίν· ἅμα γάρ, ὥσπερ εἴρηται
[1, 12]	τὰ συμβαίνοντα ὅτι τὸ εἰρημένον	σπέρμα	ἐστίν· ταῦτα δὲ συμβαίνει διὰ
[1, 13]	τὴν γένεσιν. Εἰ μὲν γὰρ	σπέρμα	ἦν τὰ καταμήνια οὐκ ἂν
[1, 10]	μορίων ἑκάστου εἴη ἄν τι	σπέρμα	ἴδιον. Πιθανὰ δὲ καὶ τὰ
[1, 12]	ἢ πιότεροι μᾶλλον ἧττον προΐενται	σπέρμα	καὶ ἧττον ἐπιθυμοῦσι τοῦ ἀφροδισιάζειν.
[1, 11]	τὸ θῆλυ, εἴπερ τὸ αὐτὸ	σπέρμα	καὶ θῆλυ καὶ ἄρρεν δύναται
[1, 4]	ἄλλο πλὴν ὥσπερ τῶν φυτῶν	σπέρμα	καὶ καρπός. Ὥσπερ δ´ ἐν
[1, 13]	πιμελὴ περίττωμά ἐστι καθάπερ τὸ	σπέρμα,	καὶ πεπεμμένον αἷμα, ἀλλ´ οὐ
[1, 2]	πιστεύσειε θεωρῶν πῶς γίγνεται τὸ	σπέρμα	καὶ πόθεν· ἐκ τούτου μὲν
[1, 13]	Διότι μὲν οὖν ὥσπερ τὸ	σπέρμα	καὶ τὰ καταμήνια περίττωμά ἐστιν
[1, 14]	τοῦ τὸ θῆλυ μὴ προΐεσθαι	σπέρμα	καὶ τὸ γίγνεσθαι ἐν τῇ
[1, 10]	τὸ ἀφ´ ὅλου ἐλθεῖν τὸ	σπέρμα,	καὶ τοῖς μορίοις αἴτιον ἂν
[1, 10]	μορίων ἑκάστου, ὥστ´ εἰ ἐκείνου	σπέρμα	καὶ τῶν μορίων ἑκάστου εἴη
[1, 11]	παντὸς τοῦ φυτοῦ ἀπῄει τὸ	σπέρμα.	Μέγιστον δὲ τούτων τεκμήριον τεθεωρήκαμεν
[1, 8]	Δῆλον δὲ τοῦτο ἐκ τοῦ	σπέρμα	μὲν πάντα φέρειν τὰ ζῷα,
[1, 11]	εἰ ἀπὸ παντὸς ἀπεκρίνετο τὸ	σπέρμα;	μίαν γὰρ ἀπόκρισιν ἀπὸ μιᾶς
[1, 12]	Ἔνια δ´ ὅλως οὐδὲ φέρει	σπέρμα	οἷον ἰτέα καὶ αἴγειρος. Εἰσὶ
[1, 14]	τὸ ἄρρεν, τούτοις μὲν τὸ	σπέρμα	οἷον κύημά ἐστιν. Λέγω δὲ
[1, 6]	ὑγρὸν〉 καὶ δι´ οὗ ἤδη	σπέρμα	ὂν πορεύεται, ὥσθ´ ὅταν ἐνταῦθα
[1, 16]	γὰρ τὸ ἄρρεν ἅπαν προΐεται	σπέρμα,	ὅσα τε προΐεται τῶν ἀρρένων,
[1, 14]	γένεσις. Ἔστι γὰρ τὰ καταμήνια	σπέρμα	οὐ καθαρὸν ἀλλὰ δεόμενον ἐργασίας,
[1, 12]	εἰρημένην αἰτίαν. Ἔτι οὐκ ἐνυπάρχει	σπέρμα	οὔτ´ ἐν τῇ πρώτῃ ἡλικίᾳ
[1, 6]	δεῖ ἐν τῷ συνδυασμῷ τὸ	σπέρμα	πέττειν αὐτοὺς ὥσπερ τὰ πεζὰ
[1, 6]	ἀλλ´ ὑπὸ τῆς ὥρας τὸ	σπέρμα	πεττόμενον ἀθρόον ἔχουσιν ὥστε μὴ
[1, 13]	τῶν μορίων ἕκαστον, τὸ δὲ	σπέρμα	πεφθὲν μὲν ἀλλοιότερον ἀποκρίνεται τοῦ
[1, 17]	Καὶ τὰ μὲν μὴ προϊέμενα	σπέρμα	πολὺν χρόνον συμπεπλέχθαι πέφυκεν ἕως
[1, 10]	ἢ οὔ, καὶ εἰ μὴ	σπέρμα,	πότερον οὐδ´ ἄλλο οὐθέν, ἢ
[1, 12]	ληπτέον ἐν ποτέρῳ θετέον τὸ	σπέρμα,	πότερον ὡς ὕλην καὶ πάσχον
[1, 16]	ἡ ἐν τῷ ἄρρενι τῶν	σπέρμα	προϊεμένων χρῆται τῷ σπέρματι ὡς
[1, 13]	Σημεῖον δ´ ὅτι οὐ τοιοῦτον	σπέρμα	προΐεται τὸ θῆλυ οἷον τὸ
[1, 14]	δῆλον. Ὃ δ´ οἴονταί τινες	σπέρμα	συμβάλλεσθαι ἐν τῇ συνουσίᾳ τὸ
[1, 16]	τέχνης. Ὅσα μὲν οὖν προΐεται	σπέρμα	συμβάλλεται τοῦτον τὸν τρόπον εἰς
[1, 5]	θερμαινομένου τοῦ αἰδοίου προέρχεται τὸ	σπέρμα	συναθροισθέν, ἀλλ´ οὐχ ὡς ἕτοιμον
[1, 11]	οὖν ἀπὸ παντὸς ἔρχεται τὸ	σπέρμα	σχεδὸν ἐκ τούτων μάλιστα πιστεύουσί
[1, 10]	τοῦτο θεωρητέον πότερον πάντα προΐεται	σπέρμα	τὰ ἄρρενα ἢ οὐ πάντα,
[1, 15]	τῇ δυνάμει τὸ τοῦ ἄρρενος	σπέρμα	τὴν ἐν τῷ θήλει ὕλην
[1, 13]	ἂν εἴη περίττωμα τροφῆς τὸ	σπέρμα	τῆς εἰς τὰ μέρη διαδιδομένης
[1, 14]	δύνασθαι πέττειν ἐκ τῆς τροφῆς	σπέρμα	τῆς ὑστάτης (τοῦτο δ´ ἐστὶν
[1, 10]	τὰ θήλεα δὲ πότερον συμβάλλεται	σπέρμα	τι ἢ οὔ, καὶ εἰ
[1, 10]	Ἔτι δὲ καὶ τὰ προϊέμενα	σπέρμα	τί συμβάλλεται διὰ τοῦ σπέρματος
[1, 12]	ἄλλα περιττώματα· οὐ γὰρ μόνον	σπέρμα	τὸ ἀπιὸν ἀλλὰ καὶ ἕτεραι
[1, 15]	αἴτιόν ἐστι τοῦ γιγνομένου τὸ	σπέρμα	τὸ ἀπὸ τοῦ ἄρρενος, πότερον
[1, 6]	τὸ μὴ γόνιμον εἶναι τὸ	σπέρμα	τὸ ψυχρόν, ψύχεσθαι δὲ τὸ
[1, 11]	οὐκ εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς τὸ	σπέρμα	τοιοῦτόν ἐστιν ὥστ´ ἐξ αὐτοῦ
[1, 8]	καὶ τοῖς μὲν ἄρρεσι τὸ	σπέρμα	τοῖς δὲ θήλεσι τὸ κύημα.
[1, 15]	οὔτ´ ἀπὸ παντὸς ἀπέρχεται τὸ	σπέρμα	τοῖς προϊεμένοις σπέρμα τῶν ζῴων,
[1, 13]	τοσαύτη δὲ ὥστε συνεξικμάζειν τὸ	σπέρμα,	τότε πλησιάζουσαι συλλαμβάνουσιν. Οὐδὲν δὲ
[1, 11]	εἰ τὸ θῆλυ μὴ προΐεται	σπέρμα	τοῦ αὐτοῦ λόγου μηδ´ ἀπὸ
[1, 7]	μεγέθους αὔξησις τρέπεται εἰς τὸ	σπέρμα	τούτοις. Οἱ δ´ ὄρνιθες καὶ
[1, 10]	Τὰ μὲν γὰρ προΐεται φανερῶς	σπέρμα	τῶν ζῴων οἷον ὅσα αὐτῶν
[1, 15]	ἀπέρχεται τὸ σπέρμα τοῖς προϊεμένοις	σπέρμα	τῶν ζῴων, οὔτε τὸ θῆλυ
[1, 11]	οὐκ ἀπὸ πάντων ἀποκρίνεται τὸ	σπέρμα	τῶν μορίων. ~Ἀρχὴ δὲ καὶ
[1, 15]	μήτε ἀπὸ πάντων ἰέναι τὸ	σπέρμα	τῶν μορίων, μήτε (προΐεσθαι τὸ
[1, 12]	τῆς καιομένης οἰκίας. Τὸ δὲ	σπέρμα	φανερὸν ὅτι δυοῖν τούτοιν ἐν
[1, 13]	μὲν οὖν περίττωμά ἐστι τὸ	σπέρμα	χρησίμου τροφῆς καὶ τῆς ἐσχάτης,
[1, 12]	περιττώματος μέρος τί ἐστι τὸ	σπέρμα.	Χρησιμώτατον δὲ τὸ ἔσχατον καὶ
[1, 13]	περὶ τοῦ θήλεος πότερον προΐεται	σπέρμα	ὥσπερ τὸ ἄρρεν καὶ ἔστιν
[1, 17]	γονὴν ἀλλὰ κύημα τὰ καλούμενα	σπέρματα.	Καὶ τοῦτο καλῶς λέγει Ἐμπεδοκλῆς
[1, 12]	αὐτὸς τῷ περιττώματι καὶ τῷ	σπέρματι·	καὶ ὅσοις μὲν ἀμφοῖν γίγνεται
[1, 11]	διεσπασμένα τὰ μέρη ἐν τῷ	σπέρματι	πῶς ζῇ; εἰ δὲ συνεχῆ
[1, 11]	ὄντος τοῦ μορίου ἐν τῷ	σπέρματι.	Τί οὖν διαφέρει ἐπὶ τούτου
[1, 16]	τῶν σπέρμα προϊεμένων χρῆται τῷ	σπέρματι	ὡς ὀργάνῳ καὶ ἔχοντι κίνησιν
[1, 13]	οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον τῷ	σπέρματι.	Ὥστ´ εὐλόγως εἰς τὴν πιμελὴν
[1, 13]	τε γὰρ πίονα ἧττόν ἐστι	σπερματικὰ	τῶν ἀπιμέλων, ὥσπερ εἴρηται πρότερον
[1, 13]	ἄρρεσιν, δύο δ´ οὐκ ἐνδέχεται	σπερματικὰς	ἅμα γίγνεσθαι ἀποκρίσεις, φανερὸν ὅτι
[1, 14]	οὐκ ἔστιν ἡ ὑγρασία αὕτη	σπερματικὴ	ἀλλὰ (τοῦ τόπου ἴδιος ἑκάσταις.
[1, 13]	καὶ ὅτι ὅσοις σύντηξις γίγνεται	σπερματικὴ	καὶ τοῦτο περίττωμά ἐστιν. Συμβαίνει
[1, 4]	ᾠοτόκοις τῶν τετραπόδων δέχονται τὴν	σπερματικὴν	περίττωσιν, ὥστε βραδυτέραν εἶναι τὴν
[1, 12]	ἡ ἄνω κοιλία, καὶ τοῖς	σπερματικοῖς	ὑστέραι καὶ αἰδοῖα καὶ μαστοί·
[1, 12]	διὰ τὸ ὀλίγον ἔχειν τὸ	σπερματικόν.	Ἀλλὰ τοῖς πλείστοις καὶ ὡς
[1, 13]	ἀποκρίνεται εἰς τὸ περίττωμα τὸ	σπερματικόν.	Σημεῖον δ´ ὅτι οὐ τοιοῦτον
[1, 4]	πρὸς τοῦτο μεμηχανημένοι· τοῦ γὰρ	σπερματικοῦ	περιττώματος στασιμωτέραν ποιοῦσι τὴν κίνησιν,
[1, 8]	τοὺς τῶν ἀρρένων πόρους τοὺς	σπερματικοὺς	ἐρηρεῖσθαι καὶ μὴ πλανᾶσθαι καὶ
[1, 3]	ὄφεων, ἀλλὰ πόρους μόνον δύο	σπερματικούς·	τὰ δ´ ἔχει μὲν ὄρχεις,
[1, 4]	ἐν τοῖς ἄρρεσι διαφορᾶς τῶν	σπερματικῶν	ὀργάνων εἴ τις μέλλει θεωρήσειν
[1, 13]	μίγμα τὸ γιγνόμενον ἐκ δυοῖν	σπερμάτοιν,	ἢ οὐθὲν σπέρμα ἀποκρίνεται ἀπὸ
[1, 12]	ἀφαίρεσις ὠφέλιμος· ἡ δὲ τοῦ	σπέρματος	ἀποχώρησις ἐπαμφοτερίζει διὰ τὸ προσλαμβάνειν
[1, 17]	πρᾶξις οὐδεμία πλὴν ἡ τοῦ	σπέρματος	γένεσις, ὥστ´ ἐπεὶ τοῦτο διὰ
[1, 1]	τρόπον· τὰ μὲν γὰρ ἐκ	σπέρματος	γίγνεται τὰ δ´ ὥσπερ αὐτοματιζούσης
[1, 11]	γὰρ ὥσπερ ἀπὸ ζῴου, οὐ	σπέρματος	εἴη ἡ διαχώρισις. Ἔτι τὰ
[1, 17]	λοιπὸν τροφή, καὶ ἐκ τοῦ	σπέρματος	ἐκ μέρους γίγνεται τὸ φυόμενον,
[1, 14]	ὡς διαφέροντος τῇ φύσει τοῦ	σπέρματος	ἐν τοῖς φυτοῖς τε καὶ
[1, 14]	ἄρρενος. Διὸ καὶ ἐξ ἑνὸς	σπέρματος	ἓν σῶμα γίγνεται οἷον ἐξ
[1, 14]	ἄρρεν, ἐν τούτοις ἀφ´ ἑνὸς	σπέρματος	ἐνδέχεται πολλὰ γίγνεσθαι ζῷα, ὡς
[1, 13]	διωρισμένων πότερον τὸ σῶμα τοῦ	σπέρματός	ἐστι τὸ αἴτιον τῆς γενέσεως
[1, 15]	μὲν σῶμα οὐθὲν κοινωνεῖ τοῦ	σπέρματος,	ἡ δ´ ἐν αὐτῷ δύναμις
[1, 8]	ὑγρὰν εἶναι τὴν φύσιν τοῦ	σπέρματος	καὶ ἡ τῆς ὑγρᾶς τροφῆς
[1, 8]	σωτηρίαν καὶ πρὸς τὴν τοῦ	σπέρματος	πέψιν· ἀδύνατον γὰρ ἐψυγμένους καὶ
[1, 14]	αἷς γίγνεται ἐνίοτε οὐ κατὰ	σπέρματος	πρόεσίν ἐστιν, ἀλλὰ πολὺ ὑπερβάλλει.
[1, 14]	καὶ τοῖς ἄρρεσι πλείστη τοῦ	σπέρματος	πρόεσις κατὰ λόγον τοῦ μεγέθους.
[1, 14]	τῇ συνουσίᾳ οὐ μόνον τοῦ	σπέρματος	προϊεμένου ἐστὶν ἀλλὰ καὶ πνεύματος
[1, 10]	σπέρμα τί συμβάλλεται διὰ τοῦ	σπέρματος	πρὸς τὴν γένεσιν σκεπτέον καὶ
[1, 10]	ἑκάστου τῶν μορίων ἀπιόντος τοῦ	σπέρματος)	τέτταρα, πρῶτον μὲν ἡ σφοδρότης
[1, 12]	τῶν ἑπομένων πρῶτον λαβεῖν περὶ	σπέρματος	τί ἐστιν· οὕτω γὰρ καὶ
[1, 10]	Δοκεῖ δὲ πάντα γίγνεσθαι ἐκ	σπέρματος,	τὸ δὲ σπέρμα ἐκ τῶν
[1, 11]	ἕκαστόν ἐστι μορίων. Τοῦ δὲ	σπέρματος	φάναι τι νεῦρον εἶναι καὶ
[1, 12]	ὑπάρχει πᾶσι τοῖς ἐκ τοῦ	σπέρματος·	φυσικὴ γὰρ καὶ ἡ ἐκ
[1, 12]	ἐστιν. Ἡ δὲ τοῦ λεγομένου	σπέρματος	φύσις ἡ πρώτη, πάλιν λεκτέα
[1, 10]	ὅλως τίς ἐστιν ἡ τοῦ	σπέρματος	φύσις καὶ ἡ τῶν καλουμένων
[1, 15]	περὶ τὰς ὄρνιθας τὰς γενναίας	σπουδαζόντων	ποιοῦσι μεταβάλλοντες τὰ πρῶτα ὀχεῖα
[1, 4]	μεμηχανημένοι· τοῦ γὰρ σπερματικοῦ περιττώματος	στασιμωτέραν	ποιοῦσι τὴν κίνησιν, ἐν μὲν
[1, 8]	τὸ συνεχὲς παρέχει καὶ τὴν	στάσιν.	Τοῖς μὲν οὖν ἐντὸς ἔχουσι
[1, 12]	ἀπελθόντος τούτου γίγνεται ἐπίδηλος, ὡς	στερισκόμενα	τὰ σώματα τοῦ ἐκ τῆς
[1, 10]	τὸν τύπον τῆς οὐλῆς, καὶ	στίγμα	ἔχοντος ἐν τῷ βραχίονι τοῦ
[1, 1]	ὁμοιομερῆ, τούτοις δὲ τὰ καλούμενα	στοιχεῖα	τῶν σωμάτων) λοιπὸν δὲ τῶν
[1, 11]	καὶ ὀστᾶ συνεστᾶσιν, ἀπὸ τῶν	στοιχείων	ἂν εἴη μᾶλλον· ἀπὸ γὰρ
[1, 11]	δ´ ἀπὸ τούτων, ἀπὸ τῶν	στοιχείων	καὶ τῆς συνθέσεως. Ὥστ´ εἴπερ
[1, 9]	μαλάκια συμπλέκεται μὲν κατὰ τὸ	στόμα	ἀντερείδοντα καὶ διαπτύττοντα τὰς πλεκτάνας,
[1, 9]	ἡ γὰρ φύσις παρὰ τὸ	στόμα	τὴν τελευτὴν τοῦ περιττώματος συνήγαγε
[1, 13]	μετὰ τὴν κάθαρσιν συμμύει τὸ	στόμα	τῶν ὑστερῶν. Ὅταν οὖν πολὺ
[1, 1]	καὶ αὐτὰ γεννᾷ κατὰ τὴν	συγγένειαν·	ὅσα δὲ μὴ ἐκ ζῴων
[1, 11]	ἐν Ἤλιδι ἡ τῷ Αἰθίοπι	συγγενομένη·	οὐ γὰρ ἡ θυγάτηρ ἐγένετο
[1, 1]	μὲν ἐκ συνδυασμοῦ γίγνεται τῶν	συγγενῶν	ζῴων καὶ αὐτὰ γεννᾷ κατὰ
[1, 11]	τρόπος ἂν εἴη τῆς γενέσεως;	σύγκειται	γὰρ ἐκ τῶν ὁμοιομερῶν τὰ
[1, 11]	ἐκείνων· πρότερα γὰρ ἐκεῖνα καὶ	σύγκειται	τὰ ἀνομοιμερῆ ἐξ ἐκείνων, καὶ
[1, 12]	ἐστιν, ἐκ δὲ τούτου οὐθὲν	σύγκειται	ὥσπερ ἐκ νεύρου καὶ σαρκός.
[1, 10]	ἐπεσήμηνεν ἐν Χαλκηδόνι τῷ τέκνῳ	συγκεχυμένον	μέντοι καὶ οὐ διηρθρωμένον τὸ
[1, 14]	αἷμα, ἐν τούτοις ἑτέρα ὑπάρχει	σύγκρισις.	Τοῦ δὲ μήτε τούτοις γίγνεσθαι
[1, 1]	πέττειν, οἷον συμβαίνει περὶ τὴν	συκῆν	καὶ τὸν ἐρινεόν. Ἔστι δὲ
[1, 11]	ἀπὸ παντός, κἂν ἀπὸ τῶν	συλλαβῶν	ἑκάστης, εἰ δ´ ἀπὸ τούτων,
[1, 13]	φασιν, ὅτι πολλάκις τὸ θῆλυ	συλλαμβάνει	οὐ γενομένης αὐτῇ τῆς ἐν
[1, 13]	δὲ μὴ γιγνομένων τῶν καταμηνίων	συλλαμβάνουσιν,	ἢ μεταξὺ γιγνομένων ὕστερον δὲ
[1, 13]	συνεξικμάζειν τὸ σπέρμα, τότε πλησιάζουσαι	συλλαμβάνουσιν.	Οὐδὲν δὲ ἄτοπον τὸ συνειληφυίαις
[1, 2]	τοῦ θήλεος καὶ τοῦ ἄρρενος	συμβαίνει	γίγνεσθαι δεῖ μὴ λανθάνειν. Τῷ
[1, 15]	ἀπὸ τῆς ἰατρικῆς ὁ ὑγιασθείς.	Συμβαίνει	δ´ ὁμολογούμενα τῷ λόγῳ καὶ
[1, 13]	σπερματικὴ καὶ τοῦτο περίττωμά ἐστιν.	Συμβαίνει	δὲ τοῦτο ὅταν ἀναλύηται εἰς
[1, 12]	εἰρημένον σπέρμα ἐστίν· ταῦτα δὲ	συμβαίνει	διὰ τὸ τὴν φύσιν εἶναι
[1, 12]	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ εἰπεῖν	συμβαίνει	ἐκ τῶν ἀφροδισιασμῶν ἔκλυσις καὶ
[1, 15]	θῆλυ εἰς τὸ ἄρρεν, οἷον	συμβαίνει	ἐν ἐνίοις τῶν ἐντόμων. Ὃ
[1, 11]	ἰσχυρός· διὸ καὶ εἰ πολλάκις	συμβαίνει	ἡ ὁμιλία αὕτη ἧττον γίγνεται
[1, 17]	πρώτῃ. Τρόπον δέ τινα ταὐτὰ	συμβαίνει	καὶ ἐν τοῖς κεχωρισμένον ἔχουσι
[1, 6]	γονὴ διὰ τὴν βραδυτῆτα. Ὅπερ	συμβαίνει	καὶ ἐπὶ τῶν μέγα τὸ
[1, 12]	χρόνῳ γιγνομένου ἅπαντος. Πολλοῖς δὲ	συμβαίνει	καὶ ζῴοις καὶ φυτοῖς καὶ
[1, 15]	ἂν αὐξάνηται. Τὸ δ´ αὐτὸ	συμβαίνει	καὶ περὶ τὴν τῶν ἰχθύων
[1, 11]	χαλεπόν, καὶ πρὸς τούτοις ἄλλα	συμβαίνει	λέγειν ἀδύνατα. Πρῶτον μὲν οὖν
[1, 11]	Ἀλλὰ μὴν τοῦτον τὸν τρόπον	συμβαίνει	λέγειν τοῖς ἀπὸ παντὸς ἀπιέναι
[1, 6]	τὴν γονήν, τοῦτο δ´ ἐκείνοις	συμβαίνει	μὴ δεχομένοις τὴν θάλατταν, εἰσὶ
[1, 1]	φέρουσι πρὸς τὸ πέττειν, οἷον	συμβαίνει	περὶ τὴν συκῆν καὶ τὸν
[1, 13]	νοσηματῶδες, διόπερ ὀλίγαις καὶ ὀλιγάκις	συμβαίνει·	τὰ δ´ ὡς ἐπὶ τὸ
[1, 14]	ἀνθρώποις. Δι´ ἀκριβείας δέ, πῶς	συμβαίνει	ταῦτα περὶ ἕκαστον τῶν ζῴων,
[1, 16]	τε γένεσις ἐν τῷ θήλει	συμβαίνει	τῶν γιγνομένων, ἀλλ´ οὐκ εἰς
[1, 14]	τὰς ὑστέρας ἐκεῖ διεχωρίζετο· ἀλλὰ	συμβαίνει	ὥσπερ εὔλογον, ἐπειδὴ τὸ μὲν
[1, 14]	πλῆθος τὴν ἀπόκρισιν. Τὸ δὲ	συμβαίνειν	ἡδονὴν ἐν τῇ συνουσίᾳ οὐ
[1, 10]	δ´ ἂν μὴ ἔλθῃ τοῦτο	συμβαίνειν	μὴ γίγνεσθαι. Πρὸς δὲ τούτοις
[1, 8]	σώματος ἢ πρὸς τὰ πρανῆ	συμβαίνειν,	τοῖς μὲν ζῳοτόκοις διὰ τὰ
[1, 10]	ἢ τὸ ἑνὶ ἢ ὀλίγοις	συμβαῖνον	αὐτῶν. Ἔτι τὸ ἐκ κολοβῶν
[1, 14]	ἀλλ´ ὕλην. Ὅπερ καὶ φαίνεται	συμβαῖνον·	κατὰ γὰρ τὴν πρώτην ὕλην
[1, 1]	δ´ εὐλόγως ἀξιοῦμεν· φαίνεται γὰρ	συμβαῖνον	οὕτως ἐπὶ τῶν ἄλλων ζῴων)
[1, 15]	τοιαῦτα. Μέγιστον δὲ σημεῖον τὸ	συμβαῖνον	περὶ τοὺς ὄρνιθας καὶ τὸ
[1, 7]	διγονίαν ποιουμένων ζῴων φανερὸν τοῦτο	συμβαῖνον·	τὰ μὲν γὰρ ᾠὰ ἄνω
[1, 12]	καὶ συρρεῖ. Καὶ μαρτύρια τὰ	συμβαίνοντα	ὅτι τὸ εἰρημένον σπέρμα ἐστίν·
[1, 13]	δ´ ὀρθῶς εἴρηται σημεῖα τὰ	συμβαίνοντα	περὶ αὐτά. Κατὰ γὰρ τὴν
[1, 8]	ἐκ τῶν περὶ τὰς ὀχείας	συμβαινόντων	ἀναγκαίων. Διὰ τὴν αὐτὴν δ´
[1, 12]	αὐτοῦ καὶ τῶν περὶ αὐτὸ	συμβαινόντων	ἔσται μᾶλλον εὐθεώρητον. Βούλεται δὲ
[1, 13]	εἰς τοῦτο μαρτύρια ἔνια τῶν	συμβαινόντων	τοῖς ζῴοις. Τά τε γὰρ
[1, 14]	Ὃ δ´ οἴονταί τινες σπέρμα	συμβάλλεσθαι	ἐν τῇ συνουσίᾳ τὸ θῆλυ
[1, 14]	γένεσιν γονὴν μὲν οὐ συμβάλλεται,	συμβάλλεται	δέ τι καὶ τοῦτ´ ἔστιν
[1, 1]	αὐτὰ μὲν οὐ φέρει καρπόν,	συμβάλλεται	δὲ τοῖς φέρουσι πρὸς τὸ
[1, 10]	καὶ τὰ προϊέμενα σπέρμα τί	συμβάλλεται	διὰ τοῦ σπέρματος πρὸς τὴν
[1, 13]	μηθέν, πότερον οὐδὲ ἄλλο οὐθὲν	συμβάλλεται	εἰς τὴν γένεσιν ἀλλὰ μόνον
[1, 15]	ἐχόμενόν ἐστιν ἐπισκέψασθαι, (πῶς ποτε	συμβάλλεται	εἰς τὴν γένεσιν τὸ ἄρρεν
[1, 10]	πότερον οὐδ´ ἄλλο οὐθέν, ἢ	συμβάλλεται	(μέν τι, οὐ σπέρμα δέ.
[1, 16]	τούτων καὶ τὸ ἄρρεν πῶς	συμβάλλεται	πρὸς τὴν γένεσιν· οὐδὲ γὰρ
[1, 13]	φανερὸν ὅτι τὸ θῆλυ οὐ	συμβάλλεται	σπέρμα εἰς τὴν γένεσιν. Εἰ
[1, 10]	καὶ τὰ θήλεα δὲ πότερον	συμβάλλεται	σπέρμα τι ἢ οὔ, καὶ
[1, 14]	τὴν γένεσιν γονὴν μὲν οὐ	συμβάλλεται,	συμβάλλεται δέ τι καὶ τοῦτ´
[1, 13]	ἀλλὰ μόνον παρέχει τόπον, ἢ	συμβάλλεταί	τι, καὶ τοῦτο πῶς καὶ
[1, 14]	φύσιν ἐστίν. ~Ὅτι μὲν οὖν	συμβάλλεται	τὸ θῆλυ εἰς τὴν γένεσιν
[1, 15]	θῆλυ πρὸς τὴν γένεσιν οὕτω	συμβάλλεται	τοῖς συνισταμένοις ὡς τὸ ἄρρεν,
[1, 16]	Ὅσα μὲν οὖν προΐεται σπέρμα	συμβάλλεται	τοῦτον τὸν τρόπον εἰς τὴν
[1, 14]	ἄρρενος γονὴν τὸ θῆλυ ἂν	συμβάλλοιτο	οὐ γονὴν ἀλλ´ ὕλην. Ὅπερ
[1, 15]	ὡς οὐκ εἰς τὸ ποσὸν	συμβαλλομένου	τοῖς ζῴοις τοῦ ἄρρενος ἀλλ´
[1, 16]	ἀλλ´ ἄμφω εἰς τὸ θῆλυ	συμβάλλονται	τὸ παρ´ αὐτῶν γιγνόμενον, (διὰ
[1, 1]	ἔνια τῶν ἐντόμων. Καὶ τοῦτο	συμβέβηκεν	εὐλόγως· εἰ γὰρ ὅσα μὴ
[1, 13]	τῶν καταμηνίων ἱσταμένων· ἐάν τε	συμβῇ	τι τούτων χείρους γίγνονται αἱ
[1, 7]	τὸν τόπον ἐν ᾧ τοῦτο	συμβήσεται.	Τοιοῦτος δ´ ὁ περὶ τὸ
[1, 11]	ἄρρενι καὶ τῷ θήλει οἷον	σύμβολον	ἐνεῖναι, ὅλον δ´ ἀπ´ οὐδετέρου
[1, 2]	καὶ τὸ ἄρρεν· πολλὰ γοῦν	συμμεταβάλλει	μεταβαλλόντων ᾗ θῆλυ καὶ ἄρρεν,
[1, 2]	μόνον ὅλη σχεδὸν ἡ μορφὴ	συμμεταβάλλει	τοσοῦτον ὥστε ἢ θῆλυ δοκεῖν
[1, 2]	ὅτι μικρᾶς ἀρχῆς μετακινουμένης πολλὰ	συμμεταβάλλειν	εἴωθε τῶν μετὰ τὴν ἀρχήν.
[1, 11]	αἰτίας οὔσης ἀλλ´ ἐν τῷ	σύμμετρον	ἢ ἀσύμμετρον εἶναι τὸ ἀπὸ
[1, 14]	τῷ εἴδει, ἀλλ´ ἐὰν μόνον	σύμμετρον	ᾖ τὸ διαιρούμενον πρὸς τὴν
[1, 13]	τῶν καλουμένων καταμηνίων ἰκμὰς ὑπάρχῃ	σύμμετρος.	Διὸ οὔτε ὅλως μὴ γιγνομένων
[1, 15]	καὶ τὰ ὕστερα, ὡς οὐ	συμμιγνύμενον	καὶ ἐνυπάρχον, οὐδ´ ἀπὸ παντὸς
[1, 12]	{πολὺ γὰρ καὶ ἄχρηστον περίττωμα	συμμίγνυται,	ὥστ´ ἐνίοις γίγνεσθαι καὶ ἀρρώστημα
[1, 13]	ταῖς δὲ μετὰ τὴν κάθαρσιν	συμμύει	τὸ στόμα τῶν ὑστερῶν. Ὅταν
[1, 17]	μὴ προϊέμενα σπέρμα πολὺν χρόνον	συμπεπλέχθαι	πέφυκεν ἕως ἂν συστήσῃ τὸ
[1, 9]	ἀντερείδοντα καὶ διαπτύττοντα τὰς πλεκτάνας,	συμπλέκεται	δὲ τὸν τρόπον τοῦτον ἐξ
[1, 9]	τὸ ᾠόν. Τὰ δὲ μαλάκια	συμπλέκεται	μὲν κατὰ τὸ στόμα ἀντερείδοντα
[1, 15]	τοῦτο τὰ τοιαῦτα τῶν ζῴων	συμπλέκεται	μὲν πολὺν χρόνον, διαλυθέντα δὲ
[1, 9]	φασιν ὀχεύειν πλεκτάνῃ οἱ ἁλιεῖς,	συμπλοκῆς	χάριν ἐστὶν ἀλλ´ οὐχ ὡς
[1, 8]	τῶν ἐμβρύων σωτηρίαν καὶ αὔξησιν	συμφέρει	μηθὲν ἐπεῖναι βάρος ἐπὶ ταῖς
[1, 9]	τῶν ἀρρένων ἐστὶ διὰ τὸ	συμφέρειν	πρὸς τὸν γιγνόμενον αὐτοῖς ὑπὸ
[1, 11]	κόρσαι ἀναύχενες ἐβλάστησαν, εἶθ´ οὕτω	συμφύεσθαί	φησιν, τοῦτο δὲ φανερὸν ὅτι
[1, 11]	οὔτε ὥσπερ ζῷα ὄντα πλείω	συμφύεσθαι	ὥστ´ εἶναι πάλιν ἕν. Ἀλλὰ
[1, 10]	δόξαις· οὐ γὰρ μόνον τὰ	σύμφυτα	προσεοικότες γίγνονται τοῖς γονεῦσιν οἱ
[1, 5]	τοῦ αἰδοίου προέρχεται τὸ σπέρμα	συναθροισθέν,	ἀλλ´ οὐχ ὡς ἕτοιμον ὂν
[1, 12]	καὶ ἕτεραι μεμιγμέναι δυνάμεις τούτοις	συναπέρχονται,	αὗται δὲ νοσώδεις, διὸ ἐνίων
[1, 12]	σώματ´ εὐημερεῖ μᾶλλον. Ἔτι ὅταν	συναπίῃ	ἄλλα περιττώματα· οὐ γὰρ μόνον
[1, 3]	ἐν τοῖς μὴ ἔχουσιν ὄρχεις,	συνάπτοντας	εἰς ἓν καθάπερ καὶ ἐπ´
[1, 17]	θήλεος γίγνεται καὶ τοῦ ἄρρενος	συνδεδυασμένων,	μίξασα ταῦτα διέθηκε μετ´ ἀλλήλων·
[1, 15]	χρόνον, διαλυθέντα δὲ γεννᾷ ταχέως.	Συνδεδύασται	γὰρ μέχρις οὗ ἂν συστήσῃ,
[1, 1]	δ´ ἀνόμοια μὲν δυνάμενα δὲ	συνδυάζεσθαι,	πάλιν ἐκ τούτων ἑτέρα τις
[1, 12]	τοῦ γεννῶντος καλεῖται ἀπιόν, ὅσα	συνδυάζεσθαι	πέφυκε, τὸ πρῶτον ἔχον ἀρχὴν
[1, 9]	καὶ ὅσα μέγεθος αὐτῶν ἔχει,	συνδυάζεσθαι	πεφυκότων· τὰ γὰρ πλεῖστα μικρὰ
[1, 9]	Τῶν δ´ ἐντόμων τὰ μὲν	συνδυάζεται	καὶ ἡ γένεσις αὐτῶν ἐστιν
[1, 17]	τὸ τοῦ ζῶντος ἔργον, τότε	συνδυάζεται	καὶ μίγνυται καὶ γίγνεται ὥσπερ
[1, 9]	καὶ οἱ μύρμηκες, τὰ δὲ	συνδυάζεται	μὲν καὶ γεννῶσιν, οὐχ ὁμογενῆ
[1, 9]	ὕστερον λεκτέον) Τὰ δὲ μαλακόστρακα	συνδυάζεται	μὲν ὥσπερ τὰ ὀπισθουρητικά, ὅταν
[1, 9]	τὰ δὲ πλεῖστα ὅτι οὐ	συνδυάζεται	φανερόν· τίνα δὲ συνίσταται τρόπον
[1, 17]	συστήσῃ τὸ κύημα, οἷον τὰ	συνδυαζόμενα	τῶν ἐντόμων· τὰ δ´ ἕως
[1, 4]	οἱ ἰχθύες· ὠμμένοι γάρ εἰσι	συνδυαζόμενοι	καὶ πλήρεις ἔχοντες θοροῦ τοὺς
[1, 1]	ὅσα γίγνεται μὴ ἐκ ζῴων	συνδυαζομένων	ἀλλ´ ἐκ γῆς σηπομένης καὶ
[1, 1]	ζῴων, ἐκ τούτων ἐγίγνετο ζῷα	συνδυαζομένων,	εἰ μὲν ὁμογενῆ, καὶ τὴν
[1, 9]	πολλὰ τοιαῦτα γένη. Τῶν δὲ	συνδυαζομένων	ἐν τοῖς πλείστοις τὰ θήλεα
[1, 17]	κατὰ τὴν ὄψιν μιγνυμένων καὶ	συνδυαζομένων	(ἕν τι ζῷον γίγνεσθαι ἐξ
[1, 15]	γὰρ ἔνια τῶν ἀρρένων καὶ	συνδυαζομένων	τοῖς θήλεσιν οὐδὲ μόριον οὐθὲν
[1, 9]	οὔτ´ ἐκ ζῴων γίγνονται οὔτε	συνδυάζονται	καθάπερ ἐμπίδες τε καὶ κώνωπες
[1, 9]	καὶ τοῦ σώματος. Ἐνίοτε δὲ	συνδυάζονται	καὶ ἐπὶ τὰ πρανῆ τὰ
[1, 12]	ἀμφοτέρων τὰς ἀρχὰς ἔχον τῶν	συνδυασθέντων	(οἷον τά τε τῶν φυτῶν
[1, 5]	ταχὺν γὰρ ἀναγκαῖον γίγνεσθαι τὸν	συνδυασμὸν	αὐτῶν· οὐ γὰρ ὥσπερ τὰ
[1, 2]	τὴν τέκνωσιν καὶ πρὸς τὸν	συνδυασμὸν	μόρια, καὶ ταῦτα διαφέροντ´ ἀλλήλων
[1, 5]	τὸ ὄργανον τὸ πρὸς τὸν	συνδυασμὸν	τὰ μὲν τετράποδα ἔχει· ἐνδέχεται
[1, 9]	ἡ θάλαττα εἰσέρχεται· διὸ ὁ	συνδυασμὸς	κατὰ τοῦτο γίγνεται τῷ ἄρρενι
[1, 1]	δὴ ζῴων τὰ μὲν ἐκ	συνδυασμοῦ	γίγνεται θήλεος καὶ ἄρρενος, ἐν
[1, 1]	δ´ αὐτῶν ὅσα μὲν ἐκ	συνδυασμοῦ	γίγνεται τῶν συγγενῶν ζῴων καὶ
[1, 6]	ποιοῦντες· οὔκουν δεῖ ἐν τῷ	συνδυασμῷ	τὸ σπέρμα πέττειν αὐτοὺς ὥσπερ
[1, 4]	ταχύτερα πρὸς τὴν ἐνέργειαν τῶν	συνδυασμῶν.	Ἃ δὲ δεῖ σωφρονέστερα εἶναι,
[1, 11]	εἴπερ τὸ ἀπὸ παντὸς ἀπιέναι	συνέβαινεν,	ὥσπερ φασίν, οὐθὲν ἔδει ἀπὸ
[1, 12]	ἤδη γὰρ καὶ τοῦτ´ ἀσθένημα	συνέβη	τισίν. Ἔτι ὁ πόρος ὁ
[1, 13]	συλλαμβάνουσιν. Οὐδὲν δὲ ἄτοπον τὸ	συνειληφυίαις	ἔτι γίγνεσθαι· καὶ γὰρ ὕστερον
[1, 2]	ἕκαστον αὐτῶν, ἀπὸ τῶν εἰρημένων	συνείροντας.	Καθάπερ γὰρ εἴπομεν τῆς γενέσεως
[1, 13]	τῇ γονῇ δύναμις, ὁτὲ δὲ	συνεκκλύζεται	διὰ τὸ πλῆθος. Ὅταν δὲ
[1, 13]	τῶν ἀρρένων ἐστὶ διὰ τὸ	συνεκκρίνεσθαι	τὴν εἰς ταῦτα περίττωσιν ἐν
[1, 13]	κάθαρσις, μὴ τοσαύτη δὲ ὥστε	συνεξικμάζειν	τὸ σπέρμα, τότε πλησιάζουσαι συλλαμβάνουσιν.
[1, 11]	τῶν τοιούτων σάρκες καὶ ὀστᾶ	συνεστᾶσιν,	ἀπὸ τῶν στοιχείων ἂν εἴη
[1, 8]	ὄπισθεν τόπος· οὗτος γὰρ τὸ	συνεχὲς	παρέχει καὶ τὴν στάσιν. Τοῖς
[1, 17]	μὲν γὰρ ἡμέρας τι μόριον	συνέχεται,	ἡ δὲ γονὴ ἐν ἡμέραις
[1, 11]	σπέρματι πῶς ζῇ; εἰ δὲ	συνεχῆ	ζῷον ἂν εἴη μικρόν. Καὶ
[1, 11]	ἐν τῷ σώματι. Ἀδύνατον γὰρ	συνεχῆ	τὰ μόρια γίγνεσθαι καὶ ἀπιέναι
[1, 9]	ὥστε δὲ γένει διελεῖν οὔπω	συνεώραται.	Σχεδὸν δὲ τοῦτο καὶ ἐπὶ
[1, 9]	στόμα τὴν τελευτὴν τοῦ περιττώματος	συνήγαγε	κάμψασα, καθάπερ εἴρηται πρότερον (ἐν
[1, 1]	διόπερ ὁ λόγος εἰς ἓν	συνήγαγε,	τῶν μὲν περὶ τὰ μόρια
[1, 11]	εἴη μᾶλλον· ἀπὸ γὰρ τῆς	συνθέσεως	πῶς ἐνδέχεται; ἀλλὰ (μὴν ἄνευ
[1, 11]	ἂν εἴη ἀπιέναι καὶ τῆς	συνθέσεως·	ὥσπερ κἂν εἰ ἀπὸ τοῦ
[1, 11]	ἀπὸ τῶν στοιχείων καὶ τῆς	συνθέσεως.	Ὥστ´ εἴπερ ἐκ πυρὸς καὶ
[1, 11]	καὶ ἀπιέναι εἰς ἕνα τόπον	συνιόντα.	Εἶτα πῶς καὶ διέσπασται τὰ
[1, 12]	ἐξ οὗ τὰ κατὰ φύσιν	συνιστάμενα	γίγνεται πρώτου, οὐ τῷ ἐξ
[1, 15]	τὴν γένεσιν οὕτω συμβάλλεται τοῖς	συνισταμένοις	ὡς τὸ ἄρρεν, ἀλλὰ τὸ
[1, 16]	δι´ ἑτέρου θιγγάνουσα δημιουργεῖ τὸ	συνιστάμενον	ἀλλ´ αὐτὴ τοῖς αὑτῆς μορίοις.
[1, 15]	ἐστιν ἡ ποιοῦσα, τὸ δὲ	συνιστάμενον	καὶ λαμβάνον τὴν μορφὴν τὸ
[1, 14]	ἀλλὰ καὶ πνεύματος ἐξ οὗ	συνισταμένου	ἀποσπερματίζει. Δῆλον δ´ ἐπὶ τῶν
[1, 14]	ἔλαττον ὥστε μὴ πέττειν μηδὲ	συνιστάναι,	μήτε πλεῖον ὥστε ξηρᾶναι, πλείω
[1, 14]	οὕτω γεννᾶται. Ἐκ δὲ τοῦ	συνιστάντος	πρώτου, ἐξ ἑνὸς ἤδη ἓν
[1, 14]	τὸ τὴν ἀρχὴν ἔχον τὴν	συνιστᾶσαν,	οὕτω τὸ ἀπὸ τοῦ ἄρρενος
[1, 16]	φύσις δύναται γεννᾶν· αὗται γὰρ	συνιστᾶσι	μέν, ἀτελῆ δὲ συνιστᾶσι τὰ
[1, 16]	γὰρ συνιστᾶσι μέν, ἀτελῆ δὲ	συνιστᾶσι	τὰ καλούμενα ὑπηνέμια ᾠά) ἥ
[1, 1]	ἔνια γὰρ αὐτὰ μὲν οὐ	συνίσταται	καθ´ αὑτὰ χωρίς, ἐν ἑτέροις
[1, 17]	καρπὸν ὥσπερ τὰ φυτά, ἀλλὰ	συνίσταται	καὶ γεννᾶται ἔκ τινος συστάσεως
[1, 13]	δὲ γενομένων ἀπέλθῃ τὸ ὑπολειφθὲν	συνίσταται.	Ὅσαι δὲ μὴ γιγνομένων τῶν
[1, 16]	ἀθρόον ὑπάρχειν ἀναγκαῖον ἐξ ἧς	συνίσταται	τὸ κύημα τὸ πρῶτον, τὴν
[1, 2]	μὲν γὰρ τὰ φύσει γιγνόμενα	συνίσταται,	τοῦτο δὲ πῶς ἀπὸ τοῦ
[1, 9]	οὐ συνδυάζεται φανερόν· τίνα δὲ	συνίσταται	τρόπον ὕστερον λεκτέον) Τὰ δὲ
[1, 17]	ἡ δὲ γονὴ ἐν ἡμέραις	συνίστησι	πλείοσιν· προέμενα δὲ τὸ τοιοῦτον
[1, 14]	δὲ συμβαίνειν ἡδονὴν ἐν τῇ	συνουσίᾳ	οὐ μόνον τοῦ σπέρματος προϊεμένου
[1, 14]	τινες σπέρμα συμβάλλεσθαι ἐν τῇ	συνουσίᾳ	τὸ θῆλυ διὰ τὸ γίγνεσθαι
[1, 11]	διὸ καὶ δέονται τῆς ἀλλήλων	συνουσίας.	Ἀλλὰ καὶ τοῦτ´ ἀδύνατον. Ὥσπερ
[1, 11]	ἀπόκρισιν ἀπὸ μιᾶς ἀναγκαῖον γίγνεσθαι	συνουσίας	καὶ μιᾶς διακρίσεως. Ἐν δὲ
[1, 11]	ἡ ὁμοιότης. Ἔτι ἀπὸ μιᾶς	συνουσίας	καὶ τῶν ζῴων ἔνια γεννᾷ
[1, 5]	καὶ ἐν τῇ ὁμιλίᾳ ἡ	σύντασις	γίγνεται τῶν σκελῶν· τό τε
[1, 12]	λέγω ἀφ´ ἧς μηθὲν ἔτι	συντελεῖται	εἰς τὴν φύσιν ἀλλ´ ἀναλισκομένου
[1, 9]	θέσει περὶ τὰ μόρια τὰ	(συντελοῦντα	πρὸς τὴν γένεσιν καὶ διὰ
[1, 1]	μορίων τὰ πρὸς τὴν γένεσιν	συντελοῦντα	τοῖς ζῴοις περὶ ὧν οὐθὲν
[1, 9]	μορίων τῶν πρὸς τὴν γένεσιν	συντελούντων	οὔτε τοῖς ἐναίμοις οὔθ´ ἑαυτοῖς.
[1, 12]	μὲν τὸ τῆς τροφῆς ὑπόλειμμα,	σύντηγμα	δὲ τὸ ἀποκριθὲν ἐκ τοῦ
[1, 12]	φύσεως. Τεκμήριον δὲ τοῦ μὴ	σύντηγμα	εἶναι ἀλλὰ περίττωμα μᾶλλον τὸ
[1, 12]	φανερῶς ἐπείσακτον. Ὥστ´ ἀνάγκη ἢ	σύντηγμα	ἢ περίττωμα εἶναι. Οἱ μὲν
[1, 12]	οἷον φῦμα, ἢ περίττωμα ἢ	σύντηγμα	ἢ τροφήν. (Λέγω δὲ περίττωμα
[1, 12]	εἶναι, τὰ δὲ μικρὰ πολύγονα.	Σύντηγμα	μὲν γὰρ πλέον ἀναγκαῖον εἶναι
[1, 12]	οὖν ἀρχαῖοι ἐοίκασιν οἰομένοις εἶναι	σύντηγμα·	τὸ γὰρ ἀπὸ παντὸς ἀπιέναι
[1, 12]	σπέρμα ἐροῦμεν, καὶ οἱ μὲν	σύντηγμα,	φαίνεται δὲ περίττωμα μᾶλλον. Εὐλογώτερον
[1, 12]	(συντήγματος ἔχει δύναμιν. Τὰ δὲ	συντήγματα	τῶν παρὰ φύσιν τι, ἐκ
[1, 12]	γίγνεται τὸ περίττωμα. Ἔτι τόπος	συντήγματι	μὲν οὐθεὶς ἀποδέδοται κατὰ φύσιν
[1, 13]	τὸ τελευταῖον περίττωμα τῷ πρώτῳ	συντήγματι	ταὐτόν ἐστιν. Καὶ περὶ μὲν
[1, 12]	θερμότητα τὴν ἀπὸ τῆς κινήσεως	(συντήγματος	ἔχει δύναμιν. Τὰ δὲ συντήγματα
[1, 12]	πολλάκις περιγίγνεται ὅμοιον τῷ ἀναλωθέντι.	Συντηκόμενον	δὲ φθείρεται πᾶν καὶ ἐξίσταται
[1, 12]	ὑγιάζονται, οἱ δὲ καὶ ἀναιροῦνται.	Συντήκονται	γὰρ ταύτῃ ὥσπερ καὶ εἰς
[1, 12]	τροφῆς. Εἰ δέ γ´ ἦν	σύντηξις,	ἀεὶ ἔβλαπτεν ἄν· νῦν δ´
[1, 12]	ὑποστάσεως ἀποχώρησιν. Ἔτι ἡ μὲν	σύντηξις	ἀεὶ νοσώδης, ἡ δὲ τοῦ
[1, 13]	{Φανερὸν δὲ καὶ ὅτι ὅσοις	σύντηξις	γίγνεται σπερματικὴ καὶ τοῦτο περίττωμά
[1, 11]	ὅτι ἀδύνατον τὸ ἀπελθὸν εἶναι	συνώνυμον	τοῖς μέρεσιν, οἷον αἷμα ἀπὸ
[1, 9]	γένεσις αὐτῶν ἐστιν ἐκ ζῴων	συνωνύμων	καθάπερ ἐπὶ τῶν ἐναίμων, οἷον
[1, 12]	εἰς τούτους γὰρ ἀθροίζεται καὶ	συρρεῖ.	Καὶ μαρτύρια τὰ συμβαίνοντα ὅτι
[1, 14]	δ´ ἐστὶν ἐν τῇ καταμηνίων	συστάσει,	τὰ δὲ καταμήνια περίττωμα, δῆλον.
[1, 17]	συνίσταται καὶ γεννᾶται ἔκ τινος	συστάσεως	γεοειδοῦς καὶ ὑγρᾶς. Ἀλλὰ περὶ
[1, 4]	ἕνεκεν ἡ τῶν ὄρχεών ἐστι	σύστασις.	Εἰ δὴ πᾶν ἡ φύσις
[1, 14]	τοῦτ´ ἔστιν ἡ τῶν καταμηνίων	σύστασις	καὶ τὸ ἀνάλογον ἐν τοῖς
[1, 14]	Αἴτιον δ´ ἡ τοῦ σώματος	σύστασις	ὑγρὰ καὶ θερμὴ οὖσα· ἀναγκαῖον
[1, 13]	οὐδ´ ὕλην ἐξ ἧς δυνήσεται	συστῆσαι	τὸ ζῷον ἡ ἀπὸ τοῦ
[1, 17]	τῶν ἐπεισάκτων αὐτοῦ μορίων, ὃ	συστήσει	τὸ κύημα ἐν πλείονι χρόνῳ,
[1, 17]	χρόνον συμπεπλέχθαι πέφυκεν ἕως ἂν	συστήσῃ	τὸ κύημα, οἷον τὰ συνδυαζόμενα
[1, 15]	Συνδεδύασται γὰρ μέχρις οὗ ἂν	συστήσῃ,	ὥσπερ ἡ γονή· διαλυθέντα δὲ
[1, 15]	κηροῦ καὶ τοῦ εἴδους ἡ	σφαῖρα.	Δῆλον ἄρα ὅτι οὔτ´ ἀνάγκη
[1, 9]	καὶ τὰ φαλάγγια καὶ οἱ	σφῆκες	καὶ οἱ μύρμηκες, τὰ δὲ
[1, 4]	εἶναι, περὶ δὲ τὴν ὀχείαν	σφόδρα	μεγάλους. Θᾶττον μὲν οὖν ὀχεύουσι
[1, 11]	ὅμοια φορεῖ. Ὅτι δ´ ἡδονὴ	σφοδροτέρα	γίγνεται ἐν τῇ ὁμιλίᾳ τῇ
[1, 10]	σπέρματος) τέτταρα, πρῶτον μὲν ἡ	σφοδρότης	τῆς ἡδονῆς· μᾶλλον γὰρ ἡδὺ
[1, 4]	παρέλθῃ οὕτω μικροὺς ἔχουσιν ὥστε	σχεδὸν	ἀδήλους εἶναι, περὶ δὲ τὴν
[1, 11]	κἂν εἰ ἀπὸ τῶν ὑποδημάτων·	σχεδὸν	γὰρ ὅμοιος υἱὸς τῷ πατρὶ
[1, 9]	δὲ γένει διελεῖν οὔπω συνεώραται.	Σχεδὸν	δὲ τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν
[1, 11]	ἀπὸ παντὸς ἔρχεται τὸ σπέρμα	σχεδὸν	ἐκ τούτων μάλιστα πιστεύουσί τινες.
[1, 12]	πᾶν· ἐν ἔτεσι γὰρ πέντε	σχεδὸν	ἐπί γε τῶν ἀνθρώπων ἥμισυ
[1, 2]	γὰρ μορίου διαφθειρομένου μόνον ὅλη	σχεδὸν	ἡ μορφὴ συμμεταβάλλει τοσοῦτον ὥστε
[1, 10]	πῶς ἔχει πρῶτον. Ἔστι δὲ	σχεδὸν	οἷς ἄν τις χρήσαιτο τεκμηρίοις,
[1, 4]	τῶν μὲν πλείστων ζῴων ἔργον	σχεδὸν	οὐθὲν ἄλλο πλὴν ὥσπερ τῶν
[1, 1]	μὲν οὖν ὡς ἕν τι	σχεδὸν	ὑπολαβεῖν δεῖ) τρίτον δὲ καὶ
[1, 2]	τὰ πρὸς τὴν μίξιν τοῖς	σχήμασιν.	Δεῖ δὲ νοεῖν ὅτι μικρᾶς
[1, 12]	λέγομεν, ἔκ τινος ἐνυπάρχοντος καὶ	σχηματισθέντος	τὸ ὅλον ἐστίν. Ἕτερον δὲ
[1, 11]	καὶ μεγάλα ὄντ´ ἀδύνατον διεσπασμένα	σώζεσθαι	καὶ ἔμψυχα εἶναι, καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς
[1, 11]	μὴ ζωήν τινα δύναιτ´ ἂν	σώζεσθαι,	οὔτε ὥσπερ ζῷα ὄντα πλείω
[1, 7]	τίκτουσιν, ἃ δεῖ πρὸς τὸ	σώζεσθαι	σκληρόδερμα εἶναι (μαλακόδερμα γὰρ ἕως
[1, 4]	τοῖς τοιούτοις καὶ ἐν ἀνθρώποις	σώζοντες	τὴν ἐπαναδίπλωσιν (ὃν δὲ τρόπον
[1, 14]	καὶ ἐξ ἑνὸς σπέρματος ἓν	σῶμα	γίγνεται οἷον ἐξ ἑνὸς πυροῦ
[1, 10]	ἐοικότες ὥσπερ καὶ ὅλον τὸ	σῶμα	καὶ μόρια μορίοις· εἴπερ οὖν
[1, 14]	κινήσεως τὸ δὲ θῆλυ τὸ	σῶμα	καὶ τὴν ὕλην, οἷον ἐν
[1, 12]	δ´ ἔλαττον· εἰς γὰρ τὸ	σῶμα	μέγα ὂν ἀναλίσκεται τὸ πλεῖστον
[1, 12]	τοὐναντίον· καταναλίσκεται γὰρ εἰς τὸ	σῶμα	οἷον τῶν ἀνθρώπων ἐνίοις· εὐεκτικοὶ
[1, 15]	τοῦ θήλεος, ἢ τὸ μὲν	σῶμα	οὐθὲν κοινωνεῖ τοῦ σπέρματος, ἡ
[1, 14]	οὔτε τριχῶν πλῆθος κατὰ τὸ	σῶμα	οὔτε ὀστῶν καὶ κεράτων καὶ
[1, 14]	τοῦ γάλακτος πήξει τὸ μὲν	σῶμα	τὸ γάλα ἐστίν, ὁ δὲ
[1, 12]	ἀνθρώπων ἥμισυ λαμβάνειν δοκεῖ τὸ	σῶμα	τοῦ μεγέθους τοῦ ἐν τῷ
[1, 13]	ἐκ τῶν διωρισμένων πότερον τὸ	σῶμα	τοῦ σπέρματός ἐστι τὸ αἴτιον
[1, 1]	πτηνὰ τὰ δὲ πεζευτικὰ τοῖς	σώμασιν,	ἐν πᾶσι τούτοις ἐστὶ τὸ
[1, 12]	καὶ γὰρ ταύτης ἀπιούσης τὰ	σώματ´	εὐημερεῖ μᾶλλον. Ἔτι ὅταν συναπίῃ
[1, 14]	ἔχουσι τὰς δυνάμεις καὶ τὰ	σώματα	καὶ τὴν φύσιν ἑτέραν εἶναι
[1, 12]	γίγνεται ἐπίδηλος, ὡς στερισκόμενα τὰ	σώματα	τοῦ ἐκ τῆς τροφῆς γιγνομένου
[1, 11]	Φιλότητος, οὕτω τούτοις ἐν τῷ	σώματι.	Ἀδύνατον γὰρ συνεχῆ τὰ μόρια
[1, 12]	ὃ ἂν λαμβάνωμεν ἐν τῷ	σώματι	ἢ μέρος εἶναι τῶν κατὰ
[1, 14]	τὰ τοιαῦτ´ ἔχει ἐν τῷ	σώματι	μέρη εἰς ἃ τρέπεται ἡ
[1, 2]	ταῖς δυνάμεσι τὰ μέρη τοῦ	σώματος,	ἀναγκαῖον εἶναι καὶ πρὸς τὴν
[1, 9]	ἐστι τοῦ πόρου καὶ τοῦ	σώματος.	Ἐνίοτε δὲ συνδυάζονται καὶ ἐπὶ
[1, 10]	πότερον ἀπὸ παντὸς ἀπέρχεται τοῦ	σώματος	ἢ οὐκ ἀπὸ παντός· εὔλογον
[1, 8]	ἢ πρὸς τὰ πρόσθια τοῦ	σώματος	ἢ πρὸς τὰ πρανῆ συμβαίνειν,
[1, 9]	ἐστὶν† ἐν τοῖς ὑπτίοις τοῦ	σώματος	ᾗ τὸ κέλυφος ἀφέστηκε καὶ
[1, 15]	μόριον ὂν εὐθὺς τοῦ γιγνομένου	σώματος,	μιγνύμενον τῇ ὕλῃ τῇ παρὰ
[1, 3]	τούτου δ´ αἴτιον ὁ τοῦ	σώματος	ὄγκος πάντῃ ὅμοιος ὤν. Δικρόαι
[1, 10]	τινες ἀπὸ παντὸς ἀπιέναι τοῦ	σώματος,	περὶ τούτου πῶς ἔχει πρῶτον.
[1, 6]	τούτου τῇ ὑγρότητι χρῶνται τοῦ	σώματος	περιελιττόμενοι ἀλλήλοις. Διὸ καὶ δοκοῦσι
[1, 14]	μεγέθους. Αἴτιον δ´ ἡ τοῦ	σώματος	σύστασις ὑγρὰ καὶ θερμὴ οὖσα·
[1, 3]	ἐλάττοσιν ἄδηλοι διὰ μικρότητα τοῦ	σώματος.	~Τὰ μὲν οὖν εἰρημένα μόρια
[1, 12]	ῥεῖ ὅπου ἂν εὐοδήσῃ τοῦ	σώματος,	τοῖς δὲ κατὰ φύσιν περιττώμασι
[1, 8]	πέψεως, ὁ δ´ ἐκτὸς τοῦ	σώματος	τόπος εὔβλαπτος καὶ ψυχρός. Οἱ
[1, 13]	πρὸς τοὺς ἄρρενας ἔχει τοῦ	σώματος	φανεράν. Ἐπεὶ δὲ τοῦτ´ ἔστιν
[1, 1]	δὲ τὰ καλούμενα στοιχεῖα τῶν	σωμάτων)	λοιπὸν δὲ τῶν μὲν μορίων
[1, 14]	ᾠοτοκοῦσιν) αἰτία ἡ ξηρότης τῶν	σωμάτων,	ὀλίγον λείπουσα τὸ περίττωμα καὶ
[1, 13]	τοὺς ὄγκους ἐλάττους εἶναι τῶν	σωμάτων	τοῖς θήλεσιν ἢ τοῖς ἄρρεσιν
[1, 8]	πρὸς γὰρ τὴν τῶν ἐμβρύων	σωτηρίαν	καὶ αὔξησιν συμφέρει μηθὲν ἐπεῖναι
[1, 8]	σκέπης καὶ καλύμματος πρός τε	σωτηρίαν	καὶ πρὸς τὴν τοῦ σπέρματος
[1, 4]	τῶν συνδυασμῶν. Ἃ δὲ δεῖ	σωφρονέστερα	εἶναι, ὥσπερ ἐκεῖ οὐκ εὐθυέντερα,