Livre, chapitre
[1, 17]	τεθνεὸς καὶ μὴ ὄν. Διαφέρει	δ´	αἰσθήσει τὰ ζῷα τῶν ζώντων
[1, 17]	μικρᾶς. Αἴσθησιν γὰρ ἔχουσιν, ἡ	δ´	αἴσθησις γνῶσίς τις. Ταύτης δὲ
[1, 8]	συμβαινόντων ἀναγκαίων. Διὰ τὴν αὐτὴν	δ´	αἰτίαν καὶ ὁ ἐλέφας καὶ
[1, 14]	τῷ θήλει μεριζόμενον. Δι´ ἣν	δ´	αἰτίαν μερίζεται ἔνθα μὲν εἰς
[1, 3]	ὥστε δοκεῖν μίαν εἶναι· τούτου	δ´	αἴτιον ὁ τοῦ σώματος ὄγκος
[1, 12]	Ἔτι δὲ οὐδὲ κεχωρισμένον, τὰ	δ´	ἄλλα πάντα μέρη. Ἀλλὰ μὴν
[1, 6]	ἔχει τῶν ζῴων εἴρηται. Περιπλέκονται	δ´	ἀλλήλοις οἱ ὄφεις διὰ τὴν
[1, 9]	διὰ τίνας αἰτίας εἴρηται. Τῶν	δ´	ἄλλων ζῴων τῶν ἀναίμων οὐχ
[1, 8]	ἐν αὑτοῖς ζῳοτοκεῖ ἐκτός, ταῦτα	δ´	ἀμφοτέρως ἔχει διὰ τὸ μετειληφέναι
[1, 13]	καταμήνια περίττωμά ἐστιν εἴρηται· λάβοι	δ´	ἄν τις εἰς τοῦτο μαρτύρια
[1, 16]	οἰκοδόμησις ἐν τοῖς οἰκοδομουμένοις. Λάβοι	δ´	ἄν τις ἐκ τούτων καὶ
[1, 15]	ταῦτα γίγνεται τὰ ᾠά, ὧν	δ´	ἂν μή, ἄγονα, ὡς οὐκ
[1, 10]	βαδίζειν σπέρμα ἐντεῦθέν φασιν, ὅθεν	δ´	ἂν μὴ ἔλθῃ τοῦτο συμβαίνειν
[1, 8]	δέρμα καὶ τοῖς φολιδωτόν, τούτοις	δ´	ἀναγκαῖον ἐντὸς ἔχειν. Διόπερ οἵ
[1, 8]	τοῖς θήλεσι τὰς ὑστέρας, τοῦτο	δ´	ἀναγκαῖον ἢ πρὸς τὰ πρόσθια
[1, 13]	διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον. Ἐπεὶ	δ´	ἀναγκαῖον καὶ τῷ ἀσθενεστέρῳ γίγνεσθαι
[1, 7]	ἂν δύναιτο ταῦθ´ ὑπενεγκεῖν. Ἔτι	δ´	ἀνάγκη δυστοκίαν εἶναι διὰ τὸ
[1, 17]	ζῷα τῶν ζώντων μόνον. Ἐπεὶ	δ´	ἀνάγκη καὶ ζῆν, ἐὰν ᾖ
[1, 13]	τὸ αἷμα τοῖς ἐναίμοις, τοῖς	δ´	ἀναίμοις τὸ ἀνάλογον, εἴρηται πρότερον·
[1, 6]	μὲν ἔναιμον μέρος ἐστὶ τὸ	δ´	ἄναιμον, ὃ δέχεται τὸ ὑγρὸν〉
[1, 1]	δὲ θῆλυ τελειωθέν ἐστι, τῶν	δ´	ἀναίμων τὰ μὲν ἔχει τὸ
[1, 1]	ἐπὶ τῶν ἄλλων ζῴων) εἰ	δ´	ἀνόμοια μὲν δυνάμενα δὲ συνδυάζεσθαι,
[1, 1]	τῷ ὅλῳ τὰ ἀνομοιομερῆ, τοῖς	δ´	ἀνομοιομερέσι τὰ ὁμοιομερῆ, τούτοις δὲ
[1, 11]	καὶ σάρκας καὶ ὄνυχας. Εἰ	δ´	ἀπ´ ἀμφοτέρων, τίς ὁ τρόπος
[1, 11]	θήλει οἷον σύμβολον ἐνεῖναι, ὅλον	δ´	ἀπ´ οὐδετέρου ἀπιέναι, ἀλλὰ διέσπασται
[1, 11]	μὲν μὴ λέγουσιν ἀπὸ παντὸς	δ´	ἀπιέναι φάσκουσι, πῶς ἑτέρου προσγενομένου
[1, 11]	ἀπὸ τῶν συλλαβῶν ἑκάστης, εἰ	δ´	ἀπὸ τούτων, ἀπὸ τῶν στοιχείων
[1, 11]	ἀλλὰ δι´ ἄλλην αἰτίαν; εἰ	δ´	ἀπὸ τῶν ἀνομοιομερῶν μόνον οὔκουν
[1, 15]	θῆλυ ᾗ θῆλυ παθητικόν, τὸ	δ´	ἄρρεν ᾗ ἄρρεν ποιητικὸν καὶ
[1, 2]	γεννῶντας καὶ πατέρας προσαγορεύουσιν. Τὸ	δ´	ἄρρεν καὶ τὸ θῆλυ διαφέρει
[1, 2]	θήλεος αἱ καλούμεναι ὑστέραι τοῦ	δ´	ἄρρενος τὰ περὶ τοὺς ὄρχεις
[1, 12]	τὰ δ´ ὀλιγόσπερμά ἐστι, τὰ	δ´	ἄσπερμα πάμπαν, οὐ δι´ ἀσθένειαν
[1, 7]	τέλεια τὰ ᾠὰ τίκτουσι, τοῖς	δ´	ἀτελῆ κάτω· πρὸ ὁδοῦ γὰρ
[1, 1]	δένδρα τοῦ αὐτοῦ γένους, τὰ	δ´	αὐτὰ μὲν οὐ φέρει καρπόν,
[1, 15]	ᾠὸν ἕως ἂν αὐξάνηται. Τὸ	δ´	αὐτὸ συμβαίνει καὶ περὶ τὴν
[1, 13]	περίττωσιν ἐν τοῖς καταμηνίοις. Τὸ	δ´	αὐτὸ τοῦτο δεῖ νομίζειν αἴτιον
[1, 9]	μὲν καὶ γεννῶσιν, οὐχ ὁμογενῆ	δ´	αὑτοῖς ἀλλὰ σκώληκας μόνον, οὐδὲ
[1, 1]	ἐντόμων γένει τὰ πλεῖστα. Τούτων	δ´	αὐτῶν ὅσα μὲν ἐκ συνδυασμοῦ
[1, 1]	καθ´ αὑτὰ χωρίς, ἐν ἑτέροις	δ´	ἐγγίγνεται δένδρεσιν οἷον ὁ ἰξός.
[1, 11]	οὐκ ἂν εἴη ὅμοια. Ταύτην	δ´	εἴ τι δημιουργεῖ ὕστερον, τοῦτ´
[1, 14]	ἔνθα μὲν εἰς πλείω ἔνθα	δ´	εἰς ἐλάττω ἔνθα δὲ μοναχῶς
[1, 11]	ἐν δὲ τοῖς ὕστερον. Τοῦ	δ´	ἐκ κολοβῶν γίγνεσθαι κολοβὰ ἡ
[1, 13]	ἢ ἐκ τούτων τι. Ἐπεὶ	δ´	ἐκ τοῦ αἵματος πεττομένου καὶ
[1, 15]	διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον. Ἅμα	δ´	ἐκ τούτων φανερόν, περὶ ὧν
[1, 6]	πνεῦμα προΐεσθαι τὴν γονήν, τοῦτο	δ´	ἐκείνοις συμβαίνει μὴ δεχομένοις τὴν
[1, 8]	ὄρχεις τὰ μὲν ἐντὸς τὰ	δ´	ἐκτός, αἴτιον τοῦ μὲν τὰς
[1, 8]	καὶ σκέπης καὶ πέψεως, ὁ	δ´	ἐκτὸς τοῦ σώματος τόπος εὔβλαπτος
[1, 12]	ἀναγκαῖον εἶναι τοῖς μεγάλοις, περίττωμα	δ´	ἔλαττον· εἰς γὰρ τὸ σῶμα
[1, 17]	μετέχουσι, τὰ μὲν πλείονος τὰ	δ´	ἐλάττονος τὰ δὲ πάμπαν μικρᾶς.
[1, 15]	οὐθὲν κοινωνεῖ τοῦ σπέρματος, ἡ	δ´	ἐν αὐτῷ δύναμις καὶ κίνησις·
[1, 2]	ἔχει ταύτην τὴν ἐναντίωσιν, διαφέρει	δ´	ἐν τοῖς ἐναίμοις τὰ μέρη
[1, 4]	φυτῶν σπέρμα καὶ καρπός. Ὥσπερ	δ´	ἐν τοῖς περὶ τὴν τροφὴν
[1, 10]	ἔναιμα τὴν φύσιν ἐστί, τὰ	δ´	ἔντομα καὶ τὰ μαλάκια ποτέρως
[1, 9]	αἰτίαν οὐθὲν ὦπταί πω. Τῶν	δ´	ἐντόμων τὰ μὲν συνδυάζεται καὶ
[1, 8]	ὄρχεις τοῖς μὲν ἐκτὸς τοῖς	δ´	ἐντός διὰ τὸ (δεῖσθαι καὶ
[1, 5]	αἰτίαν τὰ μὲν ἔξω τὰ	δ´	ἐντός. ~Ὅσα δὲ μὴ ἔχει,
[1, 12]	γίγνεται, ἄρρενος καὶ θήλεος, τὰ	δ´	ἐξ ἑνὸς μόνου, οἷον τά
[1, 11]	τούτων μάλιστα πιστεύουσί τινες. (Φαίνεται	δ´	ἐξετάζουσι τὸν λόγον τοὐναντίον μᾶλλον·
[1, 3]	ἔξω καθάπερ οἱ βόες, τὰ	δ´	ἔξω, καὶ τούτων τὰ μὲν
[1, 12]	τῆς πάσης ταραχῆς ἐστιν) ἐνίων	δ´	ἔξω οἷον αἱ τέχναι τῶν
[1, 9]	περὶ τοῦ ἀναβαίνειν ὡσαύτως) τοὐναντίον	δ´	ἐπ´ ὀλίγων· ὥστε δὲ γένει
[1, 8]	δὲ θήλεσι τὸ κύημα. Οὗτος	δ´	ἐπάνω καὶ ἐν τοῖς προσθίοις
[1, 11]	ἐκεῖνος μὲν ἐπὶ πάντων, οὗτοι	δ´	ἐπὶ τῆς γενέσεως τῶν ζῴων
[1, 4]	ἔξοδον ἢ τοῖς ἰχθύσιν. Φανερὸν	δ´	ἐπὶ τῶν ὀρνίθων· περὶ γὰρ
[1, 14]	ἐξ οὗ συνισταμένου ἀποσπερματίζει. Δῆλον	δ´	ἐπὶ τῶν παίδων τῶν μήπω
[1, 16]	τὸ κύημα τὸ πρῶτον, τὴν	δ´	ἐπιγίγνεσθαι ἀεὶ τῆς ὕλης ἵν´
[1, 14]	ἔνεστι μὲν ἡ τροφή, δεῖται	δ´	ἐργασίας πρὸς τὴν κάθαρσιν. Διὸ
[1, 14]	δὲ ζῳοτόκα ἄνευ ᾠοτοκίας (ταῦτα	δ´	ἐστὶν ἄνθρωπος καὶ τῶν τετραπόδων
[1, 14]	τὴν γένεσιν τὴν ὕλην, τοῦτο	δ´	ἐστὶν ἐν τῇ καταμηνίων συστάσει,
[1, 9]	ἀφίησι διὰ τοῦ πόρου. Ταῦτα	δ´	ἐστὶν† ἐν τοῖς ὑπτίοις τοῦ
[1, 1]	θῆλύ ἐστιν οὔτε ἄρρεν· τοιαῦτα	δ´	ἐστὶν ἔνια τῶν ἐντόμων. Καὶ
[1, 14]	τροφῆς σπέρμα τῆς ὑστάτης (τοῦτο	δ´	ἐστὶν ἢ αἷμα ἢ τὸ
[1, 6]	ταχεῖαν γίγνεσθαι τὴν ὀχείαν· τοιαύτη	δ´	ἐστὶν ἡ τῶν ἰχθύων φύσις
[1, 1]	μέντοι τά γε ὁμογενῆ· τοιαῦτα	δ´	ἐστὶν ὅσα γίγνεται μὴ ἐκ
[1, 7]	κάτω, καὶ ἀμφοτέρων μετειλήφασιν. Τὰ	δ´	εὐθὺς ζῳοτοκοῦντα πάντα κάτω· οὐ
[1, 1]	τῶν τεκνωσάντων εἶναι γένεσιν (τοῦτο	δ´	εὐλόγως ἀξιοῦμεν· φαίνεται γὰρ συμβαῖνον
[1, 3]	πόρους μόνον δύο σπερματικούς· τὰ	δ´	ἔχει μὲν ὄρχεις, ἐντὸς δ´
[1, 5]	θιγοῦσιν ὥσπερ τοῖς ἰχθύσιν. Πάντα	δ´	ἔχει τὰ ζῳοτόκα τοὺς ὄρχεις
[1, 3]	δ´ ἔχει μὲν ὄρχεις, ἐντὸς	δ´	ἔχει τούτους πρὸς τῇ ὀσφύι
[1, 4]	μόνον ἢ ἔχοντα μὲν ἐντὸς	δ´	ἔχοντα, πάντα ταχύτερα πρὸς τὴν
[1, 8]	καθάπερ εἴρηται πρότερον, ἀπηρτημένον. Ὁμοίως	δ´	ἔχουσι καὶ οἱ τῶν ἀρρένων
[1, 3]	τοῖς ἄρρεσι δύο πᾶσιν· ταύτας	δ´	ἔχουσι τὰ μὲν πρὸς τοῖς
[1, 11]	διαφέρει καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς λέγει· ἐν	δ´	ἐχύθη καθαροῖσι· τὰ μὲν τελέθουσι
[1, 17]	τὰ συνδυαζόμενα τῶν ἐντόμων· τὰ	δ´	ἕως ἂν ἀποπέμψῃ τι τῶν
[1, 9]	περὶ τῶν μορίων λόγοις) Ἔχει	δ´	ἡ θήλεια μὲν ὑστερικὸν μόριον
[1, 8]	δερματικὴν τὴν καλουμένην ὀσχέαν· ὅσοις	δ´	ἡ τοῦ δέρματος φύσις ὑπεναντιοῦται
[1, 14]	κατὰ λόγον τοῦ μεγέθους. Αἴτιον	δ´	ἡ τοῦ σώματος σύστασις ὑγρὰ
[1, 11]	τῷ πατρὶ ὅμοια φορεῖ. Ὅτι	δ´	ἡδονὴ σφοδροτέρα γίγνεται ἐν τῇ
[1, 6]	τούτοις γίγνεται ἡ ἀπόλυσις. Τοῖς	δ´	ἰχθύσι τοιοῦτος ὁ πόρος πᾶς
[1, 8]	πλανᾶσθαι ἀλλ´ ἑδραίους εἶναι, τοιοῦτος	δ´	ὁ ὄπισθεν τόπος· οὗτος γὰρ
[1, 7]	ἐν ᾧ τοῦτο συμβήσεται. Τοιοῦτος	δ´	ὁ περὶ τὸ ὑπόζωμα· καὶ
[1, 9]	τὴν ἀπάρτησιν τῶν πτερυγίων. Ἔχουσι	δ´	οἱ μὲν ἄρρενες λεπτοὺς πόρους
[1, 14]	δὲ καταμήνια περίττωμα, δῆλον. Ὃ	δ´	οἴονταί τινες σπέρμα συμβάλλεσθαι ἐν
[1, 12]	Τὰ μὲν γὰρ πολύσπερμα τὰ	δ´	ὀλιγόσπερμά ἐστι, τὰ δ´ ἄσπερμα
[1, 5]	μέσην εἶναι τὴν γαστέρα, τὰ	δ´	ὅλως ἀσκελῆ εἶναι, τὴν δὲ
[1, 12]	περίττωμα δι´ εὐβοσίαν ὑγιεινόν. Ἔνια	δ´	ὅλως οὐδὲ φέρει σπέρμα οἷον
[1, 11]	τούτων γίγνεται μὲν ζῷα οὐκέτι	δ´	ὅμοια τὴν φύσιν, ἀλλὰ γένος
[1, 11]	οἷον γλῶττα καὶ χείρ, τὰ	δ´	ὁμοιομερῆ σκληρότητι καὶ μαλακότητι καὶ
[1, 10]	τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον· τῶν	δ´	ὁμοιομερῶν ἀπελείφθη περὶ γονῆς καὶ
[1, 11]	μὴ ἀπὸ τῆς ὕλης. Νῦν	δ´	ὅμοιον λέγουσιν ὥσπερ κἂν εἰ
[1, 8]	τοῖς πόροις) καὶ τοῖς ἐκτὸς	δ´	ὁμοίως· εἶτ´ ἀπαντῶσιν εἰς ἓν
[1, 15]	τῆς ἰατρικῆς ὁ ὑγιασθείς. Συμβαίνει	δ´	ὁμολογούμενα τῷ λόγῳ καὶ ἐπὶ
[1, 13]	ἀλλοιότερον ἀποκρίνεται τοῦ αἵματος, ἄπεπτον	δ´	ὄν, καὶ ὅταν τις προσβιάζηται
[1, 13]	πλεῖον καὶ ἧττον πεπεμμένον, τοιοῦτον	δ´	ὂν ἀναγκαῖον εἶναι αἱματώδους ὑγρότητος
[1, 16]	δὲ χεῖρες τὰ ὄργανα, τὰ	δ´	ὄργανα τὴν ὕλην. Ὁμοίως δὲ
[1, 13]	θήλεσι τὰ καταμήνια φανερόν, ὅτι	δ´	ὀρθῶς εἴρηται σημεῖα τὰ συμβαίνοντα
[1, 7]	τὰ ζῳοτοκοῦντα τῶν τετραπόδων, οἱ	δ´	ὄρνιθες ἄνω καὶ ὅσα ᾠοτοκεῖ
[1, 7]	εἰς τὸ σπέρμα τούτοις. Οἱ	δ´	ὄρνιθες καὶ τὰ τετράποδα τῶν
[1, 5]	ἐνδέχεται γὰρ αὐτοῖς ἔχειν τοῖς	δ´	ὄρνισι καὶ τοῖς ἄποσιν οὐκ
[1, 4]	μήπω τοὺς πόρους ἀνεσπάσθαι. Τοῖς	δ´	ὄρνισι καὶ τοῖς ᾠοτόκοις τῶν
[1, 4]	ταχεῖαν εἶναι τὴν ἐπιθυμίαν. Οἱ	δ´	ὄρχεις εἰσὶ πρὸς τοῦτο μεμηχανημένοι·
[1, 6]	ὀχεύονται περιελιττόμενοι ἀλλήλοις, οὐκ ἔχουσι	δ´	ὄρχεις οὐδ´ αἰδοῖον ὥσπερ εἴρηται
[1, 8]	ὑστέρας ἔχουσι πάντα ἐντός, τοὺς	δ´	ὄρχεις τὰ μὲν ἐντὸς τὰ
[1, 8]	τόπος εὔβλαπτος καὶ ψυχρός. Οἱ	δ´	ὄρχεις τοῖς μὲν ἐκτὸς τοῖς
[1, 17]	εἰ φυτόν, καθάπερ εἴπομεν. Τὰ	δ´	ὀστρακόδερμα τῶν ζῴων μεταξὺ ὄντα
[1, 7]	ἂν αὔξησιν ἔχῃ ἐστίν) τὸ	δ´	ὄστρακον γίγνεται ὑπὸ θερμότητος ἐξικμαζούσης
[1, 14]	κεράτων καὶ ὀδόντων ἐκκρίσεις. Σημεῖον	δ´	ὅτι ἐν τοῖς καταμηνίοις τὸ
[1, 13]	ἀπιμέλων, ὥσπερ εἴρηται πρότερον (αἴτιον	δ´	ὅτι καὶ ἡ πιμελὴ περίττωμά
[1, 12]	χρησίμου τροφῆς περίττωμά ἐστιν· σημεῖον	δ´	ὅτι μιγνύμενον τροφῇ καθαρᾷ τρέφει
[1, 13]	τὸ περίττωμα τὸ σπερματικόν. Σημεῖον	δ´	ὅτι οὐ τοιοῦτον σπέρμα προΐεται
[1, 7]	αὔξησιν τὰ τῶν ἰχθύων. Αἴτιον	δ´	ὅτι πολύγονα ταῦτα καὶ τοῦτ´
[1, 13]	κάθαρσιν ὑπολείπεται ταῖς γονίμοις, πλείων	δ´	οὐ γίγνεται περίττωσις ὥστε καὶ
[1, 14]	τὴν ἰκμάδα ταύτην ἐντεῦθεν. Ἔτι	δ´	οὐ πᾶσι γίγνεται τοῖς θήλεσιν
[1, 12]	σύντηξις, ἀεὶ ἔβλαπτεν ἄν· νῦν	δ´	οὐ ποιεῖ τοῦτο. ~Ὅτι μὲν
[1, 14]	καὶ ταῖς μὲν γίγνεται ταῖς	δ´	οὔ· γίγνεται μὲν γὰρ ταῖς
[1, 10]	τίν´ αἰτίαν τὰ μὲν τὰ	δ´	οὔ· καὶ τὰ θήλεα δὲ
[1, 7]	πέρας καὶ τὸ ἔργον αὕτη	δ´	οὗ τὸ ἔργον. Ἔχει δὲ
[1, 14]	ὑποζώματί εἰσι μηδ´ ᾠοτοκοῦσιν, ἔτι	δ´	(οὐδὲ τοῖς αἷμα μὴ ἔχουσιν
[1, 4]	ἂν ὑπῆρχε τοῖς γεννῶσι, νῦν	δ´	οὔθ´ οἱ ὄφεις ἔχουσιν ὄρχεις
[1, 13]	ἡ γονὴ τοῖς ἄρρεσιν, δύο	δ´	οὐκ ἐνδέχεται σπερματικὰς ἅμα γίγνεσθαι
[1, 6]	τὰ μὲν ὄρχεις ἔχει τὰ	δ´	οὐκ ἔχει τῶν ζῴων εἴρηται.
[1, 11]	ἀφ´ ὧν οὐθὲν ἀπέρχεται. Ἔνια	δ´	οὐκ ἔχουσί πω ὅταν γεννῶσιν,
[1, 11]	τελέθουσι γυναῖκες, ψύχεος ἀντιάσαντα Φαίνονται	δ´	οὖν μεταβάλλουσαι καὶ γυναῖκες καὶ
[1, 7]	τοιοῦτον ποιήσασαι δυστοκοῦσιν. Καὶ κεναὶ	δ´	οὖσαι αἱ ὑστέραι ἄνω προσιστάμεναι
[1, 12]	τὸ ἱκάνον τὴν φύσιν, νέοις	δ´	οὖσι διὰ τὴν αὔξησιν· φθάνει
[1, 9]	μυῖαι καὶ αἱ κανθαρίδες, τὰ	δ´	οὔτ´ ἐκ ζῴων γίγνονται οὔτε
[1, 8]	ὅσοι τῶν ἰχθύων ᾠοτοκοῦσιν, (οὗτοι	δ´	οὐχ ὑπὸ τῇ γαστρὶ ἀλλὰ
[1, 3]	ταῖς περὶ τῶν ζῴων. Αἱ	δ´	ὑστέραι πᾶσι μέν εἰσι διμερεῖς
[1, 12]	γὰρ τὸ μὲν πρότερον τὸ	δ´	ὕστερον. Τῆς μὲν οὖν πρώτης
[1, 8]	(Ὅσα δ´ ᾠοτοκεῖ μὲν ἀτελὲς	δ´	ᾠόν, οἷον ὅσοι τῶν ἰχθύων
[1, 17]	καλῶς λέγει Ἐμπεδοκλῆς ποιήσας· οὕτω	δ´	ᾠοτοκεῖ μακρὰ δένδρεα· πρῶτον ἐλαίας
[1, 8]	τοῦ τῆς ξηρᾶς τροφῆς. (Ὅσα	δ´	ᾠοτοκεῖ μὲν ἀτελὲς δ´ ᾠόν,
[1, 8]	ὀσφύι καὶ τοῖς πρανέσιν· ὅσα	δ´	ᾠοτοκήσαντα ἐν αὑτοῖς ζῳοτοκεῖ ἐκτός,
[1, 8]	τοῖς προσθίοις αἱ ὑστέραι τοῖς	δ´	ᾠοτόκοις πρὸς τῇ ὀσφύι καὶ
[1, 7]	θύραζε μὲν ζῳοτοκοῦσιν, ἐν αὑτοῖς	δ´	ᾠοτοκοῦσι πρῶτον. οτοκοῦσι δὲ τέλειον
[1, 13]	ὀλίγαις καὶ ὀλιγάκις συμβαίνει· τὰ	δ´	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ γιγνόμενα
[1, 1]	γὰρ ἐκ σπέρματος γίγνεται τὰ	δ´	ὥσπερ αὐτοματιζούσης τῆς φύσεως. γίγνεται
[1, 14]	μαστοὺς μᾶλλον· ὅταν γὰρ δύο	δακτύλους	ἀρθῶσι τότε γίγνεται τὰ καταμήνια
[1, 12]	τράγων καλοῦσιν) Καὶ οἱ πίονες	δὲ	ἀγονώτεροι φαίνονται εἶναι τῶν μὴ
[1, 3]	περιέχοντας ὑμένας ὑστερικοὺς ἔχει. Μάλιστα	δὲ	ἀδιόριστον ἐπὶ τῶν πολυπόδων ἐστίν,
[1, 8]	τί τοῖς μὲν κάτω τοῖς	δὲ	ἄνω πρὸς τῷ ὑποζώματί εἰσιν
[1, 14]	φυτοῖς τε καὶ ζῴοις. Σημεῖον	δέ,	ἀπὸ μιᾶς γὰρ ὀχείας πλείω
[1, 13]	σπέρμα, τότε πλησιάζουσαι συλλαμβάνουσιν. Οὐδὲν	δὲ	ἄτοπον τὸ συνειληφυίαις ἔτι γίγνεσθαι·
[1, 16]	τὸ γιγνόμενον ἕτερον, τὴν αὐτὴν	δὲ	ἀφ´ ὧν τὸ αὐτό, αἱ
[1, 12]	τῆς μὴ χρησίμου τροφῆς. Εἰ	δέ	γ´ ἦν σύντηξις, ἀεὶ ἔβλαπτεν
[1, 10]	περὶ μὲν γονῆς ἤδη περὶ	δὲ	γάλακτος ἐν τοῖς ἐχομένοις. Τὰ
[1, 9]	τοὐναντίον δ´ ἐπ´ ὀλίγων· ὥστε	δὲ	γένει διελεῖν οὔπω συνεώραται. Σχεδὸν
[1, 9]	τὰ πρανῆ τὰ μαλάκια· (πότερον	δὲ	γενέσεως χάριν ἢ δι´ ἄλλην
[1, 9]	τοῖς ἐναίμοις οὔθ´ ἑαυτοῖς. Ἔστι	δὲ	γένη τέτταρα τὰ λοιπά, ἓν
[1, 1]	ἐκ σηπομένης τῆς ὕλης, ταῦτα	δὲ	γεννᾷ μὲν ἕτερον δὲ γένος,
[1, 1]	ὥστε τὰ ὁμογενῆ γεννᾶν, τὰ	δὲ	γεννᾷ μέν, οὐ μέντοι τά
[1, 15]	συμπλέκεται μὲν πολὺν χρόνον, διαλυθέντα	δὲ	γεννᾷ ταχέως. Συνδεδύασται γὰρ μέχρις
[1, 13]	συνεκκλύζεται διὰ τὸ πλῆθος. Ὅταν	δὲ	γενομένων ἀπέλθῃ τὸ ὑπολειφθὲν συνίσταται.
[1, 1]	ταῦτα δὲ γεννᾷ μὲν ἕτερον	δὲ	γένος, καὶ τὸ γιγνόμενον οὔτε
[1, 14]	περὶ τὰ ζῷα ἱστορίαις. Πλείστη	δὲ	γίγνεται κάθαρσις τῶν ζῴων ταῖς
[1, 14]	πάντα ζῳοτοκεῖ ἄνευ ᾠοτοκίας) τούτοις	δὲ	γίγνεται μὲν πᾶσιν, πλὴν εἴ
[1, 13]	μὲν τὸ ἀπεληλυθὸς ᾖ, ἔτι	δὲ	γίγνηται μὲν κάθαρσις, μὴ τοσαύτη
[1, 17]	ἡμέρας τι μόριον συνέχεται, ἡ	δὲ	γονὴ ἐν ἡμέραις συνίστησι πλείοσιν·
[1, 12]	πλείστης τροφῆς ὀλίγιστον γίγνεται. Ἐννοεῖν	δὲ	δεῖ ὅτι μικρῷ αὐξάνεται τὰ
[1, 4]	τὴν ἐνέργειαν τῶν συνδυασμῶν. Ἃ	δὲ	δεῖ σωφρονέστερα εἶναι, ὥσπερ ἐκεῖ
[1, 7]	τρίχας ἔχοντα, καὶ τῶν ἐνύδρων	δὲ	δελφῖνές τε καὶ φάλαιναι καὶ
[1, 8]	φολιδωτῶν. Καὶ τὸ τῶν ὀρνίθων	δὲ	δέρμα σκληρὸν ὥστε κατὰ μέγεθος
[1, 12]	τὰ μὲν διὰ δύναμιν τὰ	δὲ	δι´ ἀδυναμίαν· {πολὺ γὰρ καὶ
[1, 6]	μὲν ὅτι οὐδὲ σκέλη, ὄρχεις	δὲ	διὰ τὸ μῆκος— ἀλλὰ πόρους
[1, 13]	καταμήνια οὐκ ἂν ἦν· νῦν	δὲ	διὰ τὸ ταῦτα γίγνεσθαι ἐκεῖνο
[1, 2]	δὲ τοὺς τοιούτους πόρους. Εἰσὶ	δὲ	διαφοραὶ τοῦ θήλεος καὶ (τοῦ
[1, 14]	ἡ τῆς ἥβης τρίχωσις. Μελλόντων	δὲ	διίστασθαι οἱ τόποι ἀνοιδοῦσιν ὑπὸ
[1, 3]	τῶν ἰχθύων οἱ ζῳοτοκοῦντες. Ἔχουσι	δὲ	δικρόας καὶ τὰ μαλακόστρακα τὰς
[1, 2]	τῷ γεννῶντι τὸ γεννώμενον. Ἐπεὶ	δὲ	δυνάμει διώρισται καὶ ἔργῳ τινί,
[1, 17]	θῆλυ καὶ ἕτερον ἄρρεν, τῷ	δὲ	εἴδει ταὐτόν, οἷον ἄνθρωπος ἢ
[1, 11]	τῷ τέλει ἡ χαρά, ἔδει	δὲ	ἐν ἑκάστῳ τῶν μορίων, καὶ
[1, 10]	συμβάλλεται (μέν τι, οὐ σπέρμα	δέ.	Ἔτι δὲ καὶ τὰ προϊέμενα
[1, 6]	μὴ δεχομένοις τὴν θάλατταν, εἰσὶ	δὲ	εὔφθαρτοι τοῦτο μὴ ποιοῦντες· οὔκουν
[1, 7]	ἐν τῷ πλαγίῳ ἴσχουσι, τὰ	δὲ	ζῷα ἐν τῷ κάτω μέρει
[1, 7]	θύραζε· διεφθείρετο γὰρ ἄν. Ὅταν	δὲ	ζῷον ἐκ τοῦ ᾠοῦ γίγνηται,
[1, 17]	οὐ γεννᾷ εἰς ἕτερον, ὡς	δὲ	ζῷον οὐ φέρει ἐξ αὑτοῦ
[1, 14]	ἔξω δὲ μὴ προΐεσθαι. Ὅσα	δὲ	ζῳοτόκα ἄνευ ᾠοτοκίας (ταῦτα δ´
[1, 3]	καὶ τὰ φολιδωτὰ πάντα. Τὰ	δὲ	ζῳοτόκα πάντα μὲν ἐν τῷ
[1, 17]	τούτων ἐν ἑτέροις ἐπέσκεπται, τοῦ	δὲ	ζῴου οὐ μόνον τὸ γεννῆσαι
[1, 12]	νόσον πλεῖστον ἐνυπάρχει τοιοῦτον, σπέρμα	δὲ	ἥκιστα· ἢ γὰρ ὅλως οὐκ
[1, 9]	ἄρρενες λεπτοὺς πόρους θορικούς, αἱ	δὲ	θήλειαι ὑστέρας ὑμενώδεις παρὰ τὸ
[1, 14]	καὶ περὶ τοὺς μαστούς, τοῖς	δὲ	θήλεσι περὶ τοὺς μαστοὺς μᾶλλον·
[1, 13]	ἐγγίγνεσθαι γονὴ καὶ ἀποκρίνεται, τοῖς	δὲ	θήλεσι ῥήγνυται τὰ καταμήνια καὶ
[1, 7]	τὴν περὶ ταῦτα σκευωρίαν. ~Τοῖς	δὲ	θήλεσι τὰ περὶ τὰς ὑστέρας
[1, 8]	μὲν ἄρρεσι τὸ σπέρμα τοῖς	δὲ	θήλεσι τὸ κύημα. Οὗτος δ´
[1, 9]	ὄγκον ἐν τῇ κυήσει. Τοῖς	δὲ	θήλεσιν αὐτῶν τὸ ταῖς ὑστέραις
[1, 14]	ὡς κινοῦν καὶ ποιοῦν, τὸ	δὲ	θῆλυ {ᾗ θῆλυ} ὡς παθητικόν,
[1, 13]	θερμότητος κοινωνοῦν κατὰ φύσιν, τὸ	δὲ	θῆλυ ὅτι τοιοῦτον εἴρηται πρότερον,
[1, 1]	ἅπασι τὸ μὲν ἄρρεν τὸ	δὲ	θῆλυ τελειωθέν ἐστι, τῶν δ´
[1, 15]	μὲν ἄρρεν ἀρχὴν κινήσεως τὸ	δὲ	θῆλυ τὴν ὕλην, δῆλον ἐκ
[1, 2]	ἕτερον, καθάπερ ἐλέχθη πρότερον, τὸ	δὲ	θῆλυ τὸ εἰς αὑτό, καὶ
[1, 14]	τὴν ἀρχὴν τῆς κινήσεως τὸ	δὲ	θῆλυ τὸ σῶμα καὶ τὴν
[1, 2]	γενέσεως ἔχον τὴν ἀρχήν, τὸ	δὲ	θῆλυ ὡς ὕλης. Τοῦτο δὲ
[1, 14]	ἐκείνη μὲν τῇ γονῇ, αὕτη	δὲ	καθαρᾷ τροφῇ, ἡ μὲν γεννᾷ
[1, 3]	ὄγκος πάντῃ ὅμοιος ὤν. Δικρόαι	δὲ	καὶ αἱ τῶν ἐντόμων εἰσὶν
[1, 12]	Καὶ ἔνιοι μὲν ὑγιάζονται, οἱ	δὲ	καὶ ἀναιροῦνται. Συντήκονται γὰρ ταύτῃ
[1, 11]	τὰ μὲν οὐκ ἔχει, τὰ	δὲ	καὶ ἀφέλοι τις ἄν, τὰ
[1, 14]	ἐστιν, ἀλλὰ πολὺ ὑπερβάλλει. Ἔτι	δὲ	καὶ ἐδέσματα ἕτερα ἑτέρων ποιεῖ
[1, 1]	συκῆν καὶ τὸν ἐρινεόν. Ἔστι	δὲ	καὶ ἐπὶ τῶν φυτῶν τὸν
[1, 8]	βάρος ἐπὶ ταῖς ὑστέραις. Ἔστι	δὲ	καὶ ἕτερος ὁ πόρος δι´
[1, 10]	τι τῶν μορίων ἐλθεῖν. Ἔτι	δὲ	καὶ εὔλογον ἂν εἶναι δόξειεν,
[1, 13]	τὸ ἀνάλογον, εἴρηται πρότερον· ἐπεὶ	δὲ	καὶ ἡ γονὴ περίττωμά ἐστι
[1, 16]	δ´ ὄργανα τὴν ὕλην. Ὁμοίως	δὲ	καὶ ἡ φύσις ἡ ἐν
[1, 2]	θῆλυ καὶ μητέρα νομίζουσιν, οὐρανὸν	δὲ	καὶ ἥλιον ἤ τι τῶν
[1, 12]	ἔχει τὸ ἐξ ἀμφοῖν. Σπέρμα	δὲ	καὶ καρπὸς διαφέρει τῷ ὕστερον
[1, 13]	οὐθὲν ἀλλὰ μόνον ὁμώνυμον. {Φανερὸν	δὲ	καὶ ὅτι ὅσοις σύντηξις γίγνεται
[1, 13]	τινὸς φοιτᾷ τὰ καταμήνια, ὀλίγα	δὲ	καὶ οὐ διὰ παντός. Ἀλλὰ
[1, 11]	τί ὅμοια τοῖς γονεῦσιν. Γίγνεται	δὲ	καὶ οὐ κολοβὰ ἐκ κολοβῶν,
[1, 7]	παρήκουσαν πάντα τὰ σελαχώδη. Δεῖ	δὲ	καὶ περὶ ταύτης καὶ περὶ
[1, 14]	ἐπιδηλότερον περὶ τοὺς ὄρχεις, ἐπισημαίνει	δὲ	καὶ περὶ τοὺς μαστούς, τοῖς
[1, 12]	δύναμιν ἀναλίσκουσιν ὥσπερ εἴρηται. Ὁμοίως	δὲ	καὶ πολύχοά ἐστι καὶ πολύσπερμα
[1, 7]	δ´ οὗ τὸ ἔργον. Ἔχει	δὲ	καὶ τὰ ζῳοτοκοῦντα πρὸς ἄλληλα
[1, 10]	τι, οὐ σπέρμα δέ. Ἔτι	δὲ	καὶ τὰ προϊέμενα σπέρμα τί
[1, 13]	τοῖς δὲ τὰ καταμήνια. Ἔτι	δὲ	καὶ τὰ τοιάδε σημεῖα ὅτι
[1, 10]	ἄν τι σπέρμα ἴδιον. Πιθανὰ	δὲ	καὶ τὰ τοιαῦτα μαρτύρια ταύταις
[1, 12]	τὸ σπέρμα τῶν μορίων. ~Ἀρχὴ	δὲ	καὶ ταύτης τῆς σκέψεως καὶ
[1, 1]	τι σχεδὸν ὑπολαβεῖν δεῖ) τρίτον	δὲ	καὶ τέταρτον ἡ ὕλη καὶ
[1, 8]	ἔχειν τὸ σκεπαστικὸν μόριον. Κεῖνται	δὲ	καὶ τῇ θέσει ὑπεναντίως αἱ
[1, 14]	πεφθῆναι καὶ γενέσθαι σπέρμα. Ἔοικε	δὲ	καὶ τὴν μορφὴν γυναικὶ παῖς,
[1, 12]	ἧττον ἐπιθυμοῦσι τοῦ ἀφροδισιάζειν. Ὅμοιον	δὲ	καὶ τὸ περὶ τὰς τραγώσας
[1, 8]	τὸν τοῦ αἰδοίου τόπον. Ὁμοίως	δὲ	καὶ τοῖς δελφῖσιν οἱ πόροι
[1, 1]	γῆς σηπομένης καὶ περιττωμάτων. Ὡς	δὲ	κατὰ παντὸς εἰπεῖν, ὅσα μὲν
[1, 12]	ἂν εὐοδήσῃ τοῦ σώματος, τοῖς	δὲ	κατὰ φύσιν περιττώμασι (πᾶσιν, οἷον
[1, 14]	ἐν τῇ καταμηνίων συστάσει, τὰ	δὲ	καταμήνια περίττωμα, δῆλον. Ὃ δ´
[1, 8]	ἐστὶ καὶ τοῖς πρανέσι, προϊούσης	δὲ	κάτω ἐπὶ τῇ γαστρί· ταύτῃ
[1, 14]	σπέρμα οἷον κύημά ἐστιν. Λέγω	δὲ	κύημα τὸ πρῶτον μίγμα ἐκ
[1, 17]	μέρους γίγνεται τὸ φυόμενον, τὸ	δὲ	λοιπὸν τροφὴ γίγνεται τῷ βλαστῷ
[1, 17]	αὐτοῦ γίγνεται τὸ ζῷον, τὸ	δὲ	λοιπὸν τροφή, καὶ ἐκ τοῦ
[1, 9]	αἷς ἐγγίγνεται τὸ ᾠόν. Τὰ	δὲ	μαλάκια συμπλέκεται μὲν κατὰ τὸ
[1, 9]	συνίσταται τρόπον ὕστερον λεκτέον) Τὰ	δὲ	μαλακόστρακα συνδυάζεται μὲν ὥσπερ τὰ
[1, 2]	δὲ θῆλυ ὡς ὕλης. Τοῦτο	δὲ	μάλιστ´ ἄν τις πιστεύσειε θεωρῶν
[1, 11]	μόνον οὔκουν ἀπὸ πάντων. Προσήκει	δὲ	μᾶλλον ἀπ´ ἐκείνων· πρότερα γὰρ
[1, 7]	γὰρ οὕτως ἔσται. Καὶ πέφυκε	δὲ	μᾶλλον ἡ ὑστέρα κάτω εἶναι
[1, 11]	γὰρ ἀπ´ ἐκείνων μόνον ἐοίκασι	δὲ	μᾶλλον ταῦτα τοῖς γονεῦσι (τὰ
[1, 13]	ὥστε καὶ θύραζε ἀπελθεῖν, ταῖς	δὲ	μετὰ τὴν κάθαρσιν συμμύει τὸ
[1, 13]	συλλαμβάνουσιν, ἢ μεταξὺ γιγνομένων ὕστερον	δὲ	μή, αἴτιον ὅτι ταῖς μὲν
[1, 13]	ἀπέλθῃ τὸ ὑπολειφθὲν συνίσταται. Ὅσαι	δὲ	μὴ γιγνομένων τῶν καταμηνίων συλλαμβάνουσιν,
[1, 1]	γεννᾷ κατὰ τὴν συγγένειαν· ὅσα	δὲ	μὴ ἐκ ζῴων ἀλλ´ ἐκ
[1, 12]	τροφὴ πάντων ὑγρὰ μᾶλλον) οἷς	δὲ	μή ἐστιν αὕτη, κατὰ τὴν
[1, 6]	ἔξω τὰ δ´ ἐντός. ~Ὅσα	δὲ	μὴ ἔχει, καθάπερ εἴρηται, διά
[1, 8]	πάντα φέρειν τὰ ζῷα, περίττωμα	δὲ	μὴ πᾶσι γίγνεσθαι ὑγρόν. Ἐπεὶ
[1, 1]	φύσις ἀεὶ ζητεῖ τέλος. Ὅσα	δὲ	μὴ πορευτικὰ καθάπερ τὰ ὀστρακόδερμα
[1, 14]	τὴν γένεσιν ἱκανὸν μόνον, ἔξω	δὲ	μὴ προΐεσθαι. Ὅσα δὲ ζῳοτόκα
[1, 16]	τρόπον εἰς τὴν γένεσιν· ὅσα	δὲ	μὴ προΐεται ἀλλ´ ἐναφίησι τὸ
[1, 14]	τούτοις ἑτέρα ὑπάρχει σύγκρισις. Τοῦ	δὲ	μήτε τούτοις γίγνεσθαι κάθαρσιν μήτε
[1, 12]	τῶν ζῴων ὀλιγοτόκα εἶναι, τὰ	δὲ	μικρὰ πολύγονα. Σύντηγμα μὲν γὰρ
[1, 14]	ἔνθα δ´ εἰς ἐλάττω ἔνθα	δὲ	μοναχῶς ἕτερος ἔσται λόγος. Ἀλλὰ
[1, 4]	τὰ μὴ ἔχοντα ὄρχεις πόρους	δὲ	μόνον ἢ ἔχοντα μὲν ἐντὸς
[1, 2]	τὴν μίξιν τοῖς σχήμασιν. Δεῖ	δὲ	νοεῖν ὅτι μικρᾶς ἀρχῆς μετακινουμένης
[1, 12]	μεμιγμέναι δυνάμεις τούτοις συναπέρχονται, αὗται	δὲ	νοσώδεις, διὸ ἐνίων γε καὶ
[1, 9]	ἀλλ´ ἐκ σηπομένων ὑγρῶν, τὰ	δὲ	ξηρῶν, οἷον αἵ τε ψύλλαι
[1, 11]	Αἰθίοψ. Καὶ ἐπὶ τῶν φυτῶν	δὲ	ὁ αὐτὸς λόγος· δῆλον γὰρ
[1, 14]	σῶμα τὸ γάλα ἐστίν, ὁ	δὲ	ὀπὸς ἢ ἡ πυετία τὸ
[1, 12]	ἐκ νεύρου καὶ σαρκός. Ἔτι	δὲ	οὐδὲ κεχωρισμένον, τὰ δ´ ἄλλα
[1, 14]	τοιούτῳ γίγνεσθαι πλείστην περίττωσιν. Ἔτι	δὲ	οὐδὲ τὰ τοιαῦτ´ ἔχει ἐν
[1, 7]	ᾠοῦ τὸ ζῷον, ἐξ ἀτελοῦς	δὲ	οὐθέν. Θύραζε δὲ οὐκ ᾠοτοκοῦσι
[1, 7]	ἐξ ἀτελοῦς δὲ οὐθέν. Θύραζε	δὲ	οὐκ ᾠοτοκοῦσι διὰ τὸ ψυχρὰ
[1, 13]	εἰς ταῦτα τῆς ἀποκρίσεως. Ἔτι	δὲ	οὔτε φλεβώδεις ὁμοίως γλαφυρώτερά τε
[1, 6]	ἕτερον μέρος τῆς ἐπαναδιπλώσεως. Οἱ	δὲ	ὄφεις ὀχεύονται περιελιττόμενοι ἀλλήλοις, οὐκ
[1, 11]	μέρη τὰ μὲν δυνάμει τὰ	δὲ	πάθεσι διώρισται, τὰ μὲν ἀνομοιομερῆ
[1, 15]	μὲν ποιητικὸν καὶ κινοῦν τὸ	δὲ	παθητικὸν καὶ κινούμενον, οὐκ ἔστιν
[1, 17]	πλείονος τὰ δ´ ἐλάττονος τὰ	δὲ	πάμπαν μικρᾶς. Αἴσθησιν γὰρ ἔχουσιν,
[1, 10]	ὑγρότητα προΐεται τῶν ζῴων. Δοκεῖ	δὲ	πάντα γίγνεσθαι ἐκ σπέρματος, τὸ
[1, 12]	δὲ ταύτης ἡ μάχη· ταῦτα	δὲ	πάντα ἔκ τινος ἡ ἀρχὴ
[1, 12]	ἐναντίον ἐκ τοῦ ἐναντίου. Ἔτι	δὲ	παρὰ ταῦτα ὡς Ἐπίχαρμος ποιεῖ
[1, 1]	νευστικὰ τὰ δὲ πτηνὰ τὰ	δὲ	πεζευτικὰ τοῖς σώμασιν, ἐν πᾶσι
[1, 3]	ἕδρᾳ καθάπερ οἱ ὕες. Διώρισται	δὲ	περὶ αὐτῶν ἀκριβέστερον ἐν ταῖς
[1, 1]	τὰ μόρια τελευταῖα ταῦτα, τῶν	δὲ	περὶ γενέσεως τὴν ἀρχὴν ἐχομένην
[1, 9]	τέταρτον τὸ τῶν ὀστρακοδέρμων (τούτων	δὲ	περὶ μὲν πάντων ἄδηλον, τὰ
[1, 1]	τῆς κινούσης τίς ἀρχή. Τὸ	δὲ	περὶ ταύτης σκοπεῖν καὶ τὸ
[1, 1]	ΠΕΡΙ ΖΩΙΩΝ ΓΕΝΕΣΕΩΣ Α. ~(Ἐπεὶ	δὲ	περὶ τῶν ἄλλων μορίων εἴρηται
[1, 12]	καὶ οἱ μὲν σύντηγμα, φαίνεται	δὲ	περίττωμα μᾶλλον. Εὐλογώτερον γὰρ ὅμοιον
[1, 12]	ἢ σύντηγμα ἢ τροφήν. (Λέγω	δὲ	περίττωμα μὲν τὸ τῆς τροφῆς
[1, 9]	περὶ μὲν πάντων ἄδηλον, τὰ	δὲ	πλεῖστα ὅτι οὐ συνδυάζεται φανερόν·
[1, 14]	ταῖς μελαίναις καὶ ἀρρενωποῖς. Τὸ	δὲ	πλῆθος αἷς γίγνεται ἐνίοτε οὐ
[1, 12]	τοῦτό ἐστι τὸ σπέρμα. Ἐπεὶ	δὲ	πολλαχῶς γίγνεται ἄλλο ἐξ ἄλλου—
[1, 8]	ταύτῃ γὰρ ζῳοτοκεῖ ἤδη. Ὁ	δὲ	πόρος εἷς καὶ τούτοις τῆς
[1, 9]	οἱ ᾠοτοκοῦντες τῶν ἰχθύων. Ὁ	δὲ	πόρος ὁ αὐτὸς τοῦ περιττώματος
[1, 10]	δ´ οὔ· καὶ τὰ θήλεα	δὲ	πότερον συμβάλλεται σπέρμα τι ἢ
[1, 9]	ὅταν τὸ μὲν ὕπτιον τὸ	δὲ	πρανὲς ἐπαλλάξῃ τὰ οὐραῖα· τοῖς
[1, 15]	συστήσῃ, ὥσπερ ἡ γονή· διαλυθέντα	δὲ	προΐεται τὸ κύημα ταχέως· γεννᾷ
[1, 2]	διώρισται καὶ ἔργῳ τινί, δεῖται	δὲ	πρὸς πᾶσαν ἐργασίαν ὀργάνων, ὄργανα
[1, 3]	μὲν ἀπηρτημένους ὥσπερ ἄνθρωπος, τὰ	δὲ	πρὸς τῇ ἕδρᾳ καθάπερ οἱ
[1, 5]	ἢ ἔξω πλὴν ἐχίνου· οὗτος	δὲ	πρὸς τῇ ὀσφύι μόνος διὰ
[1, 3]	ὅσοι ᾠοτοκοῦσιν εἰς τοὐμφανές, τὰ	δὲ	πρὸς τῷ ὑποζώματι, καθάπερ οἵ
[1, 7]	εἰσὶν αἱ τοιαῦται πᾶσαι, αἱ	δὲ	πρὸς τῷ ὑποζώματι ὑμενώδεις. Καὶ
[1, 11]	καὶ ἀφέλοι τις ἄν, τὰ	δὲ	προσφύεται. ἔτι οὐδ´ ἀπὸ τῶν
[1, 1]	ὄντα τὰ μὲν νευστικὰ τὰ	δὲ	πτηνὰ τὰ δὲ πεζευτικὰ τοῖς
[1, 2]	τὰ φύσει γιγνόμενα συνίσταται, τοῦτο	δὲ	πῶς ἀπὸ τοῦ θήλεος καὶ
[1, 14]	καθάρσεις ὥσπερ ἀνθρώποις. Δι´ ἀκριβείας	δέ,	πῶς συμβαίνει ταῦτα περὶ ἕκαστον
[1, 7]	καὶ τὰ τοιαῦτα κήτη. Τὰ	δὲ	σελάχη καὶ οἱ ἔχεις θύραζε
[1, 7]	κάτω πρὸς τοῖς ἄρθροις, (τὰ	δὲ	σελάχη τὰ〉 ζῳοτοκοῦντα ἄνω πρὸς
[1, 15]	γὰρ πάντα τὰ τοιαῦτα. Μέγιστον	δὲ	σημεῖον τὸ συμβαῖνον περὶ τοὺς
[1, 10]	πάντα γίγνεσθαι ἐκ σπέρματος, τὸ	δὲ	σπέρμα ἐκ τῶν γεννώντων. Διὸ
[1, 13]	γίγνεται τῶν μορίων ἕκαστον, τὸ	δὲ	σπέρμα πεφθὲν μὲν ἀλλοιότερον ἀποκρίνεται
[1, 12]	λύχνος τῆς καιομένης οἰκίας. Τὸ	δὲ	σπέρμα φανερὸν ὅτι δυοῖν τούτοιν
[1, 11]	ἄλλων ἕκαστόν ἐστι μορίων. Τοῦ	δὲ	σπέρματος φάναι τι νεῦρον εἶναι
[1, 12]	τὸ εἰρημένον σπέρμα ἐστίν· ταῦτα	δὲ	συμβαίνει διὰ τὸ τὴν φύσιν
[1, 12]	ἄλλῳ χρόνῳ γιγνομένου ἅπαντος. Πολλοῖς	δὲ	συμβαίνει καὶ ζῴοις καὶ φυτοῖς
[1, 14]	εἰς πλῆθος τὴν ἀπόκρισιν. Τὸ	δὲ	συμβαίνειν ἡδονὴν ἐν τῇ συνουσίᾳ
[1, 1]	εἰ δ´ ἀνόμοια μὲν δυνάμενα	δὲ	συνδυάζεσθαι, πάλιν ἐκ τούτων ἑτέρα
[1, 9]	σφῆκες καὶ οἱ μύρμηκες, τὰ	δὲ	συνδυάζεται μὲν καὶ γεννῶσιν, οὐχ
[1, 9]	καὶ πολλὰ τοιαῦτα γένη. Τῶν	δὲ	συνδυαζομένων ἐν τοῖς πλείστοις τὰ
[1, 9]	πόρου καὶ τοῦ σώματος. Ἐνίοτε	δὲ	συνδυάζονται καὶ ἐπὶ τὰ πρανῆ
[1, 13]	ἐν τῇ γονῇ δύναμις, ὁτὲ	δὲ	συνεκκλύζεται διὰ τὸ πλῆθος. Ὅταν
[1, 11]	τῷ σπέρματι πῶς ζῇ; εἰ	δὲ	συνεχῆ ζῷον ἂν εἴη μικρόν.
[1, 15]	γάρ ἐστιν ἡ ποιοῦσα, τὸ	δὲ	συνιστάμενον καὶ λαμβάνον τὴν μορφὴν
[1, 16]	αὗται γὰρ συνιστᾶσι μέν, ἀτελῆ	δὲ	συνιστᾶσι τὰ καλούμενα ὑπηνέμια ᾠά)
[1, 9]	ὅτι οὐ συνδυάζεται φανερόν· τίνα	δὲ	συνίσταται τρόπον ὕστερον λεκτέον) Τὰ
[1, 12]	κινήσεως (συντήγματος ἔχει δύναμιν. Τὰ	δὲ	συντήγματα τῶν παρὰ φύσιν τι,
[1, 10]	τούτου πῶς ἔχει πρῶτον. Ἔστι	δὲ	σχεδὸν οἷς ἄν τις χρήσαιτο
[1, 9]	μείζω τῶν ἀρρένων ἐστίν. Πόρους	δὲ	τὰ ἄρρενα θορικοὺς οὐ φαίνονται
[1, 1]	δ´ ἀνομοιομερέσι τὰ ὁμοιομερῆ, τούτοις	δὲ	τὰ καλούμενα στοιχεῖα τῶν σωμάτων)
[1, 13]	μὲν τὸ δύνασθαι γεννᾶν τοῖς	δὲ	τὰ καταμήνια. Ἔτι δὲ καὶ
[1, 11]	μερῶν τὸ σπέρμα γίγνοιτο. πολλὰ	δὲ	τὰ μὲν οὐκ ἔχει, τὰ
[1, 11]	γὰρ ταῦτα ἄλογά ἐστιν. Ἔτι	δὲ	τὰ μέρη τὰ μὲν δυνάμει
[1, 3]	ἄρρεν, ὡς ἀρχῆς μεταπιπτούσης. ~Ἔχει	δὲ	τὰ περὶ τοὺς ὄρχεις καὶ
[1, 2]	πρὸς πᾶσαν ἐργασίαν ὀργάνων, ὄργανα	δὲ	ταῖς δυνάμεσι τὰ μέρη τοῦ
[1, 14]	τὸ πολὺ εἰπεῖν, οὐ γίγνεται	δὲ	ταῖς μελαίναις καὶ ἀρρενωποῖς. Τὸ
[1, 11]	συνουσίας καὶ μιᾶς διακρίσεως. Ἐν	δὲ	ταῖς ὑστέραις χωρίζεσθαι ἀδύνατον· ἤδη
[1, 8]	τῷ ὑποζώματί εἰσιν εἴρηται. Διότι	δὲ	τὰς μὲν ὑστέρας ἔχουσι πάντα
[1, 13]	ἐν τοῖς προειρημένοις φανερόν. Μετὰ	δὲ	ταῦτα διοριστέον περίττωμά τε ποίας
[1, 11]	τροφῆς προσιέναι ταῖς σαρξίν· τοῖς	δὲ	ταῦτα μὲν μὴ λέγουσιν ἀπὸ
[1, 1]	τοιαύτην αἰτίαν ἐστὶν ἕκαστον, λέγω	δὲ	ταύτην τὴν ἕνεκά του· ὑπόκεινται
[1, 12]	τῆς διαβολῆς ἡ λοιδορία, ἐκ	δὲ	ταύτης ἡ μάχη· ταῦτα δὲ
[1, 7]	αὑτοῖς δ´ ᾠοτοκοῦσι πρῶτον. οτοκοῦσι	δὲ	τέλειον ᾠόν· οὕτω γὰρ γεννᾶται
[1, 12]	τρέφει καὶ πονοῦσι καταναλίσκεται. Τὸ	δὲ	τελευταῖον ἐκ πλείστης τροφῆς ὀλίγιστον
[1, 2]	τῷ δύνασθαι ἕτερον ἑκάτερον, κατὰ	δὲ	τὴν αἴσθησιν μορίοις τισίν· κατὰ
[1, 4]	ὥστε σχεδὸν ἀδήλους εἶναι, περὶ	δὲ	τὴν ὀχείαν σφόδρα μεγάλους. Θᾶττον
[1, 4]	τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον. Περὶ	δὲ	τῆς ἐν τοῖς ἄρρεσι διαφορᾶς
[1, 14]	τῶν μήπω δυναμένων προΐεσθαι, ἐγγὺς	δὲ	τῆς ἡλικίας ὄντων, καὶ τῶν
[1, 1]	οὐθὲν διώρισται πρότερον, περὶ αἰτίας	δὲ	τῆς κινούσης τίς ἀρχή. Τὸ
[1, 9]	τὸν ὑστερικὸν πόρον πλησιάζειν. Ἡ	δὲ	τῆς πλεκτάνης τοῦ ἄρρενος διὰ
[1, 14]	γονὴν μὲν οὐ συμβάλλεται, συμβάλλεται	δέ	τι καὶ τοῦτ´ ἔστιν ἡ
[1, 17]	τῇ ῥίζῃ τῇ πρώτῃ. Τρόπον	δέ	τινα ταὐτὰ συμβαίνει καὶ ἐν
[1, 12]	τῆς τροφῆς γιγνομένου τέλους. (Ὀλίγοις	δέ	τισιν ἐν μικρῷ χρόνῳ κατὰ
[1, 12]	τὸ τῆς τροφῆς ὑπόλειμμα, σύντηγμα	δὲ	τὸ ἀποκριθὲν ἐκ τοῦ αὐξήματος
[1, 2]	τοῦ μὲν τὸ θῆλυ τοῦ	δὲ	τὸ ἄρρεν, ἀλλ´ οὐ κατὰ
[1, 2]	τὸ εἰς ἄλλο γεννῶν, θῆλυ	δὲ	τὸ εἰς αὑτό· διὸ καὶ
[1, 13]	εἶναι αἱματώδους ὑγρότητος πλῆθος, ἀσθενέστερον	δὲ	τὸ ἐλάττονος θερμότητος κοινωνοῦν κατὰ
[1, 12]	πρῶτον ἔχον ἀρχὴν γενέσεως, σπέρμα	δὲ	τὸ ἐξ ἀμφοτέρων τὰς ἀρχὰς
[1, 12]	τί ἐστι τὸ σπέρμα. Χρησιμώτατον	δὲ	τὸ ἔσχατον καὶ ἐξ οὗ
[1, 7]	τελείων ᾠῶν ἄνω ἔχει, διὰ	δὲ	τὸ ζῳοτοκεῖν κάτω, καὶ ἀμφοτέρων
[1, 7]	ψυχρὰ εἶναι μαλακόδερμα γεννῶσι, (διὰ	δὲ	τὸ μαλακόδερμα οὐ θύραζε· διεφθείρετο
[1, 5]	πρὶν ἀνασπάσαι τοὺς ὄρχεις. ~Ἔτι	δὲ	τὸ ὄργανον τὸ πρὸς τὸν
[1, 10]	πλέον ταὐτὸ γιγνόμενον πάθος, πλέον	δὲ	τὸ πᾶσι τοῖς μορίοις ἢ
[1, 7]	καὶ τὸ πέρας ἐστίν· ὅπου	δὲ	τὸ πέρας καὶ τὸ ἔργον
[1, 12]	τὸ ἀπὸ παντὸς ἀπιόν, ἡμεῖς	δὲ	τὸ πρὸς ἅπαντ´ ἰέναι πεφυκὸς
[1, 17]	δ´ αἴσθησις γνῶσίς τις. Ταύτης	δὲ	τὸ τίμιον καὶ ἄτιμον πολὺ
[1, 17]	ἐν ἡμέραις συνίστησι πλείοσιν· προέμενα	δὲ	τὸ τοιοῦτον ἀπολύεται. Καὶ ἀτεχνῶς
[1, 9]	δὲ τὸ τῶν μαλακίων, τρίτον	δὲ	τὸ τῶν ἐντόμων, καὶ τέταρτον
[1, 9]	μὲν τὸ τῶν μαλακοστράκων, δεύτερον	δὲ	τὸ τῶν μαλακίων, τρίτον δὲ
[1, 8]	εἰσὶ διττοὶ οἱ πόροι· διὰ	δὲ	τὸ ὑγρὰν εἶναι τὴν φύσιν
[1, 8]	ἐν αὑτοῖς μὲν ᾠοτοκοῦσιν εἰς	δὲ	τὸ φανερὸν ζῳοτοκοῦσιν. Τὰ μὲν
[1, 6]	τὸ σπέρμα τὸ ψυχρόν, ψύχεσθαι	δὲ	τὸ φερόμενον λίαν μακράν. Δι´
[1, 13]	αἱματώδη (ἀπόκρισιν περίττωμα εἶναι. Γίγνεται	δὲ	τοιαύτη ἡ τῶν καλουμένων καταμηνίων
[1, 12]	συμβαινόντων ἔσται μᾶλλον εὐθεώρητον. Βούλεται	δὲ	τοιοῦτον τὴν φύσιν εἶναι τὸ
[1, 12]	ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως. Τῶν	δὲ	τοιούτων ἐνίων μὲν ἐν αὐτοῖς
[1, 5]	αὐτὴ θέσις ἀμφοτέρων αὐτῶν. Ἔτι	δὲ	τοῖς γε τοὺς ὄρχεις ἔχουσιν
[1, 3]	ἐν τοῖς μέγεθος ἔχουσιν· ἐν	δὲ	τοῖς ἐλάττοσιν ἄδηλοι διὰ μικρότητα
[1, 14]	λόγον αὐτῶν εἶναι ἕτερον, ἐν	δὲ	τοῖς κεχωρισμένας ἔχουσι τὰς δυνάμεις
[1, 11]	ἐν μὲν τοῖς πρότερον ἐν	δὲ	τοῖς ὕστερον. Τοῦ δ´ ἐκ
[1, 1]	μὲν οὐ φέρει καρπόν, συμβάλλεται	δὲ	τοῖς φέρουσι πρὸς τὸ πέττειν,
[1, 17]	ἄνθρωπος ἢ ἵππος ἀμφότερα· (ἐν	δὲ	τοῖς φυτοῖς μεμιγμέναι αὗται αἱ
[1, 9]	καὶ διαπτύττοντα τὰς πλεκτάνας, συμπλέκεται	δὲ	τὸν τρόπον τοῦτον ἐξ ἀνάγκης·
[1, 7]	ἔχειν ἀναγκαῖον καὶ κίνησιν, ὁ	δὲ	τόπος ἐπίκαιρος ὢν τοῦ ζῆν
[1, 7]	ὀλίγα τῷ πλήθει εἶναι· νῦ	δὲ	τοσαῦτα ἴσχουσιν ὥστε δοκεῖν ᾠὸν
[1, 5]	δ´ ὅλως ἀσκελῆ εἶναι, τὴν	δὲ	τοῦ αἰδοίου φύσιν ἠρτῆσθαι ἐντεῦθεν
[1, 12]	ἄμφω γε ταὐτόν ἐστιν. Ἡ	δὲ	τοῦ λεγομένου σπέρματος φύσις ἡ
[1, 12]	καὶ ἐξίσταται τῆς φύσεως. Τεκμήριον	δὲ	τοῦ μὴ σύντηγμα εἶναι ἀλλὰ
[1, 12]	μὲν σύντηξις ἀεὶ νοσώδης, ἡ	δὲ	τοῦ περιττώματος ἀφαίρεσις ὠφέλιμος· ἡ
[1, 12]	τοῦ περιττώματος ἀφαίρεσις ὠφέλιμος· ἡ	δὲ	τοῦ σπέρματος ἀποχώρησις ἐπαμφοτερίζει διὰ
[1, 14]	ξηρᾶναι, πλείω οὕτω γεννᾶται. Ἐκ	δὲ	τοῦ συνιστάντος πρώτου, ἐξ ἑνὸς
[1, 14]	γεννᾷ ἡ δὲ τρέφει. Σημεῖον	δὲ	τοῦ τὸ θῆλυ μὴ προΐεσθαι
[1, 2]	γὰρ ὄρχεις ἔχει αὐτῶν τὰ	δὲ	τοὺς τοιούτους πόρους. Εἰσὶ δὲ
[1, 13]	ἔχει τοῦ σώματος φανεράν. Ἐπεὶ	δὲ	τοῦτ´ ἔστιν ὃ γίγνεται τοῖς
[1, 8]	κεκοινώνηκε τοῦ αὐτοῦ πόρου. Δῆλον	δὲ	τοῦτο ἐκ τοῦ σπέρμα μὲν
[1, 9]	τὸ ἄρρεν κάτωθεν ἄνω. Τεθεώρηται	δὲ	τοῦτο ἐπὶ πολλῶν, (καὶ περὶ
[1, 9]	ᾧ ἐγγίγνεται τὰ κυήματα. Δῆλον	δὲ	τοῦτο ἐπί τε τῶν ἀκρίδων
[1, 2]	τῶν μετὰ τὴν ἀρχήν. Δῆλον	δὲ	τοῦτο ἐπὶ τῶν ἐκτεμνομένων· τοῦ
[1, 9]	γένει διελεῖν οὔπω συνεώραται. Σχεδὸν	δὲ	τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν ᾠοτόκων
[1, 13]	καὶ τοῦτο περίττωμά ἐστιν. Συμβαίνει	δὲ	τοῦτο ὅταν ἀναλύηται εἰς τὸ
[1, 7]	οὐδὲν ἔργον οὐδὲ διττογονεῖ. Πρὸς	δὲ	τούτοις ἀδύνατον ζῷα γίγνεσθαι πρὸς
[1, 10]	τοῦτο συμβαίνειν μὴ γίγνεσθαι. Πρὸς	δὲ	τούτοις αἱ ὁμοιότητες πρὸς τοὺς
[1, 11]	ὑπὲρ ἡμᾶς τὸ λεγόμενον. Πρὸς	δὲ	τούτοις εἰ τὸ θῆλυ καὶ
[1, 12]	ὁμοιομερὲς μὲν γάρ ἐστιν, ἐκ	δὲ	τούτου οὐθὲν σύγκειται ὥσπερ ἐκ
[1, 11]	γένη τῶν καλουμένων ψυλλῶν· ἐκ	δὲ	τούτων γίγνεται μὲν ζῷα οὐκέτι
[1, 3]	τὴν τῶν νεφρῶν χώραν, ἀπὸ	δὲ	τούτων ἑκατέρου πόρον ὥσπερ ἐν
[1, 11]	φυτοῦ ἀπῄει τὸ σπέρμα. Μέγιστον	δὲ	τούτων τεκμήριον τεθεωρήκαμεν ἱκανῶς ἐπὶ
[1, 14]	τροφῇ, ἡ μὲν γεννᾷ ἡ	δὲ	τρέφει. Σημεῖον δὲ τοῦ τὸ
[1, 4]	ἀνθρώποις σώζοντες τὴν ἐπαναδίπλωσιν (ὃν	δὲ	τρόπον ἔχει αὕτη ἐκ τῶν
[1, 12]	σχηματισθέντος τὸ ὅλον ἐστίν. Ἕτερον	δὲ	τρόπον ὡς ἐκ μουσικοῦ ἄμουσος
[1, 12]	ὅτι τόδε μετὰ τόδε· ἄλλον	δὲ	τρόπον ὡς ἐκ χαλκοῦ ἀνδριὰς
[1, 12]	φύσις ἐκ τούτου γίγνεται. Ἡ	δὲ	τροφὴ φανερῶς ἐπείσακτον. Ὥστ´ ἀνάγκη
[1, 2]	φαίνεται κατὰ τὴν αἴσθησιν. Τοιαῦτα	δὲ	τυγχάνει μόρια ὄντα τοῦ μὲν
[1, 12]	κάμνειν διὰ τὴν ἀδυναμίαν, ἐν	δὲ	τῷ γήρᾳ διὰ τὸ μὴ
[1, 12]	τῷ ἐξ ἄλλου εἶναι, σπέρμα	δὲ	τῷ ἐκ τούτου ἄλλο, ἐπεὶ
[1, 1]	μαλακίοις καὶ τοῖς μαλακοστράκοις, ἐν	δὲ	τῷ τῶν ἐντόμων γένει τὰ
[1, 2]	καθ´ αὑτὰ χωρὶς ἐπισκεπτέον. Περὶ	δὲ	τῶν ἄλλων ζῴων τῆς γενέσεως
[1, 14]	δύο ᾠά ἐστιν) Ἐν ὅσοις	δὲ	τῶν γενῶν διώρισται τὸ θῆλυ
[1, 7]	ὑποζώματι ὑμενώδεις. Καὶ ἐπ´ αὐτῶν	δὲ	τῶν διγονίαν ποιουμένων ζῴων φανερὸν
[1, 1]	καλούμενα στοιχεῖα τῶν σωμάτων) λοιπὸν	δὲ	τῶν μὲν μορίων τὰ πρὸς
[1, 4]	τοίνυν βελτίονός τινος χάριν. Ἔστι	δὲ	τῶν μὲν πλείστων ζῴων ἔργον
[1, 12]	τῶν παρὰ φύσιν τι, ἐκ	δὲ	τῶν παρὰ φύσιν οὐθὲν γίγνεται
[1, 11]	ἦν ἕκαστον ἄκρατον ὄν· νῦν	δὲ	ὕστερον μᾶλλον καὶ σὰρξ καὶ
[1, 11]	εἶθ´ οὕτω συμφύεσθαί φησιν, τοῦτο	δὲ	φανερὸν ὅτι ἀδύνατον· οὔτε γὰρ
[1, 12]	περιγίγνεται ὅμοιον τῷ ἀναλωθέντι. Συντηκόμενον	δὲ	φθείρεται πᾶν καὶ ἐξίσταται τῆς
[1, 14]	ἐκεῖναι μὲν διὰ νόσον αὕτη	δὲ	φυσική. Ὥστε φανερὸν ὅτι εὐλόγως
[1, 1]	μὲν γὰρ ἄπειρον ἀτελές, ἡ	δὲ	φύσις ἀεὶ ζητεῖ τέλος. Ὅσα
[1, 1]	ἐπορεύετ´ ἂν εἰς ἄπειρον. Ἡ	δὲ	φύσις φεύγει τὸ ἄπειρον· τὸ
[1, 11]	ζῴων ἔνια γεννᾷ πολλά (τὰ	δὲ	φυτὰ καὶ παντάπασιν· δῆλον γὰρ
[1, 17]	ἁφῆς καὶ γεύσεως μόνον, πρὸς	δὲ	φυτὸν ἢ λίθον θαυμάσιον· ἀγαπητὸν
[1, 16]	ἀφ´ ὧν τὸ αὐτό, αἱ	δὲ	χεῖρες τὰ ὄργανα, τὰ δ´
[1, 12]	ἀναλισκομένου πλέονος μάλιστα κακοῦται, τὴν	δὲ	χρησίμην τὴν ἐναντίαν. Ὅτι μὲν
[1, 9]	θορικοὺς οὐ φαίνονται ἔχοντα. Ἀφίησι	δὲ	ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον εἰπεῖν
[1, 13]	γίγνηται μὲν κάθαρσις, μὴ τοσαύτη	δὲ	ὥστε συνεξικμάζειν τὸ σπέρμα, τότε
[1, 17]	ζῆν, ἐὰν ᾖ ζῷον, ὅταν	δεήσῃ	ἀποτελεῖν τὸ τοῦ ζῶντος ἔργον,
[1, 17]	καὶ τὸ ἄρρεν. Ὅταν γὰρ	δεήσῃ	γεννᾶν γίγνεται ἀχώριστον ὥσπερ ἐν
[1, 7]	κάτω παρήκουσαν πάντα τὰ σελαχώδη.	Δεῖ	δὲ καὶ περὶ ταύτης καὶ
[1, 2]	πρὸς τὴν μίξιν τοῖς σχήμασιν.	Δεῖ	δὲ νοεῖν ὅτι μικρᾶς ἀρχῆς
[1, 6]	εὔφθαρτοι τοῦτο μὴ ποιοῦντες· οὔκουν	δεῖ	ἐν τῷ συνδυασμῷ τὸ σπέρμα
[1, 4]	ἱστοριῶν τῶν περὶ τὰ ζῷα	δεῖ	θεωρεῖν) οὐθὲν γάρ εἰσι μόριον
[1, 8]	πᾶσι γίγνεσθαι ὑγρόν. Ἐπεὶ οὖν	δεῖ	καὶ τοὺς τῶν ἀρρένων πόρους
[1, 8]	κατὰ τὸν τόπον τῆς ῥάχεως·	δεῖ	μὲν γὰρ μὴ πλανᾶσθαι ἀλλ´
[1, 2]	καὶ τοῦ ἄρρενος συμβαίνει γίγνεσθαι	δεῖ	μὴ λανθάνειν. Τῷ γὰρ ἀποκρίνεσθαι
[1, 13]	καταμηνίοις. Τὸ δ´ αὐτὸ τοῦτο	δεῖ	νομίζειν αἴτιον εἶναι καὶ τοῦ
[1, 12]	τροφῆς ὀλίγιστον γίγνεται. Ἐννοεῖν δὲ	δεῖ	ὅτι μικρῷ αὐξάνεται τὰ ζῷα
[1, 7]	ᾠοτόκων τέλεια ᾠὰ τίκτουσιν, ἃ	δεῖ	πρὸς τὸ σώζεσθαι σκληρόδερμα εἶναι
[1, 4]	ἐνέργειαν τῶν συνδυασμῶν. Ἃ δὲ	δεῖ	σωφρονέστερα εἶναι, ὥσπερ ἐκεῖ οὐκ
[1, 1]	ὡς ἕν τι σχεδὸν ὑπολαβεῖν	δεῖ)	τρίτον δὲ καὶ τέταρτον ἡ
[1, 12]	τοῦ ἐναντίου, καὶ ἕτερόν τι	δεῖ	ὑποκεῖσθαι ἐξ οὗ ἔσται πρώτου
[1, 8]	τοῖς δ´ ἐντός διὰ τὸ	(δεῖσθαι	καὶ τούτους σκέπης καὶ καλύμματος
[1, 15]	καθ´ αὑτὸ γεννᾷ τὸ θῆλυ·	δεῖται	γὰρ ἀρχῆς καὶ τοῦ κινήσοντος
[1, 14]	διηττημένη, ἔνεστι μὲν ἡ τροφή,	δεῖται	δ´ ἐργασίας πρὸς τὴν κάθαρσιν.
[1, 2]	δυνάμει διώρισται καὶ ἔργῳ τινί,	δεῖται	δὲ πρὸς πᾶσαν ἐργασίαν ὀργάνων,
[1, 8]	ταύταις ἐστὶ τὸ γιγνόμενον ὃ	δεῖται	φυλακῆς καὶ σκέπης καὶ πέψεως,
[1, 15]	ἀπεργάζεται, εἰσφέροντος τοῦ θήλεος τὸ	δεκτικὸν	τοῦ περιττώματος μόριον. Καὶ διὰ
[1, 14]	ἅμα διισταμένων τῶν τόπων τῶν	δεκτικῶν	ἑκατέρου τοῦ περιττώματος· καὶ ἀραιουμένων
[1, 8]	ἐντὸς ἔχειν. Διόπερ οἵ τε	δελφῖνες	καὶ ὅσα τῶν κητωδῶν ὄρχεις
[1, 7]	ἔχοντα, καὶ τῶν ἐνύδρων δὲ	δελφῖνές	τε καὶ φάλαιναι καὶ τὰ
[1, 3]	τέλει τῆς γαστρὸς οἷον ὁ	δελφίς,	καὶ οὐ πόρους ἀλλ´ αἰδοῖον
[1, 8]	τόπον. Ὁμοίως δὲ καὶ τοῖς	δελφῖσιν	οἱ πόροι ἔχουσιν· ἀλλὰ τοὺς
[1, 1]	φυτοῖς ὑπάρχει τὰ μὲν καρποφόρα	δένδρα	τοῦ αὐτοῦ γένους, τὰ δ´
[1, 17]	ποιήσας· οὕτω δ´ ᾠοτοκεῖ μακρὰ	δένδρεα·	πρῶτον ἐλαίας Τό τε γὰρ
[1, 1]	χωρίς, ἐν ἑτέροις δ´ ἐγγίγνεται	δένδρεσιν	οἷον ὁ ἰξός. ~(Περὶ μὲν
[1, 11]	τὰ ἄνω καὶ κάτω καὶ	δεξιὰ	καὶ ἀριστερὰ καὶ πρόσθια καὶ
[1, 14]	καταμήνια σπέρμα οὐ καθαρὸν ἀλλὰ	δεόμενον	ἐργασίας, ὥσπερ ἐν τῇ περὶ
[1, 11]	ταὐτὰ ἀφ´ ἑκατέρου, διὸ καὶ	δέονται	τῆς ἀλλήλων συνουσίας. Ἀλλὰ καὶ
[1, 8]	τοῖς τ´ ἰχθυῶδες ἔχουσι τὸ	δέρμα	καὶ τοῖς φολιδωτόν, τούτοις δ´
[1, 8]	οὐδὲ γὰρ τούτοις εὐφυὲς τὸ	δέρμα	πρὸς τὸ χωριστὸν ἔχειν τὸ
[1, 8]	Καὶ τὸ τῶν ὀρνίθων δὲ	δέρμα	σκληρὸν ὥστε κατὰ μέγεθος ἀσύμμετρον
[1, 8]	περιληπτικὴν εἶναι μηδὲ μαλθακὴν (καὶ	δερματικήν)	οἷον τοῖς τ´ ἰχθυῶδες ἔχουσι
[1, 8]	εἰσιν οἱ ὄρχεις ἔχουσι σκέπην	δερματικὴν	τὴν καλουμένην ὀσχέαν· ὅσοις δ´
[1, 8]	ὀσχέαν· ὅσοις δ´ ἡ τοῦ	δέρματος	φύσις ὑπεναντιοῦται διὰ σκληρότητα πρὸς
[1, 9]	ἓν μὲν τὸ τῶν μαλακοστράκων,	δεύτερον	δὲ τὸ τῶν μαλακίων, τρίτον
[1, 6]	ἐστὶ τὸ δ´ ἄναιμον, ὃ	δέχεται	τὸ ὑγρὸν〉 καὶ δι´ οὗ
[1, 6]	τοῦτο δ´ ἐκείνοις συμβαίνει μὴ	δεχομένοις	τὴν θάλατταν, εἰσὶ δὲ εὔφθαρτοι
[1, 3]	καὶ τὰ ᾠοτοκοῦντα τετράποδα τῶν	δεχομένων	τὸν ἀέρα καὶ πνεύμονα ἐχόντων.
[1, 4]	καὶ τοῖς ᾠοτόκοις τῶν τετραπόδων	δέχονται	τὴν σπερματικὴν περίττωσιν, ὥστε βραδυτέραν
[1, 15]	γιγνομένῳ τοῦ ποιοῦντος, οὐδ´ ὅλως	δὴ	ἐκ τοῦ κινουμένου καὶ κινοῦντος.
[1, 1]	ἀρχὴν ἐχομένην τούτων τάξας. Τῶν	δὴ	ζῴων τὰ μὲν ἐκ συνδυασμοῦ
[1, 12]	ἔσται πρώτου ἐνυπάρχοντος. Τοῖν δυοῖν	δὴ	ληπτέον ἐν ποτέρῳ θετέον τὸ
[1, 11]	αἷμα καὶ σάρκας; οὐ γὰρ	δὴ	οὐδὲ τοῦτο ἐνδέχεται λέγειν ὡς
[1, 4]	τῶν ὄρχεών ἐστι σύστασις. Εἰ	δὴ	πᾶν ἡ φύσις ἢ διὰ
[1, 12]	πάλιν λεκτέα τίς ἐστιν. Ἀνάγκη	δὴ	πᾶν ὃ ἂν λαμβάνωμεν ἐν
[1, 12]	χρησίμην τὴν ἐναντίαν. Ὅτι μὲν	δὴ	τοιοῦτον περίττωμα οὐκ ἂν εἴη
[1, 15]	θήλει περιττώματος λοιπόν. Κατά τε	δὴ	τὸν λόγον οὕτω φαίνεται καὶ
[1, 12]	(ἐστι τὸ γιγνόμενον. Οὐ γὰρ	δὴ	ὡς τόδε μετὰ τόδε οἷον
[1, 15]	καὶ τοῦ εἴδους ἡ σφαῖρα.	Δῆλον	ἄρα ὅτι οὔτ´ ἀνάγκη ἀπιέναι
[1, 11]	(τὰ δὲ φυτὰ καὶ παντάπασιν·	δῆλον	γὰρ ὅτι ἀπὸ μιᾶς κινήσεως
[1, 11]	φυτῶν δὲ ὁ αὐτὸς λόγος·	δῆλον	γὰρ ὅτι καὶ τούτοις ἀπὸ
[1, 14]	πνεύματος ἐξ οὗ συνισταμένου ἀποσπερματίζει.	Δῆλον	δ´ ἐπὶ τῶν παίδων τῶν
[1, 8]	περίττωσις κεκοινώνηκε τοῦ αὐτοῦ πόρου.	Δῆλον	δὲ τοῦτο ἐκ τοῦ σπέρμα
[1, 9]	ἐν ᾧ ἐγγίγνεται τὰ κυήματα.	Δῆλον	δὲ τοῦτο ἐπί τε τῶν
[1, 2]	εἴωθε τῶν μετὰ τὴν ἀρχήν.	Δῆλον	δὲ τοῦτο ἐπὶ τῶν ἐκτεμνομένων·
[1, 15]	τὸ δὲ θῆλυ τὴν ὕλην,	δῆλον	ἐκ τῶν εἰρημένων. Διὰ γὰρ
[1, 12]	καὶ ἄμφω. Ἅμα γὰρ ἴσως	δῆλον	ἔσται καὶ πῶς ἡ ἐξ
[1, 13]	ἐν ἑαυτῷ (τοῦτο γὰρ οὔπω	δῆλον	ἡμῖν ἐκ τῶν διωρισμένων πότερον
[1, 14]	ἀναίμοις, ἔκ τε τῶν εἰρημένων	δῆλον	καὶ κατὰ τὸν λόγον καθόλου
[1, 14]	συστάσει, τὰ δὲ καταμήνια περίττωμα,	δῆλον.	Ὃ δ´ οἴονταί τινες σπέρμα
[1, 14]	πλείω δυναμένοις γεννᾶν ἑνός. καὶ	δῆλον	ὅτι οὐκ ἀπὸ παντὸς ἔρχεται
[1, 11]	ἀποφυτευόμενα ἀφ´ αὑτοῦ φέρει σπέρμα·	δῆλον	οὖν ὅτι καὶ πρὶν ἀποφυτευθῆναι
[1, 11]	φύσιν, ἀλλὰ γένος τι σκωλήκων.	Δῆλον	οὖν ὅτι οὐκ ἀπὸ παντὸς
[1, 11]	δι´ ἄλλην τινὰ τοιαύτην αἰτίαν.	Δῆλον	τοίνυν, εἰ τοῦτο θήσομεν οὕτως
[1, 11]	οὖν ἔχον αἷμα οὐδὲ σάρξ.	Δῆλον	τοίνυν ὅτι ἀδύνατον τὸ ἀπελθὸν
[1, 17]	ταῦτα πάντα εὐλόγως ἡ φύσις	δημιουργεῖ.	Τῆς μὲν γὰρ τῶν φυτῶν
[1, 16]	οὐ γὰρ δι´ ἑτέρου θιγγάνουσα	δημιουργεῖ	τὸ συνιστάμενον ἀλλ´ αὐτὴ τοῖς
[1, 11]	ὅμοια. Ταύτην δ´ εἴ τι	δημιουργεῖ	ὕστερον, τοῦτ´ ἂν εἴη τὸ
[1, 16]	ὕλην κομίσειέ τις πρὸς τὸν	δημιουργόν.	Δι´ ἀσθένειαν γὰρ τῶν τοιούτων
[1, 16]	ὕλην ἐξ ἧς ἐστι τὸ	δημιουργούμενον.	Καὶ εὐθὺς τὴν μὲν ἀθρόον
[1, 12]	ἔξω οἷον αἱ τέχναι τῶν	δημιουργουμένων	καὶ ὁ λύχνος τῆς καιομένης
[1, 11]	ἀπιέναι ἀλλὰ μόνον ἀπὸ τοῦ	δημιουργοῦντος,	οἷον ἀπὸ τοῦ τέκτονος ἀλλὰ
[1, 12]	τούτου τοῦ πάθους. Καὶ γὰρ	δι´	ἀδυναμίαν οὐ πέττουσι καὶ διὰ
[1, 12]	μὲν διὰ δύναμιν τὰ δὲ	δι´	ἀδυναμίαν· {πολὺ γὰρ καὶ ἄχρηστον
[1, 14]	γε αἱ καθάρσεις ὥσπερ ἀνθρώποις.	Δι´	ἀκριβείας δέ, πῶς συμβαίνει ταῦτα
[1, 11]	παντὸς ἀπελθεῖν ὅμοια εἶναι ἀλλὰ	δι´	ἄλλην αἰτίαν; εἰ δ´ ἀπὸ
[1, 9]	(πότερον δὲ γενέσεως χάριν ἢ	δι´	ἄλλην αἰτίαν οὐθὲν ὦπταί πω.
[1, 11]	τοῦ ἀνδρὸς ἀπιόν, ἢ καὶ	δι´	ἄλλην τινὰ τοιαύτην αἰτίαν. Δῆλον
[1, 4]	τις μέλλει θεωρήσειν τὰς αἰτίας	δι´	ἅς εἰσιν, ἀνάγκη λαβεῖν πρῶτον
[1, 12]	τὰ δ´ ἄσπερμα πάμπαν, οὐ	δι´	ἀσθένειαν ἀλλ´ ἐνίοις γε διὰ
[1, 16]	κομίσειέ τις πρὸς τὸν δημιουργόν.	Δι´	ἀσθένειαν γὰρ τῶν τοιούτων ἀρρένων
[1, 16]	οὐ τοῖς τεκταινομένοις· οὐ γὰρ	δι´	ἑτέρου θιγγάνουσα δημιουργεῖ τὸ συνιστάμενον
[1, 16]	γὰρ τῶν τοιούτων ἀρρένων οὐθὲν	δι´	ἑτέρων οἵα τε ποιεῖν ἡ
[1, 12]	γὰρ καὶ ἡ πιμελὴ περίττωμα	δι´	εὐβοσίαν ὑγιεινόν. Ἔνια δ´ ὅλως
[1, 12]	φανερόν· τοῖς γὰρ κάκιστα διακειμένοις	δι´	ἡλικίαν ἢ νόσον πλεῖστον ἐνυπάρχει
[1, 5]	τὰ ἔχοντα ὄρχεις εἴρηται, καὶ	δι´	ἣν αἰτίαν τὰ μὲν ἔξω
[1, 14]	ἄρρενος ἐν τῷ θήλει μεριζόμενον.	Δι´	ἣν δ´ αἰτίαν μερίζεται ἔνθα
[1, 5]	ὀρθοὶ μίγνυνται διὰ τὰς ἀκάνθας.	Δι´	ἣν μὲν οὖν αἰτίαν ἔχουσι
[1, 6]	δὲ τὸ φερόμενον λίαν μακράν.	Δι´	ἣν μὲν οὖν αἰτίαν τὰ
[1, 8]	τῷ κάτω μέρει τῆς ὑστέρας.	~Δι´	ἣν μὲν οὖν αἰτίαν ὑπεναντίως
[1, 5]	μόνος διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν	δι´	ἥνπερ καὶ οἱ ὄρνιθες· ταχὺν
[1, 8]	τε ξηρὰ περίττωσις ἐξέρχεται καὶ	δι´	οὗ ἡ ὑγρὰ τούτοις πᾶσιν.
[1, 8]	δὲ καὶ ἕτερος ὁ πόρος	δι´	οὗ ἥ τε ξηρὰ περίττωσις
[1, 6]	ὃ δέχεται τὸ ὑγρὸν〉 καὶ	δι´	οὗ ἤδη σπέρμα ὂν πορεύεται,
[1, 6]	ἀλλὰ πόρους ὥσπερ οἱ ἰχθύες·	διὰ	γὰρ τὸ εἶναι αὐτῶν προμήκη
[1, 7]	Μαλακόδερμα γοῦν τὰ ᾠὰ γεννῶσιν·	διὰ	γὰρ τὸ εἶναι ὀλιγόθερμα οὐ
[1, 15]	ὕλην, δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων.	Διὰ	γὰρ τοῦτο οὔτ´ αὐτὸ καθ´
[1, 7]	εἶναι τελείων ᾠῶν ἄνω ἔχει,	διὰ	δὲ τὸ ζῳοτοκεῖν κάτω, καὶ
[1, 7]	τὸ ψυχρὰ εἶναι μαλακόδερμα γεννῶσι,	(διὰ	δὲ τὸ μαλακόδερμα οὐ θύραζε·
[1, 8]	ἐκκρίσεως εἰσὶ διττοὶ οἱ πόροι·	διὰ	δὲ τὸ ὑγρὰν εἶναι τὴν
[1, 12]	δι´ ἀδυναμίαν οὐ πέττουσι καὶ	διὰ	δύναμιν ἀναλίσκουσιν ὥσπερ εἴρηται. Ὁμοίως
[1, 12]	ἐστι καὶ πολύσπερμα τὰ μὲν	διὰ	δύναμιν τὰ δὲ δι´ ἀδυναμίαν·
[1, 10]	τὸ ἐκ κολοβῶν κολοβὰ γίγνεσθαι·	διὰ	μὲν γὰρ τὸ τοῦ μορίου
[1, 7]	αὐτῶν ἡ φύσις τὸ ἔσχατον.	Διὰ	μὲν οὖν τὸ ψυχρὰ εἶναι
[1, 7]	τεθεωρηκέναι καὶ τῶν ἱστοριῶν. Ὥστε	διὰ	μὲν τὸ ᾠοτόκα εἶναι τελείων
[1, 3]	ἐν δὲ τοῖς ἐλάττοσιν ἄδηλοι	διὰ	μικρότητα τοῦ σώματος. ~Τὰ μὲν
[1, 14]	αἱμορροΐς ἐστιν, ἀλλ´ ἐκεῖναι μὲν	διὰ	νόσον αὕτη δὲ φυσική. Ὥστε
[1, 13]	καταμήνια, ὀλίγα δὲ καὶ οὐ	διὰ	παντός. Ἀλλὰ τοῦτο μὲν νοσηματῶδες,
[1, 11]	ὧν οὐθὲν ἀπῆλθεν· ἀποδιδόασι γὰρ	διὰ	πολλῶν γενεῶν αἱ ὁμοιότητες, οἷον
[1, 8]	ἡ τοῦ δέρματος φύσις ὑπεναντιοῦται	διὰ	σκληρότητα πρὸς τὸ μὴ περιληπτικὴν
[1, 8]	πρανῆ συμβαίνειν, τοῖς μὲν ζῳοτόκοις	διὰ	τὰ ἔμβρυα ἐν τοῖς προσθίοις
[1, 5]	πρανῆ ἐπιβαίνει ἀλλ´ ὀρθοὶ μίγνυνται	διὰ	τὰς ἀκάνθας. Δι´ ἣν μὲν
[1, 6]	δὲ μὴ ἔχει, καθάπερ εἴρηται,	διά	τε τὸ μὴ εὖ ἀλλὰ
[1, 12]	ἀρρωστίαις, ἐν μὲν τῷ κάμνειν	διὰ	τὴν ἀδυναμίαν, ἐν δὲ τῷ
[1, 14]	Ὥσπερ οὖν ἐν ταῖς κοιλίαις	διὰ	τὴν ἀπεψίαν γίγνεται διάρροια οὕτως
[1, 12]	τὴν φύσιν, νέοις δ´ οὖσι	διὰ	τὴν αὔξησιν· φθάνει γὰρ ἀναλισκόμενον
[1, 5]	δὲ πρὸς τῇ ὀσφύι μόνος	διὰ	τὴν αὐτὴν αἰτίαν δι´ ἥνπερ
[1, 8]	περὶ τὰς ὀχείας συμβαινόντων ἀναγκαίων.	Διὰ	τὴν αὐτὴν δ´ αἰτίαν καὶ
[1, 6]	Περιπλέκονται δ´ ἀλλήλοις οἱ ὄφεις	διὰ	τὴν ἀφυΐαν τῆς παραπτώσεως. Μικρῷ
[1, 6]	ὄρχεις ἐψύχετ´ ἂν ἡ γονὴ	διὰ	τὴν βραδυτῆτα. Ὅπερ συμβαίνει καὶ
[1, 12]	ἀφροδισιασμῶν ἔκλυσις καὶ ἀδυναμία μᾶλλον	διὰ	τὴν εἰρημένην αἰτίαν. Ἔτι οὐκ
[1, 12]	γὰρ ἀπὸ παντὸς ἀπιέναι φάναι	διὰ	τὴν θερμότητα τὴν ἀπὸ τῆς
[1, 6]	μῆκος τῶν πόρων ἀλλὰ καὶ	διὰ	τὴν περὶ ταῦτα σκευωρίαν. ~Τοῖς
[1, 1]	τῶν ἰδίων χωρίς, τίνα τρόπον	διὰ	τὴν τοιαύτην αἰτίαν ἐστὶν ἕκαστον,
[1, 12]	τὰς τραγώσας ἀμπέλους πάθος αἳ	διὰ	τὴν τροφὴν ἐξυβρίζουσιν (ἐπεὶ καὶ
[1, 16]	τὸ εἶδος ἀπ´ ἐκείνου ἐγγίγνεται	διὰ	τῆς κινήσεως ἐν τῇ ὕλῃ,
[1, 5]	γε τοὺς ὄρχεις ἔχουσιν ἔξω	διὰ	τῆς κινήσεως θερμαινομένου τοῦ αἰδοίου
[1, 11]	μὴ ἐξ αἵματος αἷμα γίγνεται.	Διὰ	τί γὰρ οὐκ ἂν καὶ
[1, 11]	φύσις, ἡ μὲν ἐν ἀνδρός	διὰ	τί γὰρ τὰ θήλεα οὐ
[1, 11]	κολοβὰ ἡ αὐτὴ αἰτία καὶ	διὰ	τί ὅμοια τοῖς γονεῦσιν. Γίγνεται
[1, 11]	γε δύναται μεταβάλλειν τὸ προσελθόν,	διὰ	τί οὐκ εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς
[1, 8]	ἐνίοις τῶν ζῴων, καὶ ὅλως	διὰ	τί τοῖς μὲν κάτω τοῖς
[1, 10]	πάντα, καὶ εἰ μὴ πάντα,	διὰ	τίν´ αἰτίαν τὰ μὲν τὰ
[1, 9]	(συντελοῦντα πρὸς τὴν γένεσιν καὶ	διὰ	τίνας αἰτίας εἴρηται. Τῶν δ´
[1, 7]	τοῖς ζῳοτόκοις καὶ τοῖς ᾠοτόκοις	διὰ	τὸ ἀμφοτέρων μετέχειν τῶν εἰδῶν·
[1, 6]	ἔχει τοῦτο τὸ μόριον, καὶ	διὰ	τὸ ἀναγκαῖον εἶναι ταχεῖαν γίγνεσθαι
[1, 4]	δὴ πᾶν ἡ φύσις ἢ	διὰ	τὸ ἀναγκαῖον ποιεῖ ἢ διὰ
[1, 13]	περὶ τὴν κύησίν ἐστιν ἄριστα·	διὰ	τὸ ἄναιμα γὰρ εἶναι καὶ
[1, 14]	ἔστιν ὅτε ἀναλύονται αἱ κοιλίαι	διὰ	τὸ ἀποκρίνεσθαι περίττωμα εἰς τὴν
[1, 4]	διὰ τὸ ἀναγκαῖον ποιεῖ ἢ	διὰ	τὸ βέλτιον, κἂν τοῦτο τὸ
[1, 14]	ἐν τῇ συνουσίᾳ τὸ θῆλυ	διὰ	τὸ γίγνεσθαι παραπλησίαν τε χαρὰν
[1, 8]	μὲν ἐκτὸς τοῖς δ´ ἐντός	διὰ	τὸ (δεῖσθαι καὶ τούτους σκέπης
[1, 16]	συμβάλλονται τὸ παρ´ αὐτῶν γιγνόμενον,	(διὰ	τὸ ἐν τῷ θήλει εἶναι
[1, 8]	ἐμποδίζει ἡ τοῦ ᾠοῦ αὔξησις	διὰ	τὸ ἔξω τελειοῦσθαι καὶ προϊέναι
[1, 8]	ἐκτός, ταῦτα δ´ ἀμφοτέρως ἔχει	διὰ	τὸ μετειληφέναι ἀμφοτέρων καὶ εἶναι
[1, 6]	ἀγονώτεροι γάρ εἰσι τῶν μετριαζόντων	διὰ	τὸ μὴ γόνιμον εἶναι τὸ
[1, 12]	ἀδυναμίαν, ἐν δὲ τῷ γήρᾳ	διὰ	τὸ μὴ πέττειν τὸ ἱκάνον
[1, 14]	μοναχῶς ἕτερος ἔσται λόγος. Ἀλλὰ	διὰ	τὸ μηθέν γε διαφέρειν τῷ
[1, 6]	ὅτι οὐδὲ σκέλη, ὄρχεις δὲ	διὰ	τὸ μῆκος— ἀλλὰ πόρους ὥσπερ
[1, 7]	Ἔτι δ´ ἀνάγκη δυστοκίαν εἶναι	διὰ	τὸ μῆκος τῆς φορᾶς, ἐπεὶ
[1, 6]	ἀπολύεσθαι τῶν ἰχθύων, οὐ μόνον	διὰ	τὸ μῆκος τῶν πόρων ἀλλὰ
[1, 4]	τὴν ἐκτομὴν εὐθέως ὀχεύσας ἐπλήρωσε	διὰ	τὸ μήπω τοὺς πόρους ἀνεσπάσθαι.
[1, 12]	οὐκ ἔχουσιν ἢ οὐ γόνιμον	διὰ	τὸ μίγνυσθαι ἄχρηστον περίττωμα καὶ
[1, 12]	ἄγονόν ποτε γίγνεται τὸ ἀποχωροῦν	διὰ	τὸ ὀλίγον ἔχειν τὸ σπερματικόν.
[1, 1]	καὶ τὰ ζῶντα τῷ προσπεφυκέναι,	διὰ	τὸ παραπλησίαν αὐτῶν εἶναι τὴν
[1, 13]	γονῇ δύναμις, ὁτὲ δὲ συνεκκλύζεται	διὰ	τὸ πλῆθος. Ὅταν δὲ γενομένων
[1, 12]	δὲ τοῦ σπέρματος ἀποχώρησις ἐπαμφοτερίζει	διὰ	τὸ προσλαμβάνειν τι〉 τῆς μὴ
[1, 9]	θήλεα μείζω τῶν ἀρρένων ἐστὶ	διὰ	τὸ συμφέρειν πρὸς τὸν γιγνόμενον
[1, 13]	τὰ θήλεα τῶν ἀρρένων ἐστὶ	διὰ	τὸ συνεκκρίνεσθαι τὴν εἰς ταῦτα
[1, 13]	οὐκ ἂν ἦν· νῦν δὲ	διὰ	τὸ ταῦτα γίγνεσθαι ἐκεῖνο οὐκ
[1, 12]	σπέρμα ἐστίν· ταῦτα δὲ συμβαίνει	διὰ	τὸ τὴν φύσιν εἶναι τοῦ
[1, 12]	πιόνων, καὶ γυναῖκες καὶ ἄνδρες	διὰ	τὸ τοῖς εὐτραφέσι πεττόμενον τὸ
[1, 5]	καὶ τοῖς ἄποσιν οὐκ ἐνδέχεται	διὰ	τὸ τῶν μὲν τὰ σκέλη
[1, 7]	οὐθέν. Θύραζε δὲ οὐκ ᾠοτοκοῦσι	διὰ	τὸ ψυχρὰ τὴν φύσιν εἶναι
[1, 9]	δὲ τῆς πλεκτάνης τοῦ ἄρρενος	διὰ	τοῦ αὐλοῦ δίεσις ἐπὶ τῶν
[1, 17]	σπέρματος γένεσις, ὥστ´ ἐπεὶ τοῦτο	διὰ	τοῦ θήλεος γίγνεται καὶ τοῦ
[1, 9]	γὰρ ᾗ τὸν θολὸν ἀφίησι	διὰ	τοῦ πόρου. Ταῦτα δ´ ἐστὶν†
[1, 10]	τὰ προϊέμενα σπέρμα τί συμβάλλεται	διὰ	τοῦ σπέρματος πρὸς τὴν γένεσιν
[1, 12]	δι´ ἀσθένειαν ἀλλ´ ἐνίοις γε	διὰ	τοὐναντίον· καταναλίσκεται γὰρ εἰς τὸ
[1, 15]	λόγῳ καὶ ἐπὶ τῶν ἔργων.	Διὰ	τοῦτο γὰρ ἔνια τῶν ἀρρένων
[1, 15]	ἄρρενος, οὔτ´ εἴ τι ἀπέρχεται	διὰ	τοῦτο ἐκ τούτου ὡς ἐνυπάρχοντος
[1, 13]	τὰ μέρη διαδιδομένης τελευταίας. Καὶ	διὰ	τοῦτο μεγάλην ἔχει δύναμιν καὶ
[1, 15]	δεκτικὸν τοῦ περιττώματος μόριον. Καὶ	διὰ	τοῦτο τὰ τοιαῦτα τῶν ζῴων
[1, 2]	ἀπόκρισιν εἶναι καὶ ἐκ τούτων,	διὰ	τοῦτο τὸ θῆλυ καὶ τὸ
[1, 13]	γάρ τισι καταμήνια τῶν ζῳοτόκων.	Διὰ	τούτων γὰρ φανερὸν ἔσται καὶ
[1, 4]	κἂν τοῦτο τὸ μόριον εἴη	διὰ	τούτων θάτερον. Ὅτι μὲν τοίνυν
[1, 14]	τὸ ἀνάλογον ἐν τοῖς ἀναίμοις)	διὰ	ψυχρότητα τῆς φύσεως. Ὥσπερ οὖν
[1, 12]	εἰρημένοις (μέρος γάρ τι ἡ	διαβολὴ	τῆς πάσης ταραχῆς ἐστιν) ἐνίων
[1, 12]	ποιεῖ τὴν ἐποικοδόμησιν, ἐκ τῆς	διαβολῆς	ἡ λοιδορία, ἐκ δὲ ταύτης
[1, 13]	σπέρμα τῆς εἰς τὰ μέρη	διαδιδομένης	τελευταίας. Καὶ διὰ τοῦτο μεγάλην
[1, 14]	ἐὰν μόνον σύμμετρον ᾖ τὸ	διαιρούμενον	πρὸς τὴν ὕλην, καὶ μήτε
[1, 12]	εἴη φανερόν· τοῖς γὰρ κάκιστα	διακειμένοις	δι´ ἡλικίαν ἢ νόσον πλεῖστον
[1, 9]	τὸ μὲν πρῶτον ἀδιόριστον, ἔπειτα	διακρινόμενον	γίγνεται πολλὰ καὶ ἀποτίκτει ἕκαστον
[1, 11]	ἀναγκαῖον γίγνεσθαι συνουσίας καὶ μιᾶς	διακρίσεως.	Ἐν δὲ ταῖς ὑστέραις χωρίζεσθαι
[1, 15]	ζῴων συμπλέκεται μὲν πολὺν χρόνον,	διαλυθέντα	δὲ γεννᾷ ταχέως. Συνδεδύασται γὰρ
[1, 15]	ἂν συστήσῃ, ὥσπερ ἡ γονή·	διαλυθέντα	δὲ προΐεται τὸ κύημα ταχέως·
[1, 17]	τις κἀκεῖνα, ὅτε σπέρμα ἐξενέγκειεν,	διαλύσειε	καὶ χωρίσειεν εἰς τὸ ἐνυπάρχον
[1, 9]	κατὰ τὸ στόμα ἀντερείδοντα καὶ	διαπτύττοντα	τὰς πλεκτάνας, συμπλέκεται δὲ τὸν
[1, 14]	κοιλίαις διὰ τὴν ἀπεψίαν γίγνεται	διάρροια	οὕτως ἐν ταῖς φλεψὶν αἵ
[1, 17]	κεῖσθαι τεθνεὸς καὶ μὴ ὄν.	Διαφέρει	δ´ αἰσθήσει τὰ ζῷα τῶν
[1, 2]	αὐτῶν ἔχει ταύτην τὴν ἐναντίωσιν,	διαφέρει	δ´ ἐν τοῖς ἐναίμοις τὰ
[1, 11]	ἐν τῷ σπέρματι. Τί οὖν	διαφέρει	ἐπὶ τούτου λέγειν ἢ (ἐπὶ
[1, 11]	τὸ ἄρρεν ἐν τῇ κυήσει	διαφέρει	καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς λέγει· ἐν δ´
[1, 2]	δ´ ἄρρεν καὶ τὸ θῆλυ	διαφέρει	κατὰ μὲν τὸν λόγον τῷ
[1, 17]	τὸ τίμιον καὶ ἄτιμον πολὺ	διαφέρει	σκοποῦσι πρὸς φρόνησιν καὶ πρὸς
[1, 12]	ἀμφοῖν. Σπέρμα δὲ καὶ καρπὸς	διαφέρει	τῷ ὕστερον καὶ πρότερον· καρπὸς
[1, 14]	ἓν ᾖ, τῷ γε εἴδει	διαφέρειν	καὶ τῷ τὸν λόγον αὐτῶν
[1, 14]	Ἀλλὰ διὰ τὸ μηθέν γε	διαφέρειν	τῷ εἴδει, ἀλλ´ ἐὰν μόνον
[1, 2]	τὸν συνδυασμὸν μόρια, καὶ ταῦτα	διαφέροντ´	ἀλλήλων καθὸ τὸ ἄρρεν διοίσει
[1, 14]	ἐνδέχεται πολλὰ γίγνεσθαι ζῷα, ὡς	διαφέροντος	τῇ φύσει τοῦ σπέρματος ἐν
[1, 7]	μὲν γὰρ τὰ ᾠοτοκοῦντα ᾠοτοκεῖ	διαφερόντως·	τὰ μὲν γὰρ ἀτελῆ προΐεται
[1, 2]	ἐκτεμνομένων· τοῦ γεννητικοῦ γὰρ μορίου	διαφθειρομένου	μόνον ὅλη σχεδὸν ἡ μορφὴ
[1, 12]	φυτοῖς καὶ γένεσι πρὸς γένη	διαφορὰ	περὶ ταῦτα κἀν τῷ γένει
[1, 2]	τοὺς τοιούτους πόρους. Εἰσὶ δὲ	διαφοραὶ	τοῦ θήλεος καὶ (τοῦ ἄρρενος
[1, 1]	μικρὰν γάρ τινα τοιαύτην ἔχει	διαφοράν.	Καὶ γὰρ ἐν τοῖς φυτοῖς
[1, 7]	καὶ τὰ ζῳοτοκοῦντα πρὸς ἄλληλα	διαφοράν.	Τὰ μὲν γὰρ οὐ μόνον
[1, 14]	ἐδέσματα ἕτερα ἑτέρων ποιεῖ πολλὴν	διαφορὰν	τοῦ γίγνεσθαι τὴν ἔκκρισιν ἢ
[1, 4]	δὲ τῆς ἐν τοῖς ἄρρεσι	διαφορᾶς	τῶν σπερματικῶν ὀργάνων εἴ τις
[1, 11]	ἐξ ὁμογένων οὔτε τῷ γένει	διαφόρων,	οἷον αἱ μυῖαι καὶ τὰ
[1, 11]	ζῴου, οὐ σπέρματος εἴη ἡ	διαχώρισις.	Ἔτι τὰ ἀποφυτευόμενα ἀφ´ αὑτοῦ
[1, 7]	Καὶ ἐπ´ αὐτῶν δὲ τῶν	διγονίαν	ποιουμένων ζῴων φανερὸν τοῦτο συμβαῖνον·
[1, 14]	ᾠοῦ ἓν ζῷον (τὰ γὰρ	δίδυμα	τῶν (ᾠῶν δύο ᾠά ἐστιν)
[1, 17]	τοῦ ἄρρενος συνδεδυασμένων, μίξασα ταῦτα	διέθηκε	μετ´ ἀλλήλων· διὸ ἐν τοῖς
[1, 9]	ἐπ´ ὀλίγων· ὥστε δὲ γένει	διελεῖν	οὔπω συνεώραται. Σχεδὸν δὲ τοῦτο
[1, 9]	τοῦ ἄρρενος διὰ τοῦ αὐλοῦ	δίεσις	ἐπὶ τῶν πολυπόδων, ᾗ φασιν
[1, 11]	γὰρ καὶ μεγάλα ὄντ´ ἀδύνατον	διεσπασμένα	σώζεσθαι καὶ ἔμψυχα εἶναι, καθάπερ
[1, 11]	ἀπὸ παντός. Ἔτι εἰ μὲν	διεσπασμένα	τὰ μέρη ἐν τῷ σπέρματι
[1, 11]	δ´ ἀπ´ οὐδετέρου ἀπιέναι, ἀλλὰ	διέσπασται	μελέων φύσις, ἡ μὲν ἐν
[1, 11]	τόπον συνιόντα. Εἶτα πῶς καὶ	διέσπασται	τὰ ἄνω καὶ κάτω καὶ
[1, 14]	ἡδονὴ ξυομένοις. Καὶ τοῖς γε	διεφθαρμένοις	τὴν γένεσιν ἔστιν ὅτε ἀναλύονται
[1, 7]	δὲ τὸ μαλακόδερμα οὐ θύραζε·	διεφθείρετο	γὰρ ἄν. Ὅταν δὲ ζῷον
[1, 14]	ἐλθόντα εἰς τὰς ὑστέρας ἐκεῖ	διεχωρίζετο·	ἀλλὰ συμβαίνει ὥσπερ εὔλογον, ἐπειδὴ
[1, 17]	τὰ ζῷα ὥσπερ φυτὰ εἶναι	διῃρημένα,	οἷον εἴ τις κἀκεῖνα, ὅτε
[1, 10]	τέκνῳ συγκεχυμένον μέντοι καὶ οὐ	διηρθρωμένον	τὸ γράμμα. ~Ὅτι μὲν οὖν
[1, 14]	καρποὺς γενέσει, ὅταν ᾖ μήπω	διηττημένη,	ἔνεστι μὲν ἡ τροφή, δεῖται
[1, 14]	αὐτῇ ἡλικίᾳ, ὡς καὶ ἅμα	διισταμένων	τῶν τόπων τῶν δεκτικῶν ἑκατέρου
[1, 14]	τῆς ἥβης τρίχωσις. Μελλόντων δὲ	διίστασθαι	οἱ τόποι ἀνοιδοῦσιν ὑπὸ τοῦ
[1, 3]	σώματος ὄγκος πάντῃ ὅμοιος ὤν.	Δικρόαι	δὲ καὶ αἱ τῶν ἐντόμων
[1, 3]	ἰχθύων οἱ ζῳοτοκοῦντες. Ἔχουσι δὲ	δικρόας	καὶ τὰ μαλακόστρακα τὰς ὑστέρας
[1, 3]	δ´ ὑστέραι πᾶσι μέν εἰσι	διμερεῖς	καθάπερ καὶ οἱ ὄρχεις τοῖς
[1, 17]	μίξασα ταῦτα διέθηκε μετ´ ἀλλήλων·	διὸ	ἐν τοῖς φυτοῖς ἀχώριστον τὸ
[1, 15]	ἀποβαίνει πᾶν τὸ τῶν νεοττῶν.	Διὸ	ἔνιοι τοῦτον τὸν τρόπον τῶν
[1, 12]	τούτοις συναπέρχονται, αὗται δὲ νοσώδεις,	διὸ	ἐνίων γε καὶ ἄγονόν ποτε
[1, 8]	οὗ ἡ ὑγρὰ τούτοις πᾶσιν.	Διὸ	ἔχουσιν αἰδοῖα τὰ τοιαῦτα πάντα
[1, 17]	κεχώρισται τὸ θῆλυ τοῦ ἄρρενος.	Διὸ	καὶ γεννᾷ αὐτὰ ἐξ αὑτῶν
[1, 11]	λέγει, οὐ ταὐτὰ ἀφ´ ἑκατέρου,	διὸ	καὶ δέονται τῆς ἀλλήλων συνουσίας.
[1, 6]	χρῶνται τοῦ σώματος περιελιττόμενοι ἀλλήλοις.	Διὸ	καὶ δοκοῦσι βραδύτερον ἀπολύεσθαι τῶν
[1, 11]	ἀλλ´ ὅτι κνησμός ἐστιν ἰσχυρός·	διὸ	καὶ εἰ πολλάκις συμβαίνει ἡ
[1, 11]	ζῷα· ἑκατέρου γὰρ ἅπαντα ἕξει.	Διὸ	καὶ Ἐμπεδοκλῆς ἔοικεν, εἴπερ οὕτω
[1, 5]	καὶ τῇ θέσει κεῖσθαι ἐνταῦθα	(διὸ	καὶ ἐν τῇ ὁμιλίᾳ ἡ
[1, 2]	θῆλυ δὲ τὸ εἰς αὑτό·	διὸ	καὶ ἐν τῷ ὅλῳ τὴν
[1, 14]	μίγμα ἐκ θήλεος καὶ ἄρρενος.	Διὸ	καὶ ἐξ ἑνὸς σπέρματος ἓν
[1, 14]	δ´ ἐργασίας πρὸς τὴν κάθαρσιν.	Διὸ	καὶ μιγνυμένη ἐκείνη μὲν τῇ
[1, 12]	(τράγοι πίονες ὄντες ἧττον ὀχεύουσιν,	διὸ	καὶ προλεπτύνουσιν αὐτούς· καὶ τὰς
[1, 11]	ἄρρεν μέρος τι αὑτοῦ ἀποτείνει·	διὸ	καὶ τὴν ὀχείαν, καθάπερ εἴπομεν
[1, 7]	τοῖς ἐξ ἀρχῆς εὐθὺς ζῳοτοκοῦσιν.	Διὸ	καὶ τὴν ὑστέραν τὰ τοιαῦτα
[1, 9]	ἀφέστηκε καὶ ἡ θάλαττα εἰσέρχεται·	διὸ	ὁ συνδυασμὸς κατὰ τοῦτο γίγνεται
[1, 6]	ἀλλήλων πέττειν ἀλλὰ προΐεσθαι πεπεμμένον.	Διὸ	ὄρχεις οὐκ ἔχουσιν ἀλλ´ εὐθεῖς
[1, 13]	καλουμένων καταμηνίων ἰκμὰς ὑπάρχῃ σύμμετρος.	Διὸ	οὔτε ὅλως μὴ γιγνομένων αὐτῶν
[1, 7]	μελλούσας ζῷον ἕξειν ἰσχυροτέρας εἶναι,	διὸ	σαρκώδεις εἰσὶν αἱ τοιαῦται πᾶσαι,
[1, 10]	δὲ σπέρμα ἐκ τῶν γεννώντων.	Διὸ	τοῦ αὐτοῦ λόγου ἐστὶ πότερον
[1, 2]	διαφέροντ´ ἀλλήλων καθὸ τὸ ἄρρεν	διοίσει	τοῦ θήλεος. Εἰ γὰρ καὶ
[1, 13]	ἀφίησιν ἀπόκρισιν γυνὴ τῶν ζῴων.	Διόπερ	ἐπιδηλοτάτως ἀεὶ ὠχρόν τέ ἐστι
[1, 10]	μηδ´ ἀπ´ ἀμφοτέρων τῶν γεννώντων.	Διόπερ	ἐπισκεπτέον, ἐπειδή φασί τινες ἀπὸ
[1, 1]	ἑκάστου τρόπον τινὰ ταὐτόν ἐστιν·	διόπερ	ὁ λόγος εἰς ἓν συνήγαγε,
[1, 8]	τούτοις δ´ ἀναγκαῖον ἐντὸς ἔχειν.	Διόπερ	οἵ τε δελφῖνες καὶ ὅσα
[1, 13]	παντός. Ἀλλὰ τοῦτο μὲν νοσηματῶδες,	διόπερ	ὀλίγαις καὶ ὀλιγάκις συμβαίνει· τὰ
[1, 8]	ἀνασπᾶσθαι καὶ προΐεσθαι τὴν γονήν.	Διόπερ	ὅσοις ἐν φανερῷ εἰσιν οἱ
[1, 15]	ἀρχῆς καὶ τοῦ κινήσοντος καὶ	διοριοῦντος.	~(ἀλλ´ ἐνίοις γε τῶν ζῴων
[1, 13]	προειρημένοις φανερόν. Μετὰ δὲ ταῦτα	διοριστέον	περίττωμά τε ποίας τροφῆς καὶ
[1, 8]	πρὸς τῷ ὑποζώματί εἰσιν εἴρηται.	Διότι	δὲ τὰς μὲν ὑστέρας ἔχουσι
[1, 13]	ταῦτα γίγνεσθαι ἐκεῖνο οὐκ ἔστιν.	Διότι	μὲν οὖν ὥσπερ τὸ σπέρμα
[1, 15]	ἂν ἦλθεν, ὥστ´ εἶχεν ἂν	δὶς	ταὐτὰ μέρη. Ἀλλὰ τῇ δυνάμει
[1, 7]	τῆς φύσεως οὐδὲν ἔργον οὐδὲ	διττογονεῖ.	Πρὸς δὲ τούτοις ἀδύνατον ζῷα
[1, 8]	τοῦ ὑγροῦ περιττώματος ἐκκρίσεως εἰσὶ	διττοὶ	οἱ πόροι· διὰ δὲ τὸ
[1, 15]	φύσις. ~Καὶ περὶ μὲν τούτων	διωρίσθω	τὸν τρόπον τοῦτον. Ἅμα δ´
[1, 13]	ἐστιν. Καὶ περὶ μὲν τούτων	διωρίσθω	τὸν τρόπον τοῦτον. Ἐπεὶ δ´
[1, 12]	ἔνια ἐν ὅσοις μή ἐστι	διωρισμένον	τὸ ἄρρεν καὶ τὸ θῆλυ
[1, 13]	οὔπω δῆλον ἡμῖν ἐκ τῶν	διωρισμένων	πότερον τὸ σῶμα τοῦ σπέρματός
[1, 3]	τῇ ἕδρᾳ καθάπερ οἱ ὕες.	Διώρισται	δὲ περὶ αὐτῶν ἀκριβέστερον ἐν
[1, 2]	τὸ γεννώμενον. Ἐπεὶ δὲ δυνάμει	διώρισται	καὶ ἔργῳ τινί, δεῖται δὲ
[1, 1]	τοῖς ζῴοις περὶ ὧν οὐθὲν	διώρισται	πρότερον, περὶ αἰτίας δὲ τῆς
[1, 11]	μὲν δυνάμει τὰ δὲ πάθεσι	διώρισται,	τὰ μὲν ἀνομοιομερῆ τῷ δύνασθαί
[1, 14]	Ἐν ὅσοις δὲ τῶν γενῶν	διώρισται	τὸ θῆλυ καὶ τὸ ἄρρεν,
[1, 10]	τὴν ὑγρότητα προΐεται τῶν ζῴων.	Δοκεῖ	δὲ πάντα γίγνεσθαι ἐκ σπέρματος,
[1, 17]	τὸ φρονεῖν ὥσπερ οὐδὲν εἶναι	δοκεῖ	τὸ κοινωνεῖν ἁφῆς καὶ γεύσεως
[1, 12]	γε τῶν ἀνθρώπων ἥμισυ λαμβάνειν	δοκεῖ	τὸ σῶμα τοῦ μεγέθους τοῦ
[1, 2]	συμμεταβάλλει τοσοῦτον ὥστε ἢ θῆλυ	δοκεῖν	εἶναι ἢ μικρὸν ἀπολείπειν, ὡς
[1, 3]	ἐπὶ τῶν πολυπόδων ἐστίν, ὥστε	δοκεῖν	μίαν εἶναι· τούτου δ´ αἴτιον
[1, 7]	νῦ δὲ τοσαῦτα ἴσχουσιν ὥστε	δοκεῖν	ᾠὸν εἶναι τὴν ὑστέραν ἑκατέραν
[1, 6]	σώματος περιελιττόμενοι ἀλλήλοις. Διὸ καὶ	δοκοῦσι	βραδύτερον ἀπολύεσθαι τῶν ἰχθύων, οὐ
[1, 10]	τὰ τοιαῦτα μαρτύρια ταύταις ταῖς	δόξαις·	οὐ γὰρ μόνον τὰ σύμφυτα
[1, 17]	λίθον θαυμάσιον· ἀγαπητὸν γὰρ ἂν	δόξειε	καὶ ταύτης τυχεῖν τῆς γνώσεως
[1, 10]	δὲ καὶ εὔλογον ἂν εἶναι	δόξειεν,	ὥσπερ καὶ τοῦ ὅλου ἐστί
[1, 14]	τὴν τοιαύτην, οἷον ἔνια τῶν	δριμέων	ἐπίδηλον ποιεῖ εἰς πλῆθος τὴν
[1, 11]	ἔχοντα οὔτε μὴ ζωήν τινα	δύναιτ´	ἂν σώζεσθαι, οὔτε ὥσπερ ζῷα
[1, 7]	ὢν τοῦ ζῆν οὐκ ἂν	δύναιτο	ταῦθ´ ὑπενεγκεῖν. Ἔτι δ´ ἀνάγκη
[1, 2]	γεννῶντι τὸ γεννώμενον. Ἐπεὶ δὲ	δυνάμει	διώρισται καὶ ἔργῳ τινί, δεῖται
[1, 13]	ἕκαστον ἐνεργείᾳ τοιοῦτον τὸ σπέρμα	δυνάμει,	ἢ κατὰ τὸν ὄγκον τὸν
[1, 11]	δὲ τὰ μέρη τὰ μὲν	δυνάμει	τὰ δὲ πάθεσι διώρισται, τὰ
[1, 15]	τῷ γεννηθέντι ἀλλὰ μόνον τῇ	δυνάμει	τῇ ἐν τῇ γονῇ ζῳοποιεῖν,
[1, 15]	δὶς ταὐτὰ μέρη. Ἀλλὰ τῇ	δυνάμει	τὸ τοῦ ἄρρενος σπέρμα τὴν
[1, 17]	τοῖς φυτοῖς μεμιγμέναι αὗται αἱ	δυνάμεις	εἰσί, καὶ οὐ κεχώρισται τὸ
[1, 14]	δὲ τοῖς κεχωρισμένας ἔχουσι τὰς	δυνάμεις	καὶ τὰ σώματα καὶ τὴν
[1, 12]	ἀπιὸν ἀλλὰ καὶ ἕτεραι μεμιγμέναι	δυνάμεις	τούτοις συναπέρχονται, αὗται δὲ νοσώδεις,
[1, 1]	ζῴων) εἰ δ´ ἀνόμοια μὲν	δυνάμενα	δὲ συνδυάζεσθαι, πάλιν ἐκ τούτων
[1, 14]	πλείω γίγνεται ἐν τοῖς πλείω	δυναμένοις	γεννᾶν ἑνός. καὶ δῆλον ὅτι
[1, 2]	τὸ ἄρρεν μὲν εἶναι τὸ	δυνάμενον	γεννᾶν εἰς ἕτερον, καθάπερ ἐλέχθη
[1, 14]	περίττωμα εἰς τὴν κοιλίαν οὐ	δυνάμενον	πεφθῆναι καὶ γενέσθαι σπέρμα. Ἔοικε
[1, 14]	ἐπὶ τῶν παίδων τῶν μήπω	δυναμένων	προΐεσθαι, ἐγγὺς δὲ τῆς ἡλικίας
[1, 2]	ἐργασίαν ὀργάνων, ὄργανα δὲ ταῖς	δυνάμεσι	τὰ μέρη τοῦ σώματος, ἀναγκαῖον
[1, 13]	ἄνευ ψυχικῆς ἢ ἄλλης τινὸς	δυνάμεώς	ἐστι χεὶρ οὐδὲ μόριον οὐθὲν
[1, 12]	ἀδυναμίαν οὐ πέττουσι καὶ διὰ	δύναμιν	ἀναλίσκουσιν ὥσπερ εἴρηται. Ὁμοίως δὲ
[1, 13]	τὸν ἑαυτοῦ, ἢ ἔχει τινὰ	δύναμιν	ἐν ἑαυτῷ (τοῦτο γὰρ οὔπω
[1, 2]	μόριον οὐδὲ κατὰ τὴν τυχοῦσαν	δύναμιν	θῆλυ ὂν καὶ ἄρρεν τὸ
[1, 13]	Καὶ διὰ τοῦτο μεγάλην ἔχει	δύναμιν	καὶ γὰρ ἡ τοῦ καθαροῦ
[1, 2]	ἄρρεν ἐστὶν ἀλλὰ κατά τινα	δύναμιν	καὶ κατά τι μόριον, ὥσπερ
[1, 9]	εἴτε μόριον εἴτε ἄλλην τινὰ	δύναμιν,	κατὰ τὸν ὑστερικὸν πόρον πλησιάζειν.
[1, 12]	καὶ πολύσπερμα τὰ μὲν διὰ	δύναμιν	τὰ δὲ δι´ ἀδυναμίαν· {πολὺ
[1, 12]	ἀπὸ τῆς κινήσεως (συντήγματος ἔχει	δύναμιν.	Τὰ δὲ συντήγματα τῶν παρὰ
[1, 15]	τῷ ζῴῳ αὐτῷ θερμότης καὶ	δύναμις	ἀπεργάζεται, εἰσφέροντος τοῦ θήλεος τὸ
[1, 15]	σπέρματος, ἡ δ´ ἐν αὐτῷ	δύναμις	καὶ κίνησις· αὕτη μὲν γάρ
[1, 13]	ἄρρενος ἐνυπάρχουσα ἐν τῇ γονῇ	δύναμις,	ὁτὲ δὲ συνεκκλύζεται διὰ τὸ
[1, 4]	οἱ πόροι ἐντός, ὥστ´ οὐ	δύνανται	γεννᾶν τὰ ἐκτεμνόμενα, ἐπεὶ εἰ
[1, 13]	ἡλικίας ληγούσης τοῖς μὲν τὸ	δύνασθαι	γεννᾶν τοῖς δὲ τὰ καταμήνια.
[1, 2]	κατὰ μὲν τὸν λόγον τῷ	δύνασθαι	ἕτερον ἑκάτερον, κατὰ δὲ τὴν
[1, 14]	τὸ θῆλύ ἐστι τῷ μὴ	δύνασθαι	πέττειν ἐκ τῆς τροφῆς σπέρμα
[1, 11]	διώρισται, τὰ μὲν ἀνομοιομερῆ τῷ	δύνασθαί	τι ποιεῖν οἷον γλῶττα καὶ
[1, 16]	ὄρνισι μέχρι τινὸς ἡ φύσις	δύναται	γεννᾶν· αὗται γὰρ συνιστᾶσι μέν,
[1, 11]	σπέρμα καὶ θῆλυ καὶ ἄρρεν	δύναται	γίγνεσθαι ὡς οὐκ ὄντος τοῦ
[1, 11]	προσελθόν; Ἀλλὰ μὴν εἴ γε	δύναται	μεταβάλλειν τὸ προσελθόν, διὰ τί
[1, 11]	πάντα φέρει καρπόν) καίτοι πῶς	δυνατὸν	εἰ ἀπὸ παντὸς ἀπεκρίνετο τὸ
[1, 11]	τοιοῦτόν ἐστιν ὥστ´ ἐξ αὐτοῦ	δυνατὸν	εἶναι γίγνεσθαι αἷμα καὶ σάρκας,
[1, 13]	τροφὴν οὐδ´ ὕλην ἐξ ἧς	δυνήσεται	συστῆσαι τὸ ζῷον ἡ ἀπὸ
[1, 11]	ἀμφοτέρων ὁμοίως ἀπὸ πάντων ἀπέρχεται,	δύο	γίγνεται ζῷα· ἑκατέρου γὰρ ἅπαντα
[1, 13]	ὡς ἡ γονὴ τοῖς ἄρρεσιν,	δύο	δ´ οὐκ ἐνδέχεται σπερματικὰς ἅμα
[1, 14]	τοὺς μαστοὺς μᾶλλον· ὅταν γὰρ	δύο	δακτύλους ἀρθῶσι τότε γίγνεται τὰ
[1, 3]	καὶ οἱ ὄρχεις τοῖς ἄρρεσι	δύο	πᾶσιν· ταύτας δ´ ἔχουσι τὰ
[1, 3]	τῇ ὀσφύι τοὺς ὄρχεις καὶ	δύο	πόρους ἀπὸ τούτων ὁμοίως τοῖς
[1, 3]	τῶν ὄφεων, ἀλλὰ πόρους μόνον	δύο	σπερματικούς· τὰ δ´ ἔχει μὲν
[1, 14]	(τὰ γὰρ δίδυμα τῶν (ᾠῶν	δύο	ᾠά ἐστιν) Ἐν ὅσοις δὲ
[1, 12]	οὗ ἔσται πρώτου ἐνυπάρχοντος. Τοῖν	δυοῖν	δὴ ληπτέον ἐν ποτέρῳ θετέον
[1, 13]	ἔστιν μίγμα τὸ γιγνόμενον ἐκ	δυοῖν	σπερμάτοιν, ἢ οὐθὲν σπέρμα ἀποκρίνεται
[1, 12]	Τὸ δὲ σπέρμα φανερὸν ὅτι	δυοῖν	τούτοιν ἐν θατέρῳ ἐστίν· ἢ
[1, 7]	ταῦθ´ ὑπενεγκεῖν. Ἔτι δ´ ἀνάγκη	δυστοκίαν	εἶναι διὰ τὸ μῆκος τῆς
[1, 7]	χασμησάμεναι ἤ τι τοιοῦτον ποιήσασαι	δυστοκοῦσιν.	Καὶ κεναὶ δ´ οὖσαι αἱ