Livre, chapitre
[1, 17]	Ἐμπεδοκλῆς ποιήσας· οὕτω δ´ ᾠοτοκεῖ	μακρὰ	δένδρεα· πρῶτον ἐλαίας Τό τε
[1, 6]	ψύχεσθαι δὲ τὸ φερόμενον λίαν	μακράν.	Δι´ ἣν μὲν οὖν αἰτίαν
[1, 9]	πρανῆ ἐπιβαίνειν ἐμποδίζει τὰ οὐραῖα	μακρὰν	ἔχοντα τὴν ἀπάρτησιν τῶν πτερυγίων.
[1, 6]	Μικρῷ γὰρ προσαρμόττοντες μορίῳ λίαν	μακροὶ	ὄντες οὐκ εὐσυνάρμοστοί εἰσιν· ἐπεὶ
[1, 3]	μαλακόστρακα τὰς ὑστέρας καὶ τὰ	μαλάκια,	καὶ τὰ καλούμενα τούτων ᾠὰ
[1, 13]	γονήν) τῶν τε ἀναίμων τὰ	μαλάκια	καὶ τὰ μαλακόστρακα περὶ τὴν
[1, 9]	καὶ ἐπὶ τὰ πρανῆ τὰ	μαλάκια·	(πότερον δὲ γενέσεως χάριν ἢ
[1, 10]	τὰ δ´ ἔντομα καὶ τὰ	μαλάκια	ποτέρως ἄδηλον. Ὥστε τοῦτο θεωρητέον
[1, 9]	ἐγγίγνεται τὸ ᾠόν. Τὰ δὲ	μαλάκια	συμπλέκεται μὲν κατὰ τὸ στόμα
[1, 1]	ὅλον τὸ γένος οἷον τοῖς	μαλακίοις	καὶ τοῖς μαλακοστράκοις, ἐν δὲ
[1, 9]	μαλακοστράκων, δεύτερον δὲ τὸ τῶν	μαλακίων,	τρίτον δὲ τὸ τῶν ἐντόμων,
[1, 7]	πρὸς τὸ σώζεσθαι σκληρόδερμα εἶναι	(μαλακόδερμα	γὰρ ἕως ἂν αὔξησιν ἔχῃ
[1, 7]	μὲν οὖν τὸ ψυχρὰ εἶναι	μαλακόδερμα	γεννῶσι, (διὰ δὲ τὸ μαλακόδερμα
[1, 7]	οὐχ ὥς τινές φασι θερμά.	Μαλακόδερμα	γοῦν τὰ ᾠὰ γεννῶσιν· διὰ
[1, 7]	μαλακόδερμα γεννῶσι, (διὰ δὲ τὸ	μαλακόδερμα	οὐ θύραζε· διεφθείρετο γὰρ ἄν.
[1, 13]	ἀναίμων τὰ μαλάκια καὶ τὰ	μαλακόστρακα	περὶ τὴν κύησίν ἐστιν ἄριστα·
[1, 9]	τρόπον ὕστερον λεκτέον) Τὰ δὲ	μαλακόστρακα	συνδυάζεται μὲν ὥσπερ τὰ ὀπισθουρητικά,
[1, 3]	Ἔχουσι δὲ δικρόας καὶ τὰ	μαλακόστρακα	τὰς ὑστέρας καὶ τὰ μαλάκια,
[1, 1]	οἷον τοῖς μαλακίοις καὶ τοῖς	μαλακοστράκοις,	ἐν δὲ τῷ τῶν ἐντόμων
[1, 9]	τοῦ ὑστερικοῦ μορίου καὶ τοῖς	μαλακοστράκοις	καὶ τούτοις, ἔστι γὰρ ᾗ
[1, 9]	λοιπά, ἓν μὲν τὸ τῶν	μαλακοστράκων,	δεύτερον δὲ τὸ τῶν μαλακίων,
[1, 11]	τὰ δ´ ὁμοιομερῆ σκληρότητι καὶ	μαλακότητι	καὶ τοῖς ἄλλοις τοῖς τοιούτοις
[1, 8]	τὸ μὴ περιληπτικὴν εἶναι μηδὲ	μαλθακὴν	(καὶ δερματικήν) οἷον τοῖς τ´
[1, 2]	θῆλυ ὡς ὕλης. Τοῦτο δὲ	μάλιστ´	ἄν τις πιστεύσειε θεωρῶν πῶς
[1, 3]	τοὺς περιέχοντας ὑμένας ὑστερικοὺς ἔχει.	Μάλιστα	δὲ ἀδιόριστον ἐπὶ τῶν πολυπόδων
[1, 11]	προσεγχυθέντος· αὐτὸ γὰρ ἂν πρῶτον	μάλιστα	ἦν ἕκαστον ἄκρατον ὄν· νῦν
[1, 12]	τὴν φύσιν ἀλλ´ ἀναλισκομένου πλέονος	μάλιστα	κακοῦται, τὴν δὲ χρησίμην τὴν
[1, 13]	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ γιγνόμενα	μάλιστα	κατὰ φύσιν ἐστίν. ~Ὅτι μὲν
[1, 11]	Ἐμπεδοκλῆς ἔοικεν, εἴπερ οὕτω λεκτέον,	μάλιστα	λέγειν ὁμολογούμενα τούτῳ τῷ λόγῳ
[1, 11]	τὸ σπέρμα σχεδὸν ἐκ τούτων	μάλιστα	πιστεύουσί τινες. (Φαίνεται δ´ ἐξετάζουσι
[1, 11]	οὔκουν ἀπὸ πάντων. Προσήκει δὲ	μᾶλλον	ἀπ´ ἐκείνων· πρότερα γὰρ ἐκεῖνα
[1, 11]	ἀπὸ τῶν στοιχείων ἂν εἴη	μᾶλλον·	ἀπὸ γὰρ τῆς συνθέσεως πῶς
[1, 10]	μὲν ἡ σφοδρότης τῆς ἡδονῆς·	μᾶλλον	γὰρ ἡδὺ πλέον ταὐτὸ γιγνόμενον
[1, 12]	τῶν ἀφροδισιασμῶν ἔκλυσις καὶ ἀδυναμία	μᾶλλον	διὰ τὴν εἰρημένην αἰτίαν. Ἔτι
[1, 12]	ταύτης ἀπιούσης τὰ σώματ´ εὐημερεῖ	μᾶλλον.	Ἔτι ὅταν συναπίῃ ἄλλα περιττώματα·
[1, 12]	τῶν περὶ αὐτὸ συμβαινόντων ἔσται	μᾶλλον	εὐθεώρητον. Βούλεται δὲ τοιοῦτον τὴν
[1, 12]	μὲν σύντηγμα, φαίνεται δὲ περίττωμα	μᾶλλον.	Εὐλογώτερον γὰρ ὅμοιον εἶναι τὸ
[1, 7]	οὕτως ἔσται. Καὶ πέφυκε δὲ	μᾶλλον	ἡ ὑστέρα κάτω εἶναι ἢ
[1, 12]	καὶ γιγνόμενοι πολύσαρκοι ἢ πιότεροι	μᾶλλον	ἧττον προΐενται σπέρμα καὶ ἧττον
[1, 11]	ἄκρατον ὄν· νῦν δὲ ὕστερον	μᾶλλον	καὶ σὰρξ καὶ ὀστοῦν καὶ
[1, 12]	ἡ γὰρ τροφὴ πάντων ὑγρὰ	μᾶλλον)	οἷς δὲ μή ἐστιν αὕτη,
[1, 14]	δὲ θήλεσι περὶ τοὺς μαστοὺς	μᾶλλον·	ὅταν γὰρ δύο δακτύλους ἀρθῶσι
[1, 11]	δ´ ἐξετάζουσι τὸν λόγον τοὐναντίον	μᾶλλον·	τά τε γὰρ εἰρημένα λύειν
[1, 11]	ἀπ´ ἐκείνων μόνον ἐοίκασι δὲ	μᾶλλον	ταῦτα τοῖς γονεῦσι (τὰ ἀνομοιομερῆ
[1, 12]	μὴ σύντηγμα εἶναι ἀλλὰ περίττωμα	μᾶλλον	τὸ τὰ μεγάλα τῶν ζῴων
[1, 13]	δ´ ἄν τις εἰς τοῦτο	μαρτύρια	ἔνια τῶν συμβαινόντων τοῖς ζῴοις.
[1, 12]	γὰρ ἀθροίζεται καὶ συρρεῖ. Καὶ	μαρτύρια	τὰ συμβαίνοντα ὅτι τὸ εἰρημένον
[1, 10]	Πιθανὰ δὲ καὶ τὰ τοιαῦτα	μαρτύρια	ταύταις ταῖς δόξαις· οὐ γὰρ
[1, 12]	σπερματικοῖς ὑστέραι καὶ αἰδοῖα καὶ	μαστοί·	εἰς τούτους γὰρ ἀθροίζεται καὶ
[1, 13]	καὶ ἐπισημαίνει τὰ περὶ τοὺς	μαστούς,	καὶ παύεται τῆς ἡλικίας ληγούσης
[1, 14]	τοῖς δὲ θήλεσι περὶ τοὺς	μαστοὺς	μᾶλλον· ὅταν γὰρ δύο δακτύλους
[1, 14]	ἐπισημαίνει δὲ καὶ περὶ τοὺς	μαστούς,	τοῖς δὲ θήλεσι περὶ τοὺς
[1, 12]	λοιδορία, ἐκ δὲ ταύτης ἡ	μάχη·	ταῦτα δὲ πάντα ἔκ τινος
[1, 12]	ἔλαττον· εἰς γὰρ τὸ σῶμα	μέγα	ὂν ἀναλίσκεται τὸ πλεῖστον τῆς
[1, 6]	Ὅπερ συμβαίνει καὶ ἐπὶ τῶν	μέγα	τὸ αἰδοῖον ἐχόντων· ἀγονώτεροι γάρ
[1, 11]	τοῦτ´ ἀδύνατον. Ὥσπερ γὰρ καὶ	μεγάλα	ὄντ´ ἀδύνατον διεσπασμένα σώζεσθαι καὶ
[1, 12]	ἀλλὰ περίττωμα μᾶλλον τὸ τὰ	μεγάλα	τῶν ζῴων ὀλιγοτόκα εἶναι, τὰ
[1, 13]	διαδιδομένης τελευταίας. Καὶ διὰ τοῦτο	μεγάλην	ἔχει δύναμιν καὶ γὰρ ἡ
[1, 12]	γὰρ πλέον ἀναγκαῖον εἶναι τοῖς	μεγάλοις,	περίττωμα δ´ ἔλαττον· εἰς γὰρ
[1, 4]	περὶ δὲ τὴν ὀχείαν σφόδρα	μεγάλους.	Θᾶττον μὲν οὖν ὀχεύουσι τὰ
[1, 8]	δὲ δέρμα σκληρὸν ὥστε κατὰ	μέγεθος	ἀσύμμετρον εἶναι περιλαβεῖν, καὶ ταύτην
[1, 9]	τε τῶν ἀκρίδων καὶ ὅσα	μέγεθος	αὐτῶν ἔχει, συνδυάζεσθαι πεφυκότων· τὰ
[1, 3]	τῶν ἐντόμων εἰσὶν ἐν τοῖς	μέγεθος	ἔχουσιν· ἐν δὲ τοῖς ἐλάττοσιν
[1, 12]	προστιθεμένου τοῦ αὐτοῦ ὑπερέβαλλε τὸ	μέγεθος.	Τοὐναντίον ἄρα ἢ οἱ ἀρχαῖοι
[1, 14]	σπέρματος πρόεσις κατὰ λόγον τοῦ	μεγέθους.	Αἴτιον δ´ ἡ τοῦ σώματος
[1, 7]	ἐν ζῴοις· ἡ γὰρ τοῦ	μεγέθους	αὔξησις τρέπεται εἰς τὸ σπέρμα
[1, 11]	πρὶν ἀποφυτευθῆναι ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ	μεγέθους	ἔφερε τὸν καρπόν, καὶ οὐκ
[1, 12]	λαμβάνειν δοκεῖ τὸ σῶμα τοῦ	μεγέθους	τοῦ ἐν τῷ ἄλλῳ χρόνῳ
[1, 15]	σκωληκοτοκεῖ γὰρ πάντα τὰ τοιαῦτα.	Μέγιστον	δὲ σημεῖον τὸ συμβαῖνον περὶ
[1, 11]	τοῦ φυτοῦ ἀπῄει τὸ σπέρμα.	Μέγιστον	δὲ τούτων τεκμήριον τεθεωρήκαμεν ἱκανῶς
[1, 13]	χείρους γίγνονται αἱ καθάρσεις ὡς	μεθισταμένης	εἰς ταῦτα τῆς ἀποκρίσεως. Ἔτι
[1, 11]	φάσκουσι, πῶς ἑτέρου προσγενομένου ἔσται	μεῖζον	εἰ μὴ μεταβάλλει τὸ προσελθόν;
[1, 4]	περὶ γὰρ τὰς ὀχείας πολὺ	μείζους	ἴσχουσι τοὺς ὄρχεις, καὶ ὅσα
[1, 9]	καὶ ᾠοτόκων· τὰ γὰρ θήλεα	μείζω	τῶν ἀρρένων ἐστὶ διὰ τὸ
[1, 9]	ἐν τοῖς πλείστοις τὰ θήλεα	μείζω	τῶν ἀρρένων ἐστίν. Πόρους δὲ
[1, 14]	εἰπεῖν, οὐ γίγνεται δὲ ταῖς	μελαίναις	καὶ ἀρρενωποῖς. Τὸ δὲ πλῆθος
[1, 11]	ἀπ´ οὐδετέρου ἀπιέναι, ἀλλὰ διέσπασται	μελέων	φύσις, ἡ μὲν ἐν ἀνδρός
[1, 4]	τῶν σπερματικῶν ὀργάνων εἴ τις	μέλλει	θεωρήσειν τὰς αἰτίας δι´ ἅς
[1, 14]	ἐξανθεῖ ἡ τῆς ἥβης τρίχωσις.	Μελλόντων	δὲ διίστασθαι οἱ τόποι ἀνοιδοῦσιν
[1, 7]	πνίγουσιν· καὶ γὰρ ἀνάγκη τὰς	μελλούσας	ζῷον ἕξειν ἰσχυροτέρας εἶναι, διὸ
[1, 4]	δ´ ὄρχεις εἰσὶ πρὸς τοῦτο	μεμηχανημένοι·	τοῦ γὰρ σπερματικοῦ περιττώματος στασιμωτέραν
[1, 17]	ἀμφότερα· (ἐν δὲ τοῖς φυτοῖς	μεμιγμέναι	αὗται αἱ δυνάμεις εἰσί, καὶ
[1, 12]	τὸ ἀπιὸν ἀλλὰ καὶ ἕτεραι	μεμιγμέναι	δυνάμεις τούτοις συναπέρχονται, αὗται δὲ
[1, 16]	τὸ δημιουργούμενον. Καὶ εὐθὺς τὴν	μὲν	ἀθρόον ὑπάρχειν ἀναγκαῖον ἐξ ἧς
[1, 13]	ἕκαστον, τὸ δὲ σπέρμα πεφθὲν	μὲν	ἀλλοιότερον ἀποκρίνεται τοῦ αἵματος, ἄπεπτον
[1, 12]	καὶ τῷ σπέρματι· καὶ ὅσοις	μὲν	ἀμφοῖν γίγνεται περίττωμα, καὶ τῆς
[1, 15]	ἐπιρραίνει τὸν θορόν· καὶ ὧν	μὲν	ἂν ἐφάψηται, γόνιμα ταῦτα γίγνεται
[1, 11]	τὰ δὲ πάθεσι διώρισται, τὰ	μὲν	ἀνομοιομερῆ τῷ δύνασθαί τι ποιεῖν
[1, 3]	δ´ ἔξω, καὶ τούτων τὰ	μὲν	ἀπηρτημένους ὥσπερ ἄνθρωπος, τὰ δὲ
[1, 11]	γεγραμμένου· ὀνόματος ἀπῄει τι, εἰ	μὲν	ἀπὸ παντός, κἂν ἀπὸ τῶν
[1, 15]	ὡς τὸ ἄρρεν, ἀλλὰ τὸ	μὲν	ἄρρεν ἀρχὴν κινήσεως τὸ δὲ
[1, 14]	συμβαίνει ὥσπερ εὔλογον, ἐπειδὴ τὸ	μὲν	ἄρρεν παρέχεται τό τε εἶδος
[1, 1]	ἐναίμοις ἔξω ὀλίγων ἅπασι τὸ	μὲν	ἄρρεν τὸ δὲ θῆλυ τελειωθέν
[1, 2]	θῆλυ καὶ τὸ ἄρρεν, τὸ	μὲν	ἄρρεν ὡς τῆς κινήσεως καὶ
[1, 9]	τῶν πτερυγίων. Ἔχουσι δ´ οἱ	μὲν	ἄρρενες λεπτοὺς πόρους θορικούς, αἱ
[1, 8]	περίττωμα τὸ ὑγρὸν καὶ τοῖς	μὲν	ἄρρεσι τὸ σπέρμα τοῖς δὲ
[1, 13]	γὰρ τὴν αὐτὴν ἡλικίαν τοῖς	μὲν	ἄρρεσιν ἄρχεται ἐγγίγνεσθαι γονὴ καὶ
[1, 14]	ἀνοιδοῦσιν ὑπὸ τοῦ πνεύματος, τοῖς	μὲν	ἄρρεσιν ἐπιδηλότερον περὶ τοὺς ὄρχεις,
[1, 8]	ξηρᾶς τροφῆς. (Ὅσα δ´ ᾠοτοκεῖ	μὲν	ἀτελὲς δ´ ᾠόν, οἷον ὅσοι
[1, 16]	δύναται γεννᾶν· αὗται γὰρ συνιστᾶσι	μέν,	ἀτελῆ δὲ συνιστᾶσι τὰ καλούμενα
[1, 16]	ἕτερον ποιάν τινα κίνησιν, ἑτέραν	μὲν	ἀφ´ ὧν τὸ γιγνόμενον ἕτερον,
[1, 8]	καὶ ζῳοτόκα καὶ ᾠοτόκα· τὰ	μὲν	γὰρ ἄνω τῆς ὑστέρας καὶ
[1, 11]	οἷον προσώπου καὶ χειρός; εἰ	μὲν	γὰρ ἀπ´ ἐκείνων μόνον ἐοίκασι
[1, 1]	φύσις φεύγει τὸ ἄπειρον· τὸ	μὲν	γὰρ ἄπειρον ἀτελές, ἡ δὲ
[1, 7]	τὰ ᾠοτοκοῦντα ᾠοτοκεῖ διαφερόντως· τὰ	μὲν	γὰρ ἀτελῆ προΐεται τὰ ᾠὰ
[1, 1]	φυτῶν τὸν αὐτὸν τρόπον· τὰ	μὲν	γὰρ ἐκ σπέρματος γίγνεται τὰ
[1, 7]	γίγνεσθαι πρὸς τῷ ὑποζώματι· τὰ	μὲν	γὰρ ἔμβρυα βάρος ἔχειν ἀναγκαῖον
[1, 12]	ἐκ τῶν ἐναντίων γένεσις· τὰ	μὲν	γὰρ ἐξ ἐναντίων γίγνεται, ἄρρενος
[1, 12]	ἂν εἴη μέρος φανερόν· ὁμοιομερὲς	μὲν	γάρ ἐστιν, ἐκ δὲ τούτου
[1, 15]	αὐτῷ δύναμις καὶ κίνησις· αὕτη	μὲν	γάρ ἐστιν ἡ ποιοῦσα, τὸ
[1, 11]	τὰ ἀπελθόντα ἀπὸ παντός; Ἀναξαγόρας	μὲν	γὰρ εὐλόγως φησὶ σάρκας ἐκ
[1, 8]	δὲ τὸ φανερὸν ζῳοτοκοῦσιν. Τὰ	μὲν	γὰρ ζῳοτοκοῦντα καὶ ἐν αὑτοῖς
[1, 17]	οἷον ἐπὶ τῶν ἐναίμων. Τὰ	μὲν	γὰρ ἡμέρας τι μόριον συνέχεται,
[1, 6]	καὶ ἡ τῶν ὄφεων. Οἱ	(μὲν	γὰρ ἰχθύες ὀχεύονται παραπίπτοντες καὶ
[1, 17]	μόνον τὸ γεννῆσαι ἔργον (τοῦτο	μὲν	γὰρ κοῖνον τῶν ζώντων πάντων)
[1, 2]	ἀρχαὶ τῆς γενέσεώς εἰσιν. Ἄρρεν	μὲν	γὰρ λέγομεν ζῷον τὸ εἰς
[1, 8]	τὸν τόπον τῆς ῥάχεως· δεῖ	μὲν	γὰρ μὴ πλανᾶσθαι ἀλλ´ ἑδραίους
[1, 3]	τοὺς ὄρχεις τοῖς ἄρρεσιν· τὰ	μὲν	γὰρ ὅλως ὄρχεις οὐκ ἔχει
[1, 2]	ἐν πᾶσι τοῖς ἐναίμοις· τὰ	μὲν	γὰρ ὄρχεις ἔχει αὐτῶν τὰ
[1, 7]	ζῳοτοκοῦντα πρὸς ἄλληλα διαφοράν. Τὰ	μὲν	γὰρ οὐ μόνον θύραζε ζῳοτοκεῖ
[1, 13]	ἀλλὰ μετὰ τὴν κάθαρσιν. Ὁτὲ	μὲν	γὰρ οὐκ ἔχει τροφὴν οὐδ´
[1, 14]	τὰ ὀπίσθια σκέλη ἐντός· ταῦτα	μὲν	γὰρ πάντα ζῳοτοκεῖ ἄνευ ᾠοτοκίας)
[1, 12]	τὰ δὲ μικρὰ πολύγονα. Σύντηγμα	μὲν	γὰρ πλέον ἀναγκαῖον εἶναι τοῖς
[1, 12]	καὶ ἀμπέλῳ πρὸς ἄμπελον. Τὰ	μὲν	γὰρ πολύσπερμα τὰ δ´ ὀλιγόσπερμά
[1, 10]	γάλακτος ἐν τοῖς ἐχομένοις. Τὰ	μὲν	γὰρ προΐεται φανερῶς σπέρμα τῶν
[1, 13]	σπέρμα εἰς τὴν γένεσιν. Εἰ	μὲν	γὰρ σπέρμα ἦν τὰ καταμήνια
[1, 2]	σπέρμα καὶ πόθεν· ἐκ τούτου	μὲν	γὰρ τὰ φύσει γιγνόμενα συνίσταται,
[1, 7]	αἱ ὑπεναντιώσεις κατὰ λόγον. Πρῶτον	μὲν	γὰρ τὰ ᾠοτοκοῦντα ᾠοτοκεῖ διαφερόντως·
[1, 14]	γίγνεται ταῖς δ´ οὔ· γίγνεται	μὲν	γὰρ ταῖς λευκοχρόοις καὶ θηλυκαῖς
[1, 12]	οἱ ἀρχαῖοι ἔλεγον λεκτέον. Οἱ	μὲν	γὰρ τὸ ἀπὸ παντὸς ἀπιόν,
[1, 10]	ἐκ κολοβῶν κολοβὰ γίγνεσθαι· διὰ	μὲν	γὰρ τὸ τοῦ μορίου ἐνδεὲς
[1, 17]	τὸ τῶν ἀψύχων γένος. Πρὸς	(μὲν	γὰρ τὸ φρονεῖν ὥσπερ οὐδὲν
[1, 12]	τῷ ὕστερον καὶ πρότερον· καρπὸς	μὲν	γὰρ τῷ ἐξ ἄλλου εἶναι,
[1, 17]	εὐλόγως ἡ φύσις δημιουργεῖ. Τῆς	μὲν	γὰρ τῶν φυτῶν οὐσίας οὐθέν
[1, 17]	οὐδετέρων ποιεῖ τὸ ἔργον· ὡς	μὲν	γὰρ φυτὸν οὐκ ἔχει τὸ
[1, 7]	ζῴων φανερὸν τοῦτο συμβαῖνον· τὰ	μὲν	γὰρ ᾠὰ ἄνω καὶ ἐν
[1, 14]	αὕτη δὲ καθαρᾷ τροφῇ, ἡ	μὲν	γεννᾷ ἡ δὲ τρέφει. Σημεῖον
[1, 14]	τῶν ὑστερῶν ἔκκρισις καὶ ταῖς	μὲν	γίγνεται ταῖς δ´ οὔ· γίγνεται
[1, 10]	ὧν καιρός ἐστιν εἰπεῖν, περὶ	μὲν	γονῆς ἤδη περὶ δὲ γάλακτος
[1, 12]	δὲ χρησίμην τὴν ἐναντίαν. Ὅτι	μὲν	δὴ τοιοῦτον περίττωμα οὐκ ἂν
[1, 12]	πολύχοά ἐστι καὶ πολύσπερμα τὰ	μὲν	διὰ δύναμιν τὰ δὲ δι´
[1, 14]	αὕτη αἱμορροΐς ἐστιν, ἀλλ´ ἐκεῖναι	μὲν	διὰ νόσον αὕτη δὲ φυσική.
[1, 11]	ἀπελθεῖν ἀπὸ παντός. Ἔτι εἰ	μὲν	διεσπασμένα τὰ μέρη ἐν τῷ
[1, 11]	Ἔτι δὲ τὰ μέρη τὰ	μὲν	δυνάμει τὰ δὲ πάθεσι διώρισται,
[1, 1]	ἄλλων ζῴων) εἰ δ´ ἀνόμοια	μὲν	δυνάμενα δὲ συνδυάζεσθαι, πάλιν ἐκ
[1, 2]	τὸν λόγον τῷ τὸ ἄρρεν	μὲν	εἶναι τὸ δυνάμενον γεννᾶν εἰς
[1, 14]	ἣν δ´ αἰτίαν μερίζεται ἔνθα	μὲν	εἰς πλείω ἔνθα δ´ εἰς
[1, 3]	ζῴων. Αἱ δ´ ὑστέραι πᾶσι	μέν	εἰσι διμερεῖς καθάπερ καὶ οἱ
[1, 1]	τάξας. Τῶν δὴ ζῴων τὰ	μὲν	ἐκ συνδυασμοῦ γίγνεται θήλεος καὶ
[1, 1]	πλεῖστα. Τούτων δ´ αὐτῶν ὅσα	μὲν	ἐκ συνδυασμοῦ γίγνεται τῶν συγγενῶν
[1, 8]	ψυχρός. Οἱ δ´ ὄρχεις τοῖς	μὲν	ἐκτὸς τοῖς δ´ ἐντός διὰ
[1, 11]	ἀλλὰ διέσπασται μελέων φύσις, ἡ	μὲν	ἐν ἀνδρός διὰ τί γὰρ
[1, 12]	κινήσεως. Τῶν δὲ τοιούτων ἐνίων	μὲν	ἐν αὐτοῖς ἡ ἀρχὴ τῆς
[1, 3]	πάντα. Τὰ δὲ ζῳοτόκα πάντα	μὲν	ἐν τῷ ἔμπροσθεν ἔχει τοὺς
[1, 6]	γὰρ ἐπαναδιπλώσεως τοῦ πόρου τὸ	μὲν	ἔναιμον μέρος ἐστὶ τὸ δ´
[1, 4]	πόρους δὲ μόνον ἢ ἔχοντα	μὲν	ἐντὸς δ´ ἔχοντα, πάντα ταχύτερα
[1, 8]	ἐντός, τοὺς δ´ ὄρχεις τὰ	μὲν	ἐντὸς τὰ δ´ ἐκτός, αἴτιον
[1, 5]	καὶ δι´ ἣν αἰτίαν τὰ	μὲν	ἔξω τὰ δ´ ἐντός. ~Ὅσα
[1, 11]	γίγνεσθαι τῶν ὁμοιομερῶν· πλὴν ἐκεῖνος	μὲν	ἐπὶ πάντων, οὗτοι δ´ ἐπὶ
[1, 1]	τῆς ὕλης, ταῦτα δὲ γεννᾷ	μὲν	ἕτερον δὲ γένος, καὶ τὸ
[1, 1]	ἐστι, τῶν δ´ ἀναίμων τὰ	μὲν	ἔχει τὸ θῆλυ καὶ τὸ
[1, 11]	ψυλλῶν· ἐκ δὲ τούτων γίγνεται	μὲν	ζῷα οὐκέτι δ´ ὅμοια τὴν
[1, 8]	πρὸς τὰ πρανῆ συμβαίνειν, τοῖς	μὲν	ζῳοτόκοις διὰ τὰ ἔμβρυα ἐν
[1, 7]	σελάχη καὶ οἱ ἔχεις θύραζε	μὲν	ζῳοτοκοῦσιν, ἐν αὑτοῖς δ´ ᾠοτοκοῦσι
[1, 10]	ἀπιόντος τοῦ σπέρματος) τέτταρα, πρῶτον	μὲν	ἡ σφοδρότης τῆς ἡδονῆς· μᾶλλον
[1, 14]	ὅταν ᾖ μήπω διηττημένη, ἔνεστι	μὲν	ἡ τροφή, δεῖται δ´ ἐργασίας
[1, 2]	δὲ τυγχάνει μόρια ὄντα τοῦ	μὲν	θήλεος αἱ καλούμεναι ὑστέραι τοῦ
[1, 7]	οὔτε τὰ ᾠοτοκοῦντα, ἀλλ´ οἱ	μὲν	ἰχθύες κάτω καθάπερ ἄνθρωπος καὶ
[1, 1]	καὶ ἀναίμοις. Καὶ τούτων τοῖς	μὲν	καθ´ ὅλον τὸ γένος οἷον
[1, 13]	ἀπεληλυθὸς ᾖ, ἔτι δὲ γίγνηται	μὲν	κάθαρσις, μὴ τοσαύτη δὲ ὥστε
[1, 9]	οἱ μύρμηκες, τὰ δὲ συνδυάζεται	μὲν	καὶ γεννῶσιν, οὐχ ὁμογενῆ δ´
[1, 7]	ὁμοίως ἔχει πάντα, ἀλλ´ ἄνθρωποι	μὲν	καὶ τὰ πεζὰ πάντα κάτω
[1, 1]	ἐν τοῖς φυτοῖς ὑπάρχει τὰ	μὲν	καρποφόρα δένδρα τοῦ αὐτοῦ γένους,
[1, 9]	ᾠόν. Τὰ δὲ μαλάκια συμπλέκεται	μὲν	κατὰ τὸ στόμα ἀντερείδοντα καὶ
[1, 1]	δὲ κατὰ παντὸς εἰπεῖν, ὅσα	μὲν	κατὰ τόπον μεταβλητικὰ τῶν ζῴων
[1, 8]	καὶ ὅλως διὰ τί τοῖς	μὲν	κάτω τοῖς δὲ ἄνω πρὸς
[1, 11]	τῆς Φιλότητος λέγων· ᾗ πολλαὶ	μὲν	κόρσαι ἀναύχενες ἐβλάστησαν, εἶθ´ οὕτω
[1, 11]	ταῖς σαρξίν· τοῖς δὲ ταῦτα	μὲν	μὴ λέγουσιν ἀπὸ παντὸς δ´
[1, 17]	γίγνεσθαι ἐξ ἀμφοῖν) Καὶ τὰ	μὲν	μὴ προϊέμενα σπέρμα πολὺν χρόνον
[1, 1]	τῶν σωμάτων) λοιπὸν δὲ τῶν	μὲν	μορίων τὰ πρὸς τὴν γένεσιν
[1, 1]	μεταβλητικὰ τῶν ζῴων ὄντα τὰ	μὲν	νευστικὰ τὰ δὲ πτηνὰ τὰ
[1, 13]	οὐ διὰ παντός. Ἀλλὰ τοῦτο	μὲν	νοσηματῶδες, διόπερ ὀλίγαις καὶ ὀλιγάκις
[1, 1]	τούτων ἐγίγνετο ζῷα συνδυαζομένων, εἰ	μὲν	ὁμογενῆ, καὶ τὴν ἐξ ἀρχῆς
[1, 3]	δύο σπερματικούς· τὰ δ´ ἔχει	μὲν	ὄρχεις, ἐντὸς δ´ ἔχει τούτους
[1, 6]	ἣν μὲν οὖν αἰτίαν τὰ	μὲν	ὄρχεις ἔχει τὰ δ´ οὐκ
[1, 6]	αἰδοῖον ὥσπερ εἴρηται πρότερον, αἰδοῖον	μὲν	ὅτι οὐδὲ σκέλη, ὄρχεις δὲ
[1, 1]	ὁμογενῆ γεννᾶν, τὰ δὲ γεννᾷ	μέν,	οὐ μέντοι τά γε ὁμογενῆ·
[1, 14]	θῆλυ εἰς τὴν γένεσιν γονὴν	μὲν	οὐ συμβάλλεται, συμβάλλεται δέ τι
[1, 1]	τοῖς φυτοῖς· ἔνια γὰρ αὐτὰ	μὲν	οὐ συνίσταται καθ´ αὑτὰ χωρίς,
[1, 1]	αὐτοῦ γένους, τὰ δ´ αὐτὰ	μὲν	οὐ φέρει καρπόν, συμβάλλεται δὲ
[1, 12]	τὸ περίττωμα. Ἔτι τόπος συντήγματι	μὲν	οὐθεὶς ἀποδέδοται κατὰ φύσιν ἀλλὰ
[1, 11]	σπέρμα γίγνοιτο. πολλὰ δὲ τὰ	μὲν	οὐκ ἔχει, τὰ δὲ καὶ
[1, 5]	διὰ τὰς ἀκάνθας. Δι´ ἣν	μὲν	οὖν αἰτίαν ἔχουσι τὰ ἔχοντα
[1, 6]	φερόμενον λίαν μακράν. Δι´ ἣν	μὲν	οὖν αἰτίαν τὰ μὲν ὄρχεις
[1, 8]	μέρει τῆς ὑστέρας. ~Δι´ ἣν	μὲν	οὖν αἰτίαν ὑπεναντίως ἔχουσι τὰ
[1, 11]	οὐ διηρθρωμένον τὸ γράμμα. ~Ὅτι	μὲν	οὖν ἀπὸ παντὸς ἔρχεται τὸ
[1, 12]	σύντηγμα ἢ περίττωμα εἶναι. Οἱ	μὲν	οὖν ἀρχαῖοι ἐοίκασιν οἰομένοις εἶναι
[1, 4]	διὰ μικρότητα τοῦ σώματος. ~Τὰ	μὲν	οὖν εἰρημένα μόρια τοῖς ζῴοις
[1, 8]	παρέχει καὶ τὴν στάσιν. Τοῖς	μὲν	οὖν ἐντὸς ἔχουσι τοὺς ὄρχεις
[1, 13]	πῶς καὶ τίνα τρόπον. (Ὅτι	μὲν	οὖν ἐστιν ἐσχάτη τροφὴ τὸ
[1, 9]	περὶ τὴν γαστέρα κύτος. ~Πῶς	μὲν	οὖν ἔχουσι τῇ θέσει περὶ
[1, 12]	οἷον ἰτέα καὶ αἴγειρος. Εἰσὶ	μὲν	οὖν καὶ ἕτεραι αἰτίαι τούτου
[1, 12]	τροφῆς ἐστιν ἢ χρησίμης. Ἄχρηστον	μὲν	οὖν λέγω ἀφ´ ἧς μηθὲν
[1, 11]	ἄλλα συμβαίνει λέγειν ἀδύνατα. Πρῶτον	μὲν	οὖν ὅτι οὐθὲν σημεῖον ἡ
[1, 12]	τῆς παρὰ φύσιν ἀναλύσεως) Ὅτι	μὲν	οὖν οὐκ ἂν εἴη μέρος
[1, 15]	ἀλλ´ εἰς τὸ ποιόν. Ὅτι	μὲν	οὖν οὔτ´ ἀπὸ παντὸς ἀπέρχεται
[1, 4]	τὴν ὀχείαν σφόδρα μεγάλους. Θᾶττον	μὲν	οὖν ὀχεύουσι τὰ ἐντὸς ἔχοντα·
[1, 10]	λίαν τῶν ἐντόμων ἐστίν. ~Τὰ	μὲν	οὖν περὶ τὴν γένεσιν ὄργανα
[1, 13]	δ´ οὐ ποιεῖ τοῦτο. ~Ὅτι	μὲν	οὖν περίττωμά ἐστι τὸ σπέρμα
[1, 16]	ἡ κίνησις τῆς τέχνης. Ὅσα	μὲν	οὖν προΐεται σπέρμα συμβάλλεται τοῦτον
[1, 12]	πρότερον τὸ δ´ ὕστερον. Τῆς	μὲν	οὖν πρώτης τροφῆς περίττωμα φλέγμα
[1, 14]	μάλιστα κατὰ φύσιν ἐστίν. ~Ὅτι	μὲν	οὖν συμβάλλεται τὸ θῆλυ εἰς
[1, 12]	καὶ τὸ θῆλυ χωρίς. {Γονὴ	μὲν	οὖν τὸ ἀπὸ τοῦ γεννῶντος
[1, 14]	ἤδη ἓν γίγνεται μόνον. Ὅτι	μὲν	οὖν τὸ θῆλυ εἰς τὴν
[1, 7]	ἡ φύσις τὸ ἔσχατον. Διὰ	μὲν	οὖν τὸ ψυχρὰ εἶναι μαλακόδερμα
[1, 17]	αὐτὴ τοῖς αὑτῆς μορίοις. ~Ἐν	μὲν	οὖν τοῖς ζῴοις πᾶσι τοῖς
[1, 1]	ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως περὶ	μὲν	οὖν τῶν ἄλλων εἴρηται (ὁ
[1, 14]	καταμήνια ταῖς πλείσταις. Ἐν ὅσοις	μὲν	οὖν τῶν ζωὴν ἐχόντων μὴ
[1, 2]	δένδρεσιν οἷον ὁ ἰξός. ~(Περὶ	μὲν	οὖν φυτῶν αὐτὰ καθ´ αὑτὰ
[1, 1]	ὁ λόγος τῆς οὐσίας (ταῦτα	μὲν	οὖν ὡς ἕν τι σχεδὸν
[1, 13]	γίγνεσθαι ἐκεῖνο οὐκ ἔστιν. Διότι	μὲν	οὖν ὥσπερ τὸ σπέρμα καὶ
[1, 8]	δὲ τοῦτο ἐκ τοῦ σπέρμα	μὲν	πάντα φέρειν τὰ ζῷα, περίττωμα
[1, 9]	τῶν ὀστρακοδέρμων (τούτων δὲ περὶ	μὲν	πάντων ἄδηλον, τὰ δὲ πλεῖστα
[1, 14]	ἄνευ ᾠοτοκίας) τούτοις δὲ γίγνεται	μὲν	πᾶσιν, πλὴν εἴ τι πεπήρωται
[1, 1]	λόγος εἰς ἓν συνήγαγε, τῶν	μὲν	περὶ τὰ μόρια τελευταῖα ταῦτα,
[1, 17]	γνώσεώς τινος πάντα μετέχουσι, τὰ	μὲν	πλείονος τὰ δ´ ἐλάττονος τὰ
[1, 4]	τινος χάριν. Ἔστι δὲ τῶν	μὲν	πλείστων ζῴων ἔργον σχεδὸν οὐθὲν
[1, 15]	τὰ ἄκρα ἑκατέρων, ᾗ τὸ	μὲν	ποιητικὸν καὶ κινοῦν τὸ δὲ
[1, 15]	τὰ τοιαῦτα τῶν ζῴων συμπλέκεται	μὲν	πολὺν χρόνον, διαλυθέντα δὲ γεννᾷ
[1, 3]	πᾶσιν· ταύτας δ´ ἔχουσι τὰ	μὲν	πρὸς τοῖς ἄρθροις, καθάπερ αἵ
[1, 12]	τῶν μορίων. Ἔστι γὰρ τὸ	μὲν	πρότερον τὸ δ´ ὕστερον. Τῆς
[1, 9]	ζῴων· ᾠὸν γὰρ ἴσχει τὸ	μὲν	πρῶτον ἀδιόριστον, ἔπειτα διακρινόμενον γίγνεται
[1, 9]	πω. Τῶν δ´ ἐντόμων τὰ	μὲν	συνδυάζεται καὶ ἡ γένεσις αὐτῶν
[1, 12]	πεφυκὸς σπέρμα ἐροῦμεν, καὶ οἱ	μὲν	σύντηγμα, φαίνεται δὲ περίττωμα μᾶλλον.
[1, 12]	ξηρᾶς ὑποστάσεως ἀποχώρησιν. Ἔτι ἡ	μὲν	σύντηξις ἀεὶ νοσώδης, ἡ δὲ
[1, 15]	παρὰ τοῦ θήλεος, ἢ τὸ	μὲν	σῶμα οὐθὲν κοινωνεῖ τοῦ σπέρματος,
[1, 14]	τῇ τοῦ γάλακτος πήξει τὸ	μὲν	σῶμα τὸ γάλα ἐστίν, ὁ
[1, 10]	πάντα, διὰ τίν´ αἰτίαν τὰ	μὲν	τὰ δ´ οὔ· καὶ τὰ
[1, 5]	οὐκ ἐνδέχεται διὰ τὸ τῶν	μὲν	τὰ σκέλη ὑπὸ μέσην εἶναι
[1, 8]	τὰ δ´ ἐκτός, αἴτιον τοῦ	μὲν	τὰς ὑστέρας ἐντὸς εἶναι πᾶσιν
[1, 11]	ἐν δ´ ἐχύθη καθαροῖσι· τὰ	μὲν	τελέθουσι γυναῖκες, ψύχεος ἀντιάσαντα Φαίνονται
[1, 5]	τὸ πρὸς τὸν συνδυασμὸν τὰ	μὲν	τετράποδα ἔχει· ἐνδέχεται γὰρ αὐτοῖς
[1, 14]	κάθαρσιν. Διὸ καὶ μιγνυμένη ἐκείνη	μὲν	τῇ γονῇ, αὕτη δὲ καθαρᾷ
[1, 17]	γεοειδοῦς καὶ ὑγρᾶς. Ἀλλὰ περὶ	μὲν	τῆς τούτων γενέσεως ὕστερον λεκτέον.
[1, 10]	οὐδ´ ἄλλο οὐθέν, ἢ συμβάλλεται	(μέν	τι, οὐ σπέρμα δέ. Ἔτι
[1, 13]	τῶν ὑστερῶν. Ὅταν οὖν πολὺ	μὲν	τὸ ἀπεληλυθὸς ᾖ, ἔτι δὲ
[1, 13]	παύεται τῆς ἡλικίας ληγούσης τοῖς	μὲν	τὸ δύνασθαι γεννᾶν τοῖς δὲ
[1, 2]	ὅλου λέγεται τοῦ ζῴου τοῦ	μὲν	τὸ θῆλυ τοῦ δὲ τὸ
[1, 14]	θῆλυ καὶ τὸ ἄρρεν, τούτοις	μὲν	τὸ σπέρμα οἷον κύημά ἐστιν.
[1, 12]	ἢ τροφήν. (Λέγω δὲ περίττωμα	μὲν	τὸ τῆς τροφῆς ὑπόλειμμα, σύντηγμα
[1, 9]	γένη τέτταρα τὰ λοιπά, ἓν	μὲν	τὸ τῶν μαλακοστράκων, δεύτερον δὲ
[1, 7]	καὶ τῶν ἱστοριῶν. Ὥστε διὰ	μὲν	τὸ ᾠοτόκα εἶναι τελείων ᾠῶν
[1, 13]	τῶν καλουμένων καταμηνίων ἔκκρισις. Ὅτι	μὲν	τοίνυν ἐστὶ τὰ καταμήνια περίττωμα
[1, 4]	εἴη διὰ τούτων θάτερον. Ὅτι	μὲν	τοίνυν οὐκ ἀναγκαῖον πρὸς τὴν
[1, 1]	ἐν πᾶσίν ἐστιν, ἀλλ´ ἐν	μὲν	τοῖς ἐναίμοις ἔξω ὀλίγων ἅπασι
[1, 4]	στασιμωτέραν ποιοῦσι τὴν κίνησιν, ἐν	μὲν	τοῖς ζῳοτόκοις οἷον ἵπποις τε
[1, 11]	καὶ μὴ ἅμα ἀλλ´ ἐν	μὲν	τοῖς πρότερον ἐν δὲ τοῖς
[1, 2]	καὶ τὸ θῆλυ διαφέρει κατὰ	μὲν	τὸν λόγον τῷ δύνασθαι ἕτερον
[1, 2]	τὴν αἴσθησιν μορίοις τισίν· κατὰ	μὲν	τὸν λόγον τῷ τὸ ἄρρεν
[1, 13]	δὲ μή, αἴτιον ὅτι ταῖς	μὲν	τοσαύτη γίγνεται ἰκμὰς ὅση μετὰ
[1, 15]	τῶν καταμηνίων φύσις. ~Καὶ περὶ	μὲν	τούτων διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον.
[1, 13]	συντήγματι ταὐτόν ἐστιν. Καὶ περὶ	μὲν	τούτων διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον.
[1, 17]	καὶ τὸ ἄρρεν. Ἀλλὰ περὶ	μὲν	τούτων ἐν ἑτέροις ἐπέσκεπται, τοῦ
[1, 12]	οὔτ´ ἐν ταῖς ἀρρωστίαις, ἐν	μὲν	τῷ κάμνειν διὰ τὴν ἀδυναμίαν,
[1, 1]	τοῖς ζῴοις τὰ μέρη· παντὶ	μὲν	τῷ ὅλῳ τὰ ἀνομοιομερῆ, τοῖς
[1, 12]	εὐοδήσῃ ἡ ἀποκάθαρσις. Καὶ ἔνιοι	μὲν	ὑγιάζονται, οἱ δὲ καὶ ἀναιροῦνται.
[1, 9]	ὥσπερ τὰ ὀπισθουρητικά, ὅταν τὸ	μὲν	ὕπτιον τὸ δὲ πρανὲς ἐπαλλάξῃ
[1, 8]	εἰσιν εἴρηται. Διότι δὲ τὰς	μὲν	ὑστέρας ἔχουσι πάντα ἐντός, τοὺς
[1, 9]	λόγοις) Ἔχει δ´ ἡ θήλεια	μὲν	ὑστερικὸν μόριον φανερῶς ἐν ἑκάστῳ
[1, 16]	ἐν τῇ ὕλῃ, καὶ ἡ	μὲν	ψυχὴ ἐν ᾗ τὸ εἶδος
[1, 8]	τοὺς τρόπους γεννῶσιν, ἐν αὑτοῖς	μὲν	ᾠοτοκοῦσιν εἰς δὲ τὸ φανερὸν
[1, 9]	λεκτέον) Τὰ δὲ μαλακόστρακα συνδυάζεται	μὲν	ὥσπερ τὰ ὀπισθουρητικά, ὅταν τὸ
[1, 10]	ἐν Χαλκηδόνι τῷ τέκνῳ συγκεχυμένον	μέντοι	καὶ οὐ διηρθρωμένον τὸ γράμμα.
[1, 1]	τὰ δὲ γεννᾷ μέν, οὐ	μέντοι	τά γε ὁμογενῆ· τοιαῦτα δ´
[1, 7]	δὲ ζῷα ἐν τῷ κάτω	μέρει	τῆς ὑστέρας. ~Δι´ ἣν μὲν
[1, 11]	τὸ ἀπελθὸν εἶναι συνώνυμον τοῖς	μέρεσιν,	οἷον αἷμα ἀπὸ (αἵματος ἢ
[1, 12]	κεχωρισμένον, τὰ δ´ ἄλλα πάντα	μέρη.	Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τῶν παρὰ
[1, 15]	ὥστ´ εἶχεν ἂν δὶς ταὐτὰ	μέρη.	Ἀλλὰ τῇ δυνάμει τὸ τοῦ
[1, 13]	τὸ σπέρμα τῆς εἰς τὰ	μέρη	διαδιδομένης τελευταίας. Καὶ διὰ τοῦτο
[1, 14]	τοιαῦτ´ ἔχει ἐν τῷ σώματι	μέρη	εἰς ἃ τρέπεται ἡ περίττωσις
[1, 11]	Ἔτι εἰ μὲν διεσπασμένα τὰ	μέρη	ἐν τῷ σπέρματι πῶς ζῇ;
[1, 1]	ἡ ὕλη τοῖς ζῴοις τὰ	μέρη·	παντὶ μὲν τῷ ὅλῳ τὰ
[1, 11]	ἄλογά ἐστιν. Ἔτι δὲ τὰ	μέρη	τὰ μὲν δυνάμει τὰ δὲ
[1, 2]	δ´ ἐν τοῖς ἐναίμοις τὰ	μέρη	τὰ πρὸς τὴν μίξιν τοῖς
[1, 2]	ὄργανα δὲ ταῖς δυνάμεσι τὰ	μέρη	τοῦ σώματος, ἀναγκαῖον εἶναι καὶ
[1, 13]	γὰρ τὸ προσελθὸν πρὸς τὰ	μέρη	τῷ ὑπολειφθέντι. Ὥστε τὸ σπέρμα
[1, 14]	μεριζόμενον. Δι´ ἣν δ´ αἰτίαν	μερίζεται	ἔνθα μὲν εἰς πλείω ἔνθα
[1, 14]	τοῦ ἄρρενος ἐν τῷ θήλει	μεριζόμενον.	Δι´ ἣν δ´ αἰτίαν μερίζεται
[1, 13]	ἐκ τοῦ αἵματος πεττομένου καὶ	μεριζομένου	πως γίγνεται τῶν μορίων ἕκαστον,
[1, 12]	καὶ ἐν τοῖς νῦν εἰρημένοις	(μέρος	γάρ τι ἡ διαβολὴ τῆς
[1, 12]	λαμβάνωμεν ἐν τῷ σώματι ἢ	μέρος	εἶναι τῶν κατὰ φύσιν, καὶ
[1, 6]	τοῦ πόρου τὸ μὲν ἔναιμον	μέρος	ἐστὶ τὸ δ´ ἄναιμον, ὃ
[1, 11]	τὸ θῆλυ, ὥστ´ οὐδὲ τὸ	μέρος	ὃ ἔχει ἴδιον τό τε
[1, 6]	τοιούτων ζῴων κατὰ τὸ ἕτερον	μέρος	τῆς ἐπαναδιπλώσεως. Οἱ δὲ ὄφεις
[1, 11]	τὸ θῆλυ εἰς τὸ ἄρρεν	μέρος	τι αὑτοῦ ἀποτείνει· διὸ καὶ
[1, 12]	καὶ νοσηματικόν. Χρησίμου ἄρα περιττώματος	μέρος	τί ἐστι τὸ σπέρμα. Χρησιμώτατον
[1, 12]	μὲν οὖν οὐκ ἂν εἴη	μέρος	φανερόν· ὁμοιομερὲς μὲν γάρ ἐστιν,
[1, 11]	οὖν ὅτι οὐκ ἀπὸ παντὸς	μέρους	ἀπιόντος γίγνονται ὅσα ἑτερογενῆ· ὅμοια
[1, 17]	καὶ ἐκ τοῦ σπέρματος ἐκ	μέρους	γίγνεται τὸ φυόμενον, τὸ δὲ
[1, 14]	ἂν κεχωρισμένα ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ	μέρους	εὐθὺς ἀπεκρίνετο οὔτε ἅμα ἐλθόντα
[1, 11]	τούτοις ἀπὸ πάντων ἂν τῶν	μερῶν	τὸ σπέρμα γίγνοιτο. πολλὰ δὲ
[1, 5]	τῶν μὲν τὰ σκέλη ὑπὸ	μέσην	εἶναι τὴν γαστέρα, τὰ δ´
[1, 17]	ἄρρενος συνδεδυασμένων, μίξασα ταῦτα διέθηκε	μετ´	ἀλλήλων· διὸ ἐν τοῖς φυτοῖς
[1, 13]	μή, ἐν τοῖς προειρημένοις φανερόν.	Μετὰ	δὲ ταῦτα διοριστέον περίττωμά τε
[1, 15]	τύχῃ κύουσα ἡ ὄρνις, ἐὰν	μετὰ	ταῦτα ὀχεύηται μήπω μεταβεβληκότος τοῦ
[1, 2]	μετακινουμένης πολλὰ συμμεταβάλλειν εἴωθε τῶν	μετὰ	τὴν ἀρχήν. Δῆλον δὲ τοῦτο
[1, 4]	ἄν, καὶ ἤδη ταῦρός τις	μετὰ	τὴν ἐκτομὴν εὐθέως ὀχεύσας ἐπλήρωσε
[1, 13]	ὡς ἐπὶ τὸ πολύ, ἀλλὰ	μετὰ	τὴν κάθαρσιν. Ὁτὲ μὲν γὰρ
[1, 13]	καὶ θύραζε ἀπελθεῖν, ταῖς δὲ	μετὰ	τὴν κάθαρσιν συμμύει τὸ στόμα
[1, 13]	μὲν τοσαύτη γίγνεται ἰκμὰς ὅση	μετὰ	τὴν κάθαρσιν ὑπολείπεται ταῖς γονίμοις,
[1, 12]	ἐκ παιδὸς ἀνήρ, ὅτι τόδε	μετὰ	τόδε· ἄλλον δὲ τρόπον ὡς
[1, 12]	Οὐ γὰρ δὴ ὡς τόδε	μετὰ	τόδε οἷον ἐκ τῶν Παναθηναίων
[1, 11]	προσγενομένου ἔσται μεῖζον εἰ μὴ	μεταβάλλει	τὸ προσελθόν; Ἀλλὰ μὴν εἴ
[1, 11]	Ἀλλὰ μὴν εἴ γε δύναται	μεταβάλλειν	τὸ προσελθόν, διὰ τί οὐκ
[1, 15]	ὄρνιθας τὰς γενναίας σπουδαζόντων ποιοῦσι	μεταβάλλοντες	τὰ πρῶτα ὀχεῖα καὶ τὰ
[1, 2]	τὸ ἄρρεν· πολλὰ γοῦν συμμεταβάλλει	μεταβαλλόντων	ᾗ θῆλυ καὶ ἄρρεν, ὡς
[1, 11]	ψύχεος ἀντιάσαντα Φαίνονται δ´ οὖν	μεταβάλλουσαι	καὶ γυναῖκες καὶ ἄνδρες, ὥσπερ
[1, 13]	τὰ καταμήνια καὶ φωνήν τε	μεταβάλλουσι	καὶ ἐπισημαίνει τὰ περὶ τοὺς
[1, 15]	ἐὰν μετὰ ταῦτα ὀχεύηται μήπω	μεταβεβληκότος	τοῦ ᾠοῦ ἐκ τοῦ ὠχρὸν
[1, 1]	εἰπεῖν, ὅσα μὲν κατὰ τόπον	μεταβλητικὰ	τῶν ζῴων ὄντα τὰ μὲν
[1, 2]	δὲ νοεῖν ὅτι μικρᾶς ἀρχῆς	μετακινουμένης	πολλὰ συμμεταβάλλειν εἴωθε τῶν μετὰ
[1, 13]	γιγνομένων τῶν καταμηνίων συλλαμβάνουσιν, ἢ	μεταξὺ	γιγνομένων ὕστερον δὲ μή, αἴτιον
[1, 17]	Τὰ δ´ ὀστρακόδερμα τῶν ζῴων	μεταξὺ	ὄντα τῶν ζῴων καὶ τῶν
[1, 2]	θῆλυ καὶ ἄρρεν, ὡς ἀρχῆς	μεταπιπτούσης.	~Ἔχει δὲ τὰ περὶ τοὺς
[1, 7]	τὸ ζῳοτοκεῖν κάτω, καὶ ἀμφοτέρων	μετειλήφασιν.	Τὰ δ´ εὐθὺς ζῳοτοκοῦντα πάντα
[1, 8]	δ´ ἀμφοτέρως ἔχει διὰ τὸ	μετειληφέναι	ἀμφοτέρων καὶ εἶναι καὶ ζῳοτόκα
[1, 7]	τοῖς ᾠοτόκοις διὰ τὸ ἀμφοτέρων	μετέχειν	τῶν εἰδῶν· καὶ γὰρ πρὸς
[1, 17]	ἀλλὰ καὶ γνώσεώς τινος πάντα	μετέχουσι,	τὰ μὲν πλείονος τὰ δ´
[1, 6]	ἐχόντων· ἀγονώτεροι γάρ εἰσι τῶν	μετριαζόντων	διὰ τὸ μὴ γόνιμον εἶναι
[1, 16]	τῶν ζῴων οἷον ταῖς ὄρνισι	μέχρι	τινὸς ἡ φύσις δύναται γεννᾶν·
[1, 13]	ἔτι γίγνεσθαι· καὶ γὰρ ὕστερον	μέχρι	τινὸς φοιτᾷ τὰ καταμήνια, ὀλίγα
[1, 15]	δὲ γεννᾷ ταχέως. Συνδεδύασται γὰρ	μέχρις	οὗ ἂν συστήσῃ, ὥσπερ ἡ
[1, 15]	τὰ ᾠά, ὧν δ´ ἂν	μή,	ἄγονα, ὡς οὐκ εἰς τὸ
[1, 13]	ἢ μεταξὺ γιγνομένων ὕστερον δὲ	μή,	αἴτιον ὅτι ταῖς μὲν τοσαύτη
[1, 11]	ἐν ἑκάστῳ τῶν μορίων, καὶ	μὴ	ἅμα ἀλλ´ ἐν μὲν τοῖς
[1, 4]	γεννᾶν τὰ ἐκτεμνόμενα, ἐπεὶ εἰ	μὴ	ἀνεσπῶντο ἐδύναντο ἄν, καὶ ἤδη
[1, 11]	ἀπὸ παντὸς ἀπιέναι. Κἂν εἰ	μὴ	ἀπὸ παντὸς ἀπέρχεται, οὐθὲν ἄλογον
[1, 10]	ἀπὸ παντός· εὔλογον γὰρ εἰ	μὴ	ἀπὸ παντός, μηδ´ ἀπ´ ἀμφοτέρων
[1, 11]	οἷον ἀπὸ τοῦ τέκτονος ἀλλὰ	μὴ	ἀπὸ τῆς ὕλης. Νῦν δ´
[1, 11]	γίγνεσθαι αἷμα καὶ σάρκας, ἀλλὰ	μὴ	αὐτὸ εἶναι ἐκεῖνο καὶ αἷμα
[1, 13]	τὸ ἄναιμα γὰρ εἶναι καὶ	μὴ	γίγνεσθαι πιμελὴν ἐν αὐτοῖς τὸ
[1, 10]	ἂν μὴ ἔλθῃ τοῦτο συμβαίνειν	μὴ	γίγνεσθαι. Πρὸς δὲ τούτοις αἱ
[1, 1]	συμβέβηκεν εὐλόγως· εἰ γὰρ ὅσα	μὴ	γίγνεται ἐκ ζῴων, ἐκ τούτων
[1, 13]	ὑπάρχῃ σύμμετρος. Διὸ οὔτε ὅλως	μὴ	γιγνομένων αὐτῶν γεννᾷ τὸ θῆλυ
[1, 13]	τὸ ὑπολειφθὲν συνίσταται. Ὅσαι δὲ	μὴ	γιγνομένων τῶν καταμηνίων συλλαμβάνουσιν, ἢ
[1, 6]	εἰσι τῶν μετριαζόντων διὰ τὸ	μὴ	γόνιμον εἶναι τὸ σπέρμα τὸ
[1, 6]	γονήν, τοῦτο δ´ ἐκείνοις συμβαίνει	μὴ	δεχομένοις τὴν θάλατταν, εἰσὶ δὲ
[1, 14]	τινι τὸ θῆλύ ἐστι τῷ	μὴ	δύνασθαι πέττειν ἐκ τῆς τροφῆς
[1, 1]	κατὰ τὴν συγγένειαν· ὅσα δὲ	μὴ	ἐκ ζῴων ἀλλ´ ἐκ σηπομένης
[1, 1]	τοιαῦτα δ´ ἐστὶν ὅσα γίγνεται	μὴ	ἐκ ζῴων συνδυαζομένων ἀλλ´ ἐκ
[1, 10]	ἐντεῦθέν φασιν, ὅθεν δ´ ἂν	μὴ	ἔλθῃ τοῦτο συμβαίνειν μὴ γίγνεσθαι.
[1, 11]	τῶν ἐντόμων. Καὶ γὰρ εἰ	μὴ	ἐν πᾶσιν, ἀλλ´ ἐπὶ τῶν
[1, 13]	εἴτε πάντα προΐεται σπέρμα εἴτε	μή,	ἐν τοῖς προειρημένοις φανερόν. Μετὰ
[1, 6]	σπέρμα πεττόμενον ἀθρόον ἔχουσιν ὥστε	μὴ	ἐν τῷ θιγγάνειν ἀλλήλων πέττειν
[1, 5]	ὄρχεις ἢ μὴ ἔχειν ἢ	μὴ	ἐνταῦθ´ ἔχειν· τοῖς γὰρ ἔχουσιν
[1, 11]	ἀφ´ ἑνὸς ἀπιέναι μόνον εἴπερ	μὴ	ἐξ αἵματος αἷμα γίγνεται. Διὰ
[1, 12]	τῶν ζῴων ἔνια ἐν ὅσοις	μή	ἐστι διωρισμένον τὸ ἄρρεν καὶ
[1, 12]	πάντων ὑγρὰ μᾶλλον) οἷς δὲ	μή	ἐστιν αὕτη, κατὰ τὴν τῆς
[1, 6]	καθάπερ εἴρηται, διά τε τὸ	μὴ	εὖ ἀλλὰ τὸ ἀναγκαῖον μόνον
[1, 12]	γίγνεσθαι καὶ ἀρρώστημα ὅταν αὐτῶν	μὴ	εὐοδήσῃ ἡ ἀποκάθαρσις. Καὶ ἔνιοι
[1, 6]	τὰ δ´ ἐντός. ~Ὅσα δὲ	μὴ	ἔχει, καθάπερ εἴρηται, διά τε
[1, 5]	ἔχειν ἀνάγκη καὶ ὄρχεις ἢ	μὴ	ἔχειν ἢ μὴ ἐνταῦθ´ ἔχειν·
[1, 4]	τῆς τροφῆς, οὕτω καὶ τὰ	μὴ	ἔχοντα ὄρχεις πόρους δὲ μόνον
[1, 8]	καὶ τῶν ἐχόντων καὶ τῶν	μὴ	ἐχόντων ὄρχεις, ταῖς τῶν ᾠοτόκων
[1, 8]	αὐτός ἐστι καὶ ἐν τοῖς	μὴ	ἔχουσι γεννητικὸν αἰδοῖον τῷ τῆς
[1, 14]	ἔτι δ´ (οὐδὲ τοῖς αἷμα	μὴ	ἔχουσιν ἀλλὰ τὸ ἀνάλογον· ὅπερ
[1, 3]	ἑκατέρου πόρον ὥσπερ ἐν τοῖς	μὴ	ἔχουσιν ὄρχεις, συνάπτοντας εἰς ἓν
[1, 11]	γὰρ μὴ ψυχὴν ἔχοντα οὔτε	μὴ	ζωήν τινα δύναιτ´ ἂν σώζεσθαι,
[1, 13]	τοῦ θήλεος οὐθὲν γεννᾶται ἐὰν	μὴ	ἡ τῶν καλουμένων καταμηνίων ἰκμὰς
[1, 17]	ταύτης τυχεῖν τῆς γνώσεως ἀλλὰ	μὴ	κεῖσθαι τεθνεὸς καὶ μὴ ὄν.
[1, 12]	καὶ ἐνίων ζῴων ἐν οἷς	μὴ	κεχώρισται τὸ θῆλυ καὶ τὸ
[1, 14]	μὲν οὖν τῶν ζωὴν ἐχόντων	μὴ	κεχώρισται τὸ θῆλυ καὶ τὸ
[1, 4]	ἔχουσιν οἱ πόροι πρὸς τὸ	μὴ	λάβρον μηδὲ ταχεῖαν εἶναι τὴν
[1, 2]	τοῦ ἄρρενος συμβαίνει γίγνεσθαι δεῖ	μὴ	λανθάνειν. Τῷ γὰρ ἀποκρίνεσθαι τὸ
[1, 11]	σαρξίν· τοῖς δὲ ταῦτα μὲν	μὴ	λέγουσιν ἀπὸ παντὸς δ´ ἀπιέναι
[1, 11]	ἑτέρου προσγενομένου ἔσται μεῖζον εἰ	μὴ	μεταβάλλει τὸ προσελθόν; Ἀλλὰ μὴν
[1, 3]	γυναῖκες καὶ πάντα τὰ ζῳοτοκοῦντα	μὴ	μόνον θύραζε ἀλλὰ καὶ ἐν
[1, 17]	ἀλλὰ μὴ κεῖσθαι τεθνεὸς καὶ	μὴ	ὄν. Διαφέρει δ´ αἰσθήσει τὰ
[1, 10]	ἢ οὐ πάντα, καὶ εἰ	μὴ	πάντα, διὰ τίν´ αἰτίαν τὰ
[1, 8]	φέρειν τὰ ζῷα, περίττωμα δὲ	μὴ	πᾶσι γίγνεσθαι ὑγρόν. Ἐπεὶ οὖν
[1, 8]	ὑπεναντιοῦται διὰ σκληρότητα πρὸς τὸ	μὴ	περιληπτικὴν εἶναι μηδὲ μαλθακὴν (καὶ
[1, 14]	ὕλην, καὶ μήτε ἔλαττον ὥστε	μὴ	πέττειν μηδὲ συνιστάναι, μήτε πλεῖον
[1, 12]	δὲ τῷ γήρᾳ διὰ τὸ	μὴ	πέττειν τὸ ἱκάνον τὴν φύσιν,
[1, 12]	δὲ ἀγονώτεροι φαίνονται εἶναι τῶν	μὴ	πιόνων, καὶ γυναῖκες καὶ ἄνδρες
[1, 8]	τῆς ῥάχεως· δεῖ μὲν γὰρ	μὴ	πλανᾶσθαι ἀλλ´ ἑδραίους εἶναι, τοιοῦτος
[1, 8]	πόρους τοὺς σπερματικοὺς ἐρηρεῖσθαι καὶ	μὴ	πλανᾶσθαι καὶ τοῖς θήλεσι τὰς
[1, 6]	θάλατταν, εἰσὶ δὲ εὔφθαρτοι τοῦτο	μὴ	ποιοῦντες· οὔκουν δεῖ ἐν τῷ
[1, 1]	ἀεὶ ζητεῖ τέλος. Ὅσα δὲ	μὴ	πορευτικὰ καθάπερ τὰ ὀστρακόδερμα τῶν
[1, 17]	ἐξ ἀμφοῖν) Καὶ τὰ μὲν	μὴ	προϊέμενα σπέρμα πολὺν χρόνον συμπεπλέχθαι
[1, 14]	γένεσιν ἱκανὸν μόνον, ἔξω δὲ	μὴ	προΐεσθαι. Ὅσα δὲ ζῳοτόκα ἄνευ
[1, 14]	Σημεῖον δὲ τοῦ τὸ θῆλυ	μὴ	προΐεσθαι σπέρμα καὶ τὸ γίγνεσθαι
[1, 16]	εἰς τὴν γένεσιν· ὅσα δὲ	μὴ	προΐεται ἀλλ´ ἐναφίησι τὸ θῆλυ
[1, 11]	ἐστιν. Ἔτι εἰ τὸ θῆλυ	μὴ	προΐεται σπέρμα τοῦ αὐτοῦ λόγου
[1, 14]	πᾶσιν ἀλλ´ ὅσων αἱ ὑστέραι	μὴ	πρὸς τῷ ὑποζώματί εἰσι μηδ´
[1, 10]	τι ἢ οὔ, καὶ εἰ	μὴ	σπέρμα, πότερον οὐδ´ ἄλλο οὐθέν,
[1, 12]	τῆς φύσεως. Τεκμήριον δὲ τοῦ	μὴ	σύντηγμα εἶναι ἀλλὰ περίττωμα μᾶλλον
[1, 11]	τῷ ἀπελθεῖν ἀπὸ παντὸς ἢ	μὴ	τῆς αἰτίας οὔσης ἀλλ´ ἐν
[1, 7]	κάτω εἶναι ἢ ἄνω, ὅπου	μή	τι ἐμποδίζει ἕτερον ἔργον τῆς
[1, 13]	ἔτι δὲ γίγνηται μὲν κάθαρσις,	μὴ	τοσαύτη δὲ ὥστε συνεξικμάζειν τὸ
[1, 13]	ῥύσις αἵματος οὔτε τι ἄλλο	μὴ	τῶν καταμηνίων ἱσταμένων· ἐάν τε
[1, 12]	διὰ τὸ προσλαμβάνειν τι〉 τῆς	μὴ	χρησίμου τροφῆς. Εἰ δέ γ´
[1, 11]	φανερὸν ὅτι ἀδύνατον· οὔτε γὰρ	μὴ	ψυχὴν ἔχοντα οὔτε μὴ ζωήν
[1, 14]	εἰρημένοις, (τοῖς κάτω ἔχουσι καὶ	μὴ	ᾠοτοκοῦσιν) αἰτία ἡ ξηρότης τῶν
[1, 10]	γὰρ εἰ μὴ ἀπὸ παντός,	μηδ´	ἀπ´ ἀμφοτέρων τῶν γεννώντων. Διόπερ
[1, 11]	προΐεται σπέρμα τοῦ αὐτοῦ λόγου	μηδ´	ἀπὸ παντὸς ἀπιέναι. Κἂν εἰ
[1, 11]	τῶν ἄλλων μορίων; εἰ γὰρ	μηδ´	ἀπὸ τῆς ὑστέρας σπέρμα γίγνεται
[1, 11]	παντὸς ἀπέρχεται, οὐθὲν ἄλογον τὸ	μηδ´	ἀπὸ τοῦ θήλεος ἀλλ´ ἄλλον
[1, 11]	ἀπὸ παντὸς ἀπελθεῖν, τί κωλύει	μηδ´	ἐκεῖνα τῷ ἀπὸ παντὸς ἀπελθεῖν
[1, 14]	μὴ πρὸς τῷ ὑποζώματί εἰσι	μηδ´	ᾠοτοκοῦσιν, ἔτι δ´ (οὐδὲ τοῖς
[1, 8]	πρὸς τὸ μὴ περιληπτικὴν εἶναι	μηδὲ	μαλθακὴν (καὶ δερματικήν) οἷον τοῖς
[1, 14]	μήτε ἔλαττον ὥστε μὴ πέττειν	μηδὲ	συνιστάναι, μήτε πλεῖον ὥστε ξηρᾶναι,
[1, 11]	χεῖρας καὶ πόδας) εἴπερ οὖν	μηδὲ	ταῦτα τῷ ἀπὸ παντὸς ἀπελθεῖν,
[1, 4]	πόροι πρὸς τὸ μὴ λάβρον	μηδὲ	ταχεῖαν εἶναι τὴν ἐπιθυμίαν. Οἱ
[1, 14]	ἔσται λόγος. Ἀλλὰ διὰ τὸ	μηθέν	γε διαφέρειν τῷ εἴδει, ἀλλ´
[1, 11]	εἶναι οὗτος τῷ Ἀναξαγόρου, τῷ	μηθὲν	γίγνεσθαι τῶν ὁμοιομερῶν· πλὴν ἐκεῖνος
[1, 8]	ἐμβρύων σωτηρίαν καὶ αὔξησιν συμφέρει	μηθὲν	ἐπεῖναι βάρος ἐπὶ ταῖς ὑστέραις.
[1, 12]	μὲν οὖν λέγω ἀφ´ ἧς	μηθὲν	ἔτι συντελεῖται εἰς τὴν φύσιν
[1, 13]	ἀπὸ τοῦ θήλεος· καὶ εἰ	μηθέν,	πότερον οὐδὲ ἄλλο οὐθὲν συμβάλλεται
[1, 6]	σκέλη, ὄρχεις δὲ διὰ τὸ	μῆκος—	ἀλλὰ πόρους ὥσπερ οἱ ἰχθύες·
[1, 7]	ἀνάγκη δυστοκίαν εἶναι διὰ τὸ	μῆκος	τῆς φορᾶς, ἐπεὶ καὶ νῦν
[1, 6]	ἰχθύων, οὐ μόνον διὰ τὸ	μῆκος	τῶν πόρων ἀλλὰ καὶ διὰ
[1, 7]	ὅσα ᾠοτοκεῖ τῶν τετραπόδων. Οὐ	μὴν	ἀλλ´ ἔχουσι καὶ αὗται αἱ
[1, 11]	τῆς συνθέσεως πῶς ἐνδέχεται; ἀλλὰ	(μὴν	ἄνευ γε ταύτης οὐκ ἂν
[1, 11]	ἢ σάρκα ἀπὸ σαρκός. Ἀλλὰ	μὴν	εἴ γ´ ἐξ ἑτέρου τινὸς
[1, 11]	μὴ μεταβάλλει τὸ προσελθόν; Ἀλλὰ	μὴν	εἴ γε δύναται μεταβάλλειν τὸ
[1, 14]	τῇ γενέσει οἷον ὀρεύς, οὐ	μὴν	ἐπιπολάζουσί γε αἱ καθάρσεις ὥσπερ
[1, 12]	δ´ ἄλλα πάντα μέρη. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδὲ τῶν παρὰ φύσιν οὐδὲ
[1, 12]	Ἀνάγκη ἄρα περίττωμα εἶναι. Ἀλλὰ	μὴν	περίττωμά γε πᾶν ἢ ἀχρήστου
[1, 15]	τοῦ κινουμένου καὶ κινοῦντος. Ἀλλὰ	μὴν	τό γε θῆλυ ᾗ θῆλυ
[1, 11]	ὥστ´ εἶναι πάλιν ἕν. Ἀλλὰ	μὴν	τοῦτον τὸν τρόπον συμβαίνει λέγειν
[1, 14]	τοὺς καρποὺς γενέσει, ὅταν ᾖ	μήπω	διηττημένη, ἔνεστι μὲν ἡ τροφή,
[1, 14]	δ´ ἐπὶ τῶν παίδων τῶν	μήπω	δυναμένων προΐεσθαι, ἐγγὺς δὲ τῆς
[1, 15]	ὄρνις, ἐὰν μετὰ ταῦτα ὀχεύηται	μήπω	μεταβεβληκότος τοῦ ᾠοῦ ἐκ τοῦ
[1, 4]	εὐθέως ὀχεύσας ἐπλήρωσε διὰ τὸ	μήπω	τοὺς πόρους ἀνεσπάσθαι. Τοῖς δ´
[1, 15]	ἰχθύων γένος τῶν ᾠοτόκων τοῦ	μήτε	ἀπὸ πάντων ἰέναι τὸ σπέρμα
[1, 14]	διαιρούμενον πρὸς τὴν ὕλην, καὶ	μήτε	ἔλαττον ὥστε μὴ πέττειν μηδὲ
[1, 14]	ὥστε μὴ πέττειν μηδὲ συνιστάναι,	μήτε	πλεῖον ὥστε ξηρᾶναι, πλείω οὕτω
[1, 15]	ἰέναι τὸ σπέρμα τῶν μορίων,	μήτε	(προΐεσθαι τὸ ἄρρεν τοιοῦτόν τι
[1, 14]	ἑτέρα ὑπάρχει σύγκρισις. Τοῦ δὲ	μήτε	τούτοις γίγνεσθαι κάθαρσιν μήτε τῶν
[1, 14]	δὲ μήτε τούτοις γίγνεσθαι κάθαρσιν	μήτε	τῶν αἷμα ἐχόντων τοῖς εἰρημένοις,
[1, 2]	γῆς φύσιν ὡς θῆλυ καὶ	μητέρα	νομίζουσιν, οὐρανὸν δὲ καὶ ἥλιον
[1, 11]	ἀπὸ παντὸς ἀπεκρίνετο τὸ σπέρμα;	μίαν	γὰρ ἀπόκρισιν ἀπὸ μιᾶς ἀναγκαῖον
[1, 3]	τῶν πολυπόδων ἐστίν, ὥστε δοκεῖν	μίαν	εἶναι· τούτου δ´ αἴτιον ὁ
[1, 4]	γε τῶν ὀρνέων καθ´ ὥραν	μίαν	ὀχεύει, ὅταν ὁ χρόνος οὗτος
[1, 11]	σπέρμα; μίαν γὰρ ἀπόκρισιν ἀπὸ	μιᾶς	ἀναγκαῖον γίγνεσθαι συνουσίας καὶ μιᾶς
[1, 14]	καὶ ζῴοις. Σημεῖον δέ, ἀπὸ	μιᾶς	γὰρ ὀχείας πλείω γίγνεται ἐν
[1, 11]	μιᾶς ἀναγκαῖον γίγνεσθαι συνουσίας καὶ	μιᾶς	διακρίσεως. Ἐν δὲ ταῖς ὑστέραις
[1, 11]	παντάπασιν· δῆλον γὰρ ὅτι ἀπὸ	μιᾶς	κινήσεως τὸν ἐπέτειον πάντα φέρει
[1, 11]	ἐστιν ἡ ὁμοιότης. Ἔτι ἀπὸ	μιᾶς	συνουσίας καὶ τῶν ζῴων ἔνια
[1, 14]	Λέγω δὲ κύημα τὸ πρῶτον	μίγμα	ἐκ θήλεος καὶ ἄρρενος. Διὸ
[1, 12]	ἐκ θήλεος καὶ ἄρρενος πρῶτον	μίγμα	οἷον κύημά τι ὂν ἢ
[1, 13]	ὥσπερ τὸ ἄρρεν καὶ ἔστιν	μίγμα	τὸ γιγνόμενον ἐκ δυοῖν σπερμάτοιν,
[1, 14]	πρὸς τὴν κάθαρσιν. Διὸ καὶ	μιγνυμένη	ἐκείνη μὲν τῇ γονῇ, αὕτη
[1, 15]	ὂν εὐθὺς τοῦ γιγνομένου σώματος,	μιγνύμενον	τῇ ὕλῃ τῇ παρὰ τοῦ
[1, 12]	περίττωμά ἐστιν· σημεῖον δ´ ὅτι	μιγνύμενον	τροφῇ καθαρᾷ τρέφει καὶ πονοῦσι
[1, 13]	θῆλυ οἷον τὸ ἄρρεν, οὐδὲ	μιγνυμένων	ἀμφοῖν γίγνεται, ὥσπερ τινές φασιν,
[1, 17]	ὅπερ ἐμφαίνεται κατὰ τὴν ὄψιν	μιγνυμένων	καὶ συνδυαζομένων (ἕν τι ζῷον
[1, 5]	τὰ πρανῆ ἐπιβαίνει ἀλλ´ ὀρθοὶ	μίγνυνται	διὰ τὰς ἀκάνθας. Δι´ ἣν
[1, 12]	ἢ οὐ γόνιμον διὰ τὸ	μίγνυσθαι	ἄχρηστον περίττωμα καὶ νοσηματικόν. Χρησίμου
[1, 17]	ζῶντος ἔργον, τότε συνδυάζεται καὶ	μίγνυται	καὶ γίγνεται ὥσπερ ἂν εἰ
[1, 9]	συνδυάζεσθαι πεφυκότων· τὰ γὰρ πλεῖστα	μικρὰ	λίαν τῶν ἐντόμων ἐστίν. ~Τὰ
[1, 12]	ζῴων ὀλιγοτόκα εἶναι, τὰ δὲ	μικρὰ	πολύγονα. Σύντηγμα μὲν γὰρ πλέον
[1, 1]	ὁμοιότητα καὶ κατ´ ἀναλογίαν λέγεται·	μικρὰν	γάρ τινα τοιαύτην ἔχει διαφοράν.
[1, 17]	δ´ ἐλάττονος τὰ δὲ πάμπαν	μικρᾶς.	Αἴσθησιν γὰρ ἔχουσιν, ἡ δ´
[1, 2]	σχήμασιν. Δεῖ δὲ νοεῖν ὅτι	μικρᾶς	ἀρχῆς μετακινουμένης πολλὰ συμμεταβάλλειν εἴωθε
[1, 7]	ὑστέραν ἑκατέραν ἔν γε τοῖς	μικροῖς	ἰχθυδίοις· ταῦτα γὰρ πολυγονώτατά ἐστιν
[1, 2]	ἢ θῆλυ δοκεῖν εἶναι ἢ	μικρὸν	ἀπολείπειν, ὡς οὐ κατὰ τὸ
[1, 11]	δὲ συνεχῆ ζῷον ἂν εἴη	μικρόν.	Καὶ τὰ τῶν αἰδοίων πῶς;
[1, 6]	καὶ ἁπλοῦς τοὺς πόρους, οἷον	μικρὸν	μόριον τοῖς τετράποσιν ὑπάρχει περὶ
[1, 3]	δὲ τοῖς ἐλάττοσιν ἄδηλοι διὰ	μικρότητα	τοῦ σώματος. ~Τὰ μὲν οὖν
[1, 4]	ὁ χρόνος οὗτος παρέλθῃ οὕτω	μικροὺς	ἔχουσιν ὥστε σχεδὸν ἀδήλους εἶναι,
[1, 12]	γίγνεται. Ἐννοεῖν δὲ δεῖ ὅτι	μικρῷ	αὐξάνεται τὰ ζῷα καὶ τὰ
[1, 6]	διὰ τὴν ἀφυΐαν τῆς παραπτώσεως.	Μικρῷ	γὰρ προσαρμόττοντες μορίῳ λίαν μακροὶ
[1, 12]	τέλους. (Ὀλίγοις δέ τισιν ἐν	μικρῷ	χρόνῳ κατὰ τὰς ἡλικίας κουφίζει
[1, 17]	γίγνεται καὶ τοῦ ἄρρενος συνδεδυασμένων,	μίξασα	ταῦτα διέθηκε μετ´ ἀλλήλων· διὸ
[1, 2]	τὰ μέρη τὰ πρὸς τὴν	μίξιν	τοῖς σχήμασιν. Δεῖ δὲ νοεῖν
[1, 16]	τε ποιεῖν ἡ φύσις, ἀλλὰ	μόλις	αὐτῆς προσεδρευούσης ἰσχύουσιν αἱ κινήσεις,
[1, 14]	δ´ εἰς ἐλάττω ἔνθα δὲ	μοναχῶς	ἕτερος ἔσται λόγος. Ἀλλὰ διὰ
[1, 13]	τῶν καταμηνίων γίγνεται ῥύσις θύραζε	μόνοις,	καὶ τούτων ἐπιδηλότατα ἐν ταῖς
[1, 11]	Ἔτι πότερον ἀπὸ τῶν ὁμοιομερῶν	μόνον	ἀπέρχεται ἀφ´ ἑκάστου οἷον ἀπὸ
[1, 11]	ἀπὸ πάντων ἀξιοῦν ἀπιέναι ἀλλὰ	μόνον	ἀπὸ τοῦ δημιουργοῦντος, οἷον ἀπὸ
[1, 6]	βραδύτερον ἀπολύεσθαι τῶν ἰχθύων, οὐ	μόνον	διὰ τὸ μῆκος τῶν πόρων
[1, 3]	τὸ τῶν ὄφεων, ἀλλὰ πόρους	μόνον	δύο σπερματικούς· τὰ δ´ ἔχει
[1, 11]	ἱκανὸν γὰρ ἀφ´ ἑνὸς ἀπιέναι	μόνον	εἴπερ μὴ ἐξ αἵματος αἷμα
[1, 14]	ὅσον εἰς τὴν γένεσιν ἱκανὸν	μόνον,	ἔξω δὲ μὴ προΐεσθαι. Ὅσα
[1, 11]	εἰ μὲν γὰρ ἀπ´ ἐκείνων	μόνον	ἐοίκασι δὲ μᾶλλον ταῦτα τοῖς
[1, 17]	αἰσθήσει τὰ ζῷα τῶν ζώντων	μόνον.	Ἐπεὶ δ´ ἀνάγκη καὶ ζῆν,
[1, 4]	μὴ ἔχοντα ὄρχεις πόρους δὲ	μόνον	ἢ ἔχοντα μὲν ἐντὸς δ´
[1, 3]	καὶ πάντα τὰ ζῳοτοκοῦντα μὴ	μόνον	θύραζε ἀλλὰ καὶ ἐν αὑτοῖς
[1, 7]	διαφοράν. Τὰ μὲν γὰρ οὐ	μόνον	θύραζε ζῳοτοκεῖ ἀλλὰ καὶ ἐν
[1, 10]	ἄρρεν προΐενται ἄμφω ἢ θάτερον	μόνον,	καὶ πότερον ἀπὸ παντὸς ἀπέρχεται
[1, 2]	τοῦ γεννητικοῦ γὰρ μορίου διαφθειρομένου	μόνον	ὅλη σχεδὸν ἡ μορφὴ συμμεταβάλλει
[1, 13]	χεὶρ οὐδὲ μόριον οὐθὲν ἀλλὰ	μόνον	ὁμώνυμον. {Φανερὸν δὲ καὶ ὅτι
[1, 14]	ἐξ ἑνὸς ἤδη ἓν γίγνεται	μόνον.	Ὅτι μὲν οὖν τὸ θῆλυ
[1, 9]	ὁμογενῆ δ´ αὑτοῖς ἀλλὰ σκώληκας	μόνον,	οὐδὲ γίγνονται ἐκ ζῴων ἀλλ´
[1, 6]	μὴ εὖ ἀλλὰ τὸ ἀναγκαῖον	μόνον	οὐκ ἔχει τοῦτο τὸ μόριον,
[1, 11]	εἰ δ´ ἀπὸ τῶν ἀνομοιομερῶν	μόνον	οὔκουν ἀπὸ πάντων. Προσήκει δὲ
[1, 13]	συμβάλλεται εἰς τὴν γένεσιν ἀλλὰ	μόνον	παρέχει τόπον, ἢ συμβάλλεταί τι,
[1, 17]	τὸ κοινωνεῖν ἁφῆς καὶ γεύσεως	μόνον,	πρὸς δὲ φυτὸν ἢ λίθον
[1, 12]	συναπίῃ ἄλλα περιττώματα· οὐ γὰρ	μόνον	σπέρμα τὸ ἀπιὸν ἀλλὰ καὶ
[1, 14]	διαφέρειν τῷ εἴδει, ἀλλ´ ἐὰν	μόνον	σύμμετρον ᾖ τὸ διαιρούμενον πρὸς
[1, 10]	ταύταις ταῖς δόξαις· οὐ γὰρ	μόνον	τὰ σύμφυτα προσεοικότες γίγνονται τοῖς
[1, 15]	ἔσται ἐνυπάρχον τῷ γεννηθέντι ἀλλὰ	μόνον	τῇ δυνάμει τῇ ἐν τῇ
[1, 17]	ἐπέσκεπται, τοῦ δὲ ζῴου οὐ	μόνον	τὸ γεννῆσαι ἔργον (τοῦτο μὲν
[1, 1]	θῆλυ καὶ τὸ ἄρρεν, οὐ	μόνον	τοῖς ἐναίμοις ἀλλ´ (ἐνίοις καὶ
[1, 14]	ἡδονὴν ἐν τῇ συνουσίᾳ οὐ	μόνον	τοῦ σπέρματος προϊεμένου ἐστὶν ἀλλὰ
[1, 5]	οὗτος δὲ πρὸς τῇ ὀσφύι	μόνος	διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν δι´
[1, 12]	θήλεος, τὰ δ´ ἐξ ἑνὸς	μόνου,	οἷον τά τε φυτὰ καὶ
[1, 11]	σώματι. Ἀδύνατον γὰρ συνεχῆ τὰ	μόρια	γίγνεσθαι καὶ ἀπιέναι εἰς ἕνα
[1, 2]	τέκνωσιν καὶ πρὸς τὸν συνδυασμὸν	μόρια,	καὶ ταῦτα διαφέροντ´ ἀλλήλων καθὸ
[1, 10]	καὶ ὅλον τὸ σῶμα καὶ	μόρια	μορίοις· εἴπερ οὖν καὶ τῷ
[1, 6]	εἰσιν· ἐπεὶ οὖν οὐκ ἔχουσι	μόρια	οἷς περιλήψονται, ἀντὶ τούτου τῇ
[1, 2]	τὴν αἴσθησιν. Τοιαῦτα δὲ τυγχάνει	μόρια	ὄντα τοῦ μὲν θήλεος αἱ
[1, 9]	ἔχουσι τῇ θέσει περὶ τὰ	μόρια	τὰ (συντελοῦντα πρὸς τὴν γένεσιν
[1, 1]	συνήγαγε, τῶν μὲν περὶ τὰ	μόρια	τελευταῖα ταῦτα, τῶν δὲ περὶ
[1, 4]	σώματος. ~Τὰ μὲν οὖν εἰρημένα	μόρια	τοῖς ζῴοις τοῦτον ἔχει τὸν
[1, 10]	ἐλθεῖν τὸ σπέρμα, καὶ τοῖς	μορίοις	αἴτιον ἂν εἴη τὸ ἀφ´
[1, 10]	ὅλον τὸ σῶμα καὶ μόρια	μορίοις·	εἴπερ οὖν καὶ τῷ ὅλῳ
[1, 16]	συνιστάμενον ἀλλ´ αὐτὴ τοῖς αὑτῆς	μορίοις.	~Ἐν μὲν οὖν τοῖς ζῴοις
[1, 10]	πλέον δὲ τὸ πᾶσι τοῖς	μορίοις	ἢ τὸ ἑνὶ ἢ ὀλίγοις
[1, 2]	ἑκάτερον, κατὰ δὲ τὴν αἴσθησιν	μορίοις	τισίν· κατὰ μὲν τὸν λόγον
[1, 9]	ἄρρεν εἰς τὸ θῆλυ οὐδὲν	μόριον	ἀλλὰ τὸ θῆλυ εἰς τὸ
[1, 2]	Τῷ γὰρ ἀποκρίνεσθαι τὸ τοιοῦτον	μόριον	ἀπὸ τοῦ θήλεος καὶ τοῦ
[1, 4]	τὸ βέλτιον, κἂν τοῦτο τὸ	μόριον	εἴη διὰ τούτων θάτερον. Ὅτι
[1, 9]	ὁ ἄρρεν εἴτε σπέρμα εἴτε	μόριον	εἴτε ἄλλην τινὰ δύναμιν, κατὰ
[1, 9]	αὐτῶν τὸ ταῖς ὑστέραις ἀνάλογον	μόριον	ἐσχισμένον ἐστὶ παρὰ τὸ ἔντερον,
[1, 16]	κινοῦσι τὰς χεῖρας ἤ τι	μόριον	ἕτερον ποιάν τινα κίνησιν, ἑτέραν
[1, 6]	μόνον οὐκ ἔχει τοῦτο τὸ	μόριον,	καὶ διὰ τὸ ἀναγκαῖον εἶναι
[1, 15]	θήλεος τὸ δεκτικὸν τοῦ περιττώματος	μόριον.	Καὶ διὰ τοῦτο τὰ τοιαῦτα
[1, 8]	τὸ χωριστὸν ἔχειν τὸ σκεπαστικὸν	μόριον.	Κεῖνται δὲ καὶ τῇ θέσει
[1, 15]	(προΐεσθαι τὸ ἄρρεν τοιοῦτόν τι	μόριον	ὃ ἔσται ἐνυπάρχον τῷ γεννηθέντι
[1, 15]	ἄρρενος, πότερον ὡς ἐνυπάρχον καὶ	μόριον	ὂν εὐθὺς τοῦ γιγνομένου σώματος,
[1, 2]	ὡς οὐ κατὰ τὸ τυχὸν	μόριον	οὐδὲ κατὰ τὴν τυχοῦσαν δύναμιν
[1, 13]	τινὸς δυνάμεώς ἐστι χεὶρ οὐδὲ	μόριον	οὐθὲν ἀλλὰ μόνον ὁμώνυμον. {Φανερὸν
[1, 16]	ὕλην οὔτ´ ἀπέρχεται οὐθέν, οὔτε	μόριον	οὐθέν ἐστιν ἐν τῷ γιγνομένῳ
[1, 15]	καὶ συνδυαζομένων τοῖς θήλεσιν οὐδὲ	μόριον	οὐθὲν φαίνεται προϊέμενα εἰς τὸ
[1, 17]	Τὰ μὲν γὰρ ἡμέρας τι	μόριον	συνέχεται, ἡ δὲ γονὴ ἐν
[1, 6]	ἁπλοῦς τοὺς πόρους, οἷον μικρὸν	μόριον	τοῖς τετράποσιν ὑπάρχει περὶ τοὺς
[1, 16]	τε προΐεται τῶν ἀρρένων, οὐθὲν	μόριον	τοῦτ´ ἔστι τοῦ γιγνομένου κυήματος,
[1, 4]	δεῖ θεωρεῖν) οὐθὲν γάρ εἰσι	μόριον	τῶν πόρων οἱ ὄρχεις ἀλλὰ
[1, 9]	δ´ ἡ θήλεια μὲν ὑστερικὸν	μόριον	φανερῶς ἐν ἑκάστῳ τούτων τῶν
[1, 2]	τινα δύναμιν καὶ κατά τι	μόριον,	ὥσπερ καὶ ὁρατικὸν καὶ πορευτικόν,
[1, 2]	τῶν ἐκτεμνομένων· τοῦ γεννητικοῦ γὰρ	μορίου	διαφθειρομένου μόνον ὅλη σχεδὸν ἡ
[1, 11]	γίγνεσθαι ὡς οὐκ ὄντος τοῦ	μορίου	ἐν τῷ σπέρματι. Τί οὖν
[1, 10]	διὰ μὲν γὰρ τὸ τοῦ	μορίου	ἐνδεὲς εἶναι οὐ βαδίζειν σπέρμα
[1, 9]	τοῦ περιττώματος καὶ τοῦ ὑστερικοῦ	μορίου	καὶ τοῖς μαλακοστράκοις καὶ τούτοις,
[1, 6]	τῆς παραπτώσεως. Μικρῷ γὰρ προσαρμόττοντες	μορίῳ	λίαν μακροὶ ὄντες οὐκ εὐσυνάρμοστοί
[1, 10]	τεκμηρίοις, (ὡς ἀφ´ ἑκάστου τῶν	μορίων	ἀπιόντος τοῦ σπέρματος) τέτταρα, πρῶτον
[1, 11]	πάντων ἀποκρίνεται τὸ σπέρμα τῶν	μορίων.	~Ἀρχὴ δὲ καὶ ταύτης τῆς
[1, 11]	λέγειν ἢ (ἐπὶ τῶν ἄλλων	μορίων;	εἰ γὰρ μηδ´ ἀπὸ τῆς
[1, 1]	~(Ἐπεὶ δὲ περὶ τῶν ἄλλων	μορίων	εἴρηται τῶν ἐν τοῖς ζῴοις
[1, 13]	καὶ μεριζομένου πως γίγνεται τῶν	μορίων	ἕκαστον, τὸ δὲ σπέρμα πεφθὲν
[1, 10]	εἰ ἐκείνου σπέρμα καὶ τῶν	μορίων	ἑκάστου εἴη ἄν τι σπέρμα
[1, 10]	γίγνεται πρῶτον οὕτω καὶ τῶν	μορίων	ἑκάστου, ὥστ´ εἰ ἐκείνου σπέρμα
[1, 10]	τὸ ἀφ´ ἑκάστου τι τῶν	μορίων	ἐλθεῖν. Ἔτι δὲ καὶ εὔλογον
[1, 12]	οὗ ἤδη γίγνεται ἕκαστον τῶν	μορίων.	Ἔστι γὰρ τὸ μὲν πρότερον
[1, 11]	ἐπὶ τῶν ἄλλων ἂν εἴη	μορίων.	Ἔτι ἔνια γίγνεται τῶν ζῴων
[1, 11]	τὸ ἀπελθεῖν ἀπὸ πάντων τῶν	μορίων·	ἱκανὸν γὰρ ἀφ´ ἑνὸς ἀπιέναι
[1, 11]	ἔδει δὲ ἐν ἑκάστῳ τῶν	μορίων,	καὶ μὴ ἅμα ἀλλ´ ἐν
[1, 9]	πρότερον (ἐν τοῖς περὶ τῶν	μορίων	λόγοις) Ἔχει δ´ ἡ θήλεια
[1, 15]	πάντων ἰέναι τὸ σπέρμα τῶν	μορίων,	μήτε (προΐεσθαι τὸ ἄρρεν τοιοῦτόν
[1, 17]	ἀποπέμψῃ τι τῶν ἐπεισάκτων αὐτοῦ	μορίων,	ὃ συστήσει τὸ κύημα ἐν
[1, 16]	τὸ ἄρρεν τῶν αὑτοῦ τι	μορίων,	ὅμοιον ἔοικε ποιοῦντι ὥσπερ ἂν
[1, 13]	ἡ χεὶρ οὐδ´ ἄλλο τῶν	μορίων	οὐθὲν ἄνευ ψυχικῆς ἢ ἄλλης
[1, 1]	σωμάτων) λοιπὸν δὲ τῶν μὲν	μορίων	τὰ πρὸς τὴν γένεσιν συντελοῦντα
[1, 1]	ἢ τῆς γῆς σηπομένης ἢ	μορίων	τινῶν ἐν τοῖς φυτοῖς· ἔνια
[1, 11]	καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστόν ἐστι	μορίων.	Τοῦ δὲ σπέρματος φάναι τι
[1, 9]	οὐχ ὁ αὐτὸς τρόπος τῶν	μορίων	τῶν πρὸς τὴν γένεσιν συντελούντων
[1, 16]	γιγνομένῳ τῆς τεκτονικῆς, ἀλλ´ ἡ	μορφὴ	καὶ τὸ εἶδος ἀπ´ ἐκείνου
[1, 2]	διαφθειρομένου μόνον ὅλη σχεδὸν ἡ	μορφὴ	συμμεταβάλλει τοσοῦτον ὥστε ἢ θῆλυ
[1, 14]	σπέρμα. Ἔοικε δὲ καὶ τὴν	μορφὴν	γυναικὶ παῖς, καὶ ἔστιν ἡ
[1, 11]	ταῦτα γίγνεται τὴν αὐτὴν ἔχοντα	μορφήν.	Ἔτι πότερον ἀπὸ τῶν ὁμοιομερῶν
[1, 15]	δὲ συνιστάμενον καὶ λαμβάνον τὴν	μορφὴν	τὸ τοῦ ἐν τῇ θήλει
[1, 12]	Ἕτερον δὲ τρόπον ὡς ἐκ	μουσικοῦ	ἄμουσος καὶ ὡς ἐξ ὑγιοῦς
[1, 9]	αἵ τε ψύλλαι καὶ αἱ	μυῖαι	καὶ αἱ κανθαρίδες, τὰ δ´
[1, 11]	τῷ γένει διαφόρων, οἷον αἱ	μυῖαι	καὶ τὰ γένη τῶν καλουμένων
[1, 9]	καὶ οἱ σφῆκες καὶ οἱ	μύρμηκες,	τὰ δὲ συνδυάζεται μὲν καὶ