Livre, Chap., par.
[5, 1, 1]	εἶπεν ὧδε. (φίλος μοί ἐστιν,	ὦ	ἄνδρες, Ἀναξίβιος, ναυαρχῶν δὲ καὶ
[5, 1, 1]	ὧδε. ἐγὼ μὲν τοίνυν, ἔφη,	ὦ	ἄνδρες, ἀπείρηκα ἤδη ξυσκευαζόμενος καὶ
[5, 7, 1]	δὲ ὧδε. (ἀκούω τινὰ διαβάλλειν,	ὦ	ἄνδρες, ἐμὲ ὡς ἐγὼ ἄρα
[5, 6, 20]	ἀναστῆναι καὶ εἰπεῖν τάδε. (ἐγώ,	ὦ	ἄνδρες, θύομαι μὲν ὡς ὁρᾶτε
[5, 4, 1]	ἔλεξε Ξενοφῶν, ἡρμήνευε δὲ Τιμησίθεος·	ὦ	ἄνδρες Μοσσύνοικοι, ἡμεῖς βουλόμεθα διασωθῆναι
[5, 8, 10]	οὐκ ἀνίσταντο, αὐτὸς ἔλεγεν· (ἐγώ,	ὦ	ἄνδρες, ὁμολογῶ παῖσαι δὴ ἄνδρας
[5, 6, 20]	τάδε. οὐ δεῖ προσέχειν μονῇ,	ὦ	ἄνδρες, οὐδὲ τῆς Ἑλλάδος οὐδὲν
[5, 5, 10]	τῶν στρατιωτῶν εἶπεν· ἡμεῖς δέ,	ὦ	ἄνδρες Σινωπεῖς, ἥκομεν ἀγαπῶντες ὅτι
[5, 5, 1]	νομιζόμενος εἶναι λέγειν· (ἔπεμψεν ἡμᾶς,	ὦ	ἄνδρες στρατιῶται, ἡ τῶν Σινωπέων
[5, 6, 10]	ποιεῖσθαι. (μετὰ ταῦτα Ξενοφῶν εἶπεν·	ὦ	Σινωπεῖς, οἱ μὲν ἄνδρες ᾕρηνται
[5, 7, 20]	ἔσεσθε κύριοι οὔτε ἀνελέσθαι πόλεμον	ᾧ	ἂν βούλησθε οὔτε καταλῦσαι, ἰδίᾳ
[5, 1, 10]	πλοίοις ἐχρήσαντο εἰς παραγωγήν. (ἐν	ᾧ	δὲ ταῦτα ἦν ἐπὶ λείαν
[5, 7, 10]	εἰσβὰς δὲ εἰς πλοῖον ἐν	ᾧ	ἐτύγχανον οἱ ξύσκηνοι αὐτοῦ παραπλέοντες,
[5, 4, 20]	στέαρ ἐν τεύχεσι τῶν δελφίνων,	ᾧ	ἐχρῶντο οἱ Μοσσύνοικοι καθάπερ οἱ
[5, 7, 1]	ἦλθον πρὸς αὐτόν, λέγει δὲ	ὧδε.	(ἀκούω τινὰ διαβάλλειν, ὦ ἄνδρες,
[5, 1, 1]	πρῶτος Λέων Θούριος καὶ ἔλεξεν	ὧδε.	ἐγὼ μὲν τοίνυν, ἔφη, ὦ
[5, 6, 1]	δὲ ξυμβουλεύειν ἐκέλευον, ἐπευξάμενος εἶπεν	ὧδε.	(εἰ μὲν ξυμβουλεύοιμι ἃ βέλτιστά
[5, 4, 10]	ἀπέπλευσαν, οἱ δὲ μένοντες ἐξετάξαντο	ὧδε.	ἔστησαν (ὥσπερ) ἀνὰ ἑκατὸν μάλιστα
[5, 1, 1]	δὲ Χειρίσοφος ἀνέστη καὶ εἶπεν	ὧδε.	(φίλος μοί ἐστιν, ὦ ἄνδρες,
[5, 1, 1]	τοῦτον Ξενοφῶν ἀνέστη καὶ ἔλεξεν	ὧδε.	Χειρίσοφος μὲν δὴ ἐπὶ πλοῖα
[5, 3, 1]	ἄλλοι ἐπορεύοντο· ἡ δὲ ὁδὸς	ὡδοποιημένη	ἦν. (καὶ ἀφικνοῦνται πορευόμενοι εἰς
[5, 2, 10]	καὶ τετρωμένος· καὶ πολὺς ἦν	ὠθισμὸς	ἀμφὶ τὰ θύρετρα. καὶ ἐρωτώμενοι
[5, 4, 10]	χωρίον ὃ ἐδόκει ἐπιμαχώτατον εἶναι.	(ᾠκεῖτο	δὲ τοῦτο πρὸ τῆς πόλεως
[5, 4, 20]	τῷ μόσσυνι τῷ ἐπ᾽ ἄκρου	ᾠκοδομημένῳ,	ὃν τρέφουσι πάντες κοινῇ αὐτοῦ
[5, 8, 1]	ταχθεὶς ὑπὸ τῶν συσκήνων ἐλεύθερος	ὤν.	(ἐνταῦθα δὴ ἀναγιγνώσκει αὐτὸν καὶ
[5, 1, 1]	ὅπλα φέρων καὶ ἐν τάξει	ὢν	καὶ φυλακὰς φυλάττων καὶ μαχόμενος,
[5, 5, 10]	ἐκ τῶν χωρίων βίᾳ λαμβάνειν	ὧν	ἂν δέησθε οὐ πείθοντας. (ταῦτ᾽
[5, 7, 10]	ἱερεῖα ἐπώλουν ἡμῖν καὶ ἄλλα	ὧν	εἶχον, δοκοῦσι δέ μοι καὶ
[5, 5, 20]	περὶ τῆς λοιπῆς πορείας ἀνεπυνθάνοντο	ὧν	ἑκάτεροι ἐδέοντο. ~ταύτῃ μὲν τῇ
[5, 5, 20]	τῶν ἐπιθαλαττίων) πειρασόμεθα ξυμπράττοντες αὐτῷ	ὧν	ἐπιθυμεῖ φίλοι γίγνεσθαι. (ἐκ τούτου
[5, 5, 10]	εἴχομεν τὰ ἐπιτήδεια, καὶ ἀνθ᾽	ὧν	ἐτίμησαν ἡμᾶς καὶ ξένια ἔδωκαν
[5, 2, 1]	τοὺς Δρίλας προθύμως ἦγον, ὑφ᾽	ὧν	κακῶς ἔπασχον, εἰς χωρία τε
[5, 1, 10]	ἄγων ἱκανά, οὐδὲν ἂν ἔδει	ὧν	μέλλω λέγειν· νῦν δ᾽ ἐπεὶ
[5, 4, 10]	καὶ ἐν ἑκάστῳ τρεῖς ἄνδρας,	ὧν	οἱ μὲν δύο ἐκβάντες εἰς
[5, 3, 1]	αὐτῷ. Ξενοφῶν δὲ λαβὼν χωρίον	ὠνεῖται	τῇ θεῷ ὅπου ἀνεῖλεν ὁ
[5, 1, 1]	ἀγορὰ ἔστιν ἱκανὴ οὔτε ὅτου	ὠνησόμεθα	εὐπορία εἰ μὴ ὀλίγοις τισίν·
[5, 5, 10]	μὲν (παρεῖχον γὰρ ἡμῖν ἀγοράν)	ὠνούμενοι	εἴχομεν τὰ ἐπιτήδεια, καὶ ἀνθ᾽
[5, 2, 1]	πολλῶν νεκρῶν, ἑλεῖν δ᾽ ἂν	ᾤοντο	καὶ οἱ λοχαγοὶ τὸ χωρίον,
[5, 7, 10]	ἔπεισι καὶ ἔσται οἷον ὑποδείκνυσιν,	ὥρα	ἡμῖν βουλεύεσθαι ὑπὲρ ἡμῶν αὐτῶν
[5, 3, 1]	δεκατεύων τὰ ἐκ τοῦ ἀγροῦ	ὡραῖα	θυσίαν ἐποίει τῇ θεῷ, καὶ
[5, 3, 10]	δένδρων ἐφυτεύθη ὅσα ἐστὶ τρωκτὰ	ὡραῖα.	ὁ δὲ ναὸς ὡς μικρὸς
[5, 4, 30]	καὶ ἐγέλων ἐφ᾽ ἑαυτοῖς καὶ	ὠρχοῦντο	ἐφιστάμενοι ὅπου τύχοιεν, ὥσπερ ἄλλοις
[5, 6, 30]	πᾶν τὸ στράτευμα, κρίνεσθαι αὐτὸν	ὡς	ἀδικοῦντα. καὶ ὅτῳ δοκεῖ, ἔφη,
[5, 8, 20]	ἀσπίδα μὴ φέρειν, νῦν δέ,	ὡς	ἀκούω, Κοτυωριτῶν πολλοὺς ἤδη ἀποδέδυκεν.
[5, 2, 1]	ἢ καὶ τοὺς ὁπλίτας διαβιβάζειν,	ὡς	ἁλόντος ἂν τοῦ χωρίου. (ἐδόκει
[5, 7, 20]	ἀναιρουμένους. (καὶ οἱ μὲν Κερασούντιοι,	ὡς	(ἂν) καὶ ἑορακότες τὸ παρ᾽
[5, 2, 10]	λόχον ἕκαστον ποιῆσαι τῶν λοχαγῶν	ὡς	ἂν κράτιστα οἴηται ἀγωνιεῖσθαι· ἦσαν
[5, 1, 1]	Τραπεζοῦντα Ἑλληνίδα πόλιν ἀφίκοντο, καὶ	ὡς	ἀπέθυσαν ἃ εὔξαντο σωτήρια θύειν
[5, 6, 20]	τις δόλος καὶ ἐπιβουλὴ ἐμοί,	ὡς	ἄρα γιγνώσκων ὅτι αὐτὸς ἐπεβούλευε
[5, 6, 10]	μὲν μέλλει πλοῖα ἔσεσθαι ἱκανὰ	ὡς	ἀριθμῷ ἕνα μὴ καταλείπεσθαι ἐνθάδε,
[5, 2, 20]	ἐν δεξιᾷ ὅτου δὴ ἐνάψαντος.	ὡς	δ᾽ αὕτη ξυνέπιπτεν, ἔφευγον οἱ
[5, 6, 1]	δὲ τίς ἔσται ὁ παρέχων;	ὡς	δ᾽ αὔτως καὶ ὁ Παρθένιος
[5, 2, 20]	ἀπὸ τῶν ἐν δεξιᾷ οἰκιῶν.	(ὡς	δὲ ἔμαθεν ὁ Ξενοφῶν τοῦτο
[5, 2, 1]	ἐπεχείρουν· οἱ δὲ ἐπέκειντο αὐτοῖς.	(ὡς	δὲ οὐκ ἐδύναντο ἀποτρέχειν (ἦν
[5, 6, 20]	καὶ Λύκων οἱ Ἀχαιοὶ ἔλεγον	ὡς	δεινὸν εἴη ἰδίᾳ μὲν Ξενοφῶντα
[5, 4, 1]	ὄντα τῶν Μοσσυνοίκων, ἐρωτῶντες πότερον	ὡς	διὰ φιλίας ἢ διὰ πολεμίας
[5, 5, 1]	δὴ τὰ ξένια ἐδέξαντο, καὶ	ὡς	διὰ φιλίας πορευόμενοι δύο ἡμέρας
[5, 6, 30]	Σιλανὸς ἐβόα, καὶ ἐπεχείρει λέγειν	ὡς	δίκαιον εἴη ἀπιέναι τὸν βουλόμενον.
[5, 6, 10]	πρόξενος αὐτῷ· οἱ δὲ καὶ	ὡς	δῶρα ληψόμενον διὰ τὴν ξυμβουλὴν
[5, 1, 10]	οὐ δέοι ὁδοιπορεῖν. ὁ δὲ	ὡς	ἔγνω τὴν ἀφροσύνην αὐτῶν, ἐπεψήφισε
[5, 7, 1]	τινὰ διαβάλλειν, ὦ ἄνδρες, ἐμὲ	ὡς	ἐγὼ ἄρα ἐξαπατήσας ὑμᾶς μέλλω
[5, 7, 10]	οἱ ἐκ τοῦ πλοίου σύσκηνοι,	ὡς	ἐγὼ νῦν αἰσθάνομαι. (παρακαλέσας οὖν
[5, 8, 1]	ὡς μὴ ἀπόλοιτο· καὶ γάρ,	ὡς	ἐγὼ οἶμαι, πολέμιοι ἡμῖν ἐφείποντο.
[5, 6, 20]	ὑμᾶς. ἐξήνεγκε γὰρ τὸν λόγον	ὡς	ἐγὼ πράττειν ταῦτα διανοοίμην ἤδη
[5, 8, 10]	δ᾽ εἶπας· ὁπόσα γε βούλεται·	ὡς	ἔγωγε αὐτὸν οὐκ ἄξω. ἐνταῦθα
[5, 2, 10]	ἀνεβεβήκει, καὶ ἡλώκει τὸ χωρίον,	ὡς	ἐδόκει. (καὶ οἱ μὲν πελτασταὶ
[5, 8, 20]	τινα ἄνδρα ὄντα ἀγαθὸν ἐτίμησα	ὡς	ἐδυνάμην, οὐδὲν τούτων μέμνησθε. (ἀλλὰ
[5, 7, 20]	αὐτόν. (οἱ δ᾽ αὖ Κερασούντιοι	ὡς	εἶδον ὁρμῶντας καθ᾽ αὑτούς, σαφῶς
[5, 3, 10]	ἐκ Λακεδαίμονος εἰς Ὀλυμπίαν πορεύονται	ὡς	εἴκοσι στάδιοι ἀπὸ τοῦ ἐν
[5, 1, 1]	ἐν τῷ Εὐξείνῳ Πόντῳ, καὶ	ὡς	εἰς Τραπεζοῦντα Ἑλληνίδα πόλιν ἀφίκοντο,
[5, 2, 30]	οὖν πολέμιοι ταῦτα διορῶντες ἐφοβοῦντο	ὡς	ἐνέδραν οὖσαν· ἡ δὲ στρατιὰ
[5, 4, 10]	ἐν δὲ τῇ δεξιᾷ παλτὸν	ὡς	ἕξπηχυ, ἔμπροσθεν μὲν λόγχην ἔχον,
[5, 1, 1]	(ταῦτα ἀκούσαντες οἱ στρατιῶται ἀνεθορύβησαν	ὡς	εὖ λέγει· καὶ ἄλλος ταὔτ᾽
[5, 4, 20]	ταῖς οἰκίαις ἄρτων νενημένων περυσινῶν,	ὡς	ἔφασαν οἱ Μοσσύνοικοι, τὸν δὲ
[5, 7, 20]	ἀποχωροῦντα, καὶ ἀνέκραγεν· οἱ δὲ	ὡς	ἤκουσαν, ὥσπερ ἢ συὸς ἀγρίου
[5, 7, 1]	τοῦτο ἂν δύναιτο ὑμᾶς ἐξαπατῆσαι	ὡς	ἥλιος ἔνθεν μὲν ἀνίσχει, δύεται
[5, 5, 1]	διὰ πολλῶν τε καὶ δεινῶν,	ὡς	ἡμεῖς ἠκούσαμεν, πραγμάτων σεσωσμένοι πάρεστε.
[5, 7, 10]	αὐτοὺς καὶ μέλλειν ἐνθάδε πλεῖν,	ὡς	ἡμῖν λέξαι τὰ γενόμενα καὶ
[5, 5, 20]	κακῶς, ἀλέξασθαι. (ἃ δὲ ἠπείλησας	ὡς,	ἢν ὑμῖν δοκῇ, Κορύλαν καὶ
[5, 7, 1]	καὶ λέγεται, ὅταν βορρᾶς πνέῃ,	ὡς	καλοὶ πλοῖ εἰσιν εἰς τὴν
[5, 8, 20]	ὁ Θετταλὸς τότε μὲν διεμάχετο	ὡς	κάμνων ἀσπίδα μὴ φέρειν, νῦν
[5, 8, 1]	τοῖς ὀπισθοφύλαξι προσιὼν βόθρον ὀρύττοντα	ὡς	κατορύξοντα τὸν ἄνθρωπον, καὶ ἐπιστὰς
[5, 3, 10]	εἴκασται, καὶ τὸ ξόανον ἔοικεν	ὡς	κυπαρίττινον χρυσῷ ὄντι τῷ ἐν
[5, 4, 10]	δὲ ἐνεδεδύκεσαν ὑπὲρ γονάτων, πάχος	ὡς	λινοῦ στρωματοδέσμου, ἐπὶ τῇ κεφαλῇ
[5, 8, 1]	ἠνάγκασα δὲ σὲ τοῦτον ἄγειν,	ὡς	μὴ ἀπόλοιτο· καὶ γάρ, ὡς
[5, 6, 10]	ὑπώπτευον καὶ τούτου ἕνεκα λέγειν	ὡς	μὴ πεζῇ ἰόντες τὴν Σινωπέων
[5, 3, 10]	τρωκτὰ ὡραῖα. ὁ δὲ ναὸς	ὡς	μικρὸς μεγάλῳ τῷ ἐν Ἐφέσῳ
[5, 7, 1]	ταραττόμενα. καὶ ὁ Νέων λέγει	ὡς	Ξενοφῶν ἀναπεπεικὼς τοὺς ἄλλους στρατηγοὺς
[5, 7, 10]	Κερασοῦντι, οὔπω ἀνηγμένοι. μετὰ τοῦτο,	ὡς	οἱ Κερασούντιοι λέγουσιν, ἀφικνοῦνται τῶν
[5, 6, 20]	ἀπόπλῳ ἔχειν τὰ ἐπιτήδεια καὶ	ὡς	οἴκαδε ἀπελθόντας ὀνῆσαί τι τοὺς
[5, 8, 10]	δεῖ κατορυχθῆναι; (τοῦτον μὲν ἀνέκραγον	ὡς	ὀλίγας παίσειεν· ἄλλους δ᾽ ἐκέλευε
[5, 2, 10]	πελτασταῖς πᾶσι παρήγγειλε διηγκυλωμένους ἰέναι,	ὡς,	ὁπόταν σημήνῃ, ἀκοντίζειν, καὶ τοὺς
[5, 2, 10]	τοξότας ἐπιβεβλῆσθαι ἐπὶ ταῖς νευραῖς,	ὡς,	ὁπόταν σημήνῃ, τοξεύειν δεῆσον, καὶ
[5, 6, 20]	(ἐγώ, ὦ ἄνδρες, θύομαι μὲν	ὡς	ὁρᾶτε ὁπόσα δύναμαι καὶ ὑπὲρ
[5, 5, 20]	ὅταν βουλώμεθα. (οἱ δὲ ἄλλοι,	ὡς	ὁρᾶτε, σκηνοῦμεν ὑπαίθριοι ἐν τῇ
[5, 1, 10]	ἡμῶν ἀπαλλαγῆναι. (ἐνταῦθα δὲ ἀνέκραγον	ὡς	οὐ δέοι ὁδοιπορεῖν. ὁ δὲ
[5, 7, 10]	ἔρχεται ἐπ᾽ αὐτοὺς τῆς νυκτὸς	ὡς	πορθήσων, οὐδενὶ ἡμῶν εἰπών. (διενενόητο
[5, 1, 1]	ἐπιτήδεια, ἄλλως δὲ μὴ πλανᾶσθαι,	ὡς	σᾐζησθε, ἡμᾶς δὲ τούτων ἐπιμελεῖσθαι.
[5, 1, 1]	τε καὶ ἐψηφίσαντο πλεῖν αὐτὸν	ὡς	τάχιστα. (μετὰ τοῦτον Ξενοφῶν ἀνέστη
[5, 7, 1]	δὲ ᾐσθάνετο Ξενοφῶν, ἔδοξεν αὐτῷ	ὡς	τάχιστα ξυναγαγεῖν αὐτῶν ἀγοράν, καὶ
[5, 7, 30]	καλῶς ἔχει, δοξάτω ὑμῖν, ἵνα	ὡς	τοιούτων ἐσομένων καὶ φυλακὴν ἰδίᾳ
[5, 6, 1]	Παφλαγόνα φίλον ποιήσοιντο, ὅτι οὐχ	ὡς	τοῖς Ἕλλησι πολεμησόντων σφῶν εἴποι,
[5, 6, 1]	μὲν ἀπελογήσατο περὶ οὗ εἶπεν	ὡς	τὸν Παφλαγόνα φίλον ποιήσοιντο, ὅτι
[5, 8, 1]	φάσκοντες παίεσθαι ὑπ᾽ αὐτοῦ καὶ	ὡς	ὑβρίζοντος τὴν κατηγορίαν ἐποιοῦντο. (καὶ
[5, 5, 10]	αὐτοὶ αἴτιοί εἰσιν· οὐ γὰρ	ὡς	φίλοι προσεφέροντο ἡμῖν, ἀλλὰ κλείσαντες
[5, 6, 30]	ὁπόσοι πρὸς ἐμὲ προσῇσαν λέγοντες	ὡς	χρὴ ταῦτα πράττειν, ἀναπαύεσθαί φημι
[5, 6, 1]	ἑπομένων· δεύτερον δὲ Ἶριν, τρίπλεθρον	ὡσαύτως·	τρίτον δὲ Ἅλυν, οὐ μεῖον
[5, 5, 20]	μὴ ἐπὶ τῷ ὑμετέρῳ ἁρμοστῇ	ὦσιν	οἱ κάμνοντες ἡμῶν, ἀλλ᾽ ἐφ᾽
[5, 7, 20]	ἂν ὑμῶν ἐθέλῃ ἄκριτον, ἢν	ὦσιν	οἱ πεισόμενοι αὐτῷ, ὥσπερ καὶ
[5, 4, 30]	καὶ ὠρχοῦντο ἐφιστάμενοι ὅπου τύχοιεν,	ὥσπερ	ἄλλοις ἐπιδεικνύμενοι. ~διὰ ταύτης τῆς
[5, 4, 10]	δὲ μένοντες ἐξετάξαντο ὧδε. ἔστησαν	(ὥσπερ)	ἀνὰ ἑκατὸν μάλιστα οἷον χοροὶ
[5, 7, 1]	ἐμὲ διαβάλλοντες, οὕτως αὐτοῖς χρῆσθε	ὥσπερ	ἄξιον. (ὑμεῖς δέ, ἔφη, ἴστε
[5, 7, 20]	ἀνέκραγεν· οἱ δὲ ὡς ἤκουσαν,	ὥσπερ	ἢ συὸς ἀγρίου ἢ ἐλάφου
[5, 7, 20]	ἢν ὦσιν οἱ πεισόμενοι αὐτῷ,	ὥσπερ	καὶ νῦν ἐγένετο. (οἷα δὲ
[5, 7, 20]	ἔδεισαν δὲ μὴ λύττα τις	ὥσπερ	κυσὶν ἡμῖν ἐμπεπτώκοι. εἰ οὖν
[5, 6, 30]	γιγνώσκω· ὁμοῦ μὲν ὄντες πολλοὶ	ὥσπερ	νυνὶ δοκεῖτε ἄν μοι καὶ
[5, 1, 1]	πλεῖν τὸ λοιπὸν καὶ ἐκταθεὶς	ὥσπερ	Ὀδυσσεὺς ἀφικέσθαι εἰς τὴν Ἑλλάδα.
[5, 2, 10]	τε σταυρώματα καὶ τὰς τύρσεις·	ὥστε	Ἀγασίας Στυμφάλιος καταθέμενος τὰ ὅπλα
[5, 2, 1]	τὰ ἐπιτήδεια οὐκέτι ἦν λαμβάνειν	ὥστε	ἀπαυθημερίζειν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον, ἐκ
[5, 1, 10]	καὶ ταῦτα ἡμῖν μὴ ἐκπεραίνηται	ὥστε	ἀρκεῖν πλοῖα, τὰς ὁδοὺς ἃς
[5, 4, 20]	ἅπερ σὺν ἡμῖν δίκην δεδώκασιν·	ὥστε	αὖθις ἧττον τῆς ἡμετέρας τάξεως
[5, 2, 1]	οἱ ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια ἐξωρμημένοι·	ὥστε	ἐγένοντο οἱ διαβάντες πλείους ἢ
[5, 6, 30]	πλοῖα πέμποντας Ἡρακλεώτας καὶ Σινωπέας	ὥστε	ἐκπλεῖν, καὶ μισθὸν ὑπισχνουμένους ὑμῖν
[5, 6, 20]	Ἡρακλεῶται καὶ οἱ Σινωπεῖς ὑπισχνοῦντο	ὥστε	ἐκπλεῖν. (ὁ δὲ Ξενοφῶν ἐν
[5, 7, 1]	ὅπως τις ἂν ὑμᾶς ἐξαπατήσαι	ὥστε	ἐμβαίνειν ὁπόταν νότος πνέῃ; (ἀλλὰ
[5, 6, 10]	μὴ ἐκποριοῦσι τῇ στρατιᾷ μισθὸν	ὥστε	ἔχειν τὰ ἐπιτήδεια ἐκπλέοντας, ὅτι
[5, 6, 20]	κοινὸν μηδὲν ἀγορεύειν περὶ τούτων.	ὥστε	ἠναγκάσθη ὁ Ξενοφῶν ἀναστῆναι καὶ
[5, 3, 10]	καὶ βοῦς τρέφειν καὶ ἵππους,	ὥστε	καὶ τὰ τῶν εἰς τὴν
[5, 2, 20]	ἀριστερᾷ οἰκίας, αἳ ξύλιναι ἦσαν,	ὥστε	καὶ ταχὺ ἐκαίοντο. (ἔφευγον οὖν
[5, 6, 30]	μὴ βουλόμενον, ἐπεὶ κτήσαιτο ἱκανὰ	ὥστε	καὶ τοὺς ἑαυτοῦ οἰκείους ὠφελῆσαί
[5, 8, 20]	ἀνίσταντο καὶ ἀνεμίμνῃσκον. καὶ περιεγένετο	ὥστε	καλῶς ἔχειν.
[5, 6, 30]	ἐσκόπουν ἀφ᾽ οὗ ἂν γένοιτο	ὥστε	λαβόντας ὑμᾶς πόλιν τὸν μὲν
[5, 5, 10]	τεταγμένον καὶ Κερασούντιοι καὶ Τραπεζούντιοι·	ὥστε	ὅ τι ἂν τούτους κακὸν
[5, 6, 20]	αὐτοῦ, πλοῖα δ᾽ ὑμῖν πάρεστιν,	ὥστε	ὅπῃ ἂν βούλησθε ἐξαίφνης ἂν
[5, 2, 20]	εἰς τὴν ἄκραν φερούσης ὁδοῦ·	(ὥστε	οὐδὲ διώκειν ἀσφαλὲς ἦν κατὰ
[5, 6, 20]	Χερρόνησον χώραν καλὴν καὶ εὐδαίμονα	ὥστε	τῷ βουλομένῳ ἐνοικεῖν, τῷ δὲ
[5, 2, 20]	γὰρ ξύλα μεγάλα ἐπερρίπτουν ἄνωθεν,	ὥστε	χαλεπὸν ἦν καὶ μένειν καὶ
[5, 6, 30]	ὥστε καὶ τοὺς ἑαυτοῦ οἰκείους	ὠφελῆσαί	τι. (ἐπεὶ δὲ ὁρῶ ὑμῖν
[5, 1, 10]	μένωσι, καὶ ναῦλον ξυνθέσθαι, ὅπως	ὠφελοῦντες	καὶ ὠφελῶνται. ἔδοξε καὶ ταῦτα.
[5, 1, 10]	ναῦλον ξυνθέσθαι, ὅπως ὠφελοῦντες καὶ	ὠφελῶνται.	ἔδοξε καὶ ταῦτα. (δοκεῖ τοίνυν
[5, 8, 1]	χρόνου. καὶ διδόντων Φιλήσιος μὲν	ὦφλε	καὶ Ξανθικλῆς τῆς φυλακῆς τῶν
[5, 1, 10]	ἀμελήσας τοῦ ξυλλέγειν πλοῖα ἀποδρὰς	ᾤχετο	ἔξω τοῦ Πόντου, ἔχων τὴν
[5, 6, 10]	Σαμόλαν Ἀχαιόν. καὶ οἱ μὲν	ᾤχοντο.	(ἐν δὲ τούτῳ τῷ χρόνῳ
[5, 4, 10]	Ἕλληνας βοηθοῦντας· (εἶτα δὲ ἀποτραπόμενοι	ᾤχοντο,	καὶ ἀποτεμόντες τὰς κεφαλὰς τῶν
[5, 4, 10]	τούτοις πιστὰ δόντες καὶ λαβόντες	ᾤχοντο.	καὶ ἧκον τῇ ὑστεραίᾳ ἄγοντες

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2007