Livre, Chap., par.
[5, 8, 1]	εἶ ὁ τὸν κάμνοντα ἀγαγών;	ναὶ	μὰ Δί᾽ ἔφη· σὺ γὰρ
[5, 3, 10]	εὐωχεῖσθαι. (περὶ δὲ αὐτὸν τὸν	ναὸν	ἄλσος ἡμέρων δένδρων ἐφυτεύθη ὅσα
[5, 3, 1]	(ἐποίησε δὲ καὶ βωμὸν καὶ	ναὸν	ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ ἀργυρίου, καὶ
[5, 3, 10]	(καὶ στήλη ἕστηκε παρὰ τὸν	ναὸν	γράμματα ἔχουσα· ἱερὸς ὁ χῶρος
[5, 3, 10]	ἐκ δὲ τοῦ περιττοῦ τὸν	ναὸν	ἐπισκευάζειν. ἂν δὲ τις μὴ
[5, 3, 10]	ἐστὶ τρωκτὰ ὡραῖα. ὁ δὲ	ναὸς	ὡς μικρὸς μεγάλῳ τῷ ἐν
[5, 2, 30]	ὁδοῦ εἰς ὕλην κατὰ τὰς	νάπας	καλινδούμενοι ἐσώθησαν, ὁ Μυσὸς δὲ
[5, 1, 1]	μοί ἐστιν, ὦ ἄνδρες, Ἀναξίβιος,	ναυαρχῶν	δὲ καὶ τυγχάνει. ἢν οὖν
[5, 1, 10]	χρόνον ἡμῶν ἕνεκεν μένωσι, καὶ	ναῦλον	ξυνθέσθαι, ὅπως ὠφελοῦντες καὶ ὠφελῶνται.
[5, 1, 10]	ἔξω τοῦ Πόντου, ἔχων τὴν	ναῦν.	οὗτος μὲν οὖν δίκαια ἔπαθεν
[5, 4, 10]	πολεμίων, καὶ δεῦρο ὑμῖν πέμψαι	ναῦς	τε καὶ ἄνδρας οἵτινες ὑμῖν
[5, 7, 20]	αὐτῶν τινες, καὶ ἐπνίγετο ὅστις	νεῖν	μὴ ἐτύγχανεν ἐπιστάμενος. (καὶ τούτους
[5, 7, 20]	ἂν ταφείησαν οἱ τῶν Ἑλλήνων	νεκροί.	(συγκαθήμενοι δ᾽ ἔξωθεν τῶν ὅπλων
[5, 7, 10]	λέξαι τὰ γενόμενα καὶ τοὺς	νεκροὺς	κελεύειν αὐτοὺς θάπτειν λαβόντας. (τῶν
[5, 7, 30]	σὺν ἰσχύι ἀφικνῆσθε· τοὺς δὲ	νεκροὺς	οὓς πρόσθεν αὐτοὶ οἱ κατακανόντες
[5, 2, 1]	ἀπαγαγεῖν οὐκ εἶναι ἄνευ πολλῶν	νεκρῶν,	ἑλεῖν δ᾽ ἂν ᾤοντο καὶ
[5, 4, 10]	καὶ ἀποτεμόντες τὰς κεφαλὰς τῶν	νεκρῶν	ἐπεδείκνυσαν τοῖς Ἕλλησι καὶ τοῖς
[5, 4, 20]	θησαυροὺς ἐν ταῖς οἰκίαις ἄρτων	νενημένων	περυσινῶν, ὡς ἔφασαν οἱ Μοσσύνοικοι,
[5, 4, 20]	ἔφασαν οἱ Μοσσύνοικοι, τὸν δὲ	νέον	σῖτον ξὺν τῇ καλάμῃ ἀποκείμενον·
[5, 8, 20]	ἐπιφέρηται, οὐχ ὁρᾶτε ὅτι καὶ	νεύματος	μόνον ἕνεκα χαλεπαίνει μὲν πρῳρεὺς
[5, 2, 10]	τοὺς τοξότας ἐπιβεβλῆσθαι ἐπὶ ταῖς	νευραῖς,	ὡς, ὁπόταν σημήνῃ, τοξεύειν δεῆσον,
[5, 3, 1]	παρὰ Μεγαβύζῳ τῷ τῆς Ἀρτέμιδος	νεωκόρῳ,	ὅτι αὐτὸς κινδυνεύσων ἐδόκει ἰέναι,
[5, 7, 1]	στρατιῶται ἀνεπύθοντο ταραττόμενα. καὶ ὁ	Νέων	λέγει ὡς Ξενοφῶν ἀναπεπεικὼς τοὺς
[5, 3, 1]	τοῖς θεοῖς· ἀντὶ δὲ Χειρισόφου	Νέων	ὁ Ἀσιναῖος ἔλαβε. (Ξενοφῶν οὖν
[5, 3, 1]	δὲ παρὰ τὸν τῆς Ἀρτέμιδος	νεὼν	Σελινοῦς ποταμὸς παραρρεῖ. καὶ ἰχθύες
[5, 6, 30]	ἔπραττον, πάντες δ᾽ ἦσαν πλὴν	Νέωνος	τοῦ Ἀσιναίου, ὃς Χειρισόφῳ ὑπεστρατήγει,
[5, 7, 20]	πρὸς τὰ πλοῖα. ἦσαν δὲ	νὴ	Δία καὶ ἡμῶν οἳ ἔδεισαν.
[5, 1, 10]	Σεύθῃ πολυπραγμονῶν τι ἀπέθανεν ὑπὸ	Νικάνδρου	τοῦ Λάκωνος. (ἔλαβον δὲ καὶ
[5, 5, 1]	πόλις ἐπαινέσοντάς τε ὑμᾶς ὅτι	νικᾶτε	Ἕλληνες ὄντες βαρβάρους, ἔπειτα δὲ
[5, 2, 10]	καὶ ἵενται πολλοὶ εἴσω, καὶ	νικῶσι	τοὺς ἐκπίπτοντας οἱ εἰσωθούμενοι καὶ
[5, 3, 1]	τῶν θυομένων ἀπὸ τῆς ἱερᾶς	νομῆς	λάχος, καὶ τῶν θηρευομένων δέ.
[5, 5, 10]	κακὸν ποιήσητε ἡ Σινωπέων πόλις	νομίζει	πάσχειν. (νῦν δὲ ἀκούομεν ὑμᾶς
[5, 7, 10]	καὶ ἀφύλακτον διὰ τὸ φίλιον	νομίζειν	εἶναι, ἔρχεται ἐπ᾽ αὐτοὺς τῆς
[5, 8, 10]	ἐπ᾽ ἀγαθῷ· (εἰ δὲ ὕβρει	νομίζετέ	με ταῦτα πράττειν, ἐνθυμήθητε ὅτι
[5, 5, 1]	ἔλεγον· προηγόρει δὲ Ἑκατώνυμος δεινὸς	νομιζόμενος	εἶναι λέγειν· (ἔπεμψεν ἡμᾶς, ὦ
[5, 7, 20]	εἶδον ὁρμῶντας καθ᾽ αὑτούς, σαφῶς	νομίζοντες	ἐπὶ σφᾶς ἵεσθαι, φεύγουσι δρόμῳ
[5, 6, 1]	ἱππείαν ἣν αὐτοὶ οἱ βάρβαροι	νομίζουσι	κρείττω εἶναι ἁπάσης τῆς βασιλέως
[5, 6, 10]	οὖν οὐ χαλεπὴν ὑμῖν εἶναι	νομίζω	τὴν πορείαν ἀλλὰ παντάπασιν ἀδύνατον.
[5, 4, 30]	ἦγον οἱ Ἕλληνες ἐμφανῶς ξυγγίγνεσθαι·	νόμος	γὰρ ἦν οὗτός σφισι. λευκοὶ
[5, 4, 10]	ἑαυτῶν πολεμίοις, καὶ ἅμα ἐχόρευον	νόμῳ	τινὶ ᾄδοντες. (οἱ δὲ Ἕλληνες
[5, 4, 30]	διελθεῖν καὶ πλεῖστον τῶν Ἑλληνικῶν	νόμων	κεχωρισμένους. ἔν τε γὰρ ὄχλῳ
[5, 3, 1]	καὶ χιόνος καὶ εἴ τις	νόσῳ.	(ἐνταῦθα καὶ διαλαμβάνουσι τὸ ἀπὸ
[5, 7, 1]	Πόντου εἰς τὴν Ἑλλάδα φέρει,	νότος	δὲ εἴσω εἰς Φᾶσιν, καὶ
[5, 7, 1]	ὑμᾶς ἐξαπατήσαι ὥστε ἐμβαίνειν ὁπόταν	νότος	πνέῃ; (ἀλλὰ γὰρ ὁπόταν γαλήνη
[5, 6, 30]	μισθὸν ὑπισχνουμένους ὑμῖν ἄνδρας ἀπὸ	νουμηνίας,	καλόν μοι δοκεῖ εἶναι σῳζομένους
[5, 6, 20]	δὲ ὑμῖν, ἂν ἐκπλέητε, ἀπὸ	νουμηνίας	μισθοφορὰν παρέξειν κυζικηνὸν ἑκάστῳ τοῦ
[5, 6, 20]	ταῦτα τυγχάνω καὶ λέγων καὶ	νοῶν	καὶ πράττων ὁποῖα μέλλει ὑμῖν
[5, 8, 20]	τοῦτον δέ, ἢν σωφρονῆτε, τὴν	νύκτα	μὲν δήσετε, τὴν δὲ ἡμέραν
[5, 8, 20]	μὲν ἡμέρας διδέασι, τὰς δὲ	νύκτας	ἀφιᾶσι, τοῦτον δέ, ἢν σωφρονῆτε,
[5, 7, 10]	εἶναι, ἔρχεται ἐπ᾽ αὐτοὺς τῆς	νυκτὸς	ὡς πορθήσων, οὐδενὶ ἡμῶν εἰπών.
[5, 7, 10]	τοῦ πλοίου σύσκηνοι, ὡς ἐγὼ	νῦν	αἰσθάνομαι. (παρακαλέσας οὖν ὁπόσους ἔπειθεν
[5, 6, 1]	λεγομένη εἶναι δοκεῖ μοι παρεῖναι·	νῦν	γὰρ δὴ ἂν μὲν εὖ
[5, 1, 10]	ἂν ἔδει ὧν μέλλω λέγειν·	νῦν	δ᾽ ἐπεὶ τοῦτο ἄδηλον, δοκεῖ
[5, 5, 10]	ἡ Σινωπέων πόλις νομίζει πάσχειν.	(νῦν	δὲ ἀκούομεν ὑμᾶς εἴς τε
[5, 5, 20]	τὴν Σινωπέων πόλιν, ἐκεῖ δεξόμεθα,	νῦν	δὲ τοὺς ἐνθάδε κελεύσομεν διδόναι
[5, 8, 20]	ὡς κάμνων ἀσπίδα μὴ φέρειν,	νῦν	δέ, ὡς ἀκούω, Κοτυωριτῶν πολλοὺς
[5, 7, 20]	οἱ πεισόμενοι αὐτῷ, ὥσπερ καὶ	νῦν	ἐγένετο. (οἷα δὲ ὑμῖν καὶ
[5, 8, 10]	με ταῦτα πράττειν, ἐνθυμήθητε ὅτι	νῦν	ἐγὼ θαρρῶ σὺν τοῖς θεοῖς
[5, 6, 20]	ἄριστα ἔσεσθαι καὶ ἐμοί. καὶ	νῦν	ἐθυόμην περὶ αὐτοῦ τούτου, εἰ
[5, 8, 10]	πολεμίων παίοιτο. (καὶ γὰρ οὖν	νῦν	ἔξεστιν αὐτοῖς σωθεῖσιν, εἴ τι
[5, 5, 10]	καὶ τοῖς πολεμίοις μάχεσθαι. (καὶ	νῦν	ἐπεὶ εἰς τὰς Ἑλληνίδας πόλεις
[5, 8, 10]	ἢ τότε καὶ θρασύτερός εἰμι	νῦν	ἢ τότε καὶ οἶνον πλείω
[5, 6, 20]	εἰπεῖν ἐξαίφνης τῇ στρατιᾷ· ~ἄνδρες,	νῦν	μὲν ὁρῶμεν ὑμᾶς ἀπόρους ὄντας
[5, 6, 1]	ἁπάσης τῆς βασιλέως ἱππείας. καὶ	νῦν	οὗτοι οὐ παρεγένοντο βασιλεῖ καλοῦντι,
[5, 4, 20]	ὅτι οὐχ ὁμοίοις ἀνδράσι μαχοῦνται	νῦν	τε καὶ ὅτε τοῖς ἀτάκτοις
[5, 8, 20]	εὑρήσετε καὶ τότε κακίστους καὶ	νῦν	ὑβριστοτάτους. (Βοΐσκος γοῦν ὁ πύκτης
[5, 6, 30]	ὁμοῦ μὲν ὄντες πολλοὶ ὥσπερ	νυνὶ	δοκεῖτε ἄν μοι καὶ ἔντιμοι
[5, 2, 20]	μένειν καὶ ἀπιέναι· καὶ ἡ	νὺξ	φοβερὰ ἦν ἡ ἐπιοῦσα. (μαχομένων
[5, 4, 30]	πλάτος εἶναι, ποικίλους δὲ τὰ	νῶτα	καὶ τὰ ἔμπροσθεν πάντα, ἐστιγμένους

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2007