Livre, Chap., par.
[5, 8, 20]	ὅταν δὲ χειμὼν ᾖ καὶ	θάλαττα	μεγάλη ἐπιφέρηται, οὐχ ὁρᾶτε ὅτι
[5, 6, 10]	δὲ οὔτε πεζῇ οὔτε κατὰ	θάλατταν	ἀπορία· πολλὰ γὰρ καὶ πλοῖά
[5, 7, 20]	τὸν ἀγορανόμον Ζήλαρχον πρὸς τὴν	θάλατταν	ἀποχωροῦντα, καὶ ἀνέκραγεν· οἱ δὲ
[5, 1, 1]	παυσάμενος τούτων τῶν πόνων, ἐπεὶ	θάλατταν	ἔχομεν, πλεῖν τὸ λοιπὸν καὶ
[5, 7, 1]	ἀγορανόμους· (ὅσοι μὴ εἰς τὴν	θάλατταν	κατέφυγον κατελεύσθησαν. (ἐπεὶ δὲ ᾐσθάνετο
[5, 6, 1]	πολὺ πλείω ἕξομεν, ἐὰν κατὰ	θάλατταν	κομίζησθε· ἡμᾶς γὰρ δεήσει τὰ
[5, 4, 1]	μελήσει. ~ἐκ Κερασοῦντος δὲ κατὰ	θάλατταν	μὲν ἐκομίζοντο οἵπερ καὶ πρόσθεν,
[5, 7, 20]	δρόμῳ καὶ ἐμπίπτουσιν εἰς τὴν	θάλατταν.	ξυνεισέπεσον δὲ καὶ ἡμῶν αὐτῶν
[5, 1, 10]	δυσπόρους ἀκούομεν εἶναι ταῖς παρὰ	θάλατταν	οἰκούσαις πόλεσιν ἐντείλασθαι ὁδοποιεῖν· πείσονται
[5, 6, 1]	ἦσαν τῆς Παφλαγονίας· εἴτε κατὰ	θάλατταν,	προσδεῖν ἐδόκει Σινωπέων· μόνοι γὰρ
[5, 1, 1]	τῇ πορείᾳ τῇ μέχρι ἐπὶ	θάλατταν	τὴν ἐν τῷ Εὐξείνῳ Πόντῳ,
[5, 6, 10]	δ᾽ οὖν Ἕλληνες ἐψηφίσαντο κατὰ	θάλατταν	τὴν πορείαν ποιεῖσθαι. (μετὰ ταῦτα
[5, 5, 1]	πεδινωτέρα καὶ χωρία εἶχεν ἐπὶ	θαλάττῃ	ἧττον ἐρυμνά. καὶ οἱ στρατηγοὶ
[5, 3, 1]	Κερασοῦντα τριταῖοι πόλιν Ἑλληνίδα ἐπὶ	θαλάττῃ	Σινωπέων ἄποικον ἐν τῇ Κολχίδι
[5, 7, 30]	τις ἄρξῃ, ἄγεσθαι αὐτοὺς ἐπὶ	θανάτῳ·	τοὺς δὲ στρατηγοὺς εἰς δίκας
[5, 7, 10]	καὶ τοὺς νεκροὺς κελεύειν αὐτοὺς	θάπτειν	λαβόντας. (τῶν δ᾽ ἀποφυγόντων τινὰς
[5, 7, 30]	πρόσθεν αὐτοὶ οἱ κατακανόντες ἐκέλευον	θάπτειν,	τούτους διεπράξαντο μηδὲ ξὺν κηρυκείῳ
[5, 8, 10]	πράττειν, ἐνθυμήθητε ὅτι νῦν ἐγὼ	θαρρῶ	σὺν τοῖς θεοῖς μᾶλλον ἢ
[5, 7, 30]	ἡμῖν; ἀγορὰν δὲ τίς ἄξει	θαρρῶν,	ἢν περὶ τὰ μέγιστα τοιαῦτα
[5, 4, 10]	χώραν εἰσβάλλειν ἐκ τοῦ ἐπὶ	θάτερα	τὴν τῶν ὑμῖν τε καὶ
[5, 1, 10]	ἑκούσας ἔπεισεν ὁδοποιεῖν, λέγων ὅτι	θᾶττον	ἀπαλλάξονται, ἢν εὔποροι γένωνται αἱ
[5, 7, 10]	πρὸς τοὺς Κερασουντίους ἔλεγον ὅτι	θαυμάζοιεν	τί ἡμῖν δόξειεν ἐλθεῖν ἐπ᾽
[5, 8, 20]	ἡμέραν ἀφήσετε. (ἀλλὰ γάρ, ἔφη,	θαυμάζω	ὅτι εἰ μέν τινι ὑμῶν
[5, 7, 30]	κήρυκας ἀπεκτονώς; ἀλλ᾽ ἡμεῖς Κερασουντίων	θάψαι	αὐτοὺς ἐδεήθημεν. (εἰ μὲν οὖν
[5, 7, 20]	εἰ οὖν ταῦτα τοιαῦτα ἔσται,	θεάσασθε	οἵα ἡ κατάστασις ἡμῖν ἔσται
[5, 7, 20]	στράτευμα ἐφ᾽ ὅ τι ἂν	θέλῃ.	κἄν τινες πρὸς ὑμᾶς ἴωσι
[5, 5, 1]	γνώμην ὅτι οὐδαμῇ προσίοιντο οἱ	θεοὶ	τὸν πόλεμον. ἐντεῦθεν δὴ τὰ
[5, 3, 1]	τὸ μέρος ἕκαστος φυλάττειν τοῖς	θεοῖς·	ἀντὶ δὲ Χειρισόφου Νέων ὁ
[5, 5, 1]	δὲ ταύταις πρῶτον μὲν τοῖς	θεοῖς	ἔθυσαν, καὶ πομπὰς ἐποίησαν κατὰ
[5, 7, 30]	μή, πρὸς Διὸς πῶς ἢ	θεοῖς	θύσομεν ἡδέως ποιοῦντες ἔργα ἀσεβῆ,
[5, 8, 10]	νῦν ἐγὼ θαρρῶ σὺν τοῖς	θεοῖς	μᾶλλον ἢ τότε καὶ θρασύτερός
[5, 3, 1]	τῇ θεῷ ὅπου ἀνεῖλεν ὁ	θεός.	(ἔτυχε δὲ διαρρέων διὰ τοῦ
[5, 3, 1]	τῆς ἑορτῆς. παρεῖχε δὲ ἡ	θεὸς	τοῖς σκηνοῦσιν ἄλφιτα, ἄρτους, οἶνον,
[5, 8, 10]	γὰρ κινεῖσθαι καὶ ἀνδρίζεσθαι παρεῖχε	θερμασίαν	τινὰ καὶ ὑγρότητα, τὸ δὲ
[5, 6, 1]	τοὺς ποταμούς, πρῶτον μὲν τὸν	Θερμώδοντα,	εὖρος τριῶν πλέθρων, ὃν χαλεπὸν
[5, 2, 1]	τὴν χαράδραν τοὺς μὲν ὁπλίτας	θέσθαι	ἐκέλευσε τὰ ὅπλα, αὐτὸς δὲ
[5, 8, 20]	(Βοΐσκος γοῦν ὁ πύκτης ὁ	Θετταλὸς	τότε μὲν διεμάχετο ὡς κάμνων
[5, 3, 1]	ὅ τι οἴοιτο χαριεῖσθαι τῇ	θεῷ.	(ἐπειδὴ δ᾽ ἔφευγεν ὁ Ξενοφῶν,
[5, 3, 1]	ἀγροῦ ὡραῖα θυσίαν ἐποίει τῇ	θεῷ,	καὶ πάντες οἱ πολῖται καὶ
[5, 3, 10]	τις μὴ ποιῇ ταῦτα τῇ	θεῷ	μελήσει. ~ἐκ Κερασοῦντος δὲ κατὰ
[5, 3, 1]	δὲ λαβὼν χωρίον ὠνεῖται τῇ	θεῷ	ὅπου ἀνεῖλεν ὁ θεός. (ἔτυχε
[5, 7, 1]	Φᾶσιν. ἀκούσατε οὖν μου πρὸς	θεῶν,	καὶ ἐὰν μὲν ἐγὼ φαίνωμαι
[5, 7, 10]	αἴσχιστοι ἄνδρες ἀποφαινώμεθα καὶ πρὸς	θεῶν	καὶ πρὸς ἀνθρώπων καὶ φίλων
[5, 2, 20]	(μαχομένων δὲ αὐτῶν καὶ ἀπορουμένων	θεῶν	τις αὐτοῖς μηχανὴν σωτηρίας δίδωσιν.
[5, 3, 1]	Ὀλυμπίαν ἀφικνεῖται Μεγάβυζος εἰς Ὀλυμπίαν	θεωρήσων	καὶ ἀποδίδωσι τὴν παρακαταθήκην αὐτῷ.
[5, 3, 1]	τῷ ἐν Σκιλλοῦντι χωρίῳ καὶ	θῆραι	πάντων ὁπόσα ἐστὶν ἀγρευόμενα θηρία.
[5, 3, 10]	τῶν θηρευομένων δέ. ~καὶ γὰρ	θήραν	ἐποιοῦντο εἰς τὴν ἑορτὴν οἵ
[5, 1, 1]	σκοπῶμεν, ἧττον ἂν δύναιντο ἡμᾶς	θηρᾶν	οἱ πολέμιοι. ἔτι τοίνυν τάδε
[5, 3, 1]	ἱερᾶς νομῆς λάχος, καὶ τῶν	θηρευομένων	δέ. ~καὶ γὰρ θήραν ἐποιοῦντο
[5, 3, 1]	θῆραι πάντων ὁπόσα ἐστὶν ἀγρευόμενα	θηρία.	(ἐποίησε δὲ καὶ βωμὸν καὶ
[5, 7, 30]	σκηνοῦν. (εἰ μέντοι ὑμῖν δοκεῖ	θηρίων	ἀλλὰ μὴ ἀνθρώπων εἶναι τὰ
[5, 3, 1]	τὸν ἐν Δελφοῖς τῶν Ἀθηναίων	θησαυρὸν	καὶ ἐπέγραψε τό τε αὑτοῦ
[5, 4, 20]	Ἕλληνες διαρπάζοντες τὰ χωρία ηὕρισκον	θησαυροὺς	ἐν ταῖς οἰκίαις ἄρτων νενημένων
[5, 7, 20]	ἔξωθεν τῶν ὅπλων ἐξαίφνης ἀκούομεν	θορύβου	πολλοῦ παῖε παῖε, βάλλε βάλλε,
[5, 1, 1]	πορείας· ἀνέστη δὲ πρῶτος Λέων	Θούριος	καὶ ἔλεξεν ὧδε. ἐγὼ μὲν
[5, 1, 10]	οὖν δίκαια ἔπαθεν ὕστερον· ἐν	Θρᾴκῃ	γὰρ παρὰ Σεύθῃ πολυπραγμονῶν τι
[5, 8, 10]	θεοῖς μᾶλλον ἢ τότε καὶ	θρασύτερός	εἰμι νῦν ἢ τότε καὶ
[5, 4, 10]	ὅτι τούς τε πολεμίους ἐπεποιήκεσαν	θρασυτέρους	καὶ ὅτι οἱ ἐξελθόντες Ἕλληνες
[5, 1, 1]	ὡς ἀπέθυσαν ἃ εὔξαντο σωτήρια	θύειν	ἔνθα πρῶτον εἰς φιλίαν γῆν
[5, 6, 20]	πλείονος ποιεῖσθαι. ἀκούω δέ τινας	θύεσθαι	ἐπὶ τούτῳ οὐδ᾽ ὑμῖν λέγοντας.
[5, 6, 20]	Ξενοφῶντα πείθειν τε καταμένειν καὶ	θύεσθαι	ὑπὲρ τῆς μονῆς (μὴ κοινούμενον
[5, 6, 20]	εἰπεῖν τάδε. (ἐγώ, ὦ ἄνδρες,	θύομαι	μὲν ὡς ὁρᾶτε ὁπόσα δύναμαι
[5, 6, 10]	ὅτε τὰς δέκα ἡμέρας ἠλήθευσε	θυόμενος	Κύρῳ, διεσεσώκει. (τῶν δὲ στρατιωτῶν,
[5, 3, 1]	ἄρτους, οἶνον, τραγήματα, καὶ τῶν	θυομένων	ἀπὸ τῆς ἱερᾶς νομῆς λάχος,
[5, 2, 10]	πολὺς ἦν ὠθισμὸς ἀμφὶ τὰ	θύρετρα.	καὶ ἐρωτώμενοι οἱ ἐκπίπτοντες ἔλεγον
[5, 4, 20]	οὕτως ἔμειναν· τῇ δὲ ὑστεραίᾳ	θύσαντες	ἐπεὶ ἐκαλλιερήσαντο, ἀριστήσαντες, ὀρθίους τοὺς
[5, 3, 1]	τὰ ἐκ τοῦ ἀγροῦ ὡραῖα	θυσίαν	ἐποίει τῇ θεῷ, καὶ πάντες
[5, 7, 30]	πρὸς Διὸς πῶς ἢ θεοῖς	θύσομεν	ἡδέως ποιοῦντες ἔργα ἀσεβῆ, ἢ
[5, 6, 20]	Εὐρύμαχόν τε τὸν Δαρδανέα καὶ	Θώρακα	τὸν Βοιώτιον ταὐτὰ ἐροῦντας. Σινωπεῖς
[5, 6, 30]	χρήματα ἃ ὑπέσχοντο Τιμασίωνι καὶ	Θώρακι	ἐψευσμένοι ἦσαν (τῆς μισθοφορᾶς) (ἐνταῦθα
[5, 6, 20]	τε καὶ Δερκυλίδᾳ. (ἀναστὰς αὖθις	Θώραξ	ὁ Βοιώτιος, ὃς περὶ στρατηγίας
[5, 6, 10]	Τιμασίων δὲ ὁ Δαρδανεὺς καὶ	Θώραξ	ὁ Βοιώτιος πρὸς ἐμπόρους τινὰς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2007