Livre, Chap., par.
[5, 1, 10]	πηδάλια παραλυόμενοι, ἕως ἂν ἱκανὰ	τὰ	ἄξοντα γένηται, ἴσως ἂν οὐκ
[5, 5, 20]	ἐν ταῖς στέγαις οἱ κάμνοντες	τὰ	αὑτῶν δαπανῶντες, καὶ τὰς πύλας
[5, 2, 10]	ἔθεον δρόμῳ οἱ ὁπλῖται, καὶ	τὰ	βέλη ὁμοῦ ἐφέρετο, λόγχαι, τοξεύματα,
[5, 7, 10]	ἐνθάδε πλεῖν, ὡς ἡμῖν λέξαι	τὰ	γενόμενα καὶ τοὺς νεκροὺς κελεύειν
[5, 5, 1]	τὰ μὲν ἐκ τῆς Παφλαγονίας,	τὰ	δ᾽ ἐκ τῶν χωρίων τῶν
[5, 5, 1]	τῶν Ἑλλήνων καὶ ἀγῶνας γυμνικούς.	(τὰ	δ᾽ ἐπιτήδει᾽ ἐλάμβανον τὰ μὲν
[5, 6, 20]	μὲν διὰ τὸ ἐκεῖθεν εἶναι,	τὰ	δὲ διὰ τὸ ξυνεστρατεῦσθαι ἐν
[5, 3, 10]	ἐξ αὐτοῦ τοῦ ἱεροῦ χώρου,	τὰ	δὲ καὶ ἐκ τῆς Φολόης,
[5, 4, 30]	ἔλειπον, οἱ δὲ ἑκόντες προσεχώρουν.	(τὰ	δὲ πλεῖστα τοιάδε ἦν τῶν
[5, 8, 1]	Δί᾽ ἔφη· σὺ γὰρ ἠνάγκαζες·	τὰ	δὲ τῶν ἐμῶν συσκήνων σκεύη
[5, 6, 30]	εἴη, τὰ μὲν πλοῖα πέμπουσι,	τὰ	δὲ χρήματα ἃ ὑπέσχοντο Τιμασίωνι
[5, 7, 10]	ἐμοὶ μὲν ἀρκεῖ περὶ τούτων	τὰ	εἰρημένα· εἰ δέ τις ὑμῶν
[5, 3, 1]	τὸ λοιπὸν δὲ ἀεὶ δεκατεύων	τὰ	ἐκ τοῦ ἀγροῦ ὡραῖα θυσίαν
[5, 1, 1]	δικαίως ἡμῖν ἐπιβουλεύουσιν· ἔχομεν γὰρ	τὰ	ἐκείνων· ὑπερκάθηνται δὲ ἡμῶν. φυλακὰς
[5, 4, 30]	ποικίλους δὲ τὰ νῶτα καὶ	τὰ	ἔμπροσθεν πάντα, ἐστιγμένους ἀνθέμια. (ἐζήτουν
[5, 1, 1]	τε καὶ ἀφυλάκτως πορεύησθε ἐπὶ	τὰ	ἐπιτήδεια. (ἀλλά μοι δοκεῖ σὺν
[5, 1, 1]	μοι δοκεῖ σὺν προνομαῖς λαμβάνειν	τὰ	ἐπιτήδεια, ἄλλως δὲ μὴ πλανᾶσθαι,
[5, 1, 1]	μονῇ, ταῦτα ἐρῶ. (πρῶτον μὲν	τὰ	ἐπιτήδεια δεῖ πορίζεσθαι ἐκ τῆς
[5, 6, 10]	τῇ στρατιᾷ μισθὸν ὥστε ἔχειν	τὰ	ἐπιτήδεια ἐκπλέοντας, ὅτι κινδυνεύσει μεῖναι
[5, 6, 30]	καὶ ἔντιμοι εἶναι καὶ ἔχειν	τὰ	ἐπιτήδεια· ἐν γὰρ τῷ κρατεῖν
[5, 2, 1]	καὶ δορυφόροι πολλοὶ οἱ ἐπὶ	τὰ	ἐπιτήδεια ἐξωρμημένοι· ὥστε ἐγένοντο οἱ
[5, 5, 10]	διὰ τὸ ἀνάγκην εἶναι λαμβάνειν	τὰ	ἐπιτήδεια, ἐπεὶ ἀγορὰν οὐ παρεῖχον.
[5, 2, 20]	ὑστεραίᾳ ἀπῇσαν οἱ Ἕλληνες ἔχοντες	τὰ	ἐπιτήδεια. ἐπεὶ δὲ τὴν κατάβασιν
[5, 6, 10]	δυναίμεθ᾽ ἂν καὶ σᾐζεσθαι καὶ	τὰ	ἐπιτήδεια ἔχειν· εἰ δέ που
[5, 3, 1]	οὔτε πλοῖα ἱκανὰ ἦν οὔτε	τὰ	ἐπιτήδεια ἦν λαμβάνειν ἔτι, ἐδόκει
[5, 5, 10]	γὰρ ἡμῖν ἀγοράν) ὠνούμενοι εἴχομεν	τὰ	ἐπιτήδεια, καὶ ἀνθ᾽ ὧν ἐτίμησαν
[5, 5, 10]	οὐχ ὕβρει ἀλλὰ ἀνάγκῃ λαμβάνομεν	τὰ	ἐπιτήδεια. (καὶ Καρδούχους καὶ Ταόχους
[5, 6, 20]	καὶ ἐν τῷ ἀπόπλῳ ἔχειν	τὰ	ἐπιτήδεια καὶ ὡς οἴκαδε ἀπελθόντας
[5, 2, 1]	τῶν σὺν αὐτῷ. ~ἐπεὶ δὲ	τὰ	ἐπιτήδεια οὐκέτι ἦν λαμβάνειν ὥστε
[5, 2, 1]	(οἱ δὲ Τραπεζούντιοι ὁπόθεν μὲν	τὰ	ἐπιτήδεια ῥᾴδιον ἦν λαβεῖν οὐκ
[5, 7, 30]	φυλακὴν ἰδίᾳ ποιήσῃ τις καὶ	τὰ	ἐρυμνὰ ὑπερδέξια πειρᾶται ἔχων σκηνοῦν.
[5, 4, 30]	τῶν ξὺν τοῖς πολεμίοις ὄντων,	τὰ	εὐπροσοδώτατα οἱ μὲν ἔλειπον, οἱ
[5, 1, 1]	καὶ τριήρεις ἔχων καὶ πλοῖα	τὰ	ἡμᾶς ἄξοντα· ὑμεῖς δὲ εἴπερ
[5, 2, 10]	καὶ πολὺς ἦν ὠθισμὸς ἀμφὶ	τὰ	θύρετρα. καὶ ἐρωτώμενοι οἱ ἐκπίπτοντες
[5, 6, 20]	μάντις ἀπεκρίνατο τὸ μὲν μέγιστον,	τὰ	ἱερὰ καλὰ εἶναι· ᾔδει γὰρ
[5, 6, 1]	τῷ εὔνους τε εἶναι καὶ	τὰ	κάλλιστα ξυμβουλεύειν. (ἀναστὰς δὲ Ἑκατώνυμος
[5, 6, 1]	γὰρ ἔστιν ἄλλῃ ἢ ᾗ	τὰ	κέρατα τοῦ ὄρους τῆς ὁδοῦ
[5, 7, 30]	τίς ἄξει θαρρῶν, ἢν περὶ	τὰ	μέγιστα τοιαῦτα ἐξαμαρτάνοντες φαινώμεθα; οὗ
[5, 1, 10]	κατῆγεν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον. καὶ	τὰ	μὲν ἀγώγιμα εἴ τι ἦγον
[5, 6, 20]	καὶ τῆς Φαρναβάζου ἀρχῆς πάσης,	τὰ	μὲν διὰ τὸ ἐκεῖθεν εἶναι,
[5, 5, 1]	γυμνικούς. (τὰ δ᾽ ἐπιτήδει᾽ ἐλάμβανον	τὰ	μὲν ἐκ τῆς Παφλαγονίας, τὰ
[5, 3, 10]	καὶ ἄνδρες ξυνεθήρων· καὶ ἡλίσκετο	τὰ	μὲν ἐξ αὐτοῦ τοῦ ἱεροῦ
[5, 2, 10]	πάλιν εἰς τὴν ἄκραν. (καὶ	τὰ	μὲν ἔξω τῆς ἄκρας πάντα
[5, 6, 30]	καὶ Ξενοφῶν αὐτὸς ἐπεψηφικὼς εἴη,	τὰ	μὲν πλοῖα πέμπουσι, τὰ δὲ
[5, 4, 30]	τὸ πλάτος εἶναι, ποικίλους δὲ	τὰ	νῶτα καὶ τὰ ἔμπροσθεν πάντα,
[5, 5, 1]	τὴν στρατιὰν ὀνηθῆναί τι, καὶ	τὰ	ξένια ἃ ἧκε παρὰ Τιβαρηνῶν
[5, 5, 1]	θεοὶ τὸν πόλεμον. ἐντεῦθεν δὴ	τὰ	ξένια ἐδέξαντο, καὶ ὡς διὰ
[5, 2, 1]	τοὺς μὲν ὁπλίτας θέσθαι ἐκέλευσε	τὰ	ὅπλα, αὐτὸς δὲ διαβὰς σὺν
[5, 2, 10]	τύρσεις· ὥστε Ἀγασίας Στυμφάλιος καταθέμενος	τὰ	ὅπλα ἐν χιτῶνι μόνον ἀνέβη,
[5, 4, 10]	δύο ἐκβάντες εἰς τάξιν ἔθεντο	τὰ	ὅπλα, ὁ δὲ εἷς ἔμενε.
[5, 2, 10]	Ἕλληνες· οἱ δὲ ὁπλῖται ἔθεντο	τὰ	ὅπλα, οἱ μὲν περὶ τὰ
[5, 5, 10]	ὅτι τὰ σώματα διεσωσάμεθα καὶ	τὰ	ὅπλα· οὐ γὰρ ἦν δυνατὸν
[5, 1, 1]	καὶ βαδίζων καὶ τρέχων καὶ	τὰ	ὅπλα φέρων καὶ ἐν τάξει
[5, 4, 10]	κεφαλῇ δὲ κράνη σκύτινα οἷάπερ	τὰ	Παφλαγονικά, κρωβύλον ἔχοντα κατὰ μέσον,
[5, 1, 10]	πλοῖα κατάγοιμεν καὶ φυλάττοιμεν αὐτά,	τὰ	πηδάλια παραλυόμενοι, ἕως ἂν ἱκανὰ
[5, 4, 20]	ἐπὶ τῶν ἀνώγεων ἦν πολλὰ	τὰ	πλατέα οὐκ ἔχοντα διαφυὴν οὐδεμίαν.
[5, 4, 10]	ἔμενε. (καὶ οἱ μὲν λαβόντες	τὰ	πλοῖα ἀπέπλευσαν, οἱ δὲ μένοντες
[5, 6, 10]	πλεύσεσθαι, οὐκ ἂν ἐμβαίημεν εἰς	τὰ	πλοῖα. (γιγνώσκομεν γὰρ ὅτι ὅπου
[5, 7, 20]	ἑαυτοῖς πρᾶγμα, δείσαντες ἀποχωροῦσι πρὸς	τὰ	πλοῖα. ἦσαν δὲ νὴ Δία
[5, 6, 30]	(ἐπεὶ δὲ ὁρῶ ὑμῖν καὶ	τὰ	πλοῖα πέμποντας Ἡρακλεώτας καὶ Σινωπέας
[5, 6, 1]	θάλατταν κομίζησθε· ἡμᾶς γὰρ δεήσει	τὰ	πλοῖα πορίζειν· ἢν δὲ κατὰ
[5, 6, 10]	καὶ ἡμᾶς παρακαλεῖ, ἐπειδὰν ἔλθῃ	τὰ	πλοῖα, τότε εἰπεῖν ἐξαίφνης τῇ
[5, 3, 1]	ἀπιτέον εἶναι. καὶ εἰς μὲν	τὰ	πλοῖα τούς τε ἀσθενοῦντας ἐνεβίβασαν
[5, 8, 10]	χρόνον κατέμαθον ἀναστὰς μόλις καὶ	τὰ	σκέλη ἐκτείνας. (ἐν ἐμαυτῷ οὖν
[5, 2, 20]	οἰκίαι καὶ αἱ τύρσεις καὶ	τὰ	σταυρώματα καὶ τἆλλα πάντα πλὴν
[5, 2, 10]	τὰ ὅπλα, οἱ μὲν περὶ	τὰ	σταυρώματα, οἱ δὲ κατὰ τὴν
[5, 5, 10]	ἄνδρες Σινωπεῖς, ἥκομεν ἀγαπῶντες ὅτι	τὰ	σώματα διεσωσάμεθα καὶ τὰ ὅπλα·
[5, 5, 20]	πολλά τε καὶ φιλικὰ διελέγοντο	τά	τε ἄλλα καὶ περὶ τῆς
[5, 6, 1]	αὐτῶν. (ἢν δὲ καὶ δυνηθῆτε	τά	τε ὄρη κλέψαι ἢ φθάσαι
[5, 2, 10]	τῶν βελῶν ἔλιπον οἱ πολέμιοι	τά	τε σταυρώματα καὶ τὰς τύρσεις·
[5, 7, 30]	θηρίων ἀλλὰ μὴ ἀνθρώπων εἶναι	τὰ	τοιαῦτα ἔργα, σκοπεῖτε παῦλάν τινα
[5, 7, 30]	πονηροὺς ἂν φαίημεν εἶναι τοὺς	τὰ	τοιαῦτα ποιοῦντας. (ἐκ τούτου ἀνιστάμενοι
[5, 3, 10]	τρέφειν καὶ ἵππους, ὥστε καὶ	τὰ	τῶν εἰς τὴν ἑορτὴν ἰόντων
[5, 6, 30]	κρατεῖν ἐστι καὶ τὸ λαμβάνειν	τὰ	τῶν ἡττόνων· διασπασθέντες δ᾽ ἂν
[5, 4, 20]	κατεκαύθησαν. (οἱ δὲ Ἕλληνες διαρπάζοντες	τὰ	χωρία ηὕρισκον θησαυροὺς ἐν ταῖς
[5, 5, 1]	καὶ οἱ στρατηγοὶ ἔχρῃζον πρὸς	τὰ	χωρία προσβάλλειν καὶ τὴν στρατιὰν
[5, 6, 20]	ὁ Ξενοφῶν ἀναστῆναι καὶ εἰπεῖν	τάδε.	(ἐγώ, ὦ ἄνδρες, θύομαι μὲν
[5, 1, 1]	ταῦτα. ἔτι τοίνυν ἀκούσατε καὶ	τάδε.	ἐπὶ λείαν γὰρ ὑμῶν ἐκπορεύσονταί
[5, 1, 1]	θηρᾶν οἱ πολέμιοι. ἔτι τοίνυν	τάδε	ὁρᾶτε. ~εἰ μὲν ἠπιστάμεθα σαφῶς
[5, 6, 20]	ξυλλόγῳ τῶν στρατιωτῶν ὄντων λέγει	τάδε.	οὐ δεῖ προσέχειν μονῇ, ὦ
[5, 4, 30]	ἐστιγμένους ἀνθέμια. (ἐζήτουν δὲ καὶ	ταῖς	ἑταίραις ἃς ἦγον οἱ Ἕλληνες
[5, 4, 20]	(ἐπεὶ δὲ ἄνω ἦσαν πρὸς	ταῖς	Μητροπόλεως οἰκίαις, ἐνταῦθα οἱ πολέμιοι
[5, 2, 10]	καὶ τοὺς τοξότας ἐπιβεβλῆσθαι ἐπὶ	ταῖς	νευραῖς, ὡς, ὁπόταν σημήνῃ, τοξεύειν
[5, 4, 20]	τὰ χωρία ηὕρισκον θησαυροὺς ἐν	ταῖς	οἰκίαις ἄρτων νενημένων περυσινῶν, ὡς
[5, 5, 10]	βίᾳ παρεληλυθότας ἐνίους σκηνοῦν ἐν	ταῖς	οἰκίαις καὶ ἐκ τῶν χωρίων
[5, 1, 10]	ὁδοὺς ἃς δυσπόρους ἀκούομεν εἶναι	ταῖς	παρὰ θάλατταν οἰκούσαις πόλεσιν ἐντείλασθαι
[5, 6, 20]	(ἀκούσαντες ταῦτα οἱ ἔμποροι ἀπήγγελλον	ταῖς	πόλεσι· ξυνέπεμψε δ᾽ αὐτοῖς Τιμασίων
[5, 5, 20]	βίαιον ἐποιήσαμεν, σκηνοῦσι δ᾽ ἐν	ταῖς	στέγαις οἱ κάμνοντες τὰ αὑτῶν
[5, 7, 20]	πολλοὺς προσθέοντας λίθους ἔχοντας ἐν	ταῖς	χερσί, τοὺς δὲ καὶ ἀναιρουμένους.
[5, 7, 20]	ὅμως δὲ λίθους εἶχον ἐν	ταῖς	χερσίν. ἐπεὶ δὲ εἰδότι τινὶ
[5, 2, 20]	τύρσεις καὶ τὰ σταυρώματα καὶ	τἆλλα	πάντα πλὴν τῆς ἄκρας. (τῇ
[5, 6, 1]	ἀγαθὰ γένοιτο· εἰ δὲ μή,	τἀναντία.	αὐτὴ γὰρ ἡ ἱερὰ ξυμβουλὴ
[5, 8, 20]	ἀποδέδυκεν. (ἢν οὖν σωφρονῆτε, τοῦτον	τἀναντία	ποιήσετε ἢ τοὺς κύνας ποιοῦσι·
[5, 4, 20]	ἐπὶ τὸ εὐώνυμον κατὰ ταὐτὰ	ταξάμενοι	ἐπορεύοντο τοὺς τοξότας μεταξὺ τῶν
[5, 4, 20]	πόλιν, οἱ δὲ ὁπλῖται ἐν	τάξει	εἵποντο. (ἐπεὶ δὲ ἄνω ἦσαν
[5, 5, 20]	ὁρᾶτε, σκηνοῦμεν ὑπαίθριοι ἐν τῇ	τάξει,	παρεσκευασμένοι, ἂν μέν τις εὖ
[5, 8, 10]	μὲν ἤρκει δι᾽ ὑμῶν ἐν	τάξει	τε ἰόντων καὶ μαχομένων ὅπου
[5, 1, 1]	τὰ ὅπλα φέρων καὶ ἐν	τάξει	ὢν καὶ φυλακὰς φυλάττων καὶ
[5, 8, 10]	δέοι, αὐτοὶ δὲ λιπόντες τὰς	τάξεις	προθέοντες ἁρπάζειν ἤθελον καὶ ὑμῶν
[5, 4, 10]	ῥυθμῷ, καὶ διελθόντες διὰ τῶν	τάξεων	καὶ διὰ τῶν ὅπλων τῶν
[5, 4, 20]	ὥστε αὖθις ἧττον τῆς ἡμετέρας	τάξεως	ἀπολείψονται. (ἀλλ᾽ ὑμᾶς δεῖ παρασκευάζεσθαι
[5, 4, 20]	οἱ ἀμελήσαντες τῆς ξὺν ἡμῖν	τάξεως	καὶ ἱκανοὶ ἡγησάμενοι εἶναι ξὺν
[5, 4, 10]	οἱ μὲν δύο ἐκβάντες εἰς	τάξιν	ἔθεντο τὰ ὅπλα, ὁ δὲ
[5, 2, 10]	γὰρ διὰ τὸ χωρίον ἡ	τάξις	ἦν) (ἐπεὶ δ᾽ ἐπαιάνισαν καὶ
[5, 5, 10]	τὰ ἐπιτήδεια. (καὶ Καρδούχους καὶ	Ταόχους	καὶ Χαλδαίους καίπερ βασιλέως οὐχ
[5, 7, 1]	~ταῦτα οὖν οἱ στρατιῶται ἀνεπύθοντο	ταραττόμενα.	καὶ ὁ Νέων λέγει ὡς
[5, 8, 20]	χαλεποὺς τὰς μὲν ἡμέρας διδέασι,	τὰς	δὲ νύκτας ἀφιᾶσι, τοῦτον δέ,
[5, 1, 10]	ἀφροσύνην αὐτῶν, ἐπεψήφισε μὲν οὐδέν,	τὰς	δὲ πόλεις ἑκούσας ἔπεισεν ὁδοποιεῖν,
[5, 6, 10]	Κύρου ἔλαβε τρισχιλίους δαρεικοὺς ὅτε	τὰς	δέκα ἡμέρας ἠλήθευσε θυόμενος Κύρῳ,
[5, 2, 10]	τοὺς γυμνῆτας λίθων ἔχειν μεστὰς	τὰς	διφθέρας· καὶ τοὺς ἐπιτηδείους ἔπεμψε
[5, 2, 20]	ἀσφαλὲς ἦν κατὰ τὰς πύλας	τὰς	εἰς τὴν ἄκραν φερούσας. καὶ
[5, 5, 10]	μάχεσθαι. (καὶ νῦν ἐπεὶ εἰς	τὰς	Ἑλληνίδας πόλεις ἤλθομεν, ἐν Τραπεζοῦντι
[5, 2, 20]	τῆς τύχης, ἐνάπτειν ἐκέλευε καὶ	τὰς	ἐν ἀριστερᾷ οἰκίας, αἳ ξύλιναι
[5, 2, 20]	ἄλλοι ἐπὶ τὰς οἰκίας ἀνέβαινον	τὰς	ἔνθεν καὶ ἔνθεν τῆς εἰς
[5, 4, 10]	δὲ ἀποτραπόμενοι ᾤχοντο, καὶ ἀποτεμόντες	τὰς	κεφαλὰς τῶν νεκρῶν ἐπεδείκνυσαν τοῖς
[5, 8, 20]	μὲν γὰρ κύνας τοὺς χαλεποὺς	τὰς	μὲν ἡμέρας διδέασι, τὰς δὲ
[5, 2, 30]	τῆς ὁδοῦ εἰς ὕλην κατὰ	τὰς	νάπας καλινδούμενοι ἐσώθησαν, ὁ Μυσὸς
[5, 1, 10]	μὴ ἐκπεραίνηται ὥστε ἀρκεῖν πλοῖα,	τὰς	ὁδοὺς ἃς δυσπόρους ἀκούομεν εἶναι
[5, 2, 20]	κράνη Παφλαγονικά, καὶ ἄλλοι ἐπὶ	τὰς	οἰκίας ἀνέβαινον τὰς ἔνθεν καὶ
[5, 2, 20]	ἦν, ἐνῆψαν· ἐνῆπτον δὲ καὶ	τὰς	παρ᾽ αὐτὸ τὸ χαράκωμα οἰκίας,
[5, 5, 20]	δέξασθαι· ἐπεὶ δὲ οὐκ ἀνέῳγον	τὰς	πύλας, ᾗ ἡμᾶς ἐδέχετο αὐτὸ
[5, 2, 10]	ὁ δὲ Ξενοφῶν στὰς κατὰ	τὰς	πύλας ὁπόσους ἐδύνατο κατεκώλυε τῶν
[5, 5, 10]	φίλοι προσεφέροντο ἡμῖν, ἀλλὰ κλείσαντες	τὰς	πύλας οὔτε εἴσω ἐδέχοντο οὔτε
[5, 2, 20]	οὐδὲ διώκειν ἀσφαλὲς ἦν κατὰ	τὰς	πύλας τὰς εἰς τὴν ἄκραν
[5, 5, 20]	κάμνοντες τὰ αὑτῶν δαπανῶντες, καὶ	τὰς	πύλας φρουροῦμεν, ὅπως μὴ ἐπὶ
[5, 5, 20]	ἡμεῖς ἠξιοῦμεν τοὺς κάμνοντας εἰς	τὰς	στέγας δέξασθαι· ἐπεὶ δὲ οὐκ
[5, 8, 10]	ὅπου δέοι, αὐτοὶ δὲ λιπόντες	τὰς	τάξεις προθέοντες ἁρπάζειν ἤθελον καὶ
[5, 2, 10]	πολέμιοι τά τε σταυρώματα καὶ	τὰς	τύρσεις· ὥστε Ἀγασίας Στυμφάλιος καταθέμενος
[5, 6, 10]	ἐστιν ἐν Ἡρακλείᾳ. (ἐπεὶ δὲ	ταῦτ᾽	ἔλεξεν, οἱ μὲν ὑπώπτευον φιλίας
[5, 2, 10]	ἀνδραγαθίας ἀντεποιοῦντο. (καὶ οἱ μὲν	ταῦτ᾽	ἐποίουν· ὁ δὲ τοῖς πελτασταῖς
[5, 6, 30]	πρῶτον πειρᾶσθαι πείθειν. καὶ ἀπελθόντες	ταῦτ᾽	ἐποίουν. ~ταῦτα οὖν οἱ στρατιῶται
[5, 5, 10]	ὧν ἂν δέησθε οὐ πείθοντας.	(ταῦτ᾽	οὖν οὐκ ἀξιοῦμεν· εἰ δὲ
[5, 1, 1]	ὡς εὖ λέγει· καὶ ἄλλος	ταὔτ᾽	ἔλεγε, καὶ πάντες οἱ παριόντες.
[5, 1, 1]	Ὀδυσσεὺς ἀφικέσθαι εἰς τὴν Ἑλλάδα.	(ταῦτα	ἀκούσαντες οἱ στρατιῶται ἀνεθορύβησαν ὡς
[5, 6, 20]	ἐροῦντας. Σινωπεῖς δὲ καὶ Ἡρακλεῶται	ταῦτα	ἀκούσαντες πέμπουσι πρὸς τὸν Τιμασίωνα
[5, 5, 10]	ἂν δυνώμεθα φίλον ποιεῖσθαι. (πρὸς	ταῦτα	ἀναστὰς Ξενοφῶν ὑπὲρ τῶν στρατιωτῶν
[5, 4, 1]	τοσαύτην δύναμιν λάβοιτε ξύμμαχον. (πρὸς	ταῦτα	ἀπεκρίνατο ὁ ἄρχων τῶν Μοσσυνοίκων
[5, 6, 30]	ἀδικοῦντα. καὶ ὅτῳ δοκεῖ, ἔφη,	ταῦτα,	ἀράτω τὴν χεῖρα. (ἀνέτειναν ἅπαντες.
[5, 7, 10]	καὶ εἰς Κερασοῦντα αὐτῶν ἀποχωροῦσι.	(ταῦτα	δ᾽ ἦν ἐν τῇ ἡμέρᾳ
[5, 6, 20]	Τιμασίων ὑπισχνοῦμαι ὑμῖν τὴν μισθοφοράν.	ταῦτα	δὲ ἔλεγεν εἰδὼς ἃ Τιμασίωνι
[5, 6, 1]	πάντες ἄνθρωποι δύναιντ᾽ ἂν διελθεῖν.	ταῦτα	δὲ καὶ δείξαιμι ἄν, εἴ
[5, 6, 20]	τὸν λόγον ὡς ἐγὼ πράττειν	ταῦτα	διανοοίμην ἤδη οὐ πείσας ὑμᾶς.
[5, 2, 30]	οὖσαι. ~οἱ μὲν οὖν πολέμιοι	ταῦτα	διορῶντες ἐφοβοῦντο ὡς ἐνέδραν οὖσαν·
[5, 1, 10]	ὠφελοῦντες καὶ ὠφελῶνται. ἔδοξε καὶ	ταῦτα.	(δοκεῖ τοίνυν μοι, ἔφη, ἢν
[5, 1, 1]	οὓς ἂν ἴωσιν. (ἔδοξε καὶ	ταῦτα.	ἐννοεῖτε δὴ καὶ τόδε, ἔφη.
[5, 1, 10]	κομιδῆς οἵας δεόμεθα. ἔδοξε καὶ	ταῦτα.	(ἐννοήσατε δ᾽ ἔφη, εἰ εἰκὸς
[5, 1, 1]	εἶναι ποιεῖν ἐν τῇ μονῇ,	ταῦτα	ἐρῶ. (πρῶτον μὲν τὰ ἐπιτήδεια
[5, 1, 1]	ἡμᾶς δὲ τούτων ἐπιμελεῖσθαι. (ἔδοξε	ταῦτα.	ἔτι τοίνυν ἀκούσατε καὶ τάδε.
[5, 2, 20]	οἰκίας, ὅπως οἱ πολέμιοι ἀμφὶ	ταῦτα	ἔχοιεν. (οὕτω μόλις ἀπῆλθον ἀπὸ
[5, 7, 10]	ἢ αὐτὸς ἐξαπατηθῆναι ἂν οἴεται	ταῦτα	ἢ ἄλλον ἐξαπατῆσαι ταῦτα, λέγων
[5, 1, 10]	μοι, ἔφη, ἢν ἄρα καὶ	ταῦτα	ἡμῖν μὴ ἐκπεραίνηται ὥστε ἀρκεῖν
[5, 1, 10]	εἰς παραγωγήν. (ἐν ᾧ δὲ	ταῦτα	ἦν ἐπὶ λείαν ἐξῇσαν οἱ
[5, 4, 1]	τῶν Μοσσυνοίκων ὅτι καὶ βούλοιντο	ταῦτα	καὶ δέχοιντο τὴν ξυμμαχίαν. (ἄγετε
[5, 6, 10]	δὲ Σιλανὸς δεδιὼς μὴ γένηται	ταῦτα	καὶ καταμείνῃ που ἡ στρατιά,
[5, 7, 30]	αὐτοὺς ἐδεήθημεν. (εἰ μὲν οὖν	ταῦτα	καλῶς ἔχει, δοξάτω ὑμῖν, ἵνα
[5, 7, 10]	οἴεται ταῦτα ἢ ἄλλον ἐξαπατῆσαι	ταῦτα,	λέγων διδασκέτω. (ὅταν δὲ τούτων
[5, 6, 10]	θάλατταν τὴν πορείαν ποιεῖσθαι. (μετὰ	ταῦτα	Ξενοφῶν εἶπεν· ὦ Σινωπεῖς, οἱ
[5, 7, 10]	οἴχεσθαι ἔξω τοῦ Πόντου. καὶ	ταῦτα	ξυνωμολόγησαν αὐτῷ οἱ ἐκ τοῦ
[5, 2, 1]	καὶ ἡ ἄφοδος χαλεπή. (ἀκούσας	ταῦτα	ὁ Ξενοφῶν προσαγαγὼν πρὸς τὴν
[5, 6, 20]	βούλησθε ἐξαίφνης ἂν ἐπιπέσοιτε. (ἀκούσαντες	ταῦτα	οἱ ἔμποροι ἀπήγγελλον ταῖς πόλεσι·
[5, 6, 10]	ἐν ἀνδραπόδων χώρᾳ ἐσόμεθα. ἀκούσαντες	ταῦτα	οἱ πρέσβεις ἐκέλευον πέμπειν πρέσβεις.
[5, 7, 10]	φίλων καὶ πολεμίων. (ἀκούσαντες δὲ	ταῦτα	οἱ στρατιῶται ἐθαύμασάν τε ὅ
[5, 1, 1]	ἔλθω· ἥξω δὲ ταχέως. ἀκούσαντες	ταῦτα	οἱ στρατιῶται ἥσθησάν τε καὶ
[5, 7, 1]	πείθειν. καὶ ἀπελθόντες ταῦτ᾽ ἐποίουν.	~ταῦτα	οὖν οἱ στρατιῶται ἀνεπύθοντο ταραττόμενα.
[5, 5, 10]	οὖν οὐκ ἀξιοῦμεν· εἰ δὲ	ταῦτα	ποιήσετε, ἀνάγκη ἡμῖν καὶ Κορύλαν
[5, 6, 30]	ἐμὲ προσῇσαν λέγοντες ὡς χρὴ	ταῦτα	πράττειν, ἀναπαύεσθαί φημι χρῆναι. (οὕτω
[5, 8, 10]	(εἰ δὲ ὕβρει νομίζετέ με	ταῦτα	πράττειν, ἐνθυμήθητε ὅτι νῦν ἐγὼ
[5, 3, 10]	ἂν δὲ τις μὴ ποιῇ	ταῦτα	τῇ θεῷ μελήσει. ~ἐκ Κερασοῦντος
[5, 7, 20]	κυσὶν ἡμῖν ἐμπεπτώκοι. εἰ οὖν	ταῦτα	τοιαῦτα ἔσται, θεάσασθε οἵα ἡ
[5, 6, 20]	ὑμῶν καὶ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ὅπως	ταῦτα	τυγχάνω καὶ λέγων καὶ νοῶν
[5, 6, 20]	Δαρδανέα καὶ Θώρακα τὸν Βοιώτιον	ταὐτὰ	ἐροῦντας. Σινωπεῖς δὲ καὶ Ἡρακλεῶται
[5, 4, 20]	ἡγησάμενοι εἶναι ξὺν τοῖς βαρβάροις	ταὐτὰ	πράττειν ἅπερ σὺν ἡμῖν δίκην
[5, 4, 20]	βαρβάρους ἐπὶ τὸ εὐώνυμον κατὰ	ταὐτὰ	ταξάμενοι ἐπορεύοντο τοὺς τοξότας μεταξὺ
[5, 5, 1]	ἡμέρας τετταράκοντα πέντε. ἐν δὲ	ταύταις	πρῶτον μὲν τοῖς θεοῖς ἔθυσαν,
[5, 5, 20]	ἡμᾶς ἐδέχετο αὐτὸ τὸ χωρίον	ταύτῃ	εἰσελθόντες ἄλλο μὲν οὐδὲν βίαιον
[5, 6, 1]	πορείας ἀνεπυνθάνοντο ὧν ἑκάτεροι ἐδέοντο.	~ταύτῃ	μὲν τῇ ἡμέρᾳ τοῦτο τὸ
[5, 4, 20]	καὶ ὅτε τοῖς ἀτάκτοις ἐμάχοντο.	(ταύτην	μὲν οὖν τὴν ἡμέραν οὕτως
[5, 6, 10]	δῶρα ληψόμενον διὰ τὴν ξυμβουλὴν	ταύτην·	οἱ δὲ ὑπώπτευον καὶ τούτου
[5, 5, 10]	καὶ τὴν χώραν ἡμεῖς αὐτοῖς	ταύτην	παραδεδώκαμεν βαρβάρους ἀφελόμενοι· διὸ καὶ
[5, 5, 1]	τύχοιεν, ὥσπερ ἄλλοις ἐπιδεικνύμενοι. ~διὰ	ταύτης	τῆς χώρας οἱ Ἕλληνες, διά
[5, 7, 20]	ξὺν τοῖς Κερασουντίοις ὅπως ἂν	ταφείησαν	οἱ τῶν Ἑλλήνων νεκροί. (συγκαθήμενοι
[5, 2, 1]	λαβεῖν τὸ χωρίον (καὶ γὰρ	τάφρος	ἦν περὶ αὐτὸ εὐρεῖα ἀναβεβλημένη
[5, 2, 10]	μὲν καὶ ἔχοντες ἃ ἔλαβον,	τάχα	δέ τις καὶ τετρωμένος· καὶ
[5, 7, 20]	παῖε παῖε, βάλλε βάλλε, καὶ	τάχα	δὴ ὁρῶμεν πολλοὺς προσθέοντας λίθους
[5, 1, 1]	ἂν ἐγὼ ἔλθω· ἥξω δὲ	ταχέως.	ἀκούσαντες ταῦτα οἱ στρατιῶται ἥσθησάν
[5, 8, 1]	τοῦτ᾽ ἔφη, ἀλλ᾽ ἡμίονον ἐλαύνειν	ταχθεὶς	ὑπὸ τῶν συσκήνων ἐλεύθερος ὤν.
[5, 4, 10]	καὶ τῶν Ἑλλήνων τινές, οὐ	ταχθέντες	ὑπὸ τῶν στρατηγῶν, ἀλλὰ ἁρπαγῆς
[5, 6, 10]	δ᾽ ὁ Σιλανὸς ἐβούλετο ὅτι	τάχιστα	εἰς τὴν Ἑλλάδα ἀφικέσθαι· οὓς
[5, 1, 1]	καὶ ἐψηφίσαντο πλεῖν αὐτὸν ὡς	τάχιστα.	(μετὰ τοῦτον Ξενοφῶν ἀνέστη καὶ
[5, 7, 1]	ᾐσθάνετο Ξενοφῶν, ἔδοξεν αὐτῷ ὡς	τάχιστα	ξυναγαγεῖν αὐτῶν ἀγοράν, καὶ μὴ
[5, 2, 20]	αἳ ξύλιναι ἦσαν, ὥστε καὶ	ταχὺ	ἐκαίοντο. (ἔφευγον οὖν καὶ οἱ
[5, 5, 20]	τε καὶ φιλικὰ διελέγοντο τά	τε	ἄλλα καὶ περὶ τῆς λοιπῆς
[5, 1, 10]	λόχον πρὸς χωρίον χαλεπὸν αὐτός	τε	ἀπέθανε καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν
[5, 8, 10]	ἔχειν ἑώρων ὑπουργὸν ὂν τῷ	τε	ἀποπήγνυσθαι τὸ αἷμα καὶ τῷ
[5, 3, 1]	εἰς μὲν τὰ πλοῖα τούς	τε	ἀσθενοῦντας ἐνεβίβασαν καὶ τοὺς ὑπὲρ
[5, 4, 30]	ἂν μετ᾽ ἄλλων ὄντες, διελέγοντό	τε	αὑτοῖς καὶ ἐγέλων ἐφ᾽ ἑαυτοῖς
[5, 3, 1]	Ἀθηναίων θησαυρὸν καὶ ἐπέγραψε τό	τε	αὑτοῦ ὄνομα καὶ τὸ Προξένου,
[5, 7, 10]	κοινοῦ γένοιτο τὸ πρᾶγμα, ἥδεσθαί	τε	αὐτοὺς καὶ μέλλειν ἐνθάδε πλεῖν,
[5, 6, 10]	αὐτῷ ἐδόκει μεγάλη, καταλογιζομένῳ τό	τε	αὑτῶν πλῆθος καὶ τοὺς περιοικοῦντας
[5, 4, 30]	τῶν Ἑλληνικῶν νόμων κεχωρισμένους. ἔν	τε	γὰρ ὄχλῳ ὄντες ἐποίουν ἅπερ
[5, 2, 10]	δὲ χρόνου μεταξὺ γενομένου κραυγή	τε	ἐγένετο ἔνδον καὶ ἔφευγον οἱ
[5, 2, 20]	οἱ λοχαγοὶ ἐσκόπουν εἰ οἷόν	τε	εἴη τὴν ἄκραν λαβεῖν· ἦν
[5, 6, 1]	πρῶτον καλῶς δέχεσθαι τῷ εὔνους	τε	εἶναι καὶ τὰ κάλλιστα ξυμβουλεύειν.
[5, 5, 10]	ἐλθόντες ἀγορὰν μὴ ἔχωμεν, ἄν	τε	εἰς βάρβαρον γῆν ἄν τε
[5, 5, 10]	τε εἰς βάρβαρον γῆν ἄν	τε	εἰς Ἑλληνίδα, οὐχ ὕβρει ἀλλὰ
[5, 3, 1]	Σελινοῦς ποταμὸς παραρρεῖ. καὶ ἰχθύες	τε	ἐν ἀμφοτέροις ἔνεισι καὶ κόγχαι·
[5, 5, 10]	ἀγορὰν οἵαν ἐδύναντο παρεῖχον, φίλους	τε	ἐνομίζομεν εἶναι καὶ βίᾳ οὐδὲν
[5, 2, 20]	τοὺς ἀχρείους καὶ φορτία ἔχοντάς	τε	ἐξεπέμποντο καὶ τῶν ὁπλιτῶν τὸ
[5, 5, 20]	ἃ λέγετε. (ἐκ τούτου ξένιά	τε	ἔπεμπον οἱ Κοτυωρῖται καὶ οἱ
[5, 4, 1]	γενώμεθα, καὶ ὑμεῖς τί οἷοί	τε	ἔσεσθε ἡμῖν ξυμπρᾶξαι περὶ τῆς
[5, 2, 10]	οἱ ἐκπίπτοντες ἔλεγον ὅτι ἄκρα	τέ	ἐστιν ἔνδον καὶ οἱ πολέμιοι
[5, 7, 10]	τοὺς βαρβάρους ὅποι ἴοιεν αὐτοί	τε	ἐτόλμησαν βάλλειν τοῖς λίθοις καὶ
[5, 5, 1]	ἀφικνοῦνται εἰς Χάλυβας. οὗτοι ὀλίγοι	τε	ἦσαν καὶ ὑπήκοοι τῶν Μοσσυνοίκων,
[5, 8, 10]	ἤρκει δι᾽ ὑμῶν ἐν τάξει	τε	ἰόντων καὶ μαχομένων ὅπου δέοι,
[5, 6, 1]	τῷ πεδίῳ κρατῆσαι μαχόμενοι τούς	τε	ἱππέας τούτων καὶ πεζῶν μυριάδας
[5, 7, 10]	ὑπὲρ ἡμῶν αὐτῶν μὴ κάκιστοί	τε	καὶ αἴσχιστοι ἄνδρες ἀποφαινώμεθα καὶ
[5, 4, 10]	καὶ δεῦρο ὑμῖν πέμψαι ναῦς	τε	καὶ ἄνδρας οἵτινες ὑμῖν ξυμμαχοῦνταί
[5, 1, 1]	οὖν πολλοὺς ἀπόλλυσθαι, ἢν ἀμελῶς	τε	καὶ ἀφυλάκτως πορεύησθε ἐπὶ τὰ
[5, 5, 1]	καὶ ξυνησθησομένους ὅτι διὰ πολλῶν	τε	καὶ δεινῶν, ὡς ἡμεῖς ἠκούσαμεν,
[5, 6, 20]	ξυνεστρατεῦσθαι ἐν αὐτῇ σὺν Κλεάρχῳ	τε	καὶ Δερκυλίδᾳ. (ἀναστὰς αὖθις Θώραξ
[5, 8, 20]	τούτων μέμνησθε. (ἀλλὰ μὴν καλόν	τε	καὶ δίκαιον καὶ ὅσιον καὶ
[5, 7, 10]	εἴ τις ἐθέλει ὑπὲρ ὑμῶν	τε	καὶ ἑαυτοῦ, ἢ ἐγρηγορέναι περὶ
[5, 1, 1]	ἀκούσαντες ταῦτα οἱ στρατιῶται ἥσθησάν	τε	καὶ ἐψηφίσαντο πλεῖν αὐτὸν ὡς
[5, 4, 20]	τῆς αὐστηρότητος, κερασθεὶς δὲ εὐώδης	τε	καὶ ἡδύς. ~οἱ μὲν δὴ
[5, 4, 10]	ἐπὶ θάτερα τὴν τῶν ὑμῖν	τε	καὶ ἡμῖν πολεμίων, καὶ δεῦρο
[5, 2, 20]	ὅτι ἐπικείσονται ἐν τῇ ἐξόδῳ	τε	καὶ καταβάσει. ἐνταῦθα παραγγέλλει φέρειν
[5, 4, 30]	τῆς ἑτέρας πόλεως· οὕτως ὑψηλή	τε	καὶ κοίλη ἡ χώρα ἦν.
[5, 4, 20]	οὐχ ὁμοίοις ἀνδράσι μαχοῦνται νῦν	τε	καὶ ὅτε τοῖς ἀτάκτοις ἐμάχοντο.
[5, 6, 1]	ὃν χαλεπὸν οἶμαι διαβαίνειν ἄλλως	τε	καὶ πολεμίων πολλῶν ἔμπροσθεν ὄντων,
[5, 4, 10]	καὶ ἄνδρας οἵτινες ὑμῖν ξυμμαχοῦνταί	τε	καὶ τὴν ὁδὸν ἡγήσονται. (ἐπὶ
[5, 7, 1]	δίκην ἢ οὕτω περὶ αὑτοῦ	τε	καὶ ὑμῶν βουλευόμενος; ~ἀλλ᾽ οὗτοί
[5, 5, 20]	πρέσβεις, καὶ πρὸς ἀλλήλους πολλά	τε	καὶ φιλικὰ διελέγοντο τά τε
[5, 6, 20]	καὶ πράττων ὁποῖα μέλλει ὑμῖν	τε	κάλλιστα καὶ ἄριστα ἔσεσθαι καὶ
[5, 6, 20]	εἴη ἰδίᾳ μὲν Ξενοφῶντα πείθειν	τε	καταμένειν καὶ θύεσθαι ὑπὲρ τῆς
[5, 7, 10]	τόπων βάλλοντες καὶ παίοντες τόν	τε	Κλεάρετον ἀποκτείνουσι καὶ τῶν ἄλλων
[5, 3, 10]	ἐποιοῦντο εἰς τὴν ἑορτὴν οἵ	τε	Ξενοφῶντος παῖδες καὶ οἱ τῶν
[5, 7, 10]	δὲ ταῦτα οἱ στρατιῶται ἐθαύμασάν	τε	ὅ τι εἴη καὶ λέγειν
[5, 4, 30]	ἄνθρωποι ἐν ἐρημίᾳ ποιήσειαν, μόνοι	τε	ὄντες ὅμοια ἔπραττον ἅπερ ἂν
[5, 2, 1]	ὧν κακῶς ἔπασχον, εἰς χωρία	τε	ὀρεινὰ καὶ δύσβατα καὶ ἀνθρώπους
[5, 6, 1]	(ἢν δὲ καὶ δυνηθῆτε τά	τε	ὄρη κλέψαι ἢ φθάσαι λαβόντες
[5, 6, 30]	τῆς σωτηρίας λαμβάνειν, καὶ αὐτός	τε	παύομαι ἐκείνης τῆς διανοίας, καὶ
[5, 4, 10]	Ἕλληνες μάλα ἤχθοντο ὅτι τούς	τε	πολεμίους ἐπεποιήκεσαν θρασυτέρους καὶ ὅτι
[5, 5, 1]	φοβούμενοι περὶ τῶν Κοτυωριτῶν τῆς	τε	πόλεως (ἦν γὰρ ἐκείνων καὶ
[5, 2, 10]	βελῶν ἔλιπον οἱ πολέμιοι τά	τε	σταυρώματα καὶ τὰς τύρσεις· ὥστε
[5, 5, 10]	(νῦν δὲ ἀκούομεν ὑμᾶς εἴς	τε	τὴν πόλιν βίᾳ παρεληλυθότας ἐνίους
[5, 5, 1]	τῆς χώρας οἱ Ἕλληνες, διά	τε	τῆς πολεμίας καὶ τῆς φιλίας,
[5, 7, 20]	ἡμεῖς οἱ στρατηγοὶ ἀκούσαντες ἠχθόμεθά	τε	τοῖς γεγενημένοις καὶ ἐβουλευόμεθα ξὺν
[5, 6, 20]	δ᾽ αὐτοῖς Τιμασίων Δαρδανεὺς Εὐρύμαχόν	τε	τὸν Δαρδανέα καὶ Θώρακα τὸν
[5, 2, 10]	καὶ ἡ σάλπιγξ ἐφθέγξατο, ἅμα	τε	τῷ Ἐνυαλίῳ ἠλέλιξαν καὶ ἔθεον
[5, 4, 1]	(ἐπεὶ δὲ ἀφίκοντο, συνῆλθον οἵ	τε	τῶν Μοσσυνοίκων ἄρχοντες καὶ οἱ
[5, 3, 1]	οἱ δὲ ἄλλοι ἀπώλοντο ὑπό	τε	τῶν πολεμίων καὶ χιόνος καὶ
[5, 5, 1]	ἡ τῶν Σινωπέων πόλις ἐπαινέσοντάς	τε	ὑμᾶς ὅτι νικᾶτε Ἕλληνες ὄντες
[5, 5, 10]	οὐ γὰρ ἦν δυνατὸν ἅμα	τε	χρήματα ἄγειν καὶ φέρειν καὶ
[5, 4, 30]	αὐτοῖς παῖδας τῶν εὐδαιμόνων σιτευτούς,	τεθραμμένους	καρύοις ἑφθοῖς, ἁπαλοὺς καὶ λευκοὺς
[5, 5, 1]	παρεῖχον ἀγοράν, οὐδ᾽ εἰς τὸ	τεῖχος	τοὺς ἀσθενοῦντας ἐδέχοντο. (ἐν τούτῳ
[5, 5, 1]	βουλεύσαιντο ἐθύοντο. (καὶ πολλὰ καταθυσάντων	τέλος	ἀπεδείξαντο οἱ μάντεις πάντες γνώμην
[5, 6, 1]	μὲν τῇ ἡμέρᾳ τοῦτο τὸ	τέλος	ἐγένετο. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ξυνέλεξαν
[5, 2, 1]	μάχη μὲν ἔσται, τὸ δὲ	τέλος	καλὸν τῆς ἐξόδου. ~καὶ τοὺς
[5, 4, 20]	ζειαὶ αἱ πλεῖσται. (καὶ δελφίνων	τεμάχη	ἐν ἀμφορεῦσιν ηὑρίσκετο τεταριχευμένα καὶ
[5, 8, 10]	γὰρ οἱ ἰατροὶ καίουσι καὶ	τέμνουσιν	ἐπ᾽ ἀγαθῷ· (εἰ δὲ ὕβρει
[5, 5, 10]	καὶ δασμὸν ἡμῖν φέρουσιν οὗτοι	τεταγμένον	καὶ Κερασούντιοι καὶ Τραπεζούντιοι· ὥστε
[5, 4, 20]	δελφίνων τεμάχη ἐν ἀμφορεῦσιν ηὑρίσκετο	τεταριχευμένα	καὶ στέαρ ἐν τεύχεσι τῶν
[5, 2, 30]	(καὶ ἐβοήθησαν αὐτῷ, καὶ ἀνέλαβον	τετρωμένον.	καὶ αὐτοὶ ἐπὶ πόδα ἀνεχώρουν
[5, 2, 10]	ἔλαβον, τάχα δέ τις καὶ	τετρωμένος·	καὶ πολὺς ἦν ὠθισμὸς ἀμφὶ
[5, 3, 1]	ἀσθενοῦντας ἐνεβίβασαν καὶ τοὺς ὑπὲρ	τετταράκοντα	ἔτη καὶ παῖδας καὶ γυναῖκας
[5, 5, 1]	ὀκτὼ μῆνες. (ἐνταῦθα ἔμειναν ἡμέρας	τετταράκοντα	πέντε. ἐν δὲ ταύταις πρῶτον
[5, 7, 30]	οὗ δὲ δὴ πάντων οἰόμεθα	τεύξεσθαι	ἐπαίνου, τίς ἂν ἡμᾶς τοιούτους
[5, 4, 20]	ηὑρίσκετο τεταριχευμένα καὶ στέαρ ἐν	τεύχεσι	τῶν δελφίνων, ᾧ ἐχρῶντο οἱ
[5, 4, 10]	ἕνεκεν. οἱ δὲ πολέμιοι προσιόντων	τέως	μὲν ἡσύχαζον· ἐπεὶ δ᾽ ἐγγὺς
[5, 1, 1]	Ε ~{ὅσα μὲν δὴ ἐν	τῇ	ἀναβάσει τῇ μετὰ Κύρου ἔπραξαν
[5, 2, 1]	Πόντῳ. (ἐπεὶ δὲ ἦσαν ἐν	τῇ	ἄνω χώρᾳ οἱ Ἕλληνες, ὁποῖα
[5, 3, 1]	δέ τι πάθῃ, ἀναθεῖναι ποιησάμενον	τῇ	Ἀρτέμιδι ὅ τι οἴοιτο χαριεῖσθαι
[5, 6, 20]	χώρας πολλῆς καὶ ἀφθόνου ἐν	τῇ	βαρβάρων μαστεύειν. (ἔστε δ᾽ ἄν,
[5, 2, 20]	τἆλλα πάντα πλὴν τῆς ἄκρας.	(τῇ	δὲ ὑστεραίᾳ ἀπῇσαν οἱ Ἕλληνες
[5, 4, 20]	οὖν τὴν ἡμέραν οὕτως ἔμειναν·	τῇ	δὲ ὑστεραίᾳ θύσαντες ἐπεὶ ἐκαλλιερήσαντο,
[5, 6, 1]	ἡμέρᾳ τοῦτο τὸ τέλος ἐγένετο.	τῇ	δὲ ὑστεραίᾳ ξυνέλεξαν οἱ στρατηγοὶ
[5, 4, 10]	ᾐκασμένα κιττοῦ πετάλῳ, ἐν δὲ	τῇ	δεξιᾷ παλτὸν ὡς ἕξπηχυ, ἔμπροσθεν
[5, 7, 1]	γνώσεσθε δήπου ὅτι οὐκ ἐν	τῇ	Ἑλλάδι ἐστέ· καὶ ἐγὼ μὲν
[5, 6, 20]	οἴκαδε. γελοῖον δὲ εἶναι ἐν	τῇ	Ἑλλάδι οὔσης χώρας πολλῆς καὶ
[5, 6, 10]	ἐδόκει εἶναι χώραν καὶ δύναμιν	τῇ	Ἑλλάδι προσκτήσασθαι πόλιν κατοικίσαντας. (καὶ
[5, 2, 20]	δῆλοι ἦσαν ὅτι ἐπικείσονται ἐν	τῇ	ἐξόδῳ τε καὶ καταβάσει. ἐνταῦθα
[5, 3, 1]	ἣν τῷ Ἀπόλλωνι ἐξεῖλον καὶ	τῇ	Ἐφεσίᾳ Ἀρτέμιδι, διέλαβον οἱ στρατηγοὶ
[5, 7, 10]	ἀποχωροῦσι. (ταῦτα δ᾽ ἦν ἐν	τῇ	ἡμέρᾳ ᾗ ἡμεῖς δεῦρο ἐξωρμῶμεν
[5, 6, 1]	ὧν ἑκάτεροι ἐδέοντο. ~ταύτῃ μὲν	τῇ	ἡμέρᾳ τοῦτο τὸ τέλος ἐγένετο.
[5, 3, 1]	Ἀρτέμιδι ὅ τι οἴοιτο χαριεῖσθαι	τῇ	θεῷ. (ἐπειδὴ δ᾽ ἔφευγεν ὁ
[5, 3, 1]	τοῦ ἀγροῦ ὡραῖα θυσίαν ἐποίει	τῇ	θεῷ, καὶ πάντες οἱ πολῖται
[5, 3, 10]	δὲ τις μὴ ποιῇ ταῦτα	τῇ	θεῷ μελήσει. ~ἐκ Κερασοῦντος δὲ
[5, 3, 1]	Ξενοφῶν δὲ λαβὼν χωρίον ὠνεῖται	τῇ	θεῷ ὅπου ἀνεῖλεν ὁ θεός.
[5, 4, 20]	τὸν δὲ νέον σῖτον ξὺν	τῇ	καλάμῃ ἀποκείμενον· ἦσαν δὲ ζειαὶ
[5, 4, 10]	πάχος ὡς λινοῦ στρωματοδέσμου, ἐπὶ	τῇ	κεφαλῇ δὲ κράνη σκύτινα οἷάπερ
[5, 3, 1]	ἐπὶ θαλάττῃ Σινωπέων ἄποικον ἐν	τῇ	Κολχίδι χώρᾳ. (ἐνταῦθα ἔμειναν ἡμέρας
[5, 1, 1]	μὲν δὴ ἐν τῇ ἀναβάσει	τῇ	μετὰ Κύρου ἔπραξαν οἱ Ἕλληνες,
[5, 1, 1]	Ἕλληνες, καὶ ἐν τῇ πορείᾳ	τῇ	μέχρι ἐπὶ θάλατταν τὴν ἐν
[5, 1, 1]	δοκεῖ καιρὸς εἶναι ποιεῖν ἐν	τῇ	μονῇ, ταῦτα ἐρῶ. (πρῶτον μὲν
[5, 1, 1]	ἔπραξαν οἱ Ἕλληνες, καὶ ἐν	τῇ	πορείᾳ τῇ μέχρι ἐπὶ θάλατταν
[5, 4, 20]	ἐπὶ τὸ χωρίον ἀφ᾽ οὗ	τῇ	προτεραίᾳ οἱ βάρβαροι ἐτρέφθησαν καὶ
[5, 4, 10]	ὃ οὔπω πρόσθεν ἐπεποιήκεσαν ἐν	τῇ	στρατείᾳ. (Ξενοφῶν δὲ ξυγκαλέσας τοὺς
[5, 6, 10]	τὰ πλοῖα, τότε εἰπεῖν ἐξαίφνης	τῇ	στρατιᾷ· ~ἄνδρες, νῦν μὲν ὁρῶμεν
[5, 5, 10]	ἐτίμησαν ἡμᾶς καὶ ξένια ἔδωκαν	τῇ	στρατιᾷ, ἀντετιμῶμεν αὐτούς, καὶ εἴ
[5, 7, 10]	ἂν ἀκούσητε οἷον ὁρῶ ἐν	τῇ	στρατιᾷ ἀρχόμενον πρᾶγμα· ὃ εἰ
[5, 6, 20]	ὑπὲρ τῆς μονῆς (μὴ κοινούμενον	τῇ	στρατιᾷ) εἰς δὲ τὸ κοινὸν
[5, 6, 1]	ἱκανοὶ εἶναι πλοῖα παρασχεῖν ἀρκοῦντα	τῇ	στρατιᾷ. (καλέσαντες οὖν τοὺς πρέσβεις
[5, 6, 10]	λέγουσιν ὅτι εἰ μὴ ἐκποριοῦσι	τῇ	στρατιᾷ μισθὸν ὥστε ἔχειν τὰ
[5, 5, 20]	ὡς ὁρᾶτε, σκηνοῦμεν ὑπαίθριοι ἐν	τῇ	τάξει, παρεσκευασμένοι, ἂν μέν τις
[5, 5, 1]	Σινωπέων ἄποικον, οὖσαν δ᾽ ἐν	τῇ	Τιβαρηνῶν χώρᾳ. (μέχρι ἐνταῦθα ἐπέζευσεν
[5, 4, 10]	καὶ λαβόντες ᾤχοντο. καὶ ἧκον	τῇ	ὑστεραίᾳ ἄγοντες τριακόσια πλοῖα μονόξυλα
[5, 2, 10]	κατακλείουσι τοὺς πολεμίους πάλιν εἰς	τὴν	ἄκραν. (καὶ τὰ μὲν ἔξω
[5, 2, 20]	ἐσκόπουν εἰ οἷόν τε εἴη	τὴν	ἄκραν λαβεῖν· ἦν γὰρ οὕτως
[5, 2, 10]	κατὰ τὴν ὁδὸν τὴν ἐπὶ	τὴν	ἄκραν φέρουσαν. ~ὁ δὲ Ξενοφῶν
[5, 2, 20]	κατὰ τὰς πύλας τὰς εἰς	τὴν	ἄκραν φερούσας. καὶ γὰρ ξύλα
[5, 2, 20]	ἔνθεν καὶ ἔνθεν τῆς εἰς	τὴν	ἄκραν φερούσης ὁδοῦ· (ὥστε οὐδὲ
[5, 2, 20]	εἶναι τὸ χωρίον. (ἐνταῦθα παρεσκευάζοντο	τὴν	ἄφοδον, καὶ τοὺς μὲν σταυροὺς
[5, 1, 10]	ὁδοιπορεῖν. ὁ δὲ ὡς ἔγνω	τὴν	ἀφροσύνην αὐτῶν, ἐπεψήφισε μὲν οὐδέν,
[5, 8, 20]	σωφρονῆτε, τὴν νύκτα μὲν δήσετε,	τὴν	δὲ ἡμέραν ἀφήσετε. (ἀλλὰ γάρ,
[5, 3, 1]	τῶν αἰχμαλώτων ἀργύριον γενόμενον. καὶ	τὴν	δεκάτην, ἣν τῷ Ἀπόλλωνι ἐξεῖλον
[5, 6, 30]	αὐτῷ ὅτι εἰ λήψονται ἀποδιδράσκοντα,	τὴν	δίκην ἐπιθήσοιεν. (ἐντεῦθεν ἐπεὶ ἔγνωσαν
[5, 1, 1]	ἐγχειρῇ ποι, ξυμβουλεύωμεν πειρώμενοι εἰδέναι	τὴν	δύναμιν ἐφ᾽ οὓς ἂν ἴωσιν.
[5, 3, 1]	σὺν Ἀγησιλάῳ ἐκ τῆς Ἀσίας	τὴν	εἰς Βοιωτοὺς ὁδόν, καταλείπει παρὰ
[5, 2, 20]	ἐπεὶ δὲ τὴν κατάβασιν ἐφοβοῦντο	τὴν	εἰς Τραπεζοῦντα (πρανὴς γὰρ ἦν
[5, 6, 1]	πρῶτον μὲν οἶδα εὐθὺς ᾗ	τὴν	εἰσβολὴν ἀνάγκη ποιεῖσθαι· οὐ γὰρ
[5, 6, 10]	Σιλανὸς ἐβούλετο ὅτι τάχιστα εἰς	τὴν	Ἑλλάδα ἀφικέσθαι· οὓς γὰρ παρὰ
[5, 6, 30]	μοι ἅπερ ὑμῖν, ἐκπορεύεσθαι εἰς	τὴν	Ἑλλάδα, καὶ ἐάν τις μέντοι
[5, 7, 1]	ὅτι ἐὰν μέν τις εἰς	τὴν	Ἑλλάδα μέλλῃ ἰέναι, πρὸς ἑσπέραν
[5, 4, 1]	Μοσσύνοικοι, ἡμεῖς βουλόμεθα διασωθῆναι πρὸς	τὴν	Ἑλλάδα πεζῇ· πλοῖα γὰρ οὐκ
[5, 1, 1]	ἐκταθεὶς ὥσπερ Ὀδυσσεὺς ἀφικέσθαι εἰς	τὴν	Ἑλλάδα. (ταῦτα ἀκούσαντες οἱ στρατιῶται
[5, 7, 1]	ὡς καλοὶ πλοῖ εἰσιν εἰς	τὴν	Ἑλλάδα. τοῦτ᾽ οὖν ἔστιν ὅπως
[5, 7, 1]	μὲν ἔξω τοῦ Πόντου εἰς	τὴν	Ἑλλάδα φέρει, νότος δὲ εἴσω
[5, 1, 1]	πορείᾳ τῇ μέχρι ἐπὶ θάλατταν	τὴν	ἐν τῷ Εὐξείνῳ Πόντῳ, καὶ
[5, 3, 10]	ὥστε καὶ τὰ τῶν εἰς	τὴν	ἑορτὴν ἰόντων ὑποζύγια εὐωχεῖσθαι. (περὶ
[5, 3, 10]	~καὶ γὰρ θήραν ἐποιοῦντο εἰς	τὴν	ἑορτὴν οἵ τε Ξενοφῶντος παῖδες
[5, 2, 10]	οἱ δὲ κατὰ τὴν ὁδὸν	τὴν	ἐπὶ τὴν ἄκραν φέρουσαν. ~ὁ
[5, 4, 30]	ἀναβοώντων δὲ ἀλλήλων ξυνήκουον εἰς	τὴν	ἑτέραν ἐκ τῆς ἑτέρας πόλεως·
[5, 4, 20]	ἀτάκτοις ἐμάχοντο. (ταύτην μὲν οὖν	τὴν	ἡμέραν οὕτως ἔμειναν· τῇ δὲ
[5, 7, 20]	ὁρᾷ τὸν ἀγορανόμον Ζήλαρχον πρὸς	τὴν	θάλατταν ἀποχωροῦντα, καὶ ἀνέκραγεν· οἱ
[5, 7, 1]	τοὺς ἀγορανόμους· (ὅσοι μὴ εἰς	τὴν	θάλατταν κατέφυγον κατελεύσθησαν. (ἐπεὶ δὲ
[5, 7, 20]	φεύγουσι δρόμῳ καὶ ἐμπίπτουσιν εἰς	τὴν	θάλατταν. ξυνεισέπεσον δὲ καὶ ἡμῶν
[5, 2, 20]	ἔχοντες τὰ ἐπιτήδεια. ἐπεὶ δὲ	τὴν	κατάβασιν ἐφοβοῦντο τὴν εἰς Τραπεζοῦντα
[5, 8, 1]	ὑπ᾽ αὐτοῦ καὶ ὡς ὑβρίζοντος	τὴν	κατηγορίαν ἐποιοῦντο. (καὶ ὁ Ξενοφῶν
[5, 3, 10]	Ἀρτέμιδος. τὸν ἔχοντα καὶ καρπούμενον	τὴν	μὲν δεκάτην καταθύειν ἑκάστου ἔτους.
[5, 6, 20]	κἀγὼ καθάπερ Τιμασίων ὑπισχνοῦμαι ὑμῖν	τὴν	μισθοφοράν. ταῦτα δὲ ἔλεγεν εἰδὼς
[5, 6, 30]	καὶ ἐδεδίεσαν τὴν στρατιὰν οἱ	τὴν	μισθοφορὰν ὑπεσχημένοι. παραλαβόντες οὖν οὗτοι
[5, 1, 10]	ᾤχετο ἔξω τοῦ Πόντου, ἔχων	τὴν	ναῦν. οὗτος μὲν οὖν δίκαια
[5, 8, 20]	ἀφιᾶσι, τοῦτον δέ, ἢν σωφρονῆτε,	τὴν	νύκτα μὲν δήσετε, τὴν δὲ
[5, 6, 10]	καὶ ὡς δῶρα ληψόμενον διὰ	τὴν	ξυμβουλὴν ταύτην· οἱ δὲ ὑπώπτευον
[5, 4, 1]	καὶ βούλοιντο ταῦτα καὶ δέχοιντο	τὴν	ξυμμαχίαν. (ἄγετε δή, ἔφη ὁ
[5, 4, 10]	οἵτινες ὑμῖν ξυμμαχοῦνταί τε καὶ	τὴν	ὁδὸν ἡγήσονται. (ἐπὶ τούτοις πιστὰ
[5, 2, 10]	τὰ σταυρώματα, οἱ δὲ κατὰ	τὴν	ὁδὸν τὴν ἐπὶ τὴν ἄκραν
[5, 2, 30]	ἐσώθησαν, ὁ Μυσὸς δὲ κατὰ	τὴν	ὁδὸν φεύγων ἐβόα βοηθεῖν· (καὶ
[5, 3, 1]	ὑπὸ τῶν Λακεδαιμονίων οἰκισθέντος παρὰ	τὴν	Ὀλυμπίαν ἀφικνεῖται Μεγάβυζος εἰς Ὀλυμπίαν
[5, 3, 1]	εἰς Ὀλυμπίαν θεωρήσων καὶ ἀποδίδωσι	τὴν	παρακαταθήκην αὐτῷ. Ξενοφῶν δὲ λαβὼν
[5, 5, 10]	δὲ ἀκούομεν ὑμᾶς εἴς τε	τὴν	πόλιν βίᾳ παρεληλυθότας ἐνίους σκηνοῦν
[5, 4, 20]	εὐθὺς εἵποντο διώκοντες ἄνω πρὸς	τὴν	πόλιν, οἱ δὲ ὁπλῖται ἐν
[5, 6, 10]	οὐ χαλεπὴν ὑμῖν εἶναι νομίζω	τὴν	πορείαν ἀλλὰ παντάπασιν ἀδύνατον. ἂν
[5, 6, 10]	οὖν Ἕλληνες ἐψηφίσαντο κατὰ θάλατταν	τὴν	πορείαν ποιεῖσθαι. (μετὰ ταῦτα Ξενοφῶν
[5, 5, 20]	ξενίοις, ἢν μὲν ἔλθητε πρὸς	τὴν	Σινωπέων πόλιν, ἐκεῖ δεξόμεθα, νῦν
[5, 6, 10]	λέγειν ὡς μὴ πεζῇ ἰόντες	τὴν	Σινωπέων τι χώραν κακὸν ἐργάζοιντο.
[5, 6, 10]	λόγον ὅτι Ξενοφῶν βούλεται καταμεῖναι	τὴν	στρατιὰν καὶ πόλιν οἰκίσαι καὶ
[5, 6, 30]	δὲ ἐκπεπληγμένοι ἦσαν καὶ ἐδεδίεσαν	τὴν	στρατιὰν οἱ τὴν μισθοφορὰν ὑπεσχημένοι.
[5, 5, 1]	πρὸς τὰ χωρία προσβάλλειν καὶ	τὴν	στρατιὰν ὀνηθῆναί τι, καὶ τὰ
[5, 6, 30]	οὐδὲν ἂν τούτων εἴποι εἰς	τὴν	στρατιάν· ὑμεῖς δὲ ξυλλέξαντες, ἔφη,
[5, 6, 10]	δὲ καὶ μάλα ἤδη διὰ	τὴν	τριβὴν ἱκανούς, ὄντας δ᾽ ἐν
[5, 6, 20]	μηνός· καὶ ἄξω ὑμᾶς εἰς	τὴν	Τρῳάδα, ἔνθεν καί εἰμι φυγάς,
[5, 4, 10]	εἰσβάλλειν ἐκ τοῦ ἐπὶ θάτερα	τὴν	τῶν ὑμῖν τε καὶ ἡμῖν
[5, 6, 30]	ἐπεὶ πλοῖα ἔστι, καὶ κατασχεῖν	τὴν	Φασιανῶν χώραν. (αἰήτου δὲ ὑιδοῦς
[5, 2, 1]	ἢ ἓξ τῶν ὁπλιτῶν, διαβάντες	τὴν	χαράδραν, ὁρῶντες πρόβατα πολλὰ καὶ
[5, 2, 1]	κατάβασις ἐκ τοῦ χωρίου εἰς	τὴν	χαράδραν) πέμπουσι πρὸς Ξενοφῶντα· ὁ
[5, 2, 1]	ταῦτα ὁ Ξενοφῶν προσαγαγὼν πρὸς	τὴν	χαράδραν τοὺς μὲν ὁπλίτας θέσθαι
[5, 6, 30]	ὅτῳ δοκεῖ, ἔφη, ταῦτα, ἀράτω	τὴν	χεῖρα. (ἀνέτειναν ἅπαντες. ὁ δὲ
[5, 7, 1]	Φᾶσιν· καὶ δὴ ἀποβαίνομεν εἰς	τὴν	χώραν· γνώσεσθε δήπου ὅτι οὐκ
[5, 4, 10]	εἶπον ὅτι ἱκανοί ἐσμεν εἰς	τὴν	χώραν εἰσβάλλειν ἐκ τοῦ ἐπὶ
[5, 5, 10]	εἰσὶ μὲν ἡμέτεροι ἄποικοι, καὶ	τὴν	χώραν ἡμεῖς αὐτοῖς ταύτην παραδεδώκαμεν
[5, 6, 20]	χρήματα λήψεσθε. ἔμπειρος δέ εἰμι	τῆς	Αἰολίδος καὶ τῆς Φρυγίας καὶ
[5, 2, 10]	ἄκραν. (καὶ τὰ μὲν ἔξω	τῆς	ἄκρας πάντα διηρπάσθη, καὶ ἐξεκομίσαντο
[5, 2, 20]	σταυρώματα καὶ τἆλλα πάντα πλὴν	τῆς	ἄκρας. (τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ἀπῇσαν
[5, 2, 1]	εὐρεῖα ἀναβεβλημένη καὶ σκόλοπες ἐπὶ	τῆς	ἀναβολῆς καὶ τύρσεις πυκναὶ ξύλιναι
[5, 3, 1]	ὁδόν, καταλείπει παρὰ Μεγαβύζῳ τῷ	τῆς	Ἀρτέμιδος νεωκόρῳ, ὅτι αὐτὸς κινδυνεύσων
[5, 3, 1]	ἐν Ἐφέσῳ δὲ παρὰ τὸν	τῆς	Ἀρτέμιδος νεὼν Σελινοῦς ποταμὸς παραρρεῖ.
[5, 3, 1]	γὰρ ἦν αὐτοῦ. (τὸ δὲ	τῆς	Ἀρτέμιδος τῆς Ἐφεσίας, ὅτ᾽ ἀπῄει
[5, 3, 10]	γράμματα ἔχουσα· ἱερὸς ὁ χῶρος	τῆς	Ἀρτέμιδος. τὸν ἔχοντα καὶ καρπούμενον
[5, 3, 1]	ὅτ᾽ ἀπῄει σὺν Ἀγησιλάῳ ἐκ	τῆς	Ἀσίας τὴν εἰς Βοιωτοὺς ὁδόν,
[5, 4, 20]	μὲν ὀξὺς ἐφαίνετο εἶναι ὑπὸ	τῆς	αὐστηρότητος, κερασθεὶς δὲ εὐώδης τε
[5, 6, 1]	βάρβαροι νομίζουσι κρείττω εἶναι ἁπάσης	τῆς	βασιλέως ἱππείας. καὶ νῦν οὗτοι
[5, 6, 30]	καὶ αὐτός τε παύομαι ἐκείνης	τῆς	διανοίας, καὶ ὁπόσοι πρὸς ἐμὲ
[5, 4, 1]	τε ἔσεσθε ἡμῖν ξυμπρᾶξαι περὶ	τῆς	διόδου; ~οἱ δὲ εἶπον ὅτι
[5, 6, 1]	τῆς χώρας τῆς Παφλαγόνων καὶ	τῆς	δυνάμεως. ἔχει γὰρ ἀμφότερα, καὶ
[5, 6, 30]	ἂν καὶ κατὰ μικρὰ γενομένης	τῆς	δυνάμεως οὔτ᾽ ἂν τροφὴν δύναισθε
[5, 2, 20]	ἀνέβαινον τὰς ἔνθεν καὶ ἔνθεν	τῆς	εἰς τὴν ἄκραν φερούσης ὁδοῦ·
[5, 6, 20]	προσέχειν μονῇ, ὦ ἄνδρες, οὐδὲ	τῆς	Ἑλλάδος οὐδὲν περὶ πλείονος ποιεῖσθαι.
[5, 5, 1]	τῆς καταβάσεως τῆς ὁδοῦ ἀπὸ	τῆς	ἐν Βαβυλῶνι μάχης ἄχρι εἰς
[5, 2, 1]	ἔσται, τὸ δὲ τέλος καλὸν	τῆς	ἐξόδου. ~καὶ τοὺς μὲν λοχαγοὺς
[5, 3, 1]	πρόσχωροι ἄνδρες καὶ γυναῖκες μετεῖχον	τῆς	ἑορτῆς. παρεῖχε δὲ ἡ θεὸς
[5, 4, 30]	ξυνήκουον εἰς τὴν ἑτέραν ἐκ	τῆς	ἑτέρας πόλεως· οὕτως ὑψηλή τε
[5, 3, 1]	αὐτοῦ. (τὸ δὲ τῆς Ἀρτέμιδος	τῆς	Ἐφεσίας, ὅτ᾽ ἀπῄει σὺν Ἀγησιλάῳ
[5, 4, 20]	δίκην δεδώκασιν· ὥστε αὖθις ἧττον	τῆς	ἡμετέρας τάξεως ἀπολείψονται. (ἀλλ᾽ ὑμᾶς
[5, 3, 1]	τραγήματα, καὶ τῶν θυομένων ἀπὸ	τῆς	ἱερᾶς νομῆς λάχος, καὶ τῶν
[5, 5, 1]	ἐνταῦθα ἐπέζευσεν ἡ στρατιά. πλῆθος	τῆς	καταβάσεως τῆς ὁδοῦ ἀπὸ τῆς
[5, 6, 10]	οἱ μὲν ὑπώπτευον φιλίας ἕνεκα	τῆς	Κορύλα λέγειν· καὶ γὰρ ἦν
[5, 6, 20]	τοὺς οἴκοι· εἰ δὲ βούλεσθε	τῆς	κύκλῳ χώρας περὶ τὸν Πόντον
[5, 5, 20]	τά τε ἄλλα καὶ περὶ	τῆς	λοιπῆς πορείας ἀνεπυνθάνοντο ὧν ἑκάτεροι
[5, 1, 1]	δὲ τούτου ξυνελθόντες ἐβουλεύοντο περὶ	τῆς	λοιπῆς πορείας· ἀνέστη δὲ πρῶτος
[5, 6, 1]	στρατιώτας. καὶ ἐδόκει αὐτοῖς περὶ	τῆς	λοιπῆς πορείας παρακαλέσαντας τοὺς Σινωπέας
[5, 4, 10]	δὲ τοῦτο πρὸ τῆς πόλεως	τῆς	Μητροπόλεως καλουμένης αὐτοῖς καὶ ἐχούσης
[5, 6, 30]	Τιμασίωνι καὶ Θώρακι ἐψευσμένοι ἦσαν	(τῆς	μισθοφορᾶς) (ἐνταῦθα δὲ ἐκπεπληγμένοι ἦσαν
[5, 6, 20]	τε καταμένειν καὶ θύεσθαι ὑπὲρ	τῆς	μονῆς (μὴ κοινούμενον τῇ στρατιᾷ)
[5, 7, 10]	νομίζειν εἶναι, ἔρχεται ἐπ᾽ αὐτοὺς	τῆς	νυκτὸς ὡς πορθήσων, οὐδενὶ ἡμῶν
[5, 4, 20]	καὶ τῶν Ἑλλήνων οἱ ἀμελήσαντες	τῆς	ξὺν ἡμῖν τάξεως καὶ ἱκανοὶ
[5, 5, 1]	ἡ στρατιά. πλῆθος τῆς καταβάσεως	τῆς	ὁδοῦ ἀπὸ τῆς ἐν Βαβυλῶνι
[5, 2, 30]	ἔφασαν τῷ δρόμῳ) ἐκπεσόντες ἐκ	τῆς	ὁδοῦ εἰς ὕλην κατὰ τὰς
[5, 6, 1]	ᾗ τὰ κέρατα τοῦ ὄρους	τῆς	ὁδοῦ καθ᾽ ἑκάτερά ἐστιν ὑψηλά,
[5, 6, 1]	οἱ Σινωπεῖς· ἔμπειροι γὰρ ἦσαν	τῆς	Παφλαγονίας· εἴτε κατὰ θάλατταν, προσδεῖν
[5, 5, 1]	ἐπιτήδει᾽ ἐλάμβανον τὰ μὲν ἐκ	τῆς	Παφλαγονίας, τὰ δ᾽ ἐκ τῶν
[5, 6, 1]	γάρ εἰμι καὶ τῆς χώρας	τῆς	Παφλαγόνων καὶ τῆς δυνάμεως. ἔχει
[5, 5, 1]	χώρας οἱ Ἕλληνες, διά τε	τῆς	πολεμίας καὶ τῆς φιλίας, ἐπορεύθησαν
[5, 1, 1]	τὰ ἐπιτήδεια δεῖ πορίζεσθαι ἐκ	τῆς	πολεμίας· οὔτε γὰρ ἀγορὰ ἔστιν
[5, 4, 10]	εἶναι. (ᾠκεῖτο δὲ τοῦτο πρὸ	τῆς	πόλεως τῆς Μητροπόλεως καλουμένης αὐτοῖς
[5, 7, 20]	οἵα ἡ κατάστασις ἡμῖν ἔσται	τῆς	στρατιᾶς. (ὑμεῖς μὲν οἱ πάντες
[5, 6, 30]	εἶναι σῳζομένους ἔνθα βουλόμεθα μισθὸν	τῆς	σωτηρίας λαμβάνειν, καὶ αὐτός τε
[5, 5, 1]	πρέσβεις, φοβούμενοι περὶ τῶν Κοτυωριτῶν	τῆς	τε πόλεως (ἦν γὰρ ἐκείνων
[5, 6, 20]	Αἰολίδος καὶ τῆς Φρυγίας καὶ	τῆς	Τρῳάδος καὶ τῆς Φαρναβάζου ἀρχῆς
[5, 2, 20]	ἔμαθεν ὁ Ξενοφῶν τοῦτο παρὰ	τῆς	τύχης, ἐνάπτειν ἐκέλευε καὶ τὰς
[5, 8, 1]	ὑβριστότερος εἶναι, οἷς φασιν ὑπὸ	τῆς	ὕβρεως κόπον οὐκ ἐγγίγνεσθαι. ὅμως
[5, 7, 10]	καὶ ἑαυτοῦ, ἢ ἐγρηγορέναι περὶ	τῆς	ὑμετέρας ἀσφαλείας ἐπιμελούμενον; τί γάρ,
[5, 5, 20]	(ἀκούομεν δὲ αὐτὸν καὶ ἐπιθυμεῖν	τῆς	ὑμετέρας πόλεως καὶ χωρίων τῶν
[5, 6, 20]	Φρυγίας καὶ τῆς Τρῳάδος καὶ	τῆς	Φαρναβάζου ἀρχῆς πάσης, τὰ μὲν
[5, 5, 1]	διά τε τῆς πολεμίας καὶ	τῆς	φιλίας, ἐπορεύθησαν ὀκτὼ σταθμούς, καὶ
[5, 3, 10]	χώρου, τὰ δὲ καὶ ἐκ	τῆς	Φολόης, σύες καὶ δορκάδες καὶ
[5, 6, 20]	δέ εἰμι τῆς Αἰολίδος καὶ	τῆς	Φρυγίας καὶ τῆς Τρῳάδος καὶ
[5, 8, 1]	Φιλήσιος μὲν ὦφλε καὶ Ξανθικλῆς	τῆς	φυλακῆς τῶν γαυλικῶν χρημάτων τὸ
[5, 4, 1]	φιλίας ἢ διὰ πολεμίας πορεύσονται	τῆς	χώρας. οἱ δὲ εἶπον ὅτι
[5, 5, 1]	ὥσπερ ἄλλοις ἐπιδεικνύμενοι. ~διὰ ταύτης	τῆς	χώρας οἱ Ἕλληνες, διά τε
[5, 5, 1]	φόρον ἐκείνοις ἔφερον) καὶ περὶ	τῆς	χώρας, ὅτι ἤκουον δῃουμένην. καὶ
[5, 6, 1]	γιγνώσκω· (ἔμπειρος γάρ εἰμι καὶ	τῆς	χώρας τῆς Παφλαγόνων καὶ τῆς
[5, 7, 10]	κωλύω ἢ λέγειν εἴ τίς	τι	ἀγαθὸν δύναται ἐν ὑμῖν, ἢ
[5, 7, 30]	εἶναι δὲ δίκας καὶ εἴ	τι	ἄλλο τις ἠδίκητο ἐξ οὗ
[5, 7, 20]	βουλόμενος ἄξει στράτευμα ἐφ᾽ ὅ	τι	ἂν θέλῃ. κἄν τινες πρὸς
[5, 5, 10]	Κερασούντιοι καὶ Τραπεζούντιοι· ὥστε ὅ	τι	ἂν τούτους κακὸν ποιήσητε ἡ
[5, 8, 10]	ἔζη. (τί οὖν; ἔφη, ἧττόν	τι	ἀπέθανεν, ἐπεὶ ἐγώ σοι ἀπέδειξα
[5, 1, 10]	Θρᾴκῃ γὰρ παρὰ Σεύθῃ πολυπραγμονῶν	τι	ἀπέθανεν ὑπὸ Νικάνδρου τοῦ Λάκωνος.
[5, 5, 10]	οὓς ὑμετέρους φατὲ εἶναι, εἴ	τι	αὐτῶν εἰλήφαμεν, αὐτοὶ αἴτιοί εἰσιν·
[5, 7, 10]	περὶ τῆς ὑμετέρας ἀσφαλείας ἐπιμελούμενον;	τί	γάρ, ἄρχοντας αἱρουμένων ὑμῶν ἐγώ
[5, 1, 1]	τῶν μενόντων καὶ ξυμπαρασκευάζωμεν, ἐάν	τι	δέῃ, κἂν βοηθῆσαί τισι καιρὸς
[5, 7, 20]	μὴ ἐτύγχανεν ἐπιστάμενος. (καὶ τούτους	τί	δοκεῖτε; ἠδίκουν μὲν οὐδέν, ἔδεισαν
[5, 7, 10]	οἱ στρατιῶται ἐθαύμασάν τε ὅ	τι	εἴη καὶ λέγειν ἐκέλευον. ἐκ
[5, 2, 10]	οἱ ψιλοὶ ἐσδραμόντες ἥρπαζον ὅ	τι	ἕκαστος ἐδύνατο· ὁ δὲ Ξενοφῶν
[5, 8, 10]	ἄλλους δ᾽ ἐκέλευε λέγειν διὰ	τί	ἕκαστος ἐπλήγη. ἐπεὶ δὲ οὐκ
[5, 6, 30]	καὶ τοὺς ἑαυτοῦ οἰκείους ὠφελῆσαί	τι.	(ἐπεὶ δὲ ὁρῶ ὑμῖν καὶ
[5, 7, 20]	πρὸς αὐτοὺς καὶ ἠρώτων ὅ	τι	ἐστὶ τὸ πρᾶγμα. τῶν δὲ
[5, 1, 10]	καὶ τὰ μὲν ἀγώγιμα εἴ	τι	ἦγον ἐξαιρούμενοι φύλακας καθίστασαν, ὅπως
[5, 7, 10]	τοὺς Κερασουντίους ἔλεγον ὅτι θαυμάζοιεν	τί	ἡμῖν δόξειεν ἐλθεῖν ἐπ᾽ αὐτούς.
[5, 4, 1]	(ἄγετε δή, ἔφη ὁ Ξενοφῶν,	τί	ἡμῶν δεήσεσθε χρήσασθαι, ἂν ξύμμαχοι
[5, 5, 1]	προσβάλλειν καὶ τὴν στρατιὰν ὀνηθῆναί	τι,	καὶ τὰ ξένια ἃ ἧκε
[5, 2, 1]	ὗς ἢ βοῦς ἢ ἄλλο	τι	κτῆνος τὸ πῦρ διαπεφευγός. ἓν
[5, 7, 10]	αὐτοῦ παραπλέοντες, καὶ ἐνθέμενος εἴ	τι	λάβοι, ἀποπλέων οἴχεσθαι ἔξω τοῦ
[5, 2, 10]	κήρυκα ἰέναι εἴσω τὸν βουλόμενόν	τι	λαμβάνειν. καὶ ἵενται πολλοὶ εἴσω,
[5, 8, 10]	δ᾽ ἐπὶ τοῖς πολεμίοις ἐγένοντο,	τί	μέγα ἂν οὕτως ἔπαθον ὅτου
[5, 4, 1]	ξύμμαχοι ὑμῶν γενώμεθα, καὶ ὑμεῖς	τί	οἷοί τε ἔσεσθε ἡμῖν ξυμπρᾶξαι
[5, 3, 1]	ἀναθεῖναι ποιησάμενον τῇ Ἀρτέμιδι ὅ	τι	οἴοιτο χαριεῖσθαι τῇ θεῷ. (ἐπειδὴ
[5, 8, 10]	μοι εἰδότι ἐοικέναι ὅτι ἔζη.	(τί	οὖν; ἔφη, ἧττόν τι ἀπέθανεν,
[5, 3, 1]	σωθῇ, αὑτῷ ἀποδοῦναι· ἢν δέ	τι	πάθῃ, ἀναθεῖναι ποιησάμενον τῇ Ἀρτέμιδι
[5, 7, 10]	ἐγγυτάτω χωρίον τούτων ἐλθόντες ἀγοράσαντές	τι	πάλιν ἀπελθεῖν. (τοῦτο καταμαθὼν Κλεάρετος
[5, 5, 1]	ὑμῶν ὄντων Ἑλλήνων ἀγαθὸν μέν	τι	πάσχειν, κακὸν δὲ μηδέν· οὐδὲ
[5, 8, 20]	μέμνηται, οὐδ᾽ εἴ τινα καλῶς	τι	ποιοῦντα ἐπῄνεσα οὐδ᾽ εἴ τινα
[5, 7, 10]	εἰμι; παρίημι, ἀρχέτω· μόνον ἀγαθόν	τι	ποιῶν ὑμᾶς φαινέσθω. (ἀλλὰ γὰρ
[5, 4, 1]	λαβεῖν ξυμμάχους καὶ τιμωρήσασθαι εἴ	τί	ποτε ὑμᾶς οὗτοι ἠδίκησαν, καὶ
[5, 8, 1]	ἐκ τίνος ἐπλήγης. (πότερον ᾔτουν	τί	σε καὶ ἐπεί μοι οὐκ
[5, 6, 20]	καὶ ὡς οἴκαδε ἀπελθόντας ὀνῆσαί	τι	τοὺς οἴκοι· εἰ δὲ βούλεσθε
[5, 8, 20]	ἢ ἀσθενοῦντι ἢ ἀποροῦντι συνεξεπόρισά	τι,	τούτων δὲ οὐδεὶς μέμνηται, οὐδ᾽
[5, 8, 10]	νῦν ἔξεστιν αὐτοῖς σωθεῖσιν, εἴ	τι	ὑπ᾽ ἐμοῦ ἔπαθον παρὰ τὸ
[5, 6, 10]	μὴ πεζῇ ἰόντες τὴν Σινωπέων	τι	χώραν κακὸν ἐργάζοιντο. οἱ δ᾽
[5, 4, 10]	κρωβύλον ἔχοντα κατὰ μέσον, ἐγγύτατα	τιαροειδῆ·	εἶχον δὲ καὶ σαγάρεις σιδηρᾶς.
[5, 5, 1]	ἀπὸ σιδηρείας. (ἐντεῦθεν ἀφικνοῦνται εἰς	Τιβαρηνούς.	ἡ δὲ τῶν Τιβαρηνῶν χώρα
[5, 5, 1]	τὰ ξένια ἃ ἧκε παρὰ	Τιβαρηνῶν	οὐκ ἐδέχοντο, ἀλλ᾽ ἐπιμεῖναι κελεύσαντες
[5, 5, 1]	ἄποικον, οὖσαν δ᾽ ἐν τῇ	Τιβαρηνῶν	χώρᾳ. (μέχρι ἐνταῦθα ἐπέζευσεν ἡ
[5, 5, 1]	εἰς Τιβαρηνούς. ἡ δὲ τῶν	Τιβαρηνῶν	χώρα πολὺ ἦν πεδινωτέρα καὶ
[5, 6, 20]	ταῖς πόλεσι· ξυνέπεμψε δ᾽ αὐτοῖς	Τιμασίων	Δαρδανεὺς Εὐρύμαχόν τε τὸν Δαρδανέα
[5, 6, 10]	καταμεῖναι, τοῖς δὲ πολλοῖς οὔ.	Τιμασίων	δὲ ὁ Δαρδανεὺς καὶ Θώραξ
[5, 6, 30]	εἰ βούλεσθε, λέγετε. ἐνταῦθα ἀποδείκνυται	Τιμασίων	ὁ Δαρδανεὺς γνώμην οὐκ ἐκκλησιάζειν
[5, 6, 20]	ἔφη, ἐκεῖ γένησθε, κἀγὼ καθάπερ	Τιμασίων	ὑπισχνοῦμαι ὑμῖν τὴν μισθοφοράν. ταῦτα
[5, 6, 20]	ταῦτα ἀκούσαντες πέμπουσι πρὸς τὸν	Τιμασίωνα	καὶ κελεύουσι προστατεῦσαι λαβόντα χρήματα
[5, 6, 30]	τὰ δὲ χρήματα ἃ ὑπέσχοντο	Τιμασίωνι	καὶ Θώρακι ἐψευσμένοι ἦσαν (τῆς
[5, 6, 20]	ταῦτα δὲ ἔλεγεν εἰδὼς ἃ	Τιμασίωνι	οἱ Ἡρακλεῶται καὶ οἱ Σινωπεῖς
[5, 4, 1]	Μοσσυνοίκων ὁρίοις, πέμπουσιν εἰς αὐτοὺς	Τιμησίθεον	τὸν Τραπεζούντιον πρόξενον ὄντα τῶν
[5, 4, 1]	ξυμμαχίαν ποιήσασθαι· καὶ πεμφθεὶς ὁ	Τιμησίθεος	ἧκεν ἄγων τοὺς ἄρχοντας. (ἐπεὶ
[5, 4, 1]	τοῖς χωρίοις. (ἐντεῦθεν λέγει ὁ	Τιμησίθεος	ὅτι πολέμιοί εἰσιν αὐτοῖς οἱ
[5, 4, 1]	(καὶ ἔλεξε Ξενοφῶν, ἡρμήνευε δὲ	Τιμησίθεος·	ὦ ἄνδρες Μοσσύνοικοι, ἡμεῖς βουλόμεθα
[5, 7, 10]	φθονούντων, ὅτι ἐγὼ ὑφ᾽ ὑμῶν	τιμῶμαι.	καίτοι οὐ δικαίως γ᾽ ἄν
[5, 4, 1]	ὑμῖν ἡμᾶς λαβεῖν ξυμμάχους καὶ	τιμωρήσασθαι	εἴ τί ποτε ὑμᾶς οὗτοι
[5, 8, 20]	τι ποιοῦντα ἐπῄνεσα οὐδ᾽ εἴ	τινα	ἄνδρα ὄντα ἀγαθὸν ἐτίμησα ὡς
[5, 8, 10]	εἰ μὲν ἐπ᾽ ἀγαθῷ ἐκόλασά	τινα,	ἀξιῶ ὑπέχειν δίκην οἵαν καὶ
[5, 7, 30]	τὰ τοιαῦτα ἔργα, σκοπεῖτε παῦλάν	τινα	αὐτῶν· εἰ δὲ μή, πρὸς
[5, 6, 1]	καὶ δείξαιμι ἄν, εἴ μοί	τινα	βούλοισθε ξυμπέμψαι. (ἔπειτα δὲ οἶδα
[5, 7, 10]	δικαίως γ᾽ ἄν μοι φθονοῖεν·	τίνα	γὰρ αὐτῶν ἐγὼ κωλύω ἢ
[5, 7, 1]	αὐτόν, λέγει δὲ ὧδε. (ἀκούω	τινὰ	διαβάλλειν, ὦ ἄνδρες, ἐμὲ ὡς
[5, 8, 10]	ἀπωλόμεθα. (ἤδη δὲ καὶ μαλακιζόμενόν	τινα	καὶ οὐκ ἐθέλοντα ἀνίστασθαι ἀλλὰ
[5, 8, 10]	κινεῖσθαι καὶ ἀνδρίζεσθαι παρεῖχε θερμασίαν	τινὰ	καὶ ὑγρότητα, τὸ δὲ καθῆσθαι
[5, 8, 20]	δὲ οὐδεὶς μέμνηται, οὐδ᾽ εἴ	τινα	καλῶς τι ποιοῦντα ἐπῄνεσα οὐδ᾽
[5, 7, 10]	θάπτειν λαβόντας. (τῶν δ᾽ ἀποφυγόντων	τινὰς	Ἑλλήνων τυχεῖν ἔτι ὄντας ἐν
[5, 6, 20]	περὶ πλείονος ποιεῖσθαι. ἀκούω δέ	τινας	θύεσθαι ἐπὶ τούτῳ οὐδ᾽ ὑμῖν
[5, 4, 10]	βαρβάρων καὶ τῶν ξυναναβάντων Ἑλλήνων	τινάς,	καὶ ἐδίωκον μέχρι οὗ εἶδον
[5, 6, 10]	Θώραξ ὁ Βοιώτιος πρὸς ἐμπόρους	τινὰς	παρόντας τῶν Ἡρακλεωτῶν καὶ Σινωπέων
[5, 8, 10]	χειμῶνι καὶ αὐτός ποτε ἀναμένων	τινὰς	συσκευαζομένους καθεζόμενος συχνὸν χρόνον κατέμαθον
[5, 7, 10]	δοκοῦσι δέ μοι καὶ ὑμῶν	τινες	εἰς τὸ ἐγγυτάτω χωρίον τούτων
[5, 7, 10]	πεζῇ· τῶν δὲ πλεόντων ἔτι	τινὲς	ἦσαν ἐν Κερασοῦντι, οὔπω ἀνηγμένοι.
[5, 7, 10]	τῶν ἄλλων συχνούς, οἱ δέ	τινες	καὶ εἰς Κερασοῦντα αὐτῶν ἀποχωροῦσι.
[5, 7, 20]	ξυνεισέπεσον δὲ καὶ ἡμῶν αὐτῶν	τινες,	καὶ ἐπνίγετο ὅστις νεῖν μὴ
[5, 7, 10]	φίλια τοῖς Κερασουντίοις, ὅθεν κατιόντες	τινὲς	καὶ ἱερεῖα ἐπώλουν ἡμῖν καὶ
[5, 1, 1]	ἐπὶ λείαν γὰρ ὑμῶν ἐκπορεύσονταί	τινες.	οἴομαι οὖν βέλτιστον εἶναι ἡμῖν
[5, 4, 10]	δ᾽ αὐτοῖς καὶ τῶν Ἑλλήνων	τινές,	οὐ ταχθέντες ὑπὸ τῶν στρατηγῶν,
[5, 7, 20]	ὅ τι ἂν θέλῃ. κἄν	τινες	πρὸς ὑμᾶς ἴωσι πρέσβεις εἰρήνης
[5, 2, 30]	βαλλόμενοι οἱ βοηθήσαντες καὶ ἀντιτοξεύοντές	τινες	τῶν Κρητῶν. οὕτως ἀφίκοντο ἐπὶ
[5, 8, 1]	δέκα μνᾶς. Ξενοφῶντος δὲ κατηγόρησάν	τινες	φάσκοντες παίεσθαι ὑπ᾽ αὐτοῦ καὶ
[5, 4, 10]	πολεμίοις, καὶ ἅμα ἐχόρευον νόμῳ	τινὶ	ᾄδοντες. (οἱ δὲ Ἕλληνες μάλα
[5, 6, 10]	καὶ ἐπὶ τούτοις ἐθύετο πρίν	τινι	εἰπεῖν τῶν στρατιωτῶν Σιλανὸν παρακαλέσας
[5, 7, 10]	γάρ, ἄρχοντας αἱρουμένων ὑμῶν ἐγώ	τινι	ἐμποδών εἰμι; παρίημι, ἀρχέτω· μόνον
[5, 7, 20]	ταῖς χερσίν. ἐπεὶ δὲ εἰδότι	τινὶ	ἐπέτυχον, λέγει μοι ὅτι οἱ
[5, 8, 20]	ἔφη, θαυμάζω ὅτι εἰ μέν	τινι	ὑμῶν ἀπηχθόμην, μέμνησθε καὶ οὐ
[5, 8, 1]	δὲ καὶ λέξον, ἔφη, ἐκ	τίνος	ἐπλήγης. (πότερον ᾔτουν τί σε
[5, 7, 20]	πρέσβεις εἰρήνης δεόμενοι ἢ ἄλλου	τινός,	κατακτείναντες τούτους οἱ βουλόμενοι ποιήσουσιν
[5, 5, 10]	ἐδυνάμεθα. (ἐρωτᾶτε δὲ αὐτοὺς ὁποίων	τινῶν	ἡμῶν ἔτυχον· πάρεισι γὰρ ἐνθάδε
[5, 7, 30]	δὴ πάντων οἰόμεθα τεύξεσθαι ἐπαίνου,	τίς	ἂν ἡμᾶς τοιούτους ὄντας ἐπαινέσειεν;
[5, 7, 1]	Ἑλλάδα. τοῦτ᾽ οὖν ἔστιν ὅπως	τις	ἂν ὑμᾶς ἐξαπατήσαι ὥστε ἐμβαίνειν
[5, 7, 30]	ἀνομίαν ἐν ἡμῖν; ἀγορὰν δὲ	τίς	ἄξει θαρρῶν, ἢν περὶ τὰ
[5, 7, 30]	ἐξεῖναι ἀνομίας ἄρξαι· ἐὰν δέ	τις	ἄρξῃ, ἄγεσθαι αὐτοὺς ἐπὶ θανάτῳ·
[5, 2, 20]	δὲ αὐτῶν καὶ ἀπορουμένων θεῶν	τις	αὐτοῖς μηχανὴν σωτηρίας δίδωσιν. ἐξαπίνης
[5, 5, 10]	στρατιᾷ, ἀντετιμῶμεν αὐτούς, καὶ εἴ	τις	αὐτοῖς φίλος ἦν τῶν βαρβάρων,
[5, 7, 1]	ἑσπέραν δεῖ πορεύεσθαι· ἢν δέ	τις	βούληται εἰς τοὺς βαρβάρους, τοὔμπαλιν
[5, 7, 30]	κηρυκείῳ ἔτι ἀσφαλὲς εἶναι ἀνελέσθαι.	τίς	γὰρ ἐθελήσει κῆρυξ ἰέναι κήρυκας
[5, 6, 20]	ὅτι ἐν τοῖς ἱεροῖς φαίνοιτό	τις	δόλος καὶ ἐπιβουλὴ ἐμοί, ὡς
[5, 8, 1]	διάρριψις, ἔφη ὁ Ξενοφῶν, τοιαύτη	τις	ἐγένετο. διέδωκα ἄλλοις ἄγειν καὶ
[5, 7, 10]	ἐν ὑμῖν, ἢ μάχεσθαι εἴ	τις	ἐθέλει ὑπὲρ ὑμῶν τε καὶ
[5, 7, 1]	δύεται, καὶ ὅτι ἐὰν μέν	τις	εἰς τὴν Ἑλλάδα μέλλῃ ἰέναι,
[5, 6, 1]	ἄνευ πλοίων διαβῆναι· πλοῖα δὲ	τίς	ἔσται ὁ παρέχων; ὡς δ᾽
[5, 5, 20]	τῇ τάξει, παρεσκευασμένοι, ἂν μέν	τις	εὖ ποιῇ, ἀντ᾽ εὖ ποιεῖν,
[5, 7, 30]	δίκας καὶ εἴ τι ἄλλο	τις	ἠδίκητο ἐξ οὗ Κῦρος ἀπέθανε·
[5, 7, 30]	ἀλλήλους κατακαίνωμεν; (πόλις δὲ φιλία	τίς	ἡμᾶς δέξεται, ἥτις ἂν ὁρᾷ
[5, 7, 30]	ἐσομένων καὶ φυλακὴν ἰδίᾳ ποιήσῃ	τις	καὶ τὰ ἐρυμνὰ ὑπερδέξια πειρᾶται
[5, 2, 10]	ἔχοντες ἃ ἔλαβον, τάχα δέ	τις	καὶ τετρωμένος· καὶ πολὺς ἦν
[5, 6, 30]	εἰς τὴν Ἑλλάδα, καὶ ἐάν	τις	μέντοι ἀπολιπὼν ληφθῇ πρὶν ἐν
[5, 3, 10]	τὸν ναὸν ἐπισκευάζειν. ἂν δὲ	τις	μὴ ποιῇ ταῦτα τῇ θεῷ
[5, 3, 1]	πολεμίων καὶ χιόνος καὶ εἴ	τις	νόσῳ. (ἐνταῦθα καὶ διαλαμβάνουσι τὸ
[5, 7, 20]	ποιοῦσι τὸ στράτευμα. (ἐν τούτῳ	τις	ὁρᾷ τὸν ἀγορανόμον Ζήλαρχον πρὸς
[5, 7, 10]	ἐγὼ κωλύω ἢ λέγειν εἴ	τίς	τι ἀγαθὸν δύναται ἐν ὑμῖν,
[5, 1, 1]	ὅποι δεήσει βοηθεῖν, καὶ ἐάν	τις	τῶν ἀπειροτέρων ἐγχειρῇ ποι, ξυμβουλεύωμεν
[5, 7, 10]	τούτων τὰ εἰρημένα· εἰ δέ	τις	ὑμῶν ἢ αὐτὸς ἐξαπατηθῆναι ἂν
[5, 7, 20]	οὐδέν, ἔδεισαν δὲ μὴ λύττα	τις	ὥσπερ κυσὶν ἡμῖν ἐμπεπτώκοι. εἰ
[5, 1, 1]	ἐάν τι δέῃ, κἂν βοηθῆσαί	τισι	καιρὸς ᾖ, εἰδῶμεν ὅποι δεήσει
[5, 1, 1]	ὠνησόμεθα εὐπορία εἰ μὴ ὀλίγοις	τισίν·	ἡ δὲ χώρα πολεμία· κίνδυνος
[5, 2, 10]	γὰρ ἄλλοι ἐφαίνοντο ἐπ᾽ ἄκροις	τισὶν	ἰσχυροῖς. (οὐ πολλοῦ δὲ χρόνου
[5, 6, 20]	ἐμὲ οὐκ ἄπειρον ὄντα διὰ	τὸ	ἀεὶ παρεῖναι τοῖς ἱεροῖς· ἔλεξε
[5, 8, 10]	ὑπουργὸν ὂν τῷ τε ἀποπήγνυσθαι	τὸ	αἷμα καὶ τῷ ἀποσήπεσθαι τοὺς
[5, 4, 10]	Μητροπόλεως καλουμένης αὐτοῖς καὶ ἐχούσης	τὸ	ἀκρότατον τῶν Μοσσυνοίκων. καὶ περὶ
[5, 5, 10]	φοβεροὺς ὄντας πολεμίους ἐκτησάμεθα διὰ	τὸ	ἀνάγκην εἶναι λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια,
[5, 3, 1]	τις νόσῳ. (ἐνταῦθα καὶ διαλαμβάνουσι	τὸ	ἀπὸ τῶν αἰχμαλώτων ἀργύριον γενόμενον.
[5, 1, 10]	διὰ τὸ φοβεῖσθαι καὶ διὰ	τὸ	βούλεσθαι ἡμῶν ἀπαλλαγῆναι. (ἐνταῦθα δὲ
[5, 8, 10]	ἴδοιμι καθήμενον καὶ βλακεύοντα, ἤλαυνον·	τὸ	γὰρ κινεῖσθαι καὶ ἀνδρίζεσθαι παρεῖχε
[5, 2, 1]	Δρίλας τὸ ἥμισυ τοῦ στρατεύματος,	τὸ	δὲ ἥμισυ κατέλιπε φυλάττειν τὸ
[5, 8, 10]	παρεῖχε θερμασίαν τινὰ καὶ ὑγρότητα,	τὸ	δὲ καθῆσθαι καὶ ἡσυχίαν ἔχειν
[5, 2, 1]	ἦσαν ὅτι μάχη μὲν ἔσται,	τὸ	δὲ τέλος καλὸν τῆς ἐξόδου.
[5, 3, 1]	ἀπέθανεν· ξένος γὰρ ἦν αὐτοῦ.	(τὸ	δὲ τῆς Ἀρτέμιδος τῆς Ἐφεσίας,
[5, 8, 10]	τι ὑπ᾽ ἐμοῦ ἔπαθον παρὰ	τὸ	δίκαιον, δίκην λαβεῖν. εἰ δ᾽
[5, 7, 10]	μοι καὶ ὑμῶν τινες εἰς	τὸ	ἐγγυτάτω χωρίον τούτων ἐλθόντες ἀγοράσαντές
[5, 6, 20]	ἀρχῆς πάσης, τὰ μὲν διὰ	τὸ	ἐκεῖθεν εἶναι, τὰ δὲ διὰ
[5, 4, 20]	ποιησάμενοι, καὶ τοὺς βαρβάρους ἐπὶ	τὸ	εὐώνυμον κατὰ ταὐτὰ ταξάμενοι ἐπορεύοντο
[5, 7, 10]	τῶν γεραιτέρων πρὸς τὸ κοινὸν	τὸ	ἡμέτερον χρῄζοντες ἐλθεῖν. (ἐπεὶ δ᾽
[5, 2, 1]	τῶν Τραπεζουντίων ἐξάγει εἰς Δρίλας	τὸ	ἥμισυ τοῦ στρατεύματος, τὸ δὲ
[5, 6, 20]	κοινούμενον τῇ στρατιᾷ) εἰς δὲ	τὸ	κοινὸν μηδὲν ἀγορεύειν περὶ τούτων.
[5, 7, 10]	τρεῖς ἄνδρες τῶν γεραιτέρων πρὸς	τὸ	κοινὸν τὸ ἡμέτερον χρῄζοντες ἐλθεῖν.
[5, 6, 30]	γὰρ τῷ κρατεῖν ἐστι καὶ	τὸ	λαμβάνειν τὰ τῶν ἡττόνων· διασπασθέντες
[5, 3, 1]	ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ ἀργυρίου, καὶ	τὸ	λοιπὸν δὲ ἀεὶ δεκατεύων τὰ
[5, 1, 1]	πόνων, ἐπεὶ θάλατταν ἔχομεν, πλεῖν	τὸ	λοιπὸν καὶ ἐκταθεὶς ὥσπερ Ὀδυσσεὺς
[5, 4, 1]	ποτε ὑμᾶς οὗτοι ἠδίκησαν, καὶ	τὸ	λοιπὸν ὑμῶν ὑπηκόους εἶναι τούτους.
[5, 8, 1]	τῆς φυλακῆς τῶν γαυλικῶν χρημάτων	τὸ	μείωμα εἴκοσι μνᾶς, Σοφαίνετος δέ,
[5, 2, 1]	ἂν τοῦ χωρίου. (ἐδόκει γὰρ	τὸ	μὲν ἀπαγαγεῖν οὐκ εἶναι ἄνευ
[5, 6, 20]	δέ μοι ὁ μάντις ἀπεκρίνατο	τὸ	μὲν μέγιστον, τὰ ἱερὰ καλὰ
[5, 3, 1]	ὁ Ἀσιναῖος ἔλαβε. (Ξενοφῶν οὖν	τὸ	μὲν τοῦ Ἀπόλλωνος ἀνάθημα ποιησάμενος
[5, 3, 1]	Ἐφεσίᾳ Ἀρτέμιδι, διέλαβον οἱ στρατηγοὶ	τὸ	μέρος ἕκαστος φυλάττειν τοῖς θεοῖς·
[5, 2, 20]	ἔξω ὄντες τῶν βελῶν εἰς	τὸ	μέσον ἑαυτῶν καὶ τῶν πολεμίων.
[5, 8, 1]	γὰρ ἄξιον. (ἀνὴρ κατελείπετο διὰ	τὸ	μηκέτι δύνασθαι πορεύεσθαι. καὶ ἐγὼ
[5, 4, 30]	καὶ οὐ πολλοῦ δέοντας ἴσους	τὸ	μῆκος καὶ τὸ πλάτος εἶναι,
[5, 3, 10]	τῷ ἐν Ἐφέσῳ εἴκασται, καὶ	τὸ	ξόανον ἔοικεν ὡς κυπαρίττινον χρυσῷ
[5, 6, 20]	ἐκεῖθεν εἶναι, τὰ δὲ διὰ	τὸ	ξυνεστρατεῦσθαι ἐν αὐτῇ σὺν Κλεάρχῳ
[5, 7, 20]	Κερασούντιοι, ὡς (ἂν) καὶ ἑορακότες	τὸ	παρ᾽ ἑαυτοῖς πρᾶγμα, δείσαντες ἀποχωροῦσι
[5, 4, 30]	δέοντας ἴσους τὸ μῆκος καὶ	τὸ	πλάτος εἶναι, ποικίλους δὲ τὰ
[5, 1, 1]	δὲ καὶ ὅποι, ἵνα καὶ	τὸ	πλῆθος εἰδῶμεν τῶν ἐξιόντων καὶ
[5, 2, 20]	τε ἐξεπέμποντο καὶ τῶν ὁπλιτῶν	τὸ	πλῆθος, καταλιπόντες οἱ λοχαγοὶ οἷς
[5, 8, 1]	ἀπέδειξας τὸν ἄνδρα. οἷον δὲ	τὸ	πρᾶγμα ἐγένετο ἀκούσατε, ἔφη· καὶ
[5, 7, 10]	ὅτι οὐκ ἀπὸ κοινοῦ γένοιτο	τὸ	πρᾶγμα, ἥδεσθαί τε αὐτοὺς καὶ
[5, 7, 20]	ἡμᾶς οἱ Κερασούντιοι καὶ λέγουσι	τὸ	πρᾶγμα· καὶ ἡμεῖς οἱ στρατηγοὶ
[5, 7, 20]	καὶ ἠρώτων ὅ τι ἐστὶ	τὸ	πρᾶγμα. τῶν δὲ ἦσαν μὲν
[5, 3, 1]	τό τε αὑτοῦ ὄνομα καὶ	τὸ	Προξένου, ὃς σὺν Κλεάρχῳ ἀπέθανεν·
[5, 4, 30]	Ἕλληνες ἀριστήσαντες ἐνταῦθα ἐπορεύοντο εἰς	τὸ	πρόσω, παραδόντες τὸ χωρίον τοῖς
[5, 2, 1]	βοῦς ἢ ἄλλο τι κτῆνος	τὸ	πῦρ διαπεφευγός. ἓν δὲ ἦν
[5, 8, 10]	~ἐπεὶ δὲ παρεστηκότων ἡμῶν συνέκαμψε	τὸ	σκέλος ἁνήρ, ἀνέκραγον οἱ παρόντες
[5, 7, 20]	ὅτι οἱ ἀγορανόμοι δεινότατα ποιοῦσι	τὸ	στράτευμα. (ἐν τούτῳ τις ὁρᾷ
[5, 7, 30]	τῶν μάντεων συμβουλευόντων ἔδοξε καθῆραι	τὸ	στράτευμα. καὶ ἐγένετο καθαρμός. ~ἔδοξε
[5, 6, 30]	πρὶν ἐν ἀσφαλεῖ εἶναι πᾶν	τὸ	στράτευμα, κρίνεσθαι αὐτὸν ὡς ἀδικοῦντα.
[5, 6, 10]	που ἡ στρατιά, ἐκφέρει εἰς	τὸ	στράτευμα λόγον ὅτι Ξενοφῶν βούλεται
[5, 7, 10]	τόδε τὸ χωρίον, εἰς μὲν	τὸ	στράτευμα μηκέτι ἐλθεῖν, εἰσβὰς δὲ
[5, 1, 1]	δή μοι δοκεῖ δεῖν περὶ	τὸ	στρατόπεδον εἶναι· ἐὰν οὖν κατὰ
[5, 2, 1]	ἦν λαμβάνειν ὥστε ἀπαυθημερίζειν ἐπὶ	τὸ	στρατόπεδον, ἐκ τούτου λαβὼν Ξενοφῶν
[5, 5, 1]	ἤκουον δῃουμένην. καὶ ἐλθόντες εἰς	τὸ	στρατόπεδον ἔλεγον· προηγόρει δὲ Ἑκατώνυμος
[5, 1, 10]	ὁπόσα λαμβάνοι πλοῖα κατῆγεν ἐπὶ	τὸ	στρατόπεδον. καὶ τὰ μὲν ἀγώγιμα
[5, 2, 1]	τὸ δὲ ἥμισυ κατέλιπε φυλάττειν	τὸ	στρατόπεδον· οἱ γὰρ Κόλχοι, ἅτε
[5, 2, 30]	τῶν Κρητῶν. οὕτως ἀφίκοντο ἐπὶ	τὸ	στρατόπεδον πάντες σῷοι ὄντες. ~ἐπεὶ
[5, 3, 1]	τῶν Ἀθηναίων θησαυρὸν καὶ ἐπέγραψε	τό	τε αὑτοῦ ὄνομα καὶ τὸ
[5, 6, 10]	ἂν αὐτῷ ἐδόκει μεγάλη, καταλογιζομένῳ	τό	τε αὑτῶν πλῆθος καὶ τοὺς
[5, 5, 1]	γὰρ παρεῖχον ἀγοράν, οὐδ᾽ εἰς	τὸ	τεῖχος τοὺς ἀσθενοῦντας ἐδέχοντο. (ἐν
[5, 6, 1]	~ταύτῃ μὲν τῇ ἡμέρᾳ τοῦτο	τὸ	τέλος ἐγένετο. τῇ δὲ ὑστεραίᾳ
[5, 7, 10]	μικρὸν εἴη καὶ ἀφύλακτον διὰ	τὸ	φίλιον νομίζειν εἶναι, ἔρχεται ἐπ᾽
[5, 1, 10]	ὁδοποιεῖν· πείσονται γὰρ καὶ διὰ	τὸ	φοβεῖσθαι καὶ διὰ τὸ βούλεσθαι
[5, 2, 20]	δὲ καὶ τὰς παρ᾽ αὐτὸ	τὸ	χαράκωμα οἰκίας, ὅπως οἱ πολέμιοι
[5, 4, 20]	βάδην ἐπορεύοντο πρῶτον μὲν ἐπὶ	τὸ	χωρίον ἀφ᾽ οὗ τῇ προτεραίᾳ
[5, 7, 10]	(διενενόητο δέ, εἰ λάβοι τόδε	τὸ	χωρίον, εἰς μὲν τὸ στράτευμα
[5, 2, 20]	αὐτοῖς ἔδοξε παντάπασιν ἀνάλωτον εἶναι	τὸ	χωρίον. (ἐνταῦθα παρεσκευάζοντο τὴν ἄφοδον,
[5, 2, 10]	δὴ ξυνεώρων (μηνοειδὴς γὰρ διὰ	τὸ	χωρίον ἡ τάξις ἦν) (ἐπεὶ
[5, 2, 1]	δὲ μαχόμενοι οὐκ ἐδύναντο λαβεῖν	τὸ	χωρίον (καὶ γὰρ τάφρος ἦν
[5, 2, 1]	ἂν ᾤοντο καὶ οἱ λοχαγοὶ	τὸ	χωρίον, καὶ ὁ Ξενοφῶν ξυνεχώρησε
[5, 2, 1]	καὶ ἄλλα χρήματα προσέβαλλον πρὸς	τὸ	χωρίον· ξυνείποντο δὲ καὶ δορυφόροι
[5, 4, 20]	βάρβαροι καὶ ἐντεῦθεν, λιπόντες ἅπαντες	τὸ	χωρίον. ὁ δὲ βασιλεὺς αὐτῶν
[5, 2, 1]	βαθεῖα, καὶ πρόσοδοι χαλεπαὶ πρὸς	τὸ	χωρίον. (οἱ δὲ πελτασταὶ προδραμόντες
[5, 7, 10]	οὖν ὁπόσους ἔπειθεν ἦγεν ἐπὶ	τὸ	χωρίον. πορευόμενον δ᾽ αὐτὸν φθάνει
[5, 5, 20]	πύλας, ᾗ ἡμᾶς ἐδέχετο αὐτὸ	τὸ	χωρίον ταύτῃ εἰσελθόντες ἄλλο μὲν
[5, 4, 30]	ἐπορεύοντο εἰς τὸ πρόσω, παραδόντες	τὸ	χωρίον τοῖς ξυμμαχήσασι τῶν Μοσσυνοίκων.
[5, 2, 10]	καὶ ἄλλος ἀνεβεβήκει, καὶ ἡλώκει	τὸ	χωρίον, ὡς ἐδόκει. (καὶ οἱ
[5, 1, 1]	καὶ ταῦτα. ἐννοεῖτε δὴ καὶ	τόδε,	ἔφη. σχολὴ τοῖς πολεμίοις λῄζεσθαι,
[5, 7, 10]	εἰπών. (διενενόητο δέ, εἰ λάβοι	τόδε	τὸ χωρίον, εἰς μὲν τὸ
[5, 4, 30]	ἑκόντες προσεχώρουν. (τὰ δὲ πλεῖστα	τοιάδε	ἦν τῶν χωρίων. ἀπεῖχον αἱ
[5, 7, 30]	θαρρῶν, ἢν περὶ τὰ μέγιστα	τοιαῦτα	ἐξαμαρτάνοντες φαινώμεθα; οὗ δὲ δὴ
[5, 7, 30]	ἀλλὰ μὴ ἀνθρώπων εἶναι τὰ	τοιαῦτα	ἔργα, σκοπεῖτε παῦλάν τινα αὐτῶν·
[5, 7, 20]	ἡμῖν ἐμπεπτώκοι. εἰ οὖν ταῦτα	τοιαῦτα	ἔσται, θεάσασθε οἵα ἡ κατάστασις
[5, 7, 30]	ἂν φαίημεν εἶναι τοὺς τὰ	τοιαῦτα	ποιοῦντας. (ἐκ τούτου ἀνιστάμενοι πάντες
[5, 8, 1]	μὲν διάρριψις, ἔφη ὁ Ξενοφῶν,	τοιαύτη	τις ἐγένετο. διέδωκα ἄλλοις ἄγειν
[5, 8, 20]	σὺν ἐμοὶ τὸν ἀτακτοῦντα ἐπαίετε.	(τοιγαροῦν	ἐξουσίαν ἐποιήσατε τοῖς κακοῖς αὐτῶν
[5, 1, 1]	τούτων ἐπιμελεῖσθαι. (ἔδοξε ταῦτα. ἔτι	τοίνυν	ἀκούσατε καὶ τάδε. ἐπὶ λείαν
[5, 1, 1]	καὶ ἔλεξεν ὧδε. ἐγὼ μὲν	τοίνυν,	ἔφη, ὦ ἄνδρες, ἀπείρηκα ἤδη
[5, 1, 10]	ὠφελῶνται. ἔδοξε καὶ ταῦτα. (δοκεῖ	τοίνυν	μοι, ἔφη, ἢν ἄρα καὶ
[5, 1, 1]	ἡμᾶς θηρᾶν οἱ πολέμιοι. ἔτι	τοίνυν	τάδε ὁρᾶτε. ~εἰ μὲν ἠπιστάμεθα
[5, 7, 30]	τεύξεσθαι ἐπαίνου, τίς ἂν ἡμᾶς	τοιούτους	ὄντας ἐπαινέσειεν; ἡμεῖς μὲν γὰρ
[5, 8, 20]	πρύμνῃ; ἱκανὰ γὰρ ἐν τῷ	τοιούτῳ	καὶ μικρὰ ἁμαρτηθέντα πάντα συνεπιτρῖψαι.
[5, 8, 1]	πολεμίων δὲ ἑπομένων, εἰ ἐν	τοιούτῳ	καιρῷ ὕβριζον, ὁμολογῶ καὶ τῶν
[5, 7, 30]	ἔχει, δοξάτω ὑμῖν, ἵνα ὡς	τοιούτων	ἐσομένων καὶ φυλακὴν ἰδίᾳ ποιήσῃ
[5, 7, 10]	ἐτόλμησαν βάλλειν τοῖς λίθοις καὶ	τοῖς	ἄλλοις παρεκελεύοντο. καὶ οἱ ἄνδρες
[5, 4, 20]	μαχοῦνται νῦν τε καὶ ὅτε	τοῖς	ἀτάκτοις ἐμάχοντο. (ταύτην μὲν οὖν
[5, 4, 20]	καὶ ἱκανοὶ ἡγησάμενοι εἶναι ξὺν	τοῖς	βαρβάροις ταὐτὰ πράττειν ἅπερ σὺν
[5, 6, 1]	σφῶν εἴποι, ἀλλ᾽ ὅτι ἐξὸν	τοῖς	βαρβάροις φίλους εἶναι τοὺς Ἕλληνας
[5, 7, 20]	οἱ στρατηγοὶ ἀκούσαντες ἠχθόμεθά τε	τοῖς	γεγενημένοις καὶ ἐβουλευόμεθα ξὺν τοῖς
[5, 1, 10]	φύλακας καθίστασαν, ὅπως σῷα εἴη,	τοῖς	δὲ πλοίοις ἐχρήσαντο εἰς παραγωγήν.
[5, 6, 10]	μὲν ἐδόκει βέλτιστον εἶναι καταμεῖναι,	τοῖς	δὲ πολλοῖς οὔ. Τιμασίων δὲ
[5, 2, 1]	οἱ Ἕλληνες, ὁποῖα τῶν χωρίων	τοῖς	Δρίλαις ἁλώσιμα εἶναι ἐδόκει ἐμπιμπράντες
[5, 4, 10]	νεκρῶν ἐπεδείκνυσαν τοῖς Ἕλλησι καὶ	τοῖς	ἑαυτῶν πολεμίοις, καὶ ἅμα ἐχόρευον
[5, 5, 20]	οἱ ξυμπρέσβεις τῷ Ἑκατωνύμῳ χαλεπαίνοντες	τοῖς	εἰρημένοις, παρελθὼν δ᾽ αὐτῶν ἄλλος
[5, 4, 10]	τὰς κεφαλὰς τῶν νεκρῶν ἐπεδείκνυσαν	τοῖς	Ἕλλησι καὶ τοῖς ἑαυτῶν πολεμίοις,
[5, 6, 1]	φίλον ποιήσοιντο, ὅτι οὐχ ὡς	τοῖς	Ἕλλησι πολεμησόντων σφῶν εἴποι, ἀλλ᾽
[5, 8, 20]	μόνον ἕνεκα χαλεπαίνει μὲν πρῳρεὺς	τοῖς	ἐν πρᾐρᾳ, χαλεπαίνει δὲ κυβερνήτης
[5, 8, 20]	ἐν πρᾐρᾳ, χαλεπαίνει δὲ κυβερνήτης	τοῖς	ἐν πρύμνῃ; ἱκανὰ γὰρ ἐν
[5, 1, 10]	πλευσόμεθα· ἢν δὲ μὴ ἄγῃ,	τοῖς	ἐνθάδε χρησόμεθα. (ὁρῶ δὲ ἐγὼ
[5, 3, 1]	στρατηγοὶ τὸ μέρος ἕκαστος φυλάττειν	τοῖς	θεοῖς· ἀντὶ δὲ Χειρισόφου Νέων
[5, 5, 1]	ἐν δὲ ταύταις πρῶτον μὲν	τοῖς	θεοῖς ἔθυσαν, καὶ πομπὰς ἐποίησαν
[5, 8, 10]	ὅτι νῦν ἐγὼ θαρρῶ σὺν	τοῖς	θεοῖς μᾶλλον ἢ τότε καὶ
[5, 6, 20]	ὄντα διὰ τὸ ἀεὶ παρεῖναι	τοῖς	ἱεροῖς· ἔλεξε δὲ ὅτι ἐν
[5, 2, 1]	χωρίον, καὶ ὁ Ξενοφῶν ξυνεχώρησε	τοῖς	ἱεροῖς πιστεύσας· οἱ γὰρ μάντεις
[5, 6, 20]	ἱεροῖς· ἔλεξε δὲ ὅτι ἐν	τοῖς	ἱεροῖς φαίνοιτό τις δόλος καὶ
[5, 8, 20]	ἀτακτοῦντα ἐπαίετε. (τοιγαροῦν ἐξουσίαν ἐποιήσατε	τοῖς	κακοῖς αὐτῶν ὑβρίζειν ἐῶντες αὐτούς.
[5, 7, 10]	ἐν τοῖς ὄρεσι βαρβαρικά, φίλια	τοῖς	Κερασουντίοις, ὅθεν κατιόντες τινὲς καὶ
[5, 7, 20]	τοῖς γεγενημένοις καὶ ἐβουλευόμεθα ξὺν	τοῖς	Κερασουντίοις ὅπως ἂν ταφείησαν οἱ
[5, 4, 20]	τῶν πολεμίων οἳ εὔζωνοι κατατρέχοντες	τοῖς	λίθοις ἔβαλλον. τούτους ἀνέστελλον οἱ
[5, 7, 10]	ἴοιεν αὐτοί τε ἐτόλμησαν βάλλειν	τοῖς	λίθοις καὶ τοῖς ἄλλοις παρεκελεύοντο.
[5, 2, 1]	ὅπλα, αὐτὸς δὲ διαβὰς σὺν	τοῖς	λοχαγοῖς ἐσκοπεῖτο πότερον εἴη κρεῖττον
[5, 6, 10]	(τῶν δὲ στρατιωτῶν, ἐπεὶ ἤκουσαν,	τοῖς	μὲν ἐδόκει βέλτιστον εἶναι καταμεῖναι,
[5, 4, 1]	ἐπορεύοντο. (ἐπεὶ δὲ ἦσαν ἐπὶ	τοῖς	Μοσσυνοίκων ὁρίοις, πέμπουσιν εἰς αὐτοὺς
[5, 4, 20]	αἱρεθέντι χωρίῳ, ἀλλ᾽ αὐτοῦ σὺν	τοῖς	μοσσύνοις κατεκαύθησαν. (οἱ δὲ Ἕλληνες
[5, 4, 30]	τὸ πρόσω, παραδόντες τὸ χωρίον	τοῖς	ξυμμαχήσασι τῶν Μοσσυνοίκων. ὁπόσα δὲ
[5, 8, 1]	προύπεμψά σε, καταλαμβάνω αὖθις σὺν	τοῖς	ὀπισθοφύλαξι προσιὼν βόθρον ὀρύττοντα ὡς
[5, 2, 1]	πρὸς Ξενοφῶντα· ὁ δὲ ἡγεῖτο	τοῖς	ὁπλίταις. (ὁ δὲ ἐλθὼν λέγει
[5, 3, 1]	ἡμέρας δέκα· καὶ ἐξέτασις σὺν	τοῖς	ὅπλοις ἐγίγνετο καὶ ἀριθμός, καὶ
[5, 7, 10]	που ὅτι χωρία ἦν ἐν	τοῖς	ὄρεσι βαρβαρικά, φίλια τοῖς Κερασουντίοις,
[5, 4, 20]	πάντες γενόμενοι ἐμάχοντο καὶ ἐξηκόντιζον	τοῖς	παλτοῖς, καὶ ἄλλα δόρατα ἔχοντες
[5, 2, 10]	μὲν ταῦτ᾽ ἐποίουν· ὁ δὲ	τοῖς	πελτασταῖς πᾶσι παρήγγειλε διηγκυλωμένους ἰέναι,
[5, 5, 1]	Μοσσυνοίκων, καὶ ὁ βίος ἦν	τοῖς	πλείστοις αὐτῶν ἀπὸ σιδηρείας. (ἐντεῦθεν
[5, 4, 20]	δόξητε κρείττους αὐτῶν εἶναι καὶ	τοῖς	πολεμίοις δηλώσητε ὅτι οὐχ ὁμοίοις
[5, 8, 10]	δίκην λαβεῖν. εἰ δ᾽ ἐπὶ	τοῖς	πολεμίοις ἐγένοντο, τί μέγα ἂν
[5, 8, 10]	ἐθέλοντα ἀνίστασθαι ἀλλὰ προϊέμενον αὑτὸν	τοῖς	πολεμίοις καὶ ἔπαισα καὶ ἐβιασάμην
[5, 1, 1]	δὴ καὶ τόδε, ἔφη. σχολὴ	τοῖς	πολεμίοις λῄζεσθαι, καὶ δικαίως ἡμῖν
[5, 5, 10]	χρήματα ἄγειν καὶ φέρειν καὶ	τοῖς	πολεμίοις μάχεσθαι. (καὶ νῦν ἐπεὶ
[5, 4, 30]	ἄλλα παρῇσαν χωρία τῶν ξὺν	τοῖς	πολεμίοις ὄντων, τὰ εὐπροσοδώτατα οἱ
[5, 3, 1]	ἑορτῆς. παρεῖχε δὲ ἡ θεὸς	τοῖς	σκηνοῦσιν ἄλφιτα, ἄρτους, οἶνον, τραγήματα,
[5, 4, 30]	ἦν. (ἐπεὶ δὲ πορευόμενοι ἐν	τοῖς	φίλοις ἦσαν, ἐπεδείκνυσαν αὐτοῖς παῖδας
[5, 4, 20]	ὑμᾶς δεῖ παρασκευάζεσθαι ὅπως καὶ	τοῖς	φίλοις οὖσι τῶν βαρβάρων δόξητε
[5, 4, 1]	ὅτι οὐ διήσοιεν· ἐπίστευον γὰρ	τοῖς	χωρίοις. (ἐντεῦθεν λέγει ὁ Τιμησίθεος
[5, 2, 10]	ἔνδον ἀνθρώπους. (ἐνταῦθα ἀνειπεῖν ἐκέλευσε	Τολμίδην	τὸν κήρυκα ἰέναι εἴσω τὸν
[5, 7, 20]	στράτευμα. (ἐν τούτῳ τις ὁρᾷ	τὸν	ἀγορανόμον Ζήλαρχον πρὸς τὴν θάλατταν
[5, 6, 10]	~ἐφ᾽ ὃν ἔλθοιτε ἄν, εἰ	τὸν	Ἅλυν διαβαίητε. ἐγὼ μὲν οὖν
[5, 6, 10]	παρακαλέσας τὸν Κύρου μάντιν γενόμενον	τὸν	Ἀμπρακιώτην. (ὁ δὲ Σιλανὸς δεδιὼς
[5, 8, 1]	ἐπεὶ καὶ σὺ ἐμοὶ ἀπέδειξας	τὸν	ἄνδρα. οἷον δὲ τὸ πρᾶγμα
[5, 8, 1]	προσιὼν βόθρον ὀρύττοντα ὡς κατορύξοντα	τὸν	ἄνθρωπον, καὶ ἐπιστὰς ἐπῄνουν σε.
[5, 8, 20]	τούτοις ἐπεκουρεῖτε οὔτε σὺν ἐμοὶ	τὸν	ἀτακτοῦντα ἐπαίετε. (τοιγαροῦν ἐξουσίαν ἐποιήσατε
[5, 6, 20]	τε τὸν Δαρδανέα καὶ Θώρακα	τὸν	Βοιώτιον ταὐτὰ ἐροῦντας. Σινωπεῖς δὲ
[5, 6, 30]	λέγειν ὡς δίκαιον εἴη ἀπιέναι	τὸν	βουλόμενον. οἱ δὲ στρατιῶται οὐκ
[5, 2, 10]	Τολμίδην τὸν κήρυκα ἰέναι εἴσω	τὸν	βουλόμενόν τι λαμβάνειν. καὶ ἵενται
[5, 6, 20]	τὸν μὲν ἐθέλοντα ἀπιέναι οἴκαδε,	τὸν	δ᾽ ἐθέλοντα μένειν αὐτοῦ, πλοῖα
[5, 6, 20]	αὐτοῖς Τιμασίων Δαρδανεὺς Εὐρύμαχόν τε	τὸν	Δαρδανέα καὶ Θώρακα τὸν Βοιώτιον
[5, 6, 30]	τὸν μὲν βουλόμενον ἀποπλεῖν ἤδη,	τὸν	δὲ μὴ βουλόμενον, ἐπεὶ κτήσαιτο
[5, 4, 20]	περυσινῶν, ὡς ἔφασαν οἱ Μοσσύνοικοι,	τὸν	δὲ νέον σῖτον ξὺν τῇ
[5, 1, 10]	οὔ. Κλεαίνετος δ᾽ ἐξαγαγὼν καὶ	τὸν	ἑαυτοῦ καὶ ἄλλον λόχον πρὸς
[5, 3, 1]	Ἀπόλλωνος ἀνάθημα ποιησάμενος ἀνατίθησιν εἰς	τὸν	ἐν Δελφοῖς τῶν Ἀθηναίων θησαυρὸν
[5, 3, 10]	ἱερὸς ὁ χῶρος τῆς Ἀρτέμιδος.	τὸν	ἔχοντα καὶ καρπούμενον τὴν μὲν
[5, 6, 1]	ἐπὶ τοὺς ποταμούς, πρῶτον μὲν	τὸν	Θερμώδοντα, εὖρος τριῶν πλέθρων, ὃν
[5, 8, 1]	ἤρετο· ἦ σὺ εἶ ὁ	τὸν	κάμνοντα ἀγαγών; ναὶ μὰ Δί᾽
[5, 2, 10]	ἀνθρώπους. (ἐνταῦθα ἀνειπεῖν ἐκέλευσε Τολμίδην	τὸν	κήρυκα ἰέναι εἴσω τὸν βουλόμενόν
[5, 7, 1]	ἐᾶσαι ξυλλεγῆναι αὐτομάτους· καὶ ἐκέλευσε	τὸν	κήρυκα ξυλλέξαι ἀγοράν. (οἱ δ᾽
[5, 6, 10]	εἰπεῖν τῶν στρατιωτῶν Σιλανὸν παρακαλέσας	τὸν	Κύρου μάντιν γενόμενον τὸν Ἀμπρακιώτην.
[5, 6, 20]	με πρὸς ὑμᾶς. ἐξήνεγκε γὰρ	τὸν	λόγον ὡς ἐγὼ πράττειν ταῦτα
[5, 2, 10]	δ᾽ ἧκον οἱ ὁπλῖται, ἐκέλευσε	τὸν	λόχον ἕκαστον ποιῆσαι τῶν λοχαγῶν
[5, 1, 1]	οὖν βέλτιστον εἶναι ἡμῖν εἰπεῖν	τὸν	μέλλοντα ἐξιέναι, φράζειν δὲ καὶ
[5, 8, 1]	μηκέτι δύνασθαι πορεύεσθαι. καὶ ἐγὼ	τὸν	μὲν ἄνδρα τοσοῦτον ἐγίγνωσκον ὅτι
[5, 6, 30]	γένοιτο ὥστε λαβόντας ὑμᾶς πόλιν	τὸν	μὲν βουλόμενον ἀποπλεῖν ἤδη, τὸν
[5, 6, 20]	ὅποι ἂν βούλησθε κατασχεῖν, καὶ	τὸν	μὲν ἐθέλοντα ἀπιέναι οἴκαδε, τὸν
[5, 3, 10]	ὑποζύγια εὐωχεῖσθαι. (περὶ δὲ αὐτὸν	τὸν	ναὸν ἄλσος ἡμέρων δένδρων ἐφυτεύθη
[5, 3, 10]	Ἐφέσῳ. (καὶ στήλη ἕστηκε παρὰ	τὸν	ναὸν γράμματα ἔχουσα· ἱερὸς ὁ
[5, 3, 10]	ἔτους. ἐκ δὲ τοῦ περιττοῦ	τὸν	ναὸν ἐπισκευάζειν. ἂν δὲ τις
[5, 5, 10]	ἔξω ἀγορὰν ἔπεμπον· ᾐτιῶντο δὲ	τὸν	παρ᾽ ὑμῶν ἁρμοστὴν τούτων αἴτιον
[5, 5, 20]	δοκῇ ἡμῖν καὶ φίλον ποιεῖσθαι	τὸν	Παφλαγόνα (ἀκούομεν δὲ αὐτὸν καὶ
[5, 6, 1]	ἀπελογήσατο περὶ οὗ εἶπεν ὡς	τὸν	Παφλαγόνα φίλον ποιήσοιντο, ὅτι οὐχ
[5, 5, 1]	ὅτι οὐδαμῇ προσίοιντο οἱ θεοὶ	τὸν	πόλεμον. ἐντεῦθεν δὴ τὰ ξένια
[5, 6, 10]	αὑτῶν πλῆθος καὶ τοὺς περιοικοῦντας	τὸν	Πόντον. καὶ ἐπὶ τούτοις ἐθύετο
[5, 6, 20]	βούλεσθε τῆς κύκλῳ χώρας περὶ	τὸν	Πόντον οἰκουμένης ἐκλεξάμενοι ὅποι ἂν
[5, 8, 1]	(καὶ ὁ Ξενοφῶν ἐκέλευσεν εἰπεῖν	τὸν	πρῶτον λέξαντα ποῦ καὶ ἐπλήγη.
[5, 7, 10]	ἰσχυρῶν τόπων βάλλοντες καὶ παίοντες	τόν	τε Κλεάρετον ἀποκτείνουσι καὶ τῶν
[5, 3, 1]	καὶ ἐν Ἐφέσῳ δὲ παρὰ	τὸν	τῆς Ἀρτέμιδος νεὼν Σελινοῦς ποταμὸς
[5, 6, 20]	Ἡρακλεῶται ταῦτα ἀκούσαντες πέμπουσι πρὸς	τὸν	Τιμασίωνα καὶ κελεύουσι προστατεῦσαι λαβόντα
[5, 4, 1]	ὁρίοις, πέμπουσιν εἰς αὐτοὺς Τιμησίθεον	τὸν	Τραπεζούντιον πρόξενον ὄντα τῶν Μοσσυνοίκων,
[5, 2, 10]	λοχαγοὶ πλησίον ἀλλήλων οἳ πάντα	τὸν	χρόνον ἀλλήλοις περὶ ἀνδραγαθίας ἀντεποιοῦντο.
[5, 2, 10]	ταῖς νευραῖς, ὡς, ὁπόταν σημήνῃ,	τοξεύειν	δεῆσον, καὶ τοὺς γυμνῆτας λίθων
[5, 2, 10]	τὰ βέλη ὁμοῦ ἐφέρετο, λόγχαι,	τοξεύματα,	σφενδόναι, πλεῖστοι δ᾽ ἐκ τῶν
[5, 4, 20]	λίθοις ἔβαλλον. τούτους ἀνέστελλον οἱ	τοξόται	καὶ πελτασταί. οἱ δ᾽ ἄλλοι
[5, 2, 10]	ὁπόταν σημήνῃ, ἀκοντίζειν, καὶ τοὺς	τοξότας	ἐπιβεβλῆσθαι ἐπὶ ταῖς νευραῖς, ὡς,
[5, 6, 10]	ὁρῶντι δὲ πελταστὰς πολλοὺς καὶ	τοξότας	καὶ σφενδονήτας καὶ ἱππέας δὲ
[5, 4, 20]	κατὰ ταὐτὰ ταξάμενοι ἐπορεύοντο τοὺς	τοξότας	μεταξὺ τῶν λόχων (ὀρθίων) ἔχοντες,
[5, 7, 10]	ξυστάντες οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ ἰσχυρῶν	τόπων	βάλλοντες καὶ παίοντες τόν τε
[5, 6, 10]	ἐπιτήδεια ἐκπλέοντας, ὅτι κινδυνεύσει μεῖναι	τοσαύτη	δύναμις ἐν τῷ Πόντῳ· βούλεται
[5, 6, 10]	οὐκ ἂν ἀπ᾽ ὀλίγων χρημάτων	τοσαύτη	δύναμις παρεσκευάσθη, καλὸν αὐτῷ ἐδόκει
[5, 7, 30]	ἡμᾶς δέξεται, ἥτις ἂν ὁρᾷ	τοσαύτην	ἀνομίαν ἐν ἡμῖν; ἀγορὰν δὲ
[5, 4, 1]	ἀφήσετε, σκέψασθε πόθεν αὖθις ἂν	τοσαύτην	δύναμιν λάβοιτε ξύμμαχον. (πρὸς ταῦτα
[5, 8, 1]	καὶ ἐγὼ τὸν μὲν ἄνδρα	τοσοῦτον	ἐγίγνωσκον ὅτι εἷς ἡμῶν εἴη·
[5, 6, 10]	παρακαλεῖ, ἐπειδὰν ἔλθῃ τὰ πλοῖα,	τότε	εἰπεῖν ἐξαίφνης τῇ στρατιᾷ· ~ἄνδρες,
[5, 8, 10]	σὺν τοῖς θεοῖς μᾶλλον ἢ	τότε	καὶ θρασύτερός εἰμι νῦν ἢ
[5, 8, 10]	καὶ θρασύτερός εἰμι νῦν ἢ	τότε	καὶ οἶνον πλείω πίνω, ἀλλ᾽
[5, 8, 20]	σκοπεῖν, τοὺς αὐτοὺς εὑρήσετε καὶ	τότε	κακίστους καὶ νῦν ὑβριστοτάτους. (Βοΐσκος
[5, 8, 20]	γοῦν ὁ πύκτης ὁ Θετταλὸς	τότε	μὲν διεμάχετο ὡς κάμνων ἀσπίδα
[5, 3, 1]	δὲ ἀεὶ δεκατεύων τὰ ἐκ	τοῦ	ἀγροῦ ὡραῖα θυσίαν ἐποίει τῇ
[5, 3, 1]	ἔλαβε. (Ξενοφῶν οὖν τὸ μὲν	τοῦ	Ἀπόλλωνος ἀνάθημα ποιησάμενος ἀνατίθησιν εἰς
[5, 6, 30]	πάντες δ᾽ ἦσαν πλὴν Νέωνος	τοῦ	Ἀσιναίου, ὃς Χειρισόφῳ ὑπεστρατήγει, Χειρίσοφος
[5, 7, 30]	μὲν τούτων ἄρξαντας δοῦναι δίκην,	τοῦ	δὲ λοιποῦ μηκέτι ἐξεῖναι ἀνομίας
[5, 3, 10]	πορεύονται ὡς εἴκοσι στάδιοι ἀπὸ	τοῦ	ἐν Ὀλυμπίᾳ Διὸς ἱεροῦ. ἔνι
[5, 4, 1]	πολέμιοί εἰσιν αὐτοῖς οἱ ἐκ	τοῦ	ἐπέκεινα. καὶ ἐδόκει καλέσαι ἐκείνους,
[5, 4, 10]	εἰς τὴν χώραν εἰσβάλλειν ἐκ	τοῦ	ἐπὶ θάτερα τὴν τῶν ὑμῖν
[5, 3, 1]	καὶ βωμὸν καὶ ναὸν ἀπὸ	τοῦ	ἱεροῦ ἀργυρίου, καὶ τὸ λοιπὸν
[5, 3, 10]	ἡλίσκετο τὰ μὲν ἐξ αὐτοῦ	τοῦ	ἱεροῦ χώρου, τὰ δὲ καὶ
[5, 4, 10]	ὅτι καὶ ἀγαθὸν οὐ μεῖον	τοῦ	κακοῦ γεγένηται. ~πρῶτον μὲν γὰρ
[5, 7, 1]	ξυλλέξαι ἀγοράν. (οἱ δ᾽ ἐπεὶ	τοῦ	κήρυκος ἤκουσαν, ξυνέδραμον καὶ μάλα
[5, 1, 10]	πολυπραγμονῶν τι ἀπέθανεν ὑπὸ Νικάνδρου	τοῦ	Λάκωνος. (ἔλαβον δὲ καὶ τριακόντορον,
[5, 6, 20]	νουμηνίας μισθοφορὰν παρέξειν κυζικηνὸν ἑκάστῳ	τοῦ	μηνός· καὶ ἄξω ὑμᾶς εἰς
[5, 1, 10]	Δέξιππον Λάκωνα περίοικον. οὗτος ἀμελήσας	τοῦ	ξυλλέγειν πλοῖα ἀποδρὰς ᾤχετο ἔξω
[5, 4, 10]	μὲν λόγχην ἔχον, ὄπισθεν δὲ	τοῦ	ξύλου σφαιροειδές. (χιτωνίσκους δὲ ἐνεδεδύκεσαν
[5, 6, 1]	ἄλλῃ ἢ ᾗ τὰ κέρατα	τοῦ	ὄρους τῆς ὁδοῦ καθ᾽ ἑκάτερά
[5, 8, 1]	καὶ τοὺς στρατηγοὺς δίκην ὑποσχεῖν	τοῦ	παρεληλυθότος χρόνου. καὶ διδόντων Φιλήσιος
[5, 3, 10]	καταθύειν ἑκάστου ἔτους. ἐκ δὲ	τοῦ	περιττοῦ τὸν ναὸν ἐπισκευάζειν. ἂν
[5, 2, 10]	καὶ πῦρ προσέφερον. (ὑπὸ δὲ	τοῦ	πλήθους τῶν βελῶν ἔλιπον οἱ
[5, 7, 10]	ταῦτα ξυνωμολόγησαν αὐτῷ οἱ ἐκ	τοῦ	πλοίου σύσκηνοι, ὡς ἐγὼ νῦν
[5, 7, 1]	ἐπίστασθε ὅτι βορέας μὲν ἔξω	τοῦ	Πόντου εἰς τὴν Ἑλλάδα φέρει,
[5, 6, 20]	ἐμάχετο, ἔφη, εἰ ἐξέλθοιεν ἐκ	τοῦ	Πόντου, ἔσεσθαι αὐτοῖς Χερρόνησον χώραν
[5, 1, 10]	ξυλλέγειν πλοῖα ἀποδρὰς ᾤχετο ἔξω	τοῦ	Πόντου, ἔχων τὴν ναῦν. οὗτος
[5, 7, 10]	τι λάβοι, ἀποπλέων οἴχεσθαι ἔξω	τοῦ	Πόντου. καὶ ταῦτα ξυνωμολόγησαν αὐτῷ
[5, 6, 20]	τούτων ἢ παντάπασι μηδὲ ἅπτεσθαι	τοῦ	πράγματος. (Σιλανὸς δέ μοι ὁ
[5, 4, 20]	(ὀρθίων) ἔχοντες, ὑπολειπομένου δὲ μικρὸν	τοῦ	στόματος τῶν ὁπλιτῶν. (ἦσαν γὰρ
[5, 7, 20]	δὲ μὴ ἀδικεῖ, φεύγει ἐκ	τοῦ	στρατεύματος δείσας μὴ ἀδίκως ἄκριτος
[5, 2, 1]	ἐξάγει εἰς Δρίλας τὸ ἥμισυ	τοῦ	στρατεύματος, τὸ δὲ ἥμισυ κατέλιπε
[5, 2, 1]	ὁπλίτας διαβιβάζειν, ὡς ἁλόντος ἂν	τοῦ	χωρίου. (ἐδόκει γὰρ τὸ μὲν
[5, 2, 1]	ἐφ᾽ ἑνὸς ἡ κατάβασις ἐκ	τοῦ	χωρίου εἰς τὴν χαράδραν) πέμπουσι
[5, 4, 10]	ἡσύχαζον· ἐπεὶ δ᾽ ἐγγὺς ἐγένοντο	τοῦ	χωρίου, ἐκδραμόντες τρέπονται αὐτούς, καὶ
[5, 3, 1]	θεός. (ἔτυχε δὲ διαρρέων διὰ	τοῦ	χωρίου ποταμὸς Σελινοῦς. καὶ ἐν
[5, 2, 20]	ἔχοιεν. (οὕτω μόλις ἀπῆλθον ἀπὸ	τοῦ	χωρίου, πῦρ ἐν μέσῳ ἑαυτῶν
[5, 7, 10]	Κερασούντιοι λέγουσιν, ἀφικνοῦνται τῶν ἐκ	τοῦ	χωρίου τρεῖς ἄνδρες τῶν γεραιτέρων
[5, 7, 1]	ἑνὶ πλοίῳ πλεύσομαι, ὑμεῖς δὲ	τοὐλάχιστον	ἐν ἑκατόν. πῶς ἂν οὖν
[5, 7, 1]	τις βούληται εἰς τοὺς βαρβάρους,	τοὔμπαλιν	πρὸς ἕω. ἔστιν οὖν ὅστις
[5, 2, 20]	ἐποιήσαντο· (καὶ ἀνὴρ Μυσὸς καὶ	τοὔνομα	τοῦτο ἔχων τῶν Κρητῶν λαβὼν
[5, 7, 1]	τῶν Κόλχων κήρυκας ἐποίησαν καὶ	τοὺς	ἀγορανόμους· (ὅσοι μὴ εἰς τὴν
[5, 7, 1]	Νέων λέγει ὡς Ξενοφῶν ἀναπεπεικὼς	τοὺς	ἄλλους στρατηγοὺς διανοεῖται ἄγειν τοὺς
[5, 6, 30]	ὑπεσχημένοι. παραλαβόντες οὖν οὗτοι καὶ	τοὺς	ἄλλους στρατηγοὺς οἷς ἀνεκεκοίνωντο ἃ
[5, 4, 1]	πεμφθεὶς ὁ Τιμησίθεος ἧκεν ἄγων	τοὺς	ἄρχοντας. (ἐπεὶ δὲ ἀφίκοντο, συνῆλθον
[5, 5, 1]	ἀγοράν, οὐδ᾽ εἰς τὸ τεῖχος	τοὺς	ἀσθενοῦντας ἐδέχοντο. (ἐν τούτῳ ἔρχονται
[5, 6, 30]	Δαρδανεὺς γνώμην οὐκ ἐκκλησιάζειν ἀλλὰ	τοὺς	αὑτοῦ ἕκαστον λοχαγοὺς πρῶτον πειρᾶσθαι
[5, 8, 20]	οἶμαι γάρ, εἰ ἐθέλετε σκοπεῖν,	τοὺς	αὐτοὺς εὑρήσετε καὶ τότε κακίστους
[5, 2, 20]	τοὺς καθ᾽ αὑτοὺς διῄρουν, καὶ	τοὺς	ἀχρείους καὶ φορτία ἔχοντάς τε
[5, 4, 20]	ὀρθίους τοὺς λόχους ποιησάμενοι, καὶ	τοὺς	βαρβάρους ἐπὶ τὸ εὐώνυμον κατὰ
[5, 7, 10]	ὄντας ἐν Κερασοῦντι· αἰσθόμενοι δὲ	τοὺς	βαρβάρους ὅποι ἴοιεν αὐτοί τε
[5, 7, 1]	ἢν δέ τις βούληται εἰς	τοὺς	βαρβάρους, τοὔμπαλιν πρὸς ἕω. ἔστιν
[5, 2, 10]	ὁπόταν σημήνῃ, τοξεύειν δεῆσον, καὶ	τοὺς	γυμνῆτας λίθων ἔχειν μεστὰς τὰς
[5, 7, 20]	λίθους ἔχοντας ἐν ταῖς χερσί,	τοὺς	δὲ καὶ ἀναιρουμένους. (καὶ οἱ
[5, 7, 30]	ἂν μὴ σὺν ἰσχύι ἀφικνῆσθε·	τοὺς	δὲ νεκροὺς οὓς πρόσθεν αὐτοὶ
[5, 5, 10]	ἦν τῶν βαρβάρων, τούτων ἀπειχόμεθα·	τοὺς	δὲ πολεμίους αὐτῶν ἐφ᾽ οὓς
[5, 7, 30]	ἄρξῃ, ἄγεσθαι αὐτοὺς ἐπὶ θανάτῳ·	τοὺς	δὲ στρατηγοὺς εἰς δίκας πάντας
[5, 2, 1]	πότερον εἴη κρεῖττον ἀπαγαγεῖν καὶ	τοὺς	διαβεβηκότας ἢ καὶ τοὺς ὁπλίτας
[5, 2, 1]	γὰρ αὐτοῖς ἦσαν· εἰς δὲ	τοὺς	Δρίλας προθύμως ἦγον, ὑφ᾽ ὧν
[5, 6, 30]	ἐπεὶ κτήσαιτο ἱκανὰ ὥστε καὶ	τοὺς	ἑαυτοῦ οἰκείους ὠφελῆσαί τι. (ἐπεὶ
[5, 2, 10]	ἵενται πολλοὶ εἴσω, καὶ νικῶσι	τοὺς	ἐκπίπτοντας οἱ εἰσωθούμενοι καὶ κατακλείουσι
[5, 6, 1]	ἐξὸν τοῖς βαρβάροις φίλους εἶναι	τοὺς	Ἕλληνας αἱρήσονται. ἐπεὶ δὲ ξυμβουλεύειν
[5, 4, 10]	καὶ ἐδίωκον μέχρι οὗ εἶδον	τοὺς	Ἕλληνας βοηθοῦντας· (εἶτα δὲ ἀποτραπόμενοι
[5, 4, 10]	τῇ στρατείᾳ. (Ξενοφῶν δὲ ξυγκαλέσας	τοὺς	Ἕλληνας εἶπεν· ἄνδρες στρατιῶται, μηδὲν
[5, 2, 10]	πολέμιοι πολλοί, οἳ παίουσιν ἐκδεδραμηκότες	τοὺς	ἔνδον ἀνθρώπους. (ἐνταῦθα ἀνειπεῖν ἐκέλευσε
[5, 5, 20]	πόλιν, ἐκεῖ δεξόμεθα, νῦν δὲ	τοὺς	ἐνθάδε κελεύσομεν διδόναι ἃ δύνανται·
[5, 2, 10]	ἔχειν μεστὰς τὰς διφθέρας· καὶ	τοὺς	ἐπιτηδείους ἔπεμψε τούτων ἐπιμεληθῆναι. (ἐπεὶ
[5, 2, 20]	καὶ τοὺς μὲν σταυροὺς ἕκαστοι	τοὺς	καθ᾽ αὑτοὺς διῄρουν, καὶ τοὺς
[5, 5, 20]	βίᾳ παρελθόντας σκηνοῦν, ἡμεῖς ἠξιοῦμεν	τοὺς	κάμνοντας εἰς τὰς στέγας δέξασθαι·
[5, 7, 10]	δ᾽ ἡμᾶς οὐ κατέλαβον, πρὸς	τοὺς	Κερασουντίους ἔλεγον ὅτι θαυμάζοιεν τί
[5, 8, 20]	σωφρονῆτε, τοῦτον τἀναντία ποιήσετε ἢ	τοὺς	κύνας ποιοῦσι· τοὺς μὲν γὰρ
[5, 7, 30]	οὗ Κῦρος ἀπέθανε· δικαστὰς δὲ	τοὺς	λοχαγοὺς ἐποιήσαντο. (παραινοῦντος δὲ Ξενοφῶντος
[5, 4, 20]	θύσαντες ἐπεὶ ἐκαλλιερήσαντο, ἀριστήσαντες, ὀρθίους	τοὺς	λόχους ποιησάμενοι, καὶ τοὺς βαρβάρους
[5, 6, 1]	κατὰ γῆν στέλλησθε, ὑμᾶς δεήσει	τοὺς	μαχομένους εἶναι. ὅμως δὲ λεκτέα
[5, 8, 20]	ποιήσετε ἢ τοὺς κύνας ποιοῦσι·	τοὺς	μὲν γὰρ κύνας τοὺς χαλεποὺς
[5, 2, 10]	τέλος καλὸν τῆς ἐξόδου. ~καὶ	τοὺς	μὲν λοχαγοὺς ἔπεμπε διαβιβάσοντας τοὺς
[5, 2, 1]	Ξενοφῶν προσαγαγὼν πρὸς τὴν χαράδραν	τοὺς	μὲν ὁπλίτας θέσθαι ἐκέλευσε τὰ
[5, 4, 20]	γὰρ οἱ πολέμιοι ἦσαν ἀντιτεταγμένοι.	(τοὺς	μὲν οὖν πελταστὰς ἐδέξαντο οἱ
[5, 2, 20]	(ἐνταῦθα παρεσκευάζοντο τὴν ἄφοδον, καὶ	τοὺς	μὲν σταυροὺς ἕκαστοι τοὺς καθ᾽
[5, 7, 30]	(ἐκ τούτου ἀνιστάμενοι πάντες ἔλεγον	τοὺς	μὲν τούτων ἄρξαντας δοῦναι δίκην,
[5, 7, 10]	ἡμῖν λέξαι τὰ γενόμενα καὶ	τοὺς	νεκροὺς κελεύειν αὐτοὺς θάπτειν λαβόντας.
[5, 6, 20]	ὡς οἴκαδε ἀπελθόντας ὀνῆσαί τι	τοὺς	οἴκοι· εἰ δὲ βούλεσθε τῆς
[5, 8, 10]	ὑμᾶς τοὺς πρόσθεν καὶ ἡμᾶς	τοὺς	ὄπισθεν πορεύεσθαι ἔπαισα πύξ, ὅπως
[5, 2, 10]	τοὺς μὲν λοχαγοὺς ἔπεμπε διαβιβάσοντας	τοὺς	ὁπλίτας, αὐτὸς δ᾽ ἔμενεν ἀναχωρίσας
[5, 2, 1]	καὶ τοὺς διαβεβηκότας ἢ καὶ	τοὺς	ὁπλίτας διαβιβάζειν, ὡς ἁλόντος ἂν
[5, 2, 10]	αὐτὸς δ᾽ ἔμενεν ἀναχωρίσας ἅπαντας	τοὺς	πελταστάς, καὶ οὐδένα εἴα ἀκροβολίζεσθαι.
[5, 6, 10]	τό τε αὑτῶν πλῆθος καὶ	τοὺς	περιοικοῦντας τὸν Πόντον. καὶ ἐπὶ
[5, 4, 10]	τῶν Ἑλλήνων ἐπορεύοντο εὐθὺς πρὸς	τοὺς	πολεμίους ἐπὶ χωρίον ὃ ἐδόκει
[5, 2, 10]	ἐκπίπτοντας οἱ εἰσωθούμενοι καὶ κατακλείουσι	τοὺς	πολεμίους πάλιν εἰς τὴν ἄκραν.
[5, 2, 20]	ἐν λασίῳ χωρίῳ καὶ προσεποιεῖτο	τοὺς	πολεμίους πειρᾶσθαι λανθάνειν· αἱ δὲ
[5, 6, 1]	πλέον ἢ δώδεκα, ἥξετε ἐπὶ	τοὺς	ποταμούς, πρῶτον μὲν τὸν Θερμώδοντα,
[5, 7, 30]	ἄκριτος ἀποθάνῃ. ~οἱ δὲ καταλεύσαντες	τοὺς	πρέσβεις διεπράξαντο ὑμῖν μόνοις μὲν
[5, 6, 1]	ἀρκοῦντα τῇ στρατιᾷ. (καλέσαντες οὖν	τοὺς	πρέσβεις ξυνεβουλεύοντο, καὶ ἠξίουν Ἕλληνας
[5, 3, 1]	ἔχειν. καὶ Φιλήσιον καὶ Σοφαίνετον	τοὺς	πρεσβυτάτους τῶν στρατηγῶν εἰσβιβάσαντες τούτων
[5, 8, 10]	ῥᾳστώνην καὶ κωλύοντα καὶ ὑμᾶς	τοὺς	πρόσθεν καὶ ἡμᾶς τοὺς ὄπισθεν
[5, 6, 1]	περὶ τῆς λοιπῆς πορείας παρακαλέσαντας	τοὺς	Σινωπέας βουλεύεσθαι. εἴτε γὰρ πεζῇ
[5, 8, 1]	ἐγένετο καθαρμός. ~ἔδοξε δὲ καὶ	τοὺς	στρατηγοὺς δίκην ὑποσχεῖν τοῦ παρεληλυθότος
[5, 7, 1]	τοὺς ἄλλους στρατηγοὺς διανοεῖται ἄγειν	τοὺς	στρατιώτας ἐξαπατήσας πάλιν εἰς Φᾶσιν.
[5, 6, 1]	δὲ ὑστεραίᾳ ξυνέλεξαν οἱ στρατηγοὶ	τοὺς	στρατιώτας. καὶ ἐδόκει αὐτοῖς περὶ
[5, 7, 30]	ὅτι πονηροὺς ἂν φαίημεν εἶναι	τοὺς	τὰ τοιαῦτα ποιοῦντας. (ἐκ τούτου
[5, 3, 1]	καὶ εἰς μὲν τὰ πλοῖα	τούς	τε ἀσθενοῦντας ἐνεβίβασαν καὶ τοὺς
[5, 6, 1]	ἐν τῷ πεδίῳ κρατῆσαι μαχόμενοι	τούς	τε ἱππέας τούτων καὶ πεζῶν
[5, 4, 10]	δὲ Ἕλληνες μάλα ἤχθοντο ὅτι	τούς	τε πολεμίους ἐπεποιήκεσαν θρασυτέρους καὶ
[5, 2, 10]	ὡς, ὁπόταν σημήνῃ, ἀκοντίζειν, καὶ	τοὺς	τοξότας ἐπιβεβλῆσθαι ἐπὶ ταῖς νευραῖς,
[5, 4, 20]	εὐώνυμον κατὰ ταὐτὰ ταξάμενοι ἐπορεύοντο	τοὺς	τοξότας μεταξὺ τῶν λόχων (ὀρθίων)
[5, 7, 1]	ἦσαν μὴ ποιήσειαν οἷα καὶ	τοὺς	τῶν Κόλχων κήρυκας ἐποίησαν καὶ
[5, 8, 10]	τὸ αἷμα καὶ τῷ ἀποσήπεσθαι	τοὺς	τῶν ποδῶν δακτύλους, ἅπερ πολλοὺς
[5, 5, 20]	οἱ στρατηγοὶ τῶν Ἑλλήνων ἐξένιζον	τοὺς	τῶν Σινωπέων πρέσβεις, καὶ πρὸς
[5, 3, 1]	τούς τε ἀσθενοῦντας ἐνεβίβασαν καὶ	τοὺς	ὑπὲρ τετταράκοντα ἔτη καὶ παῖδας
[5, 8, 20]	ποιοῦσι· τοὺς μὲν γὰρ κύνας	τοὺς	χαλεποὺς τὰς μὲν ἡμέρας διδέασι,
[5, 6, 30]	εἰ μὲν ἑώρων ἀποροῦντας ὑμᾶς,	τοῦτ᾽	ἂν ἐσκόπουν ἀφ᾽ οὗ ἂν
[5, 8, 1]	ἔφη· πάλιν εἰ πελτάζοι. οὐδὲ	τοῦτ᾽	ἔφη, ἀλλ᾽ ἡμίονον ἐλαύνειν ταχθεὶς
[5, 4, 10]	πόλεμος ἦν· οἱ γὰρ ἀεὶ	τοῦτ᾽	ἔχοντες ἐδόκουν ἐγκρατεῖς εἶναι καὶ
[5, 7, 1]	πλοῖ εἰσιν εἰς τὴν Ἑλλάδα.	τοῦτ᾽	οὖν ἔστιν ὅπως τις ἂν
[5, 1, 10]	μέλλω λέγειν· νῦν δ᾽ ἐπεὶ	τοῦτο	ἄδηλον, δοκεῖ μοι πειρᾶσθαι πλοῖα
[5, 4, 10]	ἔφασαν τούτους οὐ δικαίως ἔχειν	τοῦτο,	ἀλλὰ κοινὸν ὂν καταλαβόντας πλεονεκτεῖν.
[5, 7, 1]	πρὸς ἕω. ἔστιν οὖν ὅστις	τοῦτο	ἂν δύναιτο ὑμᾶς ἐξαπατῆσαι ὡς
[5, 7, 1]	δ᾽ ἐντεῦθεν; (ἀλλὰ μὴν καὶ	τοῦτό	γε ἐπίστασθε ὅτι βορέας μὲν
[5, 7, 20]	οἱ πρέσβεις καταλευσθέντες. ~ἐπεὶ δὲ	τοῦτο	ἐγένετο, ἔρχονται πρὸς ἡμᾶς οἱ
[5, 2, 20]	(καὶ ἀνὴρ Μυσὸς καὶ τοὔνομα	τοῦτο	ἔχων τῶν Κρητῶν λαβὼν δέκα
[5, 2, 1]	τοῦτο πάντες ξυνερρυήκεσαν. περὶ δὲ	τοῦτο	ἦν χαράδρα ἰσχυρῶς βαθεῖα, καὶ
[5, 7, 10]	ἐλθόντες ἀγοράσαντές τι πάλιν ἀπελθεῖν.	(τοῦτο	καταμαθὼν Κλεάρετος ὁ λοχαγὸς ὅτι
[5, 8, 1]	οἶμαι, πολέμιοι ἡμῖν ἐφείποντο. συνέφη	τοῦτο	ὁ ἄνθρωπος. (οὐκοῦν, ἔφη ὁ
[5, 2, 1]	ἔστι χωρίον χρημάτων πολλῶν μεστόν·	τοῦτο	οὔτε λαβεῖν δυνάμεθα· ἰσχυρὸν γάρ
[5, 8, 10]	καὶ ὑμῶν πλεονεκτεῖν. εἰ δὲ	τοῦτο	πάντες ἐποιοῦμεν, ἅπαντες ἂν ἀπωλόμεθα.
[5, 2, 1]	ἦν χωρίον μητρόπολις αὐτῶν· εἰς	τοῦτο	πάντες ξυνερρυήκεσαν. περὶ δὲ τοῦτο
[5, 2, 20]	(ὡς δὲ ἔμαθεν ὁ Ξενοφῶν	τοῦτο	παρὰ τῆς τύχης, ἐνάπτειν ἐκέλευε
[5, 4, 10]	ἐδόκει ἐπιμαχώτατον εἶναι. (ᾠκεῖτο δὲ	τοῦτο	πρὸ τῆς πόλεως τῆς Μητροπόλεως
[5, 6, 1]	ἐδέοντο. ~ταύτῃ μὲν τῇ ἡμέρᾳ	τοῦτο	τὸ τέλος ἐγένετο. τῇ δὲ
[5, 7, 10]	ἐν Κερασοῦντι, οὔπω ἀνηγμένοι. μετὰ	τοῦτο,	ὡς οἱ Κερασούντιοι λέγουσιν, ἀφικνοῦνται
[5, 6, 10]	περιοικοῦντας τὸν Πόντον. καὶ ἐπὶ	τούτοις	ἐθύετο πρίν τινι εἰπεῖν τῶν
[5, 4, 20]	ὅσα ἀνὴρ ἂν φέροι μόλις,	τούτοις	ἐπειρῶντο ἀμύνασθαι ἐκ χειρός. (ἐπεὶ
[5, 8, 20]	ἐβούλεσθε· ἀλλὰ μὰ Δία οὔτε	τούτοις	ἐπεκουρεῖτε οὔτε σὺν ἐμοὶ τὸν
[5, 4, 10]	καὶ τὴν ὁδὸν ἡγήσονται. (ἐπὶ	τούτοις	πιστὰ δόντες καὶ λαβόντες ᾤχοντο.
[5, 8, 1]	ἡμῶν εἴη· ἠνάγκασα δὲ σὲ	τοῦτον	ἄγειν, ὡς μὴ ἀπόλοιτο· καὶ
[5, 8, 20]	διδέασι, τὰς δὲ νύκτας ἀφιᾶσι,	τοῦτον	δέ, ἢν σωφρονῆτε, τὴν νύκτα
[5, 8, 10]	ἕνεκα ζῶντας ἡμᾶς δεῖ κατορυχθῆναι;	(τοῦτον	μὲν ἀνέκραγον ὡς ὀλίγας παίσειεν·
[5, 1, 1]	πλεῖν αὐτὸν ὡς τάχιστα. (μετὰ	τοῦτον	Ξενοφῶν ἀνέστη καὶ ἔλεξεν ὧδε.
[5, 8, 20]	ἤδη ἀποδέδυκεν. (ἢν οὖν σωφρονῆτε,	τοῦτον	τἀναντία ποιήσετε ἢ τοὺς κύνας
[5, 7, 30]	τοὺς τὰ τοιαῦτα ποιοῦντας. (ἐκ	τούτου	ἀνιστάμενοι πάντες ἔλεγον τοὺς μὲν
[5, 7, 10]	εἴη καὶ λέγειν ἐκέλευον. ἐκ	τούτου	ἄρχεται πάλιν· ἐπίστασθέ που ὅτι
[5, 6, 20]	καὶ νῦν ἐθυόμην περὶ αὐτοῦ	τούτου,	εἰ ἄμεινον εἴη ἄρχεσθαι λέγειν
[5, 6, 10]	ταύτην· οἱ δὲ ὑπώπτευον καὶ	τούτου	ἕνεκα λέγειν ὡς μὴ πεζῇ
[5, 8, 10]	ἐμαυτῷ οὖν πεῖραν λαβὼν ἐκ	τούτου	καὶ ἄλλον, ὁπότε ἴδοιμι καθήμενον
[5, 2, 1]	ἀπαυθημερίζειν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον, ἐκ	τούτου	λαβὼν Ξενοφῶν ἡγεμόνας τῶν Τραπεζουντίων
[5, 5, 20]	ὧν ἐπιθυμεῖ φίλοι γίγνεσθαι. (ἐκ	τούτου	μάλα μὲν δῆλοι ἦσαν οἱ
[5, 8, 20]	ἢ τῶν κακῶν μεμνῆσθαι. ἐκ	τούτου	μὲν δὴ ἀνίσταντο καὶ ἀνεμίμνῃσκον.
[5, 5, 20]	ἀληθῆ ὄντα ἃ λέγετε. (ἐκ	τούτου	ξένιά τε ἔπεμπον οἱ Κοτυωρῖται
[5, 1, 1]	πρόσθεν λόγῳ δεδήλωται. (ἐκ δὲ	τούτου	ξυνελθόντες ἐβουλεύοντο περὶ τῆς λοιπῆς
[5, 4, 10]	ἀκρότατον τῶν Μοσσυνοίκων. καὶ περὶ	τούτου	ὁ πόλεμος ἦν· οἱ γὰρ
[5, 8, 10]	ἔφη ὁ Ξενοφῶν, πάντες ἀποθανούμεθα·	τούτου	οὖν ἕνεκα ζῶντας ἡμᾶς δεῖ
[5, 4, 20]	εὔζωνοι κατατρέχοντες τοῖς λίθοις ἔβαλλον.	τούτους	ἀνέστελλον οἱ τοξόται καὶ πελτασταί.
[5, 7, 30]	αὐτοὶ οἱ κατακανόντες ἐκέλευον θάπτειν,	τούτους	διεπράξαντο μηδὲ ξὺν κηρυκείῳ ἔτι
[5, 4, 1]	τὸ λοιπὸν ὑμῶν ὑπηκόους εἶναι	τούτους.	(εἰ δὲ ἡμᾶς ἀφήσετε, σκέψασθε
[5, 4, 30]	οἱ ἄνδρες καὶ αἱ γυναῖκες.	(τούτους	ἔλεγον οἱ στρατευσάμενοι βαρβαρωτάτους διελθεῖν
[5, 5, 10]	Τραπεζούντιοι· ὥστε ὅ τι ἂν	τούτους	κακὸν ποιήσητε ἡ Σινωπέων πόλις
[5, 7, 20]	δεόμενοι ἢ ἄλλου τινός, κατακτείναντες	τούτους	οἱ βουλόμενοι ποιήσουσιν ὑμᾶς τῶν
[5, 4, 10]	καὶ πάντων Μοσσυνοίκων, καὶ ἔφασαν	τούτους	οὐ δικαίως ἔχειν τοῦτο, ἀλλὰ
[5, 7, 20]	νεῖν μὴ ἐτύγχανεν ἐπιστάμενος. (καὶ	τούτους	τί δοκεῖτε; ἠδίκουν μὲν οὐδέν,
[5, 5, 1]	τεῖχος τοὺς ἀσθενοῦντας ἐδέχοντο. (ἐν	τούτῳ	ἔρχονται ἐκ Σινώπης πρέσβεις, φοβούμενοι
[5, 6, 20]	ἐκπλεῖν. (ὁ δὲ Ξενοφῶν ἐν	τούτῳ	ἐσίγα. ἀναστὰς δὲ Φιλήσιος καὶ
[5, 2, 30]	οὖσαν· ἡ δὲ στρατιὰ ἐν	τούτῳ	κατέβαινεν. ἐπεὶ δὲ ἐδόκει ἤδη
[5, 6, 20]	ἀκούω δέ τινας θύεσθαι ἐπὶ	τούτῳ	οὐδ᾽ ὑμῖν λέγοντας. (ὑπισχνοῦμαι δὲ
[5, 6, 1]	καὶ ἠξίουν Ἕλληνας ὄντας Ἕλλησι	τούτῳ	πρῶτον καλῶς δέχεσθαι τῷ εὔνους
[5, 7, 20]	δεινότατα ποιοῦσι τὸ στράτευμα. (ἐν	τούτῳ	τις ὁρᾷ τὸν ἀγορανόμον Ζήλαρχον
[5, 6, 10]	οἱ μὲν ᾤχοντο. (ἐν δὲ	τούτῳ	τῷ χρόνῳ Ξενοφῶντι, ὁρῶντι μὲν
[5, 5, 10]	δὲ τὸν παρ᾽ ὑμῶν ἁρμοστὴν	τούτων	αἴτιον εἶναι. ~ὃ δὲ λέγεις
[5, 7, 10]	ταῦτα, λέγων διδασκέτω. (ὅταν δὲ	τούτων	ἅλις ἔχητε, μὴ ἀπέλθητε πρὶν
[5, 5, 10]	αὐτοῖς φίλος ἦν τῶν βαρβάρων,	τούτων	ἀπειχόμεθα· τοὺς δὲ πολεμίους αὐτῶν
[5, 7, 30]	ἀνιστάμενοι πάντες ἔλεγον τοὺς μὲν	τούτων	ἄρξαντας δοῦναι δίκην, τοῦ δὲ
[5, 6, 1]	καὶ πάνυ ὀλίγοι δύναιντ᾽ ἄν·	τούτων	δὲ κατεχομένων οὐδ᾽ ἂν οἱ
[5, 8, 20]	ἀσθενοῦντι ἢ ἀποροῦντι συνεξεπόρισά τι,	τούτων	δὲ οὐδεὶς μέμνηται, οὐδ᾽ εἴ
[5, 6, 30]	δὲ ἀπεκρίνατο ὅτι οὐδὲν ἂν	τούτων	εἴποι εἰς τὴν στρατιάν· ὑμεῖς
[5, 3, 1]	τοὺς πρεσβυτάτους τῶν στρατηγῶν εἰσβιβάσαντες	τούτων	ἐκέλευον ἐπιμελεῖσθαι· οἱ δὲ ἄλλοι
[5, 7, 10]	τινες εἰς τὸ ἐγγυτάτω χωρίον	τούτων	ἐλθόντες ἀγοράσαντές τι πάλιν ἀπελθεῖν.
[5, 1, 1]	πλανᾶσθαι, ὡς σᾐζησθε, ἡμᾶς δὲ	τούτων	ἐπιμελεῖσθαι. (ἔδοξε ταῦτα. ἔτι τοίνυν
[5, 2, 10]	διφθέρας· καὶ τοὺς ἐπιτηδείους ἔπεμψε	τούτων	ἐπιμεληθῆναι. (ἐπεὶ δὲ πάντα παρεσκεύαστο
[5, 6, 20]	εἰς ὑμᾶς καὶ πράττειν περὶ	τούτων	ἢ παντάπασι μηδὲ ἅπτεσθαι τοῦ
[5, 6, 1]	κρατῆσαι μαχόμενοι τούς τε ἱππέας	τούτων	καὶ πεζῶν μυριάδας πλέον ἢ
[5, 4, 20]	πλατέα οὐκ ἔχοντα διαφυὴν οὐδεμίαν.	τούτων	καὶ πλείστῳ σίτῳ ἐχρῶντο ἕψοντες
[5, 8, 20]	ἀγαθὸν ἐτίμησα ὡς ἐδυνάμην, οὐδὲν	τούτων	μέμνησθε. (ἀλλὰ μὴν καλόν τε
[5, 2, 10]	οἱ ὑπολόχαγοι καὶ οἱ ἀξιοῦντες	τούτων	μὴ χείρους εἶναι πάντες παρατεταγμένοι
[5, 8, 1]	(ἀλλὰ μεθύων ἐπαρᾐνησα; ἐπεὶ δὲ	τούτων	οὐδὲν ἔφησεν, ἐπήρετο αὐτὸν εἰ
[5, 7, 10]	γὰρ ἐμοὶ μὲν ἀρκεῖ περὶ	τούτων	τὰ εἰρημένα· εἰ δέ τις
[5, 2, 20]	(ἔφευγον οὖν καὶ οἱ ἀπὸ	τούτων	τῶν οἰκιῶν. οἱ δὲ κατὰ
[5, 1, 1]	μαχόμενος, ἐπιθυμῶ δὲ ἤδη παυσάμενος	τούτων	τῶν πόνων, ἐπεὶ θάλατταν ἔχομεν,
[5, 6, 20]	τὸ κοινὸν μηδὲν ἀγορεύειν περὶ	τούτων.	ὥστε ἠναγκάσθη ὁ Ξενοφῶν ἀναστῆναι
[5, 3, 1]	τοῖς σκηνοῦσιν ἄλφιτα, ἄρτους, οἶνον,	τραγήματα,	καὶ τῶν θυομένων ἀπὸ τῆς
[5, 1, 1]	Εὐξείνῳ Πόντῳ, καὶ ὡς εἰς	Τραπεζοῦντα	Ἑλληνίδα πόλιν ἀφίκοντο, καὶ ὡς
[5, 2, 20]	τὴν κατάβασιν ἐφοβοῦντο τὴν εἰς	Τραπεζοῦντα	(πρανὴς γὰρ ἦν καὶ στενή)
[5, 5, 10]	τὰς Ἑλληνίδας πόλεις ἤλθομεν, ἐν	Τραπεζοῦντι	μὲν (παρεῖχον γὰρ ἡμῖν ἀγοράν)
[5, 2, 1]	ἐπὶ τῶν ἄκρων. (οἱ δὲ	Τραπεζούντιοι	ὁπόθεν μὲν τὰ ἐπιτήδεια ῥᾴδιον
[5, 5, 10]	οὗτοι τεταγμένον καὶ Κερασούντιοι καὶ	Τραπεζούντιοι·	ὥστε ὅ τι ἂν τούτους
[5, 4, 1]	πέμπουσιν εἰς αὐτοὺς Τιμησίθεον τὸν	Τραπεζούντιον	πρόξενον ὄντα τῶν Μοσσυνοίκων, ἐρωτῶντες
[5, 2, 1]	τούτου λαβὼν Ξενοφῶν ἡγεμόνας τῶν	Τραπεζουντίων	ἐξάγει εἰς Δρίλας τὸ ἥμισυ
[5, 1, 10]	δὲ καὶ πεντηκόντορον παρὰ τῶν	Τραπεζουντίων,	ᾗ ἐπέστησαν Δέξιππον Λάκωνα περίοικον.
[5, 1, 10]	παραπλέοντα· εἰ οὖν αἰτησάμενοι παρὰ	Τραπεζουντίων	μακρὰ πλοῖα κατάγοιμεν καὶ φυλάττοιμεν
[5, 4, 10]	πλοῖα μονόξυλα καὶ ἐν ἑκάστῳ	τρεῖς	ἄνδρας, ὧν οἱ μὲν δύο
[5, 7, 10]	ἀφικνοῦνται τῶν ἐκ τοῦ χωρίου	τρεῖς	ἄνδρες τῶν γεραιτέρων πρὸς τὸ
[5, 7, 10]	παρεκελεύοντο. καὶ οἱ ἄνδρες ἀποθνῄσκουσι	τρεῖς	ὄντες οἱ πρέσβεις καταλευσθέντες. ~ἐπεὶ
[5, 4, 10]	ἐγγὺς ἐγένοντο τοῦ χωρίου, ἐκδραμόντες	τρέπονται	αὐτούς, καὶ ἀπέκτειναν συχνοὺς τῶν
[5, 1, 10]	δ᾽ ἔφη, εἰ εἰκὸς καὶ	τρέφειν	ἀπὸ κοινοῦ οὓς ἂν καταγάγωμεν
[5, 3, 10]	σῦς καὶ αἶγας καὶ βοῦς	τρέφειν	καὶ ἵππους, ὥστε καὶ τὰ
[5, 4, 20]	τῷ ἐπ᾽ ἄκρου ᾠκοδομημένῳ, ὃν	τρέφουσι	πάντες κοινῇ αὐτοῦ μένοντα καὶ
[5, 1, 1]	ἤδη ξυσκευαζόμενος καὶ βαδίζων καὶ	τρέχων	καὶ τὰ ὅπλα φέρων καὶ
[5, 1, 10]	τοῦ Λάκωνος. (ἔλαβον δὲ καὶ	τριακόντορον,	ᾗ ἐπεστάθη Πολυκράτης Ἀθηναῖος, ὃς
[5, 4, 10]	καὶ ἧκον τῇ ὑστεραίᾳ ἄγοντες	τριακόσια	πλοῖα μονόξυλα καὶ ἐν ἑκάστῳ
[5, 6, 10]	καὶ μάλα ἤδη διὰ τὴν	τριβὴν	ἱκανούς, ὄντας δ᾽ ἐν τῷ
[5, 1, 1]	με, οἴομαι ἂν ἐλθεῖν καὶ	τριήρεις	ἔχων καὶ πλοῖα τὰ ἡμᾶς
[5, 6, 1]	ὄπισθεν ἑπομένων· δεύτερον δὲ Ἶριν,	τρίπλεθρον	ὡσαύτως· τρίτον δὲ Ἅλυν, οὐ
[5, 6, 10]	οὓς γὰρ παρὰ Κύρου ἔλαβε	τρισχιλίους	δαρεικοὺς ὅτε τὰς δέκα ἡμέρας
[5, 3, 1]	(καὶ ἀφικνοῦνται πορευόμενοι εἰς Κερασοῦντα	τριταῖοι	πόλιν Ἑλληνίδα ἐπὶ θαλάττῃ Σινωπέων
[5, 6, 1]	δεύτερον δὲ Ἶριν, τρίπλεθρον ὡσαύτως·	τρίτον	δὲ Ἅλυν, οὐ μεῖον δυοῖν
[5, 6, 1]	πρῶτον μὲν τὸν Θερμώδοντα, εὖρος	τριῶν	πλέθρων, ὃν χαλεπὸν οἶμαι διαβαίνειν
[5, 6, 30]	γενομένης τῆς δυνάμεως οὔτ᾽ ἂν	τροφὴν	δύναισθε λαμβάνειν οὔτε χαίροντες ἂν
[5, 6, 20]	καὶ ἄξω ὑμᾶς εἰς τὴν	Τρῳάδα,	ἔνθεν καί εἰμι φυγάς, καὶ
[5, 6, 20]	καὶ τῆς Φρυγίας καὶ τῆς	Τρῳάδος	καὶ τῆς Φαρναβάζου ἀρχῆς πάσης,
[5, 3, 10]	ἡμέρων δένδρων ἐφυτεύθη ὅσα ἐστὶ	τρωκτὰ	ὡραῖα. ὁ δὲ ναὸς ὡς
[5, 1, 1]	ἄνδρες, Ἀναξίβιος, ναυαρχῶν δὲ καὶ	τυγχάνει.	ἢν οὖν πέμψητέ με, οἴομαι
[5, 6, 20]	καὶ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ὅπως ταῦτα	τυγχάνω	καὶ λέγων καὶ νοῶν καὶ
[5, 2, 20]	καὶ αἱ οἰκίαι καὶ αἱ	τύρσεις	καὶ τὰ σταυρώματα καὶ τἆλλα
[5, 2, 1]	σκόλοπες ἐπὶ τῆς ἀναβολῆς καὶ	τύρσεις	πυκναὶ ξύλιναι πεποιημέναι) ἀπιέναι δὴ
[5, 2, 10]	τά τε σταυρώματα καὶ τὰς	τύρσεις·	ὥστε Ἀγασίας Στυμφάλιος καταθέμενος τὰ
[5, 7, 10]	(τῶν δ᾽ ἀποφυγόντων τινὰς Ἑλλήνων	τυχεῖν	ἔτι ὄντας ἐν Κερασοῦντι· αἰσθόμενοι
[5, 2, 20]	ὁ Ξενοφῶν τοῦτο παρὰ τῆς	τύχης,	ἐνάπτειν ἐκέλευε καὶ τὰς ἐν
[5, 4, 30]	ἑαυτοῖς καὶ ὠρχοῦντο ἐφιστάμενοι ὅπου	τύχοιεν,	ὥσπερ ἄλλοις ἐπιδεικνύμενοι. ~διὰ ταύτης
[5, 3, 1]	γενόμενον. καὶ τὴν δεκάτην, ἣν	τῷ	Ἀπόλλωνι ἐξεῖλον καὶ τῇ Ἐφεσίᾳ
[5, 6, 20]	ὑμᾶς ἀπόρους ὄντας καὶ ἐν	τῷ	ἀπόπλῳ ἔχειν τὰ ἐπιτήδεια καὶ
[5, 8, 10]	τε ἀποπήγνυσθαι τὸ αἷμα καὶ	τῷ	ἀποσήπεσθαι τοὺς τῶν ποδῶν δακτύλους,
[5, 6, 20]	χώραν καλὴν καὶ εὐδαίμονα ὥστε	τῷ	βουλομένῳ ἐνοικεῖν, τῷ δὲ μὴ
[5, 6, 20]	εὐδαίμονα ὥστε τῷ βουλομένῳ ἐνοικεῖν,	τῷ	δὲ μὴ βουλομένῳ ἀπιέναι οἴκαδε.
[5, 2, 30]	ἄλλοι Κρῆτες (ἁλίσκεσθαι γὰρ ἔφασαν	τῷ	δρόμῳ) ἐκπεσόντες ἐκ τῆς ὁδοῦ
[5, 5, 20]	μὲν δῆλοι ἦσαν οἱ ξυμπρέσβεις	τῷ	Ἑκατωνύμῳ χαλεπαίνοντες τοῖς εἰρημένοις, παρελθὼν
[5, 4, 20]	οἱ Μοσσύνοικοι καθάπερ οἱ Ἕλληνες	τῷ	ἐλαίῳ· (κάρυα δὲ ἐπὶ τῶν
[5, 3, 10]	δὲ ναὸς ὡς μικρὸς μεγάλῳ	τῷ	ἐν Ἐφέσῳ εἴκασται, καὶ τὸ
[5, 3, 10]	ἔοικεν ὡς κυπαρίττινον χρυσῷ ὄντι	τῷ	ἐν Ἐφέσῳ. (καὶ στήλη ἕστηκε
[5, 3, 1]	ἔνεισι καὶ κόγχαι· ἐν δὲ	τῷ	ἐν Σκιλλοῦντι χωρίῳ καὶ θῆραι
[5, 2, 10]	ἡ σάλπιγξ ἐφθέγξατο, ἅμα τε	τῷ	Ἐνυαλίῳ ἠλέλιξαν καὶ ἔθεον δρόμῳ
[5, 4, 20]	αὐτῶν ὁ ἐν τῷ μόσσυνι	τῷ	ἐπ᾽ ἄκρου ᾠκοδομημένῳ, ὃν τρέφουσι
[5, 6, 1]	Ἕλλησι τούτῳ πρῶτον καλῶς δέχεσθαι	τῷ	εὔνους τε εἶναι καὶ τὰ
[5, 1, 1]	μέχρι ἐπὶ θάλατταν τὴν ἐν	τῷ	Εὐξείνῳ Πόντῳ, καὶ ὡς εἰς
[5, 8, 20]	καὶ οὐ σιωπᾶτε, εἰ δέ	τῳ	ἢ χειμῶνα ἐπεκούρησα ἢ πολέμιον
[5, 3, 10]	Διὸς ἱεροῦ. ἔνι δ᾽ ἐν	τῷ	ἱερῷ χώρῳ καὶ λειμὼν καὶ
[5, 8, 10]	καὶ ἐβιασάμην πορεύεσθαι. ἐν γὰρ	τῷ	ἰσχυρῷ χειμῶνι καὶ αὐτός ποτε
[5, 6, 30]	ἔχειν τὰ ἐπιτήδεια· ἐν γὰρ	τῷ	κρατεῖν ἐστι καὶ τὸ λαμβάνειν
[5, 4, 20]	δὲ βασιλεὺς αὐτῶν ὁ ἐν	τῷ	μόσσυνι τῷ ἐπ᾽ ἄκρου ᾠκοδομημένῳ,
[5, 2, 30]	δὲ ἐδόκει ἤδη ἱκανὸν ὑπεληλυθέναι,	τῷ	Μυσῷ ἐσήμηνε φεύγειν ἀνὰ κράτος·
[5, 4, 20]	ὅτι οἱ μέλλοντες ἡμῖν ἡγεῖσθαι	τῷ	ὄντι πολέμιοί εἰσιν οἷσπερ καὶ
[5, 6, 1]	ἢ φθάσαι λαβόντες καὶ ἐν	τῷ	πεδίῳ κρατῆσαι μαχόμενοι τούς τε
[5, 6, 10]	κινδυνεύσει μεῖναι τοσαύτη δύναμις ἐν	τῷ	Πόντῳ· βούλεται γὰρ Ξενοφῶν καὶ
[5, 6, 10]	τριβὴν ἱκανούς, ὄντας δ᾽ ἐν	τῷ	Πόντῳ, ἔνθα οὐκ ἂν ἀπ᾽
[5, 2, 1]	καὶ ἀνθρώπους πολεμικωτάτους τῶν ἐν	τῷ	Πόντῳ. (ἐπεὶ δὲ ἦσαν ἐν
[5, 1, 1]	εἰς φιλίαν γῆν ἀφίκοντο, ἐν	τῷ	πρόσθεν λόγῳ δεδήλωται. (ἐκ δὲ
[5, 4, 20]	ἤθελεν ἐξελθεῖν, οὐδὲ ὁ ἐν	τῷ	πρότερον αἱρεθέντι χωρίῳ, ἀλλ᾽ αὐτοῦ
[5, 8, 10]	ἡσυχίαν ἔχειν ἑώρων ὑπουργὸν ὂν	τῷ	τε ἀποπήγνυσθαι τὸ αἷμα καὶ
[5, 3, 1]	Βοιωτοὺς ὁδόν, καταλείπει παρὰ Μεγαβύζῳ	τῷ	τῆς Ἀρτέμιδος νεωκόρῳ, ὅτι αὐτὸς
[5, 8, 20]	ἐν πρύμνῃ; ἱκανὰ γὰρ ἐν	τῷ	τοιούτῳ καὶ μικρὰ ἁμαρτηθέντα πάντα
[5, 5, 20]	πύλας φρουροῦμεν, ὅπως μὴ ἐπὶ	τῷ	ὑμετέρῳ ἁρμοστῇ ὦσιν οἱ κάμνοντες
[5, 6, 10]	μὲν ᾤχοντο. (ἐν δὲ τούτῳ	τῷ	χρόνῳ Ξενοφῶντι, ὁρῶντι μὲν ὁπλίτας
[5, 8, 20]	δίκαιον καὶ ὅσιον καὶ ἥδιον	τῶν	ἀγαθῶν μᾶλλον ἢ τῶν κακῶν
[5, 3, 1]	ἀνατίθησιν εἰς τὸν ἐν Δελφοῖς	τῶν	Ἀθηναίων θησαυρὸν καὶ ἐπέγραψε τό
[5, 3, 1]	(ἐνταῦθα καὶ διαλαμβάνουσι τὸ ἀπὸ	τῶν	αἰχμαλώτων ἀργύριον γενόμενον. καὶ τὴν
[5, 2, 1]	ἦσαν ἁθρόοι καὶ ὑπερεκάθηντο ἐπὶ	τῶν	ἄκρων. (οἱ δὲ Τραπεζούντιοι ὁπόθεν
[5, 3, 10]	τε Ξενοφῶντος παῖδες καὶ οἱ	τῶν	ἄλλων πολιτῶν, οἱ δὲ βουλόμενοι
[5, 7, 10]	τόν τε Κλεάρετον ἀποκτείνουσι καὶ	τῶν	ἄλλων συχνούς, οἱ δέ τινες
[5, 4, 20]	τῷ ἐλαίῳ· (κάρυα δὲ ἐπὶ	τῶν	ἀνώγεων ἦν πολλὰ τὰ πλατέα
[5, 1, 1]	δεήσει βοηθεῖν, καὶ ἐάν τις	τῶν	ἀπειροτέρων ἐγχειρῇ ποι, ξυμβουλεύωμεν πειρώμενοι
[5, 4, 20]	ὅπως καὶ τοῖς φίλοις οὖσι	τῶν	βαρβάρων δόξητε κρείττους αὐτῶν εἶναι
[5, 4, 10]	τρέπονται αὐτούς, καὶ ἀπέκτειναν συχνοὺς	τῶν	βαρβάρων καὶ τῶν ξυναναβάντων Ἑλλήνων
[5, 5, 10]	εἴ τις αὐτοῖς φίλος ἦν	τῶν	βαρβάρων, τούτων ἀπειχόμεθα· τοὺς δὲ
[5, 2, 20]	ξύλα ὅσοι ἐτύγχανον ἔξω ὄντες	τῶν	βελῶν εἰς τὸ μέσον ἑαυτῶν
[5, 2, 10]	προσέφερον. (ὑπὸ δὲ τοῦ πλήθους	τῶν	βελῶν ἔλιπον οἱ πολέμιοι τά
[5, 8, 1]	ὦφλε καὶ Ξανθικλῆς τῆς φυλακῆς	τῶν	γαυλικῶν χρημάτων τὸ μείωμα εἴκοσι
[5, 4, 10]	ἄνδρες στρατιῶται, μηδὲν ἀθυμήσητε ἕνεκα	τῶν	γεγενημένων· ἴστε γὰρ ὅτι καὶ
[5, 7, 10]	ἐκ τοῦ χωρίου τρεῖς ἄνδρες	τῶν	γεραιτέρων πρὸς τὸ κοινὸν τὸ
[5, 7, 10]	νεκροὺς κελεύειν αὐτοὺς θάπτειν λαβόντας.	(τῶν	δ᾽ ἀποφυγόντων τινὰς Ἑλλήνων τυχεῖν
[5, 7, 20]	ὅ τι ἐστὶ τὸ πρᾶγμα.	τῶν	δὲ ἦσαν μὲν οἳ οὐδὲν
[5, 7, 10]	ᾗ ἡμεῖς δεῦρο ἐξωρμῶμεν πεζῇ·	τῶν	δὲ πλεόντων ἔτι τινὲς ἦσαν
[5, 6, 10]	ἡμέρας ἠλήθευσε θυόμενος Κύρῳ, διεσεσώκει.	(τῶν	δὲ στρατιωτῶν, ἐπεὶ ἤκουσαν, τοῖς
[5, 4, 20]	τεταριχευμένα καὶ στέαρ ἐν τεύχεσι	τῶν	δελφίνων, ᾧ ἐχρῶντο οἱ Μοσσύνοικοι
[5, 3, 10]	καὶ ἵππους, ὥστε καὶ τὰ	τῶν	εἰς τὴν ἑορτὴν ἰόντων ὑποζύγια
[5, 7, 10]	ὡς οἱ Κερασούντιοι λέγουσιν, ἀφικνοῦνται	τῶν	ἐκ τοῦ χωρίου τρεῖς ἄνδρες
[5, 5, 10]	εἶναι καὶ βίᾳ οὐδὲν ἐλαμβάνομεν	τῶν	ἐκείνων. (Κοτυωρίτας δέ, οὓς ὑμετέρους
[5, 4, 30]	στρατευσάμενοι βαρβαρωτάτους διελθεῖν καὶ πλεῖστον	τῶν	Ἑλληνικῶν νόμων κεχωρισμένους. ἔν τε
[5, 7, 30]	πρέσβεις διεπράξαντο ὑμῖν μόνοις μὲν	τῶν	Ἑλλήνων εἰς Κερασοῦντα μὴ ἀσφαλὲς
[5, 5, 20]	οἱ Κοτυωρῖται καὶ οἱ στρατηγοὶ	τῶν	Ἑλλήνων ἐξένιζον τοὺς τῶν Σινωπέων
[5, 4, 10]	τάξεων καὶ διὰ τῶν ὅπλων	τῶν	Ἑλλήνων ἐπορεύοντο εὐθὺς πρὸς τοὺς
[5, 5, 1]	πομπὰς ἐποίησαν κατὰ ἔθνος ἕκαστοι	τῶν	Ἑλλήνων καὶ ἀγῶνας γυμνικούς. (τὰ
[5, 4, 1]	Μοσσυνοίκων ἄρχοντες καὶ οἱ στρατηγοὶ	τῶν	Ἑλλήνων· (καὶ ἔλεξε Ξενοφῶν, ἡρμήνευε
[5, 7, 20]	Κερασουντίοις ὅπως ἂν ταφείησαν οἱ	τῶν	Ἑλλήνων νεκροί. (συγκαθήμενοι δ᾽ ἔξωθεν
[5, 4, 20]	ἡμᾶς ἀνάγκη· ἔπειτα δὲ καὶ	τῶν	Ἑλλήνων οἱ ἀμελήσαντες τῆς ξὺν
[5, 6, 10]	Ξενοφῶντι, ὁρῶντι μὲν ὁπλίτας πολλοὺς	τῶν	Ἑλλήνων, ὁρῶντι δὲ πελταστὰς πολλοὺς
[5, 4, 10]	πλεονεκτεῖν. (εἵποντο δ᾽ αὐτοῖς καὶ	τῶν	Ἑλλήνων τινές, οὐ ταχθέντες ὑπὸ
[5, 8, 1]	σὺ γὰρ ἠνάγκαζες· τὰ δὲ	τῶν	ἐμῶν συσκήνων σκεύη διέρριψας. (ἀλλ᾽
[5, 2, 20]	αὕτη ξυνέπιπτεν, ἔφευγον οἱ ἀπὸ	τῶν	ἐν δεξιᾷ οἰκιῶν. (ὡς δὲ
[5, 2, 20]	δίδωσιν. ἐξαπίνης γὰρ ἀνέλαμψεν οἰκία	τῶν	ἐν δεξιᾷ ὅτου δὴ ἐνάψαντος.
[5, 2, 1]	καὶ δύσβατα καὶ ἀνθρώπους πολεμικωτάτους	τῶν	ἐν τῷ Πόντῳ. (ἐπεὶ δὲ
[5, 1, 1]	ἵνα καὶ τὸ πλῆθος εἰδῶμεν	τῶν	ἐξιόντων καὶ τῶν μενόντων καὶ
[5, 5, 20]	τῆς ὑμετέρας πόλεως καὶ χωρίων	τῶν	ἐπιθαλαττίων) πειρασόμεθα ξυμπράττοντες αὐτῷ ὧν
[5, 4, 30]	φίλοις ἦσαν, ἐπεδείκνυσαν αὐτοῖς παῖδας	τῶν	εὐδαιμόνων σιτευτούς, τεθραμμένους καρύοις ἑφθοῖς,
[5, 6, 10]	Βοιώτιος πρὸς ἐμπόρους τινὰς παρόντας	τῶν	Ἡρακλεωτῶν καὶ Σινωπέων λέγουσιν ὅτι
[5, 6, 30]	ἐστι καὶ τὸ λαμβάνειν τὰ	τῶν	ἡττόνων· διασπασθέντες δ᾽ ἂν καὶ
[5, 3, 1]	τῆς ἱερᾶς νομῆς λάχος, καὶ	τῶν	θηρευομένων δέ. ~καὶ γὰρ θήραν
[5, 3, 1]	ἄλφιτα, ἄρτους, οἶνον, τραγήματα, καὶ	τῶν	θυομένων ἀπὸ τῆς ἱερᾶς νομῆς
[5, 8, 20]	ἥδιον τῶν ἀγαθῶν μᾶλλον ἢ	τῶν	κακῶν μεμνῆσθαι. ἐκ τούτου μὲν
[5, 7, 1]	μὴ ποιήσειαν οἷα καὶ τοὺς	τῶν	Κόλχων κήρυκας ἐποίησαν καὶ τοὺς
[5, 5, 1]	τὰ δ᾽ ἐκ τῶν χωρίων	τῶν	Κοτυωριτῶν· οὐ γὰρ παρεῖχον ἀγοράν,
[5, 5, 1]	ἐκ Σινώπης πρέσβεις, φοβούμενοι περὶ	τῶν	Κοτυωριτῶν τῆς τε πόλεως (ἦν
[5, 2, 20]	Μυσὸς καὶ τοὔνομα τοῦτο ἔχων	τῶν	Κρητῶν λαβὼν δέκα ἔμενεν ἐν
[5, 2, 30]	οἱ βοηθήσαντες καὶ ἀντιτοξεύοντές τινες	τῶν	Κρητῶν. οὕτως ἀφίκοντο ἐπὶ τὸ
[5, 3, 1]	ἤδη αὐτοῦ ἐν Σκιλλοῦντι ὑπὸ	τῶν	Λακεδαιμονίων οἰκισθέντος παρὰ τὴν Ὀλυμπίαν
[5, 7, 20]	τούτους οἱ βουλόμενοι ποιήσουσιν ὑμᾶς	τῶν	λόγων μὴ ἀκοῦσαι τῶν πρὸς
[5, 2, 10]	ἐκέλευσε τὸν λόχον ἕκαστον ποιῆσαι	τῶν	λοχαγῶν ὡς ἂν κράτιστα οἴηται
[5, 4, 20]	ταξάμενοι ἐπορεύοντο τοὺς τοξότας μεταξὺ	τῶν	λόχων (ὀρθίων) ἔχοντες, ὑπολειπομένου δὲ
[5, 7, 30]	ἐποιήσαντο. (παραινοῦντος δὲ Ξενοφῶντος καὶ	τῶν	μάντεων συμβουλευόντων ἔδοξε καθῆραι τὸ
[5, 7, 1]	καὶ μάλα ἑτοίμως. ἐνταῦθα Ξενοφῶν	τῶν	μὲν στρατηγῶν οὐ κατηγόρει, ὅτι
[5, 1, 1]	πλῆθος εἰδῶμεν τῶν ἐξιόντων καὶ	τῶν	μενόντων καὶ ξυμπαρασκευάζωμεν, ἐάν τι
[5, 4, 1]	δὲ ἀφίκοντο, συνῆλθον οἵ τε	τῶν	Μοσσυνοίκων ἄρχοντες καὶ οἱ στρατηγοὶ
[5, 4, 1]	Τιμησίθεον τὸν Τραπεζούντιον πρόξενον ὄντα	τῶν	Μοσσυνοίκων, ἐρωτῶντες πότερον ὡς διὰ
[5, 5, 1]	ὀλίγοι τε ἦσαν καὶ ὑπήκοοι	τῶν	Μοσσυνοίκων, καὶ ὁ βίος ἦν
[5, 4, 10]	αὐτοῖς καὶ ἐχούσης τὸ ἀκρότατον	τῶν	Μοσσυνοίκων. καὶ περὶ τούτου ὁ
[5, 4, 30]	παραδόντες τὸ χωρίον τοῖς ξυμμαχήσασι	τῶν	Μοσσυνοίκων. ὁπόσα δὲ καὶ ἄλλα
[5, 4, 1]	(πρὸς ταῦτα ἀπεκρίνατο ὁ ἄρχων	τῶν	Μοσσυνοίκων ὅτι καὶ βούλοιντο ταῦτα
[5, 4, 10]	ᾤχοντο, καὶ ἀποτεμόντες τὰς κεφαλὰς	τῶν	νεκρῶν ἐπεδείκνυσαν τοῖς Ἕλλησι καὶ
[5, 4, 30]	δὲ καὶ ἄλλα παρῇσαν χωρία	τῶν	ξὺν τοῖς πολεμίοις ὄντων, τὰ
[5, 4, 10]	ἀπέκτειναν συχνοὺς τῶν βαρβάρων καὶ	τῶν	ξυναναβάντων Ἑλλήνων τινάς, καὶ ἐδίωκον
[5, 2, 20]	οὖν καὶ οἱ ἀπὸ τούτων	τῶν	οἰκιῶν. οἱ δὲ κατὰ στόμα
[5, 2, 1]	οἱ γὰρ Κόλχοι, ἅτε ἐκπεπτωκότες	τῶν	οἰκιῶν, πολλοὶ ἦσαν ἁθρόοι καὶ
[5, 8, 1]	τοιούτῳ καιρῷ ὕβριζον, ὁμολογῶ καὶ	τῶν	ὄνων ὑβριστότερος εἶναι, οἷς φασιν
[5, 2, 1]	προδραμόντες στάδια πέντε ἢ ἓξ	τῶν	ὁπλιτῶν, διαβάντες τὴν χαράδραν, ὁρῶντες
[5, 2, 10]	τὰς πύλας ὁπόσους ἐδύνατο κατεκώλυε	τῶν	ὁπλιτῶν ἔξω· πολέμιοι γὰρ ἄλλοι
[5, 4, 20]	ὑπολειπομένου δὲ μικρὸν τοῦ στόματος	τῶν	ὁπλιτῶν. (ἦσαν γὰρ τῶν πολεμίων
[5, 2, 20]	φορτία ἔχοντάς τε ἐξεπέμποντο καὶ	τῶν	ὁπλιτῶν τὸ πλῆθος, καταλιπόντες οἱ
[5, 7, 20]	Ἑλλήνων νεκροί. (συγκαθήμενοι δ᾽ ἔξωθεν	τῶν	ὅπλων ἐξαίφνης ἀκούομεν θορύβου πολλοῦ
[5, 4, 10]	διὰ τῶν τάξεων καὶ διὰ	τῶν	ὅπλων τῶν Ἑλλήνων ἐπορεύοντο εὐθὺς
[5, 8, 10]	αἷμα καὶ τῷ ἀποσήπεσθαι τοὺς	τῶν	ποδῶν δακτύλους, ἅπερ πολλοὺς καὶ
[5, 2, 20]	εἰς τὸ μέσον ἑαυτῶν καὶ	τῶν	πολεμίων. ἐπεὶ δὲ ἱκανὰ ἤδη
[5, 3, 1]	δὲ ἄλλοι ἀπώλοντο ὑπό τε	τῶν	πολεμίων καὶ χιόνος καὶ εἴ
[5, 6, 10]	ἔχειν· εἰ δέ που ἥττους	τῶν	πολεμίων ληφθησόμεθα, εὔδηλον δὴ ὅτι
[5, 4, 20]	στόματος τῶν ὁπλιτῶν. (ἦσαν γὰρ	τῶν	πολεμίων οἳ εὔζωνοι κατατρέχοντες τοῖς
[5, 8, 10]	πύξ, ὅπως μὴ λόγχῃ ὑπὸ	τῶν	πολεμίων παίοιτο. (καὶ γὰρ οὖν
[5, 2, 20]	πῦρ ἐν μέσῳ ἑαυτῶν καὶ	τῶν	πολεμίων ποιησάμενοι. καὶ κατεκαύθη πᾶσα
[5, 1, 1]	ἐπιθυμῶ δὲ ἤδη παυσάμενος τούτων	τῶν	πόνων, ἐπεὶ θάλατταν ἔχομεν, πλεῖν
[5, 7, 20]	ὑμᾶς τῶν λόγων μὴ ἀκοῦσαι	τῶν	πρὸς ὑμᾶς ἰόντων. (ἔπειτα δὲ
[5, 5, 1]	ἡμᾶς, ὦ ἄνδρες στρατιῶται, ἡ	τῶν	Σινωπέων πόλις ἐπαινέσοντάς τε ὑμᾶς
[5, 5, 20]	στρατηγοὶ τῶν Ἑλλήνων ἐξένιζον τοὺς	τῶν	Σινωπέων πρέσβεις, καὶ πρὸς ἀλλήλους
[5, 3, 1]	καὶ παῖδας καὶ γυναῖκας καὶ	τῶν	σκευῶν ὅσα μὴ ἀνάγκη ἦν
[5, 4, 10]	Ἑλλήνων τινές, οὐ ταχθέντες ὑπὸ	τῶν	στρατηγῶν, ἀλλὰ ἁρπαγῆς ἕνεκεν. οἱ
[5, 3, 1]	Φιλήσιον καὶ Σοφαίνετον τοὺς πρεσβυτάτους	τῶν	στρατηγῶν εἰσβιβάσαντες τούτων ἐκέλευον ἐπιμελεῖσθαι·
[5, 5, 10]	(πρὸς ταῦτα ἀναστὰς Ξενοφῶν ὑπὲρ	τῶν	στρατιωτῶν εἶπεν· ἡμεῖς δέ, ὦ
[5, 6, 20]	δὲ ἄσμενος ἀκούσας ἐν ξυλλόγῳ	τῶν	στρατιωτῶν ὄντων λέγει τάδε. οὐ
[5, 6, 10]	τούτοις ἐθύετο πρίν τινι εἰπεῖν	τῶν	στρατιωτῶν Σιλανὸν παρακαλέσας τὸν Κύρου
[5, 1, 10]	τε ἀπέθανε καὶ ἄλλοι πολλοὶ	τῶν	σὺν αὐτῷ. ~ἐπεὶ δὲ τὰ
[5, 8, 1]	ἀλλ᾽ ἡμίονον ἐλαύνειν ταχθεὶς ὑπὸ	τῶν	συσκήνων ἐλεύθερος ὤν. (ἐνταῦθα δὴ
[5, 4, 10]	ἐν ῥυθμῷ, καὶ διελθόντες διὰ	τῶν	τάξεων καὶ διὰ τῶν ὅπλων
[5, 5, 1]	ἀφικνοῦνται εἰς Τιβαρηνούς. ἡ δὲ	τῶν	Τιβαρηνῶν χώρα πολὺ ἦν πεδινωτέρα
[5, 2, 1]	ἐκ τούτου λαβὼν Ξενοφῶν ἡγεμόνας	τῶν	Τραπεζουντίων ἐξάγει εἰς Δρίλας τὸ
[5, 1, 10]	(ἔλαβον δὲ καὶ πεντηκόντορον παρὰ	τῶν	Τραπεζουντίων, ᾗ ἐπέστησαν Δέξιππον Λάκωνα
[5, 4, 10]	ἐκ τοῦ ἐπὶ θάτερα τὴν	τῶν	ὑμῖν τε καὶ ἡμῖν πολεμίων,
[5, 2, 10]	τοξεύματα, σφενδόναι, πλεῖστοι δ᾽ ἐκ	τῶν	χειρῶν λίθοι, ἦσαν δὲ οἳ
[5, 4, 30]	(τὰ δὲ πλεῖστα τοιάδε ἦν	τῶν	χωρίων. ἀπεῖχον αἱ πόλεις ἀπ᾽
[5, 5, 10]	ἐν ταῖς οἰκίαις καὶ ἐκ	τῶν	χωρίων βίᾳ λαμβάνειν ὧν ἂν
[5, 2, 1]	ἄνω χώρᾳ οἱ Ἕλληνες, ὁποῖα	τῶν	χωρίων τοῖς Δρίλαις ἁλώσιμα εἶναι
[5, 5, 1]	τῆς Παφλαγονίας, τὰ δ᾽ ἐκ	τῶν	χωρίων τῶν Κοτυωριτῶν· οὐ γὰρ