Livre, Chap., par. |
[5, 6, 30] |
ἂν
τροφὴν
δύναισθε
λαμβάνειν
οὔτε
|
χαίροντες |
ἂν
ἀπαλλάξαιτε.
(δοκεῖ
οὖν
μοι |
[5, 5, 10] |
(καὶ
Καρδούχους
καὶ
Ταόχους
καὶ
|
Χαλδαίους |
καίπερ
βασιλέως
οὐχ
ὑπηκόους
ὄντας |
[5, 2, 1] |
χαράδρα
ἰσχυρῶς
βαθεῖα,
καὶ
πρόσοδοι
|
χαλεπαὶ |
πρὸς
τὸ
χωρίον.
(οἱ
δὲ |
[5, 8, 20] |
μὲν
πρῳρεὺς
τοῖς
ἐν
πρᾐρᾳ,
|
χαλεπαίνει |
δὲ
κυβερνήτης
τοῖς
ἐν
πρύμνῃ; |
[5, 8, 20] |
ὅτι
καὶ
νεύματος
μόνον
ἕνεκα
|
χαλεπαίνει |
μὲν
πρῳρεὺς
τοῖς
ἐν
πρᾐρᾳ, |
[5, 5, 20] |
ἦσαν
οἱ
ξυμπρέσβεις
τῷ
Ἑκατωνύμῳ
|
χαλεπαίνοντες |
τοῖς
εἰρημένοις,
παρελθὼν
δ᾽
αὐτῶν |
[5, 2, 1] |
γὰρ
ἐπεξεληλυθότες
καὶ
ἡ
ἄφοδος
|
χαλεπή. |
(ἀκούσας
ταῦτα
ὁ
Ξενοφῶν
προσαγαγὼν |
[5, 6, 10] |
διαβαίητε.
ἐγὼ
μὲν
οὖν
οὐ
|
χαλεπὴν |
ὑμῖν
εἶναι
νομίζω
τὴν
πορείαν |
[5, 1, 10] |
καὶ
ἄλλον
λόχον
πρὸς
χωρίον
|
χαλεπὸν |
αὐτός
τε
ἀπέθανε
καὶ
ἄλλοι |
[5, 2, 20] |
σωτηρία
ἀσφαλής,
ἄλλως
δὲ
πάνυ
|
χαλεπὸν |
ἐδόκει
εἶναι
ἀπελθεῖν·
σκοπουμένοις
δὲ |
[5, 2, 20] |
ξύλα
μεγάλα
ἐπερρίπτουν
ἄνωθεν,
ὥστε
|
χαλεπὸν |
ἦν
καὶ
μένειν
καὶ
ἀπιέναι· |
[5, 6, 1] |
Θερμώδοντα,
εὖρος
τριῶν
πλέθρων,
ὃν
|
χαλεπὸν |
οἶμαι
διαβαίνειν
ἄλλως
τε
καὶ |
[5, 8, 20] |
τοὺς
μὲν
γὰρ
κύνας
τοὺς
|
χαλεποὺς |
τὰς
μὲν
ἡμέρας
διδέασι,
τὰς |
[5, 7, 1] |
Φᾶσιν.
(ἀκούσαντες
δ᾽
οἱ
στρατιῶται
|
χαλεπῶς |
ἔφερον,
καὶ
ξύλλογοι
ἐγίγνοντο
καὶ |
[5, 2, 20] |
αὐτῶν
ἄλλοτε
καὶ
ἄλλοτε
διεφαίνοντο
|
χαλκαῖ |
οὖσαι.
~οἱ
μὲν
οὖν
πολέμιοι |
[5, 5, 1] |
ὀκτὼ
σταθμούς,
καὶ
ἀφικνοῦνται
εἰς
|
Χάλυβας. |
οὗτοι
ὀλίγοι
τε
ἦσαν
καὶ |
[5, 2, 1] |
ξυνερρυήκεσαν.
περὶ
δὲ
τοῦτο
ἦν
|
χαράδρα |
ἰσχυρῶς
βαθεῖα,
καὶ
πρόσοδοι
χαλεπαὶ |
[5, 2, 1] |
ἓξ
τῶν
ὁπλιτῶν,
διαβάντες
τὴν
|
χαράδραν, |
ὁρῶντες
πρόβατα
πολλὰ
καὶ
ἄλλα |
[5, 2, 1] |
ἐκ
τοῦ
χωρίου
εἰς
τὴν
|
χαράδραν) |
πέμπουσι
πρὸς
Ξενοφῶντα·
ὁ
δὲ |
[5, 2, 1] |
ὁ
Ξενοφῶν
προσαγαγὼν
πρὸς
τὴν
|
χαράδραν |
τοὺς
μὲν
ὁπλίτας
θέσθαι
ἐκέλευσε |
[5, 2, 20] |
καὶ
τὰς
παρ᾽
αὐτὸ
τὸ
|
χαράκωμα |
οἰκίας,
ὅπως
οἱ
πολέμιοι
ἀμφὶ |
[5, 3, 1] |
τῇ
Ἀρτέμιδι
ὅ
τι
οἴοιτο
|
χαριεῖσθαι |
τῇ
θεῷ.
(ἐπειδὴ
δ᾽
ἔφευγεν |
[5, 8, 20] |
γὰρ
ὁρῶ
ὑμᾶς.
ὅταν
δὲ
|
χειμὼν |
ᾖ
καὶ
θάλαττα
μεγάλη
ἐπιφέρηται, |
[5, 8, 20] |
σιωπᾶτε,
εἰ
δέ
τῳ
ἢ
|
χειμῶνα |
ἐπεκούρησα
ἢ
πολέμιον
ἀπήρυξα
ἢ |
[5, 8, 10] |
πορεύεσθαι.
ἐν
γὰρ
τῷ
ἰσχυρῷ
|
χειμῶνι |
καὶ
αὐτός
ποτε
ἀναμένων
τινὰς |
[5, 8, 1] |
(ὁ
δὲ
εἶπεν·
ἀλλὰ
μὴν
|
χειμῶνός |
γε
ὄντος
οἵου
λέγεις,
σίτου |
[5, 6, 30] |
δοκεῖ,
ἔφη,
ταῦτα,
ἀράτω
τὴν
|
χεῖρα. |
(ἀνέτειναν
ἅπαντες.
ὁ
δὲ
Σιλανὸς |
[5, 1, 10] |
ἠπιστάμεθα
σαφῶς
ὅτι
ἥξει
πλοῖα
|
Χειρίσοφος |
ἄγων
ἱκανά,
οὐδὲν
ἂν
ἔδει |
[5, 1, 1] |
πάντες
οἱ
παριόντες.
ἔπειτα
δὲ
|
Χειρίσοφος |
ἀνέστη
καὶ
εἶπεν
ὧδε.
(φίλος |
[5, 6, 30] |
τοῦ
Ἀσιναίου,
ὃς
Χειρισόφῳ
ὑπεστρατήγει,
|
Χειρίσοφος |
δὲ
οὔπω
παρῆν,
ἔρχονται
πρὸς |
[5, 3, 1] |
σῷοι
ὄντες.
~ἐπεὶ
δὲ
οὔτε
|
Χειρίσοφος |
ἧκεν
οὔτε
πλοῖα
ἱκανὰ
ἦν |
[5, 1, 1] |
Ξενοφῶν
ἀνέστη
καὶ
ἔλεξεν
ὧδε.
|
Χειρίσοφος |
μὲν
δὴ
ἐπὶ
πλοῖα
στέλλεται, |
[5, 3, 1] |
φυλάττειν
τοῖς
θεοῖς·
ἀντὶ
δὲ
|
Χειρισόφου |
Νέων
ὁ
Ἀσιναῖος
ἔλαβε.
(Ξενοφῶν |
[5, 6, 30] |
πλὴν
Νέωνος
τοῦ
Ἀσιναίου,
ὃς
|
Χειρισόφῳ |
ὑπεστρατήγει,
Χειρίσοφος
δὲ
οὔπω
παρῆν, |
[5, 4, 20] |
μόλις,
τούτοις
ἐπειρῶντο
ἀμύνασθαι
ἐκ
|
χειρός. |
(ἐπεὶ
δὲ
οὐχ
ὑφίεντο
οἱ |
[5, 2, 10] |
καὶ
οἱ
ἀξιοῦντες
τούτων
μὴ
|
χείρους |
εἶναι
πάντες
παρατεταγμένοι
ἦσαν,
καὶ |
[5, 2, 10] |
σφενδόναι,
πλεῖστοι
δ᾽
ἐκ
τῶν
|
χειρῶν |
λίθοι,
ἦσαν
δὲ
οἳ
καὶ |
[5, 6, 20] |
ἐκ
τοῦ
Πόντου,
ἔσεσθαι
αὐτοῖς
|
Χερρόνησον |
χώραν
καλὴν
καὶ
εὐδαίμονα
ὥστε |
[5, 7, 20] |
προσθέοντας
λίθους
ἔχοντας
ἐν
ταῖς
|
χερσί, |
τοὺς
δὲ
καὶ
ἀναιρουμένους.
(καὶ |
[5, 7, 20] |
δὲ
λίθους
εἶχον
ἐν
ταῖς
|
χερσίν. |
ἐπεὶ
δὲ
εἰδότι
τινὶ
ἐπέτυχον, |
[5, 3, 1] |
ὑπό
τε
τῶν
πολεμίων
καὶ
|
χιόνος |
καὶ
εἴ
τις
νόσῳ.
(ἐνταῦθα |
[5, 2, 10] |
Στυμφάλιος
καταθέμενος
τὰ
ὅπλα
ἐν
|
χιτῶνι |
μόνον
ἀνέβη,
καὶ
ἄλλος
ἄλλον |
[5, 4, 10] |
ὄπισθεν
δὲ
τοῦ
ξύλου
σφαιροειδές.
|
(χιτωνίσκους |
δὲ
ἐνεδεδύκεσαν
ὑπὲρ
γονάτων,
πάχος |
[5, 8, 1] |
ὅπου
καὶ
ῥίγει
ἀπωλλύμεθα
καὶ
|
χιὼν |
πλείστη
ἦν.
(ὁ
δὲ
εἶπεν· |
[5, 4, 10] |
(ὥσπερ)
ἀνὰ
ἑκατὸν
μάλιστα
οἷον
|
χοροὶ |
ἀντιστοιχοῦντες
ἀλλήλοις,
ἔχοντες
γέρρα
πάντες |
[5, 7, 1] |
μὲν
ἐγὼ
φαίνωμαι
ἀδικεῖν,
οὐ
|
χρή |
με
ἐνθένδε
ἀπελθεῖν
πρὶν
ἂν |
[5, 6, 30] |
πρὸς
ἐμὲ
προσῇσαν
λέγοντες
ὡς
|
χρὴ |
ταῦτα
πράττειν,
ἀναπαύεσθαί
φημι
χρῆναι. |
[5, 7, 10] |
πρὸς
τὸ
κοινὸν
τὸ
ἡμέτερον
|
χρῄζοντες |
ἐλθεῖν.
(ἐπεὶ
δ᾽
ἡμᾶς
οὐ |
[5, 6, 30] |
μὲν
πλοῖα
πέμπουσι,
τὰ
δὲ
|
χρήματα |
ἃ
ὑπέσχοντο
Τιμασίωνι
καὶ
Θώρακι |
[5, 5, 10] |
γὰρ
ἦν
δυνατὸν
ἅμα
τε
|
χρήματα |
ἄγειν
καὶ
φέρειν
καὶ
τοῖς |
[5, 6, 20] |
δὲ
αὐτὸς
ἐγὼ
ἔνθεν
πολλὰ
|
χρήματα |
λήψεσθε.
ἔμπειρος
δέ
εἰμι
τῆς |
[5, 6, 20] |
Τιμασίωνα
καὶ
κελεύουσι
προστατεῦσαι
λαβόντα
|
χρήματα |
ὅπως
ἐκπλεύσῃ
ἡ
στρατιά.
(ὁ |
[5, 2, 1] |
ὁρῶντες
πρόβατα
πολλὰ
καὶ
ἄλλα
|
χρήματα |
προσέβαλλον
πρὸς
τὸ
χωρίον·
ξυνείποντο |
[5, 2, 1] |
ἐλθὼν
λέγει
ὅτι
ἔστι
χωρίον
|
χρημάτων |
πολλῶν
μεστόν·
τοῦτο
οὔτε
λαβεῖν |
[5, 8, 1] |
Ξανθικλῆς
τῆς
φυλακῆς
τῶν
γαυλικῶν
|
χρημάτων |
τὸ
μείωμα
εἴκοσι
μνᾶς,
Σοφαίνετος |
[5, 6, 10] |
ἔνθα
οὐκ
ἂν
ἀπ᾽
ὀλίγων
|
χρημάτων |
τοσαύτη
δύναμις
παρεσκευάσθη,
καλὸν
αὐτῷ |
[5, 6, 30] |
χρὴ
ταῦτα
πράττειν,
ἀναπαύεσθαί
φημι
|
χρῆναι. |
(οὕτω
γὰρ
γιγνώσκω·
ὁμοῦ
μὲν |
[5, 4, 1] |
ὁ
Ξενοφῶν,
τί
ἡμῶν
δεήσεσθε
|
χρήσασθαι, |
ἂν
ξύμμαχοι
ὑμῶν
γενώμεθα,
καὶ |
[5, 7, 1] |
οἱ
ἐμὲ
διαβάλλοντες,
οὕτως
αὐτοῖς
|
χρῆσθε |
ὥσπερ
ἄξιον.
(ὑμεῖς
δέ,
ἔφη, |
[5, 6, 1] |
εἴτε
γὰρ
πεζῇ
δέοι
πορεύεσθαι,
|
χρήσιμοι |
ἂν
ἐδόκουν
εἶναι
οἱ
Σινωπεῖς· |
[5, 1, 10] |
δὲ
μὴ
ἄγῃ,
τοῖς
ἐνθάδε
|
χρησόμεθα. |
(ὁρῶ
δὲ
ἐγὼ
πλοῖα
πολλάκις |
[5, 2, 10] |
πλησίον
ἀλλήλων
οἳ
πάντα
τὸν
|
χρόνον |
ἀλλήλοις
περὶ
ἀνδραγαθίας
ἀντεποιοῦντο.
(καὶ |
[5, 1, 10] |
οὓς
ἂν
καταγάγωμεν
ὅσον
ἂν
|
χρόνον |
ἡμῶν
ἕνεκεν
μένωσι,
καὶ
ναῦλον |
[5, 8, 10] |
ἀναμένων
τινὰς
συσκευαζομένους
καθεζόμενος
συχνὸν
|
χρόνον |
κατέμαθον
ἀναστὰς
μόλις
καὶ
τὰ |
[5, 8, 1] |
στρατηγοὺς
δίκην
ὑποσχεῖν
τοῦ
παρεληλυθότος
|
χρόνου. |
καὶ
διδόντων
Φιλήσιος
μὲν
ὦφλε |
[5, 2, 10] |
τισὶν
ἰσχυροῖς.
(οὐ
πολλοῦ
δὲ
|
χρόνου |
μεταξὺ
γενομένου
κραυγή
τε
ἐγένετο |
[5, 5, 1] |
μύριοι
καὶ
ὀκτακισχίλιοι
καὶ
ἑξακόσιοι,
|
χρόνου |
πλῆθος
ὀκτὼ
μῆνες.
(ἐνταῦθα
ἔμειναν |
[5, 6, 10] |
ᾤχοντο.
(ἐν
δὲ
τούτῳ
τῷ
|
χρόνῳ |
Ξενοφῶντι,
ὁρῶντι
μὲν
ὁπλίτας
πολλοὺς |
[5, 3, 10] |
τὸ
ξόανον
ἔοικεν
ὡς
κυπαρίττινον
|
χρυσῷ |
ὄντι
τῷ
ἐν
Ἐφέσῳ.
(καὶ |
[5, 3, 1] |
Σινωπέων
ἄποικον
ἐν
τῇ
Κολχίδι
|
χώρᾳ. |
(ἐνταῦθα
ἔμειναν
ἡμέρας
δέκα·
καὶ |
[5, 6, 10] |
εὔδηλον
δὴ
ὅτι
ἐν
ἀνδραπόδων
|
χώρᾳ |
ἐσόμεθα.
ἀκούσαντες
ταῦτα
οἱ
πρέσβεις |
[5, 7, 20] |
πάντες
ἕλησθε
ἄρχοντας,
ἐν
οὐδεμιᾷ
|
χώρᾳ |
ἔσονται,
ὅστις
δὲ
ἂν
ἑαυτὸν |
[5, 3, 10] |
καὶ
ἔλαφοι.
(ἔστι
δὲ
ἡ
|
χώρα |
ᾗ
ἐκ
Λακεδαίμονος
εἰς
Ὀλυμπίαν |
[5, 4, 30] |
ὑψηλή
τε
καὶ
κοίλη
ἡ
|
χώρα |
ἦν.
(ἐπεὶ
δὲ
πορευόμενοι
ἐν |
[5, 5, 1] |
οὖσαν
δ᾽
ἐν
τῇ
Τιβαρηνῶν
|
χώρᾳ. |
(μέχρι
ἐνταῦθα
ἐπέζευσεν
ἡ
στρατιά. |
[5, 2, 1] |
δὲ
ἦσαν
ἐν
τῇ
ἄνω
|
χώρᾳ |
οἱ
Ἕλληνες,
ὁποῖα
τῶν
χωρίων |
[5, 1, 1] |
μὴ
ὀλίγοις
τισίν·
ἡ
δὲ
|
χώρα |
πολεμία·
κίνδυνος
οὖν
πολλοὺς
ἀπόλλυσθαι, |
[5, 5, 1] |
Τιβαρηνούς.
ἡ
δὲ
τῶν
Τιβαρηνῶν
|
χώρα |
πολὺ
ἦν
πεδινωτέρα
καὶ
χωρία |
[5, 6, 30] |
ἔστι,
καὶ
κατασχεῖν
τὴν
Φασιανῶν
|
χώραν. |
(αἰήτου
δὲ
ὑιδοῦς
ἐτύγχανε
βασιλεύων |
[5, 7, 1] |
καὶ
δὴ
ἀποβαίνομεν
εἰς
τὴν
|
χώραν· |
γνώσεσθε
δήπου
ὅτι
οὐκ
ἐν |
[5, 4, 10] |
ὅτι
ἱκανοί
ἐσμεν
εἰς
τὴν
|
χώραν |
εἰσβάλλειν
ἐκ
τοῦ
ἐπὶ
θάτερα |
[5, 5, 10] |
μὲν
ἡμέτεροι
ἄποικοι,
καὶ
τὴν
|
χώραν |
ἡμεῖς
αὐτοῖς
ταύτην
παραδεδώκαμεν
βαρβάρους |
[5, 6, 10] |
παρεσκευάσθη,
καλὸν
αὐτῷ
ἐδόκει
εἶναι
|
χώραν |
καὶ
δύναμιν
τῇ
Ἑλλάδι
προσκτήσασθαι |
[5, 6, 10] |
πεζῇ
ἰόντες
τὴν
Σινωπέων
τι
|
χώραν |
κακὸν
ἐργάζοιντο.
οἱ
δ᾽
οὖν |
[5, 6, 20] |
τοῦ
Πόντου,
ἔσεσθαι
αὐτοῖς
Χερρόνησον
|
χώραν |
καλὴν
καὶ
εὐδαίμονα
ὥστε
τῷ |
[5, 4, 1] |
ἢ
διὰ
πολεμίας
πορεύσονται
τῆς
|
χώρας. |
οἱ
δὲ
εἶπον
ὅτι
οὐ |
[5, 5, 1] |
ἄλλοις
ἐπιδεικνύμενοι.
~διὰ
ταύτης
τῆς
|
χώρας |
οἱ
Ἕλληνες,
διά
τε
τῆς |
[5, 5, 1] |
ἐκείνοις
ἔφερον)
καὶ
περὶ
τῆς
|
χώρας, |
ὅτι
ἤκουον
δῃουμένην.
καὶ
ἐλθόντες |
[5, 6, 20] |
εἰ
δὲ
βούλεσθε
τῆς
κύκλῳ
|
χώρας |
περὶ
τὸν
Πόντον
οἰκουμένης
ἐκλεξάμενοι |
[5, 6, 20] |
εἶναι
ἐν
τῇ
Ἑλλάδι
οὔσης
|
χώρας |
πολλῆς
καὶ
ἀφθόνου
ἐν
τῇ |
[5, 6, 1] |
(ἔμπειρος
γάρ
εἰμι
καὶ
τῆς
|
χώρας |
τῆς
Παφλαγόνων
καὶ
τῆς
δυνάμεως. |
[5, 5, 1] |
χώρα
πολὺ
ἦν
πεδινωτέρα
καὶ
|
χωρία |
εἶχεν
ἐπὶ
θαλάττῃ
ἧττον
ἐρυμνά. |
[5, 7, 10] |
ἄρχεται
πάλιν·
ἐπίστασθέ
που
ὅτι
|
χωρία |
ἦν
ἐν
τοῖς
ὄρεσι
βαρβαρικά, |
[5, 4, 20] |
(οἱ
δὲ
Ἕλληνες
διαρπάζοντες
τὰ
|
χωρία |
ηὕρισκον
θησαυροὺς
ἐν
ταῖς
οἰκίαις |
[5, 5, 1] |
οἱ
στρατηγοὶ
ἔχρῃζον
πρὸς
τὰ
|
χωρία |
προσβάλλειν
καὶ
τὴν
στρατιὰν
ὀνηθῆναί |
[5, 2, 1] |
ὑφ᾽
ὧν
κακῶς
ἔπασχον,
εἰς
|
χωρία |
τε
ὀρεινὰ
καὶ
δύσβατα
καὶ |
[5, 4, 30] |
ὁπόσα
δὲ
καὶ
ἄλλα
παρῇσαν
|
χωρία |
τῶν
ξὺν
τοῖς
πολεμίοις
ὄντων, |
[5, 4, 1] |
οὐ
διήσοιεν·
ἐπίστευον
γὰρ
τοῖς
|
χωρίοις. |
(ἐντεῦθεν
λέγει
ὁ
Τιμησίθεος
ὅτι |
[5, 4, 20] |
ἐπορεύοντο
πρῶτον
μὲν
ἐπὶ
τὸ
|
χωρίον |
ἀφ᾽
οὗ
τῇ
προτεραίᾳ
οἱ |
[5, 7, 10] |
δέ,
εἰ
λάβοι
τόδε
τὸ
|
χωρίον, |
εἰς
μὲν
τὸ
στράτευμα
μηκέτι |
[5, 2, 20] |
ἔδοξε
παντάπασιν
ἀνάλωτον
εἶναι
τὸ
|
χωρίον. |
(ἐνταῦθα
παρεσκευάζοντο
τὴν
ἄφοδον,
καὶ |
[5, 2, 10] |
ξυνεώρων
(μηνοειδὴς
γὰρ
διὰ
τὸ
|
χωρίον |
ἡ
τάξις
ἦν)
(ἐπεὶ
δ᾽ |
[5, 2, 1] |
μαχόμενοι
οὐκ
ἐδύναντο
λαβεῖν
τὸ
|
χωρίον |
(καὶ
γὰρ
τάφρος
ἦν
περὶ |
[5, 2, 1] |
ᾤοντο
καὶ
οἱ
λοχαγοὶ
τὸ
|
χωρίον, |
καὶ
ὁ
Ξενοφῶν
ξυνεχώρησε
τοῖς |
[5, 2, 1] |
πῦρ
διαπεφευγός.
ἓν
δὲ
ἦν
|
χωρίον |
μητρόπολις
αὐτῶν·
εἰς
τοῦτο
πάντες |
[5, 2, 1] |
ἄλλα
χρήματα
προσέβαλλον
πρὸς
τὸ
|
χωρίον· |
ξυνείποντο
δὲ
καὶ
δορυφόροι
πολλοὶ |
[5, 4, 20] |
καὶ
ἐντεῦθεν,
λιπόντες
ἅπαντες
τὸ
|
χωρίον. |
ὁ
δὲ
βασιλεὺς
αὐτῶν
ὁ |
[5, 4, 10] |
εὐθὺς
πρὸς
τοὺς
πολεμίους
ἐπὶ
|
χωρίον |
ὃ
ἐδόκει
ἐπιμαχώτατον
εἶναι.
(ᾠκεῖτο |
[5, 2, 1] |
καὶ
πρόσοδοι
χαλεπαὶ
πρὸς
τὸ
|
χωρίον. |
(οἱ
δὲ
πελτασταὶ
προδραμόντες
στάδια |
[5, 7, 10] |
ὁπόσους
ἔπειθεν
ἦγεν
ἐπὶ
τὸ
|
χωρίον. |
πορευόμενον
δ᾽
αὐτὸν
φθάνει
ἡμέρα |
[5, 5, 20] |
ᾗ
ἡμᾶς
ἐδέχετο
αὐτὸ
τὸ
|
χωρίον |
ταύτῃ
εἰσελθόντες
ἄλλο
μὲν
οὐδὲν |
[5, 4, 30] |
εἰς
τὸ
πρόσω,
παραδόντες
τὸ
|
χωρίον |
τοῖς
ξυμμαχήσασι
τῶν
Μοσσυνοίκων.
ὁπόσα |
[5, 7, 10] |
ὑμῶν
τινες
εἰς
τὸ
ἐγγυτάτω
|
χωρίον |
τούτων
ἐλθόντες
ἀγοράσαντές
τι
πάλιν |
[5, 1, 10] |
ἑαυτοῦ
καὶ
ἄλλον
λόχον
πρὸς
|
χωρίον |
χαλεπὸν
αὐτός
τε
ἀπέθανε
καὶ |
[5, 2, 1] |
δὲ
ἐλθὼν
λέγει
ὅτι
ἔστι
|
χωρίον |
χρημάτων
πολλῶν
μεστόν·
τοῦτο
οὔτε |
[5, 3, 1] |
παρακαταθήκην
αὐτῷ.
Ξενοφῶν
δὲ
λαβὼν
|
χωρίον |
ὠνεῖται
τῇ
θεῷ
ὅπου
ἀνεῖλεν |
[5, 2, 10] |
ἄλλος
ἀνεβεβήκει,
καὶ
ἡλώκει
τὸ
|
χωρίον, |
ὡς
ἐδόκει.
(καὶ
οἱ
μὲν |
[5, 2, 1] |
διαβιβάζειν,
ὡς
ἁλόντος
ἂν
τοῦ
|
χωρίου. |
(ἐδόκει
γὰρ
τὸ
μὲν
ἀπαγαγεῖν |
[5, 2, 1] |
ἑνὸς
ἡ
κατάβασις
ἐκ
τοῦ
|
χωρίου |
εἰς
τὴν
χαράδραν)
πέμπουσι
πρὸς |
[5, 4, 10] |
ἐπεὶ
δ᾽
ἐγγὺς
ἐγένοντο
τοῦ
|
χωρίου, |
ἐκδραμόντες
τρέπονται
αὐτούς,
καὶ
ἀπέκτειναν |
[5, 3, 1] |
(ἔτυχε
δὲ
διαρρέων
διὰ
τοῦ
|
χωρίου |
ποταμὸς
Σελινοῦς.
καὶ
ἐν
Ἐφέσῳ |
[5, 2, 20] |
(οὕτω
μόλις
ἀπῆλθον
ἀπὸ
τοῦ
|
χωρίου, |
πῦρ
ἐν
μέσῳ
ἑαυτῶν
καὶ |
[5, 7, 10] |
λέγουσιν,
ἀφικνοῦνται
τῶν
ἐκ
τοῦ
|
χωρίου |
τρεῖς
ἄνδρες
τῶν
γεραιτέρων
πρὸς |
[5, 4, 20] |
ὁ
ἐν
τῷ
πρότερον
αἱρεθέντι
|
χωρίῳ, |
ἀλλ᾽
αὐτοῦ
σὺν
τοῖς
μοσσύνοις |
[5, 3, 1] |
ἐν
δὲ
τῷ
ἐν
Σκιλλοῦντι
|
χωρίῳ |
καὶ
θῆραι
πάντων
ὁπόσα
ἐστὶν |
[5, 2, 20] |
λαβὼν
δέκα
ἔμενεν
ἐν
λασίῳ
|
χωρίῳ |
καὶ
προσεποιεῖτο
τοὺς
πολεμίους
πειρᾶσθαι |
[5, 4, 30] |
δὲ
πλεῖστα
τοιάδε
ἦν
τῶν
|
χωρίων. |
ἀπεῖχον
αἱ
πόλεις
ἀπ᾽
ἀλλήλων |
[5, 5, 10] |
ταῖς
οἰκίαις
καὶ
ἐκ
τῶν
|
χωρίων |
βίᾳ
λαμβάνειν
ὧν
ἂν
δέησθε |
[5, 2, 1] |
χώρᾳ
οἱ
Ἕλληνες,
ὁποῖα
τῶν
|
χωρίων |
τοῖς
Δρίλαις
ἁλώσιμα
εἶναι
ἐδόκει |
[5, 5, 20] |
ἐπιθυμεῖν
τῆς
ὑμετέρας
πόλεως
καὶ
|
χωρίων |
τῶν
ἐπιθαλαττίων)
πειρασόμεθα
ξυμπράττοντες
αὐτῷ |
[5, 5, 1] |
Παφλαγονίας,
τὰ
δ᾽
ἐκ
τῶν
|
χωρίων |
τῶν
Κοτυωριτῶν·
οὐ
γὰρ
παρεῖχον |
[5, 3, 10] |
ναὸν
γράμματα
ἔχουσα·
ἱερὸς
ὁ
|
χῶρος |
τῆς
Ἀρτέμιδος.
τὸν
ἔχοντα
καὶ |
[5, 3, 10] |
μὲν
ἐξ
αὐτοῦ
τοῦ
ἱεροῦ
|
χώρου, |
τὰ
δὲ
καὶ
ἐκ
τῆς |
[5, 3, 10] |
ἔνι
δ᾽
ἐν
τῷ
ἱερῷ
|
χώρῳ |
καὶ
λειμὼν
καὶ
ὄρη
δένδρων |