Livre, Chap., par.
[5, 0, 0]	~Βιβλίον	Ε	~{ὅσα μὲν δὴ ἐν τῇ
[5, 7, 30]	λοιποῦ μηκέτι ἐξεῖναι ἀνομίας ἄρξαι·	ἐὰν	δέ τις ἄρξῃ, ἄγεσθαι αὐτοὺς
[5, 6, 1]	οἶδ᾽ ὅτι πολὺ πλείω ἕξομεν,	ἐὰν	κατὰ θάλατταν κομίζησθε· ἡμᾶς γὰρ
[5, 7, 1]	οὖν μου πρὸς θεῶν, καὶ	ἐὰν	μὲν ἐγὼ φαίνωμαι ἀδικεῖν, οὐ
[5, 7, 1]	καὶ ὅπου δύεται, καὶ ὅτι	ἐὰν	μέν τις εἰς τὴν Ἑλλάδα
[5, 1, 1]	δεῖν περὶ τὸ στρατόπεδον εἶναι·	ἐὰν	οὖν κατὰ μέρος (μερισθέντες) φυλάττωμεν
[5, 1, 1]	καὶ τῶν μενόντων καὶ ξυμπαρασκευάζωμεν,	ἐάν	τι δέῃ, κἂν βοηθῆσαί τισι
[5, 6, 30]	ἐκπορεύεσθαι εἰς τὴν Ἑλλάδα, καὶ	ἐάν	τις μέντοι ἀπολιπὼν ληφθῇ πρὶν
[5, 1, 1]	εἰδῶμεν ὅποι δεήσει βοηθεῖν, καὶ	ἐάν	τις τῶν ἀπειροτέρων ἐγχειρῇ ποι,
[5, 7, 1]	ξυναγαγεῖν αὐτῶν ἀγοράν, καὶ μὴ	ἐᾶσαι	ξυλλεγῆναι αὐτομάτους· καὶ ἐκέλευσε τὸν
[5, 4, 30]	τε αὑτοῖς καὶ ἐγέλων ἐφ᾽	ἑαυτοῖς	καὶ ὠρχοῦντο ἐφιστάμενοι ὅπου τύχοιεν,
[5, 7, 20]	(ἂν) καὶ ἑορακότες τὸ παρ᾽	ἑαυτοῖς	πρᾶγμα, δείσαντες ἀποχωροῦσι πρὸς τὰ
[5, 7, 20]	χώρᾳ ἔσονται, ὅστις δὲ ἂν	ἑαυτὸν	ἕληται στρατηγὸν καὶ ἐθέλῃ λέγειν
[5, 7, 10]	ἐθέλει ὑπὲρ ὑμῶν τε καὶ	ἑαυτοῦ,	ἢ ἐγρηγορέναι περὶ τῆς ὑμετέρας
[5, 1, 10]	Κλεαίνετος δ᾽ ἐξαγαγὼν καὶ τὸν	ἑαυτοῦ	καὶ ἄλλον λόχον πρὸς χωρίον
[5, 6, 30]	κτήσαιτο ἱκανὰ ὥστε καὶ τοὺς	ἑαυτοῦ	οἰκείους ὠφελῆσαί τι. (ἐπεὶ δὲ
[5, 6, 10]	στρατιὰν καὶ πόλιν οἰκίσαι καὶ	ἑαυτῷ	ὄνομα καὶ δύναμιν περιποιήσασθαι. (αὐτὸς
[5, 2, 20]	τῶν βελῶν εἰς τὸ μέσον	ἑαυτῶν	καὶ τῶν πολεμίων. ἐπεὶ δὲ
[5, 2, 20]	τοῦ χωρίου, πῦρ ἐν μέσῳ	ἑαυτῶν	καὶ τῶν πολεμίων ποιησάμενοι. καὶ
[5, 4, 10]	ἐπεδείκνυσαν τοῖς Ἕλλησι καὶ τοῖς	ἑαυτῶν	πολεμίοις, καὶ ἅμα ἐχόρευον νόμῳ
[5, 4, 20]	οἳ εὔζωνοι κατατρέχοντες τοῖς λίθοις	ἔβαλλον.	τούτους ἀνέστελλον οἱ τοξόται καὶ
[5, 8, 10]	τοῖς πολεμίοις καὶ ἔπαισα καὶ	ἐβιασάμην	πορεύεσθαι. ἐν γὰρ τῷ ἰσχυρῷ
[5, 2, 30]	δὲ κατὰ τὴν ὁδὸν φεύγων	ἐβόα	βοηθεῖν· (καὶ ἐβοήθησαν αὐτῷ, καὶ
[5, 6, 30]	(ἀνέτειναν ἅπαντες. ὁ δὲ Σιλανὸς	ἐβόα,	καὶ ἐπεχείρει λέγειν ὡς δίκαιον
[5, 2, 30]	ὁδὸν φεύγων ἐβόα βοηθεῖν· (καὶ	ἐβοήθησαν	αὐτῷ, καὶ ἀνέλαβον τετρωμένον. καὶ
[5, 8, 20]	ἐξῆν ὑμῖν ἐπικουρεῖν αὐτοῖς, εἰ	ἐβούλεσθε·	ἀλλὰ μὰ Δία οὔτε τούτοις
[5, 6, 10]	περιποιήσασθαι. (αὐτὸς δ᾽ ὁ Σιλανὸς	ἐβούλετο	ὅτι τάχιστα εἰς τὴν Ἑλλάδα
[5, 7, 20]	ἠχθόμεθά τε τοῖς γεγενημένοις καὶ	ἐβουλευόμεθα	ξὺν τοῖς Κερασουντίοις ὅπως ἂν
[5, 1, 1]	δεδήλωται. (ἐκ δὲ τούτου ξυνελθόντες	ἐβουλεύοντο	περὶ τῆς λοιπῆς πορείας· ἀνέστη
[5, 8, 1]	ὑπὸ τῆς ὕβρεως κόπον οὐκ	ἐγγίγνεσθαι.	ὅμως δὲ καὶ λέξον, ἔφη,
[5, 4, 10]	τέως μὲν ἡσύχαζον· ἐπεὶ δ᾽	ἐγγὺς	ἐγένοντο τοῦ χωρίου, ἐκδραμόντες τρέπονται
[5, 4, 20]	βάρβαροι καὶ ἐμάχοντο, ἐπειδὴ δὲ	ἐγγὺς	ἦσαν οἱ ὁπλῖται, ἐτρέποντο. καὶ
[5, 7, 1]	εἷς, ὑμεῖς δὲ οἱ ἐξηπατημένοι	ἐγγὺς	μυρίων ἔχοντες ὅπλα. πῶς ἂν
[5, 4, 10]	Παφλαγονικά, κρωβύλον ἔχοντα κατὰ μέσον,	ἐγγύτατα	τιαροειδῆ· εἶχον δὲ καὶ σαγάρεις
[5, 7, 10]	καὶ ὑμῶν τινες εἰς τὸ	ἐγγυτάτω	χωρίον τούτων ἐλθόντες ἀγοράσαντές τι
[5, 4, 30]	ὄντες, διελέγοντό τε αὑτοῖς καὶ	ἐγέλων	ἐφ᾽ ἑαυτοῖς καὶ ὠρχοῦντο ἐφιστάμενοι
[5, 8, 1]	ἄνδρα. οἷον δὲ τὸ πρᾶγμα	ἐγένετο	ἀκούσατε, ἔφη· καὶ γὰρ ἄξιον.
[5, 8, 1]	ἔφη ὁ Ξενοφῶν, τοιαύτη τις	ἐγένετο.	διέδωκα ἄλλοις ἄγειν καὶ ἐκέλευσα
[5, 2, 10]	χρόνου μεταξὺ γενομένου κραυγή τε	ἐγένετο	ἔνδον καὶ ἔφευγον οἱ μὲν
[5, 7, 20]	πρέσβεις καταλευσθέντες. ~ἐπεὶ δὲ τοῦτο	ἐγένετο,	ἔρχονται πρὸς ἡμᾶς οἱ Κερασούντιοι
[5, 7, 30]	ἔδοξε καθῆραι τὸ στράτευμα. καὶ	ἐγένετο	καθαρμός. ~ἔδοξε δὲ καὶ τοὺς
[5, 7, 20]	πεισόμενοι αὐτῷ, ὥσπερ καὶ νῦν	ἐγένετο.	(οἷα δὲ ὑμῖν καὶ διαπεπράχασιν
[5, 6, 1]	τῇ ἡμέρᾳ τοῦτο τὸ τέλος	ἐγένετο.	τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ξυνέλεξαν οἱ
[5, 2, 1]	ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια ἐξωρμημένοι· ὥστε	ἐγένοντο	οἱ διαβάντες πλείους ἢ δισχίλιοι
[5, 3, 1]	ὅπλοις ἐγίγνετο καὶ ἀριθμός, καὶ	ἐγένοντο	ὀκτακισχίλιοι καὶ ἑξακόσιοι. οὗτοι ἐσώθησαν.
[5, 8, 10]	εἰ δ᾽ ἐπὶ τοῖς πολεμίοις	ἐγένοντο,	τί μέγα ἂν οὕτως ἔπαθον
[5, 4, 10]	μὲν ἡσύχαζον· ἐπεὶ δ᾽ ἐγγὺς	ἐγένοντο	τοῦ χωρίου, ἐκδραμόντες τρέπονται αὐτούς,
[5, 3, 1]	καὶ ἐξέτασις σὺν τοῖς ὅπλοις	ἐγίγνετο	καὶ ἀριθμός, καὶ ἐγένοντο ὀκτακισχίλιοι
[5, 7, 1]	στρατιῶται χαλεπῶς ἔφερον, καὶ ξύλλογοι	ἐγίγνοντο	καὶ κύκλοι ξυνίσταντο καὶ μάλα
[5, 8, 1]	ἐγὼ τὸν μὲν ἄνδρα τοσοῦτον	ἐγίγνωσκον	ὅτι εἷς ἡμῶν εἴη· ἠνάγκασα
[5, 4, 10]	γὰρ ἀεὶ τοῦτ᾽ ἔχοντες ἐδόκουν	ἐγκρατεῖς	εἶναι καὶ πάντων Μοσσυνοίκων, καὶ
[5, 1, 10]	δέοι ὁδοιπορεῖν. ὁ δὲ ὡς	ἔγνω	τὴν ἀφροσύνην αὐτῶν, ἐπεψήφισε μὲν
[5, 6, 30]	τὴν δίκην ἐπιθήσοιεν. (ἐντεῦθεν ἐπεὶ	ἔγνωσαν	οἱ Ἡρακλεῶται ὅτι ἐκπλεῖν δεδογμένον
[5, 7, 10]	ὑμῶν τε καὶ ἑαυτοῦ, ἢ	ἐγρηγορέναι	περὶ τῆς ὑμετέρας ἀσφαλείας ἐπιμελούμενον;
[5, 1, 1]	καὶ ἐάν τις τῶν ἀπειροτέρων	ἐγχειρῇ	ποι, ξυμβουλεύωμεν πειρώμενοι εἰδέναι τὴν
[5, 7, 1]	διαβάλλειν, ὦ ἄνδρες, ἐμὲ ὡς	ἐγὼ	ἄρα ἐξαπατήσας ὑμᾶς μέλλω ἄγειν
[5, 7, 20]	Δία καὶ ἡμῶν οἳ ἔδεισαν.	(ἐγώ	γε μὴν ἦλθον πρὸς αὐτοὺς
[5, 6, 30]	διανοοίμην ἤδη οὐ πείσας ὑμᾶς.	~ἐγὼ	δὲ εἰ μὲν ἑώρων ἀποροῦντας
[5, 1, 1]	πλεῖν βούλεσθε, περιμένετε ἔστ᾽ ἂν	ἐγὼ	ἔλθω· ἥξω δὲ ταχέως. ἀκούσαντες
[5, 6, 20]	με δέξονται. (ἡγήσομαι δὲ αὐτὸς	ἐγὼ	ἔνθεν πολλὰ χρήματα λήψεσθε. ἔμπειρος
[5, 7, 1]	ἐν ἑκατόν. πῶς ἂν οὖν	ἐγὼ	ἢ βιασαίμην ὑμᾶς ξὺν ἐμοὶ
[5, 8, 10]	ταῦτα πράττειν, ἐνθυμήθητε ὅτι νῦν	ἐγὼ	θαρρῶ σὺν τοῖς θεοῖς μᾶλλον
[5, 7, 10]	μοι φθονοῖεν· τίνα γὰρ αὐτῶν	ἐγὼ	κωλύω ἢ λέγειν εἴ τίς
[5, 7, 1]	ὁπόταν γαλήνη ᾖ ἐμβιβῶ. οὐκοῦν	ἐγὼ	μὲν ἐν ἑνὶ πλοίῳ πλεύσομαι,
[5, 7, 1]	ἐν τῇ Ἑλλάδι ἐστέ· καὶ	ἐγὼ	μὲν ἔσομαι ὁ ἐξηπατηκὼς εἷς,
[5, 6, 10]	ἄν, εἰ τὸν Ἅλυν διαβαίητε.	ἐγὼ	μὲν οὖν οὐ χαλεπὴν ὑμῖν
[5, 1, 1]	Λέων Θούριος καὶ ἔλεξεν ὧδε.	ἐγὼ	μὲν τοίνυν, ἔφη, ὦ ἄνδρες,
[5, 7, 10]	ἐκ τοῦ πλοίου σύσκηνοι, ὡς	ἐγὼ	νῦν αἰσθάνομαι. (παρακαλέσας οὖν ὁπόσους
[5, 8, 1]	μὴ ἀπόλοιτο· καὶ γάρ, ὡς	ἐγὼ	οἶμαι, πολέμιοι ἡμῖν ἐφείποντο. συνέφη
[5, 1, 10]	τοῖς ἐνθάδε χρησόμεθα. (ὁρῶ δὲ	ἐγὼ	πλοῖα πολλάκις παραπλέοντα· εἰ οὖν
[5, 6, 20]	ἐξήνεγκε γὰρ τὸν λόγον ὡς	ἐγὼ	πράττειν ταῦτα διανοοίμην ἤδη οὐ
[5, 8, 10]	ἔφη, ἧττόν τι ἀπέθανεν, ἐπεὶ	ἐγώ	σοι ἀπέδειξα αὐτόν; καὶ γὰρ
[5, 7, 10]	τί γάρ, ἄρχοντας αἱρουμένων ὑμῶν	ἐγώ	τινι ἐμποδών εἰμι; παρίημι, ἀρχέτω·
[5, 8, 1]	τὸ μηκέτι δύνασθαι πορεύεσθαι. καὶ	ἐγὼ	τὸν μὲν ἄνδρα τοσοῦτον ἐγίγνωσκον
[5, 7, 10]	καὶ ἠλιθίων κἀμοὶ φθονούντων, ὅτι	ἐγὼ	ὑφ᾽ ὑμῶν τιμῶμαι. καίτοι οὐ
[5, 7, 1]	πρὸς θεῶν, καὶ ἐὰν μὲν	ἐγὼ	φαίνωμαι ἀδικεῖν, οὐ χρή με
[5, 6, 20]	Ξενοφῶν ἀναστῆναι καὶ εἰπεῖν τάδε.	(ἐγώ,	ὦ ἄνδρες, θύομαι μὲν ὡς
[5, 8, 10]	δὲ οὐκ ἀνίσταντο, αὐτὸς ἔλεγεν·	(ἐγώ,	ὦ ἄνδρες, ὁμολογῶ παῖσαι δὴ
[5, 8, 10]	εἶπας· ὁπόσα γε βούλεται· ὡς	ἔγωγε	αὐτὸν οὐκ ἄξω. ἐνταῦθα ἔπαισά
[5, 6, 30]	(ἐνταῦθα δὲ ἐκπεπληγμένοι ἦσαν καὶ	ἐδεδίεσαν	τὴν στρατιὰν οἱ τὴν μισθοφορὰν
[5, 7, 30]	ἀλλ᾽ ἡμεῖς Κερασουντίων θάψαι αὐτοὺς	ἐδεήθημεν.	(εἰ μὲν οὖν ταῦτα καλῶς
[5, 1, 10]	Χειρίσοφος ἄγων ἱκανά, οὐδὲν ἂν	ἔδει	ὧν μέλλω λέγειν· νῦν δ᾽
[5, 7, 20]	τί δοκεῖτε; ἠδίκουν μὲν οὐδέν,	ἔδεισαν	δὲ μὴ λύττα τις ὥσπερ
[5, 7, 20]	νὴ Δία καὶ ἡμῶν οἳ	ἔδεισαν.	(ἐγώ γε μὴν ἦλθον πρὸς
[5, 5, 1]	πόλεμον. ἐντεῦθεν δὴ τὰ ξένια	ἐδέξαντο,	καὶ ὡς διὰ φιλίας πορευόμενοι
[5, 4, 20]	ἀντιτεταγμένοι. (τοὺς μὲν οὖν πελταστὰς	ἐδέξαντο	οἱ βάρβαροι καὶ ἐμάχοντο, ἐπειδὴ
[5, 5, 20]	λοιπῆς πορείας ἀνεπυνθάνοντο ὧν ἑκάτεροι	ἐδέοντο.	~ταύτῃ μὲν τῇ ἡμέρᾳ τοῦτο
[5, 5, 20]	ἀνέῳγον τὰς πύλας, ᾗ ἡμᾶς	ἐδέχετο	αὐτὸ τὸ χωρίον ταύτῃ εἰσελθόντες
[5, 5, 1]	ἃ ἧκε παρὰ Τιβαρηνῶν οὐκ	ἐδέχοντο,	ἀλλ᾽ ἐπιμεῖναι κελεύσαντες ἔστε βουλεύσαιντο
[5, 5, 1]	εἰς τὸ τεῖχος τοὺς ἀσθενοῦντας	ἐδέχοντο.	(ἐν τούτῳ ἔρχονται ἐκ Σινώπης
[5, 5, 10]	κλείσαντες τὰς πύλας οὔτε εἴσω	ἐδέχοντο	οὔτε ἔξω ἀγορὰν ἔπεμπον· ᾐτιῶντο
[5, 8, 1]	σε καὶ ἐπεί μοι οὐκ	ἐδίδους	ἔπαιον; ἀλλ᾽ ἀπῄτουν; ἀλλὰ περὶ
[5, 4, 10]	τῶν ξυναναβάντων Ἑλλήνων τινάς, καὶ	ἐδίωκον	μέχρι οὗ εἶδον τοὺς Ἕλληνας
[5, 3, 1]	τὰ ἐπιτήδεια ἦν λαμβάνειν ἔτι,	ἐδόκει	ἀπιτέον εἶναι. καὶ εἰς μὲν
[5, 6, 1]	οἱ στρατηγοὶ τοὺς στρατιώτας. καὶ	ἐδόκει	αὐτοῖς περὶ τῆς λοιπῆς πορείας
[5, 6, 10]	στρατιωτῶν, ἐπεὶ ἤκουσαν, τοῖς μὲν	ἐδόκει	βέλτιστον εἶναι καταμεῖναι, τοῖς δὲ
[5, 2, 1]	ὡς ἁλόντος ἂν τοῦ χωρίου.	(ἐδόκει	γὰρ τὸ μὲν ἀπαγαγεῖν οὐκ
[5, 2, 20]	ἀσφαλής, ἄλλως δὲ πάνυ χαλεπὸν	ἐδόκει	εἶναι ἀπελθεῖν· σκοπουμένοις δὲ αὐτοῖς
[5, 6, 10]	τοσαύτη δύναμις παρεσκευάσθη, καλὸν αὐτῷ	ἐδόκει	εἶναι χώραν καὶ δύναμιν τῇ
[5, 2, 1]	χωρίων τοῖς Δρίλαις ἁλώσιμα εἶναι	ἐδόκει	ἐμπιμπράντες ἀπῇσαν· καὶ οὐδὲν ἦν
[5, 4, 10]	τοὺς πολεμίους ἐπὶ χωρίον ὃ	ἐδόκει	ἐπιμαχώτατον εἶναι. (ᾠκεῖτο δὲ τοῦτο
[5, 2, 30]	ἐν τούτῳ κατέβαινεν. ἐπεὶ δὲ	ἐδόκει	ἤδη ἱκανὸν ὑπεληλυθέναι, τῷ Μυσῷ
[5, 3, 1]	Ἀρτέμιδος νεωκόρῳ, ὅτι αὐτὸς κινδυνεύσων	ἐδόκει	ἰέναι, καὶ ἐπέστειλεν, ἢν μὲν
[5, 2, 10]	καὶ ἡλώκει τὸ χωρίον, ὡς	ἐδόκει.	(καὶ οἱ μὲν πελτασταὶ καὶ
[5, 4, 1]	οἱ ἐκ τοῦ ἐπέκεινα. καὶ	ἐδόκει	καλέσαι ἐκείνους, εἰ βούλοιντο ξυμμαχίαν
[5, 6, 10]	κατοικίσαντας. (καὶ γενέσθαι ἂν αὐτῷ	ἐδόκει	μεγάλη, καταλογιζομένῳ τό τε αὑτῶν
[5, 6, 1]	Παφλαγονίας· εἴτε κατὰ θάλατταν, προσδεῖν	ἐδόκει	Σινωπέων· μόνοι γὰρ ἂν ἐδόκουν
[5, 4, 10]	οἱ γὰρ ἀεὶ τοῦτ᾽ ἔχοντες	ἐδόκουν	ἐγκρατεῖς εἶναι καὶ πάντων Μοσσυνοίκων,
[5, 6, 1]	πεζῇ δέοι πορεύεσθαι, χρήσιμοι ἂν	ἐδόκουν	εἶναι οἱ Σινωπεῖς· ἔμπειροι γὰρ
[5, 6, 1]	ἐδόκει Σινωπέων· μόνοι γὰρ ἂν	ἐδόκουν	ἱκανοὶ εἶναι πλοῖα παρασχεῖν ἀρκοῦντα
[5, 8, 10]	ἐνταῦθα ἔπαισά σε· ἀληθῆ λέγεις·	ἔδοξας	γάρ μοι εἰδότι ἐοικέναι ὅτι
[5, 8, 1]	τὸ στράτευμα. καὶ ἐγένετο καθαρμός.	~ἔδοξε	δὲ καὶ τοὺς στρατηγοὺς δίκην
[5, 7, 30]	Ξενοφῶντος καὶ τῶν μάντεων συμβουλευόντων	ἔδοξε	καθῆραι τὸ στράτευμα. καὶ ἐγένετο
[5, 1, 10]	ξυνθέσθαι, ὅπως ὠφελοῦντες καὶ ὠφελῶνται.	ἔδοξε	καὶ ταῦτα. (δοκεῖ τοίνυν μοι,
[5, 1, 1]	δύναμιν ἐφ᾽ οὓς ἂν ἴωσιν.	(ἔδοξε	καὶ ταῦτα. ἐννοεῖτε δὴ καὶ
[5, 1, 10]	οὐκ ἀπορήσαιμεν κομιδῆς οἵας δεόμεθα.	ἔδοξε	καὶ ταῦτα. (ἐννοήσατε δ᾽ ἔφη,
[5, 2, 20]	εἶναι ἀπελθεῖν· σκοπουμένοις δὲ αὐτοῖς	ἔδοξε	παντάπασιν ἀνάλωτον εἶναι τὸ χωρίον.
[5, 1, 1]	σᾐζησθε, ἡμᾶς δὲ τούτων ἐπιμελεῖσθαι.	(ἔδοξε	ταῦτα. ἔτι τοίνυν ἀκούσατε καὶ
[5, 7, 1]	κατελεύσθησαν. (ἐπεὶ δὲ ᾐσθάνετο Ξενοφῶν,	ἔδοξεν	αὐτῷ ὡς τάχιστα ξυναγαγεῖν αὐτῶν
[5, 5, 10]	αὐτοὶ ἡγοῖντο κακῶς ἐποιοῦμεν ὅσον	ἐδυνάμεθα.	(ἐρωτᾶτε δὲ αὐτοὺς ὁποίων τινῶν
[5, 8, 20]	ἄνδρα ὄντα ἀγαθὸν ἐτίμησα ὡς	ἐδυνάμην,	οὐδὲν τούτων μέμνησθε. (ἀλλὰ μὴν
[5, 2, 1]	ἐπέκειντο αὐτοῖς. (ὡς δὲ οὐκ	ἐδύναντο	ἀποτρέχειν (ἦν γὰρ ἐφ᾽ ἑνὸς
[5, 2, 1]	ἄνθρωποι. (ἐπεὶ δὲ μαχόμενοι οὐκ	ἐδύναντο	λαβεῖν τὸ χωρίον (καὶ γὰρ
[5, 5, 10]	βαρβάρους ὄντας, ἐπεὶ ἀγορὰν οἵαν	ἐδύναντο	παρεῖχον, φίλους τε ἐνομίζομεν εἶναι
[5, 2, 10]	στὰς κατὰ τὰς πύλας ὁπόσους	ἐδύνατο	κατεκώλυε τῶν ὁπλιτῶν ἔξω· πολέμιοι
[5, 2, 10]	ἐσδραμόντες ἥρπαζον ὅ τι ἕκαστος	ἐδύνατο·	ὁ δὲ Ξενοφῶν στὰς κατὰ
[5, 5, 10]	ὧν ἐτίμησαν ἡμᾶς καὶ ξένια	ἔδωκαν	τῇ στρατιᾷ, ἀντετιμῶμεν αὐτούς, καὶ
[5, 8, 10]	γάρ μοι εἰδότι ἐοικέναι ὅτι	ἔζη.	(τί οὖν; ἔφη, ἧττόν τι
[5, 4, 30]	τὰ ἔμπροσθεν πάντα, ἐστιγμένους ἀνθέμια.	(ἐζήτουν	δὲ καὶ ταῖς ἑταίραις ἃς
[5, 7, 10]	(ἀκούσαντες δὲ ταῦτα οἱ στρατιῶται	ἐθαύμασάν	τε ὅ τι εἴη καὶ
[5, 7, 10]	ὑμῖν, ἢ μάχεσθαι εἴ τις	ἐθέλει	ὑπὲρ ὑμῶν τε καὶ ἑαυτοῦ,
[5, 8, 20]	ἐῶντες αὐτούς. οἶμαι γάρ, εἰ	ἐθέλετε	σκοπεῖν, τοὺς αὐτοὺς εὑρήσετε καὶ
[5, 7, 20]	καὶ ἰδιώτην ὃν ἂν ὑμῶν	ἐθέλῃ	ἄκριτον, ἢν ὦσιν οἱ πεισόμενοι
[5, 7, 20]	ἂν ἑαυτὸν ἕληται στρατηγὸν καὶ	ἐθέλῃ	λέγειν βάλλε βάλλε, οὗτος ἔσται
[5, 7, 30]	ἀσφαλὲς εἶναι ἀνελέσθαι. τίς γὰρ	ἐθελήσει	κῆρυξ ἰέναι κήρυκας ἀπεκτονώς; ἀλλ᾽
[5, 8, 10]	καὶ μαλακιζόμενόν τινα καὶ οὐκ	ἐθέλοντα	ἀνίστασθαι ἀλλὰ προϊέμενον αὑτὸν τοῖς
[5, 6, 20]	βούλησθε κατασχεῖν, καὶ τὸν μὲν	ἐθέλοντα	ἀπιέναι οἴκαδε, τὸν δ᾽ ἐθέλοντα
[5, 6, 20]	ἐθέλοντα ἀπιέναι οἴκαδε, τὸν δ᾽	ἐθέλοντα	μένειν αὐτοῦ, πλοῖα δ᾽ ὑμῖν
[5, 4, 10]	μὲν δύο ἐκβάντες εἰς τάξιν	ἔθεντο	τὰ ὅπλα, ὁ δὲ εἷς
[5, 2, 10]	οἱ Ἕλληνες· οἱ δὲ ὁπλῖται	ἔθεντο	τὰ ὅπλα, οἱ μὲν περὶ
[5, 2, 10]	τε τῷ Ἐνυαλίῳ ἠλέλιξαν καὶ	ἔθεον	δρόμῳ οἱ ὁπλῖται, καὶ τὰ
[5, 5, 1]	ἔθυσαν, καὶ πομπὰς ἐποίησαν κατὰ	ἔθνος	ἕκαστοι τῶν Ἑλλήνων καὶ ἀγῶνας
[5, 6, 10]	τὸν Πόντον. καὶ ἐπὶ τούτοις	ἐθύετο	πρίν τινι εἰπεῖν τῶν στρατιωτῶν
[5, 6, 20]	ἔσεσθαι καὶ ἐμοί. καὶ νῦν	ἐθυόμην	περὶ αὐτοῦ τούτου, εἰ ἄμεινον
[5, 5, 1]	ἀλλ᾽ ἐπιμεῖναι κελεύσαντες ἔστε βουλεύσαιντο	ἐθύοντο.	(καὶ πολλὰ καταθυσάντων τέλος ἀπεδείξαντο
[5, 5, 1]	ταύταις πρῶτον μὲν τοῖς θεοῖς	ἔθυσαν,	καὶ πομπὰς ἐποίησαν κατὰ ἔθνος
[5, 6, 20]	νῦν ἐθυόμην περὶ αὐτοῦ τούτου,	εἰ	ἄμεινον εἴη ἄρχεσθαι λέγειν εἰς
[5, 6, 30]	στρατιάν· ὑμεῖς δὲ ξυλλέξαντες, ἔφη,	εἰ	βούλεσθε, λέγετε. ἐνταῦθα ἀποδείκνυται Τιμασίων
[5, 4, 1]	ἐπέκεινα. καὶ ἐδόκει καλέσαι ἐκείνους,	εἰ	βούλοιντο ξυμμαχίαν ποιήσασθαι· καὶ πεμφθεὶς
[5, 8, 10]	παρὰ τὸ δίκαιον, δίκην λαβεῖν.	εἰ	δ᾽ ἐπὶ τοῖς πολεμίοις ἐγένοντο,
[5, 6, 20]	ἀπελθόντας ὀνῆσαί τι τοὺς οἴκοι·	εἰ	δὲ βούλεσθε τῆς κύκλῳ χώρας
[5, 4, 1]	λοιπὸν ὑμῶν ὑπηκόους εἶναι τούτους.	(εἰ	δὲ ἡμᾶς ἀφήσετε, σκέψασθε πόθεν
[5, 6, 10]	καταλείπεσθαι ἐνθάδε, ἡμεῖς ἂν πλέοιμεν·	εἰ	δὲ μέλλοιμεν οἱ μὲν καταλείψεσθαι
[5, 7, 20]	ἀποπλέων οὐ δοὺς ὑμῖν δίκην·	εἰ	δὲ μὴ ἀδικεῖ, φεύγει ἐκ
[5, 7, 30]	ἔργα, σκοπεῖτε παῦλάν τινα αὐτῶν·	εἰ	δὲ μή, πρὸς Διὸς πῶς
[5, 6, 1]	πολλά μοι καὶ ἀγαθὰ γένοιτο·	εἰ	δὲ μή, τἀναντία. αὐτὴ γὰρ
[5, 6, 10]	σᾐζεσθαι καὶ τὰ ἐπιτήδεια ἔχειν·	εἰ	δέ που ἥττους τῶν πολεμίων
[5, 5, 10]	πείθοντας. (ταῦτ᾽ οὖν οὐκ ἀξιοῦμεν·	εἰ	δὲ ταῦτα ποιήσετε, ἀνάγκη ἡμῖν
[5, 7, 10]	ἀρκεῖ περὶ τούτων τὰ εἰρημένα·	εἰ	δέ τις ὑμῶν ἢ αὐτὸς
[5, 8, 10]	ἁρπάζειν ἤθελον καὶ ὑμῶν πλεονεκτεῖν.	εἰ	δὲ τοῦτο πάντες ἐποιοῦμεν, ἅπαντες
[5, 8, 20]	ἀπηχθόμην, μέμνησθε καὶ οὐ σιωπᾶτε,	εἰ	δέ τῳ ἢ χειμῶνα ἐπεκούρησα
[5, 8, 10]	καίουσι καὶ τέμνουσιν ἐπ᾽ ἀγαθῷ·	(εἰ	δὲ ὕβρει νομίζετέ με ταῦτα
[5, 8, 20]	καὶ ἐξῆν ὑμῖν ἐπικουρεῖν αὐτοῖς,	εἰ	ἐβούλεσθε· ἀλλὰ μὰ Δία οὔτε
[5, 8, 20]	ὑβρίζειν ἐῶντες αὐτούς. οἶμαι γάρ,	εἰ	ἐθέλετε σκοπεῖν, τοὺς αὐτοὺς εὑρήσετε
[5, 1, 10]	καὶ ταῦτα. (ἐννοήσατε δ᾽ ἔφη,	εἰ	εἰκὸς καὶ τρέφειν ἀπὸ κοινοῦ
[5, 8, 1]	πολλῶν ἀπαγορευόντων, πολεμίων δὲ ἑπομένων,	εἰ	ἐν τοιούτῳ καιρῷ ὕβριζον, ὁμολογῶ
[5, 6, 20]	περὶ στρατηγίας Ξενοφῶντι ἐμάχετο, ἔφη,	εἰ	ἐξέλθοιεν ἐκ τοῦ Πόντου, ἔσεσθαι
[5, 7, 10]	τῇ στρατιᾷ ἀρχόμενον πρᾶγμα· ὃ	εἰ	ἔπεισι καὶ ἔσται οἷον ὑποδείκνυσιν,
[5, 7, 10]	οὐδενὶ ἡμῶν εἰπών. (διενενόητο δέ,	εἰ	λάβοι τόδε τὸ χωρίον, εἰς
[5, 6, 30]	ἠνείχοντο, ἀλλ᾽ ἠπείλουν αὐτῷ ὅτι	εἰ	λήψονται ἀποδιδράσκοντα, τὴν δίκην ἐπιθήσοιεν.
[5, 7, 20]	σκέψασθε. Ζήλαρχος μὲν ὁ ἀγορανόμος	εἰ	μὲν ἀδικεῖ ὑμᾶς, οἴχεται ἀποπλέων
[5, 8, 10]	(ἁπλοῦς μοι, ἔφη, ὁ λόγος·	εἰ	μὲν ἐπ᾽ ἀγαθῷ ἐκόλασά τινα,
[5, 6, 30]	οὐ πείσας ὑμᾶς. ~ἐγὼ δὲ	εἰ	μὲν ἑώρων ἀποροῦντας ὑμᾶς, τοῦτ᾽
[5, 1, 10]	πολέμιοι. ἔτι τοίνυν τάδε ὁρᾶτε.	~εἰ	μὲν ἠπιστάμεθα σαφῶς ὅτι ἥξει
[5, 6, 10]	ὑμεῖς ξυμβουλεύετε· οὕτω δὲ ἔχει·	εἰ	μὲν μέλλει πλοῖα ἔσεσθαι ἱκανὰ
[5, 6, 1]	ξυμβουλεύειν ἐκέλευον, ἐπευξάμενος εἶπεν ὧδε.	(εἰ	μὲν ξυμβουλεύοιμι ἃ βέλτιστά μοι
[5, 7, 30]	ἡμεῖς Κερασουντίων θάψαι αὐτοὺς ἐδεήθημεν.	(εἰ	μὲν οὖν ταῦτα καλῶς ἔχει,
[5, 8, 20]	(ἀλλὰ γάρ, ἔφη, θαυμάζω ὅτι	εἰ	μέν τινι ὑμῶν ἀπηχθόμην, μέμνησθε
[5, 7, 30]	ἐρυμνὰ ὑπερδέξια πειρᾶται ἔχων σκηνοῦν.	(εἰ	μέντοι ὑμῖν δοκεῖ θηρίων ἀλλὰ
[5, 6, 10]	Ἡρακλεωτῶν καὶ Σινωπέων λέγουσιν ὅτι	εἰ	μὴ ἐκποριοῦσι τῇ στρατιᾷ μισθὸν
[5, 1, 1]	ἱκανὴ οὔτε ὅτου ὠνησόμεθα εὐπορία	εἰ	μὴ ὀλίγοις τισίν· ἡ δὲ
[5, 2, 1]	ἀπῇσαν· καὶ οὐδὲν ἦν λαμβάνειν	εἰ	μὴ ὗς ἢ βοῦς ἢ
[5, 2, 20]	Ξενοφῶν καὶ οἱ λοχαγοὶ ἐσκόπουν	εἰ	οἷόν τε εἴη τὴν ἄκραν
[5, 8, 1]	τούτων οὐδὲν ἔφησεν, ἐπήρετο αὐτὸν	εἰ	ὁπλιτεύοι. οὐκ ἔφη· πάλιν εἰ
[5, 1, 10]	δὲ ἐγὼ πλοῖα πολλάκις παραπλέοντα·	εἰ	οὖν αἰτησάμενοι παρὰ Τραπεζουντίων μακρὰ
[5, 4, 1]	οὓς ἀκούομεν ὑμῖν πολεμίους εἶναι.	(εἰ	οὖν βούλεσθε, ἔξεστιν ὑμῖν ἡμᾶς
[5, 7, 20]	τις ὥσπερ κυσὶν ἡμῖν ἐμπεπτώκοι.	εἰ	οὖν ταῦτα τοιαῦτα ἔσται, θεάσασθε
[5, 8, 1]	εἰ ὁπλιτεύοι. οὐκ ἔφη· πάλιν	εἰ	πελτάζοι. οὐδὲ τοῦτ᾽ ἔφη, ἀλλ᾽
[5, 6, 10]	ἄβατος· ~ἐφ᾽ ὃν ἔλθοιτε ἄν,	εἰ	τὸν Ἅλυν διαβαίητε. ἐγὼ μὲν
[5, 6, 1]	ταῦτα δὲ καὶ δείξαιμι ἄν,	εἴ	μοί τινα βούλοισθε ξυμπέμψαι. (ἔπειτα
[5, 7, 30]	καταστῆσαι· εἶναι δὲ δίκας καὶ	εἴ	τι ἄλλο τις ἠδίκητο ἐξ
[5, 5, 10]	δέ, οὓς ὑμετέρους φατὲ εἶναι,	εἴ	τι αὐτῶν εἰλήφαμεν, αὐτοὶ αἴτιοί
[5, 1, 10]	στρατόπεδον. καὶ τὰ μὲν ἀγώγιμα	εἴ	τι ἦγον ἐξαιρούμενοι φύλακας καθίστασαν,
[5, 7, 10]	ξύσκηνοι αὐτοῦ παραπλέοντες, καὶ ἐνθέμενος	εἴ	τι λάβοι, ἀποπλέων οἴχεσθαι ἔξω
[5, 4, 1]	ἡμᾶς λαβεῖν ξυμμάχους καὶ τιμωρήσασθαι	εἴ	τί ποτε ὑμᾶς οὗτοι ἠδίκησαν,
[5, 8, 10]	οὖν νῦν ἔξεστιν αὐτοῖς σωθεῖσιν,	εἴ	τι ὑπ᾽ ἐμοῦ ἔπαθον παρὰ
[5, 8, 20]	καλῶς τι ποιοῦντα ἐπῄνεσα οὐδ᾽	εἴ	τινα ἄνδρα ὄντα ἀγαθὸν ἐτίμησα
[5, 8, 20]	τούτων δὲ οὐδεὶς μέμνηται, οὐδ᾽	εἴ	τινα καλῶς τι ποιοῦντα ἐπῄνεσα
[5, 5, 10]	τῇ στρατιᾷ, ἀντετιμῶμεν αὐτούς, καὶ	εἴ	τις αὐτοῖς φίλος ἦν τῶν
[5, 7, 10]	δύναται ἐν ὑμῖν, ἢ μάχεσθαι	εἴ	τις ἐθέλει ὑπὲρ ὑμῶν τε
[5, 3, 1]	τῶν πολεμίων καὶ χιόνος καὶ	εἴ	τις νόσῳ. (ἐνταῦθα καὶ διαλαμβάνουσι
[5, 7, 10]	αὐτῶν ἐγὼ κωλύω ἢ λέγειν	εἴ	τίς τι ἀγαθὸν δύναται ἐν
[5, 8, 1]	αὐτὸν καὶ ἤρετο· ἦ σὺ	εἶ	ὁ τὸν κάμνοντα ἀγαγών; ναὶ
[5, 2, 10]	ἅπαντας τοὺς πελταστάς, καὶ οὐδένα	εἴα	ἀκροβολίζεσθαι. (ἐπεὶ δ᾽ ἧκον οἱ
[5, 1, 1]	ἀπειροτέρων ἐγχειρῇ ποι, ξυμβουλεύωμεν πειρώμενοι	εἰδέναι	τὴν δύναμιν ἐφ᾽ οὓς ἂν
[5, 7, 20]	(οἱ δ᾽ αὖ Κερασούντιοι ὡς	εἶδον	ὁρμῶντας καθ᾽ αὑτούς, σαφῶς νομίζοντες
[5, 4, 10]	τινάς, καὶ ἐδίωκον μέχρι οὗ	εἶδον	τοὺς Ἕλληνας βοηθοῦντας· (εἶτα δὲ
[5, 8, 10]	ἀληθῆ λέγεις· ἔδοξας γάρ μοι	εἰδότι	ἐοικέναι ὅτι ἔζη. (τί οὖν;
[5, 7, 20]	ἐν ταῖς χερσίν. ἐπεὶ δὲ	εἰδότι	τινὶ ἐπέτυχον, λέγει μοι ὅτι
[5, 1, 1]	κἂν βοηθῆσαί τισι καιρὸς ᾖ,	εἰδῶμεν	ὅποι δεήσει βοηθεῖν, καὶ ἐάν
[5, 1, 1]	ὅποι, ἵνα καὶ τὸ πλῆθος	εἰδῶμεν	τῶν ἐξιόντων καὶ τῶν μενόντων
[5, 6, 20]	τὴν μισθοφοράν. ταῦτα δὲ ἔλεγεν	εἰδὼς	ἃ Τιμασίωνι οἱ Ἡρακλεῶται καὶ
[5, 6, 30]	καὶ ἐπεχείρει λέγειν ὡς δίκαιον	εἴη	ἀπιέναι τὸν βουλόμενον. οἱ δὲ
[5, 6, 20]	περὶ αὐτοῦ τούτου, εἰ ἄμεινον	εἴη	ἄρχεσθαι λέγειν εἰς ὑμᾶς καὶ
[5, 8, 1]	τοσοῦτον ἐγίγνωσκον ὅτι εἷς ἡμῶν	εἴη·	ἠνάγκασα δὲ σὲ τοῦτον ἄγειν,
[5, 6, 20]	οἱ Ἀχαιοὶ ἔλεγον ὡς δεινὸν	εἴη	ἰδίᾳ μὲν Ξενοφῶντα πείθειν τε
[5, 7, 10]	ὁ λοχαγὸς ὅτι καὶ μικρὸν	εἴη	καὶ ἀφύλακτον διὰ τὸ φίλιον
[5, 7, 10]	στρατιῶται ἐθαύμασάν τε ὅ τι	εἴη	καὶ λέγειν ἐκέλευον. ἐκ τούτου
[5, 6, 30]	οἱ Ἡρακλεῶται ὅτι ἐκπλεῖν δεδογμένον	εἴη	καὶ Ξενοφῶν αὐτὸς ἐπεψηφικὼς εἴη,
[5, 2, 1]	σὺν τοῖς λοχαγοῖς ἐσκοπεῖτο πότερον	εἴη	κρεῖττον ἀπαγαγεῖν καὶ τοὺς διαβεβηκότας
[5, 6, 30]	εἴη καὶ Ξενοφῶν αὐτὸς ἐπεψηφικὼς	εἴη,	τὰ μὲν πλοῖα πέμπουσι, τὰ
[5, 2, 20]	λοχαγοὶ ἐσκόπουν εἰ οἷόν τε	εἴη	τὴν ἄκραν λαβεῖν· ἦν γὰρ
[5, 1, 10]	ἐξαιρούμενοι φύλακας καθίστασαν, ὅπως σῷα	εἴη,	τοῖς δὲ πλοίοις ἐχρήσαντο εἰς
[5, 3, 10]	μικρὸς μεγάλῳ τῷ ἐν Ἐφέσῳ	εἴκασται,	καὶ τὸ ξόανον ἔοικεν ὡς
[5, 1, 10]	ταῦτα. (ἐννοήσατε δ᾽ ἔφη, εἰ	εἰκὸς	καὶ τρέφειν ἀπὸ κοινοῦ οὓς
[5, 5, 1]	ἄχρι εἰς Κοτύωρα σταθμοὶ ἑκατὸν	εἴκοσι	δύο, παρασάγγαι ἑξακόσιοι καὶ εἴκοσι,
[5, 8, 1]	τῶν γαυλικῶν χρημάτων τὸ μείωμα	εἴκοσι	μνᾶς, Σοφαίνετος δέ, ὅτι αἱρεθεὶς
[5, 3, 10]	Λακεδαίμονος εἰς Ὀλυμπίαν πορεύονται ὡς	εἴκοσι	στάδιοι ἀπὸ τοῦ ἐν Ὀλυμπίᾳ
[5, 5, 1]	εἴκοσι δύο, παρασάγγαι ἑξακόσιοι καὶ	εἴκοσι,	στάδιοι μύριοι καὶ ὀκτακισχίλιοι καὶ
[5, 5, 10]	φατὲ εἶναι, εἴ τι αὐτῶν	εἰλήφαμεν,	αὐτοὶ αἴτιοί εἰσιν· οὐ γὰρ
[5, 2, 10]	μόνον ἀνέβη, καὶ ἄλλος ἄλλον	εἷλκε,	καὶ ἄλλος ἀνεβεβήκει, καὶ ἡλώκει
[5, 6, 1]	λεκτέα ἃ γιγνώσκω· (ἔμπειρος γάρ	εἰμι	καὶ τῆς χώρας τῆς Παφλαγόνων
[5, 8, 10]	μᾶλλον ἢ τότε καὶ θρασύτερός	εἰμι	νῦν ἢ τότε καὶ οἶνον
[5, 7, 10]	αἱρουμένων ὑμῶν ἐγώ τινι ἐμποδών	εἰμι;	παρίημι, ἀρχέτω· μόνον ἀγαθόν τι
[5, 6, 20]	πολλὰ χρήματα λήψεσθε. ἔμπειρος δέ	εἰμι	τῆς Αἰολίδος καὶ τῆς Φρυγίας
[5, 6, 20]	εἰς τὴν Τρῳάδα, ἔνθεν καί	εἰμι	φυγάς, καὶ ὑπάρξει ὑμῖν ἡ
[5, 7, 30]	Ἑλλήνων εἰς Κερασοῦντα μὴ ἀσφαλὲς	εἶναι,	ἂν μὴ σὺν ἰσχύι ἀφικνῆσθε·
[5, 7, 30]	μηδὲ ξὺν κηρυκείῳ ἔτι ἀσφαλὲς	εἶναι	ἀνελέσθαι. τίς γὰρ ἐθελήσει κῆρυξ
[5, 2, 1]	γὰρ τὸ μὲν ἀπαγαγεῖν οὐκ	εἶναι	ἄνευ πολλῶν νεκρῶν, ἑλεῖν δ᾽
[5, 6, 1]	αὐτοὶ οἱ βάρβαροι νομίζουσι κρείττω	εἶναι	ἁπάσης τῆς βασιλέως ἱππείας. καὶ
[5, 2, 20]	ἄλλως δὲ πάνυ χαλεπὸν ἐδόκει	εἶναι	ἀπελθεῖν· σκοπουμένοις δὲ αὐτοῖς ἔδοξε
[5, 7, 30]	στρατηγοὺς εἰς δίκας πάντας καταστῆσαι·	εἶναι	δὲ δίκας καὶ εἴ τι
[5, 6, 1]	γὰρ ἡ ἱερὰ ξυμβουλὴ λεγομένη	εἶναι	δοκεῖ μοι παρεῖναι· νῦν γὰρ
[5, 6, 1]	μὲν ξυμβουλεύοιμι ἃ βέλτιστά μοι	(εἶναι)	δοκεῖ, πολλά μοι καὶ ἀγαθὰ
[5, 1, 1]	δοκεῖ δεῖν περὶ τὸ στρατόπεδον	εἶναι·	ἐὰν οὖν κατὰ μέρος (μερισθέντες)
[5, 2, 1]	τῶν χωρίων τοῖς Δρίλαις ἁλώσιμα	εἶναι	ἐδόκει ἐμπιμπράντες ἀπῇσαν· καὶ οὐδὲν
[5, 4, 1]	ἡμᾶς οὓς ἀκούομεν ὑμῖν πολεμίους	εἶναι.	(εἰ οὖν βούλεσθε, ἔξεστιν ὑμῖν
[5, 5, 10]	(Κοτυωρίτας δέ, οὓς ὑμετέρους φατὲ	εἶναι,	εἴ τι αὐτῶν εἰλήφαμεν, αὐτοὶ
[5, 6, 20]	βουλομένῳ ἀπιέναι οἴκαδε. γελοῖον δὲ	εἶναι	ἐν τῇ Ἑλλάδι οὔσης χώρας
[5, 7, 10]	ἀφύλακτον διὰ τὸ φίλιον νομίζειν	εἶναι,	ἔρχεται ἐπ᾽ αὐτοὺς τῆς νυκτὸς
[5, 6, 20]	μὲν μέγιστον, τὰ ἱερὰ καλὰ	εἶναι·	ᾔδει γὰρ καὶ ἐμὲ οὐκ
[5, 1, 1]	ἐκπορεύσονταί τινες. οἴομαι οὖν βέλτιστον	εἶναι	ἡμῖν εἰπεῖν τὸν μέλλοντα ἐξιέναι,
[5, 5, 10]	ἐδύναντο παρεῖχον, φίλους τε ἐνομίζομεν	εἶναι	καὶ βίᾳ οὐδὲν ἐλαμβάνομεν τῶν
[5, 3, 1]	ἦν λαμβάνειν ἔτι, ἐδόκει ἀπιτέον	εἶναι.	καὶ εἰς μὲν τὰ πλοῖα
[5, 6, 30]	δοκεῖτε ἄν μοι καὶ ἔντιμοι	εἶναι	καὶ ἔχειν τὰ ἐπιτήδεια· ἐν
[5, 4, 10]	ἀεὶ τοῦτ᾽ ἔχοντες ἐδόκουν ἐγκρατεῖς	εἶναι	καὶ πάντων Μοσσυνοίκων, καὶ ἔφασαν
[5, 6, 1]	καλῶς δέχεσθαι τῷ εὔνους τε	εἶναι	καὶ τὰ κάλλιστα ξυμβουλεύειν. (ἀναστὰς
[5, 4, 20]	τῶν βαρβάρων δόξητε κρείττους αὐτῶν	εἶναι	καὶ τοῖς πολεμίοις δηλώσητε ὅτι
[5, 6, 10]	ἤκουσαν, τοῖς μὲν ἐδόκει βέλτιστον	εἶναι	καταμεῖναι, τοῖς δὲ πολλοῖς οὔ.
[5, 5, 10]	πολεμίους ἐκτησάμεθα διὰ τὸ ἀνάγκην	εἶναι	λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια, ἐπεὶ ἀγορὰν
[5, 5, 1]	προηγόρει δὲ Ἑκατώνυμος δεινὸς νομιζόμενος	εἶναι	λέγειν· (ἔπεμψεν ἡμᾶς, ὦ ἄνδρες
[5, 6, 10]	μὲν οὖν οὐ χαλεπὴν ὑμῖν	εἶναι	νομίζω τὴν πορείαν ἀλλὰ παντάπασιν
[5, 4, 20]	ἡμῖν τάξεως καὶ ἱκανοὶ ἡγησάμενοι	εἶναι	ξὺν τοῖς βαρβάροις ταὐτὰ πράττειν
[5, 5, 10]	παρ᾽ ὑμῶν ἁρμοστὴν τούτων αἴτιον	εἶναι.	~ὃ δὲ λέγεις βίᾳ παρελθόντας
[5, 6, 1]	δέοι πορεύεσθαι, χρήσιμοι ἂν ἐδόκουν	εἶναι	οἱ Σινωπεῖς· ἔμπειροι γὰρ ἦσαν
[5, 8, 1]	ὁμολογῶ καὶ τῶν ὄνων ὑβριστότερος	εἶναι,	οἷς φασιν ὑπὸ τῆς ὕβρεως
[5, 6, 1]	στέλλησθε, ὑμᾶς δεήσει τοὺς μαχομένους	εἶναι.	ὅμως δὲ λεκτέα ἃ γιγνώσκω·
[5, 6, 30]	ἀπολιπὼν ληφθῇ πρὶν ἐν ἀσφαλεῖ	εἶναι	πᾶν τὸ στράτευμα, κρίνεσθαι αὐτὸν
[5, 2, 10]	οἱ ἀξιοῦντες τούτων μὴ χείρους	εἶναι	πάντες παρατεταγμένοι ἦσαν, καὶ ἀλλήλους
[5, 6, 30]	μεταμέλοι αὐτοῖς, καὶ δοκοίη κράτιστον	εἶναι	πλεῖν εἰς Φᾶσιν, ἐπεὶ πλοῖα
[5, 6, 1]	μόνοι γὰρ ἂν ἐδόκουν ἱκανοὶ	εἶναι	πλοῖα παρασχεῖν ἀρκοῦντα τῇ στρατιᾷ.
[5, 1, 1]	ὅσα μοι οὖν δοκεῖ καιρὸς	εἶναι	ποιεῖν ἐν τῇ μονῇ, ταῦτα
[5, 4, 30]	τὸ μῆκος καὶ τὸ πλάτος	εἶναι,	ποικίλους δὲ τὰ νῶτα καὶ
[5, 6, 30]	ἀπὸ νουμηνίας, καλόν μοι δοκεῖ	εἶναι	σῳζομένους ἔνθα βουλόμεθα μισθὸν τῆς
[5, 6, 20]	τὰ μὲν διὰ τὸ ἐκεῖθεν	εἶναι,	τὰ δὲ διὰ τὸ ξυνεστρατεῦσθαι
[5, 7, 30]	δοκεῖ θηρίων ἀλλὰ μὴ ἀνθρώπων	εἶναι	τὰ τοιαῦτα ἔργα, σκοπεῖτε παῦλάν
[5, 1, 10]	τὰς ὁδοὺς ἃς δυσπόρους ἀκούομεν	εἶναι	ταῖς παρὰ θάλατταν οἰκούσαις πόλεσιν
[5, 2, 20]	δὲ αὐτοῖς ἔδοξε παντάπασιν ἀνάλωτον	εἶναι	τὸ χωρίον. (ἐνταῦθα παρεσκευάζοντο τὴν
[5, 6, 1]	ὅτι ἐξὸν τοῖς βαρβάροις φίλους	εἶναι	τοὺς Ἕλληνας αἱρήσονται. ἐπεὶ δὲ
[5, 7, 30]	οἶδ᾽ ὅτι πονηροὺς ἂν φαίημεν	εἶναι	τοὺς τὰ τοιαῦτα ποιοῦντας. (ἐκ
[5, 4, 1]	καὶ τὸ λοιπὸν ὑμῶν ὑπηκόους	εἶναι	τούτους. (εἰ δὲ ἡμᾶς ἀφήσετε,
[5, 4, 20]	ὃς ἄκρατος μὲν ὀξὺς ἐφαίνετο	εἶναι	ὑπὸ τῆς αὐστηρότητος, κερασθεὶς δὲ
[5, 6, 10]	δύναμις παρεσκευάσθη, καλὸν αὐτῷ ἐδόκει	εἶναι	χώραν καὶ δύναμιν τῇ Ἑλλάδι
[5, 4, 10]	ἐπὶ χωρίον ὃ ἐδόκει ἐπιμαχώτατον	εἶναι.	(ᾠκεῖτο δὲ τοῦτο πρὸ τῆς
[5, 8, 10]	ὅτι ζῇ ἁνήρ, σὺ δ᾽	εἶπας·	ὁπόσα γε βούλεται· ὡς ἔγωγε
[5, 6, 10]	ἐπειδὰν ἔλθῃ τὰ πλοῖα, τότε	εἰπεῖν	ἐξαίφνης τῇ στρατιᾷ· ~ἄνδρες, νῦν
[5, 6, 20]	ἠναγκάσθη ὁ Ξενοφῶν ἀναστῆναι καὶ	εἰπεῖν	τάδε. (ἐγώ, ὦ ἄνδρες, θύομαι
[5, 1, 1]	οἴομαι οὖν βέλτιστον εἶναι ἡμῖν	εἰπεῖν	τὸν μέλλοντα ἐξιέναι, φράζειν δὲ
[5, 8, 1]	ἐποιοῦντο. (καὶ ὁ Ξενοφῶν ἐκέλευσεν	εἰπεῖν	τὸν πρῶτον λέξαντα ποῦ καὶ
[5, 6, 10]	ἐπὶ τούτοις ἐθύετο πρίν τινι	εἰπεῖν	τῶν στρατιωτῶν Σιλανὸν παρακαλέσας τὸν
[5, 8, 1]	χιὼν πλείστη ἦν. (ὁ δὲ	εἶπεν·	ἀλλὰ μὴν χειμῶνός γε ὄντος
[5, 4, 10]	(Ξενοφῶν δὲ ξυγκαλέσας τοὺς Ἕλληνας	εἶπεν·	ἄνδρες στρατιῶται, μηδὲν ἀθυμήσητε ἕνεκα
[5, 5, 10]	ἀναστὰς Ξενοφῶν ὑπὲρ τῶν στρατιωτῶν	εἶπεν·	ἡμεῖς δέ, ὦ ἄνδρες Σινωπεῖς,
[5, 5, 20]	εἰρημένοις, παρελθὼν δ᾽ αὐτῶν ἄλλος	εἶπεν	ὅτι οὐ πόλεμον ποιησόμενοι ἥκοιεν
[5, 6, 10]	πορείαν ποιεῖσθαι. (μετὰ ταῦτα Ξενοφῶν	εἶπεν·	ὦ Σινωπεῖς, οἱ μὲν ἄνδρες
[5, 6, 1]	ἐπεὶ δὲ ξυμβουλεύειν ἐκέλευον, ἐπευξάμενος	εἶπεν	ὧδε. (εἰ μὲν ξυμβουλεύοιμι ἃ
[5, 1, 1]	ἔπειτα δὲ Χειρίσοφος ἀνέστη καὶ	εἶπεν	ὧδε. (φίλος μοί ἐστιν, ὦ
[5, 6, 1]	πρῶτον μὲν ἀπελογήσατο περὶ οὗ	εἶπεν	ὡς τὸν Παφλαγόνα φίλον ποιήσοιντο,
[5, 1, 1]	τὰ ἡμᾶς ἄξοντα· ὑμεῖς δὲ	εἴπερ	πλεῖν βούλεσθε, περιμένετε ἔστ᾽ ἂν
[5, 6, 1]	ὡς τοῖς Ἕλλησι πολεμησόντων σφῶν	εἴποι,	ἀλλ᾽ ὅτι ἐξὸν τοῖς βαρβάροις
[5, 6, 30]	ἀπεκρίνατο ὅτι οὐδὲν ἂν τούτων	εἴποι	εἰς τὴν στρατιάν· ὑμεῖς δὲ
[5, 4, 10]	περὶ τῆς διόδου; ~οἱ δὲ	εἶπον	ὅτι ἱκανοί ἐσμεν εἰς τὴν
[5, 4, 1]	πορεύσονται τῆς χώρας. οἱ δὲ	εἶπον	ὅτι οὐ διήσοιεν· ἐπίστευον γὰρ
[5, 4, 10]	ἀλλὰ κοινὸν ὂν καταλαβόντας πλεονεκτεῖν.	(εἵποντο	δ᾽ αὐτοῖς καὶ τῶν Ἑλλήνων
[5, 4, 20]	καὶ οἱ μὲν πελτασταὶ εὐθὺς	εἵποντο	διώκοντες ἄνω πρὸς τὴν πόλιν,
[5, 4, 20]	οἱ δὲ ὁπλῖται ἐν τάξει	εἵποντο.	(ἐπεὶ δὲ ἄνω ἦσαν πρὸς
[5, 7, 10]	νυκτὸς ὡς πορθήσων, οὐδενὶ ἡμῶν	εἰπών.	(διενενόητο δέ, εἰ λάβοι τόδε
[5, 7, 10]	μὲν ἀρκεῖ περὶ τούτων τὰ	εἰρημένα·	εἰ δέ τις ὑμῶν ἢ
[5, 5, 20]	ξυμπρέσβεις τῷ Ἑκατωνύμῳ χαλεπαίνοντες τοῖς	εἰρημένοις,	παρελθὼν δ᾽ αὐτῶν ἄλλος εἶπεν
[5, 7, 20]	τινες πρὸς ὑμᾶς ἴωσι πρέσβεις	εἰρήνης	δεόμενοι ἢ ἄλλου τινός, κατακτείναντες
[5, 4, 1]	ἐπὶ τοῖς Μοσσυνοίκων ὁρίοις, πέμπουσιν	εἰς	αὐτοὺς Τιμησίθεον τὸν Τραπεζούντιον πρόξενον
[5, 5, 10]	ἀγορὰν μὴ ἔχωμεν, ἄν τε	εἰς	βάρβαρον γῆν ἄν τε εἰς
[5, 3, 1]	Ἀγησιλάῳ ἐκ τῆς Ἀσίας τὴν	εἰς	Βοιωτοὺς ὁδόν, καταλείπει παρὰ Μεγαβύζῳ
[5, 6, 20]	μονῆς (μὴ κοινούμενον τῇ στρατιᾷ)	εἰς	δὲ τὸ κοινὸν μηδὲν ἀγορεύειν
[5, 2, 1]	ἦγον· φίλοι γὰρ αὐτοῖς ἦσαν·	εἰς	δὲ τοὺς Δρίλας προθύμως ἦγον,
[5, 7, 30]	ἐπὶ θανάτῳ· τοὺς δὲ στρατηγοὺς	εἰς	δίκας πάντας καταστῆσαι· εἶναι δὲ
[5, 2, 1]	Ξενοφῶν ἡγεμόνας τῶν Τραπεζουντίων ἐξάγει	εἰς	Δρίλας τὸ ἥμισυ τοῦ στρατεύματος,
[5, 5, 10]	εἰς βάρβαρον γῆν ἄν τε	εἰς	Ἑλληνίδα, οὐχ ὕβρει ἀλλὰ ἀνάγκῃ
[5, 6, 10]	Σινώπην παραπλεῦσαι, ἐκ Σινώπης δὲ	εἰς	Ἡράκλειαν· ἐξ Ἡρακλείας δὲ οὔτε
[5, 7, 10]	συχνούς, οἱ δέ τινες καὶ	εἰς	Κερασοῦντα αὐτῶν ἀποχωροῦσι. (ταῦτα δ᾽
[5, 7, 30]	ὑμῖν μόνοις μὲν τῶν Ἑλλήνων	εἰς	Κερασοῦντα μὴ ἀσφαλὲς εἶναι, ἂν
[5, 3, 1]	ὡδοποιημένη ἦν. (καὶ ἀφικνοῦνται πορευόμενοι	εἰς	Κερασοῦντα τριταῖοι πόλιν Ἑλληνίδα ἐπὶ
[5, 5, 1]	φιλίας πορευόμενοι δύο ἡμέρας ἀφίκοντο	εἰς	Κοτύωρα πόλιν Ἑλληνίδα, Σινωπέων ἄποικον,
[5, 5, 1]	τῆς ἐν Βαβυλῶνι μάχης ἄχρι	εἰς	Κοτύωρα σταθμοὶ ἑκατὸν εἴκοσι δύο,
[5, 3, 1]	ἔτι, ἐδόκει ἀπιτέον εἶναι. καὶ	εἰς	μὲν τὰ πλοῖα τούς τε
[5, 7, 10]	εἰ λάβοι τόδε τὸ χωρίον,	εἰς	μὲν τὸ στράτευμα μηκέτι ἐλθεῖν,
[5, 3, 1]	παρὰ τὴν Ὀλυμπίαν ἀφικνεῖται Μεγάβυζος	εἰς	Ὀλυμπίαν θεωρήσων καὶ ἀποδίδωσι τὴν
[5, 3, 10]	ἡ χώρα ᾗ ἐκ Λακεδαίμονος	εἰς	Ὀλυμπίαν πορεύονται ὡς εἴκοσι στάδιοι
[5, 1, 10]	εἴη, τοῖς δὲ πλοίοις ἐχρήσαντο	εἰς	παραγωγήν. (ἐν ᾧ δὲ ταῦτα
[5, 7, 10]	στράτευμα μηκέτι ἐλθεῖν, εἰσβὰς δὲ	εἰς	πλοῖον ἐν ᾧ ἐτύγχανον οἱ
[5, 6, 10]	δὲ πλέητε, ἔστιν ἐνθένδε μὲν	εἰς	Σινώπην παραπλεῦσαι, ἐκ Σινώπης δὲ
[5, 6, 10]	δὲ πλεύσεσθαι, οὐκ ἂν ἐμβαίημεν	εἰς	τὰ πλοῖα. (γιγνώσκομεν γὰρ ὅτι
[5, 4, 10]	ὧν οἱ μὲν δύο ἐκβάντες	εἰς	τάξιν ἔθεντο τὰ ὅπλα, ὁ
[5, 5, 10]	πολεμίοις μάχεσθαι. (καὶ νῦν ἐπεὶ	εἰς	τὰς Ἑλληνίδας πόλεις ἤλθομεν, ἐν
[5, 5, 20]	σκηνοῦν, ἡμεῖς ἠξιοῦμεν τοὺς κάμνοντας	εἰς	τὰς στέγας δέξασθαι· ἐπεὶ δὲ
[5, 2, 10]	καὶ κατακλείουσι τοὺς πολεμίους πάλιν	εἰς	τὴν ἄκραν. (καὶ τὰ μὲν
[5, 2, 20]	ἦν κατὰ τὰς πύλας τὰς	εἰς	τὴν ἄκραν φερούσας. καὶ γὰρ
[5, 2, 20]	τὰς ἔνθεν καὶ ἔνθεν τῆς	εἰς	τὴν ἄκραν φερούσης ὁδοῦ· (ὥστε
[5, 6, 10]	ὁ Σιλανὸς ἐβούλετο ὅτι τάχιστα	εἰς	τὴν Ἑλλάδα ἀφικέσθαι· οὓς γὰρ
[5, 6, 30]	οὖν μοι ἅπερ ὑμῖν, ἐκπορεύεσθαι	εἰς	τὴν Ἑλλάδα, καὶ ἐάν τις
[5, 7, 1]	καὶ ὅτι ἐὰν μέν τις	εἰς	τὴν Ἑλλάδα μέλλῃ ἰέναι, πρὸς
[5, 1, 1]	καὶ ἐκταθεὶς ὥσπερ Ὀδυσσεὺς ἀφικέσθαι	εἰς	τὴν Ἑλλάδα. (ταῦτα ἀκούσαντες οἱ
[5, 7, 1]	πνέῃ, ὡς καλοὶ πλοῖ εἰσιν	εἰς	τὴν Ἑλλάδα. τοῦτ᾽ οὖν ἔστιν
[5, 7, 1]	βορέας μὲν ἔξω τοῦ Πόντου	εἰς	τὴν Ἑλλάδα φέρει, νότος δὲ
[5, 3, 10]	ἵππους, ὥστε καὶ τὰ τῶν	εἰς	τὴν ἑορτὴν ἰόντων ὑποζύγια εὐωχεῖσθαι.
[5, 3, 10]	δέ. ~καὶ γὰρ θήραν ἐποιοῦντο	εἰς	τὴν ἑορτὴν οἵ τε Ξενοφῶντος
[5, 4, 30]	μεῖον· ἀναβοώντων δὲ ἀλλήλων ξυνήκουον	εἰς	τὴν ἑτέραν ἐκ τῆς ἑτέρας
[5, 7, 1]	καὶ τοὺς ἀγορανόμους· (ὅσοι μὴ	εἰς	τὴν θάλατταν κατέφυγον κατελεύσθησαν. (ἐπεὶ
[5, 7, 20]	ἵεσθαι, φεύγουσι δρόμῳ καὶ ἐμπίπτουσιν	εἰς	τὴν θάλατταν. ξυνεισέπεσον δὲ καὶ
[5, 6, 30]	ὅτι οὐδὲν ἂν τούτων εἴποι	εἰς	τὴν στρατιάν· ὑμεῖς δὲ ξυλλέξαντες,
[5, 6, 20]	τοῦ μηνός· καὶ ἄξω ὑμᾶς	εἰς	τὴν Τρῳάδα, ἔνθεν καί εἰμι
[5, 2, 1]	ἡ κατάβασις ἐκ τοῦ χωρίου	εἰς	τὴν χαράδραν) πέμπουσι πρὸς Ξενοφῶντα·
[5, 7, 1]	εἰς Φᾶσιν· καὶ δὴ ἀποβαίνομεν	εἰς	τὴν χώραν· γνώσεσθε δήπου ὅτι
[5, 4, 10]	δὲ εἶπον ὅτι ἱκανοί ἐσμεν	εἰς	τὴν χώραν εἰσβάλλειν ἐκ τοῦ
[5, 5, 1]	αὐτῶν ἀπὸ σιδηρείας. (ἐντεῦθεν ἀφικνοῦνται	εἰς	Τιβαρηνούς. ἡ δὲ τῶν Τιβαρηνῶν
[5, 7, 10]	δέ μοι καὶ ὑμῶν τινες	εἰς	τὸ ἐγγυτάτω χωρίον τούτων ἐλθόντες
[5, 2, 20]	ἐτύγχανον ἔξω ὄντες τῶν βελῶν	εἰς	τὸ μέσον ἑαυτῶν καὶ τῶν
[5, 4, 30]	δὴ Ἕλληνες ἀριστήσαντες ἐνταῦθα ἐπορεύοντο	εἰς	τὸ πρόσω, παραδόντες τὸ χωρίον
[5, 6, 10]	καταμείνῃ που ἡ στρατιά, ἐκφέρει	εἰς	τὸ στράτευμα λόγον ὅτι Ξενοφῶν
[5, 5, 1]	ὅτι ἤκουον δῃουμένην. καὶ ἐλθόντες	εἰς	τὸ στρατόπεδον ἔλεγον· προηγόρει δὲ
[5, 5, 1]	οὐ γὰρ παρεῖχον ἀγοράν, οὐδ᾽	εἰς	τὸ τεῖχος τοὺς ἀσθενοῦντας ἐδέχοντο.
[5, 3, 1]	τοῦ Ἀπόλλωνος ἀνάθημα ποιησάμενος ἀνατίθησιν	εἰς	τὸν ἐν Δελφοῖς τῶν Ἀθηναίων
[5, 7, 1]	πορεύεσθαι· ἢν δέ τις βούληται	εἰς	τοὺς βαρβάρους, τοὔμπαλιν πρὸς ἕω.
[5, 2, 1]	δὲ ἦν χωρίον μητρόπολις αὐτῶν·	εἰς	τοῦτο πάντες ξυνερρυήκεσαν. περὶ δὲ
[5, 1, 1]	τῷ Εὐξείνῳ Πόντῳ, καὶ ὡς	εἰς	Τραπεζοῦντα Ἑλληνίδα πόλιν ἀφίκοντο, καὶ
[5, 2, 20]	δὲ τὴν κατάβασιν ἐφοβοῦντο τὴν	εἰς	Τραπεζοῦντα (πρανὴς γὰρ ἦν καὶ
[5, 2, 30]	δρόμῳ) ἐκπεσόντες ἐκ τῆς ὁδοῦ	εἰς	ὕλην κατὰ τὰς νάπας καλινδούμενοι
[5, 6, 20]	εἰ ἄμεινον εἴη ἄρχεσθαι λέγειν	εἰς	ὑμᾶς καὶ πράττειν περὶ τούτων
[5, 7, 1]	ἄγειν τοὺς στρατιώτας ἐξαπατήσας πάλιν	εἰς	Φᾶσιν. (ἀκούσαντες δ᾽ οἱ στρατιῶται
[5, 7, 1]	ἄρα ἐξαπατήσας ὑμᾶς μέλλω ἄγειν	εἰς	Φᾶσιν. ἀκούσατε οὖν μου πρὸς
[5, 6, 30]	καὶ δοκοίη κράτιστον εἶναι πλεῖν	εἰς	Φᾶσιν, ἐπεὶ πλοῖα ἔστι, καὶ
[5, 7, 1]	καὶ γοητευθέντας ὑπ᾽ ἐμοῦ ἥκειν	εἰς	Φᾶσιν· καὶ δὴ ἀποβαίνομεν εἰς
[5, 7, 1]	Ἑλλάδα φέρει, νότος δὲ εἴσω	εἰς	Φᾶσιν, καὶ λέγεται, ὅταν βορρᾶς
[5, 1, 1]	εὔξαντο σωτήρια θύειν ἔνθα πρῶτον	εἰς	φιλίαν γῆν ἀφίκοντο, ἐν τῷ
[5, 5, 1]	ἐπορεύθησαν ὀκτὼ σταθμούς, καὶ ἀφικνοῦνται	εἰς	Χάλυβας. οὗτοι ὀλίγοι τε ἦσαν
[5, 2, 1]	ἦγον, ὑφ᾽ ὧν κακῶς ἔπασχον,	εἰς	χωρία τε ὀρεινὰ καὶ δύσβατα
[5, 5, 10]	πάσχειν. (νῦν δὲ ἀκούομεν ὑμᾶς	εἴς	τε τὴν πόλιν βίᾳ παρεληλυθότας
[5, 4, 10]	ἔθεντο τὰ ὅπλα, ὁ δὲ	εἷς	ἔμενε. (καὶ οἱ μὲν λαβόντες
[5, 8, 1]	μὲν ἄνδρα τοσοῦτον ἐγίγνωσκον ὅτι	εἷς	ἡμῶν εἴη· ἠνάγκασα δὲ σὲ
[5, 4, 10]	σιδηρᾶς. (ἐντεῦθεν ἐξῆρχε μὲν αὐτῶν	εἷς,	οἱ δὲ ἄλλοι ἅπαντες ἐπορεύοντο
[5, 7, 1]	ἐγὼ μὲν ἔσομαι ὁ ἐξηπατηκὼς	εἷς,	ὑμεῖς δὲ οἱ ἐξηπατημένοι ἐγγὺς
[5, 4, 10]	ἱκανοί ἐσμεν εἰς τὴν χώραν	εἰσβάλλειν	ἐκ τοῦ ἐπὶ θάτερα τὴν
[5, 7, 10]	μὲν τὸ στράτευμα μηκέτι ἐλθεῖν,	εἰσβὰς	δὲ εἰς πλοῖον ἐν ᾧ
[5, 3, 1]	Σοφαίνετον τοὺς πρεσβυτάτους τῶν στρατηγῶν	εἰσβιβάσαντες	τούτων ἐκέλευον ἐπιμελεῖσθαι· οἱ δὲ
[5, 6, 1]	μὲν οἶδα εὐθὺς ᾗ τὴν	εἰσβολὴν	ἀνάγκη ποιεῖσθαι· οὐ γὰρ ἔστιν
[5, 5, 20]	ἐδέχετο αὐτὸ τὸ χωρίον ταύτῃ	εἰσελθόντες	ἄλλο μὲν οὐδὲν βίαιον ἐποιήσαμεν,
[5, 5, 20]	ἥκοιεν ἀλλὰ ἐπιδείξοντες ὅτι φίλοι	εἰσί.	καὶ ξενίοις, ἢν μὲν ἔλθητε
[5, 5, 10]	κακῶς ποιοῦντες. ~Κοτυωρῖται δὲ οὗτοι	εἰσὶ	μὲν ἡμέτεροι ἄποικοι, καὶ τὴν
[5, 4, 1]	λέγει ὁ Τιμησίθεος ὅτι πολέμιοί	εἰσιν	αὐτοῖς οἱ ἐκ τοῦ ἐπέκεινα.
[5, 7, 1]	βορρᾶς πνέῃ, ὡς καλοὶ πλοῖ	εἰσιν	εἰς τὴν Ἑλλάδα. τοῦτ᾽ οὖν
[5, 7, 10]	καὶ ὑμῶν βουλευόμενος; ~ἀλλ᾽ οὗτοί	εἰσιν	οἱ λόγοι ἀνδρῶν καὶ ἠλιθίων
[5, 4, 20]	ἡμῖν ἡγεῖσθαι τῷ ὄντι πολέμιοί	εἰσιν	οἷσπερ καὶ ἡμᾶς ἀνάγκη· ἔπειτα
[5, 5, 10]	τι αὐτῶν εἰλήφαμεν, αὐτοὶ αἴτιοί	εἰσιν·	οὐ γὰρ ὡς φίλοι προσεφέροντο
[5, 5, 10]	ἀλλὰ κλείσαντες τὰς πύλας οὔτε	εἴσω	ἐδέχοντο οὔτε ἔξω ἀγορὰν ἔπεμπον·
[5, 7, 1]	τὴν Ἑλλάδα φέρει, νότος δὲ	εἴσω	εἰς Φᾶσιν, καὶ λέγεται, ὅταν
[5, 2, 10]	τι λαμβάνειν. καὶ ἵενται πολλοὶ	εἴσω,	καὶ νικῶσι τοὺς ἐκπίπτοντας οἱ
[5, 2, 10]	ἐκέλευσε Τολμίδην τὸν κήρυκα ἰέναι	εἴσω	τὸν βουλόμενόν τι λαμβάνειν. καὶ
[5, 2, 10]	καὶ νικῶσι τοὺς ἐκπίπτοντας οἱ	εἰσωθούμενοι	καὶ κατακλείουσι τοὺς πολεμίους πάλιν
[5, 4, 10]	οὗ εἶδον τοὺς Ἕλληνας βοηθοῦντας·	(εἶτα	δὲ ἀποτραπόμενοι ᾤχοντο, καὶ ἀποτεμόντες
[5, 6, 1]	πορείας παρακαλέσαντας τοὺς Σινωπέας βουλεύεσθαι.	εἴτε	γὰρ πεζῇ δέοι πορεύεσθαι, χρήσιμοι
[5, 6, 1]	ἔμπειροι γὰρ ἦσαν τῆς Παφλαγονίας·	εἴτε	κατὰ θάλατταν, προσδεῖν ἐδόκει Σινωπέων·
[5, 5, 1]	πολὺ ἦν πεδινωτέρα καὶ χωρία	εἶχεν	ἐπὶ θαλάττῃ ἧττον ἐρυμνά. καὶ
[5, 5, 10]	(παρεῖχον γὰρ ἡμῖν ἀγοράν) ὠνούμενοι	εἴχομεν	τὰ ἐπιτήδεια, καὶ ἀνθ᾽ ὧν
[5, 4, 10]	ἔχοντα κατὰ μέσον, ἐγγύτατα τιαροειδῆ·	εἶχον	δὲ καὶ σαγάρεις σιδηρᾶς. (ἐντεῦθεν
[5, 7, 10]	ἐπώλουν ἡμῖν καὶ ἄλλα ὧν	εἶχον,	δοκοῦσι δέ μοι καὶ ὑμῶν
[5, 7, 20]	οὐδὲν ᾔδεσαν, ὅμως δὲ λίθους	εἶχον	ἐν ταῖς χερσίν. ἐπεὶ δὲ
[5, 3, 10]	μὲν δεκάτην καταθύειν ἑκάστου ἔτους.	ἐκ	δὲ τοῦ περιττοῦ τὸν ναὸν
[5, 1, 1]	ἐν τῷ πρόσθεν λόγῳ δεδήλωται.	(ἐκ	δὲ τούτου ξυνελθόντες ἐβουλεύοντο περὶ
[5, 4, 1]	ποιῇ ταῦτα τῇ θεῷ μελήσει.	~ἐκ	Κερασοῦντος δὲ κατὰ θάλατταν μὲν
[5, 3, 10]	(ἔστι δὲ ἡ χώρα ᾗ	ἐκ	Λακεδαίμονος εἰς Ὀλυμπίαν πορεύονται ὡς
[5, 6, 10]	ἐνθένδε μὲν εἰς Σινώπην παραπλεῦσαι,	ἐκ	Σινώπης δὲ εἰς Ἡράκλειαν· ἐξ
[5, 5, 1]	ἀσθενοῦντας ἐδέχοντο. (ἐν τούτῳ ἔρχονται	ἐκ	Σινώπης πρέσβεις, φοβούμενοι περὶ τῶν
[5, 3, 1]	Ἐφεσίας, ὅτ᾽ ἀπῄει σὺν Ἀγησιλάῳ	ἐκ	τῆς Ἀσίας τὴν εἰς Βοιωτοὺς
[5, 4, 30]	ἀλλήλων ξυνήκουον εἰς τὴν ἑτέραν	ἐκ	τῆς ἑτέρας πόλεως· οὕτως ὑψηλή
[5, 2, 30]	γὰρ ἔφασαν τῷ δρόμῳ) ἐκπεσόντες	ἐκ	τῆς ὁδοῦ εἰς ὕλην κατὰ
[5, 5, 1]	δ᾽ ἐπιτήδει᾽ ἐλάμβανον τὰ μὲν	ἐκ	τῆς Παφλαγονίας, τὰ δ᾽ ἐκ
[5, 1, 1]	μὲν τὰ ἐπιτήδεια δεῖ πορίζεσθαι	ἐκ	τῆς πολεμίας· οὔτε γὰρ ἀγορὰ
[5, 3, 10]	ἱεροῦ χώρου, τὰ δὲ καὶ	ἐκ	τῆς Φολόης, σύες καὶ δορκάδες
[5, 8, 1]	ὅμως δὲ καὶ λέξον, ἔφη,	ἐκ	τίνος ἐπλήγης. (πότερον ᾔτουν τί
[5, 3, 1]	λοιπὸν δὲ ἀεὶ δεκατεύων τὰ	ἐκ	τοῦ ἀγροῦ ὡραῖα θυσίαν ἐποίει
[5, 4, 1]	ὅτι πολέμιοί εἰσιν αὐτοῖς οἱ	ἐκ	τοῦ ἐπέκεινα. καὶ ἐδόκει καλέσαι
[5, 4, 10]	ἐσμεν εἰς τὴν χώραν εἰσβάλλειν	ἐκ	τοῦ ἐπὶ θάτερα τὴν τῶν
[5, 7, 10]	καὶ ταῦτα ξυνωμολόγησαν αὐτῷ οἱ	ἐκ	τοῦ πλοίου σύσκηνοι, ὡς ἐγὼ
[5, 6, 20]	Ξενοφῶντι ἐμάχετο, ἔφη, εἰ ἐξέλθοιεν	ἐκ	τοῦ Πόντου, ἔσεσθαι αὐτοῖς Χερρόνησον
[5, 7, 20]	εἰ δὲ μὴ ἀδικεῖ, φεύγει	ἐκ	τοῦ στρατεύματος δείσας μὴ ἀδίκως
[5, 2, 1]	γὰρ ἐφ᾽ ἑνὸς ἡ κατάβασις	ἐκ	τοῦ χωρίου εἰς τὴν χαράδραν)
[5, 7, 10]	οἱ Κερασούντιοι λέγουσιν, ἀφικνοῦνται τῶν	ἐκ	τοῦ χωρίου τρεῖς ἄνδρες τῶν
[5, 7, 30]	εἶναι τοὺς τὰ τοιαῦτα ποιοῦντας.	(ἐκ	τούτου ἀνιστάμενοι πάντες ἔλεγον τοὺς
[5, 7, 10]	τι εἴη καὶ λέγειν ἐκέλευον.	ἐκ	τούτου ἄρχεται πάλιν· ἐπίστασθέ που
[5, 8, 10]	(ἐν ἐμαυτῷ οὖν πεῖραν λαβὼν	ἐκ	τούτου καὶ ἄλλον, ὁπότε ἴδοιμι
[5, 2, 1]	ὥστε ἀπαυθημερίζειν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον,	ἐκ	τούτου λαβὼν Ξενοφῶν ἡγεμόνας τῶν
[5, 5, 20]	αὐτῷ ὧν ἐπιθυμεῖ φίλοι γίγνεσθαι.	(ἐκ	τούτου μάλα μὲν δῆλοι ἦσαν
[5, 8, 20]	μᾶλλον ἢ τῶν κακῶν μεμνῆσθαι.	ἐκ	τούτου μὲν δὴ ἀνίσταντο καὶ
[5, 5, 20]	πάντα ἀληθῆ ὄντα ἃ λέγετε.	(ἐκ	τούτου ξένιά τε ἔπεμπον οἱ
[5, 2, 10]	λόγχαι, τοξεύματα, σφενδόναι, πλεῖστοι δ᾽	ἐκ	τῶν χειρῶν λίθοι, ἦσαν δὲ
[5, 5, 10]	σκηνοῦν ἐν ταῖς οἰκίαις καὶ	ἐκ	τῶν χωρίων βίᾳ λαμβάνειν ὧν
[5, 5, 1]	ἐκ τῆς Παφλαγονίας, τὰ δ᾽	ἐκ	τῶν χωρίων τῶν Κοτυωριτῶν· οὐ
[5, 4, 20]	φέροι μόλις, τούτοις ἐπειρῶντο ἀμύνασθαι	ἐκ	χειρός. (ἐπεὶ δὲ οὐχ ὑφίεντο
[5, 2, 20]	ξύλιναι ἦσαν, ὥστε καὶ ταχὺ	ἐκαίοντο.	(ἔφευγον οὖν καὶ οἱ ἀπὸ
[5, 4, 20]	τῇ δὲ ὑστεραίᾳ θύσαντες ἐπεὶ	ἐκαλλιερήσαντο,	ἀριστήσαντες, ὀρθίους τοὺς λόχους ποιησάμενοι,
[5, 2, 20]	ἄφοδον, καὶ τοὺς μὲν σταυροὺς	ἕκαστοι	τοὺς καθ᾽ αὑτοὺς διῄρουν, καὶ
[5, 5, 1]	καὶ πομπὰς ἐποίησαν κατὰ ἔθνος	ἕκαστοι	τῶν Ἑλλήνων καὶ ἀγῶνας γυμνικούς.
[5, 6, 30]	οὐκ ἐκκλησιάζειν ἀλλὰ τοὺς αὑτοῦ	ἕκαστον	λοχαγοὺς πρῶτον πειρᾶσθαι πείθειν. καὶ
[5, 2, 10]	οἱ ὁπλῖται, ἐκέλευσε τὸν λόχον	ἕκαστον	ποιῆσαι τῶν λοχαγῶν ὡς ἂν
[5, 2, 10]	ψιλοὶ ἐσδραμόντες ἥρπαζον ὅ τι	ἕκαστος	ἐδύνατο· ὁ δὲ Ξενοφῶν στὰς
[5, 2, 20]	πλῆθος, καταλιπόντες οἱ λοχαγοὶ οἷς	ἕκαστος	ἐπίστευεν. (ἐπεὶ δὲ ἤρξαντο ἀποχωρεῖν,
[5, 8, 10]	δ᾽ ἐκέλευε λέγειν διὰ τί	ἕκαστος	ἐπλήγη. ἐπεὶ δὲ οὐκ ἀνίσταντο,
[5, 3, 1]	διέλαβον οἱ στρατηγοὶ τὸ μέρος	ἕκαστος	φυλάττειν τοῖς θεοῖς· ἀντὶ δὲ
[5, 3, 10]	καρπούμενον τὴν μὲν δεκάτην καταθύειν	ἑκάστου	ἔτους. ἐκ δὲ τοῦ περιττοῦ
[5, 6, 20]	ἀπὸ νουμηνίας μισθοφορὰν παρέξειν κυζικηνὸν	ἑκάστῳ	τοῦ μηνός· καὶ ἄξω ὑμᾶς
[5, 4, 10]	τριακόσια πλοῖα μονόξυλα καὶ ἐν	ἑκάστῳ	τρεῖς ἄνδρας, ὧν οἱ μὲν
[5, 6, 1]	τοῦ ὄρους τῆς ὁδοῦ καθ᾽	ἑκάτερά	ἐστιν ὑψηλά, ἃ κρατεῖν κατέχοντες
[5, 5, 20]	τῆς λοιπῆς πορείας ἀνεπυνθάνοντο ὧν	ἑκάτεροι	ἐδέοντο. ~ταύτῃ μὲν τῇ ἡμέρᾳ
[5, 5, 1]	μάχης ἄχρι εἰς Κοτύωρα σταθμοὶ	ἑκατὸν	εἴκοσι δύο, παρασάγγαι ἑξακόσιοι καὶ
[5, 4, 10]	ἐξετάξαντο ὧδε. ἔστησαν (ὥσπερ) ἀνὰ	ἑκατὸν	μάλιστα οἷον χοροὶ ἀντιστοιχοῦντες ἀλλήλοις,
[5, 7, 1]	πλεύσομαι, ὑμεῖς δὲ τοὐλάχιστον ἐν	ἑκατόν.	πῶς ἂν οὖν ἐγὼ ἢ
[5, 5, 1]	τὸ στρατόπεδον ἔλεγον· προηγόρει δὲ	Ἑκατώνυμος	δεινὸς νομιζόμενος εἶναι λέγειν· (ἔπεμψεν
[5, 6, 1]	τὰ κάλλιστα ξυμβουλεύειν. (ἀναστὰς δὲ	Ἑκατώνυμος	πρῶτον μὲν ἀπελογήσατο περὶ οὗ
[5, 5, 20]	δῆλοι ἦσαν οἱ ξυμπρέσβεις τῷ	Ἑκατωνύμῳ	χαλεπαίνοντες τοῖς εἰρημένοις, παρελθὼν δ᾽
[5, 4, 10]	ἄνδρας, ὧν οἱ μὲν δύο	ἐκβάντες	εἰς τάξιν ἔθεντο τὰ ὅπλα,
[5, 2, 10]	οἱ πολέμιοι πολλοί, οἳ παίουσιν	ἐκδεδραμηκότες	τοὺς ἔνδον ἀνθρώπους. (ἐνταῦθα ἀνειπεῖν
[5, 4, 10]	δ᾽ ἐγγὺς ἐγένοντο τοῦ χωρίου,	ἐκδραμόντες	τρέπονται αὐτούς, καὶ ἀπέκτειναν συχνοὺς
[5, 6, 20]	μαστεύειν. (ἔστε δ᾽ ἄν, ἔφη,	ἐκεῖ	γένησθε, κἀγὼ καθάπερ Τιμασίων ὑπισχνοῦμαι
[5, 5, 20]	ἔλθητε πρὸς τὴν Σινωπέων πόλιν,	ἐκεῖ	δεξόμεθα, νῦν δὲ τοὺς ἐνθάδε
[5, 6, 20]	πάσης, τὰ μὲν διὰ τὸ	ἐκεῖθεν	εἶναι, τὰ δὲ διὰ τὸ
[5, 6, 30]	λαμβάνειν, καὶ αὐτός τε παύομαι	ἐκείνης	τῆς διανοίας, καὶ ὁπόσοι πρὸς
[5, 5, 1]	(ἦν γὰρ ἐκείνων καὶ φόρον	ἐκείνοις	ἔφερον) καὶ περὶ τῆς χώρας,
[5, 4, 1]	τοῦ ἐπέκεινα. καὶ ἐδόκει καλέσαι	ἐκείνους,	εἰ βούλοιντο ξυμμαχίαν ποιήσασθαι· καὶ
[5, 5, 1]	τῆς τε πόλεως (ἦν γὰρ	ἐκείνων	καὶ φόρον ἐκείνοις ἔφερον) καὶ
[5, 5, 10]	καὶ βίᾳ οὐδὲν ἐλαμβάνομεν τῶν	ἐκείνων.	(Κοτυωρίτας δέ, οὓς ὑμετέρους φατὲ
[5, 1, 1]	ἡμῖν ἐπιβουλεύουσιν· ἔχομεν γὰρ τὰ	ἐκείνων·	ὑπερκάθηνται δὲ ἡμῶν. φυλακὰς δή
[5, 2, 20]	τοῦτο παρὰ τῆς τύχης, ἐνάπτειν	ἐκέλευε	καὶ τὰς ἐν ἀριστερᾷ οἰκίας,
[5, 8, 10]	ὡς ὀλίγας παίσειεν· ἄλλους δ᾽	ἐκέλευε	λέγειν διὰ τί ἕκαστος ἐπλήγη.
[5, 7, 10]	ὅ τι εἴη καὶ λέγειν	ἐκέλευον.	ἐκ τούτου ἄρχεται πάλιν· ἐπίστασθέ
[5, 6, 1]	Ἕλληνας αἱρήσονται. ἐπεὶ δὲ ξυμβουλεύειν	ἐκέλευον,	ἐπευξάμενος εἶπεν ὧδε. (εἰ μὲν
[5, 3, 1]	πρεσβυτάτους τῶν στρατηγῶν εἰσβιβάσαντες τούτων	ἐκέλευον	ἐπιμελεῖσθαι· οἱ δὲ ἄλλοι ἐπορεύοντο·
[5, 7, 30]	οὓς πρόσθεν αὐτοὶ οἱ κατακανόντες	ἐκέλευον	θάπτειν, τούτους διεπράξαντο μηδὲ ξὺν
[5, 6, 10]	ἐσόμεθα. ἀκούσαντες ταῦτα οἱ πρέσβεις	ἐκέλευον	πέμπειν πρέσβεις. (καὶ πέμπουσι Καλλίμαχον
[5, 8, 1]	ἐγένετο. διέδωκα ἄλλοις ἄγειν καὶ	ἐκέλευσα	πρὸς ἐμὲ ἀπαγαγεῖν, καὶ ἀπολαβὼν
[5, 2, 1]	χαράδραν τοὺς μὲν ὁπλίτας θέσθαι	ἐκέλευσε	τὰ ὅπλα, αὐτὸς δὲ διαβὰς
[5, 2, 10]	τοὺς ἔνδον ἀνθρώπους. (ἐνταῦθα ἀνειπεῖν	ἐκέλευσε	Τολμίδην τὸν κήρυκα ἰέναι εἴσω
[5, 7, 1]	μὴ ἐᾶσαι ξυλλεγῆναι αὐτομάτους· καὶ	ἐκέλευσε	τὸν κήρυκα ξυλλέξαι ἀγοράν. (οἱ
[5, 2, 10]	(ἐπεὶ δ᾽ ἧκον οἱ ὁπλῖται,	ἐκέλευσε	τὸν λόχον ἕκαστον ποιῆσαι τῶν
[5, 8, 1]	κατηγορίαν ἐποιοῦντο. (καὶ ὁ Ξενοφῶν	ἐκέλευσεν	εἰπεῖν τὸν πρῶτον λέξαντα ποῦ
[5, 6, 30]	Τιμασίων ὁ Δαρδανεὺς γνώμην οὐκ	ἐκκλησιάζειν	ἀλλὰ τοὺς αὑτοῦ ἕκαστον λοχαγοὺς
[5, 6, 20]	χώρας περὶ τὸν Πόντον οἰκουμένης	ἐκλεξάμενοι	ὅποι ἂν βούλησθε κατασχεῖν, καὶ
[5, 8, 10]	λόγος· εἰ μὲν ἐπ᾽ ἀγαθῷ	ἐκόλασά	τινα, ἀξιῶ ὑπέχειν δίκην οἵαν
[5, 4, 1]	Κερασοῦντος δὲ κατὰ θάλατταν μὲν	ἐκομίζοντο	οἵπερ καὶ πρόσθεν, οἱ δὲ
[5, 6, 20]	ὑπάρξει ὑμῖν ἡ ἐμὴ πόλις·	ἑκόντες	γάρ με δέξονται. (ἡγήσομαι δὲ
[5, 4, 30]	οἱ μὲν ἔλειπον, οἱ δὲ	ἑκόντες	προσεχώρουν. (τὰ δὲ πλεῖστα τοιάδε
[5, 1, 10]	μὲν οὐδέν, τὰς δὲ πόλεις	ἑκούσας	ἔπεισεν ὁδοποιεῖν, λέγων ὅτι θᾶττον
[5, 6, 30]	ἦσαν (τῆς μισθοφορᾶς) (ἐνταῦθα δὲ	ἐκπεπληγμένοι	ἦσαν καὶ ἐδεδίεσαν τὴν στρατιὰν
[5, 2, 1]	στρατόπεδον· οἱ γὰρ Κόλχοι, ἅτε	ἐκπεπτωκότες	τῶν οἰκιῶν, πολλοὶ ἦσαν ἁθρόοι
[5, 1, 10]	ἄρα καὶ ταῦτα ἡμῖν μὴ	ἐκπεραίνηται	ὥστε ἀρκεῖν πλοῖα, τὰς ὁδοὺς
[5, 2, 30]	(ἁλίσκεσθαι γὰρ ἔφασαν τῷ δρόμῳ)	ἐκπεσόντες	ἐκ τῆς ὁδοῦ εἰς ὕλην
[5, 2, 10]	πολλοὶ εἴσω, καὶ νικῶσι τοὺς	ἐκπίπτοντας	οἱ εἰσωθούμενοι καὶ κατακλείουσι τοὺς
[5, 2, 10]	τὰ θύρετρα. καὶ ἐρωτώμενοι οἱ	ἐκπίπτοντες	ἔλεγον ὅτι ἄκρα τέ ἐστιν
[5, 6, 20]	λέγοντας. (ὑπισχνοῦμαι δὲ ὑμῖν, ἂν	ἐκπλέητε,	ἀπὸ νουμηνίας μισθοφορὰν παρέξειν κυζικηνὸν
[5, 6, 30]	ἐπεὶ ἔγνωσαν οἱ Ἡρακλεῶται ὅτι	ἐκπλεῖν	δεδογμένον εἴη καὶ Ξενοφῶν αὐτὸς
[5, 6, 30]	πέμποντας Ἡρακλεώτας καὶ Σινωπέας ὥστε	ἐκπλεῖν,	καὶ μισθὸν ὑπισχνουμένους ὑμῖν ἄνδρας
[5, 6, 20]	καὶ οἱ Σινωπεῖς ὑπισχνοῦντο ὥστε	ἐκπλεῖν.	(ὁ δὲ Ξενοφῶν ἐν τούτῳ
[5, 6, 10]	μισθὸν ὥστε ἔχειν τὰ ἐπιτήδεια	ἐκπλέοντας,	ὅτι κινδυνεύσει μεῖναι τοσαύτη δύναμις
[5, 6, 20]	κελεύουσι προστατεῦσαι λαβόντα χρήματα ὅπως	ἐκπλεύσῃ	ἡ στρατιά. (ὁ δὲ ἄσμενος
[5, 6, 30]	(δοκεῖ οὖν μοι ἅπερ ὑμῖν,	ἐκπορεύεσθαι	εἰς τὴν Ἑλλάδα, καὶ ἐάν
[5, 1, 1]	τάδε. ἐπὶ λείαν γὰρ ὑμῶν	ἐκπορεύσονταί	τινες. οἴομαι οὖν βέλτιστον εἶναι
[5, 6, 10]	Σινωπέων λέγουσιν ὅτι εἰ μὴ	ἐκποριοῦσι	τῇ στρατιᾷ μισθὸν ὥστε ἔχειν
[5, 1, 1]	ἔχομεν, πλεῖν τὸ λοιπὸν καὶ	ἐκταθεὶς	ὥσπερ Ὀδυσσεὺς ἀφικέσθαι εἰς τὴν
[5, 8, 10]	ἀναστὰς μόλις καὶ τὰ σκέλη	ἐκτείνας.	(ἐν ἐμαυτῷ οὖν πεῖραν λαβὼν
[5, 5, 10]	καὶ μάλα φοβεροὺς ὄντας πολεμίους	ἐκτησάμεθα	διὰ τὸ ἀνάγκην εἶναι λαμβάνειν
[5, 6, 10]	καὶ καταμείνῃ που ἡ στρατιά,	ἐκφέρει	εἰς τὸ στράτευμα λόγον ὅτι
[5, 3, 1]	δὲ Χειρισόφου Νέων ὁ Ἀσιναῖος	ἔλαβε.	(Ξενοφῶν οὖν τὸ μὲν τοῦ
[5, 6, 10]	ἀφικέσθαι· οὓς γὰρ παρὰ Κύρου	ἔλαβε	τρισχιλίους δαρεικοὺς ὅτε τὰς δέκα
[5, 1, 10]	ἢν εὔποροι γένωνται αἱ ὁδοί.	(ἔλαβον	δὲ καὶ πεντηκόντορον παρὰ τῶν
[5, 1, 10]	ἀπέθανεν ὑπὸ Νικάνδρου τοῦ Λάκωνος.	(ἔλαβον	δὲ καὶ τριακόντορον, ᾗ ἐπεστάθη
[5, 2, 10]	οἱ μὲν καὶ ἔχοντες ἃ	ἔλαβον,	τάχα δέ τις καὶ τετρωμένος·
[5, 4, 20]	Μοσσύνοικοι καθάπερ οἱ Ἕλληνες τῷ	ἐλαίῳ·	(κάρυα δὲ ἐπὶ τῶν ἀνώγεων
[5, 5, 10]	ἐνομίζομεν εἶναι καὶ βίᾳ οὐδὲν	ἐλαμβάνομεν	τῶν ἐκείνων. (Κοτυωρίτας δέ, οὓς
[5, 1, 10]	οἱ Ἕλληνες, καὶ οἱ μὲν	ἐλάμβανον	οἱ δὲ καὶ οὔ. Κλεαίνετος
[5, 5, 1]	ἀγῶνας γυμνικούς. (τὰ δ᾽ ἐπιτήδει᾽	ἐλάμβανον	τὰ μὲν ἐκ τῆς Παφλαγονίας,
[5, 8, 1]	οὐδὲ τοῦτ᾽ ἔφη, ἀλλ᾽ ἡμίονον	ἐλαύνειν	ταχθεὶς ὑπὸ τῶν συσκήνων ἐλεύθερος
[5, 3, 10]	Φολόης, σύες καὶ δορκάδες καὶ	ἔλαφοι.	(ἔστι δὲ ἡ χώρα ᾗ
[5, 7, 20]	ὥσπερ ἢ συὸς ἀγρίου ἢ	ἐλάφου	φανέντος ἵενται ἐπ᾽ αὐτόν. (οἱ
[5, 1, 1]	εὖ λέγει· καὶ ἄλλος ταὔτ᾽	ἔλεγε,	καὶ πάντες οἱ παριόντες. ἔπειτα
[5, 8, 10]	ἐπεὶ δὲ οὐκ ἀνίσταντο, αὐτὸς	ἔλεγεν·	(ἐγώ, ὦ ἄνδρες, ὁμολογῶ παῖσαι
[5, 6, 20]	ὑμῖν τὴν μισθοφοράν. ταῦτα δὲ	ἔλεγεν	εἰδὼς ἃ Τιμασίωνι οἱ Ἡρακλεῶται
[5, 4, 30]	ἄνδρες καὶ αἱ γυναῖκες. (τούτους	ἔλεγον	οἱ στρατευσάμενοι βαρβαρωτάτους διελθεῖν καὶ
[5, 2, 10]	θύρετρα. καὶ ἐρωτώμενοι οἱ ἐκπίπτοντες	ἔλεγον	ὅτι ἄκρα τέ ἐστιν ἔνδον
[5, 7, 10]	οὐ κατέλαβον, πρὸς τοὺς Κερασουντίους	ἔλεγον	ὅτι θαυμάζοιεν τί ἡμῖν δόξειεν
[5, 5, 1]	καὶ ἐλθόντες εἰς τὸ στρατόπεδον	ἔλεγον·	προηγόρει δὲ Ἑκατώνυμος δεινὸς νομιζόμενος
[5, 7, 30]	ποιοῦντας. (ἐκ τούτου ἀνιστάμενοι πάντες	ἔλεγον	τοὺς μὲν τούτων ἄρξαντας δοῦναι
[5, 6, 20]	Φιλήσιος καὶ Λύκων οἱ Ἀχαιοὶ	ἔλεγον	ὡς δεινὸν εἴη ἰδίᾳ μὲν
[5, 2, 1]	οὐκ εἶναι ἄνευ πολλῶν νεκρῶν,	ἑλεῖν	δ᾽ ἂν ᾤοντο καὶ οἱ
[5, 4, 30]	ὄντων, τὰ εὐπροσοδώτατα οἱ μὲν	ἔλειπον,	οἱ δὲ ἑκόντες προσεχώρουν. (τὰ
[5, 6, 20]	τὸ ἀεὶ παρεῖναι τοῖς ἱεροῖς·	ἔλεξε	δὲ ὅτι ἐν τοῖς ἱεροῖς
[5, 4, 1]	οἱ στρατηγοὶ τῶν Ἑλλήνων· (καὶ	ἔλεξε	Ξενοφῶν, ἡρμήνευε δὲ Τιμησίθεος· ὦ
[5, 6, 10]	ἐν Ἡρακλείᾳ. (ἐπεὶ δὲ ταῦτ᾽	ἔλεξεν,	οἱ μὲν ὑπώπτευον φιλίας ἕνεκα
[5, 1, 1]	δὲ πρῶτος Λέων Θούριος καὶ	ἔλεξεν	ὧδε. ἐγὼ μὲν τοίνυν, ἔφη,
[5, 1, 1]	(μετὰ τοῦτον Ξενοφῶν ἀνέστη καὶ	ἔλεξεν	ὧδε. Χειρίσοφος μὲν δὴ ἐπὶ
[5, 8, 1]	ἐλαύνειν ταχθεὶς ὑπὸ τῶν συσκήνων	ἐλεύθερος	ὤν. (ἐνταῦθα δὴ ἀναγιγνώσκει αὐτὸν
[5, 7, 20]	οὓς μὲν ἂν ὑμεῖς πάντες	ἕλησθε	ἄρχοντας, ἐν οὐδεμιᾷ χώρᾳ ἔσονται,
[5, 7, 20]	ἔσονται, ὅστις δὲ ἂν ἑαυτὸν	ἕληται	στρατηγὸν καὶ ἐθέλῃ λέγειν βάλλε
[5, 7, 10]	εἰς μὲν τὸ στράτευμα μηκέτι	ἐλθεῖν,	εἰσβὰς δὲ εἰς πλοῖον ἐν
[5, 7, 10]	ὅτι θαυμάζοιεν τί ἡμῖν δόξειεν	ἐλθεῖν	ἐπ᾽ αὐτούς. ἐπεὶ μέντοι σφεῖς
[5, 7, 10]	τὸ κοινὸν τὸ ἡμέτερον χρῄζοντες	ἐλθεῖν.	(ἐπεὶ δ᾽ ἡμᾶς οὐ κατέλαβον,
[5, 1, 1]	οὖν πέμψητέ με, οἴομαι ἂν	ἐλθεῖν	καὶ τριήρεις ἔχων καὶ πλοῖα
[5, 6, 10]	Ξενοφῶν καὶ ἡμᾶς παρακαλεῖ, ἐπειδὰν	ἔλθῃ	τὰ πλοῖα, τότε εἰπεῖν ἐξαίφνης
[5, 1, 10]	καὶ αὐτόθεν. ἢν μὲν γὰρ	ἔλθῃ,	ὑπαρχόντων ἐνθάδε ἐν ἀφθονωτέροις πλευσόμεθα·
[5, 5, 20]	εἰσί. καὶ ξενίοις, ἢν μὲν	ἔλθητε	πρὸς τὴν Σινωπέων πόλιν, ἐκεῖ
[5, 6, 10]	ὁ Παρθένιος ἄβατος· ~ἐφ᾽ ὃν	ἔλθοιτε	ἄν, εἰ τὸν Ἅλυν διαβαίητε.
[5, 5, 10]	πόλις ξυνέπεμψεν. (ὅποι δ᾽ ἂν	ἐλθόντες	ἀγορὰν μὴ ἔχωμεν, ἄν τε
[5, 7, 10]	εἰς τὸ ἐγγυτάτω χωρίον τούτων	ἐλθόντες	ἀγοράσαντές τι πάλιν ἀπελθεῖν. (τοῦτο
[5, 5, 1]	χώρας, ὅτι ἤκουον δῃουμένην. καὶ	ἐλθόντες	εἰς τὸ στρατόπεδον ἔλεγον· προηγόρει
[5, 1, 1]	βούλεσθε, περιμένετε ἔστ᾽ ἂν ἐγὼ	ἔλθω·	ἥξω δὲ ταχέως. ἀκούσαντες ταῦτα
[5, 2, 1]	ἡγεῖτο τοῖς ὁπλίταις. (ὁ δὲ	ἐλθὼν	λέγει ὅτι ἔστι χωρίον χρημάτων
[5, 2, 10]	δὲ τοῦ πλήθους τῶν βελῶν	ἔλιπον	οἱ πολέμιοι τά τε σταυρώματα
[5, 6, 10]	ἐβούλετο ὅτι τάχιστα εἰς τὴν	Ἑλλάδα	ἀφικέσθαι· οὓς γὰρ παρὰ Κύρου
[5, 6, 30]	ἅπερ ὑμῖν, ἐκπορεύεσθαι εἰς τὴν	Ἑλλάδα,	καὶ ἐάν τις μέντοι ἀπολιπὼν
[5, 7, 1]	ἐὰν μέν τις εἰς τὴν	Ἑλλάδα	μέλλῃ ἰέναι, πρὸς ἑσπέραν δεῖ
[5, 4, 1]	ἡμεῖς βουλόμεθα διασωθῆναι πρὸς τὴν	Ἑλλάδα	πεζῇ· πλοῖα γὰρ οὐκ ἔχομεν·
[5, 1, 1]	ὥσπερ Ὀδυσσεὺς ἀφικέσθαι εἰς τὴν	Ἑλλάδα.	(ταῦτα ἀκούσαντες οἱ στρατιῶται ἀνεθορύβησαν
[5, 7, 1]	καλοὶ πλοῖ εἰσιν εἰς τὴν	Ἑλλάδα.	τοῦτ᾽ οὖν ἔστιν ὅπως τις
[5, 7, 1]	ἔξω τοῦ Πόντου εἰς τὴν	Ἑλλάδα	φέρει, νότος δὲ εἴσω εἰς
[5, 7, 1]	δήπου ὅτι οὐκ ἐν τῇ	Ἑλλάδι	ἐστέ· καὶ ἐγὼ μὲν ἔσομαι
[5, 6, 20]	γελοῖον δὲ εἶναι ἐν τῇ	Ἑλλάδι	οὔσης χώρας πολλῆς καὶ ἀφθόνου
[5, 6, 10]	εἶναι χώραν καὶ δύναμιν τῇ	Ἑλλάδι	προσκτήσασθαι πόλιν κατοικίσαντας. (καὶ γενέσθαι
[5, 6, 20]	μονῇ, ὦ ἄνδρες, οὐδὲ τῆς	Ἑλλάδος	οὐδὲν περὶ πλείονος ποιεῖσθαι. ἀκούω
[5, 6, 1]	τοῖς βαρβάροις φίλους εἶναι τοὺς	Ἕλληνας	αἱρήσονται. ἐπεὶ δὲ ξυμβουλεύειν ἐκέλευον,
[5, 4, 10]	ἐδίωκον μέχρι οὗ εἶδον τοὺς	Ἕλληνας	βοηθοῦντας· (εἶτα δὲ ἀποτραπόμενοι ᾤχοντο,
[5, 4, 10]	στρατείᾳ. (Ξενοφῶν δὲ ξυγκαλέσας τοὺς	Ἕλληνας	εἶπεν· ἄνδρες στρατιῶται, μηδὲν ἀθυμήσητε
[5, 6, 1]	τοὺς πρέσβεις ξυνεβουλεύοντο, καὶ ἠξίουν	Ἕλληνας	ὄντας Ἕλλησι τούτῳ πρῶτον καλῶς
[5, 4, 20]	(ἐπεὶ δὲ οὐχ ὑφίεντο οἱ	Ἕλληνες,	ἀλλὰ ὁμόσε ἐχώρουν, ἔφευγον οἱ
[5, 4, 30]	καὶ ἡδύς. ~οἱ μὲν δὴ	Ἕλληνες	ἀριστήσαντες ἐνταῦθα ἐπορεύοντο εἰς τὸ
[5, 5, 1]	~διὰ ταύτης τῆς χώρας οἱ	Ἕλληνες,	διά τε τῆς πολεμίας καὶ
[5, 4, 20]	τοῖς μοσσύνοις κατεκαύθησαν. (οἱ δὲ	Ἕλληνες	διαρπάζοντες τὰ χωρία ηὕρισκον θησαυροὺς
[5, 4, 30]	ταῖς ἑταίραις ἃς ἦγον οἱ	Ἕλληνες	ἐμφανῶς ξυγγίγνεσθαι· νόμος γὰρ ἦν
[5, 2, 20]	(τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ἀπῇσαν οἱ	Ἕλληνες	ἔχοντες τὰ ἐπιτήδεια. ἐπεὶ δὲ
[5, 6, 10]	κακὸν ἐργάζοιντο. οἱ δ᾽ οὖν	Ἕλληνες	ἐψηφίσαντο κατὰ θάλατταν τὴν πορείαν
[5, 1, 1]	τῇ μετὰ Κύρου ἔπραξαν οἱ	Ἕλληνες,	καὶ ἐν τῇ πορείᾳ τῇ
[5, 1, 10]	ἦν ἐπὶ λείαν ἐξῇσαν οἱ	Ἕλληνες,	καὶ οἱ μὲν ἐλάμβανον οἱ
[5, 4, 10]	νόμῳ τινὶ ᾄδοντες. (οἱ δὲ	Ἕλληνες	μάλα ἤχθοντο ὅτι τούς τε
[5, 2, 10]	πάντα διηρπάσθη, καὶ ἐξεκομίσαντο οἱ	Ἕλληνες·	οἱ δὲ ὁπλῖται ἔθεντο τὰ
[5, 5, 1]	ἐπαινέσοντάς τε ὑμᾶς ὅτι νικᾶτε	Ἕλληνες	ὄντες βαρβάρους, ἔπειτα δὲ καὶ
[5, 5, 1]	πραγμάτων σεσωσμένοι πάρεστε. (ἀξιοῦμεν δὲ	Ἕλληνες	ὄντες καὶ αὐτοὶ ὑφ᾽ ὑμῶν
[5, 2, 1]	ἐν τῇ ἄνω χώρᾳ οἱ	Ἕλληνες,	ὁποῖα τῶν χωρίων τοῖς Δρίλαις
[5, 4, 10]	θρασυτέρους καὶ ὅτι οἱ ἐξελθόντες	Ἕλληνες	σὺν αὐτοῖς ἐπεφεύγεσαν μάλα ὄντες
[5, 4, 20]	ἐχρῶντο οἱ Μοσσύνοικοι καθάπερ οἱ	Ἕλληνες	τῷ ἐλαίῳ· (κάρυα δὲ ἐπὶ
[5, 3, 1]	πορευόμενοι εἰς Κερασοῦντα τριταῖοι πόλιν	Ἑλληνίδα	ἐπὶ θαλάττῃ Σινωπέων ἄποικον ἐν
[5, 5, 10]	βάρβαρον γῆν ἄν τε εἰς	Ἑλληνίδα,	οὐχ ὕβρει ἀλλὰ ἀνάγκῃ λαμβάνομεν
[5, 1, 1]	Πόντῳ, καὶ ὡς εἰς Τραπεζοῦντα	Ἑλληνίδα	πόλιν ἀφίκοντο, καὶ ὡς ἀπέθυσαν
[5, 5, 1]	ἡμέρας ἀφίκοντο εἰς Κοτύωρα πόλιν	Ἑλληνίδα,	Σινωπέων ἄποικον, οὖσαν δ᾽ ἐν
[5, 5, 10]	(καὶ νῦν ἐπεὶ εἰς τὰς	Ἑλληνίδας	πόλεις ἤλθομεν, ἐν Τραπεζοῦντι μὲν
[5, 4, 30]	βαρβαρωτάτους διελθεῖν καὶ πλεῖστον τῶν	Ἑλληνικῶν	νόμων κεχωρισμένους. ἔν τε γὰρ
[5, 5, 1]	καὶ αὐτοὶ ὑφ᾽ ὑμῶν ὄντων	Ἑλλήνων	ἀγαθὸν μέν τι πάσχειν, κακὸν
[5, 7, 30]	διεπράξαντο ὑμῖν μόνοις μὲν τῶν	Ἑλλήνων	εἰς Κερασοῦντα μὴ ἀσφαλὲς εἶναι,
[5, 5, 20]	Κοτυωρῖται καὶ οἱ στρατηγοὶ τῶν	Ἑλλήνων	ἐξένιζον τοὺς τῶν Σινωπέων πρέσβεις,
[5, 4, 10]	καὶ διὰ τῶν ὅπλων τῶν	Ἑλλήνων	ἐπορεύοντο εὐθὺς πρὸς τοὺς πολεμίους
[5, 5, 1]	ἐποίησαν κατὰ ἔθνος ἕκαστοι τῶν	Ἑλλήνων	καὶ ἀγῶνας γυμνικούς. (τὰ δ᾽
[5, 4, 1]	ἄρχοντες καὶ οἱ στρατηγοὶ τῶν	Ἑλλήνων·	(καὶ ἔλεξε Ξενοφῶν, ἡρμήνευε δὲ
[5, 7, 20]	ὅπως ἂν ταφείησαν οἱ τῶν	Ἑλλήνων	νεκροί. (συγκαθήμενοι δ᾽ ἔξωθεν τῶν
[5, 4, 20]	ἀνάγκη· ἔπειτα δὲ καὶ τῶν	Ἑλλήνων	οἱ ἀμελήσαντες τῆς ξὺν ἡμῖν
[5, 6, 10]	ὁρῶντι μὲν ὁπλίτας πολλοὺς τῶν	Ἑλλήνων,	ὁρῶντι δὲ πελταστὰς πολλοὺς καὶ
[5, 4, 10]	τῶν βαρβάρων καὶ τῶν ξυναναβάντων	Ἑλλήνων	τινάς, καὶ ἐδίωκον μέχρι οὗ
[5, 4, 10]	(εἵποντο δ᾽ αὐτοῖς καὶ τῶν	Ἑλλήνων	τινές, οὐ ταχθέντες ὑπὸ τῶν
[5, 7, 10]	λαβόντας. (τῶν δ᾽ ἀποφυγόντων τινὰς	Ἑλλήνων	τυχεῖν ἔτι ὄντας ἐν Κερασοῦντι·
[5, 4, 10]	κεφαλὰς τῶν νεκρῶν ἐπεδείκνυσαν τοῖς	Ἕλλησι	καὶ τοῖς ἑαυτῶν πολεμίοις, καὶ
[5, 6, 1]	ποιήσοιντο, ὅτι οὐχ ὡς τοῖς	Ἕλλησι	πολεμησόντων σφῶν εἴποι, ἀλλ᾽ ὅτι
[5, 6, 1]	ξυνεβουλεύοντο, καὶ ἠξίουν Ἕλληνας ὄντας	Ἕλλησι	τούτῳ πρῶτον καλῶς δέχεσθαι τῷ
[5, 2, 20]	κατὰ στόμα δὴ ἔτι μόνοι	ἐλύπουν	καὶ δῆλοι ἦσαν ὅτι ἐπικείσονται
[5, 2, 20]	ἐν δεξιᾷ οἰκιῶν. (ὡς δὲ	ἔμαθεν	ὁ Ξενοφῶν τοῦτο παρὰ τῆς
[5, 6, 20]	καὶ ὑπὲρ ὑμῶν καὶ ὑπὲρ	ἐμαυτοῦ	ὅπως ταῦτα τυγχάνω καὶ λέγων
[5, 8, 10]	καὶ τὰ σκέλη ἐκτείνας. (ἐν	ἐμαυτῷ	οὖν πεῖραν λαβὼν ἐκ τούτου
[5, 6, 20]	Βοιώτιος, ὃς περὶ στρατηγίας Ξενοφῶντι	ἐμάχετο,	ἔφη, εἰ ἐξέλθοιεν ἐκ τοῦ
[5, 4, 20]	πελταστὰς ἐδέξαντο οἱ βάρβαροι καὶ	ἐμάχοντο,	ἐπειδὴ δὲ ἐγγὺς ἦσαν οἱ
[5, 4, 20]	πολέμιοι ὁμοῦ δὴ πάντες γενόμενοι	ἐμάχοντο	καὶ ἐξηκόντιζον τοῖς παλτοῖς, καὶ
[5, 4, 20]	τε καὶ ὅτε τοῖς ἀτάκτοις	ἐμάχοντο.	(ταύτην μὲν οὖν τὴν ἡμέραν
[5, 6, 10]	οἱ δὲ πλεύσεσθαι, οὐκ ἂν	ἐμβαίημεν	εἰς τὰ πλοῖα. (γιγνώσκομεν γὰρ
[5, 7, 1]	τις ἂν ὑμᾶς ἐξαπατήσαι ὥστε	ἐμβαίνειν	ὁπόταν νότος πνέῃ; (ἀλλὰ γὰρ
[5, 7, 1]	(ἀλλὰ γὰρ ὁπόταν γαλήνη ᾖ	ἐμβιβῶ.	οὐκοῦν ἐγὼ μὲν ἐν ἑνὶ
[5, 8, 1]	ἄλλοις ἄγειν καὶ ἐκέλευσα πρὸς	ἐμὲ	ἀπαγαγεῖν, καὶ ἀπολαβὼν ἅπαντα σῷα
[5, 7, 1]	δ᾽ ὑμῖν φαίνωνται ἀδικεῖν οἱ	ἐμὲ	διαβάλλοντες, οὕτως αὐτοῖς χρῆσθε ὥσπερ
[5, 6, 20]	καλὰ εἶναι· ᾔδει γὰρ καὶ	ἐμὲ	οὐκ ἄπειρον ὄντα διὰ τὸ
[5, 6, 30]	τῆς διανοίας, καὶ ὁπόσοι πρὸς	ἐμὲ	προσῇσαν λέγοντες ὡς χρὴ ταῦτα
[5, 7, 1]	(ἀκούω τινὰ διαβάλλειν, ὦ ἄνδρες,	ἐμὲ	ὡς ἐγὼ ἄρα ἐξαπατήσας ὑμᾶς
[5, 3, 1]	ἐν τῇ Κολχίδι χώρᾳ. (ἐνταῦθα	ἔμειναν	ἡμέρας δέκα· καὶ ἐξέτασις σὺν
[5, 5, 1]	χρόνου πλῆθος ὀκτὼ μῆνες. (ἐνταῦθα	ἔμειναν	ἡμέρας τετταράκοντα πέντε. ἐν δὲ
[5, 4, 20]	μὲν οὖν τὴν ἡμέραν οὕτως	ἔμειναν·	τῇ δὲ ὑστεραίᾳ θύσαντες ἐπεὶ
[5, 4, 10]	τὰ ὅπλα, ὁ δὲ εἷς	ἔμενε.	(καὶ οἱ μὲν λαβόντες τὰ
[5, 2, 10]	διαβιβάσοντας τοὺς ὁπλίτας, αὐτὸς δ᾽	ἔμενεν	ἀναχωρίσας ἅπαντας τοὺς πελταστάς, καὶ
[5, 2, 20]	ἔχων τῶν Κρητῶν λαβὼν δέκα	ἔμενεν	ἐν λασίῳ χωρίῳ καὶ προσεποιεῖτο
[5, 6, 20]	φυγάς, καὶ ὑπάρξει ὑμῖν ἡ	ἐμὴ	πόλις· ἑκόντες γάρ με δέξονται.
[5, 8, 1]	ἀπέδωκά σοι, ἐπεὶ καὶ σὺ	ἐμοὶ	ἀπέδειξας τὸν ἄνδρα. οἷον δὲ
[5, 6, 20]	κάλλιστα καὶ ἄριστα ἔσεσθαι καὶ	ἐμοί.	καὶ νῦν ἐθυόμην περὶ αὐτοῦ
[5, 7, 10]	ποιῶν ὑμᾶς φαινέσθω. (ἀλλὰ γὰρ	ἐμοὶ	μὲν ἀρκεῖ περὶ τούτων τὰ
[5, 7, 1]	ἐγὼ ἢ βιασαίμην ὑμᾶς ξὺν	ἐμοὶ	πλεῖν μὴ βουλομένους ἢ ἐξαπατήσας
[5, 8, 20]	οὔτε τούτοις ἐπεκουρεῖτε οὔτε σὺν	ἐμοὶ	τὸν ἀτακτοῦντα ἐπαίετε. (τοιγαροῦν ἐξουσίαν
[5, 6, 20]	φαίνοιτό τις δόλος καὶ ἐπιβουλὴ	ἐμοί,	ὡς ἄρα γιγνώσκων ὅτι αὐτὸς
[5, 8, 10]	αὐτοῖς σωθεῖσιν, εἴ τι ὑπ᾽	ἐμοῦ	ἔπαθον παρὰ τὸ δίκαιον, δίκην
[5, 7, 1]	ὑμᾶς ἐξαπατηθέντας καὶ γοητευθέντας ὑπ᾽	ἐμοῦ	ἥκειν εἰς Φᾶσιν· καὶ δὴ
[5, 6, 1]	ἂν ἐδόκουν εἶναι οἱ Σινωπεῖς·	ἔμπειροι	γὰρ ἦσαν τῆς Παφλαγονίας· εἴτε
[5, 6, 1]	ὅμως δὲ λεκτέα ἃ γιγνώσκω·	(ἔμπειρος	γάρ εἰμι καὶ τῆς χώρας
[5, 6, 20]	ἐγὼ ἔνθεν πολλὰ χρήματα λήψεσθε.	ἔμπειρος	δέ εἰμι τῆς Αἰολίδος καὶ
[5, 7, 20]	λύττα τις ὥσπερ κυσὶν ἡμῖν	ἐμπεπτώκοι.	εἰ οὖν ταῦτα τοιαῦτα ἔσται,
[5, 2, 1]	τοῖς Δρίλαις ἁλώσιμα εἶναι ἐδόκει	ἐμπιμπράντες	ἀπῇσαν· καὶ οὐδὲν ἦν λαμβάνειν
[5, 7, 20]	σφᾶς ἵεσθαι, φεύγουσι δρόμῳ καὶ	ἐμπίπτουσιν	εἰς τὴν θάλατταν. ξυνεισέπεσον δὲ
[5, 7, 10]	ἄρχοντας αἱρουμένων ὑμῶν ἐγώ τινι	ἐμποδών	εἰμι; παρίημι, ἀρχέτω· μόνον ἀγαθόν
[5, 6, 20]	ἂν ἐπιπέσοιτε. (ἀκούσαντες ταῦτα οἱ	ἔμποροι	ἀπήγγελλον ταῖς πόλεσι· ξυνέπεμψε δ᾽
[5, 6, 10]	καὶ Θώραξ ὁ Βοιώτιος πρὸς	ἐμπόρους	τινὰς παρόντας τῶν Ἡρακλεωτῶν καὶ
[5, 4, 10]	τῇ δεξιᾷ παλτὸν ὡς ἕξπηχυ,	ἔμπροσθεν	μὲν λόγχην ἔχον, ὄπισθεν δὲ
[5, 6, 1]	ἄλλως τε καὶ πολεμίων πολλῶν	ἔμπροσθεν	ὄντων, πολλῶν δὲ ὄπισθεν ἑπομένων·
[5, 4, 30]	δὲ τὰ νῶτα καὶ τὰ	ἔμπροσθεν	πάντα, ἐστιγμένους ἀνθέμια. (ἐζήτουν δὲ
[5, 4, 30]	ἑταίραις ἃς ἦγον οἱ Ἕλληνες	ἐμφανῶς	ξυγγίγνεσθαι· νόμος γὰρ ἦν οὗτός
[5, 8, 1]	γὰρ ἠνάγκαζες· τὰ δὲ τῶν	ἐμῶν	συσκήνων σκεύη διέρριψας. (ἀλλ᾽ ἡ
[5, 4, 20]	αἱ πλεῖσται. (καὶ δελφίνων τεμάχη	ἐν	ἀμφορεῦσιν ηὑρίσκετο τεταριχευμένα καὶ στέαρ
[5, 3, 1]	ποταμὸς παραρρεῖ. καὶ ἰχθύες τε	ἐν	ἀμφοτέροις ἔνεισι καὶ κόγχαι· ἐν
[5, 6, 10]	πολεμίων ληφθησόμεθα, εὔδηλον δὴ ὅτι	ἐν	ἀνδραπόδων χώρᾳ ἐσόμεθα. ἀκούσαντες ταῦτα
[5, 2, 20]	τύχης, ἐνάπτειν ἐκέλευε καὶ τὰς	ἐν	ἀριστερᾷ οἰκίας, αἳ ξύλιναι ἦσαν,
[5, 6, 30]	τις μέντοι ἀπολιπὼν ληφθῇ πρὶν	ἐν	ἀσφαλεῖ εἶναι πᾶν τὸ στράτευμα,
[5, 6, 20]	τὰ δὲ διὰ τὸ ξυνεστρατεῦσθαι	ἐν	αὐτῇ σὺν Κλεάρχῳ τε καὶ
[5, 1, 10]	μὲν γὰρ ἔλθῃ, ὑπαρχόντων ἐνθάδε	ἐν	ἀφθονωτέροις πλευσόμεθα· ἢν δὲ μὴ
[5, 5, 1]	καταβάσεως τῆς ὁδοῦ ἀπὸ τῆς	ἐν	Βαβυλῶνι μάχης ἄχρι εἰς Κοτύωρα
[5, 8, 10]	καὶ ἔπαισα καὶ ἐβιασάμην πορεύεσθαι.	ἐν	γὰρ τῷ ἰσχυρῷ χειμῶνι καὶ
[5, 6, 30]	εἶναι καὶ ἔχειν τὰ ἐπιτήδεια·	ἐν	γὰρ τῷ κρατεῖν ἐστι καὶ
[5, 5, 1]	(ἐνταῦθα ἔμειναν ἡμέρας τετταράκοντα πέντε.	ἐν	δὲ ταύταις πρῶτον μὲν τοῖς
[5, 4, 10]	βοῶν δασέα, ᾐκασμένα κιττοῦ πετάλῳ,	ἐν	δὲ τῇ δεξιᾷ παλτὸν ὡς
[5, 6, 10]	Ἀχαιόν. καὶ οἱ μὲν ᾤχοντο.	(ἐν	δὲ τούτῳ τῷ χρόνῳ Ξενοφῶντι,
[5, 3, 1]	ἐν ἀμφοτέροις ἔνεισι καὶ κόγχαι·	ἐν	δὲ τῷ ἐν Σκιλλοῦντι χωρίῳ
[5, 3, 1]	ἀνάθημα ποιησάμενος ἀνατίθησιν εἰς τὸν	ἐν	Δελφοῖς τῶν Ἀθηναίων θησαυρὸν καὶ
[5, 2, 20]	ξυνέπιπτεν, ἔφευγον οἱ ἀπὸ τῶν	ἐν	δεξιᾷ οἰκιῶν. (ὡς δὲ ἔμαθεν
[5, 2, 20]	ἐξαπίνης γὰρ ἀνέλαμψεν οἰκία τῶν	ἐν	δεξιᾷ ὅτου δὴ ἐνάψαντος. ὡς
[5, 4, 10]	ἄγοντες τριακόσια πλοῖα μονόξυλα καὶ	ἐν	ἑκάστῳ τρεῖς ἄνδρας, ὧν οἱ
[5, 7, 1]	πλοίῳ πλεύσομαι, ὑμεῖς δὲ τοὐλάχιστον	ἐν	ἑκατόν. πῶς ἂν οὖν ἐγὼ
[5, 8, 10]	μόλις καὶ τὰ σκέλη ἐκτείνας.	(ἐν	ἐμαυτῷ οὖν πεῖραν λαβὼν ἐκ
[5, 7, 1]	ᾖ ἐμβιβῶ. οὐκοῦν ἐγὼ μὲν	ἐν	ἑνὶ πλοίῳ πλεύσομαι, ὑμεῖς δὲ
[5, 4, 30]	ὄντες ἐποίουν ἅπερ ἂν> ἄνθρωποι	ἐν	ἐρημίᾳ ποιήσειαν, μόνοι τε ὄντες
[5, 8, 20]	πίνω, ἀλλ᾽ ὅμως οὐδένα παίω·	~ἐν	εὐδίᾳ γὰρ ὁρῶ ὑμᾶς. ὅταν
[5, 3, 1]	τοῦ χωρίου ποταμὸς Σελινοῦς. καὶ	ἐν	Ἐφέσῳ δὲ παρὰ τὸν τῆς
[5, 3, 10]	ναὸς ὡς μικρὸς μεγάλῳ τῷ	ἐν	Ἐφέσῳ εἴκασται, καὶ τὸ ξόανον
[5, 3, 10]	ὡς κυπαρίττινον χρυσῷ ὄντι τῷ	ἐν	Ἐφέσῳ. (καὶ στήλη ἕστηκε παρὰ
[5, 7, 30]	ἥτις ἂν ὁρᾷ τοσαύτην ἀνομίαν	ἐν	ἡμῖν; ἀγορὰν δὲ τίς ἄξει
[5, 6, 10]	πολλὰ γὰρ καὶ πλοῖά ἐστιν	ἐν	Ἡρακλείᾳ. (ἐπεὶ δὲ ταῦτ᾽ ἔλεξεν,
[5, 1, 10]	μὲν οὖν δίκαια ἔπαθεν ὕστερον·	ἐν	Θρᾴκῃ γὰρ παρὰ Σεύθῃ πολυπραγμονῶν
[5, 7, 10]	τινὰς Ἑλλήνων τυχεῖν ἔτι ὄντας	ἐν	Κερασοῦντι· αἰσθόμενοι δὲ τοὺς βαρβάρους
[5, 7, 10]	δὲ πλεόντων ἔτι τινὲς ἦσαν	ἐν	Κερασοῦντι, οὔπω ἀνηγμένοι. μετὰ τοῦτο,
[5, 2, 20]	τῶν Κρητῶν λαβὼν δέκα ἔμενεν	ἐν	λασίῳ χωρίῳ καὶ προσεποιεῖτο τοὺς
[5, 2, 20]	ἀπῆλθον ἀπὸ τοῦ χωρίου, πῦρ	ἐν	μέσῳ ἑαυτῶν καὶ τῶν πολεμίων
[5, 6, 20]	στρατιά. (ὁ δὲ ἄσμενος ἀκούσας	ἐν	ξυλλόγῳ τῶν στρατιωτῶν ὄντων λέγει
[5, 3, 10]	ὡς εἴκοσι στάδιοι ἀπὸ τοῦ	ἐν	Ὀλυμπίᾳ Διὸς ἱεροῦ. ἔνι δ᾽
[5, 7, 20]	ἂν ὑμεῖς πάντες ἕλησθε ἄρχοντας,	ἐν	οὐδεμιᾷ χώρᾳ ἔσονται, ὅστις δὲ
[5, 8, 20]	ἕνεκα χαλεπαίνει μὲν πρῳρεὺς τοῖς	ἐν	πρᾐρᾳ, χαλεπαίνει δὲ κυβερνήτης τοῖς
[5, 8, 20]	πρᾐρᾳ, χαλεπαίνει δὲ κυβερνήτης τοῖς	ἐν	πρύμνῃ; ἱκανὰ γὰρ ἐν τῷ
[5, 4, 10]	δὲ ἄλλοι ἅπαντες ἐπορεύοντο ᾄδοντες	ἐν	ῥυθμῷ, καὶ διελθόντες διὰ τῶν
[5, 3, 1]	ὁ Ξενοφῶν, κατοικοῦντος ἤδη αὐτοῦ	ἐν	Σκιλλοῦντι ὑπὸ τῶν Λακεδαιμονίων οἰκισθέντος
[5, 3, 1]	καὶ κόγχαι· ἐν δὲ τῷ	ἐν	Σκιλλοῦντι χωρίῳ καὶ θῆραι πάντων
[5, 4, 20]	διαρπάζοντες τὰ χωρία ηὕρισκον θησαυροὺς	ἐν	ταῖς οἰκίαις ἄρτων νενημένων περυσινῶν,
[5, 5, 10]	πόλιν βίᾳ παρεληλυθότας ἐνίους σκηνοῦν	ἐν	ταῖς οἰκίαις καὶ ἐκ τῶν
[5, 5, 20]	οὐδὲν βίαιον ἐποιήσαμεν, σκηνοῦσι δ᾽	ἐν	ταῖς στέγαις οἱ κάμνοντες τὰ
[5, 7, 20]	ὁρῶμεν πολλοὺς προσθέοντας λίθους ἔχοντας	ἐν	ταῖς χερσί, τοὺς δὲ καὶ
[5, 7, 20]	ᾔδεσαν, ὅμως δὲ λίθους εἶχον	ἐν	ταῖς χερσίν. ἐπεὶ δὲ εἰδότι
[5, 4, 20]	τὴν πόλιν, οἱ δὲ ὁπλῖται	ἐν	τάξει εἵποντο. (ἐπεὶ δὲ ἄνω
[5, 8, 10]	σᾐζεσθαι μὲν ἤρκει δι᾽ ὑμῶν	ἐν	τάξει τε ἰόντων καὶ μαχομένων
[5, 1, 1]	καὶ τὰ ὅπλα φέρων καὶ	ἐν	τάξει ὢν καὶ φυλακὰς φυλάττων
[5, 4, 20]	ἀμφορεῦσιν ηὑρίσκετο τεταριχευμένα καὶ στέαρ	ἐν	τεύχεσι τῶν δελφίνων, ᾧ ἐχρῶντο
[5, 1, 1]	~Βιβλίον Ε ~{ὅσα μὲν δὴ	ἐν	τῇ ἀναβάσει τῇ μετὰ Κύρου
[5, 2, 1]	τῷ Πόντῳ. (ἐπεὶ δὲ ἦσαν	ἐν	τῇ ἄνω χώρᾳ οἱ Ἕλληνες,
[5, 6, 20]	οὔσης χώρας πολλῆς καὶ ἀφθόνου	ἐν	τῇ βαρβάρων μαστεύειν. (ἔστε δ᾽
[5, 7, 1]	χώραν· γνώσεσθε δήπου ὅτι οὐκ	ἐν	τῇ Ἑλλάδι ἐστέ· καὶ ἐγὼ
[5, 6, 20]	ἀπιέναι οἴκαδε. γελοῖον δὲ εἶναι	ἐν	τῇ Ἑλλάδι οὔσης χώρας πολλῆς
[5, 2, 20]	καὶ δῆλοι ἦσαν ὅτι ἐπικείσονται	ἐν	τῇ ἐξόδῳ τε καὶ καταβάσει.
[5, 7, 10]	αὐτῶν ἀποχωροῦσι. (ταῦτα δ᾽ ἦν	ἐν	τῇ ἡμέρᾳ ᾗ ἡμεῖς δεῦρο
[5, 3, 1]	Ἑλληνίδα ἐπὶ θαλάττῃ Σινωπέων ἄποικον	ἐν	τῇ Κολχίδι χώρᾳ. (ἐνταῦθα ἔμειναν
[5, 1, 1]	οὖν δοκεῖ καιρὸς εἶναι ποιεῖν	ἐν	τῇ μονῇ, ταῦτα ἐρῶ. (πρῶτον
[5, 1, 1]	Κύρου ἔπραξαν οἱ Ἕλληνες, καὶ	ἐν	τῇ πορείᾳ τῇ μέχρι ἐπὶ
[5, 4, 10]	συχνοί· ὃ οὔπω πρόσθεν ἐπεποιήκεσαν	ἐν	τῇ στρατείᾳ. (Ξενοφῶν δὲ ξυγκαλέσας
[5, 7, 10]	πρὶν ἂν ἀκούσητε οἷον ὁρῶ	ἐν	τῇ στρατιᾷ ἀρχόμενον πρᾶγμα· ὃ
[5, 5, 20]	ἄλλοι, ὡς ὁρᾶτε, σκηνοῦμεν ὑπαίθριοι	ἐν	τῇ τάξει, παρεσκευασμένοι, ἂν μέν
[5, 5, 1]	Ἑλληνίδα, Σινωπέων ἄποικον, οὖσαν δ᾽	ἐν	τῇ Τιβαρηνῶν χώρᾳ. (μέχρι ἐνταῦθα
[5, 8, 1]	ἀπαγορευόντων, πολεμίων δὲ ἑπομένων, εἰ	ἐν	τοιούτῳ καιρῷ ὕβριζον, ὁμολογῶ καὶ
[5, 6, 20]	τοῖς ἱεροῖς· ἔλεξε δὲ ὅτι	ἐν	τοῖς ἱεροῖς φαίνοιτό τις δόλος
[5, 7, 10]	ἐπίστασθέ που ὅτι χωρία ἦν	ἐν	τοῖς ὄρεσι βαρβαρικά, φίλια τοῖς
[5, 4, 30]	χώρα ἦν. (ἐπεὶ δὲ πορευόμενοι	ἐν	τοῖς φίλοις ἦσαν, ἐπεδείκνυσαν αὐτοῖς
[5, 5, 1]	τὸ τεῖχος τοὺς ἀσθενοῦντας ἐδέχοντο.	(ἐν	τούτῳ ἔρχονται ἐκ Σινώπης πρέσβεις,
[5, 6, 20]	ὥστε ἐκπλεῖν. (ὁ δὲ Ξενοφῶν	ἐν	τούτῳ ἐσίγα. ἀναστὰς δὲ Φιλήσιος
[5, 2, 30]	ἐνέδραν οὖσαν· ἡ δὲ στρατιὰ	ἐν	τούτῳ κατέβαινεν. ἐπεὶ δὲ ἐδόκει
[5, 7, 20]	ἀγορανόμοι δεινότατα ποιοῦσι τὸ στράτευμα.	(ἐν	τούτῳ τις ὁρᾷ τὸν ἀγορανόμον
[5, 5, 10]	εἰς τὰς Ἑλληνίδας πόλεις ἤλθομεν,	ἐν	Τραπεζοῦντι μὲν (παρεῖχον γὰρ ἡμῖν
[5, 6, 20]	ὁρῶμεν ὑμᾶς ἀπόρους ὄντας καὶ	ἐν	τῷ ἀπόπλῳ ἔχειν τὰ ἐπιτήδεια
[5, 1, 1]	τῇ μέχρι ἐπὶ θάλατταν τὴν	ἐν	τῷ Εὐξείνῳ Πόντῳ, καὶ ὡς
[5, 3, 10]	Ὀλυμπίᾳ Διὸς ἱεροῦ. ἔνι δ᾽	ἐν	τῷ ἱερῷ χώρῳ καὶ λειμὼν
[5, 4, 20]	ὁ δὲ βασιλεὺς αὐτῶν ὁ	ἐν	τῷ μόσσυνι τῷ ἐπ᾽ ἄκρου
[5, 6, 1]	κλέψαι ἢ φθάσαι λαβόντες καὶ	ἐν	τῷ πεδίῳ κρατῆσαι μαχόμενοι τούς
[5, 6, 10]	ὅτι κινδυνεύσει μεῖναι τοσαύτη δύναμις	ἐν	τῷ Πόντῳ· βούλεται γὰρ Ξενοφῶν
[5, 6, 10]	τὴν τριβὴν ἱκανούς, ὄντας δ᾽	ἐν	τῷ Πόντῳ, ἔνθα οὐκ ἂν
[5, 2, 1]	δύσβατα καὶ ἀνθρώπους πολεμικωτάτους τῶν	ἐν	τῷ Πόντῳ. (ἐπεὶ δὲ ἦσαν
[5, 1, 1]	πρῶτον εἰς φιλίαν γῆν ἀφίκοντο,	ἐν	τῷ πρόσθεν λόγῳ δεδήλωται. (ἐκ
[5, 4, 20]	οὐκ ἤθελεν ἐξελθεῖν, οὐδὲ ὁ	ἐν	τῷ πρότερον αἱρεθέντι χωρίῳ, ἀλλ᾽
[5, 8, 20]	τοῖς ἐν πρύμνῃ; ἱκανὰ γὰρ	ἐν	τῷ τοιούτῳ καὶ μικρὰ ἁμαρτηθέντα
[5, 7, 10]	εἴ τίς τι ἀγαθὸν δύναται	ἐν	ὑμῖν, ἢ μάχεσθαι εἴ τις
[5, 2, 10]	Ἀγασίας Στυμφάλιος καταθέμενος τὰ ὅπλα	ἐν	χιτῶνι μόνον ἀνέβη, καὶ ἄλλος
[5, 1, 10]	δὲ πλοίοις ἐχρήσαντο εἰς παραγωγήν.	(ἐν	ᾧ δὲ ταῦτα ἦν ἐπὶ
[5, 7, 10]	ἐλθεῖν, εἰσβὰς δὲ εἰς πλοῖον	ἐν	ᾧ ἐτύγχανον οἱ ξύσκηνοι αὐτοῦ
[5, 4, 30]	πλεῖστον τῶν Ἑλληνικῶν νόμων κεχωρισμένους.	ἔν	τε γὰρ ὄχλῳ ὄντες ἐποίουν
[5, 2, 1]	τι κτῆνος τὸ πῦρ διαπεφευγός.	ἓν	δὲ ἦν χωρίον μητρόπολις αὐτῶν·
[5, 6, 10]	πλοῖα ἔσεσθαι ἱκανὰ ὡς ἀριθμῷ	ἕνα	μὴ καταλείπεσθαι ἐνθάδε, ἡμεῖς ἂν
[5, 2, 20]	Ξενοφῶν τοῦτο παρὰ τῆς τύχης,	ἐνάπτειν	ἐκέλευε καὶ τὰς ἐν ἀριστερᾷ
[5, 2, 20]	τῶν ἐν δεξιᾷ ὅτου δὴ	ἐνάψαντος.	ὡς δ᾽ αὕτη ξυνέπιπτεν, ἔφευγον
[5, 2, 20]	(ἐπεὶ δὲ ἤρξαντο ἀποχωρεῖν, ἐπεξέθεον	ἔνδοθεν	πολλοὶ γέρρα καὶ λόγχας ἔχοντες
[5, 2, 10]	πολλοί, οἳ παίουσιν ἐκδεδραμηκότες τοὺς	ἔνδον	ἀνθρώπους. (ἐνταῦθα ἀνειπεῖν ἐκέλευσε Τολμίδην
[5, 2, 10]	μεταξὺ γενομένου κραυγή τε ἐγένετο	ἔνδον	καὶ ἔφευγον οἱ μὲν καὶ
[5, 2, 10]	ἔλεγον ὅτι ἄκρα τέ ἐστιν	ἔνδον	καὶ οἱ πολέμιοι πολλοί, οἳ
[5, 3, 1]	τὰ πλοῖα τούς τε ἀσθενοῦντας	ἐνεβίβασαν	καὶ τοὺς ὑπὲρ τετταράκοντα ἔτη
[5, 4, 10]	τοῦ ξύλου σφαιροειδές. (χιτωνίσκους δὲ	ἐνεδεδύκεσαν	ὑπὲρ γονάτων, πάχος ὡς λινοῦ
[5, 2, 30]	πολέμιοι ταῦτα διορῶντες ἐφοβοῦντο ὡς	ἐνέδραν	οὖσαν· ἡ δὲ στρατιὰ ἐν
[5, 3, 1]	καὶ ἰχθύες τε ἐν ἀμφοτέροις	ἔνεισι	καὶ κόγχαι· ἐν δὲ τῷ
[5, 8, 10]	Ξενοφῶν, πάντες ἀποθανούμεθα· τούτου οὖν	ἕνεκα	ζῶντας ἡμᾶς δεῖ κατορυχθῆναι; (τοῦτον
[5, 6, 10]	οἱ δὲ ὑπώπτευον καὶ τούτου	ἕνεκα	λέγειν ὡς μὴ πεζῇ ἰόντες
[5, 6, 10]	ἔλεξεν, οἱ μὲν ὑπώπτευον φιλίας	ἕνεκα	τῆς Κορύλα λέγειν· καὶ γὰρ
[5, 4, 10]	εἶπεν· ἄνδρες στρατιῶται, μηδὲν ἀθυμήσητε	ἕνεκα	τῶν γεγενημένων· ἴστε γὰρ ὅτι
[5, 8, 20]	ὁρᾶτε ὅτι καὶ νεύματος μόνον	ἕνεκα	χαλεπαίνει μὲν πρῳρεὺς τοῖς ἐν
[5, 8, 10]	ἄνδρες, ὁμολογῶ παῖσαι δὴ ἄνδρας	ἕνεκεν	ἀταξίας ὅσοις σᾐζεσθαι μὲν ἤρκει
[5, 1, 10]	καταγάγωμεν ὅσον ἂν χρόνον ἡμῶν	ἕνεκεν	μένωσι, καὶ ναῦλον ξυνθέσθαι, ὅπως
[5, 4, 10]	ὑπὸ τῶν στρατηγῶν, ἀλλὰ ἁρπαγῆς	ἕνεκεν.	οἱ δὲ πολέμιοι προσιόντων τέως
[5, 2, 20]	δὲ ἱκανὰ ἤδη ἦν, ἐνῆψαν·	ἐνῆπτον	δὲ καὶ τὰς παρ᾽ αὐτὸ
[5, 2, 20]	ἐπεὶ δὲ ἱκανὰ ἤδη ἦν,	ἐνῆψαν·	ἐνῆπτον δὲ καὶ τὰς παρ᾽
[5, 6, 30]	καλόν μοι δοκεῖ εἶναι σῳζομένους	ἔνθα	βουλόμεθα μισθὸν τῆς σωτηρίας λαμβάνειν,
[5, 7, 1]	μὲν ἀνίσχει, δύεται δὲ ἐνταῦθα,	ἔνθα	δὲ δύεται, ἀνίσχει δ᾽ ἐντεῦθεν;
[5, 6, 10]	ὄντας δ᾽ ἐν τῷ Πόντῳ,	ἔνθα	οὐκ ἂν ἀπ᾽ ὀλίγων χρημάτων
[5, 1, 1]	ἀπέθυσαν ἃ εὔξαντο σωτήρια θύειν	ἔνθα	πρῶτον εἰς φιλίαν γῆν ἀφίκοντο,
[5, 1, 10]	ἢν μὲν γὰρ ἔλθῃ, ὑπαρχόντων	ἐνθάδε	ἐν ἀφθονωτέροις πλευσόμεθα· ἢν δὲ
[5, 6, 10]	ὡς ἀριθμῷ ἕνα μὴ καταλείπεσθαι	ἐνθάδε,	ἡμεῖς ἂν πλέοιμεν· εἰ δὲ
[5, 5, 20]	ἐκεῖ δεξόμεθα, νῦν δὲ τοὺς	ἐνθάδε	κελεύσομεν διδόναι ἃ δύνανται· ὁρῶμεν
[5, 5, 10]	τινῶν ἡμῶν ἔτυχον· πάρεισι γὰρ	ἐνθάδε	οὓς ἡμῖν ἡγεμόνας διὰ φιλίαν
[5, 7, 10]	ἥδεσθαί τε αὐτοὺς καὶ μέλλειν	ἐνθάδε	πλεῖν, ὡς ἡμῖν λέξαι τὰ
[5, 1, 10]	ἢν δὲ μὴ ἄγῃ, τοῖς	ἐνθάδε	χρησόμεθα. (ὁρῶ δὲ ἐγὼ πλοῖα
[5, 7, 10]	οἱ ξύσκηνοι αὐτοῦ παραπλέοντες, καὶ	ἐνθέμενος	εἴ τι λάβοι, ἀποπλέων οἴχεσθαι
[5, 6, 20]	ἄξω ὑμᾶς εἰς τὴν Τρῳάδα,	ἔνθεν	καί εἰμι φυγάς, καὶ ὑπάρξει
[5, 2, 20]	ἐπὶ τὰς οἰκίας ἀνέβαινον τὰς	ἔνθεν	καὶ ἔνθεν τῆς εἰς τὴν
[5, 7, 1]	δύναιτο ὑμᾶς ἐξαπατῆσαι ὡς ἥλιος	ἔνθεν	μὲν ἀνίσχει, δύεται δὲ ἐνταῦθα,
[5, 6, 20]	δέξονται. (ἡγήσομαι δὲ αὐτὸς ἐγὼ	ἔνθεν	πολλὰ χρήματα λήψεσθε. ἔμπειρος δέ
[5, 2, 20]	οἰκίας ἀνέβαινον τὰς ἔνθεν καὶ	ἔνθεν	τῆς εἰς τὴν ἄκραν φερούσης
[5, 7, 1]	φαίνωμαι ἀδικεῖν, οὐ χρή με	ἐνθένδε	ἀπελθεῖν πρὶν ἂν δῶ δίκην·
[5, 6, 10]	ἀδύνατον. ἂν δὲ πλέητε, ἔστιν	ἐνθένδε	μὲν εἰς Σινώπην παραπλεῦσαι, ἐκ
[5, 8, 10]	ὕβρει νομίζετέ με ταῦτα πράττειν,	ἐνθυμήθητε	ὅτι νῦν ἐγὼ θαρρῶ σὺν
[5, 3, 10]	τοῦ ἐν Ὀλυμπίᾳ Διὸς ἱεροῦ.	ἔνι	δ᾽ ἐν τῷ ἱερῷ χώρῳ
[5, 7, 1]	ἐμβιβῶ. οὐκοῦν ἐγὼ μὲν ἐν	ἑνὶ	πλοίῳ πλεύσομαι, ὑμεῖς δὲ τοὐλάχιστον
[5, 5, 10]	τε τὴν πόλιν βίᾳ παρεληλυθότας	ἐνίους	σκηνοῦν ἐν ταῖς οἰκίαις καὶ
[5, 1, 1]	ἂν ἴωσιν. (ἔδοξε καὶ ταῦτα.	ἐννοεῖτε	δὴ καὶ τόδε, ἔφη. σχολὴ
[5, 1, 10]	οἵας δεόμεθα. ἔδοξε καὶ ταῦτα.	(ἐννοήσατε	δ᾽ ἔφη, εἰ εἰκὸς καὶ
[5, 6, 20]	καὶ εὐδαίμονα ὥστε τῷ βουλομένῳ	ἐνοικεῖν,	τῷ δὲ μὴ βουλομένῳ ἀπιέναι
[5, 5, 10]	οἵαν ἐδύναντο παρεῖχον, φίλους τε	ἐνομίζομεν	εἶναι καὶ βίᾳ οὐδὲν ἐλαμβάνομεν
[5, 2, 1]	ἐδύναντο ἀποτρέχειν (ἦν γὰρ ἐφ᾽	ἑνὸς	ἡ κατάβασις ἐκ τοῦ χωρίου
[5, 2, 10]	παίουσιν ἐκδεδραμηκότες τοὺς ἔνδον ἀνθρώπους.	(ἐνταῦθα	ἀνειπεῖν ἐκέλευσε Τολμίδην τὸν κήρυκα
[5, 6, 30]	ξυλλέξαντες, ἔφη, εἰ βούλεσθε, λέγετε.	ἐνταῦθα	ἀποδείκνυται Τιμασίων ὁ Δαρδανεὺς γνώμην
[5, 4, 20]	ἐτρέφθησαν καὶ οἱ ξὺν αὐτοῖς·	ἐνταῦθα	γὰρ οἱ πολέμιοι ἦσαν ἀντιτεταγμένοι.
[5, 1, 10]	διὰ τὸ βούλεσθαι ἡμῶν ἀπαλλαγῆναι.	(ἐνταῦθα	δὲ ἀνέκραγον ὡς οὐ δέοι
[5, 6, 30]	Θώρακι ἐψευσμένοι ἦσαν (τῆς μισθοφορᾶς)	(ἐνταῦθα	δὲ ἐκπεπληγμένοι ἦσαν καὶ ἐδεδίεσαν
[5, 8, 1]	ὑπὸ τῶν συσκήνων ἐλεύθερος ὤν.	(ἐνταῦθα	δὴ ἀναγιγνώσκει αὐτὸν καὶ ἤρετο·
[5, 3, 1]	ἄποικον ἐν τῇ Κολχίδι χώρᾳ.	(ἐνταῦθα	ἔμειναν ἡμέρας δέκα· καὶ ἐξέτασις
[5, 5, 1]	ἑξακόσιοι, χρόνου πλῆθος ὀκτὼ μῆνες.	(ἐνταῦθα	ἔμειναν ἡμέρας τετταράκοντα πέντε. ἐν
[5, 7, 1]	ἔνθεν μὲν ἀνίσχει, δύεται δὲ	ἐνταῦθα,	ἔνθα δὲ δύεται, ἀνίσχει δ᾽
[5, 8, 10]	ὡς ἔγωγε αὐτὸν οὐκ ἄξω.	ἐνταῦθα	ἔπαισά σε· ἀληθῆ λέγεις· ἔδοξας
[5, 5, 1]	ἐν τῇ Τιβαρηνῶν χώρᾳ. (μέχρι	ἐνταῦθα	ἐπέζευσεν ἡ στρατιά. πλῆθος τῆς
[5, 4, 30]	~οἱ μὲν δὴ Ἕλληνες ἀριστήσαντες	ἐνταῦθα	ἐπορεύοντο εἰς τὸ πρόσω, παραδόντες
[5, 3, 1]	χιόνος καὶ εἴ τις νόσῳ.	(ἐνταῦθα	καὶ διαλαμβάνουσι τὸ ἀπὸ τῶν
[5, 7, 1]	ἤκουσαν, ξυνέδραμον καὶ μάλα ἑτοίμως.	ἐνταῦθα	Ξενοφῶν τῶν μὲν στρατηγῶν οὐ
[5, 4, 20]	ἦσαν πρὸς ταῖς Μητροπόλεως οἰκίαις,	ἐνταῦθα	οἱ πολέμιοι ὁμοῦ δὴ πάντες
[5, 2, 20]	τῇ ἐξόδῳ τε καὶ καταβάσει.	ἐνταῦθα	παραγγέλλει φέρειν ξύλα ὅσοι ἐτύγχανον
[5, 2, 20]	παντάπασιν ἀνάλωτον εἶναι τὸ χωρίον.	(ἐνταῦθα	παρεσκευάζοντο τὴν ἄφοδον, καὶ τοὺς
[5, 1, 10]	ταῖς παρὰ θάλατταν οἰκούσαις πόλεσιν	ἐντείλασθαι	ὁδοποιεῖν· πείσονται γὰρ καὶ διὰ
[5, 7, 1]	ἔνθα δὲ δύεται, ἀνίσχει δ᾽	ἐντεῦθεν;	(ἀλλὰ μὴν καὶ τοῦτό γε
[5, 5, 1]	τοῖς πλείστοις αὐτῶν ἀπὸ σιδηρείας.	(ἐντεῦθεν	ἀφικνοῦνται εἰς Τιβαρηνούς. ἡ δὲ
[5, 5, 1]	προσίοιντο οἱ θεοὶ τὸν πόλεμον.	ἐντεῦθεν	δὴ τὰ ξένια ἐδέξαντο, καὶ
[5, 4, 10]	εἶχον δὲ καὶ σαγάρεις σιδηρᾶς.	(ἐντεῦθεν	ἐξῆρχε μὲν αὐτῶν εἷς, οἱ
[5, 6, 30]	λήψονται ἀποδιδράσκοντα, τὴν δίκην ἐπιθήσοιεν.	(ἐντεῦθεν	ἐπεὶ ἔγνωσαν οἱ Ἡρακλεῶται ὅτι
[5, 4, 1]	διήσοιεν· ἐπίστευον γὰρ τοῖς χωρίοις.	(ἐντεῦθεν	λέγει ὁ Τιμησίθεος ὅτι πολέμιοί
[5, 4, 20]	ἐχώρουν, ἔφευγον οἱ βάρβαροι καὶ	ἐντεῦθεν,	λιπόντες ἅπαντες τὸ χωρίον. ὁ
[5, 6, 30]	νυνὶ δοκεῖτε ἄν μοι καὶ	ἔντιμοι	εἶναι καὶ ἔχειν τὰ ἐπιτήδεια·
[5, 2, 10]	σάλπιγξ ἐφθέγξατο, ἅμα τε τῷ	Ἐνυαλίῳ	ἠλέλιξαν καὶ ἔθεον δρόμῳ οἱ
[5, 3, 10]	ξυνεθήρων· καὶ ἡλίσκετο τὰ μὲν	ἐξ	αὐτοῦ τοῦ ἱεροῦ χώρου, τὰ
[5, 6, 10]	ἐκ Σινώπης δὲ εἰς Ἡράκλειαν·	ἐξ	Ἡρακλείας δὲ οὔτε πεζῇ οὔτε
[5, 7, 30]	εἴ τι ἄλλο τις ἠδίκητο	ἐξ	οὗ Κῦρος ἀπέθανε· δικαστὰς δὲ
[5, 2, 1]	πελτασταὶ προδραμόντες στάδια πέντε ἢ	ἓξ	τῶν ὁπλιτῶν, διαβάντες τὴν χαράδραν,
[5, 1, 10]	δὲ καὶ οὔ. Κλεαίνετος δ᾽	ἐξαγαγὼν	καὶ τὸν ἑαυτοῦ καὶ ἄλλον
[5, 2, 1]	λαβὼν Ξενοφῶν ἡγεμόνας τῶν Τραπεζουντίων	ἐξάγει	εἰς Δρίλας τὸ ἥμισυ τοῦ
[5, 1, 10]	μὲν ἀγώγιμα εἴ τι ἦγον	ἐξαιρούμενοι	φύλακας καθίστασαν, ὅπως σῷα εἴη,
[5, 7, 20]	(συγκαθήμενοι δ᾽ ἔξωθεν τῶν ὅπλων	ἐξαίφνης	ἀκούομεν θορύβου πολλοῦ παῖε παῖε,
[5, 6, 20]	πάρεστιν, ὥστε ὅπῃ ἂν βούλησθε	ἐξαίφνης	ἂν ἐπιπέσοιτε. (ἀκούσαντες ταῦτα οἱ
[5, 6, 10]	ἔλθῃ τὰ πλοῖα, τότε εἰπεῖν	ἐξαίφνης	τῇ στρατιᾷ· ~ἄνδρες, νῦν μὲν
[5, 5, 1]	σταθμοὶ ἑκατὸν εἴκοσι δύο, παρασάγγαι	ἑξακόσιοι	καὶ εἴκοσι, στάδιοι μύριοι καὶ
[5, 3, 1]	ἀριθμός, καὶ ἐγένοντο ὀκτακισχίλιοι καὶ	ἑξακόσιοι.	οὗτοι ἐσώθησαν. οἱ δὲ ἄλλοι
[5, 5, 1]	στάδιοι μύριοι καὶ ὀκτακισχίλιοι καὶ	ἑξακόσιοι,	χρόνου πλῆθος ὀκτὼ μῆνες. (ἐνταῦθα
[5, 7, 30]	ἢν περὶ τὰ μέγιστα τοιαῦτα	ἐξαμαρτάνοντες	φαινώμεθα; οὗ δὲ δὴ πάντων
[5, 2, 30]	φεύγειν ἀνὰ κράτος· καὶ ὃς	ἐξαναστὰς	φεύγει καὶ οἱ σὺν αὐτῷ.
[5, 7, 1]	ἐξαπατήσας ἄγοιμι; (ποιῶ δ᾽ ὑμᾶς	ἐξαπατηθέντας	καὶ γοητευθέντας ὑπ᾽ ἐμοῦ ἥκειν
[5, 7, 10]	δέ τις ὑμῶν ἢ αὐτὸς	ἐξαπατηθῆναι	ἂν οἴεται ταῦτα ἢ ἄλλον
[5, 7, 10]	ἂν οἴεται ταῦτα ἢ ἄλλον	ἐξαπατῆσαι	ταῦτα, λέγων διδασκέτω. (ὅταν δὲ
[5, 7, 1]	ὅστις τοῦτο ἂν δύναιτο ὑμᾶς	ἐξαπατῆσαι	ὡς ἥλιος ἔνθεν μὲν ἀνίσχει,
[5, 7, 1]	ἔστιν ὅπως τις ἂν ὑμᾶς	ἐξαπατήσαι	ὥστε ἐμβαίνειν ὁπόταν νότος πνέῃ;
[5, 7, 1]	ἐμοὶ πλεῖν μὴ βουλομένους ἢ	ἐξαπατήσας	ἄγοιμι; (ποιῶ δ᾽ ὑμᾶς ἐξαπατηθέντας
[5, 7, 1]	στρατηγοὺς διανοεῖται ἄγειν τοὺς στρατιώτας	ἐξαπατήσας	πάλιν εἰς Φᾶσιν. (ἀκούσαντες δ᾽
[5, 7, 1]	ἄνδρες, ἐμὲ ὡς ἐγὼ ἄρα	ἐξαπατήσας	ὑμᾶς μέλλω ἄγειν εἰς Φᾶσιν.
[5, 2, 20]	τις αὐτοῖς μηχανὴν σωτηρίας δίδωσιν.	ἐξαπίνης	γὰρ ἀνέλαμψεν οἰκία τῶν ἐν
[5, 3, 1]	τὴν δεκάτην, ἣν τῷ Ἀπόλλωνι	ἐξεῖλον	καὶ τῇ Ἐφεσίᾳ Ἀρτέμιδι, διέλαβον
[5, 7, 30]	δίκην, τοῦ δὲ λοιποῦ μηκέτι	ἐξεῖναι	ἀνομίας ἄρξαι· ἐὰν δέ τις
[5, 2, 10]	τῆς ἄκρας πάντα διηρπάσθη, καὶ	ἐξεκομίσαντο	οἱ Ἕλληνες· οἱ δὲ ὁπλῖται
[5, 4, 20]	μένοντα καὶ φυλάττουσιν, οὐκ ἤθελεν	ἐξελθεῖν,	οὐδὲ ὁ ἐν τῷ πρότερον
[5, 6, 20]	στρατηγίας Ξενοφῶντι ἐμάχετο, ἔφη, εἰ	ἐξέλθοιεν	ἐκ τοῦ Πόντου, ἔσεσθαι αὐτοῖς
[5, 4, 10]	ἐπεποιήκεσαν θρασυτέρους καὶ ὅτι οἱ	ἐξελθόντες	Ἕλληνες σὺν αὐτοῖς ἐπεφεύγεσαν μάλα
[5, 5, 20]	καὶ οἱ στρατηγοὶ τῶν Ἑλλήνων	ἐξένιζον	τοὺς τῶν Σινωπέων πρέσβεις, καὶ
[5, 2, 20]	ἀχρείους καὶ φορτία ἔχοντάς τε	ἐξεπέμποντο	καὶ τῶν ὁπλιτῶν τὸ πλῆθος,
[5, 8, 10]	παίοιτο. (καὶ γὰρ οὖν νῦν	ἔξεστιν	αὐτοῖς σωθεῖσιν, εἴ τι ὑπ᾽
[5, 4, 1]	πολεμίους εἶναι. (εἰ οὖν βούλεσθε,	ἔξεστιν	ὑμῖν ἡμᾶς λαβεῖν ξυμμάχους καὶ
[5, 4, 10]	πλοῖα ἀπέπλευσαν, οἱ δὲ μένοντες	ἐξετάξαντο	ὧδε. ἔστησαν (ὥσπερ) ἀνὰ ἑκατὸν
[5, 3, 1]	(ἐνταῦθα ἔμειναν ἡμέρας δέκα· καὶ	ἐξέτασις	σὺν τοῖς ὅπλοις ἐγίγνετο καὶ
[5, 4, 20]	δὴ πάντες γενόμενοι ἐμάχοντο καὶ	ἐξηκόντιζον	τοῖς παλτοῖς, καὶ ἄλλα δόρατα
[5, 8, 20]	ξίφη, οὐ ψήφους, παρέστατε, καὶ	ἐξῆν	ὑμῖν ἐπικουρεῖν αὐτοῖς, εἰ ἐβούλεσθε·
[5, 6, 20]	ἐπεβούλευε διαβάλλειν με πρὸς ὑμᾶς.	ἐξήνεγκε	γὰρ τὸν λόγον ὡς ἐγὼ
[5, 7, 1]	καὶ ἐγὼ μὲν ἔσομαι ὁ	ἐξηπατηκὼς	εἷς, ὑμεῖς δὲ οἱ ἐξηπατημένοι
[5, 7, 1]	ἐξηπατηκὼς εἷς, ὑμεῖς δὲ οἱ	ἐξηπατημένοι	ἐγγὺς μυρίων ἔχοντες ὅπλα. πῶς
[5, 4, 10]	δὲ καὶ σαγάρεις σιδηρᾶς. (ἐντεῦθεν	ἐξῆρχε	μὲν αὐτῶν εἷς, οἱ δὲ
[5, 1, 10]	δὲ ταῦτα ἦν ἐπὶ λείαν	ἐξῇσαν	οἱ Ἕλληνες, καὶ οἱ μὲν
[5, 1, 1]	εἶναι ἡμῖν εἰπεῖν τὸν μέλλοντα	ἐξιέναι,	φράζειν δὲ καὶ ὅποι, ἵνα
[5, 1, 1]	καὶ τὸ πλῆθος εἰδῶμεν τῶν	ἐξιόντων	καὶ τῶν μενόντων καὶ ξυμπαρασκευάζωμεν,
[5, 2, 1]	τὸ δὲ τέλος καλὸν τῆς	ἐξόδου.	~καὶ τοὺς μὲν λοχαγοὺς ἔπεμπε
[5, 2, 20]	ἦσαν ὅτι ἐπικείσονται ἐν τῇ	ἐξόδῳ	τε καὶ καταβάσει. ἐνταῦθα παραγγέλλει
[5, 6, 1]	οὖν οἶδ᾽ ὅτι πολὺ πλείω	ἕξομεν,	ἐὰν κατὰ θάλατταν κομίζησθε· ἡμᾶς
[5, 6, 1]	πολεμησόντων σφῶν εἴποι, ἀλλ᾽ ὅτι	ἐξὸν	τοῖς βαρβάροις φίλους εἶναι τοὺς
[5, 8, 20]	ἐμοὶ τὸν ἀτακτοῦντα ἐπαίετε. (τοιγαροῦν	ἐξουσίαν	ἐποιήσατε τοῖς κακοῖς αὐτῶν ὑβρίζειν
[5, 4, 10]	δὲ τῇ δεξιᾷ παλτὸν ὡς	ἕξπηχυ,	ἔμπροσθεν μὲν λόγχην ἔχον, ὄπισθεν
[5, 5, 10]	πύλας οὔτε εἴσω ἐδέχοντο οὔτε	ἔξω	ἀγορὰν ἔπεμπον· ᾐτιῶντο δὲ τὸν
[5, 2, 20]	παραγγέλλει φέρειν ξύλα ὅσοι ἐτύγχανον	ἔξω	ὄντες τῶν βελῶν εἰς τὸ
[5, 2, 10]	ὁπόσους ἐδύνατο κατεκώλυε τῶν ὁπλιτῶν	ἔξω·	πολέμιοι γὰρ ἄλλοι ἐφαίνοντο ἐπ᾽
[5, 2, 10]	τὴν ἄκραν. (καὶ τὰ μὲν	ἔξω	τῆς ἄκρας πάντα διηρπάσθη, καὶ
[5, 7, 1]	γε ἐπίστασθε ὅτι βορέας μὲν	ἔξω	τοῦ Πόντου εἰς τὴν Ἑλλάδα
[5, 1, 10]	τοῦ ξυλλέγειν πλοῖα ἀποδρὰς ᾤχετο	ἔξω	τοῦ Πόντου, ἔχων τὴν ναῦν.
[5, 7, 10]	εἴ τι λάβοι, ἀποπλέων οἴχεσθαι	ἔξω	τοῦ Πόντου. καὶ ταῦτα ξυνωμολόγησαν
[5, 7, 20]	τῶν Ἑλλήνων νεκροί. (συγκαθήμενοι δ᾽	ἔξωθεν	τῶν ὅπλων ἐξαίφνης ἀκούομεν θορύβου
[5, 2, 1]	πολλοὶ οἱ ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια	ἐξωρμημένοι·	ὥστε ἐγένοντο οἱ διαβάντες πλείους
[5, 7, 10]	τῇ ἡμέρᾳ ᾗ ἡμεῖς δεῦρο	ἐξωρμῶμεν	πεζῇ· τῶν δὲ πλεόντων ἔτι
[5, 3, 10]	Ἐφέσῳ εἴκασται, καὶ τὸ ξόανον	ἔοικεν	ὡς κυπαρίττινον χρυσῷ ὄντι τῷ
[5, 8, 10]	λέγεις· ἔδοξας γάρ μοι εἰδότι	ἐοικέναι	ὅτι ἔζη. (τί οὖν; ἔφη,
[5, 7, 20]	μὲν Κερασούντιοι, ὡς (ἂν) καὶ	ἑορακότες	τὸ παρ᾽ ἑαυτοῖς πρᾶγμα, δείσαντες
[5, 3, 10]	καὶ τὰ τῶν εἰς τὴν	ἑορτὴν	ἰόντων ὑποζύγια εὐωχεῖσθαι. (περὶ δὲ
[5, 3, 10]	γὰρ θήραν ἐποιοῦντο εἰς τὴν	ἑορτὴν	οἵ τε Ξενοφῶντος παῖδες καὶ
[5, 3, 1]	ἄνδρες καὶ γυναῖκες μετεῖχον τῆς	ἑορτῆς.	παρεῖχε δὲ ἡ θεὸς τοῖς
[5, 8, 10]	οἱ ἰατροὶ καίουσι καὶ τέμνουσιν	ἐπ᾽	ἀγαθῷ· (εἰ δὲ ὕβρει νομίζετέ
[5, 8, 10]	ἔφη, ὁ λόγος· εἰ μὲν	ἐπ᾽	ἀγαθῷ ἐκόλασά τινα, ἀξιῶ ὑπέχειν
[5, 2, 10]	ἔξω· πολέμιοι γὰρ ἄλλοι ἐφαίνοντο	ἐπ᾽	ἄκροις τισὶν ἰσχυροῖς. (οὐ πολλοῦ
[5, 4, 20]	ὁ ἐν τῷ μόσσυνι τῷ	ἐπ᾽	ἄκρου ᾠκοδομημένῳ, ὃν τρέφουσι πάντες
[5, 7, 20]	ἀγρίου ἢ ἐλάφου φανέντος ἵενται	ἐπ᾽	αὐτόν. (οἱ δ᾽ αὖ Κερασούντιοι
[5, 7, 10]	θαυμάζοιεν τί ἡμῖν δόξειεν ἐλθεῖν	ἐπ᾽	αὐτούς. ἐπεὶ μέντοι σφεῖς λέγειν,
[5, 7, 10]	τὸ φίλιον νομίζειν εἶναι, ἔρχεται	ἐπ᾽	αὐτοὺς τῆς νυκτὸς ὡς πορθήσων,
[5, 1, 10]	ναῦν. οὗτος μὲν οὖν δίκαια	ἔπαθεν	ὕστερον· ἐν Θρᾴκῃ γὰρ παρὰ
[5, 8, 10]	ἐγένοντο, τί μέγα ἂν οὕτως	ἔπαθον	ὅτου δίκην ἂν ἠξίουν λαμβάνειν;
[5, 8, 10]	σωθεῖσιν, εἴ τι ὑπ᾽ ἐμοῦ	ἔπαθον	παρὰ τὸ δίκαιον, δίκην λαβεῖν.
[5, 2, 10]	ἡ τάξις ἦν) (ἐπεὶ δ᾽	ἐπαιάνισαν	καὶ ἡ σάλπιγξ ἐφθέγξατο, ἅμα
[5, 8, 20]	οὔτε σὺν ἐμοὶ τὸν ἀτακτοῦντα	ἐπαίετε.	(τοιγαροῦν ἐξουσίαν ἐποιήσατε τοῖς κακοῖς
[5, 7, 30]	τίς ἂν ἡμᾶς τοιούτους ὄντας	ἐπαινέσειεν;	ἡμεῖς μὲν γὰρ οἶδ᾽ ὅτι
[5, 5, 1]	στρατιῶται, ἡ τῶν Σινωπέων πόλις	ἐπαινέσοντάς	τε ὑμᾶς ὅτι νικᾶτε Ἕλληνες
[5, 7, 30]	δὲ δὴ πάντων οἰόμεθα τεύξεσθαι	ἐπαίνου,	τίς ἂν ἡμᾶς τοιούτους ὄντας
[5, 6, 1]	ξυμβουλεύσας φανῶ, πολλοὶ ἔσονται οἱ	ἐπαινοῦντές	με, ἂν δὲ κακῶς, πολλοὶ
[5, 8, 1]	καὶ ἐπεί μοι οὐκ ἐδίδους	ἔπαιον;	ἀλλ᾽ ἀπῄτουν; ἀλλὰ περὶ παιδικῶν
[5, 8, 20]	πάντα συνεπιτρῖψαι. (ὅτι δὲ δικαίως	ἔπαιον	αὐτοὺς καὶ ὑμεῖς κατεδικάσατε· ἔχοντες
[5, 8, 10]	προϊέμενον αὑτὸν τοῖς πολεμίοις καὶ	ἔπαισα	καὶ ἐβιασάμην πορεύεσθαι. ἐν γὰρ
[5, 8, 10]	καὶ ἡμᾶς τοὺς ὄπισθεν πορεύεσθαι	ἔπαισα	πύξ, ὅπως μὴ λόγχῃ ὑπὸ
[5, 8, 10]	ἔγωγε αὐτὸν οὐκ ἄξω. ἐνταῦθα	ἔπαισά	σε· ἀληθῆ λέγεις· ἔδοξας γάρ
[5, 8, 1]	περὶ παιδικῶν μαχόμενος; (ἀλλὰ μεθύων	ἐπαρᾐνησα;	ἐπεὶ δὲ τούτων οὐδὲν ἔφησεν,
[5, 2, 1]	προθύμως ἦγον, ὑφ᾽ ὧν κακῶς	ἔπασχον,	εἰς χωρία τε ὀρεινὰ καὶ
[5, 6, 20]	ὡς ἄρα γιγνώσκων ὅτι αὐτὸς	ἐπεβούλευε	διαβάλλειν με πρὸς ὑμᾶς. ἐξήνεγκε
[5, 3, 1]	Δελφοῖς τῶν Ἀθηναίων θησαυρὸν καὶ	ἐπέγραψε	τό τε αὑτοῦ ὄνομα καὶ
[5, 4, 30]	πορευόμενοι ἐν τοῖς φίλοις ἦσαν,	ἐπεδείκνυσαν	αὐτοῖς παῖδας τῶν εὐδαιμόνων σιτευτούς,
[5, 4, 10]	ἀποτεμόντες τὰς κεφαλὰς τῶν νεκρῶν	ἐπεδείκνυσαν	τοῖς Ἕλλησι καὶ τοῖς ἑαυτῶν
[5, 5, 1]	τῇ Τιβαρηνῶν χώρᾳ. (μέχρι ἐνταῦθα	ἐπέζευσεν	ἡ στρατιά. πλῆθος τῆς καταβάσεως
[5, 5, 10]	(Μάκρωνας δὲ καίπερ βαρβάρους ὄντας,	ἐπεὶ	ἀγορὰν οἵαν ἐδύναντο παρεῖχον, φίλους
[5, 5, 10]	ἀνάγκην εἶναι λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια,	ἐπεὶ	ἀγορὰν οὐ παρεῖχον. (Μάκρωνας δὲ
[5, 4, 10]	πολέμιοι προσιόντων τέως μὲν ἡσύχαζον·	ἐπεὶ	δ᾽ ἐγγὺς ἐγένοντο τοῦ χωρίου,
[5, 2, 10]	τὸ χωρίον ἡ τάξις ἦν)	(ἐπεὶ	δ᾽ ἐπαιάνισαν καὶ ἡ σάλπιγξ
[5, 2, 10]	πελταστάς, καὶ οὐδένα εἴα ἀκροβολίζεσθαι.	(ἐπεὶ	δ᾽ ἧκον οἱ ὁπλῖται, ἐκέλευσε
[5, 7, 10]	κοινὸν τὸ ἡμέτερον χρῄζοντες ἐλθεῖν.	(ἐπεὶ	δ᾽ ἡμᾶς οὐ κατέλαβον, πρὸς
[5, 4, 20]	δὲ ὁπλῖται ἐν τάξει εἵποντο.	(ἐπεὶ	δὲ ἄνω ἦσαν πρὸς ταῖς
[5, 4, 1]	Τιμησίθεος ἧκεν ἄγων τοὺς ἄρχοντας.	(ἐπεὶ	δὲ ἀφίκοντο, συνῆλθον οἵ τε
[5, 2, 30]	δὲ στρατιὰ ἐν τούτῳ κατέβαινεν.	ἐπεὶ	δὲ ἐδόκει ἤδη ἱκανὸν ὑπεληλυθέναι,
[5, 7, 20]	λίθους εἶχον ἐν ταῖς χερσίν.	ἐπεὶ	δὲ εἰδότι τινὶ ἐπέτυχον, λέγει
[5, 2, 20]	οἱ λοχαγοὶ οἷς ἕκαστος ἐπίστευεν.	(ἐπεὶ	δὲ ἤρξαντο ἀποχωρεῖν, ἐπεξέθεον ἔνδοθεν
[5, 2, 1]	πολεμικωτάτους τῶν ἐν τῷ Πόντῳ.	(ἐπεὶ	δὲ ἦσαν ἐν τῇ ἄνω
[5, 4, 1]	δὲ ἄλλοι κατὰ γῆν ἐπορεύοντο.	(ἐπεὶ	δὲ ἦσαν ἐπὶ τοῖς Μοσσυνοίκων
[5, 7, 1]	εἰς τὴν θάλατταν κατέφυγον κατελεύσθησαν.	(ἐπεὶ	δὲ ᾐσθάνετο Ξενοφῶν, ἔδοξεν αὐτῷ
[5, 2, 20]	μέσον ἑαυτῶν καὶ τῶν πολεμίων.	ἐπεὶ	δὲ ἱκανὰ ἤδη ἦν, ἐνῆψαν·
[5, 2, 1]	διαβάντες πλείους ἢ δισχίλιοι ἄνθρωποι.	(ἐπεὶ	δὲ μαχόμενοι οὐκ ἐδύναντο λαβεῖν
[5, 6, 1]	φίλους εἶναι τοὺς Ἕλληνας αἱρήσονται.	ἐπεὶ	δὲ ξυμβουλεύειν ἐκέλευον, ἐπευξάμενος εἶπεν
[5, 6, 30]	τοὺς ἑαυτοῦ οἰκείους ὠφελῆσαί τι.	(ἐπεὶ	δὲ ὁρῶ ὑμῖν καὶ τὰ
[5, 5, 20]	κάμνοντας εἰς τὰς στέγας δέξασθαι·	ἐπεὶ	δὲ οὐκ ἀνέῳγον τὰς πύλας,
[5, 8, 10]	λέγειν διὰ τί ἕκαστος ἐπλήγη.	ἐπεὶ	δὲ οὐκ ἀνίσταντο, αὐτὸς ἔλεγεν·
[5, 3, 1]	τὸ στρατόπεδον πάντες σῷοι ὄντες.	~ἐπεὶ	δὲ οὔτε Χειρίσοφος ἧκεν οὔτε
[5, 4, 20]	τούτοις ἐπειρῶντο ἀμύνασθαι ἐκ χειρός.	(ἐπεὶ	δὲ οὐχ ὑφίεντο οἱ Ἕλληνες,
[5, 2, 10]	τοὺς ἐπιτηδείους ἔπεμψε τούτων ἐπιμεληθῆναι.	(ἐπεὶ	δὲ πάντα παρεσκεύαστο καὶ οἱ
[5, 8, 10]	ἄνθρωπον, καὶ ἐπιστὰς ἐπῄνουν σε.	~ἐπεὶ	δὲ παρεστηκότων ἡμῶν συνέκαμψε τὸ
[5, 4, 30]	καὶ κοίλη ἡ χώρα ἦν.	(ἐπεὶ	δὲ πορευόμενοι ἐν τοῖς φίλοις
[5, 2, 1]	ἄλλοι πολλοὶ τῶν σὺν αὐτῷ.	~ἐπεὶ	δὲ τὰ ἐπιτήδεια οὐκέτι ἦν
[5, 6, 10]	καὶ πλοῖά ἐστιν ἐν Ἡρακλείᾳ.	(ἐπεὶ	δὲ ταῦτ᾽ ἔλεξεν, οἱ μὲν
[5, 2, 20]	οἱ Ἕλληνες ἔχοντες τὰ ἐπιτήδεια.	ἐπεὶ	δὲ τὴν κατάβασιν ἐφοβοῦντο τὴν
[5, 7, 20]	τρεῖς ὄντες οἱ πρέσβεις καταλευσθέντες.	~ἐπεὶ	δὲ τοῦτο ἐγένετο, ἔρχονται πρὸς
[5, 8, 1]	παιδικῶν μαχόμενος; (ἀλλὰ μεθύων ἐπαρᾐνησα;	ἐπεὶ	δὲ τούτων οὐδὲν ἔφησεν, ἐπήρετο
[5, 6, 30]	ἀποδιδράσκοντα, τὴν δίκην ἐπιθήσοιεν. (ἐντεῦθεν	ἐπεὶ	ἔγνωσαν οἱ Ἡρακλεῶται ὅτι ἐκπλεῖν
[5, 8, 10]	οὖν; ἔφη, ἧττόν τι ἀπέθανεν,	ἐπεὶ	ἐγώ σοι ἀπέδειξα αὐτόν; καὶ
[5, 5, 10]	τοῖς πολεμίοις μάχεσθαι. (καὶ νῦν	ἐπεὶ	εἰς τὰς Ἑλληνίδας πόλεις ἤλθομεν,
[5, 4, 20]	ἔμειναν· τῇ δὲ ὑστεραίᾳ θύσαντες	ἐπεὶ	ἐκαλλιερήσαντο, ἀριστήσαντες, ὀρθίους τοὺς λόχους
[5, 6, 10]	Κύρῳ, διεσεσώκει. (τῶν δὲ στρατιωτῶν,	ἐπεὶ	ἤκουσαν, τοῖς μὲν ἐδόκει βέλτιστον
[5, 1, 1]	ἤδη παυσάμενος τούτων τῶν πόνων,	ἐπεὶ	θάλατταν ἔχομεν, πλεῖν τὸ λοιπὸν
[5, 8, 1]	ἀπολαβὼν ἅπαντα σῷα ἀπέδωκά σοι,	ἐπεὶ	καὶ σὺ ἐμοὶ ἀπέδειξας τὸν
[5, 6, 30]	ἤδη, τὸν δὲ μὴ βουλόμενον,	ἐπεὶ	κτήσαιτο ἱκανὰ ὥστε καὶ τοὺς
[5, 7, 10]	ἡμῖν δόξειεν ἐλθεῖν ἐπ᾽ αὐτούς.	ἐπεὶ	μέντοι σφεῖς λέγειν, ἔφασαν, ὅτι
[5, 8, 1]	(πότερον ᾔτουν τί σε καὶ	ἐπεί	μοι οὐκ ἐδίδους ἔπαιον; ἀλλ᾽
[5, 6, 30]	κράτιστον εἶναι πλεῖν εἰς Φᾶσιν,	ἐπεὶ	πλοῖα ἔστι, καὶ κατασχεῖν τὴν
[5, 8, 1]	ἄνθρωπος. (οὐκοῦν, ἔφη ὁ Ξενοφῶν,	ἐπεὶ	προύπεμψά σε, καταλαμβάνω αὖθις σὺν
[5, 7, 1]	κήρυκα ξυλλέξαι ἀγοράν. (οἱ δ᾽	ἐπεὶ	τοῦ κήρυκος ἤκουσαν, ξυνέδραμον καὶ
[5, 1, 10]	ὧν μέλλω λέγειν· νῦν δ᾽	ἐπεὶ	τοῦτο ἄδηλον, δοκεῖ μοι πειρᾶσθαι
[5, 6, 10]	γὰρ Ξενοφῶν καὶ ἡμᾶς παρακαλεῖ,	ἐπειδὰν	ἔλθῃ τὰ πλοῖα, τότε εἰπεῖν
[5, 3, 1]	τι οἴοιτο χαριεῖσθαι τῇ θεῷ.	(ἐπειδὴ	δ᾽ ἔφευγεν ὁ Ξενοφῶν, κατοικοῦντος
[5, 4, 20]	ἐδέξαντο οἱ βάρβαροι καὶ ἐμάχοντο,	ἐπειδὴ	δὲ ἐγγὺς ἦσαν οἱ ὁπλῖται,
[5, 7, 10]	νῦν αἰσθάνομαι. (παρακαλέσας οὖν ὁπόσους	ἔπειθεν	ἦγεν ἐπὶ τὸ χωρίον. πορευόμενον
[5, 4, 20]	ἀνὴρ ἂν φέροι μόλις, τούτοις	ἐπειρῶντο	ἀμύνασθαι ἐκ χειρός. (ἐπεὶ δὲ
[5, 1, 10]	οὐδέν, τὰς δὲ πόλεις ἑκούσας	ἔπεισεν	ὁδοποιεῖν, λέγων ὅτι θᾶττον ἀπαλλάξονται,
[5, 7, 10]	στρατιᾷ ἀρχόμενον πρᾶγμα· ὃ εἰ	ἔπεισι	καὶ ἔσται οἷον ὑποδείκνυσιν, ὥρα
[5, 5, 1]	ὅτι νικᾶτε Ἕλληνες ὄντες βαρβάρους,	ἔπειτα	δὲ καὶ ξυνησθησομένους ὅτι διὰ
[5, 4, 20]	εἰσιν οἷσπερ καὶ ἡμᾶς ἀνάγκη·	ἔπειτα	δὲ καὶ τῶν Ἑλλήνων οἱ
[5, 6, 1]	εἴ μοί τινα βούλοισθε ξυμπέμψαι.	(ἔπειτα	δὲ οἶδα καὶ πεδία ὄντα
[5, 7, 20]	ἀκοῦσαι τῶν πρὸς ὑμᾶς ἰόντων.	(ἔπειτα	δὲ οὓς μὲν ἂν ὑμεῖς
[5, 1, 1]	ἔλεγε, καὶ πάντες οἱ παριόντες.	ἔπειτα	δὲ Χειρίσοφος ἀνέστη καὶ εἶπεν
[5, 4, 1]	εἰσιν αὐτοῖς οἱ ἐκ τοῦ	ἐπέκεινα.	καὶ ἐδόκει καλέσαι ἐκείνους, εἰ
[5, 2, 1]	ἀπιέναι δὴ ἐπεχείρουν· οἱ δὲ	ἐπέκειντο	αὐτοῖς. (ὡς δὲ οὐκ ἐδύναντο
[5, 8, 20]	ἀλλὰ μὰ Δία οὔτε τούτοις	ἐπεκουρεῖτε	οὔτε σὺν ἐμοὶ τὸν ἀτακτοῦντα
[5, 8, 20]	εἰ δέ τῳ ἢ χειμῶνα	ἐπεκούρησα	ἢ πολέμιον ἀπήρυξα ἢ ἀσθενοῦντι
[5, 2, 10]	ἐξόδου. ~καὶ τοὺς μὲν λοχαγοὺς	ἔπεμπε	διαβιβάσοντας τοὺς ὁπλίτας, αὐτὸς δ᾽
[5, 5, 10]	εἴσω ἐδέχοντο οὔτε ἔξω ἀγορὰν	ἔπεμπον·	ᾐτιῶντο δὲ τὸν παρ᾽ ὑμῶν
[5, 5, 20]	λέγετε. (ἐκ τούτου ξένιά τε	ἔπεμπον	οἱ Κοτυωρῖται καὶ οἱ στρατηγοὶ
[5, 2, 10]	τὰς διφθέρας· καὶ τοὺς ἐπιτηδείους	ἔπεμψε	τούτων ἐπιμεληθῆναι. (ἐπεὶ δὲ πάντα
[5, 5, 1]	Ἑκατώνυμος δεινὸς νομιζόμενος εἶναι λέγειν·	(ἔπεμψεν	ἡμᾶς, ὦ ἄνδρες στρατιῶται, ἡ
[5, 2, 20]	ἐπίστευεν. (ἐπεὶ δὲ ἤρξαντο ἀποχωρεῖν,	ἐπεξέθεον	ἔνδοθεν πολλοὶ γέρρα καὶ λόγχας
[5, 2, 1]	οὔτε ἀπελθεῖν ῥᾴδιον· μάχονται γὰρ	ἐπεξεληλυθότες	καὶ ἡ ἄφοδος χαλεπή. (ἀκούσας
[5, 4, 10]	ὄντες συχνοί· ὃ οὔπω πρόσθεν	ἐπεποιήκεσαν	ἐν τῇ στρατείᾳ. (Ξενοφῶν δὲ
[5, 4, 10]	ἤχθοντο ὅτι τούς τε πολεμίους	ἐπεποιήκεσαν	θρασυτέρους καὶ ὅτι οἱ ἐξελθόντες
[5, 2, 20]	φερούσας. καὶ γὰρ ξύλα μεγάλα	ἐπερρίπτουν	ἄνωθεν, ὥστε χαλεπὸν ἦν καὶ
[5, 1, 10]	(ἔλαβον δὲ καὶ τριακόντορον, ᾗ	ἐπεστάθη	Πολυκράτης Ἀθηναῖος, ὃς ὁπόσα λαμβάνοι
[5, 3, 1]	αὐτὸς κινδυνεύσων ἐδόκει ἰέναι, καὶ	ἐπέστειλεν,	ἢν μὲν αὐτὸς σωθῇ, αὑτῷ
[5, 1, 10]	πεντηκόντορον παρὰ τῶν Τραπεζουντίων, ᾗ	ἐπέστησαν	Δέξιππον Λάκωνα περίοικον. οὗτος ἀμελήσας
[5, 7, 20]	χερσίν. ἐπεὶ δὲ εἰδότι τινὶ	ἐπέτυχον,	λέγει μοι ὅτι οἱ ἀγορανόμοι
[5, 6, 1]	αἱρήσονται. ἐπεὶ δὲ ξυμβουλεύειν ἐκέλευον,	ἐπευξάμενος	εἶπεν ὧδε. (εἰ μὲν ξυμβουλεύοιμι
[5, 4, 10]	οἱ ἐξελθόντες Ἕλληνες σὺν αὐτοῖς	ἐπεφεύγεσαν	μάλα ὄντες συχνοί· ὃ οὔπω
[5, 6, 30]	ὁ δὲ Σιλανὸς ἐβόα, καὶ	ἐπεχείρει	λέγειν ὡς δίκαιον εἴη ἀπιέναι
[5, 2, 1]	πυκναὶ ξύλιναι πεποιημέναι) ἀπιέναι δὴ	ἐπεχείρουν·	οἱ δὲ ἐπέκειντο αὐτοῖς. (ὡς
[5, 6, 30]	δεδογμένον εἴη καὶ Ξενοφῶν αὐτὸς	ἐπεψηφικὼς	εἴη, τὰ μὲν πλοῖα πέμπουσι,
[5, 1, 10]	ὡς ἔγνω τὴν ἀφροσύνην αὐτῶν,	ἐπεψήφισε	μὲν οὐδέν, τὰς δὲ πόλεις
[5, 8, 20]	εἴ τινα καλῶς τι ποιοῦντα	ἐπῄνεσα	οὐδ᾽ εἴ τινα ἄνδρα ὄντα
[5, 8, 1]	κατορύξοντα τὸν ἄνθρωπον, καὶ ἐπιστὰς	ἐπῄνουν	σε. ~ἐπεὶ δὲ παρεστηκότων ἡμῶν
[5, 8, 1]	ἐπεὶ δὲ τούτων οὐδὲν ἔφησεν,	ἐπήρετο	αὐτὸν εἰ ὁπλιτεύοι. οὐκ ἔφη·
[5, 1, 1]	ἐν τῇ πορείᾳ τῇ μέχρι	ἐπὶ	θάλατταν τὴν ἐν τῷ Εὐξείνῳ
[5, 5, 1]	ἦν πεδινωτέρα καὶ χωρία εἶχεν	ἐπὶ	θαλάττῃ ἧττον ἐρυμνά. καὶ οἱ
[5, 3, 1]	εἰς Κερασοῦντα τριταῖοι πόλιν Ἑλληνίδα	ἐπὶ	θαλάττῃ Σινωπέων ἄποικον ἐν τῇ
[5, 7, 30]	δέ τις ἄρξῃ, ἄγεσθαι αὐτοὺς	ἐπὶ	θανάτῳ· τοὺς δὲ στρατηγοὺς εἰς
[5, 4, 10]	τὴν χώραν εἰσβάλλειν ἐκ τοῦ	ἐπὶ	θάτερα τὴν τῶν ὑμῖν τε
[5, 1, 1]	ἔτι τοίνυν ἀκούσατε καὶ τάδε.	ἐπὶ	λείαν γὰρ ὑμῶν ἐκπορεύσονταί τινες.
[5, 1, 10]	(ἐν ᾧ δὲ ταῦτα ἦν	ἐπὶ	λείαν ἐξῇσαν οἱ Ἕλληνες, καὶ
[5, 1, 1]	ἔλεξεν ὧδε. Χειρίσοφος μὲν δὴ	ἐπὶ	πλοῖα στέλλεται, ἡμεῖς δὲ ἀναμενοῦμεν.
[5, 2, 30]	καὶ ἀνέλαβον τετρωμένον. καὶ αὐτοὶ	ἐπὶ	πόδα ἀνεχώρουν βαλλόμενοι οἱ βοηθήσαντες
[5, 7, 20]	ὁρμῶντας καθ᾽ αὑτούς, σαφῶς νομίζοντες	ἐπὶ	σφᾶς ἵεσθαι, φεύγουσι δρόμῳ καὶ
[5, 1, 1]	ἀμελῶς τε καὶ ἀφυλάκτως πορεύησθε	ἐπὶ	τὰ ἐπιτήδεια. (ἀλλά μοι δοκεῖ
[5, 2, 1]	δὲ καὶ δορυφόροι πολλοὶ οἱ	ἐπὶ	τὰ ἐπιτήδεια ἐξωρμημένοι· ὥστε ἐγένοντο
[5, 2, 10]	ἀκοντίζειν, καὶ τοὺς τοξότας ἐπιβεβλῆσθαι	ἐπὶ	ταῖς νευραῖς, ὡς, ὁπόταν σημήνῃ,
[5, 2, 20]	καὶ κράνη Παφλαγονικά, καὶ ἄλλοι	ἐπὶ	τὰς οἰκίας ἀνέβαινον τὰς ἔνθεν
[5, 4, 10]	γονάτων, πάχος ὡς λινοῦ στρωματοδέσμου,	ἐπὶ	τῇ κεφαλῇ δὲ κράνη σκύτινα
[5, 2, 10]	δὲ κατὰ τὴν ὁδὸν τὴν	ἐπὶ	τὴν ἄκραν φέρουσαν. ~ὁ δὲ
[5, 2, 1]	αὐτὸ εὐρεῖα ἀναβεβλημένη καὶ σκόλοπες	ἐπὶ	τῆς ἀναβολῆς καὶ τύρσεις πυκναὶ
[5, 4, 20]	λόχους ποιησάμενοι, καὶ τοὺς βαρβάρους	ἐπὶ	τὸ εὐώνυμον κατὰ ταὐτὰ ταξάμενοι
[5, 2, 1]	οὐκέτι ἦν λαμβάνειν ὥστε ἀπαυθημερίζειν	ἐπὶ	τὸ στρατόπεδον, ἐκ τούτου λαβὼν
[5, 1, 10]	ὃς ὁπόσα λαμβάνοι πλοῖα κατῆγεν	ἐπὶ	τὸ στρατόπεδον. καὶ τὰ μὲν
[5, 2, 30]	τινες τῶν Κρητῶν. οὕτως ἀφίκοντο	ἐπὶ	τὸ στρατόπεδον πάντες σῷοι ὄντες.
[5, 4, 20]	ἄλλοι βάδην ἐπορεύοντο πρῶτον μὲν	ἐπὶ	τὸ χωρίον ἀφ᾽ οὗ τῇ
[5, 7, 10]	(παρακαλέσας οὖν ὁπόσους ἔπειθεν ἦγεν	ἐπὶ	τὸ χωρίον. πορευόμενον δ᾽ αὐτὸν
[5, 4, 1]	γῆν ἐπορεύοντο. (ἐπεὶ δὲ ἦσαν	ἐπὶ	τοῖς Μοσσυνοίκων ὁρίοις, πέμπουσιν εἰς
[5, 8, 10]	δίκαιον, δίκην λαβεῖν. εἰ δ᾽	ἐπὶ	τοῖς πολεμίοις ἐγένοντο, τί μέγα
[5, 6, 1]	μυριάδας πλέον ἢ δώδεκα, ἥξετε	ἐπὶ	τοὺς ποταμούς, πρῶτον μὲν τὸν
[5, 6, 10]	τοὺς περιοικοῦντας τὸν Πόντον. καὶ	ἐπὶ	τούτοις ἐθύετο πρίν τινι εἰπεῖν
[5, 4, 10]	τε καὶ τὴν ὁδὸν ἡγήσονται.	(ἐπὶ	τούτοις πιστὰ δόντες καὶ λαβόντες
[5, 6, 20]	ποιεῖσθαι. ἀκούω δέ τινας θύεσθαι	ἐπὶ	τούτῳ οὐδ᾽ ὑμῖν λέγοντας. (ὑπισχνοῦμαι
[5, 5, 20]	τὰς πύλας φρουροῦμεν, ὅπως μὴ	ἐπὶ	τῷ ὑμετέρῳ ἁρμοστῇ ὦσιν οἱ
[5, 2, 1]	πολλοὶ ἦσαν ἁθρόοι καὶ ὑπερεκάθηντο	ἐπὶ	τῶν ἄκρων. (οἱ δὲ Τραπεζούντιοι
[5, 4, 20]	Ἕλληνες τῷ ἐλαίῳ· (κάρυα δὲ	ἐπὶ	τῶν ἀνώγεων ἦν πολλὰ τὰ
[5, 4, 10]	ἐπορεύοντο εὐθὺς πρὸς τοὺς πολεμίους	ἐπὶ	χωρίον ὃ ἐδόκει ἐπιμαχώτατον εἶναι.
[5, 2, 10]	σημήνῃ, ἀκοντίζειν, καὶ τοὺς τοξότας	ἐπιβεβλῆσθαι	ἐπὶ ταῖς νευραῖς, ὡς, ὁπόταν
[5, 1, 1]	πολεμίοις λῄζεσθαι, καὶ δικαίως ἡμῖν	ἐπιβουλεύουσιν·	ἔχομεν γὰρ τὰ ἐκείνων· ὑπερκάθηνται
[5, 6, 20]	ἱεροῖς φαίνοιτό τις δόλος καὶ	ἐπιβουλὴ	ἐμοί, ὡς ἄρα γιγνώσκων ὅτι
[5, 4, 30]	ἐφιστάμενοι ὅπου τύχοιεν, ὥσπερ ἄλλοις	ἐπιδεικνύμενοι.	~διὰ ταύτης τῆς χώρας οἱ
[5, 5, 20]	οὐ πόλεμον ποιησόμενοι ἥκοιεν ἀλλὰ	ἐπιδείξοντες	ὅτι φίλοι εἰσί. καὶ ξενίοις,
[5, 5, 20]	ὑμετέρας πόλεως καὶ χωρίων τῶν	ἐπιθαλαττίων)	πειρασόμεθα ξυμπράττοντες αὐτῷ ὧν ἐπιθυμεῖ
[5, 6, 30]	εἰ λήψονται ἀποδιδράσκοντα, τὴν δίκην	ἐπιθήσοιεν.	(ἐντεῦθεν ἐπεὶ ἔγνωσαν οἱ Ἡρακλεῶται
[5, 5, 20]	ἐπιθαλαττίων) πειρασόμεθα ξυμπράττοντες αὐτῷ ὧν	ἐπιθυμεῖ	φίλοι γίγνεσθαι. (ἐκ τούτου μάλα
[5, 5, 20]	Παφλαγόνα (ἀκούομεν δὲ αὐτὸν καὶ	ἐπιθυμεῖν	τῆς ὑμετέρας πόλεως καὶ χωρίων
[5, 1, 1]	καὶ φυλακὰς φυλάττων καὶ μαχόμενος,	ἐπιθυμῶ	δὲ ἤδη παυσάμενος τούτων τῶν
[5, 2, 20]	ἐλύπουν καὶ δῆλοι ἦσαν ὅτι	ἐπικείσονται	ἐν τῇ ἐξόδῳ τε καὶ
[5, 8, 20]	ψήφους, παρέστατε, καὶ ἐξῆν ὑμῖν	ἐπικουρεῖν	αὐτοῖς, εἰ ἐβούλεσθε· ἀλλὰ μὰ
[5, 8, 1]	ὄντος οἵου λέγεις, σίτου δὲ	ἐπιλελοιπότος,	οἴνου δὲ μηδ᾽ ὀσφραίνεσθαι παρόν,
[5, 4, 10]	πολεμίους ἐπὶ χωρίον ὃ ἐδόκει	ἐπιμαχώτατον	εἶναι. (ᾠκεῖτο δὲ τοῦτο πρὸ
[5, 5, 1]	παρὰ Τιβαρηνῶν οὐκ ἐδέχοντο, ἀλλ᾽	ἐπιμεῖναι	κελεύσαντες ἔστε βουλεύσαιντο ἐθύοντο. (καὶ
[5, 1, 1]	ὡς σᾐζησθε, ἡμᾶς δὲ τούτων	ἐπιμελεῖσθαι.	(ἔδοξε ταῦτα. ἔτι τοίνυν ἀκούσατε
[5, 3, 1]	τῶν στρατηγῶν εἰσβιβάσαντες τούτων ἐκέλευον	ἐπιμελεῖσθαι·	οἱ δὲ ἄλλοι ἐπορεύοντο· ἡ
[5, 2, 10]	καὶ τοὺς ἐπιτηδείους ἔπεμψε τούτων	ἐπιμεληθῆναι.	(ἐπεὶ δὲ πάντα παρεσκεύαστο καὶ
[5, 7, 10]	ἐγρηγορέναι περὶ τῆς ὑμετέρας ἀσφαλείας	ἐπιμελούμενον;	τί γάρ, ἄρχοντας αἱρουμένων ὑμῶν
[5, 2, 20]	ἡ νὺξ φοβερὰ ἦν ἡ	ἐπιοῦσα.	(μαχομένων δὲ αὐτῶν καὶ ἀπορουμένων
[5, 6, 20]	ὅπῃ ἂν βούλησθε ἐξαίφνης ἂν	ἐπιπέσοιτε.	(ἀκούσαντες ταῦτα οἱ ἔμποροι ἀπήγγελλον
[5, 3, 10]	δὲ τοῦ περιττοῦ τὸν ναὸν	ἐπισκευάζειν.	ἂν δὲ τις μὴ ποιῇ
[5, 7, 20]	ἐπνίγετο ὅστις νεῖν μὴ ἐτύγχανεν	ἐπιστάμενος.	(καὶ τούτους τί δοκεῖτε; ἠδίκουν
[5, 8, 1]	ὡς κατορύξοντα τὸν ἄνθρωπον, καὶ	ἐπιστὰς	ἐπῄνουν σε. ~ἐπεὶ δὲ παρεστηκότων
[5, 7, 1]	(ἀλλὰ μὴν καὶ τοῦτό γε	ἐπίστασθε	ὅτι βορέας μὲν ἔξω τοῦ
[5, 4, 20]	κακοῦ γεγένηται. ~πρῶτον μὲν γὰρ	ἐπίστασθε	ὅτι οἱ μέλλοντες ἡμῖν ἡγεῖσθαι
[5, 7, 10]	ἐκέλευον. ἐκ τούτου ἄρχεται πάλιν·	ἐπίστασθέ	που ὅτι χωρία ἦν ἐν
[5, 2, 20]	καταλιπόντες οἱ λοχαγοὶ οἷς ἕκαστος	ἐπίστευεν.	(ἐπεὶ δὲ ἤρξαντο ἀποχωρεῖν, ἐπεξέθεον
[5, 4, 1]	δὲ εἶπον ὅτι οὐ διήσοιεν·	ἐπίστευον	γὰρ τοῖς χωρίοις. (ἐντεῦθεν λέγει
[5, 5, 1]	καὶ ἀγῶνας γυμνικούς. (τὰ δ᾽	ἐπιτήδει᾽	ἐλάμβανον τὰ μὲν ἐκ τῆς
[5, 1, 1]	καὶ ἀφυλάκτως πορεύησθε ἐπὶ τὰ	ἐπιτήδεια.	(ἀλλά μοι δοκεῖ σὺν προνομαῖς
[5, 1, 1]	δοκεῖ σὺν προνομαῖς λαμβάνειν τὰ	ἐπιτήδεια,	ἄλλως δὲ μὴ πλανᾶσθαι, ὡς
[5, 1, 1]	ταῦτα ἐρῶ. (πρῶτον μὲν τὰ	ἐπιτήδεια	δεῖ πορίζεσθαι ἐκ τῆς πολεμίας·
[5, 6, 10]	στρατιᾷ μισθὸν ὥστε ἔχειν τὰ	ἐπιτήδεια	ἐκπλέοντας, ὅτι κινδυνεύσει μεῖναι τοσαύτη
[5, 6, 30]	ἔντιμοι εἶναι καὶ ἔχειν τὰ	ἐπιτήδεια·	ἐν γὰρ τῷ κρατεῖν ἐστι
[5, 2, 1]	δορυφόροι πολλοὶ οἱ ἐπὶ τὰ	ἐπιτήδεια	ἐξωρμημένοι· ὥστε ἐγένοντο οἱ διαβάντες
[5, 5, 10]	τὸ ἀνάγκην εἶναι λαμβάνειν τὰ	ἐπιτήδεια,	ἐπεὶ ἀγορὰν οὐ παρεῖχον. (Μάκρωνας
[5, 2, 20]	ἀπῇσαν οἱ Ἕλληνες ἔχοντες τὰ	ἐπιτήδεια.	ἐπεὶ δὲ τὴν κατάβασιν ἐφοβοῦντο
[5, 6, 10]	ἂν καὶ σᾐζεσθαι καὶ τὰ	ἐπιτήδεια	ἔχειν· εἰ δέ που ἥττους
[5, 3, 1]	πλοῖα ἱκανὰ ἦν οὔτε τὰ	ἐπιτήδεια	ἦν λαμβάνειν ἔτι, ἐδόκει ἀπιτέον
[5, 5, 10]	ἡμῖν ἀγοράν) ὠνούμενοι εἴχομεν τὰ	ἐπιτήδεια,	καὶ ἀνθ᾽ ὧν ἐτίμησαν ἡμᾶς
[5, 5, 10]	ὕβρει ἀλλὰ ἀνάγκῃ λαμβάνομεν τὰ	ἐπιτήδεια.	(καὶ Καρδούχους καὶ Ταόχους καὶ
[5, 6, 20]	ἐν τῷ ἀπόπλῳ ἔχειν τὰ	ἐπιτήδεια	καὶ ὡς οἴκαδε ἀπελθόντας ὀνῆσαί
[5, 2, 1]	σὺν αὐτῷ. ~ἐπεὶ δὲ τὰ	ἐπιτήδεια	οὐκέτι ἦν λαμβάνειν ὥστε ἀπαυθημερίζειν
[5, 2, 1]	δὲ Τραπεζούντιοι ὁπόθεν μὲν τὰ	ἐπιτήδεια	ῥᾴδιον ἦν λαβεῖν οὐκ ἦγον·
[5, 2, 10]	μεστὰς τὰς διφθέρας· καὶ τοὺς	ἐπιτηδείους	ἔπεμψε τούτων ἐπιμεληθῆναι. (ἐπεὶ δὲ
[5, 8, 20]	χειμὼν ᾖ καὶ θάλαττα μεγάλη	ἐπιφέρηται,	οὐχ ὁρᾶτε ὅτι καὶ νεύματος
[5, 8, 10]	ἐκέλευε λέγειν διὰ τί ἕκαστος	ἐπλήγη.	ἐπεὶ δὲ οὐκ ἀνίσταντο, αὐτὸς
[5, 8, 1]	τὸν πρῶτον λέξαντα ποῦ καὶ	ἐπλήγη.	ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· ὅπου καὶ
[5, 8, 1]	καὶ λέξον, ἔφη, ἐκ τίνος	ἐπλήγης.	(πότερον ᾔτουν τί σε καὶ
[5, 7, 20]	καὶ ἡμῶν αὐτῶν τινες, καὶ	ἐπνίγετο	ὅστις νεῖν μὴ ἐτύγχανεν ἐπιστάμενος.
[5, 3, 1]	ἐκ τοῦ ἀγροῦ ὡραῖα θυσίαν	ἐποίει	τῇ θεῷ, καὶ πάντες οἱ
[5, 5, 20]	εἰσελθόντες ἄλλο μὲν οὐδὲν βίαιον	ἐποιήσαμεν,	σκηνοῦσι δ᾽ ἐν ταῖς στέγαις
[5, 7, 1]	καὶ τοὺς τῶν Κόλχων κήρυκας	ἐποίησαν	καὶ τοὺς ἀγορανόμους· (ὅσοι μὴ
[5, 5, 1]	τοῖς θεοῖς ἔθυσαν, καὶ πομπὰς	ἐποίησαν	κατὰ ἔθνος ἕκαστοι τῶν Ἑλλήνων
[5, 2, 20]	γὰρ ἦν καὶ στενή) ψευδενέδραν	ἐποιήσαντο·	(καὶ ἀνὴρ Μυσὸς καὶ τοὔνομα
[5, 7, 30]	ἀπέθανε· δικαστὰς δὲ τοὺς λοχαγοὺς	ἐποιήσαντο.	(παραινοῦντος δὲ Ξενοφῶντος καὶ τῶν
[5, 8, 20]	τὸν ἀτακτοῦντα ἐπαίετε. (τοιγαροῦν ἐξουσίαν	ἐποιήσατε	τοῖς κακοῖς αὐτῶν ὑβρίζειν ἐῶντες
[5, 3, 1]	πάντων ὁπόσα ἐστὶν ἀγρευόμενα θηρία.	(ἐποίησε	δὲ καὶ βωμὸν καὶ ναὸν
[5, 8, 10]	πλεονεκτεῖν. εἰ δὲ τοῦτο πάντες	ἐποιοῦμεν,	ἅπαντες ἂν ἀπωλόμεθα. (ἤδη δὲ
[5, 5, 10]	ἐφ᾽ οὓς αὐτοὶ ἡγοῖντο κακῶς	ἐποιοῦμεν	ὅσον ἐδυνάμεθα. (ἐρωτᾶτε δὲ αὐτοὺς
[5, 4, 30]	ἔν τε γὰρ ὄχλῳ ὄντες	ἐποίουν	ἅπερ ἂν> ἄνθρωποι ἐν ἐρημίᾳ
[5, 2, 10]	ἀντεποιοῦντο. (καὶ οἱ μὲν ταῦτ᾽	ἐποίουν·	ὁ δὲ τοῖς πελτασταῖς πᾶσι
[5, 6, 30]	πειρᾶσθαι πείθειν. καὶ ἀπελθόντες ταῦτ᾽	ἐποίουν.	~ταῦτα οὖν οἱ στρατιῶται ἀνεπύθοντο
[5, 3, 10]	θηρευομένων δέ. ~καὶ γὰρ θήραν	ἐποιοῦντο	εἰς τὴν ἑορτὴν οἵ τε
[5, 8, 1]	καὶ ὡς ὑβρίζοντος τὴν κατηγορίαν	ἐποιοῦντο.	(καὶ ὁ Ξενοφῶν ἐκέλευσεν εἰπεῖν
[5, 5, 20]	γὰρ καὶ ἄλλοις πολλαπλασίοις ὑμῶν	ἐπολεμήσαμεν·	ἂν δὲ δοκῇ ἡμῖν καὶ
[5, 6, 1]	ἔμπροσθεν ὄντων, πολλῶν δὲ ὄπισθεν	ἑπομένων·	δεύτερον δὲ Ἶριν, τρίπλεθρον ὡσαύτως·
[5, 8, 1]	πόνων πολλῶν ἀπαγορευόντων, πολεμίων δὲ	ἑπομένων,	εἰ ἐν τοιούτῳ καιρῷ ὕβριζον,
[5, 5, 1]	τῆς πολεμίας καὶ τῆς φιλίας,	ἐπορεύθησαν	ὀκτὼ σταθμούς, καὶ ἀφικνοῦνται εἰς
[5, 4, 10]	εἷς, οἱ δὲ ἄλλοι ἅπαντες	ἐπορεύοντο	ᾄδοντες ἐν ῥυθμῷ, καὶ διελθόντες
[5, 4, 30]	μὲν δὴ Ἕλληνες ἀριστήσαντες ἐνταῦθα	ἐπορεύοντο	εἰς τὸ πρόσω, παραδόντες τὸ
[5, 4, 1]	οἱ δὲ ἄλλοι κατὰ γῆν	ἐπορεύοντο.	(ἐπεὶ δὲ ἦσαν ἐπὶ τοῖς
[5, 4, 10]	διὰ τῶν ὅπλων τῶν Ἑλλήνων	ἐπορεύοντο	εὐθὺς πρὸς τοὺς πολεμίους ἐπὶ
[5, 3, 1]	ἐκέλευον ἐπιμελεῖσθαι· οἱ δὲ ἄλλοι	ἐπορεύοντο·	ἡ δὲ ὁδὸς ὡδοποιημένη ἦν.
[5, 4, 20]	πελτασταί. οἱ δ᾽ ἄλλοι βάδην	ἐπορεύοντο	πρῶτον μὲν ἐπὶ τὸ χωρίον
[5, 4, 20]	τὸ εὐώνυμον κατὰ ταὐτὰ ταξάμενοι	ἐπορεύοντο	τοὺς τοξότας μεταξὺ τῶν λόχων
[5, 1, 1]	τῇ ἀναβάσει τῇ μετὰ Κύρου	ἔπραξαν	οἱ Ἕλληνες, καὶ ἐν τῇ
[5, 4, 30]	ποιήσειαν, μόνοι τε ὄντες ὅμοια	ἔπραττον	ἅπερ ἂν μετ᾽ ἄλλων ὄντες,
[5, 6, 30]	στρατηγοὺς οἷς ἀνεκεκοίνωντο ἃ πρόσθεν	ἔπραττον,	πάντες δ᾽ ἦσαν πλὴν Νέωνος
[5, 7, 10]	ὅθεν κατιόντες τινὲς καὶ ἱερεῖα	ἐπώλουν	ἡμῖν καὶ ἄλλα ὧν εἶχον,
[5, 7, 30]	ἢ θεοῖς θύσομεν ἡδέως ποιοῦντες	ἔργα	ἀσεβῆ, ἢ πολεμίοις πῶς μαχούμεθα,
[5, 7, 30]	μὴ ἀνθρώπων εἶναι τὰ τοιαῦτα	ἔργα,	σκοπεῖτε παῦλάν τινα αὐτῶν· εἰ
[5, 6, 10]	τὴν Σινωπέων τι χώραν κακὸν	ἐργάζοιντο.	οἱ δ᾽ οὖν Ἕλληνες ἐψηφίσαντο
[5, 4, 30]	ἐποίουν ἅπερ ἂν> ἄνθρωποι ἐν	ἐρημίᾳ	ποιήσειαν, μόνοι τε ὄντες ὅμοια
[5, 6, 20]	καὶ Θώρακα τὸν Βοιώτιον ταὐτὰ	ἐροῦντας.	Σινωπεῖς δὲ καὶ Ἡρακλεῶται ταῦτα
[5, 5, 1]	χωρία εἶχεν ἐπὶ θαλάττῃ ἧττον	ἐρυμνά.	καὶ οἱ στρατηγοὶ ἔχρῃζον πρὸς
[5, 7, 30]	ἰδίᾳ ποιήσῃ τις καὶ τὰ	ἐρυμνὰ	ὑπερδέξια πειρᾶται ἔχων σκηνοῦν. (εἰ
[5, 7, 10]	διὰ τὸ φίλιον νομίζειν εἶναι,	ἔρχεται	ἐπ᾽ αὐτοὺς τῆς νυκτὸς ὡς
[5, 5, 1]	τοὺς ἀσθενοῦντας ἐδέχοντο. (ἐν τούτῳ	ἔρχονται	ἐκ Σινώπης πρέσβεις, φοβούμενοι περὶ
[5, 7, 20]	καταλευσθέντες. ~ἐπεὶ δὲ τοῦτο ἐγένετο,	ἔρχονται	πρὸς ἡμᾶς οἱ Κερασούντιοι καὶ
[5, 6, 30]	ὑπεστρατήγει, Χειρίσοφος δὲ οὔπω παρῆν,	ἔρχονται	πρὸς Ξενοφῶντα, καὶ λέγουσιν ὅτι
[5, 1, 1]	ποιεῖν ἐν τῇ μονῇ, ταῦτα	ἐρῶ.	(πρῶτον μὲν τὰ ἐπιτήδεια δεῖ
[5, 5, 10]	ἡγοῖντο κακῶς ἐποιοῦμεν ὅσον ἐδυνάμεθα.	(ἐρωτᾶτε	δὲ αὐτοὺς ὁποίων τινῶν ἡμῶν
[5, 2, 10]	ὠθισμὸς ἀμφὶ τὰ θύρετρα. καὶ	ἐρωτώμενοι	οἱ ἐκπίπτοντες ἔλεγον ὅτι ἄκρα
[5, 4, 1]	Τραπεζούντιον πρόξενον ὄντα τῶν Μοσσυνοίκων,	ἐρωτῶντες	πότερον ὡς διὰ φιλίας ἢ
[5, 2, 10]	μὲν πελτασταὶ καὶ οἱ ψιλοὶ	ἐσδραμόντες	ἥρπαζον ὅ τι ἕκαστος ἐδύνατο·
[5, 6, 20]	εἰ ἐξέλθοιεν ἐκ τοῦ Πόντου,	ἔσεσθαι	αὐτοῖς Χερρόνησον χώραν καλὴν καὶ
[5, 6, 10]	ἔχει· εἰ μὲν μέλλει πλοῖα	ἔσεσθαι	ἱκανὰ ὡς ἀριθμῷ ἕνα μὴ
[5, 6, 20]	ὑμῖν τε κάλλιστα καὶ ἄριστα	ἔσεσθαι	καὶ ἐμοί. καὶ νῦν ἐθυόμην
[5, 4, 1]	καὶ ὑμεῖς τί οἷοί τε	ἔσεσθε	ἡμῖν ξυμπρᾶξαι περὶ τῆς διόδου;
[5, 7, 20]	(ὑμεῖς μὲν οἱ πάντες οὐκ	ἔσεσθε	κύριοι οὔτε ἀνελέσθαι πόλεμον ᾧ
[5, 6, 1]	με, ἂν δὲ κακῶς, πολλοὶ	ἔσεσθε	οἱ καταρώμενοι. (πράγματα μὲν οὖν
[5, 2, 30]	ἤδη ἱκανὸν ὑπεληλυθέναι, τῷ Μυσῷ	ἐσήμηνε	φεύγειν ἀνὰ κράτος· καὶ ὃς
[5, 6, 20]	(ὁ δὲ Ξενοφῶν ἐν τούτῳ	ἐσίγα.	ἀναστὰς δὲ Φιλήσιος καὶ Λύκων
[5, 2, 1]	δὲ διαβὰς σὺν τοῖς λοχαγοῖς	ἐσκοπεῖτο	πότερον εἴη κρεῖττον ἀπαγαγεῖν καὶ
[5, 6, 30]	ἑώρων ἀποροῦντας ὑμᾶς, τοῦτ᾽ ἂν	ἐσκόπουν	ἀφ᾽ οὗ ἂν γένοιτο ὥστε
[5, 2, 20]	δὲ Ξενοφῶν καὶ οἱ λοχαγοὶ	ἐσκόπουν	εἰ οἷόν τε εἴη τὴν
[5, 4, 10]	~οἱ δὲ εἶπον ὅτι ἱκανοί	ἐσμεν	εἰς τὴν χώραν εἰσβάλλειν ἐκ
[5, 7, 1]	Ἑλλάδι ἐστέ· καὶ ἐγὼ μὲν	ἔσομαι	ὁ ἐξηπατηκὼς εἷς, ὑμεῖς δὲ
[5, 6, 10]	δὴ ὅτι ἐν ἀνδραπόδων χώρᾳ	ἐσόμεθα.	ἀκούσαντες ταῦτα οἱ πρέσβεις ἐκέλευον
[5, 7, 30]	δοξάτω ὑμῖν, ἵνα ὡς τοιούτων	ἐσομένων	καὶ φυλακὴν ἰδίᾳ ποιήσῃ τις
[5, 6, 1]	μὲν εὖ ξυμβουλεύσας φανῶ, πολλοὶ	ἔσονται	οἱ ἐπαινοῦντές με, ἂν δὲ
[5, 7, 20]	ἕλησθε ἄρχοντας, ἐν οὐδεμιᾷ χώρᾳ	ἔσονται,	ὅστις δὲ ἂν ἑαυτὸν ἕληται
[5, 7, 1]	τὴν Ἑλλάδα μέλλῃ ἰέναι, πρὸς	ἑσπέραν	δεῖ πορεύεσθαι· ἢν δέ τις
[5, 1, 1]	δὲ εἴπερ πλεῖν βούλεσθε, περιμένετε	ἔστ᾽	ἂν ἐγὼ ἔλθω· ἥξω δὲ
[5, 7, 20]	ἐμπεπτώκοι. εἰ οὖν ταῦτα τοιαῦτα	ἔσται,	θεάσασθε οἵα ἡ κατάστασις ἡμῖν
[5, 7, 20]	ἐθέλῃ λέγειν βάλλε βάλλε, οὗτος	ἔσται	ἱκανὸς καὶ ἄρχοντα κατακανεῖν καὶ
[5, 6, 1]	πλοίων διαβῆναι· πλοῖα δὲ τίς	ἔσται	ὁ παρέχων; ὡς δ᾽ αὔτως
[5, 7, 10]	πρᾶγμα· ὃ εἰ ἔπεισι καὶ	ἔσται	οἷον ὑποδείκνυσιν, ὥρα ἡμῖν βουλεύεσθαι
[5, 7, 20]	θεάσασθε οἵα ἡ κατάστασις ἡμῖν	ἔσται	τῆς στρατιᾶς. (ὑμεῖς μὲν οἱ
[5, 2, 1]	ἀποδεδειγμένοι ἦσαν ὅτι μάχη μὲν	ἔσται,	τὸ δὲ τέλος καλὸν τῆς
[5, 7, 1]	ὅτι οὐκ ἐν τῇ Ἑλλάδι	ἐστέ·	καὶ ἐγὼ μὲν ἔσομαι ὁ
[5, 5, 1]	οὐκ ἐδέχοντο, ἀλλ᾽ ἐπιμεῖναι κελεύσαντες	ἔστε	βουλεύσαιντο ἐθύοντο. (καὶ πολλὰ καταθυσάντων
[5, 6, 20]	ἀφθόνου ἐν τῇ βαρβάρων μαστεύειν.	(ἔστε	δ᾽ ἄν, ἔφη, ἐκεῖ γένησθε,
[5, 3, 10]	τῷ ἐν Ἐφέσῳ. (καὶ στήλη	ἕστηκε	παρὰ τὸν ναὸν γράμματα ἔχουσα·
[5, 4, 10]	οἱ δὲ μένοντες ἐξετάξαντο ὧδε.	ἔστησαν	(ὥσπερ) ἀνὰ ἑκατὸν μάλιστα οἷον
[5, 6, 30]	ἐπιτήδεια· ἐν γὰρ τῷ κρατεῖν	ἐστι	καὶ τὸ λαμβάνειν τὰ τῶν
[5, 7, 20]	αὐτοὺς καὶ ἠρώτων ὅ τι	ἐστὶ	τὸ πρᾶγμα. τῶν δὲ ἦσαν
[5, 3, 10]	ἄλσος ἡμέρων δένδρων ἐφυτεύθη ὅσα	ἐστὶ	τρωκτὰ ὡραῖα. ὁ δὲ ναὸς
[5, 3, 10]	σύες καὶ δορκάδες καὶ ἔλαφοι.	(ἔστι	δὲ ἡ χώρα ᾗ ἐκ
[5, 6, 30]	πλεῖν εἰς Φᾶσιν, ἐπεὶ πλοῖα	ἔστι,	καὶ κατασχεῖν τὴν Φασιανῶν χώραν.
[5, 2, 1]	(ὁ δὲ ἐλθὼν λέγει ὅτι	ἔστι	χωρίον χρημάτων πολλῶν μεστόν· τοῦτο
[5, 4, 30]	νῶτα καὶ τὰ ἔμπροσθεν πάντα,	ἐστιγμένους	ἀνθέμια. (ἐζήτουν δὲ καὶ ταῖς
[5, 3, 1]	χωρίῳ καὶ θῆραι πάντων ὁπόσα	ἐστὶν	ἀγρευόμενα θηρία. (ἐποίησε δὲ καὶ
[5, 6, 10]	ἀπορία· πολλὰ γὰρ καὶ πλοῖά	ἐστιν	ἐν Ἡρακλείᾳ. (ἐπεὶ δὲ ταῦτ᾽
[5, 2, 10]	ἐκπίπτοντες ἔλεγον ὅτι ἄκρα τέ	ἐστιν	ἔνδον καὶ οἱ πολέμιοι πολλοί,
[5, 2, 1]	οὔτε λαβεῖν δυνάμεθα· ἰσχυρὸν γάρ	ἐστιν·	οὔτε ἀπελθεῖν ῥᾴδιον· μάχονται γὰρ
[5, 6, 1]	ὄρους τῆς ὁδοῦ καθ᾽ ἑκάτερά	ἐστιν	ὑψηλά, ἃ κρατεῖν κατέχοντες καὶ
[5, 1, 1]	καὶ εἶπεν ὧδε. (φίλος μοί	ἐστιν,	ὦ ἄνδρες, Ἀναξίβιος, ναυαρχῶν δὲ
[5, 6, 1]	εἰσβολὴν ἀνάγκη ποιεῖσθαι· οὐ γὰρ	ἔστιν	ἄλλῃ ἢ ᾗ τὰ κέρατα
[5, 6, 10]	παντάπασιν ἀδύνατον. ἂν δὲ πλέητε,	ἔστιν	ἐνθένδε μὲν εἰς Σινώπην παραπλεῦσαι,
[5, 1, 1]	τῆς πολεμίας· οὔτε γὰρ ἀγορὰ	ἔστιν	ἱκανὴ οὔτε ὅτου ὠνησόμεθα εὐπορία
[5, 7, 1]	εἰς τὴν Ἑλλάδα. τοῦτ᾽ οὖν	ἔστιν	ὅπως τις ἂν ὑμᾶς ἐξαπατήσαι
[5, 7, 1]	τοὺς βαρβάρους, τοὔμπαλιν πρὸς ἕω.	ἔστιν	οὖν ὅστις τοῦτο ἂν δύναιτο
[5, 2, 30]	ὕλην κατὰ τὰς νάπας καλινδούμενοι	ἐσώθησαν,	ὁ Μυσὸς δὲ κατὰ τὴν
[5, 3, 1]	ἐγένοντο ὀκτακισχίλιοι καὶ ἑξακόσιοι. οὗτοι	ἐσώθησαν.	οἱ δὲ ἄλλοι ἀπώλοντο ὑπό
[5, 4, 30]	ἀνθέμια. (ἐζήτουν δὲ καὶ ταῖς	ἑταίραις	ἃς ἦγον οἱ Ἕλληνες ἐμφανῶς
[5, 4, 30]	δὲ ἀλλήλων ξυνήκουον εἰς τὴν	ἑτέραν	ἐκ τῆς ἑτέρας πόλεως· οὕτως
[5, 4, 30]	εἰς τὴν ἑτέραν ἐκ τῆς	ἑτέρας	πόλεως· οὕτως ὑψηλή τε καὶ
[5, 3, 1]	ἐνεβίβασαν καὶ τοὺς ὑπὲρ τετταράκοντα	ἔτη	καὶ παῖδας καὶ γυναῖκας καὶ
[5, 7, 30]	τούτους διεπράξαντο μηδὲ ξὺν κηρυκείῳ	ἔτι	ἀσφαλὲς εἶναι ἀνελέσθαι. τίς γὰρ
[5, 3, 1]	οὔτε τὰ ἐπιτήδεια ἦν λαμβάνειν	ἔτι,	ἐδόκει ἀπιτέον εἶναι. καὶ εἰς
[5, 2, 20]	οἱ δὲ κατὰ στόμα δὴ	ἔτι	μόνοι ἐλύπουν καὶ δῆλοι ἦσαν
[5, 7, 10]	δ᾽ ἀποφυγόντων τινὰς Ἑλλήνων τυχεῖν	ἔτι	ὄντας ἐν Κερασοῦντι· αἰσθόμενοι δὲ
[5, 7, 10]	ἐξωρμῶμεν πεζῇ· τῶν δὲ πλεόντων	ἔτι	τινὲς ἦσαν ἐν Κερασοῦντι, οὔπω
[5, 1, 1]	δὲ τούτων ἐπιμελεῖσθαι. (ἔδοξε ταῦτα.	ἔτι	τοίνυν ἀκούσατε καὶ τάδε. ἐπὶ
[5, 1, 1]	δύναιντο ἡμᾶς θηρᾶν οἱ πολέμιοι.	ἔτι	τοίνυν τάδε ὁρᾶτε. ~εἰ μὲν
[5, 8, 20]	εἴ τινα ἄνδρα ὄντα ἀγαθὸν	ἐτίμησα	ὡς ἐδυνάμην, οὐδὲν τούτων μέμνησθε.
[5, 5, 10]	τὰ ἐπιτήδεια, καὶ ἀνθ᾽ ὧν	ἐτίμησαν	ἡμᾶς καὶ ξένια ἔδωκαν τῇ
[5, 7, 1]	κήρυκος ἤκουσαν, ξυνέδραμον καὶ μάλα	ἑτοίμως.	ἐνταῦθα Ξενοφῶν τῶν μὲν στρατηγῶν
[5, 7, 10]	βαρβάρους ὅποι ἴοιεν αὐτοί τε	ἐτόλμησαν	βάλλειν τοῖς λίθοις καὶ τοῖς
[5, 3, 10]	τὴν μὲν δεκάτην καταθύειν ἑκάστου	ἔτους.	ἐκ δὲ τοῦ περιττοῦ τὸν
[5, 4, 20]	δὲ ἐγγὺς ἦσαν οἱ ὁπλῖται,	ἐτρέποντο.	καὶ οἱ μὲν πελτασταὶ εὐθὺς
[5, 4, 20]	οὗ τῇ προτεραίᾳ οἱ βάρβαροι	ἐτρέφθησαν	καὶ οἱ ξὺν αὐτοῖς· ἐνταῦθα
[5, 6, 30]	Φασιανῶν χώραν. (αἰήτου δὲ ὑιδοῦς	ἐτύγχανε	βασιλεύων αὐτῶν. Ξενοφῶν δὲ ἀπεκρίνατο
[5, 7, 20]	καὶ ἐπνίγετο ὅστις νεῖν μὴ	ἐτύγχανεν	ἐπιστάμενος. (καὶ τούτους τί δοκεῖτε;
[5, 2, 20]	ἐνταῦθα παραγγέλλει φέρειν ξύλα ὅσοι	ἐτύγχανον	ἔξω ὄντες τῶν βελῶν εἰς
[5, 7, 10]	δὲ εἰς πλοῖον ἐν ᾧ	ἐτύγχανον	οἱ ξύσκηνοι αὐτοῦ παραπλέοντες, καὶ
[5, 3, 1]	θεῷ ὅπου ἀνεῖλεν ὁ θεός.	(ἔτυχε	δὲ διαρρέων διὰ τοῦ χωρίου
[5, 5, 10]	δὲ αὐτοὺς ὁποίων τινῶν ἡμῶν	ἔτυχον·	πάρεισι γὰρ ἐνθάδε οὓς ἡμῖν
[5, 1, 1]	ἀκούσαντες οἱ στρατιῶται ἀνεθορύβησαν ὡς	εὖ	λέγει· καὶ ἄλλος ταὔτ᾽ ἔλεγε,
[5, 6, 1]	νῦν γὰρ δὴ ἂν μὲν	εὖ	ξυμβουλεύσας φανῶ, πολλοὶ ἔσονται οἱ
[5, 5, 20]	μέν τις εὖ ποιῇ, ἀντ᾽	εὖ	ποιεῖν, ἂν δὲ κακῶς, ἀλέξασθαι.
[5, 5, 20]	τάξει, παρεσκευασμένοι, ἂν μέν τις	εὖ	ποιῇ, ἀντ᾽ εὖ ποιεῖν, ἂν
[5, 6, 20]	αὐτοῖς Χερρόνησον χώραν καλὴν καὶ	εὐδαίμονα	ὥστε τῷ βουλομένῳ ἐνοικεῖν, τῷ
[5, 4, 30]	ἦσαν, ἐπεδείκνυσαν αὐτοῖς παῖδας τῶν	εὐδαιμόνων	σιτευτούς, τεθραμμένους καρύοις ἑφθοῖς, ἁπαλοὺς
[5, 6, 10]	που ἥττους τῶν πολεμίων ληφθησόμεθα,	εὔδηλον	δὴ ὅτι ἐν ἀνδραπόδων χώρᾳ
[5, 8, 20]	ἀλλ᾽ ὅμως οὐδένα παίω· ~ἐν	εὐδίᾳ	γὰρ ὁρῶ ὑμᾶς. ὅταν δὲ
[5, 4, 20]	(ἦσαν γὰρ τῶν πολεμίων οἳ	εὔζωνοι	κατατρέχοντες τοῖς λίθοις ἔβαλλον. τούτους
[5, 4, 20]	ἐτρέποντο. καὶ οἱ μὲν πελτασταὶ	εὐθὺς	εἵποντο διώκοντες ἄνω πρὸς τὴν
[5, 6, 1]	ὑψηλότατα. (καὶ πρῶτον μὲν οἶδα	εὐθὺς	ᾗ τὴν εἰσβολὴν ἀνάγκη ποιεῖσθαι·
[5, 4, 10]	τῶν ὅπλων τῶν Ἑλλήνων ἐπορεύοντο	εὐθὺς	πρὸς τοὺς πολεμίους ἐπὶ χωρίον
[5, 6, 1]	τούτῳ πρῶτον καλῶς δέχεσθαι τῷ	εὔνους	τε εἶναι καὶ τὰ κάλλιστα
[5, 1, 1]	ἀφίκοντο, καὶ ὡς ἀπέθυσαν ἃ	εὔξαντο	σωτήρια θύειν ἔνθα πρῶτον εἰς
[5, 1, 1]	ἐπὶ θάλατταν τὴν ἐν τῷ	Εὐξείνῳ	Πόντῳ, καὶ ὡς εἰς Τραπεζοῦντα
[5, 1, 1]	ἔστιν ἱκανὴ οὔτε ὅτου ὠνησόμεθα	εὐπορία	εἰ μὴ ὀλίγοις τισίν· ἡ
[5, 1, 10]	λέγων ὅτι θᾶττον ἀπαλλάξονται, ἢν	εὔποροι	γένωνται αἱ ὁδοί. (ἔλαβον δὲ
[5, 4, 30]	ξὺν τοῖς πολεμίοις ὄντων, τὰ	εὐπροσοδώτατα	οἱ μὲν ἔλειπον, οἱ δὲ
[5, 2, 1]	γὰρ τάφρος ἦν περὶ αὐτὸ	εὐρεῖα	ἀναβεβλημένη καὶ σκόλοπες ἐπὶ τῆς
[5, 8, 20]	εἰ ἐθέλετε σκοπεῖν, τοὺς αὐτοὺς	εὑρήσετε	καὶ τότε κακίστους καὶ νῦν
[5, 6, 1]	ποταμούς, πρῶτον μὲν τὸν Θερμώδοντα,	εὖρος	τριῶν πλέθρων, ὃν χαλεπὸν οἶμαι
[5, 6, 20]	ξυνέπεμψε δ᾽ αὐτοῖς Τιμασίων Δαρδανεὺς	Εὐρύμαχόν	τε τὸν Δαρδανέα καὶ Θώρακα
[5, 4, 20]	ὑπὸ τῆς αὐστηρότητος, κερασθεὶς δὲ	εὐώδης	τε καὶ ἡδύς. ~οἱ μὲν
[5, 4, 20]	καὶ τοὺς βαρβάρους ἐπὶ τὸ	εὐώνυμον	κατὰ ταὐτὰ ταξάμενοι ἐπορεύοντο τοὺς
[5, 3, 10]	εἰς τὴν ἑορτὴν ἰόντων ὑποζύγια	εὐωχεῖσθαι.	(περὶ δὲ αὐτὸν τὸν ναὸν
[5, 4, 30]	διελέγοντό τε αὑτοῖς καὶ ἐγέλων	ἐφ᾽	ἑαυτοῖς καὶ ὠρχοῦντο ἐφιστάμενοι ὅπου
[5, 2, 1]	οὐκ ἐδύναντο ἀποτρέχειν (ἦν γὰρ	ἐφ᾽	ἑνὸς ἡ κατάβασις ἐκ τοῦ
[5, 5, 20]	Κορύλαν καὶ Παφλαγόνας ξυμμάχους ποιήσεσθε	ἐφ᾽	ἡμᾶς, ἡμεῖς δέ, ἢν μὲν
[5, 5, 20]	ὦσιν οἱ κάμνοντες ἡμῶν, ἀλλ᾽	ἐφ᾽	ἡμῖν ᾖ κομίσασθαι ὅταν βουλώμεθα.
[5, 7, 20]	δὲ ὁ βουλόμενος ἄξει στράτευμα	ἐφ᾽	ὅ τι ἂν θέλῃ. κἄν
[5, 6, 10]	αὔτως καὶ ὁ Παρθένιος ἄβατος·	~ἐφ᾽	ὃν ἔλθοιτε ἄν, εἰ τὸν
[5, 1, 1]	ξυμβουλεύωμεν πειρώμενοι εἰδέναι τὴν δύναμιν	ἐφ᾽	οὓς ἂν ἴωσιν. (ἔδοξε καὶ
[5, 5, 10]	ἀπειχόμεθα· τοὺς δὲ πολεμίους αὐτῶν	ἐφ᾽	οὓς αὐτοὶ ἡγοῖντο κακῶς ἐποιοῦμεν
[5, 4, 20]	ηὑρίσκετο ὃς ἄκρατος μὲν ὀξὺς	ἐφαίνετο	εἶναι ὑπὸ τῆς αὐστηρότητος, κερασθεὶς
[5, 2, 10]	ὁπλιτῶν ἔξω· πολέμιοι γὰρ ἄλλοι	ἐφαίνοντο	ἐπ᾽ ἄκροις τισὶν ἰσχυροῖς. (οὐ
[5, 4, 20]	οἰκίαις ἄρτων νενημένων περυσινῶν, ὡς	ἔφασαν	οἱ Μοσσύνοικοι, τὸν δὲ νέον
[5, 7, 10]	αὐτούς. ἐπεὶ μέντοι σφεῖς λέγειν,	ἔφασαν,	ὅτι οὐκ ἀπὸ κοινοῦ γένοιτο
[5, 4, 10]	εἶναι καὶ πάντων Μοσσυνοίκων, καὶ	ἔφασαν	τούτους οὐ δικαίως ἔχειν τοῦτο,
[5, 2, 30]	μὲν ἄλλοι Κρῆτες (ἁλίσκεσθαι γὰρ	ἔφασαν	τῷ δρόμῳ) ἐκπεσόντες ἐκ τῆς
[5, 8, 1]	ὡς ἐγὼ οἶμαι, πολέμιοι ἡμῖν	ἐφείποντο.	συνέφη τοῦτο ὁ ἄνθρωπος. (οὐκοῦν,
[5, 2, 10]	ὁπλῖται, καὶ τὰ βέλη ὁμοῦ	ἐφέρετο,	λόγχαι, τοξεύματα, σφενδόναι, πλεῖστοι δ᾽
[5, 7, 1]	(ἀκούσαντες δ᾽ οἱ στρατιῶται χαλεπῶς	ἔφερον,	καὶ ξύλλογοι ἐγίγνοντο καὶ κύκλοι
[5, 5, 1]	γὰρ ἐκείνων καὶ φόρον ἐκείνοις	ἔφερον)	καὶ περὶ τῆς χώρας, ὅτι
[5, 3, 1]	τῷ Ἀπόλλωνι ἐξεῖλον καὶ τῇ	Ἐφεσίᾳ	Ἀρτέμιδι, διέλαβον οἱ στρατηγοὶ τὸ
[5, 3, 1]	(τὸ δὲ τῆς Ἀρτέμιδος τῆς	Ἐφεσίας,	ὅτ᾽ ἀπῄει σὺν Ἀγησιλάῳ ἐκ
[5, 3, 1]	χωρίου ποταμὸς Σελινοῦς. καὶ ἐν	Ἐφέσῳ	δὲ παρὰ τὸν τῆς Ἀρτέμιδος
[5, 3, 10]	ὡς μικρὸς μεγάλῳ τῷ ἐν	Ἐφέσῳ	εἴκασται, καὶ τὸ ξόανον ἔοικεν
[5, 3, 10]	κυπαρίττινον χρυσῷ ὄντι τῷ ἐν	Ἐφέσῳ.	(καὶ στήλη ἕστηκε παρὰ τὸν
[5, 3, 1]	χαριεῖσθαι τῇ θεῷ. (ἐπειδὴ δ᾽	ἔφευγεν	ὁ Ξενοφῶν, κατοικοῦντος ἤδη αὐτοῦ
[5, 2, 20]	ἐνάψαντος. ὡς δ᾽ αὕτη ξυνέπιπτεν,	ἔφευγον	οἱ ἀπὸ τῶν ἐν δεξιᾷ
[5, 4, 20]	οἱ Ἕλληνες, ἀλλὰ ὁμόσε ἐχώρουν,	ἔφευγον	οἱ βάρβαροι καὶ ἐντεῦθεν, λιπόντες
[5, 2, 10]	κραυγή τε ἐγένετο ἔνδον καὶ	ἔφευγον	οἱ μὲν καὶ ἔχοντες ἃ
[5, 2, 20]	ἦσαν, ὥστε καὶ ταχὺ ἐκαίοντο.	(ἔφευγον	οὖν καὶ οἱ ἀπὸ τούτων
[5, 8, 1]	πάλιν εἰ πελτάζοι. οὐδὲ τοῦτ᾽	ἔφη,	ἀλλ᾽ ἡμίονον ἐλαύνειν ταχθεὶς ὑπὸ
[5, 6, 30]	τὴν στρατιάν· ὑμεῖς δὲ ξυλλέξαντες,	ἔφη,	εἰ βούλεσθε, λέγετε. ἐνταῦθα ἀποδείκνυται
[5, 1, 10]	ἔδοξε καὶ ταῦτα. (ἐννοήσατε δ᾽	ἔφη,	εἰ εἰκὸς καὶ τρέφειν ἀπὸ
[5, 6, 20]	ὃς περὶ στρατηγίας Ξενοφῶντι ἐμάχετο,	ἔφη,	εἰ ἐξέλθοιεν ἐκ τοῦ Πόντου,
[5, 8, 1]	ἐγγίγνεσθαι. ὅμως δὲ καὶ λέξον,	ἔφη,	ἐκ τίνος ἐπλήγης. (πότερον ᾔτουν
[5, 6, 20]	βαρβάρων μαστεύειν. (ἔστε δ᾽ ἄν,	ἔφη,	ἐκεῖ γένησθε, κἀγὼ καθάπερ Τιμασίων
[5, 1, 10]	καὶ ταῦτα. (δοκεῖ τοίνυν μοι,	ἔφη,	ἢν ἄρα καὶ ταῦτα ἡμῖν
[5, 8, 10]	ἐοικέναι ὅτι ἔζη. (τί οὖν;	ἔφη,	ἧττόν τι ἀπέθανεν, ἐπεὶ ἐγώ
[5, 8, 20]	δὲ ἡμέραν ἀφήσετε. (ἀλλὰ γάρ,	ἔφη,	θαυμάζω ὅτι εἰ μέν τινι
[5, 7, 1]	χρῆσθε ὥσπερ ἄξιον. (ὑμεῖς δέ,	ἔφη,	ἴστε δήπου ὅθεν ἥλιος ἀνίσχει
[5, 8, 1]	δὲ τὸ πρᾶγμα ἐγένετο ἀκούσατε,	ἔφη·	καὶ γὰρ ἄξιον. (ἀνὴρ κατελείπετο
[5, 8, 10]	ἂν ἠξίουν λαμβάνειν; (ἁπλοῦς μοι,	ἔφη,	ὁ λόγος· εἰ μὲν ἐπ᾽
[5, 8, 1]	συνέφη τοῦτο ὁ ἄνθρωπος. (οὐκοῦν,	ἔφη	ὁ Ξενοφῶν, ἐπεὶ προύπεμψά σε,
[5, 8, 10]	ἀπέδειξα αὐτόν; καὶ γὰρ ἡμεῖς,	ἔφη	ὁ Ξενοφῶν, πάντες ἀποθανούμεθα· τούτου
[5, 4, 1]	δέχοιντο τὴν ξυμμαχίαν. (ἄγετε δή,	ἔφη	ὁ Ξενοφῶν, τί ἡμῶν δεήσεσθε
[5, 8, 1]	διέρριψας. (ἀλλ᾽ ἡ μὲν διάρριψις,	ἔφη	ὁ Ξενοφῶν, τοιαύτη τις ἐγένετο.
[5, 8, 1]	ἐπήρετο αὐτὸν εἰ ὁπλιτεύοι. οὐκ	ἔφη·	πάλιν εἰ πελτάζοι. οὐδὲ τοῦτ᾽
[5, 8, 1]	κάμνοντα ἀγαγών; ναὶ μὰ Δί᾽	ἔφη·	σὺ γὰρ ἠνάγκαζες· τὰ δὲ
[5, 1, 1]	ταῦτα. ἐννοεῖτε δὴ καὶ τόδε,	ἔφη.	σχολὴ τοῖς πολεμίοις λῄζεσθαι, καὶ
[5, 6, 30]	ὡς ἀδικοῦντα. καὶ ὅτῳ δοκεῖ,	ἔφη,	ταῦτα, ἀράτω τὴν χεῖρα. (ἀνέτειναν
[5, 1, 1]	ἔλεξεν ὧδε. ἐγὼ μὲν τοίνυν,	ἔφη,	ὦ ἄνδρες, ἀπείρηκα ἤδη ξυσκευαζόμενος
[5, 8, 1]	ἐπαρᾐνησα; ἐπεὶ δὲ τούτων οὐδὲν	ἔφησεν,	ἐπήρετο αὐτὸν εἰ ὁπλιτεύοι. οὐκ
[5, 2, 10]	δ᾽ ἐπαιάνισαν καὶ ἡ σάλπιγξ	ἐφθέγξατο,	ἅμα τε τῷ Ἐνυαλίῳ ἠλέλιξαν
[5, 4, 30]	τῶν εὐδαιμόνων σιτευτούς, τεθραμμένους καρύοις	ἑφθοῖς,	ἁπαλοὺς καὶ λευκοὺς σφόδρα καὶ
[5, 4, 30]	ἐγέλων ἐφ᾽ ἑαυτοῖς καὶ ὠρχοῦντο	ἐφιστάμενοι	ὅπου τύχοιεν, ὥσπερ ἄλλοις ἐπιδεικνύμενοι.
[5, 2, 20]	ἐπιτήδεια. ἐπεὶ δὲ τὴν κατάβασιν	ἐφοβοῦντο	τὴν εἰς Τραπεζοῦντα (πρανὴς γὰρ
[5, 2, 30]	μὲν οὖν πολέμιοι ταῦτα διορῶντες	ἐφοβοῦντο	ὡς ἐνέδραν οὖσαν· ἡ δὲ
[5, 3, 10]	τὸν ναὸν ἄλσος ἡμέρων δένδρων	ἐφυτεύθη	ὅσα ἐστὶ τρωκτὰ ὡραῖα. ὁ
[5, 6, 1]	τῆς Παφλαγόνων καὶ τῆς δυνάμεως.	ἔχει	γὰρ ἀμφότερα, καὶ πεδία κάλλιστα
[5, 7, 30]	(εἰ μὲν οὖν ταῦτα καλῶς	ἔχει,	δοξάτω ὑμῖν, ἵνα ὡς τοιούτων
[5, 6, 10]	ἣν ὑμεῖς ξυμβουλεύετε· οὕτω δὲ	ἔχει·	εἰ μὲν μέλλει πλοῖα ἔσεσθαι
[5, 8, 20]	ἀνεμίμνῃσκον. καὶ περιεγένετο ὥστε καλῶς	ἔχειν.
[5, 6, 10]	καὶ σᾐζεσθαι καὶ τὰ ἐπιτήδεια	ἔχειν·	εἰ δέ που ἥττους τῶν
[5, 8, 10]	τὸ δὲ καθῆσθαι καὶ ἡσυχίαν	ἔχειν	ἑώρων ὑπουργὸν ὂν τῷ τε
[5, 3, 1]	σκευῶν ὅσα μὴ ἀνάγκη ἦν	ἔχειν.	καὶ Φιλήσιον καὶ Σοφαίνετον τοὺς
[5, 2, 10]	δεῆσον, καὶ τοὺς γυμνῆτας λίθων	ἔχειν	μεστὰς τὰς διφθέρας· καὶ τοὺς
[5, 6, 10]	ἐκποριοῦσι τῇ στρατιᾷ μισθὸν ὥστε	ἔχειν	τὰ ἐπιτήδεια ἐκπλέοντας, ὅτι κινδυνεύσει
[5, 6, 30]	μοι καὶ ἔντιμοι εἶναι καὶ	ἔχειν	τὰ ἐπιτήδεια· ἐν γὰρ τῷ
[5, 6, 20]	ὄντας καὶ ἐν τῷ ἀπόπλῳ	ἔχειν	τὰ ἐπιτήδεια καὶ ὡς οἴκαδε
[5, 4, 10]	καὶ ἔφασαν τούτους οὐ δικαίως	ἔχειν	τοῦτο, ἀλλὰ κοινὸν ὂν καταλαβόντας
[5, 7, 10]	διδασκέτω. (ὅταν δὲ τούτων ἅλις	ἔχητε,	μὴ ἀπέλθητε πρὶν ἂν ἀκούσητε
[5, 2, 20]	ὅπως οἱ πολέμιοι ἀμφὶ ταῦτα	ἔχοιεν.	(οὕτω μόλις ἀπῆλθον ἀπὸ τοῦ
[5, 1, 1]	λῄζεσθαι, καὶ δικαίως ἡμῖν ἐπιβουλεύουσιν·	ἔχομεν	γὰρ τὰ ἐκείνων· ὑπερκάθηνται δὲ
[5, 4, 1]	Ἑλλάδα πεζῇ· πλοῖα γὰρ οὐκ	ἔχομεν·	κωλύουσι δὲ οὗτοι ἡμᾶς οὓς
[5, 1, 1]	τούτων τῶν πόνων, ἐπεὶ θάλατταν	ἔχομεν,	πλεῖν τὸ λοιπὸν καὶ ἐκταθεὶς
[5, 4, 10]	ὡς ἕξπηχυ, ἔμπροσθεν μὲν λόγχην	ἔχον,	ὄπισθεν δὲ τοῦ ξύλου σφαιροειδές.
[5, 4, 20]	ἦν πολλὰ τὰ πλατέα οὐκ	ἔχοντα	διαφυὴν οὐδεμίαν. τούτων καὶ πλείστῳ
[5, 3, 10]	ὁ χῶρος τῆς Ἀρτέμιδος. τὸν	ἔχοντα	καὶ καρπούμενον τὴν μὲν δεκάτην
[5, 4, 10]	σκύτινα οἷάπερ τὰ Παφλαγονικά, κρωβύλον	ἔχοντα	κατὰ μέσον, ἐγγύτατα τιαροειδῆ· εἶχον
[5, 7, 20]	δὴ ὁρῶμεν πολλοὺς προσθέοντας λίθους	ἔχοντας	ἐν ταῖς χερσί, τοὺς δὲ
[5, 2, 20]	καὶ τοὺς ἀχρείους καὶ φορτία	ἔχοντάς	τε ἐξεπέμποντο καὶ τῶν ὁπλιτῶν
[5, 2, 10]	καὶ ἔφευγον οἱ μὲν καὶ	ἔχοντες	ἃ ἔλαβον, τάχα δέ τις
[5, 4, 10]	μάλιστα οἷον χοροὶ ἀντιστοιχοῦντες ἀλλήλοις,	ἔχοντες	γέρρα πάντες λευκῶν βοῶν δασέα,
[5, 4, 10]	ἦν· οἱ γὰρ ἀεὶ τοῦτ᾽	ἔχοντες	ἐδόκουν ἐγκρατεῖς εἶναι καὶ πάντων
[5, 2, 20]	ἔνδοθεν πολλοὶ γέρρα καὶ λόγχας	ἔχοντες	καὶ κνημῖδας καὶ κράνη Παφλαγονικά,
[5, 8, 20]	ἔπαιον αὐτοὺς καὶ ὑμεῖς κατεδικάσατε·	ἔχοντες	ξίφη, οὐ ψήφους, παρέστατε, καὶ
[5, 7, 1]	δὲ οἱ ἐξηπατημένοι ἐγγὺς μυρίων	ἔχοντες	ὅπλα. πῶς ἂν οὖν ἀνὴρ
[5, 4, 20]	τοῖς παλτοῖς, καὶ ἄλλα δόρατα	ἔχοντες	παχέα μακρά, ὅσα ἀνὴρ ἂν
[5, 2, 20]	δὲ ὑστεραίᾳ ἀπῇσαν οἱ Ἕλληνες	ἔχοντες	τὰ ἐπιτήδεια. ἐπεὶ δὲ τὴν
[5, 4, 20]	τοξότας μεταξὺ τῶν λόχων (ὀρθίων)	ἔχοντες,	ὑπολειπομένου δὲ μικρὸν τοῦ στόματος
[5, 4, 10]	τοῖς ἑαυτῶν πολεμίοις, καὶ ἅμα	ἐχόρευον	νόμῳ τινὶ ᾄδοντες. (οἱ δὲ
[5, 3, 10]	ἕστηκε παρὰ τὸν ναὸν γράμματα	ἔχουσα·	ἱερὸς ὁ χῶρος τῆς Ἀρτέμιδος.
[5, 4, 10]	τῆς Μητροπόλεως καλουμένης αὐτοῖς καὶ	ἐχούσης	τὸ ἀκρότατον τῶν Μοσσυνοίκων. καὶ
[5, 5, 1]	ἧττον ἐρυμνά. καὶ οἱ στρατηγοὶ	ἔχρῃζον	πρὸς τὰ χωρία προσβάλλειν καὶ
[5, 1, 10]	σῷα εἴη, τοῖς δὲ πλοίοις	ἐχρήσαντο	εἰς παραγωγήν. (ἐν ᾧ δὲ
[5, 4, 20]	οὐδεμίαν. τούτων καὶ πλείστῳ σίτῳ	ἐχρῶντο	ἕψοντες καὶ ἄρτους ὀπτῶντες. οἶνος
[5, 4, 20]	ἐν τεύχεσι τῶν δελφίνων, ᾧ	ἐχρῶντο	οἱ Μοσσύνοικοι καθάπερ οἱ Ἕλληνες
[5, 5, 10]	δ᾽ ἂν ἐλθόντες ἀγορὰν μὴ	ἔχωμεν,	ἄν τε εἰς βάρβαρον γῆν
[5, 1, 1]	οἴομαι ἂν ἐλθεῖν καὶ τριήρεις	ἔχων	καὶ πλοῖα τὰ ἡμᾶς ἄξοντα·
[5, 7, 30]	καὶ τὰ ἐρυμνὰ ὑπερδέξια πειρᾶται	ἔχων	σκηνοῦν. (εἰ μέντοι ὑμῖν δοκεῖ
[5, 1, 10]	ἀποδρὰς ᾤχετο ἔξω τοῦ Πόντου,	ἔχων	τὴν ναῦν. οὗτος μὲν οὖν
[5, 2, 20]	ἀνὴρ Μυσὸς καὶ τοὔνομα τοῦτο	ἔχων	τῶν Κρητῶν λαβὼν δέκα ἔμενεν
[5, 4, 20]	ὑφίεντο οἱ Ἕλληνες, ἀλλὰ ὁμόσε	ἐχώρουν,	ἔφευγον οἱ βάρβαροι καὶ ἐντεῦθεν,
[5, 6, 30]	ἃ ὑπέσχοντο Τιμασίωνι καὶ Θώρακι	ἐψευσμένοι	ἦσαν (τῆς μισθοφορᾶς) (ἐνταῦθα δὲ
[5, 6, 10]	ἐργάζοιντο. οἱ δ᾽ οὖν Ἕλληνες	ἐψηφίσαντο	κατὰ θάλατταν τὴν πορείαν ποιεῖσθαι.
[5, 1, 1]	οἱ στρατιῶται ἥσθησάν τε καὶ	ἐψηφίσαντο	πλεῖν αὐτὸν ὡς τάχιστα. (μετὰ
[5, 4, 20]	τούτων καὶ πλείστῳ σίτῳ ἐχρῶντο	ἕψοντες	καὶ ἄρτους ὀπτῶντες. οἶνος δὲ
[5, 7, 1]	εἰς τοὺς βαρβάρους, τοὔμπαλιν πρὸς	ἕω.	ἔστιν οὖν ὅστις τοῦτο ἂν
[5, 8, 20]	ἐποιήσατε τοῖς κακοῖς αὐτῶν ὑβρίζειν	ἐῶντες	αὐτούς. οἶμαι γάρ, εἰ ἐθέλετε
[5, 6, 30]	ὑμᾶς. ~ἐγὼ δὲ εἰ μὲν	ἑώρων	ἀποροῦντας ὑμᾶς, τοῦτ᾽ ἂν ἐσκόπουν
[5, 8, 10]	δὲ καθῆσθαι καὶ ἡσυχίαν ἔχειν	ἑώρων	ὑπουργὸν ὂν τῷ τε ἀποπήγνυσθαι
[5, 1, 10]	φυλάττοιμεν αὐτά, τὰ πηδάλια παραλυόμενοι,	ἕως	ἂν ἱκανὰ τὰ ἄξοντα γένηται,