Livre, Chap., par.
[5, 6, 1]	εἶπεν ὧδε. (εἰ μὲν ξυμβουλεύοιμι	ἃ	βέλτιστά μοι (εἶναι) δοκεῖ, πολλά
[5, 6, 1]	μαχομένους εἶναι. ὅμως δὲ λεκτέα	ἃ	γιγνώσκω· (ἔμπειρος γάρ εἰμι καὶ
[5, 5, 20]	ποιεῖν, ἂν δὲ κακῶς, ἀλέξασθαι.	(ἃ	δὲ ἠπείλησας ὡς, ἢν ὑμῖν
[5, 5, 20]	δὲ τοὺς ἐνθάδε κελεύσομεν διδόναι	ἃ	δύνανται· ὁρῶμεν γὰρ πάντα ἀληθῆ
[5, 2, 10]	ἔφευγον οἱ μὲν καὶ ἔχοντες	ἃ	ἔλαβον, τάχα δέ τις καὶ
[5, 1, 1]	πόλιν ἀφίκοντο, καὶ ὡς ἀπέθυσαν	ἃ	εὔξαντο σωτήρια θύειν ἔνθα πρῶτον
[5, 5, 1]	ὀνηθῆναί τι, καὶ τὰ ξένια	ἃ	ἧκε παρὰ Τιβαρηνῶν οὐκ ἐδέχοντο,
[5, 6, 1]	ὁδοῦ καθ᾽ ἑκάτερά ἐστιν ὑψηλά,	ἃ	κρατεῖν κατέχοντες καὶ πάνυ ὀλίγοι
[5, 5, 20]	ὁρῶμεν γὰρ πάντα ἀληθῆ ὄντα	ἃ	λέγετε. (ἐκ τούτου ξένιά τε
[5, 6, 30]	τοὺς ἄλλους στρατηγοὺς οἷς ἀνεκεκοίνωντο	ἃ	πρόσθεν ἔπραττον, πάντες δ᾽ ἦσαν
[5, 6, 20]	μισθοφοράν. ταῦτα δὲ ἔλεγεν εἰδὼς	ἃ	Τιμασίωνι οἱ Ἡρακλεῶται καὶ οἱ
[5, 6, 30]	πλοῖα πέμπουσι, τὰ δὲ χρήματα	ἃ	ὑπέσχοντο Τιμασίωνι καὶ Θώρακι ἐψευσμένοι
[5, 6, 1]	δ᾽ αὔτως καὶ ὁ Παρθένιος	ἄβατος·	~ἐφ᾽ ὃν ἔλθοιτε ἄν, εἰ
[5, 8, 1]	σὺ εἶ ὁ τὸν κάμνοντα	ἀγαγών;	ναὶ μὰ Δί᾽ ἔφη· σὺ
[5, 6, 1]	(εἶναι) δοκεῖ, πολλά μοι καὶ	ἀγαθὰ	γένοιτο· εἰ δὲ μή, τἀναντία.
[5, 7, 10]	ἢ λέγειν εἴ τίς τι	ἀγαθὸν	δύναται ἐν ὑμῖν, ἢ μάχεσθαι
[5, 8, 20]	οὐδ᾽ εἴ τινα ἄνδρα ὄντα	ἀγαθὸν	ἐτίμησα ὡς ἐδυνάμην, οὐδὲν τούτων
[5, 5, 1]	αὐτοὶ ὑφ᾽ ὑμῶν ὄντων Ἑλλήνων	ἀγαθὸν	μέν τι πάσχειν, κακὸν δὲ
[5, 4, 10]	γεγενημένων· ἴστε γὰρ ὅτι καὶ	ἀγαθὸν	οὐ μεῖον τοῦ κακοῦ γεγένηται.
[5, 7, 10]	ἐμποδών εἰμι; παρίημι, ἀρχέτω· μόνον	ἀγαθόν	τι ποιῶν ὑμᾶς φαινέσθω. (ἀλλὰ
[5, 8, 10]	ἰατροὶ καίουσι καὶ τέμνουσιν ἐπ᾽	ἀγαθῷ·	(εἰ δὲ ὕβρει νομίζετέ με
[5, 8, 10]	ὁ λόγος· εἰ μὲν ἐπ᾽	ἀγαθῷ	ἐκόλασά τινα, ἀξιῶ ὑπέχειν δίκην
[5, 8, 20]	καὶ ὅσιον καὶ ἥδιον τῶν	ἀγαθῶν	μᾶλλον ἢ τῶν κακῶν μεμνῆσθαι.
[5, 5, 10]	δέ, ὦ ἄνδρες Σινωπεῖς, ἥκομεν	ἀγαπῶντες	ὅτι τὰ σώματα διεσωσάμεθα καὶ
[5, 2, 10]	σταυρώματα καὶ τὰς τύρσεις· ὥστε	Ἀγασίας	Στυμφάλιος καταθέμενος τὰ ὅπλα ἐν
[5, 7, 1]	ἐγὼ ἄρα ἐξαπατήσας ὑμᾶς μέλλω	ἄγειν	εἰς Φᾶσιν. ἀκούσατε οὖν μου
[5, 8, 1]	τοιαύτη τις ἐγένετο. διέδωκα ἄλλοις	ἄγειν	καὶ ἐκέλευσα πρὸς ἐμὲ ἀπαγαγεῖν,
[5, 5, 10]	ἦν δυνατὸν ἅμα τε χρήματα	ἄγειν	καὶ φέρειν καὶ τοῖς πολεμίοις
[5, 7, 1]	ἀναπεπεικὼς τοὺς ἄλλους στρατηγοὺς διανοεῖται	ἄγειν	τοὺς στρατιώτας ἐξαπατήσας πάλιν εἰς
[5, 8, 1]	εἴη· ἠνάγκασα δὲ σὲ τοῦτον	ἄγειν,	ὡς μὴ ἀπόλοιτο· καὶ γάρ,
[5, 7, 30]	ἄρξαι· ἐὰν δέ τις ἄρξῃ,	ἄγεσθαι	αὐτοὺς ἐπὶ θανάτῳ· τοὺς δὲ
[5, 4, 1]	ταῦτα καὶ δέχοιντο τὴν ξυμμαχίαν.	(ἄγετε	δή, ἔφη ὁ Ξενοφῶν, τί
[5, 1, 10]	ἀφθονωτέροις πλευσόμεθα· ἢν δὲ μὴ	ἄγῃ,	τοῖς ἐνθάδε χρησόμεθα. (ὁρῶ δὲ
[5, 3, 1]	τῆς Ἐφεσίας, ὅτ᾽ ἀπῄει σὺν	Ἀγησιλάῳ	ἐκ τῆς Ἀσίας τὴν εἰς
[5, 7, 1]	πλεῖν μὴ βουλομένους ἢ ἐξαπατήσας	ἄγοιμι;	(ποιῶ δ᾽ ὑμᾶς ἐξαπατηθέντας καὶ
[5, 4, 10]	ᾤχοντο. καὶ ἧκον τῇ ὑστεραίᾳ	ἄγοντες	τριακόσια πλοῖα μονόξυλα καὶ ἐν
[5, 1, 1]	ἐκ τῆς πολεμίας· οὔτε γὰρ	ἀγορὰ	ἔστιν ἱκανὴ οὔτε ὅτου ὠνησόμεθα
[5, 7, 30]	ὁρᾷ τοσαύτην ἀνομίαν ἐν ἡμῖν;	ἀγορὰν	δὲ τίς ἄξει θαρρῶν, ἢν
[5, 5, 10]	οὔτε εἴσω ἐδέχοντο οὔτε ἔξω	ἀγορὰν	ἔπεμπον· ᾐτιῶντο δὲ τὸν παρ᾽
[5, 7, 1]	αὐτῷ ὡς τάχιστα ξυναγαγεῖν αὐτῶν	ἀγοράν,	καὶ μὴ ἐᾶσαι ξυλλεγῆναι αὐτομάτους·
[5, 5, 10]	ξυνέπεμψεν. (ὅποι δ᾽ ἂν ἐλθόντες	ἀγορὰν	μὴ ἔχωμεν, ἄν τε εἰς
[5, 7, 1]	καὶ ἐκέλευσε τὸν κήρυκα ξυλλέξαι	ἀγοράν.	(οἱ δ᾽ ἐπεὶ τοῦ κήρυκος
[5, 5, 10]	δὲ καίπερ βαρβάρους ὄντας, ἐπεὶ	ἀγορὰν	οἵαν ἐδύναντο παρεῖχον, φίλους τε
[5, 5, 10]	εἶναι λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια, ἐπεὶ	ἀγορὰν	οὐ παρεῖχον. (Μάκρωνας δὲ καίπερ
[5, 5, 1]	τῶν Κοτυωριτῶν· οὐ γὰρ παρεῖχον	ἀγοράν,	οὐδ᾽ εἰς τὸ τεῖχος τοὺς
[5, 5, 10]	Τραπεζοῦντι μὲν (παρεῖχον γὰρ ἡμῖν	ἀγοράν)	ὠνούμενοι εἴχομεν τὰ ἐπιτήδεια, καὶ
[5, 7, 20]	ἐπέτυχον, λέγει μοι ὅτι οἱ	ἀγορανόμοι	δεινότατα ποιοῦσι τὸ στράτευμα. (ἐν
[5, 7, 20]	(ἐν τούτῳ τις ὁρᾷ τὸν	ἀγορανόμον	Ζήλαρχον πρὸς τὴν θάλατταν ἀποχωροῦντα,
[5, 7, 20]	στρατηγοὶ σκέψασθε. Ζήλαρχος μὲν ὁ	ἀγορανόμος	εἰ μὲν ἀδικεῖ ὑμᾶς, οἴχεται
[5, 7, 1]	Κόλχων κήρυκας ἐποίησαν καὶ τοὺς	ἀγορανόμους·	(ὅσοι μὴ εἰς τὴν θάλατταν
[5, 7, 10]	τὸ ἐγγυτάτω χωρίον τούτων ἐλθόντες	ἀγοράσαντές	τι πάλιν ἀπελθεῖν. (τοῦτο καταμαθὼν
[5, 6, 20]	εἰς δὲ τὸ κοινὸν μηδὲν	ἀγορεύειν	περὶ τούτων. ὥστε ἠναγκάσθη ὁ
[5, 3, 1]	καὶ θῆραι πάντων ὁπόσα ἐστὶν	ἀγρευόμενα	θηρία. (ἐποίησε δὲ καὶ βωμὸν
[5, 7, 20]	ὡς ἤκουσαν, ὥσπερ ἢ συὸς	ἀγρίου	ἢ ἐλάφου φανέντος ἵενται ἐπ᾽
[5, 3, 1]	ἀεὶ δεκατεύων τὰ ἐκ τοῦ	ἀγροῦ	ὡραῖα θυσίαν ἐποίει τῇ θεῷ,
[5, 1, 10]	τὸ στρατόπεδον. καὶ τὰ μὲν	ἀγώγιμα	εἴ τι ἦγον ἐξαιρούμενοι φύλακας
[5, 1, 10]	σαφῶς ὅτι ἥξει πλοῖα Χειρίσοφος	ἄγων	ἱκανά, οὐδὲν ἂν ἔδει ὧν
[5, 4, 1]	καὶ πεμφθεὶς ὁ Τιμησίθεος ἧκεν	ἄγων	τοὺς ἄρχοντας. (ἐπεὶ δὲ ἀφίκοντο,
[5, 5, 1]	ἔθνος ἕκαστοι τῶν Ἑλλήνων καὶ	ἀγῶνας	γυμνικούς. (τὰ δ᾽ ἐπιτήδει᾽ ἐλάμβανον
[5, 2, 10]	λοχαγῶν ὡς ἂν κράτιστα οἴηται	ἀγωνιεῖσθαι·	ἦσαν γὰρ οἱ λοχαγοὶ πλησίον
[5, 1, 10]	λέγειν· νῦν δ᾽ ἐπεὶ τοῦτο	ἄδηλον,	δοκεῖ μοι πειρᾶσθαι πλοῖα συμπαρασκευάζειν
[5, 7, 20]	μὲν ὁ ἀγορανόμος εἰ μὲν	ἀδικεῖ	ὑμᾶς, οἴχεται ἀποπλέων οὐ δοὺς
[5, 7, 20]	ὑμῖν δίκην· εἰ δὲ μὴ	ἀδικεῖ,	φεύγει ἐκ τοῦ στρατεύματος δείσας
[5, 7, 1]	δίκην· ἂν δ᾽ ὑμῖν φαίνωνται	ἀδικεῖν	οἱ ἐμὲ διαβάλλοντες, οὕτως αὐτοῖς
[5, 7, 1]	καὶ ἐὰν μὲν ἐγὼ φαίνωμαι	ἀδικεῖν,	οὐ χρή με ἐνθένδε ἀπελθεῖν
[5, 6, 30]	τὸ στράτευμα, κρίνεσθαι αὐτὸν ὡς	ἀδικοῦντα.	καὶ ὅτῳ δοκεῖ, ἔφη, ταῦτα,
[5, 7, 20]	ἐκ τοῦ στρατεύματος δείσας μὴ	ἀδίκως	ἄκριτος ἀποθάνῃ. ~οἱ δὲ καταλεύσαντες
[5, 4, 10]	οἱ δὲ ἄλλοι ἅπαντες ἐπορεύοντο	ᾄδοντες	ἐν ῥυθμῷ, καὶ διελθόντες διὰ
[5, 4, 10]	καὶ ἅμα ἐχόρευον νόμῳ τινὶ	ᾄδοντες.	(οἱ δὲ Ἕλληνες μάλα ἤχθοντο
[5, 6, 10]	νομίζω τὴν πορείαν ἀλλὰ παντάπασιν	ἀδύνατον.	ἂν δὲ πλέητε, ἔστιν ἐνθένδε
[5, 3, 1]	ἀργυρίου, καὶ τὸ λοιπὸν δὲ	ἀεὶ	δεκατεύων τὰ ἐκ τοῦ ἀγροῦ
[5, 6, 20]	οὐκ ἄπειρον ὄντα διὰ τὸ	ἀεὶ	παρεῖναι τοῖς ἱεροῖς· ἔλεξε δὲ
[5, 4, 10]	ὁ πόλεμος ἦν· οἱ γὰρ	ἀεὶ	τοῦτ᾽ ἔχοντες ἐδόκουν ἐγκρατεῖς εἶναι
[5, 6, 10]	πέμπουσι Καλλίμαχον Ἀρκάδα καὶ Ἀρίστωνα	Ἀθηναῖον	καὶ Σαμόλαν Ἀχαιόν. καὶ οἱ
[5, 1, 10]	καὶ τριακόντορον, ᾗ ἐπεστάθη Πολυκράτης	Ἀθηναῖος,	ὃς ὁπόσα λαμβάνοι πλοῖα κατῆγεν
[5, 3, 1]	εἰς τὸν ἐν Δελφοῖς τῶν	Ἀθηναίων	θησαυρὸν καὶ ἐπέγραψε τό τε
[5, 2, 1]	ἐκπεπτωκότες τῶν οἰκιῶν, πολλοὶ ἦσαν	ἁθρόοι	καὶ ὑπερεκάθηντο ἐπὶ τῶν ἄκρων.
[5, 4, 10]	Ἕλληνας εἶπεν· ἄνδρες στρατιῶται, μηδὲν	ἀθυμήσητε	ἕνεκα τῶν γεγενημένων· ἴστε γὰρ
[5, 4, 30]	δὲ πάντες οἱ ἄνδρες καὶ	αἱ	γυναῖκες. (τούτους ἔλεγον οἱ στρατευσάμενοι
[5, 4, 30]	στάδια ὀγδοήκοντα, αἱ δὲ πλέον	αἱ	δὲ μεῖον· ἀναβοώντων δὲ ἀλλήλων
[5, 2, 20]	προσεποιεῖτο τοὺς πολεμίους πειρᾶσθαι λανθάνειν·	αἱ	δὲ πέλται αὐτῶν ἄλλοτε καὶ
[5, 4, 30]	πόλεις ἀπ᾽ ἀλλήλων στάδια ὀγδοήκοντα,	αἱ	δὲ πλέον αἱ δὲ μεῖον·
[5, 1, 10]	θᾶττον ἀπαλλάξονται, ἢν εὔποροι γένωνται	αἱ	ὁδοί. (ἔλαβον δὲ καὶ πεντηκόντορον
[5, 2, 20]	κατεκαύθη πᾶσα ἡ πόλις καὶ	αἱ	οἰκίαι καὶ αἱ τύρσεις καὶ
[5, 4, 20]	καλάμῃ ἀποκείμενον· ἦσαν δὲ ζειαὶ	αἱ	πλεῖσται. (καὶ δελφίνων τεμάχη ἐν
[5, 4, 30]	τοιάδε ἦν τῶν χωρίων. ἀπεῖχον	αἱ	πόλεις ἀπ᾽ ἀλλήλων στάδια ὀγδοήκοντα,
[5, 2, 20]	πόλις καὶ αἱ οἰκίαι καὶ	αἱ	τύρσεις καὶ τὰ σταυρώματα καὶ
[5, 2, 20]	καὶ τὰς ἐν ἀριστερᾷ οἰκίας,	αἳ	ξύλιναι ἦσαν, ὥστε καὶ ταχὺ
[5, 3, 10]	δένδρων μεστά, ἱκανὰ σῦς καὶ	αἶγας	καὶ βοῦς τρέφειν καὶ ἵππους,
[5, 6, 30]	καὶ κατασχεῖν τὴν Φασιανῶν χώραν.	(αἰήτου	δὲ ὑιδοῦς ἐτύγχανε βασιλεύων αὐτῶν.
[5, 8, 10]	ὂν τῷ τε ἀποπήγνυσθαι τὸ	αἷμα	καὶ τῷ ἀποσήπεσθαι τοὺς τῶν
[5, 6, 20]	λήψεσθε. ἔμπειρος δέ εἰμι τῆς	Αἰολίδος	καὶ τῆς Φρυγίας καὶ τῆς
[5, 8, 1]	εἴκοσι μνᾶς, Σοφαίνετος δέ, ὅτι	αἱρεθεὶς	κατημέλει, δέκα μνᾶς. Ξενοφῶντος δὲ
[5, 4, 20]	οὐδὲ ὁ ἐν τῷ πρότερον	αἱρεθέντι	χωρίῳ, ἀλλ᾽ αὐτοῦ σὺν τοῖς
[5, 6, 1]	βαρβάροις φίλους εἶναι τοὺς Ἕλληνας	αἱρήσονται.	ἐπεὶ δὲ ξυμβουλεύειν ἐκέλευον, ἐπευξάμενος
[5, 7, 10]	ἀσφαλείας ἐπιμελούμενον; τί γάρ, ἄρχοντας	αἱρουμένων	ὑμῶν ἐγώ τινι ἐμποδών εἰμι;
[5, 7, 10]	πλοίου σύσκηνοι, ὡς ἐγὼ νῦν	αἰσθάνομαι.	(παρακαλέσας οὖν ὁπόσους ἔπειθεν ἦγεν
[5, 7, 10]	τυχεῖν ἔτι ὄντας ἐν Κερασοῦντι·	αἰσθόμενοι	δὲ τοὺς βαρβάρους ὅποι ἴοιεν
[5, 7, 10]	αὐτῶν μὴ κάκιστοί τε καὶ	αἴσχιστοι	ἄνδρες ἀποφαινώμεθα καὶ πρὸς θεῶν
[5, 1, 10]	πλοῖα πολλάκις παραπλέοντα· εἰ οὖν	αἰτησάμενοι	παρὰ Τραπεζουντίων μακρὰ πλοῖα κατάγοιμεν
[5, 5, 10]	εἴ τι αὐτῶν εἰλήφαμεν, αὐτοὶ	αἴτιοί	εἰσιν· οὐ γὰρ ὡς φίλοι
[5, 5, 10]	τὸν παρ᾽ ὑμῶν ἁρμοστὴν τούτων	αἴτιον	εἶναι. ~ὃ δὲ λέγεις βίᾳ
[5, 3, 1]	καὶ διαλαμβάνουσι τὸ ἀπὸ τῶν	αἰχμαλώτων	ἀργύριον γενόμενον. καὶ τὴν δεκάτην,
[5, 2, 10]	διηγκυλωμένους ἰέναι, ὡς, ὁπόταν σημήνῃ,	ἀκοντίζειν,	καὶ τοὺς τοξότας ἐπιβεβλῆσθαι ἐπὶ
[5, 5, 20]	καὶ φίλον ποιεῖσθαι τὸν Παφλαγόνα	(ἀκούομεν	δὲ αὐτὸν καὶ ἐπιθυμεῖν τῆς
[5, 1, 10]	πλοῖα, τὰς ὁδοὺς ἃς δυσπόρους	ἀκούομεν	εἶναι ταῖς παρὰ θάλατταν οἰκούσαις
[5, 7, 20]	δ᾽ ἔξωθεν τῶν ὅπλων ἐξαίφνης	ἀκούομεν	θορύβου πολλοῦ παῖε παῖε, βάλλε
[5, 5, 10]	πόλις νομίζει πάσχειν. (νῦν δὲ	ἀκούομεν	ὑμᾶς εἴς τε τὴν πόλιν
[5, 4, 1]	κωλύουσι δὲ οὗτοι ἡμᾶς οὓς	ἀκούομεν	ὑμῖν πολεμίους εἶναι. (εἰ οὖν
[5, 7, 20]	ποιήσουσιν ὑμᾶς τῶν λόγων μὴ	ἀκοῦσαι	τῶν πρὸς ὑμᾶς ἰόντων. (ἔπειτα
[5, 7, 1]	στρατιώτας ἐξαπατήσας πάλιν εἰς Φᾶσιν.	(ἀκούσαντες	δ᾽ οἱ στρατιῶται χαλεπῶς ἔφερον,
[5, 7, 10]	ἀνθρώπων καὶ φίλων καὶ πολεμίων.	(ἀκούσαντες	δὲ ταῦτα οἱ στρατιῶται ἐθαύμασάν
[5, 7, 20]	πρᾶγμα· καὶ ἡμεῖς οἱ στρατηγοὶ	ἀκούσαντες	ἠχθόμεθά τε τοῖς γεγενημένοις καὶ
[5, 1, 1]	ἀφικέσθαι εἰς τὴν Ἑλλάδα. (ταῦτα	ἀκούσαντες	οἱ στρατιῶται ἀνεθορύβησαν ὡς εὖ
[5, 6, 20]	Σινωπεῖς δὲ καὶ Ἡρακλεῶται ταῦτα	ἀκούσαντες	πέμπουσι πρὸς τὸν Τιμασίωνα καὶ
[5, 6, 20]	ἂν βούλησθε ἐξαίφνης ἂν ἐπιπέσοιτε.	(ἀκούσαντες	ταῦτα οἱ ἔμποροι ἀπήγγελλον ταῖς
[5, 6, 10]	ὅτι ἐν ἀνδραπόδων χώρᾳ ἐσόμεθα.	ἀκούσαντες	ταῦτα οἱ πρέσβεις ἐκέλευον πέμπειν
[5, 1, 1]	ἐγὼ ἔλθω· ἥξω δὲ ταχέως.	ἀκούσαντες	ταῦτα οἱ στρατιῶται ἥσθησάν τε
[5, 6, 20]	ἡ στρατιά. (ὁ δὲ ἄσμενος	ἀκούσας	ἐν ξυλλόγῳ τῶν στρατιωτῶν ὄντων
[5, 2, 1]	ἐπεξεληλυθότες καὶ ἡ ἄφοδος χαλεπή.	(ἀκούσας	ταῦτα ὁ Ξενοφῶν προσαγαγὼν πρὸς
[5, 8, 1]	οἷον δὲ τὸ πρᾶγμα ἐγένετο	ἀκούσατε,	ἔφη· καὶ γὰρ ἄξιον. (ἀνὴρ
[5, 1, 1]	ἐπιμελεῖσθαι. (ἔδοξε ταῦτα. ἔτι τοίνυν	ἀκούσατε	καὶ τάδε. ἐπὶ λείαν γὰρ
[5, 7, 1]	ὑμᾶς μέλλω ἄγειν εἰς Φᾶσιν.	ἀκούσατε	οὖν μου πρὸς θεῶν, καὶ
[5, 7, 10]	ἔχητε, μὴ ἀπέλθητε πρὶν ἂν	ἀκούσητε	οἷον ὁρῶ ἐν τῇ στρατιᾷ
[5, 6, 20]	Ἑλλάδος οὐδὲν περὶ πλείονος ποιεῖσθαι.	ἀκούω	δέ τινας θύεσθαι ἐπὶ τούτῳ
[5, 8, 20]	μὴ φέρειν, νῦν δέ, ὡς	ἀκούω,	Κοτυωριτῶν πολλοὺς ἤδη ἀποδέδυκεν. (ἢν
[5, 7, 1]	πρὸς αὐτόν, λέγει δὲ ὧδε.	(ἀκούω	τινὰ διαβάλλειν, ὦ ἄνδρες, ἐμὲ
[5, 2, 10]	ἐρωτώμενοι οἱ ἐκπίπτοντες ἔλεγον ὅτι	ἄκρα	τέ ἐστιν ἔνδον καὶ οἱ
[5, 2, 10]	τοὺς πολεμίους πάλιν εἰς τὴν	ἄκραν.	(καὶ τὰ μὲν ἔξω τῆς
[5, 2, 20]	εἰ οἷόν τε εἴη τὴν	ἄκραν	λαβεῖν· ἦν γὰρ οὕτως σωτηρία
[5, 2, 10]	τὴν ὁδὸν τὴν ἐπὶ τὴν	ἄκραν	φέρουσαν. ~ὁ δὲ Ξενοφῶν καὶ
[5, 2, 20]	τὰς πύλας τὰς εἰς τὴν	ἄκραν	φερούσας. καὶ γὰρ ξύλα μεγάλα
[5, 2, 20]	καὶ ἔνθεν τῆς εἰς τὴν	ἄκραν	φερούσης ὁδοῦ· (ὥστε οὐδὲ διώκειν
[5, 2, 10]	(καὶ τὰ μὲν ἔξω τῆς	ἄκρας	πάντα διηρπάσθη, καὶ ἐξεκομίσαντο οἱ
[5, 2, 20]	καὶ τἆλλα πάντα πλὴν τῆς	ἄκρας.	(τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ἀπῇσαν οἱ
[5, 4, 20]	ὀπτῶντες. οἶνος δὲ ηὑρίσκετο ὃς	ἄκρατος	μὲν ὀξὺς ἐφαίνετο εἶναι ὑπὸ
[5, 7, 20]	ἰδιώτην ὃν ἂν ὑμῶν ἐθέλῃ	ἄκριτον,	ἢν ὦσιν οἱ πεισόμενοι αὐτῷ,
[5, 7, 20]	τοῦ στρατεύματος δείσας μὴ ἀδίκως	ἄκριτος	ἀποθάνῃ. ~οἱ δὲ καταλεύσαντες τοὺς
[5, 2, 10]	τοὺς πελταστάς, καὶ οὐδένα εἴα	ἀκροβολίζεσθαι.	(ἐπεὶ δ᾽ ἧκον οἱ ὁπλῖται,
[5, 2, 10]	πολέμιοι γὰρ ἄλλοι ἐφαίνοντο ἐπ᾽	ἄκροις	τισὶν ἰσχυροῖς. (οὐ πολλοῦ δὲ
[5, 4, 10]	καλουμένης αὐτοῖς καὶ ἐχούσης τὸ	ἀκρότατον	τῶν Μοσσυνοίκων. καὶ περὶ τούτου
[5, 4, 20]	ἐν τῷ μόσσυνι τῷ ἐπ᾽	ἄκρου	ᾠκοδομημένῳ, ὃν τρέφουσι πάντες κοινῇ
[5, 2, 1]	ἁθρόοι καὶ ὑπερεκάθηντο ἐπὶ τῶν	ἄκρων.	(οἱ δὲ Τραπεζούντιοι ὁπόθεν μὲν
[5, 5, 20]	εὖ ποιεῖν, ἂν δὲ κακῶς,	ἀλέξασθαι.	(ἃ δὲ ἠπείλησας ὡς, ἢν
[5, 8, 10]	οὐκ ἄξω. ἐνταῦθα ἔπαισά σε·	ἀληθῆ	λέγεις· ἔδοξας γάρ μοι εἰδότι
[5, 5, 20]	ἃ δύνανται· ὁρῶμεν γὰρ πάντα	ἀληθῆ	ὄντα ἃ λέγετε. (ἐκ τούτου
[5, 7, 10]	λέγων διδασκέτω. (ὅταν δὲ τούτων	ἅλις	ἔχητε, μὴ ἀπέλθητε πρὶν ἂν
[5, 2, 30]	(καὶ οἱ μὲν ἄλλοι Κρῆτες	(ἁλίσκεσθαι	γὰρ ἔφασαν τῷ δρόμῳ) ἐκπεσόντες
[5, 8, 1]	ἐπεί μοι οὐκ ἐδίδους ἔπαιον;	ἀλλ᾽	ἀπῄτουν; ἀλλὰ περὶ παιδικῶν μαχόμενος;
[5, 4, 20]	ἐν τῷ πρότερον αἱρεθέντι χωρίῳ,	ἀλλ᾽	αὐτοῦ σὺν τοῖς μοσσύνοις κατεκαύθησαν.
[5, 5, 1]	ἧκε παρὰ Τιβαρηνῶν οὐκ ἐδέχοντο,	ἀλλ᾽	ἐπιμεῖναι κελεύσαντες ἔστε βουλεύσαιντο ἐθύοντο.
[5, 5, 20]	ἁρμοστῇ ὦσιν οἱ κάμνοντες ἡμῶν,	ἀλλ᾽	ἐφ᾽ ἡμῖν ᾖ κομίσασθαι ὅταν
[5, 8, 1]	τῶν ἐμῶν συσκήνων σκεύη διέρριψας.	(ἀλλ᾽	ἡ μὲν διάρριψις, ἔφη ὁ
[5, 7, 30]	ἐθελήσει κῆρυξ ἰέναι κήρυκας ἀπεκτονώς;	ἀλλ᾽	ἡμεῖς Κερασουντίων θάψαι αὐτοὺς ἐδεήθημεν.
[5, 8, 1]	εἰ πελτάζοι. οὐδὲ τοῦτ᾽ ἔφη,	ἀλλ᾽	ἡμίονον ἐλαύνειν ταχθεὶς ὑπὸ τῶν
[5, 6, 30]	οἱ δὲ στρατιῶται οὐκ ἠνείχοντο,	ἀλλ᾽	ἠπείλουν αὐτῷ ὅτι εἰ λήψονται
[5, 8, 10]	τότε καὶ οἶνον πλείω πίνω,	ἀλλ᾽	ὅμως οὐδένα παίω· ~ἐν εὐδίᾳ
[5, 6, 1]	τοῖς Ἕλλησι πολεμησόντων σφῶν εἴποι,	ἀλλ᾽	ὅτι ἐξὸν τοῖς βαρβάροις φίλους
[5, 7, 10]	αὑτοῦ τε καὶ ὑμῶν βουλευόμενος;	~ἀλλ᾽	οὗτοί εἰσιν οἱ λόγοι ἀνδρῶν
[5, 4, 20]	ἧττον τῆς ἡμετέρας τάξεως ἀπολείψονται.	(ἀλλ᾽	ὑμᾶς δεῖ παρασκευάζεσθαι ὅπως καὶ
[5, 5, 10]	τε εἰς Ἑλληνίδα, οὐχ ὕβρει	ἀλλὰ	ἀνάγκῃ λαμβάνομεν τὰ ἐπιτήδεια. (καὶ
[5, 4, 10]	οὐ ταχθέντες ὑπὸ τῶν στρατηγῶν,	ἀλλὰ	ἁρπαγῆς ἕνεκεν. οἱ δὲ πολέμιοι
[5, 7, 10]	ἀγαθόν τι ποιῶν ὑμᾶς φαινέσθω.	(ἀλλὰ	γὰρ ἐμοὶ μὲν ἀρκεῖ περὶ
[5, 8, 20]	δήσετε, τὴν δὲ ἡμέραν ἀφήσετε.	(ἀλλὰ	γάρ, ἔφη, θαυμάζω ὅτι εἰ
[5, 7, 1]	ὥστε ἐμβαίνειν ὁπόταν νότος πνέῃ;	(ἀλλὰ	γὰρ ὁπόταν γαλήνη ᾖ ἐμβιβῶ.
[5, 5, 20]	ὅτι οὐ πόλεμον ποιησόμενοι ἥκοιεν	ἀλλὰ	ἐπιδείξοντες ὅτι φίλοι εἰσί. καὶ
[5, 5, 10]	γὰρ ὡς φίλοι προσεφέροντο ἡμῖν,	ἀλλὰ	κλείσαντες τὰς πύλας οὔτε εἴσω
[5, 4, 10]	τούτους οὐ δικαίως ἔχειν τοῦτο,	ἀλλὰ	κοινὸν ὂν καταλαβόντας πλεονεκτεῖν. (εἵποντο
[5, 8, 20]	ὑμῖν ἐπικουρεῖν αὐτοῖς, εἰ ἐβούλεσθε·	ἀλλὰ	μὰ Δία οὔτε τούτοις ἐπεκουρεῖτε
[5, 8, 1]	ἀπῄτουν; ἀλλὰ περὶ παιδικῶν μαχόμενος;	(ἀλλὰ	μεθύων ἐπαρᾐνησα; ἐπεὶ δὲ τούτων
[5, 6, 1]	οὗτοι οὐ παρεγένοντο βασιλεῖ καλοῦντι,	ἀλλὰ	μεῖζον φρονεῖ ὁ ἄρχων αὐτῶν.
[5, 7, 30]	(εἰ μέντοι ὑμῖν δοκεῖ θηρίων	ἀλλὰ	μὴ ἀνθρώπων εἶναι τὰ τοιαῦτα
[5, 7, 1]	δὲ δύεται, ἀνίσχει δ᾽ ἐντεῦθεν;	(ἀλλὰ	μὴν καὶ τοῦτό γε ἐπίστασθε
[5, 8, 20]	ὡς ἐδυνάμην, οὐδὲν τούτων μέμνησθε.	(ἀλλὰ	μὴν καλόν τε καὶ δίκαιον
[5, 8, 1]	πλείστη ἦν. (ὁ δὲ εἶπεν·	ἀλλὰ	μὴν χειμῶνός γε ὄντος οἵου
[5, 1, 1]	ἀφυλάκτως πορεύησθε ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια.	(ἀλλά	μοι δοκεῖ σὺν προνομαῖς λαμβάνειν
[5, 4, 20]	δὲ οὐχ ὑφίεντο οἱ Ἕλληνες,	ἀλλὰ	ὁμόσε ἐχώρουν, ἔφευγον οἱ βάρβαροι
[5, 6, 10]	ὑμῖν εἶναι νομίζω τὴν πορείαν	ἀλλὰ	παντάπασιν ἀδύνατον. ἂν δὲ πλέητε,
[5, 8, 1]	οὐκ ἐδίδους ἔπαιον; ἀλλ᾽ ἀπῄτουν;	ἀλλὰ	περὶ παιδικῶν μαχόμενος; (ἀλλὰ μεθύων
[5, 8, 10]	τινα καὶ οὐκ ἐθέλοντα ἀνίστασθαι	ἀλλὰ	προϊέμενον αὑτὸν τοῖς πολεμίοις καὶ
[5, 6, 30]	ὁ Δαρδανεὺς γνώμην οὐκ ἐκκλησιάζειν	ἀλλὰ	τοὺς αὑτοῦ ἕκαστον λοχαγοὺς πρῶτον
[5, 4, 20]	καὶ ἐξηκόντιζον τοῖς παλτοῖς, καὶ	ἄλλα	δόρατα ἔχοντες παχέα μακρά, ὅσα
[5, 5, 20]	καὶ φιλικὰ διελέγοντο τά τε	ἄλλα	καὶ περὶ τῆς λοιπῆς πορείας
[5, 4, 30]	τῶν Μοσσυνοίκων. ὁπόσα δὲ καὶ	ἄλλα	παρῇσαν χωρία τῶν ξὺν τοῖς
[5, 2, 1]	χαράδραν, ὁρῶντες πρόβατα πολλὰ καὶ	ἄλλα	χρήματα προσέβαλλον πρὸς τὸ χωρίον·
[5, 7, 10]	καὶ ἱερεῖα ἐπώλουν ἡμῖν καὶ	ἄλλα	ὧν εἶχον, δοκοῦσι δέ μοι
[5, 6, 1]	ἀνάγκη ποιεῖσθαι· οὐ γὰρ ἔστιν	ἄλλῃ	ἢ ᾗ τὰ κέρατα τοῦ
[5, 4, 10]	ἑκατὸν μάλιστα οἷον χοροὶ ἀντιστοιχοῦντες	ἀλλήλοις,	ἔχοντες γέρρα πάντες λευκῶν βοῶν
[5, 2, 10]	ἀλλήλων οἳ πάντα τὸν χρόνον	ἀλλήλοις	περὶ ἀνδραγαθίας ἀντεποιοῦντο. (καὶ οἱ
[5, 7, 30]	ἢ πολεμίοις πῶς μαχούμεθα, ἢν	ἀλλήλους	κατακαίνωμεν; (πόλις δὲ φιλία τίς
[5, 2, 10]	εἶναι πάντες παρατεταγμένοι ἦσαν, καὶ	ἀλλήλους	μὲν δὴ ξυνεώρων (μηνοειδὴς γὰρ
[5, 5, 20]	τῶν Σινωπέων πρέσβεις, καὶ πρὸς	ἀλλήλους	πολλά τε καὶ φιλικὰ διελέγοντο
[5, 4, 30]	αἱ δὲ μεῖον· ἀναβοώντων δὲ	ἀλλήλων	ξυνήκουον εἰς τὴν ἑτέραν ἐκ
[5, 2, 10]	ἦσαν γὰρ οἱ λοχαγοὶ πλησίον	ἀλλήλων	οἳ πάντα τὸν χρόνον ἀλλήλοις
[5, 4, 30]	χωρίων. ἀπεῖχον αἱ πόλεις ἀπ᾽	ἀλλήλων	στάδια ὀγδοήκοντα, αἱ δὲ πλέον
[5, 5, 20]	αὐτὸ τὸ χωρίον ταύτῃ εἰσελθόντες	ἄλλο	μὲν οὐδὲν βίαιον ἐποιήσαμεν, σκηνοῦσι
[5, 2, 1]	μὴ ὗς ἢ βοῦς ἢ	ἄλλο	τι κτῆνος τὸ πῦρ διαπεφευγός.
[5, 7, 30]	δὲ δίκας καὶ εἴ τι	ἄλλο	τις ἠδίκητο ἐξ οὗ Κῦρος
[5, 4, 10]	μὲν αὐτῶν εἷς, οἱ δὲ	ἄλλοι	ἅπαντες ἐπορεύοντο ᾄδοντες ἐν ῥυθμῷ,
[5, 3, 1]	ἑξακόσιοι. οὗτοι ἐσώθησαν. οἱ δὲ	ἄλλοι	ἀπώλοντο ὑπό τε τῶν πολεμίων
[5, 4, 20]	τοξόται καὶ πελτασταί. οἱ δ᾽	ἄλλοι	βάδην ἐπορεύοντο πρῶτον μὲν ἐπὶ
[5, 2, 20]	κνημῖδας καὶ κράνη Παφλαγονικά, καὶ	ἄλλοι	ἐπὶ τὰς οἰκίας ἀνέβαινον τὰς
[5, 3, 1]	τούτων ἐκέλευον ἐπιμελεῖσθαι· οἱ δὲ	ἄλλοι	ἐπορεύοντο· ἡ δὲ ὁδὸς ὡδοποιημένη
[5, 2, 10]	τῶν ὁπλιτῶν ἔξω· πολέμιοι γὰρ	ἄλλοι	ἐφαίνοντο ἐπ᾽ ἄκροις τισὶν ἰσχυροῖς.
[5, 4, 1]	οἵπερ καὶ πρόσθεν, οἱ δὲ	ἄλλοι	κατὰ γῆν ἐπορεύοντο. (ἐπεὶ δὲ
[5, 2, 30]	σὺν αὐτῷ. (καὶ οἱ μὲν	ἄλλοι	Κρῆτες (ἁλίσκεσθαι γὰρ ἔφασαν τῷ
[5, 1, 10]	χαλεπὸν αὐτός τε ἀπέθανε καὶ	ἄλλοι	πολλοὶ τῶν σὺν αὐτῷ. ~ἐπεὶ
[5, 5, 20]	κομίσασθαι ὅταν βουλώμεθα. (οἱ δὲ	ἄλλοι,	ὡς ὁρᾶτε, σκηνοῦμεν ὑπαίθριοι ἐν
[5, 8, 1]	Ξενοφῶν, τοιαύτη τις ἐγένετο. διέδωκα	ἄλλοις	ἄγειν καὶ ἐκέλευσα πρὸς ἐμὲ
[5, 4, 30]	ὠρχοῦντο ἐφιστάμενοι ὅπου τύχοιεν, ὥσπερ	ἄλλοις	ἐπιδεικνύμενοι. ~διὰ ταύτης τῆς χώρας
[5, 7, 10]	βάλλειν τοῖς λίθοις καὶ τοῖς	ἄλλοις	παρεκελεύοντο. καὶ οἱ ἄνδρες ἀποθνῄσκουσι
[5, 5, 20]	καὶ ἀμφοτέροις· ἤδη γὰρ καὶ	ἄλλοις	πολλαπλασίοις ὑμῶν ἐπολεμήσαμεν· ἂν δὲ
[5, 8, 10]	πολλοὺς καὶ ὑμεῖς ἴστε παθόντας.	(ἄλλον	δέ γε ἴσως ἀπολειπόμενόν που
[5, 2, 10]	χιτῶνι μόνον ἀνέβη, καὶ ἄλλος	ἄλλον	εἷλκε, καὶ ἄλλος ἀνεβεβήκει, καὶ
[5, 7, 10]	ἐξαπατηθῆναι ἂν οἴεται ταῦτα ἢ	ἄλλον	ἐξαπατῆσαι ταῦτα, λέγων διδασκέτω. (ὅταν
[5, 1, 10]	ἐξαγαγὼν καὶ τὸν ἑαυτοῦ καὶ	ἄλλον	λόχον πρὸς χωρίον χαλεπὸν αὐτός
[5, 5, 10]	καὶ Κορύλαν καὶ Παφλαγόνας καὶ	ἄλλον	ὅντινα ἂν δυνώμεθα φίλον ποιεῖσθαι.
[5, 8, 10]	πεῖραν λαβὼν ἐκ τούτου καὶ	ἄλλον,	ὁπότε ἴδοιμι καθήμενον καὶ βλακεύοντα,
[5, 2, 10]	ἐν χιτῶνι μόνον ἀνέβη, καὶ	ἄλλος	ἄλλον εἷλκε, καὶ ἄλλος ἀνεβεβήκει,
[5, 2, 10]	καὶ ἄλλος ἄλλον εἷλκε, καὶ	ἄλλος	ἀνεβεβήκει, καὶ ἡλώκει τὸ χωρίον,
[5, 5, 20]	τοῖς εἰρημένοις, παρελθὼν δ᾽ αὐτῶν	ἄλλος	εἶπεν ὅτι οὐ πόλεμον ποιησόμενοι
[5, 1, 1]	ἀνεθορύβησαν ὡς εὖ λέγει· καὶ	ἄλλος	ταὔτ᾽ ἔλεγε, καὶ πάντες οἱ
[5, 2, 20]	δὲ πέλται αὐτῶν ἄλλοτε καὶ	ἄλλοτε	διεφαίνοντο χαλκαῖ οὖσαι. ~οἱ μὲν
[5, 2, 20]	λανθάνειν· αἱ δὲ πέλται αὐτῶν	ἄλλοτε	καὶ ἄλλοτε διεφαίνοντο χαλκαῖ οὖσαι.
[5, 7, 20]	ἴωσι πρέσβεις εἰρήνης δεόμενοι ἢ	ἄλλου	τινός, κατακτείναντες τούτους οἱ βουλόμενοι
[5, 8, 10]	μὲν ἀνέκραγον ὡς ὀλίγας παίσειεν·	ἄλλους	δ᾽ ἐκέλευε λέγειν διὰ τί
[5, 7, 1]	λέγει ὡς Ξενοφῶν ἀναπεπεικὼς τοὺς	ἄλλους	στρατηγοὺς διανοεῖται ἄγειν τοὺς στρατιώτας
[5, 6, 30]	παραλαβόντες οὖν οὗτοι καὶ τοὺς	ἄλλους	στρατηγοὺς οἷς ἀνεκεκοίνωντο ἃ πρόσθεν
[5, 4, 30]	ὅμοια ἔπραττον ἅπερ ἂν μετ᾽	ἄλλων	ὄντες, διελέγοντό τε αὑτοῖς καὶ
[5, 3, 10]	Ξενοφῶντος παῖδες καὶ οἱ τῶν	ἄλλων	πολιτῶν, οἱ δὲ βουλόμενοι καὶ
[5, 7, 10]	τε Κλεάρετον ἀποκτείνουσι καὶ τῶν	ἄλλων	συχνούς, οἱ δέ τινες καὶ
[5, 1, 1]	σὺν προνομαῖς λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια,	ἄλλως	δὲ μὴ πλανᾶσθαι, ὡς σᾐζησθε,
[5, 2, 20]	ἦν γὰρ οὕτως σωτηρία ἀσφαλής,	ἄλλως	δὲ πάνυ χαλεπὸν ἐδόκει εἶναι
[5, 6, 1]	πλέθρων, ὃν χαλεπὸν οἶμαι διαβαίνειν	ἄλλως	τε καὶ πολεμίων πολλῶν ἔμπροσθεν
[5, 2, 1]	καὶ τοὺς ὁπλίτας διαβιβάζειν, ὡς	ἁλόντος	ἂν τοῦ χωρίου. (ἐδόκει γὰρ
[5, 3, 10]	(περὶ δὲ αὐτὸν τὸν ναὸν	ἄλσος	ἡμέρων δένδρων ἐφυτεύθη ὅσα ἐστὶ
[5, 6, 10]	ὃν ἔλθοιτε ἄν, εἰ τὸν	Ἅλυν	διαβαίητε. ἐγὼ μὲν οὖν οὐ
[5, 6, 1]	Ἶριν, τρίπλεθρον ὡσαύτως· τρίτον δὲ	Ἅλυν,	οὐ μεῖον δυοῖν σταδίοιν, ὃν
[5, 3, 1]	δὲ ἡ θεὸς τοῖς σκηνοῦσιν	ἄλφιτα,	ἄρτους, οἶνον, τραγήματα, καὶ τῶν
[5, 2, 1]	ὁποῖα τῶν χωρίων τοῖς Δρίλαις	ἁλώσιμα	εἶναι ἐδόκει ἐμπιμπράντες ἀπῇσαν· καὶ
[5, 4, 10]	καὶ τοῖς ἑαυτῶν πολεμίοις, καὶ	ἅμα	ἐχόρευον νόμῳ τινὶ ᾄδοντες. (οἱ
[5, 2, 10]	ἐπαιάνισαν καὶ ἡ σάλπιγξ ἐφθέγξατο,	ἅμα	τε τῷ Ἐνυαλίῳ ἠλέλιξαν καὶ
[5, 5, 10]	ὅπλα· οὐ γὰρ ἦν δυνατὸν	ἅμα	τε χρήματα ἄγειν καὶ φέρειν
[5, 8, 20]	ἐν τῷ τοιούτῳ καὶ μικρὰ	ἁμαρτηθέντα	πάντα συνεπιτρῖψαι. (ὅτι δὲ δικαίως
[5, 6, 20]	ἐθυόμην περὶ αὐτοῦ τούτου, εἰ	ἄμεινον	εἴη ἄρχεσθαι λέγειν εἰς ὑμᾶς
[5, 4, 20]	δὲ καὶ τῶν Ἑλλήνων οἱ	ἀμελήσαντες	τῆς ξὺν ἡμῖν τάξεως καὶ
[5, 1, 10]	ἐπέστησαν Δέξιππον Λάκωνα περίοικον. οὗτος	ἀμελήσας	τοῦ ξυλλέγειν πλοῖα ἀποδρὰς ᾤχετο
[5, 1, 1]	κίνδυνος οὖν πολλοὺς ἀπόλλυσθαι, ἢν	ἀμελῶς	τε καὶ ἀφυλάκτως πορεύησθε ἐπὶ
[5, 6, 10]	τὸν Κύρου μάντιν γενόμενον τὸν	Ἀμπρακιώτην.	(ὁ δὲ Σιλανὸς δεδιὼς μὴ
[5, 4, 20]	ἂν φέροι μόλις, τούτοις ἐπειρῶντο	ἀμύνασθαι	ἐκ χειρός. (ἐπεὶ δὲ οὐχ
[5, 2, 10]	τετρωμένος· καὶ πολὺς ἦν ὠθισμὸς	ἀμφὶ	τὰ θύρετρα. καὶ ἐρωτώμενοι οἱ
[5, 2, 20]	χαράκωμα οἰκίας, ὅπως οἱ πολέμιοι	ἀμφὶ	ταῦτα ἔχοιεν. (οὕτω μόλις ἀπῆλθον
[5, 4, 20]	πλεῖσται. (καὶ δελφίνων τεμάχη ἐν	ἀμφορεῦσιν	ηὑρίσκετο τεταριχευμένα καὶ στέαρ ἐν
[5, 6, 1]	καὶ τῆς δυνάμεως. ἔχει γὰρ	ἀμφότερα,	καὶ πεδία κάλλιστα καὶ ὄρη
[5, 3, 1]	παραρρεῖ. καὶ ἰχθύες τε ἐν	ἀμφοτέροις	ἔνεισι καὶ κόγχαι· ἐν δὲ
[5, 5, 20]	μὲν ἀνάγκη ᾖ, πολεμήσομεν καὶ	ἀμφοτέροις·	ἤδη γὰρ καὶ ἄλλοις πολλαπλασίοις
[5, 6, 10]	Παρθένιος ἄβατος· ~ἐφ᾽ ὃν ἔλθοιτε	ἄν,	εἰ τὸν Ἅλυν διαβαίητε. ἐγὼ
[5, 6, 1]	διελθεῖν. ταῦτα δὲ καὶ δείξαιμι	ἄν,	εἴ μοί τινα βούλοισθε ξυμπέμψαι.
[5, 6, 20]	τῇ βαρβάρων μαστεύειν. (ἔστε δ᾽	ἄν,	ἔφη, ἐκεῖ γένησθε, κἀγὼ καθάπερ
[5, 6, 30]	ὄντες πολλοὶ ὥσπερ νυνὶ δοκεῖτε	ἄν	μοι καὶ ἔντιμοι εἶναι καὶ
[5, 7, 10]	τιμῶμαι. καίτοι οὐ δικαίως γ᾽	ἄν	μοι φθονοῖεν· τίνα γὰρ αὐτῶν
[5, 5, 10]	ἂν ἐλθόντες ἀγορὰν μὴ ἔχωμεν,	ἄν	τε εἰς βάρβαρον γῆν ἄν
[5, 5, 10]	ἄν τε εἰς βάρβαρον γῆν	ἄν	τε εἰς Ἑλληνίδα, οὐχ ὕβρει
[5, 6, 1]	κατέχοντες καὶ πάνυ ὀλίγοι δύναιντ᾽	ἄν·	τούτων δὲ κατεχομένων οὐδ᾽ ἂν
[5, 7, 10]	ἅλις ἔχητε, μὴ ἀπέλθητε πρὶν	ἂν	ἀκούσητε οἷον ὁρῶ ἐν τῇ
[5, 4, 30]	γὰρ ὄχλῳ ὄντες ἐποίουν ἅπερ	ἂν>	ἄνθρωποι ἐν ἐρημίᾳ ποιήσειαν, μόνοι
[5, 6, 10]	ἐν τῷ Πόντῳ, ἔνθα οὐκ	ἂν	ἀπ᾽ ὀλίγων χρημάτων τοσαύτη δύναμις
[5, 6, 30]	τροφὴν δύναισθε λαμβάνειν οὔτε χαίροντες	ἂν	ἀπαλλάξαιτε. (δοκεῖ οὖν μοι ἅπερ
[5, 8, 10]	δὲ τοῦτο πάντες ἐποιοῦμεν, ἅπαντες	ἂν	ἀπωλόμεθα. (ἤδη δὲ καὶ μαλακιζόμενόν
[5, 6, 10]	προσκτήσασθαι πόλιν κατοικίσαντας. (καὶ γενέσθαι	ἂν	αὐτῷ ἐδόκει μεγάλη, καταλογιζομένῳ τό
[5, 6, 20]	δ᾽ ὑμῖν πάρεστιν, ὥστε ὅπῃ	ἂν	βούλησθε ἐξαίφνης ἂν ἐπιπέσοιτε. (ἀκούσαντες
[5, 6, 20]	τὸν Πόντον οἰκουμένης ἐκλεξάμενοι ὅποι	ἂν	βούλησθε κατασχεῖν, καὶ τὸν μὲν
[5, 7, 20]	κύριοι οὔτε ἀνελέσθαι πόλεμον ᾧ	ἂν	βούλησθε οὔτε καταλῦσαι, ἰδίᾳ δὲ
[5, 6, 30]	τοῦτ᾽ ἂν ἐσκόπουν ἀφ᾽ οὗ	ἂν	γένοιτο ὥστε λαβόντας ὑμᾶς πόλιν
[5, 7, 1]	ἀπελθεῖν πρὶν ἂν δῶ δίκην·	ἂν	δ᾽ ὑμῖν φαίνωνται ἀδικεῖν οἱ
[5, 5, 20]	καὶ ἄλλοις πολλαπλασίοις ὑμῶν ἐπολεμήσαμεν·	ἂν	δὲ δοκῇ ἡμῖν καὶ φίλον
[5, 5, 20]	εὖ ποιῇ, ἀντ᾽ εὖ ποιεῖν,	ἂν	δὲ κακῶς, ἀλέξασθαι. (ἃ δὲ
[5, 6, 1]	πολλοὶ ἔσονται οἱ ἐπαινοῦντές με,	ἂν	δὲ κακῶς, πολλοὶ ἔσεσθε οἱ
[5, 6, 10]	τὴν πορείαν ἀλλὰ παντάπασιν ἀδύνατον.	ἂν	δὲ πλέητε, ἔστιν ἐνθένδε μὲν
[5, 3, 10]	τοῦ περιττοῦ τὸν ναὸν ἐπισκευάζειν.	ἂν	δὲ τις μὴ ποιῇ ταῦτα
[5, 5, 10]	τῶν χωρίων βίᾳ λαμβάνειν ὧν	ἂν	δέησθε οὐ πείθοντας. (ταῦτ᾽ οὖν
[5, 6, 1]	ἂν οἱ πάντες ἄνθρωποι δύναιντ᾽	ἂν	διελθεῖν. ταῦτα δὲ καὶ δείξαιμι
[5, 1, 1]	(μερισθέντες) φυλάττωμεν καὶ σκοπῶμεν, ἧττον	ἂν	δύναιντο ἡμᾶς θηρᾶν οἱ πολέμιοι.
[5, 6, 1]	μεῖον δυοῖν σταδίοιν, ὃν οὐκ	ἂν	δύναισθε ἄνευ πλοίων διαβῆναι· πλοῖα
[5, 7, 1]	ἕω. ἔστιν οὖν ὅστις τοῦτο	ἂν	δύναιτο ὑμᾶς ἐξαπατῆσαι ὡς ἥλιος
[5, 5, 10]	καὶ Παφλαγόνας καὶ ἄλλον ὅντινα	ἂν	δυνώμεθα φίλον ποιεῖσθαι. (πρὸς ταῦτα
[5, 7, 1]	χρή με ἐνθένδε ἀπελθεῖν πρὶν	ἂν	δῶ δίκην· ἂν δ᾽ ὑμῖν
[5, 7, 20]	οὐδεμιᾷ χώρᾳ ἔσονται, ὅστις δὲ	ἂν	ἑαυτὸν ἕληται στρατηγὸν καὶ ἐθέλῃ
[5, 1, 1]	εἴπερ πλεῖν βούλεσθε, περιμένετε ἔστ᾽	ἂν	ἐγὼ ἔλθω· ἥξω δὲ ταχέως.
[5, 1, 10]	πλοῖα Χειρίσοφος ἄγων ἱκανά, οὐδὲν	ἂν	ἔδει ὧν μέλλω λέγειν· νῦν
[5, 6, 1]	γὰρ πεζῇ δέοι πορεύεσθαι, χρήσιμοι	ἂν	ἐδόκουν εἶναι οἱ Σινωπεῖς· ἔμπειροι
[5, 6, 1]	προσδεῖν ἐδόκει Σινωπέων· μόνοι γὰρ	ἂν	ἐδόκουν ἱκανοὶ εἶναι πλοῖα παρασχεῖν
[5, 6, 20]	ὑμῖν λέγοντας. (ὑπισχνοῦμαι δὲ ὑμῖν,	ἂν	ἐκπλέητε, ἀπὸ νουμηνίας μισθοφορὰν παρέξειν
[5, 1, 1]	ἢν οὖν πέμψητέ με, οἴομαι	ἂν	ἐλθεῖν καὶ τριήρεις ἔχων καὶ
[5, 5, 10]	ἡ πόλις ξυνέπεμψεν. (ὅποι δ᾽	ἂν	ἐλθόντες ἀγορὰν μὴ ἔχωμεν, ἄν
[5, 6, 10]	καταλείψεσθαι οἱ δὲ πλεύσεσθαι, οὐκ	ἂν	ἐμβαίημεν εἰς τὰ πλοῖα. (γιγνώσκομεν
[5, 6, 20]	ὥστε ὅπῃ ἂν βούλησθε ἐξαίφνης	ἂν	ἐπιπέσοιτε. (ἀκούσαντες ταῦτα οἱ ἔμποροι
[5, 6, 30]	μὲν ἑώρων ἀποροῦντας ὑμᾶς, τοῦτ᾽	ἂν	ἐσκόπουν ἀφ᾽ οὗ ἂν γένοιτο
[5, 7, 30]	πάντων οἰόμεθα τεύξεσθαι ἐπαίνου, τίς	ἂν	ἡμᾶς τοιούτους ὄντας ἐπαινέσειεν; ἡμεῖς
[5, 8, 10]	ἂν οὕτως ἔπαθον ὅτου δίκην	ἂν	ἠξίουν λαμβάνειν; (ἁπλοῦς μοι, ἔφη,
[5, 7, 20]	ἄξει στράτευμα ἐφ᾽ ὅ τι	ἂν	θέλῃ. κἄν τινες πρὸς ὑμᾶς
[5, 1, 10]	αὐτά, τὰ πηδάλια παραλυόμενοι, ἕως	ἂν	ἱκανὰ τὰ ἄξοντα γένηται, ἴσως
[5, 1, 1]	εἰδέναι τὴν δύναμιν ἐφ᾽ οὓς	ἂν	ἴωσιν. (ἔδοξε καὶ ταῦτα. ἐννοεῖτε
[5, 7, 20]	(καὶ οἱ μὲν Κερασούντιοι, ὡς	(ἂν)	καὶ ἑορακότες τὸ παρ᾽ ἑαυτοῖς
[5, 6, 30]	τὰ τῶν ἡττόνων· διασπασθέντες δ᾽	ἂν	καὶ κατὰ μικρὰ γενομένης τῆς
[5, 6, 10]	ὅπου μὲν ἂν κρατῶμεν, δυναίμεθ᾽	ἂν	καὶ σᾐζεσθαι καὶ τὰ ἐπιτήδεια
[5, 1, 10]	καὶ τρέφειν ἀπὸ κοινοῦ οὓς	ἂν	καταγάγωμεν ὅσον ἂν χρόνον ἡμῶν
[5, 2, 10]	ἕκαστον ποιῆσαι τῶν λοχαγῶν ὡς	ἂν	κράτιστα οἴηται ἀγωνιεῖσθαι· ἦσαν γὰρ
[5, 6, 10]	(γιγνώσκομεν γὰρ ὅτι ὅπου μὲν	ἂν	κρατῶμεν, δυναίμεθ᾽ ἂν καὶ σᾐζεσθαι
[5, 6, 1]	μοι παρεῖναι· νῦν γὰρ δὴ	ἂν	μὲν εὖ ξυμβουλεύσας φανῶ, πολλοὶ
[5, 5, 20]	ὑπαίθριοι ἐν τῇ τάξει, παρεσκευασμένοι,	ἂν	μέν τις εὖ ποιῇ, ἀντ᾽
[5, 4, 30]	τε ὄντες ὅμοια ἔπραττον ἅπερ	ἂν	μετ᾽ ἄλλων ὄντες, διελέγοντό τε
[5, 7, 30]	εἰς Κερασοῦντα μὴ ἀσφαλὲς εἶναι,	ἂν	μὴ σὺν ἰσχύι ἀφικνῆσθε· τοὺς
[5, 4, 1]	Ξενοφῶν, τί ἡμῶν δεήσεσθε χρήσασθαι,	ἂν	ξύμμαχοι ὑμῶν γενώμεθα, καὶ ὑμεῖς
[5, 6, 1]	ἄν· τούτων δὲ κατεχομένων οὐδ᾽	ἂν	οἱ πάντες ἄνθρωποι δύναιντ᾽ ἂν
[5, 7, 10]	τις ὑμῶν ἢ αὐτὸς ἐξαπατηθῆναι	ἂν	οἴεται ταῦτα ἢ ἄλλον ἐξαπατῆσαι
[5, 7, 30]	φιλία τίς ἡμᾶς δέξεται, ἥτις	ἂν	ὁρᾷ τοσαύτην ἀνομίαν ἐν ἡμῖν;
[5, 1, 10]	ἱκανὰ τὰ ἄξοντα γένηται, ἴσως	ἂν	οὐκ ἀπορήσαιμεν κομιδῆς οἵας δεόμεθα.
[5, 7, 1]	ἐγγὺς μυρίων ἔχοντες ὅπλα. πῶς	ἂν	οὖν ἀνὴρ μᾶλλον δοίη δίκην
[5, 7, 1]	δὲ τοὐλάχιστον ἐν ἑκατόν. πῶς	ἂν	οὖν ἐγὼ ἢ βιασαίμην ὑμᾶς
[5, 8, 10]	τοῖς πολεμίοις ἐγένοντο, τί μέγα	ἂν	οὕτως ἔπαθον ὅτου δίκην ἂν
[5, 6, 10]	ἕνα μὴ καταλείπεσθαι ἐνθάδε, ἡμεῖς	ἂν	πλέοιμεν· εἰ δὲ μέλλοιμεν οἱ
[5, 7, 20]	ἐβουλευόμεθα ξὺν τοῖς Κερασουντίοις ὅπως	ἂν	ταφείησαν οἱ τῶν Ἑλλήνων νεκροί.
[5, 4, 1]	ἡμᾶς ἀφήσετε, σκέψασθε πόθεν αὖθις	ἂν	τοσαύτην δύναμιν λάβοιτε ξύμμαχον. (πρὸς
[5, 2, 1]	τοὺς ὁπλίτας διαβιβάζειν, ὡς ἁλόντος	ἂν	τοῦ χωρίου. (ἐδόκει γὰρ τὸ
[5, 5, 10]	καὶ Τραπεζούντιοι· ὥστε ὅ τι	ἂν	τούτους κακὸν ποιήσητε ἡ Σινωπέων
[5, 6, 30]	Ξενοφῶν δὲ ἀπεκρίνατο ὅτι οὐδὲν	ἂν	τούτων εἴποι εἰς τὴν στρατιάν·
[5, 6, 30]	μικρὰ γενομένης τῆς δυνάμεως οὔτ᾽	ἂν	τροφὴν δύναισθε λαμβάνειν οὔτε χαίροντες
[5, 7, 1]	τοῦτ᾽ οὖν ἔστιν ὅπως τις	ἂν	ὑμᾶς ἐξαπατήσαι ὥστε ἐμβαίνειν ὁπόταν
[5, 7, 20]	ἰόντων. (ἔπειτα δὲ οὓς μὲν	ἂν	ὑμεῖς πάντες ἕλησθε ἄρχοντας, ἐν
[5, 7, 20]	ἄρχοντα κατακανεῖν καὶ ἰδιώτην ὃν	ἂν	ὑμῶν ἐθέλῃ ἄκριτον, ἢν ὦσιν
[5, 7, 30]	μὲν γὰρ οἶδ᾽ ὅτι πονηροὺς	ἂν	φαίημεν εἶναι τοὺς τὰ τοιαῦτα
[5, 4, 20]	ἔχοντες παχέα μακρά, ὅσα ἀνὴρ	ἂν	φέροι μόλις, τούτοις ἐπειρῶντο ἀμύνασθαι
[5, 1, 10]	κοινοῦ οὓς ἂν καταγάγωμεν ὅσον	ἂν	χρόνον ἡμῶν ἕνεκεν μένωσι, καὶ
[5, 2, 1]	ἄνευ πολλῶν νεκρῶν, ἑλεῖν δ᾽	ἂν	ᾤοντο καὶ οἱ λοχαγοὶ τὸ
[5, 4, 10]	μένοντες ἐξετάξαντο ὧδε. ἔστησαν (ὥσπερ)	ἀνὰ	ἑκατὸν μάλιστα οἷον χοροὶ ἀντιστοιχοῦντες
[5, 2, 30]	ὑπεληλυθέναι, τῷ Μυσῷ ἐσήμηνε φεύγειν	ἀνὰ	κράτος· καὶ ὃς ἐξαναστὰς φεύγει
[5, 1, 1]	~{ὅσα μὲν δὴ ἐν τῇ	ἀναβάσει	τῇ μετὰ Κύρου ἔπραξαν οἱ
[5, 2, 1]	τάφρος ἦν περὶ αὐτὸ εὐρεῖα	ἀναβεβλημένη	καὶ σκόλοπες ἐπὶ τῆς ἀναβολῆς
[5, 2, 1]	ἀναβεβλημένη καὶ σκόλοπες ἐπὶ τῆς	ἀναβολῆς	καὶ τύρσεις πυκναὶ ξύλιναι πεποιημέναι)
[5, 4, 30]	δὲ πλέον αἱ δὲ μεῖον·	ἀναβοώντων	δὲ ἀλλήλων ξυνήκουον εἰς τὴν
[5, 8, 1]	συσκήνων ἐλεύθερος ὤν. (ἐνταῦθα δὴ	ἀναγιγνώσκει	αὐτὸν καὶ ἤρετο· ἦ σὺ
[5, 4, 20]	πολέμιοί εἰσιν οἷσπερ καὶ ἡμᾶς	ἀνάγκη·	ἔπειτα δὲ καὶ τῶν Ἑλλήνων
[5, 5, 20]	ἡμᾶς, ἡμεῖς δέ, ἢν μὲν	ἀνάγκη	ᾖ, πολεμήσομεν καὶ ἀμφοτέροις· ἤδη
[5, 5, 10]	ἀξιοῦμεν· εἰ δὲ ταῦτα ποιήσετε,	ἀνάγκη	ἡμῖν καὶ Κορύλαν καὶ Παφλαγόνας
[5, 3, 1]	καὶ τῶν σκευῶν ὅσα μὴ	ἀνάγκη	ἦν ἔχειν. καὶ Φιλήσιον καὶ
[5, 5, 10]	εἰς Ἑλληνίδα, οὐχ ὕβρει ἀλλὰ	ἀνάγκῃ	λαμβάνομεν τὰ ἐπιτήδεια. (καὶ Καρδούχους
[5, 6, 1]	οἶδα εὐθὺς ᾗ τὴν εἰσβολὴν	ἀνάγκη	ποιεῖσθαι· οὐ γὰρ ἔστιν ἄλλῃ
[5, 5, 10]	ὄντας πολεμίους ἐκτησάμεθα διὰ τὸ	ἀνάγκην	εἶναι λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια, ἐπεὶ
[5, 3, 1]	ἀποδοῦναι· ἢν δέ τι πάθῃ,	ἀναθεῖναι	ποιησάμενον τῇ Ἀρτέμιδι ὅ τι
[5, 3, 1]	οὖν τὸ μὲν τοῦ Ἀπόλλωνος	ἀνάθημα	ποιησάμενος ἀνατίθησιν εἰς τὸν ἐν
[5, 7, 20]	ταῖς χερσί, τοὺς δὲ καὶ	ἀναιρουμένους.	(καὶ οἱ μὲν Κερασούντιοι, ὡς
[5, 2, 20]	σκοπουμένοις δὲ αὐτοῖς ἔδοξε παντάπασιν	ἀνάλωτον	εἶναι τὸ χωρίον. (ἐνταῦθα παρεσκευάζοντο
[5, 1, 1]	ἐπὶ πλοῖα στέλλεται, ἡμεῖς δὲ	ἀναμενοῦμεν.	ὅσα μοι οὖν δοκεῖ καιρὸς
[5, 8, 10]	ἰσχυρῷ χειμῶνι καὶ αὐτός ποτε	ἀναμένων	τινὰς συσκευαζομένους καθεζόμενος συχνὸν χρόνον
[5, 1, 1]	(φίλος μοί ἐστιν, ὦ ἄνδρες,	Ἀναξίβιος,	ναυαρχῶν δὲ καὶ τυγχάνει. ἢν
[5, 6, 30]	λέγοντες ὡς χρὴ ταῦτα πράττειν,	ἀναπαύεσθαί	φημι χρῆναι. (οὕτω γὰρ γιγνώσκω·
[5, 7, 1]	ὁ Νέων λέγει ὡς Ξενοφῶν	ἀναπεπεικὼς	τοὺς ἄλλους στρατηγοὺς διανοεῖται ἄγειν
[5, 6, 20]	σὺν Κλεάρχῳ τε καὶ Δερκυλίδᾳ.	(ἀναστὰς	αὖθις Θώραξ ὁ Βοιώτιος, ὃς
[5, 6, 1]	εἶναι καὶ τὰ κάλλιστα ξυμβουλεύειν.	(ἀναστὰς	δὲ Ἑκατώνυμος πρῶτον μὲν ἀπελογήσατο
[5, 6, 20]	δὲ Ξενοφῶν ἐν τούτῳ ἐσίγα.	ἀναστὰς	δὲ Φιλήσιος καὶ Λύκων οἱ
[5, 8, 10]	συσκευαζομένους καθεζόμενος συχνὸν χρόνον κατέμαθον	ἀναστὰς	μόλις καὶ τὰ σκέλη ἐκτείνας.
[5, 5, 10]	δυνώμεθα φίλον ποιεῖσθαι. (πρὸς ταῦτα	ἀναστὰς	Ξενοφῶν ὑπὲρ τῶν στρατιωτῶν εἶπεν·
[5, 6, 20]	τούτων. ὥστε ἠναγκάσθη ὁ Ξενοφῶν	ἀναστῆναι	καὶ εἰπεῖν τάδε. (ἐγώ, ὦ
[5, 3, 1]	μὲν τοῦ Ἀπόλλωνος ἀνάθημα ποιησάμενος	ἀνατίθησιν	εἰς τὸν ἐν Δελφοῖς τῶν
[5, 2, 10]	τοὺς ὁπλίτας, αὐτὸς δ᾽ ἔμενεν	ἀναχωρίσας	ἅπαντας τοὺς πελταστάς, καὶ οὐδένα
[5, 8, 1]	καὶ σὺ ἐμοὶ ἀπέδειξας τὸν	ἄνδρα.	οἷον δὲ τὸ πρᾶγμα ἐγένετο
[5, 8, 20]	ποιοῦντα ἐπῄνεσα οὐδ᾽ εἴ τινα	ἄνδρα	ὄντα ἀγαθὸν ἐτίμησα ὡς ἐδυνάμην,
[5, 8, 1]	πορεύεσθαι. καὶ ἐγὼ τὸν μὲν	ἄνδρα	τοσοῦτον ἐγίγνωσκον ὅτι εἷς ἡμῶν
[5, 2, 10]	πάντα τὸν χρόνον ἀλλήλοις περὶ	ἀνδραγαθίας	ἀντεποιοῦντο. (καὶ οἱ μὲν ταῦτ᾽
[5, 6, 10]	ληφθησόμεθα, εὔδηλον δὴ ὅτι ἐν	ἀνδραπόδων	χώρᾳ ἐσόμεθα. ἀκούσαντες ταῦτα οἱ
[5, 6, 30]	ἐκπλεῖν, καὶ μισθὸν ὑπισχνουμένους ὑμῖν	ἄνδρας	ἀπὸ νουμηνίας, καλόν μοι δοκεῖ
[5, 8, 10]	ὦ ἄνδρες, ὁμολογῶ παῖσαι δὴ	ἄνδρας	ἕνεκεν ἀταξίας ὅσοις σᾐζεσθαι μὲν
[5, 4, 10]	ὑμῖν πέμψαι ναῦς τε καὶ	ἄνδρας	οἵτινες ὑμῖν ξυμμαχοῦνταί τε καὶ
[5, 4, 10]	μονόξυλα καὶ ἐν ἑκάστῳ τρεῖς	ἄνδρας,	ὧν οἱ μὲν δύο ἐκβάντες
[5, 4, 20]	πολεμίοις δηλώσητε ὅτι οὐχ ὁμοίοις	ἀνδράσι	μαχοῦνται νῦν τε καὶ ὅτε
[5, 1, 1]	ὧδε. (φίλος μοί ἐστιν, ὦ	ἄνδρες,	Ἀναξίβιος, ναυαρχῶν δὲ καὶ τυγχάνει.
[5, 1, 1]	ἐγὼ μὲν τοίνυν, ἔφη, ὦ	ἄνδρες,	ἀπείρηκα ἤδη ξυσκευαζόμενος καὶ βαδίζων
[5, 7, 10]	τοῖς ἄλλοις παρεκελεύοντο. καὶ οἱ	ἄνδρες	ἀποθνῄσκουσι τρεῖς ὄντες οἱ πρέσβεις
[5, 7, 10]	μὴ κάκιστοί τε καὶ αἴσχιστοι	ἄνδρες	ἀποφαινώμεθα καὶ πρὸς θεῶν καὶ
[5, 7, 1]	ὧδε. (ἀκούω τινὰ διαβάλλειν, ὦ	ἄνδρες,	ἐμὲ ὡς ἐγὼ ἄρα ἐξαπατήσας
[5, 6, 10]	εἶπεν· ὦ Σινωπεῖς, οἱ μὲν	ἄνδρες	ᾕρηνται πορείαν ἣν ὑμεῖς ξυμβουλεύετε·
[5, 6, 20]	καὶ εἰπεῖν τάδε. (ἐγώ, ὦ	ἄνδρες,	θύομαι μὲν ὡς ὁρᾶτε ὁπόσα
[5, 4, 30]	σφισι. λευκοὶ δὲ πάντες οἱ	ἄνδρες	καὶ αἱ γυναῖκες. (τούτους ἔλεγον
[5, 3, 1]	οἱ πολῖται καὶ οἱ πρόσχωροι	ἄνδρες	καὶ γυναῖκες μετεῖχον τῆς ἑορτῆς.
[5, 4, 1]	Ξενοφῶν, ἡρμήνευε δὲ Τιμησίθεος· ὦ	ἄνδρες	Μοσσύνοικοι, ἡμεῖς βουλόμεθα διασωθῆναι πρὸς
[5, 6, 20]	τότε εἰπεῖν ἐξαίφνης τῇ στρατιᾷ·	~ἄνδρες,	νῦν μὲν ὁρῶμεν ὑμᾶς ἀπόρους
[5, 3, 10]	πολιτῶν, οἱ δὲ βουλόμενοι καὶ	ἄνδρες	ξυνεθήρων· καὶ ἡλίσκετο τὰ μὲν
[5, 8, 10]	ἀνίσταντο, αὐτὸς ἔλεγεν· (ἐγώ, ὦ	ἄνδρες,	ὁμολογῶ παῖσαι δὴ ἄνδρας ἕνεκεν
[5, 6, 20]	οὐ δεῖ προσέχειν μονῇ, ὦ	ἄνδρες,	οὐδὲ τῆς Ἑλλάδος οὐδὲν περὶ
[5, 5, 10]	στρατιωτῶν εἶπεν· ἡμεῖς δέ, ὦ	ἄνδρες	Σινωπεῖς, ἥκομεν ἀγαπῶντες ὅτι τὰ
[5, 5, 1]	εἶναι λέγειν· (ἔπεμψεν ἡμᾶς, ὦ	ἄνδρες	στρατιῶται, ἡ τῶν Σινωπέων πόλις
[5, 4, 10]	δὲ ξυγκαλέσας τοὺς Ἕλληνας εἶπεν·	ἄνδρες	στρατιῶται, μηδὲν ἀθυμήσητε ἕνεκα τῶν
[5, 7, 10]	τῶν ἐκ τοῦ χωρίου τρεῖς	ἄνδρες	τῶν γεραιτέρων πρὸς τὸ κοινὸν
[5, 8, 10]	ἤλαυνον· τὸ γὰρ κινεῖσθαι καὶ	ἀνδρίζεσθαι	παρεῖχε θερμασίαν τινὰ καὶ ὑγρότητα,
[5, 7, 10]	~ἀλλ᾽ οὗτοί εἰσιν οἱ λόγοι	ἀνδρῶν	καὶ ἠλιθίων κἀμοὶ φθονούντων, ὅτι
[5, 2, 20]	καὶ ἄλλοι ἐπὶ τὰς οἰκίας	ἀνέβαινον	τὰς ἔνθεν καὶ ἔνθεν τῆς
[5, 2, 10]	ἄλλος ἄλλον εἷλκε, καὶ ἄλλος	ἀνεβεβήκει,	καὶ ἡλώκει τὸ χωρίον, ὡς
[5, 2, 10]	τὰ ὅπλα ἐν χιτῶνι μόνον	ἀνέβη,	καὶ ἄλλος ἄλλον εἷλκε, καὶ
[5, 1, 1]	Ἑλλάδα. (ταῦτα ἀκούσαντες οἱ στρατιῶται	ἀνεθορύβησαν	ὡς εὖ λέγει· καὶ ἄλλος
[5, 3, 1]	χωρίον ὠνεῖται τῇ θεῷ ὅπου	ἀνεῖλεν	ὁ θεός. (ἔτυχε δὲ διαρρέων
[5, 2, 10]	ἐκδεδραμηκότες τοὺς ἔνδον ἀνθρώπους. (ἐνταῦθα	ἀνειπεῖν	ἐκέλευσε Τολμίδην τὸν κήρυκα ἰέναι
[5, 6, 30]	καὶ τοὺς ἄλλους στρατηγοὺς οἷς	ἀνεκεκοίνωντο	ἃ πρόσθεν ἔπραττον, πάντες δ᾽
[5, 7, 20]	πρὸς τὴν θάλατταν ἀποχωροῦντα, καὶ	ἀνέκραγεν·	οἱ δὲ ὡς ἤκουσαν, ὥσπερ
[5, 8, 10]	ἡμῶν συνέκαμψε τὸ σκέλος ἁνήρ,	ἀνέκραγον	οἱ παρόντες ὅτι ζῇ ἁνήρ,
[5, 8, 10]	ἡμᾶς δεῖ κατορυχθῆναι; (τοῦτον μὲν	ἀνέκραγον	ὡς ὀλίγας παίσειεν· ἄλλους δ᾽
[5, 1, 10]	βούλεσθαι ἡμῶν ἀπαλλαγῆναι. (ἐνταῦθα δὲ	ἀνέκραγον	ὡς οὐ δέοι ὁδοιπορεῖν. ὁ
[5, 2, 30]	βοηθεῖν· (καὶ ἐβοήθησαν αὐτῷ, καὶ	ἀνέλαβον	τετρωμένον. καὶ αὐτοὶ ἐπὶ πόδα
[5, 2, 20]	μηχανὴν σωτηρίας δίδωσιν. ἐξαπίνης γὰρ	ἀνέλαμψεν	οἰκία τῶν ἐν δεξιᾷ ὅτου
[5, 7, 20]	πάντες οὐκ ἔσεσθε κύριοι οὔτε	ἀνελέσθαι	πόλεμον ᾧ ἂν βούλησθε οὔτε
[5, 7, 30]	ξὺν κηρυκείῳ ἔτι ἀσφαλὲς εἶναι	ἀνελέσθαι.	τίς γὰρ ἐθελήσει κῆρυξ ἰέναι
[5, 8, 20]	τούτου μὲν δὴ ἀνίσταντο καὶ	ἀνεμίμνῃσκον.	καὶ περιεγένετο ὥστε καλῶς ἔχειν.
[5, 7, 1]	ἐποίουν. ~ταῦτα οὖν οἱ στρατιῶται	ἀνεπύθοντο	ταραττόμενα. καὶ ὁ Νέων λέγει
[5, 5, 20]	καὶ περὶ τῆς λοιπῆς πορείας	ἀνεπυνθάνοντο	ὧν ἑκάτεροι ἐδέοντο. ~ταύτῃ μὲν
[5, 4, 20]	κατατρέχοντες τοῖς λίθοις ἔβαλλον. τούτους	ἀνέστελλον	οἱ τοξόται καὶ πελτασταί. οἱ
[5, 1, 1]	ἐβουλεύοντο περὶ τῆς λοιπῆς πορείας·	ἀνέστη	δὲ πρῶτος Λέων Θούριος καὶ
[5, 1, 1]	οἱ παριόντες. ἔπειτα δὲ Χειρίσοφος	ἀνέστη	καὶ εἶπεν ὧδε. (φίλος μοί
[5, 1, 1]	ὡς τάχιστα. (μετὰ τοῦτον Ξενοφῶν	ἀνέστη	καὶ ἔλεξεν ὧδε. Χειρίσοφος μὲν
[5, 6, 30]	ἔφη, ταῦτα, ἀράτω τὴν χεῖρα.	(ἀνέτειναν	ἅπαντες. ὁ δὲ Σιλανὸς ἐβόα,
[5, 6, 1]	σταδίοιν, ὃν οὐκ ἂν δύναισθε	ἄνευ	πλοίων διαβῆναι· πλοῖα δὲ τίς
[5, 2, 1]	τὸ μὲν ἀπαγαγεῖν οὐκ εἶναι	ἄνευ	πολλῶν νεκρῶν, ἑλεῖν δ᾽ ἂν
[5, 2, 30]	τετρωμένον. καὶ αὐτοὶ ἐπὶ πόδα	ἀνεχώρουν	βαλλόμενοι οἱ βοηθήσαντες καὶ ἀντιτοξεύοντές
[5, 5, 20]	στέγας δέξασθαι· ἐπεὶ δὲ οὐκ	ἀνέῳγον	τὰς πύλας, ᾗ ἡμᾶς ἐδέχετο
[5, 7, 10]	τινὲς ἦσαν ἐν Κερασοῦντι, οὔπω	ἀνηγμένοι.	μετὰ τοῦτο, ὡς οἱ Κερασούντιοι
[5, 4, 20]	δόρατα ἔχοντες παχέα μακρά, ὅσα	ἀνὴρ	ἂν φέροι μόλις, τούτοις ἐπειρῶντο
[5, 8, 1]	ἀκούσατε, ἔφη· καὶ γὰρ ἄξιον.	(ἀνὴρ	κατελείπετο διὰ τὸ μηκέτι δύνασθαι
[5, 7, 1]	ἔχοντες ὅπλα. πῶς ἂν οὖν	ἀνὴρ	μᾶλλον δοίη δίκην ἢ οὕτω
[5, 2, 20]	καὶ στενή) ψευδενέδραν ἐποιήσαντο· (καὶ	ἀνὴρ	Μυσὸς καὶ τοὔνομα τοῦτο ἔχων
[5, 8, 10]	παρεστηκότων ἡμῶν συνέκαμψε τὸ σκέλος	ἁνήρ,	ἀνέκραγον οἱ παρόντες ὅτι ζῇ
[5, 8, 10]	ἀνέκραγον οἱ παρόντες ὅτι ζῇ	ἁνήρ,	σὺ δ᾽ εἶπας· ὁπόσα γε
[5, 5, 10]	ὠνούμενοι εἴχομεν τὰ ἐπιτήδεια, καὶ	ἀνθ᾽	ὧν ἐτίμησαν ἡμᾶς καὶ ξένια
[5, 4, 30]	καὶ τὰ ἔμπροσθεν πάντα, ἐστιγμένους	ἀνθέμια.	(ἐζήτουν δὲ καὶ ταῖς ἑταίραις
[5, 7, 10]	ἡμέρα γενομένη, καὶ ξυστάντες οἱ	ἄνθρωποι	ἀπὸ ἰσχυρῶν τόπων βάλλοντες καὶ
[5, 6, 1]	κατεχομένων οὐδ᾽ ἂν οἱ πάντες	ἄνθρωποι	δύναιντ᾽ ἂν διελθεῖν. ταῦτα δὲ
[5, 4, 30]	ὄχλῳ ὄντες ἐποίουν ἅπερ ἂν>	ἄνθρωποι	ἐν ἐρημίᾳ ποιήσειαν, μόνοι τε
[5, 2, 1]	οἱ διαβάντες πλείους ἢ δισχίλιοι	ἄνθρωποι.	(ἐπεὶ δὲ μαχόμενοι οὐκ ἐδύναντο
[5, 8, 1]	βόθρον ὀρύττοντα ὡς κατορύξοντα τὸν	ἄνθρωπον,	καὶ ἐπιστὰς ἐπῄνουν σε. ~ἐπεὶ
[5, 8, 1]	ἡμῖν ἐφείποντο. συνέφη τοῦτο ὁ	ἄνθρωπος.	(οὐκοῦν, ἔφη ὁ Ξενοφῶν, ἐπεὶ
[5, 2, 10]	οἳ παίουσιν ἐκδεδραμηκότες τοὺς ἔνδον	ἀνθρώπους.	(ἐνταῦθα ἀνειπεῖν ἐκέλευσε Τολμίδην τὸν
[5, 2, 1]	τε ὀρεινὰ καὶ δύσβατα καὶ	ἀνθρώπους	πολεμικωτάτους τῶν ἐν τῷ Πόντῳ.
[5, 7, 30]	ὑμῖν δοκεῖ θηρίων ἀλλὰ μὴ	ἀνθρώπων	εἶναι τὰ τοιαῦτα ἔργα, σκοπεῖτε
[5, 7, 10]	καὶ πρὸς θεῶν καὶ πρὸς	ἀνθρώπων	καὶ φίλων καὶ πολεμίων. (ἀκούσαντες
[5, 7, 30]	τὰ τοιαῦτα ποιοῦντας. (ἐκ τούτου	ἀνιστάμενοι	πάντες ἔλεγον τοὺς μὲν τούτων
[5, 8, 10]	ἕκαστος ἐπλήγη. ἐπεὶ δὲ οὐκ	ἀνίσταντο,	αὐτὸς ἔλεγεν· (ἐγώ, ὦ ἄνδρες,
[5, 8, 20]	μεμνῆσθαι. ἐκ τούτου μὲν δὴ	ἀνίσταντο	καὶ ἀνεμίμνῃσκον. καὶ περιεγένετο ὥστε
[5, 8, 10]	μαλακιζόμενόν τινα καὶ οὐκ ἐθέλοντα	ἀνίστασθαι	ἀλλὰ προϊέμενον αὑτὸν τοῖς πολεμίοις
[5, 7, 1]	δὲ ἐνταῦθα, ἔνθα δὲ δύεται,	ἀνίσχει	δ᾽ ἐντεῦθεν; (ἀλλὰ μὴν καὶ
[5, 7, 1]	ἐξαπατῆσαι ὡς ἥλιος ἔνθεν μὲν	ἀνίσχει,	δύεται δὲ ἐνταῦθα, ἔνθα δὲ
[5, 7, 1]	ἔφη, ἴστε δήπου ὅθεν ἥλιος	ἀνίσχει	καὶ ὅπου δύεται, καὶ ὅτι
[5, 7, 30]	δέξεται, ἥτις ἂν ὁρᾷ τοσαύτην	ἀνομίαν	ἐν ἡμῖν; ἀγορὰν δὲ τίς
[5, 7, 30]	τοῦ δὲ λοιποῦ μηκέτι ἐξεῖναι	ἀνομίας	ἄρξαι· ἐὰν δέ τις ἄρξῃ,
[5, 5, 20]	ἂν μέν τις εὖ ποιῇ,	ἀντ᾽	εὖ ποιεῖν, ἂν δὲ κακῶς,
[5, 2, 10]	τὸν χρόνον ἀλλήλοις περὶ ἀνδραγαθίας	ἀντεποιοῦντο.	(καὶ οἱ μὲν ταῦτ᾽ ἐποίουν·
[5, 5, 10]	καὶ ξένια ἔδωκαν τῇ στρατιᾷ,	ἀντετιμῶμεν	αὐτούς, καὶ εἴ τις αὐτοῖς
[5, 3, 1]	μέρος ἕκαστος φυλάττειν τοῖς θεοῖς·	ἀντὶ	δὲ Χειρισόφου Νέων ὁ Ἀσιναῖος
[5, 4, 10]	ἀνὰ ἑκατὸν μάλιστα οἷον χοροὶ	ἀντιστοιχοῦντες	ἀλλήλοις, ἔχοντες γέρρα πάντες λευκῶν
[5, 4, 20]	ἐνταῦθα γὰρ οἱ πολέμιοι ἦσαν	ἀντιτεταγμένοι.	(τοὺς μὲν οὖν πελταστὰς ἐδέξαντο
[5, 2, 30]	ἀνεχώρουν βαλλόμενοι οἱ βοηθήσαντες καὶ	ἀντιτοξεύοντές	τινες τῶν Κρητῶν. οὕτως ἀφίκοντο
[5, 4, 20]	ἐν τάξει εἵποντο. (ἐπεὶ δὲ	ἄνω	ἦσαν πρὸς ταῖς Μητροπόλεως οἰκίαις,
[5, 4, 20]	μὲν πελτασταὶ εὐθὺς εἵποντο διώκοντες	ἄνω	πρὸς τὴν πόλιν, οἱ δὲ
[5, 2, 1]	(ἐπεὶ δὲ ἦσαν ἐν τῇ	ἄνω	χώρᾳ οἱ Ἕλληνες, ὁποῖα τῶν
[5, 4, 20]	ἐλαίῳ· (κάρυα δὲ ἐπὶ τῶν	ἀνώγεων	ἦν πολλὰ τὰ πλατέα οὐκ
[5, 2, 20]	καὶ γὰρ ξύλα μεγάλα ἐπερρίπτουν	ἄνωθεν,	ὥστε χαλεπὸν ἦν καὶ μένειν
[5, 7, 30]	ἐν ἡμῖν; ἀγορὰν δὲ τίς	ἄξει	θαρρῶν, ἢν περὶ τὰ μέγιστα
[5, 7, 20]	καταλῦσαι, ἰδίᾳ δὲ ὁ βουλόμενος	ἄξει	στράτευμα ἐφ᾽ ὅ τι ἂν
[5, 8, 1]	ἐγένετο ἀκούσατε, ἔφη· καὶ γὰρ	ἄξιον.	(ἀνὴρ κατελείπετο διὰ τὸ μηκέτι
[5, 7, 1]	διαβάλλοντες, οὕτως αὐτοῖς χρῆσθε ὥσπερ	ἄξιον.	(ὑμεῖς δέ, ἔφη, ἴστε δήπου
[5, 5, 1]	ἡμεῖς ἠκούσαμεν, πραγμάτων σεσωσμένοι πάρεστε.	(ἀξιοῦμεν	δὲ Ἕλληνες ὄντες καὶ αὐτοὶ
[5, 5, 10]	οὐ πείθοντας. (ταῦτ᾽ οὖν οὐκ	ἀξιοῦμεν·	εἰ δὲ ταῦτα ποιήσετε, ἀνάγκη
[5, 2, 10]	καὶ οἱ ὑπολόχαγοι καὶ οἱ	ἀξιοῦντες	τούτων μὴ χείρους εἶναι πάντες
[5, 8, 10]	μὲν ἐπ᾽ ἀγαθῷ ἐκόλασά τινα,	ἀξιῶ	ὑπέχειν δίκην οἵαν καὶ γονεῖς
[5, 1, 10]	παραλυόμενοι, ἕως ἂν ἱκανὰ τὰ	ἄξοντα	γένηται, ἴσως ἂν οὐκ ἀπορήσαιμεν
[5, 1, 1]	ἔχων καὶ πλοῖα τὰ ἡμᾶς	ἄξοντα·	ὑμεῖς δὲ εἴπερ πλεῖν βούλεσθε,
[5, 8, 10]	βούλεται· ὡς ἔγωγε αὐτὸν οὐκ	ἄξω.	ἐνταῦθα ἔπαισά σε· ἀληθῆ λέγεις·
[5, 6, 20]	κυζικηνὸν ἑκάστῳ τοῦ μηνός· καὶ	ἄξω	ὑμᾶς εἰς τὴν Τρῳάδα, ἔνθεν
[5, 4, 30]	τῶν χωρίων. ἀπεῖχον αἱ πόλεις	ἀπ᾽	ἀλλήλων στάδια ὀγδοήκοντα, αἱ δὲ
[5, 6, 10]	τῷ Πόντῳ, ἔνθα οὐκ ἂν	ἀπ᾽	ὀλίγων χρημάτων τοσαύτη δύναμις παρεσκευάσθη,
[5, 8, 1]	ἄγειν καὶ ἐκέλευσα πρὸς ἐμὲ	ἀπαγαγεῖν,	καὶ ἀπολαβὼν ἅπαντα σῷα ἀπέδωκά
[5, 2, 1]	λοχαγοῖς ἐσκοπεῖτο πότερον εἴη κρεῖττον	ἀπαγαγεῖν	καὶ τοὺς διαβεβηκότας ἢ καὶ
[5, 2, 1]	χωρίου. (ἐδόκει γὰρ τὸ μὲν	ἀπαγαγεῖν	οὐκ εἶναι ἄνευ πολλῶν νεκρῶν,
[5, 8, 1]	παρόν, ὑπὸ δὲ πόνων πολλῶν	ἀπαγορευόντων,	πολεμίων δὲ ἑπομένων, εἰ ἐν
[5, 1, 10]	καὶ διὰ τὸ βούλεσθαι ἡμῶν	ἀπαλλαγῆναι.	(ἐνταῦθα δὲ ἀνέκραγον ὡς οὐ
[5, 6, 30]	δύναισθε λαμβάνειν οὔτε χαίροντες ἂν	ἀπαλλάξαιτε.	(δοκεῖ οὖν μοι ἅπερ ὑμῖν,
[5, 1, 10]	ἔπεισεν ὁδοποιεῖν, λέγων ὅτι θᾶττον	ἀπαλλάξονται,	ἢν εὔποροι γένωνται αἱ ὁδοί.
[5, 4, 30]	εὐδαιμόνων σιτευτούς, τεθραμμένους καρύοις ἑφθοῖς,	ἁπαλοὺς	καὶ λευκοὺς σφόδρα καὶ οὐ
[5, 8, 1]	πρὸς ἐμὲ ἀπαγαγεῖν, καὶ ἀπολαβὼν	ἅπαντα	σῷα ἀπέδωκά σοι, ἐπεὶ καὶ
[5, 2, 10]	ὁπλίτας, αὐτὸς δ᾽ ἔμενεν ἀναχωρίσας	ἅπαντας	τοὺς πελταστάς, καὶ οὐδένα εἴα
[5, 8, 10]	εἰ δὲ τοῦτο πάντες ἐποιοῦμεν,	ἅπαντες	ἂν ἀπωλόμεθα. (ἤδη δὲ καὶ
[5, 4, 10]	αὐτῶν εἷς, οἱ δὲ ἄλλοι	ἅπαντες	ἐπορεύοντο ᾄδοντες ἐν ῥυθμῷ, καὶ
[5, 6, 30]	ταῦτα, ἀράτω τὴν χεῖρα. (ἀνέτειναν	ἅπαντες.	ὁ δὲ Σιλανὸς ἐβόα, καὶ
[5, 4, 20]	οἱ βάρβαροι καὶ ἐντεῦθεν, λιπόντες	ἅπαντες	τὸ χωρίον. ὁ δὲ βασιλεὺς
[5, 6, 1]	οἱ βάρβαροι νομίζουσι κρείττω εἶναι	ἁπάσης	τῆς βασιλέως ἱππείας. καὶ νῦν
[5, 2, 1]	ἐπιτήδεια οὐκέτι ἦν λαμβάνειν ὥστε	ἀπαυθημερίζειν	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον, ἐκ τούτου
[5, 8, 10]	τι ἀπέθανεν, ἐπεὶ ἐγώ σοι	ἀπέδειξα	αὐτόν; καὶ γὰρ ἡμεῖς, ἔφη
[5, 5, 1]	ἐθύοντο. (καὶ πολλὰ καταθυσάντων τέλος	ἀπεδείξαντο	οἱ μάντεις πάντες γνώμην ὅτι
[5, 8, 1]	σοι, ἐπεὶ καὶ σὺ ἐμοὶ	ἀπέδειξας	τὸν ἄνδρα. οἷον δὲ τὸ
[5, 8, 1]	ἀπαγαγεῖν, καὶ ἀπολαβὼν ἅπαντα σῷα	ἀπέδωκά	σοι, ἐπεὶ καὶ σὺ ἐμοὶ
[5, 7, 30]	τις ἠδίκητο ἐξ οὗ Κῦρος	ἀπέθανε·	δικαστὰς δὲ τοὺς λοχαγοὺς ἐποιήσαντο.
[5, 1, 10]	πρὸς χωρίον χαλεπὸν αὐτός τε	ἀπέθανε	καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν σὺν
[5, 8, 10]	(τί οὖν; ἔφη, ἧττόν τι	ἀπέθανεν,	ἐπεὶ ἐγώ σοι ἀπέδειξα αὐτόν;
[5, 3, 1]	τὸ Προξένου, ὃς σὺν Κλεάρχῳ	ἀπέθανεν·	ξένος γὰρ ἦν αὐτοῦ. (τὸ
[5, 1, 10]	γὰρ παρὰ Σεύθῃ πολυπραγμονῶν τι	ἀπέθανεν	ὑπὸ Νικάνδρου τοῦ Λάκωνος. (ἔλαβον
[5, 1, 1]	Ἑλληνίδα πόλιν ἀφίκοντο, καὶ ὡς	ἀπέθυσαν	ἃ εὔξαντο σωτήρια θύειν ἔνθα
[5, 1, 1]	μὲν τοίνυν, ἔφη, ὦ ἄνδρες,	ἀπείρηκα	ἤδη ξυσκευαζόμενος καὶ βαδίζων καὶ
[5, 6, 20]	ᾔδει γὰρ καὶ ἐμὲ οὐκ	ἄπειρον	ὄντα διὰ τὸ ἀεὶ παρεῖναι
[5, 1, 1]	βοηθεῖν, καὶ ἐάν τις τῶν	ἀπειροτέρων	ἐγχειρῇ ποι, ξυμβουλεύωμεν πειρώμενοι εἰδέναι
[5, 5, 10]	φίλος ἦν τῶν βαρβάρων, τούτων	ἀπειχόμεθα·	τοὺς δὲ πολεμίους αὐτῶν ἐφ᾽
[5, 4, 30]	πλεῖστα τοιάδε ἦν τῶν χωρίων.	ἀπεῖχον	αἱ πόλεις ἀπ᾽ ἀλλήλων στάδια
[5, 4, 1]	δύναμιν λάβοιτε ξύμμαχον. (πρὸς ταῦτα	ἀπεκρίνατο	ὁ ἄρχων τῶν Μοσσυνοίκων ὅτι
[5, 8, 1]	ποῦ καὶ ἐπλήγη. ὁ δὲ	ἀπεκρίνατο·	ὅπου καὶ ῥίγει ἀπωλλύμεθα καὶ
[5, 6, 30]	ἐτύγχανε βασιλεύων αὐτῶν. Ξενοφῶν δὲ	ἀπεκρίνατο	ὅτι οὐδὲν ἂν τούτων εἴποι
[5, 6, 20]	(Σιλανὸς δέ μοι ὁ μάντις	ἀπεκρίνατο	τὸ μὲν μέγιστον, τὰ ἱερὰ
[5, 4, 10]	χωρίου, ἐκδραμόντες τρέπονται αὐτούς, καὶ	ἀπέκτειναν	συχνοὺς τῶν βαρβάρων καὶ τῶν
[5, 7, 30]	γὰρ ἐθελήσει κῆρυξ ἰέναι κήρυκας	ἀπεκτονώς;	ἀλλ᾽ ἡμεῖς Κερασουντίων θάψαι αὐτοὺς
[5, 7, 1]	ἀδικεῖν, οὐ χρή με ἐνθένδε	ἀπελθεῖν	πρὶν ἂν δῶ δίκην· ἂν
[5, 2, 1]	δυνάμεθα· ἰσχυρὸν γάρ ἐστιν· οὔτε	ἀπελθεῖν	ῥᾴδιον· μάχονται γὰρ ἐπεξεληλυθότες καὶ
[5, 2, 20]	δὲ πάνυ χαλεπὸν ἐδόκει εἶναι	ἀπελθεῖν·	σκοπουμένοις δὲ αὐτοῖς ἔδοξε παντάπασιν
[5, 7, 10]	τούτων ἐλθόντες ἀγοράσαντές τι πάλιν	ἀπελθεῖν.	(τοῦτο καταμαθὼν Κλεάρετος ὁ λοχαγὸς
[5, 7, 10]	δὲ τούτων ἅλις ἔχητε, μὴ	ἀπέλθητε	πρὶν ἂν ἀκούσητε οἷον ὁρῶ
[5, 6, 20]	τὰ ἐπιτήδεια καὶ ὡς οἴκαδε	ἀπελθόντας	ὀνῆσαί τι τοὺς οἴκοι· εἰ
[5, 6, 30]	λοχαγοὺς πρῶτον πειρᾶσθαι πείθειν. καὶ	ἀπελθόντες	ταῦτ᾽ ἐποίουν. ~ταῦτα οὖν οἱ
[5, 6, 1]	(ἀναστὰς δὲ Ἑκατώνυμος πρῶτον μὲν	ἀπελογήσατο	περὶ οὗ εἶπεν ὡς τὸν
[5, 4, 10]	οἱ μὲν λαβόντες τὰ πλοῖα	ἀπέπλευσαν,	οἱ δὲ μένοντες ἐξετάξαντο ὧδε.
[5, 4, 30]	τε γὰρ ὄχλῳ ὄντες ἐποίουν	ἅπερ	ἂν> ἄνθρωποι ἐν ἐρημίᾳ ποιήσειαν,
[5, 4, 30]	μόνοι τε ὄντες ὅμοια ἔπραττον	ἅπερ	ἂν μετ᾽ ἄλλων ὄντες, διελέγοντό
[5, 8, 10]	ἀποσήπεσθαι τοὺς τῶν ποδῶν δακτύλους,	ἅπερ	πολλοὺς καὶ ὑμεῖς ἴστε παθόντας.
[5, 4, 20]	ξὺν τοῖς βαρβάροις ταὐτὰ πράττειν	ἅπερ	σὺν ἡμῖν δίκην δεδώκασιν· ὥστε
[5, 6, 30]	ἂν ἀπαλλάξαιτε. (δοκεῖ οὖν μοι	ἅπερ	ὑμῖν, ἐκπορεύεσθαι εἰς τὴν Ἑλλάδα,
[5, 6, 20]	ἐπιπέσοιτε. (ἀκούσαντες ταῦτα οἱ ἔμποροι	ἀπήγγελλον	ταῖς πόλεσι· ξυνέπεμψε δ᾽ αὐτοῖς
[5, 3, 1]	τῆς Ἀρτέμιδος τῆς Ἐφεσίας, ὅτ᾽	ἀπῄει	σὺν Ἀγησιλάῳ ἐκ τῆς Ἀσίας
[5, 2, 20]	ἀμφὶ ταῦτα ἔχοιεν. (οὕτω μόλις	ἀπῆλθον	ἀπὸ τοῦ χωρίου, πῦρ ἐν
[5, 8, 20]	ἢ χειμῶνα ἐπεκούρησα ἢ πολέμιον	ἀπήρυξα	ἢ ἀσθενοῦντι ἢ ἀποροῦντι συνεξεπόρισά
[5, 2, 1]	Δρίλαις ἁλώσιμα εἶναι ἐδόκει ἐμπιμπράντες	ἀπῇσαν·	καὶ οὐδὲν ἦν λαμβάνειν εἰ
[5, 2, 20]	τῆς ἄκρας. (τῇ δὲ ὑστεραίᾳ	ἀπῇσαν	οἱ Ἕλληνες ἔχοντες τὰ ἐπιτήδεια.
[5, 8, 1]	μοι οὐκ ἐδίδους ἔπαιον; ἀλλ᾽	ἀπῄτουν;	ἀλλὰ περὶ παιδικῶν μαχόμενος; (ἀλλὰ
[5, 8, 20]	ὅτι εἰ μέν τινι ὑμῶν	ἀπηχθόμην,	μέμνησθε καὶ οὐ σιωπᾶτε, εἰ
[5, 2, 1]	καὶ τύρσεις πυκναὶ ξύλιναι πεποιημέναι)	ἀπιέναι	δὴ ἐπεχείρουν· οἱ δὲ ἐπέκειντο
[5, 2, 20]	χαλεπὸν ἦν καὶ μένειν καὶ	ἀπιέναι·	καὶ ἡ νὺξ φοβερὰ ἦν
[5, 6, 20]	ἐνοικεῖν, τῷ δὲ μὴ βουλομένῳ	ἀπιέναι	οἴκαδε. γελοῖον δὲ εἶναι ἐν
[5, 6, 20]	κατασχεῖν, καὶ τὸν μὲν ἐθέλοντα	ἀπιέναι	οἴκαδε, τὸν δ᾽ ἐθέλοντα μένειν
[5, 6, 30]	ἐπεχείρει λέγειν ὡς δίκαιον εἴη	ἀπιέναι	τὸν βουλόμενον. οἱ δὲ στρατιῶται
[5, 3, 1]	ἐπιτήδεια ἦν λαμβάνειν ἔτι, ἐδόκει	ἀπιτέον	εἶναι. καὶ εἰς μὲν τὰ
[5, 8, 10]	ὅτου δίκην ἂν ἠξίουν λαμβάνειν;	(ἁπλοῦς	μοι, ἔφη, ὁ λόγος· εἰ
[5, 7, 10]	γενομένη, καὶ ξυστάντες οἱ ἄνθρωποι	ἀπὸ	ἰσχυρῶν τόπων βάλλοντες καὶ παίοντες
[5, 7, 10]	σφεῖς λέγειν, ἔφασαν, ὅτι οὐκ	ἀπὸ	κοινοῦ γένοιτο τὸ πρᾶγμα, ἥδεσθαί
[5, 1, 10]	ἔφη, εἰ εἰκὸς καὶ τρέφειν	ἀπὸ	κοινοῦ οὓς ἂν καταγάγωμεν ὅσον
[5, 6, 30]	καὶ μισθὸν ὑπισχνουμένους ὑμῖν ἄνδρας	ἀπὸ	νουμηνίας, καλόν μοι δοκεῖ εἶναι
[5, 6, 20]	(ὑπισχνοῦμαι δὲ ὑμῖν, ἂν ἐκπλέητε,	ἀπὸ	νουμηνίας μισθοφορὰν παρέξειν κυζικηνὸν ἑκάστῳ
[5, 5, 1]	βίος ἦν τοῖς πλείστοις αὐτῶν	ἀπὸ	σιδηρείας. (ἐντεῦθεν ἀφικνοῦνται εἰς Τιβαρηνούς.
[5, 5, 1]	πλῆθος τῆς καταβάσεως τῆς ὁδοῦ	ἀπὸ	τῆς ἐν Βαβυλῶνι μάχης ἄχρι
[5, 3, 1]	οἶνον, τραγήματα, καὶ τῶν θυομένων	ἀπὸ	τῆς ἱερᾶς νομῆς λάχος, καὶ
[5, 3, 10]	Ὀλυμπίαν πορεύονται ὡς εἴκοσι στάδιοι	ἀπὸ	τοῦ ἐν Ὀλυμπίᾳ Διὸς ἱεροῦ.
[5, 3, 1]	δὲ καὶ βωμὸν καὶ ναὸν	ἀπὸ	τοῦ ἱεροῦ ἀργυρίου, καὶ τὸ
[5, 2, 20]	ταῦτα ἔχοιεν. (οὕτω μόλις ἀπῆλθον	ἀπὸ	τοῦ χωρίου, πῦρ ἐν μέσῳ
[5, 2, 20]	ἐκαίοντο. (ἔφευγον οὖν καὶ οἱ	ἀπὸ	τούτων τῶν οἰκιῶν. οἱ δὲ
[5, 3, 1]	νόσῳ. (ἐνταῦθα καὶ διαλαμβάνουσι τὸ	ἀπὸ	τῶν αἰχμαλώτων ἀργύριον γενόμενον. καὶ
[5, 2, 20]	δ᾽ αὕτη ξυνέπιπτεν, ἔφευγον οἱ	ἀπὸ	τῶν ἐν δεξιᾷ οἰκιῶν. (ὡς
[5, 7, 1]	ἥκειν εἰς Φᾶσιν· καὶ δὴ	ἀποβαίνομεν	εἰς τὴν χώραν· γνώσεσθε δήπου
[5, 2, 1]	ἱεροῖς πιστεύσας· οἱ γὰρ μάντεις	ἀποδεδειγμένοι	ἦσαν ὅτι μάχη μὲν ἔσται,
[5, 8, 20]	ὡς ἀκούω, Κοτυωριτῶν πολλοὺς ἤδη	ἀποδέδυκεν.	(ἢν οὖν σωφρονῆτε, τοῦτον τἀναντία
[5, 6, 30]	ἔφη, εἰ βούλεσθε, λέγετε. ἐνταῦθα	ἀποδείκνυται	Τιμασίων ὁ Δαρδανεὺς γνώμην οὐκ
[5, 6, 30]	ἠπείλουν αὐτῷ ὅτι εἰ λήψονται	ἀποδιδράσκοντα,	τὴν δίκην ἐπιθήσοιεν. (ἐντεῦθεν ἐπεὶ
[5, 3, 1]	Μεγάβυζος εἰς Ὀλυμπίαν θεωρήσων καὶ	ἀποδίδωσι	τὴν παρακαταθήκην αὐτῷ. Ξενοφῶν δὲ
[5, 3, 1]	ἢν μὲν αὐτὸς σωθῇ, αὑτῷ	ἀποδοῦναι·	ἢν δέ τι πάθῃ, ἀναθεῖναι
[5, 1, 10]	οὗτος ἀμελήσας τοῦ ξυλλέγειν πλοῖα	ἀποδρὰς	ᾤχετο ἔξω τοῦ Πόντου, ἔχων
[5, 7, 20]	στρατεύματος δείσας μὴ ἀδίκως ἄκριτος	ἀποθάνῃ.	~οἱ δὲ καταλεύσαντες τοὺς πρέσβεις
[5, 8, 10]	ἡμεῖς, ἔφη ὁ Ξενοφῶν, πάντες	ἀποθανούμεθα·	τούτου οὖν ἕνεκα ζῶντας ἡμᾶς
[5, 7, 10]	ἄλλοις παρεκελεύοντο. καὶ οἱ ἄνδρες	ἀποθνῄσκουσι	τρεῖς ὄντες οἱ πρέσβεις καταλευσθέντες.
[5, 5, 10]	δὲ οὗτοι εἰσὶ μὲν ἡμέτεροι	ἄποικοι,	καὶ τὴν χώραν ἡμεῖς αὐτοῖς
[5, 3, 1]	πόλιν Ἑλληνίδα ἐπὶ θαλάττῃ Σινωπέων	ἄποικον	ἐν τῇ Κολχίδι χώρᾳ. (ἐνταῦθα
[5, 5, 1]	εἰς Κοτύωρα πόλιν Ἑλληνίδα, Σινωπέων	ἄποικον,	οὖσαν δ᾽ ἐν τῇ Τιβαρηνῶν
[5, 4, 20]	νέον σῖτον ξὺν τῇ καλάμῃ	ἀποκείμενον·	ἦσαν δὲ ζειαὶ αἱ πλεῖσται.
[5, 7, 10]	καὶ παίοντες τόν τε Κλεάρετον	ἀποκτείνουσι	καὶ τῶν ἄλλων συχνούς, οἱ
[5, 8, 1]	ἐκέλευσα πρὸς ἐμὲ ἀπαγαγεῖν, καὶ	ἀπολαβὼν	ἅπαντα σῷα ἀπέδωκά σοι, ἐπεὶ
[5, 8, 10]	παθόντας. (ἄλλον δέ γε ἴσως	ἀπολειπόμενόν	που διὰ ῥᾳστώνην καὶ κωλύοντα
[5, 4, 20]	αὖθις ἧττον τῆς ἡμετέρας τάξεως	ἀπολείψονται.	(ἀλλ᾽ ὑμᾶς δεῖ παρασκευάζεσθαι ὅπως
[5, 6, 30]	Ἑλλάδα, καὶ ἐάν τις μέντοι	ἀπολιπὼν	ληφθῇ πρὶν ἐν ἀσφαλεῖ εἶναι
[5, 1, 1]	χώρα πολεμία· κίνδυνος οὖν πολλοὺς	ἀπόλλυσθαι,	ἢν ἀμελῶς τε καὶ ἀφυλάκτως
[5, 3, 1]	καὶ τὴν δεκάτην, ἣν τῷ	Ἀπόλλωνι	ἐξεῖλον καὶ τῇ Ἐφεσίᾳ Ἀρτέμιδι,
[5, 3, 1]	(Ξενοφῶν οὖν τὸ μὲν τοῦ	Ἀπόλλωνος	ἀνάθημα ποιησάμενος ἀνατίθησιν εἰς τὸν
[5, 8, 1]	σὲ τοῦτον ἄγειν, ὡς μὴ	ἀπόλοιτο·	καὶ γάρ, ὡς ἐγὼ οἶμαι,
[5, 8, 10]	ἑώρων ὑπουργὸν ὂν τῷ τε	ἀποπήγνυσθαι	τὸ αἷμα καὶ τῷ ἀποσήπεσθαι
[5, 6, 30]	ὑμᾶς πόλιν τὸν μὲν βουλόμενον	ἀποπλεῖν	ἤδη, τὸν δὲ μὴ βουλόμενον,
[5, 7, 10]	καὶ ἐνθέμενος εἴ τι λάβοι,	ἀποπλέων	οἴχεσθαι ἔξω τοῦ Πόντου. καὶ
[5, 7, 20]	εἰ μὲν ἀδικεῖ ὑμᾶς, οἴχεται	ἀποπλέων	οὐ δοὺς ὑμῖν δίκην· εἰ
[5, 6, 20]	ἀπόρους ὄντας καὶ ἐν τῷ	ἀπόπλῳ	ἔχειν τὰ ἐπιτήδεια καὶ ὡς
[5, 1, 10]	ἄξοντα γένηται, ἴσως ἂν οὐκ	ἀπορήσαιμεν	κομιδῆς οἵας δεόμεθα. ἔδοξε καὶ
[5, 6, 10]	οὔτε πεζῇ οὔτε κατὰ θάλατταν	ἀπορία·	πολλὰ γὰρ καὶ πλοῖά ἐστιν
[5, 2, 20]	ἐπιοῦσα. (μαχομένων δὲ αὐτῶν καὶ	ἀπορουμένων	θεῶν τις αὐτοῖς μηχανὴν σωτηρίας
[5, 6, 30]	~ἐγὼ δὲ εἰ μὲν ἑώρων	ἀποροῦντας	ὑμᾶς, τοῦτ᾽ ἂν ἐσκόπουν ἀφ᾽
[5, 8, 20]	πολέμιον ἀπήρυξα ἢ ἀσθενοῦντι ἢ	ἀποροῦντι	συνεξεπόρισά τι, τούτων δὲ οὐδεὶς
[5, 6, 20]	~ἄνδρες, νῦν μὲν ὁρῶμεν ὑμᾶς	ἀπόρους	ὄντας καὶ ἐν τῷ ἀπόπλῳ
[5, 8, 10]	ἀποπήγνυσθαι τὸ αἷμα καὶ τῷ	ἀποσήπεσθαι	τοὺς τῶν ποδῶν δακτύλους, ἅπερ
[5, 4, 10]	(εἶτα δὲ ἀποτραπόμενοι ᾤχοντο, καὶ	ἀποτεμόντες	τὰς κεφαλὰς τῶν νεκρῶν ἐπεδείκνυσαν
[5, 4, 10]	τοὺς Ἕλληνας βοηθοῦντας· (εἶτα δὲ	ἀποτραπόμενοι	ᾤχοντο, καὶ ἀποτεμόντες τὰς κεφαλὰς
[5, 2, 1]	αὐτοῖς. (ὡς δὲ οὐκ ἐδύναντο	ἀποτρέχειν	(ἦν γὰρ ἐφ᾽ ἑνὸς ἡ
[5, 7, 10]	κάκιστοί τε καὶ αἴσχιστοι ἄνδρες	ἀποφαινώμεθα	καὶ πρὸς θεῶν καὶ πρὸς
[5, 7, 10]	αὐτοὺς θάπτειν λαβόντας. (τῶν δ᾽	ἀποφυγόντων	τινὰς Ἑλλήνων τυχεῖν ἔτι ὄντας
[5, 2, 20]	ἕκαστος ἐπίστευεν. (ἐπεὶ δὲ ἤρξαντο	ἀποχωρεῖν,	ἐπεξέθεον ἔνδοθεν πολλοὶ γέρρα καὶ
[5, 7, 20]	ἀγορανόμον Ζήλαρχον πρὸς τὴν θάλατταν	ἀποχωροῦντα,	καὶ ἀνέκραγεν· οἱ δὲ ὡς
[5, 7, 20]	τὸ παρ᾽ ἑαυτοῖς πρᾶγμα, δείσαντες	ἀποχωροῦσι	πρὸς τὰ πλοῖα. ἦσαν δὲ
[5, 7, 10]	τινες καὶ εἰς Κερασοῦντα αὐτῶν	ἀποχωροῦσι.	(ταῦτα δ᾽ ἦν ἐν τῇ
[5, 6, 20]	περὶ τούτων ἢ παντάπασι μηδὲ	ἅπτεσθαι	τοῦ πράγματος. (Σιλανὸς δέ μοι
[5, 8, 1]	δὲ ἀπεκρίνατο· ὅπου καὶ ῥίγει	ἀπωλλύμεθα	καὶ χιὼν πλείστη ἦν. (ὁ
[5, 8, 10]	τοῦτο πάντες ἐποιοῦμεν, ἅπαντες ἂν	ἀπωλόμεθα.	(ἤδη δὲ καὶ μαλακιζόμενόν τινα
[5, 3, 1]	οὗτοι ἐσώθησαν. οἱ δὲ ἄλλοι	ἀπώλοντο	ὑπό τε τῶν πολεμίων καὶ
[5, 6, 20]	δόλος καὶ ἐπιβουλὴ ἐμοί, ὡς	ἄρα	γιγνώσκων ὅτι αὐτὸς ἐπεβούλευε διαβάλλειν
[5, 7, 1]	ὦ ἄνδρες, ἐμὲ ὡς ἐγὼ	ἄρα	ἐξαπατήσας ὑμᾶς μέλλω ἄγειν εἰς
[5, 1, 10]	(δοκεῖ τοίνυν μοι, ἔφη, ἢν	ἄρα	καὶ ταῦτα ἡμῖν μὴ ἐκπεραίνηται
[5, 6, 30]	καὶ ὅτῳ δοκεῖ, ἔφη, ταῦτα,	ἀράτω	τὴν χεῖρα. (ἀνέτειναν ἅπαντες. ὁ
[5, 3, 1]	διαλαμβάνουσι τὸ ἀπὸ τῶν αἰχμαλώτων	ἀργύριον	γενόμενον. καὶ τὴν δεκάτην, ἣν
[5, 3, 1]	καὶ ναὸν ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ	ἀργυρίου,	καὶ τὸ λοιπὸν δὲ ἀεὶ
[5, 3, 1]	σὺν τοῖς ὅπλοις ἐγίγνετο καὶ	ἀριθμός,	καὶ ἐγένοντο ὀκτακισχίλιοι καὶ ἑξακόσιοι.
[5, 6, 10]	μέλλει πλοῖα ἔσεσθαι ἱκανὰ ὡς	ἀριθμῷ	ἕνα μὴ καταλείπεσθαι ἐνθάδε, ἡμεῖς
[5, 6, 20]	μέλλει ὑμῖν τε κάλλιστα καὶ	ἄριστα	ἔσεσθαι καὶ ἐμοί. καὶ νῦν
[5, 2, 20]	ἐνάπτειν ἐκέλευε καὶ τὰς ἐν	ἀριστερᾷ	οἰκίας, αἳ ξύλιναι ἦσαν, ὥστε
[5, 4, 30]	ἡδύς. ~οἱ μὲν δὴ Ἕλληνες	ἀριστήσαντες	ἐνταῦθα ἐπορεύοντο εἰς τὸ πρόσω,
[5, 4, 20]	δὲ ὑστεραίᾳ θύσαντες ἐπεὶ ἐκαλλιερήσαντο,	ἀριστήσαντες,	ὀρθίους τοὺς λόχους ποιησάμενοι, καὶ
[5, 6, 10]	(καὶ πέμπουσι Καλλίμαχον Ἀρκάδα καὶ	Ἀρίστωνα	Ἀθηναῖον καὶ Σαμόλαν Ἀχαιόν. καὶ
[5, 6, 10]	πέμπειν πρέσβεις. (καὶ πέμπουσι Καλλίμαχον	Ἀρκάδα	καὶ Ἀρίστωνα Ἀθηναῖον καὶ Σαμόλαν
[5, 7, 10]	φαινέσθω. (ἀλλὰ γὰρ ἐμοὶ μὲν	ἀρκεῖ	περὶ τούτων τὰ εἰρημένα· εἰ
[5, 1, 10]	ταῦτα ἡμῖν μὴ ἐκπεραίνηται ὥστε	ἀρκεῖν	πλοῖα, τὰς ὁδοὺς ἃς δυσπόρους
[5, 6, 1]	ἐδόκουν ἱκανοὶ εἶναι πλοῖα παρασχεῖν	ἀρκοῦντα	τῇ στρατιᾷ. (καλέσαντες οὖν τοὺς
[5, 5, 20]	ὅπως μὴ ἐπὶ τῷ ὑμετέρῳ	ἁρμοστῇ	ὦσιν οἱ κάμνοντες ἡμῶν, ἀλλ᾽
[5, 5, 10]	ᾐτιῶντο δὲ τὸν παρ᾽ ὑμῶν	ἁρμοστὴν	τούτων αἴτιον εἶναι. ~ὃ δὲ
[5, 7, 30]	δὲ λοιποῦ μηκέτι ἐξεῖναι ἀνομίας	ἄρξαι·	ἐὰν δέ τις ἄρξῃ, ἄγεσθαι
[5, 7, 30]	πάντες ἔλεγον τοὺς μὲν τούτων	ἄρξαντας	δοῦναι δίκην, τοῦ δὲ λοιποῦ
[5, 7, 30]	ἀνομίας ἄρξαι· ἐὰν δέ τις	ἄρξῃ,	ἄγεσθαι αὐτοὺς ἐπὶ θανάτῳ· τοὺς
[5, 4, 10]	ταχθέντες ὑπὸ τῶν στρατηγῶν, ἀλλὰ	ἁρπαγῆς	ἕνεκεν. οἱ δὲ πολέμιοι προσιόντων
[5, 8, 10]	δὲ λιπόντες τὰς τάξεις προθέοντες	ἁρπάζειν	ἤθελον καὶ ὑμῶν πλεονεκτεῖν. εἰ
[5, 3, 1]	Ἀπόλλωνι ἐξεῖλον καὶ τῇ Ἐφεσίᾳ	Ἀρτέμιδι,	διέλαβον οἱ στρατηγοὶ τὸ μέρος
[5, 3, 1]	τι πάθῃ, ἀναθεῖναι ποιησάμενον τῇ	Ἀρτέμιδι	ὅ τι οἴοιτο χαριεῖσθαι τῇ
[5, 3, 1]	καταλείπει παρὰ Μεγαβύζῳ τῷ τῆς	Ἀρτέμιδος	νεωκόρῳ, ὅτι αὐτὸς κινδυνεύσων ἐδόκει
[5, 3, 1]	Ἐφέσῳ δὲ παρὰ τὸν τῆς	Ἀρτέμιδος	νεὼν Σελινοῦς ποταμὸς παραρρεῖ. καὶ
[5, 3, 1]	ἦν αὐτοῦ. (τὸ δὲ τῆς	Ἀρτέμιδος	τῆς Ἐφεσίας, ὅτ᾽ ἀπῄει σὺν
[5, 3, 10]	ἔχουσα· ἱερὸς ὁ χῶρος τῆς	Ἀρτέμιδος.	τὸν ἔχοντα καὶ καρπούμενον τὴν
[5, 3, 1]	ἡ θεὸς τοῖς σκηνοῦσιν ἄλφιτα,	ἄρτους,	οἶνον, τραγήματα, καὶ τῶν θυομένων
[5, 4, 20]	πλείστῳ σίτῳ ἐχρῶντο ἕψοντες καὶ	ἄρτους	ὀπτῶντες. οἶνος δὲ ηὑρίσκετο ὃς
[5, 4, 20]	ηὕρισκον θησαυροὺς ἐν ταῖς οἰκίαις	ἄρτων	νενημένων περυσινῶν, ὡς ἔφασαν οἱ
[5, 6, 20]	αὐτοῦ τούτου, εἰ ἄμεινον εἴη	ἄρχεσθαι	λέγειν εἰς ὑμᾶς καὶ πράττειν
[5, 7, 10]	καὶ λέγειν ἐκέλευον. ἐκ τούτου	ἄρχεται	πάλιν· ἐπίστασθέ που ὅτι χωρία
[5, 7, 10]	ἐγώ τινι ἐμποδών εἰμι; παρίημι,	ἀρχέτω·	μόνον ἀγαθόν τι ποιῶν ὑμᾶς
[5, 6, 20]	τῆς Τρῳάδος καὶ τῆς Φαρναβάζου	ἀρχῆς	πάσης, τὰ μὲν διὰ τὸ
[5, 7, 10]	οἷον ὁρῶ ἐν τῇ στρατιᾷ	ἀρχόμενον	πρᾶγμα· ὃ εἰ ἔπεισι καὶ
[5, 7, 20]	βάλλε, οὗτος ἔσται ἱκανὸς καὶ	ἄρχοντα	κατακανεῖν καὶ ἰδιώτην ὃν ἂν
[5, 7, 10]	ὑμετέρας ἀσφαλείας ἐπιμελούμενον; τί γάρ,	ἄρχοντας	αἱρουμένων ὑμῶν ἐγώ τινι ἐμποδών
[5, 7, 20]	μὲν ἂν ὑμεῖς πάντες ἕλησθε	ἄρχοντας,	ἐν οὐδεμιᾷ χώρᾳ ἔσονται, ὅστις
[5, 4, 1]	ὁ Τιμησίθεος ἧκεν ἄγων τοὺς	ἄρχοντας.	(ἐπεὶ δὲ ἀφίκοντο, συνῆλθον οἵ
[5, 4, 1]	συνῆλθον οἵ τε τῶν Μοσσυνοίκων	ἄρχοντες	καὶ οἱ στρατηγοὶ τῶν Ἑλλήνων·
[5, 6, 1]	καλοῦντι, ἀλλὰ μεῖζον φρονεῖ ὁ	ἄρχων	αὐτῶν. (ἢν δὲ καὶ δυνηθῆτε
[5, 4, 1]	ξύμμαχον. (πρὸς ταῦτα ἀπεκρίνατο ὁ	ἄρχων	τῶν Μοσσυνοίκων ὅτι καὶ βούλοιντο
[5, 1, 10]	ὥστε ἀρκεῖν πλοῖα, τὰς ὁδοὺς	ἃς	δυσπόρους ἀκούομεν εἶναι ταῖς παρὰ
[5, 4, 30]	(ἐζήτουν δὲ καὶ ταῖς ἑταίραις	ἃς	ἦγον οἱ Ἕλληνες ἐμφανῶς ξυγγίγνεσθαι·
[5, 7, 30]	θεοῖς θύσομεν ἡδέως ποιοῦντες ἔργα	ἀσεβῆ,	ἢ πολεμίοις πῶς μαχούμεθα, ἢν
[5, 5, 1]	οὐδ᾽ εἰς τὸ τεῖχος τοὺς	ἀσθενοῦντας	ἐδέχοντο. (ἐν τούτῳ ἔρχονται ἐκ
[5, 3, 1]	μὲν τὰ πλοῖα τούς τε	ἀσθενοῦντας	ἐνεβίβασαν καὶ τοὺς ὑπὲρ τετταράκοντα
[5, 8, 20]	ἐπεκούρησα ἢ πολέμιον ἀπήρυξα ἢ	ἀσθενοῦντι	ἢ ἀποροῦντι συνεξεπόρισά τι, τούτων
[5, 3, 1]	ἀπῄει σὺν Ἀγησιλάῳ ἐκ τῆς	Ἀσίας	τὴν εἰς Βοιωτοὺς ὁδόν, καταλείπει
[5, 3, 1]	ἀντὶ δὲ Χειρισόφου Νέων ὁ	Ἀσιναῖος	ἔλαβε. (Ξενοφῶν οὖν τὸ μὲν
[5, 6, 30]	δ᾽ ἦσαν πλὴν Νέωνος τοῦ	Ἀσιναίου,	ὃς Χειρισόφῳ ὑπεστρατήγει, Χειρίσοφος δὲ
[5, 6, 20]	ἐκπλεύσῃ ἡ στρατιά. (ὁ δὲ	ἄσμενος	ἀκούσας ἐν ξυλλόγῳ τῶν στρατιωτῶν
[5, 8, 20]	τότε μὲν διεμάχετο ὡς κάμνων	ἀσπίδα	μὴ φέρειν, νῦν δέ, ὡς
[5, 6, 30]	μέντοι ἀπολιπὼν ληφθῇ πρὶν ἐν	ἀσφαλεῖ	εἶναι πᾶν τὸ στράτευμα, κρίνεσθαι
[5, 7, 10]	ἢ ἐγρηγορέναι περὶ τῆς ὑμετέρας	ἀσφαλείας	ἐπιμελούμενον; τί γάρ, ἄρχοντας αἱρουμένων
[5, 7, 30]	τῶν Ἑλλήνων εἰς Κερασοῦντα μὴ	ἀσφαλὲς	εἶναι, ἂν μὴ σὺν ἰσχύι
[5, 7, 30]	διεπράξαντο μηδὲ ξὺν κηρυκείῳ ἔτι	ἀσφαλὲς	εἶναι ἀνελέσθαι. τίς γὰρ ἐθελήσει
[5, 2, 20]	φερούσης ὁδοῦ· (ὥστε οὐδὲ διώκειν	ἀσφαλὲς	ἦν κατὰ τὰς πύλας τὰς
[5, 2, 20]	λαβεῖν· ἦν γὰρ οὕτως σωτηρία	ἀσφαλής,	ἄλλως δὲ πάνυ χαλεπὸν ἐδόκει
[5, 4, 20]	νῦν τε καὶ ὅτε τοῖς	ἀτάκτοις	ἐμάχοντο. (ταύτην μὲν οὖν τὴν
[5, 8, 20]	ἐπεκουρεῖτε οὔτε σὺν ἐμοὶ τὸν	ἀτακτοῦντα	ἐπαίετε. (τοιγαροῦν ἐξουσίαν ἐποιήσατε τοῖς
[5, 8, 10]	ὁμολογῶ παῖσαι δὴ ἄνδρας ἕνεκεν	ἀταξίας	ὅσοις σᾐζεσθαι μὲν ἤρκει δι᾽
[5, 2, 1]	τὸ στρατόπεδον· οἱ γὰρ Κόλχοι,	ἅτε	ἐκπεπτωκότες τῶν οἰκιῶν, πολλοὶ ἦσαν
[5, 7, 20]	ἵενται ἐπ᾽ αὐτόν. (οἱ δ᾽	αὖ	Κερασούντιοι ὡς εἶδον ὁρμῶντας καθ᾽
[5, 7, 20]	δὲ ὑμῖν καὶ διαπεπράχασιν οἱ	αὐθαίρετοι	οὗτοι στρατηγοὶ σκέψασθε. Ζήλαρχος μὲν
[5, 4, 1]	δὲ ἡμᾶς ἀφήσετε, σκέψασθε πόθεν	αὖθις	ἂν τοσαύτην δύναμιν λάβοιτε ξύμμαχον.
[5, 4, 20]	σὺν ἡμῖν δίκην δεδώκασιν· ὥστε	αὖθις	ἧττον τῆς ἡμετέρας τάξεως ἀπολείψονται.
[5, 6, 20]	Κλεάρχῳ τε καὶ Δερκυλίδᾳ. (ἀναστὰς	αὖθις	Θώραξ ὁ Βοιώτιος, ὃς περὶ
[5, 8, 1]	Ξενοφῶν, ἐπεὶ προύπεμψά σε, καταλαμβάνω	αὖθις	σὺν τοῖς ὀπισθοφύλαξι προσιὼν βόθρον
[5, 4, 20]	ὀξὺς ἐφαίνετο εἶναι ὑπὸ τῆς	αὐστηρότητος,	κερασθεὶς δὲ εὐώδης τε καὶ
[5, 1, 10]	μακρὰ πλοῖα κατάγοιμεν καὶ φυλάττοιμεν	αὐτά,	τὰ πηδάλια παραλυόμενοι, ἕως ἂν
[5, 6, 1]	γένοιτο· εἰ δὲ μή, τἀναντία.	αὐτὴ	γὰρ ἡ ἱερὰ ξυμβουλὴ λεγομένη
[5, 6, 20]	δὲ διὰ τὸ ξυνεστρατεῦσθαι ἐν	αὐτῇ	σὺν Κλεάρχῳ τε καὶ Δερκυλίδᾳ.
[5, 2, 20]	ὅτου δὴ ἐνάψαντος. ὡς δ᾽	αὕτη	ξυνέπιπτεν, ἔφευγον οἱ ἀπὸ τῶν
[5, 2, 1]	(καὶ γὰρ τάφρος ἦν περὶ	αὐτὸ	εὐρεῖα ἀναβεβλημένη καὶ σκόλοπες ἐπὶ
[5, 2, 20]	ἐνῆπτον δὲ καὶ τὰς παρ᾽	αὐτὸ	τὸ χαράκωμα οἰκίας, ὅπως οἱ
[5, 5, 20]	τὰς πύλας, ᾗ ἡμᾶς ἐδέχετο	αὐτὸ	τὸ χωρίον ταύτῃ εἰσελθόντες ἄλλο
[5, 1, 10]	μοι πειρᾶσθαι πλοῖα συμπαρασκευάζειν καὶ	αὐτόθεν.	ἢν μὲν γὰρ ἔλθῃ, ὑπαρχόντων
[5, 5, 10]	εἶναι, εἴ τι αὐτῶν εἰλήφαμεν,	αὐτοὶ	αἴτιοί εἰσιν· οὐ γὰρ ὡς
[5, 8, 10]	ἰόντων καὶ μαχομένων ὅπου δέοι,	αὐτοὶ	δὲ λιπόντες τὰς τάξεις προθέοντες
[5, 2, 30]	αὐτῷ, καὶ ἀνέλαβον τετρωμένον. καὶ	αὐτοὶ	ἐπὶ πόδα ἀνεχώρουν βαλλόμενοι οἱ
[5, 5, 10]	δὲ πολεμίους αὐτῶν ἐφ᾽ οὓς	αὐτοὶ	ἡγοῖντο κακῶς ἐποιοῦμεν ὅσον ἐδυνάμεθα.
[5, 6, 1]	πεδία ὄντα καὶ ἱππείαν ἣν	αὐτοὶ	οἱ βάρβαροι νομίζουσι κρείττω εἶναι
[5, 7, 30]	τοὺς δὲ νεκροὺς οὓς πρόσθεν	αὐτοὶ	οἱ κατακανόντες ἐκέλευον θάπτειν, τούτους
[5, 7, 10]	δὲ τοὺς βαρβάρους ὅποι ἴοιεν	αὐτοί	τε ἐτόλμησαν βάλλειν τοῖς λίθοις
[5, 5, 1]	(ἀξιοῦμεν δὲ Ἕλληνες ὄντες καὶ	αὐτοὶ	ὑφ᾽ ὑμῶν ὄντων Ἑλλήνων ἀγαθὸν
[5, 2, 20]	ἐδόκει εἶναι ἀπελθεῖν· σκοπουμένοις δὲ	αὐτοῖς	ἔδοξε παντάπασιν ἀνάλωτον εἶναι τὸ
[5, 8, 20]	παρέστατε, καὶ ἐξῆν ὑμῖν ἐπικουρεῖν	αὐτοῖς,	εἰ ἐβούλεσθε· ἀλλὰ μὰ Δία
[5, 4, 20]	βάρβαροι ἐτρέφθησαν καὶ οἱ ξὺν	αὐτοῖς·	ἐνταῦθα γὰρ οἱ πολέμιοι ἦσαν
[5, 4, 10]	ὅτι οἱ ἐξελθόντες Ἕλληνες σὺν	αὐτοῖς	ἐπεφεύγεσαν μάλα ὄντες συχνοί· ὃ
[5, 2, 1]	λαβεῖν οὐκ ἦγον· φίλοι γὰρ	αὐτοῖς	ἦσαν· εἰς δὲ τοὺς Δρίλας
[5, 6, 30]	Ξενοφῶντα, καὶ λέγουσιν ὅτι μεταμέλοι	αὐτοῖς,	καὶ δοκοίη κράτιστον εἶναι πλεῖν
[5, 4, 10]	τῆς πόλεως τῆς Μητροπόλεως καλουμένης	αὐτοῖς	καὶ ἐχούσης τὸ ἀκρότατον τῶν
[5, 4, 10]	ὂν καταλαβόντας πλεονεκτεῖν. (εἵποντο δ᾽	αὐτοῖς	καὶ τῶν Ἑλλήνων τινές, οὐ
[5, 2, 20]	αὐτῶν καὶ ἀπορουμένων θεῶν τις	αὐτοῖς	μηχανὴν σωτηρίας δίδωσιν. ἐξαπίνης γὰρ
[5, 4, 1]	ὁ Τιμησίθεος ὅτι πολέμιοί εἰσιν	αὐτοῖς	οἱ ἐκ τοῦ ἐπέκεινα. καὶ
[5, 4, 30]	ἐν τοῖς φίλοις ἦσαν, ἐπεδείκνυσαν	αὐτοῖς	παῖδας τῶν εὐδαιμόνων σιτευτούς, τεθραμμένους
[5, 6, 1]	στρατηγοὶ τοὺς στρατιώτας. καὶ ἐδόκει	αὐτοῖς	περὶ τῆς λοιπῆς πορείας παρακαλέσαντας
[5, 8, 10]	(καὶ γὰρ οὖν νῦν ἔξεστιν	αὐτοῖς	σωθεῖσιν, εἴ τι ὑπ᾽ ἐμοῦ
[5, 5, 10]	ἄποικοι, καὶ τὴν χώραν ἡμεῖς	αὐτοῖς	ταύτην παραδεδώκαμεν βαρβάρους ἀφελόμενοι· διὸ
[5, 6, 20]	ἀπήγγελλον ταῖς πόλεσι· ξυνέπεμψε δ᾽	αὐτοῖς	Τιμασίων Δαρδανεὺς Εὐρύμαχόν τε τὸν
[5, 5, 10]	ἀντετιμῶμεν αὐτούς, καὶ εἴ τις	αὐτοῖς	φίλος ἦν τῶν βαρβάρων, τούτων
[5, 6, 20]	ἐξέλθοιεν ἐκ τοῦ Πόντου, ἔσεσθαι	αὐτοῖς	Χερρόνησον χώραν καλὴν καὶ εὐδαίμονα
[5, 7, 1]	ἀδικεῖν οἱ ἐμὲ διαβάλλοντες, οὕτως	αὐτοῖς	χρῆσθε ὥσπερ ἄξιον. (ὑμεῖς δέ,
[5, 2, 1]	δὴ ἐπεχείρουν· οἱ δὲ ἐπέκειντο	αὐτοῖς.	(ὡς δὲ οὐκ ἐδύναντο ἀποτρέχειν
[5, 4, 30]	μετ᾽ ἄλλων ὄντες, διελέγοντό τε	αὑτοῖς	καὶ ἐγέλων ἐφ᾽ ἑαυτοῖς καὶ
[5, 7, 1]	ἀγοράν, καὶ μὴ ἐᾶσαι ξυλλεγῆναι	αὐτομάτους·	καὶ ἐκέλευσε τὸν κήρυκα ξυλλέξαι
[5, 8, 1]	δὲ τούτων οὐδὲν ἔφησεν, ἐπήρετο	αὐτὸν	εἰ ὁπλιτεύοι. οὐκ ἔφη· πάλιν
[5, 8, 10]	ἀπέθανεν, ἐπεὶ ἐγώ σοι ἀπέδειξα	αὐτόν;	καὶ γὰρ ἡμεῖς, ἔφη ὁ
[5, 5, 20]	ποιεῖσθαι τὸν Παφλαγόνα (ἀκούομεν δὲ	αὐτὸν	καὶ ἐπιθυμεῖν τῆς ὑμετέρας πόλεως
[5, 8, 1]	ἐλεύθερος ὤν. (ἐνταῦθα δὴ ἀναγιγνώσκει	αὐτὸν	καὶ ἤρετο· ἦ σὺ εἶ
[5, 7, 1]	οὐ κατηγόρει, ὅτι ἦλθον πρὸς	αὐτόν,	λέγει δὲ ὧδε. (ἀκούω τινὰ
[5, 7, 20]	ἢ ἐλάφου φανέντος ἵενται ἐπ᾽	αὐτόν.	(οἱ δ᾽ αὖ Κερασούντιοι ὡς
[5, 8, 10]	ὁπόσα γε βούλεται· ὡς ἔγωγε	αὐτὸν	οὐκ ἄξω. ἐνταῦθα ἔπαισά σε·
[5, 3, 10]	ἰόντων ὑποζύγια εὐωχεῖσθαι. (περὶ δὲ	αὐτὸν	τὸν ναὸν ἄλσος ἡμέρων δένδρων
[5, 7, 10]	ἐπὶ τὸ χωρίον. πορευόμενον δ᾽	αὐτὸν	φθάνει ἡμέρα γενομένη, καὶ ξυστάντες
[5, 6, 30]	εἶναι πᾶν τὸ στράτευμα, κρίνεσθαι	αὐτὸν	ὡς ἀδικοῦντα. καὶ ὅτῳ δοκεῖ,
[5, 1, 1]	ἥσθησάν τε καὶ ἐψηφίσαντο πλεῖν	αὐτὸν	ὡς τάχιστα. (μετὰ τοῦτον Ξενοφῶν
[5, 8, 10]	οὐκ ἐθέλοντα ἀνίστασθαι ἀλλὰ προϊέμενον	αὑτὸν	τοῖς πολεμίοις καὶ ἔπαισα καὶ
[5, 2, 10]	λοχαγοὺς ἔπεμπε διαβιβάσοντας τοὺς ὁπλίτας,	αὐτὸς	δ᾽ ἔμενεν ἀναχωρίσας ἅπαντας τοὺς
[5, 6, 10]	ἑαυτῷ ὄνομα καὶ δύναμιν περιποιήσασθαι.	(αὐτὸς	δ᾽ ὁ Σιλανὸς ἐβούλετο ὅτι
[5, 2, 1]	ὁπλίτας θέσθαι ἐκέλευσε τὰ ὅπλα,	αὐτὸς	δὲ διαβὰς σὺν τοῖς λοχαγοῖς
[5, 6, 20]	γάρ με δέξονται. (ἡγήσομαι δὲ	αὐτὸς	ἐγὼ ἔνθεν πολλὰ χρήματα λήψεσθε.
[5, 8, 10]	ἐπλήγη. ἐπεὶ δὲ οὐκ ἀνίσταντο,	αὐτὸς	ἔλεγεν· (ἐγώ, ὦ ἄνδρες, ὁμολογῶ
[5, 7, 10]	εἰ δέ τις ὑμῶν ἢ	αὐτὸς	ἐξαπατηθῆναι ἂν οἴεται ταῦτα ἢ
[5, 6, 20]	ἐμοί, ὡς ἄρα γιγνώσκων ὅτι	αὐτὸς	ἐπεβούλευε διαβάλλειν με πρὸς ὑμᾶς.
[5, 6, 30]	ἐκπλεῖν δεδογμένον εἴη καὶ Ξενοφῶν	αὐτὸς	ἐπεψηφικὼς εἴη, τὰ μὲν πλοῖα
[5, 3, 1]	τῷ τῆς Ἀρτέμιδος νεωκόρῳ, ὅτι	αὐτὸς	κινδυνεύσων ἐδόκει ἰέναι, καὶ ἐπέστειλεν,
[5, 8, 10]	γὰρ τῷ ἰσχυρῷ χειμῶνι καὶ	αὐτός	ποτε ἀναμένων τινὰς συσκευαζομένους καθεζόμενος
[5, 3, 1]	ἰέναι, καὶ ἐπέστειλεν, ἢν μὲν	αὐτὸς	σωθῇ, αὑτῷ ἀποδοῦναι· ἢν δέ
[5, 1, 10]	ἄλλον λόχον πρὸς χωρίον χαλεπὸν	αὐτός	τε ἀπέθανε καὶ ἄλλοι πολλοὶ
[5, 6, 30]	μισθὸν τῆς σωτηρίας λαμβάνειν, καὶ	αὐτός	τε παύομαι ἐκείνης τῆς διανοίας,
[5, 3, 1]	ἔφευγεν ὁ Ξενοφῶν, κατοικοῦντος ἤδη	αὐτοῦ	ἐν Σκιλλοῦντι ὑπὸ τῶν Λακεδαιμονίων
[5, 8, 1]	κατηγόρησάν τινες φάσκοντες παίεσθαι ὑπ᾽	αὐτοῦ	καὶ ὡς ὑβρίζοντος τὴν κατηγορίαν
[5, 4, 20]	ᾠκοδομημένῳ, ὃν τρέφουσι πάντες κοινῇ	αὐτοῦ	μένοντα καὶ φυλάττουσιν, οὐκ ἤθελεν
[5, 7, 10]	ἐν ᾧ ἐτύγχανον οἱ ξύσκηνοι	αὐτοῦ	παραπλέοντες, καὶ ἐνθέμενος εἴ τι
[5, 6, 20]	οἴκαδε, τὸν δ᾽ ἐθέλοντα μένειν	αὐτοῦ,	πλοῖα δ᾽ ὑμῖν πάρεστιν, ὥστε
[5, 4, 20]	τῷ πρότερον αἱρεθέντι χωρίῳ, ἀλλ᾽	αὐτοῦ	σὺν τοῖς μοσσύνοις κατεκαύθησαν. (οἱ
[5, 3, 1]	Κλεάρχῳ ἀπέθανεν· ξένος γὰρ ἦν	αὐτοῦ.	(τὸ δὲ τῆς Ἀρτέμιδος τῆς
[5, 3, 10]	καὶ ἡλίσκετο τὰ μὲν ἐξ	αὐτοῦ	τοῦ ἱεροῦ χώρου, τὰ δὲ
[5, 6, 20]	ἐμοί. καὶ νῦν ἐθυόμην περὶ	αὐτοῦ	τούτου, εἰ ἄμεινον εἴη ἄρχεσθαι
[5, 6, 30]	γνώμην οὐκ ἐκκλησιάζειν ἀλλὰ τοὺς	αὑτοῦ	ἕκαστον λοχαγοὺς πρῶτον πειρᾶσθαι πείθειν.
[5, 3, 1]	θησαυρὸν καὶ ἐπέγραψε τό τε	αὑτοῦ	ὄνομα καὶ τὸ Προξένου, ὃς
[5, 7, 1]	δοίη δίκην ἢ οὕτω περὶ	αὑτοῦ	τε καὶ ὑμῶν βουλευόμενος; ~ἀλλ᾽
[5, 7, 30]	ἀπεκτονώς; ἀλλ᾽ ἡμεῖς Κερασουντίων θάψαι	αὐτοὺς	ἐδεήθημεν. (εἰ μὲν οὖν ταῦτα
[5, 7, 10]	τί ἡμῖν δόξειεν ἐλθεῖν ἐπ᾽	αὐτούς.	ἐπεὶ μέντοι σφεῖς λέγειν, ἔφασαν,
[5, 7, 30]	ἐὰν δέ τις ἄρξῃ, ἄγεσθαι	αὐτοὺς	ἐπὶ θανάτῳ· τοὺς δὲ στρατηγοὺς
[5, 8, 20]	γάρ, εἰ ἐθέλετε σκοπεῖν, τοὺς	αὐτοὺς	εὑρήσετε καὶ τότε κακίστους καὶ
[5, 7, 10]	γενόμενα καὶ τοὺς νεκροὺς κελεύειν	αὐτοὺς	θάπτειν λαβόντας. (τῶν δ᾽ ἀποφυγόντων
[5, 4, 10]	ἐγένοντο τοῦ χωρίου, ἐκδραμόντες τρέπονται	αὐτούς,	καὶ ἀπέκτειναν συχνοὺς τῶν βαρβάρων
[5, 5, 10]	ξένια ἔδωκαν τῇ στρατιᾷ, ἀντετιμῶμεν	αὐτούς,	καὶ εἴ τις αὐτοῖς φίλος
[5, 7, 20]	(ἐγώ γε μὴν ἦλθον πρὸς	αὐτοὺς	καὶ ἠρώτων ὅ τι ἐστὶ
[5, 7, 10]	γένοιτο τὸ πρᾶγμα, ἥδεσθαί τε	αὐτοὺς	καὶ μέλλειν ἐνθάδε πλεῖν, ὡς
[5, 8, 20]	συνεπιτρῖψαι. (ὅτι δὲ δικαίως ἔπαιον	αὐτοὺς	καὶ ὑμεῖς κατεδικάσατε· ἔχοντες ξίφη,
[5, 8, 20]	τοῖς κακοῖς αὐτῶν ὑβρίζειν ἐῶντες	αὐτούς.	οἶμαι γάρ, εἰ ἐθέλετε σκοπεῖν,
[5, 5, 10]	ἐποιοῦμεν ὅσον ἐδυνάμεθα. (ἐρωτᾶτε δὲ	αὐτοὺς	ὁποίων τινῶν ἡμῶν ἔτυχον· πάρεισι
[5, 7, 10]	φίλιον νομίζειν εἶναι, ἔρχεται ἐπ᾽	αὐτοὺς	τῆς νυκτὸς ὡς πορθήσων, οὐδενὶ
[5, 4, 1]	τοῖς Μοσσυνοίκων ὁρίοις, πέμπουσιν εἰς	αὐτοὺς	Τιμησίθεον τὸν Τραπεζούντιον πρόξενον ὄντα
[5, 2, 20]	μὲν σταυροὺς ἕκαστοι τοὺς καθ᾽	αὑτοὺς	διῄρουν, καὶ τοὺς ἀχρείους καὶ
[5, 7, 20]	Κερασούντιοι ὡς εἶδον ὁρμῶντας καθ᾽	αὑτούς,	σαφῶς νομίζοντες ἐπὶ σφᾶς ἵεσθαι,
[5, 6, 10]	χρημάτων τοσαύτη δύναμις παρεσκευάσθη, καλὸν	αὐτῷ	ἐδόκει εἶναι χώραν καὶ δύναμιν
[5, 6, 10]	πόλιν κατοικίσαντας. (καὶ γενέσθαι ἂν	αὐτῷ	ἐδόκει μεγάλη, καταλογιζομένῳ τό τε
[5, 1, 10]	καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν σὺν	αὐτῷ.	~ἐπεὶ δὲ τὰ ἐπιτήδεια οὐκέτι
[5, 2, 30]	φεύγων ἐβόα βοηθεῖν· (καὶ ἐβοήθησαν	αὐτῷ,	καὶ ἀνέλαβον τετρωμένον. καὶ αὐτοὶ
[5, 2, 30]	ἐξαναστὰς φεύγει καὶ οἱ σὺν	αὐτῷ.	(καὶ οἱ μὲν ἄλλοι Κρῆτες
[5, 3, 1]	θεωρήσων καὶ ἀποδίδωσι τὴν παρακαταθήκην	αὐτῷ.	Ξενοφῶν δὲ λαβὼν χωρίον ὠνεῖται
[5, 6, 10]	λέγειν· καὶ γὰρ ἦν πρόξενος	αὐτῷ·	οἱ δὲ καὶ ὡς δῶρα
[5, 7, 10]	τοῦ Πόντου. καὶ ταῦτα ξυνωμολόγησαν	αὐτῷ	οἱ ἐκ τοῦ πλοίου σύσκηνοι,
[5, 6, 30]	στρατιῶται οὐκ ἠνείχοντο, ἀλλ᾽ ἠπείλουν	αὐτῷ	ὅτι εἰ λήψονται ἀποδιδράσκοντα, τὴν
[5, 5, 20]	χωρίων τῶν ἐπιθαλαττίων) πειρασόμεθα ξυμπράττοντες	αὐτῷ	ὧν ἐπιθυμεῖ φίλοι γίγνεσθαι. (ἐκ
[5, 7, 1]	(ἐπεὶ δὲ ᾐσθάνετο Ξενοφῶν, ἔδοξεν	αὐτῷ	ὡς τάχιστα ξυναγαγεῖν αὐτῶν ἀγοράν,
[5, 7, 20]	ἄκριτον, ἢν ὦσιν οἱ πεισόμενοι	αὐτῷ,	ὥσπερ καὶ νῦν ἐγένετο. (οἷα
[5, 3, 1]	ἐπέστειλεν, ἢν μὲν αὐτὸς σωθῇ,	αὑτῷ	ἀποδοῦναι· ἢν δέ τι πάθῃ,
[5, 7, 1]	ἔδοξεν αὐτῷ ὡς τάχιστα ξυναγαγεῖν	αὐτῶν	ἀγοράν, καὶ μὴ ἐᾶσαι ξυλλεγῆναι
[5, 5, 20]	χαλεπαίνοντες τοῖς εἰρημένοις, παρελθὼν δ᾽	αὐτῶν	ἄλλος εἶπεν ὅτι οὐ πόλεμον
[5, 2, 20]	πειρᾶσθαι λανθάνειν· αἱ δὲ πέλται	αὐτῶν	ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε διεφαίνοντο χαλκαῖ
[5, 5, 1]	ὁ βίος ἦν τοῖς πλείστοις	αὐτῶν	ἀπὸ σιδηρείας. (ἐντεῦθεν ἀφικνοῦνται εἰς
[5, 7, 10]	δέ τινες καὶ εἰς Κερασοῦντα	αὐτῶν	ἀποχωροῦσι. (ταῦτα δ᾽ ἦν ἐν
[5, 7, 10]	ἄν μοι φθονοῖεν· τίνα γὰρ	αὐτῶν	ἐγὼ κωλύω ἢ λέγειν εἴ
[5, 7, 30]	τοιαῦτα ἔργα, σκοπεῖτε παῦλάν τινα	αὐτῶν·	εἰ δὲ μή, πρὸς Διὸς
[5, 5, 10]	ὑμετέρους φατὲ εἶναι, εἴ τι	αὐτῶν	εἰλήφαμεν, αὐτοὶ αἴτιοί εἰσιν· οὐ
[5, 4, 20]	οὖσι τῶν βαρβάρων δόξητε κρείττους	αὐτῶν	εἶναι καὶ τοῖς πολεμίοις δηλώσητε
[5, 2, 1]	ἓν δὲ ἦν χωρίον μητρόπολις	αὐτῶν·	εἰς τοῦτο πάντες ξυνερρυήκεσαν. περὶ
[5, 4, 10]	σαγάρεις σιδηρᾶς. (ἐντεῦθεν ἐξῆρχε μὲν	αὐτῶν	εἷς, οἱ δὲ ἄλλοι ἅπαντες
[5, 1, 10]	δὲ ὡς ἔγνω τὴν ἀφροσύνην	αὐτῶν,	ἐπεψήφισε μὲν οὐδέν, τὰς δὲ
[5, 5, 10]	τούτων ἀπειχόμεθα· τοὺς δὲ πολεμίους	αὐτῶν	ἐφ᾽ οὓς αὐτοὶ ἡγοῖντο κακῶς
[5, 6, 1]	ἀλλὰ μεῖζον φρονεῖ ὁ ἄρχων	αὐτῶν.	(ἢν δὲ καὶ δυνηθῆτε τά
[5, 2, 20]	ἦν ἡ ἐπιοῦσα. (μαχομένων δὲ	αὐτῶν	καὶ ἀπορουμένων θεῶν τις αὐτοῖς
[5, 7, 10]	ὥρα ἡμῖν βουλεύεσθαι ὑπὲρ ἡμῶν	αὐτῶν	μὴ κάκιστοί τε καὶ αἴσχιστοι
[5, 6, 30]	(αἰήτου δὲ ὑιδοῦς ἐτύγχανε βασιλεύων	αὐτῶν.	Ξενοφῶν δὲ ἀπεκρίνατο ὅτι οὐδὲν
[5, 4, 20]	τὸ χωρίον. ὁ δὲ βασιλεὺς	αὐτῶν	ὁ ἐν τῷ μόσσυνι τῷ
[5, 7, 20]	θάλατταν. ξυνεισέπεσον δὲ καὶ ἡμῶν	αὐτῶν	τινες, καὶ ἐπνίγετο ὅστις νεῖν
[5, 8, 20]	(τοιγαροῦν ἐξουσίαν ἐποιήσατε τοῖς κακοῖς	αὐτῶν	ὑβρίζειν ἐῶντες αὐτούς. οἶμαι γάρ,
[5, 5, 20]	ταῖς στέγαις οἱ κάμνοντες τὰ	αὑτῶν	δαπανῶντες, καὶ τὰς πύλας φρουροῦμεν,
[5, 6, 10]	ἐδόκει μεγάλη, καταλογιζομένῳ τό τε	αὑτῶν	πλῆθος καὶ τοὺς περιοικοῦντας τὸν
[5, 6, 1]	ἔσται ὁ παρέχων; ὡς δ᾽	αὔτως	καὶ ὁ Παρθένιος ἄβατος· ~ἐφ᾽
[5, 6, 30]	ἀποροῦντας ὑμᾶς, τοῦτ᾽ ἂν ἐσκόπουν	ἀφ᾽	οὗ ἂν γένοιτο ὥστε λαβόντας
[5, 4, 20]	πρῶτον μὲν ἐπὶ τὸ χωρίον	ἀφ᾽	οὗ τῇ προτεραίᾳ οἱ βάρβαροι
[5, 5, 10]	ἡμεῖς αὐτοῖς ταύτην παραδεδώκαμεν βαρβάρους	ἀφελόμενοι·	διὸ καὶ δασμὸν ἡμῖν φέρουσιν
[5, 8, 20]	μὲν δήσετε, τὴν δὲ ἡμέραν	ἀφήσετε.	(ἀλλὰ γάρ, ἔφη, θαυμάζω ὅτι
[5, 4, 1]	εἶναι τούτους. (εἰ δὲ ἡμᾶς	ἀφήσετε,	σκέψασθε πόθεν αὖθις ἂν τοσαύτην
[5, 6, 20]	Ἑλλάδι οὔσης χώρας πολλῆς καὶ	ἀφθόνου	ἐν τῇ βαρβάρων μαστεύειν. (ἔστε
[5, 1, 10]	γὰρ ἔλθῃ, ὑπαρχόντων ἐνθάδε ἐν	ἀφθονωτέροις	πλευσόμεθα· ἢν δὲ μὴ ἄγῃ,
[5, 8, 20]	ἡμέρας διδέασι, τὰς δὲ νύκτας	ἀφιᾶσι,	τοῦτον δέ, ἢν σωφρονῆτε, τὴν
[5, 1, 1]	λοιπὸν καὶ ἐκταθεὶς ὥσπερ Ὀδυσσεὺς	ἀφικέσθαι	εἰς τὴν Ἑλλάδα. (ταῦτα ἀκούσαντες
[5, 6, 10]	ὅτι τάχιστα εἰς τὴν Ἑλλάδα	ἀφικέσθαι·	οὓς γὰρ παρὰ Κύρου ἔλαβε
[5, 3, 1]	Λακεδαιμονίων οἰκισθέντος παρὰ τὴν Ὀλυμπίαν	ἀφικνεῖται	Μεγάβυζος εἰς Ὀλυμπίαν θεωρήσων καὶ
[5, 7, 30]	εἶναι, ἂν μὴ σὺν ἰσχύι	ἀφικνῆσθε·	τοὺς δὲ νεκροὺς οὓς πρόσθεν
[5, 5, 1]	πλείστοις αὐτῶν ἀπὸ σιδηρείας. (ἐντεῦθεν	ἀφικνοῦνται	εἰς Τιβαρηνούς. ἡ δὲ τῶν
[5, 5, 1]	φιλίας, ἐπορεύθησαν ὀκτὼ σταθμούς, καὶ	ἀφικνοῦνται	εἰς Χάλυβας. οὗτοι ὀλίγοι τε
[5, 3, 1]	δὲ ὁδὸς ὡδοποιημένη ἦν. (καὶ	ἀφικνοῦνται	πορευόμενοι εἰς Κερασοῦντα τριταῖοι πόλιν
[5, 7, 10]	τοῦτο, ὡς οἱ Κερασούντιοι λέγουσιν,	ἀφικνοῦνται	τῶν ἐκ τοῦ χωρίου τρεῖς
[5, 5, 1]	διὰ φιλίας πορευόμενοι δύο ἡμέρας	ἀφίκοντο	εἰς Κοτύωρα πόλιν Ἑλληνίδα, Σινωπέων
[5, 1, 1]	ἔνθα πρῶτον εἰς φιλίαν γῆν	ἀφίκοντο,	ἐν τῷ πρόσθεν λόγῳ δεδήλωται.
[5, 2, 30]	ἀντιτοξεύοντές τινες τῶν Κρητῶν. οὕτως	ἀφίκοντο	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον πάντες σῷοι
[5, 1, 1]	ὡς εἰς Τραπεζοῦντα Ἑλληνίδα πόλιν	ἀφίκοντο,	καὶ ὡς ἀπέθυσαν ἃ εὔξαντο
[5, 4, 1]	ἄγων τοὺς ἄρχοντας. (ἐπεὶ δὲ	ἀφίκοντο,	συνῆλθον οἵ τε τῶν Μοσσυνοίκων
[5, 2, 20]	τὸ χωρίον. (ἐνταῦθα παρεσκευάζοντο τὴν	ἄφοδον,	καὶ τοὺς μὲν σταυροὺς ἕκαστοι
[5, 2, 1]	μάχονται γὰρ ἐπεξεληλυθότες καὶ ἡ	ἄφοδος	χαλεπή. (ἀκούσας ταῦτα ὁ Ξενοφῶν
[5, 1, 10]	ὁ δὲ ὡς ἔγνω τὴν	ἀφροσύνην	αὐτῶν, ἐπεψήφισε μὲν οὐδέν, τὰς
[5, 7, 10]	ὅτι καὶ μικρὸν εἴη καὶ	ἀφύλακτον	διὰ τὸ φίλιον νομίζειν εἶναι,
[5, 1, 1]	ἀπόλλυσθαι, ἢν ἀμελῶς τε καὶ	ἀφυλάκτως	πορεύησθε ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια. (ἀλλά
[5, 6, 20]	δὲ Φιλήσιος καὶ Λύκων οἱ	Ἀχαιοὶ	ἔλεγον ὡς δεινὸν εἴη ἰδίᾳ
[5, 6, 10]	καὶ Ἀρίστωνα Ἀθηναῖον καὶ Σαμόλαν	Ἀχαιόν.	καὶ οἱ μὲν ᾤχοντο. (ἐν
[5, 2, 20]	καθ᾽ αὑτοὺς διῄρουν, καὶ τοὺς	ἀχρείους	καὶ φορτία ἔχοντάς τε ἐξεπέμποντο
[5, 5, 1]	ἀπὸ τῆς ἐν Βαβυλῶνι μάχης	ἄχρι	εἰς Κοτύωρα σταθμοὶ ἑκατὸν εἴκοσι