Livre, Chap., par.
[5, 2, 1]	χρημάτων πολλῶν μεστόν· τοῦτο οὔτε	λαβεῖν	δυνάμεθα· ἰσχυρὸν γάρ ἐστιν· οὔτε
[5, 8, 10]	ἔπαθον παρὰ τὸ δίκαιον, δίκην	λαβεῖν.	εἰ δ᾽ ἐπὶ τοῖς πολεμίοις
[5, 2, 20]	οἷόν τε εἴη τὴν ἄκραν	λαβεῖν·	ἦν γὰρ οὕτως σωτηρία ἀσφαλής,
[5, 4, 1]	οὖν βούλεσθε, ἔξεστιν ὑμῖν ἡμᾶς	λαβεῖν	ξυμμάχους καὶ τιμωρήσασθαι εἴ τί
[5, 2, 1]	μὲν τὰ ἐπιτήδεια ῥᾴδιον ἦν	λαβεῖν	οὐκ ἦγον· φίλοι γὰρ αὐτοῖς
[5, 2, 1]	(ἐπεὶ δὲ μαχόμενοι οὐκ ἐδύναντο	λαβεῖν	τὸ χωρίον (καὶ γὰρ τάφρος
[5, 7, 10]	παραπλέοντες, καὶ ἐνθέμενος εἴ τι	λάβοι,	ἀποπλέων οἴχεσθαι ἔξω τοῦ Πόντου.
[5, 7, 10]	ἡμῶν εἰπών. (διενενόητο δέ, εἰ	λάβοι	τόδε τὸ χωρίον, εἰς μὲν
[5, 4, 1]	πόθεν αὖθις ἂν τοσαύτην δύναμιν	λάβοιτε	ξύμμαχον. (πρὸς ταῦτα ἀπεκρίνατο ὁ
[5, 6, 20]	τὸν Τιμασίωνα καὶ κελεύουσι προστατεῦσαι	λαβόντα	χρήματα ὅπως ἐκπλεύσῃ ἡ στρατιά.
[5, 7, 10]	τοὺς νεκροὺς κελεύειν αὐτοὺς θάπτειν	λαβόντας.	(τῶν δ᾽ ἀποφυγόντων τινὰς Ἑλλήνων
[5, 6, 30]	ἀφ᾽ οὗ ἂν γένοιτο ὥστε	λαβόντας	ὑμᾶς πόλιν τὸν μὲν βουλόμενον
[5, 6, 1]	τε ὄρη κλέψαι ἢ φθάσαι	λαβόντες	καὶ ἐν τῷ πεδίῳ κρατῆσαι
[5, 4, 10]	εἷς ἔμενε. (καὶ οἱ μὲν	λαβόντες	τὰ πλοῖα ἀπέπλευσαν, οἱ δὲ
[5, 4, 10]	(ἐπὶ τούτοις πιστὰ δόντες καὶ	λαβόντες	ᾤχοντο. καὶ ἧκον τῇ ὑστεραίᾳ
[5, 2, 20]	τοὔνομα τοῦτο ἔχων τῶν Κρητῶν	λαβὼν	δέκα ἔμενεν ἐν λασίῳ χωρίῳ
[5, 8, 10]	ἐκτείνας. (ἐν ἐμαυτῷ οὖν πεῖραν	λαβὼν	ἐκ τούτου καὶ ἄλλον, ὁπότε
[5, 2, 1]	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον, ἐκ τούτου	λαβὼν	Ξενοφῶν ἡγεμόνας τῶν Τραπεζουντίων ἐξάγει
[5, 3, 1]	τὴν παρακαταθήκην αὐτῷ. Ξενοφῶν δὲ	λαβὼν	χωρίον ὠνεῖται τῇ θεῷ ὅπου
[5, 3, 1]	αὐτοῦ ἐν Σκιλλοῦντι ὑπὸ τῶν	Λακεδαιμονίων	οἰκισθέντος παρὰ τὴν Ὀλυμπίαν ἀφικνεῖται
[5, 3, 10]	δὲ ἡ χώρα ᾗ ἐκ	Λακεδαίμονος	εἰς Ὀλυμπίαν πορεύονται ὡς εἴκοσι
[5, 1, 10]	τῶν Τραπεζουντίων, ᾗ ἐπέστησαν Δέξιππον	Λάκωνα	περίοικον. οὗτος ἀμελήσας τοῦ ξυλλέγειν
[5, 1, 10]	τι ἀπέθανεν ὑπὸ Νικάνδρου τοῦ	Λάκωνος.	(ἔλαβον δὲ καὶ τριακόντορον, ᾗ
[5, 8, 10]	ἔπαθον ὅτου δίκην ἂν ἠξίουν	λαμβάνειν;	(ἁπλοῦς μοι, ἔφη, ὁ λόγος·
[5, 2, 1]	ἐμπιμπράντες ἀπῇσαν· καὶ οὐδὲν ἦν	λαμβάνειν	εἰ μὴ ὗς ἢ βοῦς
[5, 3, 1]	ἦν οὔτε τὰ ἐπιτήδεια ἦν	λαμβάνειν	ἔτι, ἐδόκει ἀπιτέον εἶναι. καὶ
[5, 6, 30]	ἔνθα βουλόμεθα μισθὸν τῆς σωτηρίας	λαμβάνειν,	καὶ αὐτός τε παύομαι ἐκείνης
[5, 2, 10]	ἰέναι εἴσω τὸν βουλόμενόν τι	λαμβάνειν.	καὶ ἵενται πολλοὶ εἴσω, καὶ
[5, 6, 30]	δυνάμεως οὔτ᾽ ἂν τροφὴν δύναισθε	λαμβάνειν	οὔτε χαίροντες ἂν ἀπαλλάξαιτε. (δοκεῖ
[5, 1, 1]	(ἀλλά μοι δοκεῖ σὺν προνομαῖς	λαμβάνειν	τὰ ἐπιτήδεια, ἄλλως δὲ μὴ
[5, 5, 10]	ἐκτησάμεθα διὰ τὸ ἀνάγκην εἶναι	λαμβάνειν	τὰ ἐπιτήδεια, ἐπεὶ ἀγορὰν οὐ
[5, 6, 30]	τῷ κρατεῖν ἐστι καὶ τὸ	λαμβάνειν	τὰ τῶν ἡττόνων· διασπασθέντες δ᾽
[5, 5, 10]	καὶ ἐκ τῶν χωρίων βίᾳ	λαμβάνειν	ὧν ἂν δέησθε οὐ πείθοντας.
[5, 2, 1]	δὲ τὰ ἐπιτήδεια οὐκέτι ἦν	λαμβάνειν	ὥστε ἀπαυθημερίζειν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον,
[5, 1, 10]	ἐπεστάθη Πολυκράτης Ἀθηναῖος, ὃς ὁπόσα	λαμβάνοι	πλοῖα κατῆγεν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον.
[5, 5, 10]	Ἑλληνίδα, οὐχ ὕβρει ἀλλὰ ἀνάγκῃ	λαμβάνομεν	τὰ ἐπιτήδεια. (καὶ Καρδούχους καὶ
[5, 2, 20]	καὶ προσεποιεῖτο τοὺς πολεμίους πειρᾶσθαι	λανθάνειν·	αἱ δὲ πέλται αὐτῶν ἄλλοτε
[5, 2, 20]	Κρητῶν λαβὼν δέκα ἔμενεν ἐν	λασίῳ	χωρίῳ καὶ προσεποιεῖτο τοὺς πολεμίους
[5, 3, 1]	θυομένων ἀπὸ τῆς ἱερᾶς νομῆς	λάχος,	καὶ τῶν θηρευομένων δέ. ~καὶ
[5, 7, 1]	κατηγόρει, ὅτι ἦλθον πρὸς αὐτόν,	λέγει	δὲ ὧδε. (ἀκούω τινὰ διαβάλλειν,
[5, 1, 1]	οἱ στρατιῶται ἀνεθορύβησαν ὡς εὖ	λέγει·	καὶ ἄλλος ταὔτ᾽ ἔλεγε, καὶ
[5, 7, 20]	ἐπεὶ δὲ εἰδότι τινὶ ἐπέτυχον,	λέγει	μοι ὅτι οἱ ἀγορανόμοι δεινότατα
[5, 4, 1]	ἐπίστευον γὰρ τοῖς χωρίοις. (ἐντεῦθεν	λέγει	ὁ Τιμησίθεος ὅτι πολέμιοί εἰσιν
[5, 2, 1]	τοῖς ὁπλίταις. (ὁ δὲ ἐλθὼν	λέγει	ὅτι ἔστι χωρίον χρημάτων πολλῶν
[5, 6, 20]	ἐν ξυλλόγῳ τῶν στρατιωτῶν ὄντων	λέγει	τάδε. οὐ δεῖ προσέχειν μονῇ,
[5, 7, 1]	ἀνεπύθοντο ταραττόμενα. καὶ ὁ Νέων	λέγει	ὡς Ξενοφῶν ἀναπεπεικὼς τοὺς ἄλλους
[5, 7, 20]	ἑαυτὸν ἕληται στρατηγὸν καὶ ἐθέλῃ	λέγειν	βάλλε βάλλε, οὗτος ἔσται ἱκανὸς
[5, 8, 10]	ὀλίγας παίσειεν· ἄλλους δ᾽ ἐκέλευε	λέγειν	διὰ τί ἕκαστος ἐπλήγη. ἐπεὶ
[5, 7, 10]	γὰρ αὐτῶν ἐγὼ κωλύω ἢ	λέγειν	εἴ τίς τι ἀγαθὸν δύναται
[5, 6, 20]	τούτου, εἰ ἄμεινον εἴη ἄρχεσθαι	λέγειν	εἰς ὑμᾶς καὶ πράττειν περὶ
[5, 7, 10]	τε ὅ τι εἴη καὶ	λέγειν	ἐκέλευον. ἐκ τούτου ἄρχεται πάλιν·
[5, 5, 1]	δὲ Ἑκατώνυμος δεινὸς νομιζόμενος εἶναι	λέγειν·	(ἔπεμψεν ἡμᾶς, ὦ ἄνδρες στρατιῶται,
[5, 7, 10]	ἐπ᾽ αὐτούς. ἐπεὶ μέντοι σφεῖς	λέγειν,	ἔφασαν, ὅτι οὐκ ἀπὸ κοινοῦ
[5, 6, 10]	ὑπώπτευον φιλίας ἕνεκα τῆς Κορύλα	λέγειν·	καὶ γὰρ ἦν πρόξενος αὐτῷ·
[5, 1, 10]	οὐδὲν ἂν ἔδει ὧν μέλλω	λέγειν·	νῦν δ᾽ ἐπεὶ τοῦτο ἄδηλον,
[5, 6, 30]	δὲ Σιλανὸς ἐβόα, καὶ ἐπεχείρει	λέγειν	ὡς δίκαιον εἴη ἀπιέναι τὸν
[5, 6, 10]	δὲ ὑπώπτευον καὶ τούτου ἕνεκα	λέγειν	ὡς μὴ πεζῇ ἰόντες τὴν
[5, 5, 20]	τούτων αἴτιον εἶναι. ~ὃ δὲ	λέγεις	βίᾳ παρελθόντας σκηνοῦν, ἡμεῖς ἠξιοῦμεν
[5, 8, 10]	ἄξω. ἐνταῦθα ἔπαισά σε· ἀληθῆ	λέγεις·	ἔδοξας γάρ μοι εἰδότι ἐοικέναι
[5, 8, 1]	μὴν χειμῶνός γε ὄντος οἵου	λέγεις,	σίτου δὲ ἐπιλελοιπότος, οἴνου δὲ
[5, 7, 1]	δὲ εἴσω εἰς Φᾶσιν, καὶ	λέγεται,	ὅταν βορρᾶς πνέῃ, ὡς καλοὶ
[5, 5, 20]	γὰρ πάντα ἀληθῆ ὄντα ἃ	λέγετε.	(ἐκ τούτου ξένιά τε ἔπεμπον
[5, 6, 30]	δὲ ξυλλέξαντες, ἔφη, εἰ βούλεσθε,	λέγετε.	ἐνταῦθα ἀποδείκνυται Τιμασίων ὁ Δαρδανεὺς
[5, 6, 1]	αὐτὴ γὰρ ἡ ἱερὰ ξυμβουλὴ	λεγομένη	εἶναι δοκεῖ μοι παρεῖναι· νῦν
[5, 6, 20]	θύεσθαι ἐπὶ τούτῳ οὐδ᾽ ὑμῖν	λέγοντας.	(ὑπισχνοῦμαι δὲ ὑμῖν, ἂν ἐκπλέητε,
[5, 6, 30]	καὶ ὁπόσοι πρὸς ἐμὲ προσῇσαν	λέγοντες	ὡς χρὴ ταῦτα πράττειν, ἀναπαύεσθαί
[5, 7, 20]	πρὸς ἡμᾶς οἱ Κερασούντιοι καὶ	λέγουσι	τὸ πρᾶγμα· καὶ ἡμεῖς οἱ
[5, 7, 10]	μετὰ τοῦτο, ὡς οἱ Κερασούντιοι	λέγουσιν,	ἀφικνοῦνται τῶν ἐκ τοῦ χωρίου
[5, 6, 10]	παρόντας τῶν Ἡρακλεωτῶν καὶ Σινωπέων	λέγουσιν	ὅτι εἰ μὴ ἐκποριοῦσι τῇ
[5, 6, 30]	παρῆν, ἔρχονται πρὸς Ξενοφῶντα, καὶ	λέγουσιν	ὅτι μεταμέλοι αὐτοῖς, καὶ δοκοίη
[5, 7, 10]	ταῦτα ἢ ἄλλον ἐξαπατῆσαι ταῦτα,	λέγων	διδασκέτω. (ὅταν δὲ τούτων ἅλις
[5, 6, 20]	ἐμαυτοῦ ὅπως ταῦτα τυγχάνω καὶ	λέγων	καὶ νοῶν καὶ πράττων ὁποῖα
[5, 1, 10]	δὲ πόλεις ἑκούσας ἔπεισεν ὁδοποιεῖν,	λέγων	ὅτι θᾶττον ἀπαλλάξονται, ἢν εὔποροι
[5, 1, 1]	τοίνυν ἀκούσατε καὶ τάδε. ἐπὶ	λείαν	γὰρ ὑμῶν ἐκπορεύσονταί τινες. οἴομαι
[5, 1, 10]	ᾧ δὲ ταῦτα ἦν ἐπὶ	λείαν	ἐξῇσαν οἱ Ἕλληνες, καὶ οἱ
[5, 3, 10]	ἐν τῷ ἱερῷ χώρῳ καὶ	λειμὼν	καὶ ὄρη δένδρων μεστά, ἱκανὰ
[5, 6, 1]	τοὺς μαχομένους εἶναι. ὅμως δὲ	λεκτέα	ἃ γιγνώσκω· (ἔμπειρος γάρ εἰμι
[5, 7, 10]	μέλλειν ἐνθάδε πλεῖν, ὡς ἡμῖν	λέξαι	τὰ γενόμενα καὶ τοὺς νεκροὺς
[5, 8, 1]	Ξενοφῶν ἐκέλευσεν εἰπεῖν τὸν πρῶτον	λέξαντα	ποῦ καὶ ἐπλήγη. ὁ δὲ
[5, 8, 1]	οὐκ ἐγγίγνεσθαι. ὅμως δὲ καὶ	λέξον,	ἔφη, ἐκ τίνος ἐπλήγης. (πότερον
[5, 4, 30]	νόμος γὰρ ἦν οὗτός σφισι.	λευκοὶ	δὲ πάντες οἱ ἄνδρες καὶ
[5, 4, 30]	τεθραμμένους καρύοις ἑφθοῖς, ἁπαλοὺς καὶ	λευκοὺς	σφόδρα καὶ οὐ πολλοῦ δέοντας
[5, 4, 10]	ἀντιστοιχοῦντες ἀλλήλοις, ἔχοντες γέρρα πάντες	λευκῶν	βοῶν δασέα, ᾐκασμένα κιττοῦ πετάλῳ,
[5, 1, 1]	λοιπῆς πορείας· ἀνέστη δὲ πρῶτος	Λέων	Θούριος καὶ ἔλεξεν ὧδε. ἐγὼ
[5, 1, 1]	τόδε, ἔφη. σχολὴ τοῖς πολεμίοις	λῄζεσθαι,	καὶ δικαίως ἡμῖν ἐπιβουλεύουσιν· ἔχομεν
[5, 6, 30]	καὶ ἐάν τις μέντοι ἀπολιπὼν	ληφθῇ	πρὶν ἐν ἀσφαλεῖ εἶναι πᾶν
[5, 6, 10]	δέ που ἥττους τῶν πολεμίων	ληφθησόμεθα,	εὔδηλον δὴ ὅτι ἐν ἀνδραπόδων
[5, 6, 20]	αὐτὸς ἐγὼ ἔνθεν πολλὰ χρήματα	λήψεσθε.	ἔμπειρος δέ εἰμι τῆς Αἰολίδος
[5, 6, 10]	οἱ δὲ καὶ ὡς δῶρα	ληψόμενον	διὰ τὴν ξυμβουλὴν ταύτην· οἱ
[5, 6, 30]	ἀλλ᾽ ἠπείλουν αὐτῷ ὅτι εἰ	λήψονται	ἀποδιδράσκοντα, τὴν δίκην ἐπιθήσοιεν. (ἐντεῦθεν
[5, 2, 10]	πλεῖστοι δ᾽ ἐκ τῶν χειρῶν	λίθοι,	ἦσαν δὲ οἳ καὶ πῦρ
[5, 4, 20]	πολεμίων οἳ εὔζωνοι κατατρέχοντες τοῖς	λίθοις	ἔβαλλον. τούτους ἀνέστελλον οἱ τοξόται
[5, 7, 10]	αὐτοί τε ἐτόλμησαν βάλλειν τοῖς	λίθοις	καὶ τοῖς ἄλλοις παρεκελεύοντο. καὶ
[5, 7, 20]	οἳ οὐδὲν ᾔδεσαν, ὅμως δὲ	λίθους	εἶχον ἐν ταῖς χερσίν. ἐπεὶ
[5, 7, 20]	τάχα δὴ ὁρῶμεν πολλοὺς προσθέοντας	λίθους	ἔχοντας ἐν ταῖς χερσί, τοὺς
[5, 2, 10]	τοξεύειν δεῆσον, καὶ τοὺς γυμνῆτας	λίθων	ἔχειν μεστὰς τὰς διφθέρας· καὶ
[5, 4, 10]	ἐνεδεδύκεσαν ὑπὲρ γονάτων, πάχος ὡς	λινοῦ	στρωματοδέσμου, ἐπὶ τῇ κεφαλῇ δὲ
[5, 4, 20]	ἔφευγον οἱ βάρβαροι καὶ ἐντεῦθεν,	λιπόντες	ἅπαντες τὸ χωρίον. ὁ δὲ
[5, 8, 10]	μαχομένων ὅπου δέοι, αὐτοὶ δὲ	λιπόντες	τὰς τάξεις προθέοντες ἁρπάζειν ἤθελον
[5, 7, 10]	βουλευόμενος; ~ἀλλ᾽ οὗτοί εἰσιν οἱ	λόγοι	ἀνδρῶν καὶ ἠλιθίων κἀμοὶ φθονούντων,
[5, 6, 10]	στρατιά, ἐκφέρει εἰς τὸ στράτευμα	λόγον	ὅτι Ξενοφῶν βούλεται καταμεῖναι τὴν
[5, 6, 20]	πρὸς ὑμᾶς. ἐξήνεγκε γὰρ τὸν	λόγον	ὡς ἐγὼ πράττειν ταῦτα διανοοίμην
[5, 8, 10]	λαμβάνειν; (ἁπλοῦς μοι, ἔφη, ὁ	λόγος·	εἰ μὲν ἐπ᾽ ἀγαθῷ ἐκόλασά
[5, 2, 10]	καὶ τὰ βέλη ὁμοῦ ἐφέρετο,	λόγχαι,	τοξεύματα, σφενδόναι, πλεῖστοι δ᾽ ἐκ
[5, 2, 20]	ἐπεξέθεον ἔνδοθεν πολλοὶ γέρρα καὶ	λόγχας	ἔχοντες καὶ κνημῖδας καὶ κράνη
[5, 8, 10]	πορεύεσθαι ἔπαισα πύξ, ὅπως μὴ	λόγχῃ	ὑπὸ τῶν πολεμίων παίοιτο. (καὶ
[5, 4, 10]	παλτὸν ὡς ἕξπηχυ, ἔμπροσθεν μὲν	λόγχην	ἔχον, ὄπισθεν δὲ τοῦ ξύλου
[5, 1, 1]	γῆν ἀφίκοντο, ἐν τῷ πρόσθεν	λόγῳ	δεδήλωται. (ἐκ δὲ τούτου ξυνελθόντες
[5, 7, 20]	οἱ βουλόμενοι ποιήσουσιν ὑμᾶς τῶν	λόγων	μὴ ἀκοῦσαι τῶν πρὸς ὑμᾶς
[5, 5, 20]	τε ἄλλα καὶ περὶ τῆς	λοιπῆς	πορείας ἀνεπυνθάνοντο ὧν ἑκάτεροι ἐδέοντο.
[5, 1, 1]	τούτου ξυνελθόντες ἐβουλεύοντο περὶ τῆς	λοιπῆς	πορείας· ἀνέστη δὲ πρῶτος Λέων
[5, 6, 1]	καὶ ἐδόκει αὐτοῖς περὶ τῆς	λοιπῆς	πορείας παρακαλέσαντας τοὺς Σινωπέας βουλεύεσθαι.
[5, 3, 1]	τοῦ ἱεροῦ ἀργυρίου, καὶ τὸ	λοιπὸν	δὲ ἀεὶ δεκατεύων τὰ ἐκ
[5, 1, 1]	ἐπεὶ θάλατταν ἔχομεν, πλεῖν τὸ	λοιπὸν	καὶ ἐκταθεὶς ὥσπερ Ὀδυσσεὺς ἀφικέσθαι
[5, 4, 1]	ὑμᾶς οὗτοι ἠδίκησαν, καὶ τὸ	λοιπὸν	ὑμῶν ὑπηκόους εἶναι τούτους. (εἰ
[5, 7, 30]	ἄρξαντας δοῦναι δίκην, τοῦ δὲ	λοιποῦ	μηκέτι ἐξεῖναι ἀνομίας ἄρξαι· ἐὰν
[5, 2, 20]	~ὁ δὲ Ξενοφῶν καὶ οἱ	λοχαγοὶ	ἐσκόπουν εἰ οἷόν τε εἴη
[5, 2, 10]	δὲ πάντα παρεσκεύαστο καὶ οἱ	λοχαγοὶ	καὶ οἱ ὑπολόχαγοι καὶ οἱ
[5, 2, 20]	ὁπλιτῶν τὸ πλῆθος, καταλιπόντες οἱ	λοχαγοὶ	οἷς ἕκαστος ἐπίστευεν. (ἐπεὶ δὲ
[5, 2, 10]	οἴηται ἀγωνιεῖσθαι· ἦσαν γὰρ οἱ	λοχαγοὶ	πλησίον ἀλλήλων οἳ πάντα τὸν
[5, 2, 1]	δ᾽ ἂν ᾤοντο καὶ οἱ	λοχαγοὶ	τὸ χωρίον, καὶ ὁ Ξενοφῶν
[5, 2, 1]	αὐτὸς δὲ διαβὰς σὺν τοῖς	λοχαγοῖς	ἐσκοπεῖτο πότερον εἴη κρεῖττον ἀπαγαγεῖν
[5, 7, 10]	ἀπελθεῖν. (τοῦτο καταμαθὼν Κλεάρετος ὁ	λοχαγὸς	ὅτι καὶ μικρὸν εἴη καὶ
[5, 2, 10]	τῆς ἐξόδου. ~καὶ τοὺς μὲν	λοχαγοὺς	ἔπεμπε διαβιβάσοντας τοὺς ὁπλίτας, αὐτὸς
[5, 7, 30]	Κῦρος ἀπέθανε· δικαστὰς δὲ τοὺς	λοχαγοὺς	ἐποιήσαντο. (παραινοῦντος δὲ Ξενοφῶντος καὶ
[5, 6, 30]	ἐκκλησιάζειν ἀλλὰ τοὺς αὑτοῦ ἕκαστον	λοχαγοὺς	πρῶτον πειρᾶσθαι πείθειν. καὶ ἀπελθόντες
[5, 2, 10]	τὸν λόχον ἕκαστον ποιῆσαι τῶν	λοχαγῶν	ὡς ἂν κράτιστα οἴηται ἀγωνιεῖσθαι·
[5, 2, 10]	ἧκον οἱ ὁπλῖται, ἐκέλευσε τὸν	λόχον	ἕκαστον ποιῆσαι τῶν λοχαγῶν ὡς
[5, 1, 10]	καὶ τὸν ἑαυτοῦ καὶ ἄλλον	λόχον	πρὸς χωρίον χαλεπὸν αὐτός τε
[5, 4, 20]	ἐπεὶ ἐκαλλιερήσαντο, ἀριστήσαντες, ὀρθίους τοὺς	λόχους	ποιησάμενοι, καὶ τοὺς βαρβάρους ἐπὶ
[5, 4, 20]	ἐπορεύοντο τοὺς τοξότας μεταξὺ τῶν	λόχων	(ὀρθίων) ἔχοντες, ὑπολειπομένου δὲ μικρὸν
[5, 6, 20]	ἐσίγα. ἀναστὰς δὲ Φιλήσιος καὶ	Λύκων	οἱ Ἀχαιοὶ ἔλεγον ὡς δεινὸν
[5, 7, 20]	μὲν οὐδέν, ἔδεισαν δὲ μὴ	λύττα	τις ὥσπερ κυσὶν ἡμῖν ἐμπεπτώκοι.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2007