Livre, Chap., par.
[5, 4, 20]	οἱ τοξόται καὶ πελτασταί. οἱ	δ᾽	ἄλλοι βάδην ἐπορεύοντο πρῶτον μὲν
[5, 6, 20]	ἐν τῇ βαρβάρων μαστεύειν. (ἔστε	δ᾽	ἄν, ἔφη, ἐκεῖ γένησθε, κἀγὼ
[5, 5, 10]	φιλίαν ἡ πόλις ξυνέπεμψεν. (ὅποι	δ᾽	ἂν ἐλθόντες ἀγορὰν μὴ ἔχωμεν,
[5, 6, 30]	λαμβάνειν τὰ τῶν ἡττόνων· διασπασθέντες	δ᾽	ἂν καὶ κατὰ μικρὰ γενομένης
[5, 2, 1]	εἶναι ἄνευ πολλῶν νεκρῶν, ἑλεῖν	δ᾽	ἂν ᾤοντο καὶ οἱ λοχαγοὶ
[5, 7, 10]	κελεύειν αὐτοὺς θάπτειν λαβόντας. (τῶν	δ᾽	ἀποφυγόντων τινὰς Ἑλλήνων τυχεῖν ἔτι
[5, 7, 20]	φανέντος ἵενται ἐπ᾽ αὐτόν. (οἱ	δ᾽	αὖ Κερασούντιοι ὡς εἶδον ὁρμῶντας
[5, 2, 20]	δεξιᾷ ὅτου δὴ ἐνάψαντος. ὡς	δ᾽	αὕτη ξυνέπιπτεν, ἔφευγον οἱ ἀπὸ
[5, 4, 10]	κοινὸν ὂν καταλαβόντας πλεονεκτεῖν. (εἵποντο	δ᾽	αὐτοῖς καὶ τῶν Ἑλλήνων τινές,
[5, 6, 20]	ἔμποροι ἀπήγγελλον ταῖς πόλεσι· ξυνέπεμψε	δ᾽	αὐτοῖς Τιμασίων Δαρδανεὺς Εὐρύμαχόν τε
[5, 7, 10]	ἦγεν ἐπὶ τὸ χωρίον. πορευόμενον	δ᾽	αὐτὸν φθάνει ἡμέρα γενομένη, καὶ
[5, 5, 20]	Ἑκατωνύμῳ χαλεπαίνοντες τοῖς εἰρημένοις, παρελθὼν	δ᾽	αὐτῶν ἄλλος εἶπεν ὅτι οὐ
[5, 6, 1]	τίς ἔσται ὁ παρέχων; ὡς	δ᾽	αὔτως καὶ ὁ Παρθένιος ἄβατος·
[5, 4, 10]	προσιόντων τέως μὲν ἡσύχαζον· ἐπεὶ	δ᾽	ἐγγὺς ἐγένοντο τοῦ χωρίου, ἐκδραμόντες
[5, 6, 20]	μὲν ἐθέλοντα ἀπιέναι οἴκαδε, τὸν	δ᾽	ἐθέλοντα μένειν αὐτοῦ, πλοῖα δ᾽
[5, 8, 10]	παρόντες ὅτι ζῇ ἁνήρ, σὺ	δ᾽	εἶπας· ὁπόσα γε βούλεται· ὡς
[5, 2, 10]	ἐφέρετο, λόγχαι, τοξεύματα, σφενδόναι, πλεῖστοι	δ᾽	ἐκ τῶν χειρῶν λίθοι, ἦσαν
[5, 5, 1]	μὲν ἐκ τῆς Παφλαγονίας, τὰ	δ᾽	ἐκ τῶν χωρίων τῶν Κοτυωριτῶν·
[5, 8, 10]	ἀνέκραγον ὡς ὀλίγας παίσειεν· ἄλλους	δ᾽	ἐκέλευε λέγειν διὰ τί ἕκαστος
[5, 2, 10]	ἔπεμπε διαβιβάσοντας τοὺς ὁπλίτας, αὐτὸς	δ᾽	ἔμενεν ἀναχωρίσας ἅπαντας τοὺς πελταστάς,
[5, 5, 20]	μὲν οὐδὲν βίαιον ἐποιήσαμεν, σκηνοῦσι	δ᾽	ἐν ταῖς στέγαις οἱ κάμνοντες
[5, 5, 1]	πόλιν Ἑλληνίδα, Σινωπέων ἄποικον, οὖσαν	δ᾽	ἐν τῇ Τιβαρηνῶν χώρᾳ. (μέχρι
[5, 3, 10]	ἐν Ὀλυμπίᾳ Διὸς ἱεροῦ. ἔνι	δ᾽	ἐν τῷ ἱερῷ χώρῳ καὶ
[5, 6, 10]	διὰ τὴν τριβὴν ἱκανούς, ὄντας	δ᾽	ἐν τῷ Πόντῳ, ἔνθα οὐκ
[5, 7, 1]	ἐνταῦθα, ἔνθα δὲ δύεται, ἀνίσχει	δ᾽	ἐντεῦθεν; (ἀλλὰ μὴν καὶ τοῦτό
[5, 1, 10]	οἱ δὲ καὶ οὔ. Κλεαίνετος	δ᾽	ἐξαγαγὼν καὶ τὸν ἑαυτοῦ καὶ
[5, 7, 20]	οἱ τῶν Ἑλλήνων νεκροί. (συγκαθήμενοι	δ᾽	ἔξωθεν τῶν ὅπλων ἐξαίφνης ἀκούομεν
[5, 2, 10]	χωρίον ἡ τάξις ἦν) (ἐπεὶ	δ᾽	ἐπαιάνισαν καὶ ἡ σάλπιγξ ἐφθέγξατο,
[5, 7, 1]	τὸν κήρυκα ξυλλέξαι ἀγοράν. (οἱ	δ᾽	ἐπεὶ τοῦ κήρυκος ἤκουσαν, ξυνέδραμον
[5, 1, 10]	ἔδει ὧν μέλλω λέγειν· νῦν	δ᾽	ἐπεὶ τοῦτο ἄδηλον, δοκεῖ μοι
[5, 8, 10]	τὸ δίκαιον, δίκην λαβεῖν. εἰ	δ᾽	ἐπὶ τοῖς πολεμίοις ἐγένοντο, τί
[5, 5, 1]	Ἑλλήνων καὶ ἀγῶνας γυμνικούς. (τὰ	δ᾽	ἐπιτήδει᾽ ἐλάμβανον τὰ μὲν ἐκ
[5, 3, 1]	οἴοιτο χαριεῖσθαι τῇ θεῷ. (ἐπειδὴ	δ᾽	ἔφευγεν ὁ Ξενοφῶν, κατοικοῦντος ἤδη
[5, 1, 10]	δεόμεθα. ἔδοξε καὶ ταῦτα. (ἐννοήσατε	δ᾽	ἔφη, εἰ εἰκὸς καὶ τρέφειν
[5, 2, 10]	καὶ οὐδένα εἴα ἀκροβολίζεσθαι. (ἐπεὶ	δ᾽	ἧκον οἱ ὁπλῖται, ἐκέλευσε τὸν
[5, 7, 10]	τὸ ἡμέτερον χρῄζοντες ἐλθεῖν. (ἐπεὶ	δ᾽	ἡμᾶς οὐ κατέλαβον, πρὸς τοὺς
[5, 7, 10]	εἰς Κερασοῦντα αὐτῶν ἀποχωροῦσι. (ταῦτα	δ᾽	ἦν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ᾗ
[5, 6, 30]	ἀνεκεκοίνωντο ἃ πρόσθεν ἔπραττον, πάντες	δ᾽	ἦσαν πλὴν Νέωνος τοῦ Ἀσιναίου,
[5, 6, 10]	ὄνομα καὶ δύναμιν περιποιήσασθαι. (αὐτὸς	δ᾽	ὁ Σιλανὸς ἐβούλετο ὅτι τάχιστα
[5, 7, 1]	ἐξαπατήσας πάλιν εἰς Φᾶσιν. (ἀκούσαντες	δ᾽	οἱ στρατιῶται χαλεπῶς ἔφερον, καὶ
[5, 6, 10]	τι χώραν κακὸν ἐργάζοιντο. οἱ	δ᾽	οὖν Ἕλληνες ἐψηφίσαντο κατὰ θάλατταν
[5, 7, 1]	βουλομένους ἢ ἐξαπατήσας ἄγοιμι; (ποιῶ	δ᾽	ὑμᾶς ἐξαπατηθέντας καὶ γοητευθέντας ὑπ᾽
[5, 6, 20]	δ᾽ ἐθέλοντα μένειν αὐτοῦ, πλοῖα	δ᾽	ὑμῖν πάρεστιν, ὥστε ὅπῃ ἂν
[5, 7, 1]	πρὶν ἂν δῶ δίκην· ἂν	δ᾽	ὑμῖν φαίνωνται ἀδικεῖν οἱ ἐμὲ
[5, 8, 10]	τῷ ἀποσήπεσθαι τοὺς τῶν ποδῶν	δακτύλους,	ἅπερ πολλοὺς καὶ ὑμεῖς ἴστε
[5, 5, 20]	στέγαις οἱ κάμνοντες τὰ αὑτῶν	δαπανῶντες,	καὶ τὰς πύλας φρουροῦμεν, ὅπως
[5, 6, 20]	Τιμασίων Δαρδανεὺς Εὐρύμαχόν τε τὸν	Δαρδανέα	καὶ Θώρακα τὸν Βοιώτιον ταὐτὰ
[5, 6, 30]	λέγετε. ἐνταῦθα ἀποδείκνυται Τιμασίων ὁ	Δαρδανεὺς	γνώμην οὐκ ἐκκλησιάζειν ἀλλὰ τοὺς
[5, 6, 20]	πόλεσι· ξυνέπεμψε δ᾽ αὐτοῖς Τιμασίων	Δαρδανεὺς	Εὐρύμαχόν τε τὸν Δαρδανέα καὶ
[5, 6, 10]	πολλοῖς οὔ. Τιμασίων δὲ ὁ	Δαρδανεὺς	καὶ Θώραξ ὁ Βοιώτιος πρὸς
[5, 6, 10]	γὰρ παρὰ Κύρου ἔλαβε τρισχιλίους	δαρεικοὺς	ὅτε τὰς δέκα ἡμέρας ἠλήθευσε
[5, 4, 10]	ἔχοντες γέρρα πάντες λευκῶν βοῶν	δασέα,	ᾐκασμένα κιττοῦ πετάλῳ, ἐν δὲ
[5, 5, 10]	παραδεδώκαμεν βαρβάρους ἀφελόμενοι· διὸ καὶ	δασμὸν	ἡμῖν φέρουσιν οὗτοι τεταγμένον καὶ
[5, 3, 1]	ἱεροῦ ἀργυρίου, καὶ τὸ λοιπὸν	δὲ	ἀεὶ δεκατεύων τὰ ἐκ τοῦ
[5, 5, 10]	Σινωπέων πόλις νομίζει πάσχειν. (νῦν	δὲ	ἀκούομεν ὑμᾶς εἴς τε τὴν
[5, 4, 30]	πλέον αἱ δὲ μεῖον· ἀναβοώντων	δὲ	ἀλλήλων ξυνήκουον εἰς τὴν ἑτέραν
[5, 4, 10]	ἐξῆρχε μὲν αὐτῶν εἷς, οἱ	δὲ	ἄλλοι ἅπαντες ἐπορεύοντο ᾄδοντες ἐν
[5, 3, 1]	καὶ ἑξακόσιοι. οὗτοι ἐσώθησαν. οἱ	δὲ	ἄλλοι ἀπώλοντο ὑπό τε τῶν
[5, 3, 1]	εἰσβιβάσαντες τούτων ἐκέλευον ἐπιμελεῖσθαι· οἱ	δὲ	ἄλλοι ἐπορεύοντο· ἡ δὲ ὁδὸς
[5, 4, 1]	ἐκομίζοντο οἵπερ καὶ πρόσθεν, οἱ	δὲ	ἄλλοι κατὰ γῆν ἐπορεύοντο. (ἐπεὶ
[5, 5, 20]	ᾖ κομίσασθαι ὅταν βουλώμεθα. (οἱ	δὲ	ἄλλοι, ὡς ὁρᾶτε, σκηνοῦμεν ὑπαίθριοι
[5, 6, 1]	δὲ Ἶριν, τρίπλεθρον ὡσαύτως· τρίτον	δὲ	Ἅλυν, οὐ μεῖον δυοῖν σταδίοιν,
[5, 7, 20]	ἐν οὐδεμιᾷ χώρᾳ ἔσονται, ὅστις	δὲ	ἂν ἑαυτὸν ἕληται στρατηγὸν καὶ
[5, 1, 1]	δὴ ἐπὶ πλοῖα στέλλεται, ἡμεῖς	δὲ	ἀναμενοῦμεν. ὅσα μοι οὖν δοκεῖ
[5, 1, 10]	τὸ βούλεσθαι ἡμῶν ἀπαλλαγῆναι. (ἐνταῦθα	δὲ	ἀνέκραγον ὡς οὐ δέοι ὁδοιπορεῖν.
[5, 4, 20]	ὁπλῖται ἐν τάξει εἵποντο. (ἐπεὶ	δὲ	ἄνω ἦσαν πρὸς ταῖς Μητροπόλεως
[5, 8, 1]	λέξαντα ποῦ καὶ ἐπλήγη. ὁ	δὲ	ἀπεκρίνατο· ὅπου καὶ ῥίγει ἀπωλλύμεθα
[5, 6, 30]	ὑιδοῦς ἐτύγχανε βασιλεύων αὐτῶν. Ξενοφῶν	δὲ	ἀπεκρίνατο ὅτι οὐδὲν ἂν τούτων
[5, 4, 10]	εἶδον τοὺς Ἕλληνας βοηθοῦντας· (εἶτα	δὲ	ἀποτραπόμενοι ᾤχοντο, καὶ ἀποτεμόντες τὰς
[5, 6, 20]	ὅπως ἐκπλεύσῃ ἡ στρατιά. (ὁ	δὲ	ἄσμενος ἀκούσας ἐν ξυλλόγῳ τῶν
[5, 2, 20]	χαλεπὸν ἐδόκει εἶναι ἀπελθεῖν· σκοπουμένοις	δὲ	αὐτοῖς ἔδοξε παντάπασιν ἀνάλωτον εἶναι
[5, 5, 20]	φίλον ποιεῖσθαι τὸν Παφλαγόνα (ἀκούομεν	δὲ	αὐτὸν καὶ ἐπιθυμεῖν τῆς ὑμετέρας
[5, 3, 10]	ἑορτὴν ἰόντων ὑποζύγια εὐωχεῖσθαι. (περὶ	δὲ	αὐτὸν τὸν ναὸν ἄλσος ἡμέρων
[5, 6, 20]	ἑκόντες γάρ με δέξονται. (ἡγήσομαι	δὲ	αὐτὸς ἐγὼ ἔνθεν πολλὰ χρήματα
[5, 5, 10]	κακῶς ἐποιοῦμεν ὅσον ἐδυνάμεθα. (ἐρωτᾶτε	δὲ	αὐτοὺς ὁποίων τινῶν ἡμῶν ἔτυχον·
[5, 2, 20]	φοβερὰ ἦν ἡ ἐπιοῦσα. (μαχομένων	δὲ	αὐτῶν καὶ ἀπορουμένων θεῶν τις
[5, 4, 1]	ἧκεν ἄγων τοὺς ἄρχοντας. (ἐπεὶ	δὲ	ἀφίκοντο, συνῆλθον οἵ τε τῶν
[5, 4, 20]	λιπόντες ἅπαντες τὸ χωρίον. ὁ	δὲ	βασιλεὺς αὐτῶν ὁ ἐν τῷ
[5, 6, 20]	ὀνῆσαί τι τοὺς οἴκοι· εἰ	δὲ	βούλεσθε τῆς κύκλῳ χώρας περὶ
[5, 3, 10]	οἱ τῶν ἄλλων πολιτῶν, οἱ	δὲ	βουλόμενοι καὶ ἄνδρες ξυνεθήρων· καὶ
[5, 8, 10]	καὶ ὑμεῖς ἴστε παθόντας. (ἄλλον	δέ	γε ἴσως ἀπολειπόμενόν που διὰ
[5, 7, 30]	μέγιστα τοιαῦτα ἐξαμαρτάνοντες φαινώμεθα; οὗ	δὲ	δὴ πάντων οἰόμεθα τεύξεσθαι ἐπαίνου,
[5, 6, 20]	διὰ τὸ ἐκεῖθεν εἶναι, τὰ	δὲ	διὰ τὸ ξυνεστρατεῦσθαι ἐν αὐτῇ
[5, 2, 1]	θέσθαι ἐκέλευσε τὰ ὅπλα, αὐτὸς	δὲ	διαβὰς σὺν τοῖς λοχαγοῖς ἐσκοπεῖτο
[5, 3, 1]	ὅπου ἀνεῖλεν ὁ θεός. (ἔτυχε	δὲ	διαρρέων διὰ τοῦ χωρίου ποταμὸς
[5, 8, 20]	μικρὰ ἁμαρτηθέντα πάντα συνεπιτρῖψαι. (ὅτι	δὲ	δικαίως ἔπαιον αὐτοὺς καὶ ὑμεῖς
[5, 7, 30]	εἰς δίκας πάντας καταστῆσαι· εἶναι	δὲ	δίκας καὶ εἴ τι ἄλλο
[5, 5, 20]	ἄλλοις πολλαπλασίοις ὑμῶν ἐπολεμήσαμεν· ἂν	δὲ	δοκῇ ἡμῖν καὶ φίλον ποιεῖσθαι
[5, 7, 1]	ἀνίσχει, δύεται δὲ ἐνταῦθα, ἔνθα	δὲ	δύεται, ἀνίσχει δ᾽ ἐντεῦθεν; (ἀλλὰ
[5, 4, 20]	οἱ βάρβαροι καὶ ἐμάχοντο, ἐπειδὴ	δὲ	ἐγγὺς ἦσαν οἱ ὁπλῖται, ἐτρέποντο.
[5, 1, 10]	ἄγῃ, τοῖς ἐνθάδε χρησόμεθα. (ὁρῶ	δὲ	ἐγὼ πλοῖα πολλάκις παραπλέοντα· εἰ
[5, 2, 30]	στρατιὰ ἐν τούτῳ κατέβαινεν. ἐπεὶ	δὲ	ἐδόκει ἤδη ἱκανὸν ὑπεληλυθέναι, τῷ
[5, 7, 10]	πορθήσων, οὐδενὶ ἡμῶν εἰπών. (διενενόητο	δέ,	εἰ λάβοι τόδε τὸ χωρίον,
[5, 6, 30]	ἤδη οὐ πείσας ὑμᾶς. ~ἐγὼ	δὲ	εἰ μὲν ἑώρων ἀποροῦντας ὑμᾶς,
[5, 7, 20]	εἶχον ἐν ταῖς χερσίν. ἐπεὶ	δὲ	εἰδότι τινὶ ἐπέτυχον, λέγει μοι
[5, 6, 20]	ἔνθεν πολλὰ χρήματα λήψεσθε. ἔμπειρος	δέ	εἰμι τῆς Αἰολίδος καὶ τῆς
[5, 6, 20]	μὴ βουλομένῳ ἀπιέναι οἴκαδε. γελοῖον	δὲ	εἶναι ἐν τῇ Ἑλλάδι οὔσης
[5, 8, 1]	καὶ χιὼν πλείστη ἦν. (ὁ	δὲ	εἶπεν· ἀλλὰ μὴν χειμῶνός γε
[5, 1, 1]	πλοῖα τὰ ἡμᾶς ἄξοντα· ὑμεῖς	δὲ	εἴπερ πλεῖν βούλεσθε, περιμένετε ἔστ᾽
[5, 4, 10]	ξυμπρᾶξαι περὶ τῆς διόδου; ~οἱ	δὲ	εἶπον ὅτι ἱκανοί ἐσμεν εἰς
[5, 4, 1]	πολεμίας πορεύσονται τῆς χώρας. οἱ	δὲ	εἶπον ὅτι οὐ διήσοιεν· ἐπίστευον
[5, 6, 10]	εἰς Σινώπην παραπλεῦσαι, ἐκ Σινώπης	δὲ	εἰς Ἡράκλειαν· ἐξ Ἡρακλείας δὲ
[5, 7, 10]	τὸ στράτευμα μηκέτι ἐλθεῖν, εἰσβὰς	δὲ	εἰς πλοῖον ἐν ᾧ ἐτύγχανον
[5, 4, 10]	τάξιν ἔθεντο τὰ ὅπλα, ὁ	δὲ	εἷς ἔμενε. (καὶ οἱ μὲν
[5, 7, 1]	εἰς τὴν Ἑλλάδα φέρει, νότος	δὲ	εἴσω εἰς Φᾶσιν, καὶ λέγεται,
[5, 5, 1]	εἰς τὸ στρατόπεδον ἔλεγον· προηγόρει	δὲ	Ἑκατώνυμος δεινὸς νομιζόμενος εἶναι λέγειν·
[5, 6, 1]	καὶ τὰ κάλλιστα ξυμβουλεύειν. (ἀναστὰς	δὲ	Ἑκατώνυμος πρῶτον μὲν ἀπελογήσατο περὶ
[5, 4, 30]	εὐπροσοδώτατα οἱ μὲν ἔλειπον, οἱ	δὲ	ἑκόντες προσεχώρουν. (τὰ δὲ πλεῖστα
[5, 6, 30]	ἐψευσμένοι ἦσαν (τῆς μισθοφορᾶς) (ἐνταῦθα	δὲ	ἐκπεπληγμένοι ἦσαν καὶ ἐδεδίεσαν τὴν
[5, 6, 20]	ὑπισχνοῦμαι ὑμῖν τὴν μισθοφοράν. ταῦτα	δὲ	ἔλεγεν εἰδὼς ἃ Τιμασίωνι οἱ
[5, 2, 1]	δὲ ἡγεῖτο τοῖς ὁπλίταις. (ὁ	δὲ	ἐλθὼν λέγει ὅτι ἔστι χωρίον
[5, 4, 20]	σὺν τοῖς μοσσύνοις κατεκαύθησαν. (οἱ	δὲ	Ἕλληνες διαρπάζοντες τὰ χωρία ηὕρισκον
[5, 4, 10]	ἐχόρευον νόμῳ τινὶ ᾄδοντες. (οἱ	δὲ	Ἕλληνες μάλα ἤχθοντο ὅτι τούς
[5, 5, 1]	ἠκούσαμεν, πραγμάτων σεσωσμένοι πάρεστε. (ἀξιοῦμεν	δὲ	Ἕλληνες ὄντες καὶ αὐτοὶ ὑφ᾽
[5, 2, 20]	τῶν ἐν δεξιᾷ οἰκιῶν. (ὡς	δὲ	ἔμαθεν ὁ Ξενοφῶν τοῦτο παρὰ
[5, 4, 10]	δὲ τοῦ ξύλου σφαιροειδές. (χιτωνίσκους	δὲ	ἐνεδεδύκεσαν ὑπὲρ γονάτων, πάχος ὡς
[5, 7, 1]	ἥλιος ἔνθεν μὲν ἀνίσχει, δύεται	δὲ	ἐνταῦθα, ἔνθα δὲ δύεται, ἀνίσχει
[5, 2, 1]	πεποιημέναι) ἀπιέναι δὴ ἐπεχείρουν· οἱ	δὲ	ἐπέκειντο αὐτοῖς. (ὡς δὲ οὐκ
[5, 4, 20]	οἱ Ἕλληνες τῷ ἐλαίῳ· (κάρυα	δὲ	ἐπὶ τῶν ἀνώγεων ἦν πολλὰ
[5, 8, 1]	γε ὄντος οἵου λέγεις, σίτου	δὲ	ἐπιλελοιπότος, οἴνου δὲ μηδ᾽ ὀσφραίνεσθαι
[5, 8, 1]	δὲ πόνων πολλῶν ἀπαγορευόντων, πολεμίων	δὲ	ἑπομένων, εἰ ἐν τοιούτῳ καιρῷ
[5, 4, 20]	εἶναι ὑπὸ τῆς αὐστηρότητος, κερασθεὶς	δὲ	εὐώδης τε καὶ ἡδύς. ~οἱ
[5, 7, 1]	αὐτοῖς χρῆσθε ὥσπερ ἄξιον. (ὑμεῖς	δέ,	ἔφη, ἴστε δήπου ὅθεν ἥλιος
[5, 6, 10]	πορείαν ἣν ὑμεῖς ξυμβουλεύετε· οὕτω	δὲ	ἔχει· εἰ μὲν μέλλει πλοῖα
[5, 4, 20]	ξὺν τῇ καλάμῃ ἀποκείμενον· ἦσαν	δὲ	ζειαὶ αἱ πλεῖσται. (καὶ δελφίνων
[5, 3, 1]	γυναῖκες μετεῖχον τῆς ἑορτῆς. παρεῖχε	δὲ	ἡ θεὸς τοῖς σκηνοῦσιν ἄλφιτα,
[5, 3, 10]	καὶ δορκάδες καὶ ἔλαφοι. (ἔστι	δὲ	ἡ χώρα ᾗ ἐκ Λακεδαίμονος
[5, 2, 1]	χαράδραν) πέμπουσι πρὸς Ξενοφῶντα· ὁ	δὲ	ἡγεῖτο τοῖς ὁπλίταις. (ὁ δὲ
[5, 1, 1]	φυλακὰς φυλάττων καὶ μαχόμενος, ἐπιθυμῶ	δὲ	ἤδη παυσάμενος τούτων τῶν πόνων,
[5, 4, 1]	ὑμῶν ὑπηκόους εἶναι τούτους. (εἰ	δὲ	ἡμᾶς ἀφήσετε, σκέψασθε πόθεν αὖθις
[5, 8, 20]	τὴν νύκτα μὲν δήσετε, τὴν	δὲ	ἡμέραν ἀφήσετε. (ἀλλὰ γάρ, ἔφη,
[5, 2, 1]	τὸ ἥμισυ τοῦ στρατεύματος, τὸ	δὲ	ἥμισυ κατέλιπε φυλάττειν τὸ στρατόπεδον·
[5, 1, 1]	ἔχομεν γὰρ τὰ ἐκείνων· ὑπερκάθηνται	δὲ	ἡμῶν. φυλακὰς δή μοι δοκεῖ
[5, 5, 20]	ξυμμάχους ποιήσεσθε ἐφ᾽ ἡμᾶς, ἡμεῖς	δέ,	ἢν μὲν ἀνάγκη ᾖ, πολεμήσομεν
[5, 8, 20]	τὰς δὲ νύκτας ἀφιᾶσι, τοῦτον	δέ,	ἢν σωφρονῆτε, τὴν νύκτα μὲν
[5, 2, 1]	κτῆνος τὸ πῦρ διαπεφευγός. ἓν	δὲ	ἦν χωρίον μητρόπολις αὐτῶν· εἰς
[5, 5, 20]	ἂν δὲ κακῶς, ἀλέξασθαι. (ἃ	δὲ	ἠπείλησας ὡς, ἢν ὑμῖν δοκῇ,
[5, 2, 20]	λοχαγοὶ οἷς ἕκαστος ἐπίστευεν. (ἐπεὶ	δὲ	ἤρξαντο ἀποχωρεῖν, ἐπεξέθεον ἔνδοθεν πολλοὶ
[5, 2, 1]	τῶν ἐν τῷ Πόντῳ. (ἐπεὶ	δὲ	ἦσαν ἐν τῇ ἄνω χώρᾳ
[5, 4, 1]	ἄλλοι κατὰ γῆν ἐπορεύοντο. (ἐπεὶ	δὲ	ἦσαν ἐπὶ τοῖς Μοσσυνοίκων ὁρίοις,
[5, 7, 20]	τι ἐστὶ τὸ πρᾶγμα. τῶν	δὲ	ἦσαν μὲν οἳ οὐδὲν ᾔδεσαν,
[5, 7, 1]	τὴν θάλατταν κατέφυγον κατελεύσθησαν. (ἐπεὶ	δὲ	ᾐσθάνετο Ξενοφῶν, ἔδοξεν αὐτῷ ὡς
[5, 4, 20]	ἕψοντες καὶ ἄρτους ὀπτῶντες. οἶνος	δὲ	ηὑρίσκετο ὃς ἄκρατος μὲν ὀξὺς
[5, 2, 20]	ἑαυτῶν καὶ τῶν πολεμίων. ἐπεὶ	δὲ	ἱκανὰ ἤδη ἦν, ἐνῆψαν· ἐνῆπτον
[5, 6, 1]	πολλῶν δὲ ὄπισθεν ἑπομένων· δεύτερον	δὲ	Ἶριν, τρίπλεθρον ὡσαύτως· τρίτον δὲ
[5, 8, 10]	θερμασίαν τινὰ καὶ ὑγρότητα, τὸ	δὲ	καθῆσθαι καὶ ἡσυχίαν ἔχειν ἑώρων
[5, 4, 30]	τοῖς ξυμμαχήσασι τῶν Μοσσυνοίκων. ὁπόσα	δὲ	καὶ ἄλλα παρῇσαν χωρία τῶν
[5, 7, 20]	ἔχοντας ἐν ταῖς χερσί, τοὺς	δὲ	καὶ ἀναιρουμένους. (καὶ οἱ μὲν
[5, 3, 1]	ὁπόσα ἐστὶν ἀγρευόμενα θηρία. (ἐποίησε	δὲ	καὶ βωμὸν καὶ ναὸν ἀπὸ
[5, 3, 1]	νομῆς λάχος, καὶ τῶν θηρευομένων	δέ.	~καὶ γὰρ θήραν ἐποιοῦντο εἰς
[5, 6, 1]	ἄνθρωποι δύναιντ᾽ ἂν διελθεῖν. ταῦτα	δὲ	καὶ δείξαιμι ἄν, εἴ μοί
[5, 2, 1]	προσέβαλλον πρὸς τὸ χωρίον· ξυνείποντο	δὲ	καὶ δορυφόροι πολλοὶ οἱ ἐπὶ
[5, 6, 1]	φρονεῖ ὁ ἄρχων αὐτῶν. (ἢν	δὲ	καὶ δυνηθῆτε τά τε ὄρη
[5, 3, 10]	αὐτοῦ τοῦ ἱεροῦ χώρου, τὰ	δὲ	καὶ ἐκ τῆς Φολόης, σύες
[5, 7, 20]	ἐμπίπτουσιν εἰς τὴν θάλατταν. ξυνεισέπεσον	δὲ	καὶ ἡμῶν αὐτῶν τινες, καὶ
[5, 6, 20]	τὸν Βοιώτιον ταὐτὰ ἐροῦντας. Σινωπεῖς	δὲ	καὶ Ἡρακλεῶται ταῦτα ἀκούσαντες πέμπουσι
[5, 8, 1]	ὕβρεως κόπον οὐκ ἐγγίγνεσθαι. ὅμως	δὲ	καὶ λέξον, ἔφη, ἐκ τίνος
[5, 6, 10]	τοξότας καὶ σφενδονήτας καὶ ἱππέας	δὲ	καὶ μάλα ἤδη διὰ τὴν
[5, 8, 10]	ἐποιοῦμεν, ἅπαντες ἂν ἀπωλόμεθα. (ἤδη	δὲ	καὶ μαλακιζόμενόν τινα καὶ οὐκ
[5, 5, 1]	νικᾶτε Ἕλληνες ὄντες βαρβάρους, ἔπειτα	δὲ	καὶ ξυνησθησομένους ὅτι διὰ πολλῶν
[5, 1, 1]	εἰπεῖν τὸν μέλλοντα ἐξιέναι, φράζειν	δὲ	καὶ ὅποι, ἵνα καὶ τὸ
[5, 1, 10]	καὶ οἱ μὲν ἐλάμβανον οἱ	δὲ	καὶ οὔ. Κλεαίνετος δ᾽ ἐξαγαγὼν
[5, 1, 10]	εὔποροι γένωνται αἱ ὁδοί. (ἔλαβον	δὲ	καὶ πεντηκόντορον παρὰ τῶν Τραπεζουντίων,
[5, 4, 10]	κατὰ μέσον, ἐγγύτατα τιαροειδῆ· εἶχον	δὲ	καὶ σαγάρεις σιδηρᾶς. (ἐντεῦθεν ἐξῆρχε
[5, 4, 30]	ἔμπροσθεν πάντα, ἐστιγμένους ἀνθέμια. (ἐζήτουν	δὲ	καὶ ταῖς ἑταίραις ἃς ἦγον
[5, 2, 20]	ἱκανὰ ἤδη ἦν, ἐνῆψαν· ἐνῆπτον	δὲ	καὶ τὰς παρ᾽ αὐτὸ τὸ
[5, 8, 1]	στράτευμα. καὶ ἐγένετο καθαρμός. ~ἔδοξε	δὲ	καὶ τοὺς στρατηγοὺς δίκην ὑποσχεῖν
[5, 1, 10]	ὑπὸ Νικάνδρου τοῦ Λάκωνος. (ἔλαβον	δὲ	καὶ τριακόντορον, ᾗ ἐπεστάθη Πολυκράτης
[5, 1, 1]	ἐστιν, ὦ ἄνδρες, Ἀναξίβιος, ναυαρχῶν	δὲ	καὶ τυγχάνει. ἢν οὖν πέμψητέ
[5, 4, 20]	οἷσπερ καὶ ἡμᾶς ἀνάγκη· ἔπειτα	δὲ	καὶ τῶν Ἑλλήνων οἱ ἀμελήσαντες
[5, 6, 10]	γὰρ ἦν πρόξενος αὐτῷ· οἱ	δὲ	καὶ ὡς δῶρα ληψόμενον διὰ
[5, 5, 10]	ἐπεὶ ἀγορὰν οὐ παρεῖχον. (Μάκρωνας	δὲ	καίπερ βαρβάρους ὄντας, ἐπεὶ ἀγορὰν
[5, 5, 20]	ποιῇ, ἀντ᾽ εὖ ποιεῖν, ἂν	δὲ	κακῶς, ἀλέξασθαι. (ἃ δὲ ἠπείλησας
[5, 6, 1]	ἔσονται οἱ ἐπαινοῦντές με, ἂν	δὲ	κακῶς, πολλοὶ ἔσεσθε οἱ καταρώμενοι.
[5, 6, 1]	δεήσει τὰ πλοῖα πορίζειν· ἢν	δὲ	κατὰ γῆν στέλλησθε, ὑμᾶς δεήσει
[5, 4, 1]	τῇ θεῷ μελήσει. ~ἐκ Κερασοῦντος	δὲ	κατὰ θάλατταν μὲν ἐκομίζοντο οἵπερ
[5, 2, 20]	ἀπὸ τούτων τῶν οἰκιῶν. οἱ	δὲ	κατὰ στόμα δὴ ἔτι μόνοι
[5, 2, 10]	μὲν περὶ τὰ σταυρώματα, οἱ	δὲ	κατὰ τὴν ὁδὸν τὴν ἐπὶ
[5, 2, 30]	νάπας καλινδούμενοι ἐσώθησαν, ὁ Μυσὸς	δὲ	κατὰ τὴν ὁδὸν φεύγων ἐβόα
[5, 7, 30]	μὴ ἀδίκως ἄκριτος ἀποθάνῃ. ~οἱ	δὲ	καταλεύσαντες τοὺς πρέσβεις διεπράξαντο ὑμῖν
[5, 6, 1]	πάνυ ὀλίγοι δύναιντ᾽ ἄν· τούτων	δὲ	κατεχομένων οὐδ᾽ ἂν οἱ πάντες
[5, 8, 1]	αἱρεθεὶς κατημέλει, δέκα μνᾶς. Ξενοφῶντος	δὲ	κατηγόρησάν τινες φάσκοντες παίεσθαι ὑπ᾽
[5, 4, 10]	λινοῦ στρωματοδέσμου, ἐπὶ τῇ κεφαλῇ	δὲ	κράνη σκύτινα οἷάπερ τὰ Παφλαγονικά,
[5, 8, 20]	πρῳρεὺς τοῖς ἐν πρᾐρᾳ, χαλεπαίνει	δὲ	κυβερνήτης τοῖς ἐν πρύμνῃ; ἱκανὰ
[5, 3, 1]	ἀποδίδωσι τὴν παρακαταθήκην αὐτῷ. Ξενοφῶν	δὲ	λαβὼν χωρίον ὠνεῖται τῇ θεῷ
[5, 5, 20]	ἁρμοστὴν τούτων αἴτιον εἶναι. ~ὃ	δὲ	λέγεις βίᾳ παρελθόντας σκηνοῦν, ἡμεῖς
[5, 6, 1]	δεήσει τοὺς μαχομένους εἶναι. ὅμως	δὲ	λεκτέα ἃ γιγνώσκω· (ἔμπειρος γάρ
[5, 7, 20]	μὲν οἳ οὐδὲν ᾔδεσαν, ὅμως	δὲ	λίθους εἶχον ἐν ταῖς χερσίν.
[5, 8, 10]	καὶ μαχομένων ὅπου δέοι, αὐτοὶ	δὲ	λιπόντες τὰς τάξεις προθέοντες ἁρπάζειν
[5, 7, 30]	τούτων ἄρξαντας δοῦναι δίκην, τοῦ	δὲ	λοιποῦ μηκέτι ἐξεῖναι ἀνομίας ἄρξαι·
[5, 2, 1]	πλείους ἢ δισχίλιοι ἄνθρωποι. (ἐπεὶ	δὲ	μαχόμενοι οὐκ ἐδύναντο λαβεῖν τὸ
[5, 4, 30]	ὀγδοήκοντα, αἱ δὲ πλέον αἱ	δὲ	μεῖον· ἀναβοώντων δὲ ἀλλήλων ξυνήκουον
[5, 6, 10]	ἐνθάδε, ἡμεῖς ἂν πλέοιμεν· εἰ	δὲ	μέλλοιμεν οἱ μὲν καταλείψεσθαι οἱ
[5, 4, 10]	λαβόντες τὰ πλοῖα ἀπέπλευσαν, οἱ	δὲ	μένοντες ἐξετάξαντο ὧδε. ἔστησαν (ὥσπερ)
[5, 1, 10]	ἐνθάδε ἐν ἀφθονωτέροις πλευσόμεθα· ἢν	δὲ	μὴ ἄγῃ, τοῖς ἐνθάδε χρησόμεθα.
[5, 7, 20]	οὐ δοὺς ὑμῖν δίκην· εἰ	δὲ	μὴ ἀδικεῖ, φεύγει ἐκ τοῦ
[5, 6, 30]	μὲν βουλόμενον ἀποπλεῖν ἤδη, τὸν	δὲ	μὴ βουλόμενον, ἐπεὶ κτήσαιτο ἱκανὰ
[5, 6, 20]	ὥστε τῷ βουλομένῳ ἐνοικεῖν, τῷ	δὲ	μὴ βουλομένῳ ἀπιέναι οἴκαδε. γελοῖον
[5, 7, 20]	δοκεῖτε; ἠδίκουν μὲν οὐδέν, ἔδεισαν	δὲ	μὴ λύττα τις ὥσπερ κυσὶν
[5, 1, 1]	προνομαῖς λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια, ἄλλως	δὲ	μὴ πλανᾶσθαι, ὡς σᾐζησθε, ἡμᾶς
[5, 7, 30]	σκοπεῖτε παῦλάν τινα αὐτῶν· εἰ	δὲ	μή, πρὸς Διὸς πῶς ἢ
[5, 6, 1]	μοι καὶ ἀγαθὰ γένοιτο· εἰ	δὲ	μή, τἀναντία. αὐτὴ γὰρ ἡ
[5, 8, 1]	λέγεις, σίτου δὲ ἐπιλελοιπότος, οἴνου	δὲ	μηδ᾽ ὀσφραίνεσθαι παρόν, ὑπὸ δὲ
[5, 5, 1]	ἀγαθὸν μέν τι πάσχειν, κακὸν	δὲ	μηδέν· οὐδὲ γὰρ ἡμεῖς ὑμᾶς
[5, 4, 20]	τῶν λόχων (ὀρθίων) ἔχοντες, ὑπολειπομένου	δὲ	μικρὸν τοῦ στόματος τῶν ὁπλιτῶν.
[5, 7, 10]	καὶ ἄλλα ὧν εἶχον, δοκοῦσι	δέ	μοι καὶ ὑμῶν τινες εἰς
[5, 6, 20]	μηδὲ ἅπτεσθαι τοῦ πράγματος. (Σιλανὸς	δέ	μοι ὁ μάντις ἀπεκρίνατο τὸ
[5, 3, 10]	ὅσα ἐστὶ τρωκτὰ ὡραῖα. ὁ	δὲ	ναὸς ὡς μικρὸς μεγάλῳ τῷ
[5, 7, 30]	μὴ σὺν ἰσχύι ἀφικνῆσθε· τοὺς	δὲ	νεκροὺς οὓς πρόσθεν αὐτοὶ οἱ
[5, 4, 20]	ὡς ἔφασαν οἱ Μοσσύνοικοι, τὸν	δὲ	νέον σῖτον ξὺν τῇ καλάμῃ
[5, 7, 20]	ἀποχωροῦσι πρὸς τὰ πλοῖα. ἦσαν	δὲ	νὴ Δία καὶ ἡμῶν οἳ
[5, 8, 20]	τὰς μὲν ἡμέρας διδέασι, τὰς	δὲ	νύκτας ἀφιᾶσι, τοῦτον δέ, ἢν
[5, 6, 20]	Σινωπεῖς ὑπισχνοῦντο ὥστε ἐκπλεῖν. (ὁ	δὲ	Ξενοφῶν ἐν τούτῳ ἐσίγα. ἀναστὰς
[5, 2, 20]	ἐπὶ τὴν ἄκραν φέρουσαν. ~ὁ	δὲ	Ξενοφῶν καὶ οἱ λοχαγοὶ ἐσκόπουν
[5, 2, 10]	ὅ τι ἕκαστος ἐδύνατο· ὁ	δὲ	Ξενοφῶν στὰς κατὰ τὰς πύλας
[5, 7, 30]	δὲ τοὺς λοχαγοὺς ἐποιήσαντο. (παραινοῦντος	δὲ	Ξενοφῶντος καὶ τῶν μάντεων συμβουλευόντων
[5, 4, 10]	ἐπεποιήκεσαν ἐν τῇ στρατείᾳ. (Ξενοφῶν	δὲ	ξυγκαλέσας τοὺς Ἕλληνας εἶπεν· ἄνδρες
[5, 6, 30]	εἴποι εἰς τὴν στρατιάν· ὑμεῖς	δὲ	ξυλλέξαντες, ἔφη, εἰ βούλεσθε, λέγετε.
[5, 6, 1]	εἶναι τοὺς Ἕλληνας αἱρήσονται. ἐπεὶ	δὲ	ξυμβουλεύειν ἐκέλευον, ἐπευξάμενος εἶπεν ὧδε.
[5, 7, 20]	ἂν βούλησθε οὔτε καταλῦσαι, ἰδίᾳ	δὲ	ὁ βουλόμενος ἄξει στράτευμα ἐφ᾽
[5, 6, 10]	τοῖς δὲ πολλοῖς οὔ. Τιμασίων	δὲ	ὁ Δαρδανεὺς καὶ Θώραξ ὁ
[5, 3, 1]	οἱ δὲ ἄλλοι ἐπορεύοντο· ἡ	δὲ	ὁδὸς ὡδοποιημένη ἦν. (καὶ ἀφικνοῦνται
[5, 7, 1]	ἔσομαι ὁ ἐξηπατηκὼς εἷς, ὑμεῖς	δὲ	οἱ ἐξηπατημένοι ἐγγὺς μυρίων ἔχοντες
[5, 2, 10]	ἐκ τῶν χειρῶν λίθοι, ἦσαν	δὲ	οἳ καὶ πῦρ προσέφερον. (ὑπὸ
[5, 6, 1]	μοί τινα βούλοισθε ξυμπέμψαι. (ἔπειτα	δὲ	οἶδα καὶ πεδία ὄντα καὶ
[5, 6, 1]	πολεμίων πολλῶν ἔμπροσθεν ὄντων, πολλῶν	δὲ	ὄπισθεν ἑπομένων· δεύτερον δὲ Ἶριν,
[5, 2, 10]	καὶ ἐξεκομίσαντο οἱ Ἕλληνες· οἱ	δὲ	ὁπλῖται ἔθεντο τὰ ὅπλα, οἱ
[5, 4, 20]	ἄνω πρὸς τὴν πόλιν, οἱ	δὲ	ὁπλῖται ἐν τάξει εἵποντο. (ἐπεὶ
[5, 6, 30]	ἑαυτοῦ οἰκείους ὠφελῆσαί τι. (ἐπεὶ	δὲ	ὁρῶ ὑμῖν καὶ τὰ πλοῖα
[5, 8, 1]	τὸ μείωμα εἴκοσι μνᾶς, Σοφαίνετος	δέ,	ὅτι αἱρεθεὶς κατημέλει, δέκα μνᾶς.
[5, 6, 20]	ἀεὶ παρεῖναι τοῖς ἱεροῖς· ἔλεξε	δὲ	ὅτι ἐν τοῖς ἱεροῖς φαίνοιτό
[5, 8, 20]	ἢ ἀποροῦντι συνεξεπόρισά τι, τούτων	δὲ	οὐδεὶς μέμνηται, οὐδ᾽ εἴ τινα
[5, 5, 20]	εἰς τὰς στέγας δέξασθαι· ἐπεὶ	δὲ	οὐκ ἀνέῳγον τὰς πύλας, ᾗ
[5, 8, 10]	διὰ τί ἕκαστος ἐπλήγη. ἐπεὶ	δὲ	οὐκ ἀνίσταντο, αὐτὸς ἔλεγεν· (ἐγώ,
[5, 2, 1]	οἱ δὲ ἐπέκειντο αὐτοῖς. (ὡς	δὲ	οὐκ ἐδύναντο ἀποτρέχειν (ἦν γὰρ
[5, 6, 30]	Ἀσιναίου, ὃς Χειρισόφῳ ὑπεστρατήγει, Χειρίσοφος	δὲ	οὔπω παρῆν, ἔρχονται πρὸς Ξενοφῶντα,
[5, 7, 20]	τῶν πρὸς ὑμᾶς ἰόντων. (ἔπειτα	δὲ	οὓς μὲν ἂν ὑμεῖς πάντες
[5, 5, 10]	οὐδὲν ἐλαμβάνομεν τῶν ἐκείνων. (Κοτυωρίτας	δέ,	οὓς ὑμετέρους φατὲ εἶναι, εἴ
[5, 6, 10]	δὲ εἰς Ἡράκλειαν· ἐξ Ἡρακλείας	δὲ	οὔτε πεζῇ οὔτε κατὰ θάλατταν
[5, 3, 1]	στρατόπεδον πάντες σῷοι ὄντες. ~ἐπεὶ	δὲ	οὔτε Χειρίσοφος ἧκεν οὔτε πλοῖα
[5, 5, 10]	πώποτε ὑπήρξαμεν κακῶς ποιοῦντες. ~Κοτυωρῖται	δὲ	οὗτοι εἰσὶ μὲν ἡμέτεροι ἄποικοι,
[5, 4, 1]	πλοῖα γὰρ οὐκ ἔχομεν· κωλύουσι	δὲ	οὗτοι ἡμᾶς οὓς ἀκούομεν ὑμῖν
[5, 4, 20]	ἐπειρῶντο ἀμύνασθαι ἐκ χειρός. (ἐπεὶ	δὲ	οὐχ ὑφίεντο οἱ Ἕλληνες, ἀλλὰ
[5, 2, 10]	ἐπιτηδείους ἔπεμψε τούτων ἐπιμεληθῆναι. (ἐπεὶ	δὲ	πάντα παρεσκεύαστο καὶ οἱ λοχαγοὶ
[5, 4, 30]	γὰρ ἦν οὗτός σφισι. λευκοὶ	δὲ	πάντες οἱ ἄνδρες καὶ αἱ
[5, 2, 20]	γὰρ οὕτως σωτηρία ἀσφαλής, ἄλλως	δὲ	πάνυ χαλεπὸν ἐδόκει εἶναι ἀπελθεῖν·
[5, 3, 1]	ποταμὸς Σελινοῦς. καὶ ἐν Ἐφέσῳ	δὲ	παρὰ τὸν τῆς Ἀρτέμιδος νεὼν
[5, 8, 10]	καὶ ἐπιστὰς ἐπῄνουν σε. ~ἐπεὶ	δὲ	παρεστηκότων ἡμῶν συνέκαμψε τὸ σκέλος
[5, 2, 20]	τοὺς πολεμίους πειρᾶσθαι λανθάνειν· αἱ	δὲ	πέλται αὐτῶν ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε
[5, 2, 1]	χαλεπαὶ πρὸς τὸ χωρίον. (οἱ	δὲ	πελτασταὶ προδραμόντες στάδια πέντε ἢ
[5, 6, 10]	ὁπλίτας πολλοὺς τῶν Ἑλλήνων, ὁρῶντι	δὲ	πελταστὰς πολλοὺς καὶ τοξότας καὶ
[5, 6, 10]	πορείαν ἀλλὰ παντάπασιν ἀδύνατον. ἂν	δὲ	πλέητε, ἔστιν ἐνθένδε μὲν εἰς
[5, 4, 30]	οἱ δὲ ἑκόντες προσεχώρουν. (τὰ	δὲ	πλεῖστα τοιάδε ἦν τῶν χωρίων.
[5, 4, 30]	ἀπ᾽ ἀλλήλων στάδια ὀγδοήκοντα, αἱ	δὲ	πλέον αἱ δὲ μεῖον· ἀναβοώντων
[5, 7, 10]	ἡμεῖς δεῦρο ἐξωρμῶμεν πεζῇ· τῶν	δὲ	πλεόντων ἔτι τινὲς ἦσαν ἐν
[5, 6, 10]	μέλλοιμεν οἱ μὲν καταλείψεσθαι οἱ	δὲ	πλεύσεσθαι, οὐκ ἂν ἐμβαίημεν εἰς
[5, 1, 10]	καθίστασαν, ὅπως σῷα εἴη, τοῖς	δὲ	πλοίοις ἐχρήσαντο εἰς παραγωγήν. (ἐν
[5, 1, 10]	αὐτῶν, ἐπεψήφισε μὲν οὐδέν, τὰς	δὲ	πόλεις ἑκούσας ἔπεισεν ὁδοποιεῖν, λέγων
[5, 4, 10]	στρατηγῶν, ἀλλὰ ἁρπαγῆς ἕνεκεν. οἱ	δὲ	πολέμιοι προσιόντων τέως μὲν ἡσύχαζον·
[5, 5, 10]	τῶν βαρβάρων, τούτων ἀπειχόμεθα· τοὺς	δὲ	πολεμίους αὐτῶν ἐφ᾽ οὓς αὐτοὶ
[5, 6, 10]	ἐδόκει βέλτιστον εἶναι καταμεῖναι, τοῖς	δὲ	πολλοῖς οὔ. Τιμασίων δὲ ὁ
[5, 8, 1]	δὲ μηδ᾽ ὀσφραίνεσθαι παρόν, ὑπὸ	δὲ	πόνων πολλῶν ἀπαγορευόντων, πολεμίων δὲ
[5, 4, 30]	κοίλη ἡ χώρα ἦν. (ἐπεὶ	δὲ	πορευόμενοι ἐν τοῖς φίλοις ἦσαν,
[5, 6, 10]	καὶ τὰ ἐπιτήδεια ἔχειν· εἰ	δέ	που ἥττους τῶν πολεμίων ληφθησόμεθα,
[5, 1, 1]	περὶ τῆς λοιπῆς πορείας· ἀνέστη	δὲ	πρῶτος Λέων Θούριος καὶ ἔλεξεν
[5, 8, 1]	ὅτι εἷς ἡμῶν εἴη· ἠνάγκασα	δὲ	σὲ τοῦτον ἄγειν, ὡς μὴ
[5, 6, 10]	μάντιν γενόμενον τὸν Ἀμπρακιώτην. (ὁ	δὲ	Σιλανὸς δεδιὼς μὴ γένηται ταῦτα
[5, 6, 30]	τὴν χεῖρα. (ἀνέτειναν ἅπαντες. ὁ	δὲ	Σιλανὸς ἐβόα, καὶ ἐπεχείρει λέγειν
[5, 7, 30]	ἄγεσθαι αὐτοὺς ἐπὶ θανάτῳ· τοὺς	δὲ	στρατηγοὺς εἰς δίκας πάντας καταστῆσαι·
[5, 2, 30]	ἐφοβοῦντο ὡς ἐνέδραν οὖσαν· ἡ	δὲ	στρατιὰ ἐν τούτῳ κατέβαινεν. ἐπεὶ
[5, 6, 30]	εἴη ἀπιέναι τὸν βουλόμενον. οἱ	δὲ	στρατιῶται οὐκ ἠνείχοντο, ἀλλ᾽ ἠπείλουν
[5, 6, 10]	ἠλήθευσε θυόμενος Κύρῳ, διεσεσώκει. (τῶν	δὲ	στρατιωτῶν, ἐπεὶ ἤκουσαν, τοῖς μὲν
[5, 2, 1]	πολλοὶ τῶν σὺν αὐτῷ. ~ἐπεὶ	δὲ	τὰ ἐπιτήδεια οὐκέτι ἦν λαμβάνειν
[5, 4, 30]	καὶ τὸ πλάτος εἶναι, ποικίλους	δὲ	τὰ νῶτα καὶ τὰ ἔμπροσθεν
[5, 6, 10]	πλοῖά ἐστιν ἐν Ἡρακλείᾳ. (ἐπεὶ	δὲ	ταῦτ᾽ ἔλεξεν, οἱ μὲν ὑπώπτευον
[5, 1, 10]	ἐχρήσαντο εἰς παραγωγήν. (ἐν ᾧ	δὲ	ταῦτα ἦν ἐπὶ λείαν ἐξῇσαν
[5, 7, 10]	καὶ φίλων καὶ πολεμίων. (ἀκούσαντες	δὲ	ταῦτα οἱ στρατιῶται ἐθαύμασάν τε
[5, 5, 10]	(ταῦτ᾽ οὖν οὐκ ἀξιοῦμεν· εἰ	δὲ	ταῦτα ποιήσετε, ἀνάγκη ἡμῖν καὶ
[5, 5, 1]	ἔμειναν ἡμέρας τετταράκοντα πέντε. ἐν	δὲ	ταύταις πρῶτον μὲν τοῖς θεοῖς
[5, 1, 1]	ἔστ᾽ ἂν ἐγὼ ἔλθω· ἥξω	δὲ	ταχέως. ἀκούσαντες ταῦτα οἱ στρατιῶται
[5, 2, 1]	ὅτι μάχη μὲν ἔσται, τὸ	δὲ	τέλος καλὸν τῆς ἐξόδου. ~καὶ
[5, 4, 10]	δασέα, ᾐκασμένα κιττοῦ πετάλῳ, ἐν	δὲ	τῇ δεξιᾷ παλτὸν ὡς ἕξπηχυ,
[5, 2, 20]	Ἕλληνες ἔχοντες τὰ ἐπιτήδεια. ἐπεὶ	δὲ	τὴν κατάβασιν ἐφοβοῦντο τὴν εἰς
[5, 3, 1]	ξένος γὰρ ἦν αὐτοῦ. (τὸ	δὲ	τῆς Ἀρτέμιδος τῆς Ἐφεσίας, ὅτ᾽
[5, 3, 1]	αὐτὸς σωθῇ, αὑτῷ ἀποδοῦναι· ἢν	δέ	τι πάθῃ, ἀναθεῖναι ποιησάμενον τῇ
[5, 4, 1]	Ἑλλήνων· (καὶ ἔλεξε Ξενοφῶν, ἡρμήνευε	δὲ	Τιμησίθεος· ὦ ἄνδρες Μοσσύνοικοι, ἡμεῖς
[5, 6, 20]	οὐδὲν περὶ πλείονος ποιεῖσθαι. ἀκούω	δέ	τινας θύεσθαι ἐπὶ τούτῳ οὐδ᾽
[5, 7, 10]	καὶ τῶν ἄλλων συχνούς, οἱ	δέ	τινες καὶ εἰς Κερασοῦντα αὐτῶν
[5, 7, 30]	τοσαύτην ἀνομίαν ἐν ἡμῖν; ἀγορὰν	δὲ	τίς ἄξει θαρρῶν, ἢν περὶ
[5, 7, 30]	μηκέτι ἐξεῖναι ἀνομίας ἄρξαι· ἐὰν	δέ	τις ἄρξῃ, ἄγεσθαι αὐτοὺς ἐπὶ
[5, 7, 1]	πρὸς ἑσπέραν δεῖ πορεύεσθαι· ἢν	δέ	τις βούληται εἰς τοὺς βαρβάρους,
[5, 6, 1]	δύναισθε ἄνευ πλοίων διαβῆναι· πλοῖα	δὲ	τίς ἔσται ὁ παρέχων; ὡς
[5, 2, 10]	καὶ ἔχοντες ἃ ἔλαβον, τάχα	δέ	τις καὶ τετρωμένος· καὶ πολὺς
[5, 3, 10]	περιττοῦ τὸν ναὸν ἐπισκευάζειν. ἂν	δὲ	τις μὴ ποιῇ ταῦτα τῇ
[5, 7, 10]	περὶ τούτων τὰ εἰρημένα· εἰ	δέ	τις ὑμῶν ἢ αὐτὸς ἐξαπατηθῆναι
[5, 6, 20]	(μὴ κοινούμενον τῇ στρατιᾷ) εἰς	δὲ	τὸ κοινὸν μηδὲν ἀγορεύειν περὶ
[5, 8, 1]	ἐμοὶ ἀπέδειξας τὸν ἄνδρα. οἷον	δὲ	τὸ πρᾶγμα ἐγένετο ἀκούσατε, ἔφη·
[5, 2, 10]	οἱ μὲν ταῦτ᾽ ἐποίουν· ὁ	δὲ	τοῖς πελτασταῖς πᾶσι παρήγγειλε διηγκυλωμένους
[5, 5, 10]	οὔτε ἔξω ἀγορὰν ἔπεμπον· ᾐτιῶντο	δὲ	τὸν παρ᾽ ὑμῶν ἁρμοστὴν τούτων
[5, 4, 10]	ἔμπροσθεν μὲν λόγχην ἔχον, ὄπισθεν	δὲ	τοῦ ξύλου σφαιροειδές. (χιτωνίσκους δὲ
[5, 3, 10]	δεκάτην καταθύειν ἑκάστου ἔτους. ἐκ	δὲ	τοῦ περιττοῦ τὸν ναὸν ἐπισκευάζειν.
[5, 2, 10]	οἳ καὶ πῦρ προσέφερον. (ὑπὸ	δὲ	τοῦ πλήθους τῶν βελῶν ἔλιπον
[5, 7, 1]	ἐν ἑνὶ πλοίῳ πλεύσομαι, ὑμεῖς	δὲ	τοὐλάχιστον ἐν ἑκατόν. πῶς ἂν
[5, 7, 10]	ἔτι ὄντας ἐν Κερασοῦντι· αἰσθόμενοι	δὲ	τοὺς βαρβάρους ὅποι ἴοιεν αὐτοί
[5, 2, 1]	φίλοι γὰρ αὐτοῖς ἦσαν· εἰς	δὲ	τοὺς Δρίλας προθύμως ἦγον, ὑφ᾽
[5, 5, 20]	Σινωπέων πόλιν, ἐκεῖ δεξόμεθα, νῦν	δὲ	τοὺς ἐνθάδε κελεύσομεν διδόναι ἃ
[5, 7, 30]	ἐξ οὗ Κῦρος ἀπέθανε· δικαστὰς	δὲ	τοὺς λοχαγοὺς ἐποιήσαντο. (παραινοῦντος δὲ
[5, 7, 20]	ὄντες οἱ πρέσβεις καταλευσθέντες. ~ἐπεὶ	δὲ	τοῦτο ἐγένετο, ἔρχονται πρὸς ἡμᾶς
[5, 2, 1]	εἰς τοῦτο πάντες ξυνερρυήκεσαν. περὶ	δὲ	τοῦτο ἦν χαράδρα ἰσχυρῶς βαθεῖα,
[5, 8, 10]	ἤθελον καὶ ὑμῶν πλεονεκτεῖν. εἰ	δὲ	τοῦτο πάντες ἐποιοῦμεν, ἅπαντες ἂν
[5, 4, 10]	ὃ ἐδόκει ἐπιμαχώτατον εἶναι. (ᾠκεῖτο	δὲ	τοῦτο πρὸ τῆς πόλεως τῆς
[5, 1, 1]	τῷ πρόσθεν λόγῳ δεδήλωται. (ἐκ	δὲ	τούτου ξυνελθόντες ἐβουλεύοντο περὶ τῆς
[5, 6, 10]	καὶ οἱ μὲν ᾤχοντο. (ἐν	δὲ	τούτῳ τῷ χρόνῳ Ξενοφῶντι, ὁρῶντι
[5, 7, 10]	ἐξαπατῆσαι ταῦτα, λέγων διδασκέτω. (ὅταν	δὲ	τούτων ἅλις ἔχητε, μὴ ἀπέλθητε
[5, 1, 1]	μὴ πλανᾶσθαι, ὡς σᾐζησθε, ἡμᾶς	δὲ	τούτων ἐπιμελεῖσθαι. (ἔδοξε ταῦτα. ἔτι
[5, 8, 1]	μαχόμενος; (ἀλλὰ μεθύων ἐπαρᾐνησα; ἐπεὶ	δὲ	τούτων οὐδὲν ἔφησεν, ἐπήρετο αὐτὸν
[5, 2, 1]	ὑπερεκάθηντο ἐπὶ τῶν ἄκρων. (οἱ	δὲ	Τραπεζούντιοι ὁπόθεν μὲν τὰ ἐπιτήδεια
[5, 3, 1]	ἀμφοτέροις ἔνεισι καὶ κόγχαι· ἐν	δὲ	τῷ ἐν Σκιλλοῦντι χωρίῳ καὶ
[5, 8, 20]	μέμνησθε καὶ οὐ σιωπᾶτε, εἰ	δέ	τῳ ἢ χειμῶνα ἐπεκούρησα ἢ
[5, 8, 1]	ἔφη· σὺ γὰρ ἠνάγκαζες· τὰ	δὲ	τῶν ἐμῶν συσκήνων σκεύη διέρριψας.
[5, 5, 1]	(ἐντεῦθεν ἀφικνοῦνται εἰς Τιβαρηνούς. ἡ	δὲ	τῶν Τιβαρηνῶν χώρα πολὺ ἦν
[5, 8, 10]	καὶ τέμνουσιν ἐπ᾽ ἀγαθῷ· (εἰ	δὲ	ὕβρει νομίζετέ με ταῦτα πράττειν,
[5, 6, 30]	κατασχεῖν τὴν Φασιανῶν χώραν. (αἰήτου	δὲ	ὑιδοῦς ἐτύγχανε βασιλεύων αὐτῶν. Ξενοφῶν
[5, 6, 20]	τούτῳ οὐδ᾽ ὑμῖν λέγοντας. (ὑπισχνοῦμαι	δὲ	ὑμῖν, ἂν ἐκπλέητε, ἀπὸ νουμηνίας
[5, 7, 20]	ὥσπερ καὶ νῦν ἐγένετο. (οἷα	δὲ	ὑμῖν καὶ διαπεπράχασιν οἱ αὐθαίρετοι
[5, 6, 10]	διὰ τὴν ξυμβουλὴν ταύτην· οἱ	δὲ	ὑπώπτευον καὶ τούτου ἕνεκα λέγειν
[5, 2, 20]	πάντα πλὴν τῆς ἄκρας. (τῇ	δὲ	ὑστεραίᾳ ἀπῇσαν οἱ Ἕλληνες ἔχοντες
[5, 4, 20]	τὴν ἡμέραν οὕτως ἔμειναν· τῇ	δὲ	ὑστεραίᾳ θύσαντες ἐπεὶ ἐκαλλιερήσαντο, ἀριστήσαντες,
[5, 6, 1]	τοῦτο τὸ τέλος ἐγένετο. τῇ	δὲ	ὑστεραίᾳ ξυνέλεξαν οἱ στρατηγοὶ τοὺς
[5, 6, 20]	Ξενοφῶν ἐν τούτῳ ἐσίγα. ἀναστὰς	δὲ	Φιλήσιος καὶ Λύκων οἱ Ἀχαιοὶ
[5, 7, 30]	μαχούμεθα, ἢν ἀλλήλους κατακαίνωμεν; (πόλις	δὲ	φιλία τίς ἡμᾶς δέξεται, ἥτις
[5, 8, 20]	εὐδίᾳ γὰρ ὁρῶ ὑμᾶς. ὅταν	δὲ	χειμὼν ᾖ καὶ θάλαττα μεγάλη
[5, 1, 1]	καὶ πάντες οἱ παριόντες. ἔπειτα	δὲ	Χειρίσοφος ἀνέστη καὶ εἶπεν ὧδε.
[5, 3, 1]	ἕκαστος φυλάττειν τοῖς θεοῖς· ἀντὶ	δὲ	Χειρισόφου Νέων ὁ Ἀσιναῖος ἔλαβε.
[5, 6, 30]	τὰ μὲν πλοῖα πέμπουσι, τὰ	δὲ	χρήματα ἃ ὑπέσχοντο Τιμασίωνι καὶ
[5, 2, 10]	ἄκροις τισὶν ἰσχυροῖς. (οὐ πολλοῦ	δὲ	χρόνου μεταξὺ γενομένου κραυγή τε
[5, 1, 1]	εἰ μὴ ὀλίγοις τισίν· ἡ	δὲ	χώρα πολεμία· κίνδυνος οὖν πολλοὺς
[5, 5, 10]	ὑπὲρ τῶν στρατιωτῶν εἶπεν· ἡμεῖς	δέ,	ὦ ἄνδρες Σινωπεῖς, ἥκομεν ἀγαπῶντες
[5, 7, 1]	ὅτι ἦλθον πρὸς αὐτόν, λέγει	δὲ	ὧδε. (ἀκούω τινὰ διαβάλλειν, ὦ
[5, 8, 20]	κάμνων ἀσπίδα μὴ φέρειν, νῦν	δέ,	ὡς ἀκούω, Κοτυωριτῶν πολλοὺς ἤδη
[5, 1, 10]	ὡς οὐ δέοι ὁδοιπορεῖν. ὁ	δὲ	ὡς ἔγνω τὴν ἀφροσύνην αὐτῶν,
[5, 7, 20]	θάλατταν ἀποχωροῦντα, καὶ ἀνέκραγεν· οἱ	δὲ	ὡς ἤκουσαν, ὥσπερ ἢ συὸς
[5, 1, 1]	ἀφίκοντο, ἐν τῷ πρόσθεν λόγῳ	δεδήλωται.	(ἐκ δὲ τούτου ξυνελθόντες ἐβουλεύοντο
[5, 6, 10]	τὸν Ἀμπρακιώτην. (ὁ δὲ Σιλανὸς	δεδιὼς	μὴ γένηται ταῦτα καὶ καταμείνῃ
[5, 6, 30]	ἔγνωσαν οἱ Ἡρακλεῶται ὅτι ἐκπλεῖν	δεδογμένον	εἴη καὶ Ξενοφῶν αὐτὸς ἐπεψηφικὼς
[5, 4, 20]	πράττειν ἅπερ σὺν ἡμῖν δίκην	δεδώκασιν·	ὥστε αὖθις ἧττον τῆς ἡμετέρας
[5, 1, 1]	μενόντων καὶ ξυμπαρασκευάζωμεν, ἐάν τι	δέῃ,	κἂν βοηθῆσαί τισι καιρὸς ᾖ,
[5, 1, 1]	τισι καιρὸς ᾖ, εἰδῶμεν ὅποι	δεήσει	βοηθεῖν, καὶ ἐάν τις τῶν
[5, 6, 1]	κατὰ θάλατταν κομίζησθε· ἡμᾶς γὰρ	δεήσει	τὰ πλοῖα πορίζειν· ἢν δὲ
[5, 6, 1]	δὲ κατὰ γῆν στέλλησθε, ὑμᾶς	δεήσει	τοὺς μαχομένους εἶναι. ὅμως δὲ
[5, 4, 1]	ἔφη ὁ Ξενοφῶν, τί ἡμῶν	δεήσεσθε	χρήσασθαι, ἂν ξύμμαχοι ὑμῶν γενώμεθα,
[5, 5, 10]	χωρίων βίᾳ λαμβάνειν ὧν ἂν	δέησθε	οὐ πείθοντας. (ταῦτ᾽ οὖν οὐκ
[5, 2, 10]	νευραῖς, ὡς, ὁπόταν σημήνῃ, τοξεύειν	δεῆσον,	καὶ τοὺς γυμνῆτας λίθων ἔχειν
[5, 8, 10]	τούτου οὖν ἕνεκα ζῶντας ἡμᾶς	δεῖ	κατορυχθῆναι; (τοῦτον μὲν ἀνέκραγον ὡς
[5, 4, 20]	ἡμετέρας τάξεως ἀπολείψονται. (ἀλλ᾽ ὑμᾶς	δεῖ	παρασκευάζεσθαι ὅπως καὶ τοῖς φίλοις
[5, 7, 1]	Ἑλλάδα μέλλῃ ἰέναι, πρὸς ἑσπέραν	δεῖ	πορεύεσθαι· ἢν δέ τις βούληται
[5, 1, 1]	ἐρῶ. (πρῶτον μὲν τὰ ἐπιτήδεια	δεῖ	πορίζεσθαι ἐκ τῆς πολεμίας· οὔτε
[5, 6, 20]	στρατιωτῶν ὄντων λέγει τάδε. οὐ	δεῖ	προσέχειν μονῇ, ὦ ἄνδρες, οὐδὲ
[5, 1, 1]	ἡμῶν. φυλακὰς δή μοι δοκεῖ	δεῖν	περὶ τὸ στρατόπεδον εἶναι· ἐὰν
[5, 6, 20]	Λύκων οἱ Ἀχαιοὶ ἔλεγον ὡς	δεινὸν	εἴη ἰδίᾳ μὲν Ξενοφῶντα πείθειν
[5, 5, 1]	στρατόπεδον ἔλεγον· προηγόρει δὲ Ἑκατώνυμος	δεινὸς	νομιζόμενος εἶναι λέγειν· (ἔπεμψεν ἡμᾶς,
[5, 7, 20]	λέγει μοι ὅτι οἱ ἀγορανόμοι	δεινότατα	ποιοῦσι τὸ στράτευμα. (ἐν τούτῳ
[5, 5, 1]	ὅτι διὰ πολλῶν τε καὶ	δεινῶν,	ὡς ἡμεῖς ἠκούσαμεν, πραγμάτων σεσωσμένοι
[5, 6, 1]	ἂν διελθεῖν. ταῦτα δὲ καὶ	δείξαιμι	ἄν, εἴ μοί τινα βούλοισθε
[5, 7, 20]	ἑορακότες τὸ παρ᾽ ἑαυτοῖς πρᾶγμα,	δείσαντες	ἀποχωροῦσι πρὸς τὰ πλοῖα. ἦσαν
[5, 7, 20]	ἀδικεῖ, φεύγει ἐκ τοῦ στρατεύματος	δείσας	μὴ ἀδίκως ἄκριτος ἀποθάνῃ. ~οἱ
[5, 2, 20]	τοῦτο ἔχων τῶν Κρητῶν λαβὼν	δέκα	ἔμενεν ἐν λασίῳ χωρίῳ καὶ
[5, 6, 10]	ἔλαβε τρισχιλίους δαρεικοὺς ὅτε τὰς	δέκα	ἡμέρας ἠλήθευσε θυόμενος Κύρῳ, διεσεσώκει.
[5, 3, 1]	Κολχίδι χώρᾳ. (ἐνταῦθα ἔμειναν ἡμέρας	δέκα·	καὶ ἐξέτασις σὺν τοῖς ὅπλοις
[5, 8, 1]	Σοφαίνετος δέ, ὅτι αἱρεθεὶς κατημέλει,	δέκα	μνᾶς. Ξενοφῶντος δὲ κατηγόρησάν τινες
[5, 3, 1]	καὶ τὸ λοιπὸν δὲ ἀεὶ	δεκατεύων	τὰ ἐκ τοῦ ἀγροῦ ὡραῖα
[5, 3, 1]	αἰχμαλώτων ἀργύριον γενόμενον. καὶ τὴν	δεκάτην,	ἣν τῷ Ἀπόλλωνι ἐξεῖλον καὶ
[5, 3, 10]	ἔχοντα καὶ καρπούμενον τὴν μὲν	δεκάτην	καταθύειν ἑκάστου ἔτους. ἐκ δὲ
[5, 4, 20]	δὲ ζειαὶ αἱ πλεῖσται. (καὶ	δελφίνων	τεμάχη ἐν ἀμφορεῦσιν ηὑρίσκετο τεταριχευμένα
[5, 4, 20]	καὶ στέαρ ἐν τεύχεσι τῶν	δελφίνων,	ᾧ ἐχρῶντο οἱ Μοσσύνοικοι καθάπερ
[5, 3, 1]	ποιησάμενος ἀνατίθησιν εἰς τὸν ἐν	Δελφοῖς	τῶν Ἀθηναίων θησαυρὸν καὶ ἐπέγραψε
[5, 3, 10]	αὐτὸν τὸν ναὸν ἄλσος ἡμέρων	δένδρων	ἐφυτεύθη ὅσα ἐστὶ τρωκτὰ ὡραῖα.
[5, 3, 10]	χώρῳ καὶ λειμὼν καὶ ὄρη	δένδρων	μεστά, ἱκανὰ σῦς καὶ αἶγας
[5, 5, 20]	τοὺς κάμνοντας εἰς τὰς στέγας	δέξασθαι·	ἐπεὶ δὲ οὐκ ἀνέῳγον τὰς
[5, 7, 30]	(πόλις δὲ φιλία τίς ἡμᾶς	δέξεται,	ἥτις ἂν ὁρᾷ τοσαύτην ἀνομίαν
[5, 2, 20]	ἔφευγον οἱ ἀπὸ τῶν ἐν	δεξιᾷ	οἰκιῶν. (ὡς δὲ ἔμαθεν ὁ
[5, 2, 20]	γὰρ ἀνέλαμψεν οἰκία τῶν ἐν	δεξιᾷ	ὅτου δὴ ἐνάψαντος. ὡς δ᾽
[5, 4, 10]	κιττοῦ πετάλῳ, ἐν δὲ τῇ	δεξιᾷ	παλτὸν ὡς ἕξπηχυ, ἔμπροσθεν μὲν
[5, 1, 10]	παρὰ τῶν Τραπεζουντίων, ᾗ ἐπέστησαν	Δέξιππον	Λάκωνα περίοικον. οὗτος ἀμελήσας τοῦ
[5, 5, 20]	πρὸς τὴν Σινωπέων πόλιν, ἐκεῖ	δεξόμεθα,	νῦν δὲ τοὺς ἐνθάδε κελεύσομεν
[5, 6, 20]	ἐμὴ πόλις· ἑκόντες γάρ με	δέξονται.	(ἡγήσομαι δὲ αὐτὸς ἐγὼ ἔνθεν
[5, 8, 10]	τε ἰόντων καὶ μαχομένων ὅπου	δέοι,	αὐτοὶ δὲ λιπόντες τὰς τάξεις
[5, 1, 10]	(ἐνταῦθα δὲ ἀνέκραγον ὡς οὐ	δέοι	ὁδοιπορεῖν. ὁ δὲ ὡς ἔγνω
[5, 6, 1]	Σινωπέας βουλεύεσθαι. εἴτε γὰρ πεζῇ	δέοι	πορεύεσθαι, χρήσιμοι ἂν ἐδόκουν εἶναι
[5, 1, 10]	ἂν οὐκ ἀπορήσαιμεν κομιδῆς οἵας	δεόμεθα.	ἔδοξε καὶ ταῦτα. (ἐννοήσατε δ᾽
[5, 7, 20]	πρὸς ὑμᾶς ἴωσι πρέσβεις εἰρήνης	δεόμενοι	ἢ ἄλλου τινός, κατακτείναντες τούτους
[5, 4, 30]	λευκοὺς σφόδρα καὶ οὐ πολλοῦ	δέοντας	ἴσους τὸ μῆκος καὶ τὸ
[5, 6, 20]	αὐτῇ σὺν Κλεάρχῳ τε καὶ	Δερκυλίδᾳ.	(ἀναστὰς αὖθις Θώραξ ὁ Βοιώτιος,
[5, 7, 10]	ἐν τῇ ἡμέρᾳ ᾗ ἡμεῖς	δεῦρο	ἐξωρμῶμεν πεζῇ· τῶν δὲ πλεόντων
[5, 4, 10]	τε καὶ ἡμῖν πολεμίων, καὶ	δεῦρο	ὑμῖν πέμψαι ναῦς τε καὶ
[5, 6, 1]	ὄντων, πολλῶν δὲ ὄπισθεν ἑπομένων·	δεύτερον	δὲ Ἶριν, τρίπλεθρον ὡσαύτως· τρίτον
[5, 6, 1]	ὄντας Ἕλλησι τούτῳ πρῶτον καλῶς	δέχεσθαι	τῷ εὔνους τε εἶναι καὶ
[5, 4, 1]	ὅτι καὶ βούλοιντο ταῦτα καὶ	δέχοιντο	τὴν ξυμμαχίαν. (ἄγετε δή, ἔφη
[5, 6, 1]	δοκεῖ μοι παρεῖναι· νῦν γὰρ	δὴ	ἂν μὲν εὖ ξυμβουλεύσας φανῶ,
[5, 8, 1]	τῶν συσκήνων ἐλεύθερος ὤν. (ἐνταῦθα	δὴ	ἀναγιγνώσκει αὐτὸν καὶ ἤρετο· ἦ
[5, 8, 10]	(ἐγώ, ὦ ἄνδρες, ὁμολογῶ παῖσαι	δὴ	ἄνδρας ἕνεκεν ἀταξίας ὅσοις σᾐζεσθαι
[5, 8, 20]	κακῶν μεμνῆσθαι. ἐκ τούτου μὲν	δὴ	ἀνίσταντο καὶ ἀνεμίμνῃσκον. καὶ περιεγένετο
[5, 7, 1]	ἐμοῦ ἥκειν εἰς Φᾶσιν· καὶ	δὴ	ἀποβαίνομεν εἰς τὴν χώραν· γνώσεσθε
[5, 4, 30]	τε καὶ ἡδύς. ~οἱ μὲν	δὴ	Ἕλληνες ἀριστήσαντες ἐνταῦθα ἐπορεύοντο εἰς
[5, 1, 1]	~Βιβλίον Ε ~{ὅσα μὲν	δὴ	ἐν τῇ ἀναβάσει τῇ μετὰ
[5, 2, 20]	οἰκία τῶν ἐν δεξιᾷ ὅτου	δὴ	ἐνάψαντος. ὡς δ᾽ αὕτη ξυνέπιπτεν,
[5, 2, 1]	τύρσεις πυκναὶ ξύλιναι πεποιημέναι) ἀπιέναι	δὴ	ἐπεχείρουν· οἱ δὲ ἐπέκειντο αὐτοῖς.
[5, 1, 1]	καὶ ἔλεξεν ὧδε. Χειρίσοφος μὲν	δὴ	ἐπὶ πλοῖα στέλλεται, ἡμεῖς δὲ
[5, 2, 20]	οἰκιῶν. οἱ δὲ κατὰ στόμα	δὴ	ἔτι μόνοι ἐλύπουν καὶ δῆλοι
[5, 4, 1]	καὶ δέχοιντο τὴν ξυμμαχίαν. (ἄγετε	δή,	ἔφη ὁ Ξενοφῶν, τί ἡμῶν
[5, 1, 1]	ἴωσιν. (ἔδοξε καὶ ταῦτα. ἐννοεῖτε	δὴ	καὶ τόδε, ἔφη. σχολὴ τοῖς
[5, 1, 1]	ἐκείνων· ὑπερκάθηνται δὲ ἡμῶν. φυλακὰς	δή	μοι δοκεῖ δεῖν περὶ τὸ
[5, 2, 10]	παρατεταγμένοι ἦσαν, καὶ ἀλλήλους μὲν	δὴ	ξυνεώρων (μηνοειδὴς γὰρ διὰ τὸ
[5, 7, 20]	παῖε, βάλλε βάλλε, καὶ τάχα	δὴ	ὁρῶμεν πολλοὺς προσθέοντας λίθους ἔχοντας
[5, 6, 10]	ἥττους τῶν πολεμίων ληφθησόμεθα, εὔδηλον	δὴ	ὅτι ἐν ἀνδραπόδων χώρᾳ ἐσόμεθα.
[5, 4, 20]	οἰκίαις, ἐνταῦθα οἱ πολέμιοι ὁμοῦ	δὴ	πάντες γενόμενοι ἐμάχοντο καὶ ἐξηκόντιζον
[5, 7, 30]	τοιαῦτα ἐξαμαρτάνοντες φαινώμεθα; οὗ δὲ	δὴ	πάντων οἰόμεθα τεύξεσθαι ἐπαίνου, τίς
[5, 5, 1]	οἱ θεοὶ τὸν πόλεμον. ἐντεῦθεν	δὴ	τὰ ξένια ἐδέξαντο, καὶ ὡς
[5, 5, 20]	γίγνεσθαι. (ἐκ τούτου μάλα μὲν	δῆλοι	ἦσαν οἱ ξυμπρέσβεις τῷ Ἑκατωνύμῳ
[5, 2, 20]	δὴ ἔτι μόνοι ἐλύπουν καὶ	δῆλοι	ἦσαν ὅτι ἐπικείσονται ἐν τῇ
[5, 4, 20]	αὐτῶν εἶναι καὶ τοῖς πολεμίοις	δηλώσητε	ὅτι οὐχ ὁμοίοις ἀνδράσι μαχοῦνται
[5, 5, 1]	περὶ τῆς χώρας, ὅτι ἤκουον	δῃουμένην.	καὶ ἐλθόντες εἰς τὸ στρατόπεδον
[5, 7, 1]	ἄξιον. (ὑμεῖς δέ, ἔφη, ἴστε	δήπου	ὅθεν ἥλιος ἀνίσχει καὶ ὅπου
[5, 7, 1]	ἀποβαίνομεν εἰς τὴν χώραν· γνώσεσθε	δήπου	ὅτι οὐκ ἐν τῇ Ἑλλάδι
[5, 8, 20]	ἢν σωφρονῆτε, τὴν νύκτα μὲν	δήσετε,	τὴν δὲ ἡμέραν ἀφήσετε. (ἀλλὰ
[5, 8, 1]	τὸν κάμνοντα ἀγαγών; ναὶ μὰ	Δί᾽	ἔφη· σὺ γὰρ ἠνάγκαζες· τὰ
[5, 8, 10]	ἀταξίας ὅσοις σᾐζεσθαι μὲν ἤρκει	δι᾽	ὑμῶν ἐν τάξει τε ἰόντων
[5, 7, 20]	τὰ πλοῖα. ἦσαν δὲ νὴ	Δία	καὶ ἡμῶν οἳ ἔδεισαν. (ἐγώ
[5, 8, 20]	αὐτοῖς, εἰ ἐβούλεσθε· ἀλλὰ μὰ	Δία	οὔτε τούτοις ἐπεκουρεῖτε οὔτε σὺν
[5, 4, 1]	πότερον ὡς διὰ φιλίας ἢ	διὰ	πολεμίας πορεύσονται τῆς χώρας. οἱ
[5, 5, 1]	ἔπειτα δὲ καὶ ξυνησθησομένους ὅτι	διὰ	πολλῶν τε καὶ δεινῶν, ὡς
[5, 8, 10]	δέ γε ἴσως ἀπολειπόμενόν που	διὰ	ῥᾳστώνην καὶ κωλύοντα καὶ ὑμᾶς
[5, 5, 1]	ὅπου τύχοιεν, ὥσπερ ἄλλοις ἐπιδεικνύμενοι.	~διὰ	ταύτης τῆς χώρας οἱ Ἕλληνες,
[5, 5, 1]	ταύτης τῆς χώρας οἱ Ἕλληνες,	διά	τε τῆς πολεμίας καὶ τῆς
[5, 6, 10]	δὲ καὶ ὡς δῶρα ληψόμενον	διὰ	τὴν ξυμβουλὴν ταύτην· οἱ δὲ
[5, 6, 10]	ἱππέας δὲ καὶ μάλα ἤδη	διὰ	τὴν τριβὴν ἱκανούς, ὄντας δ᾽
[5, 8, 10]	παίσειεν· ἄλλους δ᾽ ἐκέλευε λέγειν	διὰ	τί ἕκαστος ἐπλήγη. ἐπεὶ δὲ
[5, 6, 20]	καὶ ἐμὲ οὐκ ἄπειρον ὄντα	διὰ	τὸ ἀεὶ παρεῖναι τοῖς ἱεροῖς·
[5, 5, 10]	μάλα φοβεροὺς ὄντας πολεμίους ἐκτησάμεθα	διὰ	τὸ ἀνάγκην εἶναι λαμβάνειν τὰ
[5, 1, 10]	καὶ διὰ τὸ φοβεῖσθαι καὶ	διὰ	τὸ βούλεσθαι ἡμῶν ἀπαλλαγῆναι. (ἐνταῦθα
[5, 6, 20]	Φαρναβάζου ἀρχῆς πάσης, τὰ μὲν	διὰ	τὸ ἐκεῖθεν εἶναι, τὰ δὲ
[5, 8, 1]	καὶ γὰρ ἄξιον. (ἀνὴρ κατελείπετο	διὰ	τὸ μηκέτι δύνασθαι πορεύεσθαι. καὶ
[5, 6, 20]	τὸ ἐκεῖθεν εἶναι, τὰ δὲ	διὰ	τὸ ξυνεστρατεῦσθαι ἐν αὐτῇ σὺν
[5, 7, 10]	καὶ μικρὸν εἴη καὶ ἀφύλακτον	διὰ	τὸ φίλιον νομίζειν εἶναι, ἔρχεται
[5, 1, 10]	ἐντείλασθαι ὁδοποιεῖν· πείσονται γὰρ καὶ	διὰ	τὸ φοβεῖσθαι καὶ διὰ τὸ
[5, 2, 10]	μὲν δὴ ξυνεώρων (μηνοειδὴς γὰρ	διὰ	τὸ χωρίον ἡ τάξις ἦν)
[5, 3, 1]	ὁ θεός. (ἔτυχε δὲ διαρρέων	διὰ	τοῦ χωρίου ποταμὸς Σελινοῦς. καὶ
[5, 4, 10]	διελθόντες διὰ τῶν τάξεων καὶ	διὰ	τῶν ὅπλων τῶν Ἑλλήνων ἐπορεύοντο
[5, 4, 10]	ᾄδοντες ἐν ῥυθμῷ, καὶ διελθόντες	διὰ	τῶν τάξεων καὶ διὰ τῶν
[5, 5, 10]	γὰρ ἐνθάδε οὓς ἡμῖν ἡγεμόνας	διὰ	φιλίαν ἡ πόλις ξυνέπεμψεν. (ὅποι
[5, 4, 1]	τῶν Μοσσυνοίκων, ἐρωτῶντες πότερον ὡς	διὰ	φιλίας ἢ διὰ πολεμίας πορεύσονται
[5, 5, 1]	τὰ ξένια ἐδέξαντο, καὶ ὡς	διὰ	φιλίας πορευόμενοι δύο ἡμέρας ἀφίκοντο
[5, 6, 10]	ἔλθοιτε ἄν, εἰ τὸν Ἅλυν	διαβαίητε.	ἐγὼ μὲν οὖν οὐ χαλεπὴν
[5, 6, 1]	τριῶν πλέθρων, ὃν χαλεπὸν οἶμαι	διαβαίνειν	ἄλλως τε καὶ πολεμίων πολλῶν
[5, 6, 20]	ἄρα γιγνώσκων ὅτι αὐτὸς ἐπεβούλευε	διαβάλλειν	με πρὸς ὑμᾶς. ἐξήνεγκε γὰρ
[5, 7, 1]	λέγει δὲ ὧδε. (ἀκούω τινὰ	διαβάλλειν,	ὦ ἄνδρες, ἐμὲ ὡς ἐγὼ
[5, 7, 1]	ὑμῖν φαίνωνται ἀδικεῖν οἱ ἐμὲ	διαβάλλοντες,	οὕτως αὐτοῖς χρῆσθε ὥσπερ ἄξιον.
[5, 2, 1]	ἐπιτήδεια ἐξωρμημένοι· ὥστε ἐγένοντο οἱ	διαβάντες	πλείους ἢ δισχίλιοι ἄνθρωποι. (ἐπεὶ
[5, 2, 1]	πέντε ἢ ἓξ τῶν ὁπλιτῶν,	διαβάντες	τὴν χαράδραν, ὁρῶντες πρόβατα πολλὰ
[5, 2, 1]	ἐκέλευσε τὰ ὅπλα, αὐτὸς δὲ	διαβὰς	σὺν τοῖς λοχαγοῖς ἐσκοπεῖτο πότερον
[5, 2, 1]	εἴη κρεῖττον ἀπαγαγεῖν καὶ τοὺς	διαβεβηκότας	ἢ καὶ τοὺς ὁπλίτας διαβιβάζειν,
[5, 6, 1]	οὐκ ἂν δύναισθε ἄνευ πλοίων	διαβῆναι·	πλοῖα δὲ τίς ἔσται ὁ
[5, 2, 1]	διαβεβηκότας ἢ καὶ τοὺς ὁπλίτας	διαβιβάζειν,	ὡς ἁλόντος ἂν τοῦ χωρίου.
[5, 2, 10]	~καὶ τοὺς μὲν λοχαγοὺς ἔπεμπε	διαβιβάσοντας	τοὺς ὁπλίτας, αὐτὸς δ᾽ ἔμενεν
[5, 3, 1]	εἴ τις νόσῳ. (ἐνταῦθα καὶ	διαλαμβάνουσι	τὸ ἀπὸ τῶν αἰχμαλώτων ἀργύριον
[5, 7, 1]	Ξενοφῶν ἀναπεπεικὼς τοὺς ἄλλους στρατηγοὺς	διανοεῖται	ἄγειν τοὺς στρατιώτας ἐξαπατήσας πάλιν
[5, 6, 30]	αὐτός τε παύομαι ἐκείνης τῆς	διανοίας,	καὶ ὁπόσοι πρὸς ἐμὲ προσῇσαν
[5, 6, 20]	λόγον ὡς ἐγὼ πράττειν ταῦτα	διανοοίμην	ἤδη οὐ πείσας ὑμᾶς. ~ἐγὼ
[5, 7, 20]	ἐγένετο. (οἷα δὲ ὑμῖν καὶ	διαπεπράχασιν	οἱ αὐθαίρετοι οὗτοι στρατηγοὶ σκέψασθε.
[5, 2, 1]	ἄλλο τι κτῆνος τὸ πῦρ	διαπεφευγός.	ἓν δὲ ἦν χωρίον μητρόπολις
[5, 4, 20]	μοσσύνοις κατεκαύθησαν. (οἱ δὲ Ἕλληνες	διαρπάζοντες	τὰ χωρία ηὕρισκον θησαυροὺς ἐν
[5, 3, 1]	ἀνεῖλεν ὁ θεός. (ἔτυχε δὲ	διαρρέων	διὰ τοῦ χωρίου ποταμὸς Σελινοῦς.
[5, 8, 1]	σκεύη διέρριψας. (ἀλλ᾽ ἡ μὲν	διάρριψις,	ἔφη ὁ Ξενοφῶν, τοιαύτη τις
[5, 6, 30]	τὸ λαμβάνειν τὰ τῶν ἡττόνων·	διασπασθέντες	δ᾽ ἂν καὶ κατὰ μικρὰ
[5, 4, 1]	ὦ ἄνδρες Μοσσύνοικοι, ἡμεῖς βουλόμεθα	διασωθῆναι	πρὸς τὴν Ἑλλάδα πεζῇ· πλοῖα
[5, 4, 20]	πολλὰ τὰ πλατέα οὐκ ἔχοντα	διαφυὴν	οὐδεμίαν. τούτων καὶ πλείστῳ σίτῳ
[5, 8, 10]	οἵαν καὶ γονεῖς υἱοῖς καὶ	διδάσκαλοι	παισί· καὶ γὰρ οἱ ἰατροὶ
[5, 7, 10]	ἢ ἄλλον ἐξαπατῆσαι ταῦτα, λέγων	διδασκέτω.	(ὅταν δὲ τούτων ἅλις ἔχητε,
[5, 8, 20]	τοὺς χαλεποὺς τὰς μὲν ἡμέρας	διδέασι,	τὰς δὲ νύκτας ἀφιᾶσι, τοῦτον
[5, 5, 20]	νῦν δὲ τοὺς ἐνθάδε κελεύσομεν	διδόναι	ἃ δύνανται· ὁρῶμεν γὰρ πάντα
[5, 8, 1]	ὑποσχεῖν τοῦ παρεληλυθότος χρόνου. καὶ	διδόντων	Φιλήσιος μὲν ὦφλε καὶ Ξανθικλῆς
[5, 2, 20]	θεῶν τις αὐτοῖς μηχανὴν σωτηρίας	δίδωσιν.	ἐξαπίνης γὰρ ἀνέλαμψεν οἰκία τῶν
[5, 8, 1]	ὁ Ξενοφῶν, τοιαύτη τις ἐγένετο.	διέδωκα	ἄλλοις ἄγειν καὶ ἐκέλευσα πρὸς
[5, 3, 1]	ἐξεῖλον καὶ τῇ Ἐφεσίᾳ Ἀρτέμιδι,	διέλαβον	οἱ στρατηγοὶ τὸ μέρος ἕκαστος
[5, 5, 20]	ἀλλήλους πολλά τε καὶ φιλικὰ	διελέγοντο	τά τε ἄλλα καὶ περὶ
[5, 4, 30]	ἅπερ ἂν μετ᾽ ἄλλων ὄντες,	διελέγοντό	τε αὑτοῖς καὶ ἐγέλων ἐφ᾽
[5, 4, 30]	(τούτους ἔλεγον οἱ στρατευσάμενοι βαρβαρωτάτους	διελθεῖν	καὶ πλεῖστον τῶν Ἑλληνικῶν νόμων
[5, 6, 1]	οἱ πάντες ἄνθρωποι δύναιντ᾽ ἂν	διελθεῖν.	ταῦτα δὲ καὶ δείξαιμι ἄν,
[5, 4, 10]	ἐπορεύοντο ᾄδοντες ἐν ῥυθμῷ, καὶ	διελθόντες	διὰ τῶν τάξεων καὶ διὰ
[5, 8, 20]	πύκτης ὁ Θετταλὸς τότε μὲν	διεμάχετο	ὡς κάμνων ἀσπίδα μὴ φέρειν,
[5, 7, 10]	ὡς πορθήσων, οὐδενὶ ἡμῶν εἰπών.	(διενενόητο	δέ, εἰ λάβοι τόδε τὸ
[5, 7, 30]	οἱ κατακανόντες ἐκέλευον θάπτειν, τούτους	διεπράξαντο	μηδὲ ξὺν κηρυκείῳ ἔτι ἀσφαλὲς
[5, 7, 30]	~οἱ δὲ καταλεύσαντες τοὺς πρέσβεις	διεπράξαντο	ὑμῖν μόνοις μὲν τῶν Ἑλλήνων
[5, 8, 1]	δὲ τῶν ἐμῶν συσκήνων σκεύη	διέρριψας.	(ἀλλ᾽ ἡ μὲν διάρριψις, ἔφη
[5, 6, 10]	δέκα ἡμέρας ἠλήθευσε θυόμενος Κύρῳ,	διεσεσώκει.	(τῶν δὲ στρατιωτῶν, ἐπεὶ ἤκουσαν,
[5, 5, 10]	ἥκομεν ἀγαπῶντες ὅτι τὰ σώματα	διεσωσάμεθα	καὶ τὰ ὅπλα· οὐ γὰρ
[5, 2, 20]	πέλται αὐτῶν ἄλλοτε καὶ ἄλλοτε	διεφαίνοντο	χαλκαῖ οὖσαι. ~οἱ μὲν οὖν
[5, 2, 10]	δὲ τοῖς πελτασταῖς πᾶσι παρήγγειλε	διηγκυλωμένους	ἰέναι, ὡς, ὁπόταν σημήνῃ, ἀκοντίζειν,
[5, 2, 20]	σταυροὺς ἕκαστοι τοὺς καθ᾽ αὑτοὺς	διῄρουν,	καὶ τοὺς ἀχρείους καὶ φορτία
[5, 2, 10]	μὲν ἔξω τῆς ἄκρας πάντα	διηρπάσθη,	καὶ ἐξεκομίσαντο οἱ Ἕλληνες· οἱ
[5, 4, 1]	οἱ δὲ εἶπον ὅτι οὐ	διήσοιεν·	ἐπίστευον γὰρ τοῖς χωρίοις. (ἐντεῦθεν
[5, 1, 10]	τὴν ναῦν. οὗτος μὲν οὖν	δίκαια	ἔπαθεν ὕστερον· ἐν Θρᾴκῃ γὰρ
[5, 8, 10]	ὑπ᾽ ἐμοῦ ἔπαθον παρὰ τὸ	δίκαιον,	δίκην λαβεῖν. εἰ δ᾽ ἐπὶ
[5, 6, 30]	ἐβόα, καὶ ἐπεχείρει λέγειν ὡς	δίκαιον	εἴη ἀπιέναι τὸν βουλόμενον. οἱ
[5, 8, 20]	(ἀλλὰ μὴν καλόν τε καὶ	δίκαιον	καὶ ὅσιον καὶ ἥδιον τῶν
[5, 7, 10]	ὑφ᾽ ὑμῶν τιμῶμαι. καίτοι οὐ	δικαίως	γ᾽ ἄν μοι φθονοῖεν· τίνα
[5, 8, 20]	ἁμαρτηθέντα πάντα συνεπιτρῖψαι. (ὅτι δὲ	δικαίως	ἔπαιον αὐτοὺς καὶ ὑμεῖς κατεδικάσατε·
[5, 4, 10]	Μοσσυνοίκων, καὶ ἔφασαν τούτους οὐ	δικαίως	ἔχειν τοῦτο, ἀλλὰ κοινὸν ὂν
[5, 1, 1]	σχολὴ τοῖς πολεμίοις λῄζεσθαι, καὶ	δικαίως	ἡμῖν ἐπιβουλεύουσιν· ἔχομεν γὰρ τὰ
[5, 7, 30]	δίκας πάντας καταστῆσαι· εἶναι δὲ	δίκας	καὶ εἴ τι ἄλλο τις
[5, 7, 30]	θανάτῳ· τοὺς δὲ στρατηγοὺς εἰς	δίκας	πάντας καταστῆσαι· εἶναι δὲ δίκας
[5, 7, 30]	ἠδίκητο ἐξ οὗ Κῦρος ἀπέθανε·	δικαστὰς	δὲ τοὺς λοχαγοὺς ἐποιήσαντο. (παραινοῦντος
[5, 7, 1]	ἐνθένδε ἀπελθεῖν πρὶν ἂν δῶ	δίκην·	ἂν δ᾽ ὑμῖν φαίνωνται ἀδικεῖν
[5, 8, 10]	μέγα ἂν οὕτως ἔπαθον ὅτου	δίκην	ἂν ἠξίουν λαμβάνειν; (ἁπλοῦς μοι,
[5, 4, 20]	ταὐτὰ πράττειν ἅπερ σὺν ἡμῖν	δίκην	δεδώκασιν· ὥστε αὖθις ἧττον τῆς
[5, 7, 20]	οἴχεται ἀποπλέων οὐ δοὺς ὑμῖν	δίκην·	εἰ δὲ μὴ ἀδικεῖ, φεύγει
[5, 6, 30]	ὅτι εἰ λήψονται ἀποδιδράσκοντα, τὴν	δίκην	ἐπιθήσοιεν. (ἐντεῦθεν ἐπεὶ ἔγνωσαν οἱ
[5, 7, 1]	ἂν οὖν ἀνὴρ μᾶλλον δοίη	δίκην	ἢ οὕτω περὶ αὑτοῦ τε
[5, 8, 10]	ἐμοῦ ἔπαθον παρὰ τὸ δίκαιον,	δίκην	λαβεῖν. εἰ δ᾽ ἐπὶ τοῖς
[5, 8, 10]	ἀγαθῷ ἐκόλασά τινα, ἀξιῶ ὑπέχειν	δίκην	οἵαν καὶ γονεῖς υἱοῖς καὶ
[5, 7, 30]	τοὺς μὲν τούτων ἄρξαντας δοῦναι	δίκην,	τοῦ δὲ λοιποῦ μηκέτι ἐξεῖναι
[5, 8, 1]	~ἔδοξε δὲ καὶ τοὺς στρατηγοὺς	δίκην	ὑποσχεῖν τοῦ παρεληλυθότος χρόνου. καὶ
[5, 5, 10]	αὐτοῖς ταύτην παραδεδώκαμεν βαρβάρους ἀφελόμενοι·	διὸ	καὶ δασμὸν ἡμῖν φέρουσιν οὗτοι
[5, 4, 1]	ἔσεσθε ἡμῖν ξυμπρᾶξαι περὶ τῆς	διόδου;	~οἱ δὲ εἶπον ὅτι ἱκανοί
[5, 2, 30]	~οἱ μὲν οὖν πολέμιοι ταῦτα	διορῶντες	ἐφοβοῦντο ὡς ἐνέδραν οὖσαν· ἡ
[5, 3, 10]	στάδιοι ἀπὸ τοῦ ἐν Ὀλυμπίᾳ	Διὸς	ἱεροῦ. ἔνι δ᾽ ἐν τῷ
[5, 7, 30]	αὐτῶν· εἰ δὲ μή, πρὸς	Διὸς	πῶς ἢ θεοῖς θύσομεν ἡδέως
[5, 2, 1]	ἐγένοντο οἱ διαβάντες πλείους ἢ	δισχίλιοι	ἄνθρωποι. (ἐπεὶ δὲ μαχόμενοι οὐκ
[5, 2, 10]	γυμνῆτας λίθων ἔχειν μεστὰς τὰς	διφθέρας·	καὶ τοὺς ἐπιτηδείους ἔπεμψε τούτων
[5, 2, 20]	ἄκραν φερούσης ὁδοῦ· (ὥστε οὐδὲ	διώκειν	ἀσφαλὲς ἦν κατὰ τὰς πύλας
[5, 4, 20]	οἱ μὲν πελτασταὶ εὐθὺς εἵποντο	διώκοντες	ἄνω πρὸς τὴν πόλιν, οἱ
[5, 7, 1]	πῶς ἂν οὖν ἀνὴρ μᾶλλον	δοίη	δίκην ἢ οὕτω περὶ αὑτοῦ
[5, 1, 1]	δὲ ἡμῶν. φυλακὰς δή μοι	δοκεῖ	δεῖν περὶ τὸ στρατόπεδον εἶναι·
[5, 6, 30]	ἄνδρας ἀπὸ νουμηνίας, καλόν μοι	δοκεῖ	εἶναι σῳζομένους ἔνθα βουλόμεθα μισθὸν
[5, 6, 30]	αὐτὸν ὡς ἀδικοῦντα. καὶ ὅτῳ	δοκεῖ,	ἔφη, ταῦτα, ἀράτω τὴν χεῖρα.
[5, 7, 30]	ἔχων σκηνοῦν. (εἰ μέντοι ὑμῖν	δοκεῖ	θηρίων ἀλλὰ μὴ ἀνθρώπων εἶναι
[5, 1, 1]	δὲ ἀναμενοῦμεν. ὅσα μοι οὖν	δοκεῖ	καιρὸς εἶναι ποιεῖν ἐν τῇ
[5, 6, 1]	ἡ ἱερὰ ξυμβουλὴ λεγομένη εἶναι	δοκεῖ	μοι παρεῖναι· νῦν γὰρ δὴ
[5, 1, 10]	νῦν δ᾽ ἐπεὶ τοῦτο ἄδηλον,	δοκεῖ	μοι πειρᾶσθαι πλοῖα συμπαρασκευάζειν καὶ
[5, 6, 30]	λαμβάνειν οὔτε χαίροντες ἂν ἀπαλλάξαιτε.	(δοκεῖ	οὖν μοι ἅπερ ὑμῖν, ἐκπορεύεσθαι
[5, 6, 1]	ξυμβουλεύοιμι ἃ βέλτιστά μοι (εἶναι)	δοκεῖ,	πολλά μοι καὶ ἀγαθὰ γένοιτο·
[5, 1, 1]	ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια. (ἀλλά μοι	δοκεῖ	σὺν προνομαῖς λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια,
[5, 1, 10]	καὶ ὠφελῶνται. ἔδοξε καὶ ταῦτα.	(δοκεῖ	τοίνυν μοι, ἔφη, ἢν ἄρα
[5, 6, 30]	μὲν ὄντες πολλοὶ ὥσπερ νυνὶ	δοκεῖτε	ἄν μοι καὶ ἔντιμοι εἶναι
[5, 7, 20]	ἐτύγχανεν ἐπιστάμενος. (καὶ τούτους τί	δοκεῖτε;	ἠδίκουν μὲν οὐδέν, ἔδεισαν δὲ
[5, 5, 20]	πολλαπλασίοις ὑμῶν ἐπολεμήσαμεν· ἂν δὲ	δοκῇ	ἡμῖν καὶ φίλον ποιεῖσθαι τὸν
[5, 5, 20]	δὲ ἠπείλησας ὡς, ἢν ὑμῖν	δοκῇ,	Κορύλαν καὶ Παφλαγόνας ξυμμάχους ποιήσεσθε
[5, 6, 30]	λέγουσιν ὅτι μεταμέλοι αὐτοῖς, καὶ	δοκοίη	κράτιστον εἶναι πλεῖν εἰς Φᾶσιν,
[5, 7, 10]	ἡμῖν καὶ ἄλλα ὧν εἶχον,	δοκοῦσι	δέ μοι καὶ ὑμῶν τινες
[5, 6, 20]	ἐν τοῖς ἱεροῖς φαίνοιτό τις	δόλος	καὶ ἐπιβουλὴ ἐμοί, ὡς ἄρα
[5, 4, 10]	ὁδὸν ἡγήσονται. (ἐπὶ τούτοις πιστὰ	δόντες	καὶ λαβόντες ᾤχοντο. καὶ ἧκον
[5, 7, 30]	μὲν οὖν ταῦτα καλῶς ἔχει,	δοξάτω	ὑμῖν, ἵνα ὡς τοιούτων ἐσομένων
[5, 7, 10]	ἔλεγον ὅτι θαυμάζοιεν τί ἡμῖν	δόξειεν	ἐλθεῖν ἐπ᾽ αὐτούς. ἐπεὶ μέντοι
[5, 4, 20]	τοῖς φίλοις οὖσι τῶν βαρβάρων	δόξητε	κρείττους αὐτῶν εἶναι καὶ τοῖς
[5, 4, 20]	ἐξηκόντιζον τοῖς παλτοῖς, καὶ ἄλλα	δόρατα	ἔχοντες παχέα μακρά, ὅσα ἀνὴρ
[5, 3, 10]	ἐκ τῆς Φολόης, σύες καὶ	δορκάδες	καὶ ἔλαφοι. (ἔστι δὲ ἡ
[5, 2, 1]	τὸ χωρίον· ξυνείποντο δὲ καὶ	δορυφόροι	πολλοὶ οἱ ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια
[5, 7, 30]	ἔλεγον τοὺς μὲν τούτων ἄρξαντας	δοῦναι	δίκην, τοῦ δὲ λοιποῦ μηκέτι
[5, 7, 20]	ἀδικεῖ ὑμᾶς, οἴχεται ἀποπλέων οὐ	δοὺς	ὑμῖν δίκην· εἰ δὲ μὴ
[5, 2, 1]	Ἕλληνες, ὁποῖα τῶν χωρίων τοῖς	Δρίλαις	ἁλώσιμα εἶναι ἐδόκει ἐμπιμπράντες ἀπῇσαν·
[5, 2, 1]	αὐτοῖς ἦσαν· εἰς δὲ τοὺς	Δρίλας	προθύμως ἦγον, ὑφ᾽ ὧν κακῶς
[5, 2, 1]	ἡγεμόνας τῶν Τραπεζουντίων ἐξάγει εἰς	Δρίλας	τὸ ἥμισυ τοῦ στρατεύματος, τὸ
[5, 2, 30]	Κρῆτες (ἁλίσκεσθαι γὰρ ἔφασαν τῷ	δρόμῳ)	ἐκπεσόντες ἐκ τῆς ὁδοῦ εἰς
[5, 7, 20]	νομίζοντες ἐπὶ σφᾶς ἵεσθαι, φεύγουσι	δρόμῳ	καὶ ἐμπίπτουσιν εἰς τὴν θάλατταν.
[5, 2, 10]	τῷ Ἐνυαλίῳ ἠλέλιξαν καὶ ἔθεον	δρόμῳ	οἱ ὁπλῖται, καὶ τὰ βέλη
[5, 7, 1]	δύεται δὲ ἐνταῦθα, ἔνθα δὲ	δύεται,	ἀνίσχει δ᾽ ἐντεῦθεν; (ἀλλὰ μὴν
[5, 7, 1]	ὡς ἥλιος ἔνθεν μὲν ἀνίσχει,	δύεται	δὲ ἐνταῦθα, ἔνθα δὲ δύεται,
[5, 7, 1]	ὅθεν ἥλιος ἀνίσχει καὶ ὅπου	δύεται,	καὶ ὅτι ἐὰν μέν τις
[5, 6, 10]	ὅτι ὅπου μὲν ἂν κρατῶμεν,	δυναίμεθ᾽	ἂν καὶ σᾐζεσθαι καὶ τὰ
[5, 6, 1]	κρατεῖν κατέχοντες καὶ πάνυ ὀλίγοι	δύναιντ᾽	ἄν· τούτων δὲ κατεχομένων οὐδ᾽
[5, 6, 1]	οὐδ᾽ ἂν οἱ πάντες ἄνθρωποι	δύναιντ᾽	ἂν διελθεῖν. ταῦτα δὲ καὶ
[5, 1, 1]	φυλάττωμεν καὶ σκοπῶμεν, ἧττον ἂν	δύναιντο	ἡμᾶς θηρᾶν οἱ πολέμιοι. ἔτι
[5, 6, 1]	δυοῖν σταδίοιν, ὃν οὐκ ἂν	δύναισθε	ἄνευ πλοίων διαβῆναι· πλοῖα δὲ
[5, 6, 30]	τῆς δυνάμεως οὔτ᾽ ἂν τροφὴν	δύναισθε	λαμβάνειν οὔτε χαίροντες ἂν ἀπαλλάξαιτε.
[5, 7, 1]	ἔστιν οὖν ὅστις τοῦτο ἂν	δύναιτο	ὑμᾶς ἐξαπατῆσαι ὡς ἥλιος ἔνθεν
[5, 6, 20]	θύομαι μὲν ὡς ὁρᾶτε ὁπόσα	δύναμαι	καὶ ὑπὲρ ὑμῶν καὶ ὑπὲρ
[5, 2, 1]	πολλῶν μεστόν· τοῦτο οὔτε λαβεῖν	δυνάμεθα·	ἰσχυρὸν γάρ ἐστιν· οὔτε ἀπελθεῖν
[5, 6, 1]	χώρας τῆς Παφλαγόνων καὶ τῆς	δυνάμεως.	ἔχει γὰρ ἀμφότερα, καὶ πεδία
[5, 6, 30]	καὶ κατὰ μικρὰ γενομένης τῆς	δυνάμεως	οὔτ᾽ ἂν τροφὴν δύναισθε λαμβάνειν
[5, 1, 1]	ποι, ξυμβουλεύωμεν πειρώμενοι εἰδέναι τὴν	δύναμιν	ἐφ᾽ οὓς ἂν ἴωσιν. (ἔδοξε
[5, 4, 1]	σκέψασθε πόθεν αὖθις ἂν τοσαύτην	δύναμιν	λάβοιτε ξύμμαχον. (πρὸς ταῦτα ἀπεκρίνατο
[5, 6, 10]	οἰκίσαι καὶ ἑαυτῷ ὄνομα καὶ	δύναμιν	περιποιήσασθαι. (αὐτὸς δ᾽ ὁ Σιλανὸς
[5, 6, 10]	αὐτῷ ἐδόκει εἶναι χώραν καὶ	δύναμιν	τῇ Ἑλλάδι προσκτήσασθαι πόλιν κατοικίσαντας.
[5, 6, 10]	ἐκπλέοντας, ὅτι κινδυνεύσει μεῖναι τοσαύτη	δύναμις	ἐν τῷ Πόντῳ· βούλεται γὰρ
[5, 6, 10]	ἂν ἀπ᾽ ὀλίγων χρημάτων τοσαύτη	δύναμις	παρεσκευάσθη, καλὸν αὐτῷ ἐδόκει εἶναι
[5, 5, 20]	τοὺς ἐνθάδε κελεύσομεν διδόναι ἃ	δύνανται·	ὁρῶμεν γὰρ πάντα ἀληθῆ ὄντα
[5, 8, 1]	(ἀνὴρ κατελείπετο διὰ τὸ μηκέτι	δύνασθαι	πορεύεσθαι. καὶ ἐγὼ τὸν μὲν
[5, 7, 10]	λέγειν εἴ τίς τι ἀγαθὸν	δύναται	ἐν ὑμῖν, ἢ μάχεσθαι εἴ
[5, 5, 10]	τὰ ὅπλα· οὐ γὰρ ἦν	δυνατὸν	ἅμα τε χρήματα ἄγειν καὶ
[5, 6, 1]	ἄρχων αὐτῶν. (ἢν δὲ καὶ	δυνηθῆτε	τά τε ὄρη κλέψαι ἢ
[5, 5, 10]	Παφλαγόνας καὶ ἄλλον ὅντινα ἂν	δυνώμεθα	φίλον ποιεῖσθαι. (πρὸς ταῦτα ἀναστὰς
[5, 4, 10]	τρεῖς ἄνδρας, ὧν οἱ μὲν	δύο	ἐκβάντες εἰς τάξιν ἔθεντο τὰ
[5, 5, 1]	καὶ ὡς διὰ φιλίας πορευόμενοι	δύο	ἡμέρας ἀφίκοντο εἰς Κοτύωρα πόλιν
[5, 5, 1]	εἰς Κοτύωρα σταθμοὶ ἑκατὸν εἴκοσι	δύο,	παρασάγγαι ἑξακόσιοι καὶ εἴκοσι, στάδιοι
[5, 6, 1]	τρίτον δὲ Ἅλυν, οὐ μεῖον	δυοῖν	σταδίοιν, ὃν οὐκ ἂν δύναισθε
[5, 2, 1]	εἰς χωρία τε ὀρεινὰ καὶ	δύσβατα	καὶ ἀνθρώπους πολεμικωτάτους τῶν ἐν
[5, 1, 10]	ἀρκεῖν πλοῖα, τὰς ὁδοὺς ἃς	δυσπόρους	ἀκούομεν εἶναι ταῖς παρὰ θάλατταν
[5, 7, 1]	με ἐνθένδε ἀπελθεῖν πρὶν ἂν	δῶ	δίκην· ἂν δ᾽ ὑμῖν φαίνωνται
[5, 6, 1]	καὶ πεζῶν μυριάδας πλέον ἢ	δώδεκα,	ἥξετε ἐπὶ τοὺς ποταμούς, πρῶτον
[5, 6, 10]	αὐτῷ· οἱ δὲ καὶ ὡς	δῶρα	ληψόμενον διὰ τὴν ξυμβουλὴν ταύτην·