Livre, Chap., par.
[5, 8, 1]	ὁ τὸν κάμνοντα ἀγαγών; ναὶ	μὰ	Δί᾽ ἔφη· σὺ γὰρ ἠνάγκαζες·
[5, 8, 20]	ἐπικουρεῖν αὐτοῖς, εἰ ἐβούλεσθε· ἀλλὰ	μὰ	Δία οὔτε τούτοις ἐπεκουρεῖτε οὔτε
[5, 4, 20]	καὶ ἄλλα δόρατα ἔχοντες παχέα	μακρά,	ὅσα ἀνὴρ ἂν φέροι μόλις,
[5, 1, 10]	εἰ οὖν αἰτησάμενοι παρὰ Τραπεζουντίων	μακρὰ	πλοῖα κατάγοιμεν καὶ φυλάττοιμεν αὐτά,
[5, 5, 10]	ἐπιτήδεια, ἐπεὶ ἀγορὰν οὐ παρεῖχον.	(Μάκρωνας	δὲ καίπερ βαρβάρους ὄντας, ἐπεὶ
[5, 7, 1]	τοῦ κήρυκος ἤκουσαν, ξυνέδραμον καὶ	μάλα	ἑτοίμως. ἐνταῦθα Ξενοφῶν τῶν μὲν
[5, 6, 10]	σφενδονήτας καὶ ἱππέας δὲ καὶ	μάλα	ἤδη διὰ τὴν τριβὴν ἱκανούς,
[5, 4, 10]	τινὶ ᾄδοντες. (οἱ δὲ Ἕλληνες	μάλα	ἤχθοντο ὅτι τούς τε πολεμίους
[5, 5, 20]	ἐπιθυμεῖ φίλοι γίγνεσθαι. (ἐκ τούτου	μάλα	μὲν δῆλοι ἦσαν οἱ ξυμπρέσβεις
[5, 4, 10]	ἐξελθόντες Ἕλληνες σὺν αὐτοῖς ἐπεφεύγεσαν	μάλα	ὄντες συχνοί· ὃ οὔπω πρόσθεν
[5, 7, 1]	ἐγίγνοντο καὶ κύκλοι ξυνίσταντο καὶ	μάλα	φοβεροὶ ἦσαν μὴ ποιήσειαν οἷα
[5, 5, 10]	οὐχ ὑπηκόους ὄντας ὅμως καὶ	μάλα	φοβεροὺς ὄντας πολεμίους ἐκτησάμεθα διὰ
[5, 8, 10]	ἂν ἀπωλόμεθα. (ἤδη δὲ καὶ	μαλακιζόμενόν	τινα καὶ οὐκ ἐθέλοντα ἀνίστασθαι
[5, 4, 10]	ὧδε. ἔστησαν (ὥσπερ) ἀνὰ ἑκατὸν	μάλιστα	οἷον χοροὶ ἀντιστοιχοῦντες ἀλλήλοις, ἔχοντες
[5, 7, 1]	ὅπλα. πῶς ἂν οὖν ἀνὴρ	μᾶλλον	δοίη δίκην ἢ οὕτω περὶ
[5, 8, 10]	ἐγὼ θαρρῶ σὺν τοῖς θεοῖς	μᾶλλον	ἢ τότε καὶ θρασύτερός εἰμι
[5, 8, 20]	ὅσιον καὶ ἥδιον τῶν ἀγαθῶν	μᾶλλον	ἢ τῶν κακῶν μεμνῆσθαι. ἐκ
[5, 2, 1]	τοῖς ἱεροῖς πιστεύσας· οἱ γὰρ	μάντεις	ἀποδεδειγμένοι ἦσαν ὅτι μάχη μὲν
[5, 5, 1]	πολλὰ καταθυσάντων τέλος ἀπεδείξαντο οἱ	μάντεις	πάντες γνώμην ὅτι οὐδαμῇ προσίοιντο
[5, 7, 30]	(παραινοῦντος δὲ Ξενοφῶντος καὶ τῶν	μάντεων	συμβουλευόντων ἔδοξε καθῆραι τὸ στράτευμα.
[5, 6, 10]	στρατιωτῶν Σιλανὸν παρακαλέσας τὸν Κύρου	μάντιν	γενόμενον τὸν Ἀμπρακιώτην. (ὁ δὲ
[5, 6, 20]	πράγματος. (Σιλανὸς δέ μοι ὁ	μάντις	ἀπεκρίνατο τὸ μὲν μέγιστον, τὰ
[5, 6, 20]	καὶ ἀφθόνου ἐν τῇ βαρβάρων	μαστεύειν.	(ἔστε δ᾽ ἄν, ἔφη, ἐκεῖ
[5, 7, 10]	ἀγαθὸν δύναται ἐν ὑμῖν, ἢ	μάχεσθαι	εἴ τις ἐθέλει ὑπὲρ ὑμῶν
[5, 5, 10]	καὶ φέρειν καὶ τοῖς πολεμίοις	μάχεσθαι.	(καὶ νῦν ἐπεὶ εἰς τὰς
[5, 2, 1]	γὰρ μάντεις ἀποδεδειγμένοι ἦσαν ὅτι	μάχη	μὲν ἔσται, τὸ δὲ τέλος
[5, 5, 1]	ὁδοῦ ἀπὸ τῆς ἐν Βαβυλῶνι	μάχης	ἄχρι εἰς Κοτύωρα σταθμοὶ ἑκατὸν
[5, 2, 1]	ἢ δισχίλιοι ἄνθρωποι. (ἐπεὶ δὲ	μαχόμενοι	οὐκ ἐδύναντο λαβεῖν τὸ χωρίον
[5, 6, 1]	καὶ ἐν τῷ πεδίῳ κρατῆσαι	μαχόμενοι	τούς τε ἱππέας τούτων καὶ
[5, 8, 1]	ἀλλ᾽ ἀπῄτουν; ἀλλὰ περὶ παιδικῶν	μαχόμενος;	(ἀλλὰ μεθύων ἐπαρᾐνησα; ἐπεὶ δὲ
[5, 1, 1]	ὢν καὶ φυλακὰς φυλάττων καὶ	μαχόμενος,	ἐπιθυμῶ δὲ ἤδη παυσάμενος τούτων
[5, 6, 1]	γῆν στέλλησθε, ὑμᾶς δεήσει τοὺς	μαχομένους	εἶναι. ὅμως δὲ λεκτέα ἃ
[5, 2, 20]	νὺξ φοβερὰ ἦν ἡ ἐπιοῦσα.	(μαχομένων	δὲ αὐτῶν καὶ ἀπορουμένων θεῶν
[5, 8, 10]	ἐν τάξει τε ἰόντων καὶ	μαχομένων	ὅπου δέοι, αὐτοὶ δὲ λιπόντες
[5, 2, 1]	γάρ ἐστιν· οὔτε ἀπελθεῖν ῥᾴδιον·	μάχονται	γὰρ ἐπεξεληλυθότες καὶ ἡ ἄφοδος
[5, 7, 30]	ἔργα ἀσεβῆ, ἢ πολεμίοις πῶς	μαχούμεθα,	ἢν ἀλλήλους κατακαίνωμεν; (πόλις δὲ
[5, 4, 20]	δηλώσητε ὅτι οὐχ ὁμοίοις ἀνδράσι	μαχοῦνται	νῦν τε καὶ ὅτε τοῖς
[5, 6, 1]	φανῶ, πολλοὶ ἔσονται οἱ ἐπαινοῦντές	με,	ἂν δὲ κακῶς, πολλοὶ ἔσεσθε
[5, 6, 20]	ἡ ἐμὴ πόλις· ἑκόντες γάρ	με	δέξονται. (ἡγήσομαι δὲ αὐτὸς ἐγὼ
[5, 7, 1]	ἐγὼ φαίνωμαι ἀδικεῖν, οὐ χρή	με	ἐνθένδε ἀπελθεῖν πρὶν ἂν δῶ
[5, 1, 1]	καὶ τυγχάνει. ἢν οὖν πέμψητέ	με,	οἴομαι ἂν ἐλθεῖν καὶ τριήρεις
[5, 6, 20]	γιγνώσκων ὅτι αὐτὸς ἐπεβούλευε διαβάλλειν	με	πρὸς ὑμᾶς. ἐξήνεγκε γὰρ τὸν
[5, 8, 10]	ἀγαθῷ· (εἰ δὲ ὕβρει νομίζετέ	με	ταῦτα πράττειν, ἐνθυμήθητε ὅτι νῦν
[5, 8, 10]	ἐπὶ τοῖς πολεμίοις ἐγένοντο, τί	μέγα	ἂν οὕτως ἔπαθον ὅτου δίκην
[5, 3, 1]	οἰκισθέντος παρὰ τὴν Ὀλυμπίαν ἀφικνεῖται	Μεγάβυζος	εἰς Ὀλυμπίαν θεωρήσων καὶ ἀποδίδωσι
[5, 3, 1]	εἰς Βοιωτοὺς ὁδόν, καταλείπει παρὰ	Μεγαβύζῳ	τῷ τῆς Ἀρτέμιδος νεωκόρῳ, ὅτι
[5, 2, 20]	ἄκραν φερούσας. καὶ γὰρ ξύλα	μεγάλα	ἐπερρίπτουν ἄνωθεν, ὥστε χαλεπὸν ἦν
[5, 8, 20]	δὲ χειμὼν ᾖ καὶ θάλαττα	μεγάλη	ἐπιφέρηται, οὐχ ὁρᾶτε ὅτι καὶ
[5, 6, 10]	(καὶ γενέσθαι ἂν αὐτῷ ἐδόκει	μεγάλη,	καταλογιζομένῳ τό τε αὑτῶν πλῆθος
[5, 3, 10]	ὁ δὲ ναὸς ὡς μικρὸς	μεγάλῳ	τῷ ἐν Ἐφέσῳ εἴκασται, καὶ
[5, 7, 30]	ἄξει θαρρῶν, ἢν περὶ τὰ	μέγιστα	τοιαῦτα ἐξαμαρτάνοντες φαινώμεθα; οὗ δὲ
[5, 6, 20]	ὁ μάντις ἀπεκρίνατο τὸ μὲν	μέγιστον,	τὰ ἱερὰ καλὰ εἶναι· ᾔδει
[5, 8, 1]	ἀλλὰ περὶ παιδικῶν μαχόμενος; (ἀλλὰ	μεθύων	ἐπαρᾐνησα; ἐπεὶ δὲ τούτων οὐδὲν
[5, 6, 1]	οὐ παρεγένοντο βασιλεῖ καλοῦντι, ἀλλὰ	μεῖζον	φρονεῖ ὁ ἄρχων αὐτῶν. (ἢν
[5, 6, 10]	τὰ ἐπιτήδεια ἐκπλέοντας, ὅτι κινδυνεύσει	μεῖναι	τοσαύτη δύναμις ἐν τῷ Πόντῳ·
[5, 4, 30]	αἱ δὲ πλέον αἱ δὲ	μεῖον·	ἀναβοώντων δὲ ἀλλήλων ξυνήκουον εἰς
[5, 6, 1]	ὡσαύτως· τρίτον δὲ Ἅλυν, οὐ	μεῖον	δυοῖν σταδίοιν, ὃν οὐκ ἂν
[5, 4, 10]	γὰρ ὅτι καὶ ἀγαθὸν οὐ	μεῖον	τοῦ κακοῦ γεγένηται. ~πρῶτον μὲν
[5, 8, 1]	φυλακῆς τῶν γαυλικῶν χρημάτων τὸ	μείωμα	εἴκοσι μνᾶς, Σοφαίνετος δέ, ὅτι
[5, 3, 10]	μὴ ποιῇ ταῦτα τῇ θεῷ	μελήσει.	~ἐκ Κερασοῦντος δὲ κατὰ θάλατταν
[5, 6, 10]	οὕτω δὲ ἔχει· εἰ μὲν	μέλλει	πλοῖα ἔσεσθαι ἱκανὰ ὡς ἀριθμῷ
[5, 6, 20]	καὶ νοῶν καὶ πράττων ὁποῖα	μέλλει	ὑμῖν τε κάλλιστα καὶ ἄριστα
[5, 7, 10]	πρᾶγμα, ἥδεσθαί τε αὐτοὺς καὶ	μέλλειν	ἐνθάδε πλεῖν, ὡς ἡμῖν λέξαι
[5, 7, 1]	μέν τις εἰς τὴν Ἑλλάδα	μέλλῃ	ἰέναι, πρὸς ἑσπέραν δεῖ πορεύεσθαι·
[5, 6, 10]	ἡμεῖς ἂν πλέοιμεν· εἰ δὲ	μέλλοιμεν	οἱ μὲν καταλείψεσθαι οἱ δὲ
[5, 1, 1]	βέλτιστον εἶναι ἡμῖν εἰπεῖν τὸν	μέλλοντα	ἐξιέναι, φράζειν δὲ καὶ ὅποι,
[5, 4, 20]	μὲν γὰρ ἐπίστασθε ὅτι οἱ	μέλλοντες	ἡμῖν ἡγεῖσθαι τῷ ὄντι πολέμιοί
[5, 7, 1]	ὡς ἐγὼ ἄρα ἐξαπατήσας ὑμᾶς	μέλλω	ἄγειν εἰς Φᾶσιν. ἀκούσατε οὖν
[5, 1, 10]	ἱκανά, οὐδὲν ἂν ἔδει ὧν	μέλλω	λέγειν· νῦν δ᾽ ἐπεὶ τοῦτο
[5, 8, 20]	ἀγαθῶν μᾶλλον ἢ τῶν κακῶν	μεμνῆσθαι.	ἐκ τούτου μὲν δὴ ἀνίσταντο
[5, 8, 20]	ἐτίμησα ὡς ἐδυνάμην, οὐδὲν τούτων	μέμνησθε.	(ἀλλὰ μὴν καλόν τε καὶ
[5, 8, 20]	εἰ μέν τινι ὑμῶν ἀπηχθόμην,	μέμνησθε	καὶ οὐ σιωπᾶτε, εἰ δέ
[5, 8, 20]	συνεξεπόρισά τι, τούτων δὲ οὐδεὶς	μέμνηται,	οὐδ᾽ εἴ τινα καλῶς τι
[5, 1, 10]	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον. καὶ τὰ	μὲν	ἀγώγιμα εἴ τι ἦγον ἐξαιρούμενοι
[5, 7, 20]	Ζήλαρχος μὲν ὁ ἀγορανόμος εἰ	μὲν	ἀδικεῖ ὑμᾶς, οἴχεται ἀποπλέων οὐ
[5, 2, 30]	οἱ σὺν αὐτῷ. (καὶ οἱ	μὲν	ἄλλοι Κρῆτες (ἁλίσκεσθαι γὰρ ἔφασαν
[5, 6, 10]	πλοῖα. (γιγνώσκομεν γὰρ ὅτι ὅπου	μὲν	ἂν κρατῶμεν, δυναίμεθ᾽ ἂν καὶ
[5, 7, 20]	ὑμᾶς ἰόντων. (ἔπειτα δὲ οὓς	μὲν	ἂν ὑμεῖς πάντες ἕλησθε ἄρχοντας,
[5, 5, 20]	ἐφ᾽ ἡμᾶς, ἡμεῖς δέ, ἢν	μὲν	ἀνάγκη ᾖ, πολεμήσομεν καὶ ἀμφοτέροις·
[5, 8, 1]	δύνασθαι πορεύεσθαι. καὶ ἐγὼ τὸν	μὲν	ἄνδρα τοσοῦτον ἐγίγνωσκον ὅτι εἷς
[5, 6, 10]	Ξενοφῶν εἶπεν· ὦ Σινωπεῖς, οἱ	μὲν	ἄνδρες ᾕρηνται πορείαν ἣν ὑμεῖς
[5, 8, 10]	ζῶντας ἡμᾶς δεῖ κατορυχθῆναι; (τοῦτον	μὲν	ἀνέκραγον ὡς ὀλίγας παίσειεν· ἄλλους
[5, 7, 1]	ὑμᾶς ἐξαπατῆσαι ὡς ἥλιος ἔνθεν	μὲν	ἀνίσχει, δύεται δὲ ἐνταῦθα, ἔνθα
[5, 2, 1]	τοῦ χωρίου. (ἐδόκει γὰρ τὸ	μὲν	ἀπαγαγεῖν οὐκ εἶναι ἄνευ πολλῶν
[5, 6, 1]	ξυμβουλεύειν. (ἀναστὰς δὲ Ἑκατώνυμος πρῶτον	μὲν	ἀπελογήσατο περὶ οὗ εἶπεν ὡς
[5, 7, 10]	ὑμᾶς φαινέσθω. (ἀλλὰ γὰρ ἐμοὶ	μὲν	ἀρκεῖ περὶ τούτων τὰ εἰρημένα·
[5, 3, 1]	ἐδόκει ἰέναι, καὶ ἐπέστειλεν, ἢν	μὲν	αὐτὸς σωθῇ, αὑτῷ ἀποδοῦναι· ἢν
[5, 4, 10]	καὶ σαγάρεις σιδηρᾶς. (ἐντεῦθεν ἐξῆρχε	μὲν	αὐτῶν εἷς, οἱ δὲ ἄλλοι
[5, 6, 30]	ὥστε λαβόντας ὑμᾶς πόλιν τὸν	μὲν	βουλόμενον ἀποπλεῖν ἤδη, τὸν δὲ
[5, 1, 10]	πλοῖα συμπαρασκευάζειν καὶ αὐτόθεν. ἢν	μὲν	γὰρ ἔλθῃ, ὑπαρχόντων ἐνθάδε ἐν
[5, 4, 20]	μεῖον τοῦ κακοῦ γεγένηται. ~πρῶτον	μὲν	γὰρ ἐπίστασθε ὅτι οἱ μέλλοντες
[5, 8, 20]	ἢ τοὺς κύνας ποιοῦσι· τοὺς	μὲν	γὰρ κύνας τοὺς χαλεποὺς τὰς
[5, 7, 30]	ἡμᾶς τοιούτους ὄντας ἐπαινέσειεν; ἡμεῖς	μὲν	γὰρ οἶδ᾽ ὅτι πονηροὺς ἂν
[5, 3, 10]	τὸν ἔχοντα καὶ καρπούμενον τὴν	μὲν	δεκάτην καταθύειν ἑκάστου ἔτους. ἐκ
[5, 8, 20]	τῶν κακῶν μεμνῆσθαι. ἐκ τούτου	μὲν	δὴ ἀνίσταντο καὶ ἀνεμίμνῃσκον. καὶ
[5, 4, 30]	εὐώδης τε καὶ ἡδύς. ~οἱ	μὲν	δὴ Ἕλληνες ἀριστήσαντες ἐνταῦθα ἐπορεύοντο
[5, 1, 1]	~Βιβλίον Ε ~{ὅσα	μὲν	δὴ ἐν τῇ ἀναβάσει τῇ
[5, 1, 1]	ἀνέστη καὶ ἔλεξεν ὧδε. Χειρίσοφος	μὲν	δὴ ἐπὶ πλοῖα στέλλεται, ἡμεῖς
[5, 2, 10]	πάντες παρατεταγμένοι ἦσαν, καὶ ἀλλήλους	μὲν	δὴ ξυνεώρων (μηνοειδὴς γὰρ διὰ
[5, 5, 20]	φίλοι γίγνεσθαι. (ἐκ τούτου μάλα	μὲν	δῆλοι ἦσαν οἱ ξυμπρέσβεις τῷ
[5, 8, 20]	δέ, ἢν σωφρονῆτε, τὴν νύκτα	μὲν	δήσετε, τὴν δὲ ἡμέραν ἀφήσετε.
[5, 6, 20]	τῆς Φαρναβάζου ἀρχῆς πάσης, τὰ	μὲν	διὰ τὸ ἐκεῖθεν εἶναι, τὰ
[5, 8, 1]	συσκήνων σκεύη διέρριψας. (ἀλλ᾽ ἡ	μὲν	διάρριψις, ἔφη ὁ Ξενοφῶν, τοιαύτη
[5, 8, 20]	ὁ πύκτης ὁ Θετταλὸς τότε	μὲν	διεμάχετο ὡς κάμνων ἀσπίδα μὴ
[5, 4, 10]	ἑκάστῳ τρεῖς ἄνδρας, ὧν οἱ	μὲν	δύο ἐκβάντες εἰς τάξιν ἔθεντο
[5, 7, 1]	μου πρὸς θεῶν, καὶ ἐὰν	μὲν	ἐγὼ φαίνωμαι ἀδικεῖν, οὐ χρή
[5, 6, 10]	δὲ στρατιωτῶν, ἐπεὶ ἤκουσαν, τοῖς	μὲν	ἐδόκει βέλτιστον εἶναι καταμεῖναι, τοῖς
[5, 6, 20]	ἂν βούλησθε κατασχεῖν, καὶ τὸν	μὲν	ἐθέλοντα ἀπιέναι οἴκαδε, τὸν δ᾽
[5, 6, 10]	ἂν δὲ πλέητε, ἔστιν ἐνθένδε	μὲν	εἰς Σινώπην παραπλεῦσαι, ἐκ Σινώπης
[5, 5, 1]	(τὰ δ᾽ ἐπιτήδει᾽ ἐλάμβανον τὰ	μὲν	ἐκ τῆς Παφλαγονίας, τὰ δ᾽
[5, 4, 1]	~ἐκ Κερασοῦντος δὲ κατὰ θάλατταν	μὲν	ἐκομίζοντο οἵπερ καὶ πρόσθεν, οἱ
[5, 1, 10]	ἐξῇσαν οἱ Ἕλληνες, καὶ οἱ	μὲν	ἐλάμβανον οἱ δὲ καὶ οὔ.
[5, 4, 30]	πολεμίοις ὄντων, τὰ εὐπροσοδώτατα οἱ	μὲν	ἔλειπον, οἱ δὲ ἑκόντες προσεχώρουν.
[5, 5, 20]	φίλοι εἰσί. καὶ ξενίοις, ἢν	μὲν	ἔλθητε πρὸς τὴν Σινωπέων πόλιν,
[5, 7, 1]	γαλήνη ᾖ ἐμβιβῶ. οὐκοῦν ἐγὼ	μὲν	ἐν ἑνὶ πλοίῳ πλεύσομαι, ὑμεῖς
[5, 3, 10]	ἄνδρες ξυνεθήρων· καὶ ἡλίσκετο τὰ	μὲν	ἐξ αὐτοῦ τοῦ ἱεροῦ χώρου,
[5, 2, 10]	εἰς τὴν ἄκραν. (καὶ τὰ	μὲν	ἔξω τῆς ἄκρας πάντα διηρπάσθη,
[5, 7, 1]	τοῦτό γε ἐπίστασθε ὅτι βορέας	μὲν	ἔξω τοῦ Πόντου εἰς τὴν
[5, 8, 10]	μοι, ἔφη, ὁ λόγος· εἰ	μὲν	ἐπ᾽ ἀγαθῷ ἐκόλασά τινα, ἀξιῶ
[5, 4, 20]	δ᾽ ἄλλοι βάδην ἐπορεύοντο πρῶτον	μὲν	ἐπὶ τὸ χωρίον ἀφ᾽ οὗ
[5, 7, 1]	τῇ Ἑλλάδι ἐστέ· καὶ ἐγὼ	μὲν	ἔσομαι ὁ ἐξηπατηκὼς εἷς, ὑμεῖς
[5, 2, 1]	μάντεις ἀποδεδειγμένοι ἦσαν ὅτι μάχη	μὲν	ἔσται, τὸ δὲ τέλος καλὸν
[5, 6, 1]	παρεῖναι· νῦν γὰρ δὴ ἂν	μὲν	εὖ ξυμβουλεύσας φανῶ, πολλοὶ ἔσονται
[5, 6, 30]	πείσας ὑμᾶς. ~ἐγὼ δὲ εἰ	μὲν	ἑώρων ἀποροῦντας ὑμᾶς, τοῦτ᾽ ἂν
[5, 8, 20]	γὰρ κύνας τοὺς χαλεποὺς τὰς	μὲν	ἡμέρας διδέασι, τὰς δὲ νύκτας
[5, 5, 10]	ποιοῦντες. ~Κοτυωρῖται δὲ οὗτοι εἰσὶ	μὲν	ἡμέτεροι ἄποικοι, καὶ τὴν χώραν
[5, 1, 10]	ἔτι τοίνυν τάδε ὁρᾶτε. ~εἰ	μὲν	ἠπιστάμεθα σαφῶς ὅτι ἥξει πλοῖα
[5, 8, 10]	ἄνδρας ἕνεκεν ἀταξίας ὅσοις σᾐζεσθαι	μὲν	ἤρκει δι᾽ ὑμῶν ἐν τάξει
[5, 4, 10]	οἱ δὲ πολέμιοι προσιόντων τέως	μὲν	ἡσύχαζον· ἐπεὶ δ᾽ ἐγγὺς ἐγένοντο
[5, 2, 10]	ἐγένετο ἔνδον καὶ ἔφευγον οἱ	μὲν	καὶ ἔχοντες ἃ ἔλαβον, τάχα
[5, 6, 10]	πλέοιμεν· εἰ δὲ μέλλοιμεν οἱ	μὲν	καταλείψεσθαι οἱ δὲ πλεύσεσθαι, οὐκ
[5, 7, 20]	δὲ καὶ ἀναιρουμένους. (καὶ οἱ	μὲν	Κερασούντιοι, ὡς (ἂν) καὶ ἑορακότες
[5, 4, 10]	δὲ εἷς ἔμενε. (καὶ οἱ	μὲν	λαβόντες τὰ πλοῖα ἀπέπλευσαν, οἱ
[5, 4, 10]	δεξιᾷ παλτὸν ὡς ἕξπηχυ, ἔμπροσθεν	μὲν	λόγχην ἔχον, ὄπισθεν δὲ τοῦ
[5, 2, 10]	καλὸν τῆς ἐξόδου. ~καὶ τοὺς	μὲν	λοχαγοὺς ἔπεμπε διαβιβάσοντας τοὺς ὁπλίτας,
[5, 6, 20]	μοι ὁ μάντις ἀπεκρίνατο τὸ	μὲν	μέγιστον, τὰ ἱερὰ καλὰ εἶναι·
[5, 6, 10]	ξυμβουλεύετε· οὕτω δὲ ἔχει· εἰ	μὲν	μέλλει πλοῖα ἔσεσθαι ἱκανὰ ὡς
[5, 6, 20]	ἔλεγον ὡς δεινὸν εἴη ἰδίᾳ	μὲν	Ξενοφῶντα πείθειν τε καταμένειν καὶ
[5, 6, 1]	ἐκέλευον, ἐπευξάμενος εἶπεν ὧδε. (εἰ	μὲν	ξυμβουλεύοιμι ἃ βέλτιστά μοι (εἶναι)
[5, 7, 20]	αὐθαίρετοι οὗτοι στρατηγοὶ σκέψασθε. Ζήλαρχος	μὲν	ὁ ἀγορανόμος εἰ μὲν ἀδικεῖ
[5, 7, 20]	ἡμῖν ἔσται τῆς στρατιᾶς. (ὑμεῖς	μὲν	οἱ πάντες οὐκ ἔσεσθε κύριοι
[5, 7, 20]	τὸ πρᾶγμα. τῶν δὲ ἦσαν	μὲν	οἳ οὐδὲν ᾔδεσαν, ὅμως δὲ
[5, 6, 1]	καὶ ὄρη ὑψηλότατα. (καὶ πρῶτον	μὲν	οἶδα εὐθὺς ᾗ τὴν εἰσβολὴν
[5, 6, 30]	χρῆναι. (οὕτω γὰρ γιγνώσκω· ὁμοῦ	μὲν	ὄντες πολλοὶ ὥσπερ νυνὶ δοκεῖτε
[5, 4, 20]	οἶνος δὲ ηὑρίσκετο ὃς ἄκρατος	μὲν	ὀξὺς ἐφαίνετο εἶναι ὑπὸ τῆς
[5, 2, 1]	προσαγαγὼν πρὸς τὴν χαράδραν τοὺς	μὲν	ὁπλίτας θέσθαι ἐκέλευσε τὰ ὅπλα,
[5, 6, 10]	τούτῳ τῷ χρόνῳ Ξενοφῶντι, ὁρῶντι	μὲν	ὁπλίτας πολλοὺς τῶν Ἑλλήνων, ὁρῶντι
[5, 6, 20]	ἐξαίφνης τῇ στρατιᾷ· ~ἄνδρες, νῦν	μὲν	ὁρῶμεν ὑμᾶς ἀπόρους ὄντας καὶ
[5, 5, 20]	τὸ χωρίον ταύτῃ εἰσελθόντες ἄλλο	μὲν	οὐδὲν βίαιον ἐποιήσαμεν, σκηνοῦσι δ᾽
[5, 7, 20]	(καὶ τούτους τί δοκεῖτε; ἠδίκουν	μὲν	οὐδέν, ἔδεισαν δὲ μὴ λύττα
[5, 1, 10]	ἔγνω τὴν ἀφροσύνην αὐτῶν, ἐπεψήφισε	μὲν	οὐδέν, τὰς δὲ πόλεις ἑκούσας
[5, 1, 10]	Πόντου, ἔχων τὴν ναῦν. οὗτος	μὲν	οὖν δίκαια ἔπαθεν ὕστερον· ἐν
[5, 6, 1]	πολλοὶ ἔσεσθε οἱ καταρώμενοι. (πράγματα	μὲν	οὖν οἶδ᾽ ὅτι πολὺ πλείω
[5, 6, 10]	εἰ τὸν Ἅλυν διαβαίητε. ἐγὼ	μὲν	οὖν οὐ χαλεπὴν ὑμῖν εἶναι
[5, 4, 20]	οἱ πολέμιοι ἦσαν ἀντιτεταγμένοι. (τοὺς	μὲν	οὖν πελταστὰς ἐδέξαντο οἱ βάρβαροι
[5, 2, 30]	ἄλλοτε διεφαίνοντο χαλκαῖ οὖσαι. ~οἱ	μὲν	οὖν πολέμιοι ταῦτα διορῶντες ἐφοβοῦντο
[5, 7, 30]	Κερασουντίων θάψαι αὐτοὺς ἐδεήθημεν. (εἰ	μὲν	οὖν ταῦτα καλῶς ἔχει, δοξάτω
[5, 4, 20]	ὅτε τοῖς ἀτάκτοις ἐμάχοντο. (ταύτην	μὲν	οὖν τὴν ἡμέραν οὕτως ἔμειναν·
[5, 5, 10]	Ἑλληνίδας πόλεις ἤλθομεν, ἐν Τραπεζοῦντι	μὲν	(παρεῖχον γὰρ ἡμῖν ἀγοράν) ὠνούμενοι
[5, 4, 20]	οἱ ὁπλῖται, ἐτρέποντο. καὶ οἱ	μὲν	πελτασταὶ εὐθὺς εἵποντο διώκοντες ἄνω
[5, 2, 10]	χωρίον, ὡς ἐδόκει. (καὶ οἱ	μὲν	πελτασταὶ καὶ οἱ ψιλοὶ ἐσδραμόντες
[5, 2, 10]	ὁπλῖται ἔθεντο τὰ ὅπλα, οἱ	μὲν	περὶ τὰ σταυρώματα, οἱ δὲ
[5, 6, 30]	Ξενοφῶν αὐτὸς ἐπεψηφικὼς εἴη, τὰ	μὲν	πλοῖα πέμπουσι, τὰ δὲ χρήματα
[5, 8, 20]	καὶ νεύματος μόνον ἕνεκα χαλεπαίνει	μὲν	πρῳρεὺς τοῖς ἐν πρᾐρᾳ, χαλεπαίνει
[5, 2, 20]	παρεσκευάζοντο τὴν ἄφοδον, καὶ τοὺς	μὲν	σταυροὺς ἕκαστοι τοὺς καθ᾽ αὑτοὺς
[5, 7, 1]	μάλα ἑτοίμως. ἐνταῦθα Ξενοφῶν τῶν	μὲν	στρατηγῶν οὐ κατηγόρει, ὅτι ἦλθον
[5, 1, 1]	τῇ μονῇ, ταῦτα ἐρῶ. (πρῶτον	μὲν	τὰ ἐπιτήδεια δεῖ πορίζεσθαι ἐκ
[5, 2, 1]	ἄκρων. (οἱ δὲ Τραπεζούντιοι ὁπόθεν	μὲν	τὰ ἐπιτήδεια ῥᾴδιον ἦν λαβεῖν
[5, 3, 1]	ἐδόκει ἀπιτέον εἶναι. καὶ εἰς	μὲν	τὰ πλοῖα τούς τε ἀσθενοῦντας
[5, 2, 10]	περὶ ἀνδραγαθίας ἀντεποιοῦντο. (καὶ οἱ	μὲν	ταῦτ᾽ ἐποίουν· ὁ δὲ τοῖς
[5, 6, 1]	ἀνεπυνθάνοντο ὧν ἑκάτεροι ἐδέοντο. ~ταύτῃ	μὲν	τῇ ἡμέρᾳ τοῦτο τὸ τέλος
[5, 5, 1]	ὑφ᾽ ὑμῶν ὄντων Ἑλλήνων ἀγαθὸν	μέν	τι πάσχειν, κακὸν δὲ μηδέν·
[5, 8, 20]	γάρ, ἔφη, θαυμάζω ὅτι εἰ	μέν	τινι ὑμῶν ἀπηχθόμην, μέμνησθε καὶ
[5, 7, 1]	ὅπου δύεται, καὶ ὅτι ἐὰν	μέν	τις εἰς τὴν Ἑλλάδα μέλλῃ
[5, 5, 20]	ἐν τῇ τάξει, παρεσκευασμένοι, ἂν	μέν	τις εὖ ποιῇ, ἀντ᾽ εὖ
[5, 7, 10]	λάβοι τόδε τὸ χωρίον, εἰς	μὲν	τὸ στράτευμα μηκέτι ἐλθεῖν, εἰσβὰς
[5, 1, 1]	Θούριος καὶ ἔλεξεν ὧδε. ἐγὼ	μὲν	τοίνυν, ἔφη, ὦ ἄνδρες, ἀπείρηκα
[5, 5, 1]	πέντε. ἐν δὲ ταύταις πρῶτον	μὲν	τοῖς θεοῖς ἔθυσαν, καὶ πομπὰς
[5, 6, 1]	ἥξετε ἐπὶ τοὺς ποταμούς, πρῶτον	μὲν	τὸν Θερμώδοντα, εὖρος τριῶν πλέθρων,
[5, 3, 1]	Ἀσιναῖος ἔλαβε. (Ξενοφῶν οὖν τὸ	μὲν	τοῦ Ἀπόλλωνος ἀνάθημα ποιησάμενος ἀνατίθησιν
[5, 7, 30]	τούτου ἀνιστάμενοι πάντες ἔλεγον τοὺς	μὲν	τούτων ἄρξαντας δοῦναι δίκην, τοῦ
[5, 7, 30]	τοὺς πρέσβεις διεπράξαντο ὑμῖν μόνοις	μὲν	τῶν Ἑλλήνων εἰς Κερασοῦντα μὴ
[5, 6, 10]	(ἐπεὶ δὲ ταῦτ᾽ ἔλεξεν, οἱ	μὲν	ὑπώπτευον φιλίας ἕνεκα τῆς Κορύλα
[5, 6, 20]	τάδε. (ἐγώ, ὦ ἄνδρες, θύομαι	μὲν	ὡς ὁρᾶτε ὁπόσα δύναμαι καὶ
[5, 8, 1]	παρεληλυθότος χρόνου. καὶ διδόντων Φιλήσιος	μὲν	ὦφλε καὶ Ξανθικλῆς τῆς φυλακῆς
[5, 6, 10]	καὶ Σαμόλαν Ἀχαιόν. καὶ οἱ	μὲν	ᾤχοντο. (ἐν δὲ τούτῳ τῷ
[5, 6, 20]	ἀπιέναι οἴκαδε, τὸν δ᾽ ἐθέλοντα	μένειν	αὐτοῦ, πλοῖα δ᾽ ὑμῖν πάρεστιν,
[5, 2, 20]	ἄνωθεν, ὥστε χαλεπὸν ἦν καὶ	μένειν	καὶ ἀπιέναι· καὶ ἡ νὺξ
[5, 4, 20]	ὃν τρέφουσι πάντες κοινῇ αὐτοῦ	μένοντα	καὶ φυλάττουσιν, οὐκ ἤθελεν ἐξελθεῖν,
[5, 4, 10]	τὰ πλοῖα ἀπέπλευσαν, οἱ δὲ	μένοντες	ἐξετάξαντο ὧδε. ἔστησαν (ὥσπερ) ἀνὰ
[5, 1, 1]	εἰδῶμεν τῶν ἐξιόντων καὶ τῶν	μενόντων	καὶ ξυμπαρασκευάζωμεν, ἐάν τι δέῃ,
[5, 6, 30]	τὴν Ἑλλάδα, καὶ ἐάν τις	μέντοι	ἀπολιπὼν ληφθῇ πρὶν ἐν ἀσφαλεῖ
[5, 7, 10]	δόξειεν ἐλθεῖν ἐπ᾽ αὐτούς. ἐπεὶ	μέντοι	σφεῖς λέγειν, ἔφασαν, ὅτι οὐκ
[5, 7, 30]	ὑπερδέξια πειρᾶται ἔχων σκηνοῦν. (εἰ	μέντοι	ὑμῖν δοκεῖ θηρίων ἀλλὰ μὴ
[5, 1, 10]	ὅσον ἂν χρόνον ἡμῶν ἕνεκεν	μένωσι,	καὶ ναῦλον ξυνθέσθαι, ὅπως ὠφελοῦντες
[5, 1, 1]	εἶναι· ἐὰν οὖν κατὰ μέρος	(μερισθέντες)	φυλάττωμεν καὶ σκοπῶμεν, ἧττον ἂν
[5, 3, 1]	Ἀρτέμιδι, διέλαβον οἱ στρατηγοὶ τὸ	μέρος	ἕκαστος φυλάττειν τοῖς θεοῖς· ἀντὶ
[5, 1, 1]	στρατόπεδον εἶναι· ἐὰν οὖν κατὰ	μέρος	(μερισθέντες) φυλάττωμεν καὶ σκοπῶμεν, ἧττον
[5, 2, 20]	ὄντες τῶν βελῶν εἰς τὸ	μέσον	ἑαυτῶν καὶ τῶν πολεμίων. ἐπεὶ
[5, 4, 10]	τὰ Παφλαγονικά, κρωβύλον ἔχοντα κατὰ	μέσον,	ἐγγύτατα τιαροειδῆ· εἶχον δὲ καὶ
[5, 3, 10]	καὶ λειμὼν καὶ ὄρη δένδρων	μεστά,	ἱκανὰ σῦς καὶ αἶγας καὶ
[5, 2, 10]	καὶ τοὺς γυμνῆτας λίθων ἔχειν	μεστὰς	τὰς διφθέρας· καὶ τοὺς ἐπιτηδείους
[5, 2, 1]	ὅτι ἔστι χωρίον χρημάτων πολλῶν	μεστόν·	τοῦτο οὔτε λαβεῖν δυνάμεθα· ἰσχυρὸν
[5, 2, 20]	ἀπὸ τοῦ χωρίου, πῦρ ἐν	μέσῳ	ἑαυτῶν καὶ τῶν πολεμίων ποιησάμενοι.
[5, 4, 30]	ὄντες ὅμοια ἔπραττον ἅπερ ἂν	μετ᾽	ἄλλων ὄντες, διελέγοντό τε αὑτοῖς
[5, 1, 1]	δὴ ἐν τῇ ἀναβάσει τῇ	μετὰ	Κύρου ἔπραξαν οἱ Ἕλληνες, καὶ
[5, 6, 10]	κατὰ θάλατταν τὴν πορείαν ποιεῖσθαι.	(μετὰ	ταῦτα Ξενοφῶν εἶπεν· ὦ Σινωπεῖς,
[5, 7, 10]	ἦσαν ἐν Κερασοῦντι, οὔπω ἀνηγμένοι.	μετὰ	τοῦτο, ὡς οἱ Κερασούντιοι λέγουσιν,
[5, 1, 1]	ἐψηφίσαντο πλεῖν αὐτὸν ὡς τάχιστα.	(μετὰ	τοῦτον Ξενοφῶν ἀνέστη καὶ ἔλεξεν
[5, 6, 30]	πρὸς Ξενοφῶντα, καὶ λέγουσιν ὅτι	μεταμέλοι	αὐτοῖς, καὶ δοκοίη κράτιστον εἶναι
[5, 2, 10]	ἰσχυροῖς. (οὐ πολλοῦ δὲ χρόνου	μεταξὺ	γενομένου κραυγή τε ἐγένετο ἔνδον
[5, 4, 20]	ταὐτὰ ταξάμενοι ἐπορεύοντο τοὺς τοξότας	μεταξὺ	τῶν λόχων (ὀρθίων) ἔχοντες, ὑπολειπομένου
[5, 3, 1]	οἱ πρόσχωροι ἄνδρες καὶ γυναῖκες	μετεῖχον	τῆς ἑορτῆς. παρεῖχε δὲ ἡ
[5, 5, 1]	δ᾽ ἐν τῇ Τιβαρηνῶν χώρᾳ.	(μέχρι	ἐνταῦθα ἐπέζευσεν ἡ στρατιά. πλῆθος
[5, 1, 1]	καὶ ἐν τῇ πορείᾳ τῇ	μέχρι	ἐπὶ θάλατταν τὴν ἐν τῷ
[5, 4, 10]	ξυναναβάντων Ἑλλήνων τινάς, καὶ ἐδίωκον	μέχρι	οὗ εἶδον τοὺς Ἕλληνας βοηθοῦντας·
[5, 1, 10]	ἐν ἀφθονωτέροις πλευσόμεθα· ἢν δὲ	μὴ	ἄγῃ, τοῖς ἐνθάδε χρησόμεθα. (ὁρῶ
[5, 7, 20]	δοὺς ὑμῖν δίκην· εἰ δὲ	μὴ	ἀδικεῖ, φεύγει ἐκ τοῦ στρατεύματος
[5, 7, 20]	φεύγει ἐκ τοῦ στρατεύματος δείσας	μὴ	ἀδίκως ἄκριτος ἀποθάνῃ. ~οἱ δὲ
[5, 7, 20]	βουλόμενοι ποιήσουσιν ὑμᾶς τῶν λόγων	μὴ	ἀκοῦσαι τῶν πρὸς ὑμᾶς ἰόντων.
[5, 3, 1]	γυναῖκας καὶ τῶν σκευῶν ὅσα	μὴ	ἀνάγκη ἦν ἔχειν. καὶ Φιλήσιον
[5, 7, 30]	μέντοι ὑμῖν δοκεῖ θηρίων ἀλλὰ	μὴ	ἀνθρώπων εἶναι τὰ τοιαῦτα ἔργα,
[5, 7, 10]	(ὅταν δὲ τούτων ἅλις ἔχητε,	μὴ	ἀπέλθητε πρὶν ἂν ἀκούσητε οἷον
[5, 8, 1]	δὲ σὲ τοῦτον ἄγειν, ὡς	μὴ	ἀπόλοιτο· καὶ γάρ, ὡς ἐγὼ
[5, 7, 30]	μὲν τῶν Ἑλλήνων εἰς Κερασοῦντα	μὴ	ἀσφαλὲς εἶναι, ἂν μὴ σὺν
[5, 6, 30]	βουλόμενον ἀποπλεῖν ἤδη, τὸν δὲ	μὴ	βουλόμενον, ἐπεὶ κτήσαιτο ἱκανὰ ὥστε
[5, 7, 1]	βιασαίμην ὑμᾶς ξὺν ἐμοὶ πλεῖν	μὴ	βουλομένους ἢ ἐξαπατήσας ἄγοιμι; (ποιῶ
[5, 6, 20]	τῷ βουλομένῳ ἐνοικεῖν, τῷ δὲ	μὴ	βουλομένῳ ἀπιέναι οἴκαδε. γελοῖον δὲ
[5, 6, 10]	Ἀμπρακιώτην. (ὁ δὲ Σιλανὸς δεδιὼς	μὴ	γένηται ταῦτα καὶ καταμείνῃ που
[5, 7, 1]	τάχιστα ξυναγαγεῖν αὐτῶν ἀγοράν, καὶ	μὴ	ἐᾶσαι ξυλλεγῆναι αὐτομάτους· καὶ ἐκέλευσε
[5, 7, 1]	ἐποίησαν καὶ τοὺς ἀγορανόμους· (ὅσοι	μὴ	εἰς τὴν θάλατταν κατέφυγον κατελεύσθησαν.
[5, 1, 10]	ἢν ἄρα καὶ ταῦτα ἡμῖν	μὴ	ἐκπεραίνηται ὥστε ἀρκεῖν πλοῖα, τὰς
[5, 6, 10]	καὶ Σινωπέων λέγουσιν ὅτι εἰ	μὴ	ἐκποριοῦσι τῇ στρατιᾷ μισθὸν ὥστε
[5, 5, 20]	καὶ τὰς πύλας φρουροῦμεν, ὅπως	μὴ	ἐπὶ τῷ ὑμετέρῳ ἁρμοστῇ ὦσιν
[5, 7, 20]	τινες, καὶ ἐπνίγετο ὅστις νεῖν	μὴ	ἐτύγχανεν ἐπιστάμενος. (καὶ τούτους τί
[5, 5, 10]	(ὅποι δ᾽ ἂν ἐλθόντες ἀγορὰν	μὴ	ἔχωμεν, ἄν τε εἰς βάρβαρον
[5, 7, 10]	ἡμῖν βουλεύεσθαι ὑπὲρ ἡμῶν αὐτῶν	μὴ	κάκιστοί τε καὶ αἴσχιστοι ἄνδρες
[5, 6, 10]	ἔσεσθαι ἱκανὰ ὡς ἀριθμῷ ἕνα	μὴ	καταλείπεσθαι ἐνθάδε, ἡμεῖς ἂν πλέοιμεν·
[5, 6, 20]	καὶ θύεσθαι ὑπὲρ τῆς μονῆς	(μὴ	κοινούμενον τῇ στρατιᾷ) εἰς δὲ
[5, 8, 10]	ὄπισθεν πορεύεσθαι ἔπαισα πύξ, ὅπως	μὴ	λόγχῃ ὑπὸ τῶν πολεμίων παίοιτο.
[5, 7, 20]	ἠδίκουν μὲν οὐδέν, ἔδεισαν δὲ	μὴ	λύττα τις ὥσπερ κυσὶν ἡμῖν
[5, 1, 1]	οὔτε ὅτου ὠνησόμεθα εὐπορία εἰ	μὴ	ὀλίγοις τισίν· ἡ δὲ χώρα
[5, 6, 10]	καὶ τούτου ἕνεκα λέγειν ὡς	μὴ	πεζῇ ἰόντες τὴν Σινωπέων τι
[5, 1, 1]	λαμβάνειν τὰ ἐπιτήδεια, ἄλλως δὲ	μὴ	πλανᾶσθαι, ὡς σᾐζησθε, ἡμᾶς δὲ
[5, 3, 10]	ναὸν ἐπισκευάζειν. ἂν δὲ τις	μὴ	ποιῇ ταῦτα τῇ θεῷ μελήσει.
[5, 7, 1]	ξυνίσταντο καὶ μάλα φοβεροὶ ἦσαν	μὴ	ποιήσειαν οἷα καὶ τοὺς τῶν
[5, 7, 30]	παῦλάν τινα αὐτῶν· εἰ δὲ	μή,	πρὸς Διὸς πῶς ἢ θεοῖς
[5, 7, 30]	Κερασοῦντα μὴ ἀσφαλὲς εἶναι, ἂν	μὴ	σὺν ἰσχύι ἀφικνῆσθε· τοὺς δὲ
[5, 6, 1]	καὶ ἀγαθὰ γένοιτο· εἰ δὲ	μή,	τἀναντία. αὐτὴ γὰρ ἡ ἱερὰ
[5, 2, 1]	καὶ οὐδὲν ἦν λαμβάνειν εἰ	μὴ	ὗς ἢ βοῦς ἢ ἄλλο
[5, 8, 20]	μὲν διεμάχετο ὡς κάμνων ἀσπίδα	μὴ	φέρειν, νῦν δέ, ὡς ἀκούω,
[5, 2, 10]	ὑπολόχαγοι καὶ οἱ ἀξιοῦντες τούτων	μὴ	χείρους εἶναι πάντες παρατεταγμένοι ἦσαν,
[5, 8, 1]	σίτου δὲ ἐπιλελοιπότος, οἴνου δὲ	μηδ᾽	ὀσφραίνεσθαι παρόν, ὑπὸ δὲ πόνων
[5, 6, 20]	πράττειν περὶ τούτων ἢ παντάπασι	μηδὲ	ἅπτεσθαι τοῦ πράγματος. (Σιλανὸς δέ
[5, 7, 30]	κατακανόντες ἐκέλευον θάπτειν, τούτους διεπράξαντο	μηδὲ	ξὺν κηρυκείῳ ἔτι ἀσφαλὲς εἶναι
[5, 6, 20]	στρατιᾷ) εἰς δὲ τὸ κοινὸν	μηδὲν	ἀγορεύειν περὶ τούτων. ὥστε ἠναγκάσθη
[5, 4, 10]	τοὺς Ἕλληνας εἶπεν· ἄνδρες στρατιῶται,	μηδὲν	ἀθυμήσητε ἕνεκα τῶν γεγενημένων· ἴστε
[5, 5, 1]	μέν τι πάσχειν, κακὸν δὲ	μηδέν·	οὐδὲ γὰρ ἡμεῖς ὑμᾶς οὐδὲν
[5, 8, 1]	ἄξιον. (ἀνὴρ κατελείπετο διὰ τὸ	μηκέτι	δύνασθαι πορεύεσθαι. καὶ ἐγὼ τὸν
[5, 7, 10]	χωρίον, εἰς μὲν τὸ στράτευμα	μηκέτι	ἐλθεῖν, εἰσβὰς δὲ εἰς πλοῖον
[5, 7, 30]	δοῦναι δίκην, τοῦ δὲ λοιποῦ	μηκέτι	ἐξεῖναι ἀνομίας ἄρξαι· ἐὰν δέ
[5, 4, 30]	οὐ πολλοῦ δέοντας ἴσους τὸ	μῆκος	καὶ τὸ πλάτος εἶναι, ποικίλους
[5, 7, 20]	ἡμῶν οἳ ἔδεισαν. (ἐγώ γε	μὴν	ἦλθον πρὸς αὐτοὺς καὶ ἠρώτων
[5, 7, 1]	δύεται, ἀνίσχει δ᾽ ἐντεῦθεν; (ἀλλὰ	μὴν	καὶ τοῦτό γε ἐπίστασθε ὅτι
[5, 8, 20]	ἐδυνάμην, οὐδὲν τούτων μέμνησθε. (ἀλλὰ	μὴν	καλόν τε καὶ δίκαιον καὶ
[5, 8, 1]	ἦν. (ὁ δὲ εἶπεν· ἀλλὰ	μὴν	χειμῶνός γε ὄντος οἵου λέγεις,
[5, 5, 1]	καὶ ἑξακόσιοι, χρόνου πλῆθος ὀκτὼ	μῆνες.	(ἐνταῦθα ἔμειναν ἡμέρας τετταράκοντα πέντε.
[5, 2, 10]	καὶ ἀλλήλους μὲν δὴ ξυνεώρων	(μηνοειδὴς	γὰρ διὰ τὸ χωρίον ἡ
[5, 6, 20]	μισθοφορὰν παρέξειν κυζικηνὸν ἑκάστῳ τοῦ	μηνός·	καὶ ἄξω ὑμᾶς εἰς τὴν
[5, 4, 10]	τοῦτο πρὸ τῆς πόλεως τῆς	Μητροπόλεως	καλουμένης αὐτοῖς καὶ ἐχούσης τὸ
[5, 4, 20]	δὲ ἄνω ἦσαν πρὸς ταῖς	Μητροπόλεως	οἰκίαις, ἐνταῦθα οἱ πολέμιοι ὁμοῦ
[5, 2, 1]	διαπεφευγός. ἓν δὲ ἦν χωρίον	μητρόπολις	αὐτῶν· εἰς τοῦτο πάντες ξυνερρυήκεσαν.
[5, 2, 20]	καὶ ἀπορουμένων θεῶν τις αὐτοῖς	μηχανὴν	σωτηρίας δίδωσιν. ἐξαπίνης γὰρ ἀνέλαμψεν
[5, 8, 20]	γὰρ ἐν τῷ τοιούτῳ καὶ	μικρὰ	ἁμαρτηθέντα πάντα συνεπιτρῖψαι. (ὅτι δὲ
[5, 6, 30]	διασπασθέντες δ᾽ ἂν καὶ κατὰ	μικρὰ	γενομένης τῆς δυνάμεως οὔτ᾽ ἂν
[5, 7, 10]	Κλεάρετος ὁ λοχαγὸς ὅτι καὶ	μικρὸν	εἴη καὶ ἀφύλακτον διὰ τὸ
[5, 4, 20]	λόχων (ὀρθίων) ἔχοντες, ὑπολειπομένου δὲ	μικρὸν	τοῦ στόματος τῶν ὁπλιτῶν. (ἦσαν
[5, 3, 10]	ὡραῖα. ὁ δὲ ναὸς ὡς	μικρὸς	μεγάλῳ τῷ ἐν Ἐφέσῳ εἴκασται,
[5, 6, 30]	δοκεῖ εἶναι σῳζομένους ἔνθα βουλόμεθα	μισθὸν	τῆς σωτηρίας λαμβάνειν, καὶ αὐτός
[5, 6, 30]	καὶ Σινωπέας ὥστε ἐκπλεῖν, καὶ	μισθὸν	ὑπισχνουμένους ὑμῖν ἄνδρας ἀπὸ νουμηνίας,
[5, 6, 10]	εἰ μὴ ἐκποριοῦσι τῇ στρατιᾷ	μισθὸν	ὥστε ἔχειν τὰ ἐπιτήδεια ἐκπλέοντας,
[5, 6, 20]	ὑμῖν, ἂν ἐκπλέητε, ἀπὸ νουμηνίας	μισθοφορὰν	παρέξειν κυζικηνὸν ἑκάστῳ τοῦ μηνός·
[5, 6, 20]	καθάπερ Τιμασίων ὑπισχνοῦμαι ὑμῖν τὴν	μισθοφοράν.	ταῦτα δὲ ἔλεγεν εἰδὼς ἃ
[5, 6, 30]	ἐδεδίεσαν τὴν στρατιὰν οἱ τὴν	μισθοφορὰν	ὑπεσχημένοι. παραλαβόντες οὖν οὗτοι καὶ
[5, 6, 30]	καὶ Θώρακι ἐψευσμένοι ἦσαν (τῆς	μισθοφορᾶς)	(ἐνταῦθα δὲ ἐκπεπληγμένοι ἦσαν καὶ
[5, 8, 1]	δέ, ὅτι αἱρεθεὶς κατημέλει, δέκα	μνᾶς.	Ξενοφῶντος δὲ κατηγόρησάν τινες φάσκοντες
[5, 8, 1]	γαυλικῶν χρημάτων τὸ μείωμα εἴκοσι	μνᾶς,	Σοφαίνετος δέ, ὅτι αἱρεθεὶς κατημέλει,
[5, 6, 30]	χαίροντες ἂν ἀπαλλάξαιτε. (δοκεῖ οὖν	μοι	ἅπερ ὑμῖν, ἐκπορεύεσθαι εἰς τὴν
[5, 1, 1]	ὑπερκάθηνται δὲ ἡμῶν. φυλακὰς δή	μοι	δοκεῖ δεῖν περὶ τὸ στρατόπεδον
[5, 6, 30]	ὑμῖν ἄνδρας ἀπὸ νουμηνίας, καλόν	μοι	δοκεῖ εἶναι σῳζομένους ἔνθα βουλόμεθα
[5, 1, 1]	πορεύησθε ἐπὶ τὰ ἐπιτήδεια. (ἀλλά	μοι	δοκεῖ σὺν προνομαῖς λαμβάνειν τὰ
[5, 8, 10]	σε· ἀληθῆ λέγεις· ἔδοξας γάρ	μοι	εἰδότι ἐοικέναι ὅτι ἔζη. (τί
[5, 6, 1]	(εἰ μὲν ξυμβουλεύοιμι ἃ βέλτιστά	μοι	(εἶναι) δοκεῖ, πολλά μοι καὶ
[5, 1, 1]	ἀνέστη καὶ εἶπεν ὧδε. (φίλος	μοί	ἐστιν, ὦ ἄνδρες, Ἀναξίβιος, ναυαρχῶν
[5, 1, 10]	ἔδοξε καὶ ταῦτα. (δοκεῖ τοίνυν	μοι,	ἔφη, ἢν ἄρα καὶ ταῦτα
[5, 8, 10]	δίκην ἂν ἠξίουν λαμβάνειν; (ἁπλοῦς	μοι,	ἔφη, ὁ λόγος· εἰ μὲν
[5, 6, 1]	βέλτιστά μοι (εἶναι) δοκεῖ, πολλά	μοι	καὶ ἀγαθὰ γένοιτο· εἰ δὲ
[5, 6, 30]	πολλοὶ ὥσπερ νυνὶ δοκεῖτε ἄν	μοι	καὶ ἔντιμοι εἶναι καὶ ἔχειν
[5, 7, 10]	ἄλλα ὧν εἶχον, δοκοῦσι δέ	μοι	καὶ ὑμῶν τινες εἰς τὸ
[5, 6, 20]	ἅπτεσθαι τοῦ πράγματος. (Σιλανὸς δέ	μοι	ὁ μάντις ἀπεκρίνατο τὸ μὲν
[5, 7, 20]	δὲ εἰδότι τινὶ ἐπέτυχον, λέγει	μοι	ὅτι οἱ ἀγορανόμοι δεινότατα ποιοῦσι
[5, 8, 1]	ᾔτουν τί σε καὶ ἐπεί	μοι	οὐκ ἐδίδους ἔπαιον; ἀλλ᾽ ἀπῄτουν;
[5, 1, 1]	στέλλεται, ἡμεῖς δὲ ἀναμενοῦμεν. ὅσα	μοι	οὖν δοκεῖ καιρὸς εἶναι ποιεῖν
[5, 6, 1]	ἱερὰ ξυμβουλὴ λεγομένη εἶναι δοκεῖ	μοι	παρεῖναι· νῦν γὰρ δὴ ἂν
[5, 1, 10]	δ᾽ ἐπεὶ τοῦτο ἄδηλον, δοκεῖ	μοι	πειρᾶσθαι πλοῖα συμπαρασκευάζειν καὶ αὐτόθεν.
[5, 6, 1]	δὲ καὶ δείξαιμι ἄν, εἴ	μοί	τινα βούλοισθε ξυμπέμψαι. (ἔπειτα δὲ
[5, 7, 10]	καίτοι οὐ δικαίως γ᾽ ἄν	μοι	φθονοῖεν· τίνα γὰρ αὐτῶν ἐγὼ
[5, 2, 20]	πολέμιοι ἀμφὶ ταῦτα ἔχοιεν. (οὕτω	μόλις	ἀπῆλθον ἀπὸ τοῦ χωρίου, πῦρ
[5, 8, 10]	καθεζόμενος συχνὸν χρόνον κατέμαθον ἀναστὰς	μόλις	καὶ τὰ σκέλη ἐκτείνας. (ἐν
[5, 4, 20]	μακρά, ὅσα ἀνὴρ ἂν φέροι	μόλις,	τούτοις ἐπειρῶντο ἀμύνασθαι ἐκ χειρός.
[5, 1, 1]	καιρὸς εἶναι ποιεῖν ἐν τῇ	μονῇ,	ταῦτα ἐρῶ. (πρῶτον μὲν τὰ
[5, 6, 20]	λέγει τάδε. οὐ δεῖ προσέχειν	μονῇ,	ὦ ἄνδρες, οὐδὲ τῆς Ἑλλάδος
[5, 6, 20]	καταμένειν καὶ θύεσθαι ὑπὲρ τῆς	μονῆς	(μὴ κοινούμενον τῇ στρατιᾷ) εἰς
[5, 6, 1]	κατὰ θάλατταν, προσδεῖν ἐδόκει Σινωπέων·	μόνοι	γὰρ ἂν ἐδόκουν ἱκανοὶ εἶναι
[5, 2, 20]	δὲ κατὰ στόμα δὴ ἔτι	μόνοι	ἐλύπουν καὶ δῆλοι ἦσαν ὅτι
[5, 4, 30]	ἂν> ἄνθρωποι ἐν ἐρημίᾳ ποιήσειαν,	μόνοι	τε ὄντες ὅμοια ἔπραττον ἅπερ
[5, 7, 30]	καταλεύσαντες τοὺς πρέσβεις διεπράξαντο ὑμῖν	μόνοις	μὲν τῶν Ἑλλήνων εἰς Κερασοῦντα
[5, 7, 10]	τινι ἐμποδών εἰμι; παρίημι, ἀρχέτω·	μόνον	ἀγαθόν τι ποιῶν ὑμᾶς φαινέσθω.
[5, 2, 10]	καταθέμενος τὰ ὅπλα ἐν χιτῶνι	μόνον	ἀνέβη, καὶ ἄλλος ἄλλον εἷλκε,
[5, 8, 20]	οὐχ ὁρᾶτε ὅτι καὶ νεύματος	μόνον	ἕνεκα χαλεπαίνει μὲν πρῳρεὺς τοῖς
[5, 4, 10]	τῇ ὑστεραίᾳ ἄγοντες τριακόσια πλοῖα	μονόξυλα	καὶ ἐν ἑκάστῳ τρεῖς ἄνδρας,
[5, 4, 20]	βασιλεὺς αὐτῶν ὁ ἐν τῷ	μόσσυνι	τῷ ἐπ᾽ ἄκρου ᾠκοδομημένῳ, ὃν
[5, 4, 1]	ἡρμήνευε δὲ Τιμησίθεος· ὦ ἄνδρες	Μοσσύνοικοι,	ἡμεῖς βουλόμεθα διασωθῆναι πρὸς τὴν
[5, 4, 20]	τῶν δελφίνων, ᾧ ἐχρῶντο οἱ	Μοσσύνοικοι	καθάπερ οἱ Ἕλληνες τῷ ἐλαίῳ·
[5, 4, 20]	νενημένων περυσινῶν, ὡς ἔφασαν οἱ	Μοσσύνοικοι,	τὸν δὲ νέον σῖτον ξὺν
[5, 4, 1]	ἀφίκοντο, συνῆλθον οἵ τε τῶν	Μοσσυνοίκων	ἄρχοντες καὶ οἱ στρατηγοὶ τῶν
[5, 4, 1]	τὸν Τραπεζούντιον πρόξενον ὄντα τῶν	Μοσσυνοίκων,	ἐρωτῶντες πότερον ὡς διὰ φιλίας
[5, 4, 10]	ἐδόκουν ἐγκρατεῖς εἶναι καὶ πάντων	Μοσσυνοίκων,	καὶ ἔφασαν τούτους οὐ δικαίως
[5, 5, 1]	τε ἦσαν καὶ ὑπήκοοι τῶν	Μοσσυνοίκων,	καὶ ὁ βίος ἦν τοῖς
[5, 4, 10]	καὶ ἐχούσης τὸ ἀκρότατον τῶν	Μοσσυνοίκων.	καὶ περὶ τούτου ὁ πόλεμος
[5, 4, 30]	τὸ χωρίον τοῖς ξυμμαχήσασι τῶν	Μοσσυνοίκων.	ὁπόσα δὲ καὶ ἄλλα παρῇσαν
[5, 4, 1]	(ἐπεὶ δὲ ἦσαν ἐπὶ τοῖς	Μοσσυνοίκων	ὁρίοις, πέμπουσιν εἰς αὐτοὺς Τιμησίθεον
[5, 4, 1]	ταῦτα ἀπεκρίνατο ὁ ἄρχων τῶν	Μοσσυνοίκων	ὅτι καὶ βούλοιντο ταῦτα καὶ
[5, 4, 20]	χωρίῳ, ἀλλ᾽ αὐτοῦ σὺν τοῖς	μοσσύνοις	κατεκαύθησαν. (οἱ δὲ Ἕλληνες διαρπάζοντες
[5, 7, 1]	ἄγειν εἰς Φᾶσιν. ἀκούσατε οὖν	μου	πρὸς θεῶν, καὶ ἐὰν μὲν
[5, 6, 1]	τε ἱππέας τούτων καὶ πεζῶν	μυριάδας	πλέον ἢ δώδεκα, ἥξετε ἐπὶ
[5, 5, 1]	παρασάγγαι ἑξακόσιοι καὶ εἴκοσι, στάδιοι	μύριοι	καὶ ὀκτακισχίλιοι καὶ ἑξακόσιοι, χρόνου
[5, 7, 1]	ὑμεῖς δὲ οἱ ἐξηπατημένοι ἐγγὺς	μυρίων	ἔχοντες ὅπλα. πῶς ἂν οὖν
[5, 2, 30]	τὰς νάπας καλινδούμενοι ἐσώθησαν, ὁ	Μυσὸς	δὲ κατὰ τὴν ὁδὸν φεύγων
[5, 2, 20]	στενή) ψευδενέδραν ἐποιήσαντο· (καὶ ἀνὴρ	Μυσὸς	καὶ τοὔνομα τοῦτο ἔχων τῶν
[5, 2, 30]	ἐδόκει ἤδη ἱκανὸν ὑπεληλυθέναι, τῷ	Μυσῷ	ἐσήμηνε φεύγειν ἀνὰ κράτος· καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2007