Pages
[95]	καὶ παρ' ὑμῖν εἰσιν καλοὶ	κἀγαθοὶ	~ἄνδρες; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[92]	~πότερον δὲ οὗτοι οἱ καλοὶ	κἀγαθοὶ	ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου ἐγένοντο τοιοῦτοι,
[96]	σοφισταὶ μήτε οἱ αὐτοὶ καλοὶ	κἀγαθοὶ	ὄντες διδάσκαλοί εἰσι ~τοῦ πράγματος,
[96]	οἱ ~δὲ ὁμολογούμενοι αὐτοὶ καλοὶ	κἀγαθοὶ	τοτὲ μέν φασιν αὐτὸ διδακτὸν
[93]	ἐβουλήθη ἄλλους τέ τινας καλοὺς	κἀγαθοὺς	γενέσθαι, μάλιστα ~δέ που τὸν
[93]	τῶν προτέρων μαθεῖν, ὄντων καλῶν	κἀγαθῶν:	ἢ ~οὐ δοκοῦσί σοι πολλοὶ
[92]	ἂν ἐντύχῃ Ἀθηναίων τῶν ~καλῶν	κἀγαθῶν,	οὐδεὶς ἔστιν ὃς οὐ βελτίω
[79]	τὴν ἀρετήν, καὶ ~δόντος παραδείγματα	καθ'	ἃ δέοι ἀποκρίνεσθαι, τούτου μὲν
[88]	κατὰ τὴν ψυχὴν αὐτὰ μὲν	καθ'	~αὑτὰ οὔτε ὠφέλιμα οὔτε βλαβερά
[100]	παραγίγνεται ἀρετή, πρότερον ~ἐπιχειρήσωμεν αὐτὸ	καθ'	αὑτὸ ζητεῖν τί ποτ' ἔστιν
[72]	εἰπεῖν ἀρετῆς πέρι ὅτι ἐστίν:	~καθ'	ἑκάστην γὰρ τῶν πράξεων καὶ
[87]	τῶν ὡμολογηΜένων. ~(Σωκράτης) ~σκεψώμεθα δὴ	καθ'	ἕκαστον ἀναλαμβάνοντες ποῖά ἐστιν ἃ
[78]	οὗτοι οὐκ οἴονται ἀθλίους εἶναι	καθ'	ὅσον βλάπτονται; ~(Μένων) καὶ τοῦτο
[77]	μοι, ὦ Σώκρατες, ἀρετὴ εἶναι,	καθάπερ	ὁ ποιητὴς λέγει, χαίρειν τε
[93]	ἢ ~οὐ δοκοῦσί σοι πολλοὶ	καὶ	ἀγαθοὶ γεγονέναι ἐν τῇδε τῇ
[98]	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμον δὲ	καὶ	ἀγαθὸν εἶναι τὸ ὀρθῶς ἡγούμενον;
[94]	οὐδενὸς χείρους ~Ἀθηναίων, καὶ μουσικὴν	καὶ	ἀγωνίαν καὶ τἆλλα ἐπαίδευσεν ὅσα
[75]	τις εἴη καὶ ἐριστικῶν τε	καὶ	ἀγωνιστικῶν ~ὁ ἐρόμενος, εἴποιμ' ἂν
[73]	καὶ πρεσβύτης; μῶν ἀκόλαστοι ὄντες	καὶ	ἄδικοι ἀγαθοὶ ἄν ποτε γένοιντο;
[100]	ἐὰν πείσῃς τοῦτον, ἔστιν ὅτι	καὶ	Ἀθηναίους ὀνήσεις.
[80]	καλαὶ γὰρ οἶμαι τῶν καλῶν	καὶ	αἱ εἰκόνες ~ἀλλ' οὐκ ἀντεικάσομαί
[99]	λέγουσιν. ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	αἵ γε γυναῖκες δήπου, ὦ
[76]	χρόα ἀπορροὴ ~σχημάτων ὄψει σύμμετρος	καὶ	αἰσθητός. ~(Μένων) ~ἄριστά μοι δοκεῖς,
[86]	ἠρόμην ~τὸ πρῶτον, καὶ σκεψαίμην	καὶ	ἀκούσαιμι, πότερον ὡς διδακτῷ ὄντι
[73]	δὲ οὕτως ἂν εἴποιμι, ~ὅτι	καὶ	ἄλλα ἔστι σχήματα. ~(Μένων) ~ὀρθῶς
[74]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν διὰ ταῦτα, ὅτι	καὶ	ἄλλα ἔστιν σχήματα; ~(Μένων) ναί.
[93]	ἠκόντιζεν ἀπὸ τῶν ἵππων ὀρθός,	καὶ	ἄλλα ~πολλὰ καὶ θαυμαστὰ ἠργάζετο
[76]	φωνὴν ὃ ἔστι, (καὶ ὀσμὴν	καὶ	ἄλλα πολλὰ τῶν τοιούτων. ~(Μένων)
[74]	καὶ ἐγώ σοι εἴποιμι ἂν	καὶ	ἄλλα σχήματα, εἴ με κελεύοις:
[74]	ἂν ὅτι χρῶμά τι, διότι	καὶ	ἄλλα τυγχάνει ὄντα; ~(Μένων) ἔγωγε.
[72]	ἐλευθέρου, εἰ δὲ βούλει, (δούλου.	~καὶ	ἄλλαι πάμπολλαι ἀρεταί εἰσιν, ὥστε
[74]	σωφροσύνη καὶ σοφία καὶ ~μεγαλοπρέπεια	καὶ	ἄλλαι πάμπολλαι. ~(Σωκράτης) ~πάλιν, ὦ
[73]	λέγω οὐ μόνον δικαιοσύνην ἀλλὰ	καὶ	ἄλλας ~εἶναι ἀρετάς. ~(Σωκράτης) ~τίνας
[71]	καὶ κατήκοον ~οὖσαν τοῦ ἀνδρός.	καὶ	ἄλλη ἐστὶν παιδὸς ἀρετή, καὶ
[87]	ἄλλο ~τι συμβαίνειν μοι δοκεῖ,	καὶ	ἄλλο αὖ, εἰ ἀδύνατόν ἐστιν
[87]	εἰ μέν τί ἐστιν ἀγαθὸν	καὶ	ἄλλο χωριζόμενον ἐπιστήμης, τάχ' ἂν
[92]	καὶ οὐ μόνον Πρωταγόρας, ~ἀλλὰ	καὶ	(ἄλλοι πάμπολλοι, οἱ μὲν πρότερον
[81]	(διδόναι: λέγει δὲ καὶ Πίνδαρος	καὶ	~ἄλλοι πολλοὶ τῶν ποιητῶν ὅσοι
[97]	ἢ ὅποι βούλει ἄλλοσε βαδίζοι	καὶ	~ἄλλοις ἡγοῖτο, ἄλλο τι ὀρθῶς
[100]	τοιοῦτος τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν οἷος	καὶ	ἄλλον ~ποιῆσαι πολιτικόν. εἰ δὲ
[91]	οὕτω περιφανῶς καλὰ ἔργα ~ἠργάζετο,	καὶ	ἄλλους δέκα τῶν ἀνδριαντοποιῶν. καίτοι
[93]	ἣν αὐτοὶ ἀγαθοὶ ἦσαν ~ἠπίσταντο	καὶ	ἄλλῳ παραδοῦναι, ἢ οὐ παραδοτὸν
[76]	ἕως ἂν ἐν ὥρᾳ (ὦσιν,	καὶ	ἅμα ἐμοῦ ἴσως κατέγνωκας ὅτι
[76]	γάρ σοι κατὰ συνήθειαν εἴρηται:	καὶ	ἅμα οἶμαι ἐννοεῖς ὅτι ἔχοις
[90]	~(Ἄνυτος) ναὶ μὰ Δία ἔμοιγε,	καὶ	ἀμαθία γε πρός. ~(Σωκράτης) καλῶς
[88]	ἐν τῇ ψυχῇ τί ἐστιν	καὶ	ἀναγκαῖον αὐτῷ ὠφελίμῳ εἶναι, ~φρόνησιν
[86]	ὃ μὴ ~μεμνημένος ἐπιχειρεῖν ζητεῖν	καὶ	ἀναμιμνῄσκεσθαι; ~(Μένων) εὖ μοι δοκεῖς
[73]	ἀρετὴ πάντων ἐστίν, πειρῶ εἰπεῖν	καὶ	ἀναμνησθῆναι τί ~αὐτό φησι Γοργίας
[95]	ἔσθιε, καὶ μετὰ τοῖσιν ~ἵζε,	καὶ	ἅνδανε τοῖς, ὧν μεγάλη δύναμις.
[88]	σωφροσύνην τι καλεῖς καὶ ~δικαιοσύνην	καὶ	ἀνδρείαν καὶ εὐμαθίαν καὶ μνήμην
[86]	τις οἶδεν βελτίους ἂν εἶμεν	καὶ	~ἀνδρικώτεροι καὶ ἧττον ἀργοὶ ἢ
[72]	μοι δοκεῖ ὑγίειά γε εἶναι	καὶ	ἀνδρὸς καὶ γυναικός. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[84]	ἐκ ταύτης τῆς ἀπορίας ὅτι	καὶ	ἀνευρήσει ζητῶν μετ' ἐμοῦ, οὐδὲν
[71]	~ἐκεῖνον μὲν τοίνυν ἐῶμεν, ἐπειδὴ	καὶ	ἄπεστιν: σὺ δὲ αὐτός, ὦ
[89]	πρὸς τί βλέπων δυσχεραίνεις αὐτὸ	καὶ	ἀπιστεῖς μὴ οὐκ ἐπιστήμη ᾖ
[76]	τῶν καλῶν: χαριοῦμαι οὖν σοι	καὶ	ἀποκρινοῦμαι. ~(Μένων) πάνυ μὲν οὖν
[91]	πολίτας καὶ ξένους ~ὑποδέξασθαί τε	καὶ	ἀποπέμψαι ἐπίστανται ἀξίως ἀνδρὸς ἀγαθοῦ.
[91]	τοὺς ὑπισχνουμένους ἀρετῆς ~διδασκάλους εἶναι	καὶ	ἀποφήναντας αὑτοὺς κοινοὺς τῶν Ἑλλήνων
[80]	γὰρ αὕτη τὸν ἀεὶ ~πλησιάζοντα	καὶ	ἁπτόμενον ναρκᾶν ποιεῖ, καὶ σὺ
[78]	πλοῦτον; ~(Μένων) ~καὶ χρυσίον λέγω	καὶ	ἀργύριον κτᾶσθαι καὶ τιμὰς ἐν
[78]	~τὸ δὲ μὴ ἐκπορίζειν χρυσίον	καὶ	ἀργύριον, ὅταν μὴ δίκαιον ᾖ,
[78]	~(Σωκράτης) ~εἶεν: χρυσίον δὲ δὴ	καὶ	ἀργύριον πορίζεσθαι ἀρετή ἐστιν, ὥς
[91]	ὅτι ἐπιθυμεῖ ~ταύτης τῆς σοφίας	καὶ	ἀρετῆς ᾗ οἱ ἄνθρωποι τάς
[71]	ἐστὶν παιδὸς ἀρετή, καὶ θηλείας	καὶ	ἄρρενος, καὶ ~πρεσβυτέρου ἀνδρός, ~εἰ
[82]	διδάξαι ὡς οὕτως ἔχει; ~(Σωκράτης)	~καὶ	ἄρτι εἶπον, ὦ Μένων, ὅτι
[78]	κτᾶσθαι καὶ τιμὰς ἐν πόλει	καὶ	ἀρχάς. ~(Σωκράτης) μὴ ἄλλ' ἄττα
[86]	ἐμοῦ δὲ ἐπιχειρεῖς τε ἄρχειν	καὶ	ἄρχεις, συγχωρήσομαί σοι τί γὰρ
[80]	δοκεῖς, ~γοητεύεις με καὶ φαρμάττεις	καὶ	ἀτεχνῶς κατεπᾴδεις, ὥστε μεστὸν ἀπορίας
[74]	ἔλεγες ἄν; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	αὖ εἰ περὶ χρώματος ὡσαύτως
[99]	ἔμοιγε. τούτῳ μέν, ὦ Μένων,	καὶ	αὖθις διαλεξόμεθα: εἰ δὲ νῦν
[82]	αὕτη ἡ πλευρὰ δυοῖν ποδοῖν	καὶ	αὕτη δυοῖν, πόσων ἂν εἴη
[78]	αὑτῷ μήτε ~ἄλλῳ, οὐκ ἀρετὴ	καὶ	αὕτη ἐστὶν ἡ ἀπορία; ~(Μένων)
[87]	αὐτό φαμεν εἶναι τὴν ἀρετήν,	καὶ	αὕτη ἡ ὑπόθεσις ~μένει ἡμῖν,
[94]	καὶ (πάνυ: ~οἶμαι δὲ σὲ	καὶ	αὐτὸν εἰδέναι. ~(Σωκράτης) ~ὦ Μένων,
[71]	ποιεῖν, τοὺς δ' ἐχθροὺς κακῶς,	καὶ	αὐτὸν ~εὐλαβεῖσθαι μηδὲν τοιοῦτον παθεῖν.
[95]	τούτους τοὺς ἄνδρας, ἔπειτα ἡγεῖται	καὶ	αὐτὸς εἶναι εἷς ~τούτων. ἀλλ'
[70]	ὥσπερ εἰκὸς τοὺς (εἰδότας, ἅτε	καὶ	αὐτὸς ~παρέχων αὑτὸν ἐρωτᾶν τῶν
[71]	ἀρετὴ τυγχάνω εἰδώς. ~(ἐγὼ οὖν	καὶ	αὐτός, ὦ Μένων, οὕτως ἔχω:
[88]	~ταὐτὰ δὲ ταῦτά φαμεν ἐνίοτε	καὶ	βλάπτειν: ἢ σὺ ἄλλως φῂς
[97]	πρὸς τὰς δόξας ~τὰς ἀληθεῖς.	καὶ	γὰρ αἱ δόξαι αἱ ἀληθεῖς,
[89]	~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	~καὶ	γὰρ ἄν που καὶ τόδ'
[80]	τῇ πλατείᾳ νάρκῃ τῇ θαλαττίᾳ:	καὶ	γὰρ αὕτη τὸν ἀεὶ ~πλησιάζοντα
[95]	~οὐκ ἔχω λέγειν, ὦ Σώκρατες.	καὶ	γὰρ αὐτὸς ὅπερ οἱ πολλοὶ
[86]	Σώκρατες, οὐκ οἶδ' ὅπως. ~(Σωκράτης)	~καὶ	γὰρ ἐγὼ ἐμοί, ὦ Μένων.
[99]	~χρησμῳδοί τε καὶ οἱ θεομάντεις:	καὶ	γὰρ οὗτοι ἐνθουσιῶντες λέγουσιν μὲν
[93]	δοκοῦσιν ἐνθάδε ἀγαθοὶ τὰ πολιτικά,	καὶ	γεγονέναι ~ἔτι οὐχ ἧττον ἢ
[75]	ἐπὶ πᾶσιν; πειρῶ εἰπεῖν, ἵνα	~καὶ	γένηταί σοι μελέτη πρὸς τὴν
[71]	εἴτε ~καλὸς εἴτε πλούσιος εἴτε	καὶ	γενναῖός ἐστιν, εἴτε καὶ τἀναντία
[83]	μὲν οἵδε, ὁ δὲ εἷς:	καὶ	γίγνεται ~τοῦτο τὸ χωρίον ὃ
[77]	κακὰ ἀγαθὰ εἶναι, λέγεις, ἢ	καὶ	γιγνώσκοντες ὅτι κακά ἐστιν ὅμως
[71]	ἂν φανῇς σὺ μὲν εἰδὼς	καὶ	Γοργίας, ἐγὼ δὲ εἰρηκὼς μηδενὶ
[95]	δοκοῦσι διδάσκαλοι ~εἶναι ἀρετῆς; ~(Μένων)	~καὶ	Γοργίου μάλιστα, ὦ Σώκρατες, ταῦτα
[72]	ὑγίειά γε εἶναι καὶ ἀνδρὸς	καὶ	γυναικός. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ μέγεθος
[81]	~ἔγωγε: ἀκήκοα γὰρ ἀνδρῶν τε	καὶ	γυναικῶν σοφῶν περὶ τὰ θεῖα
[89]	οἴωμαι ~ἐμπειροτάτους εἶναι τοῦ πράγματος.	καὶ	δὴ καὶ νῦν, ὦ Μένων,
[70]	Ἀρίστιππος, καὶ τῶν ἄλλων ~Θετταλῶν.	καὶ	δὴ καὶ τοῦτο τὸ ἔθος
[89]	~δοκεῖ μοι ἤδη ἀναγκαῖον εἶναι:	καὶ	δῆλον, ὦ Σώκρατες, κατὰ τὴν
[75]	μὴ μόνον τἀληθῆ ἀποκρίνεσθαι, ~ἀλλὰ	καὶ	δι' ἐκείνων ὧν ἂν προσομολογῇ
[98]	ταῖς ~πόλεσιν, εἴπερ εἶεν, ἀλλὰ	καὶ	δι' ὀρθὴν δόξαν, τούτοιν δὲ
[97]	ἡ ἐπιστήμη τῆς ὀρθῆς δόξης,	καὶ	δι' ὅτι τὸ μὲν ἕτερον,
[76]	~(Σωκράτης) καὶ πόρους εἰς οὓς	καὶ	δι' ὧν αἱ ἀπορροαὶ πορεύονται;
[98]	μὲν ἐπιστῆμαι γίγνονται, ἔπειτα μόνιμοι:	καὶ	διὰ ταῦτα δὴ ~τιμιώτερον ἐπιστήμη
[75]	διαλέγεσθαι, δεῖ δὴ πρᾳότερόν πως	καὶ	διαλεκτικώτερον ~ἀποκρίνεσθαι. ἔστι δὲ ἴσως
[98]	~τιμιώτερον ἐπιστήμη ὀρθῆς δόξης ἐστίν,	καὶ	διαφέρει δεσμῷ ἐπιστήμη ὀρθῆς δόξης.
[72]	φῂς πολλὰς καὶ παντοδαπὰς εἶναι	καὶ	διαφερούσας ἀλλήλων, τῷ ~μελίττας εἶναι;
[96]	πράττεται τὰ πράγματα, ᾗ ἴσως	καὶ	διαφεύγει ἡμᾶς τὸ γνῶναι ~τίνα
[91]	γε φανερά ἐστι λώβη τε	καὶ	διαφθορὰ τῶν συγγιγνομένων. ~(Σωκράτης) ~πῶς
[95]	καὶ ὁμολογεῖν ~διδάσκαλοί τε εἶναι	καὶ	διδακτὸν ἀρετήν; ~(Μένων) ~οὐ μὰ
[93]	ἧττον ἢ εἶναι: ἀλλὰ μῶν	καὶ	διδάσκαλοι ἀγαθοὶ γεγόνασιν τῆς αὑτῶν
[93]	πάντων γε μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	διδάσκαλον ἀγαθόν, εἴπερ τις ἄλλος
[89]	~μόνον ἀρετή, οὐκ ἀναγκαῖον αὐτοῦ	καὶ	διδασκάλους καὶ μαθητὰς εἶναι; ~(Μένων)
[84]	ἄν που εὕρῃς με ~διδάσκοντα	καὶ	διεξιόντα αὐτῷ, ἀλλὰ μὴ τὰς
[73]	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ σώφρονες	καὶ	(δίκαιοι; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~πάντες
[88]	ψυχὴν σκεψώμεθα. σωφροσύνην τι καλεῖς	καὶ	~δικαιοσύνην καὶ ἀνδρείαν καὶ εὐμαθίαν
[73]	ἢ ἄλλο ὁτιοῦν, μὴ σωφρόνως	καὶ	~δικαίως διοικοῦντα; ~(Μένων) οὐ δῆτα.
[73]	οἵω τε εἶναι τοῦ δεσπότου,	καὶ	δοκεῖ σοι ἔτι ἂν δοῦλος
[80]	κατεπᾴδεις, ὥστε μεστὸν ἀπορίας ~γεγονέναι.	καὶ	δοκεῖς μοι παντελῶς, εἰ δεῖ
[77]	γιγνώσκοντες ὅτι βλάπτει. ~(Σωκράτης) ~ἦ	καὶ	δοκοῦσί σοι γιγνώσκειν τὰ κακὰ
[79]	καταγνύναι μηδὲ κερματίζειν τὴν ἀρετήν,	καὶ	~δόντος παραδείγματα καθ' ἃ δέοι
[97]	ὀρθῶς πράττειν: τὸ δὲ ἄρα	καὶ	~δόξα ἦν ἀληθής. ~(Μένων) ἔοικέ
[73]	ἡ αὐτὴ ἀρετή, ὦ Μένων,	καὶ	δούλου, ~ἄρχειν οἵω τε εἶναι
[97]	μὲν μὴ δεδεμένα ᾖ, ἀποδιδράσκει	καὶ	δραπετεύει, ἐὰν δὲ ~δεδεμένα, παραμένει.
[77]	ποιητὴς λέγει, χαίρειν τε ~καλοῖσι	καὶ	δύνασθαι: καὶ ἐγὼ τοῦτο λέγω
[78]	ἡ ἀρετὴ βούλεσθαί τε τἀγαθὰ	καὶ	δύνασθαι; ~(Μένων) εἶπον γάρ. ~(Σωκράτης)
[79]	~ὅλον καὶ ἤδη γνωσομένου ἐμοῦ,	καὶ	ἐὰν σὺ κατακερματίζῃς αὐτὴν κατὰ
[92]	λωβᾶσθαι τοὺς νέους, ἢ λεληθέναι	καὶ	ἑαυτούς; καὶ οὕτω ~μαίνεσθαι ἀξιώσομεν
[91]	οἶμαι γὰρ αὐτὸν ἀποθανεῖν ἐγγὺς	καὶ	ἑβδομήκοντα ἔτη ~γεγονότα, τετταράκοντα δὲ
[73]	~ὀρθῶς γε λέγων σύ, ἐπεὶ	καὶ	ἐγὼ λέγω οὐ μόνον δικαιοσύνην
[74]	~(Σωκράτης) ~τίνας ταύτας; εἰπέ. οἷον	καὶ	ἐγώ σοι εἴποιμι ἂν καὶ
[75]	εἰδέναι ὁ ἐρωτώμενος. πειράσομαι δὴ	~καὶ	ἐγώ σοι οὕτως εἰπεῖν. (λέγε
[77]	χαίρειν τε ~καλοῖσι καὶ δύνασθαι:	καὶ	ἐγὼ τοῦτο λέγω ἀρετήν, ἐπιθυμοῦντα
[98]	τοιούτῳ τινί. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν	καὶ	ἐγὼ ὡς οὐκ εἰδὼς λέγω,
[94]	~συμμάχων; καὶ οἰκίας μεγάλης ἦν	καὶ	ἐδύνατο μέγα ἐν τῇ πόλει
[70]	εὐδόκιμοι ἦσαν ἐν τοῖς Ἕλλησιν	καὶ	~ἐθαυμάζοντο ἐφ' ἱππικῇ τε καὶ
[98]	εἶναι; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	εἰ μέν γε διδάσκαλοι εἶεν,
[75]	σοι ἀποκεκρίσθαι; ~(Σωκράτης) ~τἀληθῆ ἔγωγε:	καὶ	εἰ μέν γε τῶν σοφῶν
[84]	ποίας; πειρῶ ἡμῖν εἰπεῖν ἀκριβῶς:	~καὶ	(εἰ μὴ βούλει ἀριθμεῖν, ἀλλὰ
[74]	ἔστιν σχήματα; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	καὶ	εἴ γε προσανηρώτα σε ὁποῖα,
[74]	τυγχάνει ὄντα; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	εἴ γέ σε ἐκέλευε λέγειν
[92]	εἶ παντάπασι τῶν ἀνδρῶν; ~(Ἄνυτος)	καὶ	εἴην γε. ~(Σωκράτης) ~πῶς οὖν
[93]	ἄνδρες; ~(Σωκράτης) ~ἔμοιγε, ὦ Ἄνυτε,	καὶ	εἶναι δοκοῦσιν ἐνθάδε ἀγαθοὶ τὰ
[75]	ὅτι λέγεις, ἴσως ἂν ~ἐθαύμασε	καὶ	εἶπεν: ~οὐ μανθάνεις ὅτι ζητῶ
[74]	χρώματος ὡσαύτως ἀνήρετο ὅτι ἐστίν,	καὶ	εἰπόντος σου ὅτι τὸ ~λευκόν,
[79]	δικαιοσύνην μόριον φῂς ἀρετῆς εἶναι,	καὶ	~ἕκαστα τούτων. τί οὖν δὴ
[82]	ἂν τοιοῦτον χωρίον καὶ μεῖζον	καὶ	ἔλαττον; ~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[74]	ὥσπερ ἐγὼ μετῄει τὸν λόγον,	καὶ	ἔλεγεν ὅτι ἀεὶ εἰς πολλὰ
[99]	λόγῳ τούτῳ καλῶς ἐζητήσαμέν τε	καὶ	ἐλέγομεν, ἀρετὴ ἂν εἴη οὔτε
[75]	λέγω, σὸν ~ἔργον λαμβάνειν λόγον	καὶ	ἐλέγχειν. εἰ δὲ ὥσπερ ἐγώ
[82]	πρόσελθε. ~(Σωκράτης) Ἕλλην μέν ἐστι	καὶ	ἑλληνίζει; ~(Μένων) πάνυ γε σφόδρα,
[71]	τοῖς πολίταις τούτου ~τοῦ πράγματος,	καὶ	ἐμαυτὸν καταμέμφομαι ὡς οὐκ εἰδὼς
[77]	οὐδὲν ἀπολείψω, καὶ σοῦ ἕνεκα	καὶ	ἐμαυτοῦ, λέγων ~τοιαῦτα: ἀλλ' ὅπως
[96]	τε ~Γοργίας οὐχ ἱκανῶς πεπαιδευκέναι	καὶ	ἐμὲ Πρόδικος. παντὸς μᾶλλον οὖν
[86]	ἐν ἄλλῳ τινὶ χρόνῳ ~εἶχε	καὶ	ἐμεμαθήκει; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[94]	πείθεσθαι, εὐλαβεῖσθαι: ὡς ἴσως μὲν	καὶ	ἐν ~ἄλλῃ πόλει ῥᾷόν ἐστιν
[91]	δὲ ἐν τῇ τέχνῃ ὄντα	καὶ	ἐν ἅπαντι τῷ χρόνῳ τούτῳ
[94]	ἐδύνατο μέγα ἐν τῇ πόλει	καὶ	ἐν τοῖς ~ἄλλοις Ἕλλησιν, ὥστε
[89]	ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ ~νῦν	καὶ	ἐν τῷ ἔπειτα, εἰ μέλλει
[89]	αὐτὸ δοκεῖν καλῶς λέγεσθαι, ἀλλὰ	καὶ	ἐν τῷ ~νῦν καὶ ἐν
[74]	οὐ σχῆμα εἶναι, καὶ ταῦτα	καὶ	ἐναντία ὄντα ἀλλήλοις, ~ὅτι ἐστὶν
[100]	δὲ σκιαὶ ἀίσσουσι. ταὐτὸν ἂν	καὶ	ἐνθάδε ὁ ~τοιοῦτος ὥσπερ παρὰ
[83]	γὰρ οἵδε, ὁ δὲ εἷς:	καὶ	ἐνθένδε ὡσαύτως δύο μὲν οἵδε,
[95]	~εἰ δ' ἦν ποιητόν, φησί,	καὶ	ἔνθετον ἀνδρὶ νόημα, λέγει πως
[99]	~φαῖμεν ἂν θείους τε εἶναι	καὶ	ἐνθουσιάζειν, ἐπίπνους ὄντας καὶ κατεχομένους
[93]	ἢ οἴει αὐτὸν φθονεῖν αὐτῷ	καὶ	ἐξεπίτηδες οὐ ~παραδιδόναι (τὴν ἀρετὴν
[90]	(ἀνήρ: ἔπειτα τοῦτον εὖ ἔθρεψεν	καὶ	ἐπαίδευσεν, ὡς δοκεῖ ~Ἀθηναίων τῷ
[94]	~ἐπαίδευσεν τά τε ἄλλα εὖ	καὶ	ἐπάλαισαν κάλλιστα Ἀθηναίων τὸν μὲν
[90]	εἶναι πολίτης οὐδὲ ὀγκώδης τε	καὶ	ἐπαχθής, ἀλλὰ κόσμιος ~καὶ εὐσταλὴς
[70]	(νῦν δέ, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,	καὶ	ἐπὶ σοφίᾳ, ~καὶ οὐχ ἥκιστα
[75]	ἐπὶ τῷ στρογγύλῳ καὶ εὐθεῖ	~καὶ	ἐπὶ τοῖς ἄλλοις, ἃ δὴ
[90]	~ἀλλὰ τῇ αὑτοῦ σοφίᾳ κτησάμενος	καὶ	ἐπιμελείᾳ, ἔπειτα καὶ τὰ ἄλλα
[99]	ὀρθόν, δύο ~ταῦτα, δόξα ἀληθὴς	καὶ	ἐπιστήμη. ~(Μένων) δοκεῖ μοι οὕτω.
[98]	ἐστίν τι ἀλλοῖον ὀρθὴ ~δόξα	καὶ	ἐπιστήμη, οὐ πάνυ μοι δοκῶ
[99]	ταῦτα μόνα, δόξαν τε ἀληθῆ	καὶ	ἐπιστήμην, ἃ ~ἔχων ἄνθρωπος ὀρθῶς
[84]	ἀπορίαν κατέπεσεν ἡγησάμενος μὴ εἰδέναι,	καὶ	ἐπόθησεν τὸ ~εἰδέναι; ~(Μένων) οὔ
[93]	ἠργάζετο ἃ ἐκεῖνος αὐτὸν ἐπαιδεύσατο	καὶ	ἐποίησε σοφόν, ~ὅσα διδασκάλων ἀγαθῶν
[76]	διαλεγομένου σου, ὅτι καλὸς εἶ	καὶ	~ἐρασταί σοι ἔτι εἰσίν. ~(Μένων)
[86]	οἷός τε εἴην, ~καὶ λόγῳ	καὶ	ἔργῳ. ~(Μένων) καὶ τοῦτο μέν
[71]	ἐνθάδε, οὐδεὶς ὅστις οὐ γελάσεται	καὶ	ἐρεῖ: ὦ ξένε, ~κινδυνεύω σοι
[75]	γε τῶν σοφῶν τις εἴη	καὶ	ἐριστικῶν τε καὶ ἀγωνιστικῶν ~ὁ
[95]	λέγει ~καὶ παρὰ τοῖσιν πῖνε	καὶ	ἔσθιε, καὶ μετὰ τοῖσιν ~ἵζε,
[83]	ᾖ, τὸ ἥμισυ ταύτης προσληψόμεθα	καὶ	ἔσται τρίπους; δύο ~μὲν γὰρ
[81]	γὰρ ἂν ἡμᾶς ἀργοὺς ποιήσειεν	καὶ	ἔστιν τοῖς μαλακοῖς τῶν ἀνθρώπων
[75]	τι; τοιόνδε λέγω ~οἷον πέρας	καὶ	ἔσχατον πάντα ταῦτα ταὐτόν τι
[76]	~τί δ' ἐπίπεδον καλεῖς τι,	καὶ	ἕτερον αὖ στερεόν, οἷον ταῦτα
[97]	ἡγοῖτο, ἄλλο τι ὀρθῶς ἂν	καὶ	εὖ ἡγοῖτο; ~(Μένων) πάνυ γε.
[96]	μόνον ἐπιστήμης ἡγουμένης ὀρθῶς τε	καὶ	εὖ ~τοῖς ἀνθρώποις πράττεται τὰ
[75]	τί ἐστιν ἐπὶ τῷ στρογγύλῳ	καὶ	εὐθεῖ ~καὶ ἐπὶ τοῖς ἄλλοις,
[88]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ σωφροσύνη ὡσαύτως	καὶ	εὐμαθία: μετὰ μὲν νοῦ καὶ
[88]	καλεῖς καὶ ~δικαιοσύνην καὶ ἀνδρείαν	καὶ	εὐμαθίαν καὶ μνήμην καὶ μεγαλοπρέπειαν
[90]	τε καὶ ἐπαχθής, ἀλλὰ κόσμιος	~καὶ	εὐσταλὴς (ἀνήρ: ἔπειτα τοῦτον εὖ
[81]	τε οὖσα καὶ πολλάκις γεγονυῖα,	καὶ	ἑωρακυῖα καὶ τὰ ~ἐνθάδε καὶ
[97]	ἡγοῖτο; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	ἕως γ' ἄν που ὀρθὴν
[84]	ὅπῃ ἔχει: νῦν μὲν γὰρ	~καὶ	ζητήσειεν ἂν ἡδέως οὐκ εἰδώς,
[96]	~προσεκτέον τὸν νοῦν ἡμῖν αὐτοῖς,	καὶ	ζητητέον ὅστις ἡμᾶς ἑνί γέ
[81]	ἀκοῦσαι, ὅδε (δὲ ἐργατικούς τε	καὶ	ζητητικοὺς ποιεῖ: ᾧ ἐγὼ πιστεύων
[87]	ὠφέλιμα. οὐχί; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	καὶ	ἡ ἀρετὴ δὴ ὠφέλιμόν ἐστιν;
[73]	δέονται, εἴπερ μέλλουσιν ἀγαθοὶ εἶναι,	καὶ	ἡ γυνὴ καὶ ~ὁ ἀνήρ,
[72]	ὡσαύτως δὲ οἶμαι, ὦ Σώκρατες,	καὶ	ἡ κακία. ~(Σωκράτης) ~πολλῇ γέ
[88]	ἡ ψυχὴ ὀρθῶς μὲν χρωμένη	καὶ	ἡγουμένη ὠφέλιμα αὐτὰ ποιεῖ, μὴ
[79]	ὅτι ἀρετή ἐστιν τὸ ~ὅλον	καὶ	ἤδη γνωσομένου ἐμοῦ, καὶ ἐὰν
[93]	~ἐπὶ τῶν ἵππων ὀρθὸς ἑστηκώς,	καὶ	ἠκόντιζεν ἀπὸ τῶν ἵππων ὀρθός,
[85]	εἰ μὲν ἀεὶ εἶχεν, ἀεὶ	καὶ	ἦν ἐπιστήμων: εἰ δὲ ἔλαβέν
[86]	βελτίους ἂν εἶμεν καὶ ~ἀνδρικώτεροι	καὶ	ἧττον ἀργοὶ ἢ εἰ οἰοίμεθα
[84]	ᾤετό γ' αὐτὴν τότε εἰδέναι,	καὶ	θαρραλέως ἀπεκρίνετο ὡς ~εἰδώς, καὶ
[96]	εἴπερ ὀρθῶς ἡμεῖς ἐσκέμμεθα. ὥστε	καὶ	θαυμάζω δή, ὦ Σώκρατες, ~πότερόν
[93]	ἵππων ὀρθός, καὶ ἄλλα ~πολλὰ	καὶ	θαυμαστὰ ἠργάζετο ἃ ἐκεῖνος αὐτὸν
[95]	διδακτόν, τοτὲ δ' οὔ, (ἀλλὰ	καὶ	Θέογνιν τὸν ποιητὴν οἶσθ' ὅτι
[71]	καὶ ἄλλη ἐστὶν παιδὸς ἀρετή,	καὶ	θηλείας καὶ ἄρρενος, καὶ ~πρεσβυτέρου
[72]	γυναικός. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ μέγεθος	καὶ	ἰσχύς; ἐάνπερ ἰσχυρὰ γυνὴ ᾖ,
[87]	ἃ ἡμᾶς ὠφελεῖ. ὑγίεια, ~φαμέν,	καὶ	ἰσχὺς καὶ κάλλος καὶ πλοῦτος
[92]	οὐδὲν ~λέγων, ὡς σὺ φῄς:	καὶ	ἴσως τὶ (λέγεις. ἀλλὰ σὺ
[78]	ἔστιν οὖν ὅστις βούλεται ἄθλιος	καὶ	κακοδαίμων εἶναι; ~(Μένων) οὔ μοι
[87]	ὠφελεῖ. ὑγίεια, ~φαμέν, καὶ ἰσχὺς	καὶ	κάλλος καὶ πλοῦτος δή: ταῦτα
[81]	λεγόντων; ~(Σωκράτης) ἀληθῆ, ἔμοιγε δοκεῖν,	καὶ	καλόν. ~(Μένων) τίνα τοῦτον, καὶ
[88]	πάντα τὰ τῆς ψυχῆς ἐπιχειρήματα	καὶ	καρτερήματα ~ἡγουμένης μὲν φρονήσεως εἰς
[88]	μετὰ μὲν νοῦ καὶ μανθανόμενα	~καὶ	καταρτυόμενα ὠφέλιμα, ἄνευ δὲ νοῦ
[99]	εἶναι καὶ ἐνθουσιάζειν, ἐπίπνους ὄντας	καὶ	κατεχομένους ἐκ ~τοῦ θεοῦ, ὅταν
[71]	οἰκεῖν, σῴζουσάν τε τὰ ἔνδον	καὶ	κατήκοον ~οὖσαν τοῦ ἀνδρός. καὶ
[71]	αὐχμός τις τῆς σοφίας γέγονεν,	~καὶ	κινδυνεύει (ἐκ τῶνδε τῶν τόπων
[78]	ἢ ἐπιθυμεῖν τε τῶν κακῶν	καὶ	κτᾶσθαι; ~(Μένων) ~κινδυνεύεις (ἀληθῆ λέγειν,
[99]	καὶ μεγάλα κατορθοῦσιν ὧν πράττουσι	καὶ	λέγουσι; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[86]	διαμαχοίμην, εἰ οἷός τε εἴην,	~καὶ	λόγῳ καὶ ἔργῳ. ~(Μένων) καὶ
[92]	σὸν λόγον εἰδότας αὐτοὺς ~ἐξαπατᾶν	καὶ	λωβᾶσθαι τοὺς νέους, ἢ λεληθέναι
[89]	οὐκ ἀναγκαῖον αὐτοῦ καὶ διδασκάλους	καὶ	μαθητὰς εἶναι; ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ.
[90]	διδασκάλους τοῦ ~βουλομένου ἰέναι τε	καὶ	μανθάνειν; ἆρ' οὐ πρὸς ταῦτα
[88]	καὶ εὐμαθία: μετὰ μὲν νοῦ	καὶ	μανθανόμενα ~καὶ καταρτυόμενα ὠφέλιμα, ἄνευ
[99]	τε οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν (χρησμῳδοὺς	καὶ	~μάντεις καὶ τοὺς ποιητικοὺς ἅπαντας:
[99]	οἵτινες νοῦν μὴ ~ἔχοντες πολλὰ	καὶ	μεγάλα κατορθοῦσιν ὧν πράττουσι καὶ
[99]	θεοῦ, ὅταν κατορθῶσι λέγοντες πολλὰ	καὶ	μεγάλα πράγματα, μηδὲν εἰδότες ~ὧν
[74]	εἶναι καὶ σωφροσύνη καὶ σοφία	καὶ	~μεγαλοπρέπεια καὶ ἄλλαι πάμπολλαι. ~(Σωκράτης)
[88]	ἀνδρείαν καὶ εὐμαθίαν καὶ μνήμην	καὶ	μεγαλοπρέπειαν καὶ ~πάντα τὰ (τοιαῦτα;
[70]	ἔθος ὑμᾶς εἴθικεν, ἀφόβως τε	καὶ	μεγαλοπρεπῶς ~ἀποκρίνεσθαι ἐάν τίς τι
[95]	πως ὅτι ~πολλοὺς ἂν μισθοὺς	καὶ	μεγάλους ἔφερον ~οἱ δυνάμενοι τοῦτο
[72]	ἀνδρὸς καὶ γυναικός. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	μέγεθος καὶ ἰσχύς; ἐάνπερ ἰσχυρὰ
[82]	~οὐκοῦν εἴη ἂν τοιοῦτον χωρίον	καὶ	μεῖζον καὶ ἔλαττον; ~(Παῖς) πάνυ
[81]	τῆς φύσεως (ἁπάσης ~συγγενοῦς οὔσης,	καὶ	μεμαθηκυίας τῆς ψυχῆς ἅπαντα, οὐδὲν
[79]	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~εἰ γὰρ	καὶ	μέμνησαι, ὅτ' ἐγώ σοι ἄρτι
[88]	εἶναι. ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	~καὶ	μὲν δὴ καὶ τἆλλα ἃ
[93]	ὃ πάλαι ζητοῦμεν ἐγώ τε	καὶ	Μένων. ~ὧδε οὖν σκόπει ἐκ
[95]	παρὰ τοῖσιν πῖνε καὶ ἔσθιε,	καὶ	μετὰ τοῖσιν ~ἵζε, καὶ ἅνδανε
[81]	~ἀνευρεῖν, ἐάν τις ἀνδρεῖος ᾖ	καὶ	μὴ ἀποκάμνῃ ζητῶν: τὸ γὰρ
[71]	~τί φῂς ἀρετὴν εἶναι; εἶπον	καὶ	μὴ φθονήσῃς, ἵνα εὐτυχέστατον ψεῦσμα
[87]	ὑποπτεύοιμεν. ~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)	καὶ	μὴν (ἀρετῇ γ' ἐσμὲν ἀγαθοί;
[89]	τοῦτο οὐ καλῶς ὡμολογήσαμεν; ~(Μένων)	καὶ	μὴν ἐδόκει γε ἄρτι καλῶς
[98]	Σώκρατες, ἔοικεν τοιούτῳ τινί. ~(Σωκράτης)	~καὶ	μὴν καὶ ἐγὼ ὡς οὐκ
[98]	ἐπιστήμην. ~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)	καὶ	μὴν ὅ γε ἀγαθὸς ἀνὴρ
[85]	~(Μένων) οὔκ, ἀλλ' ἑαυτοῦ. ~(Σωκράτης)	καὶ	μὴν οὐκ ᾔδει γε, ὡς
[79]	διὰ τῶν ἔτι ζητου Μένων	καὶ	~μήπω (ὡμολογη( Μένων) ἐπιχειροῦσαν ἀποκρίνεσθαι.
[90]	τοὺς ὑπισχνουμένους διδάξειν τὴν ~τέχνην	καὶ	μισθὸν πραττομένους μὴ ἐθέλειν πέμπειν,
[88]	~δικαιοσύνην καὶ ἀνδρείαν καὶ εὐμαθίαν	καὶ	μνήμην καὶ μεγαλοπρέπειαν καὶ ~πάντα
[80]	ἐστὶν τὸ παράπαν ἔχω εἰπεῖν.	καί	μοι δοκεῖς εὖ ~βουλεύεσθαι οὐκ
[83]	γάρ σοι δοκοῦν τοῦτο ἀποκρίνου.	καί	μοι λέγε: οὐχ ἥδε μὲν
[94]	μὲν ἐδίδαξεν οὐδενὸς χείρους ~Ἀθηναίων,	καὶ	μουσικὴν καὶ ἀγωνίαν καὶ τἆλλα
[91]	Ἑλλάδα ἐλάνθανεν διαφθείρων τοὺς ~συγγιγνομένους	καὶ	μοχθηροτέρους ἀποπέμπων ἢ παρελάμβανεν πλέον
[76]	μυστηρίων, ἀλλ' εἰ περιμείναις τε	καὶ	μυηθείης. ~(Μένων) ~ἀλλὰ περιμένοιμ' ἄν,
[84]	~(Σωκράτης) ~ἀπορεῖν οὖν αὐτὸν ποιήσαντες	καὶ	ναρκᾶν ὥσπερ ἡ νάρκη, μῶν
[82]	ὦ Μένων, ὅτι πανοῦργος εἶ,	καὶ	(νῦν ἐρωτᾷς εἰ ἔχω σε
[92]	πρότερον γεγονότες ἐκείνου, οἱ δὲ	καὶ	~νῦν ἔτι ὄντες. πότερον δὴ
[85]	οὐκ ~οἶδε; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~καὶ	νῦν μέν γε αὐτῷ ὥσπερ
[82]	οὐδὲν διδάσκω, ἀλλ' ἐρωτῶ πάντα;	καὶ	νῦν οὗτος ~οἴεται εἰδέναι ὁποία
[80]	καὶ τοὺς ~ἄλλους ποιῶ (ἀπορεῖν.	καὶ	νῦν περὶ ἀρετῆς ὃ ἔστιν
[89]	εἶναι τοῦ πράγματος. καὶ δὴ	καὶ	νῦν, ὦ Μένων, εἰς καλὸν
[80]	καὶ τοὺς ἄλλους ποιεῖς ἀπορεῖν:	καὶ	νῦν, ὥς γέ μοι δοκεῖς,
[94]	ὅτι δύο ὑεῖς ἔθρεψε, Πάραλον	καὶ	~Ξάνθιππον; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τούτους
[91]	τοὺς αὑτῶν θεραπεύουσι, καὶ πολίτας	καὶ	ξένους ~ὑποδέξασθαί τε καὶ ἀποπέμψαι
[73]	ἀγαθοὶ εἶναι, καὶ ἡ γυνὴ	καὶ	~ὁ ἀνήρ, δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης.
[79]	φῂς ἀρετὴν εἶναι καὶ σὺ	καὶ	ὁ ἑταῖρός σου; ~(Μένων) ~ὦ
[99]	φρονεῖν ἢ οἱ ~χρησμῳδοί τε	καὶ	οἱ θεομάντεις: καὶ γὰρ οὗτοι
[99]	τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας θείους καλοῦσι:	καὶ	οἱ ~Λάκωνες ὅταν τινὰ ἐγκωμιάζωσιν
[77]	τὰ κακὰ ὠφελεῖν, εἰσὶν δὲ	καὶ	οἳ γιγνώσκοντες ὅτι βλάπτει. ~(Σωκράτης)
[71]	οἶσθα, ἀλλὰ ~ταῦτα περὶ σοῦ	καὶ	οἴκαδε ἀπαγγέλλωμεν; ~(Σωκράτης) ~μὴ μόνον
[94]	φίλοι Ἀθηναίων καὶ τῶν ~συμμάχων;	καὶ	οἰκίας μεγάλης ἦν καὶ ἐδύνατο
[75]	οὐδὲν ποικίλον. ~(Μένων) ἀλλὰ καλῶ,	καὶ	οἶμαι μανθάνειν ὃ λέγεις. ~(Σωκράτης)
[77]	κακά: ὥστε οἱ ~ἀγνοοῦντες αὐτὰ	καὶ	οἰόμενοι ἀγαθὰ εἶναι δῆλον ὅτι
[90]	διδασκάλους, εἴτ' εἰσὶν εἴτε μή,	καὶ	οἵτινες. σὺ ~οὖν ἡμῖν, ὦ
[80]	~(Σωκράτης) πανοῦργος εἶ, ὦ Μένων,	καὶ	ὀλίγου ἐξηπάτησάς με. ~(Μένων) τί
[95]	παρέχειν αὑτοὺς διδασκάλους τοῖς νέοις,	καὶ	ὁμολογεῖν ~διδάσκαλοί τε εἶναι καὶ
[86]	ὅν τ' ἂν ᾖ χρόνον	καὶ	ὃν ἂν μὴ ᾖ ἄνθρωπος,
[94]	~τούτῳ γάρ που καὶ συγγέγονας	καὶ	ὁρᾷς οἷός ἐστιν. εἰ δὲ
[79]	(ὡμολογη( Μένων) ἐπιχειροῦσαν ἀποκρίνεσθαι. ~(Μένων)	καὶ	ὀρθῶς γε ἀπεβάλλομεν, ὦ Σώκρατες.
[98]	θείην ἂν ὧν οἶδα. ~(Μένων)	καὶ	ὀρθῶς γε, ὦ Σώκρατες, λέγεις.
[78]	πόρῳ, ὦ ~Μένων, τὸ δικαίως	καὶ	ὁσίως, ἢ οὐδέν σοι διαφέρει,
[76]	~εἰπεῖν καὶ φωνὴν ὃ ἔστι,	(καὶ	ὀσμὴν καὶ ἄλλα πολλὰ τῶν
[88]	ἑκάστου τούτων ἡγῆται, ὠφελεῖ ἡμᾶς,	καὶ	ὅταν τί, βλάπτει; ἆρ' ~οὐχ
[97]	ἦ γάρ; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	~καὶ	ὅτι γε ὠφέλιμοι ἔσονται, ἂν
[80]	οἶσθα προθέμενος ζητήσεις; ἢ εἰ	καὶ	ὅτι μάλιστα ἐντύχοις ~αὐτῷ, πῶς
[71]	μόνον γε, ὦ ἑταῖρε, ἀλλὰ	καὶ	ὅτι οὐδ' ἄλλῳ πω ἐνέτυχον
[84]	οὐδὲν ἀλλ' ἢ ~ἐρωτῶντος ἐμοῦ	καὶ	οὐ διδάσκοντος: (φύλαττε δὲ ἄν
[91]	ἡμέραν ταυτηνὶ εὐδοκιμῶν οὐδὲν πέπαυται,	καὶ	οὐ μόνον Πρωταγόρας, ~ἀλλὰ καὶ
[95]	ἔφερον ~οἱ δυνάμενοι τοῦτο ποιεῖν,	καὶ	~οὔ ποτ' ἂν ἐξ ἀγαθοῦ
[78]	~κινδυνεύεις (ἀληθῆ λέγειν, ὦ Σώκρατες:	καὶ	οὐδεὶς βούλεσθαι τὰ κακά. ~(Σωκράτης)
[80]	γε οἶδεν ζητοῖ οἶδεν γάρ,	καὶ	οὐδὲν δεῖ τῷ γε τοιούτῳ
[95]	Ἄνυτος μέν μοι δοκεῖ χαλεπαίνειν,	καὶ	οὐδὲν θαυμάζω: οἴεται γάρ με
[74]	εὐθύ, ὃ δὴ ὀνομάζεις ~σχῆμα	(καὶ	οὐδὲν μᾶλλον φῂς τὸ στρογγύλον
[70]	βουλομένῳ ὅτι ἄν τις βούληται,	καὶ	~οὐδενὶ ὅτῳ οὐκ ἀποκρινόμενος. ἐνθάδε
[99]	ὠφελίμοιν τὸ μὲν ἕτερον ἀπολέλυται,	καὶ	οὐκ ἂν ~εἴη ἐν πολιτικῇ
[92]	αἱ πόλεις, ἐῶσαι αὐτοὺς εἰσαφικνεῖσθαι	~καὶ	οὐκ ἐξελαύνουσαι, εἴτε τις ξένος
[80]	ψυχὴν καὶ τὸ στόμα ~ναρκῶ,	καὶ	οὐκ ἔχω ὅτι ἀποκρίνωμαί σοι.
[94]	ἴσως ὁ ~Θουκυδίδης φαῦλος ἦν,	καὶ	οὐκ ἦσαν αὐτῷ πλεῖστοι φίλοι
[99]	πόλεσιν, οἱ ~ἀμφὶ Θεμιστοκλέα τε	καὶ	οὓς ἄρτι (Ἄνυτος) ὅδε ἔλεγεν:
[97]	δὲ μὴ μηδ' ~ἐπιστάμενος, οὐ	καὶ	οὗτος ἂν ὀρθῶς ἡγοῖτο; ~(Μένων)
[94]	ἔγωγε, πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	οὗτος τὸν ὑὸν τὸν αὑτοῦ
[92]	νέους, ἢ λεληθέναι καὶ ἑαυτούς;	καὶ	οὕτω ~μαίνεσθαι ἀξιώσομεν τούτους, οὓς
[84]	καὶ θαρραλέως ἀπεκρίνετο ὡς ~εἰδώς,	καὶ	οὐχ ἡγεῖτο ἀπορεῖν: νῦν δὲ
[70]	ἐμοὶ δοκεῖ, καὶ ἐπὶ σοφίᾳ,	~καὶ	οὐχ ἥκιστα οἱ τοῦ σοῦ
[99]	(Ἄνυτος) ὅδε ἔλεγεν: διὸ δὴ	καὶ	οὐχ οἷοί τε ~ἄλλους ποιεῖν
[76]	~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	καὶ	ὄψιν καλεῖς τι; ~(Μένων) ἔγωγε.
[73]	μὴν ζητῶ γε. ἀλλ' ἆρα	καὶ	παιδὸς ἡ αὐτὴ ἀρετή, ὦ
[98]	χρόνον παραμένωσιν, ~καλὸν τὸ χρῆμα	καὶ	πάντ' (ἀγαθὰ ἐργάζονται: πολὺν δὲ
[88]	εὐμαθίαν καὶ μνήμην καὶ μεγαλοπρέπειαν	καὶ	~πάντα τὰ (τοιαῦτα; ~(Μένων) ἔγωγε.
[79]	εἶναι, τὴν ~δικαιοσύνην καὶ σωφροσύνην	καὶ	πάντα τὰ τοιαῦτα; ~(Μένων) ναί.
[81]	~ἐνθάδε καὶ τὰ ἐν Ἅιδου	καὶ	πάντα χρήματα, οὐκ ἔστιν ὅτι
[72]	τῶν ἀρετῶν: κἂν εἰ πολλαὶ	καὶ	παντοδαπαί εἰσιν, ἕν γέ τι
[72]	ἠρόμην: ~ἆρα τούτῳ φῂς πολλὰς	καὶ	παντοδαπὰς εἶναι καὶ διαφερούσας ἀλλήλων,
[72]	οὐσίας ὅτι ποτ' ἐστίν, ~πολλὰς	καὶ	παντοδαπὰς ἔλεγες αὐτὰς εἶναι, τί
[80]	λόγους εἴρηκα καὶ πρὸς πολλούς,	καὶ	πάνυ εὖ, ὥς γε ἐμαυτῷ
[94]	ἢ εὖ, ἐν τῇδε δὲ	καὶ	(πάνυ: ~οἶμαι δὲ σὲ καὶ
[95]	σὺ δέ μοι εἰπέ, οὐ	καὶ	παρ' ὑμῖν εἰσιν καλοὶ κἀγαθοὶ
[95]	ἐν τοῖς ἐλεγείοις, οὗ λέγει	~καὶ	παρὰ τοῖσιν πῖνε καὶ ἔσθιε,
[77]	εἰπὼν ἀρετῆς πέρι ὅτι ἐστίν,	~καὶ	παῦσαι πολλὰ ποιῶν ἐκ τοῦ
[81]	~οὐδὲν θαυμαστὸν καὶ περὶ ἀρετῆς	καὶ	περὶ ἄλλων οἷόν τ' εἶναι
[87]	ἀδύνατον εἴτε μή. οὕτω δὴ	καὶ	περὶ ἀρετῆς ἡμεῖς, ἐπειδὴ οὐκ
[81]	οὐ μεμάθηκεν: ὥστε ~οὐδὲν θαυμαστὸν	καὶ	περὶ ἀρετῆς καὶ περὶ ἄλλων
[90]	~πέμποιμεν; ~(Ἄνυτος) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	περὶ αὐλήσεως καὶ τῶν ἄλλων
[72]	περὶ ὑγιείας καὶ περὶ μεγέθους	καὶ	περὶ ~ἰσχύος ὡσαύτως; ἄλλη μὲν
[72]	ἄλλων, ἢ καὶ περὶ ὑγιείας	καὶ	περὶ μεγέθους καὶ περὶ ~ἰσχύος
[72]	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὕτω δὴ	καὶ	περὶ τῶν ἀρετῶν: κἂν εἰ
[72]	γυναικὸς καὶ τῶν ἄλλων, ἢ	καὶ	περὶ ὑγιείας καὶ περὶ μεγέθους
[81]	τ' εἶναι (διδόναι: λέγει δὲ	καὶ	Πίνδαρος καὶ ~ἄλλοι πολλοὶ τῶν
[78]	καλεῖς οὐχὶ οἷον ὑγίειάν τε	καὶ	πλοῦτον; ~(Μένων) ~καὶ χρυσίον λέγω
[87]	~φαμέν, καὶ ἰσχὺς καὶ κάλλος	καὶ	πλοῦτος δή: ταῦτα λέγομεν καὶ
[70]	καὶ ~ἐθαυμάζοντο ἐφ' ἱππικῇ τε	καὶ	πλούτῳ, (νῦν δέ, ὡς ἐμοὶ
[91]	τοὺς γονέας τοὺς αὑτῶν θεραπεύουσι,	καὶ	πολίτας καὶ ξένους ~ὑποδέξασθαί τε
[99]	οὗτοι ἐνθουσιῶντες λέγουσιν μὲν ~ἀληθῆ	καὶ	πολλά, ἴσασι δὲ οὐδὲν ὧν
[81]	ἡ ψυχὴ ἀθάνατός τε οὖσα	καὶ	πολλάκις γεγονυῖα, καὶ ἑωρακυῖα καὶ
[84]	ῥᾳδίως ἂν καὶ πρὸς πολλοὺς	καὶ	~πολλάκις (ᾤετ' ἂν εὖ λέγειν
[85]	ἀνερήσεται πολλάκις τὰ αὐτὰ ταῦτα	καὶ	πολλαχῇ, οἶσθ' ὅτι τελευτῶν οὐδενὸς
[76]	Ἐμπεδοκλέα; ~(Μένων) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)	καὶ	πόρους εἰς οὓς καὶ δι'
[91]	μανθάνειν, μισθὸν τούτου ταξαμένους τε	καὶ	πραττομένους; ~(Ἄνυτος) καὶ τίνας λέγεις
[71]	εἶναι τὰ τῆς πόλεως πράττειν,	καὶ	~πράττοντα τοὺς μὲν φίλους εὖ
[71]	ἀρετή, καὶ θηλείας καὶ ἄρρενος,	καὶ	~πρεσβυτέρου ἀνδρός, ~εἰ μὲν βούλει,
[73]	φαίνονται. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ παῖς	καὶ	πρεσβύτης; μῶν ἀκόλαστοι ὄντες καὶ
[80]	περὶ ἀρετῆς ~παμπόλλους λόγους εἴρηκα	καὶ	πρὸς πολλούς, καὶ πάνυ εὖ,
[84]	εἰδώς, τότε δὲ ῥᾳδίως ἂν	καὶ	πρὸς πολλοὺς καὶ ~πολλάκις (ᾤετ'
[81]	εἶναι αὐτὴν ~ἀναμνησθῆναι, ἅ γε	καὶ	πρότερον ἠπίστατο. ἅτε γὰρ τῆς
[96]	σὺ φαῦλοί τινες εἶναι ἄνδρες,	καὶ	σέ τε ~Γοργίας οὐχ ἱκανῶς
[81]	πάλιν, ~(ἐκ τᾶν βασιλῆες ἀγαυοὶ	~καὶ	σθένει κραιπνοὶ σοφίᾳ τε μέγιστοι
[86]	ἥδιστα, ὅπερ ἠρόμην ~τὸ πρῶτον,	καὶ	σκεψαίμην καὶ ἀκούσαιμι, πότερον ὡς
[80]	μοι παντελῶς, εἰ δεῖ τι	καὶ	σκῶψαι, ὁμοιότατος εἶναι τό τε
[77]	μὴν προθυμίας γε οὐδὲν ἀπολείψω,	καὶ	σοῦ ἕνεκα καὶ ἐμαυτοῦ, λέγων
[86]	Μένων, μὴ μόνον ἐμαυτοῦ ἀλλὰ	καὶ	σοῦ, οὐκ ἂν ~ἐσκεψάμεθα πρότερον
[74]	δοκεῖ ἀρετὴ εἶναι καὶ σωφροσύνη	καὶ	σοφία καὶ ~μεγαλοπρέπεια καὶ ἄλλαι
[93]	Κλεόφαντος ὁ Θεμιστοκλέους ἀνὴρ ἀγαθὸς	καὶ	σοφὸς ἐγένετο ~ἅπερ ὁ πατὴρ
[90]	μέν ἐστι πατρὸς πλουσίου τε	καὶ	σοφοῦ ~Ἀνθεμίωνος, ὃς ἐγένετο πλούσιος
[94]	αὖ δύο ὑεῖς ἔθρεψεν, Μελησίαν	καὶ	Στέφανον, καὶ τούτους ~ἐπαίδευσεν τά
[71]	ἀλλ' ἴσως ἐκεῖνός τε οἶδε,	καὶ	σὺ ἃ ἐκεῖνος ἔλεγε: ἀνάμνησον
[80]	~πλησιάζοντα καὶ ἁπτόμενον ναρκᾶν ποιεῖ,	καὶ	σὺ δοκεῖς μοι νῦν ἐμὲ
[75]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἐθελήσεις οὖν	καὶ	σὺ ἐμοὶ εἰπεῖν περὶ τῆς
[77]	λέγειν. ἀλλ' ἴθι δὴ πειρῶ	~καὶ	σὺ ἐμοὶ τὴν ὑπόσχεσιν ἀποδοῦναι,
[94]	~(Σωκράτης) ~τούτους μέντοι, ὡς οἶσθα	καὶ	σύ, ἱππέας μὲν ἐδίδαξεν οὐδενὸς
[79]	ἀρχῆς: τί φῂς ἀρετὴν εἶναι	καὶ	σὺ καὶ ὁ ἑταῖρός σου;
[73]	τί ~αὐτό φησι Γοργίας εἶναι	καὶ	σὺ μετ' ἐκείνου. ~(Μένων) ~τί
[75]	εἰ δὲ ὥσπερ ἐγώ τε	καὶ	σὺ νυνὶ φίλοι ὄντες ~βούλοιντο
[93]	σοι τοιοῦτος διδάσκαλος ἀρετῆς, ὃν	καὶ	σὺ ὁμολογεῖς ἐν τοῖς ~ἄριστον
[91]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~οἶσθα δήπου	καὶ	σὺ ὅτι οὗτοί εἰσιν οὓς
[74]	ἄλλα σχήματα, εἴ με κελεύοις:	~καὶ	σὺ οὖν ἐμοὶ εἰπὲ ἄλλας
[96]	~κινδυνεύομεν, ὦ Μένων, ἐγώ τε	καὶ	σὺ φαῦλοί τινες εἶναι ἄνδρες,
[94]	ὁτουοῦν πεποιηκέναι; ~τούτῳ γάρ που	καὶ	συγγέγονας καὶ ὁρᾷς οἷός ἐστιν.
[80]	Σώκρατες, ἤκουον μὲν ἔγωγε πρὶν	καὶ	συγγενέσθαι (σοι ὅτι σὺ οὐδὲν
[86]	γέ μοι τῆς ἀρχῆς χάλασον,	καὶ	συγχώρησον ἐξ ~ὑποθέσεως αὐτὸ σκοπεῖσθαι,
[80]	δὲ ἐθέλω μετὰ σοῦ σκέψασθαι	καὶ	συζητῆσαι ὅτι ποτέ ἐστιν. ~(Μένων)
[73]	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἄνπερ δικαίως	καὶ	σωφρόνως διοικῶσιν, δικαιοσύνῃ καὶ σωφροσύνῃ
[73]	δικαίως καὶ σωφρόνως διοικῶσιν, δικαιοσύνῃ	καὶ	σωφροσύνῃ ~διοικήσουσιν; ~(Μένων) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[74]	τοίνυν ἔμοιγε δοκεῖ ἀρετὴ εἶναι	καὶ	σωφροσύνη καὶ σοφία καὶ ~μεγαλοπρέπεια
[88]	ὠφελεῖται; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	καὶ	σωφροσύνη ὡσαύτως καὶ εὐμαθία: μετὰ
[79]	ἀρετῆς ἔφαμεν εἶναι, τὴν ~δικαιοσύνην	καὶ	σωφροσύνην καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα;
[73]	γυνὴ καὶ ~ὁ ἀνήρ, δικαιοσύνης	καὶ	σωφροσύνης. ~(Μένων) φαίνονται. ~(Σωκράτης) ~τί
[90]	σοφίᾳ κτησάμενος καὶ ἐπιμελείᾳ, ἔπειτα	καὶ	τὰ ἄλλα οὐχ ~ὑπερήφανος δοκῶν
[81]	καὶ ἑωρακυῖα καὶ τὰ ~ἐνθάδε	καὶ	τὰ ἐν Ἅιδου καὶ πάντα
[81]	καὶ πολλάκις γεγονυῖα, καὶ ἑωρακυῖα	καὶ	τὰ ~ἐνθάδε καὶ τὰ ἐν
[91]	τὰ ~ὑποδήματα ἐργαζόμενοι τὰ παλαιὰ	καὶ	τὰ ἱμάτια ἐξακούμενοι οὐκ ἂν
[88]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἔτι τοίνυν	καὶ	τὰ κατὰ τὴν ψυχὴν σκεψώμεθα.
[86]	γὰρ ἐγὼ ἐμοί, ὦ Μένων.	καὶ	τὰ μέν γε ἄλλα οὐκ
[88]	ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν, πλοῦτόν τε	καὶ	τὰ τοιαῦτα, τοτὲ μὲν ~ἀγαθὰ
[87]	καὶ πλοῦτος δή: ταῦτα λέγομεν	καὶ	τὰ τοιαῦτα ~ὠφέλιμα. ~(οὐχί; ~(Μένων)
[88]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὲν δὴ	καὶ	τἆλλα ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν, πλοῦτόν
[94]	~Ἀθηναίων, καὶ μουσικὴν καὶ ἀγωνίαν	καὶ	τἆλλα ἐπαίδευσεν ὅσα τέχνης ἔχεται
[90]	τοὺς σκυτοτόμους; ~(Ἄνυτος) ναί. ~(Σωκράτης)	καὶ	τἆλλα οὕτως; ~(Ἄνυτος) πάνυ γε.
[80]	ὁμοιότατος εἶναι τό τε ~εἶδος	καὶ	τἆλλα ταύτῃ τῇ πλατείᾳ νάρκῃ
[71]	εἴτε καὶ γενναῖός ἐστιν, εἴτε	καὶ	τἀναντία τούτων; δοκεῖ σοι ~οἷόν
[91]	οἱ ἄνθρωποι τάς τε οἰκίας	καὶ	τὰς πόλεις καλῶς ~διοικοῦσι, καὶ
[97]	δὴ τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὅτι	καὶ	ταῦτα, ἐὰν μὲν μὴ δεδεμένα
[74]	αὐτῶν ὅτι οὐ σχῆμα εἶναι,	καὶ	ταῦτα καὶ ἐναντία ὄντα ἀλλήλοις,
[82]	~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐ	καὶ	ταυτασὶ τὰς διὰ μέσου ἐστὶν
[82]	~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ δὲ δυοῖν ποδοῖν	καὶ	ταύτῃ, ἄλλο τι ἢ δὶς
[78]	τὸ μὲν βούλεσθαι πᾶσιν ὑπάρχει,	καὶ	ταύτῃ γε οὐδὲν ὁ ~ἕτερος
[85]	ἐν ~τῇ σῇ οἰκίᾳ γέγονεν	καὶ	τέθραπται. ~(Μένων) ἀλλ' οἶδα ἔγωγε
[75]	γέ που καλεῖς πεπεράνθαι τι	καὶ	τετελευτηκέναι τὸ ~τοιοῦτον βούλομαι λέγειν,
[72]	γυνὴ ᾖ, τῷ αὐτῷ εἴδει	καὶ	τῇ αὐτῇ ~ἰσχύι ἰσχυρὰ ἔσται;
[83]	~οὐκοῦν ἂν ᾖ τῇδε τριῶν	καὶ	τῇδε τριῶν, τὸ ὅλον χωρίον
[80]	~πεποιηκέναι, (ναρκᾶν) ἀληθῶς γὰρ ἔγωγε	καὶ	(τὴν ψυχὴν καὶ τὸ στόμα
[78]	χρυσίον λέγω καὶ ἀργύριον κτᾶσθαι	καὶ	τιμὰς ἐν πόλει καὶ ἀρχάς.
[80]	συζητῆσαι ὅτι ποτέ ἐστιν. ~(Μένων)	~καὶ	τίνα τρόπον ζητήσεις, ὦ Σώκρατες,
[91]	ταξαμένους τε καὶ πραττομένους; ~(Ἄνυτος)	καὶ	τίνας λέγεις τούτους, ὦ Σώκρατες;
[81]	καὶ καλόν. ~(Μένων) τίνα τοῦτον,	καὶ	τίνες οἱ λέγοντες; ~(Σωκράτης) ~οἱ
[91]	ἄν τις αὐτοῖς παραδῷ, ἀλλὰ	καὶ	τὸ ἐναντίον διαφθείρουσιν; ~(καὶ τούτων
[81]	ζητῶν: τὸ γὰρ ζητεῖν ἄρα	καὶ	τὸ ~μανθάνειν ἀνάμνησις ὅλον ἐστίν.
[80]	γὰρ ἔγωγε καὶ (τὴν ψυχὴν	καὶ	τὸ στόμα ~ναρκῶ, καὶ οὐκ
[89]	~(Σωκράτης) ~καὶ γὰρ ἄν που	καὶ	τόδ' ἦν: εἰ φύσει οἱ
[73]	εἰκός, ὦ ἄριστε: ἔτι γὰρ	καὶ	τόδε σκόπει. ἄρχειν φῂς οἷόν
[95]	ὅτι οὐ μόνον σοί τε	καὶ	τοῖς ἄλλοις τοῖς πολιτικοῖς τοῦτο
[95]	ἢν δὲ κακοῖσιν2 ~(συμμίσγῃς, ἀπολεῖς	καὶ	τὸν ἐόντα νόον. ~οἶσθ' ὅτι
[100]	ταῦτα ἅπερ αὐτὸς πέπεισαι πεῖθε	καὶ	τὸν ξένον τόνδε Ἄνυτον, ~ἵνα
[92]	ἀλλὰ δὴ ἐκείνους εἰπὲ ἡμῖν,	καὶ	τὸν πατρικὸν τόνδε ἑταῖρον ~εὐεργέτησον
[81]	ψυχὴν τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ~ἀθάνατον,	καὶ	τοτὲ μὲν τελευτᾶν ὃ δὴ
[80]	ἡ νάρκη αὐτὴ ναρκῶσα οὕτω	καὶ	τοὺς ~ἄλλους ποιεῖ ναρκᾶν, ἔοικα
[80]	ἄλλο ~ἢ αὐτός τε ἀπορεῖς	καὶ	τοὺς ἄλλους ποιεῖς ἀπορεῖν: καὶ
[80]	παντὸς μᾶλλον αὐτὸς ἀπορῶν οὕτως	καὶ	τοὺς ~ἄλλους ποιῶ (ἀπορεῖν. καὶ
[91]	καὶ τὰς πόλεις καλῶς ~διοικοῦσι,	καὶ	τοὺς γονέας τοὺς αὑτῶν θεραπεύουσι,
[90]	τέχνης μᾶλλον ἢ τοὺς μή,	καὶ	τοὺς μισθὸν ~πραττομένους ἐπ' αὐτῷ
[99]	νυνδὴ ἐλέγομεν (χρησμῳδοὺς καὶ ~μάντεις	καὶ	τοὺς ποιητικοὺς ἅπαντας: καὶ τοὺς
[99]	~μάντεις καὶ τοὺς ποιητικοὺς ἅπαντας:	καὶ	τοὺς πολιτικοὺς οὐχ ἥκιστα τούτων
[94]	ἵνα δὲ μὴ ὀλίγους οἴῃ	καὶ	τοὺς φαυλοτάτους ~Ἀθηναίων ἀδυνάτους γεγονέναι
[78]	εἶναι καθ' ὅσον βλάπτονται; ~(Μένων)	καὶ	τοῦτο ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) τοὺς δὲ
[98]	χεῖρον ἀπεργάζεται ἢ ἐπιστήμη; ~(Μένων)	καὶ	τοῦτο δοκεῖς μοι ἀληθῆ λέγειν.
[78]	νῦν ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν δὴ	καὶ	τοῦτο εἰ ἀληθὲς λέγεις: ἴσως
[98]	ἂν φαίην ἓν δ' οὖν	καὶ	τοῦτο ἐκείνων θείην ἂν ὧν
[97]	πράξεως οὐδὲν χείρων ἡγεμὼν φρονήσεως:	καὶ	~τοῦτό ἐστιν ὃ νυνδὴ παρελείπομεν
[86]	~καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ. ~(Μένων)	καὶ	τοῦτο μέν γε δοκεῖς μοι
[84]	πρᾶγμα ὃ οὐκ ᾔδει; ~(Μένων)	καὶ	τοῦτό μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἀπορεῖν
[97]	ὀρθῶς ἡμῖν ἡγῶνται τῶν πραγμάτων,	καὶ	τοῦτό ~που καλῶς ὡμολογοῦμεν; ~(Μένων)
[70]	τῶν ἄλλων ~Θετταλῶν. καὶ δὴ	καὶ	τοῦτο τὸ ἔθος ὑμᾶς εἴθικεν,
[88]	δὲ ἀφροσύνη βλαβερά, οὕτως αὖ	~(καὶ	τούτοις ἡ ψυχὴ ὀρθῶς μὲν
[93]	ἃ αὐτοὶ οὐκ ~(ἔμαθον; ~(Ἄνυτος)	~καὶ	τούτους ἔγωγε ἀξιῶ παρὰ τῶν
[94]	ὑεῖς ἔθρεψεν, Μελησίαν καὶ Στέφανον,	καὶ	τούτους ~ἐπαίδευσεν τά τε ἄλλα
[89]	φρόνησιν, ~εἰ (μέλλει ἀγαθὰ εἶναι:	καὶ	τούτῳ τῷ λόγῳ φρόνησις ἂν
[89]	καίτοι μετὰ πολλῶν γε ζητῶ,	καὶ	τούτων μάλιστα οὓς ἂν οἴωμαι
[91]	ἀλλὰ καὶ τὸ ἐναντίον διαφθείρουσιν;	~(καὶ	τούτων φανερῶς χρήματα ἀξιοῦσι πράττεσθαι;
[84]	τουτὶ ἴσον; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)	καὶ	τρίτον τόδε ἴσον ἑκατέρῳ τούτων;
[90]	ὦ Ἄνυτε, συζήτησον, ἐμοί τε	καὶ	τῷ σαυτοῦ ξένῳ Μένωνι τῷδε,
[72]	ἀνδρὸς εἶναι, ~ἄλλη δὲ γυναικὸς	καὶ	τῶν ἄλλων, ἢ καὶ περὶ
[70]	ὁ σὸς ἐραστής ἐστιν Ἀρίστιππος,	καὶ	τῶν ἄλλων ~Θετταλῶν. καὶ δὴ
[95]	αὐτοῦ τοῦτο ~ἀκούσαις ὑπισχνουμένου, ἀλλὰ	καὶ	τῶν ἄλλων καταγελᾷ, ὅταν ἀκούσῃ
[85]	~περὶ πάσης γεωμετρίας ταὐτὰ ταῦτα,	καὶ	τῶν ἄλλων μαθημάτων ἁπάντων. ἔστιν
[90]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ περὶ αὐλήσεως	καὶ	τῶν ἄλλων τὰ αὐτὰ (ταῦτα;
[76]	πορεύονται; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~καὶ	τῶν ἀπορροῶν τὰς μὲν ἁρμόττειν
[72]	~καθ' ἑκάστην γὰρ τῶν πράξεων	καὶ	τῶν ἡλικιῶν πρὸς ἕκαστον ἔργον
[81]	λέγοντές εἰσι τῶν ἱερέων τε	καὶ	τῶν ἱερειῶν ὅσοις μεμέληκε περὶ
[93]	σκοποῦμεν, ἆρα οἱ ἀγαθοὶ ~ἄνδρες	καὶ	τῶν νῦν καὶ τῶν προτέρων
[93]	ἀγαθοὶ ~ἄνδρες καὶ τῶν νῦν	καὶ	τῶν προτέρων ταύτην τὴν ἀρετὴν
[94]	ἦσαν αὐτῷ πλεῖστοι φίλοι Ἀθηναίων	καὶ	τῶν ~συμμάχων; καὶ οἰκίας μεγάλης
[77]	~οἱ σκώπτοντες, ἀλλὰ ἐάσας ὅλην	καὶ	ὑγιῆ εἰπὲ τί ἐστιν ἀρετή.
[91]	ἢ παρέλαβον τὰ ἱμάτιά ~τε	καὶ	ὑποδήματα, ἀλλ' εἰ τοιαῦτα ποιοῖεν,
[99]	θεῖος ἀνήρ, φασίν, οὗτος. ~(Μένων)	~καὶ	φαίνονταί γε, ὦ Σώκρατες, ὀρθῶς
[80]	γέ μοι δοκεῖς, ~γοητεύεις με	καὶ	φαρμάττεις καὶ ἀτεχνῶς κατεπᾴδεις, ὥστε
[74]	ταῦτα ἑνί τινι προσαγορεύεις ὀνόματι,	~καὶ	φῂς οὐδὲν αὐτῶν ὅτι οὐ
[76]	ἔχοις ἂν ἐξ αὐτῆς ~εἰπεῖν	καὶ	φωνὴν ὃ ἔστι, (καὶ ὀσμὴν
[78]	ὑγίειάν τε καὶ πλοῦτον; ~(Μένων)	~καὶ	χρυσίον λέγω καὶ ἀργύριον κτᾶσθαι
[84]	νῦν δὲ ἡγεῖται (ἀπορεῖν ἤδη,	καὶ	ὥσπερ οὐκ ~οἶδεν, οὐδ' οἴεται
[88]	φρονήσεως (ἢ ~ἀφροσύνης βλαβερά τε	καὶ	ὠφέλιμα γίγνεται. κατὰ δὴ τοῦτον
[98]	ἐπιστήμην ἀγαθοὶ ἄνδρες ἂν εἶεν	καὶ	ὠφέλιμοι ταῖς ~πόλεσιν, εἴπερ εἶεν,
[99]	~(Σωκράτης) ~δυοῖν ἄρα ὄντοιν ἀγαθοῖν	καὶ	ὠφελίμοιν τὸ μὲν ἕτερον ἀπολέλυται,
[78]	δὲ μή, οὐκ ἔσται ἀρετή,	καίπερ	~ἐκπορίζουσα τἀγαθά. ~(Μένων) πῶς γὰρ
[99]	γε, ὦ Σώκρατες, ὀρθῶς λέγειν.	καίτοι	ἴσως (Ἄνυτος) ὅδε σοι ἄχθεται
[89]	πάντα ποιῶν οὐ δύναμαι ~εὑρεῖν.	καίτοι	μετὰ πολλῶν γε ζητῶ, καὶ
[80]	οὐκ ἔχω ὅτι ἀποκρίνωμαί σοι.	καίτοι	μυριάκις γε περὶ ἀρετῆς ~παμπόλλους
[91]	καὶ ἄλλους δέκα τῶν ἀνδριαντοποιῶν.	καίτοι	τέρας λέγεις εἰ οἱ μὲν
[77]	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~οἰόμενοι τὰ	κακὰ	ἀγαθὰ εἶναι, λέγεις, ἢ καὶ
[77]	φῂς σύ, ἡγούμενοι δὲ τὰ	κακὰ	βλάπτειν ~ἐκεῖνον ᾧ ἂν γίγνηται,
[77]	σοι γιγνώσκειν τὰ κακὰ ὅτι	κακά	ἐστιν οἱ ἡγούμενοι τὰ κακὰ
[77]	Μένων, γιγνώσκων τὰ κακὰ ὅτι	κακά	ἐστιν ὅμως ἐπιθυμεῖν ~αὐτῶν; ~(Μένων)
[77]	λέγεις, ἢ καὶ γιγνώσκοντες ὅτι	κακά	ἐστιν ὅμως ~ἐπιθυμοῦσιν αὐτῶν; ~(Μένων)
[77]	ἂν γένηται, ἢ γιγνώσκων τὰ	~κακὰ	ὅτι βλάπτει ᾧ ἂν παρῇ;
[77]	καὶ δοκοῦσί σοι γιγνώσκειν τὰ	κακὰ	ὅτι κακά ἐστιν οἱ ἡγούμενοι
[77]	σοι, ὦ Μένων, γιγνώσκων τὰ	κακὰ	ὅτι κακά ἐστιν ὅμως ἐπιθυμεῖν
[78]	ἄρα βούλεται, ὦ Μένων, τὰ	κακὰ	οὐδείς, εἴπερ μὴ βούλεται τοιοῦτος
[78]	Σώκρατες: καὶ οὐδεὶς βούλεσθαι τὰ	κακά.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν νυνδὴ ἔλεγες ὅτι
[77]	εἶναι, ἔστιν δὲ ταῦτά γε	κακά:	ὥστε οἱ ~ἀγνοοῦντες αὐτὰ καὶ
[77]	~εἰσὶ μὲν οἳ ἡγούμενοι τὰ	κακὰ	ὠφελεῖν, εἰσὶν δὲ καὶ οἳ
[77]	(ἄλλο; ~(Σωκράτης) ~πότερον ἡγούμενος τὰ	κακὰ	ὠφελεῖν ἐκεῖνον ᾧ ἂν γένηται,
[77]	κακά ἐστιν οἱ ἡγούμενοι τὰ	κακὰ	~ὠφελεῖν; ~(Μένων) οὐ πάνυ μοι
[93]	τῆς αὑτοῦ ἀρετῆς διδάσκαλος ~ἦν,	κἀκεῖνον	εἶναι; ~(Ἄνυτος) οἶμαι ἔγωγε, εἴπερ
[95]	οἴεται γάρ με ~πρῶτον μὲν	κακηγορεῖν	τούτους τοὺς ἄνδρας, ἔπειτα ἡγεῖται
[93]	αὐτοῦ ᾐτιάσατ' ἄν τις εἶναι	κακήν.	~(Ἄνυτος) ἴσως οὐκ ἄν. ~(Σωκράτης)
[79]	(ἂν ἄνευ πάντων τῶν τοιούτων,	κακία.	~(Μένων) δοκεῖ μοι ἀναγκαῖον εἶναι
[72]	οἶμαι, ὦ Σώκρατες, καὶ ἡ	κακία.	~(Σωκράτης) ~πολλῇ γέ τινι εὐτυχίᾳ
[78]	δήπου, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ	κακίαν.	~(Μένων) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~δεῖ
[78]	~(Σωκράτης) τοὺς δὲ ἀθλίους οὐ	κακοδαίμονας;	~(Μένων) οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἔστιν
[78]	οὖν ὅστις βούλεται ἄθλιος καὶ	κακοδαίμων	εἶναι; ~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ,
[95]	ἄπ' ἐσθλὰ διδάξεαι: ἢν δὲ	κακοῖσιν2	~(συμμίσγῃς, ἀπολεῖς καὶ τὸν ἐόντα
[96]	διδάσκων ~οὔ ποτε ποιήσεις τὸν	κακὸν	ἄνδρ' ἀγαθόν. ~ἐννοεῖς ὅτι αὐτὸς
[95]	ἂν ἐξ ἀγαθοῦ πατρὸς ἔγεντο	κακός,	~(πειθόμενος μύθοισι σαόφροσιν. ἀλλὰ διδάσκων
[77]	ὡς ὄντων τινῶν οἳ τῶν	κακῶν	ἐπιθυμοῦσιν, ἑτέρων δὲ οἳ τῶν
[77]	ὅτι οὗτοι μὲν οὐ τῶν	κακῶν	ἐπιθυμοῦσιν, (οἱ ἀγνοοῦντες ~αὐτά, ἀλλὰ
[78]	εἶναι ἢ ἐπιθυμεῖν τε τῶν	κακῶν	καὶ κτᾶσθαι; ~(Μένων) ~κινδυνεύεις (ἀληθῆ
[77]	~(Σωκράτης) ~τί δέ; οἱ τῶν	κακῶν	μὲν ἐπιθυμοῦντες, ὡς φῂς σύ,
[77]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ἀλλά τινες τῶν	κακῶν;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~οἰόμενοι τὰ
[71]	εὖ ποιεῖν, τοὺς δ' ἐχθροὺς	κακῶς,	καὶ αὐτὸν ~εὐλαβεῖσθαι μηδὲν τοιοῦτον
[94]	~ὦ Σώκρατες, ῥᾳδίως μοι δοκεῖς	κακῶς	λέγειν ἀνθρώπους. ἐγὼ μὲν οὖν
[95]	ποτε γνῷ οἷόν ἐστιν τὸ	κακῶς	λέγειν, παύσεται ~χαλεπαίνων, νῦν δὲ
[94]	ἐν ~ἄλλῃ πόλει ῥᾷόν ἐστιν	κακῶς	ποιεῖν ἀνθρώπους ἢ εὖ, ἐν
[91]	Φειδίαν τε, ὃς οὕτω περιφανῶς	καλὰ	ἔργα ~ἠργάζετο, καὶ ἄλλους δέκα
[97]	δὲ πολλοῦ ~ἄξιον: πάνυ γὰρ	καλὰ	τὰ ἔργα ἐστίν. πρὸς τί
[80]	χαίρουσιν ~εἰκαζόμενοι λυσιτελεῖ γὰρ αὐτοῖς:	καλαὶ	γὰρ οἶμαι τῶν καλῶν καὶ
[99]	ὦ Μένων, ἄξιον τούτους θείους	καλεῖν	τοὺς ἄνδρας, οἵτινες νοῦν μὴ
[88]	τὴν ψυχὴν σκεψώμεθα. σωφροσύνην τι	καλεῖς	καὶ ~δικαιοσύνην καὶ ἀνδρείαν καὶ
[78]	~πορίζηται, ὁμοίως σὺ αὐτὰ ἀρετὴν	καλεῖς;	~(Μένων) οὐ δήπου, ὦ Σώκρατες.
[78]	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ δὲ	καλεῖς	οὐχὶ οἷον ὑγίειάν τε καὶ
[75]	~διαφέροιτο, ἀλλὰ σύ γέ που	καλεῖς	πεπεράνθαι τι καὶ τετελευτηκέναι τὸ
[75]	τοῖς ἄλλοις, ἃ δὴ σχήματα	καλεῖς,	ταὐτὸν ἐπὶ πᾶσιν; πειρῶ εἰπεῖν,
[76]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τί δ' ἐπίπεδον	καλεῖς	τι, καὶ ἕτερον αὖ στερεόν,
[76]	ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ὄψιν	καλεῖς	τι; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐκ
[75]	εἰπεῖν. (λέγε γάρ μοι: τελευτὴν	καλεῖς	τι; τοιόνδε λέγω ~οἷον πέρας
[81]	χρόνον ἥρωες ἁγνοὶ ~πρὸς ἀνθρώπων	καλεῦνται.	~ἅτε οὖν ἡ ψυχὴ ἀθάνατός
[72]	ἄλλῳ δέ τῳ, οἷον ἢ	κάλλει	ἢ ~μεγέθει ἢ ἄλλῳ τῳ
[94]	Λυσίμαχον, ὅσα μὲν διδασκάλων εἴχετο,	~κάλλιστα	Ἀθηναίων ἐπαίδευσε, ἄνδρα δὲ βελτίω
[94]	τε ἄλλα εὖ καὶ ἐπάλαισαν	κάλλιστα	Ἀθηναίων τὸν μὲν γὰρ ~Ξανθίᾳ
[100]	πρᾶγμα εἴη πρὸς ἀρετήν. ~(Μένων)	κάλλιστα	δοκεῖς μοι λέγειν, ὦ Σώκρατες.
[94]	δέ που ἐδόκουν τῶν τότε	κάλλιστα	~παλαίειν ἢ οὐ μέμνησαι; ~(Ἄνυτος)
[87]	ὑγίεια, ~φαμέν, καὶ ἰσχὺς καὶ	κάλλος	καὶ πλοῦτος δή: ταῦτα λέγομεν
[95]	οὐ καὶ παρ' ὑμῖν εἰσιν	καλοὶ	κἀγαθοὶ ~ἄνδρες; ~(Μένων) πάνυ γε.
[92]	~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ οὗτοι οἱ	καλοὶ	κἀγαθοὶ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου ἐγένοντο
[96]	οἱ σοφισταὶ μήτε οἱ αὐτοὶ	καλοὶ	κἀγαθοὶ ὄντες διδάσκαλοί εἰσι ~τοῦ
[96]	εἶναι, οἱ ~δὲ ὁμολογούμενοι αὐτοὶ	καλοὶ	κἀγαθοὶ τοτὲ μέν φασιν αὐτὸ
[99]	γε. ~(Σωκράτης) ~ὀρθῶς ἄρ' ἂν	καλοῖμεν	θείους τε οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν
[77]	ὁ ποιητὴς λέγει, χαίρειν τε	~καλοῖσι	καὶ δύνασθαι: καὶ ἐγὼ τοῦτο
[89]	καὶ νῦν, ὦ Μένων, εἰς	καλὸν	ἡμῖν ~Ἄνυτος ὅδε παρεκαθέζετο, ᾧ
[81]	~(Σωκράτης) ἀληθῆ, ἔμοιγε δοκεῖν, καὶ	καλόν.	~(Μένων) τίνα τοῦτον, καὶ τίνες
[98]	ὅσον μὲν ἂν χρόνον παραμένωσιν,	~καλὸν	τὸ χρῆμα καὶ πάντ' (ἀγαθὰ
[76]	ὦ Μένων, διαλεγομένου σου, ὅτι	καλὸς	εἶ καὶ ~ἐρασταί σοι ἔτι
[71]	ὅστις ἐστίν, τοῦτον εἰδέναι εἴτε	~καλὸς	εἴτε πλούσιος εἴτε καὶ γενναῖός
[81]	ὅτι οὐ μανθάνομεν, ἀλλὰ ἣν	καλοῦμεν	~μάθησιν ἀνάμνησίς ἐστιν; ἔχεις με
[93]	ἂν ἐβουλήθη ἄλλους τέ τινας	καλοὺς	κἀγαθοὺς γενέσθαι, μάλιστα ~δέ που
[99]	Μένων, τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας θείους	καλοῦσι:	καὶ οἱ ~Λάκωνες ὅταν τινὰ
[91]	οὗτοί εἰσιν οὓς οἱ ἄνθρωποι	καλοῦσι	σοφιστάς. ~(Ἄνυτος) ~Ἡράκλεις, εὐφήμει, ὦ
[81]	μὲν τελευτᾶν ὃ δὴ ἀποθνῄσκειν	καλοῦσι	τοτὲ δὲ πάλιν ~γίγνεσθαι, ἀπόλλυσθαι
[81]	μόνον ~ἀναμνησθέντα ὃ δὴ μάθησιν	καλοῦσιν	ἄνθρωποι τἆλλα πάντα αὐτὸν ~ἀνευρεῖν,
[85]	τοῦ τετράποδος; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)	~καλοῦσιν	δέ γε ταύτην διάμετρον οἱ
[75]	λέγειν, οὐδὲν ποικίλον. ~(Μένων) ἀλλὰ	καλῶ,	καὶ οἶμαι μανθάνειν ὃ λέγεις.
[76]	ἐν ταῖς γεωμετρίαις; ~(Μένων) ἔγωγε	καλῶ.	~(Σωκράτης) ~ἤδη τοίνυν ἂν μάθοις
[77]	τοῦτο λέγω ἀρετήν, ἐπιθυμοῦντα τῶν	καλῶν	~δυνατὸν εἶναι πορίζεσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἆρα
[77]	~(Σωκράτης) ~ἆρα λέγεις τὸν τῶν	καλῶν	ἐπιθυμοῦντα ἀγαθῶν ἐπιθυμητὴν εἶναι; ~(Μένων)
[93]	παρὰ τῶν προτέρων μαθεῖν, ὄντων	καλῶν	κἀγαθῶν: ἢ ~οὐ δοκοῦσί σοι
[92]	γὰρ ἂν ἐντύχῃ Ἀθηναίων τῶν	~καλῶν	κἀγαθῶν, οὐδεὶς ἔστιν ὃς οὐ
[80]	αὐτοῖς: καλαὶ γὰρ οἶμαι τῶν	καλῶν	καὶ αἱ εἰκόνες ~ἀλλ' οὐκ
[80]	τοῦτο οἶδα περὶ πάντων τῶν	καλῶν,	ὅτι χαίρουσιν ~εἰκαζόμενοι λυσιτελεῖ γὰρ
[76]	κατέγνωκας ὅτι εἰμὶ ~ἥττων τῶν	καλῶν:	χαριοῦμαι οὖν σοι καὶ ἀποκρινοῦμαι.
[89]	μήτε διδάσκαλοι μήτε μαθηταὶ εἶεν,	καλῶς	ἂν αὐτὸ ~εἰκάζοντες εἰκάζοιμεν μὴ
[90]	τοὺς ἰατρούς, φαμέν, πέμποντες ~τόνδε	καλῶς	ἂν ἐπέμπομεν, βουλόμενοι ἰατρὸν γενέσθαι:
[90]	ἆρ' οὐ πρὸς ταῦτα βλέψαντες	καλῶς	ἂν ~πέμποιμεν; ~(Ἄνυτος) ναί. ~(Σωκράτης)
[91]	τε οἰκίας καὶ τὰς πόλεις	καλῶς	~διοικοῦσι, καὶ τοὺς γονέας τοὺς
[99]	~ἐν παντὶ τῷ λόγῳ τούτῳ	καλῶς	ἐζητήσαμέν τε καὶ ἐλέγομεν, ἀρετὴ
[90]	καὶ ἀμαθία γε πρός. ~(Σωκράτης)	καλῶς	λέγεις. ~νῦν τοίνυν ἔξεστί σε
[89]	ἄρτι μόνον δέῃ αὐτὸ δοκεῖν	καλῶς	λέγεσθαι, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ
[89]	ἐστίν, οὐκ ~ἀνατίθεμαι μὴ οὐ	καλῶς	λέγεσθαι: ὅτι δὲ οὐκ ἔστιν
[89]	καὶ μὴν ἐδόκει γε ἄρτι	καλῶς	λέγεσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴ οὐκ
[89]	μέρος τι; ~(Μένων) δοκεῖ μοι	καλῶς	λέγεσθαι, ὦ Σώκρατες, τὰ λεγόμενα.
[72]	ὃ εἰσὶν ἀρεταί, εἰς ὃ	καλῶς	που ἔχει ἀποβλέψαντα τὸν ~ἀποκρινόμενον
[81]	οἶδεν ὅτι ζητήσει. ~(Μένων) ~οὐκοῦν	καλῶς	σοι δοκεῖ λέγεσθαι ὁ λόγος
[83]	~(Παῖς) ἔμοιγε δοκεῖ οὕτω. ~(Σωκράτης)	~καλῶς:	τὸ γάρ σοι δοκοῦν τοῦτο
[89]	Δία: ἀλλὰ μὴ τοῦτο οὐ	καλῶς	ὡμολογήσαμεν; ~(Μένων) καὶ μὴν ἐδόκει
[97]	τῶν πραγμάτων, καὶ τοῦτό ~που	καλῶς	ὡμολογοῦμεν; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~ὅτι
[78]	ἢ οὐδέν σοι διαφέρει, ἀλλὰ	κἂν	ἀδίκως τις αὐτὰ ~πορίζηται, ὁμοίως
[72]	δὴ καὶ περὶ τῶν ἀρετῶν:	κἂν	εἰ πολλαὶ καὶ παντοδαπαί εἰσιν,
[98]	ἡ ἀρετή; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	~κἂν	εἴ γε διδακτὸν εἴη, φρόνησις
[76]	ὦ Σώκρατες, ἐρῶ σοι. ~(Σωκράτης)	~κἂν	κατακεκαλυμμένος τις γνοίη, ὦ Μένων,
[75]	ἄλλως πως ζητεῖς; ἐγὼ γὰρ	κἂν	(οὕτως ἀγαπῴην εἴ ~μοι ἀρετὴν
[88]	τὰ τῆς ψυχῆς ἐπιχειρήματα καὶ	καρτερήματα	~ἡγουμένης μὲν φρονήσεως εἰς εὐδαιμονίαν
[76]	ἐκ τούτων σχῆμα ὃ λέγω.	κατὰ	γὰρ παντὸς σχήματος ~τοῦτο λέγω,
[76]	χάρισαι. ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν σοι	κατὰ	Γοργίαν ἀποκρίνωμαι, ᾗ ἂν σὺ
[88]	βλαβερά τε καὶ ὠφέλιμα γίγνεται.	κατὰ	δὴ τοῦτον τὸν λόγον ~ὠφέλιμόν
[76]	λέγετε ἀπορροάς τινας τῶν ὄντων	κατὰ	Ἐμπεδοκλέα; ~(Μένων) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης)
[79]	καὶ ἐὰν σὺ κατακερματίζῃς αὐτὴν	κατὰ	μόρια. ~δεῖται οὖν σοι πάλιν
[77]	σὺ ἐμοὶ τὴν ὑπόσχεσιν ἀποδοῦναι,	κατὰ	ὅλου εἰπὼν ἀρετῆς πέρι ὅτι
[88]	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὕτω δὴ	κατὰ	πάντων εἰπεῖν ἔστιν, τῷ ἀνθρώπῳ
[73]	(εἴπερ ἕν γέ τι ζητεῖς	κατὰ	~πάντων. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν ζητῶ
[74]	σὺ ζητεῖς, (μίαν ἀρετὴν λαβεῖν	κατὰ	~πάντων, ὥσπερ ἐν τοῖς ἄλλοις.
[76]	εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης) ~ἴσως γάρ σοι	κατὰ	συνήθειαν εἴρηται: καὶ ἅμα οἶμαι
[72]	σοὶ κείμενον. ἀτάρ, ὦ Μένων,	κατὰ	ταύτην τὴν εἰκόνα ~τὴν (περὶ
[89]	εἶναι: καὶ δῆλον, ὦ Σώκρατες,	κατὰ	τὴν ὑπόθεσιν, εἴπερ ~ἐπιστήμη ἐστὶν
[88]	δεῖ εἶναι, ἐπειδήπερ πάντα τὰ	κατὰ	τὴν ψυχὴν αὐτὰ μὲν καθ'
[88]	~(Σωκράτης) ~ἔτι τοίνυν καὶ τὰ	κατὰ	τὴν ψυχὴν σκεψώμεθα. σωφροσύνην τι
[78]	εἴπερ ἐστὶ βελτίων ἄλλος ἄλλου,	κατὰ	τὸ δύνασθαι ἂν εἴη ~ἀμείνων.
[91]	ὀρθῶς πέμποιμεν. ἢ ~δῆλον δὴ	κατὰ	τὸν ἄρτι λόγον ὅτι παρὰ
[78]	~τοῦτ' ἔστιν ἄρα, ὡς ἔοικε,	κατὰ	τὸν σὸν λόγον ἀρετή, (δύναμις
[92]	ὄντες. πότερον δὴ οὖν φῶμεν	κατὰ	τὸν σὸν λόγον εἰδότας αὐτοὺς
[75]	~(Μένων) ~ὅτι σχῆμά πού ἐστιν	κατὰ	τὸν σὸν λόγον ὃ ἀεὶ
[80]	ὁρᾷς τοῦτον ὡς ἐριστικὸν λόγον	~κατάγεις,	ὡς οὐκ ἄρα ἔστιν ζητεῖν
[95]	ὑπισχνουμένου, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων	καταγελᾷ,	ὅταν ἀκούσῃ ~ὑπισχνουΜένων: ἀλλὰ λέγειν
[96]	ἄρτι ζήτησιν, ὡς ~ἡμᾶς ἔλαθεν	καταγελάστως	ὅτι οὐ μόνον ἐπιστήμης ἡγουμένης
[79]	ἄρτι ἐμοῦ δεηθέντος σου μὴ	καταγνύναι	μηδὲ κερματίζειν τὴν ἀρετήν, καὶ
[76]	Σώκρατες, ἐρῶ σοι. ~(Σωκράτης) ~κἂν	κατακεκαλυμμένος	τις γνοίη, ὦ Μένων, διαλεγομένου
[79]	γνωσομένου ἐμοῦ, καὶ ἐὰν σὺ	κατακερματίζῃς	αὐτὴν κατὰ μόρια. ~δεῖται οὖν
[71]	τούτου ~τοῦ πράγματος, καὶ ἐμαυτὸν	καταμέμφομαι	ὡς οὐκ εἰδὼς περὶ ἀρετῆς
[88]	μὲν νοῦ καὶ μανθανόμενα ~καὶ	καταρτυόμενα	ὠφέλιμα, ἄνευ δὲ νοῦ βλαβερά;
[89]	ἀποφηνάντων ἐφυλάττομεν ἂν ἐν ἀκροπόλει,	κατασημηνάμενοι	πολὺ ~μᾶλλον ἢ τὸ χρυσίον,
[76]	(ὦσιν, καὶ ἅμα ἐμοῦ ἴσως	κατέγνωκας	ὅτι εἰμὶ ~ἥττων τῶν καλῶν:
[80]	με καὶ φαρμάττεις καὶ ἀτεχνῶς	κατεπᾴδεις,	ὥστε μεστὸν ἀπορίας ~γεγονέναι. καὶ
[84]	~οὐκ εἰδώς, πρὶν εἰς ἀπορίαν	κατέπεσεν	ἡγησάμενος μὴ εἰδέναι, καὶ ἐπόθησεν
[74]	ἐστὶν τοῦτο ὃ οὐδὲν ἧττον	κατέχει	τὸ στρογγύλον ἢ τὸ εὐθύ,
[99]	καὶ ἐνθουσιάζειν, ἐπίπνους ὄντας καὶ	κατεχομένους	ἐκ ~τοῦ θεοῦ, ὅταν κατορθῶσι
[72]	μέντοι ὡς βούλομαί γέ πω	κατέχω	τὸ ἐρωτώμενον. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ
[71]	σῴζουσάν τε τὰ ἔνδον καὶ	κατήκοον	~οὖσαν τοῦ ἀνδρός. καὶ ἄλλη
[99]	μὴ ~ἔχοντες πολλὰ καὶ μεγάλα	κατορθοῦσιν	ὧν πράττουσι καὶ λέγουσι; ~(Μένων)
[99]	κατεχομένους ἐκ ~τοῦ θεοῦ, ὅταν	κατορθῶσι	λέγοντες πολλὰ καὶ μεγάλα πράγματα,
[72]	~τι ἀνηύρηκα ἀρετῶν παρὰ σοὶ	κείμενον.	ἀτάρ, ὦ Μένων, κατὰ ταύτην
[81]	~δέξεται, εἰς τὸν ὕπερθεν ἅλιον	κείνων	ἐνάτῳ ἔτει ~ἀνδιδοῖ ψυχὰς πάλιν,
[74]	καὶ ἄλλα σχήματα, εἴ με	κελεύοις:	~καὶ σὺ οὖν ἐμοὶ εἰπὲ
[79]	δεηθέντος σου μὴ καταγνύναι μηδὲ	κερματίζειν	τὴν ἀρετήν, καὶ ~δόντος παραδείγματα
[72]	~πολλῇ γέ τινι εὐτυχίᾳ ἔοικα	κεχρῆσθαι,	ὦ Μένων, εἰ μίαν ζητῶν
[71]	τις τῆς σοφίας γέγονεν, ~καὶ	κινδυνεύει	(ἐκ τῶνδε τῶν τόπων παρ'
[99]	δὲ οὐδὲν ὧν λέγουσιν. ~(Μένων)	κινδυνεύει	οὕτως ἔχειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὦ
[78]	τῶν κακῶν καὶ κτᾶσθαι; ~(Μένων)	~κινδυνεύεις	(ἀληθῆ λέγειν, ὦ Σώκρατες: καὶ
[96]	γενέσεως τῶν ~ἀγαθῶν γιγνοΜένων. ~(Σωκράτης)	~κινδυνεύομεν,	ὦ Μένων, ἐγώ τε καὶ
[77]	ἀγαθῶν ἐπιθυμοῦσιν. ~ἢ οὔ; ~(Μένων)	κινδυνεύουσιν	οὗτοί γε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;
[71]	γελάσεται καὶ ἐρεῖ: ὦ ξένε,	~κινδυνεύω	σοι δοκεῖν μακάριός τις εἶναι
[93]	ἢ οὐκ ἀκήκοας ὅτι ~Θεμιστοκλῆς	Κλεόφαντον	τὸν ὑὸν ἱππέα μὲν ἐδιδάξατο
[93]	~(Σωκράτης) ~τί δὲ τόδε; ὡς	Κλεόφαντος	ὁ Θεμιστοκλέους ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ
[91]	τοίνυν ἔξεστί σε μετ' ἐμοῦ	(κοινῇ	βουλεύεσθαι περὶ τοῦ ~ξένου τουτουὶ
[86]	οὗ μή τις οἶδεν, ἐπιχειρήσωμεν	~κοινῇ	ζητεῖν τί ποτ' ἐστὶν ἀρετή;
[91]	~διδασκάλους εἶναι καὶ ἀποφήναντας αὑτοὺς	κοινοὺς	τῶν Ἑλλήνων τῷ ~βουλομένῳ μανθάνειν,
[90]	ὀγκώδης τε καὶ ἐπαχθής, ἀλλὰ	κόσμιος	~καὶ εὐσταλὴς (ἀνήρ: ἔπειτα τοῦτον
[81]	τᾶν βασιλῆες ἀγαυοὶ ~καὶ σθένει	κραιπνοὶ	σοφίᾳ τε μέγιστοι ~ἄνδρες αὔξοντ'
[78]	~καὶ χρυσίον λέγω καὶ ἀργύριον	κτᾶσθαι	καὶ τιμὰς ἐν πόλει καὶ
[78]	ἐπιθυμεῖν τε τῶν κακῶν καὶ	κτᾶσθαι;	~(Μένων) ~κινδυνεύεις (ἀληθῆ λέγειν, ὦ
[91]	ἄνδρα ἕνα Πρωταγόραν πλείω χρήματα	~κτησάμενον	ἀπὸ ταύτης τῆς σοφίας ἢ
[90]	Θηβαῖος, ~ἀλλὰ τῇ αὑτοῦ σοφίᾳ	κτησάμενος	καὶ ἐπιμελείᾳ, ἔπειτα καὶ τὰ
[87]	τῆς ἐντάσεως αὐτοῦ ~εἰς τὸν	κύκλον,	εἴτε ἀδύνατον εἴτε μή. οὕτω
[86]	οἷόν τε ἐς τόνδε τὸν	κύκλον	τόδε τὸ χωρίον ~(τρίγωνον ἐνταθῆναι,
[96]	περὶ ὁτουοῦν φαίης ἂν σὺ	κυρίως	~διδασκάλους εἶναι; ~(Μένων) μὰ Δί'
[81]	μεμαθηκυίας τῆς ψυχῆς ἅπαντα, οὐδὲν	κωλύει	ἓν μόνον ~ἀναμνησθέντα ὃ δὴ