Pages
[97]	δ' οὔ. ~(Σωκράτης) ~πῶς λέγεις;	ὁ	ἀεὶ ἔχων ὀρθὴν δόξαν οὐκ
[73]	εἶναι, καὶ ἡ γυνὴ καὶ	~ὁ	ἀνήρ, δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης. ~(Μένων)
[73]	σοι ἔτι ἂν δοῦλος εἶναι	ὁ	ἄρχων; ~(Μένων) οὐ πάνυ μοι
[83]	ἐνθένδε ὡσαύτως δύο μὲν οἵδε,	ὁ	δὲ εἷς: καὶ γίγνεται ~τοῦτο
[83]	τρίπους; δύο ~μὲν γὰρ οἵδε,	ὁ	δὲ εἷς: καὶ ἐνθένδε ὡσαύτως
[97]	ἐπιστήμην ἔχων ἀεὶ ἂν ἐπιτυγχάνοι,	ὁ	δὲ ~τὴν ὀρθὴν δόξαν τοτὲ
[98]	ὁ ἔχων ὀρθὴν δόξαν ἢ	ὁ	ἐπιστήμην. ~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[75]	καὶ ἐριστικῶν τε καὶ ἀγωνιστικῶν	~ὁ	ἐρόμενος, εἴποιμ' ἂν (αὐτῷ ὅτι
[75]	ἐκείνων ὧν ἂν προσομολογῇ εἰδέναι	ὁ	ἐρωτώμενος. πειράσομαι δὴ ~καὶ ἐγώ
[74]	τὸ ~λευκόν, μετὰ ταῦτα ὑπέλαβεν	ὁ	ἐρωτῶν: πότερον τὸ λευκὸν χρῶμά
[79]	ἀρετὴν εἶναι καὶ σὺ καὶ	ὁ	ἑταῖρός σου; ~(Μένων) ~ὦ Σώκρατες,
[97]	ὀρθὴν δόξαν ἔχῃ περὶ ὧν	ὁ	ἕτερος ἐπιστήμην, οὐδὲν χείρων ~ἡγεμὼν
[78]	ὑπάρχει, καὶ ταύτῃ γε οὐδὲν	ὁ	~ἕτερος τοῦ ἑτέρου βελτίων; ~(Μένων)
[98]	εἰς τὰς ~πράξεις, οὐδὲ ἁνὴρ	ὁ	ἔχων ὀρθὴν δόξαν ἢ ὁ
[93]	~τί δὲ τόδε; ὡς Κλεόφαντος	ὁ	Θεμιστοκλέους ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ σοφὸς
[90]	εἰληφὼς τὰ Πολυκράτους χρήματα Ἰσμηνίας	ὁ	Θηβαῖος, ~ἀλλὰ τῇ αὑτοῦ σοφίᾳ
[94]	διδακτὸν ἦν; ἀλλὰ γὰρ ἴσως	ὁ	~Θουκυδίδης φαῦλος ἦν, καὶ οὐκ
[93]	τοῦτο γάρ ἐστιν περὶ οὗ	ὁ	λόγος ἡμῖν τυγχάνει ὤν: οὐκ
[81]	~οὐκοῦν καλῶς σοι δοκεῖ λέγεσθαι	ὁ	λόγος οὗτος, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)
[97]	~τοσούτῳ γε, ὦ Σώκρατες, ὅτι	ὁ	μὲν τὴν ἐπιστήμην ἔχων ἀεὶ
[90]	αὐτομάτου οὐδὲ δόντος τινός, ~ὥσπερ	ὁ	νῦν νεωστὶ εἰληφὼς τὰ Πολυκράτους
[93]	ἀγαθὸς καὶ σοφὸς ἐγένετο ~ἅπερ	ὁ	πατὴρ αὐτοῦ, ἤδη του ἀκήκοας
[77]	ὦ Σώκρατες, ἀρετὴ εἶναι, καθάπερ	ὁ	ποιητὴς λέγει, χαίρειν τε ~καλοῖσι
[78]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ἄρα μᾶλλον	ὁ	πόρος τῶν τοιούτων ἀγαθῶν ἢ
[70]	~Ἀλευαδῶν τε τοὺς πρώτους, ὧν	ὁ	σὸς ἐραστής ἐστιν Ἀρίστιππος, καὶ
[100]	ἀίσσουσι. ταὐτὸν ἂν καὶ ἐνθάδε	ὁ	~τοιοῦτος ὥσπερ παρὰ σκιὰς ἀληθὲς
[78]	ἀρετή ἐστιν, ὥς φησι Μένων	ὁ	τοῦ ~μεγάλου βασιλέως πατρικὸς ξένος.
[86]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν οὗτός γέ ἐστιν	ὁ	χρόνος ὅτ' οὐκ ἦν ἄνθρωπος;
[98]	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν	ὅ	γε ἀγαθὸς ἀνὴρ ὠφέλιμος ἡμῖν
[80]	μὴ οἶδε; οὔτε γὰρ ~ἂν	ὅ	γε οἶδεν ζητοῖ οἶδεν γάρ,
[76]	~(Σωκράτης) ~ἐκ τούτων δὴ σύνες	ὅ	τοι λέγω, ἔφη Πίνδαρος. ἔστιν
[75]	ἐστιν κατὰ τὸν σὸν λόγον	ὃ	ἀεὶ χρόᾳ ἕπεται. εἶεν: εἰ
[79]	μετὰ δικαιοσύνης γίγνηται, ἀρετὴ ἔσται,	~ὃ	δ' (ἂν ἄνευ πάντων τῶν
[71]	εἰδὼς περὶ ἀρετῆς τὸ ~παράπαν:	ὃ	δὲ μὴ οἶδα τί ἐστιν,
[81]	~ἀθάνατον, καὶ τοτὲ μὲν τελευτᾶν	ὃ	δὴ ἀποθνῄσκειν καλοῦσι τοτὲ δὲ
[81]	οὐδὲν κωλύει ἓν μόνον ~ἀναμνησθέντα	ὃ	δὴ μάθησιν καλοῦσιν ἄνθρωποι τἆλλα
[74]	τὸ στρογγύλον ἢ τὸ εὐθύ,	ὃ	δὴ ὀνομάζεις ~σχῆμα (καὶ οὐδὲν
[72]	εἶδος ~ταὐτὸν ἅπασαι ἔχουσιν δι'	ὃ	εἰσὶν ἀρεταί, εἰς ὃ καλῶς
[76]	ἐξ αὐτῆς ~εἰπεῖν καὶ φωνὴν	ὃ	ἔστι, (καὶ ὀσμὴν καὶ ἄλλα
[80]	(ἀπορεῖν. καὶ νῦν περὶ ἀρετῆς	ὃ	ἔστιν ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα,
[90]	μαθητὴς μηδεὶς τούτου τοῦ μαθήματος	ὃ	ἡμεῖς ἀξιοῦμεν ~μανθάνειν παρ' αὐτῶν
[72]	δι' ὃ εἰσὶν ἀρεταί, εἰς	ὃ	καλῶς που ἔχει ἀποβλέψαντα τὸν
[75]	ἀλλὰ καλῶ, καὶ οἶμαι μανθάνειν	ὃ	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τί δ' ἐπίπεδον
[76]	μάθοις μου ἐκ τούτων σχῆμα	ὃ	λέγω. κατὰ γὰρ παντὸς σχήματος
[78]	ἂν εἴη, ἀλλά, ~ὡς ἔοικεν,	ὃ	μὲν ἂν μετὰ δικαιοσύνης γίγνηται,
[86]	ἐπιστάμενος νῦν τοῦτο δ' ἐστὶν	ὃ	μὴ ~μεμνημένος ἐπιχειρεῖν ζητεῖν καὶ
[80]	ἀνθρώπῳ οὔτε ὃ οἶδε οὔτε	ὃ	μὴ οἶδε; οὔτε γὰρ ~ἂν
[80]	τῷ γε τοιούτῳ ζητήσεως οὔτε	ὃ	μὴ ~οἶδεν οὐδὲ γὰρ οἶδεν
[80]	τρόπον ζητήσεις, ὦ Σώκρατες, τοῦτο	ὃ	μὴ οἶσθα τὸ παράπαν ὅτι
[86]	ψυχὴ ~εἴη, ὥστε θαρροῦντα χρὴ	ὃ	μὴ τυγχάνεις ἐπιστάμενος νῦν τοῦτο
[86]	σκεπτέον (εἶναι ποῖόν τί ἐστιν	ὃ	μήπω ἴσμεν ὅτι ~ἐστίν. εἰ
[75]	γὰρ δὴ ἡμῖν τοῦτο σχῆμα,	ὃ	μόνον τῶν ὄντων τυγχάνει χρώματι
[74]	εἴ τίς σε ἀνέροιτο τοῦτο	ὃ	νυνδὴ ἐγὼ ~ἔλεγον, τί ἐστιν
[87]	ἆρα διδακτὸν ἢ οὔ, ἢ	ὃ	νυνδὴ ἐλέγομεν, ἀναμνηστόν διαφερέτω δὲ
[97]	ἡγεμὼν φρονήσεως: καὶ ~τοῦτό ἐστιν	ὃ	νυνδὴ παρελείπομεν ἐν τῇ περὶ
[80]	ἄρα ἔστιν ζητεῖν ἀνθρώπῳ οὔτε	ὃ	οἶδε οὔτε ὃ μὴ οἶδε;
[74]	ὄντα ἀλλήλοις, ~ὅτι ἐστὶν τοῦτο	ὃ	οὐδὲν ἧττον κατέχει τὸ στρογγύλον
[87]	εἰ δὲ μηδέν ἐστιν ἀγαθὸν	ὃ	οὐκ ἐπιστήμη περιέχει, ~ἐπιστήμην ἄν
[84]	βέλτιον ἔχει περὶ τὸ πρᾶγμα	ὃ	οὐκ ᾔδει; ~(Μένων) καὶ τοῦτό
[93]	ἄλλῳ παρ' ἄλλου: τοῦτ' ἔστιν	ὃ	πάλαι ζητοῦμεν ἐγώ τε καὶ
[80]	πῶς εἴσῃ ὅτι τοῦτό ἐστιν	ὃ	σὺ οὐκ ᾔδησθα; ~(Σωκράτης) ~μανθάνω
[76]	παντὸς σχήματος ~τοῦτο λέγω, εἰς	ὃ	τὸ στερεὸν περαίνει, τοῦτ' εἶναι
[72]	~ἀποκρινόμενον τῷ ἐρωτήσαντι ἐκεῖνο δηλῶσαι,	ὃ	τυγχάνει (οὖσα ἀρετή: ἢ ~οὐ
[83]	καὶ γίγνεται ~τοῦτο τὸ χωρίον	ὃ	φῄς. ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[83]	τι ἢ τουτὶ ἂν εἴη	ὃ	φῂς τὸ ~ὀκτώπουν εἶναι; ~(Παῖς)
[84]	ἐπιχειρῆσαι ζητεῖν ἢ μανθάνειν τοῦτο	ὃ	ᾤετο εἰδέναι ~οὐκ εἰδώς, πρὶν
[90]	~ὑπερήφανος δοκῶν εἶναι πολίτης οὐδὲ	ὀγκώδης	τε καὶ ἐπαχθής, ἀλλὰ κόσμιος
[81]	μαλακοῖς τῶν ἀνθρώπων ~ἡδὺς ἀκοῦσαι,	ὅδε	(δὲ ἐργατικούς τε καὶ ζητητικοὺς
[99]	τε καὶ οὓς ἄρτι (Ἄνυτος)	ὅδε	ἔλεγεν: διὸ δὴ καὶ οὐχ
[89]	Μένων, εἰς καλὸν ἡμῖν ~Ἄνυτος	ὅδε	παρεκαθέζετο, ᾧ μεταδῶμεν τῆς ζητήσεως.
[90]	δ' ἂν μεταδοῖμεν: ~Ἄνυτος γὰρ	ὅδε	πρῶτον μέν ἐστι πατρὸς πλουσίου
[99]	ὀρθῶς λέγειν. καίτοι ἴσως (Ἄνυτος)	ὅδε	σοι ἄχθεται ~λέγοντι. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν
[84]	Μένων, οὗ ἐστιν ἤδη βαδίζων	ὅδε	τοῦ ἀναμιμνῄσκεσθαι; ὅτι τὸ μὲν
[97]	~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ. εἰδὼς τὴν	ὁδὸν	τὴν εἰς Λάρισαν ἢ ὅποι
[97]	μὲν δοξάζων ἥτις ἐστὶν ἡ	ὁδός,	ἐληλυθὼς δὲ μὴ μηδ' ~ἐπιστάμενος,
[89]	~ἆρ' οὖν ἐπειδὴ οὐ φύσει	οἱ	ἀγαθοὶ ἀγαθοὶ γίγνονται, (ἆρα μαθήσει;
[93]	δὲ σκοποῦντες τόδε σκοποῦμεν, ἆρα	οἱ	ἀγαθοὶ ~ἄνδρες καὶ τῶν νῦν
[96]	γνῶναι ~τίνα ποτὲ τρόπον γίγνονται	οἱ	ἀγαθοὶ ἄνδρες. ~(Μένων) πῶς τοῦτο
[89]	καὶ τόδ' ἦν: εἰ φύσει	οἱ	ἀγαθοὶ ἐγίγνοντο, ἦσάν που ἂν
[89]	ἔχει, οὐκ ἂν εἶεν φύσει	οἱ	ἀγαθοί. ~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ.
[98]	οὐκοῦν ἐπειδὴ οὐ φύσει, οὐδὲ	οἱ	ἀγαθοὶ φύσει εἶεν ἄν. ~(Μένων)
[77]	μὲν οὐ τῶν κακῶν ἐπιθυμοῦσιν,	(οἱ	ἀγνοοῦντες ~αὐτά, ἀλλὰ ἐκείνων ἃ
[77]	δὲ ταῦτά γε κακά: ὥστε	οἱ	~ἀγνοοῦντες αὐτὰ καὶ οἰόμενοι ἀγαθὰ
[91]	οὐ μόνον οὐκ ὠφελοῦσιν, ~ὥσπερ	οἱ	ἄλλοι, ὅτι ἄν τις αὐτοῖς
[99]	τοιοῦτοι ἄνδρες ἡγοῦντο ταῖς πόλεσιν,	οἱ	~ἀμφὶ Θεμιστοκλέα τε καὶ οὓς
[91]	σὺ ὅτι οὗτοί εἰσιν οὓς	οἱ	ἄνθρωποι καλοῦσι σοφιστάς. ~(Ἄνυτος) ~Ἡράκλεις,
[91]	τῆς σοφίας καὶ ἀρετῆς ᾗ	οἱ	ἄνθρωποι τάς τε οἰκίας καὶ
[96]	εἰ μήτε οἱ σοφισταὶ μήτε	οἱ	αὐτοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ ὄντες διδάσκαλοί
[86]	τὸ ἐξ ~ὑποθέσεως ὧδε, ὥσπερ	οἱ	γεωμέτραι πολλάκις σκοποῦνται, ἐπειδάν τις
[92]	οἱ μὲν πρότερον γεγονότες ἐκείνου,	οἱ	δὲ καὶ ~νῦν ἔτι ὄντες.
[96]	πρᾶγμα οὗ φασι διδάσκαλοι εἶναι,	οἱ	~δὲ ὁμολογούμενοι αὐτοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ
[95]	ἂν μισθοὺς καὶ μεγάλους ἔφερον	~οἱ	δυνάμενοι τοῦτο ποιεῖν, καὶ ~οὔ
[82]	ναί. ~(Σωκράτης) πόσοι οὖν εἰσιν	οἱ	δύο δὶς πόδες; λογισάμενος εἰπέ.
[77]	τὰ κακὰ ὅτι κακά ἐστιν	οἱ	ἡγούμενοι τὰ κακὰ ~ὠφελεῖν; ~(Μένων)
[99]	ἢ οἱ ~χρησμῳδοί τε καὶ	οἱ	θεομάντεις: καὶ γὰρ οὗτοι ἐνθουσιῶντες
[92]	πείθεσθαι. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ οὗτοι	οἱ	καλοὶ κἀγαθοὶ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου
[99]	ἀγαθοὺς ἄνδρας θείους καλοῦσι: καὶ	οἱ	~Λάκωνες ὅταν τινὰ ἐγκωμιάζωσιν ἀγαθὸν
[81]	~(Μένων) τίνα τοῦτον, καὶ τίνες	οἱ	λέγοντες; ~(Σωκράτης) ~οἱ μὲν λέγοντές
[81]	καὶ τίνες οἱ λέγοντες; ~(Σωκράτης)	~οἱ	μὲν λέγοντές εἰσι τῶν ἱερέων
[92]	Πρωταγόρας, ~ἀλλὰ καὶ (ἄλλοι πάμπολλοι,	οἱ	μὲν πρότερον γεγονότες ἐκείνου, οἱ
[91]	ἀνδριαντοποιῶν. καίτοι τέρας λέγεις εἰ	οἱ	μὲν τὰ ~ὑποδήματα ἐργαζόμενοι τὰ
[96]	εἰπεῖν ἄλλου ὁτουοῦν πράγματος, οὗ	οἱ	μὲν φάσκοντες διδάσκαλοι ~εἶναι οὐχ
[99]	δὴ τὸ λοιπὸν (γίγνεται: ᾗ	οἱ	πολιτικοὶ ἄνδρες ~χρώμενοι τὰς πόλεις
[95]	Σώκρατες. καὶ γὰρ αὐτὸς ὅπερ	οἱ	πολλοὶ πέπονθα: τοτὲ μέν ~μοι
[92]	ἔτι μᾶλλον οἱ τούτοις ἐπιτρέποντες,	οἱ	~προσήκοντες, πολὺ δὲ μάλιστα πάντων
[77]	φασὶ τοὺς συντρίβοντάς τι ἑκάστοτε	~οἱ	σκώπτοντες, ἀλλὰ ἐάσας ὅλην καὶ
[92]	γάρ, εἰ σὺ βούλει, ἔστων	οἱ	~σοφισταί ἀλλὰ δὴ ἐκείνους εἰπὲ
[95]	~(Σωκράτης) οὐδ' ἄρα σοὶ δοκοῦσιν	οἱ	σοφισταὶ διδάσκαλοι εἶναι; ~(Μένων) ~οὐκ
[92]	οὐ βελτίω αὐτὸν ποιήσει ἢ	οἱ	σοφισταί, ἐάνπερ ~ἐθέλῃ πείθεσθαι. ~(Σωκράτης)
[96]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μήτε	οἱ	σοφισταὶ μήτε οἱ αὐτοὶ καλοὶ
[95]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ δή;	οἱ	σοφισταί σοι οὗτοι, οἵπερ μόνοι
[85]	~καλοῦσιν δέ γε ταύτην διάμετρον	οἱ	σοφισταί: ὥστ' εἰ ταύτῃ διάμετρος
[99]	σοφίᾳ τινὶ οὐδὲ σοφοὶ ὄντες	οἱ	τοιοῦτοι ἄνδρες ἡγοῦντο ταῖς πόλεσιν,
[70]	ἐπὶ σοφίᾳ, ~καὶ οὐχ ἥκιστα	οἱ	τοῦ σοῦ ἑταίρου Ἀριστίππου πολῖται
[92]	ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον	οἱ	τούτοις διδόντες ~ἀργύριον τῶν νέων,
[92]	νέων, τούτων (δ' ἔτι μᾶλλον	οἱ	τούτοις ἐπιτρέποντες, οἱ ~προσήκοντες, πολὺ
[76]	ἐν τοῖς λόγοις, ὅπερ ποιοῦσιν	οἱ	τρυφῶντες, ἅτε ~τυραννεύοντες ἕως ἂν
[77]	οὗτοί γε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;	οἱ	τῶν κακῶν μὲν ἐπιθυμοῦντες, ὡς
[99]	ἔχοντες πρὸς τὸ φρονεῖν ἢ	οἱ	~χρησμῳδοί τε καὶ οἱ θεομάντεις:
[92]	~(Ἄνυτος) ῥᾳδίως: τούτους γοῦν οἶδα	οἵ	εἰσιν, εἴτ' οὖν ἄπειρος αὐτῶν
[77]	κακὰ ὠφελεῖν, εἰσὶν δὲ καὶ	οἳ	γιγνώσκοντες ὅτι βλάπτει. ~(Σωκράτης) ~ἦ
[89]	ἐγίγνοντο, ἦσάν που ἂν ἡμῖν	οἳ	~ἐγίγνωσκον τῶν νέων τοὺς ἀγαθοὺς
[77]	ἂν παρῇ; ~(Μένων) ~εἰσὶ μὲν	οἳ	ἡγούμενοι τὰ κακὰ ὠφελεῖν, εἰσὶν
[90]	~παρέχειν, ζητοῦντα μανθάνειν παρὰ τούτων,	οἳ	μήτε προσποιοῦνται διδάσκαλοι ~εἶναι μήτ'
[77]	τῶν κακῶν ἐπιθυμοῦσιν, ἑτέρων δὲ	οἳ	τῶν (ἀγαθῶν; ~οὐ πάντες, ὤριστε,
[77]	~(Σωκράτης) ~ἆρα ὡς ὄντων τινῶν	οἳ	τῶν κακῶν ἐπιθυμοῦσιν, ἑτέρων δὲ
[86]	δοκεῖς λέγειν, ὦ Σώκρατες, οὐκ	οἶδ'	ὅπως. ~(Σωκράτης) ~καὶ γὰρ ἐγὼ
[91]	οὐκ ἔχω ~ὅπως σοι πιστεύσω:	οἶδα	γὰρ ἄνδρα ἕνα Πρωταγόραν πλείω
[85]	γέγονεν καὶ τέθραπται. ~(Μένων) ἀλλ'	οἶδα	ἔγωγε ὅτι οὐδεὶς πώποτε ἐδίδαξεν.
[87]	εἴποι ἄν τις ὅτι οὔπω	οἶδα	εἰ ἔστιν τοῦτο τοιοῦτον, ἀλλ'
[98]	τοῦτο ἐκείνων θείην ἂν ὧν	οἶδα.	~(Μένων) καὶ ὀρθῶς γε, ὦ
[92]	εἴης; ~(Ἄνυτος) ῥᾳδίως: τούτους γοῦν	οἶδα	οἵ εἰσιν, εἴτ' οὖν ἄπειρος
[75]	ὅτι βούλει, ὦ ἄνθρωπε, οὐδὲ	οἶδα	ὅτι λέγεις, ἴσως ἂν ~ἐθαύμασε
[80]	σε ἀντεικάσω. ἐγὼ δὲ τοῦτο	οἶδα	περὶ πάντων τῶν καλῶν, ὅτι
[80]	ὃ ἔστιν ἐγὼ μὲν οὐκ	οἶδα,	σὺ ~μέντοι ἴσως πρότερον μὲν
[84]	Δία, ὦ Σώκρατες, ἔγωγε οὐκ	οἶδα.	~(Σωκράτης) ~ἐννοεῖς αὖ, ὦ Μένων,
[71]	τὸ ~παράπαν: ὃ δὲ μὴ	οἶδα	τί ἐστιν, πῶς ἂν ὁποῖόν
[71]	~ἔδοξεν. ἀλλ' ἴσως ἐκεῖνός τε	οἶδε,	καὶ σὺ ἃ ἐκεῖνος ἔλεγε:
[85]	δόξαι περὶ τούτων ὧν οὐκ	~οἶδε;	~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~καὶ νῦν
[80]	ὃ οἶδε οὔτε ὃ μὴ	οἶδε;	οὔτε γὰρ ~ἂν ὅ γε
[80]	ἔστιν ζητεῖν ἀνθρώπῳ οὔτε ὃ	οἶδε	οὔτε ὃ μὴ οἶδε; οὔτε
[83]	καὶ ἐνθένδε ὡσαύτως δύο μὲν	οἵδε,	ὁ δὲ εἷς: καὶ γίγνεται
[83]	ἔσται τρίπους; δύο ~μὲν γὰρ	οἵδε,	ὁ δὲ εἷς: καὶ ἐνθένδε
[84]	γραμμή, ὥσπερ οὐδὲ νῦν ~πω	οἶδεν,	ἀλλ' οὖν ᾤετό γ' αὐτὴν
[86]	δεῖν ζητεῖν ἃ μή τις	οἶδεν	βελτίους ἂν εἶμεν καὶ ~ἀνδρικώτεροι
[80]	~ἂν ὅ γε οἶδεν ζητοῖ	οἶδεν	γάρ, καὶ οὐδὲν δεῖ τῷ
[86]	ζητητέον περὶ οὗ μή τις	οἶδεν,	ἐπιχειρήσωμεν ~κοινῇ ζητεῖν τί ποτ'
[80]	οὔτε γὰρ ~ἂν ὅ γε	οἶδεν	ζητοῖ οἶδεν γάρ, καὶ οὐδὲν
[80]	ὃ μὴ ~οἶδεν οὐδὲ γὰρ	οἶδεν	ὅτι ζητήσει. ~(Μένων) ~οὐκοῦν καλῶς
[84]	(ἀπορεῖν ἤδη, καὶ ὥσπερ οὐκ	~οἶδεν,	οὐδ' οἴεται εἰδέναι. ~(Μένων) ἀληθῆ
[80]	τοιούτῳ ζητήσεως οὔτε ὃ μὴ	~οἶδεν	οὐδὲ γὰρ οἶδεν ὅτι ζητήσει.
[82]	δοκεῖ σοι; ~(Μένων) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	οἶδεν	οὖν; ~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)
[93]	τὸν ὑὸν τὸν αὑτοῦ; ἢ	οἴει	αὐτὸν φθονεῖν αὐτῷ καὶ ἐξεπίτηδες
[93]	εἴπερ ἐβούλετό γε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	οἴει,	οὐκ ἂν ἐβουλήθη ἄλλους τέ
[84]	ἔχειν μήκει. ~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)	~οἴει	οὖν ἂν αὐτὸν πρότερον ἐπιχειρῆσαι
[75]	περὶ τοῦ σχήματος, τί ~ἂν	οἴει	σοι ἀποκεκρίσθαι; ~(Σωκράτης) ~τἀληθῆ ἔγωγε:
[80]	με ᾔκασας. ~(Μένων) τίνος δὴ	οἴει;	~(Σωκράτης) ~ἵνα σε ἀντεικάσω. ἐγὼ
[79]	δεῖσθαι τῆς αὐτῆς ἐρωτήσεως, ἀλλ'	οἴει	τινὰ εἰδέναι μόριον ~ἀρετῆς ὅτι
[95]	δοκεῖ χαλεπαίνειν, καὶ οὐδὲν θαυμάζω:	οἴεται	γάρ με ~πρῶτον μὲν κακηγορεῖν
[82]	οὖν; ~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)	οἴεται	δέ γε ἀπὸ τῆς διπλασίας;
[95]	ὅταν ἀκούσῃ ~ὑπισχνουΜένων: ἀλλὰ λέγειν	οἴεται	δεῖν ποιεῖν δεινούς. ~(Σωκράτης) οὐδ'
[84]	καὶ ὥσπερ οὐκ ~οἶδεν, οὐδ'	οἴεται	εἰδέναι. ~(Μένων) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)
[82]	ἐρωτῶ πάντα; καὶ νῦν οὗτος	~οἴεται	εἰδέναι ὁποία ἐστὶν ἀφ' ἧς
[94]	διδακτόν. ἵνα δὲ μὴ ὀλίγους	οἴῃ	καὶ τοὺς φαυλοτάτους ~Ἀθηναίων ἀδυνάτους
[71]	ἀλλὰ ~ταῦτα περὶ σοῦ καὶ	οἴκαδε	ἀπαγγέλλωμεν; ~(Σωκράτης) ~μὴ μόνον γε,
[71]	δεῖ αὐτὴν τὴν οἰκίαν εὖ	οἰκεῖν,	σῴζουσάν τε τὰ ἔνδον καὶ
[91]	μηδένα τῶν γ' ἐμῶν μήτε	οἰκείων	μήτε φίλων, ~μήτε ἀστὸν μήτε
[85]	τε ἐπειδὴ ἐν ~τῇ σῇ	οἰκίᾳ	γέγονεν καὶ τέθραπται. ~(Μένων) ἀλλ'
[71]	~διελθεῖν, ὅτι δεῖ αὐτὴν τὴν	οἰκίαν	εὖ οἰκεῖν, σῴζουσάν τε τὰ
[73]	εὖ διοικεῖν ἢ πόλιν ἢ	οἰκίαν	ἢ ἄλλο ὁτιοῦν, μὴ σωφρόνως
[73]	πόλιν εὖ διοικεῖν, γυναικὸς δὲ	οἰκίαν;	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[91]	ᾗ οἱ ἄνθρωποι τάς τε	οἰκίας	καὶ τὰς πόλεις καλῶς ~διοικοῦσι,
[94]	Ἀθηναίων καὶ τῶν ~συμμάχων; καὶ	οἰκίας	μεγάλης ἦν καὶ ἐδύνατο μέγα
[82]	ἑλληνίζει; ~(Μένων) πάνυ γε σφόδρα,	οἰκογενής	γε. ~(Σωκράτης) ~πρόσεχε δὴ τὸν
[91]	παρελάμβανεν πλέον ἢ ~τετταράκοντα ἔτη	οἶμαι	γὰρ αὐτὸν ἀποθανεῖν ἐγγὺς καὶ
[76]	ἐμαυτὸν πείθω, ἀλλ' ἐκείνη βελτίων:	~οἶμαι	δὲ οὐδ' ἂν σοὶ δόξαι,
[94]	ἐν τῇδε δὲ καὶ (πάνυ:	~οἶμαι	δὲ σὲ καὶ αὐτὸν εἰδέναι.
[93]	διδάσκαλος ~ἦν, κἀκεῖνον εἶναι; ~(Ἄνυτος)	οἶμαι	ἔγωγε, εἴπερ ἐβούλετό γε. ~(Σωκράτης)
[73]	δικαίως, ἀδίκως δὲ μή; ~(Μένων)	οἶμαι	ἔγωγε: ἡ γὰρ δικαιοσύνη, ὦ
[78]	δὲ ἀθλίους οὐ κακοδαίμονας; ~(Μένων)	οἶμαι	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἔστιν οὖν ὅστις
[76]	κατὰ συνήθειαν εἴρηται: καὶ ἅμα	οἶμαι	ἐννοεῖς ὅτι ἔχοις ἂν ἐξ
[87]	~ὥσπερ μέν τινα ὑπόθεσιν προὔργου	οἶμαι	ἔχειν πρὸς τὸ πρᾶγμα τοιάνδε:
[75]	ποικίλον. ~(Μένων) ἀλλὰ καλῶ, καὶ	οἶμαι	μανθάνειν ὃ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τί
[80]	λυσιτελεῖ γὰρ αὐτοῖς: καλαὶ γὰρ	οἶμαι	τῶν καλῶν καὶ αἱ εἰκόνες
[72]	ἡ ἀρετή ἐστιν, ὡσαύτως δὲ	οἶμαι,	ὦ Σώκρατες, καὶ ἡ κακία.
[99]	οἷοί τε ~ἄλλους ποιεῖν τοιούτους	οἷοι	αὐτοί εἰσι, ἅτε οὐ δι'
[99]	ἔλεγεν: διὸ δὴ καὶ οὐχ	οἷοί	τε ~ἄλλους ποιεῖν τοιούτους οἷοι
[92]	μαθόντες ὅμως μέντοι ἄλλους διδάσκειν	οἷοί	τε ὄντες ταῦτα ἃ αὐτοὶ
[86]	καὶ ἧττον ἀργοὶ ἢ εἰ	οἰοίμεθα	ἃ μὴ ἐπιστάμεθα μηδὲ (δυνατὸν
[81]	μεμέληκε περὶ ὧν ~μεταχειρίζονται λόγον	οἵοις	τ' εἶναι (διδόναι: λέγει δὲ
[93]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ταῦτα μὲν	οἰόμεθα	βούλεσθαι αὐτὸν τὸν αὑτοῦ ὑὸν
[77]	ὥστε οἱ ~ἀγνοοῦντες αὐτὰ καὶ	οἰόμενοι	ἀγαθὰ εἶναι δῆλον ὅτι τῶν
[86]	τοῦ λόγου ~διισχυρισαίμην: ὅτι δ'	οἰόμενοι	δεῖν ζητεῖν ἃ μή τις
[77]	τῶν κακῶν; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	~οἰόμενοι	τὰ κακὰ ἀγαθὰ εἶναι, λέγεις,
[97]	ἐπιστήμην, οὐδὲν χείρων ~ἡγεμὼν ἔσται,	οἰόμενος	μὲν ἀληθῆ, φρονῶν δὲ μή,
[87]	γραμμὴν ~παρατείναντα ἐλλείπειν τοιούτῳ χωρίῳ	οἷον	ἂν αὐτὸ τὸ παρατεταμένον ᾖ,
[88]	μὲν βλάπτει, τοτὲ δὲ ὠφελεῖ;	οἷον	ἀνδρεία, εἰ μὴ ἔστι φρόνησις
[80]	σὺ οὐκ ᾔδησθα; ~(Σωκράτης) ~μανθάνω	οἷον	βούλει λέγειν, ὦ Μένων. ὁρᾷς
[73]	~(Σωκράτης) ~ὡς περὶ ἄλλου ὁτουοῦν.	οἷον,	εἰ βούλει, στρογγυλότητος πέρι εἴποιμ'
[87]	δὴ εἰ ἔστιν ἀλλοῖον ἢ	οἷον	~ἐπιστήμη, ἆρα διδακτὸν ἢ οὔ,
[95]	οὗτος μὲν ἐάν ποτε γνῷ	οἷόν	ἐστιν τὸ κακῶς λέγειν, παύσεται
[100]	λέγοιτο τοιοῦτος ἐν τοῖς ζῶσιν	~οἷον	ἔφη Ὅμηρος ἐν τοῖς τεθνεῶσιν
[72]	οὐδὲν διαφέρουσιν, ἄλλῳ δέ τῳ,	οἷον	ἢ κάλλει ἢ ~μεγέθει ἢ
[88]	ἔστι φρόνησις ἡ ἀνδρεία ~ἀλλ'	οἷον	θάρρος τι: οὐχ ὅταν μὲν
[74]	ἀρετάς. ~(Σωκράτης) ~τίνας ταύτας; εἰπέ.	οἷον	καὶ ἐγώ σοι εἴποιμι ἂν
[87]	~ἐστιν τοῦτο τὸ χωρίον τοιοῦτον	οἷον	παρὰ τὴν δοθεῖσαν αὐτοῦ γραμμὴν
[75]	τελευτὴν καλεῖς τι; τοιόνδε λέγω	~οἷον	πέρας καὶ ἔσχατον πάντα ταῦτα
[86]	σκοποῦνται, ἐπειδάν τις ἔρηται ~αὐτούς,	οἷον	περὶ χωρίου, εἰ οἷόν τε
[81]	περὶ ἀρετῆς καὶ περὶ ἄλλων	οἷόν	τ' εἶναι αὐτὴν ~ἀναμνησθῆναι, ἅ
[71]	καὶ τἀναντία τούτων; δοκεῖ σοι	~οἷόν	τ' εἶναι; ~(Μένων) ~οὐκ ἔμοιγε.
[73]	καὶ τόδε σκόπει. ἄρχειν φῂς	οἷόν	τ' εἶναι. οὐ ~προσθήσομεν αὐτόσε
[78]	ἂν εὖ λέγοις. τἀγαθὰ φῂς	οἷόν	τ' ~εἶναι πορίζεσθαι ἀρετὴν εἶναι;
[79]	δέ ~μοι ὅτι ἀρετή (ἐστιν	οἷόν	τ' εἶναι τἀγαθὰ πορίζεσθαι μετὰ
[73]	~τί ἄλλο γ' ἢ ἄρχειν	οἷόν	τ' εἶναι τῶν ἀνθρώπων; (εἴπερ
[76]	τι, καὶ ἕτερον αὖ στερεόν,	οἷον	ταῦτα τὰ ἐν ταῖς γεωμετρίαις;
[71]	τι εἰδείην; ἢ δοκεῖ σοι	οἷόν	τε ~εἶναι, ὅστις Μένωνα μὴ
[86]	~αὐτούς, οἷον περὶ χωρίου, εἰ	οἷόν	τε ἐς τόνδε τὸν κύκλον
[73]	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	οἷόν	τε εὖ διοικεῖν ἢ πόλιν
[78]	~(Σωκράτης) ἀγαθὰ δὲ καλεῖς οὐχὶ	οἷον	ὑγίειάν τε καὶ πλοῦτον; ~(Μένων)
[78]	~ἀλλὰ τοὺς βλαπτομένους οὗτοι οὐκ	οἴονται	ἀθλίους εἶναι καθ' ὅσον βλάπτονται;
[100]	εἶναι, λέγων περὶ αὐτοῦ, ὅτι	~οἶος	πέπνυται τῶν ἐν Ἅιδου, τοὶ
[94]	που καὶ συγγέγονας καὶ ὁρᾷς	οἷός	ἐστιν. εἰ δὲ βούλει, (Περικλέα,
[100]	εἴη τοιοῦτος τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν	οἷος	καὶ ἄλλον ~ποιῆσαι πολιτικόν. εἰ
[77]	~τοιαῦτα: ἀλλ' ὅπως μὴ οὐχ	οἷός	τ' ἔσομαι πολλὰ τοιαῦτα λέγειν.
[74]	γε: ἀλλ' ἐγὼ προθυμήσομαι, ἐὰν	οἷός	τ' ὦ, ἡμᾶς προβιβάσαι. μανθάνεις
[86]	τούτου πάνυ ἂν διαμαχοίμην, εἰ	οἷός	τε εἴην, ~καὶ λόγῳ καὶ
[79]	ζητουμένης ἀρετῆς ὅλης ὅτι ἐστὶν	οἴου	διὰ τῶν ~ταύτης μορίων ἀποκρινόμενος
[95]	δή; οἱ σοφισταί σοι οὗτοι,	οἵπερ	μόνοι ἐπαγγέλλονται, δοκοῦσι διδάσκαλοι ~εἶναι
[100]	θείᾳ μοίρᾳ παραγιγνομένη ἄνευ νοῦ	οἷς	ἂν ~(παραγίγνηται, εἰ μή τις
[100]	ἡμῖν φαίνεται ~παραγιγνομένη ἡ ἀρετὴ	οἷς	ἂν παραγίγνηται: τὸ δὲ σαφὲς
[95]	διδασκάλους εἶναι τούτου τοῦ πράγματος,	οἷς	μηδὲ αὐτὸ ~τοῦτο ὁμολογεῖται; ~(Μένων)
[94]	(Περικλέα, ~οὕτως μεγαλοπρεπῶς σοφὸν ἄνδρα,	οἶσθ'	ὅτι δύο ὑεῖς ἔθρεψε, Πάραλον
[95]	ἀπολεῖς καὶ τὸν ἐόντα νόον.	~οἶσθ'	ὅτι ἐν τούτοις μὲν ὡς
[95]	(ἀλλὰ καὶ Θέογνιν τὸν ποιητὴν	οἶσθ'	ὅτι ταὐτὰ ~ταῦτα λέγει; ~(Μένων)
[85]	τὰ αὐτὰ ταῦτα καὶ πολλαχῇ,	οἶσθ'	ὅτι τελευτῶν οὐδενὸς ~ἧττον ἀκριβῶς
[71]	ἀληθῶς (οὐδ' ὅτι ἀρετή ἐστιν	οἶσθα,	ἀλλὰ ~ταῦτα περὶ σοῦ καὶ
[95]	δοκοῦσιν, τοτὲ δὲ οὔ. ~(Σωκράτης)	~οἶσθα	δὲ ὅτι οὐ μόνον σοί
[91]	λέγεις τούτους, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	~οἶσθα	δήπου καὶ σὺ ὅτι οὗτοί
[94]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τούτους μέντοι, ὡς	οἶσθα	καὶ σύ, ἱππέας μὲν ἐδίδαξεν
[97]	δὲ ἕτερόν ἐστιν αὐτῶν. ~(Σωκράτης)	οἶσθα	οὖν δι' ὅτι θαυμάζεις, ἢ
[80]	ἐστίν; ~ποῖον γὰρ ὧν οὐκ	οἶσθα	προθέμενος ζητήσεις; ἢ εἰ καὶ
[80]	ὦ Σώκρατες, τοῦτο ὃ μὴ	οἶσθα	τὸ παράπαν ὅτι ἐστίν; ~ποῖον
[92]	Ἄνυτε: ἐπεὶ ὅπως γε ἄλλως	οἶσθα	τούτων πέρι, ἐξ ὧν αὐτὸς
[81]	ὡς ὁσιώτατα διαβιῶναι ~τὸν βίον:	οἷσιν	γὰρ ἂν ~Φερσεφόνα ποινὰν παλαιοῦ
[99]	τούτους θείους καλεῖν τοὺς ἄνδρας,	οἵτινες	νοῦν μὴ ~ἔχοντες πολλὰ καὶ
[90]	εἴτ' εἰσὶν εἴτε μή, καὶ	οἵτινες.	σὺ ~οὖν ἡμῖν, ὦ Ἄνυτε,
[71]	τῶνδε τῶν τόπων παρ' ὑμᾶς	οἴχεσθαι	ἡ σοφία. εἰ γοῦν ~τινα
[73]	ὦ Μένων, καὶ δούλου, ~ἄρχειν	οἵω	τε εἶναι τοῦ δεσπότου, καὶ
[89]	καὶ τούτων μάλιστα οὓς ἂν	οἴωμαι	~ἐμπειροτάτους εἶναι τοῦ πράγματος. καὶ
[83]	διπλάσιον πόσων εἶναι ποδῶν; ~(Παῖς)	ὀκτώ.	~(Σωκράτης) οὐδ' ἄρ' ἀπὸ τῆς
[82]	πόσων οὖν ἔσται ποδῶν; ~(Παῖς)	ὀκτώ.	~(Σωκράτης) ~φέρε δή, πειρῶ μοι
[84]	οὔ, ἥτις ἐστὶν ἡ τοῦ	ὀκτώποδος	χωρίου γραμμή, ὥσπερ οὐδὲ νῦν
[83]	~(Σωκράτης) ~δεῖ ἄρα τὴν τοῦ	ὀκτώποδος	χωρίου γραμμὴν μείζω μὲν εἶναι
[83]	ὥσπερ τουτί, διπλάσιον δὲ τούτου,	ὀκτώπουν:	ἀλλ' ὅρα εἰ ἔτι σοι
[83]	ἑκκαίδεκα. οὐχί; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)	~ὀκτώπουν	δ' ἀπὸ ποίας γραμμῆς; οὐχὶ
[83]	ἂν εἴη ὃ φῂς τὸ	~ὀκτώπουν	εἶναι; ~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[83]	ναί. ~(Σωκράτης) ~εἶεν: τὸ δὲ	ὀκτώπουν	οὐ τοῦδε μὲν διπλάσιόν ἐστιν,
[85]	τόδε οὖν (ποσάπουν γίγνεται; ~(Παῖς)	ὀκτώπουν.	~(Σωκράτης) ἀπὸ ποίας γραμμῆς; ~(Παῖς)
[83]	ταύτης δή, φῄς, ἔσται τὸ	ὀκτώπουν	χωρίον, ἂν τέτταρες τοσαῦται ~(γένωνται;
[82]	ὁποία ἐστὶν ἀφ' ἧς τὸ	ὀκτώπουν	χωρίον γενήσεται: ἢ οὐ δοκεῖ
[83]	ἀπὸ τῆς τρίποδός πω τὸ	ὀκτώπουν	χωρίον γίγνεται. ~(Παῖς) οὐ δῆτα.
[77]	ἑκάστοτε ~οἱ σκώπτοντες, ἀλλὰ ἐάσας	ὅλην	καὶ ὑγιῆ εἰπὲ τί ἐστιν
[91]	λιμῷ ἀποθάνοιεν, ~Πρωταγόρας δὲ ἄρα	ὅλην	τὴν Ἑλλάδα ἐλάνθανεν διαφθείρων τοὺς
[79]	μηδὲ σὺ ἔτι ζητουμένης ἀρετῆς	ὅλης	ὅτι ἐστὶν οἴου διὰ τῶν
[98]	τι ἄλλο φαίην ἂν ~εἰδέναι	ὀλίγα	δ' ἂν φαίην ἓν δ'
[95]	~(Σωκράτης) ~ἐν ἄλλοις δέ γε	ὀλίγον	μεταβάς, ~εἰ δ' ἦν ποιητόν,
[85]	οὐκ ᾔδει γε, ὡς ἔφαμεν	ὀλίγον	πρότερον. ~(Μένων) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)
[79]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτων ἕκαστον	ὀλίγον	πρότερον μόριον ἀρετῆς ἔφαμεν εἶναι,
[80]	πανοῦργος εἶ, ὦ Μένων, καὶ	ὀλίγου	ἐξηπάτησάς με. ~(Μένων) τί μάλιστα,
[94]	ᾖ διδακτόν. ἵνα δὲ μὴ	ὀλίγους	οἴῃ καὶ τοὺς φαυλοτάτους ~Ἀθηναίων
[79]	τοῦτο λέγω; ὅτι ἐμοῦ δεηθέντος	ὅλον	εἰπεῖν τὴν ἀρετήν, ~αὐτὴν μὲν
[81]	ἄρα καὶ τὸ ~μανθάνειν ἀνάμνησις	ὅλον	ἐστίν. οὔκουν δεῖ πείθεσθαι τούτῳ
[79]	εἰρηκὼς ὅτι ἀρετή ἐστιν τὸ	~ὅλον	καὶ ἤδη γνωσομένου ἐμοῦ, καὶ
[84]	ναί. ~(Σωκράτης) τί οὖν; τὸ	ὅλον	τόδε ποσαπλάσιον τοῦδε γίγνεται; ~(Παῖς)
[83]	τριῶν καὶ τῇδε τριῶν, τὸ	ὅλον	χωρίον τριῶν τρὶς ποδῶν ~γίγνεται;
[82]	πόσων ἂν εἴη ποδῶν τὸ	~ὅλον;	ὧδε δὲ σκόπει: εἰ ἦν
[77]	ἐμοὶ τὴν ὑπόσχεσιν ἀποδοῦναι, κατὰ	ὅλου	εἰπὼν ἀρετῆς πέρι ὅτι ἐστίν,
[100]	ἐν τοῖς ζῶσιν ~οἷον ἔφη	Ὅμηρος	ἐν τοῖς τεθνεῶσιν τὸν Τειρεσίαν
[97]	ἐὰν μὴ φρόνιμος ᾖ, τοῦτο	ὅμοιοί	ἐσμεν οὐκ ~ὀρθῶς ὡμολογηκόσιν. ~(Μένων)
[73]	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, τοῦτο οὐκέτι	ὅμοιον	εἶναι τοῖς ἄλλοις τούτοις. ~(Σωκράτης)
[80]	πρὶν ἐμοῦ ἅψασθαι, νῦν μέντοι	ὅμοιος	εἶ οὐκ ~εἰδότι. ὅμως δὲ
[80]	εἰ δεῖ τι καὶ σκῶψαι,	ὁμοιότατος	εἶναι τό τε ~εἶδος καὶ
[78]	κἂν ἀδίκως τις αὐτὰ ~πορίζηται,	ὁμοίως	σὺ αὐτὰ ἀρετὴν καλεῖς; ~(Μένων)
[95]	αὑτοὺς διδασκάλους τοῖς νέοις, καὶ	ὁμολογεῖν	~διδάσκαλοί τε εἶναι καὶ διδακτὸν
[94]	τὸν ~Λυσιμάχου: ἢ τοῦτον οὐχ	ὁμολογεῖς	ἀγαθὸν γεγονέναι; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε, πάντως
[93]	διδάσκαλος ἀρετῆς, ὃν καὶ σὺ	ὁμολογεῖς	ἐν τοῖς ~ἄριστον τῶν προτέρων
[79]	~οὐκοῦν συμβαίνει ἐξ ὧν σὺ	ὁμολογεῖς,	τὸ μετὰ μορίου ἀρετῆς πράττειν
[95]	πράγματος, οἷς μηδὲ αὐτὸ ~τοῦτο	ὁμολογεῖται;	~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ, ὦ
[98]	ἀλλὰ μὴν ἀγαθόν γε αὐτὸ	ὁμολογοῦμεν	εἶναι; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμον
[96]	φασι διδάσκαλοι εἶναι, οἱ ~δὲ	ὁμολογούμενοι	αὐτοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ τοτὲ μέν
[96]	~εἶναι οὐχ ὅπως ἄλλων διδάσκαλοι	ὁμολογοῦνται,	ἀλλ' οὐδὲ αὐτοὶ ἐπίστασθαι, ~ἀλλὰ
[86]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν, ἐπειδὴ	ὁμονοοῦμεν	ὅτι ζητητέον περὶ οὗ μή
[80]	μέντοι ὅμοιος εἶ οὐκ ~εἰδότι.	ὅμως	δὲ ἐθέλω μετὰ σοῦ σκέψασθαι
[82]	~ἀλλ' ἔστι μὲν οὐ ῥᾴδιον,	ὅμως	δὲ ἐθέλω προθυμηθῆναι σοῦ ἕνεκα.
[77]	τὰ κακὰ ὅτι κακά ἐστιν	ὅμως	ἐπιθυμεῖν ~αὐτῶν; ~(Μένων) μάλιστα. ~(Σωκράτης)
[77]	καὶ γιγνώσκοντες ὅτι κακά ἐστιν	ὅμως	~ἐπιθυμοῦσιν αὐτῶν; ~(Μένων) ἀμφότερα ἔμοιγε
[92]	ἐγένοντο τοιοῦτοι, παρ' ~οὐδενὸς μαθόντες	ὅμως	μέντοι ἄλλους διδάσκειν οἷοί τε
[86]	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν	ὅν	τ' ἂν ᾖ χρόνον καὶ
[86]	τ' ἂν ᾖ χρόνον καὶ	ὃν	ἂν μὴ ᾖ ἄνθρωπος, ἐνέσονται
[90]	ἡμεῖς ἀξιοῦμεν ~μανθάνειν παρ' αὐτῶν	ὃν	ἂν πέμπωμεν. οὐ πολλή σοι
[93]	δή σοι τοιοῦτος διδάσκαλος ἀρετῆς,	ὃν	καὶ σὺ ὁμολογεῖς ἐν τοῖς
[85]	νῦν μέν γε αὐτῷ ὥσπερ	ὄναρ	ἄρτι ἀνακεκίνηνται αἱ δόξαι αὗται:
[100]	τοῦτον, ἔστιν ὅτι καὶ Ἀθηναίους	ὀνήσεις.
[85]	σοφισταί: ὥστ' εἰ ταύτῃ διάμετρος	ὄνομα,	~ἀπὸ τῆς διαμέτρου ἄν, ὡς
[92]	~(Ἄνυτος) ~τί δὲ ἑνὸς ἀνθρώπου	ὄνομα	δεῖ ἀκοῦσαι; ὅτῳ γὰρ ἂν
[74]	ποτε οὖν τοῦτο οὗ τοῦτο	ὄνομά	ἐστιν, τὸ σχῆμα; ~(πειρῶ λέγειν.
[92]	~παρὰ τίνας ἔλθῃ Ἀθηναίων: εἰπὲ	ὄνομα	ὅτου βούλει. ~(Ἄνυτος) ~τί δὲ
[74]	ἢ τὸ εὐθύ, ὃ δὴ	ὀνομάζεις	~σχῆμα (καὶ οὐδὲν μᾶλλον φῂς
[74]	πολλὰ ταῦτα ἑνί τινι προσαγορεύεις	ὀνόματι,	~καὶ φῂς οὐδὲν αὐτῶν ὅτι
[87]	~μηδὲν ἡμῖν (ὁποτέρῳ ἂν τῷ	ὀνόματι	χρώμεθα ἀλλ' ἆρα διδακτόν; ἢ
[74]	εἶναι, καὶ ταῦτα καὶ ἐναντία	ὄντα	ἀλλήλοις, ~ὅτι ἐστὶν τοῦτο ὃ
[91]	τετταράκοντα δὲ ἐν τῇ τέχνῃ	ὄντα	καὶ ἐν ἅπαντι τῷ χρόνῳ
[74]	τι, διότι καὶ ἄλλα τυγχάνει	ὄντα;	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ εἴ
[99]	~ὀρθῶς δέ γε ἡγεῖσθαι δύο	ὄντα	ταῦτα μόνα, δόξαν τε ἀληθῆ
[74]	ἄλλα, ἃ οὐδὲν ἧττον ~τυγχάνει	ὄντα	χρώματα τοῦ λευκοῦ; ~(Μένων) ναί.
[99]	τε εἶναι καὶ ἐνθουσιάζειν, ἐπίπνους	ὄντας	καὶ κατεχομένους ἐκ ~τοῦ θεοῦ,
[75]	τε καὶ σὺ νυνὶ φίλοι	ὄντες	~βούλοιντο ἀλλήλοις διαλέγεσθαι, δεῖ δὴ
[96]	μήτε οἱ αὐτοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ	ὄντες	διδάσκαλοί εἰσι ~τοῦ πράγματος, δῆλον
[73]	παῖς καὶ πρεσβύτης; μῶν ἀκόλαστοι	ὄντες	καὶ ἄδικοι ἀγαθοὶ ἄν ποτε
[99]	ἄρα σοφίᾳ τινὶ οὐδὲ σοφοὶ	ὄντες	οἱ τοιοῦτοι ἄνδρες ἡγοῦντο ταῖς
[92]	οἱ δὲ καὶ ~νῦν ἔτι	ὄντες.	πότερον δὴ οὖν φῶμεν κατὰ
[92]	μέντοι ἄλλους διδάσκειν οἷοί τε	ὄντες	ταῦτα ἃ αὐτοὶ οὐκ ~(ἔμαθον;
[99]	εἰσι, ἅτε οὐ δι' ἐπιστήμην	ὄντες	τοιοῦτοι. ~(Μένων) ἔοικεν οὕτως ἔχειν,
[86]	καὶ ἀκούσαιμι, πότερον ὡς διδακτῷ	ὄντι	αὐτῷ δεῖ ~ἐπιχειρεῖν, (ἢ ὡς
[82]	(ἀκολούθων τουτωνὶ τῶν σαυτοῦ ἕνα,	ὅντινα	~βούλει, ἵνα ἐν τούτῳ σοι
[99]	οὐ φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~δυοῖν ἄρα	ὄντοιν	ἀγαθοῖν καὶ ὠφελίμοιν τὸ μὲν
[79]	τῆς αὐτῆς δεήσεσθαι ἐρωτήσεως, τίνος	~ὄντος	ἀρετῆς λέγεις ἃ λέγεις: ἢ
[87]	ταχὺ ἀπηλλάγμεθα, ὅτι τοιοῦδε μὲν	ὄντος	διδακτόν, τοιοῦδε δ' οὔ. ~(Μένων)
[87]	ἐστιν τῶν περὶ τὴν ψυχὴν	ὄντων	~ἀρετή, διδακτὸν ἂν εἴη ἢ
[98]	εἶεν, διδακτὸν ἂν εἶναι, μὴ	ὄντων	δὲ οὐ διδακτόν; ~(Μένων) οὕτω.
[86]	ἀεὶ ἡ ἀλήθεια ἡμῖν τῶν	ὄντων	ἐστὶν ἐν τῇ ψυχῇ, ἀθάνατος
[93]	ἀξιῶ παρὰ τῶν προτέρων μαθεῖν,	ὄντων	καλῶν κἀγαθῶν: ἢ ~οὐ δοκοῦσί
[76]	οὐκοῦν λέγετε ἀπορροάς τινας τῶν	ὄντων	κατὰ Ἐμπεδοκλέα; ~(Μένων) σφόδρα γε.
[77]	μάλιστά γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρα ὡς	ὄντων	τινῶν οἳ τῶν κακῶν ἐπιθυμοῦσιν,
[85]	οὐ μανθάνω. ~(Σωκράτης) ~οὐχὶ τεττάρων	ὄντων	τούτων ἥμισυ ἑκάστου ἑκάστη ἡ
[75]	τοῦτο σχῆμα, ὃ μόνον τῶν	ὄντων	τυγχάνει χρώματι ἀεὶ ~ἑπόμενον. ἱκανῶς
[76]	στερεὸν περαίνει, τοῦτ' εἶναι σχῆμα:	ὅπερ	ἂν συλλαβὼν ~εἴποιμι στερεοῦ πέρας
[86]	ἀλλ' ἔγωγε ἐκεῖνο ἂν ἥδιστα,	ὅπερ	ἠρόμην ~τὸ πρῶτον, καὶ σκεψαίμην
[95]	ὦ Σώκρατες. καὶ γὰρ αὐτὸς	ὅπερ	οἱ πολλοὶ πέπονθα: τοτὲ μέν
[76]	ἢ ἐπιτάττεις ἐν τοῖς λόγοις,	ὅπερ	ποιοῦσιν οἱ τρυφῶντες, ἅτε ~τυραννεύοντες
[77]	πολλὰ ποιῶν ἐκ τοῦ ἑνός,	ὅπερ	φασὶ τοὺς συντρίβοντάς τι ἑκάστοτε
[84]	ὡς ἔοικε, πρὸς τὸ ἐξευρεῖν	ὅπῃ	ἔχει: νῦν μὲν γὰρ ~καὶ
[81]	οὐκ ἔμοιγε. ~(Μένων) ἔχεις λέγειν	ὅπῃ;	~(Σωκράτης) ~ἔγωγε: ἀκήκοα γὰρ ἀνδρῶν
[97]	ὁδὸν τὴν εἰς Λάρισαν ἢ	ὅποι	βούλει ἄλλοσε βαδίζοι καὶ ~ἄλλοις
[74]	καὶ εἴ γε προσανηρώτα σε	ὁποῖα,	ἔλεγες ἄν; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[82]	καὶ νῦν οὗτος ~οἴεται εἰδέναι	ὁποία	ἐστὶν ἀφ' ἧς τὸ ὀκτώπουν
[71]	οἶδα τί ἐστιν, πῶς ἂν	ὁποῖόν	γέ τι εἰδείην; ἢ δοκεῖ
[97]	τῇ περὶ τῆς ἀρετῆς σκέψει	ὁποῖόν	τι εἴη, ~λέγοντες (ὅτι φρόνησις
[87]	~ἴσμεν οὔθ' ὅτι ἐστὶν οὔθ'	ὁποῖόν	τι, ὑποθέμενοι αὐτὸ σκοπῶμεν εἴτε
[82]	~(Σωκράτης) ~πρόσεχε δὴ τὸν νοῦν	ὁπότερ'	ἄν σοι φαίνηται, ἢ ἀναμιμνῃσκόμενος
[98]	ἐπίκτητα ἢ δοκεῖ ~σοι φύσει	ὁποτερονοῦν	αὐτοῖν εἶναι; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε.
[87]	ἀναμνηστόν διαφερέτω δὲ ~μηδὲν ἡμῖν	(ὁποτέρῳ	ἂν τῷ ὀνόματι χρώμεθα ἀλλ'
[96]	μὲν φάσκοντες διδάσκαλοι ~εἶναι οὐχ	ὅπως	ἄλλων διδάσκαλοι ὁμολογοῦνται, ἀλλ' οὐδὲ
[92]	εἶ ἴσως, ὦ Ἄνυτε: ἐπεὶ	ὅπως	γε ἄλλως οἶσθα τούτων πέρι,
[77]	καὶ ἐμαυτοῦ, λέγων ~τοιαῦτα: ἀλλ'	ὅπως	μὴ οὐχ οἷός τ' ἔσομαι
[91]	ἐγὼ μὲν οὖν οὐκ ἔχω	~ὅπως	σοι πιστεύσω: οἶδα γὰρ ἄνδρα
[86]	λέγειν, ὦ Σώκρατες, οὐκ οἶδ'	ὅπως.	~(Σωκράτης) ~καὶ γὰρ ἐγὼ ἐμοί,
[86]	σκοπεῖσθαι, εἴτε διδακτόν ἐστιν εἴτε	ὁπωσοῦν.	λέγω δὲ τὸ ἐξ ~ὑποθέσεως
[83]	διπλάσιον δὲ τούτου, ὀκτώπουν: ἀλλ'	ὅρα	εἰ ἔτι σοι ἀπὸ τῆς
[94]	γάρ που καὶ συγγέγονας καὶ	ὁρᾷς	οἷός ἐστιν. εἰ δὲ βούλει,
[80]	οἷον βούλει λέγειν, ὦ Μένων.	ὁρᾷς	τοῦτον ὡς ἐριστικὸν λόγον ~κατάγεις,
[82]	ὦ Σώκρατες, ὅτι διπλασία. ~(Σωκράτης)	~ὁρᾷς,	ὦ Μένων, ὡς ἐγὼ τοῦτον
[97]	οὐκ ἀεὶ ἂν τυγχάνοι, ἕωσπερ	ὀρθὰ	δοξάζοι; ~(Μένων) ~ἀνάγκη μοι φαίνεται:
[97]	οὐδὲν ἄρα ἧττον ὠφέλιμόν ἐστιν	ὀρθὴ	δόξα ἐπιστήμης. ~(Μένων) ~τοσούτῳ γε,
[98]	ἀληθῆ λέγειν. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ἄρα	ὀρθὴ	δόξα ἐπιστήμης χεῖρον οὐδὲ ἧττον
[98]	ὅτι δέ ἐστίν τι ἀλλοῖον	ὀρθὴ	~δόξα καὶ ἐπιστήμη, οὐ πάνυ
[88]	βλάπτει; ἆρ' ~οὐχ ὅταν μὲν	ὀρθὴ	χρῆσις, ὠφελεῖ, ὅταν δὲ μή,
[97]	~καὶ ἕως γ' ἄν που	ὀρθὴν	δόξαν ἔχῃ περὶ ὧν ὁ
[98]	~πράξεις, οὐδὲ ἁνὴρ ὁ ἔχων	ὀρθὴν	δόξαν ἢ ὁ ἐπιστήμην. ~(Μένων)
[97]	~πῶς λέγεις; ὁ ἀεὶ ἔχων	ὀρθὴν	δόξαν οὐκ ἀεὶ ἂν τυγχάνοι,
[97]	ἂν ἐπιτυγχάνοι, ὁ δὲ ~τὴν	ὀρθὴν	δόξαν τοτὲ μὲν ἂν τυγχάνοι,
[98]	εἴπερ εἶεν, ἀλλὰ καὶ δι'	ὀρθὴν	δόξαν, τούτοιν δὲ οὐδέτερον φύσει
[98]	διὰ ταῦτα δὴ ~τιμιώτερον ἐπιστήμη	ὀρθῆς	δόξης ἐστίν, καὶ διαφέρει δεσμῷ
[97]	πολὺ τιμιωτέρα ἡ ἐπιστήμη τῆς	ὀρθῆς	δόξης, καὶ δι' ὅτι τὸ
[98]	ἐστίν, καὶ διαφέρει δεσμῷ ἐπιστήμη	ὀρθῆς	δόξης. ~(Μένων) νὴ τὸν Δία,
[99]	ἄνθρωπος ἡγεμών ἐστιν ἐπὶ τὸ	ὀρθόν,	δύο ~ταῦτα, δόξα ἀληθὴς καὶ
[93]	ἐπέμενεν γοῦν ~ἐπὶ τῶν ἵππων	ὀρθὸς	ἑστηκώς, καὶ ἠκόντιζεν ἀπὸ τῶν
[93]	καὶ ἠκόντιζεν ἀπὸ τῶν ἵππων	ὀρθός,	καὶ ἄλλα ~πολλὰ καὶ θαυμαστὰ
[97]	~(Σωκράτης) ~δόξα ἄρα ἀληθὴς πρὸς	ὀρθότητα	πράξεως οὐδὲν χείρων ἡγεμὼν φρονήσεως:
[99]	πολιτικοὶ ἄνδρες ~χρώμενοι τὰς πόλεις	ὀρθοῦσιν,	οὐδὲν διαφερόντως ἔχοντες πρὸς τὸ
[97]	καὶ ~ἄλλοις ἡγοῖτο, ἄλλο τι	ὀρθῶς	ἂν καὶ εὖ ἡγοῖτο; ~(Μένων)
[99]	λέγουσι; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ὀρθῶς	ἄρ' ἂν καλοῖμεν θείους τε
[79]	Μένων) ἐπιχειροῦσαν ἀποκρίνεσθαι. ~(Μένων) καὶ	ὀρθῶς	γε ἀπεβάλλομεν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[73]	καὶ ἄλλα ἔστι σχήματα. ~(Μένων)	~ὀρθῶς	γε λέγων σύ, ἐπεὶ καὶ
[98]	ἂν ὧν οἶδα. ~(Μένων) καὶ	ὀρθῶς	γε, ὦ Σώκρατες, λέγεις. ~(Σωκράτης)
[99]	τὰ γὰρ ἀπὸ τύχης τινὸς	ὀρθῶς	γιγνόμενα οὐκ ~ἀνθρωπίνῃ ἡγεμονίᾳ γίγνεται
[88]	ἡγουμένη ὠφέλιμα αὐτὰ ποιεῖ, μὴ	~ὀρθῶς	δὲ βλαβερά; ~(Μένων) πάνυ γε.
[88]	βλαβερά; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	ὀρθῶς	δέ γε ἡ ἔμφρων ἡγεῖται,
[99]	ἡγούμενον; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ὀρθῶς	δέ γε ἡγεῖσθαι δύο ὄντα
[97]	~(Σωκράτης) ~ὅτι δ' οὐκ ἔστιν	ὀρθῶς	ἡγεῖσθαι, ἐὰν μὴ φρόνιμος ᾖ,
[99]	καὶ ἐπιστήμην, ἃ ~ἔχων ἄνθρωπος	ὀρθῶς	ἡγεῖται τὰ γὰρ ἀπὸ τύχης
[97]	~ἐπιστάμενος, οὐ καὶ οὗτος ἂν	ὀρθῶς	ἡγοῖτο; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[98]	δὲ καὶ ἀγαθὸν εἶναι τὸ	ὀρθῶς	ἡγούμενον; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[96]	διδακτόν; ~(Μένων) ~οὐκ ἔοικεν, εἴπερ	ὀρθῶς	ἡμεῖς ἐσκέμμεθα. ὥστε καὶ θαυμάζω
[97]	ὅτι γε ὠφέλιμοι ἔσονται, ἂν	ὀρθῶς	ἡμῖν ἡγῶνται τῶν πραγμάτων, καὶ
[99]	~καὶ φαίνονταί γε, ὦ Σώκρατες,	ὀρθῶς	λέγειν. καίτοι ἴσως (Ἄνυτος) ὅδε
[79]	δοκῶ λέγειν; ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖς	ὀρθῶς	λέγειν. ~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι τοίνυν πάλιν
[97]	~ὀρθῶς ὡμολογηκόσιν. ~(Μένων) πῶς δὴ	(ὀρθῶς)	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ. εἰδὼς
[75]	μὲν εἴρηται: εἰ δὲ μὴ	ὀρθῶς	λέγω, σὸν ~ἔργον λαμβάνειν λόγον
[97]	~(Σωκράτης) ~τί δ' εἴ τις	ὀρθῶς	μὲν δοξάζων ἥτις ἐστὶν ἡ
[88]	αὖ ~(καὶ τούτοις ἡ ψυχὴ	ὀρθῶς	μὲν χρωμένη καὶ ἡγουμένη ὠφέλιμα
[98]	~(Σωκράτης) ~τί δέ; τόδε οὐκ	ὀρθῶς,	ὅτι ἀληθὴς δόξα ἡγουμένη τὸ
[91]	παρὰ τίνας ἂν πέμποντες αὐτὸν	ὀρθῶς	πέμποιμεν. ἢ ~δῆλον δὴ κατὰ
[97]	(ὅτι φρόνησις μόνον ἡγεῖται τοῦ	ὀρθῶς	πράττειν: τὸ δὲ ἄρα καὶ
[96]	ὅτι οὐ μόνον ἐπιστήμης ἡγουμένης	ὀρθῶς	τε καὶ εὖ ~τοῖς ἀνθρώποις
[87]	ἄν τιν' αὐτὸ ὑποπτεύοντες εἶναι	ὀρθῶς	ὑποπτεύοιμεν. ~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[97]	ἀγαθοὺς ἄνδρας δεῖ ὠφελίμους εἶναι,	(ὀρθῶς	~ὡμολογήκαμεν τοῦτό γε ὅτι οὐκ
[97]	ᾖ, τοῦτο ὅμοιοί ἐσμεν οὐκ	~ὀρθῶς	ὡμολογηκόσιν. ~(Μένων) πῶς δὴ (ὀρθῶς)
[90]	πλουσίου τε καὶ σοφοῦ ~Ἀνθεμίωνος,	ὃς	ἐγένετο πλούσιος οὐκ ἀπὸ τοῦ
[92]	τῶν ~καλῶν κἀγαθῶν, οὐδεὶς ἔστιν	ὃς	οὐ βελτίω αὐτὸν ποιήσει ἢ
[82]	ἐρωτᾷς εἰ ἔχω σε ~διδάξαι,	ὃς	οὔ φημι διδαχὴν εἶναι ἀλλ'
[91]	τῆς σοφίας ἢ Φειδίαν τε,	ὃς	οὕτω περιφανῶς καλὰ ἔργα ~ἠργάζετο,
[93]	αὐτὸν ἐπαιδεύσατο καὶ ἐποίησε σοφόν,	~ὅσα	διδασκάλων ἀγαθῶν εἴχετο: ἢ ταῦτα
[94]	τὸν ὑὸν τὸν αὑτοῦ Λυσίμαχον,	ὅσα	μὲν διδασκάλων εἴχετο, ~κάλλιστα Ἀθηναίων
[94]	καὶ ἀγωνίαν καὶ τἆλλα ἐπαίδευσεν	ὅσα	τέχνης ἔχεται ~οὐδενὸς χείρους: ἀγαθοὺς
[78]	πόρῳ δικαιοσύνην ἢ σωφροσύνην ἢ	(ὁσιότητα	~προσεῖναι, ἢ ἄλλο τι μόριον
[78]	ὦ ~Μένων, τὸ δικαίως καὶ	ὁσίως,	ἢ οὐδέν σοι διαφέρει, ἀλλὰ
[81]	δεῖν δὴ διὰ ταῦτα ὡς	ὁσιώτατα	διαβιῶναι ~τὸν βίον: οἷσιν γὰρ
[76]	καὶ φωνὴν ὃ ἔστι, (καὶ	ὀσμὴν	καὶ ἄλλα πολλὰ τῶν τοιούτων.
[81]	καὶ ~ἄλλοι πολλοὶ τῶν ποιητῶν	ὅσοι	θεῖοί εἰσιν. ἃ δὲ λέγουσιν,
[81]	ἱερέων τε καὶ τῶν ἱερειῶν	ὅσοις	μεμέληκε περὶ ὧν ~μεταχειρίζονται λόγον
[78]	οὐκ οἴονται ἀθλίους εἶναι καθ'	ὅσον	βλάπτονται; ~(Μένων) καὶ τοῦτο ἀνάγκη.
[97]	γὰρ αἱ δόξαι αἱ ἀληθεῖς,	ὅσον	μὲν ἂν χρόνον παραμένωσιν, ~καλὸν
[91]	~εὐεργετεῖν τοσοῦτον τῶν ἄλλων διαφέρουσιν,	ὅσον	οὐ μόνον οὐκ ὠφελοῦσιν, ~ὥσπερ
[78]	οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἔστιν οὖν	ὅστις	βούλεται ἄθλιος καὶ κακοδαίμων εἶναι;
[94]	ἦν τοῦτο διδακτόν, ἐξευρεῖν ἂν	ὅστις	ἔμελλεν αὐτοῦ ~τοὺς ὑεῖς ἀγαθοὺς
[71]	Μένωνα μὴ γιγνώσκει τὸ παράπαν	ὅστις	ἐστίν, τοῦτον εἰδέναι εἴτε ~καλὸς
[96]	νοῦν ἡμῖν αὐτοῖς, καὶ ζητητέον	ὅστις	ἡμᾶς ἑνί γέ τῳ τρόπῳ
[71]	δοκεῖ σοι οἷόν τε ~εἶναι,	ὅστις	Μένωνα μὴ γιγνώσκει τὸ παράπαν
[71]	οὕτως ἐρέσθαι τῶν ἐνθάδε, οὐδεὶς	ὅστις	οὐ γελάσεται καὶ ἐρεῖ: ὦ
[85]	ἄλλων μαθημάτων ἁπάντων. ἔστιν ~οὖν	ὅστις	τοῦτον πάντα δεδίδαχεν; δίκαιος γάρ
[79]	~(Σωκράτης) ~εἰ γὰρ καὶ μέμνησαι,	ὅτ'	ἐγώ σοι ἄρτι ἀπεκρινάμην περὶ
[86]	οὗτός γέ ἐστιν ὁ χρόνος	ὅτ'	οὐκ ἦν ἄνθρωπος; ~(Μένων) ναί.
[95]	ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων καταγελᾷ,	ὅταν	ἀκούσῃ ~ὑπισχνουΜένων: ἀλλὰ λέγειν οἴεται
[88]	ὅταν μὲν ὀρθὴ χρῆσις, ὠφελεῖ,	ὅταν	δὲ μή, βλάπτει; ~(Μένων) πάνυ
[88]	ἄνευ νοῦ θαρρῇ ἄνθρωπος, βλάπτεται,	ὅταν	δὲ ~σὺν νῷ, ὠφελεῖται; ~(Μένων)
[99]	καὶ κατεχομένους ἐκ ~τοῦ θεοῦ,	ὅταν	κατορθῶσι λέγοντες πολλὰ καὶ μεγάλα
[79]	εἴη; τοῦτο ~γάρ ἐστιν λέγειν,	ὅταν	λέγῃ τις, ὅτι πᾶσα ἡ
[88]	~ἀλλ' οἷον θάρρος τι: οὐχ	ὅταν	μὲν ἄνευ νοῦ θαρρῇ ἄνθρωπος,
[88]	ὅταν τί, βλάπτει; ἆρ' ~οὐχ	ὅταν	μὲν ὀρθὴ χρῆσις, ὠφελεῖ, ὅταν
[78]	μὴ ἐκπορίζειν χρυσίον καὶ ἀργύριον,	ὅταν	μὴ δίκαιον ᾖ, μήτε αὑτῷ
[74]	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν,	ὅταν	οὕτω λέγῃς, τότε οὐδὲν μᾶλλον
[100]	σαφὲς περὶ αὐτοῦ εἰσόμεθα ~τότε,	ὅταν	πρὶν ᾧτινι τρόπῳ τοῖς ἀνθρώποις
[88]	τούτων ἡγῆται, ὠφελεῖ ἡμᾶς, καὶ	ὅταν	τί, βλάπτει; ἆρ' ~οὐχ ὅταν
[88]	ἀλλ' οὕτως. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δή,	ὅταν	τί ἑκάστου τούτων ἡγῆται, ὠφελεῖ
[99]	θείους καλοῦσι: καὶ οἱ ~Λάκωνες	ὅταν	τινὰ ἐγκωμιάζωσιν ἀγαθὸν ἄνδρα, θεῖος
[90]	ἐπέμπομεν, βουλόμενοι ἰατρὸν γενέσθαι: ἆρ'	ὅταν	τοῦτο ~λέγωμεν, τόδε (λέγομεν, ὅτι
[71]	τί δέ; Γοργίᾳ οὐκ ἐνέτυχες	ὅτε	ἐνθάδε ἦν; ~(Σωκράτης) ἔγωγε. ~(Μένων)
[74]	μετῄει τὸν λόγον, καὶ ἔλεγεν	ὅτι	ἀεὶ εἰς πολλὰ ἀφικνούμεθα, ~ἀλλὰ
[98]	~τί δέ; τόδε οὐκ ὀρθῶς,	ὅτι	ἀληθὴς δόξα ἡγουμένη τὸ ἔργον
[75]	περὶ σχήματος ἢ χρώματος εἶπες	~ὅτι	ἀλλ' οὐδὲ μανθάνω ἔγωγε ὅτι
[91]	οὐκ ὠφελοῦσιν, ~ὥσπερ οἱ ἄλλοι,	ὅτι	ἄν τις αὐτοῖς παραδῷ, ἀλλὰ
[70]	ἐρωτᾶν τῶν Ἑλλήνων τῷ βουλομένῳ	ὅτι	ἄν τις βούληται, καὶ ~οὐδενὶ
[79]	τὸ μετὰ μορίου ἀρετῆς πράττειν	ὅτι	ἂν ~πράττῃ, τοῦτο ἀρετὴν εἶναι:
[80]	στόμα ~ναρκῶ, καὶ οὐκ ἔχω	ὅτι	ἀποκρίνωμαί σοι. καίτοι μυριάκις γε
[79]	μὲν ἠμέλησας, λέγεις δέ ~μοι	ὅτι	ἀρετή (ἐστιν οἷόν τ' εἶναι
[71]	σύ, ὦ Σώκρατες, ἀληθῶς (οὐδ'	ὅτι	ἀρετή ἐστιν οἶσθα, ἀλλὰ ~ταῦτα
[79]	μορίου (ἀρετῆς πράττηται, ὥσπερ εἰρηκὼς	ὅτι	ἀρετή ἐστιν τὸ ~ὅλον καὶ
[79]	τί δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	~ὅτι	ἄρτι ἐμοῦ δεηθέντος σου μὴ
[71]	εἰ βούλει ἀνδρὸς ἀρετήν, ~ῥᾴδιον,	ὅτι	αὕτη ἐστὶν ἀνδρὸς ἀρετή, ἱκανὸν
[96]	τὸν κακὸν ἄνδρ' ἀγαθόν. ~ἐννοεῖς	ὅτι	αὐτὸς αὑτῷ πάλιν περὶ τῶν
[77]	ᾧ ἂν γίγνηται, γιγνώσκουσιν δήπου	ὅτι	βλαβήσονται ὑπ' αὐτῶν; ~(Μένων) (ἀνάγκη.
[77]	εἰσὶν δὲ καὶ οἳ γιγνώσκοντες	ὅτι	βλάπτει. ~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ δοκοῦσί
[77]	γένηται, ἢ γιγνώσκων τὰ ~κακὰ	ὅτι	βλάπτει ᾧ ἂν παρῇ; ~(Μένων)
[75]	~ὅτι ἀλλ' οὐδὲ μανθάνω ἔγωγε	ὅτι	βούλει, ὦ ἄνθρωπε, οὐδὲ οἶδα
[97]	γάρ; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ	ὅτι	γε ὠφέλιμοι ἔσονται, ἂν ὀρθῶς
[86]	πάνυ ὑπὲρ τοῦ λόγου ~διισχυρισαίμην:	ὅτι	δ' οἰόμενοι δεῖν ζητεῖν ἃ
[97]	καλῶς ὡμολογοῦμεν; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	~ὅτι	δ' οὐκ ἔστιν ὀρθῶς ἡγεῖσθαι,
[98]	οὐκ εἰδὼς λέγω, ἀλλὰ εἰκάζων:	ὅτι	δέ ἐστίν τι ἀλλοῖον ὀρθὴ
[89]	~ἀνατίθεμαι μὴ οὐ καλῶς λέγεσθαι:	ὅτι	δὲ οὐκ ἔστιν ἐπιστήμη, σκέψαι
[71]	γυναικὸς ἀρετήν, οὐ χαλεπὸν ~διελθεῖν,	ὅτι	δεῖ αὐτὴν τὴν οἰκίαν εὖ
[97]	ὦ Σώκρατες, (τούτου οὕτως ἔχοντος,	~ὅτι	δή ποτε πολὺ τιμιωτέρα ἡ
[87]	ἐπιστήμη τις ἡ ἀρετή, δῆλον	ὅτι	διδακτὸν ἂν εἴη. ~(Μένων) πῶς
[89]	ὑπόθεσιν, εἴπερ ~ἐπιστήμη ἐστὶν ἀρετή,	ὅτι	διδακτόν ἐστιν. ~(Σωκράτης) ἴσως νὴ
[82]	~(Παῖς) δῆλον δή, ὦ Σώκρατες,	ὅτι	διπλασία. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς, ὦ Μένων,
[94]	~οὕτως μεγαλοπρεπῶς σοφὸν ἄνδρα, οἶσθ'	ὅτι	δύο ὑεῖς ἔθρεψε, Πάραλον καὶ
[76]	καὶ ἅμα ἐμοῦ ἴσως κατέγνωκας	ὅτι	εἰμὶ ~ἥττων τῶν καλῶν: χαριοῦμαι
[78]	~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ δῆλον	ὅτι	εἴπερ ἐστὶ βελτίων ἄλλος ἄλλου,
[75]	~ὁ ἐρόμενος, εἴποιμ' ἂν (αὐτῷ	ὅτι	ἐμοὶ μὲν εἴρηται: εἰ δὲ
[79]	τί οὖν δὴ τοῦτο λέγω;	ὅτι	ἐμοῦ δεηθέντος ὅλον εἰπεῖν τὴν
[86]	λαβών, οὐκ ἤδη τοῦτο (δῆλον,	ὅτι	ἐν ἄλλῳ τινὶ χρόνῳ ~εἶχε
[95]	καὶ τὸν ἐόντα νόον. ~οἶσθ'	ὅτι	ἐν τούτοις μὲν ὡς διδακτοῦ
[91]	Ἄνυτε, πάλαι λέγει πρός με	ὅτι	ἐπιθυμεῖ ~ταύτης τῆς σοφίας καὶ
[79]	οἴει τινὰ εἰδέναι μόριον ~ἀρετῆς	ὅτι	ἐστίν, αὐτὴν μὴ εἰδότα; ~(Μένων)
[86]	τί ἐστιν ὃ μήπω ἴσμεν	ὅτι	~ἐστίν. εἰ μή τι οὖν
[72]	οὐκ ἀπορία εἰπεῖν ἀρετῆς πέρι	ὅτι	ἐστίν: ~καθ' ἑκάστην γὰρ τῶν
[74]	εἰ περὶ χρώματος ὡσαύτως ἀνήρετο	ὅτι	ἐστίν, καὶ εἰπόντος σου ὅτι
[77]	κατὰ ὅλου εἰπὼν ἀρετῆς πέρι	ὅτι	ἐστίν, ~καὶ παῦσαι πολλὰ ποιῶν
[81]	ἐθέλω μετὰ σοῦ ζητεῖν ἀρετὴ	ὅτι	ἐστίν. ~(Μένων) ~ναί, ὦ Σώκρατες:
[79]	σὺ ἔτι ζητουμένης ἀρετῆς ὅλης	ὅτι	ἐστὶν οἴου διὰ τῶν ~ταύτης
[87]	ἡμεῖς, ἐπειδὴ οὐκ ~ἴσμεν οὔθ'	ὅτι	ἐστὶν οὔθ' ὁποῖόν τι, ὑποθέμενοι
[79]	~αὐτὴν μὲν πολλοῦ δεῖς εἰπεῖν	ὅτι	ἐστίν, πᾶσαν δὲ φῂς πρᾶξιν
[80]	ὃ μὴ οἶσθα τὸ παράπαν	ὅτι	ἐστίν; ~ποῖον γὰρ ὧν οὐκ
[86]	οὐ διδακτὸν ἡ ἀρετή, πρὶν	ὅτι	ἐστὶν ~πρῶτον ἐζητήσαμεν αὐτό: ἐπειδὴ
[80]	ἐμαυτῷ ~ἐδόκουν: νῦν δὲ οὐδ'	ὅτι	ἐστὶν τὸ παράπαν ἔχω εἰπεῖν.
[74]	ταῦτα καὶ ἐναντία ὄντα ἀλλήλοις,	~ὅτι	ἐστὶν τοῦτο ὃ οὐδὲν ἧττον
[78]	κακά. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν νυνδὴ ἔλεγες	ὅτι	ἔστιν ἡ ἀρετὴ βούλεσθαί τε
[82]	εἴ πώς μοι ἔχεις ἐνδείξασθαι	ὅτι	ἔχει ὥσπερ λέγεις, ἔνδειξαι. ~(Σωκράτης)
[76]	εἴρηται: καὶ ἅμα οἶμαι ἐννοεῖς	ὅτι	ἔχοις ἂν ἐξ αὐτῆς ~εἰπεῖν
[80]	μὴ ~οἶδεν οὐδὲ γὰρ οἶδεν	ὅτι	ζητήσει. ~(Μένων) ~οὐκοῦν καλῶς σοι
[86]	~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν, ἐπειδὴ ὁμονοοῦμεν	ὅτι	ζητητέον περὶ οὗ μή τις
[75]	~ἐθαύμασε καὶ εἶπεν: ~οὐ μανθάνεις	ὅτι	ζητῶ τὸ ἐπὶ πᾶσιν τούτοις
[97]	αὐτῶν. ~(Σωκράτης) οἶσθα οὖν δι'	ὅτι	θαυμάζεις, ἢ ἐγώ σοι εἴπω;
[93]	ἀγαθὸς ἦν; ἢ οὐκ ἀκήκοας	ὅτι	~Θεμιστοκλῆς Κλεόφαντον τὸν ὑὸν ἱππέα
[94]	γεγονέναι τοῦτο (τὸ πρᾶγμα, ἐνθυμήθητι	ὅτι	~Θουκυδίδης αὖ δύο ὑεῖς ἔθρεψεν,
[100]	ὡς ἐὰν πείσῃς τοῦτον, ἔστιν	ὅτι	καὶ Ἀθηναίους ὀνήσεις.
[73]	ταῦτα δὲ οὕτως ἂν εἴποιμι,	~ὅτι	καὶ ἄλλα ἔστι σχήματα. ~(Μένων)
[74]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν διὰ ταῦτα,	ὅτι	καὶ ἄλλα ἔστιν σχήματα; ~(Μένων)
[84]	δὴ ἐκ ταύτης τῆς ἀπορίας	ὅτι	καὶ ἀνευρήσει ζητῶν μετ' ἐμοῦ,
[97]	δὲ δὴ τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης)	~ὅτι	καὶ ταῦτα, ἐὰν μὲν μὴ
[77]	δοκοῦσί σοι γιγνώσκειν τὰ κακὰ	ὅτι	κακά ἐστιν οἱ ἡγούμενοι τὰ
[77]	ὦ Μένων, γιγνώσκων τὰ κακὰ	ὅτι	κακά ἐστιν ὅμως ἐπιθυμεῖν ~αὐτῶν;
[77]	εἶναι, λέγεις, ἢ καὶ γιγνώσκοντες	ὅτι	κακά ἐστιν ὅμως ~ἐπιθυμοῦσιν αὐτῶν;
[76]	γνοίη, ὦ Μένων, διαλεγομένου σου,	ὅτι	καλὸς εἶ καὶ ~ἐρασταί σοι
[75]	βούλει, ὦ ἄνθρωπε, οὐδὲ οἶδα	ὅτι	λέγεις, ἴσως ἂν ~ἐθαύμασε καὶ
[72]	(οὖσα ἀρετή: ἢ ~οὐ μανθάνεις	ὅτι	λέγω; ~(Μένων) ~δοκῶ γέ μοι
[80]	προθέμενος ζητήσεις; ἢ εἰ καὶ	ὅτι	μάλιστα ἐντύχοις ~αὐτῷ, πῶς εἴσῃ
[97]	λέγεις, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὧδε:	ὅτι	μὲν τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας δεῖ
[97]	~(Μένων) ~τοσούτῳ γε, ὦ Σώκρατες,	ὅτι	ὁ μὲν τὴν ἐπιστήμην ἔχων
[100]	Τειρεσίαν εἶναι, λέγων περὶ αὐτοῦ,	ὅτι	~οἶος πέπνυται τῶν ἐν Ἅιδου,
[81]	Σώκρατες: ἀλλὰ πῶς λέγεις τοῦτο,	ὅτι	οὐ μανθάνομεν, ἀλλὰ ἣν καλοῦμεν
[81]	καὶ πάντα χρήματα, οὐκ ἔστιν	ὅτι	οὐ μεμάθηκεν: ὥστε ~οὐδὲν θαυμαστὸν
[96]	ζήτησιν, ὡς ~ἡμᾶς ἔλαθεν καταγελάστως	ὅτι	οὐ μόνον ἐπιστήμης ἡγουμένης ὀρθῶς
[95]	δὲ οὔ. ~(Σωκράτης) ~οἶσθα δὲ	ὅτι	οὐ μόνον σοί τε καὶ
[74]	ὀνόματι, ~καὶ φῂς οὐδὲν αὐτῶν	ὅτι	οὐ σχῆμα εἶναι, καὶ ταῦτα
[71]	γε, ὦ ἑταῖρε, ἀλλὰ καὶ	ὅτι	οὐδ' ἄλλῳ πω ἐνέτυχον εἰδότι,
[85]	τέθραπται. ~(Μένων) ἀλλ' οἶδα ἔγωγε	ὅτι	οὐδεὶς πώποτε ἐδίδαξεν. ~(Σωκράτης) ἔχει
[76]	εἰσίν. ~(Μένων) τί δή; ~(Σωκράτης)	~ὅτι	οὐδὲν ἀλλ' ἢ ἐπιτάττεις ἐν
[87]	ἢ τοῦτό γε ~παντὶ δῆλον,	ὅτι	οὐδὲν ἄλλο διδάσκεται ἄνθρωπος ἢ
[72]	οὕτως ἐρωτηθείς; ~(Μένων) ~τοῦτ' ἔγωγε,	ὅτι	οὐδὲν διαφέρουσιν, ᾗ μέλιτται εἰσίν,
[95]	μάλιστα, ὦ Σώκρατες, ταῦτα ἄγαμαι,	ὅτι	οὐκ ἄν ποτε αὐτοῦ τοῦτο
[96]	διδάσκαλοί εἰσι ~τοῦ πράγματος, δῆλον	ὅτι	οὐκ ἂν ἄλλοι γε; ~(Μένων)
[97]	εἶναι, (ὀρθῶς ~ὡμολογήκαμεν τοῦτό γε	ὅτι	οὐκ ἂν ἄλλως ἔχοι: ἦ
[87]	~(τρίγωνον ἐνταθῆναι, εἴποι ἄν τις	ὅτι	οὔπω οἶδα εἰ ἔστιν τοῦτο
[91]	~(Σωκράτης) ~οἶσθα δήπου καὶ σὺ	ὅτι	οὗτοί εἰσιν οὓς οἱ ἄνθρωποι
[77]	τοῦτό γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δῆλον	ὅτι	οὗτοι μὲν οὐ τῶν κακῶν
[94]	ἔγωγε, ἀκοῇ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δῆλον	ὅτι	οὗτος οὐκ ἄν ποτε, οὗ
[74]	ἡμᾶς προβιβάσαι. μανθάνεις ~γάρ που	ὅτι	οὑτωσὶ ἔχει περὶ παντός: εἴ
[82]	~καὶ ἄρτι εἶπον, ὦ Μένων,	ὅτι	πανοῦργος εἶ, καὶ (νῦν ἐρωτᾷς
[90]	ὅταν τοῦτο ~λέγωμεν, τόδε (λέγομεν,	ὅτι	παρὰ τούτους πέμποντες αὐτὸν σωφρονοῖμεν
[91]	δὴ κατὰ τὸν ἄρτι λόγον	ὅτι	παρὰ τούτους τοὺς ὑπισχνουμένους ἀρετῆς
[79]	ἐστιν λέγειν, ὅταν λέγῃ τις,	ὅτι	πᾶσα ἡ μετὰ δικαιοσύνης πρᾶξις
[95]	ἔνθετον ἀνδρὶ νόημα, λέγει πως	ὅτι	~πολλοὺς ἂν μισθοὺς καὶ μεγάλους
[71]	διδακτὸν ~εἰδέναι, ὥστ' οὐδὲ αὐτὸ	ὅτι	ποτ' ἐστὶ τὸ παράπαν ἀρετὴ
[72]	μου ἐρομένου μελίττης περὶ οὐσίας	ὅτι	ποτ' ἐστίν, ~πολλὰς καὶ παντοδαπὰς
[80]	μετὰ σοῦ σκέψασθαι καὶ συζητῆσαι	ὅτι	ποτέ ἐστιν. ~(Μένων) ~καὶ τίνα
[76]	δὲ οὐκ ἐθέλεις (ἀναμνησθεὶς εἰπεῖν	ὅτι	ποτε λέγει Γοργίας ἀρετὴν ~εἶναι.
[74]	ὦ Μένων; εἰ αὐτῷ εἶπες	ὅτι	στρογγυλότης, εἴ σοι εἶπεν ~ἅπερ
[80]	ἔγωγε πρὶν καὶ συγγενέσθαι (σοι	ὅτι	σὺ οὐδὲν ἄλλο ~ἢ αὐτός
[73]	τί ἐστιν, οὐχ οὕτως ἁπλῶς	ὅτι	σχῆμα. διὰ ταῦτα δὲ οὕτως
[75]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) πῶς λέγεις; ~(Μένων)	~ὅτι	σχῆμά πού ἐστιν κατὰ τὸν
[73]	στρογγυλότητος πέρι εἴποιμ' ἂν ἔγωγε	~ὅτι	σχῆμά τί ἐστιν, οὐχ οὕτως
[74]	σχῆμά τι; εἶπες δήπου ἂν	ὅτι	~σχῆμά τι. ~(Μένων) πάνυ γε.
[95]	καὶ Θέογνιν τὸν ποιητὴν οἶσθ'	ὅτι	ταὐτὰ ~ταῦτα λέγει; ~(Μένων) ἐν
[85]	αὐτὰ ταῦτα καὶ πολλαχῇ, οἶσθ'	ὅτι	τελευτῶν οὐδενὸς ~ἧττον ἀκριβῶς (ἐπιστήσεται
[74]	ὅτι ἐστίν, καὶ εἰπόντος σου	ὅτι	τὸ ~λευκόν, μετὰ ταῦτα ὑπέλαβεν
[97]	τῆς ὀρθῆς δόξης, καὶ δι'	ὅτι	τὸ μὲν ἕτερον, ~τὸ δὲ
[84]	ἤδη βαδίζων ὅδε τοῦ ἀναμιμνῄσκεσθαι;	ὅτι	τὸ μὲν ~πρῶτον ᾔδει μὲν
[87]	~τούτου μὲν ἄρα ταχὺ ἀπηλλάγμεθα,	ὅτι	τοιοῦδε μὲν ὄντος διδακτόν, τοιοῦδε
[82]	ὦ παῖ, γιγνώσκεις τετράγωνον χωρίον	ὅτι	τοιοῦτόν ἐστιν; ~(Παῖς) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[97]	~(Μένων) πάνυ γ' εἰπέ. ~(Σωκράτης)	~ὅτι	τοῖς Δαιδάλου ἀγάλμασιν οὐ προσέσχηκας
[86]	ἡ ψυχὴ αὐτοῦ; δῆλον γὰρ	ὅτι	τὸν πάντα χρόνον ἔστιν ἢ
[80]	μάλιστα ἐντύχοις ~αὐτῷ, πῶς εἴσῃ	ὅτι	τοῦτό ἐστιν ὃ σὺ οὐκ
[77]	καὶ οἰόμενοι ἀγαθὰ εἶναι δῆλον	ὅτι	τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμοῦσιν. ~ἢ οὔ;
[97]	σκέψει ὁποῖόν τι εἴη, ~λέγοντες	(ὅτι	φρόνησις μόνον ἡγεῖται τοῦ ὀρθῶς
[80]	οἶδα περὶ πάντων τῶν καλῶν,	ὅτι	χαίρουσιν ~εἰκαζόμενοι λυσιτελεῖ γὰρ αὐτοῖς:
[74]	ἢ ~χρῶμά τι; εἶπες ἂν	ὅτι	χρῶμά τι, διότι καὶ ἄλλα
[73]	πόλιν ἢ οἰκίαν ἢ ἄλλο	ὁτιοῦν,	μὴ σωφρόνως καὶ ~δικαίως διοικοῦντα;
[89]	μοι εἰπέ: εἰ ἔστιν διδακτὸν	ὁτιοῦν	πρᾶγμα, μὴ ~μόνον ἀρετή, οὐκ
[79]	δηλώσειν αὐτὴν ὁτῳοῦν, ἢ ἄλλο	ὁτιοῦν	τούτῳ τῷ ~αὐτῷ (τρόπῳ λέγων,
[92]	τίνας ἔλθῃ Ἀθηναίων: εἰπὲ ὄνομα	ὅτου	βούλει. ~(Ἄνυτος) ~τί δὲ ἑνὸς
[73]	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡς περὶ ἄλλου	ὁτουοῦν.	οἷον, εἰ βούλει, στρογγυλότητος πέρι
[94]	ἄνδρα δὲ βελτίω δοκεῖ σοι	ὁτουοῦν	πεποιηκέναι; ~τούτῳ γάρ που καὶ
[96]	~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν εἰπεῖν ἄλλου	ὁτουοῦν	πράγματος, οὗ οἱ μὲν φάσκοντες
[96]	τοὺς οὖν οὕτω τεταραγμένους περὶ	ὁτουοῦν	φαίης ἂν σὺ κυρίως ~διδασκάλους
[92]	ἑνὸς ἀνθρώπου ὄνομα δεῖ ἀκοῦσαι;	ὅτῳ	γὰρ ἂν ἐντύχῃ Ἀθηναίων τῶν
[70]	ἄν τις βούληται, καὶ ~οὐδενὶ	ὅτῳ	οὐκ ἀποκρινόμενος. ἐνθάδε δέ, ὦ
[71]	ἀρετὴν γοῦν εἴτε διδακτὸν εἴθ'	ὅτῳ	τρόπῳ ~παραγίγνεται εἰδέναι ἐγὼ δὲ
[79]	~ταύτης μορίων ἀποκρινόμενος δηλώσειν αὐτὴν	ὁτῳοῦν,	ἢ ἄλλο ὁτιοῦν τούτῳ τῷ
[72]	ἐν ἀνδρὶ ἐάντε ἐν ~ἄλλῳ	ὁτῳοῦν	ᾖ; ~(Μένων) ἡ αὐτή μοι
[92]	~καλῶν κἀγαθῶν, οὐδεὶς ἔστιν ὃς	οὐ	βελτίω αὐτὸν ποιήσει ἢ οἱ
[74]	ἐστίν, οὐ ~δυνάμεθα ἀνευρεῖν. ~(Μένων)	~οὐ	γὰρ δύναμαί πω, ὦ Σώκρατες,
[73]	μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~οὐ	γὰρ εἰκός, ὦ ἄριστε: ἔτι
[80]	αὐτῇ: εἰ δὲ μή, οὔ.	οὐ	γὰρ εὐπορῶν αὐτὸς τοὺς ~ἄλλους
[97]	ἐστι ~τιμῆς, ὥσπερ δραπέτην ἄνθρωπον	οὐ	γὰρ παραμένει δεδεμένον δὲ πολλοῦ
[71]	ἐρέσθαι τῶν ἐνθάδε, οὐδεὶς ὅστις	οὐ	γελάσεται καὶ ἐρεῖ: ὦ ξένε,
[74]	εὐθὺ εὐθὺ ἢ στρογγύλον; ~(Μένων)	οὐ	δήπου, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[78]	σὺ αὐτὰ ἀρετὴν καλεῖς; ~(Μένων)	οὐ	δήπου, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ
[83]	τὸ ὀκτώπουν χωρίον γίγνεται. ~(Παῖς)	οὐ	δῆτα. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἀπὸ ποίας;
[73]	ἀγαθοὶ ἄν ποτε γένοιντο; ~(Μένων)	οὐ	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ σώφρονες καὶ
[93]	ἢ νεωτέρου ἢ πρεσβυτέρου; ~(Ἄνυτος)	οὐ	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ταῦτα
[98]	ἀγαθοὶ φύσει εἶεν ἄν. ~(Μένων)	οὐ	δῆτα. ~(Σωκράτης) ἐπειδὴ δέ γε
[73]	ἂν τρόπῳ ἀγαθοὶ ἦσαν. ~(Μένων)	οὐ	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν ἡ
[82]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) οἶδεν οὖν; ~(Μένων)	οὐ	δῆτα. ~(Σωκράτης) οἴεται δέ γε
[73]	σωφρόνως καὶ ~δικαίως διοικοῦντα; ~(Μένων)	οὐ	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἄνπερ δικαίως
[99]	τοιούτους οἷοι αὐτοί εἰσι, ἅτε	οὐ	δι' ἐπιστήμην ὄντες τοιοῦτοι. ~(Μένων)
[70]	ἆρα διδακτὸν ἡ ἀρετή; ἢ	οὐ	διδακτὸν ἀλλ' ἀσκητόν; ~ἢ οὔτε
[99]	μοι οὕτω. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἐπειδὴ	οὐ	διδακτόν ἐστιν, οὐδ' ἐπιστήμη δὴ
[87]	αὐτὸ σκοπῶμεν εἴτε διδακτὸν εἴτε	~οὐ	διδακτόν ἐστιν, ὧδε λέγοντες: εἰ
[86]	~ἐσκεψάμεθα πρότερον εἴτε διδακτὸν εἴτε	οὐ	διδακτὸν ἡ ἀρετή, πρὶν ὅτι
[98]	ἂν εἶναι, μὴ ὄντων δὲ	οὐ	διδακτόν; ~(Μένων) οὕτω. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ
[87]	~ἀρετή, διδακτὸν ἂν εἴη ἢ	οὐ	διδακτόν; πρῶτον μὲν δὴ εἰ
[84]	ἀλλ' ἢ ~ἐρωτῶντος ἐμοῦ καὶ	οὐ	διδάσκοντος: (φύλαττε δὲ ἄν που
[83]	τῆς διπλασίας (ἄρα, ὦ παῖ,	οὐ	διπλάσιον ἀλλὰ τετραπλάσιον γίγνεται ~χωρίον.
[82]	τὸ ὀκτώπουν χωρίον γενήσεται: ἢ	οὐ	δοκεῖ σοι; ~(Μένων) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[79]	δικαιοσύνης πρᾶξις ἀρετή ἐστιν. ~ἢ	οὐ	δοκεῖ σοι πάλιν δεῖσθαι τῆς
[89]	ἔστι ταῦτα: ἀλλ' ἀρετῆς διδάσκαλοι	οὐ	δοκοῦσί σοι εἶναι; ~(Σωκράτης) ~πολλάκις
[93]	μαθεῖν, ὄντων καλῶν κἀγαθῶν: ἢ	~οὐ	δοκοῦσί σοι πολλοὶ καὶ ἀγαθοὶ
[89]	εἶεν αὐτῆς διδάσκαλοι, πάντα ποιῶν	οὐ	δύναμαι ~εὑρεῖν. καίτοι μετὰ πολλῶν
[74]	ἣ διὰ πάντων τούτων ἐστίν,	οὐ	~δυνάμεθα ἀνευρεῖν. ~(Μένων) ~οὐ γὰρ
[97]	ἐληλυθὼς δὲ μὴ μηδ' ~ἐπιστάμενος,	οὐ	καὶ οὗτος ἂν ὀρθῶς ἡγοῖτο;
[95]	ἀγνοεῖ: σὺ δέ μοι εἰπέ,	οὐ	καὶ παρ' ὑμῖν εἰσιν καλοὶ
[82]	οὔσας; ~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	οὐ	καὶ ταυτασὶ τὰς διὰ μέσου
[78]	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) τοὺς δὲ ἀθλίους	οὐ	κακοδαίμονας; ~(Μένων) οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[89]	ἐπιστήμη ἐστίν, οὐκ ~ἀνατίθεμαι μὴ	οὐ	καλῶς λέγεσθαι: ὅτι δὲ οὐκ
[89]	νὴ Δία: ἀλλὰ μὴ τοῦτο	οὐ	καλῶς ὡμολογήσαμεν; ~(Μένων) καὶ μὴν
[83]	ἐστιν τὸ τετράκις τοσοῦτον; ~(Παῖς)	οὐ	μὰ Δία. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ ποσαπλάσιον;
[95]	εἶναι καὶ διδακτὸν ἀρετήν; ~(Μένων)	~οὐ	μὰ τὸν Δία, ὦ Σώκρατες,
[82]	αὐτὸς ~ἐμαυτῷ τἀναντία λέγων. ~(Μένων)	~οὐ	μὰ τὸν Δία, ὦ Σώκρατες,
[75]	ἴσως ἂν ~ἐθαύμασε καὶ εἶπεν:	~οὐ	μανθάνεις ὅτι ζητῶ τὸ ἐπὶ
[72]	ὃ τυγχάνει (οὖσα ἀρετή: ἢ	~οὐ	μανθάνεις ὅτι λέγω; ~(Μένων) ~δοκῶ
[81]	ἀλλὰ πῶς λέγεις τοῦτο, ὅτι	οὐ	μανθάνομεν, ἀλλὰ ἣν καλοῦμεν ~μάθησιν
[85]	ἐστιν τοῦτο τὸ χωρίον; ~(Παῖς)	οὐ	μανθάνω. ~(Σωκράτης) ~οὐχὶ τεττάρων ὄντων
[81]	πάντα χρήματα, οὐκ ἔστιν ὅτι	οὐ	μεμάθηκεν: ὥστε ~οὐδὲν θαυμαστὸν καὶ
[94]	τῶν τότε κάλλιστα ~παλαίειν ἢ	οὐ	μέμνησαι; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε, ἀκοῇ. ~(Σωκράτης)
[84]	γε διπλάσιον ἡμῖν γενέσθαι: ἢ	οὐ	μέμνησαι; ~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[86]	ἀρετή; ~(Μένων) ~πάνυ μὲν οὖν.	οὐ	μέντοι, ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ἔγωγε
[72]	~(Μένων) ~δοκῶ γέ μοι μανθάνειν:	οὐ	μέντοι ὡς βούλομαί γέ πω
[98]	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν	οὐ	μόνον δι' ἐπιστήμην ἀγαθοὶ ἄνδρες
[73]	σύ, ἐπεὶ καὶ ἐγὼ λέγω	οὐ	μόνον δικαιοσύνην ἀλλὰ καὶ ἄλλας
[96]	ὡς ~ἡμᾶς ἔλαθεν καταγελάστως ὅτι	οὐ	μόνον ἐπιστήμης ἡγουμένης ὀρθῶς τε
[91]	τοσοῦτον τῶν ἄλλων διαφέρουσιν, ὅσον	οὐ	μόνον οὐκ ὠφελοῦσιν, ~ὥσπερ οἱ
[91]	ταυτηνὶ εὐδοκιμῶν οὐδὲν πέπαυται, καὶ	οὐ	μόνον Πρωταγόρας, ~ἀλλὰ καὶ (ἄλλοι
[95]	οὔ. ~(Σωκράτης) ~οἶσθα δὲ ὅτι	οὐ	μόνον σοί τε καὶ τοῖς
[77]	ἑτέρων δὲ οἳ τῶν (ἀγαθῶν;	~οὐ	πάντες, ὤριστε, δοκοῦσί σοι τῶν
[71]	οὐκ ἐδόκει σοι εἰδέναι; ~(Σωκράτης)	~οὐ	πάνυ εἰμὶ μνήμων, ὦ Μένων,
[77]	ἡγούμενοι τὰ κακὰ ~ὠφελεῖν; ~(Μένων)	οὐ	πάνυ μοι δοκεῖ τοῦτό γε.
[73]	δοῦλος εἶναι ὁ ἄρχων; ~(Μένων)	οὐ	πάνυ μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες.
[98]	ἀλλοῖον ὀρθὴ ~δόξα καὶ ἐπιστήμη,	οὐ	πάνυ μοι δοκῶ τοῦτο εἰκάζειν,
[90]	ἂν αὐτὸν πέμποιμεν ~διδασκάλους; ἆρ'	οὐ	παρὰ τοὺς ἰατρούς; ~(Ἄνυτος) πάνυ
[90]	σκυτοτόμον ἀγαθὸν βουλοίμεθα γενέσθαι, ἆρ'	οὐ	παρὰ τοὺς σκυτοτόμους; ~(Ἄνυτος) ναί.
[93]	αὐτὸν φθονεῖν αὐτῷ καὶ ἐξεπίτηδες	οὐ	~παραδιδόναι (τὴν ἀρετὴν ἣν αὐτὸς
[93]	~ἠπίσταντο καὶ ἄλλῳ παραδοῦναι, ἢ	οὐ	παραδοτὸν τοῦτο ἀνθρώπῳ οὐδὲ ~παραληπτὸν
[90]	παρ' αὐτῶν ὃν ἂν πέμπωμεν.	οὐ	πολλή σοι δοκεῖ ἀλογία εἶναι;
[97]	ἐκείνου ποιημάτων λελυμένον μὲν ἐκτῆσθαι	οὐ	πολλῆς τινος ἄξιόν ἐστι ~τιμῆς,
[98]	τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε	οὐ	~πολλοῦ ἄξιαί εἰσιν, ἕως ἄν
[90]	ἰέναι τε καὶ μανθάνειν; ἆρ'	οὐ	πρὸς ταῦτα βλέψαντες καλῶς ἂν
[82]	μὰ τὸν Δία, ὦ Σώκρατες,	οὐ	πρὸς τοῦτο βλέψας εἶπον, ἀλλ'
[97]	~(Σωκράτης) ~ὅτι τοῖς Δαιδάλου ἀγάλμασιν	οὐ	προσέσχηκας τὸν νοῦν: ἴσως δὲ
[73]	ἄρχειν φῂς οἷόν τ' εἶναι.	οὐ	~προσθήσομεν αὐτόσε τὸ δικαίως, ἀδίκως
[82]	ἔνδειξαι. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἔστι μὲν	οὐ	ῥᾴδιον, ὅμως δὲ ἐθέλω προθυμηθῆναι
[92]	λόγου. ~(Ἄνυτος) τί δὲ αὐτῷ	οὐ	σὺ ἔφρασας; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὓς
[74]	~καὶ φῂς οὐδὲν αὐτῶν ὅτι	οὐ	σχῆμα εἶναι, καὶ ταῦτα καὶ
[83]	ναί. ~(Σωκράτης) ~πόσον οὖν γίγνεται;	οὐ	τετράκις τοσοῦτον; ~(Παῖς) πῶς δ'
[85]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	οὐ	τὴν ἐπιστήμην, ἣν νῦν οὗτος
[84]	ἀνερωτῶντα. ~λέγε γάρ μοι σύ:	οὐ	τὸ μὲν τετράπουν τοῦτο ἡμῖν
[83]	~(Σωκράτης) ~εἶεν: τὸ δὲ ὀκτώπουν	οὐ	τοῦδε μὲν διπλάσιόν ἐστιν, τούτου
[92]	~λέγεις θαυμάζοιμ' ἄν. ἀλλὰ γὰρ	οὐ	τούτους ἐπιζητοῦμεν τίνες εἰσίν, παρ'
[77]	~οὐκοῦν δῆλον ὅτι οὗτοι μὲν	οὐ	τῶν κακῶν ἐπιθυμοῦσιν, (οἱ ἀγνοοῦντες
[99]	ἔτι γίγνεται ἡ ἀρετή; ~(Μένων)	οὐ	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~δυοῖν ἄρα ὄντοιν
[98]	δῆτα. ~(Σωκράτης) ἐπειδὴ δέ γε	οὐ	φύσει, ἐσκοποῦμεν τὸ μετὰ τοῦτο
[89]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἐπειδὴ	οὐ	φύσει οἱ ἀγαθοὶ ἀγαθοὶ γίγνονται,
[98]	οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἐπειδὴ	οὐ	φύσει, οὐδὲ οἱ ἀγαθοὶ φύσει
[71]	εἰ δὲ βούλει γυναικὸς ἀρετήν,	οὐ	χαλεπὸν ~διελθεῖν, ὅτι δεῖ αὐτὴν
[71]	~πώποτε εἰδότι ἐντετυχηκέναι. ~(Μένων) ~ἀλλ'	οὐ	χαλεπόν, ὦ Σώκρατες, εἰπεῖν. πρῶτον
[95]	μὲν ~εἶναι διδακτόν, τοτὲ δ'	οὔ,	(ἀλλὰ καὶ Θέογνιν τὸν ποιητὴν
[87]	οἷον ~ἐπιστήμη, ἆρα διδακτὸν ἢ	οὔ,	ἢ ὃ νυνδὴ ἐλέγομεν, ἀναμνηστόν
[84]	τὸ μὲν ~πρῶτον ᾔδει μὲν	οὔ,	ἥτις ἐστὶν ἡ τοῦ ὀκτώποδος
[77]	ὅτι τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμοῦσιν. ~ἢ	οὔ;	~(Μένων) κινδυνεύουσιν οὗτοί γε. ~(Σωκράτης)
[85]	αὐτῷ αὗται αἱ δόξαι: ἢ	οὔ;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~τῷ οὐκ
[87]	μὲν ὄντος διδακτόν, τοιοῦδε δ'	οὔ.	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τὸ
[96]	οὐκ ἂν ἄλλοι γε; ~(Μένων)	οὔ	μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~εἰ δέ
[89]	εἶεν φύσει οἱ ἀγαθοί. ~(Μένων)	οὔ	μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~καὶ γὰρ
[99]	πολιτικῇ πράξει ἐπιστήμη ἡγεμών. ~(Μένων)	οὔ	μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα
[95]	μηδὲ αὐτὸ ~τοῦτο ὁμολογεῖται; ~(Μένων)	οὔ	μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[78]	ἄθλιος καὶ κακοδαίμων εἶναι; ~(Μένων)	οὔ	μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[84]	καὶ ἐπόθησεν τὸ ~εἰδέναι; ~(Μένων)	οὔ	μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[80]	ἔοικα αὐτῇ: εἰ δὲ μή,	οὔ.	οὐ γὰρ εὐπορῶν αὐτὸς τοὺς
[83]	ἐλάττονος δὲ ἢ ~(τοσησδί; ἢ	οὔ;	~(Παῖς) ἔμοιγε δοκεῖ οὕτω. ~(Σωκράτης)
[85]	ἡ γραμμὴ ἀποτέτμηκεν ~ἐντός; ἢ	οὔ;	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) πόσα οὖν
[95]	~οἱ δυνάμενοι τοῦτο ποιεῖν, καὶ	~οὔ	ποτ' ἂν ἐξ ἀγαθοῦ πατρὸς
[96]	~(πειθόμενος μύθοισι σαόφροσιν. ἀλλὰ διδάσκων	~οὔ	ποτε ποιήσεις τὸν κακὸν ἄνδρ'
[83]	τετράκις τοσοῦτον; ~(Παῖς) πῶς δ'	οὔ;	~(Σωκράτης) διπλάσιον οὖν ἐστιν τὸ
[95]	μέν ~μοι δοκοῦσιν, τοτὲ δὲ	οὔ.	~(Σωκράτης) ~οἶσθα δὲ ὅτι οὐ
[76]	ἀκολουθήσαις; ~(Μένων) βούλομαι: πῶς γὰρ	οὔ;	~(Σωκράτης) οὐκοῦν λέγετε ἀπορροάς τινας
[93]	ἀρετή; ~(Ἄνυτος) ἴσως μὰ Δί'	οὔ.	~(Σωκράτης) ~οὗτος μὲν δή σοι
[97]	μὲν ἂν τυγχάνοι, τοτὲ δ'	οὔ.	~(Σωκράτης) ~πῶς λέγεις; ὁ ἀεὶ
[87]	ἂν εἴη. ~(Μένων) πῶς γὰρ	οὔ;	~(Σωκράτης) ~τούτου μὲν ἄρα ταχὺ
[95]	ὡς διδακτόν, τοτὲ ~δὲ ὡς	οὔ.	~(Σωκράτης) ~φῶμεν οὖν τούτους διδασκάλους
[96]	αὐτὸ διδακτὸν εἶναι, τοτὲ ~δὲ	οὔ;	τοὺς οὖν οὕτω τεταραγμένους περὶ
[82]	εἰ ἔχω σε ~διδάξαι, ὃς	οὔ	φημι διδαχὴν εἶναι ἀλλ' ἀνάμνησιν,
[94]	ἐδίδαξε τοὺς παῖδας τοὺς αὑτοῦ,	οὗ	δὲ οὐδὲν ἔδει ἀναλώσαντα ~ἀγαθοὺς
[80]	μάλιστα, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) γιγνώσκω	οὗ	ἕνεκά με ᾔκασας. ~(Μένων) τίνος
[84]	~(Σωκράτης) ~ἐννοεῖς αὖ, ὦ Μένων,	οὗ	ἐστιν ἤδη βαδίζων ὅδε τοῦ
[95]	ἔπεσιν; ~(Σωκράτης) ἐν τοῖς ἐλεγείοις,	οὗ	λέγει ~καὶ παρὰ τοῖσιν πῖνε
[94]	ὅτι οὗτος οὐκ ἄν ποτε,	οὗ	μὲν ἔδει (δαπανώμενον διδάσκειν, ~ταῦτα
[86]	ἐπειδὴ ὁμονοοῦμεν ὅτι ζητητέον περὶ	οὗ	μή τις οἶδεν, ἐπιχειρήσωμεν ~κοινῇ
[96]	~(Σωκράτης) ~ὡμολογήκαμεν δέ γε, πράγματος	οὗ	μήτε διδάσκαλοι μήτε μαθηταὶ εἶεν,
[89]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοὐναντίον αὖ,	οὗ	μήτε διδάσκαλοι μήτε μαθηταὶ εἶεν,
[93]	~ἀρετῆς; τοῦτο γάρ ἐστιν περὶ	οὗ	ὁ λόγος ἡμῖν τυγχάνει ὤν:
[96]	οὖν εἰπεῖν ἄλλου ὁτουοῦν πράγματος,	οὗ	οἱ μὲν φάσκοντες διδάσκαλοι ~εἶναι
[92]	ἔχει ~ἐν αὑτῷ εἴτε φλαῦρον,	οὗ	παντάπασιν ἄπειρος εἴης; ~(Ἄνυτος) ῥᾳδίως:
[74]	~(Σωκράτης) ~τί ποτε οὖν τοῦτο	οὗ	τοῦτο ὄνομά ἐστιν, τὸ σχῆμα;
[96]	περὶ αὐτὸ τοῦτο τὸ πρᾶγμα	οὗ	φασι διδάσκαλοι εἶναι, οἱ ~δὲ
[71]	ὦ ἑταῖρε, ἀλλὰ καὶ ὅτι	οὐδ'	ἄλλῳ πω ἐνέτυχον εἰδότι, ὡς
[92]	ἔγωγε συγγέγονα πώποτε αὐτῶν οὐδενί,	οὐδ'	ἂν ἄλλον ἐάσαιμι τῶν ~ἐμῶν
[76]	ἀλλ' ἐκείνη βελτίων: ~οἶμαι δὲ	οὐδ'	ἂν σοὶ δόξαι, εἰ μή,
[80]	εὖ ~βουλεύεσθαι οὐκ ἐκπλέων ἐνθένδε	οὐδ'	ἀποδημῶν: εἰ γὰρ ξένος ἐν
[83]	εἶναι ποδῶν; ~(Παῖς) ὀκτώ. ~(Σωκράτης)	οὐδ'	ἄρ' ἀπὸ τῆς τρίποδός πω
[95]	οἴεται δεῖν ποιεῖν δεινούς. ~(Σωκράτης)	οὐδ'	ἄρα σοὶ δοκοῦσιν οἱ σοφισταὶ
[93]	ἀγαθοὶ ἢ ~μὴ ἄνδρες ἐνθάδε,	οὐδ'	εἰ γεγόνασιν ἐν τῷ (πρόσθεν,
[96]	δή, ὦ Σώκρατες, ~πότερόν ποτε	οὐδ'	εἰσὶν ἀγαθοὶ ἄνδρες, ἢ τίς
[99]	οὐκοῦν ἐπειδὴ οὐ διδακτόν ἐστιν,	οὐδ'	ἐπιστήμη δὴ ἔτι γίγνεται ἡ
[86]	ἐπειδὴ δὲ σὺ σαυτοῦ μὲν	οὐδ'	ἐπιχειρεῖς ἄρχειν, ἵνα δὴ ~ἐλεύθερος
[97]	προσέσχηκας τὸν νοῦν: ἴσως δὲ	οὐδ'	ἔστιν παρ' ~ὑμῖν. ~(Μένων) πρὸς
[84]	ἤδη, καὶ ὥσπερ οὐκ ~οἶδεν,	οὐδ'	οἴεται εἰδέναι. ~(Μένων) ἀληθῆ λέγεις.
[71]	ἀλλὰ σύ, ὦ Σώκρατες, ἀληθῶς	(οὐδ'	ὅτι ἀρετή ἐστιν οἶσθα, ἀλλὰ
[80]	γε ἐμαυτῷ ~ἐδόκουν: νῦν δὲ	οὐδ'	ὅτι ἐστὶν τὸ παράπαν ἔχω
[96]	~(Μένων) ὡμολογήκαμεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀρετῆς	οὐδαμοῦ	φαίνονται διδάσκαλοι; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα.
[98]	ὠφελίμη ἔσται εἰς τὰς ~πράξεις,	οὐδὲ	ἁνὴρ ὁ ἔχων ὀρθὴν δόξαν
[71]	εἴτε μὴ διδακτὸν ~εἰδέναι, ὥστ'	οὐδὲ	αὐτὸ ὅτι ποτ' ἐστὶ τὸ
[96]	ὅπως ἄλλων διδάσκαλοι ὁμολογοῦνται, ἀλλ'	οὐδὲ	αὐτοὶ ἐπίστασθαι, ~ἀλλὰ πονηροὶ (εἶναι
[80]	ζητήσεως οὔτε ὃ μὴ ~οἶδεν	οὐδὲ	γὰρ οἶδεν ὅτι ζητήσει. ~(Μένων)
[90]	πλούσιος οὐκ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου	οὐδὲ	δόντος τινός, ~ὥσπερ ὁ νῦν
[75]	ἐπὶ πᾶσιν τούτοις ταὐτόν; ἢ	οὐδὲ	ἐπὶ τούτοις, ὦ ~Μένων, ἔχοις
[98]	ἄρα ὀρθὴ δόξα ἐπιστήμης χεῖρον	οὐδὲ	ἧττον ὠφελίμη ἔσται εἰς τὰς
[92]	οὕτως αὐτοῖς χαλεπὸς εἶ; ~(Ἄνυτος)	~οὐδὲ	μὰ Δία ἔγωγε συγγέγονα πώποτε
[96]	~εἰ δέ γε μὴ διδάσκαλοι,	οὐδὲ	μαθηταί; ~(Μένων) δοκεῖ μοι ἔχειν
[96]	εἰ δέ γε μὴ διδάσκαλοι,	οὐδὲ	μαθηταί; ~(Μένων) φαίνεται οὕτως. ~(Σωκράτης)
[75]	ἢ χρώματος εἶπες ~ὅτι ἀλλ'	οὐδὲ	μανθάνω ἔγωγε ὅτι βούλει, ὦ
[84]	τοῦ ὀκτώποδος χωρίου γραμμή, ὥσπερ	οὐδὲ	νῦν ~πω οἶδεν, ἀλλ' οὖν
[90]	οὐχ ~ὑπερήφανος δοκῶν εἶναι πολίτης	οὐδὲ	ὀγκώδης τε καὶ ἐπαχθής, ἀλλὰ
[98]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἐπειδὴ οὐ φύσει,	οὐδὲ	οἱ ἀγαθοὶ φύσει εἶεν ἄν.
[75]	ἔγωγε ὅτι βούλει, ὦ ἄνθρωπε,	οὐδὲ	οἶδα ὅτι λέγεις, ἴσως ἂν
[93]	ἢ οὐ παραδοτὸν τοῦτο ἀνθρώπῳ	οὐδὲ	~παραληπτὸν ἄλλῳ παρ' ἄλλου: τοῦτ'
[99]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα σοφίᾳ τινὶ	οὐδὲ	σοφοὶ ὄντες οἱ τοιοῦτοι ἄνδρες
[74]	εἶναι τὸ στρογγύλον τοῦ εὐθέος,	οὐδὲ	τὸ ~ἕτερον τοῦ ἑτέρου. ~(Μένων)
[74]	στρογγύλον εἶναι ~στρογγύλον ἢ εὐθύ,	οὐδὲ	τὸ εὐθὺ εὐθὺ ἢ στρογγύλον;
[78]	(ἀληθῆ λέγειν, ὦ Σώκρατες: καὶ	οὐδεὶς	βούλεσθαι τὰ κακά. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[78]	βούλεται, ὦ Μένων, τὰ κακὰ	οὐδείς,	εἴπερ μὴ βούλεται τοιοῦτος εἶναι.
[92]	ἐντύχῃ Ἀθηναίων τῶν ~καλῶν κἀγαθῶν,	οὐδεὶς	ἔστιν ὃς οὐ βελτίω αὐτὸν
[71]	ἐθέλεις οὕτως ἐρέσθαι τῶν ἐνθάδε,	οὐδεὶς	ὅστις οὐ γελάσεται καὶ ἐρεῖ:
[85]	~(Μένων) ἀλλ' οἶδα ἔγωγε ὅτι	οὐδεὶς	πώποτε ἐδίδαξεν. ~(Σωκράτης) ἔχει δὲ
[76]	~(Μένων) τί δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι	οὐδὲν	ἀλλ' ἢ ἐπιτάττεις ἐν τοῖς
[84]	καὶ ἀνευρήσει ζητῶν μετ' ἐμοῦ,	οὐδὲν	ἀλλ' ἢ ~ἐρωτῶντος ἐμοῦ καὶ
[87]	τοῦτό γε ~παντὶ δῆλον, ὅτι	οὐδὲν	ἄλλο διδάσκεται ἄνθρωπος ἢ ἐπιστήμην;
[80]	καὶ συγγενέσθαι (σοι ὅτι σὺ	οὐδὲν	ἄλλο ~ἢ αὐτός τε ἀπορεῖς
[77]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν προθυμίας γε	οὐδὲν	ἀπολείψω, καὶ σοῦ ἕνεκα καὶ
[97]	ἀληθής. ~(Μένων) ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης)	οὐδὲν	ἄρα ἧττον ὠφέλιμόν ἐστιν ὀρθὴ
[78]	ἡ ἀπορία; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~οὐδὲν	ἄρα μᾶλλον ὁ πόρος τῶν
[98]	δοκεῖς μοι ἀληθῆ λέγειν. ~(Σωκράτης)	~οὐδὲν	ἄρα ὀρθὴ δόξα ἐπιστήμης χεῖρον
[74]	τινι προσαγορεύεις ὀνόματι, ~καὶ φῂς	οὐδὲν	αὐτῶν ὅτι οὐ σχῆμα εἶναι,
[97]	μή, τοῦ τοῦτο φρονοῦντος. ~(Μένων)	οὐδὲν	γάρ. ~(Σωκράτης) ~δόξα ἄρα ἀληθὴς
[80]	οἶδεν ζητοῖ οἶδεν γάρ, καὶ	οὐδὲν	δεῖ τῷ γε τοιούτῳ ζητήσεως
[72]	γὰρ τῇ αὐτῇ τοῦτο λέγω:	οὐδὲν	διαφέρει πρὸς τὸ ἰσχὺς ~εἶναι
[99]	ἄνδρες ~χρώμενοι τὰς πόλεις ὀρθοῦσιν,	οὐδὲν	διαφερόντως ἔχοντες πρὸς τὸ φρονεῖν
[72]	αὐτὸ εἰπέ, ὦ Μένων: ᾧ	οὐδὲν	~διαφέρουσιν ἀλλὰ ταὐτόν εἰσιν ἅπασαι,
[72]	~μελίττας εἶναι; ἢ τούτῳ μὲν	οὐδὲν	διαφέρουσιν, ἄλλῳ δέ τῳ, οἷον
[72]	ἐρωτηθείς; ~(Μένων) ~τοῦτ' ἔγωγε, ὅτι	οὐδὲν	διαφέρουσιν, ᾗ μέλιτται εἰσίν, ἡ
[82]	ὦ Μένων, ὡς ἐγὼ τοῦτον	οὐδὲν	διδάσκω, ἀλλ' ἐρωτῶ πάντα; καὶ
[94]	παῖδας τοὺς αὑτοῦ, οὗ δὲ	οὐδὲν	ἔδει ἀναλώσαντα ~ἀγαθοὺς ἄνδρας ποιῆσαι,
[74]	ἀλλήλοις, ~ὅτι ἐστὶν τοῦτο ὃ	οὐδὲν	ἧττον κατέχει τὸ στρογγύλον ἢ
[74]	χρώματα, ἔλεγες (ἂν ἄλλα, ἃ	οὐδὲν	ἧττον ~τυγχάνει ὄντα χρώματα τοῦ
[95]	μέν μοι δοκεῖ χαλεπαίνειν, καὶ	οὐδὲν	θαυμάζω: οἴεται γάρ με ~πρῶτον
[81]	ἔστιν ὅτι οὐ μεμάθηκεν: ὥστε	~οὐδὲν	θαυμαστὸν καὶ περὶ ἀρετῆς καὶ
[81]	καὶ μεμαθηκυίας τῆς ψυχῆς ἅπαντα,	οὐδὲν	κωλύει ἓν μόνον ~ἀναμνησθέντα ὃ
[92]	τούτων εἶναι, εἶπον, ἀλλὰ τυγχάνω	οὐδὲν	~λέγων, ὡς σὺ φῄς: καὶ
[74]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν σχῆμά γε	οὐδὲν	μᾶλλον φῂς εἶναι τὸ στρογγύλον
[74]	οὖν, ὅταν οὕτω λέγῃς, τότε	οὐδὲν	μᾶλλον φῂς τὸ στρογγύλον εἶναι
[74]	ὃ δὴ ὀνομάζεις ~σχῆμα (καὶ	οὐδὲν	μᾶλλον φῂς τὸ στρογγύλον σχῆμα
[99]	ὅδε σοι ἄχθεται ~λέγοντι. ~(Σωκράτης)	~οὐδὲν	μέλει ἔμοιγε. τούτῳ μέν, ὦ
[78]	πᾶσιν ὑπάρχει, καὶ ταύτῃ γε	οὐδὲν	ὁ ~ἕτερος τοῦ ἑτέρου βελτίων;
[91]	~εἰς τὴν ἡμέραν ταυτηνὶ εὐδοκιμῶν	οὐδὲν	πέπαυται, καὶ οὐ μόνον Πρωταγόρας,
[75]	τετελευτηκέναι τὸ ~τοιοῦτον βούλομαι λέγειν,	οὐδὲν	ποικίλον. ~(Μένων) ἀλλὰ καλῶ, καὶ
[78]	τὸ δικαίως καὶ ὁσίως, ἢ	οὐδέν	σοι διαφέρει, ἀλλὰ κἂν ἀδίκως
[79]	ἀρετῆς λέγεις ἃ λέγεις: ἢ	οὐδέν	σοι δοκῶ λέγειν; ~(Μένων) ἔμοιγε
[93]	δὲ ~αὐτὸς σοφίαν ἦν σοφός,	οὐδὲν	τῶν γειτόνων βελτίω ποιῆσαι, εἴπερ
[98]	τὸ ἔργον ἑκάστης τῆς πράξεως	~οὐδὲν	χεῖρον ἀπεργάζεται ἢ ἐπιστήμη; ~(Μένων)
[97]	περὶ ὧν ὁ ἕτερος ἐπιστήμην,	οὐδὲν	χείρων ~ἡγεμὼν ἔσται, οἰόμενος μὲν
[97]	ἄρα ἀληθὴς πρὸς ὀρθότητα πράξεως	οὐδὲν	χείρων ἡγεμὼν φρονήσεως: καὶ ~τοῦτό
[99]	~ἀληθῆ καὶ πολλά, ἴσασι δὲ	οὐδὲν	ὧν λέγουσιν. ~(Μένων) κινδυνεύει οὕτως
[92]	ἂν ἄλλον ἐάσαιμι τῶν ~ἐμῶν	οὐδένα.	~(Σωκράτης) ἄπειρος ἄρ' εἶ παντάπασι
[70]	ὅτι ἄν τις βούληται, καὶ	~οὐδενὶ	ὅτῳ οὐκ ἀποκρινόμενος. ἐνθάδε δέ,
[92]	Δία ἔγωγε συγγέγονα πώποτε αὐτῶν	οὐδενί,	οὐδ' ἂν ἄλλον ἐάσαιμι τῶν
[85]	τούτων. ~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	οὐδενὸς	διδάξαντος ἀλλ' ἐρωτήσαντος ἐπιστήσεται, ἀναλαβὼν
[85]	καὶ πολλαχῇ, οἶσθ' ὅτι τελευτῶν	οὐδενὸς	~ἧττον ἀκριβῶς (ἐπιστήσεται περὶ τούτων.
[92]	τοῦ αὐτομάτου ἐγένοντο τοιοῦτοι, παρ'	~οὐδενὸς	μαθόντες ὅμως μέντοι ἄλλους διδάσκειν
[94]	τἆλλα ἐπαίδευσεν ὅσα τέχνης ἔχεται	~οὐδενὸς	χείρους: ἀγαθοὺς δὲ ἄρα ἄνδρας
[94]	καὶ σύ, ἱππέας μὲν ἐδίδαξεν	οὐδενὸς	χείρους ~Ἀθηναίων, καὶ μουσικὴν καὶ
[81]	δὲ πάλιν ~γίγνεσθαι, ἀπόλλυσθαι δ'	οὐδέποτε:	δεῖν δὴ διὰ ταῦτα ὡς
[98]	δι' ὀρθὴν δόξαν, τούτοιν δὲ	οὐδέτερον	φύσει ἐστὶν ~τοῖς ἀνθρώποις, (οὔτε
[87]	οὐκ ~ἴσμεν οὔθ' ὅτι ἐστὶν	οὔθ'	ὁποῖόν τι, ὑποθέμενοι αὐτὸ σκοπῶμεν
[87]	ἀρετῆς ἡμεῖς, ἐπειδὴ οὐκ ~ἴσμεν	οὔθ'	ὅτι ἐστὶν οὔθ' ὁποῖόν τι,
[93]	ἐκ τοῦ σαυτοῦ λόγου: Θεμιστοκλέα	οὐκ	ἀγαθὸν ἂν (φαίης ~ἄνδρα γεγονέναι;
[97]	ὁ ἀεὶ ἔχων ὀρθὴν δόξαν	οὐκ	ἀεὶ ἂν τυγχάνοι, ἕωσπερ ὀρθὰ
[93]	ἣν αὐτὸς ἀγαθὸς ἦν; ἢ	οὐκ	ἀκήκοας ὅτι ~Θεμιστοκλῆς Κλεόφαντον τὸν
[93]	διδασκάλων ἀγαθῶν εἴχετο: ἢ ταῦτα	οὐκ	ἀκήκοας τῶν πρεσβυτέρων; ~(Ἄνυτος) ἀκήκοα.
[88]	ἄλλως φῂς ἢ οὕτως; ~(Μένων)	οὐκ,	ἀλλ' οὕτως. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δή,
[95]	ὦ Σώκρατες, ταῦτα ἄγαμαι, ὅτι	οὐκ	ἄν ποτε αὐτοῦ τοῦτο ~ἀκούσαις
[94]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δῆλον ὅτι οὗτος	οὐκ	ἄν ποτε, οὗ μὲν ἔδει
[93]	τις εἶναι κακήν. ~(Ἄνυτος) ἴσως	οὐκ	ἄν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ τόδε;
[96]	εἰσι ~τοῦ πράγματος, δῆλον ὅτι	οὐκ	ἂν ἄλλοι γε; ~(Μένων) οὔ
[97]	(ὀρθῶς ~ὡμολογήκαμεν τοῦτό γε ὅτι	οὐκ	ἂν ἄλλως ἔχοι: ἦ γάρ;
[93]	τῶν πρεσβυτέρων; ~(Ἄνυτος) ἀκήκοα. ~(Σωκράτης)	οὐκ	ἂν ἄρα τήν γε φύσιν
[73]	~ἀγαθοὶ γίγνονται. ~(Μένων) ἔοικε. ~(Σωκράτης)	~οὐκ	ἂν δήπου, εἴ γε μὴ
[91]	παλαιὰ καὶ τὰ ἱμάτια ἐξακούμενοι	οὐκ	ἂν δύναιντο ~λαθεῖν τριάκονθ' (ἡμέρας
[93]	ἐβούλετό γε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οἴει,	οὐκ	ἂν ἐβουλήθη ἄλλους τέ τινας
[89]	οὐκοῦν εἰ ταῦτα οὕτως ἔχει,	οὐκ	ἂν εἶεν φύσει οἱ ἀγαθοί.
[96]	φαίνεται οὕτως. ~(Σωκράτης) ἀρετὴ ἄρα	οὐκ	ἂν εἴη διδακτόν; ~(Μένων) ~οὐκ
[99]	τὸ μὲν ἕτερον ἀπολέλυται, καὶ	οὐκ	ἂν ~εἴη ἐν πολιτικῇ πράξει
[85]	ἐπιστήμων: εἰ δὲ ἔλαβέν ποτε,	οὐκ	ἂν ἔν γε τῷ ~νῦν
[86]	μόνον ἐμαυτοῦ ἀλλὰ καὶ σοῦ,	οὐκ	ἂν ~ἐσκεψάμεθα πρότερον εἴτε διδακτὸν
[86]	καὶ τὰ μέν γε ἄλλα	οὐκ	ἂν πάνυ ὑπὲρ τοῦ λόγου
[89]	ὁτιοῦν πρᾶγμα, μὴ ~μόνον ἀρετή,	οὐκ	ἀναγκαῖον αὐτοῦ καὶ διδασκάλους καὶ
[85]	ἀναλαμβάνειν αὐτὸν ἐν αὑτῷ ἐπιστήμην	οὐκ	ἀναμιμνῄσκεσθαί ἐστιν; ~(Μένων) πάνυ γε.
[89]	αὐτὸ εἶναι, εἴπερ ἐπιστήμη ἐστίν,	οὐκ	~ἀνατίθεμαι μὴ οὐ καλῶς λέγεσθαι:
[73]	ἄλλοις τούτοις. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;	οὐκ	ἀνδρὸς μὲν ἀρετὴν ἔλεγες πόλιν
[99]	ἀπὸ τύχης τινὸς ὀρθῶς γιγνόμενα	οὐκ	~ἀνθρωπίνῃ ἡγεμονίᾳ γίγνεται ὧν δὲ
[80]	καλῶν καὶ αἱ εἰκόνες ~ἀλλ'	οὐκ	ἀντεικάσομαί σε. ἐγὼ δέ, εἰ
[83]	δὲ ἥμισυ; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκ	ἀπὸ μὲν μείζονος ἔσται ἢ
[90]	σοφοῦ ~Ἀνθεμίωνος, ὃς ἐγένετο πλούσιος	οὐκ	ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου οὐδὲ δόντος
[70]	τις βούληται, καὶ ~οὐδενὶ ὅτῳ	οὐκ	ἀποκρινόμενος. ἐνθάδε δέ, ὦ φίλε
[72]	ἄλλαι πάμπολλαι ἀρεταί εἰσιν, ὥστε	οὐκ	ἀπορία εἰπεῖν ἀρετῆς πέρι ὅτι
[78]	μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~οὐκ	ἄρα βούλεται, ὦ Μένων, τὰ
[80]	ὡς ἐριστικὸν λόγον ~κατάγεις, ὡς	οὐκ	ἄρα ἔστιν ζητεῖν ἀνθρώπῳ οὔτε
[99]	~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	~οὐκ	ἄρα σοφίᾳ τινὶ οὐδὲ σοφοὶ
[78]	ᾖ, μήτε αὑτῷ μήτε ~ἄλλῳ,	οὐκ	ἀρετὴ καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ
[94]	χείρους: ἀγαθοὺς δὲ ἄρα ἄνδρας	οὐκ	ἐβούλετο ποιῆσαι; δοκῶ μέν, ~ἐβούλετο,
[96]	~διδασκάλους εἶναι; ~(Μένων) μὰ Δί'	οὐκ	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μήτε
[94]	~ἀγαθοὺς ἄνδρας ποιῆσαι, ταῦτα δὲ	οὐκ	ἐδίδαξεν, εἰ διδακτὸν ἦν; ἀλλὰ
[71]	ἦν; ~(Σωκράτης) ἔγωγε. ~(Μένων) εἶτα	οὐκ	ἐδόκει σοι εἰδέναι; ~(Σωκράτης) ~οὐ
[76]	πράγματα προστάττεις ἀποκρίνεσθαι, ~αὐτὸς δὲ	οὐκ	ἐθέλεις (ἀναμνησθεὶς εἰπεῖν ὅτι ποτε
[98]	(ἀγαθὰ ἐργάζονται: πολὺν δὲ χρόνον	οὐκ	~ἐθέλουσι παραμένειν, ἀλλὰ δραπετεύουσιν ἐκ
[93]	ὁ λόγος ἡμῖν τυγχάνει ὤν:	οὐκ	εἰ εἰσὶν ἀγαθοὶ ἢ ~μὴ
[85]	οὔ; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~τῷ	οὐκ	εἰδότι ἄρα περὶ ὧν ἂν
[80]	ἅψασθαι, νῦν μέντοι ὅμοιος εἶ	οὐκ	~εἰδότι. ὅμως δὲ ἐθέλω μετὰ
[98]	~καὶ μὴν καὶ ἐγὼ ὡς	οὐκ	εἰδὼς λέγω, ἀλλὰ εἰκάζων: ὅτι
[71]	πράγματος, καὶ ἐμαυτὸν καταμέμφομαι ὡς	οὐκ	εἰδὼς περὶ ἀρετῆς τὸ ~παράπαν:
[84]	μανθάνειν τοῦτο ὃ ᾤετο εἰδέναι	~οὐκ	εἰδώς, πρὶν εἰς ἀπορίαν κατέπεσεν
[84]	γὰρ ~καὶ ζητήσειεν ἂν ἡδέως	οὐκ	εἰδώς, τότε δὲ ῥᾳδίως ἂν
[80]	καί μοι δοκεῖς εὖ ~βουλεύεσθαι	οὐκ	ἐκπλέων ἐνθένδε οὐδ' ἀποδημῶν: εἰ
[92]	τε ὄντες ταῦτα ἃ αὐτοὶ	οὐκ	~(ἔμαθον; ~(Ἄνυτος) ~καὶ τούτους ἔγωγε
[71]	σοι ~οἷόν τ' εἶναι; ~(Μένων)	~οὐκ	ἔμοιγε. ἀλλὰ σύ, ὦ Σώκρατες,
[79]	ἐστίν, αὐτὴν μὴ εἰδότα; ~(Μένων)	οὐκ	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~εἰ γὰρ
[84]	νάρκη, μῶν τι ἐβλάψαμεν; ~(Μένων)	οὐκ	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~προὔργου γοῦν
[81]	λόγος οὗτος, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	οὐκ	ἔμοιγε. ~(Μένων) ἔχεις λέγειν ὅπῃ;
[77]	σοι τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμεῖν; ~(Μένων)	οὐκ	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ἀλλά τινες τῶν
[72]	δοκεῖ τί σοι διαφέρειν; ~(Μένων)	οὐκ	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἡ δὲ ἀρετὴ
[98]	φύσει ὁποτερονοῦν αὐτοῖν εἶναι; ~(Μένων)	οὐκ	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἐπειδὴ οὐ
[89]	καλῶς λέγεσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴ	οὐκ	ἐν τῷ ἄρτι μόνον δέῃ
[71]	δοκῶ. ~(Μένων) τί δέ; Γοργίᾳ	οὐκ	ἐνέτυχες ὅτε ἐνθάδε ἦν; ~(Σωκράτης)
[92]	πόλεις, ἐῶσαι αὐτοὺς εἰσαφικνεῖσθαι ~καὶ	οὐκ	ἐξελαύνουσαι, εἴτε τις ξένος ἐπιχειρεῖ
[96]	οὐκ ἂν εἴη διδακτόν; ~(Μένων)	~οὐκ	ἔοικεν, εἴπερ ὀρθῶς ἡμεῖς ἐσκέμμεθα.
[89]	δυσχεραίνεις αὐτὸ καὶ ἀπιστεῖς μὴ	οὐκ	ἐπιστήμη ᾖ ἡ ~ἀρετή; ~(Σωκράτης)
[87]	δὲ μηδέν ἐστιν ἀγαθὸν ὃ	οὐκ	ἐπιστήμη περιέχει, ~ἐπιστήμην ἄν τιν'
[87]	τάχ' ἂν εἴη ἡ ~ἀρετὴ	οὐκ	ἐπιστήμη τις: εἰ δὲ μηδέν
[78]	μόριον ἀρετῆς: εἰ δὲ μή,	οὐκ	ἔσται ἀρετή, καίπερ ~ἐκπορίζουσα τἀγαθά.
[86]	τὸν πάντα χρόνον ἔστιν ἢ	οὐκ	~ἔστιν ἄνθρωπος. ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[89]	οὐ καλῶς λέγεσθαι: ὅτι δὲ	οὐκ	ἔστιν ἐπιστήμη, σκέψαι ἐάν σοι
[97]	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~ὅτι δ'	οὐκ	ἔστιν ὀρθῶς ἡγεῖσθαι, ἐὰν μὴ
[81]	ἐν Ἅιδου καὶ πάντα χρήματα,	οὐκ	ἔστιν ὅτι οὐ μεμάθηκεν: ὥστε
[76]	~σχήματος. ~(Μένων) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	οὐκ	ἔστιν, ὦ παῖ Ἀλεξιδήμου, ὡς
[71]	εἰμὶ μνήμων, ὦ Μένων, ὥστε	οὐκ	ἔχω εἰπεῖν ἐν τῷ παρόντι
[95]	οἱ σοφισταὶ διδάσκαλοι εἶναι; ~(Μένων)	~οὐκ	ἔχω λέγειν, ὦ Σώκρατες. καὶ
[91]	ἀξιοῦσι πράττεσθαι; ἐγὼ μὲν οὖν	οὐκ	ἔχω ~ὅπως σοι πιστεύσω: οἶδα
[80]	καὶ τὸ στόμα ~ναρκῶ, καὶ	οὐκ	ἔχω ὅτι ἀποκρίνωμαί σοι. καίτοι
[94]	γάρ, ὦ ἑταῖρε Ἄνυτε, μὴ	οὐκ	ᾖ ~διδακτὸν ἀρετή. ~(Ἄνυτος) ~ὦ
[94]	δοκῶ μέν, ~ἐβούλετο, ἀλλὰ μὴ	οὐκ	ᾖ διδακτόν. ἵνα δὲ μὴ
[85]	ἀλλ' ἑαυτοῦ. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν	οὐκ	ᾔδει γε, ὡς ἔφαμεν ὀλίγον
[84]	ἔχει περὶ τὸ πρᾶγμα ὃ	οὐκ	ᾔδει; ~(Μένων) καὶ τοῦτό μοι
[86]	ἐν τῷ νῦν βίῳ λαβών,	οὐκ	ἤδη τοῦτο (δῆλον, ὅτι ἐν
[80]	ὅτι τοῦτό ἐστιν ὃ σὺ	οὐκ	ᾔδησθα; ~(Σωκράτης) ~μανθάνω οἷον βούλει
[86]	γέ ἐστιν ὁ χρόνος ὅτ'	οὐκ	ἦν ἄνθρωπος; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)
[94]	ὁ ~Θουκυδίδης φαῦλος ἦν, καὶ	οὐκ	ἦσαν αὐτῷ πλεῖστοι φίλοι Ἀθηναίων
[87]	καὶ περὶ ἀρετῆς ἡμεῖς, ἐπειδὴ	οὐκ	~ἴσμεν οὔθ' ὅτι ἐστὶν οὔθ'
[86]	μοι δοκεῖς λέγειν, ὦ Σώκρατες,	οὐκ	οἶδ' ὅπως. ~(Σωκράτης) ~καὶ γὰρ
[80]	ἀρετῆς ὃ ἔστιν ἐγὼ μὲν	οὐκ	οἶδα, σὺ ~μέντοι ἴσως πρότερον
[84]	τὸν Δία, ὦ Σώκρατες, ἔγωγε	οὐκ	οἶδα. ~(Σωκράτης) ~ἐννοεῖς αὖ, ὦ
[85]	ἀληθεῖς δόξαι περὶ τούτων ὧν	οὐκ	~οἶδε; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[84]	ἡγεῖται (ἀπορεῖν ἤδη, καὶ ὥσπερ	οὐκ	~οἶδεν, οὐδ' οἴεται εἰδέναι. ~(Μένων)
[78]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ τοὺς βλαπτομένους οὗτοι	οὐκ	οἴονται ἀθλίους εἶναι καθ' ὅσον
[80]	ὅτι ἐστίν; ~ποῖον γὰρ ὧν	οὐκ	οἶσθα προθέμενος ζητήσεις; ἢ εἰ
[98]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; τόδε	οὐκ	ὀρθῶς, ὅτι ἀληθὴς δόξα ἡγουμένη
[97]	φρόνιμος ᾖ, τοῦτο ὅμοιοί ἐσμεν	οὐκ	~ὀρθῶς ὡμολογηκόσιν. ~(Μένων) πῶς δὴ
[91]	ἄλλων διαφέρουσιν, ὅσον οὐ μόνον	οὐκ	ὠφελοῦσιν, ~ὥσπερ οἱ ἄλλοι, ὅτι
[85]	οὐχ αὑτοῦ οὗτος ἀπεκρίνατο; ~(Μένων)	οὔκ,	ἀλλ' ἑαυτοῦ. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν
[78]	τἀγαθὰ ἢ τὰ τοιαῦτα; ~(Μένων)	οὔκ,	ἀλλὰ (πάντα λέγω τὰ τοιαῦτα.
[73]	πως δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, τοῦτο	οὐκέτι	ὅμοιον εἶναι τοῖς ἄλλοις τούτοις.
[83]	ὃ φῄς. ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ἂν ᾖ τῇδε τριῶν καὶ
[73]	διοικοῦντα; ~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ἄνπερ δικαίως καὶ σωφρόνως διοικῶσιν,
[83]	αὐτὴν εἶναι. ~(Παῖς) ~τρίποδα. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ἄνπερ τρίπους ᾖ, τὸ ἥμισυ
[96]	διδακτὸν εἶναι; ~(Μένων) ὡμολογήκαμεν. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ἀρετῆς οὐδαμοῦ φαίνονται διδάσκαλοι; ~(Μένων)
[82]	~(Παῖς) τέτταρες, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	γένοιτ' ἂν τούτου τοῦ χωρίου
[77]	μοι δοκεῖ τοῦτό γε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	δῆλον ὅτι οὗτοι μὲν οὐ
[94]	μέμνησαι; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε, ἀκοῇ. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	δῆλον ὅτι οὗτος οὐκ ἄν
[74]	τι. ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	διὰ ταῦτα, ὅτι καὶ ἄλλα
[98]	διδακτόν ἐστιν. ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	διδακτὸν ἔδοξεν εἶναι, εἰ φρόνησις
[83]	δοκεῖ ἔσεσθαι. ~(Παῖς) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	διπλασία αὕτη ταύτης γίγνεται, ἂν
[86]	~ἔστιν ἄνθρωπος. ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	εἰ ἀεὶ ἡ ἀλήθεια ἡμῖν
[85]	ἀεὶ εἶχεν; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	εἰ μὲν ἀεὶ εἶχεν, ἀεὶ
[87]	~(Μένων) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	εἰ μέν τί ἐστιν ἀγαθὸν
[99]	ὦ Σώκρατες, ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	εἰ μὴ ἐπιστήμῃ, εὐδοξίᾳ δὴ
[96]	μὰ Δί' οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	εἰ μήτε οἱ σοφισταὶ μήτε
[89]	ὦ Σώκρατες, τὰ λεγόμενα. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	εἰ ταῦτα οὕτως ἔχει, οὐκ
[82]	ἴσας ἔχον; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	εἴη ἂν τοιοῦτον χωρίον καὶ
[83]	εἶναι; ~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ἐν αὐτῷ ἐστιν ταυτὶ τέτταρα,
[99]	~(Μένων) δοκεῖ μοι οὕτω. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	ἐπειδὴ οὐ διδακτόν ἐστιν, οὐδ'
[98]	εἶναι; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	ἐπειδὴ οὐ φύσει, οὐδὲ οἱ
[85]	μέμνησαι; ~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	ἐστιν αὕτη γραμμὴ ἐκ γωνίας
[93]	ἔγωγε, πάντων γε μάλιστα. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ διδάσκαλον ἀγαθόν, εἴπερ τις
[72]	καὶ ἀνδρὸς καὶ γυναικός. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ μέγεθος καὶ ἰσχύς; ἐάνπερ
[94]	~(Ἄνυτος) ἔγωγε, πάντως δήπου. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ οὗτος τὸν ὑὸν τὸν
[76]	εἶναι; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	καὶ ὄψιν καλεῖς τι; ~(Μένων)
[90]	ἂν ~πέμποιμεν; ~(Ἄνυτος) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ περὶ αὐλήσεως καὶ τῶν
[88]	νῷ, ὠφελεῖται; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	καὶ σωφροσύνη ὡσαύτως καὶ εὐμαθία:
[81]	γὰρ οἶδεν ὅτι ζητήσει. ~(Μένων)	~οὐκοῦν	καλῶς σοι δοκεῖ λέγεσθαι ὁ
[76]	βούλομαι: πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	λέγετε ἀπορροάς τινας τῶν ὄντων
[84]	εἰδέναι. ~(Μένων) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	νῦν βέλτιον ἔχει περὶ τὸ
[78]	οὐδεὶς βούλεσθαι τὰ κακά. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	νυνδὴ ἔλεγες ὅτι ἔστιν ἡ
[85]	περὶ τούτων. ~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	οὐδενὸς διδάξαντος ἀλλ' ἐρωτήσαντος ἐπιστήσεται,
[86]	καὶ ἐμεμαθήκει; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	οὗτός γέ ἐστιν ὁ χρόνος
[88]	ἄφρων; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	οὕτω δὴ κατὰ πάντων εἰπεῖν
[84]	ἑκατέρῳ τούτων; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)	οὐκοῦν	προσαναπληρωσαίμεθ' ἂν τὸ ἐν τῇ
[88]	βλαβερά; ~(Μένων) πάνυ (σφόδρα. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	συλλήβδην πάντα τὰ τῆς ψυχῆς
[79]	ἀρετῆς εἶναι; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	συμβαίνει ἐξ ὧν σὺ ὁμολογεῖς,
[85]	τῶν χωρίων; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τέτταρες αὗται γίγνονται γραμμαὶ ἴσαι,
[78]	δύνασθαι; ~(Μένων) εἶπον γάρ. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τοῦ λεχθέντος τὸ μὲν βούλεσθαι
[89]	εἶναι; ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τοὐναντίον αὖ, οὗ μήτε διδάσκαλοι
[79]	ἀναγκαῖον εἶναι ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν	τούτων ἕκαστον ὀλίγον πρότερον μόριον
[99]	~(Μένων) κινδυνεύει οὕτως ἔχειν. ~(Σωκράτης)	~οὐκοῦν,	ὦ Μένων, ἄξιον τούτους θείους
[81]	τὸ ~μανθάνειν ἀνάμνησις ὅλον ἐστίν.	οὔκουν	δεῖ πείθεσθαι τούτῳ τῷ ἐριστικῷ
[86]	ὅτι ~ἐστίν. εἰ μή τι	οὖν	ἀλλὰ σμικρόν γέ μοι τῆς
[94]	κακῶς λέγειν ἀνθρώπους. ἐγὼ μὲν	οὖν	ἄν σοι ~συμβουλεύσαιμι, εἰ ἐθέλεις
[92]	καὶ εἴην γε. ~(Σωκράτης) ~πῶς	οὖν	ἄν, ὦ δαιμόνιε, εἰδείης περὶ
[84]	μήκει. ~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οἴει	οὖν	ἂν αὐτὸν πρότερον ἐπιχειρῆσαι ζητεῖν
[92]	γοῦν οἶδα οἵ εἰσιν, εἴτ'	οὖν	ἄπειρος αὐτῶν εἰμι εἴτε μή.
[84]	τοῦτό μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἀπορεῖν	οὖν	αὐτὸν ποιήσαντες καὶ ναρκᾶν ὥσπερ
[84]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἄλλο τι	οὖν	γένοιτ' ἂν τέτταρα ἴσα χωρία
[83]	τετράποδι; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~πόσον	οὖν	γίγνεται; οὐ τετράκις τοσοῦτον; ~(Παῖς)
[97]	τὰ ἔργα ἐστίν. πρὸς τί	οὖν	δὴ λέγω ταῦτα; πρὸς τὰς
[89]	αὐτοῦ ὑγιὲς εἶναι. ~(Μένων) ~τί	οὖν	δή; πρὸς τί βλέπων δυσχεραίνεις
[97]	δὲ ~δεδεμένα, παραμένει. ~(Μένων) τί	οὖν	δή; ~(Σωκράτης) ~τῶν ἐκείνου ποιημάτων
[79]	εἶναι, καὶ ~ἕκαστα τούτων. τί	οὖν	δὴ τοῦτο λέγω; ὅτι ἐμοῦ
[97]	ἕτερόν ἐστιν αὐτῶν. ~(Σωκράτης) οἶσθα	οὖν	δι' ὅτι θαυμάζεις, ἢ ἐγώ
[95]	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί	οὖν;	ἐθέλουσιν οὗτοι παρέχειν αὑτοὺς διδασκάλους
[87]	ἀδύνατόν ἐστιν ταῦτα παθεῖν. ~ὑποθέμενος	οὖν	ἐθέλω (εἰπεῖν σοι τὸ συμβαῖνον
[75]	εἰπεῖν τί ἐστιν σχῆμα. σκόπει	οὖν	εἰ τόδε ἀποδέχῃ αὐτὸ ~εἶναι:
[82]	~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~εἰ	οὖν	εἴη αὕτη ἡ πλευρὰ δυοῖν
[96]	λέγει; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις	οὖν	εἰπεῖν ἄλλου ὁτουοῦν πράγματος, οὗ
[72]	ἑτέρα τῆς ἑτέρας. ~(Σωκράτης) ~εἰ	οὖν	εἶπον μετὰ ταῦτα: τοῦτο τοίνυν
[82]	ποδῶν; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) πόσοι	οὖν	εἰσιν οἱ δύο δὶς πόδες;
[74]	εἴ με κελεύοις: ~καὶ σὺ	οὖν	ἐμοὶ εἰπὲ ἄλλας ἀρετάς. ~(Μένων)
[86]	λέγειν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~βούλει	οὖν,	ἐπειδὴ ὁμονοοῦμεν ὅτι ζητητέον περὶ
[89]	τοι, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	ἐπειδὴ οὐ φύσει οἱ ἀγαθοὶ
[82]	τοῦτο; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) πόσων	οὖν	ἔσται ποδῶν; ~(Παῖς) ὀκτώ. ~(Σωκράτης)
[83]	πῶς δ' οὔ; ~(Σωκράτης) διπλάσιον	οὖν	ἐστιν τὸ τετράκις τοσοῦτον; ~(Παῖς)
[81]	ἁγνοὶ ~πρὸς ἀνθρώπων καλεῦνται. ~ἅτε	οὖν	ἡ ψυχὴ ἀθάνατός τε οὖσα
[90]	εἴτε μή, καὶ οἵτινες. σὺ	~οὖν	ἡμῖν, ὦ Ἄνυτε, συζήτησον, ἐμοί
[71]	παράπαν ἀρετὴ τυγχάνω εἰδώς. ~(ἐγὼ	οὖν	καὶ αὐτός, ὦ Μένων, οὕτως
[75]	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἐθελήσεις	οὖν	καὶ σὺ ἐμοὶ εἰπεῖν περὶ
[98]	δ' ἂν φαίην ἓν δ'	οὖν	καὶ τοῦτο ἐκείνων θείην ἂν
[71]	σὺ ἃ ἐκεῖνος ἔλεγε: ἀνάμνησον	οὖν	(με ~πῶς ἔλεγεν. εἰ δὲ
[82]	σοι; ~(Μένων) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) οἶδεν	οὖν;	~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) οἴεται
[73]	οἰκίαν; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	οἷόν τε εὖ διοικεῖν ἢ
[86]	ἄνθρωπος; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ	οὖν	ὅν τ' ἂν ᾖ χρόνον
[78]	~(Μένων) οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἔστιν	οὖν	ὅστις βούλεται ἄθλιος καὶ κακοδαίμων
[85]	τῶν ἄλλων μαθημάτων ἁπάντων. ἔστιν	~οὖν	ὅστις τοῦτον πάντα δεδίδαχεν; δίκαιος
[74]	λέγεις; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν,	ὅταν οὕτω λέγῃς, τότε οὐδὲν
[86]	ἐστὶν ἀρετή; ~(Μένων) ~πάνυ μὲν	οὖν.	οὐ μέντοι, ὦ Σώκρατες, ἀλλ'
[85]	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	οὐ τὴν ἐπιστήμην, ἣν νῦν
[91]	χρήματα ἀξιοῦσι πράττεσθαι; ἐγὼ μὲν	οὖν	οὐκ ἔχω ~ὅπως σοι πιστεύσω:
[96]	εἶναι, τοτὲ ~δὲ οὔ; τοὺς	οὖν	οὕτω τεταραγμένους περὶ ὁτουοῦν φαίης
[85]	ἐστιν; ~(Παῖς) διπλάσια. ~(Σωκράτης) τόδε	οὖν	(ποσάπουν γίγνεται; ~(Παῖς) ὀκτώπουν. ~(Σωκράτης)
[96]	καὶ ἐμὲ Πρόδικος. παντὸς μᾶλλον	οὖν	~προσεκτέον τὸν νοῦν ἡμῖν αὐτοῖς,
[86]	τί γὰρ ~χρὴ ποιεῖν; ἔοικεν	οὖν	σκεπτέον (εἶναι ποῖόν τί ἐστιν
[93]	ἐγώ τε καὶ Μένων. ~ὧδε	οὖν	σκόπει ἐκ τοῦ σαυτοῦ λόγου:
[76]	εἰμὶ ~ἥττων τῶν καλῶν: χαριοῦμαι	οὖν	σοι καὶ ἀποκρινοῦμαι. ~(Μένων) πάνυ
[76]	μὲν οὖν χάρισαι. ~(Σωκράτης) ~βούλει	οὖν	σοι κατὰ Γοργίαν ἀποκρίνωμαι, ᾗ
[79]	κατακερματίζῃς αὐτὴν κατὰ μόρια. ~δεῖται	οὖν	σοι πάλιν ἐξ ἀρχῆς, ὡς
[87]	αὐτὸ εἶναι; ~(Μένων) πάνυ μὲν	οὖν.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μέν τί
[76]	τῶν τοιούτων. ~(Μένων) πάνυ μὲν	οὖν.	~(Σωκράτης) ~τραγικὴ γάρ ἐστιν, ὦ
[75]	ἄξιον γάρ. ~(Μένων) πάνυ μὲν	οὖν.	~(Σωκράτης) ~φέρε δή, πειρώμεθά σοι
[93]	~(Ἄνυτος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'	οὖν	ταῦτα μὲν οἰόμεθα βούλεσθαι αὐτὸν
[82]	ἐστιν; ~(Παῖς) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔστιν	οὖν	(τετράγωνον χωρίον ἴσας ἔχον τὰς
[85]	οὔ; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) πόσα	οὖν	τηλικαῦτα ἐν τούτῳ ἔνεστιν; ~(Παῖς)
[91]	ἐπίστανται ἀξίως ἀνδρὸς ἀγαθοῦ. ταύτην	οὖν	~τὴν (ἀρετὴν σκόπει παρὰ τίνας
[84]	(τάδε; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) τί	οὖν;	τὸ ὅλον τόδε ποσαπλάσιον τοῦδε
[86]	ἐρωτήσει ἐπεγερθεῖσαι ἐπιστῆμαι γίγνονται, ἆρ'	οὖν	τὸν ἀεὶ χρόνον ~μεμαθηκυῖα ἔσται
[74]	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τί ποτε	οὖν	τοῦτο οὗ τοῦτο ὄνομά ἐστιν,
[95]	~δὲ ὡς οὔ. ~(Σωκράτης) ~φῶμεν	οὖν	τούτους διδασκάλους εἶναι τούτου τοῦ
[75]	τὸ σχῆμα; ~(πειρῶ λέγειν. εἰ	οὖν	τῷ ἐρωτῶντι οὕτως ἢ περὶ
[92]	~νῦν ἔτι ὄντες. πότερον δὴ	οὖν	φῶμεν κατὰ τὸν σὸν λόγον
[76]	καὶ ἀποκρινοῦμαι. ~(Μένων) πάνυ μὲν	οὖν	χάρισαι. ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν σοι
[85]	διπλάσιον ~χωρίον. ~(Παῖς) πάνυ μὲν	οὖν,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~τί σοι
[84]	οὐδὲ νῦν ~πω οἶδεν, ἀλλ'	οὖν	ᾤετό γ' αὐτὴν τότε εἰδέναι,
[74]	λευκοῦ; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ	οὖν	ὥσπερ ἐγὼ μετῄει τὸν λόγον,
[87]	ἐνταθῆναι, εἴποι ἄν τις ὅτι	οὔπω	οἶδα εἰ ἔστιν τοῦτο τοιοῦτον,
[92]	τούτους ἐπιζητοῦμεν τίνες εἰσίν, παρ'	οὓς	ἂν ~(Μένων) ἀφικόμενος μοχθηρὸς γένοιτο
[89]	γε ζητῶ, καὶ τούτων μάλιστα	οὓς	ἂν οἴωμαι ~ἐμπειροτάτους εἶναι τοῦ
[99]	οἱ ~ἀμφὶ Θεμιστοκλέα τε καὶ	οὓς	ἄρτι (Ἄνυτος) ὅδε ἔλεγεν: διὸ
[92]	καὶ οὕτω ~μαίνεσθαι ἀξιώσομεν τούτους,	οὓς	ἔνιοί φασι σοφωτάτους ἀνθρώπων εἶναι;
[89]	νέων τοὺς ἀγαθοὺς τὰς φύσεις,	οὓς	ἡμεῖς ἂν παραλαβόντες ~ἐκείνων ἀποφηνάντων
[76]	γε. ~(Σωκράτης) καὶ πόρους εἰς	οὓς	καὶ δι' ὧν αἱ ἀπορροαὶ
[92]	οὐ σὺ ἔφρασας; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	οὓς	μὲν ἐγὼ ᾤμην διδασκάλους τούτων
[99]	ἄρ' ἂν καλοῖμεν θείους τε	οὓς	νυνδὴ ἐλέγομεν (χρησμῳδοὺς καὶ ~μάντεις
[91]	καὶ σὺ ὅτι οὗτοί εἰσιν	οὓς	οἱ ἄνθρωποι καλοῦσι σοφιστάς. ~(Ἄνυτος)
[72]	ἐρωτήσαντι ἐκεῖνο δηλῶσαι, ὃ τυγχάνει	(οὖσα	ἀρετή: ἢ ~οὐ μανθάνεις ὅτι
[81]	οὖν ἡ ψυχὴ ἀθάνατός τε	οὖσα	καὶ πολλάκις γεγονυῖα, καὶ ἑωρακυῖα
[88]	τοῦτον τὸν λόγον ~ὠφέλιμόν γε	οὖσαν	τὴν ἀρετὴν φρόνησιν δεῖ τιν'
[71]	τε τὰ ἔνδον καὶ κατήκοον	~οὖσαν	τοῦ ἀνδρός. καὶ ἄλλη ἐστὶν
[82]	τὰς γραμμὰς ταύτας πάσας, ~τέτταρας	οὔσας;	~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐ
[81]	γὰρ τῆς φύσεως (ἁπάσης ~συγγενοῦς	οὔσης,	καὶ μεμαθηκυίας τῆς ψυχῆς ἅπαντα,
[95]	ἐν τούτοις μὲν ὡς διδακτοῦ	οὔσης	τῆς ἀρετῆς λέγει; ~(Μένων) ~φαίνεταί
[72]	εἴ μου ἐρομένου μελίττης περὶ	οὐσίας	ὅτι ποτ' ἐστίν, ~πολλὰς καὶ
[98]	(οὔτε ἐπιστήμη οὔτε δόξα ἀληθής,	οὔτ'	ἐπίκτητα ἢ δοκεῖ ~σοι φύσει
[70]	οὐ διδακτὸν ἀλλ' ἀσκητόν; ~ἢ	οὔτε	ἀσκητὸν οὔτε μαθητόν, ἀλλὰ φύσει
[88]	μὲν καθ' ~αὑτὰ οὔτε ὠφέλιμα	οὔτε	βλαβερά ἐστιν, προσγενομένης δὲ φρονήσεως
[80]	οἶδε οὔτε ὃ μὴ οἶδε;	οὔτε	γὰρ ~ἂν ὅ γε οἶδεν
[99]	ἀρετὴ ἂν εἴη οὔτε ~φύσει	οὔτε	διδακτόν, ~ἀλλὰ θείᾳ μοίρᾳ παραγιγνομένη
[98]	ἐστὶν ~τοῖς ἀνθρώποις, (οὔτε ἐπιστήμη	οὔτε	δόξα ἀληθής, οὔτ' ἐπίκτητα ἢ
[98]	οὐδέτερον φύσει ἐστὶν ~τοῖς ἀνθρώποις,	(οὔτε	ἐπιστήμη οὔτε δόξα ἀληθής, οὔτ'
[70]	ἀλλ' ἀσκητόν; ~ἢ οὔτε ἀσκητὸν	οὔτε	μαθητόν, ἀλλὰ φύσει παραγίγνεται τοῖς
[80]	ζητεῖν ἀνθρώπῳ οὔτε ὃ οἶδε	οὔτε	ὃ μὴ οἶδε; οὔτε γὰρ
[80]	δεῖ τῷ γε τοιούτῳ ζητήσεως	οὔτε	ὃ μὴ ~οἶδεν οὐδὲ γὰρ
[80]	οὐκ ἄρα ἔστιν ζητεῖν ἀνθρώπῳ	οὔτε	ὃ οἶδε οὔτε ὃ μὴ
[99]	καὶ ἐλέγομεν, ἀρετὴ ἂν εἴη	οὔτε	~φύσει οὔτε διδακτόν, ~ἀλλὰ θείᾳ
[88]	ψυχὴν αὐτὰ μὲν καθ' ~αὑτὰ	οὔτε	ὠφέλιμα οὔτε βλαβερά ἐστιν, προσγενομένης
[91]	~(Σωκράτης) ~πῶς λέγεις, ὦ Ἄνυτε;	οὗτοι	ἄρα μόνοι τῶν ἀντιποιου Μένων
[77]	ἐπιθυμοῦσιν. ~ἢ οὔ; ~(Μένων) κινδυνεύουσιν	οὗτοί	γε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; οἱ
[91]	παρὰ τούτους ἐλθόντα ~λωβηθῆναι, ἐπεὶ	οὗτοί	γε φανερά ἐστι λώβη τε
[94]	~Ξανθίᾳ ἔδωκε, τὸν δὲ Εὐδώρῳ:	οὗτοι	δέ που ἐδόκουν τῶν τότε
[91]	~οἶσθα δήπου καὶ σὺ ὅτι	οὗτοί	εἰσιν οὓς οἱ ἄνθρωποι καλοῦσι
[99]	καὶ οἱ θεομάντεις: καὶ γὰρ	οὗτοι	ἐνθουσιῶντες λέγουσιν μὲν ~ἀληθῆ καὶ
[92]	ἂν ~(Μένων) ἀφικόμενος μοχθηρὸς γένοιτο	οὗτοι	μὲν γάρ, εἰ σὺ βούλει,
[77]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δῆλον ὅτι	οὗτοι	μὲν οὐ τῶν κακῶν ἐπιθυμοῦσιν,
[92]	~ἐθέλῃ πείθεσθαι. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ	οὗτοι	οἱ καλοὶ κἀγαθοὶ ἀπὸ τοῦ
[95]	δὲ δή; οἱ σοφισταί σοι	οὗτοι,	οἵπερ μόνοι ἐπαγγέλλονται, δοκοῦσι διδάσκαλοι
[78]	(ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ τοὺς βλαπτομένους	οὗτοι	οὐκ οἴονται ἀθλίους εἶναι καθ'
[95]	γε. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν; ἐθέλουσιν	οὗτοι	παρέχειν αὑτοὺς διδασκάλους τοῖς νέοις,
[97]	μὴ μηδ' ~ἐπιστάμενος, οὐ καὶ	οὗτος	ἂν ὀρθῶς ἡγοῖτο; ~(Μένων) πάνυ
[85]	ἔστιν ἥντινα δόξαν οὐχ αὑτοῦ	οὗτος	ἀπεκρίνατο; ~(Μένων) οὔκ, ἀλλ' ἑαυτοῦ.
[85]	ἢ (δεδίδαχέν τις τοῦτον γεωμετρεῖν;	οὗτος	γὰρ ποιήσει ~περὶ πάσης γεωμετρίας
[91]	περὶ τοῦ ~ξένου τουτουὶ Μένωνος.	οὗτος	γάρ, ὦ Ἄνυτε, πάλαι λέγει
[86]	ἐμεμαθήκει; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	οὗτός	γέ ἐστιν ὁ χρόνος ὅτ'
[85]	οὐ τὴν ἐπιστήμην, ἣν νῦν	οὗτος	ἔχει, ἤτοι ἔλαβέν ποτε ἢ
[100]	δὲ εἴη, σχεδὸν ἄν τι	οὗτος	λέγοιτο τοιοῦτος ἐν τοῖς ζῶσιν
[81]	πείθεσθαι τούτῳ τῷ ἐριστικῷ λόγῳ:	~οὗτος	μὲν γὰρ ἂν ἡμᾶς ἀργοὺς
[93]	ἴσως μὰ Δί' οὔ. ~(Σωκράτης)	~οὗτος	μὲν δή σοι τοιοῦτος διδάσκαλος
[95]	αὐτὸς εἶναι εἷς ~τούτων. ἀλλ'	οὗτος	μὲν ἐάν ποτε γνῷ οἷόν
[99]	ἀγαθὸν ἄνδρα, θεῖος ἀνήρ, φασίν,	οὗτος.	~(Μένων) ~καὶ φαίνονταί γε, ὦ
[82]	ἀλλ' ἐρωτῶ πάντα; καὶ νῦν	οὗτος	~οἴεται εἰδέναι ὁποία ἐστὶν ἀφ'
[94]	ἀκοῇ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δῆλον ὅτι	οὗτος	οὐκ ἄν ποτε, οὗ μὲν
[94]	πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	οὗτος	τὸν ὑὸν τὸν αὑτοῦ Λυσίμαχον,
[81]	σοι δοκεῖ λέγεσθαι ὁ λόγος	οὗτος,	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) οὐκ ἔμοιγε.
[87]	κύκλον, εἴτε ἀδύνατον εἴτε μή.	οὕτω	δὴ καὶ περὶ ἀρετῆς ἡμεῖς,
[72]	μοι ~εἰπεῖν; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~οὕτω	δὴ καὶ περὶ τῶν ἀρετῶν:
[88]	~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	οὕτω	δὴ κατὰ πάντων εἰπεῖν ἔστιν,
[72]	δὲ περὶ ἀρετῆς μόνον σοι	οὕτω	δοκεῖ, ὦ Μένων, ἄλλη μὲν
[80]	μὲν ἡ νάρκη αὐτὴ ναρκῶσα	οὕτω	καὶ τοὺς ~ἄλλους ποιεῖ ναρκᾶν,
[74]	ἢ τὸ εὐθύ; ἢ οὐχ	~οὕτω	λέγεις; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[74]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν, ὅταν	οὕτω	λέγῃς, τότε οὐδὲν μᾶλλον φῂς
[92]	ἢ λεληθέναι καὶ ἑαυτούς; καὶ	οὕτω	~μαίνεσθαι ἀξιώσομεν τούτους, οὓς ἔνιοί
[91]	σοφίας ἢ Φειδίαν τε, ὃς	οὕτω	περιφανῶς καλὰ ἔργα ~ἠργάζετο, καὶ
[98]	ὄντων δὲ οὐ διδακτόν; ~(Μένων)	οὕτω.	~(Σωκράτης) ἀλλὰ μὴν ὡμολογήκαμεν μὴ
[83]	ἢ οὔ; ~(Παῖς) ἔμοιγε δοκεῖ	οὕτω.	~(Σωκράτης) ~καλῶς: τὸ γάρ σοι
[99]	καὶ ἐπιστήμη. ~(Μένων) δοκεῖ μοι	οὕτω.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἐπειδὴ οὐ διδακτόν
[96]	τοτὲ ~δὲ οὔ; τοὺς οὖν	οὕτω	τεταραγμένους περὶ ὁτουοῦν φαίης ἂν
[75]	πως ζητεῖς; ἐγὼ γὰρ κἂν	(οὕτως	ἀγαπῴην εἴ ~μοι ἀρετὴν εἴποις.
[74]	πολλὰ ἀφικνούμεθα, ~ἀλλὰ μή μοι	οὕτως,	ἀλλ' ἐπειδὴ τὰ πολλὰ ταῦτα
[73]	ὅτι σχῆμα. διὰ ταῦτα δὲ	οὕτως	ἂν εἴποιμι, ~ὅτι καὶ ἄλλα
[90]	~(Ἄνυτος) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τἆλλα	οὕτως;	~(Ἄνυτος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ὧδε
[73]	~ὅτι σχῆμά τί ἐστιν, οὐχ	οὕτως	ἁπλῶς ὅτι σχῆμα. διὰ ταῦτα
[88]	ἐποίει, ἡ δὲ ἀφροσύνη βλαβερά,	οὕτως	αὖ ~(καὶ τούτοις ἡ ψυχὴ
[92]	σε τῶν σοφιστῶν, ἢ τί	οὕτως	αὐτοῖς χαλεπὸς εἶ; ~(Ἄνυτος) ~οὐδὲ
[75]	πειράσομαι δὴ ~καὶ ἐγώ σοι	οὕτως	εἰπεῖν. (λέγε γάρ μοι: τελευτὴν
[71]	σοφία. εἰ γοῦν ~τινα ἐθέλεις	οὕτως	ἐρέσθαι τῶν ἐνθάδε, οὐδεὶς ὅστις
[72]	τοιούτων; εἰπέ, τί ἂν ἀπεκρίνω	οὕτως	ἐρωτηθείς; ~(Μένων) ~τοῦτ' ἔγωγε, ὅτι
[89]	λεγόμενα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἰ ταῦτα	οὕτως	ἔχει, οὐκ ἂν εἶεν φύσει
[81]	ἔχεις με τοῦτο διδάξαι ὡς	οὕτως	ἔχει; ~(Σωκράτης) ~καὶ ἄρτι εἶπον,
[99]	οὐδὲν ὧν λέγουσιν. ~(Μένων) κινδυνεύει	οὕτως	ἔχειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὦ Μένων,
[99]	ἐπιστήμην ὄντες τοιοῦτοι. ~(Μένων) ἔοικεν	οὕτως	ἔχειν, ὦ Σώκρατες, ὡς λέγεις.
[78]	~παντάπασί μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες,	οὕτως	ἔχειν ὡς σὺ νῦν ὑπολαμβάνεις.
[97]	ὥστε θαυμάζω, ὦ Σώκρατες, (τούτου	οὕτως	ἔχοντος, ~ὅτι δή ποτε πολὺ
[71]	οὖν καὶ αὐτός, ὦ Μένων,	οὕτως	ἔχω: συμπένομαι τοῖς πολίταις τούτου
[75]	λέγειν. εἰ οὖν τῷ ἐρωτῶντι	οὕτως	ἢ περὶ σχήματος ἢ χρώματος
[80]	ἀλλὰ παντὸς μᾶλλον αὐτὸς ἀπορῶν	οὕτως	καὶ τοὺς ~ἄλλους ποιῶ (ἀπορεῖν.
[94]	ἐστιν. εἰ δὲ βούλει, (Περικλέα,	~οὕτως	μεγαλοπρεπῶς σοφὸν ἄνδρα, οἶσθ' ὅτι
[88]	ἢ σὺ ἄλλως φῂς ἢ	οὕτως;	~(Μένων) οὐκ, ἀλλ' οὕτως. ~(Σωκράτης)
[96]	διδάσκαλοι, οὐδὲ μαθηταί; ~(Μένων) φαίνεται	οὕτως.	~(Σωκράτης) ἀρετὴ ἄρα οὐκ ἂν
[88]	ἢ οὕτως; ~(Μένων) οὐκ, ἀλλ'	οὕτως.	~(Σωκράτης) ~σκόπει δή, ὅταν τί
[74]	προβιβάσαι. μανθάνεις ~γάρ που ὅτι	οὑτωσὶ	ἔχει περὶ παντός: εἴ τίς
[85]	ὦ Μένων; ἔστιν ἥντινα δόξαν	οὐχ	αὑτοῦ οὗτος ἀπεκρίνατο; ~(Μένων) οὔκ,
[84]	θαρραλέως ἀπεκρίνετο ὡς ~εἰδώς, καὶ	οὐχ	ἡγεῖτο ἀπορεῖν: νῦν δὲ ἡγεῖται
[83]	τοῦτο ἀποκρίνου. καί μοι λέγε:	οὐχ	ἥδε μὲν δυοῖν ~ποδοῖν ἦν,
[70]	δοκεῖ, καὶ ἐπὶ σοφίᾳ, ~καὶ	οὐχ	ἥκιστα οἱ τοῦ σοῦ ἑταίρου
[99]	ποιητικοὺς ἅπαντας: καὶ τοὺς πολιτικοὺς	οὐχ	ἥκιστα τούτων ~φαῖμεν ἂν θείους
[93]	τὰ πολιτικά, καὶ γεγονέναι ~ἔτι	οὐχ	ἧττον ἢ εἶναι: ἀλλὰ μῶν
[96]	ἄνδρες, καὶ σέ τε ~Γοργίας	οὐχ	ἱκανῶς πεπαιδευκέναι καὶ ἐμὲ Πρόδικος.
[99]	ὅδε ἔλεγεν: διὸ δὴ καὶ	οὐχ	οἷοί τε ~ἄλλους ποιεῖν τοιούτους
[77]	λέγων ~τοιαῦτα: ἀλλ' ὅπως μὴ	οὐχ	οἷός τ' ἔσομαι πολλὰ τοιαῦτα
[94]	Ἀριστείδην τὸν ~Λυσιμάχου: ἢ τοῦτον	οὐχ	ὁμολογεῖς ἀγαθὸν γεγονέναι; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε,
[96]	οἱ μὲν φάσκοντες διδάσκαλοι ~εἶναι	οὐχ	ὅπως ἄλλων διδάσκαλοι ὁμολογοῦνται, ἀλλ'
[88]	ἀνδρεία ~ἀλλ' οἷον θάρρος τι:	οὐχ	ὅταν μὲν ἄνευ νοῦ θαρρῇ
[88]	καὶ ὅταν τί, βλάπτει; ἆρ'	~οὐχ	ὅταν μὲν ὀρθὴ χρῆσις, ὠφελεῖ,
[74]	εἶναι ἢ τὸ εὐθύ; ἢ	οὐχ	~οὕτω λέγεις; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[73]	ἔγωγε ~ὅτι σχῆμά τί ἐστιν,	οὐχ	οὕτως ἁπλῶς ὅτι σχῆμα. διὰ
[90]	ἐπιμελείᾳ, ἔπειτα καὶ τὰ ἄλλα	οὐχ	~ὑπερήφανος δοκῶν εἶναι πολίτης οὐδὲ
[88]	τοτὲ δὲ βλαβερὰ εἶναι, ἆρα	οὐχ	ὥσπερ τῇ ἄλλῃ ψυχῇ ἡ
[83]	~ὀκτώπουν δ' ἀπὸ ποίας γραμμῆς;	οὐχὶ	ἀπὸ μὲν ταύτης τετραπλάσιον; ~(Παῖς)
[85]	δὲ ταύτας τὰς δόξας, ἢ	οὐχί;	~(Μένων) ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες, φαίνεται.
[87]	ὠφέλιμοι: πάντα γὰρ τἀγαθὰ ὠφέλιμα.	οὐχί;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ ἡ
[88]	λέγομεν καὶ τὰ τοιαῦτα ~ὠφέλιμα.	~(οὐχί;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~ταὐτὰ δὲ
[78]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ δὲ καλεῖς	οὐχὶ	οἷον ὑγίειάν τε καὶ πλοῦτον;
[83]	τεττάρων γὰρ τετράκις ἐστὶν ἑκκαίδεκα.	οὐχί;	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~ὀκτώπουν δ'
[85]	χωρίον; ~(Παῖς) οὐ μανθάνω. ~(Σωκράτης)	~οὐχὶ	τεττάρων ὄντων τούτων ἥμισυ ἑκάστου
[88]	εἶναι ἀλλ' ἄλλο ἐπιστήμης, εἰ	οὐχὶ	~τοτὲ μὲν βλάπτει, τοτὲ δὲ
[76]	ἔστιν γὰρ χρόα ἀπορροὴ ~σχημάτων	ὄψει	σύμμετρος καὶ αἰσθητός. ~(Μένων) ~ἄριστά
[76]	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ	ὄψιν	καλεῖς τι; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)