Pages
[97]	Λάρισαν ἢ ὅποι βούλει ἄλλοσε	βαδίζοι	καὶ ~ἄλλοις ἡγοῖτο, ἄλλο τι
[84]	ὦ Μένων, οὗ ἐστιν ἤδη	βαδίζων	ὅδε τοῦ ἀναμιμνῄσκεσθαι; ὅτι τὸ
[78]	φησι Μένων ὁ τοῦ ~μεγάλου	βασιλέως	πατρικὸς ξένος. πότερον προστιθεῖς τούτῳ
[81]	~ἀνδιδοῖ ψυχὰς πάλιν, ~(ἐκ τᾶν	βασιλῆες	ἀγαυοὶ ~καὶ σθένει κραιπνοὶ σοφίᾳ
[84]	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν νῦν	βέλτιον	ἔχει περὶ τὸ πρᾶγμα ὃ
[86]	ζητεῖν ἃ μή τις οἶδεν	βελτίους	ἂν εἶμεν καὶ ~ἀνδρικώτεροι καὶ
[96]	ἡμᾶς ἑνί γέ τῳ τρόπῳ	~βελτίους	(ποιήσει: λέγω δὲ ταῦτα ἀποβλέψας
[92]	κἀγαθῶν, οὐδεὶς ἔστιν ὃς οὐ	βελτίω	αὐτὸν ποιήσει ἢ οἱ σοφισταί,
[94]	~κάλλιστα Ἀθηναίων ἐπαίδευσε, ἄνδρα δὲ	βελτίω	δοκεῖ σοι ὁτουοῦν πεποιηκέναι; ~τούτῳ
[93]	ἦν σοφός, οὐδὲν τῶν γειτόνων	βελτίω	ποιῆσαι, εἴπερ ἦν γε ~διδακτὸν
[78]	~ἀλλὰ δῆλον ὅτι εἴπερ ἐστὶ	βελτίων	ἄλλος ἄλλου, κατὰ τὸ δύνασθαι
[78]	οὐδὲν ὁ ~ἕτερος τοῦ ἑτέρου	βελτίων;	~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ δῆλον
[76]	ἐγὼ ἐμαυτὸν πείθω, ἀλλ' ἐκείνη	βελτίων:	~οἶμαι δὲ οὐδ' ἂν σοὶ
[81]	ταῦτα ὡς ὁσιώτατα διαβιῶναι ~τὸν	βίον:	οἷσιν γὰρ ἂν ~Φερσεφόνα ποινὰν
[85]	ἂν ἔν γε τῷ ~νῦν	βίῳ	εἰληφὼς εἴη. ἢ (δεδίδαχέν τις
[86]	δὲ μὴ ἐν τῷ νῦν	βίῳ	λαβών, οὐκ ἤδη τοῦτο (δῆλον,
[88]	τοτὲ μὲν ~ἀγαθὰ τοτὲ δὲ	βλαβερὰ	εἶναι, ἆρα οὐχ ὥσπερ τῇ
[88]	καθ' ~αὑτὰ οὔτε ὠφέλιμα οὔτε	βλαβερά	ἐστιν, προσγενομένης δὲ φρονήσεως (ἢ
[88]	αὐτὰ ποιεῖ, μὴ ~ὀρθῶς δὲ	βλαβερά;	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ὀρθῶς
[88]	καταρτυόμενα ὠφέλιμα, ἄνευ δὲ νοῦ	βλαβερά;	~(Μένων) πάνυ (σφόδρα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[88]	ψυχῆς ἐποίει, ἡ δὲ ἀφροσύνη	βλαβερά,	οὕτως αὖ ~(καὶ τούτοις ἡ
[88]	προσγενομένης δὲ φρονήσεως (ἢ ~ἀφροσύνης	βλαβερά	τε καὶ ὠφέλιμα γίγνεται. κατὰ
[77]	ἂν γίγνηται, γιγνώσκουσιν δήπου ὅτι	βλαβήσονται	ὑπ' αὐτῶν; ~(Μένων) (ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[88]	ὠφελεῖ ἡμᾶς, καὶ ὅταν τί,	βλάπτει;	ἆρ' ~οὐχ ὅταν μὲν ὀρθὴ
[88]	χρῆσις, ὠφελεῖ, ὅταν δὲ μή,	βλάπτει;	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἔτι
[77]	δὲ καὶ οἳ γιγνώσκοντες ὅτι	βλάπτει.	~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ δοκοῦσί σοι
[88]	ἐπιστήμης, εἰ οὐχὶ ~τοτὲ μὲν	βλάπτει,	τοτὲ δὲ ὠφελεῖ; οἷον ἀνδρεία,
[77]	ἢ γιγνώσκων τὰ ~κακὰ ὅτι	βλάπτει	ᾧ ἂν παρῇ; ~(Μένων) ~εἰσὶ
[77]	σύ, ἡγούμενοι δὲ τὰ κακὰ	βλάπτειν	~ἐκεῖνον ᾧ ἂν γίγνηται, γιγνώσκουσιν
[88]	δὲ ταῦτά φαμεν ἐνίοτε καὶ	βλάπτειν:	ἢ σὺ ἄλλως φῂς ἢ
[88]	μὲν ἄνευ νοῦ θαρρῇ ἄνθρωπος,	βλάπτεται,	ὅταν δὲ ~σὺν νῷ, ὠφελεῖται;
[78]	~(Μένων) (ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ τοὺς	βλαπτομένους	οὗτοι οὐκ οἴονται ἀθλίους εἶναι
[78]	οἴονται ἀθλίους εἶναι καθ' ὅσον	βλάπτονται;	~(Μένων) καὶ τοῦτο ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)
[89]	~τί οὖν δή; πρὸς τί	βλέπων	δυσχεραίνεις αὐτὸ καὶ ἀπιστεῖς μὴ
[90]	μανθάνειν; ἆρ' οὐ πρὸς ταῦτα	βλέψαντες	καλῶς ἂν ~πέμποιμεν; ~(Ἄνυτος) ναί.
[82]	ὦ Σώκρατες, οὐ πρὸς τοῦτο	βλέψας	εἶπον, ἀλλ' ὑπὸ τοῦ ἔθους:
[97]	τὴν εἰς Λάρισαν ἢ ὅποι	βούλει	ἄλλοσε βαδίζοι καὶ ~ἄλλοις ἡγοῖτο,
[71]	Σώκρατες, εἰπεῖν. πρῶτον μέν, εἰ	βούλει	ἀνδρὸς ἀρετήν, ~ῥᾴδιον, ὅτι αὕτη
[92]	ἔλθῃ Ἀθηναίων: εἰπὲ ὄνομα ὅτου	βούλει.	~(Ἄνυτος) ~τί δὲ ἑνὸς ἀνθρώπου
[84]	εἰπεῖν ἀκριβῶς: ~καὶ (εἰ μὴ	βούλει	ἀριθμεῖν, ἀλλὰ δεῖξον ἀπὸ ποίας.
[71]	(με ~πῶς ἔλεγεν. εἰ δὲ	βούλει,	αὐτὸς εἰπέ: δοκεῖ γὰρ δήπου
[71]	μηδὲν τοιοῦτον παθεῖν. εἰ δὲ	βούλει	γυναικὸς ἀρετήν, οὐ χαλεπὸν ~διελθεῖν,
[72]	μὲν βούλει, ἐλευθέρου, εἰ δὲ	βούλει,	(δούλου. ~καὶ ἄλλαι πάμπολλαι ἀρεταί
[72]	καὶ ~πρεσβυτέρου ἀνδρός, ~εἰ μὲν	βούλει,	ἐλευθέρου, εἰ δὲ βούλει, (δούλου.
[92]	οὗτοι μὲν γάρ, εἰ σὺ	βούλει,	ἔστων οἱ ~σοφισταί ἀλλὰ δὴ
[82]	τουτωνὶ τῶν σαυτοῦ ἕνα, ὅντινα	~βούλει,	ἵνα ἐν τούτῳ σοι ἐπιδείξωμαι.
[80]	οὐκ ᾔδησθα; ~(Σωκράτης) ~μανθάνω οἷον	βούλει	λέγειν, ὦ Μένων. ὁρᾷς τοῦτον
[86]	εὖ λέγειν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~βούλει	οὖν, ἐπειδὴ ὁμονοοῦμεν ὅτι ζητητέον
[76]	πάνυ μὲν οὖν χάρισαι. ~(Σωκράτης)	~βούλει	οὖν σοι κατὰ Γοργίαν ἀποκρίνωμαι,
[94]	ὁρᾷς οἷός ἐστιν. εἰ δὲ	βούλει,	(Περικλέα, ~οὕτως μεγαλοπρεπῶς σοφὸν ἄνδρα,
[75]	σύ, ὦ Σώκρατες, εἰπέ. ~(Σωκράτης)	βούλει	σοι χαρίσωμαι; ~(Μένων) πάνυ γε.
[73]	περὶ ἄλλου ὁτουοῦν. οἷον, εἰ	βούλει,	στρογγυλότητος πέρι εἴποιμ' ἂν ἔγωγε
[75]	ἀλλ' οὐδὲ μανθάνω ἔγωγε ὅτι	βούλει,	ὦ ἄνθρωπε, οὐδὲ οἶδα ὅτι
[93]	~ἆρ' οὖν ταῦτα μὲν οἰόμεθα	βούλεσθαι	αὐτὸν τὸν αὑτοῦ ὑὸν παιδεῦσαι,
[78]	~οὐκοῦν τοῦ λεχθέντος τὸ μὲν	βούλεσθαι	πᾶσιν ὑπάρχει, καὶ ταύτῃ γε
[78]	λέγειν, ὦ Σώκρατες: καὶ οὐδεὶς	βούλεσθαι	τὰ κακά. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν νυνδὴ
[78]	ἔλεγες ὅτι ἔστιν ἡ ἀρετὴ	βούλεσθαί	τε τἀγαθὰ καὶ δύνασθαι; ~(Μένων)
[78]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἔστιν οὖν ὅστις	βούλεται	ἄθλιος καὶ κακοδαίμων εἶναι; ~(Μένων)
[78]	τὰ κακὰ οὐδείς, εἴπερ μὴ	βούλεται	τοιοῦτος εἶναι. τί ~γὰρ ἄλλο
[78]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα	βούλεται,	ὦ Μένων, τὰ κακὰ οὐδείς,
[80]	εἰπεῖν. καί μοι δοκεῖς εὖ	~βουλεύεσθαι	οὐκ ἐκπλέων ἐνθένδε οὐδ' ἀποδημῶν:
[91]	ἔξεστί σε μετ' ἐμοῦ (κοινῇ	βουλεύεσθαι	περὶ τοῦ ~ξένου τουτουὶ Μένωνος.
[70]	τῷ βουλομένῳ ὅτι ἄν τις	βούληται,	καὶ ~οὐδενὶ ὅτῳ οὐκ ἀποκρινόμενος.
[90]	~τί δ' εἰ σκυτοτόμον ἀγαθὸν	βουλοίμεθα	γενέσθαι, ἆρ' οὐ παρὰ τοὺς
[90]	διδάσκαλοι. ὧδε δὲ σκέψαι: εἰ	βουλοίμεθα	~Μένωνα τόνδε ἀγαθὸν ἰατρὸν (γενέσθαι,
[75]	καὶ σὺ νυνὶ φίλοι ὄντες	~βούλοιντο	ἀλλήλοις διαλέγεσθαι, δεῖ δὴ πρᾳότερόν
[72]	μοι μανθάνειν: οὐ μέντοι ὡς	βούλομαί	γέ πω κατέχω τὸ ἐρωτώμενον.
[75]	τι καὶ τετελευτηκέναι τὸ ~τοιοῦτον	βούλομαι	λέγειν, οὐδὲν ποικίλον. ~(Μένων) ἀλλὰ
[76]	ἂν σὺ μάλιστα ἀκολουθήσαις; ~(Μένων)	βούλομαι:	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[90]	πέμποντες ~τόνδε καλῶς ἂν ἐπέμπομεν,	βουλόμενοι	ἰατρὸν γενέσθαι: ἆρ' ὅταν τοῦτο
[90]	τούτῳ, ἀποφήναντας αὑτοὺς διδασκάλους τοῦ	~βουλομένου	ἰέναι τε καὶ μανθάνειν; ἆρ'
[90]	αὐτὰ (ταῦτα; πολλὴ ἄνοιά ἐστι	~βουλομένους	αὐλητήν τινα ποιῆσαι παρὰ μὲν
[91]	αὑτοὺς κοινοὺς τῶν Ἑλλήνων τῷ	~βουλομένῳ	μανθάνειν, μισθὸν τούτου ταξαμένους τε
[70]	αὑτὸν ἐρωτᾶν τῶν Ἑλλήνων τῷ	βουλομένῳ	ὅτι ἄν τις βούληται, καὶ
[83]	ταύτῃ μὲν μακρόν, τῇ δὲ	βραχύ,	ἀλλὰ ἴσον πανταχῇ ~ἔστω ὥσπερ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/11/2005