Pages
[93]	~διδακτὸν ἡ ἀρετή; ~(Ἄνυτος) ἴσως	μὰ	Δί' οὔ. ~(Σωκράτης) ~οὗτος μὲν
[96]	σὺ κυρίως ~διδασκάλους εἶναι; ~(Μένων)	μὰ	Δί' οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[92]	αὐτοῖς χαλεπὸς εἶ; ~(Ἄνυτος) ~οὐδὲ	μὰ	Δία ἔγωγε συγγέγονα πώποτε αὐτῶν
[90]	δοκεῖ ἀλογία εἶναι; ~(Ἄνυτος) ναὶ	μὰ	Δία ἔμοιγε, καὶ ἀμαθία γε
[83]	τὸ τετράκις τοσοῦτον; ~(Παῖς) οὐ	μὰ	Δία. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ ποσαπλάσιον; ~(Παῖς)
[95]	καὶ διδακτὸν ἀρετήν; ~(Μένων) ~οὐ	μὰ	τὸν Δία, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ
[84]	δεῖξον ἀπὸ ποίας. ~(Παῖς) ἀλλὰ	μὰ	τὸν Δία, ὦ Σώκρατες, ἔγωγε
[82]	~ἐμαυτῷ τἀναντία λέγων. ~(Μένων) ~οὐ	μὰ	τὸν Δία, ὦ Σώκρατες, οὐ
[93]	ἔγωγε ἀξιῶ παρὰ τῶν προτέρων	μαθεῖν,	ὄντων καλῶν κἀγαθῶν: ἢ ~οὐ
[90]	αὐτῶν μαθητὴς μηδεὶς τούτου τοῦ	μαθήματος	ὃ ἡμεῖς ἀξιοῦμεν ~μανθάνειν παρ'
[85]	ταὐτὰ ταῦτα, καὶ τῶν ἄλλων	μαθημάτων	ἁπάντων. ἔστιν ~οὖν ὅστις τοῦτον
[89]	οἱ ἀγαθοὶ ἀγαθοὶ γίγνονται, (ἆρα	μαθήσει;	~(Μένων) ~δοκεῖ μοι ἤδη ἀναγκαῖον
[81]	οὐ μανθάνομεν, ἀλλὰ ἣν καλοῦμεν	~μάθησιν	ἀνάμνησίς ἐστιν; ἔχεις με τοῦτο
[81]	ἓν μόνον ~ἀναμνησθέντα ὃ δὴ	μάθησιν	καλοῦσιν ἄνθρωποι τἆλλα πάντα αὐτὸν
[89]	αὖ, οὗ μήτε διδάσκαλοι μήτε	μαθηταὶ	εἶεν, καλῶς ἂν αὐτὸ ~εἰκάζοντες
[96]	πράγματος οὗ μήτε διδάσκαλοι μήτε	μαθηταὶ	εἶεν, τοῦτο ~μηδὲ διδακτὸν εἶναι;
[96]	δέ γε μὴ διδάσκαλοι, οὐδὲ	μαθηταί;	~(Μένων) δοκεῖ μοι ἔχειν ὡς
[96]	δέ γε μὴ διδάσκαλοι, οὐδὲ	μαθηταί;	~(Μένων) φαίνεται οὕτως. ~(Σωκράτης) ἀρετὴ
[89]	ἀναγκαῖον αὐτοῦ καὶ διδασκάλους καὶ	μαθητὰς	εἶναι; ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)
[90]	διδάσκαλοι ~εἶναι μήτ' ἔστιν αὐτῶν	μαθητὴς	μηδεὶς τούτου τοῦ μαθήματος ὃ
[70]	ἀσκητόν; ~ἢ οὔτε ἀσκητὸν οὔτε	μαθητόν,	ἀλλὰ φύσει παραγίγνεται τοῖς ἀνθρώποις
[76]	καλῶ. ~(Σωκράτης) ~ἤδη τοίνυν ἂν	μάθοις	μου ἐκ τούτων σχῆμα ὃ
[92]	αὐτομάτου ἐγένοντο τοιοῦτοι, παρ' ~οὐδενὸς	μαθόντες	ὅμως μέντοι ἄλλους διδάσκειν οἷοί
[92]	λεληθέναι καὶ ἑαυτούς; καὶ οὕτω	~μαίνεσθαι	ἀξιώσομεν τούτους, οὓς ἔνιοί φασι
[92]	εἶναι; ~(Ἄνυτος) ~πολλοῦ γε δέουσι	μαίνεσθαι,	ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον
[71]	ὦ ξένε, ~κινδυνεύω σοι δοκεῖν	μακάριός	τις εἶναι ἀρετὴν γοῦν εἴτε
[83]	τοιόνδε λέγω, μὴ ταύτῃ μὲν	μακρόν,	τῇ δὲ βραχύ, ἀλλὰ ἴσον
[81]	ἀργοὺς ποιήσειεν καὶ ἔστιν τοῖς	μαλακοῖς	τῶν ἀνθρώπων ~ἡδὺς ἀκοῦσαι, ὅδε
[76]	Γοργίαν ἀποκρίνωμαι, ᾗ ἂν σὺ	μάλιστα	ἀκολουθήσαις; ~(Μένων) βούλομαι: πῶς γὰρ
[77]	ἐπιθυμοῦντα ἀγαθῶν ἐπιθυμητὴν εἶναι; ~(Μένων)	μάλιστά	γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρα ὡς ὄντων
[93]	τέ τινας καλοὺς κἀγαθοὺς γενέσθαι,	μάλιστα	~δέ που τὸν ὑὸν τὸν
[80]	ζητήσεις; ἢ εἰ καὶ ὅτι	μάλιστα	ἐντύχοις ~αὐτῷ, πῶς εἴσῃ ὅτι
[89]	πολλῶν γε ζητῶ, καὶ τούτων	μάλιστα	οὓς ἂν οἴωμαι ~ἐμπειροτάτους εἶναι
[92]	ἐπιτρέποντες, οἱ ~προσήκοντες, πολὺ δὲ	μάλιστα	πάντων αἱ πόλεις, ἐῶσαι αὐτοὺς
[93]	γεγονέναι; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε, πάντων γε	μάλιστα.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ διδάσκαλον ἀγαθόν,
[77]	ἐστιν ὅμως ἐπιθυμεῖν ~αὐτῶν; ~(Μένων)	μάλιστα.	~(Σωκράτης) τί ἐπιθυμεῖν λέγεις; ἦ
[80]	ὀλίγου ἐξηπάτησάς με. ~(Μένων) τί	μάλιστα,	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) γιγνώσκω οὗ
[95]	~εἶναι ἀρετῆς; ~(Μένων) ~καὶ Γοργίου	μάλιστα,	ὦ Σώκρατες, ταῦτα ἄγαμαι, ὅτι
[80]	~ἄλλους ποιῶ ἀπορεῖν, ἀλλὰ παντὸς	μᾶλλον	αὐτὸς ἀπορῶν οὕτως καὶ τοὺς
[76]	ἡ ἀπόκρισις, ὥστε ἀρέσκει σοι	μᾶλλον	ἢ ἡ περὶ τοῦ ~σχήματος.
[89]	ἂν ἐν ἀκροπόλει, κατασημηνάμενοι πολὺ	~μᾶλλον	ἢ τὸ χρυσίον, ἵνα μηδεὶς
[90]	τοὺς ἀντιποιουμένους τε τῆς τέχνης	μᾶλλον	ἢ τοὺς μή, καὶ τοὺς
[78]	~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ἄρα	μᾶλλον	ὁ πόρος τῶν τοιούτων ἀγαθῶν
[92]	μαίνεσθαι, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ πολὺ	μᾶλλον	οἱ τούτοις διδόντες ~ἀργύριον τῶν
[92]	τῶν νέων, τούτων (δ' ἔτι	μᾶλλον	οἱ τούτοις ἐπιτρέποντες, οἱ ~προσήκοντες,
[96]	πεπαιδευκέναι καὶ ἐμὲ Πρόδικος. παντὸς	μᾶλλον	οὖν ~προσεκτέον τὸν νοῦν ἡμῖν
[74]	~ἀλλὰ μὴν σχῆμά γε οὐδὲν	μᾶλλον	φῂς εἶναι τὸ στρογγύλον τοῦ
[74]	ὅταν οὕτω λέγῃς, τότε οὐδὲν	μᾶλλον	φῂς τὸ στρογγύλον εἶναι ~στρογγύλον
[74]	δὴ ὀνομάζεις ~σχῆμα (καὶ οὐδὲν	μᾶλλον	φῂς τὸ στρογγύλον σχῆμα εἶναι
[81]	γὰρ ζητεῖν ἄρα καὶ τὸ	~μανθάνειν	ἀνάμνησις ὅλον ἐστίν. οὔκουν δεῖ
[90]	τοῦ ~βουλομένου ἰέναι τε καὶ	μανθάνειν;	ἆρ' οὐ πρὸς ταῦτα βλέψαντες
[91]	κοινοὺς τῶν Ἑλλήνων τῷ ~βουλομένῳ	μανθάνειν,	μισθὸν τούτου ταξαμένους τε καὶ
[75]	~(Μένων) ἀλλὰ καλῶ, καὶ οἶμαι	μανθάνειν	ὃ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τί δ'
[72]	λέγω; ~(Μένων) ~δοκῶ γέ μοι	μανθάνειν:	οὐ μέντοι ὡς βούλομαί γέ
[90]	τοῦ μαθήματος ὃ ἡμεῖς ἀξιοῦμεν	~μανθάνειν	παρ' αὐτῶν ὃν ἂν πέμπωμεν.
[90]	δέ τισιν πράγματα ~παρέχειν, ζητοῦντα	μανθάνειν	παρὰ τούτων, οἳ μήτε προσποιοῦνται
[84]	αὐτὸν πρότερον ἐπιχειρῆσαι ζητεῖν ἢ	μανθάνειν	τοῦτο ὃ ᾤετο εἰδέναι ~οὐκ
[74]	οἷός τ' ὦ, ἡμᾶς προβιβάσαι.	μανθάνεις	~γάρ που ὅτι οὑτωσὶ ἔχει
[75]	ἂν ~ἐθαύμασε καὶ εἶπεν: ~οὐ	μανθάνεις	ὅτι ζητῶ τὸ ἐπὶ πᾶσιν
[72]	τυγχάνει (οὖσα ἀρετή: ἢ ~οὐ	μανθάνεις	ὅτι λέγω; ~(Μένων) ~δοκῶ γέ
[84]	τετράπουν τοῦτο ἡμῖν ἐστι χωρίον;	μανθάνεις;	~(Παῖς) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἕτερον δὲ
[81]	πῶς λέγεις τοῦτο, ὅτι οὐ	μανθάνομεν,	ἀλλὰ ἣν καλοῦμεν ~μάθησιν ἀνάμνησίς
[88]	εὐμαθία: μετὰ μὲν νοῦ καὶ	μανθανόμενα	~καὶ καταρτυόμενα ὠφέλιμα, ἄνευ δὲ
[75]	χρώματος εἶπες ~ὅτι ἀλλ' οὐδὲ	μανθάνω	ἔγωγε ὅτι βούλει, ὦ ἄνθρωπε,
[80]	ὃ σὺ οὐκ ᾔδησθα; ~(Σωκράτης)	~μανθάνω	οἷον βούλει λέγειν, ὦ Μένων.
[85]	τοῦτο τὸ χωρίον; ~(Παῖς) οὐ	μανθάνω.	~(Σωκράτης) ~οὐχὶ τεττάρων ὄντων τούτων
[82]	σοι φαίνηται, ἢ ἀναμιμνῃσκόμενος ἢ	μανθάνων	~παρ' ἐμοῦ. ~(Μένων) ἀλλὰ προσέξω.
[91]	~μήτε ἀστὸν μήτε ξένον, τοιαύτη	μανία	λάβοι, ὥστε παρὰ τούτους ἐλθόντα
[99]	οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν (χρησμῳδοὺς καὶ	~μάντεις	καὶ τοὺς ποιητικοὺς ἅπαντας: καὶ
[92]	αὐτῶν εἰμι εἴτε μή. ~(Σωκράτης)	~μάντις	εἶ ἴσως, ὦ Ἄνυτε: ἐπεὶ
[84]	(φύλαττε δὲ ἄν που εὕρῃς	με	~διδάσκοντα καὶ διεξιόντα αὐτῷ, ἀλλὰ
[80]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) γιγνώσκω οὗ ἕνεκά	με	ᾔκασας. ~(Μένων) τίνος δὴ οἴει;
[80]	ὥς γέ μοι δοκεῖς, ~γοητεύεις	με	καὶ φαρμάττεις καὶ ἀτεχνῶς κατεπᾴδεις,
[74]	ἂν καὶ ἄλλα σχήματα, εἴ	με	κελεύοις: ~καὶ σὺ οὖν ἐμοὶ
[79]	εἶτα, ὦ Μένων, παίζεις πρός	με;	~(Μένων) τί δή, ὦ Σώκρατες;
[80]	ὦ Μένων, καὶ ὀλίγου ἐξηπάτησάς	με.	~(Μένων) τί μάλιστα, ὦ Σώκρατες;
[91]	ὦ Ἄνυτε, πάλαι λέγει πρός	με	ὅτι ἐπιθυμεῖ ~ταύτης τῆς σοφίας
[95]	καὶ οὐδὲν θαυμάζω: οἴεται γάρ	με	~πρῶτον μὲν κακηγορεῖν τούτους τοὺς
[71]	ἃ ἐκεῖνος ἔλεγε: ἀνάμνησον οὖν	(με	~πῶς ἔλεγεν. εἰ δὲ βούλει,
[81]	καλοῦμεν ~μάθησιν ἀνάμνησίς ἐστιν; ἔχεις	με	τοῦτο διδάξαι ὡς οὕτως ἔχει;
[94]	οἰκίας μεγάλης ἦν καὶ ἐδύνατο	μέγα	ἐν τῇ πόλει καὶ ἐν
[99]	νοῦν μὴ ~ἔχοντες πολλὰ καὶ	μεγάλα	κατορθοῦσιν ὧν πράττουσι καὶ λέγουσι;
[99]	ὅταν κατορθῶσι λέγοντες πολλὰ καὶ	μεγάλα	πράγματα, μηδὲν εἰδότες ~ὧν λέγουσιν.
[95]	~ἵζε, καὶ ἅνδανε τοῖς, ὧν	μεγάλη	δύναμις. ~ἐσθλῶν μὲν γὰρ ἄπ'
[94]	καὶ τῶν ~συμμάχων; καὶ οἰκίας	μεγάλης	ἦν καὶ ἐδύνατο μέγα ἐν
[74]	καὶ σωφροσύνη καὶ σοφία καὶ	~μεγαλοπρέπεια	καὶ ἄλλαι πάμπολλαι. ~(Σωκράτης) ~πάλιν,
[88]	καὶ εὐμαθίαν καὶ μνήμην καὶ	μεγαλοπρέπειαν	καὶ ~πάντα τὰ (τοιαῦτα; ~(Μένων)
[70]	ὑμᾶς εἴθικεν, ἀφόβως τε καὶ	μεγαλοπρεπῶς	~ἀποκρίνεσθαι ἐάν τίς τι ἔρηται,
[94]	εἰ δὲ βούλει, (Περικλέα, ~οὕτως	μεγαλοπρεπῶς	σοφὸν ἄνδρα, οἶσθ' ὅτι δύο
[78]	ὥς φησι Μένων ὁ τοῦ	~μεγάλου	βασιλέως πατρικὸς ξένος. πότερον προστιθεῖς
[95]	ὅτι ~πολλοὺς ἂν μισθοὺς καὶ	μεγάλους	ἔφερον ~οἱ δυνάμενοι τοῦτο ποιεῖν,
[72]	τῳ, οἷον ἢ κάλλει ἢ	~μεγέθει	ἢ ἄλλῳ τῳ τῶν τοιούτων;
[72]	καὶ γυναικός. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	μέγεθος	καὶ ἰσχύς; ἐάνπερ ἰσχυρὰ γυνὴ
[72]	καὶ περὶ ὑγιείας καὶ περὶ	μεγέθους	καὶ περὶ ~ἰσχύος ὡσαύτως; ἄλλη
[90]	αἱροῦνται γοῦν αὐτὸν ἐπὶ τὰς	μεγίστας	ἀρχάς. δίκαιον δὴ ~μετὰ τοιούτων
[81]	~καὶ σθένει κραιπνοὶ σοφίᾳ τε	μέγιστοι	~ἄνδρες αὔξοντ' ἐς δὲ τὸν
[82]	εἴη ἂν τοιοῦτον χωρίον καὶ	μεῖζον	καὶ ἔλαττον; ~(Παῖς) πάνυ γε.
[83]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀπὸ μὲν	μείζονος	ἔσται ἢ τοσαύτης γραμμῆς, ἀπὸ
[76]	(πόρων, τὰς δὲ ἐλάττους ἢ	~μείζους	εἶναι; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[83]	τὴν τοῦ ὀκτώποδος χωρίου γραμμὴν	μείζω	μὲν εἶναι τῆσδε τῆς δίποδος,
[99]	σοι ἄχθεται ~λέγοντι. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν	μέλει	ἔμοιγε. τούτῳ μέν, ὦ Μένων,
[75]	εἰπεῖν, ἵνα ~καὶ γένηταί σοι	μελέτη	πρὸς τὴν περὶ τῆς ἀρετῆς
[94]	~Θουκυδίδης αὖ δύο ὑεῖς ἔθρεψεν,	Μελησίαν	καὶ Στέφανον, καὶ τούτους ~ἐπαίδευσεν
[72]	ἔγωγε, ὅτι οὐδὲν διαφέρουσιν, ᾗ	μέλιτται	εἰσίν, ἡ ἑτέρα τῆς ἑτέρας.
[72]	εἶναι καὶ διαφερούσας ἀλλήλων, τῷ	~μελίττας	εἶναι; ἢ τούτῳ μὲν οὐδὲν
[72]	τὰ σμήνη, εἴ μου ἐρομένου	μελίττης	περὶ οὐσίας ὅτι ποτ' ἐστίν,
[89]	ψυχῆς αὐτῆς εἰς φρόνησιν, ~εἰ	(μέλλει	ἀγαθὰ εἶναι: καὶ τούτῳ τῷ
[89]	καὶ ἐν τῷ ἔπειτα, εἰ	μέλλει	τι αὐτοῦ ὑγιὲς εἶναι. ~(Μένων)
[73]	αὐτῶν ἄρα ἀμφότεροι δέονται, εἴπερ	μέλλουσιν	ἀγαθοὶ εἶναι, καὶ ἡ γυνὴ
[81]	χρήματα, οὐκ ἔστιν ὅτι οὐ	μεμάθηκεν:	ὥστε ~οὐδὲν θαυμαστὸν καὶ περὶ
[86]	ἆρ' οὖν τὸν ἀεὶ χρόνον	~μεμαθηκυῖα	ἔσται ἡ ψυχὴ αὐτοῦ; δῆλον
[81]	φύσεως (ἁπάσης ~συγγενοῦς οὔσης, καὶ	μεμαθηκυίας	τῆς ψυχῆς ἅπαντα, οὐδὲν κωλύει
[81]	τε καὶ τῶν ἱερειῶν ὅσοις	μεμέληκε	περὶ ὧν ~μεταχειρίζονται λόγον οἵοις
[86]	τοῦτο δ' ἐστὶν ὃ μὴ	~μεμνημένος	ἐπιχειρεῖν ζητεῖν καὶ ἀναμιμνῄσκεσθαι; ~(Μένων)
[94]	τότε κάλλιστα ~παλαίειν ἢ οὐ	μέμνησαι;	~(Ἄνυτος) ἔγωγε, ἀκοῇ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[79]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~εἰ γὰρ καὶ	μέμνησαι,	ὅτ' ἐγώ σοι ἄρτι ἀπεκρινάμην
[84]	διπλάσιον ἡμῖν γενέσθαι: ἢ οὐ	μέμνησαι;	~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[88]	τε καὶ τὰ τοιαῦτα, τοτὲ	μὲν	~ἀγαθὰ τοτὲ δὲ βλαβερὰ εἶναι,
[85]	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ	μὲν	ἀεὶ εἶχεν, ἀεὶ καὶ ἦν
[99]	καὶ γὰρ οὗτοι ἐνθουσιῶντες λέγουσιν	μὲν	~ἀληθῆ καὶ πολλά, ἴσασι δὲ
[97]	οὐδὲν χείρων ~ἡγεμὼν ἔσται, οἰόμενος	μὲν	ἀληθῆ, φρονῶν δὲ μή, τοῦ
[88]	εἰπεῖν ἔστιν, τῷ ἀνθρώπῳ τὰ	μὲν	ἄλλα πάντα εἰς ~τὴν ψυχὴν
[95]	Δία, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ τοτὲ	μὲν	ἂν αὐτῶν ἀκούσαις ὡς διδακτόν,
[78]	εἴη, ἀλλά, ~ὡς ἔοικεν, ὃ	μὲν	ἂν μετὰ δικαιοσύνης γίγνηται, ἀρετὴ
[97]	δὲ ~τὴν ὀρθὴν δόξαν τοτὲ	μὲν	ἂν τυγχάνοι, τοτὲ δ' οὔ.
[97]	αἱ δόξαι αἱ ἀληθεῖς, ὅσον	μὲν	ἂν χρόνον παραμένωσιν, ~καλὸν τὸ
[72]	καὶ περὶ ~ἰσχύος ὡσαύτως; ἄλλη	μὲν	ἀνδρὸς δοκεῖ σοι εἶναι ὑγίεια,
[72]	οὕτω δοκεῖ, ὦ Μένων, ἄλλη	μὲν	ἀνδρὸς εἶναι, ~ἄλλη δὲ γυναικὸς
[88]	οἷον θάρρος τι: οὐχ ὅταν	μὲν	ἄνευ νοῦ θαρρῇ ἄνθρωπος, βλάπτεται,
[87]	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~τούτου	μὲν	ἄρα ταχὺ ἀπηλλάγμεθα, ὅτι τοιοῦδε
[73]	~(Σωκράτης) ~τί δέ; οὐκ ἀνδρὸς	μὲν	ἀρετὴν ἔλεγες πόλιν εὖ διοικεῖν,
[76]	~(Σωκράτης) ~καὶ τῶν ἀπορροῶν τὰς	μὲν	ἁρμόττειν ἐνίοις τῶν (πόρων, τὰς
[88]	ἄλλο ἐπιστήμης, εἰ οὐχὶ ~τοτὲ	μὲν	βλάπτει, τοτὲ δὲ ὠφελεῖ; οἷον
[72]	ἄρρενος, καὶ ~πρεσβυτέρου ἀνδρός, ~εἰ	μὲν	βούλει, ἐλευθέρου, εἰ δὲ βούλει,
[78]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῦ λεχθέντος τὸ	μὲν	βούλεσθαι πᾶσιν ὑπάρχει, καὶ ταύτῃ
[81]	τούτῳ τῷ ἐριστικῷ λόγῳ: ~οὗτος	μὲν	γὰρ ἂν ἡμᾶς ἀργοὺς ποιήσειεν
[95]	τοῖς, ὧν μεγάλη δύναμις. ~ἐσθλῶν	μὲν	γὰρ ἄπ' ἐσθλὰ διδάξεαι: ἢν
[89]	σοι ἐρῶ, ὦ Μένων. τὸ	μὲν	γὰρ διδακτὸν αὐτὸ εἶναι, εἴπερ
[92]	~(Μένων) ἀφικόμενος μοχθηρὸς γένοιτο οὗτοι	μὲν	γάρ, εἰ σὺ βούλει, ἔστων
[84]	τὸ ἐξευρεῖν ὅπῃ ἔχει: νῦν	μὲν	γὰρ ~καὶ ζητήσειεν ἂν ἡδέως
[94]	καὶ ἐπάλαισαν κάλλιστα Ἀθηναίων τὸν	μὲν	γὰρ ~Ξανθίᾳ ἔδωκε, τὸν δὲ
[83]	προσληψόμεθα καὶ ἔσται τρίπους; δύο	~μὲν	γὰρ οἵδε, ὁ δὲ εἷς:
[82]	(ἐκείνου ἡ γραμμὴ ἑκάστη. ἡ	μὲν	~γὰρ τοῦδε δυοῖν ποδοῖν: τί
[86]	ἐμοί, ὦ Μένων. καὶ τὰ	μέν	γε ἄλλα οὐκ ἂν πάνυ
[85]	~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~καὶ νῦν	μέν	γε αὐτῷ ὥσπερ ὄναρ ἄρτι
[98]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ	μέν	γε διδάσκαλοι εἶεν, διδακτὸν ἂν
[86]	καὶ ἔργῳ. ~(Μένων) καὶ τοῦτο	μέν	γε δοκεῖς μοι εὖ λέγειν,
[75]	~(Σωκράτης) ~τἀληθῆ ἔγωγε: καὶ εἰ	μέν	γε τῶν σοφῶν τις εἴη
[87]	εἴη ἢ οὐ διδακτόν; πρῶτον	μὲν	δὴ εἰ ἔστιν ἀλλοῖον ἢ
[88]	~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~καὶ	μὲν	δὴ καὶ τἆλλα ἃ νυνδὴ
[93]	μὰ Δί' οὔ. ~(Σωκράτης) ~οὗτος	μὲν	δή σοι τοιοῦτος διδάσκαλος ἀρετῆς,
[94]	ὑὸν τὸν αὑτοῦ Λυσίμαχον, ὅσα	μὲν	διδασκάλων εἴχετο, ~κάλλιστα Ἀθηναίων ἐπαίδευσε,
[83]	τὸ δὲ ὀκτώπουν οὐ τοῦδε	μὲν	διπλάσιόν ἐστιν, τούτου δὲ ἥμισυ;
[97]	~τί δ' εἴ τις ὀρθῶς	μὲν	δοξάζων ἥτις ἐστὶν ἡ ὁδός,
[83]	καί μοι λέγε: οὐχ ἥδε	μὲν	δυοῖν ~ποδοῖν ἦν, ἡ δὲ
[95]	εἶναι εἷς ~τούτων. ἀλλ' οὗτος	μὲν	ἐάν ποτε γνῷ οἷόν ἐστιν
[94]	ἄνδρας οὐκ ἐβούλετο ποιῆσαι; δοκῶ	μέν,	~ἐβούλετο, ἀλλὰ μὴ οὐκ ᾖ
[86]	τῆς ἀρετῆς. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰ	μὲν	ἐγὼ ἦρχον, ὦ Μένων, μὴ
[92]	σὺ ἔφρασας; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὓς	μὲν	ἐγὼ ᾤμην διδασκάλους τούτων εἶναι,
[80]	σου; ~(Μένων) ~ὦ Σώκρατες, ἤκουον	μὲν	ἔγωγε πρὶν καὶ συγγενέσθαι (σοι
[94]	οὗτος οὐκ ἄν ποτε, οὗ	μὲν	ἔδει (δαπανώμενον διδάσκειν, ~ταῦτα μὲν
[93]	~Θεμιστοκλῆς Κλεόφαντον τὸν ὑὸν ἱππέα	μὲν	ἐδιδάξατο ἀγαθόν; ἐπέμενεν γοῦν ~ἐπὶ
[94]	μὲν ἔδει (δαπανώμενον διδάσκειν, ~ταῦτα	μὲν	ἐδίδαξε τοὺς παῖδας τοὺς αὑτοῦ,
[94]	ὡς οἶσθα καὶ σύ, ἱππέας	μὲν	ἐδίδαξεν οὐδενὸς χείρους ~Ἀθηναίων, καὶ
[71]	χαλεπόν, ὦ Σώκρατες, εἰπεῖν. πρῶτον	μέν,	εἰ βούλει ἀνδρὸς ἀρετήν, ~ῥᾴδιον,
[71]	~ἐψευσμένος ὦ, ἂν φανῇς σὺ	μὲν	εἰδὼς καὶ Γοργίας, ἐγὼ δὲ
[95]	τοῖς πολιτικοῖς τοῦτο δοκεῖ τοτὲ	μὲν	~εἶναι διδακτόν, τοτὲ δ' οὔ,
[83]	τοῦ ὀκτώποδος χωρίου γραμμὴν μείζω	μὲν	εἶναι τῆσδε τῆς δίποδος, ~ἐλάττω
[75]	εἴποιμ' ἂν (αὐτῷ ὅτι ἐμοὶ	μὲν	εἴρηται: εἰ δὲ μὴ ὀρθῶς
[97]	~(Σωκράτης) ~τῶν ἐκείνου ποιημάτων λελυμένον	μὲν	ἐκτῆσθαι οὐ πολλῆς τινος ἄξιόν
[77]	~τί δέ; οἱ τῶν κακῶν	μὲν	ἐπιθυμοῦντες, ὡς φῂς σύ, ἡγούμενοι
[98]	ὡμολόγηται. ἐπειδὰν δὲ ~δεθῶσιν, πρῶτον	μὲν	ἐπιστῆμαι γίγνονται, ἔπειτα μόνιμοι: καὶ
[82]	γε. δεῦρο πρόσελθε. ~(Σωκράτης) Ἕλλην	μέν	ἐστι καὶ ἑλληνίζει; ~(Μένων) πάνυ
[90]	μεταδοῖμεν: ~Ἄνυτος γὰρ ὅδε πρῶτον	μέν	ἐστι πατρὸς πλουσίου τε καὶ
[87]	πρὸς τὸ πρᾶγμα τοιάνδε: εἰ	μέν	~ἐστιν τοῦτο τὸ χωρίον τοιοῦτον
[99]	ὄντοιν ἀγαθοῖν καὶ ὠφελίμοιν τὸ	μὲν	ἕτερον ἀπολέλυται, καὶ οὐκ ἂν
[97]	δόξης, καὶ δι' ὅτι τὸ	μὲν	ἕτερον, ~τὸ δὲ ἕτερόν ἐστιν
[80]	ἀντεικάσομαί σε. ἐγὼ δέ, εἰ	μὲν	ἡ νάρκη αὐτὴ ναρκῶσα οὕτω
[80]	οἶδα, σὺ ~μέντοι ἴσως πρότερον	μὲν	ᾔδησθα πρὶν ἐμοῦ ἅψασθαι, νῦν
[79]	καθ' ἃ δέοι ἀποκρίνεσθαι, τούτου	μὲν	ἠμέλησας, λέγεις δέ ~μοι ὅτι
[70]	~(Σωκράτης) ~ὦ Μένων, πρὸ τοῦ	μὲν	Θετταλοὶ εὐδόκιμοι ἦσαν ἐν τοῖς
[88]	τὰ κατὰ τὴν ψυχὴν αὐτὰ	μὲν	καθ' ~αὑτὰ οὔτε ὠφέλιμα οὔτε
[94]	ἐμοὶ πείθεσθαι, εὐλαβεῖσθαι: ὡς ἴσως	μὲν	καὶ ἐν ~ἄλλῃ πόλει ῥᾷόν
[95]	θαυμάζω: οἴεται γάρ με ~πρῶτον	μὲν	κακηγορεῖν τούτους τοὺς ἄνδρας, ἔπειτα
[81]	τίνες οἱ λέγοντες; ~(Σωκράτης) ~οἱ	μὲν	λέγοντές εἰσι τῶν ἱερέων τε
[83]	~γίγνεσθαι; τοιόνδε λέγω, μὴ ταύτῃ	μὲν	μακρόν, τῇ δὲ βραχύ, ἀλλὰ
[83]	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀπὸ	μὲν	μείζονος ἔσται ἢ τοσαύτης γραμμῆς,
[97]	~(Σωκράτης) ~ὅτι καὶ ταῦτα, ἐὰν	μὲν	μὴ δεδεμένα ᾖ, ἀποδιδράσκει καὶ
[95]	εἰδέναι. ~(Σωκράτης) ~ὦ Μένων, Ἄνυτος	μέν	μοι δοκεῖ χαλεπαίνειν, καὶ οὐδὲν
[95]	ὅπερ οἱ πολλοὶ πέπονθα: τοτὲ	μέν	~μοι δοκοῦσιν, τοτὲ δὲ οὔ.
[88]	σωφροσύνη ὡσαύτως καὶ εὐμαθία: μετὰ	μὲν	νοῦ καὶ μανθανόμενα ~καὶ καταρτυόμενα
[77]	ᾧ ἂν παρῇ; ~(Μένων) ~εἰσὶ	μὲν	οἳ ἡγούμενοι τὰ κακὰ ὠφελεῖν,
[83]	εἷς: καὶ ἐνθένδε ὡσαύτως δύο	μὲν	οἵδε, ὁ δὲ εἷς: καὶ
[93]	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ταῦτα	μὲν	οἰόμεθα βούλεσθαι αὐτὸν τὸν αὑτοῦ
[87]	ἄρα ταχὺ ἀπηλλάγμεθα, ὅτι τοιοῦδε	μὲν	ὄντος διδακτόν, τοιοῦδε δ' οὔ.
[88]	τί, βλάπτει; ἆρ' ~οὐχ ὅταν	μὲν	ὀρθὴ χρῆσις, ὠφελεῖ, ὅταν δὲ
[82]	λέγεις, ἔνδειξαι. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἔστι	μὲν	οὐ ῥᾴδιον, ὅμως δὲ ἐθέλω
[77]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δῆλον ὅτι οὗτοι	μὲν	οὐ τῶν κακῶν ἐπιθυμοῦσιν, (οἱ
[84]	ὅτι τὸ μὲν ~πρῶτον ᾔδει	μὲν	οὔ, ἥτις ἐστὶν ἡ τοῦ
[86]	αὐτό: ἐπειδὴ δὲ σὺ σαυτοῦ	μὲν	οὐδ' ἐπιχειρεῖς ἄρχειν, ἵνα δὴ
[72]	τῷ ~μελίττας εἶναι; ἢ τούτῳ	μὲν	οὐδὲν διαφέρουσιν, ἄλλῳ δέ τῳ,
[80]	περὶ ἀρετῆς ὃ ἔστιν ἐγὼ	μὲν	οὐκ οἶδα, σὺ ~μέντοι ἴσως
[94]	δοκεῖς κακῶς λέγειν ἀνθρώπους. ἐγὼ	μὲν	οὖν ἄν σοι ~συμβουλεύσαιμι, εἰ
[86]	ποτ' ἐστὶν ἀρετή; ~(Μένων) ~πάνυ	μὲν	οὖν. οὐ μέντοι, ὦ Σώκρατες,
[91]	φανερῶς χρήματα ἀξιοῦσι πράττεσθαι; ἐγὼ	μὲν	οὖν οὐκ ἔχω ~ὅπως σοι
[87]	ἀγαθὸν αὐτὸ εἶναι; ~(Μένων) πάνυ	μὲν	οὖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μέν
[76]	πολλὰ τῶν τοιούτων. ~(Μένων) πάνυ	μὲν	οὖν. ~(Σωκράτης) ~τραγικὴ γάρ ἐστιν,
[75]	τοίνυν: ἄξιον γάρ. ~(Μένων) πάνυ	μὲν	οὖν. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή, πειρώμεθά
[76]	σοι καὶ ἀποκρινοῦμαι. ~(Μένων) πάνυ	μὲν	οὖν χάρισαι. ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν
[85]	τὸ διπλάσιον ~χωρίον. ~(Παῖς) πάνυ	μὲν	οὖν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~τί
[79]	ὅλον εἰπεῖν τὴν ἀρετήν, ~αὐτὴν	μὲν	πολλοῦ δεῖς εἰπεῖν ὅτι ἐστίν,
[92]	~ἀλλὰ καὶ (ἄλλοι πάμπολλοι, οἱ	μὲν	πρότερον γεγονότες ἐκείνου, οἱ δὲ
[84]	ὅδε τοῦ ἀναμιμνῄσκεσθαι; ὅτι τὸ	μὲν	~πρῶτον ᾔδει μὲν οὔ, ἥτις
[91]	καίτοι τέρας λέγεις εἰ οἱ	μὲν	τὰ ~ὑποδήματα ἐργαζόμενοι τὰ παλαιὰ
[83]	ἀπὸ ποίας γραμμῆς; οὐχὶ ἀπὸ	μὲν	ταύτης τετραπλάσιον; ~(Παῖς) φημί. ~(Σωκράτης)
[81]	ἀνθρώπου εἶναι ~ἀθάνατον, καὶ τοτὲ	μὲν	τελευτᾶν ὃ δὴ ἀποθνῄσκειν καλοῦσι
[84]	γάρ μοι σύ: οὐ τὸ	μὲν	τετράπουν τοῦτο ἡμῖν ἐστι χωρίον;
[97]	γε, ὦ Σώκρατες, ὅτι ὁ	μὲν	τὴν ἐπιστήμην ἔχων ἀεὶ ἂν
[87]	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ	μέν	τί ἐστιν ἀγαθὸν καὶ ἄλλο
[87]	ἔστιν τοῦτο τοιοῦτον, ἀλλ' ~ὥσπερ	μέν	τινα ὑπόθεσιν προὔργου οἶμαι ἔχειν
[71]	ἐκείνῳ. ~(Μένων) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἐκεῖνον	μὲν	τοίνυν ἐῶμεν, ἐπειδὴ καὶ ἄπεστιν:
[100]	λέγειν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἐκ	μὲν	τοίνυν τούτου τοῦ λογισμοῦ, ὦ
[97]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὧδε: ὅτι	μὲν	τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας δεῖ ὠφελίμους
[90]	~βουλομένους αὐλητήν τινα ποιῆσαι παρὰ	μὲν	τοὺς ὑπισχνουμένους διδάξειν τὴν ~τέχνην
[96]	ὁμολογούμενοι αὐτοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ τοτὲ	μέν	φασιν αὐτὸ διδακτὸν εἶναι, τοτὲ
[96]	ἄλλου ὁτουοῦν πράγματος, οὗ οἱ	μὲν	φάσκοντες διδάσκαλοι ~εἶναι οὐχ ὅπως
[71]	πόλεως πράττειν, καὶ ~πράττοντα τοὺς	μὲν	φίλους εὖ ποιεῖν, τοὺς δ'
[88]	ψυχῆς ἐπιχειρήματα καὶ καρτερήματα ~ἡγουμένης	μὲν	φρονήσεως εἰς εὐδαιμονίαν τελευτᾷ, ἀφροσύνης
[88]	~(καὶ τούτοις ἡ ψυχὴ ὀρθῶς	μὲν	χρωμένη καὶ ἡγουμένη ὠφέλιμα αὐτὰ
[99]	~(Σωκράτης) ~οὐδὲν μέλει ἔμοιγε. τούτῳ	μέν,	ὦ Μένων, καὶ αὖθις διαλεξόμεθα:
[100]	ἔστιν ἀρετή. νῦν δ' ἐμοὶ	μὲν	ὥρα ποι ~ἰέναι, σὺ δὲ
[95]	νόον. ~οἶσθ' ὅτι ἐν τούτοις	μὲν	ὡς διδακτοῦ οὔσης τῆς ἀρετῆς
[87]	ἀρετήν, καὶ αὕτη ἡ ὑπόθεσις	~μένει	ἡμῖν, ἀγαθὸν αὐτὸ εἶναι; ~(Μένων)
[92]	τοιοῦτοι, παρ' ~οὐδενὸς μαθόντες ὅμως	μέντοι	ἄλλους διδάσκειν οἷοί τε ὄντες
[80]	ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα, σὺ	~μέντοι	ἴσως πρότερον μὲν ᾔδησθα πρὶν
[80]	ᾔδησθα πρὶν ἐμοῦ ἅψασθαι, νῦν	μέντοι	ὅμοιος εἶ οὐκ ~εἰδότι. ὅμως
[86]	~(Μένων) ~πάνυ μὲν οὖν. οὐ	μέντοι,	ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ἔγωγε ἐκεῖνο
[72]	~δοκῶ γέ μοι μανθάνειν: οὐ	μέντοι	ὡς βούλομαί γέ πω κατέχω
[94]	~Ξάνθιππον; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τούτους	μέντοι,	ὡς οἶσθα καὶ σύ, ἱππέας
[85]	γε, ὡς ἔφαμεν ὀλίγον πρότερον.	~(Μένων)	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ἐνῆσαν δέ
[84]	οὐκ ~οἶδεν, οὐδ' οἴεται εἰδέναι.	~(Μένων)	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν νῦν
[74]	οὐδὲ τὸ ~ἕτερον τοῦ ἑτέρου.	~(Μένων)	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τί ποτε
[76]	ποτε λέγει Γοργίας ἀρετὴν ~εἶναι.	~(Μένων)	ἀλλ' ἐπειδάν μοι σὺ τοῦτ'
[85]	σῇ οἰκίᾳ γέγονεν καὶ τέθραπται.	~(Μένων)	ἀλλ' οἶδα ἔγωγε ὅτι οὐδεὶς
[71]	εἰρηκὼς μηδενὶ ~πώποτε εἰδότι ἐντετυχηκέναι.	~(Μένων)	~ἀλλ' οὐ χαλεπόν, ὦ Σώκρατες,
[75]	~τοιοῦτον βούλομαι λέγειν, οὐδὲν ποικίλον.	~(Μένων)	ἀλλὰ καλῶ, καὶ οἶμαι μανθάνειν
[77]	εἰ περιμείναις τε καὶ μυηθείης.	~(Μένων)	~ἀλλὰ περιμένοιμ' ἄν, ὦ Σώκρατες,
[82]	ἀναμιμνῃσκόμενος ἢ μανθάνων ~παρ' ἐμοῦ.	~(Μένων)	ἀλλὰ προσέξω. ~(Σωκράτης) ~εἰπὲ δή
[75]	ἀγαπῴην εἴ ~μοι ἀρετὴν εἴποις.	~(Μένων)	ἀλλὰ τοῦτό γε εὔηθες, ὦ
[72]	μόνον σοι οὕτω δοκεῖ, ὦ	Μένων,	ἄλλη μὲν ἀνδρὸς εἶναι, ~ἄλλη
[77]	κακά ἐστιν ὅμως ~ἐπιθυμοῦσιν αὐτῶν;	~(Μένων)	ἀμφότερα ἔμοιγε δοκοῦσιν. ~(Σωκράτης) ~ἦ
[87]	ἡ ἀρετὴ δὴ ὠφέλιμόν ἐστιν;	~(Μένων)	ἀνάγκη ἐκ τῶν ὡμολογηΜένων. ~(Σωκράτης)
[97]	ἂν τυγχάνοι, ἕωσπερ ὀρθὰ δοξάζοι;	~(Μένων)	~ἀνάγκη μοι φαίνεται: ὥστε θαυμάζω,
[78]	δήπου ὅτι βλαβήσονται ὑπ' αὐτῶν;	~(Μένων)	(ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ τοὺς βλαπτομένους
[73]	διοικῶσιν, δικαιοσύνῃ καὶ σωφροσύνῃ ~διοικήσουσιν;	~(Μένων)	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τῶν αὐτῶν ἄρα
[85]	ταύτας τὰς δόξας, ἢ οὐχί;	~(Μένων)	ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες, φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[76]	~(Σωκράτης) ~ὑβριστής γ' εἶ, ὦ	Μένων:	ἀνδρὶ πρεσβύτῃ πράγματα προστάττεις ἀποκρίνεσθαι,
[95]	καὶ αὐτὸν εἰδέναι. ~(Σωκράτης) ~ὦ	Μένων,	Ἄνυτος μέν μοι δοκεῖ χαλεπαίνειν,
[99]	οὕτως ἔχειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὦ	Μένων,	ἄξιον τούτους θείους καλεῖν τοὺς
[76]	~σχημάτων ὄψει σύμμετρος καὶ αἰσθητός.	~(Μένων)	~ἄριστά μοι δοκεῖς, ὦ Σώκρατες,
[92]	τίνες εἰσίν, παρ' οὓς ἂν	~(Μένων)	ἀφικόμενος μοχθηρὸς γένοιτο οὗτοι μὲν
[76]	ᾗ ἂν σὺ μάλιστα ἀκολουθήσαις;	~(Μένων)	βούλομαι: πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[77]	ἐπιθυμεῖν λέγεις; ἦ γενέσθαι αὐτῷ;	~(Μένων)	γενέσθαι: τί γὰρ (ἄλλο; ~(Σωκράτης)
[77]	γὰρ δοκεῖ τίς σοι, ὦ	Μένων,	γιγνώσκων τὰ κακὰ ὅτι κακά
[76]	~κἂν κατακεκαλυμμένος τις γνοίη, ὦ	Μένων,	διαλεγομένου σου, ὅτι καλὸς εἶ
[79]	ἄνευ πάντων τῶν τοιούτων, κακία.	~(Μένων)	δοκεῖ μοι ἀναγκαῖον εἶναι ὡς
[96]	γε μὴ διδάσκαλοι, οὐδὲ μαθηταί;	~(Μένων)	δοκεῖ μοι ἔχειν ὡς λέγεις.
[89]	ἀγαθοὶ ἀγαθοὶ γίγνονται, (ἆρα μαθήσει;	~(Μένων)	~δοκεῖ μοι ἤδη ἀναγκαῖον εἶναι:
[89]	ἤτοι σύμπασαν ἢ μέρος τι;	~(Μένων)	δοκεῖ μοι καλῶς λέγεσθαι, ὦ
[99]	~ταῦτα, δόξα ἀληθὴς καὶ ἐπιστήμη.	~(Μένων)	δοκεῖ μοι οὕτω. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[84]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ὤνητο ἄρα ναρκήσας;	~(Μένων)	δοκεῖ μοι. ~(Σωκράτης) ~σκέψαι δὴ
[77]	γε ~παραδείγματα (παρ' ἐμοῦ εἴληφας.	~(Μένων)	~δοκεῖ τοίνυν μοι, ὦ Σώκρατες,
[72]	ἢ ~οὐ μανθάνεις ὅτι λέγω;	~(Μένων)	~δοκῶ γέ μοι μανθάνειν: οὐ
[96]	~ἀγαθῶν γιγνοΜένων. ~(Σωκράτης) ~κινδυνεύομεν, ὦ	Μένων,	ἐγώ τε καὶ σὺ φαῦλοί
[76]	ταῦτα τὰ ἐν ταῖς γεωμετρίαις;	~(Μένων)	ἔγωγε καλῶ. ~(Σωκράτης) ~ἤδη τοίνυν
[78]	τ' ~εἶναι πορίζεσθαι ἀρετὴν εἶναι;	~(Μένων)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ δὲ καλεῖς
[73]	εὖ διοικεῖν, γυναικὸς δὲ οἰκίαν;	~(Μένων)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οἷόν
[74]	εὐθύ; ἢ οὐχ ~οὕτω λέγεις;	~(Μένων)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν, ὅταν
[76]	οὐκοῦν καὶ ὄψιν καλεῖς τι;	~(Μένων)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐκ τούτων δὴ
[74]	προσανηρώτα σε ὁποῖα, ἔλεγες ἄν;	~(Μένων)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ αὖ εἰ
[74]	διότι καὶ ἄλλα τυγχάνει ὄντα;	~(Μένων)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ εἴ γέ
[79]	δὲ φῂς μόριον ἀρετῆς εἶναι;	~(Μένων)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν συμβαίνει ἐξ
[72]	δήπου ἄν τί μοι ~εἰπεῖν;	~(Μένων)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὕτω δὴ καὶ
[75]	ἐμοὶ εἰπεῖν περὶ τῆς ἀρετῆς;	~(Μένων)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) προθυμητέον τοίνυν: ἄξιον
[88]	μεγαλοπρέπειαν καὶ ~πάντα τὰ (τοιαῦτα;	~(Μένων)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δή, τούτων
[74]	~ἔλεγον, τί ἐστιν σχῆμα, ὦ	Μένων;	εἰ αὐτῷ εἶπες ὅτι στρογγυλότης,
[72]	τινι εὐτυχίᾳ ἔοικα κεχρῆσθαι, ὦ	Μένων,	εἰ μίαν ζητῶν ἀρετὴν σμῆνός
[89]	ἡλικίαν, χρήσιμοι γίγνοιντο ταῖς πόλεσι.	~(Μένων)	εἰκός γέ τοι, ὦ Σώκρατες.
[78]	βούλεσθαί τε τἀγαθὰ καὶ δύνασθαι;	~(Μένων)	εἶπον γάρ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῦ
[89]	καὶ δὴ καὶ νῦν, ὦ	Μένων,	εἰς καλὸν ἡμῖν ~Ἄνυτος ὅδε
[77]	ὅτι βλάπτει ᾧ ἂν παρῇ;	~(Μένων)	~εἰσὶ μὲν οἳ ἡγούμενοι τὰ
[71]	ὅτε ἐνθάδε ἦν; ~(Σωκράτης) ἔγωγε.	~(Μένων)	εἶτα οὐκ ἐδόκει σοι εἰδέναι;
[87]	ἄλλο διδάσκεται ἄνθρωπος ἢ ἐπιστήμην;	~(Μένων)	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) εἰ δέ
[88]	ἀρετὴν φρόνησιν δεῖ τιν' εἶναι.	~(Μένων)	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὲν
[89]	καὶ διδασκάλους καὶ μαθητὰς εἶναι;	~(Μένων)	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοὐναντίον
[87]	ἡ ἀρετὴ ἢ ~ἀλλοῖον ἐπιστήμης.	~(Μένων)	ἔμοιγε δοκεῖ τοῦτο μετὰ τοῦτο
[79]	ἢ οὐδέν σοι δοκῶ λέγειν;	~(Μένων)	ἔμοιγε δοκεῖς ὀρθῶς λέγειν. ~(Σωκράτης)
[73]	ἐν γυναικὶ ἐάντε ἐν ἀνδρί;	~(Μένων)	~ἔμοιγέ πως δοκεῖ, ὦ Σώκρατες,
[76]	ἢ ἡ περὶ τοῦ ~σχήματος.	~(Μένων)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐκ ἔστιν,
[71]	γὰρ δήπου σοὶ ἅπερ ἐκείνῳ.	~(Μένων)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἐκεῖνον μὲν τοίνυν
[82]	γενήσεται: ἢ οὐ δοκεῖ σοι;	~(Μένων)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) οἶδεν οὖν; ~(Μένων)
[95]	οἶσθ' ὅτι ταὐτὰ ~ταῦτα λέγει;	~(Μένων)	ἐν ποίοις ἔπεσιν; ~(Σωκράτης) ἐν
[97]	ἄρα καὶ ~δόξα ἦν ἀληθής.	~(Μένων)	ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης) οὐδὲν ἄρα
[73]	αὐτῶν γὰρ τυχόντες ~ἀγαθοὶ γίγνονται.	~(Μένων)	ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἂν δήπου,
[99]	οὐ δι' ἐπιστήμην ὄντες τοιοῦτοι.	~(Μένων)	ἔοικεν οὕτως ἔχειν, ὦ Σώκρατες,
[88]	τελευτᾷ, ἀφροσύνης δ' εἰς ~τοὐναντίον;	~(Μένων)	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~εἰ ἄρα ἀρετὴ
[84]	διπλασίαν ~τὴν γραμμὴν ἔχειν μήκει.	~(Μένων)	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οἴει οὖν ἂν
[85]	~ἧττον ἀκριβῶς (ἐπιστήσεται περὶ τούτων.	~(Μένων)	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὐδενὸς διδάξαντος
[79]	ζητου Μένων καὶ ~μήπω (ὡμολογη(	Μένων)	ἐπιχειροῦσαν ἀποκρίνεσθαι. ~(Μένων) καὶ ὀρθῶς
[89]	~εἰκάζοντες εἰκάζοιμεν μὴ διδακτὸν εἶναι;	~(Μένων)	ἔστι ταῦτα: ἀλλ' ἀρετῆς διδάσκαλοι
[96]	~οὐκοῦν ἀρετῆς οὐδαμοῦ φαίνονται διδάσκαλοι;	~(Μένων)	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) εἰ δέ
[98]	ὀρθὴν δόξαν ἢ ὁ ἐπιστήμην.	~(Μένων)	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν
[87]	αὐτὸ ὑποπτεύοντες εἶναι ὀρθῶς ὑποπτεύοιμεν.	~(Μένων)	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν
[76]	δὲ ἐλάττους ἢ ~μείζους εἶναι;	~(Μένων)	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ
[88]	ἡγεῖται, ἡμαρτημένως δ' ἡ ἄφρων;	~(Μένων)	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὕτω
[98]	ὡμολογήκαμεν μὴ εἶναι αὐτοῦ διδασκάλους;	~(Μένων)	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ὡμολογήκαμεν ἄρα
[85]	~(Σωκράτης) ~τί σοι δοκεῖ, ὦ	Μένων;	ἔστιν ἥντινα δόξαν οὐχ αὑτοῦ
[98]	λογισμῷ. τοῦτο δ' ἐστίν, ὦ	~(Μένων)	ἑταῖρε, ἀνάμνησις, ὡς ἐν τοῖς
[86]	~μεμνημένος ἐπιχειρεῖν ζητεῖν καὶ ἀναμιμνῄσκεσθαι;	~(Μένων)	εὖ μοι δοκεῖς λέγειν, ὦ
[81]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) οὐκ ἔμοιγε.	~(Μένων)	ἔχεις λέγειν ὅπῃ; ~(Σωκράτης) ~ἔγωγε:
[70]		~(Μένων)	~ἔχεις μοι εἰπεῖν, ὦ Σώκρατες,
[75]	ἢ οὐδὲ ἐπὶ τούτοις, ὦ	~Μένων,	ἔχοις ἂν εἰπεῖν, εἴ τίς
[73]	ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~πότερον ἀρετή, ὦ	Μένων,	ἢ ἀρετή τις; ~(Μένων) πῶς
[74]	οὖν ἐμοὶ εἰπὲ ἄλλας ἀρετάς.	~(Μένων)	~ἡ ἀνδρεία τοίνυν ἔμοιγε δοκεῖ
[76]	~(Σωκράτης) ~τραγικὴ γάρ ἐστιν, ὦ	Μένων,	ἡ ἀπόκρισις, ὥστε ἀρέσκει σοι
[72]	ἐάντε ἐν ~ἄλλῳ ὁτῳοῦν ᾖ;	~(Μένων)	ἡ αὐτή μοι δοκεῖ ὑγίειά
[100]	τοίνυν τούτου τοῦ λογισμοῦ, ὦ	Μένων,	θείᾳ μοίρᾳ ἡμῖν φαίνεται ~παραγιγνομένη
[99]	μέλει ἔμοιγε. τούτῳ μέν, ὦ	Μένων,	καὶ αὖθις διαλεξόμεθα: εἰ δὲ
[95]	ἐπαγγέλλονται, δοκοῦσι διδάσκαλοι ~εἶναι ἀρετῆς;	~(Μένων)	~καὶ Γοργίου μάλιστα, ὦ Σώκρατες,
[73]	παιδὸς ἡ αὐτὴ ἀρετή, ὦ	Μένων,	καὶ δούλου, ~ἄρχειν οἵω τε
[89]	μὴ τοῦτο οὐ καλῶς ὡμολογήσαμεν;	~(Μένων)	καὶ μὴν ἐδόκει γε ἄρτι
[79]	τὴν διὰ τῶν ἔτι ζητου	Μένων	καὶ ~μήπω (ὡμολογη( Μένων) ἐπιχειροῦσαν
[80]	ἀπαχθείης. ~(Σωκράτης) πανοῦργος εἶ, ὦ	Μένων,	καὶ ὀλίγου ἐξηπάτησάς με. ~(Μένων)
[79]	~μήπω (ὡμολογη( Μένων) ἐπιχειροῦσαν ἀποκρίνεσθαι.	~(Μένων)	καὶ ὀρθῶς γε ἀπεβάλλομεν, ὦ
[98]	ἐκείνων θείην ἂν ὧν οἶδα.	~(Μένων)	καὶ ὀρθῶς γε, ὦ Σώκρατες,
[86]	~καὶ γὰρ ἐγὼ ἐμοί, ὦ	Μένων.	καὶ τὰ μέν γε ἄλλα
[80]	καὶ συζητῆσαι ὅτι ποτέ ἐστιν.	~(Μένων)	~καὶ τίνα τρόπον ζητήσεις, ὦ
[78]	ἀθλίους εἶναι καθ' ὅσον βλάπτονται;	~(Μένων)	καὶ τοῦτο ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) τοὺς
[98]	~οὐδὲν χεῖρον ἀπεργάζεται ἢ ἐπιστήμη;	~(Μένων)	καὶ τοῦτο δοκεῖς μοι ἀληθῆ
[86]	εἴην, ~καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ.	~(Μένων)	καὶ τοῦτο μέν γε δοκεῖς
[84]	τὸ πρᾶγμα ὃ οὐκ ᾔδει;	~(Μένων)	καὶ τοῦτό μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης)
[99]	ἄνδρα, θεῖος ἀνήρ, φασίν, οὗτος.	~(Μένων)	~καὶ φαίνονταί γε, ὦ Σώκρατες,
[78]	οἷον ὑγίειάν τε καὶ πλοῦτον;	~(Μένων)	~καὶ χρυσίον λέγω καὶ ἀργύριον
[100]	ἂν πρᾶγμα εἴη πρὸς ἀρετήν.	~(Μένων)	κάλλιστα δοκεῖς μοι λέγειν, ὦ
[72]	παρὰ σοὶ κείμενον. ἀτάρ, ὦ	Μένων,	κατὰ ταύτην τὴν εἰκόνα ~τὴν
[99]	ἴσασι δὲ οὐδὲν ὧν λέγουσιν.	~(Μένων)	κινδυνεύει οὕτως ἔχειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν,
[78]	τε τῶν κακῶν καὶ κτᾶσθαι;	~(Μένων)	~κινδυνεύεις (ἀληθῆ λέγειν, ὦ Σώκρατες:
[77]	τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμοῦσιν. ~ἢ οὔ;	~(Μένων)	κινδυνεύουσιν οὗτοί γε. ~(Σωκράτης) ~τί
[96]	ἂν σὺ κυρίως ~διδασκάλους εἶναι;	~(Μένων)	μὰ Δί' οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[77]	καλῶν ἐπιθυμοῦντα ἀγαθῶν ἐπιθυμητὴν εἶναι;	~(Μένων)	μάλιστά γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρα ὡς
[77]	κακά ἐστιν ὅμως ἐπιθυμεῖν ~αὐτῶν;	~(Μένων)	μάλιστα. ~(Σωκράτης) τί ἐπιθυμεῖν λέγεις;
[75]	τὴν περὶ τῆς ἀρετῆς ἀπόκρισιν.	~(Μένων)	μή, ἀλλὰ σύ, ὦ Σώκρατες,
[86]	εἰ μὲν ἐγὼ ἦρχον, ὦ	Μένων,	μὴ μόνον ἐμαυτοῦ ἀλλὰ καὶ
[87]	μὴν (ἀρετῇ γ' ἐσμὲν ἀγαθοί;	~(Μένων)	ναί. ~(Σωκράτης) εἰ δὲ ἀγαθοί,
[86]	χρόνος ὅτ' οὐκ ἦν ἄνθρωπος;	~(Μένων)	ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν ὅν
[74]	~τυγχάνει ὄντα χρώματα τοῦ λευκοῦ;	~(Μένων)	ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν ὥσπερ
[79]	σωφροσύνην καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα;	~(Μένων)	ναί. ~(Σωκράτης) εἶτα, ὦ Μένων,
[98]	ἀνὴρ ὠφέλιμος ἡμῖν ὡμολόγηται εἶναι.	~(Μένων)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν οὐ
[82]	δέ γε ἀπὸ τῆς διπλασίας;	~(Μένων)	ναί. ~(Σωκράτης) ~θεῶ δὴ αὐτὸν
[74]	ὅτι καὶ ἄλλα ἔστιν σχήματα;	~(Μένων)	ναί. ~(Σωκράτης) καὶ εἴ γε
[87]	πάντα γὰρ τἀγαθὰ ὠφέλιμα. οὐχί;	~(Μένων)	ναί. ~(Σωκράτης) καὶ ἡ ἀρετὴ
[97]	ἂν ἄλλως ἔχοι: ἦ γάρ;	~(Μένων)	ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ ὅτι γε
[98]	εἶναι, εἰ φρόνησις ἡ ἀρετή;	~(Μένων)	ναί. ~(Σωκράτης) ~κἂν εἴ γε
[77]	~(Σωκράτης) ἀλλά τινες τῶν κακῶν;	~(Μένων)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οἰόμενοι τὰ κακὰ
[97]	καὶ τοῦτό ~που καλῶς ὡμολογοῦμεν;	~(Μένων)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ὅτι δ' οὐκ
[98]	μετὰ τοῦτο εἰ διδακτόν ἐστιν.	~(Μένων)	ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν διδακτὸν ἔδοξεν
[85]	ἔλαβέν ποτε ἢ ἀεὶ εἶχεν;	~(Μένων)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μὲν
[88]	ὅταν δὲ ~σὺν νῷ, ὠφελεῖται;	~(Μένων)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ σωφροσύνη
[73]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ σώφρονες καὶ (δίκαιοι;	~(Μένων)	ναί. ~(Σωκράτης) ~πάντες ἄρ' ἄνθρωποι
[88]	καὶ τὰ τοιαῦτα ~ὠφέλιμα. ~(οὐχί;	~(Μένων)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ταὐτὰ δὲ ταῦτά
[85]	αὐτὸς ἐξ ~αὑτοῦ τὴν ἐπιστήμην;	~(Μένων)	ναί. ~(Σωκράτης) ~τὸ δὲ ἀναλαμβάνειν
[85]	αὗται αἱ δόξαι: ἢ οὔ;	~(Μένων)	ναί. ~(Σωκράτης) ~τῷ οὐκ εἰδότι
[98]	ἀγαθόν γε αὐτὸ ὁμολογοῦμεν εἶναι;	~(Μένων)	ναί. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμον δὲ καὶ
[81]	σοῦ ζητεῖν ἀρετὴ ὅτι ἐστίν.	~(Μένων)	~ναί, ὦ Σώκρατες: ἀλλὰ πῶς
[98]	διαφέρει δεσμῷ ἐπιστήμη ὀρθῆς δόξης.	~(Μένων)	νὴ τὸν Δία, ὦ Σώκρατες,
[78]	πορίζεσθαι ἀρετή ἐστιν, ὥς φησι	Μένων	ὁ τοῦ ~μεγάλου βασιλέως πατρικὸς
[73]	τὸ δικαίως, ἀδίκως δὲ μή;	~(Μένων)	οἶμαι ἔγωγε: ἡ γὰρ δικαιοσύνη,
[78]	τοὺς δὲ ἀθλίους οὐ κακοδαίμονας;	~(Μένων)	οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἔστιν οὖν
[80]	~μανθάνω οἷον βούλει λέγειν, ὦ	Μένων.	ὁρᾷς τοῦτον ὡς ἐριστικὸν λόγον
[73]	~ὅτι καὶ ἄλλα ἔστι σχήματα.	~(Μένων)	~ὀρθῶς γε λέγων σύ, ἐπεὶ
[82]	~(Σωκράτης) ~καὶ ἄρτι εἶπον, ὦ	Μένων,	ὅτι πανοῦργος εἶ, καὶ (νῦν
[75]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) πῶς λέγεις;	~(Μένων)	~ὅτι σχῆμά πού ἐστιν κατὰ
[74]	τούτων ἐστίν, οὐ ~δυνάμεθα ἀνευρεῖν.	~(Μένων)	~οὐ γὰρ δύναμαί πω, ὦ
[78]	ὁμοίως σὺ αὐτὰ ἀρετὴν καλεῖς;	~(Μένων)	οὐ δήπου, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[74]	τὸ εὐθὺ εὐθὺ ἢ στρογγύλον;	~(Μένων)	οὐ δήπου, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[73]	ἄδικοι ἀγαθοὶ ἄν ποτε γένοιντο;	~(Μένων)	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ σώφρονες
[98]	οἱ ἀγαθοὶ φύσει εἶεν ἄν.	~(Μένων)	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ἐπειδὴ δέ
[73]	αὐτῷ ἂν τρόπῳ ἀγαθοὶ ἦσαν.	~(Μένων)	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν
[82]	~(Μένων) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) οἶδεν οὖν;	~(Μένων)	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) οἴεται δέ
[73]	μὴ σωφρόνως καὶ ~δικαίως διοικοῦντα;	~(Μένων)	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἄνπερ
[82]	φαίνωμαι αὐτὸς ~ἐμαυτῷ τἀναντία λέγων.	~(Μένων)	~οὐ μὰ τὸν Δία, ὦ
[95]	τε εἶναι καὶ διδακτὸν ἀρετήν;	~(Μένων)	~οὐ μὰ τὸν Δία, ὦ
[77]	οἱ ἡγούμενοι τὰ κακὰ ~ὠφελεῖν;	~(Μένων)	οὐ πάνυ μοι δοκεῖ τοῦτό
[73]	ἂν δοῦλος εἶναι ὁ ἄρχων;	~(Μένων)	οὐ πάνυ μοι δοκεῖ, ὦ
[99]	δὴ ἔτι γίγνεται ἡ ἀρετή;	~(Μένων)	οὐ φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~δυοῖν ἄρα
[96]	ὅτι οὐκ ἂν ἄλλοι γε;	~(Μένων)	οὔ μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~εἰ
[89]	ἂν εἶεν φύσει οἱ ἀγαθοί.	~(Μένων)	οὔ μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[99]	ἐν πολιτικῇ πράξει ἐπιστήμη ἡγεμών.	~(Μένων)	οὔ μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[78]	βούλεται ἄθλιος καὶ κακοδαίμων εἶναι;	~(Μένων)	οὔ μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες.
[95]	οἷς μηδὲ αὐτὸ ~τοῦτο ὁμολογεῖται;	~(Μένων)	οὔ μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες.
[84]	εἰδέναι, καὶ ἐπόθησεν τὸ ~εἰδέναι;	~(Μένων)	οὔ μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες.
[84]	οἶδα. ~(Σωκράτης) ~ἐννοεῖς αὖ, ὦ	Μένων,	οὗ ἐστιν ἤδη βαδίζων ὅδε
[97]	δὲ μή, τοῦ τοῦτο φρονοῦντος.	~(Μένων)	οὐδὲν γάρ. ~(Σωκράτης) ~δόξα ἄρα
[88]	σὺ ἄλλως φῂς ἢ οὕτως;	~(Μένων)	οὐκ, ἀλλ' οὕτως. ~(Σωκράτης) ~σκόπει
[71]	δοκεῖ σοι ~οἷόν τ' εἶναι;	~(Μένων)	~οὐκ ἔμοιγε. ἀλλὰ σύ, ὦ
[79]	ὅτι ἐστίν, αὐτὴν μὴ εἰδότα;	~(Μένων)	οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~εἰ
[84]	ἡ νάρκη, μῶν τι ἐβλάψαμεν;	~(Μένων)	οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~προὔργου
[77]	δοκοῦσί σοι τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμεῖν;	~(Μένων)	οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ἀλλά τινες
[72]	ἢ δοκεῖ τί σοι διαφέρειν;	~(Μένων)	οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἡ δὲ
[98]	~σοι φύσει ὁποτερονοῦν αὐτοῖν εἶναι;	~(Μένων)	οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἐπειδὴ
[96]	ἄρα οὐκ ἂν εἴη διδακτόν;	~(Μένων)	~οὐκ ἔοικεν, εἴπερ ὀρθῶς ἡμεῖς
[95]	δοκοῦσιν οἱ σοφισταὶ διδάσκαλοι εἶναι;	~(Μένων)	~οὐκ ἔχω λέγειν, ὦ Σώκρατες.
[85]	δόξαν οὐχ αὑτοῦ οὗτος ἀπεκρίνατο;	~(Μένων)	οὔκ, ἀλλ' ἑαυτοῦ. ~(Σωκράτης) καὶ
[78]	λέγεις τἀγαθὰ ἢ τὰ τοιαῦτα;	~(Μένων)	οὔκ, ἀλλὰ (πάντα λέγω τὰ
[81]	οὐδὲ γὰρ οἶδεν ὅτι ζητήσει.	~(Μένων)	~οὐκοῦν καλῶς σοι δοκεῖ λέγεσθαι
[98]	μὴ ὄντων δὲ οὐ διδακτόν;	~(Μένων)	οὕτω. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ μὴν ὡμολογήκαμεν
[71]	~(ἐγὼ οὖν καὶ αὐτός, ὦ	Μένων,	οὕτως ἔχω: συμπένομαι τοῖς πολίταις
[79]	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) εἶτα, ὦ	Μένων,	παίζεις πρός με; ~(Μένων) τί
[78]	ἀρετή, (δύναμις τοῦ ~πορίζεσθαι τἀγαθά.	~(Μένων)	~παντάπασί μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες,
[78]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ κακίαν.	~(Μένων)	πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~δεῖ ἄρα,
[97]	θαυμάζεις, ἢ ἐγώ σοι εἴπω;	~(Μένων)	πάνυ γ' εἰπέ. ~(Σωκράτης) ~ὅτι
[82]	ἵνα ἐν τούτῳ σοι ἐπιδείξωμαι.	~(Μένων)	πάνυ γε. δεῦρο πρόσελθε. ~(Σωκράτης)
[82]	Ἕλλην μέν ἐστι καὶ ἑλληνίζει;	~(Μένων)	πάνυ γε σφόδρα, οἰκογενής γε.
[98]	διδακτὸν αὐτὸ μήτε φρόνησιν εἶναι;	~(Μένων)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ μὴν
[85]	αὑτῷ ἐπιστήμην οὐκ ἀναμιμνῄσκεσθαί ἐστιν;	~(Μένων)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[75]	εἰπέ. ~(Σωκράτης) βούλει σοι χαρίσωμαι;	~(Μένων)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἐθελήσεις οὖν
[88]	ὠφελεῖ, ὅταν δὲ μή, βλάπτει;	~(Μένων)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἔτι τοίνυν
[99]	πράγματα, μηδὲν εἰδότες ~ὧν λέγουσιν.	~(Μένων)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ αἵ
[98]	διδακτὸν εἴη, φρόνησις ἂν εἶναι;	~(Μένων)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ
[97]	καὶ οὗτος ἂν ὀρθῶς ἡγοῖτο;	~(Μένων)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἕως
[76]	δι' ὧν αἱ ἀπορροαὶ πορεύονται;	~(Μένων)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ τῶν
[99]	κατορθοῦσιν ὧν πράττουσι καὶ λέγουσι;	~(Μένων)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ὀρθῶς ἄρ'
[98]	ἀγαθὸν εἶναι τὸ ὀρθῶς ἡγούμενον;	~(Μένων)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ὀρθῶς δέ
[88]	ποιεῖ, μὴ ~ὀρθῶς δὲ βλαβερά;	~(Μένων)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ὀρθῶς δέ
[74]	δήπου ἂν ὅτι ~σχῆμά τι.	~(Μένων)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν διὰ
[97]	ὀρθῶς ἂν καὶ εὖ ἡγοῖτο;	~(Μένων)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί δ'
[95]	ὑμῖν εἰσιν καλοὶ κἀγαθοὶ ~ἄνδρες;	~(Μένων)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν;
[87]	ὄντος διδακτόν, τοιοῦδε δ' οὔ.	~(Μένων)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τὸ δὴ
[78]	τὸ δύνασθαι ἂν εἴη ~ἀμείνων.	~(Μένων)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοῦτ' ἔστιν
[89]	δὲ τὴν ἀρετὴν ὠφέλιμον εἶναι;	~(Μένων)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~φρόνησιν ἄρα
[86]	ζητεῖν τί ποτ' ἐστὶν ἀρετή;	~(Μένων)	~πάνυ μὲν οὖν. οὐ μέντοι,
[87]	~μένει ἡμῖν, ἀγαθὸν αὐτὸ εἶναι;	~(Μένων)	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[76]	καὶ ἄλλα πολλὰ τῶν τοιούτων.	~(Μένων)	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~τραγικὴ
[75]	~(Σωκράτης) προθυμητέον τοίνυν: ἄξιον γάρ.	~(Μένων)	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~φέρε
[76]	χαριοῦμαι οὖν σοι καὶ ἀποκρινοῦμαι.	~(Μένων)	πάνυ μὲν οὖν χάρισαι. ~(Σωκράτης)
[88]	ὠφέλιμα, ἄνευ δὲ νοῦ βλαβερά;	~(Μένων)	πάνυ (σφόδρα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν συλλήβδην
[70]	ἄλλῳ ~τινὶ τρόπῳ; ~(Σωκράτης) ~ὦ	Μένων,	πρὸ τοῦ μὲν Θετταλοὶ εὐδόκιμοι
[97]	δὲ οὐδ' ἔστιν παρ' ~ὑμῖν.	~(Μένων)	πρὸς τί δὲ δὴ τοῦτο
[78]	ἔσται ἀρετή, καίπερ ~ἐκπορίζουσα τἀγαθά.	~(Μένων)	πῶς γὰρ ἄνευ τούτων ἀρετὴ
[87]	δῆλον ὅτι διδακτὸν ἂν εἴη.	~(Μένων)	πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~τούτου
[97]	ὅμοιοί ἐσμεν οὐκ ~ὀρθῶς ὡμολογηκόσιν.	~(Μένων)	πῶς δὴ (ὀρθῶς) λέγεις; ~(Σωκράτης)
[73]	ὦ Μένων, ἢ ἀρετή τις;	~(Μένων)	πῶς τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡς
[96]	τρόπον γίγνονται οἱ ἀγαθοὶ ἄνδρες.	~(Μένων)	πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ Σώκρατες;
[76]	τινας τῶν ὄντων κατὰ Ἐμπεδοκλέα;	~(Μένων)	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) καὶ πόρους
[78]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα βούλεται, ὦ	Μένων,	τὰ κακὰ οὐδείς, εἴπερ μὴ
[74]	ἄλλαι πάμπολλαι. ~(Σωκράτης) ~πάλιν, ὦ	Μένων,	ταὐτὸν πεπόνθαμεν: πολλὰς αὖ ηὑρήκαμεν
[73]	εἶναι καὶ σὺ μετ' ἐκείνου.	~(Μένων)	~τί ἄλλο γ' ἢ ἄρχειν
[71]	ἐνέτυχον εἰδότι, ὡς ἐμοὶ δοκῶ.	~(Μένων)	τί δέ; Γοργίᾳ οὐκ ἐνέτυχες
[76]	καὶ ~ἐρασταί σοι ἔτι εἰσίν.	~(Μένων)	τί δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐδὲν
[79]	ὦ Μένων, παίζεις πρός με;	~(Μένων)	τί δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)
[91]	οὗτοι ἄρα μόνοι τῶν ἀντιποιου	Μένων	τι ἐπίστασθαι ~εὐεργετεῖν τοσοῦτον τῶν
[79]	τῆς αὐτῆς ἐρωτήσεως, ὦ φίλε	~Μένων,	τί ἐστιν ἀρετή, εἰ μετὰ
[80]	Μένων, καὶ ὀλίγου ἐξηπάτησάς με.	~(Μένων)	τί μάλιστα, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)
[89]	μέλλει τι αὐτοῦ ὑγιὲς εἶναι.	~(Μένων)	~τί οὖν δή; πρὸς τί
[97]	δραπετεύει, ἐὰν δὲ ~δεδεμένα, παραμένει.	~(Μένων)	τί οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~τῶν
[71]	δὲ αὐτός, ὦ πρὸς θεῶν,	Μένων,	~τί φῂς ἀρετὴν εἶναι; εἶπον
[81]	σοφῶν περὶ τὰ θεῖα πράγματα	~(Μένων)	τίνα λόγον λεγόντων; ~(Σωκράτης) ἀληθῆ,
[81]	ἀληθῆ, ἔμοιγε δοκεῖν, καὶ καλόν.	~(Μένων)	τίνα τοῦτον, καὶ τίνες οἱ
[80]	γιγνώσκω οὗ ἕνεκά με ᾔκασας.	~(Μένων)	τίνος δὴ οἴει; ~(Σωκράτης) ~ἵνα
[76]	~εἴποιμι στερεοῦ πέρας σχῆμα εἶναι.	~(Μένων)	τὸ δὲ χρῶμα τί λέγεις,
[78]	προστιθεῖς τούτῳ τῷ πόρῳ, ὦ	~Μένων,	τὸ δικαίως καὶ ὁσίως, ἢ
[70]	ἀποκρινόμενος. ἐνθάδε δέ, ὦ φίλε	Μένων,	τὸ ἐναντίον ~περιέστηκεν: ὥσπερ αὐχμός
[89]	~(Σωκράτης) ~ἐγώ σοι ἐρῶ, ὦ	Μένων.	τὸ μὲν γὰρ διδακτὸν αὐτὸ
[97]	ὠφέλιμόν ἐστιν ὀρθὴ δόξα ἐπιστήμης.	~(Μένων)	~τοσούτῳ γε, ὦ Σώκρατες, ὅτι
[99]	αἵ γε γυναῖκες δήπου, ὦ	Μένων,	τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας θείους καλοῦσι:
[72]	τί ἂν ἀπεκρίνω οὕτως ἐρωτηθείς;	~(Μένων)	~τοῦτ' ἔγωγε, ὅτι οὐδὲν διαφέρουσιν,
[95]	διδακτοῦ οὔσης τῆς ἀρετῆς λέγει;	~(Μένων)	~φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~ἐν ἄλλοις
[96]	γε μὴ διδάσκαλοι, οὐδὲ μαθηταί;	~(Μένων)	φαίνεται οὕτως. ~(Σωκράτης) ἀρετὴ ἄρα
[78]	ὁ ~ἕτερος τοῦ ἑτέρου βελτίων;	~(Μένων)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ δῆλον ὅτι
[96]	περὶ τῶν αὐτῶν τἀναντία λέγει;	~(Μένων)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν εἰπεῖν
[85]	περὶ τούτων ὧν οὐκ ~οἶδε;	~(Μένων)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~καὶ νῦν μέν
[78]	καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἀπορία;	~(Μένων)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ἄρα μᾶλλον
[86]	ἔστιν ἢ οὐκ ~ἔστιν ἄνθρωπος.	~(Μένων)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ ἀεὶ
[86]	τινὶ χρόνῳ ~εἶχε καὶ ἐμεμαθήκει;	~(Μένων)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν οὗτός γέ
[73]	~ὁ ἀνήρ, δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης.	~(Μένων)	φαίνονται. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ παῖς
[80]	σὺ καὶ ὁ ἑταῖρός σου;	~(Μένων)	~ὦ Σώκρατες, ἤκουον μὲν ἔγωγε
[72]	τοίνυν μοι αὐτὸ εἰπέ, ὦ	Μένων:	ᾧ οὐδὲν ~διαφέρουσιν ἀλλὰ ταὐτόν
[93]	πάλαι ζητοῦμεν ἐγώ τε καὶ	Μένων.	~ὧδε οὖν σκόπει ἐκ τοῦ
[96]	εἶεν, τοῦτο ~μηδὲ διδακτὸν εἶναι;	~(Μένων)	ὡμολογήκαμεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀρετῆς οὐδαμοῦ
[82]	ὅτι διπλασία. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς, ὦ	Μένων,	ὡς ἐγὼ τοῦτον οὐδὲν διδάσκω,
[71]	~οὐ πάνυ εἰμὶ μνήμων, ὦ	Μένων,	ὥστε οὐκ ἔχω εἰπεῖν ἐν
[71]	σοι οἷόν τε ~εἶναι, ὅστις	Μένωνα	μὴ γιγνώσκει τὸ παράπαν ὅστις
[90]	ὧδε δὲ σκέψαι: εἰ βουλοίμεθα	~Μένωνα	τόνδε ἀγαθὸν ἰατρὸν (γενέσθαι, παρὰ
[90]	τε καὶ τῷ σαυτοῦ ξένῳ	Μένωνι	τῷδε, περὶ ~τούτου τοῦ πράγματος
[85]	ὡς σὺ φῄς, ὦ παῖ	Μένωνος,	γίγνοιτ' ἂν τὸ διπλάσιον ~χωρίον.
[91]	βουλεύεσθαι περὶ τοῦ ~ξένου τουτουὶ	Μένωνος.	οὗτος γάρ, ὦ Ἄνυτε, πάλαι
[92]	ἀλλὰ σὺ δὴ ἐν τῷ	μέρει	αὐτῷ εἰπὲ ~παρὰ τίνας ἔλθῃ
[89]	ἀρετὴν εἶναι, ἤτοι σύμπασαν ἢ	μέρος	τι; ~(Μένων) δοκεῖ μοι καλῶς
[82]	οὐ καὶ ταυτασὶ τὰς διὰ	μέσου	ἐστὶν ἴσας ἔχον; ~(Παῖς) ναί.
[80]	φαρμάττεις καὶ ἀτεχνῶς κατεπᾴδεις, ὥστε	μεστὸν	ἀπορίας ~γεγονέναι. καὶ δοκεῖς μοι
[73]	φησι Γοργίας εἶναι καὶ σὺ	μετ'	ἐκείνου. ~(Μένων) ~τί ἄλλο γ'
[91]	λέγεις. ~νῦν τοίνυν ἔξεστί σε	μετ'	ἐμοῦ (κοινῇ βουλεύεσθαι περὶ τοῦ
[84]	ἀπορίας ὅτι καὶ ἀνευρήσει ζητῶν	μετ'	ἐμοῦ, οὐδὲν ἀλλ' ἢ ~ἐρωτῶντος
[78]	~ὡς ἔοικεν, ὃ μὲν ἂν	μετὰ	δικαιοσύνης γίγνηται, ἀρετὴ ἔσται, ~ὃ
[79]	λέγῃ τις, ὅτι πᾶσα ἡ	μετὰ	δικαιοσύνης πρᾶξις ἀρετή ἐστιν. ~ἢ
[79]	οἷόν τ' εἶναι τἀγαθὰ πορίζεσθαι	μετὰ	δικαιοσύνης: ~τοῦτο δὲ φῂς μόριον
[88]	καὶ σωφροσύνη ὡσαύτως καὶ εὐμαθία:	μετὰ	μὲν νοῦ καὶ μανθανόμενα ~καὶ
[79]	~Μένων, τί ἐστιν ἀρετή, εἰ	μετὰ	μορίου ἀρετῆς πᾶσα πρᾶξις ἀρετὴ
[79]	ἐξ ὧν σὺ ὁμολογεῖς, τὸ	μετὰ	μορίου ἀρετῆς πράττειν ὅτι ἂν
[79]	φῂς πρᾶξιν ἀρετὴν εἶναι, ~ἐάνπερ	μετὰ	μορίου (ἀρετῆς πράττηται, ὥσπερ εἰρηκὼς
[89]	ποιῶν οὐ δύναμαι ~εὑρεῖν. καίτοι	μετὰ	πολλῶν γε ζητῶ, καὶ τούτων
[81]	ἐγὼ πιστεύων ~ἀληθεῖ εἶναι ἐθέλω	μετὰ	σοῦ ζητεῖν ἀρετὴ ὅτι ἐστίν.
[80]	οὐκ ~εἰδότι. ὅμως δὲ ἐθέλω	μετὰ	σοῦ σκέψασθαι καὶ συζητῆσαι ὅτι
[72]	ἑτέρας. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν εἶπον	μετὰ	ταῦτα: τοῦτο τοίνυν μοι αὐτὸ
[74]	εἰπόντος σου ὅτι τὸ ~λευκόν,	μετὰ	ταῦτα ὑπέλαβεν ὁ ἐρωτῶν: πότερον
[90]	τὰς μεγίστας ἀρχάς. δίκαιον δὴ	~μετὰ	τοιούτων ζητεῖν ἀρετῆς πέρι διδασκάλους,
[95]	τοῖσιν πῖνε καὶ ἔσθιε, καὶ	μετὰ	τοῖσιν ~ἵζε, καὶ ἅνδανε τοῖς,
[98]	γε οὐ φύσει, ἐσκοποῦμεν τὸ	μετὰ	τοῦτο εἰ διδακτόν ἐστιν. ~(Μένων)
[87]	ἐπιστήμης. ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ τοῦτο	μετὰ	τοῦτο σκεπτέον εἶναι. ~(Σωκράτης) ~τί
[87]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τὸ δὴ	μετὰ	τοῦτο, ὡς ἔοικε, δεῖ σκέψασθαι
[95]	~ἐν ἄλλοις δέ γε ὀλίγον	μεταβάς,	~εἰ δ' ἦν ποιητόν, φησί,
[90]	τῆς ζητήσεως. ~(εἰκότως δ' ἂν	μεταδοῖμεν:	~Ἄνυτος γὰρ ὅδε πρῶτον μέν
[89]	ἡμῖν ~Ἄνυτος ὅδε παρεκαθέζετο, ᾧ	μεταδῶμεν	τῆς ζητήσεως. ~(εἰκότως δ' ἂν
[81]	ἱερειῶν ὅσοις μεμέληκε περὶ ὧν	~μεταχειρίζονται	λόγον οἵοις τ' εἶναι (διδόναι:
[74]	~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν ὥσπερ ἐγὼ	μετῄει	τὸν λόγον, καὶ ἔλεγεν ὅτι
[78]	ἐν πόλει καὶ ἀρχάς. ~(Σωκράτης)	μὴ	ἄλλ' ἄττα λέγεις τἀγαθὰ ἢ
[75]	περὶ τῆς ἀρετῆς ἀπόκρισιν. ~(Μένων)	μή,	ἀλλὰ σύ, ὦ Σώκρατες, εἰπέ.
[93]	οὐκ εἰ εἰσὶν ἀγαθοὶ ἢ	~μὴ	ἄνδρες ἐνθάδε, οὐδ' εἰ γεγόνασιν
[81]	ἐάν τις ἀνδρεῖος ᾖ καὶ	μὴ	ἀποκάμνῃ ζητῶν: τὸ γὰρ ζητεῖν
[88]	ὀρθὴ χρῆσις, ὠφελεῖ, ὅταν δὲ	μή,	βλάπτει; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[84]	ἡμῖν εἰπεῖν ἀκριβῶς: ~καὶ (εἰ	μὴ	βούλει ἀριθμεῖν, ἀλλὰ δεῖξον ἀπὸ
[78]	Μένων, τὰ κακὰ οὐδείς, εἴπερ	μὴ	βούλεται τοιοῦτος εἶναι. τί ~γὰρ
[71]	οἷόν τε ~εἶναι, ὅστις Μένωνα	μὴ	γιγνώσκει τὸ παράπαν ὅστις ἐστίν,
[97]	~ὅτι καὶ ταῦτα, ἐὰν μὲν	μὴ	δεδεμένα ᾖ, ἀποδιδράσκει καὶ δραπετεύει,
[71]	τοσοῦτον δέω εἴτε διδακτὸν εἴτε	μὴ	διδακτὸν ~εἰδέναι, ὥστ' οὐδὲ αὐτὸ
[89]	καλῶς ἂν αὐτὸ ~εἰκάζοντες εἰκάζοιμεν	μὴ	διδακτὸν εἶναι; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα:
[96]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~εἰ δέ γε	μὴ	διδάσκαλοι, οὐδὲ μαθηταί; ~(Μένων) δοκεῖ
[96]	ταῦτα. ~(Σωκράτης) εἰ δέ γε	μὴ	διδάσκαλοι, οὐδὲ μαθηταί; ~(Μένων) φαίνεται
[78]	ἐκπορίζειν χρυσίον καὶ ἀργύριον, ὅταν	μὴ	δίκαιον ᾖ, μήτε αὑτῷ μήτε
[90]	τὴν ~τέχνην καὶ μισθὸν πραττομένους	μὴ	ἐθέλειν πέμπειν, ἄλλοις δέ τισιν
[84]	πρὶν εἰς ἀπορίαν κατέπεσεν ἡγησάμενος	μὴ	εἰδέναι, καὶ ἐπόθησεν τὸ ~εἰδέναι;
[85]	εἰδότι ἄρα περὶ ὧν ἂν	μὴ	εἰδῇ ἔνεισιν ἀληθεῖς δόξαι περὶ
[79]	μόριον ~ἀρετῆς ὅτι ἐστίν, αὐτὴν	μὴ	εἰδότα; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ.
[98]	οὕτω. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ μὴν ὡμολογήκαμεν	μὴ	εἶναι αὐτοῦ διδασκάλους; ~(Μένων) ἔστι
[78]	γένοιτ' ἄν; ~(Σωκράτης) ~τὸ δὲ	μὴ	ἐκπορίζειν χρυσίον καὶ ἀργύριον, ὅταν
[86]	Σώκρατες, φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~εἰ δὲ	μὴ	ἐν τῷ νῦν βίῳ λαβών,
[86]	ἀργοὶ ἢ εἰ οἰοίμεθα ἃ	μὴ	ἐπιστάμεθα μηδὲ (δυνατὸν ~εἶναι εὑρεῖν
[88]	δή, τούτων ἅττα σοι δοκεῖ	μὴ	ἐπιστήμη εἶναι ἀλλ' ἄλλο ἐπιστήμης,
[99]	ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ	μὴ	ἐπιστήμῃ, εὐδοξίᾳ δὴ τὸ λοιπὸν
[88]	δὲ ὠφελεῖ; οἷον ἀνδρεία, εἰ	μὴ	ἔστι φρόνησις ἡ ἀνδρεία ~ἀλλ'
[94]	ἢ τῶν (ξένων, εἰ αὐτὸς	μὴ	~ἐσχόλαζεν διὰ τὴν τῆς πόλεως
[99]	καλεῖν τοὺς ἄνδρας, οἵτινες νοῦν	μὴ	~ἔχοντες πολλὰ καὶ μεγάλα κατορθοῦσιν
[86]	ᾖ χρόνον καὶ ὃν ἂν	μὴ	ᾖ ἄνθρωπος, ἐνέσονται αὐτῷ ἀληθεῖς
[73]	~οὐκ ἂν δήπου, εἴ γε	μὴ	ἡ αὐτὴ ἀρετὴ ἦν αὐτῶν,
[90]	πέρι διδασκάλους, εἴτ' εἰσὶν εἴτε	μή,	καὶ οἵτινες. σὺ ~οὖν ἡμῖν,
[90]	τῆς τέχνης μᾶλλον ἢ τοὺς	μή,	καὶ τοὺς μισθὸν ~πραττομένους ἐπ'
[79]	~ὅτι ἄρτι ἐμοῦ δεηθέντος σου	μὴ	καταγνύναι μηδὲ κερματίζειν τὴν ἀρετήν,
[86]	νῦν τοῦτο δ' ἐστὶν ὃ	μὴ	~μεμνημένος ἐπιχειρεῖν ζητεῖν καὶ ἀναμιμνῄσκεσθαι;
[73]	αὐτόσε τὸ δικαίως, ἀδίκως δὲ	μή;	~(Μένων) οἶμαι ἔγωγε: ἡ γὰρ
[97]	ἐστὶν ἡ ὁδός, ἐληλυθὼς δὲ	μὴ	μηδ' ~ἐπιστάμενος, οὐ καὶ οὗτος
[74]	ἀεὶ εἰς πολλὰ ἀφικνούμεθα, ~ἀλλὰ	μή	μοι οὕτως, ἀλλ' ἐπειδὴ τὰ
[89]	εἰ ἔστιν διδακτὸν ὁτιοῦν πρᾶγμα,	μὴ	~μόνον ἀρετή, οὐκ ἀναγκαῖον αὐτοῦ
[71]	σοῦ καὶ οἴκαδε ἀπαγγέλλωμεν; ~(Σωκράτης)	~μὴ	μόνον γε, ὦ ἑταῖρε, ἀλλὰ
[86]	μὲν ἐγὼ ἦρχον, ὦ Μένων,	μὴ	μόνον ἐμαυτοῦ ἀλλὰ καὶ σοῦ,
[75]	ἔστι δὲ ἴσως τὸ διαλεκτικώτερον	μὴ	μόνον τἀληθῆ ἀποκρίνεσθαι, ~ἀλλὰ καὶ
[71]	ἀρετῆς τὸ ~παράπαν: ὃ δὲ	μὴ	οἶδα τί ἐστιν, πῶς ἂν
[80]	οὔτε ὃ οἶδε οὔτε ὃ	μὴ	οἶδε; οὔτε γὰρ ~ἂν ὅ
[80]	γε τοιούτῳ ζητήσεως οὔτε ὃ	μὴ	~οἶδεν οὐδὲ γὰρ οἶδεν ὅτι
[80]	ζητήσεις, ὦ Σώκρατες, τοῦτο ὃ	μὴ	οἶσθα τὸ παράπαν ὅτι ἐστίν;
[94]	οὐκ ᾖ διδακτόν. ἵνα δὲ	μὴ	ὀλίγους οἴῃ καὶ τοὺς φαυλοτάτους
[98]	διδάσκαλοι εἶεν, διδακτὸν ἂν εἶναι,	μὴ	ὄντων δὲ οὐ διδακτόν; ~(Μένων)
[88]	καὶ ἡγουμένη ὠφέλιμα αὐτὰ ποιεῖ,	μὴ	~ὀρθῶς δὲ βλαβερά; ~(Μένων) πάνυ
[75]	ἐμοὶ μὲν εἴρηται: εἰ δὲ	μὴ	ὀρθῶς λέγω, σὸν ~ἔργον λαμβάνειν
[89]	εἴπερ ἐπιστήμη ἐστίν, οὐκ ~ἀνατίθεμαι	μὴ	οὐ καλῶς λέγεσθαι: ὅτι δὲ
[80]	ναρκᾶν, ἔοικα αὐτῇ: εἰ δὲ	μή,	οὔ. οὐ γὰρ εὐπορῶν αὐτὸς
[89]	ἄρτι καλῶς λέγεσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μὴ	οὐκ ἐν τῷ ἄρτι μόνον
[89]	βλέπων δυσχεραίνεις αὐτὸ καὶ ἀπιστεῖς	μὴ	οὐκ ἐπιστήμη ᾖ ἡ ~ἀρετή;
[78]	τι μόριον ἀρετῆς: εἰ δὲ	μή,	οὐκ ἔσται ἀρετή, καίπερ ~ἐκπορίζουσα
[94]	ἀλλὰ γάρ, ὦ ἑταῖρε Ἄνυτε,	μὴ	οὐκ ᾖ ~διδακτὸν ἀρετή. ~(Ἄνυτος)
[94]	ποιῆσαι; δοκῶ μέν, ~ἐβούλετο, ἀλλὰ	μὴ	οὐκ ᾖ διδακτόν. ἵνα δὲ
[87]	τὸν κύκλον, εἴτε ἀδύνατον εἴτε	μή.	οὕτω δὴ καὶ περὶ ἀρετῆς
[77]	ἐμαυτοῦ, λέγων ~τοιαῦτα: ἀλλ' ὅπως	μὴ	οὐχ οἷός τ' ἔσομαι πολλὰ
[92]	οὖν ἄπειρος αὐτῶν εἰμι εἴτε	μή.	~(Σωκράτης) ~μάντις εἶ ἴσως, ὦ
[73]	ἢ οἰκίαν ἢ ἄλλο ὁτιοῦν,	μὴ	σωφρόνως καὶ ~δικαίως διοικοῦντα; ~(Μένων)
[84]	~διδάσκοντα καὶ διεξιόντα αὐτῷ, ἀλλὰ	μὴ	τὰς τούτου δόξας ἀνερωτῶντα. ~λέγε
[83]	(διπλάσιον χωρίον ~γίγνεσθαι; τοιόνδε λέγω,	μὴ	ταύτῃ μὲν μακρόν, τῇ δὲ
[86]	μήπω ἴσμεν ὅτι ~ἐστίν. εἰ	μή	τι οὖν ἀλλὰ σμικρόν γέ
[100]	νοῦ οἷς ἂν ~(παραγίγνηται, εἰ	μή	τις εἴη τοιοῦτος τῶν πολιτικῶν
[86]	δ' οἰόμενοι δεῖν ζητεῖν ἃ	μή	τις οἶδεν βελτίους ἂν εἶμεν
[86]	ὁμονοοῦμεν ὅτι ζητητέον περὶ οὗ	μή	τις οἶδεν, ἐπιχειρήσωμεν ~κοινῇ ζητεῖν
[79]	γε ἀπεβάλλομεν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~μὴ	τοίνυν, ὦ ἄριστε, μηδὲ σὺ
[97]	οἰόμενος μὲν ἀληθῆ, φρονῶν δὲ	μή,	τοῦ τοῦτο φρονοῦντος. ~(Μένων) οὐδὲν
[89]	~(Σωκράτης) ἴσως νὴ Δία: ἀλλὰ	μὴ	τοῦτο οὐ καλῶς ὡμολογήσαμεν; ~(Μένων)
[86]	~εἴη, ὥστε θαρροῦντα χρὴ ὃ	μὴ	τυγχάνεις ἐπιστάμενος νῦν τοῦτο δ'
[75]	δὲ δὴ τὴν ~χρόαν τις	μὴ	φαίη εἰδέναι, ἀλλὰ ὡσαύτως ἀποροῖ
[71]	φῂς ἀρετὴν εἶναι; εἶπον καὶ	μὴ	φθονήσῃς, ἵνα εὐτυχέστατον ψεῦσμα ~ἐψευσμένος
[97]	οὐκ ἔστιν ὀρθῶς ἡγεῖσθαι, ἐὰν	μὴ	φρόνιμος ᾖ, τοῦτο ὅμοιοί ἐσμεν
[76]	οὐδ' ἂν σοὶ δόξαι, εἰ	μή,	ὥσπερ χθὲς ἔλεγες, ἀναγκαῖόν σοι
[97]	ἡ ὁδός, ἐληλυθὼς δὲ μὴ	μηδ'	~ἐπιστάμενος, οὐ καὶ οὗτος ἂν
[95]	εἶναι τούτου τοῦ πράγματος, οἷς	μηδὲ	αὐτὸ ~τοῦτο ὁμολογεῖται; ~(Μένων) οὔ
[86]	ἐπιστάμεθα μηδὲ (δυνατὸν ~εἶναι εὑρεῖν	μηδὲ	δεῖν ζητεῖν, περὶ τούτου πάνυ
[96]	διδάσκαλοι μήτε μαθηταὶ εἶεν, τοῦτο	~μηδὲ	διδακτὸν εἶναι; ~(Μένων) ὡμολογήκαμεν. ~(Σωκράτης)
[86]	εἰ οἰοίμεθα ἃ μὴ ἐπιστάμεθα	μηδὲ	(δυνατὸν ~εἶναι εὑρεῖν μηδὲ δεῖν
[79]	ἐμοῦ δεηθέντος σου μὴ καταγνύναι	μηδὲ	κερματίζειν τὴν ἀρετήν, καὶ ~δόντος
[79]	~(Σωκράτης) ~μὴ τοίνυν, ὦ ἄριστε,	μηδὲ	σὺ ἔτι ζητουμένης ἀρετῆς ὅλης
[89]	~μᾶλλον ἢ τὸ χρυσίον, ἵνα	μηδεὶς	αὐτοὺς διέφθειρεν, ἀλλ' ἐπειδὴ ἀφίκοιντο
[90]	~εἶναι μήτ' ἔστιν αὐτῶν μαθητὴς	μηδεὶς	τούτου τοῦ μαθήματος ὃ ἡμεῖς
[99]	λέγοντες πολλὰ καὶ μεγάλα πράγματα,	μηδὲν	εἰδότες ~ὧν λέγουσιν. ~(Μένων) πάνυ
[87]	οὐκ ἐπιστήμη τις: εἰ δὲ	μηδέν	ἐστιν ἀγαθὸν ὃ οὐκ ἐπιστήμη
[87]	νυνδὴ ἐλέγομεν, ἀναμνηστόν διαφερέτω δὲ	~μηδὲν	ἡμῖν (ὁποτέρῳ ἂν τῷ ὀνόματι
[71]	ἐχθροὺς κακῶς, καὶ αὐτὸν ~εὐλαβεῖσθαι	μηδὲν	τοιοῦτον παθεῖν. εἰ δὲ βούλει
[91]	~(Ἄνυτος) ~Ἡράκλεις, εὐφήμει, ὦ Σώκρατες.	μηδένα	τῶν γ' ἐμῶν μήτε οἰκείων
[71]	καὶ Γοργίας, ἐγὼ δὲ εἰρηκὼς	μηδενὶ	~πώποτε εἰδότι ἐντετυχηκέναι. ~(Μένων) ~ἀλλ'
[84]	δεῖ διπλασίαν ~τὴν γραμμὴν ἔχειν	μήκει.	~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οἴει οὖν
[98]	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ	μὴν	ἀγαθόν γε αὐτὸ ὁμολογοῦμεν εἶναι;
[87]	~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) καὶ	μὴν	(ἀρετῇ γ' ἐσμὲν ἀγαθοί; ~(Μένων)
[89]	οὐ καλῶς ὡμολογήσαμεν; ~(Μένων) καὶ	μὴν	ἐδόκει γε ἄρτι καλῶς λέγεσθαι.
[73]	ζητεῖς κατὰ ~πάντων. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μὴν	ζητῶ γε. ἀλλ' ἆρα καὶ
[98]	ἔοικεν τοιούτῳ τινί. ~(Σωκράτης) ~καὶ	μὴν	καὶ ἐγὼ ὡς οὐκ εἰδὼς
[98]	~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) καὶ	μὴν	ὅ γε ἀγαθὸς ἀνὴρ ὠφέλιμος
[85]	οὔκ, ἀλλ' ἑαυτοῦ. ~(Σωκράτης) καὶ	μὴν	οὐκ ᾔδει γε, ὡς ἔφαμεν
[77]	πολλὰ τοιαῦτα λέγοις. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μὴν	προθυμίας γε οὐδὲν ἀπολείψω, καὶ
[74]	δήπου, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	μὴν	σχῆμά γε οὐδὲν μᾶλλον φῂς
[98]	διδακτόν; ~(Μένων) οὕτω. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ	μὴν	ὡμολογήκαμεν μὴ εἶναι αὐτοῦ διδασκάλους;
[86]	(εἶναι ποῖόν τί ἐστιν ὃ	μήπω	ἴσμεν ὅτι ~ἐστίν. εἰ μή
[79]	τῶν ἔτι ζητου Μένων καὶ	~μήπω	(ὡμολογη( Μένων) ἐπιχειροῦσαν ἀποκρίνεσθαι. ~(Μένων)
[90]	οἳ μήτε προσποιοῦνται διδάσκαλοι ~εἶναι	μήτ'	ἔστιν αὐτῶν μαθητὴς μηδεὶς τούτου
[78]	μὴ δίκαιον ᾖ, μήτε αὑτῷ	μήτε	~ἄλλῳ, οὐκ ἀρετὴ καὶ αὕτη
[91]	ἐμῶν μήτε οἰκείων μήτε φίλων,	~μήτε	ἀστὸν μήτε ξένον, τοιαύτη μανία
[78]	ἀργύριον, ὅταν μὴ δίκαιον ᾖ,	μήτε	αὑτῷ μήτε ~ἄλλῳ, οὐκ ἀρετὴ
[98]	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ὡμολογήκαμεν ἄρα	μήτε	διδακτὸν αὐτὸ μήτε φρόνησιν εἶναι;
[89]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοὐναντίον αὖ, οὗ	μήτε	διδάσκαλοι μήτε μαθηταὶ εἶεν, καλῶς
[96]	~ὡμολογήκαμεν δέ γε, πράγματος οὗ	μήτε	διδάσκαλοι μήτε μαθηταὶ εἶεν, τοῦτο
[89]	τοὐναντίον αὖ, οὗ μήτε διδάσκαλοι	μήτε	μαθηταὶ εἶεν, καλῶς ἂν αὐτὸ
[96]	γε, πράγματος οὗ μήτε διδάσκαλοι	μήτε	μαθηταὶ εἶεν, τοῦτο ~μηδὲ διδακτὸν
[91]	οἰκείων μήτε φίλων, ~μήτε ἀστὸν	μήτε	ξένον, τοιαύτη μανία λάβοι, ὥστε
[96]	~οὐκοῦν εἰ μήτε οἱ σοφισταὶ	μήτε	οἱ αὐτοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ ὄντες
[96]	οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ	μήτε	οἱ σοφισταὶ μήτε οἱ αὐτοὶ
[91]	Σώκρατες. μηδένα τῶν γ' ἐμῶν	μήτε	οἰκείων μήτε φίλων, ~μήτε ἀστὸν
[90]	ζητοῦντα μανθάνειν παρὰ τούτων, οἳ	μήτε	προσποιοῦνται διδάσκαλοι ~εἶναι μήτ' ἔστιν
[91]	τῶν γ' ἐμῶν μήτε οἰκείων	μήτε	φίλων, ~μήτε ἀστὸν μήτε ξένον,
[98]	ὡμολογήκαμεν ἄρα μήτε διδακτὸν αὐτὸ	μήτε	φρόνησιν εἶναι; ~(Μένων) πάνυ γε.
[74]	ὦ Σώκρατες, ὡς σὺ ζητεῖς,	(μίαν	ἀρετὴν λαβεῖν κατὰ ~πάντων, ὥσπερ
[74]	πεπόνθαμεν: πολλὰς αὖ ηὑρήκαμεν ἀρετὰς	μίαν	~ζητοῦντες, ἄλλον τρόπον ἢ νυνδή:
[72]	ἔοικα κεχρῆσθαι, ὦ Μένων, εἰ	μίαν	ζητῶν ἀρετὴν σμῆνός ~τι ἀνηύρηκα
[74]	τρόπον ἢ νυνδή: τὴν δὲ	μίαν,	ἣ διὰ πάντων τούτων ἐστίν,
[90]	ἢ τοὺς μή, καὶ τοὺς	μισθὸν	~πραττομένους ἐπ' αὐτῷ τούτῳ, ἀποφήναντας
[90]	ὑπισχνουμένους διδάξειν τὴν ~τέχνην καὶ	μισθὸν	πραττομένους μὴ ἐθέλειν πέμπειν, ἄλλοις
[91]	τῶν Ἑλλήνων τῷ ~βουλομένῳ μανθάνειν,	μισθὸν	τούτου ταξαμένους τε καὶ πραττομένους;
[95]	λέγει πως ὅτι ~πολλοὺς ἂν	μισθοὺς	καὶ μεγάλους ἔφερον ~οἱ δυνάμενοι
[88]	καὶ ἀνδρείαν καὶ εὐμαθίαν καὶ	μνήμην	καὶ μεγαλοπρέπειαν καὶ ~πάντα τὰ
[71]	εἰδέναι; ~(Σωκράτης) ~οὐ πάνυ εἰμὶ	μνήμων,	ὦ Μένων, ὥστε οὐκ ἔχω
[98]	ἐπιστήμη; ~(Μένων) καὶ τοῦτο δοκεῖς	μοι	ἀληθῆ λέγειν. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ἄρα
[79]	τῶν τοιούτων, κακία. ~(Μένων) δοκεῖ	μοι	ἀναγκαῖον εἶναι ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης)
[75]	γὰρ κἂν (οὕτως ἀγαπῴην εἴ	~μοι	ἀρετὴν εἴποις. ~(Μένων) ἀλλὰ τοῦτό
[72]	εἶπον μετὰ ταῦτα: τοῦτο τοίνυν	μοι	αὐτὸ εἰπέ, ὦ Μένων: ᾧ
[87]	παρατεταμένον ᾖ, ἄλλο ~τι συμβαίνειν	μοι	δοκεῖ, καὶ ἄλλο αὖ, εἰ
[84]	οὐκ ᾔδει; ~(Μένων) καὶ τοῦτό	μοι	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἀπορεῖν οὖν αὐτὸν
[96]	ἂν ἄλλοι γε; ~(Μένων) οὔ	μοι	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~εἰ δέ γε
[89]	φύσει οἱ ἀγαθοί. ~(Μένων) οὔ	μοι	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~καὶ γὰρ ἄν
[99]	πράξει ἐπιστήμη ἡγεμών. ~(Μένων) οὔ	μοι	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα σοφίᾳ
[77]	κακὰ ~ὠφελεῖν; ~(Μένων) οὐ πάνυ	μοι	δοκεῖ τοῦτό γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[72]	ὁτῳοῦν ᾖ; ~(Μένων) ἡ αὐτή	μοι	δοκεῖ ὑγίειά γε εἶναι καὶ
[95]	~(Σωκράτης) ~ὦ Μένων, Ἄνυτος μέν	μοι	δοκεῖ χαλεπαίνειν, καὶ οὐδὲν θαυμάζω:
[78]	τοῦ ~πορίζεσθαι τἀγαθά. ~(Μένων) ~παντάπασί	μοι	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, οὕτως ἔχειν
[73]	ὁ ἄρχων; ~(Μένων) οὐ πάνυ	μοι	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐ
[78]	καὶ κακοδαίμων εἶναι; ~(Μένων) οὔ	μοι	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[95]	αὐτὸ ~τοῦτο ὁμολογεῖται; ~(Μένων) οὔ	μοι	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~τί
[84]	ἐπόθησεν τὸ ~εἰδέναι; ~(Μένων) οὔ	μοι	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ὤνητο
[80]	ἀπορεῖν: καὶ νῦν, ὥς γέ	μοι	δοκεῖς, ~γοητεύεις με καὶ φαρμάττεις
[80]	τὸ παράπαν ἔχω εἰπεῖν. καί	μοι	δοκεῖς εὖ ~βουλεύεσθαι οὐκ ἐκπλέων
[94]	ἀρετή. ~(Ἄνυτος) ~ὦ Σώκρατες, ῥᾳδίως	μοι	δοκεῖς κακῶς λέγειν ἀνθρώπους. ἐγὼ
[86]	ζητεῖν καὶ ἀναμιμνῄσκεσθαι; ~(Μένων) εὖ	μοι	δοκεῖς λέγειν, ὦ Σώκρατες, οὐκ
[76]	σύμμετρος καὶ αἰσθητός. ~(Μένων) ~ἄριστά	μοι	δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, ταύτην τὴν
[95]	οἱ πολλοὶ πέπονθα: τοτὲ μέν	~μοι	δοκοῦσιν, τοτὲ δὲ οὔ. ~(Σωκράτης)
[98]	~δόξα καὶ ἐπιστήμη, οὐ πάνυ	μοι	δοκῶ τοῦτο εἰκάζειν, ἀλλ' εἴπερ
[72]	αὐτὰς εἶναι, τί ἂν ἀπεκρίνω	μοι,	εἴ σε ἠρόμην: ~ἆρα τούτῳ
[89]	~δοκῶ εἰκότως ἀπιστεῖν. τόδε γάρ	μοι	εἰπέ: εἰ ἔστιν διδακτὸν ὁτιοῦν
[95]	νῦν δὲ ἀγνοεῖ: σὺ δέ	μοι	εἰπέ, οὐ καὶ παρ' ὑμῖν
[72]	εἶναι; εἶχες δήπου ἄν τί	μοι	~εἰπεῖν; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὕτω
[82]	ὀκτώ. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή, πειρῶ	μοι	εἰπεῖν πηλίκη τις ἔσται (ἐκείνου
[70]	~(Μένων) ~ἔχεις	μοι	εἰπεῖν, ὦ Σώκρατες, ἆρα διδακτὸν
[86]	καὶ τοῦτο μέν γε δοκεῖς	μοι	εὖ λέγειν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[96]	διδάσκαλοι, οὐδὲ μαθηταί; ~(Μένων) δοκεῖ	μοι	ἔχειν ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ὡμολογήκαμεν
[82]	τοῦ ἔθους: ~ἀλλ' εἴ πώς	μοι	ἔχεις ἐνδείξασθαι ὅτι ἔχει ὥσπερ
[89]	γίγνονται, (ἆρα μαθήσει; ~(Μένων) ~δοκεῖ	μοι	ἤδη ἀναγκαῖον εἶναι: καὶ δῆλον,
[89]	ἢ μέρος τι; ~(Μένων) δοκεῖ	μοι	καλῶς λέγεσθαι, ὦ Σώκρατες, τὰ
[83]	ὡς δεῖ ἀναμιμνῄσκεσθαι. ~σὺ δέ	μοι	λέγε: ἀπὸ τῆς διπλασίας γραμμῆς
[83]	σοι δοκοῦν τοῦτο ἀποκρίνου. καί	μοι	λέγε: οὐχ ἥδε μὲν δυοῖν
[100]	πρὸς ἀρετήν. ~(Μένων) κάλλιστα δοκεῖς	μοι	λέγειν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἐκ
[72]	ὅτι λέγω; ~(Μένων) ~δοκῶ γέ	μοι	μανθάνειν: οὐ μέντοι ὡς βούλομαί
[80]	ναρκᾶν ποιεῖ, καὶ σὺ δοκεῖς	μοι	νῦν ἐμὲ τοιοῦτόν τι ~πεποιηκέναι,
[79]	τούτου μὲν ἠμέλησας, λέγεις δέ	~μοι	ὅτι ἀρετή (ἐστιν οἷόν τ'
[99]	ἀληθὴς καὶ ἐπιστήμη. ~(Μένων) δοκεῖ	μοι	οὕτω. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἐπειδὴ οὐ
[74]	εἰς πολλὰ ἀφικνούμεθα, ~ἀλλὰ μή	μοι	οὕτως, ἀλλ' ἐπειδὴ τὰ πολλὰ
[90]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ὧδε δή	μοι	πάλιν περὶ τῶν αὐτῶν εἰπέ.
[80]	μεστὸν ἀπορίας ~γεγονέναι. καὶ δοκεῖς	μοι	παντελῶς, εἰ δεῖ τι καὶ
[77]	περιμένοιμ' ἄν, ὦ Σώκρατες, εἴ	μοι	πολλὰ τοιαῦτα λέγοις. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[82]	ἐθέλω προθυμηθῆναι σοῦ ἕνεκα. ἀλλά	μοι	~προσκάλεσον τῶν πολλῶν (ἀκολούθων τουτωνὶ
[84]	τούτου δόξας ἀνερωτῶντα. ~λέγε γάρ	μοι	σύ: οὐ τὸ μὲν τετράπουν
[76]	ἀρετὴν ~εἶναι. ~(Μένων) ἀλλ' ἐπειδάν	μοι	σὺ τοῦτ' εἴπῃς, ὦ Σώκρατες,
[84]	ὤνητο ἄρα ναρκήσας; ~(Μένων) δοκεῖ	μοι.	~(Σωκράτης) ~σκέψαι δὴ ἐκ ταύτης
[75]	σοι οὕτως εἰπεῖν. (λέγε γάρ	μοι:	τελευτὴν καλεῖς τι; τοιόνδε λέγω
[86]	τι οὖν ἀλλὰ σμικρόν γέ	μοι	τῆς ἀρχῆς χάλασον, καὶ συγχώρησον
[71]	εἰπεῖν ἐν τῷ παρόντι πῶς	μοι	τότε ~ἔδοξεν. ἀλλ' ἴσως ἐκεῖνός
[97]	ἕωσπερ ὀρθὰ δοξάζοι; ~(Μένων) ~ἀνάγκη	μοι	φαίνεται: ὥστε θαυμάζω, ὦ Σώκρατες,
[82]	ἀλλὰ προσέξω. ~(Σωκράτης) ~εἰπὲ δή	μοι,	ὦ παῖ, γιγνώσκεις τετράγωνον χωρίον
[77]	ἐμοῦ εἴληφας. ~(Μένων) ~δοκεῖ τοίνυν	μοι,	ὦ Σώκρατες, ἀρετὴ εἶναι, καθάπερ
[100]	τοῦ λογισμοῦ, ὦ Μένων, θείᾳ	μοίρᾳ	ἡμῖν φαίνεται ~παραγιγνομένη ἡ ἀρετὴ
[100]	~φύσει οὔτε διδακτόν, ~ἀλλὰ θείᾳ	μοίρᾳ	παραγιγνομένη ἄνευ νοῦ οἷς ἂν
[99]	γε ἡγεῖσθαι δύο ὄντα ταῦτα	μόνα,	δόξαν τε ἀληθῆ καὶ ἐπιστήμην,
[98]	πρῶτον μὲν ἐπιστῆμαι γίγνονται, ἔπειτα	μόνιμοι:	καὶ διὰ ταῦτα δὴ ~τιμιώτερον
[95]	οἱ σοφισταί σοι οὗτοι, οἵπερ	μόνοι	ἐπαγγέλλονται, δοκοῦσι διδάσκαλοι ~εἶναι ἀρετῆς;
[91]	λέγεις, ὦ Ἄνυτε; οὗτοι ἄρα	μόνοι	τῶν ἀντιποιου Μένων τι ἐπίστασθαι
[82]	ποδοῖν, ταύτῃ δὲ ἑνὸς ποδὸς	μόνον,	ἄλλο ~τι ἅπαξ ἂν ἦν
[81]	ψυχῆς ἅπαντα, οὐδὲν κωλύει ἓν	μόνον	~ἀναμνησθέντα ὃ δὴ μάθησιν καλοῦσιν
[89]	ἔστιν διδακτὸν ὁτιοῦν πρᾶγμα, μὴ	~μόνον	ἀρετή, οὐκ ἀναγκαῖον αὐτοῦ καὶ
[71]	καὶ οἴκαδε ἀπαγγέλλωμεν; ~(Σωκράτης) ~μὴ	μόνον	γε, ὦ ἑταῖρε, ἀλλὰ καὶ
[89]	μὴ οὐκ ἐν τῷ ἄρτι	μόνον	δέῃ αὐτὸ δοκεῖν καλῶς λέγεσθαι,
[98]	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν οὐ	μόνον	δι' ἐπιστήμην ἀγαθοὶ ἄνδρες ἂν
[73]	ἐπεὶ καὶ ἐγὼ λέγω οὐ	μόνον	δικαιοσύνην ἀλλὰ καὶ ἄλλας ~εἶναι
[86]	ἐγὼ ἦρχον, ὦ Μένων, μὴ	μόνον	ἐμαυτοῦ ἀλλὰ καὶ σοῦ, οὐκ
[96]	~ἡμᾶς ἔλαθεν καταγελάστως ὅτι οὐ	μόνον	ἐπιστήμης ἡγουμένης ὀρθῶς τε καὶ
[97]	τι εἴη, ~λέγοντες (ὅτι φρόνησις	μόνον	ἡγεῖται τοῦ ὀρθῶς πράττειν: τὸ
[91]	τῶν ἄλλων διαφέρουσιν, ὅσον οὐ	μόνον	οὐκ ὠφελοῦσιν, ~ὥσπερ οἱ ἄλλοι,
[91]	εὐδοκιμῶν οὐδὲν πέπαυται, καὶ οὐ	μόνον	Πρωταγόρας, ~ἀλλὰ καὶ (ἄλλοι πάμπολλοι,
[72]	~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ περὶ ἀρετῆς	μόνον	σοι οὕτω δοκεῖ, ὦ Μένων,
[95]	~(Σωκράτης) ~οἶσθα δὲ ὅτι οὐ	μόνον	σοί τε καὶ τοῖς ἄλλοις
[75]	δὲ ἴσως τὸ διαλεκτικώτερον μὴ	μόνον	τἀληθῆ ἀποκρίνεσθαι, ~ἀλλὰ καὶ δι'
[75]	δὴ ἡμῖν τοῦτο σχῆμα, ὃ	μόνον	τῶν ὄντων τυγχάνει χρώματι ἀεὶ
[79]	ἐὰν σὺ κατακερματίζῃς αὐτὴν κατὰ	μόρια.	~δεῖται οὖν σοι πάλιν ἐξ
[78]	(ὁσιότητα ~προσεῖναι, ἢ ἄλλο τι	μόριον	ἀρετῆς: εἰ δὲ μή, οὐκ
[79]	μετὰ δικαιοσύνης: ~τοῦτο δὲ φῂς	μόριον	ἀρετῆς εἶναι; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[79]	~οὐκοῦν τούτων ἕκαστον ὀλίγον πρότερον	μόριον	ἀρετῆς ἔφαμεν εἶναι, τὴν ~δικαιοσύνην
[79]	ἐρωτήσεως, ἀλλ' οἴει τινὰ εἰδέναι	μόριον	~ἀρετῆς ὅτι ἐστίν, αὐτὴν μὴ
[79]	ἀρετὴν εἶναι: τὴν γὰρ δικαιοσύνην	μόριον	φῂς ἀρετῆς εἶναι, καὶ ~ἕκαστα
[79]	τί ἐστιν ἀρετή, εἰ μετὰ	μορίου	ἀρετῆς πᾶσα πρᾶξις ἀρετὴ ἂν
[79]	ὧν σὺ ὁμολογεῖς, τὸ μετὰ	μορίου	ἀρετῆς πράττειν ὅτι ἂν ~πράττῃ,
[79]	πρᾶξιν ἀρετὴν εἶναι, ~ἐάνπερ μετὰ	μορίου	(ἀρετῆς πράττηται, ὥσπερ εἰρηκὼς ὅτι
[79]	ἐστὶν οἴου διὰ τῶν ~ταύτης	μορίων	ἀποκρινόμενος δηλώσειν αὐτὴν ὁτῳοῦν, ἢ
[76]	~(Σωκράτης) ~ἤδη τοίνυν ἂν μάθοις	μου	ἐκ τούτων σχῆμα ὃ λέγω.
[72]	~τὴν (περὶ τὰ σμήνη, εἴ	μου	ἐρομένου μελίττης περὶ οὐσίας ὅτι
[94]	ἐδίδαξεν οὐδενὸς χείρους ~Ἀθηναίων, καὶ	μουσικὴν	καὶ ἀγωνίαν καὶ τἆλλα ἐπαίδευσεν
[92]	παρ' οὓς ἂν ~(Μένων) ἀφικόμενος	μοχθηρὸς	γένοιτο οὗτοι μὲν γάρ, εἰ
[91]	ἂν δύναιντο ~λαθεῖν τριάκονθ' (ἡμέρας	μοχθηρότερα	ἀποδιδόντες ἢ παρέλαβον τὰ ἱμάτιά
[91]	ἐλάνθανεν διαφθείρων τοὺς ~συγγιγνομένους καὶ	μοχθηροτέρους	ἀποπέμπων ἢ παρελάμβανεν πλέον ἢ
[76]	ἀλλ' εἰ περιμείναις τε καὶ	μυηθείης.	~(Μένων) ~ἀλλὰ περιμένοιμ' ἄν, ὦ
[96]	ἀγαθοῦ πατρὸς ἔγεντο κακός, ~(πειθόμενος	μύθοισι	σαόφροσιν. ἀλλὰ διδάσκων ~οὔ ποτε
[80]	ἔχω ὅτι ἀποκρίνωμαί σοι. καίτοι	μυριάκις	γε περὶ ἀρετῆς ~παμπόλλους λόγους
[76]	ἀναγκαῖόν σοι ἀπιέναι πρὸ ~τῶν	μυστηρίων,	ἀλλ' εἰ περιμείναις τε καὶ
[73]	~τί δὲ παῖς καὶ πρεσβύτης;	μῶν	ἀκόλαστοι ὄντες καὶ ἄδικοι ἀγαθοὶ
[93]	οὐχ ἧττον ἢ εἶναι: ἀλλὰ	μῶν	καὶ διδάσκαλοι ἀγαθοὶ γεγόνασιν τῆς
[84]	καὶ ναρκᾶν ὥσπερ ἡ νάρκη,	μῶν	τι ἐβλάψαμεν; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε