Pages
[71]	καὶ αὐτὸν ~εὐλαβεῖσθαι μηδὲν τοιοῦτον	παθεῖν.	εἰ δὲ βούλει γυναικὸς ἀρετήν,
[87]	αὖ, εἰ ἀδύνατόν ἐστιν ταῦτα	παθεῖν.	~ὑποθέμενος οὖν ἐθέλω (εἰπεῖν σοι
[76]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐκ ἔστιν, ὦ	παῖ	Ἀλεξιδήμου, ὡς ἐγὼ ἐμαυτὸν πείθω,
[82]	~(Σωκράτης) ~εἰπὲ δή μοι, ὦ	παῖ,	γιγνώσκεις τετράγωνον χωρίον ὅτι τοιοῦτόν
[85]	ἄν, ὡς σὺ φῄς, ὦ	παῖ	Μένωνος, γίγνοιτ' ἂν τὸ διπλάσιον
[83]	~ἀπὸ τῆς διπλασίας (ἄρα, ὦ	παῖ,	οὐ διπλάσιον ἀλλὰ τετραπλάσιον γίγνεται
[94]	διδάσκειν, ~ταῦτα μὲν ἐδίδαξε τοὺς	παῖδας	τοὺς αὑτοῦ, οὗ δὲ οὐδὲν
[93]	βούλεσθαι αὐτὸν τὸν αὑτοῦ ὑὸν	παιδεῦσαι,	ἣν δὲ ~αὐτὸς σοφίαν ἦν
[73]	εἶναι διοίσει τι, ἐάντε ἐν	παιδὶ	ᾖ ἐάντε ἐν πρεσβύτῃ, ~ἐάντε
[71]	τοῦ ἀνδρός. καὶ ἄλλη ἐστὶν	παιδὸς	ἀρετή, καὶ θηλείας καὶ ἄρρενος,
[73]	ζητῶ γε. ἀλλ' ἆρα καὶ	παιδὸς	ἡ αὐτὴ ἀρετή, ὦ Μένων,
[79]	ναί. ~(Σωκράτης) εἶτα, ὦ Μένων,	παίζεις	πρός με; ~(Μένων) τί δή,
[83]	διπλάσιον ἀλλὰ τετραπλάσιον γίγνεται ~χωρίον.	~(Παῖς)	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) τεττάρων γὰρ
[84]	ἀριθμεῖν, ἀλλὰ δεῖξον ἀπὸ ποίας.	~(Παῖς)	ἀλλὰ μὰ τὸν Δία, ὦ
[85]	ὀκτώπουν. ~(Σωκράτης) ἀπὸ ποίας γραμμῆς;	~(Παῖς)	ἀπὸ ταύτης. ~(Σωκράτης) ἀπὸ τῆς
[82]	τι ἢ δὶς δυοῖν γίγνεται;	~(Παῖς)	γίγνεται. ~(Σωκράτης) δυοῖν ἄρα δὶς
[85]	ἴσαι, περιέχουσαι τουτὶ τὸ χωρίον;	~(Παῖς)	γίγνονται γάρ. ~(Σωκράτης) σκόπει δή:
[83]	δίποδος, ~ἐλάττω δὲ τῆς τετράποδος.	~(Παῖς)	δεῖ. ~(Σωκράτης) ~πειρῶ δὴ λέγειν
[82]	δὲ ἡ ἐκείνου τοῦ διπλασίου;	~(Παῖς)	δῆλον δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι
[85]	τέτταρα τοῖν δυοῖν τί ἐστιν;	~(Παῖς)	διπλάσια. ~(Σωκράτης) τόδε οὖν (ποσάπουν
[85]	~(Σωκράτης) πόσα δὲ ἐν τῷδε;	~(Παῖς)	δύο. ~(Σωκράτης) τὰ δὲ τέτταρα
[82]	τετράγωνον χωρίον ὅτι τοιοῦτόν ἐστιν;	~(Παῖς)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔστιν οὖν (τετράγωνον
[84]	τοῦτο ἡμῖν ἐστι χωρίον; μανθάνεις;	~(Παῖς)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἕτερον δὲ αὐτῷ
[83]	δὲ ἢ ~(τοσησδί; ἢ οὔ;	~(Παῖς)	ἔμοιγε δοκεῖ οὕτω. ~(Σωκράτης) ~καλῶς:
[83]	ἀπὸ τῆς ~διπλασίας δοκεῖ ἔσεσθαι.	~(Παῖς)	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν διπλασία αὕτη
[83]	δὲ τρὶς πόσοι εἰσὶ πόδες;	~(Παῖς)	ἐννέα. ~(Σωκράτης) ἔδει δὲ τὸ
[73]	~(Μένων) φαίνονται. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ	παῖς	καὶ πρεσβύτης; μῶν ἀκόλαστοι ὄντες
[83]	χωρίον, ἂν τέτταρες τοσαῦται ~(γένωνται;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀναγραψώμεθα δὴ ἀπ'
[83]	~ποδοῖν ἦν, ἡ δὲ τεττάρων;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) ~δεῖ ἄρα τὴν
[83]	ἀπὸ τῆς ἡμισέας ταυτησὶ τουτί;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) ~εἶεν: τὸ δὲ
[82]	ἦν δυοῖν ποδοῖν τὸ χωρίον;	~(Παῖς)	(ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ δὲ δυοῖν
[84]	αὐτῷ προσθεῖμεν ἂν τουτὶ ἴσον;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τρίτον τόδε
[85]	εἰς γωνίαν τεινούσης τοῦ τετράποδος;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) ~καλοῦσιν δέ γε
[83]	γὰρ τετράκις ἐστὶν ἑκκαίδεκα. οὐχί;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) ~ὀκτώπουν δ' ἀπὸ
[83]	διπλάσιόν ἐστιν, τούτου δὲ ἥμισυ;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀπὸ μὲν
[83]	~τοῦτο τὸ χωρίον ὃ φῄς.	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἂν ᾖ
[82]	διὰ μέσου ἐστὶν ἴσας ἔχον;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴη ἂν
[84]	τρίτον τόδε ἴσον ἑκατέρῳ τούτων;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν προσαναπληρωσαίμεθ' ἂν
[85]	δίχα ~ἕκαστον τούτων τῶν χωρίων;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τέτταρες αὗται
[85]	γραμμὴ ἀποτέτμηκεν ~ἐντός; ἢ οὔ;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) πόσα οὖν τηλικαῦτα
[82]	δυοῖν ἄρα δὶς γίγνεται ποδῶν;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) πόσοι οὖν εἰσιν
[83]	ἴσον τούτῳ ἐστὶν τῷ τετράποδι;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) ~πόσον οὖν γίγνεται;
[82]	~πάσας τὰς γραμμὰς ὥσπερ τοῦτο;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) πόσων οὖν ἔσται
[84]	ἂν τέτταρα ἴσα χωρία (τάδε;	~(Παῖς)	ναί. ~(Σωκράτης) τί οὖν; τὸ
[83]	τὸ διπλάσιον πόσων εἶναι ποδῶν;	~(Παῖς)	ὀκτώ. ~(Σωκράτης) οὐδ' ἄρ' ἀπὸ
[82]	~(Σωκράτης) πόσων οὖν ἔσται ποδῶν;	~(Παῖς)	ὀκτώ. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή, πειρῶ
[85]	~(Σωκράτης) τόδε οὖν (ποσάπουν γίγνεται;	~(Παῖς)	ὀκτώπουν. ~(Σωκράτης) ἀπὸ ποίας γραμμῆς;
[83]	πω τὸ ὀκτώπουν χωρίον γίγνεται.	~(Παῖς)	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἀπὸ
[83]	οὖν ἐστιν τὸ τετράκις τοσοῦτον;	~(Παῖς)	οὐ μὰ Δία. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ
[85]	τί ἐστιν τοῦτο τὸ χωρίον;	~(Παῖς)	οὐ μανθάνω. ~(Σωκράτης) ~οὐχὶ τεττάρων
[84]	τὸ ἐν τῇ γωνίᾳ τόδε;	~(Παῖς)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἄλλο τι
[83]	ἂν ἑτέραν τοσαύτην προσθῶμεν ~ἐνθένδε;	~(Παῖς)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἀπὸ ταύτης
[82]	χωρίον καὶ μεῖζον καὶ ἔλαττον;	~(Παῖς)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν
[82]	γραμμὰς ταύτας πάσας, ~τέτταρας οὔσας;	~(Παῖς)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐ καὶ
[83]	ὃ φῂς τὸ ~ὀκτώπουν εἶναι;	~(Παῖς)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐν
[84]	ἡμῖν γενέσθαι: ἢ οὐ μέμνησαι;	~(Παῖς)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐστιν
[85]	γίγνοιτ' ἂν τὸ διπλάσιον ~χωρίον.	~(Παῖς)	πάνυ μὲν οὖν, ὦ Σώκρατες.
[83]	οὖν γίγνεται; οὐ τετράκις τοσοῦτον;	~(Παῖς)	πῶς δ' οὔ; ~(Σωκράτης) διπλάσιον
[83]	μὰ Δία. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ ποσαπλάσιον;	~(Παῖς)	τετραπλάσιον. ~(Σωκράτης) ~ἀπὸ τῆς διπλασίας
[84]	ὅλον τόδε ποσαπλάσιον τοῦδε γίγνεται;	~(Παῖς)	τετραπλάσιον. ~(Σωκράτης) ἔδει δέ γε
[85]	οὖν τηλικαῦτα ἐν τούτῳ ἔνεστιν;	~(Παῖς)	τέτταρα. ~(Σωκράτης) πόσα δὲ ἐν
[82]	δύο δὶς πόδες; λογισάμενος εἰπέ.	~(Παῖς)	τέτταρες, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[83]	πηλίκην τινὰ φῂς αὐτὴν εἶναι.	~(Παῖς)	~τρίποδα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἄνπερ τρίπους
[83]	χωρίον τριῶν τρὶς ποδῶν ~γίγνεται;	~(Παῖς)	φαίνεται. ~(Σωκράτης) τρεῖς δὲ τρὶς
[83]	οὐχὶ ἀπὸ μὲν ταύτης τετραπλάσιον;	~(Παῖς)	φημί. ~(Σωκράτης) τετράπουν δὲ ἀπὸ
[93]	παρ' ἄλλου: τοῦτ' ἔστιν ὃ	πάλαι	ζητοῦμεν ἐγώ τε καὶ Μένων.
[91]	Μένωνος. οὗτος γάρ, ὦ Ἄνυτε,	πάλαι	λέγει πρός με ὅτι ἐπιθυμεῖ
[93]	ἀλλ' εἰ διδακτόν ἐστιν ~ἀρετὴ	πάλαι	σκοποῦμεν. τοῦτο δὲ σκοποῦντες τόδε
[91]	μὲν τὰ ~ὑποδήματα ἐργαζόμενοι τὰ	παλαιὰ	καὶ τὰ ἱμάτια ἐξακούμενοι οὐκ
[94]	που ἐδόκουν τῶν τότε κάλλιστα	~παλαίειν	ἢ οὐ μέμνησαι; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε,
[81]	οἷσιν γὰρ ἂν ~Φερσεφόνα ποινὰν	παλαιοῦ	πένθεος ~δέξεται, εἰς τὸν ὕπερθεν
[81]	δὴ ἀποθνῄσκειν καλοῦσι τοτὲ δὲ	πάλιν	~γίγνεσθαι, ἀπόλλυσθαι δ' οὐδέποτε: δεῖν
[79]	ἐστιν. ~ἢ οὐ δοκεῖ σοι	πάλιν	δεῖσθαι τῆς αὐτῆς ἐρωτήσεως, ἀλλ'
[81]	κείνων ἐνάτῳ ἔτει ~ἀνδιδοῖ ψυχὰς	πάλιν,	~(ἐκ τᾶν βασιλῆες ἀγαυοὶ ~καὶ
[79]	ὀρθῶς λέγειν. ~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι τοίνυν	πάλιν	ἐξ ἀρχῆς: τί φῂς ἀρετὴν
[79]	κατὰ μόρια. ~δεῖται οὖν σοι	πάλιν	ἐξ ἀρχῆς, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,
[90]	γε. ~(Σωκράτης) ~ὧδε δή μοι	πάλιν	περὶ τῶν αὐτῶν εἰπέ. παρὰ
[96]	ἀγαθόν. ~ἐννοεῖς ὅτι αὐτὸς αὑτῷ	πάλιν	περὶ τῶν αὐτῶν τἀναντία λέγει;
[79]	τῷ ~αὐτῷ (τρόπῳ λέγων, ἀλλὰ	πάλιν	τῆς αὐτῆς δεήσεσθαι ἐρωτήσεως, τίνος
[74]	~μεγαλοπρέπεια καὶ ἄλλαι πάμπολλαι. ~(Σωκράτης)	~πάλιν,	ὦ Μένων, ταὐτὸν πεπόνθαμεν: πολλὰς
[72]	δὲ βούλει, (δούλου. ~καὶ ἄλλαι	πάμπολλαι	ἀρεταί εἰσιν, ὥστε οὐκ ἀπορία
[74]	σοφία καὶ ~μεγαλοπρέπεια καὶ ἄλλαι	πάμπολλαι.	~(Σωκράτης) ~πάλιν, ὦ Μένων, ταὐτὸν
[92]	μόνον Πρωταγόρας, ~ἀλλὰ καὶ (ἄλλοι	πάμπολλοι,	οἱ μὲν πρότερον γεγονότες ἐκείνου,
[80]	καίτοι μυριάκις γε περὶ ἀρετῆς	~παμπόλλους	λόγους εἴρηκα καὶ πρὸς πολλούς,
[82]	ἄρτι εἶπον, ὦ Μένων, ὅτι	πανοῦργος	εἶ, καὶ (νῦν ἐρωτᾷς εἰ
[80]	ἂν ὡς γόης ἀπαχθείης. ~(Σωκράτης)	πανοῦργος	εἶ, ὦ Μένων, καὶ ὀλίγου
[98]	παραμένωσιν, ~καλὸν τὸ χρῆμα καὶ	πάντ'	(ἀγαθὰ ἐργάζονται: πολὺν δὲ χρόνον
[81]	δὴ μάθησιν καλοῦσιν ἄνθρωποι τἆλλα	πάντα	αὐτὸν ~ἀνευρεῖν, ἐάν τις ἀνδρεῖος
[87]	~(Σωκράτης) εἰ δὲ ἀγαθοί, ὠφέλιμοι:	πάντα	γὰρ τἀγαθὰ ὠφέλιμα. οὐχί; ~(Μένων)
[85]	ἁπάντων. ἔστιν ~οὖν ὅστις τοῦτον	πάντα	δεδίδαχεν; δίκαιος γάρ που εἶ
[88]	τῷ ἀνθρώπῳ τὰ μὲν ἄλλα	πάντα	εἰς ~τὴν ψυχὴν ἀνηρτῆσθαι, τὰ
[82]	τοῦτον οὐδὲν διδάσκω, ἀλλ' ἐρωτῶ	πάντα;	καὶ νῦν οὗτος ~οἴεται εἰδέναι
[78]	τὰ τοιαῦτα; ~(Μένων) οὔκ, ἀλλὰ	(πάντα	λέγω τὰ τοιαῦτα. ~(Σωκράτης) ~εἶεν:
[89]	εἴ τινες εἶεν αὐτῆς διδάσκαλοι,	πάντα	ποιῶν οὐ δύναμαι ~εὑρεῖν. καίτοι
[88]	~φρόνησιν αὐτὸ δεῖ εἶναι, ἐπειδήπερ	πάντα	τὰ κατὰ τὴν ψυχὴν αὐτὰ
[88]	πάνυ (σφόδρα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν συλλήβδην	πάντα	τὰ τῆς ψυχῆς ἐπιχειρήματα καὶ
[88]	καὶ μνήμην καὶ μεγαλοπρέπειαν καὶ	~πάντα	τὰ (τοιαῦτα; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[79]	τὴν ~δικαιοσύνην καὶ σωφροσύνην καὶ	πάντα	τὰ τοιαῦτα; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)
[75]	λέγω ~οἷον πέρας καὶ ἔσχατον	πάντα	ταῦτα ταὐτόν τι λέγω: ἴσως
[81]	καὶ τὰ ἐν Ἅιδου καὶ	πάντα	χρήματα, οὐκ ἔστιν ὅτι οὐ
[86]	αὐτοῦ; δῆλον γὰρ ὅτι τὸν	πάντα	χρόνον ἔστιν ἢ οὐκ ~ἔστιν
[78]	(δύναμις τοῦ ~πορίζεσθαι τἀγαθά. ~(Μένων)	~παντάπασί	μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, οὕτως
[92]	οὐδένα. ~(Σωκράτης) ἄπειρος ἄρ' εἶ	παντάπασι	τῶν ἀνδρῶν; ~(Ἄνυτος) καὶ εἴην
[92]	~ἐν αὑτῷ εἴτε φλαῦρον, οὗ	παντάπασιν	ἄπειρος εἴης; ~(Ἄνυτος) ῥᾳδίως: τούτους
[83]	τῇ δὲ βραχύ, ἀλλὰ ἴσον	πανταχῇ	~ἔστω ὥσπερ τουτί, διπλάσιον δὲ
[72]	ἄλλη δὲ γυναικός; ἢ ~ταὐτὸν	πανταχοῦ	εἶδός ἐστιν, ἐάνπερ ὑγίεια (ᾖ,
[80]	ἀπορίας ~γεγονέναι. καὶ δοκεῖς μοι	παντελῶς,	εἰ δεῖ τι καὶ σκῶψαι,
[73]	καὶ (δίκαιοι; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	~πάντες	ἄρ' ἄνθρωποι τῷ αὐτῷ τρόπῳ
[77]	δὲ οἳ τῶν (ἀγαθῶν; ~οὐ	πάντες,	ὤριστε, δοκοῦσί σοι τῶν ἀγαθῶν
[87]	ἆρα διδακτόν; ἢ τοῦτό γε	~παντὶ	δῆλον, ὅτι οὐδὲν ἄλλο διδάσκεται
[99]	εἰ δὲ νῦν ἡμεῖς ~ἐν	παντὶ	τῷ λόγῳ τούτῳ καλῶς ἐζητήσαμέν
[72]	ἀρετῶν: κἂν εἰ πολλαὶ καὶ	παντοδαπαί	εἰσιν, ἕν γέ τι εἶδος
[72]	~ἆρα τούτῳ φῂς πολλὰς καὶ	παντοδαπὰς	εἶναι καὶ διαφερούσας ἀλλήλων, τῷ
[72]	ὅτι ποτ' ἐστίν, ~πολλὰς καὶ	παντοδαπὰς	ἔλεγες αὐτὰς εἶναι, τί ἂν
[74]	που ὅτι οὑτωσὶ ἔχει περὶ	παντός:	εἴ τίς σε ἀνέροιτο τοῦτο
[80]	τοὺς ~ἄλλους ποιῶ ἀπορεῖν, ἀλλὰ	παντὸς	μᾶλλον αὐτὸς ἀπορῶν οὕτως καὶ
[96]	ἱκανῶς πεπαιδευκέναι καὶ ἐμὲ Πρόδικος.	παντὸς	μᾶλλον οὖν ~προσεκτέον τὸν νοῦν
[76]	σχῆμα ὃ λέγω. κατὰ γὰρ	παντὸς	σχήματος ~τοῦτο λέγω, εἰς ὃ
[92]	οἱ ~προσήκοντες, πολὺ δὲ μάλιστα	πάντων	αἱ πόλεις, ἐῶσαι αὐτοὺς εἰσαφικνεῖσθαι
[93]	(φαίης ~ἄνδρα γεγονέναι; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε,	πάντων	γε μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[88]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὕτω δὴ κατὰ	πάντων	εἰπεῖν ἔστιν, τῷ ἀνθρώπῳ τὰ
[73]	~ἐπειδὴ τοίνυν ἡ αὐτὴ ἀρετὴ	πάντων	ἐστίν, πειρῶ εἰπεῖν καὶ ἀναμνησθῆναι
[73]	ἕν γέ τι ζητεῖς κατὰ	~πάντων.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν ζητῶ γε.
[74]	τὴν δὲ μίαν, ἣ διὰ	πάντων	τούτων ἐστίν, οὐ ~δυνάμεθα ἀνευρεῖν.
[80]	ἐγὼ δὲ τοῦτο οἶδα περὶ	πάντων	τῶν καλῶν, ὅτι χαίρουσιν ~εἰκαζόμενοι
[79]	ἔσται, ~ὃ δ' (ἂν ἄνευ	πάντων	τῶν τοιούτων, κακία. ~(Μένων) δοκεῖ
[74]	ζητεῖς, (μίαν ἀρετὴν λαβεῖν κατὰ	~πάντων,	ὥσπερ ἐν τοῖς ἄλλοις. ~(Σωκράτης)
[78]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ κακίαν. ~(Μένων)	πάντως	δήπου. ~(Σωκράτης) ~δεῖ ἄρα, ὡς
[94]	ὁμολογεῖς ἀγαθὸν γεγονέναι; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε,	πάντως	δήπου. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ οὗτος
[86]	μηδὲ δεῖν ζητεῖν, περὶ τούτου	πάνυ	ἂν διαμαχοίμην, εἰ οἷός τε
[97]	ἢ ἐγώ σοι εἴπω; ~(Μένων)	πάνυ	γ' εἰπέ. ~(Σωκράτης) ~ὅτι τοῖς
[97]	παραμένει δεδεμένον δὲ πολλοῦ ~ἄξιον:	πάνυ	γὰρ καλὰ τὰ ἔργα ἐστίν.
[82]	ἐν τούτῳ σοι ἐπιδείξωμαι. ~(Μένων)	πάνυ	γε. δεῦρο πρόσελθε. ~(Σωκράτης) Ἕλλην
[82]	μέν ἐστι καὶ ἑλληνίζει; ~(Μένων)	πάνυ	γε σφόδρα, οἰκογενής γε. ~(Σωκράτης)
[98]	αὐτὸ μήτε φρόνησιν εἶναι; ~(Μένων)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ μὴν ἀγαθόν
[84]	ἐν τῇ γωνίᾳ τόδε; ~(Παῖς)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ἄλλο τι οὖν
[83]	ἑτέραν τοσαύτην προσθῶμεν ~ἐνθένδε; ~(Παῖς)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~ἀπὸ ταύτης δή,
[85]	ἐπιστήμην οὐκ ἀναμιμνῄσκεσθαί ἐστιν; ~(Μένων)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὐ
[75]	~(Σωκράτης) βούλει σοι χαρίσωμαι; ~(Μένων)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ἐθελήσεις οὖν καὶ
[82]	καὶ μεῖζον καὶ ἔλαττον; ~(Παῖς)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν εἴη
[88]	ὅταν δὲ μή, βλάπτει; ~(Μένων)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~ἔτι τοίνυν καὶ
[99]	μηδὲν εἰδότες ~ὧν λέγουσιν. ~(Μένων)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ αἵ γε
[98]	εἴη, φρόνησις ἂν εἶναι; ~(Μένων)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ μέν
[97]	οὗτος ἂν ὀρθῶς ἡγοῖτο; ~(Μένων)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἕως γ'
[76]	ὧν αἱ ἀπορροαὶ πορεύονται; ~(Μένων)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ τῶν ἀπορροῶν
[99]	ὧν πράττουσι καὶ λέγουσι; ~(Μένων)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~ὀρθῶς ἄρ' ἂν
[98]	εἶναι τὸ ὀρθῶς ἡγούμενον; ~(Μένων)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~ὀρθῶς δέ γε
[88]	μὴ ~ὀρθῶς δὲ βλαβερά; ~(Μένων)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ὀρθῶς δέ γε
[82]	ταύτας πάσας, ~τέτταρας οὔσας; ~(Παῖς)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) οὐ καὶ ταυτασὶ
[74]	ἂν ὅτι ~σχῆμά τι. ~(Μένων)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν διὰ ταῦτα,
[83]	φῂς τὸ ~ὀκτώπουν εἶναι; ~(Παῖς)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐν αὐτῷ
[84]	γενέσθαι: ἢ οὐ μέμνησαι; ~(Παῖς)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐστιν αὕτη
[90]	οὐ παρὰ τοὺς ἰατρούς; ~(Ἄνυτος)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~τί δ' εἰ
[97]	ἂν καὶ εὖ ἡγοῖτο; ~(Μένων)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~τί δ' εἴ
[95]	εἰσιν καλοὶ κἀγαθοὶ ~ἄνδρες; ~(Μένων)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν; ἐθέλουσιν
[87]	διδακτόν, τοιοῦδε δ' οὔ. ~(Μένων)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~τὸ δὴ μετὰ
[78]	δύνασθαι ἂν εἴη ~ἀμείνων. ~(Μένων)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~τοῦτ' ἔστιν ἄρα,
[89]	τὴν ἀρετὴν ὠφέλιμον εἶναι; ~(Μένων)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~φρόνησιν ἄρα φαμὲν
[90]	~(Σωκράτης) καὶ τἆλλα οὕτως; ~(Ἄνυτος)	πάνυ	γε. ~(Σωκράτης) ~ὧδε δή μοι
[71]	ἐδόκει σοι εἰδέναι; ~(Σωκράτης) ~οὐ	πάνυ	εἰμὶ μνήμων, ὦ Μένων, ὥστε
[80]	εἴρηκα καὶ πρὸς πολλούς, καὶ	πάνυ	εὖ, ὥς γε ἐμαυτῷ ~ἐδόκουν:
[86]	τί ποτ' ἐστὶν ἀρετή; ~(Μένων)	~πάνυ	μὲν οὖν. οὐ μέντοι, ὦ
[87]	ἡμῖν, ἀγαθὸν αὐτὸ εἶναι; ~(Μένων)	πάνυ	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ
[76]	ἄλλα πολλὰ τῶν τοιούτων. ~(Μένων)	πάνυ	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~τραγικὴ γάρ
[75]	προθυμητέον τοίνυν: ἄξιον γάρ. ~(Μένων)	πάνυ	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή,
[76]	οὖν σοι καὶ ἀποκρινοῦμαι. ~(Μένων)	πάνυ	μὲν οὖν χάρισαι. ~(Σωκράτης) ~βούλει
[85]	ἂν τὸ διπλάσιον ~χωρίον. ~(Παῖς)	πάνυ	μὲν οὖν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[77]	τὰ κακὰ ~ὠφελεῖν; ~(Μένων) οὐ	πάνυ	μοι δοκεῖ τοῦτό γε. ~(Σωκράτης)
[73]	εἶναι ὁ ἄρχων; ~(Μένων) οὐ	πάνυ	μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[98]	ὀρθὴ ~δόξα καὶ ἐπιστήμη, οὐ	πάνυ	μοι δοκῶ τοῦτο εἰκάζειν, ἀλλ'
[94]	εὖ, ἐν τῇδε δὲ καὶ	(πάνυ:	~οἶμαι δὲ σὲ καὶ αὐτὸν
[88]	ἄνευ δὲ νοῦ βλαβερά; ~(Μένων)	πάνυ	(σφόδρα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν συλλήβδην πάντα
[86]	μέν γε ἄλλα οὐκ ἂν	πάνυ	ὑπὲρ τοῦ λόγου ~διισχυρισαίμην: ὅτι
[93]	τοῦτο ἀνθρώπῳ οὐδὲ ~παραληπτὸν ἄλλῳ	παρ'	ἄλλου: τοῦτ' ἔστιν ὃ πάλαι
[90]	μαθήματος ὃ ἡμεῖς ἀξιοῦμεν ~μανθάνειν	παρ'	αὐτῶν ὃν ἂν πέμπωμεν. οὐ
[77]	ἀρετή. τὰ δέ γε ~παραδείγματα	(παρ'	ἐμοῦ εἴληφας. ~(Μένων) ~δοκεῖ τοίνυν
[82]	φαίνηται, ἢ ἀναμιμνῃσκόμενος ἢ μανθάνων	~παρ'	ἐμοῦ. ~(Μένων) ἀλλὰ προσέξω. ~(Σωκράτης)
[92]	ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου ἐγένοντο τοιοῦτοι,	παρ'	~οὐδενὸς μαθόντες ὅμως μέντοι ἄλλους
[92]	οὐ τούτους ἐπιζητοῦμεν τίνες εἰσίν,	παρ'	οὓς ἂν ~(Μένων) ἀφικόμενος μοχθηρὸς
[71]	κινδυνεύει (ἐκ τῶνδε τῶν τόπων	παρ'	ὑμᾶς οἴχεσθαι ἡ σοφία. εἰ
[95]	δέ μοι εἰπέ, οὐ καὶ	παρ'	ὑμῖν εἰσιν καλοὶ κἀγαθοὶ ~ἄνδρες;
[97]	νοῦν: ἴσως δὲ οὐδ' ἔστιν	παρ'	~ὑμῖν. ~(Μένων) πρὸς τί δὲ
[90]	ἐστι ~βουλομένους αὐλητήν τινα ποιῆσαι	παρὰ	μὲν τοὺς ὑπισχνουμένους διδάξειν τὴν
[100]	καὶ ἐνθάδε ὁ ~τοιοῦτος ὥσπερ	παρὰ	σκιὰς ἀληθὲς ἂν πρᾶγμα εἴη
[72]	ἀρετὴν σμῆνός ~τι ἀνηύρηκα ἀρετῶν	παρὰ	σοὶ κείμενον. ἀτάρ, ὦ Μένων,
[87]	τοῦτο τὸ χωρίον τοιοῦτον οἷον	παρὰ	τὴν δοθεῖσαν αὐτοῦ γραμμὴν ~παρατείναντα
[90]	~Μένωνα τόνδε ἀγαθὸν ἰατρὸν (γενέσθαι,	παρὰ	τίνας ἂν αὐτὸν πέμποιμεν ~διδασκάλους;
[91]	ταύτην οὖν ~τὴν (ἀρετὴν σκόπει	παρὰ	τίνας ἂν πέμποντες αὐτὸν ὀρθῶς
[92]	τόνδε ἑταῖρον ~εὐεργέτησον φράσας αὐτῷ	παρὰ	τίνας ἀφικόμενος ἐν τοσαύτῃ πόλει
[92]	ἐν τῷ μέρει αὐτῷ εἰπὲ	~παρὰ	τίνας ἔλθῃ Ἀθηναίων: εἰπὲ ὄνομα
[95]	τοῖς ἐλεγείοις, οὗ λέγει ~καὶ	παρὰ	τοῖσιν πῖνε καὶ ἔσθιε, καὶ
[90]	αὐτὸν πέμποιμεν ~διδασκάλους; ἆρ' οὐ	παρὰ	τοὺς ἰατρούς; ~(Ἄνυτος) πάνυ γε.
[90]	πάλιν περὶ τῶν αὐτῶν εἰπέ.	παρὰ	τοὺς ἰατρούς, φαμέν, πέμποντες ~τόνδε
[90]	ἀγαθὸν βουλοίμεθα γενέσθαι, ἆρ' οὐ	παρὰ	τοὺς σκυτοτόμους; ~(Ἄνυτος) ναί. ~(Σωκράτης)
[91]	ξένον, τοιαύτη μανία λάβοι, ὥστε	παρὰ	τούτους ἐλθόντα ~λωβηθῆναι, ἐπεὶ οὗτοί
[90]	τοῦτο ~λέγωμεν, τόδε (λέγομεν, ὅτι	παρὰ	τούτους πέμποντες αὐτὸν σωφρονοῖμεν ~ἄν,
[91]	κατὰ τὸν ἄρτι λόγον ὅτι	παρὰ	τούτους τοὺς ὑπισχνουμένους ἀρετῆς ~διδασκάλους
[90]	τισιν πράγματα ~παρέχειν, ζητοῦντα μανθάνειν	παρὰ	τούτων, οἳ μήτε προσποιοῦνται διδάσκαλοι
[93]	~(Ἄνυτος) ~καὶ τούτους ἔγωγε ἀξιῶ	παρὰ	τῶν προτέρων μαθεῖν, ὄντων καλῶν
[100]	πρὶν ᾧτινι τρόπῳ τοῖς ἀνθρώποις	παραγίγνεται	ἀρετή, πρότερον ~ἐπιχειρήσωμεν αὐτὸ καθ'
[71]	εἴτε διδακτὸν εἴθ' ὅτῳ τρόπῳ	~παραγίγνεται	εἰδέναι ἐγὼ δὲ τοσοῦτον δέω
[70]	ἀσκητὸν οὔτε μαθητόν, ἀλλὰ φύσει	παραγίγνεται	τοῖς ἀνθρώποις ἢ ἄλλῳ ~τινὶ
[100]	παραγιγνομένη ἄνευ νοῦ οἷς ἂν	~(παραγίγνηται,	εἰ μή τις εἴη τοιοῦτος
[100]	~παραγιγνομένη ἡ ἀρετὴ οἷς ἂν	παραγίγνηται:	τὸ δὲ σαφὲς περὶ αὐτοῦ
[100]	οὔτε διδακτόν, ~ἀλλὰ θείᾳ μοίρᾳ	παραγιγνομένη	ἄνευ νοῦ οἷς ἂν ~(παραγίγνηται,
[100]	Μένων, θείᾳ μοίρᾳ ἡμῖν φαίνεται	~παραγιγνομένη	ἡ ἀρετὴ οἷς ἂν παραγίγνηται:
[86]	ἢ ὡς τίνι ποτὲ τρόπῳ	παραγιγνομένης	τοῖς ~ἀνθρώποις τῆς ἀρετῆς. ~(Σωκράτης)
[79]	κερματίζειν τὴν ἀρετήν, καὶ ~δόντος	παραδείγματα	καθ' ἃ δέοι ἀποκρίνεσθαι, τούτου
[77]	ἐστιν ἀρετή. τὰ δέ γε	~παραδείγματα	(παρ' ἐμοῦ εἴληφας. ~(Μένων) ~δοκεῖ
[93]	φθονεῖν αὐτῷ καὶ ἐξεπίτηδες οὐ	~παραδιδόναι	(τὴν ἀρετὴν ἣν αὐτὸς ἀγαθὸς
[93]	καὶ ἄλλῳ παραδοῦναι, ἢ οὐ	παραδοτὸν	τοῦτο ἀνθρώπῳ οὐδὲ ~παραληπτὸν ἄλλῳ
[93]	ἀγαθοὶ ἦσαν ~ἠπίσταντο καὶ ἄλλῳ	παραδοῦναι,	ἢ οὐ παραδοτὸν τοῦτο ἀνθρώπῳ
[91]	ἄλλοι, ὅτι ἄν τις αὐτοῖς	παραδῷ,	ἀλλὰ καὶ τὸ ἐναντίον διαφθείρουσιν;
[89]	τὰς φύσεις, οὓς ἡμεῖς ἂν	παραλαβόντες	~ἐκείνων ἀποφηνάντων ἐφυλάττομεν ἂν ἐν
[93]	οὐ παραδοτὸν τοῦτο ἀνθρώπῳ οὐδὲ	~παραληπτὸν	ἄλλῳ παρ' ἄλλου: τοῦτ' ἔστιν
[94]	οἶσθ' ὅτι δύο ὑεῖς ἔθρεψε,	Πάραλον	καὶ ~Ξάνθιππον; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[97]	ὥσπερ δραπέτην ἄνθρωπον οὐ γὰρ	παραμένει	δεδεμένον δὲ πολλοῦ ~ἄξιον: πάνυ
[97]	καὶ δραπετεύει, ἐὰν δὲ ~δεδεμένα,	παραμένει.	~(Μένων) τί οὖν δή; ~(Σωκράτης)
[98]	πολὺν δὲ χρόνον οὐκ ~ἐθέλουσι	παραμένειν,	ἀλλὰ δραπετεύουσιν ἐκ τῆς ψυχῆς
[97]	ἀληθεῖς, ὅσον μὲν ἂν χρόνον	παραμένωσιν,	~καλὸν τὸ χρῆμα καὶ πάντ'
[71]	αὐτὸ ὅτι ποτ' ἐστὶ τὸ	παράπαν	ἀρετὴ τυγχάνω εἰδώς. ~(ἐγὼ οὖν
[80]	δὲ οὐδ' ὅτι ἐστὶν τὸ	παράπαν	ἔχω εἰπεῖν. καί μοι δοκεῖς
[71]	οὐκ εἰδὼς περὶ ἀρετῆς τὸ	~παράπαν:	ὃ δὲ μὴ οἶδα τί
[71]	ὅστις Μένωνα μὴ γιγνώσκει τὸ	παράπαν	ὅστις ἐστίν, τοῦτον εἰδέναι εἴτε
[80]	τοῦτο ὃ μὴ οἶσθα τὸ	παράπαν	ὅτι ἐστίν; ~ποῖον γὰρ ὧν
[87]	παρὰ τὴν δοθεῖσαν αὐτοῦ γραμμὴν	~παρατείναντα	ἐλλείπειν τοιούτῳ χωρίῳ οἷον ἂν
[87]	χωρίῳ οἷον ἂν αὐτὸ τὸ	παρατεταμένον	ᾖ, ἄλλο ~τι συμβαίνειν μοι
[89]	εἰς καλὸν ἡμῖν ~Ἄνυτος ὅδε	παρεκαθέζετο,	ᾧ μεταδῶμεν τῆς ζητήσεως. ~(εἰκότως
[91]	τριάκονθ' (ἡμέρας μοχθηρότερα ἀποδιδόντες ἢ	παρέλαβον	τὰ ἱμάτιά ~τε καὶ ὑποδήματα,
[91]	~συγγιγνομένους καὶ μοχθηροτέρους ἀποπέμπων ἢ	παρελάμβανεν	πλέον ἢ ~τετταράκοντα ἔτη οἶμαι
[97]	καὶ ~τοῦτό ἐστιν ὃ νυνδὴ	παρελείπομεν	ἐν τῇ περὶ τῆς ἀρετῆς
[95]	~(Σωκράτης) ~τί οὖν; ἐθέλουσιν οὗτοι	παρέχειν	αὑτοὺς διδασκάλους τοῖς νέοις, καὶ
[90]	πέμπειν, ἄλλοις δέ τισιν πράγματα	~παρέχειν,	ζητοῦντα μανθάνειν παρὰ τούτων, οἳ
[70]	τοὺς (εἰδότας, ἅτε καὶ αὐτὸς	~παρέχων	αὑτὸν ἐρωτᾶν τῶν Ἑλλήνων τῷ
[77]	~κακὰ ὅτι βλάπτει ᾧ ἂν	παρῇ;	~(Μένων) ~εἰσὶ μὲν οἳ ἡγούμενοι
[71]	οὐκ ἔχω εἰπεῖν ἐν τῷ	παρόντι	πῶς μοι τότε ~ἔδοξεν. ἀλλ'
[79]	λέγειν, ὅταν λέγῃ τις, ὅτι	πᾶσα	ἡ μετὰ δικαιοσύνης πρᾶξις ἀρετή
[79]	ἀρετή, εἰ μετὰ μορίου ἀρετῆς	πᾶσα	πρᾶξις ἀρετὴ ἂν εἴη; τοῦτο
[79]	πολλοῦ δεῖς εἰπεῖν ὅτι ἐστίν,	πᾶσαν	δὲ φῂς πρᾶξιν ἀρετὴν εἶναι,
[82]	διπλάσιον, τοιοῦτον δέ, ἴσας ἔχον	~πάσας	τὰς γραμμὰς ὥσπερ τοῦτο; ~(Παῖς)
[82]	ἴσας ἔχον τὰς γραμμὰς ταύτας	πάσας,	~τέτταρας οὔσας; ~(Παῖς) πάνυ γε.
[85]	γεωμετρεῖν; οὗτος γὰρ ποιήσει ~περὶ	πάσης	γεωμετρίας ταὐτὰ ταῦτα, καὶ τῶν
[75]	δὴ σχήματα καλεῖς, ταὐτὸν ἐπὶ	πᾶσιν;	πειρῶ εἰπεῖν, ἵνα ~καὶ γένηταί
[75]	μανθάνεις ὅτι ζητῶ τὸ ἐπὶ	πᾶσιν	τούτοις ταὐτόν; ἢ οὐδὲ ἐπὶ
[78]	τοῦ λεχθέντος τὸ μὲν βούλεσθαι	πᾶσιν	ὑπάρχει, καὶ ταύτῃ γε οὐδὲν
[93]	καὶ σοφὸς ἐγένετο ~ἅπερ ὁ	πατὴρ	αὐτοῦ, ἤδη του ἀκήκοας ἢ
[92]	ἐκείνους εἰπὲ ἡμῖν, καὶ τὸν	πατρικὸν	τόνδε ἑταῖρον ~εὐεργέτησον φράσας αὐτῷ
[78]	Μένων ὁ τοῦ ~μεγάλου βασιλέως	πατρικὸς	ξένος. πότερον προστιθεῖς τούτῳ τῷ
[95]	~οὔ ποτ' ἂν ἐξ ἀγαθοῦ	πατρὸς	ἔγεντο κακός, ~(πειθόμενος μύθοισι σαόφροσιν.
[90]	γὰρ ὅδε πρῶτον μέν ἐστι	πατρὸς	πλουσίου τε καὶ σοφοῦ ~Ἀνθεμίωνος,
[77]	ἀρετῆς πέρι ὅτι ἐστίν, ~καὶ	παῦσαι	πολλὰ ποιῶν ἐκ τοῦ ἑνός,
[95]	οἷόν ἐστιν τὸ κακῶς λέγειν,	παύσεται	~χαλεπαίνων, νῦν δὲ ἀγνοεῖ: σὺ
[100]	ταὐτὰ ταῦτα ἅπερ αὐτὸς πέπεισαι	πεῖθε	καὶ τὸν ξένον τόνδε Ἄνυτον,
[94]	σοι ~συμβουλεύσαιμι, εἰ ἐθέλεις ἐμοὶ	πείθεσθαι,	εὐλαβεῖσθαι: ὡς ἴσως μὲν καὶ
[92]	ἢ οἱ σοφισταί, ἐάνπερ ~ἐθέλῃ	πείθεσθαι.	~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ οὗτοι οἱ
[81]	ἀνάμνησις ὅλον ἐστίν. οὔκουν δεῖ	πείθεσθαι	τούτῳ τῷ ἐριστικῷ λόγῳ: ~οὗτος
[96]	ἐξ ἀγαθοῦ πατρὸς ἔγεντο κακός,	~(πειθόμενος	μύθοισι σαόφροσιν. ἀλλὰ διδάσκων ~οὔ
[76]	παῖ Ἀλεξιδήμου, ὡς ἐγὼ ἐμαυτὸν	πείθω,	ἀλλ' ἐκείνη βελτίων: ~οἶμαι δὲ
[75]	ἂν προσομολογῇ εἰδέναι ὁ ἐρωτώμενος.	πειράσομαι	δὴ ~καὶ ἐγώ σοι οὕτως
[83]	τῆς τετράποδος. ~(Παῖς) δεῖ. ~(Σωκράτης)	~πειρῶ	δὴ λέγειν πηλίκην τινὰ φῂς
[75]	σχήματα καλεῖς, ταὐτὸν ἐπὶ πᾶσιν;	πειρῶ	εἰπεῖν, ἵνα ~καὶ γένηταί σοι
[73]	ἡ αὐτὴ ἀρετὴ πάντων ἐστίν,	πειρῶ	εἰπεῖν καὶ ἀναμνησθῆναι τί ~αὐτό
[83]	δῆτα. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἀπὸ ποίας;	πειρῶ	ἡμῖν εἰπεῖν ἀκριβῶς: ~καὶ (εἰ
[77]	τοιαῦτα λέγειν. ἀλλ' ἴθι δὴ	πειρῶ	~καὶ σὺ ἐμοὶ τὴν ὑπόσχεσιν
[75]	τοῦτο ὄνομά ἐστιν, τὸ σχῆμα;	~(πειρῶ	λέγειν. εἰ οὖν τῷ ἐρωτῶντι
[82]	~(Παῖς) ὀκτώ. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή,	πειρῶ	μοι εἰπεῖν πηλίκη τις ἔσται
[75]	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή,	πειρώμεθά	σοι εἰπεῖν τί ἐστιν σχῆμα.
[100]	~ἵνα (πρᾳότερος ᾖ: ὡς ἐὰν	πείσῃς	τοῦτον, ἔστιν ὅτι καὶ Ἀθηναίους
[90]	καὶ μισθὸν πραττομένους μὴ ἐθέλειν	πέμπειν,	ἄλλοις δέ τισιν πράγματα ~παρέχειν,
[90]	πρὸς ταῦτα βλέψαντες καλῶς ἂν	~πέμποιμεν;	~(Ἄνυτος) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[90]	(γενέσθαι, παρὰ τίνας ἂν αὐτὸν	πέμποιμεν	~διδασκάλους; ἆρ' οὐ παρὰ τοὺς
[91]	τίνας ἂν πέμποντες αὐτὸν ὀρθῶς	πέμποιμεν.	ἢ ~δῆλον δὴ κατὰ τὸν
[91]	(ἀρετὴν σκόπει παρὰ τίνας ἂν	πέμποντες	αὐτὸν ὀρθῶς πέμποιμεν. ἢ ~δῆλον
[90]	τόδε (λέγομεν, ὅτι παρὰ τούτους	πέμποντες	αὐτὸν σωφρονοῖμεν ~ἄν, τοὺς ἀντιποιουμένους
[90]	εἰπέ. παρὰ τοὺς ἰατρούς, φαμέν,	πέμποντες	~τόνδε καλῶς ἂν ἐπέμπομεν, βουλόμενοι
[90]	~μανθάνειν παρ' αὐτῶν ὃν ἂν	πέμπωμεν.	οὐ πολλή σοι δοκεῖ ἀλογία
[81]	γὰρ ἂν ~Φερσεφόνα ποινὰν παλαιοῦ	πένθεος	~δέξεται, εἰς τὸν ὕπερθεν ἅλιον
[96]	σέ τε ~Γοργίας οὐχ ἱκανῶς	πεπαιδευκέναι	καὶ ἐμὲ Πρόδικος. παντὸς μᾶλλον
[91]	τὴν ἡμέραν ταυτηνὶ εὐδοκιμῶν οὐδὲν	πέπαυται,	καὶ οὐ μόνον Πρωταγόρας, ~ἀλλὰ
[100]	δὲ ταὐτὰ ταῦτα ἅπερ αὐτὸς	πέπεισαι	πεῖθε καὶ τὸν ξένον τόνδε
[75]	ἀλλὰ σύ γέ που καλεῖς	πεπεράνθαι	τι καὶ τετελευτηκέναι τὸ ~τοιοῦτον
[100]	λέγων περὶ αὐτοῦ, ὅτι ~οἶος	πέπνυται	τῶν ἐν Ἅιδου, τοὶ δὲ
[84]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~προὔργου γοῦν τι	πεποιήκαμεν,	ὡς ἔοικε, πρὸς τὸ ἐξευρεῖν
[80]	μοι νῦν ἐμὲ τοιοῦτόν τι	~πεποιηκέναι,	(ναρκᾶν) ἀληθῶς γὰρ ἔγωγε καὶ
[94]	δὲ βελτίω δοκεῖ σοι ὁτουοῦν	πεποιηκέναι;	~τούτῳ γάρ που καὶ συγγέγονας
[95]	γὰρ αὐτὸς ὅπερ οἱ πολλοὶ	πέπονθα:	τοτὲ μέν ~μοι δοκοῦσιν, τοτὲ
[74]	~(Σωκράτης) ~πάλιν, ὦ Μένων, ταὐτὸν	πεπόνθαμεν:	πολλὰς αὖ ηὑρήκαμεν ἀρετὰς μίαν
[76]	λέγω, εἰς ὃ τὸ στερεὸν	περαίνει,	τοῦτ' εἶναι σχῆμα: ὅπερ ἂν
[75]	καλεῖς τι; τοιόνδε λέγω ~οἷον	πέρας	καὶ ἔσχατον πάντα ταῦτα ταὐτόν
[76]	ὅπερ ἂν συλλαβὼν ~εἴποιμι στερεοῦ	πέρας	σχῆμα εἶναι. ~(Μένων) τὸ δὲ
[73]	πῶς τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡς	περὶ	ἄλλου ὁτουοῦν. οἷον, εἰ βούλει,
[81]	θαυμαστὸν καὶ περὶ ἀρετῆς καὶ	περὶ	ἄλλων οἷόν τ' εἶναι αὐτὴν
[87]	εἴτε μή. οὕτω δὴ καὶ	περὶ	ἀρετῆς ἡμεῖς, ἐπειδὴ οὐκ ~ἴσμεν
[81]	μεμάθηκεν: ὥστε ~οὐδὲν θαυμαστὸν καὶ	περὶ	ἀρετῆς καὶ περὶ ἄλλων οἷόν
[72]	τὸ ἐρωτώμενον. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ	περὶ	ἀρετῆς μόνον σοι οὕτω δοκεῖ,
[80]	~ἄλλους ποιῶ (ἀπορεῖν. καὶ νῦν	περὶ	ἀρετῆς ὃ ἔστιν ἐγὼ μὲν
[80]	ἀποκρίνωμαί σοι. καίτοι μυριάκις γε	περὶ	ἀρετῆς ~παμπόλλους λόγους εἴρηκα καὶ
[71]	ἐμαυτὸν καταμέμφομαι ὡς οὐκ εἰδὼς	περὶ	ἀρετῆς τὸ ~παράπαν: ὃ δὲ
[90]	~(Ἄνυτος) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	περὶ	αὐλήσεως καὶ τῶν ἄλλων τὰ
[96]	αὐτοὶ ἐπίστασθαι, ~ἀλλὰ πονηροὶ (εἶναι	περὶ	αὐτὸ τοῦτο τὸ πρᾶγμα οὗ
[100]	ἂν παραγίγνηται: τὸ δὲ σαφὲς	περὶ	αὐτοῦ εἰσόμεθα ~τότε, ὅταν πρὶν
[100]	τεθνεῶσιν τὸν Τειρεσίαν εἶναι, λέγων	περὶ	αὐτοῦ, ὅτι ~οἶος πέπνυται τῶν
[90]	δὴ ~μετὰ τοιούτων ζητεῖν ἀρετῆς	πέρι	διδασκάλους, εἴτ' εἰσὶν εἴτε μή,
[73]	ὁτουοῦν. οἷον, εἰ βούλει, στρογγυλότητος	πέρι	εἴποιμ' ἂν ἔγωγε ~ὅτι σχῆμά
[92]	ὅπως γε ἄλλως οἶσθα τούτων	πέρι,	ἐξ ὧν αὐτὸς ~λέγεις θαυμάζοιμ'
[72]	ὑγιείας καὶ περὶ μεγέθους καὶ	περὶ	~ἰσχύος ὡσαύτως; ἄλλη μὲν ἀνδρὸς
[72]	ἢ καὶ περὶ ὑγιείας καὶ	περὶ	μεγέθους καὶ περὶ ~ἰσχύος ὡσαύτως;
[72]	ὥστε οὐκ ἀπορία εἰπεῖν ἀρετῆς	πέρι	ὅτι ἐστίν: ~καθ' ἑκάστην γὰρ
[77]	ἀποδοῦναι, κατὰ ὅλου εἰπὼν ἀρετῆς	πέρι	ὅτι ἐστίν, ~καὶ παῦσαι πολλὰ
[96]	οὔ; τοὺς οὖν οὕτω τεταραγμένους	περὶ	ὁτουοῦν φαίης ἂν σὺ κυρίως
[86]	οὖν, ἐπειδὴ ὁμονοοῦμεν ὅτι ζητητέον	περὶ	οὗ μή τις οἶδεν, ἐπιχειρήσωμεν
[93]	αὑτῶν ~ἀρετῆς; τοῦτο γάρ ἐστιν	περὶ	οὗ ὁ λόγος ἡμῖν τυγχάνει
[72]	σμήνη, εἴ μου ἐρομένου μελίττης	περὶ	οὐσίας ὅτι ποτ' ἐστίν, ~πολλὰς
[74]	~γάρ που ὅτι οὑτωσὶ ἔχει	περὶ	παντός: εἴ τίς σε ἀνέροιτο
[80]	ἀντεικάσω. ἐγὼ δὲ τοῦτο οἶδα	περὶ	πάντων τῶν καλῶν, ὅτι χαίρουσιν
[85]	τοῦτον γεωμετρεῖν; οὗτος γὰρ ποιήσει	~περὶ	πάσης γεωμετρίας ταὐτὰ ταῦτα, καὶ
[71]	ἀρετή ἐστιν οἶσθα, ἀλλὰ ~ταῦτα	περὶ	σοῦ καὶ οἴκαδε ἀπαγγέλλωμεν; ~(Σωκράτης)
[75]	οὖν τῷ ἐρωτῶντι οὕτως ἢ	περὶ	σχήματος ἢ χρώματος εἶπες ~ὅτι
[81]	ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν σοφῶν	περὶ	τὰ θεῖα πράγματα ~(Μένων) τίνα
[72]	κατὰ ταύτην τὴν εἰκόνα ~τὴν	(περὶ	τὰ σμήνη, εἴ μου ἐρομένου
[87]	εἰ ποῖόν τί ἐστιν τῶν	περὶ	τὴν ψυχὴν ὄντων ~ἀρετή, διδακτὸν
[75]	γένηταί σοι μελέτη πρὸς τὴν	περὶ	τῆς ἀρετῆς ἀπόκρισιν. ~(Μένων) μή,
[75]	οὖν καὶ σὺ ἐμοὶ εἰπεῖν	περὶ	τῆς ἀρετῆς; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[97]	ὃ νυνδὴ παρελείπομεν ἐν τῇ	περὶ	τῆς ἀρετῆς σκέψει ὁποῖόν τι
[87]	ἐθέλω (εἰπεῖν σοι τὸ συμβαῖνον	περὶ	τῆς ἐντάσεως αὐτοῦ ~εἰς τὸν
[84]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν νῦν βέλτιον ἔχει	περὶ	τὸ πρᾶγμα ὃ οὐκ ᾔδει;
[84]	~πολλάκις (ᾤετ' ἂν εὖ λέγειν	περὶ	τοῦ διπλασίου χωρίου, ὡς δεῖ
[91]	σε μετ' ἐμοῦ (κοινῇ βουλεύεσθαι	περὶ	τοῦ ~ξένου τουτουὶ Μένωνος. οὗτος
[79]	ὅτ' ἐγώ σοι ἄρτι ἀπεκρινάμην	περὶ	τοῦ σχήματος, ~ἀπεβάλλομέν που τὴν
[76]	ἀρέσκει σοι μᾶλλον ἢ ἡ	περὶ	τοῦ ~σχήματος. ~(Μένων) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[75]	εἰδέναι, ἀλλὰ ὡσαύτως ἀποροῖ ὥσπερ	περὶ	τοῦ σχήματος, τί ~ἂν οἴει
[86]	~εἶναι εὑρεῖν μηδὲ δεῖν ζητεῖν,	περὶ	τούτου πάνυ ἂν διαμαχοίμην, εἰ
[92]	οὖν ἄν, ὦ δαιμόνιε, εἰδείης	περὶ	τούτου τοῦ πράγματος, εἴτε τι
[90]	τῷ σαυτοῦ ξένῳ Μένωνι τῷδε,	περὶ	~τούτου τοῦ πράγματος τίνες ἂν
[85]	τελευτῶν οὐδενὸς ~ἧττον ἀκριβῶς (ἐπιστήσεται	περὶ	τούτων. ~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[85]	μὴ εἰδῇ ἔνεισιν ἀληθεῖς δόξαι	περὶ	τούτων ὧν οὐκ ~οἶδε; ~(Μένων)
[72]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὕτω δὴ καὶ	περὶ	τῶν ἀρετῶν: κἂν εἰ πολλαὶ
[90]	~(Σωκράτης) ~ὧδε δή μοι πάλιν	περὶ	τῶν αὐτῶν εἰπέ. παρὰ τοὺς
[96]	~ἐννοεῖς ὅτι αὐτὸς αὑτῷ πάλιν	περὶ	τῶν αὐτῶν τἀναντία λέγει; ~(Μένων)
[72]	καὶ τῶν ἄλλων, ἢ καὶ	περὶ	ὑγιείας καὶ περὶ μεγέθους καὶ
[74]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ αὖ εἰ	περὶ	χρώματος ὡσαύτως ἀνήρετο ὅτι ἐστίν,
[86]	ἐπειδάν τις ἔρηται ~αὐτούς, οἷον	περὶ	χωρίου, εἰ οἷόν τε ἐς
[85]	~(Σωκράτης) ~τῷ οὐκ εἰδότι ἄρα	περὶ	ὧν ἂν μὴ εἰδῇ ἔνεισιν
[81]	καὶ τῶν ἱερειῶν ὅσοις μεμέληκε	περὶ	ὧν ~μεταχειρίζονται λόγον οἵοις τ'
[97]	ἄν που ὀρθὴν δόξαν ἔχῃ	περὶ	ὧν ὁ ἕτερος ἐπιστήμην, οὐδὲν
[70]	ὦ φίλε Μένων, τὸ ἐναντίον	~περιέστηκεν:	ὥσπερ αὐχμός τις τῆς σοφίας
[87]	ἐστιν ἀγαθὸν ὃ οὐκ ἐπιστήμη	περιέχει,	~ἐπιστήμην ἄν τιν' αὐτὸ ὑποπτεύοντες
[85]	τέτταρες αὗται γίγνονται γραμμαὶ ἴσαι,	περιέχουσαι	τουτὶ τὸ χωρίον; ~(Παῖς) γίγνονται
[94]	οἷός ἐστιν. εἰ δὲ βούλει,	(Περικλέα,	~οὕτως μεγαλοπρεπῶς σοφὸν ἄνδρα, οἶσθ'
[76]	πρὸ ~τῶν μυστηρίων, ἀλλ' εἰ	περιμείναις	τε καὶ μυηθείης. ~(Μένων) ~ἀλλὰ
[77]	τε καὶ μυηθείης. ~(Μένων) ~ἀλλὰ	περιμένοιμ'	ἄν, ὦ Σώκρατες, εἴ μοι
[91]	ἢ Φειδίαν τε, ὃς οὕτω	περιφανῶς	καλὰ ἔργα ~ἠργάζετο, καὶ ἄλλους
[82]	~φέρε δή, πειρῶ μοι εἰπεῖν	πηλίκη	τις ἔσται (ἐκείνου ἡ γραμμὴ
[83]	δεῖ. ~(Σωκράτης) ~πειρῶ δὴ λέγειν	πηλίκην	τινὰ φῂς αὐτὴν εἶναι. ~(Παῖς)
[85]	γίγνονται γάρ. ~(Σωκράτης) σκόπει δή:	πηλίκον	τί ἐστιν τοῦτο τὸ χωρίον;
[76]	σύνες ὅ τοι λέγω, ἔφη	Πίνδαρος.	ἔστιν γὰρ χρόα ἀπορροὴ ~σχημάτων
[81]	εἶναι (διδόναι: λέγει δὲ καὶ	Πίνδαρος	καὶ ~ἄλλοι πολλοὶ τῶν ποιητῶν
[95]	οὗ λέγει ~καὶ παρὰ τοῖσιν	πῖνε	καὶ ἔσθιε, καὶ μετὰ τοῖσιν
[91]	οὖν οὐκ ἔχω ~ὅπως σοι	πιστεύσω:	οἶδα γὰρ ἄνδρα ἕνα Πρωταγόραν
[81]	καὶ ζητητικοὺς ποιεῖ: ᾧ ἐγὼ	πιστεύων	~ἀληθεῖ εἶναι ἐθέλω μετὰ σοῦ
[80]	~εἶδος καὶ τἆλλα ταύτῃ τῇ	πλατείᾳ	νάρκῃ τῇ θαλαττίᾳ: καὶ γὰρ
[94]	ἦν, καὶ οὐκ ἦσαν αὐτῷ	πλεῖστοι	φίλοι Ἀθηναίων καὶ τῶν ~συμμάχων;
[91]	οἶδα γὰρ ἄνδρα ἕνα Πρωταγόραν	πλείω	χρήματα ~κτησάμενον ἀπὸ ταύτης τῆς
[91]	καὶ μοχθηροτέρους ἀποπέμπων ἢ παρελάμβανεν	πλέον	ἢ ~τετταράκοντα ἔτη οἶμαι γὰρ
[82]	~εἰ οὖν εἴη αὕτη ἡ	πλευρὰ	δυοῖν ποδοῖν καὶ αὕτη δυοῖν,
[90]	ἐπαίδευσεν, ὡς δοκεῖ ~Ἀθηναίων τῷ	πλήθει:	αἱροῦνται γοῦν αὐτὸν ἐπὶ τὰς
[80]	καὶ γὰρ αὕτη τὸν ἀεὶ	~πλησιάζοντα	καὶ ἁπτόμενον ναρκᾶν ποιεῖ, καὶ
[71]	τοῦτον εἰδέναι εἴτε ~καλὸς εἴτε	πλούσιος	εἴτε καὶ γενναῖός ἐστιν, εἴτε
[90]	καὶ σοφοῦ ~Ἀνθεμίωνος, ὃς ἐγένετο	πλούσιος	οὐκ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου οὐδὲ
[90]	ὅδε πρῶτον μέν ἐστι πατρὸς	πλουσίου	τε καὶ σοφοῦ ~Ἀνθεμίωνος, ὃς
[78]	οὐχὶ οἷον ὑγίειάν τε καὶ	πλοῦτον;	~(Μένων) ~καὶ χρυσίον λέγω καὶ
[88]	καὶ τἆλλα ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν,	πλοῦτόν	τε καὶ τὰ τοιαῦτα, τοτὲ
[87]	καὶ ἰσχὺς καὶ κάλλος καὶ	πλοῦτος	δή: ταῦτα λέγομεν καὶ τὰ
[70]	~ἐθαυμάζοντο ἐφ' ἱππικῇ τε καὶ	πλούτῳ,	(νῦν δέ, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,
[82]	οὖν εἰσιν οἱ δύο δὶς	πόδες;	λογισάμενος εἰπέ. ~(Παῖς) τέτταρες, ὦ
[83]	τρεῖς δὲ τρὶς πόσοι εἰσὶ	πόδες;	~(Παῖς) ἐννέα. ~(Σωκράτης) ἔδει δὲ
[83]	λέγε: οὐχ ἥδε μὲν δυοῖν	~ποδοῖν	ἦν, ἡ δὲ τεττάρων; ~(Παῖς)
[82]	εἴη αὕτη ἡ πλευρὰ δυοῖν	ποδοῖν	καὶ αὕτη δυοῖν, πόσων ἂν
[82]	(ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ δὲ δυοῖν	ποδοῖν	καὶ ταύτῃ, ἄλλο τι ἢ
[82]	σκόπει: εἰ ἦν ταύτῃ δυοῖν	ποδοῖν,	ταύτῃ δὲ ἑνὸς ποδὸς μόνον,
[82]	ἡ μὲν ~γὰρ τοῦδε δυοῖν	ποδοῖν:	τί δὲ ἡ ἐκείνου τοῦ
[82]	~τι ἅπαξ ἂν ἦν δυοῖν	ποδοῖν	τὸ χωρίον; ~(Παῖς) (ναί. ~(Σωκράτης)
[82]	δυοῖν ποδοῖν, ταύτῃ δὲ ἑνὸς	ποδὸς	μόνον, ἄλλο ~τι ἅπαξ ἂν
[83]	τὸ ὅλον χωρίον τριῶν τρὶς	ποδῶν	~γίγνεται; ~(Παῖς) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τρεῖς
[82]	~(Σωκράτης) δυοῖν ἄρα δὶς γίγνεται	ποδῶν;	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) πόσοι οὖν
[83]	δὲ τὸ διπλάσιον πόσων εἶναι	ποδῶν;	~(Παῖς) ὀκτώ. ~(Σωκράτης) οὐδ' ἄρ'
[82]	ναί. ~(Σωκράτης) πόσων οὖν ἔσται	ποδῶν;	~(Παῖς) ὀκτώ. ~(Σωκράτης) ~φέρε δή,
[82]	αὕτη δυοῖν, πόσων ἂν εἴη	ποδῶν	τὸ ~ὅλον; ὧδε δὲ σκόπει:
[100]	νῦν δ' ἐμοὶ μὲν ὥρα	ποι	~ἰέναι, σὺ δὲ ταὐτὰ ταῦτα
[87]	~σκεψώμεθα δὴ καθ' ἕκαστον ἀναλαμβάνοντες	ποῖά	ἐστιν ἃ ἡμᾶς ὠφελεῖ. ὑγίεια,
[83]	ναί. ~(Σωκράτης) ~ὀκτώπουν δ' ἀπὸ	ποίας	γραμμῆς; οὐχὶ ἀπὸ μὲν ταύτης
[85]	γίγνεται; ~(Παῖς) ὀκτώπουν. ~(Σωκράτης) ἀπὸ	ποίας	γραμμῆς; ~(Παῖς) ἀπὸ ταύτης. ~(Σωκράτης)
[84]	βούλει ἀριθμεῖν, ἀλλὰ δεῖξον ἀπὸ	ποίας.	~(Παῖς) ἀλλὰ μὰ τὸν Δία,
[83]	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ἀλλ' ἀπὸ	ποίας;	πειρῶ ἡμῖν εἰπεῖν ἀκριβῶς: ~καὶ
[80]	ἀεὶ ~πλησιάζοντα καὶ ἁπτόμενον ναρκᾶν	ποιεῖ,	καὶ σὺ δοκεῖς μοι νῦν
[88]	χρωμένη καὶ ἡγουμένη ὠφέλιμα αὐτὰ	ποιεῖ,	μὴ ~ὀρθῶς δὲ βλαβερά; ~(Μένων)
[80]	ναρκῶσα οὕτω καὶ τοὺς ~ἄλλους	ποιεῖ	ναρκᾶν, ἔοικα αὐτῇ: εἰ δὲ
[81]	(δὲ ἐργατικούς τε καὶ ζητητικοὺς	ποιεῖ:	ᾧ ἐγὼ πιστεύων ~ἀληθεῖ εἶναι
[94]	~ἄλλῃ πόλει ῥᾷόν ἐστιν κακῶς	ποιεῖν	ἀνθρώπους ἢ εὖ, ἐν τῇδε
[95]	~ὑπισχνουΜένων: ἀλλὰ λέγειν οἴεται δεῖν	ποιεῖν	δεινούς. ~(Σωκράτης) οὐδ' ἄρα σοὶ
[92]	τις ξένος ἐπιχειρεῖ τοιοῦτόν τι	ποιεῖν	εἴτε ἀστός. ~(Σωκράτης) ~πότερον δέ,
[86]	συγχωρήσομαί σοι τί γὰρ ~χρὴ	ποιεῖν;	ἔοικεν οὖν σκεπτέον (εἶναι ποῖόν
[95]	μεγάλους ἔφερον ~οἱ δυνάμενοι τοῦτο	ποιεῖν,	καὶ ~οὔ ποτ' ἂν ἐξ
[99]	καὶ οὐχ οἷοί τε ~ἄλλους	ποιεῖν	τοιούτους οἷοι αὐτοί εἰσι, ἅτε
[71]	~πράττοντα τοὺς μὲν φίλους εὖ	ποιεῖν,	τοὺς δ' ἐχθροὺς κακῶς, καὶ
[80]	τε ἀπορεῖς καὶ τοὺς ἄλλους	ποιεῖς	ἀπορεῖν: καὶ νῦν, ὥς γέ
[97]	οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~τῶν ἐκείνου	ποιημάτων	λελυμένον μὲν ἐκτῆσθαι οὐ πολλῆς
[94]	δὲ ἄρα ἄνδρας οὐκ ἐβούλετο	ποιῆσαι;	δοκῶ μέν, ~ἐβούλετο, ἀλλὰ μὴ
[93]	σοφός, οὐδὲν τῶν γειτόνων βελτίω	ποιῆσαι,	εἴπερ ἦν γε ~διδακτὸν ἡ
[90]	ἄνοιά ἐστι ~βουλομένους αὐλητήν τινα	ποιῆσαι	παρὰ μὲν τοὺς ὑπισχνουμένους διδάξειν
[100]	πολιτικῶν ἀνδρῶν οἷος καὶ ἄλλον	~ποιῆσαι	πολιτικόν. εἰ δὲ εἴη, σχεδὸν
[94]	οὐδὲν ἔδει ἀναλώσαντα ~ἀγαθοὺς ἄνδρας	ποιῆσαι,	ταῦτα δὲ οὐκ ἐδίδαξεν, εἰ
[84]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἀπορεῖν οὖν αὐτὸν	ποιήσαντες	καὶ ναρκᾶν ὥσπερ ἡ νάρκη,
[92]	ἔστιν ὃς οὐ βελτίω αὐτὸν	ποιήσει	ἢ οἱ σοφισταί, ἐάνπερ ~ἐθέλῃ
[96]	ἑνί γέ τῳ τρόπῳ ~βελτίους	(ποιήσει:	λέγω δὲ ταῦτα ἀποβλέψας πρὸς
[85]	τις τοῦτον γεωμετρεῖν; οὗτος γὰρ	ποιήσει	~περὶ πάσης γεωμετρίας ταὐτὰ ταῦτα,
[81]	μὲν γὰρ ἂν ἡμᾶς ἀργοὺς	ποιήσειεν	καὶ ἔστιν τοῖς μαλακοῖς τῶν
[94]	ἔμελλεν αὐτοῦ ~τοὺς ὑεῖς ἀγαθοὺς	ποιήσειν,	ἢ τῶν ἐπιχωρίων τις ἢ
[96]	σαόφροσιν. ἀλλὰ διδάσκων ~οὔ ποτε	ποιήσεις	τὸν κακὸν ἄνδρ' ἀγαθόν. ~ἐννοεῖς
[95]	οὔ, (ἀλλὰ καὶ Θέογνιν τὸν	ποιητὴν	οἶσθ' ὅτι ταὐτὰ ~ταῦτα λέγει;
[77]	Σώκρατες, ἀρετὴ εἶναι, καθάπερ ὁ	ποιητὴς	λέγει, χαίρειν τε ~καλοῖσι καὶ
[99]	(χρησμῳδοὺς καὶ ~μάντεις καὶ τοὺς	ποιητικοὺς	ἅπαντας: καὶ τοὺς πολιτικοὺς οὐχ
[95]	ὀλίγον μεταβάς, ~εἰ δ' ἦν	ποιητόν,	φησί, καὶ ἔνθετον ἀνδρὶ νόημα,
[81]	Πίνδαρος καὶ ~ἄλλοι πολλοὶ τῶν	ποιητῶν	ὅσοι θεῖοί εἰσιν. ἃ δὲ
[75]	τὸ ~τοιοῦτον βούλομαι λέγειν, οὐδὲν	ποικίλον.	~(Μένων) ἀλλὰ καλῶ, καὶ οἶμαι
[81]	βίον: οἷσιν γὰρ ἂν ~Φερσεφόνα	ποινὰν	παλαιοῦ πένθεος ~δέξεται, εἰς τὸν
[91]	καὶ ὑποδήματα, ἀλλ' εἰ τοιαῦτα	ποιοῖεν,	ταχὺ ἂν τῷ λιμῷ ἀποθάνοιεν,
[95]	ταὐτὰ ~ταῦτα λέγει; ~(Μένων) ἐν	ποίοις	ἔπεσιν; ~(Σωκράτης) ἐν τοῖς ἐλεγείοις,
[80]	ξένος ἐν ἄλλῃ πόλει ~τοιαῦτα	ποιοῖς,	τάχ' ἂν ὡς γόης ἀπαχθείης.
[80]	οἶσθα τὸ παράπαν ὅτι ἐστίν;	~ποῖον	γὰρ ὧν οὐκ οἶσθα προθέμενος
[86]	ποιεῖν; ἔοικεν οὖν σκεπτέον (εἶναι	ποῖόν	τί ἐστιν ὃ μήπω ἴσμεν
[87]	διδακτόν ἐστιν, ὧδε λέγοντες: εἰ	ποῖόν	τί ἐστιν τῶν περὶ τὴν
[76]	ἐπιτάττεις ἐν τοῖς λόγοις, ὅπερ	ποιοῦσιν	οἱ τρυφῶντες, ἅτε ~τυραννεύοντες ἕως
[80]	γὰρ εὐπορῶν αὐτὸς τοὺς ~ἄλλους	ποιῶ	ἀπορεῖν, ἀλλὰ παντὸς μᾶλλον αὐτὸς
[80]	ἀπορῶν οὕτως καὶ τοὺς ~ἄλλους	ποιῶ	(ἀπορεῖν. καὶ νῦν περὶ ἀρετῆς
[77]	ὅτι ἐστίν, ~καὶ παῦσαι πολλὰ	ποιῶν	ἐκ τοῦ ἑνός, ὅπερ φασὶ
[89]	τινες εἶεν αὐτῆς διδάσκαλοι, πάντα	ποιῶν	οὐ δύναμαι ~εὑρεῖν. καίτοι μετὰ
[93]	ἀγαθοὶ γεγονέναι ἐν τῇδε τῇ	πόλει	ἄνδρες; ~(Σωκράτης) ~ἔμοιγε, ὦ Ἄνυτε,
[78]	ἀργύριον κτᾶσθαι καὶ τιμὰς ἐν	πόλει	καὶ ἀρχάς. ~(Σωκράτης) μὴ ἄλλ'
[94]	καὶ ἐδύνατο μέγα ἐν τῇ	πόλει	καὶ ἐν τοῖς ~ἄλλοις Ἕλλησιν,
[94]	ἴσως μὲν καὶ ἐν ~ἄλλῃ	πόλει	ῥᾷόν ἐστιν κακῶς ποιεῖν ἀνθρώπους
[92]	παρὰ τίνας ἀφικόμενος ἐν τοσαύτῃ	πόλει	τὴν ἀρετὴν ~ἣν νυνδὴ ἐγὼ
[80]	εἰ γὰρ ξένος ἐν ἄλλῃ	πόλει	~τοιαῦτα ποιοῖς, τάχ' ἂν ὡς
[92]	πολὺ δὲ μάλιστα πάντων αἱ	πόλεις,	ἐῶσαι αὐτοὺς εἰσαφικνεῖσθαι ~καὶ οὐκ
[91]	τάς τε οἰκίας καὶ τὰς	πόλεις	καλῶς ~διοικοῦσι, καὶ τοὺς γονέας
[99]	οἱ πολιτικοὶ ἄνδρες ~χρώμενοι τὰς	πόλεις	ὀρθοῦσιν, οὐδὲν διαφερόντως ἔχοντες πρὸς
[89]	~τὴν ἡλικίαν, χρήσιμοι γίγνοιντο ταῖς	πόλεσι.	~(Μένων) εἰκός γέ τοι, ὦ
[98]	ἂν εἶεν καὶ ὠφέλιμοι ταῖς	~πόλεσιν,	εἴπερ εἶεν, ἀλλὰ καὶ δι'
[99]	οἱ τοιοῦτοι ἄνδρες ἡγοῦντο ταῖς	πόλεσιν,	οἱ ~ἀμφὶ Θεμιστοκλέα τε καὶ
[94]	μὴ ~ἐσχόλαζεν διὰ τὴν τῆς	πόλεως	ἐπιμέλειαν. ἀλλὰ γάρ, ὦ ἑταῖρε
[71]	ἀρετή, ἱκανὸν εἶναι τὰ τῆς	πόλεως	πράττειν, καὶ ~πράττοντα τοὺς μὲν
[70]	Γοργίας: ἀφικόμενος γὰρ εἰς τὴν	πόλιν	ἐραστὰς ἐπὶ σοφίᾳ εἴληφεν ~Ἀλευαδῶν
[73]	οὐκ ἀνδρὸς μὲν ἀρετὴν ἔλεγες	πόλιν	εὖ διοικεῖν, γυναικὸς δὲ οἰκίαν;
[73]	οἷόν τε εὖ διοικεῖν ἢ	πόλιν	ἢ οἰκίαν ἢ ἄλλο ὁτιοῦν,
[70]	οἱ τοῦ σοῦ ἑταίρου Ἀριστίππου	πολῖται	Λαρισαῖοι. τούτου δὲ ὑμῖν ~αἴτιός
[71]	Μένων, οὕτως ἔχω: συμπένομαι τοῖς	πολίταις	τούτου ~τοῦ πράγματος, καὶ ἐμαυτὸν
[91]	γονέας τοὺς αὑτῶν θεραπεύουσι, καὶ	πολίτας	καὶ ξένους ~ὑποδέξασθαί τε καὶ
[90]	ἄλλα οὐχ ~ὑπερήφανος δοκῶν εἶναι	πολίτης	οὐδὲ ὀγκώδης τε καὶ ἐπαχθής,
[93]	εἶναι δοκοῦσιν ἐνθάδε ἀγαθοὶ τὰ	πολιτικά,	καὶ γεγονέναι ~ἔτι οὐχ ἧττον
[99]	καὶ οὐκ ἂν ~εἴη ἐν	πολιτικῇ	πράξει ἐπιστήμη ἡγεμών. ~(Μένων) οὔ
[99]	τὸ λοιπὸν (γίγνεται: ᾗ οἱ	πολιτικοὶ	ἄνδρες ~χρώμενοι τὰς πόλεις ὀρθοῦσιν,
[95]	τε καὶ τοῖς ἄλλοις τοῖς	πολιτικοῖς	τοῦτο δοκεῖ τοτὲ μὲν ~εἶναι
[100]	ἀνδρῶν οἷος καὶ ἄλλον ~ποιῆσαι	πολιτικόν.	εἰ δὲ εἴη, σχεδὸν ἄν
[99]	τοὺς ποιητικοὺς ἅπαντας: καὶ τοὺς	πολιτικοὺς	οὐχ ἥκιστα τούτων ~φαῖμεν ἂν
[100]	μή τις εἴη τοιοῦτος τῶν	πολιτικῶν	ἀνδρῶν οἷος καὶ ἄλλον ~ποιῆσαι
[74]	καὶ ἔλεγεν ὅτι ἀεὶ εἰς	πολλὰ	ἀφικνούμεθα, ~ἀλλὰ μή μοι οὕτως,
[99]	ἐνθουσιῶντες λέγουσιν μὲν ~ἀληθῆ καὶ	πολλά,	ἴσασι δὲ οὐδὲν ὧν λέγουσιν.
[93]	τῶν ἵππων ὀρθός, καὶ ἄλλα	~πολλὰ	καὶ θαυμαστὰ ἠργάζετο ἃ ἐκεῖνος
[99]	ἄνδρας, οἵτινες νοῦν μὴ ~ἔχοντες	πολλὰ	καὶ μεγάλα κατορθοῦσιν ὧν πράττουσι
[99]	~τοῦ θεοῦ, ὅταν κατορθῶσι λέγοντες	πολλὰ	καὶ μεγάλα πράγματα, μηδὲν εἰδότες
[77]	πέρι ὅτι ἐστίν, ~καὶ παῦσαι	πολλὰ	ποιῶν ἐκ τοῦ ἑνός, ὅπερ
[74]	μοι οὕτως, ἀλλ' ἐπειδὴ τὰ	πολλὰ	ταῦτα ἑνί τινι προσαγορεύεις ὀνόματι,
[77]	μὴ οὐχ οἷός τ' ἔσομαι	πολλὰ	τοιαῦτα λέγειν. ἀλλ' ἴθι δὴ
[77]	ἄν, ὦ Σώκρατες, εἴ μοι	πολλὰ	τοιαῦτα λέγοις. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν
[76]	ἔστι, (καὶ ὀσμὴν καὶ ἄλλα	πολλὰ	τῶν τοιούτων. ~(Μένων) πάνυ μὲν
[72]	περὶ τῶν ἀρετῶν: κἂν εἰ	πολλαὶ	καὶ παντοδαπαί εἰσιν, ἕν γέ
[81]	ψυχὴ ἀθάνατός τε οὖσα καὶ	πολλάκις	γεγονυῖα, καὶ ἑωρακυῖα καὶ τὰ
[89]	οὐ δοκοῦσί σοι εἶναι; ~(Σωκράτης)	~πολλάκις	γοῦν ζητῶν εἴ τινες εἶεν
[86]	~ὑποθέσεως ὧδε, ὥσπερ οἱ γεωμέτραι	πολλάκις	σκοποῦνται, ἐπειδάν τις ἔρηται ~αὐτούς,
[85]	εἰ δὲ αὐτόν ~τις ἀνερήσεται	πολλάκις	τὰ αὐτὰ ταῦτα καὶ πολλαχῇ,
[84]	ἂν καὶ πρὸς πολλοὺς καὶ	~πολλάκις	(ᾤετ' ἂν εὖ λέγειν περὶ
[74]	~πάλιν, ὦ Μένων, ταὐτὸν πεπόνθαμεν:	πολλὰς	αὖ ηὑρήκαμεν ἀρετὰς μίαν ~ζητοῦντες,
[72]	σε ἠρόμην: ~ἆρα τούτῳ φῂς	πολλὰς	καὶ παντοδαπὰς εἶναι καὶ διαφερούσας
[72]	περὶ οὐσίας ὅτι ποτ' ἐστίν,	~πολλὰς	καὶ παντοδαπὰς ἔλεγες αὐτὰς εἶναι,
[85]	πολλάκις τὰ αὐτὰ ταῦτα καὶ	πολλαχῇ,	οἶσθ' ὅτι τελευτῶν οὐδενὸς ~ἧττον
[90]	τῶν ἄλλων τὰ αὐτὰ (ταῦτα;	πολλὴ	ἄνοιά ἐστι ~βουλομένους αὐλητήν τινα
[72]	Σώκρατες, καὶ ἡ κακία. ~(Σωκράτης)	~πολλῇ	γέ τινι εὐτυχίᾳ ἔοικα κεχρῆσθαι,
[90]	αὐτῶν ὃν ἂν πέμπωμεν. οὐ	πολλή	σοι δοκεῖ ἀλογία εἶναι; ~(Ἄνυτος)
[97]	ποιημάτων λελυμένον μὲν ἐκτῆσθαι οὐ	πολλῆς	τινος ἄξιόν ἐστι ~τιμῆς, ὥσπερ
[93]	κἀγαθῶν: ἢ ~οὐ δοκοῦσί σοι	πολλοὶ	καὶ ἀγαθοὶ γεγονέναι ἐν τῇδε
[95]	καὶ γὰρ αὐτὸς ὅπερ οἱ	πολλοὶ	πέπονθα: τοτὲ μέν ~μοι δοκοῦσιν,
[81]	δὲ καὶ Πίνδαρος καὶ ~ἄλλοι	πολλοὶ	τῶν ποιητῶν ὅσοι θεῖοί εἰσιν.
[98]	ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε οὐ	~πολλοῦ	ἄξιαί εἰσιν, ἕως ἄν τις
[97]	οὐ γὰρ παραμένει δεδεμένον δὲ	πολλοῦ	~ἄξιον: πάνυ γὰρ καλὰ τὰ
[92]	φασι σοφωτάτους ἀνθρώπων εἶναι; ~(Ἄνυτος)	~πολλοῦ	γε δέουσι μαίνεσθαι, ὦ Σώκρατες,
[79]	εἰπεῖν τὴν ἀρετήν, ~αὐτὴν μὲν	πολλοῦ	δεῖς εἰπεῖν ὅτι ἐστίν, πᾶσαν
[95]	ἀνδρὶ νόημα, λέγει πως ὅτι	~πολλοὺς	ἂν μισθοὺς καὶ μεγάλους ἔφερον
[80]	~παμπόλλους λόγους εἴρηκα καὶ πρὸς	πολλούς,	καὶ πάνυ εὖ, ὥς γε
[84]	δὲ ῥᾳδίως ἂν καὶ πρὸς	πολλοὺς	καὶ ~πολλάκις (ᾤετ' ἂν εὖ
[82]	ἕνεκα. ἀλλά μοι ~προσκάλεσον τῶν	πολλῶν	(ἀκολούθων τουτωνὶ τῶν σαυτοῦ ἕνα,
[89]	οὐ δύναμαι ~εὑρεῖν. καίτοι μετὰ	πολλῶν	γε ζητῶ, καὶ τούτων μάλιστα
[92]	οἱ τούτοις ἐπιτρέποντες, οἱ ~προσήκοντες,	πολὺ	δὲ μάλιστα πάντων αἱ πόλεις,
[89]	ἐφυλάττομεν ἂν ἐν ἀκροπόλει, κατασημηνάμενοι	πολὺ	~μᾶλλον ἢ τὸ χρυσίον, ἵνα
[92]	δέουσι μαίνεσθαι, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ	πολὺ	μᾶλλον οἱ τούτοις διδόντες ~ἀργύριον
[97]	οὕτως ἔχοντος, ~ὅτι δή ποτε	πολὺ	τιμιωτέρα ἡ ἐπιστήμη τῆς ὀρθῆς
[90]	ὁ νῦν νεωστὶ εἰληφὼς τὰ	Πολυκράτους	χρήματα Ἰσμηνίας ὁ Θηβαῖος, ~ἀλλὰ
[98]	χρῆμα καὶ πάντ' (ἀγαθὰ ἐργάζονται:	πολὺν	δὲ χρόνον οὐκ ~ἐθέλουσι παραμένειν,
[96]	ἀλλ' οὐδὲ αὐτοὶ ἐπίστασθαι, ~ἀλλὰ	πονηροὶ	(εἶναι περὶ αὐτὸ τοῦτο τὸ
[76]	καὶ δι' ὧν αἱ ἀπορροαὶ	πορεύονται;	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[78]	χρυσίον δὲ δὴ καὶ ἀργύριον	πορίζεσθαι	ἀρετή ἐστιν, ὥς φησι Μένων
[78]	τἀγαθὰ φῂς οἷόν τ' ~εἶναι	πορίζεσθαι	ἀρετὴν εἶναι; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[79]	(ἐστιν οἷόν τ' εἶναι τἀγαθὰ	πορίζεσθαι	μετὰ δικαιοσύνης: ~τοῦτο δὲ φῂς
[77]	ἐπιθυμοῦντα τῶν καλῶν ~δυνατὸν εἶναι	πορίζεσθαι.	~(Σωκράτης) ~ἆρα λέγεις τὸν τῶν
[78]	σὸν λόγον ἀρετή, (δύναμις τοῦ	~πορίζεσθαι	τἀγαθά. ~(Μένων) ~παντάπασί μοι δοκεῖ,
[78]	ἀλλὰ κἂν ἀδίκως τις αὐτὰ	~πορίζηται,	ὁμοίως σὺ αὐτὰ ἀρετὴν καλεῖς;
[78]	~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ἄρα μᾶλλον ὁ	πόρος	τῶν τοιούτων ἀγαθῶν ἢ ἡ
[76]	~(Μένων) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) καὶ	πόρους	εἰς οὓς καὶ δι' ὧν
[78]	ἄρα, ὡς ἔοικε, τούτῳ τῷ	πόρῳ	δικαιοσύνην ἢ σωφροσύνην ἢ (ὁσιότητα
[78]	ξένος. πότερον προστιθεῖς τούτῳ τῷ	πόρῳ,	ὦ ~Μένων, τὸ δικαίως καὶ
[76]	τὰς μὲν ἁρμόττειν ἐνίοις τῶν	(πόρων,	τὰς δὲ ἐλάττους ἢ ~μείζους
[85]	τούτῳ ἔνεστιν; ~(Παῖς) τέτταρα. ~(Σωκράτης)	πόσα	δὲ ἐν τῷδε; ~(Παῖς) δύο.
[85]	ἢ οὔ; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)	πόσα	οὖν τηλικαῦτα ἐν τούτῳ ἔνεστιν;
[83]	οὐ μὰ Δία. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ	ποσαπλάσιον;	~(Παῖς) τετραπλάσιον. ~(Σωκράτης) ~ἀπὸ τῆς
[84]	τί οὖν; τὸ ὅλον τόδε	ποσαπλάσιον	τοῦδε γίγνεται; ~(Παῖς) τετραπλάσιον. ~(Σωκράτης)
[85]	~(Παῖς) διπλάσια. ~(Σωκράτης) τόδε οὖν	(ποσάπουν	γίγνεται; ~(Παῖς) ὀκτώπουν. ~(Σωκράτης) ἀπὸ
[83]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) τρεῖς δὲ τρὶς	πόσοι	εἰσὶ πόδες; ~(Παῖς) ἐννέα. ~(Σωκράτης)
[82]	γίγνεται ποδῶν; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)	πόσοι	οὖν εἰσιν οἱ δύο δὶς
[83]	τῷ τετράποδι; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)	~πόσον	οὖν γίγνεται; οὐ τετράκις τοσοῦτον;
[82]	δυοῖν ποδοῖν καὶ αὕτη δυοῖν,	πόσων	ἂν εἴη ποδῶν τὸ ~ὅλον;
[83]	~(Σωκράτης) ἔδει δὲ τὸ διπλάσιον	πόσων	εἶναι ποδῶν; ~(Παῖς) ὀκτώ. ~(Σωκράτης)
[82]	ὥσπερ τοῦτο; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)	πόσων	οὖν ἔσται ποδῶν; ~(Παῖς) ὀκτώ.
[95]	δυνάμενοι τοῦτο ποιεῖν, καὶ ~οὔ	ποτ'	ἂν ἐξ ἀγαθοῦ πατρὸς ἔγεντο
[71]	~εἰδέναι, ὥστ' οὐδὲ αὐτὸ ὅτι	ποτ'	ἐστὶ τὸ παράπαν ἀρετὴ τυγχάνω
[86]	οἶδεν, ἐπιχειρήσωμεν ~κοινῇ ζητεῖν τί	ποτ'	ἐστὶν ἀρετή; ~(Μένων) ~πάνυ μὲν
[72]	ἐρομένου μελίττης περὶ οὐσίας ὅτι	ποτ'	ἐστίν, ~πολλὰς καὶ παντοδαπὰς ἔλεγες
[100]	αὐτὸ καθ' αὑτὸ ζητεῖν τί	ποτ'	ἔστιν ἀρετή. νῦν δ' ἐμοὶ
[95]	ταῦτα ἄγαμαι, ὅτι οὐκ ἄν	ποτε	αὐτοῦ τοῦτο ~ἀκούσαις ὑπισχνουμένου, ἀλλὰ
[73]	ὄντες καὶ ἄδικοι ἀγαθοὶ ἄν	ποτε	γένοιντο; ~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)
[95]	~τούτων. ἀλλ' οὗτος μὲν ἐάν	ποτε	γνῷ οἷόν ἐστιν τὸ κακῶς
[80]	σοῦ σκέψασθαι καὶ συζητῆσαι ὅτι	ποτέ	ἐστιν. ~(Μένων) ~καὶ τίνα τρόπον
[85]	νῦν οὗτος ἔχει, ἤτοι ἔλαβέν	ποτε	ἢ ἀεὶ εἶχεν; ~(Μένων) ναί.
[76]	οὐκ ἐθέλεις (ἀναμνησθεὶς εἰπεῖν ὅτι	ποτε	λέγει Γοργίας ἀρετὴν ~εἶναι. ~(Μένων)
[94]	δῆλον ὅτι οὗτος οὐκ ἄν	ποτε,	οὗ μὲν ἔδει (δαπανώμενον διδάσκειν,
[96]	θαυμάζω δή, ὦ Σώκρατες, ~πότερόν	ποτε	οὐδ' εἰσὶν ἀγαθοὶ ἄνδρες, ἢ
[85]	ἦν ἐπιστήμων: εἰ δὲ ἔλαβέν	ποτε,	οὐκ ἂν ἔν γε τῷ
[74]	~(Μένων) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τί	ποτε	οὖν τοῦτο οὗ τοῦτο ὄνομά
[96]	μύθοισι σαόφροσιν. ἀλλὰ διδάσκων ~οὔ	ποτε	ποιήσεις τὸν κακὸν ἄνδρ' ἀγαθόν.
[97]	(τούτου οὕτως ἔχοντος, ~ὅτι δή	ποτε	πολὺ τιμιωτέρα ἡ ἐπιστήμη τῆς
[96]	διαφεύγει ἡμᾶς τὸ γνῶναι ~τίνα	ποτὲ	τρόπον γίγνονται οἱ ἀγαθοὶ ἄνδρες.
[86]	ὡς φύσει ἢ ὡς τίνι	ποτὲ	τρόπῳ παραγιγνομένης τοῖς ~ἀνθρώποις τῆς
[73]	ὦ Σώκρατες, ἀρετή ἐστιν. ~(Σωκράτης)	~πότερον	ἀρετή, ὦ Μένων, ἢ ἀρετή
[92]	σοφισταί, ἐάνπερ ~ἐθέλῃ πείθεσθαι. ~(Σωκράτης)	~πότερον	δὲ οὗτοι οἱ καλοὶ κἀγαθοὶ
[72]	πω κατέχω τὸ ἐρωτώμενον. ~(Σωκράτης)	~πότερον	δὲ περὶ ἀρετῆς μόνον σοι
[92]	τι ποιεῖν εἴτε ἀστός. ~(Σωκράτης)	~πότερον	δέ, ὦ Ἄνυτε, ἠδίκηκέ τίς
[92]	δὲ καὶ ~νῦν ἔτι ὄντες.	πότερον	δὴ οὖν φῶμεν κατὰ τὸν
[87]	τοῦτο, ὡς ἔοικε, δεῖ σκέψασθαι	πότερόν	ἐστιν ἐπιστήμη ἡ ἀρετὴ ἢ
[77]	γενέσθαι: τί γὰρ (ἄλλο; ~(Σωκράτης)	~πότερον	ἡγούμενος τὰ κακὰ ὠφελεῖν ἐκεῖνον
[96]	καὶ θαυμάζω δή, ὦ Σώκρατες,	~πότερόν	ποτε οὐδ' εἰσὶν ἀγαθοὶ ἄνδρες,
[78]	τοῦ ~μεγάλου βασιλέως πατρικὸς ξένος.	πότερον	προστιθεῖς τούτῳ τῷ πόρῳ, ὦ
[74]	εἴ σοι εἶπεν ~ἅπερ ἐγώ,	πότερον	σχῆμα ἡ στρογγυλότης ἐστὶν ἢ
[74]	μετὰ ταῦτα ὑπέλαβεν ὁ ἐρωτῶν:	πότερον	τὸ λευκὸν χρῶμά ἐστιν ἢ
[86]	πρῶτον, καὶ σκεψαίμην καὶ ἀκούσαιμι,	πότερον	ὡς διδακτῷ ὄντι αὐτῷ δεῖ
[89]	φύσει οἱ ἀγαθοὶ ἐγίγνοντο, ἦσάν	που	ἂν ἡμῖν οἳ ~ἐγίγνωσκον τῶν
[94]	τὸν δὲ Εὐδώρῳ: οὗτοι δέ	που	ἐδόκουν τῶν τότε κάλλιστα ~παλαίειν
[85]	τοῦτον πάντα δεδίδαχεν; δίκαιος γάρ	που	εἶ εἰδέναι, ἄλλως τε ἐπειδὴ
[75]	πῶς λέγεις; ~(Μένων) ~ὅτι σχῆμά	πού	ἐστιν κατὰ τὸν σὸν λόγον
[84]	οὐ διδάσκοντος: (φύλαττε δὲ ἄν	που	εὕρῃς με ~διδάσκοντα καὶ διεξιόντα
[72]	εἰσὶν ἀρεταί, εἰς ὃ καλῶς	που	ἔχει ἀποβλέψαντα τὸν ~ἀποκρινόμενον τῷ
[94]	σοι ὁτουοῦν πεποιηκέναι; ~τούτῳ γάρ	που	καὶ συγγέγονας καὶ ὁρᾷς οἷός
[89]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~καὶ γὰρ ἄν	που	καὶ τόδ' ἦν: εἰ φύσει
[75]	Πρόδικος ~διαφέροιτο, ἀλλὰ σύ γέ	που	καλεῖς πεπεράνθαι τι καὶ τετελευτηκέναι
[97]	ἡγῶνται τῶν πραγμάτων, καὶ τοῦτό	~που	καλῶς ὡμολογοῦμεν; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)
[97]	~(Σωκράτης) ~καὶ ἕως γ' ἄν	που	ὀρθὴν δόξαν ἔχῃ περὶ ὧν
[74]	ὦ, ἡμᾶς προβιβάσαι. μανθάνεις ~γάρ	που	ὅτι οὑτωσὶ ἔχει περὶ παντός:
[79]	ἀπεκρινάμην περὶ τοῦ σχήματος, ~ἀπεβάλλομέν	που	τὴν τοιαύτην ἀπόκρισιν τὴν διὰ
[93]	καλοὺς κἀγαθοὺς γενέσθαι, μάλιστα ~δέ	που	τὸν ὑὸν τὸν αὑτοῦ; ἢ
[100]	ὥσπερ παρὰ σκιὰς ἀληθὲς ἂν	πρᾶγμα	εἴη πρὸς ἀρετήν. ~(Μένων) κάλλιστα
[94]	~Ἀθηναίων ἀδυνάτους γεγονέναι τοῦτο (τὸ	πρᾶγμα,	ἐνθυμήθητι ὅτι ~Θουκυδίδης αὖ δύο
[89]	εἰπέ: εἰ ἔστιν διδακτὸν ὁτιοῦν	πρᾶγμα,	μὴ ~μόνον ἀρετή, οὐκ ἀναγκαῖον
[84]	νῦν βέλτιον ἔχει περὶ τὸ	πρᾶγμα	ὃ οὐκ ᾔδει; ~(Μένων) καὶ
[96]	(εἶναι περὶ αὐτὸ τοῦτο τὸ	πρᾶγμα	οὗ φασι διδάσκαλοι εἶναι, οἱ
[87]	προὔργου οἶμαι ἔχειν πρὸς τὸ	πρᾶγμα	τοιάνδε: εἰ μέν ~ἐστιν τοῦτο
[96]	εὖ ~τοῖς ἀνθρώποις πράττεται τὰ	πράγματα,	ᾗ ἴσως καὶ διαφεύγει ἡμᾶς
[81]	γυναικῶν σοφῶν περὶ τὰ θεῖα	πράγματα	~(Μένων) τίνα λόγον λεγόντων; ~(Σωκράτης)
[99]	κατορθῶσι λέγοντες πολλὰ καὶ μεγάλα	πράγματα,	μηδὲν εἰδότες ~ὧν λέγουσιν. ~(Μένων)
[90]	ἐθέλειν πέμπειν, ἄλλοις δέ τισιν	πράγματα	~παρέχειν, ζητοῦντα μανθάνειν παρὰ τούτων,
[76]	εἶ, ὦ Μένων: ἀνδρὶ πρεσβύτῃ	πράγματα	προστάττεις ἀποκρίνεσθαι, ~αὐτὸς δὲ οὐκ
[96]	κἀγαθοὶ ὄντες διδάσκαλοί εἰσι ~τοῦ	πράγματος,	δῆλον ὅτι οὐκ ἂν ἄλλοι
[92]	δαιμόνιε, εἰδείης περὶ τούτου τοῦ	πράγματος,	εἴτε τι ἀγαθὸν ἔχει ~ἐν
[89]	ἂν οἴωμαι ~ἐμπειροτάτους εἶναι τοῦ	πράγματος.	καὶ δὴ καὶ νῦν, ὦ
[71]	συμπένομαι τοῖς πολίταις τούτου ~τοῦ	πράγματος,	καὶ ἐμαυτὸν καταμέμφομαι ὡς οὐκ
[95]	τούτους διδασκάλους εἶναι τούτου τοῦ	πράγματος,	οἷς μηδὲ αὐτὸ ~τοῦτο ὁμολογεῖται;
[96]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ὡμολογήκαμεν δέ γε,	πράγματος	οὗ μήτε διδάσκαλοι μήτε μαθηταὶ
[96]	~ἔχεις οὖν εἰπεῖν ἄλλου ὁτουοῦν	πράγματος,	οὗ οἱ μὲν φάσκοντες διδάσκαλοι
[90]	Μένωνι τῷδε, περὶ ~τούτου τοῦ	πράγματος	τίνες ἂν εἶεν διδάσκαλοι. ὧδε
[97]	ἂν ὀρθῶς ἡμῖν ἡγῶνται τῶν	πραγμάτων,	καὶ τοῦτό ~που καλῶς ὡμολογοῦμεν;
[99]	οὐκ ἂν ~εἴη ἐν πολιτικῇ	πράξει	ἐπιστήμη ἡγεμών. ~(Μένων) οὔ μοι
[98]	ἧττον ὠφελίμη ἔσται εἰς τὰς	~πράξεις,	οὐδὲ ἁνὴρ ὁ ἔχων ὀρθὴν
[72]	ἐστίν: ~καθ' ἑκάστην γὰρ τῶν	πράξεων	καὶ τῶν ἡλικιῶν πρὸς ἕκαστον
[98]	ἡγουμένη τὸ ἔργον ἑκάστης τῆς	πράξεως	~οὐδὲν χεῖρον ἀπεργάζεται ἢ ἐπιστήμη;
[97]	~δόξα ἄρα ἀληθὴς πρὸς ὀρθότητα	πράξεως	οὐδὲν χείρων ἡγεμὼν φρονήσεως: καὶ
[79]	ὅτι ἐστίν, πᾶσαν δὲ φῂς	πρᾶξιν	ἀρετὴν εἶναι, ~ἐάνπερ μετὰ μορίου
[79]	εἰ μετὰ μορίου ἀρετῆς πᾶσα	πρᾶξις	ἀρετὴ ἂν εἴη; τοῦτο ~γάρ
[79]	ὅτι πᾶσα ἡ μετὰ δικαιοσύνης	πρᾶξις	ἀρετή ἐστιν. ~ἢ οὐ δοκεῖ
[75]	~βούλοιντο ἀλλήλοις διαλέγεσθαι, δεῖ δὴ	πρᾳότερόν	πως καὶ διαλεκτικώτερον ~ἀποκρίνεσθαι. ἔστι
[100]	τὸν ξένον τόνδε Ἄνυτον, ~ἵνα	(πρᾳότερος	ᾖ: ὡς ἐὰν πείσῃς τοῦτον,
[71]	ἱκανὸν εἶναι τὰ τῆς πόλεως	πράττειν,	καὶ ~πράττοντα τοὺς μὲν φίλους
[79]	ὁμολογεῖς, τὸ μετὰ μορίου ἀρετῆς	πράττειν	ὅτι ἂν ~πράττῃ, τοῦτο ἀρετὴν
[97]	φρόνησις μόνον ἡγεῖται τοῦ ὀρθῶς	πράττειν:	τὸ δὲ ἄρα καὶ ~δόξα
[91]	~(καὶ τούτων φανερῶς χρήματα ἀξιοῦσι	πράττεσθαι;	ἐγὼ μὲν οὖν οὐκ ἔχω
[96]	τε καὶ εὖ ~τοῖς ἀνθρώποις	πράττεται	τὰ πράγματα, ᾗ ἴσως καὶ
[79]	μορίου ἀρετῆς πράττειν ὅτι ἂν	~πράττῃ,	τοῦτο ἀρετὴν εἶναι: τὴν γὰρ
[79]	εἶναι, ~ἐάνπερ μετὰ μορίου (ἀρετῆς	πράττηται,	ὥσπερ εἰρηκὼς ὅτι ἀρετή ἐστιν
[91]	μισθὸν τούτου ταξαμένους τε καὶ	πραττομένους;	~(Ἄνυτος) καὶ τίνας λέγεις τούτους,
[90]	τοὺς μή, καὶ τοὺς μισθὸν	~πραττομένους	ἐπ' αὐτῷ τούτῳ, ἀποφήναντας αὑτοὺς
[90]	διδάξειν τὴν ~τέχνην καὶ μισθὸν	πραττομένους	μὴ ἐθέλειν πέμπειν, ἄλλοις δέ
[71]	τὰ τῆς πόλεως πράττειν, καὶ	~πράττοντα	τοὺς μὲν φίλους εὖ ποιεῖν,
[99]	πολλὰ καὶ μεγάλα κατορθοῦσιν ὧν	πράττουσι	καὶ λέγουσι; ~(Μένων) πάνυ γε.
[71]	καὶ θηλείας καὶ ἄρρενος, καὶ	~πρεσβυτέρου	ἀνδρός, ~εἰ μὲν βούλει, ἐλευθέρου,
[93]	του ἀκήκοας ἢ νεωτέρου ἢ	πρεσβυτέρου;	~(Ἄνυτος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[93]	ἢ ταῦτα οὐκ ἀκήκοας τῶν	πρεσβυτέρων;	~(Ἄνυτος) ἀκήκοα. ~(Σωκράτης) οὐκ ἂν
[73]	ἐν παιδὶ ᾖ ἐάντε ἐν	πρεσβύτῃ,	~ἐάντε ἐν γυναικὶ ἐάντε ἐν
[76]	γ' εἶ, ὦ Μένων: ἀνδρὶ	πρεσβύτῃ	πράγματα προστάττεις ἀποκρίνεσθαι, ~αὐτὸς δὲ
[73]	~(Σωκράτης) ~τί δὲ παῖς καὶ	πρεσβύτης;	μῶν ἀκόλαστοι ὄντες καὶ ἄδικοι
[84]	ὃ ᾤετο εἰδέναι ~οὐκ εἰδώς,	πρὶν	εἰς ἀπορίαν κατέπεσεν ἡγησάμενος μὴ
[80]	~μέντοι ἴσως πρότερον μὲν ᾔδησθα	πρὶν	ἐμοῦ ἅψασθαι, νῦν μέντοι ὅμοιος
[80]	~ὦ Σώκρατες, ἤκουον μὲν ἔγωγε	πρὶν	καὶ συγγενέσθαι (σοι ὅτι σὺ
[86]	εἴτε οὐ διδακτὸν ἡ ἀρετή,	πρὶν	ὅτι ἐστὶν ~πρῶτον ἐζητήσαμεν αὐτό:
[100]	περὶ αὐτοῦ εἰσόμεθα ~τότε, ὅταν	πρὶν	ᾧτινι τρόπῳ τοῖς ἀνθρώποις παραγίγνεται
[70]	~τινὶ τρόπῳ; ~(Σωκράτης) ~ὦ Μένων,	πρὸ	τοῦ μὲν Θετταλοὶ εὐδόκιμοι ἦσαν
[76]	χθὲς ἔλεγες, ἀναγκαῖόν σοι ἀπιέναι	πρὸ	~τῶν μυστηρίων, ἀλλ' εἰ περιμείναις
[74]	ἐὰν οἷός τ' ὦ, ἡμᾶς	προβιβάσαι.	μανθάνεις ~γάρ που ὅτι οὑτωσὶ
[75]	λέγω: ἴσως δ' ἂν ἡμῖν	Πρόδικος	~διαφέροιτο, ἀλλὰ σύ γέ που
[96]	οὐχ ἱκανῶς πεπαιδευκέναι καὶ ἐμὲ	Πρόδικος.	παντὸς μᾶλλον οὖν ~προσεκτέον τὸν
[80]	~ποῖον γὰρ ὧν οὐκ οἶσθα	προθέμενος	ζητήσεις; ἢ εἰ καὶ ὅτι
[82]	οὐ ῥᾴδιον, ὅμως δὲ ἐθέλω	προθυμηθῆναι	σοῦ ἕνεκα. ἀλλά μοι ~προσκάλεσον
[74]	~(Σωκράτης) ~εἰκότως γε: ἀλλ' ἐγὼ	προθυμήσομαι,	ἐὰν οἷός τ' ὦ, ἡμᾶς
[75]	τῆς ἀρετῆς; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	προθυμητέον	τοίνυν: ἄξιον γάρ. ~(Μένων) πάνυ
[77]	τοιαῦτα λέγοις. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν	προθυμίας	γε οὐδὲν ἀπολείψω, καὶ σοῦ
[81]	τὸν λοιπὸν χρόνον ἥρωες ἁγνοὶ	~πρὸς	ἀνθρώπων καλεῦνται. ~ἅτε οὖν ἡ
[100]	σκιὰς ἀληθὲς ἂν πρᾶγμα εἴη	πρὸς	ἀρετήν. ~(Μένων) κάλλιστα δοκεῖς μοι
[72]	τῶν πράξεων καὶ τῶν ἡλικιῶν	πρὸς	ἕκαστον ἔργον ἑκάστῳ ~ἡμῶν ἡ
[71]	ἄπεστιν: σὺ δὲ αὐτός, ὦ	πρὸς	θεῶν, Μένων, ~τί φῂς ἀρετὴν
[79]	~(Σωκράτης) εἶτα, ὦ Μένων, παίζεις	πρός	με; ~(Μένων) τί δή, ὦ
[91]	γάρ, ὦ Ἄνυτε, πάλαι λέγει	πρός	με ὅτι ἐπιθυμεῖ ~ταύτης τῆς
[97]	γάρ. ~(Σωκράτης) ~δόξα ἄρα ἀληθὴς	πρὸς	ὀρθότητα πράξεως οὐδὲν χείρων ἡγεμὼν
[80]	ἀρετῆς ~παμπόλλους λόγους εἴρηκα καὶ	πρὸς	πολλούς, καὶ πάνυ εὖ, ὥς
[84]	τότε δὲ ῥᾳδίως ἂν καὶ	πρὸς	πολλοὺς καὶ ~πολλάκις (ᾤετ' ἂν
[90]	Δία ἔμοιγε, καὶ ἀμαθία γε	πρός.	~(Σωκράτης) καλῶς λέγεις. ~νῦν τοίνυν
[97]	τί οὖν δὴ λέγω ταῦτα;	πρὸς	τὰς δόξας ~τὰς ἀληθεῖς. καὶ
[90]	τε καὶ μανθάνειν; ἆρ' οὐ	πρὸς	ταῦτα βλέψαντες καλῶς ἂν ~πέμποιμεν;
[96]	(ποιήσει: λέγω δὲ ταῦτα ἀποβλέψας	πρὸς	τὴν ἄρτι ζήτησιν, ὡς ~ἡμᾶς
[75]	ἵνα ~καὶ γένηταί σοι μελέτη	πρὸς	τὴν περὶ τῆς ἀρετῆς ἀπόκρισιν.
[89]	εἶναι. ~(Μένων) ~τί οὖν δή;	πρὸς	τί βλέπων δυσχεραίνεις αὐτὸ καὶ
[97]	οὐδ' ἔστιν παρ' ~ὑμῖν. ~(Μένων)	πρὸς	τί δὲ δὴ τοῦτο λέγεις;
[97]	γὰρ καλὰ τὰ ἔργα ἐστίν.	πρὸς	τί οὖν δὴ λέγω ταῦτα;
[73]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἡ δὲ ἀρετὴ	πρὸς	τὸ ἀρετὴ εἶναι διοίσει τι,
[84]	γοῦν τι πεποιήκαμεν, ὡς ἔοικε,	πρὸς	τὸ ἐξευρεῖν ὅπῃ ἔχει: νῦν
[72]	αὐτῇ τοῦτο λέγω: οὐδὲν διαφέρει	πρὸς	τὸ ἰσχὺς ~εἶναι ἡ ἰσχύς,
[87]	τινα ὑπόθεσιν προὔργου οἶμαι ἔχειν	πρὸς	τὸ πρᾶγμα τοιάνδε: εἰ μέν
[99]	πόλεις ὀρθοῦσιν, οὐδὲν διαφερόντως ἔχοντες	πρὸς	τὸ φρονεῖν ἢ οἱ ~χρησμῳδοί
[82]	τὸν Δία, ὦ Σώκρατες, οὐ	πρὸς	τοῦτο βλέψας εἶπον, ἀλλ' ὑπὸ
[74]	τὰ πολλὰ ταῦτα ἑνί τινι	προσαγορεύεις	ὀνόματι, ~καὶ φῂς οὐδὲν αὐτῶν
[84]	τούτων; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	προσαναπληρωσαίμεθ'	ἂν τὸ ἐν τῇ γωνίᾳ
[74]	ναί. ~(Σωκράτης) καὶ εἴ γε	προσανηρώτα	σε ὁποῖα, ἔλεγες ἄν; ~(Μένων)
[88]	οὔτε ὠφέλιμα οὔτε βλαβερά ἐστιν,	προσγενομένης	δὲ φρονήσεως (ἢ ~ἀφροσύνης βλαβερά
[78]	δικαιοσύνην ἢ σωφροσύνην ἢ (ὁσιότητα	~προσεῖναι,	ἢ ἄλλο τι μόριον ἀρετῆς:
[96]	ἐμὲ Πρόδικος. παντὸς μᾶλλον οὖν	~προσεκτέον	τὸν νοῦν ἡμῖν αὐτοῖς, καὶ
[82]	ἐπιδείξωμαι. ~(Μένων) πάνυ γε. δεῦρο	πρόσελθε.	~(Σωκράτης) Ἕλλην μέν ἐστι καὶ
[82]	μανθάνων ~παρ' ἐμοῦ. ~(Μένων) ἀλλὰ	προσέξω.	~(Σωκράτης) ~εἰπὲ δή μοι, ὦ
[97]	~ὅτι τοῖς Δαιδάλου ἀγάλμασιν οὐ	προσέσχηκας	τὸν νοῦν: ἴσως δὲ οὐδ'
[82]	γε σφόδρα, οἰκογενής γε. ~(Σωκράτης)	~πρόσεχε	δὴ τὸν νοῦν ὁπότερ' ἄν
[92]	μᾶλλον οἱ τούτοις ἐπιτρέποντες, οἱ	~προσήκοντες,	πολὺ δὲ μάλιστα πάντων αἱ
[84]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἕτερον δὲ αὐτῷ	προσθεῖμεν	ἂν τουτὶ ἴσον; ~(Παῖς) ναί.
[93]	οὐδ' εἰ γεγόνασιν ἐν τῷ	(πρόσθεν,	ἀλλ' εἰ διδακτόν ἐστιν ~ἀρετὴ
[98]	ἑταῖρε, ἀνάμνησις, ὡς ἐν τοῖς	πρόσθεν	ἡμῖν ὡμολόγηται. ἐπειδὰν δὲ ~δεθῶσιν,
[73]	φῂς οἷόν τ' εἶναι. οὐ	~προσθήσομεν	αὐτόσε τὸ δικαίως, ἀδίκως δὲ
[83]	ταύτης γίγνεται, ἂν ἑτέραν τοσαύτην	προσθῶμεν	~ἐνθένδε; ~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[82]	προθυμηθῆναι σοῦ ἕνεκα. ἀλλά μοι	~προσκάλεσον	τῶν πολλῶν (ἀκολούθων τουτωνὶ τῶν
[83]	τρίπους ᾖ, τὸ ἥμισυ ταύτης	προσληψόμεθα	καὶ ἔσται τρίπους; δύο ~μὲν
[75]	καὶ δι' ἐκείνων ὧν ἂν	προσομολογῇ	εἰδέναι ὁ ἐρωτώμενος. πειράσομαι δὴ
[90]	μανθάνειν παρὰ τούτων, οἳ μήτε	προσποιοῦνται	διδάσκαλοι ~εἶναι μήτ' ἔστιν αὐτῶν
[76]	ὦ Μένων: ἀνδρὶ πρεσβύτῃ πράγματα	προστάττεις	ἀποκρίνεσθαι, ~αὐτὸς δὲ οὐκ ἐθέλεις
[78]	~μεγάλου βασιλέως πατρικὸς ξένος. πότερον	προστιθεῖς	τούτῳ τῷ πόρῳ, ὦ ~Μένων,
[92]	καὶ (ἄλλοι πάμπολλοι, οἱ μὲν	πρότερον	γεγονότες ἐκείνου, οἱ δὲ καὶ
[86]	καὶ σοῦ, οὐκ ἂν ~ἐσκεψάμεθα	πρότερον	εἴτε διδακτὸν εἴτε οὐ διδακτὸν
[84]	~(Σωκράτης) ~οἴει οὖν ἂν αὐτὸν	πρότερον	ἐπιχειρῆσαι ζητεῖν ἢ μανθάνειν τοῦτο
[100]	τρόπῳ τοῖς ἀνθρώποις παραγίγνεται ἀρετή,	πρότερον	~ἐπιχειρήσωμεν αὐτὸ καθ' αὑτὸ ζητεῖν
[81]	αὐτὴν ~ἀναμνησθῆναι, ἅ γε καὶ	πρότερον	ἠπίστατο. ἅτε γὰρ τῆς φύσεως
[80]	οὐκ οἶδα, σὺ ~μέντοι ἴσως	πρότερον	μὲν ᾔδησθα πρὶν ἐμοῦ ἅψασθαι,
[85]	ᾔδει γε, ὡς ἔφαμεν ὀλίγον	πρότερον.	~(Μένων) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ἐνῆσαν
[79]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτων ἕκαστον ὀλίγον	πρότερον	μόριον ἀρετῆς ἔφαμεν εἶναι, τὴν
[93]	ὁμολογεῖς ἐν τοῖς ~ἄριστον τῶν	προτέρων	εἶναι: ~ἄλλον (δὲ δὴ σκεψώμεθα,
[93]	τούτους ἔγωγε ἀξιῶ παρὰ τῶν	προτέρων	μαθεῖν, ὄντων καλῶν κἀγαθῶν: ἢ
[93]	καὶ τῶν νῦν καὶ τῶν	προτέρων	ταύτην τὴν ἀρετὴν ἣν αὐτοὶ
[84]	~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	~προὔργου	γοῦν τι πεποιήκαμεν, ὡς ἔοικε,
[87]	ἀλλ' ~ὥσπερ μέν τινα ὑπόθεσιν	προὔργου	οἶμαι ἔχειν πρὸς τὸ πρᾶγμα
[91]	πιστεύσω: οἶδα γὰρ ἄνδρα ἕνα	Πρωταγόραν	πλείω χρήματα ~κτησάμενον ἀπὸ ταύτης
[91]	οὐδὲν πέπαυται, καὶ οὐ μόνον	Πρωταγόρας,	~ἀλλὰ καὶ (ἄλλοι πάμπολλοι, οἱ
[91]	ταχὺ ἂν τῷ λιμῷ ἀποθάνοιεν,	~Πρωταγόρας	δὲ ἄρα ὅλην τὴν Ἑλλάδα
[86]	ἡ ἀρετή, πρὶν ὅτι ἐστὶν	~πρῶτον	ἐζητήσαμεν αὐτό: ἐπειδὴ δὲ σὺ
[84]	τοῦ ἀναμιμνῄσκεσθαι; ὅτι τὸ μὲν	~πρῶτον	ᾔδει μὲν οὔ, ἥτις ἐστὶν
[86]	ἂν ἥδιστα, ὅπερ ἠρόμην ~τὸ	πρῶτον,	καὶ σκεψαίμην καὶ ἀκούσαιμι, πότερον
[87]	ἂν εἴη ἢ οὐ διδακτόν;	πρῶτον	μὲν δὴ εἰ ἔστιν ἀλλοῖον
[71]	οὐ χαλεπόν, ὦ Σώκρατες, εἰπεῖν.	πρῶτον	μέν, εἰ βούλει ἀνδρὸς ἀρετήν,
[98]	ἡμῖν ὡμολόγηται. ἐπειδὰν δὲ ~δεθῶσιν,	πρῶτον	μὲν ἐπιστῆμαι γίγνονται, ἔπειτα μόνιμοι:
[90]	ἂν μεταδοῖμεν: ~Ἄνυτος γὰρ ὅδε	πρῶτον	μέν ἐστι πατρὸς πλουσίου τε
[95]	οὐδὲν θαυμάζω: οἴεται γάρ με	~πρῶτον	μὲν κακηγορεῖν τούτους τοὺς ἄνδρας,
[70]	σοφίᾳ εἴληφεν ~Ἀλευαδῶν τε τοὺς	πρώτους,	ὧν ὁ σὸς ἐραστής ἐστιν
[71]	ἀλλὰ καὶ ὅτι οὐδ' ἄλλῳ	πω	ἐνέτυχον εἰδότι, ὡς ἐμοὶ δοκῶ.
[72]	οὐ μέντοι ὡς βούλομαί γέ	πω	κατέχω τὸ ἐρωτώμενον. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[84]	χωρίου γραμμή, ὥσπερ οὐδὲ νῦν	~πω	οἶδεν, ἀλλ' οὖν ᾤετό γ'
[83]	οὐδ' ἄρ' ἀπὸ τῆς τρίποδός	πω	τὸ ὀκτώπουν χωρίον γίγνεται. ~(Παῖς)
[74]	ἀνευρεῖν. ~(Μένων) ~οὐ γὰρ δύναμαί	πω,	ὦ Σώκρατες, ὡς σὺ ζητεῖς,
[92]	~οὐδὲ μὰ Δία ἔγωγε συγγέγονα	πώποτε	αὐτῶν οὐδενί, οὐδ' ἂν ἄλλον
[85]	ἀλλ' οἶδα ἔγωγε ὅτι οὐδεὶς	πώποτε	ἐδίδαξεν. ~(Σωκράτης) ἔχει δὲ ταύτας
[71]	Γοργίας, ἐγὼ δὲ εἰρηκὼς μηδενὶ	~πώποτε	εἰδότι ἐντετυχηκέναι. ~(Μένων) ~ἀλλ' οὐ
[71]	δὲ μὴ οἶδα τί ἐστιν,	πῶς	ἂν ὁποῖόν γέ τι εἰδείην;
[78]	ἀρετή, καίπερ ~ἐκπορίζουσα τἀγαθά. ~(Μένων)	πῶς	γὰρ ἄνευ τούτων ἀρετὴ γένοιτ'
[76]	σὺ μάλιστα ἀκολουθήσαις; ~(Μένων) βούλομαι:	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν λέγετε
[87]	ὅτι διδακτὸν ἂν εἴη. ~(Μένων)	πῶς	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~τούτου μὲν
[83]	γίγνεται; οὐ τετράκις τοσοῦτον; ~(Παῖς)	πῶς	δ' οὔ; ~(Σωκράτης) διπλάσιον οὖν
[97]	ἐσμεν οὐκ ~ὀρθῶς ὡμολογηκόσιν. ~(Μένων)	πῶς	δὴ (ὀρθῶς) λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ
[73]	ἐάντε ἐν ἀνδρί; ~(Μένων) ~ἔμοιγέ	πως	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, τοῦτο οὐκέτι
[80]	καὶ ὅτι μάλιστα ἐντύχοις ~αὐτῷ,	πῶς	εἴσῃ ὅτι τοῦτό ἐστιν ὃ
[71]	ἐκεῖνος ἔλεγε: ἀνάμνησον οὖν (με	~πῶς	ἔλεγεν. εἰ δὲ βούλει, αὐτὸς
[75]	~ἑπόμενον. ἱκανῶς σοι, ἢ ἄλλως	πως	ζητεῖς; ἐγὼ γὰρ κἂν (οὕτως
[75]	ἀλλήλοις διαλέγεσθαι, δεῖ δὴ πρᾳότερόν	πως	καὶ διαλεκτικώτερον ~ἀποκρίνεσθαι. ἔστι δὲ
[75]	γε εὔηθες, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	πῶς	λέγεις; ~(Μένων) ~ὅτι σχῆμά πού
[97]	τυγχάνοι, τοτὲ δ' οὔ. ~(Σωκράτης)	~πῶς	λέγεις; ὁ ἀεὶ ἔχων ὀρθὴν
[81]	~(Μένων) ~ναί, ὦ Σώκρατες: ἀλλὰ	πῶς	λέγεις τοῦτο, ὅτι οὐ μανθάνομεν,
[91]	καὶ διαφθορὰ τῶν συγγιγνομένων. ~(Σωκράτης)	~πῶς	λέγεις, ὦ Ἄνυτε; οὗτοι ἄρα
[82]	ὑπὸ τοῦ ἔθους: ~ἀλλ' εἴ	πώς	μοι ἔχεις ἐνδείξασθαι ὅτι ἔχει
[71]	ἔχω εἰπεῖν ἐν τῷ παρόντι	πῶς	μοι τότε ~ἔδοξεν. ἀλλ' ἴσως
[95]	καὶ ἔνθετον ἀνδρὶ νόημα, λέγει	πως	ὅτι ~πολλοὺς ἂν μισθοὺς καὶ
[92]	~(Ἄνυτος) καὶ εἴην γε. ~(Σωκράτης)	~πῶς	οὖν ἄν, ὦ δαιμόνιε, εἰδείης
[73]	Μένων, ἢ ἀρετή τις; ~(Μένων)	πῶς	τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡς περὶ
[96]	γίγνονται οἱ ἀγαθοὶ ἄνδρες. ~(Μένων)	πῶς	τοῦτο λέγεις, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)