Pages |
[74] |
ὡς
σὺ
ζητεῖς,
(μίαν
ἀρετὴν
|
λαβεῖν |
κατὰ
~πάντων,
ὥσπερ
ἐν
τοῖς |
[91] |
ἀστὸν
μήτε
ξένον,
τοιαύτη
μανία
|
λάβοι, |
ὥστε
παρὰ
τούτους
ἐλθόντα
~λωβηθῆναι, |
[86] |
μὴ
ἐν
τῷ
νῦν
βίῳ
|
λαβών, |
οὐκ
ἤδη
τοῦτο
(δῆλον,
ὅτι |
[91] |
ἱμάτια
ἐξακούμενοι
οὐκ
ἂν
δύναιντο
|
~λαθεῖν |
τριάκονθ'
(ἡμέρας
μοχθηρότερα
ἀποδιδόντες
ἢ |
[99] |
ἄνδρας
θείους
καλοῦσι:
καὶ
οἱ
|
~Λάκωνες |
ὅταν
τινὰ
ἐγκωμιάζωσιν
ἀγαθὸν
ἄνδρα, |
[75] |
μὴ
ὀρθῶς
λέγω,
σὸν
~ἔργον
|
λαμβάνειν |
λόγον
καὶ
ἐλέγχειν.
εἰ
δὲ |
[70] |
τοῦ
σοῦ
ἑταίρου
Ἀριστίππου
πολῖται
|
Λαρισαῖοι. |
τούτου
δὲ
ὑμῖν
~αἴτιός
ἐστι |
[97] |
εἰδὼς
τὴν
ὁδὸν
τὴν
εἰς
|
Λάρισαν |
ἢ
ὅποι
βούλει
ἄλλοσε
βαδίζοι |
[83] |
δεῖ
ἀναμιμνῄσκεσθαι.
~σὺ
δέ
μοι
|
λέγε: |
ἀπὸ
τῆς
διπλασίας
γραμμῆς
φῂς |
[84] |
μὴ
τὰς
τούτου
δόξας
ἀνερωτῶντα.
|
~λέγε |
γάρ
μοι
σύ:
οὐ
τὸ |
[75] |
~καὶ
ἐγώ
σοι
οὕτως
εἰπεῖν.
|
(λέγε |
γάρ
μοι:
τελευτὴν
καλεῖς
τι; |
[83] |
δοκοῦν
τοῦτο
ἀποκρίνου.
καί
μοι
|
λέγε: |
οὐχ
ἥδε
μὲν
δυοῖν
~ποδοῖν |
[76] |
ἐθέλεις
(ἀναμνησθεὶς
εἰπεῖν
ὅτι
ποτε
|
λέγει |
Γοργίας
ἀρετὴν
~εἶναι.
~(Μένων)
ἀλλ' |
[81] |
λόγον
οἵοις
τ'
εἶναι
(διδόναι:
|
λέγει |
δὲ
καὶ
Πίνδαρος
καὶ
~ἄλλοι |
[95] |
~(Σωκράτης)
ἐν
τοῖς
ἐλεγείοις,
οὗ
|
λέγει |
~καὶ
παρὰ
τοῖσιν
πῖνε
καὶ |
[95] |
ποιητὴν
οἶσθ'
ὅτι
ταὐτὰ
~ταῦτα
|
λέγει; |
~(Μένων)
ἐν
ποίοις
ἔπεσιν;
~(Σωκράτης) |
[95] |
ὡς
διδακτοῦ
οὔσης
τῆς
ἀρετῆς
|
λέγει; |
~(Μένων)
~φαίνεταί
γε.
~(Σωκράτης)
~ἐν |
[96] |
πάλιν
περὶ
τῶν
αὐτῶν
τἀναντία
|
λέγει; |
~(Μένων)
φαίνεται.
~(Σωκράτης)
~ἔχεις
οὖν |
[91] |
οὗτος
γάρ,
ὦ
Ἄνυτε,
πάλαι
|
λέγει |
πρός
με
ὅτι
ἐπιθυμεῖ
~ταύτης |
[95] |
φησί,
καὶ
ἔνθετον
ἀνδρὶ
νόημα,
|
λέγει |
πως
ὅτι
~πολλοὺς
ἂν
μισθοὺς |
[77] |
ἀρετὴ
εἶναι,
καθάπερ
ὁ
ποιητὴς
|
λέγει, |
χαίρειν
τε
~καλοῖσι
καὶ
δύνασθαι: |
[77] |
οἷός
τ'
ἔσομαι
πολλὰ
τοιαῦτα
|
λέγειν. |
ἀλλ'
ἴθι
δὴ
πειρῶ
~καὶ |
[74] |
~καὶ
εἴ
γέ
σε
ἐκέλευε
|
λέγειν |
ἄλλα
χρώματα,
ἔλεγες
(ἂν
ἄλλα, |
[94] |
Σώκρατες,
ῥᾳδίως
μοι
δοκεῖς
κακῶς
|
λέγειν |
ἀνθρώπους.
ἐγὼ
μὲν
οὖν
ἄν |
[75] |
ὄνομά
ἐστιν,
τὸ
σχῆμα;
~(πειρῶ
|
λέγειν. |
εἰ
οὖν
τῷ
ἐρωτῶντι
οὕτως |
[99] |
φαίνονταί
γε,
ὦ
Σώκρατες,
ὀρθῶς
|
λέγειν. |
καίτοι
ἴσως
(Ἄνυτος)
ὅδε
σοι |
[79] |
λέγεις:
ἢ
οὐδέν
σοι
δοκῶ
|
λέγειν; |
~(Μένων)
ἔμοιγε
δοκεῖς
ὀρθῶς
λέγειν. |
[95] |
καταγελᾷ,
ὅταν
ἀκούσῃ
~ὑπισχνουΜένων:
ἀλλὰ
|
λέγειν |
οἴεται
δεῖν
ποιεῖν
δεινούς.
~(Σωκράτης) |
[81] |
~(Σωκράτης)
οὐκ
ἔμοιγε.
~(Μένων)
ἔχεις
|
λέγειν |
ὅπῃ;
~(Σωκράτης)
~ἔγωγε:
ἀκήκοα
γὰρ |
[79] |
ἂν
εἴη;
τοῦτο
~γάρ
ἐστιν
|
λέγειν, |
ὅταν
λέγῃ
τις,
ὅτι
πᾶσα |
[75] |
καὶ
τετελευτηκέναι
τὸ
~τοιοῦτον
βούλομαι
|
λέγειν, |
οὐδὲν
ποικίλον.
~(Μένων)
ἀλλὰ
καλῶ, |
[95] |
γνῷ
οἷόν
ἐστιν
τὸ
κακῶς
|
λέγειν, |
παύσεται
~χαλεπαίνων,
νῦν
δὲ
ἀγνοεῖ: |
[84] |
καὶ
~πολλάκις
(ᾤετ'
ἂν
εὖ
|
λέγειν |
περὶ
τοῦ
διπλασίου
χωρίου,
ὡς |
[83] |
~(Παῖς)
δεῖ.
~(Σωκράτης)
~πειρῶ
δὴ
|
λέγειν |
πηλίκην
τινὰ
φῂς
αὐτὴν
εἶναι. |
[79] |
λέγειν;
~(Μένων)
ἔμοιγε
δοκεῖς
ὀρθῶς
|
λέγειν. |
~(Σωκράτης)
~ἀπόκριναι
τοίνυν
πάλιν
ἐξ |
[98] |
καὶ
τοῦτο
δοκεῖς
μοι
ἀληθῆ
|
λέγειν. |
~(Σωκράτης)
~οὐδὲν
ἄρα
ὀρθὴ
δόξα |
[81] |
~σκόπει
εἴ
σοι
δοκοῦσιν
ἀληθῆ
|
λέγειν. |
φασὶ
γὰρ
τὴν
ψυχὴν
τοῦ |
[80] |
ᾔδησθα;
~(Σωκράτης)
~μανθάνω
οἷον
βούλει
|
λέγειν, |
ὦ
Μένων.
ὁρᾷς
τοῦτον
ὡς |
[95] |
διδάσκαλοι
εἶναι;
~(Μένων)
~οὐκ
ἔχω
|
λέγειν, |
ὦ
Σώκρατες.
καὶ
γὰρ
αὐτὸς |
[78] |
καὶ
κτᾶσθαι;
~(Μένων)
~κινδυνεύεις
(ἀληθῆ
|
λέγειν, |
ὦ
Σώκρατες:
καὶ
οὐδεὶς
βούλεσθαι |
[86] |
ἀναμιμνῄσκεσθαι;
~(Μένων)
εὖ
μοι
δοκεῖς
|
λέγειν, |
ὦ
Σώκρατες,
οὐκ
οἶδ'
ὅπως. |
[86] |
μέν
γε
δοκεῖς
μοι
εὖ
|
λέγειν, |
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
~βούλει
οὖν, |
[100] |
ἀρετήν.
~(Μένων)
κάλλιστα
δοκεῖς
μοι
|
λέγειν, |
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
~ἐκ
μὲν |
[79] |
δεήσεσθαι
ἐρωτήσεως,
τίνος
~ὄντος
ἀρετῆς
|
λέγεις |
ἃ
λέγεις:
ἢ
οὐδέν
σοι |
[92] |
σὺ
φῄς:
καὶ
ἴσως
τὶ
|
(λέγεις. |
ἀλλὰ
σὺ
δὴ
ἐν
τῷ |
[79] |
δέοι
ἀποκρίνεσθαι,
τούτου
μὲν
ἠμέλησας,
|
λέγεις |
δέ
~μοι
ὅτι
ἀρετή
(ἐστιν |
[91] |
δέκα
τῶν
ἀνδριαντοποιῶν.
καίτοι
τέρας
|
λέγεις |
εἰ
οἱ
μὲν
τὰ
~ὑποδήματα |
[82] |
ἔχεις
ἐνδείξασθαι
ὅτι
ἔχει
ὥσπερ
|
λέγεις, |
ἔνδειξαι.
~(Σωκράτης)
~ἀλλ'
ἔστι
μὲν |
[77] |
~οἰόμενοι
τὰ
κακὰ
ἀγαθὰ
εἶναι,
|
λέγεις, |
ἢ
καὶ
γιγνώσκοντες
ὅτι
κακά |
[79] |
τίνος
~ὄντος
ἀρετῆς
λέγεις
ἃ
|
λέγεις: |
ἢ
οὐδέν
σοι
δοκῶ
λέγειν; |
[77] |
~(Μένων)
μάλιστα.
~(Σωκράτης)
τί
ἐπιθυμεῖν
|
λέγεις; |
ἦ
γενέσθαι
αὐτῷ;
~(Μένων)
γενέσθαι: |
[92] |
τούτων
πέρι,
ἐξ
ὧν
αὐτὸς
|
~λέγεις |
θαυμάζοιμ'
ἄν.
ἀλλὰ
γὰρ
οὐ |
[75] |
ὦ
ἄνθρωπε,
οὐδὲ
οἶδα
ὅτι
|
λέγεις, |
ἴσως
ἂν
~ἐθαύμασε
καὶ
εἶπεν: |
[78] |
δὴ
καὶ
τοῦτο
εἰ
ἀληθὲς
|
λέγεις: |
ἴσως
γὰρ
ἂν
εὖ
λέγοις. |
[74] |
τὸ
εὐθύ;
ἢ
οὐχ
~οὕτω
|
λέγεις; |
~(Μένων)
ἔγωγε.
~(Σωκράτης)
~ἆρ'
οὖν, |
[75] |
εὔηθες,
ὦ
Σώκρατες.
~(Σωκράτης)
πῶς
|
λέγεις; |
~(Μένων)
~ὅτι
σχῆμά
πού
ἐστιν |
[90] |
ἀμαθία
γε
πρός.
~(Σωκράτης)
καλῶς
|
λέγεις. |
~νῦν
τοίνυν
ἔξεστί
σε
μετ' |
[97] |
τοτὲ
δ'
οὔ.
~(Σωκράτης)
~πῶς
|
λέγεις; |
ὁ
ἀεὶ
ἔχων
ὀρθὴν
δόξαν |
[97] |
ὡμολογηκόσιν.
~(Μένων)
πῶς
δὴ
(ὀρθῶς)
|
λέγεις; |
~(Σωκράτης)
~ἐγὼ
ἐρῶ.
εἰδὼς
τὴν |
[85] |
ἔφαμεν
ὀλίγον
πρότερον.
~(Μένων)
ἀληθῆ
|
λέγεις. |
~(Σωκράτης)
ἐνῆσαν
δέ
γε
αὐτῷ |
[97] |
πρὸς
τί
δὲ
δὴ
τοῦτο
|
λέγεις; |
~(Σωκράτης)
~ὅτι
καὶ
ταῦτα,
ἐὰν |
[99] |
οὕτως
ἔχειν,
ὦ
Σώκρατες,
ὡς
|
λέγεις. |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
εἰ
μὴ
ἐπιστήμῃ, |
[84] |
οὐδ'
οἴεται
εἰδέναι.
~(Μένων)
ἀληθῆ
|
λέγεις. |
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
νῦν
βέλτιον
ἔχει |
[79] |
δοκεῖ
μοι
ἀναγκαῖον
εἶναι
ὡς
|
λέγεις. |
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
τούτων
ἕκαστον
ὀλίγον |
[83] |
τετραπλάσιον
γίγνεται
~χωρίον.
~(Παῖς)
ἀληθῆ
|
λέγεις. |
~(Σωκράτης)
τεττάρων
γὰρ
τετράκις
ἐστὶν |
[75] |
καλῶ,
καὶ
οἶμαι
μανθάνειν
ὃ
|
λέγεις. |
~(Σωκράτης)
~τί
δ'
ἐπίπεδον
καλεῖς |
[98] |
καὶ
ὀρθῶς
γε,
ὦ
Σώκρατες,
|
λέγεις. |
~(Σωκράτης)
~τί
δέ;
τόδε
οὐκ |
[74] |
~ἕτερον
τοῦ
ἑτέρου.
~(Μένων)
ἀληθῆ
|
λέγεις. |
~(Σωκράτης)
~τί
ποτε
οὖν
τοῦτο |
[96] |
~(Μένων)
δοκεῖ
μοι
ἔχειν
ὡς
|
λέγεις. |
~(Σωκράτης)
~ὡμολογήκαμεν
δέ
γε,
πράγματος |
[73] |
ἀρετή
τις;
~(Μένων)
πῶς
τοῦτο
|
λέγεις; |
~(Σωκράτης)
~ὡς
περὶ
ἄλλου
ὁτουοῦν. |
[78] |
ἀρχάς.
~(Σωκράτης)
μὴ
ἄλλ'
ἄττα
|
λέγεις |
τἀγαθὰ
ἢ
τὰ
τοιαῦτα;
~(Μένων) |
[77] |
~δυνατὸν
εἶναι
πορίζεσθαι.
~(Σωκράτης)
~ἆρα
|
λέγεις |
τὸν
τῶν
καλῶν
ἐπιθυμοῦντα
ἀγαθῶν |
[81] |
~ναί,
ὦ
Σώκρατες:
ἀλλὰ
πῶς
|
λέγεις |
τοῦτο,
ὅτι
οὐ
μανθάνομεν,
ἀλλὰ |
[91] |
καὶ
πραττομένους;
~(Ἄνυτος)
καὶ
τίνας
|
λέγεις |
τούτους,
ὦ
Σώκρατες;
~(Σωκράτης)
~οἶσθα |
[91] |
διαφθορὰ
τῶν
συγγιγνομένων.
~(Σωκράτης)
~πῶς
|
λέγεις, |
ὦ
Ἄνυτε;
οὗτοι
ἄρα
μόνοι |
[76] |
~(Μένων)
τὸ
δὲ
χρῶμα
τί
|
λέγεις, |
ὦ
Σώκρατες;
~(Σωκράτης)
~ὑβριστής
γ' |
[96] |
ἀγαθοὶ
ἄνδρες.
~(Μένων)
πῶς
τοῦτο
|
λέγεις, |
ὦ
Σώκρατες;
~(Σωκράτης)
~ὧδε:
ὅτι |
[89] |
μόνον
δέῃ
αὐτὸ
δοκεῖν
καλῶς
|
λέγεσθαι, |
ἀλλὰ
καὶ
ἐν
τῷ
~νῦν |
[81] |
~(Μένων)
~οὐκοῦν
καλῶς
σοι
δοκεῖ
|
λέγεσθαι |
ὁ
λόγος
οὗτος,
ὦ
Σώκρατες; |
[89] |
οὐκ
~ἀνατίθεμαι
μὴ
οὐ
καλῶς
|
λέγεσθαι: |
ὅτι
δὲ
οὐκ
ἔστιν
ἐπιστήμη, |
[89] |
μὴν
ἐδόκει
γε
ἄρτι
καλῶς
|
λέγεσθαι. |
~(Σωκράτης)
~ἀλλὰ
μὴ
οὐκ
ἐν |
[89] |
τι;
~(Μένων)
δοκεῖ
μοι
καλῶς
|
λέγεσθαι, |
ὦ
Σώκρατες,
τὰ
λεγόμενα.
~(Σωκράτης) |
[76] |
πῶς
γὰρ
οὔ;
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
|
λέγετε |
ἀπορροάς
τινας
τῶν
ὄντων
κατὰ |
[79] |
τοῦτο
~γάρ
ἐστιν
λέγειν,
ὅταν
|
λέγῃ |
τις,
ὅτι
πᾶσα
ἡ
μετὰ |
[74] |
~(Σωκράτης)
~ἆρ'
οὖν,
ὅταν
οὕτω
|
λέγῃς, |
τότε
οὐδὲν
μᾶλλον
φῂς
τὸ |
[77] |
Σώκρατες,
εἴ
μοι
πολλὰ
τοιαῦτα
|
λέγοις. |
~(Σωκράτης)
~ἀλλὰ
μὴν
προθυμίας
γε |
[78] |
λέγεις:
ἴσως
γὰρ
ἂν
εὖ
|
λέγοις. |
τἀγαθὰ
φῂς
οἷόν
τ'
~εἶναι |
[100] |
εἴη,
σχεδὸν
ἄν
τι
οὗτος
|
λέγοιτο |
τοιοῦτος
ἐν
τοῖς
ζῶσιν
~οἷον |
[87] |
κάλλος
καὶ
πλοῦτος
δή:
ταῦτα
|
λέγομεν |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
~ὠφέλιμα.
~(οὐχί; |
[90] |
ἆρ'
ὅταν
τοῦτο
~λέγωμεν,
τόδε
|
(λέγομεν, |
ὅτι
παρὰ
τούτους
πέμποντες
αὐτὸν |
[89] |
καλῶς
λέγεσθαι,
ὦ
Σώκρατες,
τὰ
|
λεγόμενα. |
~(Σωκράτης)
οὐκοῦν
εἰ
ταῦτα
οὕτως |
[87] |
εἴτε
~οὐ
διδακτόν
ἐστιν,
ὧδε
|
λέγοντες: |
εἰ
ποῖόν
τί
ἐστιν
τῶν |
[81] |
οἱ
λέγοντες;
~(Σωκράτης)
~οἱ
μὲν
|
λέγοντές |
εἰσι
τῶν
ἱερέων
τε
καὶ |
[97] |
ἀρετῆς
σκέψει
ὁποῖόν
τι
εἴη,
|
~λέγοντες |
(ὅτι
φρόνησις
μόνον
ἡγεῖται
τοῦ |
[99] |
ἐκ
~τοῦ
θεοῦ,
ὅταν
κατορθῶσι
|
λέγοντες |
πολλὰ
καὶ
μεγάλα
πράγματα,
μηδὲν |
[81] |
τίνα
τοῦτον,
καὶ
τίνες
οἱ
|
λέγοντες; |
~(Σωκράτης)
~οἱ
μὲν
λέγοντές
εἰσι |
[99] |
ἴσως
(Ἄνυτος)
ὅδε
σοι
ἄχθεται
|
~λέγοντι. |
~(Σωκράτης)
~οὐδὲν
μέλει
ἔμοιγε.
τούτῳ |
[81] |
θεῖα
πράγματα
~(Μένων)
τίνα
λόγον
|
λεγόντων; |
~(Σωκράτης)
ἀληθῆ,
ἔμοιγε
δοκεῖν,
καὶ |
[99] |
μεγάλα
κατορθοῦσιν
ὧν
πράττουσι
καὶ
|
λέγουσι; |
~(Μένων)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~ὀρθῶς |
[99] |
θεομάντεις:
καὶ
γὰρ
οὗτοι
ἐνθουσιῶντες
|
λέγουσιν |
μὲν
~ἀληθῆ
καὶ
πολλά,
ἴσασι |
[99] |
πολλά,
ἴσασι
δὲ
οὐδὲν
ὧν
|
λέγουσιν. |
~(Μένων)
κινδυνεύει
οὕτως
ἔχειν.
~(Σωκράτης) |
[99] |
μεγάλα
πράγματα,
μηδὲν
εἰδότες
~ὧν
|
λέγουσιν. |
~(Μένων)
πάνυ
γε.
~(Σωκράτης)
~καὶ |
[81] |
ὅσοι
θεῖοί
εἰσιν.
ἃ
δὲ
|
λέγουσιν, |
ταυτί
ἐστιν:
ἀλλὰ
~σκόπει
εἴ |
[98] |
καὶ
ἐγὼ
ὡς
οὐκ
εἰδὼς
|
λέγω, |
ἀλλὰ
εἰκάζων:
ὅτι
δέ
ἐστίν |
[77] |
καὶ
δύνασθαι:
καὶ
ἐγὼ
τοῦτο
|
λέγω |
ἀρετήν,
ἐπιθυμοῦντα
τῶν
καλῶν
~δυνατὸν |
[96] |
γέ
τῳ
τρόπῳ
~βελτίους
(ποιήσει:
|
λέγω |
δὲ
ταῦτα
ἀποβλέψας
πρὸς
τὴν |
[86] |
εἴτε
διδακτόν
ἐστιν
εἴτε
ὁπωσοῦν.
|
λέγω |
δὲ
τὸ
ἐξ
~ὑποθέσεως
ὧδε, |
[76] |
κατὰ
γὰρ
παντὸς
σχήματος
~τοῦτο
|
λέγω, |
εἰς
ὃ
τὸ
στερεὸν
περαίνει, |
[76] |
τούτων
δὴ
σύνες
ὅ
τοι
|
λέγω, |
ἔφη
Πίνδαρος.
ἔστιν
γὰρ
χρόα |
[75] |
ἔσχατον
πάντα
ταῦτα
ταὐτόν
τι
|
λέγω: |
ἴσως
δ'
ἂν
ἡμῖν
Πρόδικος |
[78] |
καὶ
πλοῦτον;
~(Μένων)
~καὶ
χρυσίον
|
λέγω |
καὶ
ἀργύριον
κτᾶσθαι
καὶ
τιμὰς |
[76] |
μου
ἐκ
τούτων
σχῆμα
ὃ
|
λέγω. |
κατὰ
γὰρ
παντὸς
σχήματος
~τοῦτο |
[72] |
ἀρετή:
ἢ
~οὐ
μανθάνεις
ὅτι
|
λέγω; |
~(Μένων)
~δοκῶ
γέ
μοι
μανθάνειν: |
[83] |
τὸ
(διπλάσιον
χωρίον
~γίγνεσθαι;
τοιόνδε
|
λέγω, |
μὴ
ταύτῃ
μὲν
μακρόν,
τῇ |
[75] |
μοι:
τελευτὴν
καλεῖς
τι;
τοιόνδε
|
λέγω |
~οἷον
πέρας
καὶ
ἔσχατον
πάντα |
[79] |
τούτων.
τί
οὖν
δὴ
τοῦτο
|
λέγω; |
ὅτι
ἐμοῦ
δεηθέντος
ὅλον
εἰπεῖν |
[73] |
λέγων
σύ,
ἐπεὶ
καὶ
ἐγὼ
|
λέγω |
οὐ
μόνον
δικαιοσύνην
ἀλλὰ
καὶ |
[72] |
τὸ
γὰρ
τῇ
αὐτῇ
τοῦτο
|
λέγω: |
οὐδὲν
διαφέρει
πρὸς
τὸ
ἰσχὺς |
[75] |
εἴρηται:
εἰ
δὲ
μὴ
ὀρθῶς
|
λέγω, |
σὸν
~ἔργον
λαμβάνειν
λόγον
καὶ |
[78] |
τοιαῦτα;
~(Μένων)
οὔκ,
ἀλλὰ
(πάντα
|
λέγω |
τὰ
τοιαῦτα.
~(Σωκράτης)
~εἶεν:
χρυσίον |
[97] |
ἐστίν.
πρὸς
τί
οὖν
δὴ
|
λέγω |
ταῦτα;
πρὸς
τὰς
δόξας
~τὰς |
[90] |
ἰατρὸν
γενέσθαι:
ἆρ'
ὅταν
τοῦτο
|
~λέγωμεν, |
τόδε
(λέγομεν,
ὅτι
παρὰ
τούτους |
[79] |
ὁτιοῦν
τούτῳ
τῷ
~αὐτῷ
(τρόπῳ
|
λέγων, |
ἀλλὰ
πάλιν
τῆς
αὐτῆς
δεήσεσθαι |
[82] |
εὐθὺς
φαίνωμαι
αὐτὸς
~ἐμαυτῷ
τἀναντία
|
λέγων. |
~(Μένων)
~οὐ
μὰ
τὸν
Δία, |
[100] |
τοῖς
τεθνεῶσιν
τὸν
Τειρεσίαν
εἶναι,
|
λέγων |
περὶ
αὐτοῦ,
ὅτι
~οἶος
πέπνυται |
[73] |
ἔστι
σχήματα.
~(Μένων)
~ὀρθῶς
γε
|
λέγων |
σύ,
ἐπεὶ
καὶ
ἐγὼ
λέγω |
[77] |
καὶ
σοῦ
ἕνεκα
καὶ
ἐμαυτοῦ,
|
λέγων |
~τοιαῦτα:
ἀλλ'
ὅπως
μὴ
οὐχ |
[92] |
εἶναι,
εἶπον,
ἀλλὰ
τυγχάνω
οὐδὲν
|
~λέγων, |
ὡς
σὺ
φῄς:
καὶ
ἴσως |
[92] |
καὶ
λωβᾶσθαι
τοὺς
νέους,
ἢ
|
λεληθέναι |
καὶ
ἑαυτούς;
καὶ
οὕτω
~μαίνεσθαι |
[97] |
δή;
~(Σωκράτης)
~τῶν
ἐκείνου
ποιημάτων
|
λελυμένον |
μὲν
ἐκτῆσθαι
οὐ
πολλῆς
τινος |
[74] |
καὶ
εἰπόντος
σου
ὅτι
τὸ
|
~λευκόν, |
μετὰ
ταῦτα
ὑπέλαβεν
ὁ
ἐρωτῶν: |
[74] |
ὑπέλαβεν
ὁ
ἐρωτῶν:
πότερον
τὸ
|
λευκὸν |
χρῶμά
ἐστιν
ἢ
~χρῶμά
τι; |
[74] |
ἧττον
~τυγχάνει
ὄντα
χρώματα
τοῦ
|
λευκοῦ; |
~(Μένων)
ναί.
~(Σωκράτης)
~εἰ
οὖν |
[78] |
εἶπον
γάρ.
~(Σωκράτης)
~οὐκοῦν
τοῦ
|
λεχθέντος |
τὸ
μὲν
βούλεσθαι
πᾶσιν
ὑπάρχει, |
[91] |
τοιαῦτα
ποιοῖεν,
ταχὺ
ἂν
τῷ
|
λιμῷ |
ἀποθάνοιεν,
~Πρωταγόρας
δὲ
ἄρα
ὅλην |
[82] |
εἰσιν
οἱ
δύο
δὶς
πόδες;
|
λογισάμενος |
εἰπέ.
~(Παῖς)
τέτταρες,
ὦ
Σώκρατες. |
[100] |
~ἐκ
μὲν
τοίνυν
τούτου
τοῦ
|
λογισμοῦ, |
ὦ
Μένων,
θείᾳ
μοίρᾳ
ἡμῖν |
[98] |
ἄν
τις
αὐτὰς
δήσῃ
αἰτίας
|
λογισμῷ. |
τοῦτο
δ'
ἐστίν,
ὦ
~(Μένων) |
[76] |
ἀλλ'
ἢ
ἐπιτάττεις
ἐν
τοῖς
|
λόγοις, |
ὅπερ
ποιοῦσιν
οἱ
τρυφῶντες,
ἅτε |
[78] |
ὡς
ἔοικε,
κατὰ
τὸν
σὸν
|
λόγον |
ἀρετή,
(δύναμις
τοῦ
~πορίζεσθαι
τἀγαθά. |
[92] |
οὖν
φῶμεν
κατὰ
τὸν
σὸν
|
λόγον |
εἰδότας
αὐτοὺς
~ἐξαπατᾶν
καὶ
λωβᾶσθαι |
[74] |
οὖν
ὥσπερ
ἐγὼ
μετῄει
τὸν
|
λόγον, |
καὶ
ἔλεγεν
ὅτι
ἀεὶ
εἰς |
[75] |
ὀρθῶς
λέγω,
σὸν
~ἔργον
λαμβάνειν
|
λόγον |
καὶ
ἐλέγχειν.
εἰ
δὲ
ὥσπερ |
[80] |
Μένων.
ὁρᾷς
τοῦτον
ὡς
ἐριστικὸν
|
λόγον |
~κατάγεις,
ὡς
οὐκ
ἄρα
ἔστιν |
[81] |
τὰ
θεῖα
πράγματα
~(Μένων)
τίνα
|
λόγον |
λεγόντων;
~(Σωκράτης)
ἀληθῆ,
ἔμοιγε
δοκεῖν, |
[75] |
πού
ἐστιν
κατὰ
τὸν
σὸν
|
λόγον |
ὃ
ἀεὶ
χρόᾳ
ἕπεται.
εἶεν: |
[81] |
ὅσοις
μεμέληκε
περὶ
ὧν
~μεταχειρίζονται
|
λόγον |
οἵοις
τ'
εἶναι
(διδόναι:
λέγει |
[91] |
~δῆλον
δὴ
κατὰ
τὸν
ἄρτι
|
λόγον |
ὅτι
παρὰ
τούτους
τοὺς
ὑπισχνουμένους |
[88] |
γίγνεται.
κατὰ
δὴ
τοῦτον
τὸν
|
λόγον |
~ὠφέλιμόν
γε
οὖσαν
τὴν
ἀρετὴν |
[93] |
γάρ
ἐστιν
περὶ
οὗ
ὁ
|
λόγος |
ἡμῖν
τυγχάνει
ὤν:
οὐκ
εἰ |
[81] |
καλῶς
σοι
δοκεῖ
λέγεσθαι
ὁ
|
λόγος |
οὗτος,
ὦ
Σώκρατες;
~(Σωκράτης)
οὐκ |
[92] |
ἐγὼ
διῆλθον
γένοιτ'
ἂν
ἄξιος
|
λόγου. |
~(Ἄνυτος)
τί
δὲ
αὐτῷ
οὐ |
[86] |
οὐκ
ἂν
πάνυ
ὑπὲρ
τοῦ
|
λόγου |
~διισχυρισαίμην:
ὅτι
δ'
οἰόμενοι
δεῖν |
[93] |
οὖν
σκόπει
ἐκ
τοῦ
σαυτοῦ
|
λόγου: |
Θεμιστοκλέα
οὐκ
ἀγαθὸν
ἂν
(φαίης |
[80] |
μυριάκις
γε
περὶ
ἀρετῆς
~παμπόλλους
|
λόγους |
εἴρηκα
καὶ
πρὸς
πολλούς,
καὶ |
[86] |
εἰ
οἷός
τε
εἴην,
~καὶ
|
λόγῳ |
καὶ
ἔργῳ.
~(Μένων)
καὶ
τοῦτο |
[81] |
δεῖ
πείθεσθαι
τούτῳ
τῷ
ἐριστικῷ
|
λόγῳ: |
~οὗτος
μὲν
γὰρ
ἂν
ἡμᾶς |
[99] |
νῦν
ἡμεῖς
~ἐν
παντὶ
τῷ
|
λόγῳ |
τούτῳ
καλῶς
ἐζητήσαμέν
τε
καὶ |
[89] |
ἀγαθὰ
εἶναι:
καὶ
τούτῳ
τῷ
|
λόγῳ |
φρόνησις
ἂν
εἴη
τὸ
ὠφέλιμον: |
[99] |
μὴ
ἐπιστήμῃ,
εὐδοξίᾳ
δὴ
τὸ
|
λοιπὸν |
(γίγνεται:
ᾗ
οἱ
πολιτικοὶ
ἄνδρες |
[81] |
~ἄνδρες
αὔξοντ'
ἐς
δὲ
τὸν
|
λοιπὸν |
χρόνον
ἥρωες
ἁγνοὶ
~πρὸς
ἀνθρώπων |
[94] |
οὗτος
τὸν
ὑὸν
τὸν
αὑτοῦ
|
Λυσίμαχον, |
ὅσα
μὲν
διδασκάλων
εἴχετο,
~κάλλιστα |
[94] |
(δὲ
δὴ
σκεψώμεθα,
Ἀριστείδην
τὸν
|
~Λυσιμάχου: |
ἢ
τοῦτον
οὐχ
ὁμολογεῖς
ἀγαθὸν |
[80] |
τῶν
καλῶν,
ὅτι
χαίρουσιν
~εἰκαζόμενοι
|
λυσιτελεῖ |
γὰρ
αὐτοῖς:
καλαὶ
γὰρ
οἶμαι |
[92] |
λόγον
εἰδότας
αὐτοὺς
~ἐξαπατᾶν
καὶ
|
λωβᾶσθαι |
τοὺς
νέους,
ἢ
λεληθέναι
καὶ |
[91] |
ἐπεὶ
οὗτοί
γε
φανερά
ἐστι
|
λώβη |
τε
καὶ
διαφθορὰ
τῶν
συγγιγνομένων. |
[91] |
λάβοι,
ὥστε
παρὰ
τούτους
ἐλθόντα
|
~λωβηθῆναι, |
ἐπεὶ
οὗτοί
γε
φανερά
ἐστι |