Pages
[86]	ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν ὅν	τ'	ἂν ᾖ χρόνον καὶ ὃν
[81]	ἀρετῆς καὶ περὶ ἄλλων οἷόν	τ'	εἶναι αὐτὴν ~ἀναμνησθῆναι, ἅ γε
[81]	περὶ ὧν ~μεταχειρίζονται λόγον οἵοις	τ'	εἶναι (διδόναι: λέγει δὲ καὶ
[71]	τἀναντία τούτων; δοκεῖ σοι ~οἷόν	τ'	εἶναι; ~(Μένων) ~οὐκ ἔμοιγε. ἀλλὰ
[73]	τόδε σκόπει. ἄρχειν φῂς οἷόν	τ'	εἶναι. οὐ ~προσθήσομεν αὐτόσε τὸ
[78]	εὖ λέγοις. τἀγαθὰ φῂς οἷόν	τ'	~εἶναι πορίζεσθαι ἀρετὴν εἶναι; ~(Μένων)
[79]	~μοι ὅτι ἀρετή (ἐστιν οἷόν	τ'	εἶναι τἀγαθὰ πορίζεσθαι μετὰ δικαιοσύνης:
[73]	ἄλλο γ' ἢ ἄρχειν οἷόν	τ'	εἶναι τῶν ἀνθρώπων; (εἴπερ ἕν
[77]	ἀλλ' ὅπως μὴ οὐχ οἷός	τ'	ἔσομαι πολλὰ τοιαῦτα λέγειν. ἀλλ'
[74]	ἀλλ' ἐγὼ προθυμήσομαι, ἐὰν οἷός	τ'	ὦ, ἡμᾶς προβιβάσαι. μανθάνεις ~γάρ
[90]	κτησάμενος καὶ ἐπιμελείᾳ, ἔπειτα καὶ	τὰ	ἄλλα οὐχ ~ὑπερήφανος δοκῶν εἶναι
[85]	δὲ αὐτόν ~τις ἀνερήσεται πολλάκις	τὰ	αὐτὰ ταῦτα καὶ πολλαχῇ, οἶσθ'
[90]	περὶ αὐλήσεως καὶ τῶν ἄλλων	τὰ	αὐτὰ (ταῦτα; πολλὴ ἄνοιά ἐστι
[99]	ἃ ~ἔχων ἄνθρωπος ὀρθῶς ἡγεῖται	τὰ	γὰρ ἀπὸ τύχης τινὸς ὀρθῶς
[77]	ὑγιῆ εἰπὲ τί ἐστιν ἀρετή.	τὰ	δέ γε ~παραδείγματα (παρ' ἐμοῦ
[85]	ἐν τῷδε; ~(Παῖς) δύο. ~(Σωκράτης)	τὰ	δὲ τέτταρα τοῖν δυοῖν τί
[88]	πάντα εἰς ~τὴν ψυχὴν ἀνηρτῆσθαι,	τὰ	δὲ τῆς ψυχῆς αὐτῆς εἰς
[81]	ἑωρακυῖα καὶ τὰ ~ἐνθάδε καὶ	τὰ	ἐν Ἅιδου καὶ πάντα χρήματα,
[76]	ἕτερον αὖ στερεόν, οἷον ταῦτα	τὰ	ἐν ταῖς γεωμετρίαις; ~(Μένων) ἔγωγε
[71]	οἰκίαν εὖ οἰκεῖν, σῴζουσάν τε	τὰ	ἔνδον καὶ κατήκοον ~οὖσαν τοῦ
[81]	πολλάκις γεγονυῖα, καὶ ἑωρακυῖα καὶ	τὰ	~ἐνθάδε καὶ τὰ ἐν Ἅιδου
[97]	πολλοῦ ~ἄξιον: πάνυ γὰρ καλὰ	τὰ	ἔργα ἐστίν. πρὸς τί οὖν
[81]	τε καὶ γυναικῶν σοφῶν περὶ	τὰ	θεῖα πράγματα ~(Μένων) τίνα λόγον
[91]	~ὑποδήματα ἐργαζόμενοι τὰ παλαιὰ καὶ	τὰ	ἱμάτια ἐξακούμενοι οὐκ ἂν δύναιντο
[91]	(ἡμέρας μοχθηρότερα ἀποδιδόντες ἢ παρέλαβον	τὰ	ἱμάτιά ~τε καὶ ὑποδήματα, ἀλλ'
[77]	κακῶν; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~οἰόμενοι	τὰ	κακὰ ἀγαθὰ εἶναι, λέγεις, ἢ
[77]	ὡς φῂς σύ, ἡγούμενοι δὲ	τὰ	κακὰ βλάπτειν ~ἐκεῖνον ᾧ ἂν
[77]	ᾧ ἂν γένηται, ἢ γιγνώσκων	τὰ	~κακὰ ὅτι βλάπτει ᾧ ἂν
[77]	~ἦ καὶ δοκοῦσί σοι γιγνώσκειν	τὰ	κακὰ ὅτι κακά ἐστιν οἱ
[77]	τίς σοι, ὦ Μένων, γιγνώσκων	τὰ	κακὰ ὅτι κακά ἐστιν ὅμως
[78]	~οὐκ ἄρα βούλεται, ὦ Μένων,	τὰ	κακὰ οὐδείς, εἴπερ μὴ βούλεται
[78]	ὦ Σώκρατες: καὶ οὐδεὶς βούλεσθαι	τὰ	κακά. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν νυνδὴ ἔλεγες
[77]	~(Μένων) ~εἰσὶ μὲν οἳ ἡγούμενοι	τὰ	κακὰ ὠφελεῖν, εἰσὶν δὲ καὶ
[77]	γὰρ (ἄλλο; ~(Σωκράτης) ~πότερον ἡγούμενος	τὰ	κακὰ ὠφελεῖν ἐκεῖνον ᾧ ἂν
[77]	ὅτι κακά ἐστιν οἱ ἡγούμενοι	τὰ	κακὰ ~ὠφελεῖν; ~(Μένων) οὐ πάνυ
[88]	αὐτὸ δεῖ εἶναι, ἐπειδήπερ πάντα	τὰ	κατὰ τὴν ψυχὴν αὐτὰ μὲν
[88]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἔτι τοίνυν καὶ	τὰ	κατὰ τὴν ψυχὴν σκεψώμεθα. σωφροσύνην
[89]	μοι καλῶς λέγεσθαι, ὦ Σώκρατες,	τὰ	λεγόμενα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἰ ταῦτα
[88]	πάντων εἰπεῖν ἔστιν, τῷ ἀνθρώπῳ	τὰ	μὲν ἄλλα πάντα εἰς ~τὴν
[86]	ἐγὼ ἐμοί, ὦ Μένων. καὶ	τὰ	μέν γε ἄλλα οὐκ ἂν
[91]	οἱ μὲν τὰ ~ὑποδήματα ἐργαζόμενοι	τὰ	παλαιὰ καὶ τὰ ἱμάτια ἐξακούμενοι
[93]	καὶ εἶναι δοκοῦσιν ἐνθάδε ἀγαθοὶ	τὰ	πολιτικά, καὶ γεγονέναι ~ἔτι οὐχ
[74]	μή μοι οὕτως, ἀλλ' ἐπειδὴ	τὰ	πολλὰ ταῦτα ἑνί τινι προσαγορεύεις
[90]	~ὥσπερ ὁ νῦν νεωστὶ εἰληφὼς	τὰ	Πολυκράτους χρήματα Ἰσμηνίας ὁ Θηβαῖος,
[96]	καὶ εὖ ~τοῖς ἀνθρώποις πράττεται	τὰ	πράγματα, ᾗ ἴσως καὶ διαφεύγει
[72]	ταύτην τὴν εἰκόνα ~τὴν (περὶ	τὰ	σμήνη, εἴ μου ἐρομένου μελίττης
[94]	καὶ Στέφανον, καὶ τούτους ~ἐπαίδευσεν	τά	τε ἄλλα εὖ καὶ ἐπάλαισαν
[71]	ἐστὶν ἀνδρὸς ἀρετή, ἱκανὸν εἶναι	τὰ	τῆς πόλεως πράττειν, καὶ ~πράττοντα
[88]	(σφόδρα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν συλλήβδην πάντα	τὰ	τῆς ψυχῆς ἐπιχειρήματα καὶ καρτερήματα
[88]	ψυχῇ ἡ φρόνησις ~ἡγουμένη ὠφέλιμα	τὰ	τῆς ψυχῆς ἐποίει, ἡ δὲ
[88]	μνήμην καὶ μεγαλοπρέπειαν καὶ ~πάντα	τὰ	(τοιαῦτα; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~σκόπει
[79]	~δικαιοσύνην καὶ σωφροσύνην καὶ πάντα	τὰ	τοιαῦτα; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) εἶτα,
[78]	ἄλλ' ἄττα λέγεις τἀγαθὰ ἢ	τὰ	τοιαῦτα; ~(Μένων) οὔκ, ἀλλὰ (πάντα
[78]	~(Μένων) οὔκ, ἀλλὰ (πάντα λέγω	τὰ	τοιαῦτα. ~(Σωκράτης) ~εἶεν: χρυσίον δὲ
[88]	νυνδὴ ἐλέγομεν, πλοῦτόν τε καὶ	τὰ	τοιαῦτα, τοτὲ μὲν ~ἀγαθὰ τοτὲ
[87]	πλοῦτος δή: ταῦτα λέγομεν καὶ	τὰ	τοιαῦτα ~ὠφέλιμα. ~(οὐχί; ~(Μένων) ναί.
[91]	τέρας λέγεις εἰ οἱ μὲν	τὰ	~ὑποδήματα ἐργαζόμενοι τὰ παλαιὰ καὶ
[78]	~(Σωκράτης) μὴ ἄλλ' ἄττα λέγεις	τἀγαθὰ	ἢ τὰ τοιαῦτα; ~(Μένων) οὔκ,
[78]	ἔστιν ἡ ἀρετὴ βούλεσθαί τε	τἀγαθὰ	καὶ δύνασθαι; ~(Μένων) εἶπον γάρ.
[78]	λόγον ἀρετή, (δύναμις τοῦ ~πορίζεσθαι	τἀγαθά.	~(Μένων) ~παντάπασί μοι δοκεῖ, ὦ
[78]	οὐκ ἔσται ἀρετή, καίπερ ~ἐκπορίζουσα	τἀγαθά.	~(Μένων) πῶς γὰρ ἄνευ τούτων
[79]	ἀρετή (ἐστιν οἷόν τ' εἶναι	τἀγαθὰ	πορίζεσθαι μετὰ δικαιοσύνης: ~τοῦτο δὲ
[78]	ἴσως γὰρ ἂν εὖ λέγοις.	τἀγαθὰ	φῂς οἷόν τ' ~εἶναι πορίζεσθαι
[87]	δὲ ἀγαθοί, ὠφέλιμοι: πάντα γὰρ	τἀγαθὰ	ὠφέλιμα. οὐχί; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)
[84]	γένοιτ' ἂν τέτταρα ἴσα χωρία	(τάδε;	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) τί οὖν;
[76]	στερεόν, οἷον ταῦτα τὰ ἐν	ταῖς	γεωμετρίαις; ~(Μένων) ἔγωγε καλῶ. ~(Σωκράτης)
[89]	εἰς ~τὴν ἡλικίαν, χρήσιμοι γίγνοιντο	ταῖς	πόλεσι. ~(Μένων) εἰκός γέ τοι,
[98]	ἄνδρες ἂν εἶεν καὶ ὠφέλιμοι	ταῖς	~πόλεσιν, εἴπερ εἶεν, ἀλλὰ καὶ
[99]	ὄντες οἱ τοιοῦτοι ἄνδρες ἡγοῦντο	ταῖς	πόλεσιν, οἱ ~ἀμφὶ Θεμιστοκλέα τε
[75]	ἴσως τὸ διαλεκτικώτερον μὴ μόνον	τἀληθῆ	ἀποκρίνεσθαι, ~ἀλλὰ καὶ δι' ἐκείνων
[75]	~ἂν οἴει σοι ἀποκεκρίσθαι; ~(Σωκράτης)	~τἀληθῆ	ἔγωγε: καὶ εἰ μέν γε
[88]	~(Σωκράτης) ~καὶ μὲν δὴ καὶ	τἆλλα	ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν, πλοῦτόν τε
[94]	καὶ μουσικὴν καὶ ἀγωνίαν καὶ	τἆλλα	ἐπαίδευσεν ὅσα τέχνης ἔχεται ~οὐδενὸς
[90]	σκυτοτόμους; ~(Ἄνυτος) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ	τἆλλα	οὕτως; ~(Ἄνυτος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[81]	ὃ δὴ μάθησιν καλοῦσιν ἄνθρωποι	τἆλλα	πάντα αὐτὸν ~ἀνευρεῖν, ἐάν τις
[80]	εἶναι τό τε ~εἶδος καὶ	τἆλλα	ταύτῃ τῇ πλατείᾳ νάρκῃ τῇ
[81]	ἔτει ~ἀνδιδοῖ ψυχὰς πάλιν, ~(ἐκ	τᾶν	βασιλῆες ἀγαυοὶ ~καὶ σθένει κραιπνοὶ
[96]	αὑτῷ πάλιν περὶ τῶν αὐτῶν	τἀναντία	λέγει; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις
[82]	δὴ εὐθὺς φαίνωμαι αὐτὸς ~ἐμαυτῷ	τἀναντία	λέγων. ~(Μένων) ~οὐ μὰ τὸν
[71]	καὶ γενναῖός ἐστιν, εἴτε καὶ	τἀναντία	τούτων; δοκεῖ σοι ~οἷόν τ'
[91]	τῷ ~βουλομένῳ μανθάνειν, μισθὸν τούτου	ταξαμένους	τε καὶ πραττομένους; ~(Ἄνυτος) καὶ
[97]	λέγω ταῦτα; πρὸς τὰς δόξας	~τὰς	ἀληθεῖς. καὶ γὰρ αἱ δόξαι
[82]	οὖν (τετράγωνον χωρίον ἴσας ἔχον	τὰς	γραμμὰς ταύτας πάσας, ~τέτταρας οὔσας;
[82]	τοιοῦτον δέ, ἴσας ἔχον ~πάσας	τὰς	γραμμὰς ὥσπερ τοῦτο; ~(Παῖς) ναί.
[76]	μὲν ἁρμόττειν ἐνίοις τῶν (πόρων,	τὰς	δὲ ἐλάττους ἢ ~μείζους εἶναι;
[82]	γε. ~(Σωκράτης) οὐ καὶ ταυτασὶ	τὰς	διὰ μέσου ἐστὶν ἴσας ἔχον;
[85]	ἐδίδαξεν. ~(Σωκράτης) ἔχει δὲ ταύτας	τὰς	δόξας, ἢ οὐχί; ~(Μένων) ἀνάγκη,
[97]	οὖν δὴ λέγω ταῦτα; πρὸς	τὰς	δόξας ~τὰς ἀληθεῖς. καὶ γὰρ
[90]	πλήθει: αἱροῦνται γοῦν αὐτὸν ἐπὶ	τὰς	μεγίστας ἀρχάς. δίκαιον δὴ ~μετὰ
[76]	γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ τῶν ἀπορροῶν	τὰς	μὲν ἁρμόττειν ἐνίοις τῶν (πόρων,
[91]	ἄνθρωποι τάς τε οἰκίας καὶ	τὰς	πόλεις καλῶς ~διοικοῦσι, καὶ τοὺς
[99]	ᾗ οἱ πολιτικοὶ ἄνδρες ~χρώμενοι	τὰς	πόλεις ὀρθοῦσιν, οὐδὲν διαφερόντως ἔχοντες
[98]	οὐδὲ ἧττον ὠφελίμη ἔσται εἰς	τὰς	~πράξεις, οὐδὲ ἁνὴρ ὁ ἔχων
[91]	καὶ ἀρετῆς ᾗ οἱ ἄνθρωποι	τάς	τε οἰκίας καὶ τὰς πόλεις
[84]	καὶ διεξιόντα αὐτῷ, ἀλλὰ μὴ	τὰς	τούτου δόξας ἀνερωτῶντα. ~λέγε γάρ
[89]	~ἐγίγνωσκον τῶν νέων τοὺς ἀγαθοὺς	τὰς	φύσεις, οὓς ἡμεῖς ἂν παραλαβόντες
[92]	ἄλλους διδάσκειν οἷοί τε ὄντες	ταῦτα	ἃ αὐτοὶ οὐκ ~(ἔμαθον; ~(Ἄνυτος)
[95]	~καὶ Γοργίου μάλιστα, ὦ Σώκρατες,	ταῦτα	ἄγαμαι, ὅτι οὐκ ἄν ποτε
[89]	μὴ διδακτὸν εἶναι; ~(Μένων) ἔστι	ταῦτα:	ἀλλ' ἀρετῆς διδάσκαλοι οὐ δοκοῦσί
[100]	ποι ~ἰέναι, σὺ δὲ ταὐτὰ	ταῦτα	ἅπερ αὐτὸς πέπεισαι πεῖθε καὶ
[96]	τρόπῳ ~βελτίους (ποιήσει: λέγω δὲ	ταῦτα	ἀποβλέψας πρὸς τὴν ἄρτι ζήτησιν,
[90]	καὶ μανθάνειν; ἆρ' οὐ πρὸς	ταῦτα	βλέψαντες καλῶς ἂν ~πέμποιμεν; ~(Ἄνυτος)
[77]	ᾤοντο ἀγαθὰ εἶναι, ἔστιν δὲ	ταῦτά	γε κακά: ὥστε οἱ ~ἀγνοοῦντες
[94]	ἔδει ἀναλώσαντα ~ἀγαθοὺς ἄνδρας ποιῆσαι,	ταῦτα	δὲ οὐκ ἐδίδαξεν, εἰ διδακτὸν
[73]	οὕτως ἁπλῶς ὅτι σχῆμα. διὰ	ταῦτα	δὲ οὕτως ἂν εἴποιμι, ~ὅτι
[98]	γίγνονται, ἔπειτα μόνιμοι: καὶ διὰ	ταῦτα	δὴ ~τιμιώτερον ἐπιστήμη ὀρθῆς δόξης
[99]	ἐστιν ἐπὶ τὸ ὀρθόν, δύο	~ταῦτα,	δόξα ἀληθὴς καὶ ἐπιστήμη. ~(Μένων)
[97]	τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὅτι καὶ	ταῦτα,	ἐὰν μὲν μὴ δεδεμένα ᾖ,
[74]	οὕτως, ἀλλ' ἐπειδὴ τὰ πολλὰ	ταῦτα	ἑνί τινι προσαγορεύεις ὀνόματι, ~καὶ
[74]	ὅτι οὐ σχῆμα εἶναι, καὶ	ταῦτα	καὶ ἐναντία ὄντα ἀλλήλοις, ~ὅτι
[85]	~τις ἀνερήσεται πολλάκις τὰ αὐτὰ	ταῦτα	καὶ πολλαχῇ, οἶσθ' ὅτι τελευτῶν
[85]	ποιήσει ~περὶ πάσης γεωμετρίας ταὐτὰ	ταῦτα,	καὶ τῶν ἄλλων μαθημάτων ἁπάντων.
[95]	τὸν ποιητὴν οἶσθ' ὅτι ταὐτὰ	~ταῦτα	λέγει; ~(Μένων) ἐν ποίοις ἔπεσιν;
[87]	καὶ κάλλος καὶ πλοῦτος δή:	ταῦτα	λέγομεν καὶ τὰ τοιαῦτα ~ὠφέλιμα.
[94]	οὗ μὲν ἔδει (δαπανώμενον διδάσκειν,	~ταῦτα	μὲν ἐδίδαξε τοὺς παῖδας τοὺς
[93]	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	ταῦτα	μὲν οἰόμεθα βούλεσθαι αὐτὸν τὸν
[99]	δέ γε ἡγεῖσθαι δύο ὄντα	ταῦτα	μόνα, δόξαν τε ἀληθῆ καὶ
[74]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν διὰ	ταῦτα,	ὅτι καὶ ἄλλα ἔστιν σχήματα;
[93]	~ὅσα διδασκάλων ἀγαθῶν εἴχετο: ἢ	ταῦτα	οὐκ ἀκήκοας τῶν πρεσβυτέρων; ~(Ἄνυτος)
[89]	τὰ λεγόμενα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἰ	ταῦτα	οὕτως ἔχει, οὐκ ἂν εἶεν
[87]	ἄλλο αὖ, εἰ ἀδύνατόν ἐστιν	ταῦτα	παθεῖν. ~ὑποθέμενος οὖν ἐθέλω (εἰπεῖν
[71]	ὅτι ἀρετή ἐστιν οἶσθα, ἀλλὰ	~ταῦτα	περὶ σοῦ καὶ οἴκαδε ἀπαγγέλλωμεν;
[90]	καὶ τῶν ἄλλων τὰ αὐτὰ	(ταῦτα;	πολλὴ ἄνοιά ἐστι ~βουλομένους αὐλητήν
[97]	πρὸς τί οὖν δὴ λέγω	ταῦτα;	πρὸς τὰς δόξας ~τὰς ἀληθεῖς.
[96]	οὐδαμοῦ φαίνονται διδάσκαλοι; ~(Μένων) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) εἰ δέ γε μὴ
[87]	εἶναι ὀρθῶς ὑποπτεύοιμεν. ~(Μένων) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) καὶ μὴν (ἀρετῇ γ'
[98]	ἢ ὁ ἐπιστήμην. ~(Μένων) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) καὶ μὴν ὅ γε
[76]	ἢ ~μείζους εἶναι; ~(Μένων) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ὄψιν καλεῖς
[88]	δ' ἡ ἄφρων; ~(Μένων) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὕτω δὴ κατὰ
[98]	εἶναι αὐτοῦ διδασκάλους; ~(Μένων) ἔστι	ταῦτα.	~(Σωκράτης) ὡμολογήκαμεν ἄρα μήτε διδακτὸν
[76]	καὶ ἕτερον αὖ στερεόν, οἷον	ταῦτα	τὰ ἐν ταῖς γεωμετρίαις; ~(Μένων)
[75]	~οἷον πέρας καὶ ἔσχατον πάντα	ταῦτα	ταὐτόν τι λέγω: ἴσως δ'
[72]	~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν εἶπον μετὰ	ταῦτα:	τοῦτο τοίνυν μοι αὐτὸ εἰπέ,
[74]	σου ὅτι τὸ ~λευκόν, μετὰ	ταῦτα	ὑπέλαβεν ὁ ἐρωτῶν: πότερον τὸ
[88]	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~ταὐτὰ δὲ	ταῦτά	φαμεν ἐνίοτε καὶ βλάπτειν: ἢ
[81]	δ' οὐδέποτε: δεῖν δὴ διὰ	ταῦτα	ὡς ὁσιώτατα διαβιῶναι ~τὸν βίον:
[88]	~ὠφέλιμα. ~(οὐχί; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	~ταὐτὰ	δὲ ταῦτά φαμεν ἐνίοτε καὶ
[100]	ὥρα ποι ~ἰέναι, σὺ δὲ	ταὐτὰ	ταῦτα ἅπερ αὐτὸς πέπεισαι πεῖθε
[85]	γὰρ ποιήσει ~περὶ πάσης γεωμετρίας	ταὐτὰ	ταῦτα, καὶ τῶν ἄλλων μαθημάτων
[95]	Θέογνιν τὸν ποιητὴν οἶσθ' ὅτι	ταὐτὰ	~ταῦτα λέγει; ~(Μένων) ἐν ποίοις
[74]	ἄλλας ~εἶναι ἀρετάς. ~(Σωκράτης) ~τίνας	ταύτας;	εἰπέ. οἷον καὶ ἐγώ σοι
[82]	χωρίον ἴσας ἔχον τὰς γραμμὰς	ταύτας	πάσας, ~τέτταρας οὔσας; ~(Παῖς) πάνυ
[85]	πώποτε ἐδίδαξεν. ~(Σωκράτης) ἔχει δὲ	ταύτας	τὰς δόξας, ἢ οὐχί; ~(Μένων)
[82]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) οὐ καὶ	ταυτασὶ	τὰς διὰ μέσου ἐστὶν ἴσας
[82]	~ἐπειδὴ δὲ δυοῖν ποδοῖν καὶ	ταύτῃ,	ἄλλο τι ἢ δὶς δυοῖν
[78]	μὲν βούλεσθαι πᾶσιν ὑπάρχει, καὶ	ταύτῃ	γε οὐδὲν ὁ ~ἕτερος τοῦ
[82]	εἰ ἦν ταύτῃ δυοῖν ποδοῖν,	ταύτῃ	δὲ ἑνὸς ποδὸς μόνον, ἄλλο
[85]	διάμετρον οἱ σοφισταί: ὥστ' εἰ	ταύτῃ	διάμετρος ὄνομα, ~ἀπὸ τῆς διαμέτρου
[82]	ὧδε δὲ σκόπει: εἰ ἦν	ταύτῃ	δυοῖν ποδοῖν, ταύτῃ δὲ ἑνὸς
[83]	χωρίον ~γίγνεσθαι; τοιόνδε λέγω, μὴ	ταύτῃ	μὲν μακρόν, τῇ δὲ βραχύ,
[80]	τό τε ~εἶδος καὶ τἆλλα	ταύτῃ	τῇ πλατείᾳ νάρκῃ τῇ θαλαττίᾳ:
[85]	ναί. ~(Σωκράτης) ~καλοῦσιν δέ γε	ταύτην	διάμετρον οἱ σοφισταί: ὥστ' εἰ
[91]	ἀποπέμψαι ἐπίστανται ἀξίως ἀνδρὸς ἀγαθοῦ.	ταύτην	οὖν ~τὴν (ἀρετὴν σκόπει παρὰ
[76]	~ἄριστά μοι δοκεῖς, ὦ Σώκρατες,	ταύτην	τὴν ἀπόκρισιν εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης) ~ἴσως
[93]	τῶν νῦν καὶ τῶν προτέρων	ταύτην	τὴν ἀρετὴν ἣν αὐτοὶ ἀγαθοὶ
[72]	κείμενον. ἀτάρ, ὦ Μένων, κατὰ	ταύτην	τὴν εἰκόνα ~τὴν (περὶ τὰ
[91]	τούτῳ ἔτι ~εἰς τὴν ἡμέραν	ταυτηνὶ	εὐδοκιμῶν οὐδὲν πέπαυται, καὶ οὐ
[83]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν διπλασία αὕτη	ταύτης	γίγνεται, ἂν ἑτέραν τοσαύτην προσθῶμεν
[83]	~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἀπὸ	ταύτης	δή, φῄς, ἔσται τὸ ὀκτώπουν
[79]	ὅτι ἐστὶν οἴου διὰ τῶν	~ταύτης	μορίων ἀποκρινόμενος δηλώσειν αὐτὴν ὁτῳοῦν,
[83]	ἄνπερ τρίπους ᾖ, τὸ ἥμισυ	ταύτης	προσληψόμεθα καὶ ἔσται τρίπους; δύο
[85]	ἀπὸ ποίας γραμμῆς; ~(Παῖς) ἀπὸ	ταύτης.	~(Σωκράτης) ἀπὸ τῆς ἐκ γωνίας
[83]	ποίας γραμμῆς; οὐχὶ ἀπὸ μὲν	ταύτης	τετραπλάσιον; ~(Παῖς) φημί. ~(Σωκράτης) τετράπουν
[84]	μοι. ~(Σωκράτης) ~σκέψαι δὴ ἐκ	ταύτης	τῆς ἀπορίας ὅτι καὶ ἀνευρήσει
[91]	Πρωταγόραν πλείω χρήματα ~κτησάμενον ἀπὸ	ταύτης	τῆς σοφίας ἢ Φειδίαν τε,
[91]	λέγει πρός με ὅτι ἐπιθυμεῖ	~ταύτης	τῆς σοφίας καὶ ἀρετῆς ᾗ
[83]	τετράπουν δὲ ἀπὸ τῆς ἡμισέας	ταυτησὶ	τουτί; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἶεν:
[81]	θεῖοί εἰσιν. ἃ δὲ λέγουσιν,	ταυτί	ἐστιν: ἀλλὰ ~σκόπει εἴ σοι
[83]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐν αὐτῷ ἐστιν	ταυτὶ	τέτταρα, ὧν ἕκαστον ἴσον τούτῳ
[100]	Ἅιδου, τοὶ δὲ σκιαὶ ἀίσσουσι.	ταὐτὸν	ἂν καὶ ἐνθάδε ὁ ~τοιοῦτος
[72]	εἰσιν, ἕν γέ τι εἶδος	~ταὐτὸν	ἅπασαι ἔχουσιν δι' ὃ εἰσὶν
[72]	Μένων: ᾧ οὐδὲν ~διαφέρουσιν ἀλλὰ	ταὐτόν	εἰσιν ἅπασαι, τί τοῦτο φῂς
[75]	ἄλλοις, ἃ δὴ σχήματα καλεῖς,	ταὐτὸν	ἐπὶ πᾶσιν; πειρῶ εἰπεῖν, ἵνα
[75]	ζητῶ τὸ ἐπὶ πᾶσιν τούτοις	ταὐτόν;	ἢ οὐδὲ ἐπὶ τούτοις, ὦ
[72]	ὑγίεια, ἄλλη δὲ γυναικός; ἢ	~ταὐτὸν	πανταχοῦ εἶδός ἐστιν, ἐάνπερ ὑγίεια
[74]	πάμπολλαι. ~(Σωκράτης) ~πάλιν, ὦ Μένων,	ταὐτὸν	πεπόνθαμεν: πολλὰς αὖ ηὑρήκαμεν ἀρετὰς
[75]	πέρας καὶ ἔσχατον πάντα ταῦτα	ταὐτόν	τι λέγω: ἴσως δ' ἂν
[87]	ἀγαθὸν καὶ ἄλλο χωριζόμενον ἐπιστήμης,	τάχ'	ἂν εἴη ἡ ~ἀρετὴ οὐκ
[80]	ἐν ἄλλῃ πόλει ~τοιαῦτα ποιοῖς,	τάχ'	ἂν ὡς γόης ἀπαχθείης. ~(Σωκράτης)
[91]	ὑποδήματα, ἀλλ' εἰ τοιαῦτα ποιοῖεν,	ταχὺ	ἂν τῷ λιμῷ ἀποθάνοιεν, ~Πρωταγόρας
[87]	οὔ; ~(Σωκράτης) ~τούτου μὲν ἄρα	ταχὺ	ἀπηλλάγμεθα, ὅτι τοιοῦδε μὲν ὄντος
[99]	δύο ὄντα ταῦτα μόνα, δόξαν	τε	ἀληθῆ καὶ ἐπιστήμην, ἃ ~ἔχων
[94]	Στέφανον, καὶ τούτους ~ἐπαίδευσεν τά	τε	ἄλλα εὖ καὶ ἐπάλαισαν κάλλιστα
[99]	διὸ δὴ καὶ οὐχ οἷοί	τε	~ἄλλους ποιεῖν τοιούτους οἷοι αὐτοί
[80]	σὺ οὐδὲν ἄλλο ~ἢ αὐτός	τε	ἀπορεῖς καὶ τοὺς ἄλλους ποιεῖς
[86]	~ἐλεύθερος ᾖς, ἐμοῦ δὲ ἐπιχειρεῖς	τε	ἄρχειν καὶ ἄρχεις, συγχωρήσομαί σοι
[96]	τινες εἶναι ἄνδρες, καὶ σέ	τε	~Γοργίας οὐχ ἱκανῶς πεπαιδευκέναι καὶ
[80]	καὶ σκῶψαι, ὁμοιότατος εἶναι τό	τε	~εἶδος καὶ τἆλλα ταύτῃ τῇ
[86]	πάνυ ἂν διαμαχοίμην, εἰ οἷός	τε	εἴην, ~καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ.
[95]	τοῖς νέοις, καὶ ὁμολογεῖν ~διδάσκαλοί	τε	εἶναι καὶ διδακτὸν ἀρετήν; ~(Μένων)
[99]	ἥκιστα τούτων ~φαῖμεν ἂν θείους	τε	εἶναι καὶ ἐνθουσιάζειν, ἐπίπνους ὄντας
[71]	εἰδείην; ἢ δοκεῖ σοι οἷόν	τε	~εἶναι, ὅστις Μένωνα μὴ γιγνώσκει
[73]	Μένων, καὶ δούλου, ~ἄρχειν οἵω	τε	εἶναι τοῦ δεσπότου, καὶ δοκεῖ
[85]	γάρ που εἶ εἰδέναι, ἄλλως	τε	ἐπειδὴ ἐν ~τῇ σῇ οἰκίᾳ
[86]	οἷον περὶ χωρίου, εἰ οἷόν	τε	ἐς τόνδε τὸν κύκλον τόδε
[73]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οἷόν	τε	εὖ διοικεῖν ἢ πόλιν ἢ
[75]	σοφῶν τις εἴη καὶ ἐριστικῶν	τε	καὶ ἀγωνιστικῶν ~ὁ ἐρόμενος, εἴποιμ'
[91]	καὶ πολίτας καὶ ξένους ~ὑποδέξασθαί	τε	καὶ ἀποπέμψαι ἐπίστανται ἀξίως ἀνδρὸς
[81]	~(Σωκράτης) ~ἔγωγε: ἀκήκοα γὰρ ἀνδρῶν	τε	καὶ γυναικῶν σοφῶν περὶ τὰ
[91]	οὗτοί γε φανερά ἐστι λώβη	τε	καὶ διαφθορὰ τῶν συγγιγνομένων. ~(Σωκράτης)
[99]	τῷ λόγῳ τούτῳ καλῶς ἐζητήσαμέν	τε	καὶ ἐλέγομεν, ἀρετὴ ἂν εἴη
[90]	δοκῶν εἶναι πολίτης οὐδὲ ὀγκώδης	τε	καὶ ἐπαχθής, ἀλλὰ κόσμιος ~καὶ
[96]	οὐ μόνον ἐπιστήμης ἡγουμένης ὀρθῶς	τε	καὶ εὖ ~τοῖς ἀνθρώποις πράττεται
[81]	~ἡδὺς ἀκοῦσαι, ὅδε (δὲ ἐργατικούς	τε	καὶ ζητητικοὺς ποιεῖ: ᾧ ἐγὼ
[90]	αὑτοὺς διδασκάλους τοῦ ~βουλομένου ἰέναι	τε	καὶ μανθάνειν; ἆρ' οὐ πρὸς
[70]	τὸ ἔθος ὑμᾶς εἴθικεν, ἀφόβως	τε	καὶ μεγαλοπρεπῶς ~ἀποκρίνεσθαι ἐάν τίς
[93]	ἔστιν ὃ πάλαι ζητοῦμεν ἐγώ	τε	καὶ Μένων. ~ὧδε οὖν σκόπει
[76]	~τῶν μυστηρίων, ἀλλ' εἰ περιμείναις	τε	καὶ μυηθείης. ~(Μένων) ~ἀλλὰ περιμένοιμ'
[99]	τὸ φρονεῖν ἢ οἱ ~χρησμῳδοί	τε	καὶ οἱ θεομάντεις: καὶ γὰρ
[99]	ταῖς πόλεσιν, οἱ ~ἀμφὶ Θεμιστοκλέα	τε	καὶ οὓς ἄρτι (Ἄνυτος) ὅδε
[78]	δὲ καλεῖς οὐχὶ οἷον ὑγίειάν	τε	καὶ πλοῦτον; ~(Μένων) ~καὶ χρυσίον
[70]	Ἕλλησιν καὶ ~ἐθαυμάζοντο ἐφ' ἱππικῇ	τε	καὶ πλούτῳ, (νῦν δέ, ὡς
[91]	~βουλομένῳ μανθάνειν, μισθὸν τούτου ταξαμένους	τε	καὶ πραττομένους; ~(Ἄνυτος) καὶ τίνας
[90]	πρῶτον μέν ἐστι πατρὸς πλουσίου	τε	καὶ σοφοῦ ~Ἀνθεμίωνος, ὃς ἐγένετο
[75]	ἐλέγχειν. εἰ δὲ ὥσπερ ἐγώ	τε	καὶ σὺ νυνὶ φίλοι ὄντες
[96]	~(Σωκράτης) ~κινδυνεύομεν, ὦ Μένων, ἐγώ	τε	καὶ σὺ φαῦλοί τινες εἶναι
[88]	τἆλλα ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν, πλοῦτόν	τε	καὶ τὰ τοιαῦτα, τοτὲ μὲν
[95]	δὲ ὅτι οὐ μόνον σοί	τε	καὶ τοῖς ἄλλοις τοῖς πολιτικοῖς
[90]	ἡμῖν, ὦ Ἄνυτε, συζήτησον, ἐμοί	τε	καὶ τῷ σαυτοῦ ξένῳ Μένωνι
[81]	μὲν λέγοντές εἰσι τῶν ἱερέων	τε	καὶ τῶν ἱερειῶν ὅσοις μεμέληκε
[91]	ἀποδιδόντες ἢ παρέλαβον τὰ ἱμάτιά	~τε	καὶ ὑποδήματα, ἀλλ' εἰ τοιαῦτα
[88]	δὲ φρονήσεως (ἢ ~ἀφροσύνης βλαβερά	τε	καὶ ὠφέλιμα γίγνεται. κατὰ δὴ
[77]	καθάπερ ὁ ποιητὴς λέγει, χαίρειν	τε	~καλοῖσι καὶ δύνασθαι: καὶ ἐγὼ
[81]	ἀγαυοὶ ~καὶ σθένει κραιπνοὶ σοφίᾳ	τε	μέγιστοι ~ἄνδρες αὔξοντ' ἐς δὲ
[71]	τότε ~ἔδοξεν. ἀλλ' ἴσως ἐκεῖνός	τε	οἶδε, καὶ σὺ ἃ ἐκεῖνος
[91]	ἀρετῆς ᾗ οἱ ἄνθρωποι τάς	τε	οἰκίας καὶ τὰς πόλεις καλῶς
[92]	ὅμως μέντοι ἄλλους διδάσκειν οἷοί	τε	ὄντες ταῦτα ἃ αὐτοὶ οὐκ
[91]	ταύτης τῆς σοφίας ἢ Φειδίαν	τε,	ὃς οὕτω περιφανῶς καλὰ ἔργα
[99]	~ὀρθῶς ἄρ' ἂν καλοῖμεν θείους	τε	οὓς νυνδὴ ἐλέγομεν (χρησμῳδοὺς καὶ
[81]	~ἅτε οὖν ἡ ψυχὴ ἀθάνατός	τε	οὖσα καὶ πολλάκις γεγονυῖα, καὶ
[71]	τὴν οἰκίαν εὖ οἰκεῖν, σῴζουσάν	τε	τὰ ἔνδον καὶ κατήκοον ~οὖσαν
[78]	ὅτι ἔστιν ἡ ἀρετὴ βούλεσθαί	τε	τἀγαθὰ καὶ δύνασθαι; ~(Μένων) εἶπον
[90]	αὐτὸν σωφρονοῖμεν ~ἄν, τοὺς ἀντιποιουμένους	τε	τῆς τέχνης μᾶλλον ἢ τοὺς
[93]	οἴει, οὐκ ἂν ἐβουλήθη ἄλλους	τέ	τινας καλοὺς κἀγαθοὺς γενέσθαι, μάλιστα
[70]	ἐραστὰς ἐπὶ σοφίᾳ εἴληφεν ~Ἀλευαδῶν	τε	τοὺς πρώτους, ὧν ὁ σὸς
[78]	ἐστὶν ἄθλιον εἶναι ἢ ἐπιθυμεῖν	τε	τῶν κακῶν καὶ κτᾶσθαι; ~(Μένων)
[100]	~οἷον ἔφη Ὅμηρος ἐν τοῖς	τεθνεῶσιν	τὸν Τειρεσίαν εἶναι, λέγων περὶ
[85]	~τῇ σῇ οἰκίᾳ γέγονεν καὶ	τέθραπται.	~(Μένων) ἀλλ' οἶδα ἔγωγε ὅτι
[85]	τῆς ἐκ γωνίας εἰς γωνίαν	τεινούσης	τοῦ τετράποδος; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)
[100]	Ὅμηρος ἐν τοῖς τεθνεῶσιν τὸν	Τειρεσίαν	εἶναι, λέγων περὶ αὐτοῦ, ὅτι
[88]	~ἡγουμένης μὲν φρονήσεως εἰς εὐδαιμονίαν	τελευτᾷ,	ἀφροσύνης δ' εἰς ~τοὐναντίον; ~(Μένων)
[81]	εἶναι ~ἀθάνατον, καὶ τοτὲ μὲν	τελευτᾶν	ὃ δὴ ἀποθνῄσκειν καλοῦσι τοτὲ
[75]	οὕτως εἰπεῖν. (λέγε γάρ μοι:	τελευτὴν	καλεῖς τι; τοιόνδε λέγω ~οἷον
[85]	ταῦτα καὶ πολλαχῇ, οἶσθ' ὅτι	τελευτῶν	οὐδενὸς ~ἧττον ἀκριβῶς (ἐπιστήσεται περὶ
[85]	ἐκ γωνίας εἰς γωνίαν (τινὰ)	τέμνουσα	δίχα ~ἕκαστον τούτων τῶν χωρίων;
[91]	ἄλλους δέκα τῶν ἀνδριαντοποιῶν. καίτοι	τέρας	λέγεις εἰ οἱ μὲν τὰ
[96]	~δὲ οὔ; τοὺς οὖν οὕτω	τεταραγμένους	περὶ ὁτουοῦν φαίης ἂν σὺ
[75]	που καλεῖς πεπεράνθαι τι καὶ	τετελευτηκέναι	τὸ ~τοιοῦτον βούλομαι λέγειν, οὐδὲν
[82]	~(Παῖς) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔστιν οὖν	(τετράγωνον	χωρίον ἴσας ἔχον τὰς γραμμὰς
[82]	δή μοι, ὦ παῖ, γιγνώσκεις	τετράγωνον	χωρίον ὅτι τοιοῦτόν ἐστιν; ~(Παῖς)
[83]	ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) τεττάρων γὰρ	τετράκις	ἐστὶν ἑκκαίδεκα. οὐχί; ~(Παῖς) ναί.
[83]	~(Σωκράτης) διπλάσιον οὖν ἐστιν τὸ	τετράκις	τοσοῦτον; ~(Παῖς) οὐ μὰ Δία.
[83]	~(Σωκράτης) ~πόσον οὖν γίγνεται; οὐ	τετράκις	τοσοῦτον; ~(Παῖς) πῶς δ' οὔ;
[83]	ὦ παῖ, οὐ διπλάσιον ἀλλὰ	τετραπλάσιον	γίγνεται ~χωρίον. ~(Παῖς) ἀληθῆ λέγεις.
[83]	γραμμῆς; οὐχὶ ἀπὸ μὲν ταύτης	τετραπλάσιον;	~(Παῖς) φημί. ~(Σωκράτης) τετράπουν δὲ
[83]	Δία. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ ποσαπλάσιον; ~(Παῖς)	τετραπλάσιον.	~(Σωκράτης) ~ἀπὸ τῆς διπλασίας (ἄρα,
[84]	τόδε ποσαπλάσιον τοῦδε γίγνεται; ~(Παῖς)	τετραπλάσιον.	~(Σωκράτης) ἔδει δέ γε διπλάσιον
[83]	ἕκαστον ἴσον τούτῳ ἐστὶν τῷ	τετράποδι;	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~πόσον οὖν
[83]	τῆς δίποδος, ~ἐλάττω δὲ τῆς	τετράποδος.	~(Παῖς) δεῖ. ~(Σωκράτης) ~πειρῶ δὴ
[85]	γωνίας εἰς γωνίαν τεινούσης τοῦ	τετράποδος;	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~καλοῦσιν δέ
[83]	ταύτης τετραπλάσιον; ~(Παῖς) φημί. ~(Σωκράτης)	τετράπουν	δὲ ἀπὸ τῆς ἡμισέας ταυτησὶ
[84]	μοι σύ: οὐ τὸ μὲν	τετράπουν	τοῦτο ἡμῖν ἐστι χωρίον; μανθάνεις;
[84]	ἄλλο τι οὖν γένοιτ' ἂν	τέτταρα	ἴσα χωρία (τάδε; ~(Παῖς) ναί.
[85]	τηλικαῦτα ἐν τούτῳ ἔνεστιν; ~(Παῖς)	τέτταρα.	~(Σωκράτης) πόσα δὲ ἐν τῷδε;
[85]	~(Παῖς) δύο. ~(Σωκράτης) τὰ δὲ	τέτταρα	τοῖν δυοῖν τί ἐστιν; ~(Παῖς)
[83]	~οὐκοῦν ἐν αὐτῷ ἐστιν ταυτὶ	τέτταρα,	ὧν ἕκαστον ἴσον τούτῳ ἐστὶν
[91]	ἐγγὺς καὶ ἑβδομήκοντα ἔτη ~γεγονότα,	τετταράκοντα	δὲ ἐν τῇ τέχνῃ ὄντα
[91]	ἀποπέμπων ἢ παρελάμβανεν πλέον ἢ	~τετταράκοντα	ἔτη οἶμαι γὰρ αὐτὸν ἀποθανεῖν
[83]	~ἀναγραψώμεθα δὴ ἀπ' αὐτῆς ἴσας	τέτταρας.	ἄλλο τι ἢ τουτὶ ἂν
[82]	ἔχον τὰς γραμμὰς ταύτας πάσας,	~τέτταρας	οὔσας; ~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[85]	χωρίων; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τέτταρες	αὗται γίγνονται γραμμαὶ ἴσαι, περιέχουσαι
[83]	ἔσται τὸ ὀκτώπουν χωρίον, ἂν	τέτταρες	τοσαῦται ~(γένωνται; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)
[82]	δὶς πόδες; λογισάμενος εἰπέ. ~(Παῖς)	τέτταρες,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν γένοιτ'
[83]	~χωρίον. ~(Παῖς) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)	τεττάρων	γὰρ τετράκις ἐστὶν ἑκκαίδεκα. οὐχί;
[85]	~(Παῖς) οὐ μανθάνω. ~(Σωκράτης) ~οὐχὶ	τεττάρων	ὄντων τούτων ἥμισυ ἑκάστου ἑκάστη
[83]	δυοῖν ~ποδοῖν ἦν, ἡ δὲ	τεττάρων;	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~δεῖ ἄρα
[91]	~γεγονότα, τετταράκοντα δὲ ἐν τῇ	τέχνῃ	ὄντα καὶ ἐν ἅπαντι τῷ
[90]	μὲν τοὺς ὑπισχνουμένους διδάξειν τὴν	~τέχνην	καὶ μισθὸν πραττομένους μὴ ἐθέλειν
[94]	ἀγωνίαν καὶ τἆλλα ἐπαίδευσεν ὅσα	τέχνης	ἔχεται ~οὐδενὸς χείρους: ἀγαθοὺς δὲ
[90]	~ἄν, τοὺς ἀντιποιουμένους τε τῆς	τέχνης	μᾶλλον ἢ τοὺς μή, καὶ
[88]	βλαβερὰ εἶναι, ἆρα οὐχ ὥσπερ	τῇ	ἄλλῃ ψυχῇ ἡ φρόνησις ~ἡγουμένη
[72]	ᾖ, τῷ αὐτῷ εἴδει καὶ	τῇ	αὐτῇ ~ἰσχύι ἰσχυρὰ ἔσται; τὸ
[72]	~ἰσχύι ἰσχυρὰ ἔσται; τὸ γὰρ	τῇ	αὐτῇ τοῦτο λέγω: οὐδὲν διαφέρει
[90]	χρήματα Ἰσμηνίας ὁ Θηβαῖος, ~ἀλλὰ	τῇ	αὑτοῦ σοφίᾳ κτησάμενος καὶ ἐπιμελείᾳ,
[84]	οὐκοῦν προσαναπληρωσαίμεθ' ἂν τὸ ἐν	τῇ	γωνίᾳ τόδε; ~(Παῖς) πάνυ γε.
[83]	λέγω, μὴ ταύτῃ μὲν μακρόν,	τῇ	δὲ βραχύ, ἀλλὰ ἴσον πανταχῇ
[80]	τἆλλα ταύτῃ τῇ πλατείᾳ νάρκῃ	τῇ	θαλαττίᾳ: καὶ γὰρ αὕτη τὸν
[97]	ἐστιν ὃ νυνδὴ παρελείπομεν ἐν	τῇ	περὶ τῆς ἀρετῆς σκέψει ὁποῖόν
[80]	τε ~εἶδος καὶ τἆλλα ταύτῃ	τῇ	πλατείᾳ νάρκῃ τῇ θαλαττίᾳ: καὶ
[93]	καὶ ἀγαθοὶ γεγονέναι ἐν τῇδε	τῇ	πόλει ἄνδρες; ~(Σωκράτης) ~ἔμοιγε, ὦ
[94]	ἦν καὶ ἐδύνατο μέγα ἐν	τῇ	πόλει καὶ ἐν τοῖς ~ἄλλοις
[85]	εἰδέναι, ἄλλως τε ἐπειδὴ ἐν	~τῇ	σῇ οἰκίᾳ γέγονεν καὶ τέθραπται.
[91]	ἔτη ~γεγονότα, τετταράκοντα δὲ ἐν	τῇ	τέχνῃ ὄντα καὶ ἐν ἅπαντι
[86]	ἡμῖν τῶν ὄντων ἐστὶν ἐν	τῇ	ψυχῇ, ἀθάνατος ἂν ἡ ψυχὴ
[88]	~εἰ ἄρα ἀρετὴ τῶν ἐν	τῇ	ψυχῇ τί ἐστιν καὶ ἀναγκαῖον
[94]	ποιεῖν ἀνθρώπους ἢ εὖ, ἐν	τῇδε	δὲ καὶ (πάνυ: ~οἶμαι δὲ
[93]	πολλοὶ καὶ ἀγαθοὶ γεγονέναι ἐν	τῇδε	τῇ πόλει ἄνδρες; ~(Σωκράτης) ~ἔμοιγε,
[83]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἂν ᾖ	τῇδε	τριῶν καὶ τῇδε τριῶν, τὸ
[83]	ἂν ᾖ τῇδε τριῶν καὶ	τῇδε	τριῶν, τὸ ὅλον χωρίον τριῶν
[85]	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) πόσα οὖν	τηλικαῦτα	ἐν τούτῳ ἔνεστιν; ~(Παῖς) τέτταρα.
[76]	μοι δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, ταύτην	τὴν	ἀπόκρισιν εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης) ~ἴσως γάρ
[79]	ὅτι ἐμοῦ δεηθέντος ὅλον εἰπεῖν	τὴν	ἀρετήν, ~αὐτὴν μὲν πολλοῦ δεῖς
[93]	νῦν καὶ τῶν προτέρων ταύτην	τὴν	ἀρετὴν ἣν αὐτοὶ ἀγαθοὶ ἦσαν
[93]	αὐτῷ καὶ ἐξεπίτηδες οὐ ~παραδιδόναι	(τὴν	ἀρετὴν ἣν αὐτὸς ἀγαθὸς ἦν;
[92]	τίνας ἀφικόμενος ἐν τοσαύτῃ πόλει	τὴν	ἀρετὴν ~ἣν νυνδὴ ἐγὼ διῆλθον
[87]	ἢ ἀγαθὸν αὐτό φαμεν εἶναι	τὴν	ἀρετήν, καὶ αὕτη ἡ ὑπόθεσις
[79]	σου μὴ καταγνύναι μηδὲ κερματίζειν	τὴν	ἀρετήν, καὶ ~δόντος παραδείγματα καθ'
[91]	ἀξίως ἀνδρὸς ἀγαθοῦ. ταύτην οὖν	~τὴν	(ἀρετὴν σκόπει παρὰ τίνας ἂν
[88]	τὸν λόγον ~ὠφέλιμόν γε οὖσαν	τὴν	ἀρετὴν φρόνησιν δεῖ τιν' εἶναι.
[89]	εἴη τὸ ὠφέλιμον: ~φαμὲν δὲ	τὴν	ἀρετὴν ὠφέλιμον εἶναι; ~(Μένων) πάνυ
[96]	λέγω δὲ ταῦτα ἀποβλέψας πρὸς	τὴν	ἄρτι ζήτησιν, ὡς ~ἡμᾶς ἔλαθεν
[79]	ἂν ~πράττῃ, τοῦτο ἀρετὴν εἶναι:	τὴν	γὰρ δικαιοσύνην μόριον φῂς ἀρετῆς
[93]	ἀκήκοα. ~(Σωκράτης) οὐκ ἂν ἄρα	τήν	γε φύσιν τοῦ ὑέος αὐτοῦ
[84]	διπλασίου χωρίου, ὡς δεῖ διπλασίαν	~τὴν	γραμμὴν ἔχειν μήκει. ~(Μένων) ἔοικεν.
[74]	~ζητοῦντες, ἄλλον τρόπον ἢ νυνδή:	τὴν	δὲ μίαν, ἣ διὰ πάντων
[79]	~ἀπεβάλλομέν που τὴν τοιαύτην ἀπόκρισιν	τὴν	διὰ τῶν ἔτι ζητου Μένων
[79]	πρότερον μόριον ἀρετῆς ἔφαμεν εἶναι,	τὴν	~δικαιοσύνην καὶ σωφροσύνην καὶ πάντα
[87]	τὸ χωρίον τοιοῦτον οἷον παρὰ	τὴν	δοθεῖσαν αὐτοῦ γραμμὴν ~παρατείναντα ἐλλείπειν
[72]	ἀτάρ, ὦ Μένων, κατὰ ταύτην	τὴν	εἰκόνα ~τὴν (περὶ τὰ σμήνη,
[97]	~ἐγὼ ἐρῶ. εἰδὼς τὴν ὁδὸν	τὴν	εἰς Λάρισαν ἢ ὅποι βούλει
[91]	ἀποθάνοιεν, ~Πρωταγόρας δὲ ἄρα ὅλην	τὴν	Ἑλλάδα ἐλάνθανεν διαφθείρων τοὺς ~συγγιγνομένους
[97]	ὦ Σώκρατες, ὅτι ὁ μὲν	τὴν	ἐπιστήμην ἔχων ἀεὶ ἂν ἐπιτυγχάνοι,
[85]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὐ	τὴν	ἐπιστήμην, ἣν νῦν οὗτος ἔχει,
[85]	ἐπιστήσεται, ἀναλαβὼν αὐτὸς ἐξ ~αὑτοῦ	τὴν	ἐπιστήμην; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~τὸ
[89]	διέφθειρεν, ἀλλ' ἐπειδὴ ἀφίκοιντο εἰς	~τὴν	ἡλικίαν, χρήσιμοι γίγνοιντο ταῖς πόλεσι.
[91]	τῷ χρόνῳ τούτῳ ἔτι ~εἰς	τὴν	ἡμέραν ταυτηνὶ εὐδοκιμῶν οὐδὲν πέπαυται,
[97]	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ. εἰδὼς	τὴν	ὁδὸν τὴν εἰς Λάρισαν ἢ
[71]	χαλεπὸν ~διελθεῖν, ὅτι δεῖ αὐτὴν	τὴν	οἰκίαν εὖ οἰκεῖν, σῴζουσάν τε
[97]	ἀεὶ ἂν ἐπιτυγχάνοι, ὁ δὲ	~τὴν	ὀρθὴν δόξαν τοτὲ μὲν ἂν
[72]	Μένων, κατὰ ταύτην τὴν εἰκόνα	~τὴν	(περὶ τὰ σμήνη, εἴ μου
[75]	~καὶ γένηταί σοι μελέτη πρὸς	τὴν	περὶ τῆς ἀρετῆς ἀπόκρισιν. ~(Μένων)
[70]	ἐστι Γοργίας: ἀφικόμενος γὰρ εἰς	τὴν	πόλιν ἐραστὰς ἐπὶ σοφίᾳ εἴληφεν
[90]	παρὰ μὲν τοὺς ὑπισχνουμένους διδάξειν	τὴν	~τέχνην καὶ μισθὸν πραττομένους μὴ
[94]	εἰ αὐτὸς μὴ ~ἐσχόλαζεν διὰ	τὴν	τῆς πόλεως ἐπιμέλειαν. ἀλλὰ γάρ,
[79]	περὶ τοῦ σχήματος, ~ἀπεβάλλομέν που	τὴν	τοιαύτην ἀπόκρισιν τὴν διὰ τῶν
[83]	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~δεῖ ἄρα	τὴν	τοῦ ὀκτώποδος χωρίου γραμμὴν μείζω
[89]	καὶ δῆλον, ὦ Σώκρατες, κατὰ	τὴν	ὑπόθεσιν, εἴπερ ~ἐπιστήμη ἐστὶν ἀρετή,
[77]	δὴ πειρῶ ~καὶ σὺ ἐμοὶ	τὴν	ὑπόσχεσιν ἀποδοῦναι, κατὰ ὅλου εἰπὼν
[75]	ἕπεται. εἶεν: εἰ δὲ δὴ	τὴν	~χρόαν τις μὴ φαίη εἰδέναι,
[88]	τὰ μὲν ἄλλα πάντα εἰς	~τὴν	ψυχὴν ἀνηρτῆσθαι, τὰ δὲ τῆς
[88]	εἶναι, ἐπειδήπερ πάντα τὰ κατὰ	τὴν	ψυχὴν αὐτὰ μὲν καθ' ~αὑτὰ
[80]	(ναρκᾶν) ἀληθῶς γὰρ ἔγωγε καὶ	(τὴν	ψυχὴν καὶ τὸ στόμα ~ναρκῶ,
[87]	ποῖόν τί ἐστιν τῶν περὶ	τὴν	ψυχὴν ὄντων ~ἀρετή, διδακτὸν ἂν
[88]	~ἔτι τοίνυν καὶ τὰ κατὰ	τὴν	ψυχὴν σκεψώμεθα. σωφροσύνην τι καλεῖς
[81]	δοκοῦσιν ἀληθῆ λέγειν. φασὶ γὰρ	τὴν	ψυχὴν τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ~ἀθάνατον,
[84]	~(Σωκράτης) ~σκέψαι δὴ ἐκ ταύτης	τῆς	ἀπορίας ὅτι καὶ ἀνευρήσει ζητῶν
[75]	σοι μελέτη πρὸς τὴν περὶ	τῆς	ἀρετῆς ἀπόκρισιν. ~(Μένων) μή, ἀλλὰ
[95]	τούτοις μὲν ὡς διδακτοῦ οὔσης	τῆς	ἀρετῆς λέγει; ~(Μένων) ~φαίνεταί γε.
[75]	καὶ σὺ ἐμοὶ εἰπεῖν περὶ	τῆς	ἀρετῆς; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) προθυμητέον
[97]	νυνδὴ παρελείπομεν ἐν τῇ περὶ	τῆς	ἀρετῆς σκέψει ὁποῖόν τι εἴη,
[86]	ποτὲ τρόπῳ παραγιγνομένης τοῖς ~ἀνθρώποις	τῆς	ἀρετῆς. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰ μὲν
[86]	οὖν ἀλλὰ σμικρόν γέ μοι	τῆς	ἀρχῆς χάλασον, καὶ συγχώρησον ἐξ
[79]	~αὐτῷ (τρόπῳ λέγων, ἀλλὰ πάλιν	τῆς	αὐτῆς δεήσεσθαι ἐρωτήσεως, τίνος ~ὄντος
[79]	οὐ δοκεῖ σοι πάλιν δεῖσθαι	τῆς	αὐτῆς ἐρωτήσεως, ἀλλ' οἴει τινὰ
[79]	ἐξ ἀρχῆς, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,	τῆς	αὐτῆς ἐρωτήσεως, ὦ φίλε ~Μένων,
[93]	διδάσκαλον ἀγαθόν, εἴπερ τις ἄλλος	τῆς	αὑτοῦ ἀρετῆς διδάσκαλος ~ἦν, κἀκεῖνον
[93]	μῶν καὶ διδάσκαλοι ἀγαθοὶ γεγόνασιν	τῆς	αὑτῶν ~ἀρετῆς; τοῦτο γάρ ἐστιν
[96]	ἢ τίς ἂν εἴη τρόπος	τῆς	γενέσεως τῶν ~ἀγαθῶν γιγνοΜένων. ~(Σωκράτης)
[85]	εἰ ταύτῃ διάμετρος ὄνομα, ~ἀπὸ	τῆς	διαμέτρου ἄν, ὡς σὺ φῄς,
[83]	ποσαπλάσιον; ~(Παῖς) τετραπλάσιον. ~(Σωκράτης) ~ἀπὸ	τῆς	διπλασίας (ἄρα, ὦ παῖ, οὐ
[83]	~σὺ δέ μοι λέγε: ἀπὸ	τῆς	διπλασίας γραμμῆς φῂς τὸ (διπλάσιον
[83]	ὅρα εἰ ἔτι σοι ἀπὸ	τῆς	~διπλασίας δοκεῖ ἔσεσθαι. ~(Παῖς) ἔμοιγε.
[82]	~(Σωκράτης) οἴεται δέ γε ἀπὸ	τῆς	διπλασίας; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~θεῶ
[83]	γραμμὴν μείζω μὲν εἶναι τῆσδε	τῆς	δίποδος, ~ἐλάττω δὲ τῆς τετράποδος.
[85]	~(Παῖς) ἀπὸ ταύτης. ~(Σωκράτης) ἀπὸ	τῆς	ἐκ γωνίας εἰς γωνίαν τεινούσης
[87]	(εἰπεῖν σοι τὸ συμβαῖνον περὶ	τῆς	ἐντάσεως αὐτοῦ ~εἰς τὸν κύκλον,
[72]	ᾗ μέλιτται εἰσίν, ἡ ἑτέρα	τῆς	ἑτέρας. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν εἶπον
[89]	~Ἄνυτος ὅδε παρεκαθέζετο, ᾧ μεταδῶμεν	τῆς	ζητήσεως. ~(εἰκότως δ' ἂν μεταδοῖμεν:
[83]	φημί. ~(Σωκράτης) τετράπουν δὲ ἀπὸ	τῆς	ἡμισέας ταυτησὶ τουτί; ~(Παῖς) ναί.
[97]	ποτε πολὺ τιμιωτέρα ἡ ἐπιστήμη	τῆς	ὀρθῆς δόξης, καὶ δι' ὅτι
[94]	αὐτὸς μὴ ~ἐσχόλαζεν διὰ τὴν	τῆς	πόλεως ἐπιμέλειαν. ἀλλὰ γάρ, ὦ
[71]	ἀνδρὸς ἀρετή, ἱκανὸν εἶναι τὰ	τῆς	πόλεως πράττειν, καὶ ~πράττοντα τοὺς
[98]	δόξα ἡγουμένη τὸ ἔργον ἑκάστης	τῆς	πράξεως ~οὐδὲν χεῖρον ἀπεργάζεται ἢ
[70]	ἐναντίον ~περιέστηκεν: ὥσπερ αὐχμός τις	τῆς	σοφίας γέγονεν, ~καὶ κινδυνεύει (ἐκ
[91]	πλείω χρήματα ~κτησάμενον ἀπὸ ταύτης	τῆς	σοφίας ἢ Φειδίαν τε, ὃς
[91]	πρός με ὅτι ἐπιθυμεῖ ~ταύτης	τῆς	σοφίας καὶ ἀρετῆς ᾗ οἱ
[83]	τῆσδε τῆς δίποδος, ~ἐλάττω δὲ	τῆς	τετράποδος. ~(Παῖς) δεῖ. ~(Σωκράτης) ~πειρῶ
[90]	σωφρονοῖμεν ~ἄν, τοὺς ἀντιποιουμένους τε	τῆς	τέχνης μᾶλλον ἢ τοὺς μή,
[83]	ὀκτώ. ~(Σωκράτης) οὐδ' ἄρ' ἀπὸ	τῆς	τρίποδός πω τὸ ὀκτώπουν χωρίον
[81]	καὶ πρότερον ἠπίστατο. ἅτε γὰρ	τῆς	φύσεως (ἁπάσης ~συγγενοῦς οὔσης, καὶ
[81]	(ἁπάσης ~συγγενοῦς οὔσης, καὶ μεμαθηκυίας	τῆς	ψυχῆς ἅπαντα, οὐδὲν κωλύει ἓν
[88]	~τὴν ψυχὴν ἀνηρτῆσθαι, τὰ δὲ	τῆς	ψυχῆς αὐτῆς εἰς φρόνησιν, ~εἰ
[88]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν συλλήβδην πάντα τὰ	τῆς	ψυχῆς ἐπιχειρήματα καὶ καρτερήματα ~ἡγουμένης
[88]	ἡ φρόνησις ~ἡγουμένη ὠφέλιμα τὰ	τῆς	ψυχῆς ἐποίει, ἡ δὲ ἀφροσύνη
[98]	~ἐθέλουσι παραμένειν, ἀλλὰ δραπετεύουσιν ἐκ	τῆς	ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε οὐ
[83]	χωρίου γραμμὴν μείζω μὲν εἶναι	τῆσδε	τῆς δίποδος, ~ἐλάττω δὲ τῆς
[92]	περὶ τούτου τοῦ πράγματος, εἴτε	τι	ἀγαθὸν ἔχει ~ἐν αὑτῷ εἴτε
[73]	καὶ σὺ μετ' ἐκείνου. ~(Μένων)	~τί	ἄλλο γ' ἢ ἄρχειν οἷόν
[98]	δοκῶ τοῦτο εἰκάζειν, ἀλλ' εἴπερ	τι	ἄλλο φαίην ἂν ~εἰδέναι ὀλίγα
[98]	ἀλλὰ εἰκάζων: ὅτι δέ ἐστίν	τι	ἀλλοῖον ὀρθὴ ~δόξα καὶ ἐπιστήμη,
[72]	καὶ παντοδαπὰς ἔλεγες αὐτὰς εἶναι,	τί	ἂν ἀπεκρίνω μοι, εἴ σε
[72]	ἄλλῳ τῳ τῶν τοιούτων; εἰπέ,	τί	ἂν ἀπεκρίνω οὕτως ἐρωτηθείς; ~(Μένων)
[75]	ἀποροῖ ὥσπερ περὶ τοῦ σχήματος,	τί	~ἂν οἴει σοι ἀποκεκρίσθαι; ~(Σωκράτης)
[72]	εἰ μίαν ζητῶν ἀρετὴν σμῆνός	~τι	ἀνηύρηκα ἀρετῶν παρὰ σοὶ κείμενον.
[82]	δὲ ἑνὸς ποδὸς μόνον, ἄλλο	~τι	ἅπαξ ἂν ἦν δυοῖν ποδοῖν
[73]	ἐστίν, πειρῶ εἰπεῖν καὶ ἀναμνησθῆναι	τί	~αὐτό φησι Γοργίας εἶναι καὶ
[89]	ἐν τῷ ἔπειτα, εἰ μέλλει	τι	αὐτοῦ ὑγιὲς εἶναι. ~(Μένων) ~τί
[88]	ἡγῆται, ὠφελεῖ ἡμᾶς, καὶ ὅταν	τί,	βλάπτει; ἆρ' ~οὐχ ὅταν μὲν
[89]	~(Μένων) ~τί οὖν δή; πρὸς	τί	βλέπων δυσχεραίνεις αὐτὸ καὶ ἀπιστεῖς
[78]	εἴπερ μὴ βούλεται τοιοῦτος εἶναι.	τί	~γὰρ ἄλλο ἐστὶν ἄθλιον εἶναι
[77]	ἦ γενέσθαι αὐτῷ; ~(Μένων) γενέσθαι:	τί	γὰρ (ἄλλο; ~(Σωκράτης) ~πότερον ἡγούμενος
[86]	ἄρχειν καὶ ἄρχεις, συγχωρήσομαί σοι	τί	γὰρ ~χρὴ ποιεῖν; ἔοικεν οὖν
[90]	ἰατρούς; ~(Ἄνυτος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~τί	δ' εἰ σκυτοτόμον ἀγαθὸν βουλοίμεθα
[97]	ἡγοῖτο; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~τί	δ' εἴ τις ὀρθῶς μὲν
[76]	οἶμαι μανθάνειν ὃ λέγεις. ~(Σωκράτης)	~τί	δ' ἐπίπεδον καλεῖς τι, καὶ
[92]	γένοιτ' ἂν ἄξιος λόγου. ~(Ἄνυτος)	τί	δὲ αὐτῷ οὐ σὺ ἔφρασας;
[71]	εἰδότι, ὡς ἐμοὶ δοκῶ. ~(Μένων)	τί	δέ; Γοργίᾳ οὐκ ἐνέτυχες ὅτε
[87]	μετὰ τοῦτο σκεπτέον εἶναι. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ δή; ἄλλο τι ἢ
[95]	μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ δή; οἱ σοφισταί σοι
[97]	ἔστιν παρ' ~ὑμῖν. ~(Μένων) πρὸς	τί	δὲ δὴ τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης)
[92]	εἰπὲ ὄνομα ὅτου βούλει. ~(Ἄνυτος)	~τί	δὲ ἑνὸς ἀνθρώπου ὄνομα δεῖ
[82]	μὲν ~γὰρ τοῦδε δυοῖν ποδοῖν:	τί	δὲ ἡ ἐκείνου τοῦ διπλασίου;
[77]	~(Μένων) κινδυνεύουσιν οὗτοί γε. ~(Σωκράτης)	~τί	δέ; οἱ τῶν κακῶν μὲν
[73]	εἶναι τοῖς ἄλλοις τούτοις. ~(Σωκράτης)	~τί	δέ; οὐκ ἀνδρὸς μὲν ἀρετὴν
[73]	καὶ σωφροσύνης. ~(Μένων) φαίνονται. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ παῖς καὶ πρεσβύτης; μῶν
[98]	γε, ὦ Σώκρατες, λέγεις. ~(Σωκράτης)	~τί	δέ; τόδε οὐκ ὀρθῶς, ὅτι
[93]	~(Ἄνυτος) ἴσως οὐκ ἄν. ~(Σωκράτης)	~τί	δὲ τόδε; ὡς Κλεόφαντος ὁ
[76]	~ἐρασταί σοι ἔτι εἰσίν. ~(Μένων)	τί	δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐδὲν ἀλλ'
[79]	Μένων, παίζεις πρός με; ~(Μένων)	τί	δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὅτι
[74]	τι; εἶπες ἂν ὅτι χρῶμά	τι,	διότι καὶ ἄλλα τυγχάνει ὄντα;
[73]	πρὸς τὸ ἀρετὴ εἶναι διοίσει	τι,	ἐάντε ἐν παιδὶ ᾖ ἐάντε
[84]	ναρκᾶν ὥσπερ ἡ νάρκη, μῶν	τι	ἐβλάψαμεν; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ.
[71]	ἐστιν, πῶς ἂν ὁποῖόν γέ	τι	εἰδείην; ἢ δοκεῖ σοι οἷόν
[72]	καὶ παντοδαπαί εἰσιν, ἕν γέ	τι	εἶδος ~ταὐτὸν ἅπασαι ἔχουσιν δι'
[97]	περὶ τῆς ἀρετῆς σκέψει ὁποῖόν	τι	εἴη, ~λέγοντες (ὅτι φρόνησις μόνον
[74]	λευκὸν χρῶμά ἐστιν ἢ ~χρῶμά	τι;	εἶπες ἂν ὅτι χρῶμά τι,
[74]	ἡ στρογγυλότης ἐστὶν ἢ σχῆμά	τι;	εἶπες δήπου ἂν ὅτι ~σχῆμά
[77]	ἑνός, ὅπερ φασὶ τοὺς συντρίβοντάς	τι	ἑκάστοτε ~οἱ σκώπτοντες, ἀλλὰ ἐάσας
[88]	οὕτως. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δή, ὅταν	τί	ἑκάστου τούτων ἡγῆται, ὠφελεῖ ἡμᾶς,
[77]	ἐπιθυμεῖν ~αὐτῶν; ~(Μένων) μάλιστα. ~(Σωκράτης)	τί	ἐπιθυμεῖν λέγεις; ἦ γενέσθαι αὐτῷ;
[91]	ἄρα μόνοι τῶν ἀντιποιου Μένων	τι	ἐπίστασθαι ~εὐεργετεῖν τοσοῦτον τῶν ἄλλων
[70]	καὶ μεγαλοπρεπῶς ~ἀποκρίνεσθαι ἐάν τίς	τι	ἔρηται, ὥσπερ εἰκὸς τοὺς (εἰδότας,
[87]	οὖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μέν	τί	ἐστιν ἀγαθὸν καὶ ἄλλο χωριζόμενον
[79]	αὐτῆς ἐρωτήσεως, ὦ φίλε ~Μένων,	τί	ἐστιν ἀρετή, εἰ μετὰ μορίου
[77]	ἐάσας ὅλην καὶ ὑγιῆ εἰπὲ	τί	ἐστιν ἀρετή. τὰ δέ γε
[75]	εἰπεῖν, εἴ τίς σε ἐρωτῴη:	τί	ἐστιν ἐπὶ τῷ στρογγύλῳ καὶ
[88]	ἀρετὴ τῶν ἐν τῇ ψυχῇ	τί	ἐστιν καὶ ἀναγκαῖον αὐτῷ ὠφελίμῳ
[86]	ἔοικεν οὖν σκεπτέον (εἶναι ποῖόν	τί	ἐστιν ὃ μήπω ἴσμεν ὅτι
[73]	εἴποιμ' ἂν ἔγωγε ~ὅτι σχῆμά	τί	ἐστιν, οὐχ οὕτως ἁπλῶς ὅτι
[85]	τὰ δὲ τέτταρα τοῖν δυοῖν	τί	ἐστιν; ~(Παῖς) διπλάσια. ~(Σωκράτης) τόδε
[71]	~παράπαν: ὃ δὲ μὴ οἶδα	τί	ἐστιν, πῶς ἂν ὁποῖόν γέ
[75]	~φέρε δή, πειρώμεθά σοι εἰπεῖν	τί	ἐστιν σχῆμα. σκόπει οὖν εἰ
[74]	τοῦτο ὃ νυνδὴ ἐγὼ ~ἔλεγον,	τί	ἐστιν σχῆμα, ὦ Μένων; εἰ
[85]	γάρ. ~(Σωκράτης) σκόπει δή: πηλίκον	τί	ἐστιν τοῦτο τὸ χωρίον; ~(Παῖς)
[87]	ἐστιν, ὧδε λέγοντες: εἰ ποῖόν	τί	ἐστιν τῶν περὶ τὴν ψυχὴν
[73]	τῶν ἀνθρώπων; (εἴπερ ἕν γέ	τι	ζητεῖς κατὰ ~πάντων. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[87]	~(Σωκράτης) ~τί δὲ δή; ἄλλο	τι	ἢ ἀγαθὸν αὐτό φαμεν εἶναι
[82]	δυοῖν ποδοῖν καὶ ταύτῃ, ἄλλο	τι	ἢ δὶς δυοῖν γίγνεται; ~(Παῖς)
[83]	ἀπ' αὐτῆς ἴσας τέτταρας. ἄλλο	τι	ἢ τουτὶ ἂν εἴη ὃ
[76]	~(Σωκράτης) ~τί δ' ἐπίπεδον καλεῖς	τι,	καὶ ἕτερον αὖ στερεόν, οἷον
[80]	δοκεῖς μοι παντελῶς, εἰ δεῖ	τι	καὶ σκῶψαι, ὁμοιότατος εἶναι τό
[75]	σύ γέ που καλεῖς πεπεράνθαι	τι	καὶ τετελευτηκέναι τὸ ~τοιοῦτον βούλομαι
[88]	κατὰ τὴν ψυχὴν σκεψώμεθα. σωφροσύνην	τι	καλεῖς καὶ ~δικαιοσύνην καὶ ἀνδρείαν
[92]	ὡς σὺ φῄς: καὶ ἴσως	τὶ	(λέγεις. ἀλλὰ σὺ δὴ ἐν
[76]	εἶναι. ~(Μένων) τὸ δὲ χρῶμα	τί	λέγεις, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὑβριστής
[75]	καὶ ἔσχατον πάντα ταῦτα ταὐτόν	τι	λέγω: ἴσως δ' ἂν ἡμῖν
[80]	καὶ ὀλίγου ἐξηπάτησάς με. ~(Μένων)	τί	μάλιστα, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) γιγνώσκω
[89]	εἶναι, ἤτοι σύμπασαν ἢ μέρος	τι;	~(Μένων) δοκεῖ μοι καλῶς λέγεσθαι,
[76]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ὄψιν καλεῖς	τι;	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐκ τούτων
[74]	εἶπες δήπου ἂν ὅτι ~σχῆμά	τι.	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[72]	φῂς εἶναι; εἶχες δήπου ἄν	τί	μοι ~εἰπεῖν; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[78]	ἢ (ὁσιότητα ~προσεῖναι, ἢ ἄλλο	τι	μόριον ἀρετῆς: εἰ δὲ μή,
[97]	βαδίζοι καὶ ~ἄλλοις ἡγοῖτο, ἄλλο	τι	ὀρθῶς ἂν καὶ εὖ ἡγοῖτο;
[86]	ἴσμεν ὅτι ~ἐστίν. εἰ μή	τι	οὖν ἀλλὰ σμικρόν γέ μοι
[84]	~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἄλλο	τι	οὖν γένοιτ' ἂν τέτταρα ἴσα
[97]	καλὰ τὰ ἔργα ἐστίν. πρὸς	τί	οὖν δὴ λέγω ταῦτα; πρὸς
[89]	τι αὐτοῦ ὑγιὲς εἶναι. ~(Μένων)	~τί	οὖν δή; πρὸς τί βλέπων
[97]	ἐὰν δὲ ~δεδεμένα, παραμένει. ~(Μένων)	τί	οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~τῶν ἐκείνου
[79]	ἀρετῆς εἶναι, καὶ ~ἕκαστα τούτων.	τί	οὖν δὴ τοῦτο λέγω; ὅτι
[95]	~ἄνδρες; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~τί	οὖν; ἐθέλουσιν οὗτοι παρέχειν αὑτοὺς
[84]	χωρία (τάδε; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)	τί	οὖν; τὸ ὅλον τόδε ποσαπλάσιον
[100]	εἰ δὲ εἴη, σχεδὸν ἄν	τι	οὗτος λέγοιτο τοιοῦτος ἐν τοῖς
[92]	τίς σε τῶν σοφιστῶν, ἢ	τί	οὕτως αὐτοῖς χαλεπὸς εἶ; ~(Ἄνυτος)
[88]	ἡ ἀνδρεία ~ἀλλ' οἷον θάρρος	τι:	οὐχ ὅταν μὲν ἄνευ νοῦ
[84]	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~προὔργου γοῦν	τι	πεποιήκαμεν, ὡς ἔοικε, πρὸς τὸ
[80]	δοκεῖς μοι νῦν ἐμὲ τοιοῦτόν	τι	~πεποιηκέναι, (ναρκᾶν) ἀληθῶς γὰρ ἔγωγε
[92]	εἴτε τις ξένος ἐπιχειρεῖ τοιοῦτόν	τι	ποιεῖν εἴτε ἀστός. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[86]	τις οἶδεν, ἐπιχειρήσωμεν ~κοινῇ ζητεῖν	τί	ποτ' ἐστὶν ἀρετή; ~(Μένων) ~πάνυ
[100]	~ἐπιχειρήσωμεν αὐτὸ καθ' αὑτὸ ζητεῖν	τί	ποτ' ἔστιν ἀρετή. νῦν δ'
[74]	ἑτέρου. ~(Μένων) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)	~τί	ποτε οὖν τοῦτο οὗ τοῦτο
[72]	ἐάντε ἐν γυναικί. ἢ δοκεῖ	τί	σοι διαφέρειν; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε.
[85]	μὲν οὖν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~τί	σοι δοκεῖ, ὦ Μένων; ἔστιν
[87]	αὐτὸ τὸ παρατεταμένον ᾖ, ἄλλο	~τι	συμβαίνειν μοι δοκεῖ, καὶ ἄλλο
[75]	(λέγε γάρ μοι: τελευτὴν καλεῖς	τι;	τοιόνδε λέγω ~οἷον πέρας καὶ
[72]	~διαφέρουσιν ἀλλὰ ταὐτόν εἰσιν ἅπασαι,	τί	τοῦτο φῂς εἶναι; εἶχες δήπου
[87]	οὔθ' ὅτι ἐστὶν οὔθ' ὁποῖόν	τι,	ὑποθέμενοι αὐτὸ σκοπῶμεν εἴτε διδακτὸν
[71]	αὐτός, ὦ πρὸς θεῶν, Μένων,	~τί	φῂς ἀρετὴν εἶναι; εἶπον καὶ
[79]	~ἀπόκριναι τοίνυν πάλιν ἐξ ἀρχῆς:	τί	φῂς ἀρετὴν εἶναι καὶ σὺ
[78]	λέγω καὶ ἀργύριον κτᾶσθαι καὶ	τιμὰς	ἐν πόλει καὶ ἀρχάς. ~(Σωκράτης)
[97]	οὐ πολλῆς τινος ἄξιόν ἐστι	~τιμῆς,	ὥσπερ δραπέτην ἄνθρωπον οὐ γὰρ
[97]	ἔχοντος, ~ὅτι δή ποτε πολὺ	τιμιωτέρα	ἡ ἐπιστήμη τῆς ὀρθῆς δόξης,
[98]	μόνιμοι: καὶ διὰ ταῦτα δὴ	~τιμιώτερον	ἐπιστήμη ὀρθῆς δόξης ἐστίν, καὶ
[87]	οὐκ ἐπιστήμη περιέχει, ~ἐπιστήμην ἄν	τιν'	αὐτὸ ὑποπτεύοντες εἶναι ὀρθῶς ὑποπτεύοιμεν.
[88]	οὖσαν τὴν ἀρετὴν φρόνησιν δεῖ	τιν'	εἶναι. ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)
[99]	καλοῦσι: καὶ οἱ ~Λάκωνες ὅταν	τινὰ	ἐγκωμιάζωσιν ἀγαθὸν ἄνδρα, θεῖος ἀνήρ,
[71]	οἴχεσθαι ἡ σοφία. εἰ γοῦν	~τινα	ἐθέλεις οὕτως ἐρέσθαι τῶν ἐνθάδε,
[79]	τῆς αὐτῆς ἐρωτήσεως, ἀλλ' οἴει	τινὰ	εἰδέναι μόριον ~ἀρετῆς ὅτι ἐστίν,
[81]	περὶ τὰ θεῖα πράγματα ~(Μένων)	τίνα	λόγον λεγόντων; ~(Σωκράτης) ἀληθῆ, ἔμοιγε
[90]	πολλὴ ἄνοιά ἐστι ~βουλομένους αὐλητήν	τινα	ποιῆσαι παρὰ μὲν τοὺς ὑπισχνουμένους
[96]	καὶ διαφεύγει ἡμᾶς τὸ γνῶναι	~τίνα	ποτὲ τρόπον γίγνονται οἱ ἀγαθοὶ
[85]	γραμμὴ ἐκ γωνίας εἰς γωνίαν	(τινὰ)	τέμνουσα δίχα ~ἕκαστον τούτων τῶν
[81]	ἔμοιγε δοκεῖν, καὶ καλόν. ~(Μένων)	τίνα	τοῦτον, καὶ τίνες οἱ λέγοντες;
[80]	ὅτι ποτέ ἐστιν. ~(Μένων) ~καὶ	τίνα	τρόπον ζητήσεις, ὦ Σώκρατες, τοῦτο
[87]	τοῦτο τοιοῦτον, ἀλλ' ~ὥσπερ μέν	τινα	ὑπόθεσιν προὔργου οἶμαι ἔχειν πρὸς
[83]	~(Σωκράτης) ~πειρῶ δὴ λέγειν πηλίκην	τινὰ	φῂς αὐτὴν εἶναι. ~(Παῖς) ~τρίποδα.
[90]	τόνδε ἀγαθὸν ἰατρὸν (γενέσθαι, παρὰ	τίνας	ἂν αὐτὸν πέμποιμεν ~διδασκάλους; ἆρ'
[91]	οὖν ~τὴν (ἀρετὴν σκόπει παρὰ	τίνας	ἂν πέμποντες αὐτὸν ὀρθῶς πέμποιμεν.
[92]	ἑταῖρον ~εὐεργέτησον φράσας αὐτῷ παρὰ	τίνας	ἀφικόμενος ἐν τοσαύτῃ πόλει τὴν
[92]	τῷ μέρει αὐτῷ εἰπὲ ~παρὰ	τίνας	ἔλθῃ Ἀθηναίων: εἰπὲ ὄνομα ὅτου
[93]	οὐκ ἂν ἐβουλήθη ἄλλους τέ	τινας	καλοὺς κἀγαθοὺς γενέσθαι, μάλιστα ~δέ
[91]	τε καὶ πραττομένους; ~(Ἄνυτος) καὶ	τίνας	λέγεις τούτους, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)
[74]	καὶ ἄλλας ~εἶναι ἀρετάς. ~(Σωκράτης)	~τίνας	ταύτας; εἰπέ. οἷον καὶ ἐγώ
[76]	οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν λέγετε ἀπορροάς	τινας	τῶν ὄντων κατὰ Ἐμπεδοκλέα; ~(Μένων)
[90]	τῷδε, περὶ ~τούτου τοῦ πράγματος	τίνες	ἂν εἶεν διδάσκαλοι. ὧδε δὲ
[89]	~(Σωκράτης) ~πολλάκις γοῦν ζητῶν εἴ	τινες	εἶεν αὐτῆς διδάσκαλοι, πάντα ποιῶν
[96]	ἐγώ τε καὶ σὺ φαῦλοί	τινες	εἶναι ἄνδρες, καὶ σέ τε
[92]	ἀλλὰ γὰρ οὐ τούτους ἐπιζητοῦμεν	τίνες	εἰσίν, παρ' οὓς ἂν ~(Μένων)
[81]	καλόν. ~(Μένων) τίνα τοῦτον, καὶ	τίνες	οἱ λέγοντες; ~(Σωκράτης) ~οἱ μὲν
[77]	~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ἀλλά	τινες	τῶν κακῶν; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)
[72]	ἡ κακία. ~(Σωκράτης) ~πολλῇ γέ	τινι	εὐτυχίᾳ ἔοικα κεχρῆσθαι, ὦ Μένων,
[99]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα σοφίᾳ	τινὶ	οὐδὲ σοφοὶ ὄντες οἱ τοιοῦτοι
[86]	(ἢ ὡς φύσει ἢ ὡς	τίνι	ποτὲ τρόπῳ παραγιγνομένης τοῖς ~ἀνθρώποις
[74]	ἐπειδὴ τὰ πολλὰ ταῦτα ἑνί	τινι	προσαγορεύεις ὀνόματι, ~καὶ φῂς οὐδὲν
[98]	Δία, ὦ Σώκρατες, ἔοικεν τοιούτῳ	τινί.	~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν καὶ ἐγὼ
[70]	παραγίγνεται τοῖς ἀνθρώποις ἢ ἄλλῳ	~τινὶ	τρόπῳ; ~(Σωκράτης) ~ὦ Μένων, πρὸ
[86]	τοῦτο (δῆλον, ὅτι ἐν ἄλλῳ	τινὶ	χρόνῳ ~εἶχε καὶ ἐμεμαθήκει; ~(Μένων)
[97]	λελυμένον μὲν ἐκτῆσθαι οὐ πολλῆς	τινος	ἄξιόν ἐστι ~τιμῆς, ὥσπερ δραπέτην
[80]	οὗ ἕνεκά με ᾔκασας. ~(Μένων)	τίνος	δὴ οἴει; ~(Σωκράτης) ~ἵνα σε
[79]	πάλιν τῆς αὐτῆς δεήσεσθαι ἐρωτήσεως,	τίνος	~ὄντος ἀρετῆς λέγεις ἃ λέγεις:
[99]	ἡγεῖται τὰ γὰρ ἀπὸ τύχης	τινὸς	ὀρθῶς γιγνόμενα οὐκ ~ἀνθρωπίνῃ ἡγεμονίᾳ
[90]	ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου οὐδὲ δόντος	τινός,	~ὥσπερ ὁ νῦν νεωστὶ εἰληφὼς
[77]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρα ὡς ὄντων	τινῶν	οἳ τῶν κακῶν ἐπιθυμοῦσιν, ἑτέρων
[93]	~οὐκοῦν καὶ διδάσκαλον ἀγαθόν, εἴπερ	τις	ἄλλος τῆς αὑτοῦ ἀρετῆς διδάσκαλος
[96]	οὐδ' εἰσὶν ἀγαθοὶ ἄνδρες, ἢ	τίς	ἂν εἴη τρόπος τῆς γενέσεως
[81]	τἆλλα πάντα αὐτὸν ~ἀνευρεῖν, ἐάν	τις	ἀνδρεῖος ᾖ καὶ μὴ ἀποκάμνῃ
[85]	δόξαι αὗται: εἰ δὲ αὐτόν	~τις	ἀνερήσεται πολλάκις τὰ αὐτὰ ταῦτα
[78]	σοι διαφέρει, ἀλλὰ κἂν ἀδίκως	τις	αὐτὰ ~πορίζηται, ὁμοίως σὺ αὐτὰ
[98]	~πολλοῦ ἄξιαί εἰσιν, ἕως ἄν	τις	αὐτὰς δήσῃ αἰτίας λογισμῷ. τοῦτο
[91]	~ὥσπερ οἱ ἄλλοι, ὅτι ἄν	τις	αὐτοῖς παραδῷ, ἀλλὰ καὶ τὸ
[70]	Ἑλλήνων τῷ βουλομένῳ ὅτι ἄν	τις	βούληται, καὶ ~οὐδενὶ ὅτῳ οὐκ
[76]	ἐρῶ σοι. ~(Σωκράτης) ~κἂν κατακεκαλυμμένος	τις	γνοίη, ὦ Μένων, διαλεγομένου σου,
[87]	εἴη ἡ ~ἀρετὴ οὐκ ἐπιστήμη	τις:	εἰ δὲ μηδέν ἐστιν ἀγαθὸν
[75]	εἰ μέν γε τῶν σοφῶν	τις	εἴη καὶ ἐριστικῶν τε καὶ
[100]	οἷς ἂν ~(παραγίγνηται, εἰ μή	τις	εἴη τοιοῦτος τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν
[71]	ξένε, ~κινδυνεύω σοι δοκεῖν μακάριός	τις	εἶναι ἀρετὴν γοῦν εἴτε διδακτὸν
[93]	τοῦ ὑέος αὐτοῦ ᾐτιάσατ' ἄν	τις	εἶναι κακήν. ~(Ἄνυτος) ἴσως οὐκ
[86]	οἱ γεωμέτραι πολλάκις σκοποῦνται, ἐπειδάν	τις	ἔρηται ~αὐτούς, οἷον περὶ χωρίου,
[82]	δή, πειρῶ μοι εἰπεῖν πηλίκη	τις	ἔσται (ἐκείνου ἡ γραμμὴ ἑκάστη.
[94]	ἀγαθοὺς ποιήσειν, ἢ τῶν ἐπιχωρίων	τις	ἢ τῶν (ξένων, εἰ αὐτὸς
[87]	εἰ δέ γ' ἐστὶν ἐπιστήμη	τις	ἡ ἀρετή, δῆλον ὅτι διδακτὸν
[73]	ἀρετή, ὦ Μένων, ἢ ἀρετή	τις;	~(Μένων) πῶς τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης)
[75]	εἰ δὲ δὴ τὴν ~χρόαν	τις	μὴ φαίη εἰδέναι, ἀλλὰ ὡσαύτως
[92]	εἰσαφικνεῖσθαι ~καὶ οὐκ ἐξελαύνουσαι, εἴτε	τις	ξένος ἐπιχειρεῖ τοιοῦτόν τι ποιεῖν
[86]	οἰόμενοι δεῖν ζητεῖν ἃ μή	τις	οἶδεν βελτίους ἂν εἶμεν καὶ
[86]	ὅτι ζητητέον περὶ οὗ μή	τις	οἶδεν, ἐπιχειρήσωμεν ~κοινῇ ζητεῖν τί
[97]	γε. ~(Σωκράτης) ~τί δ' εἴ	τις	ὀρθῶς μὲν δοξάζων ἥτις ἐστὶν
[87]	χωρίον ~(τρίγωνον ἐνταθῆναι, εἴποι ἄν	τις	ὅτι οὔπω οἶδα εἰ ἔστιν
[79]	~γάρ ἐστιν λέγειν, ὅταν λέγῃ	τις,	ὅτι πᾶσα ἡ μετὰ δικαιοσύνης
[74]	οὑτωσὶ ἔχει περὶ παντός: εἴ	τίς	σε ἀνέροιτο τοῦτο ὃ νυνδὴ
[75]	~Μένων, ἔχοις ἂν εἰπεῖν, εἴ	τίς	σε ἐρωτῴη: τί ἐστιν ἐπὶ
[92]	~πότερον δέ, ὦ Ἄνυτε, ἠδίκηκέ	τίς	σε τῶν σοφιστῶν, ἢ τί
[77]	δοκοῦσιν. ~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ δοκεῖ	τίς	σοι, ὦ Μένων, γιγνώσκων τὰ
[70]	τὸ ἐναντίον ~περιέστηκεν: ὥσπερ αὐχμός	τις	τῆς σοφίας γέγονεν, ~καὶ κινδυνεύει
[70]	τε καὶ μεγαλοπρεπῶς ~ἀποκρίνεσθαι ἐάν	τίς	τι ἔρηται, ὥσπερ εἰκὸς τοὺς
[85]	βίῳ εἰληφὼς εἴη. ἢ (δεδίδαχέν	τις	τοῦτον γεωμετρεῖν; οὗτος γὰρ ποιήσει
[90]	μὴ ἐθέλειν πέμπειν, ἄλλοις δέ	τισιν	πράγματα ~παρέχειν, ζητοῦντα μανθάνειν παρὰ
[73]	~(Σωκράτης) ~ἡ δὲ ἀρετὴ πρὸς	τὸ	ἀρετὴ εἶναι διοίσει τι, ἐάντε
[81]	ᾖ καὶ μὴ ἀποκάμνῃ ζητῶν:	τὸ	γὰρ ζητεῖν ἄρα καὶ τὸ
[83]	ἔμοιγε δοκεῖ οὕτω. ~(Σωκράτης) ~καλῶς:	τὸ	γάρ σοι δοκοῦν τοῦτο ἀποκρίνου.
[72]	τῇ αὐτῇ ~ἰσχύι ἰσχυρὰ ἔσται;	τὸ	γὰρ τῇ αὐτῇ τοῦτο λέγω:
[96]	ᾗ ἴσως καὶ διαφεύγει ἡμᾶς	τὸ	γνῶναι ~τίνα ποτὲ τρόπον γίγνονται
[85]	τὴν ἐπιστήμην; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	~τὸ	δὲ ἀναλαμβάνειν αὐτὸν ἐν αὑτῷ
[97]	μόνον ἡγεῖται τοῦ ὀρθῶς πράττειν:	τὸ	δὲ ἄρα καὶ ~δόξα ἦν
[97]	δι' ὅτι τὸ μὲν ἕτερον,	~τὸ	δὲ ἕτερόν ἐστιν αὐτῶν. ~(Σωκράτης)
[78]	τούτων ἀρετὴ γένοιτ' ἄν; ~(Σωκράτης)	~τὸ	δὲ μὴ ἐκπορίζειν χρυσίον καὶ
[83]	τουτί; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἶεν:	τὸ	δὲ ὀκτώπουν οὐ τοῦδε μὲν
[100]	ἡ ἀρετὴ οἷς ἂν παραγίγνηται:	τὸ	δὲ σαφὲς περὶ αὐτοῦ εἰσόμεθα
[76]	στερεοῦ πέρας σχῆμα εἶναι. ~(Μένων)	τὸ	δὲ χρῶμα τί λέγεις, ὦ
[87]	οὔ. ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~τὸ	δὴ μετὰ τοῦτο, ὡς ἔοικε,
[75]	διαλεκτικώτερον ~ἀποκρίνεσθαι. ἔστι δὲ ἴσως	τὸ	διαλεκτικώτερον μὴ μόνον τἀληθῆ ἀποκρίνεσθαι,
[73]	τ' εἶναι. οὐ ~προσθήσομεν αὐτόσε	τὸ	δικαίως, ἀδίκως δὲ μή; ~(Μένων)
[78]	τούτῳ τῷ πόρῳ, ὦ ~Μένων,	τὸ	δικαίως καὶ ὁσίως, ἢ οὐδέν
[83]	~(Παῖς) ἐννέα. ~(Σωκράτης) ἔδει δὲ	τὸ	διπλάσιον πόσων εἶναι ποδῶν; ~(Παῖς)
[83]	ἀπὸ τῆς διπλασίας γραμμῆς φῂς	τὸ	(διπλάσιον χωρίον ~γίγνεσθαι; τοιόνδε λέγω,
[85]	ὦ παῖ Μένωνος, γίγνοιτ' ἂν	τὸ	διπλάσιον ~χωρίον. ~(Παῖς) πάνυ μὲν
[78]	ἐστὶ βελτίων ἄλλος ἄλλου, κατὰ	τὸ	δύνασθαι ἂν εἴη ~ἀμείνων. ~(Μένων)
[70]	~Θετταλῶν. καὶ δὴ καὶ τοῦτο	τὸ	ἔθος ὑμᾶς εἴθικεν, ἀφόβως τε
[84]	ἡγησάμενος μὴ εἰδέναι, καὶ ἐπόθησεν	τὸ	~εἰδέναι; ~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ,
[84]	ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν προσαναπληρωσαίμεθ' ἂν	τὸ	ἐν τῇ γωνίᾳ τόδε; ~(Παῖς)
[91]	τις αὐτοῖς παραδῷ, ἀλλὰ καὶ	τὸ	ἐναντίον διαφθείρουσιν; ~(καὶ τούτων φανερῶς
[70]	ἐνθάδε δέ, ὦ φίλε Μένων,	τὸ	ἐναντίον ~περιέστηκεν: ὥσπερ αὐχμός τις
[86]	ἐστιν εἴτε ὁπωσοῦν. λέγω δὲ	τὸ	ἐξ ~ὑποθέσεως ὧδε, ὥσπερ οἱ
[84]	τι πεποιήκαμεν, ὡς ἔοικε, πρὸς	τὸ	ἐξευρεῖν ὅπῃ ἔχει: νῦν μὲν
[75]	εἶπεν: ~οὐ μανθάνεις ὅτι ζητῶ	τὸ	ἐπὶ πᾶσιν τούτοις ταὐτόν; ἢ
[98]	ὀρθῶς, ὅτι ἀληθὴς δόξα ἡγουμένη	τὸ	ἔργον ἑκάστης τῆς πράξεως ~οὐδὲν
[72]	ὡς βούλομαί γέ πω κατέχω	τὸ	ἐρωτώμενον. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ περὶ
[74]	τὸ στρογγύλον τοῦ εὐθέος, οὐδὲ	τὸ	~ἕτερον τοῦ ἑτέρου. ~(Μένων) ἀληθῆ
[74]	εἶναι ~στρογγύλον ἢ εὐθύ, οὐδὲ	τὸ	εὐθὺ εὐθὺ ἢ στρογγύλον; ~(Μένων)
[74]	τὸ στρογγύλον σχῆμα εἶναι ἢ	τὸ	εὐθύ; ἢ οὐχ ~οὕτω λέγεις;
[74]	ἧττον κατέχει τὸ στρογγύλον ἢ	τὸ	εὐθύ, ὃ δὴ ὀνομάζεις ~σχῆμα
[83]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἄνπερ τρίπους ᾖ,	τὸ	ἥμισυ ταύτης προσληψόμεθα καὶ ἔσται
[72]	τοῦτο λέγω: οὐδὲν διαφέρει πρὸς	τὸ	ἰσχὺς ~εἶναι ἡ ἰσχύς, ἐάντε
[95]	ἐάν ποτε γνῷ οἷόν ἐστιν	τὸ	κακῶς λέγειν, παύσεται ~χαλεπαίνων, νῦν
[74]	ἐστίν, καὶ εἰπόντος σου ὅτι	τὸ	~λευκόν, μετὰ ταῦτα ὑπέλαβεν ὁ
[74]	ταῦτα ὑπέλαβεν ὁ ἐρωτῶν: πότερον	τὸ	λευκὸν χρῶμά ἐστιν ἢ ~χρῶμά
[99]	εἰ μὴ ἐπιστήμῃ, εὐδοξίᾳ δὴ	τὸ	λοιπὸν (γίγνεται: ᾗ οἱ πολιτικοὶ
[81]	τὸ γὰρ ζητεῖν ἄρα καὶ	τὸ	~μανθάνειν ἀνάμνησις ὅλον ἐστίν. οὔκουν
[78]	γάρ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῦ λεχθέντος	τὸ	μὲν βούλεσθαι πᾶσιν ὑπάρχει, καὶ
[89]	~ἐγώ σοι ἐρῶ, ὦ Μένων.	τὸ	μὲν γὰρ διδακτὸν αὐτὸ εἶναι,
[99]	ἄρα ὄντοιν ἀγαθοῖν καὶ ὠφελίμοιν	τὸ	μὲν ἕτερον ἀπολέλυται, καὶ οὐκ
[97]	ὀρθῆς δόξης, καὶ δι' ὅτι	τὸ	μὲν ἕτερον, ~τὸ δὲ ἕτερόν
[84]	βαδίζων ὅδε τοῦ ἀναμιμνῄσκεσθαι; ὅτι	τὸ	μὲν ~πρῶτον ᾔδει μὲν οὔ,
[84]	~λέγε γάρ μοι σύ: οὐ	τὸ	μὲν τετράπουν τοῦτο ἡμῖν ἐστι
[79]	συμβαίνει ἐξ ὧν σὺ ὁμολογεῖς,	τὸ	μετὰ μορίου ἀρετῆς πράττειν ὅτι
[98]	δέ γε οὐ φύσει, ἐσκοποῦμεν	τὸ	μετὰ τοῦτο εἰ διδακτόν ἐστιν.
[83]	τουτὶ ἂν εἴη ὃ φῂς	τὸ	~ὀκτώπουν εἶναι; ~(Παῖς) πάνυ γε.
[83]	~ἀπὸ ταύτης δή, φῄς, ἔσται	τὸ	ὀκτώπουν χωρίον, ἂν τέτταρες τοσαῦται
[82]	εἰδέναι ὁποία ἐστὶν ἀφ' ἧς	τὸ	ὀκτώπουν χωρίον γενήσεται: ἢ οὐ
[83]	ἄρ' ἀπὸ τῆς τρίποδός πω	τὸ	ὀκτώπουν χωρίον γίγνεται. ~(Παῖς) οὐ
[79]	ὥσπερ εἰρηκὼς ὅτι ἀρετή ἐστιν	τὸ	~ὅλον καὶ ἤδη γνωσομένου ἐμοῦ,
[84]	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) τί οὖν;	τὸ	ὅλον τόδε ποσαπλάσιον τοῦδε γίγνεται;
[83]	τῇδε τριῶν καὶ τῇδε τριῶν,	τὸ	ὅλον χωρίον τριῶν τρὶς ποδῶν
[82]	δυοῖν, πόσων ἂν εἴη ποδῶν	τὸ	~ὅλον; ὧδε δὲ σκόπει: εἰ
[99]	δὲ ἄνθρωπος ἡγεμών ἐστιν ἐπὶ	τὸ	ὀρθόν, δύο ~ταῦτα, δόξα ἀληθὴς
[98]	ὠφέλιμον δὲ καὶ ἀγαθὸν εἶναι	τὸ	ὀρθῶς ἡγούμενον; ~(Μένων) πάνυ γε.
[71]	οὐδὲ αὐτὸ ὅτι ποτ' ἐστὶ	τὸ	παράπαν ἀρετὴ τυγχάνω εἰδώς. ~(ἐγὼ
[80]	νῦν δὲ οὐδ' ὅτι ἐστὶν	τὸ	παράπαν ἔχω εἰπεῖν. καί μοι
[71]	ὡς οὐκ εἰδὼς περὶ ἀρετῆς	τὸ	~παράπαν: ὃ δὲ μὴ οἶδα
[71]	~εἶναι, ὅστις Μένωνα μὴ γιγνώσκει	τὸ	παράπαν ὅστις ἐστίν, τοῦτον εἰδέναι
[80]	Σώκρατες, τοῦτο ὃ μὴ οἶσθα	τὸ	παράπαν ὅτι ἐστίν; ~ποῖον γὰρ
[87]	τοιούτῳ χωρίῳ οἷον ἂν αὐτὸ	τὸ	παρατεταμένον ᾖ, ἄλλο ~τι συμβαίνειν
[94]	φαυλοτάτους ~Ἀθηναίων ἀδυνάτους γεγονέναι τοῦτο	(τὸ	πρᾶγμα, ἐνθυμήθητι ὅτι ~Θουκυδίδης αὖ
[84]	οὐκοῦν νῦν βέλτιον ἔχει περὶ	τὸ	πρᾶγμα ὃ οὐκ ᾔδει; ~(Μένων)
[96]	πονηροὶ (εἶναι περὶ αὐτὸ τοῦτο	τὸ	πρᾶγμα οὗ φασι διδάσκαλοι εἶναι,
[87]	ὑπόθεσιν προὔργου οἶμαι ἔχειν πρὸς	τὸ	πρᾶγμα τοιάνδε: εἰ μέν ~ἐστιν
[86]	ἐκεῖνο ἂν ἥδιστα, ὅπερ ἠρόμην	~τὸ	πρῶτον, καὶ σκεψαίμην καὶ ἀκούσαιμι,
[76]	σχήματος ~τοῦτο λέγω, εἰς ὃ	τὸ	στερεὸν περαίνει, τοῦτ' εἶναι σχῆμα:
[80]	ἔγωγε καὶ (τὴν ψυχὴν καὶ	τὸ	στόμα ~ναρκῶ, καὶ οὐκ ἔχω
[74]	λέγῃς, τότε οὐδὲν μᾶλλον φῂς	τὸ	στρογγύλον εἶναι ~στρογγύλον ἢ εὐθύ,
[74]	τοῦτο ὃ οὐδὲν ἧττον κατέχει	τὸ	στρογγύλον ἢ τὸ εὐθύ, ὃ
[74]	~σχῆμα (καὶ οὐδὲν μᾶλλον φῂς	τὸ	στρογγύλον σχῆμα εἶναι ἢ τὸ
[74]	γε οὐδὲν μᾶλλον φῂς εἶναι	τὸ	στρογγύλον τοῦ εὐθέος, οὐδὲ τὸ
[87]	~ὑποθέμενος οὖν ἐθέλω (εἰπεῖν σοι	τὸ	συμβαῖνον περὶ τῆς ἐντάσεως αὐτοῦ
[74]	τοῦτο οὗ τοῦτο ὄνομά ἐστιν,	τὸ	σχῆμα; ~(πειρῶ λέγειν. εἰ οὖν
[80]	τι καὶ σκῶψαι, ὁμοιότατος εἶναι	τό	τε ~εἶδος καὶ τἆλλα ταύτῃ
[83]	οὔ; ~(Σωκράτης) διπλάσιον οὖν ἐστιν	τὸ	τετράκις τοσοῦτον; ~(Παῖς) οὐ μὰ
[75]	καλεῖς πεπεράνθαι τι καὶ τετελευτηκέναι	τὸ	~τοιοῦτον βούλομαι λέγειν, οὐδὲν ποικίλον.
[99]	ὀρθοῦσιν, οὐδὲν διαφερόντως ἔχοντες πρὸς	τὸ	φρονεῖν ἢ οἱ ~χρησμῳδοί τε
[98]	μὲν ἂν χρόνον παραμένωσιν, ~καλὸν	τὸ	χρῆμα καὶ πάντ' (ἀγαθὰ ἐργάζονται:
[89]	ἀκροπόλει, κατασημηνάμενοι πολὺ ~μᾶλλον ἢ	τὸ	χρυσίον, ἵνα μηδεὶς αὐτοὺς διέφθειρεν,
[83]	δὲ εἷς: καὶ γίγνεται ~τοῦτο	τὸ	χωρίον ὃ φῄς. ~(Παῖς) ναί.
[85]	γίγνονται γραμμαὶ ἴσαι, περιέχουσαι τουτὶ	τὸ	χωρίον; ~(Παῖς) γίγνονται γάρ. ~(Σωκράτης)
[82]	ἅπαξ ἂν ἦν δυοῖν ποδοῖν	τὸ	χωρίον; ~(Παῖς) (ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ
[85]	δή: πηλίκον τί ἐστιν τοῦτο	τὸ	χωρίον; ~(Παῖς) οὐ μανθάνω. ~(Σωκράτης)
[87]	τοιάνδε: εἰ μέν ~ἐστιν τοῦτο	τὸ	χωρίον τοιοῦτον οἷον παρὰ τὴν
[86]	ἐς τόνδε τὸν κύκλον τόδε	τὸ	χωρίον ~(τρίγωνον ἐνταθῆναι, εἴποι ἄν
[89]	τῷ λόγῳ φρόνησις ἂν εἴη	τὸ	ὠφέλιμον: ~φαμὲν δὲ τὴν ἀρετὴν
[89]	~καὶ γὰρ ἄν που καὶ	τόδ'	ἦν: εἰ φύσει οἱ ἀγαθοὶ
[75]	ἐστιν σχῆμα. σκόπει οὖν εἰ	τόδε	ἀποδέχῃ αὐτὸ ~εἶναι: ἔστω γὰρ
[89]	ἐάν σοι ~δοκῶ εἰκότως ἀπιστεῖν.	τόδε	γάρ μοι εἰπέ: εἰ ἔστιν
[84]	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τρίτον	τόδε	ἴσον ἑκατέρῳ τούτων; ~(Παῖς) ναί.
[90]	γενέσθαι: ἆρ' ὅταν τοῦτο ~λέγωμεν,	τόδε	(λέγομεν, ὅτι παρὰ τούτους πέμποντες
[98]	Σώκρατες, λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;	τόδε	οὐκ ὀρθῶς, ὅτι ἀληθὴς δόξα
[85]	τί ἐστιν; ~(Παῖς) διπλάσια. ~(Σωκράτης)	τόδε	οὖν (ποσάπουν γίγνεται; ~(Παῖς) ὀκτώπουν.
[84]	ἂν τὸ ἐν τῇ γωνίᾳ	τόδε;	~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἄλλο
[84]	~(Σωκράτης) τί οὖν; τὸ ὅλον	τόδε	ποσαπλάσιον τοῦδε γίγνεται; ~(Παῖς) τετραπλάσιον.
[73]	ὦ ἄριστε: ἔτι γὰρ καὶ	τόδε	σκόπει. ἄρχειν φῂς οἷόν τ'
[93]	πάλαι σκοποῦμεν. τοῦτο δὲ σκοποῦντες	τόδε	σκοποῦμεν, ἆρα οἱ ἀγαθοὶ ~ἄνδρες
[86]	τε ἐς τόνδε τὸν κύκλον	τόδε	τὸ χωρίον ~(τρίγωνον ἐνταθῆναι, εἴποι
[93]	οὐκ ἄν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ	τόδε;	ὡς Κλεόφαντος ὁ Θεμιστοκλέους ἀνὴρ
[100]	~οἶος πέπνυται τῶν ἐν Ἅιδου,	τοὶ	δὲ σκιαὶ ἀίσσουσι. ταὐτὸν ἂν
[76]	~ἐκ τούτων δὴ σύνες ὅ	τοι	λέγω, ἔφη Πίνδαρος. ἔστιν γὰρ
[89]	ταῖς πόλεσι. ~(Μένων) εἰκός γέ	τοι,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[87]	οἶμαι ἔχειν πρὸς τὸ πρᾶγμα	τοιάνδε:	εἰ μέν ~ἐστιν τοῦτο τὸ
[77]	σοῦ ἕνεκα καὶ ἐμαυτοῦ, λέγων	~τοιαῦτα:	ἀλλ' ὅπως μὴ οὐχ οἷός
[77]	οὐχ οἷός τ' ἔσομαι πολλὰ	τοιαῦτα	λέγειν. ἀλλ' ἴθι δὴ πειρῶ
[77]	ὦ Σώκρατες, εἴ μοι πολλὰ	τοιαῦτα	λέγοις. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν προθυμίας
[88]	καὶ μεγαλοπρέπειαν καὶ ~πάντα τὰ	(τοιαῦτα;	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δή,
[79]	καὶ σωφροσύνην καὶ πάντα τὰ	τοιαῦτα;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) εἶτα, ὦ
[78]	ἄττα λέγεις τἀγαθὰ ἢ τὰ	τοιαῦτα;	~(Μένων) οὔκ, ἀλλὰ (πάντα λέγω
[91]	~τε καὶ ὑποδήματα, ἀλλ' εἰ	τοιαῦτα	ποιοῖεν, ταχὺ ἂν τῷ λιμῷ
[80]	γὰρ ξένος ἐν ἄλλῃ πόλει	~τοιαῦτα	ποιοῖς, τάχ' ἂν ὡς γόης
[78]	οὔκ, ἀλλὰ (πάντα λέγω τὰ	τοιαῦτα.	~(Σωκράτης) ~εἶεν: χρυσίον δὲ δὴ
[88]	ἐλέγομεν, πλοῦτόν τε καὶ τὰ	τοιαῦτα,	τοτὲ μὲν ~ἀγαθὰ τοτὲ δὲ
[87]	δή: ταῦτα λέγομεν καὶ τὰ	τοιαῦτα	~ὠφέλιμα. ~(οὐχί; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)
[91]	φίλων, ~μήτε ἀστὸν μήτε ξένον,	τοιαύτη	μανία λάβοι, ὥστε παρὰ τούτους
[79]	τοῦ σχήματος, ~ἀπεβάλλομέν που τὴν	τοιαύτην	ἀπόκρισιν τὴν διὰ τῶν ἔτι
[85]	δύο. ~(Σωκράτης) τὰ δὲ τέτταρα	τοῖν	δυοῖν τί ἐστιν; ~(Παῖς) διπλάσια.
[76]	~(Μένων) ἔγωγε καλῶ. ~(Σωκράτης) ~ἤδη	τοίνυν	ἂν μάθοις μου ἐκ τούτων
[75]	ἀρετῆς; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) προθυμητέον	τοίνυν:	ἄξιον γάρ. ~(Μένων) πάνυ μὲν
[74]	ἄλλας ἀρετάς. ~(Μένων) ~ἡ ἀνδρεία	τοίνυν	ἔμοιγε δοκεῖ ἀρετὴ εἶναι καὶ
[91]	πρός. ~(Σωκράτης) καλῶς λέγεις. ~νῦν	τοίνυν	ἔξεστί σε μετ' ἐμοῦ (κοινῇ
[71]	~(Μένων) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἐκεῖνον μὲν	τοίνυν	ἐῶμεν, ἐπειδὴ καὶ ἄπεστιν: σὺ
[73]	~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ	τοίνυν	ἡ αὐτὴ ἀρετὴ πάντων ἐστίν,
[88]	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἔτι	τοίνυν	καὶ τὰ κατὰ τὴν ψυχὴν
[72]	οὖν εἶπον μετὰ ταῦτα: τοῦτο	τοίνυν	μοι αὐτὸ εἰπέ, ὦ Μένων:
[77]	(παρ' ἐμοῦ εἴληφας. ~(Μένων) ~δοκεῖ	τοίνυν	μοι, ὦ Σώκρατες, ἀρετὴ εἶναι,
[98]	εἶναι. ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ	τοίνυν	οὐ μόνον δι' ἐπιστήμην ἀγαθοὶ
[79]	δοκεῖς ὀρθῶς λέγειν. ~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι	τοίνυν	πάλιν ἐξ ἀρχῆς: τί φῂς
[100]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἐκ μὲν	τοίνυν	τούτου τοῦ λογισμοῦ, ὦ Μένων,
[79]	ἀπεβάλλομεν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὴ	τοίνυν,	ὦ ἄριστε, μηδὲ σὺ ἔτι
[83]	φῂς τὸ (διπλάσιον χωρίον ~γίγνεσθαι;	τοιόνδε	λέγω, μὴ ταύτῃ μὲν μακρόν,
[75]	γάρ μοι: τελευτὴν καλεῖς τι;	τοιόνδε	λέγω ~οἷον πέρας καὶ ἔσχατον
[87]	ὅτι τοιοῦδε μὲν ὄντος διδακτόν,	τοιοῦδε	δ' οὔ. ~(Μένων) πάνυ γε.
[87]	μὲν ἄρα ταχὺ ἀπηλλάγμεθα, ὅτι	τοιοῦδε	μὲν ὄντος διδακτόν, τοιοῦδε δ'
[99]	τινὶ οὐδὲ σοφοὶ ὄντες οἱ	τοιοῦτοι	ἄνδρες ἡγοῦντο ταῖς πόλεσιν, οἱ
[99]	ἅτε οὐ δι' ἐπιστήμην ὄντες	τοιοῦτοι.	~(Μένων) ἔοικεν οὕτως ἔχειν, ὦ
[92]	κἀγαθοὶ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου ἐγένοντο	τοιοῦτοι,	παρ' ~οὐδενὸς μαθόντες ὅμως μέντοι
[87]	οὔπω οἶδα εἰ ἔστιν τοῦτο	τοιοῦτον,	ἀλλ' ~ὥσπερ μέν τινα ὑπόθεσιν
[75]	πεπεράνθαι τι καὶ τετελευτηκέναι τὸ	~τοιοῦτον	βούλομαι λέγειν, οὐδὲν ποικίλον. ~(Μένων)
[82]	τούτου τοῦ χωρίου ἕτερον διπλάσιον,	τοιοῦτον	δέ, ἴσας ἔχον ~πάσας τὰς
[82]	παῖ, γιγνώσκεις τετράγωνον χωρίον ὅτι	τοιοῦτόν	ἐστιν; ~(Παῖς) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔστιν
[87]	μέν ~ἐστιν τοῦτο τὸ χωρίον	τοιοῦτον	οἷον παρὰ τὴν δοθεῖσαν αὐτοῦ
[71]	κακῶς, καὶ αὐτὸν ~εὐλαβεῖσθαι μηδὲν	τοιοῦτον	παθεῖν. εἰ δὲ βούλει γυναικὸς
[80]	σὺ δοκεῖς μοι νῦν ἐμὲ	τοιοῦτόν	τι ~πεποιηκέναι, (ναρκᾶν) ἀληθῶς γὰρ
[92]	ἐξελαύνουσαι, εἴτε τις ξένος ἐπιχειρεῖ	τοιοῦτόν	τι ποιεῖν εἴτε ἀστός. ~(Σωκράτης)
[82]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴη ἂν	τοιοῦτον	χωρίον καὶ μεῖζον καὶ ἔλαττον;
[93]	~(Σωκράτης) ~οὗτος μὲν δή σοι	τοιοῦτος	διδάσκαλος ἀρετῆς, ὃν καὶ σὺ
[78]	κακὰ οὐδείς, εἴπερ μὴ βούλεται	τοιοῦτος	εἶναι. τί ~γὰρ ἄλλο ἐστὶν
[100]	σχεδὸν ἄν τι οὗτος λέγοιτο	τοιοῦτος	ἐν τοῖς ζῶσιν ~οἷον ἔφη
[100]	~(παραγίγνηται, εἰ μή τις εἴη	τοιοῦτος	τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν οἷος καὶ
[100]	ταὐτὸν ἂν καὶ ἐνθάδε ὁ	~τοιοῦτος	ὥσπερ παρὰ σκιὰς ἀληθὲς ἂν
[99]	οὐχ οἷοί τε ~ἄλλους ποιεῖν	τοιούτους	οἷοι αὐτοί εἰσι, ἅτε οὐ
[80]	καὶ οὐδὲν δεῖ τῷ γε	τοιούτῳ	ζητήσεως οὔτε ὃ μὴ ~οἶδεν
[98]	τὸν Δία, ὦ Σώκρατες, ἔοικεν	τοιούτῳ	τινί. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν καὶ
[87]	δοθεῖσαν αὐτοῦ γραμμὴν ~παρατείναντα ἐλλείπειν	τοιούτῳ	χωρίῳ οἷον ἂν αὐτὸ τὸ
[78]	ἄρα μᾶλλον ὁ πόρος τῶν	τοιούτων	ἀγαθῶν ἢ ἡ ἀπορία ἀρετὴ
[72]	~μεγέθει ἢ ἄλλῳ τῳ τῶν	τοιούτων;	εἰπέ, τί ἂν ἀπεκρίνω οὕτως
[90]	μεγίστας ἀρχάς. δίκαιον δὴ ~μετὰ	τοιούτων	ζητεῖν ἀρετῆς πέρι διδασκάλους, εἴτ'
[79]	δ' (ἂν ἄνευ πάντων τῶν	τοιούτων,	κακία. ~(Μένων) δοκεῖ μοι ἀναγκαῖον
[76]	ὀσμὴν καὶ ἄλλα πολλὰ τῶν	τοιούτων.	~(Μένων) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)
[75]	στρογγύλῳ καὶ εὐθεῖ ~καὶ ἐπὶ	τοῖς	ἄλλοις, ἃ δὴ σχήματα καλεῖς,
[94]	ἐν τῇ πόλει καὶ ἐν	τοῖς	~ἄλλοις Ἕλλησιν, ὥστε εἴπερ ἦν
[74]	λαβεῖν κατὰ ~πάντων, ὥσπερ ἐν	τοῖς	ἄλλοις. ~(Σωκράτης) ~εἰκότως γε: ἀλλ'
[95]	οὐ μόνον σοί τε καὶ	τοῖς	ἄλλοις τοῖς πολιτικοῖς τοῦτο δοκεῖ
[73]	Σώκρατες, τοῦτο οὐκέτι ὅμοιον εἶναι	τοῖς	ἄλλοις τούτοις. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;
[70]	οὔτε μαθητόν, ἀλλὰ φύσει παραγίγνεται	τοῖς	ἀνθρώποις ἢ ἄλλῳ ~τινὶ τρόπῳ;
[98]	τούτοιν δὲ οὐδέτερον φύσει ἐστὶν	~τοῖς	ἀνθρώποις, (οὔτε ἐπιστήμη οὔτε δόξα
[100]	~τότε, ὅταν πρὶν ᾧτινι τρόπῳ	τοῖς	ἀνθρώποις παραγίγνεται ἀρετή, πρότερον ~ἐπιχειρήσωμεν
[96]	ἡγουμένης ὀρθῶς τε καὶ εὖ	~τοῖς	ἀνθρώποις πράττεται τὰ πράγματα, ᾗ
[86]	ὡς τίνι ποτὲ τρόπῳ παραγιγνομένης	τοῖς	~ἀνθρώποις τῆς ἀρετῆς. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[93]	ὃν καὶ σὺ ὁμολογεῖς ἐν	τοῖς	~ἄριστον τῶν προτέρων εἶναι: ~ἄλλον
[97]	πάνυ γ' εἰπέ. ~(Σωκράτης) ~ὅτι	τοῖς	Δαιδάλου ἀγάλμασιν οὐ προσέσχηκας τὸν
[95]	ἐν ποίοις ἔπεσιν; ~(Σωκράτης) ἐν	τοῖς	ἐλεγείοις, οὗ λέγει ~καὶ παρὰ
[70]	μὲν Θετταλοὶ εὐδόκιμοι ἦσαν ἐν	τοῖς	Ἕλλησιν καὶ ~ἐθαυμάζοντο ἐφ' ἱππικῇ
[100]	τι οὗτος λέγοιτο τοιοῦτος ἐν	τοῖς	ζῶσιν ~οἷον ἔφη Ὅμηρος ἐν
[76]	οὐδὲν ἀλλ' ἢ ἐπιτάττεις ἐν	τοῖς	λόγοις, ὅπερ ποιοῦσιν οἱ τρυφῶντες,
[81]	ἡμᾶς ἀργοὺς ποιήσειεν καὶ ἔστιν	τοῖς	μαλακοῖς τῶν ἀνθρώπων ~ἡδὺς ἀκοῦσαι,
[95]	ἐθέλουσιν οὗτοι παρέχειν αὑτοὺς διδασκάλους	τοῖς	νέοις, καὶ ὁμολογεῖν ~διδάσκαλοί τε
[71]	ὦ Μένων, οὕτως ἔχω: συμπένομαι	τοῖς	πολίταις τούτου ~τοῦ πράγματος, καὶ
[95]	σοί τε καὶ τοῖς ἄλλοις	τοῖς	πολιτικοῖς τοῦτο δοκεῖ τοτὲ μὲν
[98]	~(Μένων) ἑταῖρε, ἀνάμνησις, ὡς ἐν	τοῖς	πρόσθεν ἡμῖν ὡμολόγηται. ἐπειδὰν δὲ
[100]	ζῶσιν ~οἷον ἔφη Ὅμηρος ἐν	τοῖς	τεθνεῶσιν τὸν Τειρεσίαν εἶναι, λέγων
[95]	μετὰ τοῖσιν ~ἵζε, καὶ ἅνδανε	τοῖς,	ὧν μεγάλη δύναμις. ~ἐσθλῶν μὲν
[95]	πῖνε καὶ ἔσθιε, καὶ μετὰ	τοῖσιν	~ἵζε, καὶ ἅνδανε τοῖς, ὧν
[95]	ἐλεγείοις, οὗ λέγει ~καὶ παρὰ	τοῖσιν	πῖνε καὶ ἔσθιε, καὶ μετὰ
[80]	τῇ θαλαττίᾳ: καὶ γὰρ αὕτη	τὸν	ἀεὶ ~πλησιάζοντα καὶ ἁπτόμενον ναρκᾶν
[86]	ἐπεγερθεῖσαι ἐπιστῆμαι γίγνονται, ἆρ' οὖν	τὸν	ἀεὶ χρόνον ~μεμαθηκυῖα ἔσται ἡ
[72]	ὃ καλῶς που ἔχει ἀποβλέψαντα	τὸν	~ἀποκρινόμενον τῷ ἐρωτήσαντι ἐκεῖνο δηλῶσαι,
[91]	πέμποιμεν. ἢ ~δῆλον δὴ κατὰ	τὸν	ἄρτι λόγον ὅτι παρὰ τούτους
[93]	μάλιστα ~δέ που τὸν ὑὸν	τὸν	αὑτοῦ; ἢ οἴει αὐτὸν φθονεῖν
[94]	~οὐκοῦν καὶ οὗτος τὸν ὑὸν	τὸν	αὑτοῦ Λυσίμαχον, ὅσα μὲν διδασκάλων
[93]	ταῦτα μὲν οἰόμεθα βούλεσθαι αὐτὸν	τὸν	αὑτοῦ ὑὸν παιδεῦσαι, ἣν δὲ
[81]	διὰ ταῦτα ὡς ὁσιώτατα διαβιῶναι	~τὸν	βίον: οἷσιν γὰρ ἂν ~Φερσεφόνα
[94]	τὸν μὲν γὰρ ~Ξανθίᾳ ἔδωκε,	τὸν	δὲ Εὐδώρῳ: οὗτοι δέ που
[95]	διδακτὸν ἀρετήν; ~(Μένων) ~οὐ μὰ	τὸν	Δία, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ τοτὲ
[84]	ἀπὸ ποίας. ~(Παῖς) ἀλλὰ μὰ	τὸν	Δία, ὦ Σώκρατες, ἔγωγε οὐκ
[98]	ἐπιστήμη ὀρθῆς δόξης. ~(Μένων) νὴ	τὸν	Δία, ὦ Σώκρατες, ἔοικεν τοιούτῳ
[82]	τἀναντία λέγων. ~(Μένων) ~οὐ μὰ	τὸν	Δία, ὦ Σώκρατες, οὐ πρὸς
[95]	δὲ κακοῖσιν2 ~(συμμίσγῃς, ἀπολεῖς καὶ	τὸν	ἐόντα νόον. ~οἶσθ' ὅτι ἐν
[96]	ἀλλὰ διδάσκων ~οὔ ποτε ποιήσεις	τὸν	κακὸν ἄνδρ' ἀγαθόν. ~ἐννοεῖς ὅτι
[87]	περὶ τῆς ἐντάσεως αὐτοῦ ~εἰς	τὸν	κύκλον, εἴτε ἀδύνατον εἴτε μή.
[86]	εἰ οἷόν τε ἐς τόνδε	τὸν	κύκλον τόδε τὸ χωρίον ~(τρίγωνον
[74]	~εἰ οὖν ὥσπερ ἐγὼ μετῄει	τὸν	λόγον, καὶ ἔλεγεν ὅτι ἀεὶ
[88]	ὠφέλιμα γίγνεται. κατὰ δὴ τοῦτον	τὸν	λόγον ~ὠφέλιμόν γε οὖσαν τὴν
[81]	μέγιστοι ~ἄνδρες αὔξοντ' ἐς δὲ	τὸν	λοιπὸν χρόνον ἥρωες ἁγνοὶ ~πρὸς
[94]	~ἄλλον (δὲ δὴ σκεψώμεθα, Ἀριστείδην	τὸν	~Λυσιμάχου: ἢ τοῦτον οὐχ ὁμολογεῖς
[94]	εὖ καὶ ἐπάλαισαν κάλλιστα Ἀθηναίων	τὸν	μὲν γὰρ ~Ξανθίᾳ ἔδωκε, τὸν
[96]	Πρόδικος. παντὸς μᾶλλον οὖν ~προσεκτέον	τὸν	νοῦν ἡμῖν αὐτοῖς, καὶ ζητητέον
[97]	τοῖς Δαιδάλου ἀγάλμασιν οὐ προσέσχηκας	τὸν	νοῦν: ἴσως δὲ οὐδ' ἔστιν
[82]	οἰκογενής γε. ~(Σωκράτης) ~πρόσεχε δὴ	τὸν	νοῦν ὁπότερ' ἄν σοι φαίνηται,
[100]	ἅπερ αὐτὸς πέπεισαι πεῖθε καὶ	τὸν	ξένον τόνδε Ἄνυτον, ~ἵνα (πρᾳότερος
[86]	ψυχὴ αὐτοῦ; δῆλον γὰρ ὅτι	τὸν	πάντα χρόνον ἔστιν ἢ οὐκ
[92]	δὴ ἐκείνους εἰπὲ ἡμῖν, καὶ	τὸν	πατρικὸν τόνδε ἑταῖρον ~εὐεργέτησον φράσας
[95]	δ' οὔ, (ἀλλὰ καὶ Θέογνιν	τὸν	ποιητὴν οἶσθ' ὅτι ταὐτὰ ~ταῦτα
[78]	ἔστιν ἄρα, ὡς ἔοικε, κατὰ	τὸν	σὸν λόγον ἀρετή, (δύναμις τοῦ
[92]	πότερον δὴ οὖν φῶμεν κατὰ	τὸν	σὸν λόγον εἰδότας αὐτοὺς ~ἐξαπατᾶν
[75]	~ὅτι σχῆμά πού ἐστιν κατὰ	τὸν	σὸν λόγον ὃ ἀεὶ χρόᾳ
[100]	ἔφη Ὅμηρος ἐν τοῖς τεθνεῶσιν	τὸν	Τειρεσίαν εἶναι, λέγων περὶ αὐτοῦ,
[77]	εἶναι πορίζεσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἆρα λέγεις	τὸν	τῶν καλῶν ἐπιθυμοῦντα ἀγαθῶν ἐπιθυμητὴν
[93]	οὐκ ἀκήκοας ὅτι ~Θεμιστοκλῆς Κλεόφαντον	τὸν	ὑὸν ἱππέα μὲν ἐδιδάξατο ἀγαθόν;
[93]	κἀγαθοὺς γενέσθαι, μάλιστα ~δέ που	τὸν	ὑὸν τὸν αὑτοῦ; ἢ οἴει
[94]	δήπου. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ οὗτος	τὸν	ὑὸν τὸν αὑτοῦ Λυσίμαχον, ὅσα
[81]	ποινὰν παλαιοῦ πένθεος ~δέξεται, εἰς	τὸν	ὕπερθεν ἅλιον κείνων ἐνάτῳ ἔτει
[90]	δὲ σκέψαι: εἰ βουλοίμεθα ~Μένωνα	τόνδε	ἀγαθὸν ἰατρὸν (γενέσθαι, παρὰ τίνας
[100]	πέπεισαι πεῖθε καὶ τὸν ξένον	τόνδε	Ἄνυτον, ~ἵνα (πρᾳότερος ᾖ: ὡς
[92]	εἰπὲ ἡμῖν, καὶ τὸν πατρικὸν	τόνδε	ἑταῖρον ~εὐεργέτησον φράσας αὐτῷ παρὰ
[90]	παρὰ τοὺς ἰατρούς, φαμέν, πέμποντες	~τόνδε	καλῶς ἂν ἐπέμπομεν, βουλόμενοι ἰατρὸν
[86]	χωρίου, εἰ οἷόν τε ἐς	τόνδε	τὸν κύκλον τόδε τὸ χωρίον
[71]	~καὶ κινδυνεύει (ἐκ τῶνδε τῶν	τόπων	παρ' ὑμᾶς οἴχεσθαι ἡ σοφία.
[83]	τὸ ὀκτώπουν χωρίον, ἂν τέτταρες	τοσαῦται	~(γένωνται; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀναγραψώμεθα
[92]	αὐτῷ παρὰ τίνας ἀφικόμενος ἐν	τοσαύτῃ	πόλει τὴν ἀρετὴν ~ἣν νυνδὴ
[83]	αὕτη ταύτης γίγνεται, ἂν ἑτέραν	τοσαύτην	προσθῶμεν ~ἐνθένδε; ~(Παῖς) πάνυ γε.
[83]	ἀπὸ μὲν μείζονος ἔσται ἢ	τοσαύτης	γραμμῆς, ἀπὸ ἐλάττονος δὲ ἢ
[83]	γραμμῆς, ἀπὸ ἐλάττονος δὲ ἢ	~(τοσησδί;	ἢ οὔ; ~(Παῖς) ἔμοιγε δοκεῖ
[71]	τρόπῳ ~παραγίγνεται εἰδέναι ἐγὼ δὲ	τοσοῦτον	δέω εἴτε διδακτὸν εἴτε μὴ
[83]	διπλάσιον οὖν ἐστιν τὸ τετράκις	τοσοῦτον;	~(Παῖς) οὐ μὰ Δία. ~(Σωκράτης)
[83]	~πόσον οὖν γίγνεται; οὐ τετράκις	τοσοῦτον;	~(Παῖς) πῶς δ' οὔ; ~(Σωκράτης)
[91]	ἀντιποιου Μένων τι ἐπίστασθαι ~εὐεργετεῖν	τοσοῦτον	τῶν ἄλλων διαφέρουσιν, ὅσον οὐ
[97]	ἐστιν ὀρθὴ δόξα ἐπιστήμης. ~(Μένων)	~τοσούτῳ	γε, ὦ Σώκρατες, ὅτι ὁ
[95]	δοκεῖ τοτὲ μὲν ~εἶναι διδακτόν,	τοτὲ	δ' οὔ, (ἀλλὰ καὶ Θέογνιν
[97]	δόξαν τοτὲ μὲν ἂν τυγχάνοι,	τοτὲ	δ' οὔ. ~(Σωκράτης) ~πῶς λέγεις;
[88]	τὰ τοιαῦτα, τοτὲ μὲν ~ἀγαθὰ	τοτὲ	δὲ βλαβερὰ εἶναι, ἆρα οὐχ
[95]	πέπονθα: τοτὲ μέν ~μοι δοκοῦσιν,	τοτὲ	δὲ οὔ. ~(Σωκράτης) ~οἶσθα δὲ
[96]	μέν φασιν αὐτὸ διδακτὸν εἶναι,	τοτὲ	~δὲ οὔ; τοὺς οὖν οὕτω
[81]	τελευτᾶν ὃ δὴ ἀποθνῄσκειν καλοῦσι	τοτὲ	δὲ πάλιν ~γίγνεσθαι, ἀπόλλυσθαι δ'
[84]	ζητήσειεν ἂν ἡδέως οὐκ εἰδώς,	τότε	δὲ ῥᾳδίως ἂν καὶ πρὸς
[95]	ἂν αὐτῶν ἀκούσαις ὡς διδακτόν,	τοτὲ	~δὲ ὡς οὔ. ~(Σωκράτης) ~φῶμεν
[88]	εἰ οὐχὶ ~τοτὲ μὲν βλάπτει,	τοτὲ	δὲ ὠφελεῖ; οἷον ἀνδρεία, εἰ
[71]	ἐν τῷ παρόντι πῶς μοι	τότε	~ἔδοξεν. ἀλλ' ἴσως ἐκεῖνός τε
[84]	ἀλλ' οὖν ᾤετό γ' αὐτὴν	τότε	εἰδέναι, καὶ θαρραλέως ἀπεκρίνετο ὡς
[94]	οὗτοι δέ που ἐδόκουν τῶν	τότε	κάλλιστα ~παλαίειν ἢ οὐ μέμνησαι;
[88]	πλοῦτόν τε καὶ τὰ τοιαῦτα,	τοτὲ	μὲν ~ἀγαθὰ τοτὲ δὲ βλαβερὰ
[95]	τὸν Δία, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ	τοτὲ	μὲν ἂν αὐτῶν ἀκούσαις ὡς
[97]	ὁ δὲ ~τὴν ὀρθὴν δόξαν	τοτὲ	μὲν ἂν τυγχάνοι, τοτὲ δ'
[88]	ἀλλ' ἄλλο ἐπιστήμης, εἰ οὐχὶ	~τοτὲ	μὲν βλάπτει, τοτὲ δὲ ὠφελεῖ;
[95]	ἄλλοις τοῖς πολιτικοῖς τοῦτο δοκεῖ	τοτὲ	μὲν ~εἶναι διδακτόν, τοτὲ δ'
[95]	αὐτὸς ὅπερ οἱ πολλοὶ πέπονθα:	τοτὲ	μέν ~μοι δοκοῦσιν, τοτὲ δὲ
[81]	τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ~ἀθάνατον, καὶ	τοτὲ	μὲν τελευτᾶν ὃ δὴ ἀποθνῄσκειν
[96]	~δὲ ὁμολογούμενοι αὐτοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ	τοτὲ	μέν φασιν αὐτὸ διδακτὸν εἶναι,
[100]	δὲ σαφὲς περὶ αὐτοῦ εἰσόμεθα	~τότε,	ὅταν πρὶν ᾧτινι τρόπῳ τοῖς
[74]	~ἆρ' οὖν, ὅταν οὕτω λέγῃς,	τότε	οὐδὲν μᾶλλον φῂς τὸ στρογγύλον
[93]	~ἅπερ ὁ πατὴρ αὐτοῦ, ἤδη	του	ἀκήκοας ἢ νεωτέρου ἢ πρεσβυτέρου;
[84]	οὗ ἐστιν ἤδη βαδίζων ὅδε	τοῦ	ἀναμιμνῄσκεσθαι; ὅτι τὸ μὲν ~πρῶτον
[71]	τὰ ἔνδον καὶ κατήκοον ~οὖσαν	τοῦ	ἀνδρός. καὶ ἄλλη ἐστὶν παιδὸς
[81]	λέγειν. φασὶ γὰρ τὴν ψυχὴν	τοῦ	ἀνθρώπου εἶναι ~ἀθάνατον, καὶ τοτὲ
[98]	ἀλλὰ δραπετεύουσιν ἐκ τῆς ψυχῆς	τοῦ	ἀνθρώπου, ὥστε οὐ ~πολλοῦ ἄξιαί
[92]	οὗτοι οἱ καλοὶ κἀγαθοὶ ἀπὸ	τοῦ	αὐτομάτου ἐγένοντο τοιοῦτοι, παρ' ~οὐδενὸς
[90]	ὃς ἐγένετο πλούσιος οὐκ ἀπὸ	τοῦ	αὐτομάτου οὐδὲ δόντος τινός, ~ὥσπερ
[90]	αὐτῷ τούτῳ, ἀποφήναντας αὑτοὺς διδασκάλους	τοῦ	~βουλομένου ἰέναι τε καὶ μανθάνειν;
[73]	δούλου, ~ἄρχειν οἵω τε εἶναι	τοῦ	δεσπότου, καὶ δοκεῖ σοι ἔτι
[82]	ποδοῖν: τί δὲ ἡ ἐκείνου	τοῦ	διπλασίου; ~(Παῖς) δῆλον δή, ὦ
[84]	(ᾤετ' ἂν εὖ λέγειν περὶ	τοῦ	διπλασίου χωρίου, ὡς δεῖ διπλασίαν
[82]	τοῦτο βλέψας εἶπον, ἀλλ' ὑπὸ	τοῦ	ἔθους: ~ἀλλ' εἴ πώς μοι
[77]	~καὶ παῦσαι πολλὰ ποιῶν ἐκ	τοῦ	ἑνός, ὅπερ φασὶ τοὺς συντρίβοντάς
[78]	ταύτῃ γε οὐδὲν ὁ ~ἕτερος	τοῦ	ἑτέρου βελτίων; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[74]	τοῦ εὐθέος, οὐδὲ τὸ ~ἕτερον	τοῦ	ἑτέρου. ~(Μένων) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)
[74]	μᾶλλον φῂς εἶναι τὸ στρογγύλον	τοῦ	εὐθέος, οὐδὲ τὸ ~ἕτερον τοῦ
[99]	ἐπίπνους ὄντας καὶ κατεχομένους ἐκ	~τοῦ	θεοῦ, ὅταν κατορθῶσι λέγοντες πολλὰ
[74]	οὐδὲν ἧττον ~τυγχάνει ὄντα χρώματα	τοῦ	λευκοῦ; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ
[78]	~(Μένων) εἶπον γάρ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τοῦ	λεχθέντος τὸ μὲν βούλεσθαι πᾶσιν
[100]	~(Σωκράτης) ~ἐκ μὲν τοίνυν τούτου	τοῦ	λογισμοῦ, ὦ Μένων, θείᾳ μοίρᾳ
[86]	ἄλλα οὐκ ἂν πάνυ ὑπὲρ	τοῦ	λόγου ~διισχυρισαίμην: ὅτι δ' οἰόμενοι
[90]	ἔστιν αὐτῶν μαθητὴς μηδεὶς τούτου	τοῦ	μαθήματος ὃ ἡμεῖς ἀξιοῦμεν ~μανθάνειν
[78]	ἐστιν, ὥς φησι Μένων ὁ	τοῦ	~μεγάλου βασιλέως πατρικὸς ξένος. πότερον
[70]	τρόπῳ; ~(Σωκράτης) ~ὦ Μένων, πρὸ	τοῦ	μὲν Θετταλοὶ εὐδόκιμοι ἦσαν ἐν
[91]	μετ' ἐμοῦ (κοινῇ βουλεύεσθαι περὶ	τοῦ	~ξένου τουτουὶ Μένωνος. οὗτος γάρ,
[84]	μὲν οὔ, ἥτις ἐστὶν ἡ	τοῦ	ὀκτώποδος χωρίου γραμμή, ὥσπερ οὐδὲ
[83]	ναί. ~(Σωκράτης) ~δεῖ ἄρα τὴν	τοῦ	ὀκτώποδος χωρίου γραμμὴν μείζω μὲν
[97]	~λέγοντες (ὅτι φρόνησις μόνον ἡγεῖται	τοῦ	ὀρθῶς πράττειν: τὸ δὲ ἄρα
[78]	τὸν σὸν λόγον ἀρετή, (δύναμις	τοῦ	~πορίζεσθαι τἀγαθά. ~(Μένων) ~παντάπασί μοι
[96]	καλοὶ κἀγαθοὶ ὄντες διδάσκαλοί εἰσι	~τοῦ	πράγματος, δῆλον ὅτι οὐκ ἂν
[92]	ὦ δαιμόνιε, εἰδείης περὶ τούτου	τοῦ	πράγματος, εἴτε τι ἀγαθὸν ἔχει
[89]	οὓς ἂν οἴωμαι ~ἐμπειροτάτους εἶναι	τοῦ	πράγματος. καὶ δὴ καὶ νῦν,
[71]	ἔχω: συμπένομαι τοῖς πολίταις τούτου	~τοῦ	πράγματος, καὶ ἐμαυτὸν καταμέμφομαι ὡς
[95]	οὖν τούτους διδασκάλους εἶναι τούτου	τοῦ	πράγματος, οἷς μηδὲ αὐτὸ ~τοῦτο
[90]	ξένῳ Μένωνι τῷδε, περὶ ~τούτου	τοῦ	πράγματος τίνες ἂν εἶεν διδάσκαλοι.
[93]	Μένων. ~ὧδε οὖν σκόπει ἐκ	τοῦ	σαυτοῦ λόγου: Θεμιστοκλέα οὐκ ἀγαθὸν
[70]	σοφίᾳ, ~καὶ οὐχ ἥκιστα οἱ	τοῦ	σοῦ ἑταίρου Ἀριστίππου πολῖται Λαρισαῖοι.
[79]	ἐγώ σοι ἄρτι ἀπεκρινάμην περὶ	τοῦ	σχήματος, ~ἀπεβάλλομέν που τὴν τοιαύτην
[76]	σοι μᾶλλον ἢ ἡ περὶ	τοῦ	~σχήματος. ~(Μένων) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[75]	ἀλλὰ ὡσαύτως ἀποροῖ ὥσπερ περὶ	τοῦ	σχήματος, τί ~ἂν οἴει σοι
[85]	ἐκ γωνίας εἰς γωνίαν τεινούσης	τοῦ	τετράποδος; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~καλοῦσιν
[97]	μὲν ἀληθῆ, φρονῶν δὲ μή,	τοῦ	τοῦτο φρονοῦντος. ~(Μένων) οὐδὲν γάρ.
[93]	ἂν ἄρα τήν γε φύσιν	τοῦ	ὑέος αὐτοῦ ᾐτιάσατ' ἄν τις
[82]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν γένοιτ' ἂν τούτου	τοῦ	χωρίου ἕτερον διπλάσιον, τοιοῦτον δέ,
[84]	οὖν; τὸ ὅλον τόδε ποσαπλάσιον	τοῦδε	γίγνεται; ~(Παῖς) τετραπλάσιον. ~(Σωκράτης) ἔδει
[82]	γραμμὴ ἑκάστη. ἡ μὲν ~γὰρ	τοῦδε	δυοῖν ποδοῖν: τί δὲ ἡ
[83]	~εἶεν: τὸ δὲ ὀκτώπουν οὐ	τοῦδε	μὲν διπλάσιόν ἐστιν, τούτου δὲ
[89]	~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τοὐναντίον	αὖ, οὗ μήτε διδάσκαλοι μήτε
[88]	εὐδαιμονίαν τελευτᾷ, ἀφροσύνης δ' εἰς	~τοὐναντίον;	~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~εἰ ἄρα
[97]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὧδε: ὅτι μὲν	τοὺς	ἀγαθοὺς ἄνδρας δεῖ ὠφελίμους εἶναι,
[99]	γε γυναῖκες δήπου, ὦ Μένων,	τοὺς	ἀγαθοὺς ἄνδρας θείους καλοῦσι: καὶ
[89]	ἡμῖν οἳ ~ἐγίγνωσκον τῶν νέων	τοὺς	ἀγαθοὺς τὰς φύσεις, οὓς ἡμεῖς
[80]	νάρκη αὐτὴ ναρκῶσα οὕτω καὶ	τοὺς	~ἄλλους ποιεῖ ναρκᾶν, ἔοικα αὐτῇ:
[80]	~ἢ αὐτός τε ἀπορεῖς καὶ	τοὺς	ἄλλους ποιεῖς ἀπορεῖν: καὶ νῦν,
[80]	οὔ. οὐ γὰρ εὐπορῶν αὐτὸς	τοὺς	~ἄλλους ποιῶ ἀπορεῖν, ἀλλὰ παντὸς
[80]	μᾶλλον αὐτὸς ἀπορῶν οὕτως καὶ	τοὺς	~ἄλλους ποιῶ (ἀπορεῖν. καὶ νῦν
[95]	με ~πρῶτον μὲν κακηγορεῖν τούτους	τοὺς	ἄνδρας, ἔπειτα ἡγεῖται καὶ αὐτὸς
[99]	Μένων, ἄξιον τούτους θείους καλεῖν	τοὺς	ἄνδρας, οἵτινες νοῦν μὴ ~ἔχοντες
[90]	τούτους πέμποντες αὐτὸν σωφρονοῖμεν ~ἄν,	τοὺς	ἀντιποιουμένους τε τῆς τέχνης μᾶλλον
[94]	~ταῦτα μὲν ἐδίδαξε τοὺς παῖδας	τοὺς	αὑτοῦ, οὗ δὲ οὐδὲν ἔδει
[91]	καλῶς ~διοικοῦσι, καὶ τοὺς γονέας	τοὺς	αὑτῶν θεραπεύουσι, καὶ πολίτας καὶ
[78]	αὐτῶν; ~(Μένων) (ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	τοὺς	βλαπτομένους οὗτοι οὐκ οἴονται ἀθλίους
[91]	τὰς πόλεις καλῶς ~διοικοῦσι, καὶ	τοὺς	γονέας τοὺς αὑτῶν θεραπεύουσι, καὶ
[71]	τοὺς μὲν φίλους εὖ ποιεῖν,	τοὺς	δ' ἐχθροὺς κακῶς, καὶ αὐτὸν
[78]	~(Μένων) καὶ τοῦτο ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	τοὺς	δὲ ἀθλίους οὐ κακοδαίμονας; ~(Μένων)
[70]	τίς τι ἔρηται, ὥσπερ εἰκὸς	τοὺς	(εἰδότας, ἅτε καὶ αὐτὸς ~παρέχων
[90]	πέμποιμεν ~διδασκάλους; ἆρ' οὐ παρὰ	τοὺς	ἰατρούς; ~(Ἄνυτος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[90]	περὶ τῶν αὐτῶν εἰπέ. παρὰ	τοὺς	ἰατρούς, φαμέν, πέμποντες ~τόνδε καλῶς
[71]	τῆς πόλεως πράττειν, καὶ ~πράττοντα	τοὺς	μὲν φίλους εὖ ποιεῖν, τοὺς
[90]	τε τῆς τέχνης μᾶλλον ἢ	τοὺς	μή, καὶ τοὺς μισθὸν ~πραττομένους
[90]	μᾶλλον ἢ τοὺς μή, καὶ	τοὺς	μισθὸν ~πραττομένους ἐπ' αὐτῷ τούτῳ,
[92]	εἰδότας αὐτοὺς ~ἐξαπατᾶν καὶ λωβᾶσθαι	τοὺς	νέους, ἢ λεληθέναι καὶ ἑαυτούς;
[96]	διδακτὸν εἶναι, τοτὲ ~δὲ οὔ;	τοὺς	οὖν οὕτω τεταραγμένους περὶ ὁτουοῦν
[94]	(δαπανώμενον διδάσκειν, ~ταῦτα μὲν ἐδίδαξε	τοὺς	παῖδας τοὺς αὑτοῦ, οὗ δὲ
[99]	ἐλέγομεν (χρησμῳδοὺς καὶ ~μάντεις καὶ	τοὺς	ποιητικοὺς ἅπαντας: καὶ τοὺς πολιτικοὺς
[99]	καὶ τοὺς ποιητικοὺς ἅπαντας: καὶ	τοὺς	πολιτικοὺς οὐχ ἥκιστα τούτων ~φαῖμεν
[70]	ἐπὶ σοφίᾳ εἴληφεν ~Ἀλευαδῶν τε	τοὺς	πρώτους, ὧν ὁ σὸς ἐραστής
[90]	βουλοίμεθα γενέσθαι, ἆρ' οὐ παρὰ	τοὺς	σκυτοτόμους; ~(Ἄνυτος) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ
[91]	ὅλην τὴν Ἑλλάδα ἐλάνθανεν διαφθείρων	τοὺς	~συγγιγνομένους καὶ μοχθηροτέρους ἀποπέμπων ἢ
[77]	ἐκ τοῦ ἑνός, ὅπερ φασὶ	τοὺς	συντρίβοντάς τι ἑκάστοτε ~οἱ σκώπτοντες,
[94]	ἐξευρεῖν ἂν ὅστις ἔμελλεν αὐτοῦ	~τοὺς	ὑεῖς ἀγαθοὺς ποιήσειν, ἢ τῶν
[91]	ἄρτι λόγον ὅτι παρὰ τούτους	τοὺς	ὑπισχνουμένους ἀρετῆς ~διδασκάλους εἶναι καὶ
[90]	αὐλητήν τινα ποιῆσαι παρὰ μὲν	τοὺς	ὑπισχνουμένους διδάξειν τὴν ~τέχνην καὶ
[94]	δὲ μὴ ὀλίγους οἴῃ καὶ	τοὺς	φαυλοτάτους ~Ἀθηναίων ἀδυνάτους γεγονέναι τοῦτο
[72]	ἂν ἀπεκρίνω οὕτως ἐρωτηθείς; ~(Μένων)	~τοῦτ'	ἔγωγε, ὅτι οὐδὲν διαφέρουσιν, ᾗ
[76]	εἰς ὃ τὸ στερεὸν περαίνει,	τοῦτ'	εἶναι σχῆμα: ὅπερ ἂν συλλαβὼν
[76]	~(Μένων) ἀλλ' ἐπειδάν μοι σὺ	τοῦτ'	εἴπῃς, ὦ Σώκρατες, ἐρῶ σοι.
[78]	~ἀμείνων. ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~τοῦτ'	ἔστιν ἄρα, ὡς ἔοικε, κατὰ
[93]	οὐδὲ ~παραληπτὸν ἄλλῳ παρ' ἄλλου:	τοῦτ'	ἔστιν ὃ πάλαι ζητοῦμεν ἐγώ
[83]	ἴσας τέτταρας. ἄλλο τι ἢ	τουτὶ	ἂν εἴη ὃ φῂς τὸ
[83]	ἀλλὰ ἴσον πανταχῇ ~ἔστω ὥσπερ	τουτί,	διπλάσιον δὲ τούτου, ὀκτώπουν: ἀλλ'
[84]	ἕτερον δὲ αὐτῷ προσθεῖμεν ἂν	τουτὶ	ἴσον; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ
[83]	δὲ ἀπὸ τῆς ἡμισέας ταυτησὶ	τουτί;	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἶεν: τὸ
[85]	αὗται γίγνονται γραμμαὶ ἴσαι, περιέχουσαι	τουτὶ	τὸ χωρίον; ~(Παῖς) γίγνονται γάρ.
[95]	ὅτι οὐκ ἄν ποτε αὐτοῦ	τοῦτο	~ἀκούσαις ὑπισχνουμένου, ἀλλὰ καὶ τῶν
[78]	καθ' ὅσον βλάπτονται; ~(Μένων) καὶ	τοῦτο	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) τοὺς δὲ ἀθλίους
[93]	ἄλλῳ παραδοῦναι, ἢ οὐ παραδοτὸν	τοῦτο	ἀνθρώπῳ οὐδὲ ~παραληπτὸν ἄλλῳ παρ'
[83]	~καλῶς: τὸ γάρ σοι δοκοῦν	τοῦτο	ἀποκρίνου. καί μοι λέγε: οὐχ
[79]	ἀρετῆς πράττειν ὅτι ἂν ~πράττῃ,	τοῦτο	ἀρετὴν εἶναι: τὴν γὰρ δικαιοσύνην
[82]	Δία, ὦ Σώκρατες, οὐ πρὸς	τοῦτο	βλέψας εἶπον, ἀλλ' ὑπὸ τοῦ
[79]	πᾶσα πρᾶξις ἀρετὴ ἂν εἴη;	τοῦτο	~γάρ ἐστιν λέγειν, ὅταν λέγῃ
[93]	ἀγαθοὶ γεγόνασιν τῆς αὑτῶν ~ἀρετῆς;	τοῦτο	γάρ ἐστιν περὶ οὗ ὁ
[75]	~μοι ἀρετὴν εἴποις. ~(Μένων) ἀλλὰ	τοῦτό	γε εὔηθες, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[97]	δεῖ ὠφελίμους εἶναι, (ὀρθῶς ~ὡμολογήκαμεν	τοῦτό	γε ὅτι οὐκ ἂν ἄλλως
[87]	χρώμεθα ἀλλ' ἆρα διδακτόν; ἢ	τοῦτό	γε ~παντὶ δῆλον, ὅτι οὐδὲν
[77]	~(Μένων) οὐ πάνυ μοι δοκεῖ	τοῦτό	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δῆλον ὅτι
[86]	ὃ μὴ τυγχάνεις ἐπιστάμενος νῦν	τοῦτο	δ' ἐστὶν ὃ μὴ ~μεμνημένος
[98]	τις αὐτὰς δήσῃ αἰτίας λογισμῷ.	τοῦτο	δ' ἐστίν, ὦ ~(Μένων) ἑταῖρε,
[93]	διδακτόν ἐστιν ~ἀρετὴ πάλαι σκοποῦμεν.	τοῦτο	δὲ σκοποῦντες τόδε σκοποῦμεν, ἆρα
[79]	εἶναι τἀγαθὰ πορίζεσθαι μετὰ δικαιοσύνης:	~τοῦτο	δὲ φῂς μόριον ἀρετῆς εἶναι;
[86]	νῦν βίῳ λαβών, οὐκ ἤδη	τοῦτο	(δῆλον, ὅτι ἐν ἄλλῳ τινὶ
[94]	~ἄλλοις Ἕλλησιν, ὥστε εἴπερ ἦν	τοῦτο	διδακτόν, ἐξευρεῖν ἂν ὅστις ἔμελλεν
[81]	~μάθησιν ἀνάμνησίς ἐστιν; ἔχεις με	τοῦτο	διδάξαι ὡς οὕτως ἔχει; ~(Σωκράτης)
[95]	καὶ τοῖς ἄλλοις τοῖς πολιτικοῖς	τοῦτο	δοκεῖ τοτὲ μὲν ~εἶναι διδακτόν,
[98]	ἀπεργάζεται ἢ ἐπιστήμη; ~(Μένων) καὶ	τοῦτο	δοκεῖς μοι ἀληθῆ λέγειν. ~(Σωκράτης)
[78]	ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν δὴ καὶ	τοῦτο	εἰ ἀληθὲς λέγεις: ἴσως γὰρ
[98]	οὐ φύσει, ἐσκοποῦμεν τὸ μετὰ	τοῦτο	εἰ διδακτόν ἐστιν. ~(Μένων) ναί.
[98]	ἐπιστήμη, οὐ πάνυ μοι δοκῶ	τοῦτο	εἰκάζειν, ἀλλ' εἴπερ τι ἄλλο
[98]	φαίην ἓν δ' οὖν καὶ	τοῦτο	ἐκείνων θείην ἂν ὧν οἶδα.
[97]	οὐδὲν χείρων ἡγεμὼν φρονήσεως: καὶ	~τοῦτό	ἐστιν ὃ νυνδὴ παρελείπομεν ἐν
[80]	ἐντύχοις ~αὐτῷ, πῶς εἴσῃ ὅτι	τοῦτό	ἐστιν ὃ σὺ οὐκ ᾔδησθα;
[84]	σύ: οὐ τὸ μὲν τετράπουν	τοῦτο	ἡμῖν ἐστι χωρίον; μανθάνεις; ~(Παῖς)
[97]	~(Μένων) πρὸς τί δὲ δὴ	τοῦτο	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὅτι καὶ ταῦτα,
[73]	ἢ ἀρετή τις; ~(Μένων) πῶς	τοῦτο	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡς περὶ ἄλλου
[96]	οἱ ἀγαθοὶ ἄνδρες. ~(Μένων) πῶς	τοῦτο	λέγεις, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὧδε:
[77]	~καλοῖσι καὶ δύνασθαι: καὶ ἐγὼ	τοῦτο	λέγω ἀρετήν, ἐπιθυμοῦντα τῶν καλῶν
[76]	λέγω. κατὰ γὰρ παντὸς σχήματος	~τοῦτο	λέγω, εἰς ὃ τὸ στερεὸν
[79]	~ἕκαστα τούτων. τί οὖν δὴ	τοῦτο	λέγω; ὅτι ἐμοῦ δεηθέντος ὅλον
[72]	ἔσται; τὸ γὰρ τῇ αὐτῇ	τοῦτο	λέγω: οὐδὲν διαφέρει πρὸς τὸ
[90]	βουλόμενοι ἰατρὸν γενέσθαι: ἆρ' ὅταν	τοῦτο	~λέγωμεν, τόδε (λέγομεν, ὅτι παρὰ
[86]	λόγῳ καὶ ἔργῳ. ~(Μένων) καὶ	τοῦτο	μέν γε δοκεῖς μοι εὖ
[87]	~ἀλλοῖον ἐπιστήμης. ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ	τοῦτο	μετὰ τοῦτο σκεπτέον εἶναι. ~(Σωκράτης)
[96]	μήτε διδάσκαλοι μήτε μαθηταὶ εἶεν,	τοῦτο	~μηδὲ διδακτὸν εἶναι; ~(Μένων) ὡμολογήκαμεν.
[84]	ὃ οὐκ ᾔδει; ~(Μένων) καὶ	τοῦτό	μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἀπορεῖν οὖν
[80]	τίνα τρόπον ζητήσεις, ὦ Σώκρατες,	τοῦτο	ὃ μὴ οἶσθα τὸ παράπαν
[74]	παντός: εἴ τίς σε ἀνέροιτο	τοῦτο	ὃ νυνδὴ ἐγὼ ~ἔλεγον, τί
[74]	ἐναντία ὄντα ἀλλήλοις, ~ὅτι ἐστὶν	τοῦτο	ὃ οὐδὲν ἧττον κατέχει τὸ
[84]	πρότερον ἐπιχειρῆσαι ζητεῖν ἢ μανθάνειν	τοῦτο	ὃ ᾤετο εἰδέναι ~οὐκ εἰδώς,
[80]	~ἵνα σε ἀντεικάσω. ἐγὼ δὲ	τοῦτο	οἶδα περὶ πάντων τῶν καλῶν,
[97]	ἡγεῖσθαι, ἐὰν μὴ φρόνιμος ᾖ,	τοῦτο	ὅμοιοί ἐσμεν οὐκ ~ὀρθῶς ὡμολογηκόσιν.
[95]	τοῦ πράγματος, οἷς μηδὲ αὐτὸ	~τοῦτο	ὁμολογεῖται; ~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ,
[74]	~τί ποτε οὖν τοῦτο οὗ	τοῦτο	ὄνομά ἐστιν, τὸ σχῆμα; ~(πειρῶ
[81]	ὦ Σώκρατες: ἀλλὰ πῶς λέγεις	τοῦτο,	ὅτι οὐ μανθάνομεν, ἀλλὰ ἣν
[89]	ἴσως νὴ Δία: ἀλλὰ μὴ	τοῦτο	οὐ καλῶς ὡμολογήσαμεν; ~(Μένων) καὶ
[74]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τί ποτε οὖν	τοῦτο	οὗ τοῦτο ὄνομά ἐστιν, τὸ
[73]	~ἔμοιγέ πως δοκεῖ, ὦ Σώκρατες,	τοῦτο	οὐκέτι ὅμοιον εἶναι τοῖς ἄλλοις
[82]	ἔχον ~πάσας τὰς γραμμὰς ὥσπερ	τοῦτο;	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) πόσων οὖν
[95]	καὶ μεγάλους ἔφερον ~οἱ δυνάμενοι	τοῦτο	ποιεῖν, καὶ ~οὔ ποτ' ἂν
[97]	ἡμῖν ἡγῶνται τῶν πραγμάτων, καὶ	τοῦτό	~που καλῶς ὡμολογοῦμεν; ~(Μένων) ναί.
[87]	~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ τοῦτο μετὰ	τοῦτο	σκεπτέον εἶναι. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[75]	~εἶναι: ἔστω γὰρ δὴ ἡμῖν	τοῦτο	σχῆμα, ὃ μόνον τῶν ὄντων
[70]	ἄλλων ~Θετταλῶν. καὶ δὴ καὶ	τοῦτο	τὸ ἔθος ὑμᾶς εἴθικεν, ἀφόβως
[94]	τοὺς φαυλοτάτους ~Ἀθηναίων ἀδυνάτους γεγονέναι	τοῦτο	(τὸ πρᾶγμα, ἐνθυμήθητι ὅτι ~Θουκυδίδης
[96]	~ἀλλὰ πονηροὶ (εἶναι περὶ αὐτὸ	τοῦτο	τὸ πρᾶγμα οὗ φασι διδάσκαλοι
[83]	ὁ δὲ εἷς: καὶ γίγνεται	~τοῦτο	τὸ χωρίον ὃ φῄς. ~(Παῖς)
[85]	σκόπει δή: πηλίκον τί ἐστιν	τοῦτο	τὸ χωρίον; ~(Παῖς) οὐ μανθάνω.
[87]	πρᾶγμα τοιάνδε: εἰ μέν ~ἐστιν	τοῦτο	τὸ χωρίον τοιοῦτον οἷον παρὰ
[72]	~εἰ οὖν εἶπον μετὰ ταῦτα:	τοῦτο	τοίνυν μοι αὐτὸ εἰπέ, ὦ
[87]	ὅτι οὔπω οἶδα εἰ ἔστιν	τοῦτο	τοιοῦτον, ἀλλ' ~ὥσπερ μέν τινα
[72]	ἀλλὰ ταὐτόν εἰσιν ἅπασαι, τί	τοῦτο	φῂς εἶναι; εἶχες δήπου ἄν
[97]	ἀληθῆ, φρονῶν δὲ μή, τοῦ	τοῦτο	φρονοῦντος. ~(Μένων) οὐδὲν γάρ. ~(Σωκράτης)
[87]	γε. ~(Σωκράτης) ~τὸ δὴ μετὰ	τοῦτο,	ὡς ἔοικε, δεῖ σκέψασθαι πότερόν
[98]	ἀλλὰ καὶ δι' ὀρθὴν δόξαν,	τούτοιν	δὲ οὐδέτερον φύσει ἐστὶν ~τοῖς
[92]	Σώκρατες, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον οἱ	τούτοις	διδόντες ~ἀργύριον τῶν νέων, τούτων
[92]	τούτων (δ' ἔτι μᾶλλον οἱ	τούτοις	ἐπιτρέποντες, οἱ ~προσήκοντες, πολὺ δὲ
[88]	ἀφροσύνη βλαβερά, οὕτως αὖ ~(καὶ	τούτοις	ἡ ψυχὴ ὀρθῶς μὲν χρωμένη
[95]	ἐόντα νόον. ~οἶσθ' ὅτι ἐν	τούτοις	μὲν ὡς διδακτοῦ οὔσης τῆς
[73]	οὐκέτι ὅμοιον εἶναι τοῖς ἄλλοις	τούτοις.	~(Σωκράτης) ~τί δέ; οὐκ ἀνδρὸς
[75]	ὅτι ζητῶ τὸ ἐπὶ πᾶσιν	τούτοις	ταὐτόν; ἢ οὐδὲ ἐπὶ τούτοις,
[75]	τούτοις ταὐτόν; ἢ οὐδὲ ἐπὶ	τούτοις,	ὦ ~Μένων, ἔχοις ἂν εἰπεῖν,
[85]	εἰληφὼς εἴη. ἢ (δεδίδαχέν τις	τοῦτον	γεωμετρεῖν; οὗτος γὰρ ποιήσει ~περὶ
[71]	γιγνώσκει τὸ παράπαν ὅστις ἐστίν,	τοῦτον	εἰδέναι εἴτε ~καλὸς εἴτε πλούσιος
[100]	(πρᾳότερος ᾖ: ὡς ἐὰν πείσῃς	τοῦτον,	ἔστιν ὅτι καὶ Ἀθηναίους ὀνήσεις.
[90]	κόσμιος ~καὶ εὐσταλὴς (ἀνήρ: ἔπειτα	τοῦτον	εὖ ἔθρεψεν καὶ ἐπαίδευσεν, ὡς
[81]	δοκεῖν, καὶ καλόν. ~(Μένων) τίνα	τοῦτον,	καὶ τίνες οἱ λέγοντες; ~(Σωκράτης)
[82]	~ὁρᾷς, ὦ Μένων, ὡς ἐγὼ	τοῦτον	οὐδὲν διδάσκω, ἀλλ' ἐρωτῶ πάντα;
[94]	σκεψώμεθα, Ἀριστείδην τὸν ~Λυσιμάχου: ἢ	τοῦτον	οὐχ ὁμολογεῖς ἀγαθὸν γεγονέναι; ~(Ἄνυτος)
[85]	μαθημάτων ἁπάντων. ἔστιν ~οὖν ὅστις	τοῦτον	πάντα δεδίδαχεν; δίκαιος γάρ που
[88]	καὶ ὠφέλιμα γίγνεται. κατὰ δὴ	τοῦτον	τὸν λόγον ~ὠφέλιμόν γε οὖσαν
[80]	βούλει λέγειν, ὦ Μένων. ὁρᾷς	τοῦτον	ὡς ἐριστικὸν λόγον ~κατάγεις, ὡς
[83]	οὐ τοῦδε μὲν διπλάσιόν ἐστιν,	τούτου	δὲ ἥμισυ; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)
[70]	σοῦ ἑταίρου Ἀριστίππου πολῖται Λαρισαῖοι.	τούτου	δὲ ὑμῖν ~αἴτιός ἐστι Γοργίας:
[84]	διεξιόντα αὐτῷ, ἀλλὰ μὴ τὰς	τούτου	δόξας ἀνερωτῶντα. ~λέγε γάρ μοι
[87]	~(Μένων) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)	~τούτου	μὲν ἄρα ταχὺ ἀπηλλάγμεθα, ὅτι
[79]	παραδείγματα καθ' ἃ δέοι ἀποκρίνεσθαι,	τούτου	μὲν ἠμέλησας, λέγεις δέ ~μοι
[83]	~ἔστω ὥσπερ τουτί, διπλάσιον δὲ	τούτου,	ὀκτώπουν: ἀλλ' ὅρα εἰ ἔτι
[97]	φαίνεται: ὥστε θαυμάζω, ὦ Σώκρατες,	(τούτου	οὕτως ἔχοντος, ~ὅτι δή ποτε
[86]	εὑρεῖν μηδὲ δεῖν ζητεῖν, περὶ	τούτου	πάνυ ἂν διαμαχοίμην, εἰ οἷός
[91]	Ἑλλήνων τῷ ~βουλομένῳ μανθάνειν, μισθὸν	τούτου	ταξαμένους τε καὶ πραττομένους; ~(Ἄνυτος)
[100]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἐκ μὲν τοίνυν	τούτου	τοῦ λογισμοῦ, ὦ Μένων, θείᾳ
[90]	μήτ' ἔστιν αὐτῶν μαθητὴς μηδεὶς	τούτου	τοῦ μαθήματος ὃ ἡμεῖς ἀξιοῦμεν
[92]	ἄν, ὦ δαιμόνιε, εἰδείης περὶ	τούτου	τοῦ πράγματος, εἴτε τι ἀγαθὸν
[71]	οὕτως ἔχω: συμπένομαι τοῖς πολίταις	τούτου	~τοῦ πράγματος, καὶ ἐμαυτὸν καταμέμφομαι
[95]	~φῶμεν οὖν τούτους διδασκάλους εἶναι	τούτου	τοῦ πράγματος, οἷς μηδὲ αὐτὸ
[90]	σαυτοῦ ξένῳ Μένωνι τῷδε, περὶ	~τούτου	τοῦ πράγματος τίνες ἂν εἶεν
[82]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν γένοιτ' ἂν	τούτου	τοῦ χωρίου ἕτερον διπλάσιον, τοιοῦτον
[91]	(κοινῇ βουλεύεσθαι περὶ τοῦ ~ξένου	τουτουὶ	Μένωνος. οὗτος γάρ, ὦ Ἄνυτε,
[92]	παντάπασιν ἄπειρος εἴης; ~(Ἄνυτος) ῥᾳδίως:	τούτους	γοῦν οἶδα οἵ εἰσιν, εἴτ'
[95]	ὡς οὔ. ~(Σωκράτης) ~φῶμεν οὖν	τούτους	διδασκάλους εἶναι τούτου τοῦ πράγματος,
[93]	αὐτοὶ οὐκ ~(ἔμαθον; ~(Ἄνυτος) ~καὶ	τούτους	ἔγωγε ἀξιῶ παρὰ τῶν προτέρων
[91]	τοιαύτη μανία λάβοι, ὥστε παρὰ	τούτους	ἐλθόντα ~λωβηθῆναι, ἐπεὶ οὗτοί γε
[94]	ἔθρεψεν, Μελησίαν καὶ Στέφανον, καὶ	τούτους	~ἐπαίδευσεν τά τε ἄλλα εὖ
[92]	θαυμάζοιμ' ἄν. ἀλλὰ γὰρ οὐ	τούτους	ἐπιζητοῦμεν τίνες εἰσίν, παρ' οὓς
[99]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὦ Μένων, ἄξιον	τούτους	θείους καλεῖν τοὺς ἄνδρας, οἵτινες
[94]	καὶ ~Ξάνθιππον; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~τούτους	μέντοι, ὡς οἶσθα καὶ σύ,
[92]	ἑαυτούς; καὶ οὕτω ~μαίνεσθαι ἀξιώσομεν	τούτους,	οὓς ἔνιοί φασι σοφωτάτους ἀνθρώπων
[90]	~λέγωμεν, τόδε (λέγομεν, ὅτι παρὰ	τούτους	πέμποντες αὐτὸν σωφρονοῖμεν ~ἄν, τοὺς
[95]	γάρ με ~πρῶτον μὲν κακηγορεῖν	τούτους	τοὺς ἄνδρας, ἔπειτα ἡγεῖται καὶ
[91]	τὸν ἄρτι λόγον ὅτι παρὰ	τούτους	τοὺς ὑπισχνουμένους ἀρετῆς ~διδασκάλους εἶναι
[91]	πραττομένους; ~(Ἄνυτος) καὶ τίνας λέγεις	τούτους,	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~οἶσθα δήπου
[90]	τοὺς μισθὸν ~πραττομένους ἐπ' αὐτῷ	τούτῳ,	ἀποφήναντας αὑτοὺς διδασκάλους τοῦ ~βουλομένου
[94]	βελτίω δοκεῖ σοι ὁτουοῦν πεποιηκέναι;	~τούτῳ	γάρ που καὶ συγγέγονας καὶ
[85]	~(Σωκράτης) πόσα οὖν τηλικαῦτα ἐν	τούτῳ	ἔνεστιν; ~(Παῖς) τέτταρα. ~(Σωκράτης) πόσα
[83]	ταυτὶ τέτταρα, ὧν ἕκαστον ἴσον	τούτῳ	ἐστὶν τῷ τετράποδι; ~(Παῖς) ναί.
[91]	καὶ ἐν ἅπαντι τῷ χρόνῳ	τούτῳ	ἔτι ~εἰς τὴν ἡμέραν ταυτηνὶ
[99]	ἡμεῖς ~ἐν παντὶ τῷ λόγῳ	τούτῳ	καλῶς ἐζητήσαμέν τε καὶ ἐλέγομεν,
[72]	ἀλλήλων, τῷ ~μελίττας εἶναι; ἢ	τούτῳ	μὲν οὐδὲν διαφέρουσιν, ἄλλῳ δέ
[99]	~λέγοντι. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν μέλει ἔμοιγε.	τούτῳ	μέν, ὦ Μένων, καὶ αὖθις
[82]	ἕνα, ὅντινα ~βούλει, ἵνα ἐν	τούτῳ	σοι ἐπιδείξωμαι. ~(Μένων) πάνυ γε.
[79]	αὐτὴν ὁτῳοῦν, ἢ ἄλλο ὁτιοῦν	τούτῳ	τῷ ~αὐτῷ (τρόπῳ λέγων, ἀλλὰ
[81]	ὅλον ἐστίν. οὔκουν δεῖ πείθεσθαι	τούτῳ	τῷ ἐριστικῷ λόγῳ: ~οὗτος μὲν
[89]	~εἰ (μέλλει ἀγαθὰ εἶναι: καὶ	τούτῳ	τῷ λόγῳ φρόνησις ἂν εἴη
[78]	~(Σωκράτης) ~δεῖ ἄρα, ὡς ἔοικε,	τούτῳ	τῷ πόρῳ δικαιοσύνην ἢ σωφροσύνην
[78]	βασιλέως πατρικὸς ξένος. πότερον προστιθεῖς	τούτῳ	τῷ πόρῳ, ὦ ~Μένων, τὸ
[72]	μοι, εἴ σε ἠρόμην: ~ἆρα	τούτῳ	φῂς πολλὰς καὶ παντοδαπὰς εἶναι
[95]	ἡγεῖται καὶ αὐτὸς εἶναι εἷς	~τούτων.	ἀλλ' οὗτος μὲν ἐάν ποτε
[78]	τἀγαθά. ~(Μένων) πῶς γὰρ ἄνευ	τούτων	ἀρετὴ γένοιτ' ἄν; ~(Σωκράτης) ~τὸ
[88]	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δή,	τούτων	ἅττα σοι δοκεῖ μὴ ἐπιστήμη
[92]	τούτοις διδόντες ~ἀργύριον τῶν νέων,	τούτων	(δ' ἔτι μᾶλλον οἱ τούτοις
[76]	τι; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐκ	τούτων	δὴ σύνες ὅ τοι λέγω,
[71]	γενναῖός ἐστιν, εἴτε καὶ τἀναντία	τούτων;	δοκεῖ σοι ~οἷόν τ' εἶναι;
[92]	οὓς μὲν ἐγὼ ᾤμην διδασκάλους	τούτων	εἶναι, εἶπον, ἀλλὰ τυγχάνω οὐδὲν
[79]	εἶναι ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	τούτων	ἕκαστον ὀλίγον πρότερον μόριον ἀρετῆς
[74]	δὲ μίαν, ἣ διὰ πάντων	τούτων	ἐστίν, οὐ ~δυνάμεθα ἀνευρεῖν. ~(Μένων)
[88]	~σκόπει δή, ὅταν τί ἑκάστου	τούτων	ἡγῆται, ὠφελεῖ ἡμᾶς, καὶ ὅταν
[85]	μανθάνω. ~(Σωκράτης) ~οὐχὶ τεττάρων ὄντων	τούτων	ἥμισυ ἑκάστου ἑκάστη ἡ γραμμὴ
[89]	μετὰ πολλῶν γε ζητῶ, καὶ	τούτων	μάλιστα οὓς ἂν οἴωμαι ~ἐμπειροτάτους
[85]	οὐδενὸς ~ἧττον ἀκριβῶς (ἐπιστήσεται περὶ	τούτων.	~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὐδενὸς
[90]	πράγματα ~παρέχειν, ζητοῦντα μανθάνειν παρὰ	τούτων,	οἳ μήτε προσποιοῦνται διδάσκαλοι ~εἶναι
[84]	καὶ τρίτον τόδε ἴσον ἑκατέρῳ	τούτων;	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν προσαναπληρωσαίμεθ'
[92]	ἐπεὶ ὅπως γε ἄλλως οἶσθα	τούτων	πέρι, ἐξ ὧν αὐτὸς ~λέγεις
[76]	τοίνυν ἂν μάθοις μου ἐκ	τούτων	σχῆμα ὃ λέγω. κατὰ γὰρ
[79]	φῂς ἀρετῆς εἶναι, καὶ ~ἕκαστα	τούτων.	τί οὖν δὴ τοῦτο λέγω;
[85]	γωνίαν (τινὰ) τέμνουσα δίχα ~ἕκαστον	τούτων	τῶν χωρίων; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)
[99]	καὶ τοὺς πολιτικοὺς οὐχ ἥκιστα	τούτων	~φαῖμεν ἂν θείους τε εἶναι
[91]	καὶ τὸ ἐναντίον διαφθείρουσιν; ~(καὶ	τούτων	φανερῶς χρήματα ἀξιοῦσι πράττεσθαι; ἐγὼ
[85]	εἰδῇ ἔνεισιν ἀληθεῖς δόξαι περὶ	τούτων	ὧν οὐκ ~οἶδε; ~(Μένων) φαίνεται.
[82]	μοι ~προσκάλεσον τῶν πολλῶν (ἀκολούθων	τουτωνὶ	τῶν σαυτοῦ ἕνα, ὅντινα ~βούλει,
[76]	~(Μένων) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)	~τραγικὴ	γάρ ἐστιν, ὦ Μένων, ἡ
[83]	ποδῶν ~γίγνεται; ~(Παῖς) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	τρεῖς	δὲ τρὶς πόσοι εἰσὶ πόδες;
[91]	ἐξακούμενοι οὐκ ἂν δύναιντο ~λαθεῖν	τριάκονθ'	(ἡμέρας μοχθηρότερα ἀποδιδόντες ἢ παρέλαβον
[87]	τὸν κύκλον τόδε τὸ χωρίον	~(τρίγωνον	ἐνταθῆναι, εἴποι ἄν τις ὅτι
[83]	τινὰ φῂς αὐτὴν εἶναι. ~(Παῖς)	~τρίποδα.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἄνπερ τρίπους ᾖ,
[83]	~(Σωκράτης) οὐδ' ἄρ' ἀπὸ τῆς	τρίποδός	πω τὸ ὀκτώπουν χωρίον γίγνεται.
[83]	ἥμισυ ταύτης προσληψόμεθα καὶ ἔσται	τρίπους;	δύο ~μὲν γὰρ οἵδε, ὁ
[83]	~(Παῖς) ~τρίποδα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἄνπερ	τρίπους	ᾖ, τὸ ἥμισυ ταύτης προσληψόμεθα
[83]	τριῶν, τὸ ὅλον χωρίον τριῶν	τρὶς	ποδῶν ~γίγνεται; ~(Παῖς) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[83]	~(Παῖς) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τρεῖς δὲ	τρὶς	πόσοι εἰσὶ πόδες; ~(Παῖς) ἐννέα.
[84]	ἴσον; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ	τρίτον	τόδε ἴσον ἑκατέρῳ τούτων; ~(Παῖς)
[83]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἂν ᾖ τῇδε	τριῶν	καὶ τῇδε τριῶν, τὸ ὅλον
[83]	ᾖ τῇδε τριῶν καὶ τῇδε	τριῶν,	τὸ ὅλον χωρίον τριῶν τρὶς
[83]	τῇδε τριῶν, τὸ ὅλον χωρίον	τριῶν	τρὶς ποδῶν ~γίγνεται; ~(Παῖς) φαίνεται.
[96]	ἡμᾶς τὸ γνῶναι ~τίνα ποτὲ	τρόπον	γίγνονται οἱ ἀγαθοὶ ἄνδρες. ~(Μένων)
[80]	ποτέ ἐστιν. ~(Μένων) ~καὶ τίνα	τρόπον	ζητήσεις, ὦ Σώκρατες, τοῦτο ὃ
[74]	ηὑρήκαμεν ἀρετὰς μίαν ~ζητοῦντες, ἄλλον	τρόπον	ἢ νυνδή: τὴν δὲ μίαν,
[96]	ἄνδρες, ἢ τίς ἂν εἴη	τρόπος	τῆς γενέσεως τῶν ~ἀγαθῶν γιγνοΜένων.
[73]	~πάντες ἄρ' ἄνθρωποι τῷ αὐτῷ	τρόπῳ	ἀγαθοί εἰσιν: τῶν αὐτῶν γὰρ
[73]	ἦν αὐτῶν, τῷ αὐτῷ ἂν	τρόπῳ	ἀγαθοὶ ἦσαν. ~(Μένων) οὐ δῆτα.
[96]	ὅστις ἡμᾶς ἑνί γέ τῳ	τρόπῳ	~βελτίους (ποιήσει: λέγω δὲ ταῦτα
[79]	ἄλλο ὁτιοῦν τούτῳ τῷ ~αὐτῷ	(τρόπῳ	λέγων, ἀλλὰ πάλιν τῆς αὐτῆς
[71]	γοῦν εἴτε διδακτὸν εἴθ' ὅτῳ	τρόπῳ	~παραγίγνεται εἰδέναι ἐγὼ δὲ τοσοῦτον
[86]	φύσει ἢ ὡς τίνι ποτὲ	τρόπῳ	παραγιγνομένης τοῖς ~ἀνθρώποις τῆς ἀρετῆς.
[70]	τοῖς ἀνθρώποις ἢ ἄλλῳ ~τινὶ	τρόπῳ;	~(Σωκράτης) ~ὦ Μένων, πρὸ τοῦ
[100]	εἰσόμεθα ~τότε, ὅταν πρὶν ᾧτινι	τρόπῳ	τοῖς ἀνθρώποις παραγίγνεται ἀρετή, πρότερον
[76]	τοῖς λόγοις, ὅπερ ποιοῦσιν οἱ	τρυφῶντες,	ἅτε ~τυραννεύοντες ἕως ἂν ἐν
[74]	χρῶμά τι, διότι καὶ ἄλλα	τυγχάνει	ὄντα; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[74]	(ἂν ἄλλα, ἃ οὐδὲν ἧττον	~τυγχάνει	ὄντα χρώματα τοῦ λευκοῦ; ~(Μένων)
[72]	τῷ ἐρωτήσαντι ἐκεῖνο δηλῶσαι, ὃ	τυγχάνει	(οὖσα ἀρετή: ἢ ~οὐ μανθάνεις
[75]	σχῆμα, ὃ μόνον τῶν ὄντων	τυγχάνει	χρώματι ἀεὶ ~ἑπόμενον. ἱκανῶς σοι,
[93]	περὶ οὗ ὁ λόγος ἡμῖν	τυγχάνει	ὤν: οὐκ εἰ εἰσὶν ἀγαθοὶ
[86]	ὥστε θαρροῦντα χρὴ ὃ μὴ	τυγχάνεις	ἐπιστάμενος νῦν τοῦτο δ' ἐστὶν
[97]	ὀρθὴν δόξαν οὐκ ἀεὶ ἂν	τυγχάνοι,	ἕωσπερ ὀρθὰ δοξάζοι; ~(Μένων) ~ἀνάγκη
[97]	ὀρθὴν δόξαν τοτὲ μὲν ἂν	τυγχάνοι,	τοτὲ δ' οὔ. ~(Σωκράτης) ~πῶς
[71]	ποτ' ἐστὶ τὸ παράπαν ἀρετὴ	τυγχάνω	εἰδώς. ~(ἐγὼ οὖν καὶ αὐτός,
[92]	διδασκάλους τούτων εἶναι, εἶπον, ἀλλὰ	τυγχάνω	οὐδὲν ~λέγων, ὡς σὺ φῄς:
[76]	ὅπερ ποιοῦσιν οἱ τρυφῶντες, ἅτε	~τυραννεύοντες	ἕως ἂν ἐν ὥρᾳ (ὦσιν,
[99]	ὀρθῶς ἡγεῖται τὰ γὰρ ἀπὸ	τύχης	τινὸς ὀρθῶς γιγνόμενα οὐκ ~ἀνθρωπίνῃ
[73]	ἀγαθοί εἰσιν: τῶν αὐτῶν γὰρ	τυχόντες	~ἀγαθοὶ γίγνονται. ~(Μένων) ἔοικε. ~(Σωκράτης)
[88]	δὴ κατὰ πάντων εἰπεῖν ἔστιν,	τῷ	ἀνθρώπῳ τὰ μὲν ἄλλα πάντα
[89]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴ οὐκ ἐν	τῷ	ἄρτι μόνον δέῃ αὐτὸ δοκεῖν
[73]	ἡ αὐτὴ ἀρετὴ ἦν αὐτῶν,	τῷ	αὐτῷ ἂν τρόπῳ ἀγαθοὶ ἦσαν.
[72]	ἰσχύς; ἐάνπερ ἰσχυρὰ γυνὴ ᾖ,	τῷ	αὐτῷ εἴδει καὶ τῇ αὐτῇ
[73]	ναί. ~(Σωκράτης) ~πάντες ἄρ' ἄνθρωποι	τῷ	αὐτῷ τρόπῳ ἀγαθοί εἰσιν: τῶν
[79]	ὁτῳοῦν, ἢ ἄλλο ὁτιοῦν τούτῳ	τῷ	~αὐτῷ (τρόπῳ λέγων, ἀλλὰ πάλιν
[91]	ἀποφήναντας αὑτοὺς κοινοὺς τῶν Ἑλλήνων	τῷ	~βουλομένῳ μανθάνειν, μισθὸν τούτου ταξαμένους
[70]	~παρέχων αὑτὸν ἐρωτᾶν τῶν Ἑλλήνων	τῷ	βουλομένῳ ὅτι ἄν τις βούληται,
[80]	οἶδεν γάρ, καὶ οὐδὲν δεῖ	τῷ	γε τοιούτῳ ζητήσεως οὔτε ὃ
[89]	ἐν τῷ ~νῦν καὶ ἐν	τῷ	ἔπειτα, εἰ μέλλει τι αὐτοῦ
[81]	ἐστίν. οὔκουν δεῖ πείθεσθαι τούτῳ	τῷ	ἐριστικῷ λόγῳ: ~οὗτος μὲν γὰρ
[72]	που ἔχει ἀποβλέψαντα τὸν ~ἀποκρινόμενον	τῷ	ἐρωτήσαντι ἐκεῖνο δηλῶσαι, ὃ τυγχάνει
[75]	σχῆμα; ~(πειρῶ λέγειν. εἰ οὖν	τῷ	ἐρωτῶντι οὕτως ἢ περὶ σχήματος
[91]	εἰ τοιαῦτα ποιοῖεν, ταχὺ ἂν	τῷ	λιμῷ ἀποθάνοιεν, ~Πρωταγόρας δὲ ἄρα
[99]	δὲ νῦν ἡμεῖς ~ἐν παντὶ	τῷ	λόγῳ τούτῳ καλῶς ἐζητήσαμέν τε
[89]	(μέλλει ἀγαθὰ εἶναι: καὶ τούτῳ	τῷ	λόγῳ φρόνησις ἂν εἴη τὸ
[72]	παντοδαπὰς εἶναι καὶ διαφερούσας ἀλλήλων,	τῷ	~μελίττας εἶναι; ἢ τούτῳ μὲν
[92]	(λέγεις. ἀλλὰ σὺ δὴ ἐν	τῷ	μέρει αὐτῷ εἰπὲ ~παρὰ τίνας
[85]	ποτε, οὐκ ἂν ἔν γε	τῷ	~νῦν βίῳ εἰληφὼς εἴη. ἢ
[86]	~(Σωκράτης) ~εἰ δὲ μὴ ἐν	τῷ	νῦν βίῳ λαβών, οὐκ ἤδη
[89]	καλῶς λέγεσθαι, ἀλλὰ καὶ ἐν	τῷ	~νῦν καὶ ἐν τῷ ἔπειτα,
[72]	μὲν οὐδὲν διαφέρουσιν, ἄλλῳ δέ	τῳ,	οἷον ἢ κάλλει ἢ ~μεγέθει
[87]	δὲ ~μηδὲν ἡμῖν (ὁποτέρῳ ἂν	τῷ	ὀνόματι χρώμεθα ἀλλ' ἆρα διδακτόν;
[85]	ἢ οὔ; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	~τῷ	οὐκ εἰδότι ἄρα περὶ ὧν
[71]	ὥστε οὐκ ἔχω εἰπεῖν ἐν	τῷ	παρόντι πῶς μοι τότε ~ἔδοξεν.
[90]	καὶ ἐπαίδευσεν, ὡς δοκεῖ ~Ἀθηναίων	τῷ	πλήθει: αἱροῦνται γοῦν αὐτὸν ἐπὶ
[78]	~δεῖ ἄρα, ὡς ἔοικε, τούτῳ	τῷ	πόρῳ δικαιοσύνην ἢ σωφροσύνην ἢ
[78]	πατρικὸς ξένος. πότερον προστιθεῖς τούτῳ	τῷ	πόρῳ, ὦ ~Μένων, τὸ δικαίως
[93]	ἐνθάδε, οὐδ' εἰ γεγόνασιν ἐν	τῷ	(πρόσθεν, ἀλλ' εἰ διδακτόν ἐστιν
[90]	Ἄνυτε, συζήτησον, ἐμοί τε καὶ	τῷ	σαυτοῦ ξένῳ Μένωνι τῷδε, περὶ
[75]	σε ἐρωτῴη: τί ἐστιν ἐπὶ	τῷ	στρογγύλῳ καὶ εὐθεῖ ~καὶ ἐπὶ
[83]	ὧν ἕκαστον ἴσον τούτῳ ἐστὶν	τῷ	τετράποδι; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~πόσον
[96]	ζητητέον ὅστις ἡμᾶς ἑνί γέ	τῳ	τρόπῳ ~βελτίους (ποιήσει: λέγω δὲ
[72]	κάλλει ἢ ~μεγέθει ἢ ἄλλῳ	τῳ	τῶν τοιούτων; εἰπέ, τί ἂν
[91]	τέχνῃ ὄντα καὶ ἐν ἅπαντι	τῷ	χρόνῳ τούτῳ ἔτι ~εἰς τὴν
[85]	τέτταρα. ~(Σωκράτης) πόσα δὲ ἐν	τῷδε;	~(Παῖς) δύο. ~(Σωκράτης) τὰ δὲ
[90]	καὶ τῷ σαυτοῦ ξένῳ Μένωνι	τῷδε,	περὶ ~τούτου τοῦ πράγματος τίνες
[96]	ἂν εἴη τρόπος τῆς γενέσεως	τῶν	~ἀγαθῶν γιγνοΜένων. ~(Σωκράτης) ~κινδυνεύομεν, ὦ
[77]	~οὐ πάντες, ὤριστε, δοκοῦσί σοι	τῶν	ἀγαθῶν ἐπιθυμεῖν; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε.
[77]	οἰόμενοι ἀγαθὰ εἶναι δῆλον ὅτι	τῶν	ἀγαθῶν ἐπιθυμοῦσιν. ~ἢ οὔ; ~(Μένων)
[77]	κακῶν ἐπιθυμοῦσιν, ἑτέρων δὲ οἳ	τῶν	(ἀγαθῶν; ~οὐ πάντες, ὤριστε, δοκοῦσί
[91]	Μένων τι ἐπίστασθαι ~εὐεργετεῖν τοσοῦτον	τῶν	ἄλλων διαφέρουσιν, ὅσον οὐ μόνον
[72]	εἶναι, ~ἄλλη δὲ γυναικὸς καὶ	τῶν	ἄλλων, ἢ καὶ περὶ ὑγιείας
[70]	σὸς ἐραστής ἐστιν Ἀρίστιππος, καὶ	τῶν	ἄλλων ~Θετταλῶν. καὶ δὴ καὶ
[95]	τοῦτο ~ἀκούσαις ὑπισχνουμένου, ἀλλὰ καὶ	τῶν	ἄλλων καταγελᾷ, ὅταν ἀκούσῃ ~ὑπισχνουΜένων:
[85]	πάσης γεωμετρίας ταὐτὰ ταῦτα, καὶ	τῶν	ἄλλων μαθημάτων ἁπάντων. ἔστιν ~οὖν
[90]	~οὐκοῦν καὶ περὶ αὐλήσεως καὶ	τῶν	ἄλλων τὰ αὐτὰ (ταῦτα; πολλὴ
[91]	ἔργα ~ἠργάζετο, καὶ ἄλλους δέκα	τῶν	ἀνδριαντοποιῶν. καίτοι τέρας λέγεις εἰ
[92]	~(Σωκράτης) ἄπειρος ἄρ' εἶ παντάπασι	τῶν	ἀνδρῶν; ~(Ἄνυτος) καὶ εἴην γε.
[73]	ἢ ἄρχειν οἷόν τ' εἶναι	τῶν	ἀνθρώπων; (εἴπερ ἕν γέ τι
[81]	ποιήσειεν καὶ ἔστιν τοῖς μαλακοῖς	τῶν	ἀνθρώπων ~ἡδὺς ἀκοῦσαι, ὅδε (δὲ
[91]	ὦ Ἄνυτε; οὗτοι ἄρα μόνοι	τῶν	ἀντιποιου Μένων τι ἐπίστασθαι ~εὐεργετεῖν
[76]	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ	τῶν	ἀπορροῶν τὰς μὲν ἁρμόττειν ἐνίοις
[72]	~(Σωκράτης) ~οὕτω δὴ καὶ περὶ	τῶν	ἀρετῶν: κἂν εἰ πολλαὶ καὶ
[73]	σωφροσύνῃ ~διοικήσουσιν; ~(Μένων) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	~τῶν	αὐτῶν ἄρα ἀμφότεροι δέονται, εἴπερ
[73]	τῷ αὐτῷ τρόπῳ ἀγαθοί εἰσιν:	τῶν	αὐτῶν γὰρ τυχόντες ~ἀγαθοὶ γίγνονται.
[90]	~ὧδε δή μοι πάλιν περὶ	τῶν	αὐτῶν εἰπέ. παρὰ τοὺς ἰατρούς,
[96]	ὅτι αὐτὸς αὑτῷ πάλιν περὶ	τῶν	αὐτῶν τἀναντία λέγει; ~(Μένων) φαίνεται.
[91]	~Ἡράκλεις, εὐφήμει, ὦ Σώκρατες. μηδένα	τῶν	γ' ἐμῶν μήτε οἰκείων μήτε
[93]	~αὐτὸς σοφίαν ἦν σοφός, οὐδὲν	τῶν	γειτόνων βελτίω ποιῆσαι, εἴπερ ἦν
[97]	~(Μένων) τί οὖν δή; ~(Σωκράτης)	~τῶν	ἐκείνου ποιημάτων λελυμένον μὲν ἐκτῆσθαι
[91]	εἶναι καὶ ἀποφήναντας αὑτοὺς κοινοὺς	τῶν	Ἑλλήνων τῷ ~βουλομένῳ μανθάνειν, μισθὸν
[70]	καὶ αὐτὸς ~παρέχων αὑτὸν ἐρωτᾶν	τῶν	Ἑλλήνων τῷ βουλομένῳ ὅτι ἄν
[92]	οὐδενί, οὐδ' ἂν ἄλλον ἐάσαιμι	τῶν	~ἐμῶν οὐδένα. ~(Σωκράτης) ἄπειρος ἄρ'
[100]	περὶ αὐτοῦ, ὅτι ~οἶος πέπνυται	τῶν	ἐν Ἅιδου, τοὶ δὲ σκιαὶ
[88]	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~εἰ ἄρα ἀρετὴ	τῶν	ἐν τῇ ψυχῇ τί ἐστιν
[71]	γοῦν ~τινα ἐθέλεις οὕτως ἐρέσθαι	τῶν	ἐνθάδε, οὐδεὶς ὅστις οὐ γελάσεται
[94]	~τοὺς ὑεῖς ἀγαθοὺς ποιήσειν, ἢ	τῶν	ἐπιχωρίων τις ἢ τῶν (ξένων,
[79]	τὴν τοιαύτην ἀπόκρισιν τὴν διὰ	τῶν	ἔτι ζητου Μένων καὶ ~μήπω
[72]	ἑκάστην γὰρ τῶν πράξεων καὶ	τῶν	ἡλικιῶν πρὸς ἕκαστον ἔργον ἑκάστῳ
[81]	εἰσι τῶν ἱερέων τε καὶ	τῶν	ἱερειῶν ὅσοις μεμέληκε περὶ ὧν
[81]	~(Σωκράτης) ~οἱ μὲν λέγοντές εἰσι	τῶν	ἱερέων τε καὶ τῶν ἱερειῶν
[93]	ἐδιδάξατο ἀγαθόν; ἐπέμενεν γοῦν ~ἐπὶ	τῶν	ἵππων ὀρθὸς ἑστηκώς, καὶ ἠκόντιζεν
[93]	ὀρθὸς ἑστηκώς, καὶ ἠκόντιζεν ἀπὸ	τῶν	ἵππων ὀρθός, καὶ ἄλλα ~πολλὰ
[77]	~ἆρα ὡς ὄντων τινῶν οἳ	τῶν	κακῶν ἐπιθυμοῦσιν, ἑτέρων δὲ οἳ
[77]	δῆλον ὅτι οὗτοι μὲν οὐ	τῶν	κακῶν ἐπιθυμοῦσιν, (οἱ ἀγνοοῦντες ~αὐτά,
[78]	ἄθλιον εἶναι ἢ ἐπιθυμεῖν τε	τῶν	κακῶν καὶ κτᾶσθαι; ~(Μένων) ~κινδυνεύεις
[77]	γε. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; οἱ	τῶν	κακῶν μὲν ἐπιθυμοῦντες, ὡς φῂς
[77]	οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ἀλλά τινες	τῶν	κακῶν; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~οἰόμενοι
[77]	ἐγὼ τοῦτο λέγω ἀρετήν, ἐπιθυμοῦντα	τῶν	καλῶν ~δυνατὸν εἶναι πορίζεσθαι. ~(Σωκράτης)
[77]	πορίζεσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἆρα λέγεις τὸν	τῶν	καλῶν ἐπιθυμοῦντα ἀγαθῶν ἐπιθυμητὴν εἶναι;
[92]	ὅτῳ γὰρ ἂν ἐντύχῃ Ἀθηναίων	τῶν	~καλῶν κἀγαθῶν, οὐδεὶς ἔστιν ὃς
[80]	γὰρ αὐτοῖς: καλαὶ γὰρ οἶμαι	τῶν	καλῶν καὶ αἱ εἰκόνες ~ἀλλ'
[80]	δὲ τοῦτο οἶδα περὶ πάντων	τῶν	καλῶν, ὅτι χαίρουσιν ~εἰκαζόμενοι λυσιτελεῖ
[76]	ἴσως κατέγνωκας ὅτι εἰμὶ ~ἥττων	τῶν	καλῶν: χαριοῦμαι οὖν σοι καὶ
[76]	ἔλεγες, ἀναγκαῖόν σοι ἀπιέναι πρὸ	~τῶν	μυστηρίων, ἀλλ' εἰ περιμείναις τε
[89]	που ἂν ἡμῖν οἳ ~ἐγίγνωσκον	τῶν	νέων τοὺς ἀγαθοὺς τὰς φύσεις,
[92]	μᾶλλον οἱ τούτοις διδόντες ~ἀργύριον	τῶν	νέων, τούτων (δ' ἔτι μᾶλλον
[93]	ἆρα οἱ ἀγαθοὶ ~ἄνδρες καὶ	τῶν	νῦν καὶ τῶν προτέρων ταύτην
[94]	ἢ τῶν ἐπιχωρίων τις ἢ	τῶν	(ξένων, εἰ αὐτὸς μὴ ~ἐσχόλαζεν
[86]	εἰ ἀεὶ ἡ ἀλήθεια ἡμῖν	τῶν	ὄντων ἐστὶν ἐν τῇ ψυχῇ,
[76]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν λέγετε ἀπορροάς τινας	τῶν	ὄντων κατὰ Ἐμπεδοκλέα; ~(Μένων) σφόδρα
[75]	ἡμῖν τοῦτο σχῆμα, ὃ μόνον	τῶν	ὄντων τυγχάνει χρώματι ἀεὶ ~ἑπόμενον.
[87]	λέγοντες: εἰ ποῖόν τί ἐστιν	τῶν	περὶ τὴν ψυχὴν ὄντων ~ἀρετή,
[81]	καὶ Πίνδαρος καὶ ~ἄλλοι πολλοὶ	τῶν	ποιητῶν ὅσοι θεῖοί εἰσιν. ἃ
[100]	εἰ μή τις εἴη τοιοῦτος	τῶν	πολιτικῶν ἀνδρῶν οἷος καὶ ἄλλον
[82]	σοῦ ἕνεκα. ἀλλά μοι ~προσκάλεσον	τῶν	πολλῶν (ἀκολούθων τουτωνὶ τῶν σαυτοῦ
[76]	ἀπορροῶν τὰς μὲν ἁρμόττειν ἐνίοις	τῶν	(πόρων, τὰς δὲ ἐλάττους ἢ
[97]	ἔσονται, ἂν ὀρθῶς ἡμῖν ἡγῶνται	τῶν	πραγμάτων, καὶ τοῦτό ~που καλῶς
[72]	ὅτι ἐστίν: ~καθ' ἑκάστην γὰρ	τῶν	πράξεων καὶ τῶν ἡλικιῶν πρὸς
[93]	εἴχετο: ἢ ταῦτα οὐκ ἀκήκοας	τῶν	πρεσβυτέρων; ~(Ἄνυτος) ἀκήκοα. ~(Σωκράτης) οὐκ
[93]	σὺ ὁμολογεῖς ἐν τοῖς ~ἄριστον	τῶν	προτέρων εἶναι: ~ἄλλον (δὲ δὴ
[93]	~καὶ τούτους ἔγωγε ἀξιῶ παρὰ	τῶν	προτέρων μαθεῖν, ὄντων καλῶν κἀγαθῶν:
[93]	~ἄνδρες καὶ τῶν νῦν καὶ	τῶν	προτέρων ταύτην τὴν ἀρετὴν ἣν
[82]	~προσκάλεσον τῶν πολλῶν (ἀκολούθων τουτωνὶ	τῶν	σαυτοῦ ἕνα, ὅντινα ~βούλει, ἵνα
[92]	ὦ Ἄνυτε, ἠδίκηκέ τίς σε	τῶν	σοφιστῶν, ἢ τί οὕτως αὐτοῖς
[75]	ἔγωγε: καὶ εἰ μέν γε	τῶν	σοφῶν τις εἴη καὶ ἐριστικῶν
[91]	ἐστι λώβη τε καὶ διαφθορὰ	τῶν	συγγιγνομένων. ~(Σωκράτης) ~πῶς λέγεις, ὦ
[94]	αὐτῷ πλεῖστοι φίλοι Ἀθηναίων καὶ	τῶν	~συμμάχων; καὶ οἰκίας μεγάλης ἦν
[79]	ὅλης ὅτι ἐστὶν οἴου διὰ	τῶν	~ταύτης μορίων ἀποκρινόμενος δηλώσειν αὐτὴν
[78]	~οὐδὲν ἄρα μᾶλλον ὁ πόρος	τῶν	τοιούτων ἀγαθῶν ἢ ἡ ἀπορία
[72]	ἢ ~μεγέθει ἢ ἄλλῳ τῳ	τῶν	τοιούτων; εἰπέ, τί ἂν ἀπεκρίνω
[79]	~ὃ δ' (ἂν ἄνευ πάντων	τῶν	τοιούτων, κακία. ~(Μένων) δοκεῖ μοι
[76]	(καὶ ὀσμὴν καὶ ἄλλα πολλὰ	τῶν	τοιούτων. ~(Μένων) πάνυ μὲν οὖν.
[71]	γέγονεν, ~καὶ κινδυνεύει (ἐκ τῶνδε	τῶν	τόπων παρ' ὑμᾶς οἴχεσθαι ἡ
[94]	Εὐδώρῳ: οὗτοι δέ που ἐδόκουν	τῶν	τότε κάλλιστα ~παλαίειν ἢ οὐ
[85]	(τινὰ) τέμνουσα δίχα ~ἕκαστον τούτων	τῶν	χωρίων; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[87]	ὠφέλιμόν ἐστιν; ~(Μένων) ἀνάγκη ἐκ	τῶν	ὡμολογηΜένων. ~(Σωκράτης) ~σκεψώμεθα δὴ καθ'
[71]	σοφίας γέγονεν, ~καὶ κινδυνεύει (ἐκ	τῶνδε	τῶν τόπων παρ' ὑμᾶς οἴχεσθαι