| Pages |
|---|
| [80] |
ταύτῃ
τῇ
πλατείᾳ
νάρκῃ
τῇ
|
θαλαττίᾳ: |
καὶ
γὰρ
αὕτη
τὸν
ἀεὶ |
| [84] |
γ'
αὐτὴν
τότε
εἰδέναι,
καὶ
|
θαρραλέως |
ἀπεκρίνετο
ὡς
~εἰδώς,
καὶ
οὐχ |
| [88] |
οὐχ
ὅταν
μὲν
ἄνευ
νοῦ
|
θαρρῇ |
ἄνθρωπος,
βλάπτεται,
ὅταν
δὲ
~σὺν |
| [88] |
φρόνησις
ἡ
ἀνδρεία
~ἀλλ'
οἷον
|
θάρρος |
τι:
οὐχ
ὅταν
μὲν
ἄνευ |
| [86] |
ἂν
ἡ
ψυχὴ
~εἴη,
ὥστε
|
θαρροῦντα |
χρὴ
ὃ
μὴ
τυγχάνεις
ἐπιστάμενος |
| [97] |
~(Σωκράτης)
οἶσθα
οὖν
δι'
ὅτι
|
θαυμάζεις, |
ἢ
ἐγώ
σοι
εἴπω;
~(Μένων) |
| [92] |
πέρι,
ἐξ
ὧν
αὐτὸς
~λέγεις
|
θαυμάζοιμ' |
ἄν.
ἀλλὰ
γὰρ
οὐ
τούτους |
| [96] |
ὀρθῶς
ἡμεῖς
ἐσκέμμεθα.
ὥστε
καὶ
|
θαυμάζω |
δή,
ὦ
Σώκρατες,
~πότερόν
ποτε |
| [95] |
μοι
δοκεῖ
χαλεπαίνειν,
καὶ
οὐδὲν
|
θαυμάζω: |
οἴεται
γάρ
με
~πρῶτον
μὲν |
| [97] |
~(Μένων)
~ἀνάγκη
μοι
φαίνεται:
ὥστε
|
θαυμάζω, |
ὦ
Σώκρατες,
(τούτου
οὕτως
ἔχοντος, |
| [93] |
ὀρθός,
καὶ
ἄλλα
~πολλὰ
καὶ
|
θαυμαστὰ |
ἠργάζετο
ἃ
ἐκεῖνος
αὐτὸν
ἐπαιδεύσατο |
| [81] |
ὅτι
οὐ
μεμάθηκεν:
ὥστε
~οὐδὲν
|
θαυμαστὸν |
καὶ
περὶ
ἀρετῆς
καὶ
περὶ |
| [100] |
τούτου
τοῦ
λογισμοῦ,
ὦ
Μένων,
|
θείᾳ |
μοίρᾳ
ἡμῖν
φαίνεται
~παραγιγνομένη
ἡ |
| [100] |
οὔτε
~φύσει
οὔτε
διδακτόν,
~ἀλλὰ
|
θείᾳ |
μοίρᾳ
παραγιγνομένη
ἄνευ
νοῦ
οἷς |
| [81] |
καὶ
γυναικῶν
σοφῶν
περὶ
τὰ
|
θεῖα |
πράγματα
~(Μένων)
τίνα
λόγον
λεγόντων; |
| [98] |
δ'
οὖν
καὶ
τοῦτο
ἐκείνων
|
θείην |
ἂν
ὧν
οἶδα.
~(Μένων)
καὶ |
| [81] |
~ἄλλοι
πολλοὶ
τῶν
ποιητῶν
ὅσοι
|
θεῖοί |
εἰσιν.
ἃ
δὲ
λέγουσιν,
ταυτί |
| [99] |
ὅταν
τινὰ
ἐγκωμιάζωσιν
ἀγαθὸν
ἄνδρα,
|
θεῖος |
ἀνήρ,
φασίν,
οὗτος.
~(Μένων)
~καὶ |
| [99] |
~οὐκοῦν,
ὦ
Μένων,
ἄξιον
τούτους
|
θείους |
καλεῖν
τοὺς
ἄνδρας,
οἵτινες
νοῦν |
| [99] |
ὦ
Μένων,
τοὺς
ἀγαθοὺς
ἄνδρας
|
θείους |
καλοῦσι:
καὶ
οἱ
~Λάκωνες
ὅταν |
| [99] |
οὐχ
ἥκιστα
τούτων
~φαῖμεν
ἂν
|
θείους |
τε
εἶναι
καὶ
ἐνθουσιάζειν,
ἐπίπνους |
| [99] |
~(Σωκράτης)
~ὀρθῶς
ἄρ'
ἂν
καλοῖμεν
|
θείους |
τε
οὓς
νυνδὴ
ἐλέγομεν
(χρησμῳδοὺς |
| [93] |
σκόπει
ἐκ
τοῦ
σαυτοῦ
λόγου:
|
Θεμιστοκλέα |
οὐκ
ἀγαθὸν
ἂν
(φαίης
~ἄνδρα |
| [99] |
ἡγοῦντο
ταῖς
πόλεσιν,
οἱ
~ἀμφὶ
|
Θεμιστοκλέα |
τε
καὶ
οὓς
ἄρτι
(Ἄνυτος) |
| [93] |
δὲ
τόδε;
ὡς
Κλεόφαντος
ὁ
|
Θεμιστοκλέους |
ἀνὴρ
ἀγαθὸς
καὶ
σοφὸς
ἐγένετο |
| [93] |
ἦν;
ἢ
οὐκ
ἀκήκοας
ὅτι
|
~Θεμιστοκλῆς |
Κλεόφαντον
τὸν
ὑὸν
ἱππέα
μὲν |
| [95] |
τοτὲ
δ'
οὔ,
(ἀλλὰ
καὶ
|
Θέογνιν |
τὸν
ποιητὴν
οἶσθ'
ὅτι
ταὐτὰ |
| [99] |
οἱ
~χρησμῳδοί
τε
καὶ
οἱ
|
θεομάντεις: |
καὶ
γὰρ
οὗτοι
ἐνθουσιῶντες
λέγουσιν |
| [99] |
ὄντας
καὶ
κατεχομένους
ἐκ
~τοῦ
|
θεοῦ, |
ὅταν
κατορθῶσι
λέγοντες
πολλὰ
καὶ |
| [91] |
καὶ
τοὺς
γονέας
τοὺς
αὑτῶν
|
θεραπεύουσι, |
καὶ
πολίτας
καὶ
ξένους
~ὑποδέξασθαί |
| [70] |
~ὦ
Μένων,
πρὸ
τοῦ
μὲν
|
Θετταλοὶ |
εὐδόκιμοι
ἦσαν
ἐν
τοῖς
Ἕλλησιν |
| [70] |
ἐστιν
Ἀρίστιππος,
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
~Θετταλῶν. |
καὶ
δὴ
καὶ
τοῦτο
τὸ |
| [82] |
τῆς
διπλασίας;
~(Μένων)
ναί.
~(Σωκράτης)
|
~θεῶ |
δὴ
αὐτὸν
ἀναμιμνῃσκόμενον
ἐφεξῆς,
ὡς |
| [71] |
σὺ
δὲ
αὐτός,
ὦ
πρὸς
|
θεῶν, |
Μένων,
~τί
φῂς
ἀρετὴν
εἶναι; |
| [90] |
τὰ
Πολυκράτους
χρήματα
Ἰσμηνίας
ὁ
|
Θηβαῖος, |
~ἀλλὰ
τῇ
αὑτοῦ
σοφίᾳ
κτησάμενος |
| [71] |
ἄλλη
ἐστὶν
παιδὸς
ἀρετή,
καὶ
|
θηλείας |
καὶ
ἄρρενος,
καὶ
~πρεσβυτέρου
ἀνδρός, |
| [94] |
τοῦτο
(τὸ
πρᾶγμα,
ἐνθυμήθητι
ὅτι
|
~Θουκυδίδης |
αὖ
δύο
ὑεῖς
ἔθρεψεν,
Μελησίαν |
| [94] |
ἦν;
ἀλλὰ
γὰρ
ἴσως
ὁ
|
~Θουκυδίδης |
φαῦλος
ἦν,
καὶ
οὐκ
ἦσαν |
