Pages
[97]	δεδεμένα ᾖ, ἀποδιδράσκει καὶ δραπετεύει,	ἐὰν	δὲ ~δεδεμένα, παραμένει. ~(Μένων) τί
[97]	λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὅτι καὶ ταῦτα,	ἐὰν	μὲν μὴ δεδεμένα ᾖ, ἀποδιδράσκει
[97]	δ' οὐκ ἔστιν ὀρθῶς ἡγεῖσθαι,	ἐὰν	μὴ φρόνιμος ᾖ, τοῦτο ὅμοιοί
[74]	~εἰκότως γε: ἀλλ' ἐγὼ προθυμήσομαι,	ἐὰν	οἷός τ' ὦ, ἡμᾶς προβιβάσαι.
[100]	Ἄνυτον, ~ἵνα (πρᾳότερος ᾖ: ὡς	ἐὰν	πείσῃς τοῦτον, ἔστιν ὅτι καὶ
[95]	εἷς ~τούτων. ἀλλ' οὗτος μὲν	ἐάν	ποτε γνῷ οἷόν ἐστιν τὸ
[89]	δὲ οὐκ ἔστιν ἐπιστήμη, σκέψαι	ἐάν	σοι ~δοκῶ εἰκότως ἀπιστεῖν. τόδε
[79]	καὶ ἤδη γνωσομένου ἐμοῦ, καὶ	ἐὰν	σὺ κατακερματίζῃς αὐτὴν κατὰ μόρια.
[81]	ἄνθρωποι τἆλλα πάντα αὐτὸν ~ἀνευρεῖν,	ἐάν	τις ἀνδρεῖος ᾖ καὶ μὴ
[70]	ἀφόβως τε καὶ μεγαλοπρεπῶς ~ἀποκρίνεσθαι	ἐάν	τίς τι ἔρηται, ὥσπερ εἰκὸς
[92]	αὐτὸν ποιήσει ἢ οἱ σοφισταί,	ἐάνπερ	~ἐθέλῃ πείθεσθαι. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ
[72]	~οὐκοῦν καὶ μέγεθος καὶ ἰσχύς;	ἐάνπερ	ἰσχυρὰ γυνὴ ᾖ, τῷ αὐτῷ
[79]	δὲ φῂς πρᾶξιν ἀρετὴν εἶναι,	~ἐάνπερ	μετὰ μορίου (ἀρετῆς πράττηται, ὥσπερ
[72]	ἢ ~ταὐτὸν πανταχοῦ εἶδός ἐστιν,	ἐάνπερ	ὑγίεια (ᾖ, ἐάντε ἐν ἀνδρὶ
[72]	ὑγίεια (ᾖ, ἐάντε ἐν ἀνδρὶ	ἐάντε	ἐν ~ἄλλῳ ὁτῳοῦν ᾖ; ~(Μένων)
[72]	εἶδός ἐστιν, ἐάνπερ ὑγίεια (ᾖ,	ἐάντε	ἐν ἀνδρὶ ἐάντε ἐν ~ἄλλῳ
[72]	τὸ ἰσχὺς ~εἶναι ἡ ἰσχύς,	ἐάντε	ἐν ἀνδρὶ ᾖ ἐάντε ἐν
[73]	ἐν πρεσβύτῃ, ~ἐάντε ἐν γυναικὶ	ἐάντε	ἐν ἀνδρί; ~(Μένων) ~ἔμοιγέ πως
[73]	παιδὶ ᾖ ἐάντε ἐν πρεσβύτῃ,	~ἐάντε	ἐν γυναικὶ ἐάντε ἐν ἀνδρί;
[72]	ἰσχύς, ἐάντε ἐν ἀνδρὶ ᾖ	ἐάντε	ἐν γυναικί. ἢ δοκεῖ τί
[73]	τὸ ἀρετὴ εἶναι διοίσει τι,	ἐάντε	ἐν παιδὶ ᾖ ἐάντε ἐν
[73]	τι, ἐάντε ἐν παιδὶ ᾖ	ἐάντε	ἐν πρεσβύτῃ, ~ἐάντε ἐν γυναικὶ
[92]	αὐτῶν οὐδενί, οὐδ' ἂν ἄλλον	ἐάσαιμι	τῶν ~ἐμῶν οὐδένα. ~(Σωκράτης) ἄπειρος
[77]	τι ἑκάστοτε ~οἱ σκώπτοντες, ἀλλὰ	ἐάσας	ὅλην καὶ ὑγιῆ εἰπὲ τί
[85]	οὗτος ἀπεκρίνατο; ~(Μένων) οὔκ, ἀλλ'	ἑαυτοῦ.	~(Σωκράτης) καὶ μὴν οὐκ ᾔδει
[92]	τοὺς νέους, ἢ λεληθέναι καὶ	ἑαυτούς;	καὶ οὕτω ~μαίνεσθαι ἀξιώσομεν τούτους,
[91]	γὰρ αὐτὸν ἀποθανεῖν ἐγγὺς καὶ	ἑβδομήκοντα	ἔτη ~γεγονότα, τετταράκοντα δὲ ἐν
[84]	ὥσπερ ἡ νάρκη, μῶν τι	ἐβλάψαμεν;	~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)
[94]	οὐκ ἐβούλετο ποιῆσαι; δοκῶ μέν,	~ἐβούλετο,	ἀλλὰ μὴ οὐκ ᾖ διδακτόν.
[93]	εἶναι; ~(Ἄνυτος) οἶμαι ἔγωγε, εἴπερ	ἐβούλετό	γε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οἴει, οὐκ
[94]	ἀγαθοὺς δὲ ἄρα ἄνδρας οὐκ	ἐβούλετο	ποιῆσαι; δοκῶ μέν, ~ἐβούλετο, ἀλλὰ
[93]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οἴει, οὐκ ἂν	ἐβουλήθη	ἄλλους τέ τινας καλοὺς κἀγαθοὺς
[91]	ἔτη οἶμαι γὰρ αὐτὸν ἀποθανεῖν	ἐγγὺς	καὶ ἑβδομήκοντα ἔτη ~γεγονότα, τετταράκοντα
[93]	Θεμιστοκλέους ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ σοφὸς	ἐγένετο	~ἅπερ ὁ πατὴρ αὐτοῦ, ἤδη
[90]	τε καὶ σοφοῦ ~Ἀνθεμίωνος, ὃς	ἐγένετο	πλούσιος οὐκ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου
[92]	καλοὶ κἀγαθοὶ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου	ἐγένοντο	τοιοῦτοι, παρ' ~οὐδενὸς μαθόντες ὅμως
[95]	ποτ' ἂν ἐξ ἀγαθοῦ πατρὸς	ἔγεντο	κακός, ~(πειθόμενος μύθοισι σαόφροσιν. ἀλλὰ
[89]	ἦν: εἰ φύσει οἱ ἀγαθοὶ	ἐγίγνοντο,	ἦσάν που ἂν ἡμῖν οἳ
[89]	ἦσάν που ἂν ἡμῖν οἳ	~ἐγίγνωσκον	τῶν νέων τοὺς ἀγαθοὺς τὰς
[99]	καὶ οἱ ~Λάκωνες ὅταν τινὰ	ἐγκωμιάζωσιν	ἀγαθὸν ἄνδρα, θεῖος ἀνήρ, φασίν,
[75]	σοι, ἢ ἄλλως πως ζητεῖς;	ἐγὼ	γὰρ κἂν (οὕτως ἀγαπῴην εἴ
[80]	εἰκόνες ~ἀλλ' οὐκ ἀντεικάσομαί σε.	ἐγὼ	δέ, εἰ μὲν ἡ νάρκη
[71]	σὺ μὲν εἰδὼς καὶ Γοργίας,	ἐγὼ	δὲ εἰρηκὼς μηδενὶ ~πώποτε εἰδότι
[71]	εἴθ' ὅτῳ τρόπῳ ~παραγίγνεται εἰδέναι	ἐγὼ	δὲ τοσοῦτον δέω εἴτε διδακτὸν
[80]	οἴει; ~(Σωκράτης) ~ἵνα σε ἀντεικάσω.	ἐγὼ	δὲ τοῦτο οἶδα περὶ πάντων
[92]	πόλει τὴν ἀρετὴν ~ἣν νυνδὴ	ἐγὼ	διῆλθον γένοιτ' ἂν ἄξιος λόγου.
[74]	σε ἀνέροιτο τοῦτο ὃ νυνδὴ	ἐγὼ	~ἔλεγον, τί ἐστιν σχῆμα, ὦ
[76]	ἔστιν, ὦ παῖ Ἀλεξιδήμου, ὡς	ἐγὼ	ἐμαυτὸν πείθω, ἀλλ' ἐκείνη βελτίων:
[86]	οἶδ' ὅπως. ~(Σωκράτης) ~καὶ γὰρ	ἐγὼ	ἐμοί, ὦ Μένων. καὶ τὰ
[97]	πῶς δὴ (ὀρθῶς) λέγεις; ~(Σωκράτης)	~ἐγὼ	ἐρῶ. εἰδὼς τὴν ὁδὸν τὴν
[86]	ἀρετῆς. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰ μὲν	ἐγὼ	ἦρχον, ὦ Μένων, μὴ μόνον
[73]	γε λέγων σύ, ἐπεὶ καὶ	ἐγὼ	λέγω οὐ μόνον δικαιοσύνην ἀλλὰ
[80]	νῦν περὶ ἀρετῆς ὃ ἔστιν	ἐγὼ	μὲν οὐκ οἶδα, σὺ ~μέντοι
[94]	μοι δοκεῖς κακῶς λέγειν ἀνθρώπους.	ἐγὼ	μὲν οὖν ἄν σοι ~συμβουλεύσαιμι,
[91]	τούτων φανερῶς χρήματα ἀξιοῦσι πράττεσθαι;	ἐγὼ	μὲν οὖν οὐκ ἔχω ~ὅπως
[74]	ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν ὥσπερ	ἐγὼ	μετῄει τὸν λόγον, καὶ ἔλεγεν
[71]	τὸ παράπαν ἀρετὴ τυγχάνω εἰδώς.	~(ἐγὼ	οὖν καὶ αὐτός, ὦ Μένων,
[81]	τε καὶ ζητητικοὺς ποιεῖ: ᾧ	ἐγὼ	πιστεύων ~ἀληθεῖ εἶναι ἐθέλω μετὰ
[74]	στρογγυλότης, εἴ σοι εἶπεν ~ἅπερ	ἐγώ,	πότερον σχῆμα ἡ στρογγυλότης ἐστὶν
[74]	ἄλλοις. ~(Σωκράτης) ~εἰκότως γε: ἀλλ'	ἐγὼ	προθυμήσομαι, ἐὰν οἷός τ' ὦ,
[79]	~εἰ γὰρ καὶ μέμνησαι, ὅτ'	ἐγώ	σοι ἄρτι ἀπεκρινάμην περὶ τοῦ
[74]	~τίνας ταύτας; εἰπέ. οἷον καὶ	ἐγώ	σοι εἴποιμι ἂν καὶ ἄλλα
[97]	οὖν δι' ὅτι θαυμάζεις, ἢ	ἐγώ	σοι εἴπω; ~(Μένων) πάνυ γ'
[89]	ἐπιστήμη ᾖ ἡ ~ἀρετή; ~(Σωκράτης)	~ἐγώ	σοι ἐρῶ, ὦ Μένων. τὸ
[75]	ὁ ἐρωτώμενος. πειράσομαι δὴ ~καὶ	ἐγώ	σοι οὕτως εἰπεῖν. (λέγε γάρ
[93]	τοῦτ' ἔστιν ὃ πάλαι ζητοῦμεν	ἐγώ	τε καὶ Μένων. ~ὧδε οὖν
[75]	καὶ ἐλέγχειν. εἰ δὲ ὥσπερ	ἐγώ	τε καὶ σὺ νυνὶ φίλοι
[96]	γιγνοΜένων. ~(Σωκράτης) ~κινδυνεύομεν, ὦ Μένων,	ἐγώ	τε καὶ σὺ φαῦλοί τινες
[77]	τε ~καλοῖσι καὶ δύνασθαι: καὶ	ἐγὼ	τοῦτο λέγω ἀρετήν, ἐπιθυμοῦντα τῶν
[82]	~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς, ὦ Μένων, ὡς	ἐγὼ	τοῦτον οὐδὲν διδάσκω, ἀλλ' ἐρωτῶ
[92]	ἔφρασας; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὓς μὲν	ἐγὼ	ᾤμην διδασκάλους τούτων εἶναι, εἶπον,
[98]	τινί. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν καὶ	ἐγὼ	ὡς οὐκ εἰδὼς λέγω, ἀλλὰ
[81]	~(Μένων) ἔχεις λέγειν ὅπῃ; ~(Σωκράτης)	~ἔγωγε:	ἀκήκοα γὰρ ἀνδρῶν τε καὶ
[94]	~παλαίειν ἢ οὐ μέμνησαι; ~(Ἄνυτος)	ἔγωγε,	ἀκοῇ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δῆλον ὅτι
[93]	οὐκ ~(ἔμαθον; ~(Ἄνυτος) ~καὶ τούτους	ἔγωγε	ἀξιῶ παρὰ τῶν προτέρων μαθεῖν,
[93]	~ἦν, κἀκεῖνον εἶναι; ~(Ἄνυτος) οἶμαι	ἔγωγε,	εἴπερ ἐβούλετό γε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[86]	οὐ μέντοι, ὦ Σώκρατες, ἀλλ'	ἔγωγε	ἐκεῖνο ἂν ἥδιστα, ὅπερ ἠρόμην
[73]	ἀδίκως δὲ μή; ~(Μένων) οἶμαι	ἔγωγε:	ἡ γὰρ δικαιοσύνη, ὦ Σώκρατες,
[75]	οἴει σοι ἀποκεκρίσθαι; ~(Σωκράτης) ~τἀληθῆ	ἔγωγε:	καὶ εἰ μέν γε τῶν
[80]	τι ~πεποιηκέναι, (ναρκᾶν) ἀληθῶς γὰρ	ἔγωγε	καὶ (τὴν ψυχὴν καὶ τὸ
[76]	τὰ ἐν ταῖς γεωμετρίαις; ~(Μένων)	ἔγωγε	καλῶ. ~(Σωκράτης) ~ἤδη τοίνυν ἂν
[71]	ἐνέτυχες ὅτε ἐνθάδε ἦν; ~(Σωκράτης)	ἔγωγε.	~(Μένων) εἶτα οὐκ ἐδόκει σοι
[75]	εἶπες ~ὅτι ἀλλ' οὐδὲ μανθάνω	ἔγωγε	ὅτι βούλει, ὦ ἄνθρωπε, οὐδὲ
[85]	καὶ τέθραπται. ~(Μένων) ἀλλ' οἶδα	ἔγωγε	ὅτι οὐδεὶς πώποτε ἐδίδαξεν. ~(Σωκράτης)
[72]	ἀπεκρίνω οὕτως ἐρωτηθείς; ~(Μένων) ~τοῦτ'	ἔγωγε,	ὅτι οὐδὲν διαφέρουσιν, ᾗ μέλιτται
[73]	βούλει, στρογγυλότητος πέρι εἴποιμ' ἂν	ἔγωγε	~ὅτι σχῆμά τί ἐστιν, οὐχ
[84]	μὰ τὸν Δία, ὦ Σώκρατες,	ἔγωγε	οὐκ οἶδα. ~(Σωκράτης) ~ἐννοεῖς αὖ,
[93]	ἂν (φαίης ~ἄνδρα γεγονέναι; ~(Ἄνυτος)	ἔγωγε,	πάντων γε μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[94]	οὐχ ὁμολογεῖς ἀγαθὸν γεγονέναι; ~(Ἄνυτος)	ἔγωγε,	πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[80]	~(Μένων) ~ὦ Σώκρατες, ἤκουον μὲν	ἔγωγε	πρὶν καὶ συγγενέσθαι (σοι ὅτι
[92]	εἶ; ~(Ἄνυτος) ~οὐδὲ μὰ Δία	ἔγωγε	συγγέγονα πώποτε αὐτῶν οὐδενί, οὐδ'
[78]	~εἶναι πορίζεσθαι ἀρετὴν εἶναι; ~(Μένων)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ἀγαθὰ δὲ καλεῖς οὐχὶ
[73]	διοικεῖν, γυναικὸς δὲ οἰκίαν; ~(Μένων)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οἷόν τε
[74]	ἢ οὐχ ~οὕτω λέγεις; ~(Μένων)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν, ὅταν οὕτω
[76]	καὶ ὄψιν καλεῖς τι; ~(Μένων)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~ἐκ τούτων δὴ σύνες
[78]	ἀθλίους οὐ κακοδαίμονας; ~(Μένων) οἶμαι	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ἔστιν οὖν ὅστις βούλεται
[82]	χωρίον ὅτι τοιοῦτόν ἐστιν; ~(Παῖς)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~ἔστιν οὖν (τετράγωνον χωρίον
[84]	ἡμῖν ἐστι χωρίον; μανθάνεις; ~(Παῖς)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ἕτερον δὲ αὐτῷ προσθεῖμεν
[74]	σε ὁποῖα, ἔλεγες ἄν; ~(Μένων)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~καὶ αὖ εἰ περὶ
[74]	καὶ ἄλλα τυγχάνει ὄντα; ~(Μένων)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~καὶ εἴ γέ σε
[96]	εἶναι; ~(Μένων) μὰ Δί' οὐκ	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μήτε οἱ
[79]	φῂς μόριον ἀρετῆς εἶναι; ~(Μένων)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν συμβαίνει ἐξ ὧν
[72]	ἄν τί μοι ~εἰπεῖν; ~(Μένων)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~οὕτω δὴ καὶ περὶ
[75]	εἰπεῖν περὶ τῆς ἀρετῆς; ~(Μένων)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) προθυμητέον τοίνυν: ἄξιον γάρ.
[88]	καὶ ~πάντα τὰ (τοιαῦτα; ~(Μένων)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~σκόπει δή, τούτων ἅττα
[94]	ἔθρεψε, Πάραλον καὶ ~Ξάνθιππον; ~(Ἄνυτος)	ἔγωγε.	~(Σωκράτης) ~τούτους μέντοι, ὡς οἶσθα
[94]	τοὺς αὑτοῦ, οὗ δὲ οὐδὲν	ἔδει	ἀναλώσαντα ~ἀγαθοὺς ἄνδρας ποιῆσαι, ταῦτα
[94]	οὐκ ἄν ποτε, οὗ μὲν	ἔδει	(δαπανώμενον διδάσκειν, ~ταῦτα μὲν ἐδίδαξε
[84]	τοῦδε γίγνεται; ~(Παῖς) τετραπλάσιον. ~(Σωκράτης)	ἔδει	δέ γε διπλάσιον ἡμῖν γενέσθαι:
[83]	εἰσὶ πόδες; ~(Παῖς) ἐννέα. ~(Σωκράτης)	ἔδει	δὲ τὸ διπλάσιον πόσων εἶναι
[93]	Κλεόφαντον τὸν ὑὸν ἱππέα μὲν	ἐδιδάξατο	ἀγαθόν; ἐπέμενεν γοῦν ~ἐπὶ τῶν
[94]	ἔδει (δαπανώμενον διδάσκειν, ~ταῦτα μὲν	ἐδίδαξε	τοὺς παῖδας τοὺς αὑτοῦ, οὗ
[94]	ἄνδρας ποιῆσαι, ταῦτα δὲ οὐκ	ἐδίδαξεν,	εἰ διδακτὸν ἦν; ἀλλὰ γὰρ
[94]	οἶσθα καὶ σύ, ἱππέας μὲν	ἐδίδαξεν	οὐδενὸς χείρους ~Ἀθηναίων, καὶ μουσικὴν
[85]	οἶδα ἔγωγε ὅτι οὐδεὶς πώποτε	ἐδίδαξεν.	~(Σωκράτης) ἔχει δὲ ταύτας τὰς
[89]	καλῶς ὡμολογήσαμεν; ~(Μένων) καὶ μὴν	ἐδόκει	γε ἄρτι καλῶς λέγεσθαι. ~(Σωκράτης)
[71]	~(Σωκράτης) ἔγωγε. ~(Μένων) εἶτα οὐκ	ἐδόκει	σοι εἰδέναι; ~(Σωκράτης) ~οὐ πάνυ
[80]	πάνυ εὖ, ὥς γε ἐμαυτῷ	~ἐδόκουν:	νῦν δὲ οὐδ' ὅτι ἐστὶν
[94]	δὲ Εὐδώρῳ: οὗτοι δέ που	ἐδόκουν	τῶν τότε κάλλιστα ~παλαίειν ἢ
[71]	τῷ παρόντι πῶς μοι τότε	~ἔδοξεν.	ἀλλ' ἴσως ἐκεῖνός τε οἶδε,
[98]	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν διδακτὸν	ἔδοξεν	εἶναι, εἰ φρόνησις ἡ ἀρετή;
[94]	καὶ οἰκίας μεγάλης ἦν καὶ	ἐδύνατο	μέγα ἐν τῇ πόλει καὶ
[94]	Ἀθηναίων τὸν μὲν γὰρ ~Ξανθίᾳ	ἔδωκε,	τὸν δὲ Εὐδώρῳ: οὗτοι δέ
[86]	ἀρετή, πρὶν ὅτι ἐστὶν ~πρῶτον	ἐζητήσαμεν	αὐτό: ἐπειδὴ δὲ σὺ σαυτοῦ
[99]	παντὶ τῷ λόγῳ τούτῳ καλῶς	ἐζητήσαμέν	τε καὶ ἐλέγομεν, ἀρετὴ ἂν
[70]	ἦσαν ἐν τοῖς Ἕλλησιν καὶ	~ἐθαυμάζοντο	ἐφ' ἱππικῇ τε καὶ πλούτῳ,
[75]	οἶδα ὅτι λέγεις, ἴσως ἂν	~ἐθαύμασε	καὶ εἶπεν: ~οὐ μανθάνεις ὅτι
[90]	~τέχνην καὶ μισθὸν πραττομένους μὴ	ἐθέλειν	πέμπειν, ἄλλοις δέ τισιν πράγματα
[76]	προστάττεις ἀποκρίνεσθαι, ~αὐτὸς δὲ οὐκ	ἐθέλεις	(ἀναμνησθεὶς εἰπεῖν ὅτι ποτε λέγει
[94]	οὖν ἄν σοι ~συμβουλεύσαιμι, εἰ	ἐθέλεις	ἐμοὶ πείθεσθαι, εὐλαβεῖσθαι: ὡς ἴσως
[71]	ἡ σοφία. εἰ γοῦν ~τινα	ἐθέλεις	οὕτως ἐρέσθαι τῶν ἐνθάδε, οὐδεὶς
[92]	ποιήσει ἢ οἱ σοφισταί, ἐάνπερ	~ἐθέλῃ	πείθεσθαι. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ οὗτοι
[75]	χαρίσωμαι; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	ἐθελήσεις	οὖν καὶ σὺ ἐμοὶ εἰπεῖν
[98]	ἐργάζονται: πολὺν δὲ χρόνον οὐκ	~ἐθέλουσι	παραμένειν, ἀλλὰ δραπετεύουσιν ἐκ τῆς
[95]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί οὖν;	ἐθέλουσιν	οὗτοι παρέχειν αὑτοὺς διδασκάλους τοῖς
[87]	ἐστιν ταῦτα παθεῖν. ~ὑποθέμενος οὖν	ἐθέλω	(εἰπεῖν σοι τὸ συμβαῖνον περὶ
[81]	ᾧ ἐγὼ πιστεύων ~ἀληθεῖ εἶναι	ἐθέλω	μετὰ σοῦ ζητεῖν ἀρετὴ ὅτι
[80]	εἶ οὐκ ~εἰδότι. ὅμως δὲ	ἐθέλω	μετὰ σοῦ σκέψασθαι καὶ συζητῆσαι
[82]	μὲν οὐ ῥᾴδιον, ὅμως δὲ	ἐθέλω	προθυμηθῆναι σοῦ ἕνεκα. ἀλλά μοι
[70]	καὶ δὴ καὶ τοῦτο τὸ	ἔθος	ὑμᾶς εἴθικεν, ἀφόβως τε καὶ
[82]	βλέψας εἶπον, ἀλλ' ὑπὸ τοῦ	ἔθους:	~ἀλλ' εἴ πώς μοι ἔχεις
[94]	ἄνδρα, οἶσθ' ὅτι δύο ὑεῖς	ἔθρεψε,	Πάραλον καὶ ~Ξάνθιππον; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε.
[90]	εὐσταλὴς (ἀνήρ: ἔπειτα τοῦτον εὖ	ἔθρεψεν	καὶ ἐπαίδευσεν, ὡς δοκεῖ ~Ἀθηναίων
[94]	ὅτι ~Θουκυδίδης αὖ δύο ὑεῖς	ἔθρεψεν,	Μελησίαν καὶ Στέφανον, καὶ τούτους
[87]	μοι δοκεῖ, καὶ ἄλλο αὖ,	εἰ	ἀδύνατόν ἐστιν ταῦτα παθεῖν. ~ὑποθέμενος
[86]	ἄνθρωπος. ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἰ	ἀεὶ ἡ ἀλήθεια ἡμῖν τῶν
[78]	~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν δὴ καὶ τοῦτο	εἰ	ἀληθὲς λέγεις: ἴσως γὰρ ἂν
[88]	εἰς ~τοὐναντίον; ~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)	~εἰ	ἄρα ἀρετὴ τῶν ἐν τῇ
[94]	ἐπιχωρίων τις ἢ τῶν (ξένων,	εἰ	αὐτὸς μὴ ~ἐσχόλαζεν διὰ τὴν
[74]	τί ἐστιν σχῆμα, ὦ Μένων;	εἰ	αὐτῷ εἶπες ὅτι στρογγυλότης, εἴ
[71]	ὦ Σώκρατες, εἰπεῖν. πρῶτον μέν,	εἰ	βούλει ἀνδρὸς ἀρετήν, ~ῥᾴδιον, ὅτι
[73]	~ὡς περὶ ἄλλου ὁτουοῦν. οἷον,	εἰ	βούλει, στρογγυλότητος πέρι εἴποιμ' ἂν
[90]	εἶεν διδάσκαλοι. ὧδε δὲ σκέψαι:	εἰ	βουλοίμεθα ~Μένωνα τόνδε ἀγαθὸν ἰατρὸν
[79]	~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	~εἰ	γὰρ καὶ μέμνησαι, ὅτ' ἐγώ
[80]	οὐκ ἐκπλέων ἐνθένδε οὐδ' ἀποδημῶν:	εἰ	γὰρ ξένος ἐν ἄλλῃ πόλει
[93]	ἢ ~μὴ ἄνδρες ἐνθάδε, οὐδ'	εἰ	γεγόνασιν ἐν τῷ (πρόσθεν, ἀλλ'
[71]	παρ' ὑμᾶς οἴχεσθαι ἡ σοφία.	εἰ	γοῦν ~τινα ἐθέλεις οὕτως ἐρέσθαι
[95]	ἄλλοις δέ γε ὀλίγον μεταβάς,	~εἰ	δ' ἦν ποιητόν, φησί, καὶ
[87]	ἐσμὲν ἀγαθοί; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	εἰ	δὲ ἀγαθοί, ὠφέλιμοι: πάντα γὰρ
[85]	ἄρτι ἀνακεκίνηνται αἱ δόξαι αὗται:	εἰ	δὲ αὐτόν ~τις ἀνερήσεται πολλάκις
[71]	ἀνάμνησον οὖν (με ~πῶς ἔλεγεν.	εἰ	δὲ βούλει, αὐτὸς εἰπέ: δοκεῖ
[71]	αὐτὸν ~εὐλαβεῖσθαι μηδὲν τοιοῦτον παθεῖν.	εἰ	δὲ βούλει γυναικὸς ἀρετήν, οὐ
[72]	ἀνδρός, ~εἰ μὲν βούλει, ἐλευθέρου,	εἰ	δὲ βούλει, (δούλου. ~καὶ ἄλλαι
[94]	συγγέγονας καὶ ὁρᾷς οἷός ἐστιν.	εἰ	δὲ βούλει, (Περικλέα, ~οὕτως μεγαλοπρεπῶς
[87]	ἐπιστήμην; ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	εἰ	δέ γ' ἐστὶν ἐπιστήμη τις
[96]	διδάσκαλοι; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)	εἰ	δέ γε μὴ διδάσκαλοι, οὐδὲ
[96]	~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	~εἰ	δέ γε μὴ διδάσκαλοι, οὐδὲ
[75]	ὃ ἀεὶ χρόᾳ ἕπεται. εἶεν:	εἰ	δὲ δὴ τὴν ~χρόαν τις
[100]	οἷος καὶ ἄλλον ~ποιῆσαι πολιτικόν.	εἰ	δὲ εἴη, σχεδὸν ἄν τι
[85]	εἶχεν, ἀεὶ καὶ ἦν ἐπιστήμων:	εἰ	δὲ ἔλαβέν ποτε, οὐκ ἂν
[86]	ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες, φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~εἰ	δὲ μὴ ἐν τῷ νῦν
[75]	(αὐτῷ ὅτι ἐμοὶ μὲν εἴρηται:	εἰ	δὲ μὴ ὀρθῶς λέγω, σὸν
[80]	~ἄλλους ποιεῖ ναρκᾶν, ἔοικα αὐτῇ:	εἰ	δὲ μή, οὔ. οὐ γὰρ
[78]	ἢ ἄλλο τι μόριον ἀρετῆς:	εἰ	δὲ μή, οὐκ ἔσται ἀρετή,
[87]	ἡ ~ἀρετὴ οὐκ ἐπιστήμη τις:	εἰ	δὲ μηδέν ἐστιν ἀγαθὸν ὃ
[99]	ὦ Μένων, καὶ αὖθις διαλεξόμεθα:	εἰ	δὲ νῦν ἡμεῖς ~ἐν παντὶ
[75]	~ἔργον λαμβάνειν λόγον καὶ ἐλέγχειν.	εἰ	δὲ ὥσπερ ἐγώ τε καὶ
[80]	~γεγονέναι. καὶ δοκεῖς μοι παντελῶς,	εἰ	δεῖ τι καὶ σκῶψαι, ὁμοιότατος
[93]	γεγόνασιν ἐν τῷ (πρόσθεν, ἀλλ'	εἰ	διδακτόν ἐστιν ~ἀρετὴ πάλαι σκοποῦμεν.
[98]	φύσει, ἐσκοποῦμεν τὸ μετὰ τοῦτο	εἰ	διδακτόν ἐστιν. ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)
[94]	ποιῆσαι, ταῦτα δὲ οὐκ ἐδίδαξεν,	εἰ	διδακτὸν ἦν; ἀλλὰ γὰρ ἴσως
[94]	μὲν οὖν ἄν σοι ~συμβουλεύσαιμι,	εἰ	ἐθέλεις ἐμοὶ πείθεσθαι, εὐλαβεῖσθαι: ὡς
[93]	λόγος ἡμῖν τυγχάνει ὤν: οὐκ	εἰ	εἰσὶν ἀγαθοὶ ἢ ~μὴ ἄνδρες
[87]	οὐ διδακτόν; πρῶτον μὲν δὴ	εἰ	ἔστιν ἀλλοῖον ἢ οἷον ~ἐπιστήμη,
[89]	ἀπιστεῖν. τόδε γάρ μοι εἰπέ:	εἰ	ἔστιν διδακτὸν ὁτιοῦν πρᾶγμα, μὴ
[87]	ἄν τις ὅτι οὔπω οἶδα	εἰ	ἔστιν τοῦτο τοιοῦτον, ἀλλ' ~ὥσπερ
[83]	δὲ τούτου, ὀκτώπουν: ἀλλ' ὅρα	εἰ	ἔτι σοι ἀπὸ τῆς ~διπλασίας
[82]	πανοῦργος εἶ, καὶ (νῦν ἐρωτᾷς	εἰ	ἔχω σε ~διδάξαι, ὃς οὔ
[82]	τὸ ~ὅλον; ὧδε δὲ σκόπει:	εἰ	ἦν ταύτῃ δυοῖν ποδοῖν, ταύτῃ
[80]	οὐκ οἶσθα προθέμενος ζητήσεις; ἢ	εἰ	καὶ ὅτι μάλιστα ἐντύχοις ~αὐτῷ,
[89]	τῆς ψυχῆς αὐτῆς εἰς φρόνησιν,	~εἰ	(μέλλει ἀγαθὰ εἶναι: καὶ τούτῳ
[89]	~νῦν καὶ ἐν τῷ ἔπειτα,	εἰ	μέλλει τι αὐτοῦ ὑγιὲς εἶναι.
[85]	εἶχεν; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἰ	μὲν ἀεὶ εἶχεν, ἀεὶ καὶ
[72]	καὶ ἄρρενος, καὶ ~πρεσβυτέρου ἀνδρός,	~εἰ	μὲν βούλει, ἐλευθέρου, εἰ δὲ
[98]	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ	εἰ	μέν γε διδάσκαλοι εἶεν, διδακτὸν
[75]	ἀποκεκρίσθαι; ~(Σωκράτης) ~τἀληθῆ ἔγωγε: καὶ	εἰ	μέν γε τῶν σοφῶν τις
[86]	~ἀνθρώποις τῆς ἀρετῆς. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	εἰ	μὲν ἐγὼ ἦρχον, ὦ Μένων,
[87]	ἔχειν πρὸς τὸ πρᾶγμα τοιάνδε:	εἰ	μέν ~ἐστιν τοῦτο τὸ χωρίον
[80]	οὐκ ἀντεικάσομαί σε. ἐγὼ δέ,	εἰ	μὲν ἡ νάρκη αὐτὴ ναρκῶσα
[87]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἰ	μέν τί ἐστιν ἀγαθὸν καὶ
[79]	φίλε ~Μένων, τί ἐστιν ἀρετή,	εἰ	μετὰ μορίου ἀρετῆς πᾶσα πρᾶξις
[84]	πειρῶ ἡμῖν εἰπεῖν ἀκριβῶς: ~καὶ	(εἰ	μὴ βούλει ἀριθμεῖν, ἀλλὰ δεῖξον
[99]	Σώκρατες, ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἰ	μὴ ἐπιστήμῃ, εὐδοξίᾳ δὴ τὸ
[88]	τοτὲ δὲ ὠφελεῖ; οἷον ἀνδρεία,	εἰ	μὴ ἔστι φρόνησις ἡ ἀνδρεία
[86]	ὃ μήπω ἴσμεν ὅτι ~ἐστίν.	εἰ	μή τι οὖν ἀλλὰ σμικρόν
[100]	ἄνευ νοῦ οἷς ἂν ~(παραγίγνηται,	εἰ	μή τις εἴη τοιοῦτος τῶν
[76]	δὲ οὐδ' ἂν σοὶ δόξαι,	εἰ	μή, ὥσπερ χθὲς ἔλεγες, ἀναγκαῖόν
[96]	Δί' οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἰ	μήτε οἱ σοφισταὶ μήτε οἱ
[72]	εὐτυχίᾳ ἔοικα κεχρῆσθαι, ὦ Μένων,	εἰ	μίαν ζητῶν ἀρετὴν σμῆνός ~τι
[91]	τῶν ἀνδριαντοποιῶν. καίτοι τέρας λέγεις	εἰ	οἱ μὲν τὰ ~ὑποδήματα ἐργαζόμενοι
[86]	~ἀνδρικώτεροι καὶ ἧττον ἀργοὶ ἢ	εἰ	οἰοίμεθα ἃ μὴ ἐπιστάμεθα μηδὲ
[86]	ἔρηται ~αὐτούς, οἷον περὶ χωρίου,	εἰ	οἷόν τε ἐς τόνδε τὸν
[86]	περὶ τούτου πάνυ ἂν διαμαχοίμην,	εἰ	οἷός τε εἴην, ~καὶ λόγῳ
[82]	ἔλαττον; ~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~εἰ	οὖν εἴη αὕτη ἡ πλευρὰ
[72]	ἡ ἑτέρα τῆς ἑτέρας. ~(Σωκράτης)	~εἰ	οὖν εἶπον μετὰ ταῦτα: τοῦτο
[86]	ἦν ἄνθρωπος; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	~εἰ	οὖν ὅν τ' ἂν ᾖ
[75]	ἐστιν, τὸ σχῆμα; ~(πειρῶ λέγειν.	εἰ	οὖν τῷ ἐρωτῶντι οὕτως ἢ
[74]	τοῦ λευκοῦ; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	~εἰ	οὖν ὥσπερ ἐγὼ μετῄει τὸν
[88]	ἐπιστήμη εἶναι ἀλλ' ἄλλο ἐπιστήμης,	εἰ	οὐχὶ ~τοτὲ μὲν βλάπτει, τοτὲ
[74]	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ αὖ	εἰ	περὶ χρώματος ὡσαύτως ἀνήρετο ὅτι
[76]	ἀπιέναι πρὸ ~τῶν μυστηρίων, ἀλλ'	εἰ	περιμείναις τε καὶ μυηθείης. ~(Μένων)
[87]	~οὐ διδακτόν ἐστιν, ὧδε λέγοντες:	εἰ	ποῖόν τί ἐστιν τῶν περὶ
[72]	καὶ περὶ τῶν ἀρετῶν: κἂν	εἰ	πολλαὶ καὶ παντοδαπαί εἰσιν, ἕν
[90]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί δ'	εἰ	σκυτοτόμον ἀγαθὸν βουλοίμεθα γενέσθαι, ἆρ'
[92]	μοχθηρὸς γένοιτο οὗτοι μὲν γάρ,	εἰ	σὺ βούλει, ἔστων οἱ ~σοφισταί
[89]	Σώκρατες, τὰ λεγόμενα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	εἰ	ταῦτα οὕτως ἔχει, οὐκ ἂν
[85]	ταύτην διάμετρον οἱ σοφισταί: ὥστ'	εἰ	ταύτῃ διάμετρος ὄνομα, ~ἀπὸ τῆς
[75]	τί ἐστιν σχῆμα. σκόπει οὖν	εἰ	τόδε ἀποδέχῃ αὐτὸ ~εἶναι: ἔστω
[91]	ἱμάτιά ~τε καὶ ὑποδήματα, ἀλλ'	εἰ	τοιαῦτα ποιοῖεν, ταχὺ ἂν τῷ
[98]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν διδακτὸν ἔδοξεν εἶναι,	εἰ	φρόνησις ἡ ἀρετή; ~(Μένων) ναί.
[89]	ἄν που καὶ τόδ' ἦν:	εἰ	φύσει οἱ ἀγαθοὶ ἐγίγνοντο, ἦσάν
[98]	ἀρετή; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~κἂν	εἴ	γε διδακτὸν εἴη, φρόνησις ἂν
[73]	ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἂν δήπου,	εἴ	γε μὴ ἡ αὐτὴ ἀρετὴ
[74]	σχήματα; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ	εἴ	γε προσανηρώτα σε ὁποῖα, ἔλεγες
[74]	ὄντα; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ	εἴ	γέ σε ἐκέλευε λέγειν ἄλλα
[74]	εἴποιμι ἂν καὶ ἄλλα σχήματα,	εἴ	με κελεύοις: ~καὶ σὺ οὖν
[75]	ἐγὼ γὰρ κἂν (οὕτως ἀγαπῴην	εἴ	~μοι ἀρετὴν εἴποις. ~(Μένων) ἀλλὰ
[77]	~ἀλλὰ περιμένοιμ' ἄν, ὦ Σώκρατες,	εἴ	μοι πολλὰ τοιαῦτα λέγοις. ~(Σωκράτης)
[72]	εἰκόνα ~τὴν (περὶ τὰ σμήνη,	εἴ	μου ἐρομένου μελίττης περὶ οὐσίας
[82]	ἀλλ' ὑπὸ τοῦ ἔθους: ~ἀλλ'	εἴ	πώς μοι ἔχεις ἐνδείξασθαι ὅτι
[72]	εἶναι, τί ἂν ἀπεκρίνω μοι,	εἴ	σε ἠρόμην: ~ἆρα τούτῳ φῂς
[81]	λέγουσιν, ταυτί ἐστιν: ἀλλὰ ~σκόπει	εἴ	σοι δοκοῦσιν ἀληθῆ λέγειν. φασὶ
[74]	εἰ αὐτῷ εἶπες ὅτι στρογγυλότης,	εἴ	σοι εἶπεν ~ἅπερ ἐγώ, πότερον
[89]	εἶναι; ~(Σωκράτης) ~πολλάκις γοῦν ζητῶν	εἴ	τινες εἶεν αὐτῆς διδάσκαλοι, πάντα
[97]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί δ'	εἴ	τις ὀρθῶς μὲν δοξάζων ἥτις
[74]	ὅτι οὑτωσὶ ἔχει περὶ παντός:	εἴ	τίς σε ἀνέροιτο τοῦτο ὃ
[75]	ὦ ~Μένων, ἔχοις ἂν εἰπεῖν,	εἴ	τίς σε ἐρωτῴη: τί ἐστιν
[92]	ἢ τί οὕτως αὐτοῖς χαλεπὸς	εἶ;	~(Ἄνυτος) ~οὐδὲ μὰ Δία ἔγωγε
[85]	πάντα δεδίδαχεν; δίκαιος γάρ που	εἶ	εἰδέναι, ἄλλως τε ἐπειδὴ ἐν
[92]	εἰμι εἴτε μή. ~(Σωκράτης) ~μάντις	εἶ	ἴσως, ὦ Ἄνυτε: ἐπεὶ ὅπως
[76]	Μένων, διαλεγομένου σου, ὅτι καλὸς	εἶ	καὶ ~ἐρασταί σοι ἔτι εἰσίν.
[82]	εἶπον, ὦ Μένων, ὅτι πανοῦργος	εἶ,	καὶ (νῦν ἐρωτᾷς εἰ ἔχω
[80]	ἐμοῦ ἅψασθαι, νῦν μέντοι ὅμοιος	εἶ	οὐκ ~εἰδότι. ὅμως δὲ ἐθέλω
[92]	~ἐμῶν οὐδένα. ~(Σωκράτης) ἄπειρος ἄρ'	εἶ	παντάπασι τῶν ἀνδρῶν; ~(Ἄνυτος) καὶ
[76]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὑβριστής γ'	εἶ,	ὦ Μένων: ἀνδρὶ πρεσβύτῃ πράγματα
[80]	ὡς γόης ἀπαχθείης. ~(Σωκράτης) πανοῦργος	εἶ,	ὦ Μένων, καὶ ὀλίγου ἐξηπάτησάς
[72]	ἰσχυρὰ γυνὴ ᾖ, τῷ αὐτῷ	εἴδει	καὶ τῇ αὐτῇ ~ἰσχύι ἰσχυρὰ
[71]	πῶς ἂν ὁποῖόν γέ τι	εἰδείην;	ἢ δοκεῖ σοι οἷόν τε
[92]	~πῶς οὖν ἄν, ὦ δαιμόνιε,	εἰδείης	περὶ τούτου τοῦ πράγματος, εἴτε
[75]	τὴν ~χρόαν τις μὴ φαίη	εἰδέναι,	ἀλλὰ ὡσαύτως ἀποροῖ ὥσπερ περὶ
[85]	δεδίδαχεν; δίκαιος γάρ που εἶ	εἰδέναι,	ἄλλως τε ἐπειδὴ ἐν ~τῇ
[71]	διδακτὸν εἴθ' ὅτῳ τρόπῳ ~παραγίγνεται	εἰδέναι	ἐγὼ δὲ τοσοῦτον δέω εἴτε
[71]	τὸ παράπαν ὅστις ἐστίν, τοῦτον	εἰδέναι	εἴτε ~καλὸς εἴτε πλούσιος εἴτε
[84]	εἰς ἀπορίαν κατέπεσεν ἡγησάμενος μὴ	εἰδέναι,	καὶ ἐπόθησεν τὸ ~εἰδέναι; ~(Μένων)
[84]	οὖν ᾤετό γ' αὐτὴν τότε	εἰδέναι,	καὶ θαρραλέως ἀπεκρίνετο ὡς ~εἰδώς,
[84]	ὥσπερ οὐκ ~οἶδεν, οὐδ' οἴεται	εἰδέναι.	~(Μένων) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[84]	μὴ εἰδέναι, καὶ ἐπόθησεν τὸ	~εἰδέναι;	~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ, ὦ
[79]	αὐτῆς ἐρωτήσεως, ἀλλ' οἴει τινὰ	εἰδέναι	μόριον ~ἀρετῆς ὅτι ἐστίν, αὐτὴν
[75]	δι' ἐκείνων ὧν ἂν προσομολογῇ	εἰδέναι	ὁ ἐρωτώμενος. πειράσομαι δὴ ~καὶ
[98]	εἴπερ τι ἄλλο φαίην ἂν	~εἰδέναι	ὀλίγα δ' ἂν φαίην ἓν
[82]	πάντα; καὶ νῦν οὗτος ~οἴεται	εἰδέναι	ὁποία ἐστὶν ἀφ' ἧς τὸ
[84]	ἢ μανθάνειν τοῦτο ὃ ᾤετο	εἰδέναι	~οὐκ εἰδώς, πρὶν εἰς ἀπορίαν
[71]	~(Μένων) εἶτα οὐκ ἐδόκει σοι	εἰδέναι;	~(Σωκράτης) ~οὐ πάνυ εἰμὶ μνήμων,
[94]	~οἶμαι δὲ σὲ καὶ αὐτὸν	εἰδέναι.	~(Σωκράτης) ~ὦ Μένων, Ἄνυτος μέν
[71]	εἴτε διδακτὸν εἴτε μὴ διδακτὸν	~εἰδέναι,	ὥστ' οὐδὲ αὐτὸ ὅτι ποτ'
[85]	ἄρα περὶ ὧν ἂν μὴ	εἰδῇ	ἔνεισιν ἀληθεῖς δόξαι περὶ τούτων
[72]	δὲ γυναικός; ἢ ~ταὐτὸν πανταχοῦ	εἶδός	ἐστιν, ἐάνπερ ὑγίεια (ᾖ, ἐάντε
[80]	σκῶψαι, ὁμοιότατος εἶναι τό τε	~εἶδος	καὶ τἆλλα ταύτῃ τῇ πλατείᾳ
[72]	παντοδαπαί εἰσιν, ἕν γέ τι	εἶδος	~ταὐτὸν ἅπασαι ἔχουσιν δι' ὃ
[79]	~ἀρετῆς ὅτι ἐστίν, αὐτὴν μὴ	εἰδότα;	~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)
[70]	τι ἔρηται, ὥσπερ εἰκὸς τοὺς	(εἰδότας,	ἅτε καὶ αὐτὸς ~παρέχων αὑτὸν
[92]	φῶμεν κατὰ τὸν σὸν λόγον	εἰδότας	αὐτοὺς ~ἐξαπατᾶν καὶ λωβᾶσθαι τοὺς
[99]	πολλὰ καὶ μεγάλα πράγματα, μηδὲν	εἰδότες	~ὧν λέγουσιν. ~(Μένων) πάνυ γε.
[85]	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~τῷ οὐκ	εἰδότι	ἄρα περὶ ὧν ἂν μὴ
[71]	ἐγὼ δὲ εἰρηκὼς μηδενὶ ~πώποτε	εἰδότι	ἐντετυχηκέναι. ~(Μένων) ~ἀλλ' οὐ χαλεπόν,
[80]	νῦν μέντοι ὅμοιος εἶ οὐκ	~εἰδότι.	ὅμως δὲ ἐθέλω μετὰ σοῦ
[71]	ὅτι οὐδ' ἄλλῳ πω ἐνέτυχον	εἰδότι,	ὡς ἐμοὶ δοκῶ. ~(Μένων) τί
[71]	ἐστὶ τὸ παράπαν ἀρετὴ τυγχάνω	εἰδώς.	~(ἐγὼ οὖν καὶ αὐτός, ὦ
[71]	ὦ, ἂν φανῇς σὺ μὲν	εἰδὼς	καὶ Γοργίας, ἐγὼ δὲ εἰρηκὼς
[84]	εἰδέναι, καὶ θαρραλέως ἀπεκρίνετο ὡς	~εἰδώς,	καὶ οὐχ ἡγεῖτο ἀπορεῖν: νῦν
[98]	μὴν καὶ ἐγὼ ὡς οὐκ	εἰδὼς	λέγω, ἀλλὰ εἰκάζων: ὅτι δέ
[71]	καὶ ἐμαυτὸν καταμέμφομαι ὡς οὐκ	εἰδὼς	περὶ ἀρετῆς τὸ ~παράπαν: ὃ
[84]	τοῦτο ὃ ᾤετο εἰδέναι ~οὐκ	εἰδώς,	πρὶν εἰς ἀπορίαν κατέπεσεν ἡγησάμενος
[97]	(ὀρθῶς) λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ.	εἰδὼς	τὴν ὁδὸν τὴν εἰς Λάρισαν
[84]	~καὶ ζητήσειεν ἂν ἡδέως οὐκ	εἰδώς,	τότε δὲ ῥᾳδίως ἂν καὶ
[98]	καὶ ὠφέλιμοι ταῖς ~πόλεσιν, εἴπερ	εἶεν,	ἀλλὰ καὶ δι' ὀρθὴν δόξαν,
[98]	φύσει, οὐδὲ οἱ ἀγαθοὶ φύσει	εἶεν	ἄν. ~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)
[89]	~πολλάκις γοῦν ζητῶν εἴ τινες	εἶεν	αὐτῆς διδάσκαλοι, πάντα ποιῶν οὐ
[98]	~καὶ εἰ μέν γε διδάσκαλοι	εἶεν,	διδακτὸν ἂν εἶναι, μὴ ὄντων
[90]	~τούτου τοῦ πράγματος τίνες ἂν	εἶεν	διδάσκαλοι. ὧδε δὲ σκέψαι: εἰ
[75]	λόγον ὃ ἀεὶ χρόᾳ ἕπεται.	εἶεν:	εἰ δὲ δὴ τὴν ~χρόαν
[98]	δι' ἐπιστήμην ἀγαθοὶ ἄνδρες ἂν	εἶεν	καὶ ὠφέλιμοι ταῖς ~πόλεσιν, εἴπερ
[89]	οὗ μήτε διδάσκαλοι μήτε μαθηταὶ	εἶεν,	καλῶς ἂν αὐτὸ ~εἰκάζοντες εἰκάζοιμεν
[83]	ταυτησὶ τουτί; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)	~εἶεν:	τὸ δὲ ὀκτώπουν οὐ τοῦδε
[96]	οὗ μήτε διδάσκαλοι μήτε μαθηταὶ	εἶεν,	τοῦτο ~μηδὲ διδακτὸν εἶναι; ~(Μένων)
[89]	ταῦτα οὕτως ἔχει, οὐκ ἂν	εἶεν	φύσει οἱ ἀγαθοί. ~(Μένων) οὔ
[78]	(πάντα λέγω τὰ τοιαῦτα. ~(Σωκράτης)	~εἶεν:	χρυσίον δὲ δὴ καὶ ἀργύριον
[78]	ἢ ἡ ἀπορία ἀρετὴ ἂν	εἴη,	ἀλλά, ~ὡς ἔοικεν, ὃ μὲν
[78]	ἄλλου, κατὰ τὸ δύνασθαι ἂν	εἴη	~ἀμείνων. ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[82]	ἔχον; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	εἴη	ἂν τοιοῦτον χωρίον καὶ μεῖζον
[82]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν	εἴη	αὕτη ἡ πλευρὰ δυοῖν ποδοῖν
[96]	~(Σωκράτης) ἀρετὴ ἄρα οὐκ ἂν	εἴη	διδακτόν; ~(Μένων) ~οὐκ ἔοικεν, εἴπερ
[99]	ἕτερον ἀπολέλυται, καὶ οὐκ ἂν	~εἴη	ἐν πολιτικῇ πράξει ἐπιστήμη ἡγεμών.
[85]	γε τῷ ~νῦν βίῳ εἰληφὼς	εἴη.	ἢ (δεδίδαχέν τις τοῦτον γεωμετρεῖν;
[87]	ψυχὴν ὄντων ~ἀρετή, διδακτὸν ἂν	εἴη	ἢ οὐ διδακτόν; πρῶτον μὲν
[87]	ἄλλο χωριζόμενον ἐπιστήμης, τάχ' ἂν	εἴη	ἡ ~ἀρετὴ οὐκ ἐπιστήμη τις:
[75]	μέν γε τῶν σοφῶν τις	εἴη	καὶ ἐριστικῶν τε καὶ ἀγωνιστικῶν
[97]	τῆς ἀρετῆς σκέψει ὁποῖόν τι	εἴη,	~λέγοντες (ὅτι φρόνησις μόνον ἡγεῖται
[87]	ἀρετή, δῆλον ὅτι διδακτὸν ἂν	εἴη.	~(Μένων) πῶς γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης)
[83]	ἄλλο τι ἢ τουτὶ ἂν	εἴη	ὃ φῂς τὸ ~ὀκτώπουν εἶναι;
[99]	τε καὶ ἐλέγομεν, ἀρετὴ ἂν	εἴη	οὔτε ~φύσει οὔτε διδακτόν, ~ἀλλὰ
[82]	καὶ αὕτη δυοῖν, πόσων ἂν	εἴη	ποδῶν τὸ ~ὅλον; ὧδε δὲ
[100]	παρὰ σκιὰς ἀληθὲς ἂν πρᾶγμα	εἴη	πρὸς ἀρετήν. ~(Μένων) κάλλιστα δοκεῖς
[100]	ἄλλον ~ποιῆσαι πολιτικόν. εἰ δὲ	εἴη,	σχεδὸν ἄν τι οὗτος λέγοιτο
[89]	τούτῳ τῷ λόγῳ φρόνησις ἂν	εἴη	τὸ ὠφέλιμον: ~φαμὲν δὲ τὴν
[100]	ἂν ~(παραγίγνηται, εἰ μή τις	εἴη	τοιοῦτος τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν οἷος
[79]	ἀρετῆς πᾶσα πρᾶξις ἀρετὴ ἂν	εἴη;	τοῦτο ~γάρ ἐστιν λέγειν, ὅταν
[96]	ἀγαθοὶ ἄνδρες, ἢ τίς ἂν	εἴη	τρόπος τῆς γενέσεως τῶν ~ἀγαθῶν
[98]	~(Σωκράτης) ~κἂν εἴ γε διδακτὸν	εἴη,	φρόνησις ἂν εἶναι; ~(Μένων) πάνυ
[86]	ψυχῇ, ἀθάνατος ἂν ἡ ψυχὴ	~εἴη,	ὥστε θαρροῦντα χρὴ ὃ μὴ
[92]	παντάπασι τῶν ἀνδρῶν; ~(Ἄνυτος) καὶ	εἴην	γε. ~(Σωκράτης) ~πῶς οὖν ἄν,
[86]	ἂν διαμαχοίμην, εἰ οἷός τε	εἴην,	~καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ. ~(Μένων)
[92]	εἴτε φλαῦρον, οὗ παντάπασιν ἄπειρος	εἴης;	~(Ἄνυτος) ῥᾳδίως: τούτους γοῦν οἶδα
[71]	εἶναι ἀρετὴν γοῦν εἴτε διδακτὸν	εἴθ'	ὅτῳ τρόπῳ ~παραγίγνεται εἰδέναι ἐγὼ
[70]	καὶ τοῦτο τὸ ἔθος ὑμᾶς	εἴθικεν,	ἀφόβως τε καὶ μεγαλοπρεπῶς ~ἀποκρίνεσθαι
[98]	οὐ πάνυ μοι δοκῶ τοῦτο	εἰκάζειν,	ἀλλ' εἴπερ τι ἄλλο φαίην
[89]	εἶεν, καλῶς ἂν αὐτὸ ~εἰκάζοντες	εἰκάζοιμεν	μὴ διδακτὸν εἶναι; ~(Μένων) ἔστι
[80]	πάντων τῶν καλῶν, ὅτι χαίρουσιν	~εἰκαζόμενοι	λυσιτελεῖ γὰρ αὐτοῖς: καλαὶ γὰρ
[89]	μαθηταὶ εἶεν, καλῶς ἂν αὐτὸ	~εἰκάζοντες	εἰκάζοιμεν μὴ διδακτὸν εἶναι; ~(Μένων)
[98]	ὡς οὐκ εἰδὼς λέγω, ἀλλὰ	εἰκάζων:	ὅτι δέ ἐστίν τι ἀλλοῖον
[72]	ὦ Μένων, κατὰ ταύτην τὴν	εἰκόνα	~τὴν (περὶ τὰ σμήνη, εἴ
[80]	οἶμαι τῶν καλῶν καὶ αἱ	εἰκόνες	~ἀλλ' οὐκ ἀντεικάσομαί σε. ἐγὼ
[89]	χρήσιμοι γίγνοιντο ταῖς πόλεσι. ~(Μένων)	εἰκός	γέ τοι, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[70]	ἐάν τίς τι ἔρηται, ὥσπερ	εἰκὸς	τοὺς (εἰδότας, ἅτε καὶ αὐτὸς
[73]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ	εἰκός,	ὦ ἄριστε: ἔτι γὰρ καὶ
[89]	ἐπιστήμη, σκέψαι ἐάν σοι ~δοκῶ	εἰκότως	ἀπιστεῖν. τόδε γάρ μοι εἰπέ:
[74]	ὥσπερ ἐν τοῖς ἄλλοις. ~(Σωκράτης)	~εἰκότως	γε: ἀλλ' ἐγὼ προθυμήσομαι, ἐὰν
[90]	παρεκαθέζετο, ᾧ μεταδῶμεν τῆς ζητήσεως.	~(εἰκότως	δ' ἂν μεταδοῖμεν: ~Ἄνυτος γὰρ
[77]	δέ γε ~παραδείγματα (παρ' ἐμοῦ	εἴληφας.	~(Μένων) ~δοκεῖ τοίνυν μοι, ὦ
[70]	τὴν πόλιν ἐραστὰς ἐπὶ σοφίᾳ	εἴληφεν	~Ἀλευαδῶν τε τοὺς πρώτους, ὧν
[85]	ἔν γε τῷ ~νῦν βίῳ	εἰληφὼς	εἴη. ἢ (δεδίδαχέν τις τοῦτον
[90]	τινός, ~ὥσπερ ὁ νῦν νεωστὶ	εἰληφὼς	τὰ Πολυκράτους χρήματα Ἰσμηνίας ὁ
[86]	μή τις οἶδεν βελτίους ἂν	εἶμεν	καὶ ~ἀνδρικώτεροι καὶ ἧττον ἀργοὶ
[92]	εἰσιν, εἴτ' οὖν ἄπειρος αὐτῶν	εἰμι	εἴτε μή. ~(Σωκράτης) ~μάντις εἶ
[76]	ἅμα ἐμοῦ ἴσως κατέγνωκας ὅτι	εἰμὶ	~ἥττων τῶν καλῶν: χαριοῦμαι οὖν
[71]	σοι εἰδέναι; ~(Σωκράτης) ~οὐ πάνυ	εἰμὶ	μνήμων, ὦ Μένων, ὥστε οὐκ
[81]	γὰρ τὴν ψυχὴν τοῦ ἀνθρώπου	εἶναι	~ἀθάνατον, καὶ τοτὲ μὲν τελευτᾶν
[88]	ἅττα σοι δοκεῖ μὴ ἐπιστήμη	εἶναι	ἀλλ' ἄλλο ἐπιστήμης, εἰ οὐχὶ
[82]	~διδάξαι, ὃς οὔ φημι διδαχὴν	εἶναι	ἀλλ' ἀνάμνησιν, ἵνα δὴ εὐθὺς
[93]	γεγονέναι ~ἔτι οὐχ ἧττον ἢ	εἶναι:	ἀλλὰ μῶν καὶ διδάσκαλοι ἀγαθοὶ
[72]	ὦ Μένων, ἄλλη μὲν ἀνδρὸς	εἶναι,	~ἄλλη δὲ γυναικὸς καὶ τῶν
[93]	ἐν τοῖς ~ἄριστον τῶν προτέρων	εἶναι:	~ἄλλον (δὲ δὴ σκεψώμεθα, Ἀριστείδην
[96]	τε καὶ σὺ φαῦλοί τινες	εἶναι	ἄνδρες, καὶ σέ τε ~Γοργίας
[90]	οὐ πολλή σοι δοκεῖ ἀλογία	εἶναι;	~(Ἄνυτος) ναὶ μὰ Δία ἔμοιγε,
[93]	αὑτοῦ ἀρετῆς διδάσκαλος ~ἦν, κἀκεῖνον	εἶναι;	~(Ἄνυτος) οἶμαι ἔγωγε, εἴπερ ἐβούλετό
[92]	οὓς ἔνιοί φασι σοφωτάτους ἀνθρώπων	εἶναι;	~(Ἄνυτος) ~πολλοῦ γε δέουσι μαίνεσθαι,
[88]	μὲν ~ἀγαθὰ τοτὲ δὲ βλαβερὰ	εἶναι,	ἆρα οὐχ ὥσπερ τῇ ἄλλῃ
[73]	μόνον δικαιοσύνην ἀλλὰ καὶ ἄλλας	~εἶναι	ἀρετάς. ~(Σωκράτης) ~τίνας ταύτας; εἰπέ.
[71]	~κινδυνεύω σοι δοκεῖν μακάριός τις	εἶναι	ἀρετὴν γοῦν εἴτε διδακτὸν εἴθ'
[95]	οἵπερ μόνοι ἐπαγγέλλονται, δοκοῦσι διδάσκαλοι	~εἶναι	ἀρετῆς; ~(Μένων) ~καὶ Γοργίου μάλιστα,
[81]	καὶ περὶ ἄλλων οἷόν τ'	εἶναι	αὐτὴν ~ἀναμνησθῆναι, ἅ γε καὶ
[98]	~(Σωκράτης) ἀλλὰ μὴν ὡμολογήκαμεν μὴ	εἶναι	αὐτοῦ διδασκάλους; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα.
[77]	~ἀγνοοῦντες αὐτὰ καὶ οἰόμενοι ἀγαθὰ	εἶναι	δῆλον ὅτι τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμοῦσιν.
[95]	πολιτικοῖς τοῦτο δοκεῖ τοτὲ μὲν	~εἶναι	διδακτόν, τοτὲ δ' οὔ, (ἀλλὰ
[81]	ὧν ~μεταχειρίζονται λόγον οἵοις τ'	εἶναι	(διδόναι: λέγει δὲ καὶ Πίνδαρος
[73]	δὲ ἀρετὴ πρὸς τὸ ἀρετὴ	εἶναι	διοίσει τι, ἐάντε ἐν παιδὶ
[93]	~(Σωκράτης) ~ἔμοιγε, ὦ Ἄνυτε, καὶ	εἶναι	δοκοῦσιν ἐνθάδε ἀγαθοὶ τὰ πολιτικά,
[79]	πᾶσαν δὲ φῂς πρᾶξιν ἀρετὴν	εἶναι,	~ἐάνπερ μετὰ μορίου (ἀρετῆς πράττηται,
[81]	ποιεῖ: ᾧ ἐγὼ πιστεύων ~ἀληθεῖ	εἶναι	ἐθέλω μετὰ σοῦ ζητεῖν ἀρετὴ
[98]	ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν διδακτὸν ἔδοξεν	εἶναι,	εἰ φρόνησις ἡ ἀρετή; ~(Μένων)
[89]	τὸ μὲν γὰρ διδακτὸν αὐτὸ	εἶναι,	εἴπερ ἐπιστήμη ἐστίν, οὐκ ~ἀνατίθεμαι
[92]	μὲν ἐγὼ ᾤμην διδασκάλους τούτων	εἶναι,	εἶπον, ἀλλὰ τυγχάνω οὐδὲν ~λέγων,
[71]	θεῶν, Μένων, ~τί φῂς ἀρετὴν	εἶναι;	εἶπον καὶ μὴ φθονήσῃς, ἵνα
[95]	ἄνδρας, ἔπειτα ἡγεῖται καὶ αὐτὸς	εἶναι	εἷς ~τούτων. ἀλλ' οὗτος μὲν
[72]	εἰσιν ἅπασαι, τί τοῦτο φῂς	εἶναι;	εἶχες δήπου ἄν τί μοι
[88]	ὠφελίμῳ εἶναι, ~φρόνησιν αὐτὸ δεῖ	εἶναι,	ἐπειδήπερ πάντα τὰ κατὰ τὴν
[77]	ἀλλὰ ἐκείνων ἃ ᾤοντο ἀγαθὰ	εἶναι,	ἔστιν δὲ ταῦτά γε κακά:
[75]	οὖν εἰ τόδε ἀποδέχῃ αὐτὸ	~εἶναι:	ἔστω γὰρ δὴ ἡμῖν τοῦτο
[86]	ἃ μὴ ἐπιστάμεθα μηδὲ (δυνατὸν	~εἶναι	εὑρεῖν μηδὲ δεῖν ζητεῖν, περὶ
[78]	τί ~γὰρ ἄλλο ἐστὶν ἄθλιον	εἶναι	ἢ ἐπιθυμεῖν τε τῶν κακῶν
[74]	μᾶλλον φῂς τὸ στρογγύλον σχῆμα	εἶναι	ἢ τὸ εὐθύ; ἢ οὐχ
[72]	καὶ διαφερούσας ἀλλήλων, τῷ ~μελίττας	εἶναι;	ἢ τούτῳ μὲν οὐδὲν διαφέρουσιν,
[72]	οὐδὲν διαφέρει πρὸς τὸ ἰσχὺς	~εἶναι	ἡ ἰσχύς, ἐάντε ἐν ἀνδρὶ
[89]	~(Σωκράτης) ~φρόνησιν ἄρα φαμὲν ἀρετὴν	εἶναι,	ἤτοι σύμπασαν ἢ μέρος τι;
[78]	βλαπτομένους οὗτοι οὐκ οἴονται ἀθλίους	εἶναι	καθ' ὅσον βλάπτονται; ~(Μένων) καὶ
[77]	τοίνυν μοι, ὦ Σώκρατες, ἀρετὴ	εἶναι,	καθάπερ ὁ ποιητὴς λέγει, χαίρειν
[72]	αὐτή μοι δοκεῖ ὑγίειά γε	εἶναι	καὶ ἀνδρὸς καὶ γυναικός. ~(Σωκράτης)
[91]	τούτους τοὺς ὑπισχνουμένους ἀρετῆς ~διδασκάλους	εἶναι	καὶ ἀποφήναντας αὑτοὺς κοινοὺς τῶν
[89]	~(Μένων) ~δοκεῖ μοι ἤδη ἀναγκαῖον	εἶναι:	καὶ δῆλον, ὦ Σώκρατες, κατὰ
[72]	τούτῳ φῂς πολλὰς καὶ παντοδαπὰς	εἶναι	καὶ διαφερούσας ἀλλήλων, τῷ ~μελίττας
[95]	νέοις, καὶ ὁμολογεῖν ~διδάσκαλοί τε	εἶναι	καὶ διδακτὸν ἀρετήν; ~(Μένων) ~οὐ
[79]	γὰρ δικαιοσύνην μόριον φῂς ἀρετῆς	εἶναι,	καὶ ~ἕκαστα τούτων. τί οὖν
[99]	τούτων ~φαῖμεν ἂν θείους τε	εἶναι	καὶ ἐνθουσιάζειν, ἐπίπνους ὄντας καὶ
[73]	ἀμφότεροι δέονται, εἴπερ μέλλουσιν ἀγαθοὶ	εἶναι,	καὶ ἡ γυνὴ καὶ ~ὁ
[79]	ἐξ ἀρχῆς: τί φῂς ἀρετὴν	εἶναι	καὶ σὺ καὶ ὁ ἑταῖρός
[73]	ἀναμνησθῆναι τί ~αὐτό φησι Γοργίας	εἶναι	καὶ σὺ μετ' ἐκείνου. ~(Μένων)
[74]	ἀνδρεία τοίνυν ἔμοιγε δοκεῖ ἀρετὴ	εἶναι	καὶ σωφροσύνη καὶ σοφία καὶ
[74]	οὐδὲν αὐτῶν ὅτι οὐ σχῆμα	εἶναι,	καὶ ταῦτα καὶ ἐναντία ὄντα
[89]	εἰς φρόνησιν, ~εἰ (μέλλει ἀγαθὰ	εἶναι:	καὶ τούτῳ τῷ λόγῳ φρόνησις
[93]	ὑέος αὐτοῦ ᾐτιάσατ' ἄν τις	εἶναι	κακήν. ~(Ἄνυτος) ἴσως οὐκ ἄν.
[77]	~(Σωκράτης) ~οἰόμενοι τὰ κακὰ ἀγαθὰ	εἶναι,	λέγεις, ἢ καὶ γιγνώσκοντες ὅτι
[100]	ἐν τοῖς τεθνεῶσιν τὸν Τειρεσίαν	εἶναι,	λέγων περὶ αὐτοῦ, ὅτι ~οἶος
[76]	ὅτι ποτε λέγει Γοργίας ἀρετὴν	~εἶναι.	~(Μένων) ἀλλ' ἐπειδάν μοι σὺ
[78]	οἷόν τ' ~εἶναι πορίζεσθαι ἀρετὴν	εἶναι;	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ δὲ
[79]	~τοῦτο δὲ φῂς μόριον ἀρετῆς	εἶναι;	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν συμβαίνει
[88]	τὴν ἀρετὴν φρόνησιν δεῖ τιν'	εἶναι.	~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[89]	αὐτοῦ καὶ διδασκάλους καὶ μαθητὰς	εἶναι;	~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[89]	αὐτὸ ~εἰκάζοντες εἰκάζοιμεν μὴ διδακτὸν	εἶναι;	~(Μένων) ἔστι ταῦτα: ἀλλ' ἀρετῆς
[76]	τὰς δὲ ἐλάττους ἢ ~μείζους	εἶναι;	~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[96]	φαίης ἂν σὺ κυρίως ~διδασκάλους	εἶναι;	~(Μένων) μὰ Δί' οὐκ ἔγωγε.
[77]	τῶν καλῶν ἐπιθυμοῦντα ἀγαθῶν ἐπιθυμητὴν	εἶναι;	~(Μένων) μάλιστά γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρα
[98]	ἀγαθὸς ἀνὴρ ὠφέλιμος ἡμῖν ὡμολόγηται	εἶναι.	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν
[98]	μὴν ἀγαθόν γε αὐτὸ ὁμολογοῦμεν	εἶναι;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμον δὲ
[78]	ὅστις βούλεται ἄθλιος καὶ κακοδαίμων	εἶναι;	~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ, ὦ
[71]	τούτων; δοκεῖ σοι ~οἷόν τ'	εἶναι;	~(Μένων) ~οὐκ ἔμοιγε. ἀλλὰ σύ,
[98]	δοκεῖ ~σοι φύσει ὁποτερονοῦν αὐτοῖν	εἶναι;	~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[95]	σοὶ δοκοῦσιν οἱ σοφισταὶ διδάσκαλοι	εἶναι;	~(Μένων) ~οὐκ ἔχω λέγειν, ὦ
[98]	μήτε διδακτὸν αὐτὸ μήτε φρόνησιν	εἶναι;	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ
[98]	γε διδακτὸν εἴη, φρόνησις ἂν	εἶναι;	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[89]	~φαμὲν δὲ τὴν ἀρετὴν ὠφέλιμον	εἶναι;	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~φρόνησιν
[87]	ὑπόθεσις ~μένει ἡμῖν, ἀγαθὸν αὐτὸ	εἶναι;	~(Μένων) πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης)
[89]	εἰ μέλλει τι αὐτοῦ ὑγιὲς	εἶναι.	~(Μένων) ~τί οὖν δή; πρὸς
[76]	συλλαβὼν ~εἴποιμι στερεοῦ πέρας σχῆμα	εἶναι.	~(Μένων) τὸ δὲ χρῶμα τί
[96]	μαθηταὶ εἶεν, τοῦτο ~μηδὲ διδακτὸν	εἶναι;	~(Μένων) ὡμολογήκαμεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀρετῆς
[98]	γε διδάσκαλοι εἶεν, διδακτὸν ἂν	εἶναι,	μὴ ὄντων δὲ οὐ διδακτόν;
[90]	τούτων, οἳ μήτε προσποιοῦνται διδάσκαλοι	~εἶναι	μήτ' ἔστιν αὐτῶν μαθητὴς μηδεὶς
[73]	δοκεῖ σοι ἔτι ἂν δοῦλος	εἶναι	ὁ ἄρχων; ~(Μένων) οὐ πάνυ
[96]	τὸ πρᾶγμα οὗ φασι διδάσκαλοι	εἶναι,	οἱ ~δὲ ὁμολογούμενοι αὐτοὶ καλοὶ
[87]	~ἐπιστήμην ἄν τιν' αὐτὸ ὑποπτεύοντες	εἶναι	ὀρθῶς ὑποπτεύοιμεν. ~(Μένων) ἔστι ταῦτα.
[97]	τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας δεῖ ὠφελίμους	εἶναι,	(ὀρθῶς ~ὡμολογήκαμεν τοῦτό γε ὅτι
[71]	ἢ δοκεῖ σοι οἷόν τε	~εἶναι,	ὅστις Μένωνα μὴ γιγνώσκει τὸ
[73]	σκόπει. ἄρχειν φῂς οἷόν τ'	εἶναι.	οὐ ~προσθήσομεν αὐτόσε τὸ δικαίως,
[96]	οὗ οἱ μὲν φάσκοντες διδάσκαλοι	~εἶναι	οὐχ ὅπως ἄλλων διδάσκαλοι ὁμολογοῦνται,
[83]	εἴη ὃ φῂς τὸ ~ὀκτώπουν	εἶναι;	~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[83]	λέγειν πηλίκην τινὰ φῂς αὐτὴν	εἶναι.	~(Παῖς) ~τρίποδα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἄνπερ
[96]	οὐδὲ αὐτοὶ ἐπίστασθαι, ~ἀλλὰ πονηροὶ	(εἶναι	περὶ αὐτὸ τοῦτο τὸ πρᾶγμα
[83]	ἔδει δὲ τὸ διπλάσιον πόσων	εἶναι	ποδῶν; ~(Παῖς) ὀκτώ. ~(Σωκράτης) οὐδ'
[86]	~χρὴ ποιεῖν; ἔοικεν οὖν σκεπτέον	(εἶναι	ποῖόν τί ἐστιν ὃ μήπω
[90]	τὰ ἄλλα οὐχ ~ὑπερήφανος δοκῶν	εἶναι	πολίτης οὐδὲ ὀγκώδης τε καὶ
[78]	λέγοις. τἀγαθὰ φῂς οἷόν τ'	~εἶναι	πορίζεσθαι ἀρετὴν εἶναι; ~(Μένων) ἔγωγε.
[77]	ἀρετήν, ἐπιθυμοῦντα τῶν καλῶν ~δυνατὸν	εἶναι	πορίζεσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἆρα λέγεις τὸν
[74]	οὐδὲν μᾶλλον φῂς τὸ στρογγύλον	εἶναι	~στρογγύλον ἢ εὐθύ, οὐδὲ τὸ
[76]	ὃ τὸ στερεὸν περαίνει, τοῦτ'	εἶναι	σχῆμα: ὅπερ ἂν συλλαβὼν ~εἴποιμι
[89]	ἀρετῆς διδάσκαλοι οὐ δοκοῦσί σοι	εἶναι;	~(Σωκράτης) ~πολλάκις γοῦν ζητῶν εἴ
[87]	δοκεῖ τοῦτο μετὰ τοῦτο σκεπτέον	εἶναι.	~(Σωκράτης) ~τί δὲ δή; ἄλλο
[71]	αὕτη ἐστὶν ἀνδρὸς ἀρετή, ἱκανὸν	εἶναι	τὰ τῆς πόλεως πράττειν, καὶ
[79]	ὅτι ἀρετή (ἐστιν οἷόν τ'	εἶναι	τἀγαθὰ πορίζεσθαι μετὰ δικαιοσύνης: ~τοῦτο
[87]	τι ἢ ἀγαθὸν αὐτό φαμεν	εἶναι	τὴν ἀρετήν, καὶ αὕτη ἡ
[79]	ὅτι ἂν ~πράττῃ, τοῦτο ἀρετὴν	εἶναι:	τὴν γὰρ δικαιοσύνην μόριον φῂς
[79]	ὀλίγον πρότερον μόριον ἀρετῆς ἔφαμεν	εἶναι,	τὴν ~δικαιοσύνην καὶ σωφροσύνην καὶ
[83]	ὀκτώποδος χωρίου γραμμὴν μείζω μὲν	εἶναι	τῆσδε τῆς δίποδος, ~ἐλάττω δὲ
[72]	~πολλὰς καὶ παντοδαπὰς ἔλεγες αὐτὰς	εἶναι,	τί ἂν ἀπεκρίνω μοι, εἴ
[78]	οὐδείς, εἴπερ μὴ βούλεται τοιοῦτος	εἶναι.	τί ~γὰρ ἄλλο ἐστὶν ἄθλιον
[98]	~(Σωκράτης) ὠφέλιμον δὲ καὶ ἀγαθὸν	εἶναι	τὸ ὀρθῶς ἡγούμενον; ~(Μένων) πάνυ
[74]	σχῆμά γε οὐδὲν μᾶλλον φῂς	εἶναι	τὸ στρογγύλον τοῦ εὐθέος, οὐδὲ
[80]	δεῖ τι καὶ σκῶψαι, ὁμοιότατος	εἶναι	τό τε ~εἶδος καὶ τἆλλα
[73]	ὦ Σώκρατες, τοῦτο οὐκέτι ὅμοιον	εἶναι	τοῖς ἄλλοις τούτοις. ~(Σωκράτης) ~τί
[96]	τοτὲ μέν φασιν αὐτὸ διδακτὸν	εἶναι,	τοτὲ ~δὲ οὔ; τοὺς οὖν
[73]	καὶ δούλου, ~ἄρχειν οἵω τε	εἶναι	τοῦ δεσπότου, καὶ δοκεῖ σοι
[89]	μάλιστα οὓς ἂν οἴωμαι ~ἐμπειροτάτους	εἶναι	τοῦ πράγματος. καὶ δὴ καὶ
[95]	~(Σωκράτης) ~φῶμεν οὖν τούτους διδασκάλους	εἶναι	τούτου τοῦ πράγματος, οἷς μηδὲ
[73]	γ' ἢ ἄρχειν οἷόν τ'	εἶναι	τῶν ἀνθρώπων; (εἴπερ ἕν γέ
[72]	ἄλλη μὲν ἀνδρὸς δοκεῖ σοι	εἶναι	ὑγίεια, ἄλλη δὲ γυναικός; ἢ
[88]	ἐστιν καὶ ἀναγκαῖον αὐτῷ ὠφελίμῳ	εἶναι,	~φρόνησιν αὐτὸ δεῖ εἶναι, ἐπειδήπερ
[79]	κακία. ~(Μένων) δοκεῖ μοι ἀναγκαῖον	εἶναι	ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτων
[74]	κελεύοις: ~καὶ σὺ οὖν ἐμοὶ	εἰπὲ	ἄλλας ἀρετάς. ~(Μένων) ~ἡ ἀνδρεία
[82]	ἐμοῦ. ~(Μένων) ἀλλὰ προσέξω. ~(Σωκράτης)	~εἰπὲ	δή μοι, ὦ παῖ, γιγνώσκεις
[71]	ἔλεγεν. εἰ δὲ βούλει, αὐτὸς	εἰπέ:	δοκεῖ γὰρ δήπου σοὶ ἅπερ
[89]	εἰκότως ἀπιστεῖν. τόδε γάρ μοι	εἰπέ:	εἰ ἔστιν διδακτὸν ὁτιοῦν πρᾶγμα,
[92]	οἱ ~σοφισταί ἀλλὰ δὴ ἐκείνους	εἰπὲ	ἡμῖν, καὶ τὸν πατρικὸν τόνδε
[74]	~εἶναι ἀρετάς. ~(Σωκράτης) ~τίνας ταύτας;	εἰπέ.	οἷον καὶ ἐγώ σοι εἴποιμι
[92]	εἰπὲ ~παρὰ τίνας ἔλθῃ Ἀθηναίων:	εἰπὲ	ὄνομα ὅτου βούλει. ~(Ἄνυτος) ~τί
[95]	δὲ ἀγνοεῖ: σὺ δέ μοι	εἰπέ,	οὐ καὶ παρ' ὑμῖν εἰσιν
[82]	οἱ δύο δὶς πόδες; λογισάμενος	εἰπέ.	~(Παῖς) τέτταρες, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[92]	δὴ ἐν τῷ μέρει αὐτῷ	εἰπὲ	~παρὰ τίνας ἔλθῃ Ἀθηναίων: εἰπὲ
[90]	μοι πάλιν περὶ τῶν αὐτῶν	εἰπέ.	παρὰ τοὺς ἰατρούς, φαμέν, πέμποντες
[75]	μή, ἀλλὰ σύ, ὦ Σώκρατες,	εἰπέ.	~(Σωκράτης) βούλει σοι χαρίσωμαι; ~(Μένων)
[97]	σοι εἴπω; ~(Μένων) πάνυ γ'	εἰπέ.	~(Σωκράτης) ~ὅτι τοῖς Δαιδάλου ἀγάλμασιν
[72]	ἢ ἄλλῳ τῳ τῶν τοιούτων;	εἰπέ,	τί ἂν ἀπεκρίνω οὕτως ἐρωτηθείς;
[77]	ἀλλὰ ἐάσας ὅλην καὶ ὑγιῆ	εἰπὲ	τί ἐστιν ἀρετή. τὰ δέ
[72]	ταῦτα: τοῦτο τοίνυν μοι αὐτὸ	εἰπέ,	ὦ Μένων: ᾧ οὐδὲν ~διαφέρουσιν
[83]	ἀλλ' ἀπὸ ποίας; πειρῶ ἡμῖν	εἰπεῖν	ἀκριβῶς: ~καὶ (εἰ μὴ βούλει
[96]	~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν	εἰπεῖν	ἄλλου ὁτουοῦν πράγματος, οὗ οἱ
[72]	ἀρεταί εἰσιν, ὥστε οὐκ ἀπορία	εἰπεῖν	ἀρετῆς πέρι ὅτι ἐστίν: ~καθ'
[75]	τούτοις, ὦ ~Μένων, ἔχοις ἂν	εἰπεῖν,	εἴ τίς σε ἐρωτῴη: τί
[71]	ὦ Μένων, ὥστε οὐκ ἔχω	εἰπεῖν	ἐν τῷ παρόντι πῶς μοι
[88]	~οὐκοῦν οὕτω δὴ κατὰ πάντων	εἰπεῖν	ἔστιν, τῷ ἀνθρώπῳ τὰ μὲν
[75]	καλεῖς, ταὐτὸν ἐπὶ πᾶσιν; πειρῶ	εἰπεῖν,	ἵνα ~καὶ γένηταί σοι μελέτη
[73]	αὐτὴ ἀρετὴ πάντων ἐστίν, πειρῶ	εἰπεῖν	καὶ ἀναμνησθῆναι τί ~αὐτό φησι
[80]	ὅτι ἐστὶν τὸ παράπαν ἔχω	εἰπεῖν.	καί μοι δοκεῖς εὖ ~βουλεύεσθαι
[76]	ὅτι ἔχοις ἂν ἐξ αὐτῆς	~εἰπεῖν	καὶ φωνὴν ὃ ἔστι, (καὶ
[75]	δὴ ~καὶ ἐγώ σοι οὕτως	εἰπεῖν.	(λέγε γάρ μοι: τελευτὴν καλεῖς
[72]	εἶχες δήπου ἄν τί μοι	~εἰπεῖν;	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὕτω δὴ
[79]	ἀρετήν, ~αὐτὴν μὲν πολλοῦ δεῖς	εἰπεῖν	ὅτι ἐστίν, πᾶσαν δὲ φῂς
[76]	~αὐτὸς δὲ οὐκ ἐθέλεις (ἀναμνησθεὶς	εἰπεῖν	ὅτι ποτε λέγει Γοργίας ἀρετὴν
[75]	ἐθελήσεις οὖν καὶ σὺ ἐμοὶ	εἰπεῖν	περὶ τῆς ἀρετῆς; ~(Μένων) ἔγωγε.
[82]	~(Σωκράτης) ~φέρε δή, πειρῶ μοι	εἰπεῖν	πηλίκη τις ἔσται (ἐκείνου ἡ
[71]	~ἀλλ' οὐ χαλεπόν, ὦ Σώκρατες,	εἰπεῖν.	πρῶτον μέν, εἰ βούλει ἀνδρὸς
[87]	ταῦτα παθεῖν. ~ὑποθέμενος οὖν ἐθέλω	(εἰπεῖν	σοι τὸ συμβαῖνον περὶ τῆς
[79]	λέγω; ὅτι ἐμοῦ δεηθέντος ὅλον	εἰπεῖν	τὴν ἀρετήν, ~αὐτὴν μὲν πολλοῦ
[75]	~(Σωκράτης) ~φέρε δή, πειρώμεθά σοι	εἰπεῖν	τί ἐστιν σχῆμα. σκόπει οὖν
[70]	~(Μένων) ~ἔχεις μοι	εἰπεῖν,	ὦ Σώκρατες, ἆρα διδακτὸν ἡ
[74]	εἶπες ὅτι στρογγυλότης, εἴ σοι	εἶπεν	~ἅπερ ἐγώ, πότερον σχῆμα ἡ
[75]	λέγεις, ἴσως ἂν ~ἐθαύμασε καὶ	εἶπεν:	~οὐ μανθάνεις ὅτι ζητῶ τὸ
[93]	κἀκεῖνον εἶναι; ~(Ἄνυτος) οἶμαι ἔγωγε,	εἴπερ	ἐβούλετό γε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οἴει,
[98]	εἶεν καὶ ὠφέλιμοι ταῖς ~πόλεσιν,	εἴπερ	εἶεν, ἀλλὰ καὶ δι' ὀρθὴν
[73]	οἷόν τ' εἶναι τῶν ἀνθρώπων;	(εἴπερ	ἕν γέ τι ζητεῖς κατὰ
[89]	ὦ Σώκρατες, κατὰ τὴν ὑπόθεσιν,	εἴπερ	~ἐπιστήμη ἐστὶν ἀρετή, ὅτι διδακτόν
[89]	μὲν γὰρ διδακτὸν αὐτὸ εἶναι,	εἴπερ	ἐπιστήμη ἐστίν, οὐκ ~ἀνατίθεμαι μὴ
[78]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ δῆλον ὅτι	εἴπερ	ἐστὶ βελτίων ἄλλος ἄλλου, κατὰ
[93]	οὐδὲν τῶν γειτόνων βελτίω ποιῆσαι,	εἴπερ	ἦν γε ~διδακτὸν ἡ ἀρετή;
[94]	ἐν τοῖς ~ἄλλοις Ἕλλησιν, ὥστε	εἴπερ	ἦν τοῦτο διδακτόν, ἐξευρεῖν ἂν
[73]	~τῶν αὐτῶν ἄρα ἀμφότεροι δέονται,	εἴπερ	μέλλουσιν ἀγαθοὶ εἶναι, καὶ ἡ
[78]	ὦ Μένων, τὰ κακὰ οὐδείς,	εἴπερ	μὴ βούλεται τοιοῦτος εἶναι. τί
[96]	εἴη διδακτόν; ~(Μένων) ~οὐκ ἔοικεν,	εἴπερ	ὀρθῶς ἡμεῖς ἐσκέμμεθα. ὥστε καὶ
[98]	μοι δοκῶ τοῦτο εἰκάζειν, ἀλλ'	εἴπερ	τι ἄλλο φαίην ἂν ~εἰδέναι
[93]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ διδάσκαλον ἀγαθόν,	εἴπερ	τις ἄλλος τῆς αὑτοῦ ἀρετῆς
[74]	χρῶμά ἐστιν ἢ ~χρῶμά τι;	εἶπες	ἂν ὅτι χρῶμά τι, διότι
[74]	στρογγυλότης ἐστὶν ἢ σχῆμά τι;	εἶπες	δήπου ἂν ὅτι ~σχῆμά τι.
[75]	ἢ περὶ σχήματος ἢ χρώματος	εἶπες	~ὅτι ἀλλ' οὐδὲ μανθάνω ἔγωγε
[74]	σχῆμα, ὦ Μένων; εἰ αὐτῷ	εἶπες	ὅτι στρογγυλότης, εἴ σοι εἶπεν
[76]	ἀλλ' ἐπειδάν μοι σὺ τοῦτ'	εἴπῃς,	ὦ Σώκρατες, ἐρῶ σοι. ~(Σωκράτης)
[87]	τόδε τὸ χωρίον ~(τρίγωνον ἐνταθῆναι,	εἴποι	ἄν τις ὅτι οὔπω οἶδα
[75]	τε καὶ ἀγωνιστικῶν ~ὁ ἐρόμενος,	εἴποιμ'	ἂν (αὐτῷ ὅτι ἐμοὶ μὲν
[73]	οἷον, εἰ βούλει, στρογγυλότητος πέρι	εἴποιμ'	ἂν ἔγωγε ~ὅτι σχῆμά τί
[74]	εἰπέ. οἷον καὶ ἐγώ σοι	εἴποιμι	ἂν καὶ ἄλλα σχήματα, εἴ
[73]	διὰ ταῦτα δὲ οὕτως ἂν	εἴποιμι,	~ὅτι καὶ ἄλλα ἔστι σχήματα.
[76]	εἶναι σχῆμα: ὅπερ ἂν συλλαβὼν	~εἴποιμι	στερεοῦ πέρας σχῆμα εἶναι. ~(Μένων)
[75]	(οὕτως ἀγαπῴην εἴ ~μοι ἀρετὴν	εἴποις.	~(Μένων) ἀλλὰ τοῦτό γε εὔηθες,
[82]	Σώκρατες, οὐ πρὸς τοῦτο βλέψας	εἶπον,	ἀλλ' ὑπὸ τοῦ ἔθους: ~ἀλλ'
[92]	ἐγὼ ᾤμην διδασκάλους τούτων εἶναι,	εἶπον,	ἀλλὰ τυγχάνω οὐδὲν ~λέγων, ὡς
[78]	τε τἀγαθὰ καὶ δύνασθαι; ~(Μένων)	εἶπον	γάρ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοῦ λεχθέντος
[71]	Μένων, ~τί φῂς ἀρετὴν εἶναι;	εἶπον	καὶ μὴ φθονήσῃς, ἵνα εὐτυχέστατον
[72]	τῆς ἑτέρας. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν	εἶπον	μετὰ ταῦτα: τοῦτο τοίνυν μοι
[82]	οὕτως ἔχει; ~(Σωκράτης) ~καὶ ἄρτι	εἶπον,	ὦ Μένων, ὅτι πανοῦργος εἶ,
[74]	ὡσαύτως ἀνήρετο ὅτι ἐστίν, καὶ	εἰπόντος	σου ὅτι τὸ ~λευκόν, μετὰ
[97]	ὅτι θαυμάζεις, ἢ ἐγώ σοι	εἴπω;	~(Μένων) πάνυ γ' εἰπέ. ~(Σωκράτης)
[77]	τὴν ὑπόσχεσιν ἀποδοῦναι, κατὰ ὅλου	εἰπὼν	ἀρετῆς πέρι ὅτι ἐστίν, ~καὶ
[80]	γε περὶ ἀρετῆς ~παμπόλλους λόγους	εἴρηκα	καὶ πρὸς πολλούς, καὶ πάνυ
[76]	ὦ Σώκρατες, ταύτην τὴν ἀπόκρισιν	εἰρηκέναι.	~(Σωκράτης) ~ἴσως γάρ σοι κατὰ
[71]	εἰδὼς καὶ Γοργίας, ἐγὼ δὲ	εἰρηκὼς	μηδενὶ ~πώποτε εἰδότι ἐντετυχηκέναι. ~(Μένων)
[79]	μετὰ μορίου (ἀρετῆς πράττηται, ὥσπερ	εἰρηκὼς	ὅτι ἀρετή ἐστιν τὸ ~ὅλον
[75]	ἂν (αὐτῷ ὅτι ἐμοὶ μὲν	εἴρηται:	εἰ δὲ μὴ ὀρθῶς λέγω,
[76]	~ἴσως γάρ σοι κατὰ συνήθειαν	εἴρηται:	καὶ ἅμα οἶμαι ἐννοεῖς ὅτι
[84]	ᾤετο εἰδέναι ~οὐκ εἰδώς, πρὶν	εἰς	ἀπορίαν κατέπεσεν ἡγησάμενος μὴ εἰδέναι,
[85]	~(Σωκράτης) ἀπὸ τῆς ἐκ γωνίας	εἰς	γωνίαν τεινούσης τοῦ τετράποδος; ~(Παῖς)
[85]	ἐστιν αὕτη γραμμὴ ἐκ γωνίας	εἰς	γωνίαν (τινὰ) τέμνουσα δίχα ~ἕκαστον
[88]	καὶ καρτερήματα ~ἡγουμένης μὲν φρονήσεως	εἰς	εὐδαιμονίαν τελευτᾷ, ἀφροσύνης δ' εἰς
[89]	δὴ καὶ νῦν, ὦ Μένων,	εἰς	καλὸν ἡμῖν ~Ἄνυτος ὅδε παρεκαθέζετο,
[97]	ἐρῶ. εἰδὼς τὴν ὁδὸν τὴν	εἰς	Λάρισαν ἢ ὅποι βούλει ἄλλοσε
[72]	ἔχουσιν δι' ὃ εἰσὶν ἀρεταί,	εἰς	ὃ καλῶς που ἔχει ἀποβλέψαντα
[76]	γὰρ παντὸς σχήματος ~τοῦτο λέγω,	εἰς	ὃ τὸ στερεὸν περαίνει, τοῦτ'
[76]	σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) καὶ πόρους	εἰς	οὓς καὶ δι' ὧν αἱ
[74]	λόγον, καὶ ἔλεγεν ὅτι ἀεὶ	εἰς	πολλὰ ἀφικνούμεθα, ~ἀλλὰ μή μοι
[98]	χεῖρον οὐδὲ ἧττον ὠφελίμη ἔσται	εἰς	τὰς ~πράξεις, οὐδὲ ἁνὴρ ὁ
[89]	αὐτοὺς διέφθειρεν, ἀλλ' ἐπειδὴ ἀφίκοιντο	εἰς	~τὴν ἡλικίαν, χρήσιμοι γίγνοιντο ταῖς
[91]	ἅπαντι τῷ χρόνῳ τούτῳ ἔτι	~εἰς	τὴν ἡμέραν ταυτηνὶ εὐδοκιμῶν οὐδὲν
[70]	~αἴτιός ἐστι Γοργίας: ἀφικόμενος γὰρ	εἰς	τὴν πόλιν ἐραστὰς ἐπὶ σοφίᾳ
[88]	ἀνθρώπῳ τὰ μὲν ἄλλα πάντα	εἰς	~τὴν ψυχὴν ἀνηρτῆσθαι, τὰ δὲ
[87]	συμβαῖνον περὶ τῆς ἐντάσεως αὐτοῦ	~εἰς	τὸν κύκλον, εἴτε ἀδύνατον εἴτε
[81]	~Φερσεφόνα ποινὰν παλαιοῦ πένθεος ~δέξεται,	εἰς	τὸν ὕπερθεν ἅλιον κείνων ἐνάτῳ
[88]	εἰς εὐδαιμονίαν τελευτᾷ, ἀφροσύνης δ'	εἰς	~τοὐναντίον; ~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~εἰ
[88]	τὰ δὲ τῆς ψυχῆς αὐτῆς	εἰς	φρόνησιν, ~εἰ (μέλλει ἀγαθὰ εἶναι:
[83]	δύο μὲν οἵδε, ὁ δὲ	εἷς:	καὶ γίγνεται ~τοῦτο τὸ χωρίον
[83]	~μὲν γὰρ οἵδε, ὁ δὲ	εἷς:	καὶ ἐνθένδε ὡσαύτως δύο μὲν
[95]	ἔπειτα ἡγεῖται καὶ αὐτὸς εἶναι	εἷς	~τούτων. ἀλλ' οὗτος μὲν ἐάν
[92]	πάντων αἱ πόλεις, ἐῶσαι αὐτοὺς	εἰσαφικνεῖσθαι	~καὶ οὐκ ἐξελαύνουσαι, εἴτε τις
[80]	ὅτι μάλιστα ἐντύχοις ~αὐτῷ, πῶς	εἴσῃ	ὅτι τοῦτό ἐστιν ὃ σὺ
[99]	~ἄλλους ποιεῖν τοιούτους οἷοι αὐτοί	εἰσι,	ἅτε οὐ δι' ἐπιστήμην ὄντες
[77]	βλάπτει ᾧ ἂν παρῇ; ~(Μένων)	~εἰσὶ	μὲν οἳ ἡγούμενοι τὰ κακὰ
[83]	~(Σωκράτης) τρεῖς δὲ τρὶς πόσοι	εἰσὶ	πόδες; ~(Παῖς) ἐννέα. ~(Σωκράτης) ἔδει
[96]	αὐτοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ ὄντες διδάσκαλοί	εἰσι	~τοῦ πράγματος, δῆλον ὅτι οὐκ
[81]	λέγοντες; ~(Σωκράτης) ~οἱ μὲν λέγοντές	εἰσι	τῶν ἱερέων τε καὶ τῶν
[81]	πολλοὶ τῶν ποιητῶν ὅσοι θεῖοί	εἰσιν.	ἃ δὲ λέγουσιν, ταυτί ἐστιν:
[96]	ὦ Σώκρατες, ~πότερόν ποτε οὐδ'	εἰσὶν	ἀγαθοὶ ἄνδρες, ἢ τίς ἂν
[93]	ἡμῖν τυγχάνει ὤν: οὐκ εἰ	εἰσὶν	ἀγαθοὶ ἢ ~μὴ ἄνδρες ἐνθάδε,
[72]	ᾧ οὐδὲν ~διαφέρουσιν ἀλλὰ ταὐτόν	εἰσιν	ἅπασαι, τί τοῦτο φῂς εἶναι;
[72]	~ταὐτὸν ἅπασαι ἔχουσιν δι' ὃ	εἰσὶν	ἀρεταί, εἰς ὃ καλῶς που
[77]	οἳ ἡγούμενοι τὰ κακὰ ὠφελεῖν,	εἰσὶν	δὲ καὶ οἳ γιγνώσκοντες ὅτι
[92]	ῥᾳδίως: τούτους γοῦν οἶδα οἵ	εἰσιν,	εἴτ' οὖν ἄπειρος αὐτῶν εἰμι
[90]	ζητεῖν ἀρετῆς πέρι διδασκάλους, εἴτ'	εἰσὶν	εἴτε μή, καὶ οἵτινες. σὺ
[72]	κἂν εἰ πολλαὶ καὶ παντοδαπαί	εἰσιν,	ἕν γέ τι εἶδος ~ταὐτὸν
[98]	ἀνθρώπου, ὥστε οὐ ~πολλοῦ ἄξιαί	εἰσιν,	ἕως ἄν τις αὐτὰς δήσῃ
[72]	ὅτι οὐδὲν διαφέρουσιν, ᾗ μέλιτται	εἰσίν,	ἡ ἑτέρα τῆς ἑτέρας. ~(Σωκράτης)
[95]	εἰπέ, οὐ καὶ παρ' ὑμῖν	εἰσιν	καλοὶ κἀγαθοὶ ~ἄνδρες; ~(Μένων) πάνυ
[76]	εἶ καὶ ~ἐρασταί σοι ἔτι	εἰσίν.	~(Μένων) τί δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι
[82]	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) πόσοι οὖν	εἰσιν	οἱ δύο δὶς πόδες; λογισάμενος
[91]	δήπου καὶ σὺ ὅτι οὗτοί	εἰσιν	οὓς οἱ ἄνθρωποι καλοῦσι σοφιστάς.
[92]	γὰρ οὐ τούτους ἐπιζητοῦμεν τίνες	εἰσίν,	παρ' οὓς ἂν ~(Μένων) ἀφικόμενος
[73]	ἄνθρωποι τῷ αὐτῷ τρόπῳ ἀγαθοί	εἰσιν:	τῶν αὐτῶν γὰρ τυχόντες ~ἀγαθοὶ
[72]	(δούλου. ~καὶ ἄλλαι πάμπολλαι ἀρεταί	εἰσιν,	ὥστε οὐκ ἀπορία εἰπεῖν ἀρετῆς
[100]	τὸ δὲ σαφὲς περὶ αὐτοῦ	εἰσόμεθα	~τότε, ὅταν πρὶν ᾧτινι τρόπῳ
[90]	τοιούτων ζητεῖν ἀρετῆς πέρι διδασκάλους,	εἴτ'	εἰσὶν εἴτε μή, καὶ οἵτινες.
[92]	τούτους γοῦν οἶδα οἵ εἰσιν,	εἴτ'	οὖν ἄπειρος αὐτῶν εἰμι εἴτε
[71]	ἐνθάδε ἦν; ~(Σωκράτης) ἔγωγε. ~(Μένων)	εἶτα	οὐκ ἐδόκει σοι εἰδέναι; ~(Σωκράτης)
[79]	τὰ τοιαῦτα; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	εἶτα,	ὦ Μένων, παίζεις πρός με;
[87]	ἐντάσεως αὐτοῦ ~εἰς τὸν κύκλον,	εἴτε	ἀδύνατον εἴτε μή. οὕτω δὴ
[92]	ξένος ἐπιχειρεῖ τοιοῦτόν τι ποιεῖν	εἴτε	ἀστός. ~(Σωκράτης) ~πότερον δέ, ὦ
[71]	μακάριός τις εἶναι ἀρετὴν γοῦν	εἴτε	διδακτὸν εἴθ' ὅτῳ τρόπῳ ~παραγίγνεται
[71]	εἰδέναι ἐγὼ δὲ τοσοῦτον δέω	εἴτε	διδακτὸν εἴτε μὴ διδακτὸν ~εἰδέναι,
[87]	ὁποῖόν τι, ὑποθέμενοι αὐτὸ σκοπῶμεν	εἴτε	διδακτὸν εἴτε ~οὐ διδακτόν ἐστιν,
[86]	σοῦ, οὐκ ἂν ~ἐσκεψάμεθα πρότερον	εἴτε	διδακτὸν εἴτε οὐ διδακτὸν ἡ
[86]	συγχώρησον ἐξ ~ὑποθέσεως αὐτὸ σκοπεῖσθαι,	εἴτε	διδακτόν ἐστιν εἴτε ὁπωσοῦν. λέγω
[71]	εἰδέναι εἴτε ~καλὸς εἴτε πλούσιος	εἴτε	καὶ γενναῖός ἐστιν, εἴτε καὶ
[71]	πλούσιος εἴτε καὶ γενναῖός ἐστιν,	εἴτε	καὶ τἀναντία τούτων; δοκεῖ σοι
[71]	παράπαν ὅστις ἐστίν, τοῦτον εἰδέναι	εἴτε	~καλὸς εἴτε πλούσιος εἴτε καὶ
[71]	δὲ τοσοῦτον δέω εἴτε διδακτὸν	εἴτε	μὴ διδακτὸν ~εἰδέναι, ὥστ' οὐδὲ
[90]	ἀρετῆς πέρι διδασκάλους, εἴτ' εἰσὶν	εἴτε	μή, καὶ οἵτινες. σὺ ~οὖν
[87]	~εἰς τὸν κύκλον, εἴτε ἀδύνατον	εἴτε	μή. οὕτω δὴ καὶ περὶ
[92]	εἴτ' οὖν ἄπειρος αὐτῶν εἰμι	εἴτε	μή. ~(Σωκράτης) ~μάντις εἶ ἴσως,
[86]	αὐτὸ σκοπεῖσθαι, εἴτε διδακτόν ἐστιν	εἴτε	ὁπωσοῦν. λέγω δὲ τὸ ἐξ
[87]	ὑποθέμενοι αὐτὸ σκοπῶμεν εἴτε διδακτὸν	εἴτε	~οὐ διδακτόν ἐστιν, ὧδε λέγοντες:
[86]	ἂν ~ἐσκεψάμεθα πρότερον εἴτε διδακτὸν	εἴτε	οὐ διδακτὸν ἡ ἀρετή, πρὶν
[71]	ἐστίν, τοῦτον εἰδέναι εἴτε ~καλὸς	εἴτε	πλούσιος εἴτε καὶ γενναῖός ἐστιν,
[92]	εἰδείης περὶ τούτου τοῦ πράγματος,	εἴτε	τι ἀγαθὸν ἔχει ~ἐν αὑτῷ
[92]	αὐτοὺς εἰσαφικνεῖσθαι ~καὶ οὐκ ἐξελαύνουσαι,	εἴτε	τις ξένος ἐπιχειρεῖ τοιοῦτόν τι
[92]	τι ἀγαθὸν ἔχει ~ἐν αὑτῷ	εἴτε	φλαῦρον, οὗ παντάπασιν ἄπειρος εἴης;
[86]	ὅτι ἐν ἄλλῳ τινὶ χρόνῳ	~εἶχε	καὶ ἐμεμαθήκει; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[85]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μὲν ἀεὶ	εἶχεν,	ἀεὶ καὶ ἦν ἐπιστήμων: εἰ
[85]	ἤτοι ἔλαβέν ποτε ἢ ἀεὶ	εἶχεν;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ
[72]	ἅπασαι, τί τοῦτο φῂς εἶναι;	εἶχες	δήπου ἄν τί μοι ~εἰπεῖν;
[93]	ἐποίησε σοφόν, ~ὅσα διδασκάλων ἀγαθῶν	εἴχετο:	ἢ ταῦτα οὐκ ἀκήκοας τῶν
[94]	αὑτοῦ Λυσίμαχον, ὅσα μὲν διδασκάλων	εἴχετο,	~κάλλιστα Ἀθηναίων ἐπαίδευσε, ἄνδρα δὲ
[85]	ἀπὸ ταύτης. ~(Σωκράτης) ἀπὸ τῆς	ἐκ	γωνίας εἰς γωνίαν τεινούσης τοῦ
[85]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐστιν αὕτη γραμμὴ	ἐκ	γωνίας εἰς γωνίαν (τινὰ) τέμνουσα
[100]	μοι λέγειν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~ἐκ	μὲν τοίνυν τούτου τοῦ λογισμοῦ,
[81]	ἐνάτῳ ἔτει ~ἀνδιδοῖ ψυχὰς πάλιν,	~(ἐκ	τᾶν βασιλῆες ἀγαυοὶ ~καὶ σθένει
[84]	δοκεῖ μοι. ~(Σωκράτης) ~σκέψαι δὴ	ἐκ	ταύτης τῆς ἀπορίας ὅτι καὶ
[98]	οὐκ ~ἐθέλουσι παραμένειν, ἀλλὰ δραπετεύουσιν	ἐκ	τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε
[77]	ἐστίν, ~καὶ παῦσαι πολλὰ ποιῶν	ἐκ	τοῦ ἑνός, ὅπερ φασὶ τοὺς
[99]	ἐνθουσιάζειν, ἐπίπνους ὄντας καὶ κατεχομένους	ἐκ	~τοῦ θεοῦ, ὅταν κατορθῶσι λέγοντες
[93]	καὶ Μένων. ~ὧδε οὖν σκόπει	ἐκ	τοῦ σαυτοῦ λόγου: Θεμιστοκλέα οὐκ
[76]	καλεῖς τι; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~ἐκ	τούτων δὴ σύνες ὅ τοι
[76]	~ἤδη τοίνυν ἂν μάθοις μου	ἐκ	τούτων σχῆμα ὃ λέγω. κατὰ
[87]	δὴ ὠφέλιμόν ἐστιν; ~(Μένων) ἀνάγκη	ἐκ	τῶν ὡμολογηΜένων. ~(Σωκράτης) ~σκεψώμεθα δὴ
[71]	τῆς σοφίας γέγονεν, ~καὶ κινδυνεύει	(ἐκ	τῶνδε τῶν τόπων παρ' ὑμᾶς
[79]	μόριον φῂς ἀρετῆς εἶναι, καὶ	~ἕκαστα	τούτων. τί οὖν δὴ τοῦτο
[85]	τεττάρων ὄντων τούτων ἥμισυ ἑκάστου	ἑκάστη	ἡ γραμμὴ ἀποτέτμηκεν ~ἐντός; ἢ
[82]	τις ἔσται (ἐκείνου ἡ γραμμὴ	ἑκάστη.	ἡ μὲν ~γὰρ τοῦδε δυοῖν
[72]	ἀρετῆς πέρι ὅτι ἐστίν: ~καθ'	ἑκάστην	γὰρ τῶν πράξεων καὶ τῶν
[98]	ἀληθὴς δόξα ἡγουμένη τὸ ἔργον	ἑκάστης	τῆς πράξεως ~οὐδὲν χεῖρον ἀπεργάζεται
[87]	ὡμολογηΜένων. ~(Σωκράτης) ~σκεψώμεθα δὴ καθ'	ἕκαστον	ἀναλαμβάνοντες ποῖά ἐστιν ἃ ἡμᾶς
[72]	πράξεων καὶ τῶν ἡλικιῶν πρὸς	ἕκαστον	ἔργον ἑκάστῳ ~ἡμῶν ἡ ἀρετή
[83]	αὐτῷ ἐστιν ταυτὶ τέτταρα, ὧν	ἕκαστον	ἴσον τούτῳ ἐστὶν τῷ τετράποδι;
[79]	ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτων	ἕκαστον	ὀλίγον πρότερον μόριον ἀρετῆς ἔφαμεν
[85]	εἰς γωνίαν (τινὰ) τέμνουσα δίχα	~ἕκαστον	τούτων τῶν χωρίων; ~(Παῖς) ναί.
[77]	ὅπερ φασὶ τοὺς συντρίβοντάς τι	ἑκάστοτε	~οἱ σκώπτοντες, ἀλλὰ ἐάσας ὅλην
[85]	~οὐχὶ τεττάρων ὄντων τούτων ἥμισυ	ἑκάστου	ἑκάστη ἡ γραμμὴ ἀποτέτμηκεν ~ἐντός;
[88]	~(Σωκράτης) ~σκόπει δή, ὅταν τί	ἑκάστου	τούτων ἡγῆται, ὠφελεῖ ἡμᾶς, καὶ
[72]	τῶν ἡλικιῶν πρὸς ἕκαστον ἔργον	ἑκάστῳ	~ἡμῶν ἡ ἀρετή ἐστιν, ὡσαύτως
[84]	~(Σωκράτης) καὶ τρίτον τόδε ἴσον	ἑκατέρῳ	τούτων; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[76]	ὡς ἐγὼ ἐμαυτὸν πείθω, ἀλλ'	ἐκείνη	βελτίων: ~οἶμαι δὲ οὐδ' ἂν
[86]	μέντοι, ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ἔγωγε	ἐκεῖνο	ἂν ἥδιστα, ὅπερ ἠρόμην ~τὸ
[72]	ἀποβλέψαντα τὸν ~ἀποκρινόμενον τῷ ἐρωτήσαντι	ἐκεῖνο	δηλῶσαι, ὃ τυγχάνει (οὖσα ἀρετή:
[71]	ἅπερ ἐκείνῳ. ~(Μένων) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~ἐκεῖνον	μὲν τοίνυν ἐῶμεν, ἐπειδὴ καὶ
[77]	~πότερον ἡγούμενος τὰ κακὰ ὠφελεῖν	ἐκεῖνον	ᾧ ἂν γένηται, ἢ γιγνώσκων
[77]	ἡγούμενοι δὲ τὰ κακὰ βλάπτειν	~ἐκεῖνον	ᾧ ἂν γίγνηται, γιγνώσκουσιν δήπου
[93]	~πολλὰ καὶ θαυμαστὰ ἠργάζετο ἃ	ἐκεῖνος	αὐτὸν ἐπαιδεύσατο καὶ ἐποίησε σοφόν,
[71]	τε οἶδε, καὶ σὺ ἃ	ἐκεῖνος	ἔλεγε: ἀνάμνησον οὖν (με ~πῶς
[71]	μοι τότε ~ἔδοξεν. ἀλλ' ἴσως	ἐκεῖνός	τε οἶδε, καὶ σὺ ἃ
[82]	μοι εἰπεῖν πηλίκη τις ἔσται	(ἐκείνου	ἡ γραμμὴ ἑκάστη. ἡ μὲν
[73]	Γοργίας εἶναι καὶ σὺ μετ'	ἐκείνου.	~(Μένων) ~τί ἄλλο γ' ἢ
[92]	πάμπολλοι, οἱ μὲν πρότερον γεγονότες	ἐκείνου,	οἱ δὲ καὶ ~νῦν ἔτι
[97]	τί οὖν δή; ~(Σωκράτης) ~τῶν	ἐκείνου	ποιημάτων λελυμένον μὲν ἐκτῆσθαι οὐ
[82]	δυοῖν ποδοῖν: τί δὲ ἡ	ἐκείνου	τοῦ διπλασίου; ~(Παῖς) δῆλον δή,
[92]	ἔστων οἱ ~σοφισταί ἀλλὰ δὴ	ἐκείνους	εἰπὲ ἡμῖν, καὶ τὸν πατρικὸν
[71]	δοκεῖ γὰρ δήπου σοὶ ἅπερ	ἐκείνῳ.	~(Μένων) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἐκεῖνον μὲν
[77]	ἐπιθυμοῦσιν, (οἱ ἀγνοοῦντες ~αὐτά, ἀλλὰ	ἐκείνων	ἃ ᾤοντο ἀγαθὰ εἶναι, ἔστιν
[89]	φύσεις, οὓς ἡμεῖς ἂν παραλαβόντες	~ἐκείνων	ἀποφηνάντων ἐφυλάττομεν ἂν ἐν ἀκροπόλει,
[98]	ἓν δ' οὖν καὶ τοῦτο	ἐκείνων	θείην ἂν ὧν οἶδα. ~(Μένων)
[75]	τἀληθῆ ἀποκρίνεσθαι, ~ἀλλὰ καὶ δι'	ἐκείνων	ὧν ἂν προσομολογῇ εἰδέναι ὁ
[74]	~(Σωκράτης) ~καὶ εἴ γέ σε	ἐκέλευε	λέγειν ἄλλα χρώματα, ἔλεγες (ἂν
[83]	~(Σωκράτης) τεττάρων γὰρ τετράκις ἐστὶν	ἑκκαίδεκα.	οὐχί; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~ὀκτώπουν
[80]	μοι δοκεῖς εὖ ~βουλεύεσθαι οὐκ	ἐκπλέων	ἐνθένδε οὐδ' ἀποδημῶν: εἰ γὰρ
[78]	ἄν; ~(Σωκράτης) ~τὸ δὲ μὴ	ἐκπορίζειν	χρυσίον καὶ ἀργύριον, ὅταν μὴ
[78]	μή, οὐκ ἔσται ἀρετή, καίπερ	~ἐκπορίζουσα	τἀγαθά. ~(Μένων) πῶς γὰρ ἄνευ
[97]	~τῶν ἐκείνου ποιημάτων λελυμένον μὲν	ἐκτῆσθαι	οὐ πολλῆς τινος ἄξιόν ἐστι
[85]	ἣν νῦν οὗτος ἔχει, ἤτοι	ἔλαβέν	ποτε ἢ ἀεὶ εἶχεν; ~(Μένων)
[85]	καὶ ἦν ἐπιστήμων: εἰ δὲ	ἔλαβέν	ποτε, οὐκ ἂν ἔν γε
[96]	τὴν ἄρτι ζήτησιν, ὡς ~ἡμᾶς	ἔλαθεν	καταγελάστως ὅτι οὐ μόνον ἐπιστήμης
[91]	δὲ ἄρα ὅλην τὴν Ἑλλάδα	ἐλάνθανεν	διαφθείρων τοὺς ~συγγιγνομένους καὶ μοχθηροτέρους
[82]	τοιοῦτον χωρίον καὶ μεῖζον καὶ	ἔλαττον;	~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~εἰ
[83]	ἔσται ἢ τοσαύτης γραμμῆς, ἀπὸ	ἐλάττονος	δὲ ἢ ~(τοσησδί; ἢ οὔ;
[76]	ἐνίοις τῶν (πόρων, τὰς δὲ	ἐλάττους	ἢ ~μείζους εἶναι; ~(Μένων) ἔστι
[83]	μὲν εἶναι τῆσδε τῆς δίποδος,	~ἐλάττω	δὲ τῆς τετράποδος. ~(Παῖς) δεῖ.
[71]	οἶδε, καὶ σὺ ἃ ἐκεῖνος	ἔλεγε:	ἀνάμνησον οὖν (με ~πῶς ἔλεγεν.
[95]	ποίοις ἔπεσιν; ~(Σωκράτης) ἐν τοῖς	ἐλεγείοις,	οὗ λέγει ~καὶ παρὰ τοῖσιν
[99]	καὶ οὓς ἄρτι (Ἄνυτος) ὅδε	ἔλεγεν:	διὸ δὴ καὶ οὐχ οἷοί
[71]	ἔλεγε: ἀνάμνησον οὖν (με ~πῶς	ἔλεγεν.	εἰ δὲ βούλει, αὐτὸς εἰπέ:
[74]	ἐγὼ μετῄει τὸν λόγον, καὶ	ἔλεγεν	ὅτι ἀεὶ εἰς πολλὰ ἀφικνούμεθα,
[74]	εἴ γε προσανηρώτα σε ὁποῖα,	ἔλεγες	ἄν; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[74]	σε ἐκέλευε λέγειν ἄλλα χρώματα,	ἔλεγες	(ἂν ἄλλα, ἃ οὐδὲν ἧττον
[76]	δόξαι, εἰ μή, ὥσπερ χθὲς	ἔλεγες,	ἀναγκαῖόν σοι ἀπιέναι πρὸ ~τῶν
[72]	ποτ' ἐστίν, ~πολλὰς καὶ παντοδαπὰς	ἔλεγες	αὐτὰς εἶναι, τί ἂν ἀπεκρίνω
[78]	τὰ κακά. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν νυνδὴ	ἔλεγες	ὅτι ἔστιν ἡ ἀρετὴ βούλεσθαί
[73]	δέ; οὐκ ἀνδρὸς μὲν ἀρετὴν	ἔλεγες	πόλιν εὖ διοικεῖν, γυναικὸς δὲ
[87]	ἢ οὔ, ἢ ὃ νυνδὴ	ἐλέγομεν,	ἀναμνηστόν διαφερέτω δὲ ~μηδὲν ἡμῖν
[99]	τούτῳ καλῶς ἐζητήσαμέν τε καὶ	ἐλέγομεν,	ἀρετὴ ἂν εἴη οὔτε ~φύσει
[88]	δὴ καὶ τἆλλα ἃ νυνδὴ	ἐλέγομεν,	πλοῦτόν τε καὶ τὰ τοιαῦτα,
[99]	καλοῖμεν θείους τε οὓς νυνδὴ	ἐλέγομεν	(χρησμῳδοὺς καὶ ~μάντεις καὶ τοὺς
[74]	ἀνέροιτο τοῦτο ὃ νυνδὴ ἐγὼ	~ἔλεγον,	τί ἐστιν σχῆμα, ὦ Μένων;
[75]	σὸν ~ἔργον λαμβάνειν λόγον καὶ	ἐλέγχειν.	εἰ δὲ ὥσπερ ἐγώ τε
[86]	οὐδ' ἐπιχειρεῖς ἄρχειν, ἵνα δὴ	~ἐλεύθερος	ᾖς, ἐμοῦ δὲ ἐπιχειρεῖς τε
[72]	~πρεσβυτέρου ἀνδρός, ~εἰ μὲν βούλει,	ἐλευθέρου,	εἰ δὲ βούλει, (δούλου. ~καὶ
[97]	δοξάζων ἥτις ἐστὶν ἡ ὁδός,	ἐληλυθὼς	δὲ μὴ μηδ' ~ἐπιστάμενος, οὐ
[92]	μέρει αὐτῷ εἰπὲ ~παρὰ τίνας	ἔλθῃ	Ἀθηναίων: εἰπὲ ὄνομα ὅτου βούλει.
[91]	μανία λάβοι, ὥστε παρὰ τούτους	ἐλθόντα	~λωβηθῆναι, ἐπεὶ οὗτοί γε φανερά
[91]	~Πρωταγόρας δὲ ἄρα ὅλην τὴν	Ἑλλάδα	ἐλάνθανεν διαφθείρων τοὺς ~συγγιγνομένους καὶ
[87]	τὴν δοθεῖσαν αὐτοῦ γραμμὴν ~παρατείναντα	ἐλλείπειν	τοιούτῳ χωρίῳ οἷον ἂν αὐτὸ
[82]	πάνυ γε. δεῦρο πρόσελθε. ~(Σωκράτης)	Ἕλλην	μέν ἐστι καὶ ἑλληνίζει; ~(Μένων)
[82]	~(Σωκράτης) Ἕλλην μέν ἐστι καὶ	ἑλληνίζει;	~(Μένων) πάνυ γε σφόδρα, οἰκογενής
[91]	καὶ ἀποφήναντας αὑτοὺς κοινοὺς τῶν	Ἑλλήνων	τῷ ~βουλομένῳ μανθάνειν, μισθὸν τούτου
[70]	αὐτὸς ~παρέχων αὑτὸν ἐρωτᾶν τῶν	Ἑλλήνων	τῷ βουλομένῳ ὅτι ἄν τις
[70]	Θετταλοὶ εὐδόκιμοι ἦσαν ἐν τοῖς	Ἕλλησιν	καὶ ~ἐθαυμάζοντο ἐφ' ἱππικῇ τε
[94]	πόλει καὶ ἐν τοῖς ~ἄλλοις	Ἕλλησιν,	ὥστε εἴπερ ἦν τοῦτο διδακτόν,
[92]	ὄντες ταῦτα ἃ αὐτοὶ οὐκ	~(ἔμαθον;	~(Ἄνυτος) ~καὶ τούτους ἔγωγε ἀξιῶ
[71]	πολίταις τούτου ~τοῦ πράγματος, καὶ	ἐμαυτὸν	καταμέμφομαι ὡς οὐκ εἰδὼς περὶ
[76]	ὦ παῖ Ἀλεξιδήμου, ὡς ἐγὼ	ἐμαυτὸν	πείθω, ἀλλ' ἐκείνη βελτίων: ~οἶμαι
[86]	ἦρχον, ὦ Μένων, μὴ μόνον	ἐμαυτοῦ	ἀλλὰ καὶ σοῦ, οὐκ ἂν
[77]	ἀπολείψω, καὶ σοῦ ἕνεκα καὶ	ἐμαυτοῦ,	λέγων ~τοιαῦτα: ἀλλ' ὅπως μὴ
[80]	καὶ πάνυ εὖ, ὥς γε	ἐμαυτῷ	~ἐδόκουν: νῦν δὲ οὐδ' ὅτι
[82]	ἵνα δὴ εὐθὺς φαίνωμαι αὐτὸς	~ἐμαυτῷ	τἀναντία λέγων. ~(Μένων) ~οὐ μὰ
[96]	~Γοργίας οὐχ ἱκανῶς πεπαιδευκέναι καὶ	ἐμὲ	Πρόδικος. παντὸς μᾶλλον οὖν ~προσεκτέον
[80]	καὶ σὺ δοκεῖς μοι νῦν	ἐμὲ	τοιοῦτόν τι ~πεποιηκέναι, (ναρκᾶν) ἀληθῶς
[94]	τοῦτο διδακτόν, ἐξευρεῖν ἂν ὅστις	ἔμελλεν	αὐτοῦ ~τοὺς ὑεῖς ἀγαθοὺς ποιήσειν,
[86]	ἄλλῳ τινὶ χρόνῳ ~εἶχε καὶ	ἐμεμαθήκει;	~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν οὗτός
[70]	καὶ πλούτῳ, (νῦν δέ, ὡς	ἐμοὶ	δοκεῖ, καὶ ἐπὶ σοφίᾳ, ~καὶ
[79]	σοι πάλιν ἐξ ἀρχῆς, ὡς	ἐμοὶ	δοκεῖ, τῆς αὐτῆς ἐρωτήσεως, ὦ
[71]	ἄλλῳ πω ἐνέτυχον εἰδότι, ὡς	ἐμοὶ	δοκῶ. ~(Μένων) τί δέ; Γοργίᾳ
[74]	με κελεύοις: ~καὶ σὺ οὖν	ἐμοὶ	εἰπὲ ἄλλας ἀρετάς. ~(Μένων) ~ἡ
[75]	~(Σωκράτης) ἐθελήσεις οὖν καὶ σὺ	ἐμοὶ	εἰπεῖν περὶ τῆς ἀρετῆς; ~(Μένων)
[75]	ἐρόμενος, εἴποιμ' ἂν (αὐτῷ ὅτι	ἐμοὶ	μὲν εἴρηται: εἰ δὲ μὴ
[100]	ποτ' ἔστιν ἀρετή. νῦν δ'	ἐμοὶ	μὲν ὥρα ποι ~ἰέναι, σὺ
[94]	ἄν σοι ~συμβουλεύσαιμι, εἰ ἐθέλεις	ἐμοὶ	πείθεσθαι, εὐλαβεῖσθαι: ὡς ἴσως μὲν
[90]	~οὖν ἡμῖν, ὦ Ἄνυτε, συζήτησον,	ἐμοί	τε καὶ τῷ σαυτοῦ ξένῳ
[77]	ἴθι δὴ πειρῶ ~καὶ σὺ	ἐμοὶ	τὴν ὑπόσχεσιν ἀποδοῦναι, κατὰ ὅλου
[86]	ὅπως. ~(Σωκράτης) ~καὶ γὰρ ἐγὼ	ἐμοί,	ὦ Μένων. καὶ τὰ μέν
[71]	~οἷόν τ' εἶναι; ~(Μένων) ~οὐκ	ἔμοιγε.	ἀλλὰ σύ, ὦ Σώκρατες, ἀληθῶς
[74]	ἀρετάς. ~(Μένων) ~ἡ ἀνδρεία τοίνυν	ἔμοιγε	δοκεῖ ἀρετὴ εἶναι καὶ σωφροσύνη
[83]	ἢ ~(τοσησδί; ἢ οὔ; ~(Παῖς)	ἔμοιγε	δοκεῖ οὕτω. ~(Σωκράτης) ~καλῶς: τὸ
[79]	αὐτὴν μὴ εἰδότα; ~(Μένων) οὐκ	ἔμοιγε	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~εἰ γὰρ καὶ
[87]	διδάσκεται ἄνθρωπος ἢ ἐπιστήμην; ~(Μένων)	ἔμοιγε	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) εἰ δέ γ'
[88]	φρόνησιν δεῖ τιν' εἶναι. ~(Μένων)	ἔμοιγε	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὲν δὴ
[89]	διδασκάλους καὶ μαθητὰς εἶναι; ~(Μένων)	ἔμοιγε	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοὐναντίον αὖ,
[84]	μῶν τι ἐβλάψαμεν; ~(Μένων) οὐκ	ἔμοιγε	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~προὔργου γοῦν τι
[87]	ἀρετὴ ἢ ~ἀλλοῖον ἐπιστήμης. ~(Μένων)	ἔμοιγε	δοκεῖ τοῦτο μετὰ τοῦτο σκεπτέον
[81]	τίνα λόγον λεγόντων; ~(Σωκράτης) ἀληθῆ,	ἔμοιγε	δοκεῖν, καὶ καλόν. ~(Μένων) τίνα
[79]	οὐδέν σοι δοκῶ λέγειν; ~(Μένων)	ἔμοιγε	δοκεῖς ὀρθῶς λέγειν. ~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι
[77]	ὅμως ~ἐπιθυμοῦσιν αὐτῶν; ~(Μένων) ἀμφότερα	ἔμοιγε	δοκοῦσιν. ~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ δοκεῖ
[90]	εἶναι; ~(Ἄνυτος) ναὶ μὰ Δία	ἔμοιγε,	καὶ ἀμαθία γε πρός. ~(Σωκράτης)
[81]	οὗτος, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) οὐκ	ἔμοιγε.	~(Μένων) ἔχεις λέγειν ὅπῃ; ~(Σωκράτης)
[73]	γυναικὶ ἐάντε ἐν ἀνδρί; ~(Μένων)	~ἔμοιγέ	πως δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, τοῦτο
[76]	ἡ περὶ τοῦ ~σχήματος. ~(Μένων)	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐκ ἔστιν, ὦ
[77]	τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμεῖν; ~(Μένων) οὐκ	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ἀλλά τινες τῶν κακῶν;
[71]	δήπου σοὶ ἅπερ ἐκείνῳ. ~(Μένων)	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~ἐκεῖνον μὲν τοίνυν ἐῶμεν,
[72]	τί σοι διαφέρειν; ~(Μένων) οὐκ	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~ἡ δὲ ἀρετὴ πρὸς
[82]	ἢ οὐ δοκεῖ σοι; ~(Μένων)	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) οἶδεν οὖν; ~(Μένων) οὐ
[83]	τῆς ~διπλασίας δοκεῖ ἔσεσθαι. ~(Παῖς)	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν διπλασία αὕτη ταύτης
[98]	ὁποτερονοῦν αὐτοῖν εἶναι; ~(Μένων) οὐκ	ἔμοιγε.	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἐπειδὴ οὐ φύσει,
[99]	ἄχθεται ~λέγοντι. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν μέλει	ἔμοιγε.	τούτῳ μέν, ὦ Μένων, καὶ
[93]	τῇδε τῇ πόλει ἄνδρες; ~(Σωκράτης)	~ἔμοιγε,	ὦ Ἄνυτε, καὶ εἶναι δοκοῦσιν
[80]	ἴσως πρότερον μὲν ᾔδησθα πρὶν	ἐμοῦ	ἅψασθαι, νῦν μέντοι ὅμοιος εἶ
[86]	ἄρχειν, ἵνα δὴ ~ἐλεύθερος ᾖς,	ἐμοῦ	δὲ ἐπιχειρεῖς τε ἄρχειν καὶ
[79]	οὖν δὴ τοῦτο λέγω; ὅτι	ἐμοῦ	δεηθέντος ὅλον εἰπεῖν τὴν ἀρετήν,
[79]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὅτι ἄρτι	ἐμοῦ	δεηθέντος σου μὴ καταγνύναι μηδὲ
[77]	τὰ δέ γε ~παραδείγματα (παρ'	ἐμοῦ	εἴληφας. ~(Μένων) ~δοκεῖ τοίνυν μοι,
[76]	ἐν ὥρᾳ (ὦσιν, καὶ ἅμα	ἐμοῦ	ἴσως κατέγνωκας ὅτι εἰμὶ ~ἥττων
[79]	τὸ ~ὅλον καὶ ἤδη γνωσομένου	ἐμοῦ,	καὶ ἐὰν σὺ κατακερματίζῃς αὐτὴν
[84]	ἐμοῦ, οὐδὲν ἀλλ' ἢ ~ἐρωτῶντος	ἐμοῦ	καὶ οὐ διδάσκοντος: (φύλαττε δὲ
[91]	~νῦν τοίνυν ἔξεστί σε μετ'	ἐμοῦ	(κοινῇ βουλεύεσθαι περὶ τοῦ ~ξένου
[82]	ἢ ἀναμιμνῃσκόμενος ἢ μανθάνων ~παρ'	ἐμοῦ.	~(Μένων) ἀλλὰ προσέξω. ~(Σωκράτης) ~εἰπὲ
[84]	ὅτι καὶ ἀνευρήσει ζητῶν μετ'	ἐμοῦ,	οὐδὲν ἀλλ' ἢ ~ἐρωτῶντος ἐμοῦ
[76]	ἀπορροάς τινας τῶν ὄντων κατὰ	Ἐμπεδοκλέα;	~(Μένων) σφόδρα γε. ~(Σωκράτης) καὶ
[89]	τούτων μάλιστα οὓς ἂν οἴωμαι	~ἐμπειροτάτους	εἶναι τοῦ πράγματος. καὶ δὴ
[88]	~(Σωκράτης) ὀρθῶς δέ γε ἡ	ἔμφρων	ἡγεῖται, ἡμαρτημένως δ' ἡ ἄφρων;
[91]	ὦ Σώκρατες. μηδένα τῶν γ'	ἐμῶν	μήτε οἰκείων μήτε φίλων, ~μήτε
[92]	οὐδ' ἂν ἄλλον ἐάσαιμι τῶν	~ἐμῶν	οὐδένα. ~(Σωκράτης) ἄπειρος ἄρ' εἶ
[81]	καὶ τὰ ~ἐνθάδε καὶ τὰ	ἐν	Ἅιδου καὶ πάντα χρήματα, οὐκ
[100]	αὐτοῦ, ὅτι ~οἶος πέπνυται τῶν	ἐν	Ἅιδου, τοὶ δὲ σκιαὶ ἀίσσουσι.
[89]	παραλαβόντες ~ἐκείνων ἀποφηνάντων ἐφυλάττομεν ἂν	ἐν	ἀκροπόλει, κατασημηνάμενοι πολὺ ~μᾶλλον ἢ
[94]	εὐλαβεῖσθαι: ὡς ἴσως μὲν καὶ	ἐν	~ἄλλῃ πόλει ῥᾷόν ἐστιν κακῶς
[80]	οὐδ' ἀποδημῶν: εἰ γὰρ ξένος	ἐν	ἄλλῃ πόλει ~τοιαῦτα ποιοῖς, τάχ'
[95]	λέγει; ~(Μένων) ~φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης)	~ἐν	ἄλλοις δέ γε ὀλίγον μεταβάς,
[72]	(ᾖ, ἐάντε ἐν ἀνδρὶ ἐάντε	ἐν	~ἄλλῳ ὁτῳοῦν ᾖ; ~(Μένων) ἡ
[86]	οὐκ ἤδη τοῦτο (δῆλον, ὅτι	ἐν	ἄλλῳ τινὶ χρόνῳ ~εἶχε καὶ
[72]	ἐστιν, ἐάνπερ ὑγίεια (ᾖ, ἐάντε	ἐν	ἀνδρὶ ἐάντε ἐν ~ἄλλῳ ὁτῳοῦν
[72]	ἰσχὺς ~εἶναι ἡ ἰσχύς, ἐάντε	ἐν	ἀνδρὶ ᾖ ἐάντε ἐν γυναικί.
[73]	πρεσβύτῃ, ~ἐάντε ἐν γυναικὶ ἐάντε	ἐν	ἀνδρί; ~(Μένων) ~ἔμοιγέ πως δοκεῖ,
[91]	ἐν τῇ τέχνῃ ὄντα καὶ	ἐν	ἅπαντι τῷ χρόνῳ τούτῳ ἔτι
[83]	~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἐν	αὐτῷ ἐστιν ταυτὶ τέτταρα, ὧν
[92]	πράγματος, εἴτε τι ἀγαθὸν ἔχει	~ἐν	αὑτῷ εἴτε φλαῦρον, οὗ παντάπασιν
[85]	~(Σωκράτης) ~τὸ δὲ ἀναλαμβάνειν αὐτὸν	ἐν	αὑτῷ ἐπιστήμην οὐκ ἀναμιμνῄσκεσθαί ἐστιν;
[73]	ᾖ ἐάντε ἐν πρεσβύτῃ, ~ἐάντε	ἐν	γυναικὶ ἐάντε ἐν ἀνδρί; ~(Μένων)
[72]	ἐάντε ἐν ἀνδρὶ ᾖ ἐάντε	ἐν	γυναικί. ἢ δοκεῖ τί σοι
[73]	ἀρετὴ εἶναι διοίσει τι, ἐάντε	ἐν	παιδὶ ᾖ ἐάντε ἐν πρεσβύτῃ,
[99]	διαλεξόμεθα: εἰ δὲ νῦν ἡμεῖς	~ἐν	παντὶ τῷ λόγῳ τούτῳ καλῶς
[95]	ὅτι ταὐτὰ ~ταῦτα λέγει; ~(Μένων)	ἐν	ποίοις ἔπεσιν; ~(Σωκράτης) ἐν τοῖς
[78]	καὶ ἀργύριον κτᾶσθαι καὶ τιμὰς	ἐν	πόλει καὶ ἀρχάς. ~(Σωκράτης) μὴ
[99]	ἀπολέλυται, καὶ οὐκ ἂν ~εἴη	ἐν	πολιτικῇ πράξει ἐπιστήμη ἡγεμών. ~(Μένων)
[73]	ἐάντε ἐν παιδὶ ᾖ ἐάντε	ἐν	πρεσβύτῃ, ~ἐάντε ἐν γυναικὶ ἐάντε
[76]	αὖ στερεόν, οἷον ταῦτα τὰ	ἐν	ταῖς γεωμετρίαις; ~(Μένων) ἔγωγε καλῶ.
[84]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν προσαναπληρωσαίμεθ' ἂν τὸ	ἐν	τῇ γωνίᾳ τόδε; ~(Παῖς) πάνυ
[97]	~τοῦτό ἐστιν ὃ νυνδὴ παρελείπομεν	ἐν	τῇ περὶ τῆς ἀρετῆς σκέψει
[94]	μεγάλης ἦν καὶ ἐδύνατο μέγα	ἐν	τῇ πόλει καὶ ἐν τοῖς
[85]	εἶ εἰδέναι, ἄλλως τε ἐπειδὴ	ἐν	~τῇ σῇ οἰκίᾳ γέγονεν καὶ
[91]	ἑβδομήκοντα ἔτη ~γεγονότα, τετταράκοντα δὲ	ἐν	τῇ τέχνῃ ὄντα καὶ ἐν
[86]	ἀλήθεια ἡμῖν τῶν ὄντων ἐστὶν	ἐν	τῇ ψυχῇ, ἀθάνατος ἂν ἡ
[88]	~(Σωκράτης) ~εἰ ἄρα ἀρετὴ τῶν	ἐν	τῇ ψυχῇ τί ἐστιν καὶ
[94]	κακῶς ποιεῖν ἀνθρώπους ἢ εὖ,	ἐν	τῇδε δὲ καὶ (πάνυ: ~οἶμαι
[93]	σοι πολλοὶ καὶ ἀγαθοὶ γεγονέναι	ἐν	τῇδε τῇ πόλει ἄνδρες; ~(Σωκράτης)
[94]	μέγα ἐν τῇ πόλει καὶ	ἐν	τοῖς ~ἄλλοις Ἕλλησιν, ὥστε εἴπερ
[74]	ἀρετὴν λαβεῖν κατὰ ~πάντων, ὥσπερ	ἐν	τοῖς ἄλλοις. ~(Σωκράτης) ~εἰκότως γε:
[93]	ἀρετῆς, ὃν καὶ σὺ ὁμολογεῖς	ἐν	τοῖς ~ἄριστον τῶν προτέρων εἶναι:
[95]	~(Μένων) ἐν ποίοις ἔπεσιν; ~(Σωκράτης)	ἐν	τοῖς ἐλεγείοις, οὗ λέγει ~καὶ
[70]	τοῦ μὲν Θετταλοὶ εὐδόκιμοι ἦσαν	ἐν	τοῖς Ἕλλησιν καὶ ~ἐθαυμάζοντο ἐφ'
[100]	ἄν τι οὗτος λέγοιτο τοιοῦτος	ἐν	τοῖς ζῶσιν ~οἷον ἔφη Ὅμηρος
[76]	~ὅτι οὐδὲν ἀλλ' ἢ ἐπιτάττεις	ἐν	τοῖς λόγοις, ὅπερ ποιοῦσιν οἱ
[98]	ὦ ~(Μένων) ἑταῖρε, ἀνάμνησις, ὡς	ἐν	τοῖς πρόσθεν ἡμῖν ὡμολόγηται. ἐπειδὰν
[100]	τοῖς ζῶσιν ~οἷον ἔφη Ὅμηρος	ἐν	τοῖς τεθνεῶσιν τὸν Τειρεσίαν εἶναι,
[92]	φράσας αὐτῷ παρὰ τίνας ἀφικόμενος	ἐν	τοσαύτῃ πόλει τὴν ἀρετὴν ~ἣν
[95]	τὸν ἐόντα νόον. ~οἶσθ' ὅτι	ἐν	τούτοις μὲν ὡς διδακτοῦ οὔσης
[85]	ναί. ~(Σωκράτης) πόσα οὖν τηλικαῦτα	ἐν	τούτῳ ἔνεστιν; ~(Παῖς) τέτταρα. ~(Σωκράτης)
[82]	σαυτοῦ ἕνα, ὅντινα ~βούλει, ἵνα	ἐν	τούτῳ σοι ἐπιδείξωμαι. ~(Μένων) πάνυ
[89]	λέγεσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴ οὐκ	ἐν	τῷ ἄρτι μόνον δέῃ αὐτὸ
[89]	καὶ ἐν τῷ ~νῦν καὶ	ἐν	τῷ ἔπειτα, εἰ μέλλει τι
[92]	τὶ (λέγεις. ἀλλὰ σὺ δὴ	ἐν	τῷ μέρει αὐτῷ εἰπὲ ~παρὰ
[86]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~εἰ δὲ μὴ	ἐν	τῷ νῦν βίῳ λαβών, οὐκ
[89]	δοκεῖν καλῶς λέγεσθαι, ἀλλὰ καὶ	ἐν	τῷ ~νῦν καὶ ἐν τῷ
[71]	Μένων, ὥστε οὐκ ἔχω εἰπεῖν	ἐν	τῷ παρόντι πῶς μοι τότε
[93]	ἄνδρες ἐνθάδε, οὐδ' εἰ γεγόνασιν	ἐν	τῷ (πρόσθεν, ἀλλ' εἰ διδακτόν
[85]	~(Παῖς) τέτταρα. ~(Σωκράτης) πόσα δὲ	ἐν	τῷδε; ~(Παῖς) δύο. ~(Σωκράτης) τὰ
[76]	τρυφῶντες, ἅτε ~τυραννεύοντες ἕως ἂν	ἐν	ὥρᾳ (ὦσιν, καὶ ἅμα ἐμοῦ
[85]	δὲ ἔλαβέν ποτε, οὐκ ἂν	ἔν	γε τῷ ~νῦν βίῳ εἰληφὼς
[72]	εἰ πολλαὶ καὶ παντοδαπαί εἰσιν,	ἕν	γέ τι εἶδος ~ταὐτὸν ἅπασαι
[73]	τ' εἶναι τῶν ἀνθρώπων; (εἴπερ	ἕν	γέ τι ζητεῖς κατὰ ~πάντων.
[98]	~εἰδέναι ὀλίγα δ' ἂν φαίην	ἓν	δ' οὖν καὶ τοῦτο ἐκείνων
[81]	τῆς ψυχῆς ἅπαντα, οὐδὲν κωλύει	ἓν	μόνον ~ἀναμνησθέντα ὃ δὴ μάθησιν
[82]	πολλῶν (ἀκολούθων τουτωνὶ τῶν σαυτοῦ	ἕνα,	ὅντινα ~βούλει, ἵνα ἐν τούτῳ
[91]	σοι πιστεύσω: οἶδα γὰρ ἄνδρα	ἕνα	Πρωταγόραν πλείω χρήματα ~κτησάμενον ἀπὸ
[74]	σχῆμα εἶναι, καὶ ταῦτα καὶ	ἐναντία	ὄντα ἀλλήλοις, ~ὅτι ἐστὶν τοῦτο
[91]	αὐτοῖς παραδῷ, ἀλλὰ καὶ τὸ	ἐναντίον	διαφθείρουσιν; ~(καὶ τούτων φανερῶς χρήματα
[70]	δέ, ὦ φίλε Μένων, τὸ	ἐναντίον	~περιέστηκεν: ὥσπερ αὐχμός τις τῆς
[81]	εἰς τὸν ὕπερθεν ἅλιον κείνων	ἐνάτῳ	ἔτει ~ἀνδιδοῖ ψυχὰς πάλιν, ~(ἐκ
[82]	ἐνδείξασθαι ὅτι ἔχει ὥσπερ λέγεις,	ἔνδειξαι.	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἔστι μὲν οὐ
[82]	~ἀλλ' εἴ πώς μοι ἔχεις	ἐνδείξασθαι	ὅτι ἔχει ὥσπερ λέγεις, ἔνδειξαι.
[71]	εὖ οἰκεῖν, σῴζουσάν τε τὰ	ἔνδον	καὶ κατήκοον ~οὖσαν τοῦ ἀνδρός.
[85]	περὶ ὧν ἂν μὴ εἰδῇ	ἔνεισιν	ἀληθεῖς δόξαι περὶ τούτων ὧν
[82]	ὅμως δὲ ἐθέλω προθυμηθῆναι σοῦ	ἕνεκα.	ἀλλά μοι ~προσκάλεσον τῶν πολλῶν
[77]	γε οὐδὲν ἀπολείψω, καὶ σοῦ	ἕνεκα	καὶ ἐμαυτοῦ, λέγων ~τοιαῦτα: ἀλλ'
[80]	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) γιγνώσκω οὗ	ἕνεκά	με ᾔκασας. ~(Μένων) τίνος δὴ
[86]	ὃν ἂν μὴ ᾖ ἄνθρωπος,	ἐνέσονται	αὐτῷ ἀληθεῖς δόξαι, ~αἳ ἐρωτήσει
[85]	πόσα οὖν τηλικαῦτα ἐν τούτῳ	ἔνεστιν;	~(Παῖς) τέτταρα. ~(Σωκράτης) πόσα δὲ
[71]	~(Μένων) τί δέ; Γοργίᾳ οὐκ	ἐνέτυχες	ὅτε ἐνθάδε ἦν; ~(Σωκράτης) ἔγωγε.
[71]	καὶ ὅτι οὐδ' ἄλλῳ πω	ἐνέτυχον	εἰδότι, ὡς ἐμοὶ δοκῶ. ~(Μένων)
[85]	πρότερον. ~(Μένων) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης)	ἐνῆσαν	δέ γε αὐτῷ αὗται αἱ
[93]	ὦ Ἄνυτε, καὶ εἶναι δοκοῦσιν	ἐνθάδε	ἀγαθοὶ τὰ πολιτικά, καὶ γεγονέναι
[70]	καὶ ~οὐδενὶ ὅτῳ οὐκ ἀποκρινόμενος.	ἐνθάδε	δέ, ὦ φίλε Μένων, τὸ
[71]	δέ; Γοργίᾳ οὐκ ἐνέτυχες ὅτε	ἐνθάδε	ἦν; ~(Σωκράτης) ἔγωγε. ~(Μένων) εἶτα
[81]	γεγονυῖα, καὶ ἑωρακυῖα καὶ τὰ	~ἐνθάδε	καὶ τὰ ἐν Ἅιδου καὶ
[100]	σκιαὶ ἀίσσουσι. ταὐτὸν ἂν καὶ	ἐνθάδε	ὁ ~τοιοῦτος ὥσπερ παρὰ σκιὰς
[93]	εἰσὶν ἀγαθοὶ ἢ ~μὴ ἄνδρες	ἐνθάδε,	οὐδ' εἰ γεγόνασιν ἐν τῷ
[71]	~τινα ἐθέλεις οὕτως ἐρέσθαι τῶν	ἐνθάδε,	οὐδεὶς ὅστις οὐ γελάσεται καὶ
[80]	δοκεῖς εὖ ~βουλεύεσθαι οὐκ ἐκπλέων	ἐνθένδε	οὐδ' ἀποδημῶν: εἰ γὰρ ξένος
[83]	γίγνεται, ἂν ἑτέραν τοσαύτην προσθῶμεν	~ἐνθένδε;	~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἀπὸ
[83]	οἵδε, ὁ δὲ εἷς: καὶ	ἐνθένδε	ὡσαύτως δύο μὲν οἵδε, ὁ
[95]	δ' ἦν ποιητόν, φησί, καὶ	ἔνθετον	ἀνδρὶ νόημα, λέγει πως ὅτι
[99]	ἂν θείους τε εἶναι καὶ	ἐνθουσιάζειν,	ἐπίπνους ὄντας καὶ κατεχομένους ἐκ
[99]	οἱ θεομάντεις: καὶ γὰρ οὗτοι	ἐνθουσιῶντες	λέγουσιν μὲν ~ἀληθῆ καὶ πολλά,
[94]	ἀδυνάτους γεγονέναι τοῦτο (τὸ πρᾶγμα,	ἐνθυμήθητι	ὅτι ~Θουκυδίδης αὖ δύο ὑεῖς
[96]	αὐτοῖς, καὶ ζητητέον ὅστις ἡμᾶς	ἑνί	γέ τῳ τρόπῳ ~βελτίους (ποιήσει:
[74]	ἀλλ' ἐπειδὴ τὰ πολλὰ ταῦτα	ἑνί	τινι προσαγορεύεις ὀνόματι, ~καὶ φῂς
[92]	οὕτω ~μαίνεσθαι ἀξιώσομεν τούτους, οὓς	ἔνιοί	φασι σοφωτάτους ἀνθρώπων εἶναι; ~(Ἄνυτος)
[76]	τῶν ἀπορροῶν τὰς μὲν ἁρμόττειν	ἐνίοις	τῶν (πόρων, τὰς δὲ ἐλάττους
[88]	~(Σωκράτης) ~ταὐτὰ δὲ ταῦτά φαμεν	ἐνίοτε	καὶ βλάπτειν: ἢ σὺ ἄλλως
[83]	τρὶς πόσοι εἰσὶ πόδες; ~(Παῖς)	ἐννέα.	~(Σωκράτης) ἔδει δὲ τὸ διπλάσιον
[84]	Σώκρατες, ἔγωγε οὐκ οἶδα. ~(Σωκράτης)	~ἐννοεῖς	αὖ, ὦ Μένων, οὗ ἐστιν
[96]	ποιήσεις τὸν κακὸν ἄνδρ' ἀγαθόν.	~ἐννοεῖς	ὅτι αὐτὸς αὑτῷ πάλιν περὶ
[76]	συνήθειαν εἴρηται: καὶ ἅμα οἶμαι	ἐννοεῖς	ὅτι ἔχοις ἂν ἐξ αὐτῆς
[92]	ὅτου βούλει. ~(Ἄνυτος) ~τί δὲ	ἑνὸς	ἀνθρώπου ὄνομα δεῖ ἀκοῦσαι; ὅτῳ
[77]	παῦσαι πολλὰ ποιῶν ἐκ τοῦ	ἑνός,	ὅπερ φασὶ τοὺς συντρίβοντάς τι
[82]	ταύτῃ δυοῖν ποδοῖν, ταύτῃ δὲ	ἑνὸς	ποδὸς μόνον, ἄλλο ~τι ἅπαξ
[87]	κύκλον τόδε τὸ χωρίον ~(τρίγωνον	ἐνταθῆναι,	εἴποι ἄν τις ὅτι οὔπω
[87]	σοι τὸ συμβαῖνον περὶ τῆς	ἐντάσεως	αὐτοῦ ~εἰς τὸν κύκλον, εἴτε
[71]	δὲ εἰρηκὼς μηδενὶ ~πώποτε εἰδότι	ἐντετυχηκέναι.	~(Μένων) ~ἀλλ' οὐ χαλεπόν, ὦ
[85]	ἑκάστου ἑκάστη ἡ γραμμὴ ἀποτέτμηκεν	~ἐντός;	ἢ οὔ; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)
[92]	δεῖ ἀκοῦσαι; ὅτῳ γὰρ ἂν	ἐντύχῃ	Ἀθηναίων τῶν ~καλῶν κἀγαθῶν, οὐδεὶς
[80]	ἢ εἰ καὶ ὅτι μάλιστα	ἐντύχοις	~αὐτῷ, πῶς εἴσῃ ὅτι τοῦτό
[95]	ποιεῖν, καὶ ~οὔ ποτ' ἂν	ἐξ	ἀγαθοῦ πατρὸς ἔγεντο κακός, ~(πειθόμενος
[79]	λέγειν. ~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι τοίνυν πάλιν	ἐξ	ἀρχῆς: τί φῂς ἀρετὴν εἶναι
[79]	μόρια. ~δεῖται οὖν σοι πάλιν	ἐξ	ἀρχῆς, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, τῆς
[76]	οἶμαι ἐννοεῖς ὅτι ἔχοις ἂν	ἐξ	αὐτῆς ~εἰπεῖν καὶ φωνὴν ὃ
[85]	ἀλλ' ἐρωτήσαντος ἐπιστήσεται, ἀναλαβὼν αὐτὸς	ἐξ	~αὑτοῦ τὴν ἐπιστήμην; ~(Μένων) ναί.
[86]	τῆς ἀρχῆς χάλασον, καὶ συγχώρησον	ἐξ	~ὑποθέσεως αὐτὸ σκοπεῖσθαι, εἴτε διδακτόν
[86]	εἴτε ὁπωσοῦν. λέγω δὲ τὸ	ἐξ	~ὑποθέσεως ὧδε, ὥσπερ οἱ γεωμέτραι
[92]	γε ἄλλως οἶσθα τούτων πέρι,	ἐξ	ὧν αὐτὸς ~λέγεις θαυμάζοιμ' ἄν.
[79]	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν συμβαίνει	ἐξ	ὧν σὺ ὁμολογεῖς, τὸ μετὰ
[91]	τὰ παλαιὰ καὶ τὰ ἱμάτια	ἐξακούμενοι	οὐκ ἂν δύναιντο ~λαθεῖν τριάκονθ'
[92]	τὸν σὸν λόγον εἰδότας αὐτοὺς	~ἐξαπατᾶν	καὶ λωβᾶσθαι τοὺς νέους, ἢ
[92]	ἐῶσαι αὐτοὺς εἰσαφικνεῖσθαι ~καὶ οὐκ	ἐξελαύνουσαι,	εἴτε τις ξένος ἐπιχειρεῖ τοιοῦτόν
[93]	οἴει αὐτὸν φθονεῖν αὐτῷ καὶ	ἐξεπίτηδες	οὐ ~παραδιδόναι (τὴν ἀρετὴν ἣν
[91]	~(Σωκράτης) καλῶς λέγεις. ~νῦν τοίνυν	ἔξεστί	σε μετ' ἐμοῦ (κοινῇ βουλεύεσθαι
[94]	ὥστε εἴπερ ἦν τοῦτο διδακτόν,	ἐξευρεῖν	ἂν ὅστις ἔμελλεν αὐτοῦ ~τοὺς
[84]	πεποιήκαμεν, ὡς ἔοικε, πρὸς τὸ	ἐξευρεῖν	ὅπῃ ἔχει: νῦν μὲν γὰρ
[80]	εἶ, ὦ Μένων, καὶ ὀλίγου	ἐξηπάτησάς	με. ~(Μένων) τί μάλιστα, ὦ
[80]	καὶ τοὺς ~ἄλλους ποιεῖ ναρκᾶν,	ἔοικα	αὐτῇ: εἰ δὲ μή, οὔ.
[72]	~(Σωκράτης) ~πολλῇ γέ τινι εὐτυχίᾳ	ἔοικα	κεχρῆσθαι, ὦ Μένων, εἰ μίαν
[97]	καὶ ~δόξα ἦν ἀληθής. ~(Μένων)	ἔοικέ	γε. ~(Σωκράτης) οὐδὲν ἄρα ἧττον
[87]	~τὸ δὴ μετὰ τοῦτο, ὡς	ἔοικε,	δεῖ σκέψασθαι πότερόν ἐστιν ἐπιστήμη
[78]	~(Σωκράτης) ~τοῦτ' ἔστιν ἄρα, ὡς	ἔοικε,	κατὰ τὸν σὸν λόγον ἀρετή,
[84]	~προὔργου γοῦν τι πεποιήκαμεν, ὡς	ἔοικε,	πρὸς τὸ ἐξευρεῖν ὅπῃ ἔχει:
[73]	γὰρ τυχόντες ~ἀγαθοὶ γίγνονται. ~(Μένων)	ἔοικε.	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἂν δήπου, εἴ
[78]	δήπου. ~(Σωκράτης) ~δεῖ ἄρα, ὡς	ἔοικε,	τούτῳ τῷ πόρῳ δικαιοσύνην ἢ
[96]	ἂν εἴη διδακτόν; ~(Μένων) ~οὐκ	ἔοικεν,	εἴπερ ὀρθῶς ἡμεῖς ἐσκέμμεθα. ὥστε
[78]	ἀρετὴ ἂν εἴη, ἀλλά, ~ὡς	ἔοικεν,	ὃ μὲν ἂν μετὰ δικαιοσύνης
[86]	σοι τί γὰρ ~χρὴ ποιεῖν;	ἔοικεν	οὖν σκεπτέον (εἶναι ποῖόν τί
[99]	δι' ἐπιστήμην ὄντες τοιοῦτοι. ~(Μένων)	ἔοικεν	οὕτως ἔχειν, ὦ Σώκρατες, ὡς
[88]	ἀφροσύνης δ' εἰς ~τοὐναντίον; ~(Μένων)	ἔοικεν.	~(Σωκράτης) ~εἰ ἄρα ἀρετὴ τῶν
[84]	~τὴν γραμμὴν ἔχειν μήκει. ~(Μένων)	ἔοικεν.	~(Σωκράτης) ~οἴει οὖν ἂν αὐτὸν
[85]	ἀκριβῶς (ἐπιστήσεται περὶ τούτων. ~(Μένων)	ἔοικεν.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὐδενὸς διδάξαντος ἀλλ'
[98]	νὴ τὸν Δία, ὦ Σώκρατες,	ἔοικεν	τοιούτῳ τινί. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν
[95]	κακοῖσιν2 ~(συμμίσγῃς, ἀπολεῖς καὶ τὸν	ἐόντα	νόον. ~οἶσθ' ὅτι ἐν τούτοις
[90]	μή, καὶ τοὺς μισθὸν ~πραττομένους	ἐπ'	αὐτῷ τούτῳ, ἀποφήναντας αὑτοὺς διδασκάλους
[95]	σοφισταί σοι οὗτοι, οἵπερ μόνοι	ἐπαγγέλλονται,	δοκοῦσι διδάσκαλοι ~εἶναι ἀρετῆς; ~(Μένων)
[93]	θαυμαστὰ ἠργάζετο ἃ ἐκεῖνος αὐτὸν	ἐπαιδεύσατο	καὶ ἐποίησε σοφόν, ~ὅσα διδασκάλων
[94]	μὲν διδασκάλων εἴχετο, ~κάλλιστα Ἀθηναίων	ἐπαίδευσε,	ἄνδρα δὲ βελτίω δοκεῖ σοι
[94]	μουσικὴν καὶ ἀγωνίαν καὶ τἆλλα	ἐπαίδευσεν	ὅσα τέχνης ἔχεται ~οὐδενὸς χείρους:
[94]	Μελησίαν καὶ Στέφανον, καὶ τούτους	~ἐπαίδευσεν	τά τε ἄλλα εὖ καὶ
[90]	ἔπειτα τοῦτον εὖ ἔθρεψεν καὶ	ἐπαίδευσεν,	ὡς δοκεῖ ~Ἀθηναίων τῷ πλήθει:
[94]	τά τε ἄλλα εὖ καὶ	ἐπάλαισαν	κάλλιστα Ἀθηναίων τὸν μὲν γὰρ
[90]	πολίτης οὐδὲ ὀγκώδης τε καὶ	ἐπαχθής,	ἀλλὰ κόσμιος ~καὶ εὐσταλὴς (ἀνήρ:
[86]	αὐτῷ ἀληθεῖς δόξαι, ~αἳ ἐρωτήσει	ἐπεγερθεῖσαι	ἐπιστῆμαι γίγνονται, ἆρ' οὖν τὸν
[73]	~(Μένων) ~ὀρθῶς γε λέγων σύ,	ἐπεὶ	καὶ ἐγὼ λέγω οὐ μόνον
[92]	~μάντις εἶ ἴσως, ὦ Ἄνυτε:	ἐπεὶ	ὅπως γε ἄλλως οἶσθα τούτων
[91]	ὥστε παρὰ τούτους ἐλθόντα ~λωβηθῆναι,	ἐπεὶ	οὗτοί γε φανερά ἐστι λώβη
[98]	ἐν τοῖς πρόσθεν ἡμῖν ὡμολόγηται.	ἐπειδὰν	δὲ ~δεθῶσιν, πρῶτον μὲν ἐπιστῆμαι
[76]	Γοργίας ἀρετὴν ~εἶναι. ~(Μένων) ἀλλ'	ἐπειδάν	μοι σὺ τοῦτ' εἴπῃς, ὦ
[86]	ὥσπερ οἱ γεωμέτραι πολλάκις σκοποῦνται,	ἐπειδάν	τις ἔρηται ~αὐτούς, οἷον περὶ
[89]	ἵνα μηδεὶς αὐτοὺς διέφθειρεν, ἀλλ'	ἐπειδὴ	ἀφίκοιντο εἰς ~τὴν ἡλικίαν, χρήσιμοι
[98]	ἄν. ~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)	ἐπειδὴ	δέ γε οὐ φύσει, ἐσκοποῦμεν
[82]	τὸ χωρίον; ~(Παῖς) (ναί. ~(Σωκράτης)	~ἐπειδὴ	δὲ δυοῖν ποδοῖν καὶ ταύτῃ,
[86]	ὅτι ἐστὶν ~πρῶτον ἐζητήσαμεν αὐτό:	ἐπειδὴ	δὲ σὺ σαυτοῦ μὲν οὐδ'
[85]	που εἶ εἰδέναι, ἄλλως τε	ἐπειδὴ	ἐν ~τῇ σῇ οἰκίᾳ γέγονεν
[71]	~(Σωκράτης) ~ἐκεῖνον μὲν τοίνυν ἐῶμεν,	ἐπειδὴ	καὶ ἄπεστιν: σὺ δὲ αὐτός,
[86]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν,	ἐπειδὴ	ὁμονοοῦμεν ὅτι ζητητέον περὶ οὗ
[99]	δοκεῖ μοι οὕτω. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	ἐπειδὴ	οὐ διδακτόν ἐστιν, οὐδ' ἐπιστήμη
[89]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν	ἐπειδὴ	οὐ φύσει οἱ ἀγαθοὶ ἀγαθοὶ
[98]	~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	ἐπειδὴ	οὐ φύσει, οὐδὲ οἱ ἀγαθοὶ
[87]	δὴ καὶ περὶ ἀρετῆς ἡμεῖς,	ἐπειδὴ	οὐκ ~ἴσμεν οὔθ' ὅτι ἐστὶν
[74]	~ἀλλὰ μή μοι οὕτως, ἀλλ'	ἐπειδὴ	τὰ πολλὰ ταῦτα ἑνί τινι
[73]	ἦσαν. ~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)	~ἐπειδὴ	τοίνυν ἡ αὐτὴ ἀρετὴ πάντων
[98]	ὡμολόγηται εἶναι. ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	~ἐπειδὴ	τοίνυν οὐ μόνον δι' ἐπιστήμην
[88]	εἶναι, ~φρόνησιν αὐτὸ δεῖ εἶναι,	ἐπειδήπερ	πάντα τὰ κατὰ τὴν ψυχὴν
[89]	τῷ ~νῦν καὶ ἐν τῷ	ἔπειτα,	εἰ μέλλει τι αὐτοῦ ὑγιὲς
[95]	μὲν κακηγορεῖν τούτους τοὺς ἄνδρας,	ἔπειτα	ἡγεῖται καὶ αὐτὸς εἶναι εἷς
[90]	αὑτοῦ σοφίᾳ κτησάμενος καὶ ἐπιμελείᾳ,	ἔπειτα	καὶ τὰ ἄλλα οὐχ ~ὑπερήφανος
[98]	~δεθῶσιν, πρῶτον μὲν ἐπιστῆμαι γίγνονται,	ἔπειτα	μόνιμοι: καὶ διὰ ταῦτα δὴ
[90]	ἀλλὰ κόσμιος ~καὶ εὐσταλὴς (ἀνήρ:	ἔπειτα	τοῦτον εὖ ἔθρεψεν καὶ ἐπαίδευσεν,
[93]	ὑὸν ἱππέα μὲν ἐδιδάξατο ἀγαθόν;	ἐπέμενεν	γοῦν ~ἐπὶ τῶν ἵππων ὀρθὸς
[90]	φαμέν, πέμποντες ~τόνδε καλῶς ἂν	ἐπέμπομεν,	βουλόμενοι ἰατρὸν γενέσθαι: ἆρ' ὅταν
[95]	~ταῦτα λέγει; ~(Μένων) ἐν ποίοις	ἔπεσιν;	~(Σωκράτης) ἐν τοῖς ἐλεγείοις, οὗ
[75]	σὸν λόγον ὃ ἀεὶ χρόᾳ	ἕπεται.	εἶεν: εἰ δὲ δὴ τὴν
[75]	ἃ δὴ σχήματα καλεῖς, ταὐτὸν	ἐπὶ	πᾶσιν; πειρῶ εἰπεῖν, ἵνα ~καὶ
[75]	~οὐ μανθάνεις ὅτι ζητῶ τὸ	ἐπὶ	πᾶσιν τούτοις ταὐτόν; ἢ οὐδὲ
[70]	γὰρ εἰς τὴν πόλιν ἐραστὰς	ἐπὶ	σοφίᾳ εἴληφεν ~Ἀλευαδῶν τε τοὺς
[70]	δέ, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, καὶ	ἐπὶ	σοφίᾳ, ~καὶ οὐχ ἥκιστα οἱ
[90]	τῷ πλήθει: αἱροῦνται γοῦν αὐτὸν	ἐπὶ	τὰς μεγίστας ἀρχάς. δίκαιον δὴ
[99]	ὧν δὲ ἄνθρωπος ἡγεμών ἐστιν	ἐπὶ	τὸ ὀρθόν, δύο ~ταῦτα, δόξα
[75]	τῷ στρογγύλῳ καὶ εὐθεῖ ~καὶ	ἐπὶ	τοῖς ἄλλοις, ἃ δὴ σχήματα
[75]	πᾶσιν τούτοις ταὐτόν; ἢ οὐδὲ	ἐπὶ	τούτοις, ὦ ~Μένων, ἔχοις ἂν
[75]	τίς σε ἐρωτῴη: τί ἐστιν	ἐπὶ	τῷ στρογγύλῳ καὶ εὐθεῖ ~καὶ
[93]	μὲν ἐδιδάξατο ἀγαθόν; ἐπέμενεν γοῦν	~ἐπὶ	τῶν ἵππων ὀρθὸς ἑστηκώς, καὶ
[82]	~βούλει, ἵνα ἐν τούτῳ σοι	ἐπιδείξωμαι.	~(Μένων) πάνυ γε. δεῦρο πρόσελθε.
[92]	ἄν. ἀλλὰ γὰρ οὐ τούτους	ἐπιζητοῦμεν	τίνες εἰσίν, παρ' οὓς ἂν
[91]	πάλαι λέγει πρός με ὅτι	ἐπιθυμεῖ	~ταύτης τῆς σοφίας καὶ ἀρετῆς
[77]	κακὰ ὅτι κακά ἐστιν ὅμως	ἐπιθυμεῖν	~αὐτῶν; ~(Μένων) μάλιστα. ~(Σωκράτης) τί
[77]	~αὐτῶν; ~(Μένων) μάλιστα. ~(Σωκράτης) τί	ἐπιθυμεῖν	λέγεις; ἦ γενέσθαι αὐτῷ; ~(Μένων)
[77]	ὤριστε, δοκοῦσί σοι τῶν ἀγαθῶν	ἐπιθυμεῖν;	~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ἀλλά
[78]	ἄλλο ἐστὶν ἄθλιον εἶναι ἢ	ἐπιθυμεῖν	τε τῶν κακῶν καὶ κτᾶσθαι;
[77]	τὸν τῶν καλῶν ἐπιθυμοῦντα ἀγαθῶν	ἐπιθυμητὴν	εἶναι; ~(Μένων) μάλιστά γε. ~(Σωκράτης)
[77]	~ἆρα λέγεις τὸν τῶν καλῶν	ἐπιθυμοῦντα	ἀγαθῶν ἐπιθυμητὴν εἶναι; ~(Μένων) μάλιστά
[77]	καὶ ἐγὼ τοῦτο λέγω ἀρετήν,	ἐπιθυμοῦντα	τῶν καλῶν ~δυνατὸν εἶναι πορίζεσθαι.
[77]	δέ; οἱ τῶν κακῶν μὲν	ἐπιθυμοῦντες,	ὡς φῂς σύ, ἡγούμενοι δὲ
[77]	γιγνώσκοντες ὅτι κακά ἐστιν ὅμως	~ἐπιθυμοῦσιν	αὐτῶν; ~(Μένων) ἀμφότερα ἔμοιγε δοκοῦσιν.
[77]	ὄντων τινῶν οἳ τῶν κακῶν	ἐπιθυμοῦσιν,	ἑτέρων δὲ οἳ τῶν (ἀγαθῶν;
[77]	εἶναι δῆλον ὅτι τῶν ἀγαθῶν	ἐπιθυμοῦσιν.	~ἢ οὔ; ~(Μένων) κινδυνεύουσιν οὗτοί
[77]	οὗτοι μὲν οὐ τῶν κακῶν	ἐπιθυμοῦσιν,	(οἱ ἀγνοοῦντες ~αὐτά, ἀλλὰ ἐκείνων
[98]	ἐπιστήμη οὔτε δόξα ἀληθής, οὔτ'	ἐπίκτητα	ἢ δοκεῖ ~σοι φύσει ὁποτερονοῦν
[90]	τῇ αὑτοῦ σοφίᾳ κτησάμενος καὶ	ἐπιμελείᾳ,	ἔπειτα καὶ τὰ ἄλλα οὐχ
[94]	~ἐσχόλαζεν διὰ τὴν τῆς πόλεως	ἐπιμέλειαν.	ἀλλὰ γάρ, ὦ ἑταῖρε Ἄνυτε,
[76]	ὃ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τί δ'	ἐπίπεδον	καλεῖς τι, καὶ ἕτερον αὖ
[99]	θείους τε εἶναι καὶ ἐνθουσιάζειν,	ἐπίπνους	ὄντας καὶ κατεχομένους ἐκ ~τοῦ
[86]	ἢ εἰ οἰοίμεθα ἃ μὴ	ἐπιστάμεθα	μηδὲ (δυνατὸν ~εἶναι εὑρεῖν μηδὲ
[86]	θαρροῦντα χρὴ ὃ μὴ τυγχάνεις	ἐπιστάμενος	νῦν τοῦτο δ' ἐστὶν ὃ
[97]	ὁδός, ἐληλυθὼς δὲ μὴ μηδ'	~ἐπιστάμενος,	οὐ καὶ οὗτος ἂν ὀρθῶς
[91]	ξένους ~ὑποδέξασθαί τε καὶ ἀποπέμψαι	ἐπίστανται	ἀξίως ἀνδρὸς ἀγαθοῦ. ταύτην οὖν
[96]	διδάσκαλοι ὁμολογοῦνται, ἀλλ' οὐδὲ αὐτοὶ	ἐπίστασθαι,	~ἀλλὰ πονηροὶ (εἶναι περὶ αὐτὸ
[91]	μόνοι τῶν ἀντιποιου Μένων τι	ἐπίστασθαι	~εὐεργετεῖν τοσοῦτον τῶν ἄλλων διαφέρουσιν,
[86]	ἀληθεῖς δόξαι, ~αἳ ἐρωτήσει ἐπεγερθεῖσαι	ἐπιστῆμαι	γίγνονται, ἆρ' οὖν τὸν ἀεὶ
[98]	ἐπειδὰν δὲ ~δεθῶσιν, πρῶτον μὲν	ἐπιστῆμαι	γίγνονται, ἔπειτα μόνιμοι: καὶ διὰ
[87]	εἰ ἔστιν ἀλλοῖον ἢ οἷον	~ἐπιστήμη,	ἆρα διδακτὸν ἢ οὔ, ἢ
[99]	ἐπειδὴ οὐ διδακτόν ἐστιν, οὐδ'	ἐπιστήμη	δὴ ἔτι γίγνεται ἡ ἀρετή;
[88]	τούτων ἅττα σοι δοκεῖ μὴ	ἐπιστήμη	εἶναι ἀλλ' ἄλλο ἐπιστήμης, εἰ
[89]	Σώκρατες, κατὰ τὴν ὑπόθεσιν, εἴπερ	~ἐπιστήμη	ἐστὶν ἀρετή, ὅτι διδακτόν ἐστιν.
[89]	γὰρ διδακτὸν αὐτὸ εἶναι, εἴπερ	ἐπιστήμη	ἐστίν, οὐκ ~ἀνατίθεμαι μὴ οὐ
[99]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μὴ	ἐπιστήμῃ,	εὐδοξίᾳ δὴ τὸ λοιπὸν (γίγνεται:
[89]	αὐτὸ καὶ ἀπιστεῖς μὴ οὐκ	ἐπιστήμη	ᾖ ἡ ~ἀρετή; ~(Σωκράτης) ~ἐγώ
[87]	ἔοικε, δεῖ σκέψασθαι πότερόν ἐστιν	ἐπιστήμη	ἡ ἀρετὴ ἢ ~ἀλλοῖον ἐπιστήμης.
[99]	ἂν ~εἴη ἐν πολιτικῇ πράξει	ἐπιστήμη	ἡγεμών. ~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ.
[99]	δύο ~ταῦτα, δόξα ἀληθὴς καὶ	ἐπιστήμη.	~(Μένων) δοκεῖ μοι οὕτω. ~(Σωκράτης)
[98]	πράξεως ~οὐδὲν χεῖρον ἀπεργάζεται ἢ	ἐπιστήμη;	~(Μένων) καὶ τοῦτο δοκεῖς μοι
[98]	καὶ διὰ ταῦτα δὴ ~τιμιώτερον	ἐπιστήμη	ὀρθῆς δόξης ἐστίν, καὶ διαφέρει
[98]	δόξης ἐστίν, καὶ διαφέρει δεσμῷ	ἐπιστήμη	ὀρθῆς δόξης. ~(Μένων) νὴ τὸν
[98]	τι ἀλλοῖον ὀρθὴ ~δόξα καὶ	ἐπιστήμη,	οὐ πάνυ μοι δοκῶ τοῦτο
[98]	φύσει ἐστὶν ~τοῖς ἀνθρώποις, (οὔτε	ἐπιστήμη	οὔτε δόξα ἀληθής, οὔτ' ἐπίκτητα
[87]	μηδέν ἐστιν ἀγαθὸν ὃ οὐκ	ἐπιστήμη	περιέχει, ~ἐπιστήμην ἄν τιν' αὐτὸ
[89]	λέγεσθαι: ὅτι δὲ οὐκ ἔστιν	ἐπιστήμη,	σκέψαι ἐάν σοι ~δοκῶ εἰκότως
[97]	δή ποτε πολὺ τιμιωτέρα ἡ	ἐπιστήμη	τῆς ὀρθῆς δόξης, καὶ δι'
[87]	ἂν εἴη ἡ ~ἀρετὴ οὐκ	ἐπιστήμη	τις: εἰ δὲ μηδέν ἐστιν
[87]	~(Σωκράτης) εἰ δέ γ' ἐστὶν	ἐπιστήμη	τις ἡ ἀρετή, δῆλον ὅτι
[99]	μόνα, δόξαν τε ἀληθῆ καὶ	ἐπιστήμην,	ἃ ~ἔχων ἄνθρωπος ὀρθῶς ἡγεῖται
[98]	~ἐπειδὴ τοίνυν οὐ μόνον δι'	ἐπιστήμην	ἀγαθοὶ ἄνδρες ἂν εἶεν καὶ
[87]	ἀγαθὸν ὃ οὐκ ἐπιστήμη περιέχει,	~ἐπιστήμην	ἄν τιν' αὐτὸ ὑποπτεύοντες εἶναι
[97]	Σώκρατες, ὅτι ὁ μὲν τὴν	ἐπιστήμην	ἔχων ἀεὶ ἂν ἐπιτυγχάνοι, ὁ
[85]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οὐ τὴν	ἐπιστήμην,	ἣν νῦν οὗτος ἔχει, ἤτοι
[87]	οὐδὲν ἄλλο διδάσκεται ἄνθρωπος ἢ	ἐπιστήμην;	~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) εἰ
[98]	ἔχων ὀρθὴν δόξαν ἢ ὁ	ἐπιστήμην.	~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) καὶ
[85]	ἀναλαβὼν αὐτὸς ἐξ ~αὑτοῦ τὴν	ἐπιστήμην;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~τὸ δὲ
[99]	αὐτοί εἰσι, ἅτε οὐ δι'	ἐπιστήμην	ὄντες τοιοῦτοι. ~(Μένων) ἔοικεν οὕτως
[97]	ἔχῃ περὶ ὧν ὁ ἕτερος	ἐπιστήμην,	οὐδὲν χείρων ~ἡγεμὼν ἔσται, οἰόμενος
[85]	δὲ ἀναλαμβάνειν αὐτὸν ἐν αὑτῷ	ἐπιστήμην	οὐκ ἀναμιμνῄσκεσθαί ἐστιν; ~(Μένων) πάνυ
[88]	μὴ ἐπιστήμη εἶναι ἀλλ' ἄλλο	ἐπιστήμης,	εἰ οὐχὶ ~τοτὲ μὲν βλάπτει,
[96]	ἔλαθεν καταγελάστως ὅτι οὐ μόνον	ἐπιστήμης	ἡγουμένης ὀρθῶς τε καὶ εὖ
[87]	ἐπιστήμη ἡ ἀρετὴ ἢ ~ἀλλοῖον	ἐπιστήμης.	~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ τοῦτο μετὰ
[97]	ἧττον ὠφέλιμόν ἐστιν ὀρθὴ δόξα	ἐπιστήμης.	~(Μένων) ~τοσούτῳ γε, ὦ Σώκρατες,
[87]	ἐστιν ἀγαθὸν καὶ ἄλλο χωριζόμενον	ἐπιστήμης,	τάχ' ἂν εἴη ἡ ~ἀρετὴ
[98]	~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ἄρα ὀρθὴ δόξα	ἐπιστήμης	χεῖρον οὐδὲ ἧττον ὠφελίμη ἔσται
[85]	ἀεὶ εἶχεν, ἀεὶ καὶ ἦν	ἐπιστήμων:	εἰ δὲ ἔλαβέν ποτε, οὐκ
[85]	~οὐκοῦν οὐδενὸς διδάξαντος ἀλλ' ἐρωτήσαντος	ἐπιστήσεται,	ἀναλαβὼν αὐτὸς ἐξ ~αὑτοῦ τὴν
[85]	ὅτι τελευτῶν οὐδενὸς ~ἧττον ἀκριβῶς	(ἐπιστήσεται	περὶ τούτων. ~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)
[76]	~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐδὲν ἀλλ' ἢ	ἐπιτάττεις	ἐν τοῖς λόγοις, ὅπερ ποιοῦσιν
[92]	(δ' ἔτι μᾶλλον οἱ τούτοις	ἐπιτρέποντες,	οἱ ~προσήκοντες, πολὺ δὲ μάλιστα
[97]	τὴν ἐπιστήμην ἔχων ἀεὶ ἂν	ἐπιτυγχάνοι,	ὁ δὲ ~τὴν ὀρθὴν δόξαν
[92]	οὐκ ἐξελαύνουσαι, εἴτε τις ξένος	ἐπιχειρεῖ	τοιοῦτόν τι ποιεῖν εἴτε ἀστός.
[86]	δ' ἐστὶν ὃ μὴ ~μεμνημένος	ἐπιχειρεῖν	ζητεῖν καὶ ἀναμιμνῄσκεσθαι; ~(Μένων) εὖ
[86]	ὡς διδακτῷ ὄντι αὐτῷ δεῖ	~ἐπιχειρεῖν,	(ἢ ὡς φύσει ἢ ὡς
[86]	δὲ σὺ σαυτοῦ μὲν οὐδ'	ἐπιχειρεῖς	ἄρχειν, ἵνα δὴ ~ἐλεύθερος ᾖς,
[86]	δὴ ~ἐλεύθερος ᾖς, ἐμοῦ δὲ	ἐπιχειρεῖς	τε ἄρχειν καὶ ἄρχεις, συγχωρήσομαί
[88]	συλλήβδην πάντα τὰ τῆς ψυχῆς	ἐπιχειρήματα	καὶ καρτερήματα ~ἡγουμένης μὲν φρονήσεως
[84]	~οἴει οὖν ἂν αὐτὸν πρότερον	ἐπιχειρῆσαι	ζητεῖν ἢ μανθάνειν τοῦτο ὃ
[100]	τοῖς ἀνθρώποις παραγίγνεται ἀρετή, πρότερον	~ἐπιχειρήσωμεν	αὐτὸ καθ' αὑτὸ ζητεῖν τί
[86]	περὶ οὗ μή τις οἶδεν,	ἐπιχειρήσωμεν	~κοινῇ ζητεῖν τί ποτ' ἐστὶν
[79]	Μένων καὶ ~μήπω (ὡμολογη( Μένων)	ἐπιχειροῦσαν	ἀποκρίνεσθαι. ~(Μένων) καὶ ὀρθῶς γε
[94]	ὑεῖς ἀγαθοὺς ποιήσειν, ἢ τῶν	ἐπιχωρίων	τις ἢ τῶν (ξένων, εἰ
[84]	κατέπεσεν ἡγησάμενος μὴ εἰδέναι, καὶ	ἐπόθησεν	τὸ ~εἰδέναι; ~(Μένων) οὔ μοι
[88]	~ἡγουμένη ὠφέλιμα τὰ τῆς ψυχῆς	ἐποίει,	ἡ δὲ ἀφροσύνη βλαβερά, οὕτως
[93]	ἃ ἐκεῖνος αὐτὸν ἐπαιδεύσατο καὶ	ἐποίησε	σοφόν, ~ὅσα διδασκάλων ἀγαθῶν εἴχετο:
[75]	τῶν ὄντων τυγχάνει χρώματι ἀεὶ	~ἑπόμενον.	ἱκανῶς σοι, ἢ ἄλλως πως
[76]	σου, ὅτι καλὸς εἶ καὶ	~ἐρασταί	σοι ἔτι εἰσίν. ~(Μένων) τί
[70]	ἀφικόμενος γὰρ εἰς τὴν πόλιν	ἐραστὰς	ἐπὶ σοφίᾳ εἴληφεν ~Ἀλευαδῶν τε
[70]	τοὺς πρώτους, ὧν ὁ σὸς	ἐραστής	ἐστιν Ἀρίστιππος, καὶ τῶν ἄλλων
[97]	~ἄξιον: πάνυ γὰρ καλὰ τὰ	ἔργα	ἐστίν. πρὸς τί οὖν δὴ
[91]	τε, ὃς οὕτω περιφανῶς καλὰ	ἔργα	~ἠργάζετο, καὶ ἄλλους δέκα τῶν
[91]	εἰ οἱ μὲν τὰ ~ὑποδήματα	ἐργαζόμενοι	τὰ παλαιὰ καὶ τὰ ἱμάτια
[98]	τὸ χρῆμα καὶ πάντ' (ἀγαθὰ	ἐργάζονται:	πολὺν δὲ χρόνον οὐκ ~ἐθέλουσι
[81]	ἀνθρώπων ~ἡδὺς ἀκοῦσαι, ὅδε (δὲ	ἐργατικούς	τε καὶ ζητητικοὺς ποιεῖ: ᾧ
[98]	ὅτι ἀληθὴς δόξα ἡγουμένη τὸ	ἔργον	ἑκάστης τῆς πράξεως ~οὐδὲν χεῖρον
[72]	καὶ τῶν ἡλικιῶν πρὸς ἕκαστον	ἔργον	ἑκάστῳ ~ἡμῶν ἡ ἀρετή ἐστιν,
[75]	δὲ μὴ ὀρθῶς λέγω, σὸν	~ἔργον	λαμβάνειν λόγον καὶ ἐλέγχειν. εἰ
[86]	τε εἴην, ~καὶ λόγῳ καὶ	ἔργῳ.	~(Μένων) καὶ τοῦτο μέν γε
[71]	οὐδεὶς ὅστις οὐ γελάσεται καὶ	ἐρεῖ:	ὦ ξένε, ~κινδυνεύω σοι δοκεῖν
[71]	εἰ γοῦν ~τινα ἐθέλεις οὕτως	ἐρέσθαι	τῶν ἐνθάδε, οὐδεὶς ὅστις οὐ
[86]	γεωμέτραι πολλάκις σκοποῦνται, ἐπειδάν τις	ἔρηται	~αὐτούς, οἷον περὶ χωρίου, εἰ
[70]	μεγαλοπρεπῶς ~ἀποκρίνεσθαι ἐάν τίς τι	ἔρηται,	ὥσπερ εἰκὸς τοὺς (εἰδότας, ἅτε
[80]	ὦ Μένων. ὁρᾷς τοῦτον ὡς	ἐριστικὸν	λόγον ~κατάγεις, ὡς οὐκ ἄρα
[81]	οὔκουν δεῖ πείθεσθαι τούτῳ τῷ	ἐριστικῷ	λόγῳ: ~οὗτος μὲν γὰρ ἂν
[75]	τῶν σοφῶν τις εἴη καὶ	ἐριστικῶν	τε καὶ ἀγωνιστικῶν ~ὁ ἐρόμενος,
[75]	ἐριστικῶν τε καὶ ἀγωνιστικῶν ~ὁ	ἐρόμενος,	εἴποιμ' ἂν (αὐτῷ ὅτι ἐμοὶ
[72]	(περὶ τὰ σμήνη, εἴ μου	ἐρομένου	μελίττης περὶ οὐσίας ὅτι ποτ'
[97]	δὴ (ὀρθῶς) λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ	ἐρῶ.	εἰδὼς τὴν ὁδὸν τὴν εἰς
[76]	σὺ τοῦτ' εἴπῃς, ὦ Σώκρατες,	ἐρῶ	σοι. ~(Σωκράτης) ~κἂν κατακεκαλυμμένος τις
[89]	ἡ ~ἀρετή; ~(Σωκράτης) ~ἐγώ σοι	ἐρῶ,	ὦ Μένων. τὸ μὲν γὰρ
[70]	ἅτε καὶ αὐτὸς ~παρέχων αὑτὸν	ἐρωτᾶν	τῶν Ἑλλήνων τῷ βουλομένῳ ὅτι
[82]	ὅτι πανοῦργος εἶ, καὶ (νῦν	ἐρωτᾷς	εἰ ἔχω σε ~διδάξαι, ὃς
[72]	εἰπέ, τί ἂν ἀπεκρίνω οὕτως	ἐρωτηθείς;	~(Μένων) ~τοῦτ' ἔγωγε, ὅτι οὐδὲν
[72]	ἔχει ἀποβλέψαντα τὸν ~ἀποκρινόμενον τῷ	ἐρωτήσαντι	ἐκεῖνο δηλῶσαι, ὃ τυγχάνει (οὖσα
[85]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὐδενὸς διδάξαντος ἀλλ'	ἐρωτήσαντος	ἐπιστήσεται, ἀναλαβὼν αὐτὸς ἐξ ~αὑτοῦ
[86]	ἐνέσονται αὐτῷ ἀληθεῖς δόξαι, ~αἳ	ἐρωτήσει	ἐπεγερθεῖσαι ἐπιστῆμαι γίγνονται, ἆρ' οὖν
[79]	σοι πάλιν δεῖσθαι τῆς αὐτῆς	ἐρωτήσεως,	ἀλλ' οἴει τινὰ εἰδέναι μόριον
[79]	ἀλλὰ πάλιν τῆς αὐτῆς δεήσεσθαι	ἐρωτήσεως,	τίνος ~ὄντος ἀρετῆς λέγεις ἃ
[79]	ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, τῆς αὐτῆς	ἐρωτήσεως,	ὦ φίλε ~Μένων, τί ἐστιν
[82]	ἐγὼ τοῦτον οὐδὲν διδάσκω, ἀλλ'	ἐρωτῶ	πάντα; καὶ νῦν οὗτος ~οἴεται
[75]	ἂν εἰπεῖν, εἴ τίς σε	ἐρωτῴη:	τί ἐστιν ἐπὶ τῷ στρογγύλῳ
[72]	βούλομαί γέ πω κατέχω τὸ	ἐρωτώμενον.	~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ περὶ ἀρετῆς
[75]	ὧν ἂν προσομολογῇ εἰδέναι ὁ	ἐρωτώμενος.	πειράσομαι δὴ ~καὶ ἐγώ σοι
[74]	~λευκόν, μετὰ ταῦτα ὑπέλαβεν ὁ	ἐρωτῶν:	πότερον τὸ λευκὸν χρῶμά ἐστιν
[75]	~(πειρῶ λέγειν. εἰ οὖν τῷ	ἐρωτῶντι	οὕτως ἢ περὶ σχήματος ἢ
[84]	μετ' ἐμοῦ, οὐδὲν ἀλλ' ἢ	~ἐρωτῶντος	ἐμοῦ καὶ οὐ διδάσκοντος: (φύλαττε
[81]	σοφίᾳ τε μέγιστοι ~ἄνδρες αὔξοντ'	ἐς	δὲ τὸν λοιπὸν χρόνον ἥρωες
[86]	περὶ χωρίου, εἰ οἷόν τε	ἐς	τόνδε τὸν κύκλον τόδε τὸ
[83]	σοι ἀπὸ τῆς ~διπλασίας δοκεῖ	ἔσεσθαι.	~(Παῖς) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν διπλασία
[95]	~καὶ παρὰ τοῖσιν πῖνε καὶ	ἔσθιε,	καὶ μετὰ τοῖσιν ~ἵζε, καὶ
[95]	δύναμις. ~ἐσθλῶν μὲν γὰρ ἄπ'	ἐσθλὰ	διδάξεαι: ἢν δὲ κακοῖσιν2 ~(συμμίσγῃς,
[95]	ἅνδανε τοῖς, ὧν μεγάλη δύναμις.	~ἐσθλῶν	μὲν γὰρ ἄπ' ἐσθλὰ διδάξεαι:
[96]	~οὐκ ἔοικεν, εἴπερ ὀρθῶς ἡμεῖς	ἐσκέμμεθα.	ὥστε καὶ θαυμάζω δή, ὦ
[86]	ἀλλὰ καὶ σοῦ, οὐκ ἂν	~ἐσκεψάμεθα	πρότερον εἴτε διδακτὸν εἴτε οὐ
[98]	ἐπειδὴ δέ γε οὐ φύσει,	ἐσκοποῦμεν	τὸ μετὰ τοῦτο εἰ διδακτόν
[87]	~(Σωκράτης) καὶ μὴν (ἀρετῇ γ'	ἐσμὲν	ἀγαθοί; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) εἰ
[97]	μὴ φρόνιμος ᾖ, τοῦτο ὅμοιοί	ἐσμεν	οὐκ ~ὀρθῶς ὡμολογηκόσιν. ~(Μένων) πῶς
[77]	ὅπως μὴ οὐχ οἷός τ'	ἔσομαι	πολλὰ τοιαῦτα λέγειν. ἀλλ' ἴθι
[97]	~(Σωκράτης) ~καὶ ὅτι γε ὠφέλιμοι	ἔσονται,	ἂν ὀρθῶς ἡμῖν ἡγῶνται τῶν
[78]	ἀρετῆς: εἰ δὲ μή, οὐκ	ἔσται	ἀρετή, καίπερ ~ἐκπορίζουσα τἀγαθά. ~(Μένων)
[98]	ἐπιστήμης χεῖρον οὐδὲ ἧττον ὠφελίμη	ἔσται	εἰς τὰς ~πράξεις, οὐδὲ ἁνὴρ
[82]	πειρῶ μοι εἰπεῖν πηλίκη τις	ἔσται	(ἐκείνου ἡ γραμμὴ ἑκάστη. ἡ
[83]	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀπὸ μὲν μείζονος	ἔσται	ἢ τοσαύτης γραμμῆς, ἀπὸ ἐλάττονος
[86]	οὖν τὸν ἀεὶ χρόνον ~μεμαθηκυῖα	ἔσται	ἡ ψυχὴ αὐτοῦ; δῆλον γὰρ
[78]	ἂν μετὰ δικαιοσύνης γίγνηται, ἀρετὴ	ἔσται,	~ὃ δ' (ἂν ἄνευ πάντων
[97]	ἕτερος ἐπιστήμην, οὐδὲν χείρων ~ἡγεμὼν	ἔσται,	οἰόμενος μὲν ἀληθῆ, φρονῶν δὲ
[82]	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) πόσων οὖν	ἔσται	ποδῶν; ~(Παῖς) ὀκτώ. ~(Σωκράτης) ~φέρε
[72]	καὶ τῇ αὐτῇ ~ἰσχύι ἰσχυρὰ	ἔσται;	τὸ γὰρ τῇ αὐτῇ τοῦτο
[83]	~(Σωκράτης) ~ἀπὸ ταύτης δή, φῄς,	ἔσται	τὸ ὀκτώπουν χωρίον, ἂν τέτταρες
[83]	τὸ ἥμισυ ταύτης προσληψόμεθα καὶ	ἔσται	τρίπους; δύο ~μὲν γὰρ οἵδε,
[93]	γοῦν ~ἐπὶ τῶν ἵππων ὀρθὸς	ἑστηκώς,	καὶ ἠκόντιζεν ἀπὸ τῶν ἵππων
[78]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ δῆλον ὅτι εἴπερ	ἐστὶ	βελτίων ἄλλος ἄλλου, κατὰ τὸ
[90]	τὰ αὐτὰ (ταῦτα; πολλὴ ἄνοιά	ἐστι	~βουλομένους αὐλητήν τινα ποιῆσαι παρὰ
[70]	Λαρισαῖοι. τούτου δὲ ὑμῖν ~αἴτιός	ἐστι	Γοργίας: ἀφικόμενος γὰρ εἰς τὴν
[82]	δεῦρο πρόσελθε. ~(Σωκράτης) Ἕλλην μέν	ἐστι	καὶ ἑλληνίζει; ~(Μένων) πάνυ γε
[91]	~λωβηθῆναι, ἐπεὶ οὗτοί γε φανερά	ἐστι	λώβη τε καὶ διαφθορὰ τῶν
[90]	~Ἄνυτος γὰρ ὅδε πρῶτον μέν	ἐστι	πατρὸς πλουσίου τε καὶ σοφοῦ
[97]	ἐκτῆσθαι οὐ πολλῆς τινος ἄξιόν	ἐστι	~τιμῆς, ὥσπερ δραπέτην ἄνθρωπον οὐ
[71]	ὥστ' οὐδὲ αὐτὸ ὅτι ποτ'	ἐστὶ	τὸ παράπαν ἀρετὴ τυγχάνω εἰδώς.
[84]	τὸ μὲν τετράπουν τοῦτο ἡμῖν	ἐστι	χωρίον; μανθάνεις; ~(Παῖς) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[75]	πρᾳότερόν πως καὶ διαλεκτικώτερον ~ἀποκρίνεσθαι.	ἔστι	δὲ ἴσως τὸ διαλεκτικώτερον μὴ
[76]	αὐτῆς ~εἰπεῖν καὶ φωνὴν ὃ	ἔστι,	(καὶ ὀσμὴν καὶ ἄλλα πολλὰ
[82]	ὥσπερ λέγεις, ἔνδειξαι. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'	ἔστι	μὲν οὐ ῥᾴδιον, ὅμως δὲ
[73]	ἂν εἴποιμι, ~ὅτι καὶ ἄλλα	ἔστι	σχήματα. ~(Μένων) ~ὀρθῶς γε λέγων
[89]	εἰκάζοιμεν μὴ διδακτὸν εἶναι; ~(Μένων)	ἔστι	ταῦτα: ἀλλ' ἀρετῆς διδάσκαλοι οὐ
[96]	ἀρετῆς οὐδαμοῦ φαίνονται διδάσκαλοι; ~(Μένων)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) εἰ δέ γε
[87]	ὑποπτεύοντες εἶναι ὀρθῶς ὑποπτεύοιμεν. ~(Μένων)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν (ἀρετῇ
[98]	δόξαν ἢ ὁ ἐπιστήμην. ~(Μένων)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν ὅ
[76]	ἐλάττους ἢ ~μείζους εἶναι; ~(Μένων)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν καὶ ὄψιν
[88]	ἡμαρτημένως δ' ἡ ἄφρων; ~(Μένων)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὕτω δὴ
[98]	μὴ εἶναι αὐτοῦ διδασκάλους; ~(Μένων)	ἔστι	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ὡμολογήκαμεν ἄρα μήτε
[88]	ὠφελεῖ; οἷον ἀνδρεία, εἰ μὴ	ἔστι	φρόνησις ἡ ἀνδρεία ~ἀλλ' οἷον
[87]	δὴ καθ' ἕκαστον ἀναλαμβάνοντες ποῖά	ἐστιν	ἃ ἡμᾶς ὠφελεῖ. ὑγίεια, ~φαμέν,
[87]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μέν τί	ἐστιν	ἀγαθὸν καὶ ἄλλο χωριζόμενον ἐπιστήμης,
[87]	ἐπιστήμη τις: εἰ δὲ μηδέν	ἐστιν	ἀγαθὸν ὃ οὐκ ἐπιστήμη περιέχει,
[78]	τοιοῦτος εἶναι. τί ~γὰρ ἄλλο	ἐστὶν	ἄθλιον εἶναι ἢ ἐπιθυμεῖν τε
[81]	εἰσιν. ἃ δὲ λέγουσιν, ταυτί	ἐστιν:	ἀλλὰ ~σκόπει εἴ σοι δοκοῦσιν
[71]	ἀνδρὸς ἀρετήν, ~ῥᾴδιον, ὅτι αὕτη	ἐστὶν	ἀνδρὸς ἀρετή, ἱκανὸν εἶναι τὰ
[79]	ἐρωτήσεως, ὦ φίλε ~Μένων, τί	ἐστιν	ἀρετή, εἰ μετὰ μορίου ἀρετῆς
[86]	ἐπιχειρήσωμεν ~κοινῇ ζητεῖν τί ποτ'	ἐστὶν	ἀρετή; ~(Μένων) ~πάνυ μὲν οὖν.
[89]	κατὰ τὴν ὑπόθεσιν, εἴπερ ~ἐπιστήμη	ἐστὶν	ἀρετή, ὅτι διδακτόν ἐστιν. ~(Σωκράτης)
[93]	τῷ (πρόσθεν, ἀλλ' εἰ διδακτόν	ἐστιν	~ἀρετὴ πάλαι σκοποῦμεν. τοῦτο δὲ
[77]	ὅλην καὶ ὑγιῆ εἰπὲ τί	ἐστιν	ἀρετή. τὰ δέ γε ~παραδείγματα
[70]	πρώτους, ὧν ὁ σὸς ἐραστής	ἐστιν	Ἀρίστιππος, καὶ τῶν ἄλλων ~Θετταλῶν.
[85]	~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἐστιν	αὕτη γραμμὴ ἐκ γωνίας εἰς
[79]	τινὰ εἰδέναι μόριον ~ἀρετῆς ὅτι	ἐστίν,	αὐτὴν μὴ εἰδότα; ~(Μένων) οὐκ
[97]	μὲν ἕτερον, ~τὸ δὲ ἕτερόν	ἐστιν	αὐτῶν. ~(Σωκράτης) οἶσθα οὖν δι'
[82]	νῦν οὗτος ~οἴεται εἰδέναι ὁποία	ἐστὶν	ἀφ' ἧς τὸ ὀκτώπουν χωρίον
[72]	γυναικός; ἢ ~ταὐτὸν πανταχοῦ εἶδός	ἐστιν,	ἐάνπερ ὑγίεια (ᾖ, ἐάντε ἐν
[94]	καὶ συγγέγονας καὶ ὁρᾷς οἷός	ἐστιν.	εἰ δὲ βούλει, (Περικλέα, ~οὕτως
[86]	ἐστιν ὃ μήπω ἴσμεν ὅτι	~ἐστίν.	εἰ μή τι οὖν ἀλλὰ
[71]	εἴτε πλούσιος εἴτε καὶ γενναῖός	ἐστιν,	εἴτε καὶ τἀναντία τούτων; δοκεῖ
[86]	~ὑποθέσεως αὐτὸ σκοπεῖσθαι, εἴτε διδακτόν	ἐστιν	εἴτε ὁπωσοῦν. λέγω δὲ τὸ
[83]	λέγεις. ~(Σωκράτης) τεττάρων γὰρ τετράκις	ἐστὶν	ἑκκαίδεκα. οὐχί; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)
[86]	ἡ ἀλήθεια ἡμῖν τῶν ὄντων	ἐστὶν	ἐν τῇ ψυχῇ, ἀθάνατος ἂν
[99]	γίγνεται ὧν δὲ ἄνθρωπος ἡγεμών	ἐστιν	ἐπὶ τὸ ὀρθόν, δύο ~ταῦτα,
[75]	εἴ τίς σε ἐρωτῴη: τί	ἐστιν	ἐπὶ τῷ στρογγύλῳ καὶ εὐθεῖ
[87]	ὡς ἔοικε, δεῖ σκέψασθαι πότερόν	ἐστιν	ἐπιστήμη ἡ ἀρετὴ ἢ ~ἀλλοῖον
[87]	δοκεῖ. ~(Σωκράτης) εἰ δέ γ'	ἐστὶν	ἐπιστήμη τις ἡ ἀρετή, δῆλον
[81]	ἀλλὰ ἣν καλοῦμεν ~μάθησιν ἀνάμνησίς	ἐστιν;	ἔχεις με τοῦτο διδάξαι ὡς
[79]	ἡ μετὰ δικαιοσύνης πρᾶξις ἀρετή	ἐστιν.	~ἢ οὐ δοκεῖ σοι πάλιν
[74]	ἐγώ, πότερον σχῆμα ἡ στρογγυλότης	ἐστὶν	ἢ σχῆμά τι; εἶπες δήπου
[74]	ἐρωτῶν: πότερον τὸ λευκὸν χρῶμά	ἐστιν	ἢ ~χρῶμά τι; εἶπες ἂν
[78]	~ἄλλῳ, οὐκ ἀρετὴ καὶ αὕτη	ἐστὶν	ἡ ἀπορία; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[97]	τις ὀρθῶς μὲν δοξάζων ἥτις	ἐστὶν	ἡ ὁδός, ἐληλυθὼς δὲ μὴ
[84]	~πρῶτον ᾔδει μὲν οὔ, ἥτις	ἐστὶν	ἡ τοῦ ὀκτώποδος χωρίου γραμμή,
[84]	~ἐννοεῖς αὖ, ὦ Μένων, οὗ	ἐστιν	ἤδη βαδίζων ὅδε τοῦ ἀναμιμνῄσκεσθαι;
[82]	καὶ ταυτασὶ τὰς διὰ μέσου	ἐστὶν	ἴσας ἔχον; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)
[72]	ἀπορία εἰπεῖν ἀρετῆς πέρι ὅτι	ἐστίν:	~καθ' ἑκάστην γὰρ τῶν πράξεων
[88]	τῶν ἐν τῇ ψυχῇ τί	ἐστιν	καὶ ἀναγκαῖον αὐτῷ ὠφελίμῳ εἶναι,
[98]	δὴ ~τιμιώτερον ἐπιστήμη ὀρθῆς δόξης	ἐστίν,	καὶ διαφέρει δεσμῷ ἐπιστήμη ὀρθῆς
[74]	περὶ χρώματος ὡσαύτως ἀνήρετο ὅτι	ἐστίν,	καὶ εἰπόντος σου ὅτι τὸ
[77]	ὅλου εἰπὼν ἀρετῆς πέρι ὅτι	ἐστίν,	~καὶ παῦσαι πολλὰ ποιῶν ἐκ
[94]	καὶ ἐν ~ἄλλῃ πόλει ῥᾷόν	ἐστιν	κακῶς ποιεῖν ἀνθρώπους ἢ εὖ,
[75]	λέγεις; ~(Μένων) ~ὅτι σχῆμά πού	ἐστιν	κατὰ τὸν σὸν λόγον ὃ
[79]	ἀρετὴ ἂν εἴη; τοῦτο ~γάρ	ἐστιν	λέγειν, ὅταν λέγῃ τις, ὅτι
[87]	καὶ ἡ ἀρετὴ δὴ ὠφέλιμόν	ἐστιν;	~(Μένων) ἀνάγκη ἐκ τῶν ὡμολογηΜένων.
[80]	σκέψασθαι καὶ συζητῆσαι ὅτι ποτέ	ἐστιν.	~(Μένων) ~καὶ τίνα τρόπον ζητήσεις,
[98]	τὸ μετὰ τοῦτο εἰ διδακτόν	ἐστιν.	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν διδακτὸν
[81]	μετὰ σοῦ ζητεῖν ἀρετὴ ὅτι	ἐστίν.	~(Μένων) ~ναί, ὦ Σώκρατες: ἀλλὰ
[85]	ἐν αὑτῷ ἐπιστήμην οὐκ ἀναμιμνῄσκεσθαί	ἐστιν;	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[86]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν οὗτός γέ	ἐστιν	ὁ χρόνος ὅτ' οὐκ ἦν
[86]	τυγχάνεις ἐπιστάμενος νῦν τοῦτο δ'	ἐστὶν	ὃ μὴ ~μεμνημένος ἐπιχειρεῖν ζητεῖν
[86]	οὖν σκεπτέον (εἶναι ποῖόν τί	ἐστιν	ὃ μήπω ἴσμεν ὅτι ~ἐστίν.
[97]	χείρων ἡγεμὼν φρονήσεως: καὶ ~τοῦτό	ἐστιν	ὃ νυνδὴ παρελείπομεν ἐν τῇ
[80]	~αὐτῷ, πῶς εἴσῃ ὅτι τοῦτό	ἐστιν	ὃ σὺ οὐκ ᾔδησθα; ~(Σωκράτης)
[77]	γιγνώσκειν τὰ κακὰ ὅτι κακά	ἐστιν	οἱ ἡγούμενοι τὰ κακὰ ~ὠφελεῖν;
[79]	λέγεις δέ ~μοι ὅτι ἀρετή	(ἐστιν	οἷόν τ' εἶναι τἀγαθὰ πορίζεσθαι
[79]	ἔτι ζητουμένης ἀρετῆς ὅλης ὅτι	ἐστὶν	οἴου διὰ τῶν ~ταύτης μορίων
[71]	Σώκρατες, ἀληθῶς (οὐδ' ὅτι ἀρετή	ἐστιν	οἶσθα, ἀλλὰ ~ταῦτα περὶ σοῦ
[77]	γιγνώσκων τὰ κακὰ ὅτι κακά	ἐστιν	ὅμως ἐπιθυμεῖν ~αὐτῶν; ~(Μένων) μάλιστα.
[77]	ἢ καὶ γιγνώσκοντες ὅτι κακά	ἐστιν	ὅμως ~ἐπιθυμοῦσιν αὐτῶν; ~(Μένων) ἀμφότερα
[97]	~(Σωκράτης) οὐδὲν ἄρα ἧττον ὠφέλιμόν	ἐστιν	ὀρθὴ δόξα ἐπιστήμης. ~(Μένων) ~τοσούτῳ
[74]	μίαν, ἣ διὰ πάντων τούτων	ἐστίν,	οὐ ~δυνάμεθα ἀνευρεῖν. ~(Μένων) ~οὐ
[99]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἐπειδὴ οὐ διδακτόν	ἐστιν,	οὐδ' ἐπιστήμη δὴ ἔτι γίγνεται
[87]	ἐπειδὴ οὐκ ~ἴσμεν οὔθ' ὅτι	ἐστὶν	οὔθ' ὁποῖόν τι, ὑποθέμενοι αὐτὸ
[89]	διδακτὸν αὐτὸ εἶναι, εἴπερ ἐπιστήμη	ἐστίν,	οὐκ ~ἀνατίθεμαι μὴ οὐ καλῶς
[81]	καὶ τὸ ~μανθάνειν ἀνάμνησις ὅλον	ἐστίν.	οὔκουν δεῖ πείθεσθαι τούτῳ τῷ
[73]	ἂν ἔγωγε ~ὅτι σχῆμά τί	ἐστιν,	οὐχ οὕτως ἁπλῶς ὅτι σχῆμα.
[71]	~οὖσαν τοῦ ἀνδρός. καὶ ἄλλη	ἐστὶν	παιδὸς ἀρετή, καὶ θηλείας καὶ
[85]	δὲ τέτταρα τοῖν δυοῖν τί	ἐστιν;	~(Παῖς) διπλάσια. ~(Σωκράτης) τόδε οὖν
[82]	γιγνώσκεις τετράγωνον χωρίον ὅτι τοιοῦτόν	ἐστιν;	~(Παῖς) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἔστιν οὖν
[79]	μὲν πολλοῦ δεῖς εἰπεῖν ὅτι	ἐστίν,	πᾶσαν δὲ φῂς πρᾶξιν ἀρετὴν
[73]	τοίνυν ἡ αὐτὴ ἀρετὴ πάντων	ἐστίν,	πειρῶ εἰπεῖν καὶ ἀναμνησθῆναι τί
[93]	τῆς αὑτῶν ~ἀρετῆς; τοῦτο γάρ	ἐστιν	περὶ οὗ ὁ λόγος ἡμῖν
[80]	μὴ οἶσθα τὸ παράπαν ὅτι	ἐστίν;	~ποῖον γὰρ ὧν οὐκ οἶσθα
[72]	μελίττης περὶ οὐσίας ὅτι ποτ'	ἐστίν,	~πολλὰς καὶ παντοδαπὰς ἔλεγες αὐτὰς
[97]	πάνυ γὰρ καλὰ τὰ ἔργα	ἐστίν.	πρὸς τί οὖν δὴ λέγω
[88]	~αὑτὰ οὔτε ὠφέλιμα οὔτε βλαβερά	ἐστιν,	προσγενομένης δὲ φρονήσεως (ἢ ~ἀφροσύνης
[86]	διδακτὸν ἡ ἀρετή, πρὶν ὅτι	ἐστὶν	~πρῶτον ἐζητήσαμεν αὐτό: ἐπειδὴ δὲ
[71]	ὃ δὲ μὴ οἶδα τί	ἐστιν,	πῶς ἂν ὁποῖόν γέ τι
[75]	δή, πειρώμεθά σοι εἰπεῖν τί	ἐστιν	σχῆμα. σκόπει οὖν εἰ τόδε
[74]	ὃ νυνδὴ ἐγὼ ~ἔλεγον, τί	ἐστιν	σχῆμα, ὦ Μένων; εἰ αὐτῷ
[89]	~ἐπιστήμη ἐστὶν ἀρετή, ὅτι διδακτόν	ἐστιν.	~(Σωκράτης) ἴσως νὴ Δία: ἀλλὰ
[73]	γὰρ δικαιοσύνη, ὦ Σώκρατες, ἀρετή	ἐστιν.	~(Σωκράτης) ~πότερον ἀρετή, ὦ Μένων,
[87]	καὶ ἄλλο αὖ, εἰ ἀδύνατόν	ἐστιν	ταῦτα παθεῖν. ~ὑποθέμενος οὖν ἐθέλω
[83]	γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐν αὐτῷ	ἐστιν	ταυτὶ τέτταρα, ὧν ἕκαστον ἴσον
[98]	λέγω, ἀλλὰ εἰκάζων: ὅτι δέ	ἐστίν	τι ἀλλοῖον ὀρθὴ ~δόξα καὶ
[95]	μὲν ἐάν ποτε γνῷ οἷόν	ἐστιν	τὸ κακῶς λέγειν, παύσεται ~χαλεπαίνων,
[79]	πράττηται, ὥσπερ εἰρηκὼς ὅτι ἀρετή	ἐστιν	τὸ ~ὅλον καὶ ἤδη γνωσομένου
[80]	~ἐδόκουν: νῦν δὲ οὐδ' ὅτι	ἐστὶν	τὸ παράπαν ἔχω εἰπεῖν. καί
[74]	οὖν τοῦτο οὗ τοῦτο ὄνομά	ἐστιν,	τὸ σχῆμα; ~(πειρῶ λέγειν. εἰ
[83]	δ' οὔ; ~(Σωκράτης) διπλάσιον οὖν	ἐστιν	τὸ τετράκις τοσοῦτον; ~(Παῖς) οὐ
[98]	δόξαν, τούτοιν δὲ οὐδέτερον φύσει	ἐστὶν	~τοῖς ἀνθρώποις, (οὔτε ἐπιστήμη οὔτε
[74]	καὶ ἐναντία ὄντα ἀλλήλοις, ~ὅτι	ἐστὶν	τοῦτο ὃ οὐδὲν ἧττον κατέχει
[85]	~(Σωκράτης) σκόπει δή: πηλίκον τί	ἐστιν	τοῦτο τὸ χωρίον; ~(Παῖς) οὐ
[87]	τὸ πρᾶγμα τοιάνδε: εἰ μέν	~ἐστιν	τοῦτο τὸ χωρίον τοιοῦτον οἷον
[71]	μὴ γιγνώσκει τὸ παράπαν ὅστις	ἐστίν,	τοῦτον εἰδέναι εἴτε ~καλὸς εἴτε
[83]	ὀκτώπουν οὐ τοῦδε μὲν διπλάσιόν	ἐστιν,	τούτου δὲ ἥμισυ; ~(Παῖς) ναί.
[83]	τέτταρα, ὧν ἕκαστον ἴσον τούτῳ	ἐστὶν	τῷ τετράποδι; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)
[87]	ὧδε λέγοντες: εἰ ποῖόν τί	ἐστιν	τῶν περὶ τὴν ψυχὴν ὄντων
[98]	δήσῃ αἰτίας λογισμῷ. τοῦτο δ'	ἐστίν,	ὦ ~(Μένων) ἑταῖρε, ἀνάμνησις, ὡς
[76]	μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~τραγικὴ γάρ	ἐστιν,	ὦ Μένων, ἡ ἀπόκρισις, ὥστε
[87]	εἴτε διδακτὸν εἴτε ~οὐ διδακτόν	ἐστιν,	ὧδε λέγοντες: εἰ ποῖόν τί
[78]	δὴ καὶ ἀργύριον πορίζεσθαι ἀρετή	ἐστιν,	ὥς φησι Μένων ὁ τοῦ
[72]	ἔργον ἑκάστῳ ~ἡμῶν ἡ ἀρετή	ἐστιν,	ὡσαύτως δὲ οἶμαι, ὦ Σώκρατες,
[87]	διδακτόν; πρῶτον μὲν δὴ εἰ	ἔστιν	ἀλλοῖον ἢ οἷον ~ἐπιστήμη, ἆρα
[86]	πάντα χρόνον ἔστιν ἢ οὐκ	~ἔστιν	ἄνθρωπος. ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[78]	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοῦτ'	ἔστιν	ἄρα, ὡς ἔοικε, κατὰ τὸν
[100]	καθ' αὑτὸ ζητεῖν τί ποτ'	ἔστιν	ἀρετή. νῦν δ' ἐμοὶ μὲν
[90]	μήτε προσποιοῦνται διδάσκαλοι ~εἶναι μήτ'	ἔστιν	αὐτῶν μαθητὴς μηδεὶς τούτου τοῦ
[76]	ὅ τοι λέγω, ἔφη Πίνδαρος.	ἔστιν	γὰρ χρόα ἀπορροὴ ~σχημάτων ὄψει
[77]	ἐκείνων ἃ ᾤοντο ἀγαθὰ εἶναι,	ἔστιν	δὲ ταῦτά γε κακά: ὥστε
[89]	τόδε γάρ μοι εἰπέ: εἰ	ἔστιν	διδακτὸν ὁτιοῦν πρᾶγμα, μὴ ~μόνον
[80]	καὶ νῦν περὶ ἀρετῆς ὃ	ἔστιν	ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδα, σὺ
[89]	καλῶς λέγεσθαι: ὅτι δὲ οὐκ	ἔστιν	ἐπιστήμη, σκέψαι ἐάν σοι ~δοκῶ
[80]	λόγον ~κατάγεις, ὡς οὐκ ἄρα	ἔστιν	ζητεῖν ἀνθρώπῳ οὔτε ὃ οἶδε
[86]	γὰρ ὅτι τὸν πάντα χρόνον	ἔστιν	ἢ οὐκ ~ἔστιν ἄνθρωπος. ~(Μένων)
[78]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν νυνδὴ ἔλεγες ὅτι	ἔστιν	ἡ ἀρετὴ βούλεσθαί τε τἀγαθὰ
[85]	~τί σοι δοκεῖ, ὦ Μένων;	ἔστιν	ἥντινα δόξαν οὐχ αὑτοῦ οὗτος
[93]	~παραληπτὸν ἄλλῳ παρ' ἄλλου: τοῦτ'	ἔστιν	ὃ πάλαι ζητοῦμεν ἐγώ τε
[97]	ναί. ~(Σωκράτης) ~ὅτι δ' οὐκ	ἔστιν	ὀρθῶς ἡγεῖσθαι, ἐὰν μὴ φρόνιμος
[92]	Ἀθηναίων τῶν ~καλῶν κἀγαθῶν, οὐδεὶς	ἔστιν	ὃς οὐ βελτίω αὐτὸν ποιήσει
[100]	ᾖ: ὡς ἐὰν πείσῃς τοῦτον,	ἔστιν	ὅτι καὶ Ἀθηναίους ὀνήσεις.
[81]	Ἅιδου καὶ πάντα χρήματα, οὐκ	ἔστιν	ὅτι οὐ μεμάθηκεν: ὥστε ~οὐδὲν
[78]	κακοδαίμονας; ~(Μένων) οἶμαι ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	ἔστιν	οὖν ὅστις βούλεται ἄθλιος καὶ
[85]	καὶ τῶν ἄλλων μαθημάτων ἁπάντων.	ἔστιν	~οὖν ὅστις τοῦτον πάντα δεδίδαχεν;
[82]	τοιοῦτόν ἐστιν; ~(Παῖς) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~ἔστιν	οὖν (τετράγωνον χωρίον ἴσας ἔχον
[97]	τὸν νοῦν: ἴσως δὲ οὐδ'	ἔστιν	παρ' ~ὑμῖν. ~(Μένων) πρὸς τί
[74]	διὰ ταῦτα, ὅτι καὶ ἄλλα	ἔστιν	σχήματα; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ
[81]	ἂν ἡμᾶς ἀργοὺς ποιήσειεν καὶ	ἔστιν	τοῖς μαλακοῖς τῶν ἀνθρώπων ~ἡδὺς
[87]	τις ὅτι οὔπω οἶδα εἰ	ἔστιν	τοῦτο τοιοῦτον, ἀλλ' ~ὥσπερ μέν
[88]	οὕτω δὴ κατὰ πάντων εἰπεῖν	ἔστιν,	τῷ ἀνθρώπῳ τὰ μὲν ἄλλα
[76]	~(Μένων) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐκ	ἔστιν,	ὦ παῖ Ἀλεξιδήμου, ὡς ἐγὼ
[75]	εἰ τόδε ἀποδέχῃ αὐτὸ ~εἶναι:	ἔστω	γὰρ δὴ ἡμῖν τοῦτο σχῆμα,
[83]	δὲ βραχύ, ἀλλὰ ἴσον πανταχῇ	~ἔστω	ὥσπερ τουτί, διπλάσιον δὲ τούτου,
[92]	μὲν γάρ, εἰ σὺ βούλει,	ἔστων	οἱ ~σοφισταί ἀλλὰ δὴ ἐκείνους
[75]	τοιόνδε λέγω ~οἷον πέρας καὶ	ἔσχατον	πάντα ταῦτα ταὐτόν τι λέγω:
[94]	τῶν (ξένων, εἰ αὐτὸς μὴ	~ἐσχόλαζεν	διὰ τὴν τῆς πόλεως ἐπιμέλειαν.
[71]	~(Σωκράτης) ~μὴ μόνον γε, ὦ	ἑταῖρε,	ἀλλὰ καὶ ὅτι οὐδ' ἄλλῳ
[98]	τοῦτο δ' ἐστίν, ὦ ~(Μένων)	ἑταῖρε,	ἀνάμνησις, ὡς ἐν τοῖς πρόσθεν
[94]	πόλεως ἐπιμέλειαν. ἀλλὰ γάρ, ὦ	ἑταῖρε	Ἄνυτε, μὴ οὐκ ᾖ ~διδακτὸν
[92]	ἡμῖν, καὶ τὸν πατρικὸν τόνδε	ἑταῖρον	~εὐεργέτησον φράσας αὐτῷ παρὰ τίνας
[79]	εἶναι καὶ σὺ καὶ ὁ	ἑταῖρός	σου; ~(Μένων) ~ὦ Σώκρατες, ἤκουον
[70]	οὐχ ἥκιστα οἱ τοῦ σοῦ	ἑταίρου	Ἀριστίππου πολῖται Λαρισαῖοι. τούτου δὲ
[81]	τὸν ὕπερθεν ἅλιον κείνων ἐνάτῳ	ἔτει	~ἀνδιδοῖ ψυχὰς πάλιν, ~(ἐκ τᾶν
[72]	διαφέρουσιν, ᾗ μέλιτται εἰσίν, ἡ	ἑτέρα	τῆς ἑτέρας. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν
[83]	διπλασία αὕτη ταύτης γίγνεται, ἂν	ἑτέραν	τοσαύτην προσθῶμεν ~ἐνθένδε; ~(Παῖς) πάνυ
[72]	μέλιτται εἰσίν, ἡ ἑτέρα τῆς	ἑτέρας.	~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν εἶπον μετὰ
[99]	ἀγαθοῖν καὶ ὠφελίμοιν τὸ μὲν	ἕτερον	ἀπολέλυται, καὶ οὐκ ἂν ~εἴη
[76]	δ' ἐπίπεδον καλεῖς τι, καὶ	ἕτερον	αὖ στερεόν, οἷον ταῦτα τὰ
[84]	χωρίον; μανθάνεις; ~(Παῖς) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	ἕτερον	δὲ αὐτῷ προσθεῖμεν ἂν τουτὶ
[82]	γένοιτ' ἂν τούτου τοῦ χωρίου	ἕτερον	διπλάσιον, τοιοῦτον δέ, ἴσας ἔχον
[97]	τὸ μὲν ἕτερον, ~τὸ δὲ	ἕτερόν	ἐστιν αὐτῶν. ~(Σωκράτης) οἶσθα οὖν
[97]	καὶ δι' ὅτι τὸ μὲν	ἕτερον,	~τὸ δὲ ἕτερόν ἐστιν αὐτῶν.
[74]	στρογγύλον τοῦ εὐθέος, οὐδὲ τὸ	~ἕτερον	τοῦ ἑτέρου. ~(Μένων) ἀληθῆ λέγεις.
[97]	δόξαν ἔχῃ περὶ ὧν ὁ	ἕτερος	ἐπιστήμην, οὐδὲν χείρων ~ἡγεμὼν ἔσται,
[78]	καὶ ταύτῃ γε οὐδὲν ὁ	~ἕτερος	τοῦ ἑτέρου βελτίων; ~(Μένων) φαίνεται.
[78]	γε οὐδὲν ὁ ~ἕτερος τοῦ	ἑτέρου	βελτίων; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ
[74]	εὐθέος, οὐδὲ τὸ ~ἕτερον τοῦ	ἑτέρου.	~(Μένων) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τί
[77]	τινῶν οἳ τῶν κακῶν ἐπιθυμοῦσιν,	ἑτέρων	δὲ οἳ τῶν (ἀγαθῶν; ~οὐ
[91]	αὐτὸν ἀποθανεῖν ἐγγὺς καὶ ἑβδομήκοντα	ἔτη	~γεγονότα, τετταράκοντα δὲ ἐν τῇ
[91]	ἢ παρελάμβανεν πλέον ἢ ~τετταράκοντα	ἔτη	οἶμαι γὰρ αὐτὸν ἀποθανεῖν ἐγγὺς
[73]	τοῦ δεσπότου, καὶ δοκεῖ σοι	ἔτι	ἂν δοῦλος εἶναι ὁ ἄρχων;
[73]	~οὐ γὰρ εἰκός, ὦ ἄριστε:	ἔτι	γὰρ καὶ τόδε σκόπει. ἄρχειν
[99]	διδακτόν ἐστιν, οὐδ' ἐπιστήμη δὴ	ἔτι	γίγνεται ἡ ἀρετή; ~(Μένων) οὐ
[91]	ἐν ἅπαντι τῷ χρόνῳ τούτῳ	ἔτι	~εἰς τὴν ἡμέραν ταυτηνὶ εὐδοκιμῶν
[76]	καλὸς εἶ καὶ ~ἐρασταί σοι	ἔτι	εἰσίν. ~(Μένων) τί δή; ~(Σωκράτης)
[79]	τοιαύτην ἀπόκρισιν τὴν διὰ τῶν	ἔτι	ζητου Μένων καὶ ~μήπω (ὡμολογη(
[79]	τοίνυν, ὦ ἄριστε, μηδὲ σὺ	ἔτι	ζητουμένης ἀρετῆς ὅλης ὅτι ἐστὶν
[92]	~ἀργύριον τῶν νέων, τούτων (δ'	ἔτι	μᾶλλον οἱ τούτοις ἐπιτρέποντες, οἱ
[92]	ἐκείνου, οἱ δὲ καὶ ~νῦν	ἔτι	ὄντες. πότερον δὴ οὖν φῶμεν
[93]	ἀγαθοὶ τὰ πολιτικά, καὶ γεγονέναι	~ἔτι	οὐχ ἧττον ἢ εἶναι: ἀλλὰ
[83]	τούτου, ὀκτώπουν: ἀλλ' ὅρα εἰ	ἔτι	σοι ἀπὸ τῆς ~διπλασίας δοκεῖ
[88]	βλάπτει; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἔτι	τοίνυν καὶ τὰ κατὰ τὴν
[80]	ἔχω εἰπεῖν. καί μοι δοκεῖς	εὖ	~βουλεύεσθαι οὐκ ἐκπλέων ἐνθένδε οὐδ'
[73]	ἀνδρὸς μὲν ἀρετὴν ἔλεγες πόλιν	εὖ	διοικεῖν, γυναικὸς δὲ οἰκίαν; ~(Μένων)
[73]	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν οἷόν τε	εὖ	διοικεῖν ἢ πόλιν ἢ οἰκίαν
[90]	~καὶ εὐσταλὴς (ἀνήρ: ἔπειτα τοῦτον	εὖ	ἔθρεψεν καὶ ἐπαίδευσεν, ὡς δοκεῖ
[94]	ἐστιν κακῶς ποιεῖν ἀνθρώπους ἢ	εὖ,	ἐν τῇδε δὲ καὶ (πάνυ:
[97]	ἄλλο τι ὀρθῶς ἂν καὶ	εὖ	ἡγοῖτο; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[94]	τούτους ~ἐπαίδευσεν τά τε ἄλλα	εὖ	καὶ ἐπάλαισαν κάλλιστα Ἀθηναίων τὸν
[84]	πολλοὺς καὶ ~πολλάκις (ᾤετ' ἂν	εὖ	λέγειν περὶ τοῦ διπλασίου χωρίου,
[86]	τοῦτο μέν γε δοκεῖς μοι	εὖ	λέγειν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~βούλει
[78]	ἀληθὲς λέγεις: ἴσως γὰρ ἂν	εὖ	λέγοις. τἀγαθὰ φῂς οἷόν τ'
[86]	ἐπιχειρεῖν ζητεῖν καὶ ἀναμιμνῄσκεσθαι; ~(Μένων)	εὖ	μοι δοκεῖς λέγειν, ὦ Σώκρατες,
[71]	ὅτι δεῖ αὐτὴν τὴν οἰκίαν	εὖ	οἰκεῖν, σῴζουσάν τε τὰ ἔνδον
[71]	καὶ ~πράττοντα τοὺς μὲν φίλους	εὖ	ποιεῖν, τοὺς δ' ἐχθροὺς κακῶς,
[96]	ἐπιστήμης ἡγουμένης ὀρθῶς τε καὶ	εὖ	~τοῖς ἀνθρώποις πράττεται τὰ πράγματα,
[80]	καὶ πρὸς πολλούς, καὶ πάνυ	εὖ,	ὥς γε ἐμαυτῷ ~ἐδόκουν: νῦν
[88]	καρτερήματα ~ἡγουμένης μὲν φρονήσεως εἰς	εὐδαιμονίαν	τελευτᾷ, ἀφροσύνης δ' εἰς ~τοὐναντίον;
[70]	Μένων, πρὸ τοῦ μὲν Θετταλοὶ	εὐδόκιμοι	ἦσαν ἐν τοῖς Ἕλλησιν καὶ
[91]	ἔτι ~εἰς τὴν ἡμέραν ταυτηνὶ	εὐδοκιμῶν	οὐδὲν πέπαυται, καὶ οὐ μόνον
[99]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μὴ ἐπιστήμῃ,	εὐδοξίᾳ	δὴ τὸ λοιπὸν (γίγνεται: ᾗ
[94]	γὰρ ~Ξανθίᾳ ἔδωκε, τὸν δὲ	Εὐδώρῳ:	οὗτοι δέ που ἐδόκουν τῶν
[91]	τῶν ἀντιποιου Μένων τι ἐπίστασθαι	~εὐεργετεῖν	τοσοῦτον τῶν ἄλλων διαφέρουσιν, ὅσον
[92]	καὶ τὸν πατρικὸν τόνδε ἑταῖρον	~εὐεργέτησον	φράσας αὐτῷ παρὰ τίνας ἀφικόμενος
[75]	εἴποις. ~(Μένων) ἀλλὰ τοῦτό γε	εὔηθες,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) πῶς λέγεις;
[75]	ἐστιν ἐπὶ τῷ στρογγύλῳ καὶ	εὐθεῖ	~καὶ ἐπὶ τοῖς ἄλλοις, ἃ
[74]	φῂς εἶναι τὸ στρογγύλον τοῦ	εὐθέος,	οὐδὲ τὸ ~ἕτερον τοῦ ἑτέρου.
[74]	~στρογγύλον ἢ εὐθύ, οὐδὲ τὸ	εὐθὺ	εὐθὺ ἢ στρογγύλον; ~(Μένων) οὐ
[74]	στρογγύλον σχῆμα εἶναι ἢ τὸ	εὐθύ;	ἢ οὐχ ~οὕτω λέγεις; ~(Μένων)
[74]	ἢ εὐθύ, οὐδὲ τὸ εὐθὺ	εὐθὺ	ἢ στρογγύλον; ~(Μένων) οὐ δήπου,
[74]	κατέχει τὸ στρογγύλον ἢ τὸ	εὐθύ,	ὃ δὴ ὀνομάζεις ~σχῆμα (καὶ
[74]	τὸ στρογγύλον εἶναι ~στρογγύλον ἢ	εὐθύ,	οὐδὲ τὸ εὐθὺ εὐθὺ ἢ
[82]	εἶναι ἀλλ' ἀνάμνησιν, ἵνα δὴ	εὐθὺς	φαίνωμαι αὐτὸς ~ἐμαυτῷ τἀναντία λέγων.
[71]	δ' ἐχθροὺς κακῶς, καὶ αὐτὸν	~εὐλαβεῖσθαι	μηδὲν τοιοῦτον παθεῖν. εἰ δὲ
[94]	~συμβουλεύσαιμι, εἰ ἐθέλεις ἐμοὶ πείθεσθαι,	εὐλαβεῖσθαι:	ὡς ἴσως μὲν καὶ ἐν
[88]	~οὐκοῦν καὶ σωφροσύνη ὡσαύτως καὶ	εὐμαθία:	μετὰ μὲν νοῦ καὶ μανθανόμενα
[88]	καὶ ~δικαιοσύνην καὶ ἀνδρείαν καὶ	εὐμαθίαν	καὶ μνήμην καὶ μεγαλοπρέπειαν καὶ
[80]	δὲ μή, οὔ. οὐ γὰρ	εὐπορῶν	αὐτὸς τοὺς ~ἄλλους ποιῶ ἀπορεῖν,
[89]	διδάσκαλοι, πάντα ποιῶν οὐ δύναμαι	~εὑρεῖν.	καίτοι μετὰ πολλῶν γε ζητῶ,
[86]	μὴ ἐπιστάμεθα μηδὲ (δυνατὸν ~εἶναι	εὑρεῖν	μηδὲ δεῖν ζητεῖν, περὶ τούτου
[84]	διδάσκοντος: (φύλαττε δὲ ἄν που	εὕρῃς	με ~διδάσκοντα καὶ διεξιόντα αὐτῷ,
[90]	καὶ ἐπαχθής, ἀλλὰ κόσμιος ~καὶ	εὐσταλὴς	(ἀνήρ: ἔπειτα τοῦτον εὖ ἔθρεψεν
[71]	εἶπον καὶ μὴ φθονήσῃς, ἵνα	εὐτυχέστατον	ψεῦσμα ~ἐψευσμένος ὦ, ἂν φανῇς
[72]	κακία. ~(Σωκράτης) ~πολλῇ γέ τινι	εὐτυχίᾳ	ἔοικα κεχρῆσθαι, ὦ Μένων, εἰ
[91]	ἄνθρωποι καλοῦσι σοφιστάς. ~(Ἄνυτος) ~Ἡράκλεις,	εὐφήμει,	ὦ Σώκρατες. μηδένα τῶν γ'
[70]	ἐν τοῖς Ἕλλησιν καὶ ~ἐθαυμάζοντο	ἐφ'	ἱππικῇ τε καὶ πλούτῳ, (νῦν
[79]	ἕκαστον ὀλίγον πρότερον μόριον ἀρετῆς	ἔφαμεν	εἶναι, τὴν ~δικαιοσύνην καὶ σωφροσύνην
[85]	μὴν οὐκ ᾔδει γε, ὡς	ἔφαμεν	ὀλίγον πρότερον. ~(Μένων) ἀληθῆ λέγεις.
[82]	~(Σωκράτης) ~θεῶ δὴ αὐτὸν ἀναμιμνῃσκόμενον	ἐφεξῆς,	ὡς δεῖ ἀναμιμνῄσκεσθαι. ~σὺ δέ
[95]	~πολλοὺς ἂν μισθοὺς καὶ μεγάλους	ἔφερον	~οἱ δυνάμενοι τοῦτο ποιεῖν, καὶ
[100]	τοιοῦτος ἐν τοῖς ζῶσιν ~οἷον	ἔφη	Ὅμηρος ἐν τοῖς τεθνεῶσιν τὸν
[76]	δὴ σύνες ὅ τοι λέγω,	ἔφη	Πίνδαρος. ἔστιν γὰρ χρόα ἀπορροὴ
[92]	τί δὲ αὐτῷ οὐ σὺ	ἔφρασας;	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὓς μὲν ἐγὼ
[89]	ἡμεῖς ἂν παραλαβόντες ~ἐκείνων ἀποφηνάντων	ἐφυλάττομεν	ἂν ἐν ἀκροπόλει, κατασημηνάμενοι πολὺ
[72]	ἀρεταί, εἰς ὃ καλῶς που	ἔχει	ἀποβλέψαντα τὸν ~ἀποκρινόμενον τῷ ἐρωτήσαντι
[85]	ὅτι οὐδεὶς πώποτε ἐδίδαξεν. ~(Σωκράτης)	ἔχει	δὲ ταύτας τὰς δόξας, ἢ
[92]	τοῦ πράγματος, εἴτε τι ἀγαθὸν	ἔχει	~ἐν αὑτῷ εἴτε φλαῦρον, οὗ
[85]	τὴν ἐπιστήμην, ἣν νῦν οὗτος	ἔχει,	ἤτοι ἔλαβέν ποτε ἢ ἀεὶ
[84]	ἔοικε, πρὸς τὸ ἐξευρεῖν ὅπῃ	ἔχει:	νῦν μὲν γὰρ ~καὶ ζητήσειεν
[89]	~(Σωκράτης) οὐκοῦν εἰ ταῦτα οὕτως	ἔχει,	οὐκ ἂν εἶεν φύσει οἱ
[74]	μανθάνεις ~γάρ που ὅτι οὑτωσὶ	ἔχει	περὶ παντός: εἴ τίς σε
[84]	λέγεις. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν νῦν βέλτιον	ἔχει	περὶ τὸ πρᾶγμα ὃ οὐκ
[81]	με τοῦτο διδάξαι ὡς οὕτως	ἔχει;	~(Σωκράτης) ~καὶ ἄρτι εἶπον, ὦ
[82]	πώς μοι ἔχεις ἐνδείξασθαι ὅτι	ἔχει	ὥσπερ λέγεις, ἔνδειξαι. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[84]	ὡς δεῖ διπλασίαν ~τὴν γραμμὴν	ἔχειν	μήκει. ~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οἴει
[87]	μέν τινα ὑπόθεσιν προὔργου οἶμαι	ἔχειν	πρὸς τὸ πρᾶγμα τοιάνδε: εἰ
[99]	ὧν λέγουσιν. ~(Μένων) κινδυνεύει οὕτως	ἔχειν.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὦ Μένων, ἄξιον
[99]	ὄντες τοιοῦτοι. ~(Μένων) ἔοικεν οὕτως	ἔχειν,	ὦ Σώκρατες, ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης)
[96]	οὐδὲ μαθηταί; ~(Μένων) δοκεῖ μοι	ἔχειν	ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ὡμολογήκαμεν δέ
[78]	μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, οὕτως	ἔχειν	ὡς σὺ νῦν ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης)
[82]	ἔθους: ~ἀλλ' εἴ πώς μοι	ἔχεις	ἐνδείξασθαι ὅτι ἔχει ὥσπερ λέγεις,
[81]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) οὐκ ἔμοιγε. ~(Μένων)	ἔχεις	λέγειν ὅπῃ; ~(Σωκράτης) ~ἔγωγε: ἀκήκοα
[81]	ἣν καλοῦμεν ~μάθησιν ἀνάμνησίς ἐστιν;	ἔχεις	με τοῦτο διδάξαι ὡς οὕτως
[70]	~(Μένων)	~ἔχεις	μοι εἰπεῖν, ὦ Σώκρατες, ἆρα
[96]	τἀναντία λέγει; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~ἔχεις	οὖν εἰπεῖν ἄλλου ὁτουοῦν πράγματος,
[94]	καὶ τἆλλα ἐπαίδευσεν ὅσα τέχνης	ἔχεται	~οὐδενὸς χείρους: ἀγαθοὺς δὲ ἄρα
[97]	γ' ἄν που ὀρθὴν δόξαν	ἔχῃ	περὶ ὧν ὁ ἕτερος ἐπιστήμην,
[71]	φίλους εὖ ποιεῖν, τοὺς δ'	ἐχθροὺς	κακῶς, καὶ αὐτὸν ~εὐλαβεῖσθαι μηδὲν
[97]	γε ὅτι οὐκ ἂν ἄλλως	ἔχοι:	ἦ γάρ; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)
[75]	οὐδὲ ἐπὶ τούτοις, ὦ ~Μένων,	ἔχοις	ἂν εἰπεῖν, εἴ τίς σε
[76]	καὶ ἅμα οἶμαι ἐννοεῖς ὅτι	ἔχοις	ἂν ἐξ αὐτῆς ~εἰπεῖν καὶ
[82]	τὰς διὰ μέσου ἐστὶν ἴσας	ἔχον;	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴη
[82]	ἕτερον διπλάσιον, τοιοῦτον δέ, ἴσας	ἔχον	~πάσας τὰς γραμμὰς ὥσπερ τοῦτο;
[82]	~ἔστιν οὖν (τετράγωνον χωρίον ἴσας	ἔχον	τὰς γραμμὰς ταύτας πάσας, ~τέτταρας
[99]	τοὺς ἄνδρας, οἵτινες νοῦν μὴ	~ἔχοντες	πολλὰ καὶ μεγάλα κατορθοῦσιν ὧν
[99]	τὰς πόλεις ὀρθοῦσιν, οὐδὲν διαφερόντως	ἔχοντες	πρὸς τὸ φρονεῖν ἢ οἱ
[97]	θαυμάζω, ὦ Σώκρατες, (τούτου οὕτως	ἔχοντος,	~ὅτι δή ποτε πολὺ τιμιωτέρα
[72]	γέ τι εἶδος ~ταὐτὸν ἅπασαι	ἔχουσιν	δι' ὃ εἰσὶν ἀρεταί, εἰς
[71]	μνήμων, ὦ Μένων, ὥστε οὐκ	ἔχω	εἰπεῖν ἐν τῷ παρόντι πῶς
[80]	οὐδ' ὅτι ἐστὶν τὸ παράπαν	ἔχω	εἰπεῖν. καί μοι δοκεῖς εὖ
[95]	σοφισταὶ διδάσκαλοι εἶναι; ~(Μένων) ~οὐκ	ἔχω	λέγειν, ὦ Σώκρατες. καὶ γὰρ
[91]	πράττεσθαι; ἐγὼ μὲν οὖν οὐκ	ἔχω	~ὅπως σοι πιστεύσω: οἶδα γὰρ
[80]	τὸ στόμα ~ναρκῶ, καὶ οὐκ	ἔχω	ὅτι ἀποκρίνωμαί σοι. καίτοι μυριάκις
[82]	εἶ, καὶ (νῦν ἐρωτᾷς εἰ	ἔχω	σε ~διδάξαι, ὃς οὔ φημι
[71]	καὶ αὐτός, ὦ Μένων, οὕτως	ἔχω:	συμπένομαι τοῖς πολίταις τούτου ~τοῦ
[97]	ὅτι ὁ μὲν τὴν ἐπιστήμην	ἔχων	ἀεὶ ἂν ἐπιτυγχάνοι, ὁ δὲ
[99]	τε ἀληθῆ καὶ ἐπιστήμην, ἃ	~ἔχων	ἄνθρωπος ὀρθῶς ἡγεῖται τὰ γὰρ
[98]	τὰς ~πράξεις, οὐδὲ ἁνὴρ ὁ	ἔχων	ὀρθὴν δόξαν ἢ ὁ ἐπιστήμην.
[97]	~(Σωκράτης) ~πῶς λέγεις; ὁ ἀεὶ	ἔχων	ὀρθὴν δόξαν οὐκ ἀεὶ ἂν
[71]	μὴ φθονήσῃς, ἵνα εὐτυχέστατον ψεῦσμα	~ἐψευσμένος	ὦ, ἂν φανῇς σὺ μὲν
[71]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἐκεῖνον μὲν τοίνυν	ἐῶμεν,	ἐπειδὴ καὶ ἄπεστιν: σὺ δὲ
[81]	οὖσα καὶ πολλάκις γεγονυῖα, καὶ	ἑωρακυῖα	καὶ τὰ ~ἐνθάδε καὶ τὰ
[98]	ὥστε οὐ ~πολλοῦ ἄξιαί εἰσιν,	ἕως	ἄν τις αὐτὰς δήσῃ αἰτίας
[76]	ποιοῦσιν οἱ τρυφῶντες, ἅτε ~τυραννεύοντες	ἕως	ἂν ἐν ὥρᾳ (ὦσιν, καὶ
[97]	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ	ἕως	γ' ἄν που ὀρθὴν δόξαν
[92]	δὲ μάλιστα πάντων αἱ πόλεις,	ἐῶσαι	αὐτοὺς εἰσαφικνεῖσθαι ~καὶ οὐκ ἐξελαύνουσαι,
[97]	δόξαν οὐκ ἀεὶ ἂν τυγχάνοι,	ἕωσπερ	ὀρθὰ δοξάζοι; ~(Μένων) ~ἀνάγκη μοι