Pages
[87]	~τί δὲ δή; ἄλλο τι	ἢ	ἀγαθὸν αὐτό φαμεν εἶναι τὴν
[85]	οὗτος ἔχει, ἤτοι ἔλαβέν ποτε	ἢ	ἀεὶ εἶχεν; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)
[73]	διοικεῖν ἢ πόλιν ἢ οἰκίαν	ἢ	ἄλλο ὁτιοῦν, μὴ σωφρόνως καὶ
[79]	μορίων ἀποκρινόμενος δηλώσειν αὐτὴν ὁτῳοῦν,	ἢ	ἄλλο ὁτιοῦν τούτῳ τῷ ~αὐτῷ
[78]	ἢ σωφροσύνην ἢ (ὁσιότητα ~προσεῖναι,	ἢ	ἄλλο τι μόριον ἀρετῆς: εἰ
[87]	πότερόν ἐστιν ἐπιστήμη ἡ ἀρετὴ	ἢ	~ἀλλοῖον ἐπιστήμης. ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ
[70]	ἀλλὰ φύσει παραγίγνεται τοῖς ἀνθρώποις	ἢ	ἄλλῳ ~τινὶ τρόπῳ; ~(Σωκράτης) ~ὦ
[72]	οἷον ἢ κάλλει ἢ ~μεγέθει	ἢ	ἄλλῳ τῳ τῶν τοιούτων; εἰπέ,
[75]	χρώματι ἀεὶ ~ἑπόμενον. ἱκανῶς σοι,	ἢ	ἄλλως πως ζητεῖς; ἐγὼ γὰρ
[82]	νοῦν ὁπότερ' ἄν σοι φαίνηται,	ἢ	ἀναμιμνῃσκόμενος ἢ μανθάνων ~παρ' ἐμοῦ.
[73]	~(Σωκράτης) ~πότερον ἀρετή, ὦ Μένων,	ἢ	ἀρετή τις; ~(Μένων) πῶς τοῦτο
[73]	ἐκείνου. ~(Μένων) ~τί ἄλλο γ'	ἢ	ἄρχειν οἷόν τ' εἶναι τῶν
[80]	(σοι ὅτι σὺ οὐδὲν ἄλλο	~ἢ	αὐτός τε ἀπορεῖς καὶ τοὺς
[88]	βλαβερά ἐστιν, προσγενομένης δὲ φρονήσεως	(ἢ	~ἀφροσύνης βλαβερά τε καὶ ὠφέλιμα
[77]	ὠφελεῖν ἐκεῖνον ᾧ ἂν γένηται,	ἢ	γιγνώσκων τὰ ~κακὰ ὅτι βλάπτει
[85]	τῷ ~νῦν βίῳ εἰληφὼς εἴη.	ἢ	(δεδίδαχέν τις τοῦτον γεωμετρεῖν; οὗτος
[91]	ἂν πέμποντες αὐτὸν ὀρθῶς πέμποιμεν.	ἢ	~δῆλον δὴ κατὰ τὸν ἄρτι
[82]	ποδοῖν καὶ ταύτῃ, ἄλλο τι	ἢ	δὶς δυοῖν γίγνεται; ~(Παῖς) γίγνεται.
[71]	ἂν ὁποῖόν γέ τι εἰδείην;	ἢ	δοκεῖ σοι οἷόν τε ~εἶναι,
[98]	οὔτε δόξα ἀληθής, οὔτ' ἐπίκτητα	ἢ	δοκεῖ ~σοι φύσει ὁποτερονοῦν αὐτοῖν
[72]	ἀνδρὶ ᾖ ἐάντε ἐν γυναικί.	ἢ	δοκεῖ τί σοι διαφέρειν; ~(Μένων)
[97]	οἶσθα οὖν δι' ὅτι θαυμάζεις,	ἢ	ἐγώ σοι εἴπω; ~(Μένων) πάνυ
[80]	ὧν οὐκ οἶσθα προθέμενος ζητήσεις;	ἢ	εἰ καὶ ὅτι μάλιστα ἐντύχοις
[86]	καὶ ~ἀνδρικώτεροι καὶ ἧττον ἀργοὶ	ἢ	εἰ οἰοίμεθα ἃ μὴ ἐπιστάμεθα
[93]	καὶ γεγονέναι ~ἔτι οὐχ ἧττον	ἢ	εἶναι: ἀλλὰ μῶν καὶ διδάσκαλοι
[78]	~γὰρ ἄλλο ἐστὶν ἄθλιον εἶναι	ἢ	ἐπιθυμεῖν τε τῶν κακῶν καὶ
[98]	τῆς πράξεως ~οὐδὲν χεῖρον ἀπεργάζεται	ἢ	ἐπιστήμη; ~(Μένων) καὶ τοῦτο δοκεῖς
[87]	ὅτι οὐδὲν ἄλλο διδάσκεται ἄνθρωπος	ἢ	ἐπιστήμην; ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης)
[76]	δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐδὲν ἀλλ'	ἢ	ἐπιτάττεις ἐν τοῖς λόγοις, ὅπερ
[84]	ζητῶν μετ' ἐμοῦ, οὐδὲν ἀλλ'	ἢ	~ἐρωτῶντος ἐμοῦ καὶ οὐ διδάσκοντος:
[94]	ῥᾷόν ἐστιν κακῶς ποιεῖν ἀνθρώπους	ἢ	εὖ, ἐν τῇδε δὲ καὶ
[74]	φῂς τὸ στρογγύλον εἶναι ~στρογγύλον	ἢ	εὐθύ, οὐδὲ τὸ εὐθὺ εὐθὺ
[78]	ὁ πόρος τῶν τοιούτων ἀγαθῶν	ἢ	ἡ ἀπορία ἀρετὴ ἂν εἴη,
[76]	ἀπόκρισις, ὥστε ἀρέσκει σοι μᾶλλον	ἢ	ἡ περὶ τοῦ ~σχήματος. ~(Μένων)
[77]	τὰ κακὰ ἀγαθὰ εἶναι, λέγεις,	ἢ	καὶ γιγνώσκοντες ὅτι κακά ἐστιν
[72]	δὲ γυναικὸς καὶ τῶν ἄλλων,	ἢ	καὶ περὶ ὑγιείας καὶ περὶ
[72]	διαφέρουσιν, ἄλλῳ δέ τῳ, οἷον	ἢ	κάλλει ἢ ~μεγέθει ἢ ἄλλῳ
[92]	~ἐξαπατᾶν καὶ λωβᾶσθαι τοὺς νέους,	ἢ	λεληθέναι καὶ ἑαυτούς; καὶ οὕτω
[84]	ἂν αὐτὸν πρότερον ἐπιχειρῆσαι ζητεῖν	ἢ	μανθάνειν τοῦτο ὃ ᾤετο εἰδέναι
[82]	ἄν σοι φαίνηται, ἢ ἀναμιμνῃσκόμενος	ἢ	μανθάνων ~παρ' ἐμοῦ. ~(Μένων) ἀλλὰ
[72]	δέ τῳ, οἷον ἢ κάλλει	ἢ	~μεγέθει ἢ ἄλλῳ τῳ τῶν
[76]	τῶν (πόρων, τὰς δὲ ἐλάττους	ἢ	~μείζους εἶναι; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα.
[89]	φαμὲν ἀρετὴν εἶναι, ἤτοι σύμπασαν	ἢ	μέρος τι; ~(Μένων) δοκεῖ μοι
[93]	ὤν: οὐκ εἰ εἰσὶν ἀγαθοὶ	ἢ	~μὴ ἄνδρες ἐνθάδε, οὐδ' εἰ
[93]	πατὴρ αὐτοῦ, ἤδη του ἀκήκοας	ἢ	νεωτέρου ἢ πρεσβυτέρου; ~(Ἄνυτος) οὐ
[74]	ἀρετὰς μίαν ~ζητοῦντες, ἄλλον τρόπον	ἢ	νυνδή: τὴν δὲ μίαν, ἣ
[98]	ἁνὴρ ὁ ἔχων ὀρθὴν δόξαν	ἢ	ὁ ἐπιστήμην. ~(Μένων) ἔστι ταῦτα.
[87]	~ἐπιστήμη, ἆρα διδακτὸν ἢ οὔ,	ἢ	ὃ νυνδὴ ἐλέγομεν, ἀναμνηστόν διαφερέτω
[92]	ὃς οὐ βελτίω αὐτὸν ποιήσει	ἢ	οἱ σοφισταί, ἐάνπερ ~ἐθέλῃ πείθεσθαι.
[99]	διαφερόντως ἔχοντες πρὸς τὸ φρονεῖν	ἢ	οἱ ~χρησμῳδοί τε καὶ οἱ
[93]	που τὸν ὑὸν τὸν αὑτοῦ;	ἢ	οἴει αὐτὸν φθονεῖν αὐτῷ καὶ
[73]	τε εὖ διοικεῖν ἢ πόλιν	ἢ	οἰκίαν ἢ ἄλλο ὁτιοῦν, μὴ
[87]	μὲν δὴ εἰ ἔστιν ἀλλοῖον	ἢ	οἷον ~ἐπιστήμη, ἆρα διδακτὸν ἢ
[97]	τὴν ὁδὸν τὴν εἰς Λάρισαν	ἢ	ὅποι βούλει ἄλλοσε βαδίζοι καὶ
[78]	τῷ πόρῳ δικαιοσύνην ἢ σωφροσύνην	ἢ	(ὁσιότητα ~προσεῖναι, ἢ ἄλλο τι
[70]	Σώκρατες, ἆρα διδακτὸν ἡ ἀρετή;	ἢ	οὐ διδακτὸν ἀλλ' ἀσκητόν; ~ἢ
[87]	ὄντων ~ἀρετή, διδακτὸν ἂν εἴη	ἢ	οὐ διδακτόν; πρῶτον μὲν δὴ
[82]	ἧς τὸ ὀκτώπουν χωρίον γενήσεται:	ἢ	οὐ δοκεῖ σοι; ~(Μένων) ἔμοιγε.
[79]	μετὰ δικαιοσύνης πρᾶξις ἀρετή ἐστιν.	~ἢ	οὐ δοκεῖ σοι πάλιν δεῖσθαι
[93]	προτέρων μαθεῖν, ὄντων καλῶν κἀγαθῶν:	ἢ	~οὐ δοκοῦσί σοι πολλοὶ καὶ
[72]	δηλῶσαι, ὃ τυγχάνει (οὖσα ἀρετή:	ἢ	~οὐ μανθάνεις ὅτι λέγω; ~(Μένων)
[94]	ἐδόκουν τῶν τότε κάλλιστα ~παλαίειν	ἢ	οὐ μέμνησαι; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε, ἀκοῇ.
[84]	δέ γε διπλάσιον ἡμῖν γενέσθαι:	ἢ	οὐ μέμνησαι; ~(Παῖς) πάνυ γε.
[93]	ἦσαν ~ἠπίσταντο καὶ ἄλλῳ παραδοῦναι,	ἢ	οὐ παραδοτὸν τοῦτο ἀνθρώπῳ οὐδὲ
[87]	ἢ οἷον ~ἐπιστήμη, ἆρα διδακτὸν	ἢ	οὔ, ἢ ὃ νυνδὴ ἐλέγομεν,
[77]	δῆλον ὅτι τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμοῦσιν.	~ἢ	οὔ; ~(Μένων) κινδυνεύουσιν οὗτοί γε.
[85]	γε αὐτῷ αὗται αἱ δόξαι:	ἢ	οὔ; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~τῷ
[83]	ἀπὸ ἐλάττονος δὲ ἢ ~(τοσησδί;	ἢ	οὔ; ~(Παῖς) ἔμοιγε δοκεῖ οὕτω.
[85]	ἑκάστη ἡ γραμμὴ ἀποτέτμηκεν ~ἐντός;	ἢ	οὔ; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) πόσα
[75]	τὸ ἐπὶ πᾶσιν τούτοις ταὐτόν;	ἢ	οὐδὲ ἐπὶ τούτοις, ὦ ~Μένων,
[78]	~Μένων, τὸ δικαίως καὶ ὁσίως,	ἢ	οὐδέν σοι διαφέρει, ἀλλὰ κἂν
[79]	~ὄντος ἀρετῆς λέγεις ἃ λέγεις:	ἢ	οὐδέν σοι δοκῶ λέγειν; ~(Μένων)
[93]	ἀρετὴν ἣν αὐτὸς ἀγαθὸς ἦν;	ἢ	οὐκ ἀκήκοας ὅτι ~Θεμιστοκλῆς Κλεόφαντον
[86]	ὅτι τὸν πάντα χρόνον ἔστιν	ἢ	οὐκ ~ἔστιν ἄνθρωπος. ~(Μένων) φαίνεται.
[70]	ἢ οὐ διδακτὸν ἀλλ' ἀσκητόν;	~ἢ	οὔτε ἀσκητὸν οὔτε μαθητόν, ἀλλὰ
[88]	βλάπτειν: ἢ σὺ ἄλλως φῂς	ἢ	οὕτως; ~(Μένων) οὐκ, ἀλλ' οὕτως.
[74]	σχῆμα εἶναι ἢ τὸ εὐθύ;	ἢ	οὐχ ~οὕτω λέγεις; ~(Μένων) ἔγωγε.
[85]	ἔχει δὲ ταύτας τὰς δόξας,	ἢ	οὐχί; ~(Μένων) ἀνάγκη, ὦ Σώκρατες,
[91]	~λαθεῖν τριάκονθ' (ἡμέρας μοχθηρότερα ἀποδιδόντες	ἢ	παρέλαβον τὰ ἱμάτιά ~τε καὶ
[91]	τοὺς ~συγγιγνομένους καὶ μοχθηροτέρους ἀποπέμπων	ἢ	παρελάμβανεν πλέον ἢ ~τετταράκοντα ἔτη
[75]	εἰ οὖν τῷ ἐρωτῶντι οὕτως	ἢ	περὶ σχήματος ἢ χρώματος εἶπες
[73]	οὖν οἷόν τε εὖ διοικεῖν	ἢ	πόλιν ἢ οἰκίαν ἢ ἄλλο
[93]	ἤδη του ἀκήκοας ἢ νεωτέρου	ἢ	πρεσβυτέρου; ~(Ἄνυτος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)
[74]	εὐθύ, οὐδὲ τὸ εὐθὺ εὐθὺ	ἢ	στρογγύλον; ~(Μένων) οὐ δήπου, ὦ
[88]	ταῦτά φαμεν ἐνίοτε καὶ βλάπτειν:	ἢ	σὺ ἄλλως φῂς ἢ οὕτως;
[74]	πότερον σχῆμα ἡ στρογγυλότης ἐστὶν	ἢ	σχῆμά τι; εἶπες δήπου ἂν
[78]	ἔοικε, τούτῳ τῷ πόρῳ δικαιοσύνην	ἢ	σωφροσύνην ἢ (ὁσιότητα ~προσεῖναι, ἢ
[78]	μὴ ἄλλ' ἄττα λέγεις τἀγαθὰ	ἢ	τὰ τοιαῦτα; ~(Μένων) οὔκ, ἀλλὰ
[93]	σοφόν, ~ὅσα διδασκάλων ἀγαθῶν εἴχετο:	ἢ	ταῦτα οὐκ ἀκήκοας τῶν πρεσβυτέρων;
[72]	εἶναι ὑγίεια, ἄλλη δὲ γυναικός;	ἢ	~ταὐτὸν πανταχοῦ εἶδός ἐστιν, ἐάνπερ
[91]	μοχθηροτέρους ἀποπέμπων ἢ παρελάμβανεν πλέον	ἢ	~τετταράκοντα ἔτη οἶμαι γὰρ αὐτὸν
[92]	ἠδίκηκέ τίς σε τῶν σοφιστῶν,	ἢ	τί οὕτως αὐτοῖς χαλεπὸς εἶ;
[96]	ποτε οὐδ' εἰσὶν ἀγαθοὶ ἄνδρες,	ἢ	τίς ἂν εἴη τρόπος τῆς
[74]	φῂς τὸ στρογγύλον σχῆμα εἶναι	ἢ	τὸ εὐθύ; ἢ οὐχ ~οὕτω
[74]	οὐδὲν ἧττον κατέχει τὸ στρογγύλον	ἢ	τὸ εὐθύ, ὃ δὴ ὀνομάζεις
[89]	ἐν ἀκροπόλει, κατασημηνάμενοι πολὺ ~μᾶλλον	ἢ	τὸ χρυσίον, ἵνα μηδεὶς αὐτοὺς
[83]	~οὐκ ἀπὸ μὲν μείζονος ἔσται	ἢ	τοσαύτης γραμμῆς, ἀπὸ ἐλάττονος δὲ
[83]	τοσαύτης γραμμῆς, ἀπὸ ἐλάττονος δὲ	ἢ	~(τοσησδί; ἢ οὔ; ~(Παῖς) ἔμοιγε
[90]	ἀντιποιουμένους τε τῆς τέχνης μᾶλλον	ἢ	τοὺς μή, καὶ τοὺς μισθὸν
[83]	αὐτῆς ἴσας τέτταρας. ἄλλο τι	ἢ	τουτὶ ἂν εἴη ὃ φῂς
[87]	ὀνόματι χρώμεθα ἀλλ' ἆρα διδακτόν;	ἢ	τοῦτό γε ~παντὶ δῆλον, ὅτι
[94]	δὴ σκεψώμεθα, Ἀριστείδην τὸν ~Λυσιμάχου:	ἢ	τοῦτον οὐχ ὁμολογεῖς ἀγαθὸν γεγονέναι;
[72]	διαφερούσας ἀλλήλων, τῷ ~μελίττας εἶναι;	ἢ	τούτῳ μὲν οὐδὲν διαφέρουσιν, ἄλλῳ
[94]	αὐτοῦ ~τοὺς ὑεῖς ἀγαθοὺς ποιήσειν,	ἢ	τῶν ἐπιχωρίων τις ἢ τῶν
[94]	ποιήσειν, ἢ τῶν ἐπιχωρίων τις	ἢ	τῶν (ξένων, εἰ αὐτὸς μὴ
[91]	~κτησάμενον ἀπὸ ταύτης τῆς σοφίας	ἢ	Φειδίαν τε, ὃς οὕτω περιφανῶς
[74]	πότερον τὸ λευκὸν χρῶμά ἐστιν	ἢ	~χρῶμά τι; εἶπες ἂν ὅτι
[75]	ἐρωτῶντι οὕτως ἢ περὶ σχήματος	ἢ	χρώματος εἶπες ~ὅτι ἀλλ' οὐδὲ
[86]	δεῖ ~ἐπιχειρεῖν, (ἢ ὡς φύσει	ἢ	ὡς τίνι ποτὲ τρόπῳ παραγιγνομένης
[86]	διδακτῷ ὄντι αὐτῷ δεῖ ~ἐπιχειρεῖν,	(ἢ	ὡς φύσει ἢ ὡς τίνι
[87]	οἷον ἂν αὐτὸ τὸ παρατεταμένον	ᾖ,	ἄλλο ~τι συμβαίνειν μοι δοκεῖ,
[86]	χρόνον καὶ ὃν ἂν μὴ	ᾖ	ἄνθρωπος, ἐνέσονται αὐτῷ ἀληθεῖς δόξαι,
[97]	ταῦτα, ἐὰν μὲν μὴ δεδεμένα	ᾖ,	ἀποδιδράσκει καὶ δραπετεύει, ἐὰν δὲ
[77]	~(Μένων) ἀμφότερα ἔμοιγε δοκοῦσιν. ~(Σωκράτης)	~ἦ	γὰρ δοκεῖ τίς σοι, ὦ
[97]	ὅτι οὐκ ἂν ἄλλως ἔχοι:	ἦ	γάρ; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[77]	μάλιστα. ~(Σωκράτης) τί ἐπιθυμεῖν λέγεις;	ἦ	γενέσθαι αὐτῷ; ~(Μένων) γενέσθαι: τί
[94]	ὦ ἑταῖρε Ἄνυτε, μὴ οὐκ	ᾖ	~διδακτὸν ἀρετή. ~(Ἄνυτος) ~ὦ Σώκρατες,
[94]	μέν, ~ἐβούλετο, ἀλλὰ μὴ οὐκ	ᾖ	διδακτόν. ἵνα δὲ μὴ ὀλίγους
[72]	πανταχοῦ εἶδός ἐστιν, ἐάνπερ ὑγίεια	(ᾖ,	ἐάντε ἐν ἀνδρὶ ἐάντε ἐν
[72]	ἡ ἰσχύς, ἐάντε ἐν ἀνδρὶ	ᾖ	ἐάντε ἐν γυναικί. ἢ δοκεῖ
[73]	διοίσει τι, ἐάντε ἐν παιδὶ	ᾖ	ἐάντε ἐν πρεσβύτῃ, ~ἐάντε ἐν
[89]	καὶ ἀπιστεῖς μὴ οὐκ ἐπιστήμη	ᾖ	ἡ ~ἀρετή; ~(Σωκράτης) ~ἐγώ σοι
[77]	οἳ γιγνώσκοντες ὅτι βλάπτει. ~(Σωκράτης)	~ἦ	καὶ δοκοῦσί σοι γιγνώσκειν τὰ
[81]	αὐτὸν ~ἀνευρεῖν, ἐάν τις ἀνδρεῖος	ᾖ	καὶ μὴ ἀποκάμνῃ ζητῶν: τὸ
[72]	ἀνδρὶ ἐάντε ἐν ~ἄλλῳ ὁτῳοῦν	ᾖ;	~(Μένων) ἡ αὐτή μοι δοκεῖ
[78]	καὶ ἀργύριον, ὅταν μὴ δίκαιον	ᾖ,	μήτε αὑτῷ μήτε ~ἄλλῳ, οὐκ
[83]	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἂν	ᾖ	τῇδε τριῶν καὶ τῇδε τριῶν,
[83]	~τρίποδα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἄνπερ τρίπους	ᾖ,	τὸ ἥμισυ ταύτης προσληψόμεθα καὶ
[97]	ὀρθῶς ἡγεῖσθαι, ἐὰν μὴ φρόνιμος	ᾖ,	τοῦτο ὅμοιοί ἐσμεν οὐκ ~ὀρθῶς
[72]	καὶ ἰσχύς; ἐάνπερ ἰσχυρὰ γυνὴ	ᾖ,	τῷ αὐτῷ εἴδει καὶ τῇ
[86]	~εἰ οὖν ὅν τ' ἂν	ᾖ	χρόνον καὶ ὃν ἂν μὴ
[100]	ξένον τόνδε Ἄνυτον, ~ἵνα (πρᾳότερος	ᾖ:	ὡς ἐὰν πείσῃς τοῦτον, ἔστιν
[86]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ ἀεὶ	ἡ	ἀλήθεια ἡμῖν τῶν ὄντων ἐστὶν
[88]	ἀνδρεία, εἰ μὴ ἔστι φρόνησις	ἡ	ἀνδρεία ~ἀλλ' οἷον θάρρος τι:
[74]	ἐμοὶ εἰπὲ ἄλλας ἀρετάς. ~(Μένων)	~ἡ	ἀνδρεία τοίνυν ἔμοιγε δοκεῖ ἀρετὴ
[76]	~τραγικὴ γάρ ἐστιν, ὦ Μένων,	ἡ	ἀπόκρισις, ὥστε ἀρέσκει σοι μᾶλλον
[78]	πόρος τῶν τοιούτων ἀγαθῶν ἢ	ἡ	ἀπορία ἀρετὴ ἂν εἴη, ἀλλά,
[78]	οὐκ ἀρετὴ καὶ αὕτη ἐστὶν	ἡ	ἀπορία; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν
[93]	ποιῆσαι, εἴπερ ἦν γε ~διδακτὸν	ἡ	ἀρετή; ~(Ἄνυτος) ἴσως μὰ Δί'
[78]	~οὐκοῦν νυνδὴ ἔλεγες ὅτι ἔστιν	ἡ	ἀρετὴ βούλεσθαί τε τἀγαθὰ καὶ
[87]	οὐχί; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ	ἡ	ἀρετὴ δὴ ὠφέλιμόν ἐστιν; ~(Μένων)
[87]	δέ γ' ἐστὶν ἐπιστήμη τις	ἡ	ἀρετή, δῆλον ὅτι διδακτὸν ἂν
[72]	πρὸς ἕκαστον ἔργον ἑκάστῳ ~ἡμῶν	ἡ	ἀρετή ἐστιν, ὡσαύτως δὲ οἶμαι,
[87]	δεῖ σκέψασθαι πότερόν ἐστιν ἐπιστήμη	ἡ	ἀρετὴ ἢ ~ἀλλοῖον ἐπιστήμης. ~(Μένων)
[70]	εἰπεῖν, ὦ Σώκρατες, ἆρα διδακτὸν	ἡ	ἀρετή; ἢ οὐ διδακτὸν ἀλλ'
[98]	διδακτὸν ἔδοξεν εἶναι, εἰ φρόνησις	ἡ	ἀρετή; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~κἂν
[99]	οὐδ' ἐπιστήμη δὴ ἔτι γίγνεται	ἡ	ἀρετή; ~(Μένων) οὐ φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[100]	θείᾳ μοίρᾳ ἡμῖν φαίνεται ~παραγιγνομένη	ἡ	ἀρετὴ οἷς ἂν παραγίγνηται: τὸ
[87]	χωριζόμενον ἐπιστήμης, τάχ' ἂν εἴη	ἡ	~ἀρετὴ οὐκ ἐπιστήμη τις: εἰ
[86]	εἴτε διδακτὸν εἴτε οὐ διδακτὸν	ἡ	ἀρετή, πρὶν ὅτι ἐστὶν ~πρῶτον
[89]	ἀπιστεῖς μὴ οὐκ ἐπιστήμη ᾖ	ἡ	~ἀρετή; ~(Σωκράτης) ~ἐγώ σοι ἐρῶ,
[73]	ἂν δήπου, εἴ γε μὴ	ἡ	αὐτὴ ἀρετὴ ἦν αὐτῶν, τῷ
[73]	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν	ἡ	αὐτὴ ἀρετὴ πάντων ἐστίν, πειρῶ
[73]	γε. ἀλλ' ἆρα καὶ παιδὸς	ἡ	αὐτὴ ἀρετή, ὦ Μένων, καὶ
[72]	ἐν ~ἄλλῳ ὁτῳοῦν ᾖ; ~(Μένων)	ἡ	αὐτή μοι δοκεῖ ὑγίειά γε
[88]	ἡ ἔμφρων ἡγεῖται, ἡμαρτημένως δ'	ἡ	ἄφρων; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[73]	δὲ μή; ~(Μένων) οἶμαι ἔγωγε:	ἡ	γὰρ δικαιοσύνη, ὦ Σώκρατες, ἀρετή
[85]	ὄντων τούτων ἥμισυ ἑκάστου ἑκάστη	ἡ	γραμμὴ ἀποτέτμηκεν ~ἐντός; ἢ οὔ;
[82]	εἰπεῖν πηλίκη τις ἔσται (ἐκείνου	ἡ	γραμμὴ ἑκάστη. ἡ μὲν ~γὰρ
[73]	εἴπερ μέλλουσιν ἀγαθοὶ εἶναι, καὶ	ἡ	γυνὴ καὶ ~ὁ ἀνήρ, δικαιοσύνης
[73]	διαφέρειν; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~ἡ	δὲ ἀρετὴ πρὸς τὸ ἀρετὴ
[88]	ὠφέλιμα τὰ τῆς ψυχῆς ἐποίει,	ἡ	δὲ ἀφροσύνη βλαβερά, οὕτως αὖ
[83]	ἥδε μὲν δυοῖν ~ποδοῖν ἦν,	ἡ	δὲ τεττάρων; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)
[82]	τοῦδε δυοῖν ποδοῖν: τί δὲ	ἡ	ἐκείνου τοῦ διπλασίου; ~(Παῖς) δῆλον
[88]	γε. ~(Σωκράτης) ὀρθῶς δέ γε	ἡ	ἔμφρων ἡγεῖται, ἡμαρτημένως δ' ἡ
[97]	~ὅτι δή ποτε πολὺ τιμιωτέρα	ἡ	ἐπιστήμη τῆς ὀρθῆς δόξης, καὶ
[72]	οὐδὲν διαφέρουσιν, ᾗ μέλιτται εἰσίν,	ἡ	ἑτέρα τῆς ἑτέρας. ~(Σωκράτης) ~εἰ
[72]	διαφέρει πρὸς τὸ ἰσχὺς ~εἶναι	ἡ	ἰσχύς, ἐάντε ἐν ἀνδρὶ ᾖ
[72]	δὲ οἶμαι, ὦ Σώκρατες, καὶ	ἡ	κακία. ~(Σωκράτης) ~πολλῇ γέ τινι
[82]	ἔσται (ἐκείνου ἡ γραμμὴ ἑκάστη.	ἡ	μὲν ~γὰρ τοῦδε δυοῖν ποδοῖν:
[79]	ὅταν λέγῃ τις, ὅτι πᾶσα	ἡ	μετὰ δικαιοσύνης πρᾶξις ἀρετή ἐστιν.
[80]	σε. ἐγὼ δέ, εἰ μὲν	ἡ	νάρκη αὐτὴ ναρκῶσα οὕτω καὶ
[84]	αὐτὸν ποιήσαντες καὶ ναρκᾶν ὥσπερ	ἡ	νάρκη, μῶν τι ἐβλάψαμεν; ~(Μένων)
[97]	ὀρθῶς μὲν δοξάζων ἥτις ἐστὶν	ἡ	ὁδός, ἐληλυθὼς δὲ μὴ μηδ'
[76]	ὥστε ἀρέσκει σοι μᾶλλον ἢ	ἡ	περὶ τοῦ ~σχήματος. ~(Μένων) ἔμοιγε.
[82]	~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν εἴη αὕτη	ἡ	πλευρὰ δυοῖν ποδοῖν καὶ αὕτη
[71]	τῶν τόπων παρ' ὑμᾶς οἴχεσθαι	ἡ	σοφία. εἰ γοῦν ~τινα ἐθέλεις
[74]	εἶπεν ~ἅπερ ἐγώ, πότερον σχῆμα	ἡ	στρογγυλότης ἐστὶν ἢ σχῆμά τι;
[84]	ᾔδει μὲν οὔ, ἥτις ἐστὶν	ἡ	τοῦ ὀκτώποδος χωρίου γραμμή, ὥσπερ
[87]	εἶναι τὴν ἀρετήν, καὶ αὕτη	ἡ	ὑπόθεσις ~μένει ἡμῖν, ἀγαθὸν αὐτὸ
[88]	οὐχ ὥσπερ τῇ ἄλλῃ ψυχῇ	ἡ	φρόνησις ~ἡγουμένη ὠφέλιμα τὰ τῆς
[81]	~πρὸς ἀνθρώπων καλεῦνται. ~ἅτε οὖν	ἡ	ψυχὴ ἀθάνατός τε οὖσα καὶ
[86]	τὸν ἀεὶ χρόνον ~μεμαθηκυῖα ἔσται	ἡ	ψυχὴ αὐτοῦ; δῆλον γὰρ ὅτι
[86]	ἐν τῇ ψυχῇ, ἀθάνατος ἂν	ἡ	ψυχὴ ~εἴη, ὥστε θαρροῦντα χρὴ
[88]	βλαβερά, οὕτως αὖ ~(καὶ τούτοις	ἡ	ψυχὴ ὀρθῶς μὲν χρωμένη καὶ
[74]	ἢ νυνδή: τὴν δὲ μίαν,	ἣ	διὰ πάντων τούτων ἐστίν, οὐ
[76]	οὖν σοι κατὰ Γοργίαν ἀποκρίνωμαι,	ᾗ	ἂν σὺ μάλιστα ἀκολουθήσαις; ~(Μένων)
[96]	~τοῖς ἀνθρώποις πράττεται τὰ πράγματα,	ᾗ	ἴσως καὶ διαφεύγει ἡμᾶς τὸ
[72]	~τοῦτ' ἔγωγε, ὅτι οὐδὲν διαφέρουσιν,	ᾗ	μέλιτται εἰσίν, ἡ ἑτέρα τῆς
[91]	~ταύτης τῆς σοφίας καὶ ἀρετῆς	ᾗ	οἱ ἄνθρωποι τάς τε οἰκίας
[99]	εὐδοξίᾳ δὴ τὸ λοιπὸν (γίγνεται:	ᾗ	οἱ πολιτικοὶ ἄνδρες ~χρώμενοι τὰς
[99]	γε. ~(Σωκράτης) ~ὀρθῶς δέ γε	ἡγεῖσθαι	δύο ὄντα ταῦτα μόνα, δόξαν
[97]	~ὅτι δ' οὐκ ἔστιν ὀρθῶς	ἡγεῖσθαι,	ἐὰν μὴ φρόνιμος ᾖ, τοῦτο
[84]	οὐχ ἡγεῖτο ἀπορεῖν: νῦν δὲ	ἡγεῖται	(ἀπορεῖν ἤδη, καὶ ὥσπερ οὐκ
[88]	ὀρθῶς δέ γε ἡ ἔμφρων	ἡγεῖται,	ἡμαρτημένως δ' ἡ ἄφρων; ~(Μένων)
[95]	κακηγορεῖν τούτους τοὺς ἄνδρας, ἔπειτα	ἡγεῖται	καὶ αὐτὸς εἶναι εἷς ~τούτων.
[99]	ἐπιστήμην, ἃ ~ἔχων ἄνθρωπος ὀρθῶς	ἡγεῖται	τὰ γὰρ ἀπὸ τύχης τινὸς
[97]	εἴη, ~λέγοντες (ὅτι φρόνησις μόνον	ἡγεῖται	τοῦ ὀρθῶς πράττειν: τὸ δὲ
[84]	ἀπεκρίνετο ὡς ~εἰδώς, καὶ οὐχ	ἡγεῖτο	ἀπορεῖν: νῦν δὲ ἡγεῖται (ἀπορεῖν
[99]	τινὸς ὀρθῶς γιγνόμενα οὐκ ~ἀνθρωπίνῃ	ἡγεμονίᾳ	γίγνεται ὧν δὲ ἄνθρωπος ἡγεμών
[97]	ὁ ἕτερος ἐπιστήμην, οὐδὲν χείρων	~ἡγεμὼν	ἔσται, οἰόμενος μὲν ἀληθῆ, φρονῶν
[99]	ἡγεμονίᾳ γίγνεται ὧν δὲ ἄνθρωπος	ἡγεμών	ἐστιν ἐπὶ τὸ ὀρθόν, δύο
[99]	~εἴη ἐν πολιτικῇ πράξει ἐπιστήμη	ἡγεμών.	~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης)
[97]	πρὸς ὀρθότητα πράξεως οὐδὲν χείρων	ἡγεμὼν	φρονήσεως: καὶ ~τοῦτό ἐστιν ὃ
[84]	εἰδώς, πρὶν εἰς ἀπορίαν κατέπεσεν	ἡγησάμενος	μὴ εἰδέναι, καὶ ἐπόθησεν τὸ
[88]	δή, ὅταν τί ἑκάστου τούτων	ἡγῆται,	ὠφελεῖ ἡμᾶς, καὶ ὅταν τί,
[97]	βούλει ἄλλοσε βαδίζοι καὶ ~ἄλλοις	ἡγοῖτο,	ἄλλο τι ὀρθῶς ἂν καὶ
[97]	οὐ καὶ οὗτος ἂν ὀρθῶς	ἡγοῖτο;	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ
[97]	τι ὀρθῶς ἂν καὶ εὖ	ἡγοῖτο;	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί
[98]	οὐκ ὀρθῶς, ὅτι ἀληθὴς δόξα	ἡγουμένη	τὸ ἔργον ἑκάστης τῆς πράξεως
[88]	ψυχὴ ὀρθῶς μὲν χρωμένη καὶ	ἡγουμένη	ὠφέλιμα αὐτὰ ποιεῖ, μὴ ~ὀρθῶς
[88]	τῇ ἄλλῃ ψυχῇ ἡ φρόνησις	~ἡγουμένη	ὠφέλιμα τὰ τῆς ψυχῆς ἐποίει,
[88]	τῆς ψυχῆς ἐπιχειρήματα καὶ καρτερήματα	~ἡγουμένης	μὲν φρονήσεως εἰς εὐδαιμονίαν τελευτᾷ,
[96]	καταγελάστως ὅτι οὐ μόνον ἐπιστήμης	ἡγουμένης	ὀρθῶς τε καὶ εὖ ~τοῖς
[77]	μὲν ἐπιθυμοῦντες, ὡς φῂς σύ,	ἡγούμενοι	δὲ τὰ κακὰ βλάπτειν ~ἐκεῖνον
[77]	παρῇ; ~(Μένων) ~εἰσὶ μὲν οἳ	ἡγούμενοι	τὰ κακὰ ὠφελεῖν, εἰσὶν δὲ
[77]	κακὰ ὅτι κακά ἐστιν οἱ	ἡγούμενοι	τὰ κακὰ ~ὠφελεῖν; ~(Μένων) οὐ
[98]	καὶ ἀγαθὸν εἶναι τὸ ὀρθῶς	ἡγούμενον;	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ὀρθῶς
[77]	τί γὰρ (ἄλλο; ~(Σωκράτης) ~πότερον	ἡγούμενος	τὰ κακὰ ὠφελεῖν ἐκεῖνον ᾧ
[99]	σοφοὶ ὄντες οἱ τοιοῦτοι ἄνδρες	ἡγοῦντο	ταῖς πόλεσιν, οἱ ~ἀμφὶ Θεμιστοκλέα
[97]	ὠφέλιμοι ἔσονται, ἂν ὀρθῶς ἡμῖν	ἡγῶνται	τῶν πραγμάτων, καὶ τοῦτό ~που
[83]	ἀποκρίνου. καί μοι λέγε: οὐχ	ἥδε	μὲν δυοῖν ~ποδοῖν ἦν, ἡ
[85]	ἑαυτοῦ. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν οὐκ	ᾔδει	γε, ὡς ἔφαμεν ὀλίγον πρότερον.
[84]	ἀναμιμνῄσκεσθαι; ὅτι τὸ μὲν ~πρῶτον	ᾔδει	μὲν οὔ, ἥτις ἐστὶν ἡ
[84]	περὶ τὸ πρᾶγμα ὃ οὐκ	ᾔδει;	~(Μένων) καὶ τοῦτό μοι δοκεῖ.
[84]	μὲν γὰρ ~καὶ ζητήσειεν ἂν	ἡδέως	οὐκ εἰδώς, τότε δὲ ῥᾳδίως
[89]	(ἆρα μαθήσει; ~(Μένων) ~δοκεῖ μοι	ἤδη	ἀναγκαῖον εἶναι: καὶ δῆλον, ὦ
[84]	αὖ, ὦ Μένων, οὗ ἐστιν	ἤδη	βαδίζων ὅδε τοῦ ἀναμιμνῄσκεσθαι; ὅτι
[79]	ἀρετή ἐστιν τὸ ~ὅλον καὶ	ἤδη	γνωσομένου ἐμοῦ, καὶ ἐὰν σὺ
[84]	ἀπορεῖν: νῦν δὲ ἡγεῖται (ἀπορεῖν	ἤδη,	καὶ ὥσπερ οὐκ ~οἶδεν, οὐδ'
[76]	γεωμετρίαις; ~(Μένων) ἔγωγε καλῶ. ~(Σωκράτης)	~ἤδη	τοίνυν ἂν μάθοις μου ἐκ
[93]	ἐγένετο ~ἅπερ ὁ πατὴρ αὐτοῦ,	ἤδη	του ἀκήκοας ἢ νεωτέρου ἢ
[86]	τῷ νῦν βίῳ λαβών, οὐκ	ἤδη	τοῦτο (δῆλον, ὅτι ἐν ἄλλῳ
[80]	σὺ ~μέντοι ἴσως πρότερον μὲν	ᾔδησθα	πρὶν ἐμοῦ ἅψασθαι, νῦν μέντοι
[80]	τοῦτό ἐστιν ὃ σὺ οὐκ	ᾔδησθα;	~(Σωκράτης) ~μανθάνω οἷον βούλει λέγειν,
[92]	~(Σωκράτης) ~πότερον δέ, ὦ Ἄνυτε,	ἠδίκηκέ	τίς σε τῶν σοφιστῶν, ἢ
[86]	Σώκρατες, ἀλλ' ἔγωγε ἐκεῖνο ἂν	ἥδιστα,	ὅπερ ἠρόμην ~τὸ πρῶτον, καὶ
[81]	ἔστιν τοῖς μαλακοῖς τῶν ἀνθρώπων	~ἡδὺς	ἀκοῦσαι, ὅδε (δὲ ἐργατικούς τε
[80]	~(Σωκράτης) γιγνώσκω οὗ ἕνεκά με	ᾔκασας.	~(Μένων) τίνος δὴ οἴει; ~(Σωκράτης)
[70]	καὶ ἐπὶ σοφίᾳ, ~καὶ οὐχ	ἥκιστα	οἱ τοῦ σοῦ ἑταίρου Ἀριστίππου
[99]	ἅπαντας: καὶ τοὺς πολιτικοὺς οὐχ	ἥκιστα	τούτων ~φαῖμεν ἂν θείους τε
[93]	τῶν ἵππων ὀρθὸς ἑστηκώς, καὶ	ἠκόντιζεν	ἀπὸ τῶν ἵππων ὀρθός, καὶ
[80]	ἑταῖρός σου; ~(Μένων) ~ὦ Σώκρατες,	ἤκουον	μὲν ἔγωγε πρὶν καὶ συγγενέσθαι
[89]	ἀλλ' ἐπειδὴ ἀφίκοιντο εἰς ~τὴν	ἡλικίαν,	χρήσιμοι γίγνοιντο ταῖς πόλεσι. ~(Μένων)
[72]	γὰρ τῶν πράξεων καὶ τῶν	ἡλικιῶν	πρὸς ἕκαστον ἔργον ἑκάστῳ ~ἡμῶν
[88]	δέ γε ἡ ἔμφρων ἡγεῖται,	ἡμαρτημένως	δ' ἡ ἄφρων; ~(Μένων) ἔστι
[81]	λόγῳ: ~οὗτος μὲν γὰρ ἂν	ἡμᾶς	ἀργοὺς ποιήσειεν καὶ ἔστιν τοῖς
[96]	πρὸς τὴν ἄρτι ζήτησιν, ὡς	~ἡμᾶς	ἔλαθεν καταγελάστως ὅτι οὐ μόνον
[96]	ἡμῖν αὐτοῖς, καὶ ζητητέον ὅστις	ἡμᾶς	ἑνί γέ τῳ τρόπῳ ~βελτίους
[88]	τί ἑκάστου τούτων ἡγῆται, ὠφελεῖ	ἡμᾶς,	καὶ ὅταν τί, βλάπτει; ἆρ'
[74]	προθυμήσομαι, ἐὰν οἷός τ' ὦ,	ἡμᾶς	προβιβάσαι. μανθάνεις ~γάρ που ὅτι
[96]	πράγματα, ᾗ ἴσως καὶ διαφεύγει	ἡμᾶς	τὸ γνῶναι ~τίνα ποτὲ τρόπον
[87]	ἕκαστον ἀναλαμβάνοντες ποῖά ἐστιν ἃ	ἡμᾶς	ὠφελεῖ. ὑγίεια, ~φαμέν, καὶ ἰσχὺς
[89]	τοὺς ἀγαθοὺς τὰς φύσεις, οὓς	ἡμεῖς	ἂν παραλαβόντες ~ἐκείνων ἀποφηνάντων ἐφυλάττομεν
[90]	μηδεὶς τούτου τοῦ μαθήματος ὃ	ἡμεῖς	ἀξιοῦμεν ~μανθάνειν παρ' αὐτῶν ὃν
[99]	αὖθις διαλεξόμεθα: εἰ δὲ νῦν	ἡμεῖς	~ἐν παντὶ τῷ λόγῳ τούτῳ
[87]	οὕτω δὴ καὶ περὶ ἀρετῆς	ἡμεῖς,	ἐπειδὴ οὐκ ~ἴσμεν οὔθ' ὅτι
[96]	~(Μένων) ~οὐκ ἔοικεν, εἴπερ ὀρθῶς	ἡμεῖς	ἐσκέμμεθα. ὥστε καὶ θαυμάζω δή,
[79]	ἃ δέοι ἀποκρίνεσθαι, τούτου μὲν	ἠμέλησας,	λέγεις δέ ~μοι ὅτι ἀρετή
[91]	χρόνῳ τούτῳ ἔτι ~εἰς τὴν	ἡμέραν	ταυτηνὶ εὐδοκιμῶν οὐδὲν πέπαυται, καὶ
[91]	οὐκ ἂν δύναιντο ~λαθεῖν τριάκονθ'	(ἡμέρας	μοχθηρότερα ἀποδιδόντες ἢ παρέλαβον τὰ
[87]	καὶ αὕτη ἡ ὑπόθεσις ~μένει	ἡμῖν,	ἀγαθὸν αὐτὸ εἶναι; ~(Μένων) πάνυ
[89]	νῦν, ὦ Μένων, εἰς καλὸν	ἡμῖν	~Ἄνυτος ὅδε παρεκαθέζετο, ᾧ μεταδῶμεν
[96]	μᾶλλον οὖν ~προσεκτέον τὸν νοῦν	ἡμῖν	αὐτοῖς, καὶ ζητητέον ὅστις ἡμᾶς
[84]	~(Σωκράτης) ἔδει δέ γε διπλάσιον	ἡμῖν	γενέσθαι: ἢ οὐ μέμνησαι; ~(Παῖς)
[83]	~(Σωκράτης) ἀλλ' ἀπὸ ποίας; πειρῶ	ἡμῖν	εἰπεῖν ἀκριβῶς: ~καὶ (εἰ μὴ
[84]	οὐ τὸ μὲν τετράπουν τοῦτο	ἡμῖν	ἐστι χωρίον; μανθάνεις; ~(Παῖς) ἔγωγε.
[97]	γε ὠφέλιμοι ἔσονται, ἂν ὀρθῶς	ἡμῖν	ἡγῶνται τῶν πραγμάτων, καὶ τοῦτό
[92]	~σοφισταί ἀλλὰ δὴ ἐκείνους εἰπὲ	ἡμῖν,	καὶ τὸν πατρικὸν τόνδε ἑταῖρον
[89]	ἀγαθοὶ ἐγίγνοντο, ἦσάν που ἂν	ἡμῖν	οἳ ~ἐγίγνωσκον τῶν νέων τοὺς
[87]	ἐλέγομεν, ἀναμνηστόν διαφερέτω δὲ ~μηδὲν	ἡμῖν	(ὁποτέρῳ ἂν τῷ ὀνόματι χρώμεθα
[75]	τι λέγω: ἴσως δ' ἂν	ἡμῖν	Πρόδικος ~διαφέροιτο, ἀλλὰ σύ γέ
[75]	αὐτὸ ~εἶναι: ἔστω γὰρ δὴ	ἡμῖν	τοῦτο σχῆμα, ὃ μόνον τῶν
[93]	ἐστιν περὶ οὗ ὁ λόγος	ἡμῖν	τυγχάνει ὤν: οὐκ εἰ εἰσὶν
[86]	~οὐκοῦν εἰ ἀεὶ ἡ ἀλήθεια	ἡμῖν	τῶν ὄντων ἐστὶν ἐν τῇ
[100]	λογισμοῦ, ὦ Μένων, θείᾳ μοίρᾳ	ἡμῖν	φαίνεται ~παραγιγνομένη ἡ ἀρετὴ οἷς
[90]	μή, καὶ οἵτινες. σὺ ~οὖν	ἡμῖν,	ὦ Ἄνυτε, συζήτησον, ἐμοί τε
[98]	ὅ γε ἀγαθὸς ἀνὴρ ὠφέλιμος	ἡμῖν	ὡμολόγηται εἶναι. ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)
[98]	ἀνάμνησις, ὡς ἐν τοῖς πρόσθεν	ἡμῖν	ὡμολόγηται. ἐπειδὰν δὲ ~δεθῶσιν, πρῶτον
[83]	~(Σωκράτης) τετράπουν δὲ ἀπὸ τῆς	ἡμισέας	ταυτησὶ τουτί; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)
[85]	~(Σωκράτης) ~οὐχὶ τεττάρων ὄντων τούτων	ἥμισυ	ἑκάστου ἑκάστη ἡ γραμμὴ ἀποτέτμηκεν
[83]	μὲν διπλάσιόν ἐστιν, τούτου δὲ	ἥμισυ;	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἀπὸ
[83]	~οὐκοῦν ἄνπερ τρίπους ᾖ, τὸ	ἥμισυ	ταύτης προσληψόμεθα καὶ ἔσται τρίπους;
[72]	ἡλικιῶν πρὸς ἕκαστον ἔργον ἑκάστῳ	~ἡμῶν	ἡ ἀρετή ἐστιν, ὡσαύτως δὲ
[95]	μὲν γὰρ ἄπ' ἐσθλὰ διδάξεαι:	ἢν	δὲ κακοῖσιν2 ~(συμμίσγῃς, ἀπολεῖς καὶ
[97]	τὸ δὲ ἄρα καὶ ~δόξα	ἦν	ἀληθής. ~(Μένων) ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης)
[94]	δὲ οὐκ ἐδίδαξεν, εἰ διδακτὸν	ἦν;	ἀλλὰ γὰρ ἴσως ὁ ~Θουκυδίδης
[86]	ἐστιν ὁ χρόνος ὅτ' οὐκ	ἦν	ἄνθρωπος; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ
[73]	γε μὴ ἡ αὐτὴ ἀρετὴ	ἦν	αὐτῶν, τῷ αὐτῷ ἂν τρόπῳ
[93]	τῶν γειτόνων βελτίω ποιῆσαι, εἴπερ	ἦν	γε ~διδακτὸν ἡ ἀρετή; ~(Ἄνυτος)
[82]	μόνον, ἄλλο ~τι ἅπαξ ἂν	ἦν	δυοῖν ποδοῖν τὸ χωρίον; ~(Παῖς)
[89]	γὰρ ἄν που καὶ τόδ'	ἦν:	εἰ φύσει οἱ ἀγαθοὶ ἐγίγνοντο,
[85]	μὲν ἀεὶ εἶχεν, ἀεὶ καὶ	ἦν	ἐπιστήμων: εἰ δὲ ἔλαβέν ποτε,
[93]	(τὴν ἀρετὴν ἣν αὐτὸς ἀγαθὸς	ἦν;	ἢ οὐκ ἀκήκοας ὅτι ~Θεμιστοκλῆς
[83]	οὐχ ἥδε μὲν δυοῖν ~ποδοῖν	ἦν,	ἡ δὲ τεττάρων; ~(Παῖς) ναί.
[94]	τῶν ~συμμάχων; καὶ οἰκίας μεγάλης	ἦν	καὶ ἐδύνατο μέγα ἐν τῇ
[94]	γὰρ ἴσως ὁ ~Θουκυδίδης φαῦλος	ἦν,	καὶ οὐκ ἦσαν αὐτῷ πλεῖστοι
[93]	ἄλλος τῆς αὑτοῦ ἀρετῆς διδάσκαλος	~ἦν,	κἀκεῖνον εἶναι; ~(Ἄνυτος) οἶμαι ἔγωγε,
[95]	γε ὀλίγον μεταβάς, ~εἰ δ'	ἦν	ποιητόν, φησί, καὶ ἔνθετον ἀνδρὶ
[93]	παιδεῦσαι, ἣν δὲ ~αὐτὸς σοφίαν	ἦν	σοφός, οὐδὲν τῶν γειτόνων βελτίω
[71]	Γοργίᾳ οὐκ ἐνέτυχες ὅτε ἐνθάδε	ἦν;	~(Σωκράτης) ἔγωγε. ~(Μένων) εἶτα οὐκ
[82]	~ὅλον; ὧδε δὲ σκόπει: εἰ	ἦν	ταύτῃ δυοῖν ποδοῖν, ταύτῃ δὲ
[94]	τοῖς ~ἄλλοις Ἕλλησιν, ὥστε εἴπερ	ἦν	τοῦτο διδακτόν, ἐξευρεῖν ἂν ὅστις
[93]	τῶν προτέρων ταύτην τὴν ἀρετὴν	ἣν	αὐτοὶ ἀγαθοὶ ἦσαν ~ἠπίσταντο καὶ
[93]	ἐξεπίτηδες οὐ ~παραδιδόναι (τὴν ἀρετὴν	ἣν	αὐτὸς ἀγαθὸς ἦν; ἢ οὐκ
[93]	αὐτὸν τὸν αὑτοῦ ὑὸν παιδεῦσαι,	ἣν	δὲ ~αὐτὸς σοφίαν ἦν σοφός,
[81]	τοῦτο, ὅτι οὐ μανθάνομεν, ἀλλὰ	ἣν	καλοῦμεν ~μάθησιν ἀνάμνησίς ἐστιν; ἔχεις
[85]	~ἆρ' οὖν οὐ τὴν ἐπιστήμην,	ἣν	νῦν οὗτος ἔχει, ἤτοι ἔλαβέν
[92]	ἐν τοσαύτῃ πόλει τὴν ἀρετὴν	~ἣν	νυνδὴ ἐγὼ διῆλθον γένοιτ' ἂν
[85]	σοι δοκεῖ, ὦ Μένων; ἔστιν	ἥντινα	δόξαν οὐχ αὑτοῦ οὗτος ἀπεκρίνατο;
[93]	ἀρετὴν ἣν αὐτοὶ ἀγαθοὶ ἦσαν	~ἠπίσταντο	καὶ ἄλλῳ παραδοῦναι, ἢ οὐ
[81]	~ἀναμνησθῆναι, ἅ γε καὶ πρότερον	ἠπίστατο.	ἅτε γὰρ τῆς φύσεως (ἁπάσης
[91]	οἱ ἄνθρωποι καλοῦσι σοφιστάς. ~(Ἄνυτος)	~Ἡράκλεις,	εὐφήμει, ὦ Σώκρατες. μηδένα τῶν
[93]	καὶ ἄλλα ~πολλὰ καὶ θαυμαστὰ	ἠργάζετο	ἃ ἐκεῖνος αὐτὸν ἐπαιδεύσατο καὶ
[91]	ὃς οὕτω περιφανῶς καλὰ ἔργα	~ἠργάζετο,	καὶ ἄλλους δέκα τῶν ἀνδριαντοποιῶν.
[72]	ἂν ἀπεκρίνω μοι, εἴ σε	ἠρόμην:	~ἆρα τούτῳ φῂς πολλὰς καὶ
[86]	ἔγωγε ἐκεῖνο ἂν ἥδιστα, ὅπερ	ἠρόμην	~τὸ πρῶτον, καὶ σκεψαίμην καὶ
[86]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰ μὲν ἐγὼ	ἦρχον,	ὦ Μένων, μὴ μόνον ἐμαυτοῦ
[81]	ἐς δὲ τὸν λοιπὸν χρόνον	ἥρωες	ἁγνοὶ ~πρὸς ἀνθρώπων καλεῦνται. ~ἅτε
[86]	ἐπιχειρεῖς ἄρχειν, ἵνα δὴ ~ἐλεύθερος	ᾖς,	ἐμοῦ δὲ ἐπιχειρεῖς τε ἄρχειν
[82]	~οἴεται εἰδέναι ὁποία ἐστὶν ἀφ'	ἧς	τὸ ὀκτώπουν χωρίον γενήσεται: ἢ
[94]	~Θουκυδίδης φαῦλος ἦν, καὶ οὐκ	ἦσαν	αὐτῷ πλεῖστοι φίλοι Ἀθηναίων καὶ
[70]	πρὸ τοῦ μὲν Θετταλοὶ εὐδόκιμοι	ἦσαν	ἐν τοῖς Ἕλλησιν καὶ ~ἐθαυμάζοντο
[93]	τὴν ἀρετὴν ἣν αὐτοὶ ἀγαθοὶ	ἦσαν	~ἠπίσταντο καὶ ἄλλῳ παραδοῦναι, ἢ
[73]	τῷ αὐτῷ ἂν τρόπῳ ἀγαθοὶ	ἦσαν.	~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ
[89]	εἰ φύσει οἱ ἀγαθοὶ ἐγίγνοντο,	ἦσάν	που ἂν ἡμῖν οἳ ~ἐγίγνωσκον
[93]	γε φύσιν τοῦ ὑέος αὐτοῦ	ᾐτιάσατ'	ἄν τις εἶναι κακήν. ~(Ἄνυτος)
[97]	εἴ τις ὀρθῶς μὲν δοξάζων	ἥτις	ἐστὶν ἡ ὁδός, ἐληλυθὼς δὲ
[84]	μὲν ~πρῶτον ᾔδει μὲν οὔ,	ἥτις	ἐστὶν ἡ τοῦ ὀκτώποδος χωρίου
[85]	ἐπιστήμην, ἣν νῦν οὗτος ἔχει,	ἤτοι	ἔλαβέν ποτε ἢ ἀεὶ εἶχεν;
[89]	~φρόνησιν ἄρα φαμὲν ἀρετὴν εἶναι,	ἤτοι	σύμπασαν ἢ μέρος τι; ~(Μένων)
[85]	πολλαχῇ, οἶσθ' ὅτι τελευτῶν οὐδενὸς	~ἧττον	ἀκριβῶς (ἐπιστήσεται περὶ τούτων. ~(Μένων)
[86]	ἂν εἶμεν καὶ ~ἀνδρικώτεροι καὶ	ἧττον	ἀργοὶ ἢ εἰ οἰοίμεθα ἃ
[93]	πολιτικά, καὶ γεγονέναι ~ἔτι οὐχ	ἧττον	ἢ εἶναι: ἀλλὰ μῶν καὶ
[74]	~ὅτι ἐστὶν τοῦτο ὃ οὐδὲν	ἧττον	κατέχει τὸ στρογγύλον ἢ τὸ
[74]	ἔλεγες (ἂν ἄλλα, ἃ οὐδὲν	ἧττον	~τυγχάνει ὄντα χρώματα τοῦ λευκοῦ;
[98]	ὀρθὴ δόξα ἐπιστήμης χεῖρον οὐδὲ	ἧττον	ὠφελίμη ἔσται εἰς τὰς ~πράξεις,
[97]	ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης) οὐδὲν ἄρα	ἧττον	ὠφέλιμόν ἐστιν ὀρθὴ δόξα ἐπιστήμης.
[76]	ἐμοῦ ἴσως κατέγνωκας ὅτι εἰμὶ	~ἥττων	τῶν καλῶν: χαριοῦμαι οὖν σοι
[74]	Μένων, ταὐτὸν πεπόνθαμεν: πολλὰς αὖ	ηὑρήκαμεν	ἀρετὰς μίαν ~ζητοῦντες, ἄλλον τρόπον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/11/2005