Pages
[81]	οἷόν τ' εἶναι αὐτὴν ~ἀναμνησθῆναι,	ἅ	γε καὶ πρότερον ἠπίστατο. ἅτε
[92]	διδάσκειν οἷοί τε ὄντες ταῦτα	ἃ	αὐτοὶ οὐκ ~(ἔμαθον; ~(Ἄνυτος) ~καὶ
[81]	τῶν ποιητῶν ὅσοι θεῖοί εἰσιν.	ἃ	δὲ λέγουσιν, ταυτί ἐστιν: ἀλλὰ
[79]	ἀρετήν, καὶ ~δόντος παραδείγματα καθ'	ἃ	δέοι ἀποκρίνεσθαι, τούτου μὲν ἠμέλησας,
[75]	εὐθεῖ ~καὶ ἐπὶ τοῖς ἄλλοις,	ἃ	δὴ σχήματα καλεῖς, ταὐτὸν ἐπὶ
[93]	ἄλλα ~πολλὰ καὶ θαυμαστὰ ἠργάζετο	ἃ	ἐκεῖνος αὐτὸν ἐπαιδεύσατο καὶ ἐποίησε
[71]	ἐκεῖνός τε οἶδε, καὶ σὺ	ἃ	ἐκεῖνος ἔλεγε: ἀνάμνησον οὖν (με
[99]	δόξαν τε ἀληθῆ καὶ ἐπιστήμην,	ἃ	~ἔχων ἄνθρωπος ὀρθῶς ἡγεῖται τὰ
[87]	καθ' ἕκαστον ἀναλαμβάνοντες ποῖά ἐστιν	ἃ	ἡμᾶς ὠφελεῖ. ὑγίεια, ~φαμέν, καὶ
[79]	ἐρωτήσεως, τίνος ~ὄντος ἀρετῆς λέγεις	ἃ	λέγεις: ἢ οὐδέν σοι δοκῶ
[86]	ἧττον ἀργοὶ ἢ εἰ οἰοίμεθα	ἃ	μὴ ἐπιστάμεθα μηδὲ (δυνατὸν ~εἶναι
[86]	ὅτι δ' οἰόμενοι δεῖν ζητεῖν	ἃ	μή τις οἶδεν βελτίους ἂν
[88]	~καὶ μὲν δὴ καὶ τἆλλα	ἃ	νυνδὴ ἐλέγομεν, πλοῦτόν τε καὶ
[74]	ἄλλα χρώματα, ἔλεγες (ἂν ἄλλα,	ἃ	οὐδὲν ἧττον ~τυγχάνει ὄντα χρώματα
[77]	(οἱ ἀγνοοῦντες ~αὐτά, ἀλλὰ ἐκείνων	ἃ	ᾤοντο ἀγαθὰ εἶναι, ἔστιν δὲ
[78]	ἀρετὴν εἶναι; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	ἀγαθὰ	δὲ καλεῖς οὐχὶ οἷον ὑγίειάν
[77]	οἱ ~ἀγνοοῦντες αὐτὰ καὶ οἰόμενοι	ἀγαθὰ	εἶναι δῆλον ὅτι τῶν ἀγαθῶν
[77]	~αὐτά, ἀλλὰ ἐκείνων ἃ ᾤοντο	ἀγαθὰ	εἶναι, ἔστιν δὲ ταῦτά γε
[89]	αὐτῆς εἰς φρόνησιν, ~εἰ (μέλλει	ἀγαθὰ	εἶναι: καὶ τούτῳ τῷ λόγῳ
[77]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οἰόμενοι τὰ κακὰ	ἀγαθὰ	εἶναι, λέγεις, ἢ καὶ γιγνώσκοντες
[98]	~καλὸν τὸ χρῆμα καὶ πάντ'	(ἀγαθὰ	ἐργάζονται: πολὺν δὲ χρόνον οὐκ
[88]	καὶ τὰ τοιαῦτα, τοτὲ μὲν	~ἀγαθὰ	τοτὲ δὲ βλαβερὰ εἶναι, ἆρα
[89]	οὖν ἐπειδὴ οὐ φύσει οἱ	ἀγαθοὶ	ἀγαθοὶ γίγνονται, (ἆρα μαθήσει; ~(Μένων)
[73]	μῶν ἀκόλαστοι ὄντες καὶ ἄδικοι	ἀγαθοὶ	ἄν ποτε γένοιντο; ~(Μένων) οὐ
[98]	τοίνυν οὐ μόνον δι' ἐπιστήμην	ἀγαθοὶ	ἄνδρες ἂν εἶεν καὶ ὠφέλιμοι
[96]	Σώκρατες, ~πότερόν ποτε οὐδ' εἰσὶν	ἀγαθοὶ	ἄνδρες, ἢ τίς ἂν εἴη
[93]	σκοποῦντες τόδε σκοποῦμεν, ἆρα οἱ	ἀγαθοὶ	~ἄνδρες καὶ τῶν νῦν καὶ
[96]	~τίνα ποτὲ τρόπον γίγνονται οἱ	ἀγαθοὶ	ἄνδρες. ~(Μένων) πῶς τοῦτο λέγεις,
[93]	εἶναι: ἀλλὰ μῶν καὶ διδάσκαλοι	ἀγαθοὶ	γεγόνασιν τῆς αὑτῶν ~ἀρετῆς; τοῦτο
[93]	~οὐ δοκοῦσί σοι πολλοὶ καὶ	ἀγαθοὶ	γεγονέναι ἐν τῇδε τῇ πόλει
[89]	ἐπειδὴ οὐ φύσει οἱ ἀγαθοὶ	ἀγαθοὶ	γίγνονται, (ἆρα μαθήσει; ~(Μένων) ~δοκεῖ
[73]	εἰσιν: τῶν αὐτῶν γὰρ τυχόντες	~ἀγαθοὶ	γίγνονται. ~(Μένων) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[89]	τόδ' ἦν: εἰ φύσει οἱ	ἀγαθοὶ	ἐγίγνοντο, ἦσάν που ἂν ἡμῖν
[73]	ἄρα ἀμφότεροι δέονται, εἴπερ μέλλουσιν	ἀγαθοὶ	εἶναι, καὶ ἡ γυνὴ καὶ
[73]	ἄρ' ἄνθρωποι τῷ αὐτῷ τρόπῳ	ἀγαθοί	εἰσιν: τῶν αὐτῶν γὰρ τυχόντες
[93]	τυγχάνει ὤν: οὐκ εἰ εἰσὶν	ἀγαθοὶ	ἢ ~μὴ ἄνδρες ἐνθάδε, οὐδ'
[93]	ταύτην τὴν ἀρετὴν ἣν αὐτοὶ	ἀγαθοὶ	ἦσαν ~ἠπίσταντο καὶ ἄλλῳ παραδοῦναι,
[73]	αὐτῶν, τῷ αὐτῷ ἂν τρόπῳ	ἀγαθοὶ	ἦσαν. ~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)
[87]	καὶ μὴν (ἀρετῇ γ' ἐσμὲν	ἀγαθοί;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) εἰ δὲ
[89]	οὐκ ἂν εἶεν φύσει οἱ	ἀγαθοί.	~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης)
[93]	Ἄνυτε, καὶ εἶναι δοκοῦσιν ἐνθάδε	ἀγαθοὶ	τὰ πολιτικά, καὶ γεγονέναι ~ἔτι
[98]	ἐπειδὴ οὐ φύσει, οὐδὲ οἱ	ἀγαθοὶ	φύσει εἶεν ἄν. ~(Μένων) οὐ
[87]	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) εἰ δὲ	ἀγαθοί,	ὠφέλιμοι: πάντα γὰρ τἀγαθὰ ὠφέλιμα.
[99]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~δυοῖν ἄρα ὄντοιν	ἀγαθοῖν	καὶ ὠφελίμοιν τὸ μὲν ἕτερον
[93]	τοῦ σαυτοῦ λόγου: Θεμιστοκλέα οὐκ	ἀγαθὸν	ἂν (φαίης ~ἄνδρα γεγονέναι; ~(Ἄνυτος)
[99]	οἱ ~Λάκωνες ὅταν τινὰ ἐγκωμιάζωσιν	ἀγαθὸν	ἄνδρα, θεῖος ἀνήρ, φασίν, οὗτος.
[87]	αὕτη ἡ ὑπόθεσις ~μένει ἡμῖν,	ἀγαθὸν	αὐτὸ εἶναι; ~(Μένων) πάνυ μὲν
[87]	δὲ δή; ἄλλο τι ἢ	ἀγαθὸν	αὐτό φαμεν εἶναι τὴν ἀρετήν,
[90]	~(Σωκράτης) ~τί δ' εἰ σκυτοτόμον	ἀγαθὸν	βουλοίμεθα γενέσθαι, ἆρ' οὐ παρὰ
[98]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ μὴν	ἀγαθόν	γε αὐτὸ ὁμολογοῦμεν εἶναι; ~(Μένων)
[94]	~Λυσιμάχου: ἢ τοῦτον οὐχ ὁμολογεῖς	ἀγαθὸν	γεγονέναι; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε, πάντως δήπου.
[98]	ναί. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμον δὲ καὶ	ἀγαθὸν	εἶναι τὸ ὀρθῶς ἡγούμενον; ~(Μένων)
[93]	μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ διδάσκαλον	ἀγαθόν,	εἴπερ τις ἄλλος τῆς αὑτοῦ
[96]	ποτε ποιήσεις τὸν κακὸν ἄνδρ'	ἀγαθόν.	~ἐννοεῖς ὅτι αὐτὸς αὑτῷ πάλιν
[93]	τὸν ὑὸν ἱππέα μὲν ἐδιδάξατο	ἀγαθόν;	ἐπέμενεν γοῦν ~ἐπὶ τῶν ἵππων
[92]	τούτου τοῦ πράγματος, εἴτε τι	ἀγαθὸν	ἔχει ~ἐν αὑτῷ εἴτε φλαῦρον,
[90]	σκέψαι: εἰ βουλοίμεθα ~Μένωνα τόνδε	ἀγαθὸν	ἰατρὸν (γενέσθαι, παρὰ τίνας ἂν
[87]	~οὐκοῦν εἰ μέν τί ἐστιν	ἀγαθὸν	καὶ ἄλλο χωριζόμενον ἐπιστήμης, τάχ'
[87]	τις: εἰ δὲ μηδέν ἐστιν	ἀγαθὸν	ὃ οὐκ ἐπιστήμη περιέχει, ~ἐπιστήμην
[98]	~(Σωκράτης) καὶ μὴν ὅ γε	ἀγαθὸς	ἀνὴρ ὠφέλιμος ἡμῖν ὡμολόγηται εἶναι.
[93]	~παραδιδόναι (τὴν ἀρετὴν ἣν αὐτὸς	ἀγαθὸς	ἦν; ἢ οὐκ ἀκήκοας ὅτι
[93]	ὡς Κλεόφαντος ὁ Θεμιστοκλέους ἀνὴρ	ἀγαθὸς	καὶ σοφὸς ἐγένετο ~ἅπερ ὁ
[95]	καὶ ~οὔ ποτ' ἂν ἐξ	ἀγαθοῦ	πατρὸς ἔγεντο κακός, ~(πειθόμενος μύθοισι
[91]	καὶ ἀποπέμψαι ἐπίστανται ἀξίως ἀνδρὸς	ἀγαθοῦ.	ταύτην οὖν ~τὴν (ἀρετὴν σκόπει
[97]	~(Σωκράτης) ~ὧδε: ὅτι μὲν τοὺς	ἀγαθοὺς	ἄνδρας δεῖ ὠφελίμους εἶναι, (ὀρθῶς
[99]	γυναῖκες δήπου, ὦ Μένων, τοὺς	ἀγαθοὺς	ἄνδρας θείους καλοῦσι: καὶ οἱ
[94]	οὗ δὲ οὐδὲν ἔδει ἀναλώσαντα	~ἀγαθοὺς	ἄνδρας ποιῆσαι, ταῦτα δὲ οὐκ
[94]	ὅσα τέχνης ἔχεται ~οὐδενὸς χείρους:	ἀγαθοὺς	δὲ ἄρα ἄνδρας οὐκ ἐβούλετο
[94]	ὅστις ἔμελλεν αὐτοῦ ~τοὺς ὑεῖς	ἀγαθοὺς	ποιήσειν, ἢ τῶν ἐπιχωρίων τις
[89]	οἳ ~ἐγίγνωσκον τῶν νέων τοὺς	ἀγαθοὺς	τὰς φύσεις, οὓς ἡμεῖς ἂν
[96]	εἴη τρόπος τῆς γενέσεως τῶν	~ἀγαθῶν	γιγνοΜένων. ~(Σωκράτης) ~κινδυνεύομεν, ὦ Μένων,
[93]	καὶ ἐποίησε σοφόν, ~ὅσα διδασκάλων	ἀγαθῶν	εἴχετο: ἢ ταῦτα οὐκ ἀκήκοας
[77]	πάντες, ὤριστε, δοκοῦσί σοι τῶν	ἀγαθῶν	ἐπιθυμεῖν; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[77]	λέγεις τὸν τῶν καλῶν ἐπιθυμοῦντα	ἀγαθῶν	ἐπιθυμητὴν εἶναι; ~(Μένων) μάλιστά γε.
[77]	ἀγαθὰ εἶναι δῆλον ὅτι τῶν	ἀγαθῶν	ἐπιθυμοῦσιν. ~ἢ οὔ; ~(Μένων) κινδυνεύουσιν
[78]	μᾶλλον ὁ πόρος τῶν τοιούτων	ἀγαθῶν	ἢ ἡ ἀπορία ἀρετὴ ἂν
[77]	ἐπιθυμοῦσιν, ἑτέρων δὲ οἳ τῶν	(ἀγαθῶν;	~οὐ πάντες, ὤριστε, δοκοῦσί σοι
[97]	εἰπέ. ~(Σωκράτης) ~ὅτι τοῖς Δαιδάλου	ἀγάλμασιν	οὐ προσέσχηκας τὸν νοῦν: ἴσως
[95]	Γοργίου μάλιστα, ὦ Σώκρατες, ταῦτα	ἄγαμαι,	ὅτι οὐκ ἄν ποτε αὐτοῦ
[75]	ζητεῖς; ἐγὼ γὰρ κἂν (οὕτως	ἀγαπῴην	εἴ ~μοι ἀρετὴν εἴποις. ~(Μένων)
[81]	ψυχὰς πάλιν, ~(ἐκ τᾶν βασιλῆες	ἀγαυοὶ	~καὶ σθένει κραιπνοὶ σοφίᾳ τε
[95]	λέγειν, παύσεται ~χαλεπαίνων, νῦν δὲ	ἀγνοεῖ:	σὺ δέ μοι εἰπέ, οὐ
[81]	δὲ τὸν λοιπὸν χρόνον ἥρωες	ἁγνοὶ	~πρὸς ἀνθρώπων καλεῦνται. ~ἅτε οὖν
[77]	οὐ τῶν κακῶν ἐπιθυμοῦσιν, (οἱ	ἀγνοοῦντες	~αὐτά, ἀλλὰ ἐκείνων ἃ ᾤοντο
[77]	ταῦτά γε κακά: ὥστε οἱ	~ἀγνοοῦντες	αὐτὰ καὶ οἰόμενοι ἀγαθὰ εἶναι
[94]	χείρους ~Ἀθηναίων, καὶ μουσικὴν καὶ	ἀγωνίαν	καὶ τἆλλα ἐπαίδευσεν ὅσα τέχνης
[75]	εἴη καὶ ἐριστικῶν τε καὶ	ἀγωνιστικῶν	~ὁ ἐρόμενος, εἴποιμ' ἂν (αὐτῷ
[73]	πρεσβύτης; μῶν ἀκόλαστοι ὄντες καὶ	ἄδικοι	ἀγαθοὶ ἄν ποτε γένοιντο; ~(Μένων)
[73]	οὐ ~προσθήσομεν αὐτόσε τὸ δικαίως,	ἀδίκως	δὲ μή; ~(Μένων) οἶμαι ἔγωγε:
[78]	οὐδέν σοι διαφέρει, ἀλλὰ κἂν	ἀδίκως	τις αὐτὰ ~πορίζηται, ὁμοίως σὺ
[87]	αὐτοῦ ~εἰς τὸν κύκλον, εἴτε	ἀδύνατον	εἴτε μή. οὕτω δὴ καὶ
[87]	δοκεῖ, καὶ ἄλλο αὖ, εἰ	ἀδύνατόν	ἐστιν ταῦτα παθεῖν. ~ὑποθέμενος οὖν
[94]	οἴῃ καὶ τοὺς φαυλοτάτους ~Ἀθηναίων	ἀδυνάτους	γεγονέναι τοῦτο (τὸ πρᾶγμα, ἐνθυμήθητι
[97]	ὁ μὲν τὴν ἐπιστήμην ἔχων	ἀεὶ	ἂν ἐπιτυγχάνοι, ὁ δὲ ~τὴν
[97]	ἀεὶ ἔχων ὀρθὴν δόξαν οὐκ	ἀεὶ	ἂν τυγχάνοι, ἕωσπερ ὀρθὰ δοξάζοι;
[74]	τὸν λόγον, καὶ ἔλεγεν ὅτι	ἀεὶ	εἰς πολλὰ ἀφικνούμεθα, ~ἀλλὰ μή
[85]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μὲν	ἀεὶ	εἶχεν, ἀεὶ καὶ ἦν ἐπιστήμων:
[85]	ἔχει, ἤτοι ἔλαβέν ποτε ἢ	ἀεὶ	εἶχεν; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[75]	μόνον τῶν ὄντων τυγχάνει χρώματι	ἀεὶ	~ἑπόμενον. ἱκανῶς σοι, ἢ ἄλλως
[97]	οὔ. ~(Σωκράτης) ~πῶς λέγεις; ὁ	ἀεὶ	ἔχων ὀρθὴν δόξαν οὐκ ἀεὶ
[86]	~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ	ἀεὶ	ἡ ἀλήθεια ἡμῖν τῶν ὄντων
[85]	~οὐκοῦν εἰ μὲν ἀεὶ εἶχεν,	ἀεὶ	καὶ ἦν ἐπιστήμων: εἰ δὲ
[80]	θαλαττίᾳ: καὶ γὰρ αὕτη τὸν	ἀεὶ	~πλησιάζοντα καὶ ἁπτόμενον ναρκᾶν ποιεῖ,
[75]	κατὰ τὸν σὸν λόγον ὃ	ἀεὶ	χρόᾳ ἕπεται. εἶεν: εἰ δὲ
[86]	ἐπιστῆμαι γίγνονται, ἆρ' οὖν τὸν	ἀεὶ	χρόνον ~μεμαθηκυῖα ἔσται ἡ ψυχὴ
[81]	τὴν ψυχὴν τοῦ ἀνθρώπου εἶναι	~ἀθάνατον,	καὶ τοτὲ μὲν τελευτᾶν ὃ
[86]	ὄντων ἐστὶν ἐν τῇ ψυχῇ,	ἀθάνατος	ἂν ἡ ψυχὴ ~εἴη, ὥστε
[81]	καλεῦνται. ~ἅτε οὖν ἡ ψυχὴ	ἀθάνατός	τε οὖσα καὶ πολλάκις γεγονυῖα,
[100]	πείσῃς τοῦτον, ἔστιν ὅτι καὶ	Ἀθηναίους	ὀνήσεις.
[94]	ὀλίγους οἴῃ καὶ τοὺς φαυλοτάτους	~Ἀθηναίων	ἀδυνάτους γεγονέναι τοῦτο (τὸ πρᾶγμα,
[92]	αὐτῷ εἰπὲ ~παρὰ τίνας ἔλθῃ	Ἀθηναίων:	εἰπὲ ὄνομα ὅτου βούλει. ~(Ἄνυτος)
[94]	ὅσα μὲν διδασκάλων εἴχετο, ~κάλλιστα	Ἀθηναίων	ἐπαίδευσε, ἄνδρα δὲ βελτίω δοκεῖ
[94]	ἱππέας μὲν ἐδίδαξεν οὐδενὸς χείρους	~Ἀθηναίων,	καὶ μουσικὴν καὶ ἀγωνίαν καὶ
[94]	οὐκ ἦσαν αὐτῷ πλεῖστοι φίλοι	Ἀθηναίων	καὶ τῶν ~συμμάχων; καὶ οἰκίας
[94]	ἄλλα εὖ καὶ ἐπάλαισαν κάλλιστα	Ἀθηναίων	τὸν μὲν γὰρ ~Ξανθίᾳ ἔδωκε,
[90]	ἔθρεψεν καὶ ἐπαίδευσεν, ὡς δοκεῖ	~Ἀθηναίων	τῷ πλήθει: αἱροῦνται γοῦν αὐτὸν
[92]	ἀκοῦσαι; ὅτῳ γὰρ ἂν ἐντύχῃ	Ἀθηναίων	τῶν ~καλῶν κἀγαθῶν, οὐδεὶς ἔστιν
[78]	εἶναι. τί ~γὰρ ἄλλο ἐστὶν	ἄθλιον	εἶναι ἢ ἐπιθυμεῖν τε τῶν
[78]	~(Σωκράτης) ἔστιν οὖν ὅστις βούλεται	ἄθλιος	καὶ κακοδαίμων εἶναι; ~(Μένων) οὔ
[78]	τοὺς βλαπτομένους οὗτοι οὐκ οἴονται	ἀθλίους	εἶναι καθ' ὅσον βλάπτονται; ~(Μένων)
[78]	τοῦτο ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) τοὺς δὲ	ἀθλίους	οὐ κακοδαίμονας; ~(Μένων) οἶμαι ἔγωγε.
[97]	ἀληθεῖς. καὶ γὰρ αἱ δόξαι	αἱ	ἀληθεῖς, ὅσον μὲν ἂν χρόνον
[76]	εἰς οὓς καὶ δι' ὧν	αἱ	ἀπορροαὶ πορεύονται; ~(Μένων) πάνυ γε.
[97]	δόξας ~τὰς ἀληθεῖς. καὶ γὰρ	αἱ	δόξαι αἱ ἀληθεῖς, ὅσον μὲν
[85]	αὐτῷ ὥσπερ ὄναρ ἄρτι ἀνακεκίνηνται	αἱ	δόξαι αὗται: εἰ δὲ αὐτόν
[85]	ἐνῆσαν δέ γε αὐτῷ αὗται	αἱ	δόξαι: ἢ οὔ; ~(Μένων) ναί.
[80]	γὰρ οἶμαι τῶν καλῶν καὶ	αἱ	εἰκόνες ~ἀλλ' οὐκ ἀντεικάσομαί σε.
[92]	~προσήκοντες, πολὺ δὲ μάλιστα πάντων	αἱ	πόλεις, ἐῶσαι αὐτοὺς εἰσαφικνεῖσθαι ~καὶ
[99]	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ	αἵ	γε γυναῖκες δήπου, ὦ Μένων,
[86]	ἄνθρωπος, ἐνέσονται αὐτῷ ἀληθεῖς δόξαι,	~αἳ	ἐρωτήσει ἐπεγερθεῖσαι ἐπιστῆμαι γίγνονται, ἆρ'
[81]	τὰ ~ἐνθάδε καὶ τὰ ἐν	Ἅιδου	καὶ πάντα χρήματα, οὐκ ἔστιν
[100]	ὅτι ~οἶος πέπνυται τῶν ἐν	Ἅιδου,	τοὶ δὲ σκιαὶ ἀίσσουσι. ταὐτὸν
[90]	ὡς δοκεῖ ~Ἀθηναίων τῷ πλήθει:	αἱροῦνται	γοῦν αὐτὸν ἐπὶ τὰς μεγίστας
[76]	ἀπορροὴ ~σχημάτων ὄψει σύμμετρος καὶ	αἰσθητός.	~(Μένων) ~ἄριστά μοι δοκεῖς, ὦ
[100]	ἐν Ἅιδου, τοὶ δὲ σκιαὶ	ἀίσσουσι.	ταὐτὸν ἂν καὶ ἐνθάδε ὁ
[98]	ἕως ἄν τις αὐτὰς δήσῃ	αἰτίας	λογισμῷ. τοῦτο δ' ἐστίν, ὦ
[70]	πολῖται Λαρισαῖοι. τούτου δὲ ὑμῖν	~αἴτιός	ἐστι Γοργίας: ἀφικόμενος γὰρ εἰς
[81]	ἔχεις λέγειν ὅπῃ; ~(Σωκράτης) ~ἔγωγε:	ἀκήκοα	γὰρ ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν
[93]	οὐκ ἀκήκοας τῶν πρεσβυτέρων; ~(Ἄνυτος)	ἀκήκοα.	~(Σωκράτης) οὐκ ἂν ἄρα τήν
[93]	ὁ πατὴρ αὐτοῦ, ἤδη του	ἀκήκοας	ἢ νεωτέρου ἢ πρεσβυτέρου; ~(Ἄνυτος)
[93]	αὐτὸς ἀγαθὸς ἦν; ἢ οὐκ	ἀκήκοας	ὅτι ~Θεμιστοκλῆς Κλεόφαντον τὸν ὑὸν
[93]	ἀγαθῶν εἴχετο: ἢ ταῦτα οὐκ	ἀκήκοας	τῶν πρεσβυτέρων; ~(Ἄνυτος) ἀκήκοα. ~(Σωκράτης)
[94]	ἢ οὐ μέμνησαι; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε,	ἀκοῇ.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δῆλον ὅτι οὗτος
[73]	δὲ παῖς καὶ πρεσβύτης; μῶν	ἀκόλαστοι	ὄντες καὶ ἄδικοι ἀγαθοὶ ἄν
[76]	ἀποκρίνωμαι, ᾗ ἂν σὺ μάλιστα	ἀκολουθήσαις;	~(Μένων) βούλομαι: πῶς γὰρ οὔ;
[82]	ἀλλά μοι ~προσκάλεσον τῶν πολλῶν	(ἀκολούθων	τουτωνὶ τῶν σαυτοῦ ἕνα, ὅντινα
[81]	τοῖς μαλακοῖς τῶν ἀνθρώπων ~ἡδὺς	ἀκοῦσαι,	ὅδε (δὲ ἐργατικούς τε καὶ
[92]	δὲ ἑνὸς ἀνθρώπου ὄνομα δεῖ	ἀκοῦσαι;	ὅτῳ γὰρ ἂν ἐντύχῃ Ἀθηναίων
[86]	~τὸ πρῶτον, καὶ σκεψαίμην καὶ	ἀκούσαιμι,	πότερον ὡς διδακτῷ ὄντι αὐτῷ
[95]	οὐκ ἄν ποτε αὐτοῦ τοῦτο	~ἀκούσαις	ὑπισχνουμένου, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων
[95]	ἀλλὰ τοτὲ μὲν ἂν αὐτῶν	ἀκούσαις	ὡς διδακτόν, τοτὲ ~δὲ ὡς
[95]	καὶ τῶν ἄλλων καταγελᾷ, ὅταν	ἀκούσῃ	~ὑπισχνουΜένων: ἀλλὰ λέγειν οἴεται δεῖν
[85]	οἶσθ' ὅτι τελευτῶν οὐδενὸς ~ἧττον	ἀκριβῶς	(ἐπιστήσεται περὶ τούτων. ~(Μένων) ἔοικεν.
[83]	ἀπὸ ποίας; πειρῶ ἡμῖν εἰπεῖν	ἀκριβῶς:	~καὶ (εἰ μὴ βούλει ἀριθμεῖν,
[89]	~ἐκείνων ἀποφηνάντων ἐφυλάττομεν ἂν ἐν	ἀκροπόλει,	κατασημηνάμενοι πολὺ ~μᾶλλον ἢ τὸ
[76]	~ἀλλ' οὐκ ἔστιν, ὦ παῖ	Ἀλεξιδήμου,	ὡς ἐγὼ ἐμαυτὸν πείθω, ἀλλ'
[70]	πόλιν ἐραστὰς ἐπὶ σοφίᾳ εἴληφεν	~Ἀλευαδῶν	τε τοὺς πρώτους, ὧν ὁ
[81]	ζητητικοὺς ποιεῖ: ᾧ ἐγὼ πιστεύων	~ἀληθεῖ	εἶναι ἐθέλω μετὰ σοῦ ζητεῖν
[86]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ ἀεὶ ἡ	ἀλήθεια	ἡμῖν τῶν ὄντων ἐστὶν ἐν
[86]	μὴ ᾖ ἄνθρωπος, ἐνέσονται αὐτῷ	ἀληθεῖς	δόξαι, ~αἳ ἐρωτήσει ἐπεγερθεῖσαι ἐπιστῆμαι
[85]	ὧν ἂν μὴ εἰδῇ ἔνεισιν	ἀληθεῖς	δόξαι περὶ τούτων ὧν οὐκ
[97]	ταῦτα; πρὸς τὰς δόξας ~τὰς	ἀληθεῖς.	καὶ γὰρ αἱ δόξαι αἱ
[97]	καὶ γὰρ αἱ δόξαι αἱ	ἀληθεῖς,	ὅσον μὲν ἂν χρόνον παραμένωσιν,
[100]	ὁ ~τοιοῦτος ὥσπερ παρὰ σκιὰς	ἀληθὲς	ἂν πρᾶγμα εἴη πρὸς ἀρετήν.
[78]	~ἴδωμεν δὴ καὶ τοῦτο εἰ	ἀληθὲς	λέγεις: ἴσως γὰρ ἂν εὖ
[81]	~(Μένων) τίνα λόγον λεγόντων; ~(Σωκράτης)	ἀληθῆ,	ἔμοιγε δοκεῖν, καὶ καλόν. ~(Μένων)
[99]	ὄντα ταῦτα μόνα, δόξαν τε	ἀληθῆ	καὶ ἐπιστήμην, ἃ ~ἔχων ἄνθρωπος
[99]	γὰρ οὗτοι ἐνθουσιῶντες λέγουσιν μὲν	~ἀληθῆ	καὶ πολλά, ἴσασι δὲ οὐδὲν
[98]	~(Μένων) καὶ τοῦτο δοκεῖς μοι	ἀληθῆ	λέγειν. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ἄρα ὀρθὴ
[81]	ἀλλὰ ~σκόπει εἴ σοι δοκοῦσιν	ἀληθῆ	λέγειν. φασὶ γὰρ τὴν ψυχὴν
[78]	κακῶν καὶ κτᾶσθαι; ~(Μένων) ~κινδυνεύεις	(ἀληθῆ	λέγειν, ὦ Σώκρατες: καὶ οὐδεὶς
[85]	ὡς ἔφαμεν ὀλίγον πρότερον. ~(Μένων)	ἀληθῆ	λέγεις. ~(Σωκράτης) ἐνῆσαν δέ γε
[84]	~οἶδεν, οὐδ' οἴεται εἰδέναι. ~(Μένων)	ἀληθῆ	λέγεις. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν νῦν βέλτιον
[83]	ἀλλὰ τετραπλάσιον γίγνεται ~χωρίον. ~(Παῖς)	ἀληθῆ	λέγεις. ~(Σωκράτης) τεττάρων γὰρ τετράκις
[74]	τὸ ~ἕτερον τοῦ ἑτέρου. ~(Μένων)	ἀληθῆ	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τί ποτε οὖν
[97]	χείρων ~ἡγεμὼν ἔσται, οἰόμενος μὲν	ἀληθῆ,	φρονῶν δὲ μή, τοῦ τοῦτο
[98]	δέ; τόδε οὐκ ὀρθῶς, ὅτι	ἀληθὴς	δόξα ἡγουμένη τὸ ἔργον ἑκάστης
[99]	τὸ ὀρθόν, δύο ~ταῦτα, δόξα	ἀληθὴς	καὶ ἐπιστήμη. ~(Μένων) δοκεῖ μοι
[97]	δὲ ἄρα καὶ ~δόξα ἦν	ἀληθής.	~(Μένων) ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης) οὐδὲν
[98]	ἀνθρώποις, (οὔτε ἐπιστήμη οὔτε δόξα	ἀληθής,	οὔτ' ἐπίκτητα ἢ δοκεῖ ~σοι
[97]	οὐδὲν γάρ. ~(Σωκράτης) ~δόξα ἄρα	ἀληθὴς	πρὸς ὀρθότητα πράξεως οὐδὲν χείρων
[80]	ἐμὲ τοιοῦτόν τι ~πεποιηκέναι, (ναρκᾶν)	ἀληθῶς	γὰρ ἔγωγε καὶ (τὴν ψυχὴν
[71]	ἔμοιγε. ἀλλὰ σύ, ὦ Σώκρατες,	ἀληθῶς	(οὐδ' ὅτι ἀρετή ἐστιν οἶσθα,
[81]	πένθεος ~δέξεται, εἰς τὸν ὕπερθεν	ἅλιον	κείνων ἐνάτῳ ἔτει ~ἀνδιδοῖ ψυχὰς
[88]	σοι δοκεῖ μὴ ἐπιστήμη εἶναι	ἀλλ'	ἄλλο ἐπιστήμης, εἰ οὐχὶ ~τοτὲ
[82]	ὃς οὔ φημι διδαχὴν εἶναι	ἀλλ'	ἀνάμνησιν, ἵνα δὴ εὐθὺς φαίνωμαι
[83]	γίγνεται. ~(Παῖς) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)	ἀλλ'	ἀπὸ ποίας; πειρῶ ἡμῖν εἰπεῖν
[87]	(ὁποτέρῳ ἂν τῷ ὀνόματι χρώμεθα	ἀλλ'	ἆρα διδακτόν; ἢ τοῦτό γε
[73]	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν ζητῶ γε.	ἀλλ'	ἆρα καὶ παιδὸς ἡ αὐτὴ
[89]	διδακτὸν εἶναι; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα:	ἀλλ'	ἀρετῆς διδάσκαλοι οὐ δοκοῦσί σοι
[70]	ἡ ἀρετή; ἢ οὐ διδακτὸν	ἀλλ'	ἀσκητόν; ~ἢ οὔτε ἀσκητὸν οὔτε
[85]	αὑτοῦ οὗτος ἀπεκρίνατο; ~(Μένων) οὔκ,	ἀλλ'	ἑαυτοῦ. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν οὐκ
[74]	τοῖς ἄλλοις. ~(Σωκράτης) ~εἰκότως γε:	ἀλλ'	ἐγὼ προθυμήσομαι, ἐὰν οἷός τ'
[86]	οὖν. οὐ μέντοι, ὦ Σώκρατες,	ἀλλ'	ἔγωγε ἐκεῖνο ἂν ἥδιστα, ὅπερ
[93]	εἰ γεγόνασιν ἐν τῷ (πρόσθεν,	ἀλλ'	εἰ διδακτόν ἐστιν ~ἀρετὴ πάλαι
[86]	τοῖς ~ἀνθρώποις τῆς ἀρετῆς. ~(Σωκράτης)	~ἀλλ'	εἰ μὲν ἐγὼ ἦρχον, ὦ
[76]	σοι ἀπιέναι πρὸ ~τῶν μυστηρίων,	ἀλλ'	εἰ περιμείναις τε καὶ μυηθείης.
[91]	τὰ ἱμάτιά ~τε καὶ ὑποδήματα,	ἀλλ'	εἰ τοιαῦτα ποιοῖεν, ταχὺ ἂν
[82]	εἶπον, ἀλλ' ὑπὸ τοῦ ἔθους:	~ἀλλ'	εἴ πώς μοι ἔχεις ἐνδείξασθαι
[98]	πάνυ μοι δοκῶ τοῦτο εἰκάζειν,	ἀλλ'	εἴπερ τι ἄλλο φαίην ἂν
[76]	Ἀλεξιδήμου, ὡς ἐγὼ ἐμαυτὸν πείθω,	ἀλλ'	ἐκείνη βελτίων: ~οἶμαι δὲ οὐδ'
[76]	λέγει Γοργίας ἀρετὴν ~εἶναι. ~(Μένων)	ἀλλ'	ἐπειδάν μοι σὺ τοῦτ' εἴπῃς,
[89]	χρυσίον, ἵνα μηδεὶς αὐτοὺς διέφθειρεν,	ἀλλ'	ἐπειδὴ ἀφίκοιντο εἰς ~τὴν ἡλικίαν,
[74]	ἀφικνούμεθα, ~ἀλλὰ μή μοι οὕτως,	ἀλλ'	ἐπειδὴ τὰ πολλὰ ταῦτα ἑνί
[85]	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὐδενὸς διδάξαντος	ἀλλ'	ἐρωτήσαντος ἐπιστήσεται, ἀναλαβὼν αὐτὸς ἐξ
[82]	ὡς ἐγὼ τοῦτον οὐδὲν διδάσκω,	ἀλλ'	ἐρωτῶ πάντα; καὶ νῦν οὗτος
[82]	ἔχει ὥσπερ λέγεις, ἔνδειξαι. ~(Σωκράτης)	~ἀλλ'	ἔστι μὲν οὐ ῥᾴδιον, ὅμως
[76]	τί δή; ~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐδὲν	ἀλλ'	ἢ ἐπιτάττεις ἐν τοῖς λόγοις,
[84]	ἀνευρήσει ζητῶν μετ' ἐμοῦ, οὐδὲν	ἀλλ'	ἢ ~ἐρωτῶντος ἐμοῦ καὶ οὐ
[77]	τ' ἔσομαι πολλὰ τοιαῦτα λέγειν.	ἀλλ'	ἴθι δὴ πειρῶ ~καὶ σὺ
[71]	παρόντι πῶς μοι τότε ~ἔδοξεν.	ἀλλ'	ἴσως ἐκεῖνός τε οἶδε, καὶ
[85]	οἰκίᾳ γέγονεν καὶ τέθραπται. ~(Μένων)	ἀλλ'	οἶδα ἔγωγε ὅτι οὐδεὶς πώποτε
[93]	ἔγωγε, εἴπερ ἐβούλετό γε. ~(Σωκράτης)	~ἀλλ'	οἴει, οὐκ ἂν ἐβουλήθη ἄλλους
[79]	πάλιν δεῖσθαι τῆς αὐτῆς ἐρωτήσεως,	ἀλλ'	οἴει τινὰ εἰδέναι μόριον ~ἀρετῆς
[88]	μὴ ἔστι φρόνησις ἡ ἀνδρεία	~ἀλλ'	οἷον θάρρος τι: οὐχ ὅταν
[77]	ἕνεκα καὶ ἐμαυτοῦ, λέγων ~τοιαῦτα:	ἀλλ'	ὅπως μὴ οὐχ οἷός τ'
[83]	τουτί, διπλάσιον δὲ τούτου, ὀκτώπουν:	ἀλλ'	ὅρα εἰ ἔτι σοι ἀπὸ
[71]	μηδενὶ ~πώποτε εἰδότι ἐντετυχηκέναι. ~(Μένων)	~ἀλλ'	οὐ χαλεπόν, ὦ Σώκρατες, εἰπεῖν.
[96]	οὐχ ὅπως ἄλλων διδάσκαλοι ὁμολογοῦνται,	ἀλλ'	οὐδὲ αὐτοὶ ἐπίστασθαι, ~ἀλλὰ πονηροὶ
[75]	σχήματος ἢ χρώματος εἶπες ~ὅτι	ἀλλ'	οὐδὲ μανθάνω ἔγωγε ὅτι βούλει,
[80]	τῶν καλῶν καὶ αἱ εἰκόνες	~ἀλλ'	οὐκ ἀντεικάσομαί σε. ἐγὼ δέ,
[76]	τοῦ ~σχήματος. ~(Μένων) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	~ἀλλ'	οὐκ ἔστιν, ὦ παῖ Ἀλεξιδήμου,
[84]	ὥσπερ οὐδὲ νῦν ~πω οἶδεν,	ἀλλ'	οὖν ᾤετό γ' αὐτὴν τότε
[92]	αὐτῷ οὐ σὺ ἔφρασας; ~(Σωκράτης)	~ἀλλ'	οὓς μὲν ἐγὼ ᾤμην διδασκάλους
[95]	καὶ αὐτὸς εἶναι εἷς ~τούτων.	ἀλλ'	οὗτος μὲν ἐάν ποτε γνῷ
[88]	φῂς ἢ οὕτως; ~(Μένων) οὐκ,	ἀλλ'	οὕτως. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δή, ὅταν
[82]	οὐ πρὸς τοῦτο βλέψας εἶπον,	ἀλλ'	ὑπὸ τοῦ ἔθους: ~ἀλλ' εἴ
[87]	οἶδα εἰ ἔστιν τοῦτο τοιοῦτον,	ἀλλ'	~ὥσπερ μέν τινα ὑπόθεσιν προὔργου
[78]	πόλει καὶ ἀρχάς. ~(Σωκράτης) μὴ	ἄλλ'	ἄττα λέγεις τἀγαθὰ ἢ τὰ
[94]	οὐκ ἐδίδαξεν, εἰ διδακτὸν ἦν;	ἀλλὰ	γὰρ ἴσως ὁ ~Θουκυδίδης φαῦλος
[92]	ὧν αὐτὸς ~λέγεις θαυμάζοιμ' ἄν.	ἀλλὰ	γὰρ οὐ τούτους ἐπιζητοῦμεν τίνες
[94]	διὰ τὴν τῆς πόλεως ἐπιμέλειαν.	ἀλλὰ	γάρ, ὦ ἑταῖρε Ἄνυτε, μὴ
[84]	~καὶ (εἰ μὴ βούλει ἀριθμεῖν,	ἀλλὰ	δεῖξον ἀπὸ ποίας. ~(Παῖς) ἀλλὰ
[92]	σὺ βούλει, ἔστων οἱ ~σοφισταί	ἀλλὰ	δὴ ἐκείνους εἰπὲ ἡμῖν, καὶ
[78]	ἑτέρου βελτίων; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	δῆλον ὅτι εἴπερ ἐστὶ βελτίων
[96]	ἔγεντο κακός, ~(πειθόμενος μύθοισι σαόφροσιν.	ἀλλὰ	διδάσκων ~οὔ ποτε ποιήσεις τὸν
[98]	δὲ χρόνον οὐκ ~ἐθέλουσι παραμένειν,	ἀλλὰ	δραπετεύουσιν ἐκ τῆς ψυχῆς τοῦ
[77]	συντρίβοντάς τι ἑκάστοτε ~οἱ σκώπτοντες,	ἀλλὰ	ἐάσας ὅλην καὶ ὑγιῆ εἰπὲ
[98]	ἐγὼ ὡς οὐκ εἰδὼς λέγω,	ἀλλὰ	εἰκάζων: ὅτι δέ ἐστίν τι
[77]	κακῶν ἐπιθυμοῦσιν, (οἱ ἀγνοοῦντες ~αὐτά,	ἀλλὰ	ἐκείνων ἃ ᾤοντο ἀγαθὰ εἶναι,
[81]	λέγεις τοῦτο, ὅτι οὐ μανθάνομεν,	ἀλλὰ	ἣν καλοῦμεν ~μάθησιν ἀνάμνησίς ἐστιν;
[100]	εἴη οὔτε ~φύσει οὔτε διδακτόν,	~ἀλλὰ	θείᾳ μοίρᾳ παραγιγνομένη ἄνευ νοῦ
[83]	μὲν μακρόν, τῇ δὲ βραχύ,	ἀλλὰ	ἴσον πανταχῇ ~ἔστω ὥσπερ τουτί,
[73]	ἐγὼ λέγω οὐ μόνον δικαιοσύνην	ἀλλὰ	καὶ ἄλλας ~εἶναι ἀρετάς. ~(Σωκράτης)
[92]	πέπαυται, καὶ οὐ μόνον Πρωταγόρας,	~ἀλλὰ	καὶ (ἄλλοι πάμπολλοι, οἱ μὲν
[75]	διαλεκτικώτερον μὴ μόνον τἀληθῆ ἀποκρίνεσθαι,	~ἀλλὰ	καὶ δι' ἐκείνων ὧν ἂν
[98]	ὠφέλιμοι ταῖς ~πόλεσιν, εἴπερ εἶεν,	ἀλλὰ	καὶ δι' ὀρθὴν δόξαν, τούτοιν
[89]	δέῃ αὐτὸ δοκεῖν καλῶς λέγεσθαι,	ἀλλὰ	καὶ ἐν τῷ ~νῦν καὶ
[95]	~εἶναι διδακτόν, τοτὲ δ' οὔ,	(ἀλλὰ	καὶ Θέογνιν τὸν ποιητὴν οἶσθ'
[71]	~μὴ μόνον γε, ὦ ἑταῖρε,	ἀλλὰ	καὶ ὅτι οὐδ' ἄλλῳ πω
[86]	ὦ Μένων, μὴ μόνον ἐμαυτοῦ	ἀλλὰ	καὶ σοῦ, οὐκ ἂν ~ἐσκεψάμεθα
[91]	ὅτι ἄν τις αὐτοῖς παραδῷ,	ἀλλὰ	καὶ τὸ ἐναντίον διαφθείρουσιν; ~(καὶ
[95]	ποτε αὐτοῦ τοῦτο ~ἀκούσαις ὑπισχνουμένου,	ἀλλὰ	καὶ τῶν ἄλλων καταγελᾷ, ὅταν
[78]	οὐ δήπου, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	ἀλλὰ	κακίαν. ~(Μένων) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης)
[75]	βούλομαι λέγειν, οὐδὲν ποικίλον. ~(Μένων)	ἀλλὰ	καλῶ, καὶ οἶμαι μανθάνειν ὃ
[78]	ὁσίως, ἢ οὐδέν σοι διαφέρει,	ἀλλὰ	κἂν ἀδίκως τις αὐτὰ ~πορίζηται,
[90]	οὐδὲ ὀγκώδης τε καὶ ἐπαχθής,	ἀλλὰ	κόσμιος ~καὶ εὐσταλὴς (ἀνήρ: ἔπειτα
[95]	ἄλλων καταγελᾷ, ὅταν ἀκούσῃ ~ὑπισχνουΜένων:	ἀλλὰ	λέγειν οἴεται δεῖν ποιεῖν δεινούς.
[84]	ἀλλὰ δεῖξον ἀπὸ ποίας. ~(Παῖς)	ἀλλὰ	μὰ τὸν Δία, ὦ Σώκρατες,
[74]	ὅτι ἀεὶ εἰς πολλὰ ἀφικνούμεθα,	~ἀλλὰ	μή μοι οὕτως, ἀλλ' ἐπειδὴ
[89]	γε ἄρτι καλῶς λέγεσθαι. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μὴ οὐκ ἐν τῷ ἄρτι
[94]	ἐβούλετο ποιῆσαι; δοκῶ μέν, ~ἐβούλετο,	ἀλλὰ	μὴ οὐκ ᾖ διδακτόν. ἵνα
[84]	με ~διδάσκοντα καὶ διεξιόντα αὐτῷ,	ἀλλὰ	μὴ τὰς τούτου δόξας ἀνερωτῶντα.
[89]	ἐστιν. ~(Σωκράτης) ἴσως νὴ Δία:	ἀλλὰ	μὴ τοῦτο οὐ καλῶς ὡμολογήσαμεν;
[98]	εἶναι; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	ἀλλὰ	μὴν ἀγαθόν γε αὐτὸ ὁμολογοῦμεν
[73]	τι ζητεῖς κατὰ ~πάντων. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μὴν ζητῶ γε. ἀλλ' ἆρα
[77]	μοι πολλὰ τοιαῦτα λέγοις. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μὴν προθυμίας γε οὐδὲν ἀπολείψω,
[74]	οὐ δήπου, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	μὴν σχῆμά γε οὐδὲν μᾶλλον
[98]	οὐ διδακτόν; ~(Μένων) οὕτω. ~(Σωκράτης)	ἀλλὰ	μὴν ὡμολογήκαμεν μὴ εἶναι αὐτοῦ
[82]	δὲ ἐθέλω προθυμηθῆναι σοῦ ἕνεκα.	ἀλλά	μοι ~προσκάλεσον τῶν πολλῶν (ἀκολούθων
[93]	~ἔτι οὐχ ἧττον ἢ εἶναι:	ἀλλὰ	μῶν καὶ διδάσκαλοι ἀγαθοὶ γεγόνασιν
[79]	τούτῳ τῷ ~αὐτῷ (τρόπῳ λέγων,	ἀλλὰ	πάλιν τῆς αὐτῆς δεήσεσθαι ἐρωτήσεως,
[78]	ἢ τὰ τοιαῦτα; ~(Μένων) οὔκ,	ἀλλὰ	(πάντα λέγω τὰ τοιαῦτα. ~(Σωκράτης)
[80]	αὐτὸς τοὺς ~ἄλλους ποιῶ ἀπορεῖν,	ἀλλὰ	παντὸς μᾶλλον αὐτὸς ἀπορῶν οὕτως
[77]	περιμείναις τε καὶ μυηθείης. ~(Μένων)	~ἀλλὰ	περιμένοιμ' ἄν, ὦ Σώκρατες, εἴ
[92]	γε δέουσι μαίνεσθαι, ὦ Σώκρατες,	ἀλλὰ	πολὺ μᾶλλον οἱ τούτοις διδόντες
[96]	ὁμολογοῦνται, ἀλλ' οὐδὲ αὐτοὶ ἐπίστασθαι,	~ἀλλὰ	πονηροὶ (εἶναι περὶ αὐτὸ τοῦτο
[83]	~(Παῖς) οὐ μὰ Δία. ~(Σωκράτης)	ἀλλὰ	ποσαπλάσιον; ~(Παῖς) τετραπλάσιον. ~(Σωκράτης) ~ἀπὸ
[82]	ἢ μανθάνων ~παρ' ἐμοῦ. ~(Μένων)	ἀλλὰ	προσέξω. ~(Σωκράτης) ~εἰπὲ δή μοι,
[81]	ἐστίν. ~(Μένων) ~ναί, ὦ Σώκρατες:	ἀλλὰ	πῶς λέγεις τοῦτο, ὅτι οὐ
[81]	ἃ δὲ λέγουσιν, ταυτί ἐστιν:	ἀλλὰ	~σκόπει εἴ σοι δοκοῦσιν ἀληθῆ
[86]	~ἐστίν. εἰ μή τι οὖν	ἀλλὰ	σμικρόν γέ μοι τῆς ἀρχῆς
[75]	δ' ἂν ἡμῖν Πρόδικος ~διαφέροιτο,	ἀλλὰ	σύ γέ που καλεῖς πεπεράνθαι
[92]	φῄς: καὶ ἴσως τὶ (λέγεις.	ἀλλὰ	σὺ δὴ ἐν τῷ μέρει
[71]	τ' εἶναι; ~(Μένων) ~οὐκ ἔμοιγε.	ἀλλὰ	σύ, ὦ Σώκρατες, ἀληθῶς (οὐδ'
[75]	τῆς ἀρετῆς ἀπόκρισιν. ~(Μένων) μή,	ἀλλὰ	σύ, ὦ Σώκρατες, εἰπέ. ~(Σωκράτης)
[73]	γένοιντο; ~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	σώφρονες καὶ (δίκαιοι; ~(Μένων) ναί.
[71]	(οὐδ' ὅτι ἀρετή ἐστιν οἶσθα,	ἀλλὰ	~ταῦτα περὶ σοῦ καὶ οἴκαδε
[72]	ὦ Μένων: ᾧ οὐδὲν ~διαφέρουσιν	ἀλλὰ	ταὐτόν εἰσιν ἅπασαι, τί τοῦτο
[83]	(ἄρα, ὦ παῖ, οὐ διπλάσιον	ἀλλὰ	τετραπλάσιον γίγνεται ~χωρίον. ~(Παῖς) ἀληθῆ
[90]	Πολυκράτους χρήματα Ἰσμηνίας ὁ Θηβαῖος,	~ἀλλὰ	τῇ αὑτοῦ σοφίᾳ κτησάμενος καὶ
[77]	ἐπιθυμεῖν; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)	ἀλλά	τινες τῶν κακῶν; ~(Μένων) ναί.
[95]	μὰ τὸν Δία, ὦ Σώκρατες,	ἀλλὰ	τοτὲ μὲν ἂν αὐτῶν ἀκούσαις
[78]	ὑπ' αὐτῶν; ~(Μένων) (ἀνάγκη. ~(Σωκράτης)	~ἀλλὰ	τοὺς βλαπτομένους οὗτοι οὐκ οἴονται
[75]	εἴ ~μοι ἀρετὴν εἴποις. ~(Μένων)	ἀλλὰ	τοῦτό γε εὔηθες, ὦ Σώκρατες.
[92]	ᾤμην διδασκάλους τούτων εἶναι, εἶπον,	ἀλλὰ	τυγχάνω οὐδὲν ~λέγων, ὡς σὺ
[70]	~ἢ οὔτε ἀσκητὸν οὔτε μαθητόν,	ἀλλὰ	φύσει παραγίγνεται τοῖς ἀνθρώποις ἢ
[78]	ἡ ἀπορία ἀρετὴ ἂν εἴη,	ἀλλά,	~ὡς ἔοικεν, ὃ μὲν ἂν
[75]	~χρόαν τις μὴ φαίη εἰδέναι,	ἀλλὰ	ὡσαύτως ἀποροῖ ὥσπερ περὶ τοῦ
[74]	λέγειν ἄλλα χρώματα, ἔλεγες (ἂν	ἄλλα,	ἃ οὐδὲν ἧττον ~τυγχάνει ὄντα
[73]	οὕτως ἂν εἴποιμι, ~ὅτι καὶ	ἄλλα	ἔστι σχήματα. ~(Μένων) ~ὀρθῶς γε
[74]	~οὐκοῦν διὰ ταῦτα, ὅτι καὶ	ἄλλα	ἔστιν σχήματα; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)
[94]	καὶ τούτους ~ἐπαίδευσεν τά τε	ἄλλα	εὖ καὶ ἐπάλαισαν κάλλιστα Ἀθηναίων
[86]	Μένων. καὶ τὰ μέν γε	ἄλλα	οὐκ ἂν πάνυ ὑπὲρ τοῦ
[90]	καὶ ἐπιμελείᾳ, ἔπειτα καὶ τὰ	ἄλλα	οὐχ ~ὑπερήφανος δοκῶν εἶναι πολίτης
[88]	ἔστιν, τῷ ἀνθρώπῳ τὰ μὲν	ἄλλα	πάντα εἰς ~τὴν ψυχὴν ἀνηρτῆσθαι,
[93]	ἀπὸ τῶν ἵππων ὀρθός, καὶ	ἄλλα	~πολλὰ καὶ θαυμαστὰ ἠργάζετο ἃ
[76]	ὃ ἔστι, (καὶ ὀσμὴν καὶ	ἄλλα	πολλὰ τῶν τοιούτων. ~(Μένων) πάνυ
[74]	ἐγώ σοι εἴποιμι ἂν καὶ	ἄλλα	σχήματα, εἴ με κελεύοις: ~καὶ
[74]	ὅτι χρῶμά τι, διότι καὶ	ἄλλα	τυγχάνει ὄντα; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)
[74]	εἴ γέ σε ἐκέλευε λέγειν	ἄλλα	χρώματα, ἔλεγες (ἂν ἄλλα, ἃ
[72]	εἰ δὲ βούλει, (δούλου. ~καὶ	ἄλλαι	πάμπολλαι ἀρεταί εἰσιν, ὥστε οὐκ
[74]	καὶ σοφία καὶ ~μεγαλοπρέπεια καὶ	ἄλλαι	πάμπολλαι. ~(Σωκράτης) ~πάλιν, ὦ Μένων,
[74]	~καὶ σὺ οὖν ἐμοὶ εἰπὲ	ἄλλας	ἀρετάς. ~(Μένων) ~ἡ ἀνδρεία τοίνυν
[73]	οὐ μόνον δικαιοσύνην ἀλλὰ καὶ	ἄλλας	~εἶναι ἀρετάς. ~(Σωκράτης) ~τίνας ταύτας;
[72]	ἀνδρὸς δοκεῖ σοι εἶναι ὑγίεια,	ἄλλη	δὲ γυναικός; ἢ ~ταὐτὸν πανταχοῦ
[72]	Μένων, ἄλλη μὲν ἀνδρὸς εἶναι,	~ἄλλη	δὲ γυναικὸς καὶ τῶν ἄλλων,
[71]	κατήκοον ~οὖσαν τοῦ ἀνδρός. καὶ	ἄλλη	ἐστὶν παιδὸς ἀρετή, καὶ θηλείας
[72]	μεγέθους καὶ περὶ ~ἰσχύος ὡσαύτως;	ἄλλη	μὲν ἀνδρὸς δοκεῖ σοι εἶναι
[72]	σοι οὕτω δοκεῖ, ὦ Μένων,	ἄλλη	μὲν ἀνδρὸς εἶναι, ~ἄλλη δὲ
[94]	ὡς ἴσως μὲν καὶ ἐν	~ἄλλῃ	πόλει ῥᾷόν ἐστιν κακῶς ποιεῖν
[80]	ἀποδημῶν: εἰ γὰρ ξένος ἐν	ἄλλῃ	πόλει ~τοιαῦτα ποιοῖς, τάχ' ἂν
[88]	εἶναι, ἆρα οὐχ ὥσπερ τῇ	ἄλλῃ	ψυχῇ ἡ φρόνησις ~ἡγουμένη ὠφέλιμα
[75]	σὺ νυνὶ φίλοι ὄντες ~βούλοιντο	ἀλλήλοις	διαλέγεσθαι, δεῖ δὴ πρᾳότερόν πως
[74]	καὶ ταῦτα καὶ ἐναντία ὄντα	ἀλλήλοις,	~ὅτι ἐστὶν τοῦτο ὃ οὐδὲν
[72]	καὶ παντοδαπὰς εἶναι καὶ διαφερούσας	ἀλλήλων,	τῷ ~μελίττας εἶναι; ἢ τούτῳ
[87]	~τι συμβαίνειν μοι δοκεῖ, καὶ	ἄλλο	αὖ, εἰ ἀδύνατόν ἐστιν ταῦτα
[73]	σὺ μετ' ἐκείνου. ~(Μένων) ~τί	ἄλλο	γ' ἢ ἄρχειν οἷόν τ'
[87]	γε ~παντὶ δῆλον, ὅτι οὐδὲν	ἄλλο	διδάσκεται ἄνθρωπος ἢ ἐπιστήμην; ~(Μένων)
[88]	δοκεῖ μὴ ἐπιστήμη εἶναι ἀλλ'	ἄλλο	ἐπιστήμης, εἰ οὐχὶ ~τοτὲ μὲν
[78]	βούλεται τοιοῦτος εἶναι. τί ~γὰρ	ἄλλο	ἐστὶν ἄθλιον εἶναι ἢ ἐπιθυμεῖν
[80]	συγγενέσθαι (σοι ὅτι σὺ οὐδὲν	ἄλλο	~ἢ αὐτός τε ἀπορεῖς καὶ
[73]	ἢ πόλιν ἢ οἰκίαν ἢ	ἄλλο	ὁτιοῦν, μὴ σωφρόνως καὶ ~δικαίως
[79]	ἀποκρινόμενος δηλώσειν αὐτὴν ὁτῳοῦν, ἢ	ἄλλο	ὁτιοῦν τούτῳ τῷ ~αὐτῷ (τρόπῳ
[77]	αὐτῷ; ~(Μένων) γενέσθαι: τί γὰρ	(ἄλλο;	~(Σωκράτης) ~πότερον ἡγούμενος τὰ κακὰ
[82]	ταύτῃ δὲ ἑνὸς ποδὸς μόνον,	ἄλλο	~τι ἅπαξ ἂν ἦν δυοῖν
[87]	εἶναι. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ δή;	ἄλλο	τι ἢ ἀγαθὸν αὐτό φαμεν
[82]	δὲ δυοῖν ποδοῖν καὶ ταύτῃ,	ἄλλο	τι ἢ δὶς δυοῖν γίγνεται;
[83]	δὴ ἀπ' αὐτῆς ἴσας τέτταρας.	ἄλλο	τι ἢ τουτὶ ἂν εἴη
[78]	σωφροσύνην ἢ (ὁσιότητα ~προσεῖναι, ἢ	ἄλλο	τι μόριον ἀρετῆς: εἰ δὲ
[97]	ἄλλοσε βαδίζοι καὶ ~ἄλλοις ἡγοῖτο,	ἄλλο	τι ὀρθῶς ἂν καὶ εὖ
[84]	τόδε; ~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	ἄλλο	τι οὖν γένοιτ' ἂν τέτταρα
[87]	ἂν αὐτὸ τὸ παρατεταμένον ᾖ,	ἄλλο	~τι συμβαίνειν μοι δοκεῖ, καὶ
[98]	τοῦτο εἰκάζειν, ἀλλ' εἴπερ τι	ἄλλο	φαίην ἂν ~εἰδέναι ὀλίγα δ'
[87]	μέν τί ἐστιν ἀγαθὸν καὶ	ἄλλο	χωριζόμενον ἐπιστήμης, τάχ' ἂν εἴη
[96]	πράγματος, δῆλον ὅτι οὐκ ἂν	ἄλλοι	γε; ~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ.
[91]	μόνον οὐκ ὠφελοῦσιν, ~ὥσπερ οἱ	ἄλλοι,	ὅτι ἄν τις αὐτοῖς παραδῷ,
[92]	οὐ μόνον Πρωταγόρας, ~ἀλλὰ καὶ	(ἄλλοι	πάμπολλοι, οἱ μὲν πρότερον γεγονότες
[81]	λέγει δὲ καὶ Πίνδαρος καὶ	~ἄλλοι	πολλοὶ τῶν ποιητῶν ὅσοι θεῖοί
[87]	ἐστιν ἐπιστήμη ἡ ἀρετὴ ἢ	~ἀλλοῖον	ἐπιστήμης. ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ τοῦτο
[87]	πρῶτον μὲν δὴ εἰ ἔστιν	ἀλλοῖον	ἢ οἷον ~ἐπιστήμη, ἆρα διδακτὸν
[98]	εἰκάζων: ὅτι δέ ἐστίν τι	ἀλλοῖον	ὀρθὴ ~δόξα καὶ ἐπιστήμη, οὐ
[75]	καὶ εὐθεῖ ~καὶ ἐπὶ τοῖς	ἄλλοις,	ἃ δὴ σχήματα καλεῖς, ταὐτὸν
[95]	~(Μένων) ~φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~ἐν	ἄλλοις	δέ γε ὀλίγον μεταβάς, ~εἰ
[90]	μισθὸν πραττομένους μὴ ἐθέλειν πέμπειν,	ἄλλοις	δέ τισιν πράγματα ~παρέχειν, ζητοῦντα
[94]	τῇ πόλει καὶ ἐν τοῖς	~ἄλλοις	Ἕλλησιν, ὥστε εἴπερ ἦν τοῦτο
[97]	ὅποι βούλει ἄλλοσε βαδίζοι καὶ	~ἄλλοις	ἡγοῖτο, ἄλλο τι ὀρθῶς ἂν
[74]	κατὰ ~πάντων, ὥσπερ ἐν τοῖς	ἄλλοις.	~(Σωκράτης) ~εἰκότως γε: ἀλλ' ἐγὼ
[95]	μόνον σοί τε καὶ τοῖς	ἄλλοις	τοῖς πολιτικοῖς τοῦτο δοκεῖ τοτὲ
[73]	τοῦτο οὐκέτι ὅμοιον εἶναι τοῖς	ἄλλοις	τούτοις. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; οὐκ
[94]	τοῖς ~ἄριστον τῶν προτέρων εἶναι:	~ἄλλον	(δὲ δὴ σκεψώμεθα, Ἀριστείδην τὸν
[92]	πώποτε αὐτῶν οὐδενί, οὐδ' ἂν	ἄλλον	ἐάσαιμι τῶν ~ἐμῶν οὐδένα. ~(Σωκράτης)
[100]	τῶν πολιτικῶν ἀνδρῶν οἷος καὶ	ἄλλον	~ποιῆσαι πολιτικόν. εἰ δὲ εἴη,
[74]	αὖ ηὑρήκαμεν ἀρετὰς μίαν ~ζητοῦντες,	ἄλλον	τρόπον ἢ νυνδή: τὴν δὲ
[78]	δῆλον ὅτι εἴπερ ἐστὶ βελτίων	ἄλλος	ἄλλου, κατὰ τὸ δύνασθαι ἂν
[93]	καὶ διδάσκαλον ἀγαθόν, εἴπερ τις	ἄλλος	τῆς αὑτοῦ ἀρετῆς διδάσκαλος ~ἦν,
[97]	εἰς Λάρισαν ἢ ὅποι βούλει	ἄλλοσε	βαδίζοι καὶ ~ἄλλοις ἡγοῖτο, ἄλλο
[78]	ὅτι εἴπερ ἐστὶ βελτίων ἄλλος	ἄλλου,	κατὰ τὸ δύνασθαι ἂν εἴη
[73]	τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὡς περὶ	ἄλλου	ὁτουοῦν. οἷον, εἰ βούλει, στρογγυλότητος
[96]	φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἔχεις οὖν εἰπεῖν	ἄλλου	ὁτουοῦν πράγματος, οὗ οἱ μὲν
[93]	ἀνθρώπῳ οὐδὲ ~παραληπτὸν ἄλλῳ παρ'	ἄλλου:	τοῦτ' ἔστιν ὃ πάλαι ζητοῦμεν
[91]	περιφανῶς καλὰ ἔργα ~ἠργάζετο, καὶ	ἄλλους	δέκα τῶν ἀνδριαντοποιῶν. καίτοι τέρας
[92]	παρ' ~οὐδενὸς μαθόντες ὅμως μέντοι	ἄλλους	διδάσκειν οἷοί τε ὄντες ταῦτα
[80]	αὐτὴ ναρκῶσα οὕτω καὶ τοὺς	~ἄλλους	ποιεῖ ναρκᾶν, ἔοικα αὐτῇ: εἰ
[99]	δὴ καὶ οὐχ οἷοί τε	~ἄλλους	ποιεῖν τοιούτους οἷοι αὐτοί εἰσι,
[80]	αὐτός τε ἀπορεῖς καὶ τοὺς	ἄλλους	ποιεῖς ἀπορεῖν: καὶ νῦν, ὥς
[80]	οὐ γὰρ εὐπορῶν αὐτὸς τοὺς	~ἄλλους	ποιῶ ἀπορεῖν, ἀλλὰ παντὸς μᾶλλον
[80]	αὐτὸς ἀπορῶν οὕτως καὶ τοὺς	~ἄλλους	ποιῶ (ἀπορεῖν. καὶ νῦν περὶ
[93]	~ἀλλ' οἴει, οὐκ ἂν ἐβουλήθη	ἄλλους	τέ τινας καλοὺς κἀγαθοὺς γενέσθαι,
[72]	ἢ τούτῳ μὲν οὐδὲν διαφέρουσιν,	ἄλλῳ	δέ τῳ, οἷον ἢ κάλλει
[72]	ἐάντε ἐν ἀνδρὶ ἐάντε ἐν	~ἄλλῳ	ὁτῳοῦν ᾖ; ~(Μένων) ἡ αὐτή
[78]	δίκαιον ᾖ, μήτε αὑτῷ μήτε	~ἄλλῳ,	οὐκ ἀρετὴ καὶ αὕτη ἐστὶν
[93]	παραδοτὸν τοῦτο ἀνθρώπῳ οὐδὲ ~παραληπτὸν	ἄλλῳ	παρ' ἄλλου: τοῦτ' ἔστιν ὃ
[93]	αὐτοὶ ἀγαθοὶ ἦσαν ~ἠπίσταντο καὶ	ἄλλῳ	παραδοῦναι, ἢ οὐ παραδοτὸν τοῦτο
[71]	ἑταῖρε, ἀλλὰ καὶ ὅτι οὐδ'	ἄλλῳ	πω ἐνέτυχον εἰδότι, ὡς ἐμοὶ
[70]	φύσει παραγίγνεται τοῖς ἀνθρώποις ἢ	ἄλλῳ	~τινὶ τρόπῳ; ~(Σωκράτης) ~ὦ Μένων,
[86]	ἤδη τοῦτο (δῆλον, ὅτι ἐν	ἄλλῳ	τινὶ χρόνῳ ~εἶχε καὶ ἐμεμαθήκει;
[72]	ἢ κάλλει ἢ ~μεγέθει ἢ	ἄλλῳ	τῳ τῶν τοιούτων; εἰπέ, τί
[91]	τι ἐπίστασθαι ~εὐεργετεῖν τοσοῦτον τῶν	ἄλλων	διαφέρουσιν, ὅσον οὐ μόνον οὐκ
[96]	φάσκοντες διδάσκαλοι ~εἶναι οὐχ ὅπως	ἄλλων	διδάσκαλοι ὁμολογοῦνται, ἀλλ' οὐδὲ αὐτοὶ
[72]	~ἄλλη δὲ γυναικὸς καὶ τῶν	ἄλλων,	ἢ καὶ περὶ ὑγιείας καὶ
[70]	ἐραστής ἐστιν Ἀρίστιππος, καὶ τῶν	ἄλλων	~Θετταλῶν. καὶ δὴ καὶ τοῦτο
[95]	~ἀκούσαις ὑπισχνουμένου, ἀλλὰ καὶ τῶν	ἄλλων	καταγελᾷ, ὅταν ἀκούσῃ ~ὑπισχνουΜένων: ἀλλὰ
[85]	γεωμετρίας ταὐτὰ ταῦτα, καὶ τῶν	ἄλλων	μαθημάτων ἁπάντων. ἔστιν ~οὖν ὅστις
[81]	καὶ περὶ ἀρετῆς καὶ περὶ	ἄλλων	οἷόν τ' εἶναι αὐτὴν ~ἀναμνησθῆναι,
[90]	καὶ περὶ αὐλήσεως καὶ τῶν	ἄλλων	τὰ αὐτὰ (ταῦτα; πολλὴ ἄνοιά
[97]	τοῦτό γε ὅτι οὐκ ἂν	ἄλλως	ἔχοι: ἦ γάρ; ~(Μένων) ναί.
[92]	ὦ Ἄνυτε: ἐπεὶ ὅπως γε	ἄλλως	οἶσθα τούτων πέρι, ἐξ ὧν
[75]	ἀεὶ ~ἑπόμενον. ἱκανῶς σοι, ἢ	ἄλλως	πως ζητεῖς; ἐγὼ γὰρ κἂν
[85]	δίκαιος γάρ που εἶ εἰδέναι,	ἄλλως	τε ἐπειδὴ ἐν ~τῇ σῇ
[88]	ἐνίοτε καὶ βλάπτειν: ἢ σὺ	ἄλλως	φῂς ἢ οὕτως; ~(Μένων) οὐκ,
[90]	πέμπωμεν. οὐ πολλή σοι δοκεῖ	ἀλογία	εἶναι; ~(Ἄνυτος) ναὶ μὰ Δία
[76]	ἂν ἐν ὥρᾳ (ὦσιν, καὶ	ἅμα	ἐμοῦ ἴσως κατέγνωκας ὅτι εἰμὶ
[76]	σοι κατὰ συνήθειαν εἴρηται: καὶ	ἅμα	οἶμαι ἐννοεῖς ὅτι ἔχοις ἂν
[90]	ναὶ μὰ Δία ἔμοιγε, καὶ	ἀμαθία	γε πρός. ~(Σωκράτης) καλῶς λέγεις.
[78]	κατὰ τὸ δύνασθαι ἂν εἴη	~ἀμείνων.	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοῦτ'
[99]	ἄνδρες ἡγοῦντο ταῖς πόλεσιν, οἱ	~ἀμφὶ	Θεμιστοκλέα τε καὶ οὓς ἄρτι
[77]	ἐστιν ὅμως ~ἐπιθυμοῦσιν αὐτῶν; ~(Μένων)	ἀμφότερα	ἔμοιγε δοκοῦσιν. ~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ
[73]	ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τῶν αὐτῶν ἄρα	ἀμφότεροι	δέονται, εἴπερ μέλλουσιν ἀγαθοὶ εἶναι,
[92]	ἐξ ὧν αὐτὸς ~λέγεις θαυμάζοιμ'	ἄν.	ἀλλὰ γὰρ οὐ τούτους ἐπιζητοῦμεν
[74]	γε προσανηρώτα σε ὁποῖα, ἔλεγες	ἄν;	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ αὖ
[98]	οὐδὲ οἱ ἀγαθοὶ φύσει εἶεν	ἄν.	~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ἐπειδὴ
[95]	Σώκρατες, ταῦτα ἄγαμαι, ὅτι οὐκ	ἄν	ποτε αὐτοῦ τοῦτο ~ἀκούσαις ὑπισχνουμένου,
[73]	ἀκόλαστοι ὄντες καὶ ἄδικοι ἀγαθοὶ	ἄν	ποτε γένοιντο; ~(Μένων) οὐ δῆτα.
[94]	~οὐκοῦν δῆλον ὅτι οὗτος οὐκ	ἄν	ποτε, οὗ μὲν ἔδει (δαπανώμενον
[84]	καὶ οὐ διδάσκοντος: (φύλαττε δὲ	ἄν	που εὕρῃς με ~διδάσκοντα καὶ
[89]	μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~καὶ γὰρ	ἄν	που καὶ τόδ' ἦν: εἰ
[97]	γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ ἕως γ'	ἄν	που ὀρθὴν δόξαν ἔχῃ περὶ
[94]	λέγειν ἀνθρώπους. ἐγὼ μὲν οὖν	ἄν	σοι ~συμβουλεύσαιμι, εἰ ἐθέλεις ἐμοὶ
[82]	~πρόσεχε δὴ τὸν νοῦν ὁπότερ'	ἄν	σοι φαίνηται, ἢ ἀναμιμνῃσκόμενος ἢ
[93]	εἶναι κακήν. ~(Ἄνυτος) ἴσως οὐκ	ἄν.	~(Σωκράτης) ~τί δὲ τόδε; ὡς
[78]	γὰρ ἄνευ τούτων ἀρετὴ γένοιτ'	ἄν;	~(Σωκράτης) ~τὸ δὲ μὴ ἐκπορίζειν
[72]	τοῦτο φῂς εἶναι; εἶχες δήπου	ἄν	τί μοι ~εἰπεῖν; ~(Μένων) ἔγωγε.
[100]	πολιτικόν. εἰ δὲ εἴη, σχεδὸν	ἄν	τι οὗτος λέγοιτο τοιοῦτος ἐν
[87]	ὃ οὐκ ἐπιστήμη περιέχει, ~ἐπιστήμην	ἄν	τιν' αὐτὸ ὑποπτεύοντες εἶναι ὀρθῶς
[98]	οὐ ~πολλοῦ ἄξιαί εἰσιν, ἕως	ἄν	τις αὐτὰς δήσῃ αἰτίας λογισμῷ.
[91]	ὠφελοῦσιν, ~ὥσπερ οἱ ἄλλοι, ὅτι	ἄν	τις αὐτοῖς παραδῷ, ἀλλὰ καὶ
[70]	τῶν Ἑλλήνων τῷ βουλομένῳ ὅτι	ἄν	τις βούληται, καὶ ~οὐδενὶ ὅτῳ
[93]	φύσιν τοῦ ὑέος αὐτοῦ ᾐτιάσατ'	ἄν	τις εἶναι κακήν. ~(Ἄνυτος) ἴσως
[87]	τὸ χωρίον ~(τρίγωνον ἐνταθῆναι, εἴποι	ἄν	τις ὅτι οὔπω οἶδα εἰ
[90]	παρὰ τούτους πέμποντες αὐτὸν σωφρονοῖμεν	~ἄν,	τοὺς ἀντιποιουμένους τε τῆς τέχνης
[92]	εἴην γε. ~(Σωκράτης) ~πῶς οὖν	ἄν,	ὦ δαιμόνιε, εἰδείης περὶ τούτου
[77]	καὶ μυηθείης. ~(Μένων) ~ἀλλὰ περιμένοιμ'	ἄν,	ὦ Σώκρατες, εἴ μοι πολλὰ
[85]	διάμετρος ὄνομα, ~ἀπὸ τῆς διαμέτρου	ἄν,	ὡς σὺ φῄς, ὦ παῖ
[74]	ἐκέλευε λέγειν ἄλλα χρώματα, ἔλεγες	(ἂν	ἄλλα, ἃ οὐδὲν ἧττον ~τυγχάνει
[96]	~τοῦ πράγματος, δῆλον ὅτι οὐκ	ἂν	ἄλλοι γε; ~(Μένων) οὔ μοι
[92]	συγγέγονα πώποτε αὐτῶν οὐδενί, οὐδ'	ἂν	ἄλλον ἐάσαιμι τῶν ~ἐμῶν οὐδένα.
[97]	~ὡμολογήκαμεν τοῦτό γε ὅτι οὐκ	ἂν	ἄλλως ἔχοι: ἦ γάρ; ~(Μένων)
[79]	γίγνηται, ἀρετὴ ἔσται, ~ὃ δ'	(ἂν	ἄνευ πάντων τῶν τοιούτων, κακία.
[92]	~ἣν νυνδὴ ἐγὼ διῆλθον γένοιτ'	ἂν	ἄξιος λόγου. ~(Ἄνυτος) τί δὲ
[72]	παντοδαπὰς ἔλεγες αὐτὰς εἶναι, τί	ἂν	ἀπεκρίνω μοι, εἴ σε ἠρόμην:
[72]	τῳ τῶν τοιούτων; εἰπέ, τί	ἂν	ἀπεκρίνω οὕτως ἐρωτηθείς; ~(Μένων) ~τοῦτ'
[93]	πρεσβυτέρων; ~(Ἄνυτος) ἀκήκοα. ~(Σωκράτης) οὐκ	ἂν	ἄρα τήν γε φύσιν τοῦ
[89]	διδάσκαλοι μήτε μαθηταὶ εἶεν, καλῶς	ἂν	αὐτὸ ~εἰκάζοντες εἰκάζοιμεν μὴ διδακτὸν
[87]	~παρατείναντα ἐλλείπειν τοιούτῳ χωρίῳ οἷον	ἂν	αὐτὸ τὸ παρατεταμένον ᾖ, ἄλλο
[90]	ἀγαθὸν ἰατρὸν (γενέσθαι, παρὰ τίνας	ἂν	αὐτὸν πέμποιμεν ~διδασκάλους; ἆρ' οὐ
[84]	~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οἴει οὖν	ἂν	αὐτὸν πρότερον ἐπιχειρῆσαι ζητεῖν ἢ
[75]	καὶ ἀγωνιστικῶν ~ὁ ἐρόμενος, εἴποιμ'	ἂν	(αὐτῷ ὅτι ἐμοὶ μὲν εἴρηται:
[95]	ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ τοτὲ μὲν	ἂν	αὐτῶν ἀκούσαις ὡς διδακτόν, τοτὲ
[77]	τὰ κακὰ ὠφελεῖν ἐκεῖνον ᾧ	ἂν	γένηται, ἢ γιγνώσκων τὰ ~κακὰ
[77]	τὰ κακὰ βλάπτειν ~ἐκεῖνον ᾧ	ἂν	γίγνηται, γιγνώσκουσιν δήπου ὅτι βλαβήσονται
[73]	γίγνονται. ~(Μένων) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἂν	δήπου, εἴ γε μὴ ἡ
[86]	δεῖν ζητεῖν, περὶ τούτου πάνυ	ἂν	διαμαχοίμην, εἰ οἷός τε εἴην,
[73]	δεσπότου, καὶ δοκεῖ σοι ἔτι	ἂν	δοῦλος εἶναι ὁ ἄρχων; ~(Μένων)
[91]	καὶ τὰ ἱμάτια ἐξακούμενοι οὐκ	ἂν	δύναιντο ~λαθεῖν τριάκονθ' (ἡμέρας μοχθηρότερα
[93]	γε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οἴει, οὐκ	ἂν	ἐβουλήθη ἄλλους τέ τινας καλοὺς
[73]	εἰ βούλει, στρογγυλότητος πέρι εἴποιμ'	ἂν	ἔγωγε ~ὅτι σχῆμά τί ἐστιν,
[75]	οὐδὲ οἶδα ὅτι λέγεις, ἴσως	ἂν	~ἐθαύμασε καὶ εἶπεν: ~οὐ μανθάνεις
[98]	ἀλλ' εἴπερ τι ἄλλο φαίην	ἂν	~εἰδέναι ὀλίγα δ' ἂν φαίην
[90]	περὶ ~τούτου τοῦ πράγματος τίνες	ἂν	εἶεν διδάσκαλοι. ὧδε δὲ σκέψαι:
[98]	μόνον δι' ἐπιστήμην ἀγαθοὶ ἄνδρες	ἂν	εἶεν καὶ ὠφέλιμοι ταῖς ~πόλεσιν,
[89]	εἰ ταῦτα οὕτως ἔχει, οὐκ	ἂν	εἶεν φύσει οἱ ἀγαθοί. ~(Μένων)
[78]	ἀγαθῶν ἢ ἡ ἀπορία ἀρετὴ	ἂν	εἴη, ἀλλά, ~ὡς ἔοικεν, ὃ
[78]	ἄλλος ἄλλου, κατὰ τὸ δύνασθαι	ἂν	εἴη ~ἀμείνων. ~(Μένων) πάνυ γε.
[96]	οὕτως. ~(Σωκράτης) ἀρετὴ ἄρα οὐκ	ἂν	εἴη διδακτόν; ~(Μένων) ~οὐκ ἔοικεν,
[99]	μὲν ἕτερον ἀπολέλυται, καὶ οὐκ	ἂν	~εἴη ἐν πολιτικῇ πράξει ἐπιστήμη
[87]	τὴν ψυχὴν ὄντων ~ἀρετή, διδακτὸν	ἂν	εἴη ἢ οὐ διδακτόν; πρῶτον
[87]	καὶ ἄλλο χωριζόμενον ἐπιστήμης, τάχ'	ἂν	εἴη ἡ ~ἀρετὴ οὐκ ἐπιστήμη
[87]	ἡ ἀρετή, δῆλον ὅτι διδακτὸν	ἂν	εἴη. ~(Μένων) πῶς γὰρ οὔ;
[83]	τέτταρας. ἄλλο τι ἢ τουτὶ	ἂν	εἴη ὃ φῂς τὸ ~ὀκτώπουν
[99]	ἐζητήσαμέν τε καὶ ἐλέγομεν, ἀρετὴ	ἂν	εἴη οὔτε ~φύσει οὔτε διδακτόν,
[82]	ποδοῖν καὶ αὕτη δυοῖν, πόσων	ἂν	εἴη ποδῶν τὸ ~ὅλον; ὧδε
[89]	καὶ τούτῳ τῷ λόγῳ φρόνησις	ἂν	εἴη τὸ ὠφέλιμον: ~φαμὲν δὲ
[79]	μορίου ἀρετῆς πᾶσα πρᾶξις ἀρετὴ	ἂν	εἴη; τοῦτο ~γάρ ἐστιν λέγειν,
[96]	εἰσὶν ἀγαθοὶ ἄνδρες, ἢ τίς	ἂν	εἴη τρόπος τῆς γενέσεως τῶν
[86]	ἃ μή τις οἶδεν βελτίους	ἂν	εἶμεν καὶ ~ἀνδρικώτεροι καὶ ἧττον
[98]	εἴ γε διδακτὸν εἴη, φρόνησις	ἂν	εἶναι; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[98]	μέν γε διδάσκαλοι εἶεν, διδακτὸν	ἂν	εἶναι, μὴ ὄντων δὲ οὐ
[75]	ἐπὶ τούτοις, ὦ ~Μένων, ἔχοις	ἂν	εἰπεῖν, εἴ τίς σε ἐρωτῴη:
[73]	σχῆμα. διὰ ταῦτα δὲ οὕτως	ἂν	εἴποιμι, ~ὅτι καὶ ἄλλα ἔστι
[89]	ἂν παραλαβόντες ~ἐκείνων ἀποφηνάντων ἐφυλάττομεν	ἂν	ἐν ἀκροπόλει, κατασημηνάμενοι πολὺ ~μᾶλλον
[76]	οἱ τρυφῶντες, ἅτε ~τυραννεύοντες ἕως	ἂν	ἐν ὥρᾳ (ὦσιν, καὶ ἅμα
[85]	εἰ δὲ ἔλαβέν ποτε, οὐκ	ἂν	ἔν γε τῷ ~νῦν βίῳ
[92]	ὄνομα δεῖ ἀκοῦσαι; ὅτῳ γὰρ	ἂν	ἐντύχῃ Ἀθηναίων τῶν ~καλῶν κἀγαθῶν,
[95]	τοῦτο ποιεῖν, καὶ ~οὔ ποτ'	ἂν	ἐξ ἀγαθοῦ πατρὸς ἔγεντο κακός,
[76]	ἅμα οἶμαι ἐννοεῖς ὅτι ἔχοις	ἂν	ἐξ αὐτῆς ~εἰπεῖν καὶ φωνὴν
[90]	ἰατρούς, φαμέν, πέμποντες ~τόνδε καλῶς	ἂν	ἐπέμπομεν, βουλόμενοι ἰατρὸν γενέσθαι: ἆρ'
[97]	μὲν τὴν ἐπιστήμην ἔχων ἀεὶ	ἂν	ἐπιτυγχάνοι, ὁ δὲ ~τὴν ὀρθὴν
[86]	ἐμαυτοῦ ἀλλὰ καὶ σοῦ, οὐκ	ἂν	~ἐσκεψάμεθα πρότερον εἴτε διδακτὸν εἴτε
[83]	~οὐκοῦν διπλασία αὕτη ταύτης γίγνεται,	ἂν	ἑτέραν τοσαύτην προσθῶμεν ~ἐνθένδε; ~(Παῖς)
[84]	πρὸς πολλοὺς καὶ ~πολλάκις (ᾤετ'	ἂν	εὖ λέγειν περὶ τοῦ διπλασίου
[78]	εἰ ἀληθὲς λέγεις: ἴσως γὰρ	ἂν	εὖ λέγοις. τἀγαθὰ φῂς οἷόν
[83]	φῄς. ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἂν	ᾖ τῇδε τριῶν καὶ τῇδε
[86]	~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν ὅν τ'	ἂν	ᾖ χρόνον καὶ ὃν ἂν
[86]	ἐστὶν ἐν τῇ ψυχῇ, ἀθάνατος	ἂν	ἡ ψυχὴ ~εἴη, ὥστε θαρροῦντα
[84]	νῦν μὲν γὰρ ~καὶ ζητήσειεν	ἂν	ἡδέως οὐκ εἰδώς, τότε δὲ
[86]	ὦ Σώκρατες, ἀλλ' ἔγωγε ἐκεῖνο	ἂν	ἥδιστα, ὅπερ ἠρόμην ~τὸ πρῶτον,
[81]	ἐριστικῷ λόγῳ: ~οὗτος μὲν γὰρ	ἂν	ἡμᾶς ἀργοὺς ποιήσειεν καὶ ἔστιν
[89]	οἱ ἀγαθοὶ ἐγίγνοντο, ἦσάν που	ἂν	ἡμῖν οἳ ~ἐγίγνωσκον τῶν νέων
[75]	ταὐτόν τι λέγω: ἴσως δ'	ἂν	ἡμῖν Πρόδικος ~διαφέροιτο, ἀλλὰ σύ
[82]	ποδὸς μόνον, ἄλλο ~τι ἅπαξ	ἂν	ἦν δυοῖν ποδοῖν τὸ χωρίον;
[99]	πολιτικοὺς οὐχ ἥκιστα τούτων ~φαῖμεν	ἂν	θείους τε εἶναι καὶ ἐνθουσιάζειν,
[74]	οἷον καὶ ἐγώ σοι εἴποιμι	ἂν	καὶ ἄλλα σχήματα, εἴ με
[100]	τοὶ δὲ σκιαὶ ἀίσσουσι. ταὐτὸν	ἂν	καὶ ἐνθάδε ὁ ~τοιοῦτος ὥσπερ
[97]	~ἄλλοις ἡγοῖτο, ἄλλο τι ὀρθῶς	ἂν	καὶ εὖ ἡγοῖτο; ~(Μένων) πάνυ
[84]	οὐκ εἰδώς, τότε δὲ ῥᾳδίως	ἂν	καὶ πρὸς πολλοὺς καὶ ~πολλάκις
[99]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ὀρθῶς ἄρ'	ἂν	καλοῖμεν θείους τε οὓς νυνδὴ
[76]	ἔγωγε καλῶ. ~(Σωκράτης) ~ἤδη τοίνυν	ἂν	μάθοις μου ἐκ τούτων σχῆμα
[92]	ἐπιζητοῦμεν τίνες εἰσίν, παρ' οὓς	ἂν	~(Μένων) ἀφικόμενος μοχθηρὸς γένοιτο οὗτοι
[78]	ἀλλά, ~ὡς ἔοικεν, ὃ μὲν	ἂν	μετὰ δικαιοσύνης γίγνηται, ἀρετὴ ἔσται,
[90]	μεταδῶμεν τῆς ζητήσεως. ~(εἰκότως δ'	ἂν	μεταδοῖμεν: ~Ἄνυτος γὰρ ὅδε πρῶτον
[85]	οὐκ εἰδότι ἄρα περὶ ὧν	ἂν	μὴ εἰδῇ ἔνεισιν ἀληθεῖς δόξαι
[86]	ἂν ᾖ χρόνον καὶ ὃν	ἂν	μὴ ᾖ ἄνθρωπος, ἐνέσονται αὐτῷ
[95]	νόημα, λέγει πως ὅτι ~πολλοὺς	ἂν	μισθοὺς καὶ μεγάλους ἔφερον ~οἱ
[80]	ὃ μὴ οἶδε; οὔτε γὰρ	~ἂν	ὅ γε οἶδεν ζητοῖ οἶδεν
[75]	ὥσπερ περὶ τοῦ σχήματος, τί	~ἂν	οἴει σοι ἀποκεκρίσθαι; ~(Σωκράτης) ~τἀληθῆ
[89]	ζητῶ, καὶ τούτων μάλιστα οὓς	ἂν	οἴωμαι ~ἐμπειροτάτους εἶναι τοῦ πράγματος.
[71]	μὴ οἶδα τί ἐστιν, πῶς	ἂν	ὁποῖόν γέ τι εἰδείην; ἢ
[97]	μηδ' ~ἐπιστάμενος, οὐ καὶ οὗτος	ἂν	ὀρθῶς ἡγοῖτο; ~(Μένων) πάνυ γε.
[97]	~καὶ ὅτι γε ὠφέλιμοι ἔσονται,	ἂν	ὀρθῶς ἡμῖν ἡγῶνται τῶν πραγμάτων,
[94]	εἴπερ ἦν τοῦτο διδακτόν, ἐξευρεῖν	ἂν	ὅστις ἔμελλεν αὐτοῦ ~τοὺς ὑεῖς
[74]	ἢ σχῆμά τι; εἶπες δήπου	ἂν	ὅτι ~σχῆμά τι. ~(Μένων) πάνυ
[74]	ἐστιν ἢ ~χρῶμά τι; εἶπες	ἂν	ὅτι χρῶμά τι, διότι καὶ
[86]	τὰ μέν γε ἄλλα οὐκ	ἂν	πάνυ ὑπὲρ τοῦ λόγου ~διισχυρισαίμην:
[100]	μοίρᾳ παραγιγνομένη ἄνευ νοῦ οἷς	ἂν	~(παραγίγνηται, εἰ μή τις εἴη
[100]	φαίνεται ~παραγιγνομένη ἡ ἀρετὴ οἷς	ἂν	παραγίγνηται: τὸ δὲ σαφὲς περὶ
[89]	ἀγαθοὺς τὰς φύσεις, οὓς ἡμεῖς	ἂν	παραλαβόντες ~ἐκείνων ἀποφηνάντων ἐφυλάττομεν ἂν
[77]	τὰ ~κακὰ ὅτι βλάπτει ᾧ	ἂν	παρῇ; ~(Μένων) ~εἰσὶ μὲν οἳ
[90]	οὐ πρὸς ταῦτα βλέψαντες καλῶς	ἂν	~πέμποιμεν; ~(Ἄνυτος) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[91]	~τὴν (ἀρετὴν σκόπει παρὰ τίνας	ἂν	πέμποντες αὐτὸν ὀρθῶς πέμποιμεν. ἢ
[90]	ἀξιοῦμεν ~μανθάνειν παρ' αὐτῶν ὃν	ἂν	πέμπωμεν. οὐ πολλή σοι δοκεῖ
[100]	~τοιοῦτος ὥσπερ παρὰ σκιὰς ἀληθὲς	ἂν	πρᾶγμα εἴη πρὸς ἀρετήν. ~(Μένων)
[79]	μετὰ μορίου ἀρετῆς πράττειν ὅτι	ἂν	~πράττῃ, τοῦτο ἀρετὴν εἶναι: τὴν
[75]	~ἀλλὰ καὶ δι' ἐκείνων ὧν	ἂν	προσομολογῇ εἰδέναι ὁ ἐρωτώμενος. πειράσομαι
[76]	ἐκείνη βελτίων: ~οἶμαι δὲ οὐδ'	ἂν	σοὶ δόξαι, εἰ μή, ὥσπερ
[96]	οὕτω τεταραγμένους περὶ ὁτουοῦν φαίης	ἂν	σὺ κυρίως ~διδασκάλους εἶναι; ~(Μένων)
[76]	σοι κατὰ Γοργίαν ἀποκρίνωμαι, ᾗ	ἂν	σὺ μάλιστα ἀκολουθήσαις; ~(Μένων) βούλομαι:
[76]	περαίνει, τοῦτ' εἶναι σχῆμα: ὅπερ	ἂν	συλλαβὼν ~εἴποιμι στερεοῦ πέρας σχῆμα
[84]	~(Σωκράτης) ἄλλο τι οὖν γένοιτ'	ἂν	τέτταρα ἴσα χωρία (τάδε; ~(Παῖς)
[83]	φῄς, ἔσται τὸ ὀκτώπουν χωρίον,	ἂν	τέτταρες τοσαῦται ~(γένωνται; ~(Παῖς) ναί.
[85]	φῄς, ὦ παῖ Μένωνος, γίγνοιτ'	ἂν	τὸ διπλάσιον ~χωρίον. ~(Παῖς) πάνυ
[84]	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν προσαναπληρωσαίμεθ'	ἂν	τὸ ἐν τῇ γωνίᾳ τόδε;
[82]	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἴη	ἂν	τοιοῦτον χωρίον καὶ μεῖζον καὶ
[84]	~(Σωκράτης) ἕτερον δὲ αὐτῷ προσθεῖμεν	ἂν	τουτὶ ἴσον; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)
[82]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν γένοιτ'	ἂν	τούτου τοῦ χωρίου ἕτερον διπλάσιον,
[73]	ἀρετὴ ἦν αὐτῶν, τῷ αὐτῷ	ἂν	τρόπῳ ἀγαθοὶ ἦσαν. ~(Μένων) οὐ
[97]	ἔχων ὀρθὴν δόξαν οὐκ ἀεὶ	ἂν	τυγχάνοι, ἕωσπερ ὀρθὰ δοξάζοι; ~(Μένων)
[97]	~τὴν ὀρθὴν δόξαν τοτὲ μὲν	ἂν	τυγχάνοι, τοτὲ δ' οὔ. ~(Σωκράτης)
[91]	ἀλλ' εἰ τοιαῦτα ποιοῖεν, ταχὺ	ἂν	τῷ λιμῷ ἀποθάνοιεν, ~Πρωταγόρας δὲ
[87]	διαφερέτω δὲ ~μηδὲν ἡμῖν (ὁποτέρῳ	ἂν	τῷ ὀνόματι χρώμεθα ἀλλ' ἆρα
[98]	φαίην ἂν ~εἰδέναι ὀλίγα δ'	ἂν	φαίην ἓν δ' οὖν καὶ
[93]	σαυτοῦ λόγου: Θεμιστοκλέα οὐκ ἀγαθὸν	ἂν	(φαίης ~ἄνδρα γεγονέναι; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε,
[71]	ἵνα εὐτυχέστατον ψεῦσμα ~ἐψευσμένος ὦ,	ἂν	φανῇς σὺ μὲν εἰδὼς καὶ
[81]	διαβιῶναι ~τὸν βίον: οἷσιν γὰρ	ἂν	~Φερσεφόνα ποινὰν παλαιοῦ πένθεος ~δέξεται,
[97]	δόξαι αἱ ἀληθεῖς, ὅσον μὲν	ἂν	χρόνον παραμένωσιν, ~καλὸν τὸ χρῆμα
[98]	οὖν καὶ τοῦτο ἐκείνων θείην	ἂν	ὧν οἶδα. ~(Μένων) καὶ ὀρθῶς
[80]	ἄλλῃ πόλει ~τοιαῦτα ποιοῖς, τάχ'	ἂν	ὡς γόης ἀπαχθείης. ~(Σωκράτης) πανοῦργος
[89]	πρᾶγμα, μὴ ~μόνον ἀρετή, οὐκ	ἀναγκαῖον	αὐτοῦ καὶ διδασκάλους καὶ μαθητὰς
[88]	τῇ ψυχῇ τί ἐστιν καὶ	ἀναγκαῖον	αὐτῷ ὠφελίμῳ εἶναι, ~φρόνησιν αὐτὸ
[89]	μαθήσει; ~(Μένων) ~δοκεῖ μοι ἤδη	ἀναγκαῖον	εἶναι: καὶ δῆλον, ὦ Σώκρατες,
[79]	τοιούτων, κακία. ~(Μένων) δοκεῖ μοι	ἀναγκαῖον	εἶναι ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[76]	εἰ μή, ὥσπερ χθὲς ἔλεγες,	ἀναγκαῖόν	σοι ἀπιέναι πρὸ ~τῶν μυστηρίων,
[87]	ἀρετὴ δὴ ὠφέλιμόν ἐστιν; ~(Μένων)	ἀνάγκη	ἐκ τῶν ὡμολογηΜένων. ~(Σωκράτης) ~σκεψώμεθα
[97]	τυγχάνοι, ἕωσπερ ὀρθὰ δοξάζοι; ~(Μένων)	~ἀνάγκη	μοι φαίνεται: ὥστε θαυμάζω, ὦ
[78]	ὅτι βλαβήσονται ὑπ' αὐτῶν; ~(Μένων)	(ἀνάγκη.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ τοὺς βλαπτομένους οὗτοι
[78]	ὅσον βλάπτονται; ~(Μένων) καὶ τοῦτο	ἀνάγκη.	~(Σωκράτης) τοὺς δὲ ἀθλίους οὐ
[73]	δικαιοσύνῃ καὶ σωφροσύνῃ ~διοικήσουσιν; ~(Μένων)	ἀνάγκη.	~(Σωκράτης) ~τῶν αὐτῶν ἄρα ἀμφότεροι
[85]	τὰς δόξας, ἢ οὐχί; ~(Μένων)	ἀνάγκη,	ὦ Σώκρατες, φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~εἰ
[83]	τοσαῦται ~(γένωνται; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)	~ἀναγραψώμεθα	δὴ ἀπ' αὐτῆς ἴσας τέτταρας.
[85]	γε αὐτῷ ὥσπερ ὄναρ ἄρτι	ἀνακεκίνηνται	αἱ δόξαι αὗται: εἰ δὲ
[85]	οὐδενὸς διδάξαντος ἀλλ' ἐρωτήσαντος ἐπιστήσεται,	ἀναλαβὼν	αὐτὸς ἐξ ~αὑτοῦ τὴν ἐπιστήμην;
[85]	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~τὸ δὲ	ἀναλαμβάνειν	αὐτὸν ἐν αὑτῷ ἐπιστήμην οὐκ
[87]	~(Σωκράτης) ~σκεψώμεθα δὴ καθ' ἕκαστον	ἀναλαμβάνοντες	ποῖά ἐστιν ἃ ἡμᾶς ὠφελεῖ.
[94]	αὑτοῦ, οὗ δὲ οὐδὲν ἔδει	ἀναλώσαντα	~ἀγαθοὺς ἄνδρας ποιῆσαι, ταῦτα δὲ
[85]	αὐτὸν ἐν αὑτῷ ἐπιστήμην οὐκ	ἀναμιμνῄσκεσθαί	ἐστιν; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[86]	μὴ ~μεμνημένος ἐπιχειρεῖν ζητεῖν καὶ	ἀναμιμνῄσκεσθαι;	~(Μένων) εὖ μοι δοκεῖς λέγειν,
[84]	ἐστιν ἤδη βαδίζων ὅδε τοῦ	ἀναμιμνῄσκεσθαι;	ὅτι τὸ μὲν ~πρῶτον ᾔδει
[82]	αὐτὸν ἀναμιμνῃσκόμενον ἐφεξῆς, ὡς δεῖ	ἀναμιμνῄσκεσθαι.	~σὺ δέ μοι λέγε: ἀπὸ
[82]	ναί. ~(Σωκράτης) ~θεῶ δὴ αὐτὸν	ἀναμιμνῃσκόμενον	ἐφεξῆς, ὡς δεῖ ἀναμιμνῄσκεσθαι. ~σὺ
[82]	ὁπότερ' ἄν σοι φαίνηται, ἢ	ἀναμιμνῃσκόμενος	ἢ μανθάνων ~παρ' ἐμοῦ. ~(Μένων)
[76]	ἀποκρίνεσθαι, ~αὐτὸς δὲ οὐκ ἐθέλεις	(ἀναμνησθεὶς	εἰπεῖν ὅτι ποτε λέγει Γοργίας
[81]	ἅπαντα, οὐδὲν κωλύει ἓν μόνον	~ἀναμνησθέντα	ὃ δὴ μάθησιν καλοῦσιν ἄνθρωποι
[81]	ἄλλων οἷόν τ' εἶναι αὐτὴν	~ἀναμνησθῆναι,	ἅ γε καὶ πρότερον ἠπίστατο.
[73]	πάντων ἐστίν, πειρῶ εἰπεῖν καὶ	ἀναμνησθῆναι	τί ~αὐτό φησι Γοργίας εἶναι
[82]	οὔ φημι διδαχὴν εἶναι ἀλλ'	ἀνάμνησιν,	ἵνα δὴ εὐθὺς φαίνωμαι αὐτὸς
[81]	μανθάνομεν, ἀλλὰ ἣν καλοῦμεν ~μάθησιν	ἀνάμνησίς	ἐστιν; ἔχεις με τοῦτο διδάξαι
[81]	ζητεῖν ἄρα καὶ τὸ ~μανθάνειν	ἀνάμνησις	ὅλον ἐστίν. οὔκουν δεῖ πείθεσθαι
[98]	δ' ἐστίν, ὦ ~(Μένων) ἑταῖρε,	ἀνάμνησις,	ὡς ἐν τοῖς πρόσθεν ἡμῖν
[71]	καὶ σὺ ἃ ἐκεῖνος ἔλεγε:	ἀνάμνησον	οὖν (με ~πῶς ἔλεγεν. εἰ
[87]	οὔ, ἢ ὃ νυνδὴ ἐλέγομεν,	ἀναμνηστόν	διαφερέτω δὲ ~μηδὲν ἡμῖν (ὁποτέρῳ
[89]	εἶναι, εἴπερ ἐπιστήμη ἐστίν, οὐκ	~ἀνατίθεμαι	μὴ οὐ καλῶς λέγεσθαι: ὅτι
[95]	καὶ μετὰ τοῖσιν ~ἵζε, καὶ	ἅνδανε	τοῖς, ὧν μεγάλη δύναμις. ~ἐσθλῶν
[81]	ὕπερθεν ἅλιον κείνων ἐνάτῳ ἔτει	~ἀνδιδοῖ	ψυχὰς πάλιν, ~(ἐκ τᾶν βασιλῆες
[96]	~οὔ ποτε ποιήσεις τὸν κακὸν	ἄνδρ'	ἀγαθόν. ~ἐννοεῖς ὅτι αὐτὸς αὑτῷ
[93]	Θεμιστοκλέα οὐκ ἀγαθὸν ἂν (φαίης	~ἄνδρα	γεγονέναι; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε, πάντων γε
[94]	διδασκάλων εἴχετο, ~κάλλιστα Ἀθηναίων ἐπαίδευσε,	ἄνδρα	δὲ βελτίω δοκεῖ σοι ὁτουοῦν
[91]	~ὅπως σοι πιστεύσω: οἶδα γὰρ	ἄνδρα	ἕνα Πρωταγόραν πλείω χρήματα ~κτησάμενον
[99]	~Λάκωνες ὅταν τινὰ ἐγκωμιάζωσιν ἀγαθὸν	ἄνδρα,	θεῖος ἀνήρ, φασίν, οὗτος. ~(Μένων)
[94]	βούλει, (Περικλέα, ~οὕτως μεγαλοπρεπῶς σοφὸν	ἄνδρα,	οἶσθ' ὅτι δύο ὑεῖς ἔθρεψε,
[97]	~ὧδε: ὅτι μὲν τοὺς ἀγαθοὺς	ἄνδρας	δεῖ ὠφελίμους εἶναι, (ὀρθῶς ~ὡμολογήκαμεν
[95]	~πρῶτον μὲν κακηγορεῖν τούτους τοὺς	ἄνδρας,	ἔπειτα ἡγεῖται καὶ αὐτὸς εἶναι
[99]	δήπου, ὦ Μένων, τοὺς ἀγαθοὺς	ἄνδρας	θείους καλοῦσι: καὶ οἱ ~Λάκωνες
[99]	ἄξιον τούτους θείους καλεῖν τοὺς	ἄνδρας,	οἵτινες νοῦν μὴ ~ἔχοντες πολλὰ
[94]	~οὐδενὸς χείρους: ἀγαθοὺς δὲ ἄρα	ἄνδρας	οὐκ ἐβούλετο ποιῆσαι; δοκῶ μέν,
[94]	δὲ οὐδὲν ἔδει ἀναλώσαντα ~ἀγαθοὺς	ἄνδρας	ποιῆσαι, ταῦτα δὲ οὐκ ἐδίδαξεν,
[88]	εἰ μὴ ἔστι φρόνησις ἡ	ἀνδρεία	~ἀλλ' οἷον θάρρος τι: οὐχ
[88]	βλάπτει, τοτὲ δὲ ὠφελεῖ; οἷον	ἀνδρεία,	εἰ μὴ ἔστι φρόνησις ἡ
[74]	εἰπὲ ἄλλας ἀρετάς. ~(Μένων) ~ἡ	ἀνδρεία	τοίνυν ἔμοιγε δοκεῖ ἀρετὴ εἶναι
[88]	τι καλεῖς καὶ ~δικαιοσύνην καὶ	ἀνδρείαν	καὶ εὐμαθίαν καὶ μνήμην καὶ
[81]	πάντα αὐτὸν ~ἀνευρεῖν, ἐάν τις	ἀνδρεῖος	ᾖ καὶ μὴ ἀποκάμνῃ ζητῶν:
[98]	οὐ μόνον δι' ἐπιστήμην ἀγαθοὶ	ἄνδρες	ἂν εἶεν καὶ ὠφέλιμοι ταῖς
[81]	σθένει κραιπνοὶ σοφίᾳ τε μέγιστοι	~ἄνδρες	αὔξοντ' ἐς δὲ τὸν λοιπὸν
[93]	εἰ εἰσὶν ἀγαθοὶ ἢ ~μὴ	ἄνδρες	ἐνθάδε, οὐδ' εἰ γεγόνασιν ἐν
[96]	~πότερόν ποτε οὐδ' εἰσὶν ἀγαθοὶ	ἄνδρες,	ἢ τίς ἂν εἴη τρόπος
[99]	οὐδὲ σοφοὶ ὄντες οἱ τοιοῦτοι	ἄνδρες	ἡγοῦντο ταῖς πόλεσιν, οἱ ~ἀμφὶ
[96]	καὶ σὺ φαῦλοί τινες εἶναι	ἄνδρες,	καὶ σέ τε ~Γοργίας οὐχ
[93]	τόδε σκοποῦμεν, ἆρα οἱ ἀγαθοὶ	~ἄνδρες	καὶ τῶν νῦν καὶ τῶν
[95]	παρ' ὑμῖν εἰσιν καλοὶ κἀγαθοὶ	~ἄνδρες;	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί
[96]	ποτὲ τρόπον γίγνονται οἱ ἀγαθοὶ	ἄνδρες.	~(Μένων) πῶς τοῦτο λέγεις, ὦ
[93]	γεγονέναι ἐν τῇδε τῇ πόλει	ἄνδρες;	~(Σωκράτης) ~ἔμοιγε, ὦ Ἄνυτε, καὶ
[99]	λοιπὸν (γίγνεται: ᾗ οἱ πολιτικοὶ	ἄνδρες	~χρώμενοι τὰς πόλεις ὀρθοῦσιν, οὐδὲν
[72]	ἐάνπερ ὑγίεια (ᾖ, ἐάντε ἐν	ἀνδρὶ	ἐάντε ἐν ~ἄλλῳ ὁτῳοῦν ᾖ;
[72]	~εἶναι ἡ ἰσχύς, ἐάντε ἐν	ἀνδρὶ	ᾖ ἐάντε ἐν γυναικί. ἢ
[73]	~ἐάντε ἐν γυναικὶ ἐάντε ἐν	ἀνδρί;	~(Μένων) ~ἔμοιγέ πως δοκεῖ, ὦ
[95]	ἦν ποιητόν, φησί, καὶ ἔνθετον	ἀνδρὶ	νόημα, λέγει πως ὅτι ~πολλοὺς
[76]	~ὑβριστής γ' εἶ, ὦ Μένων:	ἀνδρὶ	πρεσβύτῃ πράγματα προστάττεις ἀποκρίνεσθαι, ~αὐτὸς
[91]	~ἠργάζετο, καὶ ἄλλους δέκα τῶν	ἀνδριαντοποιῶν.	καίτοι τέρας λέγεις εἰ οἱ
[86]	οἶδεν βελτίους ἂν εἶμεν καὶ	~ἀνδρικώτεροι	καὶ ἧττον ἀργοὶ ἢ εἰ
[91]	τε καὶ ἀποπέμψαι ἐπίστανται ἀξίως	ἀνδρὸς	ἀγαθοῦ. ταύτην οὖν ~τὴν (ἀρετὴν
[71]	ἀρετήν, ~ῥᾴδιον, ὅτι αὕτη ἐστὶν	ἀνδρὸς	ἀρετή, ἱκανὸν εἶναι τὰ τῆς
[71]	εἰπεῖν. πρῶτον μέν, εἰ βούλει	ἀνδρὸς	ἀρετήν, ~ῥᾴδιον, ὅτι αὕτη ἐστὶν
[72]	περὶ ~ἰσχύος ὡσαύτως; ἄλλη μὲν	ἀνδρὸς	δοκεῖ σοι εἶναι ὑγίεια, ἄλλη
[71]	θηλείας καὶ ἄρρενος, καὶ ~πρεσβυτέρου	ἀνδρός,	~εἰ μὲν βούλει, ἐλευθέρου, εἰ
[72]	δοκεῖ, ὦ Μένων, ἄλλη μὲν	ἀνδρὸς	εἶναι, ~ἄλλη δὲ γυναικὸς καὶ
[71]	ἔνδον καὶ κατήκοον ~οὖσαν τοῦ	ἀνδρός.	καὶ ἄλλη ἐστὶν παιδὸς ἀρετή,
[72]	δοκεῖ ὑγίειά γε εἶναι καὶ	ἀνδρὸς	καὶ γυναικός. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[73]	τούτοις. ~(Σωκράτης) ~τί δέ; οὐκ	ἀνδρὸς	μὲν ἀρετὴν ἔλεγες πόλιν εὖ
[92]	ἄπειρος ἄρ' εἶ παντάπασι τῶν	ἀνδρῶν;	~(Ἄνυτος) καὶ εἴην γε. ~(Σωκράτης)
[100]	τις εἴη τοιοῦτος τῶν πολιτικῶν	ἀνδρῶν	οἷος καὶ ἄλλον ~ποιῆσαι πολιτικόν.
[81]	ὅπῃ; ~(Σωκράτης) ~ἔγωγε: ἀκήκοα γὰρ	ἀνδρῶν	τε καὶ γυναικῶν σοφῶν περὶ
[85]	αὗται: εἰ δὲ αὐτόν ~τις	ἀνερήσεται	πολλάκις τὰ αὐτὰ ταῦτα καὶ
[74]	περὶ παντός: εἴ τίς σε	ἀνέροιτο	τοῦτο ὃ νυνδὴ ἐγὼ ~ἔλεγον,
[84]	ἀλλὰ μὴ τὰς τούτου δόξας	ἀνερωτῶντα.	~λέγε γάρ μοι σύ: οὐ
[88]	καὶ μανθανόμενα ~καὶ καταρτυόμενα ὠφέλιμα,	ἄνευ	δὲ νοῦ βλαβερά; ~(Μένων) πάνυ
[88]	θάρρος τι: οὐχ ὅταν μὲν	ἄνευ	νοῦ θαρρῇ ἄνθρωπος, βλάπτεται, ὅταν
[100]	διδακτόν, ~ἀλλὰ θείᾳ μοίρᾳ παραγιγνομένη	ἄνευ	νοῦ οἷς ἂν ~(παραγίγνηται, εἰ
[79]	ἀρετὴ ἔσται, ~ὃ δ' (ἂν	ἄνευ	πάντων τῶν τοιούτων, κακία. ~(Μένων)
[78]	~ἐκπορίζουσα τἀγαθά. ~(Μένων) πῶς γὰρ	ἄνευ	τούτων ἀρετὴ γένοιτ' ἄν; ~(Σωκράτης)
[81]	καλοῦσιν ἄνθρωποι τἆλλα πάντα αὐτὸν	~ἀνευρεῖν,	ἐάν τις ἀνδρεῖος ᾖ καὶ
[74]	πάντων τούτων ἐστίν, οὐ ~δυνάμεθα	ἀνευρεῖν.	~(Μένων) ~οὐ γὰρ δύναμαί πω,
[84]	ταύτης τῆς ἀπορίας ὅτι καὶ	ἀνευρήσει	ζητῶν μετ' ἐμοῦ, οὐδὲν ἀλλ'
[93]	τόδε; ὡς Κλεόφαντος ὁ Θεμιστοκλέους	ἀνὴρ	ἀγαθὸς καὶ σοφὸς ἐγένετο ~ἅπερ
[73]	καὶ ἡ γυνὴ καὶ ~ὁ	ἀνήρ,	δικαιοσύνης καὶ σωφροσύνης. ~(Μένων) φαίνονται.
[90]	ἐπαχθής, ἀλλὰ κόσμιος ~καὶ εὐσταλὴς	(ἀνήρ:	ἔπειτα τοῦτον εὖ ἔθρεψεν καὶ
[99]	τινὰ ἐγκωμιάζωσιν ἀγαθὸν ἄνδρα, θεῖος	ἀνήρ,	φασίν, οὗτος. ~(Μένων) ~καὶ φαίνονταί
[98]	καὶ μὴν ὅ γε ἀγαθὸς	ἀνὴρ	ὠφέλιμος ἡμῖν ὡμολόγηται εἶναι. ~(Μένων)
[98]	ἔσται εἰς τὰς ~πράξεις, οὐδὲ	ἁνὴρ	ὁ ἔχων ὀρθὴν δόξαν ἢ
[74]	αὖ εἰ περὶ χρώματος ὡσαύτως	ἀνήρετο	ὅτι ἐστίν, καὶ εἰπόντος σου
[88]	ἄλλα πάντα εἰς ~τὴν ψυχὴν	ἀνηρτῆσθαι,	τὰ δὲ τῆς ψυχῆς αὐτῆς
[72]	μίαν ζητῶν ἀρετὴν σμῆνός ~τι	ἀνηύρηκα	ἀρετῶν παρὰ σοὶ κείμενον. ἀτάρ,
[90]	πατρὸς πλουσίου τε καὶ σοφοῦ	~Ἀνθεμίωνος,	ὃς ἐγένετο πλούσιος οὐκ ἀπὸ
[75]	μανθάνω ἔγωγε ὅτι βούλει, ὦ	ἄνθρωπε,	οὐδὲ οἶδα ὅτι λέγεις, ἴσως
[99]	τύχης τινὸς ὀρθῶς γιγνόμενα οὐκ	~ἀνθρωπίνῃ	ἡγεμονίᾳ γίγνεται ὧν δὲ ἄνθρωπος
[91]	ὅτι οὗτοί εἰσιν οὓς οἱ	ἄνθρωποι	καλοῦσι σοφιστάς. ~(Ἄνυτος) ~Ἡράκλεις, εὐφήμει,
[81]	~ἀναμνησθέντα ὃ δὴ μάθησιν καλοῦσιν	ἄνθρωποι	τἆλλα πάντα αὐτὸν ~ἀνευρεῖν, ἐάν
[91]	σοφίας καὶ ἀρετῆς ᾗ οἱ	ἄνθρωποι	τάς τε οἰκίας καὶ τὰς
[73]	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~πάντες ἄρ'	ἄνθρωποι	τῷ αὐτῷ τρόπῳ ἀγαθοί εἰσιν:
[70]	μαθητόν, ἀλλὰ φύσει παραγίγνεται τοῖς	ἀνθρώποις	ἢ ἄλλῳ ~τινὶ τρόπῳ; ~(Σωκράτης)
[98]	δὲ οὐδέτερον φύσει ἐστὶν ~τοῖς	ἀνθρώποις,	(οὔτε ἐπιστήμη οὔτε δόξα ἀληθής,
[100]	ὅταν πρὶν ᾧτινι τρόπῳ τοῖς	ἀνθρώποις	παραγίγνεται ἀρετή, πρότερον ~ἐπιχειρήσωμεν αὐτὸ
[96]	ὀρθῶς τε καὶ εὖ ~τοῖς	ἀνθρώποις	πράττεται τὰ πράγματα, ᾗ ἴσως
[86]	τίνι ποτὲ τρόπῳ παραγιγνομένης τοῖς	~ἀνθρώποις	τῆς ἀρετῆς. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰ
[97]	ἄξιόν ἐστι ~τιμῆς, ὥσπερ δραπέτην	ἄνθρωπον	οὐ γὰρ παραμένει δεδεμένον δὲ
[88]	ὅταν μὲν ἄνευ νοῦ θαρρῇ	ἄνθρωπος,	βλάπτεται, ὅταν δὲ ~σὺν νῷ,
[86]	καὶ ὃν ἂν μὴ ᾖ	ἄνθρωπος,	ἐνέσονται αὐτῷ ἀληθεῖς δόξαι, ~αἳ
[87]	δῆλον, ὅτι οὐδὲν ἄλλο διδάσκεται	ἄνθρωπος	ἢ ἐπιστήμην; ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ.
[99]	~ἀνθρωπίνῃ ἡγεμονίᾳ γίγνεται ὧν δὲ	ἄνθρωπος	ἡγεμών ἐστιν ἐπὶ τὸ ὀρθόν,
[86]	ὁ χρόνος ὅτ' οὐκ ἦν	ἄνθρωπος;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν
[86]	χρόνον ἔστιν ἢ οὐκ ~ἔστιν	ἄνθρωπος.	~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ
[99]	ἀληθῆ καὶ ἐπιστήμην, ἃ ~ἔχων	ἄνθρωπος	ὀρθῶς ἡγεῖται τὰ γὰρ ἀπὸ
[81]	φασὶ γὰρ τὴν ψυχὴν τοῦ	ἀνθρώπου	εἶναι ~ἀθάνατον, καὶ τοτὲ μὲν
[92]	βούλει. ~(Ἄνυτος) ~τί δὲ ἑνὸς	ἀνθρώπου	ὄνομα δεῖ ἀκοῦσαι; ὅτῳ γὰρ
[98]	δραπετεύουσιν ἐκ τῆς ψυχῆς τοῦ	ἀνθρώπου,	ὥστε οὐ ~πολλοῦ ἄξιαί εἰσιν,
[94]	ῥᾳδίως μοι δοκεῖς κακῶς λέγειν	ἀνθρώπους.	ἐγὼ μὲν οὖν ἄν σοι
[94]	πόλει ῥᾷόν ἐστιν κακῶς ποιεῖν	ἀνθρώπους	ἢ εὖ, ἐν τῇδε δὲ
[93]	παραδοῦναι, ἢ οὐ παραδοτὸν τοῦτο	ἀνθρώπῳ	οὐδὲ ~παραληπτὸν ἄλλῳ παρ' ἄλλου:
[80]	ὡς οὐκ ἄρα ἔστιν ζητεῖν	ἀνθρώπῳ	οὔτε ὃ οἶδε οὔτε ὃ
[88]	κατὰ πάντων εἰπεῖν ἔστιν, τῷ	ἀνθρώπῳ	τὰ μὲν ἄλλα πάντα εἰς
[92]	τούτους, οὓς ἔνιοί φασι σοφωτάτους	ἀνθρώπων	εἶναι; ~(Ἄνυτος) ~πολλοῦ γε δέουσι
[73]	ἄρχειν οἷόν τ' εἶναι τῶν	ἀνθρώπων;	(εἴπερ ἕν γέ τι ζητεῖς
[81]	καὶ ἔστιν τοῖς μαλακοῖς τῶν	ἀνθρώπων	~ἡδὺς ἀκοῦσαι, ὅδε (δὲ ἐργατικούς
[81]	λοιπὸν χρόνον ἥρωες ἁγνοὶ ~πρὸς	ἀνθρώπων	καλεῦνται. ~ἅτε οὖν ἡ ψυχὴ
[90]	ἄλλων τὰ αὐτὰ (ταῦτα; πολλὴ	ἄνοιά	ἐστι ~βουλομένους αὐλητήν τινα ποιῆσαι
[73]	~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἄνπερ	δικαίως καὶ σωφρόνως διοικῶσιν, δικαιοσύνῃ
[83]	εἶναι. ~(Παῖς) ~τρίποδα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἄνπερ	τρίπους ᾖ, τὸ ἥμισυ ταύτης
[80]	καὶ αἱ εἰκόνες ~ἀλλ' οὐκ	ἀντεικάσομαί	σε. ἐγὼ δέ, εἰ μὲν
[80]	δὴ οἴει; ~(Σωκράτης) ~ἵνα σε	ἀντεικάσω.	ἐγὼ δὲ τοῦτο οἶδα περὶ
[91]	Ἄνυτε; οὗτοι ἄρα μόνοι τῶν	ἀντιποιου	Μένων τι ἐπίστασθαι ~εὐεργετεῖν τοσοῦτον
[90]	πέμποντες αὐτὸν σωφρονοῖμεν ~ἄν, τοὺς	ἀντιποιουμένους	τε τῆς τέχνης μᾶλλον ἢ
[92]	~(Σωκράτης) ~μάντις εἶ ἴσως, ὦ	Ἄνυτε:	ἐπεὶ ὅπως γε ἄλλως οἶσθα
[92]	ἀστός. ~(Σωκράτης) ~πότερον δέ, ὦ	Ἄνυτε,	ἠδίκηκέ τίς σε τῶν σοφιστῶν,
[93]	πόλει ἄνδρες; ~(Σωκράτης) ~ἔμοιγε, ὦ	Ἄνυτε,	καὶ εἶναι δοκοῦσιν ἐνθάδε ἀγαθοὶ
[94]	ἐπιμέλειαν. ἀλλὰ γάρ, ὦ ἑταῖρε	Ἄνυτε,	μὴ οὐκ ᾖ ~διδακτὸν ἀρετή.
[91]	συγγιγνομένων. ~(Σωκράτης) ~πῶς λέγεις, ὦ	Ἄνυτε;	οὗτοι ἄρα μόνοι τῶν ἀντιποιου
[91]	τουτουὶ Μένωνος. οὗτος γάρ, ὦ	Ἄνυτε,	πάλαι λέγει πρός με ὅτι
[90]	οἵτινες. σὺ ~οὖν ἡμῖν, ὦ	Ἄνυτε,	συζήτησον, ἐμοί τε καὶ τῷ
[100]	πεῖθε καὶ τὸν ξένον τόνδε	Ἄνυτον,	~ἵνα (πρᾳότερος ᾖ: ὡς ἐὰν
[93]	ταῦτα οὐκ ἀκήκοας τῶν πρεσβυτέρων;	~(Ἄνυτος)	ἀκήκοα. ~(Σωκράτης) οὐκ ἂν ἄρα
[90]	ζητήσεως. ~(εἰκότως δ' ἂν μεταδοῖμεν:	~Ἄνυτος	γὰρ ὅδε πρῶτον μέν ἐστι
[94]	κάλλιστα ~παλαίειν ἢ οὐ μέμνησαι;	~(Ἄνυτος)	ἔγωγε, ἀκοῇ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δῆλον
[93]	ἀγαθὸν ἂν (φαίης ~ἄνδρα γεγονέναι;	~(Ἄνυτος)	ἔγωγε, πάντων γε μάλιστα. ~(Σωκράτης)
[94]	τοῦτον οὐχ ὁμολογεῖς ἀγαθὸν γεγονέναι;	~(Ἄνυτος)	ἔγωγε, πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[94]	ὑεῖς ἔθρεψε, Πάραλον καὶ ~Ξάνθιππον;	~(Ἄνυτος)	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τούτους μέντοι, ὡς
[91]	οὓς οἱ ἄνθρωποι καλοῦσι σοφιστάς.	~(Ἄνυτος)	~Ἡράκλεις, εὐφήμει, ὦ Σώκρατες. μηδένα
[93]	ἦν γε ~διδακτὸν ἡ ἀρετή;	~(Ἄνυτος)	ἴσως μὰ Δί' οὔ. ~(Σωκράτης)
[93]	ᾐτιάσατ' ἄν τις εἶναι κακήν.	~(Ἄνυτος)	ἴσως οὐκ ἄν. ~(Σωκράτης) ~τί
[92]	ἄρ' εἶ παντάπασι τῶν ἀνδρῶν;	~(Ἄνυτος)	καὶ εἴην γε. ~(Σωκράτης) ~πῶς
[91]	τούτου ταξαμένους τε καὶ πραττομένους;	~(Ἄνυτος)	καὶ τίνας λέγεις τούτους, ὦ
[93]	ταῦτα ἃ αὐτοὶ οὐκ ~(ἔμαθον;	~(Ἄνυτος)	~καὶ τούτους ἔγωγε ἀξιῶ παρὰ
[95]	αὐτὸν εἰδέναι. ~(Σωκράτης) ~ὦ Μένων,	Ἄνυτος	μέν μοι δοκεῖ χαλεπαίνειν, καὶ
[90]	πολλή σοι δοκεῖ ἀλογία εἶναι;	~(Ἄνυτος)	ναὶ μὰ Δία ἔμοιγε, καὶ
[90]	ἆρ' οὐ παρὰ τοὺς σκυτοτόμους;	~(Ἄνυτος)	ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τἆλλα οὕτως;
[90]	ταῦτα βλέψαντες καλῶς ἂν ~πέμποιμεν;	~(Ἄνυτος)	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ περὶ
[99]	Θεμιστοκλέα τε καὶ οὓς ἄρτι	(Ἄνυτος)	ὅδε ἔλεγεν: διὸ δὴ καὶ
[89]	ὦ Μένων, εἰς καλὸν ἡμῖν	~Ἄνυτος	ὅδε παρεκαθέζετο, ᾧ μεταδῶμεν τῆς
[99]	Σώκρατες, ὀρθῶς λέγειν. καίτοι ἴσως	(Ἄνυτος)	ὅδε σοι ἄχθεται ~λέγοντι. ~(Σωκράτης)
[93]	ἀρετῆς διδάσκαλος ~ἦν, κἀκεῖνον εἶναι;	~(Ἄνυτος)	οἶμαι ἔγωγε, εἴπερ ἐβούλετό γε.
[93]	ἀκήκοας ἢ νεωτέρου ἢ πρεσβυτέρου;	~(Ἄνυτος)	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν
[92]	τί οὕτως αὐτοῖς χαλεπὸς εἶ;	~(Ἄνυτος)	~οὐδὲ μὰ Δία ἔγωγε συγγέγονα
[90]	ἆρ' οὐ παρὰ τοὺς ἰατρούς;	~(Ἄνυτος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί δ'
[90]	ναί. ~(Σωκράτης) καὶ τἆλλα οὕτως;	~(Ἄνυτος)	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ὧδε δή
[92]	ἔνιοί φασι σοφωτάτους ἀνθρώπων εἶναι;	~(Ἄνυτος)	~πολλοῦ γε δέουσι μαίνεσθαι, ὦ
[92]	φλαῦρον, οὗ παντάπασιν ἄπειρος εἴης;	~(Ἄνυτος)	ῥᾳδίως: τούτους γοῦν οἶδα οἵ
[92]	διῆλθον γένοιτ' ἂν ἄξιος λόγου.	~(Ἄνυτος)	τί δὲ αὐτῷ οὐ σὺ
[92]	Ἀθηναίων: εἰπὲ ὄνομα ὅτου βούλει.	~(Ἄνυτος)	~τί δὲ ἑνὸς ἀνθρώπου ὄνομα
[94]	μὴ οὐκ ᾖ ~διδακτὸν ἀρετή.	~(Ἄνυτος)	~ὦ Σώκρατες, ῥᾳδίως μοι δοκεῖς
[98]	τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε οὐ ~πολλοῦ	ἄξιαί	εἰσιν, ἕως ἄν τις αὐτὰς
[75]	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) προθυμητέον τοίνυν:	ἄξιον	γάρ. ~(Μένων) πάνυ μὲν οὖν.
[97]	μὲν ἐκτῆσθαι οὐ πολλῆς τινος	ἄξιόν	ἐστι ~τιμῆς, ὥσπερ δραπέτην ἄνθρωπον
[97]	γὰρ παραμένει δεδεμένον δὲ πολλοῦ	~ἄξιον:	πάνυ γὰρ καλὰ τὰ ἔργα
[99]	ἔχειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν, ὦ Μένων,	ἄξιον	τούτους θείους καλεῖν τοὺς ἄνδρας,
[92]	νυνδὴ ἐγὼ διῆλθον γένοιτ' ἂν	ἄξιος	λόγου. ~(Ἄνυτος) τί δὲ αὐτῷ
[90]	τούτου τοῦ μαθήματος ὃ ἡμεῖς	ἀξιοῦμεν	~μανθάνειν παρ' αὐτῶν ὃν ἂν
[91]	διαφθείρουσιν; ~(καὶ τούτων φανερῶς χρήματα	ἀξιοῦσι	πράττεσθαι; ἐγὼ μὲν οὖν οὐκ
[93]	~(ἔμαθον; ~(Ἄνυτος) ~καὶ τούτους ἔγωγε	ἀξιῶ	παρὰ τῶν προτέρων μαθεῖν, ὄντων
[91]	~ὑποδέξασθαί τε καὶ ἀποπέμψαι ἐπίστανται	ἀξίως	ἀνδρὸς ἀγαθοῦ. ταύτην οὖν ~τὴν
[92]	καὶ ἑαυτούς; καὶ οὕτω ~μαίνεσθαι	ἀξιώσομεν	τούτους, οὓς ἔνιοί φασι σοφωτάτους
[83]	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀναγραψώμεθα δὴ	ἀπ'	αὐτῆς ἴσας τέτταρας. ἄλλο τι
[95]	μεγάλη δύναμις. ~ἐσθλῶν μὲν γὰρ	ἄπ'	ἐσθλὰ διδάξεαι: ἢν δὲ κακοῖσιν2
[71]	~ταῦτα περὶ σοῦ καὶ οἴκαδε	ἀπαγγέλλωμεν;	~(Σωκράτης) ~μὴ μόνον γε, ὦ
[81]	οὔσης, καὶ μεμαθηκυίας τῆς ψυχῆς	ἅπαντα,	οὐδὲν κωλύει ἓν μόνον ~ἀναμνησθέντα
[99]	καὶ ~μάντεις καὶ τοὺς ποιητικοὺς	ἅπαντας:	καὶ τοὺς πολιτικοὺς οὐχ ἥκιστα
[91]	τῇ τέχνῃ ὄντα καὶ ἐν	ἅπαντι	τῷ χρόνῳ τούτῳ ἔτι ~εἰς
[85]	ταῦτα, καὶ τῶν ἄλλων μαθημάτων	ἁπάντων.	ἔστιν ~οὖν ὅστις τοῦτον πάντα
[82]	ἑνὸς ποδὸς μόνον, ἄλλο ~τι	ἅπαξ	ἂν ἦν δυοῖν ποδοῖν τὸ
[72]	ἕν γέ τι εἶδος ~ταὐτὸν	ἅπασαι	ἔχουσιν δι' ὃ εἰσὶν ἀρεταί,
[72]	οὐδὲν ~διαφέρουσιν ἀλλὰ ταὐτόν εἰσιν	ἅπασαι,	τί τοῦτο φῂς εἶναι; εἶχες
[81]	ἠπίστατο. ἅτε γὰρ τῆς φύσεως	(ἁπάσης	~συγγενοῦς οὔσης, καὶ μεμαθηκυίας τῆς
[80]	ποιοῖς, τάχ' ἂν ὡς γόης	ἀπαχθείης.	~(Σωκράτης) πανοῦργος εἶ, ὦ Μένων,
[79]	ἄρτι ἀπεκρινάμην περὶ τοῦ σχήματος,	~ἀπεβάλλομέν	που τὴν τοιαύτην ἀπόκρισιν τὴν
[79]	ἀποκρίνεσθαι. ~(Μένων) καὶ ὀρθῶς γε	ἀπεβάλλομεν,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὴ τοίνυν,
[92]	ἐάσαιμι τῶν ~ἐμῶν οὐδένα. ~(Σωκράτης)	ἄπειρος	ἄρ' εἶ παντάπασι τῶν ἀνδρῶν;
[92]	οἶδα οἵ εἰσιν, εἴτ' οὖν	ἄπειρος	αὐτῶν εἰμι εἴτε μή. ~(Σωκράτης)
[92]	αὑτῷ εἴτε φλαῦρον, οὗ παντάπασιν	ἄπειρος	εἴης; ~(Ἄνυτος) ῥᾳδίως: τούτους γοῦν
[79]	μέμνησαι, ὅτ' ἐγώ σοι ἄρτι	ἀπεκρινάμην	περὶ τοῦ σχήματος, ~ἀπεβάλλομέν που
[85]	ἥντινα δόξαν οὐχ αὑτοῦ οὗτος	ἀπεκρίνατο;	~(Μένων) οὔκ, ἀλλ' ἑαυτοῦ. ~(Σωκράτης)
[84]	αὐτὴν τότε εἰδέναι, καὶ θαρραλέως	ἀπεκρίνετο	ὡς ~εἰδώς, καὶ οὐχ ἡγεῖτο
[72]	ἔλεγες αὐτὰς εἶναι, τί ἂν	ἀπεκρίνω	μοι, εἴ σε ἠρόμην: ~ἆρα
[72]	τῶν τοιούτων; εἰπέ, τί ἂν	ἀπεκρίνω	οὕτως ἐρωτηθείς; ~(Μένων) ~τοῦτ' ἔγωγε,
[100]	~ἰέναι, σὺ δὲ ταὐτὰ ταῦτα	ἅπερ	αὐτὸς πέπεισαι πεῖθε καὶ τὸν
[74]	ὅτι στρογγυλότης, εἴ σοι εἶπεν	~ἅπερ	ἐγώ, πότερον σχῆμα ἡ στρογγυλότης
[71]	εἰπέ: δοκεῖ γὰρ δήπου σοὶ	ἅπερ	ἐκείνῳ. ~(Μένων) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἐκεῖνον
[93]	ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ σοφὸς ἐγένετο	~ἅπερ	ὁ πατὴρ αὐτοῦ, ἤδη του
[98]	ἑκάστης τῆς πράξεως ~οὐδὲν χεῖρον	ἀπεργάζεται	ἢ ἐπιστήμη; ~(Μένων) καὶ τοῦτο
[71]	μὲν τοίνυν ἐῶμεν, ἐπειδὴ καὶ	ἄπεστιν:	σὺ δὲ αὐτός, ὦ πρὸς
[87]	~(Σωκράτης) ~τούτου μὲν ἄρα ταχὺ	ἀπηλλάγμεθα,	ὅτι τοιοῦδε μὲν ὄντος διδακτόν,
[76]	ὥσπερ χθὲς ἔλεγες, ἀναγκαῖόν σοι	ἀπιέναι	πρὸ ~τῶν μυστηρίων, ἀλλ' εἰ
[89]	σκέψαι ἐάν σοι ~δοκῶ εἰκότως	ἀπιστεῖν.	τόδε γάρ μοι εἰπέ: εἰ
[89]	τί βλέπων δυσχεραίνεις αὐτὸ καὶ	ἀπιστεῖς	μὴ οὐκ ἐπιστήμη ᾖ ἡ
[73]	σχῆμά τί ἐστιν, οὐχ οὕτως	ἁπλῶς	ὅτι σχῆμα. διὰ ταῦτα δὲ
[83]	μείζονος ἔσται ἢ τοσαύτης γραμμῆς,	ἀπὸ	ἐλάττονος δὲ ἢ ~(τοσησδί; ἢ
[83]	ἥμισυ; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἀπὸ	μὲν μείζονος ἔσται ἢ τοσαύτης
[83]	δ' ἀπὸ ποίας γραμμῆς; οὐχὶ	ἀπὸ	μὲν ταύτης τετραπλάσιον; ~(Παῖς) φημί.
[83]	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~ὀκτώπουν δ'	ἀπὸ	ποίας γραμμῆς; οὐχὶ ἀπὸ μὲν
[85]	(ποσάπουν γίγνεται; ~(Παῖς) ὀκτώπουν. ~(Σωκράτης)	ἀπὸ	ποίας γραμμῆς; ~(Παῖς) ἀπὸ ταύτης.
[84]	μὴ βούλει ἀριθμεῖν, ἀλλὰ δεῖξον	ἀπὸ	ποίας. ~(Παῖς) ἀλλὰ μὰ τὸν
[83]	~(Παῖς) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ἀλλ'	ἀπὸ	ποίας; πειρῶ ἡμῖν εἰπεῖν ἀκριβῶς:
[83]	~ἐνθένδε; ~(Παῖς) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἀπὸ	ταύτης δή, φῄς, ἔσται τὸ
[85]	~(Σωκράτης) ἀπὸ ποίας γραμμῆς; ~(Παῖς)	ἀπὸ	ταύτης. ~(Σωκράτης) ἀπὸ τῆς ἐκ
[91]	ἕνα Πρωταγόραν πλείω χρήματα ~κτησάμενον	ἀπὸ	ταύτης τῆς σοφίας ἢ Φειδίαν
[85]	ὥστ' εἰ ταύτῃ διάμετρος ὄνομα,	~ἀπὸ	τῆς διαμέτρου ἄν, ὡς σὺ
[83]	ἀλλὰ ποσαπλάσιον; ~(Παῖς) τετραπλάσιον. ~(Σωκράτης)	~ἀπὸ	τῆς διπλασίας (ἄρα, ὦ παῖ,
[83]	ἀναμιμνῄσκεσθαι. ~σὺ δέ μοι λέγε:	ἀπὸ	τῆς διπλασίας γραμμῆς φῂς τὸ
[83]	ἀλλ' ὅρα εἰ ἔτι σοι	ἀπὸ	τῆς ~διπλασίας δοκεῖ ἔσεσθαι. ~(Παῖς)
[82]	δῆτα. ~(Σωκράτης) οἴεται δέ γε	ἀπὸ	τῆς διπλασίας; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)
[85]	γραμμῆς; ~(Παῖς) ἀπὸ ταύτης. ~(Σωκράτης)	ἀπὸ	τῆς ἐκ γωνίας εἰς γωνίαν
[83]	~(Παῖς) φημί. ~(Σωκράτης) τετράπουν δὲ	ἀπὸ	τῆς ἡμισέας ταυτησὶ τουτί; ~(Παῖς)
[83]	~(Παῖς) ὀκτώ. ~(Σωκράτης) οὐδ' ἄρ'	ἀπὸ	τῆς τρίποδός πω τὸ ὀκτώπουν
[92]	δὲ οὗτοι οἱ καλοὶ κἀγαθοὶ	ἀπὸ	τοῦ αὐτομάτου ἐγένοντο τοιοῦτοι, παρ'
[90]	~Ἀνθεμίωνος, ὃς ἐγένετο πλούσιος οὐκ	ἀπὸ	τοῦ αὐτομάτου οὐδὲ δόντος τινός,
[99]	ἄνθρωπος ὀρθῶς ἡγεῖται τὰ γὰρ	ἀπὸ	τύχης τινὸς ὀρθῶς γιγνόμενα οὐκ
[93]	ἵππων ὀρθὸς ἑστηκώς, καὶ ἠκόντιζεν	ἀπὸ	τῶν ἵππων ὀρθός, καὶ ἄλλα
[72]	εἰς ὃ καλῶς που ἔχει	ἀποβλέψαντα	τὸν ~ἀποκρινόμενον τῷ ἐρωτήσαντι ἐκεῖνο
[96]	~βελτίους (ποιήσει: λέγω δὲ ταῦτα	ἀποβλέψας	πρὸς τὴν ἄρτι ζήτησιν, ὡς
[75]	σχῆμα. σκόπει οὖν εἰ τόδε	ἀποδέχῃ	αὐτὸ ~εἶναι: ἔστω γὰρ δὴ
[80]	~βουλεύεσθαι οὐκ ἐκπλέων ἐνθένδε οὐδ'	ἀποδημῶν:	εἰ γὰρ ξένος ἐν ἄλλῃ
[91]	δύναιντο ~λαθεῖν τριάκονθ' (ἡμέρας μοχθηρότερα	ἀποδιδόντες	ἢ παρέλαβον τὰ ἱμάτιά ~τε
[97]	ἐὰν μὲν μὴ δεδεμένα ᾖ,	ἀποδιδράσκει	καὶ δραπετεύει, ἐὰν δὲ ~δεδεμένα,
[77]	~καὶ σὺ ἐμοὶ τὴν ὑπόσχεσιν	ἀποδοῦναι,	κατὰ ὅλου εἰπὼν ἀρετῆς πέρι
[91]	~τετταράκοντα ἔτη οἶμαι γὰρ αὐτὸν	ἀποθανεῖν	ἐγγὺς καὶ ἑβδομήκοντα ἔτη ~γεγονότα,
[91]	ποιοῖεν, ταχὺ ἂν τῷ λιμῷ	ἀποθάνοιεν,	~Πρωταγόρας δὲ ἄρα ὅλην τὴν
[81]	τοτὲ μὲν τελευτᾶν ὃ δὴ	ἀποθνῄσκειν	καλοῦσι τοτὲ δὲ πάλιν ~γίγνεσθαι,
[81]	τις ἀνδρεῖος ᾖ καὶ μὴ	ἀποκάμνῃ	ζητῶν: τὸ γὰρ ζητεῖν ἄρα
[75]	σχήματος, τί ~ἂν οἴει σοι	ἀποκεκρίσθαι;	~(Σωκράτης) ~τἀληθῆ ἔγωγε: καὶ εἰ
[79]	ἔμοιγε δοκεῖς ὀρθῶς λέγειν. ~(Σωκράτης)	~ἀπόκριναι	τοίνυν πάλιν ἐξ ἀρχῆς: τί
[75]	τὸ διαλεκτικώτερον μὴ μόνον τἀληθῆ	ἀποκρίνεσθαι,	~ἀλλὰ καὶ δι' ἐκείνων ὧν
[76]	Μένων: ἀνδρὶ πρεσβύτῃ πράγματα προστάττεις	ἀποκρίνεσθαι,	~αὐτὸς δὲ οὐκ ἐθέλεις (ἀναμνησθεὶς
[70]	εἴθικεν, ἀφόβως τε καὶ μεγαλοπρεπῶς	~ἀποκρίνεσθαι	ἐάν τίς τι ἔρηται, ὥσπερ
[75]	δὴ πρᾳότερόν πως καὶ διαλεκτικώτερον	~ἀποκρίνεσθαι.	ἔστι δὲ ἴσως τὸ διαλεκτικώτερον
[79]	καὶ ~μήπω (ὡμολογη( Μένων) ἐπιχειροῦσαν	ἀποκρίνεσθαι.	~(Μένων) καὶ ὀρθῶς γε ἀπεβάλλομεν,
[79]	~δόντος παραδείγματα καθ' ἃ δέοι	ἀποκρίνεσθαι,	τούτου μὲν ἠμέλησας, λέγεις δέ
[72]	καλῶς που ἔχει ἀποβλέψαντα τὸν	~ἀποκρινόμενον	τῷ ἐρωτήσαντι ἐκεῖνο δηλῶσαι, ὃ
[79]	οἴου διὰ τῶν ~ταύτης μορίων	ἀποκρινόμενος	δηλώσειν αὐτὴν ὁτῳοῦν, ἢ ἄλλο
[70]	βούληται, καὶ ~οὐδενὶ ὅτῳ οὐκ	ἀποκρινόμενος.	ἐνθάδε δέ, ὦ φίλε Μένων,
[83]	τὸ γάρ σοι δοκοῦν τοῦτο	ἀποκρίνου.	καί μοι λέγε: οὐχ ἥδε
[76]	καλῶν: χαριοῦμαι οὖν σοι καὶ	ἀποκρινοῦμαι.	~(Μένων) πάνυ μὲν οὖν χάρισαι.
[76]	~βούλει οὖν σοι κατὰ Γοργίαν	ἀποκρίνωμαι,	ᾗ ἂν σὺ μάλιστα ἀκολουθήσαις;
[80]	~ναρκῶ, καὶ οὐκ ἔχω ὅτι	ἀποκρίνωμαί	σοι. καίτοι μυριάκις γε περὶ
[76]	δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, ταύτην τὴν	ἀπόκρισιν	εἰρηκέναι. ~(Σωκράτης) ~ἴσως γάρ σοι
[75]	πρὸς τὴν περὶ τῆς ἀρετῆς	ἀπόκρισιν.	~(Μένων) μή, ἀλλὰ σύ, ὦ
[79]	σχήματος, ~ἀπεβάλλομέν που τὴν τοιαύτην	ἀπόκρισιν	τὴν διὰ τῶν ἔτι ζητου
[76]	γάρ ἐστιν, ὦ Μένων, ἡ	ἀπόκρισις,	ὥστε ἀρέσκει σοι μᾶλλον ἢ
[95]	διδάξεαι: ἢν δὲ κακοῖσιν2 ~(συμμίσγῃς,	ἀπολεῖς	καὶ τὸν ἐόντα νόον. ~οἶσθ'
[77]	~ἀλλὰ μὴν προθυμίας γε οὐδὲν	ἀπολείψω,	καὶ σοῦ ἕνεκα καὶ ἐμαυτοῦ,
[99]	καὶ ὠφελίμοιν τὸ μὲν ἕτερον	ἀπολέλυται,	καὶ οὐκ ἂν ~εἴη ἐν
[81]	καλοῦσι τοτὲ δὲ πάλιν ~γίγνεσθαι,	ἀπόλλυσθαι	δ' οὐδέποτε: δεῖν δὴ διὰ
[91]	διαφθείρων τοὺς ~συγγιγνομένους καὶ μοχθηροτέρους	ἀποπέμπων	ἢ παρελάμβανεν πλέον ἢ ~τετταράκοντα
[91]	καὶ ξένους ~ὑποδέξασθαί τε καὶ	ἀποπέμψαι	ἐπίστανται ἀξίως ἀνδρὸς ἀγαθοῦ. ταύτην
[80]	εὐπορῶν αὐτὸς τοὺς ~ἄλλους ποιῶ	ἀπορεῖν,	ἀλλὰ παντὸς μᾶλλον αὐτὸς ἀπορῶν
[84]	ἡγεῖτο ἀπορεῖν: νῦν δὲ ἡγεῖται	(ἀπορεῖν	ἤδη, καὶ ὥσπερ οὐκ ~οἶδεν,
[80]	οὕτως καὶ τοὺς ~ἄλλους ποιῶ	(ἀπορεῖν.	καὶ νῦν περὶ ἀρετῆς ὃ
[80]	ἀπορεῖς καὶ τοὺς ἄλλους ποιεῖς	ἀπορεῖν:	καὶ νῦν, ὥς γέ μοι
[84]	ὡς ~εἰδώς, καὶ οὐχ ἡγεῖτο	ἀπορεῖν:	νῦν δὲ ἡγεῖται (ἀπορεῖν ἤδη,
[84]	καὶ τοῦτό μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης)	~ἀπορεῖν	οὖν αὐτὸν ποιήσαντες καὶ ναρκᾶν
[80]	οὐδὲν ἄλλο ~ἢ αὐτός τε	ἀπορεῖς	καὶ τοὺς ἄλλους ποιεῖς ἀπορεῖν:
[78]	τῶν τοιούτων ἀγαθῶν ἢ ἡ	ἀπορία	ἀρετὴ ἂν εἴη, ἀλλά, ~ὡς
[72]	πάμπολλαι ἀρεταί εἰσιν, ὥστε οὐκ	ἀπορία	εἰπεῖν ἀρετῆς πέρι ὅτι ἐστίν:
[78]	ἀρετὴ καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ	ἀπορία;	~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ἄρα
[84]	εἰδέναι ~οὐκ εἰδώς, πρὶν εἰς	ἀπορίαν	κατέπεσεν ἡγησάμενος μὴ εἰδέναι, καὶ
[80]	καὶ ἀτεχνῶς κατεπᾴδεις, ὥστε μεστὸν	ἀπορίας	~γεγονέναι. καὶ δοκεῖς μοι παντελῶς,
[84]	~σκέψαι δὴ ἐκ ταύτης τῆς	ἀπορίας	ὅτι καὶ ἀνευρήσει ζητῶν μετ'
[75]	μὴ φαίη εἰδέναι, ἀλλὰ ὡσαύτως	ἀποροῖ	ὥσπερ περὶ τοῦ σχήματος, τί
[76]	οὓς καὶ δι' ὧν αἱ	ἀπορροαὶ	πορεύονται; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[76]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) οὐκοῦν λέγετε	ἀπορροάς	τινας τῶν ὄντων κατὰ Ἐμπεδοκλέα;
[76]	ἔφη Πίνδαρος. ἔστιν γὰρ χρόα	ἀπορροὴ	~σχημάτων ὄψει σύμμετρος καὶ αἰσθητός.
[76]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~καὶ τῶν	ἀπορροῶν	τὰς μὲν ἁρμόττειν ἐνίοις τῶν
[80]	ἀπορεῖν, ἀλλὰ παντὸς μᾶλλον αὐτὸς	ἀπορῶν	οὕτως καὶ τοὺς ~ἄλλους ποιῶ
[85]	ἥμισυ ἑκάστου ἑκάστη ἡ γραμμὴ	ἀποτέτμηκεν	~ἐντός; ἢ οὔ; ~(Παῖς) ναί.
[90]	μισθὸν ~πραττομένους ἐπ' αὐτῷ τούτῳ,	ἀποφήναντας	αὑτοὺς διδασκάλους τοῦ ~βουλομένου ἰέναι
[91]	ὑπισχνουμένους ἀρετῆς ~διδασκάλους εἶναι καὶ	ἀποφήναντας	αὑτοὺς κοινοὺς τῶν Ἑλλήνων τῷ
[89]	οὓς ἡμεῖς ἂν παραλαβόντες ~ἐκείνων	ἀποφηνάντων	ἐφυλάττομεν ἂν ἐν ἀκροπόλει, κατασημηνάμενοι
[80]	αὕτη τὸν ἀεὶ ~πλησιάζοντα καὶ	ἁπτόμενον	ναρκᾶν ποιεῖ, καὶ σὺ δοκεῖς
[99]	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ὀρθῶς	ἄρ'	ἂν καλοῖμεν θείους τε οὓς
[73]	(δίκαιοι; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~πάντες	ἄρ'	ἄνθρωποι τῷ αὐτῷ τρόπῳ ἀγαθοί
[83]	ποδῶν; ~(Παῖς) ὀκτώ. ~(Σωκράτης) οὐδ'	ἄρ'	ἀπὸ τῆς τρίποδός πω τὸ
[92]	τῶν ~ἐμῶν οὐδένα. ~(Σωκράτης) ἄπειρος	ἄρ'	εἶ παντάπασι τῶν ἀνδρῶν; ~(Ἄνυτος)
[90]	ἂν ἐπέμπομεν, βουλόμενοι ἰατρὸν γενέσθαι:	ἆρ'	ὅταν τοῦτο ~λέγωμεν, τόδε (λέγομεν,
[90]	τίνας ἂν αὐτὸν πέμποιμεν ~διδασκάλους;	ἆρ'	οὐ παρὰ τοὺς ἰατρούς; ~(Ἄνυτος)
[90]	εἰ σκυτοτόμον ἀγαθὸν βουλοίμεθα γενέσθαι,	ἆρ'	οὐ παρὰ τοὺς σκυτοτόμους; ~(Ἄνυτος)
[90]	~βουλομένου ἰέναι τε καὶ μανθάνειν;	ἆρ'	οὐ πρὸς ταῦτα βλέψαντες καλῶς
[89]	γέ τοι, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν ἐπειδὴ οὐ φύσει οἱ
[73]	δὲ οἰκίαν; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν οἷόν τε εὖ διοικεῖν
[74]	~οὕτω λέγεις; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν, ὅταν οὕτω λέγῃς, τότε
[85]	ἐστιν; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν οὐ τὴν ἐπιστήμην, ἣν
[93]	πρεσβυτέρου; ~(Ἄνυτος) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)	~ἆρ'	οὖν ταῦτα μὲν οἰόμεθα βούλεσθαι
[86]	~αἳ ἐρωτήσει ἐπεγερθεῖσαι ἐπιστῆμαι γίγνονται,	ἆρ'	οὖν τὸν ἀεὶ χρόνον ~μεμαθηκυῖα
[88]	ἡμᾶς, καὶ ὅταν τί, βλάπτει;	ἆρ'	~οὐχ ὅταν μὲν ὀρθὴ χρῆσις,
[97]	~(Μένων) οὐδὲν γάρ. ~(Σωκράτης) ~δόξα	ἄρα	ἀληθὴς πρὸς ὀρθότητα πράξεως οὐδὲν
[73]	~(Μένων) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τῶν αὐτῶν	ἄρα	ἀμφότεροι δέονται, εἴπερ μέλλουσιν ἀγαθοὶ
[94]	ἔχεται ~οὐδενὸς χείρους: ἀγαθοὺς δὲ	ἄρα	ἄνδρας οὐκ ἐβούλετο ποιῆσαι; δοκῶ
[88]	~τοὐναντίον; ~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~εἰ	ἄρα	ἀρετὴ τῶν ἐν τῇ ψυχῇ
[78]	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἄρα	βούλεται, ὦ Μένων, τὰ κακὰ
[82]	γίγνεται; ~(Παῖς) γίγνεται. ~(Σωκράτης) δυοῖν	ἄρα	δὶς γίγνεται ποδῶν; ~(Παῖς) ναί.
[80]	ἐριστικὸν λόγον ~κατάγεις, ὡς οὐκ	ἄρα	ἔστιν ζητεῖν ἀνθρώπῳ οὔτε ὃ
[97]	~(Μένων) ἔοικέ γε. ~(Σωκράτης) οὐδὲν	ἄρα	ἧττον ὠφέλιμόν ἐστιν ὀρθὴ δόξα
[97]	τοῦ ὀρθῶς πράττειν: τὸ δὲ	ἄρα	καὶ ~δόξα ἦν ἀληθής. ~(Μένων)
[81]	ἀποκάμνῃ ζητῶν: τὸ γὰρ ζητεῖν	ἄρα	καὶ τὸ ~μανθάνειν ἀνάμνησις ὅλον
[78]	ἀπορία; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν	ἄρα	μᾶλλον ὁ πόρος τῶν τοιούτων
[98]	~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ὡμολογήκαμεν	ἄρα	μήτε διδακτὸν αὐτὸ μήτε φρόνησιν
[91]	~πῶς λέγεις, ὦ Ἄνυτε; οὗτοι	ἄρα	μόνοι τῶν ἀντιποιου Μένων τι
[84]	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ὤνητο	ἄρα	ναρκήσας; ~(Μένων) δοκεῖ μοι. ~(Σωκράτης)
[91]	τῷ λιμῷ ἀποθάνοιεν, ~Πρωταγόρας δὲ	ἄρα	ὅλην τὴν Ἑλλάδα ἐλάνθανεν διαφθείρων
[99]	~(Μένων) οὐ φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~δυοῖν	ἄρα	ὄντοιν ἀγαθοῖν καὶ ὠφελίμοιν τὸ
[98]	μοι ἀληθῆ λέγειν. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν	ἄρα	ὀρθὴ δόξα ἐπιστήμης χεῖρον οὐδὲ
[96]	~(Μένων) φαίνεται οὕτως. ~(Σωκράτης) ἀρετὴ	ἄρα	οὐκ ἂν εἴη διδακτόν; ~(Μένων)
[85]	ναί. ~(Σωκράτης) ~τῷ οὐκ εἰδότι	ἄρα	περὶ ὧν ἂν μὴ εἰδῇ
[95]	δεῖν ποιεῖν δεινούς. ~(Σωκράτης) οὐδ'	ἄρα	σοὶ δοκοῦσιν οἱ σοφισταὶ διδάσκαλοι
[99]	οὔ μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκ	ἄρα	σοφίᾳ τινὶ οὐδὲ σοφοὶ ὄντες
[87]	γὰρ οὔ; ~(Σωκράτης) ~τούτου μὲν	ἄρα	ταχὺ ἀπηλλάγμεθα, ὅτι τοιοῦδε μὲν
[93]	~(Ἄνυτος) ἀκήκοα. ~(Σωκράτης) οὐκ ἂν	ἄρα	τήν γε φύσιν τοῦ ὑέος
[83]	τεττάρων; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~δεῖ	ἄρα	τὴν τοῦ ὀκτώποδος χωρίου γραμμὴν
[89]	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~φρόνησιν	ἄρα	φαμὲν ἀρετὴν εἶναι, ἤτοι σύμπασαν
[83]	τετραπλάσιον. ~(Σωκράτης) ~ἀπὸ τῆς διπλασίας	(ἄρα,	ὦ παῖ, οὐ διπλάσιον ἀλλὰ
[78]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τοῦτ' ἔστιν	ἄρα,	ὡς ἔοικε, κατὰ τὸν σὸν
[78]	~(Μένων) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~δεῖ	ἄρα,	ὡς ἔοικε, τούτῳ τῷ πόρῳ
[87]	ἔστιν ἀλλοῖον ἢ οἷον ~ἐπιστήμη,	ἆρα	διδακτὸν ἢ οὔ, ἢ ὃ
[87]	ἂν τῷ ὀνόματι χρώμεθα ἀλλ'	ἆρα	διδακτόν; ἢ τοῦτό γε ~παντὶ
[70]	~ἔχεις μοι εἰπεῖν, ὦ Σώκρατες,	ἆρα	διδακτὸν ἡ ἀρετή; ἢ οὐ
[73]	~ἀλλὰ μὴν ζητῶ γε. ἀλλ'	ἆρα	καὶ παιδὸς ἡ αὐτὴ ἀρετή,
[77]	καλῶν ~δυνατὸν εἶναι πορίζεσθαι. ~(Σωκράτης)	~ἆρα	λέγεις τὸν τῶν καλῶν ἐπιθυμοῦντα
[89]	φύσει οἱ ἀγαθοὶ ἀγαθοὶ γίγνονται,	(ἆρα	μαθήσει; ~(Μένων) ~δοκεῖ μοι ἤδη
[93]	τοῦτο δὲ σκοποῦντες τόδε σκοποῦμεν,	ἆρα	οἱ ἀγαθοὶ ~ἄνδρες καὶ τῶν
[88]	~ἀγαθὰ τοτὲ δὲ βλαβερὰ εἶναι,	ἆρα	οὐχ ὥσπερ τῇ ἄλλῃ ψυχῇ
[72]	ἀπεκρίνω μοι, εἴ σε ἠρόμην:	~ἆρα	τούτῳ φῂς πολλὰς καὶ παντοδαπὰς
[77]	εἶναι; ~(Μένων) μάλιστά γε. ~(Σωκράτης)	~ἆρα	ὡς ὄντων τινῶν οἳ τῶν
[86]	εἶμεν καὶ ~ἀνδρικώτεροι καὶ ἧττον	ἀργοὶ	ἢ εἰ οἰοίμεθα ἃ μὴ
[81]	~οὗτος μὲν γὰρ ἂν ἡμᾶς	ἀργοὺς	ποιήσειεν καὶ ἔστιν τοῖς μαλακοῖς
[78]	~(Μένων) ~καὶ χρυσίον λέγω καὶ	ἀργύριον	κτᾶσθαι καὶ τιμὰς ἐν πόλει
[78]	δὲ μὴ ἐκπορίζειν χρυσίον καὶ	ἀργύριον,	ὅταν μὴ δίκαιον ᾖ, μήτε
[78]	~εἶεν: χρυσίον δὲ δὴ καὶ	ἀργύριον	πορίζεσθαι ἀρετή ἐστιν, ὥς φησι
[92]	πολὺ μᾶλλον οἱ τούτοις διδόντες	~ἀργύριον	τῶν νέων, τούτων (δ' ἔτι
[76]	ὦ Μένων, ἡ ἀπόκρισις, ὥστε	ἀρέσκει	σοι μᾶλλον ἢ ἡ περὶ
[72]	ἅπασαι ἔχουσιν δι' ὃ εἰσὶν	ἀρεταί,	εἰς ὃ καλῶς που ἔχει
[72]	βούλει, (δούλου. ~καὶ ἄλλαι πάμπολλαι	ἀρεταί	εἰσιν, ὥστε οὐκ ἀπορία εἰπεῖν
[74]	σὺ οὖν ἐμοὶ εἰπὲ ἄλλας	ἀρετάς.	~(Μένων) ~ἡ ἀνδρεία τοίνυν ἔμοιγε
[74]	ταὐτὸν πεπόνθαμεν: πολλὰς αὖ ηὑρήκαμεν	ἀρετὰς	μίαν ~ζητοῦντες, ἄλλον τρόπον ἢ
[73]	δικαιοσύνην ἀλλὰ καὶ ἄλλας ~εἶναι	ἀρετάς.	~(Σωκράτης) ~τίνας ταύτας; εἰπέ. οἷον
[78]	τοιούτων ἀγαθῶν ἢ ἡ ἀπορία	ἀρετὴ	ἂν εἴη, ἀλλά, ~ὡς ἔοικεν,
[99]	καλῶς ἐζητήσαμέν τε καὶ ἐλέγομεν,	ἀρετὴ	ἂν εἴη οὔτε ~φύσει οὔτε
[79]	μετὰ μορίου ἀρετῆς πᾶσα πρᾶξις	ἀρετὴ	ἂν εἴη; τοῦτο ~γάρ ἐστιν
[93]	εἴπερ ἦν γε ~διδακτὸν ἡ	ἀρετή;	~(Ἄνυτος) ἴσως μὰ Δί' οὔ.
[94]	Ἄνυτε, μὴ οὐκ ᾖ ~διδακτὸν	ἀρετή.	~(Ἄνυτος) ~ὦ Σώκρατες, ῥᾳδίως μοι
[96]	μαθηταί; ~(Μένων) φαίνεται οὕτως. ~(Σωκράτης)	ἀρετὴ	ἄρα οὐκ ἂν εἴη διδακτόν;
[78]	νυνδὴ ἔλεγες ὅτι ἔστιν ἡ	ἀρετὴ	βούλεσθαί τε τἀγαθὰ καὶ δύνασθαι;
[87]	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) καὶ μὴν	(ἀρετῇ	γ' ἐσμὲν ἀγαθοί; ~(Μένων) ναί.
[78]	~(Μένων) πῶς γὰρ ἄνευ τούτων	ἀρετὴ	γένοιτ' ἄν; ~(Σωκράτης) ~τὸ δὲ
[87]	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ ἡ	ἀρετὴ	δὴ ὠφέλιμόν ἐστιν; ~(Μένων) ἀνάγκη
[87]	γ' ἐστὶν ἐπιστήμη τις ἡ	ἀρετή,	δῆλον ὅτι διδακτὸν ἂν εἴη.
[87]	τῶν περὶ τὴν ψυχὴν ὄντων	~ἀρετή,	διδακτὸν ἂν εἴη ἢ οὐ
[78]	ἔοικε, κατὰ τὸν σὸν λόγον	ἀρετή,	(δύναμις τοῦ ~πορίζεσθαι τἀγαθά. ~(Μένων)
[79]	ὦ φίλε ~Μένων, τί ἐστιν	ἀρετή,	εἰ μετὰ μορίου ἀρετῆς πᾶσα
[73]	~ἡ δὲ ἀρετὴ πρὸς τὸ	ἀρετὴ	εἶναι διοίσει τι, ἐάντε ἐν
[77]	~δοκεῖ τοίνυν μοι, ὦ Σώκρατες,	ἀρετὴ	εἶναι, καθάπερ ὁ ποιητὴς λέγει,
[74]	~ἡ ἀνδρεία τοίνυν ἔμοιγε δοκεῖ	ἀρετὴ	εἶναι καὶ σωφροσύνη καὶ σοφία
[78]	μὲν ἂν μετὰ δικαιοσύνης γίγνηται,	ἀρετὴ	ἔσται, ~ὃ δ' (ἂν ἄνευ
[79]	πᾶσα ἡ μετὰ δικαιοσύνης πρᾶξις	ἀρετή	ἐστιν. ~ἢ οὐ δοκεῖ σοι
[79]	ἠμέλησας, λέγεις δέ ~μοι ὅτι	ἀρετή	(ἐστιν οἷόν τ' εἶναι τἀγαθὰ
[71]	ὦ Σώκρατες, ἀληθῶς (οὐδ' ὅτι	ἀρετή	ἐστιν οἶσθα, ἀλλὰ ~ταῦτα περὶ
[73]	ἡ γὰρ δικαιοσύνη, ὦ Σώκρατες,	ἀρετή	ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~πότερον ἀρετή, ὦ
[79]	(ἀρετῆς πράττηται, ὥσπερ εἰρηκὼς ὅτι	ἀρετή	ἐστιν τὸ ~ὅλον καὶ ἤδη
[78]	δὲ δὴ καὶ ἀργύριον πορίζεσθαι	ἀρετή	ἐστιν, ὥς φησι Μένων ὁ
[72]	ἕκαστον ἔργον ἑκάστῳ ~ἡμῶν ἡ	ἀρετή	ἐστιν, ὡσαύτως δὲ οἶμαι, ὦ
[87]	σκέψασθαι πότερόν ἐστιν ἐπιστήμη ἡ	ἀρετὴ	ἢ ~ἀλλοῖον ἐπιστήμης. ~(Μένων) ἔμοιγε
[70]	ὦ Σώκρατες, ἆρα διδακτὸν ἡ	ἀρετή;	ἢ οὐ διδακτὸν ἀλλ' ἀσκητόν;
[72]	ἐκεῖνο δηλῶσαι, ὃ τυγχάνει (οὖσα	ἀρετή:	ἢ ~οὐ μανθάνεις ὅτι λέγω;
[73]	εἴ γε μὴ ἡ αὐτὴ	ἀρετὴ	ἦν αὐτῶν, τῷ αὐτῷ ἂν
[71]	~ῥᾴδιον, ὅτι αὕτη ἐστὶν ἀνδρὸς	ἀρετή,	ἱκανὸν εἶναι τὰ τῆς πόλεως
[78]	μήτε αὑτῷ μήτε ~ἄλλῳ, οὐκ	ἀρετὴ	καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἀπορία;
[71]	ἀνδρός. καὶ ἄλλη ἐστὶν παιδὸς	ἀρετή,	καὶ θηλείας καὶ ἄρρενος, καὶ
[78]	εἰ δὲ μή, οὐκ ἔσται	ἀρετή,	καίπερ ~ἐκπορίζουσα τἀγαθά. ~(Μένων) πῶς
[98]	ἔδοξεν εἶναι, εἰ φρόνησις ἡ	ἀρετή;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~κἂν εἴ
[99]	ἐπιστήμη δὴ ἔτι γίγνεται ἡ	ἀρετή;	~(Μένων) οὐ φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~δυοῖν
[86]	~κοινῇ ζητεῖν τί ποτ' ἐστὶν	ἀρετή;	~(Μένων) ~πάνυ μὲν οὖν. οὐ
[100]	αὑτὸ ζητεῖν τί ποτ' ἔστιν	ἀρετή.	νῦν δ' ἐμοὶ μὲν ὥρα
[100]	μοίρᾳ ἡμῖν φαίνεται ~παραγιγνομένη ἡ	ἀρετὴ	οἷς ἂν παραγίγνηται: τὸ δὲ
[89]	τὴν ὑπόθεσιν, εἴπερ ~ἐπιστήμη ἐστὶν	ἀρετή,	ὅτι διδακτόν ἐστιν. ~(Σωκράτης) ἴσως
[81]	εἶναι ἐθέλω μετὰ σοῦ ζητεῖν	ἀρετὴ	ὅτι ἐστίν. ~(Μένων) ~ναί, ὦ
[89]	διδακτὸν ὁτιοῦν πρᾶγμα, μὴ ~μόνον	ἀρετή,	οὐκ ἀναγκαῖον αὐτοῦ καὶ διδασκάλους
[87]	ἐπιστήμης, τάχ' ἂν εἴη ἡ	~ἀρετὴ	οὐκ ἐπιστήμη τις: εἰ δὲ
[93]	(πρόσθεν, ἀλλ' εἰ διδακτόν ἐστιν	~ἀρετὴ	πάλαι σκοποῦμεν. τοῦτο δὲ σκοποῦντες
[73]	~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν ἡ αὐτὴ	ἀρετὴ	πάντων ἐστίν, πειρῶ εἰπεῖν καὶ
[86]	διδακτὸν εἴτε οὐ διδακτὸν ἡ	ἀρετή,	πρὶν ὅτι ἐστὶν ~πρῶτον ἐζητήσαμεν
[73]	οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἡ δὲ	ἀρετὴ	πρὸς τὸ ἀρετὴ εἶναι διοίσει
[100]	ᾧτινι τρόπῳ τοῖς ἀνθρώποις παραγίγνεται	ἀρετή,	πρότερον ~ἐπιχειρήσωμεν αὐτὸ καθ' αὑτὸ
[89]	μὴ οὐκ ἐπιστήμη ᾖ ἡ	~ἀρετή;	~(Σωκράτης) ~ἐγώ σοι ἐρῶ, ὦ
[77]	καὶ ὑγιῆ εἰπὲ τί ἐστιν	ἀρετή.	τὰ δέ γε ~παραδείγματα (παρ'
[73]	~πότερον ἀρετή, ὦ Μένων, ἢ	ἀρετή	τις; ~(Μένων) πῶς τοῦτο λέγεις;
[71]	ὅτι ποτ' ἐστὶ τὸ παράπαν	ἀρετὴ	τυγχάνω εἰδώς. ~(ἐγὼ οὖν καὶ
[88]	~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~εἰ ἄρα	ἀρετὴ	τῶν ἐν τῇ ψυχῇ τί
[73]	Σώκρατες, ἀρετή ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~πότερον	ἀρετή,	ὦ Μένων, ἢ ἀρετή τις;
[73]	ἆρα καὶ παιδὸς ἡ αὐτὴ	ἀρετή,	ὦ Μένων, καὶ δούλου, ~ἄρχειν
[79]	ἐμοῦ δεηθέντος ὅλον εἰπεῖν τὴν	ἀρετήν,	~αὐτὴν μὲν πολλοῦ δεῖς εἰπεῖν
[71]	σοι δοκεῖν μακάριός τις εἶναι	ἀρετὴν	γοῦν εἴτε διδακτὸν εἴθ' ὅτῳ
[79]	ἐστίν, πᾶσαν δὲ φῂς πρᾶξιν	ἀρετὴν	εἶναι, ~ἐάνπερ μετὰ μορίου (ἀρετῆς
[71]	πρὸς θεῶν, Μένων, ~τί φῂς	ἀρετὴν	εἶναι; εἶπον καὶ μὴ φθονήσῃς,
[89]	γε. ~(Σωκράτης) ~φρόνησιν ἄρα φαμὲν	ἀρετὴν	εἶναι, ἤτοι σύμπασαν ἢ μέρος
[79]	πάλιν ἐξ ἀρχῆς: τί φῂς	ἀρετὴν	εἶναι καὶ σὺ καὶ ὁ
[76]	εἰπεῖν ὅτι ποτε λέγει Γοργίας	ἀρετὴν	~εἶναι. ~(Μένων) ἀλλ' ἐπειδάν μοι
[78]	φῂς οἷόν τ' ~εἶναι πορίζεσθαι	ἀρετὴν	εἶναι; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ
[79]	πράττειν ὅτι ἂν ~πράττῃ, τοῦτο	ἀρετὴν	εἶναι: τὴν γὰρ δικαιοσύνην μόριον
[75]	κἂν (οὕτως ἀγαπῴην εἴ ~μοι	ἀρετὴν	εἴποις. ~(Μένων) ἀλλὰ τοῦτό γε
[73]	~τί δέ; οὐκ ἀνδρὸς μὲν	ἀρετὴν	ἔλεγες πόλιν εὖ διοικεῖν, γυναικὸς
[77]	δύνασθαι: καὶ ἐγὼ τοῦτο λέγω	ἀρετήν,	ἐπιθυμοῦντα τῶν καλῶν ~δυνατὸν εἶναι
[93]	καὶ τῶν προτέρων ταύτην τὴν	ἀρετὴν	ἣν αὐτοὶ ἀγαθοὶ ἦσαν ~ἠπίσταντο
[93]	καὶ ἐξεπίτηδες οὐ ~παραδιδόναι (τὴν	ἀρετὴν	ἣν αὐτὸς ἀγαθὸς ἦν; ἢ
[92]	ἀφικόμενος ἐν τοσαύτῃ πόλει τὴν	ἀρετὴν	~ἣν νυνδὴ ἐγὼ διῆλθον γένοιτ'
[87]	ἀγαθὸν αὐτό φαμεν εἶναι τὴν	ἀρετήν,	καὶ αὕτη ἡ ὑπόθεσις ~μένει
[79]	μὴ καταγνύναι μηδὲ κερματίζειν τὴν	ἀρετήν,	καὶ ~δόντος παραδείγματα καθ' ἃ
[78]	αὐτὰ ~πορίζηται, ὁμοίως σὺ αὐτὰ	ἀρετὴν	καλεῖς; ~(Μένων) οὐ δήπου, ὦ
[74]	Σώκρατες, ὡς σὺ ζητεῖς, (μίαν	ἀρετὴν	λαβεῖν κατὰ ~πάντων, ὥσπερ ἐν
[100]	ἀληθὲς ἂν πρᾶγμα εἴη πρὸς	ἀρετήν.	~(Μένων) κάλλιστα δοκεῖς μοι λέγειν,
[95]	~διδάσκαλοί τε εἶναι καὶ διδακτὸν	ἀρετήν;	~(Μένων) ~οὐ μὰ τὸν Δία,
[71]	παθεῖν. εἰ δὲ βούλει γυναικὸς	ἀρετήν,	οὐ χαλεπὸν ~διελθεῖν, ὅτι δεῖ
[71]	πρῶτον μέν, εἰ βούλει ἀνδρὸς	ἀρετήν,	~ῥᾴδιον, ὅτι αὕτη ἐστὶν ἀνδρὸς
[91]	ἀνδρὸς ἀγαθοῦ. ταύτην οὖν ~τὴν	(ἀρετὴν	σκόπει παρὰ τίνας ἂν πέμποντες
[72]	ὦ Μένων, εἰ μίαν ζητῶν	ἀρετὴν	σμῆνός ~τι ἀνηύρηκα ἀρετῶν παρὰ
[88]	λόγον ~ὠφέλιμόν γε οὖσαν τὴν	ἀρετὴν	φρόνησιν δεῖ τιν' εἶναι. ~(Μένων)
[89]	τὸ ὠφέλιμον: ~φαμὲν δὲ τὴν	ἀρετὴν	ὠφέλιμον εἶναι; ~(Μένων) πάνυ γε.
[75]	μελέτη πρὸς τὴν περὶ τῆς	ἀρετῆς	ἀπόκρισιν. ~(Μένων) μή, ἀλλὰ σύ,
[89]	εἶναι; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα: ἀλλ'	ἀρετῆς	διδάσκαλοι οὐ δοκοῦσί σοι εἶναι;
[93]	εἴπερ τις ἄλλος τῆς αὑτοῦ	ἀρετῆς	διδάσκαλος ~ἦν, κἀκεῖνον εἶναι; ~(Ἄνυτος)
[91]	ὅτι παρὰ τούτους τοὺς ὑπισχνουμένους	ἀρετῆς	~διδασκάλους εἶναι καὶ ἀποφήναντας αὑτοὺς
[78]	~προσεῖναι, ἢ ἄλλο τι μόριον	ἀρετῆς:	εἰ δὲ μή, οὐκ ἔσται
[79]	τὴν γὰρ δικαιοσύνην μόριον φῂς	ἀρετῆς	εἶναι, καὶ ~ἕκαστα τούτων. τί
[79]	δικαιοσύνης: ~τοῦτο δὲ φῂς μόριον	ἀρετῆς	εἶναι; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[79]	τούτων ἕκαστον ὀλίγον πρότερον μόριον	ἀρετῆς	ἔφαμεν εἶναι, τὴν ~δικαιοσύνην καὶ
[91]	ἐπιθυμεῖ ~ταύτης τῆς σοφίας καὶ	ἀρετῆς	ᾗ οἱ ἄνθρωποι τάς τε
[87]	μή. οὕτω δὴ καὶ περὶ	ἀρετῆς	ἡμεῖς, ἐπειδὴ οὐκ ~ἴσμεν οὔθ'
[81]	ὥστε ~οὐδὲν θαυμαστὸν καὶ περὶ	ἀρετῆς	καὶ περὶ ἄλλων οἷόν τ'
[95]	μὲν ὡς διδακτοῦ οὔσης τῆς	ἀρετῆς	λέγει; ~(Μένων) ~φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης)
[79]	αὐτῆς δεήσεσθαι ἐρωτήσεως, τίνος ~ὄντος	ἀρετῆς	λέγεις ἃ λέγεις: ἢ οὐδέν
[75]	σὺ ἐμοὶ εἰπεῖν περὶ τῆς	ἀρετῆς;	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) προθυμητέον τοίνυν:
[95]	μόνοι ἐπαγγέλλονται, δοκοῦσι διδάσκαλοι ~εἶναι	ἀρετῆς;	~(Μένων) ~καὶ Γοργίου μάλιστα, ὦ
[72]	ἐρωτώμενον. ~(Σωκράτης) ~πότερον δὲ περὶ	ἀρετῆς	μόνον σοι οὕτω δοκεῖ, ὦ
[80]	ποιῶ (ἀπορεῖν. καὶ νῦν περὶ	ἀρετῆς	ὃ ἔστιν ἐγὼ μὲν οὐκ
[79]	ἄριστε, μηδὲ σὺ ἔτι ζητουμένης	ἀρετῆς	ὅλης ὅτι ἐστὶν οἴου διὰ
[93]	μὲν δή σοι τοιοῦτος διδάσκαλος	ἀρετῆς,	ὃν καὶ σὺ ὁμολογεῖς ἐν
[79]	ἀλλ' οἴει τινὰ εἰδέναι μόριον	~ἀρετῆς	ὅτι ἐστίν, αὐτὴν μὴ εἰδότα;
[96]	εἶναι; ~(Μένων) ὡμολογήκαμεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	ἀρετῆς	οὐδαμοῦ φαίνονται διδάσκαλοι; ~(Μένων) ἔστι
[80]	σοι. καίτοι μυριάκις γε περὶ	ἀρετῆς	~παμπόλλους λόγους εἴρηκα καὶ πρὸς
[79]	ἐστιν ἀρετή, εἰ μετὰ μορίου	ἀρετῆς	πᾶσα πρᾶξις ἀρετὴ ἂν εἴη;
[90]	δίκαιον δὴ ~μετὰ τοιούτων ζητεῖν	ἀρετῆς	πέρι διδασκάλους, εἴτ' εἰσὶν εἴτε
[72]	εἰσιν, ὥστε οὐκ ἀπορία εἰπεῖν	ἀρετῆς	πέρι ὅτι ἐστίν: ~καθ' ἑκάστην
[77]	ὑπόσχεσιν ἀποδοῦναι, κατὰ ὅλου εἰπὼν	ἀρετῆς	πέρι ὅτι ἐστίν, ~καὶ παῦσαι
[79]	σὺ ὁμολογεῖς, τὸ μετὰ μορίου	ἀρετῆς	πράττειν ὅτι ἂν ~πράττῃ, τοῦτο
[79]	ἀρετὴν εἶναι, ~ἐάνπερ μετὰ μορίου	(ἀρετῆς	πράττηται, ὥσπερ εἰρηκὼς ὅτι ἀρετή
[97]	παρελείπομεν ἐν τῇ περὶ τῆς	ἀρετῆς	σκέψει ὁποῖόν τι εἴη, ~λέγοντες
[86]	τρόπῳ παραγιγνομένης τοῖς ~ἀνθρώποις τῆς	ἀρετῆς.	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' εἰ μὲν ἐγὼ
[71]	καταμέμφομαι ὡς οὐκ εἰδὼς περὶ	ἀρετῆς	τὸ ~παράπαν: ὃ δὲ μὴ
[93]	διδάσκαλοι ἀγαθοὶ γεγόνασιν τῆς αὑτῶν	~ἀρετῆς;	τοῦτο γάρ ἐστιν περὶ οὗ
[72]	~οὕτω δὴ καὶ περὶ τῶν	ἀρετῶν:	κἂν εἰ πολλαὶ καὶ παντοδαπαί
[72]	ζητῶν ἀρετὴν σμῆνός ~τι ἀνηύρηκα	ἀρετῶν	παρὰ σοὶ κείμενον. ἀτάρ, ὦ
[84]	ἀκριβῶς: ~καὶ (εἰ μὴ βούλει	ἀριθμεῖν,	ἀλλὰ δεῖξον ἀπὸ ποίας. ~(Παῖς)
[76]	ὄψει σύμμετρος καὶ αἰσθητός. ~(Μένων)	~ἄριστά	μοι δοκεῖς, ὦ Σώκρατες, ταύτην
[73]	~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ εἰκός, ὦ	ἄριστε:	ἔτι γὰρ καὶ τόδε σκόπει.
[79]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὴ τοίνυν, ὦ	ἄριστε,	μηδὲ σὺ ἔτι ζητουμένης ἀρετῆς
[94]	εἶναι: ~ἄλλον (δὲ δὴ σκεψώμεθα,	Ἀριστείδην	τὸν ~Λυσιμάχου: ἢ τοῦτον οὐχ
[70]	ὧν ὁ σὸς ἐραστής ἐστιν	Ἀρίστιππος,	καὶ τῶν ἄλλων ~Θετταλῶν. καὶ
[70]	ἥκιστα οἱ τοῦ σοῦ ἑταίρου	Ἀριστίππου	πολῖται Λαρισαῖοι. τούτου δὲ ὑμῖν
[93]	καὶ σὺ ὁμολογεῖς ἐν τοῖς	~ἄριστον	τῶν προτέρων εἶναι: ~ἄλλον (δὲ
[76]	~καὶ τῶν ἀπορροῶν τὰς μὲν	ἁρμόττειν	ἐνίοις τῶν (πόρων, τὰς δὲ
[71]	παιδὸς ἀρετή, καὶ θηλείας καὶ	ἄρρενος,	καὶ ~πρεσβυτέρου ἀνδρός, ~εἰ μὲν
[85]	μέν γε αὐτῷ ὥσπερ ὄναρ	ἄρτι	ἀνακεκίνηνται αἱ δόξαι αὗται: εἰ
[99]	~ἀμφὶ Θεμιστοκλέα τε καὶ οὓς	ἄρτι	(Ἄνυτος) ὅδε ἔλεγεν: διὸ δὴ
[79]	καὶ μέμνησαι, ὅτ' ἐγώ σοι	ἄρτι	ἀπεκρινάμην περὶ τοῦ σχήματος, ~ἀπεβάλλομέν
[82]	ὡς οὕτως ἔχει; ~(Σωκράτης) ~καὶ	ἄρτι	εἶπον, ὦ Μένων, ὅτι πανοῦργος
[79]	δή, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὅτι	ἄρτι	ἐμοῦ δεηθέντος σου μὴ καταγνύναι
[96]	δὲ ταῦτα ἀποβλέψας πρὸς τὴν	ἄρτι	ζήτησιν, ὡς ~ἡμᾶς ἔλαθεν καταγελάστως
[89]	~(Μένων) καὶ μὴν ἐδόκει γε	ἄρτι	καλῶς λέγεσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴ
[91]	ἢ ~δῆλον δὴ κατὰ τὸν	ἄρτι	λόγον ὅτι παρὰ τούτους τοὺς
[89]	~ἀλλὰ μὴ οὐκ ἐν τῷ	ἄρτι	μόνον δέῃ αὐτὸ δοκεῖν καλῶς
[90]	γοῦν αὐτὸν ἐπὶ τὰς μεγίστας	ἀρχάς.	δίκαιον δὴ ~μετὰ τοιούτων ζητεῖν
[78]	καὶ τιμὰς ἐν πόλει καὶ	ἀρχάς.	~(Σωκράτης) μὴ ἄλλ' ἄττα λέγεις
[86]	σὺ σαυτοῦ μὲν οὐδ' ἐπιχειρεῖς	ἄρχειν,	ἵνα δὴ ~ἐλεύθερος ᾖς, ἐμοῦ
[86]	ᾖς, ἐμοῦ δὲ ἐπιχειρεῖς τε	ἄρχειν	καὶ ἄρχεις, συγχωρήσομαί σοι τί
[73]	~(Μένων) ~τί ἄλλο γ' ἢ	ἄρχειν	οἷόν τ' εἶναι τῶν ἀνθρώπων;
[73]	ἀρετή, ὦ Μένων, καὶ δούλου,	~ἄρχειν	οἵω τε εἶναι τοῦ δεσπότου,
[73]	ἔτι γὰρ καὶ τόδε σκόπει.	ἄρχειν	φῂς οἷόν τ' εἶναι. οὐ
[86]	δὲ ἐπιχειρεῖς τε ἄρχειν καὶ	ἄρχεις,	συγχωρήσομαί σοι τί γὰρ ~χρὴ
[79]	~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι τοίνυν πάλιν ἐξ	ἀρχῆς:	τί φῂς ἀρετὴν εἶναι καὶ
[86]	ἀλλὰ σμικρόν γέ μοι τῆς	ἀρχῆς	χάλασον, καὶ συγχώρησον ἐξ ~ὑποθέσεως
[79]	~δεῖται οὖν σοι πάλιν ἐξ	ἀρχῆς,	ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, τῆς αὐτῆς
[73]	ἔτι ἂν δοῦλος εἶναι ὁ	ἄρχων;	~(Μένων) οὐ πάνυ μοι δοκεῖ,
[70]	ἀρετή; ἢ οὐ διδακτὸν ἀλλ'	ἀσκητόν;	~ἢ οὔτε ἀσκητὸν οὔτε μαθητόν,
[70]	διδακτὸν ἀλλ' ἀσκητόν; ~ἢ οὔτε	ἀσκητὸν	οὔτε μαθητόν, ἀλλὰ φύσει παραγίγνεται
[91]	μήτε οἰκείων μήτε φίλων, ~μήτε	ἀστὸν	μήτε ξένον, τοιαύτη μανία λάβοι,
[92]	ἐπιχειρεῖ τοιοῦτόν τι ποιεῖν εἴτε	ἀστός.	~(Σωκράτης) ~πότερον δέ, ὦ Ἄνυτε,
[72]	ἀνηύρηκα ἀρετῶν παρὰ σοὶ κείμενον.	ἀτάρ,	ὦ Μένων, κατὰ ταύτην τὴν
[81]	ἅ γε καὶ πρότερον ἠπίστατο.	ἅτε	γὰρ τῆς φύσεως (ἁπάσης ~συγγενοῦς
[70]	ἔρηται, ὥσπερ εἰκὸς τοὺς (εἰδότας,	ἅτε	καὶ αὐτὸς ~παρέχων αὑτὸν ἐρωτᾶν
[99]	ποιεῖν τοιούτους οἷοι αὐτοί εἰσι,	ἅτε	οὐ δι' ἐπιστήμην ὄντες τοιοῦτοι.
[81]	ἥρωες ἁγνοὶ ~πρὸς ἀνθρώπων καλεῦνται.	~ἅτε	οὖν ἡ ψυχὴ ἀθάνατός τε
[76]	λόγοις, ὅπερ ποιοῦσιν οἱ τρυφῶντες,	ἅτε	~τυραννεύοντες ἕως ἂν ἐν ὥρᾳ
[80]	~γοητεύεις με καὶ φαρμάττεις καὶ	ἀτεχνῶς	κατεπᾴδεις, ὥστε μεστὸν ἀπορίας ~γεγονέναι.
[78]	καὶ ἀρχάς. ~(Σωκράτης) μὴ ἄλλ'	ἄττα	λέγεις τἀγαθὰ ἢ τὰ τοιαῦτα;
[88]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~σκόπει δή, τούτων	ἅττα	σοι δοκεῖ μὴ ἐπιστήμη εἶναι
[94]	(τὸ πρᾶγμα, ἐνθυμήθητι ὅτι ~Θουκυδίδης	αὖ	δύο ὑεῖς ἔθρεψεν, Μελησίαν καὶ
[87]	συμβαίνειν μοι δοκεῖ, καὶ ἄλλο	αὖ,	εἰ ἀδύνατόν ἐστιν ταῦτα παθεῖν.
[74]	ἄν; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~καὶ	αὖ	εἰ περὶ χρώματος ὡσαύτως ἀνήρετο
[74]	ὦ Μένων, ταὐτὸν πεπόνθαμεν: πολλὰς	αὖ	ηὑρήκαμεν ἀρετὰς μίαν ~ζητοῦντες, ἄλλον
[88]	ἡ δὲ ἀφροσύνη βλαβερά, οὕτως	αὖ	~(καὶ τούτοις ἡ ψυχὴ ὀρθῶς
[89]	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοὐναντίον	αὖ,	οὗ μήτε διδάσκαλοι μήτε μαθηταὶ
[76]	ἐπίπεδον καλεῖς τι, καὶ ἕτερον	αὖ	στερεόν, οἷον ταῦτα τὰ ἐν
[84]	ἔγωγε οὐκ οἶδα. ~(Σωκράτης) ~ἐννοεῖς	αὖ,	ὦ Μένων, οὗ ἐστιν ἤδη
[99]	τούτῳ μέν, ὦ Μένων, καὶ	αὖθις	διαλεξόμεθα: εἰ δὲ νῦν ἡμεῖς
[90]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ περὶ	αὐλήσεως	καὶ τῶν ἄλλων τὰ αὐτὰ
[90]	(ταῦτα; πολλὴ ἄνοιά ἐστι ~βουλομένους	αὐλητήν	τινα ποιῆσαι παρὰ μὲν τοὺς
[81]	κραιπνοὶ σοφίᾳ τε μέγιστοι ~ἄνδρες	αὔξοντ'	ἐς δὲ τὸν λοιπὸν χρόνον
[77]	τῶν κακῶν ἐπιθυμοῦσιν, (οἱ ἀγνοοῦντες	~αὐτά,	ἀλλὰ ἐκείνων ἃ ᾤοντο ἀγαθὰ
[78]	τις αὐτὰ ~πορίζηται, ὁμοίως σὺ	αὐτὰ	ἀρετὴν καλεῖς; ~(Μένων) οὐ δήπου,
[77]	γε κακά: ὥστε οἱ ~ἀγνοοῦντες	αὐτὰ	καὶ οἰόμενοι ἀγαθὰ εἶναι δῆλον
[88]	πάντα τὰ κατὰ τὴν ψυχὴν	αὐτὰ	μὲν καθ' ~αὑτὰ οὔτε ὠφέλιμα
[88]	μὲν χρωμένη καὶ ἡγουμένη ὠφέλιμα	αὐτὰ	ποιεῖ, μὴ ~ὀρθῶς δὲ βλαβερά;
[78]	διαφέρει, ἀλλὰ κἂν ἀδίκως τις	αὐτὰ	~πορίζηται, ὁμοίως σὺ αὐτὰ ἀρετὴν
[85]	αὐτόν ~τις ἀνερήσεται πολλάκις τὰ	αὐτὰ	ταῦτα καὶ πολλαχῇ, οἶσθ' ὅτι
[90]	αὐλήσεως καὶ τῶν ἄλλων τὰ	αὐτὰ	(ταῦτα; πολλὴ ἄνοιά ἐστι ~βουλομένους
[88]	τὴν ψυχὴν αὐτὰ μὲν καθ'	~αὑτὰ	οὔτε ὠφέλιμα οὔτε βλαβερά ἐστιν,
[85]	~(Σωκράτης) ἐνῆσαν δέ γε αὐτῷ	αὗται	αἱ δόξαι: ἢ οὔ; ~(Μένων)
[85]	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τέτταρες	αὗται	γίγνονται γραμμαὶ ἴσαι, περιέχουσαι τουτὶ
[85]	ὄναρ ἄρτι ἀνακεκίνηνται αἱ δόξαι	αὗται:	εἰ δὲ αὐτόν ~τις ἀνερήσεται
[98]	ἄξιαί εἰσιν, ἕως ἄν τις	αὐτὰς	δήσῃ αἰτίας λογισμῷ. τοῦτο δ'
[72]	ἐστίν, ~πολλὰς καὶ παντοδαπὰς ἔλεγες	αὐτὰς	εἶναι, τί ἂν ἀπεκρίνω μοι,
[73]	δήπου, εἴ γε μὴ ἡ	αὐτὴ	ἀρετὴ ἦν αὐτῶν, τῷ αὐτῷ
[73]	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν ἡ	αὐτὴ	ἀρετὴ πάντων ἐστίν, πειρῶ εἰπεῖν
[73]	ἀλλ' ἆρα καὶ παιδὸς ἡ	αὐτὴ	ἀρετή, ὦ Μένων, καὶ δούλου,
[80]	τοὺς ~ἄλλους ποιεῖ ναρκᾶν, ἔοικα	αὐτῇ:	εἰ δὲ μή, οὔ. οὐ
[72]	τῷ αὐτῷ εἴδει καὶ τῇ	αὐτῇ	~ἰσχύι ἰσχυρὰ ἔσται; τὸ γὰρ
[72]	~ἄλλῳ ὁτῳοῦν ᾖ; ~(Μένων) ἡ	αὐτή	μοι δοκεῖ ὑγίειά γε εἶναι
[80]	δέ, εἰ μὲν ἡ νάρκη	αὐτὴ	ναρκῶσα οὕτω καὶ τοὺς ~ἄλλους
[72]	ἰσχυρὰ ἔσται; τὸ γὰρ τῇ	αὐτῇ	τοῦτο λέγω: οὐδὲν διαφέρει πρὸς
[85]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐστιν	αὕτη	γραμμὴ ἐκ γωνίας εἰς γωνίαν
[82]	ἡ πλευρὰ δυοῖν ποδοῖν καὶ	αὕτη	δυοῖν, πόσων ἂν εἴη ποδῶν
[71]	βούλει ἀνδρὸς ἀρετήν, ~ῥᾴδιον, ὅτι	αὕτη	ἐστὶν ἀνδρὸς ἀρετή, ἱκανὸν εἶναι
[78]	μήτε ~ἄλλῳ, οὐκ ἀρετὴ καὶ	αὕτη	ἐστὶν ἡ ἀπορία; ~(Μένων) φαίνεται.
[82]	γε. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν εἴη	αὕτη	ἡ πλευρὰ δυοῖν ποδοῖν καὶ
[87]	φαμεν εἶναι τὴν ἀρετήν, καὶ	αὕτη	ἡ ὑπόθεσις ~μένει ἡμῖν, ἀγαθὸν
[83]	~(Παῖς) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν διπλασία	αὕτη	ταύτης γίγνεται, ἂν ἑτέραν τοσαύτην
[80]	νάρκῃ τῇ θαλαττίᾳ: καὶ γὰρ	αὕτη	τὸν ἀεὶ ~πλησιάζοντα καὶ ἁπτόμενον
[81]	περὶ ἄλλων οἷόν τ' εἶναι	αὐτὴν	~ἀναμνησθῆναι, ἅ γε καὶ πρότερον
[83]	δὴ λέγειν πηλίκην τινὰ φῂς	αὐτὴν	εἶναι. ~(Παῖς) ~τρίποδα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[79]	ἐμοῦ, καὶ ἐὰν σὺ κατακερματίζῃς	αὐτὴν	κατὰ μόρια. ~δεῖται οὖν σοι
[79]	δεηθέντος ὅλον εἰπεῖν τὴν ἀρετήν,	~αὐτὴν	μὲν πολλοῦ δεῖς εἰπεῖν ὅτι
[79]	εἰδέναι μόριον ~ἀρετῆς ὅτι ἐστίν,	αὐτὴν	μὴ εἰδότα; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε
[79]	τῶν ~ταύτης μορίων ἀποκρινόμενος δηλώσειν	αὐτὴν	ὁτῳοῦν, ἢ ἄλλο ὁτιοῦν τούτῳ
[71]	οὐ χαλεπὸν ~διελθεῖν, ὅτι δεῖ	αὐτὴν	τὴν οἰκίαν εὖ οἰκεῖν, σῴζουσάν
[84]	οἶδεν, ἀλλ' οὖν ᾤετό γ'	αὐτὴν	τότε εἰδέναι, καὶ θαρραλέως ἀπεκρίνετο
[79]	(τρόπῳ λέγων, ἀλλὰ πάλιν τῆς	αὐτῆς	δεήσεσθαι ἐρωτήσεως, τίνος ~ὄντος ἀρετῆς
[89]	γοῦν ζητῶν εἴ τινες εἶεν	αὐτῆς	διδάσκαλοι, πάντα ποιῶν οὐ δύναμαι
[76]	ἐννοεῖς ὅτι ἔχοις ἂν ἐξ	αὐτῆς	~εἰπεῖν καὶ φωνὴν ὃ ἔστι,
[88]	ἀνηρτῆσθαι, τὰ δὲ τῆς ψυχῆς	αὐτῆς	εἰς φρόνησιν, ~εἰ (μέλλει ἀγαθὰ
[79]	δοκεῖ σοι πάλιν δεῖσθαι τῆς	αὐτῆς	ἐρωτήσεως, ἀλλ' οἴει τινὰ εἰδέναι
[79]	ἀρχῆς, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, τῆς	αὐτῆς	ἐρωτήσεως, ὦ φίλε ~Μένων, τί
[83]	ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀναγραψώμεθα δὴ ἀπ'	αὐτῆς	ἴσας τέτταρας. ἄλλο τι ἢ
[88]	ἀναγκαῖον αὐτῷ ὠφελίμῳ εἶναι, ~φρόνησιν	αὐτὸ	δεῖ εἶναι, ἐπειδήπερ πάντα τὰ
[96]	καλοὶ κἀγαθοὶ τοτὲ μέν φασιν	αὐτὸ	διδακτὸν εἶναι, τοτὲ ~δὲ οὔ;
[89]	ἐν τῷ ἄρτι μόνον δέῃ	αὐτὸ	δοκεῖν καλῶς λέγεσθαι, ἀλλὰ καὶ
[89]	μήτε μαθηταὶ εἶεν, καλῶς ἂν	αὐτὸ	~εἰκάζοντες εἰκάζοιμεν μὴ διδακτὸν εἶναι;
[89]	Μένων. τὸ μὲν γὰρ διδακτὸν	αὐτὸ	εἶναι, εἴπερ ἐπιστήμη ἐστίν, οὐκ
[75]	σκόπει οὖν εἰ τόδε ἀποδέχῃ	αὐτὸ	~εἶναι: ἔστω γὰρ δὴ ἡμῖν
[87]	ἡ ὑπόθεσις ~μένει ἡμῖν, ἀγαθὸν	αὐτὸ	εἶναι; ~(Μένων) πάνυ μὲν οὖν.
[72]	μετὰ ταῦτα: τοῦτο τοίνυν μοι	αὐτὸ	εἰπέ, ὦ Μένων: ᾧ οὐδὲν
[86]	πρὶν ὅτι ἐστὶν ~πρῶτον ἐζητήσαμεν	αὐτό:	ἐπειδὴ δὲ σὺ σαυτοῦ μὲν
[100]	ἀνθρώποις παραγίγνεται ἀρετή, πρότερον ~ἐπιχειρήσωμεν	αὐτὸ	καθ' αὑτὸ ζητεῖν τί ποτ'
[89]	δή; πρὸς τί βλέπων δυσχεραίνεις	αὐτὸ	καὶ ἀπιστεῖς μὴ οὐκ ἐπιστήμη
[98]	~(Σωκράτης) ὡμολογήκαμεν ἄρα μήτε διδακτὸν	αὐτὸ	μήτε φρόνησιν εἶναι; ~(Μένων) πάνυ
[98]	~(Σωκράτης) ἀλλὰ μὴν ἀγαθόν γε	αὐτὸ	ὁμολογοῦμεν εἶναι; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)
[71]	μὴ διδακτὸν ~εἰδέναι, ὥστ' οὐδὲ	αὐτὸ	ὅτι ποτ' ἐστὶ τὸ παράπαν
[86]	χάλασον, καὶ συγχώρησον ἐξ ~ὑποθέσεως	αὐτὸ	σκοπεῖσθαι, εἴτε διδακτόν ἐστιν εἴτε
[87]	ἐστὶν οὔθ' ὁποῖόν τι, ὑποθέμενοι	αὐτὸ	σκοπῶμεν εἴτε διδακτὸν εἴτε ~οὐ
[87]	ἐλλείπειν τοιούτῳ χωρίῳ οἷον ἂν	αὐτὸ	τὸ παρατεταμένον ᾖ, ἄλλο ~τι
[95]	τούτου τοῦ πράγματος, οἷς μηδὲ	αὐτὸ	~τοῦτο ὁμολογεῖται; ~(Μένων) οὔ μοι
[96]	ἐπίστασθαι, ~ἀλλὰ πονηροὶ (εἶναι περὶ	αὐτὸ	τοῦτο τὸ πρᾶγμα οὗ φασι
[87]	ἐπιστήμη περιέχει, ~ἐπιστήμην ἄν τιν'	αὐτὸ	ὑποπτεύοντες εἶναι ὀρθῶς ὑποπτεύοιμεν. ~(Μένων)
[87]	δή; ἄλλο τι ἢ ἀγαθὸν	αὐτό	φαμεν εἶναι τὴν ἀρετήν, καὶ
[73]	πειρῶ εἰπεῖν καὶ ἀναμνησθῆναι τί	~αὐτό	φησι Γοργίας εἶναι καὶ σὺ
[100]	ἀρετή, πρότερον ~ἐπιχειρήσωμεν αὐτὸ καθ'	αὑτὸ	ζητεῖν τί ποτ' ἔστιν ἀρετή.
[93]	προτέρων ταύτην τὴν ἀρετὴν ἣν	αὐτοὶ	ἀγαθοὶ ἦσαν ~ἠπίσταντο καὶ ἄλλῳ
[99]	τε ~ἄλλους ποιεῖν τοιούτους οἷοι	αὐτοί	εἰσι, ἅτε οὐ δι' ἐπιστήμην
[96]	ἄλλων διδάσκαλοι ὁμολογοῦνται, ἀλλ' οὐδὲ	αὐτοὶ	ἐπίστασθαι, ~ἀλλὰ πονηροὶ (εἶναι περὶ
[96]	μήτε οἱ σοφισταὶ μήτε οἱ	αὐτοὶ	καλοὶ κἀγαθοὶ ὄντες διδάσκαλοί εἰσι
[96]	διδάσκαλοι εἶναι, οἱ ~δὲ ὁμολογούμενοι	αὐτοὶ	καλοὶ κἀγαθοὶ τοτὲ μέν φασιν
[92]	οἷοί τε ὄντες ταῦτα ἃ	αὐτοὶ	οὐκ ~(ἔμαθον; ~(Ἄνυτος) ~καὶ τούτους
[98]	ἢ δοκεῖ ~σοι φύσει ὁποτερονοῦν	αὐτοῖν	εἶναι; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[96]	οὖν ~προσεκτέον τὸν νοῦν ἡμῖν	αὐτοῖς,	καὶ ζητητέον ὅστις ἡμᾶς ἑνί
[80]	ὅτι χαίρουσιν ~εἰκαζόμενοι λυσιτελεῖ γὰρ	αὐτοῖς:	καλαὶ γὰρ οἶμαι τῶν καλῶν
[91]	οἱ ἄλλοι, ὅτι ἄν τις	αὐτοῖς	παραδῷ, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐναντίον
[92]	τῶν σοφιστῶν, ἢ τί οὕτως	αὐτοῖς	χαλεπὸς εἶ; ~(Ἄνυτος) ~οὐδὲ μὰ
[92]	οἱ καλοὶ κἀγαθοὶ ἀπὸ τοῦ	αὐτομάτου	ἐγένοντο τοιοῦτοι, παρ' ~οὐδενὸς μαθόντες
[90]	ἐγένετο πλούσιος οὐκ ἀπὸ τοῦ	αὐτομάτου	οὐδὲ δόντος τινός, ~ὥσπερ ὁ
[82]	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~θεῶ δὴ	αὐτὸν	ἀναμιμνῃσκόμενον ἐφεξῆς, ὡς δεῖ ἀναμιμνῄσκεσθαι.
[81]	μάθησιν καλοῦσιν ἄνθρωποι τἆλλα πάντα	αὐτὸν	~ἀνευρεῖν, ἐάν τις ἀνδρεῖος ᾖ
[91]	ἢ ~τετταράκοντα ἔτη οἶμαι γὰρ	αὐτὸν	ἀποθανεῖν ἐγγὺς καὶ ἑβδομήκοντα ἔτη
[94]	(πάνυ: ~οἶμαι δὲ σὲ καὶ	αὐτὸν	εἰδέναι. ~(Σωκράτης) ~ὦ Μένων, Ἄνυτος
[85]	ναί. ~(Σωκράτης) ~τὸ δὲ ἀναλαμβάνειν	αὐτὸν	ἐν αὑτῷ ἐπιστήμην οὐκ ἀναμιμνῄσκεσθαί
[93]	καὶ θαυμαστὰ ἠργάζετο ἃ ἐκεῖνος	αὐτὸν	ἐπαιδεύσατο καὶ ἐποίησε σοφόν, ~ὅσα
[90]	~Ἀθηναίων τῷ πλήθει: αἱροῦνται γοῦν	αὐτὸν	ἐπὶ τὰς μεγίστας ἀρχάς. δίκαιον
[71]	τοὺς δ' ἐχθροὺς κακῶς, καὶ	αὐτὸν	~εὐλαβεῖσθαι μηδὲν τοιοῦτον παθεῖν. εἰ
[91]	σκόπει παρὰ τίνας ἂν πέμποντες	αὐτὸν	ὀρθῶς πέμποιμεν. ἢ ~δῆλον δὴ
[90]	ἰατρὸν (γενέσθαι, παρὰ τίνας ἂν	αὐτὸν	πέμποιμεν ~διδασκάλους; ἆρ' οὐ παρὰ
[84]	μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~ἀπορεῖν οὖν	αὐτὸν	ποιήσαντες καὶ ναρκᾶν ὥσπερ ἡ
[92]	οὐδεὶς ἔστιν ὃς οὐ βελτίω	αὐτὸν	ποιήσει ἢ οἱ σοφισταί, ἐάνπερ
[84]	ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οἴει οὖν ἂν	αὐτὸν	πρότερον ἐπιχειρῆσαι ζητεῖν ἢ μανθάνειν
[90]	(λέγομεν, ὅτι παρὰ τούτους πέμποντες	αὐτὸν	σωφρονοῖμεν ~ἄν, τοὺς ἀντιποιουμένους τε
[85]	αἱ δόξαι αὗται: εἰ δὲ	αὐτόν	~τις ἀνερήσεται πολλάκις τὰ αὐτὰ
[93]	οὖν ταῦτα μὲν οἰόμεθα βούλεσθαι	αὐτὸν	τὸν αὑτοῦ ὑὸν παιδεῦσαι, ἣν
[93]	ὑὸν τὸν αὑτοῦ; ἢ οἴει	αὐτὸν	φθονεῖν αὐτῷ καὶ ἐξεπίτηδες οὐ
[70]	(εἰδότας, ἅτε καὶ αὐτὸς ~παρέχων	αὑτὸν	ἐρωτᾶν τῶν Ἑλλήνων τῷ βουλομένῳ
[93]	οὐ ~παραδιδόναι (τὴν ἀρετὴν ἣν	αὐτὸς	ἀγαθὸς ἦν; ἢ οὐκ ἀκήκοας
[80]	ποιῶ ἀπορεῖν, ἀλλὰ παντὸς μᾶλλον	αὐτὸς	ἀπορῶν οὕτως καὶ τοὺς ~ἄλλους
[96]	κακὸν ἄνδρ' ἀγαθόν. ~ἐννοεῖς ὅτι	αὐτὸς	αὑτῷ πάλιν περὶ τῶν αὐτῶν
[76]	ἀνδρὶ πρεσβύτῃ πράγματα προστάττεις ἀποκρίνεσθαι,	~αὐτὸς	δὲ οὐκ ἐθέλεις (ἀναμνησθεὶς εἰπεῖν
[95]	τοὺς ἄνδρας, ἔπειτα ἡγεῖται καὶ	αὐτὸς	εἶναι εἷς ~τούτων. ἀλλ' οὗτος
[71]	~πῶς ἔλεγεν. εἰ δὲ βούλει,	αὐτὸς	εἰπέ: δοκεῖ γὰρ δήπου σοὶ
[82]	ἀνάμνησιν, ἵνα δὴ εὐθὺς φαίνωμαι	αὐτὸς	~ἐμαυτῷ τἀναντία λέγων. ~(Μένων) ~οὐ
[85]	διδάξαντος ἀλλ' ἐρωτήσαντος ἐπιστήσεται, ἀναλαβὼν	αὐτὸς	ἐξ ~αὑτοῦ τὴν ἐπιστήμην; ~(Μένων)
[92]	οἶσθα τούτων πέρι, ἐξ ὧν	αὐτὸς	~λέγεις θαυμάζοιμ' ἄν. ἀλλὰ γὰρ
[94]	τις ἢ τῶν (ξένων, εἰ	αὐτὸς	μὴ ~ἐσχόλαζεν διὰ τὴν τῆς
[95]	λέγειν, ὦ Σώκρατες. καὶ γὰρ	αὐτὸς	ὅπερ οἱ πολλοὶ πέπονθα: τοτὲ
[70]	εἰκὸς τοὺς (εἰδότας, ἅτε καὶ	αὐτὸς	~παρέχων αὑτὸν ἐρωτᾶν τῶν Ἑλλήνων
[100]	σὺ δὲ ταὐτὰ ταῦτα ἅπερ	αὐτὸς	πέπεισαι πεῖθε καὶ τὸν ξένον
[93]	αὑτοῦ ὑὸν παιδεῦσαι, ἣν δὲ	~αὐτὸς	σοφίαν ἦν σοφός, οὐδὲν τῶν
[80]	ὅτι σὺ οὐδὲν ἄλλο ~ἢ	αὐτός	τε ἀπορεῖς καὶ τοὺς ἄλλους
[80]	μή, οὔ. οὐ γὰρ εὐπορῶν	αὐτὸς	τοὺς ~ἄλλους ποιῶ ἀπορεῖν, ἀλλὰ
[71]	τυγχάνω εἰδώς. ~(ἐγὼ οὖν καὶ	αὐτός,	ὦ Μένων, οὕτως ἔχω: συμπένομαι
[71]	ἐπειδὴ καὶ ἄπεστιν: σὺ δὲ	αὐτός,	ὦ πρὸς θεῶν, Μένων, ~τί
[73]	οἷόν τ' εἶναι. οὐ ~προσθήσομεν	αὐτόσε	τὸ δικαίως, ἀδίκως δὲ μή;
[87]	τοιοῦτον οἷον παρὰ τὴν δοθεῖσαν	αὐτοῦ	γραμμὴν ~παρατείναντα ἐλλείπειν τοιούτῳ χωρίῳ
[86]	χρόνον ~μεμαθηκυῖα ἔσται ἡ ψυχὴ	αὐτοῦ;	δῆλον γὰρ ὅτι τὸν πάντα
[98]	ἀλλὰ μὴν ὡμολογήκαμεν μὴ εἶναι	αὐτοῦ	διδασκάλους; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)
[87]	τὸ συμβαῖνον περὶ τῆς ἐντάσεως	αὐτοῦ	~εἰς τὸν κύκλον, εἴτε ἀδύνατον
[100]	παραγίγνηται: τὸ δὲ σαφὲς περὶ	αὐτοῦ	εἰσόμεθα ~τότε, ὅταν πρὶν ᾧτινι
[93]	σοφὸς ἐγένετο ~ἅπερ ὁ πατὴρ	αὐτοῦ,	ἤδη του ἀκήκοας ἢ νεωτέρου
[93]	τήν γε φύσιν τοῦ ὑέος	αὐτοῦ	ᾐτιάσατ' ἄν τις εἶναι κακήν.
[89]	μὴ ~μόνον ἀρετή, οὐκ ἀναγκαῖον	αὐτοῦ	καὶ διδασκάλους καὶ μαθητὰς εἶναι;
[100]	τὸν Τειρεσίαν εἶναι, λέγων περὶ	αὐτοῦ,	ὅτι ~οἶος πέπνυται τῶν ἐν
[94]	διδακτόν, ἐξευρεῖν ἂν ὅστις ἔμελλεν	αὐτοῦ	~τοὺς ὑεῖς ἀγαθοὺς ποιήσειν, ἢ
[95]	ἄγαμαι, ὅτι οὐκ ἄν ποτε	αὐτοῦ	τοῦτο ~ἀκούσαις ὑπισχνουμένου, ἀλλὰ καὶ
[89]	τῷ ἔπειτα, εἰ μέλλει τι	αὐτοῦ	ὑγιὲς εἶναι. ~(Μένων) ~τί οὖν
[93]	ἀγαθόν, εἴπερ τις ἄλλος τῆς	αὑτοῦ	ἀρετῆς διδάσκαλος ~ἦν, κἀκεῖνον εἶναι;
[93]	~δέ που τὸν ὑὸν τὸν	αὑτοῦ;	ἢ οἴει αὐτὸν φθονεῖν αὐτῷ
[94]	καὶ οὗτος τὸν ὑὸν τὸν	αὑτοῦ	Λυσίμαχον, ὅσα μὲν διδασκάλων εἴχετο,
[94]	μὲν ἐδίδαξε τοὺς παῖδας τοὺς	αὑτοῦ,	οὗ δὲ οὐδὲν ἔδει ἀναλώσαντα
[85]	Μένων; ἔστιν ἥντινα δόξαν οὐχ	αὑτοῦ	οὗτος ἀπεκρίνατο; ~(Μένων) οὔκ, ἀλλ'
[90]	Ἰσμηνίας ὁ Θηβαῖος, ~ἀλλὰ τῇ	αὑτοῦ	σοφίᾳ κτησάμενος καὶ ἐπιμελείᾳ, ἔπειτα
[85]	ἐρωτήσαντος ἐπιστήσεται, ἀναλαβὼν αὐτὸς ἐξ	~αὑτοῦ	τὴν ἐπιστήμην; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)
[93]	μὲν οἰόμεθα βούλεσθαι αὐτὸν τὸν	αὑτοῦ	ὑὸν παιδεῦσαι, ἣν δὲ ~αὐτὸς
[89]	ἢ τὸ χρυσίον, ἵνα μηδεὶς	αὐτοὺς	διέφθειρεν, ἀλλ' ἐπειδὴ ἀφίκοιντο εἰς
[92]	μάλιστα πάντων αἱ πόλεις, ἐῶσαι	αὐτοὺς	εἰσαφικνεῖσθαι ~καὶ οὐκ ἐξελαύνουσαι, εἴτε
[92]	κατὰ τὸν σὸν λόγον εἰδότας	αὐτοὺς	~ἐξαπατᾶν καὶ λωβᾶσθαι τοὺς νέους,
[86]	πολλάκις σκοποῦνται, ἐπειδάν τις ἔρηται	~αὐτούς,	οἷον περὶ χωρίου, εἰ οἷόν
[95]	~τί οὖν; ἐθέλουσιν οὗτοι παρέχειν	αὑτοὺς	διδασκάλους τοῖς νέοις, καὶ ὁμολογεῖν
[90]	~πραττομένους ἐπ' αὐτῷ τούτῳ, ἀποφήναντας	αὑτοὺς	διδασκάλους τοῦ ~βουλομένου ἰέναι τε
[91]	ἀρετῆς ~διδασκάλους εἶναι καὶ ἀποφήναντας	αὑτοὺς	κοινοὺς τῶν Ἑλλήνων τῷ ~βουλομένῳ
[86]	ἂν μὴ ᾖ ἄνθρωπος, ἐνέσονται	αὐτῷ	ἀληθεῖς δόξαι, ~αἳ ἐρωτήσει ἐπεγερθεῖσαι
[84]	εὕρῃς με ~διδάσκοντα καὶ διεξιόντα	αὐτῷ,	ἀλλὰ μὴ τὰς τούτου δόξας
[73]	αὐτὴ ἀρετὴ ἦν αὐτῶν, τῷ	αὐτῷ	ἂν τρόπῳ ἀγαθοὶ ἦσαν. ~(Μένων)
[85]	λέγεις. ~(Σωκράτης) ἐνῆσαν δέ γε	αὐτῷ	αὗται αἱ δόξαι: ἢ οὔ;
[86]	ἀκούσαιμι, πότερον ὡς διδακτῷ ὄντι	αὐτῷ	δεῖ ~ἐπιχειρεῖν, (ἢ ὡς φύσει
[72]	ἐάνπερ ἰσχυρὰ γυνὴ ᾖ, τῷ	αὐτῷ	εἴδει καὶ τῇ αὐτῇ ~ἰσχύι
[92]	σὺ δὴ ἐν τῷ μέρει	αὐτῷ	εἰπὲ ~παρὰ τίνας ἔλθῃ Ἀθηναίων:
[74]	ἐστιν σχῆμα, ὦ Μένων; εἰ	αὐτῷ	εἶπες ὅτι στρογγυλότης, εἴ σοι
[83]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἐν	αὐτῷ	ἐστιν ταυτὶ τέτταρα, ὧν ἕκαστον
[93]	αὑτοῦ; ἢ οἴει αὐτὸν φθονεῖν	αὐτῷ	καὶ ἐξεπίτηδες οὐ ~παραδιδόναι (τὴν
[77]	τί ἐπιθυμεῖν λέγεις; ἦ γενέσθαι	αὐτῷ;	~(Μένων) γενέσθαι: τί γὰρ (ἄλλο;
[75]	ἀγωνιστικῶν ~ὁ ἐρόμενος, εἴποιμ' ἂν	(αὐτῷ	ὅτι ἐμοὶ μὲν εἴρηται: εἰ
[92]	ἄξιος λόγου. ~(Ἄνυτος) τί δὲ	αὐτῷ	οὐ σὺ ἔφρασας; ~(Σωκράτης) ~ἀλλ'
[92]	πατρικὸν τόνδε ἑταῖρον ~εὐεργέτησον φράσας	αὐτῷ	παρὰ τίνας ἀφικόμενος ἐν τοσαύτῃ
[94]	φαῦλος ἦν, καὶ οὐκ ἦσαν	αὐτῷ	πλεῖστοι φίλοι Ἀθηναίων καὶ τῶν
[84]	~(Παῖς) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἕτερον δὲ	αὐτῷ	προσθεῖμεν ἂν τουτὶ ἴσον; ~(Παῖς)
[80]	εἰ καὶ ὅτι μάλιστα ἐντύχοις	~αὐτῷ,	πῶς εἴσῃ ὅτι τοῦτό ἐστιν
[90]	καὶ τοὺς μισθὸν ~πραττομένους ἐπ'	αὐτῷ	τούτῳ, ἀποφήναντας αὑτοὺς διδασκάλους τοῦ
[73]	~(Σωκράτης) ~πάντες ἄρ' ἄνθρωποι τῷ	αὐτῷ	τρόπῳ ἀγαθοί εἰσιν: τῶν αὐτῶν
[79]	ἢ ἄλλο ὁτιοῦν τούτῳ τῷ	~αὐτῷ	(τρόπῳ λέγων, ἀλλὰ πάλιν τῆς
[85]	~(Σωκράτης) ~καὶ νῦν μέν γε	αὐτῷ	ὥσπερ ὄναρ ἄρτι ἀνακεκίνηνται αἱ
[88]	ψυχῇ τί ἐστιν καὶ ἀναγκαῖον	αὐτῷ	ὠφελίμῳ εἶναι, ~φρόνησιν αὐτὸ δεῖ
[92]	εἴτε τι ἀγαθὸν ἔχει ~ἐν	αὑτῷ	εἴτε φλαῦρον, οὗ παντάπασιν ἄπειρος
[85]	~τὸ δὲ ἀναλαμβάνειν αὐτὸν ἐν	αὑτῷ	ἐπιστήμην οὐκ ἀναμιμνῄσκεσθαί ἐστιν; ~(Μένων)
[78]	ὅταν μὴ δίκαιον ᾖ, μήτε	αὑτῷ	μήτε ~ἄλλῳ, οὐκ ἀρετὴ καὶ
[96]	ἄνδρ' ἀγαθόν. ~ἐννοεῖς ὅτι αὐτὸς	αὑτῷ	πάλιν περὶ τῶν αὐτῶν τἀναντία
[95]	Σώκρατες, ἀλλὰ τοτὲ μὲν ἂν	αὐτῶν	ἀκούσαις ὡς διδακτόν, τοτὲ ~δὲ
[73]	~διοικήσουσιν; ~(Μένων) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τῶν	αὐτῶν	ἄρα ἀμφότεροι δέονται, εἴπερ μέλλουσιν
[73]	αὐτῷ τρόπῳ ἀγαθοί εἰσιν: τῶν	αὐτῶν	γὰρ τυχόντες ~ἀγαθοὶ γίγνονται. ~(Μένων)
[92]	οἵ εἰσιν, εἴτ' οὖν ἄπειρος	αὐτῶν	εἰμι εἴτε μή. ~(Σωκράτης) ~μάντις
[90]	δή μοι πάλιν περὶ τῶν	αὐτῶν	εἰπέ. παρὰ τοὺς ἰατρούς, φαμέν,
[90]	προσποιοῦνται διδάσκαλοι ~εἶναι μήτ' ἔστιν	αὐτῶν	μαθητὴς μηδεὶς τούτου τοῦ μαθήματος
[77]	ὅτι κακά ἐστιν ὅμως ~ἐπιθυμοῦσιν	αὐτῶν;	~(Μένων) ἀμφότερα ἔμοιγε δοκοῦσιν. ~(Σωκράτης)
[77]	γιγνώσκουσιν δήπου ὅτι βλαβήσονται ὑπ'	αὐτῶν;	~(Μένων) (ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ τοὺς
[77]	ὅτι κακά ἐστιν ὅμως ἐπιθυμεῖν	~αὐτῶν;	~(Μένων) μάλιστα. ~(Σωκράτης) τί ἐπιθυμεῖν
[90]	ὃ ἡμεῖς ἀξιοῦμεν ~μανθάνειν παρ'	αὐτῶν	ὃν ἂν πέμπωμεν. οὐ πολλή
[74]	προσαγορεύεις ὀνόματι, ~καὶ φῂς οὐδὲν	αὐτῶν	ὅτι οὐ σχῆμα εἶναι, καὶ
[92]	μὰ Δία ἔγωγε συγγέγονα πώποτε	αὐτῶν	οὐδενί, οὐδ' ἂν ἄλλον ἐάσαιμι
[97]	ἕτερον, ~τὸ δὲ ἕτερόν ἐστιν	αὐτῶν.	~(Σωκράτης) οἶσθα οὖν δι' ὅτι
[96]	αὐτὸς αὑτῷ πάλιν περὶ τῶν	αὐτῶν	τἀναντία λέγει; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[73]	μὴ ἡ αὐτὴ ἀρετὴ ἦν	αὐτῶν,	τῷ αὐτῷ ἂν τρόπῳ ἀγαθοὶ
[93]	καὶ διδάσκαλοι ἀγαθοὶ γεγόνασιν τῆς	αὑτῶν	~ἀρετῆς; τοῦτο γάρ ἐστιν περὶ
[91]	~διοικοῦσι, καὶ τοὺς γονέας τοὺς	αὑτῶν	θεραπεύουσι, καὶ πολίτας καὶ ξένους
[70]	Μένων, τὸ ἐναντίον ~περιέστηκεν: ὥσπερ	αὐχμός	τις τῆς σοφίας γέγονεν, ~καὶ
[82]	οὗτος ~οἴεται εἰδέναι ὁποία ἐστὶν	ἀφ'	ἧς τὸ ὀκτώπουν χωρίον γενήσεται:
[74]	ἔλεγεν ὅτι ἀεὶ εἰς πολλὰ	ἀφικνούμεθα,	~ἀλλὰ μή μοι οὕτως, ἀλλ'
[89]	μηδεὶς αὐτοὺς διέφθειρεν, ἀλλ' ἐπειδὴ	ἀφίκοιντο	εἰς ~τὴν ἡλικίαν, χρήσιμοι γίγνοιντο
[70]	δὲ ὑμῖν ~αἴτιός ἐστι Γοργίας:	ἀφικόμενος	γὰρ εἰς τὴν πόλιν ἐραστὰς
[92]	~εὐεργέτησον φράσας αὐτῷ παρὰ τίνας	ἀφικόμενος	ἐν τοσαύτῃ πόλει τὴν ἀρετὴν
[92]	εἰσίν, παρ' οὓς ἂν ~(Μένων)	ἀφικόμενος	μοχθηρὸς γένοιτο οὗτοι μὲν γάρ,
[70]	τοῦτο τὸ ἔθος ὑμᾶς εἴθικεν,	ἀφόβως	τε καὶ μεγαλοπρεπῶς ~ἀποκρίνεσθαι ἐάν
[88]	τῆς ψυχῆς ἐποίει, ἡ δὲ	ἀφροσύνη	βλαβερά, οὕτως αὖ ~(καὶ τούτοις
[88]	ἐστιν, προσγενομένης δὲ φρονήσεως (ἢ	~ἀφροσύνης	βλαβερά τε καὶ ὠφέλιμα γίγνεται.
[88]	μὲν φρονήσεως εἰς εὐδαιμονίαν τελευτᾷ,	ἀφροσύνης	δ' εἰς ~τοὐναντίον; ~(Μένων) ἔοικεν.
[88]	ἔμφρων ἡγεῖται, ἡμαρτημένως δ' ἡ	ἄφρων;	~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[99]	καίτοι ἴσως (Ἄνυτος) ὅδε σοι	ἄχθεται	~λέγοντι. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν μέλει ἔμοιγε.
[80]	πρότερον μὲν ᾔδησθα πρὶν ἐμοῦ	ἅψασθαι,	νῦν μέντοι ὅμοιος εἶ οὐκ