Pages
[79]	δικαιοσύνης γίγνηται, ἀρετὴ ἔσται, ~ὃ	δ'	(ἂν ἄνευ πάντων τῶν τοιούτων,
[75]	ταῦτα ταὐτόν τι λέγω: ἴσως	δ'	ἂν ἡμῖν Πρόδικος ~διαφέροιτο, ἀλλὰ
[90]	ᾧ μεταδῶμεν τῆς ζητήσεως. ~(εἰκότως	δ'	ἂν μεταδοῖμεν: ~Ἄνυτος γὰρ ὅδε
[98]	ἄλλο φαίην ἂν ~εἰδέναι ὀλίγα	δ'	ἂν φαίην ἓν δ' οὖν
[83]	οὐχί; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~ὀκτώπουν	δ'	ἀπὸ ποίας γραμμῆς; οὐχὶ ἀπὸ
[90]	~(Ἄνυτος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί	δ'	εἰ σκυτοτόμον ἀγαθὸν βουλοίμεθα γενέσθαι,
[97]	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τί	δ'	εἴ τις ὀρθῶς μὲν δοξάζων
[88]	φρονήσεως εἰς εὐδαιμονίαν τελευτᾷ, ἀφροσύνης	δ'	εἰς ~τοὐναντίον; ~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης)
[100]	τί ποτ' ἔστιν ἀρετή. νῦν	δ'	ἐμοὶ μὲν ὥρα ποι ~ἰέναι,
[76]	μανθάνειν ὃ λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τί	δ'	ἐπίπεδον καλεῖς τι, καὶ ἕτερον
[86]	μὴ τυγχάνεις ἐπιστάμενος νῦν τοῦτο	δ'	ἐστὶν ὃ μὴ ~μεμνημένος ἐπιχειρεῖν
[98]	αὐτὰς δήσῃ αἰτίας λογισμῷ. τοῦτο	δ'	ἐστίν, ὦ ~(Μένων) ἑταῖρε, ἀνάμνησις,
[92]	διδόντες ~ἀργύριον τῶν νέων, τούτων	(δ'	ἔτι μᾶλλον οἱ τούτοις ἐπιτρέποντες,
[71]	μὲν φίλους εὖ ποιεῖν, τοὺς	δ'	ἐχθροὺς κακῶς, καὶ αὐτὸν ~εὐλαβεῖσθαι
[88]	γε ἡ ἔμφρων ἡγεῖται, ἡμαρτημένως	δ'	ἡ ἄφρων; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα.
[95]	δέ γε ὀλίγον μεταβάς, ~εἰ	δ'	ἦν ποιητόν, φησί, καὶ ἔνθετον
[86]	ὑπὲρ τοῦ λόγου ~διισχυρισαίμην: ὅτι	δ'	οἰόμενοι δεῖν ζητεῖν ἃ μή
[95]	τοτὲ μὲν ~εἶναι διδακτόν, τοτὲ	δ'	οὔ, (ἀλλὰ καὶ Θέογνιν τὸν
[87]	τοιοῦδε μὲν ὄντος διδακτόν, τοιοῦδε	δ'	οὔ. ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[83]	οὐ τετράκις τοσοῦτον; ~(Παῖς) πῶς	δ'	οὔ; ~(Σωκράτης) διπλάσιον οὖν ἐστιν
[97]	τοτὲ μὲν ἂν τυγχάνοι, τοτὲ	δ'	οὔ. ~(Σωκράτης) ~πῶς λέγεις; ὁ
[81]	τοτὲ δὲ πάλιν ~γίγνεσθαι, ἀπόλλυσθαι	δ'	οὐδέποτε: δεῖν δὴ διὰ ταῦτα
[97]	ὡμολογοῦμεν; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~ὅτι	δ'	οὐκ ἔστιν ὀρθῶς ἡγεῖσθαι, ἐὰν
[98]	ὀλίγα δ' ἂν φαίην ἓν	δ'	οὖν καὶ τοῦτο ἐκείνων θείην
[97]	γ' εἰπέ. ~(Σωκράτης) ~ὅτι τοῖς	Δαιδάλου	ἀγάλμασιν οὐ προσέσχηκας τὸν νοῦν:
[92]	~(Σωκράτης) ~πῶς οὖν ἄν, ὦ	δαιμόνιε,	εἰδείης περὶ τούτου τοῦ πράγματος,
[94]	ἄν ποτε, οὗ μὲν ἔδει	(δαπανώμενον	διδάσκειν, ~ταῦτα μὲν ἐδίδαξε τοὺς
[87]	ἀγαθοί; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) εἰ	δὲ	ἀγαθοί, ὠφέλιμοι: πάντα γὰρ τἀγαθὰ
[95]	κακῶς λέγειν, παύσεται ~χαλεπαίνων, νῦν	δὲ	ἀγνοεῖ: σὺ δέ μοι εἰπέ,
[78]	καὶ τοῦτο ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) τοὺς	δὲ	ἀθλίους οὐ κακοδαίμονας; ~(Μένων) οἶμαι
[84]	ἐμοῦ καὶ οὐ διδάσκοντος: (φύλαττε	δὲ	ἄν που εὕρῃς με ~διδάσκοντα
[85]	ἐπιστήμην; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~τὸ	δὲ	ἀναλαμβάνειν αὐτὸν ἐν αὑτῷ ἐπιστήμην
[99]	οὐκ ~ἀνθρωπίνῃ ἡγεμονίᾳ γίγνεται ὧν	δὲ	ἄνθρωπος ἡγεμών ἐστιν ἐπὶ τὸ
[83]	τετραπλάσιον; ~(Παῖς) φημί. ~(Σωκράτης) τετράπουν	δὲ	ἀπὸ τῆς ἡμισέας ταυτησὶ τουτί;
[94]	τέχνης ἔχεται ~οὐδενὸς χείρους: ἀγαθοὺς	δὲ	ἄρα ἄνδρας οὐκ ἐβούλετο ποιῆσαι;
[97]	ἡγεῖται τοῦ ὀρθῶς πράττειν: τὸ	δὲ	ἄρα καὶ ~δόξα ἦν ἀληθής.
[91]	ἂν τῷ λιμῷ ἀποθάνοιεν, ~Πρωταγόρας	δὲ	ἄρα ὅλην τὴν Ἑλλάδα ἐλάνθανεν
[73]	~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἡ	δὲ	ἀρετὴ πρὸς τὸ ἀρετὴ εἶναι
[85]	ἀνακεκίνηνται αἱ δόξαι αὗται: εἰ	δὲ	αὐτόν ~τις ἀνερήσεται πολλάκις τὰ
[93]	τὸν αὑτοῦ ὑὸν παιδεῦσαι, ἣν	δὲ	~αὐτὸς σοφίαν ἦν σοφός, οὐδὲν
[71]	ἐῶμεν, ἐπειδὴ καὶ ἄπεστιν: σὺ	δὲ	αὐτός, ὦ πρὸς θεῶν, Μένων,
[92]	ἂν ἄξιος λόγου. ~(Ἄνυτος) τί	δὲ	αὐτῷ οὐ σὺ ἔφρασας; ~(Σωκράτης)
[84]	μανθάνεις; ~(Παῖς) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἕτερον	δὲ	αὐτῷ προσθεῖμεν ἂν τουτὶ ἴσον;
[88]	τὰ τῆς ψυχῆς ἐποίει, ἡ	δὲ	ἀφροσύνη βλαβερά, οὕτως αὖ ~(καὶ
[94]	εἴχετο, ~κάλλιστα Ἀθηναίων ἐπαίδευσε, ἄνδρα	δὲ	βελτίω δοκεῖ σοι ὁτουοῦν πεποιηκέναι;
[88]	τοιαῦτα, τοτὲ μὲν ~ἀγαθὰ τοτὲ	δὲ	βλαβερὰ εἶναι, ἆρα οὐχ ὥσπερ
[88]	ὠφέλιμα αὐτὰ ποιεῖ, μὴ ~ὀρθῶς	δὲ	βλαβερά; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[71]	οὖν (με ~πῶς ἔλεγεν. εἰ	δὲ	βούλει, αὐτὸς εἰπέ: δοκεῖ γὰρ
[71]	~εὐλαβεῖσθαι μηδὲν τοιοῦτον παθεῖν. εἰ	δὲ	βούλει γυναικὸς ἀρετήν, οὐ χαλεπὸν
[72]	~εἰ μὲν βούλει, ἐλευθέρου, εἰ	δὲ	βούλει, (δούλου. ~καὶ ἄλλαι πάμπολλαι
[94]	καὶ ὁρᾷς οἷός ἐστιν. εἰ	δὲ	βούλει, (Περικλέα, ~οὕτως μεγαλοπρεπῶς σοφὸν
[83]	μὴ ταύτῃ μὲν μακρόν, τῇ	δὲ	βραχύ, ἀλλὰ ἴσον πανταχῇ ~ἔστω
[87]	~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) εἰ	δέ	γ' ἐστὶν ἐπιστήμη τις ἡ
[82]	~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) οἴεται	δέ	γε ἀπὸ τῆς διπλασίας; ~(Μένων)
[85]	~(Μένων) ἀληθῆ λέγεις. ~(Σωκράτης) ἐνῆσαν	δέ	γε αὐτῷ αὗται αἱ δόξαι:
[84]	γίγνεται; ~(Παῖς) τετραπλάσιον. ~(Σωκράτης) ἔδει	δέ	γε διπλάσιον ἡμῖν γενέσθαι: ἢ
[88]	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ὀρθῶς	δέ	γε ἡ ἔμφρων ἡγεῖται, ἡμαρτημένως
[99]	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ὀρθῶς	δέ	γε ἡγεῖσθαι δύο ὄντα ταῦτα
[96]	~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) εἰ	δέ	γε μὴ διδάσκαλοι, οὐδὲ μαθηταί;
[96]	οὔ μοι δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~εἰ	δέ	γε μὴ διδάσκαλοι, οὐδὲ μαθηταί;
[95]	~φαίνεταί γε. ~(Σωκράτης) ~ἐν ἄλλοις	δέ	γε ὀλίγον μεταβάς, ~εἰ δ'
[98]	~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ἐπειδὴ	δέ	γε οὐ φύσει, ἐσκοποῦμεν τὸ
[77]	εἰπὲ τί ἐστιν ἀρετή. τὰ	δέ	γε ~παραδείγματα (παρ' ἐμοῦ εἴληφας.
[96]	ἔχειν ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ὡμολογήκαμεν	δέ	γε, πράγματος οὗ μήτε διδάσκαλοι
[85]	τετράποδος; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~καλοῦσιν	δέ	γε ταύτην διάμετρον οἱ σοφισταί:
[71]	ὡς ἐμοὶ δοκῶ. ~(Μένων) τί	δέ;	Γοργίᾳ οὐκ ἐνέτυχες ὅτε ἐνθάδε
[72]	δοκεῖ σοι εἶναι ὑγίεια, ἄλλη	δὲ	γυναικός; ἢ ~ταὐτὸν πανταχοῦ εἶδός
[72]	ἄλλη μὲν ἀνδρὸς εἶναι, ~ἄλλη	δὲ	γυναικὸς καὶ τῶν ἄλλων, ἢ
[97]	ᾖ, ἀποδιδράσκει καὶ δραπετεύει, ἐὰν	δὲ	~δεδεμένα, παραμένει. ~(Μένων) τί οὖν
[98]	τοῖς πρόσθεν ἡμῖν ὡμολόγηται. ἐπειδὰν	δὲ	~δεθῶσιν, πρῶτον μὲν ἐπιστῆμαι γίγνονται,
[87]	τοῦτο σκεπτέον εἶναι. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	δή; ἄλλο τι ἢ ἀγαθὸν
[78]	τὰ τοιαῦτα. ~(Σωκράτης) ~εἶεν: χρυσίον	δὲ	δὴ καὶ ἀργύριον πορίζεσθαι ἀρετή
[95]	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	δή; οἱ σοφισταί σοι οὗτοι,
[94]	~ἄριστον τῶν προτέρων εἶναι: ~ἄλλον	(δὲ	δὴ σκεψώμεθα, Ἀριστείδην τὸν ~Λυσιμάχου:
[75]	ἀεὶ χρόᾳ ἕπεται. εἶεν: εἰ	δὲ	δὴ τὴν ~χρόαν τις μὴ
[97]	παρ' ~ὑμῖν. ~(Μένων) πρὸς τί	δὲ	δὴ τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὅτι
[82]	χωρίον; ~(Παῖς) (ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ	δὲ	δυοῖν ποδοῖν καὶ ταύτῃ, ἄλλο
[80]	ὅμοιος εἶ οὐκ ~εἰδότι. ὅμως	δὲ	ἐθέλω μετὰ σοῦ σκέψασθαι καὶ
[82]	ἔστι μὲν οὐ ῥᾴδιον, ὅμως	δὲ	ἐθέλω προθυμηθῆναι σοῦ ἕνεκα. ἀλλά
[80]	~ἀλλ' οὐκ ἀντεικάσομαί σε. ἐγὼ	δέ,	εἰ μὲν ἡ νάρκη αὐτὴ
[100]	καὶ ἄλλον ~ποιῆσαι πολιτικόν. εἰ	δὲ	εἴη, σχεδὸν ἄν τι οὗτος
[71]	μὲν εἰδὼς καὶ Γοργίας, ἐγὼ	δὲ	εἰρηκὼς μηδενὶ ~πώποτε εἰδότι ἐντετυχηκέναι.
[83]	ὡσαύτως δύο μὲν οἵδε, ὁ	δὲ	εἷς: καὶ γίγνεται ~τοῦτο τὸ
[83]	δύο ~μὲν γὰρ οἵδε, ὁ	δὲ	εἷς: καὶ ἐνθένδε ὡσαύτως δύο
[85]	ἀεὶ καὶ ἦν ἐπιστήμων: εἰ	δὲ	ἔλαβέν ποτε, οὐκ ἂν ἔν
[76]	ἁρμόττειν ἐνίοις τῶν (πόρων, τὰς	δὲ	ἐλάττους ἢ ~μείζους εἶναι; ~(Μένων)
[91]	καὶ ἑβδομήκοντα ἔτη ~γεγονότα, τετταράκοντα	δὲ	ἐν τῇ τέχνῃ ὄντα καὶ
[85]	ἔνεστιν; ~(Παῖς) τέτταρα. ~(Σωκράτης) πόσα	δὲ	ἐν τῷδε; ~(Παῖς) δύο. ~(Σωκράτης)
[92]	ὄνομα ὅτου βούλει. ~(Ἄνυτος) ~τί	δὲ	ἑνὸς ἀνθρώπου ὄνομα δεῖ ἀκοῦσαι;
[82]	ἦν ταύτῃ δυοῖν ποδοῖν, ταύτῃ	δὲ	ἑνὸς ποδὸς μόνον, ἄλλο ~τι
[86]	ἵνα δὴ ~ἐλεύθερος ᾖς, ἐμοῦ	δὲ	ἐπιχειρεῖς τε ἄρχειν καὶ ἄρχεις,
[81]	τῶν ἀνθρώπων ~ἡδὺς ἀκοῦσαι, ὅδε	(δὲ	ἐργατικούς τε καὶ ζητητικοὺς ποιεῖ:
[98]	εἰδὼς λέγω, ἀλλὰ εἰκάζων: ὅτι	δέ	ἐστίν τι ἀλλοῖον ὀρθὴ ~δόξα
[97]	ὅτι τὸ μὲν ἕτερον, ~τὸ	δὲ	ἕτερόν ἐστιν αὐτῶν. ~(Σωκράτης) οἶσθα
[94]	μὲν γὰρ ~Ξανθίᾳ ἔδωκε, τὸν	δὲ	Εὐδώρῳ: οὗτοι δέ που ἐδόκουν
[83]	ἢ τοσαύτης γραμμῆς, ἀπὸ ἐλάττονος	δὲ	ἢ ~(τοσησδί; ἢ οὔ; ~(Παῖς)
[82]	~γὰρ τοῦδε δυοῖν ποδοῖν: τί	δὲ	ἡ ἐκείνου τοῦ διπλασίου; ~(Παῖς)
[84]	καὶ οὐχ ἡγεῖτο ἀπορεῖν: νῦν	δὲ	ἡγεῖται (ἀπορεῖν ἤδη, καὶ ὥσπερ
[83]	τοῦδε μὲν διπλάσιόν ἐστιν, τούτου	δὲ	ἥμισυ; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκ
[82]	τοῦ χωρίου ἕτερον διπλάσιον, τοιοῦτον	δέ,	ἴσας ἔχον ~πάσας τὰς γραμμὰς
[75]	πως καὶ διαλεκτικώτερον ~ἀποκρίνεσθαι. ἔστι	δὲ	ἴσως τὸ διαλεκτικώτερον μὴ μόνον
[98]	εἶναι; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ὠφέλιμον	δὲ	καὶ ἀγαθὸν εἶναι τὸ ὀρθῶς
[92]	μὲν πρότερον γεγονότες ἐκείνου, οἱ	δὲ	καὶ ~νῦν ἔτι ὄντες. πότερον
[77]	ἡγούμενοι τὰ κακὰ ὠφελεῖν, εἰσὶν	δὲ	καὶ οἳ γιγνώσκοντες ὅτι βλάπτει.
[94]	ἀνθρώπους ἢ εὖ, ἐν τῇδε	δὲ	καὶ (πάνυ: ~οἶμαι δὲ σὲ
[81]	οἵοις τ' εἶναι (διδόναι: λέγει	δὲ	καὶ Πίνδαρος καὶ ~ἄλλοι πολλοὶ
[95]	γὰρ ἄπ' ἐσθλὰ διδάξεαι: ἢν	δὲ	κακοῖσιν2 ~(συμμίσγῃς, ἀπολεῖς καὶ τὸν
[78]	εἶναι; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ἀγαθὰ	δὲ	καλεῖς οὐχὶ οἷον ὑγίειάν τε
[81]	ποιητῶν ὅσοι θεῖοί εἰσιν. ἃ	δὲ	λέγουσιν, ταυτί ἐστιν: ἀλλὰ ~σκόπει
[92]	τούτοις ἐπιτρέποντες, οἱ ~προσήκοντες, πολὺ	δὲ	μάλιστα πάντων αἱ πόλεις, ἐῶσαι
[88]	μὲν ὀρθὴ χρῆσις, ὠφελεῖ, ὅταν	δὲ	μή, βλάπτει; ~(Μένων) πάνυ γε.
[78]	ἀρετὴ γένοιτ' ἄν; ~(Σωκράτης) ~τὸ	δὲ	μὴ ἐκπορίζειν χρυσίον καὶ ἀργύριον,
[86]	ὦ Σώκρατες, φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~εἰ	δὲ	μὴ ἐν τῷ νῦν βίῳ
[73]	~προσθήσομεν αὐτόσε τὸ δικαίως, ἀδίκως	δὲ	μή; ~(Μένων) οἶμαι ἔγωγε: ἡ
[97]	ἥτις ἐστὶν ἡ ὁδός, ἐληλυθὼς	δὲ	μὴ μηδ' ~ἐπιστάμενος, οὐ καὶ
[71]	περὶ ἀρετῆς τὸ ~παράπαν: ὃ	δὲ	μὴ οἶδα τί ἐστιν, πῶς
[94]	μὴ οὐκ ᾖ διδακτόν. ἵνα	δὲ	μὴ ὀλίγους οἴῃ καὶ τοὺς
[75]	ὅτι ἐμοὶ μὲν εἴρηται: εἰ	δὲ	μὴ ὀρθῶς λέγω, σὸν ~ἔργον
[80]	ποιεῖ ναρκᾶν, ἔοικα αὐτῇ: εἰ	δὲ	μή, οὔ. οὐ γὰρ εὐπορῶν
[78]	ἄλλο τι μόριον ἀρετῆς: εἰ	δὲ	μή, οὐκ ἔσται ἀρετή, καίπερ
[97]	ἔσται, οἰόμενος μὲν ἀληθῆ, φρονῶν	δὲ	μή, τοῦ τοῦτο φρονοῦντος. ~(Μένων)
[87]	~ἀρετὴ οὐκ ἐπιστήμη τις: εἰ	δὲ	μηδέν ἐστιν ἀγαθὸν ὃ οὐκ
[87]	ὃ νυνδὴ ἐλέγομεν, ἀναμνηστόν διαφερέτω	δὲ	~μηδὲν ἡμῖν (ὁποτέρῳ ἂν τῷ
[74]	ἄλλον τρόπον ἢ νυνδή: τὴν	δὲ	μίαν, ἣ διὰ πάντων τούτων
[95]	~χαλεπαίνων, νῦν δὲ ἀγνοεῖ: σὺ	δέ	μοι εἰπέ, οὐ καὶ παρ'
[83]	ἐφεξῆς, ὡς δεῖ ἀναμιμνῄσκεσθαι. ~σὺ	δέ	μοι λέγε: ἀπὸ τῆς διπλασίας
[79]	ἀποκρίνεσθαι, τούτου μὲν ἠμέλησας, λέγεις	δέ	~μοι ὅτι ἀρετή (ἐστιν οἷόν
[88]	μανθανόμενα ~καὶ καταρτυόμενα ὠφέλιμα, ἄνευ	δὲ	νοῦ βλαβερά; ~(Μένων) πάνυ (σφόδρα.
[99]	Μένων, καὶ αὖθις διαλεξόμεθα: εἰ	δὲ	νῦν ἡμεῖς ~ἐν παντὶ τῷ
[77]	κινδυνεύουσιν οὗτοί γε. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	οἱ τῶν κακῶν μὲν ἐπιθυμοῦντες,
[77]	οἳ τῶν κακῶν ἐπιθυμοῦσιν, ἑτέρων	δὲ	οἳ τῶν (ἀγαθῶν; ~οὐ πάντες,
[73]	ἔλεγες πόλιν εὖ διοικεῖν, γυναικὸς	δὲ	οἰκίαν; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἆρ'
[72]	~ἡμῶν ἡ ἀρετή ἐστιν, ὡσαύτως	δὲ	οἶμαι, ὦ Σώκρατες, καὶ ἡ
[83]	~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἶεν: τὸ	δὲ	ὀκτώπουν οὐ τοῦδε μὲν διπλάσιόν
[96]	οὗ φασι διδάσκαλοι εἶναι, οἱ	~δὲ	ὁμολογούμενοι αὐτοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ τοτὲ
[95]	τοτὲ δὲ οὔ. ~(Σωκράτης) ~οἶσθα	δὲ	ὅτι οὐ μόνον σοί τε
[98]	διδακτὸν ἂν εἶναι, μὴ ὄντων	δὲ	οὐ διδακτόν; ~(Μένων) οὕτω. ~(Σωκράτης)
[95]	τοτὲ μέν ~μοι δοκοῦσιν, τοτὲ	δὲ	οὔ. ~(Σωκράτης) ~οἶσθα δὲ ὅτι
[96]	φασιν αὐτὸ διδακτὸν εἶναι, τοτὲ	~δὲ	οὔ; τοὺς οὖν οὕτω τεταραγμένους
[76]	πείθω, ἀλλ' ἐκείνη βελτίων: ~οἶμαι	δὲ	οὐδ' ἂν σοὶ δόξαι, εἰ
[97]	οὐ προσέσχηκας τὸν νοῦν: ἴσως	δὲ	οὐδ' ἔστιν παρ' ~ὑμῖν. ~(Μένων)
[80]	ὥς γε ἐμαυτῷ ~ἐδόκουν: νῦν	δὲ	οὐδ' ὅτι ἐστὶν τὸ παράπαν
[94]	τοὺς παῖδας τοὺς αὑτοῦ, οὗ	δὲ	οὐδὲν ἔδει ἀναλώσαντα ~ἀγαθοὺς ἄνδρας
[99]	μὲν ~ἀληθῆ καὶ πολλά, ἴσασι	δὲ	οὐδὲν ὧν λέγουσιν. ~(Μένων) κινδυνεύει
[98]	καὶ δι' ὀρθὴν δόξαν, τούτοιν	δὲ	οὐδέτερον φύσει ἐστὶν ~τοῖς ἀνθρώποις,
[73]	τοῖς ἄλλοις τούτοις. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	οὐκ ἀνδρὸς μὲν ἀρετὴν ἔλεγες
[94]	ἀναλώσαντα ~ἀγαθοὺς ἄνδρας ποιῆσαι, ταῦτα	δὲ	οὐκ ἐδίδαξεν, εἰ διδακτὸν ἦν;
[76]	πρεσβύτῃ πράγματα προστάττεις ἀποκρίνεσθαι, ~αὐτὸς	δὲ	οὐκ ἐθέλεις (ἀναμνησθεὶς εἰπεῖν ὅτι
[89]	μὴ οὐ καλῶς λέγεσθαι: ὅτι	δὲ	οὐκ ἔστιν ἐπιστήμη, σκέψαι ἐάν
[92]	ἐάνπερ ~ἐθέλῃ πείθεσθαι. ~(Σωκράτης) ~πότερον	δὲ	οὗτοι οἱ καλοὶ κἀγαθοὶ ἀπὸ
[73]	ἁπλῶς ὅτι σχῆμα. διὰ ταῦτα	δὲ	οὕτως ἂν εἴποιμι, ~ὅτι καὶ
[73]	σωφροσύνης. ~(Μένων) φαίνονται. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	παῖς καὶ πρεσβύτης; μῶν ἀκόλαστοι
[81]	ὃ δὴ ἀποθνῄσκειν καλοῦσι τοτὲ	δὲ	πάλιν ~γίγνεσθαι, ἀπόλλυσθαι δ' οὐδέποτε:
[72]	κατέχω τὸ ἐρωτώμενον. ~(Σωκράτης) ~πότερον	δὲ	περὶ ἀρετῆς μόνον σοι οὕτω
[97]	ἄνθρωπον οὐ γὰρ παραμένει δεδεμένον	δὲ	πολλοῦ ~ἄξιον: πάνυ γὰρ καλὰ
[94]	ἔδωκε, τὸν δὲ Εὐδώρῳ: οὗτοι	δέ	που ἐδόκουν τῶν τότε κάλλιστα
[93]	τινας καλοὺς κἀγαθοὺς γενέσθαι, μάλιστα	~δέ	που τὸν ὑὸν τὸν αὑτοῦ;
[84]	ἂν ἡδέως οὐκ εἰδώς, τότε	δὲ	ῥᾳδίως ἂν καὶ πρὸς πολλοὺς
[100]	ἀρετὴ οἷς ἂν παραγίγνηται: τὸ	δὲ	σαφὲς περὶ αὐτοῦ εἰσόμεθα ~τότε,
[94]	τῇδε δὲ καὶ (πάνυ: ~οἶμαι	δὲ	σὲ καὶ αὐτὸν εἰδέναι. ~(Σωκράτης)
[90]	τίνες ἂν εἶεν διδάσκαλοι. ὧδε	δὲ	σκέψαι: εἰ βουλοίμεθα ~Μένωνα τόνδε
[100]	πέπνυται τῶν ἐν Ἅιδου, τοὶ	δὲ	σκιαὶ ἀίσσουσι. ταὐτὸν ἂν καὶ
[82]	εἴη ποδῶν τὸ ~ὅλον; ὧδε	δὲ	σκόπει: εἰ ἦν ταύτῃ δυοῖν
[93]	ἐστιν ~ἀρετὴ πάλαι σκοποῦμεν. τοῦτο	δὲ	σκοποῦντες τόδε σκοποῦμεν, ἆρα οἱ
[86]	ἐστὶν ~πρῶτον ἐζητήσαμεν αὐτό: ἐπειδὴ	δὲ	σὺ σαυτοῦ μὲν οὐδ' ἐπιχειρεῖς
[88]	νοῦ θαρρῇ ἄνθρωπος, βλάπτεται, ὅταν	δὲ	~σὺν νῷ, ὠφελεῖται; ~(Μένων) ναί.
[77]	ἐπιθυμοῦντες, ὡς φῂς σύ, ἡγούμενοι	δὲ	τὰ κακὰ βλάπτειν ~ἐκεῖνον ᾧ
[96]	τῳ τρόπῳ ~βελτίους (ποιήσει: λέγω	δὲ	ταῦτα ἀποβλέψας πρὸς τὴν ἄρτι
[77]	ἃ ᾤοντο ἀγαθὰ εἶναι, ἔστιν	δὲ	ταῦτά γε κακά: ὥστε οἱ
[88]	~(οὐχί; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~ταὐτὰ	δὲ	ταῦτά φαμεν ἐνίοτε καὶ βλάπτειν:
[100]	μὲν ὥρα ποι ~ἰέναι, σὺ	δὲ	ταὐτὰ ταῦτα ἅπερ αὐτὸς πέπεισαι
[85]	οὐδεὶς πώποτε ἐδίδαξεν. ~(Σωκράτης) ἔχει	δὲ	ταύτας τὰς δόξας, ἢ οὐχί;
[85]	τῷδε; ~(Παῖς) δύο. ~(Σωκράτης) τὰ	δὲ	τέτταρα τοῖν δυοῖν τί ἐστιν;
[83]	μὲν δυοῖν ~ποδοῖν ἦν, ἡ	δὲ	τεττάρων; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~δεῖ
[89]	ἂν εἴη τὸ ὠφέλιμον: ~φαμὲν	δὲ	τὴν ἀρετὴν ὠφέλιμον εἶναι; ~(Μένων)
[97]	ἔχων ἀεὶ ἂν ἐπιτυγχάνοι, ὁ	δὲ	~τὴν ὀρθὴν δόξαν τοτὲ μὲν
[83]	εἶναι τῆσδε τῆς δίποδος, ~ἐλάττω	δὲ	τῆς τετράποδος. ~(Παῖς) δεῖ. ~(Σωκράτης)
[88]	εἰς ~τὴν ψυχὴν ἀνηρτῆσθαι, τὰ	δὲ	τῆς ψυχῆς αὐτῆς εἰς φρόνησιν,
[90]	πραττομένους μὴ ἐθέλειν πέμπειν, ἄλλοις	δέ	τισιν πράγματα ~παρέχειν, ζητοῦντα μανθάνειν
[83]	πόδες; ~(Παῖς) ἐννέα. ~(Σωκράτης) ἔδει	δὲ	τὸ διπλάσιον πόσων εἶναι ποδῶν;
[86]	διδακτόν ἐστιν εἴτε ὁπωσοῦν. λέγω	δὲ	τὸ ἐξ ~ὑποθέσεως ὧδε, ὥσπερ
[98]	ὦ Σώκρατες, λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τί	δέ;	τόδε οὐκ ὀρθῶς, ὅτι ἀληθὴς
[93]	ἴσως οὐκ ἄν. ~(Σωκράτης) ~τί	δὲ	τόδε; ὡς Κλεόφαντος ὁ Θεμιστοκλέους
[81]	τε μέγιστοι ~ἄνδρες αὔξοντ' ἐς	δὲ	τὸν λοιπὸν χρόνον ἥρωες ἁγνοὶ
[71]	ὅτῳ τρόπῳ ~παραγίγνεται εἰδέναι ἐγὼ	δὲ	τοσοῦτον δέω εἴτε διδακτὸν εἴτε
[80]	~(Σωκράτης) ~ἵνα σε ἀντεικάσω. ἐγὼ	δὲ	τοῦτο οἶδα περὶ πάντων τῶν
[83]	πανταχῇ ~ἔστω ὥσπερ τουτί, διπλάσιον	δὲ	τούτου, ὀκτώπουν: ἀλλ' ὅρα εἰ
[83]	~γίγνεται; ~(Παῖς) φαίνεται. ~(Σωκράτης) τρεῖς	δὲ	τρὶς πόσοι εἰσὶ πόδες; ~(Παῖς)
[72]	τούτῳ μὲν οὐδὲν διαφέρουσιν, ἄλλῳ	δέ	τῳ, οἷον ἢ κάλλει ἢ
[70]	ἑταίρου Ἀριστίππου πολῖται Λαρισαῖοι. τούτου	δὲ	ὑμῖν ~αἴτιός ἐστι Γοργίας: ἀφικόμενος
[79]	τἀγαθὰ πορίζεσθαι μετὰ δικαιοσύνης: ~τοῦτο	δὲ	φῂς μόριον ἀρετῆς εἶναι; ~(Μένων)
[79]	δεῖς εἰπεῖν ὅτι ἐστίν, πᾶσαν	δὲ	φῂς πρᾶξιν ἀρετὴν εἶναι, ~ἐάνπερ
[88]	ὠφέλιμα οὔτε βλαβερά ἐστιν, προσγενομένης	δὲ	φρονήσεως (ἢ ~ἀφροσύνης βλαβερά τε
[98]	καὶ πάντ' (ἀγαθὰ ἐργάζονται: πολὺν	δὲ	χρόνον οὐκ ~ἐθέλουσι παραμένειν, ἀλλὰ
[76]	πέρας σχῆμα εἶναι. ~(Μένων) τὸ	δὲ	χρῶμα τί λέγεις, ὦ Σώκρατες;
[92]	ποιεῖν εἴτε ἀστός. ~(Σωκράτης) ~πότερον	δέ,	ὦ Ἄνυτε, ἠδίκηκέ τίς σε
[70]	~οὐδενὶ ὅτῳ οὐκ ἀποκρινόμενος. ἐνθάδε	δέ,	ὦ φίλε Μένων, τὸ ἐναντίον
[70]	ἱππικῇ τε καὶ πλούτῳ, (νῦν	δέ,	ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, καὶ ἐπὶ
[95]	αὐτῶν ἀκούσαις ὡς διδακτόν, τοτὲ	~δὲ	ὡς οὔ. ~(Σωκράτης) ~φῶμεν οὖν
[75]	λαμβάνειν λόγον καὶ ἐλέγχειν. εἰ	δὲ	ὥσπερ ἐγώ τε καὶ σὺ
[88]	οὐχὶ ~τοτὲ μὲν βλάπτει, τοτὲ	δὲ	ὠφελεῖ; οἷον ἀνδρεία, εἰ μὴ
[97]	καὶ ταῦτα, ἐὰν μὲν μὴ	δεδεμένα	ᾖ, ἀποδιδράσκει καὶ δραπετεύει, ἐὰν
[97]	ἀποδιδράσκει καὶ δραπετεύει, ἐὰν δὲ	~δεδεμένα,	παραμένει. ~(Μένων) τί οὖν δή;
[97]	δραπέτην ἄνθρωπον οὐ γὰρ παραμένει	δεδεμένον	δὲ πολλοῦ ~ἄξιον: πάνυ γὰρ
[85]	ἔστιν ~οὖν ὅστις τοῦτον πάντα	δεδίδαχεν;	δίκαιος γάρ που εἶ εἰδέναι,
[85]	~νῦν βίῳ εἰληφὼς εἴη. ἢ	(δεδίδαχέν	τις τοῦτον γεωμετρεῖν; οὗτος γὰρ
[89]	οὐκ ἐν τῷ ἄρτι μόνον	δέῃ	αὐτὸ δοκεῖν καλῶς λέγεσθαι, ἀλλὰ
[79]	δὴ τοῦτο λέγω; ὅτι ἐμοῦ	δεηθέντος	ὅλον εἰπεῖν τὴν ἀρετήν, ~αὐτὴν
[79]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὅτι ἄρτι ἐμοῦ	δεηθέντος	σου μὴ καταγνύναι μηδὲ κερματίζειν
[79]	λέγων, ἀλλὰ πάλιν τῆς αὐτῆς	δεήσεσθαι	ἐρωτήσεως, τίνος ~ὄντος ἀρετῆς λέγεις
[98]	πρόσθεν ἡμῖν ὡμολόγηται. ἐπειδὰν δὲ	~δεθῶσιν,	πρῶτον μὲν ἐπιστῆμαι γίγνονται, ἔπειτα
[92]	~τί δὲ ἑνὸς ἀνθρώπου ὄνομα	δεῖ	ἀκοῦσαι; ὅτῳ γὰρ ἂν ἐντύχῃ
[82]	δὴ αὐτὸν ἀναμιμνῃσκόμενον ἐφεξῆς, ὡς	δεῖ	ἀναμιμνῄσκεσθαι. ~σὺ δέ μοι λέγε:
[83]	δὲ τεττάρων; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)	~δεῖ	ἄρα τὴν τοῦ ὀκτώποδος χωρίου
[78]	κακίαν. ~(Μένων) πάντως δήπου. ~(Σωκράτης)	~δεῖ	ἄρα, ὡς ἔοικε, τούτῳ τῷ
[71]	ἀρετήν, οὐ χαλεπὸν ~διελθεῖν, ὅτι	δεῖ	αὐτὴν τὴν οἰκίαν εὖ οἰκεῖν,
[75]	φίλοι ὄντες ~βούλοιντο ἀλλήλοις διαλέγεσθαι,	δεῖ	δὴ πρᾳότερόν πως καὶ διαλεκτικώτερον
[84]	περὶ τοῦ διπλασίου χωρίου, ὡς	δεῖ	διπλασίαν ~τὴν γραμμὴν ἔχειν μήκει.
[88]	αὐτῷ ὠφελίμῳ εἶναι, ~φρόνησιν αὐτὸ	δεῖ	εἶναι, ἐπειδήπερ πάντα τὰ κατὰ
[86]	πότερον ὡς διδακτῷ ὄντι αὐτῷ	δεῖ	~ἐπιχειρεῖν, (ἢ ὡς φύσει ἢ
[81]	~μανθάνειν ἀνάμνησις ὅλον ἐστίν. οὔκουν	δεῖ	πείθεσθαι τούτῳ τῷ ἐριστικῷ λόγῳ:
[87]	δὴ μετὰ τοῦτο, ὡς ἔοικε,	δεῖ	σκέψασθαι πότερόν ἐστιν ἐπιστήμη ἡ
[83]	~ἐλάττω δὲ τῆς τετράποδος. ~(Παῖς)	δεῖ.	~(Σωκράτης) ~πειρῶ δὴ λέγειν πηλίκην
[80]	καὶ δοκεῖς μοι παντελῶς, εἰ	δεῖ	τι καὶ σκῶψαι, ὁμοιότατος εἶναι
[88]	γε οὖσαν τὴν ἀρετὴν φρόνησιν	δεῖ	τιν' εἶναι. ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖ.
[80]	ζητοῖ οἶδεν γάρ, καὶ οὐδὲν	δεῖ	τῷ γε τοιούτῳ ζητήσεως οὔτε
[97]	ὅτι μὲν τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας	δεῖ	ὠφελίμους εἶναι, (ὀρθῶς ~ὡμολογήκαμεν τοῦτό
[81]	πάλιν ~γίγνεσθαι, ἀπόλλυσθαι δ' οὐδέποτε:	δεῖν	δὴ διὰ ταῦτα ὡς ὁσιώτατα
[86]	λόγου ~διισχυρισαίμην: ὅτι δ' οἰόμενοι	δεῖν	ζητεῖν ἃ μή τις οἶδεν
[86]	μηδὲ (δυνατὸν ~εἶναι εὑρεῖν μηδὲ	δεῖν	ζητεῖν, περὶ τούτου πάνυ ἂν
[95]	ἀκούσῃ ~ὑπισχνουΜένων: ἀλλὰ λέγειν οἴεται	δεῖν	ποιεῖν δεινούς. ~(Σωκράτης) οὐδ' ἄρα
[95]	ἀλλὰ λέγειν οἴεται δεῖν ποιεῖν	δεινούς.	~(Σωκράτης) οὐδ' ἄρα σοὶ δοκοῦσιν
[84]	(εἰ μὴ βούλει ἀριθμεῖν, ἀλλὰ	δεῖξον	ἀπὸ ποίας. ~(Παῖς) ἀλλὰ μὰ
[79]	τὴν ἀρετήν, ~αὐτὴν μὲν πολλοῦ	δεῖς	εἰπεῖν ὅτι ἐστίν, πᾶσαν δὲ
[79]	~ἢ οὐ δοκεῖ σοι πάλιν	δεῖσθαι	τῆς αὐτῆς ἐρωτήσεως, ἀλλ' οἴει
[79]	σὺ κατακερματίζῃς αὐτὴν κατὰ μόρια.	~δεῖται	οὖν σοι πάλιν ἐξ ἀρχῆς,
[91]	καλὰ ἔργα ~ἠργάζετο, καὶ ἄλλους	δέκα	τῶν ἀνδριαντοποιῶν. καίτοι τέρας λέγεις
[81]	ἂν ~Φερσεφόνα ποινὰν παλαιοῦ πένθεος	~δέξεται,	εἰς τὸν ὕπερθεν ἅλιον κείνων
[79]	καὶ ~δόντος παραδείγματα καθ' ἃ	δέοι	ἀποκρίνεσθαι, τούτου μὲν ἠμέλησας, λέγεις
[73]	~(Σωκράτης) ~τῶν αὐτῶν ἄρα ἀμφότεροι	δέονται,	εἴπερ μέλλουσιν ἀγαθοὶ εἶναι, καὶ
[92]	ἀνθρώπων εἶναι; ~(Ἄνυτος) ~πολλοῦ γε	δέουσι	μαίνεσθαι, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ πολὺ
[98]	ὀρθῆς δόξης ἐστίν, καὶ διαφέρει	δεσμῷ	ἐπιστήμη ὀρθῆς δόξης. ~(Μένων) νὴ
[73]	~ἄρχειν οἵω τε εἶναι τοῦ	δεσπότου,	καὶ δοκεῖ σοι ἔτι ἂν
[82]	σοι ἐπιδείξωμαι. ~(Μένων) πάνυ γε.	δεῦρο	πρόσελθε. ~(Σωκράτης) Ἕλλην μέν ἐστι
[71]	~παραγίγνεται εἰδέναι ἐγὼ δὲ τοσοῦτον	δέω	εἴτε διδακτὸν εἴτε μὴ διδακτὸν
[87]	σκεπτέον εἶναι. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ	δή;	ἄλλο τι ἢ ἀγαθὸν αὐτό
[83]	~(γένωνται; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἀναγραψώμεθα	δὴ	ἀπ' αὐτῆς ἴσας τέτταρας. ἄλλο
[81]	καὶ τοτὲ μὲν τελευτᾶν ὃ	δὴ	ἀποθνῄσκειν καλοῦσι τοτὲ δὲ πάλιν
[82]	διπλασίας; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~θεῶ	δὴ	αὐτὸν ἀναμιμνῃσκόμενον ἐφεξῆς, ὡς δεῖ
[81]	~γίγνεσθαι, ἀπόλλυσθαι δ' οὐδέποτε: δεῖν	δὴ	διὰ ταῦτα ὡς ὁσιώτατα διαβιῶναι
[87]	ἢ οὐ διδακτόν; πρῶτον μὲν	δὴ	εἰ ἔστιν ἀλλοῖον ἢ οἷον
[84]	~(Μένων) δοκεῖ μοι. ~(Σωκράτης) ~σκέψαι	δὴ	ἐκ ταύτης τῆς ἀπορίας ὅτι
[92]	βούλει, ἔστων οἱ ~σοφισταί ἀλλὰ	δὴ	ἐκείνους εἰπὲ ἡμῖν, καὶ τὸν
[86]	μὲν οὐδ' ἐπιχειρεῖς ἄρχειν, ἵνα	δὴ	~ἐλεύθερος ᾖς, ἐμοῦ δὲ ἐπιχειρεῖς
[92]	ἴσως τὶ (λέγεις. ἀλλὰ σὺ	δὴ	ἐν τῷ μέρει αὐτῷ εἰπὲ
[99]	οὐ διδακτόν ἐστιν, οὐδ' ἐπιστήμη	δὴ	ἔτι γίγνεται ἡ ἀρετή; ~(Μένων)
[82]	διδαχὴν εἶναι ἀλλ' ἀνάμνησιν, ἵνα	δὴ	εὐθὺς φαίνωμαι αὐτὸς ~ἐμαυτῷ τἀναντία
[75]	ἀποδέχῃ αὐτὸ ~εἶναι: ἔστω γὰρ	δὴ	ἡμῖν τοῦτο σχῆμα, ὃ μόνον
[87]	ἐκ τῶν ὡμολογηΜένων. ~(Σωκράτης) ~σκεψώμεθα	δὴ	καθ' ἕκαστον ἀναλαμβάνοντες ποῖά ἐστιν
[78]	τοιαῦτα. ~(Σωκράτης) ~εἶεν: χρυσίον δὲ	δὴ	καὶ ἀργύριον πορίζεσθαι ἀρετή ἐστιν,
[75]	προσομολογῇ εἰδέναι ὁ ἐρωτώμενος. πειράσομαι	δὴ	~καὶ ἐγώ σοι οὕτως εἰπεῖν.
[89]	~ἐμπειροτάτους εἶναι τοῦ πράγματος. καὶ	δὴ	καὶ νῦν, ὦ Μένων, εἰς
[99]	ἄρτι (Ἄνυτος) ὅδε ἔλεγεν: διὸ	δὴ	καὶ οὐχ οἷοί τε ~ἄλλους
[87]	εἴτε ἀδύνατον εἴτε μή. οὕτω	δὴ	καὶ περὶ ἀρετῆς ἡμεῖς, ἐπειδὴ
[72]	~εἰπεῖν; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὕτω	δὴ	καὶ περὶ τῶν ἀρετῶν: κἂν
[88]	ἔμοιγε δοκεῖ. ~(Σωκράτης) ~καὶ μὲν	δὴ	καὶ τἆλλα ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν,
[78]	σὺ νῦν ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν	δὴ	καὶ τοῦτο εἰ ἀληθὲς λέγεις:
[70]	καὶ τῶν ἄλλων ~Θετταλῶν. καὶ	δὴ	καὶ τοῦτο τὸ ἔθος ὑμᾶς
[88]	ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὕτω	δὴ	κατὰ πάντων εἰπεῖν ἔστιν, τῷ
[91]	αὐτὸν ὀρθῶς πέμποιμεν. ἢ ~δῆλον	δὴ	κατὰ τὸν ἄρτι λόγον ὅτι
[83]	τετράποδος. ~(Παῖς) δεῖ. ~(Σωκράτης) ~πειρῶ	δὴ	λέγειν πηλίκην τινὰ φῂς αὐτὴν
[97]	ἔργα ἐστίν. πρὸς τί οὖν	δὴ	λέγω ταῦτα; πρὸς τὰς δόξας
[81]	κωλύει ἓν μόνον ~ἀναμνησθέντα ὃ	δὴ	μάθησιν καλοῦσιν ἄνθρωποι τἆλλα πάντα
[90]	ἐπὶ τὰς μεγίστας ἀρχάς. δίκαιον	δὴ	~μετὰ τοιούτων ζητεῖν ἀρετῆς πέρι
[87]	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~τὸ	δὴ	μετὰ τοῦτο, ὡς ἔοικε, δεῖ
[90]	~(Ἄνυτος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ὧδε	δή	μοι πάλιν περὶ τῶν αὐτῶν
[82]	~(Μένων) ἀλλὰ προσέξω. ~(Σωκράτης) ~εἰπὲ	δή	μοι, ὦ παῖ, γιγνώσκεις τετράγωνον
[95]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ	δή;	οἱ σοφισταί σοι οὗτοι, οἵπερ
[80]	ἕνεκά με ᾔκασας. ~(Μένων) τίνος	δὴ	οἴει; ~(Σωκράτης) ~ἵνα σε ἀντεικάσω.
[74]	στρογγύλον ἢ τὸ εὐθύ, ὃ	δὴ	ὀνομάζεις ~σχῆμα (καὶ οὐδὲν μᾶλλον
[97]	οὐκ ~ὀρθῶς ὡμολογηκόσιν. ~(Μένων) πῶς	δὴ	(ὀρθῶς) λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ἐγὼ ἐρῶ.
[88]	οὐκ, ἀλλ' οὕτως. ~(Σωκράτης) ~σκόπει	δή,	ὅταν τί ἑκάστου τούτων ἡγῆται,
[92]	καὶ ~νῦν ἔτι ὄντες. πότερον	δὴ	οὖν φῶμεν κατὰ τὸν σὸν
[77]	πολλὰ τοιαῦτα λέγειν. ἀλλ' ἴθι	δὴ	πειρῶ ~καὶ σὺ ἐμοὶ τὴν
[82]	ποδῶν; ~(Παῖς) ὀκτώ. ~(Σωκράτης) ~φέρε	δή,	πειρῶ μοι εἰπεῖν πηλίκη τις
[75]	πάνυ μὲν οὖν. ~(Σωκράτης) ~φέρε	δή,	πειρώμεθά σοι εἰπεῖν τί ἐστιν
[85]	~(Παῖς) γίγνονται γάρ. ~(Σωκράτης) σκόπει	δή:	πηλίκον τί ἐστιν τοῦτο τὸ
[97]	Σώκρατες, (τούτου οὕτως ἔχοντος, ~ὅτι	δή	ποτε πολὺ τιμιωτέρα ἡ ἐπιστήμη
[75]	ὄντες ~βούλοιντο ἀλλήλοις διαλέγεσθαι, δεῖ	δὴ	πρᾳότερόν πως καὶ διαλεκτικώτερον ~ἀποκρίνεσθαι.
[89]	ὑγιὲς εἶναι. ~(Μένων) ~τί οὖν	δή;	πρὸς τί βλέπων δυσχεραίνεις αὐτὸ
[94]	τῶν προτέρων εἶναι: ~ἄλλον (δὲ	δὴ	σκεψώμεθα, Ἀριστείδην τὸν ~Λυσιμάχου: ἢ
[93]	Δί' οὔ. ~(Σωκράτης) ~οὗτος μὲν	δή	σοι τοιοῦτος διδάσκαλος ἀρετῆς, ὃν
[76]	~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~ἐκ τούτων	δὴ	σύνες ὅ τοι λέγω, ἔφη
[75]	~καὶ ἐπὶ τοῖς ἄλλοις, ἃ	δὴ	σχήματα καλεῖς, ταὐτὸν ἐπὶ πᾶσιν;
[76]	σοι ἔτι εἰσίν. ~(Μένων) τί	δή;	~(Σωκράτης) ~ὅτι οὐδὲν ἀλλ' ἢ
[97]	~δεδεμένα, παραμένει. ~(Μένων) τί οὖν	δή;	~(Σωκράτης) ~τῶν ἐκείνου ποιημάτων λελυμένον
[87]	ἰσχὺς καὶ κάλλος καὶ πλοῦτος	δή:	ταῦτα λέγομεν καὶ τὰ τοιαῦτα
[75]	χρόᾳ ἕπεται. εἶεν: εἰ δὲ	δὴ	τὴν ~χρόαν τις μὴ φαίη
[98]	ἔπειτα μόνιμοι: καὶ διὰ ταῦτα	δὴ	~τιμιώτερον ἐπιστήμη ὀρθῆς δόξης ἐστίν,
[99]	~οὐκοῦν εἰ μὴ ἐπιστήμῃ, εὐδοξίᾳ	δὴ	τὸ λοιπὸν (γίγνεται: ᾗ οἱ
[82]	σφόδρα, οἰκογενής γε. ~(Σωκράτης) ~πρόσεχε	δὴ	τὸν νοῦν ὁπότερ' ἄν σοι
[97]	~ὑμῖν. ~(Μένων) πρὸς τί δὲ	δὴ	τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης) ~ὅτι καὶ
[79]	καὶ ~ἕκαστα τούτων. τί οὖν	δὴ	τοῦτο λέγω; ὅτι ἐμοῦ δεηθέντος
[88]	τε καὶ ὠφέλιμα γίγνεται. κατὰ	δὴ	τοῦτον τὸν λόγον ~ὠφέλιμόν γε
[88]	(τοιαῦτα; ~(Μένων) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~σκόπει	δή,	τούτων ἅττα σοι δοκεῖ μὴ
[83]	πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~ἀπὸ ταύτης	δή,	φῄς, ἔσται τὸ ὀκτώπουν χωρίον,
[82]	ἐκείνου τοῦ διπλασίου; ~(Παῖς) δῆλον	δή,	ὦ Σώκρατες, ὅτι διπλασία. ~(Σωκράτης)
[96]	ἡμεῖς ἐσκέμμεθα. ὥστε καὶ θαυμάζω	δή,	ὦ Σώκρατες, ~πότερόν ποτε οὐδ'
[79]	παίζεις πρός με; ~(Μένων) τί	δή,	ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὅτι ἄρτι
[87]	ναί. ~(Σωκράτης) καὶ ἡ ἀρετὴ	δὴ	ὠφέλιμόν ἐστιν; ~(Μένων) ἀνάγκη ἐκ
[86]	~μεμαθηκυῖα ἔσται ἡ ψυχὴ αὐτοῦ;	δῆλον	γὰρ ὅτι τὸν πάντα χρόνον
[91]	πέμποντες αὐτὸν ὀρθῶς πέμποιμεν. ἢ	~δῆλον	δὴ κατὰ τὸν ἄρτι λόγον
[82]	ἡ ἐκείνου τοῦ διπλασίου; ~(Παῖς)	δῆλον	δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι διπλασία.
[87]	ἐστὶν ἐπιστήμη τις ἡ ἀρετή,	δῆλον	ὅτι διδακτὸν ἂν εἴη. ~(Μένων)
[78]	βελτίων; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ	δῆλον	ὅτι εἴπερ ἐστὶ βελτίων ἄλλος
[86]	βίῳ λαβών, οὐκ ἤδη τοῦτο	(δῆλον,	ὅτι ἐν ἄλλῳ τινὶ χρόνῳ
[87]	διδακτόν; ἢ τοῦτό γε ~παντὶ	δῆλον,	ὅτι οὐδὲν ἄλλο διδάσκεται ἄνθρωπος
[96]	ὄντες διδάσκαλοί εἰσι ~τοῦ πράγματος,	δῆλον	ὅτι οὐκ ἂν ἄλλοι γε;
[77]	δοκεῖ τοῦτό γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	δῆλον	ὅτι οὗτοι μὲν οὐ τῶν
[94]	~(Ἄνυτος) ἔγωγε, ἀκοῇ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	δῆλον	ὅτι οὗτος οὐκ ἄν ποτε,
[77]	αὐτὰ καὶ οἰόμενοι ἀγαθὰ εἶναι	δῆλον	ὅτι τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμοῦσιν. ~ἢ
[89]	μοι ἤδη ἀναγκαῖον εἶναι: καὶ	δῆλον,	ὦ Σώκρατες, κατὰ τὴν ὑπόθεσιν,
[72]	τὸν ~ἀποκρινόμενον τῷ ἐρωτήσαντι ἐκεῖνο	δηλῶσαι,	ὃ τυγχάνει (οὖσα ἀρετή: ἢ
[79]	διὰ τῶν ~ταύτης μορίων ἀποκρινόμενος	δηλώσειν	αὐτὴν ὁτῳοῦν, ἢ ἄλλο ὁτιοῦν
[72]	τί τοῦτο φῂς εἶναι; εἶχες	δήπου	ἄν τί μοι ~εἰπεῖν; ~(Μένων)
[74]	ἐστὶν ἢ σχῆμά τι; εἶπες	δήπου	ἂν ὅτι ~σχῆμά τι. ~(Μένων)
[73]	~(Μένων) ἔοικε. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἂν	δήπου,	εἴ γε μὴ ἡ αὐτὴ
[91]	τούτους, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~οἶσθα	δήπου	καὶ σὺ ὅτι οὗτοί εἰσιν
[77]	~ἐκεῖνον ᾧ ἂν γίγνηται, γιγνώσκουσιν	δήπου	ὅτι βλαβήσονται ὑπ' αὐτῶν; ~(Μένων)
[71]	βούλει, αὐτὸς εἰπέ: δοκεῖ γὰρ	δήπου	σοὶ ἅπερ ἐκείνῳ. ~(Μένων) ἔμοιγε.
[78]	~(Σωκράτης) ἀλλὰ κακίαν. ~(Μένων) πάντως	δήπου.	~(Σωκράτης) ~δεῖ ἄρα, ὡς ἔοικε,
[94]	ἀγαθὸν γεγονέναι; ~(Ἄνυτος) ἔγωγε, πάντως	δήπου.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ οὗτος τὸν
[99]	~(Σωκράτης) ~καὶ αἵ γε γυναῖκες	δήπου,	ὦ Μένων, τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας
[78]	αὐτὰ ἀρετὴν καλεῖς; ~(Μένων) οὐ	δήπου,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ κακίαν.
[74]	εὐθὺ ἢ στρογγύλον; ~(Μένων) οὐ	δήπου,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν
[98]	εἰσιν, ἕως ἄν τις αὐτὰς	δήσῃ	αἰτίας λογισμῷ. τοῦτο δ' ἐστίν,
[83]	ὀκτώπουν χωρίον γίγνεται. ~(Παῖς) οὐ	δῆτα.	~(Σωκράτης) ἀλλ' ἀπὸ ποίας; πειρῶ
[73]	ἄν ποτε γένοιντο; ~(Μένων) οὐ	δῆτα.	~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ σώφρονες καὶ (δίκαιοι;
[93]	νεωτέρου ἢ πρεσβυτέρου; ~(Ἄνυτος) οὐ	δῆτα.	~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ταῦτα μὲν
[98]	φύσει εἶεν ἄν. ~(Μένων) οὐ	δῆτα.	~(Σωκράτης) ἐπειδὴ δέ γε οὐ
[73]	τρόπῳ ἀγαθοὶ ἦσαν. ~(Μένων) οὐ	δῆτα.	~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν ἡ αὐτὴ
[82]	~(Σωκράτης) οἶδεν οὖν; ~(Μένων) οὐ	δῆτα.	~(Σωκράτης) οἴεται δέ γε ἀπὸ
[73]	καὶ ~δικαίως διοικοῦντα; ~(Μένων) οὐ	δῆτα.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἄνπερ δικαίως καὶ
[75]	μόνον τἀληθῆ ἀποκρίνεσθαι, ~ἀλλὰ καὶ	δι'	ἐκείνων ὧν ἂν προσομολογῇ εἰδέναι
[98]	~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ τοίνυν οὐ μόνον	δι'	ἐπιστήμην ἀγαθοὶ ἄνδρες ἂν εἶεν
[99]	οἷοι αὐτοί εἰσι, ἅτε οὐ	δι'	ἐπιστήμην ὄντες τοιοῦτοι. ~(Μένων) ἔοικεν
[72]	τι εἶδος ~ταὐτὸν ἅπασαι ἔχουσιν	δι'	ὃ εἰσὶν ἀρεταί, εἰς ὃ
[98]	~πόλεσιν, εἴπερ εἶεν, ἀλλὰ καὶ	δι'	ὀρθὴν δόξαν, τούτοιν δὲ οὐδέτερον
[97]	ἐστιν αὐτῶν. ~(Σωκράτης) οἶσθα οὖν	δι'	ὅτι θαυμάζεις, ἢ ἐγώ σοι
[97]	ἐπιστήμη τῆς ὀρθῆς δόξης, καὶ	δι'	ὅτι τὸ μὲν ἕτερον, ~τὸ
[93]	ἡ ἀρετή; ~(Ἄνυτος) ἴσως μὰ	Δί'	οὔ. ~(Σωκράτης) ~οὗτος μὲν δή
[96]	κυρίως ~διδασκάλους εἶναι; ~(Μένων) μὰ	Δί'	οὐκ ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ
[76]	καὶ πόρους εἰς οὓς καὶ	δι'	ὧν αἱ ἀπορροαὶ πορεύονται; ~(Μένων)
[89]	διδακτόν ἐστιν. ~(Σωκράτης) ἴσως νὴ	Δία:	ἀλλὰ μὴ τοῦτο οὐ καλῶς
[92]	χαλεπὸς εἶ; ~(Ἄνυτος) ~οὐδὲ μὰ	Δία	ἔγωγε συγγέγονα πώποτε αὐτῶν οὐδενί,
[90]	ἀλογία εἶναι; ~(Ἄνυτος) ναὶ μὰ	Δία	ἔμοιγε, καὶ ἀμαθία γε πρός.
[82]	~(Σωκράτης) οὐ καὶ ταυτασὶ τὰς	διὰ	μέσου ἐστὶν ἴσας ἔχον; ~(Παῖς)
[74]	νυνδή: τὴν δὲ μίαν, ἣ	διὰ	πάντων τούτων ἐστίν, οὐ ~δυνάμεθα
[83]	τετράκις τοσοῦτον; ~(Παῖς) οὐ μὰ	Δία.	~(Σωκράτης) ἀλλὰ ποσαπλάσιον; ~(Παῖς) τετραπλάσιον.
[73]	οὐχ οὕτως ἁπλῶς ὅτι σχῆμα.	διὰ	ταῦτα δὲ οὕτως ἂν εἴποιμι,
[98]	ἐπιστῆμαι γίγνονται, ἔπειτα μόνιμοι: καὶ	διὰ	ταῦτα δὴ ~τιμιώτερον ἐπιστήμη ὀρθῆς
[74]	~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	διὰ	ταῦτα, ὅτι καὶ ἄλλα ἔστιν
[81]	ἀπόλλυσθαι δ' οὐδέποτε: δεῖν δὴ	διὰ	ταῦτα ὡς ὁσιώτατα διαβιῶναι ~τὸν
[94]	(ξένων, εἰ αὐτὸς μὴ ~ἐσχόλαζεν	διὰ	τὴν τῆς πόλεως ἐπιμέλειαν. ἀλλὰ
[79]	που τὴν τοιαύτην ἀπόκρισιν τὴν	διὰ	τῶν ἔτι ζητου Μένων καὶ
[79]	ἀρετῆς ὅλης ὅτι ἐστὶν οἴου	διὰ	τῶν ~ταύτης μορίων ἀποκρινόμενος δηλώσειν
[95]	ἀρετήν; ~(Μένων) ~οὐ μὰ τὸν	Δία,	ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ τοτὲ μὲν
[84]	ποίας. ~(Παῖς) ἀλλὰ μὰ τὸν	Δία,	ὦ Σώκρατες, ἔγωγε οὐκ οἶδα.
[98]	ὀρθῆς δόξης. ~(Μένων) νὴ τὸν	Δία,	ὦ Σώκρατες, ἔοικεν τοιούτῳ τινί.
[82]	λέγων. ~(Μένων) ~οὐ μὰ τὸν	Δία,	ὦ Σώκρατες, οὐ πρὸς τοῦτο
[81]	δὴ διὰ ταῦτα ὡς ὁσιώτατα	διαβιῶναι	~τὸν βίον: οἷσιν γὰρ ἂν
[75]	νυνὶ φίλοι ὄντες ~βούλοιντο ἀλλήλοις	διαλέγεσθαι,	δεῖ δὴ πρᾳότερόν πως καὶ
[76]	κατακεκαλυμμένος τις γνοίη, ὦ Μένων,	διαλεγομένου	σου, ὅτι καλὸς εἶ καὶ
[75]	δεῖ δὴ πρᾳότερόν πως καὶ	διαλεκτικώτερον	~ἀποκρίνεσθαι. ἔστι δὲ ἴσως τὸ
[75]	~ἀποκρίνεσθαι. ἔστι δὲ ἴσως τὸ	διαλεκτικώτερον	μὴ μόνον τἀληθῆ ἀποκρίνεσθαι, ~ἀλλὰ
[99]	μέν, ὦ Μένων, καὶ αὖθις	διαλεξόμεθα:	εἰ δὲ νῦν ἡμεῖς ~ἐν
[86]	ζητεῖν, περὶ τούτου πάνυ ἂν	διαμαχοίμην,	εἰ οἷός τε εἴην, ~καὶ
[85]	~(Σωκράτης) ~καλοῦσιν δέ γε ταύτην	διάμετρον	οἱ σοφισταί: ὥστ' εἰ ταύτῃ
[85]	οἱ σοφισταί: ὥστ' εἰ ταύτῃ	διάμετρος	ὄνομα, ~ἀπὸ τῆς διαμέτρου ἄν,
[85]	ταύτῃ διάμετρος ὄνομα, ~ἀπὸ τῆς	διαμέτρου	ἄν, ὡς σὺ φῄς, ὦ
[78]	καὶ ὁσίως, ἢ οὐδέν σοι	διαφέρει,	ἀλλὰ κἂν ἀδίκως τις αὐτὰ
[98]	ἐπιστήμη ὀρθῆς δόξης ἐστίν, καὶ	διαφέρει	δεσμῷ ἐπιστήμη ὀρθῆς δόξης. ~(Μένων)
[72]	τῇ αὐτῇ τοῦτο λέγω: οὐδὲν	διαφέρει	πρὸς τὸ ἰσχὺς ~εἶναι ἡ
[72]	γυναικί. ἢ δοκεῖ τί σοι	διαφέρειν;	~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἡ
[87]	ἢ ὃ νυνδὴ ἐλέγομεν, ἀναμνηστόν	διαφερέτω	δὲ ~μηδὲν ἡμῖν (ὁποτέρῳ ἂν
[75]	ἴσως δ' ἂν ἡμῖν Πρόδικος	~διαφέροιτο,	ἀλλὰ σύ γέ που καλεῖς
[99]	~χρώμενοι τὰς πόλεις ὀρθοῦσιν, οὐδὲν	διαφερόντως	ἔχοντες πρὸς τὸ φρονεῖν ἢ
[72]	πολλὰς καὶ παντοδαπὰς εἶναι καὶ	διαφερούσας	ἀλλήλων, τῷ ~μελίττας εἶναι; ἢ
[72]	εἰπέ, ὦ Μένων: ᾧ οὐδὲν	~διαφέρουσιν	ἀλλὰ ταὐτόν εἰσιν ἅπασαι, τί
[72]	εἶναι; ἢ τούτῳ μὲν οὐδὲν	διαφέρουσιν,	ἄλλῳ δέ τῳ, οἷον ἢ
[72]	~(Μένων) ~τοῦτ' ἔγωγε, ὅτι οὐδὲν	διαφέρουσιν,	ᾗ μέλιτται εἰσίν, ἡ ἑτέρα
[91]	ἐπίστασθαι ~εὐεργετεῖν τοσοῦτον τῶν ἄλλων	διαφέρουσιν,	ὅσον οὐ μόνον οὐκ ὠφελοῦσιν,
[96]	τὰ πράγματα, ᾗ ἴσως καὶ	διαφεύγει	ἡμᾶς τὸ γνῶναι ~τίνα ποτὲ
[91]	παραδῷ, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐναντίον	διαφθείρουσιν;	~(καὶ τούτων φανερῶς χρήματα ἀξιοῦσι
[91]	ἄρα ὅλην τὴν Ἑλλάδα ἐλάνθανεν	διαφθείρων	τοὺς ~συγγιγνομένους καὶ μοχθηροτέρους ἀποπέμπων
[91]	φανερά ἐστι λώβη τε καὶ	διαφθορὰ	τῶν συγγιγνομένων. ~(Σωκράτης) ~πῶς λέγεις,
[70]	διδακτὸν ἡ ἀρετή; ἢ οὐ	διδακτὸν	ἀλλ' ἀσκητόν; ~ἢ οὔτε ἀσκητὸν
[99]	ἂν εἴη οὔτε ~φύσει οὔτε	διδακτόν,	~ἀλλὰ θείᾳ μοίρᾳ παραγιγνομένη ἄνευ
[87]	περὶ τὴν ψυχὴν ὄντων ~ἀρετή,	διδακτὸν	ἂν εἴη ἢ οὐ διδακτόν;
[87]	τις ἡ ἀρετή, δῆλον ὅτι	διδακτὸν	ἂν εἴη. ~(Μένων) πῶς γὰρ
[98]	εἰ μέν γε διδάσκαλοι εἶεν,	διδακτὸν	ἂν εἶναι, μὴ ὄντων δὲ
[94]	ἑταῖρε Ἄνυτε, μὴ οὐκ ᾖ	~διδακτὸν	ἀρετή. ~(Ἄνυτος) ~ὦ Σώκρατες, ῥᾳδίως
[95]	ὁμολογεῖν ~διδάσκαλοί τε εἶναι καὶ	διδακτὸν	ἀρετήν; ~(Μένων) ~οὐ μὰ τὸν
[89]	ὦ Μένων. τὸ μὲν γὰρ	διδακτὸν	αὐτὸ εἶναι, εἴπερ ἐπιστήμη ἐστίν,
[98]	ταῦτα. ~(Σωκράτης) ὡμολογήκαμεν ἄρα μήτε	διδακτὸν	αὐτὸ μήτε φρόνησιν εἶναι; ~(Μένων)
[98]	ἐστιν. ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν	διδακτὸν	ἔδοξεν εἶναι, εἰ φρόνησις ἡ
[71]	δέω εἴτε διδακτὸν εἴτε μὴ	διδακτὸν	~εἰδέναι, ὥστ' οὐδὲ αὐτὸ ὅτι
[98]	ναί. ~(Σωκράτης) ~κἂν εἴ γε	διδακτὸν	εἴη, φρόνησις ἂν εἶναι; ~(Μένων)
[71]	τις εἶναι ἀρετὴν γοῦν εἴτε	διδακτὸν	εἴθ' ὅτῳ τρόπῳ ~παραγίγνεται εἰδέναι
[89]	ἂν αὐτὸ ~εἰκάζοντες εἰκάζοιμεν μὴ	διδακτὸν	εἶναι; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα: ἀλλ'
[96]	μήτε μαθηταὶ εἶεν, τοῦτο ~μηδὲ	διδακτὸν	εἶναι; ~(Μένων) ὡμολογήκαμεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[96]	κἀγαθοὶ τοτὲ μέν φασιν αὐτὸ	διδακτὸν	εἶναι, τοτὲ ~δὲ οὔ; τοὺς
[71]	ἐγὼ δὲ τοσοῦτον δέω εἴτε	διδακτὸν	εἴτε μὴ διδακτὸν ~εἰδέναι, ὥστ'
[87]	τι, ὑποθέμενοι αὐτὸ σκοπῶμεν εἴτε	διδακτὸν	εἴτε ~οὐ διδακτόν ἐστιν, ὧδε
[86]	οὐκ ἂν ~ἐσκεψάμεθα πρότερον εἴτε	διδακτὸν	εἴτε οὐ διδακτὸν ἡ ἀρετή,
[94]	Ἕλλησιν, ὥστε εἴπερ ἦν τοῦτο	διδακτόν,	ἐξευρεῖν ἂν ὅστις ἔμελλεν αὐτοῦ
[93]	ἐν τῷ (πρόσθεν, ἀλλ' εἰ	διδακτόν	ἐστιν ~ἀρετὴ πάλαι σκοποῦμεν. τοῦτο
[86]	ἐξ ~ὑποθέσεως αὐτὸ σκοπεῖσθαι, εἴτε	διδακτόν	ἐστιν εἴτε ὁπωσοῦν. λέγω δὲ
[98]	ἐσκοποῦμεν τὸ μετὰ τοῦτο εἰ	διδακτόν	ἐστιν. ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[99]	οὕτω. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἐπειδὴ οὐ	διδακτόν	ἐστιν, οὐδ' ἐπιστήμη δὴ ἔτι
[89]	εἴπερ ~ἐπιστήμη ἐστὶν ἀρετή, ὅτι	διδακτόν	ἐστιν. ~(Σωκράτης) ἴσως νὴ Δία:
[87]	σκοπῶμεν εἴτε διδακτὸν εἴτε ~οὐ	διδακτόν	ἐστιν, ὧδε λέγοντες: εἰ ποῖόν
[87]	ἀλλοῖον ἢ οἷον ~ἐπιστήμη, ἆρα	διδακτὸν	ἢ οὔ, ἢ ὃ νυνδὴ
[87]	τῷ ὀνόματι χρώμεθα ἀλλ' ἆρα	διδακτόν;	ἢ τοῦτό γε ~παντὶ δῆλον,
[93]	βελτίω ποιῆσαι, εἴπερ ἦν γε	~διδακτὸν	ἡ ἀρετή; ~(Ἄνυτος) ἴσως μὰ
[70]	μοι εἰπεῖν, ὦ Σώκρατες, ἆρα	διδακτὸν	ἡ ἀρετή; ἢ οὐ διδακτὸν
[86]	πρότερον εἴτε διδακτὸν εἴτε οὐ	διδακτὸν	ἡ ἀρετή, πρὶν ὅτι ἐστὶν
[94]	ταῦτα δὲ οὐκ ἐδίδαξεν, εἰ	διδακτὸν	ἦν; ἀλλὰ γὰρ ἴσως ὁ
[94]	~ἐβούλετο, ἀλλὰ μὴ οὐκ ᾖ	διδακτόν.	ἵνα δὲ μὴ ὀλίγους οἴῃ
[96]	ἀρετὴ ἄρα οὐκ ἂν εἴη	διδακτόν;	~(Μένων) ~οὐκ ἔοικεν, εἴπερ ὀρθῶς
[98]	εἶναι, μὴ ὄντων δὲ οὐ	διδακτόν;	~(Μένων) οὕτω. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ μὴν
[89]	γάρ μοι εἰπέ: εἰ ἔστιν	διδακτὸν	ὁτιοῦν πρᾶγμα, μὴ ~μόνον ἀρετή,
[87]	διδακτὸν ἂν εἴη ἢ οὐ	διδακτόν;	πρῶτον μὲν δὴ εἰ ἔστιν
[87]	ἀπηλλάγμεθα, ὅτι τοιοῦδε μὲν ὄντος	διδακτόν,	τοιοῦδε δ' οὔ. ~(Μένων) πάνυ
[95]	τοῦτο δοκεῖ τοτὲ μὲν ~εἶναι	διδακτόν,	τοτὲ δ' οὔ, (ἀλλὰ καὶ
[95]	μὲν ἂν αὐτῶν ἀκούσαις ὡς	διδακτόν,	τοτὲ ~δὲ ὡς οὔ. ~(Σωκράτης)
[95]	ὅτι ἐν τούτοις μὲν ὡς	διδακτοῦ	οὔσης τῆς ἀρετῆς λέγει; ~(Μένων)
[86]	σκεψαίμην καὶ ἀκούσαιμι, πότερον ὡς	διδακτῷ	ὄντι αὐτῷ δεῖ ~ἐπιχειρεῖν, (ἢ
[82]	(νῦν ἐρωτᾷς εἰ ἔχω σε	~διδάξαι,	ὃς οὔ φημι διδαχὴν εἶναι
[81]	ἀνάμνησίς ἐστιν; ἔχεις με τοῦτο	διδάξαι	ὡς οὕτως ἔχει; ~(Σωκράτης) ~καὶ
[85]	~(Μένων) ἔοικεν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν οὐδενὸς	διδάξαντος	ἀλλ' ἐρωτήσαντος ἐπιστήσεται, ἀναλαβὼν αὐτὸς
[95]	~ἐσθλῶν μὲν γὰρ ἄπ' ἐσθλὰ	διδάξεαι:	ἢν δὲ κακοῖσιν2 ~(συμμίσγῃς, ἀπολεῖς
[90]	ποιῆσαι παρὰ μὲν τοὺς ὑπισχνουμένους	διδάξειν	τὴν ~τέχνην καὶ μισθὸν πραττομένους
[93]	ἢ εἶναι: ἀλλὰ μῶν καὶ	διδάσκαλοι	ἀγαθοὶ γεγόνασιν τῆς αὑτῶν ~ἀρετῆς;
[98]	~(Σωκράτης) ~καὶ εἰ μέν γε	διδάσκαλοι	εἶεν, διδακτὸν ἂν εἶναι, μὴ
[95]	οὗτοι, οἵπερ μόνοι ἐπαγγέλλονται, δοκοῦσι	διδάσκαλοι	~εἶναι ἀρετῆς; ~(Μένων) ~καὶ Γοργίου
[95]	ἄρα σοὶ δοκοῦσιν οἱ σοφισταὶ	διδάσκαλοι	εἶναι; ~(Μένων) ~οὐκ ἔχω λέγειν,
[90]	παρὰ τούτων, οἳ μήτε προσποιοῦνται	διδάσκαλοι	~εἶναι μήτ' ἔστιν αὐτῶν μαθητὴς
[96]	τοῦτο τὸ πρᾶγμα οὗ φασι	διδάσκαλοι	εἶναι, οἱ ~δὲ ὁμολογούμενοι αὐτοὶ
[96]	πράγματος, οὗ οἱ μὲν φάσκοντες	διδάσκαλοι	~εἶναι οὐχ ὅπως ἄλλων διδάσκαλοι
[96]	οἱ αὐτοὶ καλοὶ κἀγαθοὶ ὄντες	διδάσκαλοί	εἰσι ~τοῦ πράγματος, δῆλον ὅτι
[96]	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀρετῆς οὐδαμοῦ φαίνονται	διδάσκαλοι;	~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) εἰ
[89]	~οὐκοῦν τοὐναντίον αὖ, οὗ μήτε	διδάσκαλοι	μήτε μαθηταὶ εἶεν, καλῶς ἂν
[96]	δέ γε, πράγματος οὗ μήτε	διδάσκαλοι	μήτε μαθηταὶ εἶεν, τοῦτο ~μηδὲ
[96]	διδάσκαλοι ~εἶναι οὐχ ὅπως ἄλλων	διδάσκαλοι	ὁμολογοῦνται, ἀλλ' οὐδὲ αὐτοὶ ἐπίστασθαι,
[89]	~(Μένων) ἔστι ταῦτα: ἀλλ' ἀρετῆς	διδάσκαλοι	οὐ δοκοῦσί σοι εἶναι; ~(Σωκράτης)
[96]	~(Σωκράτης) ~εἰ δέ γε μὴ	διδάσκαλοι,	οὐδὲ μαθηταί; ~(Μένων) δοκεῖ μοι
[96]	~(Σωκράτης) εἰ δέ γε μὴ	διδάσκαλοι,	οὐδὲ μαθηταί; ~(Μένων) φαίνεται οὕτως.
[89]	ζητῶν εἴ τινες εἶεν αὐτῆς	διδάσκαλοι,	πάντα ποιῶν οὐ δύναμαι ~εὑρεῖν.
[95]	διδασκάλους τοῖς νέοις, καὶ ὁμολογεῖν	~διδάσκαλοί	τε εἶναι καὶ διδακτὸν ἀρετήν;
[90]	τοῦ πράγματος τίνες ἂν εἶεν	διδάσκαλοι.	ὧδε δὲ σκέψαι: εἰ βουλοίμεθα
[93]	γε μάλιστα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ	διδάσκαλον	ἀγαθόν, εἴπερ τις ἄλλος τῆς
[93]	~οὗτος μὲν δή σοι τοιοῦτος	διδάσκαλος	ἀρετῆς, ὃν καὶ σὺ ὁμολογεῖς
[93]	τις ἄλλος τῆς αὑτοῦ ἀρετῆς	διδάσκαλος	~ἦν, κἀκεῖνον εἶναι; ~(Ἄνυτος) οἶμαι
[90]	παρὰ τίνας ἂν αὐτὸν πέμποιμεν	~διδασκάλους;	ἆρ' οὐ παρὰ τοὺς ἰατρούς;
[91]	παρὰ τούτους τοὺς ὑπισχνουμένους ἀρετῆς	~διδασκάλους	εἶναι καὶ ἀποφήναντας αὑτοὺς κοινοὺς
[96]	ὁτουοῦν φαίης ἂν σὺ κυρίως	~διδασκάλους	εἶναι; ~(Μένων) μὰ Δί' οὐκ
[95]	οὔ. ~(Σωκράτης) ~φῶμεν οὖν τούτους	διδασκάλους	εἶναι τούτου τοῦ πράγματος, οἷς
[90]	~μετὰ τοιούτων ζητεῖν ἀρετῆς πέρι	διδασκάλους,	εἴτ' εἰσὶν εἴτε μή, καὶ
[89]	ἀρετή, οὐκ ἀναγκαῖον αὐτοῦ καὶ	διδασκάλους	καὶ μαθητὰς εἶναι; ~(Μένων) ἔμοιγε
[98]	μὴν ὡμολογήκαμεν μὴ εἶναι αὐτοῦ	διδασκάλους;	~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης) ὡμολογήκαμεν
[95]	οὖν; ἐθέλουσιν οὗτοι παρέχειν αὑτοὺς	διδασκάλους	τοῖς νέοις, καὶ ὁμολογεῖν ~διδάσκαλοί
[90]	ἐπ' αὐτῷ τούτῳ, ἀποφήναντας αὑτοὺς	διδασκάλους	τοῦ ~βουλομένου ἰέναι τε καὶ
[92]	~ἀλλ' οὓς μὲν ἐγὼ ᾤμην	διδασκάλους	τούτων εἶναι, εἶπον, ἀλλὰ τυγχάνω
[93]	ἐπαιδεύσατο καὶ ἐποίησε σοφόν, ~ὅσα	διδασκάλων	ἀγαθῶν εἴχετο: ἢ ταῦτα οὐκ
[94]	τὸν αὑτοῦ Λυσίμαχον, ὅσα μὲν	διδασκάλων	εἴχετο, ~κάλλιστα Ἀθηναίων ἐπαίδευσε, ἄνδρα
[92]	~οὐδενὸς μαθόντες ὅμως μέντοι ἄλλους	διδάσκειν	οἷοί τε ὄντες ταῦτα ἃ
[94]	ποτε, οὗ μὲν ἔδει (δαπανώμενον	διδάσκειν,	~ταῦτα μὲν ἐδίδαξε τοὺς παῖδας
[87]	~παντὶ δῆλον, ὅτι οὐδὲν ἄλλο	διδάσκεται	ἄνθρωπος ἢ ἐπιστήμην; ~(Μένων) ἔμοιγε
[84]	δὲ ἄν που εὕρῃς με	~διδάσκοντα	καὶ διεξιόντα αὐτῷ, ἀλλὰ μὴ
[84]	ἢ ~ἐρωτῶντος ἐμοῦ καὶ οὐ	διδάσκοντος:	(φύλαττε δὲ ἄν που εὕρῃς
[82]	Μένων, ὡς ἐγὼ τοῦτον οὐδὲν	διδάσκω,	ἀλλ' ἐρωτῶ πάντα; καὶ νῦν
[96]	κακός, ~(πειθόμενος μύθοισι σαόφροσιν. ἀλλὰ	διδάσκων	~οὔ ποτε ποιήσεις τὸν κακὸν
[82]	σε ~διδάξαι, ὃς οὔ φημι	διδαχὴν	εἶναι ἀλλ' ἀνάμνησιν, ἵνα δὴ
[81]	~μεταχειρίζονται λόγον οἵοις τ' εἶναι	(διδόναι:	λέγει δὲ καὶ Πίνδαρος καὶ
[92]	ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον οἱ τούτοις	διδόντες	~ἀργύριον τῶν νέων, τούτων (δ'
[71]	βούλει γυναικὸς ἀρετήν, οὐ χαλεπὸν	~διελθεῖν,	ὅτι δεῖ αὐτὴν τὴν οἰκίαν
[84]	που εὕρῃς με ~διδάσκοντα καὶ	διεξιόντα	αὐτῷ, ἀλλὰ μὴ τὰς τούτου
[89]	τὸ χρυσίον, ἵνα μηδεὶς αὐτοὺς	διέφθειρεν,	ἀλλ' ἐπειδὴ ἀφίκοιντο εἰς ~τὴν
[92]	τὴν ἀρετὴν ~ἣν νυνδὴ ἐγὼ	διῆλθον	γένοιτ' ἂν ἄξιος λόγου. ~(Ἄνυτος)
[86]	ἂν πάνυ ὑπὲρ τοῦ λόγου	~διισχυρισαίμην:	ὅτι δ' οἰόμενοι δεῖν ζητεῖν
[73]	δῆτα. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ σώφρονες καὶ	(δίκαιοι;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~πάντες ἄρ'
[90]	αὐτὸν ἐπὶ τὰς μεγίστας ἀρχάς.	δίκαιον	δὴ ~μετὰ τοιούτων ζητεῖν ἀρετῆς
[78]	χρυσίον καὶ ἀργύριον, ὅταν μὴ	δίκαιον	ᾖ, μήτε αὑτῷ μήτε ~ἄλλῳ,
[85]	~οὖν ὅστις τοῦτον πάντα δεδίδαχεν;	δίκαιος	γάρ που εἶ εἰδέναι, ἄλλως
[73]	ἄνπερ δικαίως καὶ σωφρόνως διοικῶσιν,	δικαιοσύνῃ	καὶ σωφροσύνῃ ~διοικήσουσιν; ~(Μένων) ἀνάγκη.
[73]	~(Μένων) οἶμαι ἔγωγε: ἡ γὰρ	δικαιοσύνη,	ὦ Σώκρατες, ἀρετή ἐστιν. ~(Σωκράτης)
[73]	καὶ ἐγὼ λέγω οὐ μόνον	δικαιοσύνην	ἀλλὰ καὶ ἄλλας ~εἶναι ἀρετάς.
[78]	ὡς ἔοικε, τούτῳ τῷ πόρῳ	δικαιοσύνην	ἢ σωφροσύνην ἢ (ὁσιότητα ~προσεῖναι,
[88]	σκεψώμεθα. σωφροσύνην τι καλεῖς καὶ	~δικαιοσύνην	καὶ ἀνδρείαν καὶ εὐμαθίαν καὶ
[79]	μόριον ἀρετῆς ἔφαμεν εἶναι, τὴν	~δικαιοσύνην	καὶ σωφροσύνην καὶ πάντα τὰ
[79]	τοῦτο ἀρετὴν εἶναι: τὴν γὰρ	δικαιοσύνην	μόριον φῂς ἀρετῆς εἶναι, καὶ
[78]	ἔοικεν, ὃ μὲν ἂν μετὰ	δικαιοσύνης	γίγνηται, ἀρετὴ ἔσται, ~ὃ δ'
[73]	ἡ γυνὴ καὶ ~ὁ ἀνήρ,	δικαιοσύνης	καὶ σωφροσύνης. ~(Μένων) φαίνονται. ~(Σωκράτης)
[79]	τις, ὅτι πᾶσα ἡ μετὰ	δικαιοσύνης	πρᾶξις ἀρετή ἐστιν. ~ἢ οὐ
[79]	τ' εἶναι τἀγαθὰ πορίζεσθαι μετὰ	δικαιοσύνης:	~τοῦτο δὲ φῂς μόριον ἀρετῆς
[73]	εἶναι. οὐ ~προσθήσομεν αὐτόσε τὸ	δικαίως,	ἀδίκως δὲ μή; ~(Μένων) οἶμαι
[73]	ἄλλο ὁτιοῦν, μὴ σωφρόνως καὶ	~δικαίως	διοικοῦντα; ~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης)
[78]	τῷ πόρῳ, ὦ ~Μένων, τὸ	δικαίως	καὶ ὁσίως, ἢ οὐδέν σοι
[73]	οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἄνπερ	δικαίως	καὶ σωφρόνως διοικῶσιν, δικαιοσύνῃ καὶ
[99]	οὓς ἄρτι (Ἄνυτος) ὅδε ἔλεγεν:	διὸ	δὴ καὶ οὐχ οἷοί τε
[73]	μὲν ἀρετὴν ἔλεγες πόλιν εὖ	διοικεῖν,	γυναικὸς δὲ οἰκίαν; ~(Μένων) ἔγωγε.
[73]	~ἆρ' οὖν οἷόν τε εὖ	διοικεῖν	ἢ πόλιν ἢ οἰκίαν ἢ
[73]	σωφρόνως διοικῶσιν, δικαιοσύνῃ καὶ σωφροσύνῃ	~διοικήσουσιν;	~(Μένων) ἀνάγκη. ~(Σωκράτης) ~τῶν αὐτῶν
[73]	ὁτιοῦν, μὴ σωφρόνως καὶ ~δικαίως	διοικοῦντα;	~(Μένων) οὐ δῆτα. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[91]	οἰκίας καὶ τὰς πόλεις καλῶς	~διοικοῦσι,	καὶ τοὺς γονέας τοὺς αὑτῶν
[73]	~οὐκοῦν ἄνπερ δικαίως καὶ σωφρόνως	διοικῶσιν,	δικαιοσύνῃ καὶ σωφροσύνῃ ~διοικήσουσιν; ~(Μένων)
[73]	ἀρετὴ πρὸς τὸ ἀρετὴ εἶναι	διοίσει	τι, ἐάντε ἐν παιδὶ ᾖ
[74]	εἶπες ἂν ὅτι χρῶμά τι,	διότι	καὶ ἄλλα τυγχάνει ὄντα; ~(Μένων)
[83]	ἔσεσθαι. ~(Παῖς) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν	διπλασία	αὕτη ταύτης γίγνεται, ἂν ἑτέραν
[82]	δῆλον δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι	διπλασία.	~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς, ὦ Μένων, ὡς
[85]	τοῖν δυοῖν τί ἐστιν; ~(Παῖς)	διπλάσια.	~(Σωκράτης) τόδε οὖν (ποσάπουν γίγνεται;
[84]	τοῦ διπλασίου χωρίου, ὡς δεῖ	διπλασίαν	~τὴν γραμμὴν ἔχειν μήκει. ~(Μένων)
[83]	~(Παῖς) τετραπλάσιον. ~(Σωκράτης) ~ἀπὸ τῆς	διπλασίας	(ἄρα, ὦ παῖ, οὐ διπλάσιον
[83]	δέ μοι λέγε: ἀπὸ τῆς	διπλασίας	γραμμῆς φῂς τὸ (διπλάσιον χωρίον
[83]	εἰ ἔτι σοι ἀπὸ τῆς	~διπλασίας	δοκεῖ ἔσεσθαι. ~(Παῖς) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης)
[82]	οἴεται δέ γε ἀπὸ τῆς	διπλασίας;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~θεῶ δὴ
[83]	διπλασίας (ἄρα, ὦ παῖ, οὐ	διπλάσιον	ἀλλὰ τετραπλάσιον γίγνεται ~χωρίον. ~(Παῖς)
[83]	ἴσον πανταχῇ ~ἔστω ὥσπερ τουτί,	διπλάσιον	δὲ τούτου, ὀκτώπουν: ἀλλ' ὅρα
[83]	δὲ ὀκτώπουν οὐ τοῦδε μὲν	διπλάσιόν	ἐστιν, τούτου δὲ ἥμισυ; ~(Παῖς)
[84]	τετραπλάσιον. ~(Σωκράτης) ἔδει δέ γε	διπλάσιον	ἡμῖν γενέσθαι: ἢ οὐ μέμνησαι;
[83]	~(Παῖς) πῶς δ' οὔ; ~(Σωκράτης)	διπλάσιον	οὖν ἐστιν τὸ τετράκις τοσοῦτον;
[83]	ἐννέα. ~(Σωκράτης) ἔδει δὲ τὸ	διπλάσιον	πόσων εἶναι ποδῶν; ~(Παῖς) ὀκτώ.
[82]	ἂν τούτου τοῦ χωρίου ἕτερον	διπλάσιον,	τοιοῦτον δέ, ἴσας ἔχον ~πάσας
[83]	τῆς διπλασίας γραμμῆς φῂς τὸ	(διπλάσιον	χωρίον ~γίγνεσθαι; τοιόνδε λέγω, μὴ
[85]	παῖ Μένωνος, γίγνοιτ' ἂν τὸ	διπλάσιον	~χωρίον. ~(Παῖς) πάνυ μὲν οὖν,
[82]	τί δὲ ἡ ἐκείνου τοῦ	διπλασίου;	~(Παῖς) δῆλον δή, ὦ Σώκρατες,
[84]	ἂν εὖ λέγειν περὶ τοῦ	διπλασίου	χωρίου, ὡς δεῖ διπλασίαν ~τὴν
[83]	μείζω μὲν εἶναι τῆσδε τῆς	δίποδος,	~ἐλάττω δὲ τῆς τετράποδος. ~(Παῖς)
[82]	~(Παῖς) γίγνεται. ~(Σωκράτης) δυοῖν ἄρα	δὶς	γίγνεται ποδῶν; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης)
[82]	καὶ ταύτῃ, ἄλλο τι ἢ	δὶς	δυοῖν γίγνεται; ~(Παῖς) γίγνεται. ~(Σωκράτης)
[82]	πόσοι οὖν εἰσιν οἱ δύο	δὶς	πόδες; λογισάμενος εἰπέ. ~(Παῖς) τέτταρες,
[85]	γωνίας εἰς γωνίαν (τινὰ) τέμνουσα	δίχα	~ἕκαστον τούτων τῶν χωρίων; ~(Παῖς)
[87]	χωρίον τοιοῦτον οἷον παρὰ τὴν	δοθεῖσαν	αὐτοῦ γραμμὴν ~παρατείναντα ἐλλείπειν τοιούτῳ
[90]	εὖ ἔθρεψεν καὶ ἐπαίδευσεν, ὡς	δοκεῖ	~Ἀθηναίων τῷ πλήθει: αἱροῦνται γοῦν
[90]	ἂν πέμπωμεν. οὐ πολλή σοι	δοκεῖ	ἀλογία εἶναι; ~(Ἄνυτος) ναὶ μὰ
[74]	~(Μένων) ~ἡ ἀνδρεία τοίνυν ἔμοιγε	δοκεῖ	ἀρετὴ εἶναι καὶ σωφροσύνη καὶ
[71]	εἰ δὲ βούλει, αὐτὸς εἰπέ:	δοκεῖ	γὰρ δήπου σοὶ ἅπερ ἐκείνῳ.
[83]	ἔτι σοι ἀπὸ τῆς ~διπλασίας	δοκεῖ	ἔσεσθαι. ~(Παῖς) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[87]	ᾖ, ἄλλο ~τι συμβαίνειν μοι	δοκεῖ,	καὶ ἄλλο αὖ, εἰ ἀδύνατόν
[70]	πλούτῳ, (νῦν δέ, ὡς ἐμοὶ	δοκεῖ,	καὶ ἐπὶ σοφίᾳ, ~καὶ οὐχ
[81]	ζητήσει. ~(Μένων) ~οὐκοῦν καλῶς σοι	δοκεῖ	λέγεσθαι ὁ λόγος οὗτος, ὦ
[88]	~σκόπει δή, τούτων ἅττα σοι	δοκεῖ	μὴ ἐπιστήμη εἶναι ἀλλ' ἄλλο
[79]	πάντων τῶν τοιούτων, κακία. ~(Μένων)	δοκεῖ	μοι ἀναγκαῖον εἶναι ὡς λέγεις.
[96]	μὴ διδάσκαλοι, οὐδὲ μαθηταί; ~(Μένων)	δοκεῖ	μοι ἔχειν ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης)
[89]	ἀγαθοὶ γίγνονται, (ἆρα μαθήσει; ~(Μένων)	~δοκεῖ	μοι ἤδη ἀναγκαῖον εἶναι: καὶ
[89]	σύμπασαν ἢ μέρος τι; ~(Μένων)	δοκεῖ	μοι καλῶς λέγεσθαι, ὦ Σώκρατες,
[99]	δόξα ἀληθὴς καὶ ἐπιστήμη. ~(Μένων)	δοκεῖ	μοι οὕτω. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν ἐπειδὴ
[84]	~(Σωκράτης) ὤνητο ἄρα ναρκήσας; ~(Μένων)	δοκεῖ	μοι. ~(Σωκράτης) ~σκέψαι δὴ ἐκ
[83]	~(τοσησδί; ἢ οὔ; ~(Παῖς) ἔμοιγε	δοκεῖ	οὕτω. ~(Σωκράτης) ~καλῶς: τὸ γάρ
[72]	~ἰσχύος ὡσαύτως; ἄλλη μὲν ἀνδρὸς	δοκεῖ	σοι εἶναι ὑγίεια, ἄλλη δὲ
[73]	τε εἶναι τοῦ δεσπότου, καὶ	δοκεῖ	σοι ἔτι ἂν δοῦλος εἶναι
[82]	ὀκτώπουν χωρίον γενήσεται: ἢ οὐ	δοκεῖ	σοι; ~(Μένων) ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) οἶδεν
[71]	ἐστιν, εἴτε καὶ τἀναντία τούτων;	δοκεῖ	σοι ~οἷόν τ' εἶναι; ~(Μένων)
[71]	ὁποῖόν γέ τι εἰδείην; ἢ	δοκεῖ	σοι οἷόν τε ~εἶναι, ὅστις
[94]	Ἀθηναίων ἐπαίδευσε, ἄνδρα δὲ βελτίω	δοκεῖ	σοι ὁτουοῦν πεποιηκέναι; ~τούτῳ γάρ
[79]	πρᾶξις ἀρετή ἐστιν. ~ἢ οὐ	δοκεῖ	σοι πάλιν δεῖσθαι τῆς αὐτῆς
[98]	δόξα ἀληθής, οὔτ' ἐπίκτητα ἢ	δοκεῖ	~σοι φύσει ὁποτερονοῦν αὐτοῖν εἶναι;
[84]	ᾔδει; ~(Μένων) καὶ τοῦτό μοι	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~ἀπορεῖν οὖν αὐτὸν ποιήσαντες
[79]	μὴ εἰδότα; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~εἰ γὰρ καὶ μέμνησαι,
[87]	ἄνθρωπος ἢ ἐπιστήμην; ~(Μένων) ἔμοιγε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) εἰ δέ γ' ἐστὶν
[96]	ἄλλοι γε; ~(Μένων) οὔ μοι	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~εἰ δέ γε μὴ
[89]	οἱ ἀγαθοί. ~(Μένων) οὔ μοι	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~καὶ γὰρ ἄν που
[88]	δεῖ τιν' εἶναι. ~(Μένων) ἔμοιγε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~καὶ μὲν δὴ καὶ
[99]	ἐπιστήμη ἡγεμών. ~(Μένων) οὔ μοι	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα σοφίᾳ τινὶ
[89]	καὶ μαθητὰς εἶναι; ~(Μένων) ἔμοιγε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τοὐναντίον αὖ, οὗ
[84]	τι ἐβλάψαμεν; ~(Μένων) οὐκ ἔμοιγε	δοκεῖ.	~(Σωκράτης) ~προὔργου γοῦν τι πεποιήκαμεν,
[79]	πάλιν ἐξ ἀρχῆς, ὡς ἐμοὶ	δοκεῖ,	τῆς αὐτῆς ἐρωτήσεως, ὦ φίλε
[72]	ᾖ ἐάντε ἐν γυναικί. ἢ	δοκεῖ	τί σοι διαφέρειν; ~(Μένων) οὐκ
[77]	ἔμοιγε δοκοῦσιν. ~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ	δοκεῖ	τίς σοι, ὦ Μένων, γιγνώσκων
[77]	~παραδείγματα (παρ' ἐμοῦ εἴληφας. ~(Μένων)	~δοκεῖ	τοίνυν μοι, ὦ Σώκρατες, ἀρετὴ
[95]	τοῖς ἄλλοις τοῖς πολιτικοῖς τοῦτο	δοκεῖ	τοτὲ μὲν ~εἶναι διδακτόν, τοτὲ
[77]	~ὠφελεῖν; ~(Μένων) οὐ πάνυ μοι	δοκεῖ	τοῦτό γε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν δῆλον
[87]	ἢ ~ἀλλοῖον ἐπιστήμης. ~(Μένων) ἔμοιγε	δοκεῖ	τοῦτο μετὰ τοῦτο σκεπτέον εἶναι.
[72]	ᾖ; ~(Μένων) ἡ αὐτή μοι	δοκεῖ	ὑγίειά γε εἶναι καὶ ἀνδρὸς
[95]	~ὦ Μένων, Ἄνυτος μέν μοι	δοκεῖ	χαλεπαίνειν, καὶ οὐδὲν θαυμάζω: οἴεται
[72]	περὶ ἀρετῆς μόνον σοι οὕτω	δοκεῖ,	ὦ Μένων, ἄλλη μὲν ἀνδρὸς
[85]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~τί σοι	δοκεῖ,	ὦ Μένων; ἔστιν ἥντινα δόξαν
[78]	~πορίζεσθαι τἀγαθά. ~(Μένων) ~παντάπασί μοι	δοκεῖ,	ὦ Σώκρατες, οὕτως ἔχειν ὡς
[73]	ἄρχων; ~(Μένων) οὐ πάνυ μοι	δοκεῖ,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ
[78]	κακοδαίμων εἶναι; ~(Μένων) οὔ μοι	δοκεῖ,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα
[95]	~τοῦτο ὁμολογεῖται; ~(Μένων) οὔ μοι	δοκεῖ,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ
[84]	τὸ ~εἰδέναι; ~(Μένων) οὔ μοι	δοκεῖ,	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ὤνητο ἄρα
[73]	ἐν ἀνδρί; ~(Μένων) ~ἔμοιγέ πως	δοκεῖ,	ὦ Σώκρατες, τοῦτο οὐκέτι ὅμοιον
[81]	λόγον λεγόντων; ~(Σωκράτης) ἀληθῆ, ἔμοιγε	δοκεῖν,	καὶ καλόν. ~(Μένων) τίνα τοῦτον,
[89]	τῷ ἄρτι μόνον δέῃ αὐτὸ	δοκεῖν	καλῶς λέγεσθαι, ἀλλὰ καὶ ἐν
[71]	ἐρεῖ: ὦ ξένε, ~κινδυνεύω σοι	δοκεῖν	μακάριός τις εἶναι ἀρετὴν γοῦν
[80]	καὶ νῦν, ὥς γέ μοι	δοκεῖς,	~γοητεύεις με καὶ φαρμάττεις καὶ
[80]	παράπαν ἔχω εἰπεῖν. καί μοι	δοκεῖς	εὖ ~βουλεύεσθαι οὐκ ἐκπλέων ἐνθένδε
[94]	~(Ἄνυτος) ~ὦ Σώκρατες, ῥᾳδίως μοι	δοκεῖς	κακῶς λέγειν ἀνθρώπους. ἐγὼ μὲν
[86]	καὶ ἀναμιμνῄσκεσθαι; ~(Μένων) εὖ μοι	δοκεῖς	λέγειν, ὦ Σώκρατες, οὐκ οἶδ'
[98]	ἢ ἐπιστήμη; ~(Μένων) καὶ τοῦτο	δοκεῖς	μοι ἀληθῆ λέγειν. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν
[86]	~(Μένων) καὶ τοῦτο μέν γε	δοκεῖς	μοι εὖ λέγειν, ὦ Σώκρατες.
[100]	εἴη πρὸς ἀρετήν. ~(Μένων) κάλλιστα	δοκεῖς	μοι λέγειν, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)
[80]	ἁπτόμενον ναρκᾶν ποιεῖ, καὶ σὺ	δοκεῖς	μοι νῦν ἐμὲ τοιοῦτόν τι
[80]	ὥστε μεστὸν ἀπορίας ~γεγονέναι. καὶ	δοκεῖς	μοι παντελῶς, εἰ δεῖ τι
[79]	σοι δοκῶ λέγειν; ~(Μένων) ἔμοιγε	δοκεῖς	ὀρθῶς λέγειν. ~(Σωκράτης) ~ἀπόκριναι τοίνυν
[76]	καὶ αἰσθητός. ~(Μένων) ~ἄριστά μοι	δοκεῖς,	ὦ Σώκρατες, ταύτην τὴν ἀπόκρισιν
[83]	~(Σωκράτης) ~καλῶς: τὸ γάρ σοι	δοκοῦν	τοῦτο ἀποκρίνου. καί μοι λέγε:
[95]	σοι οὗτοι, οἵπερ μόνοι ἐπαγγέλλονται,	δοκοῦσι	διδάσκαλοι ~εἶναι ἀρετῆς; ~(Μένων) ~καὶ
[77]	ὅτι βλάπτει. ~(Σωκράτης) ~ἦ καὶ	δοκοῦσί	σοι γιγνώσκειν τὰ κακὰ ὅτι
[89]	ταῦτα: ἀλλ' ἀρετῆς διδάσκαλοι οὐ	δοκοῦσί	σοι εἶναι; ~(Σωκράτης) ~πολλάκις γοῦν
[93]	ὄντων καλῶν κἀγαθῶν: ἢ ~οὐ	δοκοῦσί	σοι πολλοὶ καὶ ἀγαθοὶ γεγονέναι
[77]	τῶν (ἀγαθῶν; ~οὐ πάντες, ὤριστε,	δοκοῦσί	σοι τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμεῖν; ~(Μένων)
[81]	ἐστιν: ἀλλὰ ~σκόπει εἴ σοι	δοκοῦσιν	ἀληθῆ λέγειν. φασὶ γὰρ τὴν
[93]	~ἔμοιγε, ὦ Ἄνυτε, καὶ εἶναι	δοκοῦσιν	ἐνθάδε ἀγαθοὶ τὰ πολιτικά, καὶ
[95]	δεινούς. ~(Σωκράτης) οὐδ' ἄρα σοὶ	δοκοῦσιν	οἱ σοφισταὶ διδάσκαλοι εἶναι; ~(Μένων)
[77]	~ἐπιθυμοῦσιν αὐτῶν; ~(Μένων) ἀμφότερα ἔμοιγε	δοκοῦσιν.	~(Σωκράτης) ~ἦ γὰρ δοκεῖ τίς
[95]	πολλοὶ πέπονθα: τοτὲ μέν ~μοι	δοκοῦσιν,	τοτὲ δὲ οὔ. ~(Σωκράτης) ~οἶσθα
[72]	~οὐ μανθάνεις ὅτι λέγω; ~(Μένων)	~δοκῶ	γέ μοι μανθάνειν: οὐ μέντοι
[89]	ἔστιν ἐπιστήμη, σκέψαι ἐάν σοι	~δοκῶ	εἰκότως ἀπιστεῖν. τόδε γάρ μοι
[79]	ἃ λέγεις: ἢ οὐδέν σοι	δοκῶ	λέγειν; ~(Μένων) ἔμοιγε δοκεῖς ὀρθῶς
[94]	ἄρα ἄνδρας οὐκ ἐβούλετο ποιῆσαι;	δοκῶ	μέν, ~ἐβούλετο, ἀλλὰ μὴ οὐκ
[71]	πω ἐνέτυχον εἰδότι, ὡς ἐμοὶ	δοκῶ.	~(Μένων) τί δέ; Γοργίᾳ οὐκ
[98]	καὶ ἐπιστήμη, οὐ πάνυ μοι	δοκῶ	τοῦτο εἰκάζειν, ἀλλ' εἴπερ τι
[90]	καὶ τὰ ἄλλα οὐχ ~ὑπερήφανος	δοκῶν	εἶναι πολίτης οὐδὲ ὀγκώδης τε
[79]	μηδὲ κερματίζειν τὴν ἀρετήν, καὶ	~δόντος	παραδείγματα καθ' ἃ δέοι ἀποκρίνεσθαι,
[90]	οὐκ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου οὐδὲ	δόντος	τινός, ~ὥσπερ ὁ νῦν νεωστὶ
[99]	ἐπὶ τὸ ὀρθόν, δύο ~ταῦτα,	δόξα	ἀληθὴς καὶ ἐπιστήμη. ~(Μένων) δοκεῖ
[98]	~τοῖς ἀνθρώποις, (οὔτε ἐπιστήμη οὔτε	δόξα	ἀληθής, οὔτ' ἐπίκτητα ἢ δοκεῖ
[97]	φρονοῦντος. ~(Μένων) οὐδὲν γάρ. ~(Σωκράτης)	~δόξα	ἄρα ἀληθὴς πρὸς ὀρθότητα πράξεως
[97]	ἄρα ἧττον ὠφέλιμόν ἐστιν ὀρθὴ	δόξα	ἐπιστήμης. ~(Μένων) ~τοσούτῳ γε, ὦ
[98]	λέγειν. ~(Σωκράτης) ~οὐδὲν ἄρα ὀρθὴ	δόξα	ἐπιστήμης χεῖρον οὐδὲ ἧττον ὠφελίμη
[98]	τόδε οὐκ ὀρθῶς, ὅτι ἀληθὴς	δόξα	ἡγουμένη τὸ ἔργον ἑκάστης τῆς
[97]	πράττειν: τὸ δὲ ἄρα καὶ	~δόξα	ἦν ἀληθής. ~(Μένων) ἔοικέ γε.
[98]	δέ ἐστίν τι ἀλλοῖον ὀρθὴ	~δόξα	καὶ ἐπιστήμη, οὐ πάνυ μοι
[97]	ἀεὶ ἂν τυγχάνοι, ἕωσπερ ὀρθὰ	δοξάζοι;	~(Μένων) ~ἀνάγκη μοι φαίνεται: ὥστε
[97]	δ' εἴ τις ὀρθῶς μὲν	δοξάζων	ἥτις ἐστὶν ἡ ὁδός, ἐληλυθὼς
[97]	~τὰς ἀληθεῖς. καὶ γὰρ αἱ	δόξαι	αἱ ἀληθεῖς, ὅσον μὲν ἂν
[86]	ᾖ ἄνθρωπος, ἐνέσονται αὐτῷ ἀληθεῖς	δόξαι,	~αἳ ἐρωτήσει ἐπεγερθεῖσαι ἐπιστῆμαι γίγνονται,
[85]	ὥσπερ ὄναρ ἄρτι ἀνακεκίνηνται αἱ	δόξαι	αὗται: εἰ δὲ αὐτόν ~τις
[76]	~οἶμαι δὲ οὐδ' ἂν σοὶ	δόξαι,	εἰ μή, ὥσπερ χθὲς ἔλεγες,
[85]	δέ γε αὐτῷ αὗται αἱ	δόξαι:	ἢ οὔ; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)
[85]	ἂν μὴ εἰδῇ ἔνεισιν ἀληθεῖς	δόξαι	περὶ τούτων ὧν οὐκ ~οἶδε;
[97]	ἕως γ' ἄν που ὀρθὴν	δόξαν	ἔχῃ περὶ ὧν ὁ ἕτερος
[98]	οὐδὲ ἁνὴρ ὁ ἔχων ὀρθὴν	δόξαν	ἢ ὁ ἐπιστήμην. ~(Μένων) ἔστι
[97]	λέγεις; ὁ ἀεὶ ἔχων ὀρθὴν	δόξαν	οὐκ ἀεὶ ἂν τυγχάνοι, ἕωσπερ
[85]	δοκεῖ, ὦ Μένων; ἔστιν ἥντινα	δόξαν	οὐχ αὑτοῦ οὗτος ἀπεκρίνατο; ~(Μένων)
[99]	ἡγεῖσθαι δύο ὄντα ταῦτα μόνα,	δόξαν	τε ἀληθῆ καὶ ἐπιστήμην, ἃ
[97]	ἐπιτυγχάνοι, ὁ δὲ ~τὴν ὀρθὴν	δόξαν	τοτὲ μὲν ἂν τυγχάνοι, τοτὲ
[98]	εἶεν, ἀλλὰ καὶ δι' ὀρθὴν	δόξαν,	τούτοιν δὲ οὐδέτερον φύσει ἐστὶν
[84]	αὐτῷ, ἀλλὰ μὴ τὰς τούτου	δόξας	ἀνερωτῶντα. ~λέγε γάρ μοι σύ:
[85]	~(Σωκράτης) ἔχει δὲ ταύτας τὰς	δόξας,	ἢ οὐχί; ~(Μένων) ἀνάγκη, ὦ
[97]	δὴ λέγω ταῦτα; πρὸς τὰς	δόξας	~τὰς ἀληθεῖς. καὶ γὰρ αἱ
[98]	ταῦτα δὴ ~τιμιώτερον ἐπιστήμη ὀρθῆς	δόξης	ἐστίν, καὶ διαφέρει δεσμῷ ἐπιστήμη
[97]	τιμιωτέρα ἡ ἐπιστήμη τῆς ὀρθῆς	δόξης,	καὶ δι' ὅτι τὸ μὲν
[98]	καὶ διαφέρει δεσμῷ ἐπιστήμη ὀρθῆς	δόξης.	~(Μένων) νὴ τὸν Δία, ὦ
[73]	καὶ δοκεῖ σοι ἔτι ἂν	δοῦλος	εἶναι ὁ ἄρχων; ~(Μένων) οὐ
[73]	αὐτὴ ἀρετή, ὦ Μένων, καὶ	δούλου,	~ἄρχειν οἵω τε εἶναι τοῦ
[72]	βούλει, ἐλευθέρου, εἰ δὲ βούλει,	(δούλου.	~καὶ ἄλλαι πάμπολλαι ἀρεταί εἰσιν,
[97]	μὴ δεδεμένα ᾖ, ἀποδιδράσκει καὶ	δραπετεύει,	ἐὰν δὲ ~δεδεμένα, παραμένει. ~(Μένων)
[98]	χρόνον οὐκ ~ἐθέλουσι παραμένειν, ἀλλὰ	δραπετεύουσιν	ἐκ τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου,
[97]	τινος ἄξιόν ἐστι ~τιμῆς, ὥσπερ	δραπέτην	ἄνθρωπον οὐ γὰρ παραμένει δεδεμένον
[91]	τὰ ἱμάτια ἐξακούμενοι οὐκ ἂν	δύναιντο	~λαθεῖν τριάκονθ' (ἡμέρας μοχθηρότερα ἀποδιδόντες
[89]	αὐτῆς διδάσκαλοι, πάντα ποιῶν οὐ	δύναμαι	~εὑρεῖν. καίτοι μετὰ πολλῶν γε
[74]	~δυνάμεθα ἀνευρεῖν. ~(Μένων) ~οὐ γὰρ	δύναμαί	πω, ὦ Σώκρατες, ὡς σὺ
[74]	διὰ πάντων τούτων ἐστίν, οὐ	~δυνάμεθα	ἀνευρεῖν. ~(Μένων) ~οὐ γὰρ δύναμαί
[95]	μισθοὺς καὶ μεγάλους ἔφερον ~οἱ	δυνάμενοι	τοῦτο ποιεῖν, καὶ ~οὔ ποτ'
[95]	καὶ ἅνδανε τοῖς, ὧν μεγάλη	δύναμις.	~ἐσθλῶν μὲν γὰρ ἄπ' ἐσθλὰ
[78]	κατὰ τὸν σὸν λόγον ἀρετή,	(δύναμις	τοῦ ~πορίζεσθαι τἀγαθά. ~(Μένων) ~παντάπασί
[78]	βελτίων ἄλλος ἄλλου, κατὰ τὸ	δύνασθαι	ἂν εἴη ~ἀμείνων. ~(Μένων) πάνυ
[77]	λέγει, χαίρειν τε ~καλοῖσι καὶ	δύνασθαι:	καὶ ἐγὼ τοῦτο λέγω ἀρετήν,
[78]	ἀρετὴ βούλεσθαί τε τἀγαθὰ καὶ	δύνασθαι;	~(Μένων) εἶπον γάρ. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[86]	οἰοίμεθα ἃ μὴ ἐπιστάμεθα μηδὲ	(δυνατὸν	~εἶναι εὑρεῖν μηδὲ δεῖν ζητεῖν,
[77]	λέγω ἀρετήν, ἐπιθυμοῦντα τῶν καλῶν	~δυνατὸν	εἶναι πορίζεσθαι. ~(Σωκράτης) ~ἆρα λέγεις
[82]	~(Σωκράτης) πόσοι οὖν εἰσιν οἱ	δύο	δὶς πόδες; λογισάμενος εἰπέ. ~(Παῖς)
[83]	ταύτης προσληψόμεθα καὶ ἔσται τρίπους;	δύο	~μὲν γὰρ οἵδε, ὁ δὲ
[83]	δὲ εἷς: καὶ ἐνθένδε ὡσαύτως	δύο	μὲν οἵδε, ὁ δὲ εἷς:
[99]	~(Σωκράτης) ~ὀρθῶς δέ γε ἡγεῖσθαι	δύο	ὄντα ταῦτα μόνα, δόξαν τε
[85]	πόσα δὲ ἐν τῷδε; ~(Παῖς)	δύο.	~(Σωκράτης) τὰ δὲ τέτταρα τοῖν
[99]	ἡγεμών ἐστιν ἐπὶ τὸ ὀρθόν,	δύο	~ταῦτα, δόξα ἀληθὴς καὶ ἐπιστήμη.
[94]	μεγαλοπρεπῶς σοφὸν ἄνδρα, οἶσθ' ὅτι	δύο	ὑεῖς ἔθρεψε, Πάραλον καὶ ~Ξάνθιππον;
[94]	πρᾶγμα, ἐνθυμήθητι ὅτι ~Θουκυδίδης αὖ	δύο	ὑεῖς ἔθρεψεν, Μελησίαν καὶ Στέφανον,
[82]	δυοῖν γίγνεται; ~(Παῖς) γίγνεται. ~(Σωκράτης)	δυοῖν	ἄρα δὶς γίγνεται ποδῶν; ~(Παῖς)
[99]	ἀρετή; ~(Μένων) οὐ φαίνεται. ~(Σωκράτης)	~δυοῖν	ἄρα ὄντοιν ἀγαθοῖν καὶ ὠφελίμοιν
[82]	ταύτῃ, ἄλλο τι ἢ δὶς	δυοῖν	γίγνεται; ~(Παῖς) γίγνεται. ~(Σωκράτης) δυοῖν
[83]	μοι λέγε: οὐχ ἥδε μὲν	δυοῖν	~ποδοῖν ἦν, ἡ δὲ τεττάρων;
[82]	οὖν εἴη αὕτη ἡ πλευρὰ	δυοῖν	ποδοῖν καὶ αὕτη δυοῖν, πόσων
[82]	~(Παῖς) (ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ δὲ	δυοῖν	ποδοῖν καὶ ταύτῃ, ἄλλο τι
[82]	δὲ σκόπει: εἰ ἦν ταύτῃ	δυοῖν	ποδοῖν, ταύτῃ δὲ ἑνὸς ποδὸς
[82]	ἑκάστη. ἡ μὲν ~γὰρ τοῦδε	δυοῖν	ποδοῖν: τί δὲ ἡ ἐκείνου
[82]	ἄλλο ~τι ἅπαξ ἂν ἦν	δυοῖν	ποδοῖν τὸ χωρίον; ~(Παῖς) (ναί.
[82]	πλευρὰ δυοῖν ποδοῖν καὶ αὕτη	δυοῖν,	πόσων ἂν εἴη ποδῶν τὸ
[85]	~(Σωκράτης) τὰ δὲ τέτταρα τοῖν	δυοῖν	τί ἐστιν; ~(Παῖς) διπλάσια. ~(Σωκράτης)
[89]	οὖν δή; πρὸς τί βλέπων	δυσχεραίνεις	αὐτὸ καὶ ἀπιστεῖς μὴ οὐκ