Pages
[71]	φθονήσῃς, ἵνα εὐτυχέστατον ψεῦσμα ~ἐψευσμένος	ὦ,	ἂν φανῇς σὺ μὲν εἰδὼς
[75]	οὐδὲ μανθάνω ἔγωγε ὅτι βούλει,	ὦ	ἄνθρωπε, οὐδὲ οἶδα ὅτι λέγεις,
[92]	μή. ~(Σωκράτης) ~μάντις εἶ ἴσως,	ὦ	Ἄνυτε: ἐπεὶ ὅπως γε ἄλλως
[92]	εἴτε ἀστός. ~(Σωκράτης) ~πότερον δέ,	ὦ	Ἄνυτε, ἠδίκηκέ τίς σε τῶν
[93]	τῇ πόλει ἄνδρες; ~(Σωκράτης) ~ἔμοιγε,	ὦ	Ἄνυτε, καὶ εἶναι δοκοῦσιν ἐνθάδε
[91]	τῶν συγγιγνομένων. ~(Σωκράτης) ~πῶς λέγεις,	ὦ	Ἄνυτε; οὗτοι ἄρα μόνοι τῶν
[91]	~ξένου τουτουὶ Μένωνος. οὗτος γάρ,	ὦ	Ἄνυτε, πάλαι λέγει πρός με
[90]	καὶ οἵτινες. σὺ ~οὖν ἡμῖν,	ὦ	Ἄνυτε, συζήτησον, ἐμοί τε καὶ
[73]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ εἰκός,	ὦ	ἄριστε: ἔτι γὰρ καὶ τόδε
[79]	ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὴ τοίνυν,	ὦ	ἄριστε, μηδὲ σὺ ἔτι ζητουμένης
[92]	γε. ~(Σωκράτης) ~πῶς οὖν ἄν,	ὦ	δαιμόνιε, εἰδείης περὶ τούτου τοῦ
[71]	ἀπαγγέλλωμεν; ~(Σωκράτης) ~μὴ μόνον γε,	ὦ	ἑταῖρε, ἀλλὰ καὶ ὅτι οὐδ'
[94]	τῆς πόλεως ἐπιμέλειαν. ἀλλὰ γάρ,	ὦ	ἑταῖρε Ἄνυτε, μὴ οὐκ ᾖ
[74]	ἐγὼ προθυμήσομαι, ἐὰν οἷός τ'	ὦ,	ἡμᾶς προβιβάσαι. μανθάνεις ~γάρ που
[72]	ἀρετῆς μόνον σοι οὕτω δοκεῖ,	ὦ	Μένων, ἄλλη μὲν ἀνδρὸς εἶναι,
[76]	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὑβριστής γ' εἶ,	ὦ	Μένων: ἀνδρὶ πρεσβύτῃ πράγματα προστάττεις
[95]	σὲ καὶ αὐτὸν εἰδέναι. ~(Σωκράτης)	~ὦ	Μένων, Ἄνυτος μέν μοι δοκεῖ
[99]	κινδυνεύει οὕτως ἔχειν. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν,	ὦ	Μένων, ἄξιον τούτους θείους καλεῖν
[77]	~ἦ γὰρ δοκεῖ τίς σοι,	ὦ	Μένων, γιγνώσκων τὰ κακὰ ὅτι
[76]	~(Σωκράτης) ~κἂν κατακεκαλυμμένος τις γνοίη,	ὦ	Μένων, διαλεγομένου σου, ὅτι καλὸς
[96]	τῶν ~ἀγαθῶν γιγνοΜένων. ~(Σωκράτης) ~κινδυνεύομεν,	ὦ	Μένων, ἐγώ τε καὶ σὺ
[74]	ἐγὼ ~ἔλεγον, τί ἐστιν σχῆμα,	ὦ	Μένων; εἰ αὐτῷ εἶπες ὅτι
[72]	γέ τινι εὐτυχίᾳ ἔοικα κεχρῆσθαι,	ὦ	Μένων, εἰ μίαν ζητῶν ἀρετὴν
[89]	πράγματος. καὶ δὴ καὶ νῦν,	ὦ	Μένων, εἰς καλὸν ἡμῖν ~Ἄνυτος
[85]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~τί σοι δοκεῖ,	ὦ	Μένων; ἔστιν ἥντινα δόξαν οὐχ
[98]	αἰτίας λογισμῷ. τοῦτο δ' ἐστίν,	ὦ	~(Μένων) ἑταῖρε, ἀνάμνησις, ὡς ἐν
[75]	ταὐτόν; ἢ οὐδὲ ἐπὶ τούτοις,	ὦ	~Μένων, ἔχοις ἂν εἰπεῖν, εἴ
[73]	ἀρετή ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~πότερον ἀρετή,	ὦ	Μένων, ἢ ἀρετή τις; ~(Μένων)
[76]	οὖν. ~(Σωκράτης) ~τραγικὴ γάρ ἐστιν,	ὦ	Μένων, ἡ ἀπόκρισις, ὥστε ἀρέσκει
[100]	μὲν τοίνυν τούτου τοῦ λογισμοῦ,	ὦ	Μένων, θείᾳ μοίρᾳ ἡμῖν φαίνεται
[99]	~οὐδὲν μέλει ἔμοιγε. τούτῳ μέν,	ὦ	Μένων, καὶ αὖθις διαλεξόμεθα: εἰ
[73]	καὶ παιδὸς ἡ αὐτὴ ἀρετή,	ὦ	Μένων, καὶ δούλου, ~ἄρχειν οἵω
[80]	γόης ἀπαχθείης. ~(Σωκράτης) πανοῦργος εἶ,	ὦ	Μένων, καὶ ὀλίγου ἐξηπάτησάς με.
[86]	~(Σωκράτης) ~καὶ γὰρ ἐγὼ ἐμοί,	ὦ	Μένων. καὶ τὰ μέν γε
[72]	ἀρετῶν παρὰ σοὶ κείμενον. ἀτάρ,	ὦ	Μένων, κατὰ ταύτην τὴν εἰκόνα
[86]	~ἀλλ' εἰ μὲν ἐγὼ ἦρχον,	ὦ	Μένων, μὴ μόνον ἐμαυτοῦ ἀλλὰ
[80]	~(Σωκράτης) ~μανθάνω οἷον βούλει λέγειν,	ὦ	Μένων. ὁρᾷς τοῦτον ὡς ἐριστικὸν
[82]	ἔχει; ~(Σωκράτης) ~καὶ ἄρτι εἶπον,	ὦ	Μένων, ὅτι πανοῦργος εἶ, καὶ
[84]	οὐκ οἶδα. ~(Σωκράτης) ~ἐννοεῖς αὖ,	ὦ	Μένων, οὗ ἐστιν ἤδη βαδίζων
[71]	εἰδώς. ~(ἐγὼ οὖν καὶ αὐτός,	ὦ	Μένων, οὕτως ἔχω: συμπένομαι τοῖς
[79]	τοιαῦτα; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) εἶτα,	ὦ	Μένων, παίζεις πρός με; ~(Μένων)
[70]	ἢ ἄλλῳ ~τινὶ τρόπῳ; ~(Σωκράτης)	~ὦ	Μένων, πρὸ τοῦ μὲν Θετταλοὶ
[78]	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα βούλεται,	ὦ	Μένων, τὰ κακὰ οὐδείς, εἴπερ
[74]	καὶ ἄλλαι πάμπολλαι. ~(Σωκράτης) ~πάλιν,	ὦ	Μένων, ταὐτὸν πεπόνθαμεν: πολλὰς αὖ
[78]	πότερον προστιθεῖς τούτῳ τῷ πόρῳ,	ὦ	~Μένων, τὸ δικαίως καὶ ὁσίως,
[89]	~ἀρετή; ~(Σωκράτης) ~ἐγώ σοι ἐρῶ,	ὦ	Μένων. τὸ μὲν γὰρ διδακτὸν
[99]	~καὶ αἵ γε γυναῖκες δήπου,	ὦ	Μένων, τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας θείους
[72]	τοῦτο τοίνυν μοι αὐτὸ εἰπέ,	ὦ	Μένων: ᾧ οὐδὲν ~διαφέρουσιν ἀλλὰ
[82]	Σώκρατες, ὅτι διπλασία. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς,	ὦ	Μένων, ὡς ἐγὼ τοῦτον οὐδὲν
[71]	~(Σωκράτης) ~οὐ πάνυ εἰμὶ μνήμων,	ὦ	Μένων, ὥστε οὐκ ἔχω εἰπεῖν
[71]	ὅστις οὐ γελάσεται καὶ ἐρεῖ:	ὦ	ξένε, ~κινδυνεύω σοι δοκεῖν μακάριός
[76]	ἔμοιγε. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὐκ ἔστιν,	ὦ	παῖ Ἀλεξιδήμου, ὡς ἐγὼ ἐμαυτὸν
[82]	προσέξω. ~(Σωκράτης) ~εἰπὲ δή μοι,	ὦ	παῖ, γιγνώσκεις τετράγωνον χωρίον ὅτι
[85]	διαμέτρου ἄν, ὡς σὺ φῄς,	ὦ	παῖ Μένωνος, γίγνοιτ' ἂν τὸ
[83]	~(Σωκράτης) ~ἀπὸ τῆς διπλασίας (ἄρα,	ὦ	παῖ, οὐ διπλάσιον ἀλλὰ τετραπλάσιον
[71]	καὶ ἄπεστιν: σὺ δὲ αὐτός,	ὦ	πρὸς θεῶν, Μένων, ~τί φῂς
[71]	~(Μένων) ~οὐκ ἔμοιγε. ἀλλὰ σύ,	ὦ	Σώκρατες, ἀληθῶς (οὐδ' ὅτι ἀρετή
[86]	~πάνυ μὲν οὖν. οὐ μέντοι,	ὦ	Σώκρατες, ἀλλ' ἔγωγε ἐκεῖνο ἂν
[92]	~(Ἄνυτος) ~πολλοῦ γε δέουσι μαίνεσθαι,	ὦ	Σώκρατες, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον οἱ
[81]	ἀρετὴ ὅτι ἐστίν. ~(Μένων) ~ναί,	ὦ	Σώκρατες: ἀλλὰ πῶς λέγεις τοῦτο,
[95]	~(Μένων) ~οὐ μὰ τὸν Δία,	ὦ	Σώκρατες, ἀλλὰ τοτὲ μὲν ἂν
[70]	~(Μένων) ~ἔχεις μοι εἰπεῖν,	ὦ	Σώκρατες, ἆρα διδακτὸν ἡ ἀρετή;
[77]	εἴληφας. ~(Μένων) ~δοκεῖ τοίνυν μοι,	ὦ	Σώκρατες, ἀρετὴ εἶναι, καθάπερ ὁ
[73]	οἶμαι ἔγωγε: ἡ γὰρ δικαιοσύνη,	ὦ	Σώκρατες, ἀρετή ἐστιν. ~(Σωκράτης) ~πότερον
[84]	~(Παῖς) ἀλλὰ μὰ τὸν Δία,	ὦ	Σώκρατες, ἔγωγε οὐκ οἶδα. ~(Σωκράτης)
[77]	μυηθείης. ~(Μένων) ~ἀλλὰ περιμένοιμ' ἄν,	ὦ	Σώκρατες, εἴ μοι πολλὰ τοιαῦτα
[75]	ἀπόκρισιν. ~(Μένων) μή, ἀλλὰ σύ,	ὦ	Σώκρατες, εἰπέ. ~(Σωκράτης) βούλει σοι
[71]	ἐντετυχηκέναι. ~(Μένων) ~ἀλλ' οὐ χαλεπόν,	ὦ	Σώκρατες, εἰπεῖν. πρῶτον μέν, εἰ
[98]	δόξης. ~(Μένων) νὴ τὸν Δία,	ὦ	Σώκρατες, ἔοικεν τοιούτῳ τινί. ~(Σωκράτης)
[76]	ἐπειδάν μοι σὺ τοῦτ' εἴπῃς,	ὦ	Σώκρατες, ἐρῶ σοι. ~(Σωκράτης) ~κἂν
[80]	καὶ ὁ ἑταῖρός σου; ~(Μένων)	~ὦ	Σώκρατες, ἤκουον μὲν ἔγωγε πρὶν
[95]	εἶναι; ~(Μένων) ~οὐκ ἔχω λέγειν,	ὦ	Σώκρατες. καὶ γὰρ αὐτὸς ὅπερ
[72]	ἀρετή ἐστιν, ὡσαύτως δὲ οἶμαι,	ὦ	Σώκρατες, καὶ ἡ κακία. ~(Σωκράτης)
[78]	κτᾶσθαι; ~(Μένων) ~κινδυνεύεις (ἀληθῆ λέγειν,	ὦ	Σώκρατες: καὶ οὐδεὶς βούλεσθαι τὰ
[89]	ἤδη ἀναγκαῖον εἶναι: καὶ δῆλον,	ὦ	Σώκρατες, κατὰ τὴν ὑπόθεσιν, εἴπερ
[98]	οἶδα. ~(Μένων) καὶ ὀρθῶς γε,	ὦ	Σώκρατες, λέγεις. ~(Σωκράτης) ~τί δέ;
[91]	καλοῦσι σοφιστάς. ~(Ἄνυτος) ~Ἡράκλεις, εὐφήμει,	ὦ	Σώκρατες. μηδένα τῶν γ' ἐμῶν
[99]	οὗτος. ~(Μένων) ~καὶ φαίνονταί γε,	ὦ	Σώκρατες, ὀρθῶς λέγειν. καίτοι ἴσως
[82]	τοῦ διπλασίου; ~(Παῖς) δῆλον δή,	ὦ	Σώκρατες, ὅτι διπλασία. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς,
[97]	δόξα ἐπιστήμης. ~(Μένων) ~τοσούτῳ γε,	ὦ	Σώκρατες, ὅτι ὁ μὲν τὴν
[82]	~(Μένων) ~οὐ μὰ τὸν Δία,	ὦ	Σώκρατες, οὐ πρὸς τοῦτο βλέψας
[86]	~(Μένων) εὖ μοι δοκεῖς λέγειν,	ὦ	Σώκρατες, οὐκ οἶδ' ὅπως. ~(Σωκράτης)
[78]	τἀγαθά. ~(Μένων) ~παντάπασί μοι δοκεῖ,	ὦ	Σώκρατες, οὕτως ἔχειν ὡς σὺ
[96]	ἐσκέμμεθα. ὥστε καὶ θαυμάζω δή,	ὦ	Σώκρατες, ~πότερόν ποτε οὐδ' εἰσὶν
[94]	οὐκ ᾖ ~διδακτὸν ἀρετή. ~(Ἄνυτος)	~ὦ	Σώκρατες, ῥᾳδίως μοι δοκεῖς κακῶς
[78]	ἀρετὴν καλεῖς; ~(Μένων) οὐ δήπου,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ κακίαν. ~(Μένων)
[74]	ἢ στρογγύλον; ~(Μένων) οὐ δήπου,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἀλλὰ μὴν σχῆμά
[89]	πόλεσι. ~(Μένων) εἰκός γέ τοι,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἆρ' οὖν ἐπειδὴ
[86]	γε δοκεῖς μοι εὖ λέγειν,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~βούλει οὖν, ἐπειδὴ
[80]	ἐξηπάτησάς με. ~(Μένων) τί μάλιστα,	ὦ	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) γιγνώσκω οὗ ἕνεκά
[100]	~(Μένων) κάλλιστα δοκεῖς μοι λέγειν,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~ἐκ μὲν τοίνυν
[79]	~(Μένων) καὶ ὀρθῶς γε ἀπεβάλλομεν,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~μὴ τοίνυν, ὦ
[91]	~(Ἄνυτος) καὶ τίνας λέγεις τούτους,	ὦ	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~οἶσθα δήπου καὶ
[79]	πρός με; ~(Μένων) τί δή,	ὦ	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὅτι ἄρτι ἐμοῦ
[73]	~(Μένων) οὐ πάνυ μοι δοκεῖ,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐ γὰρ εἰκός,
[78]	εἶναι; ~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκ ἄρα βούλεται,
[81]	δοκεῖ λέγεσθαι ὁ λόγος οὗτος,	ὦ	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) οὐκ ἔμοιγε. ~(Μένων)
[82]	πόδες; λογισάμενος εἰπέ. ~(Παῖς) τέτταρες,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν γένοιτ' ἂν
[75]	~(Μένων) ἀλλὰ τοῦτό γε εὔηθες,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) πῶς λέγεις; ~(Μένων)
[95]	ὁμολογεῖται; ~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ δή;
[85]	~χωρίον. ~(Παῖς) πάνυ μὲν οὖν,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ~τί σοι δοκεῖ,
[76]	τὸ δὲ χρῶμα τί λέγεις,	ὦ	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὑβριστής γ' εἶ,
[96]	ἄνδρες. ~(Μένων) πῶς τοῦτο λέγεις,	ὦ	Σώκρατες; ~(Σωκράτης) ~ὧδε: ὅτι μὲν
[84]	~εἰδέναι; ~(Μένων) οὔ μοι δοκεῖ,	ὦ	Σώκρατες. ~(Σωκράτης) ὤνητο ἄρα ναρκήσας;
[89]	~(Μένων) δοκεῖ μοι καλῶς λέγεσθαι,	ὦ	Σώκρατες, τὰ λεγόμενα. ~(Σωκράτης) οὐκοῦν
[95]	ἀρετῆς; ~(Μένων) ~καὶ Γοργίου μάλιστα,	ὦ	Σώκρατες, ταῦτα ἄγαμαι, ὅτι οὐκ
[76]	αἰσθητός. ~(Μένων) ~ἄριστά μοι δοκεῖς,	ὦ	Σώκρατες, ταύτην τὴν ἀπόκρισιν εἰρηκέναι.
[80]	~(Μένων) ~καὶ τίνα τρόπον ζητήσεις,	ὦ	Σώκρατες, τοῦτο ὃ μὴ οἶσθα
[73]	ἀνδρί; ~(Μένων) ~ἔμοιγέ πως δοκεῖ,	ὦ	Σώκρατες, τοῦτο οὐκέτι ὅμοιον εἶναι
[97]	~ἀνάγκη μοι φαίνεται: ὥστε θαυμάζω,	ὦ	Σώκρατες, (τούτου οὕτως ἔχοντος, ~ὅτι
[85]	δόξας, ἢ οὐχί; ~(Μένων) ἀνάγκη,	ὦ	Σώκρατες, φαίνεται. ~(Σωκράτης) ~εἰ δὲ
[99]	τοιοῦτοι. ~(Μένων) ἔοικεν οὕτως ἔχειν,	ὦ	Σώκρατες, ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν
[74]	~(Μένων) ~οὐ γὰρ δύναμαί πω,	ὦ	Σώκρατες, ὡς σὺ ζητεῖς, (μίαν
[79]	ἐμοὶ δοκεῖ, τῆς αὐτῆς ἐρωτήσεως,	ὦ	φίλε ~Μένων, τί ἐστιν ἀρετή,
[70]	ὅτῳ οὐκ ἀποκρινόμενος. ἐνθάδε δέ,	ὦ	φίλε Μένων, τὸ ἐναντίον ~περιέστηκεν:
[77]	ἡγούμενος τὰ κακὰ ὠφελεῖν ἐκεῖνον	ᾧ	ἂν γένηται, ἢ γιγνώσκων τὰ
[77]	δὲ τὰ κακὰ βλάπτειν ~ἐκεῖνον	ᾧ	ἂν γίγνηται, γιγνώσκουσιν δήπου ὅτι
[77]	γιγνώσκων τὰ ~κακὰ ὅτι βλάπτει	ᾧ	ἂν παρῇ; ~(Μένων) ~εἰσὶ μὲν
[81]	ἐργατικούς τε καὶ ζητητικοὺς ποιεῖ:	ᾧ	ἐγὼ πιστεύων ~ἀληθεῖ εἶναι ἐθέλω
[89]	καλὸν ἡμῖν ~Ἄνυτος ὅδε παρεκαθέζετο,	ᾧ	μεταδῶμεν τῆς ζητήσεως. ~(εἰκότως δ'
[72]	μοι αὐτὸ εἰπέ, ὦ Μένων:	ᾧ	οὐδὲν ~διαφέρουσιν ἀλλὰ ταὐτόν εἰσιν
[90]	πράγματος τίνες ἂν εἶεν διδάσκαλοι.	ὧδε	δὲ σκέψαι: εἰ βουλοίμεθα ~Μένωνα
[82]	ἂν εἴη ποδῶν τὸ ~ὅλον;	ὧδε	δὲ σκόπει: εἰ ἦν ταύτῃ
[90]	οὕτως; ~(Ἄνυτος) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)	~ὧδε	δή μοι πάλιν περὶ τῶν
[87]	διδακτὸν εἴτε ~οὐ διδακτόν ἐστιν,	ὧδε	λέγοντες: εἰ ποῖόν τί ἐστιν
[97]	τοῦτο λέγεις, ὦ Σώκρατες; ~(Σωκράτης)	~ὧδε:	ὅτι μὲν τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας
[93]	ζητοῦμεν ἐγώ τε καὶ Μένων.	~ὧδε	οὖν σκόπει ἐκ τοῦ σαυτοῦ
[86]	λέγω δὲ τὸ ἐξ ~ὑποθέσεως	ὧδε,	ὥσπερ οἱ γεωμέτραι πολλάκις σκοποῦνται,
[84]	καὶ πρὸς πολλοὺς καὶ ~πολλάκις	(ᾤετ'	ἂν εὖ λέγειν περὶ τοῦ
[84]	νῦν ~πω οἶδεν, ἀλλ' οὖν	ᾤετό	γ' αὐτὴν τότε εἰδέναι, καὶ
[84]	ζητεῖν ἢ μανθάνειν τοῦτο ὃ	ᾤετο	εἰδέναι ~οὐκ εἰδώς, πρὶν εἰς
[92]	~(Σωκράτης) ~ἀλλ' οὓς μὲν ἐγὼ	ᾤμην	διδασκάλους τούτων εἶναι, εἶπον, ἀλλὰ
[79]	ἔτι ζητου Μένων καὶ ~μήπω	(ὡμολογη(	Μένων) ἐπιχειροῦσαν ἀποκρίνεσθαι. ~(Μένων) καὶ
[98]	διδασκάλους; ~(Μένων) ἔστι ταῦτα. ~(Σωκράτης)	ὡμολογήκαμεν	ἄρα μήτε διδακτὸν αὐτὸ μήτε
[96]	μοι ἔχειν ὡς λέγεις. ~(Σωκράτης)	~ὡμολογήκαμεν	δέ γε, πράγματος οὗ μήτε
[98]	~(Μένων) οὕτω. ~(Σωκράτης) ἀλλὰ μὴν	ὡμολογήκαμεν	μὴ εἶναι αὐτοῦ διδασκάλους; ~(Μένων)
[96]	τοῦτο ~μηδὲ διδακτὸν εἶναι; ~(Μένων)	ὡμολογήκαμεν.	~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν ἀρετῆς οὐδαμοῦ φαίνονται
[97]	ἄνδρας δεῖ ὠφελίμους εἶναι, (ὀρθῶς	~ὡμολογήκαμεν	τοῦτό γε ὅτι οὐκ ἂν
[97]	τοῦτο ὅμοιοί ἐσμεν οὐκ ~ὀρθῶς	ὡμολογηκόσιν.	~(Μένων) πῶς δὴ (ὀρθῶς) λέγεις;
[87]	ἐστιν; ~(Μένων) ἀνάγκη ἐκ τῶν	ὡμολογηΜένων.	~(Σωκράτης) ~σκεψώμεθα δὴ καθ' ἕκαστον
[89]	ἀλλὰ μὴ τοῦτο οὐ καλῶς	ὡμολογήσαμεν;	~(Μένων) καὶ μὴν ἐδόκει γε
[98]	γε ἀγαθὸς ἀνὴρ ὠφέλιμος ἡμῖν	ὡμολόγηται	εἶναι. ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~ἐπειδὴ
[98]	ὡς ἐν τοῖς πρόσθεν ἡμῖν	ὡμολόγηται.	ἐπειδὰν δὲ ~δεθῶσιν, πρῶτον μὲν
[97]	πραγμάτων, καὶ τοῦτό ~που καλῶς	ὡμολογοῦμεν;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~ὅτι δ'
[93]	οὗ ὁ λόγος ἡμῖν τυγχάνει	ὤν:	οὐκ εἰ εἰσὶν ἀγαθοὶ ἢ
[76]	πόρους εἰς οὓς καὶ δι'	ὧν	αἱ ἀπορροαὶ πορεύονται; ~(Μένων) πάνυ
[85]	~τῷ οὐκ εἰδότι ἄρα περὶ	ὧν	ἂν μὴ εἰδῇ ἔνεισιν ἀληθεῖς
[75]	ἀποκρίνεσθαι, ~ἀλλὰ καὶ δι' ἐκείνων	ὧν	ἂν προσομολογῇ εἰδέναι ὁ ἐρωτώμενος.
[92]	ἄλλως οἶσθα τούτων πέρι, ἐξ	ὧν	αὐτὸς ~λέγεις θαυμάζοιμ' ἄν. ἀλλὰ
[99]	γιγνόμενα οὐκ ~ἀνθρωπίνῃ ἡγεμονίᾳ γίγνεται	ὧν	δὲ ἄνθρωπος ἡγεμών ἐστιν ἐπὶ
[83]	ἐν αὐτῷ ἐστιν ταυτὶ τέτταρα,	ὧν	ἕκαστον ἴσον τούτῳ ἐστὶν τῷ
[99]	καὶ πολλά, ἴσασι δὲ οὐδὲν	ὧν	λέγουσιν. ~(Μένων) κινδυνεύει οὕτως ἔχειν.
[99]	καὶ μεγάλα πράγματα, μηδὲν εἰδότες	~ὧν	λέγουσιν. ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[95]	τοῖσιν ~ἵζε, καὶ ἅνδανε τοῖς,	ὧν	μεγάλη δύναμις. ~ἐσθλῶν μὲν γὰρ
[81]	τῶν ἱερειῶν ὅσοις μεμέληκε περὶ	ὧν	~μεταχειρίζονται λόγον οἵοις τ' εἶναι
[97]	που ὀρθὴν δόξαν ἔχῃ περὶ	ὧν	ὁ ἕτερος ἐπιστήμην, οὐδὲν χείρων
[70]	εἴληφεν ~Ἀλευαδῶν τε τοὺς πρώτους,	ὧν	ὁ σὸς ἐραστής ἐστιν Ἀρίστιππος,
[98]	καὶ τοῦτο ἐκείνων θείην ἂν	ὧν	οἶδα. ~(Μένων) καὶ ὀρθῶς γε,
[85]	ἔνεισιν ἀληθεῖς δόξαι περὶ τούτων	ὧν	οὐκ ~οἶδε; ~(Μένων) φαίνεται. ~(Σωκράτης)
[80]	παράπαν ὅτι ἐστίν; ~ποῖον γὰρ	ὧν	οὐκ οἶσθα προθέμενος ζητήσεις; ἢ
[99]	~ἔχοντες πολλὰ καὶ μεγάλα κατορθοῦσιν	ὧν	πράττουσι καὶ λέγουσι; ~(Μένων) πάνυ
[79]	ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν συμβαίνει ἐξ	ὧν	σὺ ὁμολογεῖς, τὸ μετὰ μορίου
[84]	μοι δοκεῖ, ὦ Σώκρατες. ~(Σωκράτης)	ὤνητο	ἄρα ναρκήσας; ~(Μένων) δοκεῖ μοι.
[77]	ἀγνοοῦντες ~αὐτά, ἀλλὰ ἐκείνων ἃ	ᾤοντο	ἀγαθὰ εἶναι, ἔστιν δὲ ταῦτά
[100]	ἀρετή. νῦν δ' ἐμοὶ μὲν	ὥρα	ποι ~ἰέναι, σὺ δὲ ταὐτὰ
[76]	ἅτε ~τυραννεύοντες ἕως ἂν ἐν	ὥρᾳ	(ὦσιν, καὶ ἅμα ἐμοῦ ἴσως
[77]	οἳ τῶν (ἀγαθῶν; ~οὐ πάντες,	ὤριστε,	δοκοῦσί σοι τῶν ἀγαθῶν ἐπιθυμεῖν;
[72]	γέ μοι μανθάνειν: οὐ μέντοι	ὡς	βούλομαί γέ πω κατέχω τὸ
[80]	πόλει ~τοιαῦτα ποιοῖς, τάχ' ἂν	ὡς	γόης ἀπαχθείης. ~(Σωκράτης) πανοῦργος εἶ,
[82]	~θεῶ δὴ αὐτὸν ἀναμιμνῃσκόμενον ἐφεξῆς,	ὡς	δεῖ ἀναμιμνῄσκεσθαι. ~σὺ δέ μοι
[84]	λέγειν περὶ τοῦ διπλασίου χωρίου,	ὡς	δεῖ διπλασίαν ~τὴν γραμμὴν ἔχειν
[95]	τοτὲ μὲν ἂν αὐτῶν ἀκούσαις	ὡς	διδακτόν, τοτὲ ~δὲ ὡς οὔ.
[95]	~οἶσθ' ὅτι ἐν τούτοις μὲν	ὡς	διδακτοῦ οὔσης τῆς ἀρετῆς λέγει;
[86]	καὶ σκεψαίμην καὶ ἀκούσαιμι, πότερον	ὡς	διδακτῷ ὄντι αὐτῷ δεῖ ~ἐπιχειρεῖν,
[90]	τοῦτον εὖ ἔθρεψεν καὶ ἐπαίδευσεν,	ὡς	δοκεῖ ~Ἀθηναίων τῷ πλήθει: αἱροῦνται
[100]	τόνδε Ἄνυτον, ~ἵνα (πρᾳότερος ᾖ:	ὡς	ἐὰν πείσῃς τοῦτον, ἔστιν ὅτι
[76]	οὐκ ἔστιν, ὦ παῖ Ἀλεξιδήμου,	ὡς	ἐγὼ ἐμαυτὸν πείθω, ἀλλ' ἐκείνη
[82]	διπλασία. ~(Σωκράτης) ~ὁρᾷς, ὦ Μένων,	ὡς	ἐγὼ τοῦτον οὐδὲν διδάσκω, ἀλλ'
[84]	τότε εἰδέναι, καὶ θαρραλέως ἀπεκρίνετο	ὡς	~εἰδώς, καὶ οὐχ ἡγεῖτο ἀπορεῖν:
[70]	τε καὶ πλούτῳ, (νῦν δέ,	ὡς	ἐμοὶ δοκεῖ, καὶ ἐπὶ σοφίᾳ,
[79]	οὖν σοι πάλιν ἐξ ἀρχῆς,	ὡς	ἐμοὶ δοκεῖ, τῆς αὐτῆς ἐρωτήσεως,
[71]	οὐδ' ἄλλῳ πω ἐνέτυχον εἰδότι,	ὡς	ἐμοὶ δοκῶ. ~(Μένων) τί δέ;
[98]	ἐστίν, ὦ ~(Μένων) ἑταῖρε, ἀνάμνησις,	ὡς	ἐν τοῖς πρόσθεν ἡμῖν ὡμολόγηται.
[87]	~(Σωκράτης) ~τὸ δὴ μετὰ τοῦτο,	ὡς	ἔοικε, δεῖ σκέψασθαι πότερόν ἐστιν
[78]	γε. ~(Σωκράτης) ~τοῦτ' ἔστιν ἄρα,	ὡς	ἔοικε, κατὰ τὸν σὸν λόγον
[84]	~(Σωκράτης) ~προὔργου γοῦν τι πεποιήκαμεν,	ὡς	ἔοικε, πρὸς τὸ ἐξευρεῖν ὅπῃ
[78]	πάντως δήπου. ~(Σωκράτης) ~δεῖ ἄρα,	ὡς	ἔοικε, τούτῳ τῷ πόρῳ δικαιοσύνην
[78]	ἀπορία ἀρετὴ ἂν εἴη, ἀλλά,	~ὡς	ἔοικεν, ὃ μὲν ἂν μετὰ
[80]	λέγειν, ὦ Μένων. ὁρᾷς τοῦτον	ὡς	ἐριστικὸν λόγον ~κατάγεις, ὡς οὐκ
[85]	καὶ μὴν οὐκ ᾔδει γε,	ὡς	ἔφαμεν ὀλίγον πρότερον. ~(Μένων) ἀληθῆ
[96]	ἀποβλέψας πρὸς τὴν ἄρτι ζήτησιν,	ὡς	~ἡμᾶς ἔλαθεν καταγελάστως ὅτι οὐ
[94]	εἰ ἐθέλεις ἐμοὶ πείθεσθαι, εὐλαβεῖσθαι:	ὡς	ἴσως μὲν καὶ ἐν ~ἄλλῃ
[93]	ἄν. ~(Σωκράτης) ~τί δὲ τόδε;	ὡς	Κλεόφαντος ὁ Θεμιστοκλέους ἀνὴρ ἀγαθὸς
[99]	ἔοικεν οὕτως ἔχειν, ὦ Σώκρατες,	ὡς	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν εἰ μὴ
[79]	~(Μένων) δοκεῖ μοι ἀναγκαῖον εἶναι	ὡς	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν τούτων ἕκαστον
[96]	μαθηταί; ~(Μένων) δοκεῖ μοι ἔχειν	ὡς	λέγεις. ~(Σωκράτης) ~ὡμολογήκαμεν δέ γε,
[94]	~(Ἄνυτος) ἔγωγε. ~(Σωκράτης) ~τούτους μέντοι,	ὡς	οἶσθα καὶ σύ, ἱππέας μὲν
[77]	~(Μένων) μάλιστά γε. ~(Σωκράτης) ~ἆρα	ὡς	ὄντων τινῶν οἳ τῶν κακῶν
[81]	οὐδέποτε: δεῖν δὴ διὰ ταῦτα	ὡς	ὁσιώτατα διαβιῶναι ~τὸν βίον: οἷσιν
[95]	ἀκούσαις ὡς διδακτόν, τοτὲ ~δὲ	ὡς	οὔ. ~(Σωκράτης) ~φῶμεν οὖν τούτους
[80]	τοῦτον ὡς ἐριστικὸν λόγον ~κατάγεις,	ὡς	οὐκ ἄρα ἔστιν ζητεῖν ἀνθρώπῳ
[98]	~(Σωκράτης) ~καὶ μὴν καὶ ἐγὼ	ὡς	οὐκ εἰδὼς λέγω, ἀλλὰ εἰκάζων:
[71]	~τοῦ πράγματος, καὶ ἐμαυτὸν καταμέμφομαι	ὡς	οὐκ εἰδὼς περὶ ἀρετῆς τὸ
[81]	ἐστιν; ἔχεις με τοῦτο διδάξαι	ὡς	οὕτως ἔχει; ~(Σωκράτης) ~καὶ ἄρτι
[73]	~(Μένων) πῶς τοῦτο λέγεις; ~(Σωκράτης)	~ὡς	περὶ ἄλλου ὁτουοῦν. οἷον, εἰ
[74]	γὰρ δύναμαί πω, ὦ Σώκρατες,	ὡς	σὺ ζητεῖς, (μίαν ἀρετὴν λαβεῖν
[78]	δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, οὕτως ἔχειν	ὡς	σὺ νῦν ὑπολαμβάνεις. ~(Σωκράτης) ~ἴδωμεν
[92]	εἶπον, ἀλλὰ τυγχάνω οὐδὲν ~λέγων,	ὡς	σὺ φῄς: καὶ ἴσως τὶ
[85]	ὄνομα, ~ἀπὸ τῆς διαμέτρου ἄν,	ὡς	σὺ φῄς, ὦ παῖ Μένωνος,
[86]	~ἐπιχειρεῖν, (ἢ ὡς φύσει ἢ	ὡς	τίνι ποτὲ τρόπῳ παραγιγνομένης τοῖς
[77]	οἱ τῶν κακῶν μὲν ἐπιθυμοῦντες,	ὡς	φῂς σύ, ἡγούμενοι δὲ τὰ
[86]	ὄντι αὐτῷ δεῖ ~ἐπιχειρεῖν, (ἢ	ὡς	φύσει ἢ ὡς τίνι ποτὲ
[80]	πρὸς πολλούς, καὶ πάνυ εὖ,	ὥς	γε ἐμαυτῷ ~ἐδόκουν: νῦν δὲ
[80]	ἄλλους ποιεῖς ἀπορεῖν: καὶ νῦν,	ὥς	γέ μοι δοκεῖς, ~γοητεύεις με
[78]	καὶ ἀργύριον πορίζεσθαι ἀρετή ἐστιν,	ὥς	φησι Μένων ὁ τοῦ ~μεγάλου
[72]	περὶ μεγέθους καὶ περὶ ~ἰσχύος	ὡσαύτως;	ἄλλη μὲν ἀνδρὸς δοκεῖ σοι
[74]	~καὶ αὖ εἰ περὶ χρώματος	ὡσαύτως	ἀνήρετο ὅτι ἐστίν, καὶ εἰπόντος
[75]	τις μὴ φαίη εἰδέναι, ἀλλὰ	ὡσαύτως	ἀποροῖ ὥσπερ περὶ τοῦ σχήματος,
[72]	ἑκάστῳ ~ἡμῶν ἡ ἀρετή ἐστιν,	ὡσαύτως	δὲ οἶμαι, ὦ Σώκρατες, καὶ
[83]	ὁ δὲ εἷς: καὶ ἐνθένδε	ὡσαύτως	δύο μὲν οἵδε, ὁ δὲ
[88]	ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ σωφροσύνη	ὡσαύτως	καὶ εὐμαθία: μετὰ μὲν νοῦ
[76]	~τυραννεύοντες ἕως ἂν ἐν ὥρᾳ	(ὦσιν,	καὶ ἅμα ἐμοῦ ἴσως κατέγνωκας
[70]	φίλε Μένων, τὸ ἐναντίον ~περιέστηκεν:	ὥσπερ	αὐχμός τις τῆς σοφίας γέγονεν,
[97]	πολλῆς τινος ἄξιόν ἐστι ~τιμῆς,	ὥσπερ	δραπέτην ἄνθρωπον οὐ γὰρ παραμένει
[74]	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~εἰ οὖν	ὥσπερ	ἐγὼ μετῄει τὸν λόγον, καὶ
[75]	λόγον καὶ ἐλέγχειν. εἰ δὲ	ὥσπερ	ἐγώ τε καὶ σὺ νυνὶ
[70]	~ἀποκρίνεσθαι ἐάν τίς τι ἔρηται,	ὥσπερ	εἰκὸς τοὺς (εἰδότας, ἅτε καὶ
[79]	~ἐάνπερ μετὰ μορίου (ἀρετῆς πράττηται,	ὥσπερ	εἰρηκὼς ὅτι ἀρετή ἐστιν τὸ
[74]	(μίαν ἀρετὴν λαβεῖν κατὰ ~πάντων,	ὥσπερ	ἐν τοῖς ἄλλοις. ~(Σωκράτης) ~εἰκότως
[84]	οὖν αὐτὸν ποιήσαντες καὶ ναρκᾶν	ὥσπερ	ἡ νάρκη, μῶν τι ἐβλάψαμεν;
[82]	μοι ἔχεις ἐνδείξασθαι ὅτι ἔχει	ὥσπερ	λέγεις, ἔνδειξαι. ~(Σωκράτης) ~ἀλλ' ἔστι
[87]	εἰ ἔστιν τοῦτο τοιοῦτον, ἀλλ'	~ὥσπερ	μέν τινα ὑπόθεσιν προὔργου οἶμαι
[90]	τοῦ αὐτομάτου οὐδὲ δόντος τινός,	~ὥσπερ	ὁ νῦν νεωστὶ εἰληφὼς τὰ
[91]	ὅσον οὐ μόνον οὐκ ὠφελοῦσιν,	~ὥσπερ	οἱ ἄλλοι, ὅτι ἄν τις
[86]	δὲ τὸ ἐξ ~ὑποθέσεως ὧδε,	ὥσπερ	οἱ γεωμέτραι πολλάκις σκοποῦνται, ἐπειδάν
[85]	~καὶ νῦν μέν γε αὐτῷ	ὥσπερ	ὄναρ ἄρτι ἀνακεκίνηνται αἱ δόξαι
[84]	ἡ τοῦ ὀκτώποδος χωρίου γραμμή,	ὥσπερ	οὐδὲ νῦν ~πω οἶδεν, ἀλλ'
[84]	δὲ ἡγεῖται (ἀπορεῖν ἤδη, καὶ	ὥσπερ	οὐκ ~οἶδεν, οὐδ' οἴεται εἰδέναι.
[100]	ἂν καὶ ἐνθάδε ὁ ~τοιοῦτος	ὥσπερ	παρὰ σκιὰς ἀληθὲς ἂν πρᾶγμα
[75]	φαίη εἰδέναι, ἀλλὰ ὡσαύτως ἀποροῖ	ὥσπερ	περὶ τοῦ σχήματος, τί ~ἂν
[88]	δὲ βλαβερὰ εἶναι, ἆρα οὐχ	ὥσπερ	τῇ ἄλλῃ ψυχῇ ἡ φρόνησις
[83]	βραχύ, ἀλλὰ ἴσον πανταχῇ ~ἔστω	ὥσπερ	τουτί, διπλάσιον δὲ τούτου, ὀκτώπουν:
[82]	ἴσας ἔχον ~πάσας τὰς γραμμὰς	ὥσπερ	τοῦτο; ~(Παῖς) ναί. ~(Σωκράτης) πόσων
[76]	ἂν σοὶ δόξαι, εἰ μή,	ὥσπερ	χθὲς ἔλεγες, ἀναγκαῖόν σοι ἀπιέναι
[85]	γε ταύτην διάμετρον οἱ σοφισταί:	ὥστ'	εἰ ταύτῃ διάμετρος ὄνομα, ~ἀπὸ
[71]	διδακτὸν εἴτε μὴ διδακτὸν ~εἰδέναι,	ὥστ'	οὐδὲ αὐτὸ ὅτι ποτ' ἐστὶ
[76]	ἐστιν, ὦ Μένων, ἡ ἀπόκρισις,	ὥστε	ἀρέσκει σοι μᾶλλον ἢ ἡ
[94]	καὶ ἐν τοῖς ~ἄλλοις Ἕλλησιν,	ὥστε	εἴπερ ἦν τοῦτο διδακτόν, ἐξευρεῖν
[86]	ἀθάνατος ἂν ἡ ψυχὴ ~εἴη,	ὥστε	θαρροῦντα χρὴ ὃ μὴ τυγχάνεις
[97]	δοξάζοι; ~(Μένων) ~ἀνάγκη μοι φαίνεται:	ὥστε	θαυμάζω, ὦ Σώκρατες, (τούτου οὕτως
[96]	ἔοικεν, εἴπερ ὀρθῶς ἡμεῖς ἐσκέμμεθα.	ὥστε	καὶ θαυμάζω δή, ὦ Σώκρατες,
[80]	καὶ φαρμάττεις καὶ ἀτεχνῶς κατεπᾴδεις,	ὥστε	μεστὸν ἀπορίας ~γεγονέναι. καὶ δοκεῖς
[77]	ἔστιν δὲ ταῦτά γε κακά:	ὥστε	οἱ ~ἀγνοοῦντες αὐτὰ καὶ οἰόμενοι
[98]	ἐκ τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου,	ὥστε	οὐ ~πολλοῦ ἄξιαί εἰσιν, ἕως
[81]	οὐκ ἔστιν ὅτι οὐ μεμάθηκεν:	ὥστε	~οὐδὲν θαυμαστὸν καὶ περὶ ἀρετῆς
[72]	~καὶ ἄλλαι πάμπολλαι ἀρεταί εἰσιν,	ὥστε	οὐκ ἀπορία εἰπεῖν ἀρετῆς πέρι
[71]	πάνυ εἰμὶ μνήμων, ὦ Μένων,	ὥστε	οὐκ ἔχω εἰπεῖν ἐν τῷ
[91]	μήτε ξένον, τοιαύτη μανία λάβοι,	ὥστε	παρὰ τούτους ἐλθόντα ~λωβηθῆναι, ἐπεὶ
[100]	αὐτοῦ εἰσόμεθα ~τότε, ὅταν πρὶν	ᾧτινι	τρόπῳ τοῖς ἀνθρώποις παραγίγνεται ἀρετή,
[88]	ὅταν τί ἑκάστου τούτων ἡγῆται,	ὠφελεῖ	ἡμᾶς, καὶ ὅταν τί, βλάπτει;
[88]	~τοτὲ μὲν βλάπτει, τοτὲ δὲ	ὠφελεῖ;	οἷον ἀνδρεία, εἰ μὴ ἔστι
[88]	~οὐχ ὅταν μὲν ὀρθὴ χρῆσις,	ὠφελεῖ,	ὅταν δὲ μή, βλάπτει; ~(Μένων)
[87]	ἀναλαμβάνοντες ποῖά ἐστιν ἃ ἡμᾶς	ὠφελεῖ.	ὑγίεια, ~φαμέν, καὶ ἰσχὺς καὶ
[77]	μὲν οἳ ἡγούμενοι τὰ κακὰ	ὠφελεῖν,	εἰσὶν δὲ καὶ οἳ γιγνώσκοντες
[77]	~(Σωκράτης) ~πότερον ἡγούμενος τὰ κακὰ	ὠφελεῖν	ἐκεῖνον ᾧ ἂν γένηται, ἢ
[77]	ἐστιν οἱ ἡγούμενοι τὰ κακὰ	~ὠφελεῖν;	~(Μένων) οὐ πάνυ μοι δοκεῖ
[88]	βλάπτεται, ὅταν δὲ ~σὺν νῷ,	ὠφελεῖται;	~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~οὐκοῦν καὶ
[88]	νοῦ καὶ μανθανόμενα ~καὶ καταρτυόμενα	ὠφέλιμα,	ἄνευ δὲ νοῦ βλαβερά; ~(Μένων)
[88]	ὀρθῶς μὲν χρωμένη καὶ ἡγουμένη	ὠφέλιμα	αὐτὰ ποιεῖ, μὴ ~ὀρθῶς δὲ
[88]	(ἢ ~ἀφροσύνης βλαβερά τε καὶ	ὠφέλιμα	γίγνεται. κατὰ δὴ τοῦτον τὸν
[88]	αὐτὰ μὲν καθ' ~αὑτὰ οὔτε	ὠφέλιμα	οὔτε βλαβερά ἐστιν, προσγενομένης δὲ
[87]	ἀγαθοί, ὠφέλιμοι: πάντα γὰρ τἀγαθὰ	ὠφέλιμα.	οὐχί; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) καὶ
[87]	ταῦτα λέγομεν καὶ τὰ τοιαῦτα	~ὠφέλιμα.	~(οὐχί; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης) ~ταὐτὰ
[88]	ἄλλῃ ψυχῇ ἡ φρόνησις ~ἡγουμένη	ὠφέλιμα	τὰ τῆς ψυχῆς ἐποίει, ἡ
[98]	δόξα ἐπιστήμης χεῖρον οὐδὲ ἧττον	ὠφελίμη	ἔσται εἰς τὰς ~πράξεις, οὐδὲ
[97]	ναί. ~(Σωκράτης) ~καὶ ὅτι γε	ὠφέλιμοι	ἔσονται, ἂν ὀρθῶς ἡμῖν ἡγῶνται
[87]	ναί. ~(Σωκράτης) εἰ δὲ ἀγαθοί,	ὠφέλιμοι:	πάντα γὰρ τἀγαθὰ ὠφέλιμα. οὐχί;
[98]	ἀγαθοὶ ἄνδρες ἂν εἶεν καὶ	ὠφέλιμοι	ταῖς ~πόλεσιν, εἴπερ εἶεν, ἀλλὰ
[99]	~δυοῖν ἄρα ὄντοιν ἀγαθοῖν καὶ	ὠφελίμοιν	τὸ μὲν ἕτερον ἀπολέλυται, καὶ
[88]	κατὰ δὴ τοῦτον τὸν λόγον	~ὠφέλιμόν	γε οὖσαν τὴν ἀρετὴν φρόνησιν
[98]	ὁμολογοῦμεν εἶναι; ~(Μένων) ναί. ~(Σωκράτης)	ὠφέλιμον	δὲ καὶ ἀγαθὸν εἶναι τὸ
[89]	ὠφέλιμον: ~φαμὲν δὲ τὴν ἀρετὴν	ὠφέλιμον	εἶναι; ~(Μένων) πάνυ γε. ~(Σωκράτης)
[87]	~(Σωκράτης) καὶ ἡ ἀρετὴ δὴ	ὠφέλιμόν	ἐστιν; ~(Μένων) ἀνάγκη ἐκ τῶν
[97]	γε. ~(Σωκράτης) οὐδὲν ἄρα ἧττον	ὠφέλιμόν	ἐστιν ὀρθὴ δόξα ἐπιστήμης. ~(Μένων)
[89]	λόγῳ φρόνησις ἂν εἴη τὸ	ὠφέλιμον:	~φαμὲν δὲ τὴν ἀρετὴν ὠφέλιμον
[98]	μὴν ὅ γε ἀγαθὸς ἀνὴρ	ὠφέλιμος	ἡμῖν ὡμολόγηται εἶναι. ~(Μένων) ναί.
[97]	μὲν τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας δεῖ	ὠφελίμους	εἶναι, (ὀρθῶς ~ὡμολογήκαμεν τοῦτό γε
[88]	τί ἐστιν καὶ ἀναγκαῖον αὐτῷ	ὠφελίμῳ	εἶναι, ~φρόνησιν αὐτὸ δεῖ εἶναι,
[91]	διαφέρουσιν, ὅσον οὐ μόνον οὐκ	ὠφελοῦσιν,	~ὥσπερ οἱ ἄλλοι, ὅτι ἄν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/11/2005