Livre, Chap.
[9, 2]	ὄρος Διὸς ἱερὸν Κιθαιρωνίου ἐστίν)	ἃ	δὴ καὶ ἐς πλέον ἐπέξειμι,
[9, 38]	ὁμολογεῖ δὲ καὶ ἔπη σφίσιν	ἃ	ἐποίησε Χερσίας, ἀνὴρ Ὀρχομένιος· ἐκ
[9, 5]	καὶ ὁ τὰ ἔπη ποιήσας	ἃ	Οἰδιπόδια ὀνομάζουσι· καὶ Ὀνασίας Πλαταιᾶσιν
[9, 40]	ἐστὶν ἐν τῇ χώρᾳ τρόπαια,	ἃ	Ῥωμαῖοι καὶ Σύλλας ἔστησαν Ταξίλον
[9, 16]	δὲ αὐτὰ ἀπὸ τῶν ἀκροστολίων,	ἃ	ταῖς Κάδμου ναυσὶν ἦν ξύλου
[9, 39]	ἵνα λήθη γένηταί οἱ πάντων	ἃ	τέως ἐφρόντιζε, καὶ ἐπὶ τῷδε
[9, 4]	ἱερόν· ᾠκοδομήθη δὲ ἀπὸ λαφύρων	ἃ	τῆς μάχης σφίσιν Ἀθηναῖοι τῆς
[9, 2]	τοῦ βωμοῦ καὶ τοῦ ἀγάλματος	ἃ	τῷ Διὶ πεποίηται τῷ Ἐλευθερίῳ,
[9, 12]	δὲ καὶ ἐς ἡμᾶς ἔτι	ἄβατον	φυλάσσουσιν ἀνθρώποις. Ἑλλήνων δὲ τοῖς
[9, 11]	ἐπιγραφῆναι τόδε· Ἀμφιτρύων ὅτ´ ἔμελλ´	ἀγαγέσθαι	δεῦρο γυναῖκα Ἀλκμήνην, θάλαμόν γ´
[9, 20]	Ποσειδῶνος. Ποίμανδρον δὲ γυναῖκά φασιν	ἀγαγέσθαι	Τάναγραν θυγατέρα Αἰόλου· Κορίννῃ δέ
[9, 39]	ἐπὶ τὸν ποταμὸν τὴν Ἕρκυναν,	ἀγαγόντες	δὲ ἐλαίῳ χρίουσι καὶ λούουσι
[9, 38]	τὰ ὀστᾶ ἐκ τῆς Ναυπακτίας	ἀγαγοῦσιν	ἐς τὴν Ὀρχομενίαν, ἄλλο δὲ
[9, 39]	ἀγαθοῦ καὶ Τύχης ἱερόν ἐστιν	ἀγαθῆς·	διαιτώμενος δὲ ἐνταῦθα τά τε
[9, 39]	παρά τε Τύχῃ καὶ Δαίμονι	ἀγαθοῖς,	ἐς τοῦτο ἀράμενοι κομίζουσι κάτοχόν
[9, 5]	ἀποθανεῖν ὑπὸ Τηλέφου, μάλιστα Ἑλλήνων	ἀγαθὸν	γενόμενον ἐν τῇ μάχῃ· καί
[9, 39]	τὸ δὲ οἴκημα Δαίμονός τε	ἀγαθοῦ	καὶ Τύχης ἱερόν ἐστιν ἀγαθῆς·
[9, 18]	Μελανίππου, Θηβαίων ἐν τοῖς μάλιστα	ἀγαθοῦ	τὰ πολεμικά· καὶ ἡνίκα ἐπεστράτευσαν
[9, 38]	ἀνὴρ Ὀρχομένιος· ἐκ δὲ Ποσειδάωνος	ἀγακλειτῆς	τε Μιδείης Ἀσπληδὼν γένεθ´ υἱὸς
[9, 16]	γὰρ οὗτος τῆς Εἰρήνης τὸ	ἄγαλμα	Ἀθηναίοις Πλοῦτον ἔχουσαν πεποίηκεν. (Ἀφροδίτης
[9, 12]	μὲν ἐν ὑπαίθρῳ βωμὸς καὶ	ἄγαλμα	Ἀθηνᾶς· ἀναθεῖναι δὲ αὐτὸ Κάδμον
[9, 16]	ἐστι ναὸς Ἄμμωνος, καὶ τὸ	ἄγαλμα	ἀνέθηκε μὲν Πίνδαρος, Καλάμιδος δέ
[9, 30]	ὁ μὲν Λυσίππου, τὸ δὲ	ἄγαλμα	ἀνέθηκε Σύλλας τοῦ Διονύσου τὸ
[9, 20]	ναῷ θέας μὲν καὶ τὸ	ἄγαλμα	ἄξιον λίθου τε ὂν Παρίου
[9, 25]	μὲν ἀνάθημα, τέχνη δὲ τὸ	ἄγαλμα	Ἀριστομήδους τε καὶ Σωκράτους Θηβαίων.
[9, 33]	χθαμαλῷ τῆς Ἀθηνᾶς ναὸς καὶ	ἄγαλμα	ἀρχαῖον ἐλέφαντος. (Σύλλα δὲ ἔστι
[9, 34]	ὀλίγον Ἥρας ἐστὶν ἱερὸν καὶ	ἄγαλμα	ἀρχαῖον, Πυθοδώρου τέχνη Θηβαίου, φέρει
[9, 33]	ταῖς Ἀλαλκομεναῖς, τῆς Ἀθηνᾶς τὸ	ἄγαλμα	αὐτὸ συλήσας. τοῦτον μὲν τοιαῦτα
[9, 11]	τεκεῖν φασιν. (ἐνταῦθα Ἡρακλεῖόν ἐστιν,	ἄγαλμα	δὲ τὸ μὲν λίθου λευκοῦ
[9, 41]	πέτρον παρὰ τῆς Ῥέας, καὶ	ἄγαλμα	Διὸς οὐ μέγα ἐστὶν ἐπὶ
[9, 38]	τοῦτο καὶ αὐτὸς δεδεμένον τὸ	ἄγαλμα	εἶδον· καὶ τῷ Ἀκταίωνι ἐναγίζουσιν
[9, 25]	τὴν ἡμέραν ταύτην καὶ τὸ	ἄγαλμα	εἶδον λίθου τοῦ Πεντελῆσι καὶ
[9, 40]	ἡνίκα ἠκολούθησε τῷ Θησεῖ, τὸ	ἄγαλμα	ἐπεκομίζετο οἴκοθεν· ἀφαιρεθέντα δὲ αὐτῆς
[9, 26]	πόλει Σαώτου Διός ἐστι χαλκοῦν	ἄγαλμα·	ἐπιλέγουσι δὲ ὡς λυμαινομένου τὴν
[9, 2]	τόν τε βωμὸν καὶ τὸ	ἄγαλμα	ἐποίησεν λευκοῦ λίθου. (ἄγουσι δὲ
[9, 17]	ἐστιν Εὐκλείας· Σκόπα δὲ τὸ	ἄγαλμα	ἔργον. ταφῆναι δὲ ἐντὸς τοῦ
[9, 22]	καὶ ἐπὶ τούτῳ Κάλαμις ἐποίησεν	ἄγαλμα	Ἑρμοῦ φέροντα κριὸν ἐπὶ τῶν
[9, 39]	εἰκασμένον· Πραξιτέλης δὲ ἐποίησε τὸ	ἄγαλμα.	ἔστι δὲ καὶ Δήμητρος ἱερὸν
[9, 34]	μάλιστα εἴκοσι. λίθου μὲν τὸ	ἄγαλμά	ἐστιν· Ἀθάμαντος δὲ θύειν Φρίξον
[9, 39]	τῷ ἄλσει Τροφωνίου ναὸς καὶ	ἄγαλμά	ἐστιν, Ἀσκληπιῷ καὶ τοῦτο εἰκασμένον·
[9, 32]	οὐδέν, ἐν ἰδιώτου δὲ ἀνδρὸς	ἄγαλμα	ἦν Διονύσου γύψου πεποιημένον καὶ
[9, 39]	Τροφώνιον μέλλουσιν ἔρχεσθαι τοῦτο τὸ	ἄγαλμα	ἰδὼν καὶ θεραπεύσας τε καὶ
[9, 2]	ἔργα. ἐνταῦθα καὶ ἄλλο Ἥρας	ἄγαλμα	καθήμενον Καλλίμαχος ἐποίησε· Νυμφευομένην δὲ
[9, 12]	καλέσαι Κάδμον. πλησίον δὲ Διονύσου	ἄγαλμα,	καὶ τοῦτο Ὀνασιμήδης ἐποίησε δι´
[9, 27]	μοι δεδήλωται· πρῶτον δὲ τὸ	ἄγαλμα	κινῆσαι τοῦ Ἔρωτος λέγουσι Γάιον
[9, 3]	λόγου, συντέλειαν αἱροῦνται. (τὸ δὲ	ἄγαλμα	κομίσαντες παρὰ τὸν Ἀσωπὸν καὶ
[9, 25]	μὲν Θέμιδός ἐστιν ἱερὸν καὶ	ἄγαλμα	λευκοῦ λίθου, τὸ δὲ ἐφεξῆς
[9, 2]	καλοῦσι, πεποίηται δὲ ὀρθὸν μεγέθει	ἄγαλμα	μέγα· λίθου δὲ ἀμφότερα τοῦ
[9, 10]	ὁ ναὸς ᾠκοδόμηται. τὸ δὲ	ἄγαλμα	μεγέθει τε ἴσον τῷ ἐν
[9, 4]	Μαραθῶνι ἀπένειμαν. τὸ μὲν δὴ	ἄγαλμα	ξόανόν ἐστιν ἐπίχρυσον, πρόσωπον δέ
[9, 3]	οὗτος οὖν κελεύει τὸν Δία	ἄγαλμα	ξύλου ποιησάμενον ἄγειν ἐπὶ βοῶν
[9, 39]	ὀφθέντα οἱ καταβάντι. θεασάμενος δὲ	ἄγαλμα	ὃ ποιῆσαι Δαίδαλόν φασιν ὑπὸ
[9, 32]	πόλις. Ἡρακλέους δὲ ἱερὸν καὶ	ἄγαλμα	ὀρθὸν ἐνταῦθά ἐστι λίθου, καὶ
[9, 23]	Διονύσου δὲ ἐνταῦθα ναὸς καὶ	ἄγαλμα	ὀρθὸν πεποίηται. λιμὴν δέ σφισίν
[9, 16]	ποτὲ εἶναι λέγουσι· Δήμητρος δὲ	ἄγαλμα	ὅσον ἐς στέρνα ἐστὶν ἐν
[9, 24]	τὸ πολύ εἰσιν. Ἑρμοῦ δὲ	ἄγαλμα	οὐ μέγα ἐν ὑπαίθρῳ τοῦ
[9, 38]	Ὀρχομενοῦ ναός τε Ἡρακλέους καὶ	ἄγαλμα	οὐ μέγα. ἐνταῦθα τοῦ ποταμοῦ
[9, 19]	ἐν Τευμησσῷ Τελχινίας ἐστὶν ἱερὸν	ἄγαλμα	οὐκ ἔχον· ἐς δὲ τὴν
[9, 27]	μάλιστα ἐξ ἀρχῆς, καί σφισιν	ἄγαλμα	παλαιότατόν ἐστιν ἀργὸς λίθος. ὅστις
[9, 4]	ἦν ὁ τῆς Ἀθηνᾶς τὸ	ἄγαλμα	ποιήσας. (γραφαὶ δέ εἰσιν ἐν
[9, 26]	ἐμοῦ δὲ ναός τε καὶ	ἄγαλμα	Ποσειδῶνος ἐλείπετο Ὀγχηστίου καὶ τὸ
[9, 31]	βοῦς τε παρ´ αὐτὸν καὶ	ἄγαλμα	Πριάπου θέας ἄξιον. τούτῳ τιμαὶ
[9, 22]	(Διονύσου τε ἱερὸν πεποίηται καὶ	ἄγαλμα	πρὸ τῆς πόλεως κατὰ τὸ
[9, 23]	ἐνταῦθα Διονύσου ναός ἐστι καὶ	ἄγαλμα.	(προελθόντι δὲ ἀπὸ τῆς πόλεως
[9, 26]	γέγονεν ἐπίκλησις Σαώτης· τὸ δὲ	ἄγαλμα	τὸ Διονύσου καὶ αὖθις Τύχης,
[9, 19]	αὐτῷ Διὸς Ὑπάτου ναὸς καὶ	ἄγαλμα·	τὸν δὲ ποταμὸν τὸν χείμαρρον
[9, 35]	τὴν ἀκρόπολιν ἐσόδου Χαρίτων εἰργάσατο	ἀγάλματα	Ἀθηναίοις. καὶ ταῦτα μέν ἐστιν
[9, 4]	καὶ ταῖς θεαῖς ἐστι τὰ	ἀγάλματα.	ἀποκρίνει δὲ καὶ νῦν ἔτι
[9, 27]	ναὸς Μουσῶν ἐστιν οὐ μέγας·	ἀγάλματα	δὲ ἐν αὐτῷ μικρὰ λίθου
[9, 34]	τεσσαράκοντα ὄρος ἀπέχει τὸ Λιβήθριον,	ἀγάλματα	δὲ ἐν αὐτῷ Μουσῶν τε
[9, 24]	ἐνταῦθα ναός τε καὶ ἄλσος·	ἀγάλματα	δὲ ὀρθὰ Ἀπόλλωνος καὶ Ἀρτέμιδός
[9, 41]	τῶν ῥόδων ποιούμενον, εἰ καὶ	ἀγάλματα	εἰργασμένα ξύλου χρίοις, ῥύεται καὶ
[9, 8]	Δήμητρος καὶ Κόρης. τὰ δὲ	ἀγάλματα	ἐν τῷ ποταμῷ τῷ παρὰ
[9, 33]	εἰσι ναοί, καί σφισιν οὐκ	ἀγάλματα	ἔνεστιν, οὐκ ὄροφος ἔπεστιν· οὐ
[9, 34]	Φειδίου. ἀνέθεσαν δὲ καὶ Χαρίτων	ἀγάλματα	ἐπ´ ἐμοῦ. (λέγεται δὲ καὶ
[9, 39]	καὶ Ἥρας καὶ Διός ἐστιν	ἀγάλματα.	ἔστι δὲ καὶ Ἀπόλλωνος ἱερόν.
[9, 25]	ταῖς Μοίραις δὲ οὐκ ἔστιν	ἀγάλματα.	καὶ ἀπωτέρω μικρὸν Ἡρακλῆς ἕστηκεν
[9, 17]	(πλησίον δὲ Ἀμφιτρύωνος ἀνάθημα δύο	ἀγάλματα	λίθινα λέγουσιν Ἀθηνᾶς ἐπίκλησιν Ζωστηρίας·
[9, 22]	καὶ τῆς παιδὸς ναὸς καὶ	ἀγάλματα	λίθου λευκοῦ· (Διονύσου τε ἱερὸν
[9, 19]	δὲ Ἀρτέμιδός ἐστιν ἐνταῦθα καὶ	ἀγάλματα	λίθου λευκοῦ, τὸ μὲν δᾷδας
[9, 39]	ποταμοῦ τε αἱ πηγαὶ καὶ	ἀγάλματα	ὀρθά, περιειλιγμένοι δέ εἰσιν αὐτῶν
[9, 30]	οὐκ ἦλθεν. ~(Ταῖς Μούσαις δὲ	ἀγάλματα	τὰ μὲν πρῶτά ἐστι Κηφισοδότου
[9, 38]	τοῦ οὐρανοῦ φασιν· τὰ δὲ	ἀγάλματα	τὰ σὺν κόσμῳ πεποιημένα ἀνετέθη
[9, 20]	καὶ Ἀρτέμιδος καὶ Λητοῦς ἐστιν	ἀγάλματα.	Ταναγραῖοι δὲ οἰκιστήν σφισι Ποίμανδρον
[9, 11]	γυναικῶν εἰκόνες· ἀμυδρότερα ἤδη τὰ	ἀγάλματα·	ταύτας καλοῦσιν οἱ Θηβαῖοι Φαρμακίδας,
[9, 34]	Ἀθηνᾶς Ἰτωνίας καὶ Διός ἐστιν	ἀγάλματα·	τέχνη δὲ Ἀγορακρίτου, μαθητοῦ τε
[9, 2]	ἀπὸ τοῦ βωμοῦ καὶ τοῦ	ἀγάλματος	ἃ τῷ Διὶ πεποίηται τῷ
[9, 16]	Θηβαῖοι λέγουσι, χεῖρας μὲν τοῦ	ἀγάλματος	καὶ πρόσωπον Ξενοφῶν εἰργάσατο Ἀθηναῖος,
[9, 4]	αἱ γραφαί, κεῖται δὲ τοῦ	ἀγάλματος	πρὸς τοῖς ποσὶν εἰκὼν Ἀριμνήστου·
[9, 24]	τοῖς κάμνουσιν ἔστιν, ὄντος οὐχὶ	ἀγάλματος	σὺν τέχνῃ, λίθου δὲ ἀργοῦ
[9, 3]	ἐπλησίαζε τῇ ἁμάξῃ καὶ τοῦ	ἀγάλματος	τὴν ἐσθῆτα περιέρρηξεν, ἥσθη τε
[9, 19]	καὶ θαῦμα τοιόνδε· πρὸ τοῦ	ἀγάλματος	τῶν ποδῶν τιθέασιν ὅσα ἐν
[9, 2]	μεγέθει τε καὶ ἐς τῶν	ἀγαλμάτων	τὸν κόσμον. ἐσελθοῦσι μὲν Ῥέα
[9, 10]	διαφόρως ἔχον· ὅστις δὲ τῶν	ἀγαλμάτων	τούτων τὸ ἕτερον εἶδε καὶ
[9, 16]	οἱ Θηβαῖοι τὸ ἕτερον τῶν	ἀγαλμάτων	φασὶν εἶναι Σεμέλης· ἐνιαυτοῦ δὲ
[9, 35]	ἱερῷ τῶν Νεμέσεων ὑπὲρ τῶν	ἀγαλμάτων	χρυσοῦ Χάριτες ἀνάκεινται, τέχνη Βουπάλου,
[9, 17]	καὶ δὴ Ὅμηρον, Ἄρει τὸν	Ἀγαμέμνονα	ποιήσαντα ἐοικέναι τὴν ζώνην, τῶν
[9, 40]	Θυέστῃ, παρὰ Θυέστου δὲ ἔχειν	Ἀγαμέμνονα·	τοῦτο οὖν τὸ σκῆπτρον σέβουσι,
[9, 5]	παιδί. ὡς δὲ τοῖς σὺν	Ἀγαμέμνονι	ἐς Τροίαν στρατεύουσιν ἡ διαμαρτία
[9, 40]	τὴν Φωκίδα ὑπὸ Ἠλέκτρας τῆς	Ἀγαμέμνονος	πείθομαι. ναὸς δὲ οὐκ ἔστιν
[9, 38]	Ἀχιλλέως ἀποκρίσει πρὸς τοὺς παρὰ	Ἀγαμέμνονος	πρέσβεις· οὐδ´ ὅς´ ἐς Ὀρχομενὸν
[9, 19]	καὶ ἐπὶ λόφου πλησίον τῆς	Ἀγαμέμνονος	σκηνῆς οὐδὸς χαλκοῦς· (φοίνικες δὲ
[9, 41]	φήμη, τούτων, ὅτι μὴ τὸ	Ἀγαμέμνονος	σκῆπτρον, ἄλλο γε οὐδὲν ἀξιόχρεών
[9, 39]	θύουσιν ἐς βόθρον, ἐπικαλούμενοι τὸν	Ἀγαμήδην.	θυμάτων δὲ τῶν πρότερον πεφηνότων
[9, 11]	τῷ Ἀμφιτρύωνι Τροφώνιόν φασι καὶ	Ἀγαμήδην,	καὶ ἐπίγραμμα ἐπ´ αὐτῷ ἐπιγραφῆναι
[9, 37]	τὸ μάντευμα Τροφώνιος γίνεται καὶ	Ἀγαμήδης.	(λέγεται δὲ ὁ Τροφώνιος Ἀπόλλωνος
[9, 11]	Ἀγχάσιος δ´ ἐποίησε Τροφώνιος ἠδ´	Ἀγαμήδης»	(τοῦτο μὲν ἐνταῦθα οἱ Θηβαῖοι
[9, 37]	τῷ ἐν Λεβαδείᾳ βόθρος τε	Ἀγαμήδους	καλούμενος καὶ πρὸς αὐτῷ στήλη·
[9, 37]	καθέξειν ἔμελλεν. ἐσελθόντος δὲ τοῦ	Ἀγαμήδους	τὸν μὲν ὁ δεσμὸς κατεῖχε,
[9, 37]	τῶν ἄλλων, ὥστε καὶ ἔλαθεν	ἄγαμος	καὶ ἄπαις ἀφικόμενος ἐς γῆρας.
[9, 21]	μοι παρ´ ἀλλήλων ὑπὸ τοῦ	ἄγαν	ἐς τὸ θηρίον δείματος. (ἠπατήθησαν
[9, 38]	αὐτῷ, κορυφὴ δὲ οὐκ ἐς	ἄγαν	ὀξὺ ἀνηγμένη· τὸν δὲ ἀνωτάτω
[9, 33]	μεγάλη, κεῖται δὲ ὄρους οὐκ	ἄγαν	ὑψηλοῦ πρὸς τοῖς ποσὶν ἐσχάτοις.
[9, 29]	Μουσῶν ἐν ἀριστερᾷ μὲν ἡ	Ἀγανίππη	πηγή θυγατέρα δὲ εἶναι τὴν
[9, 29]	πηγή θυγατέρα δὲ εἶναι τὴν	Ἀγανίππην	τοῦ Τερμησσοῦ λέγουσι, ῥεῖ δὲ
[9, 37]	ἐλάττονα. (ἵστησιν οὖν ὑπὲρ τῶν	ἀγγείων,	ἐν οἷς ὅ τε ἄργυρος
[9, 35]	ἤδη νομίζομεν Χάρισιν εὔχεσθαι· καὶ	Ἀγγελίων	τε καὶ Τεκταῖος ὅσοι γε
[9, 21]	τήνδε ἐς χεῖρά ποτε δαίμων	ἄγει·	ὀσφρᾶται μὲν γὰρ ἀνθρώπου καὶ
[9, 2]	μὲν ἀπ´ Ἐλευθερῶν ἐς Πλάταιαν	ἄγει,	τοῖς δὲ ἐκ Μεγάρων ἰοῦσι
[9, 3]	τὸν Δία ἄγαλμα ξύλου ποιησάμενον	ἄγειν	ἐπὶ βοῶν ζεύγους ἐγκεκαλυμμένον, λέγειν
[9, 1]	ἔμελλε τὴν ἡμέραν. (Πλαταιεῖς δὲ	ἄγειν	Θηβαίους ἐκκλησίαν νομίζοντες ἐς τοὺς
[9, 33]	ἄλλα τῶν λαφύρων καὶ Τειρεσίαν	ἄγειν,	καὶ εἴχετο γὰρ δίψῃ καθ´
[9, 5]	κατίασιν Ἀμφίων καὶ Ζῆθος δύναμιν	ἀγείραντες.	καὶ Λάιον μὲν ὑπεκκλέπτουσιν οἷς
[9, 39]	μαντεῖον, ἐπὶ δὲ ὕδατος πηγὰς	ἄγεται·	αἱ δὲ ἐγγύτατά εἰσιν ἀλλήλων.
[9, 13]	Ἀνταλκίδου καλουμένην, τηνικαῦτα Ἐπαμινώνδαν ἤρετο	Ἀγησίλαος,	εἰ κατὰ πόλιν ὀμνύναι Βοιωτοὺς
[9, 14]	τὴν Σπάρτην, ὡς οὐκ ἀντεπῆγεν	Ἀγησίλαος	μαχούμενος, οὕτω πρὸς τὸν οἰκισμὸν
[9, 14]	Μαντινέας δὲ κατὰ κώμας ὑπὸ	Ἀγησιπόλιδος	διῳκισμένους ἐς τὴν ἀρχαίαν συνήγαγεν
[9, 26]	ἱερὸν τοῦτό ἐστιν ἐξ ἀρχῆς	ἅγιον·	τοῦ Καβειρίου δὲ ἐν δεξιᾷ
[9, 26]	ἔχοντα ἐπὶ ἑκάστῃ τῶν φολίδων	ἄγκιστρον	ἐς τὸ ἄνω νεῦον· τοῦτον
[9, 40]	σελήνης. Θηρὼ δ´ Ἀπόλλωνος ἐς	ἀγκοίνῃσι	πεσοῦσα γείνατο Χαίρωνος κρατερὸν μένος
[9, 35]	σφισιν ὀνόματα Εὐφροσύνην τε καὶ	Ἀγλαΐαν	εἶναι καὶ Θαλίαν. κατὰ ταὐτὰ
[9, 14]	αὐτήν φράσσεται ἀνθρώπων, πρὶν κούριον	ἀγλαὸν	ἥβην Δωριέες ὀλέσως´, ὅταν αἴσιμον
[9, 39]	τε ἔτι τῷ δείματι καὶ	ἀγνῶτα	ὁμοίως αὑτοῦ τε καὶ τῶν
[9, 3]	ζεύγους ἐγκεκαλυμμένον, λέγειν δὲ ὡς	ἄγοιτο	γυναῖκα Πλάταιαν τὴν Ἀσωποῦ. (καὶ
[9, 16]	ἄνδρας ἐχομένους ὑπὸ Θρᾳκῶν, ὡς	ἀγόμενοι	κατὰ τὴν Ἁλιαρτίαν ἐγίνοντο, ἔλυσεν
[9, 34]	Βοιωτοὶ λέγουσιν ἀναβῆναι τὸν Ἡρακλέα	ἄγοντα	τοῦ Ἅιδου τὸν κύνα. ἐκ
[9, 25]	τῇ Μητρὶ τὰ δρώμενα, σιωπὴν	ἄγοντι	ὑπὲρ αὐτῶν συγγνώμη παρὰ ἀνδρῶν
[9, 27]	ἱερὸν καὶ θέατρόν τε καὶ	ἀγορὰ	θέας ἄξια· ἐνταῦθα Ἡσίοδος ἀνάκειται
[9, 12]	οἱ Θηβαῖοι, καθότι τῆς ἀκροπόλεως	ἀγορά	σφισιν ἐφ´ ἡμῶν πεποίηται, Κάδμου
[9, 17]	τέ ἐστιν ἐπίκλησιν Βοηδρόμιος καὶ	Ἀγοραῖος	Ἑρμῆς καλούμενος, Πινδάρου καὶ τοῦτο
[9, 25]	δὲ ἐφεξῆς Μοιρῶν, τὸ δὲ	Ἀγοραίου	Διός· οὗτος μὲν δὴ λίθου
[9, 34]	Διός ἐστιν ἀγάλματα· τέχνη δὲ	Ἀγορακρίτου,	μαθητοῦ τε καὶ ἐρωμένου Φειδίου.
[9, 32]	ὕδωρ τοὺς ναύτας καὶ ἐπὶ	ἀγορὰν	φυλάξας. παρέσχετο δὲ καὶ ἔργον
[9, 12]	τὸ χωρίον ἐστὶν ἐπὶ τῆς	ἀγορᾶς,	ἔνθα δή φασι τὰς θεὰς
[9, 34]	μὲν ἐς μνήμην ἐπὶ τῆς	ἀγορᾶς	Ἑρμοῦ βωμὸν Ἐπιμηλίου, τὸν δὲ
[9, 5]	ὁ ἐν τῷ ὑπαίθρῳ τῆς	ἀγορᾶς·	καὶ ἐναγίζειν οἱ ἐπιχώριοί φασιν
[9, 27]	ἐνταῦθα Ἡσίοδος ἀνάκειται χαλκοῦς. τῆς	ἀγορᾶς	οὐ πόρρω Νίκη τε χαλκοῦ
[9, 19]	καὶ τὸν σὺν αὐτῷ στρατὸν	ἄγουσα	ἐς Θήβας. ὅντινα δὲ τρόπον
[9, 3]	μὲν ἰδίᾳ οἱ Πλαταιεῖς ἑορτὴν	ἄγουσι,	Δαίδαλα μικρὰ ὀνομάζοντες· Δαιδάλων δὲ
[9, 2]	τὸ ἄγαλμα ἐποίησεν λευκοῦ λίθου.	(ἄγουσι	δὲ καὶ νῦν ἔτι ἀγῶνα
[9, 31]	Θεσπιεῖς καὶ ἀγῶνα ἄγουσι Μουσεῖα·	ἄγουσι	δὲ καὶ τῷ Ἔρωτι, ἆθλα
[9, 3]	ἀκριβέστατον οὐκ ἐγενόμεθα οἷοί τε.	ἄγουσι	δὲ οὕτω τὴν ἑορτήν. (δρυμός
[9, 31]	ἐνταῦθα οἱ Θεσπιεῖς καὶ ἀγῶνα	ἄγουσι	Μουσεῖα· ἄγουσι δὲ καὶ τῷ
[9, 5]	ἔχοντος τὴν ἀρχήν, δεύτερον τότε	ἄγουσι	τὴν στρατιὰν ἐπὶ τὰς Θήβας·
[9, 32]	ἐστι λίθου, καὶ Ἡράκλεια ἑορτὴν	ἄγουσι.	(τὸ δὲ πεδίον τὸ μεταξὺ
[9, 32]	τε Τιφαιεῦσίν ἐστι καὶ ἑορτὴν	ἄγουσιν	ἐπέτειον. οὗτοι Βοιωτῶν μάλιστα ἐκ
[9, 39]	μὲν ἐν τῇ νυκτὶ αὐτὸν	ἄγουσιν	ἐπὶ τὸν ποταμὸν τὴν Ἕρκυναν,
[9, 35]	τρεῖς, παρὰ δὲ αὐταῖς τελετὴν	ἄγουσιν	ἐς τοὺς πολλοὺς ἀπόρρητον. (Πάμφως
[9, 3]	σφισι συνεορτάζουσι, δι´ ἑξηκοστοῦ δὲ	ἄγουσιν	ἔτους· ἐκλιπεῖν γὰρ τοσοῦτον χρόνον
[9, 3]	τεθῆναι τὸ ὄνομα. (Δαίδαλα οὖν	ἄγουσιν	οἱ Πλαταιεῖς ἑορτὴν δι´ ἔτους
[9, 3]	ταύταις ταῖς διαλλαγαῖς Δαίδαλα ἑορτὴν	ἄγουσιν,	ὅτι οἱ πάλαι τὰ ξόανα
[9, 21]	ἔστιν ἀνθρώπῳ, σταλεῖσι δὲ ἐς	ἄγραν	ἄλλων καὶ τήνδε ἐς χεῖρά
[9, 19]	χῶμα οὐ μέγα ὕλῃ τε	ἀγρίᾳ	σύσκιον καὶ ἡμέροις δένδροις. ἐτάφησαν
[9, 23]	τὴν πόλιν ὑῶν παρέχεται θήραν	ἀγρίων.	~(Ἐξ Ἀκραιφνίου δὲ ἰόντι εὐθεῖαν
[9, 8]	μήτε ἥμερον ζῷον μήτε τῶν	ἀγρίων	νέμεσθαι. (Θηβαίοις δὲ ἐν τῷ
[9, 28]	μὲν δὴ ὁ ἰὸς τοῖς	ἀγριωτάτοις	τῶν ὄφεων καὶ ἄλλως ὀλέθριος
[9, 28]	ἐν τῇ ὀρεινῇ τῇ Φοινίκης	ἀγριωτέρους	τοὺς ἔχεις ποιοῦσιν αἱ ῥίζαι.
[9, 1]	Θηβαίους ἐκκλησίαν νομίζοντες ἐς τοὺς	ἀγροὺς	ἀποκεκλειμένοι τῶν πυλῶν ἦσαν· πρὸς
[9, 1]	τὴν πόλιν· καὶ ἐς τοὺς	ἀγρούς,	ὁπόσοι ἀπωτέρω τοῦ ἄστεως ἦσαν,
[9, 11]	θάλαμόν γ´ εἱλίξατο τοῦτον ἑαυτῷ·	Ἀγχάσιος	δ´ ἐποίησε Τροφώνιος ἠδ´ Ἀγαμήδης»
[9, 23]	πεποίηται. λιμὴν δέ σφισίν ἐστιν	ἀγχιβαθής,	καὶ τὰ ὄρη τὰ ὑπὲρ
[9, 31]	τε ἐνταῦθα οἱ Θεσπιεῖς καὶ	ἀγῶνα	ἄγουσι Μουσεῖα· ἄγουσι δὲ καὶ
[9, 2]	(ἄγουσι δὲ καὶ νῦν ἔτι	ἀγῶνα	διὰ ἔτους πέμπτου τὰ Ἐλευθέρια,
[9, 13]	ἢ καὶ τιμωρίας ἐκείνων τὸν	ἀγῶνα	ἐσόμενον. τῶν δὲ βοιωταρχούντων οὐ
[9, 40]	ἐστὶν ἐν τῷ πρὸς Φίλιππον	ἀγῶνι	ἀποθανόντων. ἐπιγέγραπται μὲν δὴ ἐπίγραμμα
[9, 13]	Ἐπαμινώνδαν, τότε καὶ πᾶσιν ἐδέδοκτο	ἀγῶνι	διακρίνεσθαι. (τῷ δὲ Ἐπαμινώνδᾳ καὶ
[9, 4]	αὐτὴν Ἀθηναῖοι τοῦ Μαραθῶνι ἀπαρχὴν	ἀγῶνος	ἀνέθηκαν, Φειδίας δὲ καὶ Πλαταιεῦσιν
[9, 1]	δόξαν· μετασχόντες δὲ τοῦ Μαραθῶνι	ἀγῶνος	ὕστερον καταβεβηκότος ἤδη Ξέρξου καὶ
[9, 13]	εἶναι θυσίας καὶ πρὸ τῶν	ἀγώνων	καλλιερεῖν· ταῖς δὲ ποίμναις ἡγεμόνες
[9, 6]	Θηβαίοις. ~(Τῶν δέ σφισιν ἐν	ἀγῶσι	πολέμου γενομένων εὐτυχημάτων, καὶ ὡς
[9, 36]	τῆς ἀρχῆς, ἄλλων τε ὁπόσων	ἄδειαν	εἶναι χρὴ καὶ δὴ καὶ
[9, 30]	ταύτας ἥδιον καὶ μεῖζόν τι	ᾄδειν.	(Μακεδόνων δὲ οἱ χώραν τὴν
[9, 23]	Πινδάρῳ καὶ τὰ πολλὰ μεμελετηκυῖα	ᾄδειν	τῶν ᾀσμάτων· ταύτῃ Πίνδαρος ἐνύπνιον
[9, 30]	οἱ καὶ καθεύδοντι ἔπη τε	ᾄδειν	τῶν Ὀρφέως καὶ μέγα καὶ
[9, 31]	γνώριμος, λεγόμενος δὲ καὶ οὗτος,	ἀδελφὴν	γενέσθαι Ναρκίσσῳ δίδυμον, τά τε
[9, 31]	κατὰ ταὐτὰ εἰρήκασι· τὴν δὲ	ἀδελφὴν	τῶν νεανίσκων οἱ μὲν ἄλλου
[9, 10]	τοῦ πατρὸς ζητήσοντα ἡρπασμένην τὴν	ἀδελφήν.	ὡς δὲ Ἀπόλλωνα εὑρὼν ἔχοντα
[9, 8]	ἐπυνθανόμην σφίσιν ἀπό τε Ἠλέκτρας	ἀδελφῆς	Κάδμου καὶ Προιτίσιν ἀπὸ ἀνδρὸς
[9, 31]	ἀλλήλων· Νάρκισσον δὲ ἐρασθῆναι τῆς	ἀδελφῆς,	καὶ ὡς ἀπέθανεν ἡ παῖς,
[9, 31]	δοξάζοντι ἀλλὰ εἰκόνα ὁρᾶν τῆς	ἀδελφῆς.	(νάρκισσον δὲ ἄνθος ἡ γῆ
[9, 37]	αὐτίκα αὐτός τε καὶ οἱ	ἀδελφοὶ	συλλέξαντες ἦλθον ἐπὶ τὰς Θήβας·
[9, 7]	δι´ ἐκείνου καὶ ἐτιμωρήσατο τὸν	ἀδελφὸν	Ἀντίπατρον, ἀνεφάνη μέντοι φονέα ἐξευρηκὼς
[9, 10]	τάφος ἐστὶ Καάνθου· Μελίας δὲ	ἀδελφὸν	καὶ Ὠκεανοῦ παῖδα εἶναι Κάανθον
[9, 5]	τρόπον, καὶ ὡς ἐς Λύκον	ἀδελφὸν	Νυκτέως ἥ τε ἐπιμέλεια τοῦ
[9, 34]	Θερσάνδρου τοῦ Σισύφου· Σισύφου γὰρ	ἀδελφὸς	ἦν ὁ Ἀθάμας. (ὕστερον δὲ
[9, 31]	Ἑλικῶνι εἰκών, ἣν Πτολεμαῖος ἔγημεν	ἀδελφὸς	ὤν. τὴν δὲ Ἀρσινόην στρουθὸς
[9, 8]	ἤκουσα καὶ ὡς Ζήθου τοῦ	ἀδελφοῦ	τοῦ Ἀμφίονος τῷ παιδὶ ὄνομα
[9, 26]	Σφίγγα χρῆσθαι σοφίσμασιν ἐς τοὺς	ἀδελφούς,	ὡς τὸν Κάδμῳ γενόμενον χρησμὸν
[9, 18]	Τυδέα ὁ Μελάνιππος οὗτος καὶ	ἀδελφῶν	τῶν Ἀδράστου Μηκιστέα ἀπέκτεινε, καί
[9, 16]	καὶ ἐς τὸν Θρᾷκα Τηρέα	ᾄδεται.	(Τὸ δὲ τῆς Δήμητρος ἱερὸν
[9, 40]	τοῖς περιοικοῦσιν ἐς ἔχθραν ἐλθόντα	ἀδιάλλακτον,	καταστῆναί τε χρῆναι μήτε ὑπὸ
[9, 32]	ἑαυτοῦ δικάσειν ἐλπίζων· Λύσανδρος δὲ	ἀδικεῖν	Ἐτεόνικον κατέγνω καὶ ἀπέπεμψεν ἀτιμάσας
[9, 31]	λαβεῖν οὐκ ἀληθῆ τὴν τοῦ	ἀδικήματος	δόξαν, οἱ δὲ ἐκείνου γενέσθαι
[9, 31]	ἀριθμὸν ποιήσειεν, ἐς γυναῖκάς τε	ᾀδόμενα	καὶ ἃς μεγάλας ἐπονομάζουσιν Ἠοίας,
[9, 29]	τὸν Ἥφαιστον καὶ κιθαρῳδὸν παῖδα	ᾄδοντα	τὰ ἐς Λίνον· τοῖσι δ´
[9, 23]	ταῦτα ὁπόσα τοῦ ὀνείρατος ἤκουσεν	ᾄδοντος.	ἐν τούτῳ τῷ ᾄσματι ἄλλαι
[9, 30]	τε καὶ χαλκοῦ θηρία ἀκούοντα	ᾄδοντος.	πολλὰ μὲν δὴ καὶ ἄλλα
[9, 26]	ἐπ´ ὀλέθρῳ τῶν ἁρπαζομένων αἴνιγμα	ᾄδουσαν·	οἱ δὲ κατὰ λῃστείαν σὺν
[9, 41]	εἶναι τῶν Ἡφαίστου ποιηταί τε	ᾄδουσι	καὶ τῶν ἀνθρώπων ἠκολούθηκεν ἡ
[9, 9]	ἐκ μέσης Πελοποννήσου καὶ ὁ	Ἄδραστος	ἐξ Ἀρκαδίας καὶ παρὰ Μεσσηνίων
[9, 5]	τὸ δεύτερον ἔφυγε· δεηθεὶς δὲ	Ἀδράστου	δοῦναί οἱ δύναμιν τὴν κατάξουσαν,
[9, 4]	μνηστῆρας ἤδη κατειργασμένος, Ὀνασία δὲ	Ἀδράστου	καὶ Ἀργείων ἐπὶ Θήβας ἡ
[9, 5]	δὲ ἐς Ἄργος καὶ θυγατέρα	Ἀδράστου	λαβὼν κατῆλθεν ἐς Θήβας μετάπεμπτος
[9, 5]	χεῖρας συνῆλθον, Αἰγιαλέα μὲν τὸν	Ἀδράστου	Λαοδάμας ἀποκτίννυσι, κρατησάντων δὲ τῇ
[9, 18]	Μελάνιππος οὗτος καὶ ἀδελφῶν τῶν	Ἀδράστου	Μηκιστέα ἀπέκτεινε, καί οἱ καὶ
[9, 19]	οἱ μετὰ Αἰγιαλέως ποιησάμενοι τοῦ	Ἀδράστου	τὴν ἐς Θήβας στρατείαν, ἄλλοι
[9, 9]	ὡς τὸ σύμπαν στράτευμα πλὴν	Ἀδράστου	φθαρῆναι. ἐγένετο δὲ καὶ αὐτοῖς
[9, 38]	μηδὲ ἄχρι τῶν Τρωικῶν χρήμασιν	ἀδυνάτως	εἶχον. μαρτυρεῖ δέ μοι καὶ
[9, 39]	δὲ ἐντεῦθεν τοῖς ἐντὸς τοῦ	ἀδύτου	γενομένοις οὐχ εἷς οὐδὲ ὁ
[9, 39]	κεῖται δὲ οὐ πόρρω τοῦ	ἀδύτου,	καθεσθέντα δὲ ἐνταῦθα ἀνερωτῶσιν ὁπόσα
[9, 39]	ἄργυρον ἐκκομιεῖν ἐλπίσαντα ἐκ τοῦ	ἀδύτου.	λέγεται δὲ καὶ τούτου τὸν
[9, 5]	καὶ θηρίων, ὅτι καὶ ταῦτα	ᾄδων	ἦγε. Μυρὼ δὲ Βυζαντία, ποιήσασα
[9, 41]	γε ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ	Ἀδώνιδος	ἐμοὶ δοκεῖν ἐστίν· ἐν Ἀμαθοῦντι
[9, 41]	δὲ Ἀμαθοῦς ἐν Κύπρῳ πόλις,	Ἀδώνιδος	ἐν αὐτῇ καὶ Ἀφροδίτης ἱερόν
[9, 16]	ὁποῖα καὶ ὕστερον ἐπὶ τῇ	Ἀδώνιδος	μητρὶ καὶ ἐς Φαίδραν τε
[9, 29]	τῶν ἐπῶν τῶν Πάμφω μαθοῦσα	Ἄδωνιν	ὁμοῦ καὶ Οἰτόλινον ᾖσεν. Θηβαῖοι
[9, 27]	τοῖς δρωμένοις Λυκομίδαι καὶ ταῦτα	ᾄδωσιν·	ἐγὼ δὲ ἐπελεξάμην ἀνδρὶ ἐς
[9, 40]	ἀνάμνησίν τε Ἀριάδνης ἐφέλκηται καὶ	ἀεὶ	νέας ἐπὶ τῷ ἔρωτι εὑρίσκηται
[9, 13]	ἐπιστάμενος ὡς ἐπικρύπτεσθαι τὰς συμφορὰς	ἀεί	ποτε οἱ Λακεδαιμόνιοι πεφύκασιν, ἔφασκεν
[9, 17]	νεμεσᾷ τῇ Ἀντιόπῃ. ἐπίφθονοι δὲ	ἀεί	πως παρὰ θεῶν αἱ ὑπερβολαὶ
[9, 37]	σφίσιν ἐς τὸ ἀσθενέστερον ἔμελλεν	ἀεὶ	ῥέψειν. ~(Ὀρχομενίοις δὲ πεποίηται καὶ
[9, 21]	ἔστιν ὅπως διαλύσουσιν, ἐπισυνιόντες δὲ	ἀεὶ	τὰ ἐντὸς γινόμενα τοῦ κύκλου
[9, 37]	τὸ ἐκτός· καὶ οἱ μὲν	ἀεί	τι ἀπὸ τῶν τιθεμένων ἐλάμβανον·
[9, 27]	ὁ μὲν ἀνθρώπῳ στρατιώτῃ διδοὺς	ἀεὶ	τὸ αὐτὸ σύνθημα μετὰ ὑπούλου
[9, 37]	ὁρῶν ἀκίνητα, τὸν δὲ ἀριθμὸν	ἀεὶ	τῶν χρημάτων ἐλάττονα. (ἵστησιν οὖν
[9, 29]	κιθάριζε, Λίνον δ´ ὑπὸ καλὸν	ἄειδεν»	(Πάμφως δέ, ὃς Ἀθηναίοις τῶν
[9, 31]	ἐστιν ἀνέχειν σφᾶς ἐς τὸν	ἀέρα	τὰ πτερά. (ἐνταῦθα καὶ Τηλέφῳ
[9, 21]	δὴ ἄνθρωπος μόνον ὁμοῦ τῷ	ἀέρι	καὶ τῇ γῇ διαφόροις οὖσι
[9, 11]	(Θηβαίοις δὲ τὰ ἐν τοῖς	ἀετοῖς	Πραξιτέλης ἐποίησε τὰ πολλὰ τῶν
[9, 37]	Ἄρρων καὶ Πύλεος, νεώτατος δὲ	Ἀζεύς.	Κλύμενον μὲν ἐν τῇ ἑορτῇ
[9, 37]	Ἀστυόχης ἦσαν τῆς Ἄκτορος τοῦ	Ἀζέως	τοῦ Κλυμένου· καὶ ὑπὸ τούτοις
[9, 30]	δὲ οἱ Θρᾷκες, ὅσαι τῶν	ἀηδόνων	ἔχουσι νεοσσιὰς ἐπὶ τῷ τάφῳ
[9, 24]	καλούμενόν ἐστιν Ἀθαμάντιον· οἰκῆσαι δὲ	Ἀθάμαντα	ἐν αὐτῷ φασιν. ἐς δὲ
[9, 34]	παῖδες οἶκον μὲν τὸν Ἀθάμαντος	Ἀθάμαντι	καὶ τοῖς ἀπὸ ἐκείνου προσήκειν·
[9, 34]	Ἀθάμαντος, ἀπένειμε τῆς αὑτοῦ τῷ	Ἀθάμαντι	τήν τε περὶ τὸ Λαφύστιον
[9, 24]	καὶ αὗται καὶ πεδίον τὸ	Ἀθαμάντιον.	καὶ ὅσα μὲν ἐς Ὕηττον
[9, 24]	τὴν αὐτήν πεδίον καλούμενόν ἐστιν	Ἀθαμάντιον·	οἰκῆσαι δὲ Ἀθάμαντα ἐν αὐτῷ
[9, 34]	Θερσάνδρου παῖδες οἶκον μὲν τὸν	Ἀθάμαντος	Ἀθάμαντι καὶ τοῖς ἀπὸ ἐκείνου
[9, 34]	ὀνομασθῆναι· (παραγενομένου δὲ ὡς αὐτὸν	Ἀθάμαντος,	ἀπένειμε τῆς αὑτοῦ τῷ Ἀθάμαντι
[9, 34]	Εὐίππην θυγατέρα Λεύκωνος λαμβάνει παρὰ	Ἀθάμαντος	γυναῖκα, καὶ υἱὸς Ἐτεοκλῆς αὐτῷ
[9, 34]	λίθου μὲν τὸ ἄγαλμά ἐστιν·	Ἀθάμαντος	δὲ θύειν Φρίξον καὶ Ἕλλην
[9, 23]	Πτώου τὸ ἱερόν. εἶναι δὲ	Ἀθάμαντος	καὶ Θεμιστοῦς παῖδα τὸν Πτῶον,
[9, 34]	τὴν νῦν Κορώνειαν καὶ Ἁλιαρτίαν.	Ἀθάμας	δὲ ἅτε οὐδένα οἱ παίδων
[9, 34]	δὲ μοῖραν γὰρ δίδωσί σφισιν	Ἀθάμας	τῆς γῆς Ἁλιάρτου καὶ Κορωνείας
[9, 34]	Σισύφου γὰρ ἀδελφὸς ἦν ὁ	Ἀθάμας.	(ὕστερον δὲ ἀναστρέψαντος ἐκ Κόλχων
[9, 10]	λίθου κατὰ τὴν ἔσοδόν ἐστιν	Ἀθηνᾶ	καὶ Ἑρμῆς, ὀνομαζόμενοι Πρόναοι· ποιῆσαι
[9, 40]	Κρήτῃ, Βριτόμαρτις ἐν Ὀλοῦντι καὶ	Ἀθηνᾶ	παρὰ Κνωσσίοις· παρὰ τούτοις δὲ
[9, 35]	ὁμοῦ τῇ Πανδρόσῳ τιμὰς οἱ	Ἀθηναῖοι,	Θαλλὼ τὴν θεὸν ὀνομάζοντες. (παρὰ
[9, 1]	πρὸ μὲν τῆς μάχης, ἣν	Ἀθηναῖοι	Μαραθῶνι ἐμαχέσαντο, οὐδὲν ὑπῆρχεν ἐς
[9, 7]	τὸν οἰκισμὸν προθυμότατοι μὲν ἐγένοντο	Ἀθηναῖοι,	συνεπελάβοντο δὲ καὶ Μεσσήνιοι καὶ
[9, 4]	λαφύρων ἃ τῆς μάχης σφίσιν	Ἀθηναῖοι	τῆς Μαραθῶνι ἀπένειμαν. τὸ μὲν
[9, 4]	ἀκροπόλει χαλκῆς, ἣν καὶ αὐτὴν	Ἀθηναῖοι	τοῦ Μαραθῶνι ἀπαρχὴν ἀγῶνος ἀνέθηκαν,
[9, 1]	δὲ σφᾶς ἐδέξαντο αὖθις οἱ	Ἀθηναῖοι.	Φιλίππου δέ, ὡς ἐκράτησεν ἐν
[9, 35]	τιμῶσι γὰρ ἐκ παλαιοῦ καὶ	Ἀθηναῖοι	Χάριτας Αὐξὼ καὶ Ἡγεμόνην. τὸ
[9, 6]	χώρας· προσέπταισαν δὲ καὶ δεύτερον	Ἀθηναίοις	ἀντιταξάμενοι περὶ Πλάταιαν, ἡνίκα δοκοῦσιν
[9, 1]	~ΒΟΙΩΤΙΚΑ.	~(Ἀθηναίοις	δὲ ἡ Βοιωτία καὶ κατὰ
[9, 36]	ἐστι· καὶ χρόνῳ ὕστερον Δράκοντος	Ἀθηναίοις	θεσμοθετήσαντος ἐκ τῶν ἐκείνου κατέστη
[9, 35]	ἀκρόπολιν ἐσόδου Χαρίτων εἰργάσατο ἀγάλματα	Ἀθηναίοις.	καὶ ταῦτα μέν ἐστιν ὁμοίως
[9, 6]	ὁ Ἀρίφρονος, ὃς στρατηγὸς ἦν	Ἀθηναίοις,	καὶ τῆς ἄλλης στρατιᾶς τὸ
[9, 6]	διαπολεμηθέντος δὲ τοῦ πολέμου καὶ	Ἀθηναίοις	καταλυθέντος τοῦ ναυτικοῦ, μετ´ οὐ
[9, 16]	οὗτος τῆς Εἰρήνης τὸ ἄγαλμα	Ἀθηναίοις	Πλοῦτον ἔχουσαν πεποίηκεν. (Ἀφροδίτης δὲ
[9, 35]	ταῦτα, ἐοικότα δὲ καὶ παρ´	Ἀθηναίοις·	τιμῶσι γὰρ ἐκ παλαιοῦ καὶ
[9, 32]	δίκαια ἦν γὰρ δὴ τηνικαῦτα	Ἀθηναίοις	τῶν τριάκοντα ἡ ἀρχὴ καὶ
[9, 29]	καλὸν ἄειδεν» (Πάμφως δέ, ὃς	Ἀθηναίοις	τῶν ὕμνων ἐποίησε τοὺς ἀρχαιοτάτους,
[9, 6]	μέλανι ἐξύφηναν. λέγεται δὲ καὶ	Ἀθηναίοις	ὗσαι τέφραν ὁ θεὸς ἐνιαυτῷ
[9, 32]	δὲ τοσάδε ὀνείδη. Φιλοκλέα γὰρ	Ἀθηναῖον	ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς καὶ αὐτὸν
[9, 16]	ἀγάλματος καὶ πρόσωπον Ξενοφῶν εἰργάσατο	Ἀθηναῖος,	Καλλιστόνικος δὲ τὰ λοιπὰ ἐπιχώριος.
[9, 27]	ἡμῶν Ἔρωτα ἐν Θεσπιαῖς ἐποίησεν	Ἀθηναῖος	Μηνόδωρος, τὸ ἔργον τὸ Πραξιτέλους
[9, 15]	καὶ τότε ὑπὸ ἀνδρὸς ἀπέθανεν	Ἀθηναίου·	καὶ Ἀθήνῃσιν ἐν ἱππέων μάχῃ
[9, 33]	ἔστι μὲν καὶ τὰ ἐς	Ἀθηναίους	ἀνήμερα καὶ ἤθους ἀλλότρια τοῦ
[9, 1]	τοῦ πολέμου τοῦ Πελοποννησίοις πρὸς	Ἀθηναίους	γενομένου Λακεδαιμόνιοι πολιορκίᾳ Πλάταιαν ἐξεῖλον·
[9, 14]	ἄστυ, ὡς ἐπεξιέναι μαχουμένους τοὺς	Ἀθηναίους	ἐκώλυεν Ἰφικράτης, ὁ δὲ αὖθις
[9, 19]	ἡ Μυκαλησσὸς ἀνάστατος, τὰ ἐς	Ἀθηναίους	ἔχοντα ἐδήλωσέ μοι τοῦ λόγου.
[9, 6]	οὐκ ἔστιν ὅπως οὐ καὶ	Ἀθηναίους	κατέλαβεν ἂν ἔγκλημα μηδισμοῦ. (ὕστερον
[9, 6]	καὶ ἄχρι τοῦ Πελοποννησίων πρὸς	Ἀθηναίους	πολέμου τὰ ἐκ Θηβῶν εἶχεν
[9, 9]	ὁ μέν γε Ἐλευσινίων πρὸς	Ἀθηναίους	τοὺς ἄλλους, ὡσαύτως δὲ καὶ
[9, 7]	ἐμοὶ δοκεῖν οὐδέν, τοῦ δὲ	Ἀθηναίων	δήμου φιλίᾳ. Σύλλα δὲ ἐσβαλόντος
[9, 32]	ναυσὶν ἑκατὸν ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς	Ἀθηναίων,	εἷλεν αὐτῶν τὰ πλοῖα, ἐσκεδασμένους
[9, 6]	μέντοι καὶ Θηβαίοις νίκη κατ´	Ἀθηναίων	ἐπὶ Δηλίῳ τῷ Ταναγραίων ἐγένετο,
[9, 1]	ἐς τὰς ναῦς ἐτόλμησαν μετ´	Ἀθηναίων	ἐσβῆναι, Μαρδόνιον δὲ τὸν Γωβρύου
[9, 14]	ὁ Τιμοθέου πελταστὰς καὶ ἄλλην	Ἀθηναίων	ἔχων δύναμιν ἐπιχειρεῖ τοῖς Θηβαίοις.
[9, 32]	ἀποβᾶσιν ἐς Μαραθῶνα ὑπῆρξε παρὰ	Ἀθηναίων	καὶ αὐτῶν Λακεδαιμονίων τοῖς πεσοῦσιν
[9, 23]	τόν τε Ἰόλαον αὐτὸν καὶ	Ἀθηναίων	καὶ Θεσπιέων τοὺς συνδιαβάντας ὁμολογοῦσι
[9, 6]	φανερώτατα ὄντα εὕρισκον. ἐκρατήθησαν ὑπὸ	Ἀθηναίων	μάχῃ Πλαταιεῦσιν ἀμυνάντων, ὅτε σφᾶς
[9, 11]	Θρασύβουλος δὲ ὁ Λύκου καὶ	Ἀθηναίων	οἱ σὺν αὐτῷ τυραννίδα τὴν
[9, 15]	δέ σφισιν Ἀχαιῶν Πελληνέας καὶ	Ἀθηναίων	οὓς Χαβρίας ἦγεν ἐξ Ἀθηνῶν.
[9, 14]	τρέπεται καὶ πρὸς αὐτὸ ἀφικόμενος	Ἀθηναίων	τὸ ἄστυ, ὡς ἐπεξιέναι μαχουμένους
[9, 2]	μνῆμα κοινόν· Λακεδαιμονίων δὲ καὶ	Ἀθηναίων	τοῖς πεσοῦσιν ἰδίᾳ τέ εἰσιν
[9, 32]	ἰδὼν οἶδα ἐν πρυτανείῳ τῷ	Ἀθηναίων,	τούτῳ τῷ ἀνδρὶ ἐς ἀμφισβήτησιν
[9, 32]	ποταμοῖς καὶ αὐτὸν στρατηγοῦντα καὶ	Ἀθηναίων	τῶν ἄλλων ὅσον τετρακισχιλίους αἰχμαλώτους
[9, 11]	ὑπὸ τοῦ λίθου τῆς πληγῆς·	Ἀθηνᾶν	δὲ εἶναι τὴν ἐπαφεῖσάν οἱ
[9, 11]	ἐκ Θηβῶν ἐγένετο ἡ κάθοδος	Ἀθηνᾶν	καὶ Ἡρακλέα κολοσσοὺς ἐπὶ λίθου
[9, 10]	δὲ αὐτὸν Φειδίας, τὴν δὲ	Ἀθηνᾶν	λέγεται Σκόπας· μετὰ δὲ ὁ
[9, 26]	ἑτέρωθι δὲ Ὑγείας τὴν δὲ	Ἀθηνᾶν	τὴν Ἐργάνην καὶ αὐτὴν καὶ
[9, 33]	ἀνδρὸς αὐτόχθονος, ὑπὸ τούτου δὲ	Ἀθηνᾶν	τραφῆναι λέγουσιν· οἱ δὲ εἶναι
[9, 33]	δὲ Τρίτωνα αὐτόν, ὅτι τὴν	Ἀθηνᾶν	τραφῆναι παρὰ ποταμῷ Τρίτωνι ἔχει
[9, 34]	τέμενος ἐσελθεῖν καὶ αὐτῇ τὴν	Ἀθηνᾶν	φανῆναι, τῷ χιτῶνι δὲ τῆς
[9, 12]	ἐν ὑπαίθρῳ βωμὸς καὶ ἄγαλμα	Ἀθηνᾶς·	ἀναθεῖναι δὲ αὐτὸ Κάδμον λέγουσι.
[9, 19]	καὶ ὁ κύων οὗτος. καὶ	Ἀθηνᾶς	ἐν Τευμησσῷ Τελχινίας ἐστὶν ἱερὸν
[9, 4]	αὐτόθι ἔχει λόγος. ~(Πλαταιεῦσι δὲ	Ἀθηνᾶς	ἐπίκλησιν Ἀρείας ἐστὶν ἱερόν· ᾠκοδομήθη
[9, 17]	ἀνάθημα δύο ἀγάλματα λίθινα λέγουσιν	Ἀθηνᾶς	ἐπίκλησιν Ζωστηρίας· λαβεῖν γὰρ τὰ
[9, 34]	ἐξ Ἀλαλκομενῶν ἀφικέσθαι, τῆς Ἰτωνίας	Ἀθηνᾶς	ἐστι τὸ ἱερόν· καλεῖται δὲ
[9, 34]	δὲ τῷ ναῷ χαλκοῦ πεποιημένα	Ἀθηνᾶς	Ἰτωνίας καὶ Διός ἐστιν ἀγάλματα·
[9, 24]	ἄλλα πρὸς τῇ λίμνῃ ποτὲ	Ἀθήνας	καὶ Ἐλευσῖνα οἰκεῖσθαι, καὶ ὡς
[9, 33]	ἐπεποίητο ἐν τῷ χθαμαλῷ τῆς	Ἀθηνᾶς	ναὸς καὶ ἄγαλμα ἀρχαῖον ἐλέφαντος.
[9, 12]	ἔστιν ἐναντίον τῷ λόγῳ τῆς	Ἀθηνᾶς	ταύτης τὸ ὄνομα, ὅτι Ὄγγα
[9, 19]	μοῖρα ἐς Βοιωτοὺς ἱερὸν ἱδρύσατο	Ἀθηνᾶς	Τελχινίας. (Τευμησσοῦ δὲ ἐν ἀριστερᾷ
[9, 33]	καὶ ἐν ταῖς Ἀλαλκομεναῖς, τῆς	Ἀθηνᾶς	τὸ ἄγαλμα αὐτὸ συλήσας. τοῦτον
[9, 4]	καὶ Πλαταιεῦσιν ἦν ὁ τῆς	Ἀθηνᾶς	τὸ ἄγαλμα ποιήσας. (γραφαὶ δέ
[9, 34]	Λαφυστίου κατιόντι ἐς τῆς Ἰτωνίας	Ἀθηνᾶς	τὸ ἱερὸν ποταμός ἐστι Φάλαρος
[9, 7]	ὑπὸ Ἀλεξάνδρου καὶ διαπεσόντας ἐς	Ἀθήνας	ὕστερον Κάσσανδρος ὁ Ἀντιπάτρου κατήγαγεν.
[9, 35]	τῇ χειρὶ αὐτοῦ Χάριτας· καὶ	Ἀθήνῃσι	πρὸ τῆς ἐς τὴν ἀκρόπολιν
[9, 3]	ἢ Δαίδαλος ὁ Παλαμάονος ἐγένετο	Ἀθήνῃσι,	τούτῳ δὲ ὕστερον ἀπὸ τῶν
[9, 1]	Λεύκτροις ἔτει πρότερον, Ἀστείου δὲ	Ἀθήνῃσιν	ἄρχοντος. καὶ ἡ μὲν πόλις
[9, 6]	τυραννοῦντος ἔτι ἢ τῶν παίδων	Ἀθήνῃσιν	ἀφίκετο ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ὁ
[9, 15]	ὑπὸ ἀνδρὸς ἀπέθανεν Ἀθηναίου· καὶ	Ἀθήνῃσιν	ἐν ἱππέων μάχῃ τὸν Ἐπαμινώνδαν
[9, 30]	μάλιστα ἄξιον μετά γε τὸν	Ἀθήνῃσιν	Ἐρεχθέα· ἀνέθηκε δὲ οὐκ οἴκοθεν,
[9, 26]	οἱ δὲ Θέσπιόν φασιν ἐξ	Ἀθηνῶν	ἐλθόντα τὸ ὄνομα τῇ πόλει
[9, 39]	Ἀσπληδόνος μητρός· Λεβάδου δὲ ἐξ	Ἀθηνῶν	ἐς αὐτὴν ἀφικομένου κατέβησάν τε
[9, 15]	Ἀθηναίων οὓς Χαβρίας ἦγεν ἐξ	Ἀθηνῶν.	Θηβαίοις δὲ ἦν καθεστηκὸς τοὺς
[9, 32]	Θηβῶν ἐνούσης ἔνδον καὶ ἐξ	Ἀθηνῶν	καὶ ἐπεξελθόντων τῶν πολεμίων ἔπεσεν
[9, 1]	καὶ τῶν Πλαταιέων κατελθόντων ἐξ	Ἀθηνῶν,	τοὺς δὲ αὖθις ἔμελλεν ἐπιλήψεσθαι
[9, 31]	ἄγουσι δὲ καὶ τῷ Ἔρωτι,	ἆθλα	οὐ μουσικῆς μόνον ἀλλὰ καὶ
[9, 31]	οὐ μουσικῆς μόνον ἀλλὰ καὶ	ἀθληταῖς	τιθέντες. ἐπαναβάντι δὲ στάδια ἀπὸ
[9, 11]	τὰ πολλὰ τῶν δώδεκα καλουμένων	ἄθλων·	καί σφισι τὰ ἐς τὰς
[9, 5]	τε Ἀλέξανδρον καὶ ἐς Ἴλιον	ἀθροιζομένου	στόλου Πηνέλεων ἄρχοντα εἵλοντο, ὅτι
[9, 18]	μαντεύματι· Θηβαῖοι Κάδμοιο πόλιν καταναιετάοντες,	αἴ	κ´ ἐθέλητε πάτραν οἰκεῖν σὺν
[9, 21]	τοῦτο, ἐπεὶ καὶ τὰ θηρία	αἱ	ἀσπίδες τοῦτο μὲν ἔχουσιν αἱ
[9, 13]	βοιωταρχούντων οὐ κατὰ ταὐτὰ ἐγίνοντο	αἱ	γνῶμαι, διεστηκυῖαι δὲ πολὺ ἀπ´
[9, 4]	ἐπὶ τοῦ προνάου τῶν τοίχων	αἱ	γραφαί, κεῖται δὲ τοῦ ἀγάλματος
[9, 39]	ἐπὶ δὲ ὕδατος πηγὰς ἄγεται·	αἱ	δὲ ἐγγύτατά εἰσιν ἀλλήλων. (ἐνταῦθα
[9, 24]	ἄλλους ἰχθῦς τοὺς λιμναίους ἔχουσιν·	αἱ	δὲ ἐγχέλεις αὐτόθι καὶ μεγέθει
[9, 8]	ὄνομα νεώτατον ταῖς πύλαις ταύταις,	αἱ	δὲ Ὠγύγιαι τὸ ἀρχαιότατον. (τὰς
[9, 34]	τὰς Μούσας ἐς ᾠδῆς ἔργον·	αἱ	δὲ ὡς ἐνίκησαν, ἀποτίλασαι τῶν
[9, 5]	λόγον τὸν Ἑλλήνων ἔσχε, καὶ	αἱ	θυγατέρες εἰλήφασιν αὐτῷ φήμην, Σεμέλη
[9, 5]	δέει μὴ τελεσθεῖεν ἐπὶ σφίσιν	αἱ	κατᾶραι τοῦ πατρός· ἀφικόμενος δὲ
[9, 24]	διαπλεύσαντί εἰσι Κῶπαι. κεῖνται δὲ	αἱ	Κῶπαι πόλισμα ἐπὶ τῇ λίμνῃ,
[9, 21]	αἱ ἀσπίδες τοῦτο μὲν ἔχουσιν	αἱ	Λίβυσσαι παρὰ τὰς Αἰγυπτίας τὴν
[9, 11]	ἐμπόδια εἶναι ταῖς ὠδῖσιν Ἀλκμήνης.	αἱ	μὲν δὴ ἐπεῖχον Ἀλκμήνην μὴ
[9, 3]	δὲ ἐς ὕψος φρύγανα ἐπιφέρουσιν.	(αἱ	μὲν δὴ πόλεις καὶ τὰ
[9, 28]	ἰσχύν σφισι τοῦ ἰοῦ καὶ	αἱ	νομαί, ἐπεί τοι καὶ ἀνδρὸς
[9, 28]	τὸν ἰὸν ποιοῦσιν ἐνταῦθα ἀσθενέστερον	αἱ	νομαί, ὥστε καὶ διαφεύγουσι τὰ
[9, 5]	Ἄοσι κατὰ κώμας ἔτι ἦσαν	αἱ	οἰκήσεις· Κάδμος δὲ τὴν πόλιν
[9, 22]	δοκοῦσιν Ἑλλήνων· χωρὶς μὲν γὰρ	αἱ	οἰκίαι σφίσι, χωρὶς δὲ τὰ
[9, 39]	τῷ σπηλαίῳ τοῦ ποταμοῦ τε	αἱ	πηγαὶ καὶ ἀγάλματα ὀρθά, περιειλιγμένοι
[9, 38]	τοῦ ποταμοῦ τοῦ Μέλανός εἰσιν	αἱ	πηγαί, καὶ ὁ Μέλας ἐς
[9, 17]	ἔχουσι τοῦ μνήματος. (ταῦτα δὲ	αἱ	πόλεις αὗται πεπιστεύκασιν ἐκ χρησμῶν
[9, 28]	Φοινίκης ἀγριωτέρους τοὺς ἔχεις ποιοῦσιν	αἱ	ῥίζαι. ἔφη δὲ ἄνθρωπον ἰδεῖν
[9, 39]	ὀβελοὶ καὶ αὐτοὶ χαλκοῖ καὶ	αἱ	συνέχουσαι σφᾶς ζῶναι, διὰ δὲ
[9, 17]	δὲ ἀεί πως παρὰ θεῶν	αἱ	ὑπερβολαὶ τῶν τιμωριῶν εἰσι· λέγουσιν
[9, 13]	θέμιδα Φρουραρχίδας καὶ Παρθένιος. καὶ	αἵ	τε παρθένοι παραυτίκα οὐ γάρ
[9, 20]	δέ τε κίονας αὐτός μακράς,	αἳ	γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν ἀμφὶς
[9, 17]	ἐκείνας εἶναί φασι τὰς πέτρας	αἳ	τῇ ᾠδῇ τοῦ Ἀμφίονος ἠκολούθησαν·
[9, 30]	ἀρχῆς φασι· τὰς γυναῖκας δὲ	αἳ	τὸν Ὀρφέα ἀπέκτειναν ἐναπονίψασθαί οἱ
[9, 8]	πολλοῖς ὕστερον τὸν θεόν φασιν	αἶγα	ἱερεῖον ὑπαλλάξαι σφίσιν ἀντὶ τοῦ
[9, 11]	ἄκρας ἐστὶν ἀνεχούσης ἐς τὸ	Αἰγαῖον.	ἀπὸ δὲ τοῦ Ἰκάρου τούτου
[9, 13]	οὐδὲν βλάβος, οἱ δὲ τὰς	αἶγας	τὰς κατοιάδας ἔκτεινον. (ἐλέγετο δὲ
[9, 13]	ποίμναις ἡγεμόνες τῆς πορείας ἦσαν	αἶγες,	κατοιάδας οἱ ποιμένες ὀνομάζουσιν αὐτάς.
[9, 5]	Γλίσαντα, ὡς ἐς χεῖρας συνῆλθον,	Αἰγιαλέα	μὲν τὸν Ἀδράστου Λαοδάμας ἀποκτίννυσι,
[9, 19]	Πρόμαχος ὁ Παρθενοπαίου· τῷ δὲ	Αἰγιαλεῖ	γενέσθαι τὸ μνῆμα ἐν Παγαῖς
[9, 19]	ἐτάφησαν δὲ αὐτόθι οἱ μετὰ	Αἰγιαλέως	ποιησάμενοι τοῦ Ἀδράστου τὴν ἐς
[9, 35]	ἀριθμὸν Χαρίτων οὔτε ὀνόματα εἰπὼν	Αἴγλης	εἶναι θυγατέρας καὶ Ἡλίου φησὶν
[9, 8]	(ἐνταῦθα καὶ Διονύσου ναός ἐστιν	Αἰγοβόλου.	θύοντες γὰρ τῷ θεῷ προήχθησάν
[9, 32]	ὁρμούντων δὲ ναυσὶν ἑκατὸν ἐν	Αἰγὸς	ποταμοῖς Ἀθηναίων, εἷλεν αὐτῶν τὰ
[9, 32]	ὀνείδη. Φιλοκλέα γὰρ Ἀθηναῖον ἐν	Αἰγὸς	ποταμοῖς καὶ αὐτὸν στρατηγοῦντα καὶ
[9, 21]	ἔχουσιν αἱ Λίβυσσαι παρὰ τὰς	Αἰγυπτίας	τὴν χρόαν, τοῦτο δὲ ἐν
[9, 29]	Λίνον· καλοῦσι δὲ τὸ ᾆσμα	Αἰγύπτιοι	τῇ ἐπιχωρίῳ φωνῇ Μανέρων. οἱ
[9, 29]	τῆς βαρβάρου πάσης, ὡς καὶ	Αἰγυπτίοις	ᾆσμα γενέσθαι Λίνον· καλοῦσι δὲ
[9, 36]	συγγραφὴν πυραμίδας μὲν τὰς παρὰ	Αἰγυπτίοις	ἐπῆλθεν ἐξηγήσασθαι πρὸς τὸ ἀκριβέστατον,
[9, 12]	γῆν ἀφικέσθαι Κάδμον τὴν Θηβαΐδα	Αἰγύπτιον	καὶ οὐ Φοίνικα ὄντα, ἔστιν
[9, 12]	καὶ οὐ Σάις κατὰ τὴν	Αἰγυπτίων	φωνήν. (φασὶ δὲ οἱ Θηβαῖοι,
[9, 40]	ὀνόμασιν ἐς αὐτάς, καθότι καὶ	Αἴγυπτον	τὸν ποταμὸν εἶπεν, οὐ Νεῖλον.
[9, 31]	μὲν καὶ ἄλλως, ἔνθα εἰσὶν	αἰγῶν	νομαὶ καὶ προβάτων ἢ καὶ
[9, 23]	ᾄσματι ἄλλαι τε ἐς τὸν	Ἅιδην	εἰσὶν ἐπικλήσεις καὶ ὁ χρυσήνιος,
[9, 30]	ἐλθεῖν δὲ καὶ ἐς τὸν	Ἅιδην	ζῶντα αὐτὸν παρὰ τῶν κάτω
[9, 31]	καὶ ὡς Θησεὺς ἐς τὸν	Ἅιδην	ὁμοῦ Πειρίθῳ καταβαίη παραινέσεις τε
[9, 5]	λέγεται δὲ καὶ ὡς ἐν	Ἅιδου	δίκην δίδωσιν ὁ Ἀμφίων ὧν
[9, 33]	εἶναι γνώμην Τειρεσίαν τῶν ἐν	Ἅιδου	μόνον, ταῦτα μὲν καὶ οἱ
[9, 34]	ἀναβῆναι τὸν Ἡρακλέα ἄγοντα τοῦ	Ἅιδου	τὸν κύνα. ἐκ δὲ Λαφυστίου
[9, 13]	τε ἡ προϋπάρχουσα καὶ ἅμα	αἰδουμένους	μὴ καταλῦσαι τῆς Σπάρτης τὸ
[9, 5]	Ἐπικάστην, ἣ μέγα ἔργον ἔρεξεν	ἀιδρείῃσι	νόοιο γημαμένη ᾧ υἱεῖ· ὁ
[9, 34]	Φρίξῳ τὸν Πρέσβωνα ἐκ τῆς	Αἰήτου	θυγατρός οὕτω συγχωροῦσιν οἱ Θερσάνδρου
[9, 21]	τὴν χρόαν, τοῦτο δὲ ἐν	Αἰθιοπίᾳ	μελαίνας τὰς ἀσπίδας οὐ μεῖον
[9, 21]	δὲ καὶ ταύρους τούς τε	Αἰθιοπικούς,	οὓς ἐπὶ τῷ συμβεβηκότι ὀνομάζουσι
[9, 20]	τὸν δ´ Ἀπόλλωνός τε καὶ	Αἰθούσης	εἶναι τῆς Ποσειδῶνος. Ποίμανδρον δὲ
[9, 37]	ἡμέρας ἐπισχούσης ἐκεῖνος γένοιτο ἐν	αἰκίαις	καὶ αὐτὸς μηνυθείη μετέχων τοῦ
[9, 18]	ἐγένετο, ὅτι ἐς αὐτὴν τὸ	αἷμα	ἐνίψατο Οἰδίπους τοῦ πατρῴου φόνου.
[9, 30]	ἀπέκτειναν ἐναπονίψασθαί οἱ θελῆσαι τὸ	αἷμα,	καταδῦναί τε ἐπὶ τούτῳ τὸν
[9, 33]	περιθεῖν, ὅπου δὲ ῥυῆναι τὸ	αἷμα,	ὕδωρ ἐντεῦθεν ἀνεῖναι τὴν γῆν.
[9, 25]	λοιπόν ἐστιν εὑρεῖν τὸ ἔνδον	αἵματι	ἐμφερές. αὕτη μὲν δὴ τεθηλὸς
[9, 26]	ὁρμᾶσθαι ἐπ´ ὀλέθρῳ τῶν ἁρπαζομένων	αἴνιγμα	ᾄδουσαν· οἱ δὲ κατὰ λῃστείαν
[9, 28]	θάμνοι παρέχονται τῶν πανταχοῦ καρπὸν	αἰξὶν	ἥδιστον. λέγουσι δὲ οἱ περὶ
[9, 22]	Πίνδαρος ἀλλὰ ὁποίᾳ συνήσειν ἔμελλον	Αἰολεῖς,	καὶ ὅτι ἦν γυναικῶν τότε
[9, 20]	γυναῖκά φασιν ἀγαγέσθαι Τάναγραν θυγατέρα	Αἰόλου·	Κορίννῃ δέ ἐστιν ἐς αὐτὴν
[9, 40]	ἀρχαῖον· θυγατέρα δὲ εἶναι λέγουσιν	Αἰόλου	τὴν Ἄρνην, ἀπὸ δὲ ταύτης
[9, 5]	Εὐρυπύλου τοῦ Τηλέφου Τισαμενὸν βασιλέα	αἱροῦνται,	Θερσάνδρου τε ὄντα καὶ Δημωνάσσης
[9, 3]	ὁπόσα ἐστὶν ἐλάσσονος λόγου, συντέλειαν	αἱροῦνται.	(τὸ δὲ ἄγαλμα κομίσαντες παρὰ
[9, 21]	ἐντὸς γινόμενα τοῦ κύκλου πάντα	αἱροῦσι	τά τε ἄλλα καὶ τὰς
[9, 14]	ἀγλαὸν ἥβην Δωριέες ὀλέσως´, ὅταν	αἴσιμον	ἦμαρ ἐπέλθῃ. τουτάκι δ´ ἔστι
[9, 39]	θυμάτων δὲ τῶν πρότερον πεφηνότων	αἰσίων	λόγος ἐστὶν οὐδείς, εἰ μὴ
[9, 13]	ἐνδιδόναι· παρὰ γὰρ τοῖς Λακεδαιμονίοις	αἴσχιστον	ἐδέδοκτο εἶναι βασιλέως νεκρὸν ἐπὶ
[9, 22]	ἐπῆλθεν ᾆσαι τὰ ἐς Γλαῦκον,	Αἰσχύλῳ	δὲ καὶ ἐς ποίησιν δράματος
[9, 22]	ἕκαστον λέγουσι. Πινδάρῳ δὲ καὶ	Αἰσχύλῳ	πυνθανομένοις παρὰ Ἀνθηδονίων, τῷ μὲν
[9, 31]	οἱ μὲν ἄλλου τού φασιν	αἰσχύναντος	Ἡσίοδον λαβεῖν οὐκ ἀληθῆ τὴν
[9, 34]	Βοιωτῶν φωνῇ Ἰοδάμαν ζῆν καὶ	αἰτεῖν	πῦρ. (Κορώνεια δὲ παρείχετο μὲν
[9, 40]	τοῦτο οὐ πεπυσμένοι πρότερον ἐπ´	αἰτίᾳ	τοιᾷδε ἔγνωσαν. θεωροὺς ἀφ´ ἑκάστης
[9, 17]	μνῆμα ὁ Βάκις εἴρηκεν ἐπὶ	αἰτίᾳ	τοιᾷδε. ἡ γυνὴ τοῦ Λύκου
[9, 39]	τοῦ Λεβάδου, καὶ καθ´ ἥντινα	αἰτίαν	ἦλθεν, οὐκ ἴσασιν ἄλλο ἢ
[9, 6]	πρὸ τῶν Ἑλληνικῶν. (τῆς δὲ	αἰτίας	ταύτης δημοσίᾳ σφίσιν οὐ μέτεστιν,
[9, 7]	δὲ Ἀλεξάνδρῳ νέμειν πλέον εὐνοίας	αἰτιασάμενος.	ὁ δὲ Ἀλέξανδρος ἦν νεώτατος
[9, 27]	ἂν ἐπιλάβῃ τὸ χρεὼν αὐτήν.	αἴτιον	δὲ τούτου φασὶν εἶναι τοιόνδε,
[9, 40]	ἀφανισθῆναί σφισιν ὁ χρόνος καθέστηκεν	αἴτιος.	(Λεβαδέων δὲ ἔχονται Χαιρωνεῖς. ἐκαλεῖτο
[9, 25]	δὲ ἑνὶ τῶν Καβείρων καὶ	Αἰτναίῳ	τῷ Προμηθέως ἀφικομένην Δήμητρα ἐς
[9, 32]	χρήματα, ὁπότε ἐς τὸ ναυτικὸν	αἰτοίη,	παρεῖναί οἱ κατὰ καιρόν τε
[9, 30]	τῶν κάτω θεῶν τὴν γυναῖκα	αἰτοῦντα.	ὁ δὲ Ὀρφεὺς ἐμοὶ δοκεῖν
[9, 40]	δεύτερον ὗεν ὁ θεός. τούτοις	αἰτοῦσιν	ἐπανόρθωμα τοῦ αὐχμοῦ προσέταξεν ἡ
[9, 16]	ἐστιν ἐπίκλησιν Λυσίου· Θηβαίων γὰρ	αἰχμαλώτους	ἄνδρας ἐχομένους ὑπὸ Θρᾳκῶν, ὡς
[9, 15]	καθεστηκὸς τοὺς μὲν ἄλλους, ὁπόσους	αἰχμαλώτους	ἕλοιεν, ἀφιέναι χρημάτων, τοὺς δὲ
[9, 32]	Ἀθηναίων τῶν ἄλλων ὅσον τετρακισχιλίους	αἰχμαλώτους	ὄντας ἀπέκτεινεν ὁ Λύσανδρος καί
[9, 31]	ὡς μαντικὴν Ἡσίοδος διδαχθείη παρὰ	Ἀκαρνάνων·	καὶ ἔστιν ἔπη Μαντικά, ὁπόσα
[9, 30]	ἐν τοῖς μυστηρίοις οὐ πρότερον	ἀκηκοότας	ἀνθρώπους. (ἄλλοις δὲ εἰρημένον ἐστὶν
[9, 37]	καὶ σημεῖα τὰ ἄλλα ὁρῶν	ἀκίνητα,	τὸν δὲ ἀριθμὸν ἀεὶ τῶν
[9, 29]	ὕμνων ἐποίησε τοὺς ἀρχαιοτάτους, οὗτος	ἀκμάζοντος	ἐπὶ τῷ Λίνῳ τοῦ πένθους
[9, 33]	μὲν καὶ οἱ πάντες ἴσασιν	ἀκοῇ.	(Ἁλιαρτίοις δέ ἐστιν ἐν ὑπαίθρῳ
[9, 39]	ἐπάνεισίν οἱ. (γράφω δὲ οὐκ	ἀκοὴν	ἀλλὰ ἑτέρους τε ἰδὼν καὶ
[9, 30]	θάνατον, ὅτι σφῶν τοὺς ἄνδρας	ἀκολουθεῖν	ἔπεισεν αὐτῷ πλανωμένῳ, φόβῳ δὲ
[9, 30]	λίθου τε καὶ χαλκοῦ θηρία	ἀκούοντα	ᾄδοντος. πολλὰ μὲν δὴ καὶ
[9, 39]	καὶ ἔχουσαν χῆνα ἀφεῖναι τοῦτον	ἄκουσαν·	ἐς δὲ ἄντρον κοῖλον ἐσπτάντος
[9, 28]	νομαί, ἐπεί τοι καὶ ἀνδρὸς	ἀκούσας	οἶδα Φοίνικος ὡς ἐν τῇ
[9, 31]	ἐπὶ τοσοῦτο εἴρηται· (ἐπὶ δὲ	ἄκρᾳ	τῇ κορυφῇ τοῦ Ἑλικῶνος ποταμὸς
[9, 21]	ὀνομάζουσι ῥινόκερως, ὅτι σφίσιν ἐπ´	ἄκρᾳ	τῇ ῥινὶ ἓν ἑκάστῳ κέρας
[9, 4]	πρόσωπον δέ οἱ καὶ χεῖρες	ἄκραι	καὶ πόδες λίθου τοῦ Πεντελησίου
[9, 32]	τε καὶ ἄλλως οὐκ εὔδιος·	ἄκραι	τε γὰρ ἀνέχουσιν ὡς μὴ
[9, 23]	Κόρης τῇ ἁρπαγῇ. (ἐντεῦθεν ἐς	Ἀκραίφνιόν	ἐστιν ὁδὸς τὰ πλείω πεδιάς.
[9, 24]	ὑῶν παρέχεται θήραν ἀγρίων. ~(Ἐξ	Ἀκραιφνίου	δὲ ἰόντι εὐθεῖαν ἐπὶ λίμνην
[9, 40]	τὸ μαντεῖον, ἐνταῦθα τῶν ἐξ	Ἀκραιφνίου	πόλεως Σάων οὗτος δὲ ἦν
[9, 11]	αὐτῷ χῶμα οὐ μέγα ἐπὶ	ἄκρας	ἐστὶν ἀνεχούσης ἐς τὸ Αἰγαῖον.
[9, 21]	τὴν γένυν καὶ κέντρα ἐπὶ	ἄκρας	ἔχειν τῆς οὐρᾶς, τούτοις δὲ
[9, 22]	ἄκρῳ τῷ ῥάμφει καὶ ἐπὶ	ἄκρας	ἔχουσι τῆς οὐρᾶς. (οὗτοι μὲν
[9, 17]	μηδὲ ἄλλως εἰργασμένοι πρὸς τὸ	ἀκριβέστατον,	ἐκείνας εἶναί φασι τὰς πέτρας
[9, 36]	Αἰγυπτίοις ἐπῆλθεν ἐξηγήσασθαι πρὸς τὸ	ἀκριβέστατον,	θησαυρὸν δὲ τὸν Μινύου καὶ
[9, 13]	τε ἐπιχώρια ἔμαθεν ἐς τὸ	ἀκριβέστατον	καὶ ὡς ἤδη μειράκιον ἦν
[9, 30]	καὶ Ὁμήρου πολυπραγμονήσαντι ἐς τὸ	ἀκριβέστατον	οὔ μοι γράφειν ἡδὺ ἦν,
[9, 3]	τὸν μεταξὺ χρόνον ἐς τὸ	ἀκριβέστατον	οὐκ ἐγενόμεθα οἷοί τε. ἄγουσι
[9, 39]	τέχνῃ καὶ ἁρμονίᾳ πρὸς τὸ	ἀκριβέστατον	ᾠκοδομημένον. (τοῦ δὲ οἰκοδομήματος τούτου
[9, 3]	οὗτοι γάρ σφισιν ἐπιφοιτῶσιν ἔχουσιν	ἀκριβῆ	τὴν φρουράν. τὸν δὲ αὐτῶν
[9, 21]	ἤγαγεν ἐς Ἰωνίαν σκορπίον ταῖς	ἀκρίσιν	ὁμοιότατα πτερὰ ἔχοντα. ~(Ἐν Τανάγρᾳ
[9, 3]	ἁμάξας ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ πρὸς	ἄκρον	τὸν Κιθαιρῶνα ἐλαύνουσιν. εὐτρέπισται δέ
[9, 4]	δή τι ἀποδεῖ τῆς ἐν	ἀκροπόλει	χαλκῆς, ἣν καὶ αὐτὴν Ἀθηναῖοι
[9, 12]	δὲ οἱ Θηβαῖοι, καθότι τῆς	ἀκροπόλεως	ἀγορά σφισιν ἐφ´ ἡμῶν πεποίηται,
[9, 35]	Ἀθήνῃσι πρὸ τῆς ἐς τὴν	ἀκρόπολιν	ἐσόδου Χάριτές εἰσι καὶ αὗται
[9, 35]	Σωφρονίσκου πρὸ τῆς ἐς τὴν	ἀκρόπολιν	ἐσόδου Χαρίτων εἰργάσατο ἀγάλματα Ἀθηναίοις.
[9, 7]	πλὴν τὰ ἱερά, τὴν δὲ	ἀκρόπολιν	οἰκοῦσι Θήβας καὶ οὐ Καδμείαν
[9, 5]	τῆς πόλεως, οὕτω τὴν Καδμείαν	ἀκρόπολιν	συνέβη τῶν κάτω γενέσθαι Θηβῶν.
[9, 16]	ἐργασθῆναι δὲ αὐτὰ ἀπὸ τῶν	ἀκροστολίων,	ἃ ταῖς Κάδμου ναυσὶν ἦν
[9, 22]	σημεῖα οὐ μεγάλα ἐπί τε	ἄκρῳ	τῷ ῥάμφει καὶ ἐπὶ ἄκρας
[9, 2]	καθεύδειν φάμενοι τῇ πέτρᾳ τὸν	Ἀκταίωνα	ὁπότε κάμοι θηρεύων, ἐς δὲ
[9, 38]	τὸ ἄγαλμα εἶδον· καὶ τῷ	Ἀκταίωνι	ἐναγίζουσιν ἀνὰ πᾶν ἔτος. (σταδίους
[9, 2]	Ἱμεραῖος ἔγραψεν ἐλάφου περιβαλεῖν δέρμα	Ἀκταίωνι	τὴν θεόν, παρασκευάζουσάν οἱ τὸν
[9, 2]	θεοῦ πείθομαι νόσον λύσσαν τοῦ	Ἀκταίωνος	ἐπιλαβεῖν τοὺς κύνας· μανέντες δὲ
[9, 2]	πέτρα· καλοῦσι δὲ τὴν μὲν	Ἀκταίωνος	κοίτην, ἐπὶ ταύτῃ καθεύδειν φάμενοι
[9, 38]	ἐν βασάνῳ σοφίης» (περὶ δὲ	Ἀκταίωνος	λεγόμενα ἦν Ὀρχομενίοις λυμαίνεσθαι τὴν
[9, 38]	θεὸς ἀνευρόντας εἴ τι ἦν	Ἀκταίωνος	λοιπὸν κρύψαι γῇ, κελεύει δὲ
[9, 37]	μητρὸς δὲ Ἀστυόχης ἦσαν τῆς	Ἄκτορος	τοῦ Ἀζέως τοῦ Κλυμένου· καὶ
[9, 32]	ἀναγαγόμενον ὑπὸ θράσους τε καὶ	ἀλαζονίας	ἐνίκησεν αὐτὸν οὐ πόρρω τοῦ
[9, 33]	μὲν ὁ ποταμὸς καλεῖται Λόφις·	(Ἀλαλκομεναὶ	δὲ κώμη μέν ἐστιν οὐ
[9, 33]	δὲ ἱερὸν τὸ ἐν ταῖς	Ἀλαλκομεναῖς	ἠμελήθη τὸ ἀπὸ τοῦδε ἅτε
[9, 33]	προσεξειργάσατο δὲ καὶ ἐν ταῖς	Ἀλαλκομεναῖς,	τῆς Ἀθηνᾶς τὸ ἄγαλμα αὐτὸ
[9, 33]	τὸ ὄνομα οἱ μὲν ἀπὸ	Ἀλαλκομενέως	ἀνδρὸς αὐτόχθονος, ὑπὸ τούτου δὲ
[9, 33]	οἱ δὲ εἶναι καὶ τὴν	Ἀλαλκομενίαν	τῶν Ὠγύγου θυγατέρων φασίν. ἀπωτέρω
[9, 34]	~(Πρὶν δὲ ἐς Κορώνειαν ἐξ	Ἀλαλκομενῶν	ἀφικέσθαι, τῆς Ἰτωνίας Ἀθηνᾶς ἐστι
[9, 3]	οὕτω τὴν ἑορτήν. (δρυμός ἐστιν	Ἀλαλκομενῶν	οὐ πόρρω· μέγιστα τῶν ἐν
[9, 17]	δὴ πεφύλαξο πόλει κακὸν οὐκ	ἀλαπαδνόν	ἐρχόμενον· καρποὶ γὰρ ἀποφθινύθουσιν ἐν
[9, 24]	Βοιωτῶν ἔσχατοι ταύτῃ πόλισμα οἰκοῦσιν	Ἁλὰς	ἐπὶ θαλάσσῃ, ἣ τὴν Λοκρίδα
[9, 41]	καὶ ναρκίσσου καὶ ἴρεως· ταῦτα	ἀλγηδόνων	ἰάματα ἀνθρώποις γίνεται. τὸ δὲ
[9, 22]	δὲ καὶ γένη δύο ἐνταῦθα	ἀλεκτρυόνων,	οἵ τε μάχιμοι καὶ οἱ
[9, 6]	Φιλίππου δὲ ἀποθανόντος καὶ ἐς	Ἀλέξανδρον	ἡκούσης τῆς Μακεδόνων ἀρχῆς, Θηβαίοις
[9, 5]	Θερσάνδρου καὶ δεύτερα ἐπί τε	Ἀλέξανδρον	καὶ ἐς Ἴλιον ἀθροιζομένου στόλου
[9, 7]	τε ἐκ Βαρσίνης Ἡρακλέα καὶ	Ἀλέξανδρον	τὸν ἐκ Ῥωξάνης ἀπέκτεινεν ὑπὸ
[9, 15]	δὲ ἐπεξιέναι παραυτίκα ἐπὶ τὸν	Ἀλέξανδρον	ὥρμηντο. ἡγεμόνας μὲν οὖν τῆς
[9, 15]	Βοιωτάρχαι παραχωροῦσιν ἑκουσίως τῆς ἀρχῆς·	Ἀλέξανδρος	δὲ οὔτε ἔτι ἐθάρρει τὸν
[9, 15]	παραγενόμενον δὴ τὸν Πελοπίδαν ὁ	Ἀλέξανδρος	δήσας εἶχεν ὑπὸ ἀπιστίας τε
[9, 23]	ἐς αὐτὴν ἄνδρας εὕρισκον, ἡνίκα	Ἀλέξανδρος	ἐποίει τὰς Θήβας ἀναστάτους· ὑπὸ
[9, 7]	πλέον εὐνοίας αἰτιασάμενος. ὁ δὲ	Ἀλέξανδρος	ἦν νεώτατος τῶν Κασσάνδρου παίδων·
[9, 40]	μαρτυρεῖ δὲ τῷ λόγῳ καὶ	Ἀλέξανδρος,	οὐκ ἀναστήσας οὔτε ἐπὶ Δαρείῳ
[9, 15]	δὲ ταῦτα ἐν Θεσσαλίᾳ δυναστεύων	Ἀλέξανδρος	Πελοπίδαν ἐλθόντα ἀφίκετο δὲ ὡς
[9, 15]	σφισιν ἐν δυσχωρίαις λοχήσας ὁ	Ἀλέξανδρος·	ὡς δὲ ἐφαίνετο ἄπορα εἶναι
[9, 25]	ἀπὸ τῶν κρημνῶν ἑαυτοὺς ῥίπτοντες.	(Ἀλεξάνδρου	δέ, ὡς ἐνίκησε τῇ μάχῃ,
[9, 7]	τοὺς Θηβαίους γενομένους ἀναστάτους ὑπὸ	Ἀλεξάνδρου	καὶ διαπεσόντας ἐς Ἀθήνας ὕστερον
[9, 23]	ἔπεσιν εἴρηκε. πρὸ δὲ τῆς	Ἀλεξάνδρου	καὶ Μακεδόνων ἐπιστρατείας καὶ ὀλέθρου
[9, 6]	ἀράχναι λευκῷ, κατὰ δὲ τὴν	Ἀλεξάνδρου	καὶ Μακεδόνων ἔφοδον μέλανι ἐξύφηναν.
[9, 7]	οἰκίσαι ὁ Κάσσανδρος κατὰ ἔχθος	Ἀλεξάνδρου	μάλιστα· ἐπεξῆλθε δὲ καὶ τὸν
[9, 7]	Μακεδόνων παρωξυσμένοις καὶ τοὺς παῖδας	Ἀλεξάνδρου	τόν τε ἐκ Βαρσίνης Ἡρακλέα
[9, 7]	δὲ καὶ τὸν πάντα οἶκον	Ἀλεξάνδρου	φθείρων, ὃς Ὀλυμπιάδα γε παρέβαλε
[9, 10]	κεῖνται δὲ ὁπόσους κατέλαβεν ἀποθανεῖν	Ἀλεξάνδρῳ	καὶ Μακεδόσιν ἀντιτεταγμένους. οὐ πόρρω
[9, 7]	Ἀμύντου καὶ Νικασιπόλιδος· ἀπέκτεινε δὲ	Ἀλεξάνδρῳ	νέμειν πλέον εὐνοίας αἰτιασάμενος. ὁ
[9, 25]	μετενεγκεῖν δὲ αὐτὰ ἐπὶ τὸν	Ἀλεξιάρουν	καλούμενον· (ὅτι δὲ τῶν ὅρων
[9, 3]	ἔφασκεν ὁ τῶν ἐπιχωρίων ἐξηγητής,	ἀληθεῖ	μέντοι λόγῳ δι´ ἐλάσσονος καὶ
[9, 31]	φασιν αἰσχύναντος Ἡσίοδον λαβεῖν οὐκ	ἀληθῆ	τὴν τοῦ ἀδικήματος δόξαν, οἱ
[9, 21]	ἀνδρὸς ὀιστῷ ἴσον, ταύτην οὐκ	ἀληθῆ	τὴν φήμην οἱ Ἰνδοὶ δέξασθαι
[9, 14]	τέ μοι σκιόεντα μέλει καὶ	Ἀλήσιον	οὖδας, καί μοι τὼ Σκεδάσου
[9, 33]	πυθέσθαι. (ἔστι δὲ ἐν τῇ	Ἁλιαρτίᾳ	ποταμὸς Λόφις. λέγεται δὲ τῆς
[9, 18]	Τειρεσίᾳ τὴν τελευτὴν ἐν τῇ	Ἁλιαρτίᾳ,	τὸ παρὰ σφίσιν ἐθέλουσιν εἶναι
[9, 34]	καὶ τὴν νῦν Κορώνειαν καὶ	Ἁλιαρτίαν.	Ἀθάμας δὲ ἅτε οὐδένα οἱ
[9, 16]	Θρᾳκῶν, ὡς ἀγόμενοι κατὰ τὴν	Ἁλιαρτίαν	ἐγίνοντο, ἔλυσεν ὁ θεὸς καὶ
[9, 33]	καὶ οἱ πάντες ἴσασιν ἀκοῇ.	(Ἁλιαρτίοις	δέ ἐστιν ἐν ὑπαίθρῳ θεῶν
[9, 32]	τὴν ἐπιστρατείαν τοῦ Μήδου φρονήσασιν	Ἁλιαρτίοις	τὰ Ἑλλήνων μοῖρα τῆς Ξέρξου
[9, 33]	προστάσσειν, ὃς ἂν ἐπανήκοντι ἐς	Ἁλίαρτον	ἐντύχῃ οἱ πρὸ τῶν ἄλλων,
[9, 34]	ὑπολειπόμενον Φρίξου τούτων ἕνεκα ἐποιήσατο	Ἁλίαρτον	καὶ Κόρωνον τοὺς Θερσάνδρου τοῦ
[9, 32]	ἰόντι ἄνω πρὸς ἤπειρον ἔστιν	Ἁλίαρτος.	ὅστις δὲ Ἁλιάρτου γέγονε καὶ
[9, 32]	ἤπειρον ἔστιν Ἁλίαρτος. ὅστις δὲ	Ἁλιάρτου	γέγονε καὶ Κορωνείας οἰκιστής, οὔ
[9, 34]	δίδωσί σφισιν Ἀθάμας τῆς γῆς	Ἁλιάρτου	καὶ Κορωνείας ἐγένοντο οἰκισταί. (πρότερον
[9, 33]	Τιλφοῦσα καλουμένη πηγὴ σταδίους μάλιστα	Ἁλιάρτου	πεντήκοντα ἀπέχουσι. λέγεται δὲ ὑπὸ
[9, 33]	τῷ Τιλφουσίῳ τὸ ἱερόν· ἐν	Ἁλιάρτῳ	δέ εἰσι ναοί, καί σφισιν
[9, 32]	τὴν πόλιν ἐπεξῆλθε καίουσα. ἐν	Ἁλιάρτῳ	δέ ἐστι Λυσάνδρου τοῦ Λακεδαιμονίου
[9, 33]	ἢ ὠφέλειαν γενέσθαι Λύσανδρον· ~(Ἐν	Ἁλιάρτῳ	δὲ τοῦ τε Λυσάνδρου μνῆμα
[9, 32]	Λακεδαιμονίου μνῆμα· προσβαλὼν γὰρ τῷ	Ἁλιάρτῳ	πρὸς τὸ τεῖχος στρατιᾶς ἔκ
[9, 22]	Γλαύκου πήδημα· (εἶναι δὲ αὐτὸν	ἁλιέα,	καὶ ἐπεὶ τῆς πόας ἔφαγε,
[9, 19]	Πρόκριδι τῇ Ἐρεχθέως ἔδωκεν Ἄρτεμις,	ἁλίσκεσθαι	μέλλουσα αὐτή τε λίθος ἐγένετο
[9, 31]	τοσοῦτο ἥκοντα ὡς ὑπὸ ἔρωτος	ἁλίσκεσθαι	μηδὲ ὁποῖόν τι ἄνθρωπος καὶ
[9, 11]	τύπου τοῦ Πεντελῆσιν, ἔργα δὲ	Ἀλκαμένους,	ἀνέθηκαν ἐς τὸ Ἡρακλεῖον. (τοῦ
[9, 21]	τά τε ἄλλα καὶ τὰς	ἄλκας·	εἰ δὲ μὴ τύχοι ταύτῃ
[9, 21]	χρῶμα εἰκασμένας παρδάλεσιν. (ἔστι δὲ	ἄλκη	καλούμενον θηρίον, εἶδος μὲν ἐλάφου
[9, 21]	τύχοι ταύτῃ φωλεύουσα, ἑτέρα γε	ἄλκην	ἑλεῖν ἐστιν οὐδεμία μηχανή. (θηρίον
[9, 32]	Ἀντίοχον κυβερνήτην ὄντα Ἀλκιβιάδου, φυλάξας	Ἀλκιβιάδην	ἀπόντα τοῦ ναυτικοῦ, τηνικαῦτα τὸν
[9, 32]	ταῖς τριήρεσιν Ἀντίοχον κυβερνήτην ὄντα	Ἀλκιβιάδου,	φυλάξας Ἀλκιβιάδην ἀπόντα τοῦ ναυτικοῦ,
[9, 17]	Ἀντιποίνου λέγουσιν Ἀνδρόκλειάν τε καὶ	Ἀλκίδα.	μελλούσης γὰρ πρὸς Ὀρχομενίους γίνεσθαι
[9, 30]	τι θηρίον οὕτω μέγα καὶ	ἄλκιμον	ἔσεσθαι νομίζοντες ὡς ἑλεῖν σφισι
[9, 11]	ὅτ´ ἔμελλ´ ἀγαγέσθαι δεῦρο γυναῖκα	Ἀλκμήνην,	θάλαμόν γ´ εἱλίξατο τοῦτον ἑαυτῷ·
[9, 11]	Ἀλκμήνης. αἱ μὲν δὴ ἐπεῖχον	Ἀλκμήνην	μὴ τεκεῖν· Τειρεσίου δὲ θυγατρὶ
[9, 11]	αὐτῶν ὀλολύξαι, τετοκέναι γὰρ τὴν	Ἀλκμήνην·	οὕτω τὰς μὲν ἀπατηθείσας ἀπελθεῖν,
[9, 11]	μὲν ἀπατηθείσας ἀπελθεῖν, τὴν δὲ	Ἀλκμήνην	τεκεῖν φασιν. (ἐνταῦθα Ἡρακλεῖόν ἐστιν,
[9, 11]	φασὶν ἐμπόδια εἶναι ταῖς ὠδῖσιν	Ἀλκμήνης.	αἱ μὲν δὴ ἐπεῖχον Ἀλκμήνην
[9, 16]	ἐρείπια καὶ Σεμέλης μνῆμά ἐστιν,	Ἀλκμήνης	δὲ οὐ μνῆμα· γενέσθαι δὲ
[9, 11]	φεύγοντα ἐκ Τίρυνθος· καὶ τῆς	Ἀλκμήνης	ἐστὶν ἔτι ὁ θάλαμος ἐν
[9, 22]	ἐνταῦθα, Ποσειδῶνός τε παῖδα καὶ	Ἀλκυόνης	τῆς Ἄτλαντος. Ἀνθηδονίοις δὲ μάλιστά
[9, 37]	Πρεσβωνιάδαο, ὄψ´ ἦλθες γενεὴν διζήμενος,	ἀλλ´	ἔτι καὶ νῦν ἱστοβοῆι γέροντι
[9, 17]	καὶ τάδε ἐν τοῖς χρησμοῖς·	ἀλλ´	ὁπόταν Τιθορεὺς Ἀμφίονί τε Ζήθῳ
[9, 27]	καὶ ἱέρειαν ὥσπερ δὴ θεός.	(ἀλλὰ	γὰρ ἐφαίνετό μοι τὸ ἱερὸν
[9, 31]	ἅτε οὐχ ἑαυτοῦ σκιὰν δοξάζοντι	ἀλλὰ	εἰκόνα ὁρᾶν τῆς ἀδελφῆς. (νάρκισσον
[9, 39]	οἱ. (γράφω δὲ οὐκ ἀκοὴν	ἀλλὰ	ἑτέρους τε ἰδὼν καὶ αὐτὸς
[9, 1]	ἀνὰ πᾶσαν ἤρχοντο τὴν ἡμέραν,	ἀλλὰ	ἠπίσταντο γὰρ τοὺς Θηβαίους ὡς
[9, 38]	ἐπεγέγραπτο· Ἄσκρη μὲν πατρὶς πολυλήιος,	ἀλλὰ	θανόντος ὀστέα πληξίππων γῆ Μινυῶν
[9, 31]	Ἔρωτι, ἆθλα οὐ μουσικῆς μόνον	ἀλλὰ	καὶ ἀθληταῖς τιθέντες. ἐπαναβάντι δὲ
[9, 9]	οἱ Μεσσήνιοι καὶ Ἀρκάδες ἠκολουθηκότες,	ἀλλὰ	καὶ ἔτι ἐκ Κορίνθου καὶ
[9, 21]	διάφορον κτᾶται καὶ τὸ εἶδος,	ἀλλὰ	καὶ τὰ λοιπὰ τὸ αὐτὸ
[9, 38]	ἦν ἔτι κατ´ ἐμὲ μνήμη,	ἀλλὰ	καὶ τάδε ἐπηγάγετο ὁ Κάλλιππος
[9, 40]	οὐκ ἔστιν αὐτῷ δημοσίᾳ πεποιημένος,	ἀλλὰ	κατὰ ἔτος ἕκαστον ὁ ἱερώμενος
[9, 31]	ἁρπασθῆναι δὲ οὐκ ἴοις ἀπατηθεῖσαν	ἀλλὰ	ναρκίσσοις. ~(Τοῖς δὲ ἐν Κρεύσιδι,
[9, 1]	τοὺς Θηβαίους οὐκ ἦν συνεστηκώς,	ἀλλὰ	οἱ Πλαταιεῖς μένειν τὴν εἰρήνην
[9, 22]	τῇ Δωρίδι ὥσπερ ὁ Πίνδαρος	ἀλλὰ	ὁποίᾳ συνήσειν ἔμελλον Αἰολεῖς, καὶ
[9, 39]	ἐστὶν ὅτῳ διδάσκονται τὰ μέλλοντα,	ἀλλά	πού τις καὶ εἶδε καὶ
[9, 29]	Ἡγησίνου τὴν ποίησιν οὐκ ἐπελεξάμην,	ἀλλὰ	πρότερον ἄρα ἐκλελοιπυῖα ἦν πρὶν
[9, 39]	χάσμα γῆς ἐστιν οὐκ αὐτόματον	ἀλλὰ	σὺν τέχνῃ καὶ ἁρμονίᾳ πρὸς
[9, 35]	τῆς Καρποῦς ἐστὶν οὐ Χάριτος	ἀλλὰ	Ὥρας ὄνομα· τῇ δὲ ἑτέρᾳ
[9, 32]	τὰ ἐς δόξαν ὑπάρχοντα ἦν,	ἄλλα	δὲ τοσάδε ὀνείδη. Φιλοκλέα γὰρ
[9, 40]	ὁπόσα περὶ τὸ χρηστήριον δρῶσιν	ἄλλα,	διδαχθῆναι παρὰ τοῦ Τροφωνίου φασίν.
[9, 29]	Θρᾳκῶν· δεξιώτερον γὰρ τά τε	ἄλλα	ἐδόκει τοῦ Μακεδονικοῦ τὸ ἔθνος
[9, 25]	κατὰ μάντευμα ἐκ Δωδώνης καὶ	ἄλλα	ἔμελλεν ἐς τιμὴν καταστήσασθαι καὶ
[9, 1]	τε ἐσαγαγόντος ἐς Θήβας καὶ	ἄλλα	ἐπὶ καταλύσει τῶν Θηβαίων πράσσοντος,
[9, 31]	γενέσθαι Ναρκίσσῳ δίδυμον, τά τε	ἄλλα	ἐς ἅπαν ὅμοιον τὸ εἶδος
[9, 28]	δένδρα τὰ πάλσαμα οἰκοῦσι, τοιάδε	ἄλλα	ἐς αὐτοὺς συμβαίνοντα οἶδα. μέγεθος
[9, 33]	Μαντὼ Ῥακίῳ Κρητί· τὰ δὲ	ἄλλα	ἐς Τειρεσίαν, ἐτῶν τε ἀριθμὸν
[9, 7]	ἀνεσώσαντο οἱ Θηβαῖοι, τὰ δὲ	ἄλλα	ἐς τὸ ἀσθενέστατον ἀπ´ ἐκείνου
[9, 29]	τοῦ τάφου, καὶ ὅσα σημεῖα	ἄλλα	ἦν, ἀνὰ χρόνον φασὶν ἀφανισθῆναι.
[9, 39]	διαιτώμενος δὲ ἐνταῦθα τά τε	ἄλλα	καθαρεύει καὶ λουτρῶν εἴργεται θερμῶν,
[9, 21]	κύκλου πάντα αἱροῦσι τά τε	ἄλλα	καὶ τὰς ἄλκας· εἰ δὲ
[9, 8]	χρόνῳ δὲ εἰρημένῳ δρῶσι καὶ	ἄλλα	ὁπόσα καθέστηκέ σφισι καὶ ἐς
[9, 37]	κλεῖς μὲν καὶ σημεῖα τὰ	ἄλλα	ὁρῶν ἀκίνητα, τὸν δὲ ἀριθμὸν
[9, 39]	πέλας. ὕστερον μέντοι τά τε	ἄλλα	οὐδέν τι φρονήσει μεῖον ἢ
[9, 30]	ᾄδοντος. πολλὰ μὲν δὴ καὶ	ἄλλα	πιστεύουσιν οὐκ ὄντα Ἕλληνες καὶ
[9, 24]	δὲ οἱ Βοιωτοὶ καὶ πολίσματα	ἄλλα	πρὸς τῇ λίμνῃ ποτὲ Ἀθήνας
[9, 39]	Λαονίκην. (κεκόσμηται μὲν δὴ τὰ	ἄλλα	σφίσιν ἡ πόλις ὁμοίως τοῖς
[9, 7]	ἐχρῆτο ὅμως τῷ θυμῷ, καὶ	ἄλλα	τε ἐξεῦρεν ἐπὶ λύμῃ τῶν
[9, 29]	τοῦ Ἀχιλλέως ἔφη τῇ ἀσπίδι	ἄλλα	τε ἐργάσασθαι τὸν Ἥφαιστον καὶ
[9, 15]	τοῦ Ἐπαμινώνδου καὶ ἐλεγεῖα ἔπεστιν	ἄλλα	τε ἐς αὐτὸν λέγοντα καὶ
[9, 1]	δὲ ἡ Βοιωτία καὶ κατὰ	ἄλλα	τῆς Ἀττικῆς ἐστιν ὅμορος, πρὸς
[9, 29]	φασὶν ἀφανισθῆναι. λέγεται δὲ καὶ	ἄλλα	τοιάδε ὑπὸ Θηβαίων, ὡς τοῦ
[9, 33]	ἐς Δελφοὺς τῷ θεῷ καὶ	ἄλλα	τῶν λαφύρων καὶ Τειρεσίαν ἄγειν,
[9, 23]	ᾄδοντος. ἐν τούτῳ τῷ ᾄσματι	ἄλλαι	τε ἐς τὸν Ἅιδην εἰσὶν
[9, 31]	καὶ αὗται κατὰ ταὐτὰ ταῖς	ἄλλαις	φύουσιν, ὑπὸ δὲ βάρους καὶ
[9, 40]	οὔτε ἐνταῦθα οὔτε ὁπόσας μάχας	ἄλλας	βαρβάρους ἢ καὶ Ἕλληνας ἐνίκησεν·
[9, 29]	τὰς ἀρχαιοτέρας Μούσας, τούτων δὲ	ἄλλας	νεωτέρας εἶναι Διὸς παῖδας. (ἐν
[9, 35]	Χάριτας ἄρα καὶ πρεσβυτέρας οἶδεν	ἄλλας	Ὅμηρος. (Ἡσίοδος δὲ ἐν Θεογονίᾳ
[9, 39]	ἢ καὶ τῶν πολέμων τὸ	ἀλλεπάλληλον	ἀφείκασιν ἡμίεργον· ἐν δὲ ἑτέρῳ
[9, 34]	ἐστὶν Ὀρχομενός, εἴ τις Ἕλλησιν	ἄλλη	πόλις ἐπιφανὴς καὶ αὕτη ἐς
[9, 3]	βωμόν· ξύλα τετράγωνα ἁρμόζοντες πρὸς	ἄλληλα	συντιθέασι κατὰ ταὐτὰ καὶ εἰ
[9, 27]	πολλά τε καὶ οὐχ ὁμολογοῦντα	ἀλλήλοις	ἐς Ἔρωτα ᾖσε. Θεσπιεῦσι δὲ
[9, 16]	τὰ λοιπὰ ὡς τὸ πολὺ	ἀλλήλοις	λέγουσιν Ἕλληνες. Θηβαίοις δὲ ἐνταῦθα
[9, 30]	ὕπνῳ ᾠδήν· καί ποτε ὠθοῦντες	ἀλλήλους	καὶ ἐρίζοντες ὅστις ἐγγύτατα ἔσται
[9, 39]	ἄγεται· αἱ δὲ ἐγγύτατά εἰσιν	ἀλλήλων.	(ἐνταῦθα δὴ χρὴ πιεῖν αὐτὸν
[9, 13]	γνῶμαι, διεστηκυῖαι δὲ πολὺ ἀπ´	ἀλλήλων·	Ἐπαμινώνδᾳ μὲν γὰρ ἤρεσκε καὶ
[9, 31]	καὶ ἐπὶ θήραν ἰέναι μετὰ	ἀλλήλων·	Νάρκισσον δὲ ἐρασθῆναι τῆς ἀδελφῆς,
[9, 33]	καὶ διέσπα τοὺς λίθους ἀπ´	ἀλλήλων.	ῥεῖ δὲ καὶ ποταμὸς ἐνταῦθα
[9, 25]	λέγουσιν Οἰδίποδος μονομαχήσαντας ἀποθανεῖν ὑπὸ	ἀλλήλων·	σημεῖον δὲ τῆς μάχης αὐτῶν
[9, 21]	Ἰνδοὶ δέξασθαι δοκοῦσί μοι παρ´	ἀλλήλων	ὑπὸ τοῦ ἄγαν ἐς τὸ
[9, 14]	Ἰφικράτης ὁ Τιμοθέου πελταστὰς καὶ	ἄλλην	Ἀθηναίων ἔχων δύναμιν ἐπιχειρεῖ τοῖς
[9, 15]	φυγάδες συνηγμένοι, ἀφίησι τοὺς ἐγκαταληφθέντας,	ἄλλην	σφίσιν ἣν ἔτυχε πατρίδα ἐπονομάζων
[9, 6]	στρατηγὸς ἦν Ἀθηναίοις, καὶ τῆς	ἄλλης	στρατιᾶς τὸ πολὺ ἔπεσε. Λακεδαιμονίοις
[9, 39]	τέως ἐφρόντιζε, καὶ ἐπὶ τῷδε	ἄλλο	αὖθις ὕδωρ πίνειν Μνημοσύνης· ἀπὸ
[9, 41]	ὅτι μὴ τὸ Ἀγαμέμνονος σκῆπτρον,	ἄλλο	γε οὐδὲν ἀξιόχρεών ἐστιν ἐς
[9, 38]	Ναυπακτίας ἀγαγοῦσιν ἐς τὴν Ὀρχομενίαν,	ἄλλο	δὲ εἶναί σφισιν οὐδὲν ἴαμα.
[9, 7]	Ῥωμαίους πόλεμον προσεχώρησαν Θηβαῖοι κατ´	ἄλλο	ἐμοὶ δοκεῖν οὐδέν, τοῦ δὲ
[9, 33]	τῆς θεοῦ. (ἐγένετο δὲ καὶ	ἄλλο	ἐπ´ ἐμοῦ τοιόνδε ἐς κατάλυσιν
[9, 39]	ἥντινα αἰτίαν ἦλθεν, οὐκ ἴσασιν	ἄλλο	ἢ γυναῖκα εἶναι Λεβάδου Λαονίκην.
[9, 2]	δέ ἐστιν ἔργα. ἐνταῦθα καὶ	ἄλλο	Ἥρας ἄγαλμα καθήμενον Καλλίμαχος ἐποίησε·
[9, 31]	οἰκοῦντες παρειλημμένα δόξῃ λέγουσιν ὡς	ἄλλο	Ἡσίοδος ποιήσειεν οὐδὲν ἢ τὰ
[9, 37]	οἱ, πάγας ἤ τι καὶ	ἄλλο	ὃ τὸν ἐσελθόντα καὶ ἁπτόμενον
[9, 32]	σε ἐκδέξεται καὶ μετὰ τοῦτο	ἄλλο	ὄρος· ἐν δὲ ταῖς ὑπωρείαις
[9, 29]	πύργος εἷς ἐπ´ ἐμοῦ καὶ	ἄλλο	οὐδὲν ἐλείπετο ἐς μνήμην, οἱ
[9, 21]	ἐκ Παιόνων ἔς τε τὸ	ἄλλο	σῶμα δασεῖς καὶ ἀμφὶ τὸ
[9, 30]	φροντίδος ἐποιοῦντο τὸν χρησμόν, οὐδὲ	ἄλλο	τι θηρίον οὕτω μέγα καὶ
[9, 18]	ὧν λέγουσιν ἐς πίστιν ἰδόντα	ἄλλο	τοιόνδε. (ἐν Μυσίᾳ τῇ ὑπὲρ
[9, 21]	ῥινὶ ἓν ἑκάστῳ κέρας καὶ	ἄλλο	ὑπὲρ αὐτὸ οὐ μέγα, ἐπὶ
[9, 22]	ἐς τόδε προλέγειν οἵ τε	ἄλλοι	πιστὰ ἥγηνται καὶ οἱ τὴν
[9, 3]	ἑφθῶν. ὄρνιθες δὲ οἱ μὲν	ἄλλοι	σφίσιν ἥκιστά εἰσι δι´ ὄχλου,
[9, 19]	Ἀδράστου τὴν ἐς Θήβας στρατείαν,	ἄλλοι	τε Ἀργείων τῶν ἐν τέλει
[9, 13]	κίνδυνον ἐφεστηκότα ἑώρων. (ὡς δὲ	ἄλλοι	τε Λακεδαιμονίων τῶν ἐν τέλει
[9, 31]	(ἐν δὲ τῷ Ἑλικῶνι καὶ	ἄλλοι	τρίποδες κεῖνται καὶ ἀρχαιότατος, ὃν
[9, 12]	καλούμενον Λύδιον ἐν αὐλοῖς ηὐλεῖτο	ἀλλοίοις·	Πρόνομος δὲ ἦν ὃς πρῶτος
[9, 13]	ἐπολέμουν Λακεδαιμόνιοι Μαντινεῦσι, πεμφθῆναι σὺν	ἄλλοις	ἀνδράσιν ἐκ Θηβῶν Λακεδαιμονίοις ἐπαμύνειν·
[9, 13]	ἀπαλλάσσονται πανδημεὶ καὶ εἴ τισιν	ἄλλοις	Βοιωτῶν ὑπῆν δύσνοια ἐς τοὺς
[9, 30]	μυστηρίοις οὐ πρότερον ἀκηκοότας ἀνθρώπους.	(ἄλλοις	δὲ εἰρημένον ἐστὶν ὡς προαποθανούσης
[9, 2]	ἀνδρὶ Ἐφεσίῳ, δοὺς μέντοι καὶ	ἄλλοις	Ἰώνων ὡς οὐδὲ ἐκείνοις ἀμελὲς
[9, 18]	ὑπείληφα εἶναι. φασὶ γὰρ καὶ	ἄλλοις	οἱ Θηβαῖοι τῶν καλουμένων ἡρώων
[9, 11]	ἐκ Μεγάρας μνῆμα, οὐδέν τι	ἀλλοίως	τὰ ἐς τὸν θάνατον λέγοντες
[9, 30]	ὕδωρ παράσχηται. (ἤκουσα δὲ καὶ	ἄλλον	ἐν Λαρίσῃ λόγον, ὡς ἐν
[9, 27]	(ἐγὼ δὲ ἤκουσα μὲν καὶ	ἄλλον	λόγον, ὡς διὰ πασῶν ὁ
[9, 1]	πάλαι καθεστήκεσαν. τῶν δὲ βασιλέων	ἄλλον	μὲν οὐδένα οἱ Πλαταιεῖς ἴσασι,
[9, 26]	δὲ πλὴν τοὺς βασιλέας οὐδένα	ἄλλον	τὸ μάντευμα. ὁπότε οὖν τῇ
[9, 21]	ἀποθανεῖν αὐτόν. ~(Εἶδον δὲ καὶ	ἄλλον	Τρίτωνα ἐν τοῖς Ῥωμαίων θαύμασι,
[9, 39]	πού τις καὶ εἶδε καὶ	ἄλλος	ἤκουσεν. ἀναστρέψαι δὲ ὀπίσω τοῖς
[9, 8]	Δωδώνῃ φασὶν ἐπι λόγῳ τῷδε	ἄλλος	πού τις πεισθήσεται. (ἐνταῦθα καὶ
[9, 14]	τουτάκι δ´ ἔστι Κερησσὸς ἁλώσιμος,	ἄλλοτε	δ´ οὐχί. (τότε δὲ ὁ
[9, 33]	ἐς Ἀθηναίους ἀνήμερα καὶ ἤθους	ἀλλότρια	τοῦ Ῥωμαίων, ἐοικότα δὲ τούτοις
[9, 30]	τὸ ὑπὸ Ἑλλήνων λεγόμενον θυμιάμασιν	ἀλλοτρίοις	τὸ θεῖον σέβεσθαι. (ποιητὰς δὲ
[9, 31]	ἀδελφὴν τῶν νεανίσκων οἱ μὲν	ἄλλου	τού φασιν αἰσχύναντος Ἡσίοδον λαβεῖν
[9, 13]	(τῷ δὲ Ἐπαμινώνδᾳ καὶ ἐς	ἄλλους	Βοιωτῶν ὕποπτα ἦν, ἐς δὲ
[9, 9]	κρατοῦσι δὲ ὕστερον καὶ τοὺς	ἄλλους	ἐπεξελθόντες τεταραγμένοις, ὡς τὸ σύμπαν
[9, 24]	Κηφισίδι οὐδέν τι διάφορον ἐς	ἄλλους	ἰχθῦς τοὺς λιμναίους ἔχουσιν· αἱ
[9, 31]	ἐς πλέον ἢ θεοὺς τοὺς	ἄλλους	νομίζουσι, Διονύσου τε αὐτὸν παῖδα
[9, 15]	δὲ ἦν καθεστηκὸς τοὺς μὲν	ἄλλους,	ὁπόσους αἰχμαλώτους ἕλοιεν, ἀφιέναι χρημάτων,
[9, 41]	ἔερτο» (καὶ ἐν Πηνελόπης δώροις	ἄλλους	τε γὰρ τῶν μνηστήρων δῶρα
[9, 13]	φυλάσσειν διετέτακτο τὰς παρόδους, καὶ	ἄλλους	τοὺς σὺν αὐτῷ Θηβαίους, ὑπερέβη
[9, 27]	ἦν μετ´ ἀνθρώπων, τιμωρούμενός τε	ἄλλους	ὑβρίζοντας καὶ μάλιστα ὅσοι θεῶν
[9, 9]	γε Ἐλευσινίων πρὸς Ἀθηναίους τοὺς	ἄλλους,	ὡσαύτως δὲ καὶ Θηβαίων πρὸς
[9, 39]	δὴ τὸν ἄνθρωπον λεγομένων καὶ	ἄλλων	εἴρηταί μοι τὰ ἀξιολογώτατα· (τὸν
[9, 39]	ἵλεως δέξεται. τῶν μὲν δὴ	ἄλλων	ἱερείων τὰ σπλάγχνα οὐχ ὁμοίως
[9, 21]	ἀνθρώπῳ, σταλεῖσι δὲ ἐς ἄγραν	ἄλλων	καὶ τήνδε ἐς χεῖρά ποτε
[9, 29]	μὲν δὴ αὖθις ἐξ ἐνυπνίων	ἄλλων	ὀπίσω τοῦ Λίνου τὰ ὀστᾶ
[9, 36]	τε ἀνὰ χρόνον ἀπὸ τῶν	ἄλλων	Ὀρχομενίων ὑπὸ ἀνοίας καὶ τόλμης
[9, 32]	αὐτὸν στρατηγοῦντα καὶ Ἀθηναίων τῶν	ἄλλων	ὅσον τετρακισχιλίους αἰχμαλώτους ὄντας ἀπέκτεινεν
[9, 30]	ἡδὺ ἦν, ἐπισταμένῳ τὸ φιλαίτιον	ἄλλων	τε καὶ οὐχ ἥκιστα ὅσοι
[9, 36]	οὓς ἔγραφεν ἐπὶ τῆς ἀρχῆς,	ἄλλων	τε ὁπόσων ἄδειαν εἶναι χρὴ
[9, 21]	ἂν ἀποκρίναις μίαν ἀπὸ τῶν	ἄλλων,	τὸ δὲ λοιπὸν σῶμα φολίδι
[9, 33]	Ἁλίαρτον ἐντύχῃ οἱ πρὸ τῶν	ἄλλων,	τούτου δεῖν φονέα γενέσθαι αὐτόν.
[9, 37]	ζητῶν ἠμέλησεν ἁπάντων ὁμοίως τῶν	ἄλλων,	ὥστε καὶ ἔλαθεν ἄγαμος καὶ
[9, 17]	λίθους, οἳ κάτωθεν ὑποβέβληνται μηδὲ	ἄλλως	εἰργασμένοι πρὸς τὸ ἀκριβέστατον, ἐκείνας
[9, 31]	τῷ θεῷ δέδονται μὲν καὶ	ἄλλως,	ἔνθα εἰσὶν αἰγῶν νομαὶ καὶ
[9, 30]	σέβεσθαι. (ποιητὰς δὲ ἢ καὶ	ἄλλως	ἐπιφανεῖς ἐπὶ μουσικῇ, τοσῶνδε εἰκόνας
[9, 28]	τοῖς ἀγριωτάτοις τῶν ὄφεων καὶ	ἄλλως	ὀλέθριος ἔς τε ἀνθρώπους καὶ
[9, 32]	ἐκ Πελοποννήσου σκολιός τε καὶ	ἄλλως	οὐκ εὔδιος· ἄκραι τε γὰρ
[9, 28]	γένους τοῦ Ψύλλων ἢ καὶ	ἄλλως	προσφόροις ἐπιτύχωσι τοῖς φαρμάκοις. (ἔστι
[9, 21]	τὸ ἐν ταῖς ἐπιστροφαῖς συνεχές,	ἄλλως	τε καὶ οὐκ ἐγγύθεν γινομένης
[9, 28]	ὀπὸς ἡδίστη, καὶ ἔτι καὶ	ἄλλως	τῇ σκιᾷ τῶν φυτῶν χαίρουσιν.
[9, 38]	μὲν οὖν καὶ Ὅμηρος λίμνην	ἄλλως	τὴν Κηφισίδα οὖσαν καὶ οὐχ
[9, 38]	ἐκδίδωσιν. ἐπέχει μὲν δὴ καὶ	ἄλλως	τῆς Ὀρχομενίας τὸ πολὺ ἡ
[9, 36]	ἡ βασιλεία περιῆλθεν ἐς τὸ	Ἄλμου	γένος. Ἄλμῳ δὲ αὐτῷ μὲν
[9, 37]	δὲ ἄρα παυσθῆναι καὶ τὸ	Ἄλμου	γένος· οὐχ ὑπολείπεται γὰρ παῖδα
[9, 36]	καὶ Χρύση· Χρύσης δὲ τῆς	Ἄλμου	καὶ Ἄρεως ἔχει φήμη γενέσθαι
[9, 36]	ἀρχήν, Χρυσογενείας τε ὢν τῆς	Ἄλμου	καὶ Ποσειδῶνος. τούτῳ δὲ υἱὸς
[9, 34]	τότε ἐκλήθη Ἄλμωνες ἀπὸ τοῦ	Ἄλμου	τούτου· χρόνῳ δὲ ἐξενίκησεν ὕστερον
[9, 36]	περιῆλθεν ἐς τὸ Ἄλμου γένος.	Ἄλμῳ	δὲ αὐτῷ μὲν θυγατέρες Χρυσογένεια
[9, 34]	κατεστήσατο. ἀφικομένῳ δὲ πρὸς αὐτὸν	Ἄλμῳ	τῷ Σισύφου δίδωσιν οἰκῆσαι τῆς
[9, 34]	πολλήν, καὶ κώμη τότε ἐκλήθη	Ἄλμωνες	ἀπὸ τοῦ Ἄλμου τούτου· χρόνῳ
[9, 36]	ἐν μεγάροις εὐνῆς ἕνεχ´ ἧς	ἀλόχοιο,	οἶκον ἀποπρολιπὼν φεῦγ´ Ἄργεος ἱπποβότοιο,
[9, 24]	δὲ ὁμοίως πάντα ἐν τῷ	ἄλσει	δένδρα. (ἐκ δὲ Κυρτώνων ὑπερβάλλοντι
[9, 39]	(τὰ δὲ ἐπιφανέστατα ἐν τῷ	ἄλσει	Τροφωνίου ναὸς καὶ ἄγαλμά ἐστιν,
[9, 37]	διαστᾶσα, ἔνθα ἐστὶν ἐν τῷ	ἄλσει	τῷ ἐν Λεβαδείᾳ βόθρος τε
[9, 24]	ἐστιν ἐνταῦθα ναός τε καὶ	ἄλσος·	ἀγάλματα δὲ ὀρθὰ Ἀπόλλωνος καὶ
[9, 8]	ἐστιν ἐρείπια καὶ ἐν αὐτοῖς	ἄλσος	Δήμητρος καὶ Κόρης. τὰ δὲ
[9, 39]	δὲ τὸ μαντεῖον ὑπὲρ τὸ	ἄλσος	ἐπὶ τοῦ ὄρους. κρηπὶς μὲν
[9, 25]	Δήμητρος Καβειραίας καὶ Κόρης ἐστὶν	ἄλσος·	ἐσελθεῖν δὲ τοῖς τελεσθεῖσιν ἔστι.
[9, 29]	δὲ εὐθεῖαν ἐρχομένῳ πρὸς τὸ	ἄλσος	ἔστιν εἰκὼν Εὐφήμης ἐπειργασμένη λίθῳ·
[9, 29]	(ἐν Ἑλικῶνι δὲ πρὸς τὸ	ἄλσος	ἰόντι τῶν Μουσῶν ἐν ἀριστερᾷ
[9, 31]	περιοικοῦσι δὲ καὶ ἄνδρες τὸ	ἄλσος,	καὶ ἑορτήν τε ἐνταῦθα οἱ
[9, 26]	Ποσειδῶνος ἐλείπετο Ὀγχηστίου καὶ τὸ	ἄλσος,	ὃ δὴ καὶ Ὅμηρος ἐπῄνεσε.
[9, 24]	ἱερὸν ἐπὶ τῇ πηγῇ καὶ	ἄλσος	οὐ μέγα ἐστίν, ἥμερα δὲ
[9, 24]	Κορσεία, ὑπὸ δὲ αὐτῷ δένδρων	ἄλσος	οὐχ ἡμέρων· πρῖνοι τὸ πολύ
[9, 22]	τῆς πόλεως Καβείρων ἱερὸν καὶ	ἄλσος	περὶ αὐτό ἐστι, πλησίον δὲ
[9, 39]	διείργει δὲ ἀπ´ αὐτῆς τὸ	ἄλσος	τοῦ Τροφωνίου ποταμὸς Ἕρκυνα. φασὶ
[9, 25]	τελεσθεῖσιν ἔστι. τούτου δὲ τοῦ	ἄλσους	ἑπτά που σταδίους τῶν Καβείρων
[9, 24]	οὐ μέγα ἐν ὑπαίθρῳ τοῦ	ἄλσους	ἕστηκε. τοῦτο ἀπέχει Κορσείας ὅσον
[9, 31]	ἐπαναβάντι δὲ στάδια ἀπὸ τοῦ	ἄλσους	τούτου ὡς εἴκοσιν ἔστιν ἡ
[9, 29]	ἐνιαυτῶν Οἴοκλον, ὃς πρῶτος μετ´	Ἀλωέος	ἔκτισε παίδων Ἄσκρην, ἥ θ´
[9, 29]	ἐς μνήμην, οἱ δὲ τοῦ	Ἀλωέως	παῖδες ἀριθμόν τε Μούσας ἐνόμισαν
[9, 22]	μὲν τάφοι τῶν Ἰφιμεδείας καὶ	Ἀλωέως	παίδων· γενέσθαι δέ σφισι τοῦ
[9, 39]	περίοδος δὲ τῆς κρηπῖδος κατὰ	ἅλων	τὴν ἐλαχίστην ἐστίν, ὕψος δὲ
[9, 19]	φασιν ἐνταῦθα. ἕτερος δὲ ἐς	ἀλώπεκα	ἐπίκλησιν Τευμησσίαν λόγος ἐστίν, ὡς
[9, 19]	αὐτή τε λίθος ἐγένετο ἡ	ἀλώπηξ	καὶ ὁ κύων οὗτος. καὶ
[9, 1]	δὲ Πλαταιεῦσιν ὁ τρόπος τῆς	ἁλώσεως	σωτηρίαν παρέσχεν ἐν ἴσῳ πᾶσιν·
[9, 14]	ἐπέλθῃ. τουτάκι δ´ ἔστι Κερησσὸς	ἁλώσιμος,	ἄλλοτε δ´ οὐχί. (τότε δὲ
[9, 25]	δὲ τὴν Ἐπιγόνων στρατείαν καὶ	ἅλωσιν	τῶν Θηβῶν ἀνέστησαν μὲν ὑπὸ
[9, 1]	τὸ τεῖχος. (ἐγένετο δὲ ἡ	ἅλωσις	Πλαταίας ἡ δευτέρα μάχης μὲν
[9, 13]	ἐμπειρία τε ἡ προϋπάρχουσα καὶ	ἅμα	αἰδουμένους μὴ καταλῦσαι τῆς Σπάρτης
[9, 32]	εὐθὺ τῆς θαλάσσης περαιοῦσθαι καὶ	ἅμα	ἐκ τῶν ὀρῶν καταπνέουσιν ἄνεμοι
[9, 1]	τοὺς Θηβαίους ὡς πανδημεὶ καὶ	ἅμα	ἐπὶ πλεῖστον εἰώθεσαν βουλεύεσθαι παρεφύλασσον
[9, 11]	σώζεται Δαίδαλος, (Ἰκάρῳ δὲ κυβερνῶντι	ἀμαθέστερον	ἀνατραπῆναι τὴν ναῦν λέγουσιν· ἀποπνιγέντα
[9, 41]	Ἀδώνιδος ἐμοὶ δοκεῖν ἐστίν· ἐν	Ἀμαθοῦντι	μὲν γάρ ἐστι λίθοι χλωροὶ
[9, 41]	παρέχουσιν αὐτὴν θεάσασθαι. ἔστι δὲ	Ἀμαθοῦς	ἐν Κύπρῳ πόλις, Ἀδώνιδος ἐν
[9, 41]	ἐν Φωκεῦσιν. (οὐ μὴν παρὰ	Ἀμαθουσίοις	γε ἐν τῷ ἱερῷ τοῦ
[9, 3]	τὸν Ἀσωπὸν καὶ ἀναθέντες ἐπὶ	ἅμαξαν,	γυναῖκα ἐφιστᾶσι νυμφεύτριαν· οἱ δὲ
[9, 3]	ἀνάξουσι· τὸ δὲ ἐντεῦθεν τὰς	ἁμάξας	ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ πρὸς ἄκρον
[9, 3]	ἀφίκετο. ὡς δὲ ἐπλησίαζε τῇ	ἁμάξῃ	καὶ τοῦ ἀγάλματος τὴν ἐσθῆτα
[9, 12]	οὐχ ἧκον· οὕτω δὴ παρατυχούσης	ἁμάξης	τὸν ἕτερον τῶν βοῶν τῷ
[9, 5]	ἡ τεκοῦσα κατὰ δή τινα	ἁμαρτίαν,	ἐτεθνήκει δὲ ὑπὸ λύπης καὶ
[9, 30]	τῆς Εὐρυδίκης τὴν ψυχὴν καὶ	ἁμαρτόντα	ὡς ἐπεστράφη, αὐτόχειρα αὐτὸν ὑπὸ
[9, 13]	δὲ ὁ Λακεδαιμονίων βασιλεὺς ἐπὶ	Ἀμβρόσσου	τρέπεται τῆς Φωκέων· ἀποκτείνας δὲ
[9, 14]	ἀνδράσιν ἀπελθεῖν ὑποσπόνδους ἔφη τε	ἄμεινον	ἔσεσθαι τὸν πόλεμόν σφισιν ἐκ
[9, 5]	ἀνδρὸς ἑνὸς ἠρτῆσθαι τὰ πάντα	ἄμεινον	ἐφαίνετο τοῖς Θηβαίοις. ~(Τῶν δέ
[9, 2]	ἄλλοις Ἰώνων ὡς οὐδὲ ἐκείνοις	ἀμελὲς	γενόμενον ταφῆναι Μαρδόνιον. (αὕτη μὲν
[9, 16]	ὃν Πτολεμαῖος ὁ Λάγου τῷ	Ἄμμωνι	ἀνέθηκε. Θηβαίοις δὲ μετὰ τοῦ
[9, 16]	καὶ Λιβύης ἐς Ἀμμωνίους τῷ	Ἄμμωνι	ὕμνον· οὗτος καὶ ἐς ἐμὲ
[9, 16]	ὁ Πίνδαρος καὶ Λιβύης ἐς	Ἀμμωνίους	τῷ Ἄμμωνι ὕμνον· οὗτος καὶ
[9, 16]	οὐ πόρρω δέ ἐστι ναὸς	Ἄμμωνος,	καὶ τὸ ἄγαλμα ἀνέθηκε μὲν
[9, 16]	ἀνέθηκε. Θηβαίοις δὲ μετὰ τοῦ	Ἄμμωνος	τὸ ἱερὸν οἰωνοσκοπεῖόν τε Τειρεσίου
[9, 25]	τεθηλὸς δένδρον ἐστὶν ἡ ῥοιά·	ἄμπελον	δὲ φῦναι μὲν οἱ Θηβαῖοι
[9, 11]	εἰσιν ἐπὶ τύπου γυναικῶν εἰκόνες·	ἀμυδρότερα	ἤδη τὰ ἀγάλματα· ταύτας καλοῦσιν
[9, 18]	κ´ ἐθέλητε πάτραν οἰκεῖν σὺν	ἀμύμονι	πλούτῳ, Ἕκτορος ὀστέα Πριαμίδου κομίσαντες
[9, 32]	πληγῶν τε ἄρχειν ἐπήρθη καὶ	ἀμυνάμενον	τὸν Αὐτόλυκον ἦγεν ἐπὶ Λύσανδρον,
[9, 6]	ἐκρατήθησαν ὑπὸ Ἀθηναίων μάχῃ Πλαταιεῦσιν	ἀμυνάντων,	ὅτε σφᾶς ἐπέλαβεν ὑπὲρ τῶν
[9, 21]	τούτοις δὲ τοῖς κέντροις ἐγγύθεν	ἀμύνεσθαι	καὶ ἀποπέμπειν ἐς τοὺς πορρωτέρω
[9, 22]	καὶ αὐτὸν ὅτε ἔφηβον στλεγγίδι	ἀμυνόμενον	μάλιστα ἐργάσασθαι τῶν Εὐβοέων τροπήν.
[9, 7]	ἀποκτίννυσι, Φιλίππου τε οὖσαν τοῦ	Ἀμύντου	καὶ Νικασιπόλιδος· ἀπέκτεινε δὲ Ἀλεξάνδρῳ
[9, 29]	Χαιρωνείᾳ τὸ Ἑλληνικὸν Φίλιππος ὁ	Ἀμύντου	κατὰ δή τινα ὄψιν ὀνείρατος
[9, 37]	αὖθις ἐς Ὀρχομενὸν Φίλιππος ὁ	Ἀμύντου·	τὰ δὲ ἀπὸ τοῦ δαιμονίου
[9, 40]	Φίλιππος δὲ οὐκ ἀνέθηκεν ὁ	Ἀμύντου	τρόπαιον οὔτε ἐνταῦθα οὔτε ὁπόσας
[9, 21]	τὸ ἄλλο σῶμα δασεῖς καὶ	ἀμφὶ	τὸ στέρνον μάλιστά εἰσι καὶ
[9, 18]	καὶ αὐτῷ τὴν τελευτὴν ὑπὸ	Ἀμφιαράου	γενέσθαι λέγουσι. (τούτου δὲ ἐγγύτατα
[9, 5]	τε ὄντα καὶ Δημωνάσσης τῆς	Ἀμφιαράου.	τῶν δὲ Ἐρινύων τῶν Λαΐου
[9, 8]	κίονες ἐν αὐτῷ· διαστῆναι δὲ	Ἀμφιαράῳ	τὴν γῆν ταύτῃ νομίζουσιν, ἐπιλέγοντες
[9, 19]	ὡς οἱ Ταναγραῖοί φασιν, ἐνταῦθα	Ἀμφιαράῳ	τοῦ ἅρματος καὶ οὐχ ὅπου
[9, 1]	νύμφης δὴ Μελανίππης, Ἴτωνον δὲ	Ἀμφικτύονος	εἶναι λέγουσι· καλοῦνται δὲ κατὰ
[9, 34]	καλεῖται δὲ ἀπὸ Ἰτωνίου τοῦ	Ἀμφικτύονος,	καὶ ἐς τὸν κοινὸν συνίασιν
[9, 29]	ὄντα. ἔπη δὲ οὔτε ὁ	Ἀμφιμάρου	Λίνος οὔτε ὁ τούτου γενόμενος
[9, 29]	παῖς μὲν Οὐρανίας εἴη καὶ	Ἀμφιμάρου	τοῦ Ποσειδῶνος, μεγίστην δὲ τῶν
[9, 8]	ἐσχάτην· ταύτην οὖν τὴν χορδὴν	Ἀμφίονα	ἐπὶ ταῖς πύλαις ταύταις ἀνευρεῖν
[9, 5]	Ἑρμῇ βωμόν φησιν ἱδρύσασθαι πρῶτον	Ἀμφίονα	καὶ ἐπὶ τούτῳ λύραν παρ´
[9, 5]	ποιήσεως Μινυάδος, ἔχει δὲ ἐς	Ἀμφίονα	κοινῶς καὶ ἐς τὸν Θρᾷκα
[9, 5]	τὰ ἐς Εὐρώπην ποιήσας φησὶν	Ἀμφίονα	χρήσασθαι λύρᾳ πρῶτον Ἑρμοῦ διδάξαντος·
[9, 17]	εἰκάζειν. (Ζήθῳ δὲ μνῆμα καὶ	Ἀμφίονι	ἐν κοινῷ γῆς χῶμά ἐστιν
[9, 17]	τοῖς χρησμοῖς· ἀλλ´ ὁπόταν Τιθορεὺς	Ἀμφίονί	τε Ζήθῳ τε χύτλα καὶ
[9, 5]	(κατὰ δὲ τὴν τιμωρίαν τοῦ	Ἀμφίονος	ἔστιν ἔπη ποιήσεως Μινυάδος, ἔχει
[9, 17]	πέτρας αἳ τῇ ᾠδῇ τοῦ	Ἀμφίονος	ἠκολούθησαν· τοιαῦτα δὲ ἕτερα λέγεται
[9, 5]	ὡς δὲ τὸν οἶκον τὸν	Ἀμφίονος	καὶ Ζήθου τὸν μὲν ἡ
[9, 17]	πεποίηται. (τοὺς δὲ παρὰ τὸ	Ἀμφίονος	μνῆμα λίθους, οἳ κάτωθεν ὑποβέβληνται
[9, 17]	ἀπέχει δὲ ἡ πυρὰ τῶν	Ἀμφίονος	παίδων ἥμισυ σταδίου μάλιστα ἀπὸ
[9, 16]	καὶ τὰ μνήματα πεποίηται τῶν	Ἀμφίονος	παίδων, χωρὶς μὲν τῶν ἀρσένων,
[9, 36]	γυναῖκα ἔσχεν ἐξ Ὀρχομενοῦ Χλῶριν	Ἀμφίονος	τοῦ Ἰασίου. ~(Ἔδει δὲ ἄρα
[9, 8]	ὡς Ζήθου τοῦ ἀδελφοῦ τοῦ	Ἀμφίονος	τῷ παιδὶ ὄνομα Νῆις γένοιτο,
[9, 20]	αἳ γαῖάν τε καὶ οὐρανὸν	ἀμφὶς	ἔχουσιν» (ἐν δὲ τοῦ Διονύσου
[9, 32]	Ἀθηναίων, τούτῳ τῷ ἀνδρὶ ἐς	ἀμφισβήτησιν	ὅτου δὴ κτήματος Ἐτεόνικος ἦλθεν
[9, 26]	μάντευμα. ὁπότε οὖν τῇ Σφιγγὶ	ἀμφισβητήσων	τις ἀφίκοιτο τῆς ἀρχῆς γενέσθαι
[9, 26]	θανάτῳ ζημιοῦν, ἅτε οὐ προσηκόντως	ἀμφισβητοῦντας	γένους τε καὶ ἀρχῆς. Οἰδίπους
[9, 11]	ἐπίγραμμα ἐπ´ αὐτῷ ἐπιγραφῆναι τόδε·	Ἀμφιτρύων	ὅτ´ ἔμελλ´ ἀγαγέσθαι δεῦρο γυναῖκα
[9, 11]	ἐστὶν ἐρείπια ἔνθα οἰκῆσαί φασιν	Ἀμφιτρύωνα	διὰ τὸν Ἠλεκτρύωνος θάνατον φεύγοντα
[9, 11]	Ἡρακλῆς ὑπὸ τῆς μανίας καὶ	Ἀμφιτρύωνα	ἔμελλεν ἀποκτιννύναι, πρότερον δὲ ἄρα
[9, 11]	δῆλος. οἰκοδομῆσαι δὲ αὐτὸν τῷ	Ἀμφιτρύωνι	Τροφώνιόν φασι καὶ Ἀγαμήδην, καὶ
[9, 17]	ἀπὸ τῆς πυρᾶς. (πλησίον δὲ	Ἀμφιτρύωνος	ἀνάθημα δύο ἀγάλματα λίθινα λέγουσιν
[9, 10]	ἀναθέντος τῇ δόξῃ τρίπους ἐστὶν	Ἀμφιτρύωνος	ἀνάθημα ἐπὶ Ἡρακλεῖ δαφνηφορήσαντι. (ἀνωτέρω
[9, 27]	ἢ κατὰ Ἡρακλέα εἶναι τὸν	Ἀμφιτρύωνος,	καὶ Ἡρακλέους τοῦ καλουμένου τῶν
[9, 19]	μνῆμά ἐστιν, ὃς ἀπέθανεν ὑπὸ	Ἀμφιτρύωνος	μάχης πρὸς Θηβαίους Εὐβοεῦσι γενομένης.
[9, 5]	τοῖς ἔπεσι· δόξαν δὲ ἔσχεν	Ἀμφίων	ἐπὶ μουσικῇ, τήν τε ἁρμονίαν
[9, 5]	κρατερώ περ ἐόντε» ὅτι δὲ	Ἀμφίων	ᾖδε καὶ τὸ τεῖχος ἐξειργάζετο
[9, 5]	(Λύκου δὲ ἐπιτροπεύοντος δεύτερον κατίασιν	Ἀμφίων	καὶ Ζῆθος δύναμιν ἀγείραντες. καὶ
[9, 5]	ἐν Ἅιδου δίκην δίδωσιν ὁ	Ἀμφίων	ὧν ἐς Λητὼ καὶ τοὺς
[9, 11]	Ἡρακλείου γυμνάσιον ἔχεται καὶ στάδιον,	ἀμφότερα	ἐπώνυμα τοῦ θεοῦ. ὑπὲρ δὲ
[9, 2]	μεγέθει ἄγαλμα μέγα· λίθου δὲ	ἀμφότερα	τοῦ Πεντελησίου, Πραξιτέλους δέ ἐστιν
[9, 27]	καὶ Ὀρφεὺς ἐποίησαν· καί σφισιν	ἀμφοτέροις	πεποιημένα ἐστὶν ἐς Ἔρωτα, ἵνα
[9, 31]	ἅπαν ὅμοιον τὸ εἶδος καὶ	ἀμφοτέροις	ὡσαύτως κόμην εἶναι καὶ ἐσθῆτα
[9, 9]	καὶ μάχη πρὸς Γλίσαντι ἀπὸ	ἀμφοτέρων	ἐγένετο ἰσχυρά. (τῶν δὲ Θηβαίων
[9, 10]	τοῦ Ἰσμηνίου τὴν κρήνην ἴδοις	ἄν,	ἥντινα Ἄρεώς φασιν ἱερὰν εἶναι
[9, 39]	σκήπτροις δράκοντες. ταῦτα εἰκάσαι μὲν	ἄν	τις Ἀσκληπιοῦ τε εἶναι καὶ
[9, 39]	ὠκύτατος συνδεθέντα ὑπὸ δίνης ἀποκρύψειεν	ἂν	ἄνθρωπον. τὸ δὲ ἐντεῦθεν τοῖς
[9, 21]	καὶ ὅτι τῶν τριχῶν οὐκ	ἂν	ἀποκρίναις μίαν ἀπὸ τῶν ἄλλων,
[9, 40]	καὶ παρέστη οἱ, ὅποι ποτ´	ἂν	ἀποτράπωνται, καὶ αὐτὸς ἕπεσθαι. αὐτίκα
[9, 32]	ὡς ἡ φιλοχρηματία μόνη γένοιτο	ἂν	ἀπώλεια τῇ Σπάρτῃ, ὁ δὲ
[9, 27]	ὅσοι θεῶν ἀσεβεῖς ἦσαν, οὐκ	ἂν	αὐτός γε κατεστήσατο αὑτῷ ναόν
[9, 6]	ὅπως οὐ καὶ Ἀθηναίους κατέλαβεν	ἂν	ἔγκλημα μηδισμοῦ. (ὕστερον μέντοι καὶ
[9, 22]	ἐπὶ τῶν ὤμων· ὃς δ´	ἂν	εἶναι τῶν ἐφήβων προκριθῇ τὸ
[9, 15]	ὁ Ἐπαμινώνδας καὶ οὔ ποτ´	ἂν	ἐξεργασθῆναι τόλμημα τοιοῦτον αὐτοῦ γε
[9, 33]	τὴν δὲ Πυθίαν προστάσσειν, ὃς	ἂν	ἐπανήκοντι ἐς Ἁλίαρτον ἐντύχῃ οἱ
[9, 27]	ἱερᾶται δὲ αὐτοῦ παρθένος, ἔστ´	ἂν	ἐπιλάβῃ τὸ χρεὼν αὐτήν. αἴτιον
[9, 40]	ἔπεστιν αὐτῷ λέων· φέροι δ´	ἂν	ἐς τῶν ἀνδρῶν μάλιστα τὸν
[9, 3]	καθεδεῖται, φυλάσσουσιν. ἐφ´ οὗ δ´	ἂν	καθεσθῇ, τεμόντες ποιοῦσιν ἀπὸ τούτου
[9, 26]	τὸν Κάδμῳ γενόμενον χρησμὸν εἰδεῖεν	ἂν	Λαΐου γε ὄντες· (οὐκ ἔχοντας
[9, 32]	μεταξὺ τῶν ὀρῶν ἐκώλυεν οὐδὲν	ἂν	λίμνην ὑπὸ πλήθους εἶναι τοῦ
[9, 30]	δὴ τῶν ἐπῶν δευτερεῖα φέροιντο	ἂν	μετά γε Ὁμήρου τοὺς ὕμνους,
[9, 39]	βάθος δὲ τοῦ οἰκοδομήματος, οὐκ	ἂν	οὐδὲ τοῦτο εἰκάζοι τις ἐς
[9, 21]	καὶ τὰ λοιπὰ τὸ αὐτὸ	ἂν	πάσχοι τοῦτο, ἐπεὶ καὶ τὰ
[9, 39]	εἶναι καὶ Ὑγείας, εἶεν δ´	ἂν	Τροφώνιος καὶ Ἕρκυνα, ἐπεὶ μηδὲ
[9, 17]	κράτος ἀποθανεῖν αὐτοχειρίᾳ θελήσαντος, ὃς	ἂν	τῶν ἀστῶν ἐπιφανέστατος κατὰ γένους
[9, 39]	ἡ διάμετρος αὐτοῦ τέσσαρας παρέχοιτο	ἂν	ὡς εἰκάσαι πήχεις· βάθος δὲ
[9, 38]	τε Μιδείης Ἀσπληδὼν γένεθ´ υἱὸς	ἀν´	εὐρύχορον πτολίεθρον» (τοῦδε τοῦ Χερσίου
[9, 38]	εἶδον· καὶ τῷ Ἀκταίωνι ἐναγίζουσιν	ἀνὰ	πᾶν ἔτος. (σταδίους δὲ ἀφέστηκεν
[9, 34]	διὰ τοῦτο ἐπιτιθεῖσα γυνὴ πῦρ	ἀνὰ	πᾶσαν ἡμέραν ἐπὶ τῆς Ἰοδάμας
[9, 40]	τὸ σκῆπτρον· καί οἱ θυσίαι	ἀνὰ	πᾶσαν ἡμέραν θύονται, καὶ τράπεζα
[9, 1]	ἄστεως ἦσαν, οὐδὲ ἐς τούτους	ἀνὰ	πᾶσαν ἤρχοντο τὴν ἡμέραν, ἀλλὰ
[9, 23]	τοιαύτη· εὐδοκιμοῦντα δὲ αὐτὸν ἤδη	ἀνὰ	πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα ἐς πλέον
[9, 36]	ἐς αὐτήν. καὶ ἀπέστησάν τε	ἀνὰ	χρόνον ἀπὸ τῶν ἄλλων Ὀρχομενίων
[9, 20]	γυναῖκα αὐτὴν καλεῖν Γραῖαν καὶ	ἀνὰ	χρόνον τὴν πόλιν· διαμεῖναί τε
[9, 29]	καὶ ὅσα σημεῖα ἄλλα ἦν,	ἀνὰ	χρόνον φασὶν ἀφανισθῆναι. λέγεται δὲ
[9, 39]	μοι τὰ ἀξιολογώτατα· (τὸν δὲ	ἀναβάντα	παρὰ τοῦ Τροφωνίου παραλαβόντες αὖθις
[9, 39]	καὶ Ζεὺς Ὑέτιος ἐν ὑπαίθρῳ.	ἀναβᾶσι	δὲ ἐπὶ τὸ μαντεῖον καὶ
[9, 34]	ἐνταῦθα δὲ οἱ Βοιωτοὶ λέγουσιν	ἀναβῆναι	τὸν Ἡρακλέα ἄγοντα τοῦ Ἅιδου
[9, 32]	ὄντα ἀξιόμαχον ναυμαχῆσαι Λακεδαιμονίοις, καὶ	ἀναγαγόμενον	ὑπὸ θράσους τε καὶ ἀλαζονίας
[9, 13]	τοὺς Σπαρτιάτας καὶ ταλαιπωρουμένους ἐπελάμβανεν	ἀνάγκη	μὴ ἐνδιδόναι· παρὰ γὰρ τοῖς
[9, 39]	δὲ ἐς τοῦ Τροφωνίου κατελθόντας,	ἀνάγκη	σφᾶς, ὁπόσα ἤκουσεν ἕκαστος ἢ
[9, 22]	ταινίᾳ τὴν κεφαλὴν ἡ Κόριννα	ἀναδουμένη	τῆς νίκης ἕνεκα ἣν Πίνδαρον
[9, 28]	καὶ τὸν μὲν ἐπί τι	ἀναδραμεῖν	δένδρον, τὸν δὲ ἔχιν, ὡς
[9, 39]	ὁπόσα ἤκουσεν ἕκαστος ἢ εἶδεν,	ἀναθεῖναι	γεγραμμένα ἐν πίνακι. λείπεται δ´
[9, 10]	μὲν οὖν πᾶσιν ὁμοίως καθέστηκεν	ἀναθεῖναι	δαφνηφορήσαντας χαλκοῦν τῷ θεῷ τρίποδα,
[9, 12]	ὑπαίθρῳ βωμὸς καὶ ἄγαλμα Ἀθηνᾶς·	ἀναθεῖναι	δὲ αὐτὸ Κάδμον λέγουσι. τοῖς
[9, 17]	λέων ἐστὶν ἔμπροσθε λίθου πεποιημένος·	ἀναθεῖναι	δὲ ἐλέγετο Ἡρακλῆς Ὀρχομενίους καὶ
[9, 40]	Δήλιοι τὸ ξόανον τῆς θεοῦ	ἀναθεῖναι	τῷ Ἀπόλλωνι τῷ Δηλίῳ, ἵνα
[9, 3]	κομίσαντες παρὰ τὸν Ἀσωπὸν καὶ	ἀναθέντες	ἐπὶ ἅμαξαν, γυναῖκα ἐφιστᾶσι νυμφεύτριαν·
[9, 10]	ἐπί τε ἀρχαιότητι καὶ τοῦ	ἀναθέντος	τῇ δόξῃ τρίπους ἐστὶν Ἀμφιτρύωνος
[9, 17]	Ἑρμῆς καλούμενος, Πινδάρου καὶ τοῦτο	ἀνάθημα.	ἀπέχει δὲ ἡ πυρὰ τῶν
[9, 17]	τῆς πυρᾶς. (πλησίον δὲ Ἀμφιτρύωνος	ἀνάθημα	δύο ἀγάλματα λίθινα λέγουσιν Ἀθηνᾶς
[9, 41]	τοῦ Ἀπόλλωνος χαλκοῦν ἐπιδεικνύουσι κρατῆρα,	ἀνάθημα	εἶναι φάμενοι Τηλέφου καὶ ἔργον
[9, 10]	τῇ δόξῃ τρίπους ἐστὶν Ἀμφιτρύωνος	ἀνάθημα	ἐπὶ Ἡρακλεῖ δαφνηφορήσαντι. (ἀνωτέρω δὲ
[9, 25]	μητρὸς Δινδυμήνης ἱερόν, Πινδάρου μὲν	ἀνάθημα,	τέχνη δὲ τὸ ἄγαλμα Ἀριστομήδους
[9, 16]	οὕτω δὴ ἀρχαῖα ὥστε καὶ	ἀναθήματα	Ἁρμονίας εἶναί φασιν, ἐργασθῆναι δὲ
[9, 7]	συνέλεξεν οὖν ἔκ τε Ὀλυμπίας	ἀναθήματα	καὶ τὰ ἐξ Ἐπιδαύρου καὶ
[9, 13]	ποτε οἱ Λακεδαιμόνιοι πεφύκασιν, ἔφασκεν	ἀναίρεσιν	τῶν νεκρῶν προτέροις αὐτῶν διδόναι
[9, 3]	ἐν Δαιδάλοις τοῖς μικροῖς. (ταῦτα	ἀναιροῦνται	κλήρῳ Πλαταιεῖς Κορωναῖοι Θεσπιεῖς Ταναγραῖοι
[9, 8]	ἐπιρρεομένην. (Θερσάνδρου δὲ τοῦ Πολυνείκους	ἀνακαλεσαμένου	σφᾶς ἐπὶ τὰ οἰκεῖα, τὰς
[9, 10]	γὰρ δὴ πολλοὺς ἑώρων αὐτόθι	ἀνακειμένους·	οἱ δ´ οὖν εὐδαιμονέστεροι τῶν
[9, 35]	ὑπὲρ τῶν ἀγαλμάτων χρυσοῦ Χάριτες	ἀνάκεινται,	τέχνη Βουπάλου, τοῦτο δέ σφισιν
[9, 16]	τῷ φανερῷ. καὶ ἀσπίδες ἐνταῦθα	ἀνάκεινται	χαλκαῖ· Λακεδαιμονίων δέ, ὁπόσοι τῶν
[9, 41]	καὶ Ἀφροδίτης ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον·	ἀνακεῖσθαι	δὲ ἐνταῦθα λέγουσιν ὅρμον Ἁρμονίᾳ
[9, 27]	ἀγορὰ θέας ἄξια· ἐνταῦθα Ἡσίοδος	ἀνάκειται	χαλκοῦς. τῆς ἀγορᾶς οὐ πόρρω
[9, 39]	μνῆμά ἐστιν Ἀρκεσιλάου· Λήϊτον δὲ	ἀνακομίσαι	φασὶ τοῦ Ἀρκεσιλάου τὰ ὀστᾶ
[9, 5]	Κάδμος γενομένους ἱκέτας καταμεῖναι καὶ	ἀναμιχθῆναι	τοῖς Φοίνιξιν εἴασε. (τοῖς μὲν
[9, 40]	ἵνα μὴ οἴκαδε ἐπαγόμενος ἐς	ἀνάμνησίν	τε Ἀριάδνης ἐφέλκηται καὶ ἀεὶ
[9, 3]	καθ´ ἥντινα τάξιν τὴν πομπὴν	ἀνάξουσι·	τὸ δὲ ἐντεῦθεν τὰς ἁμάξας
[9, 34]	τὰς γὰρ δὴ Ἀχελῴου θυγατέρας	ἀναπεισθείσας	φασὶν ὑπὸ Ἥρας καταστῆναι πρὸς
[9, 28]	ἐστιν εὔγεως καὶ δένδρων ἡμέρων	ἀνάπλεως·	καὶ οἱ τῆς ἀνδράχνου θάμνοι
[9, 5]	θέσαν ἀνθρώποισιν» πῶς οὖν ἐποίησαν	ἀνάπυστα	ἄφαρ, εἰ δὴ τέσσαρες ἐκ
[9, 5]	πατέρ´ ἐξεναρίξας γῆμεν· ἄφαρ δ´	ἀνάπυστα	θεοὶ θέσαν ἀνθρώποισιν» πῶς οὖν
[9, 3]	ἀπὸ Δαιδάλων ἐς Δαίδαλα ἕτερα	ἀναριθμῆσαι	τὸν μεταξὺ χρόνον ἐς τὸ
[9, 38]	χάσμα ἐξευρεῖν καὶ τοῦ Ἡρακλέους	ἀναρρήξαντας	τὸ ἔργον ἀποδοῦναι τὴν διέξοδον
[9, 27]	Θεσπιεῦσιν ἀποπέμψαντος Νέρωνα αὖθις δεύτερα	ἀνάσπαστον	ποιῆσαι. (καὶ τὸν μὲν φλὸξ
[9, 15]	τῆς χώρας· συμφορὰν δὲ τὴν	ἀνάστασιν	τὴν Ὀρχομενίων ἐνόμιζεν ὁ Ἐπαμινώνδας
[9, 19]	δὲ τρόπον ἐγένετο ἡ Μυκαλησσὸς	ἀνάστατος,	τὰ ἐς Ἀθηναίους ἔχοντα ἐδήλωσέ
[9, 15]	ὁ Ἐπαμινώνδας, Ὀρχομενίους Θηβαῖοι ποιοῦσιν	ἀναστάτους	ἐκ τῆς χώρας· συμφορὰν δὲ
[9, 1]	δὲ σφᾶς κατέλαβε γενέσθαι τε	ἀναστάτους	καὶ αὖθις ἐς Βοιωτίαν καταχθῆναι.
[9, 7]	~(Τότε δὲ τοὺς Θηβαίους γενομένους	ἀναστάτους	ὑπὸ Ἀλεξάνδρου καὶ διαπεσόντας ἐς
[9, 23]	ἡνίκα Ἀλέξανδρος ἐποίει τὰς Θήβας	ἀναστάτους·	ὑπὸ δὲ ἀσθενείας καὶ γήρως
[9, 37]	Ἰωνίαν τοῦ στόλου. γενομένους δὲ	ἀναστάτους	ὑπὸ Θηβαίων κατήγαγεν αὖθις ἐς
[9, 40]	τῷ λόγῳ καὶ Ἀλέξανδρος, οὐκ	ἀναστήσας	οὔτε ἐπὶ Δαρείῳ τρόπαια οὔτε
[9, 39]	καὶ εἶδε καὶ ἄλλος ἤκουσεν.	ἀναστρέψαι	δὲ ὀπίσω τοῖς καταβᾶσι διὰ
[9, 19]	ποταμὸν τὸν χείμαρρον Θερμώδοντα ὀνομάζουσιν.	ἀναστρέψαντι	δὲ ἐπί τε Τευμησσὸν καὶ
[9, 34]	ἦν ὁ Ἀθάμας. (ὕστερον δὲ	ἀναστρέψαντος	ἐκ Κόλχων οἱ μὲν αὐτοῦ
[9, 19]	ὄφιν τοῦτον ὅστις δὴ ἦν	ἀνασχεῖν	ἐνταῦθα ἐκ τοῦ φωλεοῦ λέγοντες
[9, 37]	τὸν πρότερον καὶ εὐδαιμονίαν ἐκείνην	ἀνασώσασθαι	ζητῶν ἠμέλησεν ἁπάντων ὁμοίως τῶν
[9, 40]	ὄντα τῶν Δαιδάλου· τοῖς γὰρ	ἀνατεθεῖσιν	ὑπὸ Ἀργείων ἐς τὸ Ἡραῖον
[9, 10]	δ´ οὖν εὐδαιμονέστεροι τῶν παίδων	ἀνατιθέασιν.	ἐπιφανὴς δὲ μάλιστα ἐπί τε
[9, 11]	Δαίδαλος, (Ἰκάρῳ δὲ κυβερνῶντι ἀμαθέστερον	ἀνατραπῆναι	τὴν ναῦν λέγουσιν· ἀποπνιγέντα δὲ
[9, 30]	ὅστις ἐγγύτατα ἔσται τῷ ποιμένι	ἀνατρέπουσι	τὸν κίονα, καὶ κατεάγη τε
[9, 40]	φασιν ἐκ τοῦ Ὀλύμπου λέοντα	ἀνατρέψαι	τε τὸ τρόπαιον καὶ ἀφανισθῆναι,
[9, 39]	καὶ τούτου τὸν νεκρὸν ἑτέρωθι	ἀναφανῆναι	καὶ οὐ κατὰ στόμα ἐκβληθῆναι
[9, 14]	τὴν μὲν πόλιν ἔδοξεν ἐκλιπεῖν,	ἀναφεύγειν	δὲ ἐς Κερησσόν. ἔστι δὲ
[9, 3]	Δία ὠργισμένην ἐς Εὔβοιάν φασιν	ἀναχωρῆσαι,	Δία δέ, ὡς οὐκ ἔπειθεν
[9, 24]	καὶ ὅσα μὲν ἐς Ὕηττον	ἄνδρα	Ἀργεῖον καὶ Ὄλμον τὸν Σισύφου
[9, 5]	βασιλέα δὲ εἶναι τῶν Ἐκτήνων	ἄνδρα	αὐτόχθονα Ὤγυγον· καὶ ἀπὸ τούτου
[9, 13]	μειράκιον ἦν ἐφοίτησεν ὡς Λῦσιν,	ἄνδρα	γένος μὲν Ταραντῖνον, ἐπιστάμενον δὲ
[9, 23]	ἦν αὐτόθι ἀψευδές· καί ποτε	ἄνδρα	Εὐρωπέα ὄνομα δέ οἱ εἶναι
[9, 33]	καὶ ὡς ἐκ γυναικὸς ἐς	ἄνδρα	ἠλλάγη καὶ ὅτι Ὅμηρος ἐποίησεν
[9, 15]	ἐλθόντα ἀφίκετο δὲ ὡς παρὰ	ἄνδρα	ἰδίᾳ τε εὔνουν αὑτῷ καὶ
[9, 32]	θαλάσσια ἐθέλουσιν εἶναι σοφοί, Τῖφυν	ἄνδρα	μνημονεύοντες ἐπιχώριον ὡς προκριθείη γενέσθαι
[9, 20]	τῆς ᾐόνος ὑπνωμένον, Ταναγραῖον δὲ	ἄνδρα	πελέκει παίσαντα ἀποκόψαι τὸν αὐχένα
[9, 14]	διήνυστο, τεθνάναι δὲ ἐτέτακτο ἐπιλαβόντα	ἄνδρα	τῆς ἀρχῆς· ὁ οὖν Ἐπαμινώνδας
[9, 33]	ὕδατος οὐκ ὄντος ἐν αὐτῇ	ἄνδρα	τῶν δυναστευόντων ἐλθόντα ἐς Δελφοὺς
[9, 5]	Ἐχίονα δὲ ὡς προέχοντα κατ´	ἀνδραγαθίαν	γαμβρὸν ἠξίωσεν ὁ Κάδμος ποιήσασθαι.
[9, 30]	αὐτῷ θάνατον, ὅτι σφῶν τοὺς	ἄνδρας	ἀκολουθεῖν ἔπεισεν αὐτῷ πλανωμένῳ, φόβῳ
[9, 40]	ἔγνωσαν. θεωροὺς ἀφ´ ἑκάστης πόλεως	ἄνδρας	ἀποστέλλουσιν ἐς Δελφούς· οὐ γὰρ
[9, 10]	τῇ κρήνῃ, τοὺς ὀδόντας σπείραντα,	ἄνδρας	δὲ ἀπὸ τῶν ὀδόντων ἀνεῖναι
[9, 23]	ὕστερον διαπεσόντας Θηβαίων ἐς αὐτὴν	ἄνδρας	εὕρισκον, ἡνίκα Ἀλέξανδρος ἐποίει τὰς
[9, 16]	ἐπίκλησιν Λυσίου· Θηβαίων γὰρ αἰχμαλώτους	ἄνδρας	ἐχομένους ὑπὸ Θρᾳκῶν, ὡς ἀγόμενοι
[9, 1]	ἀπελθεῖν σφᾶς πρὸ ἡλίου δύντος	ἄνδρας	μὲν σὺν ἑνί, γυναῖκας δὲ
[9, 25]	φασὶν εἶναι τῷ χωρίῳ καὶ	ἄνδρας	ὀνομαζομένους Καβείρους, Προμηθεῖ δὲ ἑνὶ
[9, 5]	ὁ Κάδμος ποιήσασθαι. τοὺς δὲ	ἄνδρας	τούτους οὐ γάρ τι ἠδυνάμην
[9, 13]	ἐδέδοκτο εἶναι βασιλέως νεκρὸν ἐπὶ	ἀνδράσι	πολεμίοις γενόμενον περιοφθῆναι. (Θηβαίοις μὲν
[9, 14]	ἰέναι πανδημεί, δίδωσιν οὕτω τοῖς	ἀνδράσιν	ἀπελθεῖν ὑποσπόνδους ἔφη τε ἄμεινον
[9, 30]	ἐξεργάζονται τὸ τόλμημα, καὶ τοῖς	ἀνδράσιν	ἀπὸ τούτου κατέστη μεθυσκομένους ἐς
[9, 13]	Λακεδαιμόνιοι Μαντινεῦσι, πεμφθῆναι σὺν ἄλλοις	ἀνδράσιν	ἐκ Θηβῶν Λακεδαιμονίοις ἐπαμύνειν· ἔχοντα
[9, 36]	ἢ τὰ οἰκεῖα, ὁπότε γε	ἀνδράσιν	ἐπιφανέσιν ἐς συγγραφὴν πυραμίδας μὲν
[9, 28]	ἡμέρων ἀνάπλεως· καὶ οἱ τῆς	ἀνδράχνου	θάμνοι παρέχονται τῶν πανταχοῦ καρπὸν
[9, 22]	τοῦ Προμάχου τῷ ἱερῷ τῆς	ἀνδράχνου	τὸ ὑπόλοιπον· τραφῆναι δὲ ὑπὸ
[9, 34]	τοιαῦτ´ ἦν ὁπόσα καὶ μνημονεύουσιν.	Ἀνδρέα	πρῶτον ἐνταῦθα Πηνειοῦ παῖδα τοῦ
[9, 13]	ἐς ὥραν ἤδη προηκούσας Λακεδαιμονίων	ἄνδρες	βιάζονται παρὰ θέμιδα Φρουραρχίδας καὶ
[9, 36]	τε πόλις Ὀρχομενὸς καὶ οἱ	ἄνδρες	ἐκλήθησαν Ὀρχομένιοι· διέμεινε δὲ οὐδὲν
[9, 37]	τοῦ Ὀγχηστίου Ποσειδῶνος Θηβαίων φονεύουσιν	ἄνδρες	ἐξ ἀφορμῆς μικρᾶς ἐς ἅπαν
[9, 13]	παρέμειναν Βοιωτῶν ἑπτὰ καὶ τεσσαράκοντα	ἄνδρες,	Λακεδαιμονίων δὲ αὐτῶν πλείους ἢ
[9, 31]	νικήσαντα ᾠδῇ. περιοικοῦσι δὲ καὶ	ἄνδρες	τὸ ἄλσος, καὶ ἑορτήν τε
[9, 25]	σύμπασαν τὴν Θηβαΐδα διδόντος πυρί,	ἄνδρες	τῶν ἐκ Μακεδονίας ἐλθόντες ἐς
[9, 34]	οἰκισταί. (πρότερον δὲ ἔτι τούτων	Ἀνδρεὺς	Εὐίππην θυγατέρα Λεύκωνος λαμβάνει παρὰ
[9, 34]	Ἐτεοκλῆς, τὴν μὲν χώραν ἀπὸ	Ἀνδρέως	ἔχειν τὸ ὄνομα εἴασε, φυλὰς
[9, 34]	καὶ ἀπὸ τούτου τὴν γῆν	Ἀνδρηίδα	ὀνομασθῆναι· (παραγενομένου δὲ ὡς αὐτὸν
[9, 36]	Φλεγυαντίδα ὄνομα εἶναι μετέθεντο ἀντὶ	Ἀνδρηίδος,	(πόλις δὲ ἐγένετο ἥ τε
[9, 36]	τε ἐξ ἀρχῆς οἰκισθεῖσα ἡ	Ἀνδρηὶς	καὶ προσέκτισεν ὁ Φλεγύας ὁμώνυμον
[9, 32]	πρυτανείῳ τῷ Ἀθηναίων, τούτῳ τῷ	ἀνδρὶ	ἐς ἀμφισβήτησιν ὅτου δὴ κτήματος
[9, 27]	ταῦτα ᾄδωσιν· ἐγὼ δὲ ἐπελεξάμην	ἀνδρὶ	ἐς λόγους ἐλθὼν δᾳδουχοῦντι. καὶ
[9, 39]	τὸ μαντεῖον τοιάδε γίνεται. ἐπειδὰν	ἀνδρὶ	ἐς τοῦ Τροφωνίου κατιέναι δόξῃ,
[9, 2]	πλεῖστα μὲν δοὺς Διονυσοφάνει δῶρα	ἀνδρὶ	Ἐφεσίῳ, δοὺς μέντοι καὶ ἄλλοις
[9, 28]	τὰ πολλὰ οἱ δηχθέντες, ἢν	ἀνδρὶ	Λίβυι γένους τοῦ Ψύλλων ἢ
[9, 41]	αὐτὴ δῶρον ἔλαβεν ἐπὶ τῷ	ἀνδρί·	ὃν ἀνέθεσαν μὲν οἱ παῖδες
[9, 30]	δὲ Σακάδα τοῦ Ἀργείου τὸν	ἀνδριάντα	πλάσας, οὐ συνεὶς Πινδάρου τὸ
[9, 15]	ἐπὶ θάλασσαν ἡγησαμένου. (τῷ δὲ	ἀνδριάντι	τοῦ Ἐπαμινώνδου καὶ ἐλεγεῖα ἔπεστιν
[9, 12]	οἱ παῖδες εἰργάσαντο οἱ Πραξιτέλους.	(ἀνδριάς	τέ ἐστι Προνόμου ἀνδρὸς αὐλήσαντος
[9, 17]	τοῦ ἱεροῦ θυγατέρας Ἀντιποίνου λέγουσιν	Ἀνδρόκλειάν	τε καὶ Ἀλκίδα. μελλούσης γὰρ
[9, 5]	Πτολεμαῖος, τοῦ δὲ Ξάνθος, ὃν	Ἀνδρόπομπος	μονομαχήσαντά οἱ δόλῳ καὶ οὐ
[9, 32]	ἐστιν οὐδέν, ἐν ἰδιώτου δὲ	ἀνδρὸς	ἄγαλμα ἦν Διονύσου γύψου πεποιημένον
[9, 28]	αἱ νομαί, ἐπεί τοι καὶ	ἀνδρὸς	ἀκούσας οἶδα Φοίνικος ὡς ἐν
[9, 13]	οἱ πατὴρ χρημάτων ἕνεκα μέσου	ἀνδρὸς	ἀπέδει Θηβαίου· διδάγματα δὲ αὐτοῖς
[9, 15]	στρατιᾷ, νικῶν καὶ τότε ὑπὸ	ἀνδρὸς	ἀπέθανεν Ἀθηναίου· καὶ Ἀθήνῃσιν ἐν
[9, 12]	Πραξιτέλους. (ἀνδριάς τέ ἐστι Προνόμου	ἀνδρὸς	αὐλήσαντος ἐπαγωγότατα ἐς τοὺς πολλούς.
[9, 33]	ὄνομα οἱ μὲν ἀπὸ Ἀλαλκομενέως	ἀνδρὸς	αὐτόχθονος, ὑπὸ τούτου δὲ Ἀθηνᾶν
[9, 30]	Κηφισοδότου, Στρογγυλίωνος δὲ ἕτερα τοσαῦτα,	ἀνδρὸς	βοῦς καὶ ἵππους ἄριστα εἰργασμένου·
[9, 41]	οὕτως ἔχει· ἣ χρυσὸν φίλου	ἀνδρὸς	ἐδέξατο τιμήεντα» οὐ μὲν οὐδὲ
[9, 5]	διὰ πλειόνων πολιτεύεσθαι μηδὲ ἀπ´	ἀνδρὸς	ἑνὸς ἠρτῆσθαι τὰ πάντα ἄμεινον
[9, 21]	ἀποπέμπειν ἐς τοὺς πορρωτέρω τοξότου	ἀνδρὸς	ὀιστῷ ἴσον, ταύτην οὐκ ἀληθῆ
[9, 8]	ἀδελφῆς Κάδμου καὶ Προιτίσιν ἀπὸ	ἀνδρὸς	τῶν ἐπιχωρίων· ἡλικίαν δὲ Προίτου
[9, 27]	πιστόν, Ἡρακλέα ἐπὶ τοσοῦτο ὀργῆς	ἀνδρὸς	φίλου θυγατρὶ ἀφικέσθαι· πρὸς δὲ
[9, 13]	ἦν οἱ Βραχυλλίδης, τούτου τοῦ	ἀνδρός,	ὡς ἐπανῆλθεν ἐς τὸ στρατόπεδον,
[9, 21]	Ἰνδῶν, ὑπὸ δὲ Ἑλλήνων φησὶν	ἀνδροφάγον	λελέχθαι εἶναι πείθομαι τὸν τίγριν·
[9, 1]	δὲ κατὰ πόλεις ἀπό τε	ἀνδρῶν	καὶ τὰ πλείω γυναικῶν. οἱ
[9, 38]	πλεῖστον ἐν Ἑλλάδι κῦδος ὀρεῖται	ἀνδρῶν	κρινομένων ἐν βασάνῳ σοφίης» (περὶ
[9, 40]	φέροι δ´ ἂν ἐς τῶν	ἀνδρῶν	μάλιστα τὸν θυμόν· ἐπίγραμμα δὲ
[9, 30]	αὐτῷ πλανωμένῳ, φόβῳ δὲ τῶν	ἀνδρῶν	οὐ τολμᾶν· ὡς δὲ ἐνεφορήσαντο
[9, 25]	ἄγοντι ὑπὲρ αὐτῶν συγγνώμη παρὰ	ἀνδρῶν	φιληκόων ἔστω μοι. (τοσοῦτο δὲ
[9, 34]	μαθητοῦ τε καὶ ἐρωμένου Φειδίου.	ἀνέθεσαν	δὲ καὶ Χαρίτων ἀγάλματα ἐπ´
[9, 30]	ἐπιφανεῖς ἐπὶ μουσικῇ, τοσῶνδε εἰκόνας	ἀνέθεσαν·	Θάμυριν μὲν αὐτόν τε ἤδη
[9, 41]	ἔλαβεν ἐπὶ τῷ ἀνδρί· ὃν	ἀνέθεσαν	μὲν οἱ παῖδες ἐς Δελφοὺς
[9, 2]	ὃ τῆς μάχης τῆς Πλαταιᾶσιν	ἀνέθεσαν	οἱ Ἕλληνες, πεντεκαίδεκα σταδίοις μάλιστα
[9, 12]	Θηβαῖοι καὶ Ἐπαμινώνδαν τὸν Πολύμνιδος	ἀνέθεσαν.	~(Τῷ δ´ Ἐπαμινώνδᾳ τὰ μὲν
[9, 11]	τοῦ Πεντελῆσιν, ἔργα δὲ Ἀλκαμένους,	ἀνέθηκαν	ἐς τὸ Ἡρακλεῖον. (τοῦ δὲ
[9, 4]	Ἀθηναῖοι τοῦ Μαραθῶνι ἀπαρχὴν ἀγῶνος	ἀνέθηκαν,	Φειδίας δὲ καὶ Πλαταιεῦσιν ἦν
[9, 30]	μετά γε τὸν Ἀθήνῃσιν Ἐρεχθέα·	ἀνέθηκε	δὲ οὐκ οἴκοθεν, Ὀρχομενίους δὲ
[9, 16]	Πτολεμαῖος ὁ Λάγου τῷ Ἄμμωνι	ἀνέθηκε.	Θηβαίοις δὲ μετὰ τοῦ Ἄμμωνος
[9, 16]	ναὸς Ἄμμωνος, καὶ τὸ ἄγαλμα	ἀνέθηκε	μὲν Πίνδαρος, Καλάμιδος δέ ἐστιν
[9, 30]	μὲν Λυσίππου, τὸ δὲ ἄγαλμα	ἀνέθηκε	Σύλλας τοῦ Διονύσου τὸ ὀρθόν,
[9, 11]	μοι παρίστατο ἔχειν οὕτω. τοῦτον	ἀνέθηκεν	αὐτός, ὡς λέγεται, Δαίδαλος ἐκτίνων
[9, 40]	Μιθριδάτου κρατήσαντες. Φίλιππος δὲ οὐκ	ἀνέθηκεν	ὁ Ἀμύντου τρόπαιον οὔτε ἐνταῦθα
[9, 39]	τε δὴ τὸ ὕδωρ ὅθεν	ἀνείλετο	ἡ Κόρη τὸν λίθον καὶ
[9, 13]	ἐπιφανέστατα πασῶν ὁπόσας κατὰ Ἑλλήνων	ἀνείλοντο	Ἕλληνες· Λακεδαιμόνιοι δὲ ἐς τὴν
[9, 33]	ῥυῆναι τὸ αἷμα, ὕδωρ ἐντεῦθεν	ἀνεῖναι	τὴν γῆν. ἐπὶ τούτῳ μὲν
[9, 10]	ἄνδρας δὲ ἀπὸ τῶν ὀδόντων	ἀνεῖναι	τὴν γῆν. (ἔστι δὲ λόφος
[9, 23]	πλέον δόξης ἦρεν ἡ Πυθία	ἀνειποῦσα	Δελφοῖς, ὁπόσων ἀπήρχοντο τῷ Ἀπόλλωνι,
[9, 30]	μάλιστα δύο καὶ εἴκοσι στάδια	ἄνεισι	τὸ ὕδωρ αὖθις, καὶ ὄνομα
[9, 18]	δὲ ἐναγίζειν αὐτῷ καπνὸς αὐτόματος	ἄνεισιν	ἐκ τοῦ τάφου. ταῦτα μὲν
[9, 34]	ὅμοιον γάλακτι ὕδωρ ἀπ´ αὐτῶν	ἄνεισιν.	(ἐς δὲ τὸ ὄρος τὸ
[9, 27]	καὶ Ἑλλησποντίων Παριανοί, τὸ μὲν	ἀνέκαθεν	ἐξ Ἰωνίας καὶ Ἐρυθρῶν ἀπῳκισμένοι,
[9, 13]	παρθένοι παραυτίκα οὐ γάρ σφισιν	ἀνεκτὰ	ἐφαίνετο εἶναι τὰ τῆς ὕβρεως
[9, 13]	τοῖς συμμάχοις, ἐπὶ δὲ ἐκείνοις	ἀνελομένοις	οὕτω καὶ τοὺς Λακεδαιμονίους ἠξίου
[9, 29]	τινα ὄψιν ὀνείρατος τὰ ὀστᾶ	ἀνελόμενος	τοῦ Λίνου κομίσειεν ἐς Μακεδονίαν·
[9, 18]	τὴν Παρθενοπαίου τελευτὴν Περικλύμενον τὸν	ἀνελόντα	φησὶν εἶναι. ~(Ἐπὶ ταύτῃ τῇ
[9, 32]	ἅμα ἐκ τῶν ὀρῶν καταπνέουσιν	ἄνεμοι	βίαιοι. (πλέοντι δὲ ἐκ Κρεύσιδος
[9, 19]	ἐγίνετο ἐπίφορον, φανέντος δὲ ἐξαίφνης	ἀνέμου	σφίσιν οὐρίου θύειν τῇ Ἀρτέμιδι
[9, 11]	τὴν εἰρεσίαν φθάνοιεν ἐπιφόρῳ τῷ	ἀνέμῳ	χρώμενοι, τότε αὐτὸς μὲν σώζεται
[9, 34]	Ἑρμοῦ βωμὸν Ἐπιμηλίου, τὸν δὲ	ἀνέμων.	κατωτέρω δὲ ὀλίγον Ἥρας ἐστὶν
[9, 22]	δὲ καὶ ὁ λόφος κατὰ	ἀνεμώνην	μάλιστα· λευκὰ δὲ σημεῖα οὐ
[9, 27]	γυναῖκας γαμετὰς ἐναγῆ τε καὶ	ἀνέραστα	τολμήματα. τὸν δὲ ἐφ´ ἡμῶν
[9, 24]	καὶ ὕδωρ ψυχρὸν ἐκ πέτρας	ἀνερχόμενον·	νυμφῶν δὲ ἱερὸν ἐπὶ τῇ
[9, 39]	τοῦ ἀδύτου, καθεσθέντα δὲ ἐνταῦθα	ἀνερωτῶσιν	ὁπόσα εἶδέ τε καὶ ἐπύθετο·
[9, 14]	ἐς ὃ καὶ πάλαι ποτὲ	ἀνεσκευάσαντο	κατὰ τὴν ἐπιστρατείαν τὴν Θεσσαλῶν·
[9, 25]	στρατείαν καὶ ἅλωσιν τῶν Θηβῶν	ἀνέστησαν	μὲν ὑπὸ τῶν Ἀργείων οἱ
[9, 4]	Βοιωτοὺς ἐς Τροίαν ἤγαγον, μόνος	ἀνέστρεψεν	οἴκαδε οὗτος ὁ Λήιτος. τὴν
[9, 20]	ὕστερον τὸ ὄνομα τὸ ἀρχαῖον	ἀνεσώσαντο.	(ἔστι δ´ Ὠρίωνος μνῆμα ἐν
[9, 7]	ἀφαίρετον χώραν ὕστερον Ῥωμαίων χάριτι	ἀνεσώσαντο	οἱ Θηβαῖοι, τὰ δὲ ἄλλα
[9, 4]	ἔπινεν· ὕστερον μέντοι τὸ ὕδωρ	ἀνεσώσαντο	οἱ Πλαταιεῖς. (ἐκ Πλαταίας δὲ
[9, 38]	ἀγάλματα τὰ σὺν κόσμῳ πεποιημένα	ἀνετέθη	μὲν ἐπ´ ἐμοῦ, λίθου δέ
[9, 30]	θεῶν δὲ ἱερὰ καὶ οἴκους	ἀνέτρεψεν	ἀνθρώπων, ἀπέπνιξε δὲ τούς τε
[9, 36]	τὸ μὲν δὴ Φλεγυῶν γένος	ἀνέτρεψεν	ἐκ βάθρων ὁ θεὸς κεραυνοῖς
[9, 2]	γυναῖκα Σεμέλην λάβοι. (ἐγὼ δὲ	ἄνευ	θεοῦ πείθομαι νόσον λύσσαν τοῦ
[9, 9]	καὶ αὐτοῖς τὸ ἔργον οὐκ	ἄνευ	κακῶν μεγάλων, καὶ ἀπ´ ἐκείνου
[9, 8]	Ἀμφίονα ἐπὶ ταῖς πύλαις ταύταις	ἀνευρεῖν	λέγουσιν. ἤδη δὲ ἤκουσα καὶ
[9, 38]	Δελφοῖς, κελεύει σφίσιν ὁ θεὸς	ἀνευρόντας	εἴ τι ἦν Ἀκταίωνος λοιπὸν
[9, 5]	ἐπὶ τέσσαρσι ταῖς πρότερον τρεῖς	ἀνευρών.	(ὁ δὲ τὰ ἔπη τὰ
[9, 7]	καὶ ἐτιμωρήσατο τὸν ἀδελφὸν Ἀντίπατρον,	ἀνεφάνη	μέντοι φονέα ἐξευρηκὼς ἑαυτῷ καὶ
[9, 31]	μέγεθος οὐχ οἷά τέ ἐστιν	ἀνέχειν	σφᾶς ἐς τὸν ἀέρα τὰ
[9, 11]	οὐ μέγα ἐπὶ ἄκρας ἐστὶν	ἀνεχούσης	ἐς τὸ Αἰγαῖον. ἀπὸ δὲ
[9, 32]	οὐκ εὔδιος· ἄκραι τε γὰρ	ἀνέχουσιν	ὡς μὴ κατ´ εὐθὺ τῆς
[9, 38]	δὲ οὐκ ἐς ἄγαν ὀξὺ	ἀνηγμένη·	τὸν δὲ ἀνωτάτω τῶν λίθων
[9, 33]	μὲν καὶ τὰ ἐς Ἀθηναίους	ἀνήμερα	καὶ ἤθους ἀλλότρια τοῦ Ῥωμαίων,
[9, 39]	ἐς τὸ ἔδαφος· ἐπειδὰν δὲ	ἀνὴρ	ἔρχηται παρὰ τὸν Τροφώνιον, κλίμακα
[9, 39]	(καθ´ ἑκάστην δὲ τῶν θυσιῶν	ἀνὴρ	μάντις παρὼν ἐς τοῦ ἱερείου
[9, 38]	ἔπη σφίσιν ἃ ἐποίησε Χερσίας,	ἀνὴρ	Ὀρχομένιος· ἐκ δὲ Ποσειδάωνος ἀγακλειτῆς
[9, 15]	ἱππέων μάχῃ τὸν Ἐπαμινώνδαν ὁ	ἀνὴρ	οὗτος γέγραπται φονεύων Γρύλος ὁ
[9, 41]	τούτοις τοῖς λόγοις ἐστὶν ἤλυθ´	ἀνὴρ	πολύιδρις ἐμοῦ πρὸς δώματα πατρός
[9, 1]	γενέσθαι τοῖς Ἕλλησιν ἔπραξεν Ἀνταλκίδας	ἀνὴρ	Σπαρτιάτης, καὶ τῶν Πλαταιέων κατελθόντων
[9, 21]	θεασάμενος πείθομαι· πείθομαι δὲ ὅτι	ἀνὴρ	Φρὺξ ἤγαγεν ἐς Ἰωνίαν σκορπίον
[9, 13]	συμμάχων οἱ μὲν οὐδὲ ἀρχὴν	ἀνῃροῦντο	ἅτε οὐ τεθνεῶτός σφισιν οὐδενός,
[9, 22]	ἀπὸ Ἀνθηδόνος νύμφης, οἱ δὲ	Ἄνθαν	δυναστεῦσαι λέγουσιν ἐνταῦθα, Ποσειδῶνός τε
[9, 31]	Δήμητρός φησιν ἁρπασθῆναι παίζουσαν καὶ	ἄνθη	συλλέγουσαν, ἁρπασθῆναι δὲ οὐκ ἴοις
[9, 22]	τούτων τε δή ἐστι τῇ	Ἀνθηδόνι	μνήματα καὶ ἐπὶ τῇ θαλάσσῃ
[9, 26]	φασὶν αὐτὴν ἐς τὴν πρὸς	Ἀνθηδόνι	σχεῖν θάλασσαν, καταλαβοῦσαν δὲ τὸ
[9, 22]	παῖδα καὶ Ἀλκυόνης τῆς Ἄτλαντος.	Ἀνθηδονίοις	δὲ μάλιστά που κατὰ μέσον
[9, 22]	δὲ καὶ Αἰσχύλῳ πυνθανομένοις παρὰ	Ἀνθηδονίων,	τῷ μὲν οὐκ ἐπὶ πολὺ
[9, 22]	τὸ ὄνομα οἱ μὲν ἀπὸ	Ἀνθηδόνος	νύμφης, οἱ δὲ Ἄνθαν δυναστεῦσαι
[9, 22]	Βοιωτῶν ἐπὶ θαλάσσης πόλις ἐστὶν	Ἀνθηδών·	γενέσθαι δὲ τῇ πόλει τὸ
[9, 31]	ὁρᾶν τῆς ἀδελφῆς. (νάρκισσον δὲ	ἄνθος	ἡ γῆ καὶ πρότερον ἔφυεν
[9, 19]	Ἰωνίᾳ τῶν φοινίκων καρποῦ πεπανώτερον.	ἄνθρωποι	δὲ ἐν τῇ Αὐλίδι οἰκοῦσιν
[9, 39]	τε ἐς τὸ χθαμαλὸν οἱ	ἄνθρωποι	καὶ ἐκλήθη Λεβάδεια ἡ πόλις
[9, 27]	τελοῦντες ἐς Ῥωμαίους. (Ἔρωτα δὲ	ἄνθρωποι	μὲν οἱ πολλοὶ νεώτατον θεῶν
[9, 41]	καὶ ἴρεως· ταῦτα ἀλγηδόνων ἰάματα	ἀνθρώποις	γίνεται. τὸ δὲ ἐκ τῶν
[9, 12]	ἐς ἡμᾶς ἔτι ἄβατον φυλάσσουσιν	ἀνθρώποις.	Ἑλλήνων δὲ τοῖς ἀποδεχομένοις ᾆσαι
[9, 37]	τε ἱερὰ κατασκευάσασθαι καὶ βασίλεια	ἀνθρώποις·	καὶ γὰρ τῷ Ἀπόλλωνι τὸν
[9, 22]	δαίμονα ἐν θαλάσσῃ γενέσθαι καὶ	ἀνθρώποις	τὰ ἐσόμενα ἐς τόδε προλέγειν
[9, 25]	ἐκ τῶν Καβείρων ἀπαραίτητόν ἐστιν	ἀνθρώποις,	ὡς ἐπέδειξε δὴ πολλαχῇ. (τὰ
[9, 5]	ἄφαρ δ´ ἀνάπυστα θεοὶ θέσαν	ἀνθρώποισιν»	πῶς οὖν ἐποίησαν ἀνάπυστα ἄφαρ,
[9, 28]	ποιοῦσιν αἱ ῥίζαι. ἔφη δὲ	ἄνθρωπον	ἰδεῖν αὐτὸς ἀποφεύγοντα ὁρμὴν ἔχεως,
[9, 39]	ἱερόν. ἐς μὲν δὴ τὸν	ἄνθρωπον	λεγομένων καὶ ἄλλων εἴρηταί μοι
[9, 39]	συνδεθέντα ὑπὸ δίνης ἀποκρύψειεν ἂν	ἄνθρωπον.	τὸ δὲ ἐντεῦθεν τοῖς ἐντὸς
[9, 28]	καὶ οὐ ζῆν ἔτι τὸν	ἄνθρωπον.	(τούτου μὲν τοιαῦτα ἤκουσα· ἐν
[9, 27]	ἐς τοσοῦτο προήγαγε θυμοῦ τὸν	ἄνθρωπον	ὥστε σύνθημα διδόντα αὐτὸν διεργάζεται,
[9, 31]	ἔρωτος ἁλίσκεσθαι μηδὲ ὁποῖόν τι	ἄνθρωπος	καὶ ὁποῖόν τι ἀνθρώπου σκιὰ
[9, 21]	φανεῖσθαί οἱ· (οὐ γὰρ δὴ	ἄνθρωπος	μόνον ὁμοῦ τῷ ἀέρι καὶ
[9, 28]	καὶ τὰς ῥίζας ἥκιστα ἐπὶ	ἀνθρώπου	θανάτῳ φύεσθαι. καὶ δὴ καὶ
[9, 16]	ὡς ἀπέθανε λίθον φασὶν ἐξ	ἀνθρώπου,	καὶ Μεγαρεῦσι τὰ ἐς αὐτὴν
[9, 21]	δαίμων ἄγει· ὀσφρᾶται μὲν γὰρ	ἀνθρώπου	καὶ πολὺ ἔτι ἀπέχουσα, ὥς
[9, 31]	τι ἄνθρωπος καὶ ὁποῖόν τι	ἀνθρώπου	σκιὰ διαγνῶναι· (ἔχει δὲ καὶ
[9, 21]	τοῖς ὠσὶν ἔχουσι καὶ ῥῖνα	ἀνθρώπου,	στόμα δὲ εὐρύτερον καὶ ὀδόντας
[9, 30]	τοῖς μυστηρίοις οὐ πρότερον ἀκηκοότας	ἀνθρώπους.	(ἄλλοις δὲ εἰρημένον ἐστὶν ὡς
[9, 40]	ἥκιστα δηλοῖ τὸ ἐς τοὺς	ἀνθρώπους	ἐπιφανὲς ἐξ αὐτοῦ· (φασὶ δ´
[9, 21]	οὐ μεῖον ἢ καὶ τοὺς	ἀνθρώπους	ἡ γῆ τρέφει. οὕτω χρὴ
[9, 28]	καὶ ἄλλως ὀλέθριος ἔς τε	ἀνθρώπους	καὶ ζῷα ὁμοίως τὰ πάντα,
[9, 38]	ὀστᾶ. νόσου καταλαμβανούσης λοιμώδους καὶ	ἀνθρώπους	καὶ τὰ βοσκήματα ἀποστέλλουσι θεωροὺς
[9, 30]	ἀνθρώπων, ἀπέπνιξε δὲ τούς τε	ἀνθρώπους	καὶ τὰ ἐν τῇ πόλει
[9, 21]	ἀνιχνεῦσαι καὶ προϊδεῖν οὐκ ἔστιν	ἀνθρώπῳ,	σταλεῖσι δὲ ἐς ἄγραν ἄλλων
[9, 27]	ἐς τὸν θεὸν ὁ μὲν	ἀνθρώπῳ	στρατιώτῃ διδοὺς ἀεὶ τὸ αὐτὸ
[9, 30]	δὲ ἱερὰ καὶ οἴκους ἀνέτρεψεν	ἀνθρώπων,	ἀπέπνιξε δὲ τούς τε ἀνθρώπους
[9, 25]	Θηβαῖοι παρὰ σφίσι πρώτοις φασὶν	ἀνθρώπων,	ἀποφῆναι δὲ οὐδὲν ἔτι ἐς
[9, 22]	οἱ τὴν θάλασσαν πλέοντες πλεῖστα	ἀνθρώπων	ἐς τὴν Γλαύκου μαντικὴν κατὰ
[9, 41]	ποιηταί τε ᾄδουσι καὶ τῶν	ἀνθρώπων	ἠκολούθηκεν ἡ φήμη, τούτων, ὅτι
[9, 35]	Ἐτεοκλέα λέγουσιν οἱ Βοιωτοὶ Χάρισιν	ἀνθρώπων	θῦσαι πρῶτον. καὶ ὅτι μὲν
[9, 5]	δοκεῖν γένη καὶ οὐκ ἐπηλύδων	ἀνθρώπων.	Κάδμου δὲ καὶ τῆς Φοινίκων
[9, 22]	καθαρῷ τέ ἐστι καὶ ἐκτὸς	ἀνθρώπων.	(Κορίννης δέ, ἣ μόνη δὴ
[9, 35]	αὐτὴ μία. (ὅστις δὲ ἦν	ἀνθρώπων	ὁ γυμνὰς πρῶτος Χάριτας ἤτοι
[9, 16]	ἀνοσίων ἀποστρέφῃ τὸ γένος τῶν	ἀνθρώπων·	πολλὰ γὰρ τὰ μὲν ἐν
[9, 14]	ἐπέρχεται· οὐδέ τις αὐτήν φράσσεται	ἀνθρώπων,	πρὶν κούριον ἀγλαὸν ἥβην Δωριέες
[9, 27]	καὶ ἡνίκα ἔτι ἦν μετ´	ἀνθρώπων,	τιμωρούμενός τε ἄλλους ὑβρίζοντας καὶ
[9, 36]	πρὸ αὐτοῦ πλούτῳ· θησαυρόν τε	ἀνθρώπων	ὧν ἴσμεν Μινύας πρῶτος ἐς
[9, 41]	ἐν τῇ Χαιρωνείᾳ μύρα ἀπὸ	ἀνθῶν	ἕψουσι κρίνου καὶ ῥόδου καὶ
[9, 21]	θηρίων δὲ ὧν ἴσμεν μόνην	ἀνιχνεῦσαι	καὶ προϊδεῖν οὐκ ἔστιν ἀνθρώπῳ,
[9, 36]	ἀπὸ τῶν ἄλλων Ὀρχομενίων ὑπὸ	ἀνοίας	καὶ τόλμης οἱ Φλεγύαι καὶ
[9, 25]	καὶ οὐ πέρα τὸ ἱερὸν	ἀνοίγειν	νομίζουσιν· ἐμοὶ δὲ ἀφικέσθαι τε
[9, 19]	ἐπὶ νυκτὶ ἑκάστῃ καὶ αὖθις	ἀνοίγεσθαί	φασιν ὑπὸ Ἡρακλέους, τὸν δὲ
[9, 16]	δὲ ἅπαξ ἑκάστου τὸ ἱερὸν	ἀνοιγνύναι	φασὶν ἐν ἡμέραις τακταῖς. (καὶ
[9, 1]	γενομένου Λακεδαιμόνιοι πολιορκίᾳ Πλάταιαν ἐξεῖλον·	ἀνοικισθείσης	δὲ ἐπὶ τῆς εἰρήνης, ἣν
[9, 16]	δὲ Ἀποστροφίαν, ἵνα ἐπιθυμίας τε	ἀνόμου	καὶ ἔργων ἀνοσίων ἀποστρέφῃ τὸ
[9, 16]	ἐπιθυμίας τε ἀνόμου καὶ ἔργων	ἀνοσίων	ἀποστρέφῃ τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων·
[9, 30]	εὑρηκέναι τελετὰς θεῶν καὶ ἔργων	ἀνοσίων	καθαρμοὺς νόσων τε ἰάματα καὶ
[9, 19]	τῶν Ἑλλήνων θύειν, τὴν θεὸν	ἀντ´	αὐτῆς ἔλαφον τὸ ἱερεῖον ποιῆσαι.
[9, 11]	ἀντὶ τούτων δὲ ἡ πρὸς	Ἀνταῖον	πάλη πεποίηται. Θρασύβουλος δὲ ὁ
[9, 1]	Περσῶν γενέσθαι τοῖς Ἕλλησιν ἔπραξεν	Ἀνταλκίδας	ἀνὴρ Σπαρτιάτης, καὶ τῶν Πλαταιέων
[9, 13]	Ἕλλησιν ἔφασαν εἰρήνην τὴν ἐπὶ	Ἀνταλκίδου	καλουμένην, τηνικαῦτα Ἐπαμινώνδαν ἤρετο Ἀγησίλαος,
[9, 7]	τῇ στρατιᾷ, τοῖς θεοῖς δὲ	ἀντέδωκεν	ἀντὶ τῶν χρημάτων γῆς τὴν
[9, 13]	μὲν ἔχων τοῦ στρατοῦ μοῖραν	ἀντεκάθητο	ὑπὲρ τῆς Κηφισίδος λίμνης ὡς
[9, 14]	πρὸς τὴν Σπάρτην, ὡς οὐκ	ἀντεπῆγεν	Ἀγησίλαος μαχούμενος, οὕτω πρὸς τὸν
[9, 5]	τὴν στρατιὰν ἐπὶ τὰς Θήβας·	ἀντεστρατοπεδευμένων	δὲ καὶ τῶν Θηβαίων περὶ
[9, 36]	πάσῃ Φλεγυαντίδα ὄνομα εἶναι μετέθεντο	ἀντὶ	Ἀνδρηίδος, (πόλις δὲ ἐγένετο ἥ
[9, 41]	δὲ ἐθέλουσιν ἐνταῦθα ἀπατηθῆναι δεξάμενον	ἀντὶ	Διὸς πέτρον παρὰ τῆς Ῥέας,
[9, 30]	ὕδωρ αὖθις, καὶ ὄνομα Βαφύρας	ἀντὶ	Ἑλικῶνος λαβὼν κάτεισιν ἐς θάλασσαν
[9, 3]	τε τῇ ἀπάτῃ ξόανον εὑροῦσα	ἀντὶ	νύμφης γυναικὸς καὶ διαλλαγὰς ποιεῖται
[9, 40]	ὑπὸ τοῦ χρόνου· κάτεισι δὲ	ἀντὶ	ποδῶν ἐς τετράγωνον σχῆμα. (πείθομαι
[9, 21]	καὶ τὴν γαστέρα οὐρά σφισιν	ἀντὶ	ποδῶν οἵα περ τοῖς δελφῖσίν
[9, 8]	φασιν αἶγα ἱερεῖον ὑπαλλάξαι σφίσιν	ἀντὶ	τοῦ παιδός. δείκνυται δὲ ἐν
[9, 26]	αὐτὸς ἀπολεῖν ἔμελλε τὸ θηρίον.	ἀντὶ	τούτου μὲν τῷ Διὶ γέγονεν
[9, 11]	ἐκάθηρεν Ἡρακλῆς τὴν Ἠλείαν χώραν,	ἀντὶ	τούτων δὲ ἡ πρὸς Ἀνταῖον
[9, 17]	ἤρεσκε· διεργασάμεναι δὲ αὑτὰς τιμὰς	ἀντὶ	τούτων ἔχουσι. (τοῦ ναοῦ δὲ
[9, 7]	στρατιᾷ, τοῖς θεοῖς δὲ ἀντέδωκεν	ἀντὶ	τῶν χρημάτων γῆς τὴν ἡμίσειαν
[9, 40]	τοὺς Φωκεῖς, σφίσι δὲ ἀσμένοις	ἀντὶ	χρυσοῦ γενέσθαι τὸ σκῆπτρον. κομισθῆναι
[9, 25]	ὁ σύμπας οὗτος τόπος Σῦρμα	Ἀντιγόνης·	ὡς γὰρ τὸν τοῦ Πολυνείκους
[9, 7]	παίδων· ἐπαγαγόμενος δὲ Δημήτριον τὸν	Ἀντιγόνου	καθεῖλε μὲν δι´ ἐκείνου καὶ
[9, 4]	ὅτι τὸ Ἑλλήνων στράτευμα τὸ	ἀντικαθήμενόν	σφισιν ἀπ´ αὐτῆς ἔπινεν· ὕστερον
[9, 35]	ἐν ἔπεσίν ἐστι τοῖς Ὀνομακρίτου.	Ἀντίμαχος	δὲ οὔτε ἀριθμὸν Χαρίτων οὔτε
[9, 17]	τὰ λεγόμενα Διόνυσος νεμεσᾷ τῇ	Ἀντιόπῃ.	ἐπίφθονοι δὲ ἀεί πως παρὰ
[9, 17]	ὁ τάφος ἐν κοινῷ τῇ	Ἀντιόπῃ	καὶ Φώκῳ πεποίηται. (τοὺς δὲ
[9, 25]	ὑπὸ ταύτης δὲ ἔχει λόγος	Ἀντιόπην	κακοῦσθαι καὶ δι´ αὐτὸ ὑπὸ
[9, 17]	ὑπερβολαὶ τῶν τιμωριῶν εἰσι· λέγουσιν	Ἀντιόπην	μανῆναι καὶ ἐκστᾶσαν τῶν φρενῶν
[9, 25]	καὶ δι´ αὐτὸ ὑπὸ τῶν	Ἀντιόπης	καίδων συμβῆναι τῇ Δίρκῃ τὴν
[9, 17]	ἀπ´ αὐτοῦ λαβόντες γῆν τῷ	Ἀντιόπης	μνήματι περιάψωσι, Τιθορεεῦσιν οἴσει καρπὸν
[9, 5]	ἀνώνυμον, Λάκου δὲ οἱ τῆς	Ἀντιόπης	παῖδες τῇ μάχῃ κρατοῦσιν· ὡς
[9, 32]	ἀπόντα τοῦ ναυτικοῦ, τηνικαῦτα τὸν	Ἀντίοχον	ἐπηγάγετο ἐς ἐλπίδα ὡς ὄντα
[9, 32]	ἐπεδείξατο· ἡγούμενος Πελοποννησίων ταῖς τριήρεσιν	Ἀντίοχον	κυβερνήτην ὄντα Ἀλκιβιάδου, φυλάξας Ἀλκιβιάδην
[9, 7]	ἐκείνου καὶ ἐτιμωρήσατο τὸν ἀδελφὸν	Ἀντίπατρον,	ἀνεφάνη μέντοι φονέα ἐξευρηκὼς ἑαυτῷ
[9, 7]	ἀρχήν, ἀπήγαγεν ὑπολαβοῦσα νόσος φθινώδης,	Ἀντίπατρος	δὲ ὁ μετ´ ἐκεῖνον Θεσσαλονίκην
[9, 7]	ἐς Ἀθήνας ὕστερον Κάσσανδρος ὁ	Ἀντιπάτρου	κατήγαγεν. ἐς δὲ τῶν Θηβῶν
[9, 3]	θυσίαν ἀποστέλλειν, ὅτε Κάσσανδρος ὁ	Ἀντιπάτρου	τὰς Θήβας ἀνῴκισε. τῶν δὲ
[9, 17]	πρὸ τοῦ δήμου, ταῖς δὲ	Ἀντιποίνου	θυγατράσιν ἤρεσκε· διεργασάμεναι δὲ αὑτὰς
[9, 17]	δὲ ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ θυγατέρας	Ἀντιποίνου	λέγουσιν Ἀνδρόκλειάν τε καὶ Ἀλκίδα.
[9, 17]	ἐπιφανέστατος κατὰ γένους ἀξίωμα ᾖ.	Ἀντιποίνῳ	μὲν οὖν τούτῳ γὰρ τὰ
[9, 6]	προσέπταισαν δὲ καὶ δεύτερον Ἀθηναίοις	ἀντιταξάμενοι	περὶ Πλάταιαν, ἡνίκα δοκοῦσιν ἑλέσθαι
[9, 17]	ἡνίκα Εὐβοεῦσι καὶ Χαλκώδοντι ἔμελλεν	ἀντιτάξεσθαι.	τὸ δὲ ἐνδῦναι τὰ ὅπλα
[9, 10]	κατέλαβεν ἀποθανεῖν Ἀλεξάνδρῳ καὶ Μακεδόσιν	ἀντιτεταγμένους.	οὐ πόρρω δὲ ἀποφαίνουσι χωρίον
[9, 31]	παῖδες τοῦ Γανύκτορος Κτίμενος καὶ	Ἄντιφος	ἔφυγον ἐς Μολυκρίαν ἐκ Ναυπάκτου
[9, 3]	δέκα ὑποκαταβάντι σταδίους νυμφῶν ἐστιν	ἄντρον	Κιθαιρωνίδων, Σφραγίδιον μὲν ὀνομαζόμενον, μαντεύεσθαι
[9, 39]	ἀφεῖναι τοῦτον ἄκουσαν· ἐς δὲ	ἄντρον	κοῖλον ἐσπτάντος καὶ ὑπὸ λίθον
[9, 1]	ἅπασιν ἠξίουν τὰς σπονδάς. οὐκ	ἀνύποπτα	οὖν ἡγούμενοι οἱ Πλαταιεῖς τὰ
[9, 26]	τῶν φολίδων ἄγκιστρον ἐς τὸ	ἄνω	νεῦον· τοῦτον τὸν θώρακα ἐνδὺς
[9, 32]	(πλέοντι δὲ ἐκ Κρεύσιδος οὐκ	ἄνω,	παρὰ δὲ αὐτὴν Βοιωτίαν, πόλις
[9, 32]	λέγουσιν. (ἀπὸ δὲ Θεσπίας ἰόντι	ἄνω	πρὸς ἤπειρον ἔστιν Ἁλίαρτος. ὅστις
[9, 3]	Κάσσανδρος ὁ Ἀντιπάτρου τὰς Θήβας	ἀνῴκισε.	τῶν δὲ πολισμάτων ὁπόσα ἐστὶν
[9, 7]	Κασσάνδρου πᾶς ὁ ἀρχαῖος περίβολος	ἀνῳκίσθη,	ἔδει δὲ ἄρα καὶ ὕστερον
[9, 11]	ὑπὲρ Σάμου νῆσον ἔτι οὖσαν	ἀνώνυμον.	ἐπιτυχὼν δὲ Ἡρακλῆς γνωρίζει τὸν
[9, 5]	Κάδμου γένος ἐς τοὺς ἔπειτα	ἀνώνυμον,	Λάκου δὲ οἱ τῆς Ἀντιόπης
[9, 10]	μὴν οὐδὲ τὰ πρότερα ἦν	ἀνώνυμος,	εἰ δὴ καὶ Λάδων ἐκαλεῖτο
[9, 38]	ἄγαν ὀξὺ ἀνηγμένη· τὸν δὲ	ἀνωτάτω	τῶν λίθων φασὶν ἁρμονίαν παντὶ
[9, 8]	ἡλικίαν δὲ Προίτου καὶ τὸ	ἀνωτέρω	γένος χαλεπὰ ἦν εὑρεῖν. τὰς
[9, 34]	σφᾶς ἐπὶ τοῦ κριοῦ τούτου.	ἀνωτέρω	δέ ἐστιν Ἡρακλῆς Χάροψ ἐπίκλησιν·
[9, 10]	Ἀμφιτρύωνος ἀνάθημα ἐπὶ Ἡρακλεῖ δαφνηφορήσαντι.	(ἀνωτέρω	δὲ τοῦ Ἰσμηνίου τὴν κρήνην
[9, 23]	Λαρύμνης τῆς Κύνου· τοὺς δὲ	ἀνωτέρω	προγόνους δηλώσει μοι τὰ ἔχοντα
[9, 38]	δέ σφισι καὶ κρήνη θέας	ἀξία·	καταβαίνουσι δὲ ἐς αὐτὴν ὕδωρ
[9, 23]	ὄρει τῷ Πτώῳ, θέας δὲ	ἄξια	ἐνταῦθα Διονύσου ναός ἐστι καὶ
[9, 27]	θέατρόν τε καὶ ἀγορὰ θέας	ἄξια·	ἐνταῦθα Ἡσίοδος ἀνάκειται χαλκοῦς. τῆς
[9, 9]	Καλλίνῳ δὲ πολλοί τε καὶ	ἄξιοι	λόγου κατὰ ταὐτὰ ἔγνωσαν· ἐγὼ
[9, 39]	καὶ ἄλλων εἴρηταί μοι τὰ	ἀξιολογώτατα·	(τὸν δὲ ἀναβάντα παρὰ τοῦ
[9, 32]	ἐπηγάγετο ἐς ἐλπίδα ὡς ὄντα	ἀξιόμαχον	ναυμαχῆσαι Λακεδαιμονίοις, καὶ ἀναγαγόμενον ὑπὸ
[9, 24]	τῇ Ὀρχομενίᾳ συγγραφῇ· θέας δὲ	ἄξιον	ἐν μὲν Ὄλμωσιν οὐδ´ ἐπὶ
[9, 20]	θέας μὲν καὶ τὸ ἄγαλμα	ἄξιον	λίθου τε ὂν Παρίου καὶ
[9, 30]	ἔργον τῶν Μύρωνος θέας μάλιστα	ἄξιον	μετά γε τὸν Ἀθήνῃσιν Ἐρεχθέα·
[9, 9]	ὑπὸ Ἑλλήνων, γενέσθαι λόγου μάλιστα	ἄξιον.	ὁ μέν γε Ἐλευσινίων πρὸς
[9, 31]	αὐτὸν καὶ ἄγαλμα Πριάπου θέας	ἄξιον.	τούτῳ τιμαὶ τῷ θεῷ δέδονται
[9, 2]	δὲ ναός ἐστιν Ἥρας, θέας	ἄξιος	μεγέθει τε καὶ ἐς τῶν
[9, 41]	Ἀγαμέμνονος σκῆπτρον, ἄλλο γε οὐδὲν	ἀξιόχρεών	ἐστιν ἐς πίστιν. Λύκιοι μέν
[9, 17]	τῶν ἀστῶν ἐπιφανέστατος κατὰ γένους	ἀξίωμα	ᾖ. Ἀντιποίνῳ μὲν οὖν τούτῳ
[9, 13]	μὴ καταλῦσαι τῆς Σπάρτης τὸ	ἀξίωμα,	Θηβαῖοι δὲ ὑπὲρ τῆς πατρίδος
[9, 5]	μὲν καὶ αὐτὸς κατὰ γένους	ἀξίωμα	καὶ φιλίᾳ τοῦ βασιλέως· ὢν
[9, 36]	καὶ τιμωρίας μοιχοῦ. τὸ δὲ	ἀξίωμα	τῶν Μινυῶν ἐπὶ τοσοῦτο ἤδη
[9, 20]	μάχῃ· ὁ δὲ ἕτερος λόγος	ἀξιώματι	μὲν ἀποδεῖ τοῦ προτέρου, πιθανώτερος
[9, 29]	ἔθεντο Μελέτην καὶ Μνήμην καὶ	Ἀοιδήν.	(χρόνῳ δὲ ὕστερόν φασι Πίερον
[9, 5]	ἐς τὴν χώραν Ὕαντας καὶ	Ἄονας,	Βοιώτια ἐμοὶ δοκεῖν γένη καὶ
[9, 5]	τὴν ἐπερχομένην ἐκδιδράσκουσι, τοὺς δὲ	Ἄονας	ὁ Κάδμος γενομένους ἱκέτας καταμεῖναι
[9, 30]	οἱ τῆς γυναικὸς ἐπὶ τὸ	Ἄορνον	δι´ αὐτὴν τὸ ἐν τῇ
[9, 5]	Φοίνιξιν εἴασε. (τοῖς μὲν οὖν	Ἄοσι	κατὰ κώμας ἔτι ἦσαν αἱ
[9, 13]	αἱ γνῶμαι, διεστηκυῖαι δὲ πολὺ	ἀπ´	ἀλλήλων· Ἐπαμινώνδᾳ μὲν γὰρ ἤρεσκε
[9, 33]	ἁρμονιῶν καὶ διέσπα τοὺς λίθους	ἀπ´	ἀλλήλων. ῥεῖ δὲ καὶ ποταμὸς
[9, 5]	ἐντεῦθεν διὰ πλειόνων πολιτεύεσθαι μηδὲ	ἀπ´	ἀνδρὸς ἑνὸς ἠρτῆσθαι τὰ πάντα
[9, 4]	Ἑλλήνων στράτευμα τὸ ἀντικαθήμενόν σφισιν	ἀπ´	αὐτῆς ἔπινεν· ὕστερον μέντοι τὸ
[9, 18]	φλόγα, ὡσαύτως δὲ καὶ τὸν	ἀπ´	αὐτῆς καπνὸν διχῇ διίστασθαι. ἐμὲ
[9, 39]	Ἑλλήνων μάλιστα εὐδαίμοσι, διείργει δὲ	ἀπ´	αὐτῆς τὸ ἄλσος τοῦ Τροφωνίου
[9, 7]	κατέστρεψεν· ἐπλήσθη γὰρ ὑδέρῳ, καὶ	ἀπ´	αὐτοῦ ζῶντι ἐγένοντο εὐλαί. (τῶν
[9, 23]	μάλιστα ἡμέραν κόπος καὶ ὕπνος	ἀπ´	αὐτοῦ κατελάμβανεν· ὁ μὲν δὴ
[9, 17]	ἥλιος διεξίῃ· τηνικαῦτα γὰρ ἢν	ἀπ´	αὐτοῦ λαβόντες γῆν τῷ Ἀντιόπης
[9, 36]	γίνεται τῷ Χρύσῃ Μινύας, καὶ	ἀπ´	αὐτοῦ Μινύαι καὶ νῦν ἔτι
[9, 39]	καὶ ἐκλήθη Λεβάδεια ἡ πόλις	ἀπ´	αὐτοῦ. πατέρα δὲ τοῦ Λεβάδου,
[9, 30]	τὸν κίονα, καὶ κατεάγη τε	ἀπ´	αὐτοῦ πεσοῦσα ἡ θήκη καὶ
[9, 19]	ἱερὸν τῆς Μυκαλησσίας καὶ ὀλίγον	ἀπ´	αὐτοῦ προελθόντι ἐστὶν Αὐλίς· ὀνομασθῆναι
[9, 17]	οὐ μέγα. ὑφαιρεῖσθαι δὲ ἐθέλουσιν	ἀπ´	αὐτοῦ τῆς γῆς οἱ Τιθορέαν
[9, 34]	εἰκασμέναι, καὶ ὅμοιον γάλακτι ὕδωρ	ἀπ´	αὐτῶν ἄνεισιν. (ἐς δὲ τὸ
[9, 34]	Σειρήνων τὰ πτερὰ ποιήσασθαι στεφάνους	ἀπ´	αὐτῶν λέγονται. (Κορωνείας δὲ σταδίους
[9, 19]	ἱερεῖα καὶ ἄρσενα ὁμοίως· καὶ	ἀπ´	ἐκείνου διαμεμένηκεν ἐν Αὐλίδι πάντα
[9, 12]	βοῶν τῷ θεῷ θύουσι καὶ	ἀπ´	ἐκείνου ἐργάτας βοῦς θύειν νομίζουσι.
[9, 7]	δὲ ἄλλα ἐς τὸ ἀσθενέστατον	ἀπ´	ἐκείνου προήχθησαν· καί σφισιν ἡ
[9, 9]	οὐκ ἄνευ κακῶν μεγάλων, καὶ	ἀπ´	ἐκείνου τὴν σὺν ὀλέθρῳ τῶν
[9, 2]	γενόμενον ταφῆναι Μαρδόνιον. (αὕτη μὲν	ἀπ´	Ἐλευθερῶν ἐς Πλάταιαν ἄγει, τοῖς
[9, 14]	παρέστησεν ὀπίσω Θηβαίους ἐς Βοιωτίαν	ἀπαγαγεῖν.	καὶ ὡς προϊὼν τῷ στρατῷ
[9, 13]	ἐφαίνετο εἶναι τὰ τῆς ὕβρεως	ἀπάγχουσιν	αὑτάς· καὶ ὁ Σκέδασος, ὡς
[9, 36]	καὶ τὴν ἀρχὴν Ἐτεοκλέους ἀποθανόντος	ἄπαιδος	ὁ Φλεγύας ἔσχεν οὗτος. τῇ
[9, 37]	ὥστε καὶ ἔλαθεν ἄγαμος καὶ	ἄπαις	ἀφικόμενος ἐς γῆρας. ὡς δὲ
[9, 25]	ἀφίκοντο ἐπὶ τοῦ δασμοῦ τὴν	ἀπαίτησιν.	(σταδίους δὲ αὐτόθεν πέντε προελθόντι
[9, 13]	οἴκαδε· καὶ οἱ Θεσπιεῖς τε	ἀπαλλάσσονται	πανδημεὶ καὶ εἴ τισιν ἄλλοις
[9, 12]	ὃς πρῶτος ἐπενόησεν αὐλοὺς ἐς	ἅπαν	ἁρμονίας εἶδος ἔχοντας ἐπιτηδείως, πρῶτος
[9, 13]	τῇ μάχῃ Πελοπίδαν ἐξέσωσεν ἐς	ἅπαν	ἀφικόμενος κινδύνου. (χρόνῳ δὲ ὕστερον
[9, 19]	τοῦ ἱεροῦ πεφύκασιν, οὐκ ἐς	ἅπαν	ἐδώδιμον παρεχόμενοι καρπὸν ὥσπερ ἐν
[9, 37]	ἄνδρες ἐξ ἀφορμῆς μικρᾶς ἐς	ἅπαν	θυμοῦ προαχθέντες· Ἐργῖνος δὲ ὁ
[9, 31]	δίδυμον, τά τε ἄλλα ἐς	ἅπαν	ὅμοιον τὸ εἶδος καὶ ἀμφοτέροις
[9, 35]	καὶ ταῦτα μέν ἐστιν ὁμοίως	ἅπαντα	ἐν ἐσθῆτι, οἱ δὲ ὕστερον
[9, 25]	δὲ δηλῶσαί με καὶ ἐς	ἅπαντας	ἐκώλυσεν οὐδέν, ἥντινα λέγουσιν ἀρχὴν
[9, 23]	μοῖραν καὶ Πινδάρῳ τὴν ἴσην	ἁπάντων	νέμειν. λέγεται δὲ καὶ ὀνείρατος
[9, 37]	εὐδαιμονίαν ἐκείνην ἀνασώσασθαι ζητῶν ἠμέλησεν	ἁπάντων	ὁμοίως τῶν ἄλλων, ὥστε καὶ
[9, 16]	φασὶν εἶναι Σεμέλης· ἐνιαυτοῦ δὲ	ἅπαξ	ἑκάστου τὸ ἱερὸν ἀνοιγνύναι φασὶν
[9, 25]	μήνιμα τὸ ἐκ τῶν Καβείρων	ἀπαραίτητόν	ἐστιν ἀνθρώποις, ὡς ἐπέδειξε δὴ
[9, 4]	καὶ αὐτὴν Ἀθηναῖοι τοῦ Μαραθῶνι	ἀπαρχὴν	ἀγῶνος ἀνέθηκαν, Φειδίας δὲ καὶ
[9, 28]	περὶ τὸν Ἑλικῶνα οἰκοῦντες καὶ	ἁπάσας	ἐν τῷ ὄρει τὰς πόας
[9, 1]	ὕστερον παραβάντων ἐκείνων λελύσθαι καὶ	ἅπασιν	ἠξίουν τὰς σπονδάς. οὐκ ἀνύποπτα
[9, 3]	ἐσθῆτα περιέρρηξεν, ἥσθη τε τῇ	ἀπάτῃ	ξόανον εὑροῦσα ἀντὶ νύμφης γυναικὸς
[9, 31]	συλλέγουσαν, ἁρπασθῆναι δὲ οὐκ ἴοις	ἀπατηθεῖσαν	ἀλλὰ ναρκίσσοις. ~(Τοῖς δὲ ἐν
[9, 11]	τὴν Ἀλκμήνην· οὕτω τὰς μὲν	ἀπατηθείσας	ἀπελθεῖν, τὴν δὲ Ἀλκμήνην τεκεῖν
[9, 41]	καλούμενος· Κρόνον δὲ ἐθέλουσιν ἐνταῦθα	ἀπατηθῆναι	δεξάμενον ἀντὶ Διὸς πέτρον παρὰ
[9, 25]	ἐπισχεῖν γάλα κατὰ δή τινα	ἀπάτην	ἐκ Διός· καλεῖται δὲ ὁ
[9, 13]	πατὴρ χρημάτων ἕνεκα μέσου ἀνδρὸς	ἀπέδει	Θηβαίου· διδάγματα δὲ αὐτοῖς τά
[9, 16]	μνῆμα· γενέσθαι δὲ αὐτὴν ὡς	ἀπέθανε	λίθον φασὶν ἐξ ἀνθρώπου, καὶ
[9, 15]	νικῶν καὶ τότε ὑπὸ ἀνδρὸς	ἀπέθανεν	Ἀθηναίου· καὶ Ἀθήνῃσιν ἐν ἱππέων
[9, 36]	ἐπ´ αὐτοὺς βοηθήσας αὐτός τε	ἀπέθανεν	ἐν τῇ μάχῃ καὶ οἱ
[9, 31]	ἐρασθῆναι τῆς ἀδελφῆς, καὶ ὡς	ἀπέθανεν	ἡ παῖς, φοιτῶντα ἐπὶ τὴν
[9, 19]	Χαλκίδα Χαλκώδοντος μνῆμά ἐστιν, ὃς	ἀπέθανεν	ὑπὸ Ἀμφιτρύωνος μάχης πρὸς Θηβαίους
[9, 13]	Σπαρτιάτας ἐξελήλεγκτο εἶναι τοὺς κειμένους.	ἀπέθανον	δὲ Θηβαίων τε καὶ ὅσοι
[9, 14]	Λακεδαιμονίους ἐν τοῖς Λεύκτροις εἶχεν	ἀπειλημμένους·	ὡς δὲ ἤκουε τοὺς ἐκ
[9, 1]	Λακεδαιμόνιοι μέν γε αὐτοὺς ἐξεπολιόρκησαν	ἀπείργοντες	διπλῷ τείχει μὴ ἐξελθεῖν τοῦ
[9, 30]	γυναῖκας δὲ αἳ τὸν Ὀρφέα	ἀπέκτειναν	ἐναπονίψασθαί οἱ θελῆσαι τὸ αἷμα,
[9, 7]	οὖσαν τοῦ Ἀμύντου καὶ Νικασιπόλιδος·	ἀπέκτεινε	δὲ Ἀλεξάνδρῳ νέμειν πλέον εὐνοίας
[9, 25]	Νηιστῶν Μενοικέως μνῆμα τοῦ Κρέοντος·	ἀπέκτεινε	δὲ ἑκουσίως αὑτὸν κατὰ τὸ
[9, 18]	καὶ ἀδελφῶν τῶν Ἀδράστου Μηκιστέα	ἀπέκτεινε,	καί οἱ καὶ αὐτῷ τὴν
[9, 18]	Ἀσφοδίκου· καὶ ὁ Ἀσφόδικος οὗτος	ἀπέκτεινεν	ἐν τῇ μάχῃ τῇ πρὸς
[9, 36]	Μολούρου φόνῳ τοῦ Ἀρίσβαντος, ὅντινα	ἀπέκτεινεν	ἐπὶ γυναικὶ ἑλὼν γαμετῇ· καὶ
[9, 10]	ὅτῳ πιστά τοῦ δράκοντος, ὃν	ἀπέκτεινεν	ἐπὶ τῇ κρήνῃ, τοὺς ὀδόντας
[9, 5]	ἠρήμωσε, Ζήθῳ δὲ τὸν παῖδα	ἀπέκτεινεν	ἡ τεκοῦσα κατὰ δή τινα
[9, 2]	ἐφ´ ᾗ τὸν πατέρα Οἰδίπους	ἀπέκτεινεν,	(ὁ δὲ Κιθαιρὼν τὸ ὄρος
[9, 32]	ἄλλων ὅσον τετρακισχιλίους αἰχμαλώτους ὄντας	ἀπέκτεινεν	ὁ Λύσανδρος καί σφισιν οὐδὲ
[9, 7]	καὶ Ἀλέξανδρον τὸν ἐκ Ῥωξάνης	ἀπέκτεινεν	ὑπὸ φαρμάκων. οὐ μὴν οὐδὲ
[9, 28]	ἐσφέρει, κροτοῦντες δὲ τὰ ξύλα	ἀπελαύνουσι	τοὺς ἔχεις· ἀποκτείνειν δὲ αὐτοὺς
[9, 1]	ἐγκαταληφθέντας ἐποιήσαντο οἱ Θηβαῖοι σπονδάς,	ἀπελθεῖν	σφᾶς πρὸ ἡλίου δύντος ἄνδρας
[9, 11]	Ἀλκμήνην· οὕτω τὰς μὲν ἀπατηθείσας	ἀπελθεῖν,	τὴν δὲ Ἀλκμήνην τεκεῖν φασιν.
[9, 14]	πανδημεί, δίδωσιν οὕτω τοῖς ἀνδράσιν	ἀπελθεῖν	ὑποσπόνδους ἔφη τε ἄμεινον ἔσεσθαι
[9, 5]	τοῦ θεοῦ χρήσαντος. (Αὐτεσίωνος δὲ	ἀπελθόντος,	οὕτω βασιλέα εἵλοντο Δαμασίχθονα Ὀφέλτου
[9, 6]	ἔπεσε. Λακεδαιμονίοις δὲ παραυτίκα μὲν	ἀπελθόντος	τοῦ Μήδου καὶ ἄχρι τοῦ
[9, 23]	Περσεφόνην, ἡ δὲ αὐτίκα ὡς	ἀπέλιπεν	αὐτὴν ὁ ὕπνος, ἔγραψε ταῦτα
[9, 35]	τῷ Ὠιδείῳ Χάριτός ἐστιν εἰκών,	Ἀπελλοῦ	γραφή, Περγαμηνοῖς δὲ ὡσαύτως ἐν
[9, 4]	μάχης σφίσιν Ἀθηναῖοι τῆς Μαραθῶνι	ἀπένειμαν.	τὸ μὲν δὴ ἄγαλμα ξόανόν
[9, 34]	(παραγενομένου δὲ ὡς αὐτὸν Ἀθάμαντος,	ἀπένειμε	τῆς αὑτοῦ τῷ Ἀθάμαντι τήν
[9, 36]	γαμετῇ· καὶ αὐτῷ τῆς χώρας	ἀπένειμεν	Ὀρχομενὸς ὅση νῦν περί τε
[9, 16]	Πίνδαρος, Καλάμιδος δέ ἐστιν ἔργον.	ἀπέπεμψε	δὲ ὁ Πίνδαρος καὶ Λιβύης
[9, 32]	δὲ ἀδικεῖν Ἐτεόνικον κατέγνω καὶ	ἀπέπεμψεν	ἀτιμάσας τῷ λόγῳ. (τάδε μὲν
[9, 30]	ἱερὰ καὶ οἴκους ἀνέτρεψεν ἀνθρώπων,	ἀπέπνιξε	δὲ τούς τε ἀνθρώπους καὶ
[9, 29]	γενέσθαι λέγουσι καὶ τὰ ὀνόματα	ἅπερ	ταῖς θεαῖς τεθῆναι καὶ ταύταις,
[9, 5]	καὶ τοὺς παῖδας καὶ αὐτὸς	ἀπέρριψε·	(κατὰ δὲ τὴν τιμωρίαν τοῦ
[9, 36]	Ἑλλήνων συλλέξας ἐς αὐτήν. καὶ	ἀπέστησάν	τε ἀνὰ χρόνον ἀπὸ τῶν
[9, 28]	καὶ ὑπὸ σιδήρου, δεῖμα δὲ	ἄπεστι	τὸ ἀπὸ τοῦ ἰοῦ· ἅτε
[9, 40]	μάλιστα τὸν θυμόν· ἐπίγραμμα δὲ	ἄπεστιν	ἐμοὶ δοκεῖν ὅτι οὐδὲ ἐοικότα
[9, 37]	ὁ δεσμὸς κατεῖχε, Τροφώνιος δὲ	ἀπέτεμεν	αὐτοῦ τὴν κεφαλήν, ὅπως μὴ
[9, 25]	κηρύκων, ὡς οἱ Θηβαῖοι λέγουσιν,	ἀπέτεμεν	ἐπὶ λώβῃ τὰς ῥῖνας, οἳ
[9, 7]	τῶν Θηβαίων καὶ τὴν ἡμίσειαν	ἀπετέμετο	αὐτῶν τῆς χώρας κατὰ πρόφασιν
[9, 1]	οὔτε ἔργου μετεσχήκεσαν· (Θηβαῖοι δὲ	ἀπέφαινον	τήν τε εἰρήνην Λακεδαιμονίους εἶναι
[9, 17]	καλούμενος, Πινδάρου καὶ τοῦτο ἀνάθημα.	ἀπέχει	δὲ ἡ πυρὰ τῶν Ἀμφίονος
[9, 26]	δὲ τοῦ ὄρους τούτου πέντε	ἀπέχει	καὶ δέκα σταδίους πόλεως ἐρείπια
[9, 24]	ὑπαίθρῳ τοῦ ἄλσους ἕστηκε. τοῦτο	ἀπέχει	Κορσείας ὅσον τε ἥμισυ σταδίου.
[9, 34]	δὲ σταδίους ὡς τεσσαράκοντα ὄρος	ἀπέχει	τὸ Λιβήθριον, ἀγάλματα δὲ ἐν
[9, 21]	γὰρ ἀνθρώπου καὶ πολὺ ἔτι	ἀπέχουσα,	ὥς φασι, καταδύεται δὲ ἐς
[9, 24]	(Ὑήττου δὲ στάδια ὡς εἴκοσιν	ἀπέχουσι	Κύρτωνες· τὸ δὲ ἀρχαῖον ὄνομα
[9, 33]	πηγὴ σταδίους μάλιστα Ἁλιάρτου πεντήκοντα	ἀπέχουσι.	λέγεται δὲ ὑπὸ Ἑλλήνων Ἀργείους
[9, 5]	Θηβαίων ὑπὸ τὴν ἐπιοῦσαν νύκτα	ἀπεχώρησεν	ἐς Ἰλλυριούς. (τὰς δὲ Θήβας
[9, 7]	οὐ πολὺ παρέλαβε τὴν ἀρχήν,	ἀπήγαγεν	ὑπολαβοῦσα νόσος φθινώδης, Ἀντίπατρος δὲ
[9, 14]	δὲ αὖθις ἐς τὰς Θήβας	ἀπήλαυνε.	καὶ δίκην μὲν ἔφυγεν ὑπὲρ
[9, 16]	Οὐρανίαν ἐπὶ ἔρωτι καθαρῷ καὶ	ἀπηλλαγμένῳ	πόθου σωμάτων, Πάνδημον δὲ ἐπὶ
[9, 15]	Πελοπίδαν ἀφίησιν. (ἐν ὅσῳ δὲ	ἀπῆν	ὁ Ἐπαμινώνδας, Ὀρχομενίους Θηβαῖοι ποιοῦσιν
[9, 23]	ἡ Πυθία ἀνειποῦσα Δελφοῖς, ὁπόσων	ἀπήρχοντο	τῷ Ἀπόλλωνι, μοῖραν καὶ Πινδάρῳ
[9, 14]	τὴν μάχην Πελοποννησίων τοῖς λοιποῖς	ἀπιέναι	προειπὼν ἐπὶ τὰ οἰκεῖα Λακεδαιμονίους
[9, 12]	ὅδε ὑπ´ αὐτῶν λόγος, ὡς	ἀπιόντι	ἐκ Δελφῶν Κάδμῳ τὴν ἐπὶ
[9, 15]	ὁ Ἀλέξανδρος δήσας εἶχεν ὑπὸ	ἀπιστίας	τε καὶ ὕβρεως· Θηβαῖοι δὲ
[9, 21]	μήτε ἐπίδρομον τὴν γνώμην μήτε	ἀπίστως	ἔχειν ἐς τὰ σπανιώτερα, ἐπεί
[9, 33]	αὐτῇ τὸ ὄνομα οἱ μὲν	ἀπὸ	Ἀλαλκομενέως ἀνδρὸς αὐτόχθονος, ὑπὸ τούτου
[9, 9]	πρόσοικοι, καὶ μάχη πρὸς Γλίσαντι	ἀπὸ	ἀμφοτέρων ἐγένετο ἰσχυρά. (τῶν δὲ
[9, 34]	ὁ Ἐτεοκλῆς, τὴν μὲν χώραν	ἀπὸ	Ἀνδρέως ἔχειν τὸ ὄνομα εἴασε,
[9, 8]	Ἠλέκτρας ἀδελφῆς Κάδμου καὶ Προιτίσιν	ἀπὸ	ἀνδρὸς τῶν ἐπιχωρίων· ἡλικίαν δὲ
[9, 22]	πόλει τὸ ὄνομα οἱ μὲν	ἀπὸ	Ἀνθηδόνος νύμφης, οἱ δὲ Ἄνθαν
[9, 41]	(ἐνταῦθα ἐν τῇ Χαιρωνείᾳ μύρα	ἀπὸ	ἀνθῶν ἕψουσι κρίνου καὶ ῥόδου
[9, 38]	σπανίζοντος· γενέσθαι δὲ τὸ ὄνομα	ἀπὸ	Ἀσπληδόνος τῇ πόλει, τοῦτον δὲ
[9, 1]	δὲ τὸ μὲν πᾶν ἔθνος	ἀπὸ	Βοιωτοῦ τὸ ὄνομα ἔσχηκεν, ὃν
[9, 25]	πυράν. (διαβάντων δὲ ποταμὸν καλούμενον	ἀπὸ	γυναικὸς τῆς Λύκου Δίρκην ὑπὸ
[9, 3]	οὐ τοσούτου χρόνου· ἐθελήσαντες δὲ	ἀπὸ	Δαιδάλων ἐς Δαίδαλα ἕτερα ἀναριθμῆσαι
[9, 32]	κομιζομένην ὁρμίσασθαι τὴν Ἀργὼ λέγουσιν.	(ἀπὸ	δὲ Θεσπίας ἰόντι ἄνω πρὸς
[9, 40]	εἶναι λέγουσιν Αἰόλου τὴν Ἄρνην,	ἀπὸ	δὲ ταύτης κληθῆναι καὶ ἑτέραν
[9, 11]	ἐστὶν ἀνεχούσης ἐς τὸ Αἰγαῖον.	ἀπὸ	δὲ τοῦ Ἰκάρου τούτου ὄνομα
[9, 26]	ὑπὸ ὀνείρατος δεδιδαγμένος τὸν χρησμόν.	(ἀπὸ	δὲ τοῦ ὄρους τούτου πέντε
[9, 34]	τὸν Ἀθάμαντος Ἀθάμαντι καὶ τοῖς	ἀπὸ	ἐκείνου προσήκειν· αὐτοὶ δὲ μοῖραν
[9, 26]	τῇ πόλει δοῦναι· γεγονέναι δὲ	ἀπὸ	Ἐρεχθέως αὐτόν. (Θεσπιεῦσι δὲ ἐν
[9, 34]	ἐστι τὸ ἱερόν· καλεῖται δὲ	ἀπὸ	Ἰτωνίου τοῦ Ἀμφικτύονος, καὶ ἐς
[9, 11]	ἱερείων. μαντικὴ δὲ καθέστηκεν αὐτόθι	ἀπὸ	κληδόνων, ᾗ δὴ καὶ Σμυρναίους
[9, 23]	δὲ αὐτῇ τὸ ὄνομά φασιν	ἀπὸ	Λαρύμνης τῆς Κύνου· τοὺς δὲ
[9, 4]	Ἀρείας ἐστὶν ἱερόν· ᾠκοδομήθη δὲ	ἀπὸ	λαφύρων ἃ τῆς μάχης σφίσιν
[9, 36]	Μινύας ἐπονομάζεσθαι σφᾶς ἐς διάκρισιν	ἀπὸ	Ὀρχομενίων τῶν ἐν Ἀρκαδίᾳ. παρὰ
[9, 1]	εἰσιν αὐτόχθονες· ὄνομα δέ σφισιν	ἀπὸ	Πλαταίας, ἣν θυγατέρα εἶναι Ἀσωποῦ
[9, 13]	τὸ ἔργον προδῶσιν, ἀποχώρησιν παρεῖχεν	ἀπὸ	στρατοπέδου τοῖς ἐθέλουσιν οἴκαδε· καὶ
[9, 26]	εἶναι Θέσπιαν λέγουσιν Ἀσωποῦ καὶ	ἀπὸ	ταύτης κληθῆναι τὴν πόλιν, οἱ
[9, 1]	λέγουσι· καλοῦνται δὲ κατὰ πόλεις	ἀπό	τε ἀνδρῶν καὶ τὰ πλείω
[9, 8]	δὲ τὰ ὀνόματα ἐπυνθανόμην σφίσιν	ἀπό	τε Ἠλέκτρας ἀδελφῆς Κάδμου καὶ
[9, 39]	ἐπὶ μετεώρου καὶ ὠνομάζετο Μίδεια	ἀπὸ	τῆς Ἀσπληδόνος μητρός· Λεβάδου δὲ
[9, 19]	Εὐρίπου τὴν Εὔβοιαν κατὰ τοῦτο	ἀπὸ	τῆς Βοιωτῶν διείργοντος τῆς τε
[9, 24]	θαλάσσῃ, ἣ τὴν Λοκρίδα ἤπειρον	ἀπὸ	τῆς Εὐβοίας διείργει. ~(Θηβαίοις δὲ
[9, 4]	ἀποκρίνει δὲ καὶ νῦν ἔτι	ἀπὸ	τῆς Θηβαίων τὴν Πλαταιίδα ὁ
[9, 8]	διὰ ὧν τὴν κάθοδον ἐποιοῦντο	ἀπὸ	τῆς Ὁμόλης ὀνομάζουσιν Ὁμολωίδας. ἐρχομένῳ
[9, 23]	ἐστι καὶ ἄγαλμα. (προελθόντι δὲ	ἀπὸ	τῆς πόλεως ἐν δεξιᾷ πέντε
[9, 17]	τέφρα καὶ ἐς τόδε ἔτι	ἀπὸ	τῆς πυρᾶς. (πλησίον δὲ Ἀμφιτρύωνος
[9, 11]	Ἀπόλλωνος ἐπίκλησιν Σποδίου, πεποίηται δὲ	ἀπὸ	τῆς τέφρας τῶν ἱερείων. μαντικὴ
[9, 33]	καθ´ ὁδόν φασιν αὐτὸν πιόντα	ἀπὸ	τῆς Τιλφούσης ἀφεῖναι τὴν ψυχήν·
[9, 19]	προελθόντι ἐστὶν Αὐλίς· ὀνομασθῆναι δὲ	ἀπὸ	τῆς Ὠγύγου θυγατρός φασιν αὐτήν.
[9, 34]	καὶ κώμη τότε ἐκλήθη Ἄλμωνες	ἀπὸ	τοῦ Ἄλμου τούτου· χρόνῳ δὲ
[9, 31]	ἀθληταῖς τιθέντες. ἐπαναβάντι δὲ στάδια	ἀπὸ	τοῦ ἄλσους τούτου ὡς εἴκοσιν
[9, 2]	αὐτῇ δὲ τῇ πόλει προϊοῦσιν	ἀπὸ	τοῦ βωμοῦ καὶ τοῦ ἀγάλματος
[9, 37]	Φίλιππος ὁ Ἀμύντου· τὰ δὲ	ἀπὸ	τοῦ δαιμονίου σφίσιν ἐς τὸ
[9, 28]	σιδήρου, δεῖμα δὲ ἄπεστι τὸ	ἀπὸ	τοῦ ἰοῦ· ἅτε γὰρ σιτουμένοις
[9, 26]	καὶ Ὅμηρος ἐπῄνεσε. (τραπομένῳ δὲ	ἀπὸ	τοῦ Καβειρίου τὴν ἐν ἀριστερᾷ
[9, 2]	ἐπ´ αὐτοῖς. οὐ πόρρω δὲ	ἀπὸ	τοῦ κοινοῦ τῶν Ἑλλήνων Διός
[9, 23]	ἐπιλαμβάνει πρὶν ἐξήκειν ἡμέραν δεκάτην	ἀπὸ	τοῦ ὀνείρατος, ἦν δὲ ἐν
[9, 3]	τὸ δὲ ἐντεῦθεν τὰς ἁμάξας	ἀπὸ	τοῦ ποταμοῦ πρὸς ἄκρον τὸν
[9, 9]	ἐπιστήμῃ τὰς προσβολάς, πολλοὺς μὲν	ἀπὸ	τοῦ τείχους βάλλοντες φονεύουσιν αὐτῶν
[9, 33]	ἐν ταῖς Ἀλαλκομεναῖς ἠμελήθη τὸ	ἀπὸ	τοῦδε ἅτε ἠρημωμένον τῆς θεοῦ.
[9, 8]	τῷ παιδὶ ὄνομα Νῆις γένοιτο,	ἀπὸ	τούτου δὲ τοῦ Νήϊδος τὰς
[9, 30]	προελθόντι τὸ ῥεῦμα ἀφανίζεται τὸ	ἀπὸ	τούτου κατὰ τῆς γῆς· διαλιπὸν
[9, 30]	τὸ τόλμημα, καὶ τοῖς ἀνδράσιν	ἀπὸ	τούτου κατέστη μεθυσκομένους ἐς τὰς
[9, 39]	ἄλλο αὖθις ὕδωρ πίνειν Μνημοσύνης·	ἀπὸ	τούτου τε μνημονεύει τὰ ὀφθέντα
[9, 34]	τοῦ ποταμοῦ λέγουσιν ἐποικῆσαι καὶ	ἀπὸ	τούτου τὴν γῆν Ἀνδρηίδα ὀνομασθῆναι·
[9, 3]	δ´ ἂν καθεσθῇ, τεμόντες ποιοῦσιν	ἀπὸ	τούτου τὸ δαίδαλον· δαίδαλον γὰρ
[9, 5]	Ἐκτήνων ἄνδρα αὐτόχθονα Ὤγυγον· καὶ	ἀπὸ	τούτου τοῖς πολλοῖς τῶν ποιητῶν
[9, 37]	μάχῃ μὲν ἐκράτησαν, τὸ δὲ	ἀπὸ	τούτου χωροῦσιν ἐς ὁμολογίαν Θηβαίους
[9, 16]	εἶναί φασιν, ἐργασθῆναι δὲ αὐτὰ	ἀπὸ	τῶν ἀκροστολίων, ἃ ταῖς Κάδμου
[9, 36]	καὶ ἀπέστησάν τε ἀνὰ χρόνον	ἀπὸ	τῶν ἄλλων Ὀρχομενίων ὑπὸ ἀνοίας
[9, 21]	τριχῶν οὐκ ἂν ἀποκρίναις μίαν	ἀπὸ	τῶν ἄλλων, τὸ δὲ λοιπὸν
[9, 3]	ἐγένετο Ἀθήνῃσι, τούτῳ δὲ ὕστερον	ἀπὸ	τῶν δαιδάλων ἐπίκλησιν γενέσθαι δοκῶ
[9, 32]	καὶ Κορωνείας οἰκιστής, οὔ με	ἀπὸ	τῶν ἐς Ὀρχομενίους ἐχόντων εἰκὸς
[9, 1]	σφᾶς αὐτίκα οὐ τὴν εὐθεῖαν	ἀπὸ	τῶν Θηβῶν τὴν πεδιάδα, τὴν
[9, 39]	οἱ καὶ κρέα ἄφθονά ἐστιν	ἀπὸ	τῶν θυσιῶν, θύει γὰρ δὴ
[9, 25]	ἀπώλοντο ἐς θάλασσάν τε καὶ	ἀπὸ	τῶν κρημνῶν ἑαυτοὺς ῥίπτοντες. (Ἀλεξάνδρου
[9, 10]	τοὺς ὀδόντας σπείραντα, ἄνδρας δὲ	ἀπὸ	τῶν ὀδόντων ἀνεῖναι τὴν γῆν.
[9, 10]	μνήμη· ~(Πολυάνδριον δὲ οὐ μακρὰν	ἀπὸ	τῶν πυλῶν ἐστι· κεῖνται δὲ
[9, 25]	(κατὰ δὲ τὴν ὁδὸν τὴν	ἀπὸ	τῶν πυλῶν τῶν Νηιστῶν τὸ
[9, 17]	Ἀμφίονος παίδων ἥμισυ σταδίου μάλιστα	ἀπὸ	τῶν τάφων· μένει δὲ ἡ
[9, 37]	καὶ οἱ μὲν ἀεί τι	ἀπὸ	τῶν τιθεμένων ἐλάμβανον· Ὑριεὺς δὲ
[9, 40]	νῦν τοῖς Χαιρωνεῦσιν ὄνομα γεγονέναι	ἀπὸ	Χαίρωνος, ὃν Ἀπόλλωνός φασιν εἶναι,
[9, 32]	γῆν, ὃ καὶ Μήδων τοῖς	ἀποβᾶσιν	ἐς Μαραθῶνα ὑπῆρξε παρὰ Ἀθηναίων
[9, 38]	κορώνη σφίσιν. (οὕτω τοῖς θεοπρόποις	ἀποβᾶσιν	ἐς τὴν γῆν πέτραν τε
[9, 16]	τῆς Θεσμοφόρου Κάδμου καὶ τῶν	ἀπογόνων	οἰκίαν ποτὲ εἶναι λέγουσι· Δήμητρος
[9, 18]	οἱ ἐνταῦθα Πίονιν τῶν τινα	ἀπογόνων	τῶν Ἡρακλέους φασὶν εἶναι· μελλόντων
[9, 41]	δὲ οὐ λευκή, καὶ ὀσμὴν	ἀποδεῖ	κρίνου.
[9, 4]	μὲν οὐ πολὺ δή τι	ἀποδεῖ	τῆς ἐν ἀκροπόλει χαλκῆς, ἣν
[9, 20]	δὲ ἕτερος λόγος ἀξιώματι μὲν	ἀποδεῖ	τοῦ προτέρου, πιθανώτερος δέ ἐστι.
[9, 34]	καὶ ταύτην οὐ πολύ τι	ἀποδέον	ἢ Μυκήνας τε καὶ Δῆλον.
[9, 21]	θαύμασι, μεγέθει τοῦ παρὰ Ταναγραίοις	ἀποδέοντα.	παρέχονται δὲ ἰδέαν οἱ Τρίτωνες·
[9, 39]	τὴν ἐλαχίστην ἐστίν, ὕψος δὲ	ἀποδέουσα	δύο εἶναι πήχεις· ἐφεστήκασι δὲ
[9, 12]	φυλάσσουσιν ἀνθρώποις. Ἑλλήνων δὲ τοῖς	ἀποδεχομένοις	ᾆσαι Μούσας ἐς τὸν Ἁρμονίας
[9, 38]	τοῦ Ἡρακλέους ἀναρρήξαντας τὸ ἔργον	ἀποδοῦναι	τὴν διέξοδον τῷ Κηφισῷ τὴν
[9, 34]	ἔχοντα τὸ ἔριον χρυσοῦν, καὶ	ἀποδρᾶναι	σφᾶς ἐπὶ τοῦ κριοῦ τούτου.
[9, 7]	δὴ θεῶν τὴν δίκην ἔμελλεν	ἀποδώσειν·	Θηβαίοις δὲ ἐπὶ μὲν Κασσάνδρου
[9, 10]	ἐστι· κεῖνται δὲ ὁπόσους κατέλαβεν	ἀποθανεῖν	Ἀλεξάνδρῳ καὶ Μακεδόσιν ἀντιτεταγμένους. οὐ
[9, 20]	ἐπὶ τούτῳ ὑπὸ Διονύσου νομίζουσιν	ἀποθανεῖν	αὐτόν. ~(Εἶδον δὲ καὶ ἄλλον
[9, 17]	ἦλθεν ἔσεσθαι τοῦ πολέμου κράτος	ἀποθανεῖν	αὐτοχειρίᾳ θελήσαντος, ὃς ἂν τῶν
[9, 39]	καὶ προεκθεόντων σφίσι τῶν ποδῶν.	(ἀποθανεῖν	δὲ οὐδένα τῶν καταβάντων λέγουσιν
[9, 25]	τοὺς παῖδας λέγουσιν Οἰδίποδος μονομαχήσαντας	ἀποθανεῖν	ὑπὸ ἀλλήλων· σημεῖον δὲ τῆς
[9, 5]	ἐνταῦθα καὶ τὸν Θέρσανδρον κατέλαβεν	ἀποθανεῖν	ὑπὸ Τηλέφου, μάλιστα Ἑλλήνων ἀγαθὸν
[9, 36]	Φλεγύαν, καὶ τὴν ἀρχὴν Ἐτεοκλέους	ἀποθανόντος	ἄπαιδος ὁ Φλεγύας ἔσχεν οὗτος.
[9, 29]	αὐτὸν ἐξισούμενον κατὰ τὴν ᾠδήν.	(ἀποθανόντος	δὲ τοῦ Λίνου τὸ ἐπ´
[9, 6]	τὴν πόλιν φρουρά. Φιλίππου δὲ	ἀποθανόντος	καὶ ἐς Ἀλέξανδρον ἡκούσης τῆς
[9, 5]	ἦν ὁ Θερσάνδρου· Πηνέλεω δὲ	ἀποθανόντος	ὑπὸ Εὐρυπύλου τοῦ Τηλέφου Τισαμενὸν
[9, 40]	ἐν τῷ πρὸς Φίλιππον ἀγῶνι	ἀποθανόντων.	ἐπιγέγραπται μὲν δὴ ἐπίγραμμα οὐδέν,
[9, 32]	ὁ Λύσανδρος καί σφισιν οὐδὲ	ἀποθανοῦσιν	ἐπήνεγκε γῆν, ὃ καὶ Μήδων
[9, 17]	ὑπῆρχεν ἔνδοξα οὐχ ἡδὺ ἦν	ἀποθνήσκειν	πρὸ τοῦ δήμου, ταῖς δὲ
[9, 5]	πρόκλησιν. (καὶ οἱ μὲν μονομαχοῦντες	ἀποθνήσκουσιν,	ἐς δὲ Λαοδάμαντα τὸν Ἐτεοκλέους
[9, 1]	ἐκκλησίαν νομίζοντες ἐς τοὺς ἀγροὺς	ἀποκεκλειμένοι	τῶν πυλῶν ἦσαν· πρὸς δὲ
[9, 19]	τὴν κεφαλήν, Τειρεσίαν δὲ ἐπιτυχόντα	ἀποκόψαι	μαχαίρᾳ. τὸ μὲν δὴ χωρίον
[9, 20]	Ταναγραῖον δὲ ἄνδρα πελέκει παίσαντα	ἀποκόψαι	τὸν αὐχένα αὐτοῦ· καὶ διὰ
[9, 21]	ὅτι τῶν τριχῶν οὐκ ἂν	ἀποκρίναις	μίαν ἀπὸ τῶν ἄλλων, τὸ
[9, 26]	ὄντες· (οὐκ ἔχοντας δὲ αὐτοὺς	ἀποκρίνασθαι	θανάτῳ ζημιοῦν, ἅτε οὐ προσηκόντως
[9, 38]	παρὰ τὸν θεόν· τούτοις δὲ	ἀποκρίνασθαι	λέγουσι τὴν Πυθίαν, Ἡσιόδου τὰ
[9, 4]	ταῖς θεαῖς ἐστι τὰ ἀγάλματα.	ἀποκρίνει	δὲ καὶ νῦν ἔτι ἀπὸ
[9, 38]	μοι καὶ Ὅμηρος ἐν Ἀχιλλέως	ἀποκρίσει	πρὸς τοὺς παρὰ Ἀγαμέμνονος πρέσβεις·
[9, 39]	κοῖλον ἐσπτάντος καὶ ὑπὸ λίθον	ἀποκρύψαντος	αὑτὸν ἐσελθοῦσα ἡ Κόρη λαμβάνει
[9, 39]	καὶ ὠκύτατος συνδεθέντα ὑπὸ δίνης	ἀποκρύψειεν	ἂν ἄνθρωπον. τὸ δὲ ἐντεῦθεν
[9, 16]	ἐγίνοντο, ἔλυσεν ὁ θεὸς καὶ	ἀποκτεῖναί	σφισι τοὺς Θρᾷκας παρέδωκεν ὑπνωμένους.
[9, 8]	τοῦ Διονύσου τὸν ἱερέα ἀποκτείνουσιν·	ἀποκτείναντας	δὲ αὐτίκα ἐπέλαβε νόσος λοιμώδης,
[9, 13]	ἐπὶ Ἀμβρόσσου τρέπεται τῆς Φωκέων·	ἀποκτείνας	δὲ Χαιρέαν, ὃς φυλάσσειν διετέτακτο
[9, 29]	ὡς Ἡρακλῆς ἔτι παῖς ὢν	ἀποκτείνειεν	αὐτὸν διδάσκαλον μουσικῆς ὄντα. ἔπη
[9, 29]	ἐπὶ μουσικῇ, καὶ ὡς Ἀπόλλων	ἀποκτείνειεν	αὐτὸν ἐξισούμενον κατὰ τὴν ᾠδήν.
[9, 28]	τὰ ξύλα ἀπελαύνουσι τοὺς ἔχεις·	ἀποκτείνειν	δὲ αὐτοὺς οὐκ ἐθέλουσιν ἱεροὺς
[9, 8]	καὶ τοῦ Διονύσου τὸν ἱερέα	ἀποκτείνουσιν·	ἀποκτείναντας δὲ αὐτίκα ἐπέλαβε νόσος
[9, 5]	ὁ δὲ καὶ τὸν πατέρα	ἀποκτενεῖν	ἔμελλεν, ὡς ηὐξήθη, καὶ τὴν
[9, 11]	τῆς μανίας καὶ Ἀμφιτρύωνα ἔμελλεν	ἀποκτιννύναι,	πρότερον δὲ ἄρα ὕπνος ἐπέλαβεν
[9, 5]	Αἰγιαλέα μὲν τὸν Ἀδράστου Λαοδάμας	ἀποκτίννυσι,	κρατησάντων δὲ τῇ μάχῃ τῶν
[9, 7]	μετ´ ἐκεῖνον Θεσσαλονίκην τὴν μητέρα	ἀποκτίννυσι,	Φιλίππου τε οὖσαν τοῦ Ἀμύντου
[9, 26]	δὲ ἀπολεῖσθαί τε καὶ αὐτὸς	ἀπολεῖν	ἔμελλε τὸ θηρίον. ἀντὶ τούτου
[9, 30]	καὶ ἀροῦντες ἕκαστοι τὰ ἔργα	ἀπολείποντες	ἠθροίζοντο ἐπὶ τοῦ ποιμένος τὴν
[9, 30]	Ὀρφέως ἥλιος, τηνικαῦτα ὑπὸ συὸς	ἀπολεῖσθαι	Λιβηθρίοις τὴν πόλιν. οἱ μὲν
[9, 26]	δράκοντι ἑκουσίως αὑτόν, παραδοὺς δὲ	ἀπολεῖσθαί	τε καὶ αὐτὸς ἀπολεῖν ἔμελλε
[9, 5]	παρίστατο ἡ τελευτή, παῖδα ἔτι	ἀπολείψειν,	καὶ ἐπιτρέπει τόν τε υἱὸν
[9, 5]	ἐστὶν Ὠγύγιαι. καὶ τούτους μὲν	ἀπολέσθαι	λοιμώδει νόσῳ φασίν, ἐσοικίσασθαι δὲ
[9, 30]	πόλει ζῷα ὁμοίως τὰ πάντα.	ἀπολλυμένων	δὲ ἤδη Λιβηθρίων, οὕτως οἱ
[9, 5]	τὴν κατάξουσαν, τήν τε στρατιὰν	ἀπόλλυσι	καὶ πρὸς τὸν Ἐτεοκλέα αὐτὸς
[9, 29]	δόξαν ἐπὶ μουσικῇ, καὶ ὡς	Ἀπόλλων	ἀποκτείνειεν αὐτὸν ἐξισούμενον κατὰ τὴν
[9, 10]	Τήνερον καὶ Ἰσμηνόν· Τηνέρῳ μὲν	Ἀπόλλων	μαντικὴν δίδωσι, τοῦ δὲ Ἰσμηνίου
[9, 17]	νικήσας τῇ μάχῃ. πλησίον δὲ	Ἀπόλλων	τέ ἐστιν ἐπίκλησιν Βοηδρόμιος καὶ
[9, 30]	ὑπολοίπους τρεῖς ἐποίησεν Ὀλυμπιοσθένης. καὶ	Ἀπόλλων	χαλκοῦς ἐστιν ἐν Ἑλικῶνι καὶ
[9, 35]	Τεκταῖος ὅσοι γε Διονύσου τὸν	Ἀπόλλωνα	ἐργασάμενοι Δηλίοις τρεῖς ἐποίησαν ἐπὶ
[9, 10]	ἡρπασμένην τὴν ἀδελφήν. ὡς δὲ	Ἀπόλλωνα	εὑρὼν ἔχοντα τὴν Μελίαν οὐκ
[9, 10]	(Καάνθου μὲν ἐνταῦθά ἐστι μνῆμα,	Ἀπόλλωνι	δὲ παῖδας ἐκ Μελίας γενέσθαι
[9, 23]	Πτῶον, ἀφ´ οὗ τῷ τε	Ἀπόλλωνι	ἐπίκλησις καὶ τῷ ὄρει τὸ
[9, 12]	τείχους Κληδόνων ἱερόν. ~(Τῷ δὲ	Ἀπόλλωνι	Θηβαῖοι τῷ Σποδίῳ ταύρους ἔθυον
[9, 23]	ἀνειποῦσα Δελφοῖς, ὁπόσων ἀπήρχοντο τῷ	Ἀπόλλωνι,	μοῖραν καὶ Πινδάρῳ τὴν ἴσην
[9, 39]	Τροφωνίου τοῖς παισί, πρὸς δὲ	Ἀπόλλωνί	τε καὶ Κρόνῳ καὶ Διὶ
[9, 37]	βασίλεια ἀνθρώποις· καὶ γὰρ τῷ	Ἀπόλλωνι	τὸν ναὸν ᾠκοδόμησαν τὸν ἐν
[9, 40]	ξόανον τῆς θεοῦ ἀναθεῖναι τῷ	Ἀπόλλωνι	τῷ Δηλίῳ, ἵνα μὴ οἴκαδε
[9, 10]	γινόμενον οἶδα ἐν Θήβαις· τῷ	Ἀπόλλωνι	τῷ Ἰσμηνίῳ παῖδα οἴκου τε
[9, 33]	Τειρεσίου δοθῆναι μέν φασι τῷ	Ἀπόλλωνι	ὑπὸ τῶν Ἀργείων, προστάξαντος δὲ
[9, 37]	Ἀγαμήδης. (λέγεται δὲ ὁ Τροφώνιος	Ἀπόλλωνος	εἶναι καὶ οὐκ Ἐργίνου· καὶ
[9, 10]	ἐκαλεῖτο πρὶν Ἰσμηνὸν γενέσθαι τὸν	Ἀπόλλωνος.	~(Ἐν ἀριστερᾷ δὲ τῶν πυλῶν,
[9, 11]	τὸν Σωφρονιστῆρα λίθον βωμός ἐστιν	Ἀπόλλωνος	ἐπίκλησιν Σποδίου, πεποίηται δὲ ἀπὸ
[9, 40]	ἰκέλην φαέεσσι σελήνης. Θηρὼ δ´	Ἀπόλλωνος	ἐς ἀγκοίνῃσι πεσοῦσα γείνατο Χαίρωνος
[9, 23]	που καὶ δέκα σταδίους τοῦ	Ἀπόλλωνός	ἐστι τοῦ Πτώου τὸ ἱερόν.
[9, 24]	δὲ ἐπὶ ὄρους ὑψηλοῦ, καὶ	Ἀπόλλωνός	ἐστιν ἐνταῦθα ναός τε καὶ
[9, 2]	ἐρειπίοις τῶν Ὑσιῶν ναός ἐστιν	Ἀπόλλωνος	ἡμίεργος καὶ φρέαρ ἱερόν· πάλαι
[9, 39]	ἐστιν ἀγάλματα. ἔστι δὲ καὶ	Ἀπόλλωνος	ἱερόν. (κατὰ δὲ τὸ μαντεῖον
[9, 24]	καὶ ἄλσος· ἀγάλματα δὲ ὀρθὰ	Ἀπόλλωνος	καὶ Ἀρτέμιδός ἐστιν. ἔστι δὲ
[9, 10]	ἐν δεξιᾷ τῶν πυλῶν ἱερὸς	Ἀπόλλωνος·	καλεῖται δὲ ὅ τε λόφος
[9, 22]	τοῦ βίου τὴν τελευτὴν ὑπὸ	Ἀπόλλωνος	κατὰ τὰ αὐτὰ Ὅμηρος πεποιήκασι
[9, 22]	καὶ ὁ τρίτος τῶν ναῶν	Ἀπόλλωνος,	ὁμοῦ δὲ αὐτῷ Ἄρτεμίς τε
[9, 26]	ἐστὶν ἐπώνυμον Τηνέρου μάντεως, ὃν	Ἀπόλλωνος	παῖδα εἶναι καὶ Μελίας νομίζουσι,
[9, 20]	Ἰασίου τοῦ Ἐλευθῆρος, τὸν δ´	Ἀπόλλωνός	τε καὶ Αἰθούσης εἶναι τῆς
[9, 10]	ἐς τὸ τέμενος ἐνεῖναι τοῦ	Ἀπόλλωνος	τοῦτο ὃ νῦν καλοῦσιν Ἰσμήνιον·
[9, 40]	ὄνομα γεγονέναι ἀπὸ Χαίρωνος, ὃν	Ἀπόλλωνός	φασιν εἶναι, μητέρα δὲ αὐτοῦ
[9, 41]	Πατάροις ἐν τῷ ναῷ τοῦ	Ἀπόλλωνος	χαλκοῦν ἐπιδεικνύουσι κρατῆρα, ἀνάθημα εἶναι
[9, 32]	κυβερνήτην ὄντα Ἀλκιβιάδου, φυλάξας Ἀλκιβιάδην	ἀπόντα	τοῦ ναυτικοῦ, τηνικαῦτα τὸν Ἀντίοχον
[9, 21]	τοῖς κέντροις ἐγγύθεν ἀμύνεσθαι καὶ	ἀποπέμπειν	ἐς τοὺς πορρωτέρω τοξότου ἀνδρὸς
[9, 27]	Ῥώμῃ, Κλαυδίου δὲ ὀπίσω Θεσπιεῦσιν	ἀποπέμψαντος	Νέρωνα αὖθις δεύτερα ἀνάσπαστον ποιῆσαι.
[9, 28]	δὲ ἔχιν, ὡς ἦλθεν ὕστερος,	ἀποπνεῦσαι	πρὸς τὸ δένδρον τοῦ ἰοῦ
[9, 11]	ἀμαθέστερον ἀνατραπῆναι τὴν ναῦν λέγουσιν·	ἀποπνιγέντα	δὲ ἐξήνεγκεν ὁ κλύδων ἐς
[9, 36]	εὐνῆς ἕνεχ´ ἧς ἀλόχοιο, οἶκον	ἀποπρολιπὼν	φεῦγ´ Ἄργεος ἱπποβότοιο, ἷξεν δ´
[9, 15]	ὁ Ἀλέξανδρος· ὡς δὲ ἐφαίνετο	ἄπορα	εἶναι τὰ τῆς σωτηρίας, οὕτω
[9, 35]	τελετὴν ἄγουσιν ἐς τοὺς πολλοὺς	ἀπόρρητον.	(Πάμφως μὲν δὴ πρῶτος ὧν
[9, 23]	δέ οἱ εἶναι Μῦν τοῦτον	ἀποσταλέντα	ὑπὸ Μαρδονίου τὸν Μῦν ἐπερέσθαι
[9, 29]	Λίνου τὰ ὀστᾶ ἐς Θήβας	ἀποστεῖλαι,	τὰ δὲ ἐπιθήματα τοῦ τάφου,
[9, 3]	κοινοῦ καὶ ἐς Δαίδαλα θυσίαν	ἀποστέλλειν,	ὅτε Κάσσανδρος ὁ Ἀντιπάτρου τὰς
[9, 38]	καὶ ἀνθρώπους καὶ τὰ βοσκήματα	ἀποστέλλουσι	θεωροὺς παρὰ τὸν θεόν· τούτοις
[9, 13]	τεθνεῶτας διενοοῦντο ὡς θάψοντες καὶ	ἀποστέλλουσι	κήρυκα ἐς τοὺς Θηβαίους. Ἐπαμινώνδας
[9, 40]	θεωροὺς ἀφ´ ἑκάστης πόλεως ἄνδρας	ἀποστέλλουσιν	ἐς Δελφούς· οὐ γὰρ δή
[9, 38]	ὑπὸ Ἡρακλέους ἐς τὸ πεδίον	ἀποστραφῆναι	τὸ Ὀρχομένιον· τέως δὲ αὐτὸν
[9, 16]	τε ἀνόμου καὶ ἔργων ἀνοσίων	ἀποστρέφῃ	τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων· πολλὰ
[9, 16]	ἐπὶ ταῖς μίξεσι, τρίτα δὲ	Ἀποστροφίαν,	ἵνα ἐπιθυμίας τε ἀνόμου καὶ
[9, 16]	τὴν δὲ αὐτῶν Πάνδημον καὶ	Ἀποστροφίαν	τὴν τρίτην· ἔθετο δὲ τῇ
[9, 23]	γήρως οὐδὲ ἐς τὴν Ἀττικὴν	ἀποσωθῆναι	δυνηθέντες ἐνταῦθα ᾤκησαν. κεῖται μὲν
[9, 34]	ἔργον· αἱ δὲ ὡς ἐνίκησαν,	ἀποτίλασαι	τῶν Σειρήνων τὰ πτερὰ ποιήσασθαι
[9, 4]	Ἀσωπόν, παρ´ αὐτὸ τὸ ῥεῦμα	ἀποτραπεῖσιν	ἐς τὰ κάτω καὶ προελθοῦσιν
[9, 40]	παρέστη οἱ, ὅποι ποτ´ ἂν	ἀποτράπωνται,	καὶ αὐτὸς ἕπεσθαι. αὐτίκα δὴ
[9, 22]	λέγουσιν ὡς ὁ Ἑρμῆς σφισιν	ἀποτρέψαι	νόσον λοιμώδη περὶ τὸ τεῖχος
[9, 32]	προκριθείη γενέσθαι τῆς Ἀργοῦς κυβερνήτης·	ἀποφαίνουσι	δὲ καὶ πρὸ τῆς πόλεως
[9, 18]	Θηβαῖοι δὲ καὶ Τειρεσίου μνῆμα	ἀποφαίνουσι,	πέντε μάλιστα καὶ δέκα ἀπωτέρω
[9, 12]	ἀρχαῖον οἰκίαν εἶναι· θαλάμων δὲ	ἀποφαίνουσι	τοῦ μὲν Ἁρμονίας ἐρείπια καὶ
[9, 10]	Μακεδόσιν ἀντιτεταγμένους. οὐ πόρρω δὲ	ἀποφαίνουσι	χωρίον ἔνθα Κάδμον λέγουσιν ὅτῳ
[9, 12]	ἡ βοῦς ἔμελλε καμοῦσα ὀκλάσειν·	ἀποφαίνουσιν	οὖν καὶ τοῦτο τὸ χωρίον.
[9, 28]	ἔφη δὲ ἄνθρωπον ἰδεῖν αὐτὸς	ἀποφεύγοντα	ὁρμὴν ἔχεως, καὶ τὸν μὲν
[9, 25]	παρὰ σφίσι πρώτοις φασὶν ἀνθρώπων,	ἀποφῆναι	δὲ οὐδὲν ἔτι ἐς αὐτὴν
[9, 17]	οὐκ ἀλαπαδνόν ἐρχόμενον· καρποὶ γὰρ	ἀποφθινύθουσιν	ἐν αὐτῇ γαίης δασσαμένων, Φώκου
[9, 13]	σφᾶς παρὰ τὸ ἔργον προδῶσιν,	ἀποχώρησιν	παρεῖχεν ἀπὸ στρατοπέδου τοῖς ἐθέλουσιν
[9, 31]	Ἀρσινόην στρουθὸς φέρει χαλκῆ τῶν	ἀπτήνων·	πτερὰ μέν γε καὶ αὗται
[9, 37]	ἄλλο ὃ τὸν ἐσελθόντα καὶ	ἁπτόμενον	τῶν χρημάτων καθέξειν ἔμελλεν. ἐσελθόντος
[9, 5]	πύργωσάν τ´, ἐπεὶ οὐ μὲν	ἀπύργωτόν	γ´ ἐδύναντο ναιέμεν εὐρύχορον Θήβην,
[9, 27]	ἀνέκαθεν ἐξ Ἰωνίας καὶ Ἐρυθρῶν	ἀπῳκισμένοι,	τὰ δὲ ἐφ´ ἡμῶν τελοῦντες
[9, 8]	μὲν ἐς τοὺς Ἰλλυριοὺς πορείαν	ἀπώκνησε,	τραπόμενοι δὲ ἐς Θεσσαλοὺς καταλαμβάνουσιν
[9, 32]	ἡ φιλοχρηματία μόνη γένοιτο ἂν	ἀπώλεια	τῇ Σπάρτῃ, ὁ δὲ καὶ
[9, 25]	παραφρονῆσαί τε συνέπεσεν αὐτίκα καὶ	ἀπώλοντο	ἐς θάλασσάν τε καὶ ἀπὸ
[9, 14]	ἐκ Βοιωτῶν ἐς τὴν Λακεδαίμονα	ἀπώσασθαι.	(Θεσπιεῦσι δέ, ὑφορωμένοις τήν τε
[9, 33]	Ἀλαλκομενίαν τῶν Ὠγύγου θυγατέρων φασίν.	ἀπωτέρω	δὲ τῆς κώμης ἐπεποίητο ἐν
[9, 25]	δὲ οὐκ ἔστιν ἀγάλματα. καὶ	ἀπωτέρω	μικρὸν Ἡρακλῆς ἕστηκεν ἐν ὑπαίθρῳ
[9, 18]	ἀποφαίνουσι, πέντε μάλιστα καὶ δέκα	ἀπωτέρω	σταδίοις ἢ Οἰδίποδος τοῖς παισίν
[9, 2]	Ἕλληνες, πεντεκαίδεκα σταδίοις μάλιστα ἕστηκεν	ἀπωτέρω	τῆς πόλεως. (ἐν αὐτῇ δὲ
[9, 1]	καὶ ἐς τοὺς ἀγρούς, ὁπόσοι	ἀπωτέρω	τοῦ ἄστεως ἦσαν, οὐδὲ ἐς
[9, 36]	τοῦ Ἄρεως πεποιημένα, τὼ μὲν	ἄρ´	εἰς Ἐφύρους πόλεμον μέτα θωρήσσεσθον
[9, 5]	δὲ ἦν Λάβδακος· ἔμελλε δὲ	ἄρα	αὐτόν, ὥς οἱ παρίστατο ἡ
[9, 26]	τε καὶ ἀρχῆς. Οἰδίπους δὲ	ἄρα	ἀφίκετο ὑπὸ ὀνείρατος δεδιδαγμένος τὸν
[9, 36]	ὑποδοχὴν χρημάτων ᾠκοδομήσατο. (Ἕλληνες δὲ	ἄρα	εἰσὶ δεινοὶ τὰ ὑπερόρια ἐν
[9, 29]	ποίησιν οὐκ ἐπελεξάμην, ἀλλὰ πρότερον	ἄρα	ἐκλελοιπυῖα ἦν πρὶν ἢ ἐμὲ
[9, 12]	ὁπότε εἴη πλήρης. (ἔδει δὲ	ἄρα	Κάδμον καὶ τὸν σὺν αὐτῷ
[9, 29]	τὸ ἐπ´ αὐτῷ πένθος διῆλθεν	ἄρα	καὶ ἄχρι τῆς βαρβάρου πάσης,
[9, 35]	δὴ παρέστη τισὶν ὡς Χάριτας	ἄρα	καὶ πρεσβυτέρας οἶδεν ἄλλας Ὅμηρος.
[9, 7]	ἀρχαῖος περίβολος ἀνῳκίσθη, ἔδει δὲ	ἄρα	καὶ ὕστερον κακῶν σφᾶς μεγάλων
[9, 32]	ἦλθεν ὁ Σπαρτιάτης· ὡς δὲ	ἄρα	λέγων ἡλίσκετο οὐ δίκαια ἦν
[9, 17]	δὲ ἐνδῦναι τὰ ὅπλα ἐκάλουν	ἄρα	οἱ παλαιοὶ ζώσασθαι· καὶ δὴ
[9, 34]	νόσου τελευτῆσαι συνέβη, Φρίξον δὲ	ἄρα	οὐκ ἠπίστατο ἢ αὐτὸν περιόντα
[9, 37]	Ἀμφίονος τοῦ Ἰασίου. ~(Ἔδει δὲ	ἄρα	παυσθῆναι καὶ τὸ Ἄλμου γένος·
[9, 11]	Ἀμφιτρύωνα ἔμελλεν ἀποκτιννύναι, πρότερον δὲ	ἄρα	ὕπνος ἐπέλαβεν αὐτὸν ὑπὸ τοῦ
[9, 34]	ποτε ἐπὶ μέγιστον προαχθεῖσαν ἔμελλεν	ἄρα	ὑποδέξεσθαι τέλος καὶ ταύτην οὐ
[9, 28]	ἔχεων δὲ τῶν ἐν τῇ	Ἀραβίᾳ	κατὰ ποσοὺς καὶ πλείονες καὶ
[9, 21]	τις ἢ τῆς Ἰνδῶν ἢ	Ἀράβων	γῆς ἐπέρχοιτο τὰ ἔσχατα ἐθέλων
[9, 28]	ἐν δὲ τῇ χώρᾳ τῇ	Ἀράβων	ὅσοι τῶν ἔχεων περὶ τὰ
[9, 39]	καὶ Δαίμονι ἀγαθοῖς, ἐς τοῦτο	ἀράμενοι	κομίζουσι κάτοχόν τε ἔτι τῷ
[9, 25]	ὡς γὰρ τὸν τοῦ Πολυνείκους	ἄρασθαί	οἱ προθυμουμένῃ νεκρὸν οὐδεμία ἐφαίνετο
[9, 6]	τοῦ ἱεροῦ τὰς θύρας ὑφάσματι	ἀράχναι	λευκῷ, κατὰ δὲ τὴν Ἀλεξάνδρου
[9, 28]	παλσάμου τὸν ὀπὸν ἀφίκηται τοῖς	Ἄραψιν	ὥρα, ξύλων δύο ἕκαστος σκυτάλας
[9, 9]	μάλιστα. πολέμου μὲν δή, ὃν	Ἀργεῖοι	καὶ Θηβαῖοι τῶν Οἰδίποδος παίδων
[9, 9]	δὲ πόλεμον τοῦτον, ὃν ἐπολέμησαν	Ἀργεῖοι,	νομίζω πάντων, ὅσοι πρὸς Ἕλληνας
[9, 5]	(τὰς δὲ Θήβας ἑλόντες οἱ	Ἀργεῖοι	παραδιδόασι Θερσάνδρῳ Πολυνείκους παιδί. ὡς
[9, 18]	πολεμικά· καὶ ἡνίκα ἐπεστράτευσαν οἱ	Ἀργεῖοι,	Τυδέα ὁ Μελάνιππος οὗτος καὶ
[9, 24]	ὅσα μὲν ἐς Ὕηττον ἄνδρα	Ἀργεῖον	καὶ Ὄλμον τὸν Σισύφου λεγόμενα
[9, 30]	δελφῖνος. ὁ δὲ Σακάδα τοῦ	Ἀργείου	τὸν ἀνδριάντα πλάσας, οὐ συνεὶς
[9, 14]	Ἀρκάδων προθύμως μεταπεμπομένων. ἐλθὼν δὲ	Ἀργείους	μὲν προσελάβετο ἑκουσίους συμμάχους, Μαντινέας
[9, 33]	ἀπέχουσι. λέγεται δὲ ὑπὸ Ἑλλήνων	Ἀργείους	μετὰ τῶν Πολυνείκους παίδων ἑλόντας
[9, 18]	ἐν τῇ μάχῃ τῇ πρὸς	Ἀργείους	Παρθενοπαῖον τὸν Ταλαοῦ, καθὰ οἱ
[9, 36]	Δελφοῖς, ὅτε καὶ Φιλάμμων λογάσιν	Ἀργείων	ἐπ´ αὐτοὺς βοηθήσας αὐτός τε
[9, 4]	κατειργασμένος, Ὀνασία δὲ Ἀδράστου καὶ	Ἀργείων	ἐπὶ Θήβας ἡ προτέρα στρατεία.
[9, 40]	Δαιδάλου· τοῖς γὰρ ἀνατεθεῖσιν ὑπὸ	Ἀργείων	ἐς τὸ Ἡραῖον καὶ ἐς
[9, 40]	ὁ Καρανὸς κατὰ νόμους τοὺς	Ἀργείων	ἔστησεν ἐπὶ τῇ νίκῃ· ἐπελθόντα
[9, 5]	κρατησάντων δὲ τῇ μάχῃ τῶν	Ἀργείων	Λαοδάμας σὺν τοῖς ἐθέλουσιν ἕπεσθαι
[9, 36]	τῇ μάχῃ καὶ οἱ τῶν	Ἀργείων	λογάδες. (τοὺς δὲ Φλεγύας πολέμῳ
[9, 8]	φασιν ἐπὶ τοιῷδε. ἡνίκα ὑπὸ	Ἀργείων	μάχῃ πρὸς Γλίσαντι ἐκρατήθησαν, τότε
[9, 25]	Θηβῶν ἀνέστησαν μὲν ὑπὸ τῶν	Ἀργείων	οἱ Καβειραῖοι, ἐξελείφθη δὲ ἐπὶ
[9, 33]	φασι τῷ Ἀπόλλωνι ὑπὸ τῶν	Ἀργείων,	προστάξαντος δὲ τοῦ θεοῦ ναυσὶν
[9, 9]	ἐτράποντο καὶ σπονδάς· (ὁ δὲ	Ἀργείων	στρατὸς ἐς Βοιωτίαν τε μέσην
[9, 19]	ἐς Θήβας στρατείαν, ἄλλοι τε	Ἀργείων	τῶν ἐν τέλει καὶ Πρόμαχος
[9, 36]	ἧς ἀλόχοιο, οἶκον ἀποπρολιπὼν φεῦγ´	Ἄργεος	ἱπποβότοιο, ἷξεν δ´ Ὀρχομενὸν Μινυήιον·
[9, 18]	(τούτου δὲ ἐγγύτατα τρεῖς εἰσιν	ἀργοὶ	λίθοι· Θηβαίων δὲ οἱ τὰ
[9, 9]	εἰσι καὶ τούτοις οὐ τὸ	Ἀργολικὸν	μόνον οὐδὲ οἱ Μεσσήνιοι καὶ
[9, 27]	καί σφισιν ἄγαλμα παλαιότατόν ἐστιν	ἀργὸς	λίθος. ὅστις δὲ ὁ καταστησάμενος
[9, 5]	τοῦ πατρός· ἀφικόμενος δὲ ἐς	Ἄργος	καὶ θυγατέρα Ἀδράστου λαβὼν κατῆλθεν
[9, 24]	ἀγάλματος σὺν τέχνῃ, λίθου δὲ	ἀργοῦ	κατὰ τὸ ἀρχαῖον. (Ὑήττου δὲ
[9, 32]	ἐπιχώριον ὡς προκριθείη γενέσθαι τῆς	Ἀργοῦς	κυβερνήτης· ἀποφαίνουσι δὲ καὶ πρὸ
[9, 25]	σὺν αὐτῷ στρατὸς ἀφίκοντο ἐξ	Ἄργους.	τοῦ δὲ Μενοικέως ἐπιπέφυκε ῥοιὰ
[9, 36]	Ὀρχομενὸν βασιλεύοντα Ὕηττος ἀφίκετο ἐξ	Ἄργους,	φεύγων ἐπὶ τῷ Μολούρου φόνῳ
[9, 39]	θεῷ καταβῆναι, χρυσὸν δὲ καὶ	ἄργυρον	ἐκκομιεῖν ἐλπίσαντα ἐκ τοῦ ἀδύτου.
[9, 37]	ἀγγείων, ἐν οἷς ὅ τε	ἄργυρος	ἐνῆν καὶ ὁ χρυσός οἱ,
[9, 32]	Κόλχων ὀπίσω κομιζομένην ὁρμίσασθαι τὴν	Ἀργὼ	λέγουσιν. (ἀπὸ δὲ Θεσπίας ἰόντι
[9, 17]	παλαιοὶ ζώσασθαι· καὶ δὴ Ὅμηρον,	Ἄρει	τὸν Ἀγαμέμνονα ποιήσαντα ἐοικέναι τὴν
[9, 4]	λόγος. ~(Πλαταιεῦσι δὲ Ἀθηνᾶς ἐπίκλησιν	Ἀρείας	ἐστὶν ἱερόν· ᾠκοδομήθη δὲ ἀπὸ
[9, 13]	τὸν πρὸ τοῦ χρόνον οὐκ	ἀρεσκόμενοι	τὸ ἔχθος μάλιστα ἐπεδείκνυντο, οὔτε
[9, 37]	Ὀρχομενίων ἔσχεν Ἀσκάλαφος καὶ Ἰάλμενος	Ἄρεως	εἶναι λεγόμενοι, μητρὸς δὲ Ἀστυόχης
[9, 10]	εἶναι καὶ δράκοντα ὑπὸ τοῦ	Ἄρεως	ἐπιτετάχθαι φύλακα τῇ πηγῇ. πρὸς
[9, 36]	Χρύσης δὲ τῆς Ἄλμου καὶ	Ἄρεως	ἔχει φήμη γενέσθαι Φλεγύαν, καὶ
[9, 36]	ἔπη τῶν ἐν Ἰλιάδι περὶ	Ἄρεως	καὶ Φόβου τοῦ Ἄρεως πεποιημένα,
[9, 5]	εἰ δὴ θυγατέρα Ἀφροδίτης καὶ	Ἄρεως	κατὰ λόγον τὸν Ἑλλήνων ἔσχε,
[9, 36]	περὶ Ἄρεως καὶ Φόβου τοῦ	Ἄρεως	πεποιημένα, τὼ μὲν ἄρ´ εἰς
[9, 10]	τὴν κρήνην ἴδοις ἄν, ἥντινα	Ἄρεώς	φασιν ἱερὰν εἶναι καὶ δράκοντα
[9, 3]	καὶ ἐκ μακροτάτου σύνοπτον οἶδα	ἀρθεῖσαν.	(ὑπὸ δὲ τῆς κορυφῆς, ἐφ´
[9, 40]	ἐς τετράγωνον σχῆμα. (πείθομαι τοῦτο	Ἀριάδνην	λαβεῖν παρὰ Δαιδάλου, καὶ ἡνίκα
[9, 40]	οἴκαδε ἐπαγόμενος ἐς ἀνάμνησίν τε	Ἀριάδνης	ἐφέλκηται καὶ ἀεὶ νέας ἐπὶ
[9, 40]	τούτοις δὲ καὶ ὁ τῆς	Ἀριάδνης	χορός, οὗ καὶ Ὅμηρος ἐν
[9, 37]	ἄλλα ὁρῶν ἀκίνητα, τὸν δὲ	ἀριθμὸν	ἀεὶ τῶν χρημάτων ἐλάττονα. (ἵστησιν
[9, 8]	περιβόλῳ τοῦ ἀρχαίου τείχους ἑπτὰ	ἀριθμὸν	ἦσαν πύλαι, μένουσι δὲ καὶ
[9, 31]	πολύν τινα ἐπῶν ὁ Ἡσίοδος	ἀριθμὸν	ποιήσειεν, ἐς γυναῖκάς τε ᾀδόμενα
[9, 30]	καὶ τὸ σύμπαν οὐκ ἐς	ἀριθμὸν	πολὺν πεποιημένους· Λυκομίδαι δὲ ἴσασί
[9, 29]	οἱ δὲ τοῦ Ἀλωέως παῖδες	ἀριθμόν	τε Μούσας ἐνόμισαν εἶναι τρεῖς
[9, 35]	τοῖς Ὀνομακρίτου. Ἀντίμαχος δὲ οὔτε	ἀριθμὸν	Χαρίτων οὔτε ὀνόματα εἰπὼν Αἴγλης
[9, 33]	ἄλλα ἐς Τειρεσίαν, ἐτῶν τε	ἀριθμὸν	ὧν γεγράφασιν αὐτὸν βιῶναι καὶ
[9, 35]	ἐς Χάριτας, πέρα δὲ οὔτε	ἀριθμοῦ	πέρι οὔτε ἐς τὰ ὀνόματά
[9, 4]	ποσὶν εἰκὼν Ἀριμνήστου· ὁ δὲ	Ἀρίμνηστος	ἔν τε τῇ πρὸς Μαρδόνιον
[9, 4]	ἀγάλματος πρὸς τοῖς ποσὶν εἰκὼν	Ἀριμνήστου·	ὁ δὲ Ἀρίμνηστος ἔν τε
[9, 36]	ἐπὶ τῷ Μολούρου φόνῳ τοῦ	Ἀρίσβαντος,	ὅντινα ἀπέκτεινεν ἐπὶ γυναικὶ ἑλὼν
[9, 36]	καλοῦσιν Ἕλληνες· Ὕηττος δὲ Μόλουρον	Ἀρίσβαντος	φίλον υἱόν κτείνας ἐν μεγάροις
[9, 30]	τοσαῦτα, ἀνδρὸς βοῦς καὶ ἵππους	ἄριστα	εἰργασμένου· τὰς δὲ ὑπολοίπους τρεῖς
[9, 11]	Ἰσμηνὸν γενέσθαι τὸν Ἀπόλλωνος. ~(Ἐν	ἀριστερᾷ	δὲ τῶν πυλῶν, ἃς ὀνομάζουσιν
[9, 26]	ἀπὸ τοῦ Καβειρίου τὴν ἐν	ἀριστερᾷ	καὶ προελθόντι ὡς πεντήκοντα σταδίους
[9, 29]	ἄλσος ἰόντι τῶν Μουσῶν ἐν	ἀριστερᾷ	μὲν ἡ Ἀγανίππη πηγή θυγατέρα
[9, 19]	Ἀθηνᾶς Τελχινίας. (Τευμησσοῦ δὲ ἐν	ἀριστερᾷ	σταδίους προελθόντι ἑπτὰ Γλίσαντός ἐστιν
[9, 24]	εἰσὶν ἥδισται. (Κωπῶν δὲ ἐν	ἀριστερᾷ	σταδίους προελθόντι ὡς δώδεκα εἰσὶν
[9, 22]	τῆς δὲ Βοιωτίας τὰ ἐν	ἀριστερᾷ	τοῦ Εὐρίπου Μεσσάπιον ὄρος καλούμενον
[9, 39]	λείπεται δ´ ἔτι καὶ τοῦ	Ἀριστομένους	ἐνταῦθα ἡ ἀσπίς· τὰ δὲ
[9, 25]	ἀνάθημα, τέχνη δὲ τὸ ἄγαλμα	Ἀριστομήδους	τε καὶ Σωκράτους Θηβαίων. μιᾷ
[9, 36]	ὁμώνυμον αὑτῷ, τοὺς τὰ πολεμικὰ	ἀρίστους	Ἑλλήνων συλλέξας ἐς αὐτήν. καὶ
[9, 6]	ἐγένετο, καὶ Ἱπποκράτης τε ὁ	Ἀρίφρονος,	ὃς στρατηγὸς ἦν Ἀθηναίοις, καὶ
[9, 30]	τυφλὸν καὶ λύρας κατεαγυίας ἐφαπτόμενον,	Ἀρίων	δὲ ὁ Μηθυμναῖός ἐστιν ἐπὶ
[9, 41]	ἐδήλωσεν ἤδη μοι τὰ ἐς	Ἀρκάδας	ἔχοντα ἐσυλήθη δὲ ὑπὸ τυράννων
[9, 14]	εἶχεν ἀσθενῶς καταλῦσαι πείσας τοὺς	Ἀρκάδας,	πατρίδα ἐν κοινῷ σφισιν ᾤκισεν,
[9, 9]	μόνον οὐδὲ οἱ Μεσσήνιοι καὶ	Ἀρκάδες	ἠκολουθηκότες, ἀλλὰ καὶ ἔτι ἐκ
[9, 36]	διάκρισιν ἀπὸ Ὀρχομενίων τῶν ἐν	Ἀρκαδίᾳ.	παρὰ τοῦτον τὸν Ὀρχομενὸν βασιλεύοντα
[9, 9]	Πελοποννήσου καὶ ὁ Ἄδραστος ἐξ	Ἀρκαδίας	καὶ παρὰ Μεσσηνίων συμμαχικὰ ἤθροισεν,
[9, 7]	συνεπελάβοντο δὲ καὶ Μεσσήνιοι καὶ	Ἀρκάδων	οἱ Μεγάλην πόλιν ἔχοντες. (δοκεῖ
[9, 14]	πόλιν· τὰ δὲ πολίσματα τὰ	Ἀρκάδων	ὁπόσα εἶχεν ἀσθενῶς καταλῦσαι πείσας
[9, 14]	παραυτίκα ἔσπευδεν ἅτε καὶ τῶν	Ἀρκάδων	προθύμως μεταπεμπομένων. ἐλθὼν δὲ Ἀργείους
[9, 39]	δὲ τῷ ποταμῷ μνῆμά ἐστιν	Ἀρκεσιλάου·	Λήϊτον δὲ ἀνακομίσαι φασὶ τοῦ
[9, 39]	Λήϊτον δὲ ἀνακομίσαι φασὶ τοῦ	Ἀρκεσιλάου	τὰ ὀστᾶ ἐκ Τροίας. (τὰ
[9, 19]	ὅση περὶ Μυκαλησσόν ἐστι καὶ	Ἅρμα.	~(Ἔστι δὲ τῆς Ταναγραίας ἐπὶ
[9, 26]	συνδῆσαί σφισι τοὺς ὑπὸ τοῖς	ἅρμασι.	(προελθόντων δὲ τὸ ὄρος ἐστὶν
[9, 19]	(ἑξῆς δὲ πόλεων ἐρείπιά ἐστιν	Ἅρματος	καὶ Μυκαλησσοῦ· καὶ τῇ μὲν
[9, 19]	Ταναγραῖοί φασιν, ἐνταῦθα Ἀμφιαράῳ τοῦ	ἅρματος	καὶ οὐχ ὅπου λέγουσιν οἱ
[9, 3]	τοιῷδε τὸν βωμόν· ξύλα τετράγωνα	ἁρμόζοντες	πρὸς ἄλληλα συντιθέασι κατὰ ταὐτὰ
[9, 41]	ἀνακεῖσθαι δὲ ἐνταῦθα λέγουσιν ὅρμον	Ἁρμονίᾳ	μὲν δοθέντα ἐξ ἀρχῆς, καλούμενον
[9, 39]	αὐτόματον ἀλλὰ σὺν τέχνῃ καὶ	ἁρμονίᾳ	πρὸς τὸ ἀκριβέστατον ᾠκοδομημένον. (τοῦ
[9, 16]	μὲν ἐν βαρβάροις ἠπίστατο ἡ	Ἁρμονία,	τὰ δὲ καὶ παρ´ Ἕλλησιν
[9, 16]	τῇ Ἀφροδίτῃ τὰς ἐπωνυμίας ἡ	Ἁρμονία,	(τὴν μὲν Οὐρανίαν ἐπὶ ἔρωτι
[9, 38]	δὲ ἀνωτάτω τῶν λίθων φασὶν	ἁρμονίαν	παντὶ εἶναι τῷ οἰκοδομήματι. (τάφοι
[9, 5]	Ἀμφίων ἐπὶ μουσικῇ, τήν τε	ἁρμονίαν	τὴν Λυδῶν κατὰ κῆδος τὸ
[9, 12]	Δώριον, διάφοροι δὲ αὐτοῖς ἐς	ἁρμονίαν	τὴν Φρύγιον ἐπεποίηντο οἱ αὐλοί,
[9, 12]	ἀποδεχομένοις ᾆσαι Μούσας ἐς τὸν	Ἁρμονίας	γάμον τὸ χωρίον ἐστὶν ἐπὶ
[9, 12]	πρῶτος ἐπενόησεν αὐλοὺς ἐς ἅπαν	ἁρμονίας	εἶδος ἔχοντας ἐπιτηδείως, πρῶτος δὲ
[9, 16]	δὴ ἀρχαῖα ὥστε καὶ ἀναθήματα	Ἁρμονίας	εἶναί φασιν, ἐργασθῆναι δὲ αὐτὰ
[9, 12]	θαλάμων δὲ ἀποφαίνουσι τοῦ μὲν	Ἁρμονίας	ἐρείπια καὶ ὃν Σεμέλης φασὶν
[9, 33]	καὶ ἰσχυρὸς διέλυσεν ἐκ τῶν	ἁρμονιῶν	καὶ διέσπα τοὺς λίθους ἀπ´
[9, 32]	πόλεσι καὶ ἐπὶ τοῖς Λάκωσιν	ἁρμοσταῖς.	(Λακεδαιμονίων δὲ χρήματα οὐ νομιζόντων
[9, 6]	ἐν ταῖς πόλεσιν, ἔπαυσαν καὶ	ἁρμοστὰς	τοὺς Σπαρτιάτας ἐκβάλλουσιν. ὕστερον δὲ
[9, 22]	ἐν κύκλῳ τὸ τεῖχος ἔχων	ἄρνα	ἐπὶ τῶν ὤμων· (τὸν δὲ
[9, 40]	δὲ ἡ πόλις καὶ τούτοις	Ἄρνη	τὸ ἀρχαῖον· θυγατέρα δὲ εἶναι
[9, 40]	δὲ εἶναι λέγουσιν Αἰόλου τὴν	Ἄρνην,	ἀπὸ δὲ ταύτης κληθῆναι καὶ
[9, 30]	οὖν ἐγγύτατα νέμοντες ἢ καὶ	ἀροῦντες	ἕκαστοι τὰ ἔργα ἀπολείποντες ἠθροίζοντο
[9, 26]	καταλαβοῦσαν δὲ τὸ ὄρος τοῦτο	ἁρπαγαῖς	χρῆσθαι, πρὶν ἐξεῖλεν Οἰδίπους αὐτὴν
[9, 23]	ὡς ἐπὶ τῆς Κόρης τῇ	ἁρπαγῇ.	(ἐντεῦθεν ἐς Ἀκραίφνιόν ἐστιν ὁδὸς
[9, 26]	λέγουσιν ὁρμᾶσθαι ἐπ´ ὀλέθρῳ τῶν	ἁρπαζομένων	αἴνιγμα ᾄδουσαν· οἱ δὲ κατὰ
[9, 3]	τὴν φρουράν. τὸν δὲ αὐτῶν	ἁρπάσαντα	κρέας, ἐφ´ ὅτῳ τῶν δένδρων
[9, 31]	ἁρπασθῆναι παίζουσαν καὶ ἄνθη συλλέγουσαν,	ἁρπασθῆναι	δὲ οὐκ ἴοις ἀπατηθεῖσαν ἀλλὰ
[9, 31]	Θεσπιεὺς Κόρην τὴν Δήμητρός φησιν	ἁρπασθῆναι	παίζουσαν καὶ ἄνθη συλλέγουσαν, ἁρπασθῆναι
[9, 37]	ἐπὶ δὲ αὐτῷ Στράτιος καὶ	Ἄρρων	καὶ Πύλεος, νεώτατος δὲ Ἀζεύς.
[9, 19]	εἶχε, θήλεά τε ἱερεῖα καὶ	ἄρσενα	ὁμοίως· καὶ ἀπ´ ἐκείνου διαμεμένηκεν
[9, 27]	τῇ αὐτῇ νυκτὶ καὶ ὡς	ἄρσενας	παῖδας αὐτῷ πᾶσαι τέκοιεν, διδύμους
[9, 16]	Ἀμφίονος παίδων, χωρὶς μὲν τῶν	ἀρσένων,	ἰδίᾳ δὲ ταῖς παρθένοις. ~(Πλησίον
[9, 34]	ἅτε οὐδένα οἱ παίδων τῶν	ἀρσένων	λελεῖφθαι νομίζων τὰ μὲν γὰρ
[9, 31]	ἔγημεν ἀδελφὸς ὤν. τὴν δὲ	Ἀρσινόην	στρουθὸς φέρει χαλκῆ τῶν ἀπτήνων·
[9, 31]	ἐς πλέον ἐκείνων ἥκουσι. ~(Καὶ	Ἀρσινόης	ἐστὶν ἐν Ἑλικῶνι εἰκών, ἣν
[9, 15]	Κύρῳ ὁδοῦ μετασχόντος ἐπὶ βασιλέα	Ἀρταξέρξην	καὶ ὀπίσω τοῖς Ἕλλησιν ἐπὶ
[9, 19]	ἀνέμου σφίσιν οὐρίου θύειν τῇ	Ἀρτέμιδι	ὅ τι ἕκαστος εἶχε, θήλεά
[9, 2]	πηγὴν ἐνιδεῖν λέγουσιν αὐτὸν λουμένης	Ἀρτέμιδος	ἐν τῇ πηγῇ. Στησίχορος δὲ
[9, 19]	θυγατρός φασιν αὐτήν. ναὸς δὲ	Ἀρτέμιδός	ἐστιν ἐνταῦθα καὶ ἀγάλματα λίθου
[9, 24]	ἀγάλματα δὲ ὀρθὰ Ἀπόλλωνος καὶ	Ἀρτέμιδός	ἐστιν. ἔστι δὲ αὐτόθι καὶ
[9, 20]	Δήλιον· ἐν δὲ αὐτῷ καὶ	Ἀρτέμιδος	καὶ Λητοῦς ἐστιν ἀγάλματα. Ταναγραῖοι
[9, 17]	(τοῦ ναοῦ δὲ τῆς Εὐκλείας	Ἀρτέμιδος	λέων ἐστὶν ἔμπροσθε λίθου πεποιημένος·
[9, 17]	δὲ ταῖς παρθένοις. ~(Πλησίον δὲ	Ἀρτέμιδος	ναός ἐστιν Εὐκλείας· Σκόπα δὲ
[9, 19]	ὃν Πρόκριδι τῇ Ἐρεχθέως ἔδωκεν	Ἄρτεμις,	ἁλίσκεσθαι μέλλουσα αὐτή τε λίθος
[9, 22]	ναῶν Ἀπόλλωνος, ὁμοῦ δὲ αὐτῷ	Ἄρτεμίς	τε καὶ Λητώ. ἐς δὲ
[9, 2]	ὅστις ἦν, λέγουσι· φαίνεται δὲ	Ἀρτόντης	ὁ Μαρδονίου πλεῖστα μὲν δοὺς
[9, 18]	λίθοι· Θηβαίων δὲ οἱ τὰ	ἀρχαῖα	μνημονεύοντες Τυδέα φασὶν εἶναι τὸν
[9, 16]	Θηβαίοις ξόανά ἐστιν οὕτω δὴ	ἀρχαῖα	ὥστε καὶ ἀναθήματα Ἁρμονίας εἶναί
[9, 38]	τὴν διέξοδον τῷ Κηφισῷ τὴν	ἀρχαίαν,	ἐπεὶ μηδὲ ἄχρι τῶν Τρωικῶν
[9, 14]	ὑπὸ Ἀγησιπόλιδος διῳκισμένους ἐς τὴν	ἀρχαίαν	συνήγαγεν αὖθις πόλιν· τὰ δὲ
[9, 40]	καὶ Λεβάδειαν καλουμένας, ὅμως τοῖς	ἀρχαίοις	ἐχρήσατο ὀνόμασιν ἐς αὐτάς, καθότι
[9, 41]	αὐτῇ καὶ Ἀφροδίτης ἱερόν ἐστιν	ἀρχαῖον·	ἀνακεῖσθαι δὲ ἐνταῦθα λέγουσιν ὅρμον
[9, 20]	δὲ ὕστερον τὸ ὄνομα τὸ	ἀρχαῖον	ἀνεσώσαντο. (ἔστι δ´ Ὠρίωνος μνῆμα
[9, 3]	μαντεύεσθαι δὲ τὰς νύμφας τὸ	ἀρχαῖον	αὐτόθι ἔχει λόγος. ~(Πλαταιεῦσι δὲ
[9, 1]	μὲν δὴ καὶ οὗτοι τὸ	ἀρχαῖον	ἐβασιλεύοντο, δῆλά ἐστι· βασιλεῖαι γὰρ
[9, 33]	τῆς Ἀθηνᾶς ναὸς καὶ ἄγαλμα	ἀρχαῖον	ἐλέφαντος. (Σύλλα δὲ ἔστι μὲν
[9, 11]	Θηβαίων· τὸ δὲ ξόανον τὸ	ἀρχαῖον	Θηβαῖοί τε εἶναι Δαιδάλου νενομίκασι
[9, 23]	ἐς Ὀποῦντα ἡ Λάρυμνα τὸ	ἀρχαῖον·	Θηβαίων δὲ ἐπὶ μέγα ἰσχύος
[9, 40]	πόλις καὶ τούτοις Ἄρνη τὸ	ἀρχαῖον·	θυγατέρα δὲ εἶναι λέγουσιν Αἰόλου
[9, 12]	τῷ Σποδίῳ ταύρους ἔθυον τὸ	ἀρχαῖον·	καί ποτε παρούσης σφίσι τῆς
[9, 12]	ἐφ´ ἡμῶν πεποίηται, Κάδμου τὸ	ἀρχαῖον	οἰκίαν εἶναι· θαλάμων δὲ ἀποφαίνουσι
[9, 24]	εἴκοσιν ἀπέχουσι Κύρτωνες· τὸ δὲ	ἀρχαῖον	ὄνομα τῷ πολίσματί φασιν εἶναι
[9, 34]	Ἥρας ἐστὶν ἱερὸν καὶ ἄγαλμα	ἀρχαῖον,	Πυθοδώρου τέχνη Θηβαίου, φέρει δὲ
[9, 24]	λίθου δὲ ἀργοῦ κατὰ τὸ	ἀρχαῖον.	(Ὑήττου δὲ στάδια ὡς εἴκοσιν
[9, 7]	ἐπὶ μὲν Κασσάνδρου πᾶς ὁ	ἀρχαῖος	περίβολος ἀνῳκίσθη, ἔδει δὲ ἄρα
[9, 8]	ταύταις, αἱ δὲ Ὠγύγιαι τὸ	ἀρχαιότατον.	(τὰς δὲ Ὁμολωίδας κληθῆναί φασιν
[9, 38]	πεποίηται καὶ Διονύσου, τὸ δὲ	ἀρχαιότατον	Χαρίτων ἐστὶν ἱερόν. τὰς μὲν
[9, 31]	καὶ ἄλλοι τρίποδες κεῖνται καὶ	ἀρχαιότατος,	ὃν ἐν Χαλκίδι λαβεῖν τῇ
[9, 27]	ὃς καὶ τοὺς ὕμνους τοὺς	ἀρχαιοτάτους	ἐποίησεν Ἕλλησιν, οὗτος ὁ Ὠλὴν
[9, 29]	Ἀθηναίοις τῶν ὕμνων ἐποίησε τοὺς	ἀρχαιοτάτους,	οὗτος ἀκμάζοντος ἐπὶ τῷ Λίνῳ
[9, 35]	πυθέσθαι με, ἐπεὶ τά γε	ἀρχαιότερα	ἐχούσας ἐσθῆτα οἵ τε πλάσται
[9, 29]	τῷ προοιμίῳ θυγατέρας Οὐρανοῦ τὰς	ἀρχαιοτέρας	Μούσας, τούτων δὲ ἄλλας νεωτέρας
[9, 27]	ἐφαίνετό μοι τὸ ἱερὸν τοῦτο	ἀρχαιότερον	ἢ κατὰ Ἡρακλέα εἶναι τὸν
[9, 10]	ἐπιφανὴς δὲ μάλιστα ἐπί τε	ἀρχαιότητι	καὶ τοῦ ἀναθέντος τῇ δόξῃ
[9, 8]	δὲ ἐν τῷ περιβόλῳ τοῦ	ἀρχαίου	τείχους ἑπτὰ ἀριθμὸν ἦσαν πύλαι,
[9, 25]	ἐκτὸς ἐμύησεν ἡ Πελαργὴ τῶν	ἀρχαίων,	Τηλώνδης καὶ ὅσοι γένους τοῦ
[9, 34]	καὶ Δῆλον. περὶ δὲ τῶν	ἀρχαίων	τοιαῦτ´ ἦν ὁπόσα καὶ μνημονεύουσιν.
[9, 32]	τούτων ἕνεκα Ἐτεόνικος πληγῶν τε	ἄρχειν	ἐπήρθη καὶ ἀμυνάμενον τὸν Αὐτόλυκον
[9, 32]	τηνικαῦτα Ἀθηναίοις τῶν τριάκοντα ἡ	ἀρχὴ	καὶ παρῆν ἔτι ὁ Λύσανδρος
[9, 37]	Πρέσβωνος τοῦ Φρίξου περιῆλθεν ἡ	ἀρχή.	Κλυμένου δὲ γίνονται παῖδες, πρεσβύτατος
[9, 23]	πρὸς τὰ χείλη τοῦ κηροῦ.	(ἀρχὴ	μὲν Πινδάρῳ ποιεῖν ᾄσματα ἐγένετο
[9, 13]	τῶν συμμάχων οἱ μὲν οὐδὲ	ἀρχὴν	ἀνῃροῦντο ἅτε οὐ τεθνεῶτός σφισιν
[9, 7]	μετ´ οὐ πολὺ παρέλαβε τὴν	ἀρχήν,	ἀπήγαγεν ὑπολαβοῦσα νόσος φθινώδης, Ἀντίπατρος
[9, 21]	Ἕλλησιν ἐξευρεῖν, τὰ μὲν οὐδὲ	ἀρχὴν	αὐτὸν εὑρήσειν, τὰ δὲ οὐ
[9, 5]	παρέδωκε μὲν αὐξηθέντι Λαβδάκῳ τὴν	ἀρχήν·	γενομένης δὲ οὐ μετὰ πολὺ
[9, 5]	Λαοδάμαντος ηὐξημένου καὶ ἔχοντος τὴν	ἀρχήν,	δεύτερον τότε ἄγουσι τὴν στρατιὰν
[9, 5]	μετοικήσαντος Πολύδωρος ὁ Κάδμου τὴν	ἀρχὴν	ἔσχε. (Πενθεὺς δὲ ὁ Ἐχίονος
[9, 36]	φήμη γενέσθαι Φλεγύαν, καὶ τὴν	ἀρχὴν	Ἐτεοκλέους ἀποθανόντος ἄπαιδος ὁ Φλεγύας
[9, 21]	ἐπὶ δὲ τῆς κεφαλῆς οὐδὲ	ἀρχὴν	κέρατά ἐστι, καὶ τοὺς ἐκ
[9, 5]	τόν τε υἱὸν καὶ τὴν	ἀρχὴν	Νυκτεῖ. (τὰ δὲ ἐφεξῆς μοι
[9, 25]	ἅπαντας ἐκώλυσεν οὐδέν, ἥντινα λέγουσιν	ἀρχὴν	οἱ Θηβαῖοι γενέσθαι τοῖς δρωμένοις.
[9, 14]	δὲ οἱ δικάζειν λαχόντες οὐδὲ	ἀρχὴν	περὶ αὐτοῦ θέσθαι τὴν ψῆφον.
[9, 31]	ἐς τὰς Μούσας ἀφαιροῦσι προοίμιον,	ἀρχὴν	τῆς ποιήσεως εἶναι τὸ ἐς
[9, 37]	πρὸς αὐτῷ στήλη· τὴν δὲ	ἀρχὴν	τῶν Ὀρχομενίων ἔσχεν Ἀσκάλαφος καὶ
[9, 36]	γενομένων παίδων ἐκδέχεται Χρύσης τὴν	ἀρχήν,	Χρυσογενείας τε ὢν τῆς Ἄλμου
[9, 26]	τὸ ἱερὸν τοῦτό ἐστιν ἐξ	ἀρχῆς	ἅγιον· τοῦ Καβειρίου δὲ ἐν
[9, 15]	οἱ Βοιωτάρχαι παραχωροῦσιν ἑκουσίως τῆς	ἀρχῆς·	Ἀλέξανδρος δὲ οὔτε ἔτι ἐθάρρει
[9, 36]	νόμων, οὓς ἔγραφεν ἐπὶ τῆς	ἀρχῆς,	ἄλλων τε ὁπόσων ἄδειαν εἶναι
[9, 26]	Σφιγγὶ ἀμφισβητήσων τις ἀφίκοιτο τῆς	ἀρχῆς	γενέσθαι γὰρ τῷ Λαΐῳ ἐκ
[9, 14]	δέ, ὑφορωμένοις τήν τε ἐξ	ἀρχῆς	ἐκ τῶν Θηβαίων δυσμένειαν καὶ
[9, 1]	οἱ δὲ Πλαταιεῖς τὸ ἐξ	ἀρχῆς	ἐμοὶ δοκεῖν εἰσιν αὐτόχθονες· ὄνομα
[9, 6]	ἐς Ἀλέξανδρον ἡκούσης τῆς Μακεδόνων	ἀρχῆς,	Θηβαίοις ἐπῆλθεν ἐξελεῖν τὴν φρουράν·
[9, 27]	Θεσπιεῖς τιμῶσιν Ἔρωτα μάλιστα ἐξ	ἀρχῆς,	καί σφισιν ἄγαλμα παλαιότατόν ἐστιν
[9, 33]	χώρας αὐχμηρᾶς οὔσης τὸ ἐξ	ἀρχῆς	καὶ ὕδατος οὐκ ὄντος ἐν
[9, 41]	ὅρμον Ἁρμονίᾳ μὲν δοθέντα ἐξ	ἀρχῆς,	καλούμενον δὲ Ἐριφύλης, ὅτι αὐτὴ
[9, 25]	τὰ ὄργια αὐτοῦ λέγουσιν ἐξ	ἀρχῆς,	μετενεγκεῖν δὲ αὐτὰ ἐπὶ τὸν
[9, 24]	τε οὖσαι καὶ εὐθὺς ἐξ	ἀρχῆς·	μοίρας δὲ ἐμοὶ δοκεῖν τῆς
[9, 14]	δὲ ἐτέτακτο ἐπιλαβόντα ἄνδρα τῆς	ἀρχῆς·	ὁ οὖν Ἐπαμινώνδας ὑπεριδὼν ὡς
[9, 26]	προσηκόντως ἀμφισβητοῦντας γένους τε καὶ	ἀρχῆς.	Οἰδίπους δὲ ἄρα ἀφίκετο ὑπὸ
[9, 36]	δὲ ἐγένετο ἥ τε ἐξ	ἀρχῆς	οἰκισθεῖσα ἡ Ἀνδρηὶς καὶ προσέκτισεν
[9, 23]	πλείω πεδιάς. εἶναι δὲ ἐξ	ἀρχῆς	τε μοῖραν τῆς Θηβαΐδος τὴν
[9, 30]	παντὸς τῇ γῇ τὰ ἐξ	ἀρχῆς	φασι· τὰς γυναῖκας δὲ αἳ
[9, 39]	ὅμορος. αὕτη τὸ μὲν ἐξ	ἀρχῆς	ᾠκεῖτο ἐπὶ μετεώρου καὶ ὠνομάζετο
[9, 1]	ἡ τύχη ἢ ὡς ὑπὸ	Ἀρχιδάμου	καὶ Λακεδαιμονίων τὸ πρότερον ἥλωσαν·
[9, 24]	τε ποταμὸς ὁ Κηφισὸς ἐκδίδωσιν	ἀρχόμενος	ἐκ Λιλαίας τῆς Φωκέων καὶ
[9, 5]	ἐς Ἴλιον ἀθροιζομένου στόλου Πηνέλεων	ἄρχοντα	εἵλοντο, ὅτι οὐκ ἐν ἡλικίᾳ
[9, 1]	ἔτει πρότερον, Ἀστείου δὲ Ἀθήνῃσιν	ἄρχοντος.	καὶ ἡ μὲν πόλις ὑπὸ
[9, 5]	(Πολυνείκης δὲ περιόντος μὲν καὶ	ἄρχοντος	Οἰδίποδος ὑπεξῆλθεν ἐκ Θηβῶν δέει
[9, 32]	ὁ Λύσανδρος ἐπί τε δεκαδαρχίαις	ἃς	κατέστησε ταῖς πόλεσι καὶ ἐπὶ
[9, 6]	κατὰ Ἑλλήνων· καὶ δεκαδαρχίας τε,	ἃς	Λακεδαιμόνιοι κατέστησαν ἐν ταῖς πόλεσιν,
[9, 31]	ἐς γυναῖκάς τε ᾀδόμενα καὶ	ἃς	μεγάλας ἐπονομάζουσιν Ἠοίας, καὶ Θεογονίαν
[9, 36]	καὶ ὁ τὰ ἔπη συνθεὶς	ἃς	μεγάλας Ἠοίας καλοῦσιν Ἕλληνες· Ὕηττος
[9, 11]	~(Ἐν ἀριστερᾷ δὲ τῶν πυλῶν,	ἃς	ὀνομάζουσιν Ἠλέκτρας, οἰκίας ἐστὶν ἐρείπια
[9, 33]	ἐστιν ἐν ὑπαίθρῳ θεῶν ἱερὸν	ἃς	Πραξιδίκας καλοῦσιν· ἐνταῦθα ὀμνύουσι μέν,
[9, 12]	ἔνθα δή φασι τὰς θεὰς	ᾆσαι.	(λέγεται δὲ καὶ τόδε, ὡς
[9, 12]	ἀνθρώποις. Ἑλλήνων δὲ τοῖς ἀποδεχομένοις	ᾆσαι	Μούσας ἐς τὸν Ἁρμονίας γάμον
[9, 22]	μὲν οὐκ ἐπὶ πολὺ ἐπῆλθεν	ᾆσαι	τὰ ἐς Γλαῦκον, Αἰσχύλῳ δὲ
[9, 27]	ὑβρίζοντας καὶ μάλιστα ὅσοι θεῶν	ἀσεβεῖς	ἦσαν, οὐκ ἂν αὐτός γε
[9, 5]	ἐς τὰ λοιπὰ ὑβριστὴς καὶ	ἀσεβὴς	Διονύσου, δίκην ἔσχεν ἐκ τοῦ
[9, 27]	φλὸξ αὐτόθι διέφθειρε· τῶν δὲ	ἀσεβησάντων	ἐς τὸν θεὸν ὁ μὲν
[9, 31]	Ἡσιόδου τὸν φόνον καὶ αὐτόθι	ἀσεβήσασιν	ἐς Ποσειδῶνα ἐγένετο ἐν τῇ
[9, 23]	τὰς Θήβας ἀναστάτους· ὑπὸ δὲ	ἀσθενείας	καὶ γήρως οὐδὲ ἐς τὴν
[9, 7]	τὰ δὲ ἄλλα ἐς τὸ	ἀσθενέστατον	ἀπ´ ἐκείνου προήχθησαν· καί σφισιν
[9, 28]	ὄφεσι τὸν ἰὸν ποιοῦσιν ἐνταῦθα	ἀσθενέστερον	αἱ νομαί, ὥστε καὶ διαφεύγουσι
[9, 37]	τοῦ δαιμονίου σφίσιν ἐς τὸ	ἀσθενέστερον	ἔμελλεν ἀεὶ ῥέψειν. ~(Ὀρχομενίοις δὲ
[9, 14]	πολίσματα τὰ Ἀρκάδων ὁπόσα εἶχεν	ἀσθενῶς	καταλῦσαι πείσας τοὺς Ἀρκάδας, πατρίδα
[9, 18]	Πριαμίδου κομίσαντες ἐς οἴκους ἐξ	Ἀσίης	Διὸς ἐννεσίῃς´ ἥρωα σέβεσθαι» (τῇ
[9, 23]	τῷ ὄρει τὸ ὄνομα ἐγένετο,	Ἄσιος	ἐν τοῖς ἔπεσιν εἴρηκε. πρὸ
[9, 37]	δὲ ἀρχὴν τῶν Ὀρχομενίων ἔσχεν	Ἀσκάλαφος	καὶ Ἰάλμενος Ἄρεως εἶναι λεγόμενοι,
[9, 39]	Ἕρκυνα, ἐπεὶ μηδὲ τοὺς δράκοντας	Ἀσκληπιοῦ	μᾶλλον ἢ καὶ Τροφωνίου νομίζουσιν
[9, 39]	ταῦτα εἰκάσαι μὲν ἄν τις	Ἀσκληπιοῦ	τε εἶναι καὶ Ὑγείας, εἶεν
[9, 39]	Τροφωνίου ναὸς καὶ ἄγαλμά ἐστιν,	Ἀσκληπιῷ	καὶ τοῦτο εἰκασμένον· Πραξιτέλης δὲ
[9, 29]	τῷδε ἐν τῇ Ἀτθίδι ἐποίησεν,	Ἄσκρῃ	δ´ αὖ παρέλεκτο Ποσειδάων ἐνοσίχθων,
[9, 38]	ἐλεγεῖα ἐπὶ τῷ μνήματι ἐπεγέγραπτο·	Ἄσκρη	μὲν πατρὶς πολυλήιος, ἀλλὰ θανόντος
[9, 29]	πρῶτος μετ´ Ἀλωέος ἔκτισε παίδων	Ἄσκρην,	ἥ θ´ Ἑλικῶνος ἔχει πόδα
[9, 29]	λέγουσιν, οἰκίσαι δὲ αὐτοὺς καὶ	Ἄσκρην·	καὶ δὴ καὶ Ἡγησίνους ἐπὶ
[9, 29]	πεποιήμεθα παρ´ αὐτοῦ Καλλίππου διδαχθέντες.	Ἄσκρης	μὲν δὴ πύργος εἷς ἐπ´
[9, 29]	γενέσθαι Λίνον· καλοῦσι δὲ τὸ	ᾆσμα	Αἰγύπτιοι τῇ ἐπιχωρίῳ φωνῇ Μανέρων.
[9, 29]	βαρβάρου πάσης, ὡς καὶ Αἰγυπτίοις	ᾆσμα	γενέσθαι Λίνον· καλοῦσι δὲ τὸ
[9, 29]	ἔπη ποιήσαντες, Ὅμηρος μέν, ἅτε	ᾆσμα	Ἕλλησιν ὂν ἐπιστάμενος τοῦ Λίνου
[9, 12]	τὰ θέατρα· καί οἱ καὶ	ᾆσμα	πεποιημένον ἐστὶ προσόδιον ἐς Δῆλον
[9, 23]	ποιήσειν μέντοι καὶ ἐς αὐτὴν	ᾆσμα	Πίνδαρον ἐλθόντα ὡς αὐτήν. (τὸν
[9, 23]	κηροῦ. (ἀρχὴ μὲν Πινδάρῳ ποιεῖν	ᾄσματα	ἐγένετο τοιαύτη· εὐδοκιμοῦντα δὲ αὐτὸν
[9, 22]	ἣ μόνη δὴ ἐν Τανάγρᾳ	ᾄσματα	ἐποίησε, ταύτης ἔστι μὲν μνῆμα
[9, 23]	ἤκουσεν ᾄδοντος. ἐν τούτῳ τῷ	ᾄσματι	ἄλλαι τε ἐς τὸν Ἅιδην
[9, 22]	τῆς νίκης ἕνεκα ἣν Πίνδαρον	ᾄσματι	ἐνίκησεν ἐν Θήβαις. φαίνεται δέ
[9, 23]	τὰ πολλὰ μεμελετηκυῖα ᾄδειν τῶν	ᾀσμάτων·	ταύτῃ Πίνδαρος ἐνύπνιον τῇ πρεσβύτιδι
[9, 40]	εὕρασθαι τοὺς Φωκεῖς, σφίσι δὲ	ἀσμένοις	ἀντὶ χρυσοῦ γενέσθαι τὸ σκῆπτρον.
[9, 21]	δὲ ἐν Αἰθιοπίᾳ μελαίνας τὰς	ἀσπίδας	οὐ μεῖον ἢ καὶ τοὺς
[9, 16]	ἐστὶν ἐν τῷ φανερῷ. καὶ	ἀσπίδες	ἐνταῦθα ἀνάκεινται χαλκαῖ· Λακεδαιμονίων δέ,
[9, 21]	ἐπεὶ καὶ τὰ θηρία αἱ	ἀσπίδες	τοῦτο μὲν ἔχουσιν αἱ Λίβυσσαι
[9, 29]	ἐπὶ τοῦ Ἀχιλλέως ἔφη τῇ	ἀσπίδι	ἄλλα τε ἐργάσασθαι τὸν Ἥφαιστον
[9, 25]	τῆς μάχης αὐτῶν κίων, καὶ	ἀσπὶς	ἔπεστιν ἐπ´ αὐτῷ λίθου. δείκνυται
[9, 39]	καὶ τοῦ Ἀριστομένους ἐνταῦθα ἡ	ἀσπίς·	τὰ δὲ ἐς αὐτὴν ὁποῖα
[9, 38]	προσιόντων τοῖς Ὀρχομενίοις χρημάτων πολλῶν.	(Ἀσπληδόνα	δὲ ἐκλιπεῖν τοὺς οἰκήτοράς φασιν
[9, 39]	καὶ ὠνομάζετο Μίδεια ἀπὸ τῆς	Ἀσπληδόνος	μητρός· Λεβάδου δὲ ἐξ Ἀθηνῶν
[9, 38]	γενέσθαι δὲ τὸ ὄνομα ἀπὸ	Ἀσπληδόνος	τῇ πόλει, τοῦτον δὲ εἶναι
[9, 38]	δὲ Ποσειδάωνος ἀγακλειτῆς τε Μιδείης	Ἀσπληδὼν	γένεθ´ υἱὸς ἀν´ εὐρύχορον πτολίεθρον»
[9, 1]	τῆς ἐν Λεύκτροις ἔτει πρότερον,	Ἀστείου	δὲ Ἀθήνῃσιν ἄρχοντος. καὶ ἡ
[9, 1]	τοὺς ἀγρούς, ὁπόσοι ἀπωτέρω τοῦ	ἄστεως	ἦσαν, οὐδὲ ἐς τούτους ἀνὰ
[9, 1]	διπλῷ τείχει μὴ ἐξελθεῖν τοῦ	ἄστεως,	Θηβαῖοι δὲ ἐν τῷ τότε
[9, 32]	αὐτὸν οὐ πόρρω τοῦ Κολοφωνίων	ἄστεως.	(ὡς δὲ καὶ δεύτερα ὁ
[9, 25]	κεραυνοῖς τε ἐξ οὐρανοῦ καὶ	ἀστραπαῖς	ἐφθάρησαν. ~(Οὕτω μὲν τὸ ἱερὸν
[9, 14]	πρὸς αὐτὸ ἀφικόμενος Ἀθηναίων τὸ	ἄστυ,	ὡς ἐπεξιέναι μαχουμένους τοὺς Ἀθηναίους
[9, 37]	Ἄρεως εἶναι λεγόμενοι, μητρὸς δὲ	Ἀστυόχης	ἦσαν τῆς Ἄκτορος τοῦ Ἀζέως
[9, 17]	αὐτοχειρίᾳ θελήσαντος, ὃς ἂν τῶν	ἀστῶν	ἐπιφανέστατος κατὰ γένους ἀξίωμα ᾖ.
[9, 39]	καὶ λούουσι δύο παῖδες τῶν	ἀστῶν	ἔτη τρία που καὶ δέκα
[9, 18]	τάφος ἐστὶν Ἀσφοδίκου· καὶ ὁ	Ἀσφόδικος	οὗτος ἀπέκτεινεν ἐν τῇ μάχῃ
[9, 18]	δὲ τῇ πηγῇ τάφος ἐστὶν	Ἀσφοδίκου·	καὶ ὁ Ἀσφόδικος οὗτος ἀπέκτεινεν
[9, 3]	δὲ ἄγαλμα κομίσαντες παρὰ τὸν	Ἀσωπὸν	καὶ ἀναθέντες ἐπὶ ἅμαξαν, γυναῖκα
[9, 1]	οἱ Πλαταιεῖς ἴσασι, μόνον δὲ	Ἀσωπὸν	καὶ ἔτι πρότερον Κιθαιρῶνα· καὶ
[9, 8]	καλουμένην. ~(Διαβεβηκότι δὲ ἤδη τὸν	Ἀσωπὸν	καὶ τῆς πόλεως δέκα μάλιστα
[9, 4]	πρὶν δὲ ἢ διαβῆναι τὸν	Ἀσωπόν,	παρ´ αὐτὸ τὸ ῥεῦμα ἀποτραπεῖσιν
[9, 4]	τῆς Θηβαίων τὴν Πλαταιίδα ὁ	Ἀσωπός.	~(Γῆν δὲ τὴν Θηβαΐδα οἰκῆσαι
[9, 26]	θυγατέρα δὲ εἶναι Θέσπιαν λέγουσιν	Ἀσωποῦ	καὶ ἀπὸ ταύτης κληθῆναι τὴν
[9, 3]	ὡς ἄγοιτο γυναῖκα Πλάταιαν τὴν	Ἀσωποῦ.	(καὶ ὁ μὲν ἔπρασσε κατὰ
[9, 1]	ἧς κέκληται ἡ πόλις, βασιλέως	Ἀσωποῦ	καὶ οὐ τοῦ ποταμοῦ παῖδα
[9, 4]	δὲ εἶναι τὴν Ὠερόην τοῦ	Ἀσωποῦ	λέγουσι. πρὶν δὲ ἢ διαβῆναι
[9, 20]	δέ ἐστιν ἐς αὐτὴν πεποιημένα	Ἀσωποῦ	παῖδα εἶναι. (ταύτης τοῦ βίου
[9, 1]	ἀπὸ Πλαταίας, ἣν θυγατέρα εἶναι	Ἀσωποῦ	τοῦ ποταμοῦ νομίζουσιν. (ὅτι μὲν
[9, 29]	Ἕλλησιν ἔπη ποιήσαντες, Ὅμηρος μέν,	ἅτε	ᾆσμα Ἕλλησιν ὂν ἐπιστάμενος τοῦ
[9, 13]	ἐνταῦθα οἱ σύμμαχοι τῶν Λακεδαιμονίων	ἅτε	αὐτοῖς καὶ τὸν πρὸ τοῦ
[9, 28]	ἄπεστι τὸ ἀπὸ τοῦ ἰοῦ·	ἅτε	γὰρ σιτουμένοις τοῖς ἔχεσι μύρων
[9, 9]	ἐτράποντο, καταφεύγουσιν ἐς τὸ τεῖχος·	(ἅτε	δὲ οὐκ ἐπισταμένων τῶν Πελοποννησίων
[9, 25]	ἐς τῶν Καβείρων τὸ ἱερὸν	ἅτε	ἐν γῇ τῇ πολεμίᾳ κεραυνοῖς
[9, 33]	Ἀλαλκομεναῖς ἠμελήθη τὸ ἀπὸ τοῦδε	ἅτε	ἠρημωμένον τῆς θεοῦ. (ἐγένετο δὲ
[9, 14]	τὰ ἐν Πελοποννήσῳ παραυτίκα ἔσπευδεν	ἅτε	καὶ τῶν Ἀρκάδων προθύμως μεταπεμπομένων.
[9, 37]	τῷ πολέμῳ προσέπταισαν· (Ἐργῖνος δὲ	ἅτε	κεκακωμένων ἐς τὸ ἔσχατον τῶν
[9, 16]	ἐσθεῖναι Πλοῦτον ἐς τὰς χεῖρας	ἅτε	μητρὶ ἢ τροφῷ τῇ Τύχῃ,
[9, 26]	δὲ αὐτοὺς ἀποκρίνασθαι θανάτῳ ζημιοῦν,	ἅτε	οὐ προσηκόντως ἀμφισβητοῦντας γένους τε
[9, 13]	οἱ μὲν οὐδὲ ἀρχὴν ἀνῃροῦντο	ἅτε	οὐ τεθνεῶτός σφισιν οὐδενός, τῶν
[9, 34]	Κορώνειαν καὶ Ἁλιαρτίαν. Ἀθάμας δὲ	ἅτε	οὐδένα οἱ παίδων τῶν ἀρσένων
[9, 31]	καὶ συνιέντι ῥᾳστώνην τοῦ ἔρωτος	ἅτε	οὐχ ἑαυτοῦ σκιὰν δοξάζοντι ἀλλὰ
[9, 39]	λούοντες καὶ ὁπόσα χρὴ διακονούμενοι	ἅτε	παῖδες. τὸ ἐντεῦθεν ὑπὸ τῶν
[9, 29]	Ἡγησίνους ἐπὶ τῷδε ἐν τῇ	Ἀτθίδι	ἐποίησεν, Ἄσκρῃ δ´ αὖ παρέλεκτο
[9, 6]	δέ μοι καὶ ἐν τῇ	Ἀτθίδι	συγγραφῇ τὸ ἐν Χαιρωνείᾳ σφάλμα
[9, 32]	ἀδικεῖν Ἐτεόνικον κατέγνω καὶ ἀπέπεμψεν	ἀτιμάσας	τῷ λόγῳ. (τάδε μὲν Λυσάνδρῳ
[9, 20]	Πόλος τε ὀνομαζόμενον χωρίον· ἐνταῦθα	Ἄτλαντα	καθήμενον πολυπραγμονεῖν τά τε ὑπὸ
[9, 22]	τε παῖδα καὶ Ἀλκυόνης τῆς	Ἄτλαντος.	Ἀνθηδονίοις δὲ μάλιστά που κατὰ
[9, 20]	δὲ καὶ Ὁμήρῳ περὶ τούτου,	Ἄτλαντος	θυγάτηρ ὀλοόφρονος, ὅστε θαλάσσης πάσης
[9, 40]	δὲ Ἀτρεῖ καταλιπεῖν, τὸν δὲ	Ἀτρέα	Θυέστῃ, παρὰ Θυέστου δὲ ἔχειν
[9, 40]	Ἑρμῆν δοῦναι Πέλοπι, Πέλοπα δὲ	Ἀτρεῖ	καταλιπεῖν, τὸν δὲ Ἀτρέα Θυέστῃ,
[9, 35]	Περγαμηνοῖς δὲ ὡσαύτως ἐν τῷ	Ἀττάλου	θαλάμῳ, Βουπάλου καὶ αὗται· (καὶ
[9, 23]	καὶ γήρως οὐδὲ ἐς τὴν	Ἀττικὴν	ἀποσωθῆναι δυνηθέντες ἐνταῦθα ᾤκησαν. κεῖται
[9, 13]	ἐκέλευον δὲ ὑπεκθεμένους ἐς τὴν	Ἀττικὴν	γυναῖκας καὶ παῖδας ὡς πολιορκησομένους
[9, 1]	Βοιωτία καὶ κατὰ ἄλλα τῆς	Ἀττικῆς	ἐστιν ὅμορος, πρὸς δὲ Ἐλευθερῶν
[9, 1]	πρὸς Ἐλευθερῶν τε καὶ τῆς	Ἀττικῆς,	ᾗ μηδὲ σκοπὸς ἐτέτακτο ὑπὸ
[9, 29]	τῇ Ἀτθίδι ἐποίησεν, Ἄσκρῃ δ´	αὖ	παρέλεκτο Ποσειδάων ἐνοσίχθων, ἣ δή
[9, 21]	φανείη σφίσιν ὁ τίγρις τὴν	αὐγήν,	ἐρυθρός τ´ ἐδόκει καὶ ὁμόχρους
[9, 19]	αὐτὸ ἐπὶ νυκτὶ ἑκάστῃ καὶ	αὖθις	ἀνοίγεσθαί φασιν ὑπὸ Ἡρακλέους, τὸν
[9, 27]	δὲ ὀπίσω Θεσπιεῦσιν ἀποπέμψαντος Νέρωνα	αὖθις	δεύτερα ἀνάσπαστον ποιῆσαι. (καὶ τὸν
[9, 1]	κατελθόντων ἐξ Ἀθηνῶν, τοὺς δὲ	αὖθις	ἔμελλεν ἐπιλήψεσθαι κακὸν δεύτερον. ἐκ
[9, 2]	δὲ ἐς τὴν λεωφόρον ἐστὶν	αὖθις	ἐν δεξιᾷ Μαρδονίου λεγόμενον μνῆμα
[9, 6]	τε καὶ ἐν Κορωνείᾳ, νικῶσιν	αὖθις	ἐν Λεύκτροις ἐπιφανεστάτην νίκην ὁπόσας
[9, 29]	ἐς Μακεδονίαν· (ἐκεῖνον μὲν δὴ	αὖθις	ἐξ ἐνυπνίων ἄλλων ὀπίσω τοῦ
[9, 1]	κατέλαβε γενέσθαι τε ἀναστάτους καὶ	αὖθις	ἐς Βοιωτίαν καταχθῆναι. (ἐπὶ μὲν
[9, 37]	δὲ ἀναστάτους ὑπὸ Θηβαίων κατήγαγεν	αὖθις	ἐς Ὀρχομενὸν Φίλιππος ὁ Ἀμύντου·
[9, 15]	ᾕρητο καὶ στρατῷ Βοιωτῶν ἀφίκετο	αὖθις	ἐς Πελοπόννησον, ἐκράτησε μὲν περὶ
[9, 14]	Ἀθηναίους ἐκώλυεν Ἰφικράτης, ὁ δὲ	αὖθις	ἐς τὰς Θήβας ἀπήλαυνε. καὶ
[9, 25]	γένους τοῦ Καβειριτῶν ἐλείποντο κατῆλθον	αὖθις	ἐς τὴν Καβειραίαν. Πελαργῇ μὲν
[9, 7]	ἐγνωσιμάχησάν τε αὐτίκα καὶ ἐτράποντο	αὖθις	ἐς τὴν Ῥωμαίων φιλίαν. (Σύλλας
[9, 15]	ὑπὸ Θηβαίων. (ὡς δὲ βοιωταρχεῖν	αὖθις	ᾕρητο καὶ στρατῷ Βοιωτῶν ἀφίκετο
[9, 30]	εἴκοσι στάδια ἄνεισι τὸ ὕδωρ	αὖθις,	καὶ ὄνομα Βαφύρας ἀντὶ Ἑλικῶνος
[9, 30]	οὐ πολὺ τρεῖς μέν εἰσιν	αὖθις	Κηφισοδότου, Στρογγυλίωνος δὲ ἕτερα τοσαῦτα,
[9, 3]	γυναῖκα ἐφιστᾶσι νυμφεύτριαν· οἱ δὲ	αὖθις	κληροῦνται καθ´ ἥντινα τάξιν τὴν
[9, 5]	τῆς τελευτῆς, ὁ δὲ ἐπετρόπευσεν	αὖθις	Λάιον Λαβδάκου παῖδα. (Λύκου δὲ
[9, 1]	πᾶσιν· ἐκπεσόντας δὲ σφᾶς ἐδέξαντο	αὖθις	οἱ Ἀθηναῖοι. Φιλίππου δέ, ὡς
[9, 39]	ἀναβάντα παρὰ τοῦ Τροφωνίου παραλαβόντες	αὖθις	οἱ ἱερεῖς καθίζουσιν ἐπὶ θρόνον
[9, 14]	διῳκισμένους ἐς τὴν ἀρχαίαν συνήγαγεν	αὖθις	πόλιν· τὰ δὲ πολίσματα τὰ
[9, 38]	τῆς Ναυπακτίας αὐτὰ ἐξευρήσουσι· καὶ	αὖθις	τὴν Πυθίαν εἰπεῖν ὡς μηνύσοι
[9, 26]	δὲ ἄγαλμα τὸ Διονύσου καὶ	αὖθις	Τύχης, ἑτέρωθι δὲ Ὑγείας τὴν
[9, 39]	ἐφρόντιζε, καὶ ἐπὶ τῷδε ἄλλο	αὖθις	ὕδωρ πίνειν Μνημοσύνης· ἀπὸ τούτου
[9, 12]	οἱ αὐληταὶ καὶ τοῖς μὲν	αὔλημα	ηὔλουν τὸ Δώριον, διάφοροι δὲ
[9, 41]	Τηλέμαχον ἀφικέσθαι σφίσιν ἐπὶ τὴν	αὐλήν,	ἐν τούτοις τοῖς λόγοις ἐστὶν
[9, 12]	(ἀνδριάς τέ ἐστι Προνόμου ἀνδρὸς	αὐλήσαντος	ἐπαγωγότατα ἐς τοὺς πολλούς. τέως
[9, 12]	ἰδέας αὐλῶν τρεῖς ἐκτῶντο οἱ	αὐληταὶ	καὶ τοῖς μὲν αὔλημα ηὔλουν
[9, 30]	εἶναι τῶν αὐλῶν μείζονα τὸν	αὐλητήν.	(κάθηται δὲ καὶ Ἡσίοδος κιθάραν
[9, 19]	πεπανώτερον. ἄνθρωποι δὲ ἐν τῇ	Αὐλίδι	οἰκοῦσιν οὐ πολλοί, γῆς δέ
[9, 19]	καὶ ἀπ´ ἐκείνου διαμεμένηκεν ἐν	Αὐλίδι	πάντα τὰ ἱερεῖα εἶναι δόκιμα.
[9, 19]	ναῷ. λέγεται δὲ ὡς ἐν	Αὐλίδι	πνεῦμα τοῖς Ἕλλησιν οὐκ ἐγίνετο
[9, 28]	πλείονες καὶ ἐλάσσονες ὑπὸ ἕκαστον	αὐλίζονται	δένδρον· τροφὴ γὰρ αὐτοῖς ὁ
[9, 19]	ὀλίγον ἀπ´ αὐτοῦ προελθόντι ἐστὶν	Αὐλίς·	ὀνομασθῆναι δὲ ἀπὸ τῆς Ὠγύγου
[9, 12]	ἁρμονίαν τὴν Φρύγιον ἐπεποίηντο οἱ	αὐλοί,	τὸ δὲ καλούμενον Λύδιον ἐν
[9, 12]	τὸ δὲ καλούμενον Λύδιον ἐν	αὐλοῖς	ηὐλεῖτο ἀλλοίοις· Πρόνομος δὲ ἦν
[9, 12]	διάφορα ἐς τοσοῦτο μέλη ἐπ´	αὐλοῖς	ηὔλησε τοῖς αὐτοῖς. (λέγεται δὲ
[9, 12]	δὲ ἦν ὃς πρῶτος ἐπενόησεν	αὐλοὺς	ἐς ἅπαν ἁρμονίας εἶδος ἔχοντας
[9, 30]	μῆκος τοῦ σώματος εἶναι τῶν	αὐλῶν	μείζονα τὸν αὐλητήν. (κάθηται δὲ
[9, 12]	πολλούς. τέως μέν γε ἰδέας	αὐλῶν	τρεῖς ἐκτῶντο οἱ αὐληταὶ καὶ
[9, 5]	καὶ ἐς ἡμᾶς Καδμείαν ᾤκισεν.	αὐξηθείσης	δὲ ὕστερον τῆς πόλεως, οὕτω
[9, 5]	δυναστεία. Λύκος δὲ παρέδωκε μὲν	αὐξηθέντι	Λαβδάκῳ τὴν ἀρχήν· γενομένης δὲ
[9, 35]	ἐκ παλαιοῦ καὶ Ἀθηναῖοι Χάριτας	Αὐξὼ	καὶ Ἡγεμόνην. τὸ γὰρ τῆς
[9, 16]	Ἁρμονίας εἶναί φασιν, ἐργασθῆναι δὲ	αὐτὰ	ἀπὸ τῶν ἀκροστολίων, ἃ ταῖς
[9, 38]	ἐπερέσθαι δεύτερα, ὅπου τῆς Ναυπακτίας	αὐτὰ	ἐξευρήσουσι· καὶ αὖθις τὴν Πυθίαν
[9, 25]	λέγουσιν ἐξ ἀρχῆς, μετενεγκεῖν δὲ	αὐτὰ	ἐπὶ τὸν Ἀλεξιάρουν καλούμενον· (ὅτι
[9, 24]	ὡς ὥρᾳ χειμῶνος ἐπικλύσασα ἠφάνισεν	αὐτὰ	ἡ λίμνη. οἱ μὲν δὴ
[9, 2]	ἐς πλέον ἐπέξειμι, ἐπειδὰν ἐς	αὐτὰ	ὁ λόγος καθήκῃ μοι. (κατὰ
[9, 22]	τελευτὴν ὑπὸ Ἀπόλλωνος κατὰ τὰ	αὐτὰ	Ὅμηρος πεποιήκασι καὶ Πίνδαρος, προστίθησι
[9, 24]	Σισύφου λεγόμενα ἤκουον, προσέσται καὶ	αὐτὰ	τῇ Ὀρχομενίᾳ συγγραφῇ· θέας δὲ
[9, 24]	δοκεῖν τῆς Ὀρχομενίας εἰσὶ καὶ	αὗται	καὶ πεδίον τὸ Ἀθαμάντιον. καὶ
[9, 35]	τῷ Ἀττάλου θαλάμῳ, Βουπάλου καὶ	αὗται·	(καὶ πρὸς τῷ ὀνομαζομένῳ Πυθίῳ
[9, 31]	ἀπτήνων· πτερὰ μέν γε καὶ	αὗται	κατὰ ταὐτὰ ταῖς ἄλλαις φύουσιν,
[9, 4]	ἐπὶ Θήβας ἡ προτέρα στρατεία.	αὗται	μὲν δή εἰσιν ἐπὶ τοῦ
[9, 17]	μνήματος. (ταῦτα δὲ αἱ πόλεις	αὗται	πεπιστεύκασιν ἐκ χρησμῶν τῶν Βάκιδος,
[9, 35]	ἀκρόπολιν ἐσόδου Χάριτές εἰσι καὶ	αὗται	τρεῖς, παρὰ δὲ αὐταῖς τελετὴν
[9, 29]	ἐνόμισαν εἶναι τρεῖς καὶ ὀνόματα	αὐταῖς	ἔθεντο Μελέτην καὶ Μνήμην καὶ
[9, 35]	ἴσασιν, ὀνόματα δὲ οἷα ἔθετο	αὐταῖς	οὐ μνημονεύουσιν· ἐπεὶ Λακεδαιμόνιοί γε
[9, 35]	καὶ αὗται τρεῖς, παρὰ δὲ	αὐταῖς	τελετὴν ἄγουσιν ἐς τοὺς πολλοὺς
[9, 35]	ἐφ´ ὅτῳ μεταβεβλήκασι τὸ σχῆμα	αὐταῖς·	Χάριτας γοῦν οἱ κατ´ ἐμὲ
[9, 10]	δὲ Πύρρας λέγουσι, θυγατέρας δὲ	αὐτὰς	εἶναι Κρέοντος, ὃς ἐδυνάστευεν ἐπιτροπεύων
[9, 22]	χωρὶς δὲ τὰ ἱερὰ ὑπὲρ	αὐτὰς	ἐν καθαρῷ τέ ἐστι καὶ
[9, 35]	εἶναι θυγατέρας καὶ Ἡλίου φησὶν	αὐτάς.	Ἑρμησιάνακτι δὲ τῷ τὰ ἐλεγεῖα
[9, 40]	τοῖς ἀρχαίοις ἐχρήσατο ὀνόμασιν ἐς	αὐτάς,	καθότι καὶ Αἴγυπτον τὸν ποταμὸν
[9, 35]	Λακεδαίμονα ἱδρύσασθαι τὸν Ταϋγέτης φασὶν	αὐτὰς	καὶ ὀνόματα θέσθαι Κλήταν καὶ
[9, 25]	ἐνίκησε τῇ μάχῃ, Θήβας τε	αὐτὰς	καὶ σύμπασαν τὴν Θηβαΐδα διδόντος
[9, 38]	τε μάλιστα καὶ τῷ Ἐτεοκλεῖ	αὐτὰς	πεσεῖν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ φασιν·
[9, 13]	αἶγες, κατοιάδας οἱ ποιμένες ὀνομάζουσιν	αὐτάς.	τότε οὖν ὁρμήσαντες ἐς τὴν
[9, 13]	εἶναι τὰ τῆς ὕβρεως ἀπάγχουσιν	αὑτάς·	καὶ ὁ Σκέδασος, ὡς ἐς
[9, 17]	Ἀντιποίνου θυγατράσιν ἤρεσκε· διεργασάμεναι δὲ	αὑτὰς	τιμὰς ἀντὶ τούτων ἔχουσι. (τοῦ
[9, 5]	Τισαμενῷ μὲν οὐκ ἐγένετο μήνιμα,	Αὐτεσίωνι	δὲ τῷ Τισαμενοῦ, ὥστε καὶ
[9, 5]	Δωριέας μετῴκησε τοῦ θεοῦ χρήσαντος.	(Αὐτεσίωνος	δὲ ἀπελθόντος, οὕτω βασιλέα εἵλοντο
[9, 33]	καὶ ὕδατος οὐκ ὄντος ἐν	αὐτῇ	ἄνδρα τῶν δυναστευόντων ἐλθόντα ἐς
[9, 17]	ἐρχόμενον· καρποὶ γὰρ ἀποφθινύθουσιν ἐν	αὐτῇ	γαίης δασσαμένων, Φώκου δ´ ἐπὶ
[9, 2]	ἕστηκεν ἀπωτέρω τῆς πόλεως. (ἐν	αὐτῇ	δὲ τῇ πόλει προϊοῦσιν ἀπὸ
[9, 41]	ἀρχῆς, καλούμενον δὲ Ἐριφύλης, ὅτι	αὐτὴ	δῶρον ἔλαβεν ἐπὶ τῷ ἀνδρί·
[9, 41]	ἐν Κύπρῳ πόλις, Ἀδώνιδος ἐν	αὐτῇ	καὶ Ἀφροδίτης ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον·
[9, 17]	τὸν Ὀρνυτίωνος τοῦ Σισύφου περιτυχεῖν	αὐτῇ	καὶ ἔχειν γυναῖκα ἰασάμενον· καὶ
[9, 38]	θαῦμα ὂν τῶν ἐν Ἑλλάδι	αὐτῇ	καὶ τῶν ἑτέρωθι οὐδενὸς ὕστερον,
[9, 35]	ἡ Πειθὼ Χαρίτων εἴη καὶ	αὐτὴ	μία. (ὅστις δὲ ἦν ἀνθρώπων
[9, 27]	τῶν Θεστίου παρθένων διεξέλθοι τῇ	αὐτῇ	νυκτὶ καὶ ὡς ἄρσενας παῖδας
[9, 27]	πάσαις πλὴν μιᾶς ἐν τῇ	αὐτῇ	νυκτί· ταύτην δὲ οὐκ ἐθελῆσαί
[9, 19]	Ἐρεχθέως ἔδωκεν Ἄρτεμις, ἁλίσκεσθαι μέλλουσα	αὐτή	τε λίθος ἐγένετο ἡ ἀλώπηξ
[9, 34]	ἐς τὸ τέμενος ἐσελθεῖν καὶ	αὐτῇ	τὴν Ἀθηνᾶν φανῆναι, τῷ χιτῶνι
[9, 35]	γυναῖκα εἶναι λέγει καὶ ὄνομα	αὐτῇ	τίθεται Χάριν, Πασιθέας δὲ εἶναί
[9, 33]	τοῖς ποσὶν ἐσχάτοις. γενέσθαι δὲ	αὐτῇ	τὸ ὄνομα οἱ μὲν ἀπὸ
[9, 23]	Βοιωτῶν πόλις Λάρυμνα, γενέσθαι δὲ	αὐτῇ	τὸ ὄνομά φασιν ἀπὸ Λαρύμνης
[9, 34]	Ἕλλησιν ἄλλη πόλις ἐπιφανὴς καὶ	αὕτη	ἐς δόξαν. εὐδαιμονίας δέ ποτε
[9, 2]	ἐκείνοις ἀμελὲς γενόμενον ταφῆναι Μαρδόνιον.	(αὕτη	μὲν ἀπ´ Ἐλευθερῶν ἐς Πλάταιαν
[9, 25]	εὑρεῖν τὸ ἔνδον αἵματι ἐμφερές.	αὕτη	μὲν δὴ τεθηλὸς δένδρον ἐστὶν
[9, 39]	πεδίῳ Λεβάδειά ἐστιν αὐτοῖς ὅμορος.	αὕτη	τὸ μὲν ἐξ ἀρχῆς ᾠκεῖτο
[9, 4]	ἐν ἀκροπόλει χαλκῆς, ἣν καὶ	αὐτὴν	Ἀθηναῖοι τοῦ Μαραθῶνι ἀπαρχὴν ἀγῶνος
[9, 27]	ἔστ´ ἂν ἐπιλάβῃ τὸ χρεὼν	αὐτήν.	αἴτιον δὲ τούτου φασὶν εἶναι
[9, 23]	καὶ ὕστερον διαπεσόντας Θηβαίων ἐς	αὐτὴν	ἄνδρας εὕρισκον, ἡνίκα Ἀλέξανδρος ἐποίει
[9, 23]	Πινδάρου, ποιήσειν μέντοι καὶ ἐς	αὐτὴν	ᾆσμα Πίνδαρον ἐλθόντα ὡς αὐτήν.
[9, 39]	Λεβάδου δὲ ἐξ Ἀθηνῶν ἐς	αὐτὴν	ἀφικομένου κατέβησάν τε ἐς τὸ
[9, 32]	Κρεύσιδος οὐκ ἄνω, παρὰ δὲ	αὐτὴν	Βοιωτίαν, πόλις ἐστὶν ἐν δεξιᾷ
[9, 25]	ἡ παρακαταθήκη καὶ τὰ ἐς	αὐτὴν	γινόμενα, οὐκ ἐφαίνετο ὅσιόν μοι
[9, 26]	σὺν δυνάμει ναυτικῇ πλανωμένην φασὶν	αὐτὴν	ἐς τὴν πρὸς Ἀνθηδόνι σχεῖν
[9, 2]	ἡρῷον· καί μοι τὰ ἐς	αὐτὴν	ἤδη, τὰ λεγόμενα καὶ ὁποῖα
[9, 11]	τε νῆσος καὶ ἡ περὶ	αὐτὴν	θάλασσα ἔσχηκε. (Θηβαίοις δὲ τὰ
[9, 41]	Ἰλίου, ἔργῳ δὲ οὐ παρέχουσιν	αὐτὴν	θεάσασθαι. ἔστι δὲ Ἀμαθοῦς ἐν
[9, 36]	πολεμικὰ ἀρίστους Ἑλλήνων συλλέξας ἐς	αὐτήν.	καὶ ἀπέστησάν τε ἀνὰ χρόνον
[9, 26]	δὲ Ἀθηνᾶν τὴν Ἐργάνην καὶ	αὐτὴν	καὶ Πλοῦτόν οἱ παρεστηκότα ἐποίησε
[9, 20]	τὸ ὄνομα τήν τε γυναῖκα	αὐτὴν	καλεῖν Γραῖαν καὶ ἀνὰ χρόνον
[9, 26]	Κάδμῳ δοθέντα ἐκ Δελφῶν διδάξειεν	αὐτὴν	κατὰ εὔνοιαν ὁ Λάιος· ἐπίστασθαι
[9, 29]	τε οὖν εἰκὼν καὶ μετ´	αὐτὴν	Λίνος ἐστὶν ἐν πέτρᾳ μικρᾷ
[9, 7]	γε παρέβαλε καταλεῦσαι τοῖς ἐπ´	αὐτὴν	Μακεδόνων παρωξυσμένοις καὶ τοὺς παῖδας
[9, 19]	ἀπὸ τῆς Ὠγύγου θυγατρός φασιν	αὐτήν.	ναὸς δὲ Ἀρτέμιδός ἐστιν ἐνταῦθα
[9, 23]	ἡ δὲ αὐτίκα ὡς ἀπέλιπεν	αὐτὴν	ὁ ὕπνος, ἔγραψε ταῦτα ὁπόσα
[9, 39]	ἡ ἀσπίς· τὰ δὲ ἐς	αὐτὴν	ὁποῖα ἐγένετο, ἐδήλωσα ἐν τοῖς
[9, 16]	ἀνθρώπου, καὶ Μεγαρεῦσι τὰ ἐς	αὐτὴν	οὐχ ὁμολογοῦσι· διάφορα δὲ καὶ
[9, 3]	Δία δέ, ὡς οὐκ ἔπειθεν	αὐτήν,	παρὰ Κιθαιρῶνα λέγουσιν ἐλθεῖν δυναστεύοντα
[9, 24]	οἱ δὲ Κωπαΐδα ὀνομάζουσι τὴν	αὐτήν	πεδίον καλούμενόν ἐστιν Ἀθαμάντιον· οἰκῆσαι
[9, 20]	Αἰόλου· Κορίννῃ δέ ἐστιν ἐς	αὐτὴν	πεποιημένα Ἀσωποῦ παῖδα εἶναι. (ταύτης
[9, 18]	τὸ ὄνομα ἐγένετο, ὅτι ἐς	αὐτὴν	τὸ αἷμα ἐνίψατο Οἰδίπους τοῦ
[9, 30]	γυναικὸς ἐπὶ τὸ Ἄορνον δι´	αὐτὴν	τὸ ἐν τῇ Θεσπρωτίδι ἀφίκετο·
[9, 27]	νομίζοντα δικάσαι μένειν παρθένον πάντα	αὐτὴν	τὸν βίον ἱερωμένην αὐτῷ. (ἐγὼ
[9, 23]	αὐτὴν ᾆσμα Πίνδαρον ἐλθόντα ὡς	αὐτήν.	(τὸν μὲν αὐτίκα τὸ χρεὼν
[9, 38]	θέας ἀξία· καταβαίνουσι δὲ ἐς	αὐτὴν	ὕδωρ οἴσοντες. θησαυρὸς δὲ ὁ
[9, 26]	ἁρπαγαῖς χρῆσθαι, πρὶν ἐξεῖλεν Οἰδίπους	αὐτὴν	ὑπερβαλόμενος πλήθει στρατιᾶς ἣν ἀφίκετο
[9, 25]	ἀποφῆναι δὲ οὐδὲν ἔτι ἐς	αὐτὴν	ὑπόμνημα εἶχον. (τοῦ δὲ Μενοικέως
[9, 14]	μάχη πολύδακρυς ἐπέρχεται· οὐδέ τις	αὐτήν	φράσσεται ἀνθρώπων, πρὶν κούριον ἀγλαὸν
[9, 16]	δὲ οὐ μνῆμα· γενέσθαι δὲ	αὐτὴν	ὡς ἀπέθανε λίθον φασὶν ἐξ
[9, 19]	Ἑλλήνων θύειν, τὴν θεὸν ἀντ´	αὐτῆς	ἔλαφον τὸ ἱερεῖον ποιῆσαι. (πλατάνου
[9, 4]	στράτευμα τὸ ἀντικαθήμενόν σφισιν ἀπ´	αὐτῆς	ἔπινεν· ὕστερον μέντοι τὸ ὕδωρ
[9, 19]	ἔχον· ἐς δὲ τὴν ἐπίκλησιν	αὐτῆς	ἔστιν εἰκάζειν ὡς τῶν ἐν
[9, 18]	ὡσαύτως δὲ καὶ τὸν ἀπ´	αὐτῆς	καπνὸν διχῇ διίστασθαι. ἐμὲ δὲ
[9, 5]	μητέρα ἔγημε. παῖδας δὲ ἐξ	αὐτῆς	οὐ δοκῶ οἱ γενέσθαι, μάρτυρι
[9, 17]	ἦγεν ἐν τιμῇ· παθούσης δὲ	αὐτῆς	τὰ λεγόμενα Διόνυσος νεμεσᾷ τῇ
[9, 39]	μάλιστα εὐδαίμοσι, διείργει δὲ ἀπ´	αὐτῆς	τὸ ἄλσος τοῦ Τροφωνίου ποταμὸς
[9, 40]	ἄγαλμα ἐπεκομίζετο οἴκοθεν· ἀφαιρεθέντα δὲ	αὐτῆς	τὸν Θησέα οὕτω φασὶν οἱ
[9, 14]	Λακωνικὴν καὶ ἥρπαζον τὰ ἐξ	αὐτῆς·	τοῦτο Ἐπαμινώνδᾳ παρέστησεν ὀπίσω Θηβαίους
[9, 41]	πεποίηκεν ὅρμον δ´ Εὐρύμαχος πολυδαίδαλον	αὐτίκ´	ἔνεικε χρύσεον, ἠλέκτροισιν ἐερμένον, ἠέλιον
[9, 37]	τὴν βασιλείαν παραλαμβάνει. (δύναμιν δὲ	αὐτίκα	αὐτός τε καὶ οἱ ἀδελφοὶ
[9, 3]	δὲ ἐπέπυστό τε αὐτίκα καὶ	αὐτίκα	ἀφίκετο. ὡς δὲ ἐπλησίαζε τῇ
[9, 30]	τῶν ὀστῶν τοῦ Ὀρφέως λοιπόν.	(αὐτίκα	δὲ ἐν τῇ ἐπερχομένῃ νυκτὶ
[9, 40]	ἂν ἀποτράπωνται, καὶ αὐτὸς ἕπεσθαι.	αὐτίκα	δὴ τὰς μελίσσας ἐς τοῦτο
[9, 8]	τὸν ἱερέα ἀποκτείνουσιν· ἀποκτείναντας δὲ	αὐτίκα	ἐπέλαβε νόσος λοιμώδης, καί σφισιν
[9, 39]	ἐντεῦθεν ὑπὸ τῶν ἱερέων οὐκ	αὐτίκα	ἐπὶ τὸ μαντεῖον, ἐπὶ δὲ
[9, 20]	οἴνου προτιθέασιν αὐτῷ. καὶ τὸν	αὐτίκα	ἔρχεσθαι λέγουσιν ὑπὸ τῆς ὀσμῆς,
[9, 9]	τὴν κρίσιν, ἐς ὁμολογίας τε	αὐτίκα	ἐτράποντο καὶ σπονδάς· (ὁ δὲ
[9, 39]	προθυμούμενος· τὸ δὲ λοιπὸν σῶμα	αὐτίκα	ἐφειλκύσθη τε καὶ τοῖς γόνασιν
[9, 25]	ὀλιγωρίᾳ, τούτοις παραφρονῆσαί τε συνέπεσεν	αὐτίκα	καὶ ἀπώλοντο ἐς θάλασσάν τε
[9, 3]	Κιθαιρῶνος· Ἥρα δὲ ἐπέπυστό τε	αὐτίκα	καὶ αὐτίκα ἀφίκετο. ὡς δὲ
[9, 7]	τοὺς Θηβαίους, καὶ ἐγνωσιμάχησάν τε	αὐτίκα	καὶ ἐτράποντο αὖθις ἐς τὴν
[9, 6]	φρουράν· ποιήσασι δὲ ταῦτα προεσήμαινεν	αὐτίκα	ὁ θεὸς τὸν ἐπιόντα ὄλεθρον,
[9, 1]	ὁμοῦ τοῖς ὅπλοις καὶ σφᾶς	αὐτίκα	οὐ τὴν εὐθεῖαν ἀπὸ τῶν
[9, 23]	ἐλθόντα ὡς αὐτήν. (τὸν μὲν	αὐτίκα	τὸ χρεὼν ἐπιλαμβάνει πρὶν ἐξήκειν
[9, 23]	ᾖσεν ἐς Περσεφόνην, ἡ δὲ	αὐτίκα	ὡς ἀπέλιπεν αὐτὴν ὁ ὕπνος,
[9, 9]	(τῶν δὲ Θηβαίων οἱ μὲν	αὐτίκα	ὡς ἡττήθησαν ὁμοῦ Λαοδάμαντι ἐκδιδράσκουσιν,
[9, 21]	ἀλλὰ καὶ τὰ λοιπὰ τὸ	αὐτὸ	ἂν πάσχοι τοῦτο, ἐπεὶ καὶ
[9, 14]	τοὺς ἐπιθεμένους τρέπεται καὶ πρὸς	αὐτὸ	ἀφικόμενος Ἀθηναίων τὸ ἄστυ, ὡς
[9, 19]	Μυκαλησσίας ἐστὶν ἱερόν· κλείεσθαι δὲ	αὐτὸ	ἐπὶ νυκτὶ ἑκάστῃ καὶ αὖθις
[9, 40]	γενέσθαι τὸ σκῆπτρον. κομισθῆναι δὲ	αὐτὸ	ἐς τὴν Φωκίδα ὑπὸ Ἠλέκτρας
[9, 22]	Καβείρων ἱερὸν καὶ ἄλσος περὶ	αὐτό	ἐστι, πλησίον δὲ Δήμητρος καὶ
[9, 39]	τοῦ κριοῦ τὰ σπλάγχνα τὸ	αὐτὸ	θέλοι λέγειν· ὁμολογούντων δὲ καὶ
[9, 12]	καὶ ἄγαλμα Ἀθηνᾶς· ἀναθεῖναι δὲ	αὐτὸ	Κάδμον λέγουσι. τοῖς οὖν νομίζουσιν
[9, 25]	εἶδον λίθου τοῦ Πεντελῆσι καὶ	αὐτὸ	καὶ τὸν θρόνον. (κατὰ δὲ
[9, 3]	γὰρ δὴ καὶ τὸ ξόανον	αὐτὸ	ὀνομάζουσι. (ταύτην μὲν ἰδίᾳ οἱ
[9, 21]	ἑκάστῳ κέρας καὶ ἄλλο ὑπὲρ	αὐτὸ	οὐ μέγα, ἐπὶ δὲ τῆς
[9, 33]	Ἀλαλκομεναῖς, τῆς Ἀθηνᾶς τὸ ἄγαλμα	αὐτὸ	συλήσας. τοῦτον μὲν τοιαῦτα ἔς
[9, 27]	ἀνθρώπῳ στρατιώτῃ διδοὺς ἀεὶ τὸ	αὐτὸ	σύνθημα μετὰ ὑπούλου χλευασίας ἐς
[9, 4]	ἢ διαβῆναι τὸν Ἀσωπόν, παρ´	αὐτὸ	τὸ ῥεῦμα ἀποτραπεῖσιν ἐς τὰ
[9, 21]	πείθομαι τὸν τίγριν· ὀδόντας δὲ	αὐτὸ	τριστοίχους καθ´ ἑκατέραν τὴν γένυν
[9, 25]	λόγος Ἀντιόπην κακοῦσθαι καὶ δι´	αὐτὸ	ὑπὸ τῶν Ἀντιόπης καίδων συμβῆναι
[9, 39]	δὲ ἐπὶ τὸ μαντεῖον καὶ	αὐτόθεν	ἰοῦσιν ἐς τὸ πρόσω τοῦ
[9, 25]	δασμοῦ τὴν ἀπαίτησιν. (σταδίους δὲ	αὐτόθεν	πέντε προελθόντι καὶ εἴκοσι Δήμητρος
[9, 32]	τὸ ὄνομα ἔσχηκεν. (παραπλέοντι δὲ	αὐτόθεν	πόλισμά ἐστιν οὐ μέγα ἐπὶ
[9, 10]	οὐ γὰρ δὴ πολλοὺς ἑώρων	αὐτόθι	ἀνακειμένους· οἱ δ´ οὖν εὐδαιμονέστεροι
[9, 11]	τῶν ἱερείων. μαντικὴ δὲ καθέστηκεν	αὐτόθι	ἀπὸ κληδόνων, ᾗ δὴ καὶ
[9, 31]	τοῦ Ἡσιόδου τὸν φόνον καὶ	αὐτόθι	ἀσεβήσασιν ἐς Ποσειδῶνα ἐγένετο ἐν
[9, 23]	ὀλέθρου τοῦ Θηβαίων μαντεῖον ἦν	αὐτόθι	ἀψευδές· καί ποτε ἄνδρα Εὐρωπέα
[9, 27]	ποιῆσαι. (καὶ τὸν μὲν φλὸξ	αὐτόθι	διέφθειρε· τῶν δὲ ἀσεβησάντων ἐς
[9, 3]	δὲ τὰς νύμφας τὸ ἀρχαῖον	αὐτόθι	ἔχει λόγος. ~(Πλαταιεῦσι δὲ Ἀθηνᾶς
[9, 19]	Ἰδαίων καλουμένων Δακτύλων. δείκνυται δὲ	αὐτόθι	καὶ θαῦμα τοιόνδε· πρὸ τοῦ
[9, 24]	λιμναίους ἔχουσιν· αἱ δὲ ἐγχέλεις	αὐτόθι	καὶ μεγέθει μέγισται καὶ ἐσθίειν
[9, 24]	καὶ Ἀρτέμιδός ἐστιν. ἔστι δὲ	αὐτόθι	καὶ ὕδωρ ψυχρὸν ἐκ πέτρας
[9, 30]	ἀφίκετο· εἶναι γὰρ πάλαι νεκυομαντεῖον	αὐτόθι·	νομίζοντα δέ οἱ ἕπεσθαι τῆς
[9, 19]	καὶ ἡμέροις δένδροις. ἐτάφησαν δὲ	αὐτόθι	οἱ μετὰ Αἰγιαλέως ποιησάμενοι τοῦ
[9, 33]	Κολοφωνίαν περαιωθῆναι. καὶ ἡ μὲν	αὐτόθι	συνῴκησεν ἡ Μαντὼ Ῥακίῳ Κρητί·
[9, 34]	καὶ τοῖς ἀπὸ ἐκείνου προσήκειν·	αὐτοὶ	δὲ μοῖραν γὰρ δίδωσί σφισιν
[9, 31]	τε καὶ Ἡμέραις. οἱ δὲ	αὐτοὶ	οὗτοι λέγουσι καὶ ὡς μαντικὴν
[9, 27]	τοῦτο τὸ ὄνομα, ὅπου γε	αὐτοὶ	τῆς Μυκαλησσίας Δήμητρος Ἡρακλεῖ τῷ
[9, 39]	ἐπὶ τῇ κρηπῖδι ὀβελοὶ καὶ	αὐτοὶ	χαλκοῖ καὶ αἱ συνέχουσαι σφᾶς
[9, 8]	Ποτνιῶν ἐστιν ἐρείπια καὶ ἐν	αὐτοῖς	ἄλσος Δήμητρος καὶ Κόρης. τὰ
[9, 14]	Δελφοὺς παρὰ τὸν θεόν, καὶ	αὐτοῖς	γίνεται μάντευμα τοιόνδε· (Λεῦκτρά τέ
[9, 26]	ὡς λυμαινομένου τὴν πόλιν ποτὲ	αὐτοῖς	δράκοντος προστάξειεν ὁ θεὸς τὸν
[9, 18]	παίδων μνήματα· καὶ τὰ ἐπ´	αὐτοῖς	δρώμενα οὐ θεασάμενος πιστὰ ὅμως
[9, 12]	ηὔλουν τὸ Δώριον, διάφοροι δὲ	αὐτοῖς	ἐς ἁρμονίαν τὴν Φρύγιον ἐπεποίηντο
[9, 21]	δοκεῖν γλαυκὰ καὶ χεῖρές εἰσιν	αὐτοῖς	καὶ δάκτυλοι καὶ ὄνυχες τοῖς
[9, 25]	οἱ Κάβειροι καὶ ὁποῖά ἐστιν	αὐτοῖς	καὶ τῇ Μητρὶ τὰ δρώμενα,
[9, 13]	οἱ σύμμαχοι τῶν Λακεδαιμονίων ἅτε	αὐτοῖς	καὶ τὸν πρὸ τοῦ χρόνον
[9, 28]	τὰ πάλσαμά ἐστι, φύλλα δὲ	αὐτοῖς	κατὰ τὴν πόαν τὸ σάμψουχον·
[9, 12]	μέλη ἐπ´ αὐλοῖς ηὔλησε τοῖς	αὐτοῖς.	(λέγεται δὲ ὡς καὶ τοῦ
[9, 28]	ἕκαστον αὐλίζονται δένδρον· τροφὴ γὰρ	αὐτοῖς	ὁ τῶν παλσάμων ἐστὶν ὀπὸς
[9, 39]	δὲ τῷ πεδίῳ Λεβάδειά ἐστιν	αὐτοῖς	ὅμορος. αὕτη τὸ μὲν ἐξ
[9, 2]	ἐλεγεῖά ἐστι Σιμωνίδου γεγραμμένα ἐπ´	αὐτοῖς.	οὐ πόρρω δὲ ἀπὸ τοῦ
[9, 13]	ἀνδρὸς ἀπέδει Θηβαίου· διδάγματα δὲ	αὐτοῖς	τά τε ἐπιχώρια ἔμαθεν ἐς
[9, 9]	Ἀδράστου φθαρῆναι. ἐγένετο δὲ καὶ	αὐτοῖς	τὸ ἔργον οὐκ ἄνευ κακῶν
[9, 32]	ἄρχειν ἐπήρθη καὶ ἀμυνάμενον τὸν	Αὐτόλυκον	ἦγεν ἐπὶ Λύσανδρον, παντάπασιν ἐκεῖνον
[9, 32]	καὶ ἔργον τοιόνδε ἐς δικαιοσύνην.	(Αὐτολύκῳ	τῷ παγκρατιάσαντι, οὗ δὴ καὶ
[9, 39]	ἐντὸς χάσμα γῆς ἐστιν οὐκ	αὐτόματον	ἀλλὰ σὺν τέχνῃ καὶ ἁρμονίᾳ
[9, 18]	μελλόντων δὲ ἐναγίζειν αὐτῷ καπνὸς	αὐτόματος	ἄνεισιν ἐκ τοῦ τάφου. ταῦτα
[9, 39]	(πρῶτα μὲν ἐν τῇ νυκτὶ	αὐτὸν	ἄγουσιν ἐπὶ τὸν ποταμὸν τὴν
[9, 34]	Ἀνδρηίδα ὀνομασθῆναι· (παραγενομένου δὲ ὡς	αὐτὸν	Ἀθάμαντος, ἀπένειμε τῆς αὑτοῦ τῷ
[9, 22]	καλούμενον Γλαύκου πήδημα· (εἶναι δὲ	αὐτὸν	ἁλιέα, καὶ ἐπεὶ τῆς πόας
[9, 34]	αὑτῷ κατεστήσατο. ἀφικομένῳ δὲ πρὸς	αὐτὸν	Ἄλμῳ τῷ Σισύφου δίδωσιν οἰκῆσαι
[9, 33]	ἐτῶν τε ἀριθμὸν ὧν γεγράφασιν	αὐτὸν	βιῶναι καὶ ὡς ἐκ γυναικὸς
[9, 23]	τὸν θεόν, οὐχ ἑλληνίσαντα οὐδὲ	αὐτόν,	διαλέκτῳ τῇ Καρικῇ. (ὑπερβαλόντων δὲ
[9, 29]	Ἡρακλῆς ἔτι παῖς ὢν ἀποκτείνειεν	αὐτὸν	διδάσκαλον μουσικῆς ὄντα. ἔπη δὲ
[9, 27]	τὸν ἄνθρωπον ὥστε σύνθημα διδόντα	αὐτὸν	διεργάζεται, Νέρωνι δὲ παρὲξ ἢ
[9, 41]	Φηγέως τρόπον δὲ ὅντινα ἐκτήσαντο	αὐτόν,	ἐδήλωσεν ἤδη μοι τὰ ἐς
[9, 20]	τούτῳ ὑπὸ Διονύσου νομίζουσιν ἀποθανεῖν	αὐτόν.	~(Εἶδον δὲ καὶ ἄλλον Τρίτωνα
[9, 17]	Ζωστηρίας· λαβεῖν γὰρ τὰ ὅπλα	αὐτὸν	ἐνταῦθα, ἡνίκα Εὐβοεῦσι καὶ Χαλκώδοντι
[9, 33]	ἄλλων, τούτου δεῖν φονέα γενέσθαι	αὐτόν.	ἐντυχεῖν τε δὴ αὐτῷ παραγενομένῳ
[9, 29]	μουσικῇ, καὶ ὡς Ἀπόλλων ἀποκτείνειεν	αὐτὸν	ἐξισούμενον κατὰ τὴν ᾠδήν. (ἀποθανόντος
[9, 31]	σκιὰν τὴν ἑαυτοῦ λαθεῖν τε	αὐτὸν	ἐρασθέντα αὑτοῦ καὶ ὑπὸ τοῦ
[9, 25]	ἐφαίνετο ῥᾳστώνη, δεύτερα ἐπενόησεν ἕλκειν	αὐτόν,	ἐς ὃ εἵλκυσέ τε καὶ
[9, 10]	παῖδα οἴκου τε δοκίμου καὶ	αὐτὸν	εὖ μὲν εἴδους, εὖ δὲ
[9, 39]	προθεσπίζει τῷ κατιόντι εἰ δὴ	αὐτὸν	εὐμενὴς ὁ Τροφώνιος καὶ ἵλεως
[9, 21]	ἐξευρεῖν, τὰ μὲν οὐδὲ ἀρχὴν	αὐτὸν	εὑρήσειν, τὰ δὲ οὐ κατὰ
[9, 23]	ᾄσματα ἐγένετο τοιαύτη· εὐδοκιμοῦντα δὲ	αὐτὸν	ἤδη ἀνὰ πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα
[9, 39]	καὶ ἐπύθετο· μαθόντες δὲ ἐπιτρέπουσιν	αὐτὸν	ἤδη τοῖς προσήκουσιν. οἱ δὲ
[9, 26]	δοῦναι· γεγονέναι δὲ ἀπὸ Ἐρεχθέως	αὐτόν.	(Θεσπιεῦσι δὲ ἐν τῇ πόλει
[9, 5]	δὴ Κάδμου μέγιστον μετά γε	αὐτὸν	Κάδμον ἠδύναντο οἱ Σπαρτοί, Χθόνιος
[9, 31]	διδοῦσα καὶ βοῦς τε παρ´	αὐτὸν	καὶ ἄγαλμα Πριάπου θέας ἄξιον.
[9, 23]	ἐν Σαρδοῖ τόν τε Ἰόλαον	αὐτὸν	καὶ Ἀθηναίων καὶ Θεσπιέων τοὺς
[9, 31]	μὲν δὴ ἐς Ἡσίοδον καὶ	αὐτὸν	καὶ ἐς τὰ ἔπη διάφορα
[9, 20]	Τρίτων καὶ ἥρπαζεν· ἐπιχειρεῖν δὲ	αὐτὸν	καὶ τῶν πλοίων τοῖς λεπτοῖς,
[9, 15]	ἐλεγεῖα ἔπεστιν ἄλλα τε ἐς	αὐτὸν	λέγοντα καὶ ὅτι Μεσσήνης γένοιτο
[9, 39]	ἀλλήλων. (ἐνταῦθα δὴ χρὴ πιεῖν	αὐτὸν	Λήθης τε ὕδωρ καλούμενον, ἵνα
[9, 30]	αὐτῷ Τελετή, πεποίηται δὲ περὶ	αὐτὸν	λίθου τε καὶ χαλκοῦ θηρία
[9, 38]	ἐπηγάγετο ὁ Κάλλιππος ἐς τὸν	αὐτὸν	λόγον τὸν ἔχοντα ἐς Ὀρχομενίους·
[9, 31]	(ἔχει δὲ καὶ ἕτερος ἐς	αὐτὸν	λόγος, ἧσσον μὲν τοῦ προτέρου
[9, 20]	ὁ μὲν δὴ σεμνότερος ἐς	αὐτὸν	λόγος τὰς γυναῖκάς φησι τὰς
[9, 2]	δὲ τὴν πηγὴν ἐνιδεῖν λέγουσιν	αὐτὸν	λουμένης Ἀρτέμιδος ἐν τῇ πηγῇ.
[9, 10]	ὃ νῦν καλοῦσιν Ἰσμήνιον· καὶ	αὐτὸν	ὁ θεός, καθά φασιν οἱ
[9, 1]	ἔτυχεν ἐν Θήβαις οὐ γὰρ	αὐτὸν	οἱ Πλαταιεῖς ἐλελήθεσαν ἐπὶ τῇ
[9, 22]	ἐξαγαγεῖν ἐπὶ τὴν μάχην καὶ	αὐτὸν	ὅτε ἔφηβον στλεγγίδι ἀμυνόμενον μάλιστα
[9, 33]	μέγας χείμαρρος· ὀνομάζουσι δὲ Τρίτωνα	αὐτόν,	ὅτι τὴν Ἀθηνᾶν τραφῆναι παρὰ
[9, 32]	θράσους τε καὶ ἀλαζονίας ἐνίκησεν	αὐτὸν	οὐ πόρρω τοῦ Κολοφωνίων ἄστεως.
[9, 31]	τοὺς ἄλλους νομίζουσι, Διονύσου τε	αὐτὸν	παῖδα εἶναι καὶ Ἀφροδίτης λέγοντες.
[9, 30]	καὶ ἐς τὸν Ἅιδην ζῶντα	αὐτὸν	παρὰ τῶν κάτω θεῶν τὴν
[9, 34]	δὲ ἄρα οὐκ ἠπίστατο ἢ	αὐτὸν	περιόντα ἢ γένος ὑπολειπόμενον Φρίξου
[9, 33]	γὰρ δίψῃ καθ´ ὁδόν φασιν	αὐτὸν	πιόντα ἀπὸ τῆς Τιλφούσης ἀφεῖναι
[9, 30]	οὐ συνεὶς Πινδάρου τὸ ἐς	αὐτὸν	προοίμιον, ἐποίησεν οὐδὲν ἐς τὸ
[9, 29]	Λίνῳ τοῦ πένθους Οἰτόλινον ἐκάλεσεν	αὐτόν.	Σαπφὼ δὲ ἡ Λεσβία τοῦ
[9, 32]	Ἀθηναῖον ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς καὶ	αὐτὸν	στρατηγοῦντα καὶ Ἀθηναίων τῶν ἄλλων
[9, 30]	τοσῶνδε εἰκόνας ἀνέθεσαν· Θάμυριν μὲν	αὐτόν	τε ἤδη τυφλὸν καὶ λύρας
[9, 3]	πάντα. σὺν δέ σφισι καὶ	αὐτὸν	τὸν βωμὸν ἐπιλαβὸν τὸ πῦρ
[9, 11]	τοῖς ἐρειπίοις δῆλος. οἰκοδομῆσαι δὲ	αὐτὸν	τῷ Ἀμφιτρύωνι Τροφώνιόν φασι καὶ
[9, 30]	τὴν τελευτὴν Ὀρφεῖ· κεραυνωθῆναι δὲ	αὐτὸν	τῶν λόγων ἕνεκα ὧν ἐδίδασκεν
[9, 30]	καὶ ἁμαρτόντα ὡς ἐπεστράφη, αὐτόχειρα	αὐτὸν	ὑπὸ λύπης αὑτοῦ γενέσθαι. λέγουσι
[9, 18]	τὸν ἐνταῦθα κείμενον, ταφῆναι δὲ	αὐτὸν	ὑπὸ Μαίονος, καὶ ἐς μαρτυρίαν
[9, 38]	ἀποστραφῆναι τὸ Ὀρχομένιον· τέως δὲ	αὐτὸν	ὑπὸ τὸ ὄρος ἐς θάλασσαν
[9, 11]	πρότερον δὲ ἄρα ὕπνος ἐπέλαβεν	αὐτὸν	ὑπὸ τοῦ λίθου τῆς πληγῆς·
[9, 10]	Ἑρμῆς, ὀνομαζόμενοι Πρόναοι· ποιῆσαι δὲ	αὐτὸν	Φειδίας, τὴν δὲ Ἀθηνᾶν λέγεται
[9, 5]	ἦν Λάβδακος· ἔμελλε δὲ ἄρα	αὐτόν,	ὥς οἱ παρίστατο ἡ τελευτή,
[9, 13]	οὕτως ἐς τὰ Λεῦκτρα ἐπανήκων	αὑτὸν	διεργάζεται. (τότε δὲ ὁ Ἐπαμινώνδας
[9, 39]	ἐσπτάντος καὶ ὑπὸ λίθον ἀποκρύψαντος	αὑτὸν	ἐσελθοῦσα ἡ Κόρη λαμβάνει τὸν
[9, 25]	τοῦ Κρέοντος· ἀπέκτεινε δὲ ἑκουσίως	αὑτὸν	κατὰ τὸ μάντευμα τὸ ἐκ
[9, 26]	ἐνδὺς παρέδωκε τῷ δράκοντι ἑκουσίως	αὑτόν,	παραδοὺς δὲ ἀπολεῖσθαί τε καὶ
[9, 30]	μεσοῦσαν μάλιστα τὴν ἡμέραν ἐπικλίνων	αὑτὸν	πρὸς τοῦ Ὀρφέως τὸν τάφον,
[9, 15]	δ´ ὅπλοισιν Μεγάλη πόλις ἐστεφάνωται,	αὐτόνομος	δ´ Ἑλλὰς πᾶς´ ἐν ἐλευθερίῃ»
[9, 5]	Λητὼ καὶ τοὺς παῖδας καὶ	αὐτὸς	ἀπέρριψε· (κατὰ δὲ τὴν τιμωρίαν
[9, 26]	παραδοὺς δὲ ἀπολεῖσθαί τε καὶ	αὐτὸς	ἀπολεῖν ἔμελλε τὸ θηρίον. ἀντὶ
[9, 28]	ῥίζαι. ἔφη δὲ ἄνθρωπον ἰδεῖν	αὐτὸς	ἀποφεύγοντα ὁρμὴν ἔχεως, καὶ τὸν
[9, 27]	θεῶν ἀσεβεῖς ἦσαν, οὐκ ἂν	αὐτός	γε κατεστήσατο αὑτῷ ναόν τε
[9, 38]	πέτρᾳ σιδήρῳ δῆσαι. τοῦτο καὶ	αὐτὸς	δεδεμένον τὸ ἄγαλμα εἶδον· καὶ
[9, 2]	ἤδη, τὰ λεγόμενα καὶ ὁποῖα	αὐτὸς	εἴκαζον, ἔστιν εἰρημένα. Πλαταιεῦσι δὲ
[9, 40]	ὅποι ποτ´ ἂν ἀποτράπωνται, καὶ	αὐτὸς	ἕπεσθαι. αὐτίκα δὴ τὰς μελίσσας
[9, 39]	τὴν ὀπὴν τοὺς πόδας καὶ	αὐτὸς	ἐπιχωρεῖ, τὰ γόνατά οἱ τῆς
[9, 5]	ὁ Ἐχίονος ἴσχυε μὲν καὶ	αὐτὸς	κατὰ γένους ἀξίωμα καὶ φιλίᾳ
[9, 34]	Λέαρχόν τε καὶ Μελικέρτην ἐτόλμησεν	αὐτός,	Λεύκωνι δὲ ὑπὸ νόσου τελευτῆσαι
[9, 20]	οἶδεν, ἔχει δέ τε κίονας	αὐτός	μακράς, αἳ γαῖάν τε καὶ
[9, 11]	ἐπιφόρῳ τῷ ἀνέμῳ χρώμενοι, τότε	αὐτὸς	μὲν σώζεται Δαίδαλος, (Ἰκάρῳ δὲ
[9, 37]	ἐκεῖνος γένοιτο ἐν αἰκίαις καὶ	αὐτὸς	μηνυθείη μετέχων τοῦ τολμήματος. (καὶ
[9, 5]	ἀπόλλυσι καὶ πρὸς τὸν Ἐτεοκλέα	αὐτὸς	μονομαχεῖ κατὰ πρόκλησιν. (καὶ οἱ
[9, 5]	ἐτεθνήκει δὲ ὑπὸ λύπης καὶ	αὐτὸς	ὁ Ζῆθος, οὕτω Λάιον ἐπὶ
[9, 36]	λογάσιν Ἀργείων ἐπ´ αὐτοὺς βοηθήσας	αὐτός	τε ἀπέθανεν ἐν τῇ μάχῃ
[9, 37]	βασιλείαν παραλαμβάνει. (δύναμιν δὲ αὐτίκα	αὐτός	τε καὶ οἱ ἀδελφοὶ συλλέξαντες
[9, 39]	γενομένοις οὐχ εἷς οὐδὲ ὁ	αὐτὸς	τρόπος ἐστὶν ὅτῳ διδάσκονται τὰ
[9, 39]	ἀλλὰ ἑτέρους τε ἰδὼν καὶ	αὐτὸς	τῷ Τροφωνίῳ χρησάμενος. τοὺς δὲ
[9, 7]	ὑπὸ φαρμάκων. οὐ μὴν οὐδὲ	αὐτὸς	χαίρων τὸν βίον κατέστρεψεν· ἐπλήσθη
[9, 11]	παρίστατο ἔχειν οὕτω. τοῦτον ἀνέθηκεν	αὐτός,	ὡς λέγεται, Δαίδαλος ἐκτίνων εὐεργεσίας
[9, 15]	ποτ´ ἂν ἐξεργασθῆναι τόλμημα τοιοῦτον	αὐτοῦ	γε παρόντος ἔφασκεν ὑπὸ Θηβαίων.
[9, 32]	τὸ δὲ ἐπὶ τὰ ἕτερα	αὐτοῦ	γεωργοῦσι. Θίσβην δὲ λέγουσιν ἐπιχώριον
[9, 7]	ἐπλήσθη γὰρ ὑδέρῳ, καὶ ἀπ´	αὐτοῦ	ζῶντι ἐγένοντο εὐλαί. (τῶν δέ
[9, 14]	δικάζειν λαχόντες οὐδὲ ἀρχὴν περὶ	αὐτοῦ	θέσθαι τὴν ψῆφον. ~(Μετὰ δὲ
[9, 40]	Ἀπόλλωνός φασιν εἶναι, μητέρα δὲ	αὐτοῦ	Θηρὼ τὴν Φύλαντος εἶναι. μαρτυρεῖ
[9, 20]	πελέκει παίσαντα ἀποκόψαι τὸν αὐχένα	αὐτοῦ·	καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἔπεστιν
[9, 30]	ὑπερεβάλετο ἐπῶν κόσμῳ τοὺς πρὸ	αὐτοῦ	καὶ ἐπὶ μέγα ἦλθεν ἰσχύος
[9, 21]	δὲ καὶ ἐς τὴν χρόαν	αὐτοῦ,	καὶ ὁπότε κατὰ τοῦ ἡλίου
[9, 15]	τοῖς Ἕλλησιν ὑπάρξειεν ἐλευθερία δι´	αὐτοῦ.	καὶ οὕτως ἔχει τὰ ἐλεγεῖα·
[9, 39]	διὰ στομίου τε ἔστι τοῦ	αὐτοῦ	καὶ προεκθεόντων σφίσι τῶν ποδῶν.
[9, 29]	δὲ καὶ ἡμεῖς πεποιήμεθα παρ´	αὐτοῦ	Καλλίππου διδαχθέντες. Ἄσκρης μὲν δὴ
[9, 40]	καταστῆναί τε χρῆναι μήτε ὑπὸ	αὐτοῦ	Καρανοῦ μήτε ὑπὸ τῶν ὕστερον
[9, 23]	ἡμέραν κόπος καὶ ὕπνος ἀπ´	αὐτοῦ	κατελάμβανεν· ὁ μὲν δὴ ὡς
[9, 1]	οὕτω καὶ οἱ Πλαταιεῖς ὑπ´	αὐτοῦ	κατήχθησαν. ~(Γῆς δὲ τῆς Πλαταιίδος
[9, 5]	καὶ ἐπὶ τούτῳ λύραν παρ´	αὐτοῦ	λαβεῖν. λέγεται δὲ καὶ ὡς
[9, 17]	διεξίῃ· τηνικαῦτα γὰρ ἢν ἀπ´	αὐτοῦ	λαβόντες γῆν τῷ Ἀντιόπης μνήματι
[9, 25]	συνοικοῦντα καταστήσασθαι μὲν τὰ ὄργια	αὐτοῦ	λέγουσιν ἐξ ἀρχῆς, μετενεγκεῖν δὲ
[9, 26]	δὲ Κλεοστράτῳ λαχόντι τὸν ἐραστὴν	αὐτοῦ	Μενέστρατον λέγουσιν ἐπιτεχνήσασθαι. (χαλκοῦν θώρακα
[9, 36]	τῷ Χρύσῃ Μινύας, καὶ ἀπ´	αὐτοῦ	Μινύαι καὶ νῦν ἔτι ὧν
[9, 27]	Θεσπιεῦσίν ἐστιν ἱερόν· ἱερᾶται δὲ	αὐτοῦ	παρθένος, ἔστ´ ἂν ἐπιλάβῃ τὸ
[9, 39]	ἐκλήθη Λεβάδεια ἡ πόλις ἀπ´	αὐτοῦ.	πατέρα δὲ τοῦ Λεβάδου, καὶ
[9, 30]	κίονα, καὶ κατεάγη τε ἀπ´	αὐτοῦ	πεσοῦσα ἡ θήκη καὶ εἶδεν
[9, 36]	μέγεθος ὡς ὑπερβαλέσθαι τοὺς πρὸ	αὐτοῦ	πλούτῳ· θησαυρόν τε ἀνθρώπων ὧν
[9, 27]	τὸ Πραξιτέλους μιμούμενος. (ἐνταῦθα καὶ	αὐτοῦ	Πραξιτέλους Ἀφροδίτη καὶ Φρύνης ἐστὶν
[9, 19]	τῆς Μυκαλησσίας καὶ ὀλίγον ἀπ´	αὐτοῦ	προελθόντι ἐστὶν Αὐλίς· ὀνομασθῆναι δὲ
[9, 18]	Οἰδιποδίᾳ καλουμένῃ κρήνῃ, κομίσαι δὲ	αὐτοῦ	τὰ ὀστᾶ ἐξ Ἰλίου φασὶν
[9, 39]	τὸ δὲ εὖρος ἡ διάμετρος	αὐτοῦ	τέσσαρας παρέχοιτο ἂν ὡς εἰκάσαι
[9, 37]	δεσμὸς κατεῖχε, Τροφώνιος δὲ ἀπέτεμεν	αὐτοῦ	τὴν κεφαλήν, ὅπως μὴ ἡμέρας
[9, 17]	μέγα. ὑφαιρεῖσθαι δὲ ἐθέλουσιν ἀπ´	αὐτοῦ	τῆς γῆς οἱ Τιθορέαν ἐν
[9, 40]	ἐς τοὺς ἀνθρώπους ἐπιφανὲς ἐξ	αὐτοῦ·	(φασὶ δ´ ἐπὶ τοῖς ὅροις
[9, 34]	ἀναστρέψαντος ἐκ Κόλχων οἱ μὲν	αὐτοῦ	Φρίξου φασίν, οἱ δὲ Πρέσβωνος
[9, 35]	τρεῖς ἐποίησαν ἐπὶ τῇ χειρὶ	αὐτοῦ	Χάριτας· καὶ Ἀθήνῃσι πρὸ τῆς
[9, 30]	ἐπεστράφη, αὐτόχειρα αὐτὸν ὑπὸ λύπης	αὑτοῦ	γενέσθαι. λέγουσι δὲ οἱ Θρᾷκες,
[9, 1]	Κιθαιρῶνα· καὶ τὸν μὲν ἀφ´	αὑτοῦ	θέσθαι τῷ ὄρει τὸ ὄνομα,
[9, 29]	μεγίστην δὲ τῶν τε ἐφ´	αὑτοῦ	καὶ ὅσοι πρότερον ἐγένοντο λάβοι
[9, 31]	ἑαυτοῦ λαθεῖν τε αὐτὸν ἐρασθέντα	αὑτοῦ	καὶ ὑπὸ τοῦ ἔρωτος ἐπὶ
[9, 39]	τῷ δείματι καὶ ἀγνῶτα ὁμοίως	αὑτοῦ	τε καὶ τῶν πέλας. ὕστερον
[9, 34]	ὡς αὐτὸν Ἀθάμαντος, ἀπένειμε τῆς	αὑτοῦ	τῷ Ἀθάμαντι τήν τε περὶ
[9, 26]	γε ὄντες· (οὐκ ἔχοντας δὲ	αὐτοὺς	ἀποκρίνασθαι θανάτῳ ζημιοῦν, ἅτε οὐ
[9, 36]	καὶ Φιλάμμων λογάσιν Ἀργείων ἐπ´	αὐτοὺς	βοηθήσας αὐτός τε ἀπέθανεν ἐν
[9, 13]	ὅπῃ σφίσιν οἱ πολέμιοι προσφέροιντο.	αὐτοὺς	δὲ Λακεδαιμονίους καὶ Θηβαίους ἐξ
[9, 22]	Πίνδαρος, ὡς ἐπιλάβοι τὸ χρεὼν	αὐτοὺς	ἐν Νάξῳ τῇ ὑπὲρ Πάρου
[9, 31]	κόμην εἶναι καὶ ἐσθῆτα ἐοικυῖαν	αὐτοὺς	ἐνδύεσθαι καὶ δὴ καὶ ἐπὶ
[9, 1]	πρότερον ἥλωσαν· Λακεδαιμόνιοι μέν γε	αὐτοὺς	ἐξεπολιόρκησαν ἀπείργοντες διπλῷ τείχει μὴ
[9, 14]	τὸν οἰκισμὸν ἐδήλωσε τὰ ἐς	αὐτοὺς	ἔχοντα Μεσσηνίους. (ἐν τούτῳ δὲ
[9, 7]	Ῥωμαίων φιλίαν. (Σύλλας δὲ ἐς	αὐτοὺς	ἐχρῆτο ὅμως τῷ θυμῷ, καὶ
[9, 29]	καὶ Ὦτον λέγουσιν, οἰκίσαι δὲ	αὐτοὺς	καὶ Ἄσκρην· καὶ δὴ καὶ
[9, 28]	ἀπελαύνουσι τοὺς ἔχεις· ἀποκτείνειν δὲ	αὐτοὺς	οὐκ ἐθέλουσιν ἱεροὺς τῶν παλσάμων
[9, 13]	γυναῖκας καὶ παῖδας ὡς πολιορκησομένους	αὐτοὺς	παρασκευάζεσθαι. (τῶν μὲν δὴ ἓξ
[9, 5]	οὐ γάρ τι ἠδυνάμην ἐς	αὐτοὺς	παρευρεῖν ἕπομαι τῷ μύθῳ Σπαρτοὺς
[9, 28]	πάλσαμα οἰκοῦσι, τοιάδε ἄλλα ἐς	αὐτοὺς	συμβαίνοντα οἶδα. μέγεθος μὲν κατὰ
[9, 30]	ψυχὴν καὶ ἁμαρτόντα ὡς ἐπεστράφη,	αὐτόχειρα	αὐτὸν ὑπὸ λύπης αὑτοῦ γενέσθαι.
[9, 17]	ἔσεσθαι τοῦ πολέμου κράτος ἀποθανεῖν	αὐτοχειρίᾳ	θελήσαντος, ὃς ἂν τῶν ἀστῶν
[9, 5]	δὲ εἶναι τῶν Ἐκτήνων ἄνδρα	αὐτόχθονα	Ὤγυγον· καὶ ἀπὸ τούτου τοῖς
[9, 1]	ἐξ ἀρχῆς ἐμοὶ δοκεῖν εἰσιν	αὐτόχθονες·	ὄνομα δέ σφισιν ἀπὸ Πλαταίας,
[9, 33]	οἱ μὲν ἀπὸ Ἀλαλκομενέως ἀνδρὸς	αὐτόχθονος,	ὑπὸ τούτου δὲ Ἀθηνᾶν τραφῆναι
[9, 22]	τῶν ναῶν Ἀπόλλωνος, ὁμοῦ δὲ	αὐτῷ	Ἄρτεμίς τε καὶ Λητώ. ἐς
[9, 22]	Μεσσάπιον ὄρος καλούμενον καὶ ὑπ´	αὐτῷ	Βοιωτῶν ἐπὶ θαλάσσης πόλις ἐστὶν
[9, 23]	λέγεται δὲ καὶ ὀνείρατος ὄψιν	αὐτῷ	γενέσθαι προήκοντι ἐς γῆρας· ἐπιστᾶσα
[9, 27]	ὡς Χάος πρῶτον, ἐπὶ δὲ	αὐτῷ	Γῆ τε καὶ Τάρταρος καὶ
[9, 34]	Ἀθάμαντος γυναῖκα, καὶ υἱὸς Ἐτεοκλῆς	αὐτῷ	γίνεται, Κηφισοῦ δὲ τοῦ ποταμοῦ
[9, 24]	πόλισμά ἐστι Κορσεία, ὑπὸ δὲ	αὐτῷ	δένδρων ἄλσος οὐχ ἡμέρων· πρῖνοι
[9, 40]	πείθομαι. ναὸς δὲ οὐκ ἔστιν	αὐτῷ	δημοσίᾳ πεποιημένος, ἀλλὰ κατὰ ἔτος
[9, 8]	οὐ μέγας καὶ κίονες ἐν	αὐτῷ·	διαστῆναι δὲ Ἀμφιαράῳ τὴν γῆν
[9, 13]	ἐς Λακεδαίμονα ἐλθόντι οὐδεμία ἐγένετο	αὐτῷ	δίκη, οὕτως ἐς τὰ Λεῦκτρα
[9, 19]	ὄρος Ὕπατος καλούμενον, ἐπὶ δὲ	αὐτῷ	Διὸς Ὑπάτου ναὸς καὶ ἄγαλμα·
[9, 27]	πάντα αὐτὴν τὸν βίον ἱερωμένην	αὐτῷ.	(ἐγὼ δὲ ἤκουσα μὲν καὶ
[9, 11]	καὶ Ἀγαμήδην, καὶ ἐπίγραμμα ἐπ´	αὐτῷ	ἐπιγραφῆναι τόδε· Ἀμφιτρύων ὅτ´ ἔμελλ´
[9, 30]	φασι τῶν Θρᾳκῶν ἐπιβουλεύειν μὲν	αὐτῷ	θάνατον, ὅτι σφῶν τοὺς ἄνδρας
[9, 13]	παρόδους, καὶ ἄλλους τοὺς σὺν	αὐτῷ	Θηβαίους, ὑπερέβη καὶ ἐς Λεῦκτρα
[9, 29]	ὀλίγωρον. (εἰσὶ δ´ οἳ καὶ	αὐτῷ	θυγατέρας ἐννέα Πιέρῳ γενέσθαι λέγουσι
[9, 23]	ὑπὲρ τῆς ὁδοῦ, μέλισσαι δὲ	αὐτῷ	καθεύδοντι προσεπέτοντό τε καὶ ἔπλασσον
[9, 20]	θαλάσσῃ καλούμενον Δήλιον· ἐν δὲ	αὐτῷ	καὶ Ἀρτέμιδος καὶ Λητοῦς ἐστιν
[9, 20]	οἱ Ταναγραῖοι κρατῆρα οἴνου προτιθέασιν	αὐτῷ.	καὶ τὸν αὐτίκα ἔρχεσθαι λέγουσιν
[9, 40]	τῇ Φωκίδι εὑρεθῆναι, σὺν δὲ	αὐτῷ	καὶ χρυσὸν εὕρασθαι τοὺς Φωκεῖς,
[9, 18]	φασὶν εἶναι· μελλόντων δὲ ἐναγίζειν	αὐτῷ	καπνὸς αὐτόματος ἄνεισιν ἐκ τοῦ
[9, 20]	καὶ διὰ τοῦτο οὐκ ἔπεστιν	αὐτῷ	κεφαλή. ὅτι δὲ μεθυσθέντα εἷλον,
[9, 13]	ἀφικνεῖται τὰ Βοιώτια. (ἐνταῦθα καὶ	αὐτῷ	Κλεομβρότῳ καὶ Λακεδαιμονίων τῷ κοινῷ
[9, 39]	ἔρχηται παρὰ τὸν Τροφώνιον, κλίμακα	αὐτῷ	κομίζουσι στενὴν καὶ ἐλαφράν. καταβάντι
[9, 38]	εἴργασται, σχῆμα δὲ περιφερές ἐστιν	αὐτῷ,	κορυφὴ δὲ οὐκ ἐς ἄγαν
[9, 40]	ἐπίγραμμα οὐδέν, ἐπίθημα δ´ ἔπεστιν	αὐτῷ	λέων· φέροι δ´ ἂν ἐς
[9, 25]	κίων, καὶ ἀσπὶς ἔπεστιν ἐπ´	αὐτῷ	λίθου. δείκνυται δέ τι χωρίον
[9, 36]	τὸ Ἄλμου γένος. Ἄλμῳ δὲ	αὐτῷ	μὲν θυγατέρες Χρυσογένεια ἐγένετο καὶ
[9, 27]	οὐ μέγας· ἀγάλματα δὲ ἐν	αὐτῷ	μικρὰ λίθου πεποιημένα. (καὶ Ἡρακλέους
[9, 11]	τε εἶναι Δαιδάλου νενομίκασι καὶ	αὐτῷ	μοι παρίστατο ἔχειν οὕτω. τοῦτον
[9, 34]	τὸ Λιβήθριον, ἀγάλματα δὲ ἐν	αὐτῷ	Μουσῶν τε καὶ νυμφῶν ἐπίκλησίν
[9, 37]	νέην ποτίβαλλε κορώνην» λαβόντι δὲ	αὐτῷ	νέαν γυναῖκα κατὰ τὸ μάντευμα
[9, 33]	γενέσθαι αὐτόν. ἐντυχεῖν τε δὴ	αὐτῷ	παραγενομένῳ τὸν υἱὸν Λόφιν καὶ
[9, 39]	ποταμοῦ ναὸς Ἑρκύνης, ἐν δὲ	αὐτῷ	παρθένος χῆνα ἔχουσα ἐν ταῖς
[9, 27]	νυκτὶ καὶ ὡς ἄρσενας παῖδας	αὐτῷ	πᾶσαι τέκοιεν, διδύμους δὲ ἥ
[9, 29]	δὲ τοῦ Λίνου τὸ ἐπ´	αὐτῷ	πένθος διῆλθεν ἄρα καὶ ἄχρι
[9, 35]	ἐς τὰ ὀνόματά ἐστιν οὐδὲν	αὐτῷ	πεποιημένον· Ὅμηρος δὲ ἐμνημόνευσε γὰρ
[9, 35]	τὴν τῶν πρότερον δόξαν ἐστὶν	αὐτῷ	πεποιημένον, ὡς ἡ Πειθὼ Χαρίτων
[9, 23]	δεξιᾷ δρόμος ἵππων καὶ ἐν	αὐτῷ	Πινδάρου μνῆμά ἐστι. Πίνδαρον δὲ
[9, 30]	σφῶν τοὺς ἄνδρας ἀκολουθεῖν ἔπεισεν	αὐτῷ	πλανωμένῳ, φόβῳ δὲ τῶν ἀνδρῶν
[9, 33]	τὴν ψυχήν· καὶ ἔστι τάφος	αὐτῷ	πρὸς τῇ πηγῇ. (τὴν δὲ
[9, 37]	τε Ἀγαμήδους καλούμενος καὶ πρὸς	αὐτῷ	στήλη· τὴν δὲ ἀρχὴν τῶν
[9, 22]	δὲ θέατρόν τε καὶ πρὸς	αὐτῷ	στοὰ πεποίηται. εὖ δέ μοι
[9, 37]	πρεσβύτατος μὲν Ἐργῖνος, ἐπὶ δὲ	αὐτῷ	Στράτιος καὶ Ἄρρων καὶ Πύλεος,
[9, 19]	ἡ Κάδμον καὶ τὸν σὺν	αὐτῷ	στρατὸν ἄγουσα ἐς Θήβας. ὅντινα
[9, 12]	ἄρα Κάδμον καὶ τὸν σὺν	αὐτῷ	στρατὸν ἐνταῦθα οἰκῆσαι κατὰ τοῦ
[9, 25]	ἡνίκα Πολυνείκης καὶ ὁ σὺν	αὐτῷ	στρατὸς ἀφίκοντο ἐξ Ἄργους. τοῦ
[9, 31]	τοῦ χρόνου λελυμασμένον· ἐγγέγραπται δὲ	αὐτῷ	τὰ Ἔργα. (ἔστι δὲ καὶ
[9, 17]	περὶ Ὀρφέως, ὡς κιθαρῳδοῦντι ἕποιτο	αὐτῷ	τὰ θηρία. ~(Ἐκ Θηβῶν δὲ
[9, 39]	θύει γὰρ δὴ ὁ κατιὼν	αὐτῷ	τε τῷ Τροφωνίῳ καὶ τοῦ
[9, 30]	τῷ Θρᾳκὶ πεποίηται μὲν παρεστῶσα	αὐτῷ	Τελετή, πεποίηται δὲ περὶ αὐτὸν
[9, 5]	καὶ ἐναγίζειν οἱ ἐπιχώριοί φασιν	αὐτῷ.	(τελευτήσαντος δὲ Θερσάνδρου καὶ δεύτερα
[9, 33]	εὐτυχία δοκοῦσα ἐς τοιοῦτο περιῆλθεν	αὐτῷ	τέλος. τὸ δὲ ἱερὸν τὸ
[9, 18]	Μηκιστέα ἀπέκτεινε, καί οἱ καὶ	αὐτῷ	τὴν τελευτὴν ὑπὸ Ἀμφιαράου γενέσθαι
[9, 36]	ἐπὶ γυναικὶ ἑλὼν γαμετῇ· καὶ	αὐτῷ	τῆς χώρας ἀπένειμεν Ὀρχομενὸς ὅση
[9, 11]	Λύκου καὶ Ἀθηναίων οἱ σὺν	αὐτῷ	τυραννίδα τὴν τῶν τριάκοντα καταλύσαντες
[9, 24]	Ἀθαμάντιον· οἰκῆσαι δὲ Ἀθάμαντα ἐν	αὐτῷ	φασιν. ἐς δὲ τὴν λίμνην
[9, 5]	ἔσχε, καὶ αἱ θυγατέρες εἰλήφασιν	αὐτῷ	φήμην, Σεμέλη μὲν τεκεῖν ἐκ
[9, 37]	ἀφικόμενος ἐς γῆρας. ὡς δὲ	αὐτῷ	χρήματα συνείλεκτο, ἐνταῦθα ἐπεθύμησέν οἱ
[9, 11]	ἔθαψεν ἔνθα καὶ νῦν ἔτι	αὐτῷ	χῶμα οὐ μέγα ἐπὶ ἄκρας
[9, 15]	παρὰ ἄνδρα ἰδίᾳ τε εὔνουν	αὑτῷ	καὶ Θηβαίων φίλον τῷ κοινῷ
[9, 11]	ἐκ Κρήτης πλοῖα οὐ μεγάλα	αὑτῷ	καὶ τῷ παιδὶ Ἰκάρῳ ποιησάμενος,
[9, 34]	Κηφισιάδα, τὴν δὲ ἑτέραν ἐπώνυμον	αὑτῷ	κατεστήσατο. ἀφικομένῳ δὲ πρὸς αὐτὸν
[9, 27]	οὐκ ἂν αὐτός γε κατεστήσατο	αὑτῷ	ναόν τε καὶ ἱέρειαν ὥσπερ
[9, 36]	καὶ προσέκτισεν ὁ Φλεγύας ὁμώνυμον	αὑτῷ,	τοὺς τὰ πολεμικὰ ἀρίστους Ἑλλήνων
[9, 34]	καὶ ὅμοιον γάλακτι ὕδωρ ἀπ´	αὐτῶν	ἄνεισιν. (ἐς δὲ τὸ ὄρος
[9, 3]	ἀκριβῆ τὴν φρουράν. τὸν δὲ	αὐτῶν	ἁρπάσαντα κρέας, ἐφ´ ὅτῳ τῶν
[9, 13]	ἔφασκεν ἀναίρεσιν τῶν νεκρῶν προτέροις	αὐτῶν	διδόναι τοῖς συμμάχοις, ἐπὶ δὲ
[9, 19]	Γλίσαντός ἐστιν ἐρείπια, πρὸ δὲ	αὐτῶν	ἐν δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ χῶμα
[9, 30]	ὕμνους οἶδεν ὄντας ἕκαστόν τε	αὐτῶν	ἐπὶ βραχύτατον καὶ τὸ σύμπαν
[9, 17]	Ἡρακλῆς Ὀρχομενίους καὶ τὸν βασιλέα	αὐτῶν	Ἐργῖνον τὸν Κλυμένου νικήσας τῇ
[9, 9]	δὲ ἔπη ταῦτα Καλλῖνος ἀφικόμενος	αὐτῶν	ἐς μνήμην ἔφησεν Ὅμηρον τὸν
[9, 13]	ἐκ τοῦ θεοῦ. τοῖς βασιλεῦσιν	αὐτῶν	ἐς τὰς ἐξόδους πρόβατα εἵπετο
[9, 25]	περὶ Βοιωτίαν ἐλείφθησαν, τοῖς παρελθοῦσιν	αὐτῶν	ἐς τὸ ἱερὸν τῶν Καβείρων
[9, 39]	συνέχουσαι σφᾶς ζῶναι, διὰ δὲ	αὐτῶν	θύραι πεποίηνται. τοῦ περιβόλου δὲ
[9, 1]	εἰώθεσαν βουλεύεσθαι παρεφύλασσον τὰς ἐκκλησίας	αὐτῶν,	καὶ ἐν τῷ τοσούτῳ καθ´
[9, 40]	(φασὶ δ´ ἐπὶ τοῖς ὅροις	αὐτῶν	καὶ Πανοπέων τῶν ἐν τῇ
[9, 25]	ἀλλήλων· σημεῖον δὲ τῆς μάχης	αὐτῶν	κίων, καὶ ἀσπὶς ἔπεστιν ἐπ´
[9, 32]	Μαραθῶνα ὑπῆρξε παρὰ Ἀθηναίων καὶ	αὐτῶν	Λακεδαιμονίων τοῖς πεσοῦσιν ἐν Θερμοπύλαις
[9, 34]	τὰ πτερὰ ποιήσασθαι στεφάνους ἀπ´	αὐτῶν	λέγονται. (Κορωνείας δὲ σταδίους ὡς
[9, 12]	λέγεται δὲ καὶ ὅδε ὑπ´	αὐτῶν	λόγος, ὡς ἀπιόντι ἐκ Δελφῶν
[9, 5]	κατὰ κῆδος τὸ Ταντάλου παρ´	αὐτῶν	μαθὼν καὶ χορδὰς ἐπὶ τέσσαρσι
[9, 9]	ἀπὸ τοῦ τείχους βάλλοντες φονεύουσιν	αὐτῶν	οἱ Θηβαῖοι, κρατοῦσι δὲ ὕστερον
[9, 11]	ἐς τὰς Φαρμακίδας, ἐς ἐπήκοον	αὐτῶν	ὀλολύξαι, τετοκέναι γὰρ τὴν Ἀλκμήνην·
[9, 16]	καλοῦσι δὲ Οὐρανίαν, τὴν δὲ	αὐτῶν	Πάνδημον καὶ Ἀποστροφίαν τὴν τρίτην·
[9, 13]	καὶ τεσσαράκοντα ἄνδρες, Λακεδαιμονίων δὲ	αὐτῶν	πλείους ἢ χίλιοι. ~(Τὸ μὲν
[9, 25]	τὰ δρώμενα, σιωπὴν ἄγοντι ὑπὲρ	αὐτῶν	συγγνώμη παρὰ ἀνδρῶν φιληκόων ἔστω
[9, 32]	ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς Ἀθηναίων, εἷλεν	αὐτῶν	τὰ πλοῖα, ἐσκεδασμένους ἐπί τε
[9, 18]	τοῖς Οἰδίποδος· τούτοις δὲ ἐναγιζόντων	αὐτῶν	τὴν φλόγα, ὡσαύτως δὲ καὶ
[9, 7]	Θηβαίων καὶ τὴν ἡμίσειαν ἀπετέμετο	αὐτῶν	τῆς χώρας κατὰ πρόφασιν τοιαύτην.
[9, 39]	ἀγάλματα ὀρθά, περιειλιγμένοι δέ εἰσιν	αὐτῶν	τοῖς σκήπτροις δράκοντες. ταῦτα εἰκάσαι
[9, 14]	καὶ τὴν ἐν τῷ παρόντι	αὐτῶν	τύχην, τὴν μὲν πόλιν ἔδοξεν
[9, 30]	δῆλα γὰρ δὴ καὶ ἐξ	αὐτῶν	τῶν ἐπῶν ὅτι ἐπὶ ῥάβδου
[9, 36]	ἐς τὴν Φωκίδα διαφεύγουσιν ἐξ	αὐτῶν.	(Φλεγύᾳ δὲ οὐ γενομένων παίδων
[9, 13]	οὕτω Λακεδαιμόνιοί τε ἔθαπτον τοὺς	αὑτῶν	καὶ ἤδη Σπαρτιάτας ἐξελήλεγκτο εἶναι
[9, 13]	καὶ οἱ Λακεδαιμόνιοι δυνάμει καὶ	αὑτῶν	καὶ τῶν συμμάχων ἐπὶ τοὺς
[9, 13]	τοὺς Λακεδαιμονίους ἠξίου θάπτειν τοὺς	αὑτῶν.	(ὡς δὲ τῶν συμμάχων οἱ
[9, 20]	ἄνδρα πελέκει παίσαντα ἀποκόψαι τὸν	αὐχένα	αὐτοῦ· καὶ διὰ τοῦτο οὐκ
[9, 33]	Λόφις. λέγεται δὲ τῆς χώρας	αὐχμηρᾶς	οὔσης τὸ ἐξ ἀρχῆς καὶ
[9, 40]	θεός. τούτοις αἰτοῦσιν ἐπανόρθωμα τοῦ	αὐχμοῦ	προσέταξεν ἡ Πυθία παρὰ Τροφώνιον
[9, 1]	πρότερον Κιθαιρῶνα· καὶ τὸν μὲν	ἀφ´	αὑτοῦ θέσθαι τῷ ὄρει τὸ
[9, 40]	ἐπ´ αἰτίᾳ τοιᾷδε ἔγνωσαν. θεωροὺς	ἀφ´	ἑκάστης πόλεως ἄνδρας ἀποστέλλουσιν ἐς
[9, 32]	δὲ λέγουσιν ἐπιχώριον εἶναι νύμφην,	ἀφ´	ἧς ἡ πόλις τὸ ὄνομα
[9, 1]	δοκῶ δὲ καὶ τὴν Πλάταιαν,	ἀφ´	ἧς κέκληται ἡ πόλις, βασιλέως
[9, 29]	δὲ ὕστερόν φασι Πίερον Μακεδόνα,	ἀφ´	οὗ καὶ Μακεδόσιν ὠνόμασται τὸ
[9, 23]	καὶ Θεμιστοῦς παῖδα τὸν Πτῶον,	ἀφ´	οὗ τῷ τε Ἀπόλλωνι ἐπίκλησις
[9, 40]	Θησεῖ, τὸ ἄγαλμα ἐπεκομίζετο οἴκοθεν·	ἀφαιρεθέντα	δὲ αὐτῆς τὸν Θησέα οὕτω
[9, 37]	τῶν λίθων ἕνα εἶναί σφισιν	ἀφαιρεῖν	κατὰ τὸ ἐκτός· καὶ οἱ
[9, 7]	τῆς Θηβαΐδος. τὴν μὲν δὴ	ἀφαίρετον	χώραν ὕστερον Ῥωμαίων χάριτι ἀνεσώσαντο
[9, 31]	δὲ τὸ ἐς τὰς Μούσας	ἀφαιροῦσι	προοίμιον, ἀρχὴν τῆς ποιήσεως εἶναι
[9, 2]	εὐθὺς ἦν μετὰ τὴν μάχην	ἀφανὴς	ὁ Μαρδονίου νεκρός, ἔστιν ὡμολογημένον·
[9, 30]	ἑβδομήκοντα πέντε προελθόντι τὸ ῥεῦμα	ἀφανίζεται	τὸ ἀπὸ τούτου κατὰ τῆς
[9, 19]	τῇ μὲν τὸ ὄνομα ἐγένετο	ἀφανισθέντος,	ὡς οἱ Ταναγραῖοί φασιν, ἐνταῦθα
[9, 29]	ἄλλα ἦν, ἀνὰ χρόνον φασὶν	ἀφανισθῆναι.	λέγεται δὲ καὶ ἄλλα τοιάδε
[9, 40]	ἀνατρέψαι τε τὸ τρόπαιον καὶ	ἀφανισθῆναι,	(συνεῖναι τε γνώμῃ Καρανὸν οὐκ
[9, 40]	ἐν Σικελίᾳ κομισθεῖσιν ἐξ Ὀμφάκης,	ἀφανισθῆναί	σφισιν ὁ χρόνος καθέστηκεν αἴτιος.
[9, 5]	δ´ ὃν πατέρ´ ἐξεναρίξας γῆμεν·	ἄφαρ	δ´ ἀνάπυστα θεοὶ θέσαν ἀνθρώποισιν»
[9, 5]	ἀνθρώποισιν» πῶς οὖν ἐποίησαν ἀνάπυστα	ἄφαρ,	εἰ δὴ τέσσαρες ἐκ τῆς
[9, 37]	τιθεμένων ἐλάμβανον· Ὑριεὺς δὲ εἴχετο	ἀφασίᾳ,	κλεῖς μὲν καὶ σημεῖα τὰ
[9, 39]	καὶ τῶν πολέμων τὸ ἀλλεπάλληλον	ἀφείκασιν	ἡμίεργον· ἐν δὲ ἑτέρῳ ναῷ
[9, 33]	αὐτὸν πιόντα ἀπὸ τῆς Τιλφούσης	ἀφεῖναι	τὴν ψυχήν· καὶ ἔστι τάφος
[9, 39]	Δήμητρος παίζουσαν καὶ ἔχουσαν χῆνα	ἀφεῖναι	τοῦτον ἄκουσαν· ἐς δὲ ἄντρον
[9, 10]	ἔχοντα τὴν Μελίαν οὐκ ἐδύνατο	ἀφελέσθαι,	πῦρ ἐτόλμησεν ἐς τὸ τέμενος
[9, 1]	Θηβαῖοι δὲ ἐν τῷ τότε	ἀφελόμενοι	μὴ ἐσελθεῖν σφᾶς ἐς τὸ
[9, 30]	δὲ οὐκ οἴκοθεν, Ὀρχομενίους δὲ	ἀφελόμενος	τοὺς Μινύας. τοῦτό ἐστι τὸ
[9, 20]	ἐπὶ μακρότατον τοὺς περιοίκους φασὶν	ἀφελόντας	τὸ ὄνομα τήν τε γυναῖκα
[9, 24]	δὲ ἑπτά που στάδια Ὕηττος	ἀφέστηκε	κῶμαι νῦν τε οὖσαι καὶ
[9, 38]	ἀνὰ πᾶν ἔτος. (σταδίους δὲ	ἀφέστηκεν	ἑπτὰ Ὀρχομενοῦ ναός τε Ἡρακλέους
[9, 25]	σταδίους τῶν Καβείρων τὸ ἱερὸν	ἀφέστηκεν.	οἵτινες δέ εἰσιν οἱ Κάβειροι
[9, 8]	καὶ τῆς πόλεως δέκα μάλιστα	ἀφεστηκότι	σταδίους Ποτνιῶν ἐστιν ἐρείπια καὶ
[9, 39]	Ἕρκυνα· καί οἱ καὶ κρέα	ἄφθονά	ἐστιν ἀπὸ τῶν θυσιῶν, θύει
[9, 32]	οἱ κατὰ καιρόν τε καὶ	ἄφθονα·	ὁρμούντων δὲ ναυσὶν ἑκατὸν ἐν
[9, 8]	καὶ ἐς τὰ μέγαρα καλούμενα	ἀφιᾶσιν	ὗς τῶν νεογνῶν· τοὺς δὲ
[9, 15]	μὲν ἄλλους, ὁπόσους αἰχμαλώτους ἕλοιεν,	ἀφιέναι	χρημάτων, τοὺς δὲ ἐκ Βοιωτῶν
[9, 15]	πολὺ οἱ Βοιώτιοι φυγάδες συνηγμένοι,	ἀφίησι	τοὺς ἐγκαταληφθέντας, ἄλλην σφίσιν ἣν
[9, 15]	ἐναντίοις Ἐπαμινώνδαν καὶ ἑκὼν Πελοπίδαν	ἀφίησιν.	(ἐν ὅσῳ δὲ ἀπῆν ὁ
[9, 20]	τὰς γυναῖκας εὔξασθαι Διόνυσόν σφισιν	ἀφικέσθαι	βοηθόν, ὑπακοῦσαί τε δὴ τὸν
[9, 30]	πόλεως τὸ τοῦ Ὀρφέως μνῆμα·	ἀφικέσθαι	δὲ τοῖς Λιβηθρίοις παρὰ τοῦ
[9, 12]	τοῖς οὖν νομίζουσιν ἐς γῆν	ἀφικέσθαι	Κάδμον τὴν Θηβαΐδα Αἰγύπτιον καὶ
[9, 27]	τοσοῦτο ὀργῆς ἀνδρὸς φίλου θυγατρὶ	ἀφικέσθαι·	πρὸς δὲ καὶ ἡνίκα ἔτι
[9, 41]	πρὶν ἢ ἐκ Πύλου Τηλέμαχον	ἀφικέσθαι	σφίσιν ἐπὶ τὴν αὐλήν, ἐν
[9, 25]	ἱερὸν ἀνοίγειν νομίζουσιν· ἐμοὶ δὲ	ἀφικέσθαι	τε ἐξεγεγόνει τὴν ἡμέραν ταύτην
[9, 34]	δὲ ἐς Κορώνειαν ἐξ Ἀλαλκομενῶν	ἀφικέσθαι,	τῆς Ἰτωνίας Ἀθηνᾶς ἐστι τὸ
[9, 15]	αὖθις ᾕρητο καὶ στρατῷ Βοιωτῶν	ἀφίκετο	αὖθις ἐς Πελοπόννησον, ἐκράτησε μὲν
[9, 15]	Θεσσαλίᾳ δυναστεύων Ἀλέξανδρος Πελοπίδαν ἐλθόντα	ἀφίκετο	δὲ ὡς παρὰ ἄνδρα ἰδίᾳ
[9, 30]	αὐτὴν τὸ ἐν τῇ Θεσπρωτίδι	ἀφίκετο·	εἶναι γὰρ πάλαι νεκυομαντεῖον αὐτόθι·
[9, 9]	στρατὸς ἐς Βοιωτίαν τε μέσην	ἀφίκετο	ἐκ μέσης Πελοποννήσου καὶ ὁ
[9, 32]	ὁ Λύσανδρος ἐπὶ τὰς τριήρεις	ἀφίκετο	ἐκ Σπάρτης, ἡμερώσατο μὲν οὕτω
[9, 36]	τοῦτον τὸν Ὀρχομενὸν βασιλεύοντα Ὕηττος	ἀφίκετο	ἐξ Ἄργους, φεύγων ἐπὶ τῷ
[9, 6]	ἔτι ἢ τῶν παίδων Ἀθήνῃσιν	ἀφίκετο	ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ὁ βάρβαρος,
[9, 26]	αὐτὴν ὑπερβαλόμενος πλήθει στρατιᾶς ἣν	ἀφίκετο	ἔχων ἐκ Κορίνθου. (λέγεται δὲ
[9, 8]	ἐπέλαβε νόσος λοιμώδης, καί σφισιν	ἀφίκετο	ἴαμα ἐκ Δελφῶν τῷ Διονύσῳ
[9, 15]	πατρίδα ἐπονομάζων ἑκάστῳ. (ὡς δὲ	ἀφίκετο	πρὸς Μαντίνειαν τῇ στρατιᾷ, νικῶν
[9, 26]	καὶ ἀρχῆς. Οἰδίπους δὲ ἄρα	ἀφίκετο	ὑπὸ ὀνείρατος δεδιδαγμένος τὸν χρησμόν.
[9, 3]	ἐπέπυστό τε αὐτίκα καὶ αὐτίκα	ἀφίκετο.	ὡς δὲ ἐπλησίαζε τῇ ἁμάξῃ
[9, 28]	συλλέγειν τοῦ παλσάμου τὸν ὀπὸν	ἀφίκηται	τοῖς Ἄραψιν ὥρα, ξύλων δύο
[9, 13]	Θηβαίους, ὑπερέβη καὶ ἐς Λεῦκτρα	ἀφικνεῖται	τὰ Βοιώτια. (ἐνταῦθα καὶ αὐτῷ
[9, 26]	οὖν τῇ Σφιγγὶ ἀμφισβητήσων τις	ἀφίκοιτο	τῆς ἀρχῆς γενέσθαι γὰρ τῷ
[9, 19]	ἐν Κύπρῳ ποτὲ οἰκησάντων Τελχίνων	ἀφικομένη	μοῖρα ἐς Βοιωτοὺς ἱερὸν ἱδρύσατο
[9, 25]	Καβείρων καὶ Αἰτναίῳ τῷ Προμηθέως	ἀφικομένην	Δήμητρα ἐς γνῶσιν παρακαταθέσθαι σφίσιν·
[9, 3]	ἐνταῦθα. ἐς τοῦτον οἱ Πλαταιεῖς	ἀφικόμενοι	τὸν δρυμὸν προτίθενται μοίρας κρεῶν
[9, 14]	ἐπιθεμένους τρέπεται καὶ πρὸς αὐτὸ	ἀφικόμενος	Ἀθηναίων τὸ ἄστυ, ὡς ἐπεξιέναι
[9, 9]	τὰ δὲ ἔπη ταῦτα Καλλῖνος	ἀφικόμενος	αὐτῶν ἐς μνήμην ἔφησεν Ὅμηρον
[9, 5]	σφίσιν αἱ κατᾶραι τοῦ πατρός·	ἀφικόμενος	δὲ ἐς Ἄργος καὶ θυγατέρα
[9, 37]	καὶ ἔλαθεν ἄγαμος καὶ ἄπαις	ἀφικόμενος	ἐς γῆρας. ὡς δὲ αὐτῷ
[9, 13]	μάχῃ Πελοπίδαν ἐξέσωσεν ἐς ἅπαν	ἀφικόμενος	κινδύνου. (χρόνῳ δὲ ὕστερον κατὰ
[9, 14]	καιρῷ τὸν νόμον ἐβοιωτάρχει καὶ	ἀφικόμενος	τῷ στρατῷ πρὸς τὴν Σπάρτην,
[9, 39]	δὲ ἐξ Ἀθηνῶν ἐς αὐτὴν	ἀφικομένου	κατέβησάν τε ἐς τὸ χθαμαλὸν
[9, 34]	δὲ ἑτέραν ἐπώνυμον αὑτῷ κατεστήσατο.	ἀφικομένῳ	δὲ πρὸς αὐτὸν Ἄλμῳ τῷ
[9, 25]	καὶ ὁ σὺν αὐτῷ στρατὸς	ἀφίκοντο	ἐξ Ἄργους. τοῦ δὲ Μενοικέως
[9, 25]	τὰς ῥῖνας, οἳ παρὰ Ὀρχομενίων	ἀφίκοντο	ἐπὶ τοῦ δασμοῦ τὴν ἀπαίτησιν.
[9, 14]	σφισι πειρωμένοις ἐφαίνετο ἐλπίδος κρεῖσσον,	ἀφίκοντο	ἐς Δελφοὺς παρὰ τὸν θεόν,
[9, 26]	γὰρ Ὀρχομενίους φασὶν ἐς τοῦτο	ἀφῖχθαι	στρατιᾷ καὶ τὸν Ἡρακλέα νύκτωρ
[9, 37]	Ποσειδῶνος Θηβαίων φονεύουσιν ἄνδρες ἐξ	ἀφορμῆς	μικρᾶς ἐς ἅπαν θυμοῦ προαχθέντες·
[9, 27]	μιμούμενος. (ἐνταῦθα καὶ αὐτοῦ Πραξιτέλους	Ἀφροδίτη	καὶ Φρύνης ἐστὶν εἰκών, λίθου
[9, 16]	τὴν τρίτην· ἔθετο δὲ τῇ	Ἀφροδίτῃ	τὰς ἐπωνυμίας ἡ Ἁρμονία, (τὴν
[9, 16]	ἄγαλμα Ἀθηναίοις Πλοῦτον ἔχουσαν πεποίηκεν.	(Ἀφροδίτης	δὲ Θηβαίοις ξόανά ἐστιν οὕτω
[9, 40]	ἐπὶ λευκοῦ λίθου. καὶ Δηλίοις	Ἀφροδίτης	ἐστὶν οὐ μέγα ξόανον, λελυμασμένον
[9, 41]	πόλις, Ἀδώνιδος ἐν αὐτῇ καὶ	Ἀφροδίτης	ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον· ἀνακεῖσθαι δὲ
[9, 5]	ἐπιφανὴς ὑπῆρξεν, εἰ δὴ θυγατέρα	Ἀφροδίτης	καὶ Ἄρεως κατὰ λόγον τὸν
[9, 22]	Διονύσου Θέμιδός ἐστιν, ὁ δὲ	Ἀφροδίτης,	καὶ ὁ τρίτος τῶν ναῶν
[9, 31]	τε αὐτὸν παῖδα εἶναι καὶ	Ἀφροδίτης	λέγοντες. (ἐν δὲ τῷ Ἑλικῶνι
[9, 27]	θεός. ἔστι δὲ καὶ ἑτέρωθι	Ἀφροδίτης	Μελαινίδος ἱερὸν καὶ θέατρόν τε
[9, 27]	πολλοὶ νεώτατον θεῶν εἶναι καὶ	Ἀφροδίτης	παῖδα ἥγηνται· Λύκιος δὲ Ὠλήν,
[9, 41]	χαλκὸν πρώτους. (Πατρεῖς δὲ οἱ	Ἀχαιοὶ	λόγῳ μὲν λέγουσιν ὅτι Ἡφαίστου
[9, 15]	Λακεδαιμονίους μάχῃ, σὺν δέ σφισιν	Ἀχαιῶν	Πελληνέας καὶ Ἀθηναίων οὓς Χαβρίας
[9, 33]	θεοὺς τοὺς Ἑλλήνων ἐκμανέντα ἐπέλαβεν	ἀχαριστοτάτη	νόσος πασῶν· φθειρῶν γὰρ ἤνθησεν,
[9, 34]	χειρὶ Σειρῆνας· τὰς γὰρ δὴ	Ἀχελῴου	θυγατέρας ἀναπεισθείσας φασὶν ὑπὸ Ἥρας
[9, 38]	δέ μοι καὶ Ὅμηρος ἐν	Ἀχιλλέως	ἀποκρίσει πρὸς τοὺς παρὰ Ἀγαμέμνονος
[9, 29]	Λίνου τὰ παθήματα, ἐπὶ τοῦ	Ἀχιλλέως	ἔφη τῇ ἀσπίδι ἄλλα τε
[9, 31]	Χίρωνος ἐπὶ διδασκαλίᾳ δὴ τῇ	Ἀχιλλέως,	καὶ ὅσα ἐπὶ Ἔργοις τε
[9, 30]	(ῥεῖ δὲ καὶ ποταμὸς Ἑλικών·	ἄχρι	σταδίων ἑβδομήκοντα πέντε προελθόντι τὸ
[9, 29]	αὐτῷ πένθος διῆλθεν ἄρα καὶ	ἄχρι	τῆς βαρβάρου πάσης, ὡς καὶ
[9, 6]	μὲν ἀπελθόντος τοῦ Μήδου καὶ	ἄχρι	τοῦ Πελοποννησίων πρὸς Ἀθηναίους πολέμου
[9, 38]	Κηφισῷ τὴν ἀρχαίαν, ἐπεὶ μηδὲ	ἄχρι	τῶν Τρωικῶν χρήμασιν ἀδυνάτως εἶχον.
[9, 23]	τοῦ Θηβαίων μαντεῖον ἦν αὐτόθι	ἀψευδές·	καί ποτε ἄνδρα Εὐρωπέα ὄνομα