Livre, Chap. |
[9, 5] |
τοῦ
Δαμασίχθονος
Πτολεμαῖος,
τοῦ
δὲ
|
Ξάνθος, |
ὃν
Ἀνδρόπομπος
μονομαχήσαντά
οἱ
δόλῳ |
[9, 13] |
γὰρ
ἤρεσκε
καὶ
Μάλγιδι
καὶ
|
Ξενοκράτει |
κατὰ
τάχος
πρὸς
τοὺς
Λακεδαιμονίους |
[9, 11] |
λευκοῦ
Πρόμαχος
καλούμενον,
ἔργον
δὲ
|
Ξενοκρίτου |
καὶ
Εὐβίου
Θηβαίων·
τὸ
δὲ |
[9, 30] |
γε
τὸν
λόγον
τοῦ
Λαρισαίου
|
ξένου |
ἐς
τὴν
ἑαυτῶν
τὰ
ὀστᾶ |
[9, 16] |
μὲν
τοῦ
ἀγάλματος
καὶ
πρόσωπον
|
Ξενοφῶν |
εἰργάσατο
Ἀθηναῖος,
Καλλιστόνικος
δὲ
τὰ |
[9, 15] |
γέγραπται
φονεύων
Γρύλος
ὁ
Ξενοφῶντος,
|
Ξενοφῶντος |
δὴ
τοῦ
Κύρῳ
ὁδοῦ
μετασχόντος |
[9, 15] |
οὗτος
γέγραπται
φονεύων
Γρύλος
ὁ
|
Ξενοφῶντος, |
Ξενοφῶντος
δὴ
τοῦ
Κύρῳ
ὁδοῦ |
[9, 1] |
ἐσβῆναι,
Μαρδόνιον
δὲ
τὸν
Γωβρύου
|
Ξέρξῃ |
στρατηγοῦντα
ἠμύναντο
ἐν
τῇ
σφετέρᾳ. |
[9, 1] |
Μαραθῶνι
ἀγῶνος
ὕστερον
καταβεβηκότος
ἤδη
|
Ξέρξου |
καὶ
ἐς
τὰς
ναῦς
ἐτόλμησαν |
[9, 32] |
πεσοῦσιν
ἐν
Θερμοπύλαις
ἐκ
βασιλέως
|
Ξέρξου. |
μείζονα
δὲ
ἔτι
Λακεδαιμονίοις
ὀνείδη |
[9, 25] |
ὁμοῦ
Μαρδονίῳ
τῆς
στρατιᾶς
τῆς
|
Ξέρξου |
περὶ
Βοιωτίαν
ἐλείφθησαν,
τοῖς
παρελθοῦσιν |
[9, 6] |
ἡνίκα
δοκοῦσιν
ἑλέσθαι
τὰ
βασιλέως
|
Ξέρξου |
πρὸ
τῶν
Ἑλληνικῶν.
(τῆς
δὲ |
[9, 32] |
Ἁλιαρτίοις
τὰ
Ἑλλήνων
μοῖρα
τῆς
|
Ξέρξου |
στρατιᾶς
γῆν
τέ
σφισιν
ὁμοῦ |
[9, 33] |
καὶ
τὸν
οὐ
μελλήσαντα
τῷ
|
ξίφει |
τὸν
νεανίσκον
παῖσαι·
καὶ
τὸν |
[9, 3] |
φασιν,
ἡνίκα
οἱ
Πλαταιεῖς
ἔφευγον.
|
ξόανα |
δὲ
τεσσαρεσκαίδεκα
ἕτοιμά
σφισίν
ἐστι |
[9, 3] |
ἄγουσιν,
ὅτι
οἱ
πάλαι
τὰ
|
ξόανα |
ἐκάλουν
δαίδαλα·
ἐκάλουν
δὲ
ἐμοὶ |
[9, 40] |
ὁ
Τροφώνιος,
τοσαῦτα
δὲ
ἕτερα
|
ξόανα |
ἐν
Κρήτῃ,
Βριτόμαρτις
ἐν
Ὀλοῦντι |
[9, 16] |
ἔχουσαν
πεποίηκεν.
(Ἀφροδίτης
δὲ
Θηβαίοις
|
ξόανά |
ἐστιν
οὕτω
δὴ
ἀρχαῖα
ὥστε |
[9, 3] |
δαίδαλον
γὰρ
δὴ
καὶ
τὸ
|
ξόανον |
αὐτὸ
ὀνομάζουσι.
(ταύτην
μὲν
ἰδίᾳ |
[9, 4] |
ἀπένειμαν.
τὸ
μὲν
δὴ
ἄγαλμα
|
ξόανόν |
ἐστιν
ἐπίχρυσον,
πρόσωπον
δέ
οἱ |
[9, 3] |
περιέρρηξεν,
ἥσθη
τε
τῇ
ἀπάτῃ
|
ξόανον |
εὑροῦσα
ἀντὶ
νύμφης
γυναικὸς
καὶ |
[9, 40] |
Δηλίοις
Ἀφροδίτης
ἐστὶν
οὐ
μέγα
|
ξόανον, |
λελυμασμένον
τὴν
δεξιὰν
χεῖρα
ὑπὸ |
[9, 40] |
οὕτω
φασὶν
οἱ
Δήλιοι
τὸ
|
ξόανον |
τῆς
θεοῦ
ἀναθεῖναι
τῷ
Ἀπόλλωνι |
[9, 11] |
καὶ
Εὐβίου
Θηβαίων·
τὸ
δὲ
|
ξόανον |
τὸ
ἀρχαῖον
Θηβαῖοί
τε
εἶναι |
[9, 28] |
ἔχεις
ἐσφέρει,
κροτοῦντες
δὲ
τὰ
|
ξύλα |
ἀπελαύνουσι
τοὺς
ἔχεις·
ἀποκτείνειν
δὲ |
[9, 3] |
δὲ
τρόπῳ
τοιῷδε
τὸν
βωμόν·
|
ξύλα |
τετράγωνα
ἁρμόζοντες
πρὸς
ἄλληλα
συντιθέασι |
[9, 12] |
ἐς
τὸν
Σεμέλης
θάλαμον
πέσοι
|
ξύλον |
ἐξ
οὐρανοῦ·
Πολύδωρον
δὲ
τὸ |
[9, 12] |
ἐξ
οὐρανοῦ·
Πολύδωρον
δὲ
τὸ
|
ξύλον |
τοῦτο
χαλκῷ
λέγουσιν
ἐπικοσμήσαντα
Διόνυσον |
[9, 16] |
ἃ
ταῖς
Κάδμου
ναυσὶν
ἦν
|
ξύλου |
πεποιημένα.
καλοῦσι
δὲ
Οὐρανίαν,
τὴν |
[9, 19] |
ἐποιήσατο
μνήμην,
τὸ
ἔτι
τοῦ
|
ξύλου |
περιὸν
φυλάσσουσιν
ἐν
τῷ
ναῷ. |
[9, 3] |
οὖν
κελεύει
τὸν
Δία
ἄγαλμα
|
ξύλου |
ποιησάμενον
ἄγειν
ἐπὶ
βοῶν
ζεύγους |
[9, 41] |
ποιούμενον,
εἰ
καὶ
ἀγάλματα
εἰργασμένα
|
ξύλου |
χρίοις,
ῥύεται
καὶ
ταῦτα
σηπεδόνος. |
[9, 28] |
ὀπὸν
ἀφίκηται
τοῖς
Ἄραψιν
ὥρα,
|
ξύλων |
δύο
ἕκαστος
σκυτάλας
ἐπὶ
τοὺς |