Livre, Chap.
[9, 22]	κριὸν ἐπὶ τῶν ὤμων· ὃς	δ´	ἂν εἶναι τῶν ἐφήβων προκριθῇ
[9, 40]	δ´ ἔπεστιν αὐτῷ λέων· φέροι	δ´	ἂν ἐς τῶν ἀνδρῶν μάλιστα
[9, 3]	δένδρων καθεδεῖται, φυλάσσουσιν. ἐφ´ οὗ	δ´	ἂν καθεσθῇ, τεμόντες ποιοῦσιν ἀπὸ
[9, 39]	τε εἶναι καὶ Ὑγείας, εἶεν	δ´	ἂν Τροφώνιος καὶ Ἕρκυνα, ἐπεὶ
[9, 5]	ὃν πατέρ´ ἐξεναρίξας γῆμεν· ἄφαρ	δ´	ἀνάπυστα θεοὶ θέσαν ἀνθρώποισιν» πῶς
[9, 40]	εὐειδῆ, ἰκέλην φαέεσσι σελήνης. Θηρὼ	δ´	Ἀπόλλωνος ἐς ἀγκοίνῃσι πεσοῦσα γείνατο
[9, 20]	τοῦ Ἰασίου τοῦ Ἐλευθῆρος, τὸν	δ´	Ἀπόλλωνός τε καὶ Αἰθούσης εἶναι
[9, 29]	ἐν τῇ Ἀτθίδι ἐποίησεν, Ἄσκρῃ	δ´	αὖ παρέλεκτο Ποσειδάων ἐνοσίχθων, ἣ
[9, 15]	ὅπλοισιν Μεγάλη πόλις ἐστεφάνωται, αὐτόνομος	δ´	Ἑλλὰς πᾶς´ ἐν ἐλευθερίῃ» ~(Τούτῳ
[9, 29]	ᾄδοντα τὰ ἐς Λίνον· τοῖσι	δ´	ἐνὶ μέσσοισι πάις φόρμιγγι λιγείῃ
[9, 39]	τοῦ Τροφωνίου ποταμὸς Ἕρκυνα. φασὶ	δ´	ἐνταῦθα Ἕρκυναν ὁμοῦ Κόρῃ τῇ
[9, 10]	δὲ Ἰσμήνιός ἐστι κέδρου. (ἔστι	δ´	ἐνταῦθα λίθος ἐφ´ ᾧ Μαντώ
[9, 13]	Ἐπαμινώνδαν τὸν Πολύμνιδος ἀνέθεσαν. ~(Τῷ	δ´	Ἐπαμινώνδᾳ τὰ μὲν τῶν προγόνων
[9, 40]	μὲν δὴ ἐπίγραμμα οὐδέν, ἐπίθημα	δ´	ἔπεστιν αὐτῷ λέων· φέροι δ´
[9, 17]	ἐν αὐτῇ γαίης δασσαμένων, Φώκου	δ´	ἐπὶ σῆμα φερόντων» (Φώκου δὲ
[9, 40]	ἀνθρώπους ἐπιφανὲς ἐξ αὐτοῦ· (φασὶ	δ´	ἐπὶ τοῖς ὅροις αὐτῶν καὶ
[9, 11]	γ´ εἱλίξατο τοῦτον ἑαυτῷ· Ἀγχάσιος	δ´	ἐποίησε Τροφώνιος ἠδ´ Ἀγαμήδης» (τοῦτο
[9, 14]	ὅταν αἴσιμον ἦμαρ ἐπέλθῃ. τουτάκι	δ´	ἔστι Κερησσὸς ἁλώσιμος, ἄλλοτε δ´
[9, 41]	φύεται μὲν ἐν ἕλεσι, μέγεθος	δ´	ἐστὶν ἴση κρίνῳ, χρόαν δὲ
[9, 39]	ἀναθεῖναι γεγραμμένα ἐν πίνακι. λείπεται	δ´	ἔτι καὶ τοῦ Ἀριστομένους ἐνταῦθα
[9, 41]	Εὐρύμαχον διδόντα Πηνελόπῃ πεποίηκεν ὅρμον	δ´	Εὐρύμαχος πολυδαίδαλον αὐτίκ´ ἔνεικε χρύσεον,
[9, 41]	πατρός χρύσεον ὅρμον ἔχων, μετὰ	δ´	ἠλέκτροισιν ἔερτο» (καὶ ἐν Πηνελόπης
[9, 15]	Σπάρτη μὲν ἐκείρατο δόξαν, Μεσσήνη	δ´	ἱερὴ τέκνα χρόνῳ δέχεται· Θήβης
[9, 29]	ἐς τὰ θεῖα ὀλίγωρον. (εἰσὶ	δ´	οἳ καὶ αὐτῷ θυγατέρας ἐννέα
[9, 5]	νόοιο γημαμένη ᾧ υἱεῖ· ὁ	δ´	ὃν πατέρ´ ἐξεναρίξας γῆμεν· ἄφαρ
[9, 15]	ἱερὴ τέκνα χρόνῳ δέχεται· Θήβης	δ´	ὅπλοισιν Μεγάλη πόλις ἐστεφάνωται, αὐτόνομος
[9, 36]	ἀποπρολιπὼν φεῦγ´ Ἄργεος ἱπποβότοιο, ἷξεν	δ´	Ὀρχομενὸν Μινυήιον· καί μιν ὅ
[9, 10]	πολλοὺς ἑώρων αὐτόθι ἀνακειμένους· οἱ	δ´	οὖν εὐδαιμονέστεροι τῶν παίδων ἀνατιθέασιν.
[9, 25]	ἐφαίνετο ὅσιόν μοι γράφειν, Δήμητρος	δ´	οὖν Καβειραίοις δῶρόν ἐστιν ἡ
[9, 35]	ὅτῳ φίλον τὴν Θεογονίαν ἐν	δ´	οὖν τῇ ποιήσει ταύτῃ τὰς
[9, 14]	δ´ ἔστι Κερησσὸς ἁλώσιμος, ἄλλοτε	δ´	οὐχί. (τότε δὲ ὁ Ἐπαμινώνδας
[9, 29]	φόρμιγγι λιγείῃ ἱμερόεν κιθάριζε, Λίνον	δ´	ὑπὸ καλὸν ἄειδεν» (Πάμφως δέ,
[9, 40]	τὰς μεγάλας Ἠοίας ποιήσας· (Φύλας	δ´	ὤπυιεν κούρην κλειτοῦ Ἰολάου λειπεφιληνην
[9, 20]	ὄνομα τὸ ἀρχαῖον ἀνεσώσαντο. (ἔστι	δ´	Ὠρίωνος μνῆμα ἐν Τανάγρᾳ καὶ
[9, 19]	ἀγάλματα λίθου λευκοῦ, τὸ μὲν	δᾷδας	φέρον, τὸ δὲ ἔοικε τοξευούσῃ.
[9, 27]	ἐπελεξάμην ἀνδρὶ ἐς λόγους ἐλθὼν	δᾳδουχοῦντι.	καὶ τῶν μὲν οὐ πρόσω
[9, 3]	οἱ πάλαι τὰ ξόανα ἐκάλουν	δαίδαλα·	ἐκάλουν δὲ ἐμοὶ δοκεῖν πρότερον
[9, 3]	Δία. ἐπὶ ταύταις ταῖς διαλλαγαῖς	Δαίδαλα	ἑορτὴν ἄγουσιν, ὅτι οἱ πάλαι
[9, 3]	ἐθελήσαντες δὲ ἀπὸ Δαιδάλων ἐς	Δαίδαλα	ἕτερα ἀναριθμῆσαι τὸν μεταξὺ χρόνον
[9, 3]	συλλόγου μετασχεῖν κοινοῦ καὶ ἐς	Δαίδαλα	θυσίαν ἀποστέλλειν, ὅτε Κάσσανδρος ὁ
[9, 3]	ἰδίᾳ οἱ Πλαταιεῖς ἑορτὴν ἄγουσι,	Δαίδαλα	μικρὰ ὀνομάζοντες· Δαιδάλων δὲ ἑορτὴν
[9, 3]	καὶ θυμιαμάτων πλήρη καὶ τὰ	δαίδαλα	ὁμοῦ καθαγίζουσιν ἐπὶ τοῦ βωμοῦ,
[9, 3]	ἐκ γενετῆς τεθῆναι τὸ ὄνομα.	(Δαίδαλα	οὖν ἄγουσιν οἱ Πλαταιεῖς ἑορτὴν
[9, 3]	κατ´ ἐνιαυτὸν ἕκαστον παρασκευασθέντα ἐν	Δαιδάλοις	τοῖς μικροῖς. (ταῦτα ἀναιροῦνται κλήρῳ
[9, 3]	ποιοῦσιν ἀπὸ τούτου τὸ δαίδαλον·	δαίδαλον	γὰρ δὴ καὶ τὸ ξόανον
[9, 3]	τεμόντες ποιοῦσιν ἀπὸ τούτου τὸ	δαίδαλον·	δαίδαλον γὰρ δὴ καὶ τὸ
[9, 39]	θεασάμενος δὲ ἄγαλμα ὃ ποιῆσαι	Δαίδαλόν	φασιν ὑπὸ δὲ τῶν ἱερέων
[9, 11]	τοῦτον ἀνέθηκεν αὐτός, ὡς λέγεται,	Δαίδαλος	ἐκτίνων εὐεργεσίας χάριν. ἡνίκα γὰρ
[9, 11]	χρώμενοι, τότε αὐτὸς μὲν σώζεται	Δαίδαλος,	(Ἰκάρῳ δὲ κυβερνῶντι ἀμαθέστερον ἀνατραπῆναι
[9, 3]	ἐμοὶ δοκεῖν πρότερον ἔτι ἢ	Δαίδαλος	ὁ Παλαμάονος ἐγένετο Ἀθήνῃσι, τούτῳ
[9, 40]	διδαχθῆναι παρὰ τοῦ Τροφωνίου φασίν.	(Δαιδάλου	δὲ τῶν ἔργων δύο μὲν
[9, 40]	(πείθομαι τοῦτο Ἀριάδνην λαβεῖν παρὰ	Δαιδάλου,	καὶ ἡνίκα ἠκολούθησε τῷ Θησεῖ,
[9, 11]	τὸ ἀρχαῖον Θηβαῖοί τε εἶναι	Δαιδάλου	νενομίκασι καὶ αὐτῷ μοι παρίστατο
[9, 40]	οὐκ οἶδα ὑπόλοιπα ὄντα τῶν	Δαιδάλου·	τοῖς γὰρ ἀνατεθεῖσιν ὑπὸ Ἀργείων
[9, 3]	ἑορτὴν ἄγουσι, Δαίδαλα μικρὰ ὀνομάζοντες·	Δαιδάλων	δὲ ἑορτὴν τῶν μεγάλων καὶ
[9, 3]	τούτῳ δὲ ὕστερον ἀπὸ τῶν	δαιδάλων	ἐπίκλησιν γενέσθαι δοκῶ καὶ οὐκ
[9, 3]	τοσούτου χρόνου· ἐθελήσαντες δὲ ἀπὸ	Δαιδάλων	ἐς Δαίδαλα ἕτερα ἀναριθμῆσαι τὸν
[9, 22]	καὶ ἐπεὶ τῆς πόας ἔφαγε,	δαίμονα	ἐν θαλάσσῃ γενέσθαι καὶ ἀνθρώποις
[9, 39]	διῃτᾶτο παρά τε Τύχῃ καὶ	Δαίμονι	ἀγαθοῖς, ἐς τοῦτο ἀράμενοι κομίζουσι
[9, 37]	Ἀμύντου· τὰ δὲ ἀπὸ τοῦ	δαιμονίου	σφίσιν ἐς τὸ ἀσθενέστερον ἔμελλεν
[9, 40]	τόλμῃ σφίσι τὰ ἐκ τοῦ	δαίμονος	ἠκολούθησε. (θεῶν δὲ μάλιστα Χαιρωνεῖς
[9, 39]	οἰκήματι ἔχει, τὸ δὲ οἴκημα	Δαίμονός	τε ἀγαθοῦ καὶ Τύχης ἱερόν
[9, 21]	καὶ τήνδε ἐς χεῖρά ποτε	δαίμων	ἄγει· ὀσφρᾶται μὲν γὰρ ἀνθρώπου
[9, 21]	καὶ χεῖρές εἰσιν αὐτοῖς καὶ	δάκτυλοι	καὶ ὄνυχες τοῖς ἐπιθέμασιν ἐμφερεῖς
[9, 19]	Ἡρακλέα εἶναι τῶν Ἰδαίων καλουμένων	Δακτύλων.	δείκνυται δὲ αὐτόθι καὶ θαῦμα
[9, 27]	Ἡρακλέους τοῦ καλουμένου τῶν Ἰδαίων	Δακτύλων,	οὗ δὴ καὶ Ἐρυθραίους τοὺς
[9, 5]	δὲ ἀπελθόντος, οὕτω βασιλέα εἵλοντο	Δαμασίχθονα	Ὀφέλτου τοῦ Πηνέλεω. τούτου δὲ
[9, 5]	Πηνέλεω. τούτου δὲ ἦν τοῦ	Δαμασίχθονος	Πτολεμαῖος, τοῦ δὲ Ξάνθος, ὃν
[9, 13]	πρὸς τοὺς Λακεδαιμονίους ποιεῖσθαι μάχην,	Δαμοκλείδας	δὲ καὶ Δαμόφιλος καὶ Σιμάγγελος
[9, 13]	ποιεῖσθαι μάχην, Δαμοκλείδας δὲ καὶ	Δαμόφιλος	καὶ Σιμάγγελος συμβάλλειν μὲν οὐκ
[9, 40]	Ἀλέξανδρος, οὐκ ἀναστήσας οὔτε ἐπὶ	Δαρείῳ	τρόπαια οὔτε ἐπὶ ταῖς Ἰνδικαῖς
[9, 21]	ἔς τε τὸ ἄλλο σῶμα	δασεῖς	καὶ ἀμφὶ τὸ στέρνον μάλιστά
[9, 37]	Θηβαίους κατὰ ἔτος ἕκαστον τελεῖν	δασμὸν	τοῦ Κλυμένου φόνου. Ἡρακλέους δὲ
[9, 37]	ἐπιτραφέντος ἐν Θήβαις, οὕτω τοῦ	δασμοῦ	τε ἠλευθερώθησαν οἱ Θηβαῖοι καὶ
[9, 25]	παρὰ Ὀρχομενίων ἀφίκοντο ἐπὶ τοῦ	δασμοῦ	τὴν ἀπαίτησιν. (σταδίους δὲ αὐτόθεν
[9, 17]	γὰρ ἀποφθινύθουσιν ἐν αὐτῇ γαίης	δασσαμένων,	Φώκου δ´ ἐπὶ σῆμα φερόντων»
[9, 10]	ποιοῦσιν· ἐπίκλησις δέ ἐστίν οἱ	δαφναφόρος,	στεφάνους γὰρ φύλλων δάφνης φοροῦσιν
[9, 30]	τῶν ἐπῶν ὅτι ἐπὶ ῥάβδου	δάφνης	ᾖδε. περὶ δὲ Ἡσιόδου τε
[9, 10]	οἱ δαφναφόρος, στεφάνους γὰρ φύλλων	δάφνης	φοροῦσιν οἱ παῖδες. εἰ μὲν
[9, 10]	οὖν πᾶσιν ὁμοίως καθέστηκεν ἀναθεῖναι	δαφνηφορήσαντας	χαλκοῦν τῷ θεῷ τρίποδα, οὐκ
[9, 10]	ἐστὶν Ἀμφιτρύωνος ἀνάθημα ἐπὶ Ἡρακλεῖ	δαφνηφορήσαντι.	(ἀνωτέρω δὲ τοῦ Ἰσμηνίου τὴν
[9, 30]	Διόνυσος ὁ μὲν Λυσίππου, τὸ	δὲ	ἄγαλμα ἀνέθηκε Σύλλας τοῦ Διονύσου
[9, 3]	ἐλάσσονος λόγου, συντέλειαν αἱροῦνται. (τὸ	δὲ	ἄγαλμα κομίσαντες παρὰ τὸν Ἀσωπὸν
[9, 10]	δὲ ὁ ναὸς ᾠκοδόμηται. τὸ	δὲ	ἄγαλμα μεγέθει τε ἴσον τῷ
[9, 39]	τὰ ὀφθέντα οἱ καταβάντι. θεασάμενος	δὲ	ἄγαλμα ὃ ποιῆσαι Δαίδαλόν φασιν
[9, 16]	οἰκίαν ποτὲ εἶναι λέγουσι· Δήμητρος	δὲ	ἄγαλμα ὅσον ἐς στέρνα ἐστὶν
[9, 24]	πρῖνοι τὸ πολύ εἰσιν. Ἑρμοῦ	δὲ	ἄγαλμα οὐ μέγα ἐν ὑπαίθρῳ
[9, 26]	Διὶ γέγονεν ἐπίκλησις Σαώτης· τὸ	δὲ	ἄγαλμα τὸ Διονύσου καὶ αὖθις
[9, 8]	ἄλσος Δήμητρος καὶ Κόρης. τὰ	δὲ	ἀγάλματα ἐν τῷ ποταμῷ τῷ
[9, 30]	ἔπειτα οὐκ ἦλθεν. ~(Ταῖς Μούσαις	δὲ	ἀγάλματα τὰ μὲν πρῶτά ἐστι
[9, 38]	ἐκ τοῦ οὐρανοῦ φασιν· τὰ	δὲ	ἀγάλματα τὰ σὺν κόσμῳ πεποιημένα
[9, 1]	μάλιστα ἔμελλε τὴν ἡμέραν. (Πλαταιεῖς	δὲ	ἄγειν Θηβαίους ἐκκλησίαν νομίζοντες ἐς
[9, 25]	τὸ δὲ ἐφεξῆς Μοιρῶν, τὸ	δὲ	Ἀγοραίου Διός· οὗτος μὲν δὴ
[9, 34]	καὶ Διός ἐστιν ἀγάλματα· τέχνη	δὲ	Ἀγορακρίτου, μαθητοῦ τε καὶ ἐρωμένου
[9, 3]	Βοιωτοί σφισι συνεορτάζουσι, δι´ ἑξηκοστοῦ	δὲ	ἄγουσιν ἔτους· ἐκλιπεῖν γὰρ τοσοῦτον
[9, 31]	πάντες κατὰ ταὐτὰ εἰρήκασι· τὴν	δὲ	ἀδελφὴν τῶν νεανίσκων οἱ μὲν
[9, 10]	κρήνῃ τάφος ἐστὶ Καάνθου· Μελίας	δὲ	ἀδελφὸν καὶ Ὠκεανοῦ παῖδα εἶναι
[9, 32]	τὴν ἑαυτοῦ δικάσειν ἐλπίζων· Λύσανδρος	δὲ	ἀδικεῖν Ἐτεόνικον κατέγνω καὶ ἀπέπεμψεν
[9, 5]	οὕτω τὸ δεύτερον ἔφυγε· δεηθεὶς	δὲ	Ἀδράστου δοῦναί οἱ δύναμιν τὴν
[9, 4]	τοὺς μνηστῆρας ἤδη κατειργασμένος, Ὀνασία	δὲ	Ἀδράστου καὶ Ἀργείων ἐπὶ Θήβας
[9, 17]	Διόνυσος νεμεσᾷ τῇ Ἀντιόπῃ. ἐπίφθονοι	δὲ	ἀεί πως παρὰ θεῶν αἱ
[9, 21]	οὐκ ἔστιν ὅπως διαλύσουσιν, ἐπισυνιόντες	δὲ	ἀεὶ τὰ ἐντὸς γινόμενα τοῦ
[9, 37]	καὶ Ἄρρων καὶ Πύλεος, νεώτατος	δὲ	Ἀζεύς. Κλύμενον μὲν ἐν τῇ
[9, 24]	πεδίον καλούμενόν ἐστιν Ἀθαμάντιον· οἰκῆσαι	δὲ	Ἀθάμαντα ἐν αὐτῷ φασιν. ἐς
[9, 23]	τοῦ Πτώου τὸ ἱερόν. εἶναι	δὲ	Ἀθάμαντος καὶ Θεμιστοῦς παῖδα τὸν
[9, 7]	ἄλλο ἐμοὶ δοκεῖν οὐδέν, τοῦ	δὲ	Ἀθηναίων δήμου φιλίᾳ. Σύλλα δὲ
[9, 10]	ποιῆσαι δὲ αὐτὸν Φειδίας, τὴν	δὲ	Ἀθηνᾶν λέγεται Σκόπας· μετὰ δὲ
[9, 26]	Τύχης, ἑτέρωθι δὲ Ὑγείας τὴν	δὲ	Ἀθηνᾶν τὴν Ἐργάνην καὶ αὐτὴν
[9, 33]	Ἀλαλκομενέως ἀνδρὸς αὐτόχθονος, ὑπὸ τούτου	δὲ	Ἀθηνᾶν τραφῆναι λέγουσιν· οἱ δὲ
[9, 4]	ἀρχαῖον αὐτόθι ἔχει λόγος. ~(Πλαταιεῦσι	δὲ	Ἀθηνᾶς ἐπίκλησιν Ἀρείας ἐστὶν ἱερόν·
[9, 1]	ἐν Λεύκτροις ἔτει πρότερον, Ἀστείου	δὲ	Ἀθήνῃσιν ἄρχοντος. καὶ ἡ μὲν
[9, 24]	καὶ διαπλεύσαντί εἰσι Κῶπαι. κεῖνται	δὲ	αἱ Κῶπαι πόλισμα ἐπὶ τῇ
[9, 17]	τότε ἔχουσι τοῦ μνήματος. (ταῦτα	δὲ	αἱ πόλεις αὗται πεπιστεύκασιν ἐκ
[9, 30]	ἐξ ἀρχῆς φασι· τὰς γυναῖκας	δὲ	αἳ τὸν Ὀρφέα ἀπέκτειναν ἐναπονίψασθαί
[9, 19]	καὶ Πρόμαχος ὁ Παρθενοπαίου· τῷ	δὲ	Αἰγιαλεῖ γενέσθαι τὸ μνῆμα ἐν
[9, 6]	Ξέρξου πρὸ τῶν Ἑλληνικῶν. (τῆς	δὲ	αἰτίας ταύτης δημοσίᾳ σφίσιν οὐ
[9, 31]	διάφορα ἐπὶ τοσοῦτο εἴρηται· (ἐπὶ	δὲ	ἄκρᾳ τῇ κορυφῇ τοῦ Ἑλικῶνος
[9, 7]	ἐμοῦ πλὴν τὰ ἱερά, τὴν	δὲ	ἀκρόπολιν οἰκοῦσι Θήβας καὶ οὐ
[9, 38]	κρινομένων ἐν βασάνῳ σοφίης» (περὶ	δὲ	Ἀκταίωνος λεγόμενα ἦν Ὀρχομενίοις λυμαίνεσθαι
[9, 7]	νέμειν πλέον εὐνοίας αἰτιασάμενος. ὁ	δὲ	Ἀλέξανδρος ἦν νεώτατος τῶν Κασσάνδρου
[9, 7]	τοῦ Ἀμύντου καὶ Νικασιπόλιδος· ἀπέκτεινε	δὲ	Ἀλεξάνδρῳ νέμειν πλέον εὐνοίας αἰτιασάμενος.
[9, 32]	πρὸς ἤπειρον ἔστιν Ἁλίαρτος. ὅστις	δὲ	Ἁλιάρτου γέγονε καὶ Κορωνείας οἰκιστής,
[9, 11]	λίθου τύπου τοῦ Πεντελῆσιν, ἔργα	δὲ	Ἀλκαμένους, ἀνέθηκαν ἐς τὸ Ἡρακλεῖον.
[9, 21]	Ἰνδικὰς χρῶμα εἰκασμένας παρδάλεσιν. (ἔστι	δὲ	ἄλκη καλούμενον θηρίον, εἶδος μὲν
[9, 11]	τὰς μὲν ἀπατηθείσας ἀπελθεῖν, τὴν	δὲ	Ἀλκμήνην τεκεῖν φασιν. (ἐνταῦθα Ἡρακλεῖόν
[9, 33]	ἡ Μαντὼ Ῥακίῳ Κρητί· τὰ	δὲ	ἄλλα ἐς Τειρεσίαν, ἐτῶν τε
[9, 7]	χάριτι ἀνεσώσαντο οἱ Θηβαῖοι, τὰ	δὲ	ἄλλα ἐς τὸ ἀσθενέστατον ἀπ´
[9, 29]	Οὐρανοῦ τὰς ἀρχαιοτέρας Μούσας, τούτων	δὲ	ἄλλας νεωτέρας εἶναι Διὸς παῖδας.
[9, 13]	τὸν κίνδυνον ἐφεστηκότα ἑώρων. (ὡς	δὲ	ἄλλοι τε Λακεδαιμονίων τῶν ἐν
[9, 41]	οὐ παρέχουσιν αὐτὴν θεάσασθαι. ἔστι	δὲ	Ἀμαθοῦς ἐν Κύπρῳ πόλις, Ἀδώνιδος
[9, 8]	καὶ κίονες ἐν αὐτῷ· διαστῆναι	δὲ	Ἀμφιαράῳ τὴν γῆν ταύτῃ νομίζουσιν,
[9, 1]	καὶ νύμφης δὴ Μελανίππης, Ἴτωνον	δὲ	Ἀμφικτύονος εἶναι λέγουσι· καλοῦνται δὲ
[9, 17]	ἔτι ἀπὸ τῆς πυρᾶς. (πλησίον	δὲ	Ἀμφιτρύωνος ἀνάθημα δύο ἀγάλματα λίθινα
[9, 5]	Θήβην, κρατερώ περ ἐόντε» ὅτι	δὲ	Ἀμφίων ᾖδε καὶ τὸ τεῖχος
[9, 2]	ὀρθὸν μεγέθει ἄγαλμα μέγα· λίθου	δὲ	ἀμφότερα τοῦ Πεντελησίου, Πραξιτέλους δέ
[9, 39]	εἴρηταί μοι τὰ ἀξιολογώτατα· (τὸν	δὲ	ἀναβάντα παρὰ τοῦ Τροφωνίου παραλαβόντες
[9, 39]	ποταμῷ μνῆμά ἐστιν Ἀρκεσιλάου· Λήϊτον	δὲ	ἀνακομίσαι φασὶ τοῦ Ἀρκεσιλάου τὰ
[9, 37]	ἐς Ἰωνίαν τοῦ στόλου. γενομένους	δὲ	ἀναστάτους ὑπὸ Θηβαίων κατήγαγεν αὖθις
[9, 34]	ἀδελφὸς ἦν ὁ Ἀθάμας. (ὕστερον	δὲ	ἀναστρέψαντος ἐκ Κόλχων οἱ μὲν
[9, 20]	κατὰ τῆς ᾐόνος ὑπνωμένον, Ταναγραῖον	δὲ	ἄνδρα πελέκει παίσαντα ἀποκόψαι τὸν
[9, 5]	ἠξίωσεν ὁ Κάδμος ποιήσασθαι. τοὺς	δὲ	ἄνδρας τούτους οὐ γάρ τι
[9, 15]	Ἕλλησιν ἐπὶ θάλασσαν ἡγησαμένου. (τῷ	δὲ	ἀνδριάντι τοῦ Ἐπαμινώνδου καὶ ἐλεγεῖα
[9, 32]	μέν ἐστιν οὐδέν, ἐν ἰδιώτου	δὲ	ἀνδρὸς ἄγαλμα ἦν Διονύσου γύψου
[9, 34]	ἀγορᾶς Ἑρμοῦ βωμὸν Ἐπιμηλίου, τὸν	δὲ	ἀνέμων. κατωτέρω δὲ ὀλίγον Ἥρας
[9, 2]	μὴ γυναῖκα Σεμέλην λάβοι. (ἐγὼ	δὲ	ἄνευ θεοῦ πείθομαι νόσον λύσσαν
[9, 39]	σφίσιν ἐς τὸ ἔδαφος· ἐπειδὰν	δὲ	ἀνὴρ ἔρχηται παρὰ τὸν Τροφώνιον,
[9, 22]	μὲν ἀπὸ Ἀνθηδόνος νύμφης, οἱ	δὲ	Ἄνθαν δυναστεῦσαι λέγουσιν ἐνταῦθα, Ποσειδῶνός
[9, 31]	εἰκόνα ὁρᾶν τῆς ἀδελφῆς. (νάρκισσον	δὲ	ἄνθος ἡ γῆ καὶ πρότερον
[9, 27]	ἡμῶν τελοῦντες ἐς Ῥωμαίους. (Ἔρωτα	δὲ	ἄνθρωποι μὲν οἱ πολλοὶ νεώτατον
[9, 28]	ἔχεις ποιοῦσιν αἱ ῥίζαι. ἔφη	δὲ	ἄνθρωπον ἰδεῖν αὐτὸς ἀποφεύγοντα ὁρμὴν
[9, 7]	διένειμε τῇ στρατιᾷ, τοῖς θεοῖς	δὲ	ἀντέδωκεν ἀντὶ τῶν χρημάτων γῆς
[9, 40]	χεῖρα ὑπὸ τοῦ χρόνου· κάτεισι	δὲ	ἀντὶ ποδῶν ἐς τετράγωνον σχῆμα.
[9, 17]	ἀποθνήσκειν πρὸ τοῦ δήμου, ταῖς	δὲ	Ἀντιποίνου θυγατράσιν ἤρεσκε· διεργασάμεναι δὲ
[9, 39]	χῆνα ἀφεῖναι τοῦτον ἄκουσαν· ἐς	δὲ	ἄντρον κοῖλον ἐσπτάντος καὶ ὑπὸ
[9, 38]	ἐς ἄγαν ὀξὺ ἀνηγμένη· τὸν	δὲ	ἀνωτάτω τῶν λίθων φασὶν ἁρμονίαν
[9, 23]	ἀπὸ Λαρύμνης τῆς Κύνου· τοὺς	δὲ	ἀνωτέρω προγόνους δηλώσει μοι τὰ
[9, 23]	ἐν ὄρει τῷ Πτώῳ, θέας	δὲ	ἄξια ἐνταῦθα Διονύσου ναός ἐστι
[9, 24]	αὐτὰ τῇ Ὀρχομενίᾳ συγγραφῇ· θέας	δὲ	ἄξιον ἐν μὲν Ὄλμωσιν οὐδ´
[9, 36]	δὴ καὶ τιμωρίας μοιχοῦ. τὸ	δὲ	ἀξίωμα τῶν Μινυῶν ἐπὶ τοσοῦτο
[9, 5]	νύκτα τὴν ἐπερχομένην ἐκδιδράσκουσι, τοὺς	δὲ	Ἄονας ὁ Κάδμος γενομένους ἱκέτας
[9, 39]	τοῖς Ἑλλήνων μάλιστα εὐδαίμοσι, διείργει	δὲ	ἀπ´ αὐτῆς τὸ ἄλσος τοῦ
[9, 16]	ἀγαλμάτων φασὶν εἶναι Σεμέλης· ἐνιαυτοῦ	δὲ	ἅπαξ ἑκάστου τὸ ἱερὸν ἀνοιγνύναι
[9, 5]	μετῴκησε τοῦ θεοῦ χρήσαντος. (Αὐτεσίωνος	δὲ	ἀπελθόντος, οὕτω βασιλέα εἵλοντο Δαμασίχθονα
[9, 28]	ὁποῖον καὶ ὑπὸ σιδήρου, δεῖμα	δὲ	ἄπεστι τὸ ἀπὸ τοῦ ἰοῦ·
[9, 40]	ἀνδρῶν μάλιστα τὸν θυμόν· ἐπίγραμμα	δὲ	ἄπεστιν ἐμοὶ δοκεῖν ὅτι οὐδὲ
[9, 37]	μὲν ὁ δεσμὸς κατεῖχε, Τροφώνιος	δὲ	ἀπέτεμεν αὐτοῦ τὴν κεφαλήν, ὅπως
[9, 1]	βουλεύματος οὔτε ἔργου μετεσχήκεσαν· (Θηβαῖοι	δὲ	ἀπέφαινον τήν τε εἰρήνην Λακεδαιμονίους
[9, 15]	ἑκὼν Πελοπίδαν ἀφίησιν. (ἐν ὅσῳ	δὲ	ἀπῆν ὁ Ἐπαμινώνδας, Ὀρχομενίους Θηβαῖοι
[9, 3]	καὶ οὐ τοσούτου χρόνου· ἐθελήσαντες	δὲ	ἀπὸ Δαιδάλων ἐς Δαίδαλα ἕτερα
[9, 26]	ὄνομα τῇ πόλει δοῦναι· γεγονέναι	δὲ	ἀπὸ Ἐρεχθέως αὐτόν. (Θεσπιεῦσι δὲ
[9, 34]	Ἀθηνᾶς ἐστι τὸ ἱερόν· καλεῖται	δὲ	ἀπὸ Ἰτωνίου τοῦ Ἀμφικτύονος, καὶ
[9, 4]	ἐπίκλησιν Ἀρείας ἐστὶν ἱερόν· ᾠκοδομήθη	δὲ	ἀπὸ λαφύρων ἃ τῆς μάχης
[9, 23]	ναός ἐστι καὶ ἄγαλμα. (προελθόντι	δὲ	ἀπὸ τῆς πόλεως ἐν δεξιᾷ
[9, 11]	ἐστιν Ἀπόλλωνος ἐπίκλησιν Σποδίου, πεποίηται	δὲ	ἀπὸ τῆς τέφρας τῶν ἱερείων.
[9, 19]	αὐτοῦ προελθόντι ἐστὶν Αὐλίς· ὀνομασθῆναι	δὲ	ἀπὸ τῆς Ὠγύγου θυγατρός φασιν
[9, 37]	Ὀρχομενὸν Φίλιππος ὁ Ἀμύντου· τὰ	δὲ	ἀπὸ τοῦ δαιμονίου σφίσιν ἐς
[9, 26]	δὴ καὶ Ὅμηρος ἐπῄνεσε. (τραπομένῳ	δὲ	ἀπὸ τοῦ Καβειρίου τὴν ἐν
[9, 2]	γεγραμμένα ἐπ´ αὐτοῖς. οὐ πόρρω	δὲ	ἀπὸ τοῦ κοινοῦ τῶν Ἑλλήνων
[9, 37]	καὶ μάχῃ μὲν ἐκράτησαν, τὸ	δὲ	ἀπὸ τούτου χωροῦσιν ἐς ὁμολογίαν
[9, 10]	κρήνῃ, τοὺς ὀδόντας σπείραντα, ἄνδρας	δὲ	ἀπὸ τῶν ὀδόντων ἀνεῖναι τὴν
[9, 39]	ἅλων τὴν ἐλαχίστην ἐστίν, ὕψος	δὲ	ἀποδέουσα δύο εἶναι πήχεις· ἐφεστήκασι
[9, 6]	ἐς τὴν πόλιν φρουρά. Φιλίππου	δὲ	ἀποθανόντος καὶ ἐς Ἀλέξανδρον ἡκούσης
[9, 5]	Τισαμενὸς ἦν ὁ Θερσάνδρου· Πηνέλεω	δὲ	ἀποθανόντος ὑπὸ Εὐρυπύλου τοῦ Τηλέφου
[9, 38]	θεωροὺς παρὰ τὸν θεόν· τούτοις	δὲ	ἀποκρίνασθαι λέγουσι τὴν Πυθίαν, Ἡσιόδου
[9, 26]	τῷ δράκοντι ἑκουσίως αὑτόν, παραδοὺς	δὲ	ἀπολεῖσθαί τε καὶ αὐτὸς ἀπολεῖν
[9, 17]	Κλυμένου νικήσας τῇ μάχῃ. πλησίον	δὲ	Ἀπόλλων τέ ἐστιν ἐπίκλησιν Βοηδρόμιος
[9, 10]	ζητήσοντα ἡρπασμένην τὴν ἀδελφήν. ὡς	δὲ	Ἀπόλλωνα εὑρὼν ἔχοντα τὴν Μελίαν
[9, 12]	τοῦ τείχους Κληδόνων ἱερόν. ~(Τῷ	δὲ	Ἀπόλλωνι Θηβαῖοι τῷ Σποδίῳ ταύρους
[9, 39]	τοῦ Τροφωνίου τοῖς παισί, πρὸς	δὲ	Ἀπόλλωνί τε καὶ Κρόνῳ καὶ
[9, 16]	δὲ ἐπὶ ταῖς μίξεσι, τρίτα	δὲ	Ἀποστροφίαν, ἵνα ἐπιθυμίας τε ἀνόμου
[9, 12]	τὸ ἀρχαῖον οἰκίαν εἶναι· θαλάμων	δὲ	ἀποφαίνουσι τοῦ μὲν Ἁρμονίας ἐρείπια
[9, 10]	καὶ Μακεδόσιν ἀντιτεταγμένους. οὐ πόρρω	δὲ	ἀποφαίνουσι χωρίον ἔνθα Κάδμον λέγουσιν
[9, 5]	Πολυδώρου δὲ ἦν Λάβδακος· ἔμελλε	δὲ	ἄρα αὐτόν, ὥς οἱ παρίστατο
[9, 26]	γένους τε καὶ ἀρχῆς. Οἰδίπους	δὲ	ἄρα ἀφίκετο ὑπὸ ὀνείρατος δεδιδαγμένος
[9, 36]	ἐς ὑποδοχὴν χρημάτων ᾠκοδομήσατο. (Ἕλληνες	δὲ	ἄρα εἰσὶ δεινοὶ τὰ ὑπερόρια
[9, 12]	σελήνης, ὁπότε εἴη πλήρης. (ἔδει	δὲ	ἄρα Κάδμον καὶ τὸν σὺν
[9, 7]	ὁ ἀρχαῖος περίβολος ἀνῳκίσθη, ἔδει	δὲ	ἄρα καὶ ὕστερον κακῶν σφᾶς
[9, 32]	Ἐτεόνικος ἦλθεν ὁ Σπαρτιάτης· ὡς	δὲ	ἄρα λέγων ἡλίσκετο οὐ δίκαια
[9, 34]	ὑπὸ νόσου τελευτῆσαι συνέβη, Φρίξον	δὲ	ἄρα οὐκ ἠπίστατο ἢ αὐτὸν
[9, 37]	Χλῶριν Ἀμφίονος τοῦ Ἰασίου. ~(Ἔδει	δὲ	ἄρα παυσθῆναι καὶ τὸ Ἄλμου
[9, 11]	καὶ Ἀμφιτρύωνα ἔμελλεν ἀποκτιννύναι, πρότερον	δὲ	ἄρα ὕπνος ἐπέλαβεν αὐτὸν ὑπὸ
[9, 14]	τῶν Ἀρκάδων προθύμως μεταπεμπομένων. ἐλθὼν	δὲ	Ἀργείους μὲν προσελάβετο ἑκουσίους συμμάχους,
[9, 9]	αὐτίκα ἐτράποντο καὶ σπονδάς· (ὁ	δὲ	Ἀργείων στρατὸς ἐς Βοιωτίαν τε
[9, 24]	οὐχὶ ἀγάλματος σὺν τέχνῃ, λίθου	δὲ	ἀργοῦ κατὰ τὸ ἀρχαῖον. (Ὑήττου
[9, 37]	τὰ ἄλλα ὁρῶν ἀκίνητα, τὸν	δὲ	ἀριθμὸν ἀεὶ τῶν χρημάτων ἐλάττονα.
[9, 4]	τοῖς ποσὶν εἰκὼν Ἀριμνήστου· ὁ	δὲ	Ἀρίμνηστος ἔν τε τῇ πρὸς
[9, 31]	Πτολεμαῖος ἔγημεν ἀδελφὸς ὤν. τὴν	δὲ	Ἀρσινόην στρουθὸς φέρει χαλκῆ τῶν
[9, 19]	Ὠγύγου θυγατρός φασιν αὐτήν. ναὸς	δὲ	Ἀρτέμιδός ἐστιν ἐνταῦθα καὶ ἀγάλματα
[9, 17]	ἰδίᾳ δὲ ταῖς παρθένοις. ~(Πλησίον	δὲ	Ἀρτέμιδος ναός ἐστιν Εὐκλείας· Σκόπα
[9, 2]	ταὐτά, ὅστις ἦν, λέγουσι· φαίνεται	δὲ	Ἀρτόντης ὁ Μαρδονίου πλεῖστα μὲν
[9, 24]	ὡς εἴκοσιν ἀπέχουσι Κύρτωνες· τὸ	δὲ	ἀρχαῖον ὄνομα τῷ πολίσματί φασιν
[9, 38]	δὲ πεποίηται καὶ Διονύσου, τὸ	δὲ	ἀρχαιότατον Χαρίτων ἐστὶν ἱερόν. τὰς
[9, 37]	καὶ πρὸς αὐτῷ στήλη· τὴν	δὲ	ἀρχὴν τῶν Ὀρχομενίων ἔσχεν Ἀσκάλαφος
[9, 27]	μὲν φλὸξ αὐτόθι διέφθειρε· τῶν	δὲ	ἀσεβησάντων ἐς τὸν θεὸν ὁ
[9, 23]	ἐποίει τὰς Θήβας ἀναστάτους· ὑπὸ	δὲ	ἀσθενείας καὶ γήρως οὐδὲ ἐς
[9, 40]	χρυσὸν εὕρασθαι τοὺς Φωκεῖς, σφίσι	δὲ	ἀσμένοις ἀντὶ χρυσοῦ γενέσθαι τὸ
[9, 37]	Ἰάλμενος Ἄρεως εἶναι λεγόμενοι, μητρὸς	δὲ	Ἀστυόχης ἦσαν τῆς Ἄκτορος τοῦ
[9, 1]	οὐδένα οἱ Πλαταιεῖς ἴσασι, μόνον	δὲ	Ἀσωπὸν καὶ ἔτι πρότερον Κιθαιρῶνα·
[9, 37]	μεγάλως τῷ πολέμῳ προσέπταισαν· (Ἐργῖνος	δὲ	ἅτε κεκακωμένων ἐς τὸ ἔσχατον
[9, 34]	νῦν Κορώνειαν καὶ Ἁλιαρτίαν. Ἀθάμας	δὲ	ἅτε οὐδένα οἱ παίδων τῶν
[9, 40]	Πέλοπα δὲ Ἀτρεῖ καταλιπεῖν, τὸν	δὲ	Ἀτρέα Θυέστῃ, παρὰ Θυέστου δὲ
[9, 40]	λαβόντα Ἑρμῆν δοῦναι Πέλοπι, Πέλοπα	δὲ	Ἀτρεῖ καταλιπεῖν, τὸν δὲ Ἀτρέα
[9, 1]	Πλαταιέων κατελθόντων ἐξ Ἀθηνῶν, τοὺς	δὲ	αὖθις ἔμελλεν ἐπιλήψεσθαι κακὸν δεύτερον.
[9, 14]	τοὺς Ἀθηναίους ἐκώλυεν Ἰφικράτης, ὁ	δὲ	αὖθις ἐς τὰς Θήβας ἀπήλαυνε.
[9, 3]	ἅμαξαν, γυναῖκα ἐφιστᾶσι νυμφεύτριαν· οἱ	δὲ	αὖθις κληροῦνται καθ´ ἥντινα τάξιν
[9, 16]	ἀναθήματα Ἁρμονίας εἶναί φασιν, ἐργασθῆναι	δὲ	αὐτὰ ἀπὸ τῶν ἀκροστολίων, ἃ
[9, 25]	αὐτοῦ λέγουσιν ἐξ ἀρχῆς, μετενεγκεῖν	δὲ	αὐτὰ ἐπὶ τὸν Ἀλεξιάρουν καλούμενον·
[9, 35]	εἰσι καὶ αὗται τρεῖς, παρὰ	δὲ	αὐταῖς τελετὴν ἄγουσιν ἐς τοὺς
[9, 10]	τὴν δὲ Πύρρας λέγουσι, θυγατέρας	δὲ	αὐτὰς εἶναι Κρέοντος, ὃς ἐδυνάστευεν
[9, 17]	δὲ Ἀντιποίνου θυγατράσιν ἤρεσκε· διεργασάμεναι	δὲ	αὑτὰς τιμὰς ἀντὶ τούτων ἔχουσι.
[9, 33]	πρὸς τοῖς ποσὶν ἐσχάτοις. γενέσθαι	δὲ	αὐτῇ τὸ ὄνομα οἱ μὲν
[9, 23]	θαλάσσης Βοιωτῶν πόλις Λάρυμνα, γενέσθαι	δὲ	αὐτῇ τὸ ὄνομά φασιν ἀπὸ
[9, 32]	ἐκ Κρεύσιδος οὐκ ἄνω, παρὰ	δὲ	αὐτὴν Βοιωτίαν, πόλις ἐστὶν ἐν
[9, 16]	Ἀλκμήνης δὲ οὐ μνῆμα· γενέσθαι	δὲ	αὐτὴν ὡς ἀπέθανε λίθον φασὶν
[9, 17]	μάλιστα ἦγεν ἐν τιμῇ· παθούσης	δὲ	αὐτῆς τὰ λεγόμενα Διόνυσος νεμεσᾷ
[9, 40]	τὸ ἄγαλμα ἐπεκομίζετο οἴκοθεν· ἀφαιρεθέντα	δὲ	αὐτῆς τὸν Θησέα οὕτω φασὶν
[9, 37]	παίδων τὴν βασιλείαν παραλαμβάνει. (δύναμιν	δὲ	αὐτίκα αὐτός τε καὶ οἱ
[9, 8]	Διονύσου τὸν ἱερέα ἀποκτείνουσιν· ἀποκτείναντας	δὲ	αὐτίκα ἐπέλαβε νόσος λοιμώδης, καί
[9, 23]	ὕμνον ᾖσεν ἐς Περσεφόνην, ἡ	δὲ	αὐτίκα ὡς ἀπέλιπεν αὐτὴν ὁ
[9, 19]	Δήμητρος Μυκαλησσίας ἐστὶν ἱερόν· κλείεσθαι	δὲ	αὐτὸ ἐπὶ νυκτὶ ἑκάστῃ καὶ
[9, 40]	χρυσοῦ γενέσθαι τὸ σκῆπτρον. κομισθῆναι	δὲ	αὐτὸ ἐς τὴν Φωκίδα ὑπὸ
[9, 12]	βωμὸς καὶ ἄγαλμα Ἀθηνᾶς· ἀναθεῖναι	δὲ	αὐτὸ Κάδμον λέγουσι. τοῖς οὖν
[9, 21]	εἶναι πείθομαι τὸν τίγριν· ὀδόντας	δὲ	αὐτὸ τριστοίχους καθ´ ἑκατέραν τὴν
[9, 25]	τοῦ δασμοῦ τὴν ἀπαίτησιν. (σταδίους	δὲ	αὐτόθεν πέντε προελθόντι καὶ εἴκοσι
[9, 32]	πόλις τὸ ὄνομα ἔσχηκεν. (παραπλέοντι	δὲ	αὐτόθεν πόλισμά ἐστιν οὐ μέγα
[9, 19]	τῶν Ἰδαίων καλουμένων Δακτύλων. δείκνυται	δὲ	αὐτόθι καὶ θαῦμα τοιόνδε· πρὸ
[9, 24]	Ἀπόλλωνος καὶ Ἀρτέμιδός ἐστιν. ἔστι	δὲ	αὐτόθι καὶ ὕδωρ ψυχρὸν ἐκ
[9, 19]	σύσκιον καὶ ἡμέροις δένδροις. ἐτάφησαν	δὲ	αὐτόθι οἱ μετὰ Αἰγιαλέως ποιησάμενοι
[9, 31]	Ἔργοις τε καὶ Ἡμέραις. οἱ	δὲ	αὐτοὶ οὗτοι λέγουσι καὶ ὡς
[9, 12]	αὔλημα ηὔλουν τὸ Δώριον, διάφοροι	δὲ	αὐτοῖς ἐς ἁρμονίαν τὴν Φρύγιον
[9, 28]	θάμνον τὰ πάλσαμά ἐστι, φύλλα	δὲ	αὐτοῖς κατὰ τὴν πόαν τὸ
[9, 13]	μέσου ἀνδρὸς ἀπέδει Θηβαίου· διδάγματα	δὲ	αὐτοῖς τά τε ἐπιχώρια ἔμαθεν
[9, 22]	θαλάσσῃ καλούμενον Γλαύκου πήδημα· (εἶναι	δὲ	αὐτὸν ἁλιέα, καὶ ἐπεὶ τῆς
[9, 23]	ποιεῖν ᾄσματα ἐγένετο τοιαύτη· εὐδοκιμοῦντα	δὲ	αὐτὸν ἤδη ἀνὰ πᾶσαν τὴν
[9, 20]	ὁ Τρίτων καὶ ἥρπαζεν· ἐπιχειρεῖν	δὲ	αὐτὸν καὶ τῶν πλοίων τοῖς
[9, 11]	ἐν τοῖς ἐρειπίοις δῆλος. οἰκοδομῆσαι	δὲ	αὐτὸν τῷ Ἀμφιτρύωνι Τροφώνιόν φασι
[9, 30]	συμβῆναι τὴν τελευτὴν Ὀρφεῖ· κεραυνωθῆναι	δὲ	αὐτὸν τῶν λόγων ἕνεκα ὧν
[9, 18]	εἶναι τὸν ἐνταῦθα κείμενον, ταφῆναι	δὲ	αὐτὸν ὑπὸ Μαίονος, καὶ ἐς
[9, 38]	πεδίον ἀποστραφῆναι τὸ Ὀρχομένιον· τέως	δὲ	αὐτὸν ὑπὸ τὸ ὄρος ἐς
[9, 10]	καὶ Ἑρμῆς, ὀνομαζόμενοι Πρόναοι· ποιῆσαι	δὲ	αὐτὸν Φειδίας, τὴν δὲ Ἀθηνᾶν
[9, 40]	ὃν Ἀπόλλωνός φασιν εἶναι, μητέρα	δὲ	αὐτοῦ Θηρὼ τὴν Φύλαντος εἶναι.
[9, 27]	Ἡρακλέους Θεσπιεῦσίν ἐστιν ἱερόν· ἱερᾶται	δὲ	αὐτοῦ παρθένος, ἔστ´ ἂν ἐπιλάβῃ
[9, 18]	πρὸς Οἰδιποδίᾳ καλουμένῃ κρήνῃ, κομίσαι	δὲ	αὐτοῦ τὰ ὀστᾶ ἐξ Ἰλίου
[9, 26]	Λαΐου γε ὄντες· (οὐκ ἔχοντας	δὲ	αὐτοὺς ἀποκρίνασθαι θανάτῳ ζημιοῦν, ἅτε
[9, 29]	Ἐφιάλτην καὶ Ὦτον λέγουσιν, οἰκίσαι	δὲ	αὐτοὺς καὶ Ἄσκρην· καὶ δὴ
[9, 28]	ξύλα ἀπελαύνουσι τοὺς ἔχεις· ἀποκτείνειν	δὲ	αὐτοὺς οὐκ ἐθέλουσιν ἱεροὺς τῶν
[9, 22]	τρίτος τῶν ναῶν Ἀπόλλωνος, ὁμοῦ	δὲ	αὐτῷ Ἄρτεμίς τε καὶ Λητώ.
[9, 27]	γράψαντα ὡς Χάος πρῶτον, ἐπὶ	δὲ	αὐτῷ Γῆ τε καὶ Τάρταρος
[9, 24]	ὄρος πόλισμά ἐστι Κορσεία, ὑπὸ	δὲ	αὐτῷ δένδρων ἄλσος οὐχ ἡμέρων·
[9, 19]	ἐστιν ὄρος Ὕπατος καλούμενον, ἐπὶ	δὲ	αὐτῷ Διὸς Ὑπάτου ναὸς καὶ
[9, 23]	βραχὺ ὑπὲρ τῆς ὁδοῦ, μέλισσαι	δὲ	αὐτῷ καθεύδοντι προσεπέτοντό τε καὶ
[9, 20]	ἐπὶ θαλάσσῃ καλούμενον Δήλιον· ἐν	δὲ	αὐτῷ καὶ Ἀρτέμιδος καὶ Λητοῦς
[9, 40]	ἐν τῇ Φωκίδι εὑρεθῆναι, σὺν	δὲ	αὐτῷ καὶ χρυσὸν εὕρασθαι τοὺς
[9, 36]	ἐς τὸ Ἄλμου γένος. Ἄλμῳ	δὲ	αὐτῷ μὲν θυγατέρες Χρυσογένεια ἐγένετο
[9, 37]	γέροντι νέην ποτίβαλλε κορώνην» λαβόντι	δὲ	αὐτῷ νέαν γυναῖκα κατὰ τὸ
[9, 39]	τοῦ ποταμοῦ ναὸς Ἑρκύνης, ἐν	δὲ	αὐτῷ παρθένος χῆνα ἔχουσα ἐν
[9, 37]	παῖδες, πρεσβύτατος μὲν Ἐργῖνος, ἐπὶ	δὲ	αὐτῷ Στράτιος καὶ Ἄρρων καὶ
[9, 31]	ὑπὸ τοῦ χρόνου λελυμασμένον· ἐγγέγραπται	δὲ	αὐτῷ τὰ Ἔργα. (ἔστι δὲ
[9, 37]	ἄπαις ἀφικόμενος ἐς γῆρας. ὡς	δὲ	αὐτῷ χρήματα συνείλεκτο, ἐνταῦθα ἐπεθύμησέν
[9, 3]	ἔχουσιν ἀκριβῆ τὴν φρουράν. τὸν	δὲ	αὐτῶν ἁρπάσαντα κρέας, ἐφ´ ὅτῳ
[9, 19]	ἑπτὰ Γλίσαντός ἐστιν ἐρείπια, πρὸ	δὲ	αὐτῶν ἐν δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ
[9, 39]	αἱ συνέχουσαι σφᾶς ζῶναι, διὰ	δὲ	αὐτῶν θύραι πεποίηνται. τοῦ περιβόλου
[9, 16]	πεποιημένα. καλοῦσι δὲ Οὐρανίαν, τὴν	δὲ	αὐτῶν Πάνδημον καὶ Ἀποστροφίαν τὴν
[9, 13]	ἑπτὰ καὶ τεσσαράκοντα ἄνδρες, Λακεδαιμονίων	δὲ	αὐτῶν πλείους ἢ χίλιοι. ~(Τὸ
[9, 30]	ἀνέθηκε δὲ οὐκ οἴκοθεν, Ὀρχομενίους	δὲ	ἀφελόμενος τοὺς Μινύας. τοῦτό ἐστι
[9, 38]	ἐναγίζουσιν ἀνὰ πᾶν ἔτος. (σταδίους	δὲ	ἀφέστηκεν ἑπτὰ Ὀρχομενοῦ ναός τε
[9, 25]	τὸ ἱερὸν ἀνοίγειν νομίζουσιν· ἐμοὶ	δὲ	ἀφικέσθαι τε ἐξεγεγόνει τὴν ἡμέραν
[9, 15]	ἔτυχε πατρίδα ἐπονομάζων ἑκάστῳ. (ὡς	δὲ	ἀφίκετο πρὸς Μαντίνειαν τῇ στρατιᾷ,
[9, 22]	τοῦ Διονύσου Θέμιδός ἐστιν, ὁ	δὲ	Ἀφροδίτης, καὶ ὁ τρίτος τῶν
[9, 31]	ταὐτὰ ταῖς ἄλλαις φύουσιν, ὑπὸ	δὲ	βάρους καὶ διὰ μέγεθος οὐχ
[9, 5]	βασιλείᾳ κατάγουσιν οἱ Θηβαῖοι. (Λαΐῳ	δὲ	βασιλεύοντι καὶ γυναῖκα ἔχοντι Ἰοκάστην
[9, 1]	οὐ δημοκρατίαι πάλαι καθεστήκεσαν. τῶν	δὲ	βασιλέων ἄλλον μὲν οὐδένα οἱ
[9, 15]	παρόντος ἔφασκεν ὑπὸ Θηβαίων. (ὡς	δὲ	βοιωταρχεῖν αὖθις ᾕρητο καὶ στρατῷ
[9, 13]	ἐκείνων τὸν ἀγῶνα ἐσόμενον. τῶν	δὲ	βοιωταρχούντων οὐ κατὰ ταὐτὰ ἐγίνοντο
[9, 22]	τοιοῦτο παρέχονται τὸ εἶδος, τῆς	δὲ	Βοιωτίας τὰ ἐν ἀριστερᾷ τοῦ
[9, 12]	γένοιτο ἡγεμὼν τῆς πορείας, τὴν	δὲ	βοῦν ταύτην παρὰ βουκόλων εἶναι
[9, 5]	καὶ ταῦτα ᾄδων ἦγε. Μυρὼ	δὲ	Βυζαντία, ποιήσασα ἔπη καὶ ἐλεγεῖα,
[9, 5]	τῶν κάτω γενέσθαι Θηβῶν. Κάδμῳ	δὲ	γάμος τε ἐπιφανὴς ὑπῆρξεν, εἰ
[9, 37]	Φρίξου περιῆλθεν ἡ ἀρχή. Κλυμένου	δὲ	γίνονται παῖδες, πρεσβύτατος μὲν Ἐργῖνος,
[9, 19]	ἐπὶ λόγῳ καλεῖται τοιῷδε· ὑπὲρ	δὲ	Γλίσαντός ἐστιν ὄρος Ὕπατος καλούμενον,
[9, 20]	Αἰθούσης εἶναι τῆς Ποσειδῶνος. Ποίμανδρον	δὲ	γυναῖκά φασιν ἀγαγέσθαι Τάναγραν θυγατέρα
[9, 30]	καὶ τροπὰς μηνιμάτων θείων. (τὰς	δὲ	γυναῖκάς φασι τῶν Θρᾳκῶν ἐπιβουλεύειν
[9, 25]	ἀνδρῶν φιληκόων ἔστω μοι. (τοσοῦτο	δὲ	δηλῶσαί με καὶ ἐς ἅπαντας
[9, 7]	νεώτατος τῶν Κασσάνδρου παίδων· ἐπαγαγόμενος	δὲ	Δημήτριον τὸν Ἀντιγόνου καθεῖλε μὲν
[9, 22]	ἄλσος περὶ αὐτό ἐστι, πλησίον	δὲ	Δήμητρος καὶ τῆς παιδὸς ναὸς
[9, 19]	ἐν ὀπώρᾳ πέφυκε γίνεσθαι, ταῦτα	δὲ	διὰ παντὸς μένει τεθηλότα τοῦ
[9, 12]	ἁρμονίας εἶδος ἔχοντας ἐπιτηδείως, πρῶτος	δὲ	διάφορα ἐς τοσοῦτο μέλη ἐπ´
[9, 12]	ἐπικοσμήσαντα Διόνυσον καλέσαι Κάδμον. πλησίον	δὲ	Διονύσου ἄγαλμα, καὶ τοῦτο Ὀνασιμήδης
[9, 40]	Διί φησιν Ὅμηρος Ἥφαιστον, παρὰ	δὲ	Διὸς λαβόντα Ἑρμῆν δοῦναι Πέλοπι,
[9, 40]	ποταμὸν εἶπεν, οὐ Νεῖλον. (Χαιρωνεῦσι	δὲ	δύο ἐστὶν ἐν τῇ χώρᾳ
[9, 1]	ἄνδρας μὲν σὺν ἑνί, γυναῖκας	δὲ	δύο ἱμάτια ἑκάστην ἔχουσαν. συνέβη
[9, 5]	παῖδες τῇ μάχῃ κρατοῦσιν· ὡς	δὲ	ἐβασίλευσαν, τὴν πόλιν τὴν κάτω
[9, 39]	δὲ ὕδατος πηγὰς ἄγεται· αἱ	δὲ	ἐγγύτατά εἰσιν ἀλλήλων. (ἐνταῦθα δὴ
[9, 18]	ὑπὸ Ἀμφιαράου γενέσθαι λέγουσι. (τούτου	δὲ	ἐγγύτατα τρεῖς εἰσιν ἀργοὶ λίθοι·
[9, 36]	εἶναι μετέθεντο ἀντὶ Ἀνδρηίδος, (πόλις	δὲ	ἐγένετο ἥ τε ἐξ ἀρχῆς
[9, 36]	ἔτι ὧν ἦρχεν ὀνομάζονται. πρόσοδοι	δὲ	ἐγίνοντο τῷ Μινύᾳ τηλικαῦται μέγεθος
[9, 24]	ἰχθῦς τοὺς λιμναίους ἔχουσιν· αἱ	δὲ	ἐγχέλεις αὐτόθι καὶ μεγέθει μέγισται
[9, 30]	μετεῖναι μᾶλλον ἢ ἰσχύος. (ἐπεὶ	δὲ	ἐδόκει τῷ θεῷ, συνέβαινέ σφισι
[9, 17]	χῶμά ἐστιν οὐ μέγα. ὑφαιρεῖσθαι	δὲ	ἐθέλουσιν ἀπ´ αὐτοῦ τῆς γῆς
[9, 41]	πόλιν κρημνὸς Πετραχὸς καλούμενος· Κρόνον	δὲ	ἐθέλουσιν ἐνταῦθα ἀπατηθῆναι δεξάμενον ἀντὶ
[9, 21]	ἐγγύθεν γινομένης τῆς θέας. δοκῶ	δέ,	εἰ καὶ Λιβύης τις ἢ
[9, 26]	ὄρος τὸν Ἑλικῶνα ᾤκισται. θυγατέρα	δὲ	εἶναι Θέσπιαν λέγουσιν Ἀσωποῦ καὶ
[9, 33]	δὲ Ἀθηνᾶν τραφῆναι λέγουσιν· οἱ	δὲ	εἶναι καὶ τὴν Ἀλαλκομενίαν τῶν
[9, 40]	τούτοις Ἄρνη τὸ ἀρχαῖον· θυγατέρα	δὲ	εἶναι λέγουσιν Αἰόλου τὴν Ἄρνην,
[9, 8]	τελευταῖαι δέ εἰσιν Ὁμολωίδες· ἐφαίνετο	δὲ	εἶναί μοι καὶ τὸ ὄνομα
[9, 38]	ἀπὸ Ἀσπληδόνος τῇ πόλει, τοῦτον	δὲ	εἶναι νύμφης τε Μιδείας καὶ
[9, 38]	ἀγαγοῦσιν ἐς τὴν Ὀρχομενίαν, ἄλλο	δὲ	εἶναί σφισιν οὐδὲν ἴαμα. τότε
[9, 29]	μὲν ἡ Ἀγανίππη πηγή θυγατέρα	δὲ	εἶναι τὴν Ἀγανίππην τοῦ Τερμησσοῦ
[9, 11]	τοῦ λίθου τῆς πληγῆς· Ἀθηνᾶν	δὲ	εἶναι τὴν ἐπαφεῖσάν οἱ τὸν
[9, 29]	εἰκὼν Εὐφήμης ἐπειργασμένη λίθῳ· τροφὸν	δὲ	εἶναι τὴν Εὐφήμην λέγουσι τῶν
[9, 4]	Θήβας ποταμός ἐστιν Ὠερόη· θυγατέρα	δὲ	εἶναι τὴν Ὠερόην τοῦ Ἀσωποῦ
[9, 5]	οἰκῆσαι πρῶτον λέγουσιν Ἔκτηνας, βασιλέα	δὲ	εἶναι τῶν Ἐκτήνων ἄνδρα αὐτόχθονα
[9, 41]	κρεῶν καὶ πεμμάτων πλήρης. ~(Ὁπόσα	δὲ	εἶναι τῶν Ἡφαίστου ποιηταί τε
[9, 35]	ὄνομα αὐτῇ τίθεται Χάριν, Πασιθέας	δὲ	εἶναί φησιν ἐραστὴν Ὕπνον, ἐν
[9, 30]	οὐ πρότερον ἀκηκοότας ἀνθρώπους. (ἄλλοις	δὲ	εἰρημένον ἐστὶν ὡς προαποθανούσης οἱ
[9, 8]	τὰς θεὰς ὀνομάζουσιν. ἐν χρόνῳ	δὲ	εἰρημένῳ δρῶσι καὶ ἄλλα ὁπόσα
[9, 9]	οὓς Ἐπιγόνους καλοῦσιν Ἕλληνες· δῆλοι	δέ	εἰσι καὶ τούτοις οὐ τὸ
[9, 33]	Τιλφουσίῳ τὸ ἱερόν· ἐν Ἁλιάρτῳ	δέ	εἰσι ναοί, καί σφισιν οὐκ
[9, 39]	πηγαὶ καὶ ἀγάλματα ὀρθά, περιειλιγμένοι	δέ	εἰσιν αὐτῶν τοῖς σκήπτροις δράκοντες.
[9, 4]	Ἀθηνᾶς τὸ ἄγαλμα ποιήσας. (γραφαὶ	δέ	εἰσιν ἐν τῷ ναῷ Πολυγνώτου
[9, 25]	Καβείρων τὸ ἱερὸν ἀφέστηκεν. οἵτινες	δέ	εἰσιν οἱ Κάβειροι καὶ ὁποῖά
[9, 8]	ταύταις πύλας ὀνομάζουσιν Ὠγυγίας, τελευταῖαι	δέ	εἰσιν Ὁμολωίδες· ἐφαίνετο δὲ εἶναί
[9, 19]	Αὐλίδι οἰκοῦσιν οὐ πολλοί, γῆς	δέ	εἰσιν οὗτοι κεραμεῖς· νέμονται δὲ
[9, 37]	ἀπὸ τῶν τιθεμένων ἐλάμβανον· Ὑριεὺς	δὲ	εἴχετο ἀφασίᾳ, κλεῖς μὲν καὶ
[9, 15]	αἰχμαλώτους ἕλοιεν, ἀφιέναι χρημάτων, τοὺς	δὲ	ἐκ Βοιωτῶν φεύγοντας ζημιοῦν θανάτῳ·
[9, 30]	τελευτὴν ἐνταῦθα τῷ Ὀρφεῖ· ἰόντι	δὲ	ἐκ Δίου τὴν ἐπὶ τὸ
[9, 32]	ὀρῶν καταπνέουσιν ἄνεμοι βίαιοι. (πλέοντι	δὲ	ἐκ Κρεύσιδος οὐκ ἄνω, παρὰ
[9, 2]	Ἐλευθερῶν ἐς Πλάταιαν ἄγει, τοῖς	δὲ	ἐκ Μεγάρων ἰοῦσι πηγή τέ
[9, 8]	τῆς Ὁμόλης ὀνομάζουσιν Ὁμολωίδας. ἐρχομένῳ	δὲ	ἐκ Πλαταίας ἔσοδος ἐς τὰς
[9, 30]	γε Ὁμήρου τοὺς ὕμνους, τιμῆς	δὲ	ἐκ τοῦ θείου καὶ ἐς
[9, 2]	ἡμίεργος καὶ φρέαρ ἱερόν· πάλαι	δὲ	ἐκ τοῦ φρέατος κατὰ τὸν
[9, 41]	ἀλγηδόνων ἰάματα ἀνθρώποις γίνεται. τὸ	δὲ	ἐκ τῶν ῥόδων ποιούμενον, εἰ
[9, 12]	εἶναι τῶν Πελάγοντος ὠνητήν· ἐπὶ	δὲ	ἑκατέρᾳ τῆς βοὸς πλευρᾷ σημεῖον
[9, 13]	αὐτῶν διδόναι τοῖς συμμάχοις, ἐπὶ	δὲ	ἐκείνοις ἀνελομένοις οὕτω καὶ τοὺς
[9, 31]	τὴν τοῦ ἀδικήματος δόξαν, οἱ	δὲ	ἐκείνου γενέσθαι τὸ ἔργον. τὰ
[9, 38]	τοῖς Ὀρχομενίοις χρημάτων πολλῶν. (Ἀσπληδόνα	δὲ	ἐκλιπεῖν τοὺς οἰκήτοράς φασιν ὕδατος
[9, 25]	Μενοικέως μνῆμα τοῦ Κρέοντος· ἀπέκτεινε	δὲ	ἑκουσίως αὑτὸν κατὰ τὸ μάντευμα
[9, 15]	ἐν τοῖς στρατευομένοις τετάχθαι. (γεγονυίας	δὲ	ἐκτὸς Πυλῶν οἱ τῆς δυνάμεως
[9, 39]	τὸν ποταμὸν τὴν Ἕρκυναν, ἀγαγόντες	δὲ	ἐλαίῳ χρίουσι καὶ λούουσι δύο
[9, 29]	θυγατριδοῦς εἶναι σφᾶς Πιέρου· Μίμνερμος	δέ,	ἐλεγεῖα ἐς τὴν μάχην ποιήσας
[9, 17]	ἐστὶν ἔμπροσθε λίθου πεποιημένος· ἀναθεῖναι	δὲ	ἐλέγετο Ἡρακλῆς Ὀρχομενίους καὶ τὸν
[9, 1]	τῆς Ἀττικῆς ἐστιν ὅμορος, πρὸς	δὲ	Ἐλευθερῶν οἱ Πλαταιεῖς. Βοιωτοὶ δὲ
[9, 28]	τὸ ἱερὸν ἐπιτετράφθαι λέγουσιν. ~(Ὁ	δὲ	Ἑλικὼν ὀρῶν τῶν ἐν τῇ
[9, 21]	μαρτιχόρα ὑπὸ τῶν Ἰνδῶν, ὑπὸ	δὲ	Ἑλλήνων φησὶν ἀνδροφάγον λελέχθαι εἶναι
[9, 29]	τῇ ἐπιχωρίῳ φωνῇ Μανέρων. οἱ	δὲ	Ἕλλησιν ἔπη ποιήσαντες, Ὅμηρος μέν,
[9, 35]	ἐστιν οὐδὲν αὐτῷ πεποιημένον· Ὅμηρος	δὲ	ἐμνημόνευσε γὰρ Χαρίτων καὶ οὗτος
[9, 3]	τὰ ξόανα ἐκάλουν δαίδαλα· ἐκάλουν	δὲ	ἐμοὶ δοκεῖν πρότερον ἔτι ἢ
[9, 25]	χρημάτων μεγάλων ἐλπίδι, τὸ πλέον	δὲ	ἐμοὶ δοκεῖν τῇ ἐς τὸ
[9, 24]	καὶ εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς· μοίρας	δὲ	ἐμοὶ δοκεῖν τῆς Ὀρχομενίας εἰσὶ
[9, 22]	τοὺς Λυδούς ἐστιν ὄρνιθας, χρόα	δὲ	ἐμφερὴς κόρακι, κάλλαια δὲ καὶ
[9, 21]	τὰς Αἰγυπτίας τὴν χρόαν, τοῦτο	δὲ	ἐν Αἰθιοπίᾳ μελαίνας τὰς ἀσπίδας
[9, 19]	ἱερὸν ἱδρύσατο Ἀθηνᾶς Τελχινίας. (Τευμησσοῦ	δὲ	ἐν ἀριστερᾷ σταδίους προελθόντι ἑπτὰ
[9, 24]	καὶ ἐσθίειν εἰσὶν ἥδισται. (Κωπῶν	δὲ	ἐν ἀριστερᾷ σταδίους προελθόντι ὡς
[9, 27]	Μουσῶν ἐστιν οὐ μέγας· ἀγάλματα	δὲ	ἐν αὐτῷ μικρὰ λίθου πεποιημένα.
[9, 34]	ὄρος ἀπέχει τὸ Λιβήθριον, ἀγάλματα	δὲ	ἐν αὐτῷ Μουσῶν τε καὶ
[9, 26]	ἐξ ἀρχῆς ἅγιον· τοῦ Καβειρίου	δὲ	ἐν δεξιᾷ πεδίον ἐστὶν ἐπώνυμον
[9, 29]	δὴ ἔχοντά ἐστιν οὕτω, θῦσαι	δὲ	ἐν Ἑλικῶνι Μούσαις πρώτους καὶ
[9, 35]	εἶναι καὶ Θαλίαν. κατὰ ταὐτὰ	δὲ	ἐν ἔπεσίν ἐστι τοῖς Ὀνομακρίτου.
[9, 35]	πρεσβυτέρας οἶδεν ἄλλας Ὅμηρος. (Ἡσίοδος	δὲ	ἐν Θεογονίᾳ προσιέσθω δὲ ὅτῳ
[9, 23]	δεκάτην ἀπὸ τοῦ ὀνείρατος, ἦν	δὲ	ἐν Θήβαις γυνὴ πρεσβῦτις γένους
[9, 19]	ὥσπερ ἐν τῇ Παλαιστίνῃ, τοῦ	δὲ	ἐν Ἰωνίᾳ τῶν φοινίκων καρποῦ
[9, 32]	ἴοις ἀπατηθεῖσαν ἀλλὰ ναρκίσσοις. ~(Τοῖς	δὲ	ἐν Κρεύσιδι, ἐπινείῳ τῷ Θεσπιέων,
[9, 8]	σφίσιν ἀντὶ τοῦ παιδός. δείκνυται	δὲ	ἐν Ποτνιαῖς καὶ φρέαρ· τὰς
[9, 23]	δείκνυται καὶ ἡρῷον Ἰολάου. τελευτῆσαι	δὲ	ἐν Σαρδοῖ τόν τε Ἰόλαον
[9, 33]	οὐδὲ τοῦτο ἠδυνάμην πυθέσθαι. (ἔστι	δὲ	ἐν τῇ Ἁλιαρτίᾳ ποταμὸς Λόφις.
[9, 19]	τῶν φοινίκων καρποῦ πεπανώτερον. ἄνθρωποι	δὲ	ἐν τῇ Αὐλίδι οἰκοῦσιν οὐ
[9, 31]	μέγας ἐστὶν ὁ Λάμος. Θεσπιέων	δὲ	ἐν τῇ γῇ Δονακών ἐστιν
[9, 30]	ὀστῶν τοῦ Ὀρφέως λοιπόν. (αὐτίκα	δὲ	ἐν τῇ ἐπερχομένῃ νυκτὶ ὅ
[9, 21]	ἐλάφου καὶ καμήλου μεταξύ, γίνεται	δὲ	ἐν τῇ Κελτῶν γῇ. θηρίων
[9, 26]	δὲ ἀπὸ Ἐρεχθέως αὐτόν. (Θεσπιεῦσι	δὲ	ἐν τῇ πόλει Σαώτου Διός
[9, 22]	ἐργάσασθαι τῶν Εὐβοέων τροπήν. κεῖται	δὲ	ἐν τοῦ Προμάχου τῷ ἱερῷ
[9, 22]	ἐν περιφανεῖ τῆς πόλεως, ἔστι	δὲ	ἐν τῷ γυμνασίῳ γραφή, ταινίᾳ
[9, 8]	μήτε τῶν ἀγρίων νέμεσθαι. (Θηβαίοις	δὲ	ἐν τῷ περιβόλῳ τοῦ ἀρχαίου
[9, 39]	ἔχουσα ἐν ταῖς χερσίν· εἰσὶ	δὲ	ἐν τῷ σπηλαίῳ τοῦ ποταμοῦ
[9, 1]	μὴ ἐξελθεῖν τοῦ ἄστεως, Θηβαῖοι	δὲ	ἐν τῷ τότε ἀφελόμενοι μὴ
[9, 18]	τῶν Ἡρακλέους φασὶν εἶναι· μελλόντων	δὲ	ἐναγίζειν αὐτῷ καπνὸς αὐτόματος ἄνεισιν
[9, 18]	παισὶν ἐναγίζειν τοῖς Οἰδίποδος· τούτοις	δὲ	ἐναγιζόντων αὐτῶν τὴν φλόγα, ὡσαύτως
[9, 17]	καὶ Χαλκώδοντι ἔμελλεν ἀντιτάξεσθαι. τὸ	δὲ	ἐνδῦναι τὰ ὅπλα ἐκάλουν ἄρα
[9, 35]	δώσειν Χαρίτων μίαν ὁπλοτεράων» τούτου	δὲ	ἕνεκα ὑπόνοια δὴ παρέστη τισὶν
[9, 30]	τῶν ἀνδρῶν οὐ τολμᾶν· ὡς	δὲ	ἐνεφορήσαντο οἴνου, ἐξεργάζονται τὸ τόλμημα,
[9, 25]	καὶ ἄνδρας ὀνομαζομένους Καβείρους, Προμηθεῖ	δὲ	ἑνὶ τῶν Καβείρων καὶ Αἰτναίῳ
[9, 29]	τὰ νῦν μεταθέσθαι σφίσι. ταῦτα	δὲ	ἐνόμιζεν οὕτως ὁ Πίερος ἢ
[9, 39]	οὐ πόρρω τοῦ ἀδύτου, καθεσθέντα	δὲ	ἐνταῦθα ἀνερωτῶσιν ὁπόσα εἶδέ τε
[9, 36]	ἠὲ μετὰ Φλεγύας μεγαλήτορας» Ἐφύρους	δὲ	ἐνταῦθα ἐμοὶ δοκεῖν τοὺς ἐν
[9, 16]	πολὺ ἀλλήλοις λέγουσιν Ἕλληνες. Θηβαίοις	δὲ	ἐνταῦθα καὶ τὰ μνήματα πεποίηται
[9, 41]	Ἀφροδίτης ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον· ἀνακεῖσθαι	δὲ	ἐνταῦθα λέγουσιν ὅρμον Ἁρμονίᾳ μὲν
[9, 23]	ἑκουσίως μετετάξαντο ἐς Βοιωτούς. Διονύσου	δὲ	ἐνταῦθα ναὸς καὶ ἄγαλμα ὀρθὸν
[9, 26]	σταδίους πόλεως ἐρείπια Ὀγχηστοῦ· φασὶ	δὲ	ἐνταῦθα οἰκῆσαι Ποσειδῶνος παῖδα Ὀγχηστόν.
[9, 39]	Τύχης ἱερόν ἐστιν ἀγαθῆς· διαιτώμενος	δὲ	ἐνταῦθα τά τε ἄλλα καθαρεύει
[9, 37]	καὶ Ὑριεῖ τὸν θησαυρόν. ἐποίησαν	δὲ	ἐνταῦθα τῶν λίθων ἕνα εἶναί
[9, 5]	σὺν τῷ δικαίῳ κτείνει. τὸ	δὲ	ἐντεῦθεν διὰ πλειόνων πολιτεύεσθαι μηδὲ
[9, 3]	τάξιν τὴν πομπὴν ἀνάξουσι· τὸ	δὲ	ἐντεῦθεν τὰς ἁμάξας ἀπὸ τοῦ
[9, 39]	δίνης ἀποκρύψειεν ἂν ἄνθρωπον. τὸ	δὲ	ἐντεῦθεν τοῖς ἐντὸς τοῦ ἀδύτου
[9, 17]	δὲ τὸ ἄγαλμα ἔργον. ταφῆναι	δὲ	ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ θυγατέρας Ἀντιποίνου
[9, 39]	αὐτῶν θύραι πεποίηνται. τοῦ περιβόλου	δὲ	ἐντὸς χάσμα γῆς ἐστιν οὐκ
[9, 39]	ἀπὸ τῆς Ἀσπληδόνος μητρός· Λεβάδου	δὲ	ἐξ Ἀθηνῶν ἐς αὐτὴν ἀφικομένου
[9, 23]	ὁδὸς τὰ πλείω πεδιάς. εἶναι	δὲ	ἐξ ἀρχῆς τε μοῖραν τῆς
[9, 5]	καὶ τὴν μητέρα ἔγημε. παῖδας	δὲ	ἐξ αὐτῆς οὐ δοκῶ οἱ
[9, 19]	Ἕλλησιν οὐκ ἐγίνετο ἐπίφορον, φανέντος	δὲ	ἐξαίφνης ἀνέμου σφίσιν οὐρίου θύειν
[9, 34]	ἀπὸ τοῦ Ἄλμου τούτου· χρόνῳ	δὲ	ἐξενίκησεν ὕστερον ὄνομα εἶναι τῇ
[9, 11]	ἀνατραπῆναι τὴν ναῦν λέγουσιν· ἀποπνιγέντα	δὲ	ἐξήνεγκεν ὁ κλύδων ἐς τὴν
[9, 19]	τὸ μὲν δᾷδας φέρον, τὸ	δὲ	ἔοικε τοξευούσῃ. φασὶ δὲ ἐπὶ
[9, 3]	ἄγουσι, Δαίδαλα μικρὰ ὀνομάζοντες· Δαιδάλων	δὲ	ἑορτὴν τῶν μεγάλων καὶ Βοιωτοί
[9, 13]	πᾶσιν ἐδέδοκτο ἀγῶνι διακρίνεσθαι. (τῷ	δὲ	Ἐπαμινώνδᾳ καὶ ἐς ἄλλους Βοιωτῶν
[9, 17]	ἐν τῇ Φωκίδι ἔχοντες, ἐθέλουσι	δέ,	ἐπειδὰν τὸν ἐν τῷ οὐρανῷ
[9, 27]	Λυκομίδαι καὶ ταῦτα ᾄδωσιν· ἐγὼ	δὲ	ἐπελεξάμην ἀνδρὶ ἐς λόγους ἐλθὼν
[9, 15]	ἀπιστίας τε καὶ ὕβρεως· Θηβαῖοι	δὲ	ἐπεξιέναι παραυτίκα ἐπὶ τὸν Ἀλέξανδρον
[9, 3]	τὴν παραίνεσιν τοῦ Κιθαιρῶνος· Ἥρα	δὲ	ἐπέπυστό τε αὐτίκα καὶ αὐτίκα
[9, 38]	εἶναί σφισιν οὐδὲν ἴαμα. τότε	δὲ	ἐπερέσθαι δεύτερα, ὅπου τῆς Ναυπακτίας
[9, 5]	καὶ τούτῳ τῆς τελευτῆς, ὁ	δὲ	ἐπετρόπευσεν αὖθις Λάιον Λαβδάκου παῖδα.
[9, 9]	τοῦτον καὶ ἔπη Θηβαΐς· τὰ	δὲ	ἔπη ταῦτα Καλλῖνος ἀφικόμενος αὐτῶν
[9, 18]	αὐτῆς καπνὸν διχῇ διίστασθαι. ἐμὲ	δὲ	ἐπηγάγοντο ὧν λέγουσιν ἐς πίστιν
[9, 23]	ἡ Λάρυμνα τὸ ἀρχαῖον· Θηβαίων	δὲ	ἐπὶ μέγα ἰσχύος προελθόντων, τηνικαῦτα
[9, 7]	τὴν δίκην ἔμελλεν ἀποδώσειν· Θηβαίοις	δὲ	ἐπὶ μὲν Κασσάνδρου πᾶς ὁ
[9, 24]	πολίσματί φασιν εἶναι Κυρτώνην. ᾤκισται	δὲ	ἐπὶ ὄρους ὑψηλοῦ, καὶ Ἀπόλλωνός
[9, 32]	χώματος ἐκτρέπουσι τὸ ὕδωρ, τὸ	δὲ	ἐπὶ τὰ ἕτερα αὐτοῦ γεωργοῦσι.
[9, 16]	καὶ ἀπηλλαγμένῳ πόθου σωμάτων, Πάνδημον	δὲ	ἐπὶ ταῖς μίξεσι, τρίτα δὲ
[9, 8]	ἱερὸν ἐπίκλησίν ἐστιν Ὑψίστου. τὰς	δὲ	ἐπὶ ταύταις πύλας ὀνομάζουσιν Ὠγυγίας,
[9, 19]	τὸν χείμαρρον Θερμώδοντα ὀνομάζουσιν. ἀναστρέψαντι	δὲ	ἐπί τε Τευμησσὸν καὶ ὁδὸν
[9, 39]	ἀποδέουσα δύο εἶναι πήχεις· ἐφεστήκασι	δὲ	ἐπὶ τῇ κρηπῖδι ὀβελοὶ καὶ
[9, 18]	ταύτας ἐστὶ τὰς Προιτίδας. τάφος	δὲ	ἐπὶ τῇ λεωφόρῳ δείκνυται Μελανίππου,
[9, 34]	ἀρχαῖον, Πυθοδώρου τέχνη Θηβαίου, φέρει	δὲ	ἐπὶ τῇ χειρὶ Σειρῆνας· τὰς
[9, 1]	Λακεδαιμόνιοι πολιορκίᾳ Πλάταιαν ἐξεῖλον· ἀνοικισθείσης	δὲ	ἐπὶ τῆς εἰρήνης, ἣν πρὸς
[9, 39]	Ζεὺς Ὑέτιος ἐν ὑπαίθρῳ. ἀναβᾶσι	δὲ	ἐπὶ τὸ μαντεῖον καὶ αὐτόθεν
[9, 19]	τὸ δὲ ἔοικε τοξευούσῃ. φασὶ	δὲ	ἐπὶ τοῦ βωμοῦ μελλόντων ἐκ
[9, 1]	τῶν Θηβῶν τὴν πεδιάδα, τὴν	δὲ	ἐπὶ Ὑσιῶν ἦγε πρὸς Ἐλευθερῶν
[9, 25]	τῶν Ἀργείων οἱ Καβειραῖοι, ἐξελείφθη	δὲ	ἐπὶ χρόνον τινὰ καὶ ἡ
[9, 29]	ὀστᾶ ἐς Θήβας ἀποστεῖλαι, τὰ	δὲ	ἐπιθήματα τοῦ τάφου, καὶ ὅσα
[9, 40]	Χαίρωνος κρατερὸν μένος ἱπποδάμοιο» Ὅμηρος	δὲ	ἐπιστάμενος ἐμοὶ δοκεῖν Χαιρώνειάν τε
[9, 13]	κήρυκα ἐς τοὺς Θηβαίους. Ἐπαμινώνδας	δέ,	ἐπιστάμενος ὡς ἐπικρύπτεσθαι τὰς συμφορὰς
[9, 37]	δασμὸν τοῦ Κλυμένου φόνου. Ἡρακλέους	δὲ	ἐπιτραφέντος ἐν Θήβαις, οὕτω τοῦ
[9, 39]	εἶδέ τε καὶ ἐπύθετο· μαθόντες	δὲ	ἐπιτρέπουσιν αὐτὸν ἤδη τοῖς προσήκουσιν.
[9, 5]	αὖθις Λάιον Λαβδάκου παῖδα. (Λύκου	δὲ	ἐπιτροπεύοντος δεύτερον κατίασιν Ἀμφίων καὶ
[9, 19]	φωλεοῦ λέγοντες τὴν κεφαλήν, Τειρεσίαν	δὲ	ἐπιτυχόντα ἀποκόψαι μαχαίρᾳ. τὸ μὲν
[9, 39]	τὰ ὀστᾶ ἐκ Τροίας. (τὰ	δὲ	ἐπιφανέστατα ἐν τῷ ἄλσει Τροφωνίου
[9, 20]	θάλασσαν καταβῆναι καθαρσίων ἕνεκα, νηχομέναις	δὲ	ἐπιχειρῆσαι τὸν Τρίτωνα καὶ τὰς
[9, 3]	αὐτίκα καὶ αὐτίκα ἀφίκετο. ὡς	δὲ	ἐπλησίαζε τῇ ἁμάξῃ καὶ τοῦ
[9, 36]	καὶ ἡ ταύτῃ προσεχής. (Ὑήττου	δὲ	ἐποιήσατο μνήμην καὶ ὁ τὰ
[9, 39]	Ἀσκληπιῷ καὶ τοῦτο εἰκασμένον· Πραξιτέλης	δὲ	ἐποίησε τὸ ἄγαλμα. ἔστι δὲ
[9, 24]	ὡς δώδεκα εἰσὶν Ὄλμωνες, Ὀλμωνέων	δὲ	ἑπτά που στάδια Ὕηττος ἀφέστηκε
[9, 31]	θήραν ἰέναι μετὰ ἀλλήλων· Νάρκισσον	δὲ	ἐρασθῆναι τῆς ἀδελφῆς, καὶ ὡς
[9, 5]	καὶ Δημωνάσσης τῆς Ἀμφιαράου. τῶν	δὲ	Ἐρινύων τῶν Λαΐου καὶ Οἰδίποδος
[9, 41]	μὲν δοθέντα ἐξ ἀρχῆς, καλούμενον	δὲ	Ἐριφύλης, ὅτι αὐτὴ δῶρον ἔλαβεν
[9, 22]	ἄρνα ἐπὶ τῶν ὤμων· (τὸν	δὲ	Ἑρμῆν λέγουσι τὸν Πρόμαχον Ἐρετριέων
[9, 20]	λέγουσιν ὑπὸ τῆς ὀσμῆς, πιόντα	δὲ	ἐρρῖφθαι κατὰ τῆς ᾐόνος ὑπνωμένον,
[9, 21]	προϊδεῖν οὐκ ἔστιν ἀνθρώπῳ, σταλεῖσι	δὲ	ἐς ἄγραν ἄλλων καὶ τήνδε
[9, 19]	Διὸς κρυφθῆναί φασιν ἐνταῦθα. ἕτερος	δὲ	ἐς ἀλώπεκα ἐπίκλησιν Τευμησσίαν λόγος
[9, 5]	ἔστιν ἔπη ποιήσεως Μινυάδος, ἔχει	δὲ	ἐς Ἀμφίονα κοινῶς καὶ ἐς
[9, 5]	αἱ κατᾶραι τοῦ πατρός· ἀφικόμενος	δὲ	ἐς Ἄργος καὶ θυγατέρα Ἀδράστου
[9, 39]	Ἀριστομένους ἐνταῦθα ἡ ἀσπίς· τὰ	δὲ	ἐς αὐτὴν ὁποῖα ἐγένετο, ἐδήλωσα
[9, 38]	καὶ κρήνη θέας ἀξία· καταβαίνουσι	δὲ	ἐς αὐτὴν ὕδωρ οἴσοντες. θησαυρὸς
[9, 7]	ἐς τὴν Ῥωμαίων φιλίαν. (Σύλλας	δὲ	ἐς αὐτοὺς ἐχρῆτο ὅμως τῷ
[9, 37]	ἐπεθύμησέν οἱ γενέσθαι παῖδας· (ἐλθόντι	δὲ	ἐς Δελφοὺς καὶ ἐρομένῳ περὶ
[9, 5]	μετὰ τὴν τελευτὴν Οἰδίποδος. κατελθὼν	δὲ	ἐς διαφορὰν προήχθη τῷ Ἐτεοκλεῖ,
[9, 8]	τοὺς Ἰλλυριοὺς πορείαν ἀπώκνησε, τραπόμενοι	δὲ	ἐς Θεσσαλοὺς καταλαμβάνουσιν Ὁμόλην, ὀρῶν
[9, 5]	τρόπον ὅντινα ἐγένοντο ὀνομασθῆναι. Κάδμου	δὲ	ἐς Ἰλλυριοὺς καὶ Ἰλλυριῶν ἐς
[9, 14]	μὲν πόλιν ἔδοξεν ἐκλιπεῖν, ἀναφεύγειν	δὲ	ἐς Κερησσόν. ἔστι δὲ ἐχυρὸν
[9, 34]	ἐκ τῆς Τριτωνίδος λίμνης. ~(Πρὶν	δὲ	ἐς Κορώνειαν ἐξ Ἀλαλκομενῶν ἀφικέσθαι,
[9, 32]	πεποιημένον καὶ ἐπικεκοσμημένον γραφῇ. πλοῦς	δὲ	ἐς Κρεῦσίν ἐστιν ἐκ Πελοποννήσου
[9, 23]	Λοκροὺς τοῦ λόγου. καὶ συνετέλει	δὲ	ἐς Ὀποῦντα ἡ Λάρυμνα τὸ
[9, 31]	ἢ καὶ ἑσμοὶ μελισσῶν· Λαμψακηνοὶ	δὲ	ἐς πλέον ἢ θεοὺς τοὺς
[9, 5]	καὶ φιλίᾳ τοῦ βασιλέως· ὢν	δὲ	ἐς τὰ λοιπὰ ὑβριστὴς καὶ
[9, 40]	παρὰ ἐκείνου τὸ ἴαμα. (ὡς	δὲ	ἐς τὴν Λεβάδειαν ἐλθόντες οὐκ
[9, 2]	Βοιωτῶν λόγον ἐμαντεύοντο πίνοντες. (ἐπανελθοῦσι	δὲ	ἐς τὴν λεωφόρον ἐστὶν αὖθις
[9, 13]	κατὰ Ἑλλήνων ἀνείλοντο Ἕλληνες· Λακεδαιμόνιοι	δὲ	ἐς τὴν ὑστεραίαν τοὺς τεθνεῶτας
[9, 39]	αὐτὸν ἤδη τοῖς προσήκουσιν. οἱ	δὲ	ἐς τὸ οἴκημα, ἔνθα καὶ
[9, 24]	ὅσον τε ἥμισυ σταδίου. καταβάντων	δὲ	ἐς τὸ χθαμαλὸν ποταμὸς Πλατάνιος
[9, 9]	δὲ ὑπολειφθέντες πολιορκίᾳ παρέστησαν. ἐποιήθη	δὲ	ἐς τὸν πόλεμον τοῦτον καὶ
[9, 39]	αὐτὸς τῷ Τροφωνίῳ χρησάμενος. τοὺς	δὲ	ἐς τοῦ Τροφωνίου κατελθόντας, ἀνάγκη
[9, 3]	εἰ λίθων ἐποιοῦντο οἰκοδομίαν, ἐξάραντες	δὲ	ἐς ὕψος φρύγανα ἐπιφέρουσιν. (αἱ
[9, 21]	ἔτι ἀπέχουσα, ὥς φασι, καταδύεται	δὲ	ἐς φάραγγας καὶ σπήλαια τὰ
[9, 13]	δύσνοια ἐς τοὺς Θηβαίους. (ὡς	δὲ	ἐς χεῖρας συνῄεσαν, ἐνταῦθα οἱ
[9, 7]	δὲ Ἀθηναίων δήμου φιλίᾳ. Σύλλα	δὲ	ἐσβαλόντος ἐς τὴν Βοιωτίαν δεῖμα
[9, 38]	ἀνετέθη μὲν ἐπ´ ἐμοῦ, λίθου	δέ	ἐστι καὶ ταῦτα. (ἔστι δέ
[9, 32]	πόλιν ἐπεξῆλθε καίουσα. ἐν Ἁλιάρτῳ	δέ	ἐστι Λυσάνδρου τοῦ Λακεδαιμονίου μνῆμα·
[9, 16]	ἦν ἐς δόξαν· οὐ πόρρω	δέ	ἐστι ναὸς Ἄμμωνος, καὶ τὸ
[9, 18]	χυτὴ κατὰ γαῖα καλύπτει» (ἑξῆς	δέ	ἐστι τῶν Οἰδίποδος παίδων μνήματα·
[9, 20]	μὲν ἀποδεῖ τοῦ προτέρου, πιθανώτερος	δέ	ἐστι. φησὶ γὰρ δὴ οὗτος,
[9, 33]	καὶ ἄγαλμα ἀρχαῖον ἐλέφαντος. (Σύλλα	δὲ	ἔστι μὲν καὶ τὰ ἐς
[9, 33]	οἱ πάντες ἴσασιν ἀκοῇ. (Ἁλιαρτίοις	δέ	ἐστιν ἐν ὑπαίθρῳ θεῶν ἱερὸν
[9, 2]	δὲ ἀμφότερα τοῦ Πεντελησίου, Πραξιτέλους	δέ	ἐστιν ἔργα. ἐνταῦθα καὶ ἄλλο
[9, 16]	ἄγαλμα ἀνέθηκε μὲν Πίνδαρος, Καλάμιδος	δέ	ἐστιν ἔργον. ἀπέπεμψε δὲ ὁ
[9, 20]	ἀγαγέσθαι Τάναγραν θυγατέρα Αἰόλου· Κορίννῃ	δέ	ἐστιν ἐς αὐτὴν πεποιημένα Ἀσωποῦ
[9, 34]	ἐπὶ τοῦ κριοῦ τούτου. ἀνωτέρω	δέ	ἐστιν Ἡρακλῆς Χάροψ ἐπίκλησιν· ἐνταῦθα
[9, 10]	ῥώμης, ἱερέα ἐνιαύσιον ποιοῦσιν· ἐπίκλησις	δέ	ἐστίν οἱ δαφναφόρος, στεφάνους γὰρ
[9, 39]	κομίζουσι στενὴν καὶ ἐλαφράν. καταβάντι	δέ	ἐστιν ὀπὴ μεταξὺ τοῦ τε
[9, 5]	λόγον ἐν τοῖς ἔπεσι· δόξαν	δὲ	ἔσχεν Ἀμφίων ἐπὶ μουσικῇ, τήν
[9, 35]	εἶναι τῇ κώμῃ Ὄλμωνας. ~(Τὸν	δὲ	Ἐτεοκλέα λέγουσιν οἱ Βοιωτοὶ Χάρισιν
[9, 36]	τε καὶ ἔγραφον γυμνάς. ~(Γενομένης	δὲ	Ἐτεοκλεῖ τῆς τελευτῆς ἡ βασιλεία
[9, 35]	Θαλλὼ τὴν θεὸν ὀνομάζοντες. (παρὰ	δὲ	Ἐτεοκλέους τοῦ Ὀρχομενίου μαθόντες τρισὶν
[9, 34]	τὴν μὲν Λιβηθριάδα ὀνομάζουσιν, ἡ	δὲ	ἑτέρα Πέτρα γυναικὸς μαστοῖς εἰσιν
[9, 35]	Χάριτος ἀλλὰ Ὥρας ὄνομα· τῇ	δὲ	ἑτέρᾳ τῶν Ὡρῶν νέμουσιν ὁμοῦ
[9, 17]	ᾠδῇ τοῦ Ἀμφίονος ἠκολούθησαν· τοιαῦτα	δὲ	ἕτερα λέγεται καὶ περὶ Ὀρφέως,
[9, 40]	παρὰ Λεβαδεῦσιν ὁ Τροφώνιος, τοσαῦτα	δὲ	ἕτερα ξόανα ἐν Κρήτῃ, Βριτόμαρτις
[9, 30]	μέν εἰσιν αὖθις Κηφισοδότου, Στρογγυλίωνος	δὲ	ἕτερα τοσαῦτα, ἀνδρὸς βοῦς καὶ
[9, 34]	εἴασε, φυλὰς δὲ Κηφισιάδα, τὴν	δὲ	ἑτέραν ἐπώνυμον αὑτῷ κατεστήσατο. ἀφικομένῳ
[9, 20]	Τρίτωνος κρατῆσαι τῇ μάχῃ· ὁ	δὲ	ἕτερος λόγος ἀξιώματι μὲν ἀποδεῖ
[9, 39]	τὸ ἀλλεπάλληλον ἀφείκασιν ἡμίεργον· ἐν	δὲ	ἑτέρῳ ναῷ Κρόνου καὶ Ἥρας
[9, 14]	χρόνος βοιωταρχοῦντι Ἐπαμινώνδᾳ διήνυστο, τεθνάναι	δὲ	ἐτέτακτο ἐπιλαβόντα ἄνδρα τῆς ἀρχῆς·
[9, 32]	Θερμοπύλαις ἐκ βασιλέως Ξέρξου. μείζονα	δὲ	ἔτι Λακεδαιμονίοις ὀνείδη γενέσθαι παρεσκεύασεν
[9, 34]	καὶ Κορωνείας ἐγένοντο οἰκισταί. (πρότερον	δὲ	ἔτι τούτων Ἀνδρεὺς Εὐίππην θυγατέρα
[9, 29]	Τερμησσὸς περὶ τὸν Ἑλικῶνα τὴν	δὲ	εὐθεῖαν ἐρχομένῳ πρὸς τὸ ἄλσος
[9, 19]	μένει τεθηλότα τοῦ ἔτους. (τοῦ	δὲ	Εὐρίπου τὴν Εὔβοιαν κατὰ τοῦτο
[9, 39]	τὸ σχῆμα εἴκασται κριβάνῳ· τὸ	δὲ	εὖρος ἡ διάμετρος αὐτοῦ τέσσαρας
[9, 21]	ἔχουσι καὶ ῥῖνα ἀνθρώπου, στόμα	δὲ	εὐρύτερον καὶ ὀδόντας θηρίου· τὰ
[9, 25]	τε καὶ Σωκράτους Θηβαίων. μιᾷ	δὲ	ἐφ´ ἑκάστων ἐτῶν ἡμέρᾳ καὶ
[9, 27]	τε καὶ ἀνέραστα τολμήματα. τὸν	δὲ	ἐφ´ ἡμῶν Ἔρωτα ἐν Θεσπιαῖς
[9, 27]	Ἰωνίας καὶ Ἐρυθρῶν ἀπῳκισμένοι, τὰ	δὲ	ἐφ´ ἡμῶν τελοῦντες ἐς Ῥωμαίους.
[9, 15]	δυσχωρίαις λοχήσας ὁ Ἀλέξανδρος· ὡς	δὲ	ἐφαίνετο ἄπορα εἶναι τὰ τῆς
[9, 5]	καὶ τὴν ἀρχὴν Νυκτεῖ. (τὰ	δὲ	ἐφεξῆς μοι τοῦ λόγου προεδήλωσεν
[9, 25]	καὶ ἄγαλμα λευκοῦ λίθου, τὸ	δὲ	ἐφεξῆς Μοιρῶν, τὸ δὲ Ἀγοραίου
[9, 25]	τῆς Λύκου Δίρκην ὑπὸ ταύτης	δὲ	ἔχει λόγος Ἀντιόπην κακοῦσθαι καὶ
[9, 40]	δὲ Ἀτρέα Θυέστῃ, παρὰ Θυέστου	δὲ	ἔχειν Ἀγαμέμνονα· τοῦτο οὖν τὸ
[9, 28]	ἐπί τι ἀναδραμεῖν δένδρον, τὸν	δὲ	ἔχιν, ὡς ἦλθεν ὕστερος, ἀποπνεῦσαι
[9, 10]	αὐτὸν εὖ μὲν εἴδους, εὖ	δὲ	ἔχοντα καὶ ῥώμης, ἱερέα ἐνιαύσιον
[9, 40]	ὁ χρόνος καθέστηκεν αἴτιος. (Λεβαδέων	δὲ	ἔχονται Χαιρωνεῖς. ἐκαλεῖτο δὲ ἡ
[9, 38]	γῆν πέτρας ἔχον εἴδωλον· ὡς	δὲ	ἐχρῶντο ἐν Δελφοῖς, κελεύει σφίσιν
[9, 14]	ἀναφεύγειν δὲ ἐς Κερησσόν. ἔστι	δὲ	ἐχυρὸν χωρίον ὁ Κερησσὸς ἐν
[9, 4]	Ὠερόην τοῦ Ἀσωποῦ λέγουσι. πρὶν	δὲ	ἢ διαβῆναι τὸν Ἀσωπόν, παρ´
[9, 30]	ἀλλοτρίοις τὸ θεῖον σέβεσθαι. (ποιητὰς	δὲ	ἢ καὶ ἄλλως ἐπιφανεῖς ἐπὶ
[9, 27]	οὐ πρόσω ποιήσομαι μνήμην· Ἡσίοδον	δὲ	ἢ τὸν Ἡσιόδῳ Θεογονίαν ἐσποιήσαντα
[9, 1]	σφᾶς ἐς τὸ τεῖχος. (ἐγένετο	δὲ	ἡ ἅλωσις Πλαταίας ἡ δευτέρα
[9, 1]	~ΒΟΙΩΤΙΚΑ. ~(Ἀθηναίοις	δὲ	ἡ Βοιωτία καὶ κατὰ ἄλλα
[9, 27]	Τάρταρος καὶ Ἔρως γένοιτο· (Σαπφὼ	δὲ	ἡ Λεσβία πολλά τε καὶ
[9, 29]	πένθους Οἰτόλινον ἐκάλεσεν αὐτόν. Σαπφὼ	δὲ	ἡ Λεσβία τοῦ Οἰτολίνου τὸ
[9, 40]	(Λεβαδέων δὲ ἔχονται Χαιρωνεῖς. ἐκαλεῖτο	δὲ	ἡ πόλις καὶ τούτοις Ἄρνη
[9, 11]	τὴν Ἠλείαν χώραν, ἀντὶ τούτων	δὲ	ἡ πρὸς Ἀνταῖον πάλη πεποίηται.
[9, 17]	Πινδάρου καὶ τοῦτο ἀνάθημα. ἀπέχει	δὲ	ἡ πυρὰ τῶν Ἀμφίονος παίδων
[9, 17]	μάλιστα ἀπὸ τῶν τάφων· μένει	δὲ	ἡ τέφρα καὶ ἐς τόδε
[9, 27]	παῖδας αὐτῷ πᾶσαι τέκοιεν, διδύμους	δὲ	ἥ τε νεωτάτη καὶ ἡ
[9, 22]	ἐστι καὶ ἐκτὸς ἀνθρώπων. (Κορίννης	δέ,	ἣ μόνη δὴ ἐν Τανάγρᾳ
[9, 4]	Πλαταιαῖς καὶ Ληίτου μνῆμα· τῶν	δὲ	ἡγεμόνων, οἳ Βοιωτοὺς ἐς Τροίαν
[9, 30]	ζῷα ὁμοίως τὰ πάντα. ἀπολλυμένων	δὲ	ἤδη Λιβηθρίων, οὕτως οἱ ἐν
[9, 8]	καὶ οὐ Καδμείαν καλουμένην. ~(Διαβεβηκότι	δὲ	ἤδη τὸν Ἀσωπὸν καὶ τῆς
[9, 14]	τοῖς Λεύκτροις εἶχεν ἀπειλημμένους· ὡς	δὲ	ἤκουε τοὺς ἐκ τῆς πόλεως
[9, 8]	πύλαις ταύταις ἀνευρεῖν λέγουσιν. ἤδη	δὲ	ἤκουσα καὶ ὡς Ζήθου τοῦ
[9, 27]	τὸν βίον ἱερωμένην αὐτῷ. (ἐγὼ	δὲ	ἤκουσα μὲν καὶ ἄλλον λόγον,
[9, 23]	αὐτῷ Πινδάρου μνῆμά ἐστι. Πίνδαρον	δὲ	ἡλικίαν ὄντα νεανίσκον καὶ ἰόντα
[9, 35]	εἴη καὶ αὐτὴ μία. (ὅστις	δὲ	ἦν ἀνθρώπων ὁ γυμνὰς πρῶτος
[9, 15]	Χαβρίας ἦγεν ἐξ Ἀθηνῶν. Θηβαίοις	δὲ	ἦν καθεστηκὸς τοὺς μὲν ἄλλους,
[9, 40]	ἐξ Ἀκραιφνίου πόλεως Σάων οὗτος	δὲ	ἦν καὶ ἡλικίᾳ τῶν θεωρῶν
[9, 5]	ἔσχεν ἐκ τοῦ θεοῦ. Πολυδώρου	δὲ	ἦν Λάβδακος· ἔμελλε δὲ ἄρα
[9, 13]	κατὰ τὸν Κιθαιρῶνα ἐσβολήν, ὄνομα	δὲ	ἦν οἱ Βραχυλλίδης, τούτου τοῦ
[9, 36]	οὐδὲν ὄντα ἐλάττονος θαύματος. (Μινύου	δὲ	ἦν Ὀρχομενός, καὶ ἐπὶ τούτου
[9, 12]	ἐν αὐλοῖς ηὐλεῖτο ἀλλοίοις· Πρόνομος	δὲ	ἦν ὃς πρῶτος ἐπενόησεν αὐλοὺς
[9, 5]	Δαμασίχθονα Ὀφέλτου τοῦ Πηνέλεω. τούτου	δὲ	ἦν τοῦ Δαμασίχθονος Πτολεμαῖος, τοῦ
[9, 19]	ἀνοίγεσθαί φασιν ὑπὸ Ἡρακλέους, τὸν	δὲ	Ἡρακλέα εἶναι τῶν Ἰδαίων καλουμένων
[9, 11]	ἀνέθηκαν ἐς τὸ Ἡρακλεῖον. (τοῦ	δὲ	Ἡρακλείου γυμνάσιον ἔχεται καὶ στάδιον,
[9, 11]	οἱ Θηβαῖοι γραφῆναι λέγουσιν· ἐπιδεικνύουσι	δὲ	Ἡρακλέους τῶν παίδων τῶν ἐκ
[9, 11]	νῆσον ἔτι οὖσαν ἀνώνυμον. ἐπιτυχὼν	δὲ	Ἡρακλῆς γνωρίζει τὸν νεκρόν, καὶ
[9, 2]	ἔτεκε, Κρόνῳ κομίζουσά ἐστι· τὴν	δὲ	Ἥραν Τελείαν καλοῦσι, πεποίηται δὲ
[9, 19]	ἔλαφον τὸ ἱερεῖον ποιῆσαι. (πλατάνου	δέ,	ἧς καὶ Ὅμηρος ἐν Ἰλιάδι
[9, 30]	ἐπὶ ῥάβδου δάφνης ᾖδε. περὶ	δὲ	Ἡσιόδου τε ἡλικίας καὶ Ὁμήρου
[9, 2]	Μαρδονίου νεκρός, ἔστιν ὡμολογημένον· τὸν	δὲ	θάψαντα οὐ κατὰ ταὐτά, ὅστις
[9, 22]	Ἑρμῆν τούτῳ νομίζουσιν. οὐ πόρρω	δὲ	θέατρόν τε καὶ πρὸς αὐτῷ
[9, 5]	οἱ ἐπιχώριοί φασιν αὐτῷ. (τελευτήσαντος	δὲ	Θερσάνδρου καὶ δεύτερα ἐπί τε
[9, 32]	ὁρμίσασθαι τὴν Ἀργὼ λέγουσιν. (ἀπὸ	δὲ	Θεσπίας ἰόντι ἄνω πρὸς ἤπειρον
[9, 26]	ταύτης κληθῆναι τὴν πόλιν, οἱ	δὲ	Θέσπιόν φασιν ἐξ Ἀθηνῶν ἐλθόντα
[9, 5]	μὲν τεκεῖν ἐκ Διός, Ἰνὼ	δὲ	θεῶν εἶναι τῶν θαλασσίων. (ἐπὶ
[9, 16]	μὲν δὴ Πλοῦτον παῖδα· (ὡς	δὲ	Θηβαῖοι λέγουσι, χεῖρας μὲν τοῦ
[9, 16]	Ἀθηναίοις Πλοῦτον ἔχουσαν πεποίηκεν. (Ἀφροδίτης	δὲ	Θηβαίοις ξόανά ἐστιν οὕτω δὴ
[9, 9]	ἀπὸ ἀμφοτέρων ἐγένετο ἰσχυρά. (τῶν	δὲ	Θηβαίων οἱ μὲν αὐτίκα ὡς
[9, 13]	ἐξελήλεγκτο εἶναι τοὺς κειμένους. ἀπέθανον	δὲ	Θηβαίων τε καὶ ὅσοι παρέμειναν
[9, 5]	νύκτα ἀπεχώρησεν ἐς Ἰλλυριούς. (τὰς	δὲ	Θήβας ἑλόντες οἱ Ἀργεῖοι παραδιδόασι
[9, 30]	ἑλεῖν σφισι τὴν πόλιν, συὶ	δὲ	θρασύτητος μετεῖναι μᾶλλον ἢ ἰσχύος.
[9, 33]	αὐτῷ πρὸς τῇ πηγῇ. (τὴν	δὲ	θυγατέρα τοῦ Τειρεσίου δοθῆναι μέν
[9, 11]	ἐπεῖχον Ἀλκμήνην μὴ τεκεῖν· Τειρεσίου	δὲ	θυγατρὶ Ἱστορίδι σόφισμα ἔπεισιν ἐς
[9, 34]	μὲν τὸ ἄγαλμά ἐστιν· Ἀθάμαντος	δὲ	θύειν Φρίξον καὶ Ἕλλην ἐνταῦθα
[9, 9]	μάχεσθαι πρὸς τὸ τεῖχος, ποιουμένων	δὲ	θυμῷ μᾶλλον ἢ σὺν ἐπιστήμῃ
[9, 21]	τοῦ παρὰ Ταναγραίοις ἀποδέοντα. παρέχονται	δὲ	ἰδέαν οἱ Τρίτωνες· ἔχουσιν ἐπὶ
[9, 30]	μὲν τὰ τείχη Λιβηθρίοις, θεῶν	δὲ	ἱερὰ καὶ οἴκους ἀνέτρεψεν ἀνθρώπων,
[9, 24]	ψυχρὸν ἐκ πέτρας ἀνερχόμενον· νυμφῶν	δὲ	ἱερὸν ἐπὶ τῇ πηγῇ καὶ
[9, 32]	ὑπωρείαις ἐστὶν ἡ πόλις. Ἡρακλέους	δὲ	ἱερὸν καὶ ἄγαλμα ὀρθὸν ἐνταῦθά
[9, 33]	τοιοῦτο περιῆλθεν αὐτῷ τέλος. τὸ	δὲ	ἱερὸν τὸ ἐν ταῖς Ἀλαλκομεναῖς
[9, 24]	παρέχεται θήραν ἀγρίων. ~(Ἐξ Ἀκραιφνίου	δὲ	ἰόντι εὐθεῖαν ἐπὶ λίμνην τὴν
[9, 4]	ἀνεσώσαντο οἱ Πλαταιεῖς. (ἐκ Πλαταίας	δὲ	ἰοῦσιν ἐς Θήβας ποταμός ἐστιν
[9, 8]	ἐν Ποτνιαῖς καὶ φρέαρ· τὰς	δὲ	ἵππους τὰς ἐπιχωρίους τοῦ ὕδατος
[9, 41]	ῥύεται καὶ ταῦτα σηπεδόνος. ἡ	δὲ	ἶρις φύεται μὲν ἐν ἕλεσι,
[9, 30]	ἐς ἀριθμὸν πολὺν πεποιημένους· Λυκομίδαι	δὲ	ἴσασί τε καὶ ἐπᾴδουσι τοῖς
[9, 10]	γὰρ ἐν Βραγχίδαις χαλκοῦ, ὁ	δὲ	Ἰσμήνιός ἐστι κέδρου. (ἔστι δ´
[9, 10]	μὲν Ἀπόλλων μαντικὴν δίδωσι, τοῦ	δὲ	Ἰσμηνίου τὸ ὄνομα ἔσχεν ὁ
[9, 11]	τῆς τέφρας τῶν ἱερείων. μαντικὴ	δὲ	καθέστηκεν αὐτόθι ἀπὸ κληδόνων, ᾗ
[9, 6]	Μακεδόνων ἔφοδον μέλανι ἐξύφηναν. λέγεται	δὲ	καὶ Ἀθηναίοις ὗσαι τέφραν ὁ
[9, 2]	ἐστιν Ἕλλησι μνῆμα κοινόν· Λακεδαιμονίων	δὲ	καὶ Ἀθηναίων τοῖς πεσοῦσιν ἰδίᾳ
[9, 22]	κατὰ ἔτος ἕκαστον λέγουσι. Πινδάρῳ	δὲ	καὶ Αἰσχύλῳ πυνθανομένοις παρὰ Ἀνθηδονίων,
[9, 29]	ἀνὰ χρόνον φασὶν ἀφανισθῆναι. λέγεται	δὲ	καὶ ἄλλα τοιάδε ὑπὸ Θηβαίων,
[9, 33]	ἅτε ἠρημωμένον τῆς θεοῦ. (ἐγένετο	δὲ	καὶ ἄλλο ἐπ´ ἐμοῦ τοιόνδε
[9, 30]	καθάρσια τὸ ὕδωρ παράσχηται. (ἤκουσα	δὲ	καὶ ἄλλον ἐν Λαρίσῃ λόγον,
[9, 21]	Διονύσου νομίζουσιν ἀποθανεῖν αὐτόν. ~(Εἶδον	δὲ	καὶ ἄλλον Τρίτωνα ἐν τοῖς
[9, 31]	λέγουσιν Ἡσίοδον νικήσαντα ᾠδῇ. περιοικοῦσι	δὲ	καὶ ἄνδρες τὸ ἄλσος, καὶ
[9, 39]	καὶ Διός ἐστιν ἀγάλματα. ἔστι	δὲ	καὶ Ἀπόλλωνος ἱερόν. (κατὰ δὲ
[9, 39]	χρησόμενον τῷ θεῷ καταβῆναι, χρυσὸν	δὲ	καὶ ἄργυρον ἐκκομιεῖν ἐλπίσαντα ἐκ
[9, 9]	στράτευμα πλὴν Ἀδράστου φθαρῆναι. ἐγένετο	δὲ	καὶ αὐτοῖς τὸ ἔργον οὐκ
[9, 22]	τῇ εἰκόνι δεῖ τεκμαίρεσθαι. (ἔστι	δὲ	καὶ γένη δύο ἐνταῦθα ἀλεκτρυόνων,
[9, 13]	τοὺς Λακεδαιμονίους ποιεῖσθαι μάχην, Δαμοκλείδας	δὲ	καὶ Δαμόφιλος καὶ Σιμάγγελος συμβάλλειν
[9, 32]	πόρρω τοῦ Κολοφωνίων ἄστεως. (ὡς	δὲ	καὶ δεύτερα ὁ Λύσανδρος ἐπὶ
[9, 6]	ὅρων πολεμῆσαι τῆς χώρας· προσέπταισαν	δὲ	καὶ δεύτερον Ἀθηναίοις ἀντιταξάμενοι περὶ
[9, 4]	ἐς Μαραθῶνα Πλαταιεῦσιν ἡγήσατο. (ἔστι	δὲ	καὶ Δήμητρος ἐπίκλησιν Ἐλευσινίας ἱερὸν
[9, 39]	δὲ ἐποίησε τὸ ἄγαλμα. ἔστι	δὲ	καὶ Δήμητρος ἱερὸν ἐπίκλησιν Εὐρώπης
[9, 18]	ἐθέλουσιν εἶναι κενὸν μνῆμα. (ἔστι	δὲ	καὶ Ἕκτορος Θηβαίοις τάφος τοῦ
[9, 33]	Θηβαίους τε καὶ Ὀρχομενίους· προσεξειργάσατο	δὲ	καὶ ἐν ταῖς Ἀλαλκομεναῖς, τῆς
[9, 38]	τε Μιδείας καὶ Ποσειδῶνος. ὁμολογεῖ	δὲ	καὶ ἔπη σφίσιν ἃ ἐποίησε
[9, 36]	καὶ ἔφερον τοὺς προσοίκους· τέλος	δὲ	καὶ ἐπὶ τὸ ἱερὸν συλήσοντες
[9, 32]	καὶ ἐπὶ ἀγορὰν φυλάξας. παρέσχετο	δὲ	καὶ ἔργον τοιόνδε ἐς δικαιοσύνην.
[9, 12]	ὃν Σεμέλης φασὶν εἶναι, τοῦτον	δὲ	καὶ ἐς ἡμᾶς ἔτι ἄβατον
[9, 8]	ἑπτὰ ἀριθμὸν ἦσαν πύλαι, μένουσι	δὲ	καὶ ἐς ἡμᾶς ἔτι. τεθῆναι
[9, 6]	γενέσθαι τοῖς πᾶσιν Ἕλλησι· Θηβαίους	δὲ	καὶ ἐς πλέον κατέλαβεν, οἷς
[9, 22]	ᾆσαι τὰ ἐς Γλαῦκον, Αἰσχύλῳ	δὲ	καὶ ἐς ποίησιν δράματος ἐξήρκεσε.
[9, 36]	νόσος ἐπιπεσοῦσα ἔφθειρε λοιμώδης, ὀλίγοι	δὲ	καὶ ἐς τὴν Φωκίδα διαφεύγουσιν
[9, 21]	ἐς τὸ θηρίον δείματος. (ἠπατήθησαν	δὲ	καὶ ἐς τὴν χρόαν αὐτοῦ,
[9, 30]	πρὸς τὸ μέλος ψυχαγωγούμενα, ἐλθεῖν	δὲ	καὶ ἐς τὸν Ἅιδην ζῶντα
[9, 31]	καὶ ἐξηγήσεις ἐπὶ τέρασιν. (ἐναντία	δὲ	καὶ ἐς τοῦ Ἡσιόδου τὴν
[9, 31]	δὲ αὐτῷ τὰ Ἔργα. (ἔστι	δὲ	καὶ ἑτέρα κεχωρισμένη τῆς προτέρας,
[9, 31]	τι ἀνθρώπου σκιὰ διαγνῶναι· (ἔχει	δὲ	καὶ ἕτερος ἐς αὐτὸν λόγος,
[9, 27]	Φρύνη καὶ ἡ θεός. ἔστι	δὲ	καὶ ἑτέρωθι Ἀφροδίτης Μελαινίδος ἱερὸν
[9, 19]	τὰ ἱερεῖα εἶναι δόκιμα. δείκνυται	δὲ	καὶ ἡ πηγή, παρ´ ἣν
[9, 29]	λόγῳ τὰ Ἡγησίνου ἔπη, ὡσαύτως	δὲ	καὶ ἡμεῖς πεποιήμεθα παρ´ αὐτοῦ
[9, 27]	ἀνδρὸς φίλου θυγατρὶ ἀφικέσθαι· πρὸς	δὲ	καὶ ἡνίκα ἔτι ἦν μετ´
[9, 30]	αὐλῶν μείζονα τὸν αὐλητήν. (κάθηται	δὲ	καὶ Ἡσίοδος κιθάραν ἐπὶ τοῖς
[9, 9]	ἐπικληθέντες ἐς τὴν συμμαχίαν· ἤμυναν	δὲ	καὶ Θηβαίοις οἱ πρόσοικοι, καὶ
[9, 9]	πρὸς Ἀθηναίους τοὺς ἄλλους, ὡσαύτως	δὲ	καὶ Θηβαίων πρὸς Μινύας, τήν
[9, 4]	στάδια ἔστιν ἐρείπια Σκώλου· Δήμητρος	δὲ	καὶ Κόρης ἐν τοῖς ἐρειπίοις
[9, 7]	προθυμότατοι μὲν ἐγένοντο Ἀθηναῖοι, συνεπελάβοντο	δὲ	καὶ Μεσσήνιοι καὶ Ἀρκάδων οἱ
[9, 13]	αἶγας τὰς κατοιάδας ἔκτεινον. (ἐλέγετο	δὲ	καὶ μήνιμα ἐς τοὺς Λακεδαιμονίους
[9, 2]	ἄγαλμα ἐποίησεν λευκοῦ λίθου. (ἄγουσι	δὲ	καὶ νῦν ἔτι ἀγῶνα διὰ
[9, 4]	θεαῖς ἐστι τὰ ἀγάλματα. ἀποκρίνει	δὲ	καὶ νῦν ἔτι ἀπὸ τῆς
[9, 22]	χρόα δὲ ἐμφερὴς κόρακι, κάλλαια	δὲ	καὶ ὁ λόφος κατὰ ἀνεμώνην
[9, 5]	δὲ τῆς Ὑπέρφαντος ἐγεγόνεσαν. δηλοῖ	δὲ	καὶ ὁ τὰ ἔπη ποιήσας
[9, 40]	Θηρὼ τὴν Φύλαντος εἶναι. μαρτυρεῖ	δὲ	καὶ ὁ τὰ ἔπη τὰς
[9, 40]	Ἀθηνᾶ παρὰ Κνωσσίοις· παρὰ τούτοις	δὲ	καὶ ὁ τῆς Ἀριάδνης χορός,
[9, 12]	ἐργάτας βοῦς θύειν νομίζουσι. λέγεται	δὲ	καὶ ὅδε ὑπ´ αὐτῶν λόγος,
[9, 24]	πόλισμα ἐπὶ τῇ λίμνῃ, τούτου	δὲ	καὶ Ὅμηρος ἐποιήσατο ἐν καταλόγῳ
[9, 20]	φασι καὶ τὰ οὐράνια, πεποιῆσθαι	δὲ	καὶ Ὁμήρῳ περὶ τούτου, Ἄτλαντος
[9, 23]	τὴν ἴσην ἁπάντων νέμειν. λέγεται	δὲ	καὶ ὀνείρατος ὄψιν αὐτῷ γενέσθαι
[9, 2]	Ἀκταίωνος ἐπιλαβεῖν τοὺς κύνας· μανέντες	δὲ	καὶ οὐ διαγινώσκοντες διαφορήσειν ἔμελλον
[9, 18]	παισίν ἐστιν ὁ τάφος· ὁμολογοῦντες	δὲ	καὶ οὗτοι συμβῆναι Τειρεσίᾳ τὴν
[9, 31]	μὲν τοῦ προτέρου γνώριμος, λεγόμενος	δὲ	καὶ οὗτος, ἀδελφὴν γενέσθαι Ναρκίσσῳ
[9, 29]	Ἀγανίππην τοῦ Τερμησσοῦ λέγουσι, ῥεῖ	δὲ	καὶ οὗτος ὁ Τερμησσὸς περὶ
[9, 35]	Χάρισιν ὀνόματα καὶ ταῦτα, ἐοικότα	δὲ	καὶ παρ´ Ἀθηναίοις· τιμῶσι γὰρ
[9, 16]	βαρβάροις ἠπίστατο ἡ Ἁρμονία, τὰ	δὲ	καὶ παρ´ Ἕλλησιν ἤδη τετολμημένα,
[9, 5]	λύρᾳ πρῶτον Ἑρμοῦ διδάξαντος· πεποίηκε	δὲ	καὶ περὶ λίθων καὶ θηρίων,
[9, 32]	ἐς τὰ μάλιστα ἐπαινέσαι, τὰ	δὲ	καὶ πικρῶς ἔστι μέμψασθαι. σοφίαν
[9, 4]	Μαραθῶνι ἀπαρχὴν ἀγῶνος ἀνέθηκαν, Φειδίας	δὲ	καὶ Πλαταιεῦσιν ἦν ὁ τῆς
[9, 30]	καθὰ οἱ ἐπιχώριοι λέγουσι. (ῥεῖ	δὲ	καὶ ποταμὸς Ἑλικών· ἄχρι σταδίων
[9, 33]	τοὺς λίθους ἀπ´ ἀλλήλων. ῥεῖ	δὲ	καὶ ποταμὸς ἐνταῦθα οὐ μέγας
[9, 32]	γενέσθαι τῆς Ἀργοῦς κυβερνήτης· ἀποφαίνουσι	δὲ	καὶ πρὸ τῆς πόλεως ἔνθα
[9, 16]	ἐς αὐτὴν οὐχ ὁμολογοῦσι· διάφορα	δὲ	καὶ τὰ λοιπὰ ὡς τὸ
[9, 11]	ἐν τοῖς ἔπεσιν ἐποίησαν. Θηβαῖοι	δὲ	καὶ τάδε ἐπιλέγουσιν, ὡς Ἡρακλῆς
[9, 4]	οὐκ ἐξειργασμένος ὁ ναός, ἡμίεργα	δὲ	καὶ ταῖς θεαῖς ἐστι τὰ
[9, 11]	τῷ παιδὶ Ἰκάρῳ ποιησάμενος, πρὸς	δὲ	καὶ ταῖς ναυσίν, ὃ μή
[9, 21]	περ τοῖς δελφῖσίν ἐστιν. (εἶδον	δὲ	καὶ ταύρους τούς τε Αἰθιοπικούς,
[9, 18]	μὲν οὖν συμβαίνοντα εἶδον, Θηβαῖοι	δὲ	καὶ Τειρεσίου μνῆμα ἀποφαίνουσι, πέντε
[9, 1]	δὲ τῷ ποταμῷ λέγουσι. δοκῶ	δὲ	καὶ τὴν Πλάταιαν, ἀφ´ ἧς
[9, 5]	καὶ οὐκ ἐπηλύδων ἀνθρώπων. Κάδμου	δὲ	καὶ τῆς Φοινίκων στρατιᾶς ἐπελθούσης
[9, 12]	φασι τὰς θεὰς ᾆσαι. (λέγεται	δὲ	καὶ τόδε, ὡς ὁμοῦ τῷ
[9, 34]	Χαρίτων ἀγάλματα ἐπ´ ἐμοῦ. (λέγεται	δὲ	καὶ τοιόνδε, Ἰοδάμαν ἱερωμένην τῇ
[9, 9]	παρὰ Μεσσηνίων συμμαχικὰ ἤθροισεν, ὡσαύτως	δὲ	καὶ τοῖς Θηβαίοις μισθοφορικὰ ἦλθε
[9, 18]	ἐναγιζόντων αὐτῶν τὴν φλόγα, ὡσαύτως	δὲ	καὶ τὸν ἀπ´ αὐτῆς καπνὸν
[9, 7]	κατὰ ἔχθος Ἀλεξάνδρου μάλιστα· ἐπεξῆλθε	δὲ	καὶ τὸν πάντα οἶκον Ἀλεξάνδρου
[9, 5]	τούτῳ τὸν Οἰδίποδα ἐκτίθησιν· ὁ	δὲ	καὶ τὸν πατέρα ἀποκτενεῖν ἔμελλεν,
[9, 6]	ἁρμοστὰς τοὺς Σπαρτιάτας ἐκβάλλουσιν. ὕστερον	δὲ	καὶ τὸν Φωκικὸν πόλεμον, ὀνομαζόμενον
[9, 38]	Ἀκταίωνος λοιπὸν κρύψαι γῇ, κελεύει	δὲ	καὶ τοῦ εἰδώλου χαλκῆν ποιησαμένους
[9, 39]	ἐλπίσαντα ἐκ τοῦ ἀδύτου. λέγεται	δὲ	καὶ τούτου τὸν νεκρὸν ἑτέρωθι
[9, 39]	τὸ αὐτὸ θέλοι λέγειν· ὁμολογούντων	δὲ	καὶ τούτων, τότε ἕκαστος ἤδη
[9, 31]	καὶ ἀγῶνα ἄγουσι Μουσεῖα· ἄγουσι	δὲ	καὶ τῷ Ἔρωτι, ἆθλα οὐ
[9, 5]	στρατιὰν ἐπὶ τὰς Θήβας· ἀντεστρατοπεδευμένων	δὲ	καὶ τῶν Θηβαίων περὶ Γλίσαντα,
[9, 28]	ἱεροὺς τῶν παλσάμων νομίζοντες. ἢν	δὲ	καὶ ὑπὸ ἔχεων δηχθῆναί τῳ
[9, 34]	τε καὶ ἐρωμένου Φειδίου. ἀνέθεσαν	δὲ	καὶ Χαρίτων ἀγάλματα ἐπ´ ἐμοῦ.
[9, 32]	ἂν ἀπώλεια τῇ Σπάρτῃ, ὁ	δὲ	καὶ χρημάτων πόθον σφίσιν ἐνεποίησεν
[9, 5]	λύραν παρ´ αὐτοῦ λαβεῖν. λέγεται	δὲ	καὶ ὡς ἐν Ἅιδου δίκην
[9, 26]	ἀφίκετο ἔχων ἐκ Κορίνθου. (λέγεται	δὲ	καὶ ὡς νόθη Λαΐου θυγάτηρ
[9, 12]	Φρύγιον ἐπεποίηντο οἱ αὐλοί, τὸ	δὲ	καλούμενον Λύδιον ἐν αὐλοῖς ηὐλεῖτο
[9, 14]	μὲν προσελάβετο ἑκουσίους συμμάχους, Μαντινέας	δὲ	κατὰ κώμας ὑπὸ Ἀγησιπόλιδος διῳκισμένους
[9, 26]	τῶν ἁρπαζομένων αἴνιγμα ᾄδουσαν· οἱ	δὲ	κατὰ λῃστείαν σὺν δυνάμει ναυτικῇ
[9, 1]	δὲ Ἀμφικτύονος εἶναι λέγουσι· καλοῦνται	δὲ	κατὰ πόλεις ἀπό τε ἀνδρῶν
[9, 34]	ἔχειν τὸ ὄνομα εἴασε, φυλὰς	δὲ	Κηφισιάδα, τὴν δὲ ἑτέραν ἐπώνυμον
[9, 2]	τὸν πατέρα Οἰδίπους ἀπέκτεινεν, (ὁ	δὲ	Κιθαιρὼν τὸ ὄρος Διὸς ἱερὸν
[9, 26]	τὰ ὀνόματα οὔ φασιν· ἐπὶ	δὲ	Κλεοστράτῳ λαχόντι τὸν ἐραστὴν αὐτοῦ
[9, 29]	πρὶν ἢ ἐμὲ γενέσθαι· Κάλλιππος	δὲ	Κορίνθιος ἐν τῇ ἐς Ὀρχομενίους
[9, 8]	τὰς πύλας κληθῆναι ταύτας. (πύλας	δὲ	Κρηναίας, τὰς δὲ Ὑψίστας ἐπὶ
[9, 4]	οἴκαδε οὗτος ὁ Λήιτος. τὴν	δὲ	κρήνην τὴν Γαργαφίαν Μαρδόνιος καὶ
[9, 11]	αὐτὸς μὲν σώζεται Δαίδαλος, (Ἰκάρῳ	δὲ	κυβερνῶντι ἀμαθέστερον ἀνατραπῆναι τὴν ναῦν
[9, 24]	ἐν τῷ ἄλσει δένδρα. (ἐκ	δὲ	Κυρτώνων ὑπερβάλλοντι τὸ ὄρος πόλισμά
[9, 33]	ὁ ποταμὸς καλεῖται Λόφις· (Ἀλαλκομεναὶ	δὲ	κώμη μέν ἐστιν οὐ μεγάλη,
[9, 24]	ἐπὶ λίμνην τὴν Κηφισίδα οἱ	δὲ	Κωπαΐδα ὀνομάζουσι τὴν αὐτήν πεδίον
[9, 13]	σφίσιν οἱ πολέμιοι προσφέροιντο. αὐτοὺς	δὲ	Λακεδαιμονίους καὶ Θηβαίους ἐξ ἴσου
[9, 5]	οἱ μὲν μονομαχοῦντες ἀποθνήσκουσιν, ἐς	δὲ	Λαοδάμαντα τὸν Ἐτεοκλέους καθηκούσης τῆς
[9, 5]	ἐδυνάστευεν ἐπιτροπεύων τὸν παῖδα. ἤδη	δὲ	Λαοδάμαντος ηὐξημένου καὶ ἔχοντος τὴν
[9, 34]	τοῦ Ἅιδου τὸν κύνα. ἐκ	δὲ	Λαφυστίου κατιόντι ἐς τῆς Ἰτωνίας
[9, 29]	ὁμοῦ καὶ Οἰτόλινον ᾖσεν. Θηβαῖοι	δὲ	λέγουσι παρὰ σφίσι ταφῆναι τὸν
[9, 32]	τὰ ἕτερα αὐτοῦ γεωργοῦσι. Θίσβην	δὲ	λέγουσιν ἐπιχώριον εἶναι νύμφην, ἀφ´
[9, 39]	ὀπῆς ἐντὸς γενέσθαι προθυμούμενος· τὸ	δὲ	λοιπὸν σῶμα αὐτίκα ἐφειλκύσθη τε
[9, 21]	μίαν ἀπὸ τῶν ἄλλων, τὸ	δὲ	λοιπὸν σῶμα φολίδι λεπτῇ πέφρικέ
[9, 39]	καὶ λουτρῶν εἴργεται θερμῶν, τὸ	δὲ	λουτρὸν ὁ ποταμός ἐστιν ἡ
[9, 10]	ὀδόντων ἀνεῖναι τὴν γῆν. (ἔστι	δὲ	λόφος ἐν δεξιᾷ τῶν πυλῶν
[9, 30]	τούτου κατὰ τῆς γῆς· διαλιπὸν	δὲ	μάλιστα δύο καὶ εἴκοσι στάδια
[9, 10]	εὐδαιμονέστεροι τῶν παίδων ἀνατιθέασιν. ἐπιφανὴς	δὲ	μάλιστα ἐπί τε ἀρχαιότητι καὶ
[9, 22]	καὶ Ἀλκυόνης τῆς Ἄτλαντος. Ἀνθηδονίοις	δὲ	μάλιστά που κατὰ μέσον τῆς
[9, 40]	ἐκ τοῦ δαίμονος ἠκολούθησε. (θεῶν	δὲ	μάλιστα Χαιρωνεῖς τιμῶσι τὸ σκῆπτρον
[9, 40]	τοῖς προτέροις τοῦ λόγου. ~(Τὸ	δὲ	μαντεῖον οἱ Βοιωτοὶ τοῦτο οὐ
[9, 6]	πρὸς Λακεδαιμονίους πόλεμον προήχθησαν. (κρατηθέντες	δὲ	μάχῃ περὶ Κόρινθόν τε καὶ
[9, 20]	οὐκ ἔπεστιν αὐτῷ κεφαλή. ὅτι	δὲ	μεθυσθέντα εἷλον, ἐπὶ τούτῳ ὑπὸ
[9, 25]	στρατὸς ἀφίκοντο ἐξ Ἄργους. τοῦ	δὲ	Μενοικέως ἐπιπέφυκε ῥοιὰ τῷ μνήματι·
[9, 25]	ἐς αὐτὴν ὑπόμνημα εἶχον. (τοῦ	δὲ	Μενοικέως οὐ πόρρω τάφου τοὺς
[9, 16]	Λάγου τῷ Ἄμμωνι ἀνέθηκε. Θηβαίοις	δὲ	μετὰ τοῦ Ἄμμωνος τὸ ἱερὸν
[9, 5]	ἀπολέσθαι λοιμώδει νόσῳ φασίν, ἐσοικίσασθαι	δὲ	μετὰ τοὺς Ἔκτηνας ἐς τὴν
[9, 21]	ἄλλα καὶ τὰς ἄλκας· εἰ	δὲ	μὴ τύχοι ταύτῃ φωλεύουσα, ἑτέρα
[9, 25]	ἐν τῇ γαστρὶ ἱερεῖον· τὸ	δὲ	μήνιμα τὸ ἐκ τῶν Καβείρων
[9, 38]	παντὶ εἶναι τῷ οἰκοδομήματι. (τάφοι	δὲ	Μινύου τε καὶ Ἡσιόδου· καταδέξασθαι
[9, 17]	τὴν σκευήν φασιν εἰκάζειν. (Ζήθῳ	δὲ	μνῆμα καὶ Ἀμφίονι ἐν κοινῷ
[9, 17]	δ´ ἐπὶ σῆμα φερόντων» (Φώκου	δὲ	μνῆμα ὁ Βάκις εἴρηκεν ἐπὶ
[9, 6]	συνεχῶς δέκα ἔτεσιν ἐπολέμησαν. (εἴρηται	δέ	μοι καὶ ἐν τῇ Ἀτθίδι
[9, 38]	Τρωικῶν χρήμασιν ἀδυνάτως εἶχον. μαρτυρεῖ	δέ	μοι καὶ Ὅμηρος ἐν Ἀχιλλέως
[9, 22]	ᾄσματι ἐνίκησεν ἐν Θήβαις. φαίνεται	δέ	μοι νικῆσαι τῆς διαλέκτου τε
[9, 22]	πρὸς αὐτῷ στοὰ πεποίηται. εὖ	δέ	μοι Ταναγραῖοι νομίσαι τὰ ἐς
[9, 7]	οἱ Μεγάλην πόλιν ἔχοντες. (δοκεῖ	δέ	μοι τὰς Θήβας οἰκίσαι ὁ
[9, 5]	κατὰ συγγένειαν τὴν Θήβης. (μαρτυρεῖ	δέ	μοι τῷ λόγῳ καὶ Ὅμηρος
[9, 34]	τοῖς ἀπὸ ἐκείνου προσήκειν· αὐτοὶ	δὲ	μοῖραν γὰρ δίδωσί σφισιν Ἀθάμας
[9, 36]	μεγάλας Ἠοίας καλοῦσιν Ἕλληνες· Ὕηττος	δὲ	Μόλουρον Ἀρίσβαντος φίλον υἱόν κτείνας
[9, 24]	βραχύτατον παρεῖχον οὐδέν, ἐν Ὑήττῳ	δὲ	ναός ἐστιν Ἡρακλέους καὶ ἰάματα
[9, 2]	αὐτὸς εἴκαζον, ἔστιν εἰρημένα. Πλαταιεῦσι	δὲ	ναός ἐστιν Ἥρας, θέας ἄξιος
[9, 26]	Ποσειδῶνος παῖδα Ὀγχηστόν. ἐπ´ ἐμοῦ	δὲ	ναός τε καὶ ἄγαλμα Ποσειδῶνος
[9, 32]	καιρόν τε καὶ ἄφθονα· ὁρμούντων	δὲ	ναυσὶν ἑκατὸν ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς
[9, 8]	γένος χαλεπὰ ἦν εὑρεῖν. τὰς	δὲ	Νηίστας ὀνομασθῆναί φασιν ἐπὶ τῷδε.
[9, 39]	τοῦ Τροφωνίου τὴν γνώμην· ἐν	δὲ	νυκτὶ ᾗ κάτεισιν ἕκαστος, ἐν
[9, 40]	ἑτέραν ἐν Θεσσαλίᾳ πόλιν· τὸ	δὲ	νῦν τοῖς Χαιρωνεῦσιν ὄνομα γεγονέναι
[9, 5]	ἦν τοῦ Δαμασίχθονος Πτολεμαῖος, τοῦ	δὲ	Ξάνθος, ὃν Ἀνδρόπομπος μονομαχήσαντά οἱ
[9, 11]	λίθου λευκοῦ Πρόμαχος καλούμενον, ἔργον	δὲ	Ξενοκρίτου καὶ Εὐβίου Θηβαίων· τὸ
[9, 11]	Ξενοκρίτου καὶ Εὐβίου Θηβαίων· τὸ	δὲ	ξόανον τὸ ἀρχαῖον Θηβαῖοί τε
[9, 13]	Πυθαγόρου τοῦ Σαμίου λόγους. λέγεται	δὲ	ὁ Ἐπαμινώνδας, ἡνίκα ἐπολέμουν Λακεδαιμόνιοι
[9, 13]	Λεῦκτρα ἐπανήκων αὑτὸν διεργάζεται. (τότε	δὲ	ὁ Ἐπαμινώνδας Σκεδάσῳ καὶ ταῖς
[9, 14]	ἁλώσιμος, ἄλλοτε δ´ οὐχί. (τότε	δὲ	ὁ Ἐπαμινώνδας ὡς τοὺς Θεσπιεῖς
[9, 5]	Κάδμου τὴν ἀρχὴν ἔσχε. (Πενθεὺς	δὲ	ὁ Ἐχίονος ἴσχυε μὲν καὶ
[9, 2]	Ἀρτέμιδος ἐν τῇ πηγῇ. Στησίχορος	δὲ	ὁ Ἱμεραῖος ἔγραψεν ἐλάφου περιβαλεῖν
[9, 27]	παλαιότατόν ἐστιν ἀργὸς λίθος. ὅστις	δὲ	ὁ καταστησάμενος Θεσπιεῦσιν Ἔρωτα θεῶν
[9, 13]	ταύτῃ Πελοποννησίων τὴν ἐσβολήν, Κλεόμβροτος	δὲ	ὁ Λακεδαιμονίων βασιλεὺς ἐπὶ Ἀμβρόσσου
[9, 13]	πόλιν ἴδωμεν τοὺς ὑμετέρους. (ὡς	δὲ	ὁ Λακεδαιμονίων καὶ Θηβαίων ἐξῆρτο
[9, 11]	πρὸς Ἀνταῖον πάλη πεποίηται. Θρασύβουλος	δὲ	ὁ Λύκου καὶ Ἀθηναίων οἱ
[9, 7]	ἀπήγαγεν ὑπολαβοῦσα νόσος φθινώδης, Ἀντίπατρος	δὲ	ὁ μετ´ ἐκεῖνον Θεσσαλονίκην τὴν
[9, 30]	καὶ λύρας κατεαγυίας ἐφαπτόμενον, Ἀρίων	δὲ	ὁ Μηθυμναῖός ἐστιν ἐπὶ δελφῖνος.
[9, 38]	ἐς αὐτὴν ὕδωρ οἴσοντες. θησαυρὸς	δὲ	ὁ Μινύου, θαῦμα ὂν τῶν
[9, 10]	δὲ Ἀθηνᾶν λέγεται Σκόπας· μετὰ	δὲ	ὁ ναὸς ᾠκοδόμηται. τὸ δὲ
[9, 16]	Καλάμιδος δέ ἐστιν ἔργον. ἀπέπεμψε	δὲ	ὁ Πίνδαρος καὶ Λιβύης ἐς
[9, 37]	ἐς ἅπαν θυμοῦ προαχθέντες· Ἐργῖνος	δὲ	ὁ πρεσβύτατος τῶν Κλυμένου παίδων
[9, 25]	τινα ἀπάτην ἐκ Διός· καλεῖται	δὲ	ὁ σύμπας οὗτος τόπος Σῦρμα
[9, 37]	Τροφώνιος γίνεται καὶ Ἀγαμήδης. (λέγεται	δὲ	ὁ Τροφώνιος Ἀπόλλωνος εἶναι καὶ
[9, 10]	τῶν πυλῶν ἱερὸς Ἀπόλλωνος· καλεῖται	δὲ	ὅ τε λόφος καὶ ὁ
[9, 2]	ὡπλισμένοι πρὸ τοῦ βωμοῦ. τρόπαιον	δέ,	ὃ τῆς μάχης τῆς Πλαταιᾶσιν
[9, 18]	αὐτῷ τὰ θηρία. ~(Ἐκ Θηβῶν	δὲ	ὁδὸς ἐς Χαλκίδα κατὰ πύλας
[9, 41]	τοὺς διαχέαντας χαλκὸν πρώτους. (Πατρεῖς	δὲ	οἱ Ἀχαιοὶ λόγῳ μὲν λέγουσιν
[9, 24]	καὶ Σαράπιδός ἐστιν ἱερά. (λέγουσι	δὲ	οἱ Βοιωτοὶ καὶ πολίσματα ἄλλα
[9, 34]	ἐστιν Ἡρακλῆς Χάροψ ἐπίκλησιν· ἐνταῦθα	δὲ	οἱ Βοιωτοὶ λέγουσιν ἀναβῆναι τὸν
[9, 14]	ἐξήκοντος ἤδη τοῦ χρόνου· λέγονται	δὲ	οἱ δικάζειν λαχόντες οὐδὲ ἀρχὴν
[9, 23]	καί ποτε ἄνδρα Εὐρωπέα ὄνομα	δέ	οἱ εἶναι Μῦν τοῦτον ἀποσταλέντα
[9, 21]	καὶ τοὺς ἐκ Παιόνων οὗτοι	δὲ	οἱ ἐκ Παιόνων ἔς τε
[9, 30]	γὰρ πάλαι νεκυομαντεῖον αὐτόθι· νομίζοντα	δέ	οἱ ἕπεσθαι τῆς Εὐρυδίκης τὴν
[9, 27]	Πλοῦτόν οἱ παρεστηκότα ἐποίησε ~(Θεῶν	δὲ	οἱ Θεσπιεῖς τιμῶσιν Ἔρωτα μάλιστα
[9, 12]	κατὰ τὴν Αἰγυπτίων φωνήν. (φασὶ	δὲ	οἱ Θηβαῖοι, καθότι τῆς ἀκροπόλεως
[9, 30]	ὑπὸ λύπης αὑτοῦ γενέσθαι. λέγουσι	δὲ	οἱ Θρᾷκες, ὅσαι τῶν ἀηδόνων
[9, 30]	μὲν ἐκάθευδεν ὁ ποιμήν, ἐπῄει	δέ	οἱ καὶ καθεύδοντι ἔπη τε
[9, 31]	τὴν ἑαυτοῦ σκιὰν ἑώρα, εἶναι	δέ	οἱ καὶ συνιέντι ῥᾳστώνην τοῦ
[9, 4]	ἄγαλμα ξόανόν ἐστιν ἐπίχρυσον, πρόσωπον	δέ	οἱ καὶ χεῖρες ἄκραι καὶ
[9, 3]	προτίθενται μοίρας κρεῶν ἑφθῶν. ὄρνιθες	δὲ	οἱ μὲν ἄλλοι σφίσιν ἥκιστά
[9, 12]	ὑπὸ τοῦ χαλκοῦ· τὸν βωμὸν	δὲ	οἱ παῖδες εἰργάσαντο οἱ Πραξιτέλους.
[9, 7]	αὐτοῦ ζῶντι ἐγένοντο εὐλαί. (τῶν	δέ	οἱ παίδων Φίλιππον μὲν τὸν
[9, 13]	ὑπῆρχεν ἐς γένους δόξαν, ὁ	δέ	οἱ πατὴρ χρημάτων ἕνεκα μέσου
[9, 28]	πανταχοῦ καρπὸν αἰξὶν ἥδιστον. λέγουσι	δὲ	οἱ περὶ τὸν Ἑλικῶνα οἰκοῦντες
[9, 31]	ἐπιψαύσαντα ὁπλῇ τῆς γῆς. (Βοιωτῶν	δὲ	οἱ περὶ τὸν Ἑλικῶνα οἰκοῦντες
[9, 18]	τρεῖς εἰσιν ἀργοὶ λίθοι· Θηβαίων	δὲ	οἱ τὰ ἀρχαῖα μνημονεύοντες Τυδέα
[9, 5]	ἐς τοὺς ἔπειτα ἀνώνυμον, Λάκου	δὲ	οἱ τῆς Ἀντιόπης παῖδες τῇ
[9, 14]	αὐτοὺς ἔχοντα Μεσσηνίους. (ἐν τούτῳ	δὲ	οἱ τῶν Θηβαίων σύμμαχοι κατέτρεχον
[9, 40]	λειπεφιληνην εἶδος Ὀλυμπιάδεσσιν ὅμοιον, Ἱππότην	δέ	οἱ υἱὸν ἐνὶ μεγάροισιν ἔτικτεν
[9, 30]	καὶ μεῖζόν τι ᾄδειν. (Μακεδόνων	δὲ	οἱ χώραν τὴν ὑπὸ τὸ
[9, 30]	ἐς τὰς μάχας χωρεῖν. εἰσὶ	δὲ	οἵ φασι κεραυνωθέντι ὑπὸ τοῦ
[9, 35]	εἶναι Χάριτας κατεστήσατο ἴσασιν, ὀνόματα	δὲ	οἷα ἔθετο αὐταῖς οὐ μνημονεύουσιν·
[9, 18]	Διὸς ἐννεσίῃς´ ἥρωα σέβεσθαι» (τῇ	δὲ	Οἰδιποδίᾳ κρήνῃ τὸ ὄνομα ἐγένετο,
[9, 39]	δίαιταν ἐν οἰκήματι ἔχει, τὸ	δὲ	οἴκημα Δαίμονός τε ἀγαθοῦ καὶ
[9, 18]	Καΐκου πόλισμά ἐστι Πιονίαι, τὸν	δὲ	οἰκιστὴν οἱ ἐνταῦθα Πίονιν τῶν
[9, 20]	καὶ Λητοῦς ἐστιν ἀγάλματα. Ταναγραῖοι	δὲ	οἰκιστήν σφισι Ποίμανδρον γενέσθαι λέγουσι
[9, 39]	πρὸς τὸ ἀκριβέστατον ᾠκοδομημένον. (τοῦ	δὲ	οἰκοδομήματος τούτου τὸ σχῆμα εἴκασται
[9, 13]	οὐ τεθνεῶτός σφισιν οὐδενός, τῶν	δὲ	ὀλίγον ἐφαίνετο εἶναι τὸ διεφθαρμένον,
[9, 34]	Ἐπιμηλίου, τὸν δὲ ἀνέμων. κατωτέρω	δὲ	ὀλίγον Ἥρας ἐστὶν ἱερὸν καὶ
[9, 21]	εὐρύτερον καὶ ὀδόντας θηρίου· τὰ	δὲ	ὄμματα ἐμοὶ δοκεῖν γλαυκὰ καὶ
[9, 24]	ἄλσος οὐ μέγα ἐστίν, ἥμερα	δὲ	ὁμοίως πάντα ἐν τῷ ἄλσει
[9, 19]	ὅπου λέγουσιν οἱ Θηβαῖοι· Μυκαλησσὸν	δὲ	ὁμολογοῦσιν ὀνομασθῆναι, διότι ἡ βοῦς
[9, 8]	δὲ Ὠγύγιαι τὸ ἀρχαιότατον. (τὰς	δὲ	Ὁμολωίδας κληθῆναί φασιν ἐπὶ τοιῷδε.
[9, 25]	πολὺ ἐπέλαβεν ἡ δίκη. ὅσοι	δὲ	ὁμοῦ Μαρδονίῳ τῆς στρατιᾶς τῆς
[9, 41]	ἐς Δελφοὺς οἱ Φηγέως τρόπον	δὲ	ὅντινα ἐκτήσαντο αὐτόν, ἐδήλωσεν ἤδη
[9, 25]	ῥοιὰ τῷ μνήματι· τοῦ καρποῦ	δὲ	ὄντος πεπείρου διαρρήξαντί σοι τὸ
[9, 13]	κατὰ χώραν μένειν ἐθέλοντες, ἐνδιδόντες	δὲ	ὅπῃ σφίσιν οἱ πολέμιοι προσφέροιντο.
[9, 27]	Γάιον δυναστεύσαντα ἐν Ῥώμῃ, Κλαυδίου	δὲ	ὀπίσω Θεσπιεῦσιν ἀποπέμψαντος Νέρωνα αὖθις
[9, 39]	εἶδε καὶ ἄλλος ἤκουσεν. ἀναστρέψαι	δὲ	ὀπίσω τοῖς καταβᾶσι διὰ στομίου
[9, 3]	καθαγίζουσιν ἐπὶ τοῦ βωμοῦ, ἰδιῶται	δὲ	ὁπόσα δὴ θύουσιν οἱ πλούσιοι·
[9, 16]	ἀσπίδες ἐνταῦθα ἀνάκεινται χαλκαῖ· Λακεδαιμονίων	δέ,	ὁπόσοι τῶν ἐν τέλει περὶ
[9, 10]	ἀπὸ τῶν πυλῶν ἐστι· κεῖνται	δὲ	ὁπόσους κατέλαβεν ἀποθανεῖν Ἀλεξάνδρῳ καὶ
[9, 24]	ναός τε καὶ ἄλσος· ἀγάλματα	δὲ	ὀρθὰ Ἀπόλλωνος καὶ Ἀρτέμιδός ἐστιν.
[9, 2]	δὲ Ἥραν Τελείαν καλοῦσι, πεποίηται	δὲ	ὀρθὸν μεγέθει ἄγαλμα μέγα· λίθου
[9, 33]	τοῦ Πανδίονός ἐστιν ἡρῷον. τὸ	δὲ	ὄρος τὸ Τιλφούσιον καὶ ἡ
[9, 33]	μέν ἐστιν οὐ μεγάλη, κεῖται	δὲ	ὄρους οὐκ ἄγαν ὑψηλοῦ πρὸς
[9, 34]	τὴν Κηφισίδα ἐκδιδοὺς λίμνην. (τοῦ	δὲ	ὄρους τοῦ Λαφυστίου πέραν ἐστὶν
[9, 30]	θεῶν τὴν γυναῖκα αἰτοῦντα. ὁ	δὲ	Ὀρφεὺς ἐμοὶ δοκεῖν ὑπερεβάλετο ἐπῶν
[9, 29]	δ´ ὑπὸ καλὸν ἄειδεν» (Πάμφως	δέ,	ὃς Ἀθηναίοις τῶν ὕμνων ἐποίησε
[9, 1]	καὶ οἱ ἔσχατοι γεωργοῦντες. (Νεοκλῆς	δὲ	ὃς τότε βοιωταρχῶν ἔτυχεν ἐν
[9, 21]	ὄφεις οὐ θεασάμενος πείθομαι· πείθομαι	δὲ	ὅτι ἀνὴρ Φρὺξ ἤγαγεν ἐς
[9, 31]	τὸ ὕδωρ φασίν, οὐ συνέντα	δὲ	ὅτι ἑώρα σκιὰν τὴν ἑαυτοῦ
[9, 35]	(Ἡσίοδος δὲ ἐν Θεογονίᾳ προσιέσθω	δὲ	ὅτῳ φίλον τὴν Θεογονίαν ἐν
[9, 36]	Φωκίδα διαφεύγουσιν ἐξ αὐτῶν. (Φλεγύᾳ	δὲ	οὐ γενομένων παίδων ἐκδέχεται Χρύσης
[9, 21]	οὐδὲ ἀρχὴν αὐτὸν εὑρήσειν, τὰ	δὲ	οὐ κατὰ ταὐτὰ ἔχειν φανεῖσθαί
[9, 41]	δ´ ἐστὶν ἴση κρίνῳ, χρόαν	δὲ	οὐ λευκή, καὶ ὀσμὴν ἀποδεῖ
[9, 10]	ἐς τοσόνδε ἔστω μνήμη· ~(Πολυάνδριον	δὲ	οὐ μακρὰν ἀπὸ τῶν πυλῶν
[9, 5]	αὐξηθέντι Λαβδάκῳ τὴν ἀρχήν· γενομένης	δὲ	οὐ μετὰ πολὺ καὶ τούτῳ
[9, 16]	καὶ Σεμέλης μνῆμά ἐστιν, Ἀλκμήνης	δὲ	οὐ μνῆμα· γενέσθαι δὲ αὐτὴν
[9, 41]	Εὐρύπυλος ἤνεγκεν ἐξ Ἰλίου, ἔργῳ	δὲ	οὐ παρέχουσιν αὐτὴν θεάσασθαι. ἔστι
[9, 10]	τρίποδα, οὐκ ἔχω δηλῶσαι, δοκῶ	δὲ	οὐ πᾶσιν εἶναι νόμον· οὐ
[9, 9]	κρατησάντων Καδμείαν ὀνομάζουσι νίκην. (ἔτεσι	δὲ	οὐ πολλοῖς ὕστερον ὁμοῦ Θερσάνδρῳ
[9, 8]	Διονύσῳ θύειν παῖδα ὡραῖον· ἔτεσι	δὲ	οὐ πολλοῖς ὕστερον τὸν θεόν
[9, 30]	ἐστι Κηφισοδότου τέχνη πάσαις, προελθόντι	δὲ	οὐ πολὺ τρεῖς μέν εἰσιν
[9, 39]	θρόνον Μνημοσύνης μὲν καλούμενον, κεῖται	δὲ	οὐ πόρρω τοῦ ἀδύτου, καθεσθέντα
[9, 41]	ἠλέκτροισιν ἐερμένον, ἠέλιον ὥς» Ἐριφύλην	δὲ	οὐ χρυσῷ καὶ λίθοις ποικίλον
[9, 38]	εἴρηκε λίμνῃ κεκλιμένος Κηφισίδι» (ἔχει	δὲ	οὐδὲ εἰκότα λόγον τοὺς Ὀρχομενίους
[9, 25]	σφίσι πρώτοις φασὶν ἀνθρώπων, ἀποφῆναι	δὲ	οὐδὲν ἔτι ἐς αὐτὴν ὑπόμνημα
[9, 36]	οἱ ἄνδρες ἐκλήθησαν Ὀρχομένιοι· διέμεινε	δὲ	οὐδὲν ἧσσον καὶ Μινύας ἐπονομάζεσθαι
[9, 27]	σέβεσθαι μάλιστα, οὐκ οἶδα. σέβονται	δὲ	οὐδέν τι ἧσσον καὶ Ἑλλησποντίων
[9, 39]	προεκθεόντων σφίσι τῶν ποδῶν. (ἀποθανεῖν	δὲ	οὐδένα τῶν καταβάντων λέγουσιν ὅτι
[9, 39]	καὶ γέλως ἐπάνεισίν οἱ. (γράφω	δὲ	οὐκ ἀκοὴν ἀλλὰ ἑτέρους τε
[9, 40]	στρατιὰν τὴν Μιθριδάτου κρατήσαντες. Φίλιππος	δὲ	οὐκ ἀνέθηκεν ὁ Ἀμύντου τρόπαιον
[9, 27]	ἐν τῇ αὐτῇ νυκτί· ταύτην	δὲ	οὐκ ἐθελῆσαί οἱ τὴν μίαν
[9, 33]	καλοῦσιν· ἐνταῦθα ὀμνύουσι μέν, ποιοῦνται	δὲ	οὐκ ἐπίδρομον τὸν ὅρκον. ταύταις
[9, 9]	καταφεύγουσιν ἐς τὸ τεῖχος· (ἅτε	δὲ	οὐκ ἐπισταμένων τῶν Πελοποννησίων μάχεσθαι
[9, 38]	δὲ περιφερές ἐστιν αὐτῷ, κορυφὴ	δὲ	οὐκ ἐς ἄγαν ὀξὺ ἀνηγμένη·
[9, 39]	πλέον ὀκτὼ καθήκειν πηχῶν. κατάβασις	δὲ	οὐκ ἔστι πεποιημένη σφίσιν ἐς
[9, 25]	δὴ λίθου πεποίηται, ταῖς Μοίραις	δὲ	οὐκ ἔστιν ἀγάλματα. καὶ ἀπωτέρω
[9, 40]	Ἠλέκτρας τῆς Ἀγαμέμνονος πείθομαι. ναὸς	δὲ	οὐκ ἔστιν αὐτῷ δημοσίᾳ πεποιημένος,
[9, 27]	νεωτάτη καὶ ἡ πρεσβυτάτη· ἐκεῖνο	δὲ	οὐκ ἔστιν ὅπως ἡγήσομαι πιστόν,
[9, 31]	παίζουσαν καὶ ἄνθη συλλέγουσαν, ἁρπασθῆναι	δὲ	οὐκ ἴοις ἀπατηθεῖσαν ἀλλὰ ναρκίσσοις.
[9, 40]	ἔρωτι εὑρίσκηται τὰς συμφοράς. πέρα	δὲ	οὐκ οἶδα ὑπόλοιπα ὄντα τῶν
[9, 30]	γε τὸν Ἀθήνῃσιν Ἐρεχθέα· ἀνέθηκε	δὲ	οὐκ οἴκοθεν, Ὀρχομενίους δὲ ἀφελόμενος
[9, 16]	ναυσὶν ἦν ξύλου πεποιημένα. καλοῦσι	δὲ	Οὐρανίαν, τὴν δὲ αὐτῶν Πάνδημον
[9, 35]	ἔπεσίν ἐστι τοῖς Ὀνομακρίτου. Ἀντίμαχος	δὲ	οὔτε ἀριθμὸν Χαρίτων οὔτε ὀνόματα
[9, 35]	ἴσμεν ᾖσεν ἐς Χάριτας, πέρα	δὲ	οὔτε ἀριθμοῦ πέρι οὔτε ἐς
[9, 15]	παραχωροῦσιν ἑκουσίως τῆς ἀρχῆς· Ἀλέξανδρος	δὲ	οὔτε ἔτι ἐθάρρει τὸν πόλεμον
[9, 29]	αὐτὸν διδάσκαλον μουσικῆς ὄντα. ἔπη	δὲ	οὔτε ὁ Ἀμφιμάρου Λίνος οὔτε
[9, 39]	τῶν Δημητρίου τινὰ δορυφόρων· τοῦτον	δὲ	οὔτε ποιῆσαι περὶ τὸ ἱερόν
[9, 3]	εἰσι δι´ ὄχλου, τῶν κοράκων	δὲ	οὗτοι γάρ σφισιν ἐπιφοιτῶσιν ἔχουσιν
[9, 36]	μοῖραν πόρεν ὡς ἐπιεικές» (πρῶτος	δὲ	οὗτος ὁ Ὕηττος δίκην μοιχείας
[9, 39]	ἕκαστος ἤδη κάτεισιν εὔελπις, κάτεισι	δὲ	οὕτω. (πρῶτα μὲν ἐν τῇ
[9, 3]	οὐκ ἐγενόμεθα οἷοί τε. ἄγουσι	δὲ	οὕτω τὴν ἑορτήν. (δρυμός ἐστιν
[9, 28]	ζῷα ὁμοίως τὰ πάντα, συντελοῦσι	δὲ	οὐχ ἥκιστα ἐς ἰσχύν σφισι
[9, 16]	ἢ τροφῷ τῇ Τύχῃ, σοφὸν	δὲ	οὐχ ἧσσον τὸ Κηφισοδότου· καὶ
[9, 3]	δὴ θύουσιν οἱ πλούσιοι· τοῖς	δὲ	οὐχ ὁμοίως δυναμένοις τὰ λεπτότερα
[9, 17]	οἴσει καρπὸν ἡ χώρα, Θηβαίοις	δὲ	οὐχ ὁμοίως. καὶ ἐπὶ τούτῳ
[9, 10]	μὲν ἐνταῦθά ἐστι μνῆμα, Ἀπόλλωνι	δὲ	παῖδας ἐκ Μελίας γενέσθαι λέγουσι
[9, 17]	Ἀντιόπῃ καὶ Φώκῳ πεποίηται. (τοὺς	δὲ	παρὰ τὸ Ἀμφίονος μνῆμα λίθους,
[9, 22]	ὁμοιότατα πτερὰ ἔχοντα. ~(Ἐν Τανάγρᾳ	δὲ	παρὰ τὸ ἱερὸν τοῦ Διονύσου
[9, 6]	στρατιᾶς τὸ πολὺ ἔπεσε. Λακεδαιμονίοις	δὲ	παραυτίκα μὲν ἀπελθόντος τοῦ Μήδου
[9, 5]	καὶ ἡ Θηβαίων δυναστεία. Λύκος	δὲ	παρέδωκε μὲν αὐξηθέντι Λαβδάκῳ τὴν
[9, 34]	ζῆν καὶ αἰτεῖν πῦρ. (Κορώνεια	δὲ	παρείχετο μὲν ἐς μνήμην ἐπὶ
[9, 27]	σύνθημα διδόντα αὐτὸν διεργάζεται, Νέρωνι	δὲ	παρὲξ ἢ τὰ ἐς τὴν
[9, 20]	Παρίου καὶ ἔργον Καλάμιδος, θαῦμα	δὲ	παρέχεται μεῖζον ἔτι ὁ Τρίτων.
[9, 32]	καὶ Ἡράκλεια ἑορτὴν ἄγουσι. (τὸ	δὲ	πεδίον τὸ μεταξὺ τῶν ὀρῶν
[9, 38]	ἀσθενέστερον ἔμελλεν ἀεὶ ῥέψειν. ~(Ὀρχομενίοις	δὲ	πεποίηται καὶ Διονύσου, τὸ δὲ
[9, 30]	μὲν παρεστῶσα αὐτῷ Τελετή, πεποίηται	δὲ	περὶ αὐτὸν λίθου τε καὶ
[9, 30]	ὀστᾶ κομίζουσι τοῦ Ὀρφέως. (ὅστις	δὲ	περὶ ποιήσεως ἐπολυπραγμόνησεν ἤδη, τοὺς
[9, 1]	ἐτέτακτο ὑπὸ τῶν Πλαταιέων· γενήσεσθαι	δὲ	περὶ τὰ τείχη περὶ μεσοῦσαν
[9, 30]	ὁ ποταμὸς ὁ Σῦς τῶν	δὲ	περὶ τὸν Ὄλυμπον χειμάρρων καὶ
[9, 5]	τῇ μάχῃ τῶν παίδων. (Πολυνείκης	δὲ	περιόντος μὲν καὶ ἄρχοντος Οἰδίποδος
[9, 38]	τοιόνδε· λίθου μὲν εἴργασται, σχῆμα	δὲ	περιφερές ἐστιν αὐτῷ, κορυφὴ δὲ
[9, 22]	Ὅμηρος πεποιήκασι καὶ Πίνδαρος, προστίθησι	δὲ	Πίνδαρος, ὡς ἐπιλάβοι τὸ χρεὼν
[9, 1]	καὶ τὰ πλείω γυναικῶν. οἱ	δὲ	Πλαταιεῖς τὸ ἐξ ἀρχῆς ἐμοὶ
[9, 1]	καθῃρέθη πλὴν τὰ ἱερά, τοῖς	δὲ	Πλαταιεῦσιν ὁ τρόπος τῆς ἁλώσεως
[9, 26]	κατὰ εὔνοιαν ὁ Λάιος· ἐπίστασθαι	δὲ	πλὴν τοὺς βασιλέας οὐδένα ἄλλον
[9, 13]	πρὸ τῶν ἀγώνων καλλιερεῖν· ταῖς	δὲ	ποίμναις ἡγεμόνες τῆς πορείας ἦσαν
[9, 9]	προσβολὰς βληθῆναι κεραυνῷ λέγουσι. ~(Τὸν	δὲ	πόλεμον τοῦτον, ὃν ἐπολέμησαν Ἀργεῖοι,
[9, 19]	πρὸς Θηβαίους Εὐβοεῦσι γενομένης. (ἑξῆς	δὲ	πόλεων ἐρείπιά ἐστιν Ἅρματος καὶ
[9, 14]	ἀρχαίαν συνήγαγεν αὖθις πόλιν· τὰ	δὲ	πολίσματα τὰ Ἀρκάδων ὁπόσα εἶχεν
[9, 3]	Ἀντιπάτρου τὰς Θήβας ἀνῴκισε. τῶν	δὲ	πολισμάτων ὁπόσα ἐστὶν ἐλάσσονος λόγου,
[9, 9]	Ὅμηρον τὸν ποιήσαντα εἶναι, Καλλίνῳ	δὲ	πολλοί τε καὶ ἄξιοι λόγου
[9, 13]	ταὐτὰ ἐγίνοντο αἱ γνῶμαι, διεστηκυῖαι	δὲ	πολὺ ἀπ´ ἀλλήλων· Ἐπαμινώνδᾳ μὲν
[9, 38]	ἐποίησε Χερσίας, ἀνὴρ Ὀρχομένιος· ἐκ	δὲ	Ποσειδάωνος ἀγακλειτῆς τε Μιδείης Ἀσπληδὼν
[9, 25]	Ἐτεοκλέους ἐξημμένην τὴν πυράν. (διαβάντων	δὲ	ποταμὸν καλούμενον ἀπὸ γυναικὸς τῆς
[9, 19]	Ὑπάτου ναὸς καὶ ἄγαλμα· τὸν	δὲ	ποταμὸν τὸν χείμαρρον Θερμώδοντα ὀνομάζουσιν.
[9, 34]	καὶ αὕτη ἐς δόξαν. εὐδαιμονίας	δέ	ποτε ἐπὶ μέγιστον προαχθεῖσαν ἔμελλεν
[9, 2]	καὶ Ἐρυθρῶν ἐρείπιά ἐστι. πόλεις	δέ	ποτε τῶν Βοιωτῶν ἦσαν, καὶ
[9, 34]	μὲν αὐτοῦ Φρίξου φασίν, οἱ	δὲ	Πρέσβωνος γεγονέναι δὲ Φρίξῳ τὸν
[9, 1]	τοῦ ποταμοῦ παῖδα εἶναι. (Πλαταιεῦσι	δὲ	πρὸ μὲν τῆς μάχης, ἣν
[9, 19]	Ἀγαμέμνονος σκηνῆς οὐδὸς χαλκοῦς· (φοίνικες	δὲ	πρὸ τοῦ ἱεροῦ πεφύκασιν, οὐκ
[9, 23]	ἐς ποίησιν δράματος ἐξήρκεσε. ~(Θηβαίοις	δὲ	πρὸ τῶν πυλῶν ἐστι τῶν
[9, 39]	ἱερείου τὰ σπλάγχνα ἐνορᾷ, ἐνιδὼν	δὲ	προθεσπίζει τῷ κατιόντι εἰ δὴ
[9, 8]	ἀπὸ ἀνδρὸς τῶν ἐπιχωρίων· ἡλικίαν	δὲ	Προίτου καὶ τὸ ἀνωτέρω γένος
[9, 34]	ἑτέραν ἐπώνυμον αὑτῷ κατεστήσατο. ἀφικομένῳ	δὲ	πρὸς αὐτὸν Ἄλμῳ τῷ Σισύφου
[9, 29]	εἶναι Διὸς παῖδας. (ἐν Ἑλικῶνι	δὲ	πρὸς τὸ ἄλσος ἰόντι τῶν
[9, 9]	Μινυάδος χώρας οἱ Φλεγύαι. γενομένης	δὲ	πρὸς τῷ Ἰσμηνίῳ μάχης ἐκρατήθησαν
[9, 33]	εὑρήσουσιν ἐν τῇ γῇ· τὴν	δὲ	Πυθίαν προστάσσειν, ὃς ἂν ἐπανήκοντι
[9, 10]	πεποιημένας εἰκόνας Ἡνιόχης εἶναι, τὴν	δὲ	Πύρρας λέγουσι, θυγατέρας δὲ αὐτὰς
[9, 33]	μὲν ἔτι ἔμπνουν περιθεῖν, ὅπου	δὲ	ῥυῆναι τὸ αἷμα, ὕδωρ ἐντεῦθεν
[9, 30]	Μηθυμναῖός ἐστιν ἐπὶ δελφῖνος. ὁ	δὲ	Σακάδα τοῦ Ἀργείου τὸν ἀνδριάντα
[9, 22]	λόφος κατὰ ἀνεμώνην μάλιστα· λευκὰ	δὲ	σημεῖα οὐ μεγάλα ἐπί τε
[9, 31]	ἀλλὰ καὶ ἀθληταῖς τιθέντες. ἐπαναβάντι	δὲ	στάδια ἀπὸ τοῦ ἄλσους τούτου
[9, 24]	ἀργοῦ κατὰ τὸ ἀρχαῖον. (Ὑήττου	δὲ	στάδια ὡς εἴκοσιν ἀπέχουσι Κύρτωνες·
[9, 34]	στεφάνους ἀπ´ αὐτῶν λέγονται. (Κορωνείας	δὲ	σταδίους ὡς τεσσαράκοντα ὄρος ἀπέχει
[9, 15]	βοιωταρχοῦντας ἐν τῷ τότε· Ἐπαμινώνδᾳ	δὲ	συνέβαινεν ἐν τοῖς στρατευομένοις τετάχθαι.
[9, 1]	παρέσχεν ἐν ἴσῳ πᾶσιν· ἐκπεσόντας	δὲ	σφᾶς ἐδέξαντο αὖθις οἱ Ἀθηναῖοι.
[9, 1]	ἠμύναντο ἐν τῇ σφετέρᾳ. δὶς	δὲ	σφᾶς κατέλαβε γενέσθαι τε ἀναστάτους
[9, 3]	τὰ ἱερεῖα ὁμοίως πάντα. σὺν	δέ	σφισι καὶ αὐτὸν τὸν βωμὸν
[9, 38]	δέ ἐστι καὶ ταῦτα. (ἔστι	δέ	σφισι καὶ κρήνη θέας ἀξία·
[9, 22]	Ἰφιμεδείας καὶ Ἀλωέως παίδων· γενέσθαι	δέ	σφισι τοῦ βίου τὴν τελευτὴν
[9, 1]	ἐμοὶ δοκεῖν εἰσιν αὐτόχθονες· ὄνομα	δέ	σφισιν ἀπὸ Πλαταίας, ἣν θυγατέρα
[9, 15]	περὶ Λέχαιον Λακεδαιμονίους μάχῃ, σὺν	δέ	σφισιν Ἀχαιῶν Πελληνέας καὶ Ἀθηναίων
[9, 6]	ἄμεινον ἐφαίνετο τοῖς Θηβαίοις. ~(Τῶν	δέ	σφισιν ἐν ἀγῶσι πολέμου γενομένων
[9, 35]	Χάριτες ἀνάκεινται, τέχνη Βουπάλου, τοῦτο	δέ	σφισιν ἐν τῷ Ὠιδείῳ Χάριτός
[9, 3]	ἄκρον τὸν Κιθαιρῶνα ἐλαύνουσιν. εὐτρέπισται	δέ	σφισιν ἐπὶ τῇ κορυφῇ τοῦ
[9, 23]	καὶ ἄγαλμα ὀρθὸν πεποίηται. λιμὴν	δέ	σφισίν ἐστιν ἀγχιβαθής, καὶ τὰ
[9, 11]	περὶ αὐτὴν θάλασσα ἔσχηκε. (Θηβαίοις	δὲ	τὰ ἐν τοῖς ἀετοῖς Πραξιτέλης
[9, 5]	ταῖς πρότερον τρεῖς ἀνευρών. (ὁ	δὲ	τὰ ἔπη τὰ ἐς Εὐρώπην
[9, 22]	γὰρ αἱ οἰκίαι σφίσι, χωρὶς	δὲ	τὰ ἱερὰ ὑπὲρ αὐτὰς ἐν
[9, 3]	τῶν προβάτων θύειν καθέστηκε, καθαγίζειν	δὲ	τὰ ἱερεῖα ὁμοίως πάντα. σὺν
[9, 16]	πρόσωπον Ξενοφῶν εἰργάσατο Ἀθηναῖος, Καλλιστόνικος	δὲ	τὰ λοιπὰ ἐπιχώριος. σοφὸν μὲν
[9, 32]	ἔπεσεν ἐν τῇ μάχῃ. (Λύσανδρον	δὲ	τὰ μὲν ἐς τὰ μάλιστα
[9, 28]	ἐπὶ τοὺς ἔχεις ἐσφέρει, κροτοῦντες	δὲ	τὰ ξύλα ἀπελαύνουσι τοὺς ἔχεις·
[9, 8]	καὶ ἐς ἡμᾶς ἔτι. τεθῆναι	δὲ	τὰ ὀνόματα ἐπυνθανόμην σφίσιν ἀπό
[9, 38]	φασὶν ὀφθῆναι· καὶ τοῦ Ἡσιόδου	δὲ	τὰ ὀστᾶ εὗρον ἐν χηραμῷ
[9, 30]	τῷ κίονι ὑδρία λίθου, ἔχει	δὲ	τὰ ὀστᾶ τοῦ Ὀρφέως ἡ
[9, 16]	Λεῦκτρα ἐτελεύτησαν, φασὶν εἶναι. (πρὸς	δὲ	ταῖς καλουμέναις πύλαις Προιτίσι θέατρον
[9, 16]	χωρὶς μὲν τῶν ἀρσένων, ἰδίᾳ	δὲ	ταῖς παρθένοις. ~(Πλησίον δὲ Ἀρτέμιδος
[9, 32]	μετὰ τοῦτο ἄλλο ὄρος· ἐν	δὲ	ταῖς ὑπωρείαις ἐστὶν ἡ πόλις.
[9, 8]	ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε ὀνομάζουσι· πρὸς	δὲ	ταῖς Ὑψίσταις Διὸς ἱερὸν ἐπίκλησίν
[9, 19]	δέ εἰσιν οὗτοι κεραμεῖς· νέμονται	δὲ	Ταναγραῖοι ταύτην τε τὴν χώραν
[9, 13]	προβάτοις ἐγίνοντο οὐδὲν βλάβος, οἱ	δὲ	τὰς αἶγας τὰς κατοιάδας ἔκτεινον.
[9, 3]	Κιθαιρωνίδων, Σφραγίδιον μὲν ὀνομαζόμενον, μαντεύεσθαι	δὲ	τὰς νύμφας τὸ ἀρχαῖον αὐτόθι
[9, 15]	αὐτοῦ θέσθαι τὴν ψῆφον. ~(Μετὰ	δὲ	ταῦτα ἐν Θεσσαλίᾳ δυναστεύων Ἀλέξανδρος
[9, 6]	ἐπῆλθεν ἐξελεῖν τὴν φρουράν· ποιήσασι	δὲ	ταῦτα προεσήμαινεν αὐτίκα ὁ θεὸς
[9, 3]	ἐπιλαβὸν τὸ πῦρ ἐξανήλωσε· μεγίστην	δὲ	ταύτην φλόγα καὶ ἐκ μακροτάτου
[9, 40]	λέγουσιν Αἰόλου τὴν Ἄρνην, ἀπὸ	δὲ	ταύτης κληθῆναι καὶ ἑτέραν ἐν
[9, 20]	θαλάσσης πάσης βένθεα οἶδεν, ἔχει	δέ	τε κίονας αὐτός μακράς, αἳ
[9, 3]	ἡνίκα οἱ Πλαταιεῖς ἔφευγον. ξόανα	δὲ	τεσσαρεσκαίδεκα ἕτοιμά σφισίν ἐστι κατ´
[9, 16]	καὶ Ἀποστροφίαν τὴν τρίτην· ἔθετο	δὲ	τῇ Ἀφροδίτῃ τὰς ἐπωνυμίας ἡ
[9, 41]	χρυσοῦ σφᾶς ὁ ὅρμος, τὸν	δὲ	τῇ Ἐριφύλῃ δοθέντα Ὅμηρός φησιν
[9, 5]	τὸν Ἀδράστου Λαοδάμας ἀποκτίννυσι, κρατησάντων	δὲ	τῇ μάχῃ τῶν Ἀργείων Λαοδάμας
[9, 18]	Οἰδίπους τοῦ πατρῴου φόνου. πρὸς	δὲ	τῇ πηγῇ τάφος ἐστὶν Ἀσφοδίκου·
[9, 40]	ἐπὶ ταῖς Ἰνδικαῖς νίκαις. (προσιόντων	δὲ	τῇ πόλει πολυάνδριον Θηβαίων ἐστὶν
[9, 2]	ἀπωτέρω τῆς πόλεως. (ἐν αὐτῇ	δὲ	τῇ πόλει προϊοῦσιν ἀπὸ τοῦ
[9, 22]	θαλάσσης πόλις ἐστὶν Ἀνθηδών· γενέσθαι	δὲ	τῇ πόλει τὸ ὄνομα οἱ
[9, 28]	(τούτου μὲν τοιαῦτα ἤκουσα· ἐν	δὲ	τῇ χώρᾳ τῇ Ἀράβων ὅσοι
[9, 6]	θύρας ὑφάσματι ἀράχναι λευκῷ, κατὰ	δὲ	τὴν Ἀλεξάνδρου καὶ Μακεδόνων ἔφοδον
[9, 15]	ἀναστάτους ἐκ τῆς χώρας· συμφορὰν	δὲ	τὴν ἀνάστασιν τὴν Ὀρχομενίων ἐνόμιζεν
[9, 25]	δῶρόν ἐστιν ἡ τελετή. (κατὰ	δὲ	τὴν Ἐπιγόνων στρατείαν καὶ ἅλωσιν
[9, 19]	ἱερὸν ἄγαλμα οὐκ ἔχον· ἐς	δὲ	τὴν ἐπίκλησιν αὐτῆς ἔστιν εἰκάζειν
[9, 32]	ἐχόντων εἰκὸς ἦν χωρίζειν· κατὰ	δὲ	τὴν ἐπιστρατείαν τοῦ Μήδου φρονήσασιν
[9, 19]	συγγραφῇ τῇ Μεγαρίδι ἐδήλωσα. (κατὰ	δὲ	τὴν ἐς Γλίσαντα εὐθεῖαν ἐκ
[9, 2]	ὁ λόγος καθήκῃ μοι. (κατὰ	δὲ	τὴν ἔσοδον μάλιστα τὴν ἐς
[9, 2]	ἄγαλμα καθήμενον Καλλίμαχος ἐποίησε· Νυμφευομένην	δὲ	τὴν θεὸν ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε
[9, 5]	τὴν Πλαταιίδα ὁ Ἀσωπός. ~(Γῆν	δὲ	τὴν Θηβαΐδα οἰκῆσαι πρῶτον λέγουσιν
[9, 24]	Ἀθάμαντα ἐν αὐτῷ φασιν. ἐς	δὲ	τὴν λίμνην ὅ τε ποταμὸς
[9, 2]	καὶ προελθοῦσιν ὀλίγον πέτρα· καλοῦσι	δὲ	τὴν μὲν Ἀκταίωνος κοίτην, ἐπὶ
[9, 25]	αὐτὸ καὶ τὸν θρόνον. (κατὰ	δὲ	τὴν ὁδὸν τὴν ἀπὸ τῶν
[9, 2]	Ἀκταίωνα ὁπότε κάμοι θηρεύων, ἐς	δὲ	τὴν πηγὴν ἐνιδεῖν λέγουσιν αὐτὸν
[9, 9]	λόγου κατὰ ταὐτὰ ἔγνωσαν· ἐγὼ	δὲ	τὴν ποίησιν ταύτην μετά γε
[9, 5]	ἔτι ἦσαν αἱ οἰκήσεις· Κάδμος	δὲ	τὴν πόλιν τὴν καλουμένην ἔτι
[9, 5]	παῖδας καὶ αὐτὸς ἀπέρριψε· (κατὰ	δὲ	τὴν τιμωρίαν τοῦ Ἀμφίονος ἔστιν
[9, 23]	ἐν τοῖς ἔπεσιν εἴρηκε. πρὸ	δὲ	τῆς Ἀλεξάνδρου καὶ Μακεδόνων ἐπιστρατείας
[9, 36]	Χρυσογένεια ἐγένετο καὶ Χρύση· Χρύσης	δὲ	τῆς Ἄλμου καὶ Ἄρεως ἔχει
[9, 16]	τὸν Θρᾷκα Τηρέα ᾄδεται. (Τὸ	δὲ	τῆς Δήμητρος ἱερὸν τῆς Θεσμοφόρου
[9, 17]	ἀντὶ τούτων ἔχουσι. (τοῦ ναοῦ	δὲ	τῆς Εὐκλείας Ἀρτέμιδος λέων ἐστὶν
[9, 34]	τὴν Ἀθηνᾶν φανῆναι, τῷ χιτῶνι	δὲ	τῆς θεοῦ τὴν Μεδούσης ἐπεῖναι
[9, 21]	ὑπὲρ αὐτὸ οὐ μέγα, ἐπὶ	δὲ	τῆς κεφαλῆς οὐδὲ ἀρχὴν κέρατά
[9, 3]	μακροτάτου σύνοπτον οἶδα ἀρθεῖσαν. (ὑπὸ	δὲ	τῆς κορυφῆς, ἐφ´ ᾗ τὸν
[9, 39]	κύκλῳ περιβέβληται λίθου λευκοῦ, περίοδος	δὲ	τῆς κρηπῖδος κατὰ ἅλων τὴν
[9, 33]	τῶν Ὠγύγου θυγατέρων φασίν. ἀπωτέρω	δὲ	τῆς κώμης ἐπεποίητο ἐν τῷ
[9, 25]	μονομαχήσαντας ἀποθανεῖν ὑπὸ ἀλλήλων· σημεῖον	δὲ	τῆς μάχης αὐτῶν κίων, καὶ
[9, 19]	μοι τοῦ λόγου. (πρὸς θάλασσαν	δὲ	τῆς Μυκαλησσοῦ Δήμητρος Μυκαλησσίας ἐστὶν
[9, 2]	Πλαταιεῖς ὑπ´ αὐτοῦ κατήχθησαν. ~(Γῆς	δὲ	τῆς Πλαταιίδος ἐν τῷ Κιθαιρῶνι
[9, 20]	Μυκαλησσόν ἐστι καὶ Ἅρμα. ~(Ἔστι	δὲ	τῆς Ταναγραίας ἐπὶ θαλάσσῃ καλούμενον
[9, 5]	παῖδες τῷ Οἰδίποδι; ἐξ Εὐρυγανείας	δὲ	τῆς Ὑπέρφαντος ἐγεγόνεσαν. δηλοῖ δὲ
[9, 33]	τῇ Ἁλιαρτίᾳ ποταμὸς Λόφις. λέγεται	δὲ	τῆς χώρας αὐχμηρᾶς οὔσης τὸ
[9, 25]	ἔπεστιν ἐπ´ αὐτῷ λίθου. δείκνυται	δέ	τι χωρίον ἔνθα Ἥραν Θηβαῖοί
[9, 25]	ἱερόν, Πινδάρου μὲν ἀνάθημα, τέχνη	δὲ	τὸ ἄγαλμα Ἀριστομήδους τε καὶ
[9, 17]	Ἀρτέμιδος ναός ἐστιν Εὐκλείας· Σκόπα	δὲ	τὸ ἄγαλμα ἔργον. ταφῆναι δὲ
[9, 27]	ἑτέρωθι ἤδη μοι δεδήλωται· πρῶτον	δὲ	τὸ ἄγαλμα κινῆσαι τοῦ Ἔρωτος
[9, 29]	Αἰγυπτίοις ᾆσμα γενέσθαι Λίνον· καλοῦσι	δὲ	τὸ ᾆσμα Αἰγύπτιοι τῇ ἐπιχωρίῳ
[9, 21]	ἑλεῖν ἐστιν οὐδεμία μηχανή. (θηρίον	δὲ	τὸ ἐν τῷ Κτησίου λόγῳ
[9, 31]	ἢ τὰ Ἔργα· καὶ τούτων	δὲ	τὸ ἐς τὰς Μούσας ἀφαιροῦσι
[9, 39]	δὲ καὶ Ἀπόλλωνος ἱερόν. (κατὰ	δὲ	τὸ μαντεῖον τοιάδε γίνεται. ἐπειδὰν
[9, 39]	καὶ ὑποδησάμενος ἐπιχωρίας κρηπῖδας. (ἔστι	δὲ	τὸ μαντεῖον ὑπὲρ τὸ ἄλσος
[9, 11]	φασιν. (ἐνταῦθα Ἡρακλεῖόν ἐστιν, ἄγαλμα	δὲ	τὸ μὲν λίθου λευκοῦ Πρόμαχος
[9, 1]	δὲ Ἐλευθερῶν οἱ Πλαταιεῖς. Βοιωτοὶ	δὲ	τὸ μὲν πᾶν ἔθνος ἀπὸ
[9, 12]	πέσοι ξύλον ἐξ οὐρανοῦ· Πολύδωρον	δὲ	τὸ ξύλον τοῦτο χαλκῷ λέγουσιν
[9, 38]	οἰκήτοράς φασιν ὕδατος σπανίζοντος· γενέσθαι	δὲ	τὸ ὄνομα ἀπὸ Ἀσπληδόνος τῇ
[9, 26]	τοὺς ὑπὸ τοῖς ἅρμασι. (προελθόντων	δὲ	τὸ ὄρος ἐστὶν ὅθεν τὴν
[9, 34]	ὕδωρ ἀπ´ αὐτῶν ἄνεισιν. (ἐς	δὲ	τὸ ὄρος τὸ Λαφύστιον καὶ
[9, 23]	αὐτόν, διαλέκτῳ τῇ Καρικῇ. (ὑπερβαλόντων	δὲ	τὸ ὄρος τὸ Πτῶον ἔστιν
[9, 26]	πρὸς Ἀνθηδόνι σχεῖν θάλασσαν, καταλαβοῦσαν	δὲ	τὸ ὄρος τοῦτο ἁρπαγαῖς χρῆσθαι,
[9, 21]	ἐπιθέμασιν ἐμφερεῖς τῶν κόχλων· ὑπὸ	δὲ	τὸ στέρνον καὶ τὴν γαστέρα
[9, 12]	ἔτι ἄβατον φυλάσσουσιν ἀνθρώποις. Ἑλλήνων	δὲ	τοῖς ἀποδεχομένοις ᾆσαι Μούσας ἐς
[9, 21]	ἄκρας ἔχειν τῆς οὐρᾶς, τούτοις	δὲ	τοῖς κέντροις ἐγγύθεν ἀμύνεσθαι καὶ
[9, 30]	τὸ τοῦ Ὀρφέως μνῆμα· ἀφικέσθαι	δὲ	τοῖς Λιβηθρίοις παρὰ τοῦ Διονύσου
[9, 5]	παραδιδόασι Θερσάνδρῳ Πολυνείκους παιδί. ὡς	δὲ	τοῖς σὺν Ἀγαμέμνονι ἐς Τροίαν
[9, 25]	καὶ Κόρης ἐστὶν ἄλσος· ἐσελθεῖν	δὲ	τοῖς τελεσθεῖσιν ἔστι. τούτου δὲ
[9, 1]	ἐτόλμησαν μετ´ Ἀθηναίων ἐσβῆναι, Μαρδόνιον	δὲ	τὸν Γωβρύου Ξέρξῃ στρατηγοῦντα ἠμύναντο
[9, 36]	ἐξηγήσασθαι πρὸς τὸ ἀκριβέστατον, θησαυρὸν	δὲ	τὸν Μινύου καὶ τὰ τείχη
[9, 5]	ἐς τὸν Θρᾷκα Θάμυριν. ὡς	δὲ	τὸν οἶκον τὸν Ἀμφίονος καὶ
[9, 17]	πᾶσαν πλανᾶσθαι τὴν Ἑλλάδα, Φῶκον	δὲ	τὸν Ὀρνυτίωνος τοῦ Σισύφου περιτυχεῖν
[9, 5]	νόσος ἡ λοιμώδης ἠρήμωσε, Ζήθῳ	δὲ	τὸν παῖδα ἀπέκτεινεν ἡ τεκοῦσα
[9, 38]	τῆς χώρας τὸ ὕδωρ. (Θηβαῖοι	δὲ	τὸν ποταμὸν τὸν Κηφισόν φασιν
[9, 37]	τὸν Ἡρακλέα ἐποιήσατο εἰρήνην, πλοῦτον	δὲ	τὸν πρότερον καὶ εὐδαιμονίαν ἐκείνην
[9, 11]	ἀμφότερα ἐπώνυμα τοῦ θεοῦ. ὑπὲρ	δὲ	τὸν Σωφρονιστῆρα λίθον βωμός ἐστιν
[9, 2]	μὲν δὴ χαλκοῦ, τοῦ Διὸς	δὲ	τόν τε βωμὸν καὶ τὸ
[9, 32]	ἐς δόξαν ὑπάρχοντα ἦν, ἄλλα	δὲ	τοσάδε ὀνείδη. Φιλοκλέα γὰρ Ἀθηναῖον
[9, 10]	Κανάχου ποίημα ὂν ἐπίστασθαι. διαφέρουσι	δὲ	τοσόνδε· ὁ μὲν γὰρ ἐν
[9, 14]	ἐπιστρατείαν τὴν Θεσσαλῶν· οἱ Θεσσαλοὶ	δὲ	τότε, ὡς ἑλεῖν τὸν Κερησσόν
[9, 4]	τῶν τοίχων αἱ γραφαί, κεῖται	δὲ	τοῦ ἀγάλματος πρὸς τοῖς ποσὶν
[9, 37]	τῶν χρημάτων καθέξειν ἔμελλεν. ἐσελθόντος	δὲ	τοῦ Ἀγαμήδους τὸν μὲν ὁ
[9, 25]	δὲ τοῖς τελεσθεῖσιν ἔστι. τούτου	δὲ	τοῦ ἄλσους ἑπτά που σταδίους
[9, 29]	οὐδὲν ἐλείπετο ἐς μνήμην, οἱ	δὲ	τοῦ Ἀλωέως παῖδες ἀριθμόν τε
[9, 20]	καὶ οὐρανὸν ἀμφὶς ἔχουσιν» (ἐν	δὲ	τοῦ Διονύσου τῷ ναῷ θέας
[9, 22]	Ἄρτεμίς τε καὶ Λητώ. ἐς	δὲ	τοῦ Ἑρμοῦ τὰ ἱερὰ τοῦ
[9, 33]	Ἀπόλλωνι ὑπὸ τῶν Ἀργείων, προστάξαντος	δὲ	τοῦ θεοῦ ναυσὶν ἐς τὴν
[9, 11]	ἀνεχούσης ἐς τὸ Αἰγαῖον. ἀπὸ	δὲ	τοῦ Ἰκάρου τούτου ὄνομα ἥ
[9, 10]	ἀνάθημα ἐπὶ Ἡρακλεῖ δαφνηφορήσαντι. (ἀνωτέρω	δὲ	τοῦ Ἰσμηνίου τὴν κρήνην ἴδοις
[9, 2]	πάντα τινὰ ὅτῳ περιτύχοιεν. καθότι	δὲ	τοῦ Κιθαιρῶνος Πενθεῖ τῷ Ἐχίονος
[9, 39]	ἡ πόλις ἀπ´ αὐτοῦ. πατέρα	δὲ	τοῦ Λεβάδου, καὶ καθ´ ἥντινα
[9, 29]	ἐξισούμενον κατὰ τὴν ᾠδήν. (ἀποθανόντος	δὲ	τοῦ Λίνου τὸ ἐπ´ αὐτῷ
[9, 1]	οὐδὲν ὑπῆρχεν ἐς δόξαν· μετασχόντες	δὲ	τοῦ Μαραθῶνι ἀγῶνος ὕστερον καταβεβηκότος
[9, 10]	ἔτι Μαντοῦς δίφρος· ἐν δεξιᾷ	δὲ	τοῦ ναοῦ λίθου πεποιημένας εἰκόνας
[9, 8]	ὄνομα Νῆις γένοιτο, ἀπὸ τούτου	δὲ	τοῦ Νήϊδος τὰς πύλας κληθῆναι
[9, 39]	ἂν ὡς εἰκάσαι πήχεις· βάθος	δὲ	τοῦ οἰκοδομήματος, οὐκ ἂν οὐδὲ
[9, 26]	ὀνείρατος δεδιδαγμένος τὸν χρησμόν. (ἀπὸ	δὲ	τοῦ ὄρους τούτου πέντε ἀπέχει
[9, 6]	ἐκ Θηβῶν εἶχεν ἐπιτηδείως· διαπολεμηθέντος	δὲ	τοῦ πολέμου καὶ Ἀθηναίοις καταλυθέντος
[9, 8]	μάλιστα καὶ ὕδασιν ἐπιρρεομένην. (Θερσάνδρου	δὲ	τοῦ Πολυνείκους ἀνακαλεσαμένου σφᾶς ἐπὶ
[9, 24]	ἐκδίδωσιν ἐς θάλασσαν· ἐν δεξιᾷ	δὲ	τοῦ ποταμοῦ Βοιωτῶν ἔσχατοι ταύτῃ
[9, 34]	υἱὸς Ἐτεοκλῆς αὐτῷ γίνεται, Κηφισοῦ	δὲ	τοῦ ποταμοῦ κατὰ τῶν πολιτῶν
[9, 23]	ὁμολογοῦσι καὶ οἱ Θηβαῖοι. (ὑπερβάντι	δὲ	τοῦ σταδίου τὰ ἐν δεξιᾷ
[9, 33]	ὠφέλειαν γενέσθαι Λύσανδρον· ~(Ἐν Ἁλιάρτῳ	δὲ	τοῦ τε Λυσάνδρου μνῆμα καὶ
[9, 38]	τὸν ἔχοντα ἐς Ὀρχομενίους· τούτου	δὲ	τοῦ Χερσίου καὶ ἐπίγραμμα οἱ
[9, 1]	ἀποκεκλειμένοι τῶν πυλῶν ἦσαν· πρὸς	δὲ	τοὺς ἐγκαταληφθέντας ἐποιήσαντο οἱ Θηβαῖοι
[9, 14]	δύναμιν ἐπιχειρεῖ τοῖς Θηβαίοις. (Ἐπαμινώνδας	δὲ	τοὺς ἐπιθεμένους τρέπεται καὶ πρὸς
[9, 13]	ἄλλους Βοιωτῶν ὕποπτα ἦν, ἐς	δὲ	τοὺς Θεσπιεῖς καὶ περισσότερον· δείσας
[9, 7]	μεγάλα σφίσιν ἐνεγκεῖν παθήματα. ~(Τότε	δὲ	τοὺς Θηβαίους γενομένους ἀναστάτους ὑπὸ
[9, 13]	ἄνδρα γένος μὲν Ταραντῖνον, ἐπιστάμενον	δὲ	τοὺς Πυθαγόρου τοῦ Σαμίου λόγους.
[9, 30]	καὶ οἴκους ἀνέτρεψεν ἀνθρώπων, ἀπέπνιξε	δὲ	τούς τε ἀνθρώπους καὶ τὰ
[9, 33]	ἤθους ἀλλότρια τοῦ Ῥωμαίων, ἐοικότα	δὲ	τούτοις καὶ τὰ ἐς Θηβαίους
[9, 27]	ἐπιλάβῃ τὸ χρεὼν αὐτήν. αἴτιον	δὲ	τούτου φασὶν εἶναι τοιόνδε, Ἡρακλέα
[9, 13]	ἐκ Θηβῶν Λακεδαιμονίοις ἐπαμύνειν· ἔχοντα	δὲ	τραύματα ἐν τῇ μάχῃ Πελοπίδαν
[9, 33]	ἐνταῦθα οὐ μέγας χείμαρρος· ὀνομάζουσι	δὲ	Τρίτωνα αὐτόν, ὅτι τὴν Ἀθηνᾶν
[9, 19]	στρατὸν ἄγουσα ἐς Θήβας. ὅντινα	δὲ	τρόπον ἐγένετο ἡ Μυκαλησσὸς ἀνάστατος,
[9, 3]	κορυφῇ τοῦ ὄρους βωμός, ποιοῦσι	δὲ	τρόπῳ τοιῷδε τὸν βωμόν· ξύλα
[9, 31]	εἶναι καὶ Ἀφροδίτης λέγοντες. (ἐν	δὲ	τῷ Ἑλικῶνι καὶ ἄλλοι τρίποδες
[9, 30]	ποιήσει τῶν ἐπῶν καθεστήκεσαν. (Ὀρφεῖ	δὲ	τῷ Θρᾳκὶ πεποίηται μὲν παρεστῶσα
[9, 40]	ποτε τοὺς προσχώρους ὑπάξονται. μαρτυρεῖ	δὲ	τῷ λόγῳ καὶ Ἀλέξανδρος, οὐκ
[9, 34]	ἐνταῦθα οἱ Βοιωτοὶ σύλλογον. ἐν	δὲ	τῷ ναῷ χαλκοῦ πεποιημένα Ἀθηνᾶς
[9, 39]	ὀρῶν Φωκεῖς ὑπεροικοῦσιν Ὀρχομενίων, ἐν	δὲ	τῷ πεδίῳ Λεβάδειά ἐστιν αὐτοῖς
[9, 1]	τῷ ὄρει τὸ ὄνομα, τὸν	δὲ	τῷ ποταμῷ λέγουσι. δοκῶ δὲ
[9, 39]	Τροφωνίου νομίζουσιν ἱεροὺς εἶναι. ἐπὶ	δὲ	τῷ ποταμῷ μνῆμά ἐστιν Ἀρκεσιλάου·
[9, 35]	καὶ Ἡλίου φησὶν αὐτάς. Ἑρμησιάνακτι	δὲ	τῷ τὰ ἐλεγεῖα γράψαντι τοσόνδε
[9, 5]	μὲν οὐκ ἐγένετο μήνιμα, Αὐτεσίωνι	δὲ	τῷ Τισαμενοῦ, ὥστε καὶ παρὰ
[9, 10]	εἶδος οὐδὲν διαφόρως ἔχον· ὅστις	δὲ	τῶν ἀγαλμάτων τούτων τὸ ἕτερον
[9, 30]	ἀκολουθεῖν ἔπεισεν αὐτῷ πλανωμένῳ, φόβῳ	δὲ	τῶν ἀνδρῶν οὐ τολμᾶν· ὡς
[9, 34]	Μυκήνας τε καὶ Δῆλον. περὶ	δὲ	τῶν ἀρχαίων τοιαῦτ´ ἦν ὁπόσα
[9, 28]	τὴν πόαν τὸ σάμψουχον· ἔχεων	δὲ	τῶν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ κατὰ
[9, 40]	παρὰ τοῦ Τροφωνίου φασίν. (Δαιδάλου	δὲ	τῶν ἔργων δύο μὲν ταῦτά
[9, 7]	Κάσσανδρος ὁ Ἀντιπάτρου κατήγαγεν. ἐς	δὲ	τῶν Θηβῶν τὸν οἰκισμὸν προθυμότατοι
[9, 39]	φασὶν εἶναι τροφόν. (καθ´ ἑκάστην	δὲ	τῶν θυσιῶν ἀνὴρ μάντις παρὼν
[9, 39]	ὃ ποιῆσαι Δαίδαλόν φασιν ὑπὸ	δὲ	τῶν ἱερέων οὐκ ἐπιδείκνυται πλὴν
[9, 25]	ἐπὶ τὸν Ἀλεξιάρουν καλούμενον· (ὅτι	δὲ	τῶν ὅρων ἐκτὸς ἐμύησεν ἡ
[9, 8]	πιούσας τούτου μανῆναι λέγουσιν. (ἐκ	δὲ	τῶν Ποτνιῶν ἰοῦσιν ἐς Θήβας
[9, 39]	βόθρον, ἐπικαλούμενοι τὸν Ἀγαμήδην. θυμάτων	δὲ	τῶν πρότερον πεφηνότων αἰσίων λόγος
[9, 11]	γενέσθαι τὸν Ἀπόλλωνος. ~(Ἐν ἀριστερᾷ	δὲ	τῶν πυλῶν, ἃς ὀνομάζουσιν Ἠλέκτρας,
[9, 25]	ἀπὸ τῆς Εὐβοίας διείργει. ~(Θηβαίοις	δὲ	τῶν πυλῶν ἐστιν ἐγγύτατα τῶν
[9, 13]	ἠξίου θάπτειν τοὺς αὑτῶν. (ὡς	δὲ	τῶν συμμάχων οἱ μὲν οὐδὲ
[9, 29]	καὶ Ἀμφιμάρου τοῦ Ποσειδῶνος, μεγίστην	δὲ	τῶν τε ἐφ´ αὑτοῦ καὶ
[9, 27]	οἱ τὴν μίαν μιχθῆναι· τὸν	δὲ	ὑβρισθῆναι νομίζοντα δικάσαι μένειν παρθένον
[9, 26]	Διονύσου καὶ αὖθις Τύχης, ἑτέρωθι	δὲ	Ὑγείας τὴν δὲ Ἀθηνᾶν τὴν
[9, 39]	αὐτίκα ἐπὶ τὸ μαντεῖον, ἐπὶ	δὲ	ὕδατος πηγὰς ἄγεται· αἱ δὲ
[9, 36]	τῆς Ἄλμου καὶ Ποσειδῶνος. τούτῳ	δὲ	υἱὸς γίνεται τῷ Χρύσῃ Μινύας,
[9, 13]	συμβάλλειν μὲν οὐκ εἴων, ἐκέλευον	δὲ	ὑπεκθεμένους ἐς τὴν Ἀττικὴν γυναῖκας
[9, 41]	εἶναι μόνον ποίημα Ἡφαίστου. (ἔστι	δὲ	ὑπὲρ τὴν πόλιν κρημνὸς Πετραχὸς
[9, 13]	τῆς Σπάρτης τὸ ἀξίωμα, Θηβαῖοι	δὲ	ὑπὲρ τῆς πατρίδος καὶ πρὸ
[9, 32]	ὄρος ἐστὶ πρὸς θαλάσσῃ, τοῦτο	δὲ	ὑπερβαλόντα πεδίον σε ἐκδέξεται καὶ
[9, 35]	εἶναί φησιν ἐραστὴν Ὕπνον, ἐν	δὲ	Ὕπνου τοῖς λόγοις τὸ ἔπος
[9, 19]	λεωφόρῳ χωρίον ἐστὶ Τευμησσός· Εὐρώπην	δὲ	ὑπὸ Διὸς κρυφθῆναί φασιν ἐνταῦθα.
[9, 33]	μάλιστα Ἁλιάρτου πεντήκοντα ἀπέχουσι. λέγεται	δὲ	ὑπὸ Ἑλλήνων Ἀργείους μετὰ τῶν
[9, 6]	καὶ τὸν Φωκικὸν πόλεμον, ὀνομαζόμενον	δὲ	ὑπὸ Ἑλλήνων ἱερόν, συνεχῶς δέκα
[9, 5]	κατὰ δή τινα ἁμαρτίαν, ἐτεθνήκει	δὲ	ὑπὸ λύπης καὶ αὐτὸς ὁ
[9, 40]	ἱστάναι τρόπαια ἦν νενομισμένον. (λέγεται	δὲ	ὑπὸ Μακεδόνων Καρανὸν βασιλεύοντα ἐν
[9, 34]	καὶ Μελικέρτην ἐτόλμησεν αὐτός, Λεύκωνι	δὲ	ὑπὸ νόσου τελευτῆσαι συνέβη, Φρίξον
[9, 11]	καλοῦσιν οἱ Θηβαῖοι Φαρμακίδας, πεμφθῆναι	δὲ	ὑπὸ τῆς Ἤρας φασὶν ἐμπόδια
[9, 21]	σφισι κατὰ ἰχθὺν ῥίνην. βράγχια	δὲ	ὑπὸ τοῖς ὠσὶν ἔχουσι καὶ
[9, 10]	παῖδα εἶναι Κάανθον λέγουσι, σταλῆναι	δὲ	ὑπὸ τοῦ πατρὸς ζητήσοντα ἡρπασμένην
[9, 41]	τὰ ἐς Ἀρκάδας ἔχοντα ἐσυλήθη	δὲ	ὑπὸ τυράννων τῶν ἐν Φωκεῦσιν.
[9, 22]	τῆς ἀνδράχνου τὸ ὑπόλοιπον· τραφῆναι	δὲ	ὑπὸ τῷ δένδρῳ τὸν Ἑρμῆν
[9, 36]	συνεχέσι καὶ ἰσχυροῖς σεισμοῖς· τοὺς	δὲ	ὑπολειπομένους νόσος ἐπιπεσοῦσα ἔφθειρε λοιμώδης,
[9, 9]	ἡττήθησαν ὁμοῦ Λαοδάμαντι ἐκδιδράσκουσιν, οἱ	δὲ	ὑπολειφθέντες πολιορκίᾳ παρέστησαν. ἐποιήθη δὲ
[9, 30]	καὶ ἵππους ἄριστα εἰργασμένου· τὰς	δὲ	ὑπολοίπους τρεῖς ἐποίησεν Ὀλυμπιοσθένης. καὶ
[9, 8]	ἀφιᾶσιν ὗς τῶν νεογνῶν· τοὺς	δὲ	ὗς τούτους ἐς τὴν ἐπιοῦσαν
[9, 3]	ὁ Παλαμάονος ἐγένετο Ἀθήνῃσι, τούτῳ	δὲ	ὕστερον ἀπὸ τῶν δαιδάλων ἐπίκλησιν
[9, 9]	φονεύουσιν αὐτῶν οἱ Θηβαῖοι, κρατοῦσι	δὲ	ὕστερον καὶ τοὺς ἄλλους ἐπεξελθόντες
[9, 13]	ἐς ἅπαν ἀφικόμενος κινδύνου. (χρόνῳ	δὲ	ὕστερον κατὰ πρεσβείαν ἐς Σπάρτην
[9, 35]	ὁμοίως ἅπαντα ἐν ἐσθῆτι, οἱ	δὲ	ὕστερον οὐκ οἶδα ἐφ´ ὅτῳ
[9, 27]	τὴν Εἰλείθυιάν φησιν εἶναι. Ὠλῆνος	δὲ	ὕστερον Πάμφως τε ἔπη καὶ
[9, 25]	τινὰ καὶ ἡ τελετή. Πελαργὴν	δὲ	ὕστερον τὴν Ποτνιέως καὶ Ἰσθμιάδην
[9, 5]	ἐς ἡμᾶς Καδμείαν ᾤκισεν. αὐξηθείσης	δὲ	ὕστερον τῆς πόλεως, οὕτω τὴν
[9, 20]	τε καὶ εὐρύχορον Μυκαλησσόν» χρόνῳ	δὲ	ὕστερον τὸ ὄνομα τὸ ἀρχαῖον
[9, 29]	καὶ Μνήμην καὶ Ἀοιδήν. (χρόνῳ	δὲ	ὕστερόν φασι Πίερον Μακεδόνα, ἀφ´
[9, 27]	ἀλλήλοις ἐς Ἔρωτα ᾖσε. Θεσπιεῦσι	δὲ	ὕστερον χαλκοῦν εἰργάσατο Ἔρωτα Λύσιππος,
[9, 14]	ἐς τὴν Λακεδαίμονα ἀπώσασθαι. (Θεσπιεῦσι	δέ,	ὑφορωμένοις τήν τε ἐξ ἀρχῆς
[9, 8]	ταύτας. (πύλας δὲ Κρηναίας, τὰς	δὲ	Ὑψίστας ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε ὀνομάζουσι·
[9, 39]	σπιθαμῶν τὸ εὖρος δύο, τὸ	δὲ	ὕψος ἐφαίνετο εἶναι σπιθαμῆς. (ὁ
[9, 40]	ἔστησεν ἐπὶ τῇ νίκῃ· ἐπελθόντα	δέ	φασιν ἐκ τοῦ Ὀλύμπου λέοντα
[9, 38]	Μινύου τε καὶ Ἡσιόδου· καταδέξασθαι	δέ	φασιν οὕτω τοῦ Ἡσιόδου τὰ
[9, 36]	οἱ τῶν Ἀργείων λογάδες. (τοὺς	δὲ	Φλεγύας πολέμῳ μάλιστα Ἑλλήνων χαίρειν
[9, 34]	φασίν, οἱ δὲ Πρέσβωνος γεγονέναι	δὲ	Φρίξῳ τὸν Πρέσβωνα ἐκ τῆς
[9, 25]	δένδρον ἐστὶν ἡ ῥοιά· ἄμπελον	δὲ	φῦναι μὲν οἱ Θηβαῖοι παρὰ
[9, 13]	Ἀμβρόσσου τρέπεται τῆς Φωκέων· ἀποκτείνας	δὲ	Χαιρέαν, ὃς φυλάσσειν διετέτακτο τὰς
[9, 32]	ἐπὶ τοῖς Λάκωσιν ἁρμοσταῖς. (Λακεδαιμονίων	δὲ	χρήματα οὐ νομιζόντων κτᾶσθαι κατὰ
[9, 13]	ἦν κεχωρισμένα τὰ βουλεύματα· προσγενομένης	δὲ	ψήφου τοῖς περὶ τὸν Ἐπαμινώνδαν
[9, 8]	νεώτατον ταῖς πύλαις ταύταις, αἱ	δὲ	Ὠγύγιαι τὸ ἀρχαιότατον. (τὰς δὲ
[9, 27]	καὶ Ἀφροδίτης παῖδα ἥγηνται· Λύκιος	δὲ	Ὠλήν, ὃς καὶ τοὺς ὕμνους
[9, 21]	ἐν τῇ Κελτῶν γῇ. θηρίων	δὲ	ὧν ἴσμεν μόνην ἀνιχνεῦσαι καὶ
[9, 2]	μέγιστα γέρα πρόκειται δρόμου· θέουσι	δὲ	ὡπλισμένοι πρὸ τοῦ βωμοῦ. τρόπαιον
[9, 38]	τὸ πολὺ ἡ λίμνη, χειμῶνος	δὲ	ὥρᾳ νότου τὰ πλείω πνεύσαντος
[9, 3]	ἐπὶ βοῶν ζεύγους ἐγκεκαλυμμένον, λέγειν	δὲ	ὡς ἄγοιτο γυναῖκα Πλάταιαν τὴν
[9, 34]	τὴν γῆν Ἀνδρηίδα ὀνομασθῆναι· (παραγενομένου	δὲ	ὡς αὐτὸν Ἀθάμαντος, ἀπένειμε τῆς
[9, 34]	ἐπεῖναι τῆς Γοργόνος κεφαλήν· Ἰοδάμαν	δέ,	ὡς εἶδε, γενέσθαι λίθον. καὶ
[9, 1]	ἐδέξαντο αὖθις οἱ Ἀθηναῖοι. Φιλίππου	δέ,	ὡς ἐκράτησεν ἐν Χαιρωνείᾳ, φρουράν
[9, 19]	φυλάσσουσιν ἐν τῷ ναῷ. λέγεται	δὲ	ὡς ἐν Αὐλίδι πνεῦμα τοῖς
[9, 34]	Μούσας ἐς ᾠδῆς ἔργον· αἱ	δὲ	ὡς ἐνίκησαν, ἀποτίλασαι τῶν Σειρήνων
[9, 25]	τῶν κρημνῶν ἑαυτοὺς ῥίπτοντες. (Ἀλεξάνδρου	δέ,	ὡς ἐνίκησε τῇ μάχῃ, Θήβας
[9, 12]	αὐλοῖς ηὔλησε τοῖς αὐτοῖς. (λέγεται	δὲ	ὡς καὶ τοῦ προσώπου τῷ
[9, 26]	Διός ἐστι χαλκοῦν ἄγαλμα· ἐπιλέγουσι	δὲ	ὡς λυμαινομένου τὴν πόλιν ποτὲ
[9, 29]	θυσίας τῶν Μουσῶν ἐναγίζουσι. λέγεται	δὲ	ὡς ὁ Λίνος οὗτος παῖς
[9, 3]	ἐς Εὔβοιάν φασιν ἀναχωρῆσαι, Δία	δέ,	ὡς οὐκ ἔπειθεν αὐτήν, παρὰ
[9, 15]	δυναστεύων Ἀλέξανδρος Πελοπίδαν ἐλθόντα ἀφίκετο	δὲ	ὡς παρὰ ἄνδρα ἰδίᾳ τε
[9, 5]	καὶ Πέλωρος καὶ Οὐδαῖος· Ἐχίονα	δὲ	ὡς προέχοντα κατ´ ἀνδραγαθίαν γαμβρὸν
[9, 35]	ἐστιν εἰκών, Ἀπελλοῦ γραφή, Περγαμηνοῖς	δὲ	ὡσαύτως ἐν τῷ Ἀττάλου θαλάμῳ,
[9, 38]	σιδήρῳ δῆσαι. τοῦτο καὶ αὐτὸς	δεδεμένον	τὸ ἄγαλμα εἶδον· καὶ τῷ
[9, 27]	γυναικὸς σόφισμα, ἑτέρωθι ἤδη μοι	δεδήλωται·	πρῶτον δὲ τὸ ἄγαλμα κινῆσαι
[9, 26]	δὲ ἄρα ἀφίκετο ὑπὸ ὀνείρατος	δεδιδαγμένος	τὸν χρησμόν. (ἀπὸ δὲ τοῦ
[9, 31]	ἄξιον. τούτῳ τιμαὶ τῷ θεῷ	δέδονται	μὲν καὶ ἄλλως, ἔνθα εἰσὶν
[9, 5]	ἄρχοντος Οἰδίποδος ὑπεξῆλθεν ἐκ Θηβῶν	δέει	μὴ τελεσθεῖεν ἐπὶ σφίσιν αἱ
[9, 5]	καὶ οὕτω τὸ δεύτερον ἔφυγε·	δεηθεὶς	δὲ Ἀδράστου δοῦναί οἱ δύναμιν
[9, 22]	εἶδος, εἴ τι τῇ εἰκόνι	δεῖ	τεκμαίρεσθαι. (ἔστι δὲ καὶ γένη
[9, 19]	εἶναι τῶν Ἰδαίων καλουμένων Δακτύλων.	δείκνυται	δὲ αὐτόθι καὶ θαῦμα τοιόνδε·
[9, 8]	ὑπαλλάξαι σφίσιν ἀντὶ τοῦ παιδός.	δείκνυται	δὲ ἐν Ποτνιαῖς καὶ φρέαρ·
[9, 19]	πάντα τὰ ἱερεῖα εἶναι δόκιμα.	δείκνυται	δὲ καὶ ἡ πηγή, παρ´
[9, 25]	ἀσπὶς ἔπεστιν ἐπ´ αὐτῷ λίθου.	δείκνυται	δέ τι χωρίον ἔνθα Ἥραν
[9, 23]	τῷ Ἐπιδαυρίων γῆς χῶμα· ἐνταῦθα	δείκνυται	καὶ ἡρῷον Ἰολάου. τελευτῆσαι δὲ
[9, 18]	τάφος δὲ ἐπὶ τῇ λεωφόρῳ	δείκνυται	Μελανίππου, Θηβαίων ἐν τοῖς μάλιστα
[9, 28]	ἐστιν ὁποῖον καὶ ὑπὸ σιδήρου,	δεῖμα	δὲ ἄπεστι τὸ ἀπὸ τοῦ
[9, 7]	δὲ ἐσβαλόντος ἐς τὴν Βοιωτίαν	δεῖμα	ἔσχε τοὺς Θηβαίους, καὶ ἐγνωσιμάχησάν
[9, 39]	κομίζουσι κάτοχόν τε ἔτι τῷ	δείματι	καὶ ἀγνῶτα ὁμοίως αὑτοῦ τε
[9, 21]	τοῦ ἄγαν ἐς τὸ θηρίον	δείματος.	(ἠπατήθησαν δὲ καὶ ἐς τὴν
[9, 33]	οἱ πρὸ τῶν ἄλλων, τούτου	δεῖν	φονέα γενέσθαι αὐτόν. ἐντυχεῖν τε
[9, 36]	ᾠκοδομήσατο. (Ἕλληνες δὲ ἄρα εἰσὶ	δεινοὶ	τὰ ὑπερόρια ἐν θαύματι τίθεσθαι
[9, 37]	τούτους φασίν, ὡς ηὐξήθησαν, γενέσθαι	δεινοὺς	θεοῖς τε ἱερὰ κατασκευάσασθαι καὶ
[9, 13]	δὲ τοὺς Θεσπιεῖς καὶ περισσότερον·	δείσας	οὖν μὴ σφᾶς παρὰ τὸ
[9, 18]	μνῆμα ἀποφαίνουσι, πέντε μάλιστα καὶ	δέκα	ἀπωτέρω σταδίοις ἢ Οἰδίποδος τοῖς
[9, 39]	ἀστῶν ἔτη τρία που καὶ	δέκα	γεγονότες, οὓς Ἑρμᾶς ἐπονομάζουσιν· οὗτοι
[9, 6]	δὲ ὑπὸ Ἑλλήνων ἱερόν, συνεχῶς	δέκα	ἔτεσιν ἐπολέμησαν. (εἴρηται δέ μοι
[9, 8]	τὸν Ἀσωπὸν καὶ τῆς πόλεως	δέκα	μάλιστα ἀφεστηκότι σταδίους Ποτνιῶν ἐστιν
[9, 26]	ὄρους τούτου πέντε ἀπέχει καὶ	δέκα	σταδίους πόλεως ἐρείπια Ὀγχηστοῦ· φασὶ
[9, 23]	ἐν δεξιᾷ πέντε που καὶ	δέκα	σταδίους τοῦ Ἀπόλλωνός ἐστι τοῦ
[9, 3]	ποιοῦνται, πέντε που μάλιστα καὶ	δέκα	ὑποκαταβάντι σταδίους νυμφῶν ἐστιν ἄντρον
[9, 32]	παρεσκεύασεν ὁ Λύσανδρος ἐπί τε	δεκαδαρχίαις	ἃς κατέστησε ταῖς πόλεσι καὶ
[9, 6]	Ἕλλησιν ἴσμεν κατὰ Ἑλλήνων· καὶ	δεκαδαρχίας	τε, ἃς Λακεδαιμόνιοι κατέστησαν ἐν
[9, 23]	χρεὼν ἐπιλαμβάνει πρὶν ἐξήκειν ἡμέραν	δεκάτην	ἀπὸ τοῦ ὀνείρατος, ἦν δὲ
[9, 30]	δὲ ὁ Μηθυμναῖός ἐστιν ἐπὶ	δελφῖνος.	ὁ δὲ Σακάδα τοῦ Ἀργείου
[9, 21]	ἀντὶ ποδῶν οἵα περ τοῖς	δελφῖσίν	ἐστιν. (εἶδον δὲ καὶ ταύρους
[9, 37]	τὸν ναὸν ᾠκοδόμησαν τὸν ἐν	Δελφοῖς	καὶ Ὑριεῖ τὸν θησαυρόν. ἐποίησαν
[9, 38]	εἴδωλον· ὡς δὲ ἐχρῶντο ἐν	Δελφοῖς,	κελεύει σφίσιν ὁ θεὸς ἀνευρόντας
[9, 23]	δόξης ἦρεν ἡ Πυθία ἀνειποῦσα	Δελφοῖς,	ὁπόσων ἀπήρχοντο τῷ Ἀπόλλωνι, μοῖραν
[9, 36]	ἱερὸν συλήσοντες στρατεύουσι τὸ ἐν	Δελφοῖς,	ὅτε καὶ Φιλάμμων λογάσιν Ἀργείων
[9, 33]	ἄνδρα τῶν δυναστευόντων ἐλθόντα ἐς	Δελφοὺς	ἐπερέσθαι τρόπον ὅντινα ὕδωρ εὑρήσουσιν
[9, 37]	γενέσθαι παῖδας· (ἐλθόντι δὲ ἐς	Δελφοὺς	καὶ ἐρομένῳ περὶ παίδων χρᾷ
[9, 41]	ἀνέθεσαν μὲν οἱ παῖδες ἐς	Δελφοὺς	οἱ Φηγέως τρόπον δὲ ὅντινα
[9, 40]	ἑκάστης πόλεως ἄνδρας ἀποστέλλουσιν ἐς	Δελφούς·	οὐ γὰρ δή σφισιν ἔτος
[9, 14]	ἐφαίνετο ἐλπίδος κρεῖσσον, ἀφίκοντο ἐς	Δελφοὺς	παρὰ τὸν θεόν, καὶ αὐτοῖς
[9, 33]	Πολυνείκους παίδων ἑλόντας Θήβας ἐς	Δελφοὺς	τῷ θεῷ καὶ ἄλλα τῶν
[9, 26]	χρησμὸν τὸν Κάδμῳ δοθέντα ἐκ	Δελφῶν	διδάξειεν αὐτὴν κατὰ εὔνοιαν ὁ
[9, 5]	ἔχοντι Ἰοκάστην μάντευμα ἦλθεν ἐκ	Δελφῶν	ἐκ τοῦ παιδός οἱ τὴν
[9, 26]	υἱοὺς καὶ τὰ χρησθέντα ἐκ	Δελφῶν	ἐς Ἐπικάστην μόνην καὶ τοὺς
[9, 25]	κατὰ τὸ μάντευμα τὸ ἐκ	Δελφῶν,	ἡνίκα Πολυνείκης καὶ ὁ σὺν
[9, 12]	αὐτῶν λόγος, ὡς ἀπιόντι ἐκ	Δελφῶν	Κάδμῳ τὴν ἐπὶ Φωκέων βοῦς
[9, 7]	ἐξ Ἐπιδαύρου καὶ τὰ ἐκ	Δελφῶν,	ὁπόσα ὑπελίποντο οἱ Φωκεῖς· (ταῦτα
[9, 8]	καί σφισιν ἀφίκετο ἴαμα ἐκ	Δελφῶν	τῷ Διονύσῳ θύειν παῖδα ὡραῖον·
[9, 24]	ὁμοίως πάντα ἐν τῷ ἄλσει	δένδρα.	(ἐκ δὲ Κυρτώνων ὑπερβάλλοντι τὸ
[9, 28]	ὅσοι τῶν ἔχεων περὶ τὰ	δένδρα	τὰ πάλσαμα οἰκοῦσι, τοιάδε ἄλλα
[9, 19]	τε ἀγρίᾳ σύσκιον καὶ ἡμέροις	δένδροις.	ἐτάφησαν δὲ αὐτόθι οἱ μετὰ
[9, 25]	ἐμφερές. αὕτη μὲν δὴ τεθηλὸς	δένδρον	ἐστὶν ἡ ῥοιά· ἄμπελον δὲ
[9, 28]	τὸν μὲν ἐπί τι ἀναδραμεῖν	δένδρον,	τὸν δὲ ἔχιν, ὡς ἦλθεν
[9, 28]	ἦλθεν ὕστερος, ἀποπνεῦσαι πρὸς τὸ	δένδρον	τοῦ ἰοῦ καὶ οὐ ζῆν
[9, 28]	καὶ ἐλάσσονες ὑπὸ ἕκαστον αὐλίζονται	δένδρον·	τροφὴ γὰρ αὐτοῖς ὁ τῶν
[9, 22]	ὑπόλοιπον· τραφῆναι δὲ ὑπὸ τῷ	δένδρῳ	τὸν Ἑρμῆν τούτῳ νομίζουσιν. οὐ
[9, 24]	ἐστι Κορσεία, ὑπὸ δὲ αὐτῷ	δένδρων	ἄλσος οὐχ ἡμέρων· πρῖνοι τὸ
[9, 28]	τοῖς μάλιστά ἐστιν εὔγεως καὶ	δένδρων	ἡμέρων ἀνάπλεως· καὶ οἱ τῆς
[9, 3]	ἁρπάσαντα κρέας, ἐφ´ ὅτῳ τῶν	δένδρων	καθεδεῖται, φυλάσσουσιν. ἐφ´ οὗ δ´
[9, 41]	Κρόνον δὲ ἐθέλουσιν ἐνταῦθα ἀπατηθῆναι	δεξάμενον	ἀντὶ Διὸς πέτρον παρὰ τῆς
[9, 21]	ἀληθῆ τὴν φήμην οἱ Ἰνδοὶ	δέξασθαι	δοκοῦσί μοι παρ´ ἀλλήλων ὑπὸ
[9, 41]	οὐ χρυσῷ καὶ λίθοις ποικίλον	δέξασθαί	φησιν ὅρμον. οὕτω τὸ εἰκὸς
[9, 36]	καί μιν ὅ γ´ ἥρως	δέξατο	καὶ κτεάνων μοῖραν πόρεν ὡς
[9, 39]	εὐμενὴς ὁ Τροφώνιος καὶ ἵλεως	δέξεται.	τῶν μὲν δὴ ἄλλων ἱερείων
[9, 10]	ἡμᾶς ἔτι Μαντοῦς δίφρος· ἐν	δεξιᾷ	δὲ τοῦ ναοῦ λίθου πεποιημένας
[9, 24]	καλούμενος ἐκδίδωσιν ἐς θάλασσαν· ἐν	δεξιᾷ	δὲ τοῦ ποταμοῦ Βοιωτῶν ἔσχατοι
[9, 23]	δὲ τοῦ σταδίου τὰ ἐν	δεξιᾷ	δρόμος ἵππων καὶ ἐν αὐτῷ
[9, 32]	αὐτὴν Βοιωτίαν, πόλις ἐστὶν ἐν	δεξιᾷ	Θίσβη. πρῶτα μὲν ὄρος ἐστὶ
[9, 30]	εἴκοσι κίων τέ ἐστιν ἐν	δεξιᾷ	καὶ ἐπίθημα ἐπὶ τῷ κίονι
[9, 2]	ἰοῦσι πηγή τέ ἐστιν ἐν	δεξιᾷ	καὶ προελθοῦσιν ὀλίγον πέτρα· καλοῦσι
[9, 2]	τὴν λεωφόρον ἐστὶν αὖθις ἐν	δεξιᾷ	Μαρδονίου λεγόμενον μνῆμα εἶναι. καὶ
[9, 26]	ἅγιον· τοῦ Καβειρίου δὲ ἐν	δεξιᾷ	πεδίον ἐστὶν ἐπώνυμον Τηνέρου μάντεως,
[9, 23]	δὲ ἀπὸ τῆς πόλεως ἐν	δεξιᾷ	πέντε που καὶ δέκα σταδίους
[9, 8]	ἰοῦσιν ἐς Θήβας ἔστιν ἐν	δεξιᾷ	τῆς ὁδοῦ περίβολός τε οὐ
[9, 19]	ἐρείπια, πρὸ δὲ αὐτῶν ἐν	δεξιᾷ	τῆς ὁδοῦ χῶμα οὐ μέγα
[9, 19]	διείργοντος τῆς τε Δήμητρος ἐν	δεξιᾷ	τὸ ἱερὸν τῆς Μυκαλησσίας καὶ
[9, 10]	γῆν. (ἔστι δὲ λόφος ἐν	δεξιᾷ	τῶν πυλῶν ἱερὸς Ἀπόλλωνος· καλεῖται
[9, 2]	ὀλίγον τῆς εὐθείας ἐκτραπεῖσιν ἐς	δεξιὰ	Ὑσιῶν καὶ Ἐρυθρῶν ἐρείπιά ἐστι.
[9, 40]	οὐ μέγα ξόανον, λελυμασμένον τὴν	δεξιὰν	χεῖρα ὑπὸ τοῦ χρόνου· κάτεισι
[9, 29]	παρά του διδαχθεὶς τῶν Θρᾳκῶν·	δεξιώτερον	γὰρ τά τε ἄλλα ἐδόκει
[9, 2]	ὁ Ἱμεραῖος ἔγραψεν ἐλάφου περιβαλεῖν	δέρμα	Ἀκταίωνι τὴν θεόν, παρασκευάζουσάν οἱ
[9, 37]	τοῦ Ἀγαμήδους τὸν μὲν ὁ	δεσμὸς	κατεῖχε, Τροφώνιος δὲ ἀπέτεμεν αὐτοῦ
[9, 11]	τόδε· Ἀμφιτρύων ὅτ´ ἔμελλ´ ἀγαγέσθαι	δεῦρο	γυναῖκα Ἀλκμήνην, θάλαμόν γ´ εἱλίξατο
[9, 27]	ὀπίσω Θεσπιεῦσιν ἀποπέμψαντος Νέρωνα αὖθις	δεύτερα	ἀνάσπαστον ποιῆσαι. (καὶ τὸν μὲν
[9, 25]	προθυμουμένῃ νεκρὸν οὐδεμία ἐφαίνετο ῥᾳστώνη,	δεύτερα	ἐπενόησεν ἕλκειν αὐτόν, ἐς ὃ
[9, 5]	αὐτῷ. (τελευτήσαντος δὲ Θερσάνδρου καὶ	δεύτερα	ἐπί τε Ἀλέξανδρον καὶ ἐς
[9, 1]	δὲ ἡ ἅλωσις Πλαταίας ἡ	δευτέρα	μάχης μὲν τρίτῳ τῆς ἐν
[9, 32]	Κολοφωνίων ἄστεως. (ὡς δὲ καὶ	δεύτερα	ὁ Λύσανδρος ἐπὶ τὰς τριήρεις
[9, 38]	οὐδὲν ἴαμα. τότε δὲ ἐπερέσθαι	δεύτερα,	ὅπου τῆς Ναυπακτίας αὐτὰ ἐξευρήσουσι·
[9, 30]	κόσμῳ μὲν δὴ τῶν ἐπῶν	δευτερεῖα	φέροιντο ἂν μετά γε Ὁμήρου
[9, 6]	τῆς χώρας· προσέπταισαν δὲ καὶ	δεύτερον	Ἀθηναίοις ἀντιταξάμενοι περὶ Πλάταιαν, ἡνίκα
[9, 1]	δὲ αὖθις ἔμελλεν ἐπιλήψεσθαι κακὸν	δεύτερον.	ἐκ μέν γε τοῦ ἐμφανοῦς
[9, 5]	τῷ Ἐτεοκλεῖ, καὶ οὕτω τὸ	δεύτερον	ἔφυγε· δεηθεὶς δὲ Ἀδράστου δοῦναί
[9, 5]	Λαβδάκου παῖδα. (Λύκου δὲ ἐπιτροπεύοντος	δεύτερον	κατίασιν Ἀμφίων καὶ Ζῆθος δύναμιν
[9, 5]	ηὐξημένου καὶ ἔχοντος τὴν ἀρχήν,	δεύτερον	τότε ἄγουσι τὴν στρατιὰν ἐπὶ
[9, 40]	οὐ γὰρ δή σφισιν ἔτος	δεύτερον	ὗεν ὁ θεός. τούτοις αἰτοῦσιν
[9, 15]	Μεσσήνη δ´ ἱερὴ τέκνα χρόνῳ	δέχεται·	Θήβης δ´ ὅπλοισιν Μεγάλη πόλις
[9, 4]	τῆς Μαραθῶνι ἀπένειμαν. τὸ μὲν	δὴ	ἄγαλμα ξόανόν ἐστιν ἐπίχρυσον, πρόσωπον
[9, 39]	καὶ ἵλεως δέξεται. τῶν μὲν	δὴ	ἄλλων ἱερείων τὰ σπλάγχνα οὐχ
[9, 21]	ἔχειν φανεῖσθαί οἱ· (οὐ γὰρ	δὴ	ἄνθρωπος μόνον ὁμοῦ τῷ ἀέρι
[9, 16]	δὲ Θηβαίοις ξόανά ἐστιν οὕτω	δὴ	ἀρχαῖα ὥστε καὶ ἀναθήματα Ἁρμονίας
[9, 29]	κομίσειεν ἐς Μακεδονίαν· (ἐκεῖνον μὲν	δὴ	αὖθις ἐξ ἐνυπνίων ἄλλων ὀπίσω
[9, 39]	δὲ προθεσπίζει τῷ κατιόντι εἰ	δὴ	αὐτὸν εὐμενὴς ὁ Τροφώνιος καὶ
[9, 33]	φονέα γενέσθαι αὐτόν. ἐντυχεῖν τε	δὴ	αὐτῷ παραγενομένῳ τὸν υἱὸν Λόφιν
[9, 7]	ἡμίσειαν τῆς Θηβαΐδος. τὴν μὲν	δὴ	ἀφαίρετον χώραν ὕστερον Ῥωμαίων χάριτι
[9, 34]	τῇ χειρὶ Σειρῆνας· τὰς γὰρ	δὴ	Ἀχελῴου θυγατέρας ἀναπεισθείσας φασὶν ὑπὸ
[9, 39]	Διὸς Βασιλέως ναός. τοῦτον μὲν	δὴ	διὰ τὸ μέγεθος ἢ καὶ
[9, 26]	δίδοσθαι τῷ θηρίῳ. τῶν μὲν	δὴ	διαφθαρέντων μνημονεύειν τὰ ὀνόματα οὔ
[9, 7]	ὑπελίποντο οἱ Φωκεῖς· (ταῦτα μὲν	δὴ	διένειμε τῇ στρατιᾷ, τοῖς θεοῖς
[9, 25]	ἐπέδειξε δὴ πολλαχῇ. (τὰ γὰρ	δὴ	δρώμενα ἐν Θήβαις ἐτόλμησαν ἐν
[9, 4]	ἡ προτέρα στρατεία. αὗται μὲν	δή	εἰσιν ἐπὶ τοῦ προνάου τῶν
[9, 22]	ἀνθρώπων. (Κορίννης δέ, ἣ μόνη	δὴ	ἐν Τανάγρᾳ ᾄσματα ἐποίησε, ταύτης
[9, 13]	πολιορκησομένους αὐτοὺς παρασκευάζεσθαι. (τῶν μὲν	δὴ	ἓξ ἐς τοσοῦτον ἦν κεχωρισμένα
[9, 11]	ταῖς ὠδῖσιν Ἀλκμήνης. αἱ μὲν	δὴ	ἐπεῖχον Ἀλκμήνην μὴ τεκεῖν· Τειρεσίου
[9, 40]	Φίλιππον ἀγῶνι ἀποθανόντων. ἐπιγέγραπται μὲν	δὴ	ἐπίγραμμα οὐδέν, ἐπίθημα δ´ ἔπεστιν
[9, 31]	γενέσθαι τὸ ἔργον. τὰ μὲν	δὴ	ἐς Ἡσίοδον καὶ αὐτὸν καὶ
[9, 22]	ὑπὲρ Πάρου κειμένῃ. τούτων τε	δή	ἐστι τῇ Ἀνθηδόνι μνήματα καὶ
[9, 29]	ἠπιώτερον ὁ ἰός. ~(Ταῦτα μὲν	δὴ	ἔχοντά ἐστιν οὕτω, θῦσαι δὲ
[9, 19]	κεφαλήν, τὸν ὄφιν τοῦτον ὅστις	δὴ	ἦν ἀνασχεῖν ἐνταῦθα ἐκ τοῦ
[9, 25]	γνῶσιν παρακαταθέσθαι σφίσιν· ἥτις μὲν	δὴ	ἦν ἡ παρακαταθήκη καὶ τὰ
[9, 27]	ναόν τε καὶ ἱέρειαν ὥσπερ	δὴ	θεός. (ἀλλὰ γὰρ ἐφαίνετό μοι
[9, 7]	οὐ σύμμαχον. (Κασσάνδρῳ μὲν ὅστις	δὴ	θεῶν τὴν δίκην ἔμελλεν ἀποδώσειν·
[9, 5]	γάμος τε ἐπιφανὴς ὑπῆρξεν, εἰ	δὴ	θυγατέρα Ἀφροδίτης καὶ Ἄρεως κατὰ
[9, 3]	τοῦ βωμοῦ, ἰδιῶται δὲ ὁπόσα	δὴ	θύουσιν οἱ πλούσιοι· τοῖς δὲ
[9, 24]	αὐτὰ ἡ λίμνη. οἱ μὲν	δὴ	ἰχθῦς οἱ ἐν τῇ Κηφισίδι
[9, 5]	εἶναι τῶν θαλασσίων. (ἐπὶ μὲν	δὴ	Κάδμου μέγιστον μετά γε αὐτὸν
[9, 30]	θηρία ἀκούοντα ᾄδοντος. πολλὰ μὲν	δὴ	καὶ ἄλλα πιστεύουσιν οὐκ ὄντα
[9, 38]	τὴν Κηφισίδα ἐκδίδωσιν. ἐπέχει μὲν	δὴ	καὶ ἄλλως τῆς Ὀρχομενίας τὸ
[9, 32]	δικαιοσύνην. (Αὐτολύκῳ τῷ παγκρατιάσαντι, οὗ	δὴ	καὶ εἰκόνα ἰδὼν οἶδα ἐν
[9, 30]	οἰκεῖον Ἡσιόδῳ φόρημα· δῆλα γὰρ	δὴ	καὶ ἐξ αὐτῶν τῶν ἐπῶν
[9, 31]	ἐσθῆτα ἐοικυῖαν αὐτοὺς ἐνδύεσθαι καὶ	δὴ	καὶ ἐπὶ θήραν ἰέναι μετὰ
[9, 27]	καλουμένου τῶν Ἰδαίων Δακτύλων, οὗ	δὴ	καὶ Ἐρυθραίους τοὺς ἐν Ἰωνίᾳ
[9, 2]	Διὸς ἱερὸν Κιθαιρωνίου ἐστίν) ἃ	δὴ	καὶ ἐς πλέον ἐπέξειμι, ἐπειδὰν
[9, 29]	δὲ αὐτοὺς καὶ Ἄσκρην· καὶ	δὴ	καὶ Ἡγησίνους ἐπὶ τῷδε ἐν
[9, 10]	τὰ πρότερα ἦν ἀνώνυμος, εἰ	δὴ	καὶ Λάδων ἐκαλεῖτο πρὶν Ἰσμηνὸν
[9, 26]	Ὀγχηστίου καὶ τὸ ἄλσος, ὃ	δὴ	καὶ Ὅμηρος ἐπῄνεσε. (τραπομένῳ δὲ
[9, 30]	πιστεύουσιν οὐκ ὄντα Ἕλληνες καὶ	δὴ	καὶ Ὀρφέα Καλλιόπης τε εἶναι
[9, 1]	τοῦ ποταμοῦ νομίζουσιν. (ὅτι μὲν	δὴ	καὶ οὗτοι τὸ ἀρχαῖον ἐβασιλεύοντο,
[9, 11]	καθέστηκεν αὐτόθι ἀπὸ κληδόνων, ᾗ	δὴ	καὶ Σμυρναίους μάλιστα Ἑλλήνων χρωμένους
[9, 36]	ὁπόσων ἄδειαν εἶναι χρὴ καὶ	δὴ	καὶ τιμωρίας μοιχοῦ. τὸ δὲ
[9, 3]	τούτου τὸ δαίδαλον· δαίδαλον γὰρ	δὴ	καὶ τὸ ξόανον αὐτὸ ὀνομάζουσι.
[9, 28]	ἐπὶ ἀνθρώπου θανάτῳ φύεσθαι. καὶ	δὴ	καὶ τοῖς ὄφεσι τὸν ἰὸν
[9, 16]	τὰ λοιπὰ ἐπιχώριος. σοφὸν μὲν	δὴ	καὶ τούτοις τὸ βούλευμα, ἐσθεῖναι
[9, 22]	καὶ ὅτι ἦν γυναικῶν τότε	δὴ	καλλίστη τὸ εἶδος, εἴ τι
[9, 25]	ἐς τὴν Καβειραίαν. Πελαργῇ μὲν	δὴ	κατὰ μάντευμα ἐκ Δωδώνης καὶ
[9, 32]	τῷ ἀνδρὶ ἐς ἀμφισβήτησιν ὅτου	δὴ	κτήματος Ἐτεόνικος ἦλθεν ὁ Σπαρτιάτης·
[9, 10]	ταύτῃ τοῦ Ἰσμηνοῦ. πρῶτα μὲν	δὴ	λίθου κατὰ τὴν ἔσοδόν ἐστιν
[9, 25]	δὲ Ἀγοραίου Διός· οὗτος μὲν	δὴ	λίθου πεποίηται, ταῖς Μοίραις δὲ
[9, 37]	καὶ ὅστις παρὰ Τροφώνιον ἦλθε	δὴ	μαντευσόμενος. τούτους φασίν, ὡς ηὐξήθησαν,
[9, 1]	ὃν Ἰτώνου παῖδα καὶ νύμφης	δὴ	Μελανίππης, Ἴτωνον δὲ Ἀμφικτύονος εἶναι
[9, 2]	ἐκ τῶν κυνῶν θάνατον, ἵνα	δὴ	μὴ γυναῖκα Σεμέλην λάβοι. (ἐγὼ
[9, 30]	ποταμὸν ἐς τὴν γῆν, ἵνα	δὴ	μὴ τοῦ φόνου καθάρσια τὸ
[9, 28]	ἐπιτύχωσι τοῖς φαρμάκοις. (ἔστι μὲν	δὴ	ὁ ἰὸς τοῖς ἀγριωτάτοις τῶν
[9, 39]	ἀπὸ τῶν θυσιῶν, θύει γὰρ	δὴ	ὁ κατιὼν αὐτῷ τε τῷ
[9, 17]	καὶ ἔχειν γυναῖκα ἰασάμενον· καὶ	δὴ	ὁ τάφος ἐν κοινῷ τῇ
[9, 15]	εἶναι τὰ τῆς σωτηρίας, οὕτω	δὴ	ὅ τε λοιπὸς στρατὸς ἡγεμόνα
[9, 29]	αὖ παρέλεκτο Ποσειδάων ἐνοσίχθων, ἣ	δή	οἱ τέκε παῖδα περιπλομένων ἐνιαυτῶν
[9, 17]	ἄρα οἱ παλαιοὶ ζώσασθαι· καὶ	δὴ	Ὅμηρον, Ἄρει τὸν Ἀγαμέμνονα ποιήσαντα
[9, 9]	Ὀδυσσέα ἐπαινῶ μάλιστα. πολέμου μὲν	δή,	ὃν Ἀργεῖοι καὶ Θηβαῖοι τῶν
[9, 20]	πιθανώτερος δέ ἐστι. φησὶ γὰρ	δὴ	οὗτος, ὁπόσα ἐλαύνοιτο ἐπὶ θάλασσαν
[9, 31]	συμβῆναι τὴν τελευτήν. τοῦτο μὲν	δὴ	παντάπασιν εὔηθες, ἡλικίας ἤδη τινὰ
[9, 12]	τὸν ταῦρον οὐχ ἧκον· οὕτω	δὴ	παρατυχούσης ἁμάξης τὸν ἕτερον τῶν
[9, 14]	πλείους ἢ χίλιοι. ~(Τὸ μὲν	δὴ	παραυτίκα ὁ Ἐπαμινώνδας μετὰ τὴν
[9, 35]	ὁπλοτεράων» τούτου δὲ ἕνεκα ὑπόνοια	δὴ	παρέστη τισὶν ὡς Χάριτας ἄρα
[9, 32]	σφίσιν ἐνεποίησεν ἰσχυρόν. ἐγὼ μὲν	δὴ	Πέρσαις τε ἑπόμενος καὶ δικάζων
[9, 38]	Χαρίτων ἐστὶν ἱερόν. τὰς μὲν	δὴ	πέτρας σέβουσί τε μάλιστα καὶ
[9, 17]	κλυτοῦ μένει ἠελίοιο, καὶ τότε	δὴ	πεφύλαξο πόλει κακὸν οὐκ ἀλαπαδνόν
[9, 16]	Τύχης ἐστὶν ἱερόν· φέρει μὲν	δὴ	Πλοῦτον παῖδα· (ὡς δὲ Θηβαῖοι
[9, 3]	ὕψος φρύγανα ἐπιφέρουσιν. (αἱ μὲν	δὴ	πόλεις καὶ τὰ τέλη θήλειαν
[9, 25]	ἀπαραίτητόν ἐστιν ἀνθρώποις, ὡς ἐπέδειξε	δὴ	πολλαχῇ. (τὰ γὰρ δὴ δρώμενα
[9, 10]	πᾶσιν εἶναι νόμον· οὐ γὰρ	δὴ	πολλοὺς ἑώρων αὐτόθι ἀνακειμένους· οἱ
[9, 3]	τοιῷδε ὀνομάζουσιν. ~(Ἥραν ἐφ´ ὅτῳ	δὴ	πρὸς τὸν Δία ὠργισμένην ἐς
[9, 39]	Ἡσιόδου τάφῳ μνημονεύουσιν. ~(Τὰ μὲν	δὴ	πρὸς τῶν ὀρῶν Φωκεῖς ὑπεροικοῦσιν
[9, 35]	τοὺς πολλοὺς ἀπόρρητον. (Πάμφως μὲν	δὴ	πρῶτος ὧν ἴσμεν ᾖσεν ἐς
[9, 29]	αὐτοῦ Καλλίππου διδαχθέντες. Ἄσκρης μὲν	δὴ	πύργος εἷς ἐπ´ ἐμοῦ καὶ
[9, 20]	ἔτι ὁ Τρίτων. ὁ μὲν	δὴ	σεμνότερος ἐς αὐτὸν λόγος τὰς
[9, 40]	ἀποστέλλουσιν ἐς Δελφούς· οὐ γὰρ	δή	σφισιν ἔτος δεύτερον ὗεν ὁ
[9, 39]	εἶναι Λεβάδου Λαονίκην. (κεκόσμηται μὲν	δὴ	τὰ ἄλλα σφίσιν ἡ πόλις
[9, 40]	ἀποτράπωνται, καὶ αὐτὸς ἕπεσθαι. αὐτίκα	δὴ	τὰς μελίσσας ἐς τοῦτο ἐσπετομένας
[9, 25]	ἔνδον αἵματι ἐμφερές. αὕτη μὲν	δὴ	τεθηλὸς δένδρον ἐστὶν ἡ ῥοιά·
[9, 5]	οὖν ἐποίησαν ἀνάπυστα ἄφαρ, εἰ	δὴ	τέσσαρες ἐκ τῆς Ἐπικάστης ἐγένοντο
[9, 31]	παραινέσεις τε Χίρωνος ἐπὶ διδασκαλίᾳ	δὴ	τῇ Ἀχιλλέως, καὶ ὅσα ἐπὶ
[9, 32]	ἡλίσκετο οὐ δίκαια ἦν γὰρ	δὴ	τηνικαῦτα Ἀθηναίοις τῶν τριάκοντα ἡ
[9, 4]	εἰσί· μέγεθος μὲν οὐ πολὺ	δή	τι ἀποδεῖ τῆς ἐν ἀκροπόλει
[9, 12]	τοῦ παντὸς κινήσει σώματος περισσῶς	δή	τι ἔτερπε τὰ θέατρα· καί
[9, 32]	χρήματα οὐ νομιζόντων κτᾶσθαι κατὰ	δή	τι μάντευμα, ὡς ἡ φιλοχρηματία
[9, 5]	παῖδα ἀπέκτεινεν ἡ τεκοῦσα κατὰ	δή	τινα ἁμαρτίαν, ἐτεθνήκει δὲ ὑπὸ
[9, 25]	παιδὶ ἔτι ἐπισχεῖν γάλα κατὰ	δή	τινα ἀπάτην ἐκ Διός· καλεῖται
[9, 29]	Ἑλληνικὸν Φίλιππος ὁ Ἀμύντου κατὰ	δή	τινα ὄψιν ὀνείρατος τὰ ὀστᾶ
[9, 39]	τῷ λίθῳ κατακείμενον· ῥυῆναί τε	δὴ	τὸ ὕδωρ ὅθεν ἀνείλετο ἡ
[9, 39]	ἐκβληθῆναι τὸ ἱερόν. ἐς μὲν	δὴ	τὸν ἄνθρωπον λεγομένων καὶ ἄλλων
[9, 20]	σφισιν ἀφικέσθαι βοηθόν, ὑπακοῦσαί τε	δὴ	τὸν θεὸν καὶ τοῦ Τρίτωνος
[9, 2]	τὸν πέτρον κατειλημένον σπαργάνοις, οἷα	δὴ	τὸν παῖδα ὃν ἔτεκε, Κρόνῳ
[9, 15]	Θηβαίων φίλον τῷ κοινῷ παραγενόμενον	δὴ	τὸν Πελοπίδαν ὁ Ἀλέξανδρος δήσας
[9, 15]	φονεύων Γρύλος ὁ Ξενοφῶντος, Ξενοφῶντος	δὴ	τοῦ Κύρῳ ὁδοῦ μετασχόντος ἐπὶ
[9, 33]	ποταμῷ Τρίτωνι ἔχει λόγος, ὡς	δὴ	τοῦτον τὸν Τρίτωνα ὄντα καὶ
[9, 30]	ἐπᾴδουσι τοῖς δρωμένοις. κόσμῳ μὲν	δὴ	τῶν ἐπῶν δευτερεῖα φέροιντο ἂν
[9, 12]	ἐστὶν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς, ἔνθα	δή	φασι τὰς θεὰς ᾆσαι. (λέγεται
[9, 36]	Θεσπρωτίδι ἠπείρῳ λέγει. τὸ μὲν	δὴ	Φλεγυῶν γένος ἀνέτρεψεν ἐκ βάθρων
[9, 2]	ἐστιν Ἐλευθερίου βωμὸς τοῦτον μὲν	δὴ	χαλκοῦ, τοῦ Διὸς δὲ τόν
[9, 35]	Κλήταν καὶ Φαένναν. (ἐοικότα μὲν	δὴ	Χάρισιν ὀνόματα καὶ ταῦτα, ἐοικότα
[9, 39]	δὲ ἐγγύτατά εἰσιν ἀλλήλων. (ἐνταῦθα	δὴ	χρὴ πιεῖν αὐτὸν Λήθης τε
[9, 14]	ἔτι καλεῖται πόλις. (ὁ μὲν	δὴ	χρόνος βοιωταρχοῦντι Ἐπαμινώνδᾳ διήνυστο, τεθνάναι
[9, 36]	Φλεγύας ἔσχεν οὗτος. τῇ μὲν	δὴ	χώρᾳ τῇ πάσῃ Φλεγυαντίδα ὄνομα
[9, 19]	ἐπιτυχόντα ἀποκόψαι μαχαίρᾳ. τὸ μὲν	δὴ	χωρίον τοῦτο ἐπὶ λόγῳ καλεῖται
[9, 23]	ἀπ´ αὐτοῦ κατελάμβανεν· ὁ μὲν	δὴ	ὡς εἶχε κατακλίνεται βραχὺ ὑπὲρ
[9, 30]	οὐδέν τι οἰκεῖον Ἡσιόδῳ φόρημα·	δῆλα	γὰρ δὴ καὶ ἐξ αὐτῶν
[9, 38]	οὐδ´ ὅς´ ἐς Ὀρχομενὸν ποτινίσσεται»	δῆλα	δήπουθεν ὡς καὶ τότε προσιόντων
[9, 1]	καὶ οὗτοι τὸ ἀρχαῖον ἐβασιλεύοντο,	δῆλά	ἐστι· βασιλεῖαι γὰρ πανταχοῦ τῆς
[9, 23]	εἰσὶν ἐπικλήσεις καὶ ὁ χρυσήνιος,	δῆλα	ὡς ἐπὶ τῆς Κόρης τῇ
[9, 40]	τὸν Θησέα οὕτω φασὶν οἱ	Δήλιοι	τὸ ξόανον τῆς θεοῦ ἀναθεῖναι
[9, 40]	ἐστὶν ἐπὶ λευκοῦ λίθου. καὶ	Δηλίοις	Ἀφροδίτης ἐστὶν οὐ μέγα ξόανον,
[9, 35]	γε Διονύσου τὸν Ἀπόλλωνα ἐργασάμενοι	Δηλίοις	τρεῖς ἐποίησαν ἐπὶ τῇ χειρὶ
[9, 20]	τῆς Ταναγραίας ἐπὶ θαλάσσῃ καλούμενον	Δήλιον·	ἐν δὲ αὐτῷ καὶ Ἀρτέμιδος
[9, 40]	θεοῦ ἀναθεῖναι τῷ Ἀπόλλωνι τῷ	Δηλίῳ,	ἵνα μὴ οἴκαδε ἐπαγόμενος ἐς
[9, 6]	Θηβαίοις νίκη κατ´ Ἀθηναίων ἐπὶ	Δηλίῳ	τῷ Ταναγραίων ἐγένετο, καὶ Ἱπποκράτης
[9, 9]	Θήβας οὓς Ἐπιγόνους καλοῦσιν Ἕλληνες·	δῆλοι	δέ εἰσι καὶ τούτοις οὐ
[9, 5]	Εὐρυγανείας δὲ τῆς Ὑπέρφαντος ἐγεγόνεσαν.	δηλοῖ	δὲ καὶ ὁ τὰ ἔπη
[9, 40]	μέν τι θειότερον οὐχ ἥκιστα	δηλοῖ	τὸ ἐς τοὺς ἀνθρώπους ἐπιφανὲς
[9, 39]	ἱερείων τὰ σπλάγχνα οὐχ ὁμοίως	δηλοῖ	τοῦ Τροφωνίου τὴν γνώμην· ἐν
[9, 34]	ἀποδέον ἢ Μυκήνας τε καὶ	Δῆλον.	περὶ δὲ τῶν ἀρχαίων τοιαῦτ´
[9, 12]	ᾆσμα πεποιημένον ἐστὶ προσόδιον ἐς	Δῆλον	τοῖς ἐπ´ Εὐρίπῳ Χαλκιδεῦσι. τοῦτόν
[9, 36]	ὁ Ὕηττος δίκην μοιχείας λαβὼν	δῆλός	ἐστι· καὶ χρόνῳ ὕστερον Δράκοντος
[9, 11]	ὁ θάλαμος ἐν τοῖς ἐρειπίοις	δῆλος.	οἰκοδομῆσαι δὲ αὐτὸν τῷ Ἀμφιτρύωνι
[9, 10]	τῷ θεῷ τρίποδα, οὐκ ἔχω	δηλῶσαι,	δοκῶ δὲ οὐ πᾶσιν εἶναι
[9, 25]	φιληκόων ἔστω μοι. (τοσοῦτο δὲ	δηλῶσαί	με καὶ ἐς ἅπαντας ἐκώλυσεν
[9, 23]	Κύνου· τοὺς δὲ ἀνωτέρω προγόνους	δηλώσει	μοι τὰ ἔχοντα ἐς Λοκροὺς
[9, 25]	καὶ Αἰτναίῳ τῷ Προμηθέως ἀφικομένην	Δήμητρα	ἐς γνῶσιν παρακαταθέσθαι σφίσιν· ἥτις
[9, 39]	καὶ Ἥρᾳ τε Ἡνιόχῃ καὶ	Δήμητρι	ἣν ἐπονομάζοντες Εὐρώπην τοῦ Τροφωνίου
[9, 7]	τῶν Κασσάνδρου παίδων· ἐπαγαγόμενος δὲ	Δημήτριον	τὸν Ἀντιγόνου καθεῖλε μὲν δι´
[9, 39]	λέγουσιν ὅτι μὴ μόνον τῶν	Δημητρίου	τινὰ δορυφόρων· τοῦτον δὲ οὔτε
[9, 25]	οὐκ ἐφαίνετο ὅσιόν μοι γράφειν,	Δήμητρος	δ´ οὖν Καβειραίοις δῶρόν ἐστιν
[9, 16]	ἀπογόνων οἰκίαν ποτὲ εἶναι λέγουσι·	Δήμητρος	δὲ ἄγαλμα ὅσον ἐς στέρνα
[9, 4]	τεσσαράκοντα στάδια ἔστιν ἐρείπια Σκώλου·	Δήμητρος	δὲ καὶ Κόρης ἐν τοῖς
[9, 19]	τῆς Βοιωτῶν διείργοντος τῆς τε	Δήμητρος	ἐν δεξιᾷ τὸ ἱερὸν τῆς
[9, 4]	Πλαταιεῦσιν ἡγήσατο. (ἔστι δὲ καὶ	Δήμητρος	ἐπίκλησιν Ἐλευσινίας ἱερὸν ἐν Πλαταιαῖς
[9, 27]	ὅπου γε αὐτοὶ τῆς Μυκαλησσίας	Δήμητρος	Ἡρακλεῖ τῷ Ἰδαίῳ τὸ ἱερὸν
[9, 39]	τὸ ἄγαλμα. ἔστι δὲ καὶ	Δήμητρος	ἱερὸν ἐπίκλησιν Εὐρώπης καὶ Ζεὺς
[9, 16]	Τηρέα ᾄδεται. (Τὸ δὲ τῆς	Δήμητρος	ἱερὸν τῆς Θεσμοφόρου Κάδμου καὶ
[9, 6]	ἐπιόντα ὄλεθρον, καί σφισιν ἐν	Δήμητρος	ἱερῷ Θεσμοφόρου σημεῖα ἐγένετο ἐναντία
[9, 25]	αὐτόθεν πέντε προελθόντι καὶ εἴκοσι	Δήμητρος	Καβειραίας καὶ Κόρης ἐστὶν ἄλσος·
[9, 24]	ἐποιήσατο ἐν καταλόγῳ μνήμην· ἐνταῦθα	Δήμητρος	καὶ Διονύσου καὶ Σαράπιδός ἐστιν
[9, 8]	ἐρείπια καὶ ἐν αὐτοῖς ἄλσος	Δήμητρος	καὶ Κόρης. τὰ δὲ ἀγάλματα
[9, 22]	περὶ αὐτό ἐστι, πλησίον δὲ	Δήμητρος	καὶ τῆς παιδὸς ναὸς καὶ
[9, 19]	(πρὸς θάλασσαν δὲ τῆς Μυκαλησσοῦ	Δήμητρος	Μυκαλησσίας ἐστὶν ἱερόν· κλείεσθαι δὲ
[9, 39]	ἐνταῦθα Ἕρκυναν ὁμοῦ Κόρῃ τῇ	Δήμητρος	παίζουσαν καὶ ἔχουσαν χῆνα ἀφεῖναι
[9, 31]	Νάρκισσος ὁ Θεσπιεὺς Κόρην τὴν	Δήμητρός	φησιν ἁρπασθῆναι παίζουσαν καὶ ἄνθη
[9, 1]	πανταχοῦ τῆς Ἑλλάδος καὶ οὐ	δημοκρατίαι	πάλαι καθεστήκεσαν. τῶν δὲ βασιλέων
[9, 40]	ναὸς δὲ οὐκ ἔστιν αὐτῷ	δημοσίᾳ	πεποιημένος, ἀλλὰ κατὰ ἔτος ἕκαστον
[9, 6]	Ἑλληνικῶν. (τῆς δὲ αἰτίας ταύτης	δημοσίᾳ	σφίσιν οὐ μέτεστιν, ὅτι ἐν
[9, 17]	ἡδὺ ἦν ἀποθνήσκειν πρὸ τοῦ	δήμου,	ταῖς δὲ Ἀντιποίνου θυγατράσιν ἤρεσκε·
[9, 7]	δοκεῖν οὐδέν, τοῦ δὲ Ἀθηναίων	δήμου	φιλίᾳ. Σύλλα δὲ ἐσβαλόντος ἐς
[9, 5]	αἱροῦνται, Θερσάνδρου τε ὄντα καὶ	Δημωνάσσης	τῆς Ἀμφιαράου. τῶν δὲ Ἐρινύων
[9, 38]	ὅς´ ἐς Ὀρχομενὸν ποτινίσσεται» δῆλα	δήπουθεν	ὡς καὶ τότε προσιόντων τοῖς
[9, 38]	ποιησαμένους εἰκόνα πρὸς πέτρᾳ σιδήρῳ	δῆσαι.	τοῦτο καὶ αὐτὸς δεδεμένον τὸ
[9, 15]	δὴ τὸν Πελοπίδαν ὁ Ἀλέξανδρος	δήσας	εἶχεν ὑπὸ ἀπιστίας τε καὶ
[9, 28]	καὶ διαφεύγουσι τὰ πολλὰ οἱ	δηχθέντες,	ἢν ἀνδρὶ Λίβυι γένους τοῦ
[9, 28]	ἢν δὲ καὶ ὑπὸ ἔχεων	δηχθῆναί	τῳ συμβῇ, τὸ μὲν τραῦμά
[9, 30]	τῆς γυναικὸς ἐπὶ τὸ Ἄορνον	δι´	αὐτὴν τὸ ἐν τῇ Θεσπρωτίδι
[9, 25]	ἔχει λόγος Ἀντιόπην κακοῦσθαι καὶ	δι´	αὐτὸ ὑπὸ τῶν Ἀντιόπης καίδων
[9, 15]	καὶ τοῖς Ἕλλησιν ὑπάρξειεν ἐλευθερία	δι´	αὐτοῦ. καὶ οὕτως ἔχει τὰ
[9, 7]	Δημήτριον τὸν Ἀντιγόνου καθεῖλε μὲν	δι´	ἐκείνου καὶ ἐτιμωρήσατο τὸν ἀδελφὸν
[9, 3]	ἐπιχωρίων ἐξηγητής, ἀληθεῖ μέντοι λόγῳ	δι´	ἐλάσσονος καὶ οὐ τοσούτου χρόνου·
[9, 3]	μεγάλων καὶ Βοιωτοί σφισι συνεορτάζουσι,	δι´	ἑξηκοστοῦ δὲ ἄγουσιν ἔτους· ἐκλιπεῖν
[9, 3]	οὖν ἄγουσιν οἱ Πλαταιεῖς ἑορτὴν	δι´	ἔτους ἑβδόμου μέν, ὡς ἔφασκεν
[9, 9]	πρὸς Μινύας, τήν τε ἔφοδον	δι´	ὀλίγου τῶν ἐπιστρατευσαμένων καὶ ἐν
[9, 12]	ἄγαλμα, καὶ τοῦτο Ὀνασιμήδης ἐποίησε	δι´	ὅλου πλῆρες ὑπὸ τοῦ χαλκοῦ·
[9, 30]	Λιβηθρίοις τὴν πόλιν. οἱ μὲν	δι´	οὐ πολλῆς φροντίδος ἐποιοῦντο τὸν
[9, 3]	μὲν ἄλλοι σφίσιν ἥκιστά εἰσι	δι´	ὄχλου, τῶν κοράκων δὲ οὗτοι
[9, 3]	ὕστερον. οὗτος οὖν κελεύει τὸν	Δία	ἄγαλμα ξύλου ποιησάμενον ἄγειν ἐπὶ
[9, 39]	καὶ αἱ συνέχουσαι σφᾶς ζῶναι,	διὰ	δὲ αὐτῶν θύραι πεποίηνται. τοῦ
[9, 3]	ὠργισμένην ἐς Εὔβοιάν φασιν ἀναχωρῆσαι,	Δία	δέ, ὡς οὐκ ἔπειθεν αὐτήν,
[9, 3]	καὶ διαλλαγὰς ποιεῖται πρὸς τὸν	Δία.	ἐπὶ ταύταις ταῖς διαλλαγαῖς Δαίδαλα
[9, 2]	δὲ καὶ νῦν ἔτι ἀγῶνα	διὰ	ἔτους πέμπτου τὰ Ἐλευθέρια, ἐν
[9, 31]	φύουσιν, ὑπὸ δὲ βάρους καὶ	διὰ	μέγεθος οὐχ οἷά τέ ἐστιν
[9, 32]	εἶναι τοῦ ὕδατος, εἰ μὴ	διὰ	μέσου χῶμά σφισιν ἐπεποίητο ἰσχυρόν·
[9, 19]	ὀπώρᾳ πέφυκε γίνεσθαι, ταῦτα δὲ	διὰ	παντὸς μένει τεθηλότα τοῦ ἔτους.
[9, 30]	οἱ Διασταὶ τὸν ποταμὸν ἐπιρρεῖν	διὰ	παντὸς τῇ γῇ τὰ ἐξ
[9, 27]	μὲν καὶ ἄλλον λόγον, ὡς	διὰ	πασῶν ὁ Ἡρακλῆς τῶν Θεστίου
[9, 5]	δικαίῳ κτείνει. τὸ δὲ ἐντεῦθεν	διὰ	πλειόνων πολιτεύεσθαι μηδὲ ἀπ´ ἀνδρὸς
[9, 39]	ἀναστρέψαι δὲ ὀπίσω τοῖς καταβᾶσι	διὰ	στομίου τε ἔστι τοῦ αὐτοῦ
[9, 21]	ὠκύτητος ἢ εἰ μὴ θέοι	διὰ	τὸ ἐν ταῖς ἐπιστροφαῖς συνεχές,
[9, 39]	Βασιλέως ναός. τοῦτον μὲν δὴ	διὰ	τὸ μέγεθος ἢ καὶ τῶν
[9, 11]	ἐρείπια ἔνθα οἰκῆσαί φασιν Ἀμφιτρύωνα	διὰ	τὸν Ἠλεκτρύωνος θάνατον φεύγοντα ἐκ
[9, 5]	παρευρεῖν ἕπομαι τῷ μύθῳ Σπαρτοὺς	διὰ	τὸν τρόπον ὅντινα ἐγένοντο ὀνομασθῆναι.
[9, 31]	ἔφυγον ἐς Μολυκρίαν ἐκ Ναυπάκτου	διὰ	τοῦ Ἡσιόδου τὸν φόνον καὶ
[9, 38]	Ἡρακλέα τὸ χάσμα ἐμφράξαι τὸ	διὰ	τοῦ ὄρους. ἐπίσταται μὲν οὖν
[9, 34]	ὡς εἶδε, γενέσθαι λίθον. καὶ	διὰ	τοῦτο ἐπιτιθεῖσα γυνὴ πῦρ ἀνὰ
[9, 20]	ἀποκόψαι τὸν αὐχένα αὐτοῦ· καὶ	διὰ	τοῦτο οὐκ ἔπεστιν αὐτῷ κεφαλή.
[9, 1]	Πλαταιεῖς τὰ ἐκ τῶν Θηβαίων	διὰ	φυλακῆς εἶχον ἰσχυρᾶς τὴν πόλιν·
[9, 8]	ἐπὶ τὰ οἰκεῖα, τὰς πύλας	διὰ	ὧν τὴν κάθοδον ἐποιοῦντο ἀπὸ
[9, 3]	ἐφ´ ὅτῳ δὴ πρὸς τὸν	Δία	ὠργισμένην ἐς Εὔβοιάν φασιν ἀναχωρῆσαι,
[9, 25]	τοῦ Ἐτεοκλέους ἐξημμένην τὴν πυράν.	(διαβάντων	δὲ ποταμὸν καλούμενον ἀπὸ γυναικὸς
[9, 25]	συμβῆναι τῇ Δίρκῃ τὴν τελευτήν	διαβᾶσιν	οὖν τὴν Δίρκην οἰκίας τε
[9, 8]	Θήβας καὶ οὐ Καδμείαν καλουμένην.	~(Διαβεβηκότι	δὲ ἤδη τὸν Ἀσωπὸν καὶ
[9, 4]	Ἀσωποῦ λέγουσι. πρὶν δὲ ἢ	διαβῆναι	τὸν Ἀσωπόν, παρ´ αὐτὸ τὸ
[9, 2]	κύνας· μανέντες δὲ καὶ οὐ	διαγινώσκοντες	διαφορήσειν ἔμελλον πάντα τινὰ ὅτῳ
[9, 31]	καὶ ὁποῖόν τι ἀνθρώπου σκιὰ	διαγνῶναι·	(ἔχει δὲ καὶ ἕτερος ἐς
[9, 39]	δόξῃ, πρῶτα μὲν τεταγμένων ἡμερῶν	δίαιταν	ἐν οἰκήματι ἔχει, τὸ δὲ
[9, 39]	καὶ Τύχης ἱερόν ἐστιν ἀγαθῆς·	διαιτώμενος	δὲ ἐνταῦθα τά τε ἄλλα
[9, 39]	οἱ λούοντες καὶ ὁπόσα χρὴ	διακονούμενοι	ἅτε παῖδες. τὸ ἐντεῦθεν ὑπὸ
[9, 13]	τότε καὶ πᾶσιν ἐδέδοκτο ἀγῶνι	διακρίνεσθαι.	(τῷ δὲ Ἐπαμινώνδᾳ καὶ ἐς
[9, 36]	καὶ Μινύας ἐπονομάζεσθαι σφᾶς ἐς	διάκρισιν	ἀπὸ Ὀρχομενίων τῶν ἐν Ἀρκαδίᾳ.
[9, 22]	φαίνεται δέ μοι νικῆσαι τῆς	διαλέκτου	τε ἕνεκα, ὅτι ᾖδεν οὐ
[9, 23]	θεόν, οὐχ ἑλληνίσαντα οὐδὲ αὐτόν,	διαλέκτῳ	τῇ Καρικῇ. (ὑπερβαλόντων δὲ τὸ
[9, 30]	ἀπὸ τούτου κατὰ τῆς γῆς·	διαλιπὸν	δὲ μάλιστα δύο καὶ εἴκοσι
[9, 3]	τὸν Δία. ἐπὶ ταύταις ταῖς	διαλλαγαῖς	Δαίδαλα ἑορτὴν ἄγουσιν, ὅτι οἱ
[9, 3]	εὑροῦσα ἀντὶ νύμφης γυναικὸς καὶ	διαλλαγὰς	ποιεῖται πρὸς τὸν Δία. ἐπὶ
[9, 3]	Ταναγραῖοι Χαιρωνεῖς Ὀρχομένιοι Λεβαδεῖς Θηβαῖοι·	διαλλαγῆναι	γὰρ καὶ οὗτοι Πλαταιεῦσιν ἠξίωσαν
[9, 21]	κύκλον μὲν οὐκ ἔστιν ὅπως	διαλύσουσιν,	ἐπισυνιόντες δὲ ἀεὶ τὰ ἐντὸς
[9, 5]	Ἀγαμέμνονι ἐς Τροίαν στρατεύουσιν ἡ	διαμαρτία	τοῦ πλοῦ γίνεται καὶ ἡ
[9, 20]	καὶ ἀνὰ χρόνον τὴν πόλιν·	διαμεῖναί	τε τὸ ὄνομα ἐς τοσοῦτον
[9, 19]	ἄρσενα ὁμοίως· καὶ ἀπ´ ἐκείνου	διαμεμένηκεν	ἐν Αὐλίδι πάντα τὰ ἱερεῖα
[9, 39]	κριβάνῳ· τὸ δὲ εὖρος ἡ	διάμετρος	αὐτοῦ τέσσαρας παρέχοιτο ἂν ὡς
[9, 7]	γενομένους ἀναστάτους ὑπὸ Ἀλεξάνδρου καὶ	διαπεσόντας	ἐς Ἀθήνας ὕστερον Κάσσανδρος ὁ
[9, 23]	τὴν πόλιν φασὶ καὶ ὕστερον	διαπεσόντας	Θηβαίων ἐς αὐτὴν ἄνδρας εὕρισκον,
[9, 24]	ἐκ Λιλαίας τῆς Φωκέων καὶ	διαπλεύσαντί	εἰσι Κῶπαι. κεῖνται δὲ αἱ
[9, 6]	τὰ ἐκ Θηβῶν εἶχεν ἐπιτηδείως·	διαπολεμηθέντος	δὲ τοῦ πολέμου καὶ Ἀθηναίοις
[9, 25]	τοῦ καρποῦ δὲ ὄντος πεπείρου	διαρρήξαντί	σοι τὸ ἐκτὸς λοιπόν ἐστιν
[9, 14]	οἱ τῶν Θηβαίων σύμμαχοι κατέτρεχον	διασκεδασθέντες	χώραν τὴν Λακωνικὴν καὶ ἥρπαζον
[9, 30]	ἐς θάλασσαν ναυσίπορος. τοῦτον οἱ	Διασταὶ	τὸν ποταμὸν ἐπιρρεῖν διὰ παντὸς
[9, 37]	μὲν ἐνταῦθα ἐδέξατο ἡ γῆ	διαστᾶσα,	ἔνθα ἐστὶν ἐν τῷ ἄλσει
[9, 8]	μέγας καὶ κίονες ἐν αὐτῷ·	διαστῆναι	δὲ Ἀμφιαράῳ τὴν γῆν ταύτῃ
[9, 10]	θεασαμένῳ Κανάχου ποίημα ὂν ἐπίστασθαι.	διαφέρουσι	δὲ τοσόνδε· ὁ μὲν γὰρ
[9, 28]	ἀσθενέστερον αἱ νομαί, ὥστε καὶ	διαφεύγουσι	τὰ πολλὰ οἱ δηχθέντες, ἢν
[9, 36]	δὲ καὶ ἐς τὴν Φωκίδα	διαφεύγουσιν	ἐξ αὐτῶν. (Φλεγύᾳ δὲ οὐ
[9, 26]	τῷ θηρίῳ. τῶν μὲν δὴ	διαφθαρέντων	μνημονεύειν τὰ ὀνόματα οὔ φασιν·
[9, 16]	τὰ ἐς αὐτὴν οὐχ ὁμολογοῦσι·	διάφορα	δὲ καὶ τὰ λοιπὰ ὡς
[9, 31]	αὐτὸν καὶ ἐς τὰ ἔπη	διάφορα	ἐπὶ τοσοῦτο εἴρηται· (ἐπὶ δὲ
[9, 12]	εἶδος ἔχοντας ἐπιτηδείως, πρῶτος δὲ	διάφορα	ἐς τοσοῦτο μέλη ἐπ´ αὐλοῖς
[9, 5]	τελευτὴν Οἰδίποδος. κατελθὼν δὲ ἐς	διαφορὰν	προήχθη τῷ Ἐτεοκλεῖ, καὶ οὕτω
[9, 2]	μανέντες δὲ καὶ οὐ διαγινώσκοντες	διαφορήσειν	ἔμελλον πάντα τινὰ ὅτῳ περιτύχοιεν.
[9, 12]	μὲν αὔλημα ηὔλουν τὸ Δώριον,	διάφοροι	δὲ αὐτοῖς ἐς ἁρμονίαν τὴν
[9, 21]	τῷ ἀέρι καὶ τῇ γῇ	διαφόροις	οὖσι διάφορον κτᾶται καὶ τὸ
[9, 24]	ἐν τῇ Κηφισίδι οὐδέν τι	διάφορον	ἐς ἄλλους ἰχθῦς τοὺς λιμναίους
[9, 21]	καὶ τῇ γῇ διαφόροις οὖσι	διάφορον	κτᾶται καὶ τὸ εἶδος, ἀλλὰ
[9, 10]	ἐστὶ καὶ τὸ εἶδος οὐδὲν	διαφόρως	ἔχον· ὅστις δὲ τῶν ἀγαλμάτων
[9, 41]	καὶ Ῥοῖκον Σαμίους εἶναι τοὺς	διαχέαντας	χαλκὸν πρώτους. (Πατρεῖς δὲ οἱ
[9, 13]	ἕνεκα μέσου ἀνδρὸς ἀπέδει Θηβαίου·	διδάγματα	δὲ αὐτοῖς τά τε ἐπιχώρια
[9, 5]	Ἀμφίονα χρήσασθαι λύρᾳ πρῶτον Ἑρμοῦ	διδάξαντος·	πεποίηκε δὲ καὶ περὶ λίθων
[9, 26]	τὸν Κάδμῳ δοθέντα ἐκ Δελφῶν	διδάξειεν	αὐτὴν κατὰ εὔνοιαν ὁ Λάιος·
[9, 31]	καταβαίη παραινέσεις τε Χίρωνος ἐπὶ	διδασκαλίᾳ	δὴ τῇ Ἀχιλλέως, καὶ ὅσα
[9, 29]	ἔτι παῖς ὢν ἀποκτείνειεν αὐτὸν	διδάσκαλον	μουσικῆς ὄντα. ἔπη δὲ οὔτε
[9, 39]	ὁ αὐτὸς τρόπος ἐστὶν ὅτῳ	διδάσκονται	τὰ μέλλοντα, ἀλλά πού τις
[9, 31]	λέγουσι καὶ ὡς μαντικὴν Ἡσίοδος	διδαχθείη	παρὰ Ἀκαρνάνων· καὶ ἔστιν ἔπη
[9, 29]	τι μάντευμα ἢ παρά του	διδαχθεὶς	τῶν Θρᾳκῶν· δεξιώτερον γὰρ τά
[9, 29]	ἡμεῖς πεποιήμεθα παρ´ αὐτοῦ Καλλίππου	διδαχθέντες.	Ἄσκρης μὲν δὴ πύργος εἷς
[9, 40]	περὶ τὸ χρηστήριον δρῶσιν ἄλλα,	διδαχθῆναι	παρὰ τοῦ Τροφωνίου φασίν. (Δαιδάλου
[9, 13]	ἀναίρεσιν τῶν νεκρῶν προτέροις αὐτῶν	διδόναι	τοῖς συμμάχοις, ἐπὶ δὲ ἐκείνοις
[9, 27]	θυμοῦ τὸν ἄνθρωπον ὥστε σύνθημα	διδόντα	αὐτὸν διεργάζεται, Νέρωνι δὲ παρὲξ
[9, 41]	τῶν μνηστήρων δῶρα καὶ Εὐρύμαχον	διδόντα	Πηνελόπῃ πεποίηκεν ὅρμον δ´ Εὐρύμαχος
[9, 25]	αὐτὰς καὶ σύμπασαν τὴν Θηβαΐδα	διδόντος	πυρί, ἄνδρες τῶν ἐκ Μακεδονίας
[9, 26]	ἐφήβων κατὰ ἔτος ἕκαστον λαχόντα	δίδοσθαι	τῷ θηρίῳ. τῶν μὲν δὴ
[9, 27]	θεὸν ὁ μὲν ἀνθρώπῳ στρατιώτῃ	διδοὺς	ἀεὶ τὸ αὐτὸ σύνθημα μετὰ
[9, 31]	γάλα ἐστὶν ἔλαφος παιδὶ μικρῷ	διδοῦσα	καὶ βοῦς τε παρ´ αὐτὸν
[9, 31]	καὶ οὗτος, ἀδελφὴν γενέσθαι Ναρκίσσῳ	δίδυμον,	τά τε ἄλλα ἐς ἅπαν
[9, 27]	ἄρσενας παῖδας αὐτῷ πᾶσαι τέκοιεν,	διδύμους	δὲ ἥ τε νεωτάτη καὶ
[9, 34]	προσήκειν· αὐτοὶ δὲ μοῖραν γὰρ	δίδωσί	σφισιν Ἀθάμας τῆς γῆς Ἁλιάρτου
[9, 10]	Ἰσμηνόν· Τηνέρῳ μὲν Ἀπόλλων μαντικὴν	δίδωσι,	τοῦ δὲ Ἰσμηνίου τὸ ὄνομα
[9, 5]	καὶ ὡς ἐν Ἅιδου δίκην	δίδωσιν	ὁ Ἀμφίων ὧν ἐς Λητὼ
[9, 34]	πρὸς αὐτὸν Ἄλμῳ τῷ Σισύφου	δίδωσιν	οἰκῆσαι τῆς χώρας οὐ πολλήν,
[9, 14]	σφετέροις ἐς Λεῦκτρα ἰέναι πανδημεί,	δίδωσιν	οὕτω τοῖς ἀνδράσιν ἀπελθεῖν ὑποσπόνδους
[9, 39]	ὁμοίως τοῖς Ἑλλήνων μάλιστα εὐδαίμοσι,	διείργει	δὲ ἀπ´ αὐτῆς τὸ ἄλσος
[9, 24]	Λοκρίδα ἤπειρον ἀπὸ τῆς Εὐβοίας	διείργει.	~(Θηβαίοις δὲ τῶν πυλῶν ἐστιν
[9, 19]	κατὰ τοῦτο ἀπὸ τῆς Βοιωτῶν	διείργοντος	τῆς τε Δήμητρος ἐν δεξιᾷ
[9, 33]	οἱ προσπεφυκὼς μέγας καὶ ἰσχυρὸς	διέλυσεν	ἐκ τῶν ἁρμονιῶν καὶ διέσπα
[9, 36]	καὶ οἱ ἄνδρες ἐκλήθησαν Ὀρχομένιοι·	διέμεινε	δὲ οὐδὲν ἧσσον καὶ Μινύας
[9, 7]	οἱ Φωκεῖς· (ταῦτα μὲν δὴ	διένειμε	τῇ στρατιᾷ, τοῖς θεοῖς δὲ
[9, 13]	ἐς τὴν ὑστεραίαν τοὺς τεθνεῶτας	διενοοῦντο	ὡς θάψοντες καὶ ἀποστέλλουσι κήρυκα
[9, 27]	ὁ Ἡρακλῆς τῶν Θεστίου παρθένων	διεξέλθοι	τῇ αὐτῇ νυκτὶ καὶ ὡς
[9, 14]	στρατῷ κατὰ Λέχαιον ἐγίνετο καὶ	διεξιέναι	τῆς ὁδοῦ τὰ στενὰ καὶ
[9, 17]	τῷ οὐρανῷ ταῦρον ὁ ἥλιος	διεξίῃ·	τηνικαῦτα γὰρ ἢν ἀπ´ αὐτοῦ
[9, 38]	ἀναρρήξαντας τὸ ἔργον ἀποδοῦναι τὴν	διέξοδον	τῷ Κηφισῷ τὴν ἀρχαίαν, ἐπεὶ
[9, 27]	ἄνθρωπον ὥστε σύνθημα διδόντα αὐτὸν	διεργάζεται,	Νέρωνι δὲ παρὲξ ἢ τὰ
[9, 13]	ἐς τὰ Λεῦκτρα ἐπανήκων αὑτὸν	διεργάζεται.	(τότε δὲ ὁ Ἐπαμινώνδας Σκεδάσῳ
[9, 17]	ταῖς δὲ Ἀντιποίνου θυγατράσιν ἤρεσκε·	διεργασάμεναι	δὲ αὑτὰς τιμὰς ἀντὶ τούτων
[9, 33]	διέλυσεν ἐκ τῶν ἁρμονιῶν καὶ	διέσπα	τοὺς λίθους ἀπ´ ἀλλήλων. ῥεῖ
[9, 13]	κατὰ ταὐτὰ ἐγίνοντο αἱ γνῶμαι,	διεστηκυῖαι	δὲ πολὺ ἀπ´ ἀλλήλων· Ἐπαμινώνδᾳ
[9, 13]	ἀποκτείνας δὲ Χαιρέαν, ὃς φυλάσσειν	διετέτακτο	τὰς παρόδους, καὶ ἄλλους τοὺς
[9, 13]	δὲ ὀλίγον ἐφαίνετο εἶναι τὸ	διεφθαρμένον,	οὕτω Λακεδαιμόνιοί τε ἔθαπτον τοὺς
[9, 27]	(καὶ τὸν μὲν φλὸξ αὐτόθι	διέφθειρε·	τῶν δὲ ἀσεβησάντων ἐς τὸν
[9, 37]	πάι Πρεσβωνιάδαο, ὄψ´ ἦλθες γενεὴν	διζήμενος,	ἀλλ´ ἔτι καὶ νῦν ἱστοβοῆι
[9, 29]	Λίνου τὸ ἐπ´ αὐτῷ πένθος	διῆλθεν	ἄρα καὶ ἄχρι τῆς βαρβάρου
[9, 14]	μὲν δὴ χρόνος βοιωταρχοῦντι Ἐπαμινώνδᾳ	διήνυστο,	τεθνάναι δὲ ἐτέτακτο ἐπιλαβόντα ἄνδρα
[9, 39]	τὸ οἴκημα, ἔνθα καὶ πρότερον	διῃτᾶτο	παρά τε Τύχῃ καὶ Δαίμονι
[9, 26]	θηρίον. ἀντὶ τούτου μὲν τῷ	Διὶ	γέγονεν ἐπίκλησις Σαώτης· τὸ δὲ
[9, 39]	Ἀπόλλωνί τε καὶ Κρόνῳ καὶ	Διὶ	ἐπίκλησιν Βασιλεῖ καὶ Ἥρᾳ τε
[9, 2]	καὶ τοῦ ἀγάλματος ἃ τῷ	Διὶ	πεποίηται τῷ Ἐλευθερίῳ, Πλαταίας ἐστὶν
[9, 3]	βοῦν ἕκαστοι καὶ ταῦρον τῷ	Διὶ	τὰ ἱερεῖα οἴνου καὶ θυμιαμάτων
[9, 40]	τιμῶσι τὸ σκῆπτρον ὃ ποιῆσαι	Διί	φησιν Ὅμηρος Ἥφαιστον, παρὰ δὲ
[9, 18]	τὸν ἀπ´ αὐτῆς καπνὸν διχῇ	διίστασθαι.	ἐμὲ δὲ ἐπηγάγοντο ὧν λέγουσιν
[9, 14]	τοῦ χρόνου· λέγονται δὲ οἱ	δικάζειν	λαχόντες οὐδὲ ἀρχὴν περὶ αὐτοῦ
[9, 32]	δὴ Πέρσαις τε ἑπόμενος καὶ	δικάζων	νόμῳ γε τῷ ἐκείνων βλάβος
[9, 32]	δὲ ἄρα λέγων ἡλίσκετο οὐ	δίκαια	ἦν γὰρ δὴ τηνικαῦτα Ἀθηναίοις
[9, 32]	δὲ καὶ ἔργον τοιόνδε ἐς	δικαιοσύνην.	(Αὐτολύκῳ τῷ παγκρατιάσαντι, οὗ δὴ
[9, 5]	δόλῳ καὶ οὐ σὺν τῷ	δικαίῳ	κτείνει. τὸ δὲ ἐντεῦθεν διὰ
[9, 27]	μιχθῆναι· τὸν δὲ ὑβρισθῆναι νομίζοντα	δικάσαι	μένειν παρθένον πάντα αὐτὴν τὸν
[9, 32]	ἐκεῖνον ἐς χάριν τὴν ἑαυτοῦ	δικάσειν	ἐλπίζων· Λύσανδρος δὲ ἀδικεῖν Ἐτεόνικον
[9, 25]	οὐ μετὰ πολὺ ἐπέλαβεν ἡ	δίκη.	ὅσοι δὲ ὁμοῦ Μαρδονίῳ τῆς
[9, 13]	Λακεδαίμονα ἐλθόντι οὐδεμία ἐγένετο αὐτῷ	δίκη,	οὕτως ἐς τὰ Λεῦκτρα ἐπανήκων
[9, 31]	ἐν τῇ Μολυκρίᾳ σφίσιν ἡ	δίκη,	τάδε μὲν καὶ οἱ πάντες
[9, 5]	δὲ καὶ ὡς ἐν Ἅιδου	δίκην	δίδωσιν ὁ Ἀμφίων ὧν ἐς
[9, 7]	μὲν ὅστις δὴ θεῶν τὴν	δίκην	ἔμελλεν ἀποδώσειν· Θηβαίοις δὲ ἐπὶ
[9, 5]	λοιπὰ ὑβριστὴς καὶ ἀσεβὴς Διονύσου,	δίκην	ἔσχεν ἐκ τοῦ θεοῦ. Πολυδώρου
[9, 14]	ἐς τὰς Θήβας ἀπήλαυνε. καὶ	δίκην	μὲν ἔφυγεν ὑπὲρ θανάτου, διότι
[9, 36]	(πρῶτος δὲ οὗτος ὁ Ὕηττος	δίκην	μοιχείας λαβὼν δῆλός ἐστι· καὶ
[9, 25]	ἐρείπια τῆς Πινδάρου καὶ μητρὸς	Δινδυμήνης	ἱερόν, Πινδάρου μὲν ἀνάθημα, τέχνη
[9, 39]	μέγιστος καὶ ὠκύτατος συνδεθέντα ὑπὸ	δίνης	ἀποκρύψειεν ἂν ἄνθρωπον. τὸ δὲ
[9, 30]	τὴν Πιερίαν ἔχοντες καὶ πόλιν	Δῖον,	φασὶν ὑπὸ τῶν γυναικῶν γενέσθαι
[9, 17]	τοιᾷδε. ἡ γυνὴ τοῦ Λύκου	Διόνυσον	θεῶν μάλιστα ἦγεν ἐν τιμῇ·
[9, 12]	ξύλον τοῦτο χαλκῷ λέγουσιν ἐπικοσμήσαντα	Διόνυσον	καλέσαι Κάδμον. πλησίον δὲ Διονύσου
[9, 20]	Τρίτωνα καὶ τὰς γυναῖκας εὔξασθαι	Διόνυσόν	σφισιν ἀφικέσθαι βοηθόν, ὑπακοῦσαί τε
[9, 17]	παθούσης δὲ αὐτῆς τὰ λεγόμενα	Διόνυσος	νεμεσᾷ τῇ Ἀντιόπῃ. ἐπίφθονοι δὲ
[9, 30]	μαχόμενοι περὶ τῆς λύρας, καὶ	Διόνυσος	ὁ μὲν Λυσίππου, τὸ δὲ
[9, 12]	Διόνυσον καλέσαι Κάδμον. πλησίον δὲ	Διονύσου	ἄγαλμα, καὶ τοῦτο Ὀνασιμήδης ἐποίησε
[9, 32]	ἰδιώτου δὲ ἀνδρὸς ἄγαλμα ἦν	Διονύσου	γύψου πεποιημένον καὶ ἐπικεκοσμημένον γραφῇ.
[9, 23]	τηνικαῦτα ἑκουσίως μετετάξαντο ἐς Βοιωτούς.	Διονύσου	δὲ ἐνταῦθα ναὸς καὶ ἄγαλμα
[9, 5]	τὰ λοιπὰ ὑβριστὴς καὶ ἀσεβὴς	Διονύσου,	δίκην ἔσχεν ἐκ τοῦ θεοῦ.
[9, 22]	δὲ παρὰ τὸ ἱερὸν τοῦ	Διονύσου	Θέμιδός ἐστιν, ὁ δὲ Ἀφροδίτης,
[9, 26]	Σαώτης· τὸ δὲ ἄγαλμα τὸ	Διονύσου	καὶ αὖθις Τύχης, ἑτέρωθι δὲ
[9, 24]	καταλόγῳ μνήμην· ἐνταῦθα Δήμητρος καὶ	Διονύσου	καὶ Σαράπιδός ἐστιν ἱερά. (λέγουσι
[9, 30]	δὲ τοῖς Λιβηθρίοις παρὰ τοῦ	Διονύσου	μάντευμα ἐκ Θρᾴκης, ἐπειδὰν ἴδῃ
[9, 23]	Πτώῳ, θέας δὲ ἄξια ἐνταῦθα	Διονύσου	ναός ἐστι καὶ ἄγαλμα. (προελθόντι
[9, 8]	πού τις πεισθήσεται. (ἐνταῦθα καὶ	Διονύσου	ναός ἐστιν Αἰγοβόλου. θύοντες γὰρ
[9, 16]	ᾠκοδόμηται, καὶ ἐγγυτάτω τοῦ θεάτρου	Διονύσου	ναός ἐστιν ἐπίκλησιν Λυσίου· Θηβαίων
[9, 20]	μεθυσθέντα εἷλον, ἐπὶ τούτῳ ὑπὸ	Διονύσου	νομίζουσιν ἀποθανεῖν αὐτόν. ~(Εἶδον δὲ
[9, 20]	φησι τὰς Ταναγραίων πρὸ τῶν	Διονύσου	ὀργίων ἐπὶ θάλασσαν καταβῆναι καθαρσίων
[9, 31]	ἢ θεοὺς τοὺς ἄλλους νομίζουσι,	Διονύσου	τε αὐτὸν παῖδα εἶναι καὶ
[9, 22]	ναὸς καὶ ἀγάλματα λίθου λευκοῦ·	(Διονύσου	τε ἱερὸν πεποίηται καὶ ἄγαλμα
[9, 38]	ῥέψειν. ~(Ὀρχομενίοις δὲ πεποίηται καὶ	Διονύσου,	τὸ δὲ ἀρχαιότατον Χαρίτων ἐστὶν
[9, 19]	λόγος ἐστίν, ὡς ἐκ μηνίματος	Διονύσου	τὸ θηρίον ἐπ´ ὀλέθρῳ τραφείη
[9, 30]	δὲ ἄγαλμα ἀνέθηκε Σύλλας τοῦ	Διονύσου	τὸ ὀρθόν, ἔργον τῶν Μύρωνος
[9, 35]	τε καὶ Τεκταῖος ὅσοι γε	Διονύσου	τὸν Ἀπόλλωνα ἐργασάμενοι Δηλίοις τρεῖς
[9, 8]	ἐς ὕβριν, ὥστε καὶ τοῦ	Διονύσου	τὸν ἱερέα ἀποκτείνουσιν· ἀποκτείναντας δὲ
[9, 20]	ἀμφὶς ἔχουσιν» (ἐν δὲ τοῦ	Διονύσου	τῷ ναῷ θέας μὲν καὶ
[9, 2]	ὁ Μαρδονίου πλεῖστα μὲν δοὺς	Διονυσοφάνει	δῶρα ἀνδρὶ Ἐφεσίῳ, δοὺς μέντοι
[9, 8]	ἀφίκετο ἴαμα ἐκ Δελφῶν τῷ	Διονύσῳ	θύειν παῖδα ὡραῖον· ἔτεσι δὲ
[9, 39]	Κόρης ἐστὶ καλουμένη θήρα καὶ	Διὸς	Βασιλέως ναός. τοῦτον μὲν δὴ
[9, 2]	τοῦτον μὲν δὴ χαλκοῦ, τοῦ	Διὸς	δὲ τόν τε βωμὸν καὶ
[9, 18]	κομίσαντες ἐς οἴκους ἐξ Ἀσίης	Διὸς	ἐννεσίῃς´ ἥρωα σέβεσθαι» (τῇ δὲ
[9, 26]	δὲ ἐν τῇ πόλει Σαώτου	Διός	ἐστι χαλκοῦν ἄγαλμα· ἐπιλέγουσι δὲ
[9, 39]	ναῷ Κρόνου καὶ Ἥρας καὶ	Διός	ἐστιν ἀγάλματα. ἔστι δὲ καὶ
[9, 34]	χαλκοῦ πεποιημένα Ἀθηνᾶς Ἰτωνίας καὶ	Διός	ἐστιν ἀγάλματα· τέχνη δὲ Ἀγορακρίτου,
[9, 2]	ἀπὸ τοῦ κοινοῦ τῶν Ἑλλήνων	Διός	ἐστιν Ἐλευθερίου βωμὸς τοῦτον μὲν
[9, 34]	κριὸν τοῖς παισί φασιν ὑπὸ	Διὸς	ἔχοντα τὸ ἔριον χρυσοῦν, καὶ
[9, 8]	ὀνομάζουσι· πρὸς δὲ ταῖς Ὑψίσταις	Διὸς	ἱερὸν ἐπίκλησίν ἐστιν Ὑψίστου. τὰς
[9, 2]	(ὁ δὲ Κιθαιρὼν τὸ ὄρος	Διὸς	ἱερὸν Κιθαιρωνίου ἐστίν) ἃ δὴ
[9, 5]	φήμην, Σεμέλη μὲν τεκεῖν ἐκ	Διός,	Ἰνὼ δὲ θεῶν εἶναι τῶν
[9, 25]	κατὰ δή τινα ἀπάτην ἐκ	Διός·	καλεῖται δὲ ὁ σύμπας οὗτος
[9, 19]	ἐστὶ Τευμησσός· Εὐρώπην δὲ ὑπὸ	Διὸς	κρυφθῆναί φασιν ἐνταῦθα. ἕτερος δὲ
[9, 40]	φησιν Ὅμηρος Ἥφαιστον, παρὰ δὲ	Διὸς	λαβόντα Ἑρμῆν δοῦναι Πέλοπι, Πέλοπα
[9, 41]	παρὰ τῆς Ῥέας, καὶ ἄγαλμα	Διὸς	οὐ μέγα ἐστὶν ἐπὶ κορυφῇ
[9, 25]	ἐφεξῆς Μοιρῶν, τὸ δὲ Ἀγοραίου	Διός·	οὗτος μὲν δὴ λίθου πεποίηται,
[9, 29]	τούτων δὲ ἄλλας νεωτέρας εἶναι	Διὸς	παῖδας. (ἐν Ἑλικῶνι δὲ πρὸς
[9, 41]	ἐθέλουσιν ἐνταῦθα ἀπατηθῆναι δεξάμενον ἀντὶ	Διὸς	πέτρον παρὰ τῆς Ῥέας, καὶ
[9, 35]	ταύτῃ τὰς Χάριτάς φησιν εἶναι	Διός	τε καὶ Εὐρυνόμης καί σφισιν
[9, 34]	τὸ Λαφύστιον καὶ ἐς τοῦ	Διὸς	τοῦ Λαφυστίου τὸ τέμενός εἰσιν
[9, 19]	Ὕπατος καλούμενον, ἐπὶ δὲ αὐτῷ	Διὸς	Ὑπάτου ναὸς καὶ ἄγαλμα· τὸν
[9, 14]	δίκην μὲν ἔφυγεν ὑπὲρ θανάτου,	διότι	ἐβοιωτάρχησεν ἐξήκοντος ἤδη τοῦ χρόνου·
[9, 19]	Θηβαῖοι· Μυκαλησσὸν δὲ ὁμολογοῦσιν ὀνομασθῆναι,	διότι	ἡ βοῦς ἐνταῦθα ἐμυκήσατο ἡ
[9, 30]	τῷ Ὀρφεῖ· ἰόντι δὲ ἐκ	Δίου	τὴν ἐπὶ τὸ ὄρος καὶ
[9, 1]	μέν γε αὐτοὺς ἐξεπολιόρκησαν ἀπείργοντες	διπλῷ	τείχει μὴ ἐξελθεῖν τοῦ ἄστεως,
[9, 25]	τῶν Ἀντιόπης καίδων συμβῆναι τῇ	Δίρκῃ	τὴν τελευτήν διαβᾶσιν οὖν τὴν
[9, 25]	τὴν τελευτήν διαβᾶσιν οὖν τὴν	Δίρκην	οἰκίας τε ἐρείπια τῆς Πινδάρου
[9, 25]	καλούμενον ἀπὸ γυναικὸς τῆς Λύκου	Δίρκην	ὑπὸ ταύτης δὲ ἔχει λόγος
[9, 1]	στρατηγοῦντα ἠμύναντο ἐν τῇ σφετέρᾳ.	δὶς	δὲ σφᾶς κατέλαβε γενέσθαι τε
[9, 10]	καὶ ἐς ἡμᾶς ἔτι Μαντοῦς	δίφρος·	ἐν δεξιᾷ δὲ τοῦ ναοῦ
[9, 18]	καὶ τὸν ἀπ´ αὐτῆς καπνὸν	διχῇ	διίστασθαι. ἐμὲ δὲ ἐπηγάγοντο ὧν
[9, 33]	Τειρεσίαν ἄγειν, καὶ εἴχετο γὰρ	δίψῃ	καθ´ ὁδόν φασιν αὐτὸν πιόντα
[9, 30]	ἤδη Λιβηθρίων, οὕτως οἱ ἐν	Δίῳ	Μακεδόνες κατά γε τὸν λόγον
[9, 14]	δὲ κατὰ κώμας ὑπὸ Ἀγησιπόλιδος	διῳκισμένους	ἐς τὴν ἀρχαίαν συνήγαγεν αὖθις
[9, 26]	ὡς τὸν χρησμὸν τὸν Κάδμῳ	δοθέντα	ἐκ Δελφῶν διδάξειεν αὐτὴν κατὰ
[9, 41]	ἐνταῦθα λέγουσιν ὅρμον Ἁρμονίᾳ μὲν	δοθέντα	ἐξ ἀρχῆς, καλούμενον δὲ Ἐριφύλης,
[9, 41]	ὅρμος, τὸν δὲ τῇ Ἐριφύλῃ	δοθέντα	Ὅμηρός φησιν ἐν Ὀδυσσείᾳ πεποιῆσθαι
[9, 33]	(τὴν δὲ θυγατέρα τοῦ Τειρεσίου	δοθῆναι	μέν φασι τῷ Ἀπόλλωνι ὑπὸ
[9, 7]	Ἀρκάδων οἱ Μεγάλην πόλιν ἔχοντες.	(δοκεῖ	δέ μοι τὰς Θήβας οἰκίσαι
[9, 5]	Ὕαντας καὶ Ἄονας, Βοιώτια ἐμοὶ	δοκεῖν	γένη καὶ οὐκ ἐπηλύδων ἀνθρώπων.
[9, 21]	θηρίου· τὰ δὲ ὄμματα ἐμοὶ	δοκεῖν	γλαυκὰ καὶ χεῖρές εἰσιν αὐτοῖς
[9, 31]	γῆ καὶ πρότερον ἔφυεν ἐμοὶ	δοκεῖν,	εἰ τοῖς Πάμφω τεκμαίρεσθαι χρή
[9, 1]	Πλαταιεῖς τὸ ἐξ ἀρχῆς ἐμοὶ	δοκεῖν	εἰσιν αὐτόχθονες· ὄνομα δέ σφισιν
[9, 41]	τῷ ἱερῷ τοῦ Ἀδώνιδος ἐμοὶ	δοκεῖν	ἐστίν· ἐν Ἀμαθοῦντι μὲν γάρ
[9, 40]	θυμόν· ἐπίγραμμα δὲ ἄπεστιν ἐμοὶ	δοκεῖν	ὅτι οὐδὲ ἐοικότα τῇ τόλμῃ
[9, 7]	προσεχώρησαν Θηβαῖοι κατ´ ἄλλο ἐμοὶ	δοκεῖν	οὐδέν, τοῦ δὲ Ἀθηναίων δήμου
[9, 3]	ἐκάλουν δαίδαλα· ἐκάλουν δὲ ἐμοὶ	δοκεῖν	πρότερον ἔτι ἢ Δαίδαλος ὁ
[9, 25]	ἐλπίδι, τὸ πλέον δὲ ἐμοὶ	δοκεῖν	τῇ ἐς τὸ θεῖον ὀλιγωρίᾳ,
[9, 24]	ἐξ ἀρχῆς· μοίρας δὲ ἐμοὶ	δοκεῖν	τῆς Ὀρχομενίας εἰσὶ καὶ αὗται
[9, 36]	μεγαλήτορας» Ἐφύρους δὲ ἐνταῦθα ἐμοὶ	δοκεῖν	τοὺς ἐν τῇ Θεσπρωτίδι ἠπείρῳ
[9, 30]	αἰτοῦντα. ὁ δὲ Ὀρφεὺς ἐμοὶ	δοκεῖν	ὑπερεβάλετο ἐπῶν κόσμῳ τοὺς πρὸ
[9, 40]	ἱπποδάμοιο» Ὅμηρος δὲ ἐπιστάμενος ἐμοὶ	δοκεῖν	Χαιρώνειάν τε ἤδη καὶ Λεβάδειαν
[9, 19]	Αὐλίδι πάντα τὰ ἱερεῖα εἶναι	δόκιμα.	δείκνυται δὲ καὶ ἡ πηγή,
[9, 10]	τῷ Ἰσμηνίῳ παῖδα οἴκου τε	δοκίμου	καὶ αὐτὸν εὖ μὲν εἴδους,
[9, 33]	ἤνθησεν, ἥ τε πρότερον εὐτυχία	δοκοῦσα	ἐς τοιοῦτο περιῆλθεν αὐτῷ τέλος.
[9, 21]	τὴν φήμην οἱ Ἰνδοὶ δέξασθαι	δοκοῦσί	μοι παρ´ ἀλλήλων ὑπὸ τοῦ
[9, 6]	Ἀθηναίοις ἀντιταξάμενοι περὶ Πλάταιαν, ἡνίκα	δοκοῦσιν	ἑλέσθαι τὰ βασιλέως Ξέρξου πρὸ
[9, 22]	τὰ ἐς τοὺς θεοὺς μάλιστα	δοκοῦσιν	Ἑλλήνων· χωρὶς μὲν γὰρ αἱ
[9, 21]	οὐκ ἐγγύθεν γινομένης τῆς θέας.	δοκῶ	δέ, εἰ καὶ Λιβύης τις
[9, 1]	τὸν δὲ τῷ ποταμῷ λέγουσι.	δοκῶ	δὲ καὶ τὴν Πλάταιαν, ἀφ´
[9, 10]	θεῷ τρίποδα, οὐκ ἔχω δηλῶσαι,	δοκῶ	δὲ οὐ πᾶσιν εἶναι νόμον·
[9, 3]	ἀπὸ τῶν δαιδάλων ἐπίκλησιν γενέσθαι	δοκῶ	καὶ οὐκ ἐκ γενετῆς τεθῆναι
[9, 5]	παῖδας δὲ ἐξ αὐτῆς οὐ	δοκῶ	οἱ γενέσθαι, μάρτυρι Ὁμήρῳ χρώμενος,
[9, 5]	Ξάνθος, ὃν Ἀνδρόπομπος μονομαχήσαντά οἱ	δόλῳ	καὶ οὐ σὺν τῷ δικαίῳ
[9, 31]	Θεσπιέων δὲ ἐν τῇ γῇ	Δονακών	ἐστιν ὀνομαζόμενος· ἐνταῦθά ἐστι Ναρκίσσου
[9, 31]	ἔρωτος ἅτε οὐχ ἑαυτοῦ σκιὰν	δοξάζοντι	ἀλλὰ εἰκόνα ὁρᾶν τῆς ἀδελφῆς.
[9, 5]	ἐποιήσατο λόγον ἐν τοῖς ἔπεσι·	δόξαν	δὲ ἔσχεν Ἀμφίων ἐπὶ μουσικῇ,
[9, 29]	καὶ ὅσοι πρότερον ἐγένοντο λάβοι	δόξαν	ἐπὶ μουσικῇ, καὶ ὡς Ἀπόλλων
[9, 35]	οὐ κατὰ τὴν τῶν πρότερον	δόξαν	ἐστὶν αὐτῷ πεποιημένον, ὡς ἡ
[9, 34]	πόλις ἐπιφανὴς καὶ αὕτη ἐς	δόξαν.	εὐδαιμονίας δέ ποτε ἐπὶ μέγιστον
[9, 15]	ἡμετέραις βουλαῖς Σπάρτη μὲν ἐκείρατο	δόξαν,	Μεσσήνη δ´ ἱερὴ τέκνα χρόνῳ
[9, 1]	Μαραθῶνι ἐμαχέσαντο, οὐδὲν ὑπῆρχεν ἐς	δόξαν·	μετασχόντες δὲ τοῦ Μαραθῶνι ἀγῶνος
[9, 13]	τῶν προγόνων ὑπῆρχεν ἐς γένους	δόξαν,	ὁ δέ οἱ πατὴρ χρημάτων
[9, 31]	οὐκ ἀληθῆ τὴν τοῦ ἀδικήματος	δόξαν,	οἱ δὲ ἐκείνου γενέσθαι τὸ
[9, 16]	~(Τούτῳ μὲν τοσαῦτα ἦν ἐς	δόξαν·	οὐ πόρρω δέ ἐστι ναὸς
[9, 32]	(τάδε μὲν Λυσάνδρῳ τὰ ἐς	δόξαν	ὑπάρχοντα ἦν, ἄλλα δὲ τοσάδε
[9, 31]	περὶ τὸν Ἑλικῶνα οἰκοῦντες παρειλημμένα	δόξῃ	λέγουσιν ὡς ἄλλο Ἡσίοδος ποιήσειεν
[9, 39]	ἀνδρὶ ἐς τοῦ Τροφωνίου κατιέναι	δόξῃ,	πρῶτα μὲν τεταγμένων ἡμερῶν δίαιταν
[9, 10]	ἀρχαιότητι καὶ τοῦ ἀναθέντος τῇ	δόξῃ	τρίπους ἐστὶν Ἀμφιτρύωνος ἀνάθημα ἐπὶ
[9, 23]	πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα ἐς πλέον	δόξης	ἦρεν ἡ Πυθία ἀνειποῦσα Δελφοῖς,
[9, 40]	τοῦτο οὖν τὸ σκῆπτρον σέβουσι,	Δόρυ	ὀνομάζοντες. καὶ εἶναι μέν τι
[9, 39]	μὴ μόνον τῶν Δημητρίου τινὰ	δορυφόρων·	τοῦτον δὲ οὔτε ποιῆσαι περὶ
[9, 26]	ἐλθόντα τὸ ὄνομα τῇ πόλει	δοῦναι·	γεγονέναι δὲ ἀπὸ Ἐρεχθέως αὐτόν.
[9, 5]	δεύτερον ἔφυγε· δεηθεὶς δὲ Ἀδράστου	δοῦναί	οἱ δύναμιν τὴν κατάξουσαν, τήν
[9, 40]	παρὰ δὲ Διὸς λαβόντα Ἑρμῆν	δοῦναι	Πέλοπι, Πέλοπα δὲ Ἀτρεῖ καταλιπεῖν,
[9, 2]	Ἀρτόντης ὁ Μαρδονίου πλεῖστα μὲν	δοὺς	Διονυσοφάνει δῶρα ἀνδρὶ Ἐφεσίῳ, δοὺς
[9, 2]	δοὺς Διονυσοφάνει δῶρα ἀνδρὶ Ἐφεσίῳ,	δοὺς	μέντοι καὶ ἄλλοις Ἰώνων ὡς
[9, 10]	Ἄρεώς φασιν ἱερὰν εἶναι καὶ	δράκοντα	ὑπὸ τοῦ Ἄρεως ἐπιτετάχθαι φύλακα
[9, 39]	καὶ Ἕρκυνα, ἐπεὶ μηδὲ τοὺς	δράκοντας	Ἀσκληπιοῦ μᾶλλον ἢ καὶ Τροφωνίου
[9, 39]	δέ εἰσιν αὐτῶν τοῖς σκήπτροις	δράκοντες.	ταῦτα εἰκάσαι μὲν ἄν τις
[9, 26]	τὸν θώρακα ἐνδὺς παρέδωκε τῷ	δράκοντι	ἑκουσίως αὑτόν, παραδοὺς δὲ ἀπολεῖσθαί
[9, 36]	δῆλός ἐστι· καὶ χρόνῳ ὕστερον	Δράκοντος	Ἀθηναίοις θεσμοθετήσαντος ἐκ τῶν ἐκείνου
[9, 10]	Κάδμον λέγουσιν ὅτῳ πιστά τοῦ	δράκοντος,	ὃν ἀπέκτεινεν ἐπὶ τῇ κρήνῃ,
[9, 26]	λυμαινομένου τὴν πόλιν ποτὲ αὐτοῖς	δράκοντος	προστάξειεν ὁ θεὸς τὸν κλήρῳ
[9, 22]	Αἰσχύλῳ δὲ καὶ ἐς ποίησιν	δράματος	ἐξήρκεσε. ~(Θηβαίοις δὲ πρὸ τῶν
[9, 25]	ἐν Ναυπάκτῳ κατὰ ταὐτὰ ἰδιῶται	δρᾶσαι,	καὶ σφᾶς οὐ μετὰ πολὺ
[9, 23]	τοῦ σταδίου τὰ ἐν δεξιᾷ	δρόμος	ἵππων καὶ ἐν αὐτῷ Πινδάρου
[9, 2]	ἐν ᾧ μέγιστα γέρα πρόκειται	δρόμου·	θέουσι δὲ ὡπλισμένοι πρὸ τοῦ
[9, 3]	τοῦτον οἱ Πλαταιεῖς ἀφικόμενοι τὸν	δρυμὸν	προτίθενται μοίρας κρεῶν ἑφθῶν. ὄρνιθες
[9, 3]	ἄγουσι δὲ οὕτω τὴν ἑορτήν.	(δρυμός	ἐστιν Ἀλαλκομενῶν οὐ πόρρω· μέγιστα
[9, 3]	μέγιστα τῶν ἐν Βοιωτίᾳ στελέχη	δρυῶν	ἐστιν ἐνταῦθα. ἐς τοῦτον οἱ
[9, 25]	δὴ πολλαχῇ. (τὰ γὰρ δὴ	δρώμενα	ἐν Θήβαις ἐτόλμησαν ἐν Ναυπάκτῳ
[9, 18]	μνήματα· καὶ τὰ ἐπ´ αὐτοῖς	δρώμενα	οὐ θεασάμενος πιστὰ ὅμως ὑπείληφα
[9, 25]	αὐτοῖς καὶ τῇ Μητρὶ τὰ	δρώμενα,	σιωπὴν ἄγοντι ὑπὲρ αὐτῶν συγγνώμη
[9, 30]	ἴσασί τε καὶ ἐπᾴδουσι τοῖς	δρωμένοις.	κόσμῳ μὲν δὴ τῶν ἐπῶν
[9, 27]	ἐς Ἔρωτα, ἵνα ἐπὶ τοῖς	δρωμένοις	Λυκομίδαι καὶ ταῦτα ᾄδωσιν· ἐγὼ
[9, 25]	ἀρχὴν οἱ Θηβαῖοι γενέσθαι τοῖς	δρωμένοις.	πόλιν γάρ ποτε ἐν τούτῳ
[9, 8]	ὀνομάζουσιν. ἐν χρόνῳ δὲ εἰρημένῳ	δρῶσι	καὶ ἄλλα ὁπόσα καθέστηκέ σφισι
[9, 40]	καὶ ὁπόσα περὶ τὸ χρηστήριον	δρῶσιν	ἄλλα, διδαχθῆναι παρὰ τοῦ Τροφωνίου
[9, 13]	ἤδη πόλεμος καὶ οἱ Λακεδαιμόνιοι	δυνάμει	καὶ αὑτῶν καὶ τῶν συμμάχων
[9, 26]	οἱ δὲ κατὰ λῃστείαν σὺν	δυνάμει	ναυτικῇ πλανωμένην φασὶν αὐτὴν ἐς
[9, 3]	πλούσιοι· τοῖς δὲ οὐχ ὁμοίως	δυναμένοις	τὰ λεπτότερα τῶν προβάτων θύειν
[9, 15]	δὲ ἐκτὸς Πυλῶν οἱ τῆς	δυνάμεως	ἐπιτίθεταί σφισιν ἐν δυσχωρίαις λοχήσας
[9, 5]	δεύτερον κατίασιν Ἀμφίων καὶ Ζῆθος	δύναμιν	ἀγείραντες. καὶ Λάιον μὲν ὑπεκκλέπτουσιν
[9, 37]	Κλυμένου παίδων τὴν βασιλείαν παραλαμβάνει.	(δύναμιν	δὲ αὐτίκα αὐτός τε καὶ
[9, 14]	πελταστὰς καὶ ἄλλην Ἀθηναίων ἔχων	δύναμιν	ἐπιχειρεῖ τοῖς Θηβαίοις. (Ἐπαμινώνδας δὲ
[9, 5]	δεηθεὶς δὲ Ἀδράστου δοῦναί οἱ	δύναμιν	τὴν κατάξουσαν, τήν τε στρατιὰν
[9, 5]	παιδὸς περιῆλθε καὶ ἡ Θηβαίων	δυναστεία.	Λύκος δὲ παρέδωκε μὲν αὐξηθέντι
[9, 3]	αὐτήν, παρὰ Κιθαιρῶνα λέγουσιν ἐλθεῖν	δυναστεύοντα	ἐν Πλαταιαῖς τότε· εἶναι γὰρ
[9, 33]	ὄντος ἐν αὐτῇ ἄνδρα τῶν	δυναστευόντων	ἐλθόντα ἐς Δελφοὺς ἐπερέσθαι τρόπον
[9, 22]	Ἀνθηδόνος νύμφης, οἱ δὲ Ἄνθαν	δυναστεῦσαι	λέγουσιν ἐνταῦθα, Ποσειδῶνός τε παῖδα
[9, 27]	κινῆσαι τοῦ Ἔρωτος λέγουσι Γάιον	δυναστεύσαντα	ἐν Ῥώμῃ, Κλαυδίου δὲ ὀπίσω
[9, 15]	~(Μετὰ δὲ ταῦτα ἐν Θεσσαλίᾳ	δυναστεύων	Ἀλέξανδρος Πελοπίδαν ἐλθόντα ἀφίκετο δὲ
[9, 23]	οὐδὲ ἐς τὴν Ἀττικὴν ἀποσωθῆναι	δυνηθέντες	ἐνταῦθα ᾤκησαν. κεῖται μὲν τὸ
[9, 1]	σπονδάς, ἀπελθεῖν σφᾶς πρὸ ἡλίου	δύντος	ἄνδρας μὲν σὺν ἑνί, γυναῖκας
[9, 17]	πυρᾶς. (πλησίον δὲ Ἀμφιτρύωνος ἀνάθημα	δύο	ἀγάλματα λίθινα λέγουσιν Ἀθηνᾶς ἐπίκλησιν
[9, 39]	ἐλαχίστην ἐστίν, ὕψος δὲ ἀποδέουσα	δύο	εἶναι πήχεις· ἐφεστήκασι δὲ ἐπὶ
[9, 28]	ἀφίκηται τοῖς Ἄραψιν ὥρα, ξύλων	δύο	ἕκαστος σκυτάλας ἐπὶ τοὺς ἔχεις
[9, 22]	τεκμαίρεσθαι. (ἔστι δὲ καὶ γένη	δύο	ἐνταῦθα ἀλεκτρυόνων, οἵ τε μάχιμοι
[9, 40]	εἶπεν, οὐ Νεῖλον. (Χαιρωνεῦσι δὲ	δύο	ἐστὶν ἐν τῇ χώρᾳ τρόπαια,
[9, 1]	μὲν σὺν ἑνί, γυναῖκας δὲ	δύο	ἱμάτια ἑκάστην ἔχουσαν. συνέβη τε
[9, 30]	τῆς γῆς· διαλιπὸν δὲ μάλιστα	δύο	καὶ εἴκοσι στάδια ἄνεισι τὸ
[9, 35]	ἐπεὶ Λακεδαιμόνιοί γε εἶναι Χάριτας	δύο	καὶ Λακεδαίμονα ἱδρύσασθαι τὸν Ταϋγέτης
[9, 40]	φασίν. (Δαιδάλου δὲ τῶν ἔργων	δύο	μὲν ταῦτά ἐστιν ἐν Βοιωτοῖς,
[9, 39]	δὲ ἐλαίῳ χρίουσι καὶ λούουσι	δύο	παῖδες τῶν ἀστῶν ἔτη τρία
[9, 39]	τοῦ οἰκοδομήματος· σπιθαμῶν τὸ εὖρος	δύο,	τὸ δὲ ὕψος ἐφαίνετο εἶναι
[9, 14]	τῆς ὁδοῦ τὰ στενὰ καὶ	δύσβατα	ἔμελλεν, Ἰφικράτης ὁ Τιμοθέου πελταστὰς
[9, 14]	ἐξ ἀρχῆς ἐκ τῶν Θηβαίων	δυσμένειαν	καὶ τὴν ἐν τῷ παρόντι
[9, 13]	εἴ τισιν ἄλλοις Βοιωτῶν ὑπῆν	δύσνοια	ἐς τοὺς Θηβαίους. (ὡς δὲ
[9, 14]	καί μοι τὼ Σκεδάσου μέλετον	δυσπενθέε	κούρα. ἔνθα μάχη πολύδακρυς ἐπέρχεται·
[9, 15]	τῆς δυνάμεως ἐπιτίθεταί σφισιν ἐν	δυσχωρίαις	λοχήσας ὁ Ἀλέξανδρος· ὡς δὲ
[9, 24]	ἐν ἀριστερᾷ σταδίους προελθόντι ὡς	δώδεκα	εἰσὶν Ὄλμωνες, Ὀλμωνέων δὲ ἑπτά
[9, 11]	Πραξιτέλης ἐποίησε τὰ πολλὰ τῶν	δώδεκα	καλουμένων ἄθλων· καί σφισι τὰ
[9, 8]	ἐπιοῦσαν τοῦ ἔτους ὥραν ἐν	Δωδώνῃ	φασὶν ἐπι λόγῳ τῷδε ἄλλος
[9, 25]	μὲν δὴ κατὰ μάντευμα ἐκ	Δωδώνης	καὶ ἄλλα ἔμελλεν ἐς τιμὴν
[9, 41]	ἤλυθ´ ἀνὴρ πολύιδρις ἐμοῦ πρὸς	δώματα	πατρός χρύσεον ὅρμον ἔχων, μετὰ
[9, 2]	Μαρδονίου πλεῖστα μὲν δοὺς Διονυσοφάνει	δῶρα	ἀνδρὶ Ἐφεσίῳ, δοὺς μέντοι καὶ
[9, 41]	ἄλλους τε γὰρ τῶν μνηστήρων	δῶρα	καὶ Εὐρύμαχον διδόντα Πηνελόπῃ πεποίηκεν
[9, 22]	ᾖδεν οὐ τῇ φωνῇ τῇ	Δωρίδι	ὥσπερ ὁ Πίνδαρος ἀλλὰ ὁποίᾳ
[9, 5]	Τισαμενοῦ, ὥστε καὶ παρὰ τοὺς	Δωριέας	μετῴκησε τοῦ θεοῦ χρήσαντος. (Αὐτεσίωνος
[9, 14]	ἀνθρώπων, πρὶν κούριον ἀγλαὸν ἥβην	Δωριέες	ὀλέσως´, ὅταν αἴσιμον ἦμαρ ἐπέλθῃ.
[9, 12]	τοῖς μὲν αὔλημα ηὔλουν τὸ	Δώριον,	διάφοροι δὲ αὐτοῖς ἐς ἁρμονίαν
[9, 41]	ἠλέκτροισιν ἔερτο» (καὶ ἐν Πηνελόπης	δώροις	ἄλλους τε γὰρ τῶν μνηστήρων
[9, 41]	καλούμενον δὲ Ἐριφύλης, ὅτι αὐτὴ	δῶρον	ἔλαβεν ἐπὶ τῷ ἀνδρί· ὃν
[9, 25]	γράφειν, Δήμητρος δ´ οὖν Καβειραίοις	δῶρόν	ἐστιν ἡ τελετή. (κατὰ δὲ
[9, 35]	ἔπος ἐποίησεν ἦ μέν μοι	δώσειν	Χαρίτων μίαν ὁπλοτεράων» τούτου δὲ