Livre, Chap.
[9, 40]	ἔτικτεν Θηρώ τ´ εὐειδῆ, ἰκέλην	φαέεσσι	σελήνης. Θηρὼ δ´ Ἀπόλλωνος ἐς
[9, 35]	καὶ ὀνόματα θέσθαι Κλήταν καὶ	Φαένναν.	(ἐοικότα μὲν δὴ Χάρισιν ὀνόματα
[9, 16]	τῇ Ἀδώνιδος μητρὶ καὶ ἐς	Φαίδραν	τε τὴν Μίνω καὶ ἐς
[9, 2]	κατὰ ταὐτά, ὅστις ἦν, λέγουσι·	φαίνεται	δὲ Ἀρτόντης ὁ Μαρδονίου πλεῖστα
[9, 22]	Πίνδαρον ᾄσματι ἐνίκησεν ἐν Θήβαις.	φαίνεται	δέ μοι νικῆσαι τῆς διαλέκτου
[9, 34]	Ἀθηνᾶς τὸ ἱερὸν ποταμός ἐστι	Φάλαρος	ἐς τὴν Κηφισίδα ἐκδιδοὺς λίμνην.
[9, 2]	Ἀκταίωνος κοίτην, ἐπὶ ταύτῃ καθεύδειν	φάμενοι	τῇ πέτρᾳ τὸν Ἀκταίωνα ὁπότε
[9, 41]	χαλκοῦν ἐπιδεικνύουσι κρατῆρα, ἀνάθημα εἶναι	φάμενοι	Τηλέφου καὶ ἔργον Ἡφαίστου· καὶ
[9, 21]	καὶ ὁπότε κατὰ τοῦ ἡλίου	φανείη	σφίσιν ὁ τίγρις τὴν αὐγήν,
[9, 21]	δὲ οὐ κατὰ ταὐτὰ ἔχειν	φανεῖσθαί	οἱ· (οὐ γὰρ δὴ ἄνθρωπος
[9, 29]	Πίερος ἢ σοφώτερά οἱ εἶναι	φανέντα	ἢ κατά τι μάντευμα ἢ
[9, 19]	τοῖς Ἕλλησιν οὐκ ἐγίνετο ἐπίφορον,	φανέντος	δὲ ἐξαίφνης ἀνέμου σφίσιν οὐρίου
[9, 16]	ἐς στέρνα ἐστὶν ἐν τῷ	φανερῷ.	καὶ ἀσπίδες ἐνταῦθα ἀνάκεινται χαλκαῖ·
[9, 6]	εὐτυχημάτων, καὶ ὡς ἑτέρως, τοσάδε	φανερώτατα	ὄντα εὕρισκον. ἐκρατήθησαν ὑπὸ Ἀθηναίων
[9, 34]	ἐσελθεῖν καὶ αὐτῇ τὴν Ἀθηνᾶν	φανῆναι,	τῷ χιτῶνι δὲ τῆς θεοῦ
[9, 21]	ὥς φασι, καταδύεται δὲ ἐς	φάραγγας	καὶ σπήλαια τὰ βαθύτατα. οἱ
[9, 11]	Ἱστορίδι σόφισμα ἔπεισιν ἐς τὰς	Φαρμακίδας,	ἐς ἐπήκοον αὐτῶν ὀλολύξαι, τετοκέναι
[9, 11]	ἀγάλματα· ταύτας καλοῦσιν οἱ Θηβαῖοι	Φαρμακίδας,	πεμφθῆναι δὲ ὑπὸ τῆς Ἤρας
[9, 28]	καὶ ἄλλως προσφόροις ἐπιτύχωσι τοῖς	φαρμάκοις.	(ἔστι μὲν δὴ ὁ ἰὸς
[9, 7]	τὸν ἐκ Ῥωξάνης ἀπέκτεινεν ὑπὸ	φαρμάκων.	οὐ μὴν οὐδὲ αὐτὸς χαίρων
[9, 18]	θεασάμενος πιστὰ ὅμως ὑπείληφα εἶναι.	φασὶ	γὰρ καὶ ἄλλοις οἱ Θηβαῖοι
[9, 39]	ἄλσος τοῦ Τροφωνίου ποταμὸς Ἕρκυνα.	φασὶ	δ´ ἐνταῦθα Ἕρκυναν ὁμοῦ Κόρῃ
[9, 40]	τοὺς ἀνθρώπους ἐπιφανὲς ἐξ αὐτοῦ·	(φασὶ	δ´ ἐπὶ τοῖς ὅροις αὐτῶν
[9, 26]	δέκα σταδίους πόλεως ἐρείπια Ὀγχηστοῦ·	φασὶ	δὲ ἐνταῦθα οἰκῆσαι Ποσειδῶνος παῖδα
[9, 19]	φέρον, τὸ δὲ ἔοικε τοξευούσῃ.	φασὶ	δὲ ἐπὶ τοῦ βωμοῦ μελλόντων
[9, 12]	Σάις κατὰ τὴν Αἰγυπτίων φωνήν.	(φασὶ	δὲ οἱ Θηβαῖοι, καθότι τῆς
[9, 11]	δὲ αὐτὸν τῷ Ἀμφιτρύωνι Τροφώνιόν	φασι	καὶ Ἀγαμήδην, καὶ ἐπίγραμμα ἐπ´
[9, 20]	πολυπραγμονεῖν τά τε ὑπὸ γῆς	φασι	καὶ τὰ οὐράνια, πεποιῆσθαι δὲ
[9, 23]	μοῖραν τῆς Θηβαΐδος τὴν πόλιν	φασὶ	καὶ ὕστερον διαπεσόντας Θηβαίων ἐς
[9, 21]	καὶ πολὺ ἔτι ἀπέχουσα, ὥς	φασι,	καταδύεται δὲ ἐς φάραγγας καὶ
[9, 30]	μάχας χωρεῖν. εἰσὶ δὲ οἵ	φασι	κεραυνωθέντι ὑπὸ τοῦ θεοῦ συμβῆναι
[9, 29]	καὶ Ἀοιδήν. (χρόνῳ δὲ ὕστερόν	φασι	Πίερον Μακεδόνα, ἀφ´ οὗ καὶ
[9, 30]	τῇ γῇ τὰ ἐξ ἀρχῆς	φασι·	τὰς γυναῖκας δὲ αἳ τὸν
[9, 12]	ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς, ἔνθα δή	φασι	τὰς θεὰς ᾆσαι. (λέγεται δὲ
[9, 17]	πρὸς τὸ ἀκριβέστατον, ἐκείνας εἶναί	φασι	τὰς πέτρας αἳ τῇ ᾠδῇ
[9, 10]	ἐνταῦθα λίθος ἐφ´ ᾧ Μαντώ	φασι	τὴν Τειρεσίου καθέζεσθαι. οὗτος μὲν
[9, 39]	ἐστιν Ἀρκεσιλάου· Λήϊτον δὲ ἀνακομίσαι	φασὶ	τοῦ Ἀρκεσιλάου τὰ ὀστᾶ ἐκ
[9, 33]	θυγατέρα τοῦ Τειρεσίου δοθῆναι μέν	φασι	τῷ Ἀπόλλωνι ὑπὸ τῶν Ἀργείων,
[9, 30]	μηνιμάτων θείων. (τὰς δὲ γυναῖκάς	φασι	τῶν Θρᾳκῶν ἐπιβουλεύειν μὲν αὐτῷ
[9, 20]	τῆς Ποσειδῶνος. Ποίμανδρον δὲ γυναῖκά	φασιν	ἀγαγέσθαι Τάναγραν θυγατέρα Αἰόλου· Κορίννῃ
[9, 8]	οὐ πολλοῖς ὕστερον τὸν θεόν	φασιν	αἶγα ἱερεῖον ὑπαλλάξαι σφίσιν ἀντὶ
[9, 31]	νεανίσκων οἱ μὲν ἄλλου τού	φασιν	αἰσχύναντος Ἡσίοδον λαβεῖν οὐκ ἀληθῆ
[9, 11]	οἰκίας ἐστὶν ἐρείπια ἔνθα οἰκῆσαί	φασιν	Ἀμφιτρύωνα διὰ τὸν Ἠλεκτρύωνος θάνατον
[9, 3]	τὸν Δία ὠργισμένην ἐς Εὔβοιάν	φασιν	ἀναχωρῆσαι, Δία δέ, ὡς οὐκ
[9, 25]	οἱ Θηβαῖοι παρὰ σφίσι πρώτοις	φασὶν	ἀνθρώπων, ἀποφῆναι δὲ οὐδὲν ἔτι
[9, 23]	γενέσθαι δὲ αὐτῇ τὸ ὄνομά	φασιν	ἀπὸ Λαρύμνης τῆς Κύνου· τοὺς
[9, 33]	τὴν Ἀλαλκομενίαν τῶν Ὠγύγου θυγατέρων	φασίν.	ἀπωτέρω δὲ τῆς κώμης ἐπεποίητο
[9, 38]	τὸν δὲ ἀνωτάτω τῶν λίθων	φασὶν	ἁρμονίαν παντὶ εἶναι τῷ οἰκοδομήματι.
[9, 35]	καὶ Λακεδαίμονα ἱδρύσασθαι τὸν Ταϋγέτης	φασὶν	αὐτὰς καὶ ὀνόματα θέσθαι Κλήταν
[9, 26]	λῃστείαν σὺν δυνάμει ναυτικῇ πλανωμένην	φασὶν	αὐτὴν ἐς τὴν πρὸς Ἀνθηδόνι
[9, 19]	δὲ ἀπὸ τῆς Ὠγύγου θυγατρός	φασιν	αὐτήν. ναὸς δὲ Ἀρτέμιδός ἐστιν
[9, 33]	εἴχετο γὰρ δίψῃ καθ´ ὁδόν	φασιν	αὐτὸν πιόντα ἀπὸ τῆς Τιλφούσης
[9, 5]	ἀγορᾶς· καὶ ἐναγίζειν οἱ ἐπιχώριοί	φασιν	αὐτῷ. (τελευτήσαντος δὲ Θερσάνδρου καὶ
[9, 29]	σημεῖα ἄλλα ἦν, ἀνὰ χρόνον	φασὶν	ἀφανισθῆναι. λέγεται δὲ καὶ ἄλλα
[9, 20]	προελθούσης ἐπὶ μακρότατον τοὺς περιοίκους	φασὶν	ἀφελόντας τὸ ὄνομα τήν τε
[9, 40]	ἄλλα, διδαχθῆναι παρὰ τοῦ Τροφωνίου	φασίν.	(Δαιδάλου δὲ τῶν ἔργων δύο
[9, 17]	ζώνην, τῶν ὅπλων τὴν σκευήν	φασιν	εἰκάζειν. (Ζήθῳ δὲ μνῆμα καὶ
[9, 24]	δὲ ἀρχαῖον ὄνομα τῷ πολίσματί	φασιν	εἶναι Κυρτώνην. ᾤκισται δὲ ἐπὶ
[9, 18]	τῶν τινα ἀπογόνων τῶν Ἡρακλέους	φασὶν	εἶναι· μελλόντων δὲ ἐναγίζειν αὐτῷ
[9, 40]	γεγονέναι ἀπὸ Χαίρωνος, ὃν Ἀπόλλωνός	φασιν	εἶναι, μητέρα δὲ αὐτοῦ Θηρὼ
[9, 16]	ἐν τέλει περὶ Λεῦκτρα ἐτελεύτησαν,	φασὶν	εἶναι. (πρὸς δὲ ταῖς καλουμέναις
[9, 16]	Θηβαῖοι τὸ ἕτερον τῶν ἀγαλμάτων	φασὶν	εἶναι Σεμέλης· ἐνιαυτοῦ δὲ ἅπαξ
[9, 27]	χρεὼν αὐτήν. αἴτιον δὲ τούτου	φασὶν	εἶναι τοιόνδε, Ἡρακλέα ταῖς θυγατράσι
[9, 18]	οἱ τὰ ἀρχαῖα μνημονεύοντες Τυδέα	φασὶν	εἶναι τὸν ἐνταῦθα κείμενον, ταφῆναι
[9, 12]	Ἁρμονίας ἐρείπια καὶ ὃν Σεμέλης	φασὶν	εἶναι, τοῦτον δὲ καὶ ἐς
[9, 39]	ἣν ἐπονομάζοντες Εὐρώπην τοῦ Τροφωνίου	φασὶν	εἶναι τροφόν. (καθ´ ἑκάστην δὲ
[9, 25]	πόλιν γάρ ποτε ἐν τούτῳ	φασὶν	εἶναι τῷ χωρίῳ καὶ ἄνδρας
[9, 40]	ἐπὶ τῇ νίκῃ· ἐπελθόντα δέ	φασιν	ἐκ τοῦ Ὀλύμπου λέοντα ἀνατρέψαι
[9, 11]	πεμφθῆναι δὲ ὑπὸ τῆς Ἤρας	φασὶν	ἐμπόδια εἶναι ταῖς ὠδῖσιν Ἀλκμήνης.
[9, 16]	ἅπαξ ἑκάστου τὸ ἱερὸν ἀνοιγνύναι	φασὶν	ἐν ἡμέραις τακταῖς. (καὶ οἰκίας
[9, 19]	ἐγένετο ἀφανισθέντος, ὡς οἱ Ταναγραῖοί	φασιν,	ἐνταῦθα Ἀμφιαράῳ τοῦ ἅρματος καὶ
[9, 19]	Εὐρώπην δὲ ὑπὸ Διὸς κρυφθῆναί	φασιν	ἐνταῦθα. ἕτερος δὲ ἐς ἀλώπεκα
[9, 11]	ἀπελθεῖν, τὴν δὲ Ἀλκμήνην τεκεῖν	φασιν.	(ἐνταῦθα Ἡρακλεῖόν ἐστιν, ἄγαλμα δὲ
[9, 26]	τὴν πόλιν, οἱ δὲ Θέσπιόν	φασιν	ἐξ Ἀθηνῶν ἐλθόντα τὸ ὄνομα
[9, 16]	δὲ αὐτὴν ὡς ἀπέθανε λίθον	φασὶν	ἐξ ἀνθρώπου, καὶ Μεγαρεῦσι τὰ
[9, 26]	διαφθαρέντων μνημονεύειν τὰ ὀνόματα οὔ	φασιν·	ἐπὶ δὲ Κλεοστράτῳ λαχόντι τὸν
[9, 8]	τοῦ ἔτους ὥραν ἐν Δωδώνῃ	φασὶν	ἐπι λόγῳ τῷδε ἄλλος πού
[9, 8]	ἀρχαιότατον. (τὰς δὲ Ὁμολωίδας κληθῆναί	φασιν	ἐπὶ τοιῷδε. ἡνίκα ὑπὸ Ἀργείων
[9, 18]	αὐτοῦ τὰ ὀστᾶ ἐξ Ἰλίου	φασὶν	ἐπὶ τοιῷδε μαντεύματι· Θηβαῖοι Κάδμοιο
[9, 8]	εὑρεῖν. τὰς δὲ Νηίστας ὀνομασθῆναί	φασιν	ἐπὶ τῷδε. ἐν ταῖς χορδαῖς
[9, 16]	ὥστε καὶ ἀναθήματα Ἁρμονίας εἶναί	φασιν,	ἐργασθῆναι δὲ αὐτὰ ἀπὸ τῶν
[9, 24]	οἰκῆσαι δὲ Ἀθάμαντα ἐν αὐτῷ	φασιν.	ἐς δὲ τὴν λίμνην ὅ
[9, 26]	Ἱπποδέτου· τούς τε γὰρ Ὀρχομενίους	φασὶν	ἐς τοῦτο ἀφῖχθαι στρατιᾷ καὶ
[9, 5]	τούτους μὲν ἀπολέσθαι λοιμώδει νόσῳ	φασίν,	ἐσοικίσασθαι δὲ μετὰ τοὺς Ἔκτηνας
[9, 3]	γὰρ τοσοῦτον χρόνον τὴν ἑορτήν	φασιν,	ἡνίκα οἱ Πλαταιεῖς ἔφευγον. ξόανα
[9, 25]	τι χωρίον ἔνθα Ἥραν Θηβαῖοί	φασιν	Ἡρακλεῖ παιδὶ ἔτι ἐπισχεῖν γάλα
[9, 10]	κρήνην ἴδοις ἄν, ἥντινα Ἄρεώς	φασιν	ἱερὰν εἶναι καὶ δράκοντα ὑπὸ
[9, 31]	κρήνη· ταύτην τὸν Βελλεροφόντου ποιῆσαί	φασιν	ἵππον ἐπιψαύσαντα ὁπλῇ τῆς γῆς.
[9, 34]	Κόλχων οἱ μὲν αὐτοῦ Φρίξου	φασίν,	οἱ δὲ Πρέσβωνος γεγονέναι δὲ
[9, 40]	δὲ αὐτῆς τὸν Θησέα οὕτω	φασὶν	οἱ Δήλιοι τὸ ξόανον τῆς
[9, 10]	καὶ αὐτὸν ὁ θεός, καθά	φασιν	οἱ Θηβαῖοι, τοξεύει. (Καάνθου μὲν
[9, 31]	ἰδεῖν ἐς τοῦτο τὸ ὕδωρ	φασίν,	οὐ συνέντα δὲ ὅτι ἑώρα
[9, 39]	οὔτε ποιῆσαι περὶ τὸ ἱερόν	φασιν	οὐδὲν τῶν νενομισμένων οὔτε χρησόμενον
[9, 38]	τε καὶ Ἡσιόδου· καταδέξασθαι δέ	φασιν	οὕτω τοῦ Ἡσιόδου τὰ ὀστᾶ.
[9, 38]	τὴν ὄρνιθα ἐπὶ τῇ πέτρᾳ	φασὶν	ὀφθῆναι· καὶ τοῦ Ἡσιόδου δὲ
[9, 38]	αὐτὰς πεσεῖν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ	φασιν·	τὰ δὲ ἀγάλματα τὰ σὺν
[9, 38]	(Ἀσπληδόνα δὲ ἐκλιπεῖν τοὺς οἰκήτοράς	φασιν	ὕδατος σπανίζοντος· γενέσθαι δὲ τὸ
[9, 39]	δὲ ἄγαλμα ὃ ποιῆσαι Δαίδαλόν	φασιν	ὑπὸ δὲ τῶν ἱερέων οὐκ
[9, 34]	μέλλοντος πεμφθῆναι κριὸν τοῖς παισί	φασιν	ὑπὸ Διὸς ἔχοντα τὸ ἔριον
[9, 38]	δὲ τὸν ποταμὸν τὸν Κηφισόν	φασιν	ὑπὸ Ἡρακλέους ἐς τὸ πεδίον
[9, 19]	νυκτὶ ἑκάστῃ καὶ αὖθις ἀνοίγεσθαί	φασιν	ὑπὸ Ἡρακλέους, τὸν δὲ Ἡρακλέα
[9, 34]	γὰρ δὴ Ἀχελῴου θυγατέρας ἀναπεισθείσας	φασὶν	ὑπὸ Ἥρας καταστῆναι πρὸς τὰς
[9, 30]	Πιερίαν ἔχοντες καὶ πόλιν Δῖον,	φασὶν	ὑπὸ τῶν γυναικῶν γενέσθαι τὴν
[9, 37]	Τροφώνιον ἦλθε δὴ μαντευσόμενος. τούτους	φασίν,	ὡς ηὐξήθησαν, γενέσθαι δεινοὺς θεοῖς
[9, 4]	τοῦ Μαραθῶνι ἀπαρχὴν ἀγῶνος ἀνέθηκαν,	Φειδίας	δὲ καὶ Πλαταιεῦσιν ἦν ὁ
[9, 10]	ὀνομαζόμενοι Πρόναοι· ποιῆσαι δὲ αὐτὸν	Φειδίας,	τὴν δὲ Ἀθηνᾶν λέγεται Σκόπας·
[9, 34]	Ἀγορακρίτου, μαθητοῦ τε καὶ ἐρωμένου	Φειδίου.	ἀνέθεσαν δὲ καὶ Χαρίτων ἀγάλματα
[9, 34]	ἄγαλμα ἀρχαῖον, Πυθοδώρου τέχνη Θηβαίου,	φέρει	δὲ ἐπὶ τῇ χειρὶ Σειρῆνας·
[9, 16]	καὶ πλησίον Τύχης ἐστὶν ἱερόν·	φέρει	μὲν δὴ Πλοῦτον παῖδα· (ὡς
[9, 31]	ὤν. τὴν δὲ Ἀρσινόην στρουθὸς	φέρει	χαλκῆ τῶν ἀπτήνων· πτερὰ μέν
[9, 40]	ἐπίθημα δ´ ἔπεστιν αὐτῷ λέων·	φέροι	δ´ ἂν ἐς τῶν ἀνδρῶν
[9, 30]	μὲν δὴ τῶν ἐπῶν δευτερεῖα	φέροιντο	ἂν μετά γε Ὁμήρου τοὺς
[9, 25]	τιμὴν καταστήσασθαι καὶ ἡ θυσία,	φέρον	ἐν τῇ γαστρὶ ἱερεῖον· τὸ
[9, 19]	λίθου λευκοῦ, τὸ μὲν δᾷδας	φέρον,	τὸ δὲ ἔοικε τοξευούσῃ. φασὶ
[9, 22]	τούτῳ Κάλαμις ἐποίησεν ἄγαλμα Ἑρμοῦ	φέροντα	κριὸν ἐπὶ τῶν ὤμων· ὃς
[9, 17]	δασσαμένων, Φώκου δ´ ἐπὶ σῆμα	φερόντων»	(Φώκου δὲ μνῆμα ὁ Βάκις
[9, 36]	ἕνεχ´ ἧς ἀλόχοιο, οἶκον ἀποπρολιπὼν	φεῦγ´	Ἄργεος ἱπποβότοιο, ἷξεν δ´ Ὀρχομενὸν
[9, 11]	Ἀμφιτρύωνα διὰ τὸν Ἠλεκτρύωνος θάνατον	φεύγοντα	ἐκ Τίρυνθος· καὶ τῆς Ἀλκμήνης
[9, 15]	χρημάτων, τοὺς δὲ ἐκ Βοιωτῶν	φεύγοντας	ζημιοῦν θανάτῳ· πόλισμα οὖν ἑλὼν
[9, 36]	βασιλεύοντα Ὕηττος ἀφίκετο ἐξ Ἄργους,	φεύγων	ἐπὶ τῷ Μολούρου φόνῳ τοῦ
[9, 41]	οἱ παῖδες ἐς Δελφοὺς οἱ	Φηγέως	τρόπον δὲ ὅντινα ἐκτήσαντο αὐτόν,
[9, 36]	τῆς Ἄλμου καὶ Ἄρεως ἔχει	φήμη	γενέσθαι Φλεγύαν, καὶ τὴν ἀρχὴν
[9, 41]	καὶ τῶν ἀνθρώπων ἠκολούθηκεν ἡ	φήμη,	τούτων, ὅτι μὴ τὸ Ἀγαμέμνονος
[9, 21]	ἴσον, ταύτην οὐκ ἀληθῆ τὴν	φήμην	οἱ Ἰνδοὶ δέξασθαι δοκοῦσί μοι
[9, 5]	καὶ αἱ θυγατέρες εἰλήφασιν αὐτῷ	φήμην,	Σεμέλη μὲν τεκεῖν ἐκ Διός,
[9, 34]	ποταμοῦ κατὰ τῶν πολιτῶν τὴν	φήμην,	ὥστε καὶ τῶν ποιησάντων τινὲς
[9, 20]	τοῦ προτέρου, πιθανώτερος δέ ἐστι.	φησὶ	γὰρ δὴ οὗτος, ὁπόσα ἐλαύνοιτο
[9, 20]	ἐς αὐτὸν λόγος τὰς γυναῖκάς	φησι	τὰς Ταναγραίων πρὸ τῶν Διονύσου
[9, 5]	ἔπη τὰ ἐς Εὐρώπην ποιήσας	φησὶν	Ἀμφίονα χρήσασθαι λύρᾳ πρῶτον Ἑρμοῦ
[9, 21]	τῶν Ἰνδῶν, ὑπὸ δὲ Ἑλλήνων	φησὶν	ἀνδροφάγον λελέχθαι εἶναι πείθομαι τὸν
[9, 31]	ὁ Θεσπιεὺς Κόρην τὴν Δήμητρός	φησιν	ἁρπασθῆναι παίζουσαν καὶ ἄνθη συλλέγουσαν,
[9, 35]	Αἴγλης εἶναι θυγατέρας καὶ Ἡλίου	φησὶν	αὐτάς. Ἑρμησιάνακτι δὲ τῷ τὰ
[9, 35]	τῇ ποιήσει ταύτῃ τὰς Χάριτάς	φησιν	εἶναι Διός τε καὶ Εὐρυνόμης
[9, 18]	Παρθενοπαίου τελευτὴν Περικλύμενον τὸν ἀνελόντα	φησὶν	εἶναι. ~(Ἐπὶ ταύτῃ τῇ λεωφόρῳ
[9, 27]	ὕμνῳ μητέρα Ἔρωτος τὴν Εἰλείθυιάν	φησιν	εἶναι. Ὠλῆνος δὲ ὕστερον Πάμφως
[9, 41]	δὲ τῇ Ἐριφύλῃ δοθέντα Ὅμηρός	φησιν	ἐν Ὀδυσσείᾳ πεποιῆσθαι χρυσοῦ, καὶ
[9, 29]	πρὸς Γύγην τε καὶ Λυδούς,	φησὶν	ἐν τῷ προοιμίῳ θυγατέρας Οὐρανοῦ
[9, 35]	τίθεται Χάριν, Πασιθέας δὲ εἶναί	φησιν	ἐραστὴν Ὕπνον, ἐν δὲ Ὕπνου
[9, 5]	ἔπη καὶ ἐλεγεῖα, Ἑρμῇ βωμόν	φησιν	ἱδρύσασθαι πρῶτον Ἀμφίονα καὶ ἐπὶ
[9, 40]	τὸ σκῆπτρον ὃ ποιῆσαι Διί	φησιν	Ὅμηρος Ἥφαιστον, παρὰ δὲ Διὸς
[9, 41]	χρυσῷ καὶ λίθοις ποικίλον δέξασθαί	φησιν	ὅρμον. οὕτω τὸ εἰκὸς τῷ
[9, 11]	τοῦ Μίνω ναυτικοῦ τὴν εἰρεσίαν	φθάνοιεν	ἐπιφόρῳ τῷ ἀνέμῳ χρώμενοι, τότε
[9, 9]	τὸ σύμπαν στράτευμα πλὴν Ἀδράστου	φθαρῆναι.	ἐγένετο δὲ καὶ αὐτοῖς τὸ
[9, 33]	ἐκμανέντα ἐπέλαβεν ἀχαριστοτάτη νόσος πασῶν·	φθειρῶν	γὰρ ἤνθησεν, ἥ τε πρότερον
[9, 7]	καὶ τὸν πάντα οἶκον Ἀλεξάνδρου	φθείρων,	ὃς Ὀλυμπιάδα γε παρέβαλε καταλεῦσαι
[9, 7]	τὴν ἀρχήν, ἀπήγαγεν ὑπολαβοῦσα νόσος	φθινώδης,	Ἀντίπατρος δὲ ὁ μετ´ ἐκεῖνον
[9, 30]	γράφειν ἡδὺ ἦν, ἐπισταμένῳ τὸ	φιλαίτιον	ἄλλων τε καὶ οὐχ ἥκιστα
[9, 36]	τὸ ἐν Δελφοῖς, ὅτε καὶ	Φιλάμμων	λογάσιν Ἀργείων ἐπ´ αὐτοὺς βοηθήσας
[9, 25]	ὑπὲρ αὐτῶν συγγνώμη παρὰ ἀνδρῶν	φιληκόων	ἔστω μοι. (τοσοῦτο δὲ δηλῶσαί
[9, 7]	οὐδέν, τοῦ δὲ Ἀθηναίων δήμου	φιλίᾳ.	Σύλλα δὲ ἐσβαλόντος ἐς τὴν
[9, 5]	αὐτὸς κατὰ γένους ἀξίωμα καὶ	φιλίᾳ	τοῦ βασιλέως· ὢν δὲ ἐς
[9, 7]	ἐτράποντο αὖθις ἐς τὴν Ῥωμαίων	φιλίαν.	(Σύλλας δὲ ἐς αὐτοὺς ἐχρῆτο
[9, 40]	Θηβαίων ἐστὶν ἐν τῷ πρὸς	Φίλιππον	ἀγῶνι ἀποθανόντων. ἐπιγέγραπται μὲν δὴ
[9, 7]	εὐλαί. (τῶν δέ οἱ παίδων	Φίλιππον	μὲν τὸν πρεσβύτατον, ὡς μετ´
[9, 40]	καὶ στρατιὰν τὴν Μιθριδάτου κρατήσαντες.	Φίλιππος	δὲ οὐκ ἀνέθηκεν ὁ Ἀμύντου
[9, 29]	τὸ ἐν Χαιρωνείᾳ τὸ Ἑλληνικὸν	Φίλιππος	ὁ Ἀμύντου κατὰ δή τινα
[9, 37]	Θηβαίων κατήγαγεν αὖθις ἐς Ὀρχομενὸν	Φίλιππος	ὁ Ἀμύντου· τὰ δὲ ἀπὸ
[9, 6]	ἐσήχθη ἐς τὴν πόλιν φρουρά.	Φιλίππου	δὲ ἀποθανόντος καὶ ἐς Ἀλέξανδρον
[9, 1]	σφᾶς ἐδέξαντο αὖθις οἱ Ἀθηναῖοι.	Φιλίππου	δέ, ὡς ἐκράτησεν ἐν Χαιρωνείᾳ,
[9, 7]	ἐκεῖνον Θεσσαλονίκην τὴν μητέρα ἀποκτίννυσι,	Φιλίππου	τε οὖσαν τοῦ Ἀμύντου καὶ
[9, 32]	ἦν, ἄλλα δὲ τοσάδε ὀνείδη.	Φιλοκλέα	γὰρ Ἀθηναῖον ἐν Αἰγὸς ποταμοῖς
[9, 35]	ἐν Θεογονίᾳ προσιέσθω δὲ ὅτῳ	φίλον	τὴν Θεογονίαν ἐν δ´ οὖν
[9, 15]	τε εὔνουν αὑτῷ καὶ Θηβαίων	φίλον	τῷ κοινῷ παραγενόμενον δὴ τὸν
[9, 36]	Ἕλληνες· Ὕηττος δὲ Μόλουρον Ἀρίσβαντος	φίλον	υἱόν κτείνας ἐν μεγάροις εὐνῆς
[9, 41]	καὶ οὕτως ἔχει· ἣ χρυσὸν	φίλου	ἀνδρὸς ἐδέξατο τιμήεντα» οὐ μὲν
[9, 27]	Ἡρακλέα ἐπὶ τοσοῦτο ὀργῆς ἀνδρὸς	φίλου	θυγατρὶ ἀφικέσθαι· πρὸς δὲ καὶ
[9, 32]	δή τι μάντευμα, ὡς ἡ	φιλοχρηματία	μόνη γένοιτο ἂν ἀπώλεια τῇ
[9, 36]	τὴν Φωκίδα διαφεύγουσιν ἐξ αὐτῶν.	(Φλεγύᾳ	δὲ οὐ γενομένων παίδων ἐκδέχεται
[9, 9]	ἐκ τῆς Μινυάδος χώρας οἱ	Φλεγύαι.	γενομένης δὲ πρὸς τῷ Ἰσμηνίῳ
[9, 36]	ὑπὸ ἀνοίας καὶ τόλμης οἱ	Φλεγύαι	καὶ ἦγον καὶ ἔφερον τοὺς
[9, 36]	καὶ Ἄρεως ἔχει φήμη γενέσθαι	Φλεγύαν,	καὶ τὴν ἀρχὴν Ἐτεοκλέους ἀποθανόντος
[9, 36]	μὲν δὴ χώρᾳ τῇ πάσῃ	Φλεγυαντίδα	ὄνομα εἶναι μετέθεντο ἀντὶ Ἀνδρηίδος,
[9, 36]	ἀρχὴν Ἐτεοκλέους ἀποθανόντος ἄπαιδος ὁ	Φλεγύας	ἔσχεν οὗτος. τῇ μὲν δὴ
[9, 36]	πόλεμον μέτα θωρήσσεσθον ἠὲ μετὰ	Φλεγύας	μεγαλήτορας» Ἐφύρους δὲ ἐνταῦθα ἐμοὶ
[9, 36]	ἡ Ἀνδρηὶς καὶ προσέκτισεν ὁ	Φλεγύας	ὁμώνυμον αὑτῷ, τοὺς τὰ πολεμικὰ
[9, 36]	τῶν Ἀργείων λογάδες. (τοὺς δὲ	Φλεγύας	πολέμῳ μάλιστα Ἑλλήνων χαίρειν μαρτυρεῖ
[9, 36]	ἠπείρῳ λέγει. τὸ μὲν δὴ	Φλεγυῶν	γένος ἀνέτρεψεν ἐκ βάθρων ὁ
[9, 3]	πῦρ ἐξανήλωσε· μεγίστην δὲ ταύτην	φλόγα	καὶ ἐκ μακροτάτου σύνοπτον οἶδα
[9, 18]	τούτοις δὲ ἐναγιζόντων αὐτῶν τὴν	φλόγα,	ὡσαύτως δὲ καὶ τὸν ἀπ´
[9, 27]	ἀνάσπαστον ποιῆσαι. (καὶ τὸν μὲν	φλὸξ	αὐτόθι διέφθειρε· τῶν δὲ ἀσεβησάντων
[9, 36]	ἐν Ἰλιάδι περὶ Ἄρεως καὶ	Φόβου	τοῦ Ἄρεως πεποιημένα, τὼ μὲν
[9, 30]	ἄνδρας ἀκολουθεῖν ἔπεισεν αὐτῷ πλανωμένῳ,	φόβῳ	δὲ τῶν ἀνδρῶν οὐ τολμᾶν·
[9, 15]	θανάτῳ· πόλισμα οὖν ἑλὼν Σικυωνίων	Φοιβίαν,	ἔνθα ἦσαν τὸ πολὺ οἱ
[9, 12]	τὴν Θηβαΐδα Αἰγύπτιον καὶ οὐ	Φοίνικα	ὄντα, ἔστιν ἐναντίον τῷ λόγῳ
[9, 19]	τῆς Ἀγαμέμνονος σκηνῆς οὐδὸς χαλκοῦς·	(φοίνικες	δὲ πρὸ τοῦ ἱεροῦ πεφύκασιν,
[9, 28]	ὡς ἐν τῇ ὀρεινῇ τῇ	Φοινίκης	ἀγριωτέρους τοὺς ἔχεις ποιοῦσιν αἱ
[9, 28]	τοι καὶ ἀνδρὸς ἀκούσας οἶδα	Φοίνικος	ὡς ἐν τῇ ὀρεινῇ τῇ
[9, 12]	ὅτι Ὄγγα κατὰ γλῶσσαν τὴν	Φοινίκων	καλεῖται καὶ οὐ Σάις κατὰ
[9, 19]	τοῦ δὲ ἐν Ἰωνίᾳ τῶν	φοινίκων	καρποῦ πεπανώτερον. ἄνθρωποι δὲ ἐν
[9, 5]	ἀνθρώπων. Κάδμου δὲ καὶ τῆς	Φοινίκων	στρατιᾶς ἐπελθούσης μάχῃ νικηθέντες οἱ
[9, 5]	ἱκέτας καταμεῖναι καὶ ἀναμιχθῆναι τοῖς	Φοίνιξιν	εἴασε. (τοῖς μὲν οὖν Ἄοσι
[9, 31]	καὶ ὡς ἀπέθανεν ἡ παῖς,	φοιτῶντα	ἐπὶ τὴν πηγὴν συνιέναι μὲν
[9, 21]	ἄλλων, τὸ δὲ λοιπὸν σῶμα	φολίδι	λεπτῇ πέφρικέ σφισι κατὰ ἰχθὺν
[9, 26]	ἐποιήσατο ἔχοντα ἐπὶ ἑκάστῃ τῶν	φολίδων	ἄγκιστρον ἐς τὸ ἄνω νεῦον·
[9, 33]	πρὸ τῶν ἄλλων, τούτου δεῖν	φονέα	γενέσθαι αὐτόν. ἐντυχεῖν τε δὴ
[9, 7]	τὸν ἀδελφὸν Ἀντίπατρον, ἀνεφάνη μέντοι	φονέα	ἐξευρηκὼς ἑαυτῷ καὶ οὐ σύμμαχον.
[9, 37]	ἑορτῇ τοῦ Ὀγχηστίου Ποσειδῶνος Θηβαίων	φονεύουσιν	ἄνδρες ἐξ ἀφορμῆς μικρᾶς ἐς
[9, 9]	μὲν ἀπὸ τοῦ τείχους βάλλοντες	φονεύουσιν	αὐτῶν οἱ Θηβαῖοι, κρατοῦσι δὲ
[9, 15]	Ἐπαμινώνδαν ὁ ἀνὴρ οὗτος γέγραπται	φονεύων	Γρύλος ὁ Ξενοφῶντος, Ξενοφῶντος δὴ
[9, 31]	Ναυπάκτου διὰ τοῦ Ἡσιόδου τὸν	φόνον	καὶ αὐτόθι ἀσεβήσασιν ἐς Ποσειδῶνα
[9, 37]	ἕκαστον τελεῖν δασμὸν τοῦ Κλυμένου	φόνου.	Ἡρακλέους δὲ ἐπιτραφέντος ἐν Θήβαις,
[9, 30]	γῆν, ἵνα δὴ μὴ τοῦ	φόνου	καθάρσια τὸ ὕδωρ παράσχηται. (ἤκουσα
[9, 18]	αἷμα ἐνίψατο Οἰδίπους τοῦ πατρῴου	φόνου.	πρὸς δὲ τῇ πηγῇ τάφος
[9, 36]	Ἄργους, φεύγων ἐπὶ τῷ Μολούρου	φόνῳ	τοῦ Ἀρίσβαντος, ὅντινα ἀπέκτεινεν ἐπὶ
[9, 30]	ἔχων, οὐδέν τι οἰκεῖον Ἡσιόδῳ	φόρημα·	δῆλα γὰρ δὴ καὶ ἐξ
[9, 29]	τοῖσι δ´ ἐνὶ μέσσοισι πάις	φόρμιγγι	λιγείῃ ἱμερόεν κιθάριζε, Λίνον δ´
[9, 10]	δαφναφόρος, στεφάνους γὰρ φύλλων δάφνης	φοροῦσιν	οἱ παῖδες. εἰ μὲν οὖν
[9, 14]	πολύδακρυς ἐπέρχεται· οὐδέ τις αὐτήν	φράσσεται	ἀνθρώπων, πρὶν κούριον ἀγλαὸν ἥβην
[9, 2]	ναός ἐστιν Ἀπόλλωνος ἡμίεργος καὶ	φρέαρ	ἱερόν· πάλαι δὲ ἐκ τοῦ
[9, 8]	δείκνυται δὲ ἐν Ποτνιαῖς καὶ	φρέαρ·	τὰς δὲ ἵππους τὰς ἐπιχωρίους
[9, 2]	ἱερόν· πάλαι δὲ ἐκ τοῦ	φρέατος	κατὰ τὸν Βοιωτῶν λόγον ἐμαντεύοντο
[9, 17]	Ἀντιόπην μανῆναι καὶ ἐκστᾶσαν τῶν	φρενῶν	κατὰ πᾶσαν πλανᾶσθαι τὴν Ἑλλάδα,
[9, 34]	δὲ ὑπὸ νόσου τελευτῆσαι συνέβη,	Φρίξον	δὲ ἄρα οὐκ ἠπίστατο ἢ
[9, 34]	ἄγαλμά ἐστιν· Ἀθάμαντος δὲ θύειν	Φρίξον	καὶ Ἕλλην ἐνταῦθα μέλλοντος πεμφθῆναι
[9, 37]	ἐς Κλύμενον τὸν Πρέσβωνος τοῦ	Φρίξου	περιῆλθεν ἡ ἀρχή. Κλυμένου δὲ
[9, 34]	αὐτὸν περιόντα ἢ γένος ὑπολειπόμενον	Φρίξου	τούτων ἕνεκα ἐποιήσατο Ἁλίαρτον καὶ
[9, 34]	ἐκ Κόλχων οἱ μὲν αὐτοῦ	Φρίξου	φασίν, οἱ δὲ Πρέσβωνος γεγονέναι
[9, 34]	οἱ δὲ Πρέσβωνος γεγονέναι δὲ	Φρίξῳ	τὸν Πρέσβωνα ἐκ τῆς Αἰήτου
[9, 32]	δὲ τὴν ἐπιστρατείαν τοῦ Μήδου	φρονήσασιν	Ἁλιαρτίοις τὰ Ἑλλήνων μοῖρα τῆς
[9, 39]	τά τε ἄλλα οὐδέν τι	φρονήσει	μεῖον ἢ πρότερον καὶ γέλως
[9, 30]	οἱ μὲν δι´ οὐ πολλῆς	φροντίδος	ἐποιοῦντο τὸν χρησμόν, οὐδὲ ἄλλο
[9, 6]	καὶ ἐσήχθη ἐς τὴν πόλιν	φρουρά.	Φιλίππου δὲ ἀποθανόντος καὶ ἐς
[9, 17]	οὐχ ὁμοίως. καὶ ἐπὶ τούτῳ	φρουρὰν	οἱ Θηβαῖοι τότε ἔχουσι τοῦ
[9, 6]	ἀρχῆς, Θηβαίοις ἐπῆλθεν ἐξελεῖν τὴν	φρουράν·	ποιήσασι δὲ ταῦτα προεσήμαινεν αὐτίκα
[9, 1]	δέ, ὡς ἐκράτησεν ἐν Χαιρωνείᾳ,	φρουράν	τε ἐσαγαγόντος ἐς Θήβας καὶ
[9, 3]	σφισιν ἐπιφοιτῶσιν ἔχουσιν ἀκριβῆ τὴν	φρουράν.	τὸν δὲ αὐτῶν ἁρπάσαντα κρέας,
[9, 13]	Λακεδαιμονίων ἄνδρες βιάζονται παρὰ θέμιδα	Φρουραρχίδας	καὶ Παρθένιος. καὶ αἵ τε
[9, 3]	οἰκοδομίαν, ἐξάραντες δὲ ἐς ὕψος	φρύγανα	ἐπιφέρουσιν. (αἱ μὲν δὴ πόλεις
[9, 12]	δὲ αὐτοῖς ἐς ἁρμονίαν τὴν	Φρύγιον	ἐπεποίηντο οἱ αὐλοί, τὸ δὲ
[9, 27]	ἐστὶν εἰκών, λίθου καὶ ἡ	Φρύνη	καὶ ἡ θεός. ἔστι δὲ
[9, 27]	καὶ ὅσα μὲν εἶχεν ἐς	Φρύνην	καὶ τὸ ἐπὶ Πραξιτέλει τῆς
[9, 27]	καὶ αὐτοῦ Πραξιτέλους Ἀφροδίτη καὶ	Φρύνης	ἐστὶν εἰκών, λίθου καὶ ἡ
[9, 21]	πείθομαι· πείθομαι δὲ ὅτι ἀνὴρ	Φρὺξ	ἤγαγεν ἐς Ἰωνίαν σκορπίον ταῖς
[9, 15]	ἦσαν τὸ πολὺ οἱ Βοιώτιοι	φυγάδες	συνηγμένοι, ἀφίησι τοὺς ἐγκαταληφθέντας, ἄλλην
[9, 28]	ῥίζας ἥκιστα ἐπὶ ἀνθρώπου θανάτῳ	φύεσθαι.	καὶ δὴ καὶ τοῖς ὄφεσι
[9, 41]	ταῦτα σηπεδόνος. ἡ δὲ ἶρις	φύεται	μὲν ἐν ἕλεσι, μέγεθος δ´
[9, 10]	δράκοντα ὑπὸ τοῦ Ἄρεως ἐπιτετάχθαι	φύλακα	τῇ πηγῇ. πρὸς ταύτῃ τῇ
[9, 1]	τὰ ἐκ τῶν Θηβαίων διὰ	φυλακῆς	εἶχον ἰσχυρᾶς τὴν πόλιν· καὶ
[9, 40]	μητέρα δὲ αὐτοῦ Θηρὼ τὴν	Φύλαντος	εἶναι. μαρτυρεῖ δὲ καὶ ὁ
[9, 32]	τριήρεσιν Ἀντίοχον κυβερνήτην ὄντα Ἀλκιβιάδου,	φυλάξας	Ἀλκιβιάδην ἀπόντα τοῦ ναυτικοῦ, τηνικαῦτα
[9, 32]	τοὺς ναύτας καὶ ἐπὶ ἀγορὰν	φυλάξας.	παρέσχετο δὲ καὶ ἔργον τοιόνδε
[9, 40]	ἔπη τὰς μεγάλας Ἠοίας ποιήσας·	(Φύλας	δ´ ὤπυιεν κούρην κλειτοῦ Ἰολάου
[9, 34]	Ἀνδρέως ἔχειν τὸ ὄνομα εἴασε,	φυλὰς	δὲ Κηφισιάδα, τὴν δὲ ἑτέραν
[9, 13]	Φωκέων· ἀποκτείνας δὲ Χαιρέαν, ὃς	φυλάσσειν	διετέτακτο τὰς παρόδους, καὶ ἄλλους
[9, 12]	καὶ ἐς ἡμᾶς ἔτι ἄβατον	φυλάσσουσιν	ἀνθρώποις. Ἑλλήνων δὲ τοῖς ἀποδεχομένοις
[9, 19]	τὸ ἔτι τοῦ ξύλου περιὸν	φυλάσσουσιν	ἐν τῷ ναῷ. λέγεται δὲ
[9, 3]	ἐφ´ ὅτῳ τῶν δένδρων καθεδεῖται,	φυλάσσουσιν.	ἐφ´ οὗ δ´ ἂν καθεσθῇ,
[9, 28]	μυρσίνης θάμνον τὰ πάλσαμά ἐστι,	φύλλα	δὲ αὐτοῖς κατὰ τὴν πόαν
[9, 10]	ἐστίν οἱ δαφναφόρος, στεφάνους γὰρ	φύλλων	δάφνης φοροῦσιν οἱ παῖδες. εἰ
[9, 25]	ἐστὶν ἡ ῥοιά· ἄμπελον δὲ	φῦναι	μὲν οἱ Θηβαῖοι παρὰ σφίσι
[9, 31]	αὗται κατὰ ταὐτὰ ταῖς ἄλλαις	φύουσιν,	ὑπὸ δὲ βάρους καὶ διὰ
[9, 28]	καὶ ἄλλως τῇ σκιᾷ τῶν	φυτῶν	χαίρουσιν. (ἐπὰν οὖν συλλέγειν τοῦ
[9, 40]	αὐτῷ καὶ χρυσὸν εὕρασθαι τοὺς	Φωκεῖς,	σφίσι δὲ ἀσμένοις ἀντὶ χρυσοῦ
[9, 7]	ἐκ Δελφῶν, ὁπόσα ὑπελίποντο οἱ	Φωκεῖς·	(ταῦτα μὲν δὴ διένειμε τῇ
[9, 39]	μὲν δὴ πρὸς τῶν ὀρῶν	Φωκεῖς	ὑπεροικοῦσιν Ὀρχομενίων, ἐν δὲ τῷ
[9, 41]	δὲ ὑπὸ τυράννων τῶν ἐν	Φωκεῦσιν.	(οὐ μὴν παρὰ Ἀμαθουσίοις γε
[9, 13]	βασιλεὺς ἐπὶ Ἀμβρόσσου τρέπεται τῆς	Φωκέων·	ἀποκτείνας δὲ Χαιρέαν, ὃς φυλάσσειν
[9, 12]	ἐκ Δελφῶν Κάδμῳ τὴν ἐπὶ	Φωκέων	βοῦς γένοιτο ἡγεμὼν τῆς πορείας,
[9, 2]	τὴν Σχιστὴν ὁδὸν τὴν ἐπὶ	Φωκέων,	ἐφ´ ᾗ τὸν πατέρα Οἰδίπους
[9, 24]	ἐκδίδωσιν ἀρχόμενος ἐκ Λιλαίας τῆς	Φωκέων	καὶ διαπλεύσαντί εἰσι Κῶπαι. κεῖνται
[9, 9]	τοῖς Θηβαίοις μισθοφορικὰ ἦλθε παρὰ	Φωκέων	καὶ ἐκ τῆς Μινυάδος χώρας
[9, 36]	ὀλίγοι δὲ καὶ ἐς τὴν	Φωκίδα	διαφεύγουσιν ἐξ αὐτῶν. (Φλεγύᾳ δὲ
[9, 40]	κομισθῆναι δὲ αὐτὸ ἐς τὴν	Φωκίδα	ὑπὸ Ἠλέκτρας τῆς Ἀγαμέμνονος πείθομαι.
[9, 40]	καὶ Πανοπέων τῶν ἐν τῇ	Φωκίδι	εὑρεθῆναι, σὺν δὲ αὐτῷ καὶ
[9, 17]	γῆς οἱ Τιθορέαν ἐν τῇ	Φωκίδι	ἔχοντες, ἐθέλουσι δέ, ἐπειδὰν τὸν
[9, 6]	ἐκβάλλουσιν. ὕστερον δὲ καὶ τὸν	Φωκικὸν	πόλεμον, ὀνομαζόμενον δὲ ὑπὸ Ἑλλήνων
[9, 17]	κατὰ πᾶσαν πλανᾶσθαι τὴν Ἑλλάδα,	Φῶκον	δὲ τὸν Ὀρνυτίωνος τοῦ Σισύφου
[9, 17]	ἀποφθινύθουσιν ἐν αὐτῇ γαίης δασσαμένων,	Φώκου	δ´ ἐπὶ σῆμα φερόντων» (Φώκου
[9, 17]	Φώκου δ´ ἐπὶ σῆμα φερόντων»	(Φώκου	δὲ μνῆμα ὁ Βάκις εἴρηκεν
[9, 17]	ἐν κοινῷ τῇ Ἀντιόπῃ καὶ	Φώκῳ	πεποίηται. (τοὺς δὲ παρὰ τὸ
[9, 19]	ἦν ἀνασχεῖν ἐνταῦθα ἐκ τοῦ	φωλεοῦ	λέγοντες τὴν κεφαλήν, Τειρεσίαν δὲ
[9, 21]	εἰ δὲ μὴ τύχοι ταύτῃ	φωλεύουσα,	ἑτέρα γε ἄλκην ἑλεῖν ἐστιν
[9, 30]	Ὀρφέως καὶ μέγα καὶ ἡδὺ	φωνεῖν.	οἱ οὖν ἐγγύτατα νέμοντες ἢ
[9, 34]	ἐς τρὶς ἐπιλέγει τῇ Βοιωτῶν	φωνῇ	Ἰοδάμαν ζῆν καὶ αἰτεῖν πῦρ.
[9, 29]	τὸ ᾆσμα Αἰγύπτιοι τῇ ἐπιχωρίῳ	φωνῇ	Μανέρων. οἱ δὲ Ἕλλησιν ἔπη
[9, 22]	ἕνεκα, ὅτι ᾖδεν οὐ τῇ	φωνῇ	τῇ Δωρίδι ὥσπερ ὁ Πίνδαρος
[9, 23]	Μαρδονίου τὸν Μῦν ἐπερέσθαι τε	φωνῇ	τῇ σφετέρᾳ καί οἱ χρῆσαι
[9, 12]	οὐ Σάις κατὰ τὴν Αἰγυπτίων	φωνήν.	(φασὶ δὲ οἱ Θηβαῖοι, καθότι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 5/10/2006