Livre, Chap. |
[2, 2] |
ταῦτα
προελθούσης
ἀδείας
καὶ
ἐλευθερίας
|
ῥᾳδίως |
ἐλέγετο.
πλεῖστον
δὴ
τοῦ
δήμου |
[2, 13] |
πλήθει,
ἔργῳ
ὁρᾶτε·
εἴληφθε
γοῦν
|
ῥᾳδίως, |
καὶ
ἀκονιτί
γε
ἑαλώκατε.
ἔστι |
[2, 9] |
τὰς
διανοίας
παχεῖς
καὶ
μὴ
|
ῥᾳδίως |
συνεῖναι
δυνάμενοι,
εἴ
τι
μετὰ |
[2, 9] |
πάντας
ὑποσχέσεσι
καὶ
ἐλπίσιν
ἀναπείθων
|
ῥᾳδίως |
ὑπηγάγετο.
ἱκανώτατος
δ´
ἦν
ἁπάντων |
[2, 10] |
διῳκήσαμεν,
εὖ
ἴστε,
οὔτε
ἐμοῦ
|
ῥᾳθυμίαν |
ἢ
ἀδρανίαν
καταγνώσονται,
οὔτε
τὸ
|
[2, 12] |
δὲ
Νίγρου
μέλλησίν
τε
καὶ
|
ῥᾳθυμίαν· |
τὸν
δὲ
Σεβῆρον
ἀκούοντες
ἤδη |
[2, 9] |
Ἰουλιανὸν
ἁρπάσαι,
καταγνοὺς
τοῦ
μὲν
|
ῥᾳθυμίαν |
τοῦ
δὲ
ἀνανδρίαν,
ἐπιθέσθαι
τοῖς |
[2, 7] |
τῇ
μὲν
τῶν
δημοσίων
ἐπιμελείᾳ
|
ῥᾳθύμως |
προσφερόμενος,
ἐς
δὲ
τὸ
ἁβροδίαιτον |
[2, 4] |
σώφρονα
καὶ
ἀμέριμνον
βίον
μεταχθέντας
|
ῥᾷστα |
ἐς
εὔνοιαν
ᾠκειώσατο.
τῆς
τε |
[2, 7] |
τὴν
ἀνατολὴν
ἀνθρώποις·
οὕτω
γὰρ
|
ῥᾷστα |
ἤλπιζε
πάντας
αὑτῷ
προσχωρήσειν,
πυνθανομένους |
[2, 9] |
τραχεῖ
ἐνειθισμένος,
πόνοις
τε
ἀντέχων
|
ῥᾷστα, |
νοῆσαί
τε
ὀξὺς
καὶ
τὸ |
[2, 7] |
βοῆς,
εἰκότως
ὁ
Νίγρος
ἀναπεισθείς,
|
ῥᾷστά |
τε
αὑτῷ
τὰ
πράγματα
ὑπακούσεσθαι
|
[2, 3] |
ὑποδέξασθαι
τὰ
ἐγκεχειρισμένα
ἐλπίδα
τε
|
ῥαστώνης |
ὑπέφηνεν
ἂν
ὡς
εὐμαρῶς
τὴν |
[2, 2] |
ὅσα
πρότερον
ἐπεῖχεν
ὁ
φόβος
|
ῥήματα, |
ταῦτα
προελθούσης
ἀδείας
καὶ
ἐλευθερίας |
[2, 9] |
ταῖς
ὄχθαις
Ἴστρου
τε
καὶ
|
Ῥήνου |
ἐπικείμενον,
ἀπεῖργον
τοὺς
ἐπέκεινα
βαρβάρους, |
[2, 8] |
τούς
τε
πανταχόθεν
στρατιώτας
ἐς
|
ῥητὴν |
ἡμέραν,
τοῦ
τε
λοιποῦ
πλήθους |
[2, 11] |
τῆς
ἀρχῆς
προυβάλετο,
μισθοφόρους
ἐπὶ
|
ῥητοῖς |
σιτηρεσίοις
στρατιώτας
καταστησάμενος
ἀντὶ
τείχους |
[2, 9] |
ἀποσείσασθαι
μὲν
τὸν
Περτίνακα
καὶ
|
ῥῖψαι, |
αὐτῷ
δὲ
ἄλλως
ἑστῶτι
ὑποδῦναί |
[2, 7] |
ζηλοῦντος·
ὑφ´
ὧν
μάλιστα
οἱ
|
Ῥωμαῖοι |
ἐπείθοντο.
ἐκάλουν
τε
αὐτὸν
συνεχῶς |
[2, 8] |
ἐπιθυμίᾳ
ἀνεπειθόμην.
ἀλλ´
ἐμὲ
καλοῦσι
|
Ῥωμαῖοι, |
καὶ
συνεχῶς
βοῶντες
ἐπείγουσιν
ὀρέξαι |
[2, 11] |
ἢ
κλίμα
οὐρανοῦ
ὅπου
μὴ
|
Ῥωμαῖοι |
τὴν
ἀρχὴν
ἐξέτειναν.
ἐξ
οὗ
|
[2, 7] |
ἀλλὰ
καλούμενος
καὶ
βοηθήσων
ἄπεισι
|
Ῥωμαίοις |
δεομένοις.
ἀνεπτόηντο
δὲ
πάντες
καὶ |
[2, 9] |
τοὺς
ἄρχοντας
τῶν
ὑπ´
ἄρκτῳ
|
Ῥωμαίοις |
δουλευόντων
ἐθνῶν,
μεγάλαις
τε
πάντας |
[2, 14] |
δέος
ἅμα
τῷ
ὀφθῆναι
τοῖς
|
Ῥωμαίοις |
ἐνέβαλε
τοῖς
οὕτω
τετολμημένοις
τε |
[2, 15] |
στρατοῦ
γνώσει
τε
τῇ
παρὰ
|
Ῥωμαίοις, |
ἐπιθῆται
τοῖς
πράγμασι
καὶ
τὴν |
[2, 11] |
πάντας,
οἳ
ἐς
πομπὴν
ὑπηρετοῦσι
|
Ῥωμαίοις, |
πύργους
καὶ
ἄνδρας
φέρειν
ἐπὶ |
[2, 4] |
διαθέουσα
πάντα
ἔθνη,
ὅσα
τε
|
Ῥωμαίοις |
ὑπήκοα
καὶ
ὅσα
φίλα,
καὶ |
[2, 2] |
τε
καὶ
ὁ
δῆμος
τῶν
|
Ῥωμαίων |
ἄνδρα
τὴν
μὲν
ἡλικίαν
σεμνόν, |
[2, 7] |
Ἰουλιανὸν
ἐβλασφήμουν,
ἀρωγὸν
δὲ
τῇ
|
Ῥωμαίων |
ἀρχῇ
καὶ
σεμνῆς
βασιλείας
προστάτην |
[2, 13] |
σώζειν
καὶ
δορυφορεῖν,
ἐφονεύσατε·
τὴν
|
Ῥωμαίων |
ἀρχὴν
ἔνδοξον
οὖσαν
ἀεί,
ἣν |
[2, 9] |
τοὺς
ἐπέκεινα
βαρβάρους,
φρουρεῖ
τὴν
|
Ῥωμαίων |
ἀρχήν.
ἡγεῖτο
δὲ
Παιόνων
πάντων |
[2, 9] |
παρὰ
τῶν
ἀγγελλόντων
πυνθανόμενος
τὴν
|
Ῥωμαίων |
ἀρχὴν
μετέωρον
φερομένην
τὸν
Νίγρον |
[2, 10] |
ὑμῖν
ἐστὶ
κεχαρισμένα,
τήν
τε
|
Ῥωμαίων |
ἀρχὴν
μὴ
περιιδεῖν
ἐρριμμένην,
ἣ |
[2, 2] |
τοὺς
ἐπὶ
τοῖς
ὅροις
τῆς
|
Ῥωμαίων |
ἀρχῆς
ἱδρυμένους,
οἳ
τὴν
πεῖραν
|
[2, 1] |
τε
ἡμῶν
αὐτῶν
καὶ
τῆς
|
Ῥωμαίων |
ἀρχῆς.
κεῖται
μὲν
γὰρ
ὁ |
[2, 11] |
στρατιώτας
καταστησάμενος
ἀντὶ
τείχους
τῆς
|
Ῥωμαίων |
ἀρχῆς·
ποταμῶν
τε
μεγέθεσι
καὶ
|
[2, 4] |
ἀλλὰ
κοινὰ
καὶ
δημόσια
τῆς
|
Ῥωμαίων
|
ἀρχῆς.
τέλη
τε
πάντα
τὰ |
[2, 8] |
ἡγεῖτο
διά
τε
τὴν
τῶν
|
Ῥωμαίων |
γνώμην
καὶ
τὴν
περὶ
αὐτὸν |
[2, 7] |
διαγγελθείσης
δὲ
τῆς
τοῦ
δήμου
|
Ῥωμαίων |
γνώμης
καὶ
τῆς
ἐπαλλήλου
ἐν |
[2, 8] |
καλοῦσιν
ἐλπίδες,
ἀλλ´
ὅ
τε
|
Ῥωμαίων |
δῆμος,
ᾧ
τὴν
δεσποτείαν
τῶν |
[2, 10] |
ἀλλὰ
καὶ
τῷ
δήμῳ
τῶν
|
Ῥωμαίων |
διὰ
τὴν
ἐκείνου
μνήμην,
συγκαλέσας |
[2, 9] |
καὶ
περὶ
τῆς
ἀρχῆς
τῶν
|
Ῥωμαίων |
διαλεγόμενος,
ὡς
παντάπασιν
ἔρριπται
οὐδενὸς |
[2, 11] |
μὲν
γὰρ
ὑπὸ
δημοκρατίας
τὰ
|
Ῥωμαίων |
διῳκεῖτο
καὶ
ἡ
σύγκλητος
ἐξέπεμπε |
[2, 8] |
μάθοιεν,
ὁμογνώμονας
ἔσεσθαι
τῇ
τε
|
Ῥωμαίων |
εὐχῇ
καὶ
τῇ
τῶν
κατὰ |
[2, 4] |
πανταχόθεν
ἀφικνοῦντο
συνηδομένων
ἁπάντων
τῇ
|
Ῥωμαίων |
ὑπὸ
Περτίνακι
ἀρχῇ.
οἱ
μὲν |
[2, 7] |
δὲ
καιρὸν
τὰ
προειρημένα
ἐν
|
Ῥώμῃ |
ἐπράττετο,
Συρίας
ἡγεῖτο
πάσης.
πολλὴ |
[2, 9] |
ἐποχούμενον
διὰ
μέσης
τῆς
ἐν
|
Ῥώμῃ |
ἱερᾶς
ὁδοῦ.
ἐπεὶ
δὲ
κατὰ |
[2, 14] |
χρόνον
ὁ
Σεβῆρος
ἐν
τῇ
|
Ῥώμῃ, |
καὶ
νομὰς
ἐπιδοὺς
τῷ
δήμῳ |
[2, 4] |
μόνους
ἐλύπει
τοὺς
ἐν
τῇ
|
Ῥώμῃ
|
στρατιώτας,
οἳ
δορυφορεῖν
εἰώθασι
τοὺς |
[2, 13] |
ὅπως
πείσειαν
τοὺς
ἐν
τῇ
|
Ῥώμῃ |
στρατιώτας
ὑπακούειν
εὐπειθῶς
τοῖς
ὑπὸ |
[2, 9] |
διοικοῦντος.
διέβαλλε
δὲ
τοὺς
ἐν
|
Ῥώμῃ |
στρατιώτας
ὡς
ἀπίστους
καὶ
βασιλείῳ |
[2, 14] |
λοιπῷ
στρατῷ
ὡπλισμένῳ
ἐς
τὴν
|
Ῥώμην |
ἀφικνεῖται,
ἔκπληξίν
τε
καὶ
δέος
|
[2, 10] |
μηδέ
τι
περὶ
τῆς
ἐς
|
Ῥώμην |
ἀφόδου
βουλεύσασθαι
ἐθάρρησαν,
ἀγαπητῶς
ἐκεῖ |
[2, 8] |
ἑαυτόν.
τῆς
τε
ἐς
τὴν
|
Ῥώμην |
ἀφόδου,
ἐφ´
ἣν
μάλιστα
ἐχρῆν |
[2, 11] |
ἐκέλευσε,
τήν
τε
ἐς
τὴν
|
Ῥώμην |
ἔξοδον
ἐπήγγειλε·
νομάς
τε
αὐτοῖς |
[2, 11] |
δήμους
προσειπεῖν,
ἐς
δὲ
τὴν
|
Ῥώμην |
ἠπείγετο.
ὡς
δὲ
ταῦτα
τῷ |
[2, 12] |
διανείμαντες
αὑτούς,
πολλοὶ
δ´
ἐς
|
Ῥώμην |
νύκτωρ
λανθάνοντες
εἰσῄεσαν,
τὰ
ὅπλα |
[2, 15] |
ἐπιθῆται
τοῖς
πράγμασι
καὶ
τὴν
|
Ῥώμην |
οὐ
πολύ
τι
ἀφεστῶσαν
ἐκείνου |
[2, 10] |
ὑμῶν
ἀπολείποντες.
φθάσωμεν
οὖν
τὴν
|
Ῥώμην |
προκαταλαβόντες,
ἔνθα
ἡ
βασίλειος
ἔστιν |
[2, 10] |
ἐφ´
οἷς
οἱ
κατὰ
τὴν
|
Ῥώμην
|
στρατιῶται,
πομπῆς
μᾶλλον
ἢ
ἀνδρείας |
[2, 13] |
ὑμῖν
ἀπιέναι
ὡς
πορρωτάτω
τῆς
|
Ῥώμης, |
ἀπειλῶ
τε
καὶ
διόμνυμι
καὶ |
[2, 7] |
καὶ
ἀνέπειθε,
τὰ
ἐκ
τῆς
|
Ῥώμης |
δηλούμενα
φανερὰ
ποιῶν,
ὡς
ἂν |
[2, 12] |
ὑπάτων
κελευσάντων,
οἳ
τὰ
τῆς
|
Ῥώμης
|
διοικεῖν
εἰώθασιν
ὁπηνίκα
ἂν
τὰ |
[2, 13] |
ἐντὸς
ἑκατοστοῦ
σημείου
ἀπὸ
τῆς
|
Ῥώμης |
φανείη.
ταῦτα
κελεύσαντος
αὐτοῦ,
προσδραμόντες |