Livre, Chap.
[2, 15]	ὄντων πάνυ νηπίων. οἷς πιστεύσας	ὁ	Ἀλβῖνος τὴν τιμὴν ὑπεδέξατο ἀσπαστῶς,
[2, 2]	ἔλεξε τοιάδε· „Κόμοδος μὲν ἡμῖν	ὁ	βασιλεὺς τέθνηκεν ἀποπληξίᾳ· αἴτιος δὲ
[2, 3]	τοῦτο ἐλθόντα. εἰ γὰρ καὶ	ὁ	βίος αὐτῷ διὰ σωφροσύνην ἐπῃνεῖτο
[2, 7]	καταφρονήσεως καὶ μέχρις αἵματος αὐξηθείσης.	~ὁ	δ´ οὖν Ἰουλιανὸς ἐπεὶ παρῆλθεν
[2, 14]	τετολμημένοις τε καὶ εὐτυχηθεῖσιν ἔργοις.	ὁ	δὲ δῆμος καὶ ἡ σύγκλητος
[2, 1]	ὄντα, ἐκπλαγεὶς καὶ ταραχθεὶς εἰςαγγέλλει.	ὁ	δὲ ἥκειν αὐτοὺς κελεύει οὐ
[2, 11]	ἀλλ´ οὐ δωρεὰν διανέμειν ἐλογίζοντο.	ὁ	δὲ Ἰουλιανός, καίτοι συμβουλευόντων αὐτῷ
[2, 12]	Σεβῆρον ἀκούοντες ἤδη παρόντα ἐθαύμαζον.	ὁ	δὲ Ἰουλιανὸς πολλῇ καταλαμβανόμενος ἀφασίᾳ
[2, 1]	ἐπιθέντες ἐς τὸ προάστειον ἀπέπεμψαν.	ὁ	δὲ Λαῖτος καὶ Ἔκλεκτος ἅμα
[2, 15]	κινδύνου λαβεῖν ταῦτα ὧν ὠρέγετο.	ὁ	δὲ Σεβῆρος καὶ πρὸς τὴν
[2, 11]	πᾶσαν ἐνεδείκνυντο προθυμίαν καὶ σπουδήν.	~ὁ	δὲ Σεβῆρος μηδένα διδοὺς καιρὸν
[2, 14]	ἔδοσαν οἱ τοῦ Περτίνακος φονεῖς·	~ὁ	δὲ Σεβῆρος σὺν παντὶ τῷ
[2, 3]	τίθεται, τὰ ἴδια καρποῦσθαι νομίζων,	ὁ	δὲ τῶν οἰκείων στερηθεὶς αἰώνιον
[2, 5]	ἔφοδον ἐπισταμενοί τε, ὅτι χαλεπῶς	ὁ	δῆμος διοίσει τὰ πεπραγμένα, ἐς
[2, 2]	διαδραμούσης δὲ τῆς φήμης πᾶς	ὁ	δῆμος ἐνθουσιῶντι ἐοικὼς ἐξεβακχεύετο διέθεόν
[2, 2]	ὀμόσαντες καὶ θύσαντες, δαφνηφοροῦντες πᾶς	ὁ	δῆμος καὶ τὸ στρατιωτικόν, ἐπειδὴ
[2, 2]	τοῦ Λαίτου μὴ κατασχὼν ἑαυτοῦ	ὁ	δῆμος μελλόντων καὶ ὀκνούντων ἔτι
[2, 9]	ἔνθα ἐπὶ τῆς δημοκρατίας πρότερον	ὁ	δῆμος συνιὼν ἐκκλησίαζεν, {ᾠήθη} τὸν
[2, 5]	ἀμύνοιντο, εἰ τῷ τείχει προσβάλλοι	ὁ	δῆμος. τέλος μὲν δὴ τοιοῦτο
[2, 2]	ὑμῖν ἄγομεν ἡμεῖς τε καὶ	ὁ	δῆμος τῶν Ῥωμαίων ἄνδρα τὴν
[2, 1]	οὕτως φονεῦσαι; „ἀλλὰ μήν“ ἔφη	ὁ	Ἔκλεκτος „ἐπεὶ λέγουσιν ἡμῖν οὐ
[2, 1]	κατειλημμένων ἀφικνοῦνται ὁ Λαῖτος καὶ	ὁ	Ἔκλεκτος ὀλίγους τῶν συνωμοτῶν ἐπαγόμενοι.
[2, 6]	ἀποκαταστήσαντες, προπέμπειν ἐπειρῶντο. θύσας δὲ	ὁ	Ἰουλιανὸς τὰς νενομισμένας καὶ βασιλείους
[2, 2]	τῶν πιστῶν τοὺς διαβοήσοντας ὅτι	ὁ	Κόμοδος μὲν τέθνηκε, Περτίναξ δὲ
[2, 2]	Περτίνακα· συγκαλέσας τε τοὺς στρατιώτας	ὁ	Λαῖτος ἔλεξε τοιάδε· „Κόμοδος μὲν
[2, 1]	πάντων τε ὕπνῳ κατειλημμένων ἀφικνοῦνται	ὁ	Λαῖτος καὶ ὁ Ἔκλεκτος ὀλίγους
[2, 1]	φόβου συνεχοῦς ἀπαλλάξομαι“ πρὸς ταῦτα	ὁ	Λαῖτος „οὐ παύσῃ“ ἔφη „ἀνάξια
[2, 2]	στρατιωτῶν λαβεῖν· πείσειν δὲ αὐτοὺς	ὁ	Λαῖτος ὑπισχνεῖτο, ἐπείπερ αὐτῷ ἐπάρχῳ
[2, 7]	ἐν ταῖς συνόδοις βοῆς, εἰκότως	ὁ	Νίγρος ἀναπεισθείς, ῥᾷστά τε αὑτῷ
[2, 8]	βασιλικοῖς συμβόλοις. ἐπὶ τούτοις δὴ	ὁ	Νίγρος πάνυ τὴν ψυχὴν ηὐφραίνετο,
[2, 7]	θέας τοίνυν αὐτοῖς συνεχῶς ἐπιτελῶν	ὁ	Νίγρος, περὶ ἃς μάλιστα ἐσπουδάκασι,
[2, 7]	ὡς ἐφύβριστα πάσχουσιν. ἦν δ´	ὁ	Νίγρος τῶν μὲν πρὸ πολλοῦ
[2, 3]	τοῖς ἀρχομένοις ταῦτα ὑπισχνεῖσθαι. τοιαῦτα	ὁ	Περτίναξ εἰπὼν ὑπερῆσέ τε τὴν
[2, 1]	πραττόμενον ἔσεσθαι προσδοκῶμεν“ πρὸς ταῦτα	ὁ	Περτίναξ „οὐ παύσεσθε“ ἔφη „χλευάζοντες
[2, 1]	λεχθεῖσιν. ἐπιγνοὺς δὲ τὰ γεγραμμένα	ὁ	Περτίναξ, πεισθείς τε ἀνδράσι καὶ
[2, 1]	εὕρισκον ὡς Περτίνακα. ἦν δ´	ὁ	Περτίναξ τὸ μὲν γένος Ἰταλιώτης,
[2, 3]	εὐχάριστον δοκεῖ, ὁπηνίκα δ´ ἂν	ὁ	πρῶτός τι δράσας ἀγαθὸν ἀνυπέρβλητον
[2, 9]	μεγίστη, χαλκοῦ πεποιημένη. οὕτω τοίνυν	ὁ	Σεβῆρος ἀρθεὶς τὴν γνώμην, ἐλπίζων
[2, 14]	δέδεικται. διατρίψας οὖν ὀλίγον χρόνον	ὁ	Σεβῆρος ἐν τῇ Ῥώμῃ, καὶ
[2, 9]	τῆς Περτίνακος βασιλείας ὅρκον ἀφοσιώσασθαι	ὁ	Σεβῆρος ἐπανελθὼν ἐς τὴν οἰκίαν
[2, 9]	ταύτης δὴ τῆς προφάσεως λαβόμενος	ὁ	Σεβῆρος εὐμαρῶς αὐτοὺς ἐς ἃ
[2, 12]	πρὸς πόλεμον ἕτοιμα ποιούντων, ἀγγέλλεται	ὁ	Σεβῆρος ἤδη προσιών. καὶ πολὺ
[2, 13]	ἑαλωκότες. ἐκέχρητο δὲ καὶ ἄλλῳ	ὁ	Σεβῆρος σοφίσματι· δεδιὼς γὰρ μὴ
[2, 15]	πατέρων ἀνατραφείς. τοῦτον τοίνυν ἠθέλησεν	ὁ	Σεβῆρος σοφίσματι προλαβὼν οἰκειώσασθαι, μή
[2, 13]	ἐς τὸ πεδίον, οὗ αὐτοὺς	ὁ	Σεβῆρος συνελθεῖν κελεύει ὡς δὴ
[2, 1]	Ῥωμαίων ἀρχῆς. κεῖται μὲν γὰρ	ὁ	τύραννος δίκην δοὺς τὴν προσήκουσαν,
[2, 2]	βλασφημοῦντες. καὶ ὅσα πρότερον ἐπεῖχεν	ὁ	φόβος ῥήματα, ταῦτα προελθούσης ἀδείας
[2, 7]	στρατιῶται σφαλέντες τῶν ἐλπίδων ὑπηγανάκτουν,	ὅ	τε δῆμος αἰσθόμενος τῆς γνώμης
[2, 14]	τῷ θαρραλέῳ εὔελπι. ἐπεὶ τοίνυν	ὅ	τε δῆμος αὐτὸν ὑποδεξάμενος εὐφήμησεν
[2, 2]	δὲ ἐγένοντο ἐν τῷ στρατοπέδῳ,	ὅ	τε Λαῖτος καὶ Ἔκλεκτος εἰσῆλθον
[2, 8]	οὐδὲ κοῦφαι καλοῦσιν ἐλπίδες, ἀλλ´	ὅ	τε Ῥωμαίων δῆμος, ᾧ τὴν
[2, 13]	ἑαλώκατε. ἔστι δ´ ἐν ἐμοὶ	ὅ	τι ποτ´ ἂν ὑμᾶς δρᾶσαι
[2, 6]	ποσότητα μαθεῖν τῶν δοθησομένων χρημάτων.	ὃ	δ´ ἀνελθὼν τήν τε Κομμόδου
[2, 9]	ἀποδεῖξαι καὶ τὴν ἀρχὴν ἐγχειρίσαι.	ὃ	δ´ ὡς ἔγνω τὴν τῶν
[2, 3]	τὴν ὕπατον ἀρχὴν τελέσας δεύτερον.	ὃ	δὲ „ἀλλ´ αὐτός {τε} ἔφη
[2, 8]	καὶ εἰ δέοιτο, βοηθείας ὑπισχνοῦντο.	ὃ	δὲ δώροις τε αὐτοὺς μεγαλοπρεπῶς
[2, 3]	βασίλειον αὐλὴν ἀνήγαγον τὸν Περτίνακα.	~ὃ	δὲ ἐπείπερ ἱδρύθη ἐν τῇ
[2, 5]	τοῦ δήμου βοηθείᾳ ἑαυτὸν ἐπιδοῦναι,	ὃ	δὲ {καὶ} τοῖς συμβουλεύουσιν αὐτῷ
[2, 8]	ταχίστην καὶ φθάσαι οἰκειωσάμενον αὐτά,	ὃ	δὲ οὐδὲ τῶν πραττομένων τι
[2, 4]	καὶ ἡμέρῳ τῆς βασιλείας ἔχαιρον.	ὃ	δὲ πάντας εὔφραινε, τοῦτο μόνους
[2, 3]	Σεβαστόν τε καὶ βασιλέα προσηγόρευσαν,	ὃ	δὲ τὰ μὲν πρῶτα παρῃτεῖτο
[2, 11]	αἰδούμενοι μετὰ προθυμίας πάντα ἔπραττον.	ὃ	δὲ τὴν Παιονίαν διαδραμὼν ἐπέστη
[2, 11]	δαφνηφοροῦντες καὶ πύλαις ἀναπεπταμέναις ἐδέχοντο.	ὃ	δὲ τοσοῦτον ἀνεπαύετο ὅσον καλλιερῆσαί
[2, 12]	χρήμασιν ὠνησάμενον οὕτω πονηρὸν τέλος.	ὃ	μὲν οὖν εὑρεθεὶς ἔρημός τε
[2, 9]	καὶ πᾶν τὸ ἐκεῖσε στρατιωτικόν,	ὃ	ταῖς ὄχθαις Ἴστρου τε καὶ
[2, 11]	αὐτοῖς διαδοὺς καὶ ἐφόδια τῆς	ὁδοιπορίας	εἴχετο. συντόνῳ δὲ σπουδῇ καὶ
[2, 15]	Νίγρον ἠπείγετο. τῆς μὲν οὖν	ὁδοιπορίας	τοὺς σταθμούς, καὶ τὰ καθ´
[2, 11]	σπουδῇ καὶ γενναίοις πόνοις τὴν	ὁδὸν	ἐπετάχυνε, μήτε που ἐνδιατρίβων, μήτε
[2, 6]	μαθεῖν, παρά {τε} πᾶσαν τὴν	ὁδὸν	συμβουλεύοντες ἐρριμμένην τὴν ἀρχὴν ἁρπάσαι,
[2, 11]	τοὺς στρατιώτας ἀναπνεύσαντας ἔχεσθαι τῆς	ὁδοῦ.	ἐκοινώνει δὲ τῶν καμάτων αὐτοῖς,
[2, 9]	μέσης τῆς ἐν Ῥώμῃ ἱερᾶς	ὁδοῦ.	ἐπεὶ δὲ κατὰ τὴν τῆς
[2, 12]	πόλιν. οἳ δὲ κατὰ πάσας	ὁδοὺς	διανείμαντες αὑτούς, πολλοὶ δ´ ἐς
[2, 13]	ὀλίγοις πρὸς πολλούς; ἀπῄεσαν δὴ	ὀδυρόμενοι,	καὶ ἠγάπων μὲν τὴν δοθεῖσαν
[2, 12]	βασιλείῳ αὐλῇ καὶ τὰς παρούσας	ὀδυρομένου	τύχας, ἱκετεύοντός τε καὶ μέλλοντος
[2, 13]	ὅσους γενναιοτάτους ἠπίστατο, δι´ ἑτέρων	ὁδῶν	καὶ ἀτραπῶν, ὡς λαθόντες τό
[2, 4]	καὶ λιμέσι πόλεων ἔν τε	ὁδῶν	πορείαις καταλύσας ἐς τὸ ἀρχαῖον
[2, 9]	ἐπιεικοῦς ἐξουσίας τοῖς ἀρχομένοις παρέσχητο,	ὅθεν	αὐτοῦ τὴν μνήμην τιμῶντες ἐπὶ
[2, 8]	παρὰ μηδενί πω βεβαίως ἱδρυμένη.	ὅθεν	ἡμῖν καὶ τὸ τῆς ἐπιχειρήσεως
[2, 11]	οὐδαμοῦ δὲ τρυφὴν ἐνεδείκνυτο βασιλικήν.	ὅθεν	καὶ μείζονα παρὰ τῶν στρατιωτῶν
[2, 1]	καὶ τιμώμενον ὑπὸ τοῦ δήμου·	ὅθεν	κἀκείνοις εὐκταῖον καὶ ἡμῖν σωτήριον
[2, 11]	δυσβάτῳ φράξας τὴν ἀρχὴν ὠχυρώσατο.	ὅθεν	τὸν Σεβῆρον προσιόντα πυνθανόμενοι τότε
[2, 11]	κατελάμβανε πυνθανομένας τοσούτου ἔφοδον στρατοῦ.	οἱ	γὰρ κατὰ τὴν Ἰταλίαν ἄνθρωποι,
[2, 2]	τῶν στρατιωτικῶν αὐτοῦ πράξεων ἐπειράθητε,	οἱ	δὲ λοιποὶ τῆς πόλεως ἐπάρχοντα
[2, 6]	τῆς ἐσομένης ἀρχῆς παρόντες πάθοιεν·	οἱ	δὲ στρατιῶται ἐπεὶ τόν τε
[2, 1]	τῶν ἐκ τοῦ θαλάμου περισσόν.	οἱ	δὲ φέροντες διὰ μέσων ἐκφέρουσι
[2, 7]	χρήματα ὅσα ἠλαζονεύσατο, οὔτε μὴν	οἱ	δημόσιοί τι θησαυροὶ εἶχον, ἀλλὰ
[2, 5]	εὐταξίας κατεχούσης τὸν βίον μόνοι	οἱ	δορυφόροι, ἀσχάλλοντες μὲν ἐπὶ τοῖς
[2, 9]	αἵματι. ὥσπερ δὲ τὰ σώματα	οἱ	ἐκεῖσε ἄνθρωποι γενναιότατοί τε καὶ
[2, 5]	παραδόξῳ τοῦ ἔργου καὶ ἀνελπίστῳ	οἱ	ἐν τῇ βασιλείῳ ὑπηρεσίᾳ ταραχθέντες,
[2, 1]	~Ἀνελόντες δὲ τὸν Κόμοδον	οἱ	ἐπιβουλεύσαντες, ὡς ἐν τῷ πρώτῳ
[2, 5]	ἔτι δὲ λαλοῦντα τὸν πρεσβύτην	οἱ	θρασύτεροι ἐπιπεσόντες φονεύουσι. δράσαντες τε
[2, 13]	φανείη. ταῦτα κελεύσαντος αὐτοῦ, προσδραμόντες	οἱ	Ἰλλυρικοὶ στρατιῶται τά τε ξιφίδια
[2, 15]	ἐς ὕψος ἐξαίρων, ὥσπερ ἐποίησαν	οἱ	κατ´ ἐκεῖνον γράψαντες, οὔτε παραλείπων
[2, 10]	δι´ ὧν ἀγανακτεῖτε ἐφ´ οἷς	οἱ	κατὰ τὴν Ῥώμην στρατιῶται, πομπῆς
[2, 4]	ἥ τε σύγκλητος μάλιστα καὶ	οἱ	λοιποὶ πάντες βιώσεσθαι προσεδόκων. οὕτω
[2, 3]	πᾶσαν τὴν ἐξουσίαν ἐγὼ καὶ	οἱ	λοιποὶ πάντες ἐπευφημίζομεν σοι διδόντες“
[2, 6]	που καὶ δευτέρας ἡμέρας διαδραμούσης	οἱ	μὲν δημόται ἕκαστος τὸ καθ´
[2, 4]	τῇ Ῥωμαίων ὑπὸ Περτίνακι ἀρχῇ.	οἱ	μὲν οὖν ἄλλοι πάντες ἄνθρωποι
[2, 2]	τῆς ἐν ἔργοις ἔμπειρον· ὧν	οἱ	μὲν πρεσβύτεροι καὶ τῶν στρατιωτικῶν
[2, 6]	ἐπεὶ δὲ τὸ κήρυγμα διεφοίτησεν,	οἱ	μὲν σεμνότεροί τε καὶ εὐσταθέστεροι
[2, 12]	ἐν ἰδιωτῶν σχήματι. καὶ ἤδη	οἱ	πολέμιοι ἔνδον ἦσαν τοῦ Ἰουλιανοῦ
[2, 13]	ἔνδοξον οὖσαν ἀεί, ἣν καὶ	οἱ	πρόγονοι ἢ δι´ ἀνδρείας ἐναρέτου
[2, 7]	βίον ζηλοῦντος· ὑφ´ ὧν μάλιστα	οἱ	Ῥωμαῖοι ἐπείθοντο. ἐκάλουν τε αὐτὸν
[2, 2]	μάλιστα δεδιότες, μή πως ἄρα	οἱ	στρατιῶναι ὀκνηρότερον ὑπακούσωσι τῇ τοῦ
[2, 11]	ἀλλὰ καὶ τῶν καμάτων ἄρχοντα	οἱ	στρατιῶται αἰδούμενοι μετὰ προθυμίας πάντα
[2, 6]	τὰς πανοπλίας καὶ φράξαντες αὑτοὺς	οἱ	στρατιῶται ἐς φάλαγγος σχῆμα ὡς,
[2, 6]	οἴκοθεν ἤδη μεταπέμψεσθαι. τούτοις ἀναπεισθέντες	οἱ	στρατιῶται καὶ ταύταις ἀρθέντες ταῖς
[2, 10]	τοιαῦτα εἰπόντα τὸν Σεβῆρον εὐφημήσαντες	οἱ	στρατιῶται, καλοῦντες Σεβαστὸν καὶ Περτίνακα,
[2, 2]	τε γεραίρει εὐφημίας. τότε καὶ	οἱ	στρατιῶται οὐχ ὁμοίᾳ μὲν προθυμίᾳ
[2, 6]	τοῦτον μὲν οὐ προσήκαντο φοβηθέντες	οἱ	στρατιῶται τὴν πρὸς τὸν Περτίνακα
[2, 13]	τὸν Σεβῆρον δορυφορήσειν. πιστεύσαντες δὴ	οἱ	στρατιῶται τοῖς ἐπεσταλμένοις, πεισθέντες τε
[2, 8]	μηδὲ κωλύοντα, ὑπάρξει· καὶ γὰρ	οἱ	τὰ ἐκεῖθεν ἀγγέλλοντές φασι μηδὲ
[2, 7]	δὲ φύσει Σύροι· ὧν μάλιστα	οἱ	τὴν Ἀντιόχειαν κατοικοῦντες, μεγίστην πόλιν
[2, 10]	ἀποσκῶψαι ἐπιτήδειοι Σύροι, καὶ μάλιστα	οἱ	τὴν Ἀντιόχειαν οἰκοῦντες, οὕς φασι
[2, 6]	πεπραγμένον καὶ συμφορὰν κοινὴν ἐποιοῦντο	οἱ	τὴν σύγκλητον βουλὴν νέμοντες πατέρα
[2, 13]	δίκην μὲν δὴ ταύτην ἔδοσαν	οἱ	τοῦ Περτίνακος φονεῖς· ~ὁ δὲ
[2, 3]	οὐδέν τι μέγα ὠφελεῖσθαι νομίζει.	οἵ	τ´ εἰθισμένοι ταῖς τῆς τυραννίδος
[2, 8]	ὡς πρὸς βασιλέα ὁμολογούμενον ἐστέλλοντο.	οἵ	τ´ ἐπέκεινα Τίγριδος καὶ Εὐφράτου
[2, 6]	τὸ καθ´ αὑτὸν δεδιὼς ὑπανεχώρει	οἵ	τε ἐν ἀξιώσεσιν ὄντες ἐς
[2, 7]	τῆς τόλμης καὶ τῆς αἰτίας	οἵ	τε στρατιῶται σφαλέντες τῶν ἐλπίδων
[2, 1]	ταῖς χερσὶ τὰ δοράτια ἐπανεπαύοντο,	οἳ	δ´ οὐ πάνυ τὸ ἐκφερόμενον
[2, 1]	οἳ μὲν ὑπὸ μέθης ἐκραιπάλων,	οἳ	δὲ ἐγρηγορότες κἀκεῖνοι ἐς ὕπνον
[2, 11]	ὡς ἀνακτήσαιτο τὴν εὔνοιαν αὐτῶν.	οἳ	δέ, καίτοι μεγάλα λαμβάνοντες, χάριν
[2, 12]	κελεύει παρεισδύεσθαι ἐς τὴν πόλιν.	οἳ	δὲ κατὰ πάσας ὁδοὺς διανείμαντες
[2, 10]	μνήμη ἐνέστακται, περιῆλθεν ἡ ἀρχή,	οἳ	δὲ οὐκ ἠνέσχοντο, ἀλλὰ τοιοῦτον
[2, 2]	μὲν κεῖσθαι τὸν τύραννον λέγοντες,	οἳ	δὲ τὸν μονομάχον, ἄλλοι δὲ
[2, 13]	ἔφερον στρατιωτικόν, ἀφαρπάσαντες γυμνοὺς ἐξέπεμπον.	οἳ	δὲ ὑπεῖκον προδεδομένοι καὶ σοφίσματι
[2, 4]	τοὺς ἐν τῇ Ῥώμῃ στρατιώτας,	οἳ	δορυφορεῖν εἰώθασι τοὺς βασιλέας. κωλυόμενοι
[2, 11]	παρεσκεύαζε· τούς τε ἐλέφαντας πάντας,	οἳ	ἐς πομπὴν ὑπηρετοῦσι Ῥωμαίοις, πύργους
[2, 2]	θεοῖς ὁμολογοῦντες. ἐβόων δὲ διάφορα,	οἳ	μὲν κεῖσθαι τὸν τύραννον λέγοντες,
[2, 1]	μέσων ἐκφέρουσι τῶν φυλάκων, ὧν	οἳ	μὲν ὑπὸ μέθης ἐκραιπάλων, οἳ
[2, 14]	καὶ γνωριζόντων αὐτοῦ τὸν τρόπον,	οἳ	προύλεγον λανθάνοντες, ὅτι ἄρα εἴη
[2, 12]	τὸ συνέδριον, τῶν ὑπάτων κελευσάντων,	οἳ	τὰ τῆς Ῥώμης διοικεῖν εἰώθασιν
[2, 8]	ἀγγέλλοντές φασι μηδὲ τοὺς στρατιώτας,	οἳ	τὴν ἀρχὴν αὐτῷ χρημάτων ἀπέδοντο,
[2, 2]	ὅροις τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς ἱδρυμένους,	οἳ	τὴν πεῖραν αὐτοῦ τῶν ἔργων
[2, 11]	καὶ σιτία καὶ ποτὰ προσφερόμενος	οἷα	καὶ πᾶσιν ὑπάρχειν ἠπίστατο· οὐδαμοῦ
[2, 11]	προκαταλαβεῖν μέγιστα ἐκεῖνα ὄρη, καὶ	οἷα	οὐκ ἄλλα ἐν τῇ καθ´
[2, 15]	βασιλέων συντάξαντι γράψαι, ἃς αὐτὸς	οἶδα.	τὰ κορυφαιότατα τοίνυν καὶ συντέλειαν
[2, 5]	εἰ δὲ τοῦτο ἐξ ἐπιβουλῆς	οἴεσθε	γεγενῆσθαι, οὐκ ἐμὸν τὸ ἁμάρτημα·
[2, 7]	τούς τε τῶν στρατιωτῶν ἐξέχοντας	οἴκαδε	μεταπεμπόμενος διελέγετο καὶ ἀνέπειθε, τὰ
[2, 2]	ἐξεβακχεύετο διέθεόν τε, καὶ τοῖς	οἰκείοις	ἕκαστος χαίρων ἀπήγγελλε καὶ μάλιστα
[2, 9]	τε ἐν τοῖς στρατοπέδοις ἐξέχοντας	οἰκειούμενος,	καὶ περὶ τῆς ἀρχῆς τῶν
[2, 6]	Ἰουλιανὸν ἀναγορεύουσι, καὶ πρὸς τῷ	οἰκείῳ	καὶ ἐκ γένους ὀνόματι Κόμοδον
[2, 3]	καρποῦσθαι νομίζων, ὁ δὲ τῶν	οἰκείων	στερηθεὶς αἰώνιον ἔχει τὴν μνήμην
[2, 8]	ἐπιφοιτῆσαι τὴν ταχίστην καὶ φθάσαι	οἰκειωσάμενον	αὐτά, ὃ δὲ οὐδὲ τῶν
[2, 15]	ἠθέλησεν ὁ Σεβῆρος σοφίσματι προλαβὼν	οἰκειώσασθαι,	μή πως ἄρα τοιαῦτα ἔχων
[2, 1]	καὶ καταδήσαντες, ἐπιθέντες δὲ δυσὶν	οἰκέταις	τῶν πιστῶν ἑαυτοῖς, ἐκπέμπουσιν ὡς
[2, 4]	ἔν τε τῇ πατρῴᾳ μένειν	οἰκίᾳ,	καὶ ἐς τὰ συνήθη προϊόντα
[2, 9]	ὁ Σεβῆρος ἐπανελθὼν ἐς τὴν	οἰκίαν	ἑσπέρας καταλαβούσης ἐς ὕπνον κατηνέχθη,
[2, 8]	ἄγουσι καὶ ἐς τὴν αὐτοῦ	οἰκίαν	καθιστᾶσιν, οὐκέτι αὐτὴν ἰδιωτικὴν ἀλλὰ
[2, 1]	ἐπιστάντες δὲ αὐτοῦ κεκλεισμένης τῆς	οἰκίας	ταῖς θύραις διεγείρουσι τὸν φυλάσσοντα.
[2, 6]	δὲ χρήματα μὴ μελλήσειν, ἀλλ´	οἴκοθεν	ἤδη μεταπέμψεσθαι. τούτοις ἀναπεισθέντες οἱ
[2, 7]	ἀποπληρῶσαι ἃ ὑπέσχετο· οὔτε γὰρ	οἴκοθεν	ἦν αὐτῷ τοσαῦτα χρήματα ὅσα
[2, 10]	καὶ μάλιστα οἱ τὴν Ἀντιόχειαν	οἰκοῦντες,	οὕς φασι περὶ τὸν Νίγρον
[2, 11]	φέρειν ἐπὶ τῶν νώτων ἐπαίδευεν,	οἰόμενος	οὕτως ἐκπλήξειν τούς τε Ἰλλυριούς,
[2, 10]	ἐν αὐτῷ τὸ ἐλεούμενον ἐφ´	οἷς	ἐσφάλλετο ἢ τὸ μισούμενον, ἐπεὶ
[2, 3]	εἶναί τε πολλοὺς εὐπατρίδας ἔφασκεν	οἷς	ἡ βασιλεία μᾶλλον ἁρμόζει· καὶ
[2, 2]	ἀεὶ τὰ ἄριστα καὶ σωτήρια	{οἷς}	μὴ πειθόμενος, βιοὺς δὲ ὡς
[2, 10]	δεδηλώκατε δι´ ὧν ἀγανακτεῖτε ἐφ´	οἷς	οἱ κατὰ τὴν Ῥώμην στρατιῶται,
[2, 15]	παίδων αὐτῷ ὄντων πάνυ νηπίων.	οἷς	πιστεύσας ὁ Ἀλβῖνος τὴν τιμὴν
[2, 8]	τὸ πρὸς καλοῦντας καὶ δεομένους	ὀκνηρὸν	ἀνανδρίας ἅμα καὶ προδοσίας φέρει
[2, 2]	μή πως ἄρα οἱ στρατιῶναι	ὀκνηρότερον	ὑπακούσωσι τῇ τοῦ Περτίνακος ἀρχῇ
[2, 4]	τὰ μὲν πρῶτα κατ´ ὀλίγον	ὀκνηρούς	τε καὶ ἀπειθεῖς αὑτοὺς τοῖς
[2, 2]	ἑαυτοῦ ὁ δῆμος μελλόντων καὶ	ὀκνούντων	ἔτι τῶν στρατιωτῶν Σεβαστόν τε
[2, 3]	πάντων αὐτὸν ἐκβιασαμένων ἐκλιπαρησάντων τε	ὀκνῶν	καὶ μόλις ἀνελθὼν ἐπὶ τὸν
[2, 1]	σοι λέγων; οὐ γὰρ ἐπ´	ὀλέθρῳ	τῷ σῷ ἥδε ἡμῶν ἡ
[2, 6]	εὐπατρίδαι ἢ ἔτι πλούσιοι, λείψανα	ὀλίγα	τῆς Κομόδου τυραννίδος, οὔτε προσῆλθον
[2, 3]	μὲν δημωφελοῦς καὶ κοινῇ διαφέροντος	ὀλίγη	τοῖς καθ´ ἕνα φροντίς, τὸ
[2, 5]	καὶ πείσειν ἔμελλε, καὶ οὐκ	ὀλίγοι	γε ἀποστραφέντες ἀνεχώρουν σεμνοῦ βασιλέως
[2, 5]	ἐπὶ ταῖς λοιπαῖς εἰσόδοις ἔφευγον.	ὀλίγοι	δέ τινες τῶν εὐνοούντων διαγγείλαντες
[2, 13]	γυμνοί τε πρὸς ὡπλισμένους καὶ	ὀλίγοι	πρὸς πολλοὺς μὴ μάχοιντο. ἐπεὶ
[2, 2]	πανταχόθεν ὑπὸ τοῦ δήμου περιειλημμένοι	ὀλίγοι	τε καὶ ἄνευ τῶν ὅπλων
[2, 5]	ἐν τῇ βασιλείῳ ὑπηρεσίᾳ ταραχθέντες,	ὀλίγοι	τε πρὸς πολλοὺς καὶ ἄνοπλοι
[2, 13]	δρᾶσαι γυμνοῖς πρὸς ὡπλισμένους καὶ	ὀλίγοις	πρὸς πολλούς; ἀπῄεσαν δὴ ὀδυρόμενοι,
[2, 4]	ἀλλὰ τὰ μὲν πρῶτα κατ´	ὀλίγον	ὀκνηρούς τε καὶ ἀπειθεῖς αὑτοὺς
[2, 11]	ἀναπαύλης, εἰ μὴ τοσοῦτον ὅσον	ὀλίγον	τοὺς στρατιώτας ἀναπνεύσαντας ἔχεσθαι τῆς
[2, 14]	ὕστερον ἔργῳ δέδεικται. διατρίψας οὖν	ὀλίγον	χρόνον ὁ Σεβῆρος ἐν τῇ
[2, 9]	γνώμης, τὰ μὲν πρῶτα κατ´	ὀλίγους	ἡγεμόνας τε καὶ χιλιάρχους τούς
[2, 7]	καὶ τὰ μὲν πρῶτα κατ´	ὀλίγους	ἡγεμόνας τε καὶ χιλιάρχους τούς
[2, 1]	ὁ Λαῖτος καὶ ὁ Ἔκλεκτος	ὀλίγους	τῶν συνωμοτῶν ἐπαγόμενοι. ἐπιστάντες δὲ
[2, 4]	αὐτῷ προκεχωρηκυίας, ἐπιδειξαμένου τε ἐν	ὀλίγῳ	χρόνῳ πολλὰ σώφρονα καὶ χρηστὰ
[2, 12]	καὶ ὑπὸ πάντων καταλειφθείς, αἰσχρῶς	ὀλοφυρόμενος	ἐφονεύθη· ~ἐπεὶ δὲ τὰ παρὰ
[2, 4]	παρεῖχον. τὸ δὲ τελευταῖον, οὐδ´	ὅλων	μηνῶν δύο τῆς βασιλείας αὐτῷ
[2, 10]	πρός τε θεοὺς σεβάσμιον, οὓς	ὄμνυτε,	πρός τε βασιλέας τίμιον, οὓς
[2, 8]	στρατιώτας, εἴ ποτε καὶ μάθοιεν,	ὁμογνώμονας	ἔσεσθαι τῇ τε Ῥωμαίων εὐχῇ
[2, 3]	αὐτὸν ἅμα τῷ ἐπιφανῆναι πάντες	ὁμοθυμαδὸν	εὐφήμησαν Σεβαστόν τε καὶ βασιλέα
[2, 13]	αὐτὸν ἐπὶ τὸ βῆμα προσῆλθον	ὁμοθυμαδὸν	εὐφημήσοντες, πάντες ὑφ´ ἑνὶ συνθήματι
[2, 2]	τότε καὶ οἱ στρατιῶται οὐχ	ὁμοίᾳ	μὲν προθυμίᾳ τῇ δὲ ἐκ
[2, 3]	αὐτῶν μνήμην συναναλίσκει, ἐπεὶ μὴ	ὁμοίως	εὐφραίνει ἐλευθερία ὡς λυπεῖ δουλεία,
[2, 4]	προϊόντα διδασκαλεῖα καὶ γυμνάσια ἰδιωτεύοντα	ὁμοίως	τοῖς λοιποῖς παιδεύεσθαί τε καὶ
[2, 8]	τὴν Ἀντιόχειαν ὡς πρὸς βασιλέα	ὁμολογούμενον	ἐστέλλοντο. οἵ τ´ ἐπέκεινα Τίγριδος
[2, 2]	ἱερὰ καὶ βωμούς, χάριτας θεοῖς	ὁμολογοῦντες.	ἐβόων δὲ διάφορα, οἳ μὲν
[2, 13]	θύοντος ἢ ἑορτάζοντος βασιλέως προπομπεύειν,	ὀμόσαι	τε ἐς τὸ Σεβήρου ὄνομα,
[2, 2]	ἐκείνου ὄνομα τοὺς συνήθεις ὅρκους	ὀμόσαντες	καὶ θύσαντες, δαφνηφοροῦντες πᾶς ὁ
[2, 15]	δὲ καὶ πολλὰ διὰ γραμμάτων	ὀμόσαντι	τῷ Σεβήρῳ πιστεύσαντα. Καίσαρα δὴ
[2, 5]	μὲν ἢ λαθεῖν οὐκ ἠθέλησεν,	ὁμόσε	δὲ χωρήσας τῷ πράγματι προῆλθεν
[2, 10]	τε καὶ οὐ πρεπόντων ἔργων	ὁμοῦ	συμβούλους τε καὶ ὑπηρέτας. ἐπεὶ
[2, 5]	ἑτέροις ἐπιφέρειν τὸ ἔγκλημα. ἀλλ´	ὅμως	κἀκείνου τελευτήσαντος οὐδὲν ὑμῖν τῶν
[2, 9]	παραλειπτέον. κατὰ γὰρ τὸν καιρὸν	ὃν	ἀπηγγέλη Περτίναξ παραλαβὼν τὴν ἀρχήν,
[2, 7]	μὲν πρὸ πολλοῦ ὑπατευσάντων, καθ´	ὃν	δὲ καιρὸν τὰ προειρημένα ἐν
[2, 13]	σεμνὸν πρεσβύτην καὶ βασιλέα χρηστόν,	ὃν	ἐχρῆν σώζειν καὶ δορυφορεῖν, ἐφονεύσατε·
[2, 1]	θεασάμενος στρατιώτας ἐφεστῶτας καὶ Λαῖτον,	ὃν	ᾔδει ἔπαρχον ὄντα, ἐκπλαγεὶς καὶ
[2, 1]	ἥκομέν σοι τὴν βασιλείαν ἐγχειριοῦντες,	ὃν	ἴσμεν προύχοντα ἐν τῇ συγκλήτῳ
[2, 1]	σεμνῶν πατρῴων τῷ Κομόδῳ φίλων·	ὃν	οὐκ ἀπέκτεινε, τῶν Μάρκου ἑταίρων
[2, 13]	ἀργυρίῳ κατηλλάξασθε. ἀλλ´ οὐδ´ αὐτόν,	ὃν	οὕτως ἄρχοντα εἵλεσθε, φυλάξαι ἢ
[2, 3]	„ἀλλ´ αὐτός {τε} ἔφη „ἐγὼ	ὃν	σὺ νομίζεις πάντων ἀξιώτατον, σοί
[2, 9]	καὶ τὴν ἐλπίδα πᾶσαν ὑπέφαινεν	ὄναρ,	οὐδ´ ἡμῖν παραλειπτέον. κατὰ γὰρ
[2, 3]	ἀλλὰ μικρολογίαν καὶ ἀθλιότητα βίου	ὀνειδίζουσιν	οὐκ εἰδότες, ὅτι τὸ μὲν
[2, 9]	τοῖς πράγμασιν. ἀνέπειθε δὲ αὐτὸν	ὀνείρατα	τοιαύτην τινὰ ἐλπίδα ὑποσημαίνοντα, χρησμοί
[2, 9]	ἐκείνῳ τῷ χωρίῳ ἡ τοῦ	ὀνείρατος	εἰκὼν μεγίστη, χαλκοῦ πεποιημένη. οὕτω
[2, 13]	ὀμόσαι τε ἐς τὸ Σεβήρου	ὄνομα,	καὶ μετ´ ἀγαθῶν ἐλπίδων ἐλθεῖν
[2, 10]	χειροτονήσασαν μάθοιεν, τό τε ἡμέτερον	ὄνομα	πύθοιντο οὐκ ἄγνωστον οὐδ´ ἄσημον
[2, 2]	Περτίνακα· ἔς τε τὸ ἐκείνου	ὄνομα	τοὺς συνήθεις ὅρκους ὀμόσαντες καὶ
[2, 3]	ὡς ἀναίσθητον ἅμα καὶ ἀχάριστον	ὀνομάζεται.	ὁρῶ δὴ οὐ τὸν τυχόντα
[2, 3]	οὐδὲ σύμμετρον καὶ κεκριμένην διοίκησιν	ὀνομάζουσιν,	ἀλλὰ μικρολογίαν καὶ ἀθλιότητα βίου
[2, 10]	στρατιώτας, Σεβῆρόν τε Περτίνακα ἑαυτὸν	ὀνομάσας,	ὅπερ οὐ μόνον ἤλπιζε τοῖς
[2, 6]	τῷ οἰκείῳ καὶ ἐκ γένους	ὀνόματι	Κόμοδον ἀξιοῦσιν ἀποκαλεῖσθαι. τά τε
[2, 5]	ἐβουλεύσαντο ἀποσκευάσασθαι τὸν Περτίνακα, ὡς	ὄντα	αὐτοῖς βαρὺν καὶ ἐπαχθῆ, ζητῆσαι
[2, 5]	τελευτῇ δυσχεραίνετε, οὐδὲν παράδοξον, ἄνθρωπον	ὄντα	εἰ τελευτὴ κατέλαβεν. εἰ δὲ
[2, 1]	καὶ Λαῖτον, ὃν ᾔδει ἔπαρχον	ὄντα,	ἐκπλαγεὶς καὶ ταραχθεὶς εἰςαγγέλλει. ὁ
[2, 3]	εὐνοοῦσιν· ἐμοὶ δὲ ταῦτα μεγάλα	ὄντα	καὶ ἐξαίρετα τιμῆς τε αἰσθήσει
[2, 10]	ἐντεῦθεν ἂν τεκμήραιντο ἀσθενῆ τε	ὄντα	καὶ φαύλας ἔχοντα τὰς ἐλπίδας,
[2, 5]	ἁμάρτημα· ἴστε γὰρ ἔξω πάσης	ὄντα	με ὑποψίας καὶ οὐδὲν ἧττον
[2, 4]	τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἤδη μειράκιον	ὄντα	μηδὲ ἐς τὴν βασίλειον αὐλὴν
[2, 15]	τε ἡλικίαν ἔτι ἀκμάζοντος αὐτὸν	ὄντα	πρεσβύτην καὶ ὑπὸ νόσου ἀρθρίτιδος
[2, 15]	τὸν ἄνθρωπον, καὶ ἄλλως μὲν	ὄντα	τὴν γνώμην χαῦνον καὶ ἁπλοϊκώτερον,
[2, 12]	Ἰουλιανὸν ἀποδειλιῶντα καὶ ἐν ἀπογνώσει	ὄντα,	τῷ Σεβήρῳ πάντες ἤδη προσετίθεντο.
[2, 6]	ὑπανεχώρει οἵ τε ἐν ἀξιώσεσιν	ὄντες	ἐς τὰ πορρωτάτω τῆς πόλεως
[2, 2]	Λαῖτος ὑπισχνεῖτο, ἐπείπερ αὐτῷ ἐπάρχῳ	ὄντι	μετρίαν ἀπένεμον αἰδῶ. συμπαραλαβόντες οὖν
[2, 12]	πρακτέων ἐσκέπτοντο, τοῦ Ἰουλιανοῦ ἔτι	ὄντος	ἐν τῇ βασιλείῳ αὐλῇ καὶ
[2, 9]	διαλεγόμενος, ὡς παντάπασιν ἔρριπται οὐδενὸς	ὄντος	τοῦ γενναίως ἢ κατ´ ἀξίαν
[2, 7]	Εὐφράτου γῆς ὑπὸ τῇ Νίγρου	ὄντων	ἐξουσίᾳ. ἦν δὲ αὐτὸς τὴν
[2, 12]	ἐκπέμπουσιν διὰ τῶν ἐν ἀρχαῖς	ὄντων	καὶ τῶν ἐξοχωτάτων τῆς βουλῆς,
[2, 15]	ἐνοχλούμενον, τῶν τε παίδων αὐτῷ	ὄντων	πάνυ νηπίων. οἷς πιστεύσας ὁ
[2, 9]	τε ἀντέχων ῥᾷστα, νοῆσαί τε	ὀξὺς	καὶ τὸ νοηθὲν ἐπιτελέσαι ταχύς.
[2, 9]	δ´ οὖν τελευταῖον καὶ μέγιστον,	ὅπερ	αὐτῷ καὶ τὴν ἐλπίδα πᾶσαν
[2, 14]	χρειῶδες καὶ τὸ λυσιτελὲς αὑτῷ·	ὅπερ	καὶ ὕστερον ἔργῳ δέδεικται. διατρίψας
[2, 10]	Σεβῆρόν τε Περτίνακα ἑαυτὸν ὀνομάσας,	ὅπερ	οὐ μόνον ἤλπιζε τοῖς Ἰλλυρικοῖς
[2, 13]	γὰρ τῷ τοῦ Σεβήρου στρατῷ,	ὁπηνίκα	ἂν στῶσιν ἐς τὸν βασιλέα
[2, 12]	τὰ τῆς Ῥώμης διοικεῖν εἰώθασιν	ὁπηνίκα	ἂν τὰ τῆς βασιλείας μετέωρα
[2, 3]	οὕτως εὐμαρὲς ὡς εὐχάριστον δοκεῖ,	ὁπηνίκα	δ´ ἂν ὁ πρῶτός τι
[2, 13]	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον καὶ τὰ	ὅπλα	ἀναλάβωσι, προύπεμψε λογάδας ἐπιλέκτους τε
[2, 11]	τότε δὴ πᾶσα ἡ πόλις	ὅπλα	εἰργάζετο καὶ τὰ πρὸς πόλεμον
[2, 13]	ἐπεισέλθοιεν ἀνδρῶν κενόν, καὶ τὰ	ὅπλα	καταλαβόντες, εἰ ἐπίοιεν, ἀποκλείσαιεν αὐτούς.
[2, 13]	ὑπὸ τῶν χιλιαρχούντων, τὰ μὲν	ὅπλα	κατέλιπον πάντα, αὐτοὶ δὲ ἐν
[2, 13]	μὲν ἐν τῷ στρατοπέδῳ τὰ	ὅπλα	πάντα, αὐτοὺς δὲ ἐξελθεῖν ἐν
[2, 12]	Ῥώμην νύκτωρ λανθάνοντες εἰσῄεσαν, τὰ	ὅπλα	ὑποκρύπτοντες, ἐν ἰδιωτῶν σχήματι. καὶ
[2, 11]	διέπεμπέ τε, τῶν στρατιωτῶν δεόμενος	ὁπλίζεσθαί	τε καὶ γυμνάζεσθαι πρό τε
[2, 14]	τὰς κατὰ τὴν Ἰταλίαν τριήρεις	ὁπλιτῶν	πληρώσας ἐξέπεμπε. πολλή τε αὐτῷ
[2, 11]	τοὺς τὰ πολεμικὰ στρατηγήσοντας, ἐν	ὅπλοις	Ἰταλιῶται πάντες ἦσαν καὶ γῆν
[2, 13]	φρουρεῖν φράξαντας ἐν κύκλῳ τοῖς	ὅπλοις,	τάς τε διβολίας καὶ τὰ
[2, 6]	τὴν ἀρχὴν καὶ διὰ τῶν	ὅπλων	αὐτὸν ἀνάξειν ἀδεῶς ἐς τὴν
[2, 13]	αὐτοὺς ὥσπερ σαγηνεύσας ἐντὸς τῶν	ὅπλων	δοριαλώτους εἶχε, μεγάλῃ βοῇ καὶ
[2, 11]	μὲν πόνων ἀπέπαυσε καὶ τῶν	ὅπλων	ἐγύμνωσε, φρούρια δὲ καὶ στρατόπεδα
[2, 11]	γὰρ κατὰ τὴν Ἰταλίαν ἄνθρωποι,	ὅπλων	καὶ πολέμων πάλαι ἀπηλλαγμένοι, γεωργίᾳ
[2, 10]	καὶ τῇ τῶν ὑμετέρων ἀνδρείᾳ	ὅπλων	τε καὶ σωμάτων. τοιαῦτα εἰπόντα
[2, 2]	ὀλίγοι τε καὶ ἄνευ τῶν	ὅπλων	ὡς ἐν ἱερομηνίᾳ) πλὴν συνεξεβόησαν
[2, 4]	καὶ παντάπασιν οὖσαν ἀργὸν ἐπέτρεψεν,	ὁπόσην	τις βούλεται καὶ δύναται, εἰ
[2, 7]	σκώπτειν. ἔς τε τὸν ἱππόδρομον,	ὅπου	μάλιστα τὸ πλῆθος συνιὸν ἐκκλησιάζει,
[2, 11]	γῆς μέρος ἢ κλίμα οὐρανοῦ	ὅπου	μὴ Ῥωμαῖοι τὴν ἀρχὴν ἐξέτειναν.
[2, 10]	καὶ φαύλας ἔχοντα τὰς ἐλπίδας,	ὅπου	μηδὲ προελθεῖν τῆς αὑτῶν χώρας
[2, 14]	ἐντρυφῶντος, ἐπιστῆναι μηδὲ προσδοκώμενος ἤθελεν,	ὅπως	ἀπαράσκευον αὐτὸν λάβοι. τούς τε
[2, 1]	σώφρονα τὸν διαδεξόμενον τὴν ἀρχήν,	ὅπως	αὐτοί τε σωθεῖεν καὶ ἀπὸ
[2, 13]	καὶ τοῖς ἑκατοντάρχοις ὑπισχνούμενος μεγάλα,	ὅπως	πείσειαν τοὺς ἐν τῇ Ῥώμῃ
[2, 12]	καταλαμβανόμενος ἀφασίᾳ τε καὶ ἀπορίᾳ,	ὅπως	χρήσεται τοῖς πράγμασιν, οὐκ εἰδώς,
[2, 9]	τὸν Σεβῆρον ὡς ὑπὸ πάντων	ὁρᾶσθαί	τε καὶ τιμᾶσθαι. μένει δὲ
[2, 13]	τί μὲν χρὴ παθεῖν ὑμᾶς,	ὁρᾶτε·	ἐγὼ δὲ φείσομαι μὲν ὑμῶν
[2, 13]	στρατοῦ καὶ συμμάχων πλήθει, ἔργῳ	ὁρᾶτε·	εἴληφθε γοῦν ῥᾳδίως, καὶ ἀκονιτί
[2, 5]	βασιλείῳ μιᾶναι τὰς δεξιὰς αἵματι,	ὁρᾶτε,	μὴ πρὸς τὸ νῦν ἀνόσιον
[2, 8]	Ῥωμαῖοι, καὶ συνεχῶς βοῶντες ἐπείγουσιν	ὀρέξαι	τε χεῖρα σωτήριον καὶ οὕτω
[2, 11]	τῶν Ἄλπεων προκαταλαβεῖν μέγιστα ἐκεῖνα	ὄρη,	καὶ οἷα οὐκ ἄλλα ἐν
[2, 13]	μυρίων ἄξιοι θανάτων, ἤν τις	ὁρίσαι	θέλῃ τὴν ἀξίαν τιμωρίαν, ἐστέ.
[2, 13]	ὑμᾶς δορυφορεῖν καὶ ἐς τὸν	ὅρκον	ἀσεβήσαντας καὶ ἐμφυλίῳ καὶ βασιλικῷ
[2, 9]	τὸν ὑπὲρ τῆς Περτίνακος βασιλείας	ὅρκον	ἀφοσιώσασθαι ὁ Σεβῆρος ἐπανελθὼν ἐς
[2, 9]	καὶ ἐμφυλίῳ αἵματι μιάναντας τὸν	ὅρκον,	ἔλεγέ τε δεῖν ἐπαμῦναι καὶ
[2, 9]	τε καὶ πιστώσασθαι εὔνοιαν, μήτε	ὅρκου	φειδόμενος, εἰ δέοι τούτου καταφρονῆσαι,
[2, 2]	τὸ ἐκείνου ὄνομα τοὺς συνήθεις	ὅρκους	ὀμόσαντες καὶ θύσαντες, δαφνηφοροῦντες πᾶς
[2, 5]	ἡσυχίᾳ διατριβόντων, θυμῷ καὶ ἀλόγῳ	ὁρμῇ	ἐκ τοῦ στρατοπέδου δρόμῳ φερόμενοι
[2, 5]	αὐτοὺς καὶ παύσειν τῆς ἀλόγου	ὁρμῆς.	καὶ δὴ τοῦ δωματίου προελθών,
[2, 5]	τε ἐπειρᾶτο τὰς αἰτίας τῆς	ὁρμῆς	πείθειν τε ἐπεχείρει μὴ ἐνθουσιᾶν,
[2, 10]	ἡ βασίλειος ἔστιν ἑστία· κἀκεῖθεν	ὁρμώμενοι	τὰ λοιπὰ εὐμαρῶς διοικήσομεν, θείαις
[2, 11]	διαδραμὼν ἐπέστη τοῖς τῆς Ἰταλίας	ὅροις,	καὶ τὴν φήμην φθάσας πρότερον
[2, 2]	ποταμῶν καὶ τοὺς ἐπὶ τοῖς	ὅροις	τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς ἱδρυμένους, οἳ
[2, 10]	τε πηγνυμένους πατεῖν, καὶ πίνειν	ὀρυττόμενον	ἀλλ´ οὐκ ἀνιμώμενον ὕδωρ εἰθισμένοι.
[2, 3]	ἀναίσθητον ἅμα καὶ ἀχάριστον ὀνομάζεται.	ὁρῶ	δὴ οὐ τὸν τυχόντα μοι
[2, 11]	τε μεγέθεσι καὶ τάφρων ἢ	ὀρῶν	προβλήμασιν ἐρήμῳ τε γῇ καὶ
[2, 12]	δὲ σύγκλητος ἐψηφίσατο μὲν ταῦτα,	ὁρῶντες	δὲ τὸν Ἰουλιανὸν ἀποδειλιῶντα καὶ
[2, 6]	προσῆλθεν, ἐβόα {τε} πάντα δώσειν	ὅσα	βούλονται ὑπισχνούμενος, παρεῖναί τε αὑτῷ
[2, 9]	ἐλπίδα ὑποσημαίνοντα, χρησμοί τε καὶ	ὅσα	ἐς πρόγνωσιν τῶν μελλόντων σύμβολα
[2, 7]	οἴκοθεν ἦν αὐτῷ τοσαῦτα χρήματα	ὅσα	ἠλαζονεύσατο, οὔτε μὴν οἱ δημόσιοί
[2, 9]	χρειῶδες, διά τε γλώττης προΐετο	ὅσα	μὴ ἔφερεν ἐπὶ γνώμης. ~θεραπεύσας
[2, 2]	ἄλλοι δὲ ἀπρεπέστερα βλασφημοῦντες. καὶ	ὅσα	πρότερον ἐπεῖχεν ὁ φόβος ῥήματα,
[2, 4]	ἡ φήμη διαθέουσα πάντα ἔθνη,	ὅσα	τε Ῥωμαίοις ὑπήκοα καὶ ὅσα
[2, 8]	ἡ φήμη πάντα ἐπῆλθεν ἔθνη	ὅσα	τὴν ἀντικειμένην ἤπειρον τῇ Εὐρώπῃ
[2, 4]	ὅσα τε Ῥωμαίοις ὑπήκοα καὶ	ὅσα	φίλα, καὶ πάντα στρατόπεδα, ἐκθειάζειν
[2, 13]	χεῖρας μιμήσομαι· ἐπεὶ δὲ μήτε	ὅσιον	μήτε δίκαιον ἔτι βασιλέα ὑμᾶς
[2, 2]	συμπαραλαβόντες οὖν καὶ τῶν λοιπῶν	ὅσοι	παρῆσαν, ἐπὶ τὸ στρατόπεδον ἠπείγοντο.
[2, 4]	ἀλλὰ μὴν καὶ τῶν βαρβάρων,	ὅσοι	πρότερον ἀφηνίαζον ἢ ἐστασίαζον, φόβῳ
[2, 6]	καὶ εὐσταθέστεροι τῆς συγκλήτου βουλῆς	ὅσοι	τε εὐπατρίδαι ἢ ἔτι πλούσιοι,
[2, 3]	στρατιωτικαῖς πράξεσιν ἦν εὐκλεής, ἀλλ´	ὅσον	εὐγενείας χάριν πολὺ τῶν εὐπατριδῶν
[2, 11]	ἐδέχοντο. ὃ δὲ τοσοῦτον ἀνεπαύετο	ὅσον	καλλιερῆσαί τε καὶ τοὺς δήμους
[2, 11]	γεωργίᾳ καὶ εἰρήνῃ προσεῖχον. ἐς	ὅσον	μὲν γὰρ ὑπὸ δημοκρατίας τὰ
[2, 6]	ἑκάστῳ τε στρατιώτῃ τοσοῦτον ἀργύριον	ὅσον	μήτε αἰτῆσαι μήτε λήψεσθαι προσεδόκησαν·
[2, 11]	καιρὸν ἀναπαύλης, εἰ μὴ τοσοῦτον	ὅσον	ὀλίγον τοὺς στρατιώτας ἀναπνεύσαντας ἔχεσθαι
[2, 13]	προύπεμψε λογάδας ἐπιλέκτους τε καὶ	ὅσους	γενναιοτάτους ἠπίστατο, δι´ ἑτέρων ὁδῶν
[2, 8]	Εὐρώπῃ κατοικεῖ, οὐδείς τε ἦν	ὅστις	οὐχ ἑκὼν ἐς τὸ ὑπακούειν
[2, 3]	εἴ τις αὐτὴν μὴ καταισχύνει.	ὅσῳ	δὲ τὰ γενόμενα ὡς φαῦλα
[2, 9]	ἀψευδῆ καὶ ἀληθῆ τότε πιστεύεται	ὅταν	ἐς τὴν ἀπόβασιν εὐτυχηθῇ. τὰ
[2, 14]	τὸν τρόπον, οἳ προύλεγον λανθάνοντες,	ὅτι	ἄρα εἴη ἀνὴρ πολύτροπός τις
[2, 1]	μὲν τοῦ θανάτου φήμην ἐγκατασπεῖραι,	ὅτι	δὴ αἰφνιδίως τετελευτήκοι ἀποπληξίας ἐπιπεσούσης·
[2, 13]	πνεύματι ἔλεξε πρὸς αὐτοὺς τοιάδε·	„ὅτι	μὲν ὑμῶν καὶ σοφίᾳ κρείττους
[2, 7]	ἤλπιζε πάντας αὑτῷ προσχωρήσειν, πυνθανομένους	ὅτι	μὴ αὐτὸς ἐξ ἐπιβουλῆς μνᾶται
[2, 1]	τίνα τε κίνδυνον ἐφύγομεν, καὶ	ὅτι	μὴ σκῆψις ἀλλ´ ἀλήθεια πρόσεστι
[2, 4]	στρατείαις ἀρετῆς, πίστει τε γνώμης	ὅτι	μηδένα ἑκὼν ἀδικήσει ποτὲ ἑκάστῳ
[2, 2]	τινας τῶν πιστῶν τοὺς διαβοήσοντας	ὅτι	ὁ Κόμοδος μὲν τέθνηκε, Περτίναξ
[2, 1]	καὶ τοῦτο μέρος τῶν ἐγκωμίων,	ὅτι	πλεῖστα πάντων ἐγχειρισθεὶς πάντων οὐσίαν
[2, 1]	πάνυ τὸ ἐκφερόμενον τοῦ θαλάμου,	ὅτι	ποτ´ εἴη, ἐπολυπραγμόνουν, ἐπεὶ μηδ´
[2, 10]	σώφρονος διοικήσεως ἄρξοντος ἐκείνῳ δῆλον	ὅτι	προσποιοῦνται ὑπακούειν. εἰ δὲ τήν
[2, 3]	ἀθλιότητα βίου ὀνειδίζουσιν οὐκ εἰδότες,	ὅτι	τὸ μὲν μεγάλα καὶ ὡς
[2, 5]	τοῦ δήμου ἔφοδον ἐπισταμενοί τε,	ὅτι	χαλεπῶς ὁ δῆμος διοίσει τὰ
[2, 14]	ὑποκρίνασθαί τε καὶ προσποιήσασθαι πᾶν	ὁτιοῦν	ἱκανώτατος, ἔτι δ´ ἀνύσαι καὶ
[2, 4]	καὶ ἤπιον ἄρχοντα καὶ πατέρα,	οὐ	βασιλέα ἕξειν ἐλπίζοντες. τούς τε
[2, 2]	δίδωσί τε ἡμῖν ἡ τύχη	οὐ	βασιλέα μόνον ἀλλὰ καὶ πατέρα
[2, 3]	τῆς τοσαύτης παρ´ ὑμῶν τιμῆς.	οὐ	γὰρ ἐν τῇ καθέδρᾳ ἡ
[2, 1]	καὶ τῶν προβεβιωμένων σοι λέγων;	οὐ	γὰρ ἐπ´ ὀλέθρῳ τῷ σῷ
[2, 11]	παρὰ τῶν στρατιωτῶν εὔνοιαν ἐπιστώσατο·	οὐ	γὰρ μόνον αὐτὸν συμπονοῦντα ἀλλὰ
[2, 6]	Ἰουλιανὸν ἐπὶ τὸ τεῖχος ἀνεβίβασαν.	οὐ	γὰρ πρότερον ἀνοῖξαι τὰς πύλας
[2, 5]	καὶ ὕστερον ὑμῖν ἐπικίνδυνον ᾖ.	οὐ	γάρ τι ἐμαυτῷ σύνοιδα λυπήσαντι
[2, 1]	ὁ δὲ ἥκειν αὐτοὺς κελεύει	οὐ	δεινὰ τὰ προσδοκώμενα ἑαυτῷ ἑκάστοτε
[2, 11]	ὄφλημα γὰρ αὐτὸν ἀποτίνειν ἀλλ´	οὐ	δωρεὰν διανέμειν ἐλογίζοντο. ὁ δὲ
[2, 14]	μεγίστῳ τάχει συνεσκευάσθη· ᾔδει γὰρ	οὐ	μικρᾶς δυνάμεως δεόμενος πρὸς πᾶσαν
[2, 3]	ἐκπλήττει δέος τε καὶ ἀγῶνα	οὐ	μικρὸν ἐμποιεῖ. μεγάλων γὰρ εὐεργεσιῶν
[2, 10]	τε Περτίνακα ἑαυτὸν ὀνομάσας, ὅπερ	οὐ	μόνον ἤλπιζε τοῖς Ἰλλυρικοῖς εἶναι
[2, 14]	ἀρχῆς, ἕξειν δὲ τοῦ Περτίνακος	οὐ	μόνον τοὔνομα ἀλλὰ καὶ τὴν
[2, 1]	τὰ δοράτια ἐπανεπαύοντο, οἳ δ´	οὐ	πάνυ τὸ ἐκφερόμενον τοῦ θαλάμου,
[2, 1]	προσδοκῶμεν“ πρὸς ταῦτα ὁ Περτίναξ	„οὐ	παύσεσθε“ ἔφη „χλευάζοντες πρεσβύτην καὶ
[2, 1]	ἀπαλλάξομαι“ πρὸς ταῦτα ὁ Λαῖτος	„οὐ	παύσῃ“ ἔφη „ἀνάξια σαυτοῦ καὶ
[2, 1]	ὁ Ἔκλεκτος „ἐπεὶ λέγουσιν ἡμῖν	οὐ	πεπίστευκας, λαβὼν τουτὶ τὸ γραμματεῖον
[2, 15]	τοῖς πράγμασι καὶ τὴν Ῥώμην	οὐ	πολύ τι ἀφεστῶσαν ἐκείνου κατὰ
[2, 10]	περὶ αὐτὸν κόλακάς τε καὶ	οὐ	πρεπόντων ἔργων ὁμοῦ συμβούλους τε
[2, 6]	ἀρχὴν ὠνούμενος. ἀλλὰ τοῦτον μὲν	οὐ	προσήκαντο φοβηθέντες οἱ στρατιῶται τὴν
[2, 3]	καὶ ἀχάριστον ὀνομάζεται. ὁρῶ δὴ	οὐ	τὸν τυχόντα μοι ἐπηρτημένον ἀγῶνα
[2, 10]	δοκίμιον δὲ στρατιωτῶν κάματος, ἀλλ´	οὐ	τρυφή, ᾗπερ ἐκεῖνοι ἐγκραιπαλῶντές τε
[2, 3]	διοίκησιν νομίζοντας, ἀριστοκρατίαν τε ἀλλ´	οὐ	τυραννίδα ὑπομενοῦντας αὐτούς τε ἀγαθὰς
[2, 8]	καὶ ὑμῖν τὴν ἀπόλαυσιν παρέξει.	οὐ	φαῦλαι δὲ οὐδὲ κοῦφαι καλοῦσιν
[2, 3]	μεμετρημένον διὰ σπάνιν χρημάτων μεταβολὴν	οὐ	φειδὼ σώφρονα οὐδὲ σύμμετρον καὶ
[2, 2]	διὰ μνήμης. τό τε βάρβαρον	οὐ	χρήμασιν ἔτι θεραπεύσομεν, πείρᾳ δὲ
[2, 13]	τε ἀφικόμενοι ἐς τὸ πεδίον,	οὗ	αὐτοὺς ὁ Σεβῆρος συνελθεῖν κελεύει
[2, 11]	Ῥωμαῖοι τὴν ἀρχὴν ἐξέτειναν. ἐξ	οὗ	δὲ ἐς τὸν Σεβαστὸν περιῆλθεν
[2, 10]	ἐπεὶ δὲ ἐς σεμνὸν πρεσβύτην,	οὗ	τῆς ἀνδρείας τε καὶ χρηστότητος
[2, 8]	ἴσως ἐστὶν ὑμῖν πάλαι γνώριμον·	οὐδ´	ἂν νῦν ἐς ὑμᾶς παρῆλθον
[2, 10]	ἐκεῖνοι ἐγκραιπαλῶντές τε καὶ ἐναυξηθέντες	οὐδ´	ἂν τῆς βοῆς ὑμῶν ἀνάσχοιντο,
[2, 10]	ἡμέτερον ὄνομα πύθοιντο οὐκ ἄγνωστον	οὐδ´	ἄσημον παρ´ αὐτοῖς ὑπάρχον ἐξ
[2, 13]	κειμηλίων ἐπ´ ἀργυρίῳ κατηλλάξασθε. ἀλλ´	οὐδ´	αὐτόν, ὃν οὕτως ἄρχοντα εἵλεσθε,
[2, 9]	οὐχ οὕτω τῆς ἀρχῆς ἀντιποιεῖσθαι,	οὐδ´	αὑτῷ τὴν ἐξουσίαν μνᾶσθαι, ὡς
[2, 3]	ἔχει τὴν μνήμην τοῦ λελυπηκότος.	οὐδ´	εἴ τις ἐς τὸ κοινὸν
[2, 13]	τὰ τετολμημένα τιμωρίαν ζητεῖ τις,	οὐδ´	ἔστιν εὑρεῖν δίκην τὴν ἐπιτεθησομένην
[2, 2]	τὸ πεπρωμένον. οὐδὲ γὰρ μία	οὐδ´	ἡ αὐτὴ πᾶσιν ἀνθρώποις θανάτου
[2, 9]	τὴν ἐλπίδα πᾶσαν ὑπέφαινεν ὄναρ,	οὐδ´	ἡμῖν παραλειπτέον. κατὰ γὰρ τὸν
[2, 4]	κελευομένοις παρεῖχον. τὸ δὲ τελευταῖον,	οὐδ´	ὅλων μηνῶν δύο τῆς βασιλείας
[2, 11]	οἷα καὶ πᾶσιν ὑπάρχειν ἠπίστατο·	οὐδαμοῦ	δὲ τρυφὴν ἐνεδείκνυτο βασιλικήν. ὅθεν
[2, 4]	παιδεύεσθαί τε καὶ πάντα πράττειν,	οὐδαμοῦ	τῦφον ἢ πομπὴν παρεχόμενον βασιλικήν.
[2, 5]	βασιλέως ἀξίωμα, οὐδέν τι κατεπτηχότος	οὐδὲ	ἀποδειλιῶντος καὶ ἱκετεύοντος σχῆμα ἐνδεικνύμενος.
[2, 2]	οὖν κατέλαβε τέλος τὸ πεπρωμένον.	οὐδὲ	γὰρ μία οὐδ´ ἡ αὐτὴ
[2, 8]	ἀπόλαυσιν παρέξει. οὐ φαῦλαι δὲ	οὐδὲ	κοῦφαι καλοῦσιν ἐλπίδες, ἀλλ´ ὅ
[2, 3]	χρημάτων μεταβολὴν οὐ φειδὼ σώφρονα	οὐδὲ	σύμμετρον καὶ κεκριμένην διοίκησιν ὀνομάζουσιν,
[2, 13]	μὲν ὑμῶν ὡς μὴ φονεῦσαι,	οὐδὲ	τὰς ὑμετέρας χεῖρας μιμήσομαι· ἐπεὶ
[2, 11]	πρὸς μεσημβρίαν βλέπουσαν διῆκον. ἀλλ´	οὐδὲ	τῆς πόλεως προελθεῖν Ἰουλιανὸς ἐτόλμα·
[2, 15]	Ἀλβῖνον διὰ σοφίας ἀσφαλῶς εἶχεν,	οὐδέ	τι δέος ἦν ἀπὸ Βρεττανίας,
[2, 11]	ἐκτήσαντο, Ἕλλησι πολεμήσαντες καὶ βαρβάροις·	οὐδέ	τι ἦν γῆς μέρος ἢ
[2, 3]	εὐφραίνει ἐλευθερία ὡς λυπεῖ δουλεία,	οὐδέ	τις ἀδεῶς τὰ ἑαυτοῦ ἔχων
[2, 8]	φθάσαι οἰκειωσάμενον αὐτά, ὃ δὲ	οὐδὲ	τῶν πραττομένων τι αὐτοῖς ἐδήλου,
[2, 8]	ἀντικειμένην ἤπειρον τῇ Εὐρώπῃ κατοικεῖ,	οὐδείς	τε ἦν ὅστις οὐχ ἑκὼν
[2, 5]	πάσης ὄντα με ὑποψίας καὶ	οὐδὲν	ἧττον ὑμῶν ἀγνοοῦντα τὰ τότε
[2, 15]	Σεβήρῳ ἐν τοῖς ἑξῆς διηγήσομαι,	οὐδὲν	οὔτε πρὸς χάριν ἐς ὕψος
[2, 5]	ἐπὶ τῇ Κομόδου τελευτῇ δυσχεραίνετε,	οὐδὲν	παράδοξον, ἄνθρωπον ὄντα εἰ τελευτὴ
[2, 5]	τηρῶν τὸ τοῦ βασιλέως ἀξίωμα,	οὐδέν	τι κατεπτηχότος οὐδὲ ἀποδειλιῶντος καὶ
[2, 5]	ἐμέ“ ἔφη „πρὸς ὑμῶν ἀναιρεθῆναι	οὐδέν	τι μέγα ἢ βαρὺ πρεσβύτῃ
[2, 3]	εἰ μὴ κατὰ γνώμην προχωροίη,	οὐδέν	τι μέγα ὠφελεῖσθαι νομίζει. οἵ
[2, 5]	ἔγκλημα. ἀλλ´ ὅμως κἀκείνου τελευτήσαντος	οὐδὲν	ὑμῖν τῶν εὐπρεπῶς καὶ κατ´
[2, 1]	ἀναπνεύσειαν. καθ´ ἑαυτοὺς δὴ ἀναλογιζόμενοι	οὐδένα	οὕτως ἐπιτήδειον εὕρισκον ὡς Περτίνακα.
[2, 9]	Ῥωμαίων διαλεγόμενος, ὡς παντάπασιν ἔρριπται	οὐδενὸς	ὄντος τοῦ γενναίως ἢ κατ´
[2, 5]	ἀκόλαστον παρέξοντα ἐξουσίαν. αἰφνιδίως τοίνυν,	οὐδενὸς	προσδοκῶντος, ἀλλὰ πάντων ἐν ἡσυχίᾳ
[2, 10]	δι´ εὐχῆς ἐστί, πρότερον μὲν	οὐδέποτε	ἀντιποιησαμένῳ τοιαύτης ἐλπίδος (ἴστε γάρ
[2, 2]	μὴ πειθόμενος, βιοὺς δὲ ὡς	οὐκ	ἀγνοεῖτε, ὑπὸ πλήθους τροφῆς ἀποπνιγεὶς
[2, 10]	τό τε ἡμέτερον ὄνομα πύθοιντο	οὐκ	ἄγνωστον οὐδ´ ἄσημον παρ´ αὐτοῖς
[2, 11]	μέγιστα ἐκεῖνα ὄρη, καὶ οἷα	οὐκ	ἄλλα ἐν τῇ καθ´ ἡμᾶς
[2, 2]	αἴτιος δὲ τοῦ τοιούτου θανάτου	οὐκ	ἄλλος, ἀλλ´ αὐτὸς αὑτῷ· συμβουλεύουσι
[2, 3]	μεγάλα καὶ ὡς ἔτυχε χαρίζεσθαι	οὐκ	ἂν περιγένοιτο, εἰ μὴ ἐκ
[2, 3]	βουλῇ τινων εὐγένειαν, οὓς ὑπώπτευεν	οὐκ	ἀνεξομένους μετὰ βασιλέα εὐγενέστατον τὴν
[2, 10]	πατεῖν, καὶ πίνειν ὀρυττόμενον ἀλλ´	οὐκ	ἀνιμώμενον ὕδωρ εἰθισμένοι. θήραις τε
[2, 1]	πατρῴων τῷ Κομόδῳ φίλων· ὃν	οὐκ	ἀπέκτεινε, τῶν Μάρκου ἑταίρων τε
[2, 3]	μικρολογίαν καὶ ἀθλιότητα βίου ὀνειδίζουσιν	οὐκ	εἰδότες, ὅτι τὸ μὲν μεγάλα
[2, 12]	ἀπορίᾳ, ὅπως χρήσεται τοῖς πράγμασιν,	οὐκ	εἰδώς, ἀθροισθῆναι κελεύσας τὴν σύγκλητον
[2, 5]	πολλοὺς καὶ ἄνοπλοι πρὸς ὡπλισμένους,	οὐκ	ἔμενον, ἀλλ´ ἕκαστος ἣν ἐγκεχείριστο
[2, 5]	τοῦτο ἐξ ἐπιβουλῆς οἴεσθε γεγενῆσθαι,	οὐκ	ἐμὸν τὸ ἁμάρτημα· ἴστε γὰρ
[2, 7]	στρατιωτῶν ἀμελεῖσθαι διότι τὰς ὑποσχέσεις	οὐκ	ἐπλήρου τῶν χρημάτων, ὑπό τε
[2, 10]	ἐπεὶ τὰ πλεῖστα τῶν γινομένων	οὐκ	ἐς ἐκεῖνον ἀνεφέρομεν, ἀλλ´ ἐς
[2, 4]	ἐξουσίας νομίζοντες τὴν τῆς ἀρχῆς	οὐκ	ἔφερον εὐταξίαν. ἀλλὰ τὰ μὲν
[2, 3]	πρόκρισιν τοσαύτης παρ´ ὑμῖν εὐγενείας,	οὐκ	ἔχον κολακείας ὑποψίαν ἀλλὰ δεῖξιν
[2, 11]	δέ, καίτοι μεγάλα λαμβάνοντες, χάριν	οὐκ	ᾔδεσαν· ὄφλημα γὰρ αὐτὸν ἀποτίνειν
[2, 5]	νομίσας, φεύγειν μὲν ἢ λαθεῖν	οὐκ	ἠθέλησεν, ὁμόσε δὲ χωρήσας τῷ
[2, 10]	περιῆλθεν ἡ ἀρχή, οἳ δὲ	οὐκ	ἠνέσχοντο, ἀλλὰ τοιοῦτον ἄνδρα φόνῳ
[2, 4]	αὑτοῦ τοὔνομα ἐπιγράφεσθαι, εἰπὼν αὐτὰ	οὐκ	ἴδια τοῦ βασιλεύοντος εἶναι, ἀλλὰ
[2, 5]	αὐτῶν καὶ πείσειν ἔμελλε, καὶ	οὐκ	ὀλίγοι γε ἀποστραφέντες ἀνεχώρουν σεμνοῦ
[2, 8]	δὲ τὸ τοῖς τηλικούτοις ἐπιτολμᾶν	οὐκ	οὔσης εὐλόγου προφάσεως προπετὲς καὶ
[2, 8]	ἐς τὴν αὐτοῦ οἰκίαν καθιστᾶσιν,	οὐκέτι	αὐτὴν ἰδιωτικὴν ἀλλὰ βασίλειον αὐλὴν
[2, 10]	τῶν ἐκεῖ στρατιωτῶν, οὓς ἐψεύσατο,	οὐκέτι	πιστεύεται. ὧν, εἰ καὶ ἔμελλον
[2, 4]	ὑπὸ Περτίνακι ἀρχῇ. οἱ μὲν	οὖν	ἄλλοι πάντες ἄνθρωποι καὶ κοινῇ
[2, 6]	βίῳ μὴ σώφρονι διαβεβλημένων. πείθουσιν	οὖν	αὐτὸν ἥ τε γυνὴ καὶ
[2, 2]	τε καὶ βίαις ἐγγεγυμνασμένους. ἵν´	οὖν	αὐτοὺς ἐκβιάσοιντο ὑπακοῦσαι, πανδημεὶ συνῆλθον.
[2, 10]	μὴ ἔφερεν ἐπὶ γνώμης. ~θεραπεύσας	οὖν	διὰ γραμμάτων πάντας τοὺς κατὰ
[2, 12]	οὕτω πονηρὸν τέλος. ὃ μὲν	οὖν	εὑρεθεὶς ἔρημός τε καὶ ὑπὸ
[2, 7]	μέχρις αἵματος αὐξηθείσης. ~ὁ δ´	οὖν	Ἰουλιανὸς ἐπεὶ παρῆλθεν ἐς τὴν
[2, 2]	ὄντι μετρίαν ἀπένεμον αἰδῶ. συμπαραλαβόντες	οὖν	καὶ τῶν λοιπῶν ὅσοι παρῆσαν,
[2, 3]	πολὺ τῶν εὐπατριδῶν ἀπελείπετο. ἡμέρας	οὖν	καταλαβούσης κατῆλθεν ἐπὶ τὸ συνέδριον
[2, 2]	τροφῆς ἀποπνιγεὶς διεφθάρη. τὸν μὲν	οὖν	κατέλαβε τέλος τὸ πεπρωμένον. οὐδὲ
[2, 15]	τὸν Νίγρον ἠπείγετο. τῆς μὲν	οὖν	ὁδοιπορίας τοὺς σταθμούς, καὶ τὰ
[2, 14]	καὶ ὕστερον ἔργῳ δέδεικται. διατρίψας	οὖν	ὀλίγον χρόνον ὁ Σεβῆρος ἐν
[2, 9]	τὴν ἀπόβασιν εὐτυχηθῇ. τὰ μὲν	οὖν	πολλὰ ἱστόρησεν αὐτός τε συγγράψας
[2, 14]	ἀπαράσκευον αὐτὸν λάβοι. τούς τε	οὖν	στρατιώτας ἐκέλευσε παρασκευάζεσθαι πρὸς τὴν
[2, 1]	διέφερε ταῦτ´ εἰδέναι. τὸ μὲν	οὖν	σῶμα τοῦ βασιλέως οὕτως κλαπὲν
[2, 6]	τὸν δῆμον ὡς ἐναντιωσόμενον. ἀναλαβόντες	οὖν	τὰς πανοπλίας καὶ φράξαντες αὑτοὺς
[2, 9]	δημοσίαις ἀνέθηκεν εἰκόσι· τὸ δ´	οὖν	τελευταῖον καὶ μέγιστον, ὅπερ αὐτῷ
[2, 10]	ἐκείνου διὰ νεότητα ἐπλημμελεῖτο, ἀλλ´	οὖν	τῇ εὐγενείᾳ καὶ τῇ τοῦ
[2, 10]	μάχῃ πολὺ ὑμῶν ἀπολείποντες. φθάσωμεν	οὖν	τὴν Ῥώμην προκαταλαβόντες, ἔνθα ἡ
[2, 13]	τῆς ἡμετέρας ἐξουσίας. εἰ μὲν	οὖν	ὑμῖν πρὸς τὰ τετολμημένα τιμωρίαν
[2, 10]	τὴν ἐφήμερον τρυφὴν κέρδος τῆς	οὔπω	βεβαίας ἀρχῆς νομίζουσιν. ἐπὶ μὲν
[2, 11]	ἦν γῆς μέρος ἢ κλίμα	οὐρανοῦ	ὅπου μὴ Ῥωμαῖοι τὴν ἀρχὴν
[2, 10]	μάλιστα οἱ τὴν Ἀντιόχειαν οἰκοῦντες,	οὕς	φασι περὶ τὸν Νίγρον ἐσπουδακέναι·
[2, 10]	ὄμνυτε, πρός τε βασιλέας τίμιον,	οὓς	αἰδεῖσθε, δεδηλώκατε δι´ ὧν ἀγανακτεῖτε
[2, 10]	πρός τε τῶν ἐκεῖ στρατιωτῶν,	οὓς	ἐψεύσατο, οὐκέτι πιστεύεται. ὧν, εἰ
[2, 11]	μεμίσητο, οὔτε τοῖς στρατιώταις θαρρῶν,	οὓς	ἔψευστο. χρήματα δὴ πάντα ἀθροίζων
[2, 10]	καὶ πρός τε θεοὺς σεβάσμιον,	οὓς	ὄμνυτε, πρός τε βασιλέας τίμιον,
[2, 3]	τῇ συγκλήτῳ βουλῇ τινων εὐγένειαν,	οὓς	ὑπώπτευεν οὐκ ἀνεξομένους μετὰ βασιλέα
[2, 2]	ἀνθρώποις θανάτου αἰτία, διάφοροι δὲ	οὖσαι	ἐς ἓν τέρμα βίου συντελοῦσιν.
[2, 13]	ἐφονεύσατε· τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν ἔνδοξον	οὖσαν	ἀεί, ἣν καὶ οἱ πρόγονοι
[2, 4]	ἔθνεσιν ἀγεώργητόν τε καὶ παντάπασιν	οὖσαν	ἀργὸν ἐπέτρεψεν, ὁπόσην τις βούλεται
[2, 15]	ἐν Βρεττανίᾳ δύναμιν πολλήν τε	οὖσαν	καὶ μεγίστην ἀνδρῶν τε μαχιμωτάτων.
[2, 8]	τὸ τοῖς τηλικούτοις ἐπιτολμᾶν οὐκ	οὔσης	εὐλόγου προφάσεως προπετὲς καὶ θρασύ,
[2, 1]	(γνωρίζεις δὲ τὴν Κομόδου χεῖρα,	οὔσης	σοι τῆς ἀναγνώσεως ἐν συνηθείᾳ)
[2, 1]	ὅτι πλεῖστα πάντων ἐγχειρισθεὶς πάντων	οὐσίαν	εἶχεν ἐλάττονα. πρὸς δὴ τοῦτον
[2, 6]	τυραννίδος, οὔτε προσῆλθον τῷ τείχει	οὔτε	ἀπρεπῆ καὶ ἐπονείδιστον χρήμασι κτήσασθαι
[2, 7]	μὴ δύνασθαι ἀποπληρῶσαι ἃ ὑπέσχετο·	οὔτε	γὰρ οἴκοθεν ἦν αὐτῷ τοσαῦτα
[2, 11]	ἐταράττοντο τῷ ἀήθει τοῦ πράγματος·	οὔτε	δὲ ἀντιστῆναι ἢ κωλῦσαι ἐτόλμων,
[2, 11]	δύναμιν καὶ τὸ πλῆθος ἀκούων,	οὔτε	δὲ τῷ δήμῳ πιστεύων, ἐπεὶ
[2, 10]	ἡγεμονεύσαντες ἐκεῖσε διῳκήσαμεν, εὖ ἴστε,	οὔτε	ἐμοῦ ῥᾳθυμίαν ἢ ἀδρανίαν καταγνώσονται,
[2, 7]	αὐτῷ τοσαῦτα χρήματα ὅσα ἠλαζονεύσατο,	οὔτε	μὴν οἱ δημόσιοί τι θησαυροὶ
[2, 15]	ἐποίησαν οἱ κατ´ ἐκεῖνον γράψαντες,	οὔτε	παραλείπων εἴ τι λόγου καὶ
[2, 15]	ἐν τοῖς ἑξῆς διηγήσομαι, οὐδὲν	οὔτε	πρὸς χάριν ἐς ὕψος ἐξαίρων,
[2, 6]	λείψανα ὀλίγα τῆς Κομόδου τυραννίδος,	οὔτε	προσῆλθον τῷ τείχει οὔτε ἀπρεπῆ
[2, 3]	τὸ πῦρ ἐάσας αὑτοῦ προπομπεῦσαι	οὔτε	τι ἄλλο τῶν βασιλικῶν συμβόλων
[2, 3]	ἐπὶ τὸ συνέδριον τῆς βουλῆς	οὔτε	τὸ πῦρ ἐάσας αὑτοῦ προπομπεῦσαι
[2, 10]	ἐμοῦ ῥᾳθυμίαν ἢ ἀδρανίαν καταγνώσονται,	οὔτε	τὸ ὑμέτερον γενναῖον καὶ πρὸς
[2, 11]	τῷ δήμῳ πιστεύων, ἐπεὶ μεμίσητο,	οὔτε	τοῖς στρατιώταις θαρρῶν, οὓς ἔψευστο.
[2, 10]	ἂν τῆς βοῆς ὑμῶν ἀνάσχοιντο,	οὔτι	γε τῆς μάχης. εἰ δέ
[2, 9]	καὶ τὸ νοηθὲν ἐπιτελέσαι ταχύς.	οὗτος	τοίνυν παρὰ τῶν ἀγγελλόντων πυνθανόμενος
[2, 4]	οἱ λοιποὶ πάντες βιώσεσθαι προσεδόκων.	οὕτω	γὰρ μέτριος καὶ ἰσότιμος ἦν
[2, 7]	λοιποῖς κατὰ τὴν ἀνατολὴν ἀνθρώποις·	οὕτω	γὰρ ῥᾷστα ἤλπιζε πάντας αὑτῷ
[2, 9]	πρὸς μάχας ἐπιτήδειοι καὶ φονικώτατοι,	οὕτω	καὶ τὰς διανοίας παχεῖς καὶ
[2, 12]	ἄθλιον πρεσβύτην, ἰδίοις χρήμασιν ὠνησάμενον	οὕτω	πονηρὸν τέλος. ὃ μὲν οὖν
[2, 14]	ὀφθῆναι τοῖς Ῥωμαίοις ἐνέβαλε τοῖς	οὕτω	τετολμημένοις τε καὶ εὐτυχηθεῖσιν ἔργοις.
[2, 8]	ὀρέξαι τε χεῖρα σωτήριον καὶ	οὕτω	τὴν ἔνδοξον καὶ ἐνάρετον ἀπὸ
[2, 9]	ἃ ἐβούλετο ὑπηγάγετο, προσποιούμενος οὐχ	οὕτω	τῆς ἀρχῆς ἀντιποιεῖσθαι, οὐδ´ αὑτῷ
[2, 9]	ὀνείρατος εἰκὼν μεγίστη, χαλκοῦ πεποιημένη.	οὕτω	τοίνυν ὁ Σεβῆρος ἀρθεὶς τὴν
[2, 6]	βασιλικῷ ἐπεξιέναι τινά, μήτε τὴν	οὕτως	ἀπρεπῶς ἐπὶ χρήμασι κηρυχθεῖσαν καὶ
[2, 13]	κατηλλάξασθε. ἀλλ´ οὐδ´ αὐτόν, ὃν	οὕτως	ἄρχοντα εἵλεσθε, φυλάξαι ἢ σῶσαι
[2, 1]	τῆς ἀναγνώσεως ἐν συνηθείᾳ) ἀνάγνωθι.	οὕτως	γὰρ γνώσῃ, τίνα τε κίνδυνον
[2, 3]	μὴ κατ´ ἀξίαν ἀντιδοθὲν οὐχ	οὕτως	δυσπόριστον ὡς ἀναίσθητον ἅμα καὶ
[2, 11]	ἐπὶ τῶν νώτων ἐπαίδευεν, οἰόμενος	οὕτως	ἐκπλήξειν τούς τε Ἰλλυριούς, καὶ
[2, 1]	καθ´ ἑαυτοὺς δὴ ἀναλογιζόμενοι οὐδένα	οὕτως	ἐπιτήδειον εὕρισκον ὡς Περτίνακα. ἦν
[2, 3]	μὲν λαβοῦσιν ἀντιδοῦναι μείζω οὐχ	οὕτως	εὐμαρὲς ὡς εὐχάριστον δοκεῖ, ὁπηνίκα
[2, 3]	τὴν ἀρχὴν διοίσοντι ἐν ἀρχομένοις	οὕτως	εὐνοοῦσιν· ἐμοὶ δὲ ταῦτα μεγάλα
[2, 8]	εὐλόγου προφάσεως προπετὲς καὶ θρασύ,	οὕτως	καὶ τὸ πρὸς καλοῦντας καὶ
[2, 12]	ἔμαθεν ἡ σύγκλητος τὸν Ἰουλιανὸν	οὕτως	κατεπτηχότα, τὴν δὲ δορυφόρων φρουρὰν
[2, 1]	μὲν οὖν σῶμα τοῦ βασιλέως	οὕτως	κλαπὲν ἐκκομισθέν τε τῆς αὐλείου
[2, 3]	ἀνδρεῖον, τὰ παρόντα ἐφόβει, οὐχ	οὕτως	προνοίᾳ τῆς ἑαυτοῦ σωτηρίας (κινδύνων
[2, 1]	ὡς πρῶτον ἀπατῆσαι βούλεσθαι, εἶθ´	οὕτως	φονεῦσαι; „ἀλλὰ μήν“ ἔφη ὁ
[2, 5]	θρασύτεροι ἐπιπεσόντες φονεύουσι. δράσαντες τε	οὕτως	ὠμὸν ἔργον, δέει τῶν τετολμημένων
[2, 9]	τὴν μνήμην τιμῶντες ἐπὶ τοῖς	οὕτως	ὠμῶς κατ´ αὐτοῦ τετολμημένοις ἠγανάκτουν.
[2, 6]	αἰδοῦς. τὸ γὰρ μήτε τοῖς	οὕτως	ὠμῶς τετολμημένοις ἐν φόνῳ τῷ
[2, 8]	κατοικεῖ, οὐδείς τε ἦν ὅστις	οὐχ	ἑκὼν ἐς τὸ ὑπακούειν αὐτῷ
[2, 2]	εὐφημίας. τότε καὶ οἱ στρατιῶται	οὐχ	ὁμοίᾳ μὲν προθυμίᾳ τῇ δὲ
[2, 9]	ἐς ἃ ἐβούλετο ὑπηγάγετο, προσποιούμενος	οὐχ	οὕτω τῆς ἀρχῆς ἀντιποιεῖσθαι, οὐδ´
[2, 3]	τὸ μὴ κατ´ ἀξίαν ἀντιδοθὲν	οὐχ	οὕτως δυσπόριστον ὡς ἀναίσθητον ἅμα
[2, 3]	μικρὰ μὲν λαβοῦσιν ἀντιδοῦναι μείζω	οὐχ	οὕτως εὐμαρὲς ὡς εὐχάριστον δοκεῖ,
[2, 3]	πάντα ἀνδρεῖον, τὰ παρόντα ἐφόβει,	οὐχ	οὕτως προνοίᾳ τῆς ἑαυτοῦ σωτηρίας
[2, 2]	εὐφρανεῖ τε ἡ τοῦδε ἀρχὴ	οὐχ	ὑμᾶς μόνον τοὺς ἐνταῦθα δορυφοροῦντας,
[2, 14]	τε καὶ δέος ἅμα τῷ	ὀφθῆναι	τοῖς Ῥωμαίοις ἐνέβαλε τοῖς οὕτω
[2, 11]	μεγάλα λαμβάνοντες, χάριν οὐκ ᾔδεσαν·	ὄφλημα	γὰρ αὐτὸν ἀποτίνειν ἀλλ´ οὐ
[2, 1]	τε τῆς αὐλείου θύρας νύκτωρ	ὀχήματι	ἐπιθέντες ἐς τὸ προάστειον ἀπέπεμψαν.
[2, 9]	τὸ ἐκεῖσε στρατιωτικόν, ὃ ταῖς	ὄχθαις	Ἴστρου τε καὶ Ῥήνου ἐπικείμενον,
[2, 4]	εὐπορίαν χρημάτων ἐπινοηθέντα ἐπί τε	ὄχθαις	ποταμῶν καὶ λιμέσι πόλεων ἔν
[2, 2]	ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐπὶ ταῖς	ὄχθαις	τῶν ποταμῶν καὶ τοὺς ἐπὶ
[2, 11]	τὴν τῶν πολεμίων ἵππον διαταράξειν	ὄψει	καὶ μεγέθει θηρίων μὴ πρότερον