Livre, Chap.
[2, 10]	εὖ ἴστε, οὔτε ἐμοῦ ῥᾳθυμίαν	ἢ	ἀδρανίαν καταγνώσονται, οὔτε τὸ ὑμέτερον
[2, 10]	τὴν Ῥώμην στρατιῶται, πομπῆς μᾶλλον	ἢ	ἀνδρείας ὑπηρέται, ἐτόλμησαν. κἀμοὶ δὲ
[2, 5]	καὶ ἄνευ τοῦ βιάζεσθαί με	ἢ	ἁρπάζειν δοθῆναι δυναμένων ἐνδεήσει. τοιαῦτά
[2, 11]	ὤφθη τοῖς ἐκεῖσε παρὼν βασιλεὺς	ἢ	ἀφιξόμενος ἠκούσθη. δέος τε μέγα
[2, 5]	ὑμῶν ἀναιρεθῆναι οὐδέν τι μέγα	ἢ	βαρὺ πρεσβύτῃ ἐς μακρὸν γῆρας
[2, 14]	μήτε δὲ ἄκριτόν τινα φονευθήσεσθαι	ἢ	δημευθήσεσθαι, μήτε συκοφαντοῦντος ἀνέξεσθαι, ἀλλὰ
[2, 13]	ἀεί, ἣν καὶ οἱ πρόγονοι	ἢ	δι´ ἀνδρείας ἐναρέτου ἐκτήσαντο ἢ
[2, 13]	ἢ δι´ ἀνδρείας ἐναρέτου ἐκτήσαντο	ἢ	δι´ εὐγένειαν διεδέξαντο, ταύτην αἰσχρῶς
[2, 1]	τε καὶ στρατηγῶν ἐντιμότατον γενόμενον,	ἢ	διὰ σεμνότητα αἰδούμενος ἢ ὡς
[2, 9]	δυνάμενοι, εἴ τι μετὰ πανουργίας	ἢ	δόλου λέγοιτο ἢ πράττοιτο. πιστεύσαντες
[2, 13]	εἰρηνικῷ σχήματι, ὥσπερ εἰώθασι θύοντος	ἢ	ἑορτάζοντος βασιλέως προπομπεύειν, ὀμόσαι τε
[2, 5]	λιπὼν ἢ ἐπὶ τῇ αὐλείῳ	ἢ	ἐπὶ ταῖς λοιπαῖς εἰσόδοις ἔφευγον.
[2, 5]	ἕκαστος ἣν ἐγκεχείριστο φρουρὰν λιπὼν	ἢ	ἐπὶ τῇ αὐλείῳ ἢ ἐπὶ
[2, 4]	τῶν βαρβάρων, ὅσοι πρότερον ἀφηνίαζον	ἢ	ἐστασίαζον, φόβῳ τε καὶ μνήμῃ
[2, 6]	συγκλήτου βουλῆς ὅσοι τε εὐπατρίδαι	ἢ	ἔτι πλούσιοι, λείψανα ὀλίγα τῆς
[2, 9]	ἔρριπται οὐδενὸς ὄντος τοῦ γενναίως	ἢ	κατ´ ἀξίαν αὐτὴν διοικοῦντος. διέβαλλε
[2, 11]	οὐδέ τι ἦν γῆς μέρος	ἢ	κλίμα οὐρανοῦ ὅπου μὴ Ῥωμαῖοι
[2, 11]	τοῦ πράγματος· οὔτε δὲ ἀντιστῆναι	ἢ	κωλῦσαι ἐτόλμων, ὑπήντων δὲ δαφνηφοροῦντες
[2, 5]	καὶ προπεπραγμένων νομίσας, φεύγειν μὲν	ἢ	λαθεῖν οὐκ ἠθέλησεν, ὁμόσε δὲ
[2, 3]	συμβόλων ἐς ὕψος ἀρθῆναι πρὶν	ἢ	μαθεῖν τὴν γνώμην τῆς συγκλήτου
[2, 8]	προαιρέσεως ἰδιωτικῆς καὶ ἀλόγου ἐλπίδος	ἢ	μείζονος {ἐλπίδος} ἐπιθυμίᾳ ἀνεπειθόμην. ἀλλ´
[2, 11]	ποταμῶν τε μεγέθεσι καὶ τάφρων	ἢ	ὀρῶν προβλήμασιν ἐρήμῳ τε γῇ
[2, 13]	πολεμίῳ νόμῳ, καὶ τιτρώσκειν μὲν	ἢ	παίειν μηδένα, συνέχειν δὲ καὶ
[2, 2]	καὶ μάλιστα τοῖς ἐπ´ ἀξιώσεως	ἢ	πλουσίοις· ἐκείνοις γὰρ καὶ μάλιστα
[2, 15]	ἐναύσματα ἐς βασιλείας ἐπιθυμίαν, θαρρῶν	{ἢ}	πλούτῳ καὶ γένει δυνάμει τε
[2, 4]	καὶ πάντα πράττειν, οὐδαμοῦ τῦφον	ἢ	πομπὴν παρεχόμενον βασιλικήν. ~τοιαύτης δὲ
[2, 9]	μετὰ πανουργίας ἢ δόλου λέγοιτο	ἢ	πράττοιτο. πιστεύσαντες γοῦν τῷ Σεβήρῳ
[2, 13]	ὃν οὕτως ἄρχοντα εἵλεσθε, φυλάξαι	ἢ	σῶσαι ἐδυνήθητε, ἀνάνδρως δὲ προυδώκατε.
[2, 6]	ἀνοῖξαι τὰς πύλας ἤθελον πρὶν	ἢ	τὴν ποσότητα μαθεῖν τῶν δοθησομένων
[2, 10]	τὸ ἐλεούμενον ἐφ´ οἷς ἐσφάλλετο	ἢ	τὸ μισούμενον, ἐπεὶ τὰ πλεῖστα
[2, 12]	ἤδη προσετίθεντο. δύο δέ που	ἢ	τριῶν ἡμερῶν παραδραμουσῶν, ἐπείπερ ἤδη
[2, 1]	γενόμενον, ἢ διὰ σεμνότητα αἰδούμενος	ἢ	ὡς πένητα τηρήσας. ἦν γὰρ
[2, 5]	ἀνόσιον καὶ ὕστερον ὑμῖν ἐπικίνδυνον	ᾖ.	οὐ γάρ τι ἐμαυτῷ σύνοιδα
[2, 12]	ἂν τὰ τῆς βασιλείας μετέωρα	ᾖ.	συνελθόντες τοίνυν περὶ τῶν πρακτέων
[2, 10]	ἡμῶν ἡ μνήμη ἐνέστακται, περιῆλθεν	ἡ	ἀρχή, οἳ δὲ οὐκ ἠνέσχοντο,
[2, 2]	πεπρωμένον. οὐδὲ γὰρ μία οὐδ´	ἡ	αὐτὴ πᾶσιν ἀνθρώποις θανάτου αἰτία,
[2, 1]	ὀλέθρῳ τῷ σῷ ἥδε ἡμῶν	ἡ	ἄφιξις, ἀλλ´ ἐπὶ σωτηρίᾳ τῇ
[2, 3]	τε πολλοὺς εὐπατρίδας ἔφασκεν οἷς	ἡ	βασιλεία μᾶλλον ἁρμόζει· καὶ λαβόμενος
[2, 10]	οὖν τὴν Ῥώμην προκαταλαβόντες, ἔνθα	ἡ	βασίλειος ἔστιν ἑστία· κἀκεῖθεν ὁρμώμενοι
[2, 12]	ἀναδείξας κοινωνὸν τῆς βασιλείας ἐποιεῖτο.	ἡ	δὲ σύγκλητος ἐψηφίσατο μὲν ταῦτα,
[2, 6]	αὐτὸν ἥ τε γυνὴ καὶ	ἡ	θυγάτηρ τό τε τῶν παρασίτων
[2, 10]	χρηστότητος ἔτι ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν	ἡ	μνήμη ἐνέστακται, περιῆλθεν ἡ ἀρχή,
[2, 11]	δὲ ἐς τὸν Σεβαστὸν περιῆλθεν	ἡ	μοναρχία, Ἰταλιώτας μὲν πόνων ἀπέπαυσε
[2, 11]	αὐτοῖς ἑωραμένων. τότε δὴ πᾶσα	ἡ	πόλις ὅπλα εἰργάζετο καὶ τὰ
[2, 3]	οὐ γὰρ ἐν τῇ καθέδρᾳ	ἡ	προεδρία, ἀλλ´ ἐν τοῖς ἔργοις,
[2, 14]	ἔργοις. ὁ δὲ δῆμος καὶ	ἡ	σύγκλητος δαφνηφοροῦντες ὑπεδέχοντο πρῶτον ἀνθρώπων
[2, 11]	δημοκρατίας τὰ Ῥωμαίων διῳκεῖτο καὶ	ἡ	σύγκλητος ἐξέπεμπε τοὺς τὰ πολεμικὰ
[2, 6]	τιμὰς καὶ τὰς εἰκόνας, ἃς	ἡ	σύγκλητος καθεῖλεν, ἀνανεώσεσθαι ὑπέσχετο, καὶ
[2, 12]	τῷ Σεβήρῳ. ὡς δὲ ἔμαθεν	ἡ	σύγκλητος τὸν Ἰουλιανὸν οὕτως κατεπτηχότα,
[2, 6]	δὲ διεφοίτησεν ἐς τὸν δῆμον	ἡ	τοῦ βασιλέως ἀναίρεσις, ταραχή τε
[2, 9]	ἡμᾶς ἐν ἐκείνῳ τῷ χωρίῳ	ἡ	τοῦ ὀνείρατος εἰκὼν μεγίστη, χαλκοῦ
[2, 2]	καὶ πατέρα χρηστόν. εὐφρανεῖ τε	ἡ	τοῦδε ἀρχὴ οὐχ ὑμᾶς μόνον
[2, 2]	θαύματος ἔσχετε. δίδωσί τε ἡμῖν	ἡ	τύχη οὐ βασιλέα μόνον ἀλλὰ
[2, 4]	ᾠκειώσατο. τῆς τε ἡμέρου ἀρχῆς	ἡ	φήμη διαθέουσα πάντα ἔθνη, ὅσα
[2, 7]	φανερὰ ποιῶν, ὡς ἂν διαθέουσα	ἡ	φήμη ἔκπυστα καὶ γνώριμα ποιῇ
[2, 8]	τῶν ἀνθρώπων. ὡς γὰρ διιπταμένη	ἡ	φήμη πάντα ἐπῆλθεν ἔθνη ὅσα
[2, 4]	ἐπανῆλθεν αὐλήν. ~ἐπεὶ δὲ διεφοίτησεν	ἡ	φήμη τῶν τε λεχθέντων ὑπ´
[2, 8]	ἔνειμαν θεοὶ καὶ τὴν βασιλείαν,	ἥ	τε ἀρχὴ σαλεύουσα καὶ παρὰ
[2, 6]	σώφρονι διαβεβλημένων. πείθουσιν οὖν αὐτὸν	ἥ	τε γυνὴ καὶ ἡ θυγάτηρ
[2, 14]	τε δῆμος αὐτὸν ὑποδεξάμενος εὐφήμησεν	ἥ	τε σύγκλητος ἐπὶ ταῖς τῆς
[2, 4]	ἀδείᾳ τε καὶ μακαρίῳ βίῳ	ἥ	τε σύγκλητος μάλιστα καὶ οἱ
[2, 13]	τῆς συγκλήτου ἐδηλώθη τῷ Σεβήρῳ	ἥ	τε τοῦ Ἰουλιανοῦ ἀναίρεσις, ἤρθη
[2, 10]	Ῥωμαίων ἀρχὴν μὴ περιιδεῖν ἐρριμμένην,	ἣ	πρότερον μὲν μέχρι Μάρκου σεμνοπρεπῶς
[2, 9]	οὕτως ὠμῶς κατ´ αὐτοῦ τετολμημένοις	ἠγανάκτουν.	ταύτης δὴ τῆς προφάσεως λαβόμενος
[2, 13]	πολλούς; ἀπῄεσαν δὴ ὀδυρόμενοι, καὶ	ἠγάπων	μὲν τὴν δοθεῖσαν σωτηρίαν, μετεγίνωσκον
[2, 13]	τῷ στρατοπέδῳ τοῦ Σεβήρου ἐγένοντο,	ἠγγέλησάν	τε ἀφικόμενοι ἐς τὸ πεδίον,
[2, 9]	βαρβάρους, φρουρεῖ τὴν Ῥωμαίων ἀρχήν.	ἡγεῖτο	δὲ Παιόνων πάντων (ὑπὸ μιᾷ
[2, 8]	τε αὑτῷ τὰ τῆς ἀρχῆς	ἡγεῖτο	διά τε τὴν τῶν Ῥωμαίων
[2, 7]	προειρημένα ἐν Ῥώμῃ ἐπράττετο, Συρίας	ἡγεῖτο	πάσης. πολλὴ δὲ ἦν καὶ
[2, 7]	τὰ μὲν πρῶτα κατ´ ὀλίγους	ἡγεμόνας	τε καὶ χιλιάρχους τούς τε
[2, 9]	τὰ μὲν πρῶτα κατ´ ὀλίγους	ἡγεμόνας	τε καὶ χιλιάρχους τούς τε
[2, 10]	παρ´ αὐτοῖς ὑπάρχον ἐξ ὧν	ἡγεμονεύσαντες	ἐκεῖσε διῳκήσαμεν, εὖ ἴστε, οὔτε
[2, 9]	Ἰλλυρικὸν στρατιώτας μεμνημένους τῆς Περτίνακος	ἠγεμονίας·	ὑπὸ γὰρ Μάρκῳ βασιλεύοντι πολλὰ
[2, 9]	Γερμανῶν τρόπαια, στρατηγός τε καὶ	ἡγεμὼν	τῶν Ἰλλυρικῶν κατασταθείς, ἀνδρείαν μὲν
[2, 8]	γνώμην ἔχοιτε καὶ τί πρακτέον	ἡγοῖσθε,	συμβούλοις τε ὑμῖν καὶ κοινωνοῖς
[2, 6]	πόρρωθεν ἑστῶτες ἐβλασφήμουν καὶ κακῶς	ἠγόρευον	ἅτε χρημάτων ἀντικαταλλαξάμενον τὴν ἀρχήν.
[2, 1]	γὰρ ἐπ´ ὀλέθρῳ τῷ σῷ	ἥδε	ἡμῶν ἡ ἄφιξις, ἀλλ´ ἐπὶ
[2, 14]	παντοδαπὴ δύναμις μεγίστῳ τάχει συνεσκευάσθη·	ᾔδει	γὰρ οὐ μικρᾶς δυνάμεως δεόμενος
[2, 9]	καὶ ἐπεξελθεῖν τῷ Περτίνακος φόνῳ.	ᾔδει	δὲ πάντας τοὺς κατὰ τὸ
[2, 1]	στρατιώτας ἐφεστῶτας καὶ Λαῖτον, ὃν	ᾔδει	ἔπαρχον ὄντα, ἐκπλαγεὶς καὶ ταραχθεὶς
[2, 11]	καίτοι μεγάλα λαμβάνοντες, χάριν οὐκ	ᾔδεσαν·	ὄφλημα γὰρ αὐτὸν ἀποτίνειν ἀλλ´
[2, 2]	ἐκείνοις γὰρ καὶ μάλιστα ἐπιβουλεύοντα	ᾔδεσαν	τὸν Κόμοδον. ἔθεόν τε περί
[2, 2]	παρῆσαν, ἐπὶ τὸ στρατόπεδον ἠπείγοντο.	ἤδη	δὲ καὶ τὸ πλεῖστον τῆς
[2, 13]	ὑμᾶς δρᾶσαι θελήσω, καὶ πρόκεισθε	ἤδη	θύματα τῆς ἡμετέρας ἐξουσίας. εἰ
[2, 4]	ὡς καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ	ἤδη	μειράκιον ὄντα μηδὲ ἐς τὴν
[2, 6]	ἀρχὴν ἠθέλησαν. Ἰουλιανῷ δέ τινι,	ἤδη	μὲν τὴν ὕπατον τετελεκότι ἀρχήν,
[2, 6]	χρήματα μὴ μελλήσειν, ἀλλ´ οἴκοθεν	ἤδη	μεταπέμψεσθαι. τούτοις ἀναπεισθέντες οἱ στρατιῶται
[2, 7]	δὲ αὐτὸς τὴν μὲν ἡλικίαν	ἤδη	μετρίως προβεβηκώς, εὐδοκιμήσας δὲ ἐν
[2, 12]	ὑποκρύπτοντες, ἐν ἰδιωτῶν σχήματι. καὶ	ἤδη	οἱ πολέμιοι ἔνδον ἦσαν τοῦ
[2, 12]	ῥᾳθυμίαν· τὸν δὲ Σεβῆρον ἀκούοντες	ἤδη	παρόντα ἐθαύμαζον. ὁ δὲ Ἰουλιανὸς
[2, 12]	ἀπογνώσει ὄντα, τῷ Σεβήρῳ πάντες	ἤδη	προσετίθεντο. δύο δέ που ἢ
[2, 12]	ἕτοιμα ποιούντων, ἀγγέλλεται ὁ Σεβῆρος	ἤδη	προσιών. καὶ πολὺ τοῦ στρατεύματος
[2, 5]	τοιαῦτά τινα λέγειν αὐτοῖς πειρώμενος	ἤδη	τινὰς αὐτῶν καὶ πείσειν ἔμελλε,
[2, 12]	ἢ τριῶν ἡμερῶν παραδραμουσῶν, ἐπείπερ	ἤδη	τὸν Σεβῆρον καὶ αὐτῇ τῇ
[2, 7]	ἐπ´ αἰσχραῖς τε καὶ ἀμφιβόλοις	ἡδοναῖς	σκώπτειν. ἔς τε τὸν ἱππόδρομον,
[2, 14]	Ἀντιοχείᾳ ἐντρυφῶντος, ἐπιστῆναι μηδὲ προσδοκώμενος	ἤθελεν,	ὅπως ἀπαράσκευον αὐτὸν λάβοι. τούς
[2, 6]	ἐπονείδιστον χρήμασι κτήσασθαι τὴν ἀρχὴν	ἠθέλησαν.	Ἰουλιανῷ δέ τινι, ἤδη μὲν
[2, 15]	ἐκ πατέρων ἀνατραφείς. τοῦτον τοίνυν	ἠθέλησεν	ὁ Σεβῆρος σοφίσματι προλαβὼν οἰκειώσασθαι,
[2, 5]	φεύγειν μὲν ἢ λαθεῖν οὐκ	ἠθέλησεν,	ὁμόσε δὲ χωρήσας τῷ πράγματι
[2, 6]	γὰρ πρότερον ἀνοῖξαι τὰς πύλας	ἤθελον	πρὶν ἢ τὴν ποσότητα μαθεῖν
[2, 6]	πρῶτον ὑποδιεφθάρη τὰ τῶν στρατιωτῶν	ἤθη,	καὶ χρημάτων ἐδιδάχθησαν ἄπληστον καὶ
[2, 4]	τοῖς δικαστηρίοις πρᾶον καὶ ἥμερον	ἦθος	ἐπεδείκνυτο. καὶ τῆς Μάρκου ἀρχῆς
[2, 6]	δὲ ἦν τῆς Περτίνακος γυναικός)	ἧκε	τὴν ἀρχὴν ὠνούμενος. ἀλλὰ τοῦτον
[2, 1]	καὶ ταραχθεὶς εἰςαγγέλλει. ὁ δὲ	ἥκειν	αὐτοὺς κελεύει οὐ δεινὰ τὰ
[2, 14]	κοινῇ καὶ ἰδίᾳ δεξιούμενος, λέγων	ἥκειν	μὲν ἔκδικος τοῦ Περτίνακος φόνου,
[2, 1]	εἰσελθόντα καίτοι δοκοῦντα ἐπὶ φόνῳ	ἥκειν	προσειπεῖν τε καὶ θαρροῦντι μηδὲ
[2, 1]	πρὸς ἡμῶν ἔπαθεν. ἡμεῖς δὲ	ἥκομέν	σοι τὴν βασιλείαν ἐγχειριοῦντες, ὃν
[2, 12]	καὶ αὐτῇ τῇ πόλει ἐπιστησόμενον	ἤκουον,	καταφρονήσαντες τοῦ Ἰουλιανοῦ συνίασιν ἐς
[2, 11]	ἐκεῖσε παρὼν βασιλεὺς ἢ ἀφιξόμενος	ἠκούσθη.	δέος τε μέγα τὰς Ἰταλιώτιδας
[2, 7]	ἦν αὐτῷ τοσαῦτα χρήματα ὅσα	ἠλαζονεύσατο,	οὔτε μὴν οἱ δημόσιοί τι
[2, 15]	εὐγενοῦς καὶ τοιούτου τήν τε	ἡλικίαν	ἔτι ἀκμάζοντος αὐτὸν ὄντα πρεσβύτην
[2, 7]	ἦν δὲ αὐτὸς τὴν μὲν	ἡλικίαν	ἤδη μετρίως προβεβηκώς, εὐδοκιμήσας δὲ
[2, 2]	τῶν Ῥωμαίων ἄνδρα τὴν μὲν	ἡλικίαν	σεμνόν, τὸν δὲ βίον σώφρονα,
[2, 1]	βίου μεγέθει τε ἀξιώματος καὶ	ἡλικίας	σεμνότητι ποθούμενόν τε καὶ τιμώμενον
[2, 7]	ἀνατολὴν ἀνθρώποις· οὕτω γὰρ ῥᾷστα	ἤλπιζε	πάντας αὑτῷ προσχωρήσειν, πυνθανομένους ὅτι
[2, 10]	ἑαυτὸν ὀνομάσας, ὅπερ οὐ μόνον	ἤλπιζε	τοῖς Ἰλλυρικοῖς εἶναι κεχαρισμένον, ἀλλὰ
[2, 6]	ἐπεὶ τούτῳ χαίρειν τοὺς στρατιώτας	ἤλπιζον.	μιᾶς δέ που καὶ δευτέρας
[2, 11]	οὐκ ἄλλα ἐν τῇ καθ´	ἡμᾶς	γῇ, ἐν τείχους σχήματι περίκειται
[2, 9]	τιμᾶσθαι. μένει δὲ καὶ ἐς	ἡμᾶς	ἐν ἐκείνῳ τῷ χωρίῳ ἡ
[2, 8]	δὲ δώροις τε αὐτοὺς μεγαλοπρεπῶς	ἠμείβετο,	καὶ ἐπὶ τῇ σπουδῇ καὶ
[2, 1]	διενοεῖτο, ταῦτα πρὸς ἡμῶν ἔπαθεν.	ἡμεῖς	δὲ ἥκομέν σοι τὴν βασιλείαν
[2, 2]	ἀντ´ ἐκείνου γὰρ ὑμῖν ἄγομεν	ἡμεῖς	τε καὶ ὁ δῆμος τῶν
[2, 8]	ἐφ´ ἣν μάλιστα ἐχρῆν σπεύδειν,	ἠμέλει.	τοῖς τε Ἰλλυρικοῖς στρατεύμασι δέον
[2, 8]	τε πανταχόθεν στρατιώτας ἐς ῥητὴν	ἡμέραν,	τοῦ τε λοιποῦ πλήθους συνελθόντος,
[2, 5]	τοῦ στρατοπέδου δρόμῳ φερόμενοι αὐτοὶ	ἡμέρας	ἀκμαζούσης ἐπεισῆλθον τοῖς βασιλείοις τά
[2, 6]	μιᾶς δέ που καὶ δευτέρας	ἡμέρας	διαδραμούσης οἱ μὲν δημόται ἕκαστος
[2, 3]	χάριν πολὺ τῶν εὐπατριδῶν ἀπελείπετο.	ἡμέρας	οὖν καταλαβούσης κατῆλθεν ἐπὶ τὸ
[2, 2]	καὶ τῆς ἑορτῆς ἐνεστώσης πρὸ	ἡμέρας	πάντα ἐπράττετο. διαπέμπουσι δή τινας
[2, 4]	καὶ τοῖς δικαστηρίοις πρᾶον καὶ	ἥμερον	ἦθος ἐπεδείκνυτο. καὶ τῆς Μάρκου
[2, 4]	κόσμιον ἀνακαλούμενοι, τὸ πρᾶον καὶ	ἥμερον	τῆς ἀρχῆς ὕβριν αὑτῶν καὶ
[2, 4]	ἐς εὔνοιαν ᾠκειώσατο. τῆς τε	ἡμέρου	ἀρχῆς ἡ φήμη διαθέουσα πάντα
[2, 4]	καὶ ἰδίᾳ τῷ εὐτάκτῳ καὶ	ἡμέρῳ	τῆς βασιλείας ἔχαιρον. ὃ δὲ
[2, 12]	δύο δέ που ἢ τριῶν	ἡμερῶν	παραδραμουσῶν, ἐπείπερ ἤδη τὸν Σεβῆρον
[2, 13]	καὶ πρόκεισθε ἤδη θύματα τῆς	ἡμετέρας	ἐξουσίας. εἰ μὲν οὖν ὑμῖν
[2, 10]	ἅμα χειροτονήσασαν μάθοιεν, τό τε	ἡμέτερον	ὄνομα πύθοιντο οὐκ ἄγνωστον οὐδ´
[2, 2]	ἀλλ´ αὐτὸς αὑτῷ· συμβουλεύουσι γὰρ	ἡμῖν	ἀεὶ τὰ ἄριστα καὶ σωτήρια
[2, 2]	καὶ θαύματος ἔσχετε. δίδωσί τε	ἡμῖν	ἡ τύχη οὐ βασιλέα μόνον
[2, 8]	μηδενί πω βεβαίως ἱδρυμένη. ὅθεν	ἡμῖν	καὶ τὸ τῆς ἐπιχειρήσεως ἀσφαλές,
[2, 2]	Λαῖτος ἔλεξε τοιάδε· „Κόμοδος μὲν	ἡμῖν	ὁ βασιλεὺς τέθνηκεν ἀποπληξίᾳ· αἴτιος
[2, 1]	ἔφη ὁ Ἔκλεκτος „ἐπεὶ λέγουσιν	ἡμῖν	οὐ πεπίστευκας, λαβὼν τουτὶ τὸ
[2, 9]	ἐλπίδα πᾶσαν ὑπέφαινεν ὄναρ, οὐδ´	ἡμῖν	παραλειπτέον. κατὰ γὰρ τὸν καιρὸν
[2, 1]	δήμου· ὅθεν κἀκείνοις εὐκταῖον καὶ	ἡμῖν	σωτήριον τὸ πραττόμενον ἔσεσθαι προσδοκῶμεν“
[2, 1]	ἀλλ´ ἐπὶ σωτηρίᾳ τῇ τε	ἡμῶν	αὐτῶν καὶ τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς.
[2, 1]	αὐτὸς δρᾶσαι διενοεῖτο, ταῦτα πρὸς	ἡμῶν	ἔπαθεν. ἡμεῖς δὲ ἥκομέν σοι
[2, 1]	ἐπ´ ὀλέθρῳ τῷ σῷ ἥδε	ἡμῶν	ἡ ἄφιξις, ἀλλ´ ἐπὶ σωτηρίᾳ
[2, 10]	καὶ χρηστότητος ἔτι ταῖς ψυχαῖς	ἡμῶν	ἡ μνήμη ἐνέστακται, περιῆλθεν ἡ
[2, 13]	καὶ τολμήμασι μυρίων ἄξιοι θανάτων,	ἤν	τις ὁρίσαι θέλῃ τὴν ἀξίαν
[2, 9]	ἀναπείθων ῥᾳδίως ὑπηγάγετο. ἱκανώτατος δ´	ἦν	ἁπάντων ἀνθρώπων μάλιστα προσποιήσασθαί τε
[2, 15]	ἀσφαλῶς εἶχεν, οὐδέ τι δέος	ἦν	ἀπὸ Βρεττανίας, τό τε Ἰλλυρικὸν
[2, 7]	ἃ ὑπέσχετο· οὔτε γὰρ οἴκοθεν	ἦν	αὐτῷ τοσαῦτα χρήματα ὅσα ἠλαζονεύσατο,
[2, 1]	αἰδούμενος ἢ ὡς πένητα τηρήσας.	ἦν	γὰρ αὐτῷ καὶ τοῦτο μέρος
[2, 6]	κήρυγμα παρὰ μέθην καὶ κραιπάλην·	ἦν	γὰρ καὶ τῶν ἐπὶ βίῳ
[2, 11]	πολεμήσαντες καὶ βαρβάροις· οὐδέ τι	ἦν	γῆς μέρος ἢ κλίμα οὐρανοῦ
[2, 7]	ταχίστην ἠξίουν ὡς ἐφύβριστα πάσχουσιν.	ἦν	δ´ ὁ Νίγρος τῶν μὲν
[2, 1]	οὕτως ἐπιτήδειον εὕρισκον ὡς Περτίνακα.	ἦν	δ´ ὁ Περτίναξ τὸ μὲν
[2, 7]	ὑπὸ τῇ Νίγρου ὄντων ἐξουσίᾳ.	ἦν	δὲ αὐτὸς τὴν μὲν ἡλικίαν
[2, 3]	κελεύων ἐπὶ τοῦ βασιλείου θρόνου.	ἦν	δὲ ἐκεῖνος εὐγενέστατος μὲν πάντων
[2, 6]	προστάτην ἀποβαλόντες. πάλιν τε τυραννίδος	ἦν	δέος, ἐπεὶ τούτῳ χαίρειν τοὺς
[2, 4]	καὶ τοὺς συκοφάντας τῆς πόλεως	ἦν	διώξας καὶ τοὺς πανταχόθεν κολασθῆναι
[2, 11]	τῶν φίλων, καὶ εἴ τινα	ἦν,	ἐκ δημοσίων καὶ ἱερῶν τόπων
[2, 10]	πατρὸς μνήμῃ ἐπεσκιάζετο· καὶ πλέον	ἦν	ἐν αὐτῷ τὸ ἐλεούμενον ἐφ´
[2, 14]	καὶ στρατεύων, εἴ τέ τι	ἦν	ἐν τῷ Ἰλλυρικῷ τοῦ στρατιωτικοῦ
[2, 3]	τὰ ἐν ταῖς στρατιωτικαῖς πράξεσιν	ἦν	εὐκλεής, ἀλλ´ ὅσον εὐγενείας χάριν
[2, 7]	Συρίας ἡγεῖτο πάσης. πολλὴ δὲ	ἦν	καὶ μεγίστη ἀρχὴ τότε, τοῦ
[2, 3]	(κινδύνων γὰρ καὶ μειζόνων πολλάκις	ἦν	καταφρονήσας) ἐλογίζετο δὲ τήν τε
[2, 8]	τῇ Εὐρώπῃ κατοικεῖ, οὐδείς τε	ἦν	ὅστις οὐχ ἑκὼν ἐς τὸ
[2, 6]	τῆς πόλεως γενόμενος (πατὴρ δὲ	ἦν	τῆς Περτίνακος γυναικός) ἧκε τὴν
[2, 11]	Ἰουλιανῷ ἀπηγγέλλετο, ἐν ἐσχάτῃ ἀπογνώσει	ἦν,	τοῦ μὲν Ἰλλυρικοῦ στρατοῦ τὴν
[2, 4]	οὕτω γὰρ μέτριος καὶ ἰσότιμος	ἦν	ὡς καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ
[2, 5]	ὡπλισμένους, οὐκ ἔμενον, ἀλλ´ ἕκαστος	ἣν	ἐγκεχείριστο φρουρὰν λιπὼν ἢ ἐπὶ
[2, 13]	Ῥωμαίων ἀρχὴν ἔνδοξον οὖσαν ἀεί,	ἣν	καὶ οἱ πρόγονοι ἢ δι´
[2, 8]	ἐς τὴν Ῥώμην ἀφόδου, ἐφ´	ἣν	μάλιστα ἐχρῆν σπεύδειν, ἠμέλει. τοῖς
[2, 10]	ἡ ἀρχή, οἳ δὲ οὐκ	ἠνέσχοντο,	ἀλλὰ τοιοῦτον ἄνδρα φόνῳ ἀπεσκευάσαντο.
[2, 7]	βοηθεῖν τε αὐτὸν τὴν ταχίστην	ἠξίουν	ὡς ἐφύβριστα πάσχουσιν. ἦν δ´
[2, 14]	τῶν ἀπεζωσμένων, ἐπὶ τὴν ἀνατολὴν	ἠπείγετο·	ἔτι γὰρ μέλλοντος καὶ ὑπτιάζοντος
[2, 8]	ἑκὼν ἐς τὸ ὑπακούειν αὐτῷ	ἠπείγετο,	πρεσβεῖαί τε ἀπ´ ἐκείνων τῶν
[2, 15]	ἑαυτοῦ ἀρχῇ ἐπὶ τὸν Νίγρον	ἠπείγετο.	τῆς μὲν οὖν ὁδοιπορίας τοὺς
[2, 11]	προσειπεῖν, ἐς δὲ τὴν Ῥώμην	ἠπείγετο.	ὡς δὲ ταῦτα τῷ Ἰουλιανῷ
[2, 2]	συνέθει δρόμῳ ἐπὶ τὸ στρατόπεδον.	ἠπείγοντο	δὲ μάλιστα δεδιότες, μή πως
[2, 2]	ὅσοι παρῆσαν, ἐπὶ τὸ στρατόπεδον	ἠπείγοντο.	ἤδη δὲ καὶ τὸ πλεῖστον
[2, 13]	μόναις ταῖς πομπικαῖς ἐσθῆσι δαφνηφοροῦντες	ἠπείγοντο.	ὡς δὲ πρὸς τῷ στρατοπέδῳ
[2, 14]	δεόμενος πρὸς πᾶσαν τὴν ἀντικειμένην	ἤπειρον	Εὐρώπῃ τὰ Νίγρου φρονοῦσαν. ~τὰ
[2, 8]	ἐπῆλθεν ἔθνη ὅσα τὴν ἀντικειμένην	ἤπειρον	τῇ Εὐρώπῃ κατοικεῖ, οὐδείς τε
[2, 10]	στρατιωτῶν κάματος, ἀλλ´ οὐ τρυφή,	ᾗπερ	ἐκεῖνοι ἐγκραιπαλῶντές τε καὶ ἐναυξηθέντες
[2, 4]	γραφέντων, ὑπερήδοντο πάντες, σεμνὸν καὶ	ἤπιον	ἄρχοντα καὶ πατέρα, οὐ βασιλέα
[2, 6]	σύγκλητον βουλὴν νέμοντες πατέρα τε	ἤπιον	καὶ χρηστὸν προστάτην ἀποβαλόντες. πάλιν
[2, 13]	ἐπιλέκτους τε καὶ ὅσους γενναιοτάτους	ἠπίστατο,	δι´ ἑτέρων ὁδῶν καὶ ἀτραπῶν,
[2, 11]	προσφερόμενος οἷα καὶ πᾶσιν ὑπάρχειν	ἠπίστατο·	οὐδαμοῦ δὲ τρυφὴν ἐνεδείκνυτο βασιλικήν.
[2, 7]	αὐτοῖς καὶ πόθος τοῦ Νίγρου,	ἠπίως	τε ἄρχοντος ἐν ἅπασι, τὰ
[2, 13]	ἥ τε τοῦ Ἰουλιανοῦ ἀναίρεσις,	ἤρθη	καὶ ἐς μειζόνων πραγμάτων ἐλπίδα,
[2, 15]	καὶ μεγίστην ἀνδρῶν τε μαχιμωτάτων.	ἦρχε	δ´ αὐτῆς πάσης Ἀλβῖνος, ἀνὴρ
[2, 7]	τοῦ δήμου καταφρονεῖσθαι ὡς ἀνάξιον	ἧς	ἐώνητο ἀρχῆς, ἐπιδίδωσιν αὑτὸν τῇ
[2, 14]	εὔνοιαν καὶ πίστιν ὧν ὑπισχνεῖτο.	ἦσαν	δέ τινες τῶν πρεσβυτέρων καὶ
[2, 9]	Παιόνων πάντων (ὑπὸ μιᾷ γὰρ	ἦσαν	ἐξουσίᾳ) Σεβῆρος, ἀνὴρ τὸ μὲν
[2, 11]	στρατηγήσοντας, ἐν ὅπλοις Ἰταλιῶται πάντες	ἦσαν	καὶ γῆν καὶ θάλασσαν ἐκτήσαντο,
[2, 12]	ἐγένετο, ἐν ταραχῇ πολλῇ πάντες	ἦσαν,	καὶ δεδιότες τὴν δύναμιν τοῦ
[2, 2]	παρόντος πλήθους ἀνάγκῃ (καὶ γὰρ	ἦσαν	πανταχόθεν ὑπὸ τοῦ δήμου περιειλημμένοι
[2, 12]	καὶ ἤδη οἱ πολέμιοι ἔνδον	ἦσαν	τοῦ Ἰουλιανοῦ ἔτι ὑπτιάζοντος καὶ
[2, 6]	στρατιῶται ἐπεὶ τόν τε δῆμον	ἡσυχάξοντα	ἔγνωσαν μήτε τινὰ τολμῶντα ἐπεξελθεῖν
[2, 5]	οὐδενὸς προσδοκῶντος, ἀλλὰ πάντων ἐν	ἡσυχίᾳ	διατριβόντων, θυμῷ καὶ ἀλόγῳ ὁρμῇ
[2, 5]	ὄντα με ὑποψίας καὶ οὐδὲν	ἧττον	ὑμῶν ἀγνοοῦντα τὰ τότε πεπραγμένα,
[2, 8]	ὁ Νίγρος πάνυ τὴν ψυχὴν	ηὐφραίνετο,	ὠχυρῶσθαί τε αὑτῷ τὰ τῆς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 26/04/2007