Livre, Chap.
[2, 3]	ἂν περιγένοιτο, εἰ μὴ ἐκ	τοῦ	ἁρπάζειν καὶ βιάζεσθαι, τὸ δὲ
[2, 3]	εἷλκεν αὐτὸν καθίζεσθαι κελεύων ἐπὶ	τοῦ	βασιλείου θρόνου. ἦν δὲ ἐκεῖνος
[2, 4]	ἐπιγράφεσθαι, εἰπὼν αὐτὰ οὐκ ἴδια	τοῦ	βασιλεύοντος εἶναι, ἀλλὰ κοινὰ καὶ
[2, 6]	μήτε τινὰ τολμῶντα ἐπεξελθεῖν τῷ	τοῦ	βασιλέως αἵματι, ἔμενον μὲν ἐντὸς
[2, 6]	διεφοίτησεν ἐς τὸν δῆμον ἡ	τοῦ	βασιλέως ἀναίρεσις, ταραχή τε καὶ
[2, 5]	σεμνῷ σχήματι καὶ τηρῶν τὸ	τοῦ	βασιλέως ἀξίωμα, οὐδέν τι κατεπτηχότος
[2, 5]	φύλακας καὶ φρουροὺς δοκοῦντας εἶναι	τοῦ	βασιλέως καὶ τοὺς ἔξωθεν κινδύνους
[2, 1]	εἰδέναι. τὸ μὲν οὖν σῶμα	τοῦ	βασιλέως οὕτως κλαπὲν ἐκκομισθέν τε
[2, 5]	καὶ κατ´ ἀξίαν καὶ ἄνευ	τοῦ	βιάζεσθαί με ἢ ἁρπάζειν δοθῆναι
[2, 1]	πάσης νυκτὸς τόδε τὸ τέλος	τοῦ	βίου εἶχον δι´ ἐλπίδος μόνος
[2, 9]	ὡς παντάπασιν ἔρριπται οὐδενὸς ὄντος	τοῦ	γενναίως ἢ κατ´ ἀξίαν αὐτὴν
[2, 3]	τὸν Ἀφροδίτης καὶ Ἀγχίσου τὴν	τοῦ	γένους διαδοχήν) ἔτι δὲ καὶ
[2, 9]	ἁρπάσαι, καταγνοὺς τοῦ μὲν ῥᾳθυμίαν	τοῦ	δὲ ἀνανδρίαν, ἐπιθέσθαι τοῖς πράγμασιν.
[2, 12]	τοῦ μὲν Ἰουλιανοῦ καταγινώσκοντες ἀνανδρίαν,	τοῦ	δὲ Νίγρου μέλλησίν τε καὶ
[2, 3]	κατ´ ἀξίαν ἑκάστου νέμειν ἄνευ	τοῦ	δεινόν τι δρᾶσαι, μὴ παρέχον
[2, 5]	ἔφοδον συνεβούλευον φυγεῖν τῇ τε	τοῦ	δήμου βοηθείᾳ ἑαυτὸν ἐπιδοῦναι, ὃ
[2, 5]	τῶν τετολμημένων φθάσαι θέλοντες τὴν	τοῦ	δήμου ἔφοδον ἐπισταμενοί τε, ὅτι
[2, 7]	ἐπλήρου τῶν χρημάτων, ὑπό τε	τοῦ	δήμου καταφρονεῖσθαι ὡς ἀνάξιον ἧς
[2, 6]	γὰρ βίᾳ καὶ παρὰ γνώμην	τοῦ	δήμου μετά τε αἰσχρᾶς καὶ
[2, 1]	ποθούμενόν τε καὶ τιμώμενον ὑπὸ	τοῦ	δήμου· ὅθεν κἀκείνοις εὐκταῖον καὶ
[2, 2]	(καὶ γὰρ ἦσαν πανταχόθεν ὑπὸ	τοῦ	δήμου περιειλημμένοι ὀλίγοι τε καὶ
[2, 7]	εὐφήμουν ἀπόντα. διαγγελθείσης δὲ τῆς	τοῦ	δήμου Ῥωμαίων γνώμης καὶ τῆς
[2, 2]	ἐλευθερίας ῥᾳδίως ἐλέγετο. πλεῖστον δὴ	τοῦ	δήμου συνέθει δρόμῳ ἐπὶ τὸ
[2, 7]	τε αὐτὸν συνεχῶς ἐν ταῖς	τοῦ	δήμου συνόδοις, καὶ βλασφημοῦντες τὸν
[2, 10]	ὠνησάμενός τις αἰσχρῶς πρός τε	τοῦ	δήμου, ὡς ἀκούετε, μεμίσηται, πρός
[2, 3]	τῶν τε στρατιωτῶν αὐτὸν καὶ	τοῦ	δήμου, ὡς προείρηται, νύκτωρ ἀναγαγόντων,
[2, 3]	αὐτῶν τυχὼν ἔς τε τὸν	τοῦ	Διὸς νεὼν καὶ τὰ λοιπὰ
[2, 14]	εἰσόδοις προσηγόρευσεν, ἀνελθὼν ἐς τὸ	τοῦ	Διὸς τέμενος καὶ θύσας, ἔν
[2, 5]	τῆς ἀλόγου ὁρμῆς. καὶ δὴ	τοῦ	δωματίου προελθών, ὑπαντώμενος αὐτοῖς πυνθάνεσθαι
[2, 5]	ξίφη σπασάμενοι. τῷ δὲ παραδόξῳ	τοῦ	ἔργου καὶ ἀνελπίστῳ οἱ ἐν
[2, 1]	δ´ οὐ πάνυ τὸ ἐκφερόμενον	τοῦ	θαλάμου, ὅτι ποτ´ εἴη, ἐπολυπραγμόνουν,
[2, 1]	δή τι σκεῦος τῶν ἐκ	τοῦ	θαλάμου περισσόν. οἱ δὲ φέροντες
[2, 1]	ἔδοξε δὲ αὐτοῖς περὶ μὲν	τοῦ	θανάτου φήμην ἐγκατασπεῖραι, ὅτι δὴ
[2, 13]	ἐδηλώθη τῷ Σεβήρῳ ἥ τε	τοῦ	Ἰουλιανοῦ ἀναίρεσις, ἤρθη καὶ ἐς
[2, 12]	τοίνυν περὶ τῶν πρακτέων ἐσκέπτοντο,	τοῦ	Ἰουλιανοῦ ἔτι ὄντος ἐν τῇ
[2, 12]	ἤδη οἱ πολέμιοι ἔνδον ἦσαν	τοῦ	Ἰουλιανοῦ ἔτι ὑπτιάζοντος καὶ τὰ
[2, 12]	τῇ πόλει ἐπιστησόμενον ἤκουον, καταφρονήσαντες	τοῦ	Ἰουλιανοῦ συνίασιν ἐς τὸ συνέδριον,
[2, 2]	φόβῳ ὑποτάξονται. τοιαῦτα δὴ λέγοντος	τοῦ	Λαίτου μὴ κατασχὼν ἑαυτοῦ ὁ
[2, 3]	στερηθεὶς αἰώνιον ἔχει τὴν μνήμην	τοῦ	λελυπηκότος. οὐδ´ εἴ τις ἐς
[2, 3]	τι πλέον καρποῦσθαι νομίζει, ἐπεὶ	τοῦ	μὲν δημωφελοῦς καὶ κοινῇ διαφέροντος
[2, 11]	ἀπηγγέλλετο, ἐν ἐσχάτῃ ἀπογνώσει ἦν,	τοῦ	μὲν Ἰλλυρικοῦ στρατοῦ τὴν δύναμιν
[2, 12]	Σεβήρου τὰ ἐκείνου φρονεῖν προσεποιοῦντο,	τοῦ	μὲν Ἰουλιανοῦ καταγινώσκοντες ἀνανδρίαν, τοῦ
[2, 9]	καὶ τὸν Ἰουλιανὸν ἁρπάσαι, καταγνοὺς	τοῦ	μὲν ῥᾳθυμίαν τοῦ δὲ ἀνανδρίαν,
[2, 10]	ἄξιον τῆς ἀρχῆς ἐσόμενον, σπάνει	τοῦ	μετὰ ἀνδρείας καὶ σώφρονος διοικήσεως
[2, 8]	τῶν καλούντων γνώμης καὶ ἐκ	τοῦ	μηδένα εἶναι τὸν ἀνθεστῶτα μηδὲ
[2, 4]	καὶ τοὺς πανταχόθεν κολασθῆναι κελεύσας,	τοῦ	μηδένα ἐπηρεάζεσθαι μηδὲ ματαίοις ἐγκλήμασι
[2, 7]	δέ τις αὐτοῖς καὶ πόθος	τοῦ	Νίγρου, ἠπίως τε ἄρχοντος ἐν
[2, 14]	ἔτι γὰρ μέλλοντος καὶ ὑπτιάζοντος	τοῦ	Νίγρου, τῇ τε Ἀντιοχείᾳ ἐντρυφῶντος,
[2, 9]	ἐν ἐκείνῳ τῷ χωρίῳ ἡ	τοῦ	ὀνείρατος εἰκὼν μεγίστη, χαλκοῦ πεποιημένη.
[2, 2]	μὲν προθυμίᾳ τῇ δὲ ἐκ	τοῦ	παρόντος πλήθους ἀνάγκῃ (καὶ γὰρ
[2, 10]	οὖν τῇ εὐγενείᾳ καὶ τῇ	τοῦ	πατρὸς μνήμῃ ἐπεσκιάζετο· καὶ πλέον
[2, 2]	οἱ στρατιῶναι ὀκνηρότερον ὑπακούσωσι τῇ	τοῦ	Περτίνακος ἀρχῇ ἐσομένην γὰρ σώφρονα
[2, 7]	ἐπιεικοῦς καὶ δεξιοῦ καὶ τὸν	τοῦ	Περτίνακος βίον ζηλοῦντος· ὑφ´ ὧν
[2, 14]	τῆς Μάρκου ἀρχῆς, ἕξειν δὲ	τοῦ	Περτίνακος οὐ μόνον τοὔνομα ἀλλὰ
[2, 13]	μὲν δὴ ταύτην ἔδοσαν οἱ	τοῦ	Περτίνακος φονεῖς· ~ὁ δὲ Σεβῆρος
[2, 14]	δεξιούμενος, λέγων ἥκειν μὲν ἔκδικος	τοῦ	Περτίνακος φόνου, τὴν δ´ ἀρχὴν
[2, 11]	στρατοῦ εἰκότως ἐταράττοντο τῷ ἀήθει	τοῦ	πράγματος· οὔτε δὲ ἀντιστῆναι ἢ
[2, 8]	αὐτοσχεδίου παρασκευῆς ἀθροίσαντες, καὶ προπομπεύοντος	τοῦ	πυρός, ἔς τε τὰ ἱερὰ
[2, 12]	δὲ δορυφόρων φρουρὰν διὰ δέος	τοῦ	Σεβήρου αὐτὸν ἐγκαταλιποῦσαν, ψηφίζεται τὸν
[2, 13]	ὡς δὲ πρὸς τῷ στρατοπέδῳ	τοῦ	Σεβήρου ἐγένοντο, ἠγγέλησάν τε ἀφικόμενοι
[2, 13]	στρατιώτας ὑπακούειν εὐπειθῶς τοῖς ὑπὸ	τοῦ	Σεβήρου κελευομένοις· ἐκπέμπει δὲ καὶ
[2, 13]	συνθήματι συλλαμβάνονται· προείρητο γὰρ τῷ	τοῦ	Σεβήρου στρατῷ, ὁπηνίκα ἂν στῶσιν
[2, 12]	ἦσαν, καὶ δεδιότες τὴν δύναμιν	τοῦ	Σεβήρου τὰ ἐκείνου φρονεῖν προσεποιοῦντο,
[2, 6]	τε τῶν παρασίτων πλῆθος ἀναθορόντα	τοῦ	σκίμποδος δραμεῖν ἐπὶ τὸ τεῖχος
[2, 1]	ψυχῆς ἀταραξίᾳ ὡς μηδ´ ἀναθορεῖν	τοῦ	σκίμποδος, μεῖναι δ´ ἐπὶ τοῦ
[2, 12]	Σεβῆρος ἤδη προσιών. καὶ πολὺ	τοῦ	στρατεύματος μέρος διασκεδάσας ἐκεῖνος κελεύει
[2, 14]	τι ἦν ἐν τῷ Ἰλλυρικῷ	τοῦ	στρατιωτικοῦ λείψανον, κατελθὸν ἐπὶ Θρᾴκην
[2, 5]	θυμῷ καὶ ἀλόγῳ ὁρμῇ ἐκ	τοῦ	στρατοπέδου δρόμῳ φερόμενοι αὐτοὶ ἡμέρας
[2, 1]	τοῦ σκίμποδος, μεῖναι δ´ ἐπὶ	τοῦ	σχήματος, καὶ τὸν Λαῖτον ἅμα
[2, 8]	πανταχόθεν στρατιώτας ἐς ῥητὴν ἡμέραν,	τοῦ	τε λοιποῦ πλήθους συνελθόντος, βήματος
[2, 7]	ἦν καὶ μεγίστη ἀρχὴ τότε,	τοῦ	τε Φοινίκων ἔθνους παντὸς καὶ
[2, 6]	βασιλέως αἵματι, ἔμενον μὲν ἐντὸς	τοῦ	τείχους κατακλείσαντες ἑαυτούς, ἀναγαγόντες δὲ
[2, 2]	βασιλεὺς τέθνηκεν ἀποπληξίᾳ· αἴτιος δὲ	τοῦ	τοιούτου θανάτου οὐκ ἄλλος, ἀλλ´
[2, 13]	τὰ δόρατα ἐπισείειν, ὡς δέει	τοῦ	τρωθῆναι γυμνοί τε πρὸς ὡπλισμένους

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 26/04/2007