HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Hérodien, Histoire romaine, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ν = 31 formes différentes pour 53 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[2, 14]   συντυχεῖν. ἐξήρτυε δὲ καὶ στόλον ναυτικόν, καὶ πάσας τὰς κατὰ τὴν

[2, 14]   τῶν κατὰ τὴν Ἰταλίαν πόλεων νεανίας μεταπεμπόμενος καὶ στρατεύων, εἴ τέ

[2, 3]   πάντα καὶ κατ´ ἀξίαν ἑκάστου νέμειν ἄνευ τοῦ δεινόν τι δρᾶσαι,

[2, 6]   ἐποιοῦντο οἱ τὴν σύγκλητον βουλὴν νέμοντες πατέρα τε ἤπιον καὶ χρηστὸν

[2, 6]   θύσας δὲ ὁ Ἰουλιανὸς τὰς νενομισμένας καὶ βασιλείους ἐν τῷ στρατοπέδῳ

[2, 10]   καί τινα ὑπ´ ἐκείνου διὰ νεότητα ἐπλημμελεῖτο, ἀλλ´ οὖν τῇ εὐγενείᾳ

[2, 3]   ἔς τε τὸν τοῦ Διὸς νεὼν καὶ τὰ λοιπὰ ἱερὰ προπεμφθεὶς

[2, 15]   τε παίδων αὐτῷ ὄντων πάνυ νηπίων. οἷς πιστεύσας ὁ Ἀλβῖνος τὴν

[2, 15]   δὲ ἀνὴρ προμηθής τε καὶ νήφων ὑπώπτευε τὴν ἐν Βρεττανίᾳ δύναμιν

[2, 8]   τὰ ἱερὰ τῆς Ἀντιοχείας τὸν Νίγρον ἄγουσι καὶ ἐς τὴν αὐτοῦ

[2, 7]   ἀρχῇ καὶ σεμνῆς βασιλείας προστάτην Νίγρον ἐπεκαλοῦντο, βοηθεῖν τε αὐτὸν τὴν

[2, 10]   οἰκοῦντες, οὕς φασι περὶ τὸν Νίγρον ἐσπουδακέναι· τὰ δ´ ἄλλα ἔθνη

[2, 15]   τῇ ἑαυτοῦ ἀρχῇ ἐπὶ τὸν Νίγρον ἠπείγετο. τῆς μὲν οὖν ὁδοιπορίας

[2, 9]   Ῥωμαίων ἀρχὴν μετέωρον φερομένην τὸν Νίγρον καὶ τὸν Ἰουλιανὸν ἁρπάσαι, καταγνοὺς

[2, 7]   ταῖς συνόδοις βοῆς, εἰκότως ὁ Νίγρος ἀναπεισθείς, ῥᾷστά τε αὑτῷ τὰ

[2, 8]   συμβόλοις. ἐπὶ τούτοις δὴ ὁ Νίγρος πάνυ τὴν ψυχὴν ηὐφραίνετο, ὠχυρῶσθαί

[2, 7]   τοίνυν αὐτοῖς συνεχῶς ἐπιτελῶν ὁ Νίγρος, περὶ ἃς μάλιστα ἐσπουδάκασι, καὶ

[2, 7]   ἐφύβριστα πάσχουσιν. ἦν δ´ ὁ Νίγρος τῶν μὲν πρὸ πολλοῦ ὑπατευσάντων,

[2, 7]   τις αὐτοῖς καὶ πόθος τοῦ Νίγρου, ἠπίως τε ἄρχοντος ἐν ἅπασι,

[2, 12]   Ἰουλιανοῦ καταγινώσκοντες ἀνανδρίαν, τοῦ δὲ Νίγρου μέλλησίν τε καὶ ῥᾳθυμίαν· τὸν

[2, 7]   μέχρις Εὐφράτου γῆς ὑπὸ τῇ Νίγρου ὄντων ἐξουσίᾳ. ἦν δὲ αὐτὸς

[2, 14]   γὰρ μέλλοντος καὶ ὑπτιάζοντος τοῦ Νίγρου, τῇ τε Ἀντιοχείᾳ ἐντρυφῶντος, ἐπιστῆναι

[2, 14]   τὴν ἀντικειμένην ἤπειρον Εὐρώπῃ τὰ Νίγρου φρονοῦσαν. ~τὰ μὲν δὴ πρὸς

[2, 9]   νοῆσαί τε ὀξὺς καὶ τὸ νοηθὲν ἐπιτελέσαι ταχύς. οὗτος τοίνυν παρὰ

[2, 9]   ἐνειθισμένος, πόνοις τε ἀντέχων ῥᾷστα, νοῆσαί τε ὀξὺς καὶ τὸ νοηθὲν

[2, 14]   Σεβῆρος ἐν τῇ Ῥώμῃ, καὶ νομὰς ἐπιδοὺς τῷ δήμῳ μεγαλοφρόνως, θέας

[2, 11]   ἐς τὴν Ῥώμην ἔξοδον ἐπήγγειλε· νομάς τε αὐτοῖς διαδοὺς καὶ ἐφόδια

[2, 3]   μεταβολή, αὐτός τι πλέον καρποῦσθαι νομίζει, ἐπεὶ τοῦ μὲν δημωφελοῦς καὶ

[2, 3]   προχωροίη, οὐδέν τι μέγα ὠφελεῖσθαι νομίζει. οἵ τ´ εἰθισμένοι ταῖς τῆς

[2, 3]   {τε} ἔφη „ἐγὼ ὃν σὺ νομίζεις πάντων ἀξιώτατον, σοί τε τῆς

[2, 3]   κοινὴν τῆς ἀρχῆς τὴν διοίκησιν νομίζοντας, ἀριστοκρατίαν τε ἀλλ´ οὐ τυραννίδα

[2, 8]   αὐτὴν ἰδιωτικὴν ἀλλὰ βασίλειον αὐλὴν νομίζοντες, πᾶσι κοσμήσαντες ἔξωθεν βασιλικοῖς συμβόλοις.

[2, 4]   καθαίρεσίν τε τῆς ἀνέτου ἐξουσίας νομίζοντες τὴν τῆς ἀρχῆς οὐκ ἔφερον

[2, 10]   κέρδος τῆς οὔπω βεβαίας ἀρχῆς νομίζουσιν. ἐπὶ μὲν γὰρ τὸ χαριέντως

[2, 3]   μοίρᾳ τίθεται, τὰ ἴδια καρποῦσθαι νομίζων, ὁ δὲ τῶν οἰκείων στερηθεὶς

[2, 15]   σὺν αὑτῷ πᾶν εἶχε, διῳκῆσθαι νομίζων πάντα λυσιτελῶς τῇ ἑαυτοῦ ἀρχῇ

[2, 5]   τῶν προβεβιωμένων αὑτῷ καὶ προπεπραγμένων νομίσας, φεύγειν μὲν ἢ λαθεῖν οὐκ

[2, 15]   μᾶλλον αὐτὸν ἐς πίστιν ὑπαγάγοιτο, νομίσματά τε αὐτοῦ κοπῆναι ἐπέτρεψε, καὶ

[2, 14]   ἔν τε τοῖς λοιποῖς ἱεροῖς νόμῳ βασιλικῷ καλλιερήσας, ἀνῆλθεν ἐς τὰ

[2, 13]   γνώμην ἔχοντες, κυκλώσασθαι αὐτοὺς πολεμίῳ νόμῳ, καὶ τιτρώσκειν μὲν ἢ παίειν

[2, 15]   αὐτὸν ὄντα πρεσβύτην καὶ ὑπὸ νόσου ἀρθρίτιδος ἐνοχλούμενον, τῶν τε παίδων

[2, 1]   πρὸς δὴ τοῦτον τὸν Περτίνακα νυκτὸς ἀκμαζούσης πάντων τε ὕπνῳ κατειλημμένων

[2, 2]   δὲ καὶ τὸ πλεῖστον τῆς νυκτὸς προκεχωρήκει καὶ τῆς ἑορτῆς ἐνεστώσης

[2, 1]   „πάλαι μέν“ φάναι „καὶ πάσης νυκτὸς τόδε τὸ τέλος τοῦ βίου

[2, 3]   καὶ τοῦ δήμου, ὡς προείρηται, νύκτωρ ἀναγαγόντων, φροντίσι μεγίσταις τὴν γνώμην

[2, 12]   αὑτούς, πολλοὶ δ´ ἐς Ῥώμην νύκτωρ λανθάνοντες εἰσῄεσαν, τὰ ὅπλα ὑποκρύπτοντες,

[2, 1]   ἐκκομισθέν τε τῆς αὐλείου θύρας νύκτωρ ὀχήματι ἐπιθέντες ἐς τὸ προάστειον

[2, 5]   αἵματι, ὁρᾶτε, μὴ πρὸς τὸ νῦν ἀνόσιον καὶ ὕστερον ὑμῖν ἐπικίνδυνον

[2, 10]   τὸ πρὸς τοὺς βασιλεύσαντας πειθήνιον) νῦν δὲ ἐπὶ τέλος τε ἀγαγεῖν

[2, 8]   ὑμῖν πάλαι γνώριμον· οὐδ´ ἂν νῦν ἐς ὑμᾶς παρῆλθον ταῦτα δημηγορήσων,

[2, 10]   καὶ αἱ ἄλλαι πόλεις μέχρι νῦν τῷ μηδένα εὑρίσκεσθαι τὸν ἄξιον

[2, 9]   αὐτὸν καὶ ἀράμενον ἐπὶ τοῖς νώτοις φέρειν τε ἀσφαλῶς καὶ στῆναι

[2, 11]   καὶ ἄνδρας φέρειν ἐπὶ τῶν νώτων ἐπαίδευεν, οἰόμενος οὕτως ἐκπλήξειν τούς

Livre, Chap.
[2, 14]	συντυχεῖν. ἐξήρτυε δὲ καὶ στόλον	ναυτικόν,	καὶ πάσας τὰς κατὰ τὴν
[2, 14]	τῶν κατὰ τὴν Ἰταλίαν πόλεων	νεανίας	μεταπεμπόμενος καὶ στρατεύων, εἴ τέ
[2, 3]	πάντα καὶ κατ´ ἀξίαν ἑκάστου	νέμειν	ἄνευ τοῦ δεινόν τι δρᾶσαι,
[2, 6]	ἐποιοῦντο οἱ τὴν σύγκλητον βουλὴν	νέμοντες	πατέρα τε ἤπιον καὶ χρηστὸν
[2, 6]	θύσας δὲ ὁ Ἰουλιανὸς τὰς	νενομισμένας	καὶ βασιλείους ἐν τῷ στρατοπέδῳ
[2, 10]	καί τινα ὑπ´ ἐκείνου διὰ	νεότητα	ἐπλημμελεῖτο, ἀλλ´ οὖν τῇ εὐγενείᾳ
[2, 3]	ἔς τε τὸν τοῦ Διὸς	νεὼν	καὶ τὰ λοιπὰ ἱερὰ προπεμφθεὶς
[2, 15]	τε παίδων αὐτῷ ὄντων πάνυ	νηπίων.	οἷς πιστεύσας ὁ Ἀλβῖνος τὴν
[2, 15]	δὲ ἀνὴρ προμηθής τε καὶ	νήφων	ὑπώπτευε τὴν ἐν Βρεττανίᾳ δύναμιν
[2, 8]	τὰ ἱερὰ τῆς Ἀντιοχείας τὸν	Νίγρον	ἄγουσι καὶ ἐς τὴν αὐτοῦ
[2, 7]	ἀρχῇ καὶ σεμνῆς βασιλείας προστάτην	Νίγρον	ἐπεκαλοῦντο, βοηθεῖν τε αὐτὸν τὴν
[2, 10]	οἰκοῦντες, οὕς φασι περὶ τὸν	Νίγρον	ἐσπουδακέναι· τὰ δ´ ἄλλα ἔθνη
[2, 15]	τῇ ἑαυτοῦ ἀρχῇ ἐπὶ τὸν	Νίγρον	ἠπείγετο. τῆς μὲν οὖν ὁδοιπορίας
[2, 9]	Ῥωμαίων ἀρχὴν μετέωρον φερομένην τὸν	Νίγρον	καὶ τὸν Ἰουλιανὸν ἁρπάσαι, καταγνοὺς
[2, 7]	ταῖς συνόδοις βοῆς, εἰκότως ὁ	Νίγρος	ἀναπεισθείς, ῥᾷστά τε αὑτῷ τὰ
[2, 8]	συμβόλοις. ἐπὶ τούτοις δὴ ὁ	Νίγρος	πάνυ τὴν ψυχὴν ηὐφραίνετο, ὠχυρῶσθαί
[2, 7]	τοίνυν αὐτοῖς συνεχῶς ἐπιτελῶν ὁ	Νίγρος,	περὶ ἃς μάλιστα ἐσπουδάκασι, καὶ
[2, 7]	ἐφύβριστα πάσχουσιν. ἦν δ´ ὁ	Νίγρος	τῶν μὲν πρὸ πολλοῦ ὑπατευσάντων,
[2, 7]	τις αὐτοῖς καὶ πόθος τοῦ	Νίγρου,	ἠπίως τε ἄρχοντος ἐν ἅπασι,
[2, 12]	Ἰουλιανοῦ καταγινώσκοντες ἀνανδρίαν, τοῦ δὲ	Νίγρου	μέλλησίν τε καὶ ῥᾳθυμίαν· τὸν
[2, 7]	μέχρις Εὐφράτου γῆς ὑπὸ τῇ	Νίγρου	ὄντων ἐξουσίᾳ. ἦν δὲ αὐτὸς
[2, 14]	γὰρ μέλλοντος καὶ ὑπτιάζοντος τοῦ	Νίγρου,	τῇ τε Ἀντιοχείᾳ ἐντρυφῶντος, ἐπιστῆναι
[2, 14]	τὴν ἀντικειμένην ἤπειρον Εὐρώπῃ τὰ	Νίγρου	φρονοῦσαν. ~τὰ μὲν δὴ πρὸς
[2, 9]	νοῆσαί τε ὀξὺς καὶ τὸ	νοηθὲν	ἐπιτελέσαι ταχύς. οὗτος τοίνυν παρὰ
[2, 9]	ἐνειθισμένος, πόνοις τε ἀντέχων ῥᾷστα,	νοῆσαί	τε ὀξὺς καὶ τὸ νοηθὲν
[2, 14]	Σεβῆρος ἐν τῇ Ῥώμῃ, καὶ	νομὰς	ἐπιδοὺς τῷ δήμῳ μεγαλοφρόνως, θέας
[2, 11]	ἐς τὴν Ῥώμην ἔξοδον ἐπήγγειλε·	νομάς	τε αὐτοῖς διαδοὺς καὶ ἐφόδια
[2, 3]	μεταβολή, αὐτός τι πλέον καρποῦσθαι	νομίζει,	ἐπεὶ τοῦ μὲν δημωφελοῦς καὶ
[2, 3]	προχωροίη, οὐδέν τι μέγα ὠφελεῖσθαι	νομίζει.	οἵ τ´ εἰθισμένοι ταῖς τῆς
[2, 3]	{τε} ἔφη „ἐγὼ ὃν σὺ	νομίζεις	πάντων ἀξιώτατον, σοί τε τῆς
[2, 3]	κοινὴν τῆς ἀρχῆς τὴν διοίκησιν	νομίζοντας,	ἀριστοκρατίαν τε ἀλλ´ οὐ τυραννίδα
[2, 8]	αὐτὴν ἰδιωτικὴν ἀλλὰ βασίλειον αὐλὴν	νομίζοντες,	πᾶσι κοσμήσαντες ἔξωθεν βασιλικοῖς συμβόλοις.
[2, 4]	καθαίρεσίν τε τῆς ἀνέτου ἐξουσίας	νομίζοντες	τὴν τῆς ἀρχῆς οὐκ ἔφερον
[2, 10]	κέρδος τῆς οὔπω βεβαίας ἀρχῆς	νομίζουσιν.	ἐπὶ μὲν γὰρ τὸ χαριέντως
[2, 3]	μοίρᾳ τίθεται, τὰ ἴδια καρποῦσθαι	νομίζων,	ὁ δὲ τῶν οἰκείων στερηθεὶς
[2, 15]	σὺν αὑτῷ πᾶν εἶχε, διῳκῆσθαι	νομίζων	πάντα λυσιτελῶς τῇ ἑαυτοῦ ἀρχῇ
[2, 5]	τῶν προβεβιωμένων αὑτῷ καὶ προπεπραγμένων	νομίσας,	φεύγειν μὲν ἢ λαθεῖν οὐκ
[2, 15]	μᾶλλον αὐτὸν ἐς πίστιν ὑπαγάγοιτο,	νομίσματά	τε αὐτοῦ κοπῆναι ἐπέτρεψε, καὶ
[2, 14]	ἔν τε τοῖς λοιποῖς ἱεροῖς	νόμῳ	βασιλικῷ καλλιερήσας, ἀνῆλθεν ἐς τὰ
[2, 13]	γνώμην ἔχοντες, κυκλώσασθαι αὐτοὺς πολεμίῳ	νόμῳ,	καὶ τιτρώσκειν μὲν ἢ παίειν
[2, 15]	αὐτὸν ὄντα πρεσβύτην καὶ ὑπὸ	νόσου	ἀρθρίτιδος ἐνοχλούμενον, τῶν τε παίδων
[2, 1]	πρὸς δὴ τοῦτον τὸν Περτίνακα	νυκτὸς	ἀκμαζούσης πάντων τε ὕπνῳ κατειλημμένων
[2, 2]	δὲ καὶ τὸ πλεῖστον τῆς	νυκτὸς	προκεχωρήκει καὶ τῆς ἑορτῆς ἐνεστώσης
[2, 1]	„πάλαι μέν“ φάναι „καὶ πάσης	νυκτὸς	τόδε τὸ τέλος τοῦ βίου
[2, 3]	καὶ τοῦ δήμου, ὡς προείρηται,	νύκτωρ	ἀναγαγόντων, φροντίσι μεγίσταις τὴν γνώμην
[2, 12]	αὑτούς, πολλοὶ δ´ ἐς Ῥώμην	νύκτωρ	λανθάνοντες εἰσῄεσαν, τὰ ὅπλα ὑποκρύπτοντες,
[2, 1]	ἐκκομισθέν τε τῆς αὐλείου θύρας	νύκτωρ	ὀχήματι ἐπιθέντες ἐς τὸ προάστειον
[2, 5]	αἵματι, ὁρᾶτε, μὴ πρὸς τὸ	νῦν	ἀνόσιον καὶ ὕστερον ὑμῖν ἐπικίνδυνον
[2, 10]	τὸ πρὸς τοὺς βασιλεύσαντας πειθήνιον)	νῦν	δὲ ἐπὶ τέλος τε ἀγαγεῖν
[2, 8]	ὑμῖν πάλαι γνώριμον· οὐδ´ ἂν	νῦν	ἐς ὑμᾶς παρῆλθον ταῦτα δημηγορήσων,
[2, 10]	καὶ αἱ ἄλλαι πόλεις μέχρι	νῦν	τῷ μηδένα εὑρίσκεσθαι τὸν ἄξιον
[2, 9]	αὐτὸν καὶ ἀράμενον ἐπὶ τοῖς	νώτοις	φέρειν τε ἀσφαλῶς καὶ στῆναι
[2, 11]	καὶ ἄνδρας φέρειν ἐπὶ τῶν	νώτων	ἐπαίδευεν, οἰόμενος οὕτως ἐκπλήξειν τούς

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 26/04/2007