Livre, Chap.
[2, 9]	ὁ Σεβῆρος εὐμαρῶς αὐτοὺς ἐς	ἃ	ἐβούλετο ὑπηγάγετο, προσποιούμενος οὐχ οὕτω
[2, 13]	τά τε ξιφίδια περιαιροῦσιν αὐτῶν	ἃ	παρῃώρηντο {τῷ} ἀργύρῳ καὶ {τῷ}
[2, 7]	ἀπατήσας τῷ μὴ δύνασθαι ἀποπληρῶσαι	ἃ	ὑπέσχετο· οὔτε γὰρ οἴκοθεν ἦν
[2, 8]	{φρουροὺς} ὑπηρέτας, μηδὲ πληρώσαντος ἐκείνου	ἃ	ὑπέσχετο. τίνα τοίνυν ἔχετε γνώμην,
[2, 8]	πραγμάτων ἐπιμέλειαν, καὶ ἐς τὸ	ἁβροδίαιτον	ἀνειμένος τοῖς Ἀντιοχεῦσι συνευφραίνετο, ἑορταῖς
[2, 7]	ῥᾳθύμως προσφερόμενος, ἐς δὲ τὸ	ἁβροδίαιτον	καὶ ἄσεμνον ἐπιδιδοὺς ἑαυτόν. εὑρίσκετό
[2, 10]	νῦν δὲ ἐπὶ τέλος τε	ἀγαγεῖν	καὶ ἀνύσαι ταῦτα ἅπερ ὑμῖν
[2, 3]	μισεῖται, τοσούτῳ τὰ μέλλοντα ὡς	ἀγαθὰ	μεγάλως ἐλπίζεται. καὶ τὰ μὲν
[2, 3]	οὐ τυραννίδα ὑπομενοῦντας αὐτούς τε	ἀγαθὰς	ἔχειν ἐλπίδας καὶ πᾶσι τοῖς
[2, 3]	ἂν ὁ πρῶτός τι δράσας	ἀγαθὸν	ἀνυπέρβλητον καταθῆται χάριν, τὸ μὴ
[2, 13]	τὸ Σεβήρου ὄνομα, καὶ μετ´	ἀγαθῶν	ἐλπίδων ἐλθεῖν ὡς μέλλοντας τὸν
[2, 4]	καὶ χρηστὰ ἔργα ἐλπίδων τε	ἀγαθῶν	τοῖς ἀρχομένοις ὑποφαινομένων ἐβάσκηνε πάντα
[2, 10]	οὓς αἰδεῖσθε, δεδηλώκατε δι´ ὧν	ἀγανακτεῖτε	ἐφ´ οἷς οἱ κατὰ τὴν
[2, 15]	Ἀλβῖνος τὴν τιμὴν ὑπεδέξατο ἀσπαστῶς,	ἀγαπήσας	ἄνευ μάχης καὶ κινδύνου λαβεῖν
[2, 10]	ἐς Ῥώμην ἀφόδου βουλεύσασθαι ἐθάρρησαν,	ἀγαπητῶς	ἐκεῖ μένοντες, καὶ τὴν ἐφήμερον
[2, 12]	τὰ πρὸς πόλεμον ἕτοιμα ποιούντων,	ἀγγέλλεται	ὁ Σεβῆρος ἤδη προσιών. καὶ
[2, 8]	καὶ γὰρ οἱ τὰ ἐκεῖθεν	ἀγγέλλοντές	φασι μηδὲ τοὺς στρατιώτας, οἳ
[2, 9]	ταχύς. οὗτος τοίνυν παρὰ τῶν	ἀγγελλόντων	πυνθανόμενος τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν μετέωρον
[2, 4]	καὶ ἐν τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν	ἀγεώργητόν	τε καὶ παντάπασιν οὖσαν ἀργὸν
[2, 2]	πειθόμενος, βιοὺς δὲ ὡς οὐκ	ἀγνοεῖτε,	ὑπὸ πλήθους τροφῆς ἀποπνιγεὶς διεφθάρη.
[2, 5]	ὑποψίας καὶ οὐδὲν ἧττον ὑμῶν	ἀγνοοῦντα	τὰ τότε πεπραγμένα, ὡς εἴ
[2, 12]	ἔτι ὑπτιάζοντος καὶ τὰ πραττόμενα	ἀγνοοῦντος.	ἐπεὶ δὲ ταῦτα διάπυστα τῷ
[2, 10]	τε ἡμέτερον ὄνομα πύθοιντο οὐκ	ἄγνωστον	οὐδ´ ἄσημον παρ´ αὐτοῖς ὑπάρχον
[2, 2]	ἀλλ´ ἀντ´ ἐκείνου γὰρ ὑμῖν	ἄγομεν	ἡμεῖς τε καὶ ὁ δῆμος
[2, 2]	τε Λαῖτος καὶ Ἔκλεκτος εἰσῆλθον	ἄγοντες	τὸν Περτίνακα· συγκαλέσας τε τοὺς
[2, 9]	ἐπεὶ δὲ κατὰ τὴν τῆς	ἀγορᾶς	ἀρχὴν ἐγένετο, ἔνθα ἐπὶ τῆς
[2, 9]	καὶ στῆναι βεβαίως ἐπὶ τῆς	ἀγορᾶς	μέσης, ἐς ὕψος ἄραντα τὸν
[2, 7]	καταφρονήσει, ὡς προϊόντα τε κακῶς	ἀγορεύειν,	ἐπ´ αἰσχραῖς τε καὶ ἀμφιβόλοις
[2, 8]	ἱερὰ τῆς Ἀντιοχείας τὸν Νίγρον	ἄγουσι	καὶ ἐς τὴν αὐτοῦ οἰκίαν
[2, 14]	αὐτῷ ἐθαυμάζετο, μάλιστα δὲ τὸ	ἀγχίνουν	τῆς γνώμης τό τε τῶν
[2, 3]	ἐς Αἰνείαν τὸν Ἀφροδίτης καὶ	Ἀγχίσου	τὴν τοῦ γένους διαδοχήν) ἔτι
[2, 3]	αἰσθήσει ἐκπλήττει δέος τε καὶ	ἀγῶνα	οὐ μικρὸν ἐμποιεῖ. μεγάλων γὰρ
[2, 3]	οὐ τὸν τυχόντα μοι ἐπηρτημένον	ἀγῶνα	πρὸς τὸ ἄξιον ἐμαυτὸν παρασχεῖν
[2, 4]	ματαίοις ἐγκλήμασι περιπίπτειν προνοούμενος. ἐν	ἀδείᾳ	τε καὶ μακαρίῳ βίῳ ἥ
[2, 2]	ὁ φόβος ῥήματα, ταῦτα προελθούσης	ἀδείας	καὶ ἐλευθερίας ῥᾳδίως ἐλέγετο. πλεῖστον
[2, 6]	διὰ τῶν ὅπλων αὐτὸν ἀνάξειν	ἀδεῶς	ἐς τὴν βασίλειον αὐλήν. ἐπεὶ
[2, 3]	ὡς λυπεῖ δουλεία, οὐδέ τις	ἀδεῶς	τὰ ἑαυτοῦ ἔχων ἐν χάριτος
[2, 9]	αὐτοῦ διατυποῦντος καὶ κούφαις καὶ	ἀδήλοις	ἐπαιωρουμένου ἐλπίσι, διηγγέλλετο τὰ πραττόμενα
[2, 4]	τε γνώμης ὅτι μηδένα ἑκὼν	ἀδικήσει	ποτὲ ἑκάστῳ τὸ κατ´ ἀξίαν
[2, 3]	δεινόν τι δρᾶσαι, μὴ παρέχον	ἄδικον	εὐπορίαν χρημάτων, διδάσκει φειδὼ σώφρονα
[2, 10]	ἴστε, οὔτε ἐμοῦ ῥᾳθυμίαν ἢ	ἀδρανίαν	καταγνώσονται, οὔτε τὸ ὑμέτερον γενναῖον
[2, 6]	καὶ ἐς τὰ ἐπιόντα ἐγένετο,	ἀεὶ	αὐτοῖς τῆς φιλοχρηματίας καὶ τῆς
[2, 10]	πολεμικῶν ἔργων ἐγγεγύμνασθε ὑμεῖς μὲν	ἀεὶ	βαρβάροις ἀντιταττόμενοι, καὶ φέρειν πόνους
[2, 2]	τῆς πόλεως ἐπάρχοντα τοσούτων ἐτῶν	ἀεὶ	διὰ τιμῆς τε καὶ θαύματος
[2, 3]	εὐεργεσιῶν προϋπαρχουσῶν τὸ ἰσότιμον δυσέφικτον	ἀεὶ	ἐν ταῖς ἀμοιβαῖς, καὶ μικρὰ
[2, 13]	τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν ἔνδοξον οὖσαν	ἀεί,	ἣν καὶ οἱ πρόγονοι ἢ
[2, 3]	τὰ μὲν δεινὰ τῶν ἔργων	ἀεὶ	μνημονεύεται (τὸ γὰρ λυπῆσαν δυσαπάλειπτον)
[2, 2]	αὐτὸς αὑτῷ· συμβουλεύουσι γὰρ ἡμῖν	ἀεὶ	τὰ ἄριστα καὶ σωτήρια {οἷς}
[2, 11]	τοσούτου στρατοῦ εἰκότως ἐταράττοντο τῷ	ἀήθει	τοῦ πράγματος· οὔτε δὲ ἀντιστῆναι
[2, 12]	χιλιαρχούντων ἀναπέμπεται, ἀποκτενῶν ἄνανδρον καὶ	ἄθλιον	πρεσβύτην, ἰδίοις χρήμασιν ὠνησάμενον οὕτω
[2, 3]	διοίκησιν ὀνομάζουσιν, ἀλλὰ μικρολογίαν καὶ	ἀθλιότητα	βίου ὀνειδίζουσιν οὐκ εἰδότες, ὅτι
[2, 11]	οὓς ἔψευστο. χρήματα δὴ πάντα	ἀθροίζων	τά τε αὑτοῦ καὶ παρὰ
[2, 8]	σεβασμίου τιμῆς ἐξ αὐτοσχεδίου παρασκευῆς	ἀθροίσαντες,	καὶ προπομπεύοντος τοῦ πυρός, ἔς
[2, 10]	ἅμα καὶ ἄρχοντας, προσηγάγετο αὐτούς.	ἀθροίσας	δὲ τοὺς πανταχόθεν στρατιώτας, Σεβῆρόν
[2, 12]	χρήσεται τοῖς πράγμασιν, οὐκ εἰδώς,	ἀθροισθῆναι	κελεύσας τὴν σύγκλητον καταπέμπει γράμματα,
[2, 10]	τὰ δ´ ἄλλα ἔθνη καὶ	αἱ	ἄλλαι πόλεις μέχρι νῦν τῷ
[2, 10]	πρός τε βασιλέας τίμιον, οὓς	αἰδεῖσθε,	δεδηλώκατε δι´ ὧν ἀγανακτεῖτε ἐφ´
[2, 5]	ἀποστραφέντες ἀνεχώρουν σεμνοῦ βασιλέως γῆρας	αἰδούμενοι·	ἔτι δὲ λαλοῦντα τὸν πρεσβύτην
[2, 11]	τῶν καμάτων ἄρχοντα οἱ στρατιῶται	αἰδούμενοι	μετὰ προθυμίας πάντα ἔπραττον. ὃ
[2, 1]	ἐντιμότατον γενόμενον, ἢ διὰ σεμνότητα	αἰδούμενος	ἢ ὡς πένητα τηρήσας. ἦν
[2, 3]	εὐφημηθεὶς πάσης τε τιμῆς καὶ	αἰδοῦς	παρ´ αὐτῶν τυχὼν ἔς τε
[2, 6]	τε τῆς πρὸς τοὺς ἄρχοντας	αἰδοῦς.	τὸ γὰρ μήτε τοῖς οὕτως
[2, 2]	αὐτῷ ἐπάρχῳ ὄντι μετρίαν ἀπένεμον	αἰδῶ.	συμπαραλαβόντες οὖν καὶ τῶν λοιπῶν
[2, 6]	τολμῶντα ἐπεξελθεῖν τῷ τοῦ βασιλέως	αἵματι,	ἔμενον μὲν ἐντὸς τοῦ τείχους
[2, 9]	ἀπίστους καὶ βασιλείῳ καὶ ἐμφυλίῳ	αἵματι	μιάναντας τὸν ὅρκον, ἔλεγέ τε
[2, 5]	καὶ βασιλείῳ μιᾶναι τὰς δεξιὰς	αἵματι,	ὁρᾶτε, μὴ πρὸς τὸ νῦν
[2, 13]	ἀσεβήσαντας καὶ ἐμφυλίῳ καὶ βασιλικῷ	αἵματι	τὰς δεξιὰς μιάναντας τήν τε
[2, 9]	ὡς θέλειν ἐπεξελθεῖν τοιούτου βασιλέως	αἵματι.	ὥσπερ δὲ τὰ σώματα οἱ
[2, 6]	τῶν ἀρχόντων καταφρονήσεως καὶ μέχρις	αἵματος	αὐξηθείσης. ~ὁ δ´ οὖν Ἰουλιανὸς
[2, 3]	τῶν εὐπατριδῶν (ἀνέφερε γοῦν ἐς	Αἰνείαν	τὸν Ἀφροδίτης καὶ Ἀγχίσου τὴν
[2, 10]	πρὸς τὰς μάχας ἐμβριθὲς ὑποστῆναι	αἱρήσονται,	καὶ σωμάτων μεγέθεσι καὶ πόνων
[2, 3]	ὄντα καὶ ἐξαίρετα τιμῆς τε	αἰσθήσει	ἐκπλήττει δέος τε καὶ ἀγῶνα
[2, 7]	ἐλπίδων ὑπηγανάκτουν, ὅ τε δῆμος	αἰσθόμενος	τῆς γνώμης τῶν στρατιωτῶν εἶχον
[2, 7]	προϊόντα τε κακῶς ἀγορεύειν, ἐπ´	αἰσχραῖς	τε καὶ ἀμφιβόλοις ἡδοναῖς σκώπτειν.
[2, 6]	καὶ χρημάτων ἐδιδάχθησαν ἄπληστον καὶ	αἰσχρὰν	ἐπιθυμίαν καταφρόνησίν τε τῆς πρὸς
[2, 6]	γνώμην τοῦ δήμου μετά τε	αἰσχρᾶς	καὶ ἀπρεποῦς διαβολῆς ὠνησάμενος τὴν
[2, 8]	προγόνων ἄνωθεν ἀρχὴν μὴ περιιδεῖν	αἰσχρῶς	ἐρριμμένην. ὥσπερ δὲ τὸ τοῖς
[2, 13]	ἢ δι´ εὐγένειαν διεδέξαντο, ταύτην	αἰσχρῶς	καὶ ἀτίμως ὥσπερ τι τῶν
[2, 13]	δὲ ἐπὶ τῷ ἀνόπλους ἐλθεῖν,	αἰσχρῶς	καὶ ἐφυβρίστως ἑαλωκότες. ἐκέχρητο δὲ
[2, 12]	τε καὶ ὑπὸ πάντων καταλειφθείς,	αἰσχρῶς	ὀλοφυρόμενος ἐφονεύθη· ~ἐπεὶ δὲ τὰ
[2, 10]	θαλάττης τοσαύτην ἀρχὴν ὠνησάμενός τις	αἰσχρῶς	πρός τε τοῦ δήμου, ὡς
[2, 6]	στρατιώτῃ τοσοῦτον ἀργύριον ὅσον μήτε	αἰτῆσαι	μήτε λήψεσθαι προσεδόκησαν· τὰ δὲ
[2, 2]	ἡ αὐτὴ πᾶσιν ἀνθρώποις θανάτου	αἰτία,	διάφοροι δὲ οὖσαι ἐς ἓν
[2, 7]	ταύτης τῆς τόλμης καὶ τῆς	αἰτίας	οἵ τε στρατιῶται σφαλέντες τῶν
[2, 5]	αὐτοῖς πυνθάνεσθαι τε ἐπειρᾶτο τὰς	αἰτίας	τῆς ὁρμῆς πείθειν τε ἐπεχείρει
[2, 6]	εἶναι τὸν κωλύοντα, ἀρχηγὸν καὶ	αἴτιον	ἀπρεποῦς καὶ ἀπειθοῦς καταστάσεως καὶ
[2, 2]	ἡμῖν ὁ βασιλεὺς τέθνηκεν ἀποπληξίᾳ·	αἴτιος	δὲ τοῦ τοιούτου θανάτου οὐκ
[2, 3]	καταφρονήσας) ἐλογίζετο δὲ τήν τε	αἰφνίδιον	τῆς τυραννίδος μεταβολὴν τήν τε
[2, 1]	θανάτου φήμην ἐγκατασπεῖραι, ὅτι δὴ	αἰφνιδίως	τετελευτήκοι ἀποπληξίας ἐπιπεσούσης· καὶ γὰρ
[2, 5]	ἄνετον καὶ ἀκόλαστον παρέξοντα ἐξουσίαν.	αἰφνιδίως	τοίνυν, οὐδενὸς προσδοκῶντος, ἀλλὰ πάντων
[2, 13]	ἐχρήσατο, ὡς ἂν χειρώσαιτο καὶ	αἰχμαλώτους	τοὺς τὸν Περτίνακα ἀνῃρηκότας λάβοι.
[2, 3]	ὁ δὲ τῶν οἰκείων στερηθεὶς	αἰώνιον	ἔχει τὴν μνήμην τοῦ λελυπηκότος.
[2, 6]	βασιλέα, ὑπέρ τε τῆς κεφαλῆς	αἰωροῦντες	τὰς ἀσπίδας καὶ τὰ δόρατα,
[2, 15]	τοιούτου τήν τε ἡλικίαν ἔτι	ἀκμάζοντος	αὐτὸν ὄντα πρεσβύτην καὶ ὑπὸ
[2, 5]	στρατοπέδου δρόμῳ φερόμενοι αὐτοὶ ἡμέρας	ἀκμαζούσης	ἐπεισῆλθον τοῖς βασιλείοις τά τε
[2, 1]	δὴ τοῦτον τὸν Περτίνακα νυκτὸς	ἀκμαζούσης	πάντων τε ὕπνῳ κατειλημμένων ἀφικνοῦνται
[2, 14]	στρατιώταις πολλὰ δωρησάμενος, καὶ τοὺς	ἀκμαιοτάτους	ἐπιλεξάμενος ἐς τὸ δορυφόρους εἶναι
[2, 5]	τὸν πάλιν αὐτοῖς ἄνετον καὶ	ἀκόλαστον	παρέξοντα ἐξουσίαν. αἰφνιδίως τοίνυν, οὐδενὸς
[2, 1]	καὶ ἀπὸ τῆς πικρᾶς καὶ	ἀκολάστου	τυραννίδος πάντες ἀναπνεύσειαν. καθ´ ἑαυτοὺς
[2, 13]	ὁρᾶτε· εἴληφθε γοῦν ῥᾳδίως, καὶ	ἀκονιτί	γε ἑαλώκατε. ἔστι δ´ ἐν
[2, 14]	καὶ βασιλέων ἀναιμωτί τε καὶ	ἀκονιτὶ	τοσαῦτα κατωρθωκότα. πάντα γὰρ ἐν
[2, 1]	ᾤοντο τὴν φήμην προδιαβεβλημένης τῆς	ἀκορέστου	καὶ ὑπερβαλλούσης ἐκείνου τρυφῆς. πρῶτον
[2, 10]	πρός τε τοῦ δήμου, ὡς	ἀκούετε,	μεμίσηται, πρός τε τῶν ἐκεῖ
[2, 12]	καὶ ῥᾳθυμίαν· τὸν δὲ Σεβῆρον	ἀκούοντες	ἤδη παρόντα ἐθαύμαζον. ὁ δὲ
[2, 11]	τὴν δύναμιν καὶ τὸ πλῆθος	ἀκούων,	οὔτε δὲ τῷ δήμῳ πιστεύων,
[2, 7]	Κομόδου ἀσωτίᾳ καὶ ἀφειδέσι καὶ	ἀκρίτοις	ἀναλώμασιν. ἐκ δὲ ταύτης τῆς
[2, 3]	τ´ εἰθισμένοι ταῖς τῆς τυραννίδος	ἀκρίτοις	καὶ ἀφειδέσι μεγαλοδωρίαις ἐντρυφᾶν τὴν
[2, 14]	καὶ εἴσοδον ἀριστοκρατίας, μήτε δὲ	ἄκριτόν	τινα φονευθήσεσθαι ἢ δημευθήσεσθαι, μήτε
[2, 15]	δὲ αὐτῷ τὰ πρὸς τὸν	Ἀλβῖνον	διὰ σοφίας ἀσφαλῶς εἶχεν, οὐδέ
[2, 15]	μαχιμωτάτων. ἦρχε δ´ αὐτῆς πάσης	Ἀλβῖνος,	ἀνὴρ τὸ μὲν γένος τῶν
[2, 15]	πάνυ νηπίων. οἷς πιστεύσας ὁ	Ἀλβῖνος	τὴν τιμὴν ὑπεδέξατο ἀσπαστῶς, ἀγαπήσας
[2, 1]	καὶ ὅτι μὴ σκῆψις ἀλλ´	ἀλήθεια	πρόσεστι τοῖς λεχθεῖσιν. ἐπιγνοὺς δὲ
[2, 9]	φαίνεται· ἅπερ πάντα ἀψευδῆ καὶ	ἀληθῆ	τότε πιστεύεται ὅταν ἐς τὴν
[2, 1]	ἐφύγομεν, καὶ ὅτι μὴ σκῆψις	ἀλλ´	ἀλήθεια πρόσεστι τοῖς λεχθεῖσιν. ἐπιγνοὺς
[2, 2]	ἐς ἓν τέρμα βίου συντελοῦσιν.	ἀλλ´	ἀντ´ ἐκείνου γὰρ ὑμῖν ἄγομεν
[2, 2]	τοῦ τοιούτου θανάτου οὐκ ἄλλος,	ἀλλ´	αὐτὸς αὑτῷ· συμβουλεύουσι γὰρ ἡμῖν
[2, 3]	ἀρχὴν τελέσας δεύτερον. ὃ δὲ	„ἀλλ´	αὐτός {τε} ἔφη „ἐγὼ ὃν
[2, 5]	ἄνοπλοι πρὸς ὡπλισμένους, οὐκ ἔμενον,	ἀλλ´	ἕκαστος ἣν ἐγκεχείριστο φρουρὰν λιπὼν
[2, 8]	ἢ μείζονος {ἐλπίδος} ἐπιθυμίᾳ ἀνεπειθόμην.	ἀλλ´	ἐμὲ καλοῦσι Ῥωμαῖοι, καὶ συνεχῶς
[2, 3]	ἐν τῇ καθέδρᾳ ἡ προεδρία,	ἀλλ´	ἐν τοῖς ἔργοις, εἴ τις
[2, 4]	ἐς τὴν βασίλειον αὐλὴν ἀναγαγεῖν,	ἀλλ´	ἔν τε τῇ πατρῴᾳ μένειν
[2, 1]	σῷ ἥδε ἡμῶν ἡ ἄφιξις,	ἀλλ´	ἐπὶ σωτηρίᾳ τῇ τε ἡμῶν
[2, 10]	γινομένων οὐκ ἐς ἐκεῖνον ἀνεφέρομεν,	ἀλλ´	ἐς τοὺς περὶ αὐτὸν κόλακάς
[2, 8]	δὲ οὐδὲ κοῦφαι καλοῦσιν ἐλπίδες,	ἀλλ´	ὅ τε Ῥωμαίων δῆμος, ᾧ
[2, 6]	τὰ δὲ χρήματα μὴ μελλήσειν,	ἀλλ´	οἴκοθεν ἤδη μεταπέμψεσθαι. τούτοις ἀναπεισθέντες
[2, 5]	ὑποπτεύετε, ἑτέροις ἐπιφέρειν τὸ ἔγκλημα.	ἀλλ´	ὅμως κἀκείνου τελευτήσαντος οὐδὲν ὑμῖν
[2, 3]	ταῖς στρατιωτικαῖς πράξεσιν ἦν εὐκλεής,	ἀλλ´	ὅσον εὐγενείας χάριν πολὺ τῶν
[2, 11]	ᾔδεσαν· ὄφλημα γὰρ αὐτὸν ἀποτίνειν	ἀλλ´	οὐ δωρεὰν διανέμειν ἐλογίζοντο. ὁ
[2, 10]	ἀντιστῆναι. δοκίμιον δὲ στρατιωτῶν κάματος,	ἀλλ´	οὐ τρυφή, ᾗπερ ἐκεῖνοι ἐγκραιπαλῶντές
[2, 3]	τὴν διοίκησιν νομίζοντας, ἀριστοκρατίαν τε	ἀλλ´	οὐ τυραννίδα ὑπομενοῦντας αὐτούς τε
[2, 13]	ἰδιωτικῶν κειμηλίων ἐπ´ ἀργυρίῳ κατηλλάξασθε.	ἀλλ´	οὐδ´ αὐτόν, ὃν οὕτως ἄρχοντα
[2, 11]	τὴν πρὸς μεσημβρίαν βλέπουσαν διῆκον.	ἀλλ´	οὐδὲ τῆς πόλεως προελθεῖν Ἰουλιανὸς
[2, 10]	πηγνυμένους πατεῖν, καὶ πίνειν ὀρυττόμενον	ἀλλ´	οὐκ ἀνιμώμενον ὕδωρ εἰθισμένοι. θήραις
[2, 10]	ὑπ´ ἐκείνου διὰ νεότητα ἐπλημμελεῖτο,	ἀλλ´	οὖν τῇ εὐγενείᾳ καὶ τῇ
[2, 14]	ἢ δημευθήσεσθαι, μήτε συκοφαντοῦντος ἀνέξεσθαι,	ἀλλὰ	βαρυτάτην εὐδαιμονίαν τοῖς ἀρχομένοις παρέξειν,
[2, 8]	οἰκίαν καθιστᾶσιν, οὐκέτι αὐτὴν ἰδιωτικὴν	ἀλλὰ	βασίλειον αὐλὴν νομίζοντες, πᾶσι κοσμήσαντες
[2, 3]	εὐγενείας, οὐκ ἔχον κολακείας ὑποψίαν	ἀλλὰ	δεῖξιν καὶ πίστιν εὐνοίας, ἄλλῳ
[2, 5]	φονεῖς καὶ μὴ μόνον ἐμφυλίῳ	ἀλλὰ	καὶ βασιλείῳ μιᾶναι τὰς δεξιὰς
[2, 2]	ἡ τύχη οὐ βασιλέα μόνον	ἀλλὰ	καὶ πατέρα χρηστόν. εὐφρανεῖ τε
[2, 14]	τοῦ Περτίνακος οὐ μόνον τοὔνομα	ἀλλὰ	καὶ τὴν γνώμην. τοιαῦτά τινα
[2, 2]	ὑμᾶς μόνον τοὺς ἐνταῦθα δορυφοροῦντας,	ἀλλὰ	καὶ τοὺς ἐπὶ ταῖς ὄχθαις
[2, 10]	ἤλπιζε τοῖς Ἰλλυρικοῖς εἶναι κεχαρισμένον,	ἀλλὰ	καὶ τῷ δήμῳ τῶν Ῥωμαίων
[2, 11]	οὐ γὰρ μόνον αὐτὸν συμπονοῦντα	ἀλλὰ	καὶ τῶν καμάτων ἄρχοντα οἱ
[2, 7]	ἐξ ἐπιβουλῆς μνᾶται τὴν ἀρχήν,	ἀλλὰ	καλούμενος καὶ βοηθήσων ἄπεισι Ῥωμαίοις
[2, 4]	οὐκ ἴδια τοῦ βασιλεύοντος εἶναι,	ἀλλὰ	κοινὰ καὶ δημόσια τῆς Ῥωμαίων
[2, 1]	ἀπατῆσαι βούλεσθαι, εἶθ´ οὕτως φονεῦσαι;	„ἀλλὰ	μήν“ ἔφη ὁ Ἔκλεκτος „ἐπεὶ
[2, 4]	ἐκθειάζειν αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν ἔπειθεν.	ἀλλὰ	μὴν καὶ τῶν βαρβάρων, ὅσοι
[2, 3]	σύμμετρον καὶ κεκριμένην διοίκησιν ὀνομάζουσιν,	ἀλλὰ	μικρολογίαν καὶ ἀθλιότητα βίου ὀνειδίζουσιν
[2, 7]	οἱ δημόσιοί τι θησαυροὶ εἶχον,	ἀλλὰ	πάντα προκεκένωτο τῇ Κομόδου ἀσωτίᾳ
[2, 5]	ἐξουσίαν. αἰφνιδίως τοίνυν, οὐδενὸς προσδοκῶντος,	ἀλλὰ	πάντων ἐν ἡσυχίᾳ διατριβόντων, θυμῷ
[2, 4]	τῆς ἀρχῆς οὐκ ἔφερον εὐταξίαν.	ἀλλὰ	τὰ μὲν πρῶτα κατ´ ὀλίγον
[2, 13]	θέλῃ τὴν ἀξίαν τιμωρίαν, ἐστέ.	ἀλλὰ	τί μὲν χρὴ παθεῖν ὑμᾶς,
[2, 10]	ἀρχή, οἳ δὲ οὐκ ἠνέσχοντο,	ἀλλὰ	τοιοῦτον ἄνδρα φόνῳ ἀπεσκευάσαντο. τὴν
[2, 6]	γυναικός) ἧκε τὴν ἀρχὴν ὠνούμενος.	ἀλλὰ	τοῦτον μὲν οὐ προσήκαντο φοβηθέντες
[2, 10]	τὸν Νίγρον ἐσπουδακέναι· τὰ δ´	ἄλλα	ἔθνη καὶ αἱ ἄλλαι πόλεις
[2, 11]	ἐκεῖνα ὄρη, καὶ οἷα οὐκ	ἄλλα	ἐν τῇ καθ´ ἡμᾶς γῇ,
[2, 10]	δ´ ἄλλα ἔθνη καὶ αἱ	ἄλλαι	πόλεις μέχρι νῦν τῷ μηδένα
[2, 11]	Ἰταλίας, καὶ τοῦτο μετὰ τῆς	ἄλλης	εὐδαιμονίας παρασχούσης τῆς φύσεως Ἰταλιώταις,
[2, 3]	ἐάσας αὑτοῦ προπομπεῦσαι οὔτε τι	ἄλλο	τῶν βασιλικῶν συμβόλων ἐς ὕψος
[2, 2]	λέγοντες, οἳ δὲ τὸν μονομάχον,	ἄλλοι	δὲ ἀπρεπέστερα βλασφημοῦντες. καὶ ὅσα
[2, 4]	Περτίνακι ἀρχῇ. οἱ μὲν οὖν	ἄλλοι	πάντες ἄνθρωποι καὶ κοινῇ καὶ
[2, 2]	δὲ τοῦ τοιούτου θανάτου οὐκ	ἄλλος,	ἀλλ´ αὐτὸς αὑτῷ· συμβουλεύουσι γὰρ
[2, 4]	χάριτος ἀπρεποῦς καὶ βίας ὠμῆς	ἀλλότριος,	ἑκόντες αὐτῷ προσεχώρουν. πρεσβεῖαί τε
[2, 4]	πρεσβυτέρους ὑπομιμνήσκων εὔφραινε, τοὺς δ´	ἄλλους	πάντας ἐξ ὠμῆς καὶ ἐφυβρίστου
[2, 3]	ἀλλὰ δεῖξιν καὶ πίστιν εὐνοίας,	ἄλλῳ	μὲν ἂν τῷ θάρσος καὶ
[2, 13]	ἐφυβρίστως ἑαλωκότες. ἐκέχρητο δὲ καὶ	ἄλλῳ	ὁ Σεβῆρος σοφίσματι· δεδιὼς γὰρ
[2, 9]	Περτίνακα καὶ ῥῖψαι, αὐτῷ δὲ	ἄλλως	ἑστῶτι ὑποδῦναί τε αὐτὸν καὶ
[2, 15]	προσποιήτῳ δελεάζει τὸν ἄνθρωπον, καὶ	ἄλλως	μὲν ὄντα τὴν γνώμην χαῦνον
[2, 6]	τε ἐνθουσιῶσιν ἐοικότες κίνησίς τε	ἄλογος	κατεῖχε τὸν δῆμον ζητούντων τοὺς
[2, 8]	ἐκ μόνης προαιρέσεως ἰδιωτικῆς καὶ	ἀλόγου	ἐλπίδος ἢ μείζονος {ἐλπίδος} ἐπιθυμίᾳ
[2, 5]	τε αὐτοὺς καὶ παύσειν τῆς	ἀλόγου	ὁρμῆς. καὶ δὴ τοῦ δωματίου
[2, 5]	ἐν ἡσυχίᾳ διατριβόντων, θυμῷ καὶ	ἀλόγῳ	ὁρμῇ ἐκ τοῦ στρατοπέδου δρόμῳ
[2, 11]	στρατιωτικὸν καὶ τὰ στενὰ τῶν	Ἄλπεων	προκαταλαβεῖν μέγιστα ἐκεῖνα ὄρη, καὶ
[2, 10]	πάντας τοὺς κατὰ τὸ Ἰλλυρικὸν	ἅμα	καὶ ἄρχοντας, προσηγάγετο αὐτούς. ἀθροίσας
[2, 3]	οὐχ οὕτως δυσπόριστον ὡς ἀναίσθητον	ἅμα	καὶ ἀχάριστον ὀνομάζεται. ὁρῶ δὴ
[2, 9]	ἐς δὲ πραγμάτων διοίκησιν γενναῖος	ἅμα	καὶ θυμοειδής, σκληρῷ τε βίῳ
[2, 8]	καλοῦντας καὶ δεομένους ὀκνηρὸν ἀνανδρίας	ἅμα	καὶ προδοσίας φέρει διαβολήν. διὸ
[2, 3]	λυπῆσαν δυσαπάλειπτον) τὰ δὲ χρηστὰ	ἅμα	τῇ ἀπολαύσει καὶ τὴν περὶ
[2, 1]	ὁ δὲ Λαῖτος καὶ Ἔκλεκτος	ἅμα	τῇ Μαρκίᾳ τὸ πρακτέον ἐβουλεύοντο.
[2, 1]	τοῦ σχήματος, καὶ τὸν Λαῖτον	ἅμα	τῷ Ἐκλέκτῳ εἰσελθόντα καίτοι δοκοῦντα
[2, 3]	συγκλήτου βουλῆς. ἐπεὶ δὲ αὐτὸν	ἅμα	τῷ ἐπιφανῆναι πάντες ὁμοθυμαδὸν εὐφήμησαν
[2, 14]	καὶ τὸ ἐς τὰ τολμώμενα	ἅμα	τῷ θαρραλέῳ εὔελπι. ἐπεὶ τοίνυν
[2, 14]	ἀφικνεῖται, ἔκπληξίν τε καὶ δέος	ἅμα	τῷ ὀφθῆναι τοῖς Ῥωμαίοις ἐνέβαλε
[2, 10]	δὲ τήν τε Ἰλλυρικὴν δύναμιν	ἅμα	χειροτονήσασαν μάθοιεν, τό τε ἡμέτερον
[2, 5]	οἴεσθε γεγενῆσθαι, οὐκ ἐμὸν τὸ	ἁμάρτημα·	ἴστε γὰρ ἔξω πάσης ὄντα
[2, 13]	δὲ προυδώκατε. ἐπὶ τηλικούτοις δὴ	ἁμαρτήμασί	τε καὶ τολμήμασι μυρίων ἄξιοι
[2, 7]	τε τῶν περὶ αὐτὸν στρατιωτῶν	ἀμελεῖσθαι	διότι τὰς ὑποσχέσεις οὐκ ἐπλήρου
[2, 4]	ἔτη καὶ διὰ παντὸς δεσποτείας	ἀμεριμνίαν.	τοῖς τε βασιλικοῖς κτήμασιν ἐκώλυσεν
[2, 4]	ἐφυβρίστου τυραννίδος ἐς σώφρονα καὶ	ἀμέριμνον	βίον μεταχθέντας ῥᾷστα ἐς εὔνοιαν
[2, 3]	ἰσότιμον δυσέφικτον ἀεὶ ἐν ταῖς	ἀμοιβαῖς,	καὶ μικρὰ μὲν λαβοῦσιν ἀντιδοῦναι
[2, 6]	δράσαντας, μήτε δὲ εὑρεῖν μήτε	ἀμύνασθαι	δυναμένων. μάλιστά τε δεινῶς ἔφερον
[2, 5]	ἐπὶ τῶν πύργων καταστήσαντες, ὡς	ἀμύνοιντο,	εἰ τῷ τείχει προσβάλλοι ὁ
[2, 7]	ἀγορεύειν, ἐπ´ αἰσχραῖς τε καὶ	ἀμφιβόλοις	ἡδοναῖς σκώπτειν. ἔς τε τὸν
[2, 6]	ἅπαντας ὑπερβαλεῖν, εἰ καί τινες	ἀμφισβητοῖεν.	ἐπεὶ τοίνυν τῷ τείχει προσῆλθεν,
[2, 7]	Ῥώμης δηλούμενα φανερὰ ποιῶν, ὡς	ἂν	διαθέουσα ἡ φήμη ἔκπυστα καὶ
[2, 4]	καὶ ἐλεύθερον ἀφῆκεν. ἐμέλλησε δ´	ἂν	ἔτι καὶ πλείονα, ὥς γε
[2, 15]	σύγκλητον τὰ αὐτὰ ἀνενεγκών, ὡς	ἂν	μᾶλλον αὐτὸν ἐς πίστιν ὑπαγάγοιτο,
[2, 6]	τῆς πόλεως κτήματα ἀπεδίδρασκον, ὡς	ἂν	μή τι δεινὸν ἐκ τῆς
[2, 8]	ἐστὶν ὑμῖν πάλαι γνώριμον· οὐδ´	ἂν	νῦν ἐς ὑμᾶς παρῆλθον ταῦτα
[2, 3]	ὡς εὐχάριστον δοκεῖ, ὁπηνίκα δ´	ἂν	ὁ πρῶτός τι δράσας ἀγαθὸν
[2, 3]	καὶ ὡς ἔτυχε χαρίζεσθαι οὐκ	ἂν	περιγένοιτο, εἰ μὴ ἐκ τοῦ
[2, 13]	τῷ τοῦ Σεβήρου στρατῷ, ὁπηνίκα	ἂν	στῶσιν ἐς τὸν βασιλέα ἀποβλέποντες
[2, 12]	τῆς Ῥώμης διοικεῖν εἰώθασιν ὁπηνίκα	ἂν	τὰ τῆς βασιλείας μετέωρα ᾖ.
[2, 10]	κατὰ Συρίαν ὑποπτεύουσι πράγματα, ἐντεῦθεν	ἂν	τεκμήραιντο ἀσθενῆ τε ὄντα καὶ
[2, 10]	ἐγκραιπαλῶντές τε καὶ ἐναυξηθέντες οὐδ´	ἂν	τῆς βοῆς ὑμῶν ἀνάσχοιντο, οὔτι
[2, 1]	τε τὸ γενόμενον βουλόμενοι, ὡς	ἂν	τοὺς φυλάσσοντας τὴν βασίλειον αὐλὴν
[2, 3]	καὶ πίστιν εὐνοίας, ἄλλῳ μὲν	ἂν	τῷ θάρσος καὶ προθυμίαν ἐνέβαλεν
[2, 13]	ἐν ἐμοὶ ὅ τι ποτ´	ἂν	ὑμᾶς δρᾶσαι θελήσω, καὶ πρόκεισθε
[2, 13]	ἐλπίδα, καὶ σοφίσματι ἐχρήσατο, ὡς	ἂν	χειρώσαιτο καὶ αἰχμαλώτους τοὺς τὸν
[2, 3]	ἐγκεχειρισμένα ἐλπίδα τε ῥαστώνης ὑπέφηνεν	ἂν	ὡς εὐμαρῶς τὴν ἀρχὴν διοίσοντι
[2, 11]	δὲ Σεβῆρος μηδένα διδοὺς καιρὸν	ἀναβολῆς,	συσκευάσασθαί τε αὐτοὺς ὡς ἔνι
[2, 4]	μηδὲ ἐς τὴν βασίλειον αὐλὴν	ἀναγαγεῖν,	ἀλλ´ ἔν τε τῇ πατρῴᾳ
[2, 6]	ἐντὸς τοῦ τείχους κατακλείσαντες ἑαυτούς,	ἀναγαγόντες	δὲ τοὺς εὐφωνοτάτους ἑαυτῶν ἐπὶ
[2, 3]	τοῦ δήμου, ὡς προείρηται, νύκτωρ	ἀναγαγόντων,	φροντίσι μεγίσταις τὴν γνώμην ἐταράττετο·
[2, 2]	δὲ ἐκ τοῦ παρόντος πλήθους	ἀνάγκῃ	(καὶ γὰρ ἦσαν πανταχόθεν ὑπὸ
[2, 5]	ἐλάσαντι. παντὶ γὰρ ἀνθρώπων βίῳ	ἀνάγκη	τέλος ἐπιτεθῆναι· τὸ δὲ ὑμᾶς
[2, 1]	σοι τῆς ἀναγνώσεως ἐν συνηθείᾳ)	ἀνάγνωθι.	οὕτως γὰρ γνώσῃ, τίνα τε
[2, 1]	Κομόδου χεῖρα, οὔσης σοι τῆς	ἀναγνώσεως	ἐν συνηθείᾳ) ἀνάγνωθι. οὕτως γὰρ
[2, 2]	ἔτι τῶν στρατιωτῶν Σεβαστόν τε	ἀναγορεύει	καὶ πατέρα καλεῖ πάσαις τε
[2, 6]	ἐλπίσιν αὐτοκράτορά τε τὸν Ἰουλιανὸν	ἀναγορεύουσι,	καὶ πρὸς τῷ οἰκείῳ καὶ
[2, 12]	πρὸς τὸν Σεβῆρον καὶ αὐτοκράτορα	ἀναδείξας	κοινωνὸν τῆς βασιλείας ἐποιεῖτο. ἡ
[2, 13]	τὸ ἀποζωσθῆναι ἐν ἀπογνώσει γενόμενοι	ἀναδράμωσιν	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον καὶ τὰ
[2, 1]	μεῖναι ψυχῆς ἀταραξίᾳ ὡς μηδ´	ἀναθορεῖν	τοῦ σκίμποδος, μεῖναι δ´ ἐπὶ
[2, 6]	τό τε τῶν παρασίτων πλῆθος	ἀναθορόντα	τοῦ σκίμποδος δραμεῖν ἐπὶ τὸ
[2, 8]	γὰρ ἀρχὴν αὑτῷ βεβαίως ὠχυρῶσθαι,	ἀναιμωτί	τε ἄρξειν. ταύταις ἐπαιρόμενος ταῖς
[2, 14]	ὑπεδέχοντο πρῶτον ἀνθρώπων καὶ βασιλέων	ἀναιμωτί	τε καὶ ἀκονιτὶ τοσαῦτα κατωρθωκότα.
[2, 12]	αὐτὸν ἐγκαταλιποῦσαν, ψηφίζεται τὸν μὲν	ἀναιρεθῆναι,	ἀποδειχθῆναι δὲ μόνον αὐτοκράτορα τὸν
[2, 5]	μὲν ἐμέ“ ἔφη „πρὸς ὑμῶν	ἀναιρεθῆναι	οὐδέν τι μέγα ἢ βαρὺ
[2, 13]	Σεβήρῳ ἥ τε τοῦ Ἰουλιανοῦ	ἀναίρεσις,	ἤρθη καὶ ἐς μειζόνων πραγμάτων
[2, 6]	τὸν δῆμον ἡ τοῦ βασιλέως	ἀναίρεσις,	ταραχή τε καὶ πένθος πάντας
[2, 3]	ἀντιδοθὲν οὐχ οὕτως δυσπόριστον ὡς	ἀναίσθητον	ἅμα καὶ ἀχάριστον ὀνομάζεται. ὁρῶ
[2, 4]	τε τὸ εὔτακτον καὶ κόσμιον	ἀνακαλούμενοι,	τὸ πρᾶον καὶ ἥμερον τῆς
[2, 11]	τοῖς στρατιώταις διανέμειν ἐπειρᾶτο, ὡς	ἀνακτήσαιτο	τὴν εὔνοιαν αὐτῶν. οἳ δέ,
[2, 6]	ἐδεδίει τὸν δῆμον ὡς ἐναντιωσόμενον.	ἀναλαβόντες	οὖν τὰς πανοπλίας καὶ φράξαντες
[2, 13]	τὸ στρατόπεδον καὶ τὰ ὅπλα	ἀναλάβωσι,	προύπεμψε λογάδας ἐπιλέκτους τε καὶ
[2, 1]	πάντες ἀναπνεύσειαν. καθ´ ἑαυτοὺς δὴ	ἀναλογιζόμενοι	οὐδένα οὕτως ἐπιτήδειον εὕρισκον ὡς
[2, 7]	ἀσωτίᾳ καὶ ἀφειδέσι καὶ ἀκρίτοις	ἀναλώμασιν.	ἐκ δὲ ταύτης τῆς τόλμης
[2, 9]	τοῦ μὲν ῥᾳθυμίαν τοῦ δὲ	ἀνανδρίαν,	ἐπιθέσθαι τοῖς πράγμασιν. ἀνέπειθε δὲ
[2, 12]	προσεποιοῦντο, τοῦ μὲν Ἰουλιανοῦ καταγινώσκοντες	ἀνανδρίαν,	τοῦ δὲ Νίγρου μέλλησίν τε
[2, 8]	πρὸς καλοῦντας καὶ δεομένους ὀκνηρὸν	ἀνανδρίας	ἅμα καὶ προδοσίας φέρει διαβολήν.
[2, 12]	εἷς τῶν χιλιαρχούντων ἀναπέμπεται, ἀποκτενῶν	ἄνανδρον	καὶ ἄθλιον πρεσβύτην, ἰδίοις χρήμασιν
[2, 13]	εἵλεσθε, φυλάξαι ἢ σῶσαι ἐδυνήθητε,	ἀνάνδρως	δὲ προυδώκατε. ἐπὶ τηλικούτοις δὴ
[2, 6]	εἰκόνας, ἃς ἡ σύγκλητος καθεῖλεν,	ἀνανεώσεσθαι	ὑπέσχετο, καὶ πάντων δώσειν ἐξουσίαν
[2, 6]	καὶ διὰ τῶν ὅπλων αὐτὸν	ἀνάξειν	ἀδεῶς ἐς τὴν βασίλειον αὐλήν.
[2, 5]	δὲ καὶ ἀνελεύθερα βασιλείας τε	ἀνάξια	καὶ τῶν προβεβιωμένων αὑτῷ καὶ
[2, 1]	ὁ Λαῖτος „οὐ παύσῃ“ ἔφη	„ἀνάξια	σαυτοῦ καὶ τῶν προβεβιωμένων σοι
[2, 7]	τε τοῦ δήμου καταφρονεῖσθαι ὡς	ἀνάξιον	ἧς ἐώνητο ἀρχῆς, ἐπιδίδωσιν αὑτὸν
[2, 11]	που ἐνδιατρίβων, μήτε διδοὺς καιρὸν	ἀναπαύλης,	εἰ μὴ τοσοῦτον ὅσον ὀλίγον
[2, 9]	τε πάντας ὑποσχέσεσι καὶ ἐλπίσιν	ἀναπείθων	ῥᾳδίως ὑπηγάγετο. ἱκανώτατος δ´ ἦν
[2, 7]	συνόδοις βοῆς, εἰκότως ὁ Νίγρος	ἀναπεισθείς,	ῥᾷστά τε αὑτῷ τὰ πράγματα
[2, 6]	ἀλλ´ οἴκοθεν ἤδη μεταπέμψεσθαι. τούτοις	ἀναπεισθέντες	οἱ στρατιῶται καὶ ταύταις ἀρθέντες
[2, 12]	τὸν Ἰουλιανὸν εἷς τῶν χιλιαρχούντων	ἀναπέμπεται,	ἀποκτενῶν ἄνανδρον καὶ ἄθλιον πρεσβύτην,
[2, 11]	ὑπήντων δὲ δαφνηφοροῦντες καὶ πύλαις	ἀναπεπταμέναις	ἐδέχοντο. ὃ δὲ τοσοῦτον ἀνεπαύετο
[2, 11]	τοσοῦτον ὅσον ὀλίγον τοὺς στρατιώτας	ἀναπνεύσαντας	ἔχεσθαι τῆς ὁδοῦ. ἐκοινώνει δὲ
[2, 1]	πικρᾶς καὶ ἀκολάστου τυραννίδος πάντες	ἀναπνεύσειαν.	καθ´ ἑαυτοὺς δὴ ἀναλογιζόμενοι οὐδένα
[2, 15]	αὐτοῦ κοπῆναι ἐπέτρεψε, καὶ ἀνδριάντων	ἀναστάσεσι	ταῖς τε λοιπαῖς τιμαῖς τὴν
[2, 10]	οὐδ´ ἂν τῆς βοῆς ὑμῶν	ἀνάσχοιντο,	οὔτι γε τῆς μάχης. εἰ
[2, 7]	καὶ τοῖς λοιποῖς κατὰ τὴν	ἀνατολὴν	ἀνθρώποις· οὕτω γὰρ ῥᾷστα ἤλπιζε
[2, 15]	τι ἀφεστῶσαν ἐκείνου κατὰ τὴν	ἀνατολὴν	ἀσχοληθέντος ὑποποιήσηται. τιμῇ τοίνυν προσποιήτῳ
[2, 1]	Γερμανῶν καὶ τῶν ὑπὸ τὴν	ἀνατολὴν	βαρβάρων ἐγείρας τρόπαια, μόνος τε
[2, 14]	τόπῳ τῶν ἀπεζωσμένων, ἐπὶ τὴν	ἀνατολὴν	ἠπείγετο· ἔτι γὰρ μέλλοντος καὶ
[2, 8]	καὶ τῇ τῶν κατὰ τὴν	ἀνατολὴν	στρατοπέδων γνώμῃ. ~ταῦτα δὲ αὐτοῦ
[2, 15]	δὲ καὶ τρυφῇ ἐκ πατέρων	ἀνατραφείς.	τοῦτον τοίνυν ἠθέλησεν ὁ Σεβῆρος
[2, 5]	πεπραγμένα, ἐς τὸ στρατόπεδον δρόμῳ	ἀναχωρήσαντες	πάσας πύλας τε καὶ εἰσόδους
[2, 3]	εὐγενέστατον τὴν ἀρχὴν μεταπεσοῦσαν ἐς	ἄνδρα	ἐξ ἰδιωτικοῦ καὶ ἀσήμου γένους
[2, 1]	πρῶτον δὲ ἔδοξεν αὐτοῖς ἐπιλέξασθαι	ἄνδρα	πρεσβύτην τινὰ καὶ σώφρονα τὸν
[2, 2]	καὶ ὁ δῆμος τῶν Ῥωμαίων	ἄνδρα	τὴν μὲν ἡλικίαν σεμνόν, τὸν
[2, 10]	δὲ οὐκ ἠνέσχοντο, ἀλλὰ τοιοῦτον	ἄνδρα	φόνῳ ἀπεσκευάσαντο. τὴν δὲ γῆς
[2, 11]	πομπὴν ὑπηρετοῦσι Ῥωμαίοις, πύργους καὶ	ἄνδρας	φέρειν ἐπὶ τῶν νώτων ἐπαίδευεν,
[2, 1]	γεγραμμένα ὁ Περτίναξ, πεισθείς τε	ἀνδράσι	καὶ πρότερον αὐτοῦ φίλοις, πάντα
[2, 10]	πιστεύοντες καὶ τῇ τῶν ὑμετέρων	ἀνδρείᾳ	ὅπλων τε καὶ σωμάτων. τοιαῦτα
[2, 9]	καὶ ἡγεμὼν τῶν Ἰλλυρικῶν κατασταθείς,	ἀνδρείαν	μὲν πᾶσαν ἐν ταῖς μάχαις
[2, 10]	ἐγγεγύμνασθε, καὶ πάντως ὑμῖν ἐς	ἀνδρείαν	ὑπάρχει γενναῖα ἐφόδια, ὡς μηδὲ
[2, 13]	καὶ οἱ πρόγονοι ἢ δι´	ἀνδρείας	ἐναρέτου ἐκτήσαντο ἢ δι´ εὐγένειαν
[2, 10]	ἀρχῆς ἐσόμενον, σπάνει τοῦ μετὰ	ἀνδρείας	καὶ σώφρονος διοικήσεως ἄρξοντος ἐκείνῳ
[2, 10]	ἐς σεμνὸν πρεσβύτην, οὗ τῆς	ἀνδρείας	τε καὶ χρηστότητος ἔτι ταῖς
[2, 10]	Ῥώμην στρατιῶται, πομπῆς μᾶλλον ἢ	ἀνδρείας	ὑπηρέται, ἐτόλμησαν. κἀμοὶ δὲ δι´
[2, 3]	εἶναι ἐρρωμένης καὶ πρὸς πάντα	ἀνδρεῖον,	τὰ παρόντα ἐφόβει, οὐχ οὕτως
[2, 15]	τε αὐτοῦ κοπῆναι ἐπέτρεψε, καὶ	ἀνδριάντων	ἀναστάσεσι ταῖς τε λοιπαῖς τιμαῖς
[2, 15]	τῆς ἀρχῆς φροντίδα· δεῖσθαι γὰρ	ἀνδρὸς	εὐγενοῦς καὶ τοιούτου τήν τε
[2, 13]	λαθόντες τό τε στρατόπεδον ἐπεισέλθοιεν	ἀνδρῶν	κενόν, καὶ τὰ ὅπλα καταλαβόντες,
[2, 15]	πολλήν τε οὖσαν καὶ μεγίστην	ἀνδρῶν	τε μαχιμωτάτων. ἦρχε δ´ αὐτῆς
[2, 6]	τὸν Ἰουλιανὸν ἐπὶ τὸ τεῖχος	ἀνεβίβασαν.	οὐ γὰρ πρότερον ἀνοῖξαι τὰς
[2, 9]	καθ´ αὑτὸν βίῳ καὶ δημοσίαις	ἀνέθηκεν	εἰκόσι· τὸ δ´ οὖν τελευταῖον
[2, 8]	ἐπιμέλειαν, καὶ ἐς τὸ ἁβροδίαιτον	ἀνειμένος	τοῖς Ἀντιοχεῦσι συνευφραίνετο, ἑορταῖς {τε}
[2, 8]	τὸ συνειλεγμένον πλῆθος αὐτοκράτορά τε	ἀνεῖπε	καὶ σεβαστὸν προσηγόρευσε· τήν τε
[2, 5]	μὴ πεισθείς, ἀπρεπῆ δὲ καὶ	ἀνελεύθερα	βασιλείας τε ἀνάξια καὶ τῶν
[2, 13]	δεξιωσόμενος καὶ προσαγορεύσων. ὡς δὲ	ἀνελθόντα	αὐτὸν ἐπὶ τὸ βῆμα προσῆλθον
[2, 10]	πεδίον, καὶ βήματος αὐτῷ ἀρθέντος	ἀνελθὼν	ἔλεξε τοιάδε· „τὸ πιστὸν ὑμῶν
[2, 3]	ἐκλιπαρησάντων τε ὀκνῶν καὶ μόλις	ἀνελθὼν	ἐπὶ τὸν βασίλειον θρόνον ἔλεξε
[2, 14]	ταῖς τῆς πόλεως εἰσόδοις προσηγόρευσεν,	ἀνελθὼν	ἐς τὸ τοῦ Διὸς τέμενος
[2, 6]	τῶν δοθησομένων χρημάτων. ὃ δ´	ἀνελθὼν	τήν τε Κομμόδου μνήμην αὐτοῖς
[2, 8]	βήματος αὐτῷ κατασκευασθέντος ἔλεξε τοιάδε	ἀνελθών·	„τῆς μὲν ἐμῆς γνώμης τὸ
[2, 1]		~Ἀνελόντες	δὲ τὸν Κόμοδον οἱ ἐπιβουλεύσαντες,
[2, 5]	δὲ παραδόξῳ τοῦ ἔργου καὶ	ἀνελπίστῳ	οἱ ἐν τῇ βασιλείῳ ὑπηρεσίᾳ
[2, 15]	πρὸς τὴν σύγκλητον τὰ αὐτὰ	ἀνενεγκών,	ὡς ἂν μᾶλλον αὐτὸν ἐς
[2, 14]	φονευθήσεσθαι ἢ δημευθήσεσθαι, μήτε συκοφαντοῦντος	ἀνέξεσθαι,	ἀλλὰ βαρυτάτην εὐδαιμονίαν τοῖς ἀρχομένοις
[2, 3]	τινων εὐγένειαν, οὓς ὑπώπτευεν οὐκ	ἀνεξομένους	μετὰ βασιλέα εὐγενέστατον τὴν ἀρχὴν
[2, 11]	ἀναπεπταμέναις ἐδέχοντο. ὃ δὲ τοσοῦτον	ἀνεπαύετο	ὅσον καλλιερῆσαί τε καὶ τοὺς
[2, 9]	δὲ ἀνανδρίαν, ἐπιθέσθαι τοῖς πράγμασιν.	ἀνέπειθε	δὲ αὐτὸν ὀνείρατα τοιαύτην τινὰ
[2, 7]	ἐξέχοντας οἴκαδε μεταπεμπόμενος διελέγετο καὶ	ἀνέπειθε,	τὰ ἐκ τῆς Ῥώμης δηλούμενα
[2, 8]	ἐλπίδος ἢ μείζονος {ἐλπίδος} ἐπιθυμίᾳ	ἀνεπειθόμην.	ἀλλ´ ἐμὲ καλοῦσι Ῥωμαῖοι, καὶ
[2, 7]	καὶ βοηθήσων ἄπεισι Ῥωμαίοις δεομένοις.	ἀνεπτόηντο	δὲ πάντες καὶ μηδὲν μελλήσαντες
[2, 7]	ἃς μάλιστα ἐσπουδάκασι, καὶ διδοὺς	ἄνεσιν	ἐς τὸ ἑορτάξειν καὶ εὐφραίνεσθαι,
[2, 5]	δέ τινα τὸν πάλιν αὐτοῖς	ἄνετον	καὶ ἀκόλαστον παρέξοντα ἐξουσίαν. αἰφνιδίως
[2, 4]	καὶ ἀτιμίαν καθαίρεσίν τε τῆς	ἀνέτου	ἐξουσίας νομίζοντες τὴν τῆς ἀρχῆς
[2, 4]	ἀρχομένοις ὑποφαινομένων ἐβάσκηνε πάντα καὶ	ἀνέτρεψε	πονηρὰ τύχη ἐκώλυσέ τε θαυμαστὰ
[2, 15]	τὴν τιμὴν ὑπεδέξατο ἀσπαστῶς, ἀγαπήσας	ἄνευ	μάχης καὶ κινδύνου λαβεῖν ταῦτα
[2, 5]	εὐπρεπῶς καὶ κατ´ ἀξίαν καὶ	ἄνευ	τοῦ βιάζεσθαί με ἢ ἁρπάζειν
[2, 3]	καὶ κατ´ ἀξίαν ἑκάστου νέμειν	ἄνευ	τοῦ δεινόν τι δρᾶσαι, μὴ
[2, 2]	δήμου περιειλημμένοι ὀλίγοι τε καὶ	ἄνευ	τῶν ὅπλων ὡς ἐν ἱερομηνίᾳ)
[2, 3]	εὐγενέστατος μὲν πάντων τῶν εὐπατριδῶν	(ἀνέφερε	γοῦν ἐς Αἰνείαν τὸν Ἀφροδίτης
[2, 10]	τῶν γινομένων οὐκ ἐς ἐκεῖνον	ἀνεφέρομεν,	ἀλλ´ ἐς τοὺς περὶ αὐτὸν
[2, 5]	καὶ οὐκ ὀλίγοι γε ἀποστραφέντες	ἀνεχώρουν	σεμνοῦ βασιλέως γῆρας αἰδούμενοι· ἔτι
[2, 6]	δωμάτων ἐπὶ τῇ πομπῇ γένοιτο,	ἀνήγαγον	αὐτὸν ἐς τὰ βασίλεια, μηδενὸς
[2, 2]	περίορθρον, ἐς τὴν βασίλειον αὐλὴν	ἀνήγαγον	τὸν Περτίνακα. ~ὃ δὲ ἐπείπερ
[2, 14]	λοιποῖς ἱεροῖς νόμῳ βασιλικῷ καλλιερήσας,	ἀνῆλθεν	ἐς τὰ βασίλεια. τῆς δὲ
[2, 14]	προύλεγον λανθάνοντες, ὅτι ἄρα εἴη	ἀνὴρ	πολύτροπός τις καὶ μετὰ τέχνης
[2, 15]	πόλεμον γενναίως εὐτρέπιζεν, ἅτε δὲ	ἀνὴρ	προμηθής τε καὶ νήφων ὑπώπτευε
[2, 9]	μιᾷ γὰρ ἦσαν ἐξουσίᾳ) Σεβῆρος,	ἀνὴρ	τὸ μὲν γένος Λίβυς, ἐς
[2, 15]	ἦρχε δ´ αὐτῆς πάσης Ἀλβῖνος,	ἀνὴρ	τὸ μὲν γένος τῶν ἐκ
[2, 6]	καιρὸν καὶ Σουλπικιανός, καὶ αὐτὸς	ἀνὴρ	τῶν ὑπατευκότων, ἔπαρχός τε τῆς
[2, 13]	καὶ αἰχμαλώτους τοὺς τὸν Περτίνακα	ἀνῃρηκότας	λάβοι. ἐπιστέλλει δὲ καὶ ἰδίᾳ
[2, 8]	ἐκ τοῦ μηδένα εἶναι τὸν	ἀνθεστῶτα	μηδὲ κωλύοντα, ὑπάρξει· καὶ γὰρ
[2, 9]	δὲ τὰ σώματα οἱ ἐκεῖσε	ἄνθρωποι	γενναιότατοί τε καὶ μεγάλοι εἰσὶ
[2, 4]	οἱ μὲν οὖν ἄλλοι πάντες	ἄνθρωποι	καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ τῷ
[2, 11]	οἱ γὰρ κατὰ τὴν Ἰταλίαν	ἄνθρωποι,	ὅπλων καὶ πολέμων πάλαι ἀπηλλαγμένοι,
[2, 2]	μία οὐδ´ ἡ αὐτὴ πᾶσιν	ἀνθρώποις	θανάτου αἰτία, διάφοροι δὲ οὖσαι
[2, 7]	τοῖς λοιποῖς κατὰ τὴν ἀνατολὴν	ἀνθρώποις·	οὕτω γὰρ ῥᾷστα ἤλπιζε πάντας
[2, 15]	τιμῇ τοίνυν προσποιήτῳ δελεάζει τὸν	ἄνθρωπον,	καὶ ἄλλως μὲν ὄντα τὴν
[2, 5]	Κομόδου τελευτῇ δυσχεραίνετε, οὐδὲν παράδοξον,	ἄνθρωπον	ὄντα εἰ τελευτὴ κατέλαβεν. εἰ
[2, 5]	γῆρας ἐνδόξως ἐλάσαντι. παντὶ γὰρ	ἀνθρώπων	βίῳ ἀνάγκη τέλος ἐπιτεθῆναι· τὸ
[2, 14]	ἡ σύγκλητος δαφνηφοροῦντες ὑπεδέχοντο πρῶτον	ἀνθρώπων	καὶ βασιλέων ἀναιμωτί τε καὶ
[2, 9]	ὑπηγάγετο. ἱκανώτατος δ´ ἦν ἁπάντων	ἀνθρώπων	μάλιστα προσποιήσασθαί τε καὶ πιστώσασθαι
[2, 8]	τὴν περὶ αὐτὸν σπουδὴν τῶν	ἀνθρώπων.	ὡς γὰρ διιπταμένη ἡ φήμη
[2, 10]	καὶ πίνειν ὀρυττόμενον ἀλλ´ οὐκ	ἀνιμώμενον	ὕδωρ εἰθισμένοι. θήραις τε ἐγγεγύμνασθε,
[2, 6]	τεῖχος ἀνεβίβασαν. οὐ γὰρ πρότερον	ἀνοῖξαι	τὰς πύλας ἤθελον πρὶν ἢ
[2, 1]	ταῖς θύραις διεγείρουσι τὸν φυλάσσοντα.	ἀνοίξας	δὲ ἐκεῖνος καὶ θεασάμενος στρατιώτας
[2, 5]	ὀλίγοι τε πρὸς πολλοὺς καὶ	ἄνοπλοι	πρὸς ὡπλισμένους, οὐκ ἔμενον, ἀλλ´
[2, 13]	σωτηρίαν, μετεγίνωσκον δὲ ἐπὶ τῷ	ἀνόπλους	ἐλθεῖν, αἰσχρῶς καὶ ἐφυβρίστως ἑαλωκότες.
[2, 5]	ὁρᾶτε, μὴ πρὸς τὸ νῦν	ἀνόσιον	καὶ ὕστερον ὑμῖν ἐπικίνδυνον ᾖ.
[2, 2]	ἓν τέρμα βίου συντελοῦσιν. ἀλλ´	ἀντ´	ἐκείνου γὰρ ὑμῖν ἄγομεν ἡμεῖς
[2, 9]	καὶ τραχεῖ ἐνειθισμένος, πόνοις τε	ἀντέχων	ῥᾷστα, νοῆσαί τε ὀξὺς καὶ
[2, 11]	ἐπὶ ῥητοῖς σιτηρεσίοις στρατιώτας καταστησάμενος	ἀντὶ	τείχους τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς· ποταμῶν
[2, 3]	χάριν, τὸ μὴ κατ´ ἀξίαν	ἀντιδοθὲν	οὐχ οὕτως δυσπόριστον ὡς ἀναίσθητον
[2, 3]	ἀμοιβαῖς, καὶ μικρὰ μὲν λαβοῦσιν	ἀντιδοῦναι	μείζω οὐχ οὕτως εὐμαρὲς ὡς
[2, 6]	καὶ κακῶς ἠγόρευον ἅτε χρημάτων	ἀντικαταλλαξάμενον	τὴν ἀρχήν. τότε δὲ καὶ
[2, 14]	δυνάμεως δεόμενος πρὸς πᾶσαν τὴν	ἀντικειμένην	ἤπειρον Εὐρώπῃ τὰ Νίγρου φρονοῦσαν.
[2, 8]	πάντα ἐπῆλθεν ἔθνη ὅσα τὴν	ἀντικειμένην	ἤπειρον τῇ Εὐρώπῃ κατοικεῖ, οὐδείς
[2, 7]	μελλήσαντες προσέκειντο, ἐκλιπαροῦντες καὶ αὐτοὶ	ἀντιλαμβάνεσθαι	τῶν πραγμάτων. φύσει δὲ κοῦφον
[2, 14]	ὑπτιάζοντος τοῦ Νίγρου, τῇ τε	Ἀντιοχείᾳ	ἐντρυφῶντος, ἐπιστῆναι μηδὲ προσδοκώμενος ἤθελεν,
[2, 7]	Σύροι· ὧν μάλιστα οἱ τὴν	Ἀντιόχειαν	κατοικοῦντες, μεγίστην πόλιν καὶ εὐδαίμονα,
[2, 10]	Σύροι, καὶ μάλιστα οἱ τὴν	Ἀντιόχειαν	οἰκοῦντες, οὕς φασι περὶ τὸν
[2, 8]	ἐκείνων τῶν ἐθνῶν ἐς τὴν	Ἀντιόχειαν	ὡς πρὸς βασιλέα ὁμολογούμενον ἐστέλλοντο.
[2, 8]	ἔς τε τὰ ἱερὰ τῆς	Ἀντιοχείας	τὸν Νίγρον ἄγουσι καὶ ἐς
[2, 8]	ἐς τὸ ἁβροδίαιτον ἀνειμένος τοῖς	Ἀντιοχεῦσι	συνευφραίνετο, ἑορταῖς {τε} καὶ θέαις
[2, 9]	προσποιούμενος οὐχ οὕτω τῆς ἀρχῆς	ἀντιποιεῖσθαι,	οὐδ´ αὑτῷ τὴν ἐξουσίαν μνᾶσθαι,
[2, 10]	εὐχῆς ἐστί, πρότερον μὲν οὐδέποτε	ἀντιποιησαμένῳ	τοιαύτης ἐλπίδος (ἴστε γάρ μου
[2, 10]	εἰ βουληθείη τις, δύνασθαι ὑμῖν	ἀντιστῆναι.	δοκίμιον δὲ στρατιωτῶν κάματος, ἀλλ´
[2, 11]	ἀήθει τοῦ πράγματος· οὔτε δὲ	ἀντιστῆναι	ἢ κωλῦσαι ἐτόλμων, ὑπήντων δὲ
[2, 6]	βασίλεια, μηδενὸς τῶν δημοτῶν μήτε	ἀντιστῆναι	τολμῶντος μήτε μὴν εὐφημοῦντος ὥσπερ
[2, 10]	ἐγγεγύμνασθε ὑμεῖς μὲν ἀεὶ βαρβάροις	ἀντιταττόμενοι,	καὶ φέρειν πόνους πάντας, κρύους
[2, 3]	ὁ πρῶτός τι δράσας ἀγαθὸν	ἀνυπέρβλητον	καταθῆται χάριν, τὸ μὴ κατ´
[2, 14]	πᾶν ὁτιοῦν ἱκανώτατος, ἔτι δ´	ἀνύσαι	καὶ τὸ χρειῶδες καὶ τὸ
[2, 10]	ἐπὶ τέλος τε ἀγαγεῖν καὶ	ἀνύσαι	ταῦτα ἅπερ ὑμῖν ἐστὶ κεχαρισμένα,
[2, 8]	ἔνδοξον καὶ ἐνάρετον ἀπὸ προγόνων	ἄνωθεν	ἀρχὴν μὴ περιιδεῖν αἰσχρῶς ἐρριμμένην.
[2, 3]	καταθῆται χάριν, τὸ μὴ κατ´	ἀξίαν	ἀντιδοθὲν οὐχ οὕτως δυσπόριστον ὡς
[2, 4]	ἀδικήσει ποτὲ ἑκάστῳ τὸ κατ´	ἀξίαν	ἀπονέμων, χάριτος ἀπρεποῦς καὶ βίας
[2, 9]	ὄντος τοῦ γενναίως ἢ κατ´	ἀξίαν	αὐτὴν διοικοῦντος. διέβαλλε δὲ τοὺς
[2, 3]	δὲ λογισμῷ πάντα καὶ κατ´	ἀξίαν	ἑκάστου νέμειν ἄνευ τοῦ δεινόν
[2, 5]	ὑμῖν τῶν εὐπρεπῶς καὶ κατ´	ἀξίαν	καὶ ἄνευ τοῦ βιάζεσθαί με
[2, 13]	ἤν τις ὁρίσαι θέλῃ τὴν	ἀξίαν	τιμωρίαν, ἐστέ. ἀλλὰ τί μὲν
[2, 13]	ἔστιν εὑρεῖν δίκην τὴν ἐπιτεθησομένην	ἀξίαν	τῶν πεπραγμένων. σεμνὸν πρεσβύτην καὶ
[2, 13]	ἁμαρτήμασί τε καὶ τολμήμασι μυρίων	ἄξιοι	θανάτων, ἤν τις ὁρίσαι θέλῃ
[2, 15]	εἴ τι λόγου καὶ μνήμης	ἄξιον.
[2, 3]	μοι ἐπηρτημένον ἀγῶνα πρὸς τὸ	ἄξιον	ἐμαυτὸν παρασχεῖν τῆς τοσαύτης παρ´
[2, 10]	νῦν τῷ μηδένα εὑρίσκεσθαι τὸν	ἄξιον	τῆς ἀρχῆς ἐσόμενον, σπάνει τοῦ
[2, 6]	καὶ ἐκ γένους ὀνόματι Κόμοδον	ἀξιοῦσιν	ἀποκαλεῖσθαι. τά τε σημεῖα ἄραντες,
[2, 5]	καὶ τηρῶν τὸ τοῦ βασιλέως	ἀξίωμα,	οὐδέν τι κατεπτηχότος οὐδὲ ἀποδειλιῶντος
[2, 1]	βουλῇ σωφροσύνῃ βίου μεγέθει τε	ἀξιώματος	καὶ ἡλικίας σεμνότητι ποθούμενόν τε
[2, 6]	δεδιὼς ὑπανεχώρει οἵ τε ἐν	ἀξιώσεσιν	ὄντες ἐς τὰ πορρωτάτω τῆς
[2, 2]	ἀπήγγελλε καὶ μάλιστα τοῖς ἐπ´	ἀξιώσεως	ἢ πλουσίοις· ἐκείνοις γὰρ καὶ
[2, 3]	„ἐγὼ ὃν σὺ νομίζεις πάντων	ἀξιώτατον,	σοί τε τῆς ἀρχῆς παραχωρῶ
[2, 8]	ὑπακούειν αὐτῷ ἠπείγετο, πρεσβεῖαί τε	ἀπ´	ἐκείνων τῶν ἐθνῶν ἐς τὴν
[2, 1]	πονηρᾶς ἐλπίδος καὶ φόβου συνεχοῦς	ἀπαλλάξομαι“	πρὸς ταῦτα ὁ Λαῖτος „οὐ
[2, 6]	ἀφειδῶς δὲ χρημάτων ἔχοντα μεγαλοδωρίᾳ	ἅπαντας	ὑπερβαλεῖν, εἰ καί τινες ἀμφισβητοῖεν.
[2, 9]	ῥᾳδίως ὑπηγάγετο. ἱκανώτατος δ´ ἦν	ἁπάντων	ἀνθρώπων μάλιστα προσποιήσασθαί τε καὶ
[2, 8]	δῆμος, ᾧ τὴν δεσποτείαν τῶν	ἁπάντων	ἔνειμαν θεοὶ καὶ τὴν βασιλείαν,
[2, 4]	πρεσβεῖαί τε πανταχόθεν ἀφικνοῦντο συνηδομένων	ἁπάντων	τῇ Ῥωμαίων ὑπὸ Περτίνακι ἀρχῇ.
[2, 14]	ἐπιστῆναι μηδὲ προσδοκώμενος ἤθελεν, ὅπως	ἀπαράσκευον	αὐτὸν λάβοι. τούς τε οὖν
[2, 7]	Νίγρου, ἠπίως τε ἄρχοντος ἐν	ἅπασι,	τὰ πλεῖστά τε αὐτοῖς συμπανηγυρίζοντος.
[2, 1]	μου δειλίαν κατεγνωκότες ὡς πρῶτον	ἀπατῆσαι	βούλεσθαι, εἶθ´ οὕτως φονεῦσαι; „ἀλλὰ
[2, 7]	καὶ τοὺς στρατιώτας ψευσάμενος καὶ	ἀπατήσας	τῷ μὴ δύνασθαι ἀποπληρῶσαι ἃ
[2, 6]	τὰ πορρωτάτω τῆς πόλεως κτήματα	ἀπεδίδρασκον,	ὡς ἂν μή τι δεινὸν
[2, 8]	οἳ τὴν ἀρχὴν αὐτῷ χρημάτων	ἀπέδοντο,	πιστοὺς εἶναι {φρουροὺς} ὑπηρέτας, μηδὲ
[2, 14]	εἶναι τῆς βασιλείας τόπῳ τῶν	ἀπεζωσμένων,	ἐπὶ τὴν ἀνατολὴν ἠπείγετο· ἔτι
[2, 4]	κατ´ ὀλίγον ὀκνηρούς τε καὶ	ἀπειθεῖς	αὑτοὺς τοῖς κελευομένοις παρεῖχον. τὸ
[2, 6]	ἀρχηγὸν καὶ αἴτιον ἀπρεποῦς καὶ	ἀπειθοῦς	καταστάσεως καὶ ἐς τὰ ἐπιόντα
[2, 13]	ἀπιέναι ὡς πορρωτάτω τῆς Ῥώμης,	ἀπειλῶ	τε καὶ διόμνυμι καὶ προαγορεύω
[2, 9]	Ἴστρου τε καὶ Ῥήνου ἐπικείμενον,	ἀπεῖργον	τοὺς ἐπέκεινα βαρβάρους, φρουρεῖ τὴν
[2, 5]	βασιλέως καὶ τοὺς ἔξωθεν κινδύνους	ἀπείργοντας	αὐτοὺς γενέσθαι φονεῖς καὶ μὴ
[2, 2]	δὲ ἐπὶ τὸ στρατόπεδον βασιλεύσων	ἄπεισι.	διαδραμούσης δὲ τῆς φήμης πᾶς
[2, 7]	ἀρχήν, ἀλλὰ καλούμενος καὶ βοηθήσων	ἄπεισι	Ῥωμαίοις δεομένοις. ἀνεπτόηντο δὲ πάντες
[2, 1]	τῷ Κομόδῳ φίλων· ὃν οὐκ	ἀπέκτεινε,	τῶν Μάρκου ἑταίρων τε καὶ
[2, 3]	εὐγενείας χάριν πολὺ τῶν εὐπατριδῶν	ἀπελείπετο.	ἡμέρας οὖν καταλαβούσης κατῆλθεν ἐπὶ
[2, 2]	ἐπείπερ αὐτῷ ἐπάρχῳ ὄντι μετρίαν	ἀπένεμον	αἰδῶ. συμπαραλαβόντες οὖν καὶ τῶν
[2, 11]	ἡ μοναρχία, Ἰταλιώτας μὲν πόνων	ἀπέπαυσε	καὶ τῶν ὅπλων ἐγύμνωσε, φρούρια
[2, 1]	ὀχήματι ἐπιθέντες ἐς τὸ προάστειον	ἀπέπεμψαν.	ὁ δὲ Λαῖτος καὶ Ἔκλεκτος
[2, 1]	δίκην δοὺς τὴν προσήκουσαν, καὶ	ἅπερ	αὐτὸς δρᾶσαι διενοεῖτο, ταῦτα πρὸς
[2, 8]	ἅτε ποιῶν κεχαρισμένα, εἰκότως ἐτιμᾶτο.	~ἅπερ	εἰδώς, καλέσας τούς τε πανταχόθεν
[2, 9]	πρόγνωσιν τῶν μελλόντων σύμβολα φαίνεται·	ἅπερ	πάντα ἀψευδῆ καὶ ἀληθῆ τότε
[2, 10]	τε ἀγαγεῖν καὶ ἀνύσαι ταῦτα	ἅπερ	ὑμῖν ἐστὶ κεχαρισμένα, τήν τε
[2, 10]	ἠνέσχοντο, ἀλλὰ τοιοῦτον ἄνδρα φόνῳ	ἀπεσκευάσαντο.	τὴν δὲ γῆς καὶ θαλάττης
[2, 9]	κατὰ γὰρ τὸν καιρὸν ὃν	ἀπηγγέλη	Περτίναξ παραλαβὼν τὴν ἀρχήν, μετὰ
[2, 2]	καὶ τοῖς οἰκείοις ἕκαστος χαίρων	ἀπήγγελλε	καὶ μάλιστα τοῖς ἐπ´ ἀξιώσεως
[2, 11]	ὡς δὲ ταῦτα τῷ Ἰουλιανῷ	ἀπηγγέλλετο,	ἐν ἐσχάτῃ ἀπογνώσει ἦν, τοῦ
[2, 13]	ὡπλισμένους καὶ ὀλίγοις πρὸς πολλούς;	ἀπῄεσαν	δὴ ὀδυρόμενοι, καὶ ἠγάπων μὲν
[2, 11]	ἄνθρωποι, ὅπλων καὶ πολέμων πάλαι	ἀπηλλαγμένοι,	γεωργίᾳ καὶ εἰρήνῃ προσεῖχον. ἐς
[2, 13]	γυμνοὺς ἀποπέμπειν. παραγγέλλω τε ὑμῖν	ἀπιέναι	ὡς πορρωτάτω τῆς Ῥώμης, ἀπειλῶ
[2, 9]	τοὺς ἐν Ῥώμῃ στρατιώτας ὡς	ἀπίστους	καὶ βασιλείῳ καὶ ἐμφυλίῳ αἵματι
[2, 6]	στρατιωτῶν ἤθη, καὶ χρημάτων ἐδιδάχθησαν	ἄπληστον	καὶ αἰσχρὰν ἐπιθυμίαν καταφρόνησίν τε
[2, 15]	ὄντα τὴν γνώμην χαῦνον καὶ	ἁπλοϊκώτερον,	τότε δὲ καὶ πολλὰ διὰ
[2, 15]	εἶχεν, οὐδέ τι δέος ἦν	ἀπὸ	Βρεττανίας, τό τε Ἰλλυρικὸν στράτευμα
[2, 8]	οὕτω τὴν ἔνδοξον καὶ ἐνάρετον	ἀπὸ	προγόνων ἄνωθεν ἀρχὴν μὴ περιιδεῖν
[2, 11]	ἄρρηκτόν τε καὶ αὐτῶν προβεβλῆσθαι,	ἀπὸ	τῆς ἀρκτῴας θαλάσσης ἐπὶ τὴν
[2, 1]	ὅπως αὐτοί τε σωθεῖεν καὶ	ἀπὸ	τῆς πικρᾶς καὶ ἀκολάστου τυραννίδος
[2, 13]	τις ὑμῶν ἐντὸς ἑκατοστοῦ σημείου	ἀπὸ	τῆς Ῥώμης φανείη. ταῦτα κελεύσαντος
[2, 6]	που καὶ λίθων τις βολὴ	ἀπὸ	τῶν δωμάτων ἐπὶ τῇ πομπῇ
[2, 6]	τε ἤπιον καὶ χρηστὸν προστάτην	ἀποβαλόντες.	πάλιν τε τυραννίδος ἦν δέος,
[2, 9]	τότε πιστεύεται ὅταν ἐς τὴν	ἀπόβασιν	εὐτυχηθῇ. τὰ μὲν οὖν πολλὰ
[2, 8]	περὶ τῶν καθεστώτων· τὸ γὰρ	ἀποβησόμενον	εἰ εὐτυχηθείη, κοινὴν ἐμοί τε
[2, 13]	ἂν στῶσιν ἐς τὸν βασιλέα	ἀποβλέποντες	μετέωρόν τε τὴν γνώμην ἔχοντες,
[2, 13]	ἄρα μετὰ τὸ ἀποζωσθῆναι ἐν	ἀπογνώσει	γενόμενοι ἀναδράμωσιν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον
[2, 11]	τῷ Ἰουλιανῷ ἀπηγγέλλετο, ἐν ἐσχάτῃ	ἀπογνώσει	ἦν, τοῦ μὲν Ἰλλυρικοῦ στρατοῦ
[2, 12]	τὸν Ἰουλιανὸν ἀποδειλιῶντα καὶ ἐν	ἀπογνώσει	ὄντα, τῷ Σεβήρῳ πάντες ἤδη
[2, 15]	Σεβήρῳ πιστεύσαντα. Καίσαρα δὴ αὐτὸν	ἀποδεικνύει,	φθάσας αὐτοῦ τὴν ἐλπίδα καὶ
[2, 12]	ταῦτα, ὁρῶντες δὲ τὸν Ἰουλιανὸν	ἀποδειλιῶντα	καὶ ἐν ἀπογνώσει ὄντα, τῷ
[2, 5]	ἀξίωμα, οὐδέν τι κατεπτηχότος οὐδὲ	ἀποδειλιῶντος	καὶ ἱκετεύοντος σχῆμα ἐνδεικνύμενος. „τὸ
[2, 9]	ἐπέδοσαν αὑτούς, ὡς αὐτοκράτορά τε	ἀποδεῖξαι	καὶ τὴν ἀρχὴν ἐγχειρίσαι. ὃ
[2, 12]	ἐγκαταλιποῦσαν, ψηφίζεται τὸν μὲν ἀναιρεθῆναι,	ἀποδειχθῆναι	δὲ μόνον αὐτοκράτορα τὸν Σεβῆρον·
[2, 2]	γὰρ σώφρονα μὴ πάνυ τι	ἀποδέξεσθαι	τοὺς στρατιώτας προσεδόκων τυραννίδι δουλεύειν
[2, 13]	κελεύω ἀποζῶσαί τε ὑμᾶς, καὶ	ἀποδύσαντας	εἴ τινας περίκεισθε ἐσθῆτας στρατιωτικάς,
[2, 13]	δὲ περιειληφόσιν ὑμᾶς στρατιώταις κελεύω	ἀποζῶσαί	τε ὑμᾶς, καὶ ἀποδύσαντας εἴ
[2, 13]	γὰρ μὴ ἄρα μετὰ τὸ	ἀποζωσθῆναι	ἐν ἀπογνώσει γενόμενοι ἀναδράμωσιν ἐπὶ
[2, 6]	ἐκ γένους ὀνόματι Κόμοδον ἀξιοῦσιν	ἀποκαλεῖσθαι.	τά τε σημεῖα ἄραντες, καὶ
[2, 6]	ἄραντες, καὶ τὰς ἐκείνου εἰκόνας	ἀποκαταστήσαντες,	προπέμπειν ἐπειρῶντο. θύσας δὲ ὁ
[2, 13]	τὰ ὅπλα καταλαβόντες, εἰ ἐπίοιεν,	ἀποκλείσαιεν	αὐτούς. δίκην μὲν δὴ ταύτην
[2, 5]	πάσας πύλας τε καὶ εἰσόδους	ἀποκλείσαντες	ἐντὸς τείχους ἔμενον φρουρὰς ἐπὶ
[2, 12]	Ἰουλιανὸν εἷς τῶν χιλιαρχούντων ἀναπέμπεται,	ἀποκτενῶν	ἄνανδρον καὶ ἄθλιον πρεσβύτην, ἰδίοις
[2, 3]	τὰ δὲ χρηστὰ ἅμα τῇ	ἀπολαύσει	καὶ τὴν περὶ αὐτῶν μνήμην
[2, 8]	ἐμοί τε καὶ ὑμῖν τὴν	ἀπόλαυσιν	παρέξει. οὐ φαῦλαι δὲ οὐδὲ
[2, 10]	τῇ συστάδην μάχῃ πολὺ ὑμῶν	ἀπολείποντες.	φθάσωμεν οὖν τὴν Ῥώμην προκαταλαβόντες,
[2, 4]	ποτὲ ἑκάστῳ τὸ κατ´ ἀξίαν	ἀπονέμων,	χάριτος ἀπρεποῦς καὶ βίας ὠμῆς
[2, 7]	παρόντα ἐκεῖνον βασιλικαῖς φωναῖς εὐφήμουν	ἀπόντα.	διαγγελθείσης δὲ τῆς τοῦ δήμου
[2, 9]	ἐπὶ τὴν ἀρχὴν {αὐτὸν} καλεῖσθαι,	ἀπόπειραν	ἐποιεῖτο τῆς τῶν στρατιωτῶν γνώμης,
[2, 13]	τινας περίκεισθε ἐσθῆτας στρατιωτικάς, γυμνοὺς	ἀποπέμπειν.	παραγγέλλω τε ὑμῖν ἀπιέναι ὡς
[2, 2]	μὲν ἡμῖν ὁ βασιλεὺς τέθνηκεν	ἀποπληξίᾳ·	αἴτιος δὲ τοῦ τοιούτου θανάτου
[2, 1]	ἐγκατασπεῖραι, ὅτι δὴ αἰφνιδίως τετελευτήκοι	ἀποπληξίας	ἐπιπεσούσης· καὶ γὰρ ἐνδεχομένων πίστιν
[2, 7]	καὶ ἀπατήσας τῷ μὴ δύνασθαι	ἀποπληρῶσαι	ἃ ὑπέσχετο· οὔτε γὰρ οἴκοθεν
[2, 2]	οὐκ ἀγνοεῖτε, ὑπὸ πλήθους τροφῆς	ἀποπνιγεὶς	διεφθάρη. τὸν μὲν οὖν κατέλαβε
[2, 12]	πολλῇ καταλαμβανόμενος ἀφασίᾳ τε καὶ	ἀπορίᾳ,	ὅπως χρήσεται τοῖς πράγμασιν, οὐκ
[2, 9]	συνιὼν ἐκκλησίαζεν, {ᾠήθη} τὸν ἵππον	ἀποσείσασθαι	μὲν τὸν Περτίνακα καὶ ῥῖψαι,
[2, 5]	ἀσωτίαις καὶ κραιπάλαις διαγωγάς, ἐβουλεύσαντο	ἀποσκευάσασθαι	τὸν Περτίνακα, ὡς ὄντα αὐτοῖς
[2, 10]	τὸ χαριέντως καὶ μετὰ παιδιᾶς	ἀποσκῶψαι	ἐπιτήδειοι Σύροι, καὶ μάλιστα οἱ
[2, 5]	ἔμελλε, καὶ οὐκ ὀλίγοι γε	ἀποστραφέντες	ἀνεχώρουν σεμνοῦ βασιλέως γῆρας αἰδούμενοι·
[2, 11]	οὐκ ᾔδεσαν· ὄφλημα γὰρ αὐτὸν	ἀποτίνειν	ἀλλ´ οὐ δωρεὰν διανέμειν ἐλογίζοντο.
[2, 2]	δὲ τὸν μονομάχον, ἄλλοι δὲ	ἀπρεπέστερα	βλασφημοῦντες. καὶ ὅσα πρότερον ἐπεῖχεν
[2, 5]	τὸ παρὸν ὠφέλιμα μὴ πεισθείς,	ἀπρεπῆ	δὲ καὶ ἀνελεύθερα βασιλείας τε
[2, 6]	οὔτε προσῆλθον τῷ τείχει οὔτε	ἀπρεπῆ	καὶ ἐπονείδιστον χρήμασι κτήσασθαι τὴν
[2, 6]	δήμου μετά τε αἰσχρᾶς καὶ	ἀπρεποῦς	διαβολῆς ὠνησάμενος τὴν ἀρχήν, εἰκότως
[2, 6]	τὸν κωλύοντα, ἀρχηγὸν καὶ αἴτιον	ἀπρεποῦς	καὶ ἀπειθοῦς καταστάσεως καὶ ἐς
[2, 4]	τὸ κατ´ ἀξίαν ἀπονέμων, χάριτος	ἀπρεποῦς	καὶ βίας ὠμῆς ἀλλότριος, ἑκόντες
[2, 6]	ἐπεξιέναι τινά, μήτε τὴν οὕτως	ἀπρεπῶς	ἐπὶ χρήμασι κηρυχθεῖσαν καὶ πραθεῖσαν
[2, 6]	τὸν Περτίνακα συγγένειαν, μή τις	ἄρα	δόλος εἴη ἐς τὸ ἐκδικηθῆναι
[2, 14]	τρόπον, οἳ προύλεγον λανθάνοντες, ὅτι	ἄρα	εἴη ἀνὴρ πολύτροπός τις καὶ
[2, 13]	Σεβῆρος σοφίσματι· δεδιὼς γὰρ μὴ	ἄρα	μετὰ τὸ ἀποζωσθῆναι ἐν ἀπογνώσει
[2, 2]	δὲ μάλιστα δεδιότες, μή πως	ἄρα	οἱ στρατιῶναι ὀκνηρότερον ὑπακούσωσι τῇ
[2, 15]	σοφίσματι προλαβὼν οἰκειώσασθαι, μή πως	ἄρα	τοιαῦτα ἔχων ἐναύσματα ἐς βασιλείας
[2, 9]	ἑστῶτι ὑποδῦναί τε αὐτὸν καὶ	ἀράμενον	ἐπὶ τοῖς νώτοις φέρειν τε
[2, 9]	τῆς ἀγορᾶς μέσης, ἐς ὕψος	ἄραντα	τὸν Σεβῆρον ὡς ὑπὸ πάντων
[2, 6]	ἀξιοῦσιν ἀποκαλεῖσθαι. τά τε σημεῖα	ἄραντες,	καὶ τὰς ἐκείνου εἰκόνας ἀποκαταστήσαντες,
[2, 4]	ἀγεώργητόν τε καὶ παντάπασιν οὖσαν	ἀργὸν	ἐπέτρεψεν, ὁπόσην τις βούλεται καὶ
[2, 6]	τὴν βασιλείαν, τῷ τε πλέον	ἀργύριον	δώσοντι ἐγχειριεῖν ὑπισχνοῦντο τὴν ἀρχὴν
[2, 6]	ἐκείνου, ἑκάστῳ τε στρατιώτῃ τοσοῦτον	ἀργύριον	ὅσον μήτε αἰτῆσαι μήτε λήψεσθαι
[2, 13]	τι τῶν ἰδιωτικῶν κειμηλίων ἐπ´	ἀργυρίῳ	κατηλλάξασθε. ἀλλ´ οὐδ´ αὐτόν, ὃν
[2, 6]	χρήματα καὶ θησαυροὺς χρυσοῦ καὶ	ἀργύρου	πεπληρωμένους ἔλεγε. κατὰ δὲ τὸν
[2, 13]	περιαιροῦσιν αὐτῶν ἃ παρῃώρηντο {τῷ}	ἀργύρῳ	καὶ {τῷ} χρυσῷ ἐς πομπὴν
[2, 2]	πεπραγμένα ἐπιδίδωσιν ἑαυτόν. ~καὶ πρῶτον	ἀρέσκει	προελθεῖν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον καὶ
[2, 2]	σεμνόν, τὸν δὲ βίον σώφρονα,	ἀρετῆς	δὲ τῆς ἐν ἔργοις ἔμπειρον·
[2, 4]	ἐν ταῖς προτέραις αὐτοῦ στρατείαις	ἀρετῆς,	πίστει τε γνώμης ὅτι μηδένα
[2, 9]	πεποιημένη. οὕτω τοίνυν ὁ Σεβῆρος	ἀρθεὶς	τὴν γνώμην, ἐλπίζων τε θείᾳ
[2, 6]	ἀναπεισθέντες οἱ στρατιῶται καὶ ταύταις	ἀρθέντες	ταῖς ἐλπίσιν αὐτοκράτορά τε τὸν
[2, 10]	τὸ πεδίον, καὶ βήματος αὐτῷ	ἀρθέντος	ἀνελθὼν ἔλεξε τοιάδε· „τὸ πιστὸν
[2, 3]	τῶν βασιλικῶν συμβόλων ἐς ὕψος	ἀρθῆναι	πρὶν ἢ μαθεῖν τὴν γνώμην
[2, 15]	ὄντα πρεσβύτην καὶ ὑπὸ νόσου	ἀρθρίτιδος	ἐνοχλούμενον, τῶν τε παίδων αὐτῷ
[2, 15]	καὶ τὸν τῶν ἑκατέρωθεν πεσόντων	ἀριθμὸν	στρατιωτῶν ἐν ταῖς μάχαις, ἱστορίας
[2, 2]	συμβουλεύουσι γὰρ ἡμῖν ἀεὶ τὰ	ἄριστα	καὶ σωτήρια {οἷς} μὴ πειθόμενος,
[2, 3]	τῆς ἀρχῆς τὴν διοίκησιν νομίζοντας,	ἀριστοκρατίαν	τε ἀλλ´ οὐ τυραννίδα ὑπομενοῦντας
[2, 14]	ἀρχὴν παρέξειν ἀφορμὴν καὶ εἴσοδον	ἀριστοκρατίας,	μήτε δὲ ἄκριτόν τινα φονευθήσεσθαι
[2, 9]	πάντας τοὺς ἄρχοντας τῶν ὑπ´	ἄρκτῳ	Ῥωμαίοις δουλευόντων ἐθνῶν, μεγάλαις τε
[2, 11]	καὶ αὐτῶν προβεβλῆσθαι, ἀπὸ τῆς	ἀρκτῴας	θαλάσσης ἐπὶ τὴν πρὸς μεσημβρίαν
[2, 3]	ἔφασκεν οἷς ἡ βασιλεία μᾶλλον	ἁρμόζει·	καὶ λαβόμενος τῆς χειρὸς Γλαβρίωνος
[2, 8]	αὑτῷ βεβαίως ὠχυρῶσθαι, ἀναιμωτί τε	ἄρξειν.	ταύταις ἐπαιρόμενος ταῖς ἐλπίσιν ὑπτίαζέ
[2, 10]	μετὰ ἀνδρείας καὶ σώφρονος διοικήσεως	ἄρξοντος	ἐκείνῳ δῆλον ὅτι προσποιοῦνται ὑπακούειν.
[2, 2]	στρατιώτας προσεδόκων τυραννίδι δουλεύειν εἰθεσμένους	ἁρπαγαῖς	τε καὶ βίαις ἐγγεγυμνασμένους. ἵν´
[2, 5]	τὰς ἐπὶ τῆς προγεγενημένης τυραννίδος	ἁρπαγάς	τε καὶ βίας ἔν τε
[2, 5]	ἄνευ τοῦ βιάζεσθαί με ἢ	ἁρπάζειν	δοθῆναι δυναμένων ἐνδεήσει. τοιαῦτά τινα
[2, 3]	περιγένοιτο, εἰ μὴ ἐκ τοῦ	ἁρπάζειν	καὶ βιάζεσθαι, τὸ δὲ λογισμῷ
[2, 4]	εἰώθασι τοὺς βασιλέας. κωλυόμενοι γὰρ	ἁρπάζειν	τε καὶ ὑβρίζειν ἔς τε
[2, 6]	ὁδὸν συμβουλεύοντες ἐρριμμένην τὴν ἀρχὴν	ἁρπάσαι,	ἀφειδῶς δὲ χρημάτων ἔχοντα μεγαλοδωρίᾳ
[2, 9]	τὸν Νίγρον καὶ τὸν Ἰουλιανὸν	ἁρπάσαι,	καταγνοὺς τοῦ μὲν ῥᾳθυμίαν τοῦ
[2, 11]	παρασχούσης τῆς φύσεως Ἰταλιώταις, ἔρυμα	ἄρρηκτόν	τε καὶ αὐτῶν προβεβλῆσθαι, ἀπὸ
[2, 4]	ὁδῶν πορείαις καταλύσας ἐς τὸ	ἀρχαῖον	καὶ ἐλεύθερον ἀφῆκεν. ἐμέλλησε δ´
[2, 12]	αὐτὸν ἐκπέμπουσιν διὰ τῶν ἐν	ἀρχαῖς	ὄντων καὶ τῶν ἐξοχωτάτων τῆς
[2, 15]	νομίζων πάντα λυσιτελῶς τῇ ἑαυτοῦ	ἀρχῇ	ἐπὶ τὸν Νίγρον ἠπείγετο. τῆς
[2, 2]	ὀκνηρότερον ὑπακούσωσι τῇ τοῦ Περτίνακος	ἀρχῇ	ἐσομένην γὰρ σώφρονα μὴ πάνυ
[2, 7]	ἐβλασφήμουν, ἀρωγὸν δὲ τῇ Ῥωμαίων	ἀρχῇ	καὶ σεμνῆς βασιλείας προστάτην Νίγρον
[2, 4]	ἁπάντων τῇ Ῥωμαίων ὑπὸ Περτίνακι	ἀρχῇ.	οἱ μὲν οὖν ἄλλοι πάντες
[2, 10]	ἡ μνήμη ἐνέστακται, περιῆλθεν ἡ	ἀρχή,	οἳ δὲ οὐκ ἠνέσχοντο, ἀλλὰ
[2, 2]	χρηστόν. εὐφρανεῖ τε ἡ τοῦδε	ἀρχὴ	οὐχ ὑμᾶς μόνον τοὺς ἐνταῦθα
[2, 8]	καὶ τὴν βασιλείαν, ἥ τε	ἀρχὴ	σαλεύουσα καὶ παρὰ μηδενί πω
[2, 7]	πολλὴ δὲ ἦν καὶ μεγίστη	ἀρχὴ	τότε, τοῦ τε Φοινίκων ἔθνους
[2, 6]	πραθεῖσαν ἀρχὴν εἶναι τὸν κωλύοντα,	ἀρχηγὸν	καὶ αἴτιον ἀπρεποῦς καὶ ἀπειθοῦς
[2, 7]	αὐτὸς ἐξ ἐπιβουλῆς μνᾶται τὴν	ἀρχήν,	ἀλλὰ καλούμενος καὶ βοηθήσων ἄπεισι
[2, 6]	τὴν ὁδὸν συμβουλεύοντες ἐρριμμένην τὴν	ἀρχὴν	ἁρπάσαι, ἀφειδῶς δὲ χρημάτων ἔχοντα
[2, 9]	τε θείᾳ προνοίᾳ ἐπὶ τὴν	ἀρχὴν	{αὐτὸν} καλεῖσθαι, ἀπόπειραν ἐποιεῖτο τῆς
[2, 8]	μηδὲ τοὺς στρατιώτας, οἳ τὴν	ἀρχὴν	αὐτῷ χρημάτων ἀπέδοντο, πιστοὺς εἶναι
[2, 8]	μὴ δεῖσθαι συμμάχων· τὴν γὰρ	ἀρχὴν	αὑτῷ βεβαίως ὠχυρῶσθαι, ἀναιμωτί τε
[2, 3]	ὑπέφηνεν ἂν ὡς εὐμαρῶς τὴν	ἀρχὴν	διοίσοντι ἐν ἀρχομένοις οὕτως εὐνοοῦσιν·
[2, 6]	ἤδη μὲν τὴν ὕπατον τετελεκότι	ἀρχήν,	δοκοῦντι δὲ ἐν εὐπορίᾳ χρημάτων
[2, 9]	δὲ κατὰ τὴν τῆς ἀγορᾶς	ἀρχὴν	ἐγένετο, ἔνθα ἐπὶ τῆς δημοκρατίας
[2, 9]	αὐτοκράτορά τε ἀποδεῖξαι καὶ τὴν	ἀρχὴν	ἐγχειρίσαι. ὃ δ´ ὡς ἔγνω
[2, 6]	καὶ ἀπρεποῦς διαβολῆς ὠνησάμενος τὴν	ἀρχήν,	εἰκότως ἐδεδίει τὸν δῆμον ὡς
[2, 6]	ἐπὶ χρήμασι κηρυχθεῖσαν καὶ πραθεῖσαν	ἀρχὴν	εἶναι τὸν κωλύοντα, ἀρχηγὸν καὶ
[2, 13]	καὶ δορυφορεῖν, ἐφονεύσατε· τὴν Ῥωμαίων	ἀρχὴν	ἔνδοξον οὖσαν ἀεί, ἣν καὶ
[2, 11]	οὐρανοῦ ὅπου μὴ Ῥωμαῖοι τὴν	ἀρχὴν	ἐξέτειναν. ἐξ οὗ δὲ ἐς
[2, 4]	πάντα στρατόπεδα, ἐκθειάζειν αὐτοῦ τὴν	ἀρχὴν	ἔπειθεν. ἀλλὰ μὴν καὶ τῶν
[2, 9]	ἐπέκεινα βαρβάρους, φρουρεῖ τὴν Ῥωμαίων	ἀρχήν.	ἡγεῖτο δὲ Παιόνων πάντων (ὑπὸ
[2, 6]	καὶ ἐπονείδιστον χρήμασι κτήσασθαι τὴν	ἀρχὴν	ἠθέλησαν. Ἰουλιανῷ δέ τινι, ἤδη
[2, 6]	ἀργύριον δώσοντι ἐγχειριεῖν ὑπισχνοῦντο τὴν	ἀρχὴν	καὶ διὰ τῶν ὅπλων αὐτὸν
[2, 12]	τε καὶ μέλλοντος ἐξομόσασθαι τὴν	ἀρχὴν	καὶ παραχωρῆσαι πάσης τῆς δυναστείας
[2, 9]	ὃν ἀπηγγέλη Περτίναξ παραλαβὼν τὴν	ἀρχήν,	μετὰ τὸ προελθεῖν καὶ θῦσαι
[2, 3]	ἀνεξομένους μετὰ βασιλέα εὐγενέστατον τὴν	ἀρχὴν	μεταπεσοῦσαν ἐς ἄνδρα ἐξ ἰδιωτικοῦ
[2, 9]	τῶν ἀγγελλόντων πυνθανόμενος τὴν Ῥωμαίων	ἀρχὴν	μετέωρον φερομένην τὸν Νίγρον καὶ
[2, 8]	καὶ ἐνάρετον ἀπὸ προγόνων ἄνωθεν	ἀρχὴν	μὴ περιιδεῖν αἰσχρῶς ἐρριμμένην. ὥσπερ
[2, 10]	ἐστὶ κεχαρισμένα, τήν τε Ῥωμαίων	ἀρχὴν	μὴ περιιδεῖν ἐρριμμένην, ἣ πρότερον
[2, 1]	καὶ σώφρονα τὸν διαδεξόμενον τὴν	ἀρχήν,	ὅπως αὐτοί τε σωθεῖεν καὶ
[2, 14]	τοῦ Περτίνακος φόνου, τὴν δ´	ἀρχὴν	παρέξειν ἀφορμὴν καὶ εἴσοδον ἀριστοκρατίας,
[2, 3]	ἔτι δὲ καὶ τὴν ὕπατον	ἀρχὴν	τελέσας δεύτερον. ὃ δὲ „ἀλλ´
[2, 6]	ἠγόρευον ἅτε χρημάτων ἀντικαταλλαξάμενον τὴν	ἀρχήν.	τότε δὲ καὶ πρῶτον ὑποδιεφθάρη
[2, 7]	Ἰουλιανὸς ἐπεὶ παρῆλθεν ἐς τὴν	ἀρχήν,	τρυφαῖς εὐθέως καὶ κραιπάλαις ἐσχόλαξε,
[2, 10]	δὲ γῆς καὶ θαλάττης τοσαύτην	ἀρχὴν	ὠνησάμενός τις αἰσχρῶς πρός τε
[2, 6]	τῆς Περτίνακος γυναικός) ἧκε τὴν	ἀρχὴν	ὠνούμενος. ἀλλὰ τοῦτον μὲν οὐ
[2, 11]	γῇ καὶ δυσβάτῳ φράξας τὴν	ἀρχὴν	ὠχυρώσατο. ὅθεν τὸν Σεβῆρον προσιόντα
[2, 9]	ὑπηγάγετο, προσποιούμενος οὐχ οὕτω τῆς	ἀρχῆς	ἀντιποιεῖσθαι, οὐδ´ αὑτῷ τὴν ἐξουσίαν
[2, 14]	πράξειν ἐς ζῆλον τῆς Μάρκου	ἀρχῆς,	ἕξειν δὲ τοῦ Περτίνακος οὐ
[2, 7]	καταφρονεῖσθαι ὡς ἀνάξιον ἧς ἐώνητο	ἀρχῆς,	ἐπιδίδωσιν αὑτὸν τῇ τῆς βασιλείας
[2, 10]	μηδένα εὑρίσκεσθαι τὸν ἄξιον τῆς	ἀρχῆς	ἐσόμενον, σπάνει τοῦ μετὰ ἀνδρείας
[2, 4]	ἦθος ἐπεδείκνυτο. καὶ τῆς Μάρκου	ἀρχῆς	ζήλῳ τε καὶ μιμήσει τοὺς
[2, 4]	εὔνοιαν ᾠκειώσατο. τῆς τε ἡμέρου	ἀρχῆς	ἡ φήμη διαθέουσα πάντα ἔθνη,
[2, 8]	ὠχυρῶσθαί τε αὑτῷ τὰ τῆς	ἀρχῆς	ἡγεῖτο διά τε τὴν τῶν
[2, 2]	ἐπὶ τοῖς ὅροις τῆς Ῥωμαίων	ἀρχῆς	ἱδρυμένους, οἳ τὴν πεῖραν αὐτοῦ
[2, 1]	ἡμῶν αὐτῶν καὶ τῆς Ῥωμαίων	ἀρχῆς.	κεῖται μὲν γὰρ ὁ τύραννος
[2, 10]	τρυφὴν κέρδος τῆς οὔπω βεβαίας	ἀρχῆς	νομίζουσιν. ἐπὶ μὲν γὰρ τὸ
[2, 4]	ἀνέτου ἐξουσίας νομίζοντες τὴν τῆς	ἀρχῆς	οὐκ ἔφερον εὐταξίαν. ἀλλὰ τὰ
[2, 3]	πάντων ἀξιώτατον, σοί τε τῆς	ἀρχῆς	παραχωρῶ καὶ πᾶσαν τὴν ἐξουσίαν
[2, 6]	τι δεινὸν ἐκ τῆς ἐσομένης	ἀρχῆς	παρόντες πάθοιεν· οἱ δὲ στρατιῶται
[2, 11]	καταστησάμενος ἀντὶ τείχους τῆς Ῥωμαίων	ἀρχῆς·	ποταμῶν τε μεγέθεσι καὶ τάφρων
[2, 11]	φρούρια δὲ καὶ στρατόπεδα τῆς	ἀρχῆς	προυβάλετο, μισθοφόρους ἐπὶ ῥητοῖς σιτηρεσίοις
[2, 4]	κοινὰ καὶ δημόσια τῆς Ῥωμαίων	ἀρχῆς.	τέλη τε πάντα τὰ πρότερον
[2, 3]	χρὴ συναίρεσθαι καὶ κοινὴν τῆς	ἀρχῆς	τὴν διοίκησιν νομίζοντας, ἀριστοκρατίαν τε
[2, 3]	τὰ μὲν πρῶτα παρῃτεῖτο τῆς	ἀρχῆς	τὸ ἐπίφθονον γῆράς τε προϊσχόμενος
[2, 9]	ἐξέχοντας οἰκειούμενος, καὶ περὶ τῆς	ἀρχῆς	τῶν Ῥωμαίων διαλεγόμενος, ὡς παντάπασιν
[2, 4]	τὸ πρᾶον καὶ ἥμερον τῆς	ἀρχῆς	ὕβριν αὑτῶν καὶ ἀτιμίαν καθαίρεσίν
[2, 15]	ἐπιδοῦναι αὑτὸν ἐς τὴν τῆς	ἀρχῆς	φροντίδα· δεῖσθαι γὰρ ἀνδρὸς εὐγενοῦς
[2, 3]	εὐμαρῶς τὴν ἀρχὴν διοίσοντι ἐν	ἀρχομένοις	οὕτως εὐνοοῦσιν· ἐμοὶ δὲ ταῦτα
[2, 14]	ἀνέξεσθαι, ἀλλὰ βαρυτάτην εὐδαιμονίαν τοῖς	ἀρχομένοις	παρέξειν, καὶ πάντα πράξειν ἐς
[2, 9]	σώφρονος καὶ ἐπιεικοῦς ἐξουσίας τοῖς	ἀρχομένοις	παρέσχητο, ὅθεν αὐτοῦ τὴν μνήμην
[2, 3]	ἔχειν ἐλπίδας καὶ πᾶσι τοῖς	ἀρχομένοις	ταῦτα ὑπισχνεῖσθαι. τοιαῦτα ὁ Περτίναξ
[2, 4]	ἔργα ἐλπίδων τε ἀγαθῶν τοῖς	ἀρχομένοις	ὑποφαινομένων ἐβάσκηνε πάντα καὶ ἀνέτρεψε
[2, 13]	ἀλλ´ οὐδ´ αὐτόν, ὃν οὕτως	ἄρχοντα	εἵλεσθε, φυλάξαι ἢ σῶσαι ἐδυνήθητε,
[2, 4]	ὑπερήδοντο πάντες, σεμνὸν καὶ ἤπιον	ἄρχοντα	καὶ πατέρα, οὐ βασιλέα ἕξειν
[2, 11]	συμπονοῦντα ἀλλὰ καὶ τῶν καμάτων	ἄρχοντα	οἱ στρατιῶται αἰδούμενοι μετὰ προθυμίας
[2, 6]	καταφρόνησίν τε τῆς πρὸς τοὺς	ἄρχοντας	αἰδοῦς. τὸ γὰρ μήτε τοῖς
[2, 10]	κατὰ τὸ Ἰλλυρικὸν ἅμα καὶ	ἄρχοντας,	προσηγάγετο αὐτούς. ἀθροίσας δὲ τοὺς
[2, 9]	ἔθνη καὶ πρὸς πάντας τοὺς	ἄρχοντας	τῶν ὑπ´ ἄρκτῳ Ῥωμαίοις δουλευόντων
[2, 7]	πόθος τοῦ Νίγρου, ἠπίως τε	ἄρχοντος	ἐν ἅπασι, τὰ πλεῖστά τε
[2, 6]	τῆς φιλοχρηματίας καὶ τῆς τῶν	ἀρχόντων	καταφρονήσεως καὶ μέχρις αἵματος αὐξηθείσης.
[2, 7]	συνιὸν ἐκκλησιάζει, τὸν Ἰουλιανὸν ἐβλασφήμουν,	ἀρωγὸν	δὲ τῇ Ῥωμαίων ἀρχῇ καὶ
[2, 15]	πράξεις πολλῶν βασιλέων συντάξαντι γράψαι,	ἃς	αὐτὸς οἶδα. τὰ κορυφαιότατα τοίνυν
[2, 6]	τὰς τιμὰς καὶ τὰς εἰκόνας,	ἃς	ἡ σύγκλητος καθεῖλεν, ἀνανεώσεσθαι ὑπέσχετο,
[2, 7]	συνεχῶς ἐπιτελῶν ὁ Νίγρος, περὶ	ἃς	μάλιστα ἐσπουδάκασι, καὶ διδοὺς ἄνεσιν
[2, 13]	δορυφορεῖν καὶ ἐς τὸν ὅρκον	ἀσεβήσαντας	καὶ ἐμφυλίῳ καὶ βασιλικῷ αἵματι
[2, 7]	ἐς δὲ τὸ ἁβροδίαιτον καὶ	ἄσεμνον	ἐπιδιδοὺς ἑαυτόν. εὑρίσκετό τε καὶ
[2, 10]	ὄνομα πύθοιντο οὐκ ἄγνωστον οὐδ´	ἄσημον	παρ´ αὐτοῖς ὑπάρχον ἐξ ὧν
[2, 3]	ἐς ἄνδρα ἐξ ἰδιωτικοῦ καὶ	ἀσήμου	γένους ἐπὶ τοῦτο ἐλθόντα. εἰ
[2, 10]	ὑποπτεύουσι πράγματα, ἐντεῦθεν ἂν τεκμήραιντο	ἀσθενῆ	τε ὄντα καὶ φαύλας ἔχοντα
[2, 10]	καὶ καθ´ ἕνα εὐανδρίᾳ προύχετε,	ἀσκήσει	τε πολεμικῶν ἔργων ἐγγεγύμνασθε ὑμεῖς
[2, 10]	καὶ σωμάτων μεγέθεσι καὶ πόνων	ἀσκήσεσιν	{καὶ} ἐν τῇ συστάδην μάχῃ
[2, 15]	ὁ Ἀλβῖνος τὴν τιμὴν ὑπεδέξατο	ἀσπαστῶς,	ἀγαπήσας ἄνευ μάχης καὶ κινδύνου
[2, 6]	τε τῆς κεφαλῆς αἰωροῦντες τὰς	ἀσπίδας	καὶ τὰ δόρατα, μή που
[2, 8]	ἡμῖν καὶ τὸ τῆς ἐπιχειρήσεως	ἀσφαλές,	ἔκ τε τῆς τῶν καλούντων
[2, 15]	πρὸς τὸν Ἀλβῖνον διὰ σοφίας	ἀσφαλῶς	εἶχεν, οὐδέ τι δέος ἦν
[2, 9]	ἐπὶ τοῖς νώτοις φέρειν τε	ἀσφαλῶς	καὶ στῆναι βεβαίως ἐπὶ τῆς
[2, 5]	τὸν βίον μόνοι οἱ δορυφόροι,	ἀσχάλλοντες	μὲν ἐπὶ τοῖς παροῦσι, ποθοῦντες
[2, 15]	ἀφεστῶσαν ἐκείνου κατὰ τὴν ἀνατολὴν	ἀσχοληθέντος	ὑποποιήσηται. τιμῇ τοίνυν προσποιήτῳ δελεάζει
[2, 7]	ἀλλὰ πάντα προκεκένωτο τῇ Κομόδου	ἀσωτίᾳ	καὶ ἀφειδέσι καὶ ἀκρίτοις ἀναλώμασιν.
[2, 5]	τε καὶ βίας ἔν τε	ἀσωτίαις	καὶ κραιπάλαις διαγωγάς, ἐβουλεύσαντο ἀποσκευάσασθαι
[2, 1]	γοῦν αὐτόν φασι μεῖναι ψυχῆς	ἀταραξίᾳ	ὡς μηδ´ ἀναθορεῖν τοῦ σκίμποδος,
[2, 6]	πλέον τι τῆς συνηθείας δορυφορούμενος·	ἅτε	γὰρ βίᾳ καὶ παρὰ γνώμην
[2, 15]	πρὸς τὸν πόλεμον γενναίως εὐτρέπιζεν,	ἅτε	δὲ ἀνὴρ προμηθής τε καὶ
[2, 7]	ἐς τὸ ἑορτάξειν καὶ εὐφραίνεσθαι,	ἅτε	ποιῶν κεχαρισμένα, εἰκότως ἐτιμᾶτο. ~ἅπερ
[2, 6]	ἑστῶτες ἐβλασφήμουν καὶ κακῶς ἠγόρευον	ἅτε	χρημάτων ἀντικαταλλαξάμενον τὴν ἀρχήν. τότε
[2, 4]	δεσπότῃ εἶναι. ἔδωκέ τε γεωργοῦσιν	ἀτέλειαν	πάντων ἐς δέκα ἔτη καὶ
[2, 4]	τῆς ἀρχῆς ὕβριν αὑτῶν καὶ	ἀτιμίαν	καθαίρεσίν τε τῆς ἀνέτου ἐξουσίας
[2, 13]	εὐγένειαν διεδέξαντο, ταύτην αἰσχρῶς καὶ	ἀτίμως	ὥσπερ τι τῶν ἰδιωτικῶν κειμηλίων
[2, 13]	ἠπίστατο, δι´ ἑτέρων ὁδῶν καὶ	ἀτραπῶν,	ὡς λαθόντες τό τε στρατόπεδον
[2, 1]	οὕτως κλαπὲν ἐκκομισθέν τε τῆς	αὐλείου	θύρας νύκτωρ ὀχήματι ἐπιθέντες ἐς
[2, 5]	φρουρὰν λιπὼν ἢ ἐπὶ τῇ	αὐλείῳ	ἢ ἐπὶ ταῖς λοιπαῖς εἰσόδοις
[2, 12]	ἔτι ὄντος ἐν τῇ βασιλείῳ	αὐλῇ	καὶ τὰς παρούσας ὀδυρομένου τύχας,
[2, 4]	ὄντα μηδὲ ἐς τὴν βασίλειον	αὐλὴν	ἀναγαγεῖν, ἀλλ´ ἔν τε τῇ
[2, 2]	τὸ περίορθρον, ἐς τὴν βασίλειον	αὐλὴν	ἀνήγαγον τὸν Περτίνακα. ~ὃ δὲ
[2, 1]	ἂν τοὺς φυλάσσοντας τὴν βασίλειον	αὐλὴν	δορυφόρους λάθοιεν, ἐνειλήσαντες στρωμνῇ τινι
[2, 3]	τελέσας ἐς τὴν βασίλειον ἐπανῆλθεν	αὐλήν.	~ἐπεὶ δὲ διεφοίτησεν ἡ φήμη
[2, 6]	ἀνάξειν ἀδεῶς ἐς τὴν βασίλειον	αὐλήν.	ἐπεὶ δὲ τὸ κήρυγμα διεφοίτησεν,
[2, 8]	οὐκέτι αὐτὴν ἰδιωτικὴν ἀλλὰ βασίλειον	αὐλὴν	νομίζοντες, πᾶσι κοσμήσαντες ἔξωθεν βασιλικοῖς
[2, 6]	ἀρχόντων καταφρονήσεως καὶ μέχρις αἵματος	αὐξηθείσης.	~ὁ δ´ οὖν Ἰουλιανὸς ἐπεὶ
[2, 15]	καὶ πρὸς τὴν σύγκλητον τὰ	αὐτὰ	ἀνενεγκών, ὡς ἂν μᾶλλον αὐτὸν
[2, 8]	τὴν ταχίστην καὶ φθάσαι οἰκειωσάμενον	αὐτά,	ὃ δὲ οὐδὲ τῶν πραττομένων
[2, 4]	ἐκώλυσεν αὑτοῦ τοὔνομα ἐπιγράφεσθαι, εἰπὼν	αὐτὰ	οὐκ ἴδια τοῦ βασιλεύοντος εἶναι,
[2, 7]	ἑορτάζουσιν ἔν τε τῇ πόλει	αὐτῇ	καὶ κατὰ τὰ προάστεια. θέας
[2, 2]	οὐδὲ γὰρ μία οὐδ´ ἡ	αὐτὴ	πᾶσιν ἀνθρώποις θανάτου αἰτία, διάφοροι
[2, 12]	ἐπείπερ ἤδη τὸν Σεβῆρον καὶ	αὐτῇ	τῇ πόλει ἐπιστησόμενον ἤκουον, καταφρονήσαντες
[2, 9]	τοῦ γενναίως ἢ κατ´ ἀξίαν	αὐτὴν	διοικοῦντος. διέβαλλε δὲ τοὺς ἐν
[2, 8]	τὴν αὐτοῦ οἰκίαν καθιστᾶσιν, οὐκέτι	αὐτὴν	ἰδιωτικὴν ἀλλὰ βασίλειον αὐλὴν νομίζοντες,
[2, 3]	ἐν τοῖς ἔργοις, εἴ τις	αὐτὴν	μὴ καταισχύνει. ὅσῳ δὲ τὰ
[2, 15]	ἀνδρῶν τε μαχιμωτάτων. ἦρχε δ´	αὐτῆς	πάσης Ἀλβῖνος, ἀνὴρ τὸ μὲν
[2, 7]	μηδὲν μελλήσαντες προσέκειντο, ἐκλιπαροῦντες καὶ	αὐτοὶ	ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν πραγμάτων. φύσει δὲ
[2, 13]	τὰ μὲν ὅπλα κατέλιπον πάντα,	αὐτοὶ	δὲ ἐν μόναις ταῖς πομπικαῖς
[2, 5]	ἐκ τοῦ στρατοπέδου δρόμῳ φερόμενοι	αὐτοὶ	ἡμέρας ἀκμαζούσης ἐπεισῆλθον τοῖς βασιλείοις
[2, 1]	τὸν διαδεξόμενον τὴν ἀρχήν, ὅπως	αὐτοί	τε σωθεῖεν καὶ ἀπὸ τῆς
[2, 5]	ζητῆσαι δέ τινα τὸν πάλιν	αὐτοῖς	ἄνετον καὶ ἀκόλαστον παρέξοντα ἐξουσίαν.
[2, 5]	ἀποσκευάσασθαι τὸν Περτίνακα, ὡς ὄντα	αὐτοῖς	βαρὺν καὶ ἐπαχθῆ, ζητῆσαι δέ
[2, 11]	Ῥώμην ἔξοδον ἐπήγγειλε· νομάς τε	αὐτοῖς	διαδοὺς καὶ ἐφόδια τῆς ὁδοιπορίας
[2, 1]	ποτ´ εἴη, ἐπολυπραγμόνουν, ἐπεὶ μηδ´	αὐτοῖς	διέφερε ταῦτ´ εἰδέναι. τὸ μὲν
[2, 8]	δὲ οὐδὲ τῶν πραττομένων τι	αὐτοῖς	ἐδήλου, ἐλπίζων τοὺς ἐκεῖ στρατιώτας,
[2, 5]	τῷ πράγματι προῆλθεν ὡς διαλεξόμενος	αὐτοῖς	ἐλπίσας πείσειν τε αὐτοὺς καὶ
[2, 1]	ἐκείνου τρυφῆς. πρῶτον δὲ ἔδοξεν	αὐτοῖς	ἐπιλέξασθαι ἄνδρα πρεσβύτην τινὰ καὶ
[2, 11]	καὶ μεγέθει θηρίων μὴ πρότερον	αὐτοῖς	ἑωραμένων. τότε δὴ πᾶσα ἡ
[2, 7]	καθεστηκότων ἐπιτήδειον. ἐνῆν δέ τις	αὐτοῖς	καὶ πόθος τοῦ Νίγρου, ἠπίως
[2, 6]	ἀνελθὼν τήν τε Κομμόδου μνήμην	αὐτοῖς	καὶ τὰς τιμὰς καὶ τὰς
[2, 9]	Μάρκῳ βασιλεύοντι πολλὰ ἐγείρας σὺν	αὐτοῖς	κατὰ Γερμανῶν τρόπαια, στρατηγός τε
[2, 5]	δυναμένων ἐνδεήσει. τοιαῦτά τινα λέγειν	αὐτοῖς	πειρώμενος ἤδη τινὰς αὐτῶν καὶ
[2, 1]	τὸ πρακτέον ἐβουλεύοντο. ἔδοξε δὲ	αὐτοῖς	περὶ μὲν τοῦ θανάτου φήμην
[2, 5]	δὴ τοῦ δωματίου προελθών, ὑπαντώμενος	αὐτοῖς	πυνθάνεσθαι τε ἐπειρᾶτο τὰς αἰτίας
[2, 11]	ὁδοῦ. ἐκοινώνει δὲ τῶν καμάτων	αὐτοῖς,	σκηνῇ τε χρώμενος εὐτελεῖ, καὶ
[2, 7]	ἐν ἅπασι, τὰ πλεῖστά τε	αὐτοῖς	συμπανηγυρίζοντος. φιλέορτοι δὲ φύσει Σύροι·
[2, 7]	κατὰ τὰ προάστεια. θέας τοίνυν	αὐτοῖς	συνεχῶς ἐπιτελῶν ὁ Νίγρος, περὶ
[2, 6]	ἐς τὰ ἐπιόντα ἐγένετο, ἀεὶ	αὐτοῖς	τῆς φιλοχρηματίας καὶ τῆς τῶν
[2, 10]	οὐκ ἄγνωστον οὐδ´ ἄσημον παρ´	αὐτοῖς	ὑπάρχον ἐξ ὧν ἡγεμονεύσαντες ἐκεῖσε
[2, 6]	δέοι, καὶ πολεμήσοντες, ἐν μέσοις	αὑτοῖς	ἔχοντες τὸν ἴδιον βασιλέα, ὑπέρ
[2, 12]	δὴ πρὸς τὸν Σεβῆρον καὶ	αὐτοκράτορα	ἀναδείξας κοινωνὸν τῆς βασιλείας ἐποιεῖτο.
[2, 8]	πᾶν καὶ τὸ συνειλεγμένον πλῆθος	αὐτοκράτορά	τε ἀνεῖπε καὶ σεβαστὸν προσηγόρευσε·
[2, 9]	Περτίνακος φόνῳ ἐπέδοσαν αὑτούς, ὡς	αὐτοκράτορά	τε ἀποδεῖξαι καὶ τὴν ἀρχὴν
[2, 6]	καὶ ταύταις ἀρθέντες ταῖς ἐλπίσιν	αὐτοκράτορά	τε τὸν Ἰουλιανὸν ἀναγορεύουσι, καὶ
[2, 12]	μὲν ἀναιρεθῆναι, ἀποδειχθῆναι δὲ μόνον	αὐτοκράτορα	τὸν Σεβῆρον· πρεσβείαν τε πρὸς
[2, 3]	τῆς συγκλήτου βουλῆς. ἐπεὶ δὲ	αὐτὸν	ἅμα τῷ ἐπιφανῆναι πάντες ὁμοθυμαδὸν
[2, 6]	ἀρχὴν καὶ διὰ τῶν ὅπλων	αὐτὸν	ἀνάξειν ἀδεῶς ἐς τὴν βασίλειον
[2, 15]	τῷ Σεβήρῳ πιστεύσαντα. Καίσαρα δὴ	αὐτὸν	ἀποδεικνύει, φθάσας αὐτοῦ τὴν ἐλπίδα
[2, 11]	χάριν οὐκ ᾔδεσαν· ὄφλημα γὰρ	αὐτὸν	ἀποτίνειν ἀλλ´ οὐ δωρεὰν διανέμειν
[2, 12]	φρουρὰν διὰ δέος τοῦ Σεβήρου	αὐτὸν	ἐγκαταλιποῦσαν, ψηφίζεται τὸν μὲν ἀναιρεθῆναι,
[2, 3]	σοι διδόντες“ τότε δὲ πάντων	αὐτὸν	ἐκβιασαμένων ἐκλιπαρησάντων τε ὀκνῶν καὶ
[2, 12]	τὸν Σεβῆρον· πρεσβείαν τε πρὸς	αὐτὸν	ἐκπέμπουσιν διὰ τῶν ἐν ἀρχαῖς
[2, 7]	τῆς γνώμης τῶν στρατιωτῶν εἶχον	αὐτὸν	ἐν καταφρονήσει, ὡς προϊόντα τε
[2, 13]	καὶ προσαγορεύσων. ὡς δὲ ἀνελθόντα	αὐτὸν	ἐπὶ τὸ βῆμα προσῆλθον ὁμοθυμαδὸν
[2, 15]	αὐτὰ ἀνενεγκών, ὡς ἂν μᾶλλον	αὐτὸν	ἐς πίστιν ὑπαγάγοιτο, νομίσματά τε
[2, 6]	ἐπὶ τῇ πομπῇ γένοιτο, ἀνήγαγον	αὐτὸν	ἐς τὰ βασίλεια, μηδενὸς τῶν
[2, 6]	μὴ σώφρονι διαβεβλημένων. πείθουσιν οὖν	αὐτὸν	ἥ τε γυνὴ καὶ ἡ
[2, 3]	λαβόμενος τῆς χειρὸς Γλαβρίωνος εἷλκεν	αὐτὸν	καθίζεσθαι κελεύων ἐπὶ τοῦ βασιλείου
[2, 9]	δὲ ἄλλως ἑστῶτι ὑποδῦναί τε	αὐτὸν	καὶ ἀράμενον ἐπὶ τοῖς νώτοις
[2, 3]	βασιλείῳ ἑστίᾳ τῶν τε στρατιωτῶν	αὐτὸν	καὶ τοῦ δήμου, ὡς προείρηται,
[2, 6]	πεπληρωμένους ἔλεγε. κατὰ δὲ τὸν	αὐτὸν	καιρὸν καὶ Σουλπικιανός, καὶ αὐτὸς
[2, 3]	τὴν γνώμην ἐταράττετο· πάνυ τε	αὐτόν,	καίτοι δοκοῦντα ψύχης εἶναι ἐρρωμένης
[2, 9]	θείᾳ προνοίᾳ ἐπὶ τὴν ἀρχὴν	{αὐτὸν}	καλεῖσθαι, ἀπόπειραν ἐποιεῖτο τῆς τῶν
[2, 10]	ἀνεφέρομεν, ἀλλ´ ἐς τοὺς περὶ	αὐτὸν	κόλακάς τε καὶ οὐ πρεπόντων
[2, 14]	μηδὲ προσδοκώμενος ἤθελεν, ὅπως ἀπαράσκευον	αὐτὸν	λάβοι. τούς τε οὖν στρατιώτας
[2, 13]	ἐπ´ ἀργυρίῳ κατηλλάξασθε. ἀλλ´ οὐδ´	αὐτόν,	ὃν οὕτως ἄρχοντα εἵλεσθε, φυλάξαι
[2, 9]	ἐπιθέσθαι τοῖς πράγμασιν. ἀνέπειθε δὲ	αὐτὸν	ὀνείρατα τοιαύτην τινὰ ἐλπίδα ὑποσημαίνοντα,
[2, 15]	τήν τε ἡλικίαν ἔτι ἀκμάζοντος	αὐτὸν	ὄντα πρεσβύτην καὶ ὑπὸ νόσου
[2, 8]	Ῥωμαίων γνώμην καὶ τὴν περὶ	αὐτὸν	σπουδὴν τῶν ἀνθρώπων. ὡς γὰρ
[2, 7]	Ἰουλιανὸν ὑπό τε τῶν περὶ	αὐτὸν	στρατιωτῶν ἀμελεῖσθαι διότι τὰς ὑποσχέσεις
[2, 11]	εὔνοιαν ἐπιστώσατο· οὐ γὰρ μόνον	αὐτὸν	συμπονοῦντα ἀλλὰ καὶ τῶν καμάτων
[2, 7]	οἱ Ῥωμαῖοι ἐπείθοντο. ἐκάλουν τε	αὐτὸν	συνεχῶς ἐν ταῖς τοῦ δήμου
[2, 7]	προστάτην Νίγρον ἐπεκαλοῦντο, βοηθεῖν τε	αὐτὸν	τὴν ταχίστην ἠξίουν ὡς ἐφύβριστα
[2, 14]	ἐπεὶ τοίνυν ὅ τε δῆμος	αὐτὸν	ὑποδεξάμενος εὐφήμησεν ἥ τε σύγκλητος
[2, 1]	συμβήσεσθαι φάσκων. ἐν τοσαύτῃ γοῦν	αὐτόν	φασι μεῖναι ψυχῆς ἀταραξίᾳ ὡς
[2, 9]	τε συγγράψας ἐν τῷ καθ´	αὑτὸν	βίῳ καὶ δημοσίαις ἀνέθηκεν εἰκόσι·
[2, 6]	μὲν δημόται ἕκαστος τὸ καθ´	αὑτὸν	δεδιὼς ὑπανεχώρει οἵ τε ἐν
[2, 3]	ἕνα φροντίς, τὸ δὲ καθ´	αὑτὸν	ἕκαστος εἰ μὴ κατὰ γνώμην
[2, 15]	φιλικώτατα γράμματα δῆθεν, ἱκετεύων ἐπιδοῦναι	αὑτὸν	ἐς τὴν τῆς ἀρχῆς φροντίδα·
[2, 7]	ἀνάξιον ἧς ἐώνητο ἀρχῆς, ἐπιδίδωσιν	αὑτὸν	τῇ τῆς βασιλείας ἐλπίδι. καὶ
[2, 6]	αὐτὸν καιρὸν καὶ Σουλπικιανός, καὶ	αὐτὸς	ἀνὴρ τῶν ὑπατευκότων, ἔπαρχός τε
[2, 2]	τοιούτου θανάτου οὐκ ἄλλος, ἀλλ´	αὐτὸς	αὑτῷ· συμβουλεύουσι γὰρ ἡμῖν ἀεὶ
[2, 1]	δοὺς τὴν προσήκουσαν, καὶ ἅπερ	αὐτὸς	δρᾶσαι διενοεῖτο, ταῦτα πρὸς ἡμῶν
[2, 7]	αὑτῷ προσχωρήσειν, πυνθανομένους ὅτι μὴ	αὐτὸς	ἐξ ἐπιβουλῆς μνᾶται τὴν ἀρχήν,
[2, 15]	πολλῶν βασιλέων συντάξαντι γράψαι, ἃς	αὐτὸς	οἶδα. τὰ κορυφαιότατα τοίνυν καὶ
[2, 3]	τελέσας δεύτερον. ὃ δὲ „ἀλλ´	αὐτός	{τε} ἔφη „ἐγὼ ὃν σὺ
[2, 9]	τὰ μὲν οὖν πολλὰ ἱστόρησεν	αὐτός	τε συγγράψας ἐν τῷ καθ´
[2, 7]	Νίγρου ὄντων ἐξουσίᾳ. ἦν δὲ	αὐτὸς	τὴν μὲν ἡλικίαν ἤδη μετρίως
[2, 3]	τὸ κοινὸν χρηστὴ γένοιτο μεταβολή,	αὐτός	τι πλέον καρποῦσθαι νομίζει, ἐπεὶ
[2, 8]	λοιπὰ τῆς σεβασμίου τιμῆς ἐξ	αὐτοσχεδίου	παρασκευῆς ἀθροίσαντες, καὶ προπομπεύοντος τοῦ
[2, 9]	ἀνατολὴν στρατοπέδων γνώμῃ. ~ταῦτα δὲ	αὐτοῦ	διατυποῦντος καὶ κούφαις καὶ ἀδήλοις
[2, 7]	μεγάλαις πράξεσι. φήμη τε περὶ	αὐτοῦ	διεφοίτα ὡς ἐπιεικοῦς καὶ δεξιοῦ
[2, 4]	φήμη τῶν τε λεχθέντων ὑπ´	αὐτοῦ	ἐν τῇ συγκλήτῳ καὶ τῶν
[2, 8]	γνώμην, δηλώσατε. τοιαῦτά τινα εἰπόντος	αὐτοῦ,	εὐθέως τὸ στρατιωτικὸν πᾶν καὶ
[2, 4]	ἦν ὡς καὶ τὸν υἱὸν	αὐτοῦ	ἤδη μειράκιον ὄντα μηδὲ ἐς
[2, 1]	τῶν συνωμοτῶν ἐπαγόμενοι. ἐπιστάντες δὲ	αὐτοῦ	κεκλεισμένης τῆς οἰκίας ταῖς θύραις
[2, 15]	ἐς πίστιν ὑπαγάγοιτο, νομίσματά τε	αὐτοῦ	κοπῆναι ἐπέτρεψε, καὶ ἀνδριάντων ἀναστάσεσι
[2, 8]	Νίγρον ἄγουσι καὶ ἐς τὴν	αὐτοῦ	οἰκίαν καθιστᾶσιν, οὐκέτι αὐτὴν ἰδιωτικὴν
[2, 10]	ὧν, εἰ καὶ ἔμελλον ὑπὲρ	αὐτοῦ	παρατάξασθαι μετ´ εὐνοίας, καὶ πλήθει
[2, 2]	θεραπεύσομεν, πείρᾳ δὲ ὧν πρὸς	αὐτοῦ	πεπόνθασι στρατηγοῦντος φόβῳ ὑποτάξονται. τοιαῦτα
[2, 2]	μὲν πρεσβύτεροι καὶ τῶν στρατιωτικῶν	αὐτοῦ	πράξεων ἐπειράθητε, οἱ δὲ λοιποὶ
[2, 13]	τῆς Ῥώμης φανείη. ταῦτα κελεύσαντος	αὐτοῦ,	προσδραμόντες οἱ Ἰλλυρικοὶ στρατιῶται τά
[2, 4]	μνήμῃ τῆς ἐν ταῖς προτέραις	αὐτοῦ	στρατείαις ἀρετῆς, πίστει τε γνώμης
[2, 9]	ἐπὶ τοῖς οὕτως ὠμῶς κατ´	αὐτοῦ	τετολμημένοις ἠγανάκτουν. ταύτης δὴ τῆς
[2, 4]	φίλα, καὶ πάντα στρατόπεδα, ἐκθειάζειν	αὐτοῦ	τὴν ἀρχὴν ἔπειθεν. ἀλλὰ μὴν
[2, 15]	Καίσαρα δὴ αὐτὸν ἀποδεικνύει, φθάσας	αὐτοῦ	τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν ἐπιθυμίαν
[2, 9]	ἐξουσίας τοῖς ἀρχομένοις παρέσχητο, ὅθεν	αὐτοῦ	τὴν μνήμην τιμῶντες ἐπὶ τοῖς
[2, 14]	τινες τῶν πρεσβυτέρων καὶ γνωριζόντων	αὐτοῦ	τὸν τρόπον, οἳ προύλεγον λανθάνοντες,
[2, 2]	ἀρχῆς ἱδρυμένους, οἳ τὴν πεῖραν	αὐτοῦ	τῶν ἔργων φέρουσι διὰ μνήμης.
[2, 1]	πεισθείς τε ἀνδράσι καὶ πρότερον	αὐτοῦ	φίλοις, πάντα πυθόμενος τὰ πεπραγμένα
[2, 11]	δὴ πάντα ἀθροίζων τά τε	αὑτοῦ	καὶ παρὰ τῶν φίλων, καὶ
[2, 3]	βουλῆς οὔτε τὸ πῦρ ἐάσας	αὑτοῦ	προπομπεῦσαι οὔτε τι ἄλλο τῶν
[2, 4]	τοῖς τε βασιλικοῖς κτήμασιν ἐκώλυσεν	αὑτοῦ	τοὔνομα ἐπιγράφεσθαι, εἰπὼν αὐτὰ οὐκ
[2, 10]	Ἰλλυρικὸν ἅμα καὶ ἄρχοντας, προσηγάγετο	αὐτούς.	ἀθροίσας δὲ τοὺς πανταχόθεν στρατιώτας,
[2, 5]	καὶ τοὺς ἔξωθεν κινδύνους ἀπείργοντας	αὐτοὺς	γενέσθαι φονεῖς καὶ μὴ μόνον
[2, 13]	τῷ στρατοπέδῳ τὰ ὅπλα πάντα,	αὐτοὺς	δὲ ἐξελθεῖν ἐν εἰρηνικῷ σχήματι,
[2, 13]	ὅπλα καταλαβόντες, εἰ ἐπίοιεν, ἀποκλείσαιεν	αὐτούς.	δίκην μὲν δὴ ταύτην ἔδοσαν
[2, 2]	καὶ βίαις ἐγγεγυμνασμένους. ἵν´ οὖν	αὐτοὺς	ἐκβιάσοιντο ὑπακοῦσαι, πανδημεὶ συνῆλθον. ἐπεὶ
[2, 9]	προφάσεως λαβόμενος ὁ Σεβῆρος εὐμαρῶς	αὐτοὺς	ἐς ἃ ἐβούλετο ὑπηγάγετο, προσποιούμενος
[2, 10]	τὴν ἐκείνου μνήμην, συγκαλέσας τε	αὐτοὺς	ἐς τὸ πεδίον, καὶ βήματος
[2, 5]	διαλεξόμενος αὐτοῖς ἐλπίσας πείσειν τε	αὐτοὺς	καὶ παύσειν τῆς ἀλόγου ὁρμῆς.
[2, 1]	ταραχθεὶς εἰςαγγέλλει. ὁ δὲ ἥκειν	αὐτοὺς	κελεύει οὐ δεινὰ τὰ προσδοκώμενα
[2, 8]	ὑπισχνοῦντο. ὃ δὲ δώροις τε	αὐτοὺς	μεγαλοπρεπῶς ἠμείβετο, καὶ ἐπὶ τῇ
[2, 2]	τῶν στρατιωτῶν λαβεῖν· πείσειν δὲ	αὐτοὺς	ὁ Λαῖτος ὑπισχνεῖτο, ἐπείπερ αὐτῷ
[2, 13]	ἀφικόμενοι ἐς τὸ πεδίον, οὗ	αὐτοὺς	ὁ Σεβῆρος συνελθεῖν κελεύει ὡς
[2, 13]	τε τὴν γνώμην ἔχοντες, κυκλώσασθαι	αὐτοὺς	πολεμίῳ νόμῳ, καὶ τιτρώσκειν μὲν
[2, 3]	τε ἀλλ´ οὐ τυραννίδα ὑπομενοῦντας	αὐτούς	τε ἀγαθὰς ἔχειν ἐλπίδας καὶ
[2, 13]	θυμοειδεῖ τῷ πνεύματι ἔλεξε πρὸς	αὐτοὺς	τοιάδε· „ὅτι μὲν ὑμῶν καὶ
[2, 11]	διδοὺς καιρὸν ἀναβολῆς, συσκευάσασθαί τε	αὐτοὺς	ὡς ἔνι μάλιστα εὐστελέστατα ἐκέλευσε,
[2, 13]	πολλοὺς μὴ μάχοιντο. ἐπεὶ δὲ	αὐτοὺς	ὥσπερ σαγηνεύσας ἐντὸς τῶν ὅπλων
[2, 6]	οὖν τὰς πανοπλίας καὶ φράξαντες	αὑτοὺς	οἱ στρατιῶται ἐς φάλαγγος σχῆμα
[2, 12]	δὲ κατὰ πάσας ὁδοὺς διανείμαντες	αὑτούς,	πολλοὶ δ´ ἐς Ῥώμην νύκτωρ
[2, 4]	ὀλίγον ὀκνηρούς τε καὶ ἀπειθεῖς	αὑτοὺς	τοῖς κελευομένοις παρεῖχον. τὸ δὲ
[2, 9]	ἐπεξελθεῖν τῷ Περτίνακος φόνῳ ἐπέδοσαν	αὑτούς,	ὡς αὐτοκράτορά τε ἀποδεῖξαι καὶ
[2, 10]	ἐς τὸ πεδίον, καὶ βήματος	αὐτῷ	ἀρθέντος ἀνελθὼν ἔλεξε τοιάδε· „τὸ
[2, 9]	μὲν τὸν Περτίνακα καὶ ῥῖψαι,	αὐτῷ	δὲ ἄλλως ἑστῶτι ὑποδῦναί τε
[2, 3]	εἰ γὰρ καὶ ὁ βίος	αὐτῷ	διὰ σωφροσύνην ἐπῃνεῖτο καὶ τὰ
[2, 14]	τοσαῦτα κατωρθωκότα. πάντα γὰρ ἐν	αὐτῷ	ἐθαυμάζετο, μάλιστα δὲ τὸ ἀγχίνουν
[2, 2]	αὐτοὺς ὁ Λαῖτος ὑπισχνεῖτο, ἐπείπερ	αὐτῷ	ἐπάρχῳ ὄντι μετρίαν ἀπένεμον αἰδῶ.
[2, 8]	οὐχ ἑκὼν ἐς τὸ ὑπακούειν	αὐτῷ	ἠπείγετο, πρεσβεῖαί τε ἀπ´ ἐκείνων
[2, 8]	σατράπαι καὶ βασιλεῖς ἐπέστελλον συνηδόμενοι	αὐτῷ,	καὶ εἰ δέοιτο, βοηθείας ὑπισχνοῦντο.
[2, 14]	ὁπλιτῶν πληρώσας ἐξέπεμπε. πολλή τε	αὐτῷ	καὶ παντοδαπὴ δύναμις μεγίστῳ τάχει
[2, 9]	οὖν τελευταῖον καὶ μέγιστον, ὅπερ	αὐτῷ	καὶ τὴν ἐλπίδα πᾶσαν ὑπέφαινεν
[2, 1]	ὡς πένητα τηρήσας. ἦν γὰρ	αὐτῷ	καὶ τοῦτο μέρος τῶν ἐγκωμίων,
[2, 8]	τε λοιποῦ πλήθους συνελθόντος, βήματος	αὐτῷ	κατασκευασθέντος ἔλεξε τοιάδε ἀνελθών· „τῆς
[2, 15]	καὶ τὰ καθ´ ἑκάστην πόλιν	αὐτῷ	λεχθέντα, καὶ σημεῖα θείᾳ προνοίᾳ
[2, 15]	ἀρθρίτιδος ἐνοχλούμενον, τῶν τε παίδων	αὐτῷ	ὄντων πάνυ νηπίων. οἷς πιστεύσας
[2, 4]	ὅλων μηνῶν δύο τῆς βασιλείας	αὐτῷ	προκεχωρηκυίας, ἐπιδειξαμένου τε ἐν ὀλίγῳ
[2, 5]	ὃ δὲ {καὶ} τοῖς συμβουλεύουσιν	αὐτῷ	πρὸς τὸ παρὸν ὠφέλιμα μὴ
[2, 4]	καὶ βίας ὠμῆς ἀλλότριος, ἑκόντες	αὐτῷ	προσεχώρουν. πρεσβεῖαί τε πανταχόθεν ἀφικνοῦντο
[2, 12]	τῶν ἐξοχωτάτων τῆς βουλῆς, πάσας	αὐτῷ	προσφέρειν τὰς σεβασμίους τιμάς. ἐπὶ
[2, 15]	δοθεῖσαν χάριν ἐπιστώσατο. ἐπεὶ δὲ	αὐτῷ	τὰ πρὸς τὸν Ἀλβῖνον διὰ
[2, 10]	ἐπεσκιάζετο· καὶ πλέον ἦν ἐν	αὐτῷ	τὸ ἐλεούμενον ἐφ´ οἷς ἐσφάλλετο
[2, 7]	ὑπέσχετο· οὔτε γὰρ οἴκοθεν ἦν	αὐτῷ	τοσαῦτα χρήματα ὅσα ἠλαζονεύσατο, οὔτε
[2, 11]	ὁ δὲ Ἰουλιανός, καίτοι συμβουλευόντων	αὐτῷ	τῶν φίλων ἐξαγαγεῖν τὸ στρατιωτικὸν
[2, 15]	τῆς ἐξουσίας κοινωνίᾳ. ἐπιστέλλει δὲ	αὐτῷ	φιλικώτατα γράμματα δῆθεν, ἱκετεύων ἐπιδοῦναι
[2, 8]	τοὺς στρατιώτας, οἳ τὴν ἀρχὴν	αὐτῷ	χρημάτων ἀπέδοντο, πιστοὺς εἶναι {φρουροὺς}
[2, 8]	δεῖσθαι συμμάχων· τὴν γὰρ ἀρχὴν	αὑτῷ	βεβαίως ὠχυρῶσθαι, ἀναιμωτί τε ἄρξειν.
[2, 5]	τε ἀνάξια καὶ τῶν προβεβιωμένων	αὑτῷ	καὶ προπεπραγμένων νομίσας, φεύγειν μὲν
[2, 14]	τὸ χρειῶδες καὶ τὸ λυσιτελὲς	αὑτῷ·	ὅπερ καὶ ὕστερον ἔργῳ δέδεικται.
[2, 6]	ὅσα βούλονται ὑπισχνούμενος, παρεῖναί τε	αὑτῷ	πάμπλειστα χρήματα καὶ θησαυροὺς χρυσοῦ
[2, 15]	τό τε Ἰλλυρικὸν στράτευμα σὺν	αὑτῷ	πᾶν εἶχε, διῳκῆσθαι νομίζων πάντα
[2, 7]	οὕτω γὰρ ῥᾷστα ἤλπιζε πάντας	αὑτῷ	προσχωρήσειν, πυνθανομένους ὅτι μὴ αὐτὸς
[2, 2]	θανάτου οὐκ ἄλλος, ἀλλ´ αὐτὸς	αὑτῷ·	συμβουλεύουσι γὰρ ἡμῖν ἀεὶ τὰ
[2, 14]	λείψανον, κατελθὸν ἐπὶ Θρᾴκην ἐκέλευεν	αὑτῷ	συντυχεῖν. ἐξήρτυε δὲ καὶ στόλον
[2, 7]	ὁ Νίγρος ἀναπεισθείς, ῥᾷστά τε	αὑτῷ	τὰ πράγματα ὑπακούσεσθαι προσδοκήσας, καὶ
[2, 8]	τὴν ψυχὴν ηὐφραίνετο, ὠχυρῶσθαί τε	αὑτῷ	τὰ τῆς ἀρχῆς ἡγεῖτο διά
[2, 9]	οὕτω τῆς ἀρχῆς ἀντιποιεῖσθαι, οὐδ´	αὑτῷ	τὴν ἐξουσίαν μνᾶσθαι, ὡς θέλειν
[2, 13]	στρατιῶται τά τε ξιφίδια περιαιροῦσιν	αὐτῶν	ἃ παρῃώρηντο {τῷ} ἀργύρῳ καὶ
[2, 5]	λέγειν αὐτοῖς πειρώμενος ἤδη τινὰς	αὐτῶν	καὶ πείσειν ἔμελλε, καὶ οὐκ
[2, 1]	ἐπὶ σωτηρίᾳ τῇ τε ἡμῶν	αὐτῶν	καὶ τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς. κεῖται
[2, 3]	τῇ ἀπολαύσει καὶ τὴν περὶ	αὐτῶν	μνήμην συναναλίσκει, ἐπεὶ μὴ ὁμοίως
[2, 11]	ἐπειρᾶτο, ὡς ἀνακτήσαιτο τὴν εὔνοιαν	αὐτῶν.	οἳ δέ, καίτοι μεγάλα λαμβάνοντες,
[2, 6]	τῷ στρατοπέδῳ θυσίας, προήγετο ὑπ´	αὐτῶν	πλέον τι τῆς συνηθείας δορυφορούμενος·
[2, 11]	Ἰταλιώταις, ἔρυμα ἄρρηκτόν τε καὶ	αὐτῶν	προβεβλῆσθαι, ἀπὸ τῆς ἀρκτῴας θαλάσσης
[2, 3]	τε τιμῆς καὶ αἰδοῦς παρ´	αὐτῶν	τυχὼν ἔς τε τὸν τοῦ
[2, 4]	καὶ ἥμερον τῆς ἀρχῆς ὕβριν	αὑτῶν	καὶ ἀτιμίαν καθαίρεσίν τε τῆς
[2, 10]	ἐλπίδας, ὅπου μηδὲ προελθεῖν τῆς	αὑτῶν	χώρας ἐτόλμησαν, μηδέ τι περὶ
[2, 13]	εἴ τι σύμβολον ἔφερον στρατιωτικόν,	ἀφαρπάσαντες	γυμνοὺς ἐξέπεμπον. οἳ δὲ ὑπεῖκον
[2, 12]	ὁ δὲ Ἰουλιανὸς πολλῇ καταλαμβανόμενος	ἀφασίᾳ	τε καὶ ἀπορίᾳ, ὅπως χρήσεται
[2, 7]	προκεκένωτο τῇ Κομόδου ἀσωτίᾳ καὶ	ἀφειδέσι	καὶ ἀκρίτοις ἀναλώμασιν. ἐκ δὲ
[2, 3]	ταῖς τῆς τυραννίδος ἀκρίτοις καὶ	ἀφειδέσι	μεγαλοδωρίαις ἐντρυφᾶν τὴν ἐς τὸ
[2, 6]	συμβουλεύοντες ἐρριμμένην τὴν ἀρχὴν ἁρπάσαι,	ἀφειδῶς	δὲ χρημάτων ἔχοντα μεγαλοδωρίᾳ ἅπαντας
[2, 15]	τὴν Ῥώμην οὐ πολύ τι	ἀφεστῶσαν	ἐκείνου κατὰ τὴν ἀνατολὴν ἀσχοληθέντος
[2, 4]	ἐς τὸ ἀρχαῖον καὶ ἐλεύθερον	ἀφῆκεν.	ἐμέλλησε δ´ ἂν ἔτι καὶ
[2, 4]	καὶ τῶν βαρβάρων, ὅσοι πρότερον	ἀφηνίαζον	ἢ ἐστασίαζον, φόβῳ τε καὶ
[2, 14]	στρατῷ ὡπλισμένῳ ἐς τὴν Ῥώμην	ἀφικνεῖται,	ἔκπληξίν τε καὶ δέος ἅμα
[2, 1]	ἀκμαζούσης πάντων τε ὕπνῳ κατειλημμένων	ἀφικνοῦνται	ὁ Λαῖτος καὶ ὁ Ἔκλεκτος
[2, 4]	αὐτῷ προσεχώρουν. πρεσβεῖαί τε πανταχόθεν	ἀφικνοῦντο	συνηδομένων ἁπάντων τῇ Ῥωμαίων ὑπὸ
[2, 13]	τοῦ Σεβήρου ἐγένοντο, ἠγγέλησάν τε	ἀφικόμενοι	ἐς τὸ πεδίον, οὗ αὐτοὺς
[2, 1]	τῷ σῷ ἥδε ἡμῶν ἡ	ἄφιξις,	ἀλλ´ ἐπὶ σωτηρίᾳ τῇ τε
[2, 11]	τοῖς ἐκεῖσε παρὼν βασιλεὺς ἢ	ἀφιξόμενος	ἠκούσθη. δέος τε μέγα τὰς
[2, 10]	τι περὶ τῆς ἐς Ῥώμην	ἀφόδου	βουλεύσασθαι ἐθάρρησαν, ἀγαπητῶς ἐκεῖ μένοντες,
[2, 8]	τῆς τε ἐς τὴν Ῥώμην	ἀφόδου,	ἐφ´ ἣν μάλιστα ἐχρῆν σπεύδειν,
[2, 14]	φόνου, τὴν δ´ ἀρχὴν παρέξειν	ἀφορμὴν	καὶ εἴσοδον ἀριστοκρατίας, μήτε δὲ
[2, 9]	ὑπὲρ τῆς Περτίνακος βασιλείας ὅρκον	ἀφοσιώσασθαι	ὁ Σεβῆρος ἐπανελθὼν ἐς τὴν
[2, 3]	(ἀνέφερε γοῦν ἐς Αἰνείαν τὸν	Ἀφροδίτης	καὶ Ἀγχίσου τὴν τοῦ γένους
[2, 3]	δυσπόριστον ὡς ἀναίσθητον ἅμα καὶ	ἀχάριστον	ὀνομάζεται. ὁρῶ δὴ οὐ τὸν
[2, 4]	τοῖς ὑπηκόοις ἔργα ἐς τέλος	ἀχθῆναι.	πρῶτον μὲν γὰρ πᾶσαν τὴν
[2, 9]	μελλόντων σύμβολα φαίνεται· ἅπερ πάντα	ἀψευδῆ	καὶ ἀληθῆ τότε πιστεύεται ὅταν