Livre, Chap.
[2, 6]	τὸ τεῖχος καὶ τὰ πραττόμενα	μαθεῖν,	παρά {τε} πᾶσαν τὴν ὁδὸν
[2, 3]	ἐς ὕψος ἀρθῆναι πρὶν ἢ	μαθεῖν	τὴν γνώμην τῆς συγκλήτου βουλῆς.
[2, 6]	ἤθελον πρὶν ἢ τὴν ποσότητα	μαθεῖν	τῶν δοθησομένων χρημάτων. ὃ δ´
[2, 8]	ἐκεῖ στρατιώτας, εἴ ποτε καὶ	μάθοιεν,	ὁμογνώμονας ἔσεσθαι τῇ τε Ῥωμαίων
[2, 10]	τε Ἰλλυρικὴν δύναμιν ἅμα χειροτονήσασαν	μάθοιεν,	τό τε ἡμέτερον ὄνομα πύθοιντο
[2, 4]	προνοούμενος. ἐν ἀδείᾳ τε καὶ	μακαρίῳ	βίῳ ἥ τε σύγκλητος μάλιστα
[2, 5]	μέγα ἢ βαρὺ πρεσβύτῃ ἐς	μακρὸν	γῆρας ἐνδόξως ἐλάσαντι. παντὶ γὰρ
[2, 14]	πάντα γὰρ ἐν αὐτῷ ἐθαυμάζετο,	μάλιστα	δὲ τὸ ἀγχίνουν τῆς γνώμης
[2, 2]	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον. ἠπείγοντο δὲ	μάλιστα	δεδιότες, μή πως ἄρα οἱ
[2, 2]	ἢ πλουσίοις· ἐκείνοις γὰρ καὶ	μάλιστα	ἐπιβουλεύοντα ᾔδεσαν τὸν Κόμοδον. ἔθεόν
[2, 7]	ἐπιτελῶν ὁ Νίγρος, περὶ ἃς	μάλιστα	ἐσπουδάκασι, καὶ διδοὺς ἄνεσιν ἐς
[2, 11]	συσκευάσασθαί τε αὐτοὺς ὡς ἔνι	μάλιστα	εὐστελέστατα ἐκέλευσε, τήν τε ἐς
[2, 8]	τὴν Ῥώμην ἀφόδου, ἐφ´ ἣν	μάλιστα	ἐχρῆν σπεύδειν, ἠμέλει. τοῖς τε
[2, 4]	μακαρίῳ βίῳ ἥ τε σύγκλητος	μάλιστα	καὶ οἱ λοιποὶ πάντες βιώσεσθαι
[2, 7]	Περτίνακος βίον ζηλοῦντος· ὑφ´ ὧν	μάλιστα	οἱ Ῥωμαῖοι ἐπείθοντο. ἐκάλουν τε
[2, 7]	φιλέορτοι δὲ φύσει Σύροι· ὧν	μάλιστα	οἱ τὴν Ἀντιόχειαν κατοικοῦντες, μεγίστην
[2, 10]	παιδιᾶς ἀποσκῶψαι ἐπιτήδειοι Σύροι, καὶ	μάλιστα	οἱ τὴν Ἀντιόχειαν οἰκοῦντες, οὕς
[2, 9]	ἱκανώτατος δ´ ἦν ἁπάντων ἀνθρώπων	μάλιστα	προσποιήσασθαί τε καὶ πιστώσασθαι εὔνοιαν,
[2, 6]	δὲ εὑρεῖν μήτε ἀμύνασθαι δυναμένων.	μάλιστά	τε δεινῶς ἔφερον τὸ πεπραγμένον
[2, 7]	ἔς τε τὸν ἱππόδρομον, ὅπου	μάλιστα	τὸ πλῆθος συνιὸν ἐκκλησιάζει, τὸν
[2, 2]	οἰκείοις ἕκαστος χαίρων ἀπήγγελλε καὶ	μάλιστα	τοῖς ἐπ´ ἀξιώσεως ἢ πλουσίοις·
[2, 7]	τὰ πράγματα ὑπακούσεσθαι προσδοκήσας, καὶ	μάλιστα	τῷ τὸν Ἰουλιανὸν ὑπό τε
[2, 3]	εὐπατρίδας ἔφασκεν οἷς ἡ βασιλεία	μᾶλλον	ἁρμόζει· καὶ λαβόμενος τῆς χειρὸς
[2, 15]	τὰ αὐτὰ ἀνενεγκών, ὡς ἂν	μᾶλλον	αὐτὸν ἐς πίστιν ὑπαγάγοιτο, νομίσματά
[2, 10]	κατὰ τὴν Ῥώμην στρατιῶται, πομπῆς	μᾶλλον	ἢ ἀνδρείας ὑπηρέται, ἐτόλμησαν. κἀμοὶ
[2, 1]	Λαῖτος καὶ Ἔκλεκτος ἅμα τῇ	Μαρκίᾳ	τὸ πρακτέον ἐβουλεύοντο. ἔδοξε δὲ
[2, 14]	πάντα πράξειν ἐς ζῆλον τῆς	Μάρκου	ἀρχῆς, ἕξειν δὲ τοῦ Περτίνακος
[2, 4]	ἥμερον ἦθος ἐπεδείκνυτο. καὶ τῆς	Μάρκου	ἀρχῆς ζήλῳ τε καὶ μιμήσει
[2, 1]	φίλων· ὃν οὐκ ἀπέκτεινε, τῶν	Μάρκου	ἑταίρων τε καὶ στρατηγῶν ἐντιμότατον
[2, 10]	ἐρριμμένην, ἣ πρότερον μὲν μέχρι	Μάρκου	σεμνοπρεπῶς διοικουμένη σεβάσμιος ἐφαίνετο, ἐς
[2, 9]	τῆς Περτίνακος ἠγεμονίας· ὑπὸ γὰρ	Μάρκῳ	βασιλεύοντι πολλὰ ἐγείρας σὺν αὐτοῖς
[2, 4]	κελεύσας, τοῦ μηδένα ἐπηρεάζεσθαι μηδὲ	ματαίοις	ἐγκλήμασι περιπίπτειν προνοούμενος. ἐν ἀδείᾳ
[2, 15]	πεσόντων ἀριθμὸν στρατιωτῶν ἐν ταῖς	μάχαις,	ἱστορίας τε πολλοὶ συγγραφεῖς καὶ
[2, 9]	ἀνδρείαν μὲν πᾶσαν ἐν ταῖς	μάχαις	πρὸς τοὺς πολεμίους ἐπεδέδεικτο, εὔνοιαν
[2, 10]	ὑμέτερον γενναῖον καὶ πρὸς τὰς	μάχας	ἐμβριθὲς ὑποστῆναι αἱρήσονται, καὶ σωμάτων
[2, 9]	καὶ μεγάλοι εἰσὶ καὶ πρὸς	μάχας	ἐπιτήδειοι καὶ φονικώτατοι, οὕτω καὶ
[2, 10]	ἀσκήσεσιν {καὶ} ἐν τῇ συστάδην	μάχῃ	πολὺ ὑμῶν ἀπολείποντες. φθάσωμεν οὖν
[2, 11]	διορύττειν. καὶ τὴν πρὸς Σεβῆρον	μάχην	ὡς ἐν τῇ πόλει ποιησόμενος
[2, 10]	ὑμῶν ἀνάσχοιντο, οὔτι γε τῆς	μάχης.	εἰ δέ τινες τὰ κατὰ
[2, 15]	τιμὴν ὑπεδέξατο ἀσπαστῶς, ἀγαπήσας ἄνευ	μάχης	καὶ κινδύνου λαβεῖν ταῦτα ὧν
[2, 15]	οὖσαν καὶ μεγίστην ἀνδρῶν τε	μαχιμωτάτων.	ἦρχε δ´ αὐτῆς πάσης Ἀλβῖνος,
[2, 13]	καὶ ὀλίγοι πρὸς πολλοὺς μὴ	μάχοιντο.	ἐπεὶ δὲ αὐτοὺς ὥσπερ σαγηνεύσας
[2, 5]	ἀξίαν καὶ ἄνευ τοῦ βιάζεσθαί	με	ἢ ἁρπάζειν δοθῆναι δυναμένων ἐνδεήσει.
[2, 3]	πάνυ δεξιὸν ὑμῶν τῆς πρός	με	τιμῆς καὶ τὸ τῆς σπουδῆς
[2, 5]	ἴστε γὰρ ἔξω πάσης ὄντα	με	ὑποψίας καὶ οὐδὲν ἧττον ὑμῶν
[2, 5]	„πρὸς ὑμῶν ἀναιρεθῆναι οὐδέν τι	μέγα	ἢ βαρὺ πρεσβύτῃ ἐς μακρὸν
[2, 11]	ἢ ἀφιξόμενος ἠκούσθη. δέος τε	μέγα	τὰς Ἰταλιώτιδας πόλεις κατελάμβανε πυνθανομένας
[2, 3]	κατὰ γνώμην προχωροίη, οὐδέν τι	μέγα	ὠφελεῖσθαι νομίζει. οἵ τ´ εἰθισμένοι
[2, 3]	οὐκ εἰδότες, ὅτι τὸ μὲν	μεγάλα	καὶ ὡς ἔτυχε χαρίζεσθαι οὐκ
[2, 11]	εὔνοιαν αὐτῶν. οἳ δέ, καίτοι	μεγάλα	λαμβάνοντες, χάριν οὐκ ᾔδεσαν· ὄφλημα
[2, 3]	οὕτως εὐνοοῦσιν· ἐμοὶ δὲ ταῦτα	μεγάλα	ὄντα καὶ ἐξαίρετα τιμῆς τε
[2, 13]	χιλιάρχοις καὶ τοῖς ἑκατοντάρχοις ὑπισχνούμενος	μεγάλα,	ὅπως πείσειαν τοὺς ἐν τῇ
[2, 8]	τὸ πρᾶον καὶ πρὸς τὰ	μεγάλα	τῶν τετολμημένων εὐλαβὲς ἴσως ἐστὶν
[2, 7]	εὐδοκιμήσας δὲ ἐν πολλαῖς καὶ	μεγάλαις	πράξεσι. φήμη τε περὶ αὐτοῦ
[2, 9]	ὑπ´ ἄρκτῳ Ῥωμαίοις δουλευόντων ἐθνῶν,	μεγάλαις	τε πάντας ὑποσχέσεσι καὶ ἐλπίσιν
[2, 13]	ἐντὸς τῶν ὅπλων δοριαλώτους εἶχε,	μεγάλῃ	βοῇ καὶ θυμοειδεῖ τῷ πνεύματι
[2, 6]	ἁρπάσαι, ἀφειδῶς δὲ χρημάτων ἔχοντα	μεγαλοδωρίᾳ	ἅπαντας ὑπερβαλεῖν, εἰ καί τινες
[2, 3]	τῆς τυραννίδος ἀκρίτοις καὶ ἀφειδέσι	μεγαλοδωρίαις	ἐντρυφᾶν τὴν ἐς τὸ σωφρονέστερον
[2, 9]	ἐκεῖσε ἄνθρωποι γενναιότατοί τε καὶ	μεγάλοι	εἰσὶ καὶ πρὸς μάχας ἐπιτήδειοι
[2, 8]	ὃ δὲ δώροις τε αὐτοὺς	μεγαλοπρεπῶς	ἠμείβετο, καὶ ἐπὶ τῇ σπουδῇ
[2, 14]	καὶ νομὰς ἐπιδοὺς τῷ δήμῳ	μεγαλοφρόνως,	θέας τε ἐπιτελέσας, τοῖς τε
[2, 3]	καὶ ἀγῶνα οὐ μικρὸν ἐμποιεῖ.	μεγάλων	γὰρ εὐεργεσιῶν προϋπαρχουσῶν τὸ ἰσότιμον
[2, 3]	τοσούτῳ τὰ μέλλοντα ὡς ἀγαθὰ	μεγάλως	ἐλπίζεται. καὶ τὰ μὲν δεινὰ
[2, 9]	ἑσπέρας καταλαβούσης ἐς ὕπνον κατηνέχθη,	μέγαν	δὲ καὶ γενναῖον ἵππον βασιλικοῖς
[2, 11]	πολεμίων ἵππον διαταράξειν ὄψει καὶ	μεγέθει	θηρίων μὴ πρότερον αὐτοῖς ἑωραμένων.
[2, 1]	τῇ συγκλήτῳ βουλῇ σωφροσύνῃ βίου	μεγέθει	τε ἀξιώματος καὶ ἡλικίας σεμνότητι
[2, 10]	ἐμβριθὲς ὑποστῆναι αἱρήσονται, καὶ σωμάτων	μεγέθεσι	καὶ πόνων ἀσκήσεσιν {καὶ} ἐν
[2, 11]	τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς· ποταμῶν τε	μεγέθεσι	καὶ τάφρων ἢ ὀρῶν προβλήμασιν
[2, 11]	τὰ στενὰ τῶν Ἄλπεων προκαταλαβεῖν	μέγιστα	ἐκεῖνα ὄρη, καὶ οἷα οὐκ
[2, 3]	ὡς προείρηται, νύκτωρ ἀναγαγόντων, φροντίσι	μεγίσταις	τὴν γνώμην ἐταράττετο· πάνυ τε
[2, 7]	πάσης. πολλὴ δὲ ἦν καὶ	μεγίστη	ἀρχὴ τότε, τοῦ τε Φοινίκων
[2, 9]	χωρίῳ ἡ τοῦ ὀνείρατος εἰκὼν	μεγίστη,	χαλκοῦ πεποιημένη. οὕτω τοίνυν ὁ
[2, 15]	δύναμιν πολλήν τε οὖσαν καὶ	μεγίστην	ἀνδρῶν τε μαχιμωτάτων. ἦρχε δ´
[2, 7]	μάλιστα οἱ τὴν Ἀντιόχειαν κατοικοῦντες,	μεγίστην	πόλιν καὶ εὐδαίμονα, σχεδὸν παρὰ
[2, 9]	τὸ δ´ οὖν τελευταῖον καὶ	μέγιστον,	ὅπερ αὐτῷ καὶ τὴν ἐλπίδα
[2, 14]	τε αὐτῷ καὶ παντοδαπὴ δύναμις	μεγίστῳ	τάχει συνεσκευάσθη· ᾔδει γὰρ οὐ
[2, 6]	διηγγέλη τὸ στρατιωτικὸν κήρυγμα παρὰ	μέθην	καὶ κραιπάλην· ἦν γὰρ καὶ
[2, 1]	φυλάκων, ὧν οἳ μὲν ὑπὸ	μέθης	ἐκραιπάλων, οἳ δὲ ἐγρηγορότες κἀκεῖνοι
[2, 11]	τρυφὴν ἐνεδείκνυτο βασιλικήν. ὅθεν καὶ	μείζονα	παρὰ τῶν στρατιωτῶν εὔνοιαν ἐπιστώσατο·
[2, 8]	ἰδιωτικῆς καὶ ἀλόγου ἐλπίδος ἢ	μείζονος	{ἐλπίδος} ἐπιθυμίᾳ ἀνεπειθόμην. ἀλλ´ ἐμὲ
[2, 3]	ἑαυτοῦ σωτηρίας (κινδύνων γὰρ καὶ	μειζόνων	πολλάκις ἦν καταφρονήσας) ἐλογίζετο δὲ
[2, 13]	Ἰουλιανοῦ ἀναίρεσις, ἤρθη καὶ ἐς	μειζόνων	πραγμάτων ἐλπίδα, καὶ σοφίσματι ἐχρήσατο,
[2, 3]	καὶ μικρὰ μὲν λαβοῦσιν ἀντιδοῦναι	μείζω	οὐχ οὕτως εὐμαρὲς ὡς εὐχάριστον
[2, 1]	ὡς μηδ´ ἀναθορεῖν τοῦ σκίμποδος,	μεῖναι	δ´ ἐπὶ τοῦ σχήματος, καὶ
[2, 1]	ἐν τοσαύτῃ γοῦν αὐτόν φασι	μεῖναι	ψυχῆς ἀταραξίᾳ ὡς μηδ´ ἀναθορεῖν
[2, 4]	καὶ τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἤδη	μειράκιον	ὄντα μηδὲ ἐς τὴν βασίλειον
[2, 1]	ἐμοὶ Κόμοδον βραδύνοντα. τί δὴ	μέλλετε;	ὑμεῖς τε γὰρ δράσετε τὸ
[2, 7]	ἀνεπτόηντο δὲ πάντες καὶ μηδὲν	μελλήσαντες	προσέκειντο, ἐκλιπαροῦντες καὶ αὐτοὶ ἀντιλαμβάνεσθαι
[2, 6]	προσεδόκησαν· τὰ δὲ χρήματα μὴ	μελλήσειν,	ἀλλ´ οἴκοθεν ἤδη μεταπέμψεσθαι. τούτοις
[2, 12]	καταγινώσκοντες ἀνανδρίαν, τοῦ δὲ Νίγρου	μέλλησίν	τε καὶ ῥᾳθυμίαν· τὸν δὲ
[2, 3]	ὡς φαῦλα μισεῖται, τοσούτῳ τὰ	μέλλοντα	ὡς ἀγαθὰ μεγάλως ἐλπίζεται. καὶ
[2, 13]	μετ´ ἀγαθῶν ἐλπίδων ἐλθεῖν ὡς	μέλλοντας	τὸν Σεβῆρον δορυφορήσειν. πιστεύσαντες δὴ
[2, 12]	ὀδυρομένου τύχας, ἱκετεύοντός τε καὶ	μέλλοντος	ἐξομόσασθαι τὴν ἀρχὴν καὶ παραχωρῆσαι
[2, 14]	τὴν ἀνατολὴν ἠπείγετο· ἔτι γὰρ	μέλλοντος	καὶ ὑπτιάζοντος τοῦ Νίγρου, τῇ
[2, 12]	καὶ τὰ πρὸς πόλεμον παρεσκευάζετο.	~μελλόντων	δὲ τῶν Ἰουλιανοῦ στρατιωτῶν ἔτι
[2, 2]	μὴ κατασχὼν ἑαυτοῦ ὁ δῆμος	μελλόντων	καὶ ὀκνούντων ἔτι τῶν στρατιωτῶν
[2, 9]	καὶ ὅσα ἐς πρόγνωσιν τῶν	μελλόντων	σύμβολα φαίνεται· ἅπερ πάντα ἀψευδῆ
[2, 3]	τὴν ἐς τὸ σωφρονέστερον καὶ	μεμετρημένον	διὰ σπάνιν χρημάτων μεταβολὴν οὐ
[2, 10]	τε τοῦ δήμου, ὡς ἀκούετε,	μεμίσηται,	πρός τε τῶν ἐκεῖ στρατιωτῶν,
[2, 11]	δὲ τῷ δήμῳ πιστεύων, ἐπεὶ	μεμίσητο,	οὔτε τοῖς στρατιώταις θαρρῶν, οὓς
[2, 9]	τοὺς κατὰ τὸ Ἰλλυρικὸν στρατιώτας	μεμνημένους	τῆς Περτίνακος ἠγεμονίας· ὑπὸ γὰρ
[2, 10]	τε πολεμικῶν ἔργων ἐγγεγύμνασθε ὑμεῖς	μὲν	ἀεὶ βαρβάροις ἀντιταττόμενοι, καὶ φέρειν
[2, 3]	δεῖξιν καὶ πίστιν εὐνοίας, ἄλλῳ	μὲν	ἂν τῷ θάρσος καὶ προθυμίαν
[2, 12]	Σεβήρου αὐτὸν ἐγκαταλιποῦσαν, ψηφίζεται τὸν	μὲν	ἀναιρεθῆναι, ἀποδειχθῆναι δὲ μόνον αὐτοκράτορα
[2, 1]	καὶ τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς. κεῖται	μὲν	γὰρ ὁ τύραννος δίκην δοὺς
[2, 4]	ἔργα ἐς τέλος ἀχθῆναι. πρῶτον	μὲν	γὰρ πᾶσαν τὴν κατ´ Ἰταλίαν
[2, 10]	οὔπω βεβαίας ἀρχῆς νομίζουσιν. ἐπὶ	μὲν	γὰρ τὸ χαριέντως καὶ μετὰ
[2, 11]	καὶ εἰρήνῃ προσεῖχον. ἐς ὅσον	μὲν	γὰρ ὑπὸ δημοκρατίας τὰ Ῥωμαίων
[2, 1]	ἦν δ´ ὁ Περτίναξ τὸ	μὲν	γένος Ἰταλιώτης, ἐν δὲ πολλαῖς
[2, 9]	ἦσαν ἐξουσίᾳ) Σεβῆρος, ἀνὴρ τὸ	μὲν	γένος Λίβυς, ἐς δὲ πραγμάτων
[2, 15]	αὐτῆς πάσης Ἀλβῖνος, ἀνὴρ τὸ	μὲν	γένος τῶν ἐκ τῆς συγκλήτου
[2, 3]	ἀγαθὰ μεγάλως ἐλπίζεται. καὶ τὰ	μὲν	δεινὰ τῶν ἔργων ἀεὶ μνημονεύεται
[2, 15]	Εὐρώπῃ τὰ Νίγρου φρονοῦσαν. ~τὰ	μὲν	δὴ πρὸς τὸν πόλεμον γενναίως
[2, 13]	εἰ ἐπίοιεν, ἀποκλείσαιεν αὐτούς. δίκην	μὲν	δὴ ταύτην ἔδοσαν οἱ τοῦ
[2, 5]	τείχει προσβάλλοι ὁ δῆμος. τέλος	μὲν	δὴ τοιοῦτο κατέλαβε τὸν Περτίνακα
[2, 6]	καὶ δευτέρας ἡμέρας διαδραμούσης οἱ	μὲν	δημόται ἕκαστος τὸ καθ´ αὑτὸν
[2, 3]	πλέον καρποῦσθαι νομίζει, ἐπεὶ τοῦ	μὲν	δημωφελοῦς καὶ κοινῇ διαφέροντος ὀλίγη
[2, 14]	καὶ ἰδίᾳ δεξιούμενος, λέγων ἥκειν	μὲν	ἔκδικος τοῦ Περτίνακος φόνου, τὴν
[2, 5]	καὶ ἱκετεύοντος σχῆμα ἐνδεικνύμενος. „τὸ	μὲν	ἐμέ“ ἔφη „πρὸς ὑμῶν ἀναιρεθῆναι
[2, 8]	κατασκευασθέντος ἔλεξε τοιάδε ἀνελθών· „τῆς	μὲν	ἐμῆς γνώμης τὸ πρᾶον καὶ
[2, 13]	πρὸς τὸ στρατόπεδον, κελεύων καταλιπεῖν	μὲν	ἐν τῷ στρατοπέδῳ τὰ ὅπλα
[2, 6]	τῷ τοῦ βασιλέως αἵματι, ἔμενον	μὲν	ἐντὸς τοῦ τείχους κατακλείσαντες ἑαυτούς,
[2, 5]	βίον μόνοι οἱ δορυφόροι, ἀσχάλλοντες	μὲν	ἐπὶ τοῖς παροῦσι, ποθοῦντες δὲ
[2, 5]	αὑτῷ καὶ προπεπραγμένων νομίσας, φεύγειν	μὲν	ἢ λαθεῖν οὐκ ἠθέλησεν, ὁμόσε
[2, 13]	αὐτοὺς πολεμίῳ νόμῳ, καὶ τιτρώσκειν	μὲν	ἢ παίειν μηδένα, συνέχειν δὲ
[2, 7]	ἐξουσίᾳ. ἦν δὲ αὐτὸς τὴν	μὲν	ἡλικίαν ἤδη μετρίως προβεβηκώς, εὐδοκιμήσας
[2, 2]	δῆμος τῶν Ῥωμαίων ἄνδρα τὴν	μὲν	ἡλικίαν σεμνόν, τὸν δὲ βίον
[2, 2]	ὁ Λαῖτος ἔλεξε τοιάδε· „Κόμοδος	μὲν	ἡμῖν ὁ βασιλεὺς τέθνηκεν ἀποπληξίᾳ·
[2, 11]	ἐν ἐσχάτῃ ἀπογνώσει ἦν, τοῦ	μὲν	Ἰλλυρικοῦ στρατοῦ τὴν δύναμιν καὶ
[2, 12]	τὰ ἐκείνου φρονεῖν προσεποιοῦντο, τοῦ	μὲν	Ἰουλιανοῦ καταγινώσκοντες ἀνανδρίαν, τοῦ δὲ
[2, 2]	ὁμολογοῦντες. ἐβόων δὲ διάφορα, οἳ	μὲν	κεῖσθαι τὸν τύραννον λέγοντες, οἳ
[2, 3]	ἐν ταῖς ἀμοιβαῖς, καὶ μικρὰ	μὲν	λαβοῦσιν ἀντιδοῦναι μείζω οὐχ οὕτως
[2, 13]	λάβοι. ἐπιστέλλει δὲ καὶ ἰδίᾳ	μὲν	λανθάνοντα γράμματα τοῖς τε χιλιάρχοις
[2, 3]	ὀνειδίζουσιν οὐκ εἰδότες, ὅτι τὸ	μὲν	μεγάλα καὶ ὡς ἔτυχε χαρίζεσθαι
[2, 10]	μὴ περιιδεῖν ἐρριμμένην, ἣ πρότερον	μὲν	μέχρι Μάρκου σεμνοπρεπῶς διοικουμένη σεβάσμιος
[2, 15]	δελεάζει τὸν ἄνθρωπον, καὶ ἄλλως	μὲν	ὄντα τὴν γνώμην χαῦνον καὶ
[2, 13]	τε ὑπὸ τῶν χιλιαρχούντων, τὰ	μὲν	ὅπλα κατέλιπον πάντα, αὐτοὶ δὲ
[2, 6]	τὴν ἀρχὴν ὠνούμενος. ἀλλὰ τοῦτον	μὲν	οὐ προσήκαντο φοβηθέντες οἱ στρατιῶται
[2, 10]	δὲ δι´ εὐχῆς ἐστί, πρότερον	μὲν	οὐδέποτε ἀντιποιησαμένῳ τοιαύτης ἐλπίδος (ἴστε
[2, 4]	Ῥωμαίων ὑπὸ Περτίνακι ἀρχῇ. οἱ	μὲν	οὖν ἄλλοι πάντες ἄνθρωποι καὶ
[2, 12]	ὠνησάμενον οὕτω πονηρὸν τέλος. ὃ	μὲν	οὖν εὑρεθεὶς ἔρημός τε καὶ
[2, 2]	πλήθους τροφῆς ἀποπνιγεὶς διεφθάρη. τὸν	μὲν	οὖν κατέλαβε τέλος τὸ πεπρωμένον.
[2, 15]	ἐπὶ τὸν Νίγρον ἠπείγετο. τῆς	μὲν	οὖν ὁδοιπορίας τοὺς σταθμούς, καὶ
[2, 9]	ἐς τὴν ἀπόβασιν εὐτυχηθῇ. τὰ	μὲν	οὖν πολλὰ ἱστόρησεν αὐτός τε
[2, 1]	αὐτοῖς διέφερε ταῦτ´ εἰδέναι. τὸ	μὲν	οὖν σῶμα τοῦ βασιλέως οὕτως
[2, 13]	θύματα τῆς ἡμετέρας ἐξουσίας. εἰ	μὲν	οὖν ὑμῖν πρὸς τὰ τετολμημένα
[2, 3]	θρόνου. ἦν δὲ ἐκεῖνος εὐγενέστατος	μὲν	πάντων τῶν εὐπατριδῶν (ἀνέφερε γοῦν
[2, 9]	ἡγεμὼν τῶν Ἰλλυρικῶν κατασταθείς, ἀνδρείαν	μὲν	πᾶσαν ἐν ταῖς μάχαις πρὸς
[2, 11]	Σεβαστὸν περιῆλθεν ἡ μοναρχία, Ἰταλιώτας	μὲν	πόνων ἀπέπαυσε καὶ τῶν ὅπλων
[2, 2]	ἐν ἔργοις ἔμπειρον· ὧν οἱ	μὲν	πρεσβύτεροι καὶ τῶν στρατιωτικῶν αὐτοῦ
[2, 4]	ζήλῳ τε καὶ μιμήσει τοὺς	μὲν	πρεσβυτέρους ὑπομιμνήσκων εὔφραινε, τοὺς δ´
[2, 7]	ἦν δ´ ὁ Νίγρος τῶν	μὲν	πρὸ πολλοῦ ὑπατευσάντων, καθ´ ὃν
[2, 2]	καὶ οἱ στρατιῶται οὐχ ὁμοίᾳ	μὲν	προθυμίᾳ τῇ δὲ ἐκ τοῦ
[2, 4]	οὐκ ἔφερον εὐταξίαν. ἀλλὰ τὰ	μὲν	πρῶτα κατ´ ὀλίγον ὀκνηρούς τε
[2, 7]	τῆς βασιλείας ἐλπίδι. καὶ τὰ	μὲν	πρῶτα κατ´ ὀλίγους ἡγεμόνας τε
[2, 9]	τῆς τῶν στρατιωτῶν γνώμης, τὰ	μὲν	πρῶτα κατ´ ὀλίγους ἡγεμόνας τε
[2, 3]	βασιλέα προσηγόρευσαν, ὃ δὲ τὰ	μὲν	πρῶτα παρῃτεῖτο τῆς ἀρχῆς τὸ
[2, 9]	τὸν Ἰουλιανὸν ἁρπάσαι, καταγνοὺς τοῦ	μὲν	ῥᾳθυμίαν τοῦ δὲ ἀνανδρίαν, ἐπιθέσθαι
[2, 6]	δὲ τὸ κήρυγμα διεφοίτησεν, οἱ	μὲν	σεμνότεροί τε καὶ εὐσταθέστεροι τῆς
[2, 12]	ἐποιεῖτο. ἡ δὲ σύγκλητος ἐψηφίσατο	μὲν	ταῦτα, ὁρῶντες δὲ τὸν Ἰουλιανὸν
[2, 2]	τοὺς διαβοήσοντας ὅτι ὁ Κόμοδος	μὲν	τέθνηκε, Περτίναξ δὲ ἐπὶ τὸ
[2, 13]	ἀπῄεσαν δὴ ὀδυρόμενοι, καὶ ἠγάπων	μὲν	τὴν δοθεῖσαν σωτηρίαν, μετεγίνωσκον δὲ
[2, 6]	ἠθέλησαν. Ἰουλιανῷ δέ τινι, ἤδη	μὲν	τὴν ὕπατον τετελεκότι ἀρχήν, δοκοῦντι
[2, 9]	ἐκκλησίαζεν, {ᾠήθη} τὸν ἵππον ἀποσείσασθαι	μὲν	τὸν Περτίνακα καὶ ῥῖψαι, αὐτῷ
[2, 1]	ἐβουλεύοντο. ἔδοξε δὲ αὐτοῖς περὶ	μὲν	τοῦ θανάτου φήμην ἐγκατασπεῖραι, ὅτι
[2, 7]	εὐθέως καὶ κραιπάλαις ἐσχόλαξε, τῇ	μὲν	τῶν δημοσίων ἐπιμελείᾳ ῥᾳθύμως προσφερόμενος,
[2, 13]	ἔλεξε πρὸς αὐτοὺς τοιάδε· „ὅτι	μὲν	ὑμῶν καὶ σοφίᾳ κρείττους ἐσμὲν
[2, 13]	ὑμᾶς, ὁρᾶτε· ἐγὼ δὲ φείσομαι	μὲν	ὑμῶν ὡς μὴ φονεῦσαι, οὐδὲ
[2, 1]	ἐκφέρουσι τῶν φυλάκων, ὧν οἳ	μὲν	ὑπὸ μέθης ἐκραιπάλων, οἳ δὲ
[2, 1]	μηδὲ ὠχριάσαντι τῷ προσώπῳ „πάλαι	μέν“	φάναι „καὶ πάσης νυκτὸς τόδε
[2, 13]	ἀξίαν τιμωρίαν, ἐστέ. ἀλλὰ τί	μὲν	χρὴ παθεῖν ὑμᾶς, ὁρᾶτε· ἐγὼ
[2, 13]	ἐχέγγυον τῆς φρουρᾶς προδόντας, τὰς	μὲν	ψυχὰς καὶ τὰ σώματα δῶρον
[2, 9]	πάντων ὁρᾶσθαί τε καὶ τιμᾶσθαι.	μένει	δὲ καὶ ἐς ἡμᾶς ἐν
[2, 4]	ἀλλ´ ἔν τε τῇ πατρῴᾳ	μένειν	οἰκίᾳ, καὶ ἐς τὰ συνήθη
[2, 10]	ἀφόδου βουλεύσασθαι ἐθάρρησαν, ἀγαπητῶς ἐκεῖ	μένοντες,	καὶ τὴν ἐφήμερον τρυφὴν κέρδος
[2, 5]	πείθειν τε ἐπεχείρει μὴ ἐνθουσιᾶν,	μένων	καὶ τότε ἐν σώφρονι καὶ
[2, 12]	προσιών. καὶ πολὺ τοῦ στρατεύματος	μέρος	διασκεδάσας ἐκεῖνος κελεύει παρεισδύεσθαι ἐς
[2, 11]	βαρβάροις· οὐδέ τι ἦν γῆς	μέρος	ἢ κλίμα οὐρανοῦ ὅπου μὴ
[2, 15]	καὶ συντέλειαν ἔχοντα τῶν κατὰ	μέρος	πεπραγμένων Σεβήρῳ ἐν τοῖς ἑξῆς
[2, 1]	ἦν γὰρ αὐτῷ καὶ τοῦτο	μέρος	τῶν ἐγκωμίων, ὅτι πλεῖστα πάντων
[2, 11]	ἀρκτῴας θαλάσσης ἐπὶ τὴν πρὸς	μεσημβρίαν	βλέπουσαν διῆκον. ἀλλ´ οὐδὲ τῆς
[2, 9]	στῆναι βεβαίως ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς	μέσης,	ἐς ὕψος ἄραντα τὸν Σεβῆρον
[2, 9]	φέροντα τὸν Περτίνακα ἐποχούμενον διὰ	μέσης	τῆς ἐν Ῥώμῃ ἱερᾶς ὁδοῦ.
[2, 6]	εἰ δέοι, καὶ πολεμήσοντες, ἐν	μέσοις	αὑτοῖς ἔχοντες τὸν ἴδιον βασιλέα,
[2, 14]	ἐπιεικεῖς πάνυ καὶ χρηστῶν ἐλπίδων	μεστοὺς	ἐποιεῖτο πρὸς πάντας, καὶ κοινῇ
[2, 1]	περισσόν. οἱ δὲ φέροντες διὰ	μέσων	ἐκφέρουσι τῶν φυλάκων, ὧν οἳ
[2, 13]	ἐς τὸ Σεβήρου ὄνομα, καὶ	μετ´	ἀγαθῶν ἐλπίδων ἐλθεῖν ὡς μέλλοντας
[2, 10]	καὶ ἔμελλον ὑπὲρ αὐτοῦ παρατάξασθαι	μετ´	εὐνοίας, καὶ πλήθει σύμπαντες καὶ
[2, 10]	τῆς ἀρχῆς ἐσόμενον, σπάνει τοῦ	μετὰ	ἀνδρείας καὶ σώφρονος διοικήσεως ἄρξοντος
[2, 3]	εὐγένειαν, οὓς ὑπώπτευεν οὐκ ἀνεξομένους	μετὰ	βασιλέα εὐγενέστατον τὴν ἀρχὴν μεταπεσοῦσαν
[2, 10]	μὲν γὰρ τὸ χαριέντως καὶ	μετὰ	παιδιᾶς ἀποσκῶψαι ἐπιτήδειοι Σύροι, καὶ
[2, 9]	ῥᾳδίως συνεῖναι δυνάμενοι, εἴ τι	μετὰ	πανουργίας ἢ δόλου λέγοιτο ἢ
[2, 11]	καμάτων ἄρχοντα οἱ στρατιῶται αἰδούμενοι	μετὰ	προθυμίας πάντα ἔπραττον. ὃ δὲ
[2, 9]	ἐπεδέδεικτο, εὔνοιαν δὲ καὶ χρηστότητα	μετὰ	σώφρονος καὶ ἐπιεικοῦς ἐξουσίας τοῖς
[2, 6]	καὶ παρὰ γνώμην τοῦ δήμου	μετά	τε αἰσχρᾶς καὶ ἀπρεποῦς διαβολῆς
[2, 14]	εἴη ἀνὴρ πολύτροπός τις καὶ	μετὰ	τέχνης εἰδὼς προσφέρεσθαι πράγμασιν, ὑποκρίνασθαί
[2, 11]	καὶ προβέβληται Ἰταλίας, καὶ τοῦτο	μετὰ	τῆς ἄλλης εὐδαιμονίας παρασχούσης τῆς
[2, 13]	σοφίσματι· δεδιὼς γὰρ μὴ ἄρα	μετὰ	τὸ ἀποζωσθῆναι ἐν ἀπογνώσει γενόμενοι
[2, 9]	ἀπηγγέλη Περτίναξ παραλαβὼν τὴν ἀρχήν,	μετὰ	τὸ προελθεῖν καὶ θῦσαι καὶ
[2, 11]	τὸν Σεβῆρον προσιόντα πυνθανόμενοι τότε	μετὰ	τοσούτου στρατοῦ εἰκότως ἐταράττοντο τῷ
[2, 4]	ὕβρεως καὶ μήτε πελέκεις φέρειν	μετὰ	χεῖρας μήτε παίειν τινὰ τῶν
[2, 3]	ἐς τὸ κοινὸν χρηστὴ γένοιτο	μεταβολή,	αὐτός τι πλέον καρποῦσθαι νομίζει,
[2, 3]	καὶ μεμετρημένον διὰ σπάνιν χρημάτων	μεταβολὴν	οὐ φειδὼ σώφρονα οὐδὲ σύμμετρον
[2, 3]	τήν τε αἰφνίδιον τῆς τυραννίδος	μεταβολὴν	τήν τε ἐν τῇ συγκλήτῳ
[2, 4]	τε τὸ κόσμιον καὶ εὔτακτον	μετάγειν	πάντα ἐπειρᾶτο, ἔν τε ταῖς
[2, 7]	τε τῶν στρατιωτῶν ἐξέχοντας οἴκαδε	μεταπεμπόμενος	διελέγετο καὶ ἀνέπειθε, τὰ ἐκ
[2, 14]	κατὰ τὴν Ἰταλίαν πόλεων νεανίας	μεταπεμπόμενος	καὶ στρατεύων, εἴ τέ τι
[2, 6]	μὴ μελλήσειν, ἀλλ´ οἴκοθεν ἤδη	μεταπέμψεσθαι.	τούτοις ἀναπεισθέντες οἱ στρατιῶται καὶ
[2, 10]	σεβάσμιος ἐφαίνετο, ἐς Κόμμοδον δὲ	μεταπεσοῦσα,	εἰ καί τινα ὑπ´ ἐκείνου
[2, 3]	μετὰ βασιλέα εὐγενέστατον τὴν ἀρχὴν	μεταπεσοῦσαν	ἐς ἄνδρα ἐξ ἰδιωτικοῦ καὶ
[2, 4]	ἐς σώφρονα καὶ ἀμέριμνον βίον	μεταχθέντας	ῥᾷστα ἐς εὔνοιαν ᾠκειώσατο. τῆς
[2, 13]	ἠγάπων μὲν τὴν δοθεῖσαν σωτηρίαν,	μετεγίνωσκον	δὲ ἐπὶ τῷ ἀνόπλους ἐλθεῖν,
[2, 12]	ὁπηνίκα ἂν τὰ τῆς βασιλείας	μετέωρα	ᾖ. συνελθόντες τοίνυν περὶ τῶν
[2, 13]	στῶσιν ἐς τὸν βασιλέα ἀποβλέποντες	μετέωρόν	τε τὴν γνώμην ἔχοντες, κυκλώσασθαι
[2, 9]	ἀγγελλόντων πυνθανόμενος τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν	μετέωρον	φερομένην τὸν Νίγρον καὶ τὸν
[2, 2]	ὑπισχνεῖτο, ἐπείπερ αὐτῷ ἐπάρχῳ ὄντι	μετρίαν	ἀπένεμον αἰδῶ. συμπαραλαβόντες οὖν καὶ
[2, 4]	πάντες βιώσεσθαι προσεδόκων. οὕτω γὰρ	μέτριος	καὶ ἰσότιμος ἦν ὡς καὶ
[2, 7]	αὐτὸς τὴν μὲν ἡλικίαν ἤδη	μετρίως	προβεβηκώς, εὐδοκιμήσας δὲ ἐν πολλαῖς
[2, 15]	τε πολλοὶ συγγραφεῖς καὶ ποιηταὶ	μέτρῳ	πλατύτερον συνέταξαν, ὑπόθεσιν ποιούμενοι πάσης
[2, 10]	περιιδεῖν ἐρριμμένην, ἣ πρότερον μὲν	μέχρι	Μάρκου σεμνοπρεπῶς διοικουμένη σεβάσμιος ἐφαίνετο,
[2, 10]	ἔθνη καὶ αἱ ἄλλαι πόλεις	μέχρι	νῦν τῷ μηδένα εὑρίσκεσθαι τὸν
[2, 6]	τῆς τῶν ἀρχόντων καταφρονήσεως καὶ	μέχρις	αἵματος αὐξηθείσης. ~ὁ δ´ οὖν
[2, 7]	Φοινίκων ἔθνους παντὸς καὶ τῆς	μέχρις	Εὐφράτου γῆς ὑπὸ τῇ Νίγρου
[2, 13]	ὁ Σεβῆρος σοφίσματι· δεδιὼς γὰρ	μὴ	ἄρα μετὰ τὸ ἀποζωσθῆναι ἐν
[2, 7]	πάντας αὑτῷ προσχωρήσειν, πυνθανομένους ὅτι	μὴ	αὐτὸς ἐξ ἐπιβουλῆς μνᾶται τὴν
[2, 8]	ταῖς ὑποσχέσεσι χάριν γινώσκων ἔλεγε	μὴ	δεῖσθαι συμμάχων· τὴν γὰρ ἀρχὴν
[2, 7]	στρατιώτας ψευσάμενος καὶ ἀπατήσας τῷ	μὴ	δύνασθαι ἀποπληρῶσαι ἃ ὑπέσχετο· οὔτε
[2, 3]	χαρίζεσθαι οὐκ ἂν περιγένοιτο, εἰ	μὴ	ἐκ τοῦ ἁρπάζειν καὶ βιάζεσθαι,
[2, 5]	τῆς ὁρμῆς πείθειν τε ἐπεχείρει	μὴ	ἐνθουσιᾶν, μένων καὶ τότε ἐν
[2, 9]	διά τε γλώττης προΐετο ὅσα	μὴ	ἔφερεν ἐπὶ γνώμης. ~θεραπεύσας οὖν
[2, 3]	ἀγαθὸν ἀνυπέρβλητον καταθῆται χάριν, τὸ	μὴ	κατ´ ἀξίαν ἀντιδοθὲν οὐχ οὕτως
[2, 3]	δὲ καθ´ αὑτὸν ἕκαστος εἰ	μὴ	κατὰ γνώμην προχωροίη, οὐδέν τι
[2, 3]	τοῖς ἔργοις, εἴ τις αὐτὴν	μὴ	καταισχύνει. ὅσῳ δὲ τὰ γενόμενα
[2, 2]	τοιαῦτα δὴ λέγοντος τοῦ Λαίτου	μὴ	κατασχὼν ἑαυτοῦ ὁ δῆμος μελλόντων
[2, 13]	ὡπλισμένους καὶ ὀλίγοι πρὸς πολλοὺς	μὴ	μάχοιντο. ἐπεὶ δὲ αὐτοὺς ὥσπερ
[2, 6]	λήψεσθαι προσεδόκησαν· τὰ δὲ χρήματα	μὴ	μελλήσειν, ἀλλ´ οἴκοθεν ἤδη μεταπέμψεσθαι.
[2, 5]	ἀπείργοντας αὐτοὺς γενέσθαι φονεῖς καὶ	μὴ	μόνον ἐμφυλίῳ ἀλλὰ καὶ βασιλείῳ
[2, 3]	περὶ αὐτῶν μνήμην συναναλίσκει, ἐπεὶ	μὴ	ὁμοίως εὐφραίνει ἐλευθερία ὡς λυπεῖ
[2, 2]	Περτίνακος ἀρχῇ ἐσομένην γὰρ σώφρονα	μὴ	πάνυ τι ἀποδέξεσθαι τοὺς στρατιώτας
[2, 3]	ἄνευ τοῦ δεινόν τι δρᾶσαι,	μὴ	παρέχον ἄδικον εὐπορίαν χρημάτων, διδάσκει
[2, 2]	τὰ ἄριστα καὶ σωτήρια {οἷς}	μὴ	πειθόμενος, βιοὺς δὲ ὡς οὐκ
[2, 5]	αὐτῷ πρὸς τὸ παρὸν ὠφέλιμα	μὴ	πεισθείς, ἀπρεπῆ δὲ καὶ ἀνελεύθερα
[2, 8]	ἐνάρετον ἀπὸ προγόνων ἄνωθεν ἀρχὴν	μὴ	περιιδεῖν αἰσχρῶς ἐρριμμένην. ὥσπερ δὲ
[2, 10]	κεχαρισμένα, τήν τε Ῥωμαίων ἀρχὴν	μὴ	περιιδεῖν ἐρριμμένην, ἣ πρότερον μὲν
[2, 6]	τὰς ἀσπίδας καὶ τὰ δόρατα,	μή	που καὶ λίθων τις βολὴ
[2, 5]	μιᾶναι τὰς δεξιὰς αἵματι, ὁρᾶτε,	μὴ	πρὸς τὸ νῦν ἀνόσιον καὶ
[2, 11]	διαταράξειν ὄψει καὶ μεγέθει θηρίων	μὴ	πρότερον αὐτοῖς ἑωραμένων. τότε δὴ
[2, 2]	στρατόπεδον. ἠπείγοντο δὲ μάλιστα δεδιότες,	μή	πως ἄρα οἱ στρατιῶναι ὀκνηρότερον
[2, 15]	ὁ Σεβῆρος σοφίσματι προλαβὼν οἰκειώσασθαι,	μή	πως ἄρα τοιαῦτα ἔχων ἐναύσματα
[2, 9]	καὶ τὰς διανοίας παχεῖς καὶ	μὴ	ῥᾳδίως συνεῖναι δυνάμενοι, εἴ τι
[2, 11]	μέρος ἢ κλίμα οὐρανοῦ ὅπου	μὴ	Ῥωμαῖοι τὴν ἀρχὴν ἐξέτειναν. ἐξ
[2, 1]	τε κίνδυνον ἐφύγομεν, καὶ ὅτι	μὴ	σκῆψις ἀλλ´ ἀλήθεια πρόσεστι τοῖς
[2, 6]	γὰρ καὶ τῶν ἐπὶ βίῳ	μὴ	σώφρονι διαβεβλημένων. πείθουσιν οὖν αὐτὸν
[2, 6]	πόλεως κτήματα ἀπεδίδρασκον, ὡς ἂν	μή	τι δεινὸν ἐκ τῆς ἐσομένης
[2, 6]	τὴν πρὸς τὸν Περτίνακα συγγένειαν,	μή	τις ἄρα δόλος εἴη ἐς
[2, 11]	μήτε διδοὺς καιρὸν ἀναπαύλης, εἰ	μὴ	τοσοῦτον ὅσον ὀλίγον τοὺς στρατιώτας
[2, 13]	δὲ φείσομαι μὲν ὑμῶν ὡς	μὴ	φονεῦσαι, οὐδὲ τὰς ὑμετέρας χεῖρας
[2, 1]	φασι μεῖναι ψυχῆς ἀταραξίᾳ ὡς	μηδ´	ἀναθορεῖν τοῦ σκίμποδος, μεῖναι δ´
[2, 1]	ὅτι ποτ´ εἴη, ἐπολυπραγμόνουν, ἐπεὶ	μηδ´	αὐτοῖς διέφερε ταῦτ´ εἰδέναι. τὸ
[2, 10]	ἀνδρείαν ὑπάρχει γενναῖα ἐφόδια, ὡς	μηδὲ	εἰ βουληθείη τις, δύνασθαι ὑμῖν
[2, 4]	υἱὸν αὐτοῦ ἤδη μειράκιον ὄντα	μηδὲ	ἐς τὴν βασίλειον αὐλὴν ἀναγαγεῖν,
[2, 8]	τοῦ μηδένα εἶναι τὸν ἀνθεστῶτα	μηδὲ	κωλύοντα, ὑπάρξει· καὶ γὰρ οἱ
[2, 4]	κολασθῆναι κελεύσας, τοῦ μηδένα ἐπηρεάζεσθαι	μηδὲ	ματαίοις ἐγκλήμασι περιπίπτειν προνοούμενος. ἐν
[2, 8]	ἀπέδοντο, πιστοὺς εἶναι {φρουροὺς} ὑπηρέτας,	μηδὲ	πληρώσαντος ἐκείνου ἃ ὑπέσχετο. τίνα
[2, 10]	φαύλας ἔχοντα τὰς ἐλπίδας, ὅπου	μηδὲ	προελθεῖν τῆς αὑτῶν χώρας ἐτόλμησαν,
[2, 14]	τῇ τε Ἀντιοχείᾳ ἐντρυφῶντος, ἐπιστῆναι	μηδὲ	προσδοκώμενος ἤθελεν, ὅπως ἀπαράσκευον αὐτὸν
[2, 10]	προελθεῖν τῆς αὑτῶν χώρας ἐτόλμησαν,	μηδέ	τι περὶ τῆς ἐς Ῥώμην
[2, 8]	οἱ τὰ ἐκεῖθεν ἀγγέλλοντές φασι	μηδὲ	τοὺς στρατιώτας, οἳ τὴν ἀρχὴν
[2, 1]	ἥκειν προσειπεῖν τε καὶ θαρροῦντι	μηδὲ	ὠχριάσαντι τῷ προσώπῳ „πάλαι μέν“
[2, 7]	δεομένοις. ἀνεπτόηντο δὲ πάντες καὶ	μηδὲν	μελλήσαντες προσέκειντο, ἐκλιπαροῦντες καὶ αὐτοὶ
[2, 11]	καὶ σπουδήν. ~ὁ δὲ Σεβῆρος	μηδένα	διδοὺς καιρὸν ἀναβολῆς, συσκευάσασθαί τε
[2, 8]	καλούντων γνώμης καὶ ἐκ τοῦ	μηδένα	εἶναι τὸν ἀνθεστῶτα μηδὲ κωλύοντα,
[2, 4]	ἀρετῆς, πίστει τε γνώμης ὅτι	μηδένα	ἑκὼν ἀδικήσει ποτὲ ἑκάστῳ τὸ
[2, 4]	τοὺς πανταχόθεν κολασθῆναι κελεύσας, τοῦ	μηδένα	ἐπηρεάζεσθαι μηδὲ ματαίοις ἐγκλήμασι περιπίπτειν
[2, 10]	ἄλλαι πόλεις μέχρι νῦν τῷ	μηδένα	εὑρίσκεσθαι τὸν ἄξιον τῆς ἀρχῆς
[2, 13]	καὶ τιτρώσκειν μὲν ἢ παίειν	μηδένα,	συνέχειν δὲ καὶ φρουρεῖν φράξαντας
[2, 8]	τε ἀρχὴ σαλεύουσα καὶ παρὰ	μηδενί	πω βεβαίως ἱδρυμένη. ὅθεν ἡμῖν
[2, 6]	ἀνήγαγον αὐτὸν ἐς τὰ βασίλεια,	μηδενὸς	τῶν δημοτῶν μήτε ἀντιστῆναι τολμῶντος
[2, 6]	δημοτῶν μήτε ἀντιστῆναι τολμῶντος μήτε	μὴν	εὐφημοῦντος ὥσπερ εἰώθασι προπέμπειν τοὺς
[2, 1]	βούλεσθαι, εἶθ´ οὕτως φονεῦσαι; „ἀλλὰ	μήν“	ἔφη ὁ Ἔκλεκτος „ἐπεὶ λέγουσιν
[2, 4]	αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν ἔπειθεν. ἀλλὰ	μὴν	καὶ τῶν βαρβάρων, ὅσοι πρότερον
[2, 7]	τοσαῦτα χρήματα ὅσα ἠλαζονεύσατο, οὔτε	μὴν	οἱ δημόσιοί τι θησαυροὶ εἶχον,
[2, 4]	τὸ δὲ τελευταῖον, οὐδ´ ὅλων	μηνῶν	δύο τῆς βασιλείας αὐτῷ προκεχωρηκυίας,
[2, 6]	τε στρατιώτῃ τοσοῦτον ἀργύριον ὅσον	μήτε	αἰτῆσαι μήτε λήψεσθαι προσεδόκησαν· τὰ
[2, 6]	τοὺς δράσαντας, μήτε δὲ εὑρεῖν	μήτε	ἀμύνασθαι δυναμένων. μάλιστά τε δεινῶς
[2, 6]	τὰ βασίλεια, μηδενὸς τῶν δημοτῶν	μήτε	ἀντιστῆναι τολμῶντος μήτε μὴν εὐφημοῦντος
[2, 14]	παρέξειν ἀφορμὴν καὶ εἴσοδον ἀριστοκρατίας,	μήτε	δὲ ἄκριτόν τινα φονευθήσεσθαι ἢ
[2, 6]	τὸν δῆμον ζητούντων τοὺς δράσαντας,	μήτε	δὲ εὑρεῖν μήτε ἀμύνασθαι δυναμένων.
[2, 11]	ὁδὸν ἐπετάχυνε, μήτε που ἐνδιατρίβων,	μήτε	διδοὺς καιρὸν ἀναπαύλης, εἰ μὴ
[2, 13]	μιμήσομαι· ἐπεὶ δὲ μήτε ὅσιον	μήτε	δίκαιον ἔτι βασιλέα ὑμᾶς δορυφορεῖν
[2, 6]	τοσοῦτον ἀργύριον ὅσον μήτε αἰτῆσαι	μήτε	λήψεσθαι προσεδόκησαν· τὰ δὲ χρήματα
[2, 6]	τῶν δημοτῶν μήτε ἀντιστῆναι τολμῶντος	μήτε	μὴν εὐφημοῦντος ὥσπερ εἰώθασι προπέμπειν
[2, 9]	προσποιήσασθαί τε καὶ πιστώσασθαι εὔνοιαν,	μήτε	ὅρκου φειδόμενος, εἰ δέοι τούτου
[2, 13]	ὑμετέρας χεῖρας μιμήσομαι· ἐπεὶ δὲ	μήτε	ὅσιον μήτε δίκαιον ἔτι βασιλέα
[2, 4]	μήτε πελέκεις φέρειν μετὰ χεῖρας	μήτε	παίειν τινὰ τῶν παριόντων, ἔς
[2, 4]	πρὸς τοὺς δημότας ὕβρεως καὶ	μήτε	πελέκεις φέρειν μετὰ χεῖρας μήτε
[2, 11]	γενναίοις πόνοις τὴν ὁδὸν ἐπετάχυνε,	μήτε	που ἐνδιατρίβων, μήτε διδοὺς καιρὸν
[2, 14]	ἄκριτόν τινα φονευθήσεσθαι ἢ δημευθήσεσθαι,	μήτε	συκοφαντοῦντος ἀνέξεσθαι, ἀλλὰ βαρυτάτην εὐδαιμονίαν
[2, 6]	φόνῳ τῷ βασιλικῷ ἐπεξιέναι τινά,	μήτε	τὴν οὕτως ἀπρεπῶς ἐπὶ χρήμασι
[2, 6]	τόν τε δῆμον ἡσυχάξοντα ἔγνωσαν	μήτε	τινὰ τολμῶντα ἐπεξελθεῖν τῷ τοῦ
[2, 6]	τοὺς ἄρχοντας αἰδοῦς. τὸ γὰρ	μήτε	τοῖς οὕτως ὠμῶς τετολμημένοις ἐν
[2, 9]	ἡγεῖτο δὲ Παιόνων πάντων (ὑπὸ	μιᾷ	γὰρ ἦσαν ἐξουσίᾳ) Σεβῆρος, ἀνὴρ
[2, 2]	τέλος τὸ πεπρωμένον. οὐδὲ γὰρ	μία	οὐδ´ ἡ αὐτὴ πᾶσιν ἀνθρώποις
[2, 5]	μόνον ἐμφυλίῳ ἀλλὰ καὶ βασιλείῳ	μιᾶναι	τὰς δεξιὰς αἵματι, ὁρᾶτε, μὴ
[2, 13]	καὶ βασιλικῷ αἵματι τὰς δεξιὰς	μιάναντας	τήν τε πίστιν καὶ τὸ
[2, 9]	καὶ βασιλείῳ καὶ ἐμφυλίῳ αἵματι	μιάναντας	τὸν ὅρκον, ἔλεγέ τε δεῖν
[2, 6]	τούτῳ χαίρειν τοὺς στρατιώτας ἤλπιζον.	μιᾶς	δέ που καὶ δευτέρας ἡμέρας
[2, 3]	ἀεὶ ἐν ταῖς ἀμοιβαῖς, καὶ	μικρὰ	μὲν λαβοῦσιν ἀντιδοῦναι μείζω οὐχ
[2, 14]	τάχει συνεσκευάσθη· ᾔδει γὰρ οὐ	μικρᾶς	δυνάμεως δεόμενος πρὸς πᾶσαν τὴν
[2, 3]	καὶ κεκριμένην διοίκησιν ὀνομάζουσιν, ἀλλὰ	μικρολογίαν	καὶ ἀθλιότητα βίου ὀνειδίζουσιν οὐκ
[2, 3]	δέος τε καὶ ἀγῶνα οὐ	μικρὸν	ἐμποιεῖ. μεγάλων γὰρ εὐεργεσιῶν προϋπαρχουσῶν
[2, 4]	Μάρκου ἀρχῆς ζήλῳ τε καὶ	μιμήσει	τοὺς μὲν πρεσβυτέρους ὑπομιμνήσκων εὔφραινε,
[2, 13]	φονεῦσαι, οὐδὲ τὰς ὑμετέρας χεῖρας	μιμήσομαι·	ἐπεὶ δὲ μήτε ὅσιον μήτε
[2, 3]	δὲ τὰ γενόμενα ὡς φαῦλα	μισεῖται,	τοσούτῳ τὰ μέλλοντα ὡς ἀγαθὰ
[2, 11]	καὶ στρατόπεδα τῆς ἀρχῆς προυβάλετο,	μισθοφόρους	ἐπὶ ῥητοῖς σιτηρεσίοις στρατιώτας καταστησάμενος
[2, 10]	ἐφ´ οἷς ἐσφάλλετο ἢ τὸ	μισούμενον,	ἐπεὶ τὰ πλεῖστα τῶν γινομένων
[2, 9]	ἀντιποιεῖσθαι, οὐδ´ αὑτῷ τὴν ἐξουσίαν	μνᾶσθαι,	ὡς θέλειν ἐπεξελθεῖν τοιούτου βασιλέως
[2, 7]	ὅτι μὴ αὐτὸς ἐξ ἐπιβουλῆς	μνᾶται	τὴν ἀρχήν, ἀλλὰ καλούμενος καὶ
[2, 10]	ἔτι ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν ἡ	μνήμη	ἐνέστακται, περιῆλθεν ἡ ἀρχή, οἳ
[2, 10]	εὐγενείᾳ καὶ τῇ τοῦ πατρὸς	μνήμῃ	ἐπεσκιάζετο· καὶ πλέον ἦν ἐν
[2, 4]	ἢ ἐστασίαζον, φόβῳ τε καὶ	μνήμῃ	τῆς ἐν ταῖς προτέραις αὐτοῦ
[2, 6]	δ´ ἀνελθὼν τήν τε Κομμόδου	μνήμην	αὐτοῖς καὶ τὰς τιμὰς καὶ
[2, 10]	τῶν Ῥωμαίων διὰ τὴν ἐκείνου	μνήμην,	συγκαλέσας τε αὐτοὺς ἐς τὸ
[2, 3]	ἀπολαύσει καὶ τὴν περὶ αὐτῶν	μνήμην	συναναλίσκει, ἐπεὶ μὴ ὁμοίως εὐφραίνει
[2, 9]	ἀρχομένοις παρέσχητο, ὅθεν αὐτοῦ τὴν	μνήμην	τιμῶντες ἐπὶ τοῖς οὕτως ὠμῶς
[2, 3]	οἰκείων στερηθεὶς αἰώνιον ἔχει τὴν	μνήμην	τοῦ λελυπηκότος. οὐδ´ εἴ τις
[2, 15]	παραλείπων εἴ τι λόγου καὶ	μνήμης	ἄξιον.
[2, 2]	αὐτοῦ τῶν ἔργων φέρουσι διὰ	μνήμης.	τό τε βάρβαρον οὐ χρήμασιν
[2, 3]	μὲν δεινὰ τῶν ἔργων ἀεὶ	μνημονεύεται	(τὸ γὰρ λυπῆσαν δυσαπάλειπτον) τὰ
[2, 3]	ὁρῶ δὴ οὐ τὸν τυχόντα	μοι	ἐπηρτημένον ἀγῶνα πρὸς τὸ ἄξιον
[2, 3]	τὰ ἑαυτοῦ ἔχων ἐν χάριτος	μοίρᾳ	τίθεται, τὰ ἴδια καρποῦσθαι νομίζων,
[2, 3]	ἐκβιασαμένων ἐκλιπαρησάντων τε ὀκνῶν καὶ	μόλις	ἀνελθὼν ἐπὶ τὸν βασίλειον θρόνον
[2, 13]	κατέλιπον πάντα, αὐτοὶ δὲ ἐν	μόναις	ταῖς πομπικαῖς ἐσθῆσι δαφνηφοροῦντες ἠπείγοντο.
[2, 11]	ἐς τὸν Σεβαστὸν περιῆλθεν ἡ	μοναρχία,	Ἰταλιώτας μὲν πόνων ἀπέπαυσε καὶ
[2, 8]	παρῆλθον ταῦτα δημηγορήσων, εἰ ἐκ	μόνης	προαιρέσεως ἰδιωτικῆς καὶ ἀλόγου ἐλπίδος
[2, 5]	καὶ εὐταξίας κατεχούσης τὸν βίον	μόνοι	οἱ δορυφόροι, ἀσχάλλοντες μὲν ἐπὶ
[2, 2]	τύραννον λέγοντες, οἳ δὲ τὸν	μονομάχον,	ἄλλοι δὲ ἀπρεπέστερα βλασφημοῦντες. καὶ
[2, 2]	ἡμῖν ἡ τύχη οὐ βασιλέα	μόνον	ἀλλὰ καὶ πατέρα χρηστόν. εὐφρανεῖ
[2, 12]	τὸν μὲν ἀναιρεθῆναι, ἀποδειχθῆναι δὲ	μόνον	αὐτοκράτορα τὸν Σεβῆρον· πρεσβείαν τε
[2, 11]	στρατιωτῶν εὔνοιαν ἐπιστώσατο· οὐ γὰρ	μόνον	αὐτὸν συμπονοῦντα ἀλλὰ καὶ τῶν
[2, 5]	αὐτοὺς γενέσθαι φονεῖς καὶ μὴ	μόνον	ἐμφυλίῳ ἀλλὰ καὶ βασιλείῳ μιᾶναι
[2, 10]	Περτίνακα ἑαυτὸν ὀνομάσας, ὅπερ οὐ	μόνον	ἤλπιζε τοῖς Ἰλλυρικοῖς εἶναι κεχαρισμένον,
[2, 14]	ἕξειν δὲ τοῦ Περτίνακος οὐ	μόνον	τοὔνομα ἀλλὰ καὶ τὴν γνώμην.
[2, 2]	ἡ τοῦδε ἀρχὴ οὐχ ὑμᾶς	μόνον	τοὺς ἐνταῦθα δορυφοροῦντας, ἀλλὰ καὶ
[2, 1]	τὴν ἀνατολὴν βαρβάρων ἐγείρας τρόπαια,	μόνος	τε περιλειφθεὶς τῶν σεμνῶν πατρῴων
[2, 1]	τοῦ βίου εἶχον δι´ ἐλπίδος	μόνος	τε τῶν πατρῴων ἔτι περιλειπόμενος
[2, 4]	ὃ δὲ πάντας εὔφραινε, τοῦτο	μόνους	ἐλύπει τοὺς ἐν τῇ Ῥώμῃ
[2, 1]	ἔφη „χλευάζοντες πρεσβύτην καὶ τοσαύτην	μου	δειλίαν κατεγνωκότες ὡς πρῶτον ἀπατῆσαι
[2, 10]	ἀντιποιησαμένῳ τοιαύτης ἐλπίδος (ἴστε γάρ	μου	τὸ πρὸς τοὺς βασιλεύσαντας πειθήνιον)
[2, 13]	δὴ ἁμαρτήμασί τε καὶ τολμήμασι	μυρίων	ἄξιοι θανάτων, ἤν τις ὁρίσαι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 26/04/2007