Livre, Chap.
[2, 13]	γοῦν ῥᾳδίως, καὶ ἀκονιτί γε	ἑαλώκατε.	ἔστι δ´ ἐν ἐμοὶ ὅ
[2, 13]	ἀνόπλους ἐλθεῖν, αἰσχρῶς καὶ ἐφυβρίστως	ἑαλωκότες.	ἐκέχρητο δὲ καὶ ἄλλῳ ὁ
[2, 13]	δὲ ὑπεῖκον προδεδομένοι καὶ σοφίσματι	ἑαλωκότες·	τί γὰρ ἐνῆν δρᾶσαι γυμνοῖς
[2, 3]	τῆς βουλῆς οὔτε τὸ πῦρ	ἐάσας	αὑτοῦ προπομπεῦσαι οὔτε τι ἄλλο
[2, 1]	δὲ δυσὶν οἰκέταις τῶν πιστῶν	ἑαυτοῖς,	ἐκπέμπουσιν ὡς δή τι σκεῦος
[2, 5]	τῇ τε τοῦ δήμου βοηθείᾳ	ἑαυτὸν	ἐπιδοῦναι, ὃ δὲ {καὶ} τοῖς
[2, 7]	τὸ ἁβροδίαιτον καὶ ἄσεμνον ἐπιδιδοὺς	ἑαυτόν.	εὑρίσκετό τε καὶ τοὺς στρατιώτας
[2, 1]	πάντα πυθόμενος τὰ πεπραγμένα ἐπιδίδωσιν	ἑαυτόν.	~καὶ πρῶτον ἀρέσκει προελθεῖν ἐπὶ
[2, 10]	πανταχόθεν στρατιώτας, Σεβῆρόν τε Περτίνακα	ἑαυτὸν	ὀνομάσας, ὅπερ οὐ μόνον ἤλπιζε
[2, 8]	ἑορταῖς {τε} καὶ θέαις ἐπιδιδοὺς	ἑαυτόν.	τῆς τε ἐς τὴν Ῥώμην
[2, 15]	διῳκῆσθαι νομίζων πάντα λυσιτελῶς τῇ	ἑαυτοῦ	ἀρχῇ ἐπὶ τὸν Νίγρον ἠπείγετο.
[2, 3]	δουλεία, οὐδέ τις ἀδεῶς τὰ	ἑαυτοῦ	ἔχων ἐν χάριτος μοίρᾳ τίθεται,
[2, 2]	λέγοντος τοῦ Λαίτου μὴ κατασχὼν	ἑαυτοῦ	ὁ δῆμος μελλόντων καὶ ὀκνούντων
[2, 3]	ἐφόβει, οὐχ οὕτως προνοίᾳ τῆς	ἑαυτοῦ	σωτηρίας (κινδύνων γὰρ καὶ μειζόνων
[2, 6]	μὲν ἐντὸς τοῦ τείχους κατακλείσαντες	ἑαυτούς,	ἀναγαγόντες δὲ τοὺς εὐφωνοτάτους ἑαυτῶν
[2, 1]	ἀκολάστου τυραννίδος πάντες ἀναπνεύσειαν. καθ´	ἑαυτοὺς	δὴ ἀναλογιζόμενοι οὐδένα οὕτως ἐπιτήδειον
[2, 1]	κελεύει οὐ δεινὰ τὰ προσδοκώμενα	ἑαυτῷ	ἑκάστοτε συμβήσεσθαι φάσκων. ἐν τοσαύτῃ
[2, 6]	ἑαυτούς, ἀναγαγόντες δὲ τοὺς εὐφωνοτάτους	ἑαυτῶν	ἐπὶ τὸ τεῖχος προεκήρυττον ὤνιον
[2, 4]	τε ἀγαθῶν τοῖς ἀρχομένοις ὑποφαινομένων	ἐβάσκηνε	πάντα καὶ ἀνέτρεψε πονηρὰ τύχη
[2, 15]	ἐμοὶ δὲ σκοπὸς ὑπάρχει ἐτῶν	ἑβδομήκοντα	πράξεις πολλῶν βασιλέων συντάξαντι γράψαι,
[2, 7]	πλῆθος συνιὸν ἐκκλησιάζει, τὸν Ἰουλιανὸν	ἐβλασφήμουν,	ἀρωγὸν δὲ τῇ Ῥωμαίων ἀρχῇ
[2, 6]	τοὐναντίον δὲ καὶ πόρρωθεν ἑστῶτες	ἐβλασφήμουν	καὶ κακῶς ἠγόρευον ἅτε χρημάτων
[2, 6]	ἐπεὶ τοίνυν τῷ τείχει προσῆλθεν,	ἐβόα	{τε} πάντα δώσειν ὅσα βούλονται
[2, 9]	Σεβῆρος εὐμαρῶς αὐτοὺς ἐς ἃ	ἐβούλετο	ὑπηγάγετο, προσποιούμενος οὐχ οὕτω τῆς
[2, 1]	ἅμα τῇ Μαρκίᾳ τὸ πρακτέον	ἐβουλεύοντο.	ἔδοξε δὲ αὐτοῖς περὶ μὲν
[2, 5]	τε ἀσωτίαις καὶ κραιπάλαις διαγωγάς,	ἐβουλεύσαντο	ἀποσκευάσασθαι τὸν Περτίνακα, ὡς ὄντα
[2, 2]	καὶ βωμούς, χάριτας θεοῖς ὁμολογοῦντες.	ἐβόων	δὲ διάφορα, οἳ μὲν κεῖσθαι
[2, 10]	ἀνιμώμενον ὕδωρ εἰθισμένοι. θήραις τε	ἐγγεγύμνασθε,	καὶ πάντως ὑμῖν ἐς ἀνδρείαν
[2, 10]	προύχετε, ἀσκήσει τε πολεμικῶν ἔργων	ἐγγεγύμνασθε	ὑμεῖς μὲν ἀεὶ βαρβάροις ἀντιταττόμενοι,
[2, 2]	εἰθεσμένους ἁρπαγαῖς τε καὶ βίαις	ἐγγεγυμνασμένους.	ἵν´ οὖν αὐτοὺς ἐκβιάσοιντο ὑπακοῦσαι,
[2, 9]	ὑπὸ γὰρ Μάρκῳ βασιλεύοντι πολλὰ	ἐγείρας	σὺν αὐτοῖς κατὰ Γερμανῶν τρόπαια,
[2, 1]	τῶν ὑπὸ τὴν ἀνατολὴν βαρβάρων	ἐγείρας	τρόπαια, μόνος τε περιλειφθεὶς τῶν
[2, 6]	καταστάσεως καὶ ἐς τὰ ἐπιόντα	ἐγένετο,	ἀεὶ αὐτοῖς τῆς φιλοχρηματίας καὶ
[2, 12]	δὲ ταῦτα διάπυστα τῷ δήμῳ	ἐγένετο,	ἐν ταραχῇ πολλῇ πάντες ἦσαν,
[2, 9]	κατὰ τὴν τῆς ἀγορᾶς ἀρχὴν	ἐγένετο,	ἔνθα ἐπὶ τῆς δημοκρατίας πρότερον
[2, 2]	ὑπακοῦσαι, πανδημεὶ συνῆλθον. ἐπεὶ δὲ	ἐγένοντο	ἐν τῷ στρατοπέδῳ, ὅ τε
[2, 13]	πρὸς τῷ στρατοπέδῳ τοῦ Σεβήρου	ἐγένοντο,	ἠγγέλησάν τε ἀφικόμενοι ἐς τὸ
[2, 12]	διὰ δέος τοῦ Σεβήρου αὐτὸν	ἐγκαταλιποῦσαν,	ψηφίζεται τὸν μὲν ἀναιρεθῆναι, ἀποδειχθῆναι
[2, 1]	περὶ μὲν τοῦ θανάτου φήμην	ἐγκατασπεῖραι,	ὅτι δὴ αἰφνιδίως τετελευτήκοι ἀποπληξίας
[2, 3]	ἐς τὸ ἑτοίμως ὑποδέξασθαι τὰ	ἐγκεχειρισμένα	ἐλπίδα τε ῥαστώνης ὑπέφηνεν ἂν
[2, 5]	οὐκ ἔμενον, ἀλλ´ ἕκαστος ἣν	ἐγκεχείριστο	φρουρὰν λιπὼν ἢ ἐπὶ τῇ
[2, 5]	τι ὑποπτεύετε, ἑτέροις ἐπιφέρειν τὸ	ἔγκλημα.	ἀλλ´ ὅμως κἀκείνου τελευτήσαντος οὐδὲν
[2, 4]	τοῦ μηδένα ἐπηρεάζεσθαι μηδὲ ματαίοις	ἐγκλήμασι	περιπίπτειν προνοούμενος. ἐν ἀδείᾳ τε
[2, 10]	ἀλλ´ οὐ τρυφή, ᾗπερ ἐκεῖνοι	ἐγκραιπαλῶντές	τε καὶ ἐναυξηθέντες οὐδ´ ἂν
[2, 1]	αὐτῷ καὶ τοῦτο μέρος τῶν	ἐγκωμίων,	ὅτι πλεῖστα πάντων ἐγχειρισθεὶς πάντων
[2, 9]	ἀρχὴν ἐγχειρίσαι. ὃ δ´ ὡς	ἔγνω	τὴν τῶν Παιόνων γνώμην, διέπεμπε
[2, 3]	καλῶς πορισθέντων. ταῦτα δὴ ὑμᾶς	ἐγνωκότας	χρὴ συναίρεσθαι καὶ κοινὴν τῆς
[2, 6]	ἐπεὶ τόν τε δῆμον ἡσυχάξοντα	ἔγνωσαν	μήτε τινὰ τολμῶντα ἐπεξελθεῖν τῷ
[2, 1]	ὑπὸ μέθης ἐκραιπάλων, οἳ δὲ	ἐγρηγορότες	κἀκεῖνοι ἐς ὕπνον κατεφέροντο κατεχούσαις
[2, 11]	πόνων ἀπέπαυσε καὶ τῶν ὅπλων	ἐγύμνωσε,	φρούρια δὲ καὶ στρατόπεδα τῆς
[2, 6]	τῷ τε πλέον ἀργύριον δώσοντι	ἐγχειριεῖν	ὑπισχνοῦντο τὴν ἀρχὴν καὶ διὰ
[2, 1]	δὲ ἥκομέν σοι τὴν βασιλείαν	ἐγχειριοῦντες,	ὃν ἴσμεν προύχοντα ἐν τῇ
[2, 9]	τε ἀποδεῖξαι καὶ τὴν ἀρχὴν	ἐγχειρίσαι.	ὃ δ´ ὡς ἔγνω τὴν
[2, 1]	τῶν ἐγκωμίων, ὅτι πλεῖστα πάντων	ἐγχειρισθεὶς	πάντων οὐσίαν εἶχεν ἐλάττονα. πρὸς
[2, 13]	μὲν χρὴ παθεῖν ὑμᾶς, ὁρᾶτε·	ἐγὼ	δὲ φείσομαι μὲν ὑμῶν ὡς
[2, 3]	παραχωρῶ καὶ πᾶσαν τὴν ἐξουσίαν	ἐγὼ	καὶ οἱ λοιποὶ πάντες ἐπευφημίζομεν
[2, 3]	δὲ „ἀλλ´ αὐτός {τε} ἔφη	„ἐγὼ	ὃν σὺ νομίζεις πάντων ἀξιώτατον,
[2, 1]	τε γὰρ δράσετε τὸ κεκελευσμένον,	ἐγώ	τε πονηρᾶς ἐλπίδος καὶ φόβου
[2, 6]	διαβολῆς ὠνησάμενος τὴν ἀρχήν, εἰκότως	ἐδεδίει	τὸν δῆμον ὡς ἐναντιωσόμενον. ἀναλαβόντες
[2, 3]	ἐπίφθονον γῆράς τε προϊσχόμενος συγγνώμης	ἐδεῖτο	εἶναί τε πολλοὺς εὐπατρίδας ἔφασκεν
[2, 11]	δὲ δαφνηφοροῦντες καὶ πύλαις ἀναπεπταμέναις	ἐδέχοντο.	ὃ δὲ τοσοῦτον ἀνεπαύετο ὅσον
[2, 8]	οὐδὲ τῶν πραττομένων τι αὐτοῖς	ἐδήλου,	ἐλπίζων τοὺς ἐκεῖ στρατιώτας, εἴ
[2, 13]	δὲ τὰ παρὰ τῆς συγκλήτου	ἐδηλώθη	τῷ Σεβήρῳ ἥ τε τοῦ
[2, 6]	τῶν στρατιωτῶν ἤθη, καὶ χρημάτων	ἐδιδάχθησαν	ἄπληστον καὶ αἰσχρὰν ἐπιθυμίαν καταφρόνησίν
[2, 1]	τῇ Μαρκίᾳ τὸ πρακτέον ἐβουλεύοντο.	ἔδοξε	δὲ αὐτοῖς περὶ μὲν τοῦ
[2, 1]	ὑπερβαλλούσης ἐκείνου τρυφῆς. πρῶτον δὲ	ἔδοξεν	αὐτοῖς ἐπιλέξασθαι ἄνδρα πρεσβύτην τινὰ
[2, 13]	αὐτούς. δίκην μὲν δὴ ταύτην	ἔδοσαν	οἱ τοῦ Περτίνακος φονεῖς· ~ὁ
[2, 13]	ἄρχοντα εἵλεσθε, φυλάξαι ἢ σῶσαι	ἐδυνήθητε,	ἀνάνδρως δὲ προυδώκατε. ἐπὶ τηλικούτοις
[2, 4]	τε καὶ γεωργήσαντι δεσπότῃ εἶναι.	ἔδωκέ	τε γεωργοῦσιν ἀτέλειαν πάντων ἐς
[2, 10]	τῆς ἐς Ῥώμην ἀφόδου βουλεύσασθαι	ἐθάρρησαν,	ἀγαπητῶς ἐκεῖ μένοντες, καὶ τὴν
[2, 14]	κατωρθωκότα. πάντα γὰρ ἐν αὐτῷ	ἐθαυμάζετο,	μάλιστα δὲ τὸ ἀγχίνουν τῆς
[2, 1]	τῶν πατρῴων ἔτι περιλειπόμενος φίλων	ἐθαύμαζον	ἐπ´ ἐμοὶ Κόμοδον βραδύνοντα. τί
[2, 12]	δὲ Σεβῆρον ἀκούοντες ἤδη παρόντα	ἐθαύμαζον.	ὁ δὲ Ἰουλιανὸς πολλῇ καταλαμβανόμενος
[2, 2]	μάλιστα ἐπιβουλεύοντα ᾔδεσαν τὸν Κόμοδον.	ἔθεόν	τε περί τε τὰ ἱερὰ
[2, 4]	Ἰταλίαν καὶ ἐν τοῖς λοιποῖς	ἔθνεσιν	ἀγεώργητόν τε καὶ παντάπασιν οὖσαν
[2, 10]	Νίγρον ἐσπουδακέναι· τὰ δ´ ἄλλα	ἔθνη	καὶ αἱ ἄλλαι πόλεις μέχρι
[2, 9]	διέπεμπε καὶ ἐς τὰ γειτνιῶντα	ἔθνη	καὶ πρὸς πάντας τοὺς ἄρχοντας
[2, 4]	ἀρχῆς ἡ φήμη διαθέουσα πάντα	ἔθνη,	ὅσα τε Ῥωμαίοις ὑπήκοα καὶ
[2, 8]	διιπταμένη ἡ φήμη πάντα ἐπῆλθεν	ἔθνη	ὅσα τὴν ἀντικειμένην ἤπειρον τῇ
[2, 7]	φύσει δὲ κοῦφον τὸ Σύρων	ἔθνος,	ἐς καινοτομίαν τε τῶν καθεστηκότων
[2, 7]	ἀρχὴ τότε, τοῦ τε Φοινίκων	ἔθνους	παντὸς καὶ τῆς μέχρις Εὐφράτου
[2, 8]	πρεσβεῖαί τε ἀπ´ ἐκείνων τῶν	ἐθνῶν	ἐς τὴν Ἀντιόχειαν ὡς πρὸς
[2, 9]	τῶν ὑπ´ ἄρκτῳ Ῥωμαίοις δουλευόντων	ἐθνῶν,	μεγάλαις τε πάντας ὑποσχέσεσι καὶ
[2, 10]	ὑπάρχει γενναῖα ἐφόδια, ὡς μηδὲ	εἰ	βουληθείη τις, δύνασθαι ὑμῖν ἀντιστῆναι.
[2, 3]	ἀσήμου γένους ἐπὶ τοῦτο ἐλθόντα.	εἰ	γὰρ καὶ ὁ βίος αὐτῷ
[2, 5]	τι ἐμαυτῷ σύνοιδα λυπήσαντι ὑμᾶς.	εἰ	δέ {καὶ} ἐπὶ τῇ Κομόδου
[2, 10]	ἐκείνῳ δῆλον ὅτι προσποιοῦνται ὑπακούειν.	εἰ	δὲ τήν τε Ἰλλυρικὴν δύναμιν
[2, 10]	ἀνάσχοιντο, οὔτι γε τῆς μάχης.	εἰ	δέ τινες τὰ κατὰ Συρίαν
[2, 5]	ἄνθρωπον ὄντα εἰ τελευτὴ κατέλαβεν.	εἰ	δὲ τοῦτο ἐξ ἐπιβουλῆς οἴεσθε
[2, 6]	στρατιῶται ἐς φάλαγγος σχῆμα ὡς,	εἰ	δέοι, καὶ πολεμήσοντες, ἐν μέσοις
[2, 9]	πιστώσασθαι εὔνοιαν, μήτε ὅρκου φειδόμενος,	εἰ	δέοι τούτου καταφρονῆσαι, ψευσάμενος πρὸς
[2, 8]	βασιλεῖς ἐπέστελλον συνηδόμενοι αὐτῷ, καὶ	εἰ	δέοιτο, βοηθείας ὑπισχνοῦντο. ὃ δὲ
[2, 8]	ἐς ὑμᾶς παρῆλθον ταῦτα δημηγορήσων,	εἰ	ἐκ μόνης προαιρέσεως ἰδιωτικῆς καὶ
[2, 13]	κενόν, καὶ τὰ ὅπλα καταλαβόντες,	εἰ	ἐπίοιεν, ἀποκλείσαιεν αὐτούς. δίκην μὲν
[2, 8]	τῶν καθεστώτων· τὸ γὰρ ἀποβησόμενον	εἰ	εὐτυχηθείη, κοινὴν ἐμοί τε καὶ
[2, 4]	ὁπόσην τις βούλεται καὶ δύναται,	εἰ	καὶ βασιλέως κτῆμα εἴη, καταλαμβάνειν,
[2, 10]	οὓς ἐψεύσατο, οὐκέτι πιστεύεται. ὧν,	εἰ	καὶ ἔμελλον ὑπὲρ αὐτοῦ παρατάξασθαι
[2, 10]	ἐφαίνετο, ἐς Κόμμοδον δὲ μεταπεσοῦσα,	εἰ	καί τινα ὑπ´ ἐκείνου διὰ
[2, 6]	χρημάτων ἔχοντα μεγαλοδωρίᾳ ἅπαντας ὑπερβαλεῖν,	εἰ	καί τινες ἀμφισβητοῖεν. ἐπεὶ τοίνυν
[2, 13]	ἤδη θύματα τῆς ἡμετέρας ἐξουσίας.	εἰ	μὲν οὖν ὑμῖν πρὸς τὰ
[2, 3]	ἔτυχε χαρίζεσθαι οὐκ ἂν περιγένοιτο,	εἰ	μὴ ἐκ τοῦ ἁρπάζειν καὶ
[2, 3]	τὸ δὲ καθ´ αὑτὸν ἕκαστος	εἰ	μὴ κατὰ γνώμην προχωροίη, οὐδέν
[2, 11]	ἐνδιατρίβων, μήτε διδοὺς καιρὸν ἀναπαύλης,	εἰ	μὴ τοσοῦτον ὅσον ὀλίγον τοὺς
[2, 5]	δυσχεραίνετε, οὐδὲν παράδοξον, ἄνθρωπον ὄντα	εἰ	τελευτὴ κατέλαβεν. εἰ δὲ τοῦτο
[2, 5]	τῶν πύργων καταστήσαντες, ὡς ἀμύνοιντο,	εἰ	τῷ τείχει προσβάλλοι ὁ δῆμος.
[2, 8]	ἐδήλου, ἐλπίζων τοὺς ἐκεῖ στρατιώτας,	εἴ	ποτε καὶ μάθοιεν, ὁμογνώμονας ἔσεσθαι
[2, 14]	πόλεων νεανίας μεταπεμπόμενος καὶ στρατεύων,	εἴ	τέ τι ἦν ἐν τῷ
[2, 15]	κατ´ ἐκεῖνον γράψαντες, οὔτε παραλείπων	εἴ	τι λόγου καὶ μνήμης ἄξιον.
[2, 9]	καὶ μὴ ῥᾳδίως συνεῖναι δυνάμενοι,	εἴ	τι μετὰ πανουργίας ἢ δόλου
[2, 13]	ζώνας καὶ τὰς ἐσθῆτας καὶ	εἴ	τι σύμβολον ἔφερον στρατιωτικόν, ἀφαρπάσαντες
[2, 5]	ἀγνοοῦντα τὰ τότε πεπραγμένα, ὡς	εἴ	τι ὑποπτεύετε, ἑτέροις ἐπιφέρειν τὸ
[2, 11]	καὶ παρὰ τῶν φίλων, καὶ	εἴ	τινα ἦν, ἐκ δημοσίων καὶ
[2, 13]	ἀποζῶσαί τε ὑμᾶς, καὶ ἀποδύσαντας	εἴ	τινας περίκεισθε ἐσθῆτας στρατιωτικάς, γυμνοὺς
[2, 3]	προεδρία, ἀλλ´ ἐν τοῖς ἔργοις,	εἴ	τις αὐτὴν μὴ καταισχύνει. ὅσῳ
[2, 3]	τὴν μνήμην τοῦ λελυπηκότος. οὐδ´	εἴ	τις ἐς τὸ κοινὸν χρηστὴ
[2, 13]	διόμνυμι καὶ προαγορεύω κολασθήσεσθαι κεφαλικῶς,	εἴ	τις ὑμῶν ἐντὸς ἑκατοστοῦ σημείου
[2, 1]	ἐπεὶ μηδ´ αὐτοῖς διέφερε ταῦτ´	εἰδέναι.	τὸ μὲν οὖν σῶμα τοῦ
[2, 3]	καὶ ἀθλιότητα βίου ὀνειδίζουσιν οὐκ	εἰδότες,	ὅτι τὸ μὲν μεγάλα καὶ
[2, 12]	ὅπως χρήσεται τοῖς πράγμασιν, οὐκ	εἰδώς,	ἀθροισθῆναι κελεύσας τὴν σύγκλητον καταπέμπει
[2, 8]	ποιῶν κεχαρισμένα, εἰκότως ἐτιμᾶτο. ~ἅπερ	εἰδώς,	καλέσας τούς τε πανταχόθεν στρατιώτας
[2, 14]	πολύτροπός τις καὶ μετὰ τέχνης	εἰδὼς	προσφέρεσθαι πράγμασιν, ὑποκρίνασθαί τε καὶ
[2, 14]	οἳ προύλεγον λανθάνοντες, ὅτι ἄρα	εἴη	ἀνὴρ πολύτροπός τις καὶ μετὰ
[2, 1]	ἐκφερόμενον τοῦ θαλάμου, ὅτι ποτ´	εἴη,	ἐπολυπραγμόνουν, ἐπεὶ μηδ´ αὐτοῖς διέφερε
[2, 6]	συγγένειαν, μή τις ἄρα δόλος	εἴη	ἐς τὸ ἐκδικηθῆναι τὸν ἐκείνου
[2, 4]	δύναται, εἰ καὶ βασιλέως κτῆμα	εἴη,	καταλαμβάνειν, ἐπιμεληθέντι τε καὶ γεωργήσαντι
[2, 1]	κατεγνωκότες ὡς πρῶτον ἀπατῆσαι βούλεσθαι,	εἶθ´	οὕτως φονεῦσαι; „ἀλλὰ μήν“ ἔφη
[2, 2]	τοὺς στρατιώτας προσεδόκων τυραννίδι δουλεύειν	εἰθεσμένους	ἁρπαγαῖς τε καὶ βίαις ἐγγεγυμνασμένους.
[2, 10]	ὀρυττόμενον ἀλλ´ οὐκ ἀνιμώμενον ὕδωρ	εἰθισμένοι.	θήραις τε ἐγγεγύμνασθε, καὶ πάντως
[2, 3]	μέγα ὠφελεῖσθαι νομίζει. οἵ τ´	εἰθισμένοι	ταῖς τῆς τυραννίδος ἀκρίτοις καὶ
[2, 6]	σημεῖα ἄραντες, καὶ τὰς ἐκείνου	εἰκόνας	ἀποκαταστήσαντες, προπέμπειν ἐπειρῶντο. θύσας δὲ
[2, 6]	καὶ τὰς τιμὰς καὶ τὰς	εἰκόνας,	ἃς ἡ σύγκλητος καθεῖλεν, ἀνανεώσεσθαι
[2, 9]	αὑτὸν βίῳ καὶ δημοσίαις ἀνέθηκεν	εἰκόσι·	τὸ δ´ οὖν τελευταῖον καὶ
[2, 6]	ἀπρεποῦς διαβολῆς ὠνησάμενος τὴν ἀρχήν,	εἰκότως	ἐδεδίει τὸν δῆμον ὡς ἐναντιωσόμενον.
[2, 11]	πυνθανόμενοι τότε μετὰ τοσούτου στρατοῦ	εἰκότως	ἐταράττοντο τῷ ἀήθει τοῦ πράγματος·
[2, 7]	καὶ εὐφραίνεσθαι, ἅτε ποιῶν κεχαρισμένα,	εἰκότως	ἐτιμᾶτο. ~ἅπερ εἰδώς, καλέσας τούς
[2, 7]	ἐπαλλήλου ἐν ταῖς συνόδοις βοῆς,	εἰκότως	ὁ Νίγρος ἀναπεισθείς, ῥᾷστά τε
[2, 9]	τῷ χωρίῳ ἡ τοῦ ὀνείρατος	εἰκὼν	μεγίστη, χαλκοῦ πεποιημένη. οὕτω τοίνυν
[2, 13]	οὐδ´ αὐτόν, ὃν οὕτως ἄρχοντα	εἵλεσθε,	φυλάξαι ἢ σῶσαι ἐδυνήθητε, ἀνάνδρως
[2, 13]	καὶ συμμάχων πλήθει, ἔργῳ ὁρᾶτε·	εἴληφθε	γοῦν ῥᾳδίως, καὶ ἀκονιτί γε
[2, 3]	καὶ λαβόμενος τῆς χειρὸς Γλαβρίωνος	εἷλκεν	αὐτὸν καθίζεσθαι κελεύων ἐπὶ τοῦ
[2, 4]	αὐτὰ οὐκ ἴδια τοῦ βασιλεύοντος	εἶναι,	ἀλλὰ κοινὰ καὶ δημόσια τῆς
[2, 4]	ἐπιμεληθέντι τε καὶ γεωργήσαντι δεσπότῃ	εἶναι.	ἔδωκέ τε γεωργοῦσιν ἀτέλειαν πάντων
[2, 3]	τε αὐτόν, καίτοι δοκοῦντα ψύχης	εἶναι	ἐρρωμένης καὶ πρὸς πάντα ἀνδρεῖον,
[2, 6]	δοκοῦντι δὲ ἐν εὐπορίᾳ χρημάτων	εἶναι,	ἑστιωμένῳ {δὴ} περὶ δείλην ἑσπέραν
[2, 10]	οὐ μόνον ἤλπιζε τοῖς Ἰλλυρικοῖς	εἶναι	κεχαρισμένον, ἀλλὰ καὶ τῷ δήμῳ
[2, 3]	γῆράς τε προϊσχόμενος συγγνώμης ἐδεῖτο	εἶναί	τε πολλοὺς εὐπατρίδας ἔφασκεν οἷς
[2, 14]	ἀκμαιοτάτους ἐπιλεξάμενος ἐς τὸ δορυφόρους	εἶναι	τῆς βασιλείας τόπῳ τῶν ἀπεζωσμένων,
[2, 8]	γνώμης καὶ ἐκ τοῦ μηδένα	εἶναι	τὸν ἀνθεστῶτα μηδὲ κωλύοντα, ὑπάρξει·
[2, 6]	χρήμασι κηρυχθεῖσαν καὶ πραθεῖσαν ἀρχὴν	εἶναι	τὸν κωλύοντα, ἀρχηγὸν καὶ αἴτιον
[2, 5]	ὑμᾶς φύλακας καὶ φρουροὺς δοκοῦντας	εἶναι	τοῦ βασιλέως καὶ τοὺς ἔξωθεν
[2, 8]	ἀρχὴν αὐτῷ χρημάτων ἀπέδοντο, πιστοὺς	εἶναι	{φρουροὺς} ὑπηρέτας, μηδὲ πληρώσαντος ἐκείνου
[2, 10]	ὅπλων τε καὶ σωμάτων. τοιαῦτα	εἰπόντα	τὸν Σεβῆρον εὐφημήσαντες οἱ στρατιῶται,
[2, 8]	ἔχετε γνώμην, δηλώσατε. τοιαῦτά τινα	εἰπόντος	αὐτοῦ, εὐθέως τὸ στρατιωτικὸν πᾶν
[2, 4]	κτήμασιν ἐκώλυσεν αὑτοῦ τοὔνομα ἐπιγράφεσθαι,	εἰπὼν	αὐτὰ οὐκ ἴδια τοῦ βασιλεύοντος
[2, 3]	ταῦτα ὑπισχνεῖσθαι. τοιαῦτα ὁ Περτίναξ	εἰπὼν	ὑπερῆσέ τε τὴν σύγκλητον βουλήν,
[2, 11]	δὴ πᾶσα ἡ πόλις ὅπλα	εἰργάζετο	καὶ τὰ πρὸς πόλεμον παρεσκευάζετο.
[2, 11]	πολέμων πάλαι ἀπηλλαγμένοι, γεωργίᾳ καὶ	εἰρήνῃ	προσεῖχον. ἐς ὅσον μὲν γὰρ
[2, 13]	πάντα, αὐτοὺς δὲ ἐξελθεῖν ἐν	εἰρηνικῷ	σχήματι, ὥσπερ εἰώθασι θύοντος ἢ
[2, 12]	τιμάς. ἐπὶ δὲ τὸν Ἰουλιανὸν	εἷς	τῶν χιλιαρχούντων ἀναπέμπεται, ἀποκτενῶν ἄνανδρον
[2, 1]	ἔπαρχον ὄντα, ἐκπλαγεὶς καὶ ταραχθεὶς	εἰςαγγέλλει.	ὁ δὲ ἥκειν αὐτοὺς κελεύει
[2, 1]	τὸν Λαῖτον ἅμα τῷ Ἐκλέκτῳ	εἰσελθόντα	καίτοι δοκοῦντα ἐπὶ φόνῳ ἥκειν
[2, 12]	δ´ ἐς Ῥώμην νύκτωρ λανθάνοντες	εἰσῄεσαν,	τὰ ὅπλα ὑποκρύπτοντες, ἐν ἰδιωτῶν
[2, 2]	ὅ τε Λαῖτος καὶ Ἔκλεκτος	εἰσῆλθον	ἄγοντες τὸν Περτίνακα· συγκαλέσας τε
[2, 9]	ἄνθρωποι γενναιότατοί τε καὶ μεγάλοι	εἰσὶ	καὶ πρὸς μάχας ἐπιτήδειοι καὶ
[2, 5]	αὐλείῳ ἢ ἐπὶ ταῖς λοιπαῖς	εἰσόδοις	ἔφευγον. ὀλίγοι δέ τινες τῶν
[2, 14]	σύγκλητος ἐπὶ ταῖς τῆς πόλεως	εἰσόδοις	προσηγόρευσεν, ἀνελθὼν ἐς τὸ τοῦ
[2, 14]	δ´ ἀρχὴν παρέξειν ἀφορμὴν καὶ	εἴσοδον	ἀριστοκρατίας, μήτε δὲ ἄκριτόν τινα
[2, 5]	ἀναχωρήσαντες πάσας πύλας τε καὶ	εἰσόδους	ἀποκλείσαντες ἐντὸς τείχους ἔμενον φρουρὰς
[2, 15]	Ἰλλυρικὸν στράτευμα σὺν αὑτῷ πᾶν	εἶχε,	διῳκῆσθαι νομίζων πάντα λυσιτελῶς τῇ
[2, 13]	σαγηνεύσας ἐντὸς τῶν ὅπλων δοριαλώτους	εἶχε,	μεγάλῃ βοῇ καὶ θυμοειδεῖ τῷ
[2, 1]	πλεῖστα πάντων ἐγχειρισθεὶς πάντων οὐσίαν	εἶχεν	ἐλάττονα. πρὸς δὴ τοῦτον τὸν
[2, 15]	τὸν Ἀλβῖνον διὰ σοφίας ἀσφαλῶς	εἶχεν,	οὐδέ τι δέος ἦν ἀπὸ
[2, 11]	διαδοὺς καὶ ἐφόδια τῆς ὁδοιπορίας	εἴχετο.	συντόνῳ δὲ σπουδῇ καὶ γενναίοις
[2, 7]	μὴν οἱ δημόσιοί τι θησαυροὶ	εἶχον,	ἀλλὰ πάντα προκεκένωτο τῇ Κομόδου
[2, 7]	αἰσθόμενος τῆς γνώμης τῶν στρατιωτῶν	εἶχον	αὐτὸν ἐν καταφρονήσει, ὡς προϊόντα
[2, 1]	τόδε τὸ τέλος τοῦ βίου	εἶχον	δι´ ἐλπίδος μόνος τε τῶν
[2, 6]	καὶ πάντων δώσειν ἐξουσίαν ὧν	εἶχον	ἐπ´ ἐκείνου, ἑκάστῳ τε στρατιώτῃ
[2, 13]	ἐξελθεῖν ἐν εἰρηνικῷ σχήματι, ὥσπερ	εἰώθασι	θύοντος ἢ ἑορτάζοντος βασιλέως προπομπεύειν,
[2, 6]	τολμῶντος μήτε μὴν εὐφημοῦντος ὥσπερ	εἰώθασι	προπέμπειν τοὺς βασιλέας· τοὐναντίον δὲ
[2, 4]	τῇ Ῥώμῃ στρατιώτας, οἳ δορυφορεῖν	εἰώθασι	τοὺς βασιλέας. κωλυόμενοι γὰρ ἁρπάζειν
[2, 12]	οἳ τὰ τῆς Ῥώμης διοικεῖν	εἰώθασιν	ὁπηνίκα ἂν τὰ τῆς βασιλείας
[2, 6]	καὶ πρὸς τῷ οἰκείῳ καὶ	ἐκ	γένους ὀνόματι Κόμοδον ἀξιοῦσιν ἀποκαλεῖσθαι.
[2, 7]	καὶ ἀφειδέσι καὶ ἀκρίτοις ἀναλώμασιν.	ἐκ	δὲ ταύτης τῆς τόλμης καὶ
[2, 11]	φίλων, καὶ εἴ τινα ἦν,	ἐκ	δημοσίων καὶ ἱερῶν τόπων λαμβάνων,
[2, 8]	ὑμᾶς παρῆλθον ταῦτα δημηγορήσων, εἰ	ἐκ	μόνης προαιρέσεως ἰδιωτικῆς καὶ ἀλόγου
[2, 15]	ἐν πλούτῳ δὲ καὶ τρυφῇ	ἐκ	πατέρων ἀνατραφείς. τοῦτον τοίνυν ἠθέλησεν
[2, 6]	ὡς ἂν μή τι δεινὸν	ἐκ	τῆς ἐσομένης ἀρχῆς παρόντες πάθοιεν·
[2, 7]	μεταπεμπόμενος διελέγετο καὶ ἀνέπειθε, τὰ	ἐκ	τῆς Ῥώμης δηλούμενα φανερὰ ποιῶν,
[2, 15]	ἀνὴρ τὸ μὲν γένος τῶν	ἐκ	τῆς συγκλήτου εὐπατριδῶν, ἐν πλούτῳ
[2, 3]	οὐκ ἂν περιγένοιτο, εἰ μὴ	ἐκ	τοῦ ἁρπάζειν καὶ βιάζεσθαι, τὸ
[2, 1]	ὡς δή τι σκεῦος τῶν	ἐκ	τοῦ θαλάμου περισσόν. οἱ δὲ
[2, 8]	τῆς τῶν καλούντων γνώμης καὶ	ἐκ	τοῦ μηδένα εἶναι τὸν ἀνθεστῶτα
[2, 2]	ὁμοίᾳ μὲν προθυμίᾳ τῇ δὲ	ἐκ	τοῦ παρόντος πλήθους ἀνάγκῃ (καὶ
[2, 5]	διατριβόντων, θυμῷ καὶ ἀλόγῳ ὁρμῇ	ἐκ	τοῦ στρατοπέδου δρόμῳ φερόμενοι αὐτοὶ
[2, 8]	καὶ τὸ τῆς ἐπιχειρήσεως ἀσφαλές,	ἔκ	τε τῆς τῶν καλούντων γνώμης
[2, 14]	συνεκρότει τε καὶ πανταχόθεν στράτευμα,	ἔκ	τε τῶν κατὰ τὴν Ἰταλίαν
[2, 7]	ὧν μάλιστα οἱ Ῥωμαῖοι ἐπείθοντο.	ἐκάλουν	τε αὐτὸν συνεχῶς ἐν ταῖς
[2, 15]	δόξαντα πολλάκις φανῆναι, χωρία τε	ἕκαστα	καὶ παρατάξεις, καὶ τὸν τῶν
[2, 15]	τοὺς σταθμούς, καὶ τὰ καθ´	ἑκάστην	πόλιν αὐτῷ λεχθέντα, καὶ σημεῖα
[2, 3]	φροντίς, τὸ δὲ καθ´ αὑτὸν	ἕκαστος	εἰ μὴ κατὰ γνώμην προχωροίη,
[2, 5]	πρὸς ὡπλισμένους, οὐκ ἔμενον, ἀλλ´	ἕκαστος	ἣν ἐγκεχείριστο φρουρὰν λιπὼν ἢ
[2, 6]	ἡμέρας διαδραμούσης οἱ μὲν δημόται	ἕκαστος	τὸ καθ´ αὑτὸν δεδιὼς ὑπανεχώρει
[2, 2]	διέθεόν τε, καὶ τοῖς οἰκείοις	ἕκαστος	χαίρων ἀπήγγελλε καὶ μάλιστα τοῖς
[2, 1]	οὐ δεινὰ τὰ προσδοκώμενα ἑαυτῷ	ἑκάστοτε	συμβήσεσθαι φάσκων. ἐν τοσαύτῃ γοῦν
[2, 3]	λογισμῷ πάντα καὶ κατ´ ἀξίαν	ἑκάστου	νέμειν ἄνευ τοῦ δεινόν τι
[2, 6]	ἐξουσίαν ὧν εἶχον ἐπ´ ἐκείνου,	ἑκάστῳ	τε στρατιώτῃ τοσοῦτον ἀργύριον ὅσον
[2, 4]	ὅτι μηδένα ἑκὼν ἀδικήσει ποτὲ	ἑκάστῳ	τὸ κατ´ ἀξίαν ἀπονέμων, χάριτος
[2, 15]	καὶ παρατάξεις, καὶ τὸν τῶν	ἑκατέρωθεν	πεσόντων ἀριθμὸν στρατιωτῶν ἐν ταῖς
[2, 13]	τοῖς τε χιλιάρχοις καὶ τοῖς	ἑκατοντάρχοις	ὑπισχνούμενος μεγάλα, ὅπως πείσειαν τοὺς
[2, 13]	κεφαλικῶς, εἴ τις ὑμῶν ἐντὸς	ἑκατοστοῦ	σημείου ἀπὸ τῆς Ῥώμης φανείη.
[2, 3]	διδόντες“ τότε δὲ πάντων αὐτὸν	ἐκβιασαμένων	ἐκλιπαρησάντων τε ὀκνῶν καὶ μόλις
[2, 2]	βίαις ἐγγεγυμνασμένους. ἵν´ οὖν αὐτοὺς	ἐκβιάσοιντο	ὑπακοῦσαι, πανδημεὶ συνῆλθον. ἐπεὶ δὲ
[2, 6]	ἄρα δόλος εἴη ἐς τὸ	ἐκδικηθῆναι	τὸν ἐκείνου φόνον· καθέντες δὲ
[2, 14]	ἰδίᾳ δεξιούμενος, λέγων ἥκειν μὲν	ἔκδικος	τοῦ Περτίνακος φόνου, τὴν δ´
[2, 10]	Ῥώμην ἀφόδου βουλεύσασθαι ἐθάρρησαν, ἀγαπητῶς	ἐκεῖ	μένοντες, καὶ τὴν ἐφήμερον τρυφὴν
[2, 8]	τι αὐτοῖς ἐδήλου, ἐλπίζων τοὺς	ἐκεῖ	στρατιώτας, εἴ ποτε καὶ μάθοιεν,
[2, 10]	ἀκούετε, μεμίσηται, πρός τε τῶν	ἐκεῖ	στρατιωτῶν, οὓς ἐψεύσατο, οὐκέτι πιστεύεται.
[2, 8]	ὑπάρξει· καὶ γὰρ οἱ τὰ	ἐκεῖθεν	ἀγγέλλοντές φασι μηδὲ τοὺς στρατιώτας,
[2, 11]	στενὰ τῶν Ἄλπεων προκαταλαβεῖν μέγιστα	ἐκεῖνα	ὄρη, καὶ οἷα οὐκ ἄλλα
[2, 10]	κάματος, ἀλλ´ οὐ τρυφή, ᾗπερ	ἐκεῖνοι	ἐγκραιπαλῶντές τε καὶ ἐναυξηθέντες οὐδ´
[2, 2]	τοῖς ἐπ´ ἀξιώσεως ἢ πλουσίοις·	ἐκείνοις	γὰρ καὶ μάλιστα ἐπιβουλεύοντα ᾔδεσαν
[2, 10]	πλεῖστα τῶν γινομένων οὐκ ἐς	ἐκεῖνον	ἀνεφέρομεν, ἀλλ´ ἐς τοὺς περὶ
[2, 7]	καὶ βλασφημοῦντες τὸν Ἰουλιανὸν παρόντα	ἐκεῖνον	βασιλικαῖς φωναῖς εὐφήμουν ἀπόντα. διαγγελθείσης
[2, 15]	ἐξαίρων, ὥσπερ ἐποίησαν οἱ κατ´	ἐκεῖνον	γράψαντες, οὔτε παραλείπων εἴ τι
[2, 3]	τοῦ βασιλείου θρόνου. ἦν δὲ	ἐκεῖνος	εὐγενέστατος μὲν πάντων τῶν εὐπατριδῶν
[2, 1]	διεγείρουσι τὸν φυλάσσοντα. ἀνοίξας δὲ	ἐκεῖνος	καὶ θεασάμενος στρατιώτας ἐφεστῶτας καὶ
[2, 12]	πολὺ τοῦ στρατεύματος μέρος διασκεδάσας	ἐκεῖνος	κελεύει παρεισδύεσθαι ἐς τὴν πόλιν.
[2, 8]	εἶναι {φρουροὺς} ὑπηρέτας, μηδὲ πληρώσαντος	ἐκείνου	ἃ ὑπέσχετο. τίνα τοίνυν ἔχετε
[2, 2]	τέρμα βίου συντελοῦσιν. ἀλλ´ ἀντ´	ἐκείνου	γὰρ ὑμῖν ἄγομεν ἡμεῖς τε
[2, 10]	μεταπεσοῦσα, εἰ καί τινα ὑπ´	ἐκείνου	διὰ νεότητα ἐπλημμελεῖτο, ἀλλ´ οὖν
[2, 6]	τε σημεῖα ἄραντες, καὶ τὰς	ἐκείνου	εἰκόνας ἀποκαταστήσαντες, προπέμπειν ἐπειρῶντο. θύσας
[2, 6]	δώσειν ἐξουσίαν ὧν εἶχον ἐπ´	ἐκείνου,	ἑκάστῳ τε στρατιώτῃ τοσοῦτον ἀργύριον
[2, 15]	Ῥώμην οὐ πολύ τι ἀφεστῶσαν	ἐκείνου	κατὰ τὴν ἀνατολὴν ἀσχοληθέντος ὑποποιήσηται.
[2, 10]	δήμῳ τῶν Ῥωμαίων διὰ τὴν	ἐκείνου	μνήμην, συγκαλέσας τε αὐτοὺς ἐς
[2, 2]	τὸν Περτίνακα· ἔς τε τὸ	ἐκείνου	ὄνομα τοὺς συνήθεις ὅρκους ὀμόσαντες
[2, 1]	προδιαβεβλημένης τῆς ἀκορέστου καὶ ὑπερβαλλούσης	ἐκείνου	τρυφῆς. πρῶτον δὲ ἔδοξεν αὐτοῖς
[2, 6]	εἴη ἐς τὸ ἐκδικηθῆναι τὸν	ἐκείνου	φόνον· καθέντες δὲ κλίμακα τὸν
[2, 12]	τὴν δύναμιν τοῦ Σεβήρου τὰ	ἐκείνου	φρονεῖν προσεποιοῦντο, τοῦ μὲν Ἰουλιανοῦ
[2, 10]	ἀνδρείας καὶ σώφρονος διοικήσεως ἄρξοντος	ἐκείνῳ	δῆλον ὅτι προσποιοῦνται ὑπακούειν. εἰ
[2, 9]	δὲ καὶ ἐς ἡμᾶς ἐν	ἐκείνῳ	τῷ χωρίῳ ἡ τοῦ ὀνείρατος
[2, 8]	αὐτῷ ἠπείγετο, πρεσβεῖαί τε ἀπ´	ἐκείνων	τῶν ἐθνῶν ἐς τὴν Ἀντιόχειαν
[2, 9]	ὥσπερ δὲ τὰ σώματα οἱ	ἐκεῖσε	ἄνθρωποι γενναιότατοί τε καὶ μεγάλοι
[2, 10]	αὐτοῖς ὑπάρχον ἐξ ὧν ἡγεμονεύσαντες	ἐκεῖσε	διῳκήσαμεν, εὖ ἴστε, οὔτε ἐμοῦ
[2, 11]	φήμην φθάσας πρότερον ὤφθη τοῖς	ἐκεῖσε	παρὼν βασιλεὺς ἢ ἀφιξόμενος ἠκούσθη.
[2, 9]	καὶ Ἰλλυριοὺς καὶ πᾶν τὸ	ἐκεῖσε	στρατιωτικόν, ὃ ταῖς ὄχθαις Ἴστρου
[2, 14]	στρατιωτικοῦ λείψανον, κατελθὸν ἐπὶ Θρᾴκην	ἐκέλευεν	αὑτῷ συντυχεῖν. ἐξήρτυε δὲ καὶ
[2, 14]	λάβοι. τούς τε οὖν στρατιώτας	ἐκέλευσε	παρασκευάζεσθαι πρὸς τὴν ἔξοδον, συνεκρότει
[2, 4]	ἐλπίζοντες. τούς τε γὰρ στρατιώτας	ἐκέλευσε	παύσασθαι τῆς πρὸς τοὺς δημότας
[2, 11]	αὐτοὺς ὡς ἔνι μάλιστα εὐστελέστατα	ἐκέλευσε,	τήν τε ἐς τὴν Ῥώμην
[2, 13]	ἐλθεῖν, αἰσχρῶς καὶ ἐφυβρίστως ἑαλωκότες.	ἐκέχρητο	δὲ καὶ ἄλλῳ ὁ Σεβῆρος
[2, 4]	ὅσα φίλα, καὶ πάντα στρατόπεδα,	ἐκθειάζειν	αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν ἔπειθεν. ἀλλὰ
[2, 7]	ὅπου μάλιστα τὸ πλῆθος συνιὸν	ἐκκλησιάζει,	τὸν Ἰουλιανὸν ἐβλασφήμουν, ἀρωγὸν δὲ
[2, 9]	δημοκρατίας πρότερον ὁ δῆμος συνιὼν	ἐκκλησίαζεν,	{ᾠήθη} τὸν ἵππον ἀποσείσασθαι μὲν
[2, 1]	σῶμα τοῦ βασιλέως οὕτως κλαπὲν	ἐκκομισθέν	τε τῆς αὐλείου θύρας νύκτωρ
[2, 1]	ἀπέπεμψαν. ὁ δὲ Λαῖτος καὶ	Ἔκλεκτος	ἅμα τῇ Μαρκίᾳ τὸ πρακτέον
[2, 2]	στρατοπέδῳ, ὅ τε Λαῖτος καὶ	Ἔκλεκτος	εἰσῆλθον ἄγοντες τὸν Περτίνακα· συγκαλέσας
[2, 1]	φονεῦσαι; „ἀλλὰ μήν“ ἔφη ὁ	Ἔκλεκτος	„ἐπεὶ λέγουσιν ἡμῖν οὐ πεπίστευκας,
[2, 1]	ἀφικνοῦνται ὁ Λαῖτος καὶ ὁ	Ἔκλεκτος	ὀλίγους τῶν συνωμοτῶν ἐπαγόμενοι. ἐπιστάντες
[2, 1]	καὶ τὸν Λαῖτον ἅμα τῷ	Ἐκλέκτῳ	εἰσελθόντα καίτοι δοκοῦντα ἐπὶ φόνῳ
[2, 3]	τότε δὲ πάντων αὐτὸν ἐκβιασαμένων	ἐκλιπαρησάντων	τε ὀκνῶν καὶ μόλις ἀνελθὼν
[2, 7]	πάντες καὶ μηδὲν μελλήσαντες προσέκειντο,	ἐκλιπαροῦντες	καὶ αὐτοὶ ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν πραγμάτων.
[2, 11]	στρατιώτας ἀναπνεύσαντας ἔχεσθαι τῆς ὁδοῦ.	ἐκοινώνει	δὲ τῶν καμάτων αὐτοῖς, σκηνῇ
[2, 4]	ἀπρεποῦς καὶ βίας ὠμῆς ἀλλότριος,	ἑκόντες	αὐτῷ προσεχώρουν. πρεσβεῖαί τε πανταχόθεν
[2, 13]	τοῖς ὑπὸ τοῦ Σεβήρου κελευομένοις·	ἐκπέμπει	δὲ καὶ κοινὴν ἐπιστολὴν πρὸς
[2, 12]	Σεβῆρον· πρεσβείαν τε πρὸς αὐτὸν	ἐκπέμπουσιν	διὰ τῶν ἐν ἀρχαῖς ὄντων
[2, 1]	δυσὶν οἰκέταις τῶν πιστῶν ἑαυτοῖς,	ἐκπέμπουσιν	ὡς δή τι σκεῦος τῶν
[2, 1]	Λαῖτον, ὃν ᾔδει ἔπαρχον ὄντα,	ἐκπλαγεὶς	καὶ ταραχθεὶς εἰςαγγέλλει. ὁ δὲ
[2, 11]	τῶν νώτων ἐπαίδευεν, οἰόμενος οὕτως	ἐκπλήξειν	τούς τε Ἰλλυριούς, καὶ τὴν
[2, 14]	ὡπλισμένῳ ἐς τὴν Ῥώμην ἀφικνεῖται,	ἔκπληξίν	τε καὶ δέος ἅμα τῷ
[2, 3]	καὶ ἐξαίρετα τιμῆς τε αἰσθήσει	ἐκπλήττει	δέος τε καὶ ἀγῶνα οὐ
[2, 7]	ὡς ἂν διαθέουσα ἡ φήμη	ἔκπυστα	καὶ γνώριμα ποιῇ τοῖς τε
[2, 1]	ὧν οἳ μὲν ὑπὸ μέθης	ἐκραιπάλων,	οἳ δὲ ἐγρηγορότες κἀκεῖνοι ἐς
[2, 11]	ἦσαν καὶ γῆν καὶ θάλασσαν	ἐκτήσαντο,	Ἕλλησι πολεμήσαντες καὶ βαρβάροις· οὐδέ
[2, 13]	πρόγονοι ἢ δι´ ἀνδρείας ἐναρέτου	ἐκτήσαντο	ἢ δι´ εὐγένειαν διεδέξαντο, ταύτην
[2, 1]	οἳ δ´ οὐ πάνυ τὸ	ἐκφερόμενον	τοῦ θαλάμου, ὅτι ποτ´ εἴη,
[2, 1]	οἱ δὲ φέροντες διὰ μέσων	ἐκφέρουσι	τῶν φυλάκων, ὧν οἳ μὲν
[2, 4]	πάντα καὶ ἀνέτρεψε πονηρὰ τύχη	ἐκώλυσέ	τε θαυμαστὰ καὶ ἐπωφελῆ τοῖς
[2, 4]	ἀμεριμνίαν. τοῖς τε βασιλικοῖς κτήμασιν	ἐκώλυσεν	αὑτοῦ τοὔνομα ἐπιγράφεσθαι, εἰπὼν αὐτὰ
[2, 4]	πίστει τε γνώμης ὅτι μηδένα	ἑκὼν	ἀδικήσει ποτὲ ἑκάστῳ τὸ κατ´
[2, 8]	οὐδείς τε ἦν ὅστις οὐχ	ἑκὼν	ἐς τὸ ὑπακούειν αὐτῷ ἠπείγετο,
[2, 5]	πρεσβύτῃ ἐς μακρὸν γῆρας ἐνδόξως	ἐλάσαντι.	παντὶ γὰρ ἀνθρώπων βίῳ ἀνάγκη
[2, 1]	πάντων ἐγχειρισθεὶς πάντων οὐσίαν εἶχεν	ἐλάττονα.	πρὸς δὴ τοῦτον τὸν Περτίνακα
[2, 6]	θησαυροὺς χρυσοῦ καὶ ἀργύρου πεπληρωμένους	ἔλεγε.	κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν καιρὸν
[2, 8]	καὶ ταῖς ὑποσχέσεσι χάριν γινώσκων	ἔλεγε	μὴ δεῖσθαι συμμάχων· τὴν γὰρ
[2, 9]	ἐμφυλίῳ αἵματι μιάναντας τὸν ὅρκον,	ἔλεγέ	τε δεῖν ἐπαμῦναι καὶ ἐπεξελθεῖν
[2, 2]	προελθούσης ἀδείας καὶ ἐλευθερίας ῥᾳδίως	ἐλέγετο.	πλεῖστον δὴ τοῦ δήμου συνέθει
[2, 13]	βοῇ καὶ θυμοειδεῖ τῷ πνεύματι	ἔλεξε	πρὸς αὐτοὺς τοιάδε· „ὅτι μὲν
[2, 8]	πλήθους συνελθόντος, βήματος αὐτῷ κατασκευασθέντος	ἔλεξε	τοιάδε ἀνελθών· „τῆς μὲν ἐμῆς
[2, 2]	τε τοὺς στρατιώτας ὁ Λαῖτος	ἔλεξε	τοιάδε· „Κόμοδος μὲν ἡμῖν ὁ
[2, 3]	ἀνελθὼν ἐπὶ τὸν βασίλειον θρόνον	ἔλεξε	τοιάδε· „τὸ πάνυ δεξιὸν ὑμῶν
[2, 10]	καὶ βήματος αὐτῷ ἀρθέντος ἀνελθὼν	ἔλεξε	τοιάδε· „τὸ πιστὸν ὑμῶν καὶ
[2, 10]	πλέον ἦν ἐν αὐτῷ τὸ	ἐλεούμενον	ἐφ´ οἷς ἐσφάλλετο ἢ τὸ
[2, 3]	συναναλίσκει, ἐπεὶ μὴ ὁμοίως εὐφραίνει	ἐλευθερία	ὡς λυπεῖ δουλεία, οὐδέ τις
[2, 2]	ῥήματα, ταῦτα προελθούσης ἀδείας καὶ	ἐλευθερίας	ῥᾳδίως ἐλέγετο. πλεῖστον δὴ τοῦ
[2, 4]	καταλύσας ἐς τὸ ἀρχαῖον καὶ	ἐλεύθερον	ἀφῆκεν. ἐμέλλησε δ´ ἂν ἔτι
[2, 11]	πόλει ποιησόμενος παρεσκεύαζε· τούς τε	ἐλέφαντας	πάντας, οἳ ἐς πομπὴν ὑπηρετοῦσι
[2, 13]	μετεγίνωσκον δὲ ἐπὶ τῷ ἀνόπλους	ἐλθεῖν,	αἰσχρῶς καὶ ἐφυβρίστως ἑαλωκότες. ἐκέχρητο
[2, 13]	ὄνομα, καὶ μετ´ ἀγαθῶν ἐλπίδων	ἐλθεῖν	ὡς μέλλοντας τὸν Σεβῆρον δορυφορήσειν.
[2, 3]	καὶ ἀσήμου γένους ἐπὶ τοῦτο	ἐλθόντα.	εἰ γὰρ καὶ ὁ βίος
[2, 11]	καὶ γῆν καὶ θάλασσαν ἐκτήσαντο,	Ἕλλησι	πολεμήσαντες καὶ βαρβάροις· οὐδέ τι
[2, 3]	καὶ μειζόνων πολλάκις ἦν καταφρονήσας)	ἐλογίζετο	δὲ τήν τε αἰφνίδιον τῆς
[2, 11]	ἀποτίνειν ἀλλ´ οὐ δωρεὰν διανέμειν	ἐλογίζοντο.	ὁ δὲ Ἰουλιανός, καίτοι συμβουλευόντων
[2, 13]	ἤρθη καὶ ἐς μειζόνων πραγμάτων	ἐλπίδα,	καὶ σοφίσματι ἐχρήσατο, ὡς ἂν
[2, 15]	αὐτὸν ἀποδεικνύει, φθάσας αὐτοῦ τὴν	ἐλπίδα	καὶ τὴν ἐπιθυμίαν τῇ τῆς
[2, 9]	μέγιστον, ὅπερ αὐτῷ καὶ τὴν	ἐλπίδα	πᾶσαν ὑπέφαινεν ὄναρ, οὐδ´ ἡμῖν
[2, 3]	τὸ ἑτοίμως ὑποδέξασθαι τὰ ἐγκεχειρισμένα	ἐλπίδα	τε ῥαστώνης ὑπέφηνεν ἂν ὡς
[2, 9]	δὲ αὐτὸν ὀνείρατα τοιαύτην τινὰ	ἐλπίδα	ὑποσημαίνοντα, χρησμοί τε καὶ ὅσα
[2, 3]	ὑπομενοῦντας αὐτούς τε ἀγαθὰς ἔχειν	ἐλπίδας	καὶ πᾶσι τοῖς ἀρχομένοις ταῦτα
[2, 10]	ὄντα καὶ φαύλας ἔχοντα τὰς	ἐλπίδας,	ὅπου μηδὲ προελθεῖν τῆς αὑτῶν
[2, 8]	φαῦλαι δὲ οὐδὲ κοῦφαι καλοῦσιν	ἐλπίδες,	ἀλλ´ ὅ τε Ῥωμαίων δῆμος,
[2, 7]	ἐπιδίδωσιν αὑτὸν τῇ τῆς βασιλείας	ἐλπίδι.	καὶ τὰ μὲν πρῶτα κατ´
[2, 8]	καὶ ἀλόγου ἐλπίδος ἢ μείζονος	{ἐλπίδος}	ἐπιθυμίᾳ ἀνεπειθόμην. ἀλλ´ ἐμὲ καλοῦσι
[2, 8]	μόνης προαιρέσεως ἰδιωτικῆς καὶ ἀλόγου	ἐλπίδος	ἢ μείζονος {ἐλπίδος} ἐπιθυμίᾳ ἀνεπειθόμην.
[2, 10]	πρότερον μὲν οὐδέποτε ἀντιποιησαμένῳ τοιαύτης	ἐλπίδος	(ἴστε γάρ μου τὸ πρὸς
[2, 1]	τὸ κεκελευσμένον, ἐγώ τε πονηρᾶς	ἐλπίδος	καὶ φόβου συνεχοῦς ἀπαλλάξομαι“ πρὸς
[2, 1]	τέλος τοῦ βίου εἶχον δι´	ἐλπίδος	μόνος τε τῶν πατρῴων ἔτι
[2, 13]	Σεβήρου ὄνομα, καὶ μετ´ ἀγαθῶν	ἐλπίδων	ἐλθεῖν ὡς μέλλοντας τὸν Σεβῆρον
[2, 14]	λόγους ἐπιεικεῖς πάνυ καὶ χρηστῶν	ἐλπίδων	μεστοὺς ἐποιεῖτο πρὸς πάντας, καὶ
[2, 4]	πολλὰ σώφρονα καὶ χρηστὰ ἔργα	ἐλπίδων	τε ἀγαθῶν τοῖς ἀρχομένοις ὑποφαινομένων
[2, 7]	οἵ τε στρατιῶται σφαλέντες τῶν	ἐλπίδων	ὑπηγανάκτουν, ὅ τε δῆμος αἰσθόμενος
[2, 3]	τὰ μέλλοντα ὡς ἀγαθὰ μεγάλως	ἐλπίζεται.	καὶ τὰ μὲν δεινὰ τῶν
[2, 4]	καὶ πατέρα, οὐ βασιλέα ἕξειν	ἐλπίζοντες.	τούς τε γὰρ στρατιώτας ἐκέλευσε
[2, 9]	ὁ Σεβῆρος ἀρθεὶς τὴν γνώμην,	ἐλπίζων	τε θείᾳ προνοίᾳ ἐπὶ τὴν
[2, 8]	τῶν πραττομένων τι αὐτοῖς ἐδήλου,	ἐλπίζων	τοὺς ἐκεῖ στρατιώτας, εἴ ποτε
[2, 5]	πράγματι προῆλθεν ὡς διαλεξόμενος αὐτοῖς	ἐλπίσας	πείσειν τε αὐτοὺς καὶ παύσειν
[2, 9]	καὶ κούφαις καὶ ἀδήλοις ἐπαιωρουμένου	ἐλπίσι,	διηγγέλλετο τὰ πραττόμενα ἔς τε
[2, 9]	μεγάλαις τε πάντας ὑποσχέσεσι καὶ	ἐλπίσιν	ἀναπείθων ῥᾳδίως ὑπηγάγετο. ἱκανώτατος δ´
[2, 6]	στρατιῶται καὶ ταύταις ἀρθέντες ταῖς	ἐλπίσιν	αὐτοκράτορά τε τὸν Ἰουλιανὸν ἀναγορεύουσι,
[2, 8]	τε ἄρξειν. ταύταις ἐπαιρόμενος ταῖς	ἐλπίσιν	ὑπτίαζέ τε πρὸς τὴν τῶν
[2, 4]	δὲ πάντας εὔφραινε, τοῦτο μόνους	ἐλύπει	τοὺς ἐν τῇ Ῥώμῃ στρατιώτας,
[2, 12]	δυναστείας τῷ Σεβήρῳ. ὡς δὲ	ἔμαθεν	ἡ σύγκλητος τὸν Ἰουλιανὸν οὕτως
[2, 3]	ἐπηρτημένον ἀγῶνα πρὸς τὸ ἄξιον	ἐμαυτὸν	παρασχεῖν τῆς τοσαύτης παρ´ ὑμῶν
[2, 5]	ἐπικίνδυνον ᾖ. οὐ γάρ τι	ἐμαυτῷ	σύνοιδα λυπήσαντι ὑμᾶς. εἰ δέ
[2, 10]	γενναῖον καὶ πρὸς τὰς μάχας	ἐμβριθὲς	ὑποστῆναι αἱρήσονται, καὶ σωμάτων μεγέθεσι
[2, 5]	ἱκετεύοντος σχῆμα ἐνδεικνύμενος. „τὸ μὲν	ἐμέ“	ἔφη „πρὸς ὑμῶν ἀναιρεθῆναι οὐδέν
[2, 8]	μείζονος {ἐλπίδος} ἐπιθυμίᾳ ἀνεπειθόμην. ἀλλ´	ἐμὲ	καλοῦσι Ῥωμαῖοι, καὶ συνεχῶς βοῶντες
[2, 5]	ἤδη τινὰς αὐτῶν καὶ πείσειν	ἔμελλε,	καὶ οὐκ ὀλίγοι γε ἀποστραφέντες
[2, 4]	τὸ ἀρχαῖον καὶ ἐλεύθερον ἀφῆκεν.	ἐμέλλησε	δ´ ἂν ἔτι καὶ πλείονα,
[2, 10]	οὐκέτι πιστεύεται. ὧν, εἰ καὶ	ἔμελλον	ὑπὲρ αὐτοῦ παρατάξασθαι μετ´ εὐνοίας,
[2, 5]	καὶ ἄνοπλοι πρὸς ὡπλισμένους, οὐκ	ἔμενον,	ἀλλ´ ἕκαστος ἣν ἐγκεχείριστο φρουρὰν
[2, 6]	ἐπεξελθεῖν τῷ τοῦ βασιλέως αἵματι,	ἔμενον	μὲν ἐντὸς τοῦ τείχους κατακλείσαντες
[2, 5]	καὶ εἰσόδους ἀποκλείσαντες ἐντὸς τείχους	ἔμενον	φρουρὰς ἐπὶ τῶν πύργων καταστήσαντες,
[2, 8]	ἔλεξε τοιάδε ἀνελθών· „τῆς μὲν	ἐμῆς	γνώμης τὸ πρᾶον καὶ πρὸς
[2, 13]	καὶ τὰ σώματα δῶρον τῆς	ἐμῆς	φιλανθρωπίας ἕξετε, τοῖς δὲ περιειληφόσιν
[2, 15]	τῆς πραγματείας τὸν Σεβήρου βίον.	ἐμοὶ	δὲ σκοπὸς ὑπάρχει ἐτῶν ἑβδομήκοντα
[2, 3]	διοίσοντι ἐν ἀρχομένοις οὕτως εὐνοοῦσιν·	ἐμοὶ	δὲ ταῦτα μεγάλα ὄντα καὶ
[2, 1]	ἔτι περιλειπόμενος φίλων ἐθαύμαζον ἐπ´	ἐμοὶ	Κόμοδον βραδύνοντα. τί δὴ μέλλετε;
[2, 13]	γε ἑαλώκατε. ἔστι δ´ ἐν	ἐμοὶ	ὅ τι ποτ´ ἂν ὑμᾶς
[2, 8]	γὰρ ἀποβησόμενον εἰ εὐτυχηθείη, κοινὴν	ἐμοί	τε καὶ ὑμῖν τὴν ἀπόλαυσιν
[2, 5]	ἐξ ἐπιβουλῆς οἴεσθε γεγενῆσθαι, οὐκ	ἐμὸν	τὸ ἁμάρτημα· ἴστε γὰρ ἔξω
[2, 10]	ἐκεῖσε διῳκήσαμεν, εὖ ἴστε, οὔτε	ἐμοῦ	ῥᾳθυμίαν ἢ ἀδρανίαν καταγνώσονται, οὔτε
[2, 2]	ἀρετῆς δὲ τῆς ἐν ἔργοις	ἔμπειρον·	ὧν οἱ μὲν πρεσβύτεροι καὶ
[2, 3]	τε καὶ ἀγῶνα οὐ μικρὸν	ἐμποιεῖ.	μεγάλων γὰρ εὐεργεσιῶν προϋπαρχουσῶν τὸ
[2, 9]	ὡς ἀπίστους καὶ βασιλείῳ καὶ	ἐμφυλίῳ	αἵματι μιάναντας τὸν ὅρκον, ἔλεγέ
[2, 5]	γενέσθαι φονεῖς καὶ μὴ μόνον	ἐμφυλίῳ	ἀλλὰ καὶ βασιλείῳ μιᾶναι τὰς
[2, 13]	ἐς τὸν ὅρκον ἀσεβήσαντας καὶ	ἐμφυλίῳ	καὶ βασιλικῷ αἵματι τὰς δεξιὰς
[2, 4]	μηδὲ ματαίοις ἐγκλήμασι περιπίπτειν προνοούμενος.	ἐν	ἀδείᾳ τε καὶ μακαρίῳ βίῳ
[2, 6]	αὑτὸν δεδιὼς ὑπανεχώρει οἵ τε	ἐν	ἀξιώσεσιν ὄντες ἐς τὰ πορρωτάτω
[2, 7]	τοῦ Νίγρου, ἠπίως τε ἄρχοντος	ἐν	ἅπασι, τὰ πλεῖστά τε αὐτοῖς
[2, 13]	μὴ ἄρα μετὰ τὸ ἀποζωσθῆναι	ἐν	ἀπογνώσει γενόμενοι ἀναδράμωσιν ἐπὶ τὸ
[2, 12]	δὲ τὸν Ἰουλιανὸν ἀποδειλιῶντα καὶ	ἐν	ἀπογνώσει ὄντα, τῷ Σεβήρῳ πάντες
[2, 12]	πρὸς αὐτὸν ἐκπέμπουσιν διὰ τῶν	ἐν	ἀρχαῖς ὄντων καὶ τῶν ἐξοχωτάτων
[2, 3]	ὡς εὐμαρῶς τὴν ἀρχὴν διοίσοντι	ἐν	ἀρχομένοις οὕτως εὐνοοῦσιν· ἐμοὶ δὲ
[2, 14]	ἀκονιτὶ τοσαῦτα κατωρθωκότα. πάντα γὰρ	ἐν	αὐτῷ ἐθαυμάζετο, μάλιστα δὲ τὸ
[2, 10]	μνήμῃ ἐπεσκιάζετο· καὶ πλέον ἦν	ἐν	αὐτῷ τὸ ἐλεούμενον ἐφ´ οἷς
[2, 15]	τε καὶ νήφων ὑπώπτευε τὴν	ἐν	Βρεττανίᾳ δύναμιν πολλήν τε οὖσαν
[2, 1]	Περτίναξ τὸ μὲν γένος Ἰταλιώτης,	ἐν	δὲ πολλαῖς στρατιωτικαῖς τε καὶ
[2, 13]	ὅπλα πάντα, αὐτοὺς δὲ ἐξελθεῖν	ἐν	εἰρηνικῷ σχήματι, ὥσπερ εἰώθασι θύοντος
[2, 9]	μένει δὲ καὶ ἐς ἡμᾶς	ἐν	ἐκείνῳ τῷ χωρίῳ ἡ τοῦ
[2, 13]	ἀκονιτί γε ἑαλώκατε. ἔστι δ´	ἐν	ἐμοὶ ὅ τι ποτ´ ἂν
[2, 2]	βίον σώφρονα, ἀρετῆς δὲ τῆς	ἐν	ἔργοις ἔμπειρον· ὧν οἱ μὲν
[2, 11]	δὲ ταῦτα τῷ Ἰουλιανῷ ἀπηγγέλλετο,	ἐν	ἐσχάτῃ ἀπογνώσει ἦν, τοῦ μὲν
[2, 6]	ὕπατον τετελεκότι ἀρχήν, δοκοῦντι δὲ	ἐν	εὐπορίᾳ χρημάτων εἶναι, ἑστιωμένῳ {δὴ}
[2, 5]	τοίνυν, οὐδενὸς προσδοκῶντος, ἀλλὰ πάντων	ἐν	ἡσυχίᾳ διατριβόντων, θυμῷ καὶ ἀλόγῳ
[2, 12]	λανθάνοντες εἰσῄεσαν, τὰ ὅπλα ὑποκρύπτοντες,	ἐν	ἰδιωτῶν σχήματι. καὶ ἤδη οἱ
[2, 2]	καὶ ἄνευ τῶν ὅπλων ὡς	ἐν	ἱερομηνίᾳ) πλὴν συνεξεβόησαν καὶ Σεβαστὸν
[2, 7]	γνώμης τῶν στρατιωτῶν εἶχον αὐτὸν	ἐν	καταφρονήσει, ὡς προϊόντα τε κακῶς
[2, 13]	συνέχειν δὲ καὶ φρουρεῖν φράξαντας	ἐν	κύκλῳ τοῖς ὅπλοις, τάς τε
[2, 6]	ὡς, εἰ δέοι, καὶ πολεμήσοντες,	ἐν	μέσοις αὑτοῖς ἔχοντες τὸν ἴδιον
[2, 13]	ὅπλα κατέλιπον πάντα, αὐτοὶ δὲ	ἐν	μόναις ταῖς πομπικαῖς ἐσθῆσι δαφνηφοροῦντες
[2, 4]	βασιλείας αὐτῷ προκεχωρηκυίας, ἐπιδειξαμένου τε	ἐν	ὀλίγῳ χρόνῳ πολλὰ σώφρονα καὶ
[2, 11]	ἐξέπεμπε τοὺς τὰ πολεμικὰ στρατηγήσοντας,	ἐν	ὅπλοις Ἰταλιῶται πάντες ἦσαν καὶ
[2, 15]	τῶν ἐκ τῆς συγκλήτου εὐπατριδῶν,	ἐν	πλούτῳ δὲ καὶ τρυφῇ ἐκ
[2, 7]	ἤδη μετρίως προβεβηκώς, εὐδοκιμήσας δὲ	ἐν	πολλαῖς καὶ μεγάλαις πράξεσι. φήμη
[2, 7]	ὃν δὲ καιρὸν τὰ προειρημένα	ἐν	Ῥώμῃ ἐπράττετο, Συρίας ἡγεῖτο πάσης.
[2, 9]	Περτίνακα ἐποχούμενον διὰ μέσης τῆς	ἐν	Ῥώμῃ ἱερᾶς ὁδοῦ. ἐπεὶ δὲ
[2, 9]	αὐτὴν διοικοῦντος. διέβαλλε δὲ τοὺς	ἐν	Ῥώμῃ στρατιώτας ὡς ἀπίστους καὶ
[2, 1]	χεῖρα, οὔσης σοι τῆς ἀναγνώσεως	ἐν	συνηθείᾳ) ἀνάγνωθι. οὕτως γὰρ γνώσῃ,
[2, 5]	μὴ ἐνθουσιᾶν, μένων καὶ τότε	ἐν	σώφρονι καὶ σεμνῷ σχήματι καὶ
[2, 3]	προϋπαρχουσῶν τὸ ἰσότιμον δυσέφικτον ἀεὶ	ἐν	ταῖς ἀμοιβαῖς, καὶ μικρὰ μὲν
[2, 15]	τῶν ἑκατέρωθεν πεσόντων ἀριθμὸν στρατιωτῶν	ἐν	ταῖς μάχαις, ἱστορίας τε πολλοὶ
[2, 9]	Ἰλλυρικῶν κατασταθείς, ἀνδρείαν μὲν πᾶσαν	ἐν	ταῖς μάχαις πρὸς τοὺς πολεμίους
[2, 4]	φόβῳ τε καὶ μνήμῃ τῆς	ἐν	ταῖς προτέραις αὐτοῦ στρατείαις ἀρετῆς,
[2, 3]	διὰ σωφροσύνην ἐπῃνεῖτο καὶ τὰ	ἐν	ταῖς στρατιωτικαῖς πράξεσιν ἦν εὐκλεής,
[2, 7]	Ῥωμαίων γνώμης καὶ τῆς ἐπαλλήλου	ἐν	ταῖς συνόδοις βοῆς, εἰκότως ὁ
[2, 7]	ἐπείθοντο. ἐκάλουν τε αὐτὸν συνεχῶς	ἐν	ταῖς τοῦ δήμου συνόδοις, καὶ
[2, 12]	ταῦτα διάπυστα τῷ δήμῳ ἐγένετο,	ἐν	ταραχῇ πολλῇ πάντες ἦσαν, καὶ
[2, 11]	ἐν τῇ καθ´ ἡμᾶς γῇ,	ἐν	τείχους σχήματι περίκειται καὶ προβέβληται
[2, 12]	ἐσκέπτοντο, τοῦ Ἰουλιανοῦ ἔτι ὄντος	ἐν	τῇ βασιλείῳ αὐλῇ καὶ τὰς
[2, 3]	Περτίνακα. ~ὃ δὲ ἐπείπερ ἱδρύθη	ἐν	τῇ βασιλείῳ ἑστίᾳ τῶν τε
[2, 5]	τοῦ ἔργου καὶ ἀνελπίστῳ οἱ	ἐν	τῇ βασιλείῳ ὑπηρεσίᾳ ταραχθέντες, ὀλίγοι
[2, 11]	ὄρη, καὶ οἷα οὐκ ἄλλα	ἐν	τῇ καθ´ ἡμᾶς γῇ, ἐν
[2, 3]	παρ´ ὑμῶν τιμῆς. οὐ γὰρ	ἐν	τῇ καθέδρᾳ ἡ προεδρία, ἀλλ´
[2, 11]	τὴν πρὸς Σεβῆρον μάχην ὡς	ἐν	τῇ πόλει ποιησόμενος παρεσκεύαζε· τούς
[2, 14]	οὖν ὀλίγον χρόνον ὁ Σεβῆρος	ἐν	τῇ Ῥώμῃ, καὶ νομὰς ἐπιδοὺς
[2, 4]	εὔφραινε, τοῦτο μόνους ἐλύπει τοὺς	ἐν	τῇ Ῥώμῃ στρατιώτας, οἳ δορυφορεῖν
[2, 13]	ὑπισχνούμενος μεγάλα, ὅπως πείσειαν τοὺς	ἐν	τῇ Ῥώμῃ στρατιώτας ὑπακούειν εὐπειθῶς
[2, 1]	βασιλείαν ἐγχειριοῦντες, ὃν ἴσμεν προύχοντα	ἐν	τῇ συγκλήτῳ βουλῇ σωφροσύνῃ βίου
[2, 3]	τῆς τυραννίδος μεταβολὴν τήν τε	ἐν	τῇ συγκλήτῳ βουλῇ τινων εὐγένειαν,
[2, 4]	τῶν τε λεχθέντων ὑπ´ αὐτοῦ	ἐν	τῇ συγκλήτῳ καὶ τῶν πρὸς
[2, 10]	μεγέθεσι καὶ πόνων ἀσκήσεσιν {καὶ}	ἐν	τῇ συστάδην μάχῃ πολὺ ὑμῶν
[2, 15]	τῶν κατὰ μέρος πεπραγμένων Σεβήρῳ	ἐν	τοῖς ἑξῆς διηγήσομαι, οὐδὲν οὔτε
[2, 3]	τῇ καθέδρᾳ ἡ προεδρία, ἀλλ´	ἐν	τοῖς ἔργοις, εἴ τις αὐτὴν
[2, 4]	πᾶσαν τὴν κατ´ Ἰταλίαν καὶ	ἐν	τοῖς λοιποῖς ἔθνεσιν ἀγεώργητόν τε
[2, 9]	τε καὶ χιλιάρχους τούς τε	ἐν	τοῖς στρατοπέδοις ἐξέχοντας οἰκειούμενος, καὶ
[2, 1]	προσδοκώμενα ἑαυτῷ ἑκάστοτε συμβήσεσθαι φάσκων.	ἐν	τοσαύτῃ γοῦν αὐτόν φασι μεῖναι
[2, 14]	στρατεύων, εἴ τέ τι ἦν	ἐν	τῷ Ἰλλυρικῷ τοῦ στρατιωτικοῦ λείψανον,
[2, 9]	πολλὰ ἱστόρησεν αὐτός τε συγγράψας	ἐν	τῷ καθ´ αὑτὸν βίῳ καὶ
[2, 1]	τὸν Κόμοδον οἱ ἐπιβουλεύσαντες, ὡς	ἐν	τῷ πρώτῳ συντάγματι τῆς ἱστορίας
[2, 6]	Ἰουλιανὸς τὰς νενομισμένας καὶ βασιλείους	ἐν	τῷ στρατοπέδῳ θυσίας, προήγετο ὑπ´
[2, 2]	πανδημεὶ συνῆλθον. ἐπεὶ δὲ ἐγένοντο	ἐν	τῷ στρατοπέδῳ, ὅ τε Λαῖτος
[2, 13]	τὸ στρατόπεδον, κελεύων καταλιπεῖν μὲν	ἐν	τῷ στρατοπέδῳ τὰ ὅπλα πάντα,
[2, 6]	μήτε τοῖς οὕτως ὠμῶς τετολμημένοις	ἐν	φόνῳ τῷ βασιλικῷ ἐπεξιέναι τινά,
[2, 3]	τις ἀδεῶς τὰ ἑαυτοῦ ἔχων	ἐν	χάριτος μοίρᾳ τίθεται, τὰ ἴδια
[2, 5]	τυραννίδος ἁρπαγάς τε καὶ βίας	ἔν	τε ἀσωτίαις καὶ κραιπάλαις διαγωγάς,
[2, 4]	ὄχθαις ποταμῶν καὶ λιμέσι πόλεων	ἔν	τε ὁδῶν πορείαις καταλύσας ἐς
[2, 4]	καὶ εὔτακτον μετάγειν πάντα ἐπειρᾶτο,	ἔν	τε ταῖς προόδοις καὶ τοῖς
[2, 4]	τὴν βασίλειον αὐλὴν ἀναγαγεῖν, ἀλλ´	ἔν	τε τῇ πατρῴᾳ μένειν οἰκίᾳ,
[2, 7]	παρὰ πάντα τὸν ἐνιαυτὸν ἑορτάζουσιν	ἔν	τε τῇ πόλει αὐτῇ καὶ
[2, 14]	τοῦ Διὸς τέμενος καὶ θύσας,	ἔν	τε τοῖς λοιποῖς ἱεροῖς νόμῳ
[2, 2]	αἰτία, διάφοροι δὲ οὖσαι ἐς	ἓν	τέρμα βίου συντελοῦσιν. ἀλλ´ ἀντ´
[2, 10]	καὶ πλήθει σύμπαντες καὶ καθ´	ἕνα	εὐανδρίᾳ προύχετε, ἀσκήσει τε πολεμικῶν
[2, 3]	κοινῇ διαφέροντος ὀλίγη τοῖς καθ´	ἕνα	φροντίς, τὸ δὲ καθ´ αὑτὸν
[2, 6]	εἰκότως ἐδεδίει τὸν δῆμον ὡς	ἐναντιωσόμενον.	ἀναλαβόντες οὖν τὰς πανοπλίας καὶ
[2, 8]	καὶ οὕτω τὴν ἔνδοξον καὶ	ἐνάρετον	ἀπὸ προγόνων ἄνωθεν ἀρχὴν μὴ
[2, 13]	οἱ πρόγονοι ἢ δι´ ἀνδρείας	ἐναρέτου	ἐκτήσαντο ἢ δι´ εὐγένειαν διεδέξαντο,
[2, 10]	ᾗπερ ἐκεῖνοι ἐγκραιπαλῶντές τε καὶ	ἐναυξηθέντες	οὐδ´ ἂν τῆς βοῆς ὑμῶν
[2, 15]	μή πως ἄρα τοιαῦτα ἔχων	ἐναύσματα	ἐς βασιλείας ἐπιθυμίαν, θαρρῶν {ἢ}
[2, 5]	με ἢ ἁρπάζειν δοθῆναι δυναμένων	ἐνδεήσει.	τοιαῦτά τινα λέγειν αὐτοῖς πειρώμενος
[2, 5]	οὐδὲ ἀποδειλιῶντος καὶ ἱκετεύοντος σχῆμα	ἐνδεικνύμενος.	„τὸ μὲν ἐμέ“ ἔφη „πρὸς
[2, 1]	τετελευτήκοι ἀποπληξίας ἐπιπεσούσης· καὶ γὰρ	ἐνδεχομένων	πίστιν ἕξειν ᾤοντο τὴν φήμην
[2, 11]	τὴν ὁδὸν ἐπετάχυνε, μήτε που	ἐνδιατρίβων,	μήτε διδοὺς καιρὸν ἀναπαύλης, εἰ
[2, 12]	σχήματι. καὶ ἤδη οἱ πολέμιοι	ἔνδον	ἦσαν τοῦ Ἰουλιανοῦ ἔτι ὑπτιάζοντος
[2, 8]	χεῖρα σωτήριον καὶ οὕτω τὴν	ἔνδοξον	καὶ ἐνάρετον ἀπὸ προγόνων ἄνωθεν
[2, 13]	δορυφορεῖν, ἐφονεύσατε· τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν	ἔνδοξον	οὖσαν ἀεί, ἣν καὶ οἱ
[2, 5]	βαρὺ πρεσβύτῃ ἐς μακρὸν γῆρας	ἐνδόξως	ἐλάσαντι. παντὶ γὰρ ἀνθρώπων βίῳ
[2, 14]	ἅμα τῷ ὀφθῆναι τοῖς Ῥωμαίοις	ἐνέβαλε	τοῖς οὕτω τετολμημένοις τε καὶ
[2, 3]	ἂν τῷ θάρσος καὶ προθυμίαν	ἐνέβαλεν	ἐς τὸ ἑτοίμως ὑποδέξασθαι τὰ
[2, 10]	καλοῦντες Σεβαστὸν καὶ Περτίνακα, πᾶσαν	ἐνεδείκνυντο	προθυμίαν καὶ σπουδήν. ~ὁ δὲ
[2, 11]	ὑπάρχειν ἠπίστατο· οὐδαμοῦ δὲ τρυφὴν	ἐνεδείκνυτο	βασιλικήν. ὅθεν καὶ μείζονα παρὰ
[2, 4]	ὥς γε τὰ τῆς προαιρέσεως	ἐνεδείκνυτο,	εὐεργετήσειν τοὺς ὑπηκόους, ἐπεὶ καὶ
[2, 9]	σκληρῷ τε βίῳ καὶ τραχεῖ	ἐνειθισμένος,	πόνοις τε ἀντέχων ῥᾷστα, νοῆσαί
[2, 1]	τὴν βασίλειον αὐλὴν δορυφόρους λάθοιεν,	ἐνειλήσαντες	στρωμνῇ τινι εὐτελεῖ τὸ σωμάτιον
[2, 8]	ᾧ τὴν δεσποτείαν τῶν ἁπάντων	ἔνειμαν	θεοὶ καὶ τὴν βασιλείαν, ἥ
[2, 10]	ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν ἡ μνήμη	ἐνέστακται,	περιῆλθεν ἡ ἀρχή, οἳ δὲ
[2, 2]	νυκτὸς προκεχωρήκει καὶ τῆς ἑορτῆς	ἐνεστώσης	πρὸ ἡμέρας πάντα ἐπράττετο. διαπέμπουσι
[2, 7]	καινοτομίαν τε τῶν καθεστηκότων ἐπιτήδειον.	ἐνῆν	δέ τις αὐτοῖς καὶ πόθος
[2, 13]	καὶ σοφίσματι ἑαλωκότες· τί γὰρ	ἐνῆν	δρᾶσαι γυμνοῖς πρὸς ὡπλισμένους καὶ
[2, 9]	τὴν τῆς ἀγορᾶς ἀρχὴν ἐγένετο,	ἔνθα	ἐπὶ τῆς δημοκρατίας πρότερον ὁ
[2, 10]	φθάσωμεν οὖν τὴν Ῥώμην προκαταλαβόντες,	ἔνθα	ἡ βασίλειος ἔστιν ἑστία· κἀκεῖθεν
[2, 5]	ὁρμῆς πείθειν τε ἐπεχείρει μὴ	ἐνθουσιᾶν,	μένων καὶ τότε ἐν σώφρονι
[2, 2]	τῆς φήμης πᾶς ὁ δῆμος	ἐνθουσιῶντι	ἐοικὼς ἐξεβακχεύετο διέθεόν τε, καὶ
[2, 6]	πένθος πάντας κατεῖχε διέθεόν τε	ἐνθουσιῶσιν	ἐοικότες κίνησίς τε ἄλογος κατεῖχε
[2, 11]	ἀναβολῆς, συσκευάσασθαί τε αὐτοὺς ὡς	ἔνι	μάλιστα εὐστελέστατα ἐκέλευσε, τήν τε
[2, 13]	προσῆλθον ὁμοθυμαδὸν εὐφημήσοντες, πάντες ὑφ´	ἑνὶ	συνθήματι συλλαμβάνονται· προείρητο γὰρ τῷ
[2, 7]	εὐδαίμονα, σχεδὸν παρὰ πάντα τὸν	ἐνιαυτὸν	ἑορτάζουσιν ἔν τε τῇ πόλει
[2, 15]	πρεσβύτην καὶ ὑπὸ νόσου ἀρθρίτιδος	ἐνοχλούμενον,	τῶν τε παίδων αὐτῷ ὄντων
[2, 2]	ἀρχὴ οὐχ ὑμᾶς μόνον τοὺς	ἐνταῦθα	δορυφοροῦντας, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐπὶ
[2, 10]	τὰ κατὰ Συρίαν ὑποπτεύουσι πράγματα,	ἐντεῦθεν	ἂν τεκμήραιντο ἀσθενῆ τε ὄντα
[2, 1]	Μάρκου ἑταίρων τε καὶ στρατηγῶν	ἐντιμότατον	γενόμενον, ἢ διὰ σεμνότητα αἰδούμενος
[2, 13]	κολασθήσεσθαι κεφαλικῶς, εἴ τις ὑμῶν	ἐντὸς	ἑκατοστοῦ σημείου ἀπὸ τῆς Ῥώμης
[2, 5]	πύλας τε καὶ εἰσόδους ἀποκλείσαντες	ἐντὸς	τείχους ἔμενον φρουρὰς ἐπὶ τῶν
[2, 6]	τοῦ βασιλέως αἵματι, ἔμενον μὲν	ἐντὸς	τοῦ τείχους κατακλείσαντες ἑαυτούς, ἀναγαγόντες
[2, 13]	ἐπεὶ δὲ αὐτοὺς ὥσπερ σαγηνεύσας	ἐντὸς	τῶν ὅπλων δοριαλώτους εἶχε, μεγάλῃ
[2, 3]	τυραννίδος ἀκρίτοις καὶ ἀφειδέσι μεγαλοδωρίαις	ἐντρυφᾶν	τὴν ἐς τὸ σωφρονέστερον καὶ
[2, 14]	τοῦ Νίγρου, τῇ τε Ἀντιοχείᾳ	ἐντρυφῶντος,	ἐπιστῆναι μηδὲ προσδοκώμενος ἤθελεν, ὅπως
[2, 8]	τὰ λοιπὰ τῆς σεβασμίου τιμῆς	ἐξ	αὐτοσχεδίου παρασκευῆς ἀθροίσαντες, καὶ προπομπεύοντος
[2, 7]	προσχωρήσειν, πυνθανομένους ὅτι μὴ αὐτὸς	ἐξ	ἐπιβουλῆς μνᾶται τὴν ἀρχήν, ἀλλὰ
[2, 5]	τελευτὴ κατέλαβεν. εἰ δὲ τοῦτο	ἐξ	ἐπιβουλῆς οἴεσθε γεγενῆσθαι, οὐκ ἐμὸν
[2, 3]	τὴν ἀρχὴν μεταπεσοῦσαν ἐς ἄνδρα	ἐξ	ἰδιωτικοῦ καὶ ἀσήμου γένους ἐπὶ
[2, 11]	μὴ Ῥωμαῖοι τὴν ἀρχὴν ἐξέτειναν.	ἐξ	οὗ δὲ ἐς τὸν Σεβαστὸν
[2, 4]	εὔφραινε, τοὺς δ´ ἄλλους πάντας	ἐξ	ὠμῆς καὶ ἐφυβρίστου τυραννίδος ἐς
[2, 10]	οὐδ´ ἄσημον παρ´ αὐτοῖς ὑπάρχον	ἐξ	ὧν ἡγεμονεύσαντες ἐκεῖσε διῳκήσαμεν, εὖ
[2, 11]	καίτοι συμβουλευόντων αὐτῷ τῶν φίλων	ἐξαγαγεῖν	τὸ στρατιωτικὸν καὶ τὰ στενὰ
[2, 3]	δὲ ταῦτα μεγάλα ὄντα καὶ	ἐξαίρετα	τιμῆς τε αἰσθήσει ἐκπλήττει δέος
[2, 15]	οὔτε πρὸς χάριν ἐς ὕψος	ἐξαίρων,	ὥσπερ ἐποίησαν οἱ κατ´ ἐκεῖνον
[2, 2]	πᾶς ὁ δῆμος ἐνθουσιῶντι ἐοικὼς	ἐξεβακχεύετο	διέθεόν τε, καὶ τοῖς οἰκείοις
[2, 14]	ἐς ζῆλον τῆς Μάρκου ἀρχῆς,	ἕξειν	δὲ τοῦ Περτίνακος οὐ μόνον
[2, 4]	ἄρχοντα καὶ πατέρα, οὐ βασιλέα	ἕξειν	ἐλπίζοντες. τούς τε γὰρ στρατιώτας
[2, 1]	ἐπιπεσούσης· καὶ γὰρ ἐνδεχομένων πίστιν	ἕξειν	ᾤοντο τὴν φήμην προδιαβεβλημένης τῆς
[2, 13]	τὰ ὅπλα πάντα, αὐτοὺς δὲ	ἐξελθεῖν	ἐν εἰρηνικῷ σχήματι, ὥσπερ εἰώθασι
[2, 14]	τὴν Ἰταλίαν τριήρεις ὁπλιτῶν πληρώσας	ἐξέπεμπε.	πολλή τε αὐτῷ καὶ παντοδαπὴ
[2, 11]	Ῥωμαίων διῳκεῖτο καὶ ἡ σύγκλητος	ἐξέπεμπε	τοὺς τὰ πολεμικὰ στρατηγήσοντας, ἐν
[2, 13]	σύμβολον ἔφερον στρατιωτικόν, ἀφαρπάσαντες γυμνοὺς	ἐξέπεμπον.	οἳ δὲ ὑπεῖκον προδεδομένοι καὶ
[2, 13]	σώματα δῶρον τῆς ἐμῆς φιλανθρωπίας	ἕξετε,	τοῖς δὲ περιειληφόσιν ὑμᾶς στρατιώταις
[2, 11]	ὅπου μὴ Ῥωμαῖοι τὴν ἀρχὴν	ἐξέτειναν.	ἐξ οὗ δὲ ἐς τὸν
[2, 7]	χιλιάρχους τούς τε τῶν στρατιωτῶν	ἐξέχοντας	οἴκαδε μεταπεμπόμενος διελέγετο καὶ ἀνέπειθε,
[2, 9]	τούς τε ἐν τοῖς στρατοπέδοις	ἐξέχοντας	οἰκειούμενος, καὶ περὶ τῆς ἀρχῆς
[2, 14]	ἐπὶ Θρᾴκην ἐκέλευεν αὑτῷ συντυχεῖν.	ἐξήρτυε	δὲ καὶ στόλον ναυτικόν, καὶ
[2, 15]	μέρος πεπραγμένων Σεβήρῳ ἐν τοῖς	ἑξῆς	διηγήσομαι, οὐδὲν οὔτε πρὸς χάριν
[2, 11]	τήν τε ἐς τὴν Ῥώμην	ἔξοδον	ἐπήγγειλε· νομάς τε αὐτοῖς διαδοὺς
[2, 14]	στρατιώτας ἐκέλευσε παρασκευάζεσθαι πρὸς τὴν	ἔξοδον,	συνεκρότει τε καὶ πανταχόθεν στράτευμα,
[2, 12]	τύχας, ἱκετεύοντός τε καὶ μέλλοντος	ἐξομόσασθαι	τὴν ἀρχὴν καὶ παραχωρῆσαι πάσης
[2, 7]	γῆς ὑπὸ τῇ Νίγρου ὄντων	ἐξουσίᾳ.	ἦν δὲ αὐτὸς τὴν μὲν
[2, 9]	πάντων (ὑπὸ μιᾷ γὰρ ἦσαν	ἐξουσίᾳ)	Σεβῆρος, ἀνὴρ τὸ μὲν γένος
[2, 5]	αὐτοῖς ἄνετον καὶ ἀκόλαστον παρέξοντα	ἐξουσίαν.	αἰφνιδίως τοίνυν, οὐδενὸς προσδοκῶντος, ἀλλὰ
[2, 3]	ἀρχῆς παραχωρῶ καὶ πᾶσαν τὴν	ἐξουσίαν	ἐγὼ καὶ οἱ λοιποὶ πάντες
[2, 9]	ἀρχῆς ἀντιποιεῖσθαι, οὐδ´ αὑτῷ τὴν	ἐξουσίαν	μνᾶσθαι, ὡς θέλειν ἐπεξελθεῖν τοιούτου
[2, 6]	ἀνανεώσεσθαι ὑπέσχετο, καὶ πάντων δώσειν	ἐξουσίαν	ὧν εἶχον ἐπ´ ἐκείνου, ἑκάστῳ
[2, 13]	πρόκεισθε ἤδη θύματα τῆς ἡμετέρας	ἐξουσίας.	εἰ μὲν οὖν ὑμῖν πρὸς
[2, 15]	καὶ τὴν ἐπιθυμίαν τῇ τῆς	ἐξουσίας	κοινωνίᾳ. ἐπιστέλλει δὲ αὐτῷ φιλικώτατα
[2, 4]	ἀτιμίαν καθαίρεσίν τε τῆς ἀνέτου	ἐξουσίας	νομίζοντες τὴν τῆς ἀρχῆς οὐκ
[2, 9]	χρηστότητα μετὰ σώφρονος καὶ ἐπιεικοῦς	ἐξουσίας	τοῖς ἀρχομένοις παρέσχητο, ὅθεν αὐτοῦ
[2, 12]	ἐν ἀρχαῖς ὄντων καὶ τῶν	ἐξοχωτάτων	τῆς βουλῆς, πάσας αὐτῷ προσφέρειν
[2, 5]	ἐμὸν τὸ ἁμάρτημα· ἴστε γὰρ	ἔξω	πάσης ὄντα με ὑποψίας καὶ
[2, 8]	βασίλειον αὐλὴν νομίζοντες, πᾶσι κοσμήσαντες	ἔξωθεν	βασιλικοῖς συμβόλοις. ἐπὶ τούτοις δὴ
[2, 5]	εἶναι τοῦ βασιλέως καὶ τοὺς	ἔξωθεν	κινδύνους ἀπείργοντας αὐτοὺς γενέσθαι φονεῖς
[2, 6]	πάντας κατεῖχε διέθεόν τε ἐνθουσιῶσιν	ἐοικότες	κίνησίς τε ἄλογος κατεῖχε τὸν
[2, 2]	φήμης πᾶς ὁ δῆμος ἐνθουσιῶντι	ἐοικὼς	ἐξεβακχεύετο διέθεόν τε, καὶ τοῖς
[2, 13]	σχήματι, ὥσπερ εἰώθασι θύοντος ἢ	ἑορτάζοντος	βασιλέως προπομπεύειν, ὀμόσαι τε ἐς
[2, 7]	σχεδὸν παρὰ πάντα τὸν ἐνιαυτὸν	ἑορτάζουσιν	ἔν τε τῇ πόλει αὐτῇ
[2, 8]	ἁβροδίαιτον ἀνειμένος τοῖς Ἀντιοχεῦσι συνευφραίνετο,	ἑορταῖς	{τε} καὶ θέαις ἐπιδιδοὺς ἑαυτόν.
[2, 7]	καὶ διδοὺς ἄνεσιν ἐς τὸ	ἑορτάξειν	καὶ εὐφραίνεσθαι, ἅτε ποιῶν κεχαρισμένα,
[2, 2]	τῆς νυκτὸς προκεχωρήκει καὶ τῆς	ἑορτῆς	ἐνεστώσης πρὸ ἡμέρας πάντα ἐπράττετο.
[2, 7]	ὡς προϊόντα τε κακῶς ἀγορεύειν,	ἐπ´	αἰσχραῖς τε καὶ ἀμφιβόλοις ἡδοναῖς
[2, 2]	χαίρων ἀπήγγελλε καὶ μάλιστα τοῖς	ἐπ´	ἀξιώσεως ἢ πλουσίοις· ἐκείνοις γὰρ
[2, 13]	ὥσπερ τι τῶν ἰδιωτικῶν κειμηλίων	ἐπ´	ἀργυρίῳ κατηλλάξασθε. ἀλλ´ οὐδ´ αὐτόν,
[2, 6]	πάντων δώσειν ἐξουσίαν ὧν εἶχον	ἐπ´	ἐκείνου, ἑκάστῳ τε στρατιώτῃ τοσοῦτον
[2, 1]	πατρῴων ἔτι περιλειπόμενος φίλων ἐθαύμαζον	ἐπ´	ἐμοὶ Κόμοδον βραδύνοντα. τί δὴ
[2, 1]	προβεβιωμένων σοι λέγων; οὐ γὰρ	ἐπ´	ὀλέθρῳ τῷ σῷ ἥδε ἡμῶν
[2, 1]	ὁ Ἔκλεκτος ὀλίγους τῶν συνωμοτῶν	ἐπαγόμενοι.	ἐπιστάντες δὲ αὐτοῦ κεκλεισμένης τῆς
[2, 1]	δρᾶσαι διενοεῖτο, ταῦτα πρὸς ἡμῶν	ἔπαθεν.	ἡμεῖς δὲ ἥκομέν σοι τὴν
[2, 11]	ἄνδρας φέρειν ἐπὶ τῶν νώτων	ἐπαίδευεν,	οἰόμενος οὕτως ἐκπλήξειν τούς τε
[2, 8]	ὠχυρῶσθαι, ἀναιμωτί τε ἄρξειν. ταύταις	ἐπαιρόμενος	ταῖς ἐλπίσιν ὑπτίαζέ τε πρὸς
[2, 9]	διατυποῦντος καὶ κούφαις καὶ ἀδήλοις	ἐπαιωρουμένου	ἐλπίσι, διηγγέλλετο τὰ πραττόμενα ἔς
[2, 7]	δήμου Ῥωμαίων γνώμης καὶ τῆς	ἐπαλλήλου	ἐν ταῖς συνόδοις βοῆς, εἰκότως
[2, 9]	τὸν ὅρκον, ἔλεγέ τε δεῖν	ἐπαμῦναι	καὶ ἐπεξελθεῖν τῷ Περτίνακος φόνῳ.
[2, 9]	βασιλείας ὅρκον ἀφοσιώσασθαι ὁ Σεβῆρος	ἐπανελθὼν	ἐς τὴν οἰκίαν ἑσπέρας καταλαβούσης
[2, 1]	τε ταῖς χερσὶ τὰ δοράτια	ἐπανεπαύοντο,	οἳ δ´ οὐ πάνυ τὸ
[2, 3]	θυσίας τελέσας ἐς τὴν βασίλειον	ἐπανῆλθεν	αὐλήν. ~ἐπεὶ δὲ διεφοίτησεν ἡ
[2, 1]	ἐφεστῶτας καὶ Λαῖτον, ὃν ᾔδει	ἔπαρχον	ὄντα, ἐκπλαγεὶς καὶ ταραχθεὶς εἰςαγγέλλει.
[2, 2]	οἱ δὲ λοιποὶ τῆς πόλεως	ἐπάρχοντα	τοσούτων ἐτῶν ἀεὶ διὰ τιμῆς
[2, 6]	καὶ αὐτὸς ἀνὴρ τῶν ὑπατευκότων,	ἔπαρχός	τε τῆς πόλεως γενόμενος (πατὴρ
[2, 2]	ὁ Λαῖτος ὑπισχνεῖτο, ἐπείπερ αὐτῷ	ἐπάρχῳ	ὄντι μετρίαν ἀπένεμον αἰδῶ. συμπαραλαβόντες
[2, 5]	ὡς ὄντα αὐτοῖς βαρὺν καὶ	ἐπαχθῆ,	ζητῆσαι δέ τινα τὸν πάλιν
[2, 9]	ταῖς μάχαις πρὸς τοὺς πολεμίους	ἐπεδέδεικτο,	εὔνοιαν δὲ καὶ χρηστότητα μετὰ
[2, 4]	δικαστηρίοις πρᾶον καὶ ἥμερον ἦθος	ἐπεδείκνυτο.	καὶ τῆς Μάρκου ἀρχῆς ζήλῳ
[2, 9]	θέλειν ἐπεξελθεῖν τῷ Περτίνακος φόνῳ	ἐπέδοσαν	αὑτούς, ὡς αὐτοκράτορά τε ἀποδεῖξαι
[2, 3]	τὴν γνώμην τῆς συγκλήτου βουλῆς.	ἐπεὶ	δὲ αὐτὸν ἅμα τῷ ἐπιφανῆναι
[2, 13]	ὀλίγοι πρὸς πολλοὺς μὴ μάχοιντο.	ἐπεὶ	δὲ αὐτοὺς ὥσπερ σαγηνεύσας ἐντὸς
[2, 15]	τιμαῖς τὴν δοθεῖσαν χάριν ἐπιστώσατο.	ἐπεὶ	δὲ αὐτῷ τὰ πρὸς τὸν
[2, 4]	ἐς τὴν βασίλειον ἐπανῆλθεν αὐλήν.	~ἐπεὶ	δὲ διεφοίτησεν ἡ φήμη τῶν
[2, 2]	αὐτοὺς ἐκβιάσοιντο ὑπακοῦσαι, πανδημεὶ συνῆλθον.	ἐπεὶ	δὲ ἐγένοντο ἐν τῷ στρατοπέδῳ,
[2, 10]	ὁμοῦ συμβούλους τε καὶ ὑπηρέτας.	ἐπεὶ	δὲ ἐς σεμνὸν πρεσβύτην, οὗ
[2, 9]	τῆς ἐν Ῥώμῃ ἱερᾶς ὁδοῦ.	ἐπεὶ	δὲ κατὰ τὴν τῆς ἀγορᾶς
[2, 13]	οὐδὲ τὰς ὑμετέρας χεῖρας μιμήσομαι·	ἐπεὶ	δὲ μήτε ὅσιον μήτε δίκαιον
[2, 13]	πάντων καταλειφθείς, αἰσχρῶς ὀλοφυρόμενος ἐφονεύθη·	~ἐπεὶ	δὲ τὰ παρὰ τῆς συγκλήτου
[2, 12]	ὑπτιάζοντος καὶ τὰ πραττόμενα ἀγνοοῦντος.	ἐπεὶ	δὲ ταῦτα διάπυστα τῷ δήμῳ
[2, 6]	ἀδεῶς ἐς τὴν βασίλειον αὐλήν.	ἐπεὶ	δὲ τὸ κήρυγμα διεφοίτησεν, οἱ
[2, 4]	προαιρέσεως ἐνεδείκνυτο, εὐεργετήσειν τοὺς ὑπηκόους,	ἐπεὶ	καὶ τοὺς συκοφάντας τῆς πόλεως
[2, 1]	„ἀλλὰ μήν“ ἔφη ὁ Ἔκλεκτος	„ἐπεὶ	λέγουσιν ἡμῖν οὐ πεπίστευκας, λαβὼν
[2, 11]	οὔτε δὲ τῷ δήμῳ πιστεύων,	ἐπεὶ	μεμίσητο, οὔτε τοῖς στρατιώταις θαρρῶν,
[2, 3]	τὴν περὶ αὐτῶν μνήμην συναναλίσκει,	ἐπεὶ	μὴ ὁμοίως εὐφραίνει ἐλευθερία ὡς
[2, 1]	θαλάμου, ὅτι ποτ´ εἴη, ἐπολυπραγμόνουν,	ἐπεὶ	μηδ´ αὐτοῖς διέφερε ταῦτ´ εἰδέναι.
[2, 7]	αὐξηθείσης. ~ὁ δ´ οὖν Ἰουλιανὸς	ἐπεὶ	παρῆλθεν ἐς τὴν ἀρχήν, τρυφαῖς
[2, 10]	οἷς ἐσφάλλετο ἢ τὸ μισούμενον,	ἐπεὶ	τὰ πλεῖστα τῶν γινομένων οὐκ
[2, 14]	τολμώμενα ἅμα τῷ θαρραλέῳ εὔελπι.	ἐπεὶ	τοίνυν ὅ τε δῆμος αὐτὸν
[2, 6]	ὑπερβαλεῖν, εἰ καί τινες ἀμφισβητοῖεν.	ἐπεὶ	τοίνυν τῷ τείχει προσῆλθεν, ἐβόα
[2, 6]	παρόντες πάθοιεν· οἱ δὲ στρατιῶται	ἐπεὶ	τόν τε δῆμον ἡσυχάξοντα ἔγνωσαν
[2, 3]	αὐτός τι πλέον καρποῦσθαι νομίζει,	ἐπεὶ	τοῦ μὲν δημωφελοῦς καὶ κοινῇ
[2, 6]	πάλιν τε τυραννίδος ἦν δέος,	ἐπεὶ	τούτῳ χαίρειν τοὺς στρατιώτας ἤλπιζον.
[2, 8]	καλοῦσι Ῥωμαῖοι, καὶ συνεχῶς βοῶντες	ἐπείγουσιν	ὀρέξαι τε χεῖρα σωτήριον καὶ
[2, 6]	βίῳ καὶ προαιρέσει ὡς προείρηται.	~ἐπειδὴ	δὲ διεφοίτησεν ἐς τὸν δῆμον
[2, 2]	ὁ δῆμος καὶ τὸ στρατιωτικόν,	ἐπειδὴ	προσῄει καὶ τὸ περίορθρον, ἐς
[2, 4]	στρατόπεδα, ἐκθειάζειν αὐτοῦ τὴν ἀρχὴν	ἔπειθεν.	ἀλλὰ μὴν καὶ τῶν βαρβάρων,
[2, 7]	ὑφ´ ὧν μάλιστα οἱ Ῥωμαῖοι	ἐπείθοντο.	ἐκάλουν τε αὐτὸν συνεχῶς ἐν
[2, 2]	δὲ αὐτοὺς ὁ Λαῖτος ὑπισχνεῖτο,	ἐπείπερ	αὐτῷ ἐπάρχῳ ὄντι μετρίαν ἀπένεμον
[2, 12]	που ἢ τριῶν ἡμερῶν παραδραμουσῶν,	ἐπείπερ	ἤδη τὸν Σεβῆρον καὶ αὐτῇ
[2, 3]	ἀνήγαγον τὸν Περτίνακα. ~ὃ δὲ	ἐπείπερ	ἱδρύθη ἐν τῇ βασιλείῳ ἑστίᾳ
[2, 2]	καὶ τῶν στρατιωτικῶν αὐτοῦ πράξεων	ἐπειράθητε,	οἱ δὲ λοιποὶ τῆς πόλεως
[2, 4]	κόσμιον καὶ εὔτακτον μετάγειν πάντα	ἐπειρᾶτο,	ἔν τε ταῖς προόδοις καὶ
[2, 5]	προελθών, ὑπαντώμενος αὐτοῖς πυνθάνεσθαι τε	ἐπειρᾶτο	τὰς αἰτίας τῆς ὁρμῆς πείθειν
[2, 11]	τόπων λαμβάνων, τοῖς στρατιώταις διανέμειν	ἐπειρᾶτο,	ὡς ἀνακτήσαιτο τὴν εὔνοιαν αὐτῶν.
[2, 6]	τὰς ἐκείνου εἰκόνας ἀποκαταστήσαντες, προπέμπειν	ἐπειρῶντο.	θύσας δὲ ὁ Ἰουλιανὸς τὰς
[2, 13]	ὡς λαθόντες τό τε στρατόπεδον	ἐπεισέλθοιεν	ἀνδρῶν κενόν, καὶ τὰ ὅπλα
[2, 5]	δρόμῳ φερόμενοι αὐτοὶ ἡμέρας ἀκμαζούσης	ἐπεισῆλθον	τοῖς βασιλείοις τά τε δόρατα
[2, 2]	ἀπρεπέστερα βλασφημοῦντες. καὶ ὅσα πρότερον	ἐπεῖχεν	ὁ φόβος ῥήματα, ταῦτα προελθούσης
[2, 7]	καὶ σεμνῆς βασιλείας προστάτην Νίγρον	ἐπεκαλοῦντο,	βοηθεῖν τε αὐτὸν τὴν ταχίστην
[2, 9]	καὶ Ῥήνου ἐπικείμενον, ἀπεῖργον τοὺς	ἐπέκεινα	βαρβάρους, φρουρεῖ τὴν Ῥωμαίων ἀρχήν.
[2, 8]	βασιλέα ὁμολογούμενον ἐστέλλοντο. οἵ τ´	ἐπέκεινα	Τίγριδος καὶ Εὐφράτου σατράπαι καὶ
[2, 9]	τὴν ἐξουσίαν μνᾶσθαι, ὡς θέλειν	ἐπεξελθεῖν	τοιούτου βασιλέως αἵματι. ὥσπερ δὲ
[2, 9]	Σεβήρῳ προσποιουμένῳ χαλεπαίνειν καὶ θέλειν	ἐπεξελθεῖν	τῷ Περτίνακος φόνῳ ἐπέδοσαν αὑτούς,
[2, 9]	ἔλεγέ τε δεῖν ἐπαμῦναι καὶ	ἐπεξελθεῖν	τῷ Περτίνακος φόνῳ. ᾔδει δὲ
[2, 6]	ἡσυχάξοντα ἔγνωσαν μήτε τινὰ τολμῶντα	ἐπεξελθεῖν	τῷ τοῦ βασιλέως αἵματι, ἔμενον
[2, 6]	τετολμημένοις ἐν φόνῳ τῷ βασιλικῷ	ἐπεξιέναι	τινά, μήτε τὴν οὕτως ἀπρεπῶς
[2, 10]	καὶ τῇ τοῦ πατρὸς μνήμῃ	ἐπεσκιάζετο·	καὶ πλέον ἦν ἐν αὐτῷ
[2, 13]	πιστεύσαντες δὴ οἱ στρατιῶται τοῖς	ἐπεσταλμένοις,	πεισθέντες τε ὑπὸ τῶν χιλιαρχούντων,
[2, 8]	καὶ Εὐφράτου σατράπαι καὶ βασιλεῖς	ἐπέστελλον	συνηδόμενοι αὐτῷ, καὶ εἰ δέοιτο,
[2, 11]	ὃ δὲ τὴν Παιονίαν διαδραμὼν	ἐπέστη	τοῖς τῆς Ἰταλίας ὅροις, καὶ
[2, 11]	καὶ γενναίοις πόνοις τὴν ὁδὸν	ἐπετάχυνε,	μήτε που ἐνδιατρίβων, μήτε διδοὺς
[2, 15]	ὑπαγάγοιτο, νομίσματά τε αὐτοῦ κοπῆναι	ἐπέτρεψε,	καὶ ἀνδριάντων ἀναστάσεσι ταῖς τε
[2, 4]	τε καὶ παντάπασιν οὖσαν ἀργὸν	ἐπέτρεψεν,	ὁπόσην τις βούλεται καὶ δύναται,
[2, 3]	ἐγὼ καὶ οἱ λοιποὶ πάντες	ἐπευφημίζομεν	σοι διδόντες“ τότε δὲ πάντων
[2, 5]	αἰτίας τῆς ὁρμῆς πείθειν τε	ἐπεχείρει	μὴ ἐνθουσιᾶν, μένων καὶ τότε
[2, 11]	τε ἐς τὴν Ῥώμην ἔξοδον	ἐπήγγειλε·	νομάς τε αὐτοῖς διαδοὺς καὶ
[2, 8]	γὰρ διιπταμένη ἡ φήμη πάντα	ἐπῆλθεν	ἔθνη ὅσα τὴν ἀντικειμένην ἤπειρον
[2, 3]	ὁ βίος αὐτῷ διὰ σωφροσύνην	ἐπῃνεῖτο	καὶ τὰ ἐν ταῖς στρατιωτικαῖς
[2, 4]	πανταχόθεν κολασθῆναι κελεύσας, τοῦ μηδένα	ἐπηρεάζεσθαι	μηδὲ ματαίοις ἐγκλήμασι περιπίπτειν προνοούμενος.
[2, 3]	δὴ οὐ τὸν τυχόντα μοι	ἐπηρτημένον	ἀγῶνα πρὸς τὸ ἄξιον ἐμαυτὸν
[2, 6]	κραιπάλην· ἦν γὰρ καὶ τῶν	ἐπὶ	βίῳ μὴ σώφρονι διαβεβλημένων. πείθουσιν
[2, 9]	γλώττης προΐετο ὅσα μὴ ἔφερεν	ἐπὶ	γνώμης. ~θεραπεύσας οὖν διὰ γραμμάτων
[2, 12]	αὐτῷ προσφέρειν τὰς σεβασμίους τιμάς.	ἐπὶ	δὲ τὸν Ἰουλιανὸν εἷς τῶν
[2, 14]	Ἰλλυρικῷ τοῦ στρατιωτικοῦ λείψανον, κατελθὸν	ἐπὶ	Θρᾴκην ἐκέλευεν αὑτῷ συντυχεῖν. ἐξήρτυε
[2, 10]	τῆς οὔπω βεβαίας ἀρχῆς νομίζουσιν.	ἐπὶ	μὲν γὰρ τὸ χαριέντως καὶ
[2, 11]	στρατόπεδα τῆς ἀρχῆς προυβάλετο, μισθοφόρους	ἐπὶ	ῥητοῖς σιτηρεσίοις στρατιώτας καταστησάμενος ἀντὶ
[2, 1]	ἥδε ἡμῶν ἡ ἄφιξις, ἀλλ´	ἐπὶ	σωτηρίᾳ τῇ τε ἡμῶν αὐτῶν
[2, 5]	ἢ ἐπὶ τῇ αὐλείῳ ἢ	ἐπὶ	ταῖς λοιπαῖς εἰσόδοις ἔφευγον. ὀλίγοι
[2, 2]	ἐνταῦθα δορυφοροῦντας, ἀλλὰ καὶ τοὺς	ἐπὶ	ταῖς ὄχθαις τῶν ποταμῶν καὶ
[2, 14]	ὑποδεξάμενος εὐφήμησεν ἥ τε σύγκλητος	ἐπὶ	ταῖς τῆς πόλεως εἰσόδοις προσηγόρευσεν,
[2, 4]	τυραννίδος ἐς εὐπορίαν χρημάτων ἐπινοηθέντα	ἐπί	τε ὄχθαις ποταμῶν καὶ λιμέσι
[2, 10]	τοὺς βασιλεύσαντας πειθήνιον) νῦν δὲ	ἐπὶ	τέλος τε ἀγαγεῖν καὶ ἀνύσαι
[2, 5]	ἣν ἐγκεχείριστο φρουρὰν λιπὼν ἢ	ἐπὶ	τῇ αὐλείῳ ἢ ἐπὶ ταῖς
[2, 5]	λυπήσαντι ὑμᾶς. εἰ δέ {καὶ}	ἐπὶ	τῇ Κομόδου τελευτῇ δυσχεραίνετε, οὐδὲν
[2, 6]	τις βολὴ ἀπὸ τῶν δωμάτων	ἐπὶ	τῇ πομπῇ γένοιτο, ἀνήγαγον αὐτὸν
[2, 8]	τε αὐτοὺς μεγαλοπρεπῶς ἠμείβετο, καὶ	ἐπὶ	τῇ σπουδῇ καὶ ταῖς ὑποσχέσεσι
[2, 13]	σῶσαι ἐδυνήθητε, ἀνάνδρως δὲ προυδώκατε.	ἐπὶ	τηλικούτοις δὴ ἁμαρτήμασί τε καὶ
[2, 14]	τῆς βασιλείας τόπῳ τῶν ἀπεζωσμένων,	ἐπὶ	τὴν ἀνατολὴν ἠπείγετο· ἔτι γὰρ
[2, 9]	γνώμην, ἐλπίζων τε θείᾳ προνοίᾳ	ἐπὶ	τὴν ἀρχὴν {αὐτὸν} καλεῖσθαι, ἀπόπειραν
[2, 11]	προβεβλῆσθαι, ἀπὸ τῆς ἀρκτῴας θαλάσσης	ἐπὶ	τὴν πρὸς μεσημβρίαν βλέπουσαν διῆκον.
[2, 9]	τε ἀσφαλῶς καὶ στῆναι βεβαίως	ἐπὶ	τῆς ἀγορᾶς μέσης, ἐς ὕψος
[2, 9]	τῆς ἀγορᾶς ἀρχὴν ἐγένετο, ἔνθα	ἐπὶ	τῆς δημοκρατίας πρότερον ὁ δῆμος
[2, 5]	τοῖς παροῦσι, ποθοῦντες δὲ τὰς	ἐπὶ	τῆς προγεγενημένης τυραννίδος ἁρπαγάς τε
[2, 4]	τέλη τε πάντα τὰ πρότερον	ἐπὶ	τῆς τυραννίδος ἐς εὐπορίαν χρημάτων
[2, 13]	προσαγορεύσων. ὡς δὲ ἀνελθόντα αὐτὸν	ἐπὶ	τὸ βῆμα προσῆλθον ὁμοθυμαδὸν εὐφημήσοντες,
[2, 2]	Κόμοδος μὲν τέθνηκε, Περτίναξ δὲ	ἐπὶ	τὸ στρατόπεδον βασιλεύσων ἄπεισι. διαδραμούσης
[2, 2]	δὴ τοῦ δήμου συνέθει δρόμῳ	ἐπὶ	τὸ στρατόπεδον. ἠπείγοντο δὲ μάλιστα
[2, 2]	καὶ τῶν λοιπῶν ὅσοι παρῆσαν,	ἐπὶ	τὸ στρατόπεδον ἠπείγοντο. ἤδη δὲ
[2, 2]	ἑαυτόν. ~καὶ πρῶτον ἀρέσκει προελθεῖν	ἐπὶ	τὸ στρατόπεδον καὶ πεῖραν τῆς
[2, 13]	ἀποζωσθῆναι ἐν ἀπογνώσει γενόμενοι ἀναδράμωσιν	ἐπὶ	τὸ στρατόπεδον καὶ τὰ ὅπλα
[2, 3]	ἀπελείπετο. ἡμέρας οὖν καταλαβούσης κατῆλθεν	ἐπὶ	τὸ συνέδριον τῆς βουλῆς οὔτε
[2, 6]	καθέντες δὲ κλίμακα τὸν Ἰουλιανὸν	ἐπὶ	τὸ τεῖχος ἀνεβίβασαν. οὐ γὰρ
[2, 6]	πλῆθος ἀναθορόντα τοῦ σκίμποδος δραμεῖν	ἐπὶ	τὸ τεῖχος καὶ τὰ πραττόμενα
[2, 6]	ἀναγαγόντες δὲ τοὺς εὐφωνοτάτους ἑαυτῶν	ἐπὶ	τὸ τεῖχος προεκήρυττον ὤνιον τὴν
[2, 9]	ὑποδῦναί τε αὐτὸν καὶ ἀράμενον	ἐπὶ	τοῖς νώτοις φέρειν τε ἀσφαλῶς
[2, 2]	ὄχθαις τῶν ποταμῶν καὶ τοὺς	ἐπὶ	τοῖς ὅροις τῆς Ῥωμαίων ἀρχῆς
[2, 9]	ὅθεν αὐτοῦ τὴν μνήμην τιμῶντες	ἐπὶ	τοῖς οὕτως ὠμῶς κατ´ αὐτοῦ
[2, 5]	μόνοι οἱ δορυφόροι, ἀσχάλλοντες μὲν	ἐπὶ	τοῖς παροῦσι, ποθοῦντες δὲ τὰς
[2, 3]	τε ὀκνῶν καὶ μόλις ἀνελθὼν	ἐπὶ	τὸν βασίλειον θρόνον ἔλεξε τοιάδε·
[2, 15]	πάντα λυσιτελῶς τῇ ἑαυτοῦ ἀρχῇ	ἐπὶ	τὸν Νίγρον ἠπείγετο. τῆς μὲν
[2, 3]	Γλαβρίωνος εἷλκεν αὐτὸν καθίζεσθαι κελεύων	ἐπὶ	τοῦ βασιλείου θρόνου. ἦν δὲ
[2, 1]	ἀναθορεῖν τοῦ σκίμποδος, μεῖναι δ´	ἐπὶ	τοῦ σχήματος, καὶ τὸν Λαῖτον
[2, 3]	ἐξ ἰδιωτικοῦ καὶ ἀσήμου γένους	ἐπὶ	τοῦτο ἐλθόντα. εἰ γὰρ καὶ
[2, 8]	πᾶσι κοσμήσαντες ἔξωθεν βασιλικοῖς συμβόλοις.	ἐπὶ	τούτοις δὴ ὁ Νίγρος πάνυ
[2, 13]	τὴν δοθεῖσαν σωτηρίαν, μετεγίνωσκον δὲ	ἐπὶ	τῷ ἀνόπλους ἐλθεῖν, αἰσχρῶς καὶ
[2, 11]	Ῥωμαίοις, πύργους καὶ ἄνδρας φέρειν	ἐπὶ	τῶν νώτων ἐπαίδευεν, οἰόμενος οὕτως
[2, 5]	ἀποκλείσαντες ἐντὸς τείχους ἔμενον φρουρὰς	ἐπὶ	τῶν πύργων καταστήσαντες, ὡς ἀμύνοιντο,
[2, 1]	τῷ Ἐκλέκτῳ εἰσελθόντα καίτοι δοκοῦντα	ἐπὶ	φόνῳ ἥκειν προσειπεῖν τε καὶ
[2, 6]	τινά, μήτε τὴν οὕτως ἀπρεπῶς	ἐπὶ	χρήμασι κηρυχθεῖσαν καὶ πραθεῖσαν ἀρχὴν
[2, 8]	προσηγόρευσε· τήν τε βασίλειον πορφύραν	ἐπιβαλόντες,	καὶ τὰ λοιπὰ τῆς σεβασμίου
[2, 2]	πλουσίοις· ἐκείνοις γὰρ καὶ μάλιστα	ἐπιβουλεύοντα	ᾔδεσαν τὸν Κόμοδον. ἔθεόν τε
[2, 1]	~Ἀνελόντες δὲ τὸν Κόμοδον οἱ	ἐπιβουλεύσαντες,	ὡς ἐν τῷ πρώτῳ συντάγματι
[2, 7]	πυνθανομένους ὅτι μὴ αὐτὸς ἐξ	ἐπιβουλῆς	μνᾶται τὴν ἀρχήν, ἀλλὰ καλούμενος
[2, 5]	κατέλαβεν. εἰ δὲ τοῦτο ἐξ	ἐπιβουλῆς	οἴεσθε γεγενῆσθαι, οὐκ ἐμὸν τὸ
[2, 1]	ἀλλ´ ἀλήθεια πρόσεστι τοῖς λεχθεῖσιν.	ἐπιγνοὺς	δὲ τὰ γεγραμμένα ὁ Περτίναξ,
[2, 4]	βασιλικοῖς κτήμασιν ἐκώλυσεν αὑτοῦ τοὔνομα	ἐπιγράφεσθαι,	εἰπὼν αὐτὰ οὐκ ἴδια τοῦ
[2, 4]	δύο τῆς βασιλείας αὐτῷ προκεχωρηκυίας,	ἐπιδειξαμένου	τε ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ πολλὰ
[2, 7]	δὲ τὸ ἁβροδίαιτον καὶ ἄσεμνον	ἐπιδιδοὺς	ἑαυτόν. εὑρίσκετό τε καὶ τοὺς
[2, 8]	συνευφραίνετο, ἑορταῖς {τε} καὶ θέαις	ἐπιδιδοὺς	ἑαυτόν. τῆς τε ἐς τὴν
[2, 7]	ὡς ἀνάξιον ἧς ἐώνητο ἀρχῆς,	ἐπιδίδωσιν	αὑτὸν τῇ τῆς βασιλείας ἐλπίδι.
[2, 1]	φίλοις, πάντα πυθόμενος τὰ πεπραγμένα	ἐπιδίδωσιν	ἑαυτόν. ~καὶ πρῶτον ἀρέσκει προελθεῖν
[2, 15]	αὐτῷ φιλικώτατα γράμματα δῆθεν, ἱκετεύων	ἐπιδοῦναι	αὑτὸν ἐς τὴν τῆς ἀρχῆς
[2, 5]	τε τοῦ δήμου βοηθείᾳ ἑαυτὸν	ἐπιδοῦναι,	ὃ δὲ {καὶ} τοῖς συμβουλεύουσιν
[2, 14]	ἐν τῇ Ῥώμῃ, καὶ νομὰς	ἐπιδοὺς	τῷ δήμῳ μεγαλοφρόνως, θέας τε
[2, 14]	κατελθὼν ἐς τὴν σύγκλητον λόγους	ἐπιεικεῖς	πάνυ καὶ χρηστῶν ἐλπίδων μεστοὺς
[2, 9]	καὶ χρηστότητα μετὰ σώφρονος καὶ	ἐπιεικοῦς	ἐξουσίας τοῖς ἀρχομένοις παρέσχητο, ὅθεν
[2, 7]	τε περὶ αὐτοῦ διεφοίτα ὡς	ἐπιεικοῦς	καὶ δεξιοῦ καὶ τὸν τοῦ
[2, 1]	εὐτελεῖ τὸ σωμάτιον καὶ καταδήσαντες,	ἐπιθέντες	δὲ δυσὶν οἰκέταις τῶν πιστῶν
[2, 1]	τῆς αὐλείου θύρας νύκτωρ ὀχήματι	ἐπιθέντες	ἐς τὸ προάστειον ἀπέπεμψαν. ὁ
[2, 9]	μὲν ῥᾳθυμίαν τοῦ δὲ ἀνανδρίαν,	ἐπιθέσθαι	τοῖς πράγμασιν. ἀνέπειθε δὲ αὐτὸν
[2, 15]	γνώσει τε τῇ παρὰ Ῥωμαίοις,	ἐπιθῆται	τοῖς πράγμασι καὶ τὴν Ῥώμην
[2, 8]	ἀλόγου ἐλπίδος ἢ μείζονος {ἐλπίδος}	ἐπιθυμίᾳ	ἀνεπειθόμην. ἀλλ´ ἐμὲ καλοῦσι Ῥωμαῖοι,
[2, 15]	τοιαῦτα ἔχων ἐναύσματα ἐς βασιλείας	ἐπιθυμίαν,	θαρρῶν {ἢ} πλούτῳ καὶ γένει
[2, 6]	χρημάτων ἐδιδάχθησαν ἄπληστον καὶ αἰσχρὰν	ἐπιθυμίαν	καταφρόνησίν τε τῆς πρὸς τοὺς
[2, 15]	αὐτοῦ τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν	ἐπιθυμίαν	τῇ τῆς ἐξουσίας κοινωνίᾳ. ἐπιστέλλει
[2, 9]	ὄχθαις Ἴστρου τε καὶ Ῥήνου	ἐπικείμενον,	ἀπεῖργον τοὺς ἐπέκεινα βαρβάρους, φρουρεῖ
[2, 5]	νῦν ἀνόσιον καὶ ὕστερον ὑμῖν	ἐπικίνδυνον	ᾖ. οὐ γάρ τι ἐμαυτῷ
[2, 3]	καὶ τὸ τῆς σπουδῆς ὑπερβάλλον	ἐπίλεκτόν	τε ἐς πρόκρισιν τοσαύτης παρ´
[2, 13]	τὰ ὅπλα ἀναλάβωσι, προύπεμψε λογάδας	ἐπιλέκτους	τε καὶ ὅσους γενναιοτάτους ἠπίστατο,
[2, 14]	πολλὰ δωρησάμενος, καὶ τοὺς ἀκμαιοτάτους	ἐπιλεξάμενος	ἐς τὸ δορυφόρους εἶναι τῆς
[2, 1]	τρυφῆς. πρῶτον δὲ ἔδοξεν αὐτοῖς	ἐπιλέξασθαι	ἄνδρα πρεσβύτην τινὰ καὶ σώφρονα
[2, 7]	ἐσχόλαξε, τῇ μὲν τῶν δημοσίων	ἐπιμελείᾳ	ῥᾳθύμως προσφερόμενος, ἐς δὲ τὸ
[2, 8]	τε πρὸς τὴν τῶν πραγμάτων	ἐπιμέλειαν,	καὶ ἐς τὸ ἁβροδίαιτον ἀνειμένος
[2, 4]	καὶ βασιλέως κτῆμα εἴη, καταλαμβάνειν,	ἐπιμεληθέντι	τε καὶ γεωργήσαντι δεσπότῃ εἶναι.
[2, 4]	τῆς τυραννίδος ἐς εὐπορίαν χρημάτων	ἐπινοηθέντα	ἐπί τε ὄχθαις ποταμῶν καὶ
[2, 13]	καὶ τὰ ὅπλα καταλαβόντες, εἰ	ἐπίοιεν,	ἀποκλείσαιεν αὐτούς. δίκην μὲν δὴ
[2, 6]	ἀπειθοῦς καταστάσεως καὶ ἐς τὰ	ἐπιόντα	ἐγένετο, ἀεὶ αὐτοῖς τῆς φιλοχρηματίας
[2, 14]	ἐς τὰ βασίλεια. τῆς δὲ	ἐπιούσης	κατελθὼν ἐς τὴν σύγκλητον λόγους
[2, 5]	λαλοῦντα τὸν πρεσβύτην οἱ θρασύτεροι	ἐπιπεσόντες	φονεύουσι. δράσαντες τε οὕτως ὠμὸν
[2, 1]	ὅτι δὴ αἰφνιδίως τετελευτήκοι ἀποπληξίας	ἐπιπεσούσης·	καὶ γὰρ ἐνδεχομένων πίστιν ἕξειν
[2, 13]	τε διβολίας καὶ τὰ δόρατα	ἐπισείειν,	ὡς δέει τοῦ τρωθῆναι γυμνοί
[2, 5]	θέλοντες τὴν τοῦ δήμου ἔφοδον	ἐπισταμενοί	τε, ὅτι χαλεπῶς ὁ δῆμος
[2, 1]	Ἔκλεκτος ὀλίγους τῶν συνωμοτῶν ἐπαγόμενοι.	ἐπιστάντες	δὲ αὐτοῦ κεκλεισμένης τῆς οἰκίας
[2, 15]	ἐπιθυμίαν τῇ τῆς ἐξουσίας κοινωνίᾳ.	ἐπιστέλλει	δὲ αὐτῷ φιλικώτατα γράμματα δῆθεν,
[2, 13]	τοὺς τὸν Περτίνακα ἀνῃρηκότας λάβοι.	ἐπιστέλλει	δὲ καὶ ἰδίᾳ μὲν λανθάνοντα
[2, 14]	Νίγρου, τῇ τε Ἀντιοχείᾳ ἐντρυφῶντος,	ἐπιστῆναι	μηδὲ προσδοκώμενος ἤθελεν, ὅπως ἀπαράσκευον
[2, 12]	Σεβῆρον καὶ αὐτῇ τῇ πόλει	ἐπιστησόμενον	ἤκουον, καταφρονήσαντες τοῦ Ἰουλιανοῦ συνίασιν
[2, 13]	κελευομένοις· ἐκπέμπει δὲ καὶ κοινὴν	ἐπιστολὴν	πρὸς τὸ στρατόπεδον, κελεύων καταλιπεῖν
[2, 15]	λοιπαῖς τιμαῖς τὴν δοθεῖσαν χάριν	ἐπιστώσατο.	ἐπεὶ δὲ αὐτῷ τὰ πρὸς
[2, 11]	μείζονα παρὰ τῶν στρατιωτῶν εὔνοιαν	ἐπιστώσατο·	οὐ γὰρ μόνον αὐτὸν συμπονοῦντα
[2, 5]	γὰρ ἀνθρώπων βίῳ ἀνάγκη τέλος	ἐπιτεθῆναι·	τὸ δὲ ὑμᾶς φύλακας καὶ
[2, 13]	οὐδ´ ἔστιν εὑρεῖν δίκην τὴν	ἐπιτεθησομένην	ἀξίαν τῶν πεπραγμένων. σεμνὸν πρεσβύτην
[2, 9]	τε ὀξὺς καὶ τὸ νοηθὲν	ἐπιτελέσαι	ταχύς. οὗτος τοίνυν παρὰ τῶν
[2, 14]	τῷ δήμῳ μεγαλοφρόνως, θέας τε	ἐπιτελέσας,	τοῖς τε στρατιώταις πολλὰ δωρησάμενος,
[2, 7]	προάστεια. θέας τοίνυν αὐτοῖς συνεχῶς	ἐπιτελῶν	ὁ Νίγρος, περὶ ἃς μάλιστα
[2, 9]	μεγάλοι εἰσὶ καὶ πρὸς μάχας	ἐπιτήδειοι	καὶ φονικώτατοι, οὕτω καὶ τὰς
[2, 10]	χαριέντως καὶ μετὰ παιδιᾶς ἀποσκῶψαι	ἐπιτήδειοι	Σύροι, καὶ μάλιστα οἱ τὴν
[2, 7]	ἐς καινοτομίαν τε τῶν καθεστηκότων	ἐπιτήδειον.	ἐνῆν δέ τις αὐτοῖς καὶ
[2, 1]	ἑαυτοὺς δὴ ἀναλογιζόμενοι οὐδένα οὕτως	ἐπιτήδειον	εὕρισκον ὡς Περτίνακα. ἦν δ´
[2, 8]	ὥσπερ δὲ τὸ τοῖς τηλικούτοις	ἐπιτολμᾶν	οὐκ οὔσης εὐλόγου προφάσεως προπετὲς
[2, 3]	ἐπεὶ δὲ αὐτὸν ἅμα τῷ	ἐπιφανῆναι	πάντες ὁμοθυμαδὸν εὐφήμησαν Σεβαστόν τε
[2, 5]	ὡς εἴ τι ὑποπτεύετε, ἑτέροις	ἐπιφέρειν	τὸ ἔγκλημα. ἀλλ´ ὅμως κἀκείνου
[2, 3]	πρῶτα παρῃτεῖτο τῆς ἀρχῆς τὸ	ἐπίφθονον	γῆράς τε προϊσχόμενος συγγνώμης ἐδεῖτο
[2, 8]	τοῖς τε Ἰλλυρικοῖς στρατεύμασι δέον	ἐπιφοιτῆσαι	τὴν ταχίστην καὶ φθάσαι οἰκειωσάμενον
[2, 8]	ὅθεν ἡμῖν καὶ τὸ τῆς	ἐπιχειρήσεως	ἀσφαλές, ἔκ τε τῆς τῶν
[2, 10]	τινα ὑπ´ ἐκείνου διὰ νεότητα	ἐπλημμελεῖτο,	ἀλλ´ οὖν τῇ εὐγενείᾳ καὶ
[2, 7]	ἀμελεῖσθαι διότι τὰς ὑποσχέσεις οὐκ	ἐπλήρου	τῶν χρημάτων, ὑπό τε τοῦ
[2, 12]	αὐτοκράτορα ἀναδείξας κοινωνὸν τῆς βασιλείας	ἐποιεῖτο.	ἡ δὲ σύγκλητος ἐψηφίσατο μὲν
[2, 14]	πάνυ καὶ χρηστῶν ἐλπίδων μεστοὺς	ἐποιεῖτο	πρὸς πάντας, καὶ κοινῇ καὶ
[2, 9]	τὴν ἀρχὴν {αὐτὸν} καλεῖσθαι, ἀπόπειραν	ἐποιεῖτο	τῆς τῶν στρατιωτῶν γνώμης, τὰ
[2, 15]	χάριν ἐς ὕψος ἐξαίρων, ὥσπερ	ἐποίησαν	οἱ κατ´ ἐκεῖνον γράψαντες, οὔτε
[2, 6]	τὸ πεπραγμένον καὶ συμφορὰν κοινὴν	ἐποιοῦντο	οἱ τὴν σύγκλητον βουλὴν νέμοντες
[2, 1]	τοῦ θαλάμου, ὅτι ποτ´ εἴη,	ἐπολυπραγμόνουν,	ἐπεὶ μηδ´ αὐτοῖς διέφερε ταῦτ´
[2, 6]	τῷ τείχει οὔτε ἀπρεπῆ καὶ	ἐπονείδιστον	χρήμασι κτήσασθαι τὴν ἀρχὴν ἠθέλησαν.
[2, 9]	ᾠήθη βλέπειν, φέροντα τὸν Περτίνακα	ἐποχούμενον	διὰ μέσης τῆς ἐν Ῥώμῃ
[2, 2]	ἑορτῆς ἐνεστώσης πρὸ ἡμέρας πάντα	ἐπράττετο.	διαπέμπουσι δή τινας τῶν πιστῶν
[2, 7]	καιρὸν τὰ προειρημένα ἐν Ῥώμῃ	ἐπράττετο,	Συρίας ἡγεῖτο πάσης. πολλὴ δὲ
[2, 11]	στρατιῶται αἰδούμενοι μετὰ προθυμίας πάντα	ἔπραττον.	ὃ δὲ τὴν Παιονίαν διαδραμὼν
[2, 4]	τύχη ἐκώλυσέ τε θαυμαστὰ καὶ	ἐπωφελῆ	τοῖς ὑπηκόοις ἔργα ἐς τέλος
[2, 4]	χρόνῳ πολλὰ σώφρονα καὶ χρηστὰ	ἔργα	ἐλπίδων τε ἀγαθῶν τοῖς ἀρχομένοις
[2, 4]	θαυμαστὰ καὶ ἐπωφελῆ τοῖς ὑπηκόοις	ἔργα	ἐς τέλος ἀχθῆναι. πρῶτον μὲν
[2, 3]	ἡ προεδρία, ἀλλ´ ἐν τοῖς	ἔργοις,	εἴ τις αὐτὴν μὴ καταισχύνει.
[2, 2]	σώφρονα, ἀρετῆς δὲ τῆς ἐν	ἔργοις	ἔμπειρον· ὧν οἱ μὲν πρεσβύτεροι
[2, 14]	οὕτω τετολμημένοις τε καὶ εὐτυχηθεῖσιν	ἔργοις.	ὁ δὲ δῆμος καὶ ἡ
[2, 5]	φονεύουσι. δράσαντες τε οὕτως ὠμὸν	ἔργον,	δέει τῶν τετολμημένων φθάσαι θέλοντες
[2, 5]	σπασάμενοι. τῷ δὲ παραδόξῳ τοῦ	ἔργου	καὶ ἀνελπίστῳ οἱ ἐν τῇ
[2, 14]	λυσιτελὲς αὑτῷ· ὅπερ καὶ ὕστερον	ἔργῳ	δέδεικται. διατρίψας οὖν ὀλίγον χρόνον
[2, 13]	δυνάμει στρατοῦ καὶ συμμάχων πλήθει,	ἔργῳ	ὁρᾶτε· εἴληφθε γοῦν ῥᾳδίως, καὶ
[2, 3]	καὶ τὰ μὲν δεινὰ τῶν	ἔργων	ἀεὶ μνημονεύεται (τὸ γὰρ λυπῆσαν
[2, 10]	εὐανδρίᾳ προύχετε, ἀσκήσει τε πολεμικῶν	ἔργων	ἐγγεγύμνασθε ὑμεῖς μὲν ἀεὶ βαρβάροις
[2, 10]	κόλακάς τε καὶ οὐ πρεπόντων	ἔργων	ὁμοῦ συμβούλους τε καὶ ὑπηρέτας.
[2, 2]	οἳ τὴν πεῖραν αὐτοῦ τῶν	ἔργων	φέρουσι διὰ μνήμης. τό τε
[2, 12]	τέλος. ὃ μὲν οὖν εὑρεθεὶς	ἔρημός	τε καὶ ὑπὸ πάντων καταλειφθείς,
[2, 11]	καὶ τάφρων ἢ ὀρῶν προβλήμασιν	ἐρήμῳ	τε γῇ καὶ δυσβάτῳ φράξας
[2, 10]	τε Ῥωμαίων ἀρχὴν μὴ περιιδεῖν	ἐρριμμένην,	ἣ πρότερον μὲν μέχρι Μάρκου
[2, 6]	{τε} πᾶσαν τὴν ὁδὸν συμβουλεύοντες	ἐρριμμένην	τὴν ἀρχὴν ἁρπάσαι, ἀφειδῶς δὲ
[2, 8]	ἄνωθεν ἀρχὴν μὴ περιιδεῖν αἰσχρῶς	ἐρριμμένην.	ὥσπερ δὲ τὸ τοῖς τηλικούτοις
[2, 9]	τῶν Ῥωμαίων διαλεγόμενος, ὡς παντάπασιν	ἔρριπται	οὐδενὸς ὄντος τοῦ γενναίως ἢ
[2, 3]	αὐτόν, καίτοι δοκοῦντα ψύχης εἶναι	ἐρρωμένης	καὶ πρὸς πάντα ἀνδρεῖον, τὰ
[2, 11]	εὐδαιμονίας παρασχούσης τῆς φύσεως Ἰταλιώταις,	ἔρυμα	ἄρρηκτόν τε καὶ αὐτῶν προβεβλῆσθαι,
[2, 9]	λαβόμενος ὁ Σεβῆρος εὐμαρῶς αὐτοὺς	ἐς	ἃ ἐβούλετο ὑπηγάγετο, προσποιούμενος οὐχ
[2, 3]	πάντων τῶν εὐπατριδῶν (ἀνέφερε γοῦν	ἐς	Αἰνείαν τὸν Ἀφροδίτης καὶ Ἀγχίσου
[2, 3]	βασιλέα εὐγενέστατον τὴν ἀρχὴν μεταπεσοῦσαν	ἐς	ἄνδρα ἐξ ἰδιωτικοῦ καὶ ἀσήμου
[2, 10]	τε ἐγγεγύμνασθε, καὶ πάντως ὑμῖν	ἐς	ἀνδρείαν ὑπάρχει γενναῖα ἐφόδια, ὡς
[2, 15]	πως ἄρα τοιαῦτα ἔχων ἐναύσματα	ἐς	βασιλείας ἐπιθυμίαν, θαρρῶν {ἢ} πλούτῳ
[2, 9]	ἀνὴρ τὸ μὲν γένος Λίβυς,	ἐς	δὲ πραγμάτων διοίκησιν γενναῖος ἅμα
[2, 11]	τε καὶ τοὺς δήμους προσειπεῖν,	ἐς	δὲ τὴν Ῥώμην ἠπείγετο. ὡς
[2, 7]	τῶν δημοσίων ἐπιμελείᾳ ῥᾳθύμως προσφερόμενος,	ἐς	δὲ τὸ ἁβροδίαιτον καὶ ἄσεμνον
[2, 4]	ἔδωκέ τε γεωργοῦσιν ἀτέλειαν πάντων	ἐς	δέκα ἔτη καὶ διὰ παντὸς
[2, 10]	τὰ πλεῖστα τῶν γινομένων οὐκ	ἐς	ἐκεῖνον ἀνεφέρομεν, ἀλλ´ ἐς τοὺς
[2, 2]	θανάτου αἰτία, διάφοροι δὲ οὖσαι	ἐς	ἓν τέρμα βίου συντελοῦσιν. ἀλλ´
[2, 14]	τινα λέγων ὑπηγάγετο τοὺς πλείστους	ἐς	εὔνοιαν καὶ πίστιν ὧν ὑπισχνεῖτο.
[2, 4]	καὶ ἀμέριμνον βίον μεταχθέντας ῥᾷστα	ἐς	εὔνοιαν ᾠκειώσατο. τῆς τε ἡμέρου
[2, 4]	τὰ πρότερον ἐπὶ τῆς τυραννίδος	ἐς	εὐπορίαν χρημάτων ἐπινοηθέντα ἐπί τε
[2, 14]	ἀρχομένοις παρέξειν, καὶ πάντα πράξειν	ἐς	ζῆλον τῆς Μάρκου ἀρχῆς, ἕξειν
[2, 9]	καὶ τιμᾶσθαι. μένει δὲ καὶ	ἐς	ἡμᾶς ἐν ἐκείνῳ τῷ χωρίῳ
[2, 7]	δὲ κοῦφον τὸ Σύρων ἔθνος,	ἐς	καινοτομίαν τε τῶν καθεστηκότων ἐπιτήδειον.
[2, 10]	Μάρκου σεμνοπρεπῶς διοικουμένη σεβάσμιος ἐφαίνετο,	ἐς	Κόμμοδον δὲ μεταπεσοῦσα, εἰ καί
[2, 5]	τι μέγα ἢ βαρὺ πρεσβύτῃ	ἐς	μακρὸν γῆρας ἐνδόξως ἐλάσαντι. παντὶ
[2, 13]	τοῦ Ἰουλιανοῦ ἀναίρεσις, ἤρθη καὶ	ἐς	μειζόνων πραγμάτων ἐλπίδα, καὶ σοφίσματι
[2, 11]	ἀπηλλαγμένοι, γεωργίᾳ καὶ εἰρήνῃ προσεῖχον.	ἐς	ὅσον μὲν γὰρ ὑπὸ δημοκρατίας
[2, 15]	ἀνενεγκών, ὡς ἂν μᾶλλον αὐτὸν	ἐς	πίστιν ὑπαγάγοιτο, νομίσματά τε αὐτοῦ
[2, 13]	{τῷ} ἀργύρῳ καὶ {τῷ} χρυσῷ	ἐς	πομπὴν κεκοσμημένα, τάς τε ζώνας
[2, 11]	τούς τε ἐλέφαντας πάντας, οἳ	ἐς	πομπὴν ὑπηρετοῦσι Ῥωμαίοις, πύργους καὶ
[2, 9]	ὑποσημαίνοντα, χρησμοί τε καὶ ὅσα	ἐς	πρόγνωσιν τῶν μελλόντων σύμβολα φαίνεται·
[2, 3]	τῆς σπουδῆς ὑπερβάλλον ἐπίλεκτόν τε	ἐς	πρόκρισιν τοσαύτης παρ´ ὑμῖν εὐγενείας,
[2, 8]	καλέσας τούς τε πανταχόθεν στρατιώτας	ἐς	ῥητὴν ἡμέραν, τοῦ τε λοιποῦ
[2, 10]	ἐτόλμησαν, μηδέ τι περὶ τῆς	ἐς	Ῥώμην ἀφόδου βουλεύσασθαι ἐθάρρησαν, ἀγαπητῶς
[2, 12]	ὁδοὺς διανείμαντες αὑτούς, πολλοὶ δ´	ἐς	Ῥώμην νύκτωρ λανθάνοντες εἰσῄεσαν, τὰ
[2, 10]	τε καὶ ὑπηρέτας. ἐπεὶ δὲ	ἐς	σεμνὸν πρεσβύτην, οὗ τῆς ἀνδρείας
[2, 4]	ἐξ ὠμῆς καὶ ἐφυβρίστου τυραννίδος	ἐς	σώφρονα καὶ ἀμέριμνον βίον μεταχθέντας
[2, 6]	τῇ πομπῇ γένοιτο, ἀνήγαγον αὐτὸν	ἐς	τὰ βασίλεια, μηδενὸς τῶν δημοτῶν
[2, 14]	ἱεροῖς νόμῳ βασιλικῷ καλλιερήσας, ἀνῆλθεν	ἐς	τὰ βασίλεια. τῆς δὲ ἐπιούσης
[2, 9]	τῶν Παιόνων γνώμην, διέπεμπε καὶ	ἐς	τὰ γειτνιῶντα ἔθνη καὶ πρὸς
[2, 6]	ἀπρεποῦς καὶ ἀπειθοῦς καταστάσεως καὶ	ἐς	τὰ ἐπιόντα ἐγένετο, ἀεὶ αὐτοῖς
[2, 6]	οἵ τε ἐν ἀξιώσεσιν ὄντες	ἐς	τὰ πορρωτάτω τῆς πόλεως κτήματα
[2, 4]	τῇ πατρῴᾳ μένειν οἰκίᾳ, καὶ	ἐς	τὰ συνήθη προϊόντα διδασκαλεῖα καὶ
[2, 14]	τῶν πόνων γενναῖον καὶ τὸ	ἐς	τὰ τολμώμενα ἅμα τῷ θαρραλέῳ
[2, 4]	καὶ ἐπωφελῆ τοῖς ὑπηκόοις ἔργα	ἐς	τέλος ἀχθῆναι. πρῶτον μὲν γὰρ
[2, 8]	τε ἀπ´ ἐκείνων τῶν ἐθνῶν	ἐς	τὴν Ἀντιόχειαν ὡς πρὸς βασιλέα
[2, 9]	καὶ ἀληθῆ τότε πιστεύεται ὅταν	ἐς	τὴν ἀπόβασιν εὐτυχηθῇ. τὰ μὲν
[2, 7]	δ´ οὖν Ἰουλιανὸς ἐπεὶ παρῆλθεν	ἐς	τὴν ἀρχήν, τρυφαῖς εὐθέως καὶ
[2, 8]	Ἀντιοχείας τὸν Νίγρον ἄγουσι καὶ	ἐς	τὴν αὐτοῦ οἰκίαν καθιστᾶσιν, οὐκέτι
[2, 4]	αὐτοῦ ἤδη μειράκιον ὄντα μηδὲ	ἐς	τὴν βασίλειον αὐλὴν ἀναγαγεῖν, ἀλλ´
[2, 2]	ἐπειδὴ προσῄει καὶ τὸ περίορθρον,	ἐς	τὴν βασίλειον αὐλὴν ἀνήγαγον τὸν
[2, 6]	τῶν ὅπλων αὐτὸν ἀνάξειν ἀδεῶς	ἐς	τὴν βασίλειον αὐλήν. ἐπεὶ δὲ
[2, 3]	ὑπὲρ τῆς βασιλείας θυσίας τελέσας	ἐς	τὴν βασίλειον ἐπανῆλθεν αὐλήν. ~ἐπεὶ
[2, 9]	ὅρκον ἀφοσιώσασθαι ὁ Σεβῆρος ἐπανελθὼν	ἐς	τὴν οἰκίαν ἑσπέρας καταλαβούσης ἐς
[2, 12]	μέρος διασκεδάσας ἐκεῖνος κελεύει παρεισδύεσθαι	ἐς	τὴν πόλιν. οἳ δὲ κατὰ
[2, 14]	παντὶ τῷ λοιπῷ στρατῷ ὡπλισμένῳ	ἐς	τὴν Ῥώμην ἀφικνεῖται, ἔκπληξίν τε
[2, 8]	θέαις ἐπιδιδοὺς ἑαυτόν. τῆς τε	ἐς	τὴν Ῥώμην ἀφόδου, ἐφ´ ἣν
[2, 11]	μάλιστα εὐστελέστατα ἐκέλευσε, τήν τε	ἐς	τὴν Ῥώμην ἔξοδον ἐπήγγειλε· νομάς
[2, 14]	βασίλεια. τῆς δὲ ἐπιούσης κατελθὼν	ἐς	τὴν σύγκλητον λόγους ἐπιεικεῖς πάνυ
[2, 15]	γράμματα δῆθεν, ἱκετεύων ἐπιδοῦναι αὑτὸν	ἐς	τὴν τῆς ἀρχῆς φροντίδα· δεῖσθαι
[2, 8]	τὴν τῶν πραγμάτων ἐπιμέλειαν, καὶ	ἐς	τὸ ἁβροδίαιτον ἀνειμένος τοῖς Ἀντιοχεῦσι
[2, 4]	ἔν τε ὁδῶν πορείαις καταλύσας	ἐς	τὸ ἀρχαῖον καὶ ἐλεύθερον ἀφῆκεν.
[2, 14]	δωρησάμενος, καὶ τοὺς ἀκμαιοτάτους ἐπιλεξάμενος	ἐς	τὸ δορυφόρους εἶναι τῆς βασιλείας
[2, 6]	μή τις ἄρα δόλος εἴη	ἐς	τὸ ἐκδικηθῆναι τὸν ἐκείνου φόνον·
[2, 7]	μάλιστα ἐσπουδάκασι, καὶ διδοὺς ἄνεσιν	ἐς	τὸ ἑορτάξειν καὶ εὐφραίνεσθαι, ἅτε
[2, 3]	τῷ θάρσος καὶ προθυμίαν ἐνέβαλεν	ἐς	τὸ ἑτοίμως ὑποδέξασθαι τὰ ἐγκεχειρισμένα
[2, 3]	τοῦ λελυπηκότος. οὐδ´ εἴ τις	ἐς	τὸ κοινὸν χρηστὴ γένοιτο μεταβολή,
[2, 10]	ἐκείνου μνήμην, συγκαλέσας τε αὐτοὺς	ἐς	τὸ πεδίον, καὶ βήματος αὐτῷ
[2, 13]	Σεβήρου ἐγένοντο, ἠγγέλησάν τε ἀφικόμενοι	ἐς	τὸ πεδίον, οὗ αὐτοὺς ὁ
[2, 1]	αὐλείου θύρας νύκτωρ ὀχήματι ἐπιθέντες	ἐς	τὸ προάστειον ἀπέπεμψαν. ὁ δὲ
[2, 13]	ἑορτάζοντος βασιλέως προπομπεύειν, ὀμόσαι τε	ἐς	τὸ Σεβήρου ὄνομα, καὶ μετ´
[2, 5]	ὁ δῆμος διοίσει τὰ πεπραγμένα,	ἐς	τὸ στρατόπεδον δρόμῳ ἀναχωρήσαντες πάσας
[2, 12]	ἤκουον, καταφρονήσαντες τοῦ Ἰουλιανοῦ συνίασιν	ἐς	τὸ συνέδριον, τῶν ὑπάτων κελευσάντων,
[2, 3]	καὶ ἀφειδέσι μεγαλοδωρίαις ἐντρυφᾶν τὴν	ἐς	τὸ σωφρονέστερον καὶ μεμετρημένον διὰ
[2, 14]	τῆς πόλεως εἰσόδοις προσηγόρευσεν, ἀνελθὼν	ἐς	τὸ τοῦ Διὸς τέμενος καὶ
[2, 8]	τε ἦν ὅστις οὐχ ἑκὼν	ἐς	τὸ ὑπακούειν αὐτῷ ἠπείγετο, πρεσβεῖαί
[2, 13]	Σεβήρου στρατῷ, ὁπηνίκα ἂν στῶσιν	ἐς	τὸν βασιλέα ἀποβλέποντες μετέωρόν τε
[2, 6]	ὡς προείρηται. ~ἐπειδὴ δὲ διεφοίτησεν	ἐς	τὸν δῆμον ἡ τοῦ βασιλέως
[2, 13]	ἔτι βασιλέα ὑμᾶς δορυφορεῖν καὶ	ἐς	τὸν ὅρκον ἀσεβήσαντας καὶ ἐμφυλίῳ
[2, 11]	ἀρχὴν ἐξέτειναν. ἐξ οὗ δὲ	ἐς	τὸν Σεβαστὸν περιῆλθεν ἡ μοναρχία,
[2, 10]	οὐκ ἐς ἐκεῖνον ἀνεφέρομεν, ἀλλ´	ἐς	τοὺς περὶ αὐτὸν κόλακάς τε
[2, 8]	πάλαι γνώριμον· οὐδ´ ἂν νῦν	ἐς	ὑμᾶς παρῆλθον ταῦτα δημηγορήσων, εἰ
[2, 1]	ἐκραιπάλων, οἳ δὲ ἐγρηγορότες κἀκεῖνοι	ἐς	ὕπνον κατεφέροντο κατεχούσαις τε ταῖς
[2, 9]	ἐς τὴν οἰκίαν ἑσπέρας καταλαβούσης	ἐς	ὕπνον κατηνέχθη, μέγαν δὲ καὶ
[2, 9]	βεβαίως ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς μέσης,	ἐς	ὕψος ἄραντα τὸν Σεβῆρον ὡς
[2, 3]	τι ἄλλο τῶν βασιλικῶν συμβόλων	ἐς	ὕψος ἀρθῆναι πρὶν ἢ μαθεῖν
[2, 15]	διηγήσομαι, οὐδὲν οὔτε πρὸς χάριν	ἐς	ὕψος ἐξαίρων, ὥσπερ ἐποίησαν οἱ
[2, 6]	καὶ φράξαντες αὑτοὺς οἱ στρατιῶται	ἐς	φάλαγγος σχῆμα ὡς, εἰ δέοι,
[2, 9]	ἐπαιωρουμένου ἐλπίσι, διηγγέλλετο τὰ πραττόμενα	ἔς	τε Παίονας καὶ Ἰλλυριοὺς καὶ
[2, 8]	ἀθροίσαντες, καὶ προπομπεύοντος τοῦ πυρός,	ἔς	τε τὰ ἱερὰ τῆς Ἀντιοχείας
[2, 2]	καὶ Σεβαστὸν προσεῖπον τὸν Περτίνακα·	ἔς	τε τὸ ἐκείνου ὄνομα τοὺς
[2, 4]	γὰρ ἁρπάζειν τε καὶ ὑβρίζειν	ἔς	τε τὸ εὔτακτον καὶ κόσμιον
[2, 4]	μήτε παίειν τινὰ τῶν παριόντων,	ἔς	τε τὸ κόσμιον καὶ εὔτακτον
[2, 7]	τε καὶ ἀμφιβόλοις ἡδοναῖς σκώπτειν.	ἔς	τε τὸν ἱππόδρομον, ὅπου μάλιστα
[2, 3]	καὶ αἰδοῦς παρ´ αὐτῶν τυχὼν	ἔς	τε τὸν τοῦ Διὸς νεὼν
[2, 1]	καὶ ἡμῖν σωτήριον τὸ πραττόμενον	ἔσεσθαι	προσδοκῶμεν“ πρὸς ταῦτα ὁ Περτίναξ
[2, 8]	εἴ ποτε καὶ μάθοιεν, ὁμογνώμονας	ἔσεσθαι	τῇ τε Ῥωμαίων εὐχῇ καὶ
[2, 13]	δὲ ἐν μόναις ταῖς πομπικαῖς	ἐσθῆσι	δαφνηφοροῦντες ἠπείγοντο. ὡς δὲ πρὸς
[2, 13]	τάς τε ζώνας καὶ τὰς	ἐσθῆτας	καὶ εἴ τι σύμβολον ἔφερον
[2, 13]	καὶ ἀποδύσαντας εἴ τινας περίκεισθε	ἐσθῆτας	στρατιωτικάς, γυμνοὺς ἀποπέμπειν. παραγγέλλω τε
[2, 12]	συνελθόντες τοίνυν περὶ τῶν πρακτέων	ἐσκέπτοντο,	τοῦ Ἰουλιανοῦ ἔτι ὄντος ἐν
[2, 13]	μὲν ὑμῶν καὶ σοφίᾳ κρείττους	ἐσμὲν	καὶ δυνάμει στρατοῦ καὶ συμμάχων
[2, 2]	ὑπακούσωσι τῇ τοῦ Περτίνακος ἀρχῇ	ἐσομένην	γὰρ σώφρονα μὴ πάνυ τι
[2, 6]	μή τι δεινὸν ἐκ τῆς	ἐσομένης	ἀρχῆς παρόντες πάθοιεν· οἱ δὲ
[2, 10]	εὑρίσκεσθαι τὸν ἄξιον τῆς ἀρχῆς	ἐσόμενον,	σπάνει τοῦ μετὰ ἀνδρείας καὶ
[2, 12]	σύγκλητον καταπέμπει γράμματα, δι´ ὧν	ἐσπένδετο	δὴ πρὸς τὸν Σεβῆρον καὶ
[2, 6]	εἶναι, ἑστιωμένῳ {δὴ} περὶ δείλην	ἑσπέραν	διηγγέλη τὸ στρατιωτικὸν κήρυγμα παρὰ
[2, 9]	Σεβῆρος ἐπανελθὼν ἐς τὴν οἰκίαν	ἑσπέρας	καταλαβούσης ἐς ὕπνον κατηνέχθη, μέγαν
[2, 7]	ὁ Νίγρος, περὶ ἃς μάλιστα	ἐσπουδάκασι,	καὶ διδοὺς ἄνεσιν ἐς τὸ
[2, 10]	οὕς φασι περὶ τὸν Νίγρον	ἐσπουδακέναι·	τὰ δ´ ἄλλα ἔθνη καὶ
[2, 4]	βαρβάρων, ὅσοι πρότερον ἀφηνίαζον ἢ	ἐστασίαζον,	φόβῳ τε καὶ μνήμῃ τῆς
[2, 13]	ὁρίσαι θέλῃ τὴν ἀξίαν τιμωρίαν,	ἐστέ.	ἀλλὰ τί μὲν χρὴ παθεῖν
[2, 8]	Ἀντιόχειαν ὡς πρὸς βασιλέα ὁμολογούμενον	ἐστέλλοντο.	οἵ τ´ ἐπέκεινα Τίγριδος καὶ
[2, 10]	καὶ ἀνύσαι ταῦτα ἅπερ ὑμῖν	ἐστὶ	κεχαρισμένα, τήν τε Ῥωμαίων ἀρχὴν
[2, 10]	ἐτόλμησαν. κἀμοὶ δὲ δι´ εὐχῆς	ἐστί,	πρότερον μὲν οὐδέποτε ἀντιποιησαμένῳ τοιαύτης
[2, 13]	ῥᾳδίως, καὶ ἀκονιτί γε ἑαλώκατε.	ἔστι	δ´ ἐν ἐμοὶ ὅ τι
[2, 10]	προκαταλαβόντες, ἔνθα ἡ βασίλειος ἔστιν	ἑστία·	κἀκεῖθεν ὁρμώμενοι τὰ λοιπὰ εὐμαρῶς
[2, 3]	ἐπείπερ ἱδρύθη ἐν τῇ βασιλείῳ	ἑστίᾳ	τῶν τε στρατιωτῶν αὐτὸν καὶ
[2, 8]	μεγάλα τῶν τετολμημένων εὐλαβὲς ἴσως	ἐστὶν	ὑμῖν πάλαι γνώριμον· οὐδ´ ἂν
[2, 10]	Ῥώμην προκαταλαβόντες, ἔνθα ἡ βασίλειος	ἔστιν	ἑστία· κἀκεῖθεν ὁρμώμενοι τὰ λοιπὰ
[2, 13]	τετολμημένα τιμωρίαν ζητεῖ τις, οὐδ´	ἔστιν	εὑρεῖν δίκην τὴν ἐπιτεθησομένην ἀξίαν
[2, 6]	δὲ ἐν εὐπορίᾳ χρημάτων εἶναι,	ἑστιωμένῳ	{δὴ} περὶ δείλην ἑσπέραν διηγγέλη
[2, 6]	βασιλέας· τοὐναντίον δὲ καὶ πόρρωθεν	ἑστῶτες	ἐβλασφήμουν καὶ κακῶς ἠγόρευον ἅτε
[2, 9]	καὶ ῥῖψαι, αὐτῷ δὲ ἄλλως	ἑστῶτι	ὑποδῦναί τε αὐτὸν καὶ ἀράμενον
[2, 10]	αὐτῷ τὸ ἐλεούμενον ἐφ´ οἷς	ἐσφάλλετο	ἢ τὸ μισούμενον, ἐπεὶ τὰ
[2, 11]	ταῦτα τῷ Ἰουλιανῷ ἀπηγγέλλετο, ἐν	ἐσχάτῃ	ἀπογνώσει ἦν, τοῦ μὲν Ἰλλυρικοῦ
[2, 2]	διὰ τιμῆς τε καὶ θαύματος	ἔσχετε.	δίδωσί τε ἡμῖν ἡ τύχη
[2, 7]	ἀρχήν, τρυφαῖς εὐθέως καὶ κραιπάλαις	ἐσχόλαξε,	τῇ μὲν τῶν δημοσίων ἐπιμελείᾳ
[2, 1]	ὃν οὐκ ἀπέκτεινε, τῶν Μάρκου	ἑταίρων	τε καὶ στρατηγῶν ἐντιμότατον γενόμενον,
[2, 3]	ἀναγαγόντων, φροντίσι μεγίσταις τὴν γνώμην	ἐταράττετο·	πάνυ τε αὐτόν, καίτοι δοκοῦντα
[2, 11]	τότε μετὰ τοσούτου στρατοῦ εἰκότως	ἐταράττοντο	τῷ ἀήθει τοῦ πράγματος· οὔτε
[2, 5]	πεπραγμένα, ὡς εἴ τι ὑποπτεύετε,	ἑτέροις	ἐπιφέρειν τὸ ἔγκλημα. ἀλλ´ ὅμως
[2, 13]	καὶ ὅσους γενναιοτάτους ἠπίστατο, δι´	ἑτέρων	ὁδῶν καὶ ἀτραπῶν, ὡς λαθόντες
[2, 4]	γεωργοῦσιν ἀτέλειαν πάντων ἐς δέκα	ἔτη	καὶ διὰ παντὸς δεσποτείας ἀμεριμνίαν.
[2, 15]	καὶ τοιούτου τήν τε ἡλικίαν	ἔτι	ἀκμάζοντος αὐτὸν ὄντα πρεσβύτην καὶ
[2, 13]	δὲ μήτε ὅσιον μήτε δίκαιον	ἔτι	βασιλέα ὑμᾶς δορυφορεῖν καὶ ἐς
[2, 14]	ἀπεζωσμένων, ἐπὶ τὴν ἀνατολὴν ἠπείγετο·	ἔτι	γὰρ μέλλοντος καὶ ὑπτιάζοντος τοῦ
[2, 14]	καὶ προσποιήσασθαι πᾶν ὁτιοῦν ἱκανώτατος,	ἔτι	δ´ ἀνύσαι καὶ τὸ χρειῶδες
[2, 3]	Ἀγχίσου τὴν τοῦ γένους διαδοχήν)	ἔτι	δὲ καὶ τὴν ὕπατον ἀρχὴν
[2, 5]	ἀνεχώρουν σεμνοῦ βασιλέως γῆρας αἰδούμενοι·	ἔτι	δὲ λαλοῦντα τὸν πρεσβύτην οἱ
[2, 2]	τό τε βάρβαρον οὐ χρήμασιν	ἔτι	θεραπεύσομεν, πείρᾳ δὲ ὧν πρὸς
[2, 4]	ἐλεύθερον ἀφῆκεν. ἐμέλλησε δ´ ἂν	ἔτι	καὶ πλείονα, ὥς γε τὰ
[2, 12]	~μελλόντων δὲ τῶν Ἰουλιανοῦ στρατιωτῶν	ἔτι	καὶ τὰ πρὸς πόλεμον ἕτοιμα
[2, 12]	τῶν πρακτέων ἐσκέπτοντο, τοῦ Ἰουλιανοῦ	ἔτι	ὄντος ἐν τῇ βασιλείῳ αὐλῇ
[2, 1]	ἐλπίδος μόνος τε τῶν πατρῴων	ἔτι	περιλειπόμενος φίλων ἐθαύμαζον ἐπ´ ἐμοὶ
[2, 6]	βουλῆς ὅσοι τε εὐπατρίδαι ἢ	ἔτι	πλούσιοι, λείψανα ὀλίγα τῆς Κομόδου
[2, 10]	τῆς ἀνδρείας τε καὶ χρηστότητος	ἔτι	ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν ἡ μνήμη
[2, 2]	ὁ δῆμος μελλόντων καὶ ὀκνούντων	ἔτι	τῶν στρατιωτῶν Σεβαστόν τε ἀναγορεύει
[2, 12]	πολέμιοι ἔνδον ἦσαν τοῦ Ἰουλιανοῦ	ἔτι	ὑπτιάζοντος καὶ τὰ πραττόμενα ἀγνοοῦντος.
[2, 7]	εὐφραίνεσθαι, ἅτε ποιῶν κεχαρισμένα, εἰκότως	ἐτιμᾶτο.	~ἅπερ εἰδώς, καλέσας τούς τε
[2, 12]	ἔτι καὶ τὰ πρὸς πόλεμον	ἕτοιμα	ποιούντων, ἀγγέλλεται ὁ Σεβῆρος ἤδη
[2, 3]	καὶ προθυμίαν ἐνέβαλεν ἐς τὸ	ἑτοίμως	ὑποδέξασθαι τὰ ἐγκεχειρισμένα ἐλπίδα τε
[2, 11]	οὐδὲ τῆς πόλεως προελθεῖν Ἰουλιανὸς	ἐτόλμα·	διέπεμπέ τε, τῶν στρατιωτῶν δεόμενος
[2, 10]	πομπῆς μᾶλλον ἢ ἀνδρείας ὑπηρέται,	ἐτόλμησαν.	κἀμοὶ δὲ δι´ εὐχῆς ἐστί,
[2, 10]	μηδὲ προελθεῖν τῆς αὑτῶν χώρας	ἐτόλμησαν,	μηδέ τι περὶ τῆς ἐς
[2, 11]	οὔτε δὲ ἀντιστῆναι ἢ κωλῦσαι	ἐτόλμων,	ὑπήντων δὲ δαφνηφοροῦντες καὶ πύλαις
[2, 3]	τὸ μὲν μεγάλα καὶ ὡς	ἔτυχε	χαρίζεσθαι οὐκ ἂν περιγένοιτο, εἰ
[2, 2]	λοιποὶ τῆς πόλεως ἐπάρχοντα τοσούτων	ἐτῶν	ἀεὶ διὰ τιμῆς τε καὶ
[2, 15]	βίον. ἐμοὶ δὲ σκοπὸς ὑπάρχει	ἐτῶν	ἑβδομήκοντα πράξεις πολλῶν βασιλέων συντάξαντι
[2, 10]	ἐξ ὧν ἡγεμονεύσαντες ἐκεῖσε διῳκήσαμεν,	εὖ	ἴστε, οὔτε ἐμοῦ ῥᾳθυμίαν ἢ
[2, 10]	πλήθει σύμπαντες καὶ καθ´ ἕνα	εὐανδρίᾳ	προύχετε, ἀσκήσει τε πολεμικῶν ἔργων
[2, 10]	νεότητα ἐπλημμελεῖτο, ἀλλ´ οὖν τῇ	εὐγενείᾳ	καὶ τῇ τοῦ πατρὸς μνήμῃ
[2, 13]	ἀνδρείας ἐναρέτου ἐκτήσαντο ἢ δι´	εὐγένειαν	διεδέξαντο, ταύτην αἰσχρῶς καὶ ἀτίμως
[2, 3]	ἐν τῇ συγκλήτῳ βουλῇ τινων	εὐγένειαν,	οὓς ὑπώπτευεν οὐκ ἀνεξομένους μετὰ
[2, 3]	ἐς πρόκρισιν τοσαύτης παρ´ ὑμῖν	εὐγενείας,	οὐκ ἔχον κολακείας ὑποψίαν ἀλλὰ
[2, 3]	πράξεσιν ἦν εὐκλεής, ἀλλ´ ὅσον	εὐγενείας	χάριν πολὺ τῶν εὐπατριδῶν ἀπελείπετο.
[2, 3]	ὑπώπτευεν οὐκ ἀνεξομένους μετὰ βασιλέα	εὐγενέστατον	τὴν ἀρχὴν μεταπεσοῦσαν ἐς ἄνδρα
[2, 3]	βασιλείου θρόνου. ἦν δὲ ἐκεῖνος	εὐγενέστατος	μὲν πάντων τῶν εὐπατριδῶν (ἀνέφερε
[2, 15]	ἀρχῆς φροντίδα· δεῖσθαι γὰρ ἀνδρὸς	εὐγενοῦς	καὶ τοιούτου τήν τε ἡλικίαν
[2, 7]	Ἀντιόχειαν κατοικοῦντες, μεγίστην πόλιν καὶ	εὐδαίμονα,	σχεδὸν παρὰ πάντα τὸν ἐνιαυτὸν
[2, 14]	μήτε συκοφαντοῦντος ἀνέξεσθαι, ἀλλὰ βαρυτάτην	εὐδαιμονίαν	τοῖς ἀρχομένοις παρέξειν, καὶ πάντα
[2, 11]	καὶ τοῦτο μετὰ τῆς ἄλλης	εὐδαιμονίας	παρασχούσης τῆς φύσεως Ἰταλιώταις, ἔρυμα
[2, 7]	μὲν ἡλικίαν ἤδη μετρίως προβεβηκώς,	εὐδοκιμήσας	δὲ ἐν πολλαῖς καὶ μεγάλαις
[2, 1]	πολλαῖς στρατιωτικαῖς τε καὶ πολιτικαῖς	εὐδοκιμήσας	πράξεσι, πολλὰ δὲ κατὰ Γερμανῶν
[2, 14]	τὰ τολμώμενα ἅμα τῷ θαρραλέῳ	εὔελπι.	ἐπεὶ τοίνυν ὅ τε δῆμος
[2, 3]	οὐ μικρὸν ἐμποιεῖ. μεγάλων γὰρ	εὐεργεσιῶν	προϋπαρχουσῶν τὸ ἰσότιμον δυσέφικτον ἀεὶ
[2, 4]	γε τὰ τῆς προαιρέσεως ἐνεδείκνυτο,	εὐεργετήσειν	τοὺς ὑπηκόους, ἐπεὶ καὶ τοὺς
[2, 7]	παρῆλθεν ἐς τὴν ἀρχήν, τρυφαῖς	εὐθέως	καὶ κραιπάλαις ἐσχόλαξε, τῇ μὲν
[2, 8]	δηλώσατε. τοιαῦτά τινα εἰπόντος αὐτοῦ,	εὐθέως	τὸ στρατιωτικὸν πᾶν καὶ τὸ
[2, 3]	ἐν ταῖς στρατιωτικαῖς πράξεσιν ἦν	εὐκλεής,	ἀλλ´ ὅσον εὐγενείας χάριν πολὺ
[2, 1]	ὑπὸ τοῦ δήμου· ὅθεν κἀκείνοις	εὐκταῖον	καὶ ἡμῖν σωτήριον τὸ πραττόμενον
[2, 8]	πρὸς τὰ μεγάλα τῶν τετολμημένων	εὐλαβὲς	ἴσως ἐστὶν ὑμῖν πάλαι γνώριμον·
[2, 8]	τοῖς τηλικούτοις ἐπιτολμᾶν οὐκ οὔσης	εὐλόγου	προφάσεως προπετὲς καὶ θρασύ, οὕτως
[2, 3]	λαβοῦσιν ἀντιδοῦναι μείζω οὐχ οὕτως	εὐμαρὲς	ὡς εὐχάριστον δοκεῖ, ὁπηνίκα δ´
[2, 9]	τῆς προφάσεως λαβόμενος ὁ Σεβῆρος	εὐμαρῶς	αὐτοὺς ἐς ἃ ἐβούλετο ὑπηγάγετο,
[2, 10]	ἑστία· κἀκεῖθεν ὁρμώμενοι τὰ λοιπὰ	εὐμαρῶς	διοικήσομεν, θείαις τε προρρήσεσι πιστεύοντες
[2, 3]	τε ῥαστώνης ὑπέφηνεν ἂν ὡς	εὐμαρῶς	τὴν ἀρχὴν διοίσοντι ἐν ἀρχομένοις
[2, 5]	πομπὴν παρεχόμενον βασιλικήν. ~τοιαύτης δὲ	εὐμοιρίας	καὶ εὐταξίας κατεχούσης τὸν βίον
[2, 11]	διανέμειν ἐπειρᾶτο, ὡς ἀνακτήσαιτο τὴν	εὔνοιαν	αὐτῶν. οἳ δέ, καίτοι μεγάλα
[2, 9]	μάχαις πρὸς τοὺς πολεμίους ἐπεδέδεικτο,	εὔνοιαν	δὲ καὶ χρηστότητα μετὰ σώφρονος
[2, 11]	καὶ μείζονα παρὰ τῶν στρατιωτῶν	εὔνοιαν	ἐπιστώσατο· οὐ γὰρ μόνον αὐτὸν
[2, 14]	λέγων ὑπηγάγετο τοὺς πλείστους ἐς	εὔνοιαν	καὶ πίστιν ὧν ὑπισχνεῖτο. ἦσαν
[2, 9]	μάλιστα προσποιήσασθαί τε καὶ πιστώσασθαι	εὔνοιαν,	μήτε ὅρκου φειδόμενος, εἰ δέοι
[2, 4]	ἀμέριμνον βίον μεταχθέντας ῥᾷστα ἐς	εὔνοιαν	ᾠκειώσατο. τῆς τε ἡμέρου ἀρχῆς
[2, 3]	ὑποψίαν ἀλλὰ δεῖξιν καὶ πίστιν	εὐνοίας,	ἄλλῳ μὲν ἂν τῷ θάρσος
[2, 10]	ἔμελλον ὑπὲρ αὐτοῦ παρατάξασθαι μετ´	εὐνοίας,	καὶ πλήθει σύμπαντες καὶ καθ´
[2, 5]	ἔφευγον. ὀλίγοι δέ τινες τῶν	εὐνοούντων	διαγγείλαντες τῷ Περτίνακι τὴν ἔφοδον
[2, 3]	ἀρχὴν διοίσοντι ἐν ἀρχομένοις οὕτως	εὐνοοῦσιν·	ἐμοὶ δὲ ταῦτα μεγάλα ὄντα
[2, 6]	τῆς συγκλήτου βουλῆς ὅσοι τε	εὐπατρίδαι	ἢ ἔτι πλούσιοι, λείψανα ὀλίγα
[2, 3]	συγγνώμης ἐδεῖτο εἶναί τε πολλοὺς	εὐπατρίδας	ἔφασκεν οἷς ἡ βασιλεία μᾶλλον
[2, 3]	ἐκεῖνος εὐγενέστατος μὲν πάντων τῶν	εὐπατριδῶν	(ἀνέφερε γοῦν ἐς Αἰνείαν τὸν
[2, 3]	ὅσον εὐγενείας χάριν πολὺ τῶν	εὐπατριδῶν	ἀπελείπετο. ἡμέρας οὖν καταλαβούσης κατῆλθεν
[2, 15]	γένος τῶν ἐκ τῆς συγκλήτου	εὐπατριδῶν,	ἐν πλούτῳ δὲ καὶ τρυφῇ
[2, 13]	ἐν τῇ Ῥώμῃ στρατιώτας ὑπακούειν	εὐπειθῶς	τοῖς ὑπὸ τοῦ Σεβήρου κελευομένοις·
[2, 6]	τετελεκότι ἀρχήν, δοκοῦντι δὲ ἐν	εὐπορίᾳ	χρημάτων εἶναι, ἑστιωμένῳ {δὴ} περὶ
[2, 3]	τι δρᾶσαι, μὴ παρέχον ἄδικον	εὐπορίαν	χρημάτων, διδάσκει φειδὼ σώφρονα τῶν
[2, 4]	πρότερον ἐπὶ τῆς τυραννίδος ἐς	εὐπορίαν	χρημάτων ἐπινοηθέντα ἐπί τε ὄχθαις
[2, 5]	κἀκείνου τελευτήσαντος οὐδὲν ὑμῖν τῶν	εὐπρεπῶς	καὶ κατ´ ἀξίαν καὶ ἄνευ
[2, 12]	πονηρὸν τέλος. ὃ μὲν οὖν	εὑρεθεὶς	ἔρημός τε καὶ ὑπὸ πάντων
[2, 13]	τιμωρίαν ζητεῖ τις, οὐδ´ ἔστιν	εὑρεῖν	δίκην τὴν ἐπιτεθησομένην ἀξίαν τῶν
[2, 6]	ζητούντων τοὺς δράσαντας, μήτε δὲ	εὑρεῖν	μήτε ἀμύνασθαι δυναμένων. μάλιστά τε
[2, 10]	πόλεις μέχρι νῦν τῷ μηδένα	εὑρίσκεσθαι	τὸν ἄξιον τῆς ἀρχῆς ἐσόμενον,
[2, 7]	ἁβροδίαιτον καὶ ἄσεμνον ἐπιδιδοὺς ἑαυτόν.	εὑρίσκετό	τε καὶ τοὺς στρατιώτας ψευσάμενος
[2, 1]	δὴ ἀναλογιζόμενοι οὐδένα οὕτως ἐπιτήδειον	εὕρισκον	ὡς Περτίνακα. ἦν δ´ ὁ
[2, 8]	ὅσα τὴν ἀντικειμένην ἤπειρον τῇ	Εὐρώπῃ	κατοικεῖ, οὐδείς τε ἦν ὅστις
[2, 14]	πρὸς πᾶσαν τὴν ἀντικειμένην ἤπειρον	Εὐρώπῃ	τὰ Νίγρου φρονοῦσαν. ~τὰ μὲν
[2, 6]	οἱ μὲν σεμνότεροί τε καὶ	εὐσταθέστεροι	τῆς συγκλήτου βουλῆς ὅσοι τε
[2, 11]	τε αὐτοὺς ὡς ἔνι μάλιστα	εὐστελέστατα	ἐκέλευσε, τήν τε ἐς τὴν
[2, 4]	καὶ ὑβρίζειν ἔς τε τὸ	εὔτακτον	καὶ κόσμιον ἀνακαλούμενοι, τὸ πρᾶον
[2, 4]	ἔς τε τὸ κόσμιον καὶ	εὔτακτον	μετάγειν πάντα ἐπειρᾶτο, ἔν τε
[2, 4]	καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ τῷ	εὐτάκτῳ	καὶ ἡμέρῳ τῆς βασιλείας ἔχαιρον.
[2, 4]	τὴν τῆς ἀρχῆς οὐκ ἔφερον	εὐταξίαν.	ἀλλὰ τὰ μὲν πρῶτα κατ´
[2, 5]	βασιλικήν. ~τοιαύτης δὲ εὐμοιρίας καὶ	εὐταξίας	κατεχούσης τὸν βίον μόνοι οἱ
[2, 11]	καμάτων αὐτοῖς, σκηνῇ τε χρώμενος	εὐτελεῖ,	καὶ σιτία καὶ ποτὰ προσφερόμενος
[2, 1]	δορυφόρους λάθοιεν, ἐνειλήσαντες στρωμνῇ τινι	εὐτελεῖ	τὸ σωμάτιον καὶ καταδήσαντες, ἐπιθέντες
[2, 15]	δὴ πρὸς τὸν πόλεμον γενναίως	εὐτρέπιζεν,	ἅτε δὲ ἀνὴρ προμηθής τε
[2, 8]	καθεστώτων· τὸ γὰρ ἀποβησόμενον εἰ	εὐτυχηθείη,	κοινὴν ἐμοί τε καὶ ὑμῖν
[2, 14]	τοῖς οὕτω τετολμημένοις τε καὶ	εὐτυχηθεῖσιν	ἔργοις. ὁ δὲ δῆμος καὶ
[2, 9]	πιστεύεται ὅταν ἐς τὴν ἀπόβασιν	εὐτυχηθῇ.	τὰ μὲν οὖν πολλὰ ἱστόρησεν
[2, 3]	σύγκλητον βουλήν, καὶ πρὸς πάντων	εὐφημηθεὶς	πάσης τε τιμῆς καὶ αἰδοῦς
[2, 3]	ἅμα τῷ ἐπιφανῆναι πάντες ὁμοθυμαδὸν	εὐφήμησαν	Σεβαστόν τε καὶ βασιλέα προσηγόρευσαν,
[2, 10]	σωμάτων. τοιαῦτα εἰπόντα τὸν Σεβῆρον	εὐφημήσαντες	οἱ στρατιῶται, καλοῦντες Σεβαστὸν καὶ
[2, 14]	ὅ τε δῆμος αὐτὸν ὑποδεξάμενος	εὐφήμησεν	ἥ τε σύγκλητος ἐπὶ ταῖς
[2, 13]	ἐπὶ τὸ βῆμα προσῆλθον ὁμοθυμαδὸν	εὐφημήσοντες,	πάντες ὑφ´ ἑνὶ συνθήματι συλλαμβάνονται·
[2, 2]	πατέρα καλεῖ πάσαις τε γεραίρει	εὐφημίας.	τότε καὶ οἱ στρατιῶται οὐχ
[2, 7]	Ἰουλιανὸν παρόντα ἐκεῖνον βασιλικαῖς φωναῖς	εὐφήμουν	ἀπόντα. διαγγελθείσης δὲ τῆς τοῦ
[2, 6]	μήτε ἀντιστῆναι τολμῶντος μήτε μὴν	εὐφημοῦντος	ὥσπερ εἰώθασι προπέμπειν τοὺς βασιλέας·
[2, 4]	μιμήσει τοὺς μὲν πρεσβυτέρους ὑπομιμνήσκων	εὔφραινε,	τοὺς δ´ ἄλλους πάντας ἐξ
[2, 4]	βασιλείας ἔχαιρον. ὃ δὲ πάντας	εὔφραινε,	τοῦτο μόνους ἐλύπει τοὺς ἐν
[2, 3]	μνήμην συναναλίσκει, ἐπεὶ μὴ ὁμοίως	εὐφραίνει	ἐλευθερία ὡς λυπεῖ δουλεία, οὐδέ
[2, 7]	ἄνεσιν ἐς τὸ ἑορτάξειν καὶ	εὐφραίνεσθαι,	ἅτε ποιῶν κεχαρισμένα, εἰκότως ἐτιμᾶτο.
[2, 2]	μόνον ἀλλὰ καὶ πατέρα χρηστόν.	εὐφρανεῖ	τε ἡ τοῦδε ἀρχὴ οὐχ
[2, 7]	ἔθνους παντὸς καὶ τῆς μέχρις	Εὐφράτου	γῆς ὑπὸ τῇ Νίγρου ὄντων
[2, 8]	οἵ τ´ ἐπέκεινα Τίγριδος καὶ	Εὐφράτου	σατράπαι καὶ βασιλεῖς ἐπέστελλον συνηδόμενοι
[2, 6]	κατακλείσαντες ἑαυτούς, ἀναγαγόντες δὲ τοὺς	εὐφωνοτάτους	ἑαυτῶν ἐπὶ τὸ τεῖχος προεκήρυττον
[2, 3]	μείζω οὐχ οὕτως εὐμαρὲς ὡς	εὐχάριστον	δοκεῖ, ὁπηνίκα δ´ ἂν ὁ
[2, 8]	ὁμογνώμονας ἔσεσθαι τῇ τε Ῥωμαίων	εὐχῇ	καὶ τῇ τῶν κατὰ τὴν
[2, 10]	ὑπηρέται, ἐτόλμησαν. κἀμοὶ δὲ δι´	εὐχῆς	ἐστί, πρότερον μὲν οὐδέποτε ἀντιποιησαμένῳ
[2, 8]	τε ἐς τὴν Ῥώμην ἀφόδου,	ἐφ´	ἣν μάλιστα ἐχρῆν σπεύδειν, ἠμέλει.
[2, 10]	ἦν ἐν αὐτῷ τὸ ἐλεούμενον	ἐφ´	οἷς ἐσφάλλετο ἢ τὸ μισούμενον,
[2, 10]	αἰδεῖσθε, δεδηλώκατε δι´ ὧν ἀγανακτεῖτε	ἐφ´	οἷς οἱ κατὰ τὴν Ῥώμην
[2, 10]	μέχρι Μάρκου σεμνοπρεπῶς διοικουμένη σεβάσμιος	ἐφαίνετο,	ἐς Κόμμοδον δὲ μεταπεσοῦσα, εἰ
[2, 3]	ἐδεῖτο εἶναί τε πολλοὺς εὐπατρίδας	ἔφασκεν	οἷς ἡ βασιλεία μᾶλλον ἁρμόζει·
[2, 9]	τε γλώττης προΐετο ὅσα μὴ	ἔφερεν	ἐπὶ γνώμης. ~θεραπεύσας οὖν διὰ
[2, 4]	νομίζοντες τὴν τῆς ἀρχῆς οὐκ	ἔφερον	εὐταξίαν. ἀλλὰ τὰ μὲν πρῶτα
[2, 13]	ἐσθῆτας καὶ εἴ τι σύμβολον	ἔφερον	στρατιωτικόν, ἀφαρπάσαντες γυμνοὺς ἐξέπεμπον. οἳ
[2, 6]	ἀμύνασθαι δυναμένων. μάλιστά τε δεινῶς	ἔφερον	τὸ πεπραγμένον καὶ συμφορὰν κοινὴν
[2, 1]	δὲ ἐκεῖνος καὶ θεασάμενος στρατιώτας	ἐφεστῶτας	καὶ Λαῖτον, ὃν ᾔδει ἔπαρχον
[2, 5]	ἢ ἐπὶ ταῖς λοιπαῖς εἰσόδοις	ἔφευγον.	ὀλίγοι δέ τινες τῶν εὐνοούντων
[2, 1]	ταῦτα ὁ Λαῖτος „οὐ παύσῃ“	ἔφη	„ἀνάξια σαυτοῦ καὶ τῶν προβεβιωμένων
[2, 3]	ὃ δὲ „ἀλλ´ αὐτός {τε}	ἔφη	„ἐγὼ ὃν σὺ νομίζεις πάντων
[2, 1]	εἶθ´ οὕτως φονεῦσαι; „ἀλλὰ μήν“	ἔφη	ὁ Ἔκλεκτος „ἐπεὶ λέγουσιν ἡμῖν
[2, 5]	σχῆμα ἐνδεικνύμενος. „τὸ μὲν ἐμέ“	ἔφη	„πρὸς ὑμῶν ἀναιρεθῆναι οὐδέν τι
[2, 1]	ταῦτα ὁ Περτίναξ „οὐ παύσεσθε“	ἔφη	„χλευάζοντες πρεσβύτην καὶ τοσαύτην μου
[2, 10]	ἀγαπητῶς ἐκεῖ μένοντες, καὶ τὴν	ἐφήμερον	τρυφὴν κέρδος τῆς οὔπω βεβαίας
[2, 3]	πρὸς πάντα ἀνδρεῖον, τὰ παρόντα	ἐφόβει,	οὐχ οὕτως προνοίᾳ τῆς ἑαυτοῦ
[2, 11]	νομάς τε αὐτοῖς διαδοὺς καὶ	ἐφόδια	τῆς ὁδοιπορίας εἴχετο. συντόνῳ δὲ
[2, 10]	ὑμῖν ἐς ἀνδρείαν ὑπάρχει γενναῖα	ἐφόδια,	ὡς μηδὲ εἰ βουληθείη τις,
[2, 5]	φθάσαι θέλοντες τὴν τοῦ δήμου	ἔφοδον	ἐπισταμενοί τε, ὅτι χαλεπῶς ὁ
[2, 11]	Ἰταλιώτιδας πόλεις κατελάμβανε πυνθανομένας τοσούτου	ἔφοδον	στρατοῦ. οἱ γὰρ κατὰ τὴν
[2, 5]	εὐνοούντων διαγγείλαντες τῷ Περτίνακι τὴν	ἔφοδον	συνεβούλευον φυγεῖν τῇ τε τοῦ
[2, 12]	ὑπὸ πάντων καταλειφθείς, αἰσχρῶς ὀλοφυρόμενος	ἐφονεύθη·	~ἐπεὶ δὲ τὰ παρὰ τῆς
[2, 13]	ὃν ἐχρῆν σώζειν καὶ δορυφορεῖν,	ἐφονεύσατε·	τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν ἔνδοξον οὖσαν
[2, 7]	αὐτὸν τὴν ταχίστην ἠξίουν ὡς	ἐφύβριστα	πάσχουσιν. ἦν δ´ ὁ Νίγρος
[2, 4]	ἄλλους πάντας ἐξ ὠμῆς καὶ	ἐφυβρίστου	τυραννίδος ἐς σώφρονα καὶ ἀμέριμνον
[2, 13]	τῷ ἀνόπλους ἐλθεῖν, αἰσχρῶς καὶ	ἐφυβρίστως	ἑαλωκότες. ἐκέχρητο δὲ καὶ ἄλλῳ
[2, 1]	γὰρ γνώσῃ, τίνα τε κίνδυνον	ἐφύγομεν,	καὶ ὅτι μὴ σκῆψις ἀλλ´
[2, 4]	εὐτάκτῳ καὶ ἡμέρῳ τῆς βασιλείας	ἔχαιρον.	ὃ δὲ πάντας εὔφραινε, τοῦτο
[2, 13]	τήν τε πίστιν καὶ τὸ	ἐχέγγυον	τῆς φρουρᾶς προδόντας, τὰς μὲν
[2, 3]	δὲ τῶν οἰκείων στερηθεὶς αἰώνιον	ἔχει	τὴν μνήμην τοῦ λελυπηκότος. οὐδ´
[2, 3]	τυραννίδα ὑπομενοῦντας αὐτούς τε ἀγαθὰς	ἔχειν	ἐλπίδας καὶ πᾶσι τοῖς ἀρχομένοις
[2, 11]	ὅσον ὀλίγον τοὺς στρατιώτας ἀναπνεύσαντας	ἔχεσθαι	τῆς ὁδοῦ. ἐκοινώνει δὲ τῶν
[2, 8]	ἐκείνου ἃ ὑπέσχετο. τίνα τοίνυν	ἔχετε	γνώμην, δηλώσατε. τοιαῦτά τινα εἰπόντος
[2, 8]	παρῆλθον πευσόμενος ὑμῶν τίνα γνώμην	ἔχοιτε	καὶ τί πρακτέον ἡγοῖσθε, συμβούλοις
[2, 3]	τοσαύτης παρ´ ὑμῖν εὐγενείας, οὐκ	ἔχον	κολακείας ὑποψίαν ἀλλὰ δεῖξιν καὶ
[2, 6]	ἀρχὴν ἁρπάσαι, ἀφειδῶς δὲ χρημάτων	ἔχοντα	μεγαλοδωρίᾳ ἅπαντας ὑπερβαλεῖν, εἰ καί
[2, 10]	ἀσθενῆ τε ὄντα καὶ φαύλας	ἔχοντα	τὰς ἐλπίδας, ὅπου μηδὲ προελθεῖν
[2, 15]	τὰ κορυφαιότατα τοίνυν καὶ συντέλειαν	ἔχοντα	τῶν κατὰ μέρος πεπραγμένων Σεβήρῳ
[2, 13]	ἀποβλέποντες μετέωρόν τε τὴν γνώμην	ἔχοντες,	κυκλώσασθαι αὐτοὺς πολεμίῳ νόμῳ, καὶ
[2, 6]	καὶ πολεμήσοντες, ἐν μέσοις αὑτοῖς	ἔχοντες	τὸν ἴδιον βασιλέα, ὑπέρ τε
[2, 8]	Ῥώμην ἀφόδου, ἐφ´ ἣν μάλιστα	ἐχρῆν	σπεύδειν, ἠμέλει. τοῖς τε Ἰλλυρικοῖς
[2, 13]	πρεσβύτην καὶ βασιλέα χρηστόν, ὃν	ἐχρῆν	σώζειν καὶ δορυφορεῖν, ἐφονεύσατε· τὴν
[2, 13]	μειζόνων πραγμάτων ἐλπίδα, καὶ σοφίσματι	ἐχρήσατο,	ὡς ἂν χειρώσαιτο καὶ αἰχμαλώτους
[2, 3]	οὐδέ τις ἀδεῶς τὰ ἑαυτοῦ	ἔχων	ἐν χάριτος μοίρᾳ τίθεται, τὰ
[2, 15]	οἰκειώσασθαι, μή πως ἄρα τοιαῦτα	ἔχων	ἐναύσματα ἐς βασιλείας ἐπιθυμίαν, θαρρῶν
[2, 10]	τε τῶν ἐκεῖ στρατιωτῶν, οὓς	ἐψεύσατο,	οὐκέτι πιστεύεται. ὧν, εἰ καὶ
[2, 11]	οὔτε τοῖς στρατιώταις θαρρῶν, οὓς	ἔψευστο.	χρήματα δὴ πάντα ἀθροίζων τά
[2, 12]	βασιλείας ἐποιεῖτο. ἡ δὲ σύγκλητος	ἐψηφίσατο	μὲν ταῦτα, ὁρῶντες δὲ τὸν
[2, 7]	δήμου καταφρονεῖσθαι ὡς ἀνάξιον ἧς	ἐώνητο	ἀρχῆς, ἐπιδίδωσιν αὑτὸν τῇ τῆς
[2, 11]	μεγέθει θηρίων μὴ πρότερον αὐτοῖς	ἑωραμένων.	τότε δὴ πᾶσα ἡ πόλις