HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Hermès Trismégiste, livre I (première partie : Poimandrrès)

Liste des contextes (ordre alphabétique)


φ  =  25 formes différentes pour 59 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, partie
[1, 1]   φύσεως ὑγρᾶς τῆς ἐκ σκότους  φανείσης·   δὲ ἐκ Νοὸς φωτεινὸς
[1, 1]   βούλει, καὶ σύνειμί σοι πανταχοῦ.  φημὶ   ἐγώ, Μαθεῖν θέλω τὰ ὄντα
[1, 1]   ἔχει τοῦ θεοῦ λόγος;  φημὶ   ἐγώ, Ὅτι ἐκ φωτὸς καὶ
[1, 1]   καὶ νοήσας μαθεῖν καὶ γνῶναι;  φημὶ   ἐγώ, Σὺ γὰρ τίς εἶ;
[1, 1]   Λόγος υἱὸς θεοῦ. Τί οὖν;  φημί.   Οὕτω γνῶθι· τὸ ἐν σοὶ
[1, 1]   Ποιμάνδρης ἐμοί. Τὰ οὖν, ἐγώ  φημι,   στοιχεῖα τῆς φύσεως πόθεν ὑπέστη;
[1, 1]   ἀκούσαντες παρεγένοντο ὁμοθυμαδόν. ἐγὼ δέ  φημι,   Τί ἑαυτούς, ἄνδρες γηγενεῖς,
[1, 1]   οὗ γέγονεν Ἄνθρωπος. Εὖ  φῂς   λαλῶν· φῶς καὶ ζωή ἐστιν
[1, 1]   ἐγώ, ἔφην, Νοῦς ἐμός;  φησὶ   γὰρ θεός· ἔννους
[1, 1]   δὲ ἐν ἐκπλήξει μου ὄντος,  φησὶ   πάλιν ἐμοί, Εἶδες ἐν τῷ
[1, 1]   δὲ Ποιμάνδρης ἐμοί, Ἐνόησας,  φησί   τὴν θέαν ταύτην τι
[1, 1]   γὰρ τίς εἶ; Ἐγὼ μέν,  φησίν,   εἰμὶ Ποιμάνδρης, τῆς
[1, 1]   θεόν· πῶς, ἔφην, ἀκοῦσαι βούλομαι.  φησὶν   ἐμοὶ πάλιν, Ἔχε νῷ σῷ
[1, 1]   καὶ κακοῖς καὶ πονηροῖς καὶ  φθονεροῖς   καὶ πλεονέκταις καὶ φονεῦσι καὶ
[1, 1]   μεταλάβετε τῆς ἀθανασίας, καταλείψαντες τὴν  φθοράν.   καὶ οἱ μὲν αὐτῶν καταφλυαρήσαντες
[1, 1]   κατωφερὲς ἦν, ἐν μέρει γεγενημένον,  φοβερόν   τε καὶ στυγνόν, σκολιῶς ἐσπειραμένον,
[1, 1]   καὶ φθονεροῖς καὶ πλεονέκταις καὶ  φονεῦσι   καὶ ἀσεβέσι πόρρωθέν εἰμι, τῷ
[1, 1]   φωτὸς λόγος ἅγιος ἐπέβη τῇ  φύσει,   καὶ πῦρ ἄκρατον ἐξεπήδησεν ἐκ
[1, 1]   κύτος, καὶ ἔδειξε τῇ κατωφερεῖ  φύσει   τὴν καλὴν τοῦ θεοῦ μορφὴν,
[1, 1]   ἀπεκύησεν ἑπτὰ ἀνθρώπους, πρὸς τὰς  φύσεις   τῶν ἑπτὰ διοκητόρων, ἀρρενοθήλεας καὶ
[1, 1]   ἄκρατον ἐξεπήδησεν ἐκ τῆς ὑγρᾶς  φύσεως   ἄνω εἰς ὕψος· κοῦφον δὲ
[1, 1]   Λόγος εἰς τὸ καθαρὸν τῆς  φύσεως   δημιούργημα, καὶ ἡνώθη τῷ δημιουργῷ
[1, 1]   οὐσίαν καὶ μεταλαβὼν τῆς αὐτῶν  φύσεως   ἠβουλήθη ἀναρρῆξαι τὴν περιφέρειαν τῶν
[1, 1]   οὖν, ἐγώ φημι, στοιχεῖα τῆς  φύσεως   πόθεν ὑπέστη; πάλιν ἐκεῖνος πρὸς
[1, 1]   {τὰ} ἄλογα τὰ κατωφερῆ τῆς  φύσεως   στοιχεῖα, ὡς εἶναι ὕλην μόνην.
[1, 1]   σὸς θεός, πρὸ  φύσεως   ὑγρᾶς τῆς ἐκ σκότους φανείσης·
[1, 1]   τὸ σκότος εἰς ὑγρᾶν τινα  φύσιν,   ἀφάτως τεταραγμένην καὶ καπνὸν ἀποδιδοῦσαν,
[1, 1]   ὄντα καὶ νοῆσαι τὴν τούτων  φύσιν   καὶ γνῶναι τὸν θεόν· πῶς,
[1, 1]   καὶ διδαχθεὶς τοῦ παντὸς τὴν  φύσιν   καὶ τὴν μεγίστην θέαν, καὶ
[1, 1]   τῆς ἁρμονίας τῶν ἑπτὰ τὴν  φύσιν,   οὓς ἔφην σοι ἐκ πυρὸς
[1, 1]   ἐνεργημάτων γίνεται ἐπὶ τὴν ὀγδοατικὴν  φύσιν,   τὴν ἰδίαν δύναμιν ἔχων, καὶ
[1, 1]   τινων δυνάμεων ὑπὲρ τὴν ὀγδοατικὴν  φύσιν   φωνῇ τινι ἡδείᾳ ὑμνουσῶν τὸν
[1, 1]   ἐπιθυμία εἰς τὴν ἄλογον  φύσιν   χωρεῖ. καὶ οὕτως ὁρμᾷ λοιπὸν
[1, 1]   καὶ πνεύματος, οὐκ ἀνέμενεν  φύσις,   ἀλλ´ εὐθὺς ἀπεκύησεν ἑπτὰ ἀνθρώπους,
[1, 1]   ὄντα. ἅγιος εἶ, οὗ πᾶσα  φύσις   εἰκὼν ἔφυ. ἅγιος εἶ, ὃν
[1, 1]   σκότος, ἐξ οὗ ὑγρὰ  φύσις,   ἐξ ἧς τὸ σῶμα συνέστηκεν
[1, 1]   τῆσδε τῆς ἡμέρας. γὰρ  φύσις   ἐπιμιγεῖσα τῷ Ἀνθρώπῳ ἤνεγκέ τι
[1, 1]   τὴν ἄλογον μορφήν· δὲ  φύσις   λαβοῦσα τὸν ἐρώμενον περιεπλάκη ὅλη
[1, 1]   ἔφυ. ἅγιος εἶ, ὃν  φύσις   οὐκ ἐμόρφωσεν. ἅγιος εἶ,
[1, 1]   πνεῦμα ἔλαβε καὶ ἐξήνεγκεν  φύσις   τὰ σώματα πρὸς τὸ εἶδος
[1, 1]   αὐτῆς ἀσυνάρθρως ἐξεπέμπετο, ὡς εἰκάσαι  φωνῇ   πυρός, ἐκ δὲ φωτὸς λόγος
[1, 1]   δυνάμεων ὑπὲρ τὴν ὀγδοατικὴν φύσιν  φωνῇ   τινι ἡδείᾳ ὑμνουσῶν τὸν θεόν·
[1, 1]   σὲ ἀνατεταμένης, ἀνεκλάλητε, ἄρρητε, σιωπῇ  φωνούμενε.   αἰτουμένῳ τὸ μὴ σφαλῆναι τῆς
[1, 1]   Νοῦς, ὢν ζωὴ καὶ  φῶς,   ἀπεκύησεν Ἄνθρωπον αὐτῷ ἴσον, οὗ
[1, 1]   ῥοπῇ, καὶ ὁρῶ θέαν ἀόριστον,  φῶς   δὲ πάντα γεγενημένα, εὔδιόν τε
[1, 1]   καὶ, Γνώσομαι, ἔφην ἐγώ. Τὸ  φῶς   ἐκεῖνο, ἔφη, ἐγὼ Νοῦς
[1, 1]   ἐν τῷ νοΐ μου τὸ  φῶς   ἐν δυνάμεσιν ἀναριθμήτοις ὄν, καὶ
[1, 1]   ἔγω. Ἀλλὰ δὴ νόει τὸ  φῶς   καὶ γνώριζε τοῦτο. εἰπόντος ταῦτα
[1, 1]   Ἄνθρωπος. Εὖ φῂς λαλῶν·  φῶς   καὶ ζωή ἐστιν θεὸς
[1, 1]   θεός, ἀρρενόθηλυς ὤν, ζωὴ καὶ  φῶς   ὑπάρχων, ἀπεκύησε λόγῳ ἕτερον Νοῦν
[1, 1]   καὶ μαρτυρῶ· εἰς ζωὴν καὶ  φῶς   χωρῶ. εὐλογητὸς εἶ, πάτερ.
[1, 1]   φανείσης· δὲ ἐκ Νοὸς  φωτεινὸς   Λόγος υἱὸς θεοῦ. Τί οὖν;
[1, 1]   με, καὶ τῆς χάριτος ταύτης  φωτίσω   τοὺς ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ γένους,
[1, 1]   δὲ Ἄνθρωπος ἐκ ζωῆς καὶ  φωτὸς   ἐγένετο εἰς ψυχὴν καὶ νοῦν,
[1, 1]   λόγος; φημὶ ἐγώ, Ὅτι ἐκ  φωτὸς   καὶ ζωῆς συνέστηκεν πατὴρ
[1, 1]   εἰκάσαι φωνῇ πυρός, ἐκ δὲ  φωτὸς   λόγος ἅγιος ἐπέβη τῇ φύσει,
[1, 1]   τῇ ἀγνοίᾳ· ἀπαλλάγητε τοῦ σκοτεινοῦ  φωτός,   μεταλάβετε τῆς ἀθανασίας, καταλείψαντες τὴν
[1, 1]   μὲν ζωῆς ψυχήν, ἐκ δὲ  φωτὸς   νοῦν, καὶ ἔμεινεν οὕτω τὰ
[1, 1]   μάθῃς αὐτὸν ἐκ ζωῆς καὶ  φωτὸς   ὄντα καὶ ὅτι ἐκ τούτων




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 8/05/2008