Livre, partie
[1, 1]	ἀπὸ ψυχῆς καὶ καρδίας πρὸς	σὲ	ἀνατεταμένης, ἀνεκλάλητε, ἄρρητε, σιωπῇ φωνούμενε.
[1, 1]	σῷ ὅσα θέλεις μαθεῖν, κἀγώ	σε	διδάξω. τοῦτο εἰπὼν ἠλλάγη τῇ
[1, 1]	καὶ ὁ Ποιμάνδρης εἶπεν, Ἀλλὰ	σιώπα.	οὔπω γάρ σοι ἀνήπλωσα τὸν
[1, 1]	ὀφθαλμῶν ἀληθινὴ ὅρασις, καὶ ἡ	σιωπή	μου ἐγκύμων τοῦ ἀγαθοῦ, καὶ
[1, 1]	πρὸς σὲ ἀνατεταμένης, ἀνεκλάλητε, ἄρρητε,	σιωπῇ	φωνούμενε. αἰτουμένῳ τὸ μὴ σφαλῆναι
[1, 1]	ἀνήπλωσα τὸν πρῶτον λόγον. Ἰδοὺ	σιωπῶ,	ἔφην ἐγώ. Ἐγένετο οὖν, ὡς
[1, 1]	τῷ ὕδατι ἰδοῦσα καὶ τὸ	σκίασμα	ἐπὶ τῆς γῆς. ὁ δὲ
[1, 1]	γεγενημένον, φοβερόν τε καὶ στυγνόν,	σκολιῶς	ἐσπειραμένον, ὡς ὄφει εἰκάσαι με·
[1, 1]	σῶμα, οὗτος μένει ἐν τῷ	σκότει	πλανώμενος, αἰσθητῶς πάσχων τὰ τοῦ
[1, 1]	συγκοινωνήσαντες τῇ ἀγνοίᾳ· ἀπαλλάγητε τοῦ	σκοτεινοῦ	φωτός, μεταλάβετε τῆς ἀθανασίας, καταλείψαντες
[1, 1]	ἀπλέτους τὴν ἐπιθυμίαν ἔχων, ἀκορέστως	σκοτομαχῶν,	καὶ τοῦτον βασανίζει, καὶ ἐπ´
[1, 1]	εἰκάσαι με· εἶτα μεταβαλλόμενον τὸ	σκότος	εἰς ὑγρᾶν τινα φύσιν, ἀφάτως
[1, 1]	τοῦ οἰκείου σώματος τὸ στυγνὸν	σκότος,	ἐξ οὗ ἡ ὑγρὰ φύσις,
[1, 1]	ἠράσθην ἰδών. καὶ μετ´ ὀλίγον	σκότος	κατωφερὲς ἦν, ἐν μέρει γεγενημένον,
[1, 1]	πρὸ φύσεως ὑγρᾶς τῆς ἐκ	σκότους	φανείσης· ὁ δὲ ἐκ Νοὸς
[1, 1]	εἶπεν, Ἀλλὰ σιώπα. οὔπω γάρ	σοι	ἀνήπλωσα τὸν πρῶτον λόγον. Ἰδοὺ
[1, 1]	φημί. Οὕτω γνῶθι· τὸ ἐν	σοὶ	βλέπον καὶ ἀκοῦον, λόγος κυρίου,
[1, 1]	πάτερ. ὁ σὸς ἄνθρωπος συναγιάζειν	σοι	βούλεται, καθὼς παρέδωκας αὐτῷ τὴν
[1, 1]	ἑπτὰ τὴν φύσιν, οὓς ἔφην	σοι	ἐκ πυρὸς καὶ πνεύματος, οὐκ
[1, 1]	τούτων ἐστὶν ἡ ζωή. Εὐχαριστῶ	σοι,	ἔφην ἔγω. Ἀλλὰ δὴ νόει
[1, 1]	πεφροντικέναι ὧν ἤκουσας. οὐκ ἔφην	σοι	νοεῖν; Νοῶ καὶ μιμνήσκομαι, εὐχαριστῶ
[1, 1]	οἶδα ὃ βούλει, καὶ σύνειμί	σοι	πανταχοῦ. φημὶ ἐγώ, Μαθεῖν θέλω
[1, 1]	χωρῶ. εὐλογητὸς εἶ, πάτερ. ὁ	σὸς	ἄνθρωπος συναγιάζειν σοι βούλεται, καθὼς
[1, 1]	ἐκεῖνο, ἔφη, ἐγὼ Νοῦς ὁ	σὸς	θεός, ὁ πρὸ φύσεως ὑγρᾶς
[1, 1]	γένους, μοῦ ἀδελφούς, υἱοὺς δὲ	σοῦ.	διὸ πιστεύω καὶ μαρτυρῶ· εἰς
[1, 1]	τὸ γένος τῆς ἀνθρωπότητος διὰ	σοῦ	ὑπὸ θεοῦ σωθῇ; ταῦτα εἰπὼν
[1, 1]	καὶ ἔσπειρα αὐτοῖς τοὺς τῆς	σοφίας	λόγους καὶ ἐτράφησαν ἐκ τοῦ
[1, 1]	τὸ πῦρ δυνάμει μεγίστῃ, καὶ	στάσιν	ἐσχηκέναι κρατούμενον· ταῦτα δὲ ἐγὼ
[1, 1]	ἔφην ἐγώ, οἱ ἀγνοοῦντες, ἵνα	στερηθῶσι	τῆς ἀθανασίας; Ἔοικας, ὦ οὗτος,
[1, 1]	ἐμοί. Τὰ οὖν, ἐγώ φημι,	στοιχεῖα	τῆς φύσεως πόθεν ὑπέστη; πάλιν
[1, 1]	ἄλογα τὰ κατωφερῆ τῆς φύσεως	στοιχεῖα,	ὡς εἶναι ὕλην μόνην. ὁ
[1, 1]	ὁ Νοῦς, ἐκ τῶν κατωφερῶν	στοιχείων	ζῷα ἤνεγκεν ἄλογα οὐ γὰρ
[1, 1]	ἐμιμήσατο, κοσμοποιηθεῖσα διὰ τῶν ἑαυτῆς	στοιχείων	καὶ γεννημάτων ψυχῶν. ὁ δὲ
[1, 1]	ἐπήδησεν εὐθὺς ἐκ τῶν κατωφερῶν	στοιχείων	{τοῦ θεοῦ} ὁ τοῦ θεοῦ
[1, 1]	ὑμνοῦντες τεταγμένως πρὸς αὐτὸν τῇ	στοργῇ,	καὶ πρὸ τοῦ παραδοῦναι τὸ
[1, 1]	τὰ ἑαυτοῦ δημιουργήματα καὶ εἴασε	στρέφεσθαι	ἀπ´ ἀρχῆς ἀορίστου εἰς ἀπέραντον
[1, 1]	μέρει γεγενημένον, φοβερόν τε καὶ	στυγνόν,	σκολιῶς ἐσπειραμένον, ὡς ὄφει εἰκάσαι
[1, 1]	προκατάρχεται τοῦ οἰκείου σώματος τὸ	στυγνὸν	σκότος, ἐξ οὗ ἡ ὑγρὰ
[1, 1]	μαθεῖν καὶ γνῶναι; φημὶ ἐγώ,	Σὺ	γὰρ τίς εἶ; Ἐγὼ μέν,
[1, 1]	οἱ συνοδεύσαντες τῇ πλάνῃ καὶ	συγκοινωνήσαντες	τῇ ἀγνοίᾳ· ἀπαλλάγητε τοῦ σκοτεινοῦ
[1, 1]	σὺν τοῖς οὖσι τὸν πατέρα·	συγχαίρουσι	δὲ οἱ παρόντες τῇ τούτου
[1, 1]	καὶ ὕδωρ ἔμενε καθ´ ἑαυτὰ	συμμεμιγμένα,	ὡς μὴ θεωρεῖσθαι τὴν γῆν
[1, 1]	ἰδίαν δύναμιν ἔχων, καὶ ὑμνεῖ	σὺν	τοῖς οὖσι τὸν πατέρα· συγχαίρουσι
[1, 1]	μόνην. ὁ δὲ δημιουργὸς Νοῦς	σὺν	τῷ Λόγῳ, ὁ περιίσχων τοὺς
[1, 1]	εἶ, πάτερ. ὁ σὸς ἄνθρωπος	συναγιάζειν	σοι βούλεται, καθὼς παρέδωκας αὐτῷ
[1, 1]	ἐπανέρχονται, μέρη γινόμεναι καὶ πάλιν	συνανιστάμεναι	εἰς τὰς ἐνεργείας. καὶ ὁ
[1, 1]	περιόδου πεπληρωμένης ἐλύθη ὁ πάντων	σύνδεσμος	ἐκ βουλῆς θεοῦ· πάντα γὰρ
[1, 1]	ἐκφορὰ γεννήματα ἀγαθῶν. τοῦτο δὲ	συνέβη	μοι λαβόντι ἀπὸ τοῦ νοός
[1, 1]	νοῦς· οἶδα ὃ βούλει, καὶ	σύνειμί	σοι πανταχοῦ. φημὶ ἐγώ, Μαθεῖν
[1, 1]	φύσις, ἐξ ἧς τὸ σῶμα	συνέστηκεν	ἐν τῷ αἰσθητῷ κόσμῳ, ἐξ
[1, 1]	Ὅτι ἐκ φωτὸς καὶ ζωῆς	συνέστηκεν	ὁ πατὴρ τῶν ὅλων, ἐξ
[1, 1]	ἠβουλήθη καὶ αὐτὸς δημιουργεῖν, καὶ	συνεχωρήθη	ἀπὸ τοῦ πατρός· γενόμενος ἐν
[1, 1]	τῆς ἀθανασίας μεταλαβεῖν; μετανοήσατε, οἱ	συνοδεύσαντες	τῇ πλάνῃ καὶ συγκοινωνήσαντες τῇ
[1, 1]	τούτου παρουσίᾳ, καὶ ὁμοιωθεὶς τοῖς	συνοῦσιν	ἀκούει καί τινων δυνάμεων ὑπὲρ
[1, 1]	ἰδίοις. ἅγιος εἶ, ὁ λόγῳ	συστησάμενος	τὰ ὄντα. ἅγιος εἶ, οὗ
[1, 1]	πατρός· γενόμενος ἐν τῇ δημιουργικῇ	σφαίρᾳ,	ἕξων τὴν πᾶσαν ἐξουσίαν, κατενόησε
[1, 1]	σιωπῇ φωνούμενε. αἰτουμένῳ τὸ μὴ	σφαλῆναι	τῆς γνώσεως τῆς κατ´ οὐσίαν
[1, 1]	καὶ μετεωρισθείσης μοι τῆς διανοίας	σφόδρα,	κατασχεθεισῶν μου τῶν σωματικῶν αἰσθήσεων,
[1, 1]	φησὶν ἐμοὶ πάλιν, Ἔχε νῷ	σῷ	ὅσα θέλεις μαθεῖν, κἀγώ σε
[1, 1]	ἀνθρωπότητος διὰ σοῦ ὑπὸ θεοῦ	σωθῇ;	ταῦτα εἰπὼν ὁ Ποιμάνδρης ἐμοὶ
[1, 1]	διδάσκων, πῶς καὶ τίνι τρόπῳ	σωθήσονται,	καὶ ἔσπειρα αὐτοῖς τοὺς τῆς
[1, 1]	ἄνθρωπος, θνητὸς μὲν διὰ τὸ	σῶμα,	ἀθάνατος δὲ διὰ τὸν οὐσιώδη
[1, 1]	τοῦ ὑλικοῦ παραδίδως αὐτὸ τὸ	σῶμα	εἰς ἀλλοίωσιν, καὶ τὸ εἶδος
[1, 1]	καὶ πρὸ τοῦ παραδοῦναι τὸ	σῶμα	ἰδίῳ θανάτῳ μυσάττονται τὰς αἰσθήσεις,
[1, 1]	ἀγαπήσας τὸ ἐκ πλάνης ἔρωτος	σῶμα,	οὗτος μένει ἐν τῷ σκότει
[1, 1]	ὑγρὰ φύσις, ἐξ ἧς τὸ	σῶμα	συνέστηκεν ἐν τῷ αἰσθητῷ κόσμῳ,
[1, 1]	καὶ ἐξήνεγκεν ἡ φύσις τὰ	σώματα	πρὸς τὸ εἶδος τοῦ Ἀνθρώπου.
[1, 1]	διανοίας σφόδρα, κατασχεθεισῶν μου τῶν	σωματικῶν	αἰσθήσεων, καθάπερ οἱ ὕπνῳ βεβαρημένοι
[1, 1]	κόρου τροφῆς ἢ ἐκ κόπου	σώματος,	ἔδοξά τινα ὑπερμεγέθη μέτρῳ ἀπεριορίστῳ
[1, 1]	παραδίδως, καὶ αἱ αἰσθήσεις τοῦ	σώματος	εἰς τὰς ἑαυτῶν πηγὰς ἐπανέρχονται,
[1, 1]	Νοῦς τὰ προσπίπτοντα ἐνεργήματα τοῦ	σώματος	ἐκτελεσθῆναι. πυλωρὸς ὢν ἀποκλείσω τὰς
[1, 1]	ὄντες; Ὅτι προκατάρχεται τοῦ οἰκείου	σώματος	τὸ στυγνὸν σκότος, ἐξ οὗ
[1, 1]	μὲν ἐν τῇ ἀναλύσει τοῦ	σώματος	τοῦ ὑλικοῦ παραδίδως αὐτὸ τὸ
[1, 1]	ἐξηυφράνθην. ἐγένετο γὰρ ὁ τοῦ	σώματος	ὕπνος τῆς ψυχῆς νῆψις, καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/05/2008