Livre, partie
[1, 1]	σύνειμί σοι πανταχοῦ. φημὶ ἐγώ,	Μαθεῖν	θέλω τὰ ὄντα καὶ νοῆσαι
[1, 1]	Ἔχε νῷ σῷ ὅσα θέλεις	μαθεῖν,	κἀγώ σε διδάξω. τοῦτο εἰπὼν
[1, 1]	ἀκοῦσαι καὶ θεάσασθαι, καὶ νοήσας	μαθεῖν	καὶ γνῶναι; φημὶ ἐγώ, Σὺ
[1, 1]	ἐγένετο ὁ Ἄνθρωπος. ἐὰν οὖν	μάθῃς	αὐτὸν ἐκ ζωῆς καὶ φωτὸς
[1, 1]	αἰσθήσεις, εἰδότες αὐτῶν τὰ ἐνεργήματα·	μᾶλλον	δὲ οὐκ ἐάσω αὐτὸς ὁ
[1, 1]	προσβάλλων θρώσκει αὐτὸν αἰσθητικῶς καὶ	μᾶλλον	ἐπὶ τὰς ἀνομίας αὐτὸν ὁπλίζει,
[1, 1]	δὲ σοῦ. διὸ πιστεύω καὶ	μαρτυρῶ·	εἰς ζωὴν καὶ φῶς χωρῶ.
[1, 1]	σκολιῶς ἐσπειραμένον, ὡς ὄφει εἰκάσαι	με·	εἶτα μεταβαλλόμενον τὸ σκότος εἰς
[1, 1]	ἡμῶν ἐπίνευσόν μοι καὶ ἐνδυνάμωσόν	με,	καὶ τῆς χάριτος ταύτης φωτίσω
[1, 1]	πλείονα χρόνον ἀντώπησέ μοι, ὥστε	με	τρέμειν αὐτοῦ τὴν ἰδέαν· ἀνανεύσαντος
[1, 1]	μετὰ ταῦτα, Ὦ Ποιμάνδρη, εἰς	μεγάλην	γὰρ νῦν ἐπιθυμίαν ἦλθον καὶ
[1, 1]	καὶ περιίσχεσθαι τὸ πῦρ δυνάμει	μεγίστῃ,	καὶ στάσιν ἐσχηκέναι κρατούμενον· ταῦτα
[1, 1]	παντὸς τὴν φύσιν καὶ τὴν	μεγίστην	θέαν, καὶ ἦργμαι κηρύσσειν τοῖς
[1, 1]	Ὦ λαοί, ἄνδρες γηγενεῖς, οἱ	μέθῃ	καὶ ὕπνῳ ἑαυτοὺς ἐκδεδωκότες καὶ
[1, 1]	ἅγιος εἶ, ὁ πάσης ὑπεροχῆς	μείζων.	ἅγιος εἶ, ὁ κρείττων τῶν
[1, 1]	τὴν αὐξητικὴν ἐνέργειαν καὶ τὴν	μειωτικήν,	καὶ τῇ δευτέρᾳ τὴν μηχανὴν
[1, 1]	γνῶσιν ἐσχηκόσι, θεωθῆναι. λοιπόν, τί	μέλλεις;	οὐχ ὡς πάντα παραλαβὼν καθοδηγὸς
[1, 1]	τῷ ἀνθρώπῳ καὶ ἐγένετο τὰ	μὲν	ἀρρενικὰ ἐν μέρει, τὰ δὲ
[1, 1]	καταλείψαντες τὴν φθοράν. καὶ οἱ	μὲν	αὐτῶν καταφλυαρήσαντες ἀπέστησαν, τῇ τοῦ
[1, 1]	διπλοῦς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος, θνητὸς	μὲν	διὰ τὸ σῶμα, ἀθάνατος δὲ
[1, 1]	ταῦτα ὁ Ποιμάνδρης εἷπε, Πρῶτον	μὲν	ἐν τῇ ἀναλύσει τοῦ σώματος
[1, 1]	εἰς ψυχὴν καὶ νοῦν, ἐκ	μὲν	ζωῆς ψυχήν, ἐκ δὲ φωτὸς
[1, 1]	Σὺ γὰρ τίς εἶ; Ἐγὼ	μέν,	φησίν, εἰμὶ ὁ Ποιμάνδρης, ὁ
[1, 1]	ἐκ πλάνης ἔρωτος σῶμα, οὗτος	μένει	ἐν τῷ σκότει πλανώμενος, αἰσθητῶς
[1, 1]	ὀλίγον σκότος κατωφερὲς ἦν, ἐν	μέρει	γεγενημένον, φοβερόν τε καὶ στυγνόν,
[1, 1]	ἐγένετο τὰ μὲν ἀρρενικὰ ἐν	μέρει,	τὰ δὲ θηλυκὰ ὁμοίως. ὁ
[1, 1]	εἰς τὰς ἑαυτῶν πηγὰς ἐπανέρχονται,	μέρη	γινόμεναι καὶ πάλιν συνανιστάμεναι εἰς
[1, 1]	ἱλαρόν, καὶ ἠράσθην ἰδών. καὶ	μετ´	ὀλίγον σκότος κατωφερὲς ἦν, ἐν
[1, 1]	ἄϋπνος ἀπὸ ἀΰπνου κρατεῖται. καὶ	μετὰ	ταῦτα, Νοῦς ὁ ἐμός· καὶ
[1, 1]	διοκητόρων, ἀρρενοθήλεας καὶ μεταρσίους. καὶ	μετὰ	ταῦτα, Ὦ Ποιμάνδρη, εἰς μεγάλην
[1, 1]	ὡς ὄφει εἰκάσαι με· εἶτα	μεταβαλλόμενον	τὸ σκότος εἰς ὑγρᾶν τινα
[1, 1]	ἐκδεδώκατε, ἔχοντες ἐξουσίαν τῆς ἀθανασίας	μεταλαβεῖν;	μετανοήσατε, οἱ συνοδεύσαντες τῇ πλάνῃ
[1, 1]	ἀγνοίᾳ· ἀπαλλάγητε τοῦ σκοτεινοῦ φωτός,	μεταλάβετε	τῆς ἀθανασίας, καταλείψαντες τὴν φθοράν.
[1, 1]	καταμαθὼν τὴν τούτων οὐσίαν καὶ	μεταλαβὼν	τῆς αὐτῶν φύσεως ἠβουλήθη ἀναρρῆξαι
[1, 1]	ἔχοντες ἐξουσίαν τῆς ἀθανασίας μεταλαβεῖν;	μετανοήσατε,	οἱ συνοδεύσαντες τῇ πλάνῃ καὶ
[1, 1]	τῶν ἑπτὰ διοκητόρων, ἀρρενοθήλεας καὶ	μεταρσίους.	καὶ μετὰ ταῦτα, Ὦ Ποιμάνδρη,
[1, 1]	δὲ ἠράσθησαν αὐτοῦ, ἕκαστος δὲ	μετεδίδου	τῆς ἰδίας τάξεως· καὶ καταμαθὼν
[1, 1]	γενομένης περὶ τῶν ὄντων καὶ	μετεωρισθείσης	μοι τῆς διανοίας σφόδρα, κατασχεθεισῶν
[1, 1]	κόπου σώματος, ἔδοξά τινα ὑπερμεγέθη	μέτρῳ	ἀπεριορίστῳ τυγχάνοντα καλεῖν μου τὸ
[1, 1]	τὰ πάντα τοῦ αἰσθητοῦ κόσμου	μέχρι	περιόδου τέλους καὶ ἀρχῶν γενῶν.
[1, 1]	Τοῦτό ἐστι τὸ κεκρυμμένον μυστήριον	μέχρι	τῆσδε τῆς ἡμέρας. ἡ γὰρ
[1, 1]	ἠκολούθησε τῷ πνεύματι, ἀναβαίνοντος αὐτοῦ	μέχρι	τοῦ πυρὸς ἀπὸ γῆς καὶ
[1, 1]	ἐπιθυμίαν ἦλθον καὶ ποθῶ ἀκοῦσαι·	μὴ	ἔκτρεχε. καὶ ὁ Ποιμάνδρης εἶπεν,
[1, 1]	ἔμενε καθ´ ἑαυτὰ συμμεμιγμένα, ὡς	μὴ	θεωρεῖσθαι τὴν γῆν ἀπὸ τοῦ
[1, 1]	ἀθανασίας; Ἔοικας, ὦ οὗτος, τούτων	μὴ	πεφροντικέναι ὧν ἤκουσας. οὐκ ἔφην
[1, 1]	ἄρρητε, σιωπῇ φωνούμενε. αἰτουμένῳ τὸ	μὴ	σφαλῆναι τῆς γνώσεως τῆς κατ´
[1, 1]	μειωτικήν, καὶ τῇ δευτέρᾳ τὴν	μηχανὴν	τῶν κακῶν, δόλον ἀνενέργητον, καὶ
[1, 1]	ἔφην σοι νοεῖν; Νοῶ καὶ	μιμνήσκομαι,	εὐχαριστῶ δὲ ἅμα. Εἰ ἐνόησας,
[1, 1]	τῆς εἱμαρμένης καὶ ἁρμονίας τὰς	μίξεις	ἐποιήσατο, καὶ τὰς γενέσεις κατέστησε,
[1, 1]	δὲ ἅμα. Εἰ ἐνόησας, εἰπέ	μοι,	διὰ τί ἄξιοί εἰσι τοῦ
[1, 1]	ἐδίδαξας, ὦ Νοῦς, ἔτι δέ	μοι	εἰπὲ περὶ τῆς ἀνόδου τῆς
[1, 1]	ὁ Ποιμάνδρης εἶπεν. Ἀλλ´ ἔτι	μοι	εἰπέ, πῶς εἰς ζωὴν χωρήσω
[1, 1]	τῇ ἰδέᾳ, καὶ εὐθέως πάντα	μοι	ἤνοικτο ῥοπῇ, καὶ ὁρῶ θέαν
[1, 1]	τῆς κατ´ οὐσίαν ἡμῶν ἐπίνευσόν	μοι	καὶ ἐνδυνάμωσόν με, καὶ τῆς
[1, 1]	γεννήματα ἀγαθῶν. τοῦτο δὲ συνέβη	μοι	λαβόντι ἀπὸ τοῦ νοός μου,
[1, 1]	ἐπὶ τὸ πλεῖον αὐξάνει. Εὖ	μοι	πάντα, ὡς ἐβουλόμην, ἐδίδαξας, ὦ
[1, 1]	~ἙΡΜΟΥ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ. Ἐννοίας	μοί	ποτε γενομένης περὶ τῶν ὄντων
[1, 1]	περὶ τῶν ὄντων καὶ μετεωρισθείσης	μοι	τῆς διανοίας σφόδρα, κατασχεθεισῶν μου
[1, 1]	μου τὸ ὄνομα καὶ λέγοντά	μοι,	Τί βούλει ἀκοῦσαι καὶ θεάσασθαι,
[1, 1]	ταῦτα ἐπὶ πλείονα χρόνον ἀντώπησέ	μοι,	ὥστε με τρέμειν αὐτοῦ τὴν
[1, 1]	φύσεως στοιχεῖα, ὡς εἶναι ὕλην	μόνην.	ὁ δὲ δημιουργὸς Νοῦς σὺν
[1, 1]	δὲ ἰδὼν τὴν ὁμοίαν αὐτῷ	μορφὴν	ἐν αὐτῇ οὖσαν ἐν τῷ
[1, 1]	ἐνέργεια, καὶ ᾤκησε τὴν ἄλογον	μορφήν·	ἡ δὲ φύσις λαβοῦσα τὸν
[1, 1]	φύσει τὴν καλὴν τοῦ θεοῦ	μορφὴν,	ὃν ἰδοῦσα ἀκόρεστον κάλλος καὶ
[1, 1]	ἔχοντα τῶν διοικητόρων τήν τε	μορφὴν	τοῦ θεοῦ ἐμειδίασεν ἔρωτι, ὡς
[1, 1]	ὁ θεὸς ἠράσθη τῆς ἰδίας	μορφῆς,	παρέδωκε τὰ ἑαυτοῦ πάντα δημιουργήματα,
[1, 1]	ἔρωτι, ὡς ἅτε τῆς καλλίστης	μορφῆς	τοῦ Ἀνθρώπου τὸ εἶδος ἐν
[1, 1]	τοὺς ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ γένους,	μοῦ	ἀδελφούς, υἱοὺς δὲ σοῦ. διὸ
[1, 1]	τοῖς εὐσεβοῦσι, καὶ ἡ παρουσία	μου	γίνεται βοήθεια, καὶ εὐθὺς τὰ
[1, 1]	ἀληθινὴ ὅρασις, καὶ ἡ σιωπή	μου	ἐγκύμων τοῦ ἀγαθοῦ, καὶ ἡ
[1, 1]	λόγον. ὡς δὲ ἐν ἐκπλήξει	μου	ὄντος, φησὶ πάλιν ἐμοί, Εἶδες
[1, 1]	παρεκάλουν διδαχθῆναι, ἑαυτοὺς πρὸ ποδῶν	μου	ῥίψαντες. ἐγὼ δὲ ἀναστήσας αὐτοὺς
[1, 1]	ὑπερμεγέθη μέτρῳ ἀπεριορίστῳ τυγχάνοντα καλεῖν	μου	τὸ ὄνομα καὶ λέγοντά μοι,
[1, 1]	δέ, θεωρῶ ἐν τῷ νοΐ	μου	τὸ φῶς ἐν δυνάμεσιν ἀναριθμήτοις
[1, 1]	μοι λαβόντι ἀπὸ τοῦ νοός	μου,	τουτέστι τοῦ Ποιμάνδρου, τοῦ τῆς
[1, 1]	μοι τῆς διανοίας σφόδρα, κατασχεθεισῶν	μου	τῶν σωματικῶν αἰσθήσεων, καθάπερ οἱ
[1, 1]	παραδοῦναι τὸ σῶμα ἰδίῳ θανάτῳ	μυσάττονται	τὰς αἰσθήσεις, εἰδότες αὐτῶν τὰ
[1, 1]	εἶπε, Τοῦτό ἐστι τὸ κεκρυμμένον	μυστήριον	μέχρι τῆσδε τῆς ἡμέρας. ἡ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/05/2008