Livre, partie
[1, 1]	ἐξ οὗ ἐγένετο ὁ Ἄνθρωπος.	ἐὰν	οὖν μάθῃς αὐτὸν ἐκ ζωῆς
[1, 1]	τὰ ἐνεργήματα· μᾶλλον δὲ οὐκ	ἐάσω	αὐτὸς ὁ Νοῦς τὰ προσπίπτοντα
[1, 1]	δὲ καὶ ὕδωρ ἔμενε καθ´	ἑαυτὰ	συμμεμιγμένα, ὡς μὴ θεωρεῖσθαι τὴν
[1, 1]	κόσμον ἐμιμήσατο, κοσμοποιηθεῖσα διὰ τῶν	ἑαυτῆς	στοιχείων καὶ γεννημάτων ψυχῶν. ὁ
[1, 1]	κατὰ τί δὲ ὁ νοήσας	ἑαυτὸν	εἰς αὐτὸν χωρεῖ» ὅπερ ἔχει
[1, 1]	τὰ πάντα καὶ ὁ ἀναγνωρίσας	ἑαυτὸν	ἐλήλυθεν εἰς τὸ περιούσιον ἀγαθόν,
[1, 1]	δημιουργήματα, καὶ ἀναγνωρισάτω ὁ ἔννους	ἑαυτὸν	ὄντα ἀθάνατον, καὶ τὸν αἴτιον
[1, 1]	θεός· ὁ ἔννους ἄνθρωπος ἀναγνωρισάτω	ἑαυτόν»	οὐ πάντες γὰρ ἄνθρωποι νοῦν
[1, 1]	καὶ δινῶν ῥοίζῳ, ἔστρεψε τὰ	ἑαυτοῦ	δημιουργήματα καὶ εἴασε στρέφεσθαι ἀπ´
[1, 1]	τῆς ἰδίας μορφῆς, παρέδωκε τὰ	ἑαυτοῦ	πάντα δημιουργήματα, καὶ κατανοήσας δὲ
[1, 1]	γηγενεῖς, οἱ μέθῃ καὶ ὕπνῳ	ἑαυτοὺς	ἐκδεδωκότες καὶ τῇ ἀγνωσίᾳ τοῦ
[1, 1]	ἀπέστησαν, τῇ τοῦ θανάτου ὁδῷ	ἑαυτοὺς	ἐκδεδωκότες, οἱ δὲ παρεκάλουν διδαχθῆναι,
[1, 1]	πατέρα, καὶ αὐτοὶ εἰς δυνάμεις	ἑαυτοὺς	παραδιδόασι, καὶ δυνάμεις γενόμενοι ἐν
[1, 1]	ἐκδεδωκότες, οἱ δὲ παρεκάλουν διδαχθῆναι,	ἑαυτοὺς	πρὸ ποδῶν μου ῥίψαντες. ἐγὼ
[1, 1]	ὁμοθυμαδόν. ἐγὼ δέ φημι, Τί	ἑαυτούς,	ὦ ἄνδρες γηγενεῖς, εἰς θάνατον
[1, 1]	κάλλος καὶ πᾶσαν ἐνέργειαν ἐν	ἑαυτῷ	ἔχοντα τῶν διοικητόρων τήν τε
[1, 1]	αἰσθήσεις τοῦ σώματος εἰς τὰς	ἑαυτῶν	πηγὰς ἐπανέρχονται, μέρη γινόμεναι καὶ
[1, 1]	τοῦ πλούτου ἀνενεργήτους, καὶ τῇ	ἑβδόμῃ	ζώνῃ τὸ ἐνεδρεῦον ψεῦδος. καὶ
[1, 1]	αὐξάνει. Εὖ μοι πάντα, ὡς	ἐβουλόμην,	ἐδίδαξας, ὦ Νοῦς, ἔτι δέ
[1, 1]	καὶ πληρωθεὶς ὧν ἤθελον ἐξηυφράνθην.	ἐγένετο	γὰρ ὁ τοῦ σώματος ὕπνος
[1, 1]	Ἄνθρωπος ἐκ ζωῆς καὶ φωτὸς	ἐγένετο	εἰς ψυχὴν καὶ νοῦν, ἐκ
[1, 1]	οἰκεῖν· ἅμα δὲ τῇ βουλῇ	ἐγένετο	ἐνέργεια, καὶ ᾤκησε τὴν ἄλογον
[1, 1]	θεὸς καὶ πατήρ, ἐξ οὗ	ἐγένετο	ὁ Ἄνθρωπος. ἐὰν οὖν μάθῃς
[1, 1]	λόγον. Ἰδοὺ σιωπῶ, ἔφην ἐγώ.	Ἐγένετο	οὖν, ὡς ἔφην, τῶν ἑπτὰ
[1, 1]	διελύετο ἅμα τῷ ἀνθρώπῳ καὶ	ἐγένετο	τὰ μὲν ἀρρενικὰ ἐν μέρει,
[1, 1]	ἐγὼ δὲ ἀναστήσας αὐτοὺς καθοδηγὸς	ἐγενόμην	τοῦ γένους, τοὺς λόγους διδάσκων,
[1, 1]	ὅρασις, καὶ ἡ σιωπή μου	ἐγκύμων	τοῦ ἀγαθοῦ, καὶ ἡ τοῦ
[1, 1]	ἑαυτοὺς πρὸ ποδῶν μου ῥίψαντες.	ἐγὼ	δὲ ἀναστήσας αὐτοὺς καθοδηγὸς ἐγενόμην
[1, 1]	Ποιμάνδρης ἐμοὶ ἐμίγη ταῖς δυνάμεσιν.	ἐγὼ	δὲ εὐχαριστήσας καὶ εὐλογήσας τὸν
[1, 1]	ἐτράπη εἰς τὴν ἰδίαν κοίτην.	ἐγὼ	δὲ τὴν εὐεργεσίαν τοῦ Ποιμάνδρου
[1, 1]	Οἱ δὲ ἀκούσαντες παρεγένοντο ὁμοθυμαδόν.	ἐγὼ	δέ φημι, Τί ἑαυτούς, ὦ
[1, 1]	στάσιν ἐσχηκέναι κρατούμενον· ταῦτα δὲ	ἐγὼ	διενοήθην ὁρῶν διὰ τὸν τοῦ
[1, 1]	πρῶτον λόγον. Ἰδοὺ σιωπῶ, ἔφην	ἐγώ.	Ἐγένετο οὖν, ὡς ἔφην, τῶν
[1, 1]	εἰπέ, πῶς εἰς ζωὴν χωρήσω	ἐγώ,	ἔφην, ὦ Νοῦς ἐμός; φησὶ
[1, 1]	καὶ σύνειμί σοι πανταχοῦ. φημὶ	ἐγώ,	Μαθεῖν θέλω τὰ ὄντα καὶ
[1, 1]	ἐγώ, Σὺ γὰρ τίς εἶ;	Ἐγὼ	μέν, φησίν, εἰμὶ ὁ Ποιμάνδρης,
[1, 1]	ἐγώ. Τὸ φῶς ἐκεῖνο, ἔφη,	ἐγὼ	Νοῦς ὁ σὸς θεός, ὁ
[1, 1]	ὦ οὗτος, λαλῶν· παραγίνομαι αὐτὸς	ἐγὼ	ὁ Νοῦς τοῖς ὁσίοις καὶ
[1, 1]	θανάτου. Τί τοσοῦτον ἁμαρτάνουσιν, ἔφην	ἐγώ,	οἱ ἀγνοοῦντες, ἵνα στερηθῶσι τῆς
[1, 1]	ὁ τοῦ θεοῦ λόγος; φημὶ	ἐγώ,	Ὅτι ἐκ φωτὸς καὶ ζωῆς
[1, 1]	νοήσας μαθεῖν καὶ γνῶναι; φημὶ	ἐγώ,	Σὺ γὰρ τίς εἶ; Ἐγὼ
[1, 1]	καὶ βούλεται; καὶ, Γνώσομαι, ἔφην	ἐγώ.	Τὸ φῶς ἐκεῖνο, ἔφη, ἐγὼ
[1, 1]	ὁ Ποιμάνδρης ἐμοί. Τὰ οὖν,	ἐγώ	φημι, στοιχεῖα τῆς φύσεως πόθεν
[1, 1]	ἡ ζωή. Εὐχαριστῶ σοι, ἔφην	ἔγω.	Ἀλλὰ δὴ νόει τὸ φῶς
[1, 1]	παρέκυψεν, ἀναρρήξας τὸ κύτος, καὶ	ἔδειξε	τῇ κατωφερεῖ φύσει τὴν καλὴν
[1, 1]	τοῦ πυρὸς καὶ πνεύματος ὤν,	ἐδημιούργησε	διοικητάς τινας ἑπτά, ἐν κύκλοις
[1, 1]	Εὖ μοι πάντα, ὡς ἐβουλόμην,	ἐδίδαξας,	ὦ Νοῦς, ἔτι δέ μοι
[1, 1]	τροφῆς ἢ ἐκ κόπου σώματος,	ἔδοξά	τινα ὑπερμεγέθη μέτρῳ ἀπεριορίστῳ τυγχάνοντα
[1, 1]	καὶ μιμνήσκομαι, εὐχαριστῶ δὲ ἅμα.	Εἰ	ἐνόησας, εἰπέ μοι, διὰ τί
[1, 1]	φημὶ ἐγώ, Σὺ γὰρ τίς	εἶ;	Ἐγὼ μέν, φησίν, εἰμὶ ὁ
[1, 1]	ὁ πάσης ὑπεροχῆς μείζων. ἅγιος	εἶ,	ὁ κρείττων τῶν ἐπαίνων. δέξαι
[1, 1]	καὶ γινώσκεται τοῖς ἰδίοις. ἅγιος	εἶ,	ὁ λόγῳ συστησάμενος τὰ ὄντα.
[1, 1]	ἡ φύσις οὐκ ἐμόρφωσεν. ἅγιος	εἶ,	ὁ πάσης δυνάμεως ἰσχυρότερος. ἅγιος
[1, 1]	ὁ πάσης δυνάμεως ἰσχυρότερος. ἅγιος	εἶ,	ὁ πάσης ὑπεροχῆς μείζων. ἅγιος
[1, 1]	πᾶσα φύσις εἰκὼν ἔφυ. ἅγιος	εἶ,	ὃν ἡ φύσις οὐκ ἐμόρφωσεν.
[1, 1]	λόγῳ συστησάμενος τὰ ὄντα. ἅγιος	εἶ,	οὗ πᾶσα φύσις εἰκὼν ἔφυ.
[1, 1]	ζωὴν καὶ φῶς χωρῶ. εὐλογητὸς	εἶ,	πάτερ. ὁ σὸς ἄνθρωπος συναγιάζειν
[1, 1]	ἔστρεψε τὰ ἑαυτοῦ δημιουργήματα καὶ	εἴασε	στρέφεσθαι ἀπ´ ἀρχῆς ἀορίστου εἰς
[1, 1]	μου ὄντος, φησὶ πάλιν ἐμοί,	Εἶδες	ἐν τῷ νῷ τὸ ἀρχέτυπον
[1, 1]	καλλίστης μορφῆς τοῦ Ἀνθρώπου τὸ	εἶδος	ἐν τῷ ὕδατι ἰδοῦσα καὶ
[1, 1]	σῶμα εἰς ἀλλοίωσιν, καὶ τὸ	εἶδος	ὃ εἶχες ἀφανὲς γίνεται, καὶ
[1, 1]	ἐν τῷ νῷ τὸ ἀρχέτυπον	εἶδος,	τὸ προάρχον τῆς ἀρχῆς τῆς
[1, 1]	φύσις τὰ σώματα πρὸς τὸ	εἶδος	τοῦ Ἀνθρώπου. ὁ δὲ Ἄνθρωπος
[1, 1]	ἰδίῳ θανάτῳ μυσάττονται τὰς αἰσθήσεις,	εἰδότες	αὐτῶν τὰ ἐνεργήματα· μᾶλλον δὲ
[1, 1]	στυγνόν, σκολιῶς ἐσπειραμένον, ὡς ὄφει	εἰκάσαι	με· εἶτα μεταβαλλόμενον τὸ σκότος
[1, 1]	ἐξ αὐτῆς ἀσυνάρθρως ἐξεπέμπετο, ὡς	εἰκάσαι	φωνῇ πυρός, ἐκ δὲ φωτὸς
[1, 1]	περικαλλὴς γάρ, τὴν τοῦ πατρὸς	εἰκόνα	ἔχων· ὄντως γὰρ καὶ ὁ
[1, 1]	ἅγιος εἶ, οὗ πᾶσα φύσις	εἰκὼν	ἔφυ. ἅγιος εἶ, ὃν ἡ
[1, 1]	κόσμον, καὶ ἡ διοίκησις αὐτῶν	εἱμαρμένη	καλεῖται. ἐπήδησεν εὐθὺς ἐκ τῶν
[1, 1]	τὰ θνητὰ πάσχει ὑποκείμενος τῇ	εἱμαρμένῃ.	ὑπεράνω οὖν ὢν τῆς ἁρμονίας
[1, 1]	εἰπόντος, ἡ πρόνοια διὰ τῆς	εἱμαρμένης	καὶ ἁρμονίας τὰς μίξεις ἐποιήσατο,
[1, 1]	τίς εἶ; Ἐγὼ μέν, φησίν,	εἰμὶ	ὁ Ποιμάνδρης, ὁ τῆς αὐθεντίας
[1, 1]	καὶ φονεῦσι καὶ ἀσεβέσι πόρρωθέν	εἰμι,	τῷ τιμωρῷ ἐκχωρήσας δαίμονι, ὅστις
[1, 1]	κατωφερῆ τῆς φύσεως στοιχεῖα, ὡς	εἶναι	ὕλην μόνην. ὁ δὲ δημιουργὸς
[1, 1]	εὐχαριστῶ δὲ ἅμα. Εἰ ἐνόησας,	εἰπέ	μοι, διὰ τί ἄξιοί εἰσι
[1, 1]	ὦ Νοῦς, ἔτι δέ μοι	εἰπὲ	περὶ τῆς ἀνόδου τῆς γινομένης.
[1, 1]	Ποιμάνδρης εἶπεν. Ἀλλ´ ἔτι μοι	εἰπέ,	πῶς εἰς ζωὴν χωρήσω ἐγώ,
[1, 1]	τοῦ λόγου. ὁ δὲ Ποιμάνδρης	εἶπε,	Τοῦτό ἐστι τὸ κεκρυμμένον μυστήριον
[1, 1]	γινομένης. πρὸς ταῦτα ὁ Ποιμάνδρης	εἷπε,	Πρῶτον μὲν ἐν τῇ ἀναλύσει
[1, 1]	ὁμοίως. ὁ δὲ θεὸς εὐθὺς	εἶπεν	ἁγίῳ λόγῳ, Αὐξάνεσθε ἐν αὐξήσει
[1, 1]	πάλιν χωρήσεις. ταῦτα ὁ Ποιμάνδρης	εἶπεν.	Ἀλλ´ ἔτι μοι εἰπέ, πῶς
[1, 1]	μὴ ἔκτρεχε. καὶ ὁ Ποιμάνδρης	εἶπεν,	Ἀλλὰ σιώπα. οὔπω γάρ σοι
[1, 1]	καὶ πάντα τὰ ὄντα. τοῦτο	εἰπόντος,	ἡ πρόνοια διὰ τῆς εἱμαρμένης
[1, 1]	τὸ φῶς καὶ γνώριζε τοῦτο.	εἰπόντος	ταῦτα ἐπὶ πλείονα χρόνον ἀντώπησέ
[1, 1]	μαθεῖν, κἀγώ σε διδάξω. τοῦτο	εἰπὼν	ἠλλάγη τῇ ἰδέᾳ, καὶ εὐθέως
[1, 1]	σοῦ ὑπὸ θεοῦ σωθῇ; ταῦτα	εἰπὼν	ὁ Ποιμάνδρης ἐμοὶ ἐμίγη ταῖς
[1, 1]	διὰ τὸν ἐπιφερόμενον πνευματικὸν λόγον	εἰς	ἀκοήν. ὁ δὲ Ποιμάνδρης ἐμοί,
[1, 1]	ὑλικοῦ παραδίδως αὐτὸ τὸ σῶμα	εἰς	ἀλλοίωσιν, καὶ τὸ εἶδος ὃ
[1, 1]	εἴασε στρέφεσθαι ἀπ´ ἀρχῆς ἀορίστου	εἰς	ἀπέραντον τέλος· ἄρχεται γάρ, οὗ
[1, 1]	τί δὲ ὁ νοήσας ἑαυτὸν	εἰς	αὐτὸν χωρεῖ» ὅπερ ἔχει ὁ
[1, 1]	πρὸς τὸν πατέρα, καὶ αὐτοὶ	εἰς	δυνάμεις ἑαυτοὺς παραδιδόασι, καὶ δυνάμεις
[1, 1]	τὴν εὐεργεσίαν τοῦ Ποιμάνδρου ἀνεγραψάμην	εἰς	ἐμαυτόν, καὶ πληρωθεὶς ὧν ἤθελον
[1, 1]	σοῦ. διὸ πιστεύω καὶ μαρτυρῶ·	εἰς	ζωὴν καὶ φῶς χωρῶ. εὐλογητὸς
[1, 1]	καὶ ὅτι ἐκ τούτων τυγχάνεις,	εἰς	ζωὴν πάλιν χωρήσεις. ταῦτα ὁ
[1, 1]	Ἀλλ´ ἔτι μοι εἰπέ, πῶς	εἰς	ζωὴν χωρήσω ἐγώ, ἔφην, ὦ
[1, 1]	Τί ἑαυτούς, ὦ ἄνδρες γηγενεῖς,	εἰς	θάνατον ἐκδεδώκατε, ἔχοντες ἐξουσίαν τῆς
[1, 1]	καὶ μετὰ ταῦτα, Ὦ Ποιμάνδρη,	εἰς	μεγάλην γὰρ νῦν ἐπιθυμίαν ἦλθον
[1, 1]	καὶ αἱ αἰσθήσεις τοῦ σώματος	εἰς	τὰς ἑαυτῶν πηγὰς ἐπανέρχονται, μέρη
[1, 1]	μέρη γινόμεναι καὶ πάλιν συνανιστάμεναι	εἰς	τὰς ἐνεργείας. καὶ ὁ θυμὸς
[1, 1]	ὁ θυμὸς καὶ ἡ ἐπιθυμία	εἰς	τὴν ἄλογον φύσιν χωρεῖ. καὶ
[1, 1]	ἀναπληρώσαντες τὴν εὐχαριστίαν ἕκαστος ἐτράπη	εἰς	τὴν ἰδίαν κοίτην. ἐγὼ δὲ
[1, 1]	θεοῦ} ὁ τοῦ θεοῦ Λόγος	εἰς	τὸ καθαρὸν τῆς φύσεως δημιούργημα,
[1, 1]	καὶ ὁ ἀναγνωρίσας ἑαυτὸν ἐλήλυθεν	εἰς	τὸ περιούσιον ἀγαθόν, ὁ δὲ
[1, 1]	με· εἶτα μεταβαλλόμενον τὸ σκότος	εἰς	ὑγρᾶν τινα φύσιν, ἀφάτως τεταραγμένην
[1, 1]	ἐκ τῆς ὑγρᾶς φύσεως ἄνω	εἰς	ὕψος· κοῦφον δὲ ἦν καὶ
[1, 1]	ἐκ ζωῆς καὶ φωτὸς ἐγένετο	εἰς	ψυχὴν καὶ νοῦν, ἐκ μὲν
[1, 1]	εἰπέ μοι, διὰ τί ἄξιοί	εἰσι	τοῦ θανάτου οἱ ἐν τῷ
[1, 1]	ἐκτελεσθῆναι. πυλωρὸς ὢν ἀποκλείσω τὰς	εἰσόδους	τῶν κακῶν καὶ αἰσχρῶν ἐνεργημάτων,
[1, 1]	τινα ἦχον ἀποτελοῦσαν ἀνεκλάλητον γοώδη·	εἶτα	βοὴ ἐξ αὐτῆς ἀσυνάρθρως ἐξεπέμπετο,
[1, 1]	ἐσπειραμένον, ὡς ὄφει εἰκάσαι με·	εἶτα	μεταβαλλόμενον τὸ σκότος εἰς ὑγρᾶν
[1, 1]	γῆ ἐξήνεγκεν ἀπ´ αὐτῆς ἃ	εἶχε	ζῷα τετράποδα καὶ ἑρπετά, θηρία
[1, 1]	ἀλλοίωσιν, καὶ τὸ εἶδος ὃ	εἶχες	ἀφανὲς γίνεται, καὶ τὸ ἦθος
[1, 1]	ὑπέστη; πάλιν ἐκεῖνος πρὸς ταῦτα,	Ἐκ	βουλῆς θεοῦ, ἥτις λαβοῦσα τὸν
[1, 1]	πεπληρωμένης ἐλύθη ὁ πάντων σύνδεσμος	ἐκ	βουλῆς θεοῦ· πάντα γὰρ ζῷα
[1, 1]	τὸ δὲ ἐκ πυρὸς πέπειρον.	ἐκ	δὲ αἰθέρος τὸ πνεῦμα ἔλαβε
[1, 1]	ἐξεπέμπετο, ὡς εἰκάσαι φωνῇ πυρός,	ἐκ	δὲ φωτὸς λόγος ἅγιος ἐπέβη
[1, 1]	νοῦν, ἐκ μὲν ζωῆς ψυχήν,	ἐκ	δὲ φωτὸς νοῦν, καὶ ἔμεινεν
[1, 1]	τοῦ Ἀνθρώπου. ὁ δὲ Ἄνθρωπος	ἐκ	ζωῆς καὶ φωτὸς ἐγένετο εἰς
[1, 1]	Ἄνθρωπος. ἐὰν οὖν μάθῃς αὐτὸν	ἐκ	ζωῆς καὶ φωτὸς ὄντα καὶ
[1, 1]	βεβαρημένοι ἐκ κόρου τροφῆς ἢ	ἐκ	κόπου σώματος, ἔδοξά τινα ὑπερμεγέθη
[1, 1]	αἰσθήσεων, καθάπερ οἱ ὕπνῳ βεβαρημένοι	ἐκ	κόρου τροφῆς ἢ ἐκ κόπου
[1, 1]	ἐγένετο εἰς ψυχὴν καὶ νοῦν,	ἐκ	μὲν ζωῆς ψυχήν, ἐκ δὲ
[1, 1]	ἐκ σκότους φανείσης· ὁ δὲ	ἐκ	Νοὸς φωτεινὸς Λόγος υἱὸς θεοῦ.
[1, 1]	ἀγαθόν, ὁ δὲ ἀγαπήσας τὸ	ἐκ	πλάνης ἔρωτος σῶμα, οὗτος μένει
[1, 1]	τὴν φύσιν, οὓς ἔφην σοι	ἐκ	πυρὸς καὶ πνεύματος, οὐκ ἀνέμενεν
[1, 1]	καὶ ὕδωρ ὀχευτικόν, τὸ δὲ	ἐκ	πυρὸς πέπειρον. ἐκ δὲ αἰθέρος
[1, 1]	ὁ πρὸ φύσεως ὑγρᾶς τῆς	ἐκ	σκότους φανείσης· ὁ δὲ ἐκ
[1, 1]	φύσει, καὶ πῦρ ἄκρατον ἐξεπήδησεν	ἐκ	τῆς ὑγρᾶς φύσεως ἄνω εἰς
[1, 1]	τῆς σοφίας λόγους καὶ ἐτράφησαν	ἐκ	τοῦ ἀμβροσίου ὕδατος. ὀψίας δὲ
[1, 1]	καὶ φωτὸς ὄντα καὶ ὅτι	ἐκ	τούτων τυγχάνεις, εἰς ζωὴν πάλιν
[1, 1]	περιφορά, καθὼς ἠθέλησεν ὁ Νοῦς,	ἐκ	τῶν κατωφερῶν στοιχείων ζῷα ἤνεγκεν
[1, 1]	αὐτῶν εἱμαρμένη καλεῖται. ἐπήδησεν εὐθὺς	ἐκ	τῶν κατωφερῶν στοιχείων {τοῦ θεοῦ}
[1, 1]	θεοῦ λόγος; φημὶ ἐγώ, Ὅτι	ἐκ	φωτὸς καὶ ζωῆς συνέστηκεν ὁ
[1, 1]	τῆς ἀληθείας ἦλθον. διὸ δίδωμι	ἐκ	ψυχῆς καὶ ἰσχύος ὅλης εὐλογίαν
[1, 1]	δημιουργήματα, οἱ δὲ ἠράσθησαν αὐτοῦ,	ἕκαστος	δὲ μετεδίδου τῆς ἰδίας τάξεως·
[1, 1]	θεῷ καὶ ἀναπληρώσαντες τὴν εὐχαριστίαν	ἕκαστος	ἐτράπη εἰς τὴν ἰδίαν κοίτην.
[1, 1]	ὦ ἄνδρες γηγενεῖς, εἰς θάνατον	ἐκδεδώκατε,	ἔχοντες ἐξουσίαν τῆς ἀθανασίας μεταλαβεῖν;
[1, 1]	οἱ μέθῃ καὶ ὕπνῳ ἑαυτοὺς	ἐκδεδωκότες	καὶ τῇ ἀγνωσίᾳ τοῦ θεοῦ,
[1, 1]	τῇ τοῦ θανάτου ὁδῷ ἑαυτοὺς	ἐκδεδωκότες,	οἱ δὲ παρεκάλουν διδαχθῆναι, ἑαυτοὺς
[1, 1]	Γνώσομαι, ἔφην ἐγώ. Τὸ φῶς	ἐκεῖνο,	ἔφη, ἐγὼ Νοῦς ὁ σὸς
[1, 1]	τῆς φύσεως πόθεν ὑπέστη; πάλιν	ἐκεῖνος	πρὸς ταῦτα, Ἐκ βουλῆς θεοῦ,
[1, 1]	ἡλίου αὐγῆς ἀρχομένης δύεσθαι ὅλης,	ἐκέλευσα	αὐτοῖς εὐχαριστεῖν τῷ θεῷ καὶ
[1, 1]	καὶ αἰσχρῶν ἐνεργημάτων, τὰς ἐνθυμήσεις	ἐκκόπτων.	τοῖς δὲ ἀνοήτοις καὶ κακοῖς
[1, 1]	Ποιμάνδρου λόγον. ὡς δὲ ἐν	ἐκπλήξει	μου ὄντος, φησὶ πάλιν ἐμοί,
[1, 1]	τὰ προσπίπτοντα ἐνεργήματα τοῦ σώματος	ἐκτελεσθῆναι.	πυλωρὸς ὢν ἀποκλείσω τὰς εἰσόδους
[1, 1]	τόλμης τὴν προπέτειαν, καὶ τῇ	ἕκτῃ	τὰς ἀφορμὰς τὰς κακὰς τοῦ
[1, 1]	ἦλθον καὶ ποθῶ ἀκοῦσαι· μὴ	ἔκτρεχε.	καὶ ὁ Ποιμάνδρης εἶπεν, Ἀλλὰ
[1, 1]	ἀγαθοῦ, καὶ ἡ τοῦ λόγου	ἐκφορὰ	γεννήματα ἀγαθῶν. τοῦτο δὲ συνέβη
[1, 1]	ἀσεβέσι πόρρωθέν εἰμι, τῷ τιμωρῷ	ἐκχωρήσας	δαίμονι, ὅστις τὴν ὀξύτητα τοῦ
[1, 1]	ἐκ δὲ αἰθέρος τὸ πνεῦμα	ἔλαβε	καὶ ἐξήνεγκεν ἡ φύσις τὰ
[1, 1]	δὲ ἅμα, καὶ ὁ ἀὴρ	ἐλαφρὸς	ὢν ἠκολούθησε τῷ πνεύματι, ἀναβαίνοντος
[1, 1]	καὶ ἀγαθοῖς καὶ καθαροῖς καὶ	ἐλεήμοσι,	τοῖς εὐσεβοῦσι, καὶ ἡ παρουσία
[1, 1]	πάντα καὶ ὁ ἀναγνωρίσας ἑαυτὸν	ἐλήλυθεν	εἰς τὸ περιούσιον ἀγαθόν, ὁ
[1, 1]	λόγον ἀκοῦσαι. τῆς περιόδου πεπληρωμένης	ἐλύθη	ὁ πάντων σύνδεσμος ἐκ βουλῆς
[1, 1]	εὐεργεσίαν τοῦ Ποιμάνδρου ἀνεγραψάμην εἰς	ἐμαυτόν,	καὶ πληρωθεὶς ὧν ἤθελον ἐξηυφράνθην.
[1, 1]	τήν τε μορφὴν τοῦ θεοῦ	ἐμειδίασεν	ἔρωτι, ὡς ἅτε τῆς καλλίστης
[1, 1]	ἐκ δὲ φωτὸς νοῦν, καὶ	ἔμεινεν	οὕτω τὰ πάντα τοῦ αἰσθητοῦ
[1, 1]	αὐτοῦ· γῆ δὲ καὶ ὕδωρ	ἔμενε	καθ´ ἑαυτὰ συμμεμιγμένα, ὡς μὴ
[1, 1]	ταῦτα εἰπὼν ὁ Ποιμάνδρης ἐμοὶ	ἐμίγη	ταῖς δυνάμεσιν. ἐγὼ δὲ εὐχαριστήσας
[1, 1]	τὸν ἐρώμενον περιεπλάκη ὅλη καὶ	ἐμίγησαν·	ἐρώμενοι γὰρ ἦσαν. καὶ διὰ
[1, 1]	καὶ ἰδοῦσα τὸν καλὸν κόσμον	ἐμιμήσατο,	κοσμοποιηθεῖσα διὰ τῶν ἑαυτῆς στοιχείων
[1, 1]	ἐκπλήξει μου ὄντος, φησὶ πάλιν	ἐμοί,	Εἶδες ἐν τῷ νῷ τὸ
[1, 1]	σωθῇ; ταῦτα εἰπὼν ὁ Ποιμάνδρης	ἐμοὶ	ἐμίγη ταῖς δυνάμεσιν. ἐγὼ δὲ
[1, 1]	εἰς ἀκοήν. ὁ δὲ Ποιμάνδρης	ἐμοί,	Ἐνόησας, φησί τὴν θέαν ταύτην
[1, 1]	πῶς, ἔφην, ἀκοῦσαι βούλομαι. φησὶν	ἐμοὶ	πάλιν, Ἔχε νῷ σῷ ὅσα
[1, 1]	τῆς ἀπεράντου· ταῦτα ὁ Ποιμάνδρης	ἐμοί.	Τὰ οὖν, ἐγώ φημι, στοιχεῖα
[1, 1]	εἶ, ὃν ἡ φύσις οὐκ	ἐμόρφωσεν.	ἅγιος εἶ, ὁ πάσης δυνάμεως
[1, 1]	καὶ μετὰ ταῦτα, Νοῦς ὁ	ἐμός·	καὶ αὐτὸς γὰρ ἐρῶ τοῦ
[1, 1]	χωρήσω ἐγώ, ἔφην, ὦ Νοῦς	ἐμός;	φησὶ γὰρ ὁ θεός· ὁ
[1, 1]	τῆς χάριτος ταύτης φωτίσω τοὺς	ἐν	ἀγνοίᾳ τοῦ γένους, μοῦ ἀδελφούς,
[1, 1]	εὐθὺς εἶπεν ἁγίῳ λόγῳ, Αὐξάνεσθε	ἐν	αὐξήσει καὶ πληθύνεσθε ἐν πλήθει
[1, 1]	ἰδὼν τὴν ὁμοίαν αὐτῷ μορφὴν	ἐν	αὐτῇ οὖσαν ἐν τῷ ὕδατι,
[1, 1]	τῷ νοΐ μου τὸ φῶς	ἐν	δυνάμεσιν ἀναριθμήτοις ὄν, καὶ κόσμον
[1, 1]	ἀκόρεστον κάλλος καὶ πᾶσαν ἐνέργειαν	ἐν	ἑαυτῷ ἔχοντα τῶν διοικητόρων τήν
[1, 1]	τοῦ Ποιμάνδρου λόγον. ὡς δὲ	ἐν	ἐκπλήξει μου ὄντος, φησὶ πάλιν
[1, 1]	ἑαυτοὺς παραδιδόασι, καὶ δυνάμεις γενόμενοι	ἐν	θεῷ γίνονται. τοῦτό ἐστι τὸ
[1, 1]	ὤν, ἐδημιούργησε διοικητάς τινας ἑπτά,	ἐν	κύκλοις περιέχοντας τὸν αἰσθητὸν κόσμον,
[1, 1]	μετ´ ὀλίγον σκότος κατωφερὲς ἦν,	ἐν	μέρει γεγενημένον, φοβερόν τε καὶ
[1, 1]	καὶ ἐγένετο τὰ μὲν ἀρρενικὰ	ἐν	μέρει, τὰ δὲ θηλυκὰ ὁμοίως.
[1, 1]	Αὐξάνεσθε ἐν αὐξήσει καὶ πληθύνεσθε	ἐν	πλήθει πάντα τὰ κτίσματα καὶ
[1, 1]	οὖν; φημί. Οὕτω γνῶθι· τὸ	ἐν	σοὶ βλέπον καὶ ἀκοῦον, λόγος
[1, 1]	ὁ Ποιμάνδρης εἷπε, Πρῶτον μὲν	ἐν	τῇ ἀναλύσει τοῦ σώματος τοῦ
[1, 1]	συνεχωρήθη ἀπὸ τοῦ πατρός· γενόμενος	ἐν	τῇ δημιουργικῇ σφαίρᾳ, ἕξων τὴν
[1, 1]	ἐξ ἧς τὸ σῶμα συνέστηκεν	ἐν	τῷ αἰσθητῷ κόσμῳ, ἐξ οὗ
[1, 1]	ἄξιοί εἰσι τοῦ θανάτου οἱ	ἐν	τῷ θανάτῳ ὄντες; Ὅτι προκατάρχεται
[1, 1]	τὴν ἰδέαν· ἀνανεύσαντος δέ, θεωρῶ	ἐν	τῷ νοΐ μου τὸ φῶς
[1, 1]	ὄντος, φησὶ πάλιν ἐμοί, Εἶδες	ἐν	τῷ νῷ τὸ ἀρχέτυπον εἶδος,
[1, 1]	δὲ τὴν τοῦ Δημιουργοῦ κτίσιν	ἐν	τῷ πυρί, ἠβουλήθη καὶ αὐτὸς
[1, 1]	πλάνης ἔρωτος σῶμα, οὗτος μένει	ἐν	τῷ σκότει πλανώμενος, αἰσθητῶς πάσχων
[1, 1]	αὐτῷ μορφὴν ἐν αὐτῇ οὖσαν	ἐν	τῷ ὕδατι, ἐφίλησε καὶ ἠβουλήθη
[1, 1]	μορφῆς τοῦ Ἀνθρώπου τὸ εἶδος	ἐν	τῷ ὕδατι ἰδοῦσα καὶ τὸ
[1, 1]	ὑπεράνω οὖν ὢν τῆς ἁρμονίας	ἐναρμόνιος	γέγονε δοῦλος ἀρρενόθηλυς δὲ ὤν,
[1, 1]	οὐσίαν ἡμῶν ἐπίνευσόν μοι καὶ	ἐνδυνάμωσόν	με, καὶ τῆς χάριτος ταύτης
[1, 1]	καὶ τῇ ἑβδόμῃ ζώνῃ τὸ	ἐνεδρεῦον	ψεῦδος. καὶ τότε γυμνωθεὶς ἀπὸ
[1, 1]	ἅμα δὲ τῇ βουλῇ ἐγένετο	ἐνέργεια,	καὶ ᾤκησε τὴν ἄλογον μορφήν·
[1, 1]	ἰδοῦσα ἀκόρεστον κάλλος καὶ πᾶσαν	ἐνέργειαν	ἐν ἑαυτῷ ἔχοντα τῶν διοικητόρων
[1, 1]	πρώτῃ ζώνῃ δίδωσι τὴν αὐξητικὴν	ἐνέργειαν	καὶ τὴν μειωτικήν, καὶ τῇ
[1, 1]	καὶ πάλιν συνανιστάμεναι εἰς τὰς	ἐνεργείας.	καὶ ὁ θυμὸς καὶ ἡ
[1, 1]	τὰς αἰσθήσεις, εἰδότες αὐτῶν τὰ	ἐνεργήματα·	μᾶλλον δὲ οὐκ ἐάσω αὐτὸς
[1, 1]	αὐτὸς ὁ Νοῦς τὰ προσπίπτοντα	ἐνεργήματα	τοῦ σώματος ἐκτελεσθῆναι. πυλωρὸς ὢν
[1, 1]	γυμνωθεὶς ἀπὸ τῶν τῆς ἁρμονίας	ἐνεργημάτων	γίνεται ἐπὶ τὴν ὀγδοατικὴν φύσιν,
[1, 1]	εἰσόδους τῶν κακῶν καὶ αἰσχρῶν	ἐνεργημάτων,	τὰς ἐνθυμήσεις ἐκκόπτων. τοῖς δὲ
[1, 1]	κακῶν καὶ αἰσχρῶν ἐνεργημάτων, τὰς	ἐνθυμήσεις	ἐκκόπτων. τοῖς δὲ ἀνοήτοις καὶ
[1, 1]	~ἙΡΜΟΥ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ.	Ἐννοίας	μοί ποτε γενομένης περὶ τῶν
[1, 1]	φησὶ γὰρ ὁ θεός· ὁ	ἔννους	ἄνθρωπος ἀναγνωρισάτω ἑαυτόν» οὐ πάντες
[1, 1]	καὶ δημιουργήματα, καὶ ἀναγνωρισάτω ὁ	ἔννους	ἑαυτὸν ὄντα ἀθάνατον, καὶ τὸν
[1, 1]	μιμνήσκομαι, εὐχαριστῶ δὲ ἅμα. Εἰ	ἐνόησας,	εἰπέ μοι, διὰ τί ἄξιοί
[1, 1]	κόσμῳ, ἐξ οὗ θάνατος ἀρδεύεται.	Ἐνόησας	ὀρθῶς, ὦ οὗτος. κατὰ τί
[1, 1]	ἀκοήν. ὁ δὲ Ποιμάνδρης ἐμοί,	Ἐνόησας,	φησί τὴν θέαν ταύτην ὅ
[1, 1]	οὐ γὰρ διίστανται ἀπ´ ἀλλήλων·	ἕνωσις	γὰρ τούτων ἐστὶν ἡ ζωή.
[1, 1]	γέγονε δοῦλος ἀρρενόθηλυς δὲ ὤν,	ἐξ	ἀρρενοθήλεος ὢν πατρὸς καὶ ἄϋπνος
[1, 1]	ἀποτελοῦσαν ἀνεκλάλητον γοώδη· εἶτα βοὴ	ἐξ	αὐτῆς ἀσυνάρθρως ἐξεπέμπετο, ὡς εἰκάσαι
[1, 1]	ἐξ οὗ ἡ ὑγρὰ φύσις,	ἐξ	ἧς τὸ σῶμα συνέστηκεν ἐν
[1, 1]	συνέστηκεν ὁ πατὴρ τῶν ὅλων,	ἐξ	οὗ γέγονεν ὁ Ἄνθρωπος. Εὖ
[1, 1]	ἐστιν ὁ θεὸς καὶ πατήρ,	ἐξ	οὗ ἐγένετο ὁ Ἄνθρωπος. ἐὰν
[1, 1]	οἰκείου σώματος τὸ στυγνὸν σκότος,	ἐξ	οὗ ἡ ὑγρὰ φύσις, ἐξ
[1, 1]	συνέστηκεν ἐν τῷ αἰσθητῷ κόσμῳ,	ἐξ	οὗ θάνατος ἀρδεύεται. Ἐνόησας ὀρθῶς,
[1, 1]	εἶτα βοὴ ἐξ αὐτῆς ἀσυνάρθρως	ἐξεπέμπετο,	ὡς εἰκάσαι φωνῇ πυρός, ἐκ
[1, 1]	τῇ φύσει, καὶ πῦρ ἄκρατον	ἐξεπήδησεν	ἐκ τῆς ὑγρᾶς φύσεως ἄνω
[1, 1]	ὁ Νοῦς, καὶ ἡ γῆ	ἐξήνεγκεν	ἀπ´ αὐτῆς ἃ εἶχε ζῷα
[1, 1]	αἰθέρος τὸ πνεῦμα ἔλαβε καὶ	ἐξήνεγκεν	ἡ φύσις τὰ σώματα πρὸς
[1, 1]	ἐμαυτόν, καὶ πληρωθεὶς ὧν ἤθελον	ἐξηυφράνθην.	ἐγένετο γὰρ ὁ τοῦ σώματος
[1, 1]	καθὼς παρέδωκας αὐτῷ τὴν πᾶσαν	ἐξουσίαν.
[1, 1]	τῶν ἀλόγων ζῴων ἔχων πᾶσαν	ἐξουσίαν	διὰ τῆς ἁρμονίας παρέκυψεν, ἀναρρήξας
[1, 1]	γὰρ ὢν καὶ πάντων τὴν	ἐξουσίαν	ἔχων, τὰ θνητὰ πάσχει ὑποκείμενος
[1, 1]	δημιουργικῇ σφαίρᾳ, ἕξων τὴν πᾶσαν	ἐξουσίαν,	κατενόησε τοῦ ἀδελφοῦ τὰ δημιουργήματα,
[1, 1]	γηγενεῖς, εἰς θάνατον ἐκδεδώκατε, ἔχοντες	ἐξουσίαν	τῆς ἀθανασίας μεταλαβεῖν; μετανοήσατε, οἱ
[1, 1]	γενόμενος ἐν τῇ δημιουργικῇ σφαίρᾳ,	ἕξων	τὴν πᾶσαν ἐξουσίαν, κατενόησε τοῦ
[1, 1]	ἀγνοοῦντες, ἵνα στερηθῶσι τῆς ἀθανασίας;	Ἔοικας,	ὦ οὗτος, τούτων μὴ πεφροντικέναι
[1, 1]	σκοτομαχῶν, καὶ τοῦτον βασανίζει, καὶ	ἐπ´	αὐτὸν πῦρ ἐπὶ τὸ πλεῖον
[1, 1]	πλείονος τιμωρίας, καὶ οὐ παύεται	ἐπ´	ὀρέξεις ἀπλέτους τὴν ἐπιθυμίαν ἔχων,
[1, 1]	ἅγιος εἶ, ὁ κρείττων τῶν	ἐπαίνων.	δέξαι λογικὰς θυσίας ἁγνὰς ἀπὸ
[1, 1]	σώματος εἰς τὰς ἑαυτῶν πηγὰς	ἐπανέρχονται,	μέρη γινόμεναι καὶ πάλιν συνανιστάμεναι
[1, 1]	ἐκ δὲ φωτὸς λόγος ἅγιος	ἐπέβη	τῇ φύσει, καὶ πῦρ ἄκρατον
[1, 1]	ζῷα ἤνεγκεν ἄλογα οὐ γὰρ	ἐπεῖχε	τὸν Λόγον> ἀὴρ δὲ πετεινὰ
[1, 1]	ἡ διοίκησις αὐτῶν εἱμαρμένη καλεῖται.	ἐπήδησεν	εὐθὺς ἐκ τῶν κατωφερῶν στοιχείων
[1, 1]	διὰ τοῦτο παρὰ πάντα τὰ	ἐπὶ	γῆς ζῷα διπλοῦς ἐστιν ὁ
[1, 1]	καὶ γνώριζε τοῦτο. εἰπόντος ταῦτα	ἐπὶ	πλείονα χρόνον ἀντώπησέ μοι, ὥστε
[1, 1]	θρώσκει αὐτὸν αἰσθητικῶς καὶ μᾶλλον	ἐπὶ	τὰς ἀνομίας αὐτὸν ὁπλίζει, ἵνα
[1, 1]	τῶν τῆς ἁρμονίας ἐνεργημάτων γίνεται	ἐπὶ	τὴν ὀγδοατικὴν φύσιν, τὴν ἰδίαν
[1, 1]	ὕδατι ἰδοῦσα καὶ τὸ σκίασμα	ἐπὶ	τῆς γῆς. ὁ δὲ ἰδὼν
[1, 1]	βασανίζει, καὶ ἐπ´ αὐτὸν πῦρ	ἐπὶ	τὸ πλεῖον αὐξάνει. Εὖ μοι
[1, 1]	καὶ τὸ κράτος τοῦ ἐπικειμένου	ἐπὶ	τοῦ πυρὸς κατανοῆσαι. καὶ ὁ
[1, 1]	ἀνενέργητον, καὶ τῇ τρίτῃ τὴν	ἐπιθυμητικὴν	ἀπάτην ἀνενέργητον, καὶ τῇ τετάρτῃ
[1, 1]	καὶ ὁ θυμὸς καὶ ἡ	ἐπιθυμία	εἰς τὴν ἄλογον φύσιν χωρεῖ.
[1, 1]	παύεται ἐπ´ ὀρέξεις ἀπλέτους τὴν	ἐπιθυμίαν	ἔχων, ἀκορέστως σκοτομαχῶν, καὶ τοῦτον
[1, 1]	Ποιμάνδρη, εἰς μεγάλην γὰρ νῦν	ἐπιθυμίαν	ἦλθον καὶ ποθῶ ἀκοῦσαι· μὴ
[1, 1]	κύκλων, καὶ τὸ κράτος τοῦ	ἐπικειμένου	ἐπὶ τοῦ πυρὸς κατανοῆσαι. καὶ
[1, 1]	τῆς ἡμέρας. ἡ γὰρ φύσις	ἐπιμιγεῖσα	τῷ Ἀνθρώπῳ ἤνεγκέ τι θαῦμα
[1, 1]	γνώσεως τῆς κατ´ οὐσίαν ἡμῶν	ἐπίνευσόν	μοι καὶ ἐνδυνάμωσόν με, καὶ
[1, 1]	κινούμενα δὲ ἦν διὰ τὸν	ἐπιφερόμενον	πνευματικὸν λόγον εἰς ἀκοήν. ὁ
[1, 1]	καὶ τὰς γενέσεις κατέστησε, καὶ	ἐπληθύνθη	κατὰ γένος τὰ πάντα καὶ
[1, 1]	εἱμαρμένης καὶ ἁρμονίας τὰς μίξεις	ἐποιήσατο,	καὶ τὰς γενέσεις κατέστησε, καὶ
[1, 1]	ἡ φύσις, ἀλλ´ εὐθὺς ἀπεκύησεν	ἑπτὰ	ἀνθρώπους, πρὸς τὰς φύσεις τῶν
[1, 1]	ἀνθρώπους, πρὸς τὰς φύσεις τῶν	ἑπτὰ	διοκητόρων, ἀρρενοθήλεας καὶ μεταρσίους. καὶ
[1, 1]	πνεύματος ὤν, ἐδημιούργησε διοικητάς τινας	ἑπτά,	ἐν κύκλοις περιέχοντας τὸν αἰσθητὸν
[1, 1]	γὰρ αὐτοῦ τῆς ἁρμονίας τῶν	ἑπτὰ	τὴν φύσιν, οὓς ἔφην σοι
[1, 1]	Ἐγένετο οὖν, ὡς ἔφην, τῶν	ἑπτὰ	τούτων ἡ γένεσις τοιῷδε τρόπῳ·
[1, 1]		~ἙΡΜΟΥ	ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ. Ἐννοίας μοί ποτε
[1, 1]	ἃ εἶχε ζῷα τετράποδα καὶ	ἑρπετά,	θηρία ἄγρια καὶ ἥμερα. ὁ
[1, 1]	ὁ ἐμός· καὶ αὐτὸς γὰρ	ἐρῶ	τοῦ λόγου. ὁ δὲ Ποιμάνδρης
[1, 1]	ἐρώμενον περιεπλάκη ὅλη καὶ ἐμίγησαν·	ἐρώμενοι	γὰρ ἦσαν. καὶ διὰ τοῦτο
[1, 1]	ἡ δὲ φύσις λαβοῦσα τὸν	ἐρώμενον	περιεπλάκη ὅλη καὶ ἐμίγησαν· ἐρώμενοι
[1, 1]	καὶ τὸν αἴτιον τοῦ θανάτου	ἔρωτα,	καὶ πάντα τὰ ὄντα. τοῦτο
[1, 1]	τε μορφὴν τοῦ θεοῦ ἐμειδίασεν	ἔρωτι,	ὡς ἅτε τῆς καλλίστης μορφῆς
[1, 1]	δὲ ἀγαπήσας τὸ ἐκ πλάνης	ἔρωτος	σῶμα, οὗτος μένει ἐν τῷ
[1, 1]	καὶ τίνι τρόπῳ σωθήσονται, καὶ	ἔσπειρα	αὐτοῖς τοὺς τῆς σοφίας λόγους
[1, 1]	φοβερόν τε καὶ στυγνόν, σκολιῶς	ἐσπειραμένον,	ὡς ὄφει εἰκάσαι με· εἶτα
[1, 1]	γενόμενοι ἐν θεῷ γίνονται. τοῦτό	ἐστι	τὸ ἀγαθὸν τέλος τοῖς γνῶσιν
[1, 1]	ὁ δὲ Ποιμάνδρης εἶπε, Τοῦτό	ἐστι	τὸ κεκρυμμένον μυστήριον μέχρι τῆσδε
[1, 1]	ἀπ´ ἀλλήλων· ἕνωσις γὰρ τούτων	ἐστὶν	ἡ ζωή. Εὐχαριστῶ σοι, ἔφην
[1, 1]	τὰ ἐπὶ γῆς ζῷα διπλοῦς	ἐστιν	ὁ ἄνθρωπος, θνητὸς μὲν διὰ
[1, 1]	φῂς λαλῶν· φῶς καὶ ζωή	ἐστιν	ὁ θεὸς καὶ πατήρ, ἐξ
[1, 1]	τοὺς κύκλους καὶ δινῶν ῥοίζῳ,	ἔστρεψε	τὰ ἑαυτοῦ δημιουργήματα καὶ εἴασε
[1, 1]	πῦρ δυνάμει μεγίστῃ, καὶ στάσιν	ἐσχηκέναι	κρατούμενον· ταῦτα δὲ ἐγὼ διενοήθην
[1, 1]	τὸ ἀγαθὸν τέλος τοῖς γνῶσιν	ἐσχηκόσι,	θεωθῆναι. λοιπόν, τί μέλλεις; οὐχ
[1, 1]	καὶ φῶς ὑπάρχων, ἀπεκύησε λόγῳ	ἕτερον	Νοῦν δημιουργόν, ὃς θεὸς τοῦ
[1, 1]	ὡς ἐβουλόμην, ἐδίδαξας, ὦ Νοῦς,	ἔτι	δέ μοι εἰπὲ περὶ τῆς
[1, 1]	ταῦτα ὁ Ποιμάνδρης εἶπεν. Ἀλλ´	ἔτι	μοι εἰπέ, πῶς εἰς ζωὴν
[1, 1]	καὶ ἀναπληρώσαντες τὴν εὐχαριστίαν ἕκαστος	ἐτράπη	εἰς τὴν ἰδίαν κοίτην. ἐγὼ
[1, 1]	τοὺς τῆς σοφίας λόγους καὶ	ἐτράφησαν	ἐκ τοῦ ἀμβροσίου ὕδατος. ὀψίας
[1, 1]	πῦρ ἐπὶ τὸ πλεῖον αὐξάνει.	Εὖ	μοι πάντα, ὡς ἐβουλόμην, ἐδίδαξας,
[1, 1]	ἐξ οὗ γέγονεν ὁ Ἄνθρωπος.	Εὖ	φῂς λαλῶν· φῶς καὶ ζωή
[1, 1]	ἀόριστον, φῶς δὲ πάντα γεγενημένα,	εὔδιόν	τε καὶ ἱλαρόν, καὶ ἠράσθην
[1, 1]	ἰδίαν κοίτην. ἐγὼ δὲ τὴν	εὐεργεσίαν	τοῦ Ποιμάνδρου ἀνεγραψάμην εἰς ἐμαυτόν,
[1, 1]	εἰπὼν ἠλλάγη τῇ ἰδέᾳ, καὶ	εὐθέως	πάντα μοι ἤνοικτο ῥοπῇ, καὶ
[1, 1]	οὐκ ἀνέμενεν ἡ φύσις, ἀλλ´	εὐθὺς	ἀπεκύησεν ἑπτὰ ἀνθρώπους, πρὸς τὰς
[1, 1]	θηλυκὰ ὁμοίως. ὁ δὲ θεὸς	εὐθὺς	εἶπεν ἁγίῳ λόγῳ, Αὐξάνεσθε ἐν
[1, 1]	διοίκησις αὐτῶν εἱμαρμένη καλεῖται. ἐπήδησεν	εὐθὺς	ἐκ τῶν κατωφερῶν στοιχείων {τοῦ
[1, 1]	παρουσία μου γίνεται βοήθεια, καὶ	εὐθὺς	τὰ πάντα γνωρίζουσι καὶ τὸν
[1, 1]	δυνάμεσιν. ἐγὼ δὲ εὐχαριστήσας καὶ	εὐλογήσας	τὸν πατέρα τῶν ὅλων ἀνείθην
[1, 1]	εἰς ζωὴν καὶ φῶς χωρῶ.	εὐλογητὸς	εἶ, πάτερ. ὁ σὸς ἄνθρωπος
[1, 1]	ἐκ ψυχῆς καὶ ἰσχύος ὅλης	εὐλογίαν	τῷ πατρὶ θεῷ. ἅγιος ὁ
[1, 1]	πατέρα ἱλάσκονται ἀγαπητικῶς καὶ εὐχαριστοῦσιν	εὐλογοῦντες	καὶ ὑμνοῦντες τεταγμένως πρὸς αὐτὸν
[1, 1]	κηρύσσειν τοῖς ἀνθρώποις τὸ τῆς	εὐσεβείας	καὶ γνώσεως κάλλος, Ὦ λαοί,
[1, 1]	καὶ καθαροῖς καὶ ἐλεήμοσι, τοῖς	εὐσεβοῦσι,	καὶ ἡ παρουσία μου γίνεται
[1, 1]	πάντες γὰρ ἄνθρωποι νοῦν ἔχουσιν;	Εὐφήμει,	ὦ οὗτος, λαλῶν· παραγίνομαι αὐτὸς
[1, 1]	ἀρχομένης δύεσθαι ὅλης, ἐκέλευσα αὐτοῖς	εὐχαριστεῖν	τῷ θεῷ καὶ ἀναπληρώσαντες τὴν
[1, 1]	ἐμίγη ταῖς δυνάμεσιν. ἐγὼ δὲ	εὐχαριστήσας	καὶ εὐλογήσας τὸν πατέρα τῶν
[1, 1]	τῷ θεῷ καὶ ἀναπληρώσαντες τὴν	εὐχαριστίαν	ἕκαστος ἐτράπη εἰς τὴν ἰδίαν
[1, 1]	τὸν πατέρα ἱλάσκονται ἀγαπητικῶς καὶ	εὐχαριστοῦσιν	εὐλογοῦντες καὶ ὑμνοῦντες τεταγμένως πρὸς
[1, 1]	σοι νοεῖν; Νοῶ καὶ μιμνήσκομαι,	εὐχαριστῶ	δὲ ἅμα. Εἰ ἐνόησας, εἰπέ
[1, 1]	γὰρ τούτων ἐστὶν ἡ ζωή.	Εὐχαριστῶ	σοι, ἔφην ἔγω. Ἀλλὰ δὴ
[1, 1]	ἔφην ἐγώ. Τὸ φῶς ἐκεῖνο,	ἔφη,	ἐγὼ Νοῦς ὁ σὸς θεός,
[1, 1]	καὶ γνῶναι τὸν θεόν· πῶς,	ἔφην,	ἀκοῦσαι βούλομαι. φησὶν ἐμοὶ πάλιν,
[1, 1]	τὸν πρῶτον λόγον. Ἰδοὺ σιωπῶ,	ἔφην	ἐγώ. Ἐγένετο οὖν, ὡς ἔφην,
[1, 1]	τοῦ θανάτου. Τί τοσοῦτον ἁμαρτάνουσιν,	ἔφην	ἐγώ, οἱ ἀγνοοῦντες, ἵνα στερηθῶσι
[1, 1]	τι καὶ βούλεται; καὶ, Γνώσομαι,	ἔφην	ἐγώ. Τὸ φῶς ἐκεῖνο, ἔφη,
[1, 1]	ἐστὶν ἡ ζωή. Εὐχαριστῶ σοι,	ἔφην	ἔγω. Ἀλλὰ δὴ νόει τὸ
[1, 1]	τῶν ἑπτὰ τὴν φύσιν, οὓς	ἔφην	σοι ἐκ πυρὸς καὶ πνεύματος,
[1, 1]	μὴ πεφροντικέναι ὧν ἤκουσας. οὐκ	ἔφην	σοι νοεῖν; Νοῶ καὶ μιμνήσκομαι,
[1, 1]	ἔφην ἐγώ. Ἐγένετο οὖν, ὡς	ἔφην,	τῶν ἑπτὰ τούτων ἡ γένεσις
[1, 1]	πῶς εἰς ζωὴν χωρήσω ἐγώ,	ἔφην,	ὦ Νοῦς ἐμός; φησὶ γὰρ
[1, 1]	αὐτῇ οὖσαν ἐν τῷ ὕδατι,	ἐφίλησε	καὶ ἠβουλήθη αὐτοῦ οἰκεῖν· ἅμα
[1, 1]	εἶ, οὗ πᾶσα φύσις εἰκὼν	ἔφυ.	ἅγιος εἶ, ὃν ἡ φύσις
[1, 1]	ἀκοῦσαι βούλομαι. φησὶν ἐμοὶ πάλιν,	Ἔχε	νῷ σῷ ὅσα θέλεις μαθεῖν,
[1, 1]	ἑαυτὸν εἰς αὐτὸν χωρεῖ» ὅπερ	ἔχει	ὁ τοῦ θεοῦ λόγος; φημὶ
[1, 1]	καὶ πᾶσαν ἐνέργειαν ἐν ἑαυτῷ	ἔχοντα	τῶν διοικητόρων τήν τε μορφὴν
[1, 1]	ἄνδρες γηγενεῖς, εἰς θάνατον ἐκδεδώκατε,	ἔχοντες	ἐξουσίαν τῆς ἀθανασίας μεταλαβεῖν; μετανοήσατε,
[1, 1]	Ἀνθρώπῳ ἤνεγκέ τι θαῦμα θαυμασιώτατον·	ἔχοντος	γὰρ αὐτοῦ τῆς ἁρμονίας τῶν
[1, 1]	οὐ πάντες γὰρ ἄνθρωποι νοῦν	ἔχουσιν;	Εὐφήμει, ὦ οὗτος, λαλῶν· παραγίνομαι
[1, 1]	ἐπ´ ὀρέξεις ἀπλέτους τὴν ἐπιθυμίαν	ἔχων,	ἀκορέστως σκοτομαχῶν, καὶ τοῦτον βασανίζει,
[1, 1]	ὀγδοατικὴν φύσιν, τὴν ἰδίαν δύναμιν	ἔχων,	καὶ ὑμνεῖ σὺν τοῖς οὖσι
[1, 1]	γάρ, τὴν τοῦ πατρὸς εἰκόνα	ἔχων·	ὄντως γὰρ καὶ ὁ θεὸς
[1, 1]	κόσμου καὶ τῶν ἀλόγων ζῴων	ἔχων	πᾶσαν ἐξουσίαν διὰ τῆς ἁρμονίας
[1, 1]	ὢν καὶ πάντων τὴν ἐξουσίαν	ἔχων,	τὰ θνητὰ πάσχει ὑποκείμενος τῇ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/05/2008