Livre, partie
[1, 1]	ὀξύ, δραστικὸν δὲ ἅμα, καὶ	ὁ	ἀὴρ ἐλαφρὸς ὢν ἠκολούθησε τῷ
[1, 1]	κατὰ γένος τὰ πάντα καὶ	ὁ	ἀναγνωρίσας ἑαυτὸν ἐλήλυθεν εἰς τὸ
[1, 1]	καὶ πατήρ, ἐξ οὗ ἐγένετο	ὁ	Ἄνθρωπος. ἐὰν οὖν μάθῃς αὐτὸν
[1, 1]	τῶν ὅλων, ἐξ οὗ γέγονεν	ὁ	Ἄνθρωπος. Εὖ φῂς λαλῶν· φῶς
[1, 1]	ἐπὶ γῆς ζῷα διπλοῦς ἐστιν	ὁ	ἄνθρωπος, θνητὸς μὲν διὰ τὸ
[1, 1]	ἐλήλυθεν εἰς τὸ περιούσιον ἀγαθόν,	ὁ	δὲ ἀγαπήσας τὸ ἐκ πλάνης
[1, 1]	πρὸς τὸ εἶδος τοῦ Ἀνθρώπου.	ὁ	δὲ Ἄνθρωπος ἐκ ζωῆς καὶ
[1, 1]	στοιχεῖα, ὡς εἶναι ὕλην μόνην.	ὁ	δὲ δημιουργὸς Νοῦς σὺν τῷ
[1, 1]	ὑγρᾶς τῆς ἐκ σκότους φανείσης·	ὁ	δὲ ἐκ Νοὸς φωτεινὸς Λόγος
[1, 1]	μέρει, τὰ δὲ θηλυκὰ ὁμοίως.	ὁ	δὲ θεὸς εὐθὺς εἶπεν ἁγίῳ
[1, 1]	τὸ σκίασμα ἐπὶ τῆς γῆς.	ὁ	δὲ ἰδὼν τὴν ὁμοίαν αὐτῷ
[1, 1]	ἑαυτῆς στοιχείων καὶ γεννημάτων ψυχῶν.	ὁ	δὲ Νοῦς ὁ θεός, ἀρρενόθηλυς
[1, 1]	βλέπον καὶ ἀκοῦον, λόγος κυρίου,	ὁ	δὲ νοῦς πατὴρ θεός. οὐ
[1, 1]	ἑρπετά, θηρία ἄγρια καὶ ἥμερα.	ὁ	δὲ πάντων πατὴρ ὁ Νοῦς,
[1, 1]	αὐτὸς γὰρ ἐρῶ τοῦ λόγου.	ὁ	δὲ Ποιμάνδρης εἶπε, Τοῦτό ἐστι
[1, 1]	ἐπιφερόμενον πνευματικὸν λόγον εἰς ἀκοήν.	ὁ	δὲ Ποιμάνδρης ἐμοί, Ἐνόησας, φησί
[1, 1]	κρατεῖται. καὶ μετὰ ταῦτα, Νοῦς	ὁ	ἐμός· καὶ αὐτὸς γὰρ ἐρῶ
[1, 1]	ἐμός; φησὶ γὰρ ὁ θεός·	ὁ	ἔννους ἄνθρωπος ἀναγνωρισάτω ἑαυτόν» οὐ
[1, 1]	κτίσματα καὶ δημιουργήματα, καὶ ἀναγνωρισάτω	ὁ	ἔννους ἑαυτὸν ὄντα ἀθάνατον, καὶ
[1, 1]	γεννημάτων ψυχῶν. ὁ δὲ Νοῦς	ὁ	θεός, ἀρρενόθηλυς ὤν, ζωὴ καὶ
[1, 1]	εἰκόνα ἔχων· ὄντως γὰρ καὶ	ὁ	θεὸς ἠράσθη τῆς ἰδίας μορφῆς,
[1, 1]	λαλῶν· φῶς καὶ ζωή ἐστιν	ὁ	θεὸς καὶ πατήρ, ἐξ οὗ
[1, 1]	εὐλογίαν τῷ πατρὶ θεῷ. ἅγιος	ὁ	θεὸς καὶ πατὴρ τῶν ὅλων.
[1, 1]	ὦ Νοῦς ἐμός; φησὶ γὰρ	ὁ	θεός· ὁ ἔννους ἄνθρωπος ἀναγνωρισάτω
[1, 1]	ἀπὸ τῶν ἰδίων δυνάμεων. ἅγιος	ὁ	θεός, ὃς γνωσθῆναι βούλεται καὶ
[1, 1]	καὶ πατὴρ τῶν ὅλων. ἅγιος	ὁ	θεὸς, οὗ ἡ βουλὴ τελεῖται
[1, 1]	συνανιστάμεναι εἰς τὰς ἐνεργείας. καὶ	ὁ	θυμὸς καὶ ἡ ἐπιθυμία εἰς
[1, 1]	πάσης ὑπεροχῆς μείζων. ἅγιος εἶ,	ὁ	κρείττων τῶν ἐπαίνων. δέξαι λογικὰς
[1, 1]	γινώσκεται τοῖς ἰδίοις. ἅγιος εἶ,	ὁ	λόγῳ συστησάμενος τὰ ὄντα. ἅγιος
[1, 1]	ὦ οὗτος. κατὰ τί δὲ	ὁ	νοήσας ἑαυτὸν εἰς αὐτὸν χωρεῖ»
[1, 1]	δὲ τούτων περιφορά, καθὼς ἠθέλησεν	ὁ	Νοῦς, ἐκ τῶν κατωφερῶν στοιχείων
[1, 1]	καὶ τὸ ὕδωρ, καθὼς ἠθέλησεν	ὁ	Νοῦς, καὶ ἡ γῆ ἐξήνεγκεν
[1, 1]	μᾶλλον δὲ οὐκ ἐάσω αὐτὸς	ὁ	Νοῦς τὰ προσπίπτοντα ἐνεργήματα τοῦ
[1, 1]	οὗτος, λαλῶν· παραγίνομαι αὐτὸς ἐγὼ	ὁ	Νοῦς τοῖς ὁσίοις καὶ ἀγαθοῖς
[1, 1]	ἥμερα. ὁ δὲ πάντων πατὴρ	ὁ	Νοῦς, ὢν ζωὴ καὶ φῶς,
[1, 1]	ἀκοῦσαι. τῆς περιόδου πεπληρωμένης ἐλύθη	ὁ	πάντων σύνδεσμος ἐκ βουλῆς θεοῦ·
[1, 1]	φύσις οὐκ ἐμόρφωσεν. ἅγιος εἶ,	ὁ	πάσης δυνάμεως ἰσχυρότερος. ἅγιος εἶ,
[1, 1]	πάσης δυνάμεως ἰσχυρότερος. ἅγιος εἶ,	ὁ	πάσης ὑπεροχῆς μείζων. ἅγιος εἶ,
[1, 1]	ἐκ φωτὸς καὶ ζωῆς συνέστηκεν	ὁ	πατὴρ τῶν ὅλων, ἐξ οὗ
[1, 1]	δημιουργὸς Νοῦς σὺν τῷ Λόγῳ,	ὁ	περιίσχων τοὺς κύκλους καὶ δινῶν
[1, 1]	ἀνόδου τῆς γινομένης. πρὸς ταῦτα	ὁ	Ποιμάνδρης εἷπε, Πρῶτον μὲν ἐν
[1, 1]	εἰς ζωὴν πάλιν χωρήσεις. ταῦτα	ὁ	Ποιμάνδρης εἶπεν. Ἀλλ´ ἔτι μοι
[1, 1]	ποθῶ ἀκοῦσαι· μὴ ἔκτρεχε. καὶ	ὁ	Ποιμάνδρης εἶπεν, Ἀλλὰ σιώπα. οὔπω
[1, 1]	ὑπὸ θεοῦ σωθῇ; ταῦτα εἰπὼν	ὁ	Ποιμάνδρης ἐμοὶ ἐμίγη ταῖς δυνάμεσιν.
[1, 1]	τῆς ἀρχῆς τῆς ἀπεράντου· ταῦτα	ὁ	Ποιμάνδρης ἐμοί. Τὰ οὖν, ἐγώ
[1, 1]	εἶ; Ἐγὼ μέν, φησίν, εἰμὶ	ὁ	Ποιμάνδρης, ὁ τῆς αὐθεντίας νοῦς·
[1, 1]	ἐγὼ Νοῦς ὁ σὸς θεός,	ὁ	πρὸ φύσεως ὑγρᾶς τῆς ἐκ
[1, 1]	φῶς χωρῶ. εὐλογητὸς εἶ, πάτερ.	ὁ	σὸς ἄνθρωπος συναγιάζειν σοι βούλεται,
[1, 1]	φῶς ἐκεῖνο, ἔφη, ἐγὼ Νοῦς	ὁ	σὸς θεός, ὁ πρὸ φύσεως
[1, 1]	μέν, φησίν, εἰμὶ ὁ Ποιμάνδρης,	ὁ	τῆς αὐθεντίας νοῦς· οἶδα ὃ
[1, 1]	τῶν κατωφερῶν στοιχείων {τοῦ θεοῦ}	ὁ	τοῦ θεοῦ Λόγος εἰς τὸ
[1, 1]	εἰς αὐτὸν χωρεῖ» ὅπερ ἔχει	ὁ	τοῦ θεοῦ λόγος; φημὶ ἐγώ,
[1, 1]	ὧν ἤθελον ἐξηυφράνθην. ἐγένετο γὰρ	ὁ	τοῦ σώματος ὕπνος τῆς ψυχῆς
[1, 1]	ἐπὶ τοῦ πυρὸς κατανοῆσαι. καὶ	ὁ	τοῦ τῶν θνητῶν κόσμου καὶ
[1, 1]	Ἐνόησας, φησί τὴν θέαν ταύτην	ὅ	τι καὶ βούλεται; καὶ, Γνώσομαι,
[1, 1]	ὁ τῆς αὐθεντίας νοῦς· οἶδα	ὃ	βούλει, καὶ σύνειμί σοι πανταχοῦ.
[1, 1]	εἰς ἀλλοίωσιν, καὶ τὸ εἶδος	ὃ	εἶχες ἀφανὲς γίνεται, καὶ τὸ
[1, 1]	ἁρμονίας ἐνεργημάτων γίνεται ἐπὶ τὴν	ὀγδοατικὴν	φύσιν, τὴν ἰδίαν δύναμιν ἔχων,
[1, 1]	καί τινων δυνάμεων ὑπὲρ τὴν	ὀγδοατικὴν	φύσιν φωνῇ τινι ἡδείᾳ ὑμνουσῶν
[1, 1]	καταφλυαρήσαντες ἀπέστησαν, τῇ τοῦ θανάτου	ὁδῷ	ἑαυτοὺς ἐκδεδωκότες, οἱ δὲ παρεκάλουν
[1, 1]	Τί τοσοῦτον ἁμαρτάνουσιν, ἔφην ἐγώ,	οἱ	ἀγνοοῦντες, ἵνα στερηθῶσι τῆς ἀθανασίας;
[1, 1]	δὲ κραιπαλῶντες, θελγόμενοι ὕπνῳ ἀλόγῳ.	Οἱ	δὲ ἀκούσαντες παρεγένοντο ὁμοθυμαδόν. ἐγὼ
[1, 1]	κατενόησε τοῦ ἀδελφοῦ τὰ δημιουργήματα,	οἱ	δὲ ἠράσθησαν αὐτοῦ, ἕκαστος δὲ
[1, 1]	τοῦ θανάτου ὁδῷ ἑαυτοὺς ἐκδεδωκότες,	οἱ	δὲ παρεκάλουν διδαχθῆναι, ἑαυτοὺς πρὸ
[1, 1]	τί ἄξιοί εἰσι τοῦ θανάτου	οἱ	ἐν τῷ θανάτῳ ὄντες; Ὅτι
[1, 1]	κάλλος, Ὦ λαοί, ἄνδρες γηγενεῖς,	οἱ	μέθῃ καὶ ὕπνῳ ἑαυτοὺς ἐκδεδωκότες
[1, 1]	ἀθανασίας, καταλείψαντες τὴν φθοράν. καὶ	οἱ	μὲν αὐτῶν καταφλυαρήσαντες ἀπέστησαν, τῇ
[1, 1]	οὖσι τὸν πατέρα· συγχαίρουσι δὲ	οἱ	παρόντες τῇ τούτου παρουσίᾳ, καὶ
[1, 1]	ἐξουσίαν τῆς ἀθανασίας μεταλαβεῖν; μετανοήσατε,	οἱ	συνοδεύσαντες τῇ πλάνῃ καὶ συγκοινωνήσαντες
[1, 1]	μου τῶν σωματικῶν αἰσθήσεων, καθάπερ	οἱ	ὕπνῳ βεβαρημένοι ἐκ κόρου τροφῆς
[1, 1]	Ποιμάνδρης, ὁ τῆς αὐθεντίας νοῦς·	οἶδα	ὃ βούλει, καὶ σύνειμί σοι
[1, 1]	ὕδατι, ἐφίλησε καὶ ἠβουλήθη αὐτοῦ	οἰκεῖν·	ἅμα δὲ τῇ βουλῇ ἐγένετο
[1, 1]	θανάτῳ ὄντες; Ὅτι προκατάρχεται τοῦ	οἰκείου	σώματος τὸ στυγνὸν σκότος, ἐξ
[1, 1]	φύσις λαβοῦσα τὸν ἐρώμενον περιεπλάκη	ὅλη	καὶ ἐμίγησαν· ἐρώμενοι γὰρ ἦσαν.
[1, 1]	τοῦ ἡλίου αὐγῆς ἀρχομένης δύεσθαι	ὅλης,	ἐκέλευσα αὐτοῖς εὐχαριστεῖν τῷ θεῷ
[1, 1]	δίδωμι ἐκ ψυχῆς καὶ ἰσχύος	ὅλης	εὐλογίαν τῷ πατρὶ θεῷ. ἅγιος
[1, 1]	καὶ ἠράσθην ἰδών. καὶ μετ´	ὀλίγον	σκότος κατωφερὲς ἦν, ἐν μέρει
[1, 1]	ὁ θεὸς καὶ πατὴρ τῶν	ὅλων.	ἅγιος ὁ θεὸς, οὗ ἡ
[1, 1]	καὶ εὐλογήσας τὸν πατέρα τῶν	ὅλων	ἀνείθην ὑπ´ αὐτοῦ δυναμωθεὶς καὶ
[1, 1]	ζωῆς συνέστηκεν ὁ πατὴρ τῶν	ὅλων,	ἐξ οὗ γέγονεν ὁ Ἄνθρωπος.
[1, 1]	ἀλόγῳ. Οἱ δὲ ἀκούσαντες παρεγένοντο	ὁμοθυμαδόν.	ἐγὼ δέ φημι, Τί ἑαυτούς,
[1, 1]	γῆς. ὁ δὲ ἰδὼν τὴν	ὁμοίαν	αὐτῷ μορφὴν ἐν αὐτῇ οὖσαν
[1, 1]	παρόντες τῇ τούτου παρουσίᾳ, καὶ	ὁμοιωθεὶς	τοῖς συνοῦσιν ἀκούει καί τινων
[1, 1]	ἐν μέρει, τὰ δὲ θηλυκὰ	ὁμοίως.	ὁ δὲ θεὸς εὐθὺς εἶπεν
[1, 1]	καὶ ἡνώθη τῷ δημιουργῷ Νῷ	ὁμοούσιος	γὰρ ἦν> καὶ κατελείφθη {τὰ}
[1, 1]	τὸ φῶς ἐν δυνάμεσιν ἀναριθμήτοις	ὄν,	καὶ κόσμον ἀπεριόριστον γεγενημένον, καὶ
[1, 1]	φύσις εἰκὼν ἔφυ. ἅγιος εἶ,	ὃν	ἡ φύσις οὐκ ἐμόρφωσεν. ἅγιος
[1, 1]	τὴν καλὴν τοῦ θεοῦ μορφὴν,	ὃν	ἰδοῦσα ἀκόρεστον κάλλος καὶ πᾶσαν
[1, 1]	καὶ ἀρχῶν γενῶν. ἄκουε λοιπόν,	ὃν	ποθεῖς λόγον ἀκοῦσαι. τῆς περιόδου
[1, 1]	ἀπεριορίστῳ τυγχάνοντα καλεῖν μου τὸ	ὄνομα	καὶ λέγοντά μοι, Τί βούλει
[1, 1]	εἶ, ὁ λόγῳ συστησάμενος τὰ	ὄντα.	ἅγιος εἶ, οὗ πᾶσα φύσις
[1, 1]	καὶ ἀναγνωρισάτω ὁ ἔννους ἑαυτὸν	ὄντα	ἀθάνατον, καὶ τὸν αἴτιον τοῦ
[1, 1]	θεοῦ· πάντα γὰρ ζῷα ἀρρενοθήλεα	ὄντα	διελύετο ἅμα τῷ ἀνθρώπῳ καὶ
[1, 1]	φημὶ ἐγώ, Μαθεῖν θέλω τὰ	ὄντα	καὶ νοῆσαι τὴν τούτων φύσιν
[1, 1]	αὐτὸν ἐκ ζωῆς καὶ φωτὸς	ὄντα	καὶ ὅτι ἐκ τούτων τυγχάνεις,
[1, 1]	θανάτου ἔρωτα, καὶ πάντα τὰ	ὄντα.	τοῦτο εἰπόντος, ἡ πρόνοια διὰ
[1, 1]	θανάτου οἱ ἐν τῷ θανάτῳ	ὄντες;	Ὅτι προκατάρχεται τοῦ οἰκείου σώματος
[1, 1]	ὡς δὲ ἐν ἐκπλήξει μου	ὄντος,	φησὶ πάλιν ἐμοί, Εἶδες ἐν
[1, 1]	μοί ποτε γενομένης περὶ τῶν	ὄντων	καὶ μετεωρισθείσης μοι τῆς διανοίας
[1, 1]	τὴν τοῦ πατρὸς εἰκόνα ἔχων·	ὄντως	γὰρ καὶ ὁ θεὸς ἠράσθη
[1, 1]	ὕψος· κοῦφον δὲ ἦν καὶ	ὀξύ,	δραστικὸν δὲ ἅμα, καὶ ὁ
[1, 1]	τιμωρῷ ἐκχωρήσας δαίμονι, ὅστις τὴν	ὀξύτητα	τοῦ πυρὸς προσβάλλων θρώσκει αὐτὸν
[1, 1]	νοήσας ἑαυτὸν εἰς αὐτὸν χωρεῖ»	ὅπερ	ἔχει ὁ τοῦ θεοῦ λόγος;
[1, 1]	μᾶλλον ἐπὶ τὰς ἀνομίας αὐτὸν	ὁπλίζει,	ἵνα τύχῃ πλείονος τιμωρίας, καὶ
[1, 1]	παραλαβὼν καθοδηγὸς γίνῃ τοῖς ἀξίοις,	ὅπως	τὸ γένος τῆς ἀνθρωπότητος διὰ
[1, 1]	ἡ κάμμυσις τῶν ὀφθαλμῶν ἀληθινὴ	ὅρασις,	καὶ ἡ σιωπή μου ἐγκύμων
[1, 1]	τιμωρίας, καὶ οὐ παύεται ἐπ´	ὀρέξεις	ἀπλέτους τὴν ἐπιθυμίαν ἔχων, ἀκορέστως
[1, 1]	ἐξ οὗ θάνατος ἀρδεύεται. Ἐνόησας	ὀρθῶς,	ὦ οὗτος. κατὰ τί δὲ
[1, 1]	ἄλογον φύσιν χωρεῖ. καὶ οὕτως	ὁρμᾷ	λοιπὸν ἄνω διὰ τῆς ἁρμονίας,
[1, 1]	πάντα μοι ἤνοικτο ῥοπῇ, καὶ	ὁρῶ	θέαν ἀόριστον, φῶς δὲ πάντα
[1, 1]	κρατούμενον· ταῦτα δὲ ἐγὼ διενοήθην	ὁρῶν	διὰ τὸν τοῦ Ποιμάνδρου λόγον.
[1, 1]	ἰδίων δυνάμεων. ἅγιος ὁ θεός,	ὃς	γνωσθῆναι βούλεται καὶ γινώσκεται τοῖς
[1, 1]	ἀπεκύησε λόγῳ ἕτερον Νοῦν δημιουργόν,	ὃς	θεὸς τοῦ πυρὸς καὶ πνεύματος
[1, 1]	ἐμοὶ πάλιν, Ἔχε νῷ σῷ	ὅσα	θέλεις μαθεῖν, κἀγώ σε διδάξω.
[1, 1]	αὐτὸς ἐγὼ ὁ Νοῦς τοῖς	ὁσίοις	καὶ ἀγαθοῖς καὶ καθαροῖς καὶ
[1, 1]	εἰμι, τῷ τιμωρῷ ἐκχωρήσας δαίμονι,	ὅστις	τὴν ὀξύτητα τοῦ πυρὸς προσβάλλων
[1, 1]	ζωῆς καὶ φωτὸς ὄντα καὶ	ὅτι	ἐκ τούτων τυγχάνεις, εἰς ζωὴν
[1, 1]	τοῦ θεοῦ λόγος; φημὶ ἐγώ,	Ὅτι	ἐκ φωτὸς καὶ ζωῆς συνέστηκεν
[1, 1]	οἱ ἐν τῷ θανάτῳ ὄντες;	Ὅτι	προκατάρχεται τοῦ οἰκείου σώματος τὸ
[1, 1]	ὁ δὲ νοῦς πατὴρ θεός.	οὐ	γὰρ διίστανται ἀπ´ ἀλλήλων· ἕνωσις
[1, 1]	κατωφερῶν στοιχείων ζῷα ἤνεγκεν ἄλογα	οὐ	γὰρ ἐπεῖχε τὸν Λόγον> ἀὴρ
[1, 1]	ὁ ἔννους ἄνθρωπος ἀναγνωρισάτω ἑαυτόν»	οὐ	πάντες γὰρ ἄνθρωποι νοῦν ἔχουσιν;
[1, 1]	ἵνα τύχῃ πλείονος τιμωρίας, καὶ	οὐ	παύεται ἐπ´ ὀρέξεις ἀπλέτους τὴν
[1, 1]	ὁ πατὴρ τῶν ὅλων, ἐξ	οὗ	γέγονεν ὁ Ἄνθρωπος. Εὖ φῂς
[1, 1]	ὁ θεὸς καὶ πατήρ, ἐξ	οὗ	ἐγένετο ὁ Ἄνθρωπος. ἐὰν οὖν
[1, 1]	τῶν ὅλων. ἅγιος ὁ θεὸς,	οὗ	ἡ βουλὴ τελεῖται ἀπὸ τῶν
[1, 1]	σώματος τὸ στυγνὸν σκότος, ἐξ	οὗ	ἡ ὑγρὰ φύσις, ἐξ ἧς
[1, 1]	φῶς, ἀπεκύησεν Ἄνθρωπον αὐτῷ ἴσον,	οὗ	ἠράσθη ὡς ἰδίου τόκου· περικαλλὴς
[1, 1]	ἐν τῷ αἰσθητῷ κόσμῳ, ἐξ	οὗ	θάνατος ἀρδεύεται. Ἐνόησας ὀρθῶς, ὦ
[1, 1]	εἰς ἀπέραντον τέλος· ἄρχεται γάρ,	οὗ	λήγει· ἡ δὲ τούτων περιφορά,
[1, 1]	συστησάμενος τὰ ὄντα. ἅγιος εἶ,	οὗ	πᾶσα φύσις εἰκὼν ἔφυ. ἅγιος
[1, 1]	σοι ἐκ πυρὸς καὶ πνεύματος,	οὐκ	ἀνέμενεν ἡ φύσις, ἀλλ´ εὐθὺς
[1, 1]	αὐτῶν τὰ ἐνεργήματα· μᾶλλον δὲ	οὐκ	ἐάσω αὐτὸς ὁ Νοῦς τὰ
[1, 1]	ἅγιος εἶ, ὃν ἡ φύσις	οὐκ	ἐμόρφωσεν. ἅγιος εἶ, ὁ πάσης
[1, 1]	τούτων μὴ πεφροντικέναι ὧν ἤκουσας.	οὐκ	ἔφην σοι νοεῖν; Νοῶ καὶ
[1, 1]	ταῦτα ὁ Ποιμάνδρης ἐμοί. Τὰ	οὖν,	ἐγώ φημι, στοιχεῖα τῆς φύσεως
[1, 1]	οὗ ἐγένετο ὁ Ἄνθρωπος. ἐὰν	οὖν	μάθῃς αὐτὸν ἐκ ζωῆς καὶ
[1, 1]	φωτεινὸς Λόγος υἱὸς θεοῦ. Τί	οὖν;	φημί. Οὕτω γνῶθι· τὸ ἐν
[1, 1]	πάσχει ὑποκείμενος τῇ εἱμαρμένῃ. ὑπεράνω	οὖν	ὢν τῆς ἁρμονίας ἐναρμόνιος γέγονε
[1, 1]	Ἰδοὺ σιωπῶ, ἔφην ἐγώ. Ἐγένετο	οὖν,	ὡς ἔφην, τῶν ἑπτὰ τούτων
[1, 1]	ὁ Ποιμάνδρης εἶπεν, Ἀλλὰ σιώπα.	οὔπω	γάρ σοι ἀνήπλωσα τὸν πρῶτον
[1, 1]	ἁρμονίας τῶν ἑπτὰ τὴν φύσιν,	οὓς	ἔφην σοι ἐκ πυρὸς καὶ
[1, 1]	ὁμοίαν αὐτῷ μορφὴν ἐν αὐτῇ	οὖσαν	ἐν τῷ ὕδατι, ἐφίλησε καὶ
[1, 1]	ἔχων, καὶ ὑμνεῖ σὺν τοῖς	οὖσι	τὸν πατέρα· συγχαίρουσι δὲ οἱ
[1, 1]	σφαλῆναι τῆς γνώσεως τῆς κατ´	οὐσίαν	ἡμῶν ἐπίνευσόν μοι καὶ ἐνδυνάμωσόν
[1, 1]	τάξεως· καὶ καταμαθὼν τὴν τούτων	οὐσίαν	καὶ μεταλαβὼν τῆς αὐτῶν φύσεως
[1, 1]	σῶμα, ἀθάνατος δὲ διὰ τὸν	οὐσιώδη	ἄνθρωπον· ἀθάνατος γὰρ ὢν καὶ
[1, 1]	θάνατος ἀρδεύεται. Ἐνόησας ὀρθῶς, ὦ	οὗτος.	κατὰ τί δὲ ὁ νοήσας
[1, 1]	ἄνθρωποι νοῦν ἔχουσιν; Εὐφήμει, ὦ	οὗτος,	λαλῶν· παραγίνομαι αὐτὸς ἐγὼ ὁ
[1, 1]	τὸ ἐκ πλάνης ἔρωτος σῶμα,	οὗτος	μένει ἐν τῷ σκότει πλανώμενος,
[1, 1]	στερηθῶσι τῆς ἀθανασίας; Ἔοικας, ὦ	οὗτος,	τούτων μὴ πεφροντικέναι ὧν ἤκουσας.
[1, 1]	υἱὸς θεοῦ. Τί οὖν; φημί.	Οὕτω	γνῶθι· τὸ ἐν σοὶ βλέπον
[1, 1]	δὲ φωτὸς νοῦν, καὶ ἔμεινεν	οὕτω	τὰ πάντα τοῦ αἰσθητοῦ κόσμου
[1, 1]	τὴν ἄλογον φύσιν χωρεῖ. καὶ	οὕτως	ὁρμᾷ λοιπὸν ἄνω διὰ τῆς
[1, 1]	ἐσχηκόσι, θεωθῆναι. λοιπόν, τί μέλλεις;	οὐχ	ὡς πάντα παραλαβὼν καθοδηγὸς γίνῃ
[1, 1]	καὶ στυγνόν, σκολιῶς ἐσπειραμένον, ὡς	ὄφει	εἰκάσαι με· εἶτα μεταβαλλόμενον τὸ
[1, 1]	νῆψις, καὶ ἡ κάμμυσις τῶν	ὀφθαλμῶν	ἀληθινὴ ὅρασις, καὶ ἡ σιωπή
[1, 1]	γὰρ γῆ ἦν καὶ ὕδωρ	ὀχευτικόν,	τὸ δὲ ἐκ πυρὸς πέπειρον.
[1, 1]	ἐτράφησαν ἐκ τοῦ ἀμβροσίου ὕδατος.	ὀψίας	δὲ γενομένης καὶ τῆς τοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/05/2008