Livre, partie
[1, 1]	ὁμοούσιος γὰρ ἦν> καὶ κατελείφθη	{τὰ}	ἄλογα τὰ κατωφερῆ τῆς φύσεως
[1, 1]	τὰ μὲν ἀρρενικὰ ἐν μέρει,	τὰ	δὲ θηλυκὰ ὁμοίως. ὁ δὲ
[1, 1]	πᾶσαν ἐξουσίαν, κατενόησε τοῦ ἀδελφοῦ	τὰ	δημιουργήματα, οἱ δὲ ἠράσθησαν αὐτοῦ,
[1, 1]	κύκλους καὶ δινῶν ῥοίζῳ, ἔστρεψε	τὰ	ἑαυτοῦ δημιουργήματα καὶ εἴασε στρέφεσθαι
[1, 1]	ἠράσθη τῆς ἰδίας μορφῆς, παρέδωκε	τὰ	ἑαυτοῦ πάντα δημιουργήματα, καὶ κατανοήσας
[1, 1]	μυσάττονται τὰς αἰσθήσεις, εἰδότες αὐτῶν	τὰ	ἐνεργήματα· μᾶλλον δὲ οὐκ ἐάσω
[1, 1]	καὶ διὰ τοῦτο παρὰ πάντα	τὰ	ἐπὶ γῆς ζῷα διπλοῦς ἐστιν
[1, 1]	καὶ πάντων τὴν ἐξουσίαν ἔχων,	τὰ	θνητὰ πάσχει ὑποκείμενος τῇ εἱμαρμένῃ.
[1, 1]	ἦν> καὶ κατελείφθη {τὰ} ἄλογα	τὰ	κατωφερῆ τῆς φύσεως στοιχεῖα, ὡς
[1, 1]	καὶ πληθύνεσθε ἐν πλήθει πάντα	τὰ	κτίσματα καὶ δημιουργήματα, καὶ ἀναγνωρισάτω
[1, 1]	ἅμα τῷ ἀνθρώπῳ καὶ ἐγένετο	τὰ	μὲν ἀρρενικὰ ἐν μέρει, τὰ
[1, 1]	ἅγιος εἶ, ὁ λόγῳ συστησάμενος	τὰ	ὄντα. ἅγιος εἶ, οὗ πᾶσα
[1, 1]	πανταχοῦ. φημὶ ἐγώ, Μαθεῖν θέλω	τὰ	ὄντα καὶ νοῆσαι τὴν τούτων
[1, 1]	τοῦ θανάτου ἔρωτα, καὶ πάντα	τὰ	ὄντα. τοῦτο εἰπόντος, ἡ πρόνοια
[1, 1]	ἀπεράντου· ταῦτα ὁ Ποιμάνδρης ἐμοί.	Τὰ	οὖν, ἐγώ φημι, στοιχεῖα τῆς
[1, 1]	μου γίνεται βοήθεια, καὶ εὐθὺς	τὰ	πάντα γνωρίζουσι καὶ τὸν πατέρα
[1, 1]	κατέστησε, καὶ ἐπληθύνθη κατὰ γένος	τὰ	πάντα καὶ ὁ ἀναγνωρίσας ἑαυτὸν
[1, 1]	φωτὸς νοῦν, καὶ ἔμεινεν οὕτω	τὰ	πάντα τοῦ αἰσθητοῦ κόσμου μέχρι
[1, 1]	οὐκ ἐάσω αὐτὸς ὁ Νοῦς	τὰ	προσπίπτοντα ἐνεργήματα τοῦ σώματος ἐκτελεσθῆναι.
[1, 1]	ἔλαβε καὶ ἐξήνεγκεν ἡ φύσις	τὰ	σώματα πρὸς τὸ εἶδος τοῦ
[1, 1]	τῷ σκότει πλανώμενος, αἰσθητῶς πάσχων	τὰ	τοῦ θανάτου. Τί τοσοῦτον ἁμαρτάνουσιν,
[1, 1]	εἰπὼν ὁ Ποιμάνδρης ἐμοὶ ἐμίγη	ταῖς	δυνάμεσιν. ἐγὼ δὲ εὐχαριστήσας καὶ
[1, 1]	ὑμνουσῶν τὸν θεόν· καὶ τότε	τάξει	ἀνέρχονται πρὸς τὸν πατέρα, καὶ
[1, 1]	ἕκαστος δὲ μετεδίδου τῆς ἰδίας	τάξεως·	καὶ καταμαθὼν τὴν τούτων οὐσίαν
[1, 1]	τὸ σῶμα ἰδίῳ θανάτῳ μυσάττονται	τὰς	αἰσθήσεις, εἰδότες αὐτῶν τὰ ἐνεργήματα·
[1, 1]	αὐτὸν αἰσθητικῶς καὶ μᾶλλον ἐπὶ	τὰς	ἀνομίας αὐτὸν ὁπλίζει, ἵνα τύχῃ
[1, 1]	τὴν προπέτειαν, καὶ τῇ ἕκτῃ	τὰς	ἀφορμὰς τὰς κακὰς τοῦ πλούτου
[1, 1]	ἁρμονίας τὰς μίξεις ἐποιήσατο, καὶ	τὰς	γενέσεις κατέστησε, καὶ ἐπληθύνθη κατὰ
[1, 1]	αἱ αἰσθήσεις τοῦ σώματος εἰς	τὰς	ἑαυτῶν πηγὰς ἐπανέρχονται, μέρη γινόμεναι
[1, 1]	σώματος ἐκτελεσθῆναι. πυλωρὸς ὢν ἀποκλείσω	τὰς	εἰσόδους τῶν κακῶν καὶ αἰσχρῶν
[1, 1]	γινόμεναι καὶ πάλιν συνανιστάμεναι εἰς	τὰς	ἐνεργείας. καὶ ὁ θυμὸς καὶ
[1, 1]	τῶν κακῶν καὶ αἰσχρῶν ἐνεργημάτων,	τὰς	ἐνθυμήσεις ἐκκόπτων. τοῖς δὲ ἀνοήτοις
[1, 1]	καὶ τῇ ἕκτῃ τὰς ἀφορμὰς	τὰς	κακὰς τοῦ πλούτου ἀνενεργήτους, καὶ
[1, 1]	διὰ τῆς εἱμαρμένης καὶ ἁρμονίας	τὰς	μίξεις ἐποιήσατο, καὶ τὰς γενέσεις
[1, 1]	εὐθὺς ἀπεκύησεν ἑπτὰ ἀνθρώπους, πρὸς	τὰς	φύσεις τῶν ἑπτὰ διοκητόρων, ἀρρενοθήλεας
[1, 1]	μεγίστῃ, καὶ στάσιν ἐσχηκέναι κρατούμενον·	ταῦτα	δὲ ἐγὼ διενοήθην ὁρῶν διὰ
[1, 1]	διὰ σοῦ ὑπὸ θεοῦ σωθῇ;	ταῦτα	εἰπὼν ὁ Ποιμάνδρης ἐμοὶ ἐμίγη
[1, 1]	πόθεν ὑπέστη; πάλιν ἐκεῖνος πρὸς	ταῦτα,	Ἐκ βουλῆς θεοῦ, ἥτις λαβοῦσα
[1, 1]	φῶς καὶ γνώριζε τοῦτο. εἰπόντος	ταῦτα	ἐπὶ πλείονα χρόνον ἀντώπησέ μοι,
[1, 1]	ἀπὸ ἀΰπνου κρατεῖται. καὶ μετὰ	ταῦτα,	Νοῦς ὁ ἐμός· καὶ αὐτὸς
[1, 1]	τῆς ἀνόδου τῆς γινομένης. πρὸς	ταῦτα	ὁ Ποιμάνδρης εἷπε, Πρῶτον μὲν
[1, 1]	τυγχάνεις, εἰς ζωὴν πάλιν χωρήσεις.	ταῦτα	ὁ Ποιμάνδρης εἶπεν. Ἀλλ´ ἔτι
[1, 1]	προάρχον τῆς ἀρχῆς τῆς ἀπεράντου·	ταῦτα	ὁ Ποιμάνδρης ἐμοί. Τὰ οὖν,
[1, 1]	ἀρρενοθήλεας καὶ μεταρσίους. καὶ μετὰ	ταῦτα,	Ὦ Ποιμάνδρη, εἰς μεγάλην γὰρ
[1, 1]	ἐμοί, Ἐνόησας, φησί τὴν θέαν	ταύτην	ὅ τι καὶ βούλεται; καὶ,
[1, 1]	ἐνδυνάμωσόν με, καὶ τῆς χάριτος	ταύτης	φωτίσω τοὺς ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ
[1, 1]	διακεχώρισται δὲ ἀπ´ ἀλλήλων ἥ	τε	γῆ καὶ τὸ ὕδωρ, καθὼς
[1, 1]	φῶς δὲ πάντα γεγενημένα, εὔδιόν	τε	καὶ ἱλαρόν, καὶ ἠράσθην ἰδών.
[1, 1]	ἦν, ἐν μέρει γεγενημένον, φοβερόν	τε	καὶ στυγνόν, σκολιῶς ἐσπειραμένον, ὡς
[1, 1]	ἑαυτῷ ἔχοντα τῶν διοικητόρων τήν	τε	μορφὴν τοῦ θεοῦ ἐμειδίασεν ἔρωτι,
[1, 1]	ὁ θεὸς, οὗ ἡ βουλὴ	τελεῖται	ἀπὸ τῶν ἰδίων δυνάμεων. ἅγιος
[1, 1]	ἀπ´ ἀρχῆς ἀορίστου εἰς ἀπέραντον	τέλος·	ἄρχεται γάρ, οὗ λήγει· ἡ
[1, 1]	γίνονται. τοῦτό ἐστι τὸ ἀγαθὸν	τέλος	τοῖς γνῶσιν ἐσχηκόσι, θεωθῆναι. λοιπόν,
[1, 1]	τοῦ αἰσθητοῦ κόσμου μέχρι περιόδου	τέλους	καὶ ἀρχῶν γενῶν. ἄκουε λοιπόν,
[1, 1]	καὶ εὐχαριστοῦσιν εὐλογοῦντες καὶ ὑμνοῦντες	τεταγμένως	πρὸς αὐτὸν τῇ στοργῇ, καὶ
[1, 1]	εἰς ὑγρᾶν τινα φύσιν, ἀφάτως	τεταραγμένην	καὶ καπνὸν ἀποδιδοῦσαν, ὡς ἀπὸ
[1, 1]	ἐπιθυμητικὴν ἀπάτην ἀνενέργητον, καὶ τῇ	τετάρτῃ	τὴν ἀρχοντικὴν προφανίαν ἀπλεονέκτητον, καὶ
[1, 1]	ἀπ´ αὐτῆς ἃ εἶχε ζῷα	τετράποδα	καὶ ἑρπετά, θηρία ἄγρια καὶ
[1, 1]	συνοδεύσαντες τῇ πλάνῃ καὶ συγκοινωνήσαντες	τῇ	ἀγνοίᾳ· ἀπαλλάγητε τοῦ σκοτεινοῦ φωτός,
[1, 1]	καὶ ὕπνῳ ἑαυτοὺς ἐκδεδωκότες καὶ	τῇ	ἀγνωσίᾳ τοῦ θεοῦ, νήψατε, παύσασθε
[1, 1]	Ποιμάνδρης εἷπε, Πρῶτον μὲν ἐν	τῇ	ἀναλύσει τοῦ σώματος τοῦ ὑλικοῦ
[1, 1]	ἠβουλήθη αὐτοῦ οἰκεῖν· ἅμα δὲ	τῇ	βουλῇ ἐγένετο ἐνέργεια, καὶ ᾤκησε
[1, 1]	ἐνέργειαν καὶ τὴν μειωτικήν, καὶ	τῇ	δευτέρᾳ τὴν μηχανὴν τῶν κακῶν,
[1, 1]	ἀπὸ τοῦ πατρός· γενόμενος ἐν	τῇ	δημιουργικῇ σφαίρᾳ, ἕξων τὴν πᾶσαν
[1, 1]	κακὰς τοῦ πλούτου ἀνενεργήτους, καὶ	τῇ	ἑβδόμῃ ζώνῃ τὸ ἐνεδρεῦον ψεῦδος.
[1, 1]	ἔχων, τὰ θνητὰ πάσχει ὑποκείμενος	τῇ	εἱμαρμένῃ. ὑπεράνω οὖν ὢν τῆς
[1, 1]	τῆς τόλμης τὴν προπέτειαν, καὶ	τῇ	ἕκτῃ τὰς ἀφορμὰς τὰς κακὰς
[1, 1]	σε διδάξω. τοῦτο εἰπὼν ἠλλάγη	τῇ	ἰδέᾳ, καὶ εὐθέως πάντα μοι
[1, 1]	ἀναρρήξας τὸ κύτος, καὶ ἔδειξε	τῇ	κατωφερεῖ φύσει τὴν καλὴν τοῦ
[1, 1]	τὴν ἀρχοντικὴν προφανίαν ἀπλεονέκτητον, καὶ	τῇ	πέμπτῃ τὸ θράσος τὸ ἀνόσιον
[1, 1]	ἀθανασίας μεταλαβεῖν; μετανοήσατε, οἱ συνοδεύσαντες	τῇ	πλάνῃ καὶ συγκοινωνήσαντες τῇ ἀγνοίᾳ·
[1, 1]	ἄνω διὰ τῆς ἁρμονίας, καὶ	τῇ	πρώτῃ ζώνῃ δίδωσι τὴν αὐξητικὴν
[1, 1]	καὶ ὑμνοῦντες τεταγμένως πρὸς αὐτὸν	τῇ	στοργῇ, καὶ πρὸ τοῦ παραδοῦναι
[1, 1]	τὴν ἐπιθυμητικὴν ἀπάτην ἀνενέργητον, καὶ	τῇ	τετάρτῃ τὴν ἀρχοντικὴν προφανίαν ἀπλεονέκτητον,
[1, 1]	οἱ μὲν αὐτῶν καταφλυαρήσαντες ἀπέστησαν,	τῇ	τοῦ θανάτου ὁδῷ ἑαυτοὺς ἐκδεδωκότες,
[1, 1]	πατέρα· συγχαίρουσι δὲ οἱ παρόντες	τῇ	τούτου παρουσίᾳ, καὶ ὁμοιωθεὶς τοῖς
[1, 1]	τῶν κακῶν, δόλον ἀνενέργητον, καὶ	τῇ	τρίτῃ τὴν ἐπιθυμητικὴν ἀπάτην ἀνενέργητον,
[1, 1]	δὲ φωτὸς λόγος ἅγιος ἐπέβη	τῇ	φύσει, καὶ πῦρ ἄκρατον ἐξεπήδησεν
[1, 1]	βουλῇ ἐγένετο ἐνέργεια, καὶ ᾤκησε	τὴν	ἄλογον μορφήν· ἡ δὲ φύσις
[1, 1]	θυμὸς καὶ ἡ ἐπιθυμία εἰς	τὴν	ἄλογον φύσιν χωρεῖ. καὶ οὕτως
[1, 1]	ἀπάτην ἀνενέργητον, καὶ τῇ τετάρτῃ	τὴν	ἀρχοντικὴν προφανίαν ἀπλεονέκτητον, καὶ τῇ
[1, 1]	καὶ τῇ πρώτῃ ζώνῃ δίδωσι	τὴν	αὐξητικὴν ἐνέργειαν καὶ τὴν μειωτικήν,
[1, 1]	ἑαυτὰ συμμεμιγμένα, ὡς μὴ θεωρεῖσθαι	τὴν	γῆν ἀπὸ τοῦ ὕδατος· κινούμενα
[1, 1]	ἀθάνατος γὰρ ὢν καὶ πάντων	τὴν	ἐξουσίαν ἔχων, τὰ θνητὰ πάσχει
[1, 1]	δόλον ἀνενέργητον, καὶ τῇ τρίτῃ	τὴν	ἐπιθυμητικὴν ἀπάτην ἀνενέργητον, καὶ τῇ
[1, 1]	οὐ παύεται ἐπ´ ὀρέξεις ἀπλέτους	τὴν	ἐπιθυμίαν ἔχων, ἀκορέστως σκοτομαχῶν, καὶ
[1, 1]	τὴν ἰδίαν κοίτην. ἐγὼ δὲ	τὴν	εὐεργεσίαν τοῦ Ποιμάνδρου ἀνεγραψάμην εἰς
[1, 1]	εὐχαριστεῖν τῷ θεῷ καὶ ἀναπληρώσαντες	τὴν	εὐχαριστίαν ἕκαστος ἐτράπη εἰς τὴν
[1, 1]	δὲ Ποιμάνδρης ἐμοί, Ἐνόησας, φησί	τὴν	θέαν ταύτην ὅ τι καὶ
[1, 1]	μοι, ὥστε με τρέμειν αὐτοῦ	τὴν	ἰδέαν· ἀνανεύσαντος δέ, θεωρῶ ἐν
[1, 1]	γίνεται ἐπὶ τὴν ὀγδοατικὴν φύσιν,	τὴν	ἰδίαν δύναμιν ἔχων, καὶ ὑμνεῖ
[1, 1]	τὴν εὐχαριστίαν ἕκαστος ἐτράπη εἰς	τὴν	ἰδίαν κοίτην. ἐγὼ δὲ τὴν
[1, 1]	καὶ ἔδειξε τῇ κατωφερεῖ φύσει	τὴν	καλὴν τοῦ θεοῦ μορφὴν, ὃν
[1, 1]	τοῦ παντὸς τὴν φύσιν καὶ	τὴν	μεγίστην θέαν, καὶ ἦργμαι κηρύσσειν
[1, 1]	δίδωσι τὴν αὐξητικὴν ἐνέργειαν καὶ	τὴν	μειωτικήν, καὶ τῇ δευτέρᾳ τὴν
[1, 1]	τὴν μειωτικήν, καὶ τῇ δευτέρᾳ	τὴν	μηχανὴν τῶν κακῶν, δόλον ἀνενέργητον,
[1, 1]	τῆς ἁρμονίας ἐνεργημάτων γίνεται ἐπὶ	τὴν	ὀγδοατικὴν φύσιν, τὴν ἰδίαν δύναμιν
[1, 1]	ἀκούει καί τινων δυνάμεων ὑπὲρ	τὴν	ὀγδοατικὴν φύσιν φωνῇ τινι ἡδείᾳ
[1, 1]	τῆς γῆς. ὁ δὲ ἰδὼν	τὴν	ὁμοίαν αὐτῷ μορφὴν ἐν αὐτῇ
[1, 1]	τῷ τιμωρῷ ἐκχωρήσας δαίμονι, ὅστις	τὴν	ὀξύτητα τοῦ πυρὸς προσβάλλων θρώσκει
[1, 1]	σοι βούλεται, καθὼς παρέδωκας αὐτῷ	τὴν	πᾶσαν ἐξουσίαν.
[1, 1]	ἐν τῇ δημιουργικῇ σφαίρᾳ, ἕξων	τὴν	πᾶσαν ἐξουσίαν, κατενόησε τοῦ ἀδελφοῦ
[1, 1]	τῆς αὐτῶν φύσεως ἠβουλήθη ἀναρρῆξαι	τὴν	περιφέρειαν τῶν κύκλων, καὶ τὸ
[1, 1]	τὸ ἀνόσιον καὶ τῆς τόλμης	τὴν	προπέτειαν, καὶ τῇ ἕκτῃ τὰς
[1, 1]	ἐν ἑαυτῷ ἔχοντα τῶν διοικητόρων	τήν	τε μορφὴν τοῦ θεοῦ ἐμειδίασεν
[1, 1]	πάντα δημιουργήματα, καὶ κατανοήσας δὲ	τὴν	τοῦ Δημιουργοῦ κτίσιν ἐν τῷ
[1, 1]	ὡς ἰδίου τόκου· περικαλλὴς γάρ,	τὴν	τοῦ πατρὸς εἰκόνα ἔχων· ὄντως
[1, 1]	τῆς ἰδίας τάξεως· καὶ καταμαθὼν	τὴν	τούτων οὐσίαν καὶ μεταλαβὼν τῆς
[1, 1]	θέλω τὰ ὄντα καὶ νοῆσαι	τὴν	τούτων φύσιν καὶ γνῶναι τὸν
[1, 1]	φωτός, μεταλάβετε τῆς ἀθανασίας, καταλείψαντες	τὴν	φθοράν. καὶ οἱ μὲν αὐτῶν
[1, 1]	δυναμωθεὶς καὶ διδαχθεὶς τοῦ παντὸς	τὴν	φύσιν καὶ τὴν μεγίστην θέαν,
[1, 1]	αὐτοῦ τῆς ἁρμονίας τῶν ἑπτὰ	τὴν	φύσιν, οὓς ἔφην σοι ἐκ
[1, 1]	ἐγώ, οἱ ἀγνοοῦντες, ἵνα στερηθῶσι	τῆς	ἀθανασίας; Ἔοικας, ὦ οὗτος, τούτων
[1, 1]	ἀπαλλάγητε τοῦ σκοτεινοῦ φωτός, μεταλάβετε	τῆς	ἀθανασίας, καταλείψαντες τὴν φθοράν. καὶ
[1, 1]	εἰς θάνατον ἐκδεδώκατε, ἔχοντες ἐξουσίαν	τῆς	ἀθανασίας μεταλαβεῖν; μετανοήσατε, οἱ συνοδεύσαντες
[1, 1]	τῆς αὐθεντίας λόγου. θεόπνους γενόμενος	τῆς	ἀληθείας ἦλθον. διὸ δίδωμι ἐκ
[1, 1]	τοῖς ἀξίοις, ὅπως τὸ γένος	τῆς	ἀνθρωπότητος διὰ σοῦ ὑπὸ θεοῦ
[1, 1]	ἔτι δέ μοι εἰπὲ περὶ	τῆς	ἀνόδου τῆς γινομένης. πρὸς ταῦτα
[1, 1]	εἶδος, τὸ προάρχον τῆς ἀρχῆς	τῆς	ἀπεράντου· ταῦτα ὁ Ποιμάνδρης ἐμοί.
[1, 1]	τῇ εἱμαρμένῃ. ὑπεράνω οὖν ὢν	τῆς	ἁρμονίας ἐναρμόνιος γέγονε δοῦλος ἀρρενόθηλυς
[1, 1]	καὶ τότε γυμνωθεὶς ἀπὸ τῶν	τῆς	ἁρμονίας ἐνεργημάτων γίνεται ἐπὶ τὴν
[1, 1]	οὕτως ὁρμᾷ λοιπὸν ἄνω διὰ	τῆς	ἁρμονίας, καὶ τῇ πρώτῃ ζώνῃ
[1, 1]	ζῴων ἔχων πᾶσαν ἐξουσίαν διὰ	τῆς	ἁρμονίας παρέκυψεν, ἀναρρήξας τὸ κύτος,
[1, 1]	θαῦμα θαυμασιώτατον· ἔχοντος γὰρ αὐτοῦ	τῆς	ἁρμονίας τῶν ἑπτὰ τὴν φύσιν,
[1, 1]	τὸ ἀρχέτυπον εἶδος, τὸ προάρχον	τῆς	ἀρχῆς τῆς ἀπεράντου· ταῦτα ὁ
[1, 1]	μου, τουτέστι τοῦ Ποιμάνδρου, τοῦ	τῆς	αὐθεντίας λόγου. θεόπνους γενόμενος τῆς
[1, 1]	φησίν, εἰμὶ ὁ Ποιμάνδρης, ὁ	τῆς	αὐθεντίας νοῦς· οἶδα ὃ βούλει,
[1, 1]	τὴν τούτων οὐσίαν καὶ μεταλαβὼν	τῆς	αὐτῶν φύσεως ἠβουλήθη ἀναρρῆξαι τὴν
[1, 1]	ἰδοῦσα καὶ τὸ σκίασμα ἐπὶ	τῆς	γῆς. ὁ δὲ ἰδὼν τὴν
[1, 1]	μοι εἰπὲ περὶ τῆς ἀνόδου	τῆς	γινομένης. πρὸς ταῦτα ὁ Ποιμάνδρης
[1, 1]	φωνούμενε. αἰτουμένῳ τὸ μὴ σφαλῆναι	τῆς	γνώσεως τῆς κατ´ οὐσίαν ἡμῶν
[1, 1]	τῶν ὄντων καὶ μετεωρισθείσης μοι	τῆς	διανοίας σφόδρα, κατασχεθεισῶν μου τῶν
[1, 1]	τοῦτο εἰπόντος, ἡ πρόνοια διὰ	τῆς	εἱμαρμένης καὶ ἁρμονίας τὰς μίξεις
[1, 1]	θεός, ὁ πρὸ φύσεως ὑγρᾶς	τῆς	ἐκ σκότους φανείσης· ὁ δὲ
[1, 1]	ἦργμαι κηρύσσειν τοῖς ἀνθρώποις τὸ	τῆς	εὐσεβείας καὶ γνώσεως κάλλος, Ὦ
[1, 1]	τὸ κεκρυμμένον μυστήριον μέχρι τῆσδε	τῆς	ἡμέρας. ἡ γὰρ φύσις ἐπιμιγεῖσα
[1, 1]	γὰρ καὶ ὁ θεὸς ἠράσθη	τῆς	ἰδίας μορφῆς, παρέδωκε τὰ ἑαυτοῦ
[1, 1]	ἠράσθησαν αὐτοῦ, ἕκαστος δὲ μετεδίδου	τῆς	ἰδίας τάξεως· καὶ καταμαθὼν τὴν
[1, 1]	θεοῦ ἐμειδίασεν ἔρωτι, ὡς ἅτε	τῆς	καλλίστης μορφῆς τοῦ Ἀνθρώπου τὸ
[1, 1]	τὸ μὴ σφαλῆναι τῆς γνώσεως	τῆς	κατ´ οὐσίαν ἡμῶν ἐπίνευσόν μοι
[1, 1]	λοιπόν, ὃν ποθεῖς λόγον ἀκοῦσαι.	τῆς	περιόδου πεπληρωμένης ἐλύθη ὁ πάντων
[1, 1]	σωθήσονται, καὶ ἔσπειρα αὐτοῖς τοὺς	τῆς	σοφίας λόγους καὶ ἐτράφησαν ἐκ
[1, 1]	τὸ θράσος τὸ ἀνόσιον καὶ	τῆς	τόλμης τὴν προπέτειαν, καὶ τῇ
[1, 1]	ὕδατος. ὀψίας δὲ γενομένης καὶ	τῆς	τοῦ ἡλίου αὐγῆς ἀρχομένης δύεσθαι
[1, 1]	καὶ πῦρ ἄκρατον ἐξεπήδησεν ἐκ	τῆς	ὑγρᾶς φύσεως ἄνω εἰς ὕψος·
[1, 1]	θεοῦ Λόγος εἰς τὸ καθαρὸν	τῆς	φύσεως δημιούργημα, καὶ ἡνώθη τῷ
[1, 1]	Τὰ οὖν, ἐγώ φημι, στοιχεῖα	τῆς	φύσεως πόθεν ὑπέστη; πάλιν ἐκεῖνος
[1, 1]	κατελείφθη {τὰ} ἄλογα τὰ κατωφερῆ	τῆς	φύσεως στοιχεῖα, ὡς εἶναι ὕλην
[1, 1]	μοι καὶ ἐνδυνάμωσόν με, καὶ	τῆς	χάριτος ταύτης φωτίσω τοὺς ἐν
[1, 1]	γὰρ ὁ τοῦ σώματος ὕπνος	τῆς	ψυχῆς νῆψις, καὶ ἡ κάμμυσις
[1, 1]	ἐστι τὸ κεκρυμμένον μυστήριον μέχρι	τῆσδε	τῆς ἡμέρας. ἡ γὰρ φύσις
[1, 1]	Εἰ ἐνόησας, εἰπέ μοι, διὰ	τί	ἄξιοί εἰσι τοῦ θανάτου οἱ
[1, 1]	τὸ ὄνομα καὶ λέγοντά μοι,	Τί	βούλει ἀκοῦσαι καὶ θεάσασθαι, καὶ
[1, 1]	Ἐνόησας ὀρθῶς, ὦ οὗτος. κατὰ	τί	δὲ ὁ νοήσας ἑαυτὸν εἰς
[1, 1]	παρεγένοντο ὁμοθυμαδόν. ἐγὼ δέ φημι,	Τί	ἑαυτούς, ὦ ἄνδρες γηγενεῖς, εἰς
[1, 1]	φύσις ἐπιμιγεῖσα τῷ Ἀνθρώπῳ ἤνεγκέ	τι	θαῦμα θαυμασιώτατον· ἔχοντος γὰρ αὐτοῦ
[1, 1]	φησί τὴν θέαν ταύτην ὅ	τι	καὶ βούλεται; καὶ, Γνώσομαι, ἔφην
[1, 1]	τοῖς γνῶσιν ἐσχηκόσι, θεωθῆναι. λοιπόν,	τί	μέλλεις; οὐχ ὡς πάντα παραλαβὼν
[1, 1]	Νοὸς φωτεινὸς Λόγος υἱὸς θεοῦ.	Τί	οὖν; φημί. Οὕτω γνῶθι· τὸ
[1, 1]	αἰσθητῶς πάσχων τὰ τοῦ θανάτου.	Τί	τοσοῦτον ἁμαρτάνουσιν, ἔφην ἐγώ, οἱ
[1, 1]	αὐτὸν ὁπλίζει, ἵνα τύχῃ πλείονος	τιμωρίας,	καὶ οὐ παύεται ἐπ´ ὀρέξεις
[1, 1]	καὶ ἀσεβέσι πόρρωθέν εἰμι, τῷ	τιμωρῷ	ἐκχωρήσας δαίμονι, ὅστις τὴν ὀξύτητα
[1, 1]	ἀποδιδοῦσαν, ὡς ἀπὸ πυρός, καί	τινα	ἦχον ἀποτελοῦσαν ἀνεκλάλητον γοώδη· εἶτα
[1, 1]	ἢ ἐκ κόπου σώματος, ἔδοξά	τινα	ὑπερμεγέθη μέτρῳ ἀπεριορίστῳ τυγχάνοντα καλεῖν
[1, 1]	μεταβαλλόμενον τὸ σκότος εἰς ὑγρᾶν	τινα	φύσιν, ἀφάτως τεταραγμένην καὶ καπνὸν
[1, 1]	καὶ πνεύματος ὤν, ἐδημιούργησε διοικητάς	τινας	ἑπτά, ἐν κύκλοις περιέχοντας τὸν
[1, 1]	ὑπὲρ τὴν ὀγδοατικὴν φύσιν φωνῇ	τινι	ἡδείᾳ ὑμνουσῶν τὸν θεόν· καὶ
[1, 1]	τοὺς λόγους διδάσκων, πῶς καὶ	τίνι	τρόπῳ σωθήσονται, καὶ ἔσπειρα αὐτοῖς
[1, 1]	ὁμοιωθεὶς τοῖς συνοῦσιν ἀκούει καί	τινων	δυνάμεων ὑπὲρ τὴν ὀγδοατικὴν φύσιν
[1, 1]	γνῶναι; φημὶ ἐγώ, Σὺ γὰρ	τίς	εἶ; Ἐγὼ μέν, φησίν, εἰμὶ
[1, 1]	ἐν θεῷ γίνονται. τοῦτό ἐστι	τὸ	ἀγαθὸν τέλος τοῖς γνῶσιν ἐσχηκόσι,
[1, 1]	καὶ τῇ πέμπτῃ τὸ θράσος	τὸ	ἀνόσιον καὶ τῆς τόλμης τὴν
[1, 1]	ἐμοί, Εἶδες ἐν τῷ νῷ	τὸ	ἀρχέτυπον εἶδος, τὸ προάρχον τῆς
[1, 1]	καθοδηγὸς γίνῃ τοῖς ἀξίοις, ὅπως	τὸ	γένος τῆς ἀνθρωπότητος διὰ σοῦ
[1, 1]	γῆ ἦν καὶ ὕδωρ ὀχευτικόν,	τὸ	δὲ ἐκ πυρὸς πέπειρον. ἐκ
[1, 1]	τῆς καλλίστης μορφῆς τοῦ Ἀνθρώπου	τὸ	εἶδος ἐν τῷ ὕδατι ἰδοῦσα
[1, 1]	τὸ σῶμα εἰς ἀλλοίωσιν, καὶ	τὸ	εἶδος ὃ εἶχες ἀφανὲς γίνεται,
[1, 1]	ἡ φύσις τὰ σώματα πρὸς	τὸ	εἶδος τοῦ Ἀνθρώπου. ὁ δὲ
[1, 1]	περιούσιον ἀγαθόν, ὁ δὲ ἀγαπήσας	τὸ	ἐκ πλάνης ἔρωτος σῶμα, οὗτος
[1, 1]	Τί οὖν; φημί. Οὕτω γνῶθι·	τὸ	ἐν σοὶ βλέπον καὶ ἀκοῦον,
[1, 1]	ἀνενεργήτους, καὶ τῇ ἑβδόμῃ ζώνῃ	τὸ	ἐνεδρεῦον ψεῦδος. καὶ τότε γυμνωθεὶς
[1, 1]	ὃ εἶχες ἀφανὲς γίνεται, καὶ	τὸ	ἦθος τῷ δαίμονι ἀνενέργητον παραδίδως,
[1, 1]	προφανίαν ἀπλεονέκτητον, καὶ τῇ πέμπτῃ	τὸ	θράσος τὸ ἀνόσιον καὶ τῆς
[1, 1]	ὁ τοῦ θεοῦ Λόγος εἰς	τὸ	καθαρὸν τῆς φύσεως δημιούργημα, καὶ
[1, 1]	δὲ Ποιμάνδρης εἶπε, Τοῦτό ἐστι	τὸ	κεκρυμμένον μυστήριον μέχρι τῆσδε τῆς
[1, 1]	τὴν περιφέρειαν τῶν κύκλων, καὶ	τὸ	κράτος τοῦ ἐπικειμένου ἐπὶ τοῦ
[1, 1]	διὰ τῆς ἁρμονίας παρέκυψεν, ἀναρρήξας	τὸ	κύτος, καὶ ἔδειξε τῇ κατωφερεῖ
[1, 1]	ἀνεκλάλητε, ἄρρητε, σιωπῇ φωνούμενε. αἰτουμένῳ	τὸ	μὴ σφαλῆναι τῆς γνώσεως τῆς
[1, 1]	μέτρῳ ἀπεριορίστῳ τυγχάνοντα καλεῖν μου	τὸ	ὄνομα καὶ λέγοντά μοι, Τί
[1, 1]	ὁ ἀναγνωρίσας ἑαυτὸν ἐλήλυθεν εἰς	τὸ	περιούσιον ἀγαθόν, ὁ δὲ ἀγαπήσας
[1, 1]	καὶ ἐπ´ αὐτὸν πῦρ ἐπὶ	τὸ	πλεῖον αὐξάνει. Εὖ μοι πάντα,
[1, 1]	πυρὸς πέπειρον. ἐκ δὲ αἰθέρος	τὸ	πνεῦμα ἔλαβε καὶ ἐξήνεγκεν ἡ
[1, 1]	τῷ νῷ τὸ ἀρχέτυπον εἶδος,	τὸ	προάρχον τῆς ἀρχῆς τῆς ἀπεράντου·
[1, 1]	κόσμον ἀπεριόριστον γεγενημένον, καὶ περιίσχεσθαι	τὸ	πῦρ δυνάμει μεγίστῃ, καὶ στάσιν
[1, 1]	ἐν τῷ ὕδατι ἰδοῦσα καὶ	τὸ	σκίασμα ἐπὶ τῆς γῆς. ὁ
[1, 1]	ὄφει εἰκάσαι με· εἶτα μεταβαλλόμενον	τὸ	σκότος εἰς ὑγρᾶν τινα φύσιν,
[1, 1]	Ὅτι προκατάρχεται τοῦ οἰκείου σώματος	τὸ	στυγνὸν σκότος, ἐξ οὗ ἡ
[1, 1]	ὁ ἄνθρωπος, θνητὸς μὲν διὰ	τὸ	σῶμα, ἀθάνατος δὲ διὰ τὸν
[1, 1]	σώματος τοῦ ὑλικοῦ παραδίδως αὐτὸ	τὸ	σῶμα εἰς ἀλλοίωσιν, καὶ τὸ
[1, 1]	στοργῇ, καὶ πρὸ τοῦ παραδοῦναι	τὸ	σῶμα ἰδίῳ θανάτῳ μυσάττονται τὰς
[1, 1]	ἡ ὑγρὰ φύσις, ἐξ ἧς	τὸ	σῶμα συνέστηκεν ἐν τῷ αἰσθητῷ
[1, 1]	καὶ ἦργμαι κηρύσσειν τοῖς ἀνθρώποις	τὸ	τῆς εὐσεβείας καὶ γνώσεως κάλλος,
[1, 1]	ἀλλήλων ἥ τε γῆ καὶ	τὸ	ὕδωρ, καθὼς ἠθέλησεν ὁ Νοῦς,
[1, 1]	ἀὴρ δὲ πετεινὰ ἤνεγκε, καὶ	τὸ	ὕδωρ νηκτά· διακεχώρισται δὲ ἀπ´
[1, 1]	βούλεται; καὶ, Γνώσομαι, ἔφην ἐγώ.	Τὸ	φῶς ἐκεῖνο, ἔφη, ἐγὼ Νοῦς
[1, 1]	θεωρῶ ἐν τῷ νοΐ μου	τὸ	φῶς ἐν δυνάμεσιν ἀναριθμήτοις ὄν,
[1, 1]	ἔφην ἔγω. Ἀλλὰ δὴ νόει	τὸ	φῶς καὶ γνώριζε τοῦτο. εἰπόντος
[1, 1]	μεγίστην θέαν, καὶ ἦργμαι κηρύσσειν	τοῖς	ἀνθρώποις τὸ τῆς εὐσεβείας καὶ
[1, 1]	ὡς πάντα παραλαβὼν καθοδηγὸς γίνῃ	τοῖς	ἀξίοις, ὅπως τὸ γένος τῆς
[1, 1]	τοῦτό ἐστι τὸ ἀγαθὸν τέλος	τοῖς	γνῶσιν ἐσχηκόσι, θεωθῆναι. λοιπόν, τί
[1, 1]	αἰσχρῶν ἐνεργημάτων, τὰς ἐνθυμήσεις ἐκκόπτων.	τοῖς	δὲ ἀνοήτοις καὶ κακοῖς καὶ
[1, 1]	ἀγαθοῖς καὶ καθαροῖς καὶ ἐλεήμοσι,	τοῖς	εὐσεβοῦσι, καὶ ἡ παρουσία μου
[1, 1]	ὃς γνωσθῆναι βούλεται καὶ γινώσκεται	τοῖς	ἰδίοις. ἅγιος εἶ, ὁ λόγῳ
[1, 1]	παραγίνομαι αὐτὸς ἐγὼ ὁ Νοῦς	τοῖς	ὁσίοις καὶ ἀγαθοῖς καὶ καθαροῖς
[1, 1]	δύναμιν ἔχων, καὶ ὑμνεῖ σὺν	τοῖς	οὖσι τὸν πατέρα· συγχαίρουσι δὲ
[1, 1]	τῇ τούτου παρουσίᾳ, καὶ ὁμοιωθεὶς	τοῖς	συνοῦσιν ἀκούει καί τινων δυνάμεων
[1, 1]	τῶν ἑπτὰ τούτων ἡ γένεσις	τοιῷδε	τρόπῳ· θηλυκὴ γὰρ γῆ ἦν
[1, 1]	ἴσον, οὗ ἠράσθη ὡς ἰδίου	τόκου·	περικαλλὴς γάρ, τὴν τοῦ πατρὸς
[1, 1]	θράσος τὸ ἀνόσιον καὶ τῆς	τόλμης	τὴν προπέτειαν, καὶ τῇ ἕκτῃ
[1, 1]	τινας ἑπτά, ἐν κύκλοις περιέχοντας	τὸν	αἰσθητὸν κόσμον, καὶ ἡ διοίκησις
[1, 1]	ἔννους ἑαυτὸν ὄντα ἀθάνατον, καὶ	τὸν	αἴτιον τοῦ θανάτου ἔρωτα, καὶ
[1, 1]	ὕδατος· κινούμενα δὲ ἦν διὰ	τὸν	ἐπιφερόμενον πνευματικὸν λόγον εἰς ἀκοήν.
[1, 1]	μορφήν· ἡ δὲ φύσις λαβοῦσα	τὸν	ἐρώμενον περιεπλάκη ὅλη καὶ ἐμίγησαν·
[1, 1]	φύσιν φωνῇ τινι ἡδείᾳ ὑμνουσῶν	τὸν	θεόν· καὶ τότε τάξει ἀνέρχονται
[1, 1]	τὴν τούτων φύσιν καὶ γνῶναι	τὸν	θεόν· πῶς, ἔφην, ἀκοῦσαι βούλομαι.
[1, 1]	λαβοῦσα τὸν Λόγον καὶ ἰδοῦσα	τὸν	καλὸν κόσμον ἐμιμήσατο, κοσμοποιηθεῖσα διὰ
[1, 1]	ἤνεγκεν ἄλογα οὐ γὰρ ἐπεῖχε	τὸν	Λόγον> ἀὴρ δὲ πετεινὰ ἤνεγκε,
[1, 1]	Ἐκ βουλῆς θεοῦ, ἥτις λαβοῦσα	τὸν	Λόγον καὶ ἰδοῦσα τὸν καλὸν
[1, 1]	τὸ σῶμα, ἀθάνατος δὲ διὰ	τὸν	οὐσιώδη ἄνθρωπον· ἀθάνατος γὰρ ὢν
[1, 1]	εὐθὺς τὰ πάντα γνωρίζουσι καὶ	τὸν	πατέρα ἱλάσκονται ἀγαπητικῶς καὶ εὐχαριστοῦσιν
[1, 1]	καὶ τότε τάξει ἀνέρχονται πρὸς	τὸν	πατέρα, καὶ αὐτοὶ εἰς δυνάμεις
[1, 1]	καὶ ὑμνεῖ σὺν τοῖς οὖσι	τὸν	πατέρα· συγχαίρουσι δὲ οἱ παρόντες
[1, 1]	ἐγὼ δὲ εὐχαριστήσας καὶ εὐλογήσας	τὸν	πατέρα τῶν ὅλων ἀνείθην ὑπ´
[1, 1]	σιώπα. οὔπω γάρ σοι ἀνήπλωσα	τὸν	πρῶτον λόγον. Ἰδοὺ σιωπῶ, ἔφην
[1, 1]	δὲ ἐγὼ διενοήθην ὁρῶν διὰ	τὸν	τοῦ Ποιμάνδρου λόγον. ὡς δὲ
[1, 1]	πάσχων τὰ τοῦ θανάτου. Τί	τοσοῦτον	ἁμαρτάνουσιν, ἔφην ἐγώ, οἱ ἀγνοοῦντες,
[1, 1]	ζώνῃ τὸ ἐνεδρεῦον ψεῦδος. καὶ	τότε	γυμνωθεὶς ἀπὸ τῶν τῆς ἁρμονίας
[1, 1]	ἡδείᾳ ὑμνουσῶν τὸν θεόν· καὶ	τότε	τάξει ἀνέρχονται πρὸς τὸν πατέρα,
[1, 1]	καὶ ἡ σιωπή μου ἐγκύμων	τοῦ	ἀγαθοῦ, καὶ ἡ τοῦ λόγου
[1, 1]	ἕξων τὴν πᾶσαν ἐξουσίαν, κατενόησε	τοῦ	ἀδελφοῦ τὰ δημιουργήματα, οἱ δὲ
[1, 1]	καὶ ἔμεινεν οὕτω τὰ πάντα	τοῦ	αἰσθητοῦ κόσμου μέχρι περιόδου τέλους
[1, 1]	σοφίας λόγους καὶ ἐτράφησαν ἐκ	τοῦ	ἀμβροσίου ὕδατος. ὀψίας δὲ γενομένης
[1, 1]	τὰ σώματα πρὸς τὸ εἶδος	τοῦ	Ἀνθρώπου. ὁ δὲ Ἄνθρωπος ἐκ
[1, 1]	ὡς ἅτε τῆς καλλίστης μορφῆς	τοῦ	Ἀνθρώπου τὸ εἶδος ἐν τῷ
[1, 1]	ταύτης φωτίσω τοὺς ἐν ἀγνοίᾳ	τοῦ	γένους, μοῦ ἀδελφούς, υἱοὺς δὲ
[1, 1]	δὲ ἀναστήσας αὐτοὺς καθοδηγὸς ἐγενόμην	τοῦ	γένους, τοὺς λόγους διδάσκων, πῶς
[1, 1]	δημιουργήματα, καὶ κατανοήσας δὲ τὴν	τοῦ	Δημιουργοῦ κτίσιν ἐν τῷ πυρί,
[1, 1]	τῶν κύκλων, καὶ τὸ κράτος	τοῦ	ἐπικειμένου ἐπὶ τοῦ πυρὸς κατανοῆσαι.
[1, 1]	ὀψίας δὲ γενομένης καὶ τῆς	τοῦ	ἡλίου αὐγῆς ἀρχομένης δύεσθαι ὅλης,
[1, 1]	ὄντα ἀθάνατον, καὶ τὸν αἴτιον	τοῦ	θανάτου ἔρωτα, καὶ πάντα τὰ
[1, 1]	μὲν αὐτῶν καταφλυαρήσαντες ἀπέστησαν, τῇ	τοῦ	θανάτου ὁδῷ ἑαυτοὺς ἐκδεδωκότες, οἱ
[1, 1]	μοι, διὰ τί ἄξιοί εἰσι	τοῦ	θανάτου οἱ ἐν τῷ θανάτῳ
[1, 1]	σκότει πλανώμενος, αἰσθητῶς πάσχων τὰ	τοῦ	θανάτου. Τί τοσοῦτον ἁμαρτάνουσιν, ἔφην
[1, 1]	τῶν διοικητόρων τήν τε μορφὴν	τοῦ	θεοῦ ἐμειδίασεν ἔρωτι, ὡς ἅτε
[1, 1]	κατωφερῶν στοιχείων {τοῦ θεοῦ} ὁ	τοῦ	θεοῦ Λόγος εἰς τὸ καθαρὸν
[1, 1]	αὐτὸν χωρεῖ» ὅπερ ἔχει ὁ	τοῦ	θεοῦ λόγος; φημὶ ἐγώ, Ὅτι
[1, 1]	τῇ κατωφερεῖ φύσει τὴν καλὴν	τοῦ	θεοῦ μορφὴν, ὃν ἰδοῦσα ἀκόρεστον
[1, 1]	ἑαυτοὺς ἐκδεδωκότες καὶ τῇ ἀγνωσίᾳ	τοῦ	θεοῦ, νήψατε, παύσασθε δὲ κραιπαλῶντες,
[1, 1]	εὐθὺς ἐκ τῶν κατωφερῶν στοιχείων	{τοῦ	θεοῦ} ὁ τοῦ θεοῦ Λόγος
[1, 1]	ἐγκύμων τοῦ ἀγαθοῦ, καὶ ἡ	τοῦ	λόγου ἐκφορὰ γεννήματα ἀγαθῶν. τοῦτο
[1, 1]	ἐμός· καὶ αὐτὸς γὰρ ἐρῶ	τοῦ	λόγου. ὁ δὲ Ποιμάνδρης εἶπε,
[1, 1]	δὲ συνέβη μοι λαβόντι ἀπὸ	τοῦ	νοός μου, τουτέστι τοῦ Ποιμάνδρου,
[1, 1]	τῷ θανάτῳ ὄντες; Ὅτι προκατάρχεται	τοῦ	οἰκείου σώματος τὸ στυγνὸν σκότος,
[1, 1]	ὑπ´ αὐτοῦ δυναμωθεὶς καὶ διδαχθεὶς	τοῦ	παντὸς τὴν φύσιν καὶ τὴν
[1, 1]	αὐτὸν τῇ στοργῇ, καὶ πρὸ	τοῦ	παραδοῦναι τὸ σῶμα ἰδίῳ θανάτῳ
[1, 1]	αὐτὸς δημιουργεῖν, καὶ συνεχωρήθη ἀπὸ	τοῦ	πατρός· γενόμενος ἐν τῇ δημιουργικῇ
[1, 1]	ἰδίου τόκου· περικαλλὴς γάρ, τὴν	τοῦ	πατρὸς εἰκόνα ἔχων· ὄντως γὰρ
[1, 1]	ἕκτῃ τὰς ἀφορμὰς τὰς κακὰς	τοῦ	πλούτου ἀνενεργήτους, καὶ τῇ ἑβδόμῃ
[1, 1]	κοίτην. ἐγὼ δὲ τὴν εὐεργεσίαν	τοῦ	Ποιμάνδρου ἀνεγραψάμην εἰς ἐμαυτόν, καὶ
[1, 1]	ἐγὼ διενοήθην ὁρῶν διὰ τὸν	τοῦ	Ποιμάνδρου λόγον. ὡς δὲ ἐν
[1, 1]	ἀπὸ τοῦ νοός μου, τουτέστι	τοῦ	Ποιμάνδρου, τοῦ τῆς αὐθεντίας λόγου.
[1, 1]	τῷ πνεύματι, ἀναβαίνοντος αὐτοῦ μέχρι	τοῦ	πυρὸς ἀπὸ γῆς καὶ ὕδατος,
[1, 1]	ἕτερον Νοῦν δημιουργόν, ὃς θεὸς	τοῦ	πυρὸς καὶ πνεύματος ὤν, ἐδημιούργησε
[1, 1]	τὸ κράτος τοῦ ἐπικειμένου ἐπὶ	τοῦ	πυρὸς κατανοῆσαι. καὶ ὁ τοῦ
[1, 1]	ἐκχωρήσας δαίμονι, ὅστις τὴν ὀξύτητα	τοῦ	πυρὸς προσβάλλων θρώσκει αὐτὸν αἰσθητικῶς
[1, 1]	καὶ συγκοινωνήσαντες τῇ ἀγνοίᾳ· ἀπαλλάγητε	τοῦ	σκοτεινοῦ φωτός, μεταλάβετε τῆς ἀθανασίας,
[1, 1]	ἀνενέργητον παραδίδως, καὶ αἱ αἰσθήσεις	τοῦ	σώματος εἰς τὰς ἑαυτῶν πηγὰς
[1, 1]	ὁ Νοῦς τὰ προσπίπτοντα ἐνεργήματα	τοῦ	σώματος ἐκτελεσθῆναι. πυλωρὸς ὢν ἀποκλείσω
[1, 1]	Πρῶτον μὲν ἐν τῇ ἀναλύσει	τοῦ	σώματος τοῦ ὑλικοῦ παραδίδως αὐτὸ
[1, 1]	ἤθελον ἐξηυφράνθην. ἐγένετο γὰρ ὁ	τοῦ	σώματος ὕπνος τῆς ψυχῆς νῆψις,
[1, 1]	νοός μου, τουτέστι τοῦ Ποιμάνδρου,	τοῦ	τῆς αὐθεντίας λόγου. θεόπνους γενόμενος
[1, 1]	τοῦ πυρὸς κατανοῆσαι. καὶ ὁ	τοῦ	τῶν θνητῶν κόσμου καὶ τῶν
[1, 1]	μὴ θεωρεῖσθαι τὴν γῆν ἀπὸ	τοῦ	ὕδατος· κινούμενα δὲ ἦν διὰ
[1, 1]	ἐν τῇ ἀναλύσει τοῦ σώματος	τοῦ	ὑλικοῦ παραδίδως αὐτὸ τὸ σῶμα
[1, 1]	καὶ τῆς χάριτος ταύτης φωτίσω	τοὺς	ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ γένους, μοῦ
[1, 1]	σὺν τῷ Λόγῳ, ὁ περιίσχων	τοὺς	κύκλους καὶ δινῶν ῥοίζῳ, ἔστρεψε
[1, 1]	αὐτοὺς καθοδηγὸς ἐγενόμην τοῦ γένους,	τοὺς	λόγους διδάσκων, πῶς καὶ τίνι
[1, 1]	τρόπῳ σωθήσονται, καὶ ἔσπειρα αὐτοῖς	τοὺς	τῆς σοφίας λόγους καὶ ἐτράφησαν
[1, 1]	λαβόντι ἀπὸ τοῦ νοός μου,	τουτέστι	τοῦ Ποιμάνδρου, τοῦ τῆς αὐθεντίας
[1, 1]	τοῦ λόγου ἐκφορὰ γεννήματα ἀγαθῶν.	τοῦτο	δὲ συνέβη μοι λαβόντι ἀπὸ
[1, 1]	ἔρωτα, καὶ πάντα τὰ ὄντα.	τοῦτο	εἰπόντος, ἡ πρόνοια διὰ τῆς
[1, 1]	νόει τὸ φῶς καὶ γνώριζε	τοῦτο.	εἰπόντος ταῦτα ἐπὶ πλείονα χρόνον
[1, 1]	θέλεις μαθεῖν, κἀγώ σε διδάξω.	τοῦτο	εἰπὼν ἠλλάγη τῇ ἰδέᾳ, καὶ
[1, 1]	δυνάμεις γενόμενοι ἐν θεῷ γίνονται.	τοῦτό	ἐστι τὸ ἀγαθὸν τέλος τοῖς
[1, 1]	λόγου. ὁ δὲ Ποιμάνδρης εἶπε,	Τοῦτό	ἐστι τὸ κεκρυμμένον μυστήριον μέχρι
[1, 1]	ἐρώμενοι γὰρ ἦσαν. καὶ διὰ	τοῦτο	παρὰ πάντα τὰ ἐπὶ γῆς
[1, 1]	ἐπιθυμίαν ἔχων, ἀκορέστως σκοτομαχῶν, καὶ	τοῦτον	βασανίζει, καὶ ἐπ´ αὐτὸν πῦρ
[1, 1]	συγχαίρουσι δὲ οἱ παρόντες τῇ	τούτου	παρουσίᾳ, καὶ ὁμοιωθεὶς τοῖς συνοῦσιν
[1, 1]	διίστανται ἀπ´ ἀλλήλων· ἕνωσις γὰρ	τούτων	ἐστὶν ἡ ζωή. Εὐχαριστῶ σοι,
[1, 1]	οὖν, ὡς ἔφην, τῶν ἑπτὰ	τούτων	ἡ γένεσις τοιῷδε τρόπῳ· θηλυκὴ
[1, 1]	τῆς ἀθανασίας; Ἔοικας, ὦ οὗτος,	τούτων	μὴ πεφροντικέναι ὧν ἤκουσας. οὐκ
[1, 1]	ἰδίας τάξεως· καὶ καταμαθὼν τὴν	τούτων	οὐσίαν καὶ μεταλαβὼν τῆς αὐτῶν
[1, 1]	γάρ, οὗ λήγει· ἡ δὲ	τούτων	περιφορά, καθὼς ἠθέλησεν ὁ Νοῦς,
[1, 1]	φωτὸς ὄντα καὶ ὅτι ἐκ	τούτων	τυγχάνεις, εἰς ζωὴν πάλιν χωρήσεις.
[1, 1]	τὰ ὄντα καὶ νοῆσαι τὴν	τούτων	φύσιν καὶ γνῶναι τὸν θεόν·
[1, 1]	χρόνον ἀντώπησέ μοι, ὥστε με	τρέμειν	αὐτοῦ τὴν ἰδέαν· ἀνανεύσαντος δέ,
[1, 1]	~ἙΡΜΟΥ	ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ	ΠΟΙΜΑΝΔΡΗΣ. Ἐννοίας μοί ποτε γενομένης
[1, 1]	κακῶν, δόλον ἀνενέργητον, καὶ τῇ	τρίτῃ	τὴν ἐπιθυμητικὴν ἀπάτην ἀνενέργητον, καὶ
[1, 1]	ἑπτὰ τούτων ἡ γένεσις τοιῷδε	τρόπῳ·	θηλυκὴ γὰρ γῆ ἦν καὶ
[1, 1]	λόγους διδάσκων, πῶς καὶ τίνι	τρόπῳ	σωθήσονται, καὶ ἔσπειρα αὐτοῖς τοὺς
[1, 1]	οἱ ὕπνῳ βεβαρημένοι ἐκ κόρου	τροφῆς	ἢ ἐκ κόπου σώματος, ἔδοξά
[1, 1]	ὄντα καὶ ὅτι ἐκ τούτων	τυγχάνεις,	εἰς ζωὴν πάλιν χωρήσεις. ταῦτα
[1, 1]	ἔδοξά τινα ὑπερμεγέθη μέτρῳ ἀπεριορίστῳ	τυγχάνοντα	καλεῖν μου τὸ ὄνομα καὶ
[1, 1]	τὰς ἀνομίας αὐτὸν ὁπλίζει, ἵνα	τύχῃ	πλείονος τιμωρίας, καὶ οὐ παύεται
[1, 1]	ἧς τὸ σῶμα συνέστηκεν ἐν	τῷ	αἰσθητῷ κόσμῳ, ἐξ οὗ θάνατος
[1, 1]	ἡμέρας. ἡ γὰρ φύσις ἐπιμιγεῖσα	τῷ	Ἀνθρώπῳ ἤνεγκέ τι θαῦμα θαυμασιώτατον·
[1, 1]	ζῷα ἀρρενοθήλεα ὄντα διελύετο ἅμα	τῷ	ἀνθρώπῳ καὶ ἐγένετο τὰ μὲν
[1, 1]	ἀφανὲς γίνεται, καὶ τὸ ἦθος	τῷ	δαίμονι ἀνενέργητον παραδίδως, καὶ αἱ
[1, 1]	τῆς φύσεως δημιούργημα, καὶ ἡνώθη	τῷ	δημιουργῷ Νῷ ὁμοούσιος γὰρ ἦν>
[1, 1]	εἰσι τοῦ θανάτου οἱ ἐν	τῷ	θανάτῳ ὄντες; Ὅτι προκατάρχεται τοῦ
[1, 1]	δύεσθαι ὅλης, ἐκέλευσα αὐτοῖς εὐχαριστεῖν	τῷ	θεῷ καὶ ἀναπληρώσαντες τὴν εὐχαριστίαν
[1, 1]	ὁ δὲ δημιουργὸς Νοῦς σὺν	τῷ	Λόγῳ, ὁ περιίσχων τοὺς κύκλους
[1, 1]	ἰδέαν· ἀνανεύσαντος δέ, θεωρῶ ἐν	τῷ	νοΐ μου τὸ φῶς ἐν
[1, 1]	φησὶ πάλιν ἐμοί, Εἶδες ἐν	τῷ	νῷ τὸ ἀρχέτυπον εἶδος, τὸ
[1, 1]	ψυχῆς καὶ ἰσχύος ὅλης εὐλογίαν	τῷ	πατρὶ θεῷ. ἅγιος ὁ θεὸς
[1, 1]	ὁ ἀὴρ ἐλαφρὸς ὢν ἠκολούθησε	τῷ	πνεύματι, ἀναβαίνοντος αὐτοῦ μέχρι τοῦ
[1, 1]	τὴν τοῦ Δημιουργοῦ κτίσιν ἐν	τῷ	πυρί, ἠβουλήθη καὶ αὐτὸς δημιουργεῖν,
[1, 1]	ἔρωτος σῶμα, οὗτος μένει ἐν	τῷ	σκότει πλανώμενος, αἰσθητῶς πάσχων τὰ
[1, 1]	φονεῦσι καὶ ἀσεβέσι πόρρωθέν εἰμι,	τῷ	τιμωρῷ ἐκχωρήσας δαίμονι, ὅστις τὴν
[1, 1]	μορφὴν ἐν αὐτῇ οὖσαν ἐν	τῷ	ὕδατι, ἐφίλησε καὶ ἠβουλήθη αὐτοῦ
[1, 1]	τοῦ Ἀνθρώπου τὸ εἶδος ἐν	τῷ	ὕδατι ἰδοῦσα καὶ τὸ σκίασμα
[1, 1]	τοῦ τῶν θνητῶν κόσμου καὶ	τῶν	ἀλόγων ζῴων ἔχων πᾶσαν ἐξουσίαν
[1, 1]	πᾶσαν ἐνέργειαν ἐν ἑαυτῷ ἔχοντα	τῶν	διοικητόρων τήν τε μορφὴν τοῦ
[1, 1]	καλὸν κόσμον ἐμιμήσατο, κοσμοποιηθεῖσα διὰ	τῶν	ἑαυτῆς στοιχείων καὶ γεννημάτων ψυχῶν.
[1, 1]	μείζων. ἅγιος εἶ, ὁ κρείττων	τῶν	ἐπαίνων. δέξαι λογικὰς θυσίας ἁγνὰς
[1, 1]	ἑπτὰ ἀνθρώπους, πρὸς τὰς φύσεις	τῶν	ἑπτὰ διοκητόρων, ἀρρενοθήλεας καὶ μεταρσίους.
[1, 1]	ἔχοντος γὰρ αὐτοῦ τῆς ἁρμονίας	τῶν	ἑπτὰ τὴν φύσιν, οὓς ἔφην
[1, 1]	ἐγώ. Ἐγένετο οὖν, ὡς ἔφην,	τῶν	ἑπτὰ τούτων ἡ γένεσις τοιῷδε
[1, 1]	πυρὸς κατανοῆσαι. καὶ ὁ τοῦ	τῶν	θνητῶν κόσμου καὶ τῶν ἀλόγων
[1, 1]	οὗ ἡ βουλὴ τελεῖται ἀπὸ	τῶν	ἰδίων δυνάμεων. ἅγιος ὁ θεός,
[1, 1]	καὶ τῇ δευτέρᾳ τὴν μηχανὴν	τῶν	κακῶν, δόλον ἀνενέργητον, καὶ τῇ
[1, 1]	πυλωρὸς ὢν ἀποκλείσω τὰς εἰσόδους	τῶν	κακῶν καὶ αἰσχρῶν ἐνεργημάτων, τὰς
[1, 1]	καθὼς ἠθέλησεν ὁ Νοῦς, ἐκ	τῶν	κατωφερῶν στοιχείων ζῷα ἤνεγκεν ἄλογα
[1, 1]	εἱμαρμένη καλεῖται. ἐπήδησεν εὐθὺς ἐκ	τῶν	κατωφερῶν στοιχείων {τοῦ θεοῦ} ὁ
[1, 1]	φύσεως ἠβουλήθη ἀναρρῆξαι τὴν περιφέρειαν	τῶν	κύκλων, καὶ τὸ κράτος τοῦ
[1, 1]	ἅγιος ὁ θεὸς καὶ πατὴρ	τῶν	ὅλων. ἅγιος ὁ θεὸς, οὗ
[1, 1]	εὐχαριστήσας καὶ εὐλογήσας τὸν πατέρα	τῶν	ὅλων ἀνείθην ὑπ´ αὐτοῦ δυναμωθεὶς
[1, 1]	καὶ ζωῆς συνέστηκεν ὁ πατὴρ	τῶν	ὅλων, ἐξ οὗ γέγονεν ὁ
[1, 1]	Ἐννοίας μοί ποτε γενομένης περὶ	τῶν	ὄντων καὶ μετεωρισθείσης μοι τῆς
[1, 1]	ψυχῆς νῆψις, καὶ ἡ κάμμυσις	τῶν	ὀφθαλμῶν ἀληθινὴ ὅρασις, καὶ ἡ
[1, 1]	τῆς διανοίας σφόδρα, κατασχεθεισῶν μου	τῶν	σωματικῶν αἰσθήσεων, καθάπερ οἱ ὕπνῳ
[1, 1]	ψεῦδος. καὶ τότε γυμνωθεὶς ἀπὸ	τῶν	τῆς ἁρμονίας ἐνεργημάτων γίνεται ἐπὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/05/2008